Ποτάμι τα δάκρυα για το ελληνικό πανεπιστήμιο.  (ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ) Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Πλημμύρισαν οι οθόνες, βραχυκύκλωσαν τα ραδιόφωνα, μούσκεψε το χαρτί από τον γόο των αγωνιούντων, με αφορμή την κατάληψη της Νομικής, για το μέλλον του δημόσιου πανεπιστημίου. Και τι δεν ακούσαμε από όλους αυτούς που μέχρι προχθές έκαναν ό,τι μπορούσαν για να απαξιώσουν και να λοιδορήσουν τα ιδρύματα, από όλους αυτούς που έδωσαν και δίνουν μάχη για να ιδιωτικοποιηθεί, να ξεπουληθεί η ανώτατη εκπαίδευση. Σαν έτοιμοι από καιρό, άρπαξαν την ευκαιρία που τους έδωσε η μεταφορά των μεταναστών στη Νομική και σε αγαστή συνεργασία, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, έδωσαν άλλο ένα ρεσιτάλ τρόμου, προπαγάνδας και διαστρέβλωσης. Οι στόχοι, αυτή τη φορά, δύο και εύκολα αντιληπτοί: η κατάργηση του ασύλου από τη μια και η υποστήριξη του αντιμεταναστευτικού και ξενοφοβικού κλίματος από την άλλη. Οσον αφορά το πρώτο, θα συνταχθώ ανεπιφύλακτα με όλους εκείνους που υποστηρίζουν πως όσοι βάζουν ζήτημα κατάργησης του ασύλου βρίσκονται το λιγότερο σε διατεταγμένη υπηρεσία. Ετσι απλά. Οσον αφορά τους μετανάστες, θα ήθελα να κάνουμε σήμερα κάποιες υποθέσεις εργασίας στηριζόμενοι στο καρατζαφέρειο -και όχι μόνο- όραμα που θέλει μια Ελλάδα καθαρή, απαλλαγμένη από τους αλλόθρησκους. Αύριο Τρίτη, λοιπόν, ξυπνάνε το ένα εκατομμύριο και κάτι των μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα και είτε γιατί εκδιώκονται είτε γιατί ανοίγουμε τα σύνορα προς την Ευρώπη είτε γιατί δεν αντέχουν άλλο την εκμετάλλευση, αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Ευτυχώς, βέβαια, που δεν βρισκόμαστε στο 2004 γιατί κανένα από τα ολυμπιακά έργα δεν θα ολοκληρωνόταν, αφού η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων σε αυτά ήταν μετανάστες, αλλά και σήμερα, όσα από τα λεγόμενα μεγάλα έργα είναι σε εξέλιξη, βλέπω να τραβάνε χειρόφρενο για πολύ καιρό. Την ίδια ώρα, οι ουρές των... ανεπιθύμητων στις τράπεζες δεν έχουν προηγούμενο. Ομαδικά σηκώνουν τις μικροκαταθέσεις τους, οι οποίες σύμφωνα με ανεπίσημους υπολογισμούς ξεπερνούν κατά πολύ τα 1 δισ. ευρώ, και φεύγουν. Οι τραπεζίτες εκτός από ζεστό χρήμα χάνουν και τα εκατομμύρια που εισπράττουν από τις χρεώσεις-ληστεία για τα εμβάσματα που στέλνουν κατά χιλιάδες οι ξένοι στους δικούς τους. Το τραπεζικό σύστημα κλονίζεται. Μαζί με τα ταμεία των τραπεζών αδειάζουν και τα ασφαλιστικά ταμεία, που κατά κοινή ομολογία τα τελευταία χρόνια στηρίχτηκαν στις καταβολές των μεταναστών. Οι κρατήσεις για τους Ελληνες πρέπει και πάλι να αυξηθούν, οι συντάξεις να περιμένουν κι άλλο... Περισσότερα από 300.000 σπίτια σε όλη την Ελλάδα μένουν ξενοίκιαστα κι ένα σημαντικό ποσοστό που κατέχουν οι μετανάστες στην πίτα της παραπαίουσας αγοράς ακινήτων, εξαφανίζεται. Τα ενοίκια καταρρέουν οι επιτήδειοι που κονομάνε στοιβάζοντας εφτά νομά σ' ένα δωμά ξεμένουν από πολύτιμο «μαύρο» χρήμα. Μαζί και οι αετονύχηδες του real estate που αγοράζουν κοψοχρονιά τώρα στα «γκέτο», για να μοσχοπουλήσουν αργότερα. Η οικοδομή παγώνει. Οι Κινέζοι κλείνουν τα μαγαζιά τους και φεύγουν και από κοντά ακολουθούν με τα συμπράγκαλά τους οι έγχρωμοι Αφρικανοί. Το εμπόριο παίρνει βαθιά ανάσα και ο Ελληνας καταναλωτής μπορεί ανενόχλητος πια να αγοράζει από τον Ελληνα έμπορο που πουλάει με κέρδος 5.000%. Τα χωριά, στα οποία χρόνια τώρα έχουν εγκατασταθεί οικογένειες μεταναστών και τους έχουν δώσει φιλί ζωής, ερημώνουν. Τα χωράφια μένουν ακαλλιέργητα, οι σοδειές σαπίζουν αμάζευτες, η κτηνοτροφία συρρικνώνεται στο ελάχιστο. Αν δεν υπήρχαν οι Αλβανοί, η ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία, με την πολιτική που ακολούθησαν κατ' επιταγήν των Ευρωπαίων εταίρων μας όλες ανεξαιρέτως οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων 30 χρόνων, θα είχε εξαφανιστεί προ πολλού. Οι Αιγύπτιοι αλιεργάτες γυρίζουν την πλάτη στο συγκλονιστικό μερονυχτοκάματο των 10 ευρώ και εγκαταλείπουν τις μηχανότρατες για τη φλεγόμενη χώρα τους. Αν ξαναδείτε καΐκι στ' ανοιχτά, στείλτε μου μήνυμα... Ταυτόχρονα, χιλιάδες ηλικιωμένοι που βρήκαν συντροφιά κι ένα πιάτο ζεστό φαΐ από τις απελπισμένες, που ήρθαν από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, μένουν μόνοι κι αβοήθητοι. Χιλιάδες παιδιά πεινασμένα και άλλα τόσα σπίτια βρόμικα γιατί έφυγε η αλλοδαπή οικιακή βοηθός. Το σενάριο μιας Ελλάδας χωρίς μετανάστες περισσότερο με εφιάλτης μοιάζει. Βέβαια, τίθεται το ερώτημα: γιατί τότε όλος αυτός ο οργανωμένος τρόμος, γιατί όλο αυτό το ρατσιστικό παραλήρημα, γιατί όλη αυτή η αντιμεταναστευτική προπαγάνδα, αφού τους έχουμε ανάγκη; Μα ακριβώς γι' αυτό. Γιατί οι μετανάστες πρέπει να φοβούνται ότι θα φύγουν και οι Ελληνες ότι θα μείνουν. Κι ο τρόμος να τους κρατά και τους δύο καθηλωμένους. Πάω στοίχημα πως αν οι μετανάστες ξεκινήσουν να φεύγουν αύριο, πρώτος θα τρέξει να τους σταματήσει ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής. Ξέρει πως αν φύγουν, αυτός και οι όμοιοί του δεν θα έχουν κανέναν απολύτως λόγο ύπαρξης. Από κοντά θα σπεύσουν όλοι εκείνοι οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι που έχουν επενδύσει στον τρόμο, αλλά και στο μικρό ή στο μεγάλο μπάτσο που ο καθένας μας κρύβει μέσα του. Γιατί εκτός των άλλων, όλοι αυτοί ξέρουν πως ο Πακιστανός, όπως και κάθε εργαζόμενος που υπεραπασχολείται και υποαμείβεται, δεν κάνει μόνο μια δουλειά, αλλά παράγει υπεραξία την οποία καρπώνονται, ως επί το πλείστον, τα αφεντικά τους που τους πληρώνουν για να μας τρομοκρατούν. Ναι, αυτές οι πατσαβούρες της Βέρμαχτ θα τρέξουν πρώτοι να τους σταματήσουν.

Ενα φάντασµα... ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΡΑΝΑΣ , rvranas@dolnet.gr ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011 Ενα φάντασµα... ... ξεπρόβαλε από το αλπικό τοπίο του νταβός: το φάντασµα του Τσαουσέσκου. ο καθηγητής των οικονοµικών στο Πανεπιστήµιο του Χάρβαρντ Κένεθ ρογκόφ αναφέρθηκε σε αυτόν, όταν µίλησε για το χρέος της Ιρλανδίας. Επισήµανε την καλή κατάσταση της οικονοµίας της χώρας, αλλά αναρωτήθηκε αν θα αντέξει τόση λιτότητα χωρίς να διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός. «Πόσο θα αντέξει;» είπε. «Ενα, δύο χρόνια; Ισως. οµως τρία, τέσσερα; Καµιά χώρα δεν τα κατάφερε µέχρι τώρα, εκτός από τη ρουµανία του Τσαουσέσκου». Μόνο µε έναν Τσαουσέσκου, λοιπόν. Στο βιβλίο τους... ... «αυτή τη φορά είναι αλλιώς», ο ρογκόφ και η συνάδελφός του στο Πανεπιστήµιο του Μέριλαντ Κάρµεν ράινχαρτ γράφουν για την αποπληρωµή του χρέους των χωρών στους ξένους πιστωτές τους: «Το ζήτηµα που αντιµετωπίζουν οι περισσότεροι ηγέτες είναι πού θα τραβήξουν την κόκκινη γραµµή. ∆εν είναι πάντα µια απόφαση ορθολογική. Στην κρίση της δεκαετίας του 1980, ο Τσαουσέσκου επέµεινε πεισµατικά να αποπληρώσει µέσα σε λίγα χρόνια τα 9 δισ. δολάρια που χρωστούσε η φτωχή χώρα του σε ξένεςτράπεζες. Ετσι, οι ρουµάνοι αναγκάστηκαν να ζήσουν παγερούς χειµώνες χωρίς θέρµανση και τα εργοστάσια να χαµηλώσουν τις µηχανές τους λόγω έλλειψης ηλεκτρικού. Ελάχιστοι σύγχρονοι ηγέτες θα είχαν συµφωνήσει µε τις προτεραιότητες του Τσαουσέσκου. οι πράξεις του ρουµάνου δικτάτορα προκαλούν ιδιαίτερη απορία, αφού θα µπορούσε να είχε αναδιαπραγµατευτεί το χρέος, όπως κατάφεραν τότε να κάνουν οι περισσότερες άλλες αναπτυσσόµενες χώρες». Ο Τσαουσέσκου... ... όµως ήθελε να παραµείνει αρεστός στους δυτικούς προστάτες του. Η καθηµερινή ζωή των ρουµάνων έγινε ένας αδιάκοπος αγώνας για επιβίωση, µε δελτίο στα τρόφιµα και συνεχείς διακοπές στο ηλεκτρικό, το γκάζι και τη θέρµανση. Το βιοτικό επίπεδο κατέρρευσε µαζί µε την ποσότητα και την ποιότητα των τροφίµων και άλλων βασικών ειδών. ο λαός υπέµενε, πιστεύοντας ότι έκανε βραχυπρόθεσµες θυσίες για το γενικό καλό. οι άνθρωποι σχηµάτιζαν ατέλειωτες ουρές στα µαγαζιά για λίγο ψωµί, ενώ ο Τσαουσέσκου εµφανιζόταν στην κρατική τηλεόραση να µπαίνει σε καταστήµατα µε άφθονα τρόφιµα, να ανακοινώνει σοδειές ρεκόρ ή να επισκέπτεται µεγάλες εκθέσεις τροφίµων που στην πραγµατικότητα ήταν φτιαγµένα από πλαστικό. Το καλοκαίρι του 1989, η ρουµανία αποπλήρωσε ολόκληρο το χρέος της. από δηµόσιο έλλειµµα 5,3% το 1980, τώρα είχε πλεόνασµα 6,5%. οµως, ο λαός της λιµοκτονούσε. Τον χειµώνα βγήκε στους δρόµους και ανέτρεψε τον δικτάτορα. Με τους ξένους... ... ο Τσαουσέσκου τα πήγαινε µια χαρά. Είχαν γεµίσει παράσηµα και διακρίσεις τον καλύτερο πελάτη τους: η Γαλλία µε το παράσηµο της Λεγεώνας της Τιµής, η Ελισάβετ της αγγλίας µε τον χρίσµα του επίτιµου Ιππότη, η Μαργκρέτε της ∆ανίας µε το παράσηµο της τάξης του Ελέφαντα. ακόµη και η αγράµµατη σύζυγός του κανονίστηκε να «εκλεγεί» µέλος της αµερικανικής ακαδηµίας Επιστηµών. οµως, µε το τραγικό του τέλος, ο Τσαουσέσκου παραδόθηκε στην Ιστορία σαν ένας ηγέτης που πρόδωσε τον λαό του για να µείνει πιστός στους ξένους. ΕΠΙΛΟΓΗ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΣΤΗ ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ:

Το βασίλειο των σκιωδών τραπεζών, η αλληλεξάρτηση των ευρωπαϊκών ιδρυμάτων, οι μανιοκαταθλιπτικές αγορές, τα στάδια της κρίσης, τα σενάρια της Ευρωζώνης, ο ελληνικός δρόμος και οι προσπάθειες κατάλυσης της εθνικής μας κυριαρχίας

«Υπάρχει μία σκοτεινή δύναμη τόσο οργανωμένη, τόσο λεπτή, τόσο προσεκτική, τόσο διασφαλισμένη, τόσο πλήρης και τόσο κυρίαρχη, που καλά θα κάνουν να προσέχουν όσοι και όταν μιλούν εναντίον της».

Το παραπάνω κείμενο του προέδρου των Η.Π.Α. W. Wilson, το οποίο είχαμε αναφέρει στο τέλος προηγουμένου κειμένου μας (Η τράπεζα των τραπεζών), είναι αρκετά «αποκαλυπτικό», σε σχέση με τη δύναμη των τραπεζών – ειδικά σε συνδυασμό με τη «ρήση» του M.A. Rothschild, επιφανούς μέλους της ομώνυμης ευρωπαϊκής (γερμανικής) ιουδαϊκής οικογένειας, η οποία ίδρυσε στα τέλη του 18^ου αιώνα τα γνωστά τραπεζικά και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, σύμφωνα με την οποία «Άφησε με ελεύθερο να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος ψηφίζει τους νόμους του».

Όσον αφορά δε την Πολιτική η οποία, θεωρητικά τουλάχιστον, είναι σε θέση να ελέγξει τις τράπεζες, παραθέτουμε ξανά τοελαφρά διαμορφωμένο κείμενο του Γάλλου συγγραφέα M.Crespy που, αν και υπερβολικό, δεν παύει να δίνει μία εικόνα της σημερινής πραγματικότητας:

«Νομίζετε ότι ο πρωθυπουργός έχει την παραμικρή εξουσία; Ξυπνήστε, η αληθινή εξουσία είναι το Καρτέλ! Είναι η Microsoft, ηGoogle, η Nestle, η Coca Cola, η Wal-Mart, η Monsanto, η Toyota, η Siemens, η ΑΒΒ, η Exxon, η Morgan Stanley, η DeutscheBank, η Royal Dutch Shell, η Astra Zeneca, η Sanofi-Aventis και όλες οι άλλες πολυεθνικές. Ορίστε, αυτή είναι η αληθινή κυβέρνηση του πλανήτη. Όταν συγκεντρώνονται κάθε τρείς μήνες, οι “προτάσεις συντονισμού”, στις οποίες συμφωνούν, είναι πολύ πιο σημαντικές από όλα τα κυβερνητικά διατάγματα. Προτάσεις…..Είναι για γέλια.

Πρόκειται για εκτελεστικές αποφάσεις, μπροστά στις οποίες όλοι υποκλίνονται – ακόμη και η Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου, η Παγκόσμια Τράπεζα (ΔΝΤ), η ΕΕ, η Ιαπωνία και οι Η.Π.Α. Και εσύ το ξέρεις και εγώ το γνωρίζω…….είναι κοινό «μυστικό». Η Πολιτική; Ας γελάσω. Ξέρετε τι μου θυμίζουν όλοι αυτοί, όταν βγαίνουν από τα υπουργικά συμβούλια; Πιγκουίνους που χειροκροτούν άλλους πιγκουίνους, επάνω σε πάγο που λιώνει. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί να θέλει κανείς να συμμετάσχει σε αυτήν την απίστευτη παρωδία, επιλέγοντας την Πολιτική για να κάνει την καριέρα του».

Ολόκληρο το άρθρο του Β. Βιλιάρδου στο : http://www.casss.gr/PressCenter/Articles/2272.aspx

24γράμματα.

Ηλεκτρονικό περιοδικό για τη Γλώσσα, την Ιστορία και τον Πολιτισμό.

Η λέξη της εβδομάδας από τα 24γράμματα

: Η ιστορία της λ. αυτόματος >automatic> auto… (από τις πιο διαδεδομένες παγκοσμίως). Γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

Παρουσίαση με λίγα λόγια: H λέξη αυτόματος [< αυτός + μάω (: σκέπτομαι)] δηλώνει το «σκέπτομαι από μόνος μου», «αφ΄εαυτού». Αρχικά, προσδιόριζε οτιδήποτε κινείται δίχως την άμεση ανθρώπινη παρέμβαση, τον αυτοματισμό, το ρομπότ . Θα εκπλαγείτε, όμως, όταν θα διαβάσετε ότι ο όρος με τη σημασία του ρομπότ αναφέρεται για πρώτη φορά στην Ιλιάδα (Σ, 376): « Ο Ήφαιστος ...έφτιαχνε τρίποδες...και έβαζε κάτω από του καθενός τον πάτο μαλαματένιες ρόδες για να τρέχουν μόνοι τους (στο πρωτότυπο: “αυτόματοι”) στη συγκέντρωση των Θεών και ύστερα πάλι να γυρίζουν σπίτι»24γράμματα

Το 1589 ένας καθολικός ιερέας, ο Baldo Beraldino , θα διασώσει, στη Λατινική γλώσσα, την πραγματεία του Ήρωνος του Αλεξανδρέα «περί αυτοματοποιητικής». Ποιος ήταν ο Ήρων; Περίφημος μηχανικός που έζησε, ίσως, τον α΄αιωνα, στην Αλεξάνδρεια. Διηύθυνε το πρώτο συστηματικό “Πολυτεχνείο” του κόσμου (την Ανώτατη Τεχνική Ελληνική Σχολή). Στο έργο του «αυτοματοποιητική» ερευνά την υδροστατική αλλά και την πίεση των ατμών ως κινητήρια δύναμη. Αναφέρει την κατασκευή αυτομάτου μηχανήματος σε ναό που ανοιγόκλεινε τις πόρτες (πότε σας είπαν ότι ανακαλύφθηκε η ατμομηχανή; Το 1690; Από τον Παπέν ; ...για να το ξανασκεφτείτε)..

Πάντως, η χρήση της λέξης (ως μηχανικός όρος) ήταν περιορισμένη, αφού περιορισμένη ήταν και η μηχανολογία. Το 1816, ο όρος «ξεθάβεται» από τον συγγραφέα Ε.Τ.Α. Hoffmann (1776-1822) που σημειώνει επιτυχία με το “Die Automaten” (πρόκειται για μηχανική κούκλα, ρομπότ) και επανεντάσσει τον ξεχασμένο ελληνικό όρο στους Δυτ. Ευρωπαίους. 24γράμματα

 Είναι η εποχή των πρώτων ατμομηχανών. Η λέξη αυτόματος γίνεται της μόδας για να προσδιορίσουν τις νέες μηχανικές-«ρομποτικές» ανακαλύψεις, «τα μηχανήματα του διαβόλου». Έτσι, δημιουργήθηκαν οι νέες λέξεις παγκόσμιας εμβέλειας, όπως: γαλλ.: automatisation, αγγλ.: automatic, ιταλ.: automatico . Στην Αμερική θα φτάσει ως automatization, αλλά κάποιος διοικητής της Ford θα το περικόψει και το 1945 θα εμφανιστεί για πρώτη φορά ως automation. Ως συγκοπτόμενη λέξη διατηρήθηκε σ’ όλες τις γλώσσες με τη μορφή: auto…

Αν η σκέψη σας οδηγήθηκε στο αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων, καλό είναι να προσέξετε ότι δεν υπάρχει σειρ(ε)ιακό κιβώτιο, αλλά μόνο σειραϊκό (έχει, δηλαδή, στη σειρά, serial, τις ταχύτητες).24γράμματα

1. Η λέξη είναι τσέχικη : ρομπότ < robota (: εργασία). Σχηματίστηκε από τον τσέχο συγγραφέα Capek στο μυθιστόρημα: Rossum’s Universal Robot
2. Η λέξη «αυτόματος» αναφέρεται, επίσης: Ιλιάδα (Ε,711). Αριστοτέλης, Αθηναίων πολιτεία (8,5). Ευριπίδης, Ιφιγένεια εν Ταύροις, 1166
3. Μετάφραση: Κομνηνού - Κακριδή. Αναλογιστείτε για λίγο: τι είδους φαντασία διέθετε ο Όμηρος; Ή, μήπως, δεν είναι αποκύημα της φαντασίας του;
4. Degli automati, di Herone Alessandrino, μετ. Στα λατ. Baldo Berardino, abate di Guastalla, Venetia, 1589
5. Denis Papin (1647–1713). H ατμοσφαιρική μηχανή του Παπέν αξιοποιεί την πίεση του ατμοσφαιρικού αέρα (όχι, ακριβώς, του ατμού). Περισσότερα, καθώς και η μετάφραση του άρθρου σε 3 γλώσσες, στα 24γράμματα

Ο συνήθης φασισμός

ΚΕΙΜΕΝΑ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ * Για σχόλια, παρατηρήσεις, επισημάνσεις ή απλά για ένα «γεια»: mystamar@enet.gr

Για την ευκολία τού να λειτουργεί κάποιος φασιστικά, κάτω από την επίφαση ότι προσέχει τον «εαυτό» του, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, γράφει ο http://perastikos.blogspot.com.

Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα.
«Ο φασισμός κερδίζει έδαφος όταν πείθει ότι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσεις, να προστατεύσεις τον εαυτό σου και τους δικούς σου, είναι να γίνεις παλιάνθρωπος. Να γίνεις, δηλαδή, δήμιος ή τουλάχιστον αδιάφορος για τον "άλλο". Ο φασισμός λέει στον φοβισμένο άνθρωπο ότι, για να σωθεί, πρέπει "να σπάσει αβγά" και εννοεί κεφάλια. Ο φασισμός διαιρεί τον κόσμο σε "εμείς" και σε "άλλους". Η λογική του είναι "ή μαζί μας ή εναντίον μας". Αν πεις "μια στιγμή, εντάξει, αλλά μήπως να δούμε πώς θα βοηθήσουμε λίγο και αυτούς", ή αν σε δουν να δίνεις ένα κομμάτι ψωμί, μια κουβέρτα, θέτεις εαυτόν στους "εναντίον μας".
Η ευσπλαχνία είναι αδυναμία, βλαπτική για την κοινωνία και απόδειξη κατωτερότητας και ο σημαντικότερος λόγος γι' αυτό είναι ότι αν οι φασίστες παραδεχθούν ότι αυτό που κάνεις είναι σωστό, τότε αυτομάτως είναι σαν να παραδέχονται ότι αυτός που βοηθάς είναι και αυτός "εμείς", οπότε αυτοί, που του επιτίθενται, που τον αντιμετωπίζουν σαν πράγμα, είναι παλιάνθρωποι. Ολο το οικοδόμημα καταρρέει. Ο οίκτος που δείχνεις είναι από μόνος του προσβολή για τους φασίστες. Αν μια μητέρα που είναι φασίστρια σε δει να βοηθάς τον ξένο/το πρεζόνι/το αδέσποτο σκυλί, θα θεωρήσει ότι με αυτή σου την πράξη επιτίθεσαι στα παιδιά της. Ο φασίστας δεν δέχεται ως λύση την ένταξη και ενσωμάτωση του άλλου, αλλά μόνο την εξόντωση ή εκδίωξή του.
Ο φασισμός είναι εξαιρετικά λογικοφανής και απλοϊκός και γι' αυτό δεν δυσκολεύεται να πείσει αρκετούς σε περιόδους κρίσης και ριζικών ανακατατάξεων. Εχει μια ισχυρότατη εσωτερική λογική και συγκρότηση με βάση τον εγωισμό και την αποδοχή ότι το παρελθόν, αυτό που επικρατούσε ώς τώρα, είναι η "φυσική τάξη". Η λογική του φασισμού είναι αυτή των κλειστών συστημάτων. Κατά το φασισμό, μια κοινωνία σε κρίση είναι σαν μια βάρκα με ναυαγούς. Προκειμένου να μην εξαντληθούν τα τρόφιμα και το νερό, πρέπει να εντοπιστεί αυτός που μπορεί ευκολότερα να διαχωριστεί από τους άλλους με βάση κάποιο χαρακτηριστικό, αυτός που θα βαπτιστεί ξένος / αντικοινωνικός / μίασμα / απειλή για τη βάρκα. Οι άλλοι ναυαγοί θα πρέπει τότε να συνασπιστούν εναντίον του και να τον πετάξουν στη θάλασσα. (...)»
Επιλογή Δημήτρης

Μεγεθύνσεις

Από την ΟΛΓΑ ΜΠΑΚΟΜΑΡΟΥ

Πάει και η πρώτη δεκαετία της τρίτης χιλιετίας, πότε πέρασε κιόλας - σαν να ήταν χθες το πανηγύρι, έχω ακόμη μπρος στα μάτια μου τις εκρήξεις των πυροτεχνημάτων και στ' αυτιά μου τις ευχές, τους χορούς, τις μουσικές, το Μιλένιουμ του Σαββόπουλου...

Μια ανάσα χρόνου, κοιτάζω τη Γη, όπως τη φέρνουν «οι ειδήσεις», σαν σφαίρα, και μετά την κάνουν επίπεδη, χώμα και θάλασσες, βουνά, πεδιάδες και πολιτείες· και γραμμές, αμέτρητες γραμμές και γραμμούλες, τεθλασμένες, κυρίαρχες, ένα δίχτυ - οι άνθρωποι δεν φαίνονται...
Θυμάμαι τα λόγια του Θόδωρου Αγγελόπουλου σε παλιότερη συνέντευξή μας, ότι «το τέλος του 20ού αιώνα μοιάζει να σημαδεύουν, σχεδόν φαταλιστικά, κάποια τέλη, το τέλος κάποιων πραγμάτων, που ο αιώνας αυτός γέννησε ως ιδεολογίες, ως προτάσεις, ως ελπίδες, ως αναμονές. Οτι η Ιστορία φαίνεται να κάνει μια καμπύλη και να επιστρέφει στην αρχή της, σαν ένα ζώο που δαγκώνει την ουρά του». Και ότι ο ίδιος δεν έβλεπε, τότε, να υπάρχουν σπέρματα για τίποτε. «Νομίζω ότι πρόκειται για μια περίοδο αναμονής, που έχει καθηλώσει τον κόσμο και δεν αναπνέει· μοιάζει με έλλειψη αναπνοής».
Περιμένοντας την ανάσα, φτάσαμε σήμερα να κινδυνεύουμε, εκτός του να πεθάνουμε από την πείνα, να πνιγούμε από την μπόχα, ζουμάροντας ο φακός πρώτα πρώτα στη δική μας δημόσια σκηνή... Οχι απλώς υποψιασμένοι αλλά σίγουροι για στημένα παιχνίδια, βρώμικα παζάρια και συμψηφισμούς, το συνεχιζόμενο ψέμα, κάτι εξεταστικές της πλάκας, κάτι φωτογραφίες εμπλεκομένων σαν φθαρμένα τραπουλόχαρτα...
Αυλαία τελικά και για τη Ζίμενς, όπως και για το Βατοπέδιο, με μία κάθαρση της... τραγωδίας που τους βολεύει όλους, με απαραβίαστο το άβατο των κομματικών ταμείων, ό,τι λέει ο νόμος και οι νόμοι, «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», μην το ξεχνάμε... Ο χορός των παραγεγραμμένων που μας βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα, αυτοί δεν θα πάνε ποτέ «μέσα», τα έχουν όλα εκ των προτέρων τακτοποιημένα. Μόνον η... Ζίμενς δεν θα κοιμάται ήσυχη, θα την κυνηγήσουμε, λέει (!), θα διεκδικήσουμε αποζημιώσεις· ώσπου να πάρει μακριά ο άνεμος κι αυτό το πόρισμα...
Τόσο μετράνε τη νοημοσύνη μας, εξουσιαστές και κρατούντες, που κομπάζουν ότι «θα ματώσουν» και αυτοί, χωρίς να κινδυνεύουν να χάσουν τίποτα από τα κεκτημένα τους... Εξάλλου, μια χούφτα «κοπρίτες» δεν μας θεωρούν, κατά τη ρήση του κυρίου «όλοι μαζί τα φάγαμε», που παραμένει και στη θέση του; Σαν να μην είναι και ο ίδιος ένας από τους αυτουργούς-διαχειριστές των κατ' αυτούς «κοπριτών» του δικομματικού κράτους τους οποίους με τόση χυδαιότητα καταγγέλλει, τους εκμαυλιστές μιας ομάδας πολιτών, πατώντας στην ανάγκη τους. χάριν της εξουσίας και της αχόρταγης κοιλιάς τους.
Λοιπόν, απέναντι στην παρακμιακή εικόνα του κ. Πάγκαλου, μπαίνοντας το 2011, εγώ βάζω την όλο σφρίγος εικόνα του Απόστολου Γκλέτσου - η μπάρα των διοδίων που σήκωσε με το έτσι θέλω στη Στυλίδα, κόντρα στην κατάφωρη αδικία εις βάρος των δημοτών του, η πίστη τους σ' εκείνον, το πάθος του. Και ας έπεσαν πάνω του να τον φάνε με τις ειρωνείες και τη χλεύη τους κάθε κοπής επαγγελματίες της πολιτικής και των ΜΜΕ, νομιμόφρονες, ανεπίληπτοι, καθώς πρέπει, καλοβολεμένοι άπαντες... Και θέατρο να έπαιζε, όπως τον κατηγόρησαν, που δεν το πιστεύω, το προτιμάω από το θέατρο των άλλων.
Τι συνδέει τον σχεδιαζόμενο φράχτη στον Εβρο με την κατάληψη της Νομικής από τους 250 παράνομους μετανάστες; Τα γαντζωμένα δάχτυλα πάνω στο συρματόπλεγμα, με τα δάχτυλα που κάνουν το σήμα της νίκης κάτω από τη στέγη του ιστορικού κτιρίου της Σόλωνος; Ο ίδιος πόνος του ξεριζωμού, η ίδια απελπισία, ο ίδιος κίνδυνος θανάτου, η ίδια ταπείνωση, η ίδια ελπίδα. Οι ίδιοι διαχειριστές-εκμεταλλευτές του παγκόσμιου πλούτου, οι ίδιοι δυνάστες, οι ίδιοι διακινητές ανθρώπινης δυστυχίας. Οι ίδιοι θύτες, ολόκληρη αλυσίδα, χιλιάδων, εκατομμυρίων εγκλημάτων χωρίς τιμωρία...
Σοκαρισμένοι παρακολουθούμε το θρίλερ - τα πιθανά και απίθανα σενάρια του «πώς, ποιοι και γιατί», το ξεχαρβάλωμα της κρατικής μηχανής, την ευθυνοφοβία και τα συνήθη παιχνίδια, με άξονα το πολιτικό ή όποιο άλλο κόστος ή κέρδος, τα ρεσιτάλ υποκρισίας σχετικών και ασχέτων, τον ορυμαγδό των «παραθύρων», το εθνικό μας αλαλούμ... Να το ξεπεράσουμε όπως όπως, κουκουλώνοντάς το ως συνήθως, και αυτό. Παραβλέποντας ότι καμία γραμμή πάνω στον χάρτη δεν μπορεί πλέον από μόνη της ν' αναχαιτίσει τ' αγριεμένα κύματα να εισχωρήσουν στον ψευτογυαλισμένο και εφησυχασμένο πολτό.
ΥΓ. Ξημερώματα Παρασκευής, οι παράνομοι, πλάνητες για μια φορά ακόμα του διαψευσμένου ονείρου τους, άδειασαν το κτίριο. Αλλά η δική τους νύχτα δεν έχει τέλος.
Επιλογή Δημήτρης

Με μαθηματική ακρίβεια Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ Παρά πάσα προσδοκία, το 2011 ξεκίνησε με αισιοδοξία, που όμως δεν εφησυχάζει τους διεθνείς ιθύνοντες, αλλά τους εμβάλλει σε μελαγχολία και ανησυχία για το άμεσο μέλλον της τάξης πραγμάτων τους. Στην πτώση του Μπεν Αλι στην Τυνησία περιορίζονται να βλέπουν την κατάρρευση ενός προσωποπαγούς συστήματος εξουσίας, παρασιωπώντας ότι μέχρι πρόσφατα οι ίδιοι κύκλοι προέβαλλαν αυτό το σύστημα ως επιτυχημένο «υπόδειγμα» για αναπτυσσόμενες χώρες. Ομως, το «σύστημα Μπεν Αλι» κατέρρευσε, όχι διότι απέτυχε στους στόχους του, αλλά αντίθετα, διότι τους επέτυχε, όπως ακριβώς τους είχε επιτύχει και το καθεστώς του σάχη στο Ιράν, προτού καταρρεύσει (1979). Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα σύστημα καταρρέει, όχι λόγω των αποτυχιών, αλλά λόγω των «επιτυχιών» του. Οαλήστου μνήμης Τσαουσέσκου στη Ρουμανία είχε κατορθώσει, με σκληρά μέτρα λιτότητος, υπό την αιγίδα του ΔΝΤ, να αποπληρώσει ολόκληρο το εξωτερικό χρέος της χώρας του. Ομως, τη στιγμή που παρελάμβανε τα εύσημα του ΔΝΤ και του απεδίδετο τιμητική θέση μεταξύ των ηρώων των διεθνών πληρωμών, ανατρεπόταν με εξέγερση όσων είχαν υποστεί το κόστος αποπληρωμής ενός χρέους, από το οποίο δεν είχαν αντλήσει ούτε κατ' ελάχιστον όφελος. Η λαϊκή κύρωση στάθηκε αντάξια της αντιλαϊκής επιλογής του. Υποτίθεται ότι η Ιστορία διδάσκει, όμως τους φιλοσόφους, όχι τους πολιτικούς ούτε τους οικονομολόγους, εφ' όσον τα αυτά σφάλματα επαναλαμβάνονται, ωσάν τα διδάγματα να μην είχαν ποτέ αντληθεί. Το σύστημα Μπεν Αλι ήταν οπωσδήποτε προσωποπαγές, όμως παρέμενε βαθιά ενταγμένο στη διεθνή τάξη πραγμάτων, από την οποία αντλούσε προνόμια για την άρχουσα ολιγαρχία, εύσημα, τίτλους χρηματοπιστωτικής φερεγγυότητος, πιστοποιητικά πολιτικής ορθότητος, υπό σοσιαλιστικές ευλογίες. Το κόμμα του Συνταγματικού Δημοκρατικού Συναγερμού ήταν από το 1970 μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, της οποίας και εφήρμοζε τις οδηγίες: ένταξη στη διεθνή οικονομία, αδιαφορώντας για κάθε κοινωνικό και ανθρώπινο τίμημα. Η Τυνησία, για να προσφέρει τον τουριστικό Παράδεισο σε σοσιαλιστές «βαρονίσκους», έπρεπε να εξασφαλίζει την Κόλαση στους πολίτες της, εν ονόματι του υποθετικού πλεονεκτήματος του φτηνού εργασιακού κόστους και της διεθνούς ανταγωνιστικότητος. Απέβη τόπος μετεγκατάστασης πολλών ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, αύξησε τις εξαγωγές και το εθνικό εισόδημα, όπως ακριβώς είχε συμβεί με το καθεστώς του σάχη στο Ιράν, όμως η ανισοκατανομή εισοδημάτων και η αποδιάρθρωση της κοινωνίας έφτασαν στα όρια παροξυσμού. Κι ακόμη χειρότερα: σε μια χώρα, στην οποία οι νέοι κάτω των 30 ετών αποτελούν το 55% του πληθυσμού και ταυτόχρονα διαθέτουν το υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο στην περιοχή, το εξωστρεφές υπόδειγμα συσσώρευε μαζική ανεργία και αύξουσα λουμπενοποίηση, δηλαδή τις δυνάμεις που θα το ανέτρεπαν. Η τελική έκρηξη δεν προήλθε από κάποια νέα «μεσαία τάξη», που «ωρίμασε» στο πλαίσιο της παλαιάς τάξης πραγμάτων, αλλά από τους απόκληρους της τάξης πραγμάτων, που διεκδίκησαν αυτονόητο δικαίωμα στη ζωή και στην ελευθερία. Μέχρι την τελευταία στιγμή, το ΔΝΤ συνέχαιρε τον Μπεν Αλι για την επιτυχία των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» και τη «σώφρονα μακροοικονομική διαχείριση». Ο σοσιαλιστής πρόεδρος Ντομινίκ Στρος-Καν διεπίστωνε ότι η Τυνησία ακολουθούσε «υγιή πολιτική», την οποία και συνιστούσε ως υπόδειγμα για αναπτυσσόμενες χώρες: «Με δυναμική πολιτική, η Τυνησία ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την ευρωστία του χρηματοπιστωτικού και τραπεζικού συστήματος. Απελευθέρωσε την οικονομία της, εξασφαλίζοντας αξιοζήλευτους αναπτυξιακούς ρυθμούς», υπογράμμιζε το ΔΝΤ τον Οκτώβριο του 2010. Η διαφορά της Τυνησίας από το Ιράν είναι ότι ο σάχης, για να ελαφρύνει την κοινωνική πίεση, είχε αφήσει ελεύθερη την ισλαμική διέξοδο, η οποία απεδείχθη μοιραία. Ενώ για τον Μπεν Αλι, που φυλαγόταν από την ισλαμική απειλή, το μοιραίο πλήγμα ήλθε από το κοινωνικό μέτωπο. Οπως επεσήμαινε ο Γάλλος ιστορικός Αλεξίς Τοκβίλ, «τα απολυταρχικά συστήματα καταρρέουν από όποια χαραμάδα ελευθερίας αφήσουν να εκφραστεί». Ομως, αυτό που καταρρέει μαζί τους δεν περιορίζεται στα προσωποπαγή προνόμια, αλλά συμπεριλαμβάνει τις οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές πολιτισμικές επιλογές, εν ονόματι των οποίων η κοινωνία είχε αποδιαρθρωθεί και οι ελευθερίες των πολιτών είχαν θυσιαστεί. Οι στόχοι επιτυγχάνονται, τα καθεστώτα ανατρέπονται. Ανησυχούν σήμερα όχι μόνον τα «προσωποπαγή» αραβικά «συστήματα», με την ορμητική εμφάνιση νεοπαγών κοινωνικών κινημάτων στους κόλπους τους, αλλά και οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες, εγγυήτριες της κοινωνικής ακινησίας, όχι μόνον στη νότια όχθη της Μεσογείου, αλλά και στη βόρεια. Οι ολιγαρχικές επιλογές, με την περιφρόνηση του κοινωνικού και ανθρώπινου κόστους, δεν επιβραβεύονται, αλλά πληρώνονται ακριβά, παντού και πάντα με μαθηματική ακρίβεια.

Επιλογή Δημήτρης

Διαδώστε το - Ο ανάδοχος μελέτης ο σχετικός κοινοβουλευτικός έλεγχος

 Διαμαρτυρία κατά της Κάρτας Πολίτη 06.02.2011

Διαδώστε το - Ο ανάδοχος μελέτης ο σχετικός κοινοβουλευτικός έλεγχος

Πηγή: http://youtube.com/user/SAKISMP007
http://www.youtube.com/user/SAKISMP007#p/a/u/1/y1mMzsekZ18

Γιατί τρέμει η Τρέμη;

Καρτερός Θανάσης

Ημερομηνία δημοσίευσης: 26/01/2011

Τι είναι αυτή η οργή που τους έχει πιάσει; Γιατί τρέμει από τα νεύρα της η Τρέμη και ζητά την επιβολή του νόμου και της τάξης; Γιατί ο Καψής καταγγέλλει το κρρρρρράτος που ηττήθηκε κατά κράτος από τους ξεβράκωτους; Γιατί η Ντόρα χέρι-χέρι με τον Καρατζαφέρη απαιτούν να δείξει η δημοκρατία την πυγμή της; Γιατί το ΚΚΕ και η Δημοκρατική Αριστερά βρέθηκαν ξαφνικά να συμφωνούν και πάθαμε πολιτιστικό σοκ; Γιατί η υπουργός Παιδείας ζητά να ληφθούν από τους αρμοδίους όλα τα μέτρα για να αποκατασταθεί η διασαλευθείσα τάξις; Τι μύγα τους τσίμπησε ξαφνικά όλους αυτούς που έβγαλαν ο ένας το μάτι του άλλου για το Βατοπέδι, που φαγώθηκαν μεταξύ τους για το ποιος-ποιος-ποιος θα φαγωθεί για τη Siemens, τώρα να ομονοούν και να στοιχίζονται πίσω από μια γραμμή που οδηγεί κατ’ ευθείαν στα καλόπαιδα του Παπουτσή;

Τριακόσιοι απελπισμένοι μετανάστες, μια χούφτα άνθρωποι άοπλοι και ειρηνικοί, αποφάσισαν να κάνουν απεργία πείνας και διάλεξαν για σκηνή της μάχης τους τη Νομική σχολή. Προσπαθώντας προφανώς να προσελκύσουν την προσοχή ενός κράτους και μιας κοινής γνώμης που τους έχουν καταδικάσει στη δυστυχία του Τίποτε και του Κανένα. Γιατί Τίποτε και Κανένας είναι οι παράνομοι μετανάστες για τη δημοκρατική μας Πολιτεία, για τους πολιτικούς ταγούς και τους δημοσιογράφους λαγούς του Παπουτσή. Τίποτε και Κανένας -μόνο χέρια για να δουλεύουν με μισό μεροκάματο, πόδια να τρέχουν μόλις βλέπουν μπάτσο και μυαλό παράλυτο από την αγωνία της επόμενης μέρας. Τόσο Τίποτε και τόσο Κανένας, που, ακόμα κι όταν πεθαίνουν, δεν βρίσκουν τάφο να ταφούν, πηγαίνουν ανώνυμοι, αλειτούργητοι και άκλαυτοι.

Κι αντί να δουν αυτή την ανθρωπιστική τραγωδία πίσω από την απεργία πείνας των απελπισμένων πουλάνε φούμαρα περί ασύλου οι ανάλγητοι. Και ανοησίες για μορφές πάλης αδιέξοδες και πράσινα άλογα οι αριστεροί της σωφροσύνης. Και εθνική εξέγερση για πόλεμο στους μελαψούς οι ακροδεξιοί. Και τσαμπουκάδες ενωμοτάρχη παλιάς κοπής οι δημοσιογράφοι που θα έπρεπε να βρίσκονται στο πλευρό των κατατρεγμένων. Και καταγγέλλουν κιόλας, σα δεν ντρέπονται, τη μηδενιστική αριστερά, τους συμπαραστάτες, τους υποκινητές, τους ηθικούς αυτουργούς οι μίζεροι και κοινότοποι. Ανίκανοι να καταλάβουν ότι σε τέτοιες στιγμές εκατό φορές προτιμότερη είναι η μηδενιστική αριστερά από την αριστερά του μηδενός...

Γιατί και για πόσο χρόνο "μπαίνει" κάποιος στον "Τειρεσία"

Της Έφης Καραγεώργου 
Στο 1,5 εκατομμύριο υπολογίζονται οι εγγραφές στη «μαύρη λίστα» του Τειρεσία που αφορούν είτε ακάλυπτες επιταγές, είτε αθέτηση πληρωμής δόσεων από δάνεια και πιστωτικές κάρτες. 

Και καθώς το τελευταίο διάστημα πληθαίνει ο αριθμός των δανειοληπτών που αδυνατούν να είναι συνεπείς στην πληρωμή των μηνιαίων οφειλών προς τις τράπεζες θα πρέπει να γνωρίζουν ότι: 

Στο Σύστημα Συγκέντρωσης Χορηγήσεων καταχωρούνται δεδομένα που αφορούν τόσο ενήμερες οφειλές όσο και οφειλές σε καθυστέρηση για δάνεια καταναλωτικής και στεγαστικής πίστης, πιστωτικές κάρτες φυσικών προσώπων, χορηγήσεις προς επιχειρήσεις των οποίων ο ετήσιος κύκλος εργασιών δεν υπερβαίνει τα 2,5εκατ. ευρώ και εταιρικές κάρτες. 

Σκοπός του συστήματος είναι η εκτίμηση της πιστοληπτικής ικανότητας των ιδιωτών και μικρών επιχειρήσεων. 

Όπως είναι γνωστό όλα τα δεδομένα καταχωρούνται στη «λευκή λίστα». Στη «μαύρη λίστα» γράφονται οφειλές που βρίσκονται σε καθυστέρηση (στους 3 μήνες οι πιστωτικές κάρτες στους 9 μήνες τα στεγαστικά δάνεια). 

Ο χρόνος τήρησης των δυσμενών οικονομικών στοιχείων στα αρχεία του Τειρεσία δηλαδή η «μαύρη λίστα» έχει ως εξής: 

- Επιταγές και συναλλαγματικές 2 χρόνια 

- Καταγγελίες συμβάσεων καρτών, στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων 2 χρόνια 

- Διαταγές πληρωμής 3 χρόνια 

- Προγράμματα πλειστηριασμών 4 χρόνια 

- Κατασχέσεις- επιταγές του ΝΔ 1923 4 χρόνια 

- Διοικητικές κυρώσεις του υπουργείου Οικονομικών 4 χρόνια 

- Αιτήσεις πτωχεύσεων με την συμπλήρωση 5 ετών από την κατάθεση της αίτησης στο αρμόδιο δικαστήριο 

- Κηρυχθείσες πτωχεύσεις διαγράφονται μετά την πάροδο 10 ετών 

- Αιτήσεις εξωδικαστικού συμβιβασμού -αιτήσεις δικαστικής ρύθμισης οφειλών. Παραμένουν στο αρχείο 3 χρόνια από την εξόφληση της οφειλής. Αν οι αιτήσεις δεν καταλήξουν σε συμβιβασμό διαγράφονται από το αρχείο 3 χρόνια μετά την υποβολή τους. Σε περίπτωση που ο αιτών παρατηθεί η πληροφορία διαγράφεται μετά από 1 χρόνο. Διατηρούνται στο αρχείο 3 χρόνια μετά την αποπληρωμή του χρέους 

- Απόφαση δικαστικής ρύθμισης χρεών, διατηρείται στο αρχείο για 3 χρόνια. 

Οι καταναλωτές θα πρέπει να γνωρίζουν επίσης ότι τα δεδομένα που αφορούν σφραγισμένες επιταγές, απλήρωτες συναλλαγματικές, γραμμάτια σε διαταγή, καταγγελίες συμβάσεων καρτών και δανείων, διαταγές πληρωμής, προγράμματα πλειστηριασμών, κατασχέσεις, επιταγές ΝΔ 1923, τροπές προσημειώσεων σε υποθήκες και αιτήσεις πτωχεύσεων εφόσον δεν υπερβαίνουν στο σύνολό τους το ποσό των 1.000 ευρώ δεν μεταδίδονται. 

Οι πληροφορίες διαγράφονται από το σύστημα εφόσον έχει εξοφληθεί η οφειλή στο σύνολό της και έχει παρέλθει το προβλεπόμενο χρονικό διάστημα για όλα τα δεδομένα της συγκεκριμένης κατηγορίας (π.χ ακάλυπτες επιταγές) στην οποία εντάσσονται οι πληροφορίες που διαγράφονται.

Πηγή:www.capital.gr

Χωρίς λόγια...!!!

Πηγή : Μάριος Ζαμπίκος

Προσέχουμε για να έχουμε.....

Για την κατασκευή 1 γούνας απαιτούνται 120 δέρματα μικρών ζώων.

Το 50% των αυτοχείρων είναι ηλικιωμένοι

  

 
 
























 
 




 Η φτώχεια δεν πρέπει να είναι ισόβια καταδίκη
. 
 


 10% των θυμάτων τροχαίων χρησιμοποιούν ακουστικά  







 Τα ζώα δεν είναι επαγγελματίες κλόουν. 

 Μην πληρώνετε για να τα δείτε να βασανίζονται στο Τσίρκο. 
  
 
    
 Σταματήστε την καταστροφή. 
 Το κάπνισμα καταπιέζει.

 
 
  
 Μην αγοράζετε αναμνηστικά από εξωτικά ζώα.

 
 
  
 Ένα «κλικ» μπορεί να αλλάξει το μέλλον σου. 
 
  
 Σταματήστε την κλιματική αλλαγή προτού εκείνη αλλάξει εσάς

. 
 
  
 Μην αποδέχεστε την ανορεξία ως πρότυπο

 
 


  Υποστηρίξτε ψυχολογικά τα άτομα με ανορεξία ή βουλιμία
 

 Εκείνος που κακοποιεί, ποτέ δεν βλέπει τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι. 
 Η κακοποίηση δεν είναι άθλημα. 

 
  
 Η φύση δεν ανακυκλώνεται

   

 Η σιωπή είναι επώδυνη.

 
  
 Κόβοντας τα δέντρα , κονταίνουμε την ζωή μας 

 
  
 Οι ζώνες ασφάλειας κρατούν τους ανθρώπους ενωμένους

 


Μην κάνεις ότι δεν θέλεις να σου κάνουν.

  

Το 80% των παιδικών καθισμάτων δεν τοποθετούνται σωστά.

 Δεν γεννήθηκε για να φορεθεί. 
  
 
 Το Δάσος είναι ζωή.

 



 Τα κατοικίδια δεν είναι παιχνίδια 



 
  
  
 Και η προφορική κακοποίηση είναι τρομαχτική

 
  
 Το παιδικό δέρμα είναι 10 φορές πιο απαλό και καίγεται 40 φορές 
  ταχύτερα από των ενηλίκων. Η πλειοψηφία θανατηφόρων εγκαυμάτων 
 ανηλίκων συμβαίνουν σε ηλικίες μικρότερες των 4 ετών. 



 
 
 
  Το αλκοόλ για τον οδηγό είναι πιο επικίνδυνο από ένα όπλο.

 
 

 Τα παιδιά καπνιζόντων γονέων πάνε στον παράδεισο νωρίτερα

 Την διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου ορίζει ένα κομματάκι latex πάχους 0,003 mm