Μουσταλευριά Μια πολύ απλή και γευστική λύση σε παραδοσιακή συνταγή. Αν έχετε πετιμέζι θα είναι εύκολο να φτιάξετε μουσταλευριά βάζοντας σε μια μικρή κατσαρόλα... Υλικά 1, 1/2 φλιτζάνι τσαγιού πετιμέζι (300 γρ.) 6 φλιτζάνια νερό (1 Λίτρο), εμφιαλωμένο κατά προτίμηση. 7 γεμάτες κουταλιές σούπας νισεστέ ή κορνφλάουρ (100 γρ.) Σκεύη Μια μικρή κατσαρόλα, ένα φλιτζάνι τσαγιού ένα κουτάλι σούπας μια ίσια σπάτουλα ζαχαροπλαστικής, μια βαθιά κουτάλα σούπας και 5 ~ 6 μπολ παγωτού Εκτέλεση Βάζετε 2 φλ. νερό πρώτα και μετά το νισεστέ ή το κορνφλάουρ, το ανακατεύετε μέχρι να διαλυθεί, προσθέστε το πετιμέζι και το υπόλοιπο νερό, για να ξεπλύνετε και το φλιτζάνι βέβαια, ανοίξτε το μάτι σε μέτρια φωτιά. Ανακατεύετε συνεχώς, ξύνοντας τον πάτο της κατσαρόλας...μα συνεχώς σας λέω. Αν δείτε ότι δεν προλαβαίνετε το ανακάτεμα, χαμηλώστε κι άλλο τη φωτιά, για να μην σας "πιάσει". Θα χρειασθείτε μια ίσια ξύλινη σπάτουλα που να μην την έχετε χρησιμοποιήσει σε σάλτσες ή άλλα φαγητά με έντονη μυρωδιά. (Αν το φλιτζάνι που χρησιμοποιήσατε είναι μεγαλύτερο από το κανονικό τότε θα χρειασθεί να προσθέσετε κι άλλο νισεστέ. Για να το κάνετε αυτό και να μην σας γίνει νερουλό το μείγμα διαλύστε μια κουταλιά νισεστέ σε πολύ λίγο νερό, όσο περισσότερο νερό βάλετε, τόσο θα πρέπει να καθίσετε πάνω από τη φωτιά ανακατεύοντας.) Όταν αρχίσει να πήζει ρίξτε κάποιες σταγόνες από το μείγμα σε ένα κρύο πιάτο, μετά από λίγο δοκιμάστε το και θα δείτε πόση ώρα χρειάζεται ακόμα. Το αδειάσετε σε 4~5 μπολ παγωτού και το αφήνετε να κρυώσει. Το αποτέλεσμα θα σας αποζημιώσει, αλλά μην το παρακάνετε...προσοχή στις θερμίδες.

Χαμένο όνειρο

Σ΄είδα να γέρνεις μελαγχολικά σ' ενός κάγκελου την άκρη το βλέμμα σου χαμένο μακρυά στα μάτια σου έτρεξ' ένα δάκρυ μέσα σου έκαιγε άσβηστη φωτιά που ο καιρός δεν είχε μερέψει μια κάποια γκριζογάλανη ματιά στο όνειρο σε είχε ταξιδέψει η νιότη σου μ' αθώα φορεσιά αφέθηκε σε λόγια δανεικά μα σου 'χαν κάψει την καρδιά ένα φιλί και χάδια ερωτικά κάποιος σου έπαιξε αισχρά χορδές π' ανέγγιχτες βουβές μέσα σου δονήθηκαν γοργά μέχρι που γίνηκαν μορφές

Δυο φεγγάρια

Σου ΄στειλα την αγάπη μου κοιτώντας το φεγγάρι τ' ολόγιομο και λαμπερό που πρόβαλε με χάρη γέμισε την άκρη τ' ουρανού φώτισε τη ματιά μου μάρτυρας μου ζωντανός διαβάζει την καρδιά μου όταν θα έρθει να σε δει να σου δώσει τα φιλιά μου πίστεψε τι θα σου πει κι ας είσαι μακρυά μου ανέβηκε πολύ ψηλά κι ακόμα περιμένω το ρωτώ δεν μ' απαντά δεν ξέρω που πηγαίνω ξεμάκρινε απ' το στρατί κακό στο νου μου φέρνω και στ' αμέτρητα γιατί απάντηση δεν παίρνω άλλο φεγγάρι είσαι συ δεν είσαι το δικό μου ούτε τη νύχτα τη μισή δεν είσαι στο πλευρό μου άλλο θα βλέπει η αγάπη μου κι άλλο εγώ μπροστά μου γεμάτος με λύπη το κοιτώ που φεύγει μακριά μου δυο τα φεγγάρια τ' ουρανού για σένα και για μένα πληγή στο σαλεμένο νου που τα χει μπερδεμένα

Θολή φιγούρα

Σ' έκανα μια νύχτα να μιλάς και τα μέσα σου να βγάλεις ήθελες να σε κάνω να γελάς μα για μένα τώρα αμφιβάλλεις έφερες στην άκρη των ματιών αρμύρα, μ' ένα στερνό σου χάδι σκιά, θολή φιγούρα ζωγραφιών στη καρδιά μου έμεινε σημάδι σ' ένα όνειρο πια σε συναντώ αχνή κι ανάρια η κίνησή σου μου μιλάς κι εγώ δεν απαντώ φοβάμαι μη χαθεί η μορφή σου χυμένες αναμνήσεις μου σωρό χαμένες μέσα στα όνειρά μου που ανάλαφρες σαν το φτερό γυρίζουν μέσα στην καρδιά μου θέλω όμως στ' αλήθεια να σε δω μέσα μου καίει κείνη η τρελή ελπίδα στα μάτια σου ήθελα να κρεμαστώ μα έναν άλλον να φιλάς σε είδα