στις Τρίτη, 15 Οκτωβρίου 2013 - 2:01 μ.μ.
Του
Γιάννη Λαζάρου. Να φτάνεις στα 76 σου
χρόνια και να σε καθίζει στο σκαμνί όλο
το καθικοσύστημα. Μόνο καθίκι πολιτικός,
καθίκι αστυνομικός, καθίκι κατήγορος
και καθίκι δικαστής μπορεί να είσαι
για να φτάνεις στο σημείο να στήνεις
στον τοίχο της απολογίας μία κυρία που
δεν φοβήθηκε τους κατασταλτικούς
μηχανισμούς και άσκησε βία υπερασπιζόμενη
όχι την ζωή της, όχι την πετσοκομμένη
σύνταξή της, όχι την λειψή ιατροφαρμακευτική
της περίθαλψη, αλλά το Δίκαιο.
Μάς πήραν σβάρνα να βλέπουμε καθημερινά την φάτσα του κάθε πρεζομένου που θέλει να λέγεται πολιτικός και δημοσιογράφος και δεν έχουμε σε πρωτοσέλιδο το πρόσωπο αυτής της γυναίκας που μάς ξελάσπωσε όλους. Αναζητώ αυτή την κυρία σε κάποιο στιγμιότυπο της αντίστασης των κατοίκων του χωριού Μεγάλη Παναγιά ενάντια στα ΜΑΤ και στην Ελ Ντοράντο. Θέλω να τη δω να ασκεί βία. Θέλω να μάθω πώς είναι να είσαι 76 χρονών και να μην φοβάσαι να στύψεις με τις χούφτες σου τον πρώτο ματατζή που θα βρεθεί μπροστά σου όταν εσύ υπερασπίζεσαι την ίδια την Ζωή. Να πάρω μαθήματα δίκαιης βίας αφού το Κράτος έχει δικαίωμα να νομιμοποιεί μόνο τη βία που προέρχεται από την πλευρά του, της άδικης δηλαδή. Να πάρω λίγο κουράγιο, βρε αδερφέ.
Γεννημένη το 1937 αυτή η κυρία. Κάθομαι και μετράω σε τι ηλικία ήταν όταν έκαναν ντου οι Ιταλοί, πόσο ήταν στο ντου των Γερμανών, στο ντου των Εγγλέζων, στο ντου των παρακρατικών, στο ντου των χουντικών και πάει λέγοντας. Είναι μία ολόκληρη ζωή σε άμυνα. 76 χρόνια άμυνας και φθάνει αυτό το Κράτος να την κατηγορεί για επίθεση, να την στήνει στο εδώλιο τώρα που η όρασή της δεν είναι και τόσο καλή για να δει κατάματα τους εκτελεστές της.
Το κάθε μοσχαναθρεμμένο που δεν μάτωσε ποτέ σε καμία αλάνα της ζωής θέλει να διαχωρίσει την βία σε νόμιμη και παράνομη. Ξέρει ότι αν δεν το κάνει αυτό, το αφράτο μαγουλάκι του θα φάει σκαμπίλι αργά ή γρήγορα, θα βρεθεί στο σημείο να πονέσει. Έλα όμως που υπάρχουν και οι κυρίες της ζωής που ματώνουν από την ώρα που γεννιούνται, που βία για αυτές είναι ο τρόπος υπεράσπισης της ζωής τους, της οικογένειάς τους, του σπιτιού τους της ίδιας τους της πατρίδας. Υπεράσπιση του κομματιού της γης που θα τις θάψουν.
Σ΄ αυτή την χώρα κάποιοι άνθρωποι σαν την κυρία της Μεγάλης Παναγιάς (που δυστυχώς ούτε το όνομά της δεν ξέρω) φοράνε τα αντρίκια παντελόνια στην καρδιά τους όταν οι κρατούντες αποφάσισαν να κρυφτούν πίσω από τη νόμιμη βία φορώντας κατάσαρκα φούστες κλαρωτές.
Δεν θα μπω στην διαδικασία καν να πω ότι τα έβαλαν με μία ηλικιωμένη γυναίκα γιατί τελικά το μέλλον της Ελλάδας δεν είναι στις κομματοθρεμμένες νεολαίες αλλά σε εκείνα τα νιάτα που έκλεισαν τα 76 τους χρόνια.
lazarouyiannis.blogspot.gr
Μάς πήραν σβάρνα να βλέπουμε καθημερινά την φάτσα του κάθε πρεζομένου που θέλει να λέγεται πολιτικός και δημοσιογράφος και δεν έχουμε σε πρωτοσέλιδο το πρόσωπο αυτής της γυναίκας που μάς ξελάσπωσε όλους. Αναζητώ αυτή την κυρία σε κάποιο στιγμιότυπο της αντίστασης των κατοίκων του χωριού Μεγάλη Παναγιά ενάντια στα ΜΑΤ και στην Ελ Ντοράντο. Θέλω να τη δω να ασκεί βία. Θέλω να μάθω πώς είναι να είσαι 76 χρονών και να μην φοβάσαι να στύψεις με τις χούφτες σου τον πρώτο ματατζή που θα βρεθεί μπροστά σου όταν εσύ υπερασπίζεσαι την ίδια την Ζωή. Να πάρω μαθήματα δίκαιης βίας αφού το Κράτος έχει δικαίωμα να νομιμοποιεί μόνο τη βία που προέρχεται από την πλευρά του, της άδικης δηλαδή. Να πάρω λίγο κουράγιο, βρε αδερφέ.
Γεννημένη το 1937 αυτή η κυρία. Κάθομαι και μετράω σε τι ηλικία ήταν όταν έκαναν ντου οι Ιταλοί, πόσο ήταν στο ντου των Γερμανών, στο ντου των Εγγλέζων, στο ντου των παρακρατικών, στο ντου των χουντικών και πάει λέγοντας. Είναι μία ολόκληρη ζωή σε άμυνα. 76 χρόνια άμυνας και φθάνει αυτό το Κράτος να την κατηγορεί για επίθεση, να την στήνει στο εδώλιο τώρα που η όρασή της δεν είναι και τόσο καλή για να δει κατάματα τους εκτελεστές της.
Το κάθε μοσχαναθρεμμένο που δεν μάτωσε ποτέ σε καμία αλάνα της ζωής θέλει να διαχωρίσει την βία σε νόμιμη και παράνομη. Ξέρει ότι αν δεν το κάνει αυτό, το αφράτο μαγουλάκι του θα φάει σκαμπίλι αργά ή γρήγορα, θα βρεθεί στο σημείο να πονέσει. Έλα όμως που υπάρχουν και οι κυρίες της ζωής που ματώνουν από την ώρα που γεννιούνται, που βία για αυτές είναι ο τρόπος υπεράσπισης της ζωής τους, της οικογένειάς τους, του σπιτιού τους της ίδιας τους της πατρίδας. Υπεράσπιση του κομματιού της γης που θα τις θάψουν.
Σ΄ αυτή την χώρα κάποιοι άνθρωποι σαν την κυρία της Μεγάλης Παναγιάς (που δυστυχώς ούτε το όνομά της δεν ξέρω) φοράνε τα αντρίκια παντελόνια στην καρδιά τους όταν οι κρατούντες αποφάσισαν να κρυφτούν πίσω από τη νόμιμη βία φορώντας κατάσαρκα φούστες κλαρωτές.
Δεν θα μπω στην διαδικασία καν να πω ότι τα έβαλαν με μία ηλικιωμένη γυναίκα γιατί τελικά το μέλλον της Ελλάδας δεν είναι στις κομματοθρεμμένες νεολαίες αλλά σε εκείνα τα νιάτα που έκλεισαν τα 76 τους χρόνια.
lazarouyiannis.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΑΣ ΕΔΩ ΑΛΛΑ ΣΤΟ "ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ"
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.