θα οδηγούσε στην «ανάσταση» των λαών
Οι αισιόδοξες και ελπιδοφόρες προβλέψεις, πως το ευρώ θα αποτελούσε το συνεκτικό κρίκο της ενωμένης Ευρώπης, αποδείχτηκαν με το πιο τραγικό τρόπο ουτοπικές και παραπειστικές.
Διαμέσου του ευρώ απλά και ξεκάθαρα ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, στην παγκοσμιοποιημένη του εκδοχή, δεν έκανε τίποτε άλλο, από το να περάσει βαριές αλυσίδες στα «χέρια» και τα «πόδια» των λαών, και να τους σύρει σιδηροδέσμιους στα μεγάλα «παζάρια» του κόσμου, διατιμώντας την αξιοπρέπειά τους και το προσδόκιμο της μελλοντικής υπαρξιακής τους οντότητας, ως ιστορικά σημάδια επάνω στο χρόνο και την ιστορία.
Οι περισσότεροι σήμερα, «ειδικοί» ή λιγότερο επαΐοντες, έχουμε κατανοήσει εμπειρικά στο «πετσί» μας, το αδιέξοδο στο δρόμο που μας έχουν επιβάλλει να βαδίσουμε, όλοι όμως περιμένουμε, οι περισσότεροι σιωπώντας ως αμνοερίφια έτοιμα για σφαγή, κάποιοι άλλοι μη αντέχοντας, το «σκάνε» από την εικονική ζωή τούτη, αηδιασμένοι και προδομένοι.
Όσοι έχουμε περιηγηθεί στη νότια Ευρώπη, ίσως να έχουμε υποψιαστεί κοινές καταβολές, κουλτούρες, ήθη και έθιμα της μεσογείου, τα οποία στερείται στη «παγωμένη» διαφορετικότητά του, ο ευρωπαϊκός βορράς.
Πιάνοντας λοιπόν, το μπερδεμένο κουβάρι του νήματος και του νοήματος, της οικονομικής και κοινωνικής μας πορείας, από εκεί που το αφήσαμε, όταν παραδοθήκαμε άνευ όρων στις καπιταλιστικές παγκοσμιοποιημένες ληστοσυμμορίες, ίσως να άξιζε το κόπο να δοκιμάσουμε, να διακινδυνεύσουμε την αλλαγή πορείας, για να μην οδηγηθούμε στο όλεθρο, δημιουργώντας μια συνομοσπονδία, εθνών και λαών με κοινά συμφέροντα, επιδιώξεις και οράματα.
Ίσως έφτασε η ώρα οι PIGSC (Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία, Κύπρος), να επιβεβαιώσουν το θάνατο του ευρώ και να κηρύξουν «αντίσταση», δημιουργώντας ένα κοινό νόμισμα, χαράσσοντας έτσι μια κοινή οικονομική πολιτική. Για μια Ευρώπη των «φτωχών του νότου», κηρύσσοντας τα χρέη τους παράνομα και ειδεχθή, διακόπτοντας σε πρώτη φάση κάθε οικονομική συναλλαγή με την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ. Προχωρώντας σε πρακτικές ανταλλακτικού εμπορίου και άτοκου αλληλο-δανεισμού.
Η «ανάσταση» και η δεύτερη ευκαιρία που αξίζουμε όλοι οι ευρωπαίοι «παρίες» του καπιταλισμού, περνάει αναπότρεπτα από το θάνατο του ευρώ και της ευρωπαϊκής ένωσης ως μονοπωλιακού μηχανισμού στυγνής εκμετάλλευσης και «κινεζοποίησης» των ευρωπαϊκών λαών, ενός κατασταλτικού και ανελεύθερου μηχανισμού που μας ξαναγυρνάει πίσω στην εποχή του δουλοκτητισμού.
«Θάνατος»! λοιπόν στην Ευρώπη των καπιταλιστικών συμφερόντων. «Θάνατος»! στις τράπεζες, το κατασκευασμένο νόμισμά τους και τα τοξικά τους παράγωγα. «Θάνατος»! στους τοκογλύφους και τους «οίκους ανοχής – αξιολόγησης».
Και κάπου εδώ, καλείται η θρησκεία (εν προκειμένω για την Ευρώπη, η χριστιανική) να παίξει το πνευματικό και κοινωνικό ρόλο της. Στη νότια Ευρώπη βρίσκονται δύο μεγάλα χριστιανικά κέντρα διοίκησης, τυχαίο… δεν νομίζω, τόσο του ρωμαιοκαθολικισμού που είναι το Βατικανό στη Ρώμη, όσο και της ορθοδοξίας που είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο στη Κωνσταντινούπολη.
Σε τούτη τη χρονική συγκυρία, τους δίνεται μια ιστορική και ανεπανάληπτη ευκαιρία, να αποδείξουν τόσο στους εαυτούς τους όσο και στους υπόλοιπους ανθρώπους, ότι ο λόγος του ευαγγελίου και των εκκλησιών του, δεν είναι «ξύλινος», «πέτρινος» ή παραπειστικός, και πως ο ρόλος των εκκλησιών είναι «φιλάνθρωπος», δίπλα στον βασανισμένο, αναξιοπαθούντα και αδικημένο άνθρωπο.
Η υπέρβαση των διαφορών εμμονών και «παιχνιδιών» εξουσίας, ο παραγκωνισμός συντεχνιακών συμφερόντων, βραχείας πνοής, θα αποκαθιστούσαν στη συνείδηση των λαών την αυθεντική εικόνα του χριστιανισμού, μακριά και πέρα από τραγικά λάθη, αίμα, απογοήτευση και απαξίωση που σήμερα σημαίνει, η έννοια της θρησκείας, για τον μετανεωτερικό άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΑΣ ΕΔΩ ΑΛΛΑ ΣΤΟ "ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ"
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.