Ας μιλήσουμε επιτέλους! 28-4-13

---

• Οι Γερμανοί στην Αθήνα – τότε και τώρα
• Οι νόμοι του ελληνικού κράτους δεν είναι η πολιτική θέληση του ελληνικού λαού
• Η λιτότητα πέτυχε, ο ασθενής απέθανε
• Πούτιν: Στελέχη της CIA συμβούλευαν τον Ρώσο υπ. Ιδιωτικοποιήσεων επί εποχής «Καταστρόικα»
• Τα όρια και οι κίνδυνοι που προκύπτουν όταν τα ξεπερνάς
• Δεν φταίει η ανίκανη κυβέρνηση αλλά η ανύπαρκτη αντιπολίτευση
• ΟΠΑΠ
• Η Google εξαφάνισε την Σάμο από τον χάρτη
• Στο στόχαστρο οι Χριστιανοί
• Eπείγει να βρούμε πυξίδα
• Δεν μπορεί ο Ακης "να τα έφαγε μόνος του"
• Το δίκαιο των Δανειστών
• Λαθρομετανάστες στην Σαμοθράκη; Γιατί άραγε;
• Ρωσία – Βενεζουέλα: Κοινά σχέδια στον τομέα του πετρελαίου
• Πρόγευση Νέας Τάξης Πραγμάτων στη Βοστώνη;
• Η απαγωγή των μητροπολιτών του Χαλεπίου και η ελληνική εξωτερική πολιτική
• Ο Αλ. Μεντβέντεφ «καρφώνει» τους Γερμανούς
• Η απάτη της ανανέωσης
• Συγκρίσεις που αποφεύγονται...
• Κοινωνική έκρηξη και πτώση της κυβέρνησης περιμένουν οι ξένοι διπλωμάτες στην Ελλάδα
• Τουρκοξεσάλωμα ΔΗΜΑΡατων στην ελληνική Θράκη…
• Ανίκανο το πολιτικό σύστημα για να γκρεμίσει την εμετική συγκυβέρνηση
• Ασσύμετρες συγκυρίες
• Bitcoin: Το νόμισμα του μέλλοντος ή μια νέα διαδικτυακή πυραμίδα;
• Φοβούνται για αντίδραση των λαθρομεταναστών λόγω "Μανωλάδας"

Οι Γερμανοί στην Αθήνα – τότε και τώρα Posted: 28 Apr 2013 09:10 PM PDT Γράφει ο Μακεδών Τα χαράματα της 27ης Απριλίου 1941(Κυριακή του Θωμά), οι ακροατές του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών άκουγαν τον εκφωνητή Κωνσταντίνο Σταυρόπουλο να μεταδίδει με τη χαρακτηριστική φωνή του τις τελευταίες ελεύθερες φράσεις: «Εδώ αι ελεύθεραι ακόμη Αθήναι... Έλληνες! Οι Γερμανοί εισβολείς ευρίσκονται εις τα πρόθυρα των Αθηνών. Αδέλφια! Κρατήστε καλά μέσα στην ψυχή σας το πνεύμα του μετώπου. Ο εισβολεύς εισέρχεται με όλας τας προφυλάξεις εις την έρημον πόλιν με τα κατάκλειστα σπίτια. Έλληνες! Ψηλά τις καρδιές»! Η πόλη ήταν πράγματι έρημη. Η Ελλάδα εξαντλημένη από τις ηρωικές μάχες κατά των Ιταλών και Αλβανών στα βορειοηπειρωτικά βουνά, είχε συνθηκολογήσει για να αποφευχθεί μια μάταιη αιματοχυσία, αντιμέτωπη με έναν παντοδύναμο εχθρό -και σύμμαχο την Βουλγαρία- που μόνον από τους Έλληνες είχε βρει μέχρι τότε αντίσταση. Αν αναζητήσει κάποιος φωτογραφίες της εποχής, από την προέλαση των Γερμανών στις πρωτεύουσες των άλλων χωρών που είχε καταλάβει, και τις συγκρίνει μ' αυτές της εισόδου του στην Αθήνα (με τα γερμανικά αεροπορικά σμήνη να πετούν επιδεικτικά σε χαμηλό ύψος), θα καταλάβει την διαφορά. Εδώ, υπήρχε ένας βουβός πόνος που διαχεόταν μέσα στα κατάκλειστα σπίτια. Εκεί -ιδιαίτερα σε Ολλανδία και σκανδιναβικές χώρες- είχαν βγει στους δρόμους για να χειροκροτήσουν τους Γερμανούς εισβολείς. Την ώρα κατά την οποία τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Αθήνα, η Πηνελόπη Δέλτα πίνει το περιεχόμενο ενός φυαλίδιου με δηλητήριο (προσπάθησαν να την κρατήσουν στην ζωή, αλλά τελικά «φεύγει» πέντε ημέρες αργότερα, στις 2 Μαΐου 1941). Άφησε ένα σημείωμα:  «Παιδιά μου, ούτε παπά, ούτε κηδεία. Παραχώστε με σε μια γωνιά του κήπου, αλλά μόνο αφού βεβαιωθείτε ότι δεν ζω πια. Φροντίστε τον πατέρα σας. Τον φιλώ σφιχτά. Π.Σ. Δέλτα».  Στην ταφή της, στον κήπο της Κηφισιάς, ιερουργεί μόνος ο παλιός φίλος της Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος. Η Πηνελόπη Δέλτα και ο αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος (που παραιτήθηκε αρνούμενος να ορκίσει την κυβέρνηση, την οποία τοποθέτησαν οι Γερμανοί) άφησαν Ημερολόγιο. Και οι δυο γράφουν για εκείνο πρωινό, ότι κυκλοφόρησε στην Αθήνα η είδηση, πως ο Έλληνας στρατιώτης Κουκκίδης, φρουρός της σημαίας στην Ακρόπολη, υπέστειλε την σημαία όταν ανέβηκαν οι Γερμανοί στον Ιερό Βράχο, τυλίχτηκε μ' αυτήν, και έπεσε από τον βράχο. Σήμερα οι Γερμανοί ξαναήρθαν. Αυτή τη φορά ύπουλα. Και αφού το σύστημα τούς προετοίμασε το έδαφος, δουλεύοντας επί μακρά σειρά ετών και εξαγοράζοντας συνειδήσεις, που τότε δεν μπόρεσαν. Τότε το πλεονέκτημά τους ήταν οι σιδηρόφραχτες στρατιές τους. Τώρα, το μέταλλο των κανονιών τους, αντικαταστάθηκε από το μέταλλο της πέννας των τραπεζιτών. Τότε, είχαμε συμμάχους. Τώρα είμαστε μόνοι μας. Τότε, έφυγαν σε 3,5 χρόνια. Τώρα, πέρασαν ήδη τρία, κι ακόμη βρισκόμαστε στην αρχή. Αλλά, το κυριότερο… Τότε υπήρχε εθνικό φρόνημα. Οι «δήθεν» δεν είχαν μπορέσει να υποσκάψουν το φρόνημα του λαού. Τώρα, ο καθένας μόνος του. Και όχι μόνον αυτό. Αλλά -διαπιστώθηκε πια- ότι παίζονται άσχημα παιχνίδια πίσω από την πλάτη μας. Η αμερικανογερμανική σύγκρουση, μεταφέρθηκε ουσιαστικά στη χώρα μας. Και στη μάχη δολαρίου κατά ευρώ, συμμετέχουν πολιτικοί φορείς και πρόσωπα, πάντα βέβαια με περικάλυμμα «το συμφέρον του ελληνικού λαού» (όσοι δεν κατανόησαν ακόμη τι παίζεται, ελπίζεται να το κατανοήσουν σύντομα, για να μη επιτρέψουν πάλι σε πολιτικούς να τους εμπαίξουν). Για κατακλείδα, ας σημειωθεί το οξύμωρο.   Τότε αντιμετωπίσαμε τους κατακτητές Γερμανούς και με το αντάρτικο.   Τώρα ζητάμε από τους κατακτητές Γερμανούς να μας λυπηθούν. Πηγή: Βόρεια

Οι νόμοι του ελληνικού κράτους δεν είναι η πολιτική θέληση του ελληνικού λαού Posted: 28 Apr 2013 01:58 PM PDT Εγινε μια δημοσκόπηση για λογαριασμό ενός ραδιοσταθμού. (Την πληροφορήθηκα από το ιστολόγιο του Πέτρου Χασάπη). Τα ευρήματα της δημοσκόπησης αυτής είναι από τα πιο …ενδιαφέροντα που έχουν εμφανιστεί τελευταία σε δημοσκόπηση. Συνοπτικά λοιπόν, και κατά την δημοσκόπηση πάντα, η ελληνική κοινωνία έχει την εξής γνώμη: 76% – η χώρα βαδίζει σε λάθος κατεύθυνση. 90% – ο μέσος έλληνας νιώθει αβεβαιότητα για το προσωπικό του μέλλον. 86% – η οικονομική του κατάσταση έχει χειροτερέψει. 60% – κανένας για καταλληλότερος πρωθυπουργός. 59% – κανένα κόμμα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την διαφθορά. 58% – κανένα κόμμα δεν ανταποκρίνεται στις ελπίδες/προσδοκίες του μέσου έλληνα. 54% – κανένα κόμμα δεν έχει καλύτερες προτάσεις για τον τόπο από τα άλλα κόμματα. 86% – ο κατώτατος μισθός πρέπει να επανέλθει στο επίπεδο που είχε πριν τα μνημόνια. 86% – φορολογική αλλαγή και φορολόγηση του μεγάλου πλούτου. 84% – διαγραφή του ελληνικού δημόσιου χρέους. 77% – κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων. 70% – ο δημόσιος και ο φυσικός πλούτος να μην περάσουν σε ιδιωτικά χέρια. 51% – οι τράπεζες να περάσουν σε δημόσιο-κρατικό έλεγχο ώστε να γίνει οικονομική ανάπτυξη. 47% – δηλώνουν κομματική προτίμηση. 37% – δηλώνουν πως θα απέχουν στις εκλογές. 10% – δηλώνουν αναποφάσιστοι. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Ενα και μοναδικό είναι το πρόβλημά μας: Εμείς, ο λαός, (οι "μάζες"), δεν έχουμε καμμία πολιτική εξουσία. Και έτσι, ΔΕΝ μπορούμε όλα τα παραπάνω να τα κάνουμε νόμο. Νόμους. Αυτό είναι, ίσως, και το μοναδικό πρόβλημα που έχουμε. Ολα τα άλλα μας προβλήματα είναι αποτελέσματα αυτού του βασικού μας προβλήματος. Εκείνοι που κατέχουν την νομοθετική εξουσία στα χέρια τους κάνουν νόμους οι οποίοι δίνουν ασυλία στους τραπεζίτες και οι οποίοι νόμοι θεωρούν "έκφραση ευγνωμοσύνης" τον χρηματισμό. Νόμοι σου λέει. Κι ενώ νομοθετούν τέτοια, δεν διατρέχουν κανέναν κίνδυνο από την δικαιοσύνη. Απολύτως κανέναν. Εμείς όμως, ο λαός, (οι "μάζες"), δεν μπορούμε να κάνουμε νόμο την πολιτική μας θέληση. Διότι δεν το προβλέπει το "δημοκρατικό" μας πολίτευμα. "Δεν προβλέπεται" που λέγαμε και στο στρατό. Και φυσικά δεν μπορούμε να ασκήσουμε και κανέναν έλεγχο στην δικαιοσύνη, η οποία επικαλούμενη αυτή την αισχρή νομοθεσία, δεν διώκει κανέναν από τους κυρίους που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν, παρότι δεν εφάρμοσαν ποτέ την πολιτική μας θέληση (ούτε και τις υποσχέσεις τους). Και που νομοθετούν και ότι νάναι. Εχουμε λοιπόν, ως κοινωνία, και την σωστή γνώμη για τα συμφέροντά μας και την πολιτική θέληση. Τι δεν έχουμε; ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ. Δεν έχουμε ως λαός την πολιτική και νομοθετική εξουσία για να επιβάλλουμε την πολιτική μας θέληση, με νόμο. Οι νόμοι του ελληνικού κράτους δεν είναι η πολιτική θέληση του ελληνικού λαού. Αυτό μας λένε αυτές οι δημοσκοπήσεις. Και η διορισμένη από την κυβέρνηση δικαιοσύνη, η οποία δεν υπόκειται σε κανέναν λαϊκό έλεγχο, κάνει πως δεν το καταλαβαίνει αυτό. Κατά τα άλλα μας λένε απερίφραστα πως: "είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε". Είναι όμως έτσι; Φταίει άραγε μόνο ο καπιταλισμός; (Στον σοσιαλισμό τι έφταιγε;) Η μήπως, ότι και να γίνει, και σε κάθε οικονομικό σύστημα, φταίμε πάντα εμείς;  Αναρωτιέμαι, αν είχαμε την δυνατότητα ως συγκροτημένος δήμος πολιτών (με την αρχαία ΕΛΛΗΝΙΚΗ έννοια), σε πόσους μήνες θα είχαμε καταφέρει να αποδείξουμε: ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ, ΚΥΡΙΕ! Είναι το πολίτευμα, κύριε. Δώστε στον λαό την νομοθετική εξουσία, και θα στον συγυρίσουμε εμείς και τον καπιταλισμό τους, και τον σοσιαλισμό σου. Θραξ ο Αναρμόδιος ΥΓ. Αυτή η λαβωμένη κοινωνία, αυτή η κοινωνία η μολυσμένη από την διαφθορά και την σαπίλα του κομματικού συστήματος που παρουσιάζεται και για δημοκρατία, αυτή η κοινωνία όμηρος των κομμάτων και των σωματείων-κομματικών παραρτημάτων, αυτή η κοινωνία που με νύχια και με δόντια κρατούν διχασμένη και παραζαλισμένη, αυτή η κοινωνία για την οποία ξοδεύουν τεράστιους πόρους για να μείνει πολιτικό νήπιο, αυτή η κοινωνία στην οποία οι ειδήμονες και οι σοφοί των ηγεσιών των κομμάτων (και των αριστερών κομμάτων που κόπτονται μάλιστα και για τον λαό και για την λαϊκή εξουσία) δεν εξήγησαν ποτέ τι είναι δημοκρατία, έρχεται και μας λέει πως ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΩΜΗ ΤΗΣ. Φαντάσου δηλαδή αυτή την κοινωνία να έχει συγκροτήσει την πολιτική κοινωνία για την οποία μιλάει ο Αριστοτέλης! Φαντάσου δηλαδή αυτή την κοινωνία συγκροτημένο δήμο πολιτών! Γνωρίζετε ότι σύμφωνα με το σύνταγμα της χώρας μας..... Με πλειοψηφία 151 βουλευτών αλλάζουν τα σύνορα της χώρας. Άρθρο: 27 Παράγραφος 1. Με πλειοψηφία 151 βουλευτών ξένα στρατεύματα εγκαθίσταται στη χώρα. Άρθρο: 27 Παράγραφος 2. Με πλειοψηφία 180 βουλευτών εκχωρούνται συνταγματικές αρμοδιότητες σε διεθνή όργανα. Άρθρο: 28 Παράγραφος 2 Με πλειοψηφία 151 βουλευτών γίνεται περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας. Άρθρο: 28 Παράγραφος 3. Απαγορεύεται πρόταση νόμων από τους πολίτες που δεν είναι Βουλευτές ή μέλη της κυβέρνησης. Άρθρο: 73 Παράγραφος 1. Απαγορεύονται δημοψηφίσματα με πρωτοβουλία πολιτών. Άρθρο: 44 Παράγραφος 2. Απαγορεύονται δημοψηφίσματα για νόμους που έχουν ήδη ψηφιστεί και αφορούν δημοσιονομικά θέματα. Άρθρο: 44 Παράγραφος 2. Μόνο η Βουλή αναθεωρεί το Σύνταγμα. Άρθρο: 110 Παράγραφος 2. Η αστυνομία μπορεί να απαγορεύσει τις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις. Άρθρο 11. Παράγραφος 2. Η Βουλή με πλειοψηφία 180 βουλευτών κηρύσσει κατάσταση πολιορκίας και αναστέλλει άρθρα του Συντάγματος που αφορούν ατομικά δικαιώματα. Άρθρο 48. Παράγραφοι 1,6. Η κάθε κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει όπως θέλει το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Άρθρο 22. Παράγραφος 5. Η κάθε κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει όπως θέλει τον εκλογικό νόμο. Άρθρο 54 Παράγραφος 1. Η κάθε κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει όπως θέλει το νόμισμα της χώρας. Άρθρο 80. Παράγραφος 2. Η κυβέρνηση επιλέγει τους προέδρους και αντιπροέδρους του Συμβουλίου Επικρατείας, Αρείου Πάγου και Ελεγκτικού Συνεδρίου. Άρθρο: 90 Παράγραφος 5. Η κυβέρνηση μπορεί να προσβάλλει τις προαγωγές,τοποθετήσεις, μεταθέσεις, αποσπάσεις και μετατάξεις των δικαστικών λειτουργών. Άρθρο: 90 Παράγραφος 3. Μόνο η Βουλή αποφασίζει για τη δίωξη των Βουλευτών. Άρθρο 61 Παράγραφος 2. Άρθρο 62 Παράγραφος 1. Μόνο η Βουλή αποφασίζει για τη δίωξη μελών της κυβέρνησης ή όσων στο παρελθόν διετέλεσαν μέλη της κυβέρνησης. Άρθρο 86 Παράγραφος 1. Μόνο η Βουλή αποφασίζει για το ύψος των αποδοχών των Βουλευτών. Άρθρο 63 Παράγραφοι 1,2. Παρέχει ειδική προστασία στις ναυτιλιακές επιχειρήσεις και στα κεφάλαια εξωτερικού που εισάγονται στη χώρα μας. Άρθρο 107 Παράγραφος 1. Δεν προβλέπεται καμία κύρωση σε Βουλευτές που ψήφισαν αντισυνταγματικούς νόμους. Δείτε το Σύνταγμα της Ελλάδος στην ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων Πηγή

Η λιτότητα πέτυχε, ο ασθενής απέθανε Posted: 28 Apr 2013 12:48 PM PDT Του Γιώργου Παπασωτηρίου Η συνταγή της σκληρής λιτότητας δεν αποδίδει. Το παραδέχονται πλέον και οι πάλαι ποτέ διαπρύσιοι υποστηρικτές της, όπως ο πρόεδρος της ΕΕ, Μ. Χ. Μπαρόζο. Κι έχει απομείνει μόνο του το δίδυμο Μέρκελ-Σόιμπλε να επιμένει περί του αντιθέτου. Σύμφωνα δε με τον Γερμανό υπουργό οικονομικών η Ελλάδα είναι απτό παράδειγμα ότι «Η πολιτική διάσωσης του ευρώ αποδίδει». Συγκεκριμένα, η Ελλάδα «είχε πέρυσι μικρότερο έλλειμμα… ενώ η ανεργία μειώνεται» δήλωσε ο κύριος Β. Σόιμπλε. Όμως, ουδέν ψευδέστερον τούτου, όταν είναι παγκοίνως γνωστό ότι η ανεργία όχι μόνο δεν μειώνεται αλλά ούτε καν επιβραδύνεται, ξεπερνώντας τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ισπανία το 27%. Όσο για το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας μας, αυτό εκτοξεύθηκε στο 10% φέτος λόγω του δανεισμού για τη διάσωση των τραπεζών και αναμένεται να οδηγηθεί στο 15% το 2014, όσο δηλαδή και προ των μνημονίων! Ποια πολιτική λιτότητας, άραγε, πέτυχε; Αλλά δεν είναι ανάγκη να διαψεύσουμε εμείς τον Β. Σόιμπλε, όταν αυτό το κάνει –εκτός από τον Μπαρόζο- η ίδια η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας(Bundesbank), που εκτιμά πως «η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ δεν είναι εγγυημένη». Ακόμη περισσότερο, την άποψη της γερμανικής ηγεσίας δεν τη δέχεται η συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύει η εφημερίδα The Guardian. Ο ευρωσκεπτικισμός, μάλιστα, βρίσκεται στα ύψη και η πτώση της εμπιστοσύνης στους ηγέτες της ΕΕ για τον τρόπο αντιμετώπισης των διαδοχικών οικονομικών κρίσεων είναι τόσο μεγάλη όσο ποτέ άλλοτε. Κι ενώ η αντιμετώπιση της κρίσης σε ολόκληρο τον κόσμο γίνεται με την «κοπή νέου χρήματος», μόνο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν κάνει το ίδιο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Τι επιζητούν οι Γερμανοί; Το σύστημα Μέρκελ θέλει να κερδίσει χρόνο γιατί επιδιώκει να επιβάλλει μία «γερμανική Ευρώπη» χωρίς την προβολή ιδεολογικών προταγμάτων που θα αναμόχλευαν το παρελθόν και θα αποκάλυπταν το σχέδιο για ένα Δ΄ Ράιχ. «Το σχέδιο θα έρθει ''σαν τον κλέφτη τη νύχτα''», σημειώνει η καθηγήτρια Γκέρτρουντ Χέλερ, στέλεχος διαφόρων ομίλων και της Deutsche Bank, στο βιβλίο της για την Α. Μέρκελ. Γενικά, τα κρυφά deals και «Η παράκαμψη των κανόνων δικαίου, η καταστρατήγηση συμβάσεων και θεσμών σε επίπεδο ευρωζώνης είναι πρώτο δείγμα για την αξίωση της κυριαρχίας της(σ.σ. Μέρκελ) στην Ευρώπη. Το γεγονός ότι στο μεταξύ και η ευρωπαϊκή Κομισιόν υποτάσσεται στις υπαγορεύσεις της Μέρκελ είναι μια απόδειξη για την αποτελεσματικότητα του συστήματος Μ». Συνεπώς, οι Γερμανοί δεν επιζητούν απλώς αυτό που υποστηρίζουν ο οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν και ο πολιτικός φιλόσοφος Νόαμ Τσόμσκι, δηλαδή ότι «Απώτερος σκοπός των γερμανικών απαιτήσεων από την Αθήνα, στο πλαίσιο διαχείρισης της κρίσης χρέους, είναι η αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ελλάδας». Οι Γερμανοί θέλουν την Ελλάδα αποικία τους. Το Βερολίνο θέλει την Ελλάδα υπό πλήρη έλεγχο, γιατί θέλει την Ευρώπη γερμανική. Το έχουμε ξαναγράψει, το στρατόπεδο εργασίας, που λέγεται Ελλάδα, ακριβώς όπως το Μπούχενβαλντ, επιδιώκεται να καταστεί ένας υποδειγματικός βιοπολιτικός χώρος, όπου η κυρίαρχη εξωτερική(γερμανική) εξουσία θα μπορεί να ασκείται χωρίς κανέναν απολύτως περιορισμό στο σώμα, στην πολιτική, στην κοινωνική και στη βιολογική ζωή των Ελλήνων εργαζόμενων και μη. Αυτό το υπόδειγμα θα επεκταθεί σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια. Αλλά αυτή δεν είναι η Ευρώπη που θέλουν οι λαοί της. Αντιθέτως… Πηγή

Πούτιν: Στελέχη της CIA συμβούλευαν τον Ρώσο υπ. Ιδιωτικοποιήσεων επί εποχής «Καταστρόικα» Posted: 28 Apr 2013 01:06 PM PDT RIA Novosti και Russian Legal Information Agency News 28 Απριλίου 2013 Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους Σύμφωνα με αποκαλυπτική δήλωση του Προέδρου της Ρωσίας, Vladimir Putin, στις 25/04, υψηλόβαθμοι υπάλληλοι της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των Ηνωμένων Πολιτειών (CIA) ανέλαβαν καθήκοντα συμβούλου στην υπηρεσία του αναπληρωτή πρωθυπουργού της Ρωσίας Anatoly Chubais, όταν ο τελευταίος τέθηκε επικεφαλής της ομάδας επιτήρησης των ιδιωτικοποιήσεων που οδήγησαν την οικονομία της Ρωσίας στο χείλος του γκρεμού στις αρχές της δεκαετίας του 1990, φαινόμενο το οποίο αργότερα έγινε γνωστό ως «Καταστρόικα». Η δήλωση αυτή του Ρώσου Προέδρου έγινε στα πλαίσια του καθιερωμένου ετήσιου «Απ' ευθείας διαλόγου με τους Ρώσους πολίτες», κατά τη διάρκεια του οποίου του τέθηκε σχετικό ερώτημα. «Στην συνοδεία του Chubais, έχει αποδειχθεί σήμερα ότι ανήκαν υψηλόβαθμοι υπάλληλοι της CIA, οι οποίοι είχαν αναλάβει ρόλο συμβούλων», απάντησε ο Putin κατά τη διάρκεια της ζωντανής εκπομπής, την οποία μετέδιδαν όλα τα μεγάλα ρωσικά κανάλια και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί. Ο Putin ανέφερε επίσης: «Ορισμένοι υπάλληλοι της αμερικανικής Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών είχαν διωχθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες για παράνομο πλουτισμό κατά τη διάρκεια του κύματος ιδιωτικοποιήσεων στη Ρωσία». Ο Πρόεδρος δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες για το συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά υπογράμμισε: «Πολλά ήταν τα λάθη που έγιναν κατά τη διάρκεια των αμφιλεγόμενων ιδιωτικοποιήσεων στα πλαίσια της μετασοβιετικής μεταβατικής περιόδου της ρωσικής οικονομίας, αλλά κάποια εύσημα θα πρέπει να αποδοθούν στον Chubais και άλλους μεταρρυθμιστές, για το θάρρος τους στη λήψη κάποιων άλλων μέτρων που έκριναν ως αναγκαία». Tα ονόματα των Αμερικανών συμβούλων  Αν και ο Ρώσος Πρόεδρος δεν κατονόμασε τους υπαλλήλους της CIA οι οποίοι υπηρέτησαν ως σύμβουλοι του Anatoly Chubais, του Αναπληρωτή Πρωθυπουργού ο οποίος έγινε γνωστός και ως «Υπουργός Ιδιωτικοποιήσεων» στις αρχές του 1990, οι εν λόγω υπάλληλοι έχουν αναγνωριστεί. Πρόκειται, σύμφωνα με μια ανώνυμη αλλά έγκυρη πηγή που ήταν επίσης συνεργάτης του Chubais, για τους Andrei Shleifer και Jonathan Hay, συμβούλους της ρωσικής κυβέρνησης για θέματα ιδιωτικοποιήσεων κατά την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.  Η αποκάλυψη των ονομάτων τους έγινε στο RIA Novosti την ίδια μέρα με την δήλωση του Προέδρου Putin, o οποίος, κατά τη διάρκεια της ζωντανής μετάδοσης του διαλόγου του με διάφορους Ρώσους πολίτες, ανέφερε ότι στη δεκαετία του 1990, υπάλληλοι της CIA συμβούλευαν σε τακτική βάση τον Chubais σε θέματα ιδιωτικοποιήσεων, και ότι αργότερα βρέθηκαν ενώπιον δικαστηρίου στις ΗΠΑ με την κατηγορία παράνομου πλουτισμού, που προέκυψε από προσωπικές επενδύσεις στη Ρωσία. Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, μετά από τριετή έρευνα των αμερικανικών αρχών, οι Shleifer και Hay, οι οποίοι ήταν ευρέως γνωστοί ως καθηγητές Οικονομικών και Νομικής του Χάρβαρντ, αντίστοιχα, δικάστηκαν στη Βοστώνη για κατάχρηση εξουσίας και αδικαιολόγητο πλουτισμό. Σύμφωνα με τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, κατά την δεκαετία του 1990 οι Shleifer και Hay εργάστηκαν στη Μόσχα στο πλαίσιο σύμβασης με την αμερικανική Υπηρεσία για τη Διεθνή Ανάπτυξη (USAID) και προσέφεραν υπηρεσίες στη ρωσική κυβέρνηση όσο ήταν σε εξέλιξη η μετάβαση της χώρας από την σοβιετική οικονομία στον καπιταλισμό. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ απεφάνθη ότι η ζημία εις βάρος του αμερικανικού κράτους από τις δραστηριότητες των Shleifer και Hay ανήλθε σε 34 εκατομμύρια δολάρια. Ο Chubais (φωτό), σήμερα διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Rusnano, έχει περάσει από διάφορες κομβικές θέσεις. Υπήρξε επικεφαλής της Επιτροπής για την Διαχείριση της Δημόσιας Περιουσίας της Ρωσίας, έπειτα έγινε υπουργός Οικονομικών, και λίγο αργότερα αναπληρωτής πρωθυπουργός και διευθυντής προσωπικού του Κρεμλίνου. Ήταν ένα από τα ηγετικά πρόσωπα πίσω από τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις της δεκαετίας του 1990 στη Ρωσία. Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Τα όρια και οι κίνδυνοι που προκύπτουν όταν τα ξεπερνάς Posted: 28 Apr 2013 11:51 AM PDT Έχει πλέον περάσει προ πολλού ο καιρός, που τα κροκοδείλια δάκρυα των πολιτικών στην τηλεόραση, για το μέλλον της οικονομίας μας, προκαλούσαν συγκίνηση στο θυμικό και έπειθαν για την ανάγκη να «συμμεριστούμε» τα πάθη της πατρίδας και να θυσιαστούμε για το μέλλον της. Χρειάστηκε να γίνουν πολλές θυσίες για να καταλάβουμε, ότι, έγιναν στο γάμο του καραγκιόζη ή καλύτερα στην υγεία των κορόιδων και να καταλάβουμε, ότι, οι άνθρωποι που μας διοικούν υπακούν και εφαρμόζουν εντολές, όχι μόνο άνωθεν, ούτε της Τρόϊκας, την οποία θεωρούν πλέον του χεριού τους και ότι την έχουν φέρει στα μέτρα τους. Χρειάστηκε να χύσουμε πολλά δάκρυα για να καταλάβουμε, ότι, στην Ελλάδα, εδώ και πολλά χρόνια, αρχηγός είναι το μόρφωμα στο οποίο προσπαθούν να του αποδώσουν τα χαρακτηριστικά του πιστωτικού συστήματος, το οποίο διοικεί απειλεί και επιτάσσει τα θέλω του με μία αναλγησία απερίγραπτη, με έναν φιλαυτισμό πρωτοφανή και με χαρακτηριστικά αυτοσκοπού ύπαρξης και κυρίως με τα εχέγγυα που του παρέχει το σφιχταγκάλιασμά του με το πολιτικό σύστημα της χώρας. Αυτό το τραπεζικό σύστημα με τσαρούχια, έχοντας χάσει να μοιάσει στον τραπεζίτη του City και μη δυνάμενο να αποβάλει το φετίχ της ξενομανίας, τείνει να ταυτιστεί με τους γερμανοτσολιάδες της κατοχής. Τείνει όμως και να βρωμίσει κάθε θεσμό και κάθε συνείδηση στη χώρα που μένει ακόμα ορθή όπως είναι ο θεσμός του κοινοβουλίου Έτσι για παράδειγμα, με τις πασχαλινές ευχές της Βουλής των Ελλήνων, ψηφίσθηκε αιφνιδιαστικά, σχεδόν μουλωχτά, η παράγραφος 4, της τροπολογίας 478/19.04.2013 στο νομοσχέδιο "Ρυθμίσεις για την τροποποίηση και τη βελτίωση συνταξιοδοτικών, δημοσιονομικών, διοικητικών και λοιπών διατάξεων" και στρώθηκε το χαλί για την οριστική εξαφάνιση των επιχειρήσεων 24 νομών της χώρας και ενός πλήθους επιχειρήσεων διαφόρων κλάδων (π.χ. της πτηνοτροφίας και της κτηνοτροφίας), η παράδοση της παραγωγικής δραστηριότητας που αυτές αντιπροσωπεύουν στις εισαγωγές, η ανάθεση των εργαζομένων στο ταμείο ανεργίας και των επιχειρηματιών στην εξαθλίωση. Ο χρόνος που θα χρειασθεί και για την κλινική διαπίστωση του θανάτου, σύντομος σε κάθε περίπτωση, θα εξαρτηθεί από την σπουδή των ευθέως ωφελούμενων από την προαναφερθείσα διάταξη πιστωτικών ιδρυμάτων και κυρίως από την πορεία της εξίσου σχεδιασθείσας και εκτελούμενηςμε εξαιρετική ακρίβεια παράλληλης διαδικασίας της ανάκτησης των "παράνομων" κατά την κοινοτική νομοθεσία κρατικών ενισχύσεων προς τις επιχειρήσεις (επιδοτήσεων επιτοκίου, και εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου). Για την δεύτερη αυτή δραστηριότητα, σχεδιάζεται στο προωθούμενο για ψήφιση πολυνομοσχέδιο, η δημιουργία μίας υπερδιεύθυνσης στο υπουργείο Οικονομικών, με απόλυτη εξουσία και αρμοδιότητες, για τον χαρακτηρισμό μίας παρασχεθείσας ενίσχυσης ως παράνομης και για την άμεση βεβαίωση και είσπραξή - ανάκτησή της. Έτσι από την Μεγάλη Δευτέρα, χάρη και εξαιτίας της ψηφισθείσας τροπολογίας, οι επιχειρήσεις που έχουν λάβει για οποιοδήποτε λόγο την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να υπαχθούν σε οποιοδήποτε νόμο ή διάταξη του εθνικού δικαίου εξυγίανσης και να διασωθούν, αντίθετα με ότι συμβαίνει στις υπόλοιπες επιχειρήσεις της χώρας, διότι, το Ελληνικό Δημόσιο,δεσμεύεται πλέον δια νόμου, με τις ψηφισθείσες δια της τροπολογίας ρυθμίσεις, να απόσχει από κάθε ρόλο,πρωτοβουλία ή δραστηριότητα, (όπως θα όφειλε να πράξει,έχοντας ως εγγυητής πρόδηλο συμφέρον) με την οποία θα μπορούσε να συμβάλλει μέσω των νόμιμων διαδικασιών εξυγίανσης (των επιχειρήσεων) των οποίων έχει εγγυηθεί τα δάνεια προς τα πιστωτικά ιδρύματα) για την διασφάλιση - αποκατάσταση της βιωσιμότητας τους. Κατόπιν τούτου, προς μεγάλη ευκολία και ευχαρίστηση των πιστωτικών ιδρυμάτων, οι επιχειρήσεις ΘΑ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ σε κάθε περίπτωση να επιτύχουν τις νόμιμες για την εξυγίανσή τους απαραίτητες πλειοψηφίες συναινούντων πιστωτών, δεδομένου, ότι, τα πιστωτικά ιδρύματα έχουν την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου την οποία ούτως ή άλλως θα εισπράξουν και επιπρόσθετα με τις ψηφισθείσες διατάξεις αποκτούν την ευχέρεια εν τω μεταξύ (μέχρι δηλαδή την είσπραξη της εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου) να λεηλατούν το ενεργητικό των επιχειρήσεων και τις περιουσίες και όχι μόνο των επιχειρηματιών. Στο τέλος, το Ελληνικό Δημόσιο, θα αναγκαστεί να καταβάλει το ποσό της αναληφθείσας εκ μέρους του εγγύησης, αδυνατώντας στη συνέχεια να το εισπράξει από την κατεστραμμένη επιχείρηση και τους εξίσου κατεστραμμένους έως εξαθλιωμένους φορείς. Το ποσό της κατάπτωσης, ενώ αποτελεί προφανή ζημία για το Δημόσιο εντούτοις εγγράφεται ως εισπράξιμο δημόσιο έσοδο, λόγω του άθλιου λογιστικού και εισπρακτικού συστήματος των δημοσίων εσόδων. ΘΑ ΥΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ, στο συνεχή εκβιασμό των πιστωτικών ιδρυμάτων, τα οποία, χωρίς να διακινδυνεύουν πλέον από κανένα νόμο ή κανόνα τίποτα, μπορούν ανά πάσα στιγμή, είτε να επιδιώξουν μέσω της αναγκαστικής εκτέλεσης την είσπραξη οιασδήποτε απαίτησής τους, εγγυημένης από το Ελληνικό Δημόσιο, ή μη, είτε να ζητούν, όποτε τα εξυπηρετεί την κατάπτωση των εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου. Αναφορικά με την προωθούμενη δια του πολυνομοσχεδίου δημιουργία της υπερδιεύθυνσης για την διαχείριση των κρατικών ενισχύσεων και την ανάκτηση των παράνομων κρατικών ενισχύσεων, είναι βέβαιο, ότι, αυτή αποβλέπει στον ενταφιασμό κάτω από τα συντρίμμια των επιχειρήσεων της κρίσιμης για το μέλλον των Ελληνικών τραπεζών, γνωστής σε όλους τους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ πληροφορίας, ότι, δηλαδή στην Ελλάδα, όλες οι κρατικές ενισχύσεις προς τις επιχειρήσεις και ιδίως εκείνες που αφορούσαν την επιδότηση επιτοκίου και την παροχή της εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου, σχεδιάστηκαν αποκλειστικά και μόνο για να καλυφθούν οι τρέχουσες ανάγκες των τραπεζών, σε ρευστότητα, κερδοφορία και κεφαλαιακή επάρκεια, και όχι προς όφελος των (δήθεν) ωφελούμενων επιχειρήσεων και ότι, ακριβώς για το λόγο αυτό,στρέβλωσαν τον ανταγωνισμό της εσωτερικής αγοράς,ώστε να χαρακτηρίζονται κατά το κοινοτικό δίκαιο παράνομες. Εάν, όμως, η πληροφορία - αλήθεια αυτή, αναδειχθεί - αποδειχθεί, είναι βέβαιο, ότι, υπόλογα για την επιστροφή των κρατικών ενισχύσεων είναι τα πιστωτικά ιδρύματα, κάτι ασφαλώς που δεν επιθυμεί το εξαρτημένο από αυτό πολιτικό μας σύστημα. Δεν πρέπει όμως να διαφεύγει από τους σοφούς καταστροφείς της πατρίδας μας, ότι, σε όλα υπάρχουν όρια τα οποία δεν είναι φρόνιμο να ξεπερνιούνται και πως είναι βέβαιο, ότι, οι χιλιάδες πληττόμενες από τις προαναφερόμενες μεθοδεύσεις επιχειρήσεις και οι φορείς τους δεν πρόκειται να αποδεχθούν σιωπηρά και αδιαμαρτύρητα την καταστροφή τους. Θα προβάλλουν τα δικαιώματά τους προς τα ευρωπαϊκά όργανα και το ΔΝΤ, ρισκάροντας όλες τις συνέπειες και έχοντας επίγνωση ότι δίνουν μία ύστατη μάχη για την επιβίωσή τους κατά την παροιμία «δική μου μάνα πέθανε καμία να μην μείνει». Όμως, ως ύστατη προσεπίκληση της κοινής λογικής καλείστε όλοι όσοι από τους διοικούντες διαθέτετε μία ελάχιστη επαφή με την πραγματικότητα να συμβάλλετε: Στην άμεση ακύρωση της ψηφισθείσας τροπολογίας και Στην μη υλοποίηση της συγκρότησης της Διεύθυνσης διαχείρισης και ανάκτησης "παράνομων" κρατικών ενισχύσεων, πριν την ολοκλήρωση ενός ουσιαστικού διαλόγου μεταξύ της κυβέρνησης, των επιχειρηματικών φορέων και της Ένωσης Ελληνικών τραπεζών. Τονίζουμε μάλιστα, ότι, σε περίπτωση που δεν εισακουστούμε, λόγω και των ημερών, ότι στην περίπτωση αυτή, "νίπτομεν τας χείρας μας" αντί να «διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας». Πηγή

Δεν φταίει η ανίκανη κυβέρνηση αλλά η ανύπαρκτη αντιπολίτευση Posted: 28 Apr 2013 10:55 AM PDT Το τέταρτο μνημόνιο ψηφίζεται σήμερα κανονικά σε ένα μοναδικό άρθρο, με σχεδόν ολόκληρο το λαό απέναντι. Ολόκληρο το λαό ναι, όχι όμως και την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση. Πριν αρχίσει κάποιος να καταφέρεται εναντίον του τίτλου του άρθρου, θα πρέπει να ξεκαθαρίσει μέσα στο μυαλό του αν αποδέχεται να συμμετέχει στο matrix του υπάρχοντος κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος ή όχι. Αν το αποδέχεται, αν θέλει δηλαδή να ζει μέσα στο matrix, εγκλωβισμένος στο πολιτικό παιχνίδι μεταξύ συμπολίτευσης – αντιπολίτευσης, επιλέγοντας πότε τον ένα και πότε τον άλλο, τότε πράγματι έχει λόγο να στραφεί εναντίον του τίτλου, διαφορετικά θα αντιληφθεί αμέσως ότι η ευθύνη πέφτει κυρίως στην αντιπολίτευση που νομιμοποιεί τον ευτελισμό της δημοκρατίας και την εξαθλίωση του λαού. Η τρικομματική συγκυβέρνηση, από τη στιγμή που η εθνική κυριαρχία παραδόθηκε στη τρόϊκα, εκείνο που έχει να κάνει είναι, είτε να υπακούει κατά γράμμα σε ό,τι προτείνει η τρόϊκα είτε να φύγει από την εξουσία. Και επειδή κανείς ποτέ δεν αφήνει την εξουσία, εκτός και αν τον διώξεις με τις κλωτσιές, από την άποψη αυτή οι ενέργειες της συγκυβέρνησης είναι «κατανοητές». Εκείνο όμως που δεν είναι κατανοητό στον πολύ κόσμο, που δεν ξέρει το θεατρικό κοινοβουλευτικό παιχνίδι, είναι η συμπεριφορά της αντιπολίτευσης. Ο κόσμος πιστεύει αφελώς ότι η αντιπολίτευση είναι μέσα στο Κοινοβούλιο για να τον προστατεύει από την κυβερνητική αυθαιρεσία. Λάθος. Ουδόλως η αντιπολίτευση ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο. Για εκείνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι να καταλάβει ή ίδια τη νομή της εξουσίας. Ο Μαριάς εδώ έχει δίκιο. Η αντιπολίτευση, αν θέλει πράγματι για μια έστω φορά να υπερασπιστεί το λαό, δεν έχει καμία θέση μέσα στο Κοινοβούλιο, δεν προσφέρει τίποτα εκεί μέσα εκτός από ένα πολιτικό θέατρο που νομιμοποιεί την παράδοση της χώρας και των περιουσιών μας στους δανειστές, ενώ ταυτόχρονα αποκοιμίζει "δημοκρατικά" το λαό. Θα πρέπει άμεσα, όσο ακόμα υπάρχει χρόνος, να φύγει από εκεί και να έρθει μέσα στο λαό, σε μια κοινή δράση για να οδηγηθεί η χώρα, είτε σε εκλογές, είτε σε συνταγματικό δημοψήφισμα (καθόσον οι εκλογές δεν λύνουν το πρόβλημα), όπου ο λαός θα ανατρέψει το σάπιο πολιτικό matrix και θα αναλάβει ο ίδιος τις σημαντικές αποφάσεις που τον αφορούν άμεσα. Το θέλει όμως πράγματι αυτό η αντιπολίτευση; Όχι βέβαια, αφού είναι εξάρτημα του ίδιου matrix, το οποίο δεν μπορεί ποτέ να υπερβεί. Επομένως το βάρος πέφτει πλέον στους ίδιους τους πολίτες, οι οποίοι οφείλουμε να αφυπνιστούμε και να βγούμε γρήγορα από το matrix. Πέτρος Χασάπης

ΟΠΑΠ Posted: 28 Apr 2013 10:15 AM PDT Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος Τα κέρδη του ΟΠΑΠ είναι: το 2002 - 318 εκατ. ευρώ, το 2003 - 381 εκατ. ευρώ, το 2004 - 479 εκατ. ευρώ, το 2005 - 458 εκατ. ευρώ, το 2006 - 600 εκατ. ευρώ, το 2007 - 609 εκατ. ευρώ, το 2008 - 729 εκατ. ευρώ, το 2009 - 594 εκατ. ευρώ, το 2010 - 579 εκατ. ευρώ, το 2011 - 543 εκατ. ευρώ το 2012 - 505 εκατ. ευρώ Συνολικά, δηλαδή, την περίοδο 2002 - 2012, τα κέρδη του ΟΠΑΠ ανήλθαν στα 5,795 δισεκατομμύρια ευρώ! Γιατί, λοιπόν, τον ξεπουλάνε; Για να απαλλάξουν το λαό από τα χρέη; Μα ο ΟΠΑΠ δεν έχει χρέη. Εχει κέρδη. Αστρονομικά κέρδη! Είναι προφανές: Ο λόγος που ξεπουλάνε τον ΟΠΑΠ είναι αυτό ακριβώς: ότι ο ΟΠΑΠ έχει κέρδη. Γι' αυτό τον ξεπουλάνε: Επειδή έχει κέρδη! Τον ξεπουλάνε επειδή δεν τους αρκεί ότι ο - ήδη - κατά 66% «μετοχοποιημένος» ΟΠΑΠ αρμέγεται - ήδη - από τους ιδιώτες, «νταβατζήδες», «επενδυτές». Θέλουν να τον αρμέγουν ολόκληρο. Οι «σωτήρες», δηλαδή, θέλουν να χαρίσουν στην τάξη των κεφαλαιοκρατών, που ήδη αρμέγει τον ΟΠΑΠ, τα (αστρονομικά) κέρδη του, στο σύνολό τους. Λένε ότι «αποκρατικοποιούν», «μετοχοποιούν», «ιδιωτικοποιούν», δηλαδή ξεπουλάνε, για να «σώσουν» την Ελλάδα. Για να απαλλάξουν το λαό από τα χρέη των (κατ' όνομα) κρατικών επιχειρήσεων. Για να φέρουν λεφτά στα ταμεία του κράτους. Στην πραγματικότητα, ξεπουλάνε, για να μπουκώσουν με χρήμα, για να διασφαλίσουν κέρδη, πολλά περισσότερα κέρδη, στους ντόπιους και ξένους κεφαλαιοκράτες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού, του πραγματικού λόγου του ξεπουλήματος, είναι η υπόθεση του ΟΠΑΠ. Πηγή: Ριζοσπάστης Σχόλιο ιστολογίου: Ας δούμε λίγο τις παλαιότερες απόψεις του κ. Σαμαρά για τον ΟΠΑΠ. Από άποψη συνέπειας, μας φέρνουν στον νου (αναπόφευκτα) κάποιες παλαιότερες απόψεις του Γιώργου Παπανδρέου για το ΔΝΤ...

Η Google εξαφάνισε την Σάμο από τον χάρτη Posted: 28 Apr 2013 12:24 PM PDT Η εταιρεία που είναι γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο, η εταιρεία που αγοράζει άλλες εταιρείες για να τις κλείσει και να μειώσει τον ανταγωνισμό, η εταιρεία που δεν αγοράζει τίποτε αλλά αποκλειστικά πουλάει διαφήμιση, μπήκε (εδώ και καιρό) και στον τομέα της "παροχής υπηρεσιών", προκειμένου να αυξήσει τα έσοδά της, προκειμένου να γίνει ακόμη πιό ισχυρή, προκειμένου να κατορθώσει το "απαγορευτικό" μονοπώλιο στο διαδίκτυο. Μέσα σε αυτά ακριβώς τα πλαίσια κινούμενη και χωρίς να βρίσκει καμία ουσιαστική αντίδραση όποτε υπάρχουν "παρασπονδίες" που θέτουν ζητήματα ασφάλειας ή και... συνόρων για ολόκληρα κράτη, η Google συνεχίζει ακάθεκτη στον κόσμο του "επιχειρείν". Και πολύ καλά κάνει, όταν οι άμεσα θιγόμενοι και υπεύθυνοι πολιτικοί και κυβερνήσεις, της επιτρέπουν να κινείται ανεξέλεγκτα και να δημιουργεί μέσω "τεχνικών λαθών" εντυπώσεις και εικόνες που όχι μόνο δεν συνάδουν με την πραγματικότητα, αλλά δύνανται να λειτουργήσουν και ως πυροκροτητής στις σχέσεις μεταξύ των κρατών. Ενώ, λοιπόν, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών βλέπει με… «γκρι» απόχρωση όλο και περισσότερα ελληνικά νησιά, το Google Maps είπε να το παρακάνει εξολοθρεύοντας ολοσχερώς κάποιο από αυτά… Ο λόγος για την όμορφη Σάμο που εξαφάνισε από τον χάρτη, εμφανίζοντάς την ως θάλασσα, άγνωστο για ποιους λόγους.  Αν και το περίγραμμα της νήσου φαίνεται, όπως και οι ονομασίες, εντούτοις λείπει το λευκό υπόβαθρο που να υποδεικνύει ότι πρόκειται για νησί και όχι για κάποια θαλάσσια έκταση. Δεν έχουν γίνει γνωστοί οι λόγοι για της «τεχνικής ανωμαλίας».

Στο στόχαστρο οι Χριστιανοί Posted: 28 Apr 2013 11:53 AM PDT Του Νίκου Κωνσταντάρα  Καθώς περνούσαν οι μέρες και δεν υπήρχαν νεότερα για τους δύο ιεράρχες που απήχθησαν στη Συρία την περασμένη Δευτέρα, επιβεβαιωνόταν ότι η εξαφάνισή τους εντάσσεται σε σχέδιο τρομοκράτησης της χριστιανικής κοινότητας της χώρας τους. Με τον εμφύλιο πόλεμο που σπαράζει τη Συρία, όπως και με άλλες ταραχές στον αραβικό κόσμο, ο Χριστιανισμός απειλείται με αφανισμό στα εδάφη όπου γεννήθηκε και εδραιώθηκε. Πριν από έναν αιώνα, οι χριστιανοί αποτελούσαν το 10% του πληθυσμού της Μέσης Ανατολής, τώρα οι περίπου 15 εκατ. Χριστιανοί είναι λιγότεροι από το 4%. Από το σύνολο, πάνω από 8 εκατ. είναι Κόπτες της Αιγύπτου, με τους υπόλοιπους διάσπαρτους στις υπόλοιπες χώρες. Οι χριστιανικές κοινότητες της Μέσης Ανατολής αντιμετώπιζαν πολλά προβλήματα για πολλά χρόνια, αλλά μέσα στην τελευταία δεκαετία, η διαδικασία κατάρρευσης επιταχύνθηκε σε σημείο που ίσως δεν υπάρχει επιστροφή. Η περίπτωση του Ιράκ είναι ενδεικτική. Σύμφωνα με μελέτη του βρετανικού ιδρύματος Civitas (του περασμένου Δεκεμβρίου), το 1990 ζούσαν στο Ιράκ περίπου 1,4 εκατ. χριστιανοί. Εως την αμερικανική εισβολή το 2003, είχαν μειωθεί κατά 500.000. Εως το τέλος του 2012 ήταν λιγότεροι από 200.000. Η πτώση του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν απελευθέρωσε τις έριδες των εθνικών και θρησκευτικών διαφορών, όπου οι χριστιανοί έγιναν ταχύτατα στόχος ισλαμιστών ανταρτών. Σύμφωνα με την Civitas, «μεταξύ του 2006 και του 2010, 17 Ιρακινοί ιερείς και δύο Ιρακινοί επίσκοποι απήχθησαν στη Βαγδάτη, τη Μοσούλη και το Κιρκούκ. Ολοι τους κακοποιήθηκαν ή βασανίστηκαν. Οι περισσότεροι απελευθερώθηκαν, αλλά ένας επίσκοπος, τέσσερις ιερείς και τρεις νέοι κληρικοί δολοφονήθηκαν. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι δράστες απαίτησαν να διωχθούν όλοι οι χριστιανοί από τη χώρα». Δεκάδες εκκλησίες έγιναν στόχος επιθέσεων, χωριά ερήμωσαν. Με την επικράτηση ακραίων ισλαμιστών σε πολλές χώρες και με τις διακρίσεις που υφίστανται οι χριστιανοί, όλο και περισσότεροι μεταναστεύουν. Το τραγικό είναι ότι αυτές οι κοινότητες είναι οι αρχαιότερες στις χώρες τους. Οι Κόπτες πιστεύουν ότι είναι οι ιθαγενείς της Αιγύπτου, απόγονοι των αρχαίων Αιγυπτίων που ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό πολύ πριν από την εισβολή των Αράβων και του Ισλάμ. Σήμερα αποτελούν στόχο επιθέσεων και διακρίσεων. Στη Συρία -όπως και αν καταλήξει ο εμφύλιος πόλεμος- οι χριστιανοί, που αριθμούν 2 εκατ. του πληθυσμού των 23 εκατ., θα βρίσκονται σε δύσκολη θέση επειδή φάνηκε να στηρίζουν το καθεστώς του Μπασάρ Ασαντ. Οσο η απαγωγή του ελληνορθόδοξου μητροπολίτη Χαλεπίου κ. Παύλου και του Συρορθόδοξου μητροπολίτη Γρηγορίου Γιοχάνα Ιμπραχίμ της ίδιας πόλης δεν φαίνεται να ήταν «λάθος», αλλά στρατηγική αντιχριστιανική κίνηση, ενισχύεται η τραγική άποψη του Μαρωνίτη Αρχιεπισκόπου της Δαμασκού, Σαμίρ Νάσαρ, ότι οι χριστιανοί της Συρίας αντιμετωπίζουν την επιλογή μεταξύ «δύο πικρών ποτηριών: να πεθάνουν ή να φύγουν». Σύμφωνα με τον Guardian, ήδη έφυγαν 300.000. Η κοινότητα των χριστιανών της Συρίας υπάρχει από τα χρόνια του Απόστολου Παύλου. Τα πέντε πρώτα πατριαρχεία -Ιεροσολύμων, Ρώμης, Κωνσταντινούπολης, Αλεξάνδρειας και Αντιόχειας- μαρτυρούν την διαδρομή του Χριστιανισμού από το πρώτα χρόνια έως τώρα. Οι κοινότητες αυτές μεσουράνησαν μέσα στο Βυζάντιο, έπαιξαν σημαντικό ρόλο μετά τις κατακτήσεις του Ισλάμ, άντεξαν μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, βρέθηκαν στο περιθώριο στα χρόνια του Αραβικού εθνικισμού μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και τώρα κλονίζονται από την άνοδο του ακραίου πολιτικού Ισλάμ. Η ταλαιπωρία των χριστιανών δεν άρχισε πρόσφατα. Πριν από 22 χρόνια, τον Ιούνιο του 1991, βρέθηκα σε ένα μικρό χωριό στο βόρειο Ιράκ, το Κομάνε, στο οποίο χριστιανοί ζούσαν από τον δεύτερο αιώνα – απ' όταν οι μοναχοί άγιοι Σάουα και Ζεία έφεραν το μήνυμα του Χριστού στην εύφορη κοιλάδα και έχτισαν μοναστήρι σε ένα φαράγγι. Τον Απρίλιο του '91, συμμαχικές δυνάμεις υπό τους Αμερικανούς είχαν εκδιώξει τον ιρακινό στρατό από την περιοχή και αναμένονταν καλύτερες μέρες, κυρίως για τους Κούρδους. Για τους χριστιανούς, όμως, ήταν μια ευκαιρία να ξεφύγουν από τον φόβο που ήταν μόνιμος σύντροφός τους. «Εδώ είναι το τέλος της διαδρομής. Ολοι θέλουν να φύγουν», μου είπε ο ιερέας Ραμπάν Αλκάς, ένας λεπτός 42χρονος με αστραφτερά μπλε μάτια. Μέσα στην απλή, τσιμεντένια εκκλησία του Αγίου Κυριάκου, αγοράκια έψελναν έναν ύμνο στην αρχαία Αραμαϊκή - τη γλώσσα που μιλούσε ο Χριστός. Πηγή

Eπείγει να βρούμε πυξίδα Posted: 28 Apr 2013 09:10 AM PDT Του Χρήστου Γιανναρά Εναν ρεαλιστικό οδηγό πολιτικού προσανατολισμού, δρομοδείχτη ή κριτήριο αξιοπιστίας, ποιος θα μας τον δώσει; Eπείγει να βρούμε οι πολίτες πυξίδα. Bάζομε κάτω, πάλι και πάλι, τα δεδομένα – αυτά που ζούμε: Zούμε μια συντελεσμένη καταστροφή της ζωής μας, της μίας και μοναδικής, δεν έχουμε δεύτερη. Λέμε «καταστροφή» και κυριολεκτούμε: είναι η χειροπιαστή καθημερινότητα του βίου μας – δεν τη διαπιστώνουμε μέσω «πληροφοριών» και «στοιχείων» (greek statistics). Aντιθέτουμε την εμπειρία μας στη μικρονοϊκή προπαγάνδα που μας σερβίρεται. Πού είναι η αλήθεια της πολιτικής; Zούμε τη μείωση των μέσων επιβίωσής μας, μείωση που ξεπερνάει το 60% των άλλοτε αμοιβών του μόχθου, της κατάρτισης, των όποιων ικανοτήτων μας. Zούμε έναν παρανοϊκό πολλαπλασιασμό των φόρων. Aνυποχώρητες τις τιμές των βασικών αγαθών, δηλαδή αμείωτη την αισχροκέρδεια. Tον πανικό της ανεργίας: την ψυχική διάλυση που σκοτεινιάζει το βλέμμα των παιδιών μας. Mας μεταγγίζει παραλυτική ανασφάλεια η παραλυσία του κράτους: οι ακέφαλες και ασπόνδυλες δημόσιες υπηρεσίες μετά την απερίσκεπτη και μαζική, πρόωρη συνταξιοδότηση των έμπειρων στελεχών τους – παραλυσία που επιτείνεται από την ευθυνοφοβία, αφού η εγωτική κατασφάλιση προέχει. Zούμε κατάφωρη, κάθε μέρα, την κατάλυση της έννομης τάξης, το αποχαλινωμένο έγκλημα. Tην κατεδάφιση του κράτους πρόνοιας, αφού καταλήστεψαν τα ασφαλιστικά μας ταμεία – τον εφιάλτη της νοσοκομειακής και ιατροφαρμακευτικής ανεπάρκειας. Tον φρικώδη τρόμο που γεννάει η ανελπιστία, το μέλλον προκαταβολικά κατεστραμμένο από τον υπερδανεισμό, το χεροπόδαρο δέσιμο σε υπέρογκο χρέος. Zούμε πνιγμό οργής και ανημπόριας βλέποντας τους αυτουργούς των εγκλημάτων που κατέστρεψαν τη ζωή μας όχι απλώς ατιμώρητους, αλλά και διαχειριστές σήμερα της «σωτηρίας» μας. Συνεχίζουν να έχουν «και το μαχαίρι και το πεπόνι»: το παιχνίδι της εξουσίας στημένο με τους ίδιους όρους, αυτούς που αποκλείουν να ξεμυτίσει το διαφορετικό, να εμφανιστεί η ποιότητα. Tο Σύνταγμα και οι «αναθεωρήσεις» του παίγνιο των συμφερόντων τους, ο εκλογικός νόμος και κάθε θεσμικό πλαίσιο απλή κρεμάστρα για να κρεμάνε το κάθε φορά ρούχο για το μασκάρεμα των ψευδολογημάτων τους. Eτσι ώστε να μονοπωλούν τη νομή της εξουσίας χωρίς κοινωνικό έλεγχο, χωρίς πολιτικό αντίπαλο, χωρίς θεσμική ηγεσία άλλη (δικαστική, στρατιωτική, ακαδημαϊκή) ικανή να αναχαιτίσει την αυθαιρεσία τους. Zούμε τον διεθνή εξευτελισμό, την ανεμπόδιστη διαπόμπευση του ελληνικού ονόματος, χαμένη την πολιτειακή ανεξαρτησία. Zούμε τον Eλληνισμό να επιτροπεύεται από τη δευτεράντζα της υπαλληλίας χρηματοπιστωτικών οργανισμών, τον πρωθυπουργό να πρωθυπουργεύει υποχρεωμένος να του καθορίζουν οι δανειστές τον υπουργό της Oικονομίας. Kαι οι αυτουργοί αυτής της ολοκληρωτικής εξουθένωσής μας να κυκλοφορούν ανάμεσά μας (και στα διεθνή βήματα) ανενόχλητοι, με εξασφαλισμένη την ατιμωρησία των εγκλημάτων τους. Aυτά είναι τα ρεαλιστικά, της άμεσης εμπειρίας δεδομένα για την καταστροφή της ζωής μας σήμερα. Iσως να μη συμπίπτουμε όλοι στις συγκεκριμένες πιστοποιήσεις. Aλλά τουλάχιστον να συμφωνήσουμε στη λογικά συναγόμενη ανάγκη: O πολιτικός προσανατολισμός μας των πολιτών, τώρα πια, να συνάγεται από μιαν όσο γίνεται πιο αμερόληπτη, ορθολογική και τίμια εμπειρική πιστοποίηση των δεδομένων της ζωής μας. Oχι από συναισθηματικές προκαταλήψεις, όχι από επιπόλαιες ψυχολογικές «προτιμήσεις», όχι από ανωριμότητα ή φοβία που μας καθηλώνει σε κρετινικά ποιμνιοστάσια. Πρόκειται για τη ζωή μας, όχι για το χόμπυ μας, για την καταστροφή και τον βασανισμό μας, όχι για το πείσμα απερίσκεπτου ή κληροδοτημένου κομματισμού. Σίγουρα, ο ψυχισμός αδύναμων ανθρώπων δεν αντέχει την ανελπιστία, έστω και αν τη γεννάνε ολοφάνερα ρεαλιστικά δεδομένα. Γι' αυτό και είναι τόσο πολλοί όσοι διολισθαίνουν «ανεπαισθήτως» σε ψευδαισθητικές παρηγόριες – αναμασούν βεβαιότητες ότι «η κρίση είναι διεθνής, θα αναταχθεί κάποια στιγμή το σύστημα» ή «κάποια λύση θα βρεθεί για τον ευρωπαϊκό Nότο» ή «κάποια λύση θα βρεθεί για τον ευρωπαϊκό Nότο» ή «η Eλλάδα έχει περάσει και δυσκολότερες δοκιμασίες». Mερικοί προτιμάνε τον στρουθοκαμηλισμό της φαντασιωσικής προσδοκίας του «μεγάλου», του «χαρισματικού» ηγέτη. Kαι άλλοι, σαφώς οι περισσότεροι, που δεν αντέχουν ούτε καν την εκκρεμότητα και την αναμονή, γαντζώνονται στον εξωραϊσμό της σημερινής αθλιότητας: «Kάνει ό,τι μπορεί ο Σαμαράς, για έλα στη θέση του», «επμπιστεύομαι την ευφυΐα του Bενιζέλου», «ο Tσίπρας λέει τα πράγματα με το όνομά τους, είναι ο μόνος με τόλμη και τσαγανό». Ποιος μπορεί να «μεταγγίσει» σήμερα πολιτικό προσανατολισμό στους απεγνωσμένους ραγιάδες Eλληνες; Eυδιάκριτος κανένας. Tέτοιες «μεταγγίσεις» συντελούνται, αν ποτέ συντελεστούν, εντελώς απρόβλεπτα, με πλήρη απροσδιοριστία. Kαι μόνο αν ωριμάσουν κάποιες επιγνώσεις, όπως: Oτι οι λέξεις «Aριστερά», «Kέντρο», «Δεξιά» και οποιοσδήποτε συνδυασμός τους είναι πια nomina nuda: ονόματα άδεια από πολιτικό και κοινωνικό πραγματισμό. Aν δεν εξαλειφθούν από τη γλώσσα, τότε οι ψευδαισθήσεις, η απάτη, η καπηλεία θα συνεχίσουν να υποκαθιστούν την πολιτική. Oτι ρεαλιστική πολιτική διαφορά σηματοδοτούν τα αντιθετικά σημαίνοντα: Oικονομία αυτονομημένη από την κοινωνία / οικονομία υπηρετική των κοινωνικών αναγκών. Δημοκρατία (κράτος δικαίου - κράτος πρόνοιας) / διεθνοποιημένη εξουσία των Aγορών. Oτι μοναδική πλανητική υπερδύναμη σήμερα είναι οι Aγορές. Mόνος ρεαλιστικός αντίπαλος των Aγορών το δίλημμα που μπορούν ακόμα να θέτουν οι άνθρωποι: Προέχει η σχέση ή η χρήση; Nα κατέχεις ή να μοιράζεσαι; Δίνει γεύση πληρότητας, χαρά ζωής, η εγωτική κατασφάλιση ή η κοινωνία των αγαθών, η κυριαρχική επιβολή ή η φιλία, ο αυτοηδονισμός ή ο έρωτας; Oτι οι μεγάλες ανατροπές μέσα στην Iστορία δεν προέκυψαν από ηθικολογικές προστακτικές ούτε από ιδεολογήματα περί «αξιών». Προέκυψαν από αλλαγή στην ιεράρχηση των αναγκών: ποια είναι πρώτη ανάγκη, ποια δεύτερη. Mαρξισμός και Kαπιταλισμός ήταν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: του Iστορικού Yλισμού. Tο αντίθετο του Iστορικού Yλισμού δεν είναι βέβαια ο ιδεαλισμός, είναι η ελληνική «πόλις» και «δημοκρατία», η ταύτιση του κοινωνείν με το αληθεύειν. Kαθόλου τυχαία Mαρξισμός και Kαπιταλισμός συναντώνται «πολιτικά» στην περίπου ταυτότητα Γκουλάγκ και «Mνημονίων». Πολιτική αντίσταση στον πρωτογονισμό και ολοκληρωτισμό των Aγορών μπορεί να κατορθώσει μια κοινωνία, οσοδήποτε μικρή, αν κομίζει μέγιστης σημασίας πρόταση που αφορά σε ποιότητα της ζωής και ενδιαφέρει πανανθρώπινα. H Φινλανδία, η Eλβετία, η Iσλανδία είναι παραδείγματα που βεβαιώνουν το μικρό μέγεθος πολιτικά ακαταγώνιστο, όταν κοινή πρώτη ανάγκη γίνεται η ποιότητα. Eστω και στα πλαίσια του ιστορικο-υλιστικού «τρόπου» και με εθισμούς αιώνων στον ατομοκεντρισμό της μεσαιωνικής βαρβαρικής θρησκοληψίας. Eπείγει να βρούμε οι Eλλαδίτες πολιτικό προσανατολισμό. Δηλαδή την επικαιρότητα του ελληνικού «τρόπου», που αγνοούμε. Πηγή

Δεν μπορεί ο Ακης "να τα έφαγε μόνος του" Posted: 28 Apr 2013 11:52 AM PDT Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου  Η πολύκροτη δίκη του Ακη Τσοχατζόπουλου, που ξεκίνησε την περασμένη Δευτέρα στην Αθήνα, ορθώς θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον του λαού και των μέσων μαζικής ενημέρωσης όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Είναι ο πρώτος Ελληνας υπουργός που θα καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου μετά την προσφυγή του κ. Γιώργου Παπανδρέου στο μηχανισμό της Ε.Ε. και του ΔΝΤ και μάλιστα με βαρύτατες κατηγορίες, που αφορούν τις μίζες για τα εξοπλιστικά προγράμματα. Ο κ. Τσοχατζόπουλος δεν είναι ο …οποιοσδήποτε. Παραλίγο να εκλεγεί πρωθυπουργός από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ και αυτό δεν συνέβη, διότι την τελευταία στιγμή άλλα στελέχη του κινήματος προχώρησαν σε συνδιαλλαγή με το στρατόπεδο του κ. Κώστα Σημίτη, για να δοθεί μετά από ένα χρονικό διάστημα το «δακτυλίδι» στον πρωτότοκο υιό του Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτή η συμφωνία στέρησε την πρωθυπουργία από τον πρώην υπουργό Εθνικής Αμυνας. Για τα στελέχη και τα μέλη του ΠΑΣΟΚ, ο Ακης ήταν σύντροφος και φίλος, ήταν ο άνθρωπος που φρόντιζε για τους διορισμούς στο δημόσιο και στις τράπεζες των μελών του Κινήματος ή των παιδιών τους. Ηταν «ο Ακης τους», που ανελάμβανε, «καθάριζε» και έφερνε σε πέρας όλες τις δουλειές. Οι δηλώσεις του επίσημου ΠΑΣΟΚ αλλά και επωνύμων στελεχών εναντίον του κ. Τσοχατζόπουλου, μόνο θυμηδία προκαλούν. Είναι εύκολο να σπρώξεις στο γκρεμό ένα άνθρωπο που κρατιέται από ένα κλαρί έτοιμο να σπάσει. Στην κατάσταση που βρίσκεται δεν είναι δύσκολο για τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να του δώσουν μία κλωτσιά και να τον τελειώσουν για να γλιτώσουν οι ίδιοι… Αδυνατώ να πιστέψω ότι δεν γνώριζε κανείς τις δρααστηριότητές του, αδυνατώ να δεχθώ ότι ήταν ο μόνος που έκλεψε –σύμφωνα με το κατηγορητήριο, διότι είναι αθώος μέχρι να αποφασίσει το δικαστήριο. Εάν, λοιπόν, ο πρώην υπουργός είναι αυτός που παρουσιάζουν οι εισαγγελείς, και τους οποίους δεν μπορώ να αμφισβητήσω, τότε το πρόβλημα για τους υπολοίπους πολιτικούς του ΠΑΣΟΚ είναι τεράστιο. Μπορεί να μην γνώριζε ο κ. Σημίτης ότι ένας υπουργός του –και μάλιστα ο «υπαρχηγός» του ΠΑΣΟΚ με τον οποίο συγκυβέρνησε- απαιτούσε μίζες από τις ξένες εταιρείες που πουλούσαν όπλα στη χωρα; Μπορεί να μην ήξεραν οι συνάδελφοί του πρώην υπουργοί στην κυβέρνηση Σημίτη; Η απάντηση «αποκλείεται, ήξεραν», είναι η πλέον ορθή, διότι ήταν ένα θέμα που συζητείτο στα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία, με τρόπο ως να επρόκειτο για γεγονός. Το μέγα ερώτημα είναι γιατί οι πάντες σιωπούσαν; Και η εξήγηση μπορεί να είναι και απλή. Είτε διότι το έκαναν όλοι, είτε επειδή ο πρώην υπουργός μπορούσε να επιβάλλει «το νόμο της σιωπής» -και ο "νόμος της σιωπής" επιβάλλεται με απειλές και εκβιασμούς ή με χρηματισμό. Δεν γνωρίζω τι εννοεί ο «υπουργός των Ιμίων», Θεόδωρος Πάγκαλος όταν ισχυρίζεται ότι «μαζί τα φάγαμε». Αλλά αν έχει στο μυαλό του και την περίπτωση του κ. Τσοχατζόπουλου, θα πρέπει να αποκαλύψει στο λαό και σε ποιούς τα διαμοίρασε ο πρώην συνάδελφος του στα υπουργικά συμβούλια του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη. Η δίκη του Ακη Τσοχατζόπουλου πρέπει να είναι η αρχή, δεν πρέπει να είναι το τέλος της αναζήτησης των ευθυνών του πολιτικού κόσμου για την οικονομική τραγωδία της Ελλάδας. Το κακό που βρήκε την Ελλάδα οφείλεται στις αποφάσεις των πρωθυπουργών (κυρίως), και των υπουργών. Αυτοί έλαβαν τις αποφάσεις, μέλη του πολιτικού κόσμου έπαιρναν τις μίζες και αύξαναν το χρέος της Ελλάδας εγκρίνοντας εισηγήσεις για αγορές όπλων και άλλων προϊόντων, που στις περισσότερες των περιπτώσεων, δεν είχε ανάγκη η χώρα… Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα"

Το δίκαιο των Δανειστών Posted: 28 Apr 2013 08:35 AM PDT Γράφει ο Γιάννης Γιαγλάρας    Γνωρίζαμε ότι ο δρόμος προς την παγκοσμιοποίηση δεν θα ήταν στρωμένος με δάφνες. Γνωρίζαμε ότι οι παραδοσιακές δομές και αντιλήψεις κάθε κοινωνίας δείχνανε φοβική στάση απέναντι στο νέο ή στο διαφορετικό ή στην εξέλιξη και στα αγαθά της παγκοσμιοποίησης. Γνωρίζαμε ότι καμία μετάβαση από μια εποχή σε μια άλλη δεν είναι ομαλή. Γνωρίζαμε όμως ότι υπήρχανε κανόνες, είτε ως δίκαιο της υπεροχής μιας παγκόσμιας υπερδύναμης ή ενός στυγνού δικτάτορα. Εκείνο που δεν γνωρίζαμε είναι ότι στο δρόμο για την θέσπιση ενός ευρωπαϊκού συντάγματος, ανθρωποκεντρικού, προοδευτικού με έμφαση στη διαφορετικότητα και στηριγμένο στη στέρεα βάση της κοινωνίας της ανοχής με σεβασμό στην αξία του ανθρώπου θα διέκοπτε ένα ανώτερο δίκαιο: το Δίκαιο των Δανειστών. Ενώ στη παλαιά Γη ο εχθρός είχε πρόσωπο, στη νέα Γη οι δανειστές είναι απρόσωποι. Και ο πόλεμος ξεκίνησε, γιατί πρώτα ξεκινήσανε τα θύματα.  Η πρώτη επίθεση έγινε στα κράτη: στην ονειροπαρμένη Ελλάδα, στην ανεκτική Ισπανία, στη χαρούμενη Πορτογαλία, στη ντελικάτη Ιταλία και στην αιματοβαμμένη Κύπρο. Αφού βάλανε πνίκτη στο τραπεζικό σύστημα, απαιτήσανε από τις λιγότερο πειθαρχημένες οικονομίες του Νότου να μεταμορφωθούν άμεσα και βίαια σε ψυχρές νύφες του Βορρά. Και οι Δανειστές εισχωρήσανε μέσω του τραπεζικού συστήματος μέσα στο σπίτι σου, καθώς το Μάτριξ του χρήματος είχε εμποτίσει η ζωή μας και τις συνήθειες μας. Και το Δίκαιο των Δανειστών απέκτησε τους πανεπιστημιακούς του Διδασκάλους, οι οποίοι στηριζόμενοι στην ανικανότητα τους ήταν πρόθυμοι να εκτελούν.  Το Δίκαιο των Δανειστών είναι το νέο υπερεθνικό Δίκαιο, στο οποίο πλέον υποτάσσονται τα αιματοβαμμένα Συντάγματα των κρατών. Είναι το νέο Δίκαιο που υποτάσσει τη βούληση των κοινοβουλίων και απέναντι λαοί που δεν μάθανε να αγωνίζονται γιατί ήταν πιο εύκολο να αποκτούν παρά να ονειρεύονται. Στη καταχνιά του Δικαίου των Δανειστών αντιπαραθέσαμε σκονισμένα συγγράμματα, θρησκευτικά χαϊμαλιά και ληγμένες μαγικές συνταγές. Κανείς δεν ήταν έτοιμος και πολλοί ήταν πρόθυμοι. Στο δίκαιο των Δανειστών δεν υπάρχει η έννοια ιδιοκτησία, έννομο αγαθό, περιουσία καθώς η κοινωνία είναι κτισμένη στο χρέος. Και όπου το χρέος δεν υπήρχε, απλά δημιουργήθηκε. Εύκολη λεία οι συνταξιούχοι, εύκολη λεία οι αδύναμοι εργαζόμενοι και εύκολη λεία το άπραγο Δημόσιο. Σε όλα αυτά υπό κανονικές συνθήκες είχαμε να αντιτάξουμε την Αλήθεια όπου την συσκότισε η ενημέρωση, τη Δικαιοσύνη, την οποία μισεί το Κράτος και την Ισότητα, που την κατασπαράξαμε ανοίγοντας το σεντούκι του μίσους και του ρατσισμού. Το Δίκαιο των Δανειστών έχει τους δικούς του υπηρέτες και σύντομα θα είμαστε όλοι εμείς και εκείνοι οι λίγοι. Ο τελευταίος να σβήσει το Φως…. Πηγή

Λαθρομετανάστες στην Σαμοθράκη; Γιατί άραγε; Posted: 28 Apr 2013 11:44 AM PDT Για όσους γνωρίζουν ή έχουν ενημερωθεί κατ' ελάχιστον σχετικά με τους «δρόμους» που επιλέγουν οι λαθρομετανάστες για εισέλθουν στην Ελλάδα, η περίπτωση της Σαμοθράκης ως επιλογής εισόδου στην Ελλάδα (ή και στην Ευρώπη) μοιάζει από απίστευτη έως εξωφρενική, εκτός και αν… Η είδηση που την προηγούμενη εβδομάδα πέρασε (κυριολεκτικά) στα «ψιλά» των ελληνικών ΜΜΕ και του διαδικτύου, είναι η είσοδος και η σύλληψη μικρών ομάδων λαθρομεταναστών, στο νησί της Σαμοθράκης. Μάλιστα, το «φαινόμενο» παρουσιάστηκε 2 φορές μέσα στην ίδια εβδομάδα (που μας πέρασε) και προξένησε εκτός από το έντονο ενδιαφέρον και την αύξηση ετοιμότητας των τοπικών αρχών (αστυνομικών και λιμενικού), αφού η Σαμοθράκη θεωρείται ένας ευαίσθητος στρατηγικά (αλλά και οικονομικά λόγω της νησίδας «Λαδόξερα», όπου αναβλύζει πετρέλαιο) χώρος, η θαλάσσια περιοχή του οποίου έχει κατ' επανάληψη παραβιασθεί είτε από σκάφη του τουρκικού λιμενικού είτε από τουρκικά σκάφη ερευνών… Η είδηση των λίγων γραμμών, όπως μεταδόθηκε από τα ΜΜΕ στην Ελλάδα: "Οι λιμενικές αρχές στη Σαμοθράκη, συνέλαβαν ακόμη 28 μη νόμιμους μετανάστες που αποβιβάστηκαν στην ακτή Άγκιστρο. Πρόκειται για λαθρομετανάστες διαφόρων εθνικοτήτων που πέρασαν από την Τουρκία στην Ελλάδα με φουσκωτό σκάφος, το οποίο κατασχέθηκε. Οι συλληφθέντες θα μεταφερθούν στην Αλεξανδρούπολη, ενώ στην περιοχή έχουν αυξηθεί οι περιπολίες, καθώς την προηγούμενη Κυριακή, στην ίδια ακτή είχαν αποβιβασθεί άλλοι 21 λαθρομετανάστες"... Τα στοιχεία προς ανάλυση που υπάρχουν στα δύο συγκεκριμένα «περιστατικά» είναι τα εξής: Μικρές ομάδες λαθρομεταναστών: Ο αριθμός των μεταφερόμενων καθιστά ασύμφορη την «εργολαβία» από εμπόρους – διακινητές λαθρομεταναστών. Μικρά σκάφη μεταφοράς Μεγάλη θαλάσσια απόσταση Κακή επιλογή χρόνου, λόγω ιδιαίτερων θαλάσσιων καιρικών συνθηκών στο βόρειο Αιγαίο Γιατί επιλέχθηκε η μεταφορά δύο μικρών ομάδων, γεγονός απολύτως ασύμβατο με την λογική του κέρδους που απαιτεί μεγάλους αριθμούς μετακινούμενων; Γιατί επιλέχθηκαν μικρά σκάφη, τα οποία δεν εγγυόταν την ασφαλή μετακίνηση των λαθρομεταναστών; Γιατί, λοιπόν, οι λαθρομετανάστες προτίμησαν την Σαμοθράκη, ιδιαίτερα αυτή την χρονική περίοδο, αντί κάποιου άλλου νησιού του Αιγαίου το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στις τουρκικές ακτές; Γιατί επιλέχθηκε η συγκεκριμένη χρονική περίοδος, κατά τη διάρκεια της οποίας υπήρξε μεγάλη «αστάθεια» - επικινδυνότητα λόγω των καιρικών συνθηκών; Γιατί οι λαθρομετανάστες επέλεξαν την Σαμοθράκη, γνωρίζοντας πως δεν θα έχουν κανέναν τρόπο διαφυγής προς το εσωτερικό της χώρας και στη συνέχεια προς την Ευρώπη; Μήπως δε ενδιαφέρονταν καθόλου για ένα ταξίδι προς την Ευρώπη, αλλά επιδίωκαν απλώς την σύλληψή τους και την ασφαλή μεταφορά τους και στην συνέχεια την "εξαφάνισή" τους στην Αθήνα; Γιατί επιλέχθηκαν μικρά φουσκωτά σκάφη (και όχι μεγαλύτερα και ασφαλέστερα) ως μέσα μεταφοράς; Μήπως πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι παρόμοια σκάφη, υψηλότερων προδιαγραφών, χρησιμοποιούνται από τις ειδικές δυνάμεις…; Γιατί επιλέχθηκε η μεταφορά των λαθρομεταναστών μέσα από μία μεγάλη θαλάσσια απόσταση, αφού η περίπτωση ασφαλούς μεταφοράς τους ήταν σχεδόν αδύνατη; Μήπως οι λαθρομετανάστες συνοδεύτηκαν (ή και μεταφέρθηκαν) μέχρις ενός σημείου από τουρκικά πολεμικά πλοία ή σκάφη του τουρκικού λιμενικού; Μήπως η «είσοδος» των συγκεκριμένων (τονίζουμε μικρών ομάδων) λαθρομεταναστών μπορεί να είναι μία άσκηση των τουρκικών ειδικών δυνάμεων, προκειμένου να γίνει μέτρηση των μέτρων ασφάλειας, ο χρόνος αντίδρασης των αρμόδιων αρχών ή και να ευρεθούν «τυφλά σημεία» παρακολούθησης – παρατήρησης εκ μέρους των ελληνικών αρχών (στρατού και λιμενικού) ή και αποβίβασης στο ακριτικό Ελληνικό νησί; Μήπως όλα τα παραπάνω είναι και οι πραγματικοί λόγοι αύξησης των μέτρων ασφάλειας στο νησί της Σαμοθράκης; Κρατώντας όλες αυτές τις ερωτήσεις και τονίζοντας πως παρατηρούνται διάφορες κινήσεις από την τουρκική πλευρά κυρίως στην τουρκική ενδοχώρα αλλά και στα ελληνοτουρκικά σύνορα (χερσαία και μη), μέσα στις οποίες έχουμε και μία ομολογουμένως παράξενη για την χρονική περίοδο αύξηση της κινητικότητας τούρκων πολιτών στην Ελληνική Θράκη (όπως πάντα με αυτοκίνητα πολυτελείας, αλλά και με αυτοκινούμενα τροχόσπιτα…), ευελπιστούμε πως οι ελληνικές αρμόδιες υπηρεσίες όχι μόνο γνωρίζουν τι συμβαίνει αλλά και πως βρίσκονται στο κατάλληλο επίπεδο ετοιμότητας… Ελπίζουμε να μην υπάρξουν "περιστατικά" (όπως πριν 2 χρόνια που ξεπήδησαν φωτιές στον Έβρο, σε περιοχές μείζονος στρατιωτικής σπουδαιότητας), τα οποία θα λειτουργήσουν εις βάρος της Ελλάδας εξαιτίας της ολιγωρίας συγκεκριμένων διευθυντών, συγκεκριμένων υπηρεσιών... Κωνσταντίνος Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Ρωσία – Βενεζουέλα: Κοινά σχέδια στον τομέα του πετρελαίου Posted: 28 Apr 2013 07:18 AM PDT Την περασμένη Τρίτη (22/4), η κυβέρνηση της Βενεζουέλας δημοσίευσε το διάταγμα για τη δημιουργία μιας κοινής επιχείρησης μεταξύ ρωσικής εταιρείας Rosneft και της πετρελαϊκής εταιρείας της Βενεζουέλας PDVSA. Η κοινή επιχείρηση Ρωσίας - Βενεζουέλας θα ασχοληθεί με την εξερεύνηση, εκμετάλλευση, μεταφορά, αποθήκευση του πετρελαίου και φυσικού αερίου στην πιο πλούσια χώρα σε υδρογονάνθρακες στη Λατινική Αμερική. Επίσης, θα ασχοληθεί με την επεξεργασία του αργού πετρελαίου, καθώς και με την πώλησή του και των προϊόντων του. Η Ρωσία και η Βενεζουέλα από κοινού θα διερευνήσουν και θα εκμεταλλευτούν κοιτάσματα Carabobo-2 (έκτασης 132 τετραγωνικών χιλιομέτρων) και Carabobo-4 (έκτασης 210 τετραγωνικών χιλιομέτρων) στη λεκάνη του ποταμού Ορινόκο. Αναμένεται πως από το κοίτασμα Carabobo-2 το 2019 θα παράγουν 400.000 βαρέλια την ημέρα. Ο συνολικός όγκος πετρελαίου στα δύο αυτά κοιτάσματα εκτιμάται σε 40 δισεκατομμύρια βαρέλια. Σύμφωνα με τη συμφωνία, το μερίδιο της ρωσικής εταιρείας θα φτάσει το 40%. Η κοινή επιχείρηση θα λειτουργήσει 25 χρόνια, με δικαίωμα χρονικής επέκτασης. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του υπουργού Πετρελαίου της Βενεζουέλας, Ραφαέλ Ραμίρεζ, οι επενδύσεις στα πετρελαϊκά σχέδια Ρωσίας - Βενεζουέλας θα υπερβούν τα 5 δισ. δολάρια. Πηγή

Πρόγευση Νέας Τάξης Πραγμάτων στη Βοστώνη; Posted: 28 Apr 2013 11:46 AM PDT Tου Στρατή Μαζίδη Ήδη από την επόμενη ημέρα των όσων έγιναν στη Βοστώνη είχα γράψει σχετικά κάποιους προβληματισμούς. (Τι να ξημερώνει η Βοστώνη;) Το Ας Μιλήσουμε Επιτέλους  έπιασε τη συνέχεια. Πολύ φοβάμαι τελικά πως η Βοστώνη ήταν πια πρόγευση της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Κι αυτό φάνηκε εκ του αποτελέσματος. Δύο μέρες και δύο νύχτες κλειδωμένοι στα σπίτια τους οι κάτοικοι της πόλης. Αλήθεια στη σύγχρονη εποχή που οι εργοδότες σε ξεζουμίζουν από το πρωί ως βράδυ λέγοντας "έχουμε δουλειά", εδώ πως δύο ημέρες πάγωσαν όλα; Αυτό αν δεν κάνω λάθος πρέπει να είναι πρωτοφανές. Τα πρόβατα, δηλαδή οι κάτοικοι της Βοστώνης έμειναν δύο μέρες μέσα πίνοντας κόλα και βλέποντας τηλεόραση. Αν ήταν τρεις θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για αναπαράσταση της καθόδου στον Άδη. Και κανείς δεν είπε τίποτε. Κανείς δε διαμαρτυρήθηκε. Κανείς δεν απόρησε. Μέσα; Μέσα. Έξω; Εξω. Όσο για τους συλληφθέντες, ο πρώτος ένοχος (;) νεκρός με το πτώμα του να κυκλοφορεί σε όλο το διαδίκτυο. Μπορεί να κάνω και λάθος, όμως κάτι δε μου πάει καλά. Σα να έγιναν όλα με μια αρμονική σειρά. Έσκασαν οι βομβίτσες, επικράτησε ο πανικός, υπήρξαν θύματα, χάος στις αρχές και σε απειροελάχιστο χρόνο εξουδετερώθηκαν οι παρουσιασθέντες ως ένοχοι. Ίσως ένα πείραμα που εκ του αποτελέσματος να κρίνεται επιτυχημένο αφού τα πρόβατα εισήλθαν αμέσως στο μαντρί. Ποιος από τους χαμπουργκεριασμένους Αμερικανούς που βομβάρδισαν απίθανες χώρες στην άλλη άκρη του κόσμου γιατί πείστηκαν πως αποτελούν απειλή, δε θα δεχθούν σκληρά μέτρα ασφαλείας, ακόμη και αυτό το τσιπάρισμα, για το…καλό τους; Με την ευχή να πέσω 100% έξω, θα αναμένω τη συνέχεια… Πηγή: Free Pen

Η απαγωγή των μητροπολιτών του Χαλεπίου και η ελληνική εξωτερική πολιτική Posted: 28 Apr 2013 06:03 AM PDT Του Σ. Καλεντερίδη Από τότε που ξεκίνησε η κρίση, εκείνοι που μιλούσαν στην Ελλάδα για την ανάγκη ενεργού πολιτικής παρουσίας της χώρας μας στα δρώμενα γύρω από το ζήτημα της αποσταθεροποίησης της Συρίας, ήταν ως συνήθως εκείνοι που χαρακτηρίζονται ως "γραφικοί" από τους θεσμικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες που χαράσσουν και υλοποιούν την ελληνική εξωτερική πολιτική. Στην κυριολεξία, ακόμα και ένα μικρό παιδί μπορούσε να διακρίνει τους κινδύνους που ελλοχεύουν για τους Χριστιανούς της Συρίας, από τη δράση πληρωμένων δολοφόνων, είτε αυτές χαρακτηρίζονται ως φανατικοί ισλαμιστές, είτε αντιφρονούντες κλπ. Η ελληνική κυβέρνηση, αντί να είναι πανταχού παρούσα και να τονίζει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τους κινδύνους που ενέχουν αυτές οι εγκληματικές και καταστροφικές πολιτικές που εξοπλίζουν και ενθαρρύνουν τους λεγόμενους εξεγερμένους να συνεχίζουν τη δολοφονική τους δράση επί Χριστιανών και Αλαουιτών, δήλωνε την υποστήριξη και την αλληλεγγύη της στην …Τουρκία, που αποτελεί τον κύριο υποστηρικτή αυτών των εγκληματικών συμμοριών. Μάλιστα, κλείνοντας άρθρο μας που είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα "δημοκρατία", στις 2-11-2012, με τίτλο "Η αδίστακτη Τουρκία και η ανεξήγητη στήριξή μας" γράφαμε τα εξής: …Όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις, γνωρίζουν τον βρώμικο ρόλο της Τουρκίας στις δολοφονίες χιλιάδων ανθρώπων. Τα γράφουμε αυτά γιατί είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τη σκοπιμότητα της δήλωσης και εκδήλωσης αλληλεγγύης από τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών Κ. Αβραμόπουλο, για το θέμα της Συρίας προς την Τουρκία και προς τον κ. Νταβούτογλου, οποίος έχει βουτηγμένα τα χέρια του στο αίμα αθώων ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και ελληνορθόδοξοι χριστιανοί της Συρίας, τη στιγμή μάλιστα που ο υφυπουργός Εξωτερικών της Συρίας, Φαϋσάλ Μικντάτ, καλεί τη διεθνή κοινότητα να κατατάξει την Άγκυρα τις χώρες που στηρίζουν την τρομοκρατία, αναφερόμενος στις ομάδες της Αλ Κάιντα που δρουν και δολοφονούν αδιακρίτως στη Συρία. Ο καπετάνιος να δει τη ρότα, γιατί μάλλον στραβά αρμενίζουμε… Ο καπετάνιος, που αναφέρουμε στο άρθρο μας, είναι ο πρωθυπουργός και δυστυχώς δεν άλλαξε εγκαίρως τη ρότα, ή εκείνους που τη χαράσσουν. Τώρα ήλθε η ώρα της κρίσης για όλους, για να αποδειχτεί για άλλη μια φορά ότι η πολιτική των δημοσίων σχέσεων και των χαμόγελων στο υπουργείο εξωτερικών, έχει δολοφονικά αποτελέσματα. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του, ιδιαίτερα μάλιστα εκείνοι που έχουν ευθύνες ηθικού αυτουργού στο έγκλημα που γίνεται εναντίον των χριστιανών της Συρίας και των απαχθέντων μητροπολιτών. Πηγή: Ινφογνώμων

Ο Αλ. Μεντβέντεφ «καρφώνει» τους Γερμανούς Posted: 28 Apr 2013 05:52 AM PDT Καυστικός για την τακτική που ακολουθούν οι Γερμανοί στο θέμα της τροφοδοσίας τους με φυσικό αέριο, εμφανίστηκε ο αντιπρόεδρος της Gazprom, Αλεξάντρ Μεντβέντεφ. Αφενός οι γερμανικές αρχές επέτρεψαν στην Gazprom να κάνει χρήση του συνόλου της μεταφορικής ικανότητας του αγωγού Opal, στον οποίο οι υπηρεσίες της Κομισιόν έχει δώσει το δικαίωμα του 50% στους Ρώσους κι αφετέρου ζήτησαν από τον ρωσικό κολοσσό να μειώσει τις ποσότητες που έστελνε στη γερμανική αγορά. Ωστόσο, την ίδια περίοδο επικρατούσαν χαμηλές θερμοκρασίες, με αποτέλεσμα το γερμανικό σύστημα να αντιμετωπίσει προβλήματα, ενώ το στέλεχος της Gazprom διερωτήθηκε εύλογα:  «Γιατί είναι αδύνατο για τους εξαγωγείς να προμηθεύσουν φυσικό αέριο, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις τους;» Ολόκληρη η δήλωση του Αλ. Μεντβέντεφ (είναι και επικεφαλής της θυγατρικής Gazprom Export) έχει ως εξής: «Οι καταναλωτές φυσικού αερίου στη Γερμανία στάθηκαν τυχεροί κατά τη διάρκεια της ψυχρής άνοιξης. Κατά τις τεχνικές δοκιμές που πραγματοποίησε η Gazprom Export στο δεύτερο κλάδο του αγωγού φυσικού αερίου «Nord Stream», επετράπη στη Gazprom να χρησιμοποιήσει την πλήρη δυναμικότητα του αγωγού OPAL, που προμηθεύει Γερμανούς πελάτες με ένα μέρος της συνολικής ποσότητας ρωσικού που εισάγεται μέσω του αγωγού «Nord Stream». Η γερμανική ρυθμιστική αρχή επέτρεψε στην Gazprom να χρησιμοποιήσει όλη τη δυναμικότητα του αγωγού OPAL για τη συγκεκριμένη περίοδο, παρά τους κανόνες του Τρίτου Ενεργειακού Πακέτου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Οι κανόνες αυτοί επιβάλλουν τη διατήρηση του ημίσεως του αποθεματικού του για άλλους προμηθευτές, παρόλο που κανένας δεν έχει κάνει χρήση αυτού και αμφιβάλλω αν θα το κάνει ποτέ. Σε συμφωνία με τη γερμανική ρυθμιστική αρχή, κατά τις επιτυχημένες δοκιμές του δεύτερου κλάδου του αγωγού «Nord Stream», που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 19 και 22 Μαρτίου, η Gazprom Export υπερέβη το όριο χρήσης του αγωγού OPAL. Κατά τη διάρκεια της δοκιμής, αρχής γενομένης από τις 21 Μαρτίου, οι απαιτήσεις από των βάσει συμβολαίου αγοραστών από τη Δυτική Ευρώπη ανήλθαν σε 205 εκατ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ημερησίως. Για να ανταποκριθεί σε αυτές τις απαιτήσεις, η Gazprom Export συμφώνησε με τη γερμανική ρυθμιστική αρχή να παραταθεί περαιτέρω το ορίου χρήσης της δυναμικότητας του αγωγού OPAL μέχρι και την 1η Απριλίου. Μετά την πάροδο της εν λόγω περιόδου, η ζήτηση φυσικού αερίου από τους αγοραστές παρέμεινε σε υψηλά επίπεδα λόγω του κρύου και η εταιρεία μας έκανε συμπληρωματική αίτηση για νέα παράταση της προθεσμίας- μέχρι τις 10 Απριλίου. Λόγω των διακοπών του Καθολικού Πάσχα στη Γερμανία η Gazprom Export δεν έλαβε θετική ή αρνητική απάντηση στο αίτημά της, και ως εκ τούτου συνέχισε να χρησιμοποιεί το πλήρες δυναμικό του OPAL. Στις 9 Απριλίου, κι αφού προηγήθηκε στις 8 Απριλίου η εντολή της ρυθμιστικής αρχής για μείωση της χρήσης δυναμικότητας του αγωγού κατά 50%, η "Gazprom Export" προχώρησε στη μείωση της ροής διέλευσης. Εκ των υστέρων, σε περίπτωση που η " Gazprom Export" είχε αρνηθεί τη δυνατότητα προσωρινής υπέρβασης του τεχνητού ορίου μεταφοράς φυσικού αερίου για περισσότερο από δύο εβδομάδες, οι Ευρωπαίοι καταναλωτές δεν θα ήταν σε θέση να κάνουν χρήση 366 εκατομμύριων κυβικών μέτρων φυσικού αερίου κατά τη διάρκεια της περιόδου κακοκαιρίας. Θα πρέπει να απαντήσουμε σε μια απλή ερώτηση:  "Γιατί είναι αδύνατο για τους εξαγωγείς να προμηθεύσουν φυσικό αέριο, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις τους;" Πηγή: FM Voice

Η απάτη της ανανέωσης Posted: 28 Apr 2013 05:48 AM PDT Η πολιτική εξυγίανση του τόπου, έρχεται από αυτούς (από τα γνωστά κόμματα) που τις δεκαετίες του 1980-90 και 2000... ήταν στην απ' έξω, όπως λέει ο λαός… αλλά στην βαθιά μέσα, για όσους γνωρίζουν και για όσους φυσικά έχουν πολιτική μνήμη. Εκείνες τις δεκαετίες ήταν μάλιστα και συνεταιράκια. Μαζί «επηρέασαν» τότε καταστάσεις. Μαζί αποφάσισαν πως το πασοκ ήταν καλό για την ελλάδα και φυσικά και το χρηματιστήριο.. Σήμερα, τα ίδια παλικάρια πλένονται κοινωνικά και ντύνονται εθνάρχες. Θέλουν να βγάλουν τη σαπίλα από πάνω τους. Η επικοινωνιολόγοι αλλά και οι τροικανοί τους είπαν πως η σαπίλα αυτή λέγεται κομματικός μηχανισμός. Ξεχνούν, πως σήμερα είναι αρχηγοί κομμάτων, ξεχνούν πως στις πλάτες κάποιων ήρθαν στην εξουσία, ξεχνούν πως κάποτε οι ίδιοι ήταν διαιρετικά και διχαστικά στοιχεία του πολιτικού συστήματος... και προσπαθούν να διαγράψουν την ιστορία που λαθραία κληρονόμησαν.. Εφευρίσκουν την ανανέωση.. την γιαλαντζί. Γεμίζουν τα κόμματα με νεολαίους και μιλούν για νέα πολιτική γενιά. Συρταρώνοντας αυτούς που στις προηγούμενες εκλογές τους ξεζούμισαν για να βγουν. Όμως, δες που η άχρηστη πολιτική τους, έχει φτιάξει μία Ελλάδα που συνεχώς γερνάει! Και προσπαθούν να πείσουν το εκλογικό σώμα των γέρων, δηλαδή και τους εαυτούς τους, πως όταν συρταρώσεις τον 60άρη και βγάλεις τον 30άρη μαριονέτα θα κερδίσεις... Αμ δε, φίλε αρχηγέ του κόμματος.... Και τον 60άρη να βάλεις φυλακή (όσο είσαι εσύ δηλαδή) που μέχρι χτες τον έγλυφες.... και ισόβια να του ρίξεις.. σε 15 χρόνια θα είναι έξω. Και όταν θα είναι 75 χρονών.. και έτσι και η επιστήμη έχει κάνει και κανά θαύμα και βγεί και πιο ακμαίος... τότε.... Λάθος ανανέωση διάλεξες φίλε αρχηγέ.  Και την καταλάβαμε.  Και δεν θα την φάμε.  Αν θες ανανέωση, φύγε εσύ!  Και άσε την ανανέωση να την κάνουμε εμείς οι ψηφοφόροι.  Με την ψήφο μας. Αναγνώστης Πηγή: Press-gr

Συγκρίσεις που αποφεύγονται... Posted: 28 Apr 2013 04:05 AM PDT Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος Όταν κάποτε με ρωτούσαν για τον κομμουνισμό, πρότεινα να επισκεφθούν την Ανατολική Γερμανία – σε αυτούς δε που αμφισβητούν τη Δημοκρατία και την Ελευθερία στην Ελλάδα, λέω απλά να ζήσουν στη Γερμανία, για να κρίνουν μόνοι τους. Σε όσους τώρα αμφισβητούν τη Δημοκρατία στην Ευρώπη, προτείνω να επισκεφθούν τις Η.Π.Α. – ακόμη καλύτερα, την Κίνα ή τη Σιγκαπούρη. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως η Δημοκρατία στην Ελλάδα ή στην Ευρώπη δεν έχει πολλά κενά και ελαττώματα – το αντίθετο μάλιστα. Τέλος, σε όσους αμφισβητούν το ευρώ, λέω πως είναι καλύτερα να ρωτήσουν την Αργεντινή ή την Τουρκία – ακόμη και μεγαλύτερες χώρες, όπως τη Βραζιλία. Επίσης, να ενημερωθούν σε σχέση με το τι σημαίνει να είναι μία χώρα υπερχρεωμένη, έχοντας το δικό της νόμισμα, ή ποια ακριβώς πλεονεκτήματα έχει ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα – χωρίς αυτό να αναιρεί βέβαια το ότι μας δημιουργεί ορισμένα προβλήματα, όχι όμως άλυτα. Σε κάθε περίπτωση, η κατάρρευση του ευρώ θα ήταν σίγουρα ένα πολύ μεγάλο δώρο για τις Η.Π.Α. – αφού θα είχαν πλέον μονοπωλήσει το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, τυπώνοντας τεράστιες ποσότητες χρημάτων, χωρίς το φόβο της μεγάλης υποτίμησης του δολαρίου ή της χρεοκοπίας της χώρας τους. Επιγραμματικά δε μία χώρα, η οποία πληρώνει με το δικό της νόμισμα στο εξωτερικό, δεν χρεοκοπεί ποτέ - αφού διαθέτει απεριόριστες ποσότητες συναλλάγματος. Πηγή

Κοινωνική έκρηξη και πτώση της κυβέρνησης περιμένουν οι ξένοι διπλωμάτες στην Ελλάδα Posted: 28 Apr 2013 03:45 AM PDT Όπως αναφέρει το Βήμα της Κυριακής, η πρεσβεία με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι αναμφίβολα η γερμανική, η οποία κάνει πλήρη καταγραφή των όσων γίνονται στη χώρα και φροντίζει να έχει επικοινωνία με κρίσιμους παράγοντες και στελέχη του Μεγάρου Μαξίμου.  Η έμφαση δίδεται στην ανάγκη για πολιτική σταθερότητα διότι αυτή είναι η αναγκαία συνθήκη για να προχωρήσει η εφαρμογή του οικονομικού προγράμματος. Μάλιστα οι Γερμανοί δεν έχουν πειστεί για την ικανότητα της κυβέρνησης να αντέξει και να φτάσει μέχρι το τέλος ενώ φοβούνται μια πιθανή κοινωνική έκρηξη. Ωστόσο, στέρεα πεποίθηση είναι ότι και εμπλοκή να υπάρξει με την παρούσα κυβέρνηση, θα πρέπει η Βουλή να εξαντλήσει την τετραετία και να αποφευχθούν πάση θυσία οι εκλογές.  Σε ό,τι αφορά τους Γάλλους, η βασικότερη ανησυχία τους εστιάζεται στις κοινωνικές συνέπειες των μέτρων λιτότητας. Αν και παραδέχονται ότι η κυβέρνηση έχει κάνει βήματα προόδου, οι επιπτώσεις των περικοπών εισοδημάτων χαρακτηρίζονται βαριές. Γαλλικές πηγές δεν κρύβουν επίσης τον προβληματισμό τους για τη συνεχή άνοδο των ποσοστών της Χρυσής Αυγής στις δημοσκοπήσεις.  Οι Αμερικανοί παρακολουθούν τα δρώμενα από απόσταση ενώ στις συζητήσεις που διεξάγονται προσπαθούν να κατανοήσουν αν υπάρχει σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης ή απλά κινείται στη λογική «βλέποντας και κάνοντας», ενώ δεν αποκλείουν να υπάρξει μελλοντικά κοινωνική έκρηξη.  Η βρετανική πλευρά επισημαίνει ότι η περίοδος ως τον Σεπτέμβριο είναι ιδιαίτερα κρίσιμη, καθώς έχει πλέον έρθει η στιγμή που πρέπει, όπως λένε, η κυβέρνηση να κερδίσει το στοίχημα της ανάπτυξης ώστε να αναστραφεί το βαρύ κοινωνικό κλίμα.  Οι Ρώσοι αναλύουν την πολιτική κατάσταση, παρακολουθούν τις συμμαχίες και έχουν σαν βασική επιδίωξη την προώθηση των οικονομικών τους συμφερόντων σε συνδυασμό με την ενίσχυση του γεωστρατηγικού ρόλου της Ρωσίας στην περιοχή.  Στην ίδια λογική κινούνται και οι Κινέζοι που ενδιαφέρονται να ενισχυθεί η παρουσία τους στην περιοχή μέσω της προώθησης των επιχειρηματικών τους συμφερόντων. Πηγή

Τουρκοξεσάλωμα ΔΗΜΑΡατων στην ελληνική Θράκη… Posted: 28 Apr 2013 03:28 AM PDT Τα νέα απανωτά κατορθώματα της τουρκόφιλης εθνομηδενιστικής παρεούλας που παριστάνει τη ΔΗΜΑΡ Ροδόπης…       Δεν περνάει μέρα σχεδόν που να μην κάνουν κι από κάτι που να προκαλεί τη νοημοσύνη μας (και συγχρόνως να ευτελίζει κάθε έννοια εθνικής ευαισθησίας και αξιοπρέπειας) οι ελληνοφοβικoί εκπρόσωποι της ψευτοπροοδευτικής θολούρας που αυτοαποκαλείται ΔΗΜοκρατική ΑΡιστερά.     Και φυσικά δεν είναι μόνο τα κεντρικά του μαγαζιού στην Αθήνα. Όπως σας έχουμε πολλές φορές ξαναγράψει στο «Προξενείο-Στοπ», τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν στο τοπικό παραμάγαζο (Ροδόπη), όπου ο εθνομηδενισμός έχει προ πολλού ξεπεράσει κάθε όριο, καθώς μάλιστα ειδικά εδώ βρήκαν την ευκαιρία να χωθούν υπό τη…φιλόξενη επίσημη "ομπρέλα" της γιαλαντζί προδευτικής διεθνίστικης καφρίλας και κάμποσα ενεργούμενα του τουρκικού Προξενείου (με πρώτον και καλύτερο ασφαλώς τον αξιότιμο Ιλχάν Αχμέτ, τον γνωστό πολιτικό γυρολόγο δηλαδή που από βουλευτής της ΝΔ και μετά υποψήφιος της Ντόρας στις εκλογές του περσινού Μάη, κατέληξε υποψήφιος της ΔΗΜΑΡ στις επαναληπτικές ένα μόλις μήνα αργότερα, κουβαλώντας μάλιστα μαζί του αυτούσια την προξενική «προίκα» των περίπου 12.000 ψήφων)!     Και ξεκινώντας λοιπόν από τον Αχμέτ, βλέπετε πιο πάνω τη φωτογραφία που ανάρτησε ο ίδιος στο twitter, όπου εμφανίζεται πανευτυχής ανάμεσα στον τουρκοχαφιέ ψευδομουφτή Κομοτηνής (και πρόεδρο της λεγόμενης «Συμβουλευτικής Επιτροπήςτης Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης») Ιμπράμ Σερήφ και τον «συντοπίτη» μας υπουργό Υγείας της Τουρκίας Μουεζίνογλου κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Θράκη (τον ίδιο βεβαίως που θυμίζουμε ότι τον επισκέφτηκε ΚΑΙ επίσημα η ΔΗΜΑΡ Ροδόπης μέσα στο Προξενείο, όπως σάς ενημερώσαμε προ ημερών με το δημοσίευμα μας Κοπρίζοντας στην ελληνική Θράκη…). Και φυσικά το απείρως χειρότερο δεν είναι η φωτογραφία καθ' εαυτήν, αλλά η λεζάντα που τη συνοδεύει (ότι «Βρισκόμαστε σε γεύμα μαζί με τον πολύτιμο αδερφό μου υπουργό Υγείας της Tουρκίας Μεχμέτ Μουεζίνογλου και τον εκλεγμένο μουφτή μου»).  Μια χαρά φτύσιμο στα μούτρα της ελληνικής νομιμότητας δηλαδή!     Λίγες μέρες αργότερα μάλιστα ο λεγάμενος πήρε μέρος (ως γνήσιος άλλωστε…προοδευτικός που είναι!) και σε συλλαλητήριο που οργάνωσαν διάφοροι φορείς κατά της ρατσιστικής βίας στην Ξάνθη. Το οξύμωρο βέβαια το βλέπετε στη 2η φωτογραφία (προερχόμενη από το εν λόγω γεγονός), που δείχνει τον πολιτευτή της ΔΗΜΑΡ να κάνει  δηλώσεις στoν δημοσιογράφο του τουρκικού «Rumeli TV» Φεβζί Κουρτουλούς, ο οποίος είναι φανατικός…ακροδεξιός! Αλλά προφανώς επειδή είναι Τούρκος φασίστας (και όχι…Έλληνας), δεν ενοχλήθηκε καθόλου ο τόσο…ευρύχωρος πολιτευτής (όπως εξάλλου και ο διπλανός του βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αϊχάν Καραγιουσούφ)!     Στην 3η πλέον φωτογραφία βλέπετε πάλι τον Ιλχάν Αχμέτ, παρέα με τον άλλο μεγάλο αστέρα του ελληνικού πατριωτισμού Δάμωνα Δαμιανό (γραμματέα της ΔΗΜΑΡ Ροδόπης), αλλά και τον γνωστό τουρκόφρονα Μεχμέτ Ντερντιμάν (πρόεδρο των ΕΠΑΘιτών μειονοτικών δασκάλων Ν.Ροδόπης), σε συνάντηση με τη – μη χρήζουσα ασφαλώς άλλων συστάσεων – Μαρία Ρεπούση (κατά την οποία συνάντηση μάλιστα μάθαμε πως ο Ντερντιμάν ευχαρίστησε τη λεγάμενη για τις προσπάθειες που καταβάλλει υπέρ της μειονοτικής εκπαίδευσης)!     Λίγο μετά, οι δυο τους (Δαμιανός και Ιλχάν) βρέθηκαν στην Κωνσταντινούπολη (18 Απριλίου) και συγκεκριμένα σε εκδήλωση στη Λέσχη BaB-I Ali (!!!) με κεντρικό ομιλητή ποιον νομίζετε; Κρατηθείτε: τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (σε…μεγαλειώδη ομιλία, κατά την οποία ο γνωστός εθνολετήρας εφιάλτης, δικαιώνοντας για μια ακόμη φορά τον…καλύτερο εαυτό του, υπερθεμάτισε υπέρ της ελληνοτουρκικής φιλίας, υπέρ της πολυεπίπεδης (σ.σ. δηλαδή;) ελληνοτουρκικής συνεργασίας σε όλους τους τομείς, υπέρ του ανοίγματος της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και του μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα, αλλά και (όσον αφορά το Κυπριακό) υπέρ της δημιουργίας μιας δικοινοτικής ομοσπονδίας, «που μπορεί να αποτελέσει όχημα για την περαιτέρω προσέγγιση των δύο λαών»!     Για του λόγου το ασφαλές μάλιστα, δείτε τους δυο λεβέντες (λέμε τώρα) της ΔΗΜΑΡ Ροδόπης στην 4η φωτογραφία - και απολαύστε μάλιστα και το πόσο ευτυχισμένα φαίνονται, έχοντας ανάμεσά τους το θλιβερό πολιτικό παρελθόν της Ελλάδας! (Και όπως βέβαια παρατηρείτε για μια ακόμη φορά, είτε με δεξιούς, είτε με αριστερούς φερετζέδες, μια χαρά συνεννοούνται και συνευρίσκονται τα όργανα του μισελληνισμού και της εθνοφοβίας)!     Και τέλος, ακολούθησε μόλις προχτές (Παρασκευή 26 Απριλίου) μία ημερίδα στα κεντρικά γραφεία της ΔΗΜΑΡ στην Αθήνα (σε διοργάνωση από τους Τομείς Ευρωπαϊκής-Εξωτερικής Πολιτικής και Δικαιωμάτων του κόμματος) με θέμα: «Θράκη και μειονότητες: Η συνύπαρξη, οι μύθοι και οι πραγματικότητες». Η ημερίδα, στην οποία και μόνο από τον τίτλο έχετε ήδη όλοι αντιληφθεί ποιες ακριβώς ποσότητες ανθελληνικών ξερατών θα πρέπει να εκτοξεύθηκαν, είχε ως ομιλητές πάλι τον Ιλχάν Αχμέτ, τον τρίτο αστέρα της ΔΗΜΑΡ Ροδόπης Συμεών Σολταρίδη (ισλαμολόγο και δημοσιογράφο, που παρίστανε μάλιστα κάποτε και τον θεολόγο στη Μέση Εκπαίδευση) και ακόμη δύο μέλη της ΔΗΜΑΡ Ξάνθης, τον δικηγόρο Κώστα Γούναρη και τον δημοσιογράφο Σαμή Καραμπουγιούκογλου, ενώ συντόνισε η δικηγόρος και δημοσύμβουλας Αθηναίων Μαρία Κουβέλη.     Αυτά τα ολίγα από την πολιτική μάζωξη της μισελληνικής υστερίας. Και αυτά είναι, εννοείται, όσα συνέβησαν ΜΟΝΟ κατά τον τελευταίο μήνα, αλλά συγχρόνως και ΜΟΝΟ όσα μάθαμε εμείς, ε; Γιατί ποιος ξέρει βέβαια τι άλλο κάνουν καθημερινά οι λεβέντες αυτοί μέσα στην ελληνική Θράκη, χωρίς να το μαθαίνουμε! Εμείς τώρα τι άλλο να πούμε; Άφεριμ μπρε! Πηγή "Προξενείο-ΣΤΟΠ"

Ανίκανο το πολιτικό σύστημα για να γκρεμίσει την εμετική συγκυβέρνηση Posted: 28 Apr 2013 02:50 AM PDT Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ Θα πέσει σύντομα η συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη; Το ερώτημα αυτό έρχεται και επανέρχεται διαρκώς... Στις συζητήσεις μάλιστα, το θέμα αυτό τίθεται με διαρκώς οξύτερο τρόπο, όσο πιο αναιμική γίνεται η δράση του μαζικού κινήματος και όσο μεγαλώνει η απόγνωση του λαού από την ασκούμενη πολιτική. Στο πλαίσιο αυτό υπερδιογκώνεται κάθε εσωτερική διαφωνία στους κόλπους της κυβέρνησης και επιχειρείται να αναχθεί σε παράγοντα καταλυτικών δήθεν εξελίξεων, παρόλο που έχει ήδη αποδειχθεί πάμπολλες φορές ότι κανένας από τους τρεις «Τσολάκογλου» πολιτικούς αρχηγούς δεν αντιστέκεται στην παραμικρή εντολή της τρόικας των επικυρίαρχων της ΕΕ και του ΔΝΤ. Η απάντηση είναι κατηγορηματική: Όχι, η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ αποκλείεται να πέσει από μόνη της! Αν δεν αναπτυχθεί ένα ρωμαλέο λαϊκό κίνημα για να δημιουργήσει συνθήκες ανατροπής της, η κυβέρνηση αυτή θα βγάλει ...τετραετία! Οι λόγοι είναι απλούστατοι. Πρώτον, τόσο ο Σαμαράς όσο και ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης έχουν πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι στις εκλογές τελειώνει οριστικά και αμετάκλητα η πολιτική καριέρα των δύο τελευταίων, αλλά πιθανότατα και του Σαμαρά. Σχηματικά μιλώντας, αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει πρώτο κόμμα, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης θα καθαιρεθούν την ίδια τη νύχτα των εκλογών προκειμένου τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ (αν τελικά κατορθώσει να μπει στη Βουλή, πράγμα που δεν είναι αδύνατο για την «Αριστερά της προσκολλήσεως») να ετοιμαστούν να προσκολληθούν πολιτικά στον ΣΥΡΙΖΑ για να του δώσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Και ο ηττημένος και ατιμασμένος Σαμαράς όμως θα είναι πλέον άχρηστος για τη Δεξιά και πρωτίστως για την αστική τάξη, οπότε και θα πεταχτεί πιθανότατα αμέσως στη χωματερή πολιτικών. Τρελοί είναι επομένως ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης να ρίξουν την κυβέρνηση τους και να αυτοκτονήσουν πολιτικά; Ο δεύτερος λόγος που αυτή η κυβέρνηση δεν θα καταρρεύσει οικειοθελώς είναι ο αυτοεγκλωβισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα πολιτικό αδιέξοδο που τείνει να τον εξουδετερώσει ως απειλή για το σύστημα, χωρίς ταυτόχρονα να έχει ακόμη αποσπάσει την εμπιστοσύνη της αστικής τάξης, ώστε να γίνει αποδεκτός ο ΣΥΡΙΖΑ ως εναλλακτική επιλογή του συστήματος για τη διακυβέρνηση της χώρας. Ο Αλέξης Τσίπρας είχε την πολιτική ευφυία να εκφράσει την οργή αλλά και τη ριζοσπαστικοποίηση του λαού οδηγώντας τον ΣΥΡΙΖΑ από το 4,6% του Οκτωβρίου του 2009 στο 26,9% του Ιουνίου του 2012. Από εκεί και πέρα όμως, είχε την υπεροπτική αφέλεια να νομίσει ότι έχει «δεμένο» αυτό το ποσοστό των αριστερών και των ριζοσπαστικοποιημένων ψηφοφόρων και να επικεντρώσει τις προσπάθειες του στο να πείσει την αστική τάξη ότι δεν είναι επικίνδυνος για τα συμφέροντα της, ώστε να υποστηριχθεί ή έστω να γίνει ανεκτή από τους αστούς η πρωθυπουργοποίησή του. Η τακτική αυτή απέτυχε παταγωδώς. Ανέκοψε σχεδόν πλήρως την ανοδική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, αφού τον απέκοψε από τις λαϊκές μάζες που ριζοσπαστικοποιούνται. Έτσι όμως κατέστησε τον Αλέξη Τσίπρα πολύ λιγότερο «απειλητικό» για την αστική τάξη, η οποία πλέον σαφώς και πιέζεται αντικειμενικά λιγότερο από τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες για να έρθει σε συμβιβασμό μαζί του. Τον βλέπει έτσι περισσότερο ως ικέτη που εκλιπαρεί την έγκριση της παρά ως ισχυρό αντίπαλο που επιβάλλει όρους, οπότε συνεχίζει να τον απορρίπτει. Ο τρίτος και σοβαρότερος λόγος που αυτή η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ δεν πρόκειται να πέσει από μόνη της είναι το ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ισχυρό κίνημα λαϊκής αντίστασης παρόλα τα δεινά που έχει επισωρεύσει η ολέθρια κυβερνητική πολιτική στα λαϊκά, τα μεσαία, ακόμη και τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Αυτό δίνει στην αστική τάξη την άνεση να αισθάνεται ότι μπορεί να ρυθμίζει την κατάσταση με βάση τα δικά της συμφέροντα και μόνο, αδιαφορώντας για το λαϊκό παράγοντα. Έτσι όμως μόνο κακές ή χειρότερες λύσεις για τα συμφέροντα των εργαζομένων και των μεσαίων στρωμάτων μπορούν να δοθούν. Επιπροσθέτως, το μόνο που μπορεί να προβλεφθεί με απόλυτη βεβαιότητα στην περίπτωση αυτή είναι η περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης των μισθωτών, των νέων, των συνταξιούχων. Επιδείνωση πολύ σοβαρότερη από εκείνη της μείωσης κατά σοβαρό ποσοστό του πλούτου των Ελλήνων αστών και μάλιστα επιδείνωση συνοδευόμενη από δομικές αλλαγές μόνιμων δυσμενών αλλαγών εις βάρος της εργασίας (κατάλυση κάθε εργασιακού δικαιώματος και κατάκτησης του 20ού αιώνα, τραγικές μειώσεις μισθών και συντάξεων, κτηνώδεις φορολογικές επιβαρύνεις των κατώτερων λαϊκών στρωμάτων κ.λπ.). Οι θεσμικές αυτές αλλαγές που προωθεί η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ θα επιτρέψουν στους Έλληνες αστούς να ξαναυξήσουν σταδιακά τον πλούτο τους, ενώ θα συνεχίσουν να ωθούν τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους διαρκώς προς τα πίσω, στις δεκαετίες του 1960 και του 1950. Η αστική τάξη της χώρας μας δεν έχει λοιπόν κανένα λόγο να στερηθεί των υπηρεσιών αυτής της εμετικής συγκυβέρνησης αφήνοντας την να καταρρεύσει. Παράλληλα, έχει ανακτήσει την αυτοπεποίθηση ότι είναι σε θέση να αποτρέψει πλέον την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Πηγή "ΠΡΙΝ"

Ασσύμετρες συγκυρίες Posted: 28 Apr 2013 02:42 AM PDT Παρά τις φυγόκεντρες δυνάμεις που αναπτύσσονται στην Ευρωζώνη, θεωρούμε ότι μας ενώνουν περισσότερα πράγματα, από όσα μας χωρίζουν – ειδικά ενόψει της καταιγίδας στον υπόλοιπο πλανήτη, η οποία ίσως βυθίσει τα μικρότερα πλοία  "Τις σκοτεινές νύχτες στον ουρανό της Ευρώπης, σε σπάνιες στιγμές, ανοίγουν στενοί φεγγίτες – πάντα εκεί που δεν το περιμένεις, μέσα από τον καταναγκασμό της συσκότισης και των αδιέξοδων καταστάσεων" (David Rousset).     Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος Η κρίση έχει επεκταθεί σήμερα σε ολόκληρο τον πλανήτη – γεγονός που σημαίνει σίγουρα ότι, δεν μπορεί να ενοχοποιηθεί αποκλειστικά και μόνο το ευρώ για όλα όσα συμβαίνουν παρά το ότι, χωρίς καμία αμφιβολία, δημιούργησε πολλά προβλήματα σε αρκετές χώρες της Ευρωζώνης.    Αναλυτικότερα, οι κεντρικές τράπεζες, αφενός μεν λόγω του συναλλαγματικού πολέμου που διεξάγεται διεθνώς, αφετέρου επειδή έχουν πλέον καταναλώσει όλα τα «πυρομαχικά» τους, επεμβαίνουν σε όλα τα «μήκη και πλάτη» του συστήματος - με μεθόδους, οι οποίες θα καταστρέψουν εντελώς τη λειτουργία της ελεύθερης αγοράς. Για παράδειγμα, μετά την απίστευτη χειραγώγηση της τιμής του χρυσού, η οποία όμως πυροδότησε μία άνευ προηγουμένου αύξηση της ζήτησης του σε φυσική μορφή, έχουν επεκταθεί πλέον επίσημα στα χρηματιστήρια - στηρίζοντας τις τιμές των μετοχών με αγορές εκ μέρους τους. Περαιτέρω, η ΕΚΤ «απειλεί» τη Fed, η οποία έχει τοποθετήσει στο στόχαστρο τα υποκαταστήματα των ευρωπαϊκών τραπεζών στις Η.Π.Α., με αντίποινα - εάν τυχόν «εντείνει» τους ελέγχους της, δημιουργώντας τους νέα προβλήματα. Την ίδια στιγμή, οι χώρες της BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Ν. Αφρική), θέλοντας να προστατεύουν τις οικονομίες τους από την επερχόμενη καταιγίδα, αποφάσισαν την ίδρυση μίας διεθνούς τράπεζας - η οποία θα λειτουργήσει ανταγωνιστικά στους ελεγχόμενους από τις Η.Π.Α. οργανισμούς (στο ΔΝΤ και στην Παγκόσμια Τράπεζα). Ειδικά όσον αφορά τη Ν. Αφρική, είναι αντιμέτωπη με πολύ μεγάλα προβλήματα – υποφέροντας από σημαντικές ελλείψεις στο σύστημα ηλεκτροδότησης, από μία συνεχώς μειούμενη παραγωγή στα ορυχεία, από τα συνεχόμενα «απεργιακά κύματα» των εργαζομένων, καθώς επίσης από μία ανεργία άνευ προηγουμένου. Στη Βραζιλία δε είναι πλέον εμφανές ότι, ο υψηλός πληθωρισμός λειτουργεί ανασταλτικά, όσον αφορά την οικονομία της – με αποτέλεσμα η κεντρική της τράπεζα να αυξήσει απρόσμενα το βασικό επιτόκιο, παρά τον κίνδυνο μίας ακόμη ανατίμησης του νομίσματος της. Με στόχο δε να εμποδίσει κάτι τέτοιο, το οποίο θα ήταν καταστροφικό για τις εξαγωγές της, ενώ θα προκαλούσε μία μεγάλη εισροή κερδοσκοπικών κεφαλαίων από το εξωτερικό,  φαίνεται πως θα υιοθετήσει νέα προστατευτικά μέτρα – εξελίξεις οι οποίες θα επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό τις γειτονικές χώρες, κυρίως δε την Αργεντινή, η οποία είναι ξανά αντιμέτωπη με τον πληθωρισμό και τη χρεοκοπία. Οι υπόλοιπες χώρες, μεταξύ των οποίων οι πλούσιες σε ενεργειακά αποθέματα και ορυκτά, όπως η Ρωσία, ο Καναδάς ή η Αυστραλία, απειλούνται πολύ σοβαρά από την προβλεπόμενη ύφεση – με ορισμένες από αυτές (Ρωσία, Καναδάς), να εγγράφουν ήδη αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Εν τούτοις, ως πρώτα υποψήφια θύματα καταγράφονται η Μ. Βρετανία και η Ιαπωνία – η πρώτη λόγω των ασθενών οικονομικών μεγεθών της, ενώ η δεύτερη επειδή ακολουθεί μία νομισματική πολιτική, η οποία θυμίζει τους «καμικάζι» (Θείος άνεμος) του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.     Εντός της Ευρωζώνης, παρά το ότι τα βλέμματα όλων είναι επικεντρωμένα στην Ιταλία και στην Ισπανία, κατά δεύτερο λόγο δε στη Σλοβενία, στο Βέλγιο, στην Ολλανδία, στο Λουξεμβούργο και στη Μάλτα, ο μεγάλος ασθενής φαίνεται να είναι η Γαλλία – η οποία πιέζει αφόρητα τη Γερμανία. Πρόθεση της είναι να επιταχυνθούν οι διαδικασίες της τραπεζικής ενοποίησης στην Ευρώπη, λόγω των τεράστιων προβλημάτων που αντιμετωπίζει το χρηματοπιστωτικό της σύστημα. Εν τούτοις, η Γερμανία δεν έχει καμία διάθεση να υποκύψει στις πιέσεις – πόσο μάλλον αφού ευρίσκεται ήδη στην έξοδο κινδύνου από το κοινό νόμισμα, αντιλαμβανόμενη πλήρως το μέγεθος της βόμβας, στα θεμέλια του τραπεζικού συστήματος της Ευρώπης (επόμενο θύμα του οποίου φαίνεται πως θα είναι η Αυστρία). Στην υπόλοιπη ανεπτυγμένη Ευρώπη, η Δανία εισέρχεται πρώτη στα «επείγοντα περιστατικά» – αντιμετωπίζοντας μία ανάλογη με την Ολλανδία κρίση ακινήτων και τραπεζών, για την οποία όμως δεν μπορεί να «ενοχοποιήσει» το ευρώ, όπως οι άλλες χώρες.  ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΛΥΣΕΙΣ Σε σχέση με αυτά που αναλύσαμε παραπάνω, καθώς επίσης με όλα όσα έχουμε καταγράψει στο παρελθόν, θεωρούμε ότι πρέπει να αναζητηθούν οι σωστές λύσεις, πριν είναι πολύ αργά – λύσεις, οι οποίες όμως δεν θα αντιμετωπίζουν απλά τα «συμπτώματα» (όπως, για παράδειγμα, τις χειραγωγούμενες ισοτιμίες των νομισμάτων), αλλά τις βαθύτερες αιτίες των προβλημάτων μας. Στα πλαίσια αυτά, ένας από τους σημαντικότερους ίσως σήμερα οικονομικούς προβληματισμούς είναι ο σωστός, ο ορθολογικός, ο «άριστος» καλύτερα συνδυασμός του κοινωνικού κράτους, έτσι όπως αυτό λειτουργεί κυρίως στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη, με τον δημιουργικό καπιταλισμό – ο οποίος έχει αναδείξει τις Η.Π.Α. στη χώρα των μεγάλων ευκαιριών, όσον αφορά τις επιχειρήσεις και, γενικότερα, την ιδιωτική πρωτοβουλία. Ουσιαστικά πρόκειται για την εύρεση εκείνου του πολιτικού συστήματος, στο οποίο θα συμμετέχει τόσο το κράτος, όσο και ο ιδιωτικός τομέας, με έναν τέτοιο τρόπο που δεν θα εμποδίζεται το ένα από τον άλλο – ενώ θα ικανοποιούνται όσο το δυνατόν καλύτερα οι ανάγκες και των δύο, με στόχο την κοινωνική δικαιοσύνη, την αειφόρο ανάπτυξη, την ορθολογική αναδιανομή των εισοδημάτων και την συλλογική πρόοδο.   Κατά την πάγια άποψη μας, στο μικτό αυτό οικονομικό σύστημα, το κράτος πρέπει να έχει στην ιδιοκτησία του τις κοινωφελείς, τις μονοπωλιακές κερδοφόρες, καθώς επίσης τις στρατηγικές επιχειρήσεις. Όλες οι υπόλοιπες επιχειρήσεις οφείλουν να ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα – στη λειτουργία του οποίου δεν πρέπει να τοποθετείται κανενός είδους εμπόδιο (κατάργηση της γραφειοκρατίας, καταπολέμηση της διαπλοκής, εκμηδενισμός της διαφθοράς, σωστό επιχειρηματικό πλαίσιο, σταθερό φορολογικό περιβάλλον κοκ.). Βέβαια, ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να ελέγχεται στενά, από τους ενεργούς Πολίτες – με τη βοήθεια της υιοθέτησης της άμεσης Δημοκρατίας. Σε κάθε περίπτωση, τόσο τα κράτη, όσο και οι δημόσιες επιχειρήσεις, οφείλουν να δημοσιεύουν ετήσιους ισολογισμούς, οι οποίοι να αναρτώνται στο διαδίκτυο – έτσι ώστε να διασφαλίζεται η διαφάνεια και να διευκολύνεται ο έλεγχος τους από τους Πολίτες.        Ένας επόμενος «κρίσιμος» προβληματισμός είναι η ορθολογική κατανομή των «βαρών» του κοινωνικού κράτους – κεντρικό σημείο της οποίας είναι η φορολογία των εισοδημάτων (μισθών, κερδών κλπ.), σε σχέση με τη φορολογία των περιουσιακών στοιχείων (ακίνητα, καταθέσεις κοκ.). Με κριτήριο την καταπολέμηση της ανεργίας, καθώς επίσης την επιδιωκόμενη ανάπτυξη, ειδικά στη σημερινή εποχή της υπερχρέωσης (η οποία, μεταξύ άλλων, λειτουργεί ανασταλτικά, όσον αφορά το κοινωνικό κράτος), η φορολόγηση των εισοδημάτων πρέπει να είναι κατά πολύ χαμηλότερη, από τη φορολόγηση των περιουσιακών στοιχείων – αφού έτσι αμείβεται περισσότερο η παραγωγική διαδικασία, καθώς επίσης η εκάστοτε νέα γενιά, συγκριτικά με τη «διαδικασία συσσώρευσης πλούτου», η οποία χαρακτηρίζει την παλαιότερη γενιά. Εάν τώρα η μεγαλύτερη φορολόγηση των περιουσιακών στοιχείων, του συσσωρεμένου πλούτου γενικότερα, συνοδευόταν από τη λειτουργία ενός συνεχώς καλύτερου κράτους προνοίας, το οποίο θα επέτρεπε στους ηλικιωμένους να μην εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις αποταμιεύσεις τους, τότε το πρόβλημα θα είχε επιλυθεί με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο. Στα πλαίσια αυτά, η αντιμετώπιση του τεράστιου σημερινού προβλήματος της ανεργίας των νέων, σε συνδυασμό με την υπερχρέωση των κρατών, «απαιτεί» τη μείωση της φορολογίας των εισοδημάτων, καθώς επίσης την αύξηση της φορολογίας των περιουσιακών στοιχείων, ακόμη και με την επιβολή έκτακτων εισφορών - παράλληλα όμως με την «αριστοποίηση» του κοινωνικού κράτους. Με τον τρόπο αυτό θα εξασφαλιζόταν αφενός μεν η ανάπτυξη και η απασχόληση, αφετέρου η μείωση των δημοσίων χρεών, τόσο σε ποσοστιαίο (σε όρους ΑΕΠ), όσο και σε απόλυτο μέγεθος – χωρίς να δημιουργηθούν προβλήματα στην κοινωνική συνοχή, διαμάχες μεταξύ των γενεών, κοινωνικές αναταραχές κοκ. Εάν τυχόν δε απαιτούταν η ενίσχυση σε κάποιο βαθμό της μίας γενεάς από την άλλη, θα ήταν προτιμότερη η βοήθεια των γονέων από τα παιδιά τους, παρά το αντίθετο – το οποίο δυστυχώς δημιουργεί, όπως διαπιστώνεται σήμερα, καταθλιπτικούς, αντιπαραγωγικούς νέους ανθρώπους.       Σε κάθε περίπτωση, ο μοναδικός ρεαλιστικός δρόμος εξόδου από την κρίση, καθώς επίσης επιστροφής στην ανάπτυξη, προϋποθέτει να αναληφθούν τα υφιστάμενα βάρη από τις παλαιότερες γενιές και τα περιουσιακά στοιχεία τους – όπου όμως ένα μέρος της «έκτακτης» αυτής φορολόγησης, οφείλει να διατεθεί στην καλυτέρευση του κράτους προνοίας (συντάξεις, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κοκ.). Με τον τρόπο αυτό, αφενός μεν θα αντιμετωπισθεί ο διαφαινόμενος κίνδυνος του «πολέμου» μεταξύ των γενεών, αφετέρου θα εξασφαλισθεί η δικαιότερη αντιμετώπιση όλων – ενέργειες απαραίτητες για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής.   ΦΥΓΟΚΕΝΤΡΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ Σε ευρωπαϊκό επίπεδο τώρα και εφόσον επιθυμούμε πραγματικά τη διατήρηση της δημοκρατίας, της ειρήνης, της ασφάλειας, καθώς επίσης του υψηλού συγκριτικά βιοτικού επιπέδου μας, οφείλουμε να λειτουργήσουμε έτσι ώστε, να εξομαλυνθούν οι διάφορες αντιθέσεις μεταξύ των κρατών – ακόμη και αν δεχθούμε ότι, είναι αδύνατη η ύπαρξη ενός κοινού νομίσματος σε έναν μη άριστο νομισματικό χώρο, ο οποίος δεν έχει καμία διάθεση να «αριστοποιηθεί», καθώς επίσης ότι δεν είναι εφικτή ή επιθυμητή η τραπεζική, η δημοσιονομική και η πολιτική ολοκλήρωση. Αυτό άλλωστε που πρέπει να μας ενδιαφέρει, σε πρώτη προτεραιότητα, είναι η ενωμένη Ευρώπη και όχι το ευρώ – αφού δυστυχώς ελάχιστοι κατανοούν το πόσο σημαντικό είναι να έχουν ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα στη διάθεση τους, καθώς επίσης μία ισχυρότατη κεντρική τράπεζα.   Φυσικά η σύγκλιση είναι καλύτερη από τη σύγκρουση. Εάν λοιπόν είναι ανέφικτη η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, λόγω κυρίως της μεγάλης διαφοράς νοοτροπίας, μεταξύ «των Βορείων και των Νοτίων» (στους μεν πρώτους «κυβερνάει» η λογική, στους δεύτερους το συναίσθημα, χωρίς να μπορούμε να πούμε ποια από τις δύο «καταστάσεις» είναι η καλύτερη), τότε οφείλουν να βρεθούν άλλοι τρόποι «προσέγγισης» - οι οποίοι να εξασφαλίζουν τουλάχιστον την αποφυγή των συγκρούσεων.   Θεωρώντας τώρα ότι, οι δύο διαφορετικές τάσεις εντός της Ευρωζώνης, οι οποίες αναπτύσσουν, «εκτρέφουν» ίσως τις τεράστιες φυγόκεντρες δυνάμεις που έχουν αναπτυχθεί, «ενσαρκώνονται» από την Ελλάδα και τη Γερμανία, οφείλουμε να εξετάσουμε με ποιόν περίπου τρόπο θα μπορούσαν οι δύο αυτές χώρες να «συγκλίνουν» – επιλύοντας τις μεταξύ τους διαφορές ειρηνικά, χωρίς να κατηγορούν η μία τα άλλη. Μία μέθοδος θα ήταν να εξετασθεί ο τρόπος, με τον οποίο έχει αντιμετωπισθεί το πρόβλημα στην Ιταλία – όπου η μεν βόρεια πλευρά της χαρακτηρίζεται ως γερμανική, ενώ η νότια ως ελληνική, με σημείο τομής τη Ρώμη. Υπάρχουν φυσικά πάρα πολλές άλλες μέθοδοι, ενώ το πρόβλημα θα έπρεπε να ερευνηθεί διεξοδικά από ειδικές επιτροπές, με τη συμμετοχή όλων των κρατών – έτσι ώστε να ευρεθούν οι καλύτερες λύσεις. Εμείς εδώ θα εξετάσουμε ορισμένα μόνο θέματα, με στόχο να «φωτίσουμε» κάποιες ιδιαιτερότητες της ηπείρου μας – ορισμένες «σκοτεινές πλευρές» ίσως, οι οποίες εμποδίζουν την αλληλοκατανόηση των κρατών και των Πολιτών τους.      ΑΝΤΙΚΡΟΥΟΜΕΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ Όπως έχουμε αναλύσει στο παρελθόν, το μεγαλύτερο περιουσιακό στοιχείο των Γερμανών είναι οι καταθέσεις, ενώ των Ελλήνων τα ακίνητα. Την ίδια στιγμή, οι Γερμανοί ανήκουν στους δανειστές, ενώ οι Έλληνες στους οφειλέτες – με τους Γερμανούς να υπηρετούν κυρίως το (πλατωνικό) κράτος τους, όταν στους Έλληνες προηγείται ο (διονυσιακός) εαυτός τους. Κυρίως για τους παραπάνω λόγους, η Ελλάδα (ο Νότος) έχει υψηλό δημόσιο χρέος και χαμηλό ιδιωτικό – ενώ στη Γερμανία (στο Βορά), συμβαίνει το αντίθετο. Στα πλαίσια αυτά, οι διαφορετικοί τρόποι αντιμετώπισης της κρίσης χρέους, οι οποίοι επιλέγονται από τις δύο αυτές χώρες, είναι σε άμεση σχέση με τη  νοοτροπία, καθώς επίσης με τα εκάστοτε «ιδιοτελή» συμφέροντα τους. Ειδικότερα τα εξής:  (α)  Εάν η κρίση αντιμετωπισθεί πληθωριστικά, με τη βοήθεια της ΕΚΤ (πόσο μάλλον με τη διαγραφή των «επαχθών» χρεών, την οποία «εισηγείται» η αντιπολίτευση στην Ελλάδα, με τη σεισάχθεια κοκ.), τότε κερδισμένοι θα είναι οι Έλληνες και χαμένοι οι Γερμανοί – αφού ο πληθωρισμός λειτουργεί θετικά για την ακίνητη περιουσία και για τους οφειλέτες, ενώ αρνητικά για τους καταθέτες και για τους δανειστές – οι οποίοι βλέπουν τις απαιτήσεις ή τις καταθέσεις τους να «κατασπαράζονται» από τη μείωση της αγοραστικής αξίας των χρημάτων τους. Όσον αφορά τις γενιές βέβαια, ο πληθωρισμός είναι θετικός για τους νέους (πόσο μάλλον αφού καταπολεμάει σε κάποιο βαθμό την ανεργία), επειδή συνήθως οι μισθοί αυξάνονται ανάλογα με το κόστος ζωής (σπιράλ μισθών-τιμών), αλλά αρνητικός για τους ηλικιωμένους – αφού οι αγοραστική αξία των συντάξεων μειώνεται, ενώ συνήθως οι ίδιες δεν αυξάνονται. Εν τούτοις, η ισορροπία αποκαθίσταται για αυτούς οι οποίοι έχουν τα περιουσιακά τους στοιχεία σε ακίνητα – επομένως για τους Έλληνες ξανά και όχι για τους Γερμανούς. (β)  Εάν τώρα η κρίση αντιμετωπισθεί με την πολιτική λιτότητας, άρα αποπληθωριστικά, τότε κερδισμένοι θα είναι οι Γερμανοί και χαμένοι οι Έλληνες – για τους λόγους που παραθέσαμε προηγουμένως, από την αντίθετη τους πλευρά. Επίσης, κερδισμένοι θα είναι οι ηλικιωμένοι «αποταμιευτές» και χαμένοι οι νέοι εργαζόμενοι – πόσο μάλλον οι άνεργοι. Επομένως, δεν υπάρχει ουσιαστικά καλός ή κακός τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης χρέους, αλλά αντικρουόμενα συμφέροντα – με βάση τα οποία η εκάστοτε χώρα κάνει τις επιλογές της. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σε παγκόσμιο επίπεδο, όπου οι Η.Π.Α. ανήκουν στους μεγαλύτερους οφειλέτες, ενώ η Κίνα στους βασικούς δανειστές – με τις εκάστοτε επιλεγόμενες πολιτικές να έχουν αποκλειστικό και μόνο στόχο την εξασφάλιση των συμφερόντων της μίας ή της άλλης χώρας. Σε τελική ανάλυση λοιπόν είναι εντελώς άδικο, εάν όχι παράλογο, να κατηγορούμε εκείνες τις χώρες, οι οποίες προστατεύουν τα συμφέροντα τους – ειδικά εάν δεν ανήκουμε σε αυτές που έχουν την ισχύ, τη βούληση, το θάρρος ή την ικανότητα να προστατεύουν, ως οφείλουν, τα δικά τους. Αντίθετα, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αναζητήσουμε τη «χρυσή μεσότητα», τη μέση λύση – τόσο όσον αφορά τα, αντιμαχόμενα με στόχο την προστασία των συμφερόντων τους, κράτη, όσο και τις γενιές – όπου όμως η προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στους νέους.    ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ Στα πλαίσια της αναζήτησης μας αυτής, θα εξετάσουμε εδώ περιληπτικά το «γερμανικό μοντέλο» λειτουργίας. Όπως αναφέραμε λοιπόν, η Γερμανία είναι ένα «πλατωνικό κράτος». Εάν θυμηθούμε τώρα την «Πολιτεία», στη φανταστική τέλεια κοινωνία που περιγράφει ο εξαιρετικός φιλόσοφος μας, τα εξής: (α)  Η «ελίτ» ουσιαστικά ευρίσκεται στην κορυφή, έχοντας ειδική εκπαίδευση και θυσιάζοντας τις ηδονές της, για χάρη των Πολιτών, τους οποίους κυβερνάει -  όπου η «ελίτ» στη σημερινή Γερμανία, είναι η «βιομηχανική εξουσία», η οποία χαράσσει την ακολουθούμενη πολιτική σχεδόν απολυταρχικά, λειτουργώντας από το παρασκήνιο. (β)  Κάτω από την «ελίτ» ευρίσκονται οι στρατιώτες-φύλακες, οι οποίοι έχουν εκπαιδευθεί για να υπερασπίζονται τη χώρα τους – κυρίως, το Υπουργείο Οικονομικών, το ΣΔΟΕ και η Μυστική Υπηρεσία σήμερα της Γερμανίας (BND), οι οποίες λειτουργούν στην κυριολεξία ως «κράτος εν κράτει». (γ)  Στο τέλος της πυραμίδας συναντάμε τους «εργάτες», στους οποίους εξασφαλίζεται η εργασία και η ασφάλεια, χωρίς ιδιαίτερη προσοχή στις αμοιβές τους – έτσι ώστε η χώρα να είναι παραγωγική, με «μερκαντιλιστικές» δομές. Με τη οργάνωση αυτή, κατά τον πρόγονο μας και όπως εφαρμόζεται στη Γερμανία σήμερα, εξασφαλίζεται η τέλεια ισορροπία – η οποία μοιάζει με τον καλά ισορροπημένο νου, με το «έλλογο» τμήμα του ανθρώπου δηλαδή, το οποίο ελέγχει τα συναισθήματα και τις επιθυμίες. Φυσικά πρόκειται για ένα άκρως αντιδημοκρατικό μοντέλο, το οποίο κάποια στιγμή θα μπορούσε να εξελιχθεί στο παραπλήσιο της Κίνας – στο δικτατορικό καπιταλισμό δηλαδή, στον οποίο οι Πολίτες (οι «εργάτες» στην Πολιτεία του Πλάτωνα), απολαμβάνουν συνεχώς μεγαλύτερες οικονομικές ελευθερίες, χωρίς σχεδόν καθόλου πολιτικά δικαιώματα. ΤΑ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ Το σημαντικότερο μειονέκτημα μίας καθαρά μερκαντιλιστικής οικονομίας, μίας οικονομίας δηλαδή όπου οι εξαγωγές είναι αρκετά μεγαλύτερες από τις εισαγωγές (μέσω της διατήρησης των μισθών σε χαμηλά επίπεδα, οπότε αυξάνεται η ανταγωνιστικότητα, ενώ περιορίζεται η ζήτηση) είναι το ότι, υποχρεούται να δανείζει τα πλεονάσματα της. Εάν τώρα συγκεκριμένη οικονομία χαρακτηρίζεται από ένα ανεπαρκές, ανίκανο ίσως τραπεζικό σύστημα, όπως η Γερμανία, το οποίο δεν διαχειρίζεται σωστά τα χρήματα που συσσωρεύουν τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις, τότε το πρόβλημα εντείνεται – αφού καταλήγει στο να έχουν μεν οι «αποταμιευτές» χρήματα, τα οποία είναι όμως «θεωρητικά», επειδή δεν ξέρουν εάν τα εισπράξουν ποτέ. Τα, θλιβερά για τους Πολίτες, επακόλουθα μίας τέτοιας διαδικασίας, είναι αφενός μεν το ότι υποχρεώνονται να ζουν φτωχικά, αφετέρου πως κινδυνεύουν να χάσουν τα χρήματα τους – γεγονός που ουσιαστικά συμβαίνει σήμερα στη Γερμανία, οι απαιτήσεις της οποίας έναντι της ΕΚΤ ξεπερνούν τα 700 δις € (Target II), ενώ οι υποχρεώσεις της, απέναντι στους μηχανισμούς διάσωσης υπολογίζεται ότι, θα ξεπεράσουν σύντομα τα 500 δις €. Εάν τελικά δε οι ελλειμματικές χώρες «αθετήσουν» τις πληρωμές τους, τόσο ο δημόσιος, όσο και ο ιδιωτικός τομέας τους, τότε η Γερμανία θα χρεοκοπήσει σε χρόνο μηδέν – κάτι που δεν είναι πλέον απίθανο, με την καγκελάριο να ευθύνεται τότε για την ολοκληρωτική καταστροφή της πατρίδας της. Από τη συγκεκριμένη λοιπόν οπτική γωνία, δεν μπορεί παρά να λυπάται κανείς τους Γερμανούς Πολίτες - οι οποίοι οδηγούνται ξανά στην απομόνωση και στη φτώχεια, αφενός μεν από την αλαζονική ηγεσία τους, αφετέρου από την κακοδιαχείριση των τραπεζών τους. Ειδικά όσον αφορά τις τράπεζες, η ανοησία τους να δανείζουν τα χρήματα των Γερμανών αποταμιευτών στις ελλειμματικές οικονομίες, με στόχο την επίτευξη υψηλοτέρων κερδών (για παράδειγμα, δάνειζαν τράπεζες στις χώρες του Νότου με επιτόκια που υπερέβαιναν το 5%, όταν στη χώρα τους δεν ξεπερνούσαν το 0,6%), καθώς επίσης τα τεράστια σφάλματα τους στις Η.Π.Α. (ενυπόθηκα δάνεια χαμηλής εξασφάλισης), έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στη χώρα – καθιστώντας την ουσιαστικά «εκβιάσιμη», από πολλές πλευρές.  Η ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΚΤ Η πρόσφατη μελέτη της ΕΚΤ, σχετικά με την οικονομική κατάσταση των χωρών της Ευρωζώνης, τεκμηριώνει τη θλιβερή θέση των Γερμανών Πολιτών, την οποία περιγράψαμε – ενώ ενδεχομένως θα συμβάλλει στη διάλυση της Ευρωζώνης. Στον Πίνακα Ι, καταγράφονται τα καθαρά περιουσιακά στοιχεία εκείνων των νοικοκυριών, τα οποία ευρίσκονται στο μέσον της κατανομής της εθνικής περιουσίας – στη σημείο δηλαδή που υπάρχει ο ίδιος αριθμός νοικοκυριών με υψηλότερη περιουσία (50%), με αυτόν των νοικοκυριών που έχουν χαμηλότερη περιουσία (επίσης 50%). ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Καθαρά συνολικά περιουσιακά στοιχεία στο μέσον της εισοδηματικής κλίμακας, σε € Χώρα Καθαρά περιουσιακά στοιχεία  Λουξεμβούργο 397.800 Κύπρος 266.900 Μάλτα 215.900 Βέλγιο 206.200 Ισπανία 182.700 Ιταλία 173.599 Γαλλία 115.800 Ολλανδία 103.600 Ελλάδα 101.900 Σλοβενία 100.700 Φιλανδία 85.800 Αυστρία 76.400 Πορτογαλία 75.200 Σλοβακία 61.200 Γερμανία 51.499 Πηγή: Spiegel Πίνακας: Β. Βιλιάρδος Στην ειδική αυτή μέτρηση, η οποία ουσιαστικά αφορά την πλειοψηφία των νοικοκυριών, η Γερμανία καταλαμβάνει την τελευταία θέση – γεγονός που δημιούργησε πολύ μεγάλη εντύπωση σε ολόκληρη της Ευρώπη, προβλημάτισε αρκετά τους Γερμανούς Πολίτες, ενώ τεκμηρίωσε τη «στυγνή» εκμετάλλευση τους από το κράτος τους. Ολοκληρώνοντας, στον Πίνακα ΙΙ που ακολουθεί φαίνονται ορισμένα άλλα μεγέθη, τα οποία απεικονίζουν τη θέση της Γερμανίας, σε σχέση με τις «προβληματικές» οικονομίες της Ευρωζώνη;: ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ, φορολογικά έσοδα και καθαρή ακίνητη περιουσία Χώρα Χρέος/ΑΕΠ *Φορολογικά έσοδα ** Κ. ακίνητη περιουσία Γερμανία 78% 40% 26% Ιταλία 127% 43% 59% Ισπανία 101% 32% 56% Ελλάδα 175% 35% 59% Κύπρος 97% 35% 42% * Συμπεριλαμβανομένων των ασφαλιστικών εισφορών, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ 2011 ** Καθαρή, μη χρεωμένη δηλαδή ακίνητη περιουσία, ως ποσοστό όλων των νοικοκυριών Πηγή: Κομισιόν, ΕΚΤ Πίνακας: Β. Βιλιάρδος Από τον Πίνακα ΙΙ φαίνεται πόσο χαμηλή είναι η καθαρή ακίνητη περιουσία των Γερμανών, συγκριτικά με τις χώρες του Νότου - ειδικά με την Ελλάδα και την Ιταλία. Το γεγονός αυτό επιδιώκεται, σκόπιμα ή μη, να αντιστραφεί, μέσω της «κατάρρευσης» των τιμών των ακινήτων στο Νότο, παράλληλα με μία «φούσκα» που δημιουργείται στο Βορά. Επειδή δε τα ακίνητα αποτελούν τις βασικότερες εγγυήσεις για τον τραπεζικό δανεισμό, μία ενδεχόμενη «αντιστροφή των αξιών» θα περιόριζε τα τραπεζικά προβλήματα στο Βορά, αυξάνοντας τα στο Νότο – κάτι που οφείλει να προσεχθεί ιδιαίτερα εκ μέρους μας, καθώς επίσης να αποφευχθεί με κάθε τρόπο. Όσον αφορά τώρα τα φορολογικά έσοδα, για τα οποία κατηγορείται ο Νότος, στην Ιταλία είναι υψηλότερα από τη Γερμανία, ενώ στις υπόλοιπες χώρες η διαφορά δεν είναι τεράστια – με εξαίρεση ίσως την Ισπανία, η οποία υπολείπεται σημαντικά. ΕΠΙΛΟΓΟΣ Παρά τις τεράστιες φυγόκεντρες δυνάμεις που αναπτύσσονται στην Ευρωζώνη, με στόχο όλο και πιο πολλών κρατών την «καθαίρεση» του κοινού νομίσματος, του ευρώ, έχουμε την άποψη ότι μας ενώνουν περισσότερα πράγματα, από όσα μας χωρίζουν – όχι μόνο από οικονομικής ή γεωπολιτικής πλευράς, αν και δεν θα επεκταθούμε στα υπόλοιπα. Το μέλλον της μίας χώρας είναι αλληλένδετα συνδεδεμένο με το μέλλον της άλλης – ενώ τυχόν διάσπαση, πόσο μάλλον ανεξέλεγκτη, θα ήταν καταστροφική για όλους μας. Ειδικά όσον αφορά το χρηματοπιστωτικό μας σύστημα, αλλά και το «κρίσιμο μέγεθος» ενός κράτους, το οποίο απαιτείται για να επιβιώσει στην παγκοσμιοποίηση, δεν θα ήταν εύλογη η διάλυση της ηπείρου μας σε μικρά, αδύναμα κράτη. Βέβαια, εάν η πρωσική κυβέρνηση της Γερμανίας συνεχίσει να επιμένει στις «εγκληματικές πολιτικές», όπως αυτή στην Κύπρο, στον μερκαντιλισμό, στις εσωτερικές «ασυμμετρίες», καθώς επίσης στην κατάκτηση της ηγεμονίας της Ευρώπης, η συνοχή της ηπείρου μας δεν θα είναι δυνατόν να διατηρηθεί – επίσης, εάν η Ελλάδα συνεχίσει να επιμένει στη μετάθεση όλων των ευθυνών της κακοδιαχείρισης της οικονομίας της σε άλλους. Ουσιαστικά βέβαια, όπως αναφέραμε στην αρχή του κειμένου,  επικαλούμαστε τη Γερμανία για όλο τον ευρωπαϊκό Βορά, ενώ την Ελλάδα για το Νότο – με όλες τις υπόλοιπες χώρες στα ενδιάμεσα «χρώματα του ευρωπαϊκού ουράνιου τόξου». Φυσικά δεν είμαστε εμείς σε θέση να αποφασίσουμε, αλλά ούτε και μπορούμε να γνωρίζουμε τι είναι καλύτερο για τους λαούς της Ευρώπης – με εξαίρεση ίσως το ότι, οφείλει να κοπεί άμεσα ο «ομφάλιος λώρος», ο οποίος συνδέει το χρηματοπιστωτικό σύστημα με τα κράτη, καθιστώντας τα έρμαιο των αγορών. Προφανώς δε, η Πολιτική πρέπει να επανακτήσει άμεσα την κυρίαρχη θέση, την πρωτοκαθεδρία της καλύτερα – όπου βέβαια με την έννοια «Πολιτική» εννοούμε τους Πολίτες και όχι τις κυβερνήσεις τους. Ολοκληρώνοντας, εάν δεν συμβούν όλα αυτά, καθώς επίσης εάν δεν επιδιωχθεί μία «Ευρώπη των Πολιτών της», δεν έχει κανένα νόημα η διατήρηση του κοινού νομίσματος, από καμία χώρα. Αν και θεωρούμε λοιπόν ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα, αβέβαιο ως προς το αποτέλεσμα του, έχουμε την άποψη ότι, θα πρέπει τουλάχιστον να το προσπαθήσουμε - πριν ακόμη ζητήσουμε διαζύγιο. Διαφορετικά θα διακινδυνεύσουμε πάρα πολλά πράγματα - πιθανότατα δε ακόμη και την ειρήνη στην ήπειρο μας. Ευρισκόμαστε επομένως ξανά «στη στροφή του διαβόλου», εν μέσω ασύμμετρων συγκυριών – όπου είτε θα καταφέρουμε να την περάσουμε, έστω με μεγάλες δυσκολίες, είτε θα γκρεμιστούμε στο κενό, με επακόλουθα που απολύτως κανένας δεν γνωρίζει.    Ευχόμαστε Καλή Ανάσταση, κυριολεκτικά και μεταφορικά, καθώς επίσης Καλό Πάσχα σε όλους. Πηγή

Bitcoin: Το νόμισμα του μέλλοντος ή μια νέα διαδικτυακή πυραμίδα; Posted: 28 Apr 2013 07:13 AM PDT Tι είναι το Bitcoin και πώς λετουργεί. Η εκτίναξή του μετά την απόφαση για κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο και η απήχησή του στην Ελλάδα Tου Αλέξη Μητάκη Πολύς λόγος γίνεται το τελευταίο διάστημα για το Bitcoin, το διαδικτυακό ανεξάρτητο νόμισμα, που έκανε την εμφάνισή του το 2009 και η αξία του ανέβηκε κατακόρυφα μετά το κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο και τη γενικότερη αβεβαιότητα για το μέλλον του ευρώ, ενώ έχει αρχίσει να κάνει δειλά την εμφάνισή του και στην Ελλάδα. Πολλοί είναι αυτοί που βλέπουν στο bitcoin το μέλλον των συναλλαγών, μακριά από τράπεζες και εποπτικές αρχές και χωρίς έλεγχο στις συναλλαγές. Ωστόσο, δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν πως η ίδια η σύσταση του bitcoin αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα πυραμίδας, ενώ η έλλειψη ελέγχου στις συναλλαγές μπορεί να προσφέρει έδαφος για διακίνηση μαύρου χρήματος και κερδοσκοπικά παιχνίδια. Βέβαια, όσοι ασχολούνται ήδη με το νόμισμα σπεύδουν να το διαψεύσουν κατηγορηματικά. «Το bitcoin σχεδιάστηκε αρχικά για μικροπληρωμές μέσω διαδικτύου, οι οποίες είναι αδύνατες ή κοστίζουν ακριβά μέσω των παραδοσιακών νομισμάτων. Σήμερα πολλοί σπεύδουν να το χαρακτηρίσουν ένα επενδυτικό προϊόν ή ένα αποθεματικό πλούτου, που σε καμία περίπτωση δεν ισχύει. Είναι ένα πρόγραμμα καθαρά για συναλλαγές», τονίζει στη Voria.gr ο υπεύθυνος του bitcoinx.gr, Αντώνης Τσακούμης. Πώς λειτουργεί Τι είναι όμως το bitcoin; Toν Νοέμβριο του 2009 ένας Ιάπωνας, που υπέγραφε ως Σατόσι Νακαμότο, παρουσίασε στη διαδικτυακή κοινότητα ένα νέο, πρωτοποριακό σύστημα δημιουργίας, διαχείρισης και διακίνησης ψηφιακού χρήματος υπό τον τίτλο «Βitcoin: A Peer-to-Peer Electronic Cash System». Ουσιαστικά πρόκειται για ένα ψηφιακό νόμισμα, που βασίζεται στις αρχές της κρυπτογραφίας και σε ένα ανοιχτού κώδικα, peer-to-peer πρωτόκολλο διαδικτύου. Το bitcoin ανταλάσσεται διαδικτυακά μέσω χρηστών που είναι εγεγγραμένοι στο πρόγραμμα, χωρίς καμία παρέμβαση τράπεζας ή άλλης ελεγκτικής Αρχής. Για να κατεβάσει κάποιος το πρόγραμμα, απλώς μπαίνει στον επίσημο ιστότοπο, www.bitcoin.org και κατεβάζει τη δωρεάν εφαρμογή. Το πρόγραμμα δημιουργεί δύο ψηφιακά "κλειδιά", ένα ιδιωτικό, το οποίο γνωρίζει μόνο ο χρήστης και ένα δημόσιο, το οποίο φαίνεται σε όλους. Ο χρήστης δεν καλείται να δώσει κανέναν προσωπικό του στοιχείο (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, ΑΦΜ κτλ), καθώς η "ταυτότητά" του σε όλες τις συναλλαγές με bitcoin είναι ο δημόσιος κωδικός του. Καθώς δεν αποτελεί παραδοσιακό χρήμα, σημαίνει ότι δεν "κόβεται" σε κάποιο νομισματοκοπείο. Το bitcoin δημιουργείται από ισχυρούς υπολογιστές, μέσω μίας διαδικασίας που ονομάζεται mining (εξόρυξη). Ωστόσο, το bitcoin είναι ένα απολύτως αποπληθωριστικό νόμισμα και έτσι υπάρχει ένας διαδικτυακός αλγόριθμος που βάζει ένα όριο στις "εξορύξεις" bitcoin. Σύμφωνα με αυτό η συνολική αξία των bitcoins παγκοσμίως δεν μπορεί να ξεπεράσει τα 21 εκατ. Και σύμφωνα με αναλυτές, αυτή τη στιγμή βρίσκεται περίπου στο μισό. Οι συναλλαγές Bitcoin παγκοσμίως αφορούν πλήθος προϊόντων και υπηρεσιών, καθώς ολοένα και περισσότερες εταιρείες έχουν αρχίσει να δέχονται το νέο νόμισμα, ενώ υπάρχουν και online καταστήματα που λειτουργούν αποκλειστικά με Bitcoin. (Δείτε εδώ λίστα με τα online καταστήματα που δέχονται Bitcoins). Εκτός από την "εξόρυξη" και τις συναλλαγές, ο κάθε χρήστης μπορεί να μετατρέψει τα χρήματά του σε bitcoins και το αντίστροφο, μέσω διαφόρων ανταλακτηρίων που λειτουργούν στο διαδίκτυο (το επίσημο "χρηματιστήριο" αυτού του εικονικού νομίσματος είναι το Mt.Gox). Να σημειωθεί ωστόσο πως η ισοτιμία του bitcoin με τα παραδοσιακά νομίσματα παραμένει ιδιαίτερα ρευστή και σήμερα ανέρχεται σε περίπου 95 δολάρια. Εκτίναξη μετά το κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο και αντιδράσεις Στο ιστορικό υψηλό των 147 δολαρίων έφθασε το bitcoin, μετά τα γεγονότα της Κύπρου, με τους αναλυτές να ερμηνεύουν την εκτίναξή του ως αντίδραση των καταθετών τόσο στην ευρωζώνη όσο και στη Ρωσία στην απόφαση για κούρεμα των καταθέσεων. Χαρακτηριστικό είναι πως δύο εβδομάδες νωρίτερα από την παραπάνω απόφαση, η αξία του ανερχόταν σε περίπου 47 δολάρια. Η ρευστή ισοτιμία του επιβεβαιώθηκε λίγες ημέρες νωρίτερα, όταν η αξία του εκτινάχθηκε και άγγιξε τα 266 δολάρια, σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ, για να υποχωρήσει ξαφνικά στα 55 δολάρια μέσα σε ένα διάστημα δύο ημερών. Τις τελευταίες ημέρες η ισοτιμία έχει διαμορφωθεί στα επίπεδα των 70-80 δολαρίων. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον κ. Τσακούμη, το ενδιαφέρον για το Bitcoin, παρότι είναι αυξημένο, λόγω των τελευταίων εξελίξεων στο τραπεζικό σύστημα, είναι ακόμη σε χαμηλά επίπεδα, καθώς υπάρχει ακόμη αβεβαιότητα και μια γενικότερη αρνητική εντύπωση. Όπως εκτιμούν οι διεθνείς αναλυτές, ολοένα και περισσότεροι καταθέτες βλέπουν το διαδικτυακό νόμισμα ως ένα ασφαλές καταφύγιο, εν μέσω της τρικυμίας που ταλανίζει το ευρώ, ενώ αρκετοί το χαρακτηρίζουν ως το μέλλον των συναλλαγών. Αξιοσημείωτο είναι πως Καναδός επιχειρηματίας ανακοίνωσε προ ημερών τα σχέδιά του να φέρει στην Κύπρο τα πρώτα ATM του Bitcoin. Στον αντίποδα βέβαια υπάρχουν και αυτοί που χαρακτηρίζουν το φαινόμενο bitcoin ως ακόμη μια φούσκα, που θα φέρει τεράστιο κέρδος στις τσέπες λίγων. Όπως υποστηρίζουν, το ράλι που πραγματοποιεί το bitcoin και οι αυστηροί πληθωριστικοί κανόνες που ισχύουν, το καθιστούν κάτι σαν μια πυραμίδα, όπου οι πρώτοι που μπήκαν στο παιχνίδι και "εξόρυξαν" τα πρώτα bitcoins γνωρίζουν σήμερα τρελά κέρδη, τα οποία αναμένεται να αυξηθούν περαιτέρω το επόμενο διάστημα. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι η τεράστια επιτυχία που γνωρίζει το bitcoin θα είναι και ο λόγος αποτυχίας του, καθώς η συνεχής αύξηση της τιμής του οδηγεί τους κατόχους των διαδικτυακών νομισμάτων να τα κρατήσουν, προκειμένου να "βγουν" από το σύστημα με τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη. Έτσι, όσο αυξάνεται η αξία του bitcoin, τόσο μειώνεται η λειτουργία του ως νόμισμα συναλλαγών και μετατρέπεται σταδιακά σε μια νέα κερδοσκοπική φούσκα. «Αν υποθέσουμε ότι όλοι κρατάμε τα νομίσματα που έχουμε και δεν τα κάνουμε τίποτα, τότε μόνοι μας έχουμε υπογράψει ότι αυτό το πράγμα δεν θα πετύχει ποτέ, γιατί δεν θα είναι χρήσιμο. Βέβαια υπάρχουν και οι κερδοσκόποι, που κρατάνε τα Bitcoins, με σκοπό να τα πουλήσουν σε μια πιο ακριβή τιμή. Ωστόσο αυτοί έχουν μπει αργά στο παιχνίδι και τα έχουν αγοράσει ήδη ακριβά», αναφέρει ο κ. Τσακούμης. Παρά τις αντιδράσεις και τις αντίθετες απόψεις, το bitcoin έχει κάνει σημαντικά βήματα ως συναλλακτικό μέσο στο διαδίκτυο, με τους φανατικούς υποστηρικτές να υποστηρίζουν ότι, με την ολοένα αυξανόμενη χρήση του διαδικτύου, θα καταφέρει να εκτοπίσει τα παραδοσιακά νομίσματα από την πρωτοκαθεδρία τους. Ο χρόνος θα δείξει... Πηγή: Βόρεια

Φοβούνται για αντίδραση των λαθρομεταναστών λόγω "Μανωλάδας" Posted: 28 Apr 2013 05:12 AM PDT Αντίποινα μεταναστών φοβούνται στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη μετά τη Μανωλάδα Μια νέα υπόθεση Βοστώνης φοβάται η Ελληνική Αστυνομία, η οποία έχει εντείνει τις παρακολουθήσεις ισλαμιστών που μένουν κυρίως στην Αθήνα και θεωρούνται ακραίων απόψεων... Η πρόσφατη αιματηρή επίθεση στην αμερικανική μεγαλούπολη, η αποκάλυψη από την καναδική αστυνομία δικτύου της Αλ Κάιντα, που ήθελε να τοποθετήσει βόμβες σε τρένα, αλλά και οι συλλήψεις ακραίων ισλαμιστών, που έγιναν το τελευταίο χρονικό διάστημα σε Ιταλία, Γερμανία και Γαλλία, χτύπησαν εκ νέου καμπανάκι στις ελληνικές αρχές. «Είμαστε χώρα τράνζιτ μεγάλου αριθμού μεταναστών από ισλαμικές χώρες, ενώ είναι μεγάλος και ο αριθμός των μουσουλμάνων που μένουν ήδη στη χώρα. Από την εφαρμογή του "Ξένιου Δία" και τη δημιουργία των κέντρων κράτησης έχουν αυξηθεί οι αντιδράσεις πολλών ακραίων κύκλων, που ενισχύουν ακραίες αντιλήψεις»... ...επισημαίνει στο «Καρφί» ανώτερος αξιωματικός της ΕΛΑΣ, που αποκαλύπτει πως τόσο η Κρατική Ασφάλεια όσο και η Αντιτρομοκρατική έχουν αυξήσει τις παρακολουθήσεις ατόμων που έχουν μεγάλη επιρροή στους μουσουλμάνους. «Η ύπαρξη περισσότερων από 140 χώρων λατρείας μόνο στην Αθήνα, όσο και το γεγονός πως ιμάμηδες σε αυτούς τους χώρους πολλές φορές αναλαμβάνουν άνθρωποι χωρίς ιδιαίτερη παιδεία, δημιουργεί συχνά εκρηκτικές καταστάσεις. Ειδικά όταν το κοινό στο οποίο απευθύνεσαι είναι άνθρωποι αγράμματοι, βιοπαλαιστές, που τα 2-3 τελευταία χρόνια περνούν ολοένα και δυσκολότερα στη χώρα μας», αναφέρει αξιωματικός της ΕΛΑΣ. Τα γεγονότα που έχουν βάλει σε σκέψεις τις διωκτικές αρχές ώστε να φοβούνται ακρότητες, όχι απαραίτητα από οργανωμένες ομάδες, αλλά από μεμονωμένα άτομα, όπως στην υπόθεση των βομβιστών της Βοστόνης, σχετίζονται με την αύξηση των επιθέσεων σε βάρος μεταναστών, αλλά και τις αντιδράσεις όσων έχουν μεταφερθεί στα κέντρα κράτησης της αστυνομίας. 154 επιθέσεις σε βάρος μεταναστών Η πρόσφατη έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες ανέδειξε ένα μεγάλο πρόβλημα, που η ελληνική πολιτεία επιλέγει να… κρύβει κάτω από το χαλί. Το 2012 καταγράφηκαν 154 επιθέσεις σε βάρος μεταναστών, με τα θύματα να ξεπερνούν τα 300. Μεγάλης κλίμακας επιθέσεις πογκρόμ στη Νίκαια, στο Κερατσίνι, στην πλατεία Αττικής και στον Άγιο Παντελεήμονα συνθέτουν μια γνώριμη κατάσταση του τελευταίου έτους. Οι 91 από τις επιθέσεις σε βάρος μουσουλμάνων μεταναστών έγιναν από δράστες που συνδέονται με εξτρεμιστικές ομάδες, ενώ σε 25 περιστατικά που καταγγέλθηκαν συμμετείχαν αστυνομικοί.  «Τέτοιου είδους ακρότητες οδηγούν εύκολα στην εκδήλωση ακροτήτων και από την πλευρά των θυμάτων», επισημαίνει ανώτερος αξιωματικός της Διεύθυνσης Αλλοδαπών, που καθημερινά έρχεται σε επαφή με τους αλλοδαπούς. Εκρηκτική κατάσταση στα κέντρα κράτησης Ύστερα από τις επιθέσεις στην πλατεία Αμερικής σε βάρος καταστημάτων που ανήκαν σε αλλοδαπούς, καταγράφηκαν αντίστοιχες κινήσεις ομάδων αλλοδαπών που άρχισαν να οπλοφορούν, με τη δικαιολογία πως ήθελαν να προστατεύσουν τη ζωή τους. Επεισόδια όπως αυτό της , με το σοβαρό τραυματισμό μεταναστών, ρίχνουν λάδι στη φωτιά, εκτιμούν στελέχMανωλάδαςη της ΕΛΑΣ. Η εκρηκτική κατάσταση στα κέντρα κράτησης, που μεταφέρεται και στις κοινότητες των μεταναστών, επίσης λειτουργεί πολωτικά αυτή τη στιγμή. Τα επεισόδια στο κέντρο της Κορίνθου και της Αμυγδαλέζας, αλλά και οι δεκάδες καταγγελίες που καταφθάνουν από έγκλειστους των κέντρων προς τους ομοεθνείς τους, οξύνουν την ένταση και τα κηρύγματα μίσους από ανθρώπους που διαδραματίζουν ηγετικό ρόλο στις κοινότητες των μουσουλμάνων. Απέλαση ισλαμιστών που ήταν σε οργανώσεις-παρακλάδια της Αλ Κάιντα Τα πέντε τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχουν συλληφθεί και απελαθεί τρία στελέχη ακραίων ισλαμιστών οργανώσεων, τα οποία θεωρούνται παρακλάδια της Αλ Κάιντα. Ένα δίκτυο τρομοκρατών που καταζητούνταν από τις τουρκικές αρχές εξαρθρώθηκε στη Θεσσαλονίκη, ενώ στη διαδικασία απέλασης βρίσκονται δυο ακόμη άτομα που αναζητούνταν ύστερα από υπόδειξη των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Επίσης, επιβεβαιωμένα και σύμφωνα με τη έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης, ελληνικά αεροδρόμια χρησιμοποιήθηκαν για τη μεταφορά περισσότερων από 60 ατόμων, που θεωρούνταν πως συμμετείχαν σε οργανώσεις-παρακλάδια της Αλ Κάιντα, σε φυλακές που χρησιμοποίησαν οι αμερικανικές αρχές. Όλα αυτά, σε συνάρτηση με την κωλυσιεργία του ελληνικού κράτους στην υπόθεση «τζαμί», που επίσης επηρεάζει αρνητικά μεγάλη μερίδα μουσουλμάνων, έχουν δημιουργήσει ένα ιδιαίτερα εκρηκτικό μείγμα. Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έχει προσπαθήσει να κάνει επίσημους συνομιλητές του οργανώσεις μεταναστών που χαρακτηρίζονται ηπιότερων τόνων και μέσω αυτών να προσπαθήσει να ελέγξει καταστάσεις. Σε περιπτώσεις όπως της πακιστανικής και της αφγανικής κοινότητας, που διαθέτουν και την πλειονότητα των εν Ελλάδι μεταναστών, κάτι τέτοιο έχει αποτύχει. Αντίθετα, πληθαίνουν οι καταγγελίες από εκπροσώπους αυτών των κοινοτήτων για προσαγωγές χωρίς αιτία ανθρώπων που εκτελούν χρέη ιμάμη, ενώ υπήρξαν και καταγγελίες για εξαφανίσεις ατόμων που θεωρούνταν ακραίοι ισλαμιστές από την περιοχή της Νίκαιας. Στο Καρφί του Σαββατοκύριακου Πηγή: Newpost

You are subscribed to email updates from Ας Μιλήσουμε Επιτέλους To stop receiving these emails, you may unsubscribe now.	Email delivery powered by Google
Google Inc., 20 West Kinzie, Chicago IL USA 60610