3 Σεπ 2013

Ας μιλήσουμε επιτέλους! 2-9-13



Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Ας μιλήσουμε επιτέλους!


Posted: 02 Sep 2013 01:55 PM PDT
Θρήνος για τον χαμό Σύριων πολιτών από τη χρήση χημικών όπλων
από τους "αντάρτες" μισθοφόρους στη Συρία
Των Felicity Arbuthnot και Timothy Bancroft-Hinchey  
Εφημερίδα Pravda 
2 Σεπτεμβρίου 2013 
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Παρακάτω θέτουμε μια σειρά από ερωτήματα, ως βάση αυτού του άρθρου, σκοπός του οποίου είναι να αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια πίσω από το θέμα του «εμφυλίου πολέμου» της Συρίας. Tα ερωτήματα αυτά έχουν σταλεί στο Βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας και το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ. Οι απαντήσεις τους, εάν υπάρξουν, θα αποκαλυφθούν στους αναγνώστες μας.

Ερώτημα 1ο: Γιατί η Δύση υποστηρίζει τις δυνάμεις των τρομοκρατικών που δρουν στη Συρία εδώ και δύο χρόνια;

Ερώτημα 2ο: Δεν σας έχει περάσει ποτέ από το νου ότι για να λυθεί το θέμα της Συρίας, θα αρκούσε η διακοπή από μέρους της Δύσης του εφοδιασμού των τρομοκρατών με όπλα, της χρηματοδότησής τους και της στήριξής τους με πλείστα μέσα προκειμένου να πολεμούν εναντίον του προέδρου Assad;

Ερώτημα 3ο: Γνωρίζετε, ναι ή όχι, ότι με το να στηρίζετε δυνάμεις εχθρικές προς τον πρόεδρο Assad, στηρίζετε συγχρόνως ομάδες πιστές και αφοσιωμένες στην Αλ-Κάιντα;

Ερώτημα 4ο: Παραδέχεστε, έστω σήμερα, ότι οι αρχές σας είπαν ψέματα σχετικά με το θέμα των όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ; Σε περίπτωση που η απάντησή σας είναι αρνητική, τότε σας παρακαλούμε να μας ενημερώσετε για το πού βρίσκονται αυτά τα όπλα.

Ερώτημα 5ο: Όσον αφορά προηγούμενες επιθέσεις με χημικά και βιολογικά όπλα στη Συρία, από τους αντάρτες που στηρίζετε, γεγονός που επιβεβαιώθηκε από την Karla del Ponte του ΟΗΕ, ποια είναι τα σχόλιά σας;

Ερώτημα 6ο: Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, είναι παράνομο να μεροληπτείτε σε οποιοδήποτε είδος εσωτερικής σύγκρουσης. Πώς δικαιολογείτε τις ενέργειές σας, πρώτον, στη σύρραξη και εισβολή στη Λιβύη και δεύτερον, στη Συρία;

Ερώτημα 7ο: Η ακόλουθη καταγγελία εστάλη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στη Χάγη:

Η δικαστική υπόθεση του αιώνα: παραπομπή εναντίον της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας του ΝΑΤΟ

Γιατί δεν είχε κανείς την υποτυπώδη ευγένεια να απαντήσει επί του θέματος;

Ερώτημα 8ο: Με ποιο δικαίωμα βγήκε ο Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών William Hague και δήλωσε ότι η κυβέρνηση του προέδρου Assad ήταν υπεύθυνη για την πρόσφατη επίθεση με χημικά στα περίχωρα της Δαμασκού, χωρίς να διαθέτει το παραμικρό αποδεικτικό στοιχείο;

Ερώτημα 9ο: Γιατί τα βίντεο της λεγόμενης «χημικής επίθεσης» ανέβηκαν στο Διαδίκτυο πριν λάβει χώρα η υποτιθέμενη «χημική επίθεση»;

Ερώτημα 10ο: Μήπως γνωρίζατε εσείς και οι υπηρεσίες σας εκ των προτέρων ότι η εν λόγω «χημική επίθεση» θα πραγματοποιούνταν; Εάν δεν το γνωρίζατε, τότε τι έχετε να πείτε για τα αποδεικτικά στοιχεία που προκύπτουν από αυτό το βίντεο;

Ο συριακός στρατός ανακάλυψε οπλοστάσιο χημικών καθώς το ναυτικό των ΗΠΑ επεκτείνει την παρουσία του στην περιοχή:



Ερώτημα 11ο: Τι έχετε να πείτε για τα υπάρχοντα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι έγινε χρήση τέτοιων όπλων σε κατεχόμενες από «αντάρτες» περιοχές χρησιμοποιώντας αυτοσχέδια πυραυλική τεχνολογία;

Ερώτημα 12ο: Αρνείστε το γεγονός ότι οι ειδικές δυνάμεις σας εμπλέκονται σε μάχες στο συριακό έδαφος; Αν η απάντησή σας είναι «ναι, το αρνούμαστε», πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι υπάρχουν εικόνες που αποδεικνύουν ότι κάποιοι από αυτούς έχουν συλληφθεί; Αρνείστε, μήπως, και το γεγονός ότι το εν λόγω προσωπικό θα ήταν σε θέση να παρέχει στους τρομοκράτες τη δυνατότητα να μεταφέρουν τέτοια όπλα;

Ερώτημα 13ο: Για ποιον λόγο η ηγεσία σας διεξήγαγε μια παράνομη αποστολή στη Λιβύη το 2011, κατά παράβαση των όρων των αποφάσεων του ΣΑ του ΟΗΕ από το 1970 και 1973;


Ερώτημα 14ο: Γνωρίζετε ότι από τα κατά συρροή ψέματα των αμερικανικών, γαλλικών και βρετανικών κυβερνήσεων κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες, λόγω των συνεχιζόμενων εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας που διαπράττετε, λόγω της παράνομης και ανήθικης εξωτερικής πολιτικής σας, το ΝΑΤΟ γενικά και ο άξονας Γαλλίας-Βρετανίας-ΗΠΑ, ειδικότερα, έχουν χάσει κάθε περιθώριο να διεκδικούν το υψηλό επίπεδο ήθους που κάποτε διεκδικούσαν;

Ερώτημα 15ο: Γιατί δεν ομολογείτε στους πολίτες σας ότι ο πρόεδρος Assad έχει την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού της χώρας του και γιατί δεν τους ενημερώνετε για τη λίστα με τα ποσοστά «δημοτικότητας» των 30 περίπου τρομοκρατικών ομάδων της «αντιπολίτευσης» που μάχονται εναντίον του συριακού κράτους;

Ερώτημα 16ο: Αν ομάδες ενόπλων τρομοκρατών έπαιρναν τα όπλα κατά των αρχών των ίδιων των χωρών σας, τι θα κάνατε; Θυμηθείτε τι είπε ο Cameron μετά τις ταραχές το Αυγούστου του 2011 στο Λονδίνο: «Όταν ξεσπούν εξεγέρσεις, τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μετράνε». Φανταστείτε τι θα έκανε αν χιλιάδες ένοπλοι τρομοκράτες εξαπλώνονταν σε κάθε γωνιά της χώρας του, αποκεφαλίζοντας κεφάλια παιδιών και κόβοντας στήθη γυναικών.

Ερώτημα 17ο: Τι έχετε να πείτε για τη δολοφονία χιλιάδων Σύριων αστυνομικών και μελών του συριακού στρατού από τους τρομοκράτες που υποστηρίζετε; Θα εγκρίνατε στη μετατροπή του δικού σας προσωπικού ασφαλείας σε νόμιμους στόχους;

Ερώτημα 18ο: Ας επιστρέψουμε στη Συρία και τους ισχυρισμούς ότι η κυβέρνηση του προέδρου Assad ήταν υπεύθυνη για τις «χημικές επιθέσεις». Τι έχετε να πείτε ως απάντηση στο παρακάτω άρθρο;

Οι ισχυρισμοί ακτιβιστών «γιατρών» για τη χρήση χημικών όπλων από τις συριακές αρχές υποβοηθούν τους τρομοκράτες

Ερώτημα 19ο: Με δεδομένες τις προηγούμενες επιθέσεις με χημικά όπλα από τις τρομοκρατικές δυνάμεις που υποστηρίζετε, πιστεύετε ειλικρινά ότι θα πιστέψει κανείς τους ισχυρισμούς σας ότι ο Πρόεδρος Assad, ένας γιατρός, πρόκειται να αναπτύξει τέτοια όπλα στα περίχωρα της πρωτεύουσας του την ίδια ημέρα που οι επιθεωρητές του ΟΗΕ θα φτάσουν εκεί, προκειμένου να διαπιστώσουν τι συνέβη στην πραγματικότητα όταν οι τρομοκράτες σας εξαπέλυσαν τις εν λόγω επιθέσεις; Πιστεύετε στ' αλήθεια ότι είναι τόσο ανεγκέφαλος;

Ερώτημα 20ό: Είχε ποτέ κανείς σε θέση εξουσίας στις χώρες σας την ευγένεια να ζητήσει συγνώμη για τη δολοφονία των εγγόνων του Gaddafy το 2011 και το λιντσάρισμα του ηγέτη της Λιβύης στα χέρια των τρομοκρατών που στήριζε το ΝΑΤΟ;

Ερώτημα 21ο: Υπάρχουν καταγγελίες ότι μονάδες των ειδικών δυνάμεών σας βρίσκονται ήδη στο έδαφος της Συρίας σε αποστολές αναγνώρισης και προγράμματα για την εκπαίδευση τρομοκρατών που θα επιτεθούν εναντίον των αρχών της Συρίας. Ποιο είναι το σχόλιό σας;

Ερώτημα 22ο: Αρνείστε ότι αξιωματούχοι στρατιωτικοί και πολιτικοί των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και του Ηνωμένου Βασιλείου έχουν επίγνωση της ενεργού εκστρατείας των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στη Συρία, μιας εκστρατείας που περιλαμβάνει επιθέσεις δολοφονίας, που αποσκοπούν στην εξουδετέρωση των δυνάμεων των Αλεβιτών και την οργάνωση τρομοκρατικών δραστηριοτήτων;



Ερώτημα 23ο: Ποια είναι η απάντησή σας στο ακόλουθο δημοσίευμα, το οποίο παραθέτει αποδεικτικά στοιχεία ότι οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο πράγματι βρίσκονται πίσω από την πρόσφατη χημική επίθεση στη Συρία;

Aντίγραφο άρθρου που σβήστηκε από το Διαδίκτυο επιβεβαιώνει την χρήση χημικών όπλων από τους «αντάρτες» στη Συρία με τη στήριξη ΗΠΑ και Βρετανίας 

Ερώτημα 24ο: Στη Νυρεμβέργη, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία άσκησαν πίεση ώστε να διωχθούν ποινικά οι επικεφαλής των Ναζί για τον σχεδιασμό και την έναρξη του Β' παγκοσμίου πολέμου. Ο δικαστής του αμερικανικού Ανώτατου Δικαστηρίου Robert Jackson, επικεφαλής της αμερικανικής εισαγγελικής αρχής, υποστήριξε ότι «η έναρξη ενός επιθετικού πολέμου είναι έγκλημα και ότι καμία πολιτική ή οικονομική κατάσταση δεν μπορεί να τη δικαιολογήσει». Επίσης, δήλωσε ότι «αν ορισμένες πράξεις κατά παράβαση των συνθηκών συνιστούν εγκλήματα, είναι εγκλήματα, ανεξάρτητα από το αν τα διαπράττουν οι Ηνωμένες Πολιτείες ή η Γερμανία, και δεν έχουμε δικαίωμα να ορίσουμε οποιοδήποτε πρότυπο εγκληματικής συμπεριφοράς σε βάρος άλλων, τον οποίο δεν θα θέλαμε άλλοι να έχουν επικαλεσθεί εναντίον μας». Ποιο είναι το σχόλιό σας;

Ερώτημα 25ο: Όσον αφορά το θέμα των χημικών όπλων, γιατί οι δυνάμεις τις οποίες οργανώσατε χρησιμοποιούν απεμπλουτισμένο ουράνιο σε διάφορα θέατρα πολέμου, και στην περίπτωση αυτή, αυτό δεν σας καθιστά ένοχους για τη χρήση χημικών όπλων εναντίον αμάχων; Σε περίπτωση που είστε έτοιμοι να δηλώσετε ότι το απεμπλουτισμένο ουράνιο δεν είναι χημικό όπλο, τότε τι θα είχατε να πείτε για αυτό το απόσπασμα από τη σελίδα 101 ενός εγγράφου από τον Ιούνιο του 1995 με τον τίτλο «Συνέπειες υγειονομικές και περιβαλλοντικές από τη χρήση απεμπλουτισμένου ουρανίου από τον αμερικανικό στρατό», της Μονάδας Περιβαλλοντικής Πολιτικής του Αμερικανικού Στρατού:
«Αν το απεμπλουτισμένο ουράνιο εισχωρήσει στο ανθρώπινο σώμα, έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει σημαντικές ιατρικές συνέπειες. Οι κίνδυνοι που συνδέονται με το απεμπλουτισμένο ουράνιο είναι και χημικοί και ραδιολογικοί».
Ερώτημα 26ο: Σας θυμίζει κάτι η δήλωση: «Θα πάρουμε επτά χώρες σε 5 χρόνια, αρχής γενομένης με το Ιράκ, στη συνέχεια τη Συρία, τον Λίβανο, τη Λιβύη, τη Σομαλία, το Σουδάν και τέλος το Ιράν» του στρατηγού Wesley Clark, απόστρατου αρχηγού του στρατού των ΗΠΑ, επικεφαλής της Διοίκησης των Συμμαχικών Δυνάμεων του ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1999 στη Γιουγκοσλαβία;

Τέλος, ένα ακόμη ερώτημα: το 27ο: Είναι αλήθεια ότι το Ισραήλ έχει χορηγήσει στην αμερικανική εταιρεία GENIE ENERGY τα δικαιώματα εξερεύνησης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου από σχιστόλιθο μέσα σε συριακό έδαφος, της οποίας εταιρείας μεγαλομέτοχοι είναι ο μεγιστάνας Rupert Murdoch και ο Λόρδος Jacob Rothschild; 

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο, ως ένδειξη σεβασμού προς τον γράφοντα, αλλά και ως αναγνώριση, έστω και δια της αντιγραφής, πως γινόμαστε καλύτεροι... 





Posted: 02 Sep 2013 02:02 PM PDT
Ο "νεκρός χρόνος" που δόθηκε τελικά από τον αμερικανό πρόεδρο, αποτελεί την καλύτερη ευκαιρία για τον πρόεδρο της Συρίας Άσαντ, να επιτεθεί με όλες του τις δυνάμεις κατά των θυλάκων των ισλαμοφασιστών, αφού γνωρίζει πως όταν ξεκινήσει η επίθεση των ΗΠΑ θα γίνει συντονισμένα με τους τζιχαϊστές ισλαμιστές και τους άνδρες της Αλ Κάιντα.
Έτσι, τις τελευταίες 48 ώρες, σε μία πρωτοφανή επίθεση των συριακών στρατευμάτων, έχει υπάρξει η απόλυτη πανωλεθρία στις τάξεις των ισλαμοφασιστών, οι οποίοι έχουν πολύ μεγάλες (μη καταμετρημένες επακριβώς) απώλειες, ενώ το ηθικό τους βρίσκεται σίγουρα στο χαμηλότερο επίπεδο που υπήρξε ποτέ.

Σχεδόν 90 Σύροι αντάρτες σκοτώθηκαν τις τελευταίες 48 ώρες στην περιοχή της Δαμασκού, μεταξύ αυτών περίπου 20 σε μια ενέδρα του στρατού σήμερα, ανακοίνωσε το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

«Τουλάχιστον 29 αντάρτες, ανάμεσά τους και μη Σύροι, σκοτώθηκαν σε μια ενέδρα των ειδικών δυνάμεων και μαχητών της Χεζμπολάχ», στην Άντρα, βορειοανατολικά της Δαμασκού, αναφέρει σε ανακοίνωσή της η οργάνωση που βασίζεται σε ένα ευρύ δίκτυο ανταρτών, στρατιωτικές και ιατρικές πηγές από όλη τη Συρία.

Από την πλευρά του το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων Sana, επικαλούμενο στρατιωτική πηγή, μετέδωσε ότι «μια μονάδα του άξιου στρατού μας» σκότωσε «σε μια καλά σχεδιασμένη ενέδρα την πλειονότητα των μελών μιας μονάδας της τρομοκρατικής ομάδας αλ Νόσρα που προσπάθησε να διεισδύσει σε μια ανατολική οδό».

Το Παρατηρητήριο έκανε λόγο για νεκρούς και τραυματίες στις τάξεις του συριακού στρατού, χωρίς όμως να είναι σε θέση να διευκρινίσει τον αριθμό.
Μόνο χθες Κυριακή, όχι λιγότεροι από 46 εξεγερμένοι βρήκαν τον θάνατο σε συγκρούσεις που ακολούθησαν μιας επίθεσης των ανταρτών εναντίον στρατιωτικών θέσεων στην Ρουχέιμπα, βορειοανατολικά της Δαμασκού.
Έντεκα ακόμη αντάρτες σκοτώθηκαν σε άλλες μάχες στην επαρχία της Δαμασκού, σύμφωνα με την ίδια πηγή.

Το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκανε λόγο για βίαιες συγκρούσεις στη Χομς, στην κεντρική Συρία, όπου ο στρατός προσπαθεί να θέσει εκ νέου υπό τον έλεγχό του την ιστορική πόλη.
Οι εξεγερμένοι κατέρριψαν χθες Κυριακή ένα πολεμικό αεροσκάφος στην περιοχή Ντέιρ αλ Ζορ, στην κεντρική Συρία, και η τύχη του πιλότου παραμένει άγνωστη.
Η συριακή αεροπορία από την πλευρά της εξαπέλυσε την ίδια ημέρα δύο αεροπορικές επιθέσεις εναντίον θέσεων των ανταρτών στην Νταράγια, νοτιοδυτικά της συριακής πρωτεύουσας.

O Άσαντ παίζει απολύτως επιτυχημένα το "χαρτί" του αιφνιδιασμού, και μάλιστα το κάνει την καλύτερη δυνατή στιγμή για τον ίδιο και τον λαό της Συρίας. Με δεδομένο πως κάθε ήττα των ισλαμοφασιστών, αλλά και κάθε καθυστέρηση των ΗΠΑ τονώνει το ηθικό του συριακού λαού και θέτει νέα πανίσχυρα δεδομένα για την ό,ποια επόμενη ημέρα επιδιώκουν οι ΗΠΑ για την Συρία, οι επόμενες ημέρες αναμένεται να είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες, αφού θα αποτελέσουν -ίσως- ένα δυνατό χαρτί για τον Σύριο πρόεδρο στην περίπτωση που καθίσει στο τραπέζι συνομιλιών.

Πληροφορίες από Voria


Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο, ως ένδειξη σεβασμού προς τον γράφοντα, αλλά και ως αναγνώριση, έστω και δια της αντιγραφής, πως γινόμαστε καλύτεροι... 


Posted: 02 Sep 2013 10:35 AM PDT
Στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο θα οδηγήσει ένα χτύπημα στη Συρία, υποστηρίζει το Ρεπουμπλικανικό κόμμα της Τουρκίας. Το CHP ακολουθεί μία σταθερά κριτική στάση απέναντι στις επιλογές του ΑΚΡ αναφορικά με την εξωτερική πολιτική της χώρας και προειδοποιεί ότι η Τουρκία θα βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα εάν και εφόσον «ανοίξει ο ασκός του Αιόλου» στη Συρία.

«Δεν πρόκειται να υπάρξει νικητής από έναν τέτοιο πόλεμο» υποστηρίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Τουρκίας ενώ κατηγορεί το κυβερνών κόμμα ότι ενώ όλοι οι κύριοι εμπλεκόμενοι στην κρίση συζητούν το «ιστορικό» αυτό θέμα στα κοινοβούλιά τους η κυβέρνηση της χώρας αρνείται να το θέσει στη βάσανο του πολιτικού διαλόγου.

«Το ΑΚΡ προσπαθεί να σύρει το έθνος σε έναν πόλεμο χωρίς τη θέληση του λαού για κάτι τέτοιο», κάτι το οποίο τα κάνει για εσωκομματικές ισορροπίες και όχι για το γενικό συμφέρον του τόπου.

Και καταλήγει ερωτώντας για το κατά πόσο η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει ένα «νέο Ιράκ» στα νότια σύνορά τους, προφανώς αναφερόμενος στην ίδρυση Κουρδικού κράτους στα νότια σύνορα της χώρας.

Το να φτάσουμε στο σημείο να υποστηρίξουμε ότι οι πλέον «λογικές φωνές» στην Τουρκία έρχονται από το κόμμα των… Κεμαλικών, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καθόλου καλά στη γειτονική μας χώρα, πράγμα που μας κάνει να ανησυχούμε περισσότερο για τα μελλούμενα στη περιοχή μας και τις επιλογές της Άγκυρας οι οποίες θα μας επηρεάσουν άμεσα.



Posted: 02 Sep 2013 10:10 AM PDT
Οι πληροφορίες που παρουσιάσθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους «δεν πείθουν καθόλου» τη Ρωσία για τη χρησιμοποίηση χημικών όπλων από το καθεστώς της Δαμασκού στα περίχωρα της Δαμασκού, δήλωσε σήμερα ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ.

«Μας έδειξαν μερικές εικόνες όπου δεν υπάρχει τίποτε συγκεκριμένο: ούτε γεωγραφικοί χάρτες, ούτε ονόματα... Αυτά που μάς έδειξαν στο παρελθόν και πιο πρόσφατα οι αμερικανοί εταίροι μας, καθώς και οι Βρετανοί και οι Γάλλοι δεν μάς πείθουν καθόλου», δήλωσε ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας.

Η Κίνα από την πλευρά της εξέφρασε «σοβαρή ανησυχία» για το ενδεχόμενο ανάληψης μονομερώς στρατιωτικής δράσης στη Συρία μετά την ανακοίνωση του αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα ότι θα προσφύγει στο Κονγκρέσο.

Ο εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών Χονγκ Λέι δήλωσε ότι οι ΗΠΑ παρουσίασαν στην Κίνα τα στοιχεία τους για τη χρήση χημικών όπλων στη Συρία και το Πεκίνο θεωρεί ότι καμία πλευρά δεν πρέπει να προκαταλάβει τα αποτελέσματα της έρευνας των επιθεωρητών του ΟΗΕ, οι οποίοι «διεξάγουν αντικειμενική και αμερόληπτη έρευνα σε συνεννόηση με τη συριακή κυβέρνηση».

Η αμερικανική κυβέρνηση έδωσε την περασμένη εβδομάδα στη δημοσιότητα έκθεση των υπηρεσιών Πληροφοριών στην οποία παρατίθεται σειρά στοιχείων που αποδεικνύουν, σύμφωνα με την Ουάσινγκτον, την εμπλοκή σύρων αξιωματούχων στην επίθεση με χημικά όπλα την 21η Αυγούστου στα περίχωρα της Δαμασκού, με εκατοντάδες νεκρούς.

Χθες, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι δήλωσε ότι οι ΗΠΑ έχουν λάβει και αναλύσει δείγματα που αποδεικνύουν τη χρήση του αερίου σαρίν στην επίθεση της 21ης Αυγούστου, την ευθύνη για την οποία επιρρίπτει στο καθεστώς της Δαμασκού.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ζήτησε την ψήφο του Κονγκρέσου για την ανάληψη στρατιωτικής δράσης κατά της Δαμασκού. Η Γαλλία τάχθηκε υπέρ της στρατιωτικής δράσης, αλλά η Βρετανία δεν θα συμμετάσχει σε μία τέτοια επιχείρηση μετά την αρνητική ψήφο της Βουλής των Κοινοτήτων.

Ο ΟΗΕ ανακοίνωσε από την πλευρά του ότι οι επιθεωρητές που επέστρεψαν το Σάββατο από τη Συρία δεν πρόκειται «να καταλήξουν σε κανένα συμπέρασμα» πριν από τα αποτελέσματα των αναλύσεων επί των δειγμάτων που έχουν περισυλλέξει, οι οποίες μπορεί να διαρκέσουν και τρεις εβδομάδες.

Η Ρωσία, στενός σύμμαχος της Συρίας, μπλοκάρει συστηματικά εδώ και δυόμισυ χρόνια, μαζί με τη Κίνα, στο Συμβούλιο Ασφαλείας κάθε απόφαση που θα μπορούσε να πλήξει το καθεστώς της Δαμασκού.

Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ


Posted: 02 Sep 2013 01:59 PM PDT
Άλλο και τούτο πάλι! Όλα θα μπορούσαμε να τα φαντασθούμε, αλλά το ότι η κυβερνητική συμμορία θα έφθανε στο κατάντημα να επιστρατεύει ακόμη και του Χριστού τη συμμαρτυρία, για να υποστηρίξει την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, ούτε που μπορούσαμε να το διανοηθούμε. Αλλά, όπως λέει και η παροιμία «μ' όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις».

Και ποιοι είναι οι δάσκαλοί τους, στη συγκεκριμένη περίπτωση;

Όπως φαίνεται, οι ίδιοι, που πειθανάγκασαν το Σημίτη να εξοβελίσει το θρήσκευμα από τις ταυτότητες. Οι αρχιρατσιστές, που υπαγόρευσαν τον διαβόητο, σε βάρος μας, αντιρατσιστικό νόμο. Πράγμα που διαφαίνεται από το γεγονός, ότι εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους, όταν τα ανδρείκελά τους δεν τόλμησαν, μπροστά στην καθολική αντίδραση να τον ψηφίσουν. Καραδοκώντας, προφανώς, να βρουν μια ευνοϊκότερη ευκαιρία. Και είναι οι ίδιοι, που στα χρόνια της τουρκοκρατίας είχαν επιβάλει να γίνονται τα παζάρια την Κυριακή. Που ο Πατροκοσμάς πάλεψε και κατόρθωσε να μεταφερθούν στο Σάββατο. Με αποτέλεσμα να πληρώσουν τον Κουρτ πασά, και να πετύχουν τον απαγχόνισμό του. Όπως, βέβαια, είχαν πετύχει και στη σταύρωση του Χριστού. Και μάλιστα με την κατηγορία ότι βλασφημεί το Θεό. Οι ίδιοι, λοιπόν, αυτοί δολοφόνοι των λαών και του Θεού, όπως φαίνεται, βρίσκονται στο παρασκήνιο και για την κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Αυτοί, που μαζί με τους ναζί του 4ου ράιχ απαγχονίζουν την Ελλάδα και την Εκκλησία και το λαό μας. Πάντα με τη συνδρομή των ντόπιων εφιαλτών ανδρεικέλων τους.

Και τι μας λένε; Μας παραπέμπει ο αξιότιμος υφυπουργός κ. Σκορδάς στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο. Και κάνει τις δέουσες συστάσεις σε όσους έχουν «βαθιές θρησκευτικές και χριστιανικές ανησυχίες»: «Να διαβάζουν και τα ιερά κείμενα και να προσέρχονται πιο διαβασμένοι»! Και φαίνεται ότι μέσα στα ιερά κείμενα συμπεριλαμβάνει ο κ. Σκορδάς, εκτός από το κατά Μάρκον, και το «κατά… Εβραίους Ευαγγέλιο». Σύμφωνα με το οποίο φαίνεται να σκέφτονται και να αποφασίζουν και να νομοθετούν οι περισσότεροι απ' αυτούς, που συναγελάζονται στο ελληνικό κοινοβούλιο. Και επί τη βάσει του οποίου ο μεγαλοφυής μαθητής των σοφών της Σιών έρχεται να μας «πουλήσει πνεύμα». Πνεύμα που βέβαια είναι διαμετρικά αντίθετο απ' αυτό του Ευαγγελίου.

Αλλά, για να το καταλάβουμε καλύτερα, ας δούμε τι λέει το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο στη συγκεκριμένη περικοπή (Μάρκου,β,23-28). Οι μαθητές του Χριστού, μας λέει, περνούσαν, κάποιο Σάββατο, μέσα απ' τα σταροχώραφα. Και, για να στομώσουν την πείνα τους, έκοψαν στάχυα, τα έτριψαν στη χούφτα τους και έφαγαν τον καρπό. Οι γραμματείς και οι φαρισαίοι, που ακολουθούσαν το Χριστό και τους μαθητές του, σαν τη σκιά τους, είπαν στο Χριστό: Δεν βλέπεις, που οι μαθητές σου κάνουν πράγματα, που δεν επιτρέπονται να γίνονται το Σάββατο; Και ο Χριστός τους αποκρίθηκε: «Δεν έγινε ο άνθρωπος για το Σάββατο, αλλά το Σάββατο για τον άνθρωπο».

Για να γίνει, ακόμη καλύτερα, κατανοητό το νόημα των λόγων του Χριστού χρειάζεται να αναφέρουμε και δύο άλλα σχετικά περιστατικά: Θεράπευσε ο Χριστός το Σάββατο, σε κάποια συναγωγή, μια καμπουριασμένη γυναίκα (Λουκά, ιγ, 10-17). Και ο αρχισυνάγωγος, με την πρόφαση ότι είχε παραβιαστεί η αργία του Σαββάτου, διαμαρτυρήθηκε. Για να του πει ο Χριστός: «Υποκριτή, εσύ το Σάββατο, δεν πηγαίνεις το γάιδαρό σου και το βόδι σου να τα ποτίσεις; Και ενοχλήθηκες επειδή η γυναίκα, που υπέφερε δεκαοχτώ χρόνια, θεραπεύτηκε»!

Και το άλλο περιστατικό: Μπήκε, λέει ο Χριστός, στη συναγωγή κάποιο Σάββατο, όπου ήταν ένας κουλοχέρης(Μάρκου: γ, 1-6). Και οι φαρισαίοι περίμεναν να ιδούν, αν θα τον θεραπεύσει, για να του στοιχειοθετήσουν κατηγορία. Ο Χριστός, διαβάζοντας τις σκέψεις τους, τους είπε: «Τα σάββατα επιτρέπεται να ευεργετούμε ή να κακοποιούμε τους ανθρώπους, να σώζουμε τη ζωή τους ή να τους δολοφονούμε; Εκείνοι, δέσμιοι της υποκρισίας τους, δεν απάντησαν. Και ο Χριστός, αγανακτισμένος απ' την πώρωσή τους, θεράπευσε τον άνθρωπο.

Τα περιστατικά αυτά δείχνουν ότι οι νόμοι έγιναν, για να υπηρετούν και να ευεργετούν τον άνθρωπο. Γιατί πάνω απ' όλους τους νόμους, ακόμη και τους ιερότερους, όπως αυτός της αργίας του Σαββάτου, είναι ο άνθρωπος. Και μία βασική ευεργεσία απέναντι στον άνθρωπο είναι η ανάπαυση. Για να μπορεί να ανασυντάσσει, όχι μόνο τις σωματικές, αλλά και τις πνευματικές και τις ηθικές του δυνάμεις. Και όχι να θυσιάζεται, στην ακόρεστη κακουργία των κανιβαλικών νόμων της τρόικας και των μνημονιακών κυβερνήσεων.

Ή μήπως εννοεί ο κ. υφυπουργός ότι η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας είναι καλή για τον άνθρωπο; Και ότι αυτός και οι υπόλοιποι, που θέλουν τον άνθρωπο να εργάζεται εφτά μέρες τη βδομάδα, 365 μέρες το χρόνο, ισόβια, χωρίς ανάπαυλα και ξεκούραση, για χάρη των τοκογλύφων, είναι φιλάνθρωποι!

Ανεξαρτήτως όμως του τι πιστεύουν αυτοί, το Ευαγγέλιο, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ανήθικο ηθικό στήριγμα του ηθικού και διανοητικού κρετινισμού των οποιωνδήποτε…

Παπα-Ηλίας



Posted: 02 Sep 2013 09:28 AM PDT
Πριν από λίγο καιρό, ο Νορβηγός πρωθυπουργός μεταμορφώθηκε για λίγες ώρες σε ταξιτζή, για να διαπιστώσει, όπως είπε, από πρώτο χέρι τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών. Βέβαια η πράξη του αυτή αποδείχθηκε τελικά πως ήταν ένα επικοινωνιακό τέχνασμα, ένα στημένο διαφημιστικό τρικ, χωρίς καμία ουσία.

Ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν έχει καμία σχέση με τέτοια κόλπα. Οπως φαίνεται, δεν γνωρίζει αρκετά πράγματα για τη σκληρή καθημερινότητα των πολιτών. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από μια σειρά απαντήσεων που δίνει στη χθεσινή συνέντευξή του στην «Κ.Ε.» για την ανεργία, τους μισθούς, τις συντάξεις. Αρνείται, για παράδειγμα, να αναγνωρίσει το πραγματικό μέγεθος του αριθμού των ανέργων και στηρίζεται στον παράδεισο των αριθμών που προωθούν οι υπηρεσίες, μακριά από τα σπίτια και τους δρόμους.

Κλείνει τα μάτια επίσης ο πρωθυπουργός στη καταβαράθρωση των μισθών. Αρνείται δηλαδή ότι σε μεγάλο μέγεθος του πληθυσμού οι πραγματικοί μισθοί κυμαίνονται σήμερα γύρω στα 500 ευρώ και κάτω, όταν ο επίσημος κατώτατος μισθός είναι στα 586 ευρώ!

Πανηγυρίζει για τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, αν και μόλις δύο στις δέκα επιχειρήσεις εντάχθηκαν στο μέτρο και μείωσαν τις τιμές, χωρίς να αυξηθεί ο αριθμός προσλήψεων στον τομέα τους.

Επιμένει στις απολύσεις 15.000 δημοσίων υπαλλήλων (κατ' απαίτηση της τρόικας) από τη δεξαμενή των 25.000 της διαθεσιμότητας, αλλά δέχεται ότι αυτό δεν ικανοποιεί δημοσιονομικές ανάγκες, καθώς θα προσληφθούν άλλοι στη θέση τους.

Παραδέχεται ωστόσο τη δυσκολία των χαμηλοσυνταξιούχων, καθώς υπόσχεται να τους επιστρέψει το 70% του πρωτογενούς πλεονάσματος που θα πετύχει η χώρα. Μόνο που κανείς, ούτε ο ίδιος, ξέρει αν θα επιτευχθεί αυτό το πλεόνασμα. Στο μεταξύ οι χαμηλοσυνταξιούχοι ίσα που ζουν.

Ο πρωθυπουργός δείχνει υπεραισιόδοξος από τη μία και εκτός πραγματικότητας από την άλλη. Γιατί ως εκ της θέσεώς του οφείλει να αισιοδοξεί για την «Ανάκαμψη που πλησιάζει» και κάποτε στο μέλλον θα μειώσει την ανεργία. 
Πώς θα ζήσουν, όμως, εν τω μεταξύ οι 1.500.000 άνεργοι; 
Με ποιον τρόπο χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν κάθε μήνα χαράτσια, φόρους, ενοίκια, δάνεια; 
Εξασφαλίζοντας παράλληλα και την καθημερινή τους επιβίωση;

Ο πρωθυπουργός ασχολείται πρωτίστως με τη σωτηρία της χώρας από το δρόμο που αυτός πιστεύει. Αρκεί βέβαια αυτή η σωτηρία να περιλαμβάνει και τους ανθρώπους της χώρας. Οπως ο ίδιος επαναλαμβάνει συχνά, η σωτηρία είναι μια πολύ δύσκολη προσπάθεια, που απαιτεί χρόνο, πολύ χρόνο. Η πλειονότητα των πολιτών, που πλήττεται βάναυσα από την κρίση, όμως, δεν τον διαθέτει αυτόν το χρόνο. Ζει στον πραγματικό κόσμο του σήμερα.




Posted: 02 Sep 2013 08:35 AM PDT
Ένα αμερικανικό αεροπλανοφόρο που βρισκόταν εδώ και πολλούς μήνες στη θάλασσα του Ομάν πλέει στην Ερυθρά Θάλασσα με κατεύθυνση τη Συρία, όπως μετέδωσε σήμερα το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο ABC News.

Το πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο USS Nimitz αναμενόταν να επιστρέψει στη βάση του στο Έβερετ, στην πολιτεία Ουάσιγκτον των ΗΠΑ, όταν έλαβε εντολή να παραμείνει στην περιοχή. Παρ' όλα αυτά δεν του έχει ανατεθεί κάποια συγκεκριμένη αποστολή, ενώ αμερικανοί αξιωματούχοι έκαναν λόγο μιλώντας στο ABC News για μια «συνετή τοποθέτηση».
Ένας αξιωματούχος του Πενταγώνου δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι το αεροπλανοφόρο βρίσκεται στην περιοχή, χωρίς όμως να δώσει άλλες διευκρινίσεις. «Κρατάμε όλες τις πιθανότητες ανοικτές, διατηρώντας επιπλέον πλοία στην περιοχή», πρόσθεσε ο ίδιος.

Οι ΗΠΑ ανέπτυξαν στην ανατολική Μεσόγειο ένα αμφίβιο σκάφος, ικανό να μεταφέρει ελικόπτερα και μερικές εκατοντάδες Πεζοναύτες, το οποίο προστέθηκε στα πέντε αντιτορπιλικά —τα USS Stout, Mahan, Ramage, Barry και Gravely— που είχαν ήδη μετακινηθεί στην περιοχή ενόψει ενός πιθανού χτυπήματος εναντίον της Συρίας, όπως είχε δηλώσει χθες Κυριακή ένας Αμερικανός αξιωματούχος.



-->
Posted: 02 Sep 2013 08:05 AM PDT
Όπως αναφέρεται στον τουρκικό τύπο, ο Πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν, στην καθιερωμένη ομιλία του που πραγματοποιεί κάθε τέλος του μήνα για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης κατά τη διάρκεια του μηνός, εστιάστηκε στο θέμα της Συρίας, τονίζοντας ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών έφθασε στο σημείο να μη μπορεί να κάνει κάποια δουλειά σχετικά με το θέμα της Συρίας και τόνισε: «Μπορεί να συσταθεί ένας συνασπισμός εθελοντών, αλλά έχει φθάσει πλέον ο καιρός να γίνει κάποιο βήμα».

Ο κ. Ερντογάν επεσήμανε ότι η Τουρκική Δημοκρατία κάνει ότι μπορεί και δίνει μάχη για την ενότητα και το καλό της περιοχής και εκείνο που συνιστούν στα αδέλφια τους σ' αυτήν τη γεωγραφική θέση είναι μόνο τάξη, ηρεμία, σταθερότητα και ειρήνη.

Είπε ακόμα πως ως κυβέρνηση στέκονται στην ίδια απόσταση απέναντι κάθε λαού, κάθε εθνικότητας, κάθε πίστης και πρόσθεσε «Ο Τούρκος είναι αδελφός μας, ο Κούρδος είναι αδελφός μας, ο Άραβας είναι αδελφός μας. Αδέλφια μας είναι επίσης και οι Σουνίτες και οι Σιίτες. Όταν αντιταχθήκαμε στο στρατιωτικό πραξικόπημα έναντι μίας εκλεγμένης κυβέρνησης στην Αίγυπτο, το κάναμε προσέχοντας τις ισορροπίες, τις συγκυρίες και τις αρχές μας. Όταν αντιταχθήκαμε στο θάνατο που έσπειρε το καθεστώς της Συρίας στο λαό του, το κάναμε έχοντας σα βάση τις αρχές μας, τις αξίες μας και τα ιδανικά μας. Σ' αυτό το δύσκολο χρονοδιάγραμμα η Τουρκία δεν απέκτησε εχθρούς, αλλά ειλικρινείς φίλους. Η Τουρκία στάθηκε γενναία αποκαλώντας τα πραξικοπήματα, πραξικοπήματα και τις σφαγές, σφαγές. Έδωσε στον κόσμο τόσο μαθήματα δημοκρατίας, όσο και μαθήματα ανθρωπισμού».

Ο Τούρκος πρωθυπουργός συνέχισε τις επικρίσεις κατά του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και είπε ότι σήμερα, πλέον, μπορεί να συσταθεί ένας συνασπισμός εθελοντών και έχει φθάσει ο καιρός για να γίνει κάποιο βήμα, διότι θα πρέπει να σταματήσουν οι θάνατοι. Επίσης είπε ότι θα προχωρήσουν τόσο για το εσωτερικό της χώρας όσο και για την περιοχή τους, ως μία χώρα υπέρ της ειρήνης και υπέρ του δικαίου και τόνισε ότι όσο ενισχύεται η δημοκρατία θα ενισχυθεί η Τουρκία και όσο ενισχύεται η αδελφοσύνη, τόσο θα γίνει περισσότερο ισχυρή η Τουρκία.

Ο κ. Ερντογάν, κατά την ομιλία του, αναφέρθηκε και σε μία νέα ημερομηνία στόχο, επισημαίνοντας ότι το 2053, που θα εορταστούν τα 600 χρόνια της Άλωσης της Κων/λης, είναι μία ημερομηνία στόχος για την Τουρκία και θα συνεχίσουν να προχωρούν με σταθερά βήματα.

Στρατιωτικές κινήσεις
Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του τηλεοπτικού δικτύου CNNTurk, στη 10η βάση τάνκερ, που βρίσκεται στο Ίντζιρλικ, προσγειώθηκαν 4 αμερικανικά αεροσκάφη cargo και 1 τουρκικό αεροσκάφος τάνκερ. Έγινε γνωστό ότι με τα αεροσκάφη cargo C130 μεταφέρθηκαν στη βάση διάφορα υλικά.

Στο μεταξύ, στη βάση προσγειώθηκαν και δύο πολεμικά αεροσκάφη F16. Σημειώνεται ότι στο αρχηγείο της 10ης βάσης τάνκερ βρίσκεται και το αεροπορικό αμυντικό σύστημα πάτριοτ, που είχε σταλεί τον Ιανουάριο από την Ολλανδία.

Ο τύπος αναφέρει ότι ο κ. Ερντογάν μεταβαίνει στις 5-6 Σεπτεμβρίου στη Ρωσία, όπου θα πραγματοποιηθεί στην Αγία Πετρούπολη η σύνοδος ηγετών G-20. Γράφουν, αν και δεν είναι επιβεβαιωμένο από την Ουάσιγκτον, ότι ο Τούρκοις πρωθυπουργός θα συναντηθεί εκεί με τον Πρόεδρο Ομπάμα, καθώς επίσης και με τον Πρόεδρο Πούτιν. Ο σημαντικότερος φάκελος που θα έχει στα χέρια του ο κ. Ερντογάν θα είναι αυτός της Συρίας και θα ζητήσει να πραγματοποιηθεί συγκεκριμένο βήμα αναφορικά με τη γειτονική του χώρα.

Τα ΜΜΕ αναφέρονται στις δηλώσεις του Προέδρου της Ρωσίας, Πούτιν, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε ότι οι κατηγορίες πως η κυβέρνηση της Συρίας χρησιμοποίησε χημικά όπλα, είναι προβοκάτσια και επεσήμανε πως κατά τη Σύνοδο Κορυφής G20, θα έχει την ευκαιρία να μιλήσει με τον Πρόεδρο Ομπάμα.

Γράφουν επίσης ότι ενώ κάθε μέρα που περνάει αυξάνεται η πιθανότητα επέμβασης στη Συρία, οι ΗΠΑ έστειλαν στη Μεσόγειο ένα ακόμα πολεμικό πλοίο και έτσι τα ευρισκόμενα στη Μεσόγειο πλοία των ΗΠΑ έφθασαν τα έξι, δηλαδή συνεχίζεται η «θέρμανση» των υδάτων της Μεσογείου. Σημειώνεται πως στο πλοίο υπάρχουν, περίπου, 300 Αμερικανοί στρατιώτες.

Και στα κουρδικά…
Σε είδηση που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του πρακτορείου Anadolu, αναφέρεται ότι το εν λόγω πρακτορείο, από την 1η Σεπτεμβρίου άρχισε να μεταδίδει ειδήσεις και σε διαλέκτους της κουρδικής, όπως η Κουρμάντζα και η Σοράντζα. Το πρακτορείο Anadolu ήδη έχει ανοίξει γραφείο και στο Ερμπίλ και στο Σουλεϊμανιγιέ του βορείου Ιράκ, ενώ συνεχίζονται οι προετοιμασίες του για να ανοίξει γραφείο στο Κιρκούκ.

Ο τύπος γράφει ότι ο Πρόεδρος της Επιτροπής Ασφάλειας και Εξωτερικής Πολιτικής της βουλής του Ιράν, Μπουρουτζερντί, που επισκέφθηκε τη Δαμασκό, ζήτησε από τις ΗΠΑ να μην πέσουν σ' έναν άλλο βούρκο, επιτιθέμενες στη Συρία. Ο Μπουρουτζερντί προέβη στην παραπάνω δήλωση στην Πρεσβεία του Ιράν στη Συρία, σε συνέντευξη τύπου που έδωσε. Ο ίδιος τόνισε ότι κάθε είδους στρατιωτικής επέμβασης που θα γίνει στη Συρία, θα καταστήσει ακόμα περισσότερο μπερδεμένη την κατάσταση στη χώρα αυτή. Ο Μπουρουτζερντί απέρριψε και τους ισχυρισμούς ότι το Ιράν διατηρεί στρατό στη Συρία.

Ο Αντιπρόεδρος του ΑΚΡ, Μεχμέτ Αλί Σαχίν, ερωτηθείς δήλωσε ότι η Τουρκία για τους Σύρους που κατάφυγαν στα εδάφη της φεύγοντας από τον πόλεμο που επικρατεί στη Συρία, δαπάνησε το ποσό των 2 δις. Τουρκικών λιρών και ότι καμία άλλη χώρα δε θα έκανε αυτή τη θυσία.

Επίσης, ο Αντιπρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης CHP, Γκιουρσέλ Τεκίν, σε δήλωσή του τόνισε πως τις προσεχείς μέρες θα οργανώσουν εκδηλώσεις υπό την ονομασία «όχι στον πόλεμο» και επέκρινε τόσο την εσωτερική, όσο και την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης. Ο Τεκίν είπε: «Ο πόλεμος είναι φόνος. Σ΄ αυτή τη γεωγραφική θέση υπάρχει συγγένεια μεταξύ των χωρών. Όλοι οι φίλοι μας θα πρέπει να επιδείξουν ευαισθησία σ' αυτό το βρόμικο πόλεμο. Τις προσεχείς μέρες θα ξεκινήσουμε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για τον πόλεμο».

Απουσίες από τη δεξίωση
Ο Αντιπρόεδρος του ΑΚΡ, Μεχμέτ Αλί Σαχίν, επέκρινε το γεγονός ότι οι αρχηγοί του CHP και του ΜΗΡ δεν έλαβαν μέρος στη δεξίωση για την 91η επέτειο της «Μεγάλης Νίκης της 30ης Αυγούστου» και έθεσε το ερώτημα: «Γιατί δεν ήσασταν; Μήπως ενοχληθήκατε; Μήπως σας ενόχλησε το γεγονός ότι τα συγχαρητήρια δέχτηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Γκιουλ, ως αρχηγός».

Σημειώνεται ότι στην εορτή αυτή, τα προηγούμενα χρόνια, τα συγχαρητήρια δεχόταν ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, ο οποίος και οργάνωνε τη δεξίωση στη Μεγάλη Στρατιωτική Λέσχη. Φέτος όλη η προετοιμασία και η υποδοχή έγινε από τον Πρόεδρο. Φαίνεται πως ορισμένοι, είπε ο κ. Σαχίν, δεν έχουν αντιληφθεί τη δημοκρατική αλλαγή που έγινε. Στο εξής οι υποδοχές αυτές θα γίνονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον οποίο επέλεξε η Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση. Έχει ενισχυθεί η πολιτική διοίκηση. Έχουν μπει στη θέση τους οι πέτρες της δημοκρατίας. Θα έπρεπε να είναι στη δεξίωση, τόσο ο πρόεδρος του CHP, Κιλιτσντάρογλου, όσο και ο Πρόεδρος του ΜΗΡ, Μπαχτσελί.




Posted: 02 Sep 2013 07:33 AM PDT
Του Χρήστου Ιακώβου 

Από την έναρξη της κρίσης στη Συρία τον Μάρτιο του 2011, οι ΗΠΑ απέδειξαν ότι δεν διαθέτουν στρατηγική για στρατιωτική νίκη. Γι' αυτό από την αρχή της κρίσης απέκλεισαν το σενάριο μίας στρατιωτικής επέμβασης, ανάλογης με εκείνη στο Ιράκ και στη Λιβύη. Μέχρι στιγμής διαχειρίζονται πολιτικά την εξέλιξη του συριακού εμφυλίου πολέμου και μάλλον θα συνεχίσουν να τη διαχειρίζονται με τον ίδιο τρόπο.

Παρά την απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης, προ μερικών εβδομάδων, να εξοπλίσει τους αντάρτες, και παρά τα όποια πιθανά, περιορισμένης κλίμακας, στρατιωτικά κτυπήματα, στην πραγματικότητα ο πρόεδρος Ομπάμα υποστηρίζει μια διπλωματική λύση που θα προκύψει μετά από διαπραγμάτευση. Στην ουσία όμως, πρόκειται για μια στρατηγική που δημιουργεί σύγχυση και η οποία έχει πολλούς στόχους: ο Ομπάμα θέλει να ενισχύσει τις μετριοπαθείς και κοσμικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης υπό τον στρατηγό Σαλίμ Ιντρίς, έως ότου γίνουν αρκετά ισχυρές ώστε να διαπραγματευτούν τη συγκρότηση μιας μεταβατικής κυβέρνησης.

Επιπλέον, ο αμερικανός πρόεδρος επιδιώκει να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη ανάμειξη της Χεζμπολάχ και των άλλων δυνάμεων που υποστηρίζονται από το Ιράν και οι οποίες βοηθούν τον Σύρο πρόεδρο, Μπασάρ Αλ Άσαντ. Ταυτόχρονα, όμως, ο αμερικανός πρόεδρος θέλει να συγκρατήσει τις αραβικές χώρες από το να πάψουν να στηρίζουν τον Ιντρίς και να αρχίσουν να εξοπλίζουν τους εξτρεμιστές της οργάνωσης Αλ Νούσρα, η οποία αποτελεί το παρακλάδι της Αλ Κάιντα στην Συρία.

Με τα σημερινά δεδομένα ο αμερικανός πρόεδρος βρίσκεται σε αδιέξοδο με την πλάτη στον τοίχο, βλέποντας ότι οι επιλογές που έχει μπορούν να τον οδηγήσουν σε ανεπιθύμητα αποτελέσματα. Από τη μια αν επιτεθεί κατά της Συρίας με στόχο να ανατρέψει τον Άσαντ είναι εξαιρετικά δύσκολο να στηριχθεί αποκλειστικά στον Ιντρίς ως εναλλακτική επιλογή, αφού οι ισλαμιστές της οργάνωσης Αλ Νούσρα αποτελούν την πιο ισχυρή και αποτελεσματική ομάδα ανάμεσα στους αντάρτες και αν καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση θα είναι από τις πιο αντιαμερικανικές στην περιοχή.

Από την άλλη, αν παραμείνει ο Άσαντ, πέραν του καθεστωτικού θριάμβου ενισχύεται γεωστρατηγικά το Ιράν, το οποίο τον στηρίζει, η Χιζμπολλάχ, η οποία πολεμά στο πλευρό του και η Ρωσία επανεμφανίζεται ως αξιόπιστη δύναμη στην Μέση Ανατολή. Συνεπώς τα αμερικανικά γεωστρατηγικά συμφέροντα θα πληγούν είτε επικρατήσουν οι αντάρτες είτε παραμένει ο Άσαντ.

Γιατί όμως ο Ομπάμα, με αφορμή τη χρήση χημικών αερίων, τα οποία πιθανότατα δεν χρησιμοποίησε ο Άσαντ αφού η πλάστιγγα του εμφυλίου γέρνει εσχάτως προς το μέρος του, χρησιμοποιούν την απειλή κτυπήματος;

Πρόκειται για κλασσική περίπτωση καταναγκαστικής διπλωματίας, δηλαδή απειλή χρήσης βίας με σκοπό την αποκόμιση πολιτικών οφελών. Μέχρι πρόσφατα οι αμερικανοί πίστευαν ότι οι αντάρτες μπορούσαν να καταλάβουν τη Δαμασκό, απλώς δεν ήθελαν να το πραγματοποιήσουν αν στο εσωτερικό τους επικρατούσαν οι ισλαμιστές της Αλ Νούσρα. 
Με βάση αυτό το σενάριο, οι ισλαμιστές αποτελούν την μεγαλύτερη πρόκληση για τους δυτικούς. Για να αντιμετωπίσουν την επιρροή των εξτρεμιστών, επεχείρησαν να ενισχύσουν τον Ιντρίς, με περιορισμένη έως τώρα επιτυχία.

Στην πραγματικότητα οι αμερικανοί στηρίζουν με αφελή τρόπο τον Ιντρίς χωρίς να τού εξασφαλίζουν τα στρατιωτικά εργαλεία για να νικήσει. Ωστόσο, η συγκεκριμένη πολιτική περιλαμβάνει μια κυνική δόση ρεαλπολιτίκ: ο Ομπάμα δεν επιθυμεί να καταρρεύσει ο Άσαντ πολύ γρήγορα, πριν ο Ιντρίς και οι μετριοπαθείς δυνάμεις του αποκτήσουν τόση ισχύ ώστε να ελέγχουν τη χώρα.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τις ΗΠΑ, αλλά και για το Ισραήλ, είναι αν ο Άσαντ καταρρεύσει ασύντακτα θα δημιουργηθεί κενό εξουσίας, όπως συνέβη με την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ το 2003. Παρότι στηρίζουν τους αντάρτες, οι ΗΠΑ επιθυμούν ο στρατός, η αστυνομία και η δημόσια διοίκηση της Συρίας να παραμείνουν ως έχουν – ώστε να μπορέσουν να συμμετάσχουν σε μεταβατική κυβέρνηση αργότερα.

Βλέποντας όμως το καθεστώς της Δαμασκού να κερδίζει συνεχώς έδαφος προς μία τελική νίκη, αφού οι αντάρτες δεν μπόρεσαν ούτε να καταλάβουν κάποια στρατηγικής σημασίας πόλη ούτε να καταλάβουν έδαφος και να δημιουργήσουν εδαφική βάση ισχύος, οι αμερικανοί άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι η επικράτηση του Άσαντ ήταν επικείμενη. 
Αντελήφθησαν ότι ό Άσαντ δεν είναι ούτε Σαντάμ Χουσείν αλλά ούτε Καντάφι.

Έτσι, προέκυψε η τρέχουσα κρίση. Οι στόχοι είναι δύο για τους αμερικανούς: ο πρώτος να αποτρέψουν τον Άσαντ από την τελική του προέλαση και ο δεύτερος να τον αναγκάσουν να διαπραγματευτεί πολιτικά, αλλά με ποιους όρους; Ο Άσαντ δε διαπραγματεύεται τίποτα λιγότερο από την παραμονή του στην εξουσία. Στην πραγματικότητα, ο τελικός στόχος του Ομπάμα είναι η επίλυση μέσω διαπραγμάτευσης και όχι νίκη στο πεδίο των μαχών, αλλά η οδός που επέλεξε δεν του το εξασφαλίζει με απόλυτη επιτυχία.

Οι λόγοι για τους οποίους οι αμερικανοί εγκλωβίστηκαν στρατηγικά στη Συρία είναι γιατί υποτίμησαν τις αντοχές και την αποφασιστικότητα του Άσαντ, υπερτίμησαν τις δυνατότητες των εξεγερθέντων καθώς επίσης και την παρέμβαση και επιτήρηση της Τουρκίας στην συριακή κρίση, η οποία υπόσχετο κατάρρευση του Άσαντ εντός βραχέος χρονικού διαστήματος.

Η πολιτική του Ομπάμα στη Συρία μπορεί να μην είναι τόσο άσκοπη όσο φαίνεται. Έχει ωστόσο το βασικό μειονέκτημα παλαιότερων στρατηγικών με τις οποίες οι ΗΠΑ επεδίωκαν πολιτική αλλαγή σε αυταρχικά καθεστώτα, μέσω δυνάμεων που τις αντιπροσώπευαν και οι οποίες είχαν περιορισμένη ισχύ και μικρή λαϊκή υποστήριξη, με αναπόδραστη συνέπεια να καταστούν λίαν συντόμως αναποτελεσματικές για να υλοποιήσουν στόχους που είναι συνδεδεμένοι με τα ευρύτερα γεωστρατηγικά συμφέροντα της υπερδύναμης.



Posted: 02 Sep 2013 06:16 AM PDT
Του Γιάννη Κωνσταντόπουλου*

Ο ρόλος της Τουρκίας στο μεγάλο παιχνίδι των υπερδυνάμεων που κράτησε 46 χρόνια, ήταν καθοριστικός για την τελική έκβασή του. Και ενώ 20 και πλέον χρόνια έχουν περάσει από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Τουρκία εξακολουθεί να παίζει τον ίδιο ρόλο στον περιορισμό και την περικύκλωση της Ρωσίας από τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ. Γίνεται κατανοητό ότι η Τουρκία είναι ένας σημαίνων γεωπολιτικός κόμβος-άξονας για την Δύση στην περιοχή της Ευρασίας, κάτι που δεν είναι η Ελλάδα, η οποία παρόλη την γεωγραφική της ανεπάρκεια σε σχέση με την τουρκική εγγύτητα στην Ευρασία, ουδέποτε διεκδίκησε να αναβαθμίσει τον ρόλο της. Η Τουρκία σαν γεωπολιτικός κόμβος-άξονας είναι αναντικατάστατη, και αυτό τροφοδοτεί τις φιλοδοξίες της για να γίνει ένας γεωστρατηγικός παίκτης (δηλαδή να ασκήσει δύναμη και επιρροή περά από τα σύνορά της) ανάλογος των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης και της Ασίας.

Εκμεταλλευόμενη την πρόσκαιρη ρωσική οπισθοχώρηση από την Ευρασία μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Τουρκία προσπάθησε να εξαπλώσει την ισχύ της στις περιοχές του Καυκάσου, της Κασπίας θάλασσας και της Κεντρικής Ασίας, που κατοικούνται από συμπαγείς μουσουλμανικούς κατά βάση σουνιτικούς πληθυσμούς, από τους οποίους πολλοί είναι τουρκόφωνοι, ενώ οι περιοχές αυτές βρίθουν από τεράστια αποθέματα φυσικών πόρων. Έτσι βέβαια η Τουρκία συνεχίζει το έργο του περιορισμού της Ρωσίας και έρχεται σε απευθείας αντιπαράθεση μαζί της, σε μια τεράστια περιοχή που οι Ρώσοι θεωρούν σαν το εγγύς εξωτερικό τους και αναπόσπαστο τμήμα της γεωπολιτικής σφαίρας επιρροής τους.

Αυτή η μεταξύ τους αντιπαράθεση θα μπορούσε να μετατρέψει την Ρωσία σε δυνητικό σύμμαχο της Ελλάδας. Ο χώρος που η Τουρκία επιθυμεί να θέσει υπό την κηδεμονία της είναι μια νοητή γραμμή από την Γεωργία μέχρι το Καζακστάν. Ονομαστικά οι χώρες αυτές είναι: το Αζερμπαϊτζάν, το Τουρκμενιστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιστάν και το Καζακστάν (όχι το Τατζικιστάν, που είναι κάτω από την περσική/ιρανική πολιτιστική και γλωσσική επιρροή). Η πολιτική και θρησκευτική ποικιλομορφία της Κεντρικής Ασίας, θα μπορούσε να επιτρέψει θεωρητικά στην Τουρκία να ηγηθεί των τουρκόφωνων και σουνιτικών πληθυσμών των χώρων της περιοχής με απώτερο σκοπό την επιβολή της στα ίδια τα κράτη, χρησιμοποιώντας το μοντέρνο, οικονομικό και στρατιωτικό εκτόπισμα της για να τα καταφέρει.

Συνεπακόλουθο του γεγονότος της επιβολής της Τουρκίας στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας, θα ήταν η δορυφοροποίηση της ορθόδοξης Γεωργίας και του Αζερμπαϊτζάν, καθώς και η αδρανοποίηση της Αρμενίας, εκτοπίζοντας από την ευρύτερη περιοχή το Ιράν και την Ρωσία, αλλά και καταφέρνοντας έτσι να γίνει ο εγγυητής των πετρελαίων και του φυσικού αερίου της Κεντρικής Ασίας και του Καυκάσου για τα δυτικά συμφέροντα. Τα ενεργειακά αποθέματα των περιοχών αυτών είναι ζωτικής σημασίας για τις οικονομίες της Ευρώπης και της Αμερικής, ενώ το δεδομένο ότι ήδη υπάρχουν συμφωνίες για την μεταφορά αυτών των φυσικών πόρων μέσω αγωγών από το έδαφός της Τουρκίας προς τις αγορές της δύσης, από μόνο του την αναβαθμίζει κάθετα.

Στην προοπτική αυτή θα αντιδράσει σθεναρά η Ρωσία, καθώς από την μια ο Καύκασος με τους τεράστιους μουσουλμανικούς πληθυσμούς θα μπορούσε να επηρεαστεί άμεσα δημιουργώντας αστάθεια στο εσωτερικό της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ενώ από την άλλη οι δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας θα μπορούσαν να αποτελέσουν απειλή για την άμυνά της. Αμέτοχη δεν θα μείνει και η Κίνα, δεδομένου ότι στην επαρχία Xinjiang (ή αλλιώς Ανατολικό Τουρκεστάν, που βρίσκει μια ειδική θέση στην εθνική φαντασία των Τούρκων) που διαθέτει ενεργειακά αποθέματα, κατοικούν τουρκόφωνοι Ουιγούροι που επιζητούν την ανεξαρτησία τους. Ειδικά οι Ρώσοι φοβούνται την πιθανότητα τα κράτη της Κεντρικής Ασίας αλλά και τα ισλαμικά κράτη νότια της περιοχής να συνασπιστούν κάτω από οποιαδήποτε ξένη επιρροή. Και δεν είναι μόνο οι Ρώσοι και οι Κινέζοι που νιώθουν να απειλούνται, αλλά και οι κυβερνώσες μετασοβιετικές ελίτ των κρατών που έχει στοχοποιήσει η Τουρκία.

Σε αυτήν την πολιτική άσκησης επιρροής στους τουρκόφωνους, μουσουλμανικούς και τουρκογενείς λαούς της Κεντρικής Ασίας και όχι μόνο, με άδηλο αλλά μάλλον φαντασιακό σκοπό την σταδιακή ένωσή τους με την Τουρκία, έχει δοθεί μια μάλλον μυθική διάσταση, αφού απευθύνεται από τους Βόσνιους των Βαλκανίων μέχρι και τους …Ιάπωνες της Άπω Ανατολής! Για αυτόν τον λόγο οι Τούρκοι την ονομάζουν παντουρανισμό. Αυτό το κατά βάση ρατσιστικό ''κίνημα'' είναι αρκετά παλιό σαν ιδεολογία και στην ουσία τώρα πια έχει αντικατασταθεί από το νεότερο δόγμα του νεο-οθωμανισμού. Ο νεο-οθωμανισμός που σαν πολιτικό δόγμα επινοήθηκε από τους μετριοπαθείς ισλαμιστές που τώρα κυβερνούν την Τουρκία και προβλέπει την δημιουργία μιας ζώνης επιρροής σε ολόκληρο τον χώρο που κάποτε καταλάμβανε η Οθωμανική αυτοκρατορία. Αυτό φέρνει αντιμέτωπη την Τουρκία όχι μόνο με την Ρωσία αλλά και τα αραβικά κράτη της Μέσης Ανατολής, τα σλαβικά κράτη των Βαλκανίων και φυσικά την Ελλάδα.

Έτσι και αλλιώς η Τουρκία παρόλες τις φιλοδοξίες της, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την Ρωσία σε μια τέτοια αντιπαράθεση, ακόμα και με τις ''πλάτες'' των Δυτικών. Άλλωστε δεν έχει τους οικονομικούς και στρατιωτικούς πόρους, ούτε είναι απαλλαγμένη από εσωτερικά προβλήματα, για να κατορθώσει να πετύχει τέτοιους υπερφιλόδοξους στόχους. Πάντως προσπαθεί, και εξαιτίας της χρησιμότητάς της στις ΗΠΑ κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το μέλλον. Στο έργο του ''Η Μεγάλη Σκακιέρα'' ο Zbigniew Brzezinski, σύμβουλος επί θεμάτων Εθνικής Ασφάλειας στο πλευρό του προέδρου των ΗΠΑ Jimmy Carter από το 1977 έως το 1981 και καθηγητής του πανεπιστημίου Johns Hopkins, εκθέτει όχι μόνο το πώς οι HΠA θα μπορούσαν να ασκήσουν πολιτική ισχύος στην εδαφική έκταση της Ευρασίας, όπου ζει το μεγαλύτερο τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού και βρίσκονται οι περισσότεροι φυσικοί πόροι, αλλά και το πως σε αυτήν την προσπάθεια θα μπορούσαν να βοηθηθούν από την Τουρκία.

* Πολιτικός επιστήμων, διεθνολόγος, συνεργάτης ΕΛΚΕΔΑ



Posted: 02 Sep 2013 05:46 AM PDT
Τον κίνδυνο ο πόλεμος να επεκταθεί και να προσλάβει διεθνή ή ακόμα και παγκόσμιο χαρακτήρα σε περίπτωση δυτικής στρατιωτικής επέμβασης στην Συρία επισήμανε ο γραμματέας του Συμβουλίου για τη Δικαιοσύνη και την Ειρήνη του Ποντίφικα -του υπουργείου Δικαιοσύνης του Βατικανού-, ο επίσκοπος Μάριο Τόζο.

«Η επίλυση των προβλημάτων της Συρίας δεν μπορεί να προκύψει από τις ένοπλες επιχειρήσεις. Η βία δεν θα μειωνόταν. Αντιθέτως, υπάρχει ο κίνδυνος να ξεσπάσει μεγαλύτερη βία και να επεκταθεί σε άλλες χώρες», τόνισε ο επίσκοπος Τόζο.

«Η σύγκρουση στην Συρία έχει όλα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην εξέλιξή της σε πόλεμο παγκοσμίων διαστάσεων», σύμφωνα με τον ίδιο.

Χθες, ο πάπας Φραγκίσκος υπογράμμισε την ανάγκη να προαχθούν από την διεθνή κοινότητα ο διάλογος και η διαπραγμάτευση.

Σε μήνυμά του μέσω του ιστοτόπου κοινωνικής δικτύωσης Twitter, ο Αργεντινός προκαθήμενος της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας συνόψισε: «Ποτέ πια πόλεμος!»



Posted: 02 Sep 2013 04:45 AM PDT
Ολοκληρώθηκε η τρίωρη υπουργική σύσκεψη που συγκάλεσε ο πρωθυπουργός στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο Αντώνης Σαμαράς τόνισε στην αρχή της σύσκεψης ότι "ο φόρτος εργασίας για την κυβέρνηση είναι μεγάλος προκειμένου να τηρηθούν όλα τα χρονοδιαγράμματα που έχει θέσει η Tρόικα μέχρι το Σεπτέμβριο".

Σιγά την αποκάλυψη, θα πείτε. Μα το θέμα δεν είναι η αποκάλυψη. Είναι η παραδοχή πλέον ότι και η κυβέρνηση Σαμαρά δεν είναι ελληνική κυβέρνηση ή κυβέρνηση των Ελλήνων, αλλά μια κυβέρνηση της Ελλάδας. 
Κυβερνά την Ελλάδα ως τοποτηρητής, επόπτης, επιστάτης της Τρόικας. 
Ο «πρωθυπουργός» κάλεσε τους υπουργούς να δουλέψουν υπερωρίες για να επιτευχθούν οι στόχοι που έθεσε η Τρόικα. Δε λογοδοτεί στους πολίτες η κυβέρνηση της Ελλάδας, αλλά σε διεθνή ταμεία και τη γερμανική κυβέρνηση.

Όπως συμπληρώνει η είδηση: «Ο κ. Σαμαράς τόνισε ότι το βασικό μήνυμα που πρέπει να σταλεί στους Έλληνες πολίτες, είναι ότι οι μεγάλες θυσίες που έχουν υποστεί δεν θα πάνε χαμένες και ότι όλο αυτό το έργο θα οδηγήσει σύντομα στην έξοδο από την κρίση». 

Αν, λοιπόν, υπάρχει κάποιος που παίζει το ρόλο του Γκέμπελς, αυτός είναι ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς που δίνει επισήμως την εντολή να αλλοιωθεί η πραγματικότητα και να χρησιμοποιηθούν στο έπακρο όλες οι δυνάμεις και οι δυνατότητες προπαγάνδας. 

Επαναλαμβάνω, το θέμα δεν είναι ότι τώρα τα μαθαίνουμε αυτά, αλλά ότι πλέον έχουν φτάσει στο σημείο να τα ομολογούν ως κάτι φυσιολογικό.




Posted: 02 Sep 2013 04:15 AM PDT
Του Νίκου Μελέτη

Ένας πραγματικός παροξυσμός, μια πραγματική τρέλα δείχνει να καταλαμβάνει την προσωπικότητα του Τούρκου ηγέτη Ταγίπ Ερντογάν, που εκδηλώνεται με ξεσπάσματα, αψυχολόγητες επιθέσεις κατά πάντων και επίκληση της συμμαχίας του με τον «θεό», δημιουργώντας ανησυχία και προβληματισμό στο εξωτερικό και ζυμώσεις στο
εσώτερο, που ίσως προδιαγράφουν έστω και αχνά την αρχή του τέλους της διαδρομής του Τούρκου πολιτικού που ήδη έχει γράψει ιστορία.

Η μεγαλειώδης πορεία για τον ίδιο και την Τουρκία που είχε δρομολογήσει ο κ. Ερντογάν πριν ένα χρόνο, δεν φαίνεται να βρίσκει πλέον τις "ράγες" για να προχωρήσει, καθώς η εμμονή του (με την ενθάρρυνση του Αχμέτ Νταβουτογλου) να επιδιώξει για την Τουρκία ρόλο περιφερειακής δύναμης και ηγέτιδας χώρας στο σουνιτικό Ισλάμ αναδεικνύουν τις εσωτερικές αδυναμίες και αντιθέσεις της Τουρκίας και συγχρόνως την οδηγούν σε σύγκρουση με όλους τους γείτονες της και ακόμη πέραν αυτών.

Υιοθετώντας την θρησκεία ως μέσο και ταυτόχρονα σκοπό άσκησης εξωτερικής πολιτικής ο μετριοπαθής(;) ισλαμιστής Ταγίπ Ερντογάν εγκατέλειψε όπως τον κατηγορούν ήδη στο εσωτερικό, τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα, με τον κίνδυνο να παρασυρθεί η χώρα του σε επικίνδυνες περιπέτειες.
Η κρίση στην Συρία, η εσωτερική αμφισβήτηση του με τα επεισόδια στο Γκεζί και τελικά το πραξικόπημα κατά του Μόρσι στην Αίγυπτο, ήταν τρία γεγονότα που κλόνισαν την πολιτική ηγεμονία και εξαφάνισαν τα τελευταία ψήγματα ψυχραιμίας και λογικής του Τούρκου ηγέτη.

Το τελευταίο ξέσπασμά του, που επέρριψε ευθύνες στο Ισραήλ για την ανατροπή του αιγύπτιου προέδρου Μόρσι, σήμανε καμπανάκι στην Δύση. Ο κ. Ερντογαν ανέφερε πως έχει στοιχεία για αυτή την εμπλοκή, τα οποία τελικά αποδείχθηκαν ότι ήταν απλώς η αναφορά του γάλλου φιλοσόφου Μπερνάρ Λεβί σε δημόσια συζήτηση το 2011 με την ισραηλινή πολιτικό Τζίπι Λίβνι, εναντίον της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και του Μόρσι.

Υιοθετώντας με αυτή την ευκολία τις θεωρίες συνομωσίας, ο κ. Ερντογάν, υποχρέωσε ακόμη και έναν από τους τελευταίους υποστηρικτές του τον Μπάρακ Ομπαμα να αποδοκιμάσει τις δηλώσεις αυτές. Έξαλλου την Άνοιξη ο κ.Ομπαμα είχε με προσωπική παρέμβαση του συμβάλλει σε ένα πρώτο βήμα αποκατάστασης της έντασης μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας και τώρα είδε ξαφνικά τον Τούρκο ηγέτη να διαλύει ακόμη και αυτό το modus vivendi το οποίο είχε επιτευχθεί.

Η εμμονή του με το Ισραήλ που παραπέμπει στον φανατικό ισλαμικό αντισημιτισμό στερεί την Τουρκία από σημαντικές δυνατότητες, όπως αυτή της προοπτικής εξαγωγής του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου με αγωγούς προς το έδαφος της Τουρκίας. Αυτό όμως δεν φαίνεται να απασχολεί τον Ταγίπ Ερντογάν και τον θρησκευτικό προσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής.
Έξαλλου ο κ. Ερντογάν δεν πιστεύει ότι η Τουρκία οδηγείται σε απομόνωση, καθώς όπως κραύγαζε μπροστά σε μεγάλο πλήθος στην γενέτειρα του, την Ριζούντα στην Μαύρη Θάλασσα (φορώντας «παλαιομοδίτικο» σακάκι με σκούρο πράσινο καρό, που παραπέμπει στην ισλαμική μόδα) αποκάλυψε ότι «δεν έχουμε απομονωθεί γιατί στο πλευρό μας υπάρχει πρώτα ο θεός και μετά ο λαός...».

Όλο το προηγούμενο διάστημα με αφορμή την μη αντίδραση της Δύσης στην ανατροπή του Μόρσι, ο κ. Ερντογάν είχε εξαπολύσει μια άνευ ορίων επίθεση εναντίον της Ε.Ε. ενώ είχε στραφεί και εναντίον του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης (όπου κεντρικό ρόλο έχει η Σαουδική Αραβία) για την παθητική στάση του στις εξελίξεις της Αιγύπτου.
Με αφορμή τις εξελίξεις στην Συρία ο κ. Ερντογάν αποδοκίμασε τον ΟΗΕ και εξήγγειλε την αναγκαιότητα δημιουργίας νέου οργανισμού προς αντικατάσταση του… ΟΗΕ.

Στο πρόσωπο του Μοχάμεντ Μόρσι, ο κ. Ερντογάν θεωρούσε ότι είχε βρει έναν σημαντικό σύμμαχο ώστε να δημιουργηθεί ένα σουνιτικος άξονας με πυλώνες την Άγκυρα και το Κάιρο, όπου φυσικά το πάνω χέρι θα είχε ο ίδιος μια και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι δεν είχαν την εξωθεν καλή μαρτυρία. Η απάντηση ήρθε και από την Σαουδική Αραβία που στήριξε το πραξικόπημα αλλά και από την αιγυπτιακή κυβέρνηση που διεμήνυσε στον Τούρκο ηγέτη ότι όσο κι αν προσπαθήσει δεν θα μπορέσει ποτέ η Τουρκία να ηγηθεί του Αραβικού κόσμου.

Στην Συρία ο κ. Ερντογάν δίνει τον υπέρτατο αγώνα εναντίον του πρώην συμμάχου και προσωπικού φίλου του Άσαντ, ενώ στον χώρο της συριακής αντιπολίτευσης το πάνω χέρι παίρνει το παρακλάδι της Αλ Κάιντα, η οργάνωση Αλ Νούσρα. Η Άγκυρα δεν έδειχνε να ενοχλείται καθώς η Αλ Νούσρα είχε αναλάβει το ξεκαθάρισμα των Κούρδων της Συρίας. Όμως και αυτή η επιλογή ήταν αποτυχημένη. Οι Κούρδοι της Συρίας συσπειρώθηκαν απέναντι στην απειλή αυτή, υπό την αιγίδα του PYD διεκδικώντας αυτονομία στο Δυτικό Κουρδιστάν. Και η Τουρκία έμεινε εκτός των άλλων και με μια μικρή Αλ Κάιντα στα νότια σύνορά της, στην εκτροφή της οποίας συνέβαλλε η ίδια η τουρκική κυβέρνηση.

Και ο εφιάλτης του κουρδικού ξαναγύρισε για την Τουρκία πολύ πιο έντονος πια. Δίπλα στο αυτόνομο ιρακινό Κουρδιστάν που χρησιμοποίησε την Τουρκία για να απογαλακτισθεί ακόμη περισσότερο από την κεντρική εξουσία της Βαγδάτης, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την συγκρότηση μιας νέας αυτόνομης οντότητας στη βόρειο Συρία, που θα ελέγχεται όμως όχι από μετριοπαθείς Κούρδους αλλά από το PYD, που είναι «αδελφό» του PKK και έχει στενές σχέσεις με τον πρόεδρο Άσαντ (αν και οι Κούρδοι δεν φημίζονται για την συνέπεια και την σταθερότητα στις φιλίες και στις συμμαχίες τους).

Το μεγάλο σχέδιο του Ταγίπ Ερντογάν στο εσωτερικό, αυτό του εκδημοκρατισμού και της επίλυσης του κουρδικού προβλήματος δεν δείχνει να προχωρά. Το PKK έχοντας απαιτήσει σημαντικές παραχωρήσεις σε θεσμικό επίπεδο από τον κ. Ερντογάν προκειμένου οι ένοπλες ομάδες του να αποχωρήσουν στο Β. Ιράκ, εγκλώβισε τον Τούρκο πρωθυπουργό. Το PKK έχει ανά πάσα στιγμή την δυνατότητα να ανασυντάξει τις δυνάμεις του είτε στο Β. Ιράκ είτε στην Β. Συρία και στο εσωτερικό της Τουρκίας να κινητοποιήσει εκατομμύρια Κούρδων, ενώ ο κ. Ερντογάν οφείλει μέσα στον επόμενο μήνα να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις που ανέλαβε, καθιστώντας πρακτικά τους κούρδους επίσημα και θεσμικά, συστατικό στοιχείο του τουρκικού κράτους. Όλα αυτά όμως είναι πια στον αέρα…

Την προηγούμενη Δευτέρα ο κ. Ερντογάν ασχολήθηκε και με αλλά «σοβαρά ζητήματα». Υποσχέθηκε ότι θα υπάρξουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες (εάν δοθούν στην Κωνσταντινούπολη) ξεχωριστές πισίνες για άνδρες και γυναίκες…
Όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά για τον Ταγίπ Ερντογάν, μέχρι που ήρθε το Γκεζί, αποτελεσμα της αλαζονείας που του δημιούργησε η προσήλωσή του στο Ισλάμ, στην οθωμανική (και όχι τουρκική) κληρονομιά του και η αντίληψη περί «θεϊκής» αποστολής του.

Δεν είχε υπολογίσει ότι εκτός από το 50% των Τούρκων που τον ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές υπάρχει και το υπόλοιπο 50%. Στην δική του αντίληψη περί δημοκρατίας αυτό το υπόλοιπο 50% δεν δικαιούται να έχει λόγο… Εκεί όλα άρχισαν να χάνονται για τον Ταγίπ Ερντογάν, καθώς τελικά δεν υπάρχει καλός ή κακός αυταρχισμός. Κάτι που έσπευσε να καταδείξει με έντονο και δημόσιο τρόπο ο άλλοτε σύμμαχός του Φετουλάχ Γκιουλέν. Και έδειξε να μην έχει αντιληφθεί ότι η επιλογή της Τουρκίας ως μοντέλου για τις αραβικές και μουσουλμανικές χώρες δεν έγινε τιμής ένεκεν, ούτε για να δικαιωθεί ο ίδιος. Το μοντέλο προέβλεπε ότι θα μπορούσε να γεφυρώσει το Ισλάμ με την Δημοκρατία. Την Δημοκρατία όμως για όλους και όχι μόνο για τους θρησκόληπτους φανατικούς οπαδούς…

(ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ο κ. Ερντογάν, όπως από διμήνου σας έχουμε ενημερώσει, δέχεται πλέον τις συμβουλές του δημοσιογράφου Γιγιτ Μπουλούτ που έχει αποφανθεί δημοσίως ότι κάποιοι απειλούν να δολοφονήσουν τον πρωθυπουργό της Τουρκίας με την… τηλεκίνηση).

Πηγή περιοδικό "Επίκαιρα"



Posted: 02 Sep 2013 03:45 AM PDT
Πραγματικός κόλαφος για τον "ανθρωπιστή" Κέιν και τον αμερικανό πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα, αποτελεί η δημοσίευση της Ισραηλινής εφημερίδας Χααρέτζ, η οποία δηλώνει ευθαρσώς πως τα χημικά στη Συρία τα έριξαν ισλαμιστές τζιχαϊστές.

Και η είδηση διέρρευσε από την τουρκική εφημερίδα "Χουριέτ", η οποία μάλλον θα απολύσει τον δημοσιογράφο που την ανέδειξε, τακτική που συμβαίνει κατά κόρον το τελευταίο διάστημα, όποτε η κυβέρνηση Ερντογάν νιώθει να θίγεται από δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου ή όποτε δεν υπάρχουν δημοσιεύματα που να αναδεικνύουν τις θέσεις του Ταγίπ Ερντογάν.

Το (ανα)δημοσίευμα της Χουριέτ από την Χααρέτζ
Η ισραηλινή εφημερίδα Χααρέτζ, υποστηρίζει πως πίσω από την επίθεση με χημικά στην Συρία βρίσκονται οι ισλαμικές συμμορίες.
Μονάδες πληροφοριών της Δύσης , όταν την περασμένη εβδομάδα συνέβη έκρηξη με 26 νεκρούς κοντά στο Χαλέπι, ανέφεραν πως επρόκειτο για επίθεση με χημικά όπλα από τις δυνάμεις του Άσαντ.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Χααρέτζ, κατά την έκρηξη κοντά στο Χαλέπι, πέθαναν στρατιώτες του συριακού στρατού, και τότε η συριακή κυβέρνηση δεν άργησε να ζητήσει μια επίσημη έρευνα. Οι δύο αυτές εξελίξεις δείχνουν πως πίσω από την επίθεση δεν βρίσκονται οι δυνάμεις του Άσαντ.
Στρατιωτικές πηγές της Συρίας ανέφεραν πως οι συμμορίες χρησιμοποίησαν πυραύλους που στην κεφαλή τους είχαν βάλει αλάτι που περιείχε χλώριο, και ότι στην περιοχή όπου συνέβη η έκρηξη υπάρχει μια μονάδα που παράγει χλώριο.
Εφ. Χουριέτ 28/8/2013
Κατά τα λοιπά, οι τρίχες που βρήκαν από "πληροφοριοδότες" και "δικούς τους ανθρώπους" οι ΗΠΑ, οι οποίες είναι μολυσμένες με το αέριο "σαρίν", προφανώς θα είχαν ταυτοποιημένο και το DNA κάποιου σύριου στρατιώτη. Αλλιώς δεν εξηγείται η αμερικανική μυθομανία και η εν γένει μανία στοχοποίησης της Συρίας για βομβαρδισμό.
Μέχρι και οι Ισραηλινοί δείχνουν στον Μπάρακ Ομπάμα την αλήθεια, που όμως ο ίδιος για τους δικούς του αφανείς λόγους δεν θέλει να αποδεχθεί.
Αλλά, αφού ο αμερικανός πρόεδρος επιμένει να βομβαρδίσει τη Συρία, μήπως θα έπρεπε να δει εκατοντάδες video σφαγών των ισλαμοφασιστών τζιχαϊστών και ανδρών της Αλ Κάιντα, οι οποίοι με ιδιαίτερη ευχαρίστηση εξολοθρεύουν άμαχους πολίτες, ενώ δείχνουν ιδιαίτερη έμφαση σε όποιον φέρει χριστιανικό σταυρό, αποφεφαλίζοντάς τον; 
Μήπως ο εκ πολλών αμφισβητούμενος Μπάρακ Ομπάμα θα πρέπει να κοιτάξει κατάματα την αλήθεια και αντί να ανοίξει έναν μάταιο και άδικο πόλεμο, θα πρέπει επιτέλους να στραφεί κατά εκείνων των φανατικών τζιχαϊστών και των ανδρών της Αλ Κάιντα, τους οποίους μέχρι σήμερα η προσωπική του πολιτική προστατεύει;
Μήπως αντί να επιδίδεται η αμερικανική πολιτική σε δημιουργία ενόχων, θα ήταν πολύ καλύτερο να αντιμετωπίσει τους πραγματικούς ενόχους;

Κωνσταντίνος
Πληροφορίες από "Τουρκικά Νέα"



Posted: 02 Sep 2013 03:25 AM PDT
Του Δόκτορα Γεωργίου Φίλη 


Η κλιμάκωση που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα στη Συρία και η επικείμενη δυτική εμπλοκή θέτει το καίριο ερώτημα για το ποιοι είναι οι στόχοι των εμπλεκομένων στην κρίση. Σε μια προσπάθεια να συστηματοποιήσουμε ένα τόσο περίπλοκο ζήτημα, θα αναφερθούμε στα τρία κύρια γεωπολιτικά σύμπλοκα που επηρεάζονται από την κρίση, καθώς και σε τέσσερις κύριες κατηγορίες εμπλεκομένων, οι οποίοι είναι οι:

* Αντιμαχόμενες παρατάξεις στο εσωτερικό της Συρίας.
* Κύριοι τοπικοί κρατικοί γεωπολιτικοί δρώντες.
* Κύριοι τοπικοί μη κρατικοί γεωπολιτικοί δρώντες.
* Κύριοι περιφερειακοί κρατικοί γεωπολιτικοί δρώντες.

Οι κατηγορίες αυτές των εμπλεκομένων θα εξεταστούν υπό το πρίσμα του βασικού τους «επιθετικού» και «αμυντικού» γεωπολιτικού στόχου.

Ποιους επηρεάζει η κρίση στη Συρία

Α. Το τοπικό γεωπολιτικό υποσύστημα «Ευρύτερη Μέση Ανατολή & Βόρεια Αφρική» (Broader Middle East & North Africa - ΒΜΕΝΑ), περιοχή από τον Ινδό ποταμό έως και τον Ατλαντικό, συμπεριλαμβανομένης ms Κεντριά Ασίας. Η περιοχή περιλαμβάνει μια σειρά από κρατικούς και μη κρατικούς γεωπολιτικούς δρώντες, κατά κύριο λόγο θρησκευτικής ή/και εθνοτικής ταυτότητας, οι οποίοι λειτουργούν είτε μέσα στο πλαίσιο ενός κράτους (π.χ., Αλαουίτες, Χεζμπολάχ) είτε σε υπερ-κρατικό επίπεδο (π.χ., Κούρδοι, ισλαμιστικό κίνημα και των δύο δογμάτων κ.λπ.).


Β. Το τοπικό γεωπολιτικό υποσύστημα «Υδάτινος Άξονας Μαύρη Θάλασσα - Στενά - Αιγαίο - Ανατολική Μεσόγειος» (ΜΘΣΑΑΜ), που αποτελείται από κυρίως κρατικούς γεωπολιτικούς δρώντες, οι οποίοι είτε είναι περιφερειακοί παράγοντες σε σχέση με το επίκεντρο της κρίσης (π.χ., Ελλάδα-Κύπρος κ.λπ.) είτε είναι άμεσα σχετιζόμενοι με αυτήν (π.χ., Τουρκία, Ισραήλ, Λίβανος κ.λπ.).

Γ. Το περιφερειακό γεωπολιτικό υπερσύστημα «Πλανητική Νήσος» (Ευρασία & Αφρική), που περιλαμβάνει κυρίως κρατικούς γεωπολιτικούς δρώντες (π.χ., Αγγλοσάξονες, Κίνα, Ρωσία κ.λπ.), οι οποίοι είναι μεν περιφερειακοί πα-ράγοντες σε σχέση με την υπό εξέταση υπόθεση, τα συμφέροντά τους όμως εκτείνονται πολύ μακρύτερα των τεκταινομένων στις περιοχές ΒΜΕΝΑ και ΜΘΣΑΑΜ. Οι συγκεκριμένοι δρώντες χρησιμοποιούν την κρίση στη Συρία για να επιτύχουν πολύ ευρύτερους στόχους στο επίπεδο της «Πλανητικής Νήσου», οι οποίοι σχετίζονται με μια πλανητικής κλίμακας ανακατανομή ισχύος (πολιτικής / στρατιωτικής / οικονομικής / πολιτισμικής), που άπτεται της παγκόσμιας κυριαρχίας στον 21ο αιώνα.

Οπως μπορεί να γίνει αντιληπτό, κάποιος κρατικός ή μη κρατικός (υποεθνικός ή υπερεθνικός δρων) μπορεί να είναι μέλος δύο γεωπολιτικών συμπλοκών ταυτοχρόνως. Για παράδειγμα, η Ρωσία είναι κυρίαρχος παράγοντας τόσο σε «τοπικό» επίπεδο, μέσω της παρουσίας της στον ΜΘΣΑΑΜ, αποτελεί όμως και βασικό συστατικό μέλος τους υπερσυστήματος της «Πλανητικής Νήσου». Η Ελλάδα και η Κύπρος αποτελούν σημαντικότατους παράγοντες που επηρεάζουν και επηρεάζονται από τα τεκταινόμενα στη ΒΜΕΝΑ, αλλά και βασικούς «παίκτες» στον ΜΘΣΑΑΜ, κάτι που συμβαίνει ακριβώς το ίδιο για το Ισραήλ και την Τουρκία. Με άλλα λόγια, τα συμφέροντα και οι στόχοι κάθε εμπλεκομένου στην περιοχή είναι πολυεπίπεδα, πολυσύνθετα και συχνά δυσδιάκριτα.

Αντιμαχόμενες παρατάξεις στο εσωτερικό της Συρίας

Το Συριακό Καθεστώς έχει ως βασικό «επιθετικό» στόχο τον έλεγχο ολόκληρης της χώρας, καθώς και την εξάλειψη του Σουνιτικού Ισλαμιστικού Κινήματος. Ως τελευταία «γραμμή άμυνας» έχει την απαίτηση για επιβίωση, δηλαδή την αναγνώριση του ως συστατικού παράγοντα της «επόμενης ημέρας». Οι αντικαθεστωτικοί (η ενοποίηση των οποίων υπό έναν στιβαρό «μετριοπαθή» κεντρικό έλεγχο αποτελεί και το κύριο ζητούμενο για να κερδίσουν αξιοπιστία και αναγνώριση) προσδοκούν να ελέγξουν ολόκληρη τη χώρα, ενώ θέλουν να δημιουργήσουν ένα ισλαμικό κρατικό μόρφωμα (από μετριοπαθές μέχρι ακραίο). Ο πλέον μετριοπαθής τους στόχος αφορά την επιβίωση τους και την αναγνώριση τους ως μέρους της διευθέτησης που θα λήξει τον εμφύλιο, είτε με ανακατανομή ρόλων στο πλαίσιο της ενιαίας Συρίας είτε με διάσπαση της χώρας σε μικρότερα συστατικά μέρη.

Κύριοι τοπικοί κρατικοί γεωπολιτικοί δρώντες

Η Τουρκία προσβλέπει στην αύξηση της επιρροής της στην περιοχή, χρησιμοποιώντας ως «όχημα» τον Νεοθωμανικό Σουνιτικό Πανισλαμισμό, καθώς -γιατί όχι;- και στον άμεσο έλεγχο περιοχών της Συρίας. Ο «αμυντικός» στόχος της Άγκυρας αναφορικά με τη Συρία δεν είναι άλλος από την αποτροπή διαμελισμού της χώρας που θα οδηγήσει στη δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στη Συρία, που θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην ίδια.

Το Ιράν επιδιώκει να εμπεδώσει τη σφαίρα επιρροής του στην περιοχή της ΒΜΕΝΑ, καθώς και να μην απολέσει τη δυνατότητα προβολής ισχύος μέσω του καθεστώτος Άσαντ και της Χεζμπολάχ στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, που σημαίνει αξιόπιστη απειλή έναντι στο Ισραήλ και τη Δύση, σε περίπτωση που αποφασιζόταν επίθεση για την εξουδετέρωση του πυρηνικού του προγράμματος. Η αμυντική παράμετρος της πολιτικής του στη Συρία αφορά την επιβίωση του ίδιου του καθεστώτος, την αποτροπή διαμελισμού της χώρας, αλλά και της εξάπλωσης της ισχύος ενός ακραίου σουνιτικού αραβο-τουρκικού Ισλάμ.

Η κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ προσδοκά τη μείωση της ισχύος του Σουνιτικού Ισλαμιστικού Κινήματος, στην αποτροπή διαμελισμού της χώρας μέσω της δημιουργίας ανεξάρτητου κουρδικού και σουνιτικού κράτους καθώς και την προστασία των σιιτικών, αν όχι ιρανικών, συμφερόντων.

Η Σαουδική Αραβία, διά της σύγκρουσης στη Συρία, επιδιώκει την αύξηση της επιρροής της χώρας στη ΒΜΕΝΑ, μέσω της ανάδυσης της ισχύος του Σουνιτικού Ισλαμιστικού Κινήματος, ελεγχομένου από την ίδια. Φυσικά, η εξάλειψη του ιρανικού σιιτικού παράγοντα αποτελεί πάγιο αίτημα για το Ριάντ, που θεωρεί το σιιτικό Ιράν ως εκ των κορυφαίων απειλών για την εθνική του ασφάλεια.

Το Ισραήλ προσβλέπει σε μια αύξηση της επιρροής του στην ευρύτερη περιοχή της ΒΜΕΝΑ και του ΜΘΣΑΑΜ, καθώς και στην πλήρη εξάλειψη του ιρανικού αντισημιτικού παράγοντα, αλλά και των παραφυάδων αυτού. Η επιβίωση της χώρας, καθώς και η αποδυνάμωση τόσο του σιιτικού όσο και του αντισημιτικού Σουνιτικού Ισλαμιστικού Κινήματος αποτελεί κομβική επιδίωξη, αφού, αν και θα μπορούσε να αυξήσει την περιφερειακή αστάθεια, θα μειώσει το ενδεχόμενο κινδύνου εμφάνισης συνασπισμού κρατών ικανού να απειλήσει αυτήν καθαυτήν την ύπαρξη του εβραϊκού κράτους.

Η Αίγυπτος επιθυμεί την αύξηση της επιρροής της στην ευρύτερη περιοχή της ΒΜΕΝΑ και του ΜΘΣΑΑΜ, παράλληλα με την αποδυνάμωση -τουλάχιστον- του Σουνιτικού Ισλαμιστικού Κινήματος. Ο «αμυντικός» της, δε, γεωπολιτικός στόχος δεν είναι άλλος από την επιβίωση του κοσμικού χαρακτήρα της χώρας και τη μη κατάρρευση της ειρηνευτικής συμφωνίας με το Ισραήλ.

Για την Ιορδανία το ζητούμενο είναι η επιβίωση του καθεστώτος της χασεμιτικής μοναρχίας, που απειλείται από την εκεί Μουσουλμανική Αδελφότητα, και η συνέχιση της συνεργασίας με τη Δύση, ενώ για τον Λίβανο στόχος είναι η αποτροπή του διαμελισμού της χώρας και της έναρξης ενός νέου αιματηρού εμφυλίου πολέμου, παράλληλα με την αποδυνάμωση της Χεζμπολάχ. Στη δε περίπτωση του Κατάρ έχει επισημανθεί η τάση του να αυξήσει την επιρροή του στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο, κερδίζοντας παγκόσμια αναγνώριση για τον παρεμβατικό του ρόλο, αλλά και να χειραγωγήσει το Σουνιτικό Ισλαμιστικό Κίνημα, ενώ στοχεύει και στη μείωση της ισχύος του σιιτικού Ιράν (απειλή εθνικής ασφαλείας) στην ΒΜΕΝΑ. Το Μπαχρέιν επιθυμεί την αύξηση της επιρροής του στην ΒΜΕΝΑ, σε στενή συνεργασία με τη Σαουδική Αραβία, ενώ φοβάται για την επιβίωση του καθεστώτος, καθώς και την ισχύ του σιιτικού Ιράν.

Κύριοι τοπικοί και μη κρατικοί γεωπολιτικοί δρώντες

Πέραν των Αλαουιτών, των χριστιανών της Συρίας, της Παλαιστινιακής Αρχής και της Χαμάς, των οποίων οι  στόχοι είναι αυταπόδεικτοι, τρεις είναι οι κυριότεροι μη κρατικοί γεωπολιτικοί δρώντες:

1.  Οι Κούρδοι προωθούν τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους, αποτελούμενου από εδάφη της Συρίας, και ένωσή του -σε πρώτη φάση- με τους Κούρδους του Β. Ιράκ. Το εναλλακτικό τους σενάριο προβλέπει την εξασφάλιση ενός καθεστώτος παρόμοιου με αυτού των Κούρδων του Β. Ιράκ.

2.Το Ισλαμιστικό Σιιτικό -πηγάζει από το Ιράν- Κίνημα (π.χ., Χεζμπολάχ) φιλοδοξεί στην εξαγωγή της σιιτικής «επανάστασης» στην περιοχή της ΒΜΕΝΑ, στη μείωση της ισχύος του Σουνιτικού Ισλαμιστικού Κινήματος, καθώς και στην εξάλειψη της ισραηλινής ισχύος στην περιοχή της ΒΜΕΝΑ και του ΜΘΣΑΑΜ. Το «αμυντικό» σκέλος των στόχων του κινήματος προσβλέπει στην επιβίωση του καθεστώτος του Ιράν, καθώς και των μη κρατικών δρώντων, ελεγχόμενων από την Τεχεράνη, στην περιοχή της ΒΜΕΝΑ, καθώς και στη μείωση της ισραηλι¬νής ισχύος στην περιοχή της ΒΜΕΝΑ και του ΜΘΣΑΑΜ.

3.Το Ισλαμιστικό Σουνιτικό Κίνημα (π.χ., Αδελφοί Μουσουλμάνοι, Αλ Κάιντα, Αλ Νούσρα κ.λπ.) στην πλέον «επιθετική» μορφή του μάχεται για τη δημιουργία του Ισλαμικού Χαλιφάτου, μέσω της ενοποίησης του μουσουλμανικού κόσμου υπό έναν «Χαλίφη» και της ανάδειξης της «Σαρία» (ισλαμικός νόμος - Κοράνι) ως νόμου στο συγκεκριμένο μόρφωμα. Φυσικά, προβλέπει «ιερό πόλεμο» (Τζιχάντ) κατά των «απίστων», τόσο στην περιοχή της ΒΜΕΝΑ και του ΜΘΣΑΑΜ όσο και σε πλανητικό επίπεδο. Στην «αμυντική» του, δε, εκδοχή προ-σβλέπει στην ανάληψη της εξουσίας σε κάθε μουσουλμανικό κράτος ξεχωριστά, στην τιμωρία όλων των δυτικότροπων/κο¬σμικών καθεστώτων που ηγούνται ισλαμικών κρατών, στην εξάλειψη της ισχύος του σιιτικού δόγματος, στη μείωση της ισχύος του Ισραήλ και στην αύξηση του επιπέδου απειλής προς τη Δύση.

Κύριοι περιφερειακοί κρατικοί γεωπολιτικοί δρώντες

Οι Αγγλοσάξονες (κυρίως ΗΠΑ και Ηνωμένο Βασίλειο) μάχονται για την κατίσχυση τους σε επίπεδο «Πλανητικής Νήσου», μέσω της μείωσης της ισχύος του Ιράν και, κυρίως, της Ρωσίας και της Κίνας. Μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο λαμβάνει χώρα και η αξιοποίηση του σουνιτικού Ισλάμ -όχι απαραίτητα του εξτρεμιστικού του κλάδου- ως «εργαλείου» για την εξάλειψη του ιρανικού κινδύνου στην ΒΜΕΝΑ, για την αποδυνάμωση της ρωσικής ισχύος στον ΜΘΣΑΑΜ, καθώς και μιας αναδυόμενης Κίνας.

Η προσπάθεια δημιουργίας ενός ισλαμικού σουνιτικού κράτους στη Συρία κινείται στη συγκεκριμένη λογική. Το «αμυντικό» σχέδιο των Αγγλοσαξόνων προβλέπει την εμπέδωση του πρωταγωνιστικού ρόλου του συγκεκριμένου γεωπολιτικού δρώντα σε έναν παγκοσμιοποιημένο, αλλά πολυπολικό ταυτοχρόνως, κόσμο. Ο ρόλος του σουνιτικού Ισλάμ παραμένει αναλλοίωτος, ενώ στο συγκεκριμένο πλαίσιο θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή η δημιουργία ενός τριχοτομημένου μορφώματος στη Συρία.

Η Ρωσία αγωνίζεται για την αναγνώριση του πρωταγωνιστικού της ρόλου σε επίπεδο «Πλανητικής Νήσου» μέσω της ανάδυσης ενός πολυπολικού διεθνούς συστήματος. Η χρησιμοποίηση του σιιτικού Ισλάμ ως αντίβαρου στο σουνιτικό και στον ρόλο που του έχουν δώσει οι Αγγλοσάξονες αποτελεί μια ορθολογική επιλογή, με αποτέλεσμα η υποστήριξη του Άσαντ να θεωρείται ως μια φυσική εξέλιξη.

Για τους Ρώσους το «μετριοπαθές» σενάριο προβλέπει την εξασφάλιση αποκλειστικής επιρροής στο «Εγγύς Εξωτερικό» της χώρας, δηλαδή στις χώρες-μέλη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Στο συγκεκριμένο πλαίσιο, η καταπολέμηση της ισχύος του Σουνιτικού Ισλαμιστικού Κινήματος προσεγγίζεται ως μέσο αντιμετώπισης εσωτερικών ζητημάτων (π.χ., Τσετσενία). Η αποδοχή δημιουργίας ενός τριχοτομημένου μορφώματος στη Συρία αποτελεί μια λογική εξέλιξη.

Την εξασφάλιση πρωταγωνιστικού ρόλου σε επίπεδο «Πλανητικής Νήσου» μέσω της ανάδυσης ενός πολυπολικού διεθνούς συστήματος προωθεί η Κίνα. Η χρησιμοποίηση του σιιτικού Ισλάμ ως αντίβαρου στο σουνιτικό και στον ρόλο που του έχουν δώσει οι Αγγλοσάξονες κρίνεται ως μια λογική επιλογή, όπως και η υποστήριξη του Άσαντ.

Το «αμυντικό» κινεζικό σενάριο προβλέπει την εμπέδωση της κινεζικής κυριαρχίας στη Ν.Α. Ασία και την αύξηση της επιρροής της στην Κεντρική Ασία. Η μείωση της ισχύος του Σουνιτικού Ισλαμιστικού Κινήματος αντιμετωπίζεται ως μέσο αντιμετώπισης και εσωτερικών ζητημάτων (π.χ., Ξινγιάνγκ). Το Πεκίνο θα μπορούσε να αποδεχτεί τη δημιουργία ενός τριχοτομημένου μορφώματος στη Συρία.

Οι ηπειρωτικές ευρωπαϊκές δυνάμεις (Γαλλία και γερμανική «Κεντρευρώπη» Mitteleuropa), ο μεσογειακός ευρωπαϊκός Νότος (κυρίως Ισπανία και Ιταλία), καθώς και η Ελλάδα με την Κύπρο κινούνται στο πλαίσιο των βασικών επιλογών των αγγλοσαξονικών δυνάμεων αναφορικά με τη μακροσκοπική εικόνα (Ρωσία, Κίνα, Ιράν), άρα και με το ζήτημα του σουνιτικού ισλαμικού παράγοντα και τη Συρία.

Η έλλειψη -και απροθυμία για συμφωνία- πραγματικά κοινής πολιτικής άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), η ένδεια σε μέσα προβολής ισχύος και η οικονομική κρίση έχουν καταστήσει την Ε.Ε. ένα «γεωπολιτικό τίποτα», αναγκάζοντας κάθε κράτος-μέλος να ακολουθήσει τη δική του πολιτική.

Η Γερμανία έχει αναπτύξει «ειδική» σχέση με τη Ρωσία, παρότι σημαντικές διαφορές εξακολουθούν να υφίστανται, παραμένοντας, παράλληλα, στο δυτικό «στρατόπεδο». Η Γαλλία προσπαθεί να επιβεβαιώσει το καθεστώς μεγάλης δύναμης, οι χώρες του Νότου, χτυπημένες από την κρίση και φοβούμενες σοβαρές επιπτώσεις, λόγω γειτνίασης στην περιοχή αστάθειας (π.χ., στοχοποίηση, πρόσφυγες, τρομοκρατία, επιμέρους καλλιέργεια σχέσεων με τη Μόσχα κ.λπ.), μάλλον δεν πρόκειται να συμμετάσχουν ενεργά, ενώ Ελλάδα και Κύπρος καλούνται να ισορροπήσουν σε ένα άκρως απαιτητικό γεωπολιτικό περιβάλλον που βρίθει από ευκαιρίες αλλά και προκλήσεις.



*Ο Δρ. Γεώργιος Φίλης είναι μέλος του Ινστιτούτου Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ΙΑΑΑ -ISDA, www.i-sda.eu).

**Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Κεφάλαιο" της 31ης Αυγούστου

Πηγή: www.capital.gr



Posted: 02 Sep 2013 02:50 AM PDT
Το γυαλί που καλύπτει την τηλεοπτική δημοκρατία δεν είναι αλεξίσφαιρο αντιθέτως όσο περνάει ο καιρός και όλοι αυτοί, που πριν ένα χρόνο κρυβόταν σε τρύπες φοβούμενοι την καθαρή οργή του λαού και τώρα αφήνουν την γλώσσα τους να γίνεται πιο αναιδής από πριν, αυτό το γυαλί γίνεται όλο και πιο εύθραυστο. Όσο κάθονται μπροστά σε κάμερες και εκτοξεύουν δημοκρατικές τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον ενός ανθρώπου που ζει σε ένα σπίτι ψυγείο, που το ψυγείο του είναι άδειο, που το άδειο έχει πάρει την όψη του μέλλοντός του, αυτό το γυαλί που χρόνια τώρα είναι η ασπίδα του κάθε πολιτικού θρασύδειλου θα θρυμματιστεί.

Και εκεί, που ο θεωρών την ζωή του παιχνιδάκι στα χέρια όλων των αριστερο-δεξιο-κεντρώων πολιτικάντηδων θα νομίζει ότι όλα τελείωσαν για αυτόν, θα διαπεράσει το αόρατο σύνορο μεταξύ αυτού και του πρωταγωνιστή της τηλεοπτικής δημοκρατίας. Θα τον λιώσει ακριβώς όπως ο πρόγονός του έλιωνε την πέτρα με το χέρι και έχτισε τούτο το σπίτι που τώρα καλείται να παραδώσει αμαχητί τα κλειδιά γιατί έτσι γουστάρει ο τηλεοπτικός δημοκράτης. Τα υλικά ανοικοδόμησης αυτής της χώρας δεν είναι κοινοτικά κονδύλια, δεν είναι Κυριακές εκλογικής αναμέτρησης, δεν είναι ιδεολογίες, δεν είναι ο αιματοβαμμένος ευρωπαϊκός πολιτισμός που προσκυνάς μπροστά του ξεχνώντας τι σού στέρησε. Τα υλικά ανοικοδόμησης που θα συλλέξεις ένα βράδυ - όπως τα άλλα τα παγερά που ζεις- είναι οι μαριονέτες που κουνάνε τα χεράκια τους μέσα στο τηλεοπτικό κουτί και φέρουν το όνομα «δημοκρατικά εκλεγμένος». Αυτές είναι η λάσπη που θα φτιάξεις και πάλι το σπιτικό που λέγεται Ελευθερία.

Είναι σίγουρο ότι οι εξουσιαστές σου εκεί που την έφθασαν την κατάσταση δεν μπορούν να την γυρίσουν πίσω. Θεωρούν ότι πέρασαν όλα τα τεστ αντοχής με εσένα ως όχημα να χτυπάς από τοίχο σε τοίχο χωρίς έλεος και σιγούρεψαν ότι μέχρι εκεί μπορεί να φθάσει ένας οργισμένος, απογοητευμένος, νικημένος πολίτης αυτής της χώρας. Κάθε φορά που εσύ έχανες έδαφος στις μάχες για τα καταπατημένα σου δικαιώματα, άλλοτε με την στρατηγική του συστήματος των πολιτικών αναχωμάτων με την ταμπέλα «Αριστερός» και άλλοτε με την ιδέα ότι είσαι μόνος απέναντι σε μυριάδες, αυτά τα ανθρωπάρια δυνάμωναν, ενώ την ώρα που εσύ σκεφτόσουν να βάλεις τέλος στην ζωή σου, έτριβαν τα χέρια τους όλα μαζί. Όλα μαζί, ανεξαρτήτου πολιτικού χώρου. Κάθε απόγνωση και ένα ποσοστό παραπάνω στις πληρωμένες τους δημοσκοπήσεις. Δεν κονταροχτυπιούνται για σένα αλλά με προστασία εσένα.

Σε πέρασαν από πολλά κρας τεστ και για αυτό με την σιγουριά πλέον ότι μέχρι εδώ ήσουν, παίρνουν πόζα πίσω από την οθόνη και σε δουλεύουν ψιλό γαζί. Σε κάνουν να νιώθεις ένοχος. Ένοχος για την ζωή που έζησες, για τα όνειρα που έκανες, για το σπίτι που έφτιαξες, για τα ταξίδια που έλεγες ότι θα πας, για τις αγωνίες που πέρασες, για τις δημιουργίες σου, για τα ιδρωμένα μεροκάματά σου, ακόμα και για τα παιδιά που γέννησες. Σε βάζουν με τους απάνθρωπους νόμους να απολογείσαι μπροστά στον κάθε γκρίζο δημοσιοϋπαλληλίσκο επειδή ακόμα ζεις και δεν έχεις περάσει θηλιά στο λαιμό σου. Ένοχος που αναπνέεις, ένοχος που αυτοκτόνησες. Ένοχος που ουρλιάζεις, ένοχος που μένεις σιωπηλός.

Όλα όμως θα φθάσουν στο τέλος ακριβώς την στιγμή που αυτοί θα ολοκληρώσουν το σχέδιο που δουλεύουν δεκαετίες και που ο κάθε μη συμβιβασμένος πολίτης θα τα έχει χάσει όλα. Θα είναι η στιγμή που θα κατανοήσουμε όλοι μας ότι οι απειλές τις οποίες δεχόμασταν από ανθρώπους που για μεροκάματο είχαν το ξέσκισμα της δικής μας ζωής με την κομματική δημοκρατία τους για αντιπερισπασμό, ήταν μόνο μία σαπουνόφουσκα. Άγνωστο γιατί θα πρέπει να φθάσεις στο Ναδίρ των αντοχών σου για να κατανοήσεις ότι τζάμπα τα έχασες όλα, και όσα δημιούργησες αλλά περισσότερο τα πολύτιμά σου χρόνια που πέρασαν σαν ζάρια όχι στα δικά σου χέρια μα στα αδούλευτα χέρια καταστροφέων ζωών. Δεν υπήρχε ποτέ κάτι ανίκητο απέναντι, υπήρχε μόνο ένα τηλεοπτικό είδωλο που νόμιζες ότι είναι άθραυστο και αδιαπέραστο από την οργή σου. Ένα πραγματικό Τίποτα ντυμένο με κουστουμάκι, πληρωμένο με πακέτα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα, ένας άδειος τενεκές που για να υπάρχει θα έπρεπε εσύ να πιστέψεις ότι ήταν τα Πάντα.

Όταν θα διαπεράσει, λοιπόν, το χέρι σου την οθόνη και θα πιάσεις τον λαιμό αυτού που νομίζει ότι νίκησε, όταν θα συνθλίψεις μέσα στην χούφτα σου αυτή την ξύλινη προγραμματισμένη μαριονέτα θα καταλάβεις ότι τα Πάντα σε αυτό το παιχνίδι, ακόμα και τη ζωή αυτής της ξύλινης, άψυχης πολιτικής κούκλας, δεν τα κινούσε κανείς άλλος παρά μόνο Εσύ.

Πηγή SimpleMan


Posted: 02 Sep 2013 02:45 AM PDT
Γράφει ο Ακρίτας

Η Ελλάδα γερνάει, αντί να δίνουμε κίνητρα για να κάνουν παιδιά οι νέοι, το πολιτικό σύστημα μέσω των μνημονίων, κάνει ότι μπορεί για να διώξει τους νέους με την εφαρμογή νεοφιλελεύθερων εργασιακών μέτρων, να τους αποθαρρύνει να κάνουν παιδιά με πρόσφατο μέτρο η ίδια φορολόγηση που έχει ένας άγαμος μ'εναν έγγαμο που έχει παιδιά, και τέλος... το ίδιο πολιτικό σύστημα διαλύει ότι έχει απομείνει από την δημόσια εκπαίδευση και υγεία

*** 

Έχει πλάκα ή όχι όταν στελέχη της Δράσης και της Δημιουργίας, να μιλάνε για... κοινωνικά συμβόλαια; 
Πως και δεν τους έχει μαζέψει ακόμα ο... Σαμαράς; 
Ίσως στις επόμενες εκλογές θα τους δούμε και... βουλευτές, σαν αυτούς της ΔΗΣΥ.

***

Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Πορτογαλίας απέρριψε το νομοσχέδιο για τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων με το σύστημα της... εφεδρείας. 
Πριν 3-4 μήνες έκρινε επίσης τις περικοπές στις συντάξεις και μισθούς, πάλι αντισυνταγματικές. 
Μάλλον εκεί δουλεύει η δικαστική εξουσία και το Σύνταγμα.

***

Από τις 15 κερδοφόρες επιχειρήσεις του 2012... 
6 είναι κρατικές, 4 έχει βάλει το χεράκι του το κακό δημόσιο, 5 είναι ιδιωτικές. 
Και από αυτές τις 6... οι δύο πουλήθηκαν και οι άλλες 4 κάνουν τα πάντα για να βρουν αγοραστές ή νέοπαλιούς εθνικούς εργολάβους.

***

«Οι πρακτικοί άνθρωποι, που πιστεύουν ότι οι ίδιοι εξαιρούνται από τις επιδράσεις των διανοουμένων, συνήθως δεν είναι παρά σκλάβοι κάποιων νεκρών ήδη οικονομολόγων. Οι διάφοροι τρελοί που βρίσκονται στην εξουσία και ακούν φωνές από το πουθενά, στην πραγματικότητα διυλίζουν την παραφροσύνη τους από τα γραπτά κάποιου ελαφρώς παρωχημένου ακαδημαϊκού.»
Keynes


Posted: 02 Sep 2013 02:45 AM PDT
Η Ρωσία στέλνει αναγνωριστικό πλοίο στην ανατολική Μεσόγειο, μετέδωσε σήμερα το ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Ιντερφάξ.

Το αναγνωριστικό πλοίο Priazovye απέπλευσε αργά χθες από τη ναυτική βάση της Ρωσίας στο ουκρανικό λιμάνι της Σεβαστούπολης, στη Μαύρη Θάλασσα, με αποστολή "τη συλλογή πληροφοριών στην περιοχή για την κλιμακούμενη κρίση", πρόσθεσε το πρακτορείο επικαλούμενο στρατιωτική πηγή, την οποία δεν κατονόμασε. Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας δεν έχει σχολιάσει μέχρι στιγμής την πληροφορία αυτή.

Το Ιντερφάξ πρόσθεσε ότι το Priazovye θα επιχειρήσει χωριστά από τη ναυτική δύναμη που βρίσκεται στη Μεσόγειο. Η ανάπτυξή του είναι σύμφωνα με το Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν χρήσιμη για τα συμφέροντα εθνικής ασφαλείας.

Το υπουργείο Άμυνας δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι νέα πολεμικά πλοία θα σταλούν στη Μεσόγειο για ν' αντικαταστήσουν κάποια από τα ρωσικά πλοία που βρίσκονται εκεί.



Posted: 02 Sep 2013 02:40 AM PDT
Η δημοφιλέστερη Ρεπουμπλικάνα Σαρα Πέιλιν, πρώην κυβερνήτης της Αλάσκα έδωσε το στίγμα με μία δήλωση της σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης:
"Επειδή η Συρία βομβαρδίζει την… Συρία, ας πάμε να βομβαρδίσουμε και εμείς την Συρία… κατά τα άλλα, εγώ είμαι η ηλίθια που δεν καταλαβαίνω!"
"Δεν κάναμε παρέμβαση όταν σφάχτηκαν 100,000 Σύριοι με διάφορους απεχθείς τρόπους, αλλά θα παρέμβουμε για λίγες εκατοντάδες επειδή δολοφονήθηκαν από χημικά!"
"Είναι απίστευτη βλακεία ο Ομπάμα να επικαλείται τον πόλεμο του Μπους, όταν ο ίδιος είχε αντιταχθεί. Ας θυμηθεί ότι τότε ο Μπους είχε και την έγκριση του Κονγκρέσου αλλά και πολλών συμμάχων. Σήμερα ο Ομπάμα δεν έχει τίποτα, αλλά θέλει να μας σύρει σε πόλεμο βάζοντας μπροστά το Κονγκρέσο. Bull!!!"
Έτσι έκλεισε την ανάρτηση της τραβώντας ουσιαστικά το χαλί κάτω από τα ποδια του ανεκδιήγητου Μακ Κέιν και βέβαια του Ομπάμα.
"Όταν έχεις δύο πλευρές που σφάζονται φωνάζοντας "Αλλάχ Ουάκμπαρ" και μία ανίκανη στρατιωτική ηγεσία, τότε αφήνεις τον Αλλάχ να καθαρίσει το τοπίο. Εως ότου βρεθεί κάποιος αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων που να ξέρει τι του γίνεται!"
Είναι σίγουρο ότι η Πέιλιν εκφράζει την συντριπτική πλειοψηφία των Ρεπουμπλικάνων ψηφοφόρων, να δούμε εάν θα επηρεάσει ανάλογα και το Κονγκρέσο στο οποίο το κόμμα της έχει την ισχυ και μπορεί να ανατρέψει την απόφαση.



Posted: 02 Sep 2013 03:58 AM PDT
Γράφει ο Μάνος Ηλιάδης 

Σαρία και Τζιχάντ
Ο «ασύμμετρος» εχθρός προ των πυλών της Αμερικής και της Ευρώπης 
Η στρατηγική πίσω από τη φάση της απαρατήρητης ισλαμικής διεισδύσεως
Ενώ οι επιδιώξεις του Ισλαμικού Κινήματος έχουν περιέλθει πλέον στη γνώση των μυστικών υπηρεσιών αρκετών χωρών, η πολιτική τους ηγεσία ουδέν πράττει για να τις αντιμετωπίσει…

Η έκταση της δράσεως της Μουσουλμανικής Αδελφότητας σε διάρκεια χρόνων την καθιστά δυσδιάκριτη, το δόγμα της δεν μπορεί να προσδιορισθεί εγκαίρως ώστε να οργανωθεί το δόγμα για την αντιμετώπισή του και, όταν τούτο επιτευχθεί, ο «εισβολέας» έχει ήδη εισχωρήσει βαθιά…
Η στρατηγική της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Αμερική περιλαμβάνει τη μυστική ίδρυση ηγεσίας, τη βαθμιαία εμφάνιση στη δημόσια σκηνή, τη χρήση μαζικών μέσων ενημερώσεως, την ανοιχτή αντιπαράθεση με την κυβέρνηση μέσω πολιτικών πιέσεων και την κατάκτηση της εξουσίας με σκοπό την ίδρυση του Ισλαμικού Έθνους!

Ο υπέρτατος οδηγός της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, Μοχάμεντ Μπάντι.
Το 2001, μετά από επιδρομή στην οικία του Γιουσέφ Νάντα στην Ελβετία, οι Αρχές Ασφαλείας ανακάλυψαν έγγραφα γνωστά ως «Το Σχέδιο».
Όπως ενδεχομένως θα παρατήρησαν οι αναγνώστες των «Επικαίρων» στα προηγούμενα δύο άρθρα για τη Μουσουλμανική Αδελφότητα (Μ.Α.) –ή γενικό τερα για το Ισλαμικό Κίνημα– και την εν γένει εκστρατεία για την παγκόσμια εξάπλωση του Ισλάμ, υπάρχει ένα παράδοξο, το οποίο δίνει τροφή στους οπαδούς του «ρεαλισμού», που δεν θέλουν να διαταραχθεί η μακαριότητα της ασφάλειας στην οποία νομίζουν ότι ζουν, ή στους «προσγειωμένους στην πραγματικότητα», που αντιμετωπίζουν σοβαρά θέματα ως προϊόν συνωμοσιολογίας.

Τούτο, κατά την άποψή μας, έχει δύο αιτίες: Πρώτον, το γεγονός ότι ουδείς ασχολήθηκε σοβαρά να μάθει τα κείμενα της ίδιας της Μ.Α., τα οποία έρχονται κατά καιρούς στη δημοσιότητα συχνά από την ίδια και άλλοτε ως αποτέλεσμα ερευνών και επιχειρήσεων των υπηρεσιών πληροφοριών και ασφαλείας αρκετών χωρών. Η δεύτερη αιτία έχει να κάνει με τη δυσχέρεια κατανοήσεως της στρατηγικής που ακολουθεί το εν γένει Ισλαμικό Κίνημα, λόγω της τεράστιας κλιμακώσεως σε χρονικό βάθος και της βαθμιαίας και κατά φάσεις, όπως θα δούμε παρακάτω, υλοποιήσεως των σκοπών και επιδιώξεών του.

Στην ουσία, η δεύτερη αιτία μπορεί να χαρακτηρισθεί ως μια ακραία μορφή ασύμμετρου πολέμου –υπό τη γενική έννοια του τελευταίου, ως μέσου επιβολής της θελήσεως μιας πλευράς σε μια άλλη–, στην οποία η ασυμμετρία δεν προκύπτει από τη διαφορά της τεχνολογίας και των μέσων των δύο πλευρών, αλλά από την ασύμμετρη χρήση του παράγοντα χρόνου, που έχει τεράστια σημασία στην τελική έκβαση κάθε αντιπαραθέσεως. Με άλλα λόγια, στην περίπτωση που, σε αντίθεση με την πάγια στρατηγική υλοποιήσεως των σκοπών ενός πολέμου στο συντομότερο χρονικό διάστημα, η αντιπαράθεση αυτή εκταθεί σε βάθος χρόνου, όχι δεκαετιών, όπως, π.χ., σε Ινδοκίνα και Βιετνάμ ή αλλού, αλλά σε βάθος αρκετών δεκαετιών, η όποια αντιπαράθεση προσλαμβάνει διαστάσεις προσομοιάζουσες αυτών ενός ασύμμετρου πολέμου που –αν το εξετάσει κανείς διαφορετικά– καταργεί βασικές αρχές της στρατηγικής.

Στο πλαίσιο αυτό, η έκταση της δράσεως μιας πλευράς σε διάρκεια, π.χ., πενήντα, εξήντα ετών ή και μεγαλύτερου διαστήματος [Σ.Σ.: η δράση της Μ.Α. στην Ευρώπη άρχισε το 1960] καθίστα τη δράση αυτή δυσδιάκριτη, το δόγμα της δεν είναι δυνατόν να προσδιορισθεί εγκαίρως ώστε να οργανωθεί ένα δόγμα για την αντιμετώπισή του και, όταν τούτο (η διαμόρφωση ενός δόγματος) επιτευχθεί, ο «εισβολέας» έχει ήδη εισχωρήσει βαθιά, έχει παγιωθεί και έχει δημιουργήσει αρθρώσεις με πολιτική επιρροή, ενώ και αριθμητικώς (μέσω της σχεδιασμένης μεταναστεύσεως – εγκαταστάσεως) έχει προσλάβει διαστάσεις που καθιστούν την αντιμετώπισή του ιδιαίτερα δυσχερή.

Στις δύο βασικές αυτές αιτίες θα μπορούσε κανείς να προσθέσει και άλλη μία και συγκεκριμένως το γεγονός ότι, ενώ όλα αυτά που αναφέραμε για τις επιδιώξεις του Ισλαμικού Κινήματος έχουν περιέλθει πλέον στη γνώση των μυστικών υπηρεσιών αρκετών χωρών, η πολιτική τους ηγεσία ουδέν πράττει για να τις αντιμετωπίσει για πολιτικούς και μόνο λόγους ή, μάλλον, για λόγους προσωπικής ιδιοτέλειας των πολιτικών ηγεσιών (απώλεια ψήφων των μουσουλμάνων, υποχωρήσεις σε πιέσεις συλλογικών οργάνων των τελευταίων, εξαγορές πολιτικών κ.λπ.). Το στοιχείο αυτό αποτελεί κι ένα χαρακτηριστικό της επιτυχούς μέχρι τώρα προωθήσεως των σκοπών των ισλαμιστών, υπό την έννοια ότι διαμόρφωσαν μια στρατηγική που περιλαμβάνει στους κύριους στόχους της το πλέον αδύναμο στοιχείο των σύγχρονων κρατών της Δύσεως, που δεν είναι άλλο παρά η διαφθορά της πολιτικής τους ηγεσίας.

Στοιχεία της στρατηγικής του Ισλάμ
Στα προηγούμενα δύο άρθρα περιγράψαμε σε γενικές γραμμές τους πραγματικούς σκοπούς και τεχνικές διεισδύσεως του Ισλάμ στις δυτικές κοινωνίες, όπως η ίδρυση πολλών ψευδεπίγραφων συλλόγων, η τεχνική της παραπλανήσεως του αντιπάλου μέσω προβολής θεμάτων όπως ο διαθρησκευτικός διάλογος, η συμβατότητα Ισλάμ και Δημοκρατίας, καθώς και η διγλωσσία και η κατοχυρωμένη και από τη θρησκεία του Ισλάμ χρήση του ψεύδους (Taqiyya) προς επίτευξη των σκοπών των οργανώσεών των οπαδών του που τις επιδιώκουν κ.ά.

Ένα βασικό προς τούτο κείμενο είναι το γνωστό ως «Το Σχέδιο» («The Project»), το οποίο ανακάλυψαν οι Αρχές Ασφαλείας της Ελβετίας μετά από επιδρομή στην οικία του Γιουσέφ Νάντα (Yousef Nada) το 2001. Το σχέδιο, το οποίο εκπόνησε η Μουσουλμανική Αδελφότητα το 1982 (!), ήταν ένα έγγραφο στρατηγικής εκ δώδεκα σημείων «για την εγκαθίδρυση μίας Ισλαμικής Κυβερνήσεως επί της Γης».

Κεντρικό στοιχείο του εγγράφου στρατηγικής ήταν «η εφαρμογή μίας ευέλικτης πολιτικής σε τοπικό επίπεδο», η τακτική της «συμφιλιώσεως» σε πολιτικές αντιπαραθέσεις και η ανάγκη, αφ' ενός, της αποφυγής απομονώσεως και, αφ' ετέρου, της διαρκούς μόρφωσης (παιδεία) και της θεσμικής δράσεως, υπό την έννοια της αποφυγής βίας και της δράσεως εντός των θεσμικών πλαισίων κάθε χώρας. Το έγγραφο συνιστούσε τον έλεγχο των τοπικών κέντρων εξουσίας μέσω νομίμων τρόπων δράσεως, τη σύμπηξη συμμαχιών με άλλες ισλαμικές οργανώσεις –ακόμη κι αν υπήρχαν διαφωνίες μεταξύ τους– και την «προσωρινή συνεργασία» με ομάδες και οργανώσεις μη μουσουλμάνων (κυρίως της Αριστεράς), οι οποίες ακολουθούν αντι-ισραηλινή πολιτική και αγωνίζονται εναντίον της αποικιοκρατίας.

Το ίδιο έγγραφο ανέφερε ότι η παγκόσμια δράση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας «πρέπει να υποστηρίζει κινήματα που έχουν εμπλακεί σε Ιερό Πόλεμο (Τζιχάντ) σε ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο, αλλά δεν θα πρέπει να επιδιώκονται συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις με αντιπάλους της σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο, κάτι που θα ήταν δυσανάλογο και θα μπορούσε να οδηγήσει σε επιθέσεις» [Σ.Σ.: εναντίον των μουσουλμάνων]. Το έγγραφο ανέφερε επίσης την «άσκηση εποικοδομητικής αυτοκριτικής» και τη χρησιμοποίηση της διαμάχης Ισραήλ – Παλαιστινίων στη στρατηγική της, δεδομένου ότι αυτή (η σύγκρουση) αποτελεί σήμερα τον θεμέλιο λίθο της αναγεννήσεως του αραβικού κόσμου. Με άλλα λόγια, η γραμμή αυτού του τμήματος της εν λόγω στρατηγικής ήταν η χρησιμοποίηση του Παλαιστινιακού για τη ριζοσπαστικοποίηση των μαζών [Σ.Σ.: τακτική που εφάρμοσε και ο Ερντογάν στην Ελβετία στη γνωστή συνάντησή του με τον Σιμόν Πέρες και αργότερα με την επίθεση στο «Μαβί Μαρμαρά»].

Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι στο κείμενο αυτό η στρατηγική της Μ.Α. περιγράφεται ως μια στρατηγική με διάφορες φάσεις, ένα κοινό χαρακτηριστικό της δράσεως της οργανώσεως σε όποιο μέρος του κόσμου και αν επιχειρεί, των ΗΠΑ συμπεριλαμβανομένων. Στην Αμερική, ο Ισλαμικός Κύκλος Βορείου Αμερικής (Ιslamic Circle of North America), μία από τις ισχυρότερες ισλαμικές οργανώσεις της M.A. στις ΗΠΑ, επεξήγησε στους οπαδούς της τις πέντε φάσεις της δράσεώς του στη χώρα σε ένα εγχειρίδιο με τίτλο «Member's Handbook», το οποίο εκδόθηκε το 2010 [Σ.Σ.: υπάρχει στο Διαδίκτυο]. 
Οι φάσεις αυτές είναι: Μόρφωσε τον εαυτό σου, κατήχησε την οικογένειά σου, ανοίξου στην κοινότητα, εγκαθίδρυσε μια ισλαμική κοινωνία σε επίπεδο Πολιτείας και μετά ένα ενωμένο Ισλαμικό Κράτος, κυβερνώμενο από ένα εκλεγμένο Χαλιφάτο (Khalifah) σύμφωνα με τους νόμους της Σαρία.

Οι έξι φάσεις δράσης στις ΗΠΑ
Το 1988 το FBI είχε αναφέρει σε τεκμηριωμένη έκθεσή του έξι φάσεις της δράσεως της Μ.Α. στην Αμερική. Την εποχή εκείνη η Μ.Α. και συγκεκριμένα το Διεθνές Ινστιτούτο Ισλαμικής Σκέψεως (International Institute of Islamic Thought) και το Βορειοαμερικανικό Ισλαμικό Ίδρυμα (North American Islamic Trust) δραστηριοποιούντο στην πρώτη φάση. Αυτή προέβλεπε τη δημιουργία μετωπικών ομάδων πολιτικής δράσεως, χωρίς ανιχνεύσιμους δεσμούς μεταξύ τους, ώστε να μπορέσουν να διεισδύσουν ειρηνικά και αθόρυβα στην αμερικανική κυβέρνηση και στα αμερικανικά πανεπιστήμια.
Το 2004 το FBI κατάσχεσε ένα άλλο έγγραφο με τη στρατηγική της Μ.Α., το οποίο περιγράφει τη δράση της στην Αμερική ως μια μορφή του Μεγάλου Τζιχάντ, με σκοπό την κατάργηση και καταστροφή του δυτικού πολιτισμού εκ των έσω σε πέντε φάσεις. Οι φάσεις αυτές περιγράφονται ως εξής:
  1. Μυστική ίδρυση ηγεσίας.
  2. Βαθμιαία εμφάνιση στη δημόσια σκηνή. Αυτή η φάση περιλαμβάνει την κρυφή διείσδυση σε διάφορους τομείς της κυβερνήσεως, τον προσεταιρισμό θρησκευτικών οργανώσεων, την απόκτηση της υποστηρίξεως και συμπάθειας του κοινού και την ίδρυση μιας σκιώδους κυβερνήσεως.
  3. Φάση κλιμακώσεως. Στη φάση αυτή η στρατηγική αποβλέπει στη χρήση μαζικών μέσων ενημερώσεως, κάτι που η τότε έκθεση του FBI ανέφερε ως ευρισκόμενη εν εξελίξει.
  4. Ανοιχτή αντιπαράθεση με την κυβέρνηση μέσω πολιτικών πιέσεων. Η φάση αυτή περιλαμβάνει επίσης την εκπαίδευση στη χρήση όπλων στο εσωτερικό της χώρας [Σ.Σ.: υπάρχουν αναφορές για ύπαρξη κέντρων εκπαιδεύσεως της Jamaat Ul-Fukra στο αμερικανικό έδαφος].
  5. Η τελική φάση: Κατάκτηση της εξουσίας με σκοπό την ίδρυση του Ισλαμικού Έθνους, στο οποίο όλα τα κόμματα και οι ισλαμικές ομάδες θα είναι ενωμένες.
Τον Νοέμβριο του 2011 ο κορυφαίος θεολόγος της Μ.Α. και κληρικός με τη μεγαλύτερη επιρροή στη σουνιτική κοινότητα σε παγκόσμια βάση Γιουσούφ Αλ Καραντάουι (Yousuf Al-Qaradawi), αναφερόμενος στη στρατηγική της Μ.Α., κάλεσε τους μουσουλμάνους να αγκαλιάσουν την τακτική της βαθμιαίας εφαρμογής των στόχων τους. Η τακτική αυτή κρίνεται ως μια ευφυής μορφή του Τζιχάντ, η οποία βασίζεται στον ρεαλισμό, στην υπομονή, στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και στην αυτοαξιολόγηση των δυνατοτήτων των οπαδών του για την επιτυχία του εγχειρήματος. Να σημειωθεί ότι, σε αντίθεση με την εκτός ελέγχου και ακραία δράση της Αλ Κάιντα, η τακτική αυτή, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις της μετά από αυτοαξιολόγηση, προσλαμβάνεται από τους Δυτικούς ως μετριοπαθής στάση.
«Η βαθμιαία εφαρμογή της Σαρία είναι μια σοφή διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί», λέει, προσδιορίζοντας αμέσως μετά ότι «αυτή την τακτική ακολουθεί η Μ.Α.».

Τον Δεκέμβριο του 2012, ο Μοχάμεντ Μπάντι (Mohamed Badie), Υπέρτατος Οδηγός της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, περιέγραψε τη στρατηγική της οργανώσεώς του στις εξής έξι φάσεις:
  1. Εφαρμογή της Σαρία πάνω σε κάθε άτομο.
  2. Εφαρμογή της Σαρία στην οικογένεια.
  3. Σαρία πάνω στην κοινωνία.
  4. Σαρία στην κυβέρνηση.
  5. Αναβίωση του Χαλιφάτου.
  6. Κυριαρχία σε ολόκληρο τον κόσμο.
Έλλειψη πολιτικής βούλησης και λάθος εκτίμηση του «εχθρού»
Θα περίμενε κανείς ότι οι αλληλοεπικαλυπτόμενες, ταυτόσημες αναφορές ξένων υπηρεσιών και δηλώσεις της ίδιας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας για τη στρατηγική και τους πραγματικούς της σκοπούς θα είχε ως αποτέλεσμα την ευαισθητοποίηση των λαών της Αμερικής και της Ευρώπης και τη διαμόρφωση μιας συνεκτικής πολιτικής για την αντιμετώπισή της. Αντ' αυτού, εκείνο που βλέπουμε είναι η πλήρης αμηχανία της πολιτικής ηγεσίας όλων σχεδόν των χωρών να αντιμετωπίσουν μια απειλή εθνικής ασφαλείας της μορφής που εκθέσαμε παραπάνω και τη σοβαρή προσπάθεια καταπολεμήσεως μιας εξ αντικειμένου παράνομης δραστηριότητας. Γιατί, όπως σημειώσαμε και σε προηγούμενο τεύχος των «Επικαίρων», η επιδίωξη ανατροπής της καθεστηκυίας τάξεως μίας χώρας, η κατάλυση του πολιτεύματός της και η αντικατάσταση με ένα άλλο, όπως αυτό της Σαρία, είναι πράξεις κατ' εξοχήν παράνομες και τιμωρούνται αυστηρότατα από το Σύνταγμα και τους νόμους όλων των χωρών του κόσμου.

Μια γενική παρατήρηση σχετική με όσα περιγράφηκαν παραπάνω είναι ότι εν όψει της μέχρι τώρα επιδειχθείσης αδυναμίας των πολιτικών ηγεσιών να αντιμετωπίσουν αυτή την πρωτόγνωρη μορφή απειλής, άρχισε να κινητοποιείται η παγκόσμια κοινή γνώμη, η οποία ασκεί ήδη έντονες πιέσεις στις κυβερνήσεις, ενώ στην ίδια κατεύθυνση εργάζονται και οι υπηρεσίες πληροφοριών και ασφαλείας όλων των χωρών.

Ευρώπη και Ελλάδα
Στη χώρα μας τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει, με την πολιτική ηγεσία των τελευταίων είκοσι και πλέον ετών να παραμένει σε πλήρη άγνοια για ένα θέμα αυτής της σοβαρότητας για την ασφάλεια της χώρας, με την Αριστερά να υποστηρίζει αναφανδόν τους λαθρομετανάστες –η πλειοψηφία των οποίων είναι μουσουλμάνοι–, και με την ΕΥΠ και λιγότερο την Κρατική Ασφάλεια να ασχολούνται με το θέμα μόνο στο επίπεδο της ισλαμικής τρομοκρατίας, αγνοώντας ότι ο κίνδυνος έρχεται από αλλού.

Το μόνο παρήγορο στοιχείο εν προκειμένω είναι η ευαισθητοποίηση μεγάλης μερίδας του κόσμου, που ξεκίνησε με το πρόβλημα της εγκληματικότητας των λαθρομεταναστών και –περνώντας από διάφορες φάσεις– κλιμακώνεται με αφορμή την εξωπραγματική απόφαση για ανέγερση ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα, τις πραγματικές συνέπειες της οποίας αγνοούν, παρά τις δυσμενέστατες εμπειρίες άλλων κρατών.

Με τις εμπειρίες αυτές και την κατάσταση στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ εκ της μέχρι τώρα επιδειχθείσης πολιτικής της ανεκτικότητας αλλά και την ήδη διαμορφωμένη κατάσταση στην Ελλάδα εκ της ισλαμικής διεισδύσεως και κυρίως τη διείσδυση του κινήματος του Τούρκου Φ. Γκιουλέν, ο οποίος ακολουθεί τις ίδιες ακριβώς τακτικές της Μ.Α. (σε βαθμό που να δημιουργείται η εντύπωση ότι έχει αναλάβει εργολαβικώς τη διείσδυση του Ισλάμ στη χώρα μας), θα ασχοληθούμε σε άλλο τεύχος των «Επικαίρων».

Αυτό που είναι λυπηρό για την πάντα εθνικώς ευαίσθητη Εκκλησία είναι ότι μόλις τελευταία άρχισε να ασχολείται με το θέμα, παρά το γεγονός ότι τόσο οι ισλαμιστές όσο και το κίνημα Γκιουλέν προβαίνουν στον απαγορευμένο από το Σύνταγμα προσηλυτισμό Ελλήνων πολιτών.

Μια άλλη παρατήρηση, που έχει να κάνει με τις ευέλικτες τακτικές των ισλαμιστών σε περίπτωση που οι γενικές εντυπώσεις και το κλίμα από τις αγριότητες των ομοδόξων τους στη Συρία, στη Λιβύη, στη Σομαλία, στην Τυνησία και αλλού στρέφονται εναντίον τους, είναι ότι τον τελευταίο καιρό έχουν περάσει στην κλασική τακτική του περιορισμού της κινητικότητάς τους…

Πηγή περιοδικό "Επίκαιρα"



Posted: 02 Sep 2013 01:58 AM PDT
Του Ανδρέα Μπανούτσου

Σε ένα ενδιαφέρον άρθρο του ο Φαήλος Κρανιδιώτης μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ, άτυπος σύμβουλος και προσωπικός φίλος του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά αναφέρθηκε σε πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν στο Διεθνή Τύπο σχετικά με την ισχυρή πιθανότητα η επίθεση με χημικά όπλα σε συνοικία της Δαμασκού να μην προήλθε από το καθεστώς Άσαντ, αλλά από τους Ισλαμιστές αντάρτες οι οποίοι τα προμηθεύτηκαν από τις μυστικές υπηρεσίες της Σαουδικής Αραβίας.

Σύμφωνα με τον Φιλανδό ερευνητή Petri Krohn, τα χημικά εκτοξεύθηκαν από ένα μέρος που κατείχε παλιότερα ο Συριακός στρατός έξω από τη Δαμασκό, αλλά το μέρος αυτό είχε εν τω μεταξύ καταληφθεί από τους Ισλαμιστές αντάρτες, ήδη από τον Ιούνιο. Είναι πολύ πιθανό λοιπόν η επίθεση με χημικά όπλα να πραγματοποιήθηκε από τους Ισλαμιστές αντάρτες προκειμένου να ενοχοποιήσουν το καθεστώς Άσαντ (το οποίο δεν είχε σοβαρό λόγο να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια, δεδομένου ότι κέρδιζε στο πεδίο της μάχης). Η πρακτική αυτή στη γλώσσα των μυστικών υπηρεσιών ονομάζεται «επιχείρηση ψευδούς σημαίας» (false flag operation), δηλαδή η ανάληψη δράσης από έναν δρώντα που στόχο έχει την παρουσίαση ως ενόχου του αντιπάλου ή ενός τρίτου δρώντα. Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή που μεταδόθηκε από το Associated Press και υιοθέτησε ο κ.Κρανιδιώτης οι Ισλαμιστές αντάρτες κατά λάθος να εκτόξευσαν τα χημικά επειδή δεν είχαν εκπαιδευτεί στο πώς να τα χειριστούν.

Ανεξάρτητα πάντως από το ποιος πραγματικά ευθύνεται για το ειδεχθές έγκλημα της χρήσης χημικών όπλων, ιδιαίτερη σημασία έχει ο ευρύτερος ρόλος της Σαουδικής Αραβίας στη Συριακή κρίση. Είναι σαφές για όποιον παρακολουθεί τα διεθνή τεκταινόμενα ότι στρατηγικός στόχος του Οίκου των Σαούντ είναι η αλλαγή καθεστώτος (regime change) στη Συρία ώστε να σπάσει ο Σιιτικός άξονας Τεχεράνης-Δαμασκού και της Λιβανέζικης οργάνωσης Χετζμπολάχ.
Οι Σαουδαραβικές μυστικές υπηρεσίες των οποίων δημιούργημα είναι η Σαλαφιστική-Τζιχαντιστική οργάνωση Jabhat Al Nusra της Συρίας (όπως σε μεγάλο βαθμό και η Αλ Κάιντα άλλωστε), κατά πάσα πιθανότητα έστησαν αυτή τη προβοκάτσια προκειμένου να «υποχρεώσουν» τις ΗΠΑ να αντιδράσουν πραγματοποιώντας επέμβαση στη Συρία κατά του καθεστώτος Άσαντ, ευελπιστώντας σε αποδυνάμωσή του και ενίσχυση της θέσης των Ισλαμιστών ανταρτών που υποστηρίζουν.
Το γεωπολιτικό παιχνίδι που παίζει στη Μέση Ανατολή ο Οίκος των Σαούντ είναι αρκετά σύνθετο. Μέχρι πρότινος (Ιούνιος 2013) η Σαουδική Αραβία συμμαχούσε με το εμιράτο του Κατάρ προωθώντας μια γεωπολιτική ατζέντα ενίσχυσης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, την Τυνησία και τη Συρία. Όμως περί τα τέλη Ιουνίου 2013 ο εμίρης του Κατάρ Hamad bin Khalifa al-Thani ανακοίνωσε ότι παραιτείται υπέρ του υιού του και στις αρχές Ιουλίου ο Αιγυπτιακός στρατός με τη σαφή υποστήριξη των Σαουδαράβων ανέτρεψε τον προσκείμενο στη Μουσουλμανική Αδελφότητα Πρόεδρο της Αιγύπτου Μοχάμεντ Μόρσι.
Οι Σαουδάραβες με την τεράστια οικονομική τους ισχύ φαίνεται πως αποφάσισαν να δείξουν στη διεθνή κοινότητα πως τα μόνα αφεντικά του Σουνιτικού τόξου είναι οι ίδιοι και επέλεξαν να ξεφορτωθούν τον υπερφιλόδοξο εμίρη του Κατάρ και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους.
Παράλληλα ο επικεφαλής των Σαουδαραβικών μυστικών υπηρεσιών Badar bin Sultan στις αρχές Αυγούστου 2013 επισκέφθηκε σύμφωνα με δημοσιεύματα το Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και χρησιμοποιώντας τη τεχνική του μαστιγίου (απειλή για επιθέσεις Τσετσένων τρομοκρατών στο Σότσι που θα φιλοξενήσει τους χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες το 2014) και του καρότου (πρόταση αγοράς Ρωσικού στρατιωτικού εξοπλισμού από τη Σαουδική Αραβία ύψους 15 δις δολαρίων) προσπάθησε να πείσει το Ρώσο Πρόεδρο να αποσύρει την υποστήριξη της Ρωσίας στο καθεστώς Άσαντ, χωρίς ωστόσο να υπάρξει αποτέλεσμα ( ο Πούτιν απέρριψε την πρόταση).
Σε αντίθεση με ότι ευρέως πιστεύεται, η Σαουδική Αραβία δεν είναι πειθήνιο όργανο των ΗΠΑ, αλλά ως μέλος των G20 και με την δύναμη των πετροδολαρίων είναι ένας πανίσχυρος διεθνής πόλος επιρροής και εξουσίας. Σε επικείμενο άρθρο μας στο RIMSE θα αναφερθούμε λεπτομερώς στο μέγεθος της οικονομικής διείσδυσης του Οίκου των Σαούντ μέσα στις ΗΠΑ και πως εν τέλει το πανίσχυρο αυτό λόμπι επηρεάζει την ίδια την εξωτερική πολιτική της υπερδύναμης.

Στην Ελλάδα ο Οίκος των Σαούντ έχει στενές σχέσεις με μεγάλες επιχειρηματικές οικογένειες (Λάτση και Βαρδινογιάννη). Σε συνεργασία με το ίδρυμα Λάτση μάλιστα η Σαουδική Αραβία μέσω της πρεσβείας της στην Αθήνα έχει χρηματοδοτήσει την έκδοση του Κορανίου στην Ελληνική γλώσσα.

Πρόσφατα (22 Αυγούστου 2013) ένα σημαίνων μέλος της Σαουδαραβικής βασιλικής οικογένειας ο πρίγκιπας Al Walid bin Talal Al Saud επισκέφθηκε τον Έλληνα πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά στο Μέγαρο Μαξίμου για να συζητήσουν για τα επενδυτικά σχέδια του Σαουδάραβα Κροίσου σε σχέση με την Ελλάδα.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Ελληνικού Τύπου ο Σαουδάραβας επενδυτής ενδιαφέρθηκε μεταξύ άλλων να εξαγοράσει μερίδιο της Eurobank. Ο συγκεκριμένος επενδυτής είναι σημαντικός μέτοχος της Citigroup και αρκετών άλλων Αμερικανικών εταιριών (News Corporation, Apple, Motorola, Disney) καθώς επίσης και χορηγός προγραμμάτων Ισλαμικών Σπουδών στα Αμερικανικά Πανεπιστήμια Harvard και Georgetown και στα Βρετανικά Cambridge και Edinburgh.
Είναι πιθανό ο Οίκος των Σαούντ να έχει αποφασίσει να επενδύσει στην Ελληνική αγορά.
Το ερώτημα που θέτουμε ωστόσο είναι με τι ανταλλάγματα. Η εμπειρία από άλλες Δυτικές χώρες έχει δείξει ότι οι Σαουδάραβες επενδύουν στο χρηματοοικονομικό κυρίως τομέα, τον τουρισμό, τη βιομηχανία του θεάματος και το real estate, ενώ δεν φείδονται χρημάτων προκειμένου να χρηματοδοτήσουν προγράμματα Ισλαμικών σπουδών σε Πανεπιστήμια, καθώς επίσης και την ανέγερση Τζαμιών και Ισλαμικών Πολιτιστικών κέντρων.

Η Ελληνική πολιτική ηγεσία πριν αποφασίσει να ανοίξει τις πόρτες στα πετροδολάρια των Σαουδαράβων θα πρέπει να σταθμίσει προσεκτικά τις συνέπειες από την συνεπακόλουθη Ισλαμική διείσδυση που θα συνοδεύσει τα κεφάλαια αυτά.


Πηγή RIMSE
Πηγές


Posted: 02 Sep 2013 01:40 AM PDT
Του Θανάση Νικολαΐδη

ΠΙΣΤΕΥΑΝ πως θα σπεύσουν τα Κράτη στο πλευρό τους. Κυβερνήσεις και λαοί που δεν αντέχουν το… άδικο. Και, βέβαια, δεν είναι το ίδιο λαοί και κυβερνήσεις. Η εξουσία φθείρει και διαφθείρει, με τη διαφθορά να «συμβάλλει» στην αναπαραγωγή της στα ίδια χέρια. Γι αυτό και άγχονται για την αμερικανική εύνοια των ισχυρών (διάβαζε Αμερικανών) οι απανταχού κυβερνήσεις. Με σπάνιες εξαιρέσεις.

ΔΕΝ βρέθηκαν «πρόθυμοι»; Ουδέν πρόβλημα. Αναλαμβάνουν μόνοι οι Αμερικανοί και η μισή ντροπή δική τους. Η άλλη μισή στην ανθρωπότητα που δεν κατάφερε να τους βάλει σε… τάξη. Σε μια λογική τον αμερικάνικο λαό. Να τον κάνει να σκέφτεται παρατώντας το κυνήγι του δολαρίου. Γιατί, αν ο μέσος αμερικανός πολίτης ήξερε πόσοι πρόεδροί πήγαν στο άλλο κόσμο από εξάσφαιρα και το' ψαχνε ποιος έριξε τους Πύργους, θα πετούσε στη θάλασσα τη «βιτρίνα» και το παρασκήνιο που αποφασίζει.

ΑΥΤΟΚΛΗΤΟΙ, λοιπόν, και μάλλον δεν το πολυσκέφθηκαν. Ίσως να (ξανα)θέλησαν να φανούν οι μοναδικοί αφέντες του κόσμου. Τιμωροί των απείθαρχων για να τρομάξουν οι λαοί και να ευθυγραμμιστούν. Να αρματωθούν πιο πολύ οι αρματωμένοι λαοί. Με καινούρια όπλα (made in USA) για το αλληλοφάγωμά τους και τους εμφυλίους. Να ξοδευτούν οι πύραυλοι των πολεμικών τους, να ανανεωθούν οι αποθήκες τους.

ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να κάνουν τη «δουλειά» με το ΝΑΤΟ (τους). Με τον σιδερένιο βραχίονα απέναντι στον βρικολακιασμένο αντίποδα των Ανατολικών, που θυμούνται νοσταλγικά οι συμπατριώτες του κ. Πούτιν. Βιάστηκαν (οι αυτόκλητοι τιμητές και τιμωροί). Θα' πεφταν μια… χαρά οι (ΝΑΤΟικές) βόμβες σε κεφάλια αμάχων θα' στηναν γλέντι τα σύγχρονα «γεράκια».

ΤΕΛΟΣ, υπάρχει και Πρόεδρος. Ο… δυστυχής Ομπάμα που τραβολογιέται απ' το παρασκήνιο και την (ευχάριστη) απροθυμία του λαού του να συναινέσει στα «χειρουργικά» του. Το ξέρει πως δεν θ' αλλάξει τον κόσμο με την παρουσία του. Όπως δεν άλλαξε με… μελαψούς του πρόσφατου παρελθόντος σε υπουργικά πόστα. Και τι απόμεινε; Να παραιτηθεί! Εύκολο να το σκεφθείς, δύσκολο να το πράξει. Τα εξάσφαιρα (για Προέδρους) έχουν καιρό να κελαηδήσουν, αλλά δεν παροπλίστηκαν.



Posted: 02 Sep 2013 01:15 AM PDT
Όταν συμβεί οτιδήποτε που τους αφορά στο εσωτερικό των χωρών τους, τότε τους φταίει μονίμως ο «σιωνιστικός δάχτυλος», τον οποίον και χρησιμοποιούν συστηματικά με σκοπό να συσπειρώσουν την εσωτερική κοινή γνώμη, κάνοντάς την να ξεχαστεί από τα εσωτερικά προβλήματα και την καταπίεση.

Στην περίπτωση της Συρίας φαίνεται ότι ο κανόνας είναι λίγο διαφορετικός! Εκπλήσσει πραγματικά η ασφυκτική πίεση που ασκούν αραβικές πρωτεύουσες μην τυχόν και ο Αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα αλλάξει γνώμη και δεν επιτεθεί, έστω και περιορισμένα, στη Συρία!

Τελευταία κρούσματα αυτό της… σεσημασμένης Σαουδικής Αραβίας που κόπτεται πραγματικά για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη χρήση των απάνθρωπων χημικών όπλων, ασχέτως εάν πολλές πηγές εμπλέκουν τις μυστικές υπηρεσίες του – γνωστής δημοκρατικής νοοτροπίας – καθεστώτος στη «χορήγηση» του «ευγενικού» αυτού «μέσου άμυνας» σε στοιχεία των αντικαθεστωτικών και μάλιστα τους πιο επικίνδυνους, τους πιο φανατικούς.

Την εικόνα έρχεται να συμπληρώσει, πριν από λίγο, ο γενικός γραμματέας του Αραβικού Συνδέσμου, ο Ναμπίλ Ελ Άραμπι, ο οποίος έγραψε στο Twitter, ότι κάλεσαν τα Ηνωμένα Έθνη «να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να λάβουν όλα τα αποτρεπτικά απαιτούμενα μέτρα απέναντι σε αυτό το έγκλημα και κάθε έγκλημα γενοκτονίας» στη Συρία! Βάζουν μπροστά τον ΟΗΕ αφού εάν εκεί προέκυπτε απόφαση, θα συμμετείχαν περισσότεροι!

Ποιος θα τα θυμάται όμως αυτά όταν θα έρθει η ώρα για τον επόμενο μεγάλο πόλεμο με το Ισραήλ… Το πιο αστείο είναι ότι το κατηγορούν για πολιτική «διαίρει και βασίλευε». Το οποίο είναι απόλυτα θεμιτό για ένα κράτος, ενώ το ζητούμενο είναι ο στόχος, δηλαδή οι Άραβες, να έχουν το ηθικό πάνω απ' όλα σθένος να αποκρούσουν τη στρατηγική αυτή… Εδώ κάπου μπερδεύονται πολλοί και στην Ελλάδα. Είδε κανείς την ευαισθησία των γνωστών να οργανώσουν κανένα… στόλο ελευθερίας να βοηθήσουν; Έχει λιμάνια η Συρία, δεν πάνε προς τα εκεί μια βόλτα να τους υποδεχθεί ο ίδιος ο Άσαντ; Πόσο χειρότεροι είναι οι σημερινοί εμπλεκόμενοι στη σύγκρουση… ή μήπως η ευαισθησία ορισμένων είναι επιλεκτική;

Κι όλα αυτά, ενώ πολοί Άραβες και Ισραηλινοί βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο και όχι μόνο στην περίπτωση της Συρίας. Με μια διαφορά στη σημερινή κατάσταση, ότι το Τελ Αβίβ είναι πολύ πιο προσεκτικό και έχει πάρει από την αρχή του εμφυλίου σαφείς αποστάσεις, κι όποιος μιλάει για δράση μυστικών υπηρεσιών, ας μας πει πρώτα ποια υπηρεσία πληροφοριών της περιοχής είναι αμέτοχη.

Οι δε Άραβες, έχουν ορθάνοικτα κανάλια επικοινωνίας με το εβραϊκό κράτος και είναι καταφανές ότι στηρίζονται στη στρατιωτική του ισχύ για να προστατευθούν από το σιιτικό Ιράν, αφού όπως έχουμε εξηγήσει πολλάκις, η διαίρεση σουνιτών – σιιτών είναι πολύ πιο σημαντική, ενώ γνωρίζουν ότι τα θύματα των αραβοϊσραηλινών πολέμων είναι κλάσμα μπροστά στα θύματα των ενδοαραβικών αδελφοκτόνων συγκρούσεων.

Πηγή Defence-Point



Posted: 02 Sep 2013 01:00 AM PDT
«Οι αγρότες παγιδεύτηκαν με τα φωτοβολταϊκά σε ψεύτικες υποσχέσεις και σε οργανωμένες πρακτικές κατασχέσεις των σπιτιών και της γης τους»

Τη ληστεία που συντελείται σε βάρος των αγροτών - ιδιοκτητών φωτοβολταϊκών, τα περιουσιακά στοιχεία των οποίων κινδυνεύουν να κατασχεθούν λόγω της αδυναμίας καταβολής του έκτακτου τέλους εισφοράς για τα φωτοβολταϊκά πάρκα, στηλιτεύει με Ερώτησή του προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης ο Βουλευτής Επικρατείας των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Τέρενς Κουίκ.

Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης μετά την αποδέσμευση του καπνού από τις ενισχύσεις, την απαράδεκτη συμφωνία για τη μεταφορά του 50% των άμεσων ενισχύσεων στο πρόγραμμα Αλέξανδρος Μπαλτατζής και για να μετριάσει τις αντιδράσεις χιλιάδων καπνοπαραγωγών που βγήκαν στους δρόμους από όλη την Ελλάδα, φρόντισε να τους στρέψει στην επένδυση αγροτικών φωτοβολταϊκών με «δήθεν κρατικές εγγυήσεις».

Ήταν μία δήθεν διέξοδος για τους κατάφωρα αδικημένους παραγωγούς προϊόντων που η παραγωγή τους αποσυνδέθηκε από τις ενισχύσεις όπως τα καπνά ποικιλίας Βιρτζίνια, οι οποίοι μάλιστα πούλησαν τους φούρνους ψησίματος καπνού και τα εργαλεία επεξεργασίας και συλλογής και στράφηκαν στην εγκατάσταση φωτοβολταϊκών πάρκων, για τα οποία υποθήκευσαν τη γη και τα σπίτια τους, καθώς το απαιτούμενο κεφάλαιο ήταν μεγάλο (300.000 ευρώ τουλάχιστον).

Όπως αποκαλύπτει και το μέλος του Τομέα Αγροτικής Ανάπτυξης και Πολιτευτής Φθιώτιδας των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Βασιλική Δημητράντζου:

«Το 2012 η κυβέρνηση αποφασίζει να επιβάλλει «χαράτσι» σε όλα τα φωτοβολταϊκά πάρκα - της τάξης του 30% επί του ακαθαρίστου εισοδήματος- γεγονός απαράδεκτο, χωρίς να εξαιρεθούν φυσικά οι αγρότες που παγιδεύτηκαν από τις ψεύτικες υποσχέσεις και οργανωμένες πρακτικές «αρπαγής» των περιουσιών τους!

Η εισφορά μάλιστα αυτή είναι απαιτητή και δεν παρακρατείται από τα έσοδα των δικαιούχων, αφού σε πολλές περιπτώσεις οι πληρωμές καθυστερούν ή δεν πραγματοποιούνται καθόλου.

Κι επειδή το ποσό που υποχρεούνται να καταβάλλουν δεν επαρκεί για την κάλυψη των δανείων τους, κινδυνεύουν με κατάσχεση κατ' αρχήν τα πάρκα και τα χωράφια και έπειτα τα λοιπά υποθηκευμένα περιουσιακά στοιχεία τους όπως οι κατοικίες, γεγονός που γίνεται πραγματικότητα με τα πρώτα ειδοποιητήρια να είναι ήδη στα χέρια των αγροτών.

Επιπλέον η «δήθεν εγγυημένη τιμή πώλησης της κιλοβατώρας» πέφτει συνεχώς, με αποτέλεσμα τα έσοδα να μην επαρκούν για την πληρωμή των δανείων, μη εξασφαλίζοντας εισόδημα στους παραγωγούς οι οποίοι και δεν θα επιβιώσουν».

Σύμφωνα με καταγγελίες των ίδιων των αγροτών, με τα ειδοποιητήρια ζητείται να πληρωθούν άμεσα ποσά της τάξης 4.000 ευρώ σε χρονικό διάστημα μόλις πέντε ημερών, ειδάλλως τα περιουσιακά τους στοιχεία θα κατασχεθούν.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η εισφορά για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι 10%, ενώ οι μεγάλοι παραγωγοί δεν πληρώνουν καμιά εισφορά.

«Μήπως μαζί με την τρόικα, μεθοδεύσατε την εξαθλίωση όσων εσείς στρέψατε στα φωτοβολταϊκά, για να γίνουν εύκολη λεία και να χάσουν τις περιουσίες τους, ώστε να δοθούν σε ξένους μεγαλοεπενδυτές;», ερωτά τον αρμόδιο Υπουργό ο Τέρενς Κουίκ και ζητά ενημέρωση για τα κριτήρια βάσει των οποίων επιβλήθηκε η φορολογία στα αγροτικά φωτοβολταϊκά, τα οποία υποτίθεται ότι θα εξαιρούνταν-ειδικά σε πρώην καπνοπαραγωγούς- την ώρα μάλιστα που δεν έχουν πληρωθεί από τη ΔΕΗ για το ρεύμα που της πούλησαν.

Ακολουθεί το κείμενο της Ερώτησης

Προς τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Αθανάσιο Τσαυταρη
Θέμα: Κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων σε αγρότες – ιδιοκτήτες φωτοβολταϊκών

Κύριε Υπουργέ,

Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης μετά την αποδέσμευση του καπνού από τις ενισχύσεις, την απαράδεκτη συμφωνία για τη μεταφορά του 50% των άμεσων ενισχύσεων στο πρόγραμμα Αλέξανδρος Μπαλτατζής και για να μετριάσει τις αντιδράσεις χιλιάδων καπνοπαραγωγών που βγήκαν στους δρόμους από όλη την Ελλάδα, φρόντισε να τους στρέψει στην επένδυση αγροτικών φωτοβολταϊκών με «δήθεν κρατικές εγγυήσεις».

Οι εξαγγελίες του Υπουργού μιλούσαν για μία επένδυση η οποία θα απέδιδε τεράστια κέρδη στους αγρότες, πως η τιμή αγοράς του παραγόμενου ρεύματος ήταν εγγυημένη για είκοσι τουλάχιστον χρόνια, πως οι αγρότες επενδυτές δεν θα θεωρούνταν ελεύθεροι επαγγελματίες -οπότε και δεν υπήρχε το ενδεχόμενο φορολόγησής τους- και πως το απαιτούμενο κεφάλαιο προσφερόταν μέσω τραπέζης με ιδιαίτερα χαμηλά επιτόκια.

Ήταν μία δήθεν διέξοδος για τους κατάφωρα αδικημένους παραγωγούς προϊόντων που η παραγωγή τους αποσυνδέθηκε από τις ενισχύσεις όπως τα καπνά ποικιλίας Βιρτζίνια, οι οποίοι μάλιστα πούλησαν τους φούρνους ψησίματος καπνού και τα εργαλεία επεξεργασίας και συλλογής και στράφηκαν στην εγκατάσταση φωτοβολταϊκών πάρκων, για τα οποία υποθήκευσαν τη γη και τα σπίτια τους, καθώς το απαιτούμενο κεφάλαιο ήταν μεγάλο (300.000 ευρώ τουλάχιστον).

Όπως αποκαλύπτει το μέλος του Τομέα Αγροτικής Ανάπτυξης και Πολιτευτής Φθιώτιδας των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Βασιλική Δημητράντζου:

«Το 2012 η κυβέρνηση αποφασίζει να επιβάλλει «χαράτσι» σε όλα τα φωτοβολταικά πάρκα της τάξης του 30%- επί του ακαθαρίστου εισοδήματος- γεγονός απαράδεκτο, χωρίς να εξαιρεθούν φυσικά οι αγρότες που παγιδεύτηκαν από τις ψεύτικες υποσχέσεις και οργανωμένες πρακτικές «αρπαγής» των περιουσιών τους!

Η εισφορά μάλιστα αυτή είναι απαιτητή και δεν παρακρατείται από τα έσοδα των δικαιούχων, αφού σε πολλές περιπτώσεις οι πληρωμές καθυστερούν ή δεν πραγματοποιούνται καθόλου.

Κι επειδή το ποσό που υποχρεούνται να καταβάλλουν δεν επαρκεί για την κάλυψη των δανείων τους, κινδυνεύουν με κατάσχεση κατ' αρχήν τα πάρκα και τα χωράφια και έπειτα τα λοιπά υποθηκευμένα περιουσιακά στοιχεία τους όπως οι κατοικίες, γεγονός που γίνεται πραγματικότητα με τα πρώτα ειδοποιητήρια να είναι ήδη στα χέρια των αγροτών.

Επιπλέον η «δήθεν εγγυημένη τιμή πώλησης της κιλοβατώρας» πέφτει συνεχώς, με αποτέλεσμα τα έσοδα να μην επαρκούν για την πληρωμή των δανείων, μη εξασφαλίζοντας εισόδημα στους παραγωγούς οι οποίοι και δεν θα επιβιώσουν ούτως».

Σύμφωνα με καταγγελίες των ίδιων των αγροτών, με τα ειδοποιητήρια τους ζητούν να πληρώσουν άμεσα ποσά της τάξης 4.000 ευρώ σε χρονικό διάστημα μόλις πέντε ημερών, ειδάλλως θα προβούν σε κατασχέσεις.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η εισφορά για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι 10%, ενώ οι μεγάλοι παραγωγοί δεν πληρώνουν καμιά εισφορά.

Κατόπιν τούτων, ερωτάσθε κ. Υπουργέ:

1. Γιατί επιβάλλατε φορολογία στα αγροτικά φωτοβολταϊκά, τα οποία υποτίθεται ότι θα εξαιρούνταν-ειδικά σε πρώην καπνοπαραγωγούς-σύμφωνα με τις δεσμεύσεις του Υπουργείου επί της δικής σας κυβέρνησης;
2. Είναι δυνατόν να φορολογούνται οι επενδυτές, αγρότες και μη, επί των ακαθαρίστων εσόδων του πάρκου, τη στιγμή μάλιστα που πληρώνεται και η δόση των δανείων από αυτά τα χρήματα, πόσο μάλλον που αρκετοί από αυτούς δεν έχουν ακόμη πληρωθεί από τη Δ.Ε.Η. για το ρεύμα που της πούλησαν;
3. Μήπως εξαρχής, μαζί με την τρόικα, μεθοδεύσατε την εξαθλίωση όσων εσείς στρέψατε στα φωτοβολταϊκά, για να γίνουν εύκολη λεία και να χάσουν τις περιουσίες τους, ώστε να δοθούν σε ξένους μεγαλοεπενδυτές;
4. Είναι οι ενέργειές σας νόμιμες και συνταγματικές;

Ο Ερωτών Βουλευτής
Τέρενς-Νικόλαος Κουίκ



Posted: 02 Sep 2013 12:59 AM PDT
«Αισθάνομαι άνετα προχωρώντας χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ» στην επίθεση κατά της Συρίας, είπε ο Ομπάμα


Ρίγος φρίκης διαπέρασε τη σπονδυλική στήλη πολλών, όταν το Σαββατόβραδο, καρφωμένοι μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες, είδαν τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα να απευθύνει διάγγελμα προς τον αμερικανικό λαό και ουσιαστικά προς ολόκληρο τον κόσμο και να λέει μεταξύ άλλων: «Αποφάσισα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείεςπρέπει να αναλάβουν στρατιωτική δράση εναντίον στόχων του συριακού καθεστώτος... Αισθάνομαι άνετα προχωρώντας χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών»!

Είναι τρομερό να το ακούει αυτό κανείς από τον πρόεδρο της ισχυρότερης χώρας του πλανήτη: «Αισθάνομαι άνετα προχωρώντας χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ»! Πόσο γελοίο και υποκριτικό ακούγεται, όταν ο Ομπάμα στο ίδιο διάγγελμά του, λίγο παρακάτω, διακηρύσσει: «Από τις στάχτες του παγκοσμίου πολέμου χτίσαμε μια διεθνή τάξη και επιβάλαμε τους κανόνες που της έδωσαν νόημα», αναφερόμενος στο περιεχόμενο του ΟΗΕ! Μόνο που η θεμελιώδης απαίτηση της μεταπολεμικής τάξης πραγμάτων σε ό,τι αφορά το Διεθνές Δίκαιο από τα κράτη, όπως αποτυπώνεται στονΚαταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, είναι η απαίτηση «να απέχουν από την απειλή ή τη χρήση βίας εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας οποιουδήποτε κράτους».

Η χρήση βίας επιτρέπεται είτε για αυτοάμυνα είτε μόνον εφόσον εγκριθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας. Τι σχέση έχει αυτό με την ανατριχιαστική διατύπωση του Ομπάμα «αισθάνομαι άνετα προχωρώντας χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ»; Καμία απολύτως, προφανώς. Για ποια «διεθνή τάξη» και «επιβολή κανόνων που της έδωσαν νόημα» κάνει λόγο ο Ομπάμα, όταν ο ίδιος είναι αυτός που ποδοπατά προκλητικά τη «διεθνή τάξη» και τους «κανόνες» της;

Η αλήθεια είναι ότι το πού το πήγαιναν οι Αμερικανοί είχε φανεί και σε θεωρητικό - νομικό επίπεδο μία μέρα πριν, όταν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» κυκλοφόρησαν με ένα άρθρο που έφερε τον χαρακτηριστικό τίτλο «Βομβαρδίστε τη Συρία ακόμη και αν είναι παράνομο»! Συγγραφέας του άρθρου ήταν κάποιος Ιαν Χερντ, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο αμερικανικό πανεπιστήμιο του Νορθγουέστερν. «Από τη στιγμή που η Ρωσία και η Κίνα δεν θα βοηθήσουν, ο Ομπάμα και οι σύμμαχοι ηγέτες πρέπει να διακηρύξουν ότι το Διεθνές Δίκαιο έχει εξελιχθεί και ότι δεν χρειάζονται έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας για να επέμβουν στη Συρία», υποστηρίζει χωρίς περιστροφές ο κύριος καθηγητής. «Πρέπει να είναι καθαρό ότι αυτό εκπροσωπεί έναν νέο νομικό δρόμο», διακηρύσσει με κάθε σοβαρότητα. Δίνει μάλιστα και το σκεπτικό της πρότασής του: «Ο Λευκός Οίκος πρέπει είτε να υποστηρίξει ότι μια ''παράνομη αλλά δικαιολογημένη'' επέμβαση είναι καλύτερη από το να μην κάνει τίποτα, είτε να διακηρύξει ότι το Διεθνές Δίκαιο έχει αλλάξει - στρατηγική που εγώ αποκαλώ ''εποικοδομητική μη συμμόρφωση''.

Στην περίπτωση της Συρίας ψηφίζω υπέρ της δεύτερης επιλογής», γράφει ο Ιαν Χερντ στο άρθρο του στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Την ίδια ημέρα, Παρασκευή 30 Αυγούστου, χιλιάδες χιλιόμετρα ανατολικότερα, οι «Τάιμς» του Λονδίνου δημοσίευαν ένα άρθρο με τις ίδιες ουσιαστικά απόψεις. «Είναι νόμιμο να βομβαρδίσουμε τη Συρία; Η Ιστορία μάς λέει ότι δεν χρειάζεται η έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας», ήταν ο εξαιρετικά εύγλωττος υπότιτλος του σημαντικού αυτού άρθρου που υπέγραφε η Ρόζμαρι Ράιτερ. «Ο ΟΗΕ δημιουργήθηκε για να υψώσει φραγμούς εναντίον της παράνομης χρήσης βίας», έγραφε υποκριτικά η Αγγλίδα και συνέχιζε: «Είναι ζωτικής σημασίας, αν πρόκειται να έχει οποιοδήποτε νόημα η συλλογική ασφάλεια, να παραδεχτούμε ότι η απάντηση σε μια τέτοια πρόκληση δεν μπορεί να καθορίζεται αποκλειστικά από την αριθμητική των ψήφων του Συμβουλίου Ασφαλείας»!

Με άλλα λόγια, αν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν συμφωνεί με τους Αμερικανούς, οι Αμερικανοί κάνουν ό,τι θέλουν αυτοί, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια το Συμβούλιο Ασφαλείας! Εκτακτα! Την ίδια γραμμή υποστήριζαν και με το κύριο άρθρο τους οι «Τάιμς» του Λονδίνου την ίδια μέρα, αν και πιο... «τεχνοκρατικά», αποφεύγοντας την ωμή απαξίωση του ΟΗΕ. «Η μοναδική δυτική κυβέρνηση με δυνάμει αποφασιστικό ρόλο σε αυτή την κρίση είναι εκείνη των ΗΠΑ», έγραφαν. Αν η Ουάσινγκτον δεν επιτεθεί κατά της Συρίας, «η αξιοπιστία της ως συμμάχου στα μάτια του Ισραήλ, της Τουρκίας, της Ιορδανίας και άλλων ζωτικών παικτών της περιοχής θα υποστεί ζημιά, πιθανόν ανεπανόρθωτη... Το χειρότερο για την Αμερική σε αυτές τις ζοφερές περιστάσεις είναι να μην κάνει τίποτα και να στείλει το σαφές μήνυμα ότι οι προειδοποιήσεις της δεν σημαίνουν τίποτα», κατέληγαν.

www.kostasxan.blogspot.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΑΣ ΕΔΩ ΑΛΛΑ ΣΤΟ "ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ"

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.