Έμφανίστηκε νέο είδος θηλαστικού

Σκουριές: Έμφανίστηκε νέο είδος θηλαστικού

του Νίκου Καρανίκα

Την Κυριακή 21/10/12 στο βουνό Κάκαβο της Χαλκιδικής έκανε την εμφάνισή του ένα νέο είδος θηλαστικού που μετά από κάποια χρόνια εκπαίδευσης στα ανθρώπινα κορμιά των διαδηλωτών, με αίμα και χημικά, κατέληξε να κανιβαλίζει.

Ο κανιβαλισμός αυτών των θηλαστικών δεν έχει κανόνες, αξίες, ιδανικά. Δεν συμπεριφέρεται με όρους πολεμικούς, εχθρότητας και αντιπάθειας.

Έχει χαρακτηριστικά τυφλής βίας, ωμής έκφρασης της επιθυμίας για πόνο από βασανισμό με συνοδεία προσβολής της αξιοπρέπειας και αδιαφορία για τον θάνατο- λόγω της απόλαυσης των πράξεων.

Δεν συμπεριφέρθηκαν ούτε ως πολεμιστές σε πόλεμο, που σέβονται την ήττα του εχθρού που υποχώρησε μεταφέροντας τα θύματά του.

 

Η διαμαρτυρία των κατοίκων της Χαλκιδικής, μαζί με ανθρώπους της ευρύτερης περιοχής, έλαβε τέλος λόγω της στρατιωτικής υπεροχής των ΜΑΤ και των χημικών που έριχναν, μαζί με σφαίρες πλαστικές και καπνογόνα.

Αρχίσαμε να φεύγουμε υποχωρώντας, μαζεύοντας ανθρώπους κάθε ηλικίας που έπεφταν στο χωματόδρομο αλλά και στις φυλλωσιές μέσα στο δάσος.

Ένα τόσο όμορφο μέρος άρχισε να γίνεται πεδίο βαρβαρισμού από τα θηλαστικά του κράτους. Έριχναν τις σφαίρες λες και είναι ευχές, λόγια και βρισιές και όχι κάτι που οδήγησε κόσμο σε νοσοκομεία, με ράμματα, λάμες και γύψους.

Τα περισσότερα καπνογόνα, που εκτοξεύονταν από όπλα και όχι από φαντασία, ρίχνανε οριζόντια κατευθείαν επάνω μας, στα κορμιά μας και μόνο χάριν της ανθρωπιάς που αψηφούσε τον κίνδυνο και σταμάταγε να τρέχει για να σωθεί σηκώνοντας τραυματίες, κουβαλώντας λιπόθυμα άτομα είτε από τα χημικά είτε από το χτύπημα του καπνογόνου στο κεφάλι.

Τα έβλεπα να γίνονται και δεν προλάβαινα να τα αντιμετωπίσω. Ανάλογα πράγματα ξαναζήσαμε και σε άλλες διαδηλώσεις και η ψυχραιμία μου με συνόδευε, μπορούσα να φανταστώ ότι υπάρχει χειρότερα αλλά όχι κάτι τόσο διαφοροποιημένο, τόσο απάνθρωπο.

 

Είχαμε τελειώσει, φεύγαμε με τα πόδια και κατευθυνόμασταν στα παρκαρισμένα οχήματα και μόλις βγήκαμε στο δημόσιο δρόμο αρχίσαμε να βάζουμε τραυματίες στα αυτοκίνητα που ήταν εκεί παρκαρισμένα.

Κοιτάγαμε να δούμε απώλειες, μετράγαμε χαμένους στο δάσος, υποθέταμε συλλήψεις και έμπαιναν όλοι στα αυτοκίνητα και στις καρότσες τους.

Είχε τελειώσει νομίζαμε η μάχη, η διαδήλωση, η κατάσταση με τα ΜΑΤ και φεύγαμε, όλος ο κόσμος, μέχρι που είδαμε τους κανιβάλους να πηδάνε στον δρόμο...αφού μας ακολουθούσαν εφτάμιση χιλιόμετρα, σε απόσταση ενός χιλιομέτρου, σαν ύαινες περιμένοντας να ξαποστάσουμε αμέριμνοι.

 

Πρώτη φορά είδα και έζησα τέτοια βια, τέτοια βαρβαρότητα.

Δεν το πίστευα, ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο και μάλιστα από κρατικούς υπαλλήλους. Πέταγαν ασταμάτητα τα χημικά και τα καπνογόνα πάνω μας και όρμησαν στα αυτοκίνητα και τράβαγαν τον κόσμο έξω και τον χτύπαγαν πριν τον συλλάβουν.

Κόσμος πάνω σε καρότσες των αγροτικών αυτοκινήτων βρέθηκαν αντιμέτωποι με κανιβάλους που τους έριχναν καπνογόνα, πριν τους βασανίσουν.

Σπάσανε τα παρμπρίζ και πετάξανε μέσα στα αμάξια χημικά καπνογόνα οδηγώντας τον κόσμο που ήταν μέσα σε ασφυξία και σύγκρουση με άλλα αυτοκίνητα αφού τίποτα δεν βλέπανε και δεν μπορούσαν να κάνουν.

Έτσι είδα και τις συντρόφισσες να πετάγονται και να χάνονται από το οπτικό πεδίο μου και με το ζόρι σκεφτόμουνα τι να κάνω μέσα στην αδυναμία μου να περπατήσω προς το μέρος τους λόγω των χημικών.

Σ' αυτό το αγροτικό ο οδηγός, ένας ηλικιωμένος, πάλευε μέσα στην ασφυξία του να μη πατήσει άνθρωπο , να μην τρακάρει σε αυτοκίνητο, να μη σκοτώσει και σκοτωθεί. Το έβλεπα και δεν μπορούσα να κάνω κάτι, όταν είδα τους κανιβάλους να τρέχουν επάνω του και κατάλαβα ότι θα συλληφθεί αλλά που να φανταστώ ότι θα του απαγγείλουν και κατηγορία ανθρωποκτονίας αρχικά και μετά για σωματική βλάβη.

Ακινητοποίησαν αυτοκίνητο, έβγαλαν ηλικιωμένη γυναίκα, την έσυραν με βία, την διέταξαν ουρλιάζοντας να γονατίσει και της σπάσανε το πόδι πατώντας την με την μπότα του ο κανίβαλος ματατζής.

 

Η κατάσταση ήταν διαφορετική από κάθε άλλη που είχα ζήσει, όχι μόνο στην χώρα μας αλλά και σε άλλα κράτη.

Η άμυνά μας στον βρώμικο πόλεμό τους και στην ωμή βία των προηγούμενων διαμαρτυριών μας οδήγησε στην αυτοάμυνα των αντιασφυξιογόνων μασκών, του πετροπόλεμου και των βεγγαλικών σε κοκτέιλ οινοπνεύματος [που πουλιούνται νόμιμα και είναι ακίνδυνα για την ρόμποκοπ εξάρτηση των κανιβάλων ματ] και το αποδείξαμε γιατί όταν βρεθήκαμε σώμα με σώμα και για ώρα μιλώντας τους για το άδικο της εταιρίας που προστατεύουν, λες και είναι ιδιωτική αστυνομία ή ακόμα και όταν τους βρίζαμε που μας μαγνητοσκοπούσαν.

Δεν τους πετάξαμε τίποτα ακόμα και όταν βάλανε μόνοι φωτιά στο δάσος, λίγο πιο δίπλα τους και κυνικά μπροστά στα μάτια μας. Τα χρησιμοποιήσαμε μόνο όταν μας επιτέθηκαν ωμά κατάμουτρα με καπνογόνα, χημικά και πλαστικές πέτρες και πιστεύαμε ότι με βεγγαλικά θα σταματήσουν για λίγα δευτερόλεπτα να μπορέσουμε να φύγουμε και να γλυτώσουμε από την λύσσα τους.

Ξεκίνησαν να μας επιτίθενται γιατί κάποια πέτρα πετάχτηκε σε μια ασπίδα και αυτό, αφού πρώτα έσκασε μισό μέτρο από αυτήν. Τέτοια ήταν η παράβαση που κάναμε και οι ρόμποκοπ κανίβαλοι όρμηξαν σε ηλικιωμένα άτομα, παιδιά, άντρες και γυναίκες.

Ήταν τέτοια η λύσσα τους που βάραγαν εκτός από μας τους ανθρώπους, και τους θάμνους τα δέντρα, τα αυτοκίνητα.

Ο κανιβαλισμός κάποιων μεταλλωρύχων με φόβισε πιο πολύ, αφού εμφανίστηκαν μπροστά από τα ματ, στο τέλος όταν νύχτωσε και είχαν φύγει σχεδόν όλοι οι άνθρωποι. Ψάχνανε στα δρομάκια και στα χωράφια να βρούνε διαδηλωτή που ξέμεινε καθώς προσπαθούσε να γλυτώσει από τα ΜΑΤ και βρωμούσανε ανθρωποφαγία.

 

Ο κανιβαλισμός των ματ της ελληνικής αστυνομίας και κατά επέκταση της ίδιας της αστυνομίας ταιριάζει στην πολιτική της κυβέρνησης που είναι υποτελής στα συμφέροντα των εταιριών, των μνημονίων και υπηρετεί το χρήμα.

Τα ΜΜΕ στην ίδια ρότα, πρόδρομοι του σημερινού κανιβαλισμού, έχουν, στην καλύτερη, αποσιωπήσει το συμβάν στα μεταλλεία -ορυχεία της Χαλκιδικής.

Ο βρώμικος ρόλος τους όμως αποδεικνύεται με την παραποίηση της πραγματικότητας. 

Η κυβέρνηση με την γνωστή της κυνικότητα αντιμετώπισε τα θύματα ως εγκληματίες και εχθρούς της ανάπτυξης. 

 

Αν δεν σπάσουμε την σιωπή, αν δεν σταματήσουμε τα μεταλλεία, τον Μπόμπολα, τον Πάχτα και την καναδική Eldorado, τότε θα καταντήσουμε ζόμπι γιατί θα μας κυβερνάνε κανίβαλοι.

Αυτό που θα διατηρήσει στην ζωή τον κανιβαλισμό των ματ είναι η εξουσία του κράτους που τους έχει παραχωρηθεί και της ανοχής από πλευράς του φορολογούμενου κόσμου, για να μην πω της ανοχής του πολιτικού κόσμου.

Τα χθεσινά στην πανέμορφη Χαλκιδική δεν πρέπει να τα συνηθίσουμε, δεν πρέπει να τα αφήσουμε να καταστρέψουν το αύριο, όλης της περιοχής. 

Δεν θέλω να ξαναζήσω αυτά που έζησα με τους κανιβάλους της αστυνομίας και γιαυτό θα κρατήσω μόνο τις υπέροχες στιγμές αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων που δίχως να γνωρίζονται και μόνο με τον ευγενή σκοπό να σωθεί το μέλλον μας από την περιβαλλοντική καταστροφή έκανε το θαύμα ώστε να μην θρηνούμε θύματα, ανθρώπινες ζωές.

Φτάνει πια με τον δισταγμό μας και την παθητικότητα. Ας βγούμε μπροστά για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ας οργανώσουμε την αγριότητα της ανθρωπιάς μας.

 

Η Χαλκιδική είναι όλων μας, εκτός των κανιβάλων και των εταιριών. Να την υπερασπιστούμε τώρα, για να μην πούμε, όπως λέει ένας φίλος μου από τον Γιδά: 'σαν την Χαλκιδική δεν ΕΙΧΕ!'

ΥΓ:Αφού για την κυβέρνηση μετράνε τα χρήματα, τότε ως φορολογούμενος πολίτης είναι λογικό να απαιτώ την απομάκρυνση των ματ από τα βουνά , να πάψει να παίζει τον ρόλο της ιδιωτικής αστυνομίας η ‘ελληνική αστυνομία’ γιατί την πληρώνω εγώ και οι άλλοι φορολογούμενοι.

Ως πολιτισμένος άνθρωπος, μέλος αυτής της πολιτείας απαιτώ την απόλυση της κανιβαλικής ομάδας με το όνομα ΜΑΤ που ήταν στην δολοφονική επίθεση και την παραδειγματική τιμωρία τους.

Τέλος, κύριε υπουργέ Δένδια, αν αισθάνεστε άσχημα με την κανιβαλική παρέα τότε παραιτηθείτε ή απολύστε τους για να μην μείνετε στην ιστορία ως ο υπουργός των κανιβάλων.

Αναδημοσίευση από το blog πεταλούδα

Πηγή: http://alterthess.gr

Επιλογή: Σίσσυ Κ.