Μπροστά μας τα χειρότερα

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΑΤΟΥ (ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ) Την περασμένη Παρασκευή έγινε στις Βρυξέλλες ένα έκτακτο ευρωπαϊκό συμβούλιο κορυφής για την αντιμετώπιση, υποτίθεται, της κρίσης. Δεν βρέθηκε έκτοτε κανένα ελληνικό ΜΜΕ (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδα) που να διαπίστωσε ότι στο συμβούλιο αυτό πάρθηκε κάποια απόφαση άμεσης εφαρμογής. Η κρίση χρέους στις κοινοτικές χώρες συνεχίζεται, οι ευρωπαϊκές τράπεζες εξακολουθούν να είναι οι μεγάλοι ασθενείς της Ενωσης, διασωληνωμένες πάντα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για την άντληση ρευστότητας, και η περίφημη ανταγωνιστικότητα των κοινοτικών οικονομιών συνεχίζει να βρίσκεται στο ίδιο χαμηλό σημείο όπου βρισκόταν πριν από αυτό το συμβούλιο κορυφής. Ολες οι αποφάσεις για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων παραπέμφθηκαν στο επόμενο ευρωπαϊκό συμβούλιο, στις 24-25 Μαρτίου. Αντίθετα, στο ίδιο το συμβούλιο κορυφής πάρθηκε μια απόφαση-σταθμός στα χρονικά της Ευρωπαϊκής Ενωσης: Οι 27 κοινοτικοί ηγέτες δέχτηκαν τη σύγκληση ενός ακόμη έκτακτου ευρωπαϊκού συμβουλίου στις αρχές Μαρτίου, στο οποίο θα πάρουν μέρος μόνον οι χώρες της ευρωζώνης, για να συζητήσουν την υιοθέτηση μιας γαλλογερμανικής πρότασης για ένα σύμφωνο ανταγωνιστικότητας. Πρόκειται για ιστορικής σημασίας απόφαση, με την οποία η Γερμανία και η Γαλλία αποφάσισαν, ερήμην των άλλων χωρών, να προχωρήσουν στη σύσταση μιας δεύτερης κοινότητας που θα λειτουργεί παράλληλα με την υπάρχουσα και θα αντιμετωπίζει λύσεις προβλημάτων ακόμη και σε τομείς για τους οποίους η σημερινή Ενωση δεν έχει καμία ουσιαστική αρμοδιότητα. Ενδεικτικά, οι ηγέτες αυτών των δυο χωρών ανέφεραν ως προβλήματα προς επίλυση, στο πλαίσιο αυτής της νέας δομής, το συνταξιοδοτικό, το μισθολογικό, τον συνταγματικά κατοχυρωμένο μηδενισμό των δημοσίων ελλειμμάτων, κάτι που έχει ήδη κάνει η Γερμανία. Επίσης, τον καθορισμό ενός κατωτάτου ορίου-επιπέδου στη φορολόγηση των επιχειρήσεων για να εξουδετερωθεί το φορολογικό ντάμπινγκ της Ιρλανδίας, που φορολογεί τις επιχειρήσεις της με 12% κ.λπ. κ.λπ. Κάθε χρόνο, στις αρχές του φθινοπώρου, θα πραγματοποιείται ένα συμβούλιο κορυφής των 17 χωρών της ευρωζώνης και σ' αυτό θ' αποφασίζονται τα νέα, παντός τύπου, μέτρα για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Τι σημαίνουν όλα αυτά τα καινοτόμα πράγματα; Σημαίνουν πως οι 17 της ευρωζώνης θα παίρνουν αποφάσεις άμεσα εφαρμοστέες και εκτελεστές, χωρίς να υπάρχει ανάγκη προηγούμενης νομιμοποίησής τους μέσα στην Κοινότητα με διαπραγμάτευση, διαβούλευση των θεσμικών οργάνων της για την έκδοση σχετικών με αυτές κανονισμών, οδηγιών κ.λπ. Δεν θα υπάρχουν επιπλέον «εξισορροπητικοί» μηχανισμοί σε περίπτωση διαφωνίας κάποιας χώρας με τις αποφάσεις αυτές. Ούτε συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ούτε δυνατότητα προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Τίποτε. Και αυτό διότι θ' αποφασίζουν στο συμβούλιο κορυφής της ευρωζώνης και για θέματα εκτός αρμοδιότητας κοινοτικών συνθηκών, όπως π.χ. για εργασιακά, μισθολογικά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά, εκπαιδευτικά, για δημοσιονομική, φορολογική κ.λπ. πειθαρχία, στο όνομα της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητάς τους, με μοναδικό κριτήριο βαθμολόγησης των επιδόσεών τους την ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας. Ο κ. Παπανδρέου είπε ότι δεν μας φοβίζει αυτή η προοπτική, διότι εμείς έχουμε ήδη πάρει το 90-95% των μέτρων που έχουν προτείνει οι Γαλλογερμανοί. Ο κ. Παπανδρέου δεν κατάλαβε ότι αυτά τα 5-6 μέτρα που ανακοινώθηκαν στις Βρυξέλλες είναι απλώς ενδεικτικά και ότι τα προσεχή συμβούλια κορυφής της ευρωζώνης, στο όνομα της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας, μπορούν να επιβάλουν άλλα 5 ή 15 νέα μέτρα χωρίς κανείς να μπορεί να τα αμφισβητήσει. Για όσους, λοιπόν, δεν το κατάλαβαν ακόμη: Την Παρασκευή τέθηκαν τα θεμέλια μιας νέας, εξωθεσμικής, Ευρωπαϊκής Ενωσης, που θα λειτουργεί για τις ανάγκες της Γερμανίας και με δικά της κριτήρια. Με άλλα λόγια, μια νέα, γερμανική Ευρώπη που θα αδειάσει από το περιεχόμενό της τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση. Τα χειρότερα, λοιπόν, είναι μπροστά μας και κάνουμε ότι δεν τα βλέπουμε.