31 Μαΐ 2012


'Οταν ένας Έλληνας τους έκανε όλους να χορεύουν Ζορμπά

Ωωωπααα...!!!
Επιλογή: Ηλίας Κ.

Σοκ από New York Times


 "Ετσι λεηλατούν την Ελλάδα η τρόϊκα και οι τραπεζίτες"...

31-05-2012 08:30:26

Την λεηλασία της Ελλάδας μέσω της δανεικής σύμβασης και του Μνημονίου, περιγράφει σε έρευνά της η αμερικανική εφημερίδα New York Times και είναι πραγματικά ανατριχιαστικά αυτά που περιγράφονται για το πως η τρόϊκα και οι τραπεζίτες που βρίσκονται από πίσω της, λεηλατούν ένα ολόκληρο κράτος και τον πληθυσμό του.
Επί της ουσίας δεν αποκαλύπτει τίποτα περισσότερο από αυτό που το defencenet.gr υποστηρίζει σε ένα μοναχικό δρόμο μέσα στα ελληνικά media εδώ και δύο χρόνια, από τότε που υπογράφηκε το πρώτο εθνοκτόνο Μνημόνιο: Ότι τα περίφημα δάνεια που δήθεν δίνονται στην Ελλάδα, στην πραγματικότητα είναι μια διαδικασία "Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει".
Η τρόϊκα (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ), πρακτικά οι τραπεζίτες που ελέγχουν όλο αυτό το παγκόσμιο παιχνίδι, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν με άλλο τρόπο τα δάνεια που άπληστα έδιναν στην Ελλάδα (άπληστα με την έννοια ότι ήξεραν ότι η χώρα ήταν υπερδανεισμένη και δεν μπορούσε να εξυπηρετεί τα νέα δάνεια) από το να ... δανειοδοτήσουν τυπικά την Ελλάδα, αλλά στην πράξη να χρηματοδοτήσουν τους εαυτούς τους. «Στέλνεις τα χρήματα το αποκαλείς "δάνειο" - τα παίρνεις πίσω το αποκαλείς "τόκο"» λέει σαρκαστικά ο Στέφαν Ντίο της UBS στην New York Times.
Φορολογούν τους λαούς τους και επειδή δεν μπορουν να αποπληρώσουν απ'ευθείας τα ελληνικά δάνεια στις τράπεζές τους, έτσι χρησιμοποιούν απλά ως "ενδιάμεση στάση" την Ελλάδα!
Και οι περίφημε "δόσεις" που δήθεν κρατούν ζωντανή της ελληνική οικονομία; Στο εσωτερικό δεν μπαίνει ρευστότητα; Ελάχιστη! Και αν σταματούσε να μπαίνει, σε καμία περίπτωση δεν θα σταματούσε να λειτουργεί η ελληνική οικονομία όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι τροϊκανοί και οι εγχώριοι συνεργάτες τους. Δεν τα λέμε μόνο εμείς αυτά, πλέον. Τα λέει και oι ΝΥΤ. 
«Τη στιγμή που η συμμετοχή της στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση είναι αβέβαιη, η Ελλάδα συνεχίζει να λαμβάνει δισεκατομμύρια ευρώ ως έκτακτη βοήθεια από μία αποκαλούμενη τρόικα δανειστών που επιβλέπει τη διάσωσή της. Αλλά σχεδόν καθόλου από αυτά τα χρήματα δεν πηγαίνουν στην ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να πληρώσει για ζωτικές δημόσιες υπηρεσίες. Αντίθετα, διοχετεύονται κατευθείαν πίσω στη τσέπη της τρόικα» αναφέρει το άρθρο.
Oπως επισημαίνει η αμερικανική εφημερίδα, καταρρίπτοντας τον μύθο που θέλει την Ελλάδα να αδυνατεί να πληρώσει μισθούς και συντάξεις επειδή οι δανειστές θα διακόψουν την παροχή βοήθειας προς αυτή, «το ευρωπαϊκό πακέτο διάσωσης των 130 δισ. ευρώ που υποτίθεται θα αγόραζε χρόνο για την Ελλάδα, εξυπηρετεί κατά κύριο λόγο μόνο τους τόκους του χρέους της χώρας - ενώ η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να πασχίζει». 
«Καθώς πληρώνουν τους εαυτούς τους, τα μέλη της τρόικα παρακρατούν παράλληλα άλλα κεφάλαια, τα οποία θα διατηρούσαν το ελληνικό κράτος σε λειτουργία» γράφει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα. Όπως εξηγεί στους New York Times ο Τόμας Μάγιερ, σύμβουλος της Deutsche Bank στη Φραγκφούρτη «η Ελλάδα δεν θα κηρύξει στάση πληρωμών απέναντι στη τρόικα, αφού η τρόικα πληρώνει τον εαυτό της».
Η αμερικανική εφημερίδα επικαλείται έναν σύμβουλο της ελληνικής κυβέρνησης, ο οποίος μιλώντας υπό το καθεστώς της ανωνυμίας, είπε σχετικά με τη τρόικα: «Διασφάλισαν το ποσό για τις εσωτερικές δαπάνες να είναι τόσο μικρό, ώστε η Ελλάδα να υποχρεωθεί να αυξήσει δραματικά τα δικά της έσοδα». Πάει και ο μύθος του ότι "Αν δεν πάρουμε την επόμενη δόσο πτωχεύουμε" που έφαγε το συκώτι του ελληνικού λαού σαν όρνεο εδώ κια δύο χρόνια. Η πραγματικότητα είναι: "Αν δεν πάρουμε την επόμενη δόση ΑΥΤΟΙ πτωχεύουν"!
Πώς γίνεται αυτό; Μέσω της συνεχούς συσσώρευσης φορολογικών εσόδων σε μία διαλυμένη οικονομία. «Η κατάσταση μοιάζει παράλογη. Οι ευρωπαϊκές Αρχές δανείζουν χρήματα στην Ελλάδα ώστε η Ελλάδα να ξεπληρώνει τα λεφτά που δανείζεται από εκείνους» συνεχίζει το δημοσίευμα.«Στέλνεις τα χρήματα το αποκαλείς "δάνειο" - τα παίρνεις πίσω το αποκαλείς "τόκο"» λέει σαρκαστικά ο Στέφαν Ντίο της UBS.
«Γι' αυτό ακριβώς τον λόγο οι κυβερνήσεις δεν χρεοκοπούν όπως οι επιχειρήσεις. Οι δανειστές δεν μπορούν να τις διαλύσουν, να πουλήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία και να πάρουν πίσω κάποια από τα χρήματά τους. Έτσι οι δανειστές έχουν κίνητρο να διασφαλίσουν ότι οι κυβερνήσεις θα συνεχίσουν να αποπληρώνουν τα χρέη τους, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι τους δανείζουν τα χρήματα» προσθέτει το δημοσίευμα και καταλήγει:  
«Μία κυβέρνηση κατά του Μνημονίου μπορεί να διακόψει την αποπληρωμή του χρέους, εκτός ευρωζώνης και χωρίς το βάρος των τόκων. Προκειμένου να βοηθήσει τους ηγέτες της Ελλάδας να αντισταθούν σε αυτό τον πειρασμό, η λογική της τρόικα, είναι να τους βοηθήσει να εξυπηρετήσουν το χρέος άμεσα. Δηλαδή να αλλάξουν τους όρους της χρηματοδότησης».


Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

30 Μαΐ 2012


Γερμανική μαρτυρία σοκ: Αν η Ελλάδα επιτεθεί μας τα παίρνει όλα

  • 12.1K
     
 Γερμανική μαρτυρία σοκ: Αν η Ελλάδα επιτεθεί μας τα παίρνει όλα
Για το ελληνικό χρέος μίλησε Γερμανός καθηγητής Ιστορίας-Οικονομίας στο Spiegel σε σκληρή γλώσσα για τη Γερμανία.Ο Γερμανός καθηγητής της Ιστορίας της Οικονομίας Albrecht Ritschl (LSE) τα λέει έξω από τα δόντια για το ελληνικό χρεός στο έξαλλα ανθελληνικό Spiegel, ο δημοσιογράφος του οποίου δεν πιστεύει στα αυτιά του. Αν αρχίσει η Ελλάδα και αν ποτέ αναγκαστεί η Γερμανία να πληρώσει, τότε θα μας τα πάρουν όλα.
Διαβάστε την πλήρη συνέντευξη του Γερμανού καθηγητή για το ελληνικό χρέος και τη Γερμανία:

Η συνέχεια εδώ...
Επιλογή : Κώστας Ψαράκης
ΟΤΑΝ ΠΕΡΙΣΕΎΕΙ Η ΕΞΥΠΝΆΔΑ...
Επιλογή : Κούλα Β.

Ποιος δεν θέλει ένα τέτοιο σκύλο...;


Επιλογή : Κούλα Β.
Η θέα και μόνο.....από τον πύργο της Μαργαρίτας....


Έρευνα του Μιχάλη Δρακάκη, δημοσιογράφου


Φαίνεται να επιβεβαιώνονται οι καταγγελίες ότι μυστικές πτήσεις αεροπλάνων που ψεκάζουν χημικά, φαινόμενο γνωστό σαν chemtrails («χημικές ουρές»), διενεργούνται στην Ελλάδα και το εξωτερικό για πολιτικούς σκοπούς, όπως εξάγεται από την έρευνα που δημοσιεύεται σήμερα. 

Παρόλο που δεν υπάρχει... κάποιος «ορατός σωρός πτωμάτων» από τους αεροψεκασμούς, υπάρχουν υποψίες για ασθένειες που συνδέονται με αυτά τα χημικά, σύμφωνα με διαρροές της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας. 

Δεν λείπουν κι οι κραυγές αγωνίας, όπως αυτή του ντέντεκτιβ Τεντ Γκάντερσον, πρώην επικεφαλή του FBI, που έχει μιλήσει ανοιχτά για «συντελούμενη γενοκτονία με τη βούλα του ΟΗΕ».

Ενδεικτικό αυτού του κλίματος είναι το γεγονός ότι στις σχετικές ερωτήσεις για τους σκοπούς των αεροψεκασμών, που έχουν κατατεθεί στην Ελληνική Βουλή κατά την τελευταία δεκαετία (από βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, όταν ήταν αντιπολίτευση, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΛΑΟΣ, του ΚΚΕ και προ μηνών της ΝΔ) τα υπουργεία Εθνικής Άμυνας, Γεωργίας, Περιβάλλοντος και Μεταφορών, από τα οποία ζητήθηκε να απαντήσουν, όλοι δήλωναν κάθε φορά άγνοια για τις μυστηριώδεις ουράνιες «δραστηριότητες» ή αναρμοδιότητα. 

Όμως κι από Ολλανδό ευρωβουλευτή έχει γίνει ερώτηση στην Ευρωβουλή, στον τότε Έλληνα Επίτροπο Περιβάλλοντος Σταύρο Δήμα, ο οποίος απάντησε ότι είναι γνωστά τα περί αεροψεκασμών αλλά δεν μπορεί να δοθεί κάποια επίσημη απάντηση.

Ο όρος «χημικές ουρές» καταγράφεται για πρώτη φορά από τον Αμερικανό δημοσιογράφο Γούιλιαμ Τόμας το 1999 και σήμερα είναι από τα νούμερο ένα θέματα αναζήτησης στο διαδίκτυο. 

Οι σχετικές αναφορές σε ειδικά ιστολόγια με φωτογραφίες, βίντεο και μαρτυρίες, ξεπερνούν το ρεκόρ των οχτώ εκατομμύριων στην ελληνική γκουγκλ ενώ ανάλογα συνέδρια για το φαινόμενο των ψεκασμών διοργανώνονται από ανεξάρτητους ερευνητές κάθε χρόνο σε Ευρώπη κι Αμερική!

Η τελευταία τάση στο διαδίκτυο είναι οι ιστοσελίδες συλλογής υπογραφών από πολίτες που ζητούν την εισαγγελική διερεύνηση του φαινομένου και την προώθηση νομοθεσίας που θα επιβάλλει περιορισμούς.

Έγκυροι ακαδημαϊκοί καθησυχάζουν πως πρόκειται για εφαρμοσμένη γεωμηχανική, την επιστήμη που ερευνά τεχνολογίες επέμβασης στο κλίμα της με στόχο την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, όπως προκύπτει κι από τις εκθέσεις των κυβερνητικών επιστημονικών επιτροπών περιβάλλοντος της Αγγλικής Βουλής και των ΗΠΑ. 

Σε επίπεδο OHE, στη διάσκεψη των 193 χωρών για το κλίμα το 2010 ψηφίστηκε η αναστολή κάθε είδους πειραμάτων γεωμηχανικής, συμπεριλαμβανομένων και των αεροψεκασμών.

Τέτοιες επιχειρήσεις όμως δεν είναι κάτι καινούργιο, πρωτοεφαρμόστηκαν από το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ. Συνιστούν όμως σήμερα επιπλέον πρόκληση, καθώς εγείρονται κρίσιμα ερωτήματα για τις επιπτώσεις τους στη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, τους σκοπούς που εξυπηρετούν και τα κονδύλια που διατίθενται.

Χιλιάδες επιστήμονες κι ακτιβιστές οι οποίοι μέχρι χτες λοιδορούνταν ως συνομωσιολόγοι, σήμερα χτίζουν στο διαδίκτυο μια διεθνή κοινότητα προβληματισμού που βλέπει με σκεπτικισμό τους «σωτήρες» της κλιματικής αλλαγής. Πού βρίσκεται όμως η αλήθεια και πού αρχίζουν οι θεωρίες συνωμοσίας;

Οι μεγάλης κλίμακας ψεκασμοί χημικών υποτίθεται πως αντανακλούν την ηλιακή ακτινοβολία από την ατμόσφαιρα, αποτρέποντας την υπερθέρμανση του πλανήτη. Η επιστημονική κοινότητα είναι διχασμένη. Μιλούν για ανυπολόγιστες συνέπειες στο περιβάλλον και την υγεία αλλά και για νέου τύπου όπλα μαζικής καταστροφής - όπως δηλώνει παρακάτω ο διακεκριμένος χημικός Νίκος Κατσαρός. 
Στο παρασκήνιο, ωστόσο, καταγγέλλεται η χρηματοδότηση ερευνητών με ιδία οφέλη (π.χ. η κατοχύρωση και η μετέπειτα «εξαργύρωση» πατεντών). Μια επιπλέον ερμηνεία είναι ότι η υιοθέτηση προγραμμάτων τροποποίησης του κλίματος μέσω της γεωμηχανικής συνδέεται με τα χρηματιστηριακά παράγωγα καιρού, σύμφωνα με τον γνωστό οικονομολόγο Δημήτρη Καζάκη.

Μια μικρή κλίκα πανεπιστημιακών, λαμβάνουν τεράστιες χορηγίες από ανθρώπους σαν τον Αμερικανό μεγιστάνα Μπιλ Γκέιτς ή τον Άγγλο Ρίτσαρντ Μπράνσον, για την προώθηση πειραμάτων γεωμηχανικής για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής (The Guardian, 9 Φεβ. 2012). Οι επίσημοι κρατικοί φορείς κι οι πολιτικοί μασούν τα λόγια τους, κάνοντας τους ακτιβιστές να αναρωτιούνται «αν όντως οι ψεκασμοί γίνονται για το καλό του πλανήτη, τότε γιατί όλοι μας το κρύβουν;». Και με τη σιωπή αυτή τορπιλίζουν κάθε προσπάθεια για υπεύθυνο δημόσιο διάλογο.
λόγω μεγάλης έκτασης του θέματος πατήστε εδώ για τη συνέχεια.

ΚΑΣΝΕΣΗΣ - ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΙ - Chemtrails

Επιλογή : Παντελής Π.

Εμείς που γεννηθήκαμε πριν το '80...

Ένα κείμενο παλιό που μπορεί και να έχει πέσει κάποτε στα χέρια σας…
 
''H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε...
δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε,
δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και
τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης».
Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και .........μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά..
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ότο στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.
Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα.
Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά.
Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.
Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.
Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.
Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.
Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.
Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.
Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου.
Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση.
Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.
Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ;) : D : P>
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί....''
Επιλογή : Κούλα Β.
 


Γραφειοκρατικές διευκολύνσεις

H Εθνική Πύλη Δημόσιας Διοίκησης "ΕΡΜΗΣ" http://www.ermis.gov.gr/portal/page/portal/ermis/ αναβαθμίζεται. Θα μπορείτε σε ηλεκτρονική θυρίδα να διατηρείτε δημόσια έγγραφα (ταυτότητα, πιστοποιητικά, ενημερότητες κλπ) για να τα χρησιμοποιήσετε όποτε τα χρειαστείτε χωρίς να επισκέπτεσθε το ΚΕΠ κάθε φορά

Επιλογή : Κούλα Β.
 
 


Ποιοι έχουν βάλει στο μάτι τις ελληνικές καταθέσεις

Τις τελευταίες ημέρες παίχτηκε και πάλι στο εσωτερικό προσκήνιο το «παιχνίδι» του πανικού αναλήψεων. Πληροφορίες που διέρρεαν από διάφορα κέντρα εμ­φάνιζαν τους Έλληνες πολίτες σε τραπεζικό πα­νικό.
Να σπεύδουν, δηλαδή, στα γκισέ των τραπε­ζών για να σηκώσουν τις καταθέσεις τους εν όψει μιας εξόδου από το ευρώ ή έστω μιας αλ­λαγής της πολιτικής κατάστασης.
Τίποτε πιο παραπλανητικό, αφού τα ίδια κέ­ντρα, ιδίως από το εξωτερικό, φαίνεται να επιδι­ώκουν να στήσουν ένα τέτοιο σκηνικό, με πρω­τοσέλιδα δημοσιεύματα που αναφέρονται ακρι­βώς σε αυτό που θέλουν να επιτύχουν: στον τραπεζικό πανικό ή το λεγόμενο bank run, όπως το αναφέρουν οι αγγλοσάξονες.
Ο ψυχολογικός πόλεμος συνεχίστηκε με «ει­δήσεις» ότι επίκειται πλαφόν στις αναλήψεις από τα καταστήματα και τα ΑΤΜ αλλά και πως θα μπουν περιορισμοί στα εμβάσματα προς το εξωτερικό. Το «πακέτο» διανθίστηκε με πλη­ροφορίες που έφερναν τους Έλληνες να ση­κώνουν μέχρι και ένα δισ. την ημέρα μετά τις εκλογές.
Την κρίσιμη στιγμή, η Τράπεζα της Ελλάδος, που επέδειξε ψυχραιμία και υπευθυνότητα, μά­ζεψε το θέμα, αποφεύγοντας αυτό που κάποιοι εντός και εκτός της χώρας επιδιώκουν: να «μα­ζέψουν» αυτό που απέμεινε στους Έλληνες. Ας δούμε, τι έγινε, ποια είναι η πραγματικότητα, αλλά και τι μπορεί ο καθένας να κάνει αν του έχουν μείνει ακόμη καταθέσεις.
Πόσα χρήματα «σηκώθηκαν» από τις τράπε­ζες το τελευταίο διάστημα;
Από τις αρχές του Μαΐου έως τα τέλη της πε­ρασμένης εβδομάδας οι αναλήψεις, σύμφωνα με έγκυρες τραπεζικές πηγές, έφτασαν ή και ξεπέρασαν λίγο το 1,5 δισ. ευρώ. Αυτό που το­νίζουν, δε, οι ίδιες πηγές, είναι ότι, παρά το κα­ταγεγραμμένο κύμα αναλήψεων, μεταξύ των καταθετών το κυρίαρχο στοιχείο ήταν η ψυ­χραιμία. Δηλαδή δεν παρατηρήθηκε ο πανικός που είχε σημειωθεί το 2011 όταν ο φόβος της κατάρρευσης οδήγησε σε κύματα αναλήψεων και εκροών με ρυθμό που ξεπέρασε και τα 5 δισ. τον μήνα. Τότε το αποτέλεσμα ήταν να φύ­γουν συνολικά πάνω από 70 δισ. ευρώ από τη χώρα.
Πόσα χρήματα έχουν φύγει από την Ελλάδα ή έχουν «σηκωθεί» από το τραπεζικό σύστημα;
Το 2009, λίγο πριν από τις εκλογές, οι καταθέ­σεις των Ελλήνων έφτασαν στο απόγειο, αγγίζο­ντας τα 240 δισ. ευρώ. Σήμερα έχουν πέσει στα 155-160 δισ. Αυτό σημαίνει ότι κάπου 80 δισ. έφυγαν από τις ελληνικές τράπεζες. Τα 50 περί­που από αυτά θεωρείται ότι έφυγαν για χώρες του εξωτερικού, ενώ τα υπόλοιπα χρησιμοποιήθηκαν για την κάλυψη υποχρεώσεων των νοικο­κυριών ή και την καθημερινότητα. Είναι τα λε­γόμενα «έτοιμα» ή το «ξίγκι» που συντηρεί την ελληνική κοινωνία. Το πρόβλημα είναι ότι η απώλεια τόσων πολλών δισ. ευρώ δυσχεραίνει ιδιαί­τερα τη δυνατότητα των τραπεζών να λειτουρ­γήσουν ικανοποιητικά σε επίπεδο λιανικής.
Πού πήγαν τα χρήματα που έφυγαν στο εξω­τερικό; Είναι νόμιμη η μεταφορά;
Το πρώτο κύμα των καταθέσεων που έφυ­γαν από την Ελλάδα έγινε από τους λεγόμενους «ισχυρούς του χρήματος», στις αρχές του 2010, και είχε προορισμό χώρες της ευρωζώνης (Γερμανία, Βρετανία, Κύπρο) και την Ελ­βετία. Η μεταφορά του χρήματος εντός ευρωζώνης είναι απολύτως νόμιμη, εφόσον γίνεται διατραπεζικά (η μεταβιβάζουσα τράπεζα εγγυ­άται την προέλευση και τη νομιμότητα του χρή­ματος που μεταβιβάζει) εφόσον καλύπτεται από φορολογικές διαβεβαιώσεις του καταθέ­τη. Τα πιο σημαντικά δικαιώματα που εκχωρεί η Ε.Ε. στους πολίτες της είναι οι λεγόμενες τέσ­σερις θεμελιώδεις ελευθερίες: μετακίνηση ερ­γασίας, αγαθών, υπηρεσιών και κεφαλαίου. Το άρθρο 66 της συμφωνίας αναφέρει ότι η ελευ­θερία κίνησης κεφαλαίων μπορεί να αναστα­λεί αλλά μόνο σε σχέση με τρίτες χώρες. Δηλα­δή μπορεί να ανακληθεί, για να σταματήσουν, π.χ., οι ελληνικές εκροές προς την Ελβετία, αλ­λά όχι προς τη Γερμανία. Κι αυτός είναι ίσως ο πιο σημαντικός λόγος για τον οποίο η έξοδος κάποιας χώρας από την ευρωζώνη δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί νομικά εντός της Ε.Ε. Και επομένως, το ένα συμπαρασύ­ρει και το άλλο...
Πόσο δίκιο έχουν οι πο­λίτες που φοβούνται και σηκώνουν τις καταθέ­σεις τους;
Η εκροή κεφαλαίων με χαμηλό ρυθμό δεν προ­καλεί πανικό. Αυτό όμως μπορεί να ανα­τραπεί άρδην εφό­σον υπάρξει απώλεια εμπιστοσύνης στο τρα­πεζικό σύστημα. Ιστο­ρικά, η μαζική εκροή των καταθέσεων είναι το τελευταίο βήμα πα­νικού που παρακολουθού­με σε υπό κατάρρευση τραπεζικά συστήματα. Τον Σεπτέμβριο του 2008 οι καταθέτες έχασαν την εμπιστοσύνη τους στη βρετανική Northern Rock σε ένα βράδυ και περίμεναν για ώρες στις ουρές τις ημέρες που ακολούθησαν, για να «σηκώσουν» τα χρήματά τους, παρά το ότι οι καταθέσεις τους ήταν εγγυημένες. Τελικά η βρετανική κυβέρνηση κατέληξε να κρατι­κοποιήσει την τράπεζα. Στην Ιρλανδία, όμως, όπου την κρίση προκάλεσε η πλήρης χρεοκο­πία του τραπεζικού συστήματος, δεν υπήρξε «bank run» που να καταστρέψει την οικονο­μία της χώρας. Στην περίπτωση της Ελλάδας είναι απολύτως λογικό που οι καταθέτες τρα­βούν κεφάλαια από τις τράπεζες. Όλοι έχουν φροντίσει γι' αυτό, συμπεριλαμβανομένων και των τραπεζικών στελεχών που έσπειραν κάποτε μόνα τους τον πανικό. Ακολούθησε η χρηματιστηριακή κατάρρευση και το κούρε­μα, που έφερε την ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης, δημιουργώντας ρήγματα στην πίστη του κοινού προς το τραπεζικό σύστημα. Αν σε αυτά προστεθεί η φημολογία ότι η Ελλά­δα μπορεί να φύγει από την ευρωζώνη, τότε είναι λογικό οι Έλληνες καταθέτες να βγά­ζουν τα χρήματά τους από τη χώρα ή να τα βάζουν στο… μαξιλάρι. Η αλήθεια λοιπόν εί­ναι ότι η εκροή καταθέσεων εξελίσσεται εδώ και δύο χρόνια. Αυτό που βιώνουμε γενικότε­ρα στην ευρωζώνη είναι ένα σταδιακό bank run. Αυτό πρέπει να το αναλογιστεί κανείς ιδιαίτερα στις επόμενες εβδομάδες πριν από τις εκλογές.
Μπορεί να αντιμετωπιστεί (και πώς) μια μαζική φυγή χρήματος;
Το βασικό θέμα είναι η παροχή έκτακτης ρευστότητας από την Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία σκοπό έχει να αντικαταστήσει την απώλεια χρηματοδότησης λόγω αθρόων ανα­λήψεων. Αυτή η ένεση ρευστότητας ανήλθε στα περίπου 6 δισεκατομμύρια ευρώ μέσω του ELA, ενώ πρόσθετη στήριξη δίνεται από την εισροή των 18 δισ. ευρώ της πρώτης φά­σης της ανακεφαλαιοποίησης από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που αυτές τις ημέρες περνούν (υπό μορφή εγγυήσεων, βέβαια, όπως έχουμε επισημάνει) στις τρά­πεζες. Σε επίπεδο λιανικής οι τράπεζες προσπαθούν να συγκρατήσουν τις καταθέσεις με αύξηση των επιτοκίων, που φτά­νουν ακόμη και στο 7% για την ανανέω­ση τρίμηνης προθε­σμιακής   κατάθεσης. Βέβαια, με τον τρόπο αυτόν το κόστος χρή­ματος γίνεται δυσβά­στακτο,   πλην   όμως, σε πολλές περιπτώσεις είναι ο μόνος τρόπος για να αποφευχθούν χειρότερα. Παρ' όλα αυτά τα καταστήματα δέχονται διαρκώς τηλεφωνήματα πελατών που επιθυμούν τη μεταφορά των χρημάτων τους σε τρί­τες χώρες ή την αγορά γερμανικών ομο­λόγων που θεωρούνται η υπ' αριθμόν ένα ασφαλής επιλογή.
Μπορεί να στηριχτούν οι τρά­πεζες και να μην κλείσουν από τις μαζικές αναλήψεις;
Ο καλύτερος τρόπος για να σκεφτούμε μια μαζική τραπεζική φυγή είναι το μοντέλο του 1983 των Αμερικανών καθη­γητών Douglas Diamond και Philip Dybvig, που καθόρισαν ότι μαζικές αναλήψεις σε μια τράπεζα είναι το ένα από τα πολλά λο­γικά αποτελέσματα του τραπεζικού συμβο­λαίου καταθέσεων. Η τράπεζα δανείζει μακροπρόθεσμα. Αντίθετα, οι αποταμιευτές μπορούν να κάνουν ανάληψη αμέσως. Αν μια ομάδα καταθετών κάνει ανάληψη, κά­ποια τράπεζα συνήθως μπορεί να αντεπεξέλθει, αλλά, αν οι αναλήψεις ξεπεράσουν ένα συγκεκριμένο επίπεδο, διαμορφώνεται η δυναμική της μαζικής εξόδου από αυτήν. Ένα κράτος σε κανονικές συνθήκες διαθέτει εργαλεία ώστε να διαχειριστεί αποδοτικά τον κίνδυνο, πριν και μετά: Μέσω ταμείου εγγυήσεων και απαγορεύσεων σε τραπεζι­κές αναλήψεις και με διαδικασίες έκτακτης ρευστότητας από την κεντρική τράπεζα. Όμως η ευρωζώνη δεν είναι κράτος.
Τι συμβαίνει με την ΕΚΤ και την Ελλάδα σε ένα σενάριο «τραπεζικής εξόδου»;
Το συμβούλιο της ΕΚΤ έχει εγκρίνει (έμ­μεσα) τη χρήση της εθνικής ΤτΕ για παροχή έκτακτης ρευστότητας σε βραχυπρόθεσμη βάση. Το κακό είναι ότι οι ελληνικές τράπε­ζες έχουν εξαντλήσει τις εγγυήσεις της ΕΚΤ και πλέον έχουν πρόσβαση μόνο στην έκτα­κτη ρευστότητα της Τράπεζας της Ελλάδος, αλλά και στην περίπτωση αυτήν οι εγγυή­σεις, συνήθως με τη μορφή δανείων, δεν εί­ναι απεριόριστες. Έχουν ήδη δανειστεί 60 δισ. ευρώ μέσω του μηχανισμού ρευστότη­τας, τα οποία αντιστοιχούν σε 120 δισ. ευ­ρώ εγγυήσεις, αν υποθέσουμε ένα κούρεμα της τάξεως του 50%. Τα ανεξόφλητα δάνεια ανέρχονται σε 250 δισ. ευρώ. Άρα οι ελλη­νικές τράπεζες μπορούν να αντλήσουν εγ­γυήσεις ως 130 δισ. ευρώ, κάτι που σημαί­νει ότι το ανώτατο επιτρεπτό όριο ρευστότη­τας που μπορούν πια να αντλήσουν από την Τράπεζα της Ελλάδος είναι τα 65 δισ. ευρώ. Αυτό αντιστοιχεί περίπου στο 40% των ελ­ληνικών τραπεζικών καταθέσεων, που ήταν 170 δισ. στο τέλος Μαρτίου και κοντά στα 160 δισ. σήμερα.
Εάν οι Έλληνες συνεχίσουν να σηκώνουν χρήματα, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι τραπεζικό κραχ ή και μια αναγκαστική «προσφυγή» σε εθνικό νόμισμα;
Ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα είναι, όπως είπαμε και νωρίτερα, μόνο εκτός Ε.Ε. Διαδικαστικά τώρα, το (πραγματικό) μέγιστο ποσό που οι ελληνικές τράπεζες μπορούν να δανειστούν μέσω του μηχανισμού ρευστότητας είναι στην πραγματικότητα πολύ μικρότερο από τα 65 δισ. αφού δεν γίνονται όλα τα δάνεια αποδεκτά ως εγγυήσεις έναντι ρευστότητας από την Τράπεζα της Ελλάδος.
Η εναλλακτική λύση είναι να επιτραπεί στις ελληνικές τράπεζες να αυξήσουν τις κρατικές εγγυήσεις, αλλά η ΕΚΤ μπορεί, με πλειοψηφία 2/3, να εμποδίσει την απότομη και μη βιώσιμη αύξηση της παροχής ρευστότητας μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος. Αυτό ουσιαστικά θα απέκοπτε την Τράπεζα της Ελλάδος από την ΕΚΤ και θα την ανάγκαζε να εκδώσει το δικό της νόμισμα.
Και κάτι τέτοιο μπορεί να σημάνει το τέλος του ελληνικού ευρώ;
Οι υποχρεώσεις της Τράπεζας της Ελλάδος προς τις άλλες κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης ανέρχονται περίπου στα 100 δισ. ευρώ. Αυτό αποτελεί σημαντικό βάρος που θα επωμιστούν τα υπόλοιπα μέλη της ευρωζώνης. Η απότομη αύξηση παροχής ρευστότητας θα αύξανε ακόμα και αυτό το ήδη μεγάλο ποσό, που ουσιαστικά είναι η τιμή εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Αλλά, από ό,τι φαίνεται, θα είναι και ο αποφασιστικός παράγοντας που θα κρίνει τις εξελίξεις.
Πώς μπορεί να εξασφαλιστεί το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα από μια «έξοδο» καταθέσεων;
Εκροές υπάρχουν και σε άλλες χώρες, όχι μόνο στην Ελλάδα. Το παράδειγμα της Ισπανίας με την Bankia είναι απολύτως ξεκάθαρο. Η μόνη στρατηγική που μπορεί αξιόπιστα να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο αυτόνομης τραπεζικής εξόδου θα ήταν ένα ταμείο εγγυήσεων όλης της ευρωζώνης κι ένα καθεστώς εκκαθάρισης τραπεζών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Με άλλα λόγια, οι τράπεζες, όλες, θα πρέπει να βγουν από τον έλεγχο της χώρας τους. Ένα τέτοιο σχέδιο, βέβαια, δεν θα έλυνε όλα τα προβλήματα της ευρωζώνης. Απλώς θα σταματούσε τις δυνάμεις που θέλουν να την καταστρέψουν.
Ποιοι είναι αυτοί που μπορεί να επιδιώκουν την κατάρρευση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πίσω από τα οργανωμένα δημοσιεύματα, τη δημιουργία «κλίματος» και τις πιέσεις κρύβονται οι δυνάμεις που επιδιώκουν να αγοράσουν την επόμενη ημέρα της Ελλάδας αντί πινακίου φακής. Τα δημοσιεύματα μεγάλων μιντιακών οργανισμών, που προεξοφλούν την έξοδο της χώρας από ευρώ και Ε.Ε. αλλά και τη δημιουργία κλίματος πανικού στους καταθέτες αποσκοπούν ακριβώς σε αυτό: στην κατάρρευσης της Ελλάδας, ώστε να αγοραστεί όσο φθηνότερα γίνεται. Στην προσπάθεια αυτήν, ο μοχλός της τραπεζικής εξόδου είναι το τελευταίο όπλο. Ακόμη και το ενδεχόμενο… δήμευσης των καταθέσεων, εάν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, «έπαιξε» στην προσπάθεια να καλλιεργηθεί «κλίμα» ανασφάλειας, ενώ στην πραγματικότητα ο σχηματισμός μίλησε (άστοχα, είναι η αλήθεια, με τη συγκεκριμένη διατύπωση) για αξιοποίηση της καταθετικής βάσης με στόχο την ανάπτυξη… Στα ξένα κοράκια θα πρέπει βέβαια να προστεθούν και ορισμένα εγχώρια συμφέροντα - αρπακτικά, που, έχοντας ήδη μεταφέρει το ρευστό τους στο εξωτερικό και διατηρώντας το με ελάχιστο κόστος, βλέπουν με γλυκό μάτι μια επιστροφή στη δραχμή, για να αγοράσουν και αυτοί φθηνά τους κόπους των συμπατριωτών τους.
Πόσο σίγουρη μπορεί να είναι μια ελληνική τράπεζα για έναν καταθέτη;
Το ελληνικό Δημόσιο εξακολουθεί να διατηρεί την εγγύηση της κυβέρνησης Καραμανλή για ποσό έως 100.000 ευρώ, ανά πρόσωπο, ανά τράπεζα. Εφόσον η τράπεζα διατηρείται σε εμπορική λειτουργία, το όριο είναι αυτό. Αυτό που δεν έχει εξηγηθεί επαρκώς είναι εάν σε περίπτωση κρατικοποίησης της τράπεζας η εγγύηση θα είναι σε ρευστό ή σε εγγυήσεις, δηλαδή σε ομόλογα, και ποια μπορεί να είναι η σχέση ρευστού προς ομόλογα σε συνάρτηση με τον χρόνο.

Επιλογή: Κούλα Β.


29 Μαΐ 2012


ΑΦΩΝΟ ΤΟ BBC ΑΠΟ ΛΟΓΟ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗ-GOLDMAN SACHS RULES THE WORLD


Δεν έπεσε καθόλου έξω...εμέις πέσαμε στη λούμπα...και δεν κάναμε ΤΙΠΟΤΑ.

Daniel Cohn-Bendit (ελληνικοί υπότιτλοι) sur l'aide financière à la Grèce

Παλιό αλλά πολύ καλό...!!!

ΜΟΣΧΑ: ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΔΥΟ ΡΩΣΟΙ ΠΟΥ ΕΨΑΧΝΑΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΙΖΕΣ ΤΟΥ ΑΚΗ

15Συγκλονιστικές είναι οι αποκαλύψεις, σχετικά με τις σκοτεινές διαδρομές των μιζών που κατέληξαν στον Άκη Τσοχατζόπουλο, για τα ρωσικά οπλικά συστήματα TOR-M1.


Τα επιλήψιμα στοιχεία γύρω από την υπόθεση των αντισταθμιστικών ωφελημάτων (Α/Ω) που κατευθύνονταν προς την Ελλάδα, αξίας 73 εκατ. δολαρίων, κίνησαν την περιέργεια του Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος και ζήτησε από Ρώσους αξιωματούχους να εντοπίσουν τα ίχνη των χαμένων χρημάτων. Λίγο μετά, ο επικεφαλής της έρευνας, δολοφονήθηκε.


Σύμφωνα με την εφημερίδα Πρώτο Θέμα, στις 29.2.1999 ο τότε γενικός διευθυντής Εξοπλισμών Γιάννης Σμπώκος και ο Ι. Βορόμπιεφ, πρόεδρος του ρωσικού ομίλου Almaz-Antey, υπογράφουν τη σύμβαση για την προμήθεια των οπλικών συστημάτων TOR-M1.


Από τότε και μέχρι τις αρχές του 2002 η παράδοση των συστημάτων γινόταν κανονικά, κανείς όμως δεν ενδιαφέρθηκε για την τύχη των αντισταθμιστικών ωφελημάτων (Α/Ω), αξίας 73 εκατ. δολαρίων.


Λίγο καιρό μετά, ο κ. Σπύρος Τραυλός, αντικαταστάτης του Γιάννη Σμπώκου, αναζήτησε τα χρήματα για να διαπιστώσει έκπληκτος, ότι η Drumilan (η εταιρεία που είχε αναλάβει να υλοποιήσει τα Α/Ω) είχε κλείσει τα γραφεία της στην Αθήνα και ο εκπρόσωπός της κ. Φουάντ Αλ Ζαγιάτ μαζί με τον Έλληνα συνεργάτη του κ. Βλάση Καμπούρογλου είχαν εξαφανιστεί.


Αμέσως ενημέρωσε τον νέο διευθυντή της Almaz-Antey Ιγκόρ Κλίμοφ ζητώντας εξηγήσεις. Ο Κλίμοφ προσωπικός φίλος του κ. Βλαντιμίρ Πούτιν, διαπίστωσε αρχικά ότι ποσό από τα 73 εκατ. δολάρια είχε εκταμιευτεί προς την Drumilan και στη συνέχεια -μέσω και της Εισαγγελίας της Μόσχας- αποκαλύπτεται ότι περίπου 45 εκατ. δολάρια είχαν καταλήξει στην τράπεζα Western Bank του Μαυροβουνίου και περίπου 12 εκατ. εντοπίστηκαν σε λογαριασμό του προηγούμενου προέδρου Βορόμπιεφ στην Privi Bank της Μόσχας.


Σύμφωνα με την ίδια πηγή, ο κ. Πούτιν ζητά από τον Ιγκόρ Κλίμοφ να ηγηθεί αντιπροσωπίας που θα μετέβαινε στην Ελλάδα προκειμένου να εντοπιστούν τα ίχνη των χαμένων χρημάτων.


Τον Μάιο του 2003 οι Ρώσοι καταφθάνουν στο Πεντάγωνο και επί 4 ημέρες συσκέπτονται με τον κ. Τραυλό και Έλληνες αξιωματικούς. Έναν μήνα αργότερα ο κ. Τραυλός αποφασίζει να ανταποδώσει την επίσκεψη και στις 6 Ιουνίου αναμένει τον Ρώσο συνομιλητή του έπειτα από ραντεβού που έχουν δώσει στην Κόκκινη Πλατεία. Ωστόσο, ο Ελληνας αξιωματούχος περιμένει μάταια, καθώς αρκετή ώρα μετά το προκαθορισμένο ραντεβού τον πλησιάζουν άνδρες των μυστικών υπηρεσιών και τον ενημερώνουν ότι ο Κλίμοφ δολοφονήθηκε και του ζητούν να λάβει μέτρα προστασίας.


Σύμφωνα με το iefiemerida.gr, το απόγευμα της ίδιας ημέρας σε μια κωμόπολη κοντά στη Μόσχα δολοφονείται και ο Σεργκέι Σίτκο, στενός συνεργάτης του Κλίμοφ και πρόεδρος θυγατρικής της Almaz.


Σύμφωνα με τον φάκελο της υπόθεσης, αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι οι δολοφόνοι του Κλίμοφ προσπάθησαν να του πάρουν τον χαρτοφύλακα που περιείχε έγγραφα για τα ελληνικά αντισταθμιστικά. Πάντως, οι ρωσικές Αρχές απέδωσαν τις δολοφονίες στο πλαίσιο του «εμφυλίου» για τον έλεγχο των πετρελαίων. 
Επιλογή : Αλεξ. Π.
Πηγή : http://www.agioritikovima.gr

Κυβερνώντας από τα παρασκήνια.


Η δολοφονία ενός ενοχλητικού κοινοτάρχη.

τάδε έφη SXY Δευτέρα, 28 Μαΐου 2012 , 12:58 μμ
 

"Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια,
αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ρθει"
Πάμπλο Νερούντα


To απόγεμα της Μεγάλης Δευτέρας του 1986 έξω από το χωριό Πόμπια, στα νότια του νομού Ηρακλείου, το αυτοκίνητο που κινείται αργά στον άδειο και επικίνδυνο επαρχιακό δρόμο αναγκάζεται να σταματήσει όταν σε μία στροφή κάποιοι έχουν πετάξει κλαδιά και πέτρες που κλείνουν τον δρόμο.
Ο οδηγός γνωρίζει καλά την περιοχή, είναι ο πρόεδρος της κοινότητας Πηγαδάκια.
Ανυποψίαστος βγαίνει από το αυτοκίνητο για να δει τι συμβαίνει, όταν δέχεται τον πρώτο πυροβολισμό.
Τραυματισμένος προσπαθεί να καλυφθεί πίσω από το αυτοκίνητο, αλλά ο δολοφόνος πλησιάζει και τον εκτελεί μπροστά στα έντρομα μάτια της οικογένειάς του.

Η δολοφονία του κοινοτάρχη Γιάννη Κουτσάκη, άγνωστη δυστυχώς στους περισσότερους, έβαλε τίτλους τέλους σε μια μακροχρόνια αντιπαράθεση, και είναι χαρακτηριστική για το πως λειτουργεί το παρακράτος στην χώρα μας.
Αλλά ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή.

Το μοναστήρι της Οδηγήτριας κατέχει μεγάλες εκτάσεις, τις οποίες νοικιάζει ή παραχωρεί σε βοσκούς της περιοχής.
Το 1961 ο Νίκος Βαρδινογιάννης, αξιωματικός τότε του πολεμικού ναυτικού, βρίσκεται ξαφνικά ιδιοκτήτης 4.400στρεμμάτων στην συγκεκριμένη περιοχή, μόνο που δεν τα αγοράζει από τον νόμιμο ιδιοκτήτη (την μονή δηλαδή) αλλά από τους βοσκούς ενοικιαστές για ένα κομμάτι ψωμί.
Παρά τις διαμαρτυρίες που έφτασαν τότε μέχρι και το κοινοβούλιο, το σκάνδαλο κουκουλώνεται μια που η οικογένεια διαθέτει ισχυρή πολιτική κάλυψη.

Η κομπίνα ολοκληρώνεται με την μυστηριώδη...«εξαφάνιση» των τίτλων ιδιοκτησίας που είχε στην κατοχή της η μονή, έτσι ώστε να μην μπορεί να στοιχειοθετηθεί η απάτη σε βάρος του δημοσίου.

Λίγο αργότερα, η οικογένεια Βαρδινογιάννη δημιουργεί την εταιρία ΣΕΚΑ και αγοράζει με αποικιοκρατικές διαδικασίες από το Ελληνικό δημόσιο το νησάκι "Άγιος Παύλος" στην είσοδο του όρμου των Καλών Λιμένων, έναντι 78.000 δραχμών.

Στην συνέχεια, με υποθήκη το νησί που αγόρασαν, παίρνουν δάνειο 36 εκατομμυρίων δρχ. (!) από Αμερικανική τράπεζα, και σε συνεργασία με την Mobil δημιουργούν στην περιοχή εγκαταστάσεις υγρών καυσίμων και ανεφοδιασμού πλοίων (βλέπε αμερικανικός 6ος στόλος).

Μοναδικό αγκάθι στα μεγαλεπήβολα σχέδια της οικογένειας ήταν ο μικρός οικισμός των Καλών Λιμένων και οι λιγοστοί ψαράδες κάτοικοί του.

Οι κάτοικοι του οικισμού βρέθηκαν ξαφνικά περικυκλωμένοι από τις εγκαταστάσεις της εταιρίας.
Πολλοί εγκαταλείπουν την περιοχή και μεταναστεύουν, ενώ οι εναπομείναντες έχουν να αντιμετωπίσουν έναν συνεχή και ψυχοφθόρο πόλεμο νεύρων από την εταιρία και τους τραμπούκους της.
Βροχή οι ξυλοδαρμοί και οι μηνύσεις για ανύπαρκτες πολεοδομικές παρατυπίες ακόμα και όταν κάποιος προσπαθούσε να επιδιορθώσει την τουαλέτα του, ενώ την ίδια στιγμή η εταιρία έχτισε παράνομα διάφορα κτίρια, ένα ξενοδοχείο, και μια βίλλα για την οικογένεια Βαρδινογιάννη.


Η εκλογή του Γιάννη Κουτσάκη το 1978 δίνει ελπίδα στους κατοίκους.
Το πρώτο του μέλημα είναι να ανοίξει επιτέλους ο δρόμος από τα Πηγαδάκια στους Καλούς Λιμένες.
Ο δρόμος είχε χαραχθεί το 1962, οι απαλλοτριώσεις είχαν τελειώσει το 1966, αλλά η εταιρία παρόλο που είχε πληρωθεί, δεν άφηνε τα συνεργεία της νομαρχίας να προχωρήσουν.

Το 1981 μετά την νίκη του ΠΑΣΟΚ ο Κουτσάκης πιστεύει πως θα μπορέσει επιτέλους να ξεπεράσει τα εμπόδια και την τρομοκρατία της ΣΕΚΑ, τελειώνει τον δρόμο και ξεκινά να φτιάχνει δίκτυο ηλεκτρισμού και ύδρευσης στην περιοχή, δίνοντας καθημερινά μάχη με τους μπράβους της ΣΕΚΑ που τα βράδια καταστρέφουν ότι φτιάχνουν τα κρατικά συνεργεία την ημέρα.
Τα έργα του κοινοτάρχη έχουν ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα κύμα επιστροφής των εκδιωγμένων κατοίκων, σε μια προσπάθεια να ξαναφτιάξουν τα σπίτια τους.
Η ΣΕΚΑ τους κάνει την ζωή δύσκολη, με ένα καταιγισμό μηνύσεων προσπαθώντας έτσι να κατεδαφίσει τα σπίτια των κατοίκων ως αυθαίρετα!

Οι Βαρδινογιάννηδες ασκούν αφόρητη πίεση στον νομάρχη να γκρεμίσει τα σπίτια των ανθρώπων, όμως όλα πέφτουν πάνω στην άρνηση του κοινοτάρχη ο οποίος απαντά ότι πρώτα θα γκρεμιστούν τα αυθαίρετα της εταιρίας, οι βίλες των Βαρδινογιάννηδων κλπ.
Τον χειμώνα του 1985 γίνεται απόπειρα δολοφονίας του κοινοτάρχη όταν ένα άγνωστο αυτοκίνητο προσπαθεί να ρίξει το αυτοκίνητο του Κουτσάκη σε γκρεμό, ενώ σε μια συνάντηση του με τους εκπροσώπους της εταιρίας, οι μπράβοι ξυλοκοπούν τον ανυπόταχτο κοινοτάρχη.
Ο Κουτσάκης σχεδιάζει να επισκεφτεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη σε μια προσπάθεια να εντοπίσει τα εξαφανισμένα συμβόλαια της μονής Οδηγήτριας και να ξεσκεπάσει την απάτη των Βαρδινογιάννηδων, μόνο που τον πρόλαβαν οι πληρωμένοι δολοφόνοι.
Ενδιαφέρον έχει και ο διάλογος μεταξύ Βαρδή Βαρδινογιάννη και Δημήτρη Κουφοντίνα στη δίκη της 17 Νοέμβρη.

Οι συγγενείς του δολοφονημένου κοινοτάρχη περιμένουν εδώ και δεκαετίες να πέσει φως στην υπόθεση, ενώ οι απειλές συνεχίστηκαν και μετά τον θάνατο του Κουτσάκη.

Το κόλπο με την αρπαγή κρατικής περιουσίας με την βοήθεια μοναστηριών ήταν τόσο πετυχημένο που ο όμιλος Βαρδινογιάννη το επανέλαβε και στην Χαλκιδική.

Η περίπτωση της Σιθωνίας

Πρόκειται για τη μονή Ξενοφώντος και μια έκταση 57.000 στρεμμάτων στην Σιθωνία.
Το 1965 η μονή υποβάλλει αίτηση αναγνώρισης ιδιοκτησίας στο Ελληνικό δημόσιο, η οποία και φυσικά απορρίπτεται.
Επί χούντας όμως η μονή κάνει και δεύτερη προσπάθεια και με την βοήθεια ... του θεού και της χούντας, ως εκ θαύματος δικαιώνεται.
Αμέσως μεταβιβάζει την έκταση για ένα συμβολικό ποσό -μαντέψτε που- στην ...ΣΕΚΑ!

Με την μεταπολίτευση, και μετά από τις έντονες αντιδράσεις τοπικών φορέων και κατοίκων, το 1974 η πολιτεία ακυρώνει την χουντική απόφαση και ανακηρύσσει την έκταση δημόσια.
Από τότε η μονή σε συνεργασία με την ΣΕΚΑ έχουν ξεκινήσει ένα δικαστικό αγώνα κατά του δημοσίου με τα γνωστά κόλπα, ψευδομάρτυρες, απειλές, δωροδοκίες, κλπ.

Οι απάτες με τις εκκλησιαστικές περιουσίες δεν έχουν σταματήσει να επαναλαμβάνονται μέχρι και τις μέρες μας, με διάφορες εκδοχές, όπως πχ με το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου, τη μονή Τοπλού, και άλλες.

Έτσι λοιπόν δύο απόστρατοι του ναυτικού βρέθηκαν ξαφνικά με τεράστιες περιουσίες με την βοήθεια των Αμερικανών που τόσο τους εξυπηρέτησαν στο εμπάργκο της Ροδεσίας. Ας θυμηθούμε και αυτό το ..κατόρθωμα.



"Ioanna V": το πειρατικό του ομίλου Βαρδινογιάννη


Τα χρόνια της πειρατείας

Η οικογένεια Βαρδινογιάννη ...διαπρέπει στο σπάσιμο του αποκλεισμού του ρατσιστικού καθεστώτος της Ροδεσίας από τον ΟΗΕ που έγινε παγκόσμια γνωστός ως "Beira Patrol", προμηθεύοντας πετρέλαιο την κυβέρνηση του Ιαν Σμίθ με την υποστήριξη της CIA.

Οι Αμερικανοί θέλοντας να πάρουν κάτω από την σφαίρα επιρροής τους τις πρώην αποικίες της Μεγάλης Βρετανίας αλλά αποφεύγοντας να συγκρουστούν μετωπικά με τους Βρετανούς συμμάχους, βοηθούν τους Βαρδινογιάννηδες να δράσουν ως πειρατές χωρίς αυτοί να χρειαστεί να λερώσουν τα χέρια τους.
Η συγκεκριμένη υπόθεση είναι μία από τις μαύρες σελίδες της ελληνικής ναυτιλίας: περιφρόνηση ψηφισμάτων του ΟΗΕ, αλλαγή σημαίας από λιμάνι σε λιμάνι, αλλαγή ονόματος του καραβιού μεσοπέλαγα, κλπ.


Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή.
Το 1972, επί χούντας δηλαδή, ιδρύουν την Μότορ Όιλ.
Το 1979 με υπουργό συντονισμού τον ...Μητσοτάκη τους δίνεται πεσκέσι ο Παναθηναϊκός.
Και αυτό το κόλπο ήταν τόσο πετυχημένο που το μιμήθηκε κάθε σωστός απατεώνας (Κοσκωτάς κλπ) που θέλησε να κάνει καριέρα στο ελληνικό Ελ Ντοράντο.


Κατά τραγική σύμπτωση, πάλι επί πρωθυπουργίας Μητσοτάκη, αποκτούν την τράπεζα Πειραιώς, καταπίνουν την Μακεδονίας-Θράκης, ενώ ας μην ξεχνάμε πως μερικές μόνο μέρες μετά τον σχηματισμό της Οικουμενικής Kυβέρνησης του Ξενοφώντα Ζολώτα, το 1989, ξεκινά το MEGA Channel ...



Το "τηλεοπτικό πλυντήριο" όχι μόνο βοηθά στις μπίζνες της οικογένειας προσφέροντας δωρεάν διαφήμιση με το γνωστό κόλπο των ..αγαθοεργιών της φιλεύσπλαχνης οικογένειας ως υποκατάστατο της ανύπαρκτης δικαιοσύνης, αλλά και ελέγχοντας έτσι έμμεσα το πολιτικό σύστημα δίνοντας τηλεοπτικό χρόνο σε άτομα της αρεσκείας τους.

Και έτσι φτάσαμε σήμερα στα γελοία ψευτοδιλήμματα "ευρώ ή μνημόνιο" και τα καταστροφολογικά σενάρια του παρακράτους και των παπαγάλων τους, που ευτυχώς αρχίζουν να ξεθωριάζουν στα μάτια της κοινής γνώμης.

Ο μόνος τρόπος πια για να κρατηθούν στην εξουσία είναι πουλώντας φόβο.

«Δεν θα έχουμε φάρμακα, πετρέλαιο, τρόφιμα, οδοντόβουρτσες, αν βγει η αριστερά" φωνάζουν χωρίς να ντρέπονται, αυτοί που κατέστρεψαν τον τόπο επί τόσες δεκαετίες.
Σε μία χώρα που έχει τόσο ανάγκη από ριζικές αλλαγές, προσπαθούν απελπισμένα να περάσουν το μήνυμα ότι «δεν είναι τώρα εποχή για αλλαγές, ας κάτσουμε στα αυγά μας»

Σταθεροί στις ..αξίες τους ως γνήσια τέκνα ενός συστήματος Φρανκεστάιν, προσπαθούν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι τίποτα δεν πρέπει να γίνεται για πρώτη φορά.
Τελευταίες σπασμωδικές κινήσεις μιας κομματοκρατίας που απέτυχε σε όλα πουλώντας ταυτόχρονα πατριωτική ηθική, ενώ ακόμα και τώρα που όλα έχουν καταρρεύσει γύρω τους, αδυνατούν να ψελλίσουν έστω και δυο κουβέντες ουσιαστικής αυτοκριτικής.

«Οι μεγαλύτερες καταστροφές δεν προήλθαν από την ανυπακοή, αλλά από την υπακοή», είχε πει κάποτε ο Χάουαρντ Ζίν, ενώ ο ίδιος υπερασπιζόμενος πριν αρκετά χρόνια μια ομάδα οικολόγων που είχε εισβάλει σε ένα πυρηνικό εργοστάσιο, είχε πει απευθυνόμενος προς τους δικαστές:

«Χωρίς την πολιτική ανυπακοή, εσείς σήμερα δεν θα ήσαστε εδώ»

Επιλογή : Δημήτρης