Ας μιλήσουμε επιτέλους! 4-7-13

Ας μιλήσουμε επιτέλους!

---

• Τι έγινε ρε παιδιά; Μας απειλείτε με πραξικόπημα;
• Το πολιτικό σύστημα θέλει νέο μνημόνιο
• Ο ξεχασμένος και απρόβλεπτος κρίκος
• Ομπάμα, ο νέος Διοκλητιανός;
• Κρίσιμος ο πολιτικός ρόλος των Ανεξάρτητων Ελλήνων
• Λαθρομετανάστευση και στοχοποίηση της Ελλάδος για εθνική αποδόμηση
• Αίγυπτος: Έγινε επανάσταση ή αλλαγή "φρουράς";
• Το αιγυπτιακό χάος και η πλάνη των ΗΠΑ
• Θηρία στο κλουβί, με τα κλειδιά στα χέρια…
• Το αδιέξοδο της Χρυσής Αυγής
• Συντριπτικό πλήγμα για τους ισλαμιστές της Τουρκίας η πτώση του Μόρσι
• Χωρίς ανάπτυξη οι πολιτικοί καταρρέουν
• Θάσος: «Στα όπλα» για την πώληση (σε ιδιώτες) της Χρυσής Αμμουδιάς
• Αίγυπτος: Η ιστορία ξαναγράφεται
• Ξέφυγε το πρωτογενές έλλειμμα
• Τέρενς Κουίκ: Τι γίνεται με την αγορά «κόκκινων δανείων» από ξένες(!) ιδιωτικές εταιρείες;
• Ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει για συνεργασία προς τα δεξιά!!!
• Η Γερμανία συνεχίζει να «τσακίζει» τη Σερβία
• Έκθεση: Βυθίζεται η Ελλάδα στην ανεργία και έλλειψη ανταγωνιστικότητας
• Υποχρεωτική εξάμηνη θητεία στα σύνορα
• Από τα Κατεχόμενα στη Συρία αγροτικά αυτοκίνητα και τζιπ
• Ορκίστηκε νέος πρόεδρος της Αιγύπτου ο Μανσούρ
• Η Ρωσία αυξάνει τις αμυντικές της δαπάνες
• Η θανάσιμη απειλή για την Αίγυπτο μετά την ανατροπή του Μοχάμεντ Μόρσι
• Η κυβέρνηση Μέρκελ

Τι έγινε ρε παιδιά; Μας απειλείτε με πραξικόπημα; Posted: 04 Jul 2013 12:58 PM PDT «Θα ήμασταν σαν την Αίγυπτο, εάν χρεοκοπούσαμε και βγαίναμε από το ευρώ, όπως υποστήριζαν κάποιοι», δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας. «Βλέπω τις εικόνες από την Πλ. Ταχρίρ και τα τανκς στο Κάιρο και θυμάμαι τον Λάκη και τον Αλαβάνο που εύχονταν να κάνουμε το Σύνταγμα-Ταχρίρ», έγραψε μετά από λίγο στο twitter ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης. Τι έγινε ρε παιδιά της κυβέρνησης, από την κυριλέ Κεντροδεξιά  των τεχνοκρατών, μέχρι την μπρουτάλ Ακροδεξιά των τηλεμαϊντανών; Μας απειλείτε με πραξικόπημα; Συγκρίνουν οι ερίφηδες την Αίγυπτο με την Ελλάδα. Μια χώρα πάμπτωχη με μια χώρα που μέχρι πριν λίγα χρόνια ανήκε στις είκοσι πλουσιότερες του κόσμου. Μια χώρα της Βόρειας Αφρικής με μια χώρα που ανήκει στην Ε.Ε., μια χώρα με έντονη την παρουσία του στρατού, που την κυβερνούσε για 30 χρόνια ο Μουμπάρακ, με μια χώρα που τηρεί, έστω και τυπικά, τα δημοκρατικά προσχήματα. Συγκρίνουν μια χώρα στην οποία κυριαρχεί το μουσουλμανικό στοιχείο με την Ελλάδα, που με τα κουτσά και τα στραβά της ανήκει στην ανεξίθρησκη Δύση. Σιγά μην κάνουν οι Στουρνάρες και οι Γεωργιάδηδες γεωπολιτικές, κοινωνιολογικές και πολιτειακές αναλύσεις. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να σπέρνουν τον τρόμο με κάθε αφορμή που τους δίνεται. Το κάνανε πριν από λίγους μήνες με την Κύπρο, το κάνουνε και τώρα με την Αίγυπτο. Δεν τους έχει μείνει τίποτα άλλο, ο τρόμος είναι το έσχατο όπλο τους, για να παραμείνουν όσο περισσότερο μπορούν στην εξουσία. Όλα τα άλλα τα έχουνε χάσει και τα success stories και την ανάπτυξη και την δήθεν αποκατάσταση των κοινωνικών αδικιών. Ξέρουν πολύ καλά τι έρχεται. Έρχεται τσεκούρι στο δημόσιο, απελευθέρωση απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, παράταση του χαρατσιού της ΔΕΗ, μείωση μισθών και συντάξεων μέσω της αυξημένης  παρακράτησης, κλείσιμο νοσοκομείων, αύξηση των τιμών των ιατρικών εξετάσεων, για να κλείσει η μαύρη τρύπα του ΕΟΠΠΥ. Έρχονται νέα μέτρα και νέα μνημόνια. Έχουνε χάσει τα πάντα, ακόμη και την ελάχιστη αξιοπρέπεια που τους είχε απομείνει. Το νεύμα της Μέρκελ στον Σαμαρά, που έτρεξε να στηθεί πίσω της για να βγούνε μαζί φωτογραφία, ήταν η πλέον πρόσφατη και πλέον τρανταχτή απόδειξη του ραγδαίου ευτελισμού τους. Ο μέγας ηγέτης Σαμαράς, ο άτεγκτος δεξιός που  βαράει το χέρι του στο τραπέζι, που ισοπεδώνει μετανάστες και συνδικαλιστές, έτρεξε στην Μέρκελ σαν σκυλάκι σαλονιού που το καλεί η κυρία του να του δώσει μπισκοτάκι. Προσοχή στα μπισκότα, κύριε Αντώνη, γιατί σέρνονται και γαστρεντερίτιδες. Όταν υιοθετείς τη στρατηγική του τρόμου, για να κρατάς το λαό σε καταστολή, έχεις πάρει έναν κατήφορο που ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να σε βγάλει. Όσο σκληραίνουν τα πράγματα, τόσο σκληραίνει κι η ρητορική σου, φτάνεις να εμφανίζεις τους πολιτικούς σου αντιπάλους ως ολετήρες της πατρίδας, που θα την κάνουν Αίγυπτο, με νεκρούς και τραυματίες. Φτάνεις να μιλάς για πραξικοπήματα, ακόμη και για τανκς. Κι όταν ακούω τη λέξη «τανκς» να βγαίνει από το στόμα του Γεωργιάδη, ανθρώπινο κρέας μου μυρίζει. Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη, μοντάζ Γρέκι

Το πολιτικό σύστημα θέλει νέο μνημόνιο Posted: 04 Jul 2013 12:28 PM PDT Το υπάρχον μνημόνιο τελειώνει την Άνοιξη του 2014. Θυμηθείτε λοιπόν αυτές εδώ τις γραμμές. Θα υπάρξει και νέο μνημόνιο και κανείς δεν γνωρίζει μέχρι πότε θα πάμε έτσι. Και το χειρότερο στην υπόθεση είναι ότι δεν θα υπάρξει νέο μνημόνιο επειδή θα το επιβάλει η τρόϊκα, αλλά επειδή θα παρακαλέσει το ελληνικό πολιτικό σύστημα να επιβληθεί. Ο ελληνικός λαός εγκλωβίστηκε έντεχνα μέσα σε ένα τρίγωνο από το οποίο δεν μπορεί εύκολα να ξεφύγει και μέσα στο οποίο έχει αδρανοποιηθεί. Στη μια γωνία του τριγώνου βρίσκεται το τεράστιο δημόσιο χρέος και η αδυναμία εξυπηρέτησής του που μας πέταξε έξω από τις αγορές. Στην άλλη βρίσκεται η απειλή εξόδου από το ευρώ και ίσως και από την ΕΕ. Στην τρίτη γωνία βρίσκεται η συνειδητοποίηση όλων μας ότι πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν διαρθρωτικές αλλαγές, όλων εκείνων που μας έφεραν στο σημερινό χάλι. Αν σπάσει μία από τις τρεις γωνίες αυτόματα θα σπάσει έτσι ή αλλιώς και ο εγκλωβισμός. Ως μοναδική λύση μέσα σ' αυτόν τον εγκλωβισμό παρουσιάζεται το μνημόνιο. Με βάση αυτό, κατ΄αρχήν εξυπηρετείται το δημόσιο χρέος το οποίο έτσι θεωρείται βιώσιμο. Επιπλέον παραμένουμε στο ευρώ και ταυτόχρονα επιβάλλονται αναγκαστικά οι υποτιθέμενες «διαρθρωτικές» αλλαγές, κάτω από τις εντολές και την επίβλεψη της τρόϊκας. Έτσι το πολιτικό σύστημα προπαγανδίζει ως μοναδική και αναγκαία λύση το μνημόνιο και φυσικά την παρουσία της τρόϊκας στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση μας λένε, ενώ ταυτόχρονα αυτή η προπαγάνδα αδρανοποιεί πλήρως το λαό. Τι παίζεται όμως πίσω από την τρόϊκα και το μνημόνιο; Παρακολουθούμε εμβρόντητοι ότι πίσω από το μνημόνιο και την τρόϊκα έχει κρυφτεί το σάπιο κρατικοδίαιτο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο της χώρας το οποίο εξακολουθεί να επιβιώνει και να κερδίζει σε βάρος των ανθρώπινων ζωών και περιουσιών που χάνονται. Στην πραγματικότητα, κανένα μνημόνιο και τρόϊκα δεν ήταν απαραίτητα προκειμένου να απεγκλωβιστεί ο λαός από το πιο πάνω τρίγωνο στο οποίο έχει εγκλωβιστεί. Μόνοι μας ως κράτος μπορούσαμε (και ακόμα μπορούμε) να κάνουμε τις απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές, ώστε να ικανοποιηθούν οι δύο άλλες παράμετροι και να φύγουμε από τον εγκλωβισμό. Δεν μιλάμε φυσικά και για πολλές άλλες δυνατότητες που έχουμε. Όμως το πολιτικό σύστημα, αντί να κάνει ένα δικό του εθνικό σχέδιο δράσης και να το εφαρμόσει αντίθετα επιμένει στο μνημόνιο. Γιατί άραγε; Τι θα γινόταν λοιπόν, αν το πολιτικό σύστημα αποτολμούσε μόνο του (χωρίς να κρύβεται πίσω από την τρόϊκα) να επιφέρει οποιαδήποτε από τις λεγόμενες «διαρθρωτικές» αλλαγές (απολύσεις, μειώσεις μισθών και συντάξεων, υπερφορολόγηση, χαράτσια, εκποίηση δημόσιας περιουσίας κ.λ.π.), οι οποίες ικανοποιούν συγκεκριμένα συμφέροντα κυρίως των δανειστών; Αντιλαμβανόμαστε προφανώς όλοι ότι, το λιγότερο που θα μπορούσε να συμβεί, είναι να το πάρει ο λαός στο κυνήγι με τα παλούκια και τις πέτρες. Εννοείται ότι θα γκρεμίζονταν όλα (ολιγαρχία, θεσμοί κ.λ.π.) και θα ο λαός θα εγκαθιστούσε άλλους θεσμούς και πρόσωπα. Ε, λοιπόν, αυτό δεν πρόκειται ποτέ να το κάνει η κατεστημένη πολιτικοοικονομική ολιγαρχία. Στην πραγματικότητα βρήκε καταφύγιο σωτηρίας στην αγκαλιά της τρόϊκας και κρύβεται πίσω της. Μόνη της θα επιδιώξει με κάθε τρόπο να υπογραφεί και νέο μνημόνιο ώστε να διατηρήσει το λαό εγκλωβισμένο και να διαιωνίσει την παραμονή της στην ηγεσία της χώρας. Πέτρος Χασάπης

Ο ξεχασμένος και απρόβλεπτος κρίκος Posted: 04 Jul 2013 12:25 PM PDT Herald Sun και Press TV 4 Ioυλίου 2013  Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους Δια στόματος του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Jose Manuel Barroso, οι συνομιλίες μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ για την ίδρυση μιας ζώνης ελεύθερου εμπορίου – γνωστής και ως «οικονομικό ΝΑΤΟ» - θα ξεκινήσουν μέσα στον Ιούλιο, την ερχόμενη Δευτέρα, όπως είχε προγραμματιστεί εδώ και μήνες, αλλά παράλληλα θα αρχίσουν το έργο τους και οι νεοσύστατες ομάδες εργασίας, στις οποίες έχει ανατεθεί η διεξαγωγή έρευνας για το εύρος της κατασκοπευτικής δράσης των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ εις βάρος της ΕΕ. Σε χθεσινή του δήλωση σχετικά με το θέμα, ο Barroso δήλωσε: «Συμφωνήσαμε σήμερα στα εξής: Δεσμευόμαστε για την έναρξη διαπραγματεύσεων για την διατλαντική συνεργασία ΗΠΑ-ΕΕ, αλλά παράλληλα θέλουμε να εξακολουθήσουν το έργο που έχουν αναλάβει οι ειδικές ομάδες εργασίας: την ανάλυση των επιπτώσεων των πρακτικών που εφαρμόστηκαν από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες εις βάρος της ΕΕ». Είναι σημαντικό το γεγονός ότι ο Barroso προέβη στην δήλωση αυτή μετά τις συνομιλίες μεταξύ Βερολίνου και Παρισιού, οι οποίες αφορούσαν στον τρόπο κατά τον οποίο θα πρέπει να αντιδράσει η ΕΕ στις αποκαλύψεις για τις πρακτικές παρακολούθησης εκ μέρους των ΗΠΑ. Οι απόψεις Γερμανίας και Γαλλίας διίστανται και δεν υπήρξε μέχρι στιγμής καμία πρόοδος προς την κατεύθυνση ενός συμβιβασμού. Οι έριδες μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας προέκυψαν όταν το Παρίσι προέτρεψε την ΕΕ να αναβάλει την έναρξη των συνομιλιών με τις ΗΠΑ για την ίδρυση μιας οικονομικής ένωσης ΕΕ-ΗΠΑ, ενώ το Βερολίνο εξακολούθησε να υποστηρίζει ότι οι διαπραγματεύσεις θα πρέπει να προχωρήσουν κανονικά, όπως είχε προγραμματιστεί. Η έναρξη των συνομιλιών μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ για τις συνομιλίες του εμπορίου είχαν προγραμματιστεί για τις 8 Ιουλίου στην Ουάσιγκτον, αλλά οι αποκαλύψεις του πρώην συνεργάτη της Υπηρεσίας Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA) Edward Snowden, σύμφωνα με τις οποίες οι ΗΠΑ κατασκοπεύουν τις ευρωπαϊκές διπλωματικές αποστολές, έχουν προκαλέσει αμηχανία και στις δύο πλευρές. Η Γαλλίδα κυβερνητικός εκπρόσωπος Najat Vallaud-Belkacem δήλωσε χθες, Τετάρτη, ότι οι διαπραγματεύσεις οφείλουν κανονικά να αναβληθούν έως ότου η Ουάσινγκτον παράσχει στις κυβερνήσεις των χωρών-μελών της ΕΕ τις οφειλόμενες απαντήσεις σχετικά με τους ισχυρισμούς για συστηματικές παρακολουθήσεις των διπλωματικών αντιπροσωπειών τους από τους Αμερικανούς. Η κ. Vallaud-Belkacem δήλωσε μετά από μια συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στο Παρίσι: «Η παρέμβασή μας δεν σημαίνει ότι επιδιώκουμε την ακύρωση των διαπραγματεύσεων για την ίδρυση μιας διατλαντικής ζώνης ελεύθερου εμπορίου, αλλά κατά την άποψή μας θα ήταν ορθό να ανασταλούν προσωρινά, ίσως για ένα διάστημα 15 ημερών, προκειμένου να αποφευχθεί μια αντιπαράθεση και να δοθεί χρόνος ώστε να συλλέξουμε τις απαραίτητες πληροφορίες». Η Γαλλίδα υπουργός Τύπου δήλωσε ακόμη ότι για να διεξαχθούν οι συνομιλίες με τον δέοντα τρόπο, «και οι δύο πλευρές θα πρέπει να είναι σε θέση να συναντηθούν σε κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης». Παράλληλα, ωστόσο, μετά από την διεξαγωγή συνομιλιών μεταξύ των ηγετών της ΕΕ στο Βερολίνο, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Barroso δήλωσε, ότι η Ουάσιγκτον είχε ήδη επισημάνει την προθυμία της να δημιουργηθούν οι απαραίτητες ομάδες εργασίας που θα διερευνήσουν τις παρακολουθήσεις. Συγχρόνως, η Γερμανίδα Καγκελάριος Angela Merkel δήλωσε ότι η έναρξη των διαπραγματεύσεων για την εμπορική ένωση ΗΠΑ-ΕΕ δεν θα πρέπει να καθυστερήσει, ενώ παράλληλα οι ομάδες θα αναλάβουν το έργο τους.  «Ο χρόνος πιέζει», τόνισε χαρακτηριστικά η Merkel , στα πλαίσια κοινής συνέντευξης Τύπου των ηγετών της ΕΕ. Ο Γάλλος Πρόεδρος Hollande, από την πλευρά του, χαρακτήρισε τη συμφωνία ως ένα είδος «συμβιβασμού», αλλά παραδέχθηκε ότι ήταν ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση: «Δεν μπορεί να υπάρξει έναρξη των διαπραγματεύσεων για εμπορική σύνδεση, χωρίς να υπάρχει ταυτόχρονα η έναρξη συζητήσεων με τις ΗΠΑ σχετικά με τη δραστηριότητα των μυστικών υπηρεσιών τους στις χώρες μας και την προστασία των προσωπικών δεδομένων», είπε ο Hollande. Οι συνομιλίες μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ για την ίδρυση ενός «οικονομικού ΝΑΤΟ» αφορούν στην μεγαλύτερη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου που έχει ποτέ συναφθεί στην ιστορία και έχουν προγραμματιστεί να ξεκινήσουν την ερχόμενη Δευτέρα. Ωστόσο, οι αποκαλύψεις σχετικά με τις υποκλοπές των διπλωματικών αποστολών των χωρών–μελών της ΕΕ από τις ΗΠΑ έχουν δημιουργήσει σκιά αμφιβολίας στο όλο σκηνικό. Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους  Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο. Διαβάστε επίσης: Προηγούμενα άρθρα για το «Οικονομικό ΝΑΤΟ»

Ομπάμα, ο νέος Διοκλητιανός; Posted: 04 Jul 2013 11:28 AM PDT Το γνωστό φρικιαστικό βίντεο που κάνει το γύρο του κόσμου, με τον αποκεφαλισμό από ισλαμιστές στη Συρία των δυο χριστιανών, εκ των οποίων ο ένας ιερωμένος, έχει δημιουργήσει πολιτικό και κοινωνικό ρήγμα αναφορικά με την εξωτερική πολιτική Ομπάμα-Κλίντον.  Το πρόσφατο βίντεο, που ήταν για πραγματικά γερά στομάχια και το οποίο παρουσίαζε τον αποκεφαλισμό με μικρό μαχαίρι ενός Σύριου ιερωμένου κι ενός άλλου χριστιανού, προκάλεσε τεράστιο σοκ. Τα φρικαλέα τελευταία περιστατικά προξένησαν οργή στα αμερικανικά θρησκευτικά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Οι Αμερικανοί αρχίζουν να αμφισβητούν τον μονόδρομο Ομπάμα για την επίλυση του συριακού. και υποψιάζονται ότι «ο εξοπλισμός μάλλον προορίζεται για λάθος ανθρώπους». Ενδεικτικό στοιχείο,ο αιχμηρός τίτλος: « Χριστιανοί αποκεφαλίζονται ως υποστηρικτές του συριακού στρατού την ώρα που η CIA στέλνει όπλα». H Wall Street Journal, την προηγούμενη εβδομάδα αποκάλυψε ότι η Central Intelligent Service μόλις ξεκίνησε αποστολή οπλισμού -συμπεριλαμβανομένων και αντιαρματικών πυραύλων- μέσω Ιορδανίας που είναι και ο επίσημος προορισμός. Η παραδοχή του Εconomist (28/06/13), περί « απάθειας των αμερικάνων, στο μαζικό εκτοπισμό του συνόλου του χριστιανικού πληθυσμού του Ιράκ μετά την επέμβαση το 2003 », κάμφθηκε από τα συνεχιζόμενα στυγερά εγκλήματα κατά των χριστιανών στη Συρία. Το Economist , απαριθμεί τα πρόσφατα γεγονότα στη Συρία με στόχο κληρικούς : εκτέλεση φραγκισκανού μοναχού εντός της μονής του , αποκεφαλισμός ιερωμένου και ενός άλλου χριστιανού, δολοφονική βομβιστική επίθεση κατά του Πατριάρχη Αντιοχείας Ιωάννη. Τα αμερικανικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης χαρακτηρίζουν πλέον τον Ομπάμα ως «Νέο Διοκλητιανό». To Daily News (έκδοση Νέας Υόρκης, 03/07/13) θέτει οριστικό τέλος στη σύγχιση της ταυτότητας του πρώτου θύματος του τελετουργικού σφαγιασμού : Kανένας καθολικός ιερωμένος δεν είναι ανάμεσα στους τρεις αποκεφαλισθέντες του βίντεο των Σύριων ανταρτών (δήλωση του προισταμένου της αδελφότητας όλων των φραγκισκανών της Μέσης Ανατολής). Αναπαράγει τη δήλωση στο CNN του κ Pierbattista Pizzabella επικεφαλή της φραγκισκανής αδελφότητας « Κουστοδία των Αγίων Τόπων» : O π.Φραγκίσκος Μουράντ σκοτώθηκε από οκτώ πυροβολισμούς στις 23 Ιουνίου και κηδεύτηκε την ίδια μέρα. Το ΒΒC news (02/07/13), επικαλούμενο το δελτίο τύπου του Βατικανού αναφέρει κατηγορηματικά ότι « ο καθολικός μοναχός εκτελέσθηκε μέσα στη μονή του και επομένως δεν έχει ουδεμία σχέση με τα εικονιζόμενα στο βίντεο πρόσωπα ». Η Washington Times (27/06/13), επίσης διαψεύδει πλήρως τα σενάρια περί αποκεφαλισμού καθολικού μοναχού. Πολλά ερωματικά ανακύπτουν από την έως τώρα μη ταυτοποίηση των δυο θυμάτων του σφαγιασμού αλλά και του τρίτου ομήρου: Μήπως η μη προβαλόμενη εκτέλεση αυτού του τελευταίου προσώπου αποτελεί μέσο εκβιασμού για τη μη αναγνώριση των υπολοίπων; Η διαβεβαίωση του αυτόκλητου θεοκράτη δικαστή ότι «θα διερευνηθεί η υπόθεση μέχρι να οδηγηθούν στην αλήθεια» δείχνοντας προς την πλευρά του έχει δημιουργήσει προσδοκίες για αναμενόμενη απελευθέρωσή του; Αυτή η ελπίδα λειτουργεί ανασταλτικά ως προς την ταυτοποίηση των δυο άλλων τραγικών προσώπων; Ενώ υπάρχει στη διάθεση όλων των αρχών- τοπικών και μη- τo απόλυτο πειστήριο του εγκλήματος, δεν υφίσταται επίσημη ταυτοποίηση ούτε ενός εκ των εκατοντάδων του ακροατηρίου, αλλά ούτε και των φυσικών αυτουργών που κανονικά θα έπρεπε να έχουν επικηρυχθεί παγκοσμίως για εγκλήματα πολέμου. H δράση τους αφορά και τρίτες χώρες αφού η μετριότατη χρήση της αραβικής αλλά και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, δεν παραπέμπουν σε γηγενείς. Αν η έως τώρα μη ταυτοποίηση των θυμάτων ενός τέτοιου εγκλήματος αποτελεί σκάνδαλο, η μη ταυτοποίηση των θρασύτατων δραστών αποτελεί ιδιότυπη αμνήστευση. Πηγή

Κρίσιμος ο πολιτικός ρόλος των Ανεξάρτητων Ελλήνων Posted: 04 Jul 2013 11:10 AM PDT Οι δεξιοί αντιμνημονιακοί ψηφοφόροι είχαν την ευκαιρία να συσπειρωθούν γύρω από ένα δικό τους άνθρωπο, σάρκα εκ της σαρκός της ΝΔ, και μάλιστα με σκληροπυρηνικές δεξιές απόψεις. Ο παράγοντας που θα καθορίσει το αν η ΝΔ θα πετύχει ή όχι το στόχο της διάλυσης των Ανεξάρτητων Ελλήνων είναι ο ίδιος που θα καθορίσει και το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές: η ύπαρξη κύματος διαμαρτυρίας και η κοινωνική αναταραχή. Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ Η εκπληκτική εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ από το 4,6% των εκλογών του 2009 στο 26,9%, η ορμητική είσοδος της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο με 6,9% από την εκλογική ανυπαρξία του 0,29% και η σαρωτική εμφάνιση και πανηγυρική εκπροσώπηση στη Βουλή των κυριολεκτικά ανύπαρκτων μέχρι πέρσι Ανεξάρτητων Ελλήνων (ΑΝΕΛ) συνιστούν τα νέα στοιχεία της αποδόμησης του παλαιού πολιτικού σκηνικού της Μεταπολίτευσης. Προστιθέμενα στην ουσιαστική διάλυση του ΠΑΣΟΚ και στον καταποντισμό της Νέας Δημοκρατίας υπό τον Αντώνη Σαμαρά στα χειρότερα εκλογικά ποσοστά της σαραντάχρονης ιστορίας της, δίνουν τα δομικά υλικά του νέου πολιτικού σκηνικού που θα προκύψει μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε και υπό οιεσδήποτε συνθήκες γίνουν αυτές. Η εκλογική επίδοση και η πολιτική στάση των ΑΝΕΛ θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση όχι απλώς του νέου κομματικού συσχετισμού δυνάμεων, αλλά ενδεχομένως ακόμη και της νέας κυβέρνησης, άρα και του τρόπου που θα κυβερνηθεί η Ελλάδα. Μεγάλη προσφορά Καταρχάς, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι το πολιτικό θάρρος του Πάνου Καμμένου να εμμείνει στην αντιμνημονιακή γραμμή και να ιδρύσει τους ΑΝΕΛ συνιστά ουσιώδη προσφορά προς τον ελληνικό λαό. Θα συνιστούσε πολιτική τραγωδία αν, μετά την πολιτική κωλοτούμπα του Αντώνη Σαμαρά υπέρ του Μνημονίου, έμεναν οι ψηφοφόροι της ΝΔ χωρίς καμιά δυνατότητα πολιτικής επιλογής πέραν της Χρυσής Αυγής, σε περίπτωση που επιθυμούσαν να ψηφίσουν αντιμνημονιακό κόμμα. Το γεγονός ότι ο Πάνος Καμμένος αντιστάθηκε εμπράκτως την ώρα που δεκάδες πολιτικά στελέχη της ΝΔ έσκυβαν πειθήνια τη μέση στους μνημονιακούς επικυρίαρχους δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς, όποια γνώμη κι αν έχει, όσο κι αν αντιπαθεί πολιτικά το πρόσωπο του Π. Καμμένου. Απαιτούσε όχι μόνο πολιτική ευφυΐα, αλλά πρωτίστως πολιτικό θάρρος πολύ άνω του μετρίου για να τολμήσει στέλεχος της ΝΔ να φτιάξει αντιμνημονιακό κόμμα, και δικαίως οι ΑΝΕΛ ανταμείφθηκαν γενναιόδωρα από τον ελληνικό λαό. Τόσο το 10,61% των εκλογών του περσινού Μάη όσο και το 7,51% του Ιουνίου είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακά αποτελέσματα. Το νέο ρήγμα Δεν είναι τυχαίο το ότι στο ΠΑΣΟΚ ούτε καν επιχειρήθηκε να φτιαχτεί ένα καθαρά αντιμνημονιακό κόμμα. (Η απόπειρα της Λούκας Κατσέλη δεν συγκαταλέγεται σε αυτή την κατηγορία.) Αν δεν υπήρχαν ο Π. Καμμένος και οι ΑΝΕΛ που δημιούργησε εκ του μηδενός και εν ριπή οφθαλμού, το πολιτικό ρήγμα «Μνημόνιο - αντι-Μνημόνιο» που διαπερνά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία δεν θα είχε πολιτική έκφραση! Το χάσμα, η άβυσσος που χωρίζει τους αντιπάλους από τους υποστηρικτές του Μνημονίου θα ταυτιζόταν αναγκαστικά τότε με την κλασική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην Αριστερά από τη μια πλευρά και στα δύο συνένοχα κόμματα εξουσίας της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από την άλλη. Ευνόητο είναι ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν πολύ πιο εύκολος ο εγκλωβισμός των συντηρητικών ψηφοφόρων που δεν θέλουν μεν να αλλάξουν πολιτική παράταξη, αλλά ταυτόχρονα βλέπουν το Μνημόνιο να καταστρέφει τη ζωή τους. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά ο ρόλος του Πάνου Καμμένου στην πολιτική παγίωση του ανειρήνευτου χάσματος αντιμνημονιακών - μνημονιακών δυνάμεων υπήρξε καθοριστικός και ανεκτίμητος. Οι δεξιοί αντιμνημονιακοί ψηφοφόροι είχαν την ευκαιρία να συσπειρωθούν γύρω από ένα δικό τους άνθρωπο, σάρκα εκ της σαρκός της ΝΔ, και μάλιστα με σκληροπυρηνικές δεξιές απόψεις. Συνεργασία με ΣΥΡΙΖΑ Σε αντίθεση με πληθώρα ευκαιριακών στελεχών του κόμματός του που βρήκαν στους ΑΝΕΛ «σημαία ευκαιρίας» για να εκλεγούν βουλευτές με την προσδοκία να επανακάμψουν ως τάχιστα στη ΝΔ μήπως και υπουργοποιηθούν, ο Πάνος Καμμένος έκανε μια εντυπωσιακή υπέρβαση για πολιτικό ηγέτη με τόσο δεξιές πεποιθήσεις: συνειδητοποίησε ότι μόνο αν το κόμμα του συμμετάσχει σε ενδεχόμενη κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον ΣΥΡΙΖΑ –αν, φυσικά, υπάρξουν ποτέ εκλογικά αποτελέσματα που να επιτρέπουν κάτι τέτοιο– έχει ελπίδες αφενός να συγκρατήσει τους ψηφοφόρους του που είναι διαπαιδαγωγημένοι από τότε που βρίσκονταν στη ΝΔ το κόμμα τους ή να κυβερνά ή να είναι αξιωματική αντιπολίτευση και αφετέρου να βάλει την προσωπική του σφραγίδα στη διακυβέρνηση της χώρας. Χωρίς να διστάσει και παρά τις αντιδράσεις στους κόλπους των ΑΝΕΛ, ο Πάνος Καμμένος προσανατόλισε το κόμμα του προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κίνησή του είναι εξαιρετικά ευφυής. Αν όντως υπάρξουν δυνατότητες σχηματισμού κυβέρνησης υπό την πολιτική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, είναι βάσιμες οι προσδοκίες ότι οι ΑΝΕΛ μπορούν να παίζουν σε αυτή ρόλο πολύ σημαντικότερο από το εκλογικό τους ποσοστό. Εγγυητής του συστήματος Η απορριπτική στάση του ΚΚΕ, συναρτώμενη και με τη δραστική συρρίκνωση της εκλογικής απήχησης του Κομουνιστικού Κόμματος στο χαμηλότερο ποσοστό της ιστορίας του, καθιστά εντελώς αδύνατο το σχηματισμό αριστερής κυβέρνησης ακόμη και σε επίπεδο θεωρητικής συζήτησης. Αν υπάρξει, επομένως, κοινωνική διαμαρτυρία και αναταραχή εξαιτίας της απόγνωσης του κόσμου σε βαθμό που να ωθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη θέση στις επόμενες εκλογές, ο Αλέξης Τσίπρας είναι αντικειμενικά υποχρεωμένος να αναζητήσει συμμάχους για να αποκτήσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, με δεδομένο ότι είναι αδύνατη –τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα– η κατάσταση αυτοδυναμίας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην αναζήτηση συμμάχων, οι ΑΝΕΛ είναι το μόνο αντιμνημονιακό κόμμα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση που είναι πρόθυμο να συγκροτήσει κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Σίγουρα θα προστρέξουν σε μια τέτοια κλήση συμμάχων τα όποια απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, έχοντας καθαιρέσει τον Βαγγέλη Βενιζέλο και τον Φώτη Κουβέλη και τους πιο ακραία εκτεθειμένους συνεργάτες τους, κάνοντας αντιμνημονιακή κωλοτούμπα. Καθώς όμως και τα δύο αυτά κόμματα είναι πλήρως απαξιωμένα ως «δούλοι του Μνημονίου» και «σύγχρονοι Τσολάκογλου», μόνο αν έχει προηγουμένως συμφωνήσει με τους αντιμνημονιακούς ΑΝΕΛ ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει την πολιτική άνεση να προσλάβει και τη ΔΗΜΑΡ ή το ΠΑΣΟΚ, αν έχει ανάγκη και από κάποιες «τσόντες» για την απόκτηση πλειοψηφίας στη Βουλή. Σε περίπτωση κυβερνητική συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αυτονόητο είναι ότι ο Πάνος Καμμένος θα αναδειχθεί αυτοδικαίως ως ο πολιτικός εγγυητής του συστήματος. Αυτό κανείς δεν το αμφισβητεί. Ένας τέτοιος ρόλος όμως ενδέχεται να του δώσει τεράστιες δυνατότητες. Επιπροσθέτως, ο Π. Καμμένος παραμένει πολιτικά προσανατολισμένος προς τις ΗΠΑ, σε αντίθεση με τη ΝΔ, η οποία υπό την ηγεσία Σαμαρά εκτελεί πειθήνια όλες τις εντολές και τις υποδείξεις της Γερμανίας. Υποτιθέμενη συμμετοχή των ΑΝΕΛ σε κυβέρνηση Τσίπρα αυξάνει τις πιθανότητες να ενισχύσουν οι Αμερικανοί μελλοντικά τους ΑΝΕΛ ως το πλησιέστερο προς τα συμφέροντά τους κόμμα της ελληνικής Δεξιάς, κάτι, βεβαίως, που θα διευρύνει την επιρροή τους. Θα αντέξουν; Έχοντας η ΝΔ όλα αυτά κατά νου, προσπαθεί με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της να φθείρει, να αποσυνθέσει και τελικά να οδηγήσει σε διάλυση τους ΑΝΕΛ. Αν το πετύχει, θα λεηλατήσει τους ψηφοφόρους τους. Ο παράγοντας που θα καθορίσει αν η ΝΔ θα πετύχει ή όχι το στόχο της είναι ο ίδιος που θα καθορίσει και το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές: η ύπαρξη κύματος διαμαρτυρίας και η κοινωνική αναταραχή. Οι ΑΝΕΛ, όπως και η εκρηκτική άνοδος του εκλογικού ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ, είναι τέκνο της οργής του λαού μας κατά του Μνημονίου. Αν ο κόσμος βγει πάλι στους δρόμους, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι σίγουρα πρώτο κόμμα και οι ΑΝΕΛ θα συμμετάσχουν στην κυβέρνησή του, με όλες τις εξελίξεις ανοιχτές. Αν όμως επικρατήσει κλίμα απελπισίας και μοιρολατρικής αποδοχής της κατάστασης, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ θα κυβερνήσει ποτέ ούτε οι ΑΝΕΛ θα μακροημερεύσουν. Και ο μεν ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας αναδειχθεί σε αξιωματική αντιπολίτευση και με το ΠΑΣΟΚ σε πλήρη διάλυση, θα συνεχίσει να παίζει μείζονα πολιτικό ρόλο. Οι ΑΝΕΛ όμως θα αντιμετωπίσουν κυριολεκτικά υπαρξιακό πρόβλημα σε μια τέτοια περίπτωση, που οι επόμενες εκλογές λάβουν χώρα μέσα σε κλίμα λαϊκής απάθειας. Είναι προφανές ότι τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμη...

Λαθρομετανάστευση και στοχοποίηση της Ελλάδος για εθνική αποδόμηση Posted: 04 Jul 2013 10:42 AM PDT Γράφει ο Περικλής Νεάρχου Ποιες είναι οι γεωπολιτικές επιπτώσεις από μια αθρόα λαθρομετανάστευση στην Ελλάδα; Το ερώτημα αυτό θα έπρεπε να θέτουν επιτακτικά οι κυβερνήσεις και όλες οι πολιτικές δυνάμεις από τότε που άρχισε να εμφανίζεται και στην Ελλάδα το φαινόμενο της μαζικής λαθρομεταναστεύσεως, από τις αρχές, δηλαδή, και ιδίως τα μέσα της δεκαετίας του '90. Η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα έπρεπε λογικά να προσδιορίζει και την πολιτική της χώρας απέναντι στη λαθρομετανάστευση. Γνωρίζουμε όμως, δυστυχώς, ότι το ερώτημα αυτό ούτε ετέθη από τις περισσότερες πολιτικές δυνάμεις ούτε ακόμη τίθεται σήμερα στη θεώρηση ενός θέματος, που μπορεί να έχει καταλυτικές συνέπειες στο εθνικό μέλλον αυτής της χώρας. Αντιθέτως, η ίδια η Ελληνική κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, από τα μέσα της δεκαετίας του '90, σε μια διεθνή συγκυρία μεγάλης γεωπολιτικής ανατροπής και ρευστότητας στα Βαλκάνια, προέβαλε θορυβωδώς το σύνθημα «η Ελλάδα πρέπει να γίνει πολυπολιτισμική»!Συνέπλευσε, δηλαδή, ενεργά με μια ιδεολογία και πολιτική, εκπορευόμενη από έξω, που ενθάρρυνε εκ των πραγμάτων το άνοιγμα των συνόρων και τη μετανάστευση, γιατί με ποιον άλλο τρόπο θα μπορούσε μια κοινωνία με 97% περίπου εθνική συνοχή, όπως η Ελληνική, να γίνει «πολυπολιτισμική;». Η πολιτική αυτή παρουσιάσθηκε ως αναγκαίο μέρος για τον «εκσυγχρονισμό»της Ελλάδος και την «προσαρμογή» της στις νέες διεθνείς εξελίξεις, που επιφέρει η παγκοσμιοποίηση και η Ευρωπαϊκή ενοποίηση. Σε συνάφεια με τα παραπάνω, η πολιτική αυτή επικαλύφθηκε επίσης με τον ιδεολογικό μανδύα των «διεθνιστικών» οικουμενικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ενοποιήσεως της Ευρώπης, που συνεπάγεται, υποτίθεται, υπέρβαση του έθνους και του εθνικού κράτους. Με τον τρόπο αυτό, η πολιτική του ανοίγματος των συνόρων και της ανοχής της λαθρομεταναστεύσεως παρουσιάσθηκε ως «προοδευτική» και έγινε, δυστυχώς, σημαία και των κομμάτων της Αριστεράς, παρά την κριτική τους για την παγκοσμιοποίηση και την Ευρώπη του Μάαστριχτ και του νεοφιλελευθερισμού. Πού οδηγεί όμως η πολιτική αυτή και ποιες είναι οι διεθνείς σκοπιμότητες που την υπαγόρευσαν; Η γεωπολιτική αναδιάρθρωση των Βαλκανίων από τις ΗΠΑ περιλαμβάνει και κάποιο ανομολόγητο σενάριο για την Ελλάδα; Η Αμερικανική επέμβαση στα Βαλκάνια, στη δεκαετία του '90, παρά το γεγονός ότι ήρθε μετά την Ευρωπαϊκή, πρωτίστως Γερμανική, επέμβαση, οδήγησε σε μια νέα γεωπολιτική τάξη στα Βαλκάνια. Οι ΗΠΑ επωφελήθηκαν από την αδυναμία της Ρωσίας του Γιέλτσιν για να επέμβουν με το ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία και να επιβάλουν μια νέα γεωπολιτική πραγματικότητα. Προφανής στόχος της αλλαγής αυτής είναι η σταθερή ένταξη της περιοχής στη Δυτική σφαίρα επιρροής, μέσω των Ευρω-Ατλαντικών θεσμών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, και η αποτροπή ενδεχομένης επανόδου της Ρωσικής επιρροής. Στο πλαίσιο της λογικής αυτής, ευνοήθηκαν και αναβαθμίσθηκαν οι παράγοντες που ανταγωνίζονται εξ ορισμού τη Ρωσική επιρροή, όπως το Ισλάμ και ο Αλβανικός παράγων, και υποβαθμίσθηκαν οι παράγοντες που ευνοούν τη Ρωσική επιρροή για λόγους εθνικής συγγένειας ή θρησκευτικής ομοδοξίας, όπως, κατά πρώτο λόγο, οι Σέρβοι. Τι σημαίνουν για την Ελλάδα οι αλλαγές αυτές; Κατά πρώτο λόγο, η αλλαγή του γεωπολιτικού τοπίου στα βόρεια σύνορά της αλλάζει σημαντικά το ρόλο της για τον Δυτικό συνασπισμό. Η Ελλάδα δεν είναι πια η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, μαζί με την οριακή παρουσία της Τουρκίας στην Ανατολική Θράκη. Κατά δεύτερο λόγο,τίθεται το ερώτημα πόσο και πώς επηρεάζεται η Ελλάδα από τη γεωπολιτική αναδιάρθρωση των Βαλκανίων, σε σχέση ιδίως με τον ρόλο του Ισλαμικού και του Τουρκικού παράγοντα. Με άλλα λόγια, η εθνική συνοχή της Ελλάδος, ο ανταγωνισμός της με την Τουρκία και η θρησκευτική ομοδοξία της με τη Ρωσία την καθιστούν μήπως «επικίνδυνη» για φιλορωσική στροφή, σε μια ενδεχόμενη συγκυρία, στα μάτια του καχύποπτου Αμερικανικού παράγοντα; Πολύ περισσότερο, όταν ο Αμερικανικός παράγων εξωθεί την Ελληνική πλευρά σε αναζήτηση αντιρρόπων διεθνών ερεισμάτων, λόγω της υπέρτερης σημασίας που αποδίδει συστηματικά στον Τουρκικό παράγοντα και της ανοχής, τουλάχιστον, που επιδεικνύει απέναντι στις αμφισβητήσεις και τις διεκδικήσεις του κατά της Ελλάδος; Εάν η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι καταφατική, τι μέτρα και τι πολιτικές επισύρει η «ανησυχία» αυτή; Ο γνωστός τρόπος είναι οι συνεχείς πιέσεις στις Ελληνικές κυβερνήσεις για να μην προχωρήσουν σε οποιαδήποτε στρατηγική συνεργασία με τη Ρωσία και σε συμφωνίες που έχουν γεωπολιτική σημασία για την Ανατολική Μεσόγειο, τα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Υπάρχει όμως και ένα άλλο αμείλικτο και πολύ ανησυχητικό ερώτημα. Μήπως η γεωπολιτική αναδιάρθρωση των Βαλκανίων περιλαμβάνει με κάποιον ανομολόγητο και ασύμμετρο τρόπο και την Ελλάδα, με τη μορφή της αποδομήσεως της εθνικής της συνοχής και της «πολυπολιτισμικής» της μεταλλάξεως; Η πολυεθνικότητα και η πολυπολιτισμικότητα, παρά το γεγονός ότι προβάλλονται ως προοπτική της νέας εποχής, έγιναν όπλο για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Η μετατροπή μιας εθνικής και πολιτισμικά συνεκτικής κοινωνίας σε «πολυπολιτισμικό» συνονθύλευμα, οδηγεί, προφανώς, σε δομική αλλαγή της κοινωνίας, που δημιουργεί μια νέα γεωπολιτική πραγματικότητα. Γεωπολιτική είναι η γεωγραφία και οι άνθρωποι. Εάν αλλάξει ο πληθυσμός μιας χώρας, αλλάζει και ο γεωπολιτικός χαρακτήρας της, ανάλογα με την ταυτότητα του νέου πληθυσμού. Στη συγκεκριμένη περίπτωση της Ελλάδος, θα είχαμε τη μόνιμη εγκατάσταση στη χώρα σημαντικού Μουσουλμανικού πληθυσμού και μια κοινωνία με πολλές εθνικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές συνιστώσες. Η νομιμοποίηση ενός τέτοιου σημαντικού νέου και ξένου πληθυσμού και η απόδοση σ' αυτόν, σε προοπτική, πολιτικών δικαιωμάτων, θα άλλαζε ριζικά το πληθυσμιακό και πολιτικό βάθρο του σημερινού Ελληνικού εθνικού κράτους και θα μεταμόρφωνε αναλόγως και τη σημερινή γεωπολιτική φυσιογνωμία του. Ασφαλώς, μια τέτοια «πολυπολιτισμική» Ελλάδα θα καθιστούσε πολύ ευκολότερο και δομικό τον γεωπολιτικό της έλεγχο και τη σύμπλεξή της με τον Τουρκικό παράγοντα σ' ένα ενιαίο στρατηγικό σύνολο, όπως σταθερά επιδιώκει η Αμερικανική πολιτική, για λόγους ευρύτερων στρατηγικών συμφερόντων. Η Άγκυρα αξιοποιεί τη λαθρομετανάστευση για να διαμορφώσει νέα δημογραφικά δεδομένα στον Ελληνικό χώρο Η Άγκυρα αντιμετώπισε την πολιτική ανοχής των Ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στη λαθρομετανάστευση ως μια ανέλπιστη ευκαιρία για να προωθήσει την εγκατάσταση στην Ελλάδα φιλικών Μουσουλμανικών πληθυσμών και να διασπάσει την εθνική της συνοχή, που αποτελεί για τη χώρα αναμφισβήτητο πλεονέκτημα. Εάν κρίνει κανείς από τη στρατηγική αξιοποίηση της Μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, μπορεί ν' αναλογισθεί το ρόλο που θα επιδιώξει να παίξει η Τουρκία στη χειραγώγηση και ποδηγέτηση μιας άλλης πολύ μεγαλύτερης Μουσουλμανικής παρουσίας στην Ελλάδα. Δεν πρέπει επίσης να υποτιμά κανείς το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται ιστορικά και γεωγραφικά στην οριοθετική γραμμή μεταξύ Ισλαμικού και Ευρωπαϊκού Χριστιανικού κόσμου και ότι κατέκτησε, στη σύγχρονη εποχή, την ελευθερία και την ανεξαρτησία της με πολυαίμακτους αγώνες, που είχαν ταυτόχρονα χαρακτήρα εθνικής αλλά και θρησκευτικής απελευθερώσεως. Δεν πρέπει, τέλος, να λησμονείται το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει διμερή προβλήματα μόνο με την Τουρκία. Δεν έχει προβλήματα με τις άλλες Μουσουλμανικές χώρες και γενικά με το Ισλάμ. Με την εγκατάσταση όμως Μουσουλμανικών πληθυσμών, από φανατικές μάλιστα Μουσουλμανικές χώρες, όπως το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Μπανγκλαντές, τη Σομαλία, εκτίθεται στον κίνδυνο ν' αντιμετωπίσει προβλήματα με όλο τον Μουσουλμανικό κόσμο. Ο τελευταίος επηρεάζεται σήμερα πολύ περισσότερο από ακραίες Ισλαμιστικές ιδεολογίες και καταγγελίες για υποτιθέμενη «καταπίεση» των Μουσουλμάνων στη μια ή την άλλη χώρα του κόσμου. Η Τουρκία αρνείται συστηματικά να υπογράψει συμφωνία για την επανεισδοχή σ' αυτήν των λαθρομεταναστών που εισέρχονται στην Ελλάδα από τα Ελληνο-Τουρκικά σύνορα. Αρνείται να εφαρμόσει ακόμη και τη συμφωνία που υπέγραψε με την Ελλάδα επί Γιώργου Παπανδρέου για την επανεισδοχή ενός ελάχιστου συμβολικού αριθμού 2.000 ετησίως. Επιδιώκει, αντιθέτως, να υποκαταστήσει την Ελλάδα ως Ευρωπαϊκό σύνορο, διαπραγματευόμενη απευθείας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και ζητώντας ως αντάλλαγμα οικονομική και τεχνική βοήθεια και την κατάργηση της βίζας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση για τους Τούρκους υπηκόους. Ευρώπη και λαθρομετανάστευση Η Ευρώπη συνδέεται, ασφαλώς, με τη λαθρομετανάστευση. Πρώτον, από το ίδιο το γεγονός ότι ως κοινή αγορά αναπτυγμένων χωρών αποτελεί πόλο έλξεως. Δεύτερον, γιατί με την πολιτική του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και την παγκοσμιοποίηση, με την οποία ταυτίσθηκε, οδηγείται σε άκριτο άνοιγμα των συνόρων, πιεζόμενη από τη δυναμική των αγορών και του ανταγωνισμού σε παγκόσμιο επίπεδο. Τρίτον, γιατί με την κατάχρηση της ιδεολογία του πολιτικού ασύλου ενθαρρύνει την παράνομη μετανάστευση. Η Ευρωπαϊκή πολιτική για τη μετανάστευση είναι, στην πραγματικότητα, πολιτική Ιανού. Το ένα πρόσωπο, που εκφράζει τις αγορές και τους ιδεολόγους μιας υπερεθνικής Ευρώπης, υποστηρίζει τη λαθρομετανάστευση ως παράγοντα μιας πιο ανταγωνιστικής διεθνώς Ευρώπης και ως καταλύτη για την υπέρβαση των εθνών και των εθνικών κρατών. Το άλλο πρόσωπο, που εκφράζει τα εθνικά κράτη και τις ανησυχίες τους για την εθνική και κοινωνική συνοχή, παίρνει αυστηρά μέτρα για τον έλεγχο της λαθρομεταναστεύσεως, ιδίως μετά την κατάρρευση των ιδεολογημάτων για «πολυπολιτισμική κοινωνία», και προσανατολίζεται προς μια επιλεκτική, ποιοτική μετανάστευση. Το άνοιγμα, δηλαδή, της χώρας σε επιστήμονες και άτομα με υψηλή τεχνική κατάρτιση, που θα είναι ιδιαιτέρως χρήσιμοι στην οικονομία και την κοινωνία και δεν θα θέτουν πρόβλημα εντάξεως και συγχωνεύσεως στην κοινωνία. Η Ελλάδα, που είναι από τη θέση της αλλά και λόγω του ρόλου που διαδραματίζει η Τουρκία κύρια πύλη της λαθρομεταναστεύσεως στην Ευρώπη, είναι παγιδευμένη από την ίδια την πολιτική που ακολουθούν η κυβέρνηση και οι πολιτικές της δυνάμεις. Τα όσα γίνονται με το λεγόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο είναι πολύ εύγλωττα. Αντί να συζητείται ο αποτελεσματικός έλεγχος της λαθρομεταναστεύσεως και στο πλαίσιο αυτό να ενταχθεί και μια δέσμη μέτρων για την αντιμετώπιση ρατσιστικών φαινομένων, ανατρέπεται ουσιαστικά η ημερήσια διάταξη και η ιεραρχία των θεμάτων. Δεν συζητείται το πραγματικό πρόβλημα, που είναι ο έλεγχος της λαθρομεταναστεύσεως, αλλά αναγορεύεται σε κορυφαίο ζήτημα η ύποπτη και υστερόβουλη ιδεολογία του υποτιθέμενου ρατσισμού. Μήπως τελικά ο επιδιωκόμενος στόχος είναι η επιβολή ως τετελεσμένου γεγονότος της «πολυπολιτισμικής» μεταλλάξεως της χώρας και της εθνικής της αποδομήσεως; Η πολιτική αυτή λειτουργεί, στην πραγματικότητα, συμπληρωματικά προς το ρόλο της χωματερής λαθρομεταναστών, που επιφυλάσσουν οι Βρυξέλλες για την Ελλάδα, με τη γνωστή Συμφωνία Δουβλίνο ΙΙ και την πολιτική που ακολουθούν στο θέμα του πολιτικού ασύλου. Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως μια άλλη πολιτική. Αυτό θα έπρεπε να συζητούν η κυβέρνηση και οι πολιτικές δυνάμεις. Επιτέλους, δεν είναι «προοδευτική» πολιτική μια πολιτική που οδηγεί στην εθνική αποδόμηση της Ελλάδος. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Αίγυπτος: Έγινε επανάσταση ή αλλαγή "φρουράς"; Posted: 04 Jul 2013 09:48 AM PDT Τα όσα προσφάτως έγιναν στην Αίγυπτο, εν μέρει στην Τουρκία και γίνονται (αφανώς) στη Λιβύη και στην Τυνησία, έδωσαν λαβή σε κάποιους σχολιαστές να αναφερθούν σε κατάπτωση της πολιτικής των ΗΠΑ και τις πίστης του Λευκού Οίκου περί εκδημοκρατισμού των αραβικών – ισλαμικών κρατών!!! Ή οι σχολιαστές – αρθρογράφοι στερούνται λογικής ή διαθέτουν υπέρμετρο χιούμορ, αφού είναι σαφές πως οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται για τον εκδημοκρατισμό των ισλαμικών κρατών. Κι αυτό επειδή όπου δεν υπάρχει δημοκρατία, υπάρχουν λίγοι που κυβερνούν και ως εκ τούτου είναι πολύ εύκολο να προσεγγισθούν και να «πεισθούν» να λειτουργήσουν υπέρ των αμερικανικών συμφερόντων, έχοντας –επιπλέον- και την στήριξη των ΗΠΑ. Εάν και όποτε συμβαίνουν αλλαγές στα κυβερνητικά σχήματα, αυτές συμβαίνουν για λόγους «βιτρίνας», για λόγους δηλαδή που σκοπό έχουν να παραπλανήσουν τους λαούς και να τους προσφέρουν την ψευδαίσθηση της δημοκρατίας. Μπορεί στην Αίγυπτο ο ισλαμιστής Πρόεδρος Μόρσι να αποτελεί παρελθόν, μπορεί αυτή τη στιγμή να διερευνάται ο ρόλος των «αδελφών μουσουλμάνων» στα αίσχη και στα εγκλήματα που έγιναν κατά τη διάρκεια της προεδρίας Μόρσι, αλλά κανείς –και επαναλαμβάνω κανείς- δεν μπορεί να σκιαγραφήσει το πολίτευμα που θα υπάρξει την επόμενη ημέρα στην Αίγυπτο και το κατά πόσο αυτό θα εναντιώνεται στην αμερικανική εξωτερική πολιτική και –φυσικά- στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ στην περιοχή. Επειδή η μέχρι τώρα εμπειρία μας έχει διδάξει πως στις περισσότερες των περιπτώσεων οι «ηγέτες» είναι παρελκόμενα πολιτικών και συμφερόντων, πως είναι αγόμενοι και φερόμενοι και εξ ολοκλήρου εξαρτώμενοι από εκείνους που τους τοποθετούν στις θέσεις εξουσίας, ίσως θα έπρεπε να κρατήσουμε «μικρό καλάθι» για την επόμενη ημέρα της Αιγύπτου και στο κατά πόσο η Αίγυπτος και η νέα της κυβέρνηση (και ό,ποιο κυβερνητικό σχήμα προκύψει μέσα από τις εκλογές που θα γίνουν) θα εργαστεί προς μία ξεκάθαρη κατεύθυνση εξυπηρέτησης των προβλημάτων της χώρας ή θα «προσαρμοστεί» στις ανάγκες ενός ψευδεπίγραφου ρόλου ισχυρής δύναμης στην περιοχή της νοτιο-ανατολικής Μεσογείου. Ενδέχεται, μάλιστα, η πτώση των «αδελφών μουσουλμάνων» να πυροδοτήσει στην Αίγυπτο έναν εμφύλιο, ο οποίος θα ήταν –ομολογουμένως- πολύ βολικός σε εκείνους που στηρίζουν τα συμφέροντά τους στο «διαίρει και βασίλευε». Ποια θα είναι η Αίγυπτος της επόμενης ημέρας, λοιπόν; Πόσο μπορεί να επηρεάσει ο Λευκός Οίκος τα όσα σήμερα συμβαίνουν στο Κάιρο και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Αιγύπτου; Πόσο επιρροή μπορεί να δεχτούν οι στρατιωτικοί που ανέλαβαν να διατηρήσουν την «τάξη και την ασφάλεια» στην χώρα; Ποιες θα είναι οι πρώτες συμφωνίες της νέας κυβέρνησης της Αιγύπτου; Αυτά είναι μερικά, μόνο, από τα ερωτήματα που περιμένουμε να απαντηθούν, χωρίς όμως να παραβλέψουμε την σοβαρή πιθανότητα να έχει επιλεγεί η δημιουργία μίας παρατεινόμενης «ακυβερνησίας», μίας κατάστασης γενικευμένου χάους, όπου –όπως είναι γνωστό- «χορεύουν οι γάτες» ενώ την ίδια στιγμή έχουν φρικτό τέλος τα… «ποντίκια», δηλαδή κερδίζουν οι ισχυροί... Κρατώντας ένα –μικρό αλλά σημαντικό για εμάς- στοιχείο, αυτό της οργάνωσης που υπήρξε σε αυτή την «λαϊκή επανάσταση», στοιχείο που παρατηρήθηκε σε φωτισμούς με μηνύματα κατά του καθεστώτος Μόρσι, επιμένουμε στην περίπτωση της προωθημένης επανάστασης, στην λογική του «βάζω κάποιον άλλο να κάνει την βρωμοδουλειά, για να μην φανώ ο ίδιος»… Και εάν δεν ήταν οι ΗΠΑ πίσω από την οργάνωση των Αιγυπτίων διαδηλωτών, τότε οι «προβολείς» θα πρέπει να πέσουν στην γείτονα χώρα με το όνομα Ισραήλ, που ενδεχομένως έχει αρχίσει να σκέφτεται πολύ σοβαρά μία σειρά χτυπημάτων κατά της «αραβικής επανάστασης» (όπου αυτή συνετελέσθη), προκειμένου να αποδυναμώσει τον μεγάλο αντίπαλο, δηλαδή το Ιράν, πριν την τελική επίθεση εναντίον του. Αναμένοντας τις εξελίξεις, αρκούμαστε να σημειώνουμε τις παρεμβάσεις που θα μπορέσουν να υλοποιηθούν εκ μέρους της Μόσχας. Εάν αυτές δεν συμβούν, τότε θα είμαστε βέβαιοι πως για μία ακόμη φορά γίναμε μάρτυρες μίας τηλεοπτικής επανάστασης και νίκης ενός λαού, πριν τις σπουδαίες επικείμενες εξελίξεις τόσο στην Συρία όσο –κυρίως- στο Ιράν. Γεωργίου Μιχαήλ ΥΓ: "Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις" κι ενώ ακόμη γραφόταν οι τελευταίες γραμμές αυτού του σχολίου, μαθαίνουμε πως ο νέος πρόεδρος της Αιγύπτου κάλεσε τους "αδελφούς μουσουλμάνους" να συμβάλλουν στην οικοδόμηση του Έθνους"... Τελικά, μάλλον επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες μας και γίναμε μάρτυρες σε μία "αλλαγή βιτρίνας" της Αιγύπτου, παρά σε... επανάσταση. Φυσικά, όλοι μας γνωρίζουμε τον πραγματικό  "ιδιοκτήτη" αυτής της "βιτρίνας"... Κάλεσμα από το νέο πρόεδρο της Αιγύπτου Ο νέος αρχηγός του κράτους στην Αίγυπτο δήλωσε σήμερα ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα αποτελεί μέρος του λαού της χώρας και είναι ευπρόσδεκτη να συμβάλει στην «οικοδόμηση του έθνους», μία ημέρα μετά την ανατροπή του προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι από το στρατό, γράφει σήμερα στον ιστότοπό της η κρατική εφημερίδα αλ Αχράμ. Όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, ο πρόεδρος Αντλί Μανσούρ έκανε την δήλωση αυτή προς δημοσιογράφους μετά την ορκωμοσία του στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο στο Κάιρο. Ο Μανσούρ ορκίστηκε σήμερα το πρωί προσωρινός πρόεδρος της χώρας. «Η οργάνωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας αποτελεί μέρος του λαού και είναι προσκεκλημένη να συμμετέχει στην οικοδόμηση του έθνους καθώς ουδείς πρόκειται να αποκλειστεί, κι αν απαντήσει στην πρόσκληση θα είναι ευπρόσδεκτη», ανέφερε ο Μανσούρ. Στο μεταξύ, η κύρια συμμαχία φιλελεύθερων και αριστερών κομμάτων της Αιγύπτου, το Μέτωπο Εθνικής Σωτηρίας, ανακοίνωσε ότι αντιτίθεται στον αποκλεισμό των ισλαμιστικών κομμάτων από την πολιτική ζωή, έπειτα από τη σύλληψη ηγετών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και την αναστολή λειτουργίας μέσων ενημέρωσης των ισλαμιστών. «Επιβεβαιώσαμε την ισχυρή μας πεποίθηση ότι είναι δικαίωμα όλων των πολιτικών οργανώσεων να εκφράζουν τις απόψεις τους ελεύθερα και να σχηματίζουν τα δικά τους πολιτικά κόμματα», ανέφερε σε ανακοίνωσή του το Μέτωπο. «Απορρίπτουμε πλήρως τον αποκλεισμό οποιουδήποτε κόμματος, ιδίως των ισλαμικών πολιτικών οργανώσεων», πρόσθεσε η ίδια οργάνωση. «Αυτό του οποίου γίνεται μάρτυρας η Αίγυπτος σήμερα δεν είναι ένα στρατιωτικό πραξικόπημα καθ' οιονδήποτε τρόπο. Ήταν μια απαραίτητη απόφαση που έλαβε η ηγεσία των ένοπλων δυνάμεων για να προστατεύσει την δημοκρατία, να προασπίσει την ενότητα και την ακεραιότητα της χώρας, να αποκαταστήσει την σταθερότητα», πρόσθεσε.

Το αιγυπτιακό χάος και η πλάνη των ΗΠΑ Posted: 04 Jul 2013 08:44 AM PDT Του Romesh Ratnesar Bloomberg Η στρατιωτική ανατροπή του προέδρου της Αιγύπτου Mohammed Morsi ήταν ένας θρίαμβος για τη μάζα των διαδηλωτών που κατέκλυσε την πλατεία Ταχρίρ τις τελευταίες ημέρες. Ανάμεσά τους βρέθηκαν πολλοί από τους νεαρούς ακτιβιστές που απέταξαν το θρησκευτικό φανατισμό και με τη χρήση της τεχνολογίας και των social media τράβηξαν τα βλέμματα της παγκόσμιας κοινής γνώμης περισσότερα από δύο χρόνια πριν, όταν βοήθησαν να πέσει το αυταρχικό καθεστώς του Χόσνι Μουμπάρακ. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που η κυβέρνηση Obama δεν επιχείρησε να σταματήσει ή ακόμη και να καταδικάσει το πραξικόπημα. Η καθαίρεση του Morsi μπορεί κάλλιστα να παραχωρήσει εξουσία σε δυνάμεις που είναι πιο φιλικές προς τις ΗΠΑ από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Παράλληλα σηματοδοτεί το τέλος μιας προσπάθειας δέα χρόνων των ΗΠΑ να εδραιώσουν τη Δημοκρατία στη Μέση Ανατολή. Στον απόηχο της τρομοκρατικής επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, η κυβέρνηση του George W. Bush είχε προβεί σε ριζικές αλλαγές στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ δεν θα συνέχιζαν πλέον να δίνουν «λευκή επιταγή» σε αυταρχικά αραβικά καθεστώτα που στερούσαν από τους πολίτες τους την πολιτική ελευθερία. Η λογική πίσω από την Ατζέντα της Ελευθερίας, όπως έγινε γνωστή, ήταν ότι η δημοκρατία θα άμβλυνε την απογοήτευση των ανήσυχων Αραβικών πληθυσμών και θα περιόριζε την επιρροή του ισλαμικού εξτρεμισμού. Η θεωρία αυτή ήταν μία από τις κύριες αιτιολογίες του Bush για την εισβολή στο Ιράκ, μια απόφαση που τελικά έφερε στην εξουσία μια κυβέρνηση που συμμάχησε με το Ιράν. Η κυβέρνηση Bush πίεσε επίσης για εκλογές στην Παλαιστινιακή Αρχή - που κερδήθηκαν από τη Χαμάς, μια οργάνωση που φιλοδοξεί να καταστρέψει το Ισραήλ. Το 2008, ο Barack Obama ριψοκινδύνευσε την προεδρική του υποψηφιότητα με την αντίθεσή του στον πόλεμο του Ιράκ. Όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του, ο Obama επιδίωξε να αποστασιοποιηθεί από τις υπερβολές της Aτζέντας της Ελευθερίας, λέγοντας σε ομιλία του στο Κάιρο πως ενώ η κυβέρνηση του υποστηρίζει τις δημοκρατικές φιλοδοξίες των Αιγυπτίων, «κανένα σύστημα διακυβέρνησης δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιβάλλεται από ένα έθνος σε ένα άλλο». Καθώς όμως εκτυλισσόταν η Αραβική Άνοιξη το 2011, ο Obama τάχθηκε πιο ανοιχτά υπέρ του εκδημοκρατισμού. Η κυβέρνηση παρείχε σιωπηλά στήριξη για την επανάσταση στην Τυνησία, καλώντας δημόσια τον Μουμπάρακ να παραιτηθεί και ανέλαβε στρατιωτική δράση για να βοηθήσει στην εξέγερση κατά του Μουαμάρ Καντάφι της Λιβύης. Το αποτέλεσμα ήταν, με μια λέξη, το χάος. Από τις χώρες της Μέσης Ανατολής όπου οι ΗΠΑ προώθησαν μια αλλαγή καθεστώτος από το 2003, μόνο η Τυνησία, μπορεί να πει κανείς, ότι κατέληξε να μοιάζει με ένα σταθερό, λειτουργικό κράτος. Ακόμα και εκεί, τα ισλαμικά κόμματα είναι οι μεγαλύτεροι νικητές των εκλογών –όπως ακριβώς η Μουσουλμανική Αδελφότητα αποδείχθηκε η πιο δυνατή πολιτική οργάνωση στην Αίγυπτο όταν τελικά έλαβαν χώρα οι εκλογές το περασμένο έτος. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν σχεδόν σταματήσει να μιλούν για το στόχο της εδραίωσης της δημοκρατίας στην περιοχή. Η κυβέρνηση Obama δεν πιέζει για εκλογές στην Ιορδανία ή τη Σαουδική Αραβία ή το Μπαχρέιν. Ο Obama συμφώνησε να στείλει όπλα στους αντάρτες που μάχονται κατά του δικτάτορα της Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ μόνο όταν φάνηκε να βρίσκονται στα πρόθυρα στρατιωτικής ήττας. Και στην Αίγυπτο, οι ΗΠΑ παρακολούθησαν αμέτοχες τα τανκς να μπαίνουν στο κέντρο του Καΐρου και να ρίχνουν την αυλαία για την πρώτη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της σύγχρονης Αιγύπτου. Από άποψη στρατηγικς, αυτή η ηθελημένη αδράνεια μπορεί να είναι ευάλωτη. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν έχει να κερδίσει πολλά υποστηρίζοντας ανίκανους ηγέτες όπως ο Morsi, που δεν ενδιαφέρονται ούτως ή άλλως να συνεργαστούν μαζί της. Αλλά είναι πλέον αδύνατο για τον Obama να ισχυριστεί με πειστικό τρόπο πως η Αμερική υποστηρίζει τη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή. Η ψευδαίσθηση τελείωσε. Η «ρεαλπολιτίκ» θριάμβευσε έναντι του ιδεαλισμού. Πηγή

Θηρία στο κλουβί, με τα κλειδιά στα χέρια… Posted: 04 Jul 2013 09:08 AM PDT Ο Κακλαμάνης αποκάλεσε τον Ραγκούση... "φιρφιρίκο"!!!  Μέσα στην αγάπη είναι εκεί στο ΠΑΣΟΚ.  Αλλά, μπορεί, άραγε, να μας εξηγήσει ο κ. Κακλαμάνης τι εννοεί με το φιρφιρίκο;  Όχι τίποτε άλλο, αλλά έχει πολλές έννοιες αυτή η λέξη. *** Τεράστια απώλεια για την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας η πτώση του Μόρσι.  Μαζί με την Αίγυπτο είχε σχεδιάσει τον "εγκλωβισμό" της Ελληνικής ΑΟΖ και είχε ξεκινήσει θέμα ακυρότητας αναγνώρισης εκ μέρους της Αιγύπτου της Κυπριακής ΑΟΖ...  Σήμερα η πολιτική του νεο-οθωμανού - ισλαμιστή τούρκου πρωθυπουργού δέχτηκε ένα πρωτοφανούς μεγέθους ράπισμα και πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως το επόμενο διάστημα θα υπάρξει σχετική νευρικότητα από την πλευρά της Τουρκίας. *** Οι Αιγύπτιοι έστειλαν χθες -μέσα από την πλατεία Ταχρίρ- σήματα μόρς στους Έλληνες.... Ματαίως όμως, αφού η επανάστασή τους έγινε μέσα στο κατακαλόκαιρο, που -ως γνωστόν- οι Έλληνες κάνουν διακοπές ακόμη και όταν είναι άνεργοι ή βλέπουν την ανεργία να έρχεται στην πόρτα τους, ακόμη και όταν πεινάνε ή βλέπουν την πείνα να αγγίζει το σπιτικό τους... Ελληνάρες ρε... πρώτα απ' όλα ήλιος και φραπεδιά, παραλία και κορμιά και μετά επαναστάσεις... Γειά σου νεοέλληνα ραγιά. Ότι και να σου κάνουν, όχι μόνο το αξίζεις, αλλά είναι πολύ λίγο για το... μέγεθός σου. *** Στην Αίγυπτο ο στρατός κατανόησε τις ταλαιπωρίες του λαού και το απάνθρωπο καθεστώς των "αδελφών μουσουλμάνων" και με μία δήλωση έστειλε τον Μόρσι για... προσευχές στον Αλλάχ. Στην Ελλάδα ο στρατός δεν καταλαβαίνει τίποτε, παρά μόνο τις μειώσεις στους μισθούς του... Εσείς τι καταλαβαίνετε; πείτε μου σας παρακαλώ, γιατί στο Σύνταγμα της Ελλάδας υπάρχει και το γνωστό άρθρο 120... οι στρατιωτικοί εδώ δεν το ξέρουν ή... φοβούνται μην τους πούνε χουντικούς τα φασισταριά που μας κυβερνάνε; *** Στο περιθώριο της της συνάντησης για την «Προοπτική της Απασχόλησης των Νέων» που διοργανώθηκε στο Βερολίνο, η Μέρκελ ζήτησε απο τον Αντωνάκη (τον Σαμαρά ντε) να καθίσει πίσω της για φωτογράφηση. Βρήκε δουλειά ο Αντώνης σαν αξεσουάρ, σαν οικόσιτο... θα σας γελάσω... Όμως το συμπέρασμα που συνάγεται είναι ότι η κυρά-Μέρκελ θεωρεί αρκετά έμπειρο πλέον τον Αντωνάκη για να τον έχει από πίσω της, αφού στο βιογραφικό του πια γράφει πως βρέθηκε πίσω από έναν ολόκληρο λαό, τον Ελληνικό… *** Κάποιοι συζητάνε για σχέδιο πληρωμής των δόσεων ανάλογα με τις ανάγκες της Ελλάδας.  Τι θα έλεγαν, άραγε, αν κάναμε ένα σχέδιο αποπληρωμής των δόσεων ανάλογα με τις ανάγκες της Ελλάδας;  *** Το κυρίως πρόβλημα με τους έλληνες είναι ότι δεν διαβάζουν. Διαβάζουν μόνο... "τίτλους" και βλέπουν εικόνες... Βαριούνται να διαβάσουν κείμενα, να ανταλλάξουν σκέψεις, να ζυμώσουν και να ζυμωθούν σε μία προσπάθεια δημιουργίας μέσα από την ολοκληρωμένη επικοινωνία. Ως εκ τούτου, χωρίς λέξεις δεν υπάρχουν και σκέψεις. Και ελλείψει σκέψεων οδηγούνται -μοιραία- στην προβατο-στάνη των κομματο-τσομπαναραίων και των μαντρόσκυλών τους. Μην ψάχνουμε, λοιπόν, να λύσουμε το πρόβλημα, όταν δεν είμαστε σε θέση να το αναγνωρίσουμε και -κυρίως- να δούμε πως αποτελούμε -κυνικότατα- μέρος εκείνου που μας σκοτώνει καθημερινά. Πέντε αράδες (γραμμές) κείμενο "σηκώνει" ο σύγχρονος Έλληνας (κατά μέσο όρο). Αλλά, ελλείψει γνώσης και ικανότητας χειρισμού της γλώσσας αυτο-απομονώνεται, αυτο-περιθωριοποιείται και μένει με μία χωρίς προσανατολισμό οργή να βρυχάται όπως το θηρίο στο κλουβί. Κι ας έχει τα κλειδιά της ελευθερίας του στα χέρια του... Λάκης ο Γυρολόγος

Το αδιέξοδο της Χρυσής Αυγής Posted: 04 Jul 2013 09:07 AM PDT Πολύς λόγος γίνεται εσχάτως για το ολοένα και αυξανόμενο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού που προσεγγίζει την Χρυσή Αυγή. Πολύς περισσότερος λόγος έχει γίνει για την ίδια την Χρυσή Αυγή, «το φασιστικό – ναζιστικό κόμμα» όπως το χαρακτηρίζουν όλοι εκείνοι που δεν έκαναν τίποτε απολύτως για να επιτρέψουν την άνοδό του ή για να το αποδομήσουν μέσα από πολιτικές αποφάσεις που θα απεδείκνυαν την όποια (διαφημιζόμενη) πολιτική κενότητα και γύμνια του. Ποιοι, αλήθεια, ήταν εκείνοι που συνετέλεσαν στην αύξηση της ισχύος και την δημοφιλία της Χρυσής Αυγής; Όλως τυχαίως εκείνοι που κάνουν σχέδια μέχρι και για… απαγόρευσή της! Είτε η αριστερίζουσα πολιτική σκηνή της χώρας, η οποία βλέποντας την Χρυσή αυγή να στέκεται στο πλευρό πολιτών που πιεζόντουσαν από την λαθρομετανάστευση, αποφάσισαν να μην βοηθήσουν τους Έλληνες, επειδή είχαν προ πολλού καιρού επιλέξει την στήριξη των λαθρομεταναστών… Είτε το ανύπαρκτο πολιτικά κέντρο και η δεξιά, οι οποίοι «είδαν» μελλοντικά οφέλη από μία καλή διαχείριση του «κινδύνου» της Χρυσής Αυγής… Κατόρθωσαν μέσα από πολιτικές τους αποφάσεις και πρακτικές να διογκώσουν μία μεγάλη μάζα πολιτών (περίπου 1.000.000 μέχρι στιγμής) και να την τοποθετήσουν στο πλευρό του «φασίζοντος και ναζιστικού» κόμματος. Αν εξετάσουμε το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής, διαπιστώνουμε πως είναι μία καλοστημένη παγίδα, ένα απόλυτο πολιτικό αδιέξοδο, που χτίστηκε από τα ίδια τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς που το καταδικάζουν. Ας υποθέσουμε λοιπόν, με απολύτως καλή διάθεση, πως η Χρυσή Αυγή διαθέτει ικανό και πλήρες πολιτικό και εθνικό πρόγραμμα... Ας υποθέσουμε πως δεν πρόκειται για φασίστες και ναζιστές ή δαιμονολάτρες… Ας υποθέσουμε πως η Χρυσή Αυγή διαθέτει όλη την καλή διάθεση να παρέμβει επί της ουσίας και να λειτουργήσει ως υλικό επαναδόμησης της χώρας… Ας υποθέσουμε πως συγκεντρώνει τελικά (για πολλούς κα διαφορετικούς λόγους) την εμπιστοσύνη των Ελλήνων πολιτών και κερδίζει στις επόμενες εκλογές την αυτοδυναμία… Δύο πράγματα είναι βέβαιο πως θα συμβούν αμέσως μετά: Πρώτον, θα σχηματισθεί κυβέρνηση από την Χρυσή Αυγή και Δεύτερον, η κυβέρνηση αυτή θα παραιτηθεί μετά από έναν μόλις μήνα (εάν σέβεται τον Ελληνικό λαό και λειτουργεί χωρίς να διαβρώνεται από τα θέλγητρα της εξουσίας). Το γιατί θα παραιτηθεί, ή μάλλον θα εξαναγκασθεί σε παραίτηση, είναι αυτό το σημείο το οποίο πρέπει να μας απασχολήσει όλους. Είναι το κομβικό σημείο της υπέρτατης προπαγάνδας που αποσκοπεί στην δημιουργία των απόλυτων πολιτικών αδιεξόδων. Είναι το σημείο εκείνο στο οποίο ο ένοχος θα «μεταμορφωθεί» ως θύμα και από αίσχιστος θα εμφανισθεί ως κάλλιστος. Λόγω της ανηλεούς στοχευμένης προπαγάνδας (δεν εξετάζουμε εάν συμπεριλαμβάνονται αλήθειες ή ψέματα) για το ότι είναι φασιστικό – ναζιστικό κόμμα (για το αν είναι δαιμονολάτρες, ελάχιστα ενδιαφέρει τους ευρωπαίους εταίρους), θα αποκλειστεί αυτομάτως από ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά και από ένα πλήθος άλλων κρατών που θέλουν να έχουν καλές πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με την Ευρώπη. Δηλαδή, μία κυβέρνηση της Χρυσής Αυγής, θα απομονώσει (χωρίς να το επιδιώκει η ίδια) την Ελλάδα από τον υπόλοιπο κόσμο και θα μετατρέψει την χώρα, άτυπα μεν αλλά θα συμβεί, σε μία σύγχρονη Αλβανία του Εμβέρ Χότζα ή σε μία βαλκανική «βόρεια Κορέα».  Θα υπάρξει αυτόματα πλήρης απομονωτισμός, τόσο σε θέματα που αφορούν την πολιτική και την διπλωματία, όσο και σε θέματα που αφορούν την οικονομία ή άλλες πτυχές του Ελληνικού κράτους. Με απλά λόγια, η χώρα δεν θα είναι σε θέση να εισάγει καύσιμα, φάρμακα, πρώτες ύλες για την βιομηχανία, επειδή θα βρίσκεται και θα βιώνει την απόλυτη απομόνωση… και τιμωρία των πολιτών λόγω των επιλογών τους, στο όνομα -φυσικά- της ευρωπαϊκής δημοκρατίας!!! Σε αυτό ακριβώς το σημείο αποσκοπεί και η συνεχιζόμενη πολύ-επίπεδη προπαγάνδα που σε καθημερινό επίπεδο γίνεται κατά της Χρυσής Αυγής. Και σαν αποτέλεσμα, ακόμη και αν η Χρυσή Αυγή έχει τις καλύτερες των προθέσεων, θα είναι η χώρα μας να μεταβληθεί σε μία φυλακή χωρίς ελπίδα, σε έναν τόπο όπου η αθλιότητα θα είναι πανταχού παρούσα. Βέβαια, είναι κατανοητό πως οι πιθανοί ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής και όλοι όσοι «έλκονται» σήμερα από το συγκεκριμένο κόμμα, το κάνουν επειδή θέλουν να δουν τους υπεύθυνους της καταστροφής της χώρας να τιμωρούνται παραδειγματικά, επειδή θέλουν να εκδικηθούν τους δημίους τους, επειδή θέλουν να δούνε αλυσοδεμένους όλους εκείνους που χωρίς δεύτερη σκέψη ξεπούλησαν τους πάντες και τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσουν τους εαυτούς τους και τους απογόνους τους σε βάθος πολλών γενεών… Τι θα κάνουν, όμως, όλοι αυτοί, οι με πατριωτικά αισθήματα πολίτες - ψηφοφόροι που σήμερα στηρίζουν την Χρυσή Αυγή, όταν διαπιστωθεί πως αυτή είναι το απόλυτο τεχνητό αδιέξοδο για την χώρα; Μήπως θα μείνουν σταθεροί λέγοντας πως προτιμώ να πεινάω προκειμένου να βρίσκονται στην φυλακή οι πολιτικοί εγκληματίες; Μήπως θα επαναπροσδιορίσουν την πολιτική τους στόχευση και θα ψάξουν να βρούνε κάποια άλλη υγιή και όχι αδιέξοδη πολιτική δύναμη, η οποία θα οδηγήσει με μεγαλύτερη ασφάλεια και λιγότερο πόνο την χώρα και τους ίδιους έξω από το αδιέξοδο; Ή μήπως θα επαναφέρουν με συνοπτικές διαδικασίες τους σημερινούς εκτρωματικούς και καθεστωτικούς πολιτικούς στους θώκους τους; Είναι σχεδόν βέβαιο πως η πρώτη περίπτωση αποκλείεται, ενώ θα προτιμηθεί η επάνοδος – επαναφορά των πολιτικών εγκληματιών έναντι της αβεβαιότητας (που ήδη πολύ-διαφημίζεται) της δεύτερης λύσης… Και θα βρεθούμε ως χώρα στην ίδια θέση που σήμερα βρισκόμαστε, ευτυχισμένοι επειδή θα έχουμε ξεφύγει από την πλήρη απομόνωση και θα επιδεικνύουμε περισσότερη «κατανόηση» προς τους οικονομικούς δολοφόνους που θα μας κυβερνούν… Το σχέδιο, πράγματι, είναι πολύ όμορφο… Και εξασφαλίζει και την… δημοκρατία, αφού οι πολίτες θα… «αποφασίζουν»… Γεωργίου Μιχαήλ Πηγή Ας Μιλήσουμε Επιτέλους   Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο.

Συντριπτικό πλήγμα για τους ισλαμιστές της Τουρκίας η πτώση του Μόρσι Posted: 04 Jul 2013 09:05 AM PDT Παγωμάρα και προφανές μούδιασμα επικρατούν στην Τουρκία μετά την ανατροπή του Αιγύπτιου ισλαμιστή προέδρου, Μοχάμεντ Μόρσι, από τις ένοπλες δυνάμεις. Οι δηλώσεις που «βγαίνουν» από το ισλαμικό στρατόπεδο του κυβερνώντος AKP προδίδουν έντονη νευρικότητα και ανησυχία και είναι ενδιαφέρον να προβεί κανείς σε κάποιες λογικές σκέψεις και εικασίες περί της γενεσιουργού αιτίας… Οι δηλώσεις από την Τουρκία «αποθεώνουν» τον Μόρσι που αντιστάθηκε σθεναρά και δεν υπέκυψε στις πιέσεις του στρατού, ενώ αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι η ενέργεια των ενόπλων δυνάμεων δεν πρόκειται ποτέ να γίνει αποδεκτή και να νομιμοποιηθεί από τουρκικής πλευράς, προδιαγράφοντας ενδεχομένως τη στάση της τουρκικής κυβέρνησης απέναντι στη νέα ηγεσία στο Κάιρο. Άλλοι δεν κρύβουν την ανησυχία τους και ακολουθώντας την… ισλαμιστική πεπατημένη, διακρίνουν «ξένο δάκτυλο» πίσω από το πραξικόπημα, ενώ ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ενδεχομένως, ότι φωνές ανησυχίας ακούγονται και από το στρατόπεδο της αντιπολίτευσης, του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος… Ας πάρουμε όμως τους ισλαμιστές, αφού υπάρχουν κάποιες ομοιότητες οι οποίες δεν μπορούν να μας αφήσουν αδιάφορους. Το βασικότερο όλων είναι ότι όπως η Μουσουλμανική Αδελφότητα του Μόρσι στην Αίγυπτο, έτσι και το AKP του Ερντογάν κυβερνά τη χώρα έχοντας εξασφαλίσει περίπου την υποστήριξη του μισού πληθυσμού. Επίσης, και στις δυο περιπτώσεις γνωρίζουμε ότι το στράτευμα δεν είναι και ενθουσιασμένο με το στιλ διακυβέρνησης και τον επιθετικό ρυθμό προώθησης μεταρρυθμίσεων με εμφανή στόχο την περιθωριοποίησή του και την υποταγή του στην πολιτική εξουσία κατά το πρότυπο των Δυτικών Δημοκρατιών. Αμφότερες οι πλευρές επιχείρησαν με διάφορους τρόπους να περιορίσουν την εξουσία του στρατεύματος παρεμβαίνοντας σε αυτό και προωθώντας θεωρούμενος ως φιλικά προσκείμενους στρατιωτικούς στις θέσεις-κλειδιά. Όπως όμως δείχνουν οι εξελίξεις στην Αίγυπτο, όσο μεγάλη και να είναι η παρέμβαση των ισλαμιστών στην ιεραρχία, οι ένοπλες δυνάμεις αποτελούν κάτι εντελώς διαφορετικό στην εξέλιξη της Ιστορίας των χωρών της Μέσης Ανατολής εν συγκρίσει με τη Δύση και όχι μόνο. Έχουν τον ρόλο του εγγυητή της ηρεμίας και της κίνησης σε προκαθορισμένα πλαίσια του πολιτικού παιχνιδιού, με απώτερο στόχο να μην απειληθεί η κομβική θέση των στρατιωτικών στην κοινωνική ιεραρχία. Στην Τουρκία, ο Ερντογάν έχει σφίξει πολύ περισσότερο «τα λουριά» στους στρατιωτικούς, με βραχίονα τις δικαστικές διώξεις για τα σχέδια πραξικοπήματος που πρόσφατου παρελθόντος. Έχοντας όμως ταυτόχρονα αντιληφθεί ότι το ηθικό του στρατεύματος έχει καταρρεύσει, κάτι που επηρεάζει τη μεγαλοϊδεατική νεοθωμανική εξωτερική πολιτική, έκανε κάποια βήματα προσέγγισης του στρατεύματος παρεμβαίνοντας έμμεσα ακόμα και στη Δικαιοσύνη, ζητώντας επίσπευση των διαδικασιών έκδοσης τελικών αποφάσεων. Οι Τούρκοι ισλαμιστές όμως έχουν κι άλλους λόγους να ανησυχούν, αφού φαίνεται να παρουσιάζεται μετατόπιση των συμμαχιών που είχαν διαμορφωθεί στο θέμα της Συρίας, όπου είχαν επενδύσει σημαντικό (γεω)πολιτικό κεφάλαιο. Η εξίσωση δεν λύνεται με τον τρόπο που φαντάζονταν ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου και δεν είναι λίγες οι ενδείξεις ότι αργά και βασανιστικά βαίνουμε προς συνεννόηση των ΗΠΑ με τη Ρωσία με στόχο να ξεφύγουμε από το αδιέξοδο. Διότι για πόσο καιρό θα μπορεί η πλευρά των ΗΠΑ να αρνείται τη συμμετοχή του Άσαντ σε ελεύθερες εκλογές διεθνή επιτήρηση ώστε να αποδειχθεί εάν διαθέτει επιρροή στους Σύρους και πόση… Αποτελεί αναμφισβήτητα ανακολουθία να χρησιμοποιούμε το «δημοκρατικό επιχείρημα» για να διαμαρτυρόμαστε για την ανατροπή του Μόρσι (εκλεγμένος στις εκλογές) και να αρνούμαστε στους Σύρους να δείξουν στην κάλπη τη βούλησή τους; Στην ίδια παγίδα έχει πέσει και η τουρκική ηγεσία… Επίσης, η επιδρομή στο Αλ Τζαζίρα που αποτελεί ευθεία επίθεση στα συμφέροντα και την πολιτική παρέμβασης που προωθούσε το Κατάρ στην περιοχή και η διαφαινόμενη αντικατάστασή του στον ρόλο του χρηματοδότη της Αιγύπτου από τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), αποτελεί ισχυρή ένδειξη της σταδιακής αλλαγής των ισορροπιών ως αποτέλεσμα του συριακού αδιεξόδου και της επιχειρησιακής πραγματικότητας στο έδαφος. Εν ολίγοις, οι τουρκικές επιλογές – στοχεύσεις βρίσκονται όλες «στον αέρα» και οι ομοιότητες που παρουσιάζει το σκηνικό στην Αίγυπτο με αυτό στην Τουρκία δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Ενδιαφέρον θα έχει να διαπιστωθεί εάν ο Ερντογάν θα επιλέξει τον δρόμο της σύγκρουσης που τόσο δείχνει να προτιμά, πραγματοποιώντας το ταξίδι στη Λωρίδα της Γάζας και τη Χαμάς, η οποία μετά την ανατροπή του Μόρσι θεωρείται από αναλυτές της Μέσης Ανατολής ως εκ των μεγάλων χαμένων, με πολλούς να μιλούν για συντριπτικό πλήγμα… Πηγή Defence-Point

Χωρίς ανάπτυξη οι πολιτικοί καταρρέουν Posted: 04 Jul 2013 06:58 AM PDT Οι πιστωτές της Πορτογαλίας πρέπει να παραδεχτούν ότι το πρόγραμμά τους είναι ελαττωματικό και χωρίς την υπόσχεση ότι θα έρθει ανάπτυξη και καλύτερες μέρες κανένας Ευρωπαίος πολιτικός δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα κερδίσει τη μάχη.  Η Πορτογαλία φτάνει στα πολιτικά όρια της λιτότητας. Οι παραιτήσεις δύο υπουργών έχουν προκαλέσει μια κρίση που απειλεί να ρίξει την κυβέρνηση. Όποια κι αν είναι η κατάληξη, το βέβαιο είναι ότι το πρόγραμμα διάσωσης 78 δισ. ευρώ που συμφωνήθηκε το 2011 βρίσκεται πλέον σε κίνδυνο και η εκτίναξη στα επιτόκια του χρέους της χώρας δείχνει ότι ίσως χρειαστεί και νέα διάσωση. Η Λισαβόνα υπήρξε επιμελής στην εφαρμογή των μέτρων που ζήτησαν οι διασώστες της - η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ. Μέσα σε μόλις δύο χρόνια, η Πορτογαλία έχει ολοκληρώσει περίπου τα δύο τρίτα της προσαρμογής που είναι απαραίτητη για να σταθεροποιηθεί το έλλειμμα του προϋπολογισμού της. Υπάρχει μεγάλη συναίνεση για την επιβολή δύσκολων μεταρρυθμίσεων, όπως η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας. Ωστόσο, η βαθύτερη και παρατεταμένη ύφεση έχει αποδυναμώσει αυτήν τη συναίνεση, την ώρα ακριβώς που η χώρα ετοιμάζεται για την πιο δύσκολη φάση του προγράμματος λιτότητας, εν όψει της προγραμματισμένης εξόδου της το επόμενο καλοκαίρι. Σε αυτήν τη φάση απαιτούνται πρόσθετες περικοπές στο μέγεθος του δημόσιου τομέα, στις συντάξεις και στους μισθούς. Και όλα αυτά σε μια περίοδο όπου ήδη η ανεργία ετοιμάζεται να εκτιναχθεί πάνω από το 18%. Η στυγνή πραγματικότητα για τις οικονομικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Πορτογαλία αρχίζει να γίνεται εμφανής και η λιτότητα της τρόικας δεν θα τις αντιμετωπίσει όλες. Μολονότι η Λισαβόνα και το Δουβλίνο συχνά κατατάσσονται στην ίδια τάξη της περιφέρειας της ευρωζώνης, οι αιτίες των τραυμάτων τους είναι εντελώς διαφορετικές. Τα προβλήματα της Ιρλανδίας προήλθαν από την υπερβολή στα ακίνητα και στα δάνεια. Η χώρα διαθέτει όμως ειδικευμένο εργατικό δυναμικό και αρκετά δυνατή βιομηχανία ώστε να μπορέσει να προσφέρει μια πλατφόρμα ανάπτυξης, όταν η παγκόσμια οικονομία αρχίσει να αναγεννιέται. Η Πορτογαλία, όμως, έχει υποστεί ταχεία συρρίκνωση της βιομηχανικής της βάσης τα τελευταία χρόνια. Όση βιομηχανία απομένει είναι μη ανταγωνιστική και το εργατικό δυναμικό της είναι χαμηλής ειδίκευσης. Η οικονομία της είχε μείνει στάσιμη μία 10ετία πριν χτυπήσει η κρίση. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι, ακόμη κι αν η Λισαβόνα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της τρόικας, θα επέλθει βιώσιμη ανάπτυξη. Και χωρίς αυτήν τίθεται υπό αμφισβήτηση η δυνατότητα της χώρας να φτάσει σε διαχειρίσιμα επίπεδα χρέους. Οι πιστωτές της θα πρέπει να παραδεχτούν ότι το πρόγραμμά τους είναι ελαττωματικό. Η τρόικα χρειάστηκε να χαλαρώσει δύο φορές τους στόχους για το έλλειμμα. Είναι πάρα πολύ πιθανό να χρειαστεί, ελλείψει ανάπτυξης, να τους χαλαρώσει ξανά. Και αυτό θα πρέπει να γίνει. Η ΕΚΤ έχει επίσης υπονοήσει ότι είναι έτοιμη να βοηθήσει την Πορτογαλία στην αναχρηματοδότησή της, αν τυχόν οι επενδυτές παραμείνουν μακριά όταν εξέλθει από το πρόγραμμα. Καθώς οι ανάγκες της Λισαβόνας για φέτος και για τμήμα του επόμενου έτους έχουν καλυφθεί, η χώρα και οι πιστωτές της έχουν κάποια περιθώρια. Δεν πρέπει να τα σπαταλήσουν. Τόσο οι δανειολήπτες όσο και οι πιστωτές της θα πρέπει να αξιοποιήσουν τον χρόνο για να σκεφτούν μέτρα που θα τη βοηθήσουν να δημιουργήσει μια πλατφόρμα μελλοντικής ανάπτυξης, τα οποία θα εφαρμοστούν σε αντάλλαγμα γι' αυτήν τη βοήθεια. Για να γίνει αυτό, οι πολιτικοί της Πορτογαλίας θα πρέπει να δείξουν περισσότερο σθένος. Θα πρέπει να πολεμήσουν τα συμφέροντα που με ζήλο προασπίζονται τα προνόμια του δημόσιου τομέα ή κλάδους όπως οι τηλεπικοινωνίες και η ενέργεια. Όμως, και οι πιστωτές θα πρέπει να καταλάβουν ότι χωρίς την υπόσχεση ότι θα έρθει ανάπτυξη και καλύτερες μέρες κανένας πολιτικός δεν μπορεί να ελπίζει πως θα κερδίσει μια τέτοια μάχη. Πηγή Euro2day

Θάσος: «Στα όπλα» για την πώληση (σε ιδιώτες) της Χρυσής Αμμουδιάς Posted: 04 Jul 2013 06:53 AM PDT Ξεσηκωμός στη Θάσο για το ξεπούλημα της πιο φημισμένης παραλίας του νησιού. Η απόφαση του ΤΑΙΠΕΔ να παραχωρήσει σε ιδιώτες την ξακουστή Xρυσή Αμμουδιά έχει προκαλέσει την έντονη αντίδραση των κατοίκων. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας έχουν στα σκαριά δυναμικές κινητοποιήσεις, ενώ κήρυξαν ανεπιθύμητους τους βουλευτές του νομού, αλλά και όποιον τάσσεται υπέρ της πώλησης ή παραχώρησης δημόσιας γης! Ο Δήμος Θάσου άρχισε ήδη τις απαραίτητες ενέργειες σε μια προσπάθεια να μπλοκάρει την παραχώρηση της παραλίας έκτασης 181 στρεμμάτων, που χαρακτηρίζεται και ως η «Κόπα Καμπάνα» του νησιού. «Μελετήσαμε νομικά και τεχνικά το θέμα. Η νομική υπηρεσία του δήμου κατέθεσε αίτηση ανακοπής στο Συμβούλιο της Επικρατείας, θέλοντας να προσβάλλει την απόφαση παραχώρησης. Ο νόμος λέει ότι παραχωρούνται δημόσιες εκτάσεις, αλλά η Χρυσή Αμμουδιά είναι δημοτική. Περιμένουμε την εκδίκαση της προσφυγής και θεωρούμε ότι υπάρχει νόμιμο δικαίωμα του δήμου στη συγκεκριμένη έκταση» είπε στη «δημοκρατία» η ειδική συνεργάτιδα του Δήμου Θάσου Νίκη Μανουσάκη. Οι κάτοικοι αντιδρούν στην πώληση της συγκεκριμένης έκτασης, σημειώνοντας ότι οι αντιδράσεις τους δεν οφείλονται μόνο στο εμπορικό κομμάτι. Εγείρουν και ηθικό θέμα κάνοντας λόγο για ζήτημα τιμής για το νησί. Ο δήμος στην προσφυγή του θέτει ζήτημα έννομου συμφέροντος, αφού σε περίπτωση παραχώρησης της έκτασης θα βλαφτούν ζωτικά συμφέροντα και του δήμου και του περιβάλλοντος, και ζητά άμεσα την ακύρωση της διαδικασίας. «Πρόκειται για μια νευραλγική περιοχή για το νησί. Είναι το πιο τουριστικό κομμάτι με φοβερά μεγάλη επισκεψιμότητα. Πρόκειται για την καλύτερη παραλία του νησιού που έχει αμμοθίνες οι οποίες έχουν ενταχθεί σε προστατευόμενες περιοχές από τη διεθνή συνθήκη Natura 2000. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για περιοχή που διαθέτει μόνο τουριστική αξία, αλλά για ένα σημείο με ιδιαίτερο φυσικό κάλλος» πρόσθεσε η κυρία Μανουσάκη. «Αν δοθεί η παραλία σε ιδιώτες και κατασκευαστούν μεγάλα ξενοδοχεία, θα αποκοπεί η ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στην αμμουδιά. Από τις μεγάλες επιχειρήσεις κάθε μικρομεσαία επιχείρηση σε όλη την παραλιακή ζώνη θα σβήσει. Δεν μπορούμε να το αφήσουμε να περάσει» είπε το μέλος της συντονιστικής επιτροπής αγώνα των κατοίκων Αλέκος Λουβουλούδης. Ν. Πιτσιακίδης

Αίγυπτος: Η ιστορία ξαναγράφεται Posted: 04 Jul 2013 07:26 AM PDT Του Πέτρου Αργυρίου  Δεν έχουν όλα τα παραμύθια αίσιο τέλος. Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Αίγυπτο επιβεβαιώνουν αυτόν τον ισχυρισμό για το παραμύθι της αραβικής άνοιξης η οποία παρουσιάστηκε και χειροκροτήθηκε αφελώς από τον δυτικό κόσμο ως ένα κύμα δημοκρατικών διεκδικήσεων. Χωρίς φυσικά να υποβαθμίζουμε την ύπαρξη πραγματικών δημοκρατικών στοιχείων στην αραβική άνοιξη, οφείλουμε για μια ακόμη φορά να υποδείξουμε την υποκίνηση που έλαβε χώρα μέσω αμερικανικών ιδρυμάτων όπως το δημοκρατικό United States Agency for International Development (USAID) με την παγκόσμια εμβέλεια, το νεοφιλελεύθερο ιδιωτικό National Endowment for Democracy (NED) με πλοκάμια σε περισσότερες από 90 χώρες αλλά και τα Open Society Foundations του «φιλάνθρωπου» κερδοσκόπου George Soros. Οι παραπάνω οργανισμοί μαζί με άλλους μικρότερους, αυτοπροσδιορίζονται ως οργανισμοί που προωθούν τη δημοκρατία απανταχού στην πλανήτη. Ποιας δημοκρατίας όμως; Αυτής που είναι απόλυτα εκτεθειμένης στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, μιας «δημοκρατίας» των τεράστιων ανισοτήτων. Της Αμερικανικού Τύπου δημοκρατίας που απομακρύνει κάθε δυνατό εμπόδιο που μπορεί να βρεθεί στο δρόμο του ελευθέρου εμπορίου και της τραπεζοκρατίας.  Μετά από χρόνια απάνθρωπων δολοφονικών δικτατοριών που οι ΗΠΑ ενθάρρυναν και στήριξαν σε διάφορες χώρες του κόσμου ανάμεσα στις οποίες και η Ελλάδα και με τη διεθνή κατακραυγή που αυτά τα καθεστώτα δέχτηκαν, οι Αμερικάνοι ανέπτυξαν και μια δεύτερη παράλληλη πολιτική: Αυτή της μαλακής δύναμης (soft power) όπου η εξάρτηση από τις ΗΠΑ επιδιώκεται όχι μέσω της ανελέητης πυγμής σκληρών αμερικανοκινούμενων καθεστώτων αλλά μέσω της κοινωνικής μηχανικής που στρέφεται και στρέφει ευρύτερες κοινωνικές ομάδες στο να στηρίξουν αμερικανοκίνητες πολιτικές προσωπικότητες και κινήματα που αντλούν άφθονη χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ. Αυτή την πολιτική την είδαμε στις έγχρωμες επαναστάσεις της Ευρώπης του πρώην ανατολικού μπλοκ όπου τα προαναφερόμενα ιδρύματα είχαν έντονη ανάμειξη και επίδραση. Την είδαμε και στην αραβική άνοιξη. Στην περίπτωση όμως της αραβικής άνοιξης κάποιος μπορεί να διερωτηθεί εύστοχα το για ποιο λόγο οι Αμερικάνοι συνέβαλλαν και πίεσαν μέχρι καταρρεύσεως εκκοσμικευμένα καθεστώτα στην ανάδειξη των οποίων είχαν οι ίδιοι συμβάλλει. Η απάντηση ίσως μπορεί να βρίσκεται σε δύο άξονες: Στο γεγονός ότι τα καθεστώτα αυτά χωρίς υπολογίσιμους εσωτερικούς αντιπάλους έγιναν στην πορεία τους πολύ πιο άπληστα από ότι μπορούσαν να αντέξουν τα συμφέροντα της αμερικανικής οικονομίας που εδώ και καιρό βρίσκεται στη φάση μιας φούσκας που το μόνο που τη συγκρατεί από το να μη σπάσει είναι η γεωπολιτική ισχύς των ΗΠΑ. Έτσι λοιπόν επιδιώκουν να βάλουν νέους παίχτες στο παιχνίδι της εξουσίας που θα είναι τρισευτυχισμένοι με μικρότερο κομμάτια της πίττας. Για να καταλάβουμε καλύτερα αυτήν τη σταδιακή οικονομική εξασθένηση της Αμερικής και τι σημαίνει αυτό για την σφαίρα επιρροής της ας αντλήσουμε ένα παράδειγμα από ένα αμερικανικό προτεκτοράτο με το οποίο είμαστε πάρα πολύ καλά εξοικειωμένοι: Την Ελλάδα. Μετά την χούντα των συνταγματαρχών που δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα επεισόδιο στη μετάβαση δύναμης από τη Μ. Βρετανία προς τις ΗΠΑ με τελικό γεωπολιτικό αποτέλεσμα τη διχοτόμηση της παλαιότερα βρετανοκρατούμενης Κύπρου, η ελληνική κεντρική πολιτική σκηνή ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από τους αμερικάνους και χρηματοδοτείται ανελλιπώς με δάνεια αλλά και παχυλά μαύρα κονδύλια. Μετά την πτώση της σοβιετικής ένωσης και την ακόλουθη γεωπολιτική υποβάθμιση της Ελλάδας, η χώρα θα γίνει πάσα από τους αμερικανούς στους γερμανούς. Αυτό σηματοδοτούσε ουσιαστικά η μετάβαση από την εποχή Παπανδρέου στην εποχή Σημίτη. Οι αμερικάνοι θα ανταλλάξουν τη γεωπολιτική αξία της χώρας με την έμμεση οικονομική της αφαίμαξη μέσω κερδοσκοπίας που έγινε περισσότερο εφικτή λόγω του φαινομενικά φθηνού χρήματος που άρχισε να ρέει στην Ελλάδα υπό τη μορφή χαμηλότοκων ευρωπαϊκών δανείων. Και αν στην περίπτωση της Ελλάδας η Ελλάδα δόθηκε δανεική στην ευρωπαϊκή ένωση, πολύ μεγαλύτερες απώλειες είχαν λιγο αργότερα οι ΗΠΑ στην Λατινική Αμερική όπου ένα ντόμινο σοσιαλιστικών διακυβερνήσεων αποτίναξε σε μεγάλο βαθμό τον Αμερικανικό Ζυγό καθώς, ανάμεσα σε άλλα, οι ΗΠΑ από το 2001 και έπειτα επικέντρωσαν όλη τους την προσοχή στη Μέση Ανατολή αλλά και τον Ευρωσιατικό κόμβο που λέγεται Αφγανιστάν επιδιώκοντας να επιβάλλουν το δόγμα της κυριαρχίας πλήρους φάσματος.  Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην εγγύς και μέση Ανατολή. Ο δεύτερος άξονας μέσω του οποίου ίσως μπορεί να γίνει πιο κατανοητή η ανάμειξη των Αμερικανών στην «αραβική άνοιξη» είναι το πολιτικό Ισλάμ το οποίο άντλησε στήριξη και προωθήθηκε από τους ίδιους τους Αμερικάνους ως διάδοχη κυβερνητική λύση. Συνεχίζοντας τη διερεύνηση όλων αυτών των φαινομενικά οξύμωρων, κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί το ποια είναι η σκοπιμότητα της στήριξης των αμερικάνων στο πολιτικό Ισλάμ του οποίου ο ποιο επιφανής και σημαντικός πόλος είναι η Μουσουλμανική Αδελφότητα. Η αναβίωση του πολιτικού Ισλάμ στον αραβικό κόσμο με τη βοήθεια των αμερικανών μπορεί να γίνει αντιληπτή κάτω από ένα άλλο δόγμα: Το δόγμα Μπρεζίνσκι, ενός από τους σημαντικότερους σχεδιαστές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών, ενός δόγματος που δεν είναι τίποτε άλλο από προσαρμογή του διαίρει και βασίλευε. Ένας εύφλεκτος ισλαμικός κλοιός μπορεί να στραγγαλίσει τη Ρωσία, να περιορίσει την Ινδία και να αναχαιτίσει την ειδάλλως μάλλον αναπόφευκτη οικονομική επικράτηση της Κίνας στην περιοχή. Ιδιαίτερα για την περίπτωση της Ρωσίας, οι ισλαμικές μειονότητες μπορούν να προκαλέσουν αστάθειες και καυτές εστίες που μπορούν να αποδυναμώσουν την κυρίαρχη ελίτ της χώρας και να επιτρέψουν την ανάδειξη ενός νέου Γιέλτσιν, μιας νέας δηλαδή αμερικανικής μαριονέτας. Όσο για τις χώρες δορυφόρους της Ρωσίας που ανήκαν κάποτε στη Σοβιετική αυτοκρατορία, οι θρησκευτικές διαφορές με τους Ρώσους είναι ιδιαιτέρως χρήσιμες για τον πολιτικό και οικονομικό προσεταιρισμό τους από τους αμερικάνους και τον περιορισμό εώς και στραγγαλισμό της Ρωσίας, κύρια επεκτατική μέθοδος της οποίας είναι οι ενεργειακές οδοί. Κάτω από αυτό το πρίσμα μπορεί να γίνει κατανοητός ο πόλεμος που έκαναν οι Αμερικανοί στον πρώην πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή για τις ενεργειακές συμφωνίες με τη Ρωσία. Μπορεί κάποιος επίσης να καταλάβει για ποιο λόγο ο νυν πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ο οποίος έχει πέσει σε αμερικανική δυσμένεια για την πλήρη υποταγή του στην γερμανική ηγεμονία προσπαθεί να εξαγοράσει λίγη αμερικανική συμπάθεια με τον αγωγό TAP, έναν αγωγό που θα ωφελήσει κυρίως το Αζερμπαιτζάν και θα βλάψει κυρίως τη ρωσική ενεργειακή επεκτατική ατζέντα. Ως μια καταρρέουσα αυτοκρατορία που είναι, οι Αμερικάνοι δεν επενδύουν στην δική τους ανάπτυξη αλλά σε ένα βρώμικο παιχνίδι με χτυπήματα κάτω από τη ζώνη στους επίδοξους ανταγωνιστές τους. Μια ισλαμική ομπρέλα θα αποτελεί ανάχωμα στη Ρωσική και με τους κατάλληλους χειρισμούς ίσως και στην κινεζική επέκταση.  Ο ισλαμικός εξτρεμισμός αποτελεί επίσης ένα πρώτης τάξης επιχείρημα για να συνεχίζουν να πείθουν οι αμερικάνοι στο ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα. Για αυτό και ποτέ δεν φοβήθηκαν να στηρίξουν τον ισλαμικό εξτρεμισμό, τους Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν παλαιότερα, πιο πρόσφατα στους ισλαμιστές «αντάρτες» της Λιβύης και τώρα στους ισλαμιστές αντάρτες της Συρίας. Αυτό που ονομάστηκε Αλ Κάιντα δεν είναι τίποτε άλλο παρά κάτι που εφεύραν οι Αμερικάνοι μετά το 2001 προκειμένου να του δώσουν πνοή ζωής και πραγματική υπόσταση. Γιατί η «Αλ Κάιντα» συμφέρει τους αμερικάνους. Ακριβώς όπως τα ακραία στοιχεία μιας κοινωνίας ενισχύουν τα εξουσιαστικά επιχειρήματα και εγχειρήματα της κάθε αυταρχικής κυβέρνησης, έτσι και ο διεθνής ακραίος ισλαμισμός ενισχύει τα εγχειρήματα και της επιχειρήματα μιας επίδοξης «παγκόσμιας αμερικανικής κυβέρνησης». Οι αμερικάνοι λοιπόν δε φοβούνται να παίξουν με το ισλάμ, ούτε το πολιτικό ούτε το εξτρεμιστικό γιατί γνωρίζουν πως είναι γεμάτο αυτοκαταστροφικές θρησκευτικές αντιφάσεις που δεν θα του επιτρέψουν ποτέ να γίνει αρκετά ισχυρό. Η δημιουργία ενός ισχυρού Ισλάμ με βάση κράτη γεμάτα διαφυλετικές εντάσεις τα οποία δημιουργήθηκαν τεχνητά από την εποχή της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας και μετααποικιοκρατίας και με δεδομένη την ενδοισλαμική θρησκευτική μισαλλοδοξία μοιάζει σχεδόν απίθανη. Το πολιτικό όσο και το εξτρεμιστικό Ισλάμ μπορεί να είναι αρκετά αδύναμα και ασταθή για να συγκροτήσουν στο μέλλον ένα αρκετά ισχυρό ισλαμικό πόλο απειλητικό προς τα αμερικανικά συμφέροντα, είναι εντούτοις αρκετά ισχυρά και αποφασισμένα ώστε να εμποδίσουν την ανάδειξη και την επικράτηση είτε εθνικιστικών, είτε σοσιαλιστικών πολιτικών δυνάμεων που θα απειλούσαν την αμερικανική επιρροή στην περιοχή και που θα μπορούσαν να δημιουργούσαν μετά από επώδυνες και μακροχρόνιες ζυμώσεις έναν πραγματικά ανεξάρτητο αραβικό πολιτικό πόλο.  Έτσι λοιπόν, οι αμερικάνοι στην Αίγυπτο πριν και μετά την πτώση του Μουμπάρακ, πόνταραν στην Μουσουλμανική Αδελφότητα και τον Μοχάμεντ Μόρσι. Δυστυχώς, παρά τη θητεία του στα αμερικανικά πανεπιστήμια, ο Μόρσι δεν ήταν το πιόνι που οι αμερικανοί περίμεναν και απαιτούσαν να είναι. Δυστυχώς, ούτε για τους Αιγύπτιους ο Μόρσι ήταν ο πολιτικός άνδρας που περίμεναν. Προς απογοήτευση των Αμερικανών ο Μόρσι άρχισε να προσεγγίζει την Κίνα, να επιδιώκει σύσφιξη των δεσμών μέσα στον αραβικό κόσμο ενώ παρέμεινε πιστός στην αντισιωνιστική του στάση προκαλώντας την υπολογίσιμη για τους αμερικάνους γκρίνια των ισραηλινών. Προς απογοήτευση των Αιγυπτίων ο Μόρσι αποδείχτηκε πιστός στην Μουσουλμανική αδελφότητα και όχι στους Αιγυπτίους καθώς ο Μόρσι έδωσε στον εαυτό του φαραωνικές πολιτικές εξουσίες, προκειμένου να μπορέσει να επιβάλει το ιδεώδες για την Μουσουλμανική αδελφότητα σύστημα πολιτικής διακυβέρνησης: Τον ισλαμικό νόμο: Τη Σαρία Απέναντι λοιπόν στη διαφαινόμενη ισλαμοποίηση τους, μεγάλοι αριθμοί Αιγυπτίων αντέδρασαν και βγήκαν στους δρόμους ήδη από το 2012 σε σειρές διαδηλώσεων που τα δυτικά μήντια για λόγους διεθνών πολιτικών σκοπιμοτήτων κάλυψαν δυσανάλογα λίγο σε σχέση με την «αραβική άνοιξη. Αυτή η στήριξη δια της σιωπής των αμερικάνων στον Μόρσι παρά τα «αντιαμερικανικά» φλερτ του οφειλόταν μάλλον σε μια και μόνο του στάση που αφορούσε το πιο καυτό γεωπολιτικό σημείο στον πλανήτη: Τη Συρία. Ο Μόρσι υποστήριζε σταθερά τους «αντάρτες» και για αυτό δεν είχε εξαντλήσει τη χρησιμότητα του για τους αμερικάνους. Ο Μόρσι μπορούσε να περιμένει. Η Συρία είχε ήδη διαρκέσει πάρα πολύ βάζοντας στον πάγο σημαντικό κομμάτι του αμερικανικού γεωπολιτικού σχεδιασμού. Μπορεί οι αμερικανοί να ανέχονταν τα καπρίτσια του Μόρσι, δεν έκαναν το ίδιο όμως και οι Αιγύπτιοι. Με την παρέμβαση του στρατού, δόθηκαν στον Μόρσι 48 ώρες για να ικανοποιήσει τα λαϊκά αιτήματα για δημοκρατική διακυβέρνηση. Ο Μόρσι αρνήθηκε να συνθηκολογήσει, μένοντας πιστός στα ισλαμικά του οράματα. Εκδιώχθηκε. Ο Αμερικάνοι κράτησαν μια μετριοπαθή στάση αρνούμενη να χαρακτηρίσουν την παρέμβαση του στρατού ως «πραξικόπημα». Περιμένουν την επόμενη μέρα. Ο ίδιος ο Μόρσι μάλλον ήλπιζε σε ένοπλη παρέμβαση του εξτρεμιστικού Ισλάμ υπέρ του. Ίσως να πόνταρε σε έναν αιγυπτιακό εμφύλιο που αν τον κέρδιζε θα έπαιρνε ως έπαθλο μια ισλαμιστική Αίγυπτο και ίσως κάποτε και ένα κόσμο όπου θα υπήρχε παντού Ισλάμ. Ισλάμ και μόνο Ισλάμ. Αυτό είναι άλλωστε το διακηρυγμένο όραμα της μουσουλμανικής αδελφότητας. Δυστυχώς για τον ίδιο, ο Μόρσι φαίνεται να ήταν ένας άνθρωπος που οι φιλοδοξίες του ξεπερνούσαν κατά πολύ τις ικανότητες του και την αντίληψή του. Όταν ακόμη και ένας εξαιρετικά επιτυχημένος πολιτικός άνδρας όπως ο Ερντογάν απειλείται από το ίδιο του το νεοοθωμανικό όραμα παρότι το επιδίωξε σχετικά σταδιακά, ο Μόρσι νόμιζε ότι είχε την ισχύ να επιβάλει το δικό του όραμα με μιας. Και οι αναγνώσεις του αποδείχτηκαν τραγικά κακές. Μάταια ο Μόρσι περίμενε την επέμβαση του ένοπλου Ισλάμ καθώς σημαντικοί θύλακες του έχουν κυρίως εγκλωβιστεί στη Συρία αλλά και στο Μάλι. Για να καταλάβει κανείς όμως καλύτερα τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, τον Μόρσι και την Αίγυπτο, θα ήταν χρήσιμο να γίνει μια μικρή αναδρομή στη νεώτερη ιστορία της. Ο μεγάλος θεωρητικός και η πιο σημαντική προσωπικότητα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ήταν ο λόγιος Σαίντ Κούτμπ. Ο Κούτμπ, φιλομαθής και πνευματικός άνθρωπος, μετά την επίσκεψη του στις ΗΠΑ έμεινε αηδιασμένος από τον ηδονισμό, τον υλισμό και την σεξουαλική ελευθεριότητα που είδε. Αηδιασμένος από τις θρησκευτικές έριδες και την μεταποικιοκρατία στον αραβικό κόσμο, πρότεινε ένα νέο πολιτικό-ηθικό ισλάμ, απαλλαγμένο από τις παθογένειες του παρελθόντος. Μια άμεση ισλαμοκρατία, χωρίς μεσάζοντες και εξουσιαστές, χωρίς ιμάμηδες, μπάτσους, δικηγόρους και πολιτικούς, όπου ο άνθρωπος θα ήταν υπόλογος μόνο στο νόμο του Θεου, το κοράνι. Μια αναρχοθεοκρατία. Έχοντας ήδη αποκτήσει δεσπόζουσα θέση στην Μουσουλμανική Αδερφότητα, ο Κουτμπ θα συνεργαστεί με τον νεαρό τότε στρατιωτικό Νάσερ και το κίνημα των Ελεύθερων Αξιωματικών για να ανατρέψουν τη τότε κυβέρνηση, μαριονέτα των Βρετανών. Φυσικά ο Κουτμπ μέσα στον ιδεαλισμό του δεν κατάλαβε την αλλαγή «παραδείγματος» που γινόταν στον κόσμο εκείνη την περίοδο και την μεταφορά της γεωπολιτικής ισχύς από τους Βρετανούς στους Αμερικάνους η οποία απαιτούσε πολιτικούς μετασχηματισμούς στα βρετανικά προτεκτοράτα και την επικράτηση φιλοαμερικανικών ελίτ σε αυτά. Ο Νάσερ μετά την απόκτηση της εξουσίας, θα καλέσει τον Κουτμπ να συμμετέχει στην νέα φιλοαμερικανική τάξη πραγμάτων. Ο Κουτμπ, πιστός στον (παν)ισλαμισμό του, θα αρνηθεί. Μετά την απόπειρα δολοφονίας του Νάσερ το 1953, ο Νάσερ θα βρει την πρόφαση να εξοντώσει πολιτικά μια εν δύναμη πολιτική απειλή: Τη μουσουλμανική αδελφότητα. Παρά τις στενότατες προσωπικές του σχέσεις με τον Κουτμπ, ο Νάσερ όχι μόνο θα τον φυλακίσει, αλλά και θα τον βασανίσει φριχτά. Οι βασανιστές του Κουτμπ και άλλων αδελφών του εκπαιδεύονται επιτόπου από ανθρώπους της CIA. Ο Κουτμπ αποφυλακίστηκε για λίγο για να οδηγηθεί τελικά στην αγχόνη. Όταν λοιπόν μετά από δεκαετίες και κατά «την αραβική άνοιξη», η μουσουλμανική αδελφότητα στην Αίγυπτο αλλά και αλλού δέχθηκε τη στήριξη των Αμερικανών για να ρίξει τους μισητούς διαδόχους του Νάσερ, έπρεπε καλά να ξέρει ότι πουλούσε την ψυχή της στο διάολο. Τα παλαιότερα παθήματα αλλά και τα νεότερα έπρεπε να τους είχαν γίνει μαθήματα. Οι αμερικανοί δεν είναι άξιοι καμίας εμπιστοσύνης. Αυτό καλά πρέπει να το καταλάβουν και οι Ευρωπαίοι μετά την αποκάλυψη του οργίου παρακολουθήσεων τους από τους Αμερικανούς. Για τους Άραβες, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα: Υπάρχουν δύο πόλοι στην περιοχή στους οποίους οι αμερικάνοι συμπεριφέρονται σταθερά ωσάν να ήταν σύμμαχοι. Ο ένας είναι το Ισραήλ το οποίο λειτουργεί ως προκεχωρημένο φυλάκιο της αμερικανικής αυτοκρατορίας. Ο άλλος είναι το πετραλαιοπαραγωγικό μπλοκ των ισλαμικών «μοναρχιών» με σημαντικότερη εξ αυτών τη Σαουδική Αραβία. Αυτός είναι και ο λόγος που η «αραβική άνοιξη» σταμάτησε στο Μπαχρέιν και τη Σαουδική Αραβία, με γρήγορη, άμεση, μαζική και συγκαλυμμένη ως προς το δυτικό κόσμο καταστολή. Το Ισραήλ είναι τα μπράτσα. Είναι ας πούμε ο κακός μπάτσος της περιοχής. Η Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ, το Μπαχρέιν, το Κουβείτ, το Κατάρ είναι οι καλοί μπάτσοι της περιοχής. Αυτοί φιλοξενούν προσωπικότητες του πολιτικού Ισλάμ όπως έγινε με τον αδερφό του Κουτμπ. Επίσης χρηματοδοτούν και επανδρώνουν τον ισλαμικό εξτρεμισμό για να υπονομεύει ανταγωνιστές των αμερικανών όπως έγινε στο Αφγανιστάν ή για να δημιουργούν πυρήνες αστάθειας που μπορούν να προσφέρουν στους αμερικανούς πατήματα για στρατιωτικές επεμβάσεις, όπως έγινε στη Σερβία (χωρίς φυσικά να βγάζουμε λάδι τους Σέρβους για τα αιματοκυλίσματα). Η σύνδεση πολιτικού και ένοπλου Ισλάμ (μιλάμε για σύνδεση, όχι ταύτιση) φαίνεται καθαρά στην περίπτωση της «Αλ Κάιντα», μιας κατά την εκτίμησή μου μικρής αρχικά επιχειρησιακά και αριθμητικά ομάδας. Ως επικεφαλής της εμφανίστηκε ο υιός Σαουδαράβων κροίσων με στενές σχέσεις με τη Σαουδική βασιλική οικογένεια , ο Οσάμα μπιν Λάντεν. Δεύτερος τη τάξει αλλά σε καμία περίπτωση λιγότερο σημαντικός και διάδοχος του Λάντεν είναι ο Αιμάν Αλ Ζαουαχάρι, αιγύπτιος γιατρός και μαθητής του Κουτμπ που μετά τον απαγχονισμό του δασκάλου του από τον Νάσερ αφοσιώθηκε στο να υλοποιήσει το όραμα του. Αυτός ο συνδυασμός δουλεύει τέλεια. Ο ισλαμικός εξτρεμισμός δίνει λόγο ύπαρξης και ενισχύει τον Ισραηλινό επιθετικό μιλιταρισμό δίνοντας στην πολεμοκάπηλη ισραηλίτικη ελίτ περισσότερη ισχύ. Από την άλλη η Σαουδική Αραβία δείχνει ένα φιλικό πρόσωπο προς τους Μουσουλμάνους και χρηματοδοτεί τόσο τον πολιτικό όσο και τον εξτρεμιστικό ένοπλο ισλαμισμό με την προϋπόθεση να μείνει μακριά από τα εσωτερικά της. Έτσι ενισχύεται η επιρροή της βασιλικής οικογένειας στον μουσουλμανικό κόσμο χωρίς να απειλείται η ίδια. Την ίδια στιγμή, η χρηματοδότηση με πετροδόλαρα και η επάνδρωση τόσο του πολιτικού αλλά ακόμη περισσότερο του εξτρεμιστικού ισλαμισμού από τη Σαουδική βασιλική οικογένεια είναι πολύ χρήσιμη για τους αμερικάνους καθώς τους επιτρέπει όχι μόνο να υπονομεύουν εν δυνάμει αντιπάλους μέσω ισλαμικών ενόπλων πυρήνων αλλά και να αποκτούν άλλοθι στρατιωτικών επεμβάσεων όποτε το κρίνουν σκόπιμο σε περιοχές που έχει εμφανιστεί αστάθεια. Αυτό είναι το παιχνίδι που παίζεται με παραλλαγές στη Μέση Ανατολή. Σε αυτή την ιστορία είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για καλούς και κακούς. Η μουσουλμανική αδελφότητα στην Αίγυπτο πχ έχει περάσει τα πάνδεινα από τους νασερικούς. Η απομάκρυνση του Μόρσι όμως από την εξουσία απομακρύνει τους αιγυπτίους από το φαύλο κύκλο του βρώμικου παιχνιδιού που έπαιζαν παλαιότερα οι Βρετανοί και τώρα οι Αμερικάνοι με το Ισλάμ. Επιπρόσθετα με όλες τις άγνωστες παραμέτρους που εισάγει στο γεωπολιτικό παίγνιο, φαντάζει επίσης ικανή να παγώσει τις εξελίξεις στη Συρία, παγώνοντας μαζί με αυτές και τον τυχοδιωκτικό αμερικάνικο γεωστρατηγικό σχεδιασμό και εγκλωβίζοντας ακόμη περισσότερο επικίνδυνους για την παγκόσμια σταθερότητα ένοπλους τζιχαντιστές. Οι εξελίξεις στην Αίγυπτο θα έχουν και σημαντική επίδραση για την Ελλάδα. Οφείλουμε να καταλάβουμε, ότι η αμερικανική αυτοκρατορία, πλέον σε φάση μάλλον τελικής παρακμής δεν προκάλεσε χάος μόνο στην εγγύς και Μέση Ανατολή με την «αραβική άνοιξη» αλλά και μετακυλίοντας την ίδια της την οικονομική κρίση στην Ευρώπη μέσω του δούρειου ίππου που λέγεται Ελλάδα επιχείρησε να πιέσει την Ευρώπη όχι μόνο να κόψει πληθωριστικό χρήμα αλλά και να αμερικανοποιηθεί πολιτικά και διοικητικά. Η αρχική συμφωνία της Ευρώπης με τα αμερικανικά σχέδια και η εν συνεχεία άρνηση της για πλήρη συμμόρφωση με το αμερικανικό μοντέλο οδήγησε σε δραματικής κλίμακα οικονομική και ανθρωπιστική καταστροφή στις χώρες του νότου και σε χρηματοπιστωτικά οφέλη στον πολιτικό και οικονομικό πυρήνα της Ευρώπης με το ενδεχόμενο του Ευρωπαϊκού ακρωτηριασμού να φαντάζει όλο και πιο κοντινό. Τα δεδομένα ενός άγριου γεωπολιτικού παιχνιδιού με πολλούς παίχτες αλλάζουν καθημερινά. Οι εξελίξεις στην Αίγυπτο αλλάζουν άρδην τον αρχικό γεωπολιτικό σχεδιασμό και οδηγούν σε επανασχεδιασμό που θα μπορούσε υπό συνθήκες να είναι ευνοϊκός για την σχεδόν απέλπιδα πια χώρα μας.  Καθώς όμως η Ελλάδα βρίσκεται πλέον σε πλήρη αποικιοκρατικό έλεγχο, δεν είναι σε θέση να αναγνώσει προς όφελος της τις εξελίξεις… Ακόμη και αν ήθελε… ακόμη και αν μπορούσε… Οι Αιγύπτιοι δείχνουν να έχουν μάθει από το παρελθόν τους. Οι Έλληνες όχι. Και για αυτό το λόγο είναι καταδικασμένοι να επαναλαμβάνουν τα λάθη τους. Αν φυσικά καταφέρουν να επιβιώσουν αυτών.

Ξέφυγε το πρωτογενές έλλειμμα Posted: 04 Jul 2013 06:20 AM PDT Η τρύπα στα ταμεία γίνεται άβυσσος  Τι δείχνουν τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους Όσο η λύση δεν ζυγώνει τόσο ...η «τρύπα» μεγαλώνει! Από το προσωρινό τρικ των 1-2 μηνών πρωτογενούς πλεονάσματος το Κράτος πέρασε και πάλι σε πρωτογενές έλλειμμα. Αυτά είναι τα στοιχεία για την Γενική κυβέρνηση, σύμφωνα με το Γενικό Λογιστηρίου του Κράτους, που επιβεβαιώνουν την αίσθηση ότι η δημοσιονομική μάχη θα έχει πραγματικά χαθεί εδώ και πολύ καιρό και απλά το Κράτος μοιάζει με «γάτα που κυνηγάει την ουρά της». Σύμφωνα με τα εν λόγω στοιχεία, το πρωτογενές έλλειμμα με τη συμπλήρωση του 5μήνου διαμορφώθηκε στα 830 εκατ. ευρώ έναντι πλεονάσματος 629 εκατ. ευρώ στο αντίστοιχο περσινό χρονικό διάστημα, ωστόσο λόγω της πολύ μικρότερης δαπάνης για τόκους, το Έλλειμμα φέτος συγκρατήθηκε στα 3,879 δισ ευρώ έναντι 8,080 δισ ευρώ πέρσι. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο Κρατικός Προϋπολογισμός, καθώς λόγω των πληρωμών για την εξόφληση οφειλών του Δημοσίου και των επιστροφών φόρου, καταγράφεται πρωτογενές έλλειμμα 3,761 δισ. ευρώ. Πηγή: Η Εφημερίδα

Τέρενς Κουίκ: Τι γίνεται με την αγορά «κόκκινων δανείων» από ξένες(!) ιδιωτικές εταιρείες; Posted: 04 Jul 2013 06:14 AM PDT «Πόσο πούλησαν ελληνικές τράπεζες τα δάνειά τους και ποιος θα σταματήσει τις αθρόες κατασχέσεις;» Στα χέρια ξένων εταιρειών, των λεγόμενων «distress fund» που ειδικεύονται στην αγορά κόκκινων δανείων και περιουσιακών στοιχείων από πτωχεύσεις, έχουν περάσει και μάλιστα σε πολύ χαμηλές τιμές, χιλιάδες δάνεια ελλήνων δανειοληπτών. Αυτό καταγγέλλει με Ερώτησή του προς τους Υπουργούς Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα και Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου, ο Βουλευτής Επικρατείας των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Τέρενς Κουίκ. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Νίκου Παναγιωτόπουλου για την ιστοσελίδα newspost.gr, στις πληροφορίες του οποίου βασίστηκε η Ερώτηση του Τέρενς Κουίκ, «ήδη έχουν ολοκληρωθεί τέτοιες πωλήσεις, και οι δανειολήπτες βρίσκονται στη θέση να χρωστούν το δάνειο πλέον σε ξένες εταιρείες, οι οποίες μάλιστα ξεκίνησαν διαδικασίες είσπραξης, με τα ένδικα μέσα του κράτους στο οποίο βρίσκονται τα δάνεια». Όπως αποκαλύπτει ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, «οι πληροφορίες για επισκέψεις στελεχών ξένων κεφαλαίων, των λεγόμενων distress funds, στη χώρα μας, οι οποίες φλερτάρουν με την αγορά μέρους του δανειακού χαρτοφυλακίου των ελληνικών τραπεζών, ήταν έντονες το τελευταίο διάστημα αλλά πλέον η πώληση των «κόκκινων» δανείων στους ξένους είναι δεδομένη». Αυτή η κίνηση θα προκαλέσει κοινωνικές εντάσεις, καθώς δεκάδες χιλιάδες σπίτια θα βρεθούν προ της απειλής της κατάσχεσης. Τα ξένα επενδυτικά κεφάλαια πλήρωσαν εξευτελιστικές τιμές στις τράπεζες για δάνεια και στη συνέχεια θα αναλάβουν τα ίδια τις διαδικασίες για την είσπραξη του 100% του οφειλόμενου ποσού από τους δανειολήπτες. Ουσιαστικά, δηλαδή, θα αγοράσουν κοψοχρονιά τα δάνεια των Ελλήνων, στη συνέχεια θα στραφούν -ακόμη και νομικά- εναντίον των δανειοληπτών που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα, με στόχο να εισπράξουν έστω και ένα μέρος της απαίτησής τους, σίγουρα κατά πολύ υψηλότερο απ' το ποσό που έχουν οι ίδιοι καταβάλει. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του newpost, την Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013 συζητήθηκαν για πρώτη φορά στα Δικαστήρια της Αθήνας δύο αγωγές ξένων τραπεζικών ιδρυμάτων κατά Ελλήνων δανειοληπτών. Οι εν λόγω αγωγές αφορούν στα «κόκκινα δάνεια», τα οποία απέκτησαν οι ξένοι οίκοι από ελληνικό όμιλο, ο οποίος φέρεται να τα πούλησε έναντι ποσού από 5 ως 15 % του συνολικού ποσού του δανείου. «Αληθεύει ότι υπάρχουν «κόκκινα δάνεια» τα οποία εκχωρήθηκαν σε ξένες εταιρείες; Σε ποιές τιμές; Αληθεύει η πληροφορία για τιμές 5 – 15% της αξίας των δανείων κι αν όχι, ποιό ακριβώς είναι το μίνιμουμ και το μάξιμουμ; Ποιος είναι ο ακριβής αριθμός των αγωγών που έχουν κάνει οι ξένες ιδιωτικές εταιρείες στους Έλληνες δανειολήπτες; Ποιο το ύψος του ποσού που προσδοκούν να εισπραχτεί κατόπιν εκδίκασης των εν λόγω αγωγών στα Ελληνικά Δικαστήρια;», ερωτά τους αρμόδιους Υπουργούς ο Τέρενς Κουίκ και ζητά ενημέρωση για τις διαδικασίες που θα ακολουθηθούν, δεδομένου ότι πολλοί συμπολίτες μας, κινδυνεύουν να βρεθούν κυριολεκτικά στο δρόμο. Ακολουθεί το κείμενο της Ερώτησης. Ερώτηση προς τους υπουργούς: Οικονομικών, Ιωάννη Στουρνάρα Δικαιοσύνης, διαφάνειας και ανθρώπινων δικαιωμάτων, Χαράλαμπο Αθανασίου Θέμα: Αγορά «κόκκινων δανείων» από ξένες ιδιωτικές εταιρίες κ.κ. Υπουργοί, Σύμφωνα με ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Νίκου Παναγιωτόπουλου που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα www.newspost.gr : «Στα χέρια ξένων εταιρειών, των λεγόμενων «distress fund» που ειδικεύονται στην αγορά κόκκινων δανείων και περιουσιακών στοιχείων από πτωχεύσεις, έχουν περάσει και μάλιστα σε πολύ χαμηλές τιμές χιλιάδες δάνεια ελλήνων δανειοληπτών. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του newpost, ήδη έχουν ολοκληρωθεί τέτοιες πωλήσεις, και οι δανειολήπτες βρίσκονται στη θέση να χρωστούν το δάνειο πλέον σε ξένες εταιρείες, οι οποίες μάλιστα ξεκίνησαν διαδικασίες είσπραξης, με τα ένδικα μέσα του κράτους στο οποίο βρίσκονται τα δάνεια. Νέα μέγγενη αρχίζει να σφίγγει γύρω απ΄ τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις που, λόγω των απανωτών περικοπών και της ύφεσης, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην αποπληρωμή των δανείων τους. Οι πληροφορίες για επισκέψεις στελεχών ξένων κεφαλαίων, των λεγόμενων distress funds, στη χώρα μας, οι οποίες φλερτάρουν με την αγορά μέρους του δανειακού χαρτοφυλακίου των ελληνικών τραπεζών, ήταν έντονες το τελευταίο διάστημα αλλά πλέον η πώληση των «κόκκινων» δανείων στους ξένους είναι δεδομένη. Αυτή η κίνηση θα προκαλέσει κοινωνικές εντάσεις, καθώς δεκάδες χιλιάδες σπίτια θα βρεθούν προ της απειλής της κατάσχεσης. Τα ξένα επενδυτικά κεφάλαια πλήρωσαν εξευτελιστικές τιμές στις τράπεζες για δάνεια και στη συνέχεια θα αναλάβουν τα ίδια τις διαδικασίες για την είσπραξη του 100% του οφειλόμενου ποσού από τους δανειολήπτες. Ουσιαστικά, δηλαδή, θα αγοράσουν κοψοχρονιά τα δάνεια των Ελλήνων, στη συνέχεια θα στραφούν -ακόμη και νομικά- εναντίον των δανειοληπτών που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα, με στόχο να εισπράξουν έστω και ένα μέρος της απαίτησής τους, σίγουρα κατά πολύ υψηλότερο απ' το ποσό που έχουν οι ίδιοι καταβάλει. Τα κριτήρια που θα τεθούν θα είναι καθαρά εισπρακτικά και όχι κοινωνικά, χωρίς να λαμβάνεται δηλαδή υπόψη το αν ο οφειλέτης είναι άνεργος ή αν έχει ψαλιδιστεί το εισόδημά του και έχουν αυξηθεί οι υποχρεώσεις του. Οι δανειολήπτες θα καλούνται να αποπληρώσουν τα δάνειά τους άμεσα, διαφορετικά τα ακίνητά τους θα κατασχεθούν και χιλιάδες οικογένειες κινδυνεύουν να βρεθούν στον δρόμο. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του newpost, την Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013 συζητήθηκαν για πρώτη φορά στα Δικαστήρια της Αθήνας δύο αγωγές ξένων τραπεζικών ιδρυμάτων κατά Ελλήνων δανειοληπτών. Οι εν λόγω αγωγές αφορούν στα «κόκκινα δάνεια», τα οποία απέκτησαν οι ξένοι οίκοι από ελληνικό όμιλο, ο οποίος φέρεται να τα πούλησε έναντι ποσού από 5 ως 15 % του συνολικού ποσού του δανείου. Είναι εξωφρενικά χαμηλό το ποσοστό πώλησης των δανείων και θα πρέπει ο υπουργός Οικονομικών να δώσει απαντήσεις για αυτές τις πράξεις αν ισχύουν, σε ποια έκταση και με ποια διαδικασία;» Κατόπιν τούτων ερωτάσθε κ.κ. Υπουργοί: Αληθεύει ότι υπάρχουν «κόκκινα δάνεια» τα οποία εκχωρήθηκαν σε ξένες εταιρείες σε τιμές 5 – 15% της αξίας των δανείων; Και εν πάσει περιπτώσει, μπορείτε να με ενημερώσετε για το μίνιμουμ και το μάξιμουμ του ποσοστού πώλησης επί της πραγματικής αξίας των δανείων; Ποιος είναι ο ακριβής αριθμός των αγωγών που έχουν κάνει οι ξένες ιδιωτικές εταιρείες στους Έλληνες δανειολήπτες; Ποιο το ύψος του ποσού που προσδοκούν να εισπραχτεί κατόπιν εκδίκασης των εν λόγω αγωγών στα Ελληνικά Δικαστήρια; Για ποιο λόγο τα κριτήρια που τίθενται είναι καθαρά εισπρακτικά; Κανένα ενδιαφέρον για τους άμοιρους συμπολίτες μας οι οποίοι με «κουτσουρεμένους» πλέον μισθούς και συντάξεις κινδυνεύουν να βρεθούν κυριολεκτικά στο δρόμο; Ποια είναι ακριβώς η διαδικασία που θα ακολουθηθεί; Ο Ερωτών Βουλευτής Τέρενς-Νικόλαος Κουίκ

Ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει για συνεργασία προς τα δεξιά!!! Posted: 04 Jul 2013 09:03 AM PDT Είναι καταγεγραμμένο εδώ και αρκετό καιρό πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πιάσει την «κορυφή» του, όσον αφορά την προσέλκυση ψηφοφόρων. Μάλιστα, έχει ήδη αρχίσει να παρουσιάζει και τάσεις κάμψεις, ιδιαίτερα μετά τις βοήθειες που πήρε το ΠΑΣΟΚ από στελέχη της ΝΔ (π.χ. Βορίδης με δηλώσεις κατά Α. Παπανδρέου) και τις αυξητικές τάσεις που παρουσιάζονται λόγω της μεγάλης συμμετοχής βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση της διαρχίας Σαμαρά – Βενιζέλου, οι οποίες δεν αφήνουν ανεπηρέαστους τους προσφάτως μετακομίσαντες ΠΑΣΟΚους στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Με δεδομένες και τις εσωκομματικές συγκρούσεις των συνιστωσών που δεν επιθυμούν την κατάργησή τους για να μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα από κόμμα συνιστωσών, οι εξελίξεις διαφαίνονται άκρως ενδιαφέρουσες αλλά ταυτόχρονα και επικίνδυνες για τον Αλέξη Τσίπρα, που κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ως ο αρχηγός της αριστεράς που μπόρεσε να φτάσει στην «πηγή», αλλά δεν κατόρθωσε «να πιεί νερό». Αυτά, είναι πολύ σοβαρά στοιχεία για κάποια από τα στελέχη που φαίνεται πως αποφάσισαν να προχωρήσουν σε μία προσπάθεια «αλίευσης» ψηφοφόρων από οπουδήποτε είναι αυτό δυνατό να συμβεί. Κι ενώ όλοι θα ανέμεναν μία προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ με την Αριστερά, συνέβη το παράδοξο, δηλαδή να γίνονται (μεμονωμένες όμως) προσπάθειες προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ με τον χώρο της κεντροαριστεράς, της κεντροδεξιάς και της… δεξιάς! Έτσι, προφανώς ακολουθώντας τα βήματα του Πολύδωρα, γνωστός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ο «αιρετικός» βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Πέτρος Τατσόπουλος ταράζει και πάλι τα νερά με τις τοποθετήσεις του, σε μια εποχή που τα πολιτικά κόμματα αναζητούν νέες συναινέσεις και διερευνούν τις δυνατότητες μεταξύ τους συνεργασιών. «Δεν αποτελεί για μένα ταμπού να συνεργαστώ με ένα πατριωτικό κομμάτι της ΝΔ», είπε ο κ. Τατσόπουλος κατά τη διάρκεια της ραδιοφωνικής του εκπομπής στο ραδιοφωνικό σταθμό Βήμα. Και πριν προλάβει να αντιληφθεί πλήρως τι είπε και τι εννοούσε ο συγγραφέας, ο κ. Τατσόπουλος ξαναχτύπησε λέγοντας: «Δεν αποτελεί για μένα ταμπού να συνεργαστώ με ένα σοσιαλιστικό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ»... Μεταφέρει απλώς προσωπικές του απόψεις ή άθελά του μεταφέρει ζυμώσεις και συνεννοήσεις που γίνονται στο παρασκήνιο ο κ. Τατσόπουλος; Είναι δυνατή πιθανή συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με κάποιο πατριωτικό κομμάτι της ΝΔ που πιθανώς διαφοροποιηθεί από τις κεντρικές επιλογές του κόμματος του κ. Σαμαρά ή μήπως βρισκόμαστε κοντά σε κάποιου είδους συμπόρευση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ που αυτοπροσδιορίζονται ως σοσιαλιστικές; Εμείς μετά από αυτά, το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι ο αγώνας για κατάληψη της εξουσίας δεν δείχνει να διαφέρει πολύ από τον αγώνα που κάνουν τα πρεζόνια για να βρούνε την δόση τους. Είναι διατεθειμένα να κάνουν τα πάντα, αρκεί να αποκτήσουν το πολυπόθητο μέσο που θα τους μεταφέρει σε μία εικονική πραγματικότητα. Είναι γνωστό πως οι ναρκομανείς δεν είναι σε θέση να κυβερνήσουν ή να αναλάβουν ευθύνες. Όμως, τα πρεζόνια της πολιτικής, διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας και των πολιτών… Το πόσο σωστό είναι να συμβαίνει κάτι τέτοιο, το ζούμε όλοι, αφού τα αποτελέσματα της διαχείρισης της εξουσίας από πολιτικά πρεζόνια, τα βιώνουμε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Από μία παρατήρηση της Ελληνικής πολιτικής σκηνής (θεάτρου σκιών), διαπιστώνουμε πως τελικά όλοι βρίσκονται στην ίδια ομάδα και παίζουν σε διαφορετικές θέσεις. Άλλος δεξιά, άλλος κέντρο και άλλος αριστερά. Ο αντίπαλός τους είναι κοινός και είμαστε όλοι εμείς. Μόνο που αυτοί ξέρουν ποιούς έχουν απέναντί τους. Ενώ εμείς, το "πόπολο", νομίζουμε πως τους έχουμε δίπλα μας... Δυστυχώς, λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν να αντισταθούν στα θέλγητρα της εξουσίας. Μίας εξουσίας που μπορεί να μοιάζει με όμορφη νεαρά που χαμογελά γεμάτη υποσχέσεις, αλλά όταν βρεθούμε στην αγκαλιά της καταλαβαίνουμε πως είναι μια κλασσική πόρνη… Γεωργίου Μιχαήλ Πηγή Ας Μιλήσουμε Επιτέλους Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο.

Η Γερμανία συνεχίζει να «τσακίζει» τη Σερβία Posted: 04 Jul 2013 05:20 AM PDT Οι Σέρβοι είναι φύσει και θέσει ταυτισμένοι με τους Ρώσους, και θα τους βλέπουν πάντα ως ρωσικό δούρειο ίππο στους δυτικούς οργανισμούς Γράφει ο Μακεδών Το φυτίλι για την ανατίναξη της πυριτιδαποθήκης των Βαλκανίων είχε ανάψει η Γερμανία, με την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων. Όφελος δικό της ήταν η ανεξαρτητοποίηση της Κροατίας -προτεκτοράτου των Γερμανών, όπου κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο οι Κροάτες Ουστάσι εξολόθρευσαν 800.000 Σέρβους-, το δε όφελος των ισχυρών ήταν ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας και η δημιουργία αδύναμων κρατών. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε προειδοποιήσει πως ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας -με την υπογραφή του τότε ΥΠΕΞ κ. Α. Σαμαρά- θα δημιουργήσει μύρια προβλήματα, όπως και έγινε. Φαίνεται πάντως, πως ούτε ο βομβαρδισμός αμάχων, ούτε η καταστροφή της Σερβίας έδωσαν τέλος στα γεγονότα. Ο υπογραφόμενος, σε πρόσφατη επικοινωνία του με συνάδελφο στο Βελιγράδι, του μετέφερε αυτό που γράφτηκε -επανειλημμένως- σ' αυτήν την στήλη. Ότι δεν πρόκειται η Δύση να αφήσει τους Σέρβους σε χλωρό κλαρί, όσες υποχωρήσεις και αν κάνουν. Και έκαναν πολλές, με εμφυτευμένους ηγέτες, ακόμη και σε σοβαρά θέματα ηθικής τάξεως. Όπως φερ' ειπείν την παράδοση Σέρβων ηγετών που αντιστάθηκαν στον διαμελισμό της χώρας τους. Προκειμένου να γίνουν δεκτοί στα διεθνή φόρα, εκτός των άλλων, παρέδωσαν του Μιλόσεβιτς, Κάραζιτς, Μπλάντιτς στους δικαστές της Χάγης, με προδιαγεγραμμένη την τύχη τους. Ο λόγος που υποστηρίζω ότι δεν έχει τύχη η Σερβία, είναι πως πρόκειται για τον μοναδικό λαό στον κόσμο, που είναι ταυτόσημος με τους Ρώσους. Είναι και Σλάβοι και Ορθόδοξοι χριστιανοί. Ακόμη και οι ορθόδοξοι που δεν είναι Σλάβοι -όπως εμείς- σύμφωνα με τον Χάντιγκτον είναι υποδεέστεροι λαοί, επειδή «δεν δημιούργησαν πολιτισμό» (ενώ οι προπάτορες του Χάντιγκτον δημιούργησαν!). Εξ αντικειμένου, οι Σέρβοι είναι φύσει και θέσει ταυτισμένοι με τους Ρώσους, και θα τους βλέπουν πάντα ως ρωσικό δούρειο ίππο στους δυτικούς οργανισμούς. Τώρα, η Γερμανία επανέρχεται και απαιτεί ουσιαστικά να αναγνωρίσει η Σερβία το Κοσσυφοπέδιο (είναι σαν να αναγνώριζε η Λευκωσία τα Κατεχόμενα ως ανεξάρτητο κράτος). Η δε Σερβία δεν κρύβει την ενόχλησή της για τους «δύσκολους όρους» που έθεσε η Γερμανία, με τις δηλώσεις του προέδρου της Σερβίας, κ. Τόμισλαβ Νίκολιτς, στη ΡαδιοΤηλεόραση HRT της Κροατίας. Ο κ. Νίκολιτς δήλωσε ότι το γερμανικό Bundestag έθεσε δύσκολους όρους για ένταξη της Σερβίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και ότι υπάρχουν όροι τους οποίους η Σερβία θα τηρήσει πολύ δύσκολα. Επιπλέον, ανέφερε πως αναμένει από την κ. Μέρκελ να δώσει απάντηση στο ερώτημα εάν ανάμεσα στους όρους που έθεσε το Bundestag κρύβεται και το αίτημα να αναγνωρίσει η Σερβία την ανεξαρτησία του ψευδοκράτους του Κοσσυφοπεδίου πριν από την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επίσης, ο κ. Νίκολιτς ανέφερε ότι το Βελιγράδι δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. «Όμως, οι παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έθεσαν ενώπιον της Σερβίας έναν τέτοιο όρο και οι ίδιοι τόνισαν, σε κάθε έκθεσή τους και σε κάθε συνομλία που είχαν μαζί μας, ότι δεν ανακατεύονται σ' αυτό το ζήτημα», ανέφερε στο τέλος ο κ. Νίκολιτς. Την ίδια ώρα όμως στο ραδιόφωνο «Φωνή της Σερβίας», εκπρόσωπος της Ε.Ε. δηλώνει πως ο δρόμος της Σερβίας για την ένταξη είναι πολύ δύσκολος, και ότι περιμένει από τους Σέρβους να υλοποιήσουν τα συμφωνηθέντα. Ποια είναι τα συμφωνηθέντα; Η ουσιαστική αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου. Ο κ. Νίκολιτς εξήγησε, ότι οι όροι της Γερμανίας «υποκινούνται από το γεγονός ότι το Βερολίνο έχει αναγνωρίσει το Κόσοβο και επιθυμεί να δει ότι αναπτύσσονται προς θετική κατεύθυνση οι σχέσεις μεταξύ δύο κρατών που έχει αναγνωρίσει». Ο κ. Αλεξάνταρ Μίτιτς, διευθυντής του Κέντρου Στρατηγικών Εναλλακτικών, ανέφερε πως η Σερβία έλαβε λιγότερα από το αναμενόμενο. «Οι προσεχείς μήνες θα είναι εξαιρετικά δύσκολοι τόσο για την κυβέρνηση όσο και για τους Σέρβους του Κοσσυφοπεδίου, καθώς οι Αρχές θα πρέπει να ασκήσουν μέγιστη πίεση στους Σέρβους ώστε να ικανοποιήσουν, τρόπον τινά, τους βάναυσους όρους της Γερμανίας, ειδικά της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης, που έχει ορίσει για τη Σερβία, οι οποίοι περιλαμβάνουν εξαιρετικά ευαίσθητα ζητήματα», δήλωσε ο Μίτιτς στους SETimes. Η περίπτωση της Σερβίας είναι καθαρό δείγμα των προθέσεων των ισχυρών. Υλοποιούν τις αποφάσεις που λαμβάνουν, ανεξαρτήτως ηθικών ή άλλων διλημμάτων, απαιτώντας ολονένα και περισσότερες υποχωρήσεις. Το βλέπουμε στην Ελλάδα άλλωστε. Πηγή: Βόρεια

Έκθεση: Βυθίζεται η Ελλάδα στην ανεργία και έλλειψη ανταγωνιστικότητας Posted: 04 Jul 2013 05:10 AM PDT Αρνητικά είναι τα αποτελέσματα στην Ελλάδα όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα, καθώς η χώρα έπεσε στην 90η θέση για το 2012 από την 65η που κατείχε το 2008, ενώ παράλληλα καταλαμβάνει χαμηλές θέσεις στον τομέα των εργασιακών ζητημάτων και στη μετανάστευση των νέων στο εξωτερικό. Η μείωση της ανταγωνιστικότητας στην Ελλάδα, δεν εμφανίζεται μόνο συγκριτικά με την προ οικονομικής κρίσης εποχή, αλλά και με το 2011, όπου η χώρα κατείχε την 83η θέση και το 2012 κατέβηκε εφτά θέσεις, αναφέρεται σε έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF). Εκτός από τη μείωση της ανταγωνιστικότητας, η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις σε ό,τι αφορά την ευελιξία των μισθών, τις εργασιακές σχέσεις αλλά και τη «διαρροή» μυαλών στο εξωτερικό λόγω ανεργίας και με κύρια εμπόδια για τις επιχειρήσεις τη γραφειοκρατία, την αδυναμία πρόσβασης σε χρηματοδότηση, τη διαφθορά και το φορολογικό, μεταδίδει η Ημερησία. Ιδιαίτερα χαμηλή βαθμολογία και ακόμη χαμηλότερη κατάταξη στη λίστα των χωρών από την άποψη της ανταγωνιστικότητας έχει η Ελλάδα στους τομείς του μακροοικονομικού περιβάλλοντος (140ή θέση), της αποτελεσματικότητας της αγοράς εργασίας (126η θέση), της χρηματοοικονομικής αγοράς (110η θέση) και του θεσμικού περιβάλλοντος (96η θέση). Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις εργαζομένων και εργοδοτών, η Ελλάδα βρίσκεται στην 130η θέση, σε σύνολο 142 χωρών, με τις πρώτες θέσεις να καταλαμβάνουν χώρες κυρίως της Βόρειας Ευρώπης καθώς και η Σιγκαπούρη και η Ιαπωνία, ενώ χαμηλά βρίσκονται και οι χώρες τους Ευρωπαϊκού Νότου. Με κριτήριο την ευκολία της απόλυσης Ελλάδα καταλαμβάνει μία από τις τελευταίες θέσεις. Τέλος, η έκθεση καταγράφει και αύξηση της μετανάστευσης ταλαντούχων στο εξωτερικό, με την Ελλάδα να καταλαμβάνει την 119η θέση, ενώ το 2007 η χώρα καταλάμβανε την 63η θέση. Πηγή: Η Εφημερίδα

Υποχρεωτική εξάμηνη θητεία στα σύνορα Posted: 04 Jul 2013 05:00 AM PDT Υποχρεωτική εξάμηνη θητεία στα σύνορα για όλους ζήτησε από τους αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Σύμφωνα με το Έθνος, κλείνουν τα "παράθυρα" μέσω των οποίων όσοι είχαν "μέσον" απέφευγαν την παραμεθόριο και έκαναν όλη τη θητεία τους στα σπίτια τους. Η στρατιωτική ηγεσία εξέπεμψε SOS, υπογραμμίζοντας στον Δημήτρη Αβραμόπουλο, νέο υπουργό Αμυνας, ότι έχει παραγίνει το κακό με αυτούς που βάζουν πολιτικό μέσο και διανύουν ολόκληρη τη θητεία τους στην Αθήνα. Το Πεντάγωνο έχει "φρακάρει" από στρατιώτες, από τους οποίους οι περισσότεροι δεν πάνε ούτε για μία μέρα στην παραμεθόριο. Από το Κέντρο Νεοσυλλέκτων κατευθείαν τοποθετούνται στο Γενικό Επιτελείο ή σε άλλες μονάδες της Αττικής, της Θεσσαλονίκης. Ο νέος υπουργός Άμυνας διευκρίνισε στους αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων ότι οι "κατ' εξαίρεση" μεταθέσεις θα πρέπει να γίνονται με φειδώ και με άκρως αυστηρά κοινωνικά - οικογενειακά και οικονομικά κριτήρια και πάντα με την προσκόμιση επίσημων εγγράφων από κρατικούς φορείς. Επί της ουσίας, ο κ. Αβραμόπουλος επανέρχεται στο "δόγμα" Αρσένη για υποχρεωτική θητεία στα σύνορα που επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί ακριβώς πριν από είκοσι χρόνια. Το μέτρο της υποχρεωτικής θητείας στα σύνορα τηρήθηκε ικανοποιητικά επί μία δεκαετία. Αρχισε να χαλαρώνει το 2004 από τη ΝΔ, με αποτέλεσμα εν έτει 2013 η κατάσταση να είναι εκτός ελέγχου και χιλιάδες οι νέοι που υπηρετούν ολόκληρη τη θητεία τους στα αστικά κέντρα, κυρίως της Αττικής και της Θεσσαλονίκης. Πηγή: Νews.gr

Από τα Κατεχόμενα στη Συρία αγροτικά αυτοκίνητα και τζιπ Posted: 04 Jul 2013 04:55 AM PDT Εκατοντάδες κυπριακά αγροτικά αυτοκίνητα και τζιπ έχουν μεταφερθεί τους τελευταίους μήνες στη Συρία για να χρησιμοποιηθούν ως αυτοσχέδια άρματα από τους "αντάρτες" στις μάχες εναντίον του Άσαντ, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Πολίτης». Τα αυτοκίνητα αγοράζονται από αλλοδαπούς αραβικής καταγωγής, που διαμένουν μόνιμα στην Κύπρο. Τα οχήματα περνούν στα Κατεχόμενα με ημερήσια ασφάλεια κι από εκεί, μέσω των λιμανιών Κερύνειας και Αμμοχώστου, καταλήγουν στη Συρία. Ο διευθυντής του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, Σωτήρης Κωλέτας, ανάφερε στην εφημερίδα πως από στοιχεία που υπάρχουν, επιβεβαιώνονται οι πληροφορίες που φέρουν «Σύριους» αντάρτες να μεταφέρουν κυπριακά αυτοκίνητα στην Συρία μέσω Κατεχόμενων. Ο κ. Κωλέτας σημείωσε, επίσης, ότι σε μια περίοδο, που είναι πεσμένο το εμπόριο αυτοκινήτων, παρατηρείται μια μεγάλη αύξηση στην αγορά διπλοκάμπινων (αγροτικών) αυτοκινήτων, που δεν μπορεί να εξηγηθεί. Πηγή: On Alert

Ορκίστηκε νέος πρόεδρος της Αιγύπτου ο Μανσούρ Posted: 04 Jul 2013 04:49 AM PDT Προσωρινός πρόεδρος της Αιγύπτου ορκίστηκε ο δικαστής Άντλι Μανσούρ, πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας. «Ορκίζομαι να διαφυλάξω το σύστημα της Δημοκρατίας, να σέβομαι το Σύνταγμα και το νόμο και να προστατεύω τα συμφέροντα του λαού» δήλωσε ο Μανσούρ κατά την ορκωμοσία του, μία ημέρα μετά την ανατροπή του Μοχάμεντ Μόρσι από τον αιγυπτιακό στρατό. Ο Μανσούρ δήλωσε ακόμη πως σχεδιάζει να διεξαγάγει νέες εκλογές, αλλά δεν διευκρίνισε πότε. Πρόσθεσε πως η Αίγυπτος «διόρθωσε το δρόμο της ένδοξης επανάστασής της» μέσω των μαζικών διαμαρτυριών με αίτημα την παραίτηση του Μόρσι, οι οποίες σφράγισαν τελικά την τύχη του. Πηγή: Newsbomb

Η Ρωσία αυξάνει τις αμυντικές της δαπάνες Posted: 04 Jul 2013 03:50 AM PDT Τη στιγμή που οι ΗΠΑ και η Ευρώπη περιορίζουν τις στρατιωτικές δαπάνες, η Ρωσία, αντίθετα, τις αυξάνει. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια, η χρηματοδότηση του αμυντικού τομέα θα αυξάνεται με 20% κατά μέσο όρο το χρόνο και θα αγγίξει το ποσό ρεκόρ των 104 δις δολαρίων το 2016, αντί 64 δις το 2013 Η Ρωσία θα επενδύσει στο κρατικό εξοπλιστικό της πρόγραμμα 770 δις δολάρια συνολικά. Για το πού θα πάνε αυτά τα τεράστια ποσά, μιλά ο στρατιωτικός αναλυτής Βλαντισλάβ Σουρίγκιν: Θα πάνε για προμήθεια τεχνικής και εξοπλισμού, που, μέχρι τώρα, είτε δεν αγοραζόταν είτε αγοραζόταν με το κομμάτι. Η μερίδα του λέοντος θα αναλωθεί για την ανάπτυξη νέων εξοπλισμών. Το στρατηγικό πρόγραμμα του στρατιωτικού εκσυγχρονισμού της Ρωσίας είναι λεπτομερώς καταρτισμένο ως το 2020. Για παράδειγμα, ήδη μέσα στο 2014, θα εμφανιστεί το πρώτο κρατικό κέντρο μη επανδρωμένων αεροσκαφών και, ένα χρόνο αργότερα, ανάλογα κέντρα θα λειτουργήσουν σε κάθε μία από τις τέσσερεις στρατιωτικές περιφέρειες. Το 2015, πρέπει να εμφανιστεί στο στρατό το νέο άρμα μάχης Τ-99, το 2016 – το αντιαεροπορικό πυραυλικό σύστημα S-500. Το 2013, οι ένοπλες δυνάμεις θα παραλάβουν αρκετά υπερσύγχρονα συστήματα Pantsir -C1. Αυτό το θαύμα της αντιαεροπορικής άμυνας έχει τη δυνατότητα να παρακολουθεί μέχρι και 20 ταυτόχρονα στόχους. Όπου νάναι θα εισέλθει στη γραμμή παραγωγής ένας πύραυλος, του οποίου δεν υπάρχει ανάλογος σ΄όλο τον κόσμο, που μπορεί να πλήξει όχι μόνο τις μη επανδρωμένες πτητικές συσκευές, αλλά ακόμη και τα μαχητικά F22-Raptor. Παράλληλα με τη στρατιωτική τεχνική, μεγάλο τμήμα των κονδυλίων θα κατευθυνθεί στη βελτίωση των συνθηκών της στρατιωτικής υπηρεσίας. 'Ετσι, σύμφωνα με το πρόγραμμα, στις εγκαταστάσεις υγιεινής των στρατοπέδων θα προστεθούν, κατά τα επόμενα χρόνια, περίπου 20000 πλυντήρια και ηλεκτρικές σκούπες. Σύμφωνα με τον υποστράτηγο Αλέξάντρ Βλαντίμιροφ, το κράτος οφείλει να επενδύσει στην αναβάθμιση του έμψυχου δυναμικού: Αυτή τη στιγμή, το βασικότερο είναι να δημιουργηθεί ένα σύστημα εκπαίδευσης των επαγγελματιών αξιωματικών που θα αντιστοιχεί στις σύγχρονες απαιτήσεις διεξαγωγής του πολέμου. Το κυριότερο είναι να διαπαιδαγωγήσουμε όχι ένα υπάκουο γρανάζι της πολεμικής μηχανής, αλλά έναν άνθρωπο ικανό να αναλαμβάνει πρωτοβουλία, να παίρνει αποφάσεις, να οργανώνει την υλοποίηση της απόφασης και να είναι υπεύθυνος για τα αποτελέσματά της. Και για το σκοπό αυτό χρειάζονται κονδύλια. Ακριβώς αυτή η στελέχωση του στρατού αποτελεί ένα από τα πιο επίκαιρα ζητήματα των στρατιωτικών υπηρεσιών. Οι συμβασιούχοι προσελκύονται από συμφέροντα ενυπόθηκα δάνεια και επιπλέον από - υψηλότερες από το μέσο όρο της χώρας - αμοιβές. Για τους μελλοντικούς αξιωματικούς, βασικό ρόλο παίζει η δυνατότητα να αποκτήσουν ανώτατη στρατιωτική κατάρτιση και επαγγελματική μετεκπαίδευση μετά τη θητεία.

Η θανάσιμη απειλή για την Αίγυπτο μετά την ανατροπή του Μοχάμεντ Μόρσι Posted: 04 Jul 2013 04:50 AM PDT Του Μιχαήλ Βασιλείου  Η οριστική ανατροπή του προέδρου τη Αιγύπτου, Μοχάμεντ Μόρσι, σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας σελίδας στην πολυτάραχη Ιστορία της χώρας του Νείλου, μια σελίδα όμως η οποία δεν είναι διόλου βέβαιο ότι θα είναι ειρηνική, ενώ θα παίξει ρόλο και στις περιφερειακές ισορροπίες… Κάποιες αρχικές παρατηρήσεις είναι πλέον δυνατό να γίνουν λίγη ώρα μετά το πραξικόπημα και αφού οι πληροφορίες για το τι έχει πραγματικά συμβεί έχουν ξεκαθαρίσει. Το βασικότερο είναι ότι οι ένοπλες δυνάμεις, παρότι χρεώνονται – ή πιστώνονται κατ' άλλους – την απομάκρυνση του ισλαμιστή προέδρου, δεν επιθυμούν την ανάληψη της εξουσίας, αλλά επιθυμούν να παίζουν τον ρόλο του εγγυητή της σταθερότητας της χώρας, λειτουργώντας όσο είναι δυνατόν στο παρασκήνιο. Παρότι πολλοί αναλυτές είχαν την πεποίθηση ότι ο Μόρσι είχε κατορθώσει να ελέγξει το στράτευμα με ισλαμιστές στρατηγούς, κατέστη σαφές ότι οι ένοπλες δυνάμεις σε χώρες της Μέσης Ανατολής όπως η Αίγυπτος, με τη δεδομένη Ιστορία, είναι αυτόνομες και αυτοδιοικούμενες και μόνο τύποις υπόκεινται στην πολιτική εξουσία. Οι στρατηγοί αντιλήφθηκαν πολλοί γρήγορα ότι δεν θα ήταν προς το συμφέρον τους να ταυτιστούν με την οποιαδήποτε πλευρά όταν επικρατεί τόσο μεγάλος διχασμός και ότι θα πρέπει να διατηρήσουν την πολυτέλεια καθορισμού της στάσης τους ad hoc. Το ζητούμενο είναι μέχρι πότε θα μπορούν να παίζουν αυτόν τον ρόλο και να μην αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση της χώρας… Γιατί το λέμε αυτό; Διότι έγκυροι αναλυτές επισημαίνουν τον κίνδυνο να επαναληφθεί στην Αίγυπτο ότι έγινε στην Αλγερία, όπου εξελέγη ισλαμιστική κυβέρνηση στην οποία δεν επετράπη να κυβερνήσει. Ως αποτέλεσμα, ισχυροποιήθηκαν και ριζασπαστικοποιήθηκαν τα πιο ακραία ισλαμιστικά στοιχεία, με αποτέλεσμα τον εξαιρετικά αιματηρό εμφύλιο πόλεμο από τον οποίο δεν έχει ακόμα συνέλθει η χώρα. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και στην Αίγυπτο, αφού το μπλοκ των ισλαμιστών δεν περιλαμβάνει μόνο τη Μουσουλαμική Αδελφότητα, αλλά και τους πολύ πιο συντηρητικούς και ακραίους σαλαφιστές, που έχουν ως επικεφαλής. Με απλά λόγια, ο κίνδυνος είναι η ενδεχόμενη εκτροπή του στην ένοπλη βία που θα αλλάξει τα δεδομένα στην Αίγυπτο. Επίσης, όταν ένα μεγάλο μέρος του αιγυπτιακού λαού στηρίζει τους ισλαμιστές και ένα εξίσου μεγάλο τους απεχθάνεται, είναι πολύ δύσκολο να φτιαχτεί βιώσιμη κυβέρνηση εθνικής ενότητας που θα μακροημερεύσει. Γιατί να μην κάνουν οι ισλαμιστές αυτό που έκαναν οι αντίπαλοι του Μόρσι;  Τι θα κάνουν οι ένοπλες δυνάμεις;  Πως θα δικαιολογήσουν την αδράνειά τους εάν ξεκινήσει να στήνεται το ίδιο σκηνικό από την… ανάποδη;  Προς το παρόν, για να μη βρεθούν σε δυσμενή θέση οι στρατηγοί εξέδωσαν εντάλματα σύλληψης για 300 στελέχη των Αδελφών Μουσουλμάνων… Η δυσαρέσκεια όμως απέναντι στην όποια κυβέρνηση θα είναι νομοτελειακή. Η οικονομική κατάσταση στην ήδη φτωχή χώρα είναι κάκιστη, οπότε το περιθώριο κοινωνικής ανοχής στα οικονομικά μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν θα είναι από ελάχιστη έως μηδενική. Με απλά λόγια, η προοπτική για την Αίγυπτο δεν είναι καλή και αυτό φανταζόμαστε ότι θα αποδειχθεί πολύ σύντομα. Αυτό θα έχει και περιφερειακές επιπτώσεις. Οι ισλαμιστές στην Αίγυπτο μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις σχέσεις τους με τη Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας για να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα και να υπονομεύσουν την αποδοχή των ενόπλων δυνάμεων. Ήδη, από το Κάιρο μεταδίδεται ότι έχουν συλληφθεί τέσσερα φερόμενα ως μέλη της Χαμάς με την υποψία ότι σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση… Οι προβοκάτσιες μπορεί να είναι στην ημερήσια διάταξη… Ας μην ξεχνάμε ότι ο γιατρός και διάδοχος του Οσάμα μπιν Λάντεν στην ηγεσία της Αλ Κάιντα είναι ο Αιγύπτιος Αϊμάν Αλ Ζαουάχρι, ο αδερφός του οποίου Μοχάμεντ, ηγείται των σαλαφιστών που επιδιώκουν τη τζιχάντ, αν και προς το παρόν το σαλαφιστικό κόμμα Αλ Νουρ συνεργάζεται με το στράτευμα… Πηγή Η σύλληψη του Μόρσι

Η κυβέρνηση Μέρκελ Posted: 04 Jul 2013 03:45 AM PDT Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος Στην Ευρώπη φαίνεται να επιβάλλεται η καγκελάριος, επιλέγοντας τους υπουργούς της σε όλες τις χώρες, αν και στη Γαλλία η ακροδεξιά ανακοινώνει πραξικόπημα εναντίον του Ευρώ – ενώ στη Βρετανία προετοιμάζεται η ιδιωτικοποίηση και της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης "Είναι γνωστό το ότι, κάθε δύναμη διαφθείρει - ενώ η απόλυτη δύναμη διαφθείρει απόλυτα (Acton). Η ισχύς όμως των νόμων δεν έγκειται στην καθολική επικύρωση τους και στην προστατευτική δύναμη του κράτους που τους επιβάλλει, αλλά στην προθυμία του ατόμου να υπακούει σε αυτούς - δηλαδή, στην «ηθική βούληση» του ατόμου, η οποία είναι πολύ συχνά προϊόν φόβου, δειλίας, κουτοπονηριάς και αποφυγής των ευθυνών" (Barker με επεμβάσεις).     Η Πορτογαλία ευρίσκεται προ των πυλών του χάους, αφού τόσο η πολιτική λιτότητας, όσο και η κυβέρνηση καταρρέουν παταγωδώς. Προφανώς δεν είναι τόσο εύκολο, όσο φαίνεται, να εφαρμόζει κανείς μία πολιτική εναντίον του λαού, υπακούοντας στις εντολές της σκιώδους διακυβέρνησης των δανειστών (με εξαίρεση ίσως την Ελλάδα, η οποία έχει υποταχθεί πλήρως). Δύο σημαντικά μέλη της πορτογαλικής κυβέρνησης υποχώρησαν μπροστά στην «πίεση των δρόμων» και παραιτήθηκαν – αδυνατώντας να υπηρετήσουν μία πολιτική, η οποία οδηγεί τη χώρα τους στην απόλυτη καταστροφή. Με το χρέος να αυξάνεται κατά 7,1% στο πρώτο τρίμηνο του έτους (έλλειμμα προϋπολογισμού), ξεπερνώντας το 124% του ΑΕΠ, η επιστροφή στις αγορές αποτελεί όνειρο θερινής νύχτας – όσο και αν θα το ήθελε ο ηγεμόνας: η Γερμανία. Όπως φαίνεται από το διάγραμμα Ι που ακολουθεί, παρά το ότι οι εξαγωγές της χώρας αυξήθηκαν και οι εισαγωγές μειώθηκαν, λόγω όμως του περιορισμού της εσωτερικής κατανάλωσης, της φτώχειας και της εξαθλίωσης του πληθυσμού, όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα, η χρεοκοπία παραμένει ένας μεγάλος κίνδυνος.   Όσον αφορά δε το κόστος εργασίας (διάγραμμα ΙΙ), η απόσταση από το γερμανικό μειώθηκε ελάχιστα – αφού η γερμανική κυβέρνηση επιμένει να χρησιμοποιεί τους πολίτες της σαν δούλους, αμείβοντας τους πολύ χαμηλότερα, σε σχέση με την αύξηση της παραγωγικότητας τους (μερκαντιλισμός).   Φυσικά το κόστος δανεισμού της Πορτογαλίας αυξήθηκε κατακόρυφα (spreads), σηματοδοτώντας την επιστροφή της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης – γεγονός που θα υποχρεώσει τον πρόεδρο της ΕΚΤ να εξαργυρώσει την υπόσχεση του από το προηγούμενο έτος, όσον αφορά τη στήριξη του ευρώ με κάθε τρόπο.    Στη Γαλλία τώρα, στην οποία ο αδύναμος και μάλλον ανεπαρκής σημερινός πρόεδρος αποτελεί το μεγαλύτερο κίνδυνο της Ευρωζώνης, το εθνικιστικό κόμμα υπόσχεται δημοψήφισμα στους Πολίτες – έτσι ώστε να αποφασίσουν οι ίδιοι εάν θέλουν να διατηρήσουν το ευρώ ή να επιστρέψουν στο φράγκο. «Εκλέξτε μας και το ευρώ θα αποτελέσει ιστορία, παρελθόν», φαίνεται να είναι το σύνθημα της Γαλλίδας ακροδεξιάς πολιτικού.   Η καγκελάριος βέβαια, η οποία φαίνεται να σχηματίζει σταδιακά την κυβέρνηση της Ευρωζώνης (άρθρο μας), ενισχύοντας τους «έπαρχους» της στις επί μέρους χώρες (εικόνα που ακολουθεί), ανησυχεί ιδιαίτερα – εφευρίσκοντας τρόπους καθησυχασμού του πλήθους, όπως την επιδότηση της απασχόλησης των νέων με το αστείο ποσόν των 6-8 δις€.   Από την άλλη πλευρά, η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού συνεχίζεται – αφού στη Βρετανία, σύμφωνα με τα μυστικά σχέδια του υπουργού παιδείας, τα οποία διέρρευσαν στη δημοσιότητα, προγραμματίζεται η ιδιωτικοποίηση 30.000 δημοσίων σχολείων. Ειδικότερα, στόχος είναι η λειτουργία τους ως επιχειρήσεις, έτσι ώστε να είναι εφικτή η αυτόνομη χρηματοδότηση τους από τις αγορές. Το γεγονός αυτό δεν έχει προκαλέσει μόνο την οργή του λαού, αλλά και των συνδικάτων – τα οποία έχουν στο παρελθόν πολλές φορές ηττηθεί κατά κράτος, αδυνατώντας να αντισταθούν στην ορμή του χρηματοπιστωτικού κτήνους. Αρκετά δε από αυτά οφείλουν τις ήττες τους σε μία άνευ προηγουμένου διαφθορά των ηγετικών κυρίως στελεχών τους – όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα, στην οποία έχουν επιβάλλει την εκκωφαντική σιωπή των αμνών που επικρατεί. Οι Έλληνες τώρα, αντί να ορθώσουν το ανάστημα τους μπροστά στην επερχόμενη ολοσχερή λεηλασία τους από τους εισβολείς, με τη συμμετοχή της κυβέρνησης και με την ύπουλη ανοχή/αναμονή της αντιπολίτευσης, κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου – ενώ συνεχίζουν να επιμένουν ανόητα στη διαγραφή χρεών, παρά το ότι γνωρίζουν το μέγεθος των ανταλλαγμάτων, από τις προηγούμενες εμπειρίες τους (ανάλυση).     Ειδικότερα, οι σύνδικοι του διαβόλου είναι αρκετά έμπειροι (οι μέθοδοί τους στη ανάλυση μας «Συνθήκες εκτάκτου ανάγκης»), ώστε να γνωρίζουν πως η σημερινή κυβέρνηση συνεργασίας είναι καταδικασμένη σε αποτυχία – κάτι που θα επιδιώξουν φυσικά και οι ίδιοι (ΔΝΤ), έχοντας πεισθεί πλέον για τις προθέσεις της Γερμανίας (την οποία έχει μάλλον επιλέξει ο πρωθυπουργός).   Ακόμη όμως και να μην ήταν έτσι, το ΔΝΤ γνωρίζει πολύ καλά ότι, η λεηλασία μίας χώρας είναι πολύ πιο εύκολη, εάν κυβερνάει μία «σοσιαλιστική» παράταξη – αφού τότε ο λαός δεν έχει άλλες επιλογές και δεν εξεγείρεται τόσο εύκολα. Σε κάθε περίπτωση, όπως συνέβη και στην Τουρκία το 2001 (ανάλυση μας), η μία κυβέρνηση δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες λεηλασίας (υπογράφει μνημόνια, ψηφίζει νόμους κλπ.), ενώ η επόμενη είναι αυτή που θέτει σε εφαρμογή όλα τα μέτρα εξαθλίωσης – ισχυριζόμενη ως συνήθως ότι φταίει η προηγούμενη.  Πηγή