Ας μιλήσουμε επιτέλους! 4-9-13

Ας μιλήσουμε επιτέλους!

---

• Αυξάνουν τα προβλήματα στην Ανατολική Μεσόγειο
• Η Γερουσία των ΗΠΑ ενέκρινε το σχέδιο επέμβασης στη Συρία
• Ομαδική παράκρουση των Τούρκων: «Διαλύστε τη Συρία»
• Καταστροφή του Χριστιανισμού - Αποκορύφωμα της «Αραβικής Άνοιξης»
• Η κρίση στη Συρία μεγαλώνει και απειλεί με γενικότερη ανάφλεξη
• Πούτιν προς Ομπάμα: «Καλό θα ήταν μην εκνευρίζεστε»
• Βρετανικό αεροπλανοφόρο στην Σούδα!
• Η Συρία, ο πόλεμος και το πετρέλαιο
• Η κρίση της Συρίας μεγάλος εφιάλτης της Άγκυρας
• Ο Σαμαράς απέτυχε ως διαπραγματευτής
• Οι ΗΠΑ θα επιτεθούν στη Συρία για να παρατείνουν τις σφαγές της Αλ Κάιντα
• Πιο χαμηλά, πιο χαμηλά!...
• Ελληνική δημοκρατία ή η διαστροφή της δημοκρατίας
• To Moskva κατεβαίνει στην Ανατολική Μεσόγειο
• Έχετε e-mail...
• Έφερε το ευρώ ανάπτυξη;
• End Game: Το αμφιλεγόμενο έγγραφο που αποκαλύπτει σχέδιο των τραπεζιτών για εξόντωση χωρών
• Το casus belli της Τουρκίας ευθεία απειλή πολέμου για την Ελλάδα
• Εθνικός Εξευτελισμός
• Στο στόχαστρο του Ερντογάν οι Ρομά της Τουρκίας
• Όροι Πούτιν για συμμετοχή της Ρωσίας στην επέμβαση στη Συρία
• Η «εναλλακτική ενημέρωση» «τρομοκρατεί» τους πραγματικούς «τρομοκράτες»
• Η Μοσάντ έδωσε τις "πληροφορίες" στις ΗΠΑ
• Η ανεμελιά έγινε πανικός
• Διπλωματική μάχη στις ΗΠΑ, πρόβα πολέμου στη Συρία

Αυξάνουν τα προβλήματα στην Ανατολική Μεσόγειο Posted: 04 Sep 2013 08:44 PM PDT Είτε παρέμβουν οι ΗΠΑ είτε όχι, η περιοχή ήδη βράζει    Tου  YURI M. ZHUKOV Περίληψη: Μέχρι στιγμής, η δημόσια συζήτηση για την παρέμβαση στη Συρία έχει επίκεντρο την έκταση της υπό αμερικανική ηγεσία στρατιωτικής επιχείρησης, και κατά πόσον το Κογκρέσο θα πρέπει να εμπλακεί σε αυτήν. Αλλά, ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί, ένα πράγμα είναι σίγουρο: η ανατολική Μεσόγειος - όπου διερευνητικές γεωτρήσεις εντόπισαν τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου και όπου ο ανταγωνισμός μεταξύ της Κύπρου, της Αιγύπτου, του Ισραήλ, του Λιβάνου, της Συρίας και της Τουρκίας είναι ήδη έντονος - θα γίνει λιγότερο σταθερή.   Μέχρι στιγμής, η δημόσια συζήτηση για την παρέμβαση στην Συρία έχει ως επίκεντρο το άμεσο πεδίο εφαρμογής και τους στόχους μιας υπό αμερικανική ηγεσία στρατιωτικής επιχείρησης, και το αν το Κογκρέσο των ΗΠΑ θα πρέπει να εμπλακεί στην υπόθεση. Αλλά ανεξάρτητα από το πόσο εξελιχθεί η πιθανή παρέμβαση και τα επακόλουθά της, ένα πράγμα είναι σίγουρο: η ανατολική Μεσόγειος - όπου διερευνητικές γεωτρήσεις εντόπισαν τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου, και όπου ο ανταγωνισμός για τα δικαιώματα αξιοποίησης αυτών των πόρων είναι ήδη έντονος [2] - θα γίνει λιγότερο σταθερή. Προς το παρόν, το λιγότερο κακό αποτέλεσμα φαίνεται να είναι μια παρατεταμένη στασιμότητα. Και αυτό είναι το πιο πιθανό αποτέλεσμα, τουλάχιστον σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες επιλέξουν πράγματι περιορισμένες στρατιωτικές επιθέσεις. Εξ ορισμού, τα τιμωρητικά χτυπήματα με πυραύλους cruise επιδιώκουν να αλλάξουν την στρατηγική τού αντιπάλου, χωρίς απαραίτητα να καταστρέφουν τις δυνατότητές του. Με το να αυξάνει το κόστος τής «κακής συμπεριφοράς» του - ας πούμε, με καταστροφές διαδρόμων απο-προσγείωσης και βομβαρδισμούς στο προεδρικό μέγαρο ή άλλων στόχων τού καθεστώτος – η καταναγκαστική αεροπορική δύναμη έχει σχεδιαστεί να κάνει τους στρατηγούς τού Άσαντ να το σκεφτούν δύο φορές πριν χρησιμοποιήσουν τακτικές γενικής βίας στο μέλλον. Αλλά, θα κάνει ελάχιστα για να σταματήσει τον πόλεμο. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τις επιπτώσεις ενός τέτοιου αδιεξόδου στην περιφέρεια της Συρίας, δεδομένου ότι οι επιπτώσεις αυτές αντιπροσωπεύουν μια συνέχιση της σημερινής κατάστασης. Με έναν μέσο όρο ανακοινωμένων θανάτων πάνω από 100 ημερησίως [3], η Συρία θα παραμείνει το πιο βίαιο μέρος στη Γη. Οι θρησκευτικές συγκρούσεις θα συνεχίσουν να εξαπλώνονται σε άλλα μέρη τού Λιβάνου και του Ιράκ. Οι ροές προσφύγων προς την Τουρκία και την Ιορδανία θα συνεχιστούν [4]. Και η Χεζμπολάχ και η συνδεδεμένη με την Αλ Κάιντα οργάνωση al-Nusra Front θα ασχολούνται με τον μεταξύ τους πόλεμο και όχι με το Ισραήλ ή τις Ηνωμένες Πολιτείες, αν και θα αποκτήσουν πολύτιμη εμπειρία μάχης κατά τη διαδικασία. Το ανθρώπινο κόστος αυτού του σεναρίου είναι συγκλονιστικό. Παρ' όλα αυτά, αν και ένα αδιέξοδο στην Συρία δεν θα ήταν χρήσιμο για τις οικονομίες της περιοχής, πιθανώς θα ήταν η λιγότερο επαχθής προοπτική για την εξερεύνηση φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο. Οι διερευνητικές γεωτρήσεις ξεκίνησαν στα ανοικτά των ακτών της Κύπρου το 2011 - το έτος κατά το οποίο ξέσπασαν εχθροπραξίες στην Συρία. Από τότε, οι εταιρείες ενέργειας έχουν προσαρμοστεί σε ένα επίμονα ασταθές περιβάλλον λειτουργίας, και έχουν προχωρήσει σε μεγάλα έργα. Αυτόν τον Ιούνιο, η ελληνοκυπριακή κυβέρνηση υπέγραψε ένα «μνημόνιο κατανόησης» (MoU, memorandum of understanding ) με δύο ισραηλινές εταιρείες γεωτρήσεων για την κατασκευή ενός τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Κύπρο, με την τελική συμφωνία να αναμένεται τον Δεκέμβριο [5]. Από τον Αύγουστο, η Itera, μια ρωσική εταιρεία αγωγών φυσικού αερίου, ήταν σε συνομιλίες με την Κύπρο [6] για τον εφοδιασμό τής χώρας με φυσικό αέριο, σε προσωρινή βάση, μέχρις ότου τα υπεράκτια έργα γίνουν παραγωγικά. Επιπλέον, από τη σκοπιά τού Ισραήλ, μια Συρία που βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο είναι λιγότερο πιθανό να υποστηρίξει με ισχυρό τρόπο αξιώσεις από τον Λίβανο - και τις απειλές τής Χεζμπολάχ - στα αποθέματα φυσικού αερίου στην αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) τού Ισραήλ. Και από την άποψη της Λευκωσίας, η Τουρκία που βρέθηκε αντιμέτωπη με τις επιπτώσεις τού πολέμου στη Συρία είναι λιγότερο πιθανό να αμφισβητήσει επιθετικά τη νομιμότητα της εξερεύνησης σε αμφισβητούμενα ύδατα τής Κύπρου. Οπότε, με πολλούς τρόπους, το αδιέξοδο στη Συρία επέτρεψε στα περιφερειακά ενεργειακά έργα να προχωρήσουν, αποσπώντας την προσοχή των παραγόντων της περιοχής που ήταν οι πιθανότεροι να τα εμποδίσουν. Ωστόσο, επειδή μια συνεχιζόμενη αιματοχυσία στη Συρία θα σηματοδοτήσει αποτυχία τής αμερικανικής στρατιωτικής επέμβασης, αν εμπλακεί, η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ισχυρές πολιτικές πιέσεις να κλιμακώσει τις στρατιωτικές της επιχειρήσεις πέρα από τα τιμωρητικά χτυπήματα, σε μια προσπάθεια να ανατρέψει την στρατιωτική ισορροπία υπέρ των ανταρτών. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με χτυπήματα πυραύλων Tomahawk εκτοξευμένους από αντιτορπιλικά και υποβρύχια, τα οποία δεν επαρκούν για να υποβαθμίσουν τις συμβατικές στρατιωτικές δυνατότητες του καθεστώτος. Αντ' αυτού, η ανατροπή τού καθεστώτος θα απαιτήσει μια σταθερή στρατηγική εκστρατεία βομβαρδισμών [7] για να εξουδετερώσει την συριακή αεράμυνα, ακολουθούμενη από στενή εναέρια υποστήριξη στις επαναστατικές δυνάμεις που μάχονται στο έδαφος. Οι προσπάθειες αυτές θα πρέπει να συνεχιστούν έως ότου οι αντάρτες καταλάβουν την πρωτεύουσα και εξαλείψουν τους τελευταίους θύλακες αντίστασης των καθεστωτικών. Καθώς η αεράμυνα του Άσαντ είναι πολύ πιο ισχυρή από όσο εκείνη του πρώην ηγέτη της Λιβύης, Μουαμάρ αλ-Καντάφι, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα είναι σε θέση να παίξουν το δεύτερο βιολί των Βρετανών και των Γάλλων στη Συρία, όπως έκαναν στη Λιβύη. Μια διευρυμένη επιχείρηση για την απομάκρυνση του Άσαντ από την εξουσία δεν θα είναι ανώδυνη ή εύκολη. Οποιοδήποτε στρατιωτικό χτύπημα σχεδόν σίγουρα θα συναντήσει αντίσταση από το σύστημα αεράμυνας της Συρίας και βλήματα κατά πλοίων, αν και οι δυνατότητες αυτές έχουν κάπως εξαντληθεί και δεν είναι πιθανό να έχουν κάποια επίδραση πέρα από το να κρατιέται η ναυτική δραστηριότητα μακριά από την ακτή. Για την αποτροπή μιας αμερικανικής κλιμάκωσης, ο Άσαντ θα μπορούσε να μπει στον πειρασμό να χρησιμοποιήσει την βασική εναπομένουσα πηγή μόχλευσης της ισχύος του – χτυπήματα με πυραύλους εναντίον του Ισραήλ. Σίγουρα, ήδη αποδυναμωμένος, ο συριακός στρατός που θα μάχεται ήδη τους αντάρτες και τις ΗΠΑ είναι απίθανο να ανοίξει ένα τρίτο μέτωπο επιτιθέμενος στο Ισραήλ. Αλλά μια τέτοια «προχωρημένη» και ριψοκίνδυνη κίνηση θα γίνει πιο πιθανή αν ο Άσαντ βρεθεί σε μια πιο απελπιστική κατάσταση. Η προοπτική μιας τέτοιας επίθεσης – αν και μικρή - έχει δημιουργήσει νέες απαιτήσεις για τις αμυντικές δυνάμεις τού Ισραήλ και νέους κινδύνους για τους πολίτες των ΗΠΑ και τα συμφέροντά τους. Για να αποτρέψει τη Συρία από το να κάνει μια τέτοια κίνηση, το Ισραήλ φέρεται να έχει ήδη αναπτύξει μια συστοιχία αντιπυραυλικής άμυνας Iron Dome [8] κοντά στο Τελ Αβίβ, και δοκίμασε στην Ανατολική Μεσόγειο το αντιπυραυλικό αμυντικό της σύστημα Arrow [9]. Ένα ακόμη εμπόδιο για την ανατροπή τού καθεστώτος, είναι ότι ο Άσαντ δεν είναι τόσο διεθνώς απομονωμένος όπως ο Καντάφι, και η συνθηκολόγηση της κυβέρνησής του είναι κάτι που εξωτερικοί παράγοντες, κυρίως το Ιράν και η Χεζμπολάχ, θα επιδιώξουν ενεργά να αποτρέψουν. Στην πραγματικότητα, το Ιράν και η Χεζμπολάχ ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο για την έκβαση του πολέμου από όσο η Δύση, κάτι που θα πρέπει να κάνει τις Ηνωμένες Πολιτείες να σταματήσουν και να σκεφθούν. Η έκταση της μελλοντικής εμπλοκής τής Μόσχας είναι πιο αβέβαιη. Παρά μια σειρά από πρόσφατες εντυπωσιακές ασκήσεις στην ανατολική Μεσόγειο [10], το ρωσικό ναυτικό δεν έχει μόνιμη παρουσία εκεί και δεν διαθέτει εξοπλισμό στην περιοχή ικανό να αντισταθμίσει τον έκτο Στόλο των ΗΠΑ. Η Μόσχα θα μπορούσε να επιχειρήσει μια πιο περιορισμένη επιχείρηση για να αποτρέψει περαιτέρω κλιμάκωση και να επανατροφοδοτήσει την Συρία μέσω της θάλασσας – επαναλαμβάνοντας μια πρακτική του Ψυχρού Πολέμου κατά τη διάρκεια των αραβο-ισραηλινών πολέμων [11]. Αλλά οι μεγάλες αποστάσεις και η έλλειψη τοπικών εγκαταστάσεων συντήρησης θα κάνουν μια τέτοια προσπάθεια δύσκολο να διατηρηθεί. Εν τω μεταξύ, αν η Ρωσία παρέμβει πάρα πολύ στη θάλασσα, οι Ηνωμένες Πολιτείες ίσως να χρησιμοποιήσουν την παρουσία της για να θέσουν μεγάλη πίεση στο Ισραήλ και την Κύπρο να αποφύγουν τη συνεργασία με την Ρωσία σχετικά με τα μελλοντικά ενεργειακά έργα. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ένας πολύ πονηρός ηγέτης για να ξεκινήσει μια επιχείρηση με τόσο υψηλό κόστος και χαμηλή πιθανότητα επιτυχίας. Όσο ικανοποιητική κι αν είναι ηθικά, μια νίκη των ανταρτών μπορεί να είναι για την ανατολική Μεσόγειο το πιο επικίνδυνο αποτέλεσμα από όλα. Μια τέτοια τροπή των γεγονότων θα ανοίξει ένα κενό ασφαλείας σε μια πλούσια σε πόρους και ήδη ασταθή περιοχή. Η πρόσφατη εμπειρία έχει επίσης δείξει ότι ομάδες τζιχαντιστών και σαλαφιστών σπάνια αποστρατεύονται μετά το τέλος ενός πολέμου. Έχοντας πάρει θάρρος και έχοντας αποκτήσει αντοχή στις μάχες, αυτοί οι περιπλανώμενοι ληστές προτιμούν να επεκτείνουν τον αγώνα τους σε άλλα θέατρα επιχειρήσεων - είτε πρόκειται για το Νταγκεστάν, το Μάλι, ή, σήμερα, την Συρία. Από τη σκοπιά τού Ισραήλ, επίσης, ένα καθεστώς με τον Άσαντ να ασχολείται με την εσωτερική ασφάλεια μπορεί να φαίνεται λιγότερο απειλητικό από έναν ακυβέρνητο χώρο στον οποίο θα κυριαρχούν σουνίτες αντάρτες. Παρ' όλα τα ελαττώματά του, ο Άσαντ - όπως και ο πατέρας του – υπήρξε ένας σχετικά προβλέψιμος και προσεκτικός αντίπαλος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους μπορεί να επιδιώξουν, επομένως, να μην αφήσουν τους τρομοκράτες να βρουν ασφαλή καταφύγια μετά την κατάρρευση του καθεστώτος, είτε με τη χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών ή με την ανάπτυξη επίγειων δυνάμεων. Αλλά, ακόμη και στην εξαιρετικά απίθανη περίπτωση που οι Ηνωμένες Πολιτείες ή τα τοπικά μέλη της συμμαχίας, όπως το Κατάρ, η Τουρκία ή η Σαουδική Αραβία θα ήταν πρόθυμοι να συμβάλουν με στρατεύματα στην σταθεροποίηση μετά τη σύγκρουση, οι πρόσφατες εμπειρίες στο Ιράκ και το Αφγανιστάν δεν είναι ενθαρρυντικές. Μια τέτοια προσπάθεια μπορεί να βοηθήσει τις προοπτικές τής ανάπτυξης των ενεργειακών πόρων στη λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου- κυρίως με τον αναπροσανατολισμό της στρατιωτικής δράσης των ανταρτών και των πιστών τού Άσαντ στο εσωτερικό, εναντίον των δυνάμεων κατοχής. Αλλά, η μικρή πιθανότητα εκδήλωσης μιας τέτοιας εξέλιξης, καθώς και το υψηλό κόστος τής επιτυχίας της, την καθιστούν μια αμφίβολη βάση για τη χάραξη πολιτικής. Μια τρίτη επιλογή είναι να καταλήξει η μάχη σε μια νίκη για το καθεστώς - το πιο πιθανό αποτέλεσμα εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν παρέμβουν. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, καθώς ο συριακός στρατός και η Χεζμπολάχ συνέχισαν να νικούν γύρω από βασικά αστικά κέντρα όπως το Quşayr και το Χαλέπι, η δυναμική ήταν σαφώς υπέρ της πλευράς του καθεστώτος. Σημαντικά τμήματα της χώρας πιθανόν να παραμείνουν έξω από τον έλεγχο της κυβέρνησης για μήνες και ίσως και χρόνια, αλλά αυτό δεν θα ήταν κάτι ασυνήθιστο για ένα εμφύλιο πόλεμο που είναι στις τελευταίες φάσεις του. Η πιθανότητα ενός ενδεχόμενου θριάμβου τού Άσαντ δεν θα πρέπει ακόμα να αποκλειστεί. Ακόμη και αν οι προσπάθειες της συμμαχίας όντως προοδεύσουν, οι αντάρτες δεν αποκλείεται να αποτύχουν να επωφεληθούν από την διεθνή επέμβαση. Μια αναγέννηση του καθεστώτος Άσαντ θα παρουσιάσει αναρίθμητες προκλήσεις στην ανατολική Μεσόγειο. Η περιφερειακή ισορροπία δυνάμεων θα στραφεί αποφασιστικά υπέρ του Ιράν και της Χεζμπολάχ, μια εξέλιξη που θα επιδεινώσει περαιτέρω τις θαλάσσιες προκλήσεις ασφαλείας που αντιμετωπίζει η ισραηλινή υπεράκτια ανάπτυξη φυσικού αερίου. Πολλοί - ίσως οι περισσότεροι - πρόσφυγες πιθανόν να αρνηθούν να επιστρέψουν στη Συρία, υπό το φόβο διώξεων. Στο εσωτερικό τής Τουρκίας, οι εγχώριες εντάσεις μεταξύ ενός κοσμικού τουρκικού στρατού και μιας ισλαμικής πολιτικής κυβέρνησης είναι πιθανό να κλιμακωθούν μετά από μια ξεκάθαρη ήττα στην εξωτερική πολιτική, η οποία θα δημιουργήσει κίνητρα για την Άγκυρα να εκμεταλλευτεί για πολιτικούς λόγους τις διαφωνίες σχετικά με το κυπριακό αέριο. Μια νίκη του Άσαντ είναι επίσης πιθανό να προκαλέσει μόνιμο πλήγμα στην αξιοπιστία των ΗΠΑ και την επιρροή τους στην περιοχή, καθώς και στην επιρροή τους στη διαμεσολάβηση σε περιφερειακές διαφορές. Είτε η συριακή σύγκρουση συνεχίζεται με τον σημερινό αδιέξοδο τρόπο είτε τελειώσει με νίκη των επαναστατών ή του Άσαντ, αρκετές εξελίξεις μοιάζουν εντελώς αβέβαιες. Η οικονομία τής περιοχής είναι έτοιμη να δεχθεί μεγάλο χτύπημα. Οποιαδήποτε κλιμάκωση στην Ανατολική Μεσόγειο θα κάνει ακριβότερη την λειτουργία των ενεργειακών εταιρειών εκεί, πιο επικίνδυνο τον διάπλου τής εμπορικής ναυτιλίας στα τοπικά ύδατα και πιο επικίνδυνα τα ταξίδια για τους τουρίστες. Η Κύπρος – η οποία παραπαίει λόγω μιας καταστροφικής τραπεζικής κρίσης, έχει μεγάλο βαθμό εξάρτησης από τον τουρισμό, και ελπίζει να κεφαλαιοποιήσει τα πρόσφατα υπεράκτια αποθέματα φυσικού αερίου που ανακαλύφθηκαν – όπως και άλλες παρόμοιες χώρες, θα αντιμετωπίσουν στο μέλλον πιο δύσκολες στιγμές. Η νότια Τουρκία θα γίνει επίσης ένας πιο επικίνδυνος τουριστικός προορισμός, ιδιαίτερα αν συνεχιστούν οι εκρήξεις παγιδευμένων αυτοκινήτων και άλλες βίαιες επιδράσεις από τη Συρία. Ορισμένες χώρες, όμως, μπορεί πράγματι να επωφεληθούν από την αστάθεια. Οι φόβοι ότι η επέμβαση θα μπορούσε να διαταράξει το ενεργειακό εμπόριο στον Περσικό Κόλπο, έχουν ήδη ωθήσει την τιμή του πετρελαίου στο υψηλότερο επίπεδο [12] εδώ και ενάμιση χρόνο. Με την παροχή βοήθειας για την ανακούφιση των δημοσιονομικών δεινών και με την διοχέτευση περισσότερων κονδυλίων για εγχώριες δαπάνες και επενδύσεις, οι υψηλές τιμές πετρελαίου είναι πιθανό να ενισχύσουν την δημοτικότητα ηγετών όπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν και να διευκολύνουν μια πιο διεκδικητική εξωτερική πολιτική - όπως συνέβη μετά την εισβολή στο Ιράκ το 2003. Όπως έγραψε ένας Ρώσος ειδικός, «οι ΗΠΑ θα αποκτήσουν ένα νέο πρόβλημα, και η Ρωσία νέα κέρδη [13]». Μια παρόμοια δυναμική μπορεί να υπάρξει και σε άλλους κολοσσούς τής ενέργειας, όπως το Ιράν, η Σαουδική Αραβία και τα Αραβικά κράτη του Περσικού Κόλπου. Οι περιφερειακοί εισαγωγείς ενέργειας, όπως η Κύπρος, το Ισραήλ και η Τουρκία δεν θα είναι τόσο τυχεροί. Οι διαταραχές των τιμών των εμπορευμάτων είναι απίθανο να αλλάξουν την ισορροπία δυνάμεων εντός της Συρίας, καθώς και οι δύο πλευρές λαμβάνουν υποστήριξη από μεγάλα κράτη πετρελαίου και φυσικού αερίου - το Ιράν και η Ρωσία προμηθεύουν την κυβέρνηση Άσαντ, και η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ προμηθεύουν τους επαναστάτες. Ωστόσο, απρόσμενα κέρδη, έστω και περιστασιακά, μπορεί να κλιμακώσουν την διαμάχη και στις δύο πλευρές, δεδομένου ότι θα δώσουν στους εκατέρωθεν πάτρωνες λιγότερα κίνητρα για να υποστηρίξουν μια ειρηνική διευθέτηση, και τα οικονομικά και πολιτικά μέσα για να συμβάλουν με επιπλέον βοήθεια. Εν τω μεταξύ, οι πολίτες της Συρίας θα συνεχίσουν να σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος. Όπως αποδεικνύεται από τις συγκρούσεις στη Σιέρα Λεόνε, την Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και αλλού, οι επαναστάτες με εξωτερική στήριξη ενδιαφέρονται λιγότερο για την απόκτηση τοπικής πολιτικής υποστήριξης. Το καθεστώς φάνηκε, επίσης, να ανησυχεί λιγότερο για τον πληθυσμό, και θα αντιμετωπίσει πιέσεις προκειμένου να κερδίσει όσα περισσότερα εδάφη μπορεί, όσο εξακολουθεί να έχει τις δυνατότητες για κάτι τέτοιο. Όπως έχει δείξει η εμπειρία του Κοσσυφοπεδίου [14], όλα αυτά μπορεί να αυξήσουν πολύ τις απώλειες αμάχων στο εγγύς μέλλον. Άσχετα με το ποιος θα κερδίσει τον πόλεμο, οι προβλέψεις για την Συρία είναι ζοφερές. Σε αυτό το σημείο, οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν το πρόβλημα όχι πώς να αποφευχθεί το χάος, αλλά πώς να το ανασχέσουν. Αν αποτύχουν να απαντήσουν στην προφανή χρήση χημικών όπλων από τη συριακή κυβέρνηση, τότε οι μελλοντικές αμερικανικές απειλές και οι «κόκκινες γραμμές» θα μετατραπούν σε μια φθηνή συζήτηση που θα μπορούσε εύκολα να αγνοηθεί. Η αμερικανική επιρροή στις μελλοντικές αντιπαραθέσεις για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν θα έχει μειωθεί κατά πολύ. Και είναι εξίσου ανησυχητικό ότι η αμερικανική αδράνεια θα κάνει τις κυβερνήσεις και τους αντάρτες στους μελλοντικούς πολέμους να έχουν λιγότερους λόγους να περιορίσουν την βία κατά των αμάχων. Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, η καλύτερη επιλογή για τις Ηνωμένες Πολιτείες - με την έννοια ότι είναι η λιγότερο κακή - φαίνεται να είναι μια περιορισμένη εκστρατεία τιμωρητικών πληγμάτων που τόσο έχει επικριθεί. Σίγουρα, μια τέτοια εκστρατεία δεν θα βάλει τέλος στο συριακό πόλεμο. Επίσης, είναι εξαιρετικά απίθανο να αλλάξει την συμπεριφορά των μαχητών, εκτός από την οριακή μείωση της βίας κατά του άμαχου πληθυσμού τής Συρίας, αν και ακόμη και αυτή η πιθανότητα είναι αβέβαιη. Αλλά, σε τελική ανάλυση, μια πολιτική που συντηρεί μια οριακή ισοπαλία θα προκαλέσει λιγότερη ζημιά στο πολιτικό και οικονομικό μέλλον της ανατολικής Μεσογείου - και θα κοστίσει πολύ λιγότερες ζωές - από ό, τι οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική λύση.   Ο YURI M. ZHUKOV [1] είναι συνεργάτης στο Πρόγραμμα Παγκόσμιας Κοινότητας και Ασφάλειας στο Κέντρο Weatherhead για τις Διεθνείς Σχέσεις, στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Πηγή

Η Γερουσία των ΗΠΑ ενέκρινε το σχέδιο επέμβασης στη Συρία Posted: 04 Sep 2013 07:49 PM PDT Η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της αμερικανικής Γερουσίας ενέκρινε απόφαση για στρατιωτική επέμβαση στη Συρία με δέκα ψήφους υπέρ και επτά κατά. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας θεωρείται νίκη του γερουσιαστή Robert Menendez, o oποίος κατάφερε να εξασφαλίσει την υπερψήφιση της πρότασης του Λευκού Οίκου. Η απόφαση κάνει λόγο για «περιορισμένη» στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, μέγιστης διαρκείας 60 ημερών με δυνατότητα παράτασης έως 90 ημέρες, σε κάθε περίπτωση χωρίς την ανάπτυξη χερσαίων δυνάμεων. Η έγκριση της απόφασης από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας ανοίγει τον δρόμο ώστε να υπάρξει ψηφοφορία επί αυτής στην Ολομέλεια του Σώματος, πιθανόν την επόμενη εβδομάδα. Είχε πρηγηθεί ενημέρωση των μελών της Επιτροπής από τον υπουργό Εξωτερικών John Kerry, τον υπουργό Άμυνας Chuck Hagel και τον Αρχηγό του Μικτού Επιτελείου, Στρατηγό Martin Dempsey. Απαντώντας σε ερώτηση του Ρεπουμπλικανού γερουσιαστή Michael McCaul, ο Kerry απέρριψε τον ισχυρισμό του ότι οι "εξτρεμιστές ισλαμιστές" αποτελούν την πλειοψηφία των αντάρτικων δυνάμεων στη Συρία και έκανε λόγο για 70.000 με 100.000 "αντικαθεστωτικούς", εκ των οποίων το 15-25% φέρονται να ανήκουν σε τέτοιες ομάδες. Από την πλευρά του, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Chuck Hagel δήλωσε ότι το κόστος μιας ενδεχόμενης στρατιωτικής επιχείρησης εναντίον της Συρίας, ακόμη και αν είναι περιορισμένη, θα ανερχόταν σε δεκάδες εκατομμύρια δολάρια. Εκπρόσωπος του Πενταγώνου είπε σήμερα ότι η επιχείρηση αυτή θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί με υπάρχοντες πόρους του υπουργείου Αμύνης και χωρίς να υποβληθεί αίτημα προς το Κογκρέσο προκειμένου να εγκριθεί πρόσθετη χρηματοδότηση. Yπενθυμίζεται ότι κατά την επιχείρηση UNIFIED PROTECTOR στη Λιβύη, το Αμερικανικό Ναυτικό εκτόξευσε 221 βλήματα Tomahawk, κόστους $1,2 δολαρίων έκαστο.

Ομαδική παράκρουση των Τούρκων: «Διαλύστε τη Συρία» Posted: 04 Sep 2013 12:57 PM PDT Ο Τούρκος πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ παραδέχτηκε ότι η Τουρκία και οι ΗΠΑ «ο στενότερος σύμμαχός της» δεν έχουν ίδιες απόψεις αναφορικά με το θέμα της Συρίας και μετά την χρήση χημικών κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων στην Δαμασκό. Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη Η πρώτη επίσημη τοποθέτηση του Τούρκου προέδρου μετά την απόφαση του Αμερικανού προέδρου να προσφύγει στην ετυμηγορία του Κογκρέσου, αναφέρει ότι ο Μπαράκ Ομπάμα κινείται μέσα στο πλαίσιο της πολιτικής παράδοσης των ΗΠΑ και συμπλήρωσε υπογραμμίζοντας σαφέστατα τη διαφωνία του με την καθυστέρηση της επίθεσης, λέγοντας ότι «εμείς ως μία γειτνιάζουσα χώρα έχουμε σίγουρα διαφορετικά συναισθήματα. Αυτοί (οι Αμερικανοί) βρίσκονται μακριά από την περιοχή και αντιλαμβάνονται τα πράγματα διαφορετικά» κατά συνέπεια «οι πολιτικές των δύο χωρών δεν είναι δυνατόν να συμπίπτουν συνεχώς». Το ενδιαφέρον είναι ότι οι «ανυπόμονες» και «πολεμοχαρείς» αυτές δηλώσεις έγιναν στο πλαίσιο της τελετής παράδοσης των διαπιστευτηρίων του νέου πρέσβη της Ρωσίας, Αντρέι Καρλόφ. Ο Τούρκος πρόεδρος στην ουσία δήλωσε ότι η καθυστέρηση της επίθεσης συμβαίνει επειδή ο Αμερικανός πρόεδρος αντιμετωπίζει «εσωτερικά προβλήματα». Το «defence-point.gr» σε μία προσπάθεια να διαγνώσει το πρόβλημα των Τούρκων αναφορικά με τη Συρία, είναι ότι για κάποιους – νεοθωμανικούς – λόγους έχουν πάθει… ομαδική παράκρουση, η οποία τους έχει κάνει να έχουν απολέσει μέρος της επαφής τους με την πραγματικότητα και εξηγούμε γιατί το λέμε αυτό: Πρώτον, πως είναι δυνατόν ένας Τούρκος πρόεδρος να προχωράει στις συγκεκριμένες δηλώσεις τη στιγμή που έχει συνάντηση με τον εκπρόσωπο από τη μόνη χώρα στον πλανήτη η οποία μπορεί με αξιώσεις να αντιμετωπίσει μία τέτοιου τύπου εξέλιξη στην περιοχή και φυσικά τη στιγμή που γνωρίζει ότι η χώρα αυτή για διαφόρους πολύ σημαντικούς γεωπολιτικούς, γεωπολιτισμικούς έως και ιστορικούς λόγους, έχει την Άγκυρα… «στη μπούκα του βαλλιστικού της πυραύλου» και κυριολεκτούμε. Πραγματικά αναρωτιόμαστε εάν στην Άγκυρα δεν αντιλαμβάνονται τι θα αντιμετωπίσουν εάν και εφόσον λειτουργήσουν τόσο απροκάλυπτα εχθρικά απέναντι στη Ρωσία με την οποία συνορεύουν στην Μαύρη Θάλασσα, ενώ όπως διαπιστώθηκε από τον τελευταίο πόλεμο στο Καύκασο μεταξύ της Ρωσία και της Γεωργίας – τον Αύγουστο του 2008 – οι δυο χώρες μπορούν με συνοπτικές διαδικασίες να αποκτήσουν… κοινά σύνορα. Δηλαδή, τόση εμπιστοσύνη στις δυνατότητές τους έχουν, ώστε να πιστεύουν ότι τίποτα δεν θα πάθουν επειδή είναι σημαντικότατοι εταίροι για τις ΗΠΑ, ή υποτιμούν τις αντιδράσεις τη Μόσχας σε ένα θέμα το οποίο έχουν αναγάγει σε «σημαία» της εξωτερικής τους πολιτικής ειδικά τα τελευταία δύο έτη; Δεύτερον, ας μας ενημερώσει η Τουρκία για το ποιες είναι οι «κάποιες φορές» οι οποίες δεν έχει τα ίδια συμφέροντα με τις ΗΠΑ και για το ποιες είναι οι πολλές φορές για τις οποίες τα συμφέροντα με την Ουάσιγκτον συμπίπτουν. Εάν κάποιος λάβει υπόψη του τις εξελίξεις των τελευταίων 10 ετών στην περιοχή μας, δηλαδή από τον Β' Πόλεμο του Κόλπου την άνοιξη του 2003 όπου και η Τουρκία – με υπαιτιότητα του σημερινού Τούρκου προέδρου – αρνήθηκε στις ΗΠΑ πρόσβαση στο τουρκικό έδαφος ώστε να ανοίξουν το βόρειο μέτωπο, κάτι το οποίο στοίχισε στις ΗΠΑ χρόνο, χρήμα και αίμα, ενώ στην Άγκυρα ένα de facto Κουρδικό κράτος. Ας μας ενημερώσει κάποιος ποιο ακριβώς είναι το μείζον θέμα στο οποίο οι ΗΠΑ και η Τουρκία είχαν απόλυτη ταύτιση απόψεων, αφού ακόμα και στην Αραβική Άνοιξη, τα συμφέροντα πλέον δείχνουν να μην είναι ταυτόσημα, με το παράδειγμα της Αιγύπτου να είναι ενδεικτικό, ενώ στο θέμα της «εκδημοκρατισμού» της χώρας, λίγο έλειψε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να χαρακτηριστεί ως… Καντάφι από την Δύση, με πρώτους και καλύτερους τους Αμερικανούς. Τρίτον, προσέξτε στο σημείο που η Τουρκία διαφωνεί με τις ΗΠΑ. Ενώ οι ΗΠΑ για την ώρα και επισήμως φέρονται να έχουν αποφασίσει την εμπλοκή τους με έναν απολύτως ελεγχόμενο τρόπο, δηλαδή την καταστροφή των χημικών οπλοστασίων και ίσως την εξισορρόπηση του πεδίου της μάχης έτσι ώστε να βρεθεί μία συμβιβαστική λύση μέσω διαπραγμάτευσης, αλλά με τον Άσαντ να αποτελεί «μέρος τη λύσης», η Τουρκία ζητάει την άμεση εμπλοκή σε έναν πόλεμο μεγάλης κλίμακας με στόχο την εξαφάνιση του καθεστώτος Άσαντ και τη δημιουργία δηλαδή ενός ισλαμιστικού κράτους – παρία το οποίο θα άγεται και θα φέρεται από την Νεοθωμανική Τουρκία, θα προωθεί το εξτρεμιστικό σουνιτικό ισλάμ και φυσικά δεν θα επιτρέψει στους Κούρδους της Συρίας να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους. Είναι προφανές, τι για το συγκεκριμένο σκοπό η Τουρκία θα ρισκάρει την ίδια της την ύπαρξη μέσω μίας άμεσης πολεμικής εμπλοκής, αλλά για να αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχίας, θα πρέπει να ΕΜΠΛΕΞΕΙ και τις ΗΠΑ με την ελπίδα να καθαρίσει την παρτίδα στη Συρία εύκολα και κυρίως να ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ την Ρωσία από το να την στοχοποιήσει. Με λίγα λόγια «μωραίνει Κύριος…», τα υπόλοιπα στις οθόνες μας λίαν προσεχώς. Πηγή Defence-Point

Καταστροφή του Χριστιανισμού - Αποκορύφωμα της «Αραβικής Άνοιξης» Posted: 04 Sep 2013 12:28 PM PDT Η πτώση του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Άσαντ θα σηματοδοτήσει το τέλος του χριστιανικού πολιτισμού όχι μόνο στη Συρία, αλλά και σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, - επισημαίνουν με ανησυχία οι ειδικοί. Ήδη σήμερα οι οπαδοί της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού στην περιοχή υπόκεινται σε σοβαρές διώξεις. Μετά τον Χριστιανισμό εδώ μπορεί να εξαφανιστούν όλες οι παραδοσιακές θρησκείες. Εκείνοι που διεξάγουν πόλεμο στη Συρία κατά του Μπασάρ Άσαντ, έχουν σχέση με διάφορες τρομοκρατικές οργανώσεις, π.χ., με την Αλ Κάιντα. Δεν αναγνωρίζουν τις αξίες καμιάς από τις θρησκείες εκτός από τη δική τους. Έτσι, όλοι, όσοι δεν συμμερίζονται τις απόψεις τους είναι «ξένοι» για αυτούς. Τέτοια γνώμη εξέφρασε στο ΡΣ «Η Φωνή της Ρωσίας» ο Μουφτής Φαρίντ Σαλμάν: - Η Αλ-Κάιντα είναι ένα από τα ισλαμιστικά κινήματα, το οποίο δεν θεωρεί τουςΧριστιανούς ως ανθρώπους. Από την άποψη των ριζοσπαστών ισλαμιστών, ούτε οι χριστιανοί, ούτε και οι Εβραίοι εκτός από το ότι δεν είναι εταίροι στο διαθρησκευτικό διάλογο, δεν είναι γενικά άνθρωποι. Παρόμοιο φαινόμενο βλέπουμε σήμερα στην Αίγυπτο. Μόλις οι Σαλαφιστές και οι «Αδελφοί μουσουλμάνοι» πήραν έστω και κάποια εξουσία από τον έκπτωτο τώρα Πρόεδρο Μούρσι, αμέσως ακολούθησαν οι διαθρησκευτικές συγκρούσεις στη χώρα με αποτέλεσμα οι περισσότεροι Χριστιανοί Κόπτες να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει σήμερα και στη Συρία. Ο Φαρίντ Σαλμάν είναι βέβαιος ότι σε περίπτωση που οι ισλαμιστές θα πάρουν την εξουσία στη Συρία, το σενάριο καταστροφής του Χριστιανισμού θα είναι πολύ πιο σκληρό απ' ό,τι ήταν για παράδειγμα, στο Ιράκ. - Αν οι διαθρησκευτικές σχέσεις στο Ιράκ ήταν καθαρά εταιρικές, στη Συρία όμως έχουν ανθρώπινο και ανθρωπιστικό χαρακτήρα. Συνεπώς η στάση των ισλαμιστών απέναντι στους Χριστιανούς είναι πολύ διαφορετική. Από την άποψη των ισλαμιστών, το κάθε τι που σχετίζεται με τον Χριστιανισμό, θα πρέπει να καταστραφεί. Είδα με τα μάτια μου, πως σήμερα ήδη στη Συρία καταστρέφεται όλη η χριστιανική κληρονομιά της χώρας. Οι δυτικές χώρες κηρύσσοντας πόλεμο εναντίον της κυβέρνησης Άσαντ, δεν σκέφτονται καθόλου ότι υπογράφουν με αυτό τον τρόπο τη θανατική ποινή για τον Χριστιανισμό στη Συρία. Παρόμοια γνώμη εξέφρασε και ο αναλυτής Αντζάρ Κούρτοφ: - Παρακολουθώντας τις δηλώσεις των δυτικών πολιτικών και τα δημοσιεύματα στον δυτικό Τύπο, δεν μπορώ να μην πω ότι τα θέματα που προβάλλονται σε σχέση με τη Συρία, σχετίζονται συνήθως με τις παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου απέναντι στον άμαχο πληθυσμό, ενώ τα διαθρησκευτικά προβλήματα αγνοούνται ή αποσιωπούνται εσκεμμένα. Αν οι πολιτικοί στις πρωτεύουσες του δυτικού κόσμου βεβαιώνουν ότι σκοπός τους στη Συρία είναι η αποκατάσταση της τάξης που θα ανταποκρίνεται στα υψηλά πρότυπα, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα πρέπει να δώσουν προσοχή και στην απότομη επέκταση της διαθρησκευτικής εχθρότητας. Κατά τη γνώμη πολλών ιστορικών και πολιτικών επιστημόνων, ακριβώς η παρουσία των Χριστιανών στη Συρία και τη Μέση Ανατολή ήταν ιδιόμορφος εγγυητής της διατήρησης και της εδραίωσης του παραδοσιακού πολιτισμένου Ισλάμ στην περιοχή. Πηγή

Η κρίση στη Συρία μεγαλώνει και απειλεί με γενικότερη ανάφλεξη Posted: 04 Sep 2013 12:01 PM PDT Η συριακή κρίση διαχέεται και κάποιοι εκ των πρωταγωνιστών της είναι αποφασισμένοι να αιματοκυλίσουν τον πλανήτη, προκειμένου να κατορθώσουν την επίτευξη των στόχων τους. Μάλιστα, έχει επίσημα πλέον καταρτισθεί μία ομάδα αρκετών κρατών, πολίτες των οποίων μετέχουν φέροντες όπλα και πολεμώντας στο πλευρό των ισλαμιστών τζιχαϊστών, ενώ ο ρόλος (στην ανατροπή του Άσαντ και στην μετατροπή της Συρίας σε ισλαμικό κράτος) άλλων κρατών -όπως η Τουρκία- δεν είναι πλέον ούτε καν προσχηματικός, αφού επίσημα η τελευταία με δηλώσεις του ίδιου της του πρωθυπουργού τάσσεται υπέρ της με κάθε τρόπο ανατροπής του σημερινού προέδρου της Συρίας. Πυρά όλων κατά της ρωσικής πρεσβείας στη Δαμασκό Η περιοχή της Δαμασκού, όπου βρίσκεται η πρεσβεία της Ρωσίας, δέχτηκε έντονα πυρά με όλμους, ανέφεραν υπάλληλοι της ρωσικής διπλωματικής αντιπροσωπείας στη Βηρυτό και τη Δαμασκό. Σήμερα το πρωί μεταξύ 08:00 – 10:30 τοπική ώρα μία περιοχή κοντά στην πρεσβεία δέχτηκε έντονα πυρά με όλμους. Συνολικά έπεσαν περίπου 20 όλμοι. Οι υπάλληλοι της πρεσβείας δεν τραυματίστηκαν, ενώ τραυματίστηκαν 7 ντόπιοι κάτοικοι. Σκοτώθηκε ένας άνθρωπος – ο πρωταθλητής της Συρίας στο τάε κβον ντο, ο 27χρονος Μοχαμάντ Αλί Νουμέχ. Η συγκεκριμένη επιθετική ενέργεια δηλώνει πως κάποιοι θέλουν να "φορτίσουν" ή να απειλήσουν τη Μόσχα, η οποία μέχρι στιγμής προσπαθεί να αποτρέψει μία μεγαλύτερη αιματοχυσία, προωθώντας τα όσα επιβάλλει το Διεθνές Δίκαιο. Η Τουρκία έτοιμη να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε συμμαχία κατά της Συρίας Ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε μία εκδήλωση άκρατου φιλο-αμερικανισμού και τασσόμενος υπέρ της δολοφονίας μουσουλμάνων της Συρίας, δήλωσε ότι η χώρα του θα υποστηρίξει οποιαδήποτε συμμαχία κατά της Κυβέρνησης της Συρίας – όπως μεταδίδει η λιβανική εφημερίδα Daily Star. «Δηλώσαμε, ότι είμαστε έτοιμοι να λάβουμε μέρος σε οποιοδήποτε συνασπισμό (εναντίον της Συρίας)» - αναφέρει το έντυπο επί λέξει τα λόγια του τούρκου Πρωθυπουργού. Η Τουρκία είναι έτοιμη να αποκρούσει, ανά πάσα στιγμή, ένα ενδεχόμενο πλήγμα από τη συριακή πλευρά – δήλωσε ο ίδιος. Εν τω μεταξύ, ο τούρκος Πρωθυπουργός δεν διευκρίνισε το κατά πόσο η συμμετοχή της Τουρκίας θα έχει στρατιωτικό χαρακτήρα. Η Συρία προειδοποιεί την Τουρκία και την Ιορδανία για απαντητικό πλήγμα Ο Υφυπουργός Εξωτερικών της Συρίας Φαϊζάλ αλ-Μιγντάντ έκανε έκκληση στις γειτονικές χώρες να απόσχουν από τη συμμετοχή σε στρατιωτική επιχείρηση των ΗΠΑ κατά της Δαμασκού. «Η Δαμασκός θα επιφέρει απαντητικό πλήγμα, όχι μόνο κατά του Ισραήλ, αλλά και κατά των γειτονικών χωρών -της Ιορδανίας και της Τουρκίας – εφόσον λάβουν, καθ΄ οιονδήποτε τρόπο, μέρος στην αμερικανική επιχείρηση» - δήλωσε ο Μιγντάντ. «'Οταν αρχίσει ο πόλεμος, κανείς δεν θα είναι σε θέση να ελέγξει την κατάσταση. Θεωρούμε ότι οποιαδήποτε επίθεση κατά της Συρίας, θα εξελιχθεί αναμφίβολα σε χάος σε όλη την περιοχή και, πιθανόν, και εκτός αυτής» -σημείωσε ο σύρος διπλωμάτης. Στο πλευρό των ισλαμιστών τζιχαϊστών πολεμούν πολίτες της Ουκρανίας και άλλων 82 χωρών Ο πρέσβης της Συρίας στο Κίεβο Μοχάμεντ Σαΐντ Ακίλ υποστηρίζει, ότι και πολίτες της Ουκρανίας πολεμούν στη Συρία στο πλευρό των αντικυβερνητικών δυνάμεων. «Μεταξύ των τρομοκρατών υπάρχουν εκπρόσωποι 83 χωρών, μεταξύ αυτών και από την Ουκρανία», - δήλωσε ο πρέσβης σε συνέντευξη Τύπου σήμερα Τετάρτη στο Κίεβο, απαντώντας σε ερώτηση, αν αληθεύει η πληροφορία σχετικά με τη συμμετοχή σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία Ουκρανών πολιτών, συγκεκριμένα Τατάρων της Κριμαίας. Ωστόσο, ο διπλωμάτης δεν μπόρεσε να κατονομάσει τον αριθμό αυτών των ανθρώπων. Ο Ακίλ εξήγησε, ότι οι μαχητές καίνε τα σώματα των σκοτωμένων, οπότε μετά είναι πολύ δύσκολη η διεξαγωγή τέτοιας στατιστικής. ΥΠΕΞ Ρωσίας: Τα πυρομαχικά κοντά στο συριακό Χαλέπι είχαν κατασκευαστεί χειροτεχνικά Τα πυρομαχικά που χρησιμοποιήθηκαν κοντά στο Χαλέπι δεν ήταν του τακτικού συριακού στρατού και είχαν κατασκευαστεί χειροτεχνικά, ενημέρωσε την Τετάρτη το ΥΠΕΞ της Ρωσικής Ομοσπονδίας, με βάση τα συμπεράσματα των Ρώσων ειδικών που ερεύνησαν το περιστατικό της χρήσης των πολεμικών δηλητηριωδών ουσιών στα προάστια του Χαλεπιού στις 19 Μαρτίου. «Τα χρησιμοποιημένα πυρομαχικά είχαν δημιουργηθεί χειροτεχνικά με βάση τον τύπο και τις παραμέτρους των μη κατευθυνόμενων πυραυλοκίνητων βλημάτων, που κατασκευάζονται στη Βόρεια Συρία από τη λεγόμενη ταξιαρχία Bashair al-Nasr», αναφέρεται σε σχόλιο του ΥΠΕΞ της ΡΟ σχετικά με την κατάσταση γύρω από την έρευνα της χρήσης των χημικών όπλων στη Συρία.

Πούτιν προς Ομπάμα: «Καλό θα ήταν μην εκνευρίζεστε» Posted: 04 Sep 2013 11:34 AM PDT Η Μόσχα προτείνει τη συζήτηση της γεμάτης ένταση κατάστασης στη Συρία στη σύνοδο κορυφής της G20. Αυτό δήλωσε ο πρόεδρος Πούτιν σε συνέντευξή του προς το Πρώτο κανάλι της ρωσικής τηλεόρασης και του αμερικανικού ειδησεογραφικού πρακτορείου Associated Press. Η σύνοδος κορυφής θα διεξαχθεί στις 5 και 6 Σεπτεμβρίου στην Αγία Πετρούπολη. Ο Πούτιν για άλλη μια φορά κάλεσε να περιμένουμε τα αποτελέσματα της εργασίας των εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ, οι οποίοι έχουν λάβει δείγματα από την περιοχή της Δαμασκού, όπου τάχα χρησιμοποιήθηκαν χημικά όπλα στις 21 Αυγούστου. Η θέση της Ρωσίας είναι θέση αρχών, υπογράμμισε ο Ρώσος πρόεδρος, και έγκειται στο ότι όποιος χρησιμοποίησε χημικά όπλα μαζικής εξόντωσης των ανθρώπων, διέπραξε έγκλημα. Αν υπάρχουν πειστικές αποδείξεις χρήσης χημικών όπλων στη Συρία, θα πρέπει να παρουσιαστούν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Προς το παρόν δεν υπάρχουν τέτοιες αποδείξεις, είπε ο πρόεδρος Πούτιν. Όταν θα παρουσιαστούν, τότε θα πρέπει να δράσουμε, συμπλήρωσε. Δεν υπερασπιζόμαστε αυτή την κυβέρνηση (του προέδρου Άσαντ). Υπερασπιζόμαστε τους κανόνες και τις αρχές του διεθνούς δικαίου, υπερασπιζόμαστε την σύγχρονη τάξη πραγμάτων, υπερασπιζόμαστε τη συζήτηση της πιθανότητας χρήσης δύναμης αποκλειστικά στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου. Αυτή είναι μια απόλυτη αξία. Όταν ζητήματα, τα οποία συνδέονται με τη χρήση βίας, αποφασίζονται εκτός των πλαισίων του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας, τότε υπάρχει ο κίνδυνος ότι δεν θα είναι αποφάσεις σύμφωνες με το δίκαιο και μπορούν να εφαρμοστούν από τον οποιονδήποτε και υπό οποιαδήποτε αφορμή. Ακόμη και στις ΗΠΑ υπάρχουν ειδικοί, οι οποίοι θεωρούν ότι οι αποδείξεις που παρουσίασε η κυβέρνηση δεν είναι πειστικές, και δεν αποκλείουν την πιθανότητα ότι την προβοκατόρικη αυτή πράξη την έκανε η αντιπολίτευση με στόχο να δώσει στους προστάτες της την αφορμή για την ένοπλη ανάμειξη. Στο μεταξύ, τα δείγματα που έλαβαν οι εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ στη Δαμασκό στις 4 Σεπτεμβρίου παραδόθηκαν σε ειδικούς του Οργανισμού για την απαγόρευση των χημικών όπλων στη Χάγη. Είναι το διεθνές όργανο εμπειρογνωμόνων με το μεγαλύτερο κύρος στο κόσμο, σε ό,τι αφορά τις στρατιωτικές δηλητηριώδεις ουσίες. Τα αποτελέσματα των αναλύσεων θα είναι έτοιμα όχι νωρίτερα από τρεις εβδομάδες. Μόνο μετά από αυτό θα μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα, θεωρεί ο Ρώσος πρόεδρος: Αν αποδειχθεί ότι είναι οι αντάρτες αυτοί που χρησιμοποιούν όπλα μαζικής καταστροφής, τι θα κάνουν οι ΗΠΑ τότε με τους αντάρτες; Τι θα κάνουν με τους αντάρτες οι χορηγοί τους; Θα σταματήσουν να τους εφοδιάζουν με όλα; Θαξεκινήσουν εναντίον τους στρατιωτικές επιχειρήσεις; Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης με τον Βλαντίμιρ Πούτιν η συζήτηση έφτασε και την πρόσφατη επίσκεψη του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα στη Μόσχα, η οποία ακυρώθηκε. Ο Ρώσος πρόεδρος σημείωσε ότι ο ίδιος, φυσικά, θα ήθελε πολύ να συζητήσει πολλά ζητήματα με τον αμερικανό ομόλογο του. Κατανοούμε ότι λόγω της θέσης της Ρωσίας σε ορισμένα ζητήματα στη διοίκηση των ΗΠΑ υπάρχει κάποιoς εκνευρισμός. Νομίζω πως καλά θα ήταν να μην εκνευρίζονται, αλλά να οπλιστούν με υπομονή και από κοινού να αναζητήσουμε τη λύση των προβλημάτων. Ο Πούτιν δήλωσε επίσης ότι δε βλέπει σε αυτή την ακύρωση της επίσκεψης καμία καταστροφή. Οι επαφές των υπουργείων και των άλλων υπηρεσιών ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και τη Μόσχα συνεχίζονται με μεγάλη επιτυχία. Όπως δήλωσε ο Ρώσος πρόεδρος, θα έχει σύντομα την ευκαιρία μαζί με τον πρόεδρο Ομπάμα να συζητήσουν πολύ πιο σημαντικά ζητήματα στο περιθώρια της συνόδου κορυφής της G 20 στην Αγία Πετρούπολη, η οποία θα πραγματοποιηθεί στο τέλος της εβδομάδας. Πηγή

Βρετανικό αεροπλανοφόρο στην Σούδα! Posted: 04 Sep 2013 10:45 AM PDT Πολύ αυξημένη είναι αυτές τις ημέρες η κίνηση στη  ναυτική βάση της Σούδας. Επίσης, στην βάση υπάρχει μεγάλη κινητικότητα ελικοπτέρων (τύπων που δεν τους διαθέτουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις), γεγονός που σημαίνει κατά την γνώμη μας προετοιμασίες για το κτύπημα στη Συρία το ερχόμενο διάστημα. Το πιο σημαντικό όμως είναι  ότι ο φακός έπιασε ένα μικρό αεροπλανοφόρο της Βρετανίας – βλέπετε καθαρά στο πίσω μέρος την σημαία του Πολεμικού Ναυτικού της Βρετανίας (κόκκινος σταυρός). Τι δουλειά έχει ένα επιθετικό όπλο στη Μεσόγειο, τη στιγμή που το βρετανικό κοινοβούλιο έχει πάρει απόφαση κατά των βομβαρδισμών στη Συρία; Είναι εμφανές ότι κοροϊδεύουν την κοινή γνώμη. Η παρουσία του βρετανικού αεροπλανοφόρου σημαίνει ότι προετοιμάζεται να πάρει μέρος όταν ληφθούν οι αποφάσεις και ενδεχομένως ξαναποφασίσει το βρετανικό κοινοβούλιο ή ο ΟΗΕ ή οι ΗΠΑ. Πηγή

Η Συρία, ο πόλεμος και το πετρέλαιο Posted: 04 Sep 2013 09:58 AM PDT Εάν στη δεύτερη εποχή της παγκοσμιοποίησης, η οποία πλήττεται επί πλέον από την κρίση υπερχρέωσης της Δύσης, προστεθεί μία δεύτερη πετρελαϊκή κρίση, ενδεχομένως από το σχεδιαζόμενο πόλεμο στη Συρία, έχουμε την άποψη ότι θα τελειώσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως η πρώτη – απότομα, ξαφνικά, απρόβλεπτα, με έναν 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο.    Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η εποχή της πρώτης παγκοσμιοποίησης (τέλη του 19ου αιώνα) τελείωσε ξαφνικά, απότομα και απρόβλεπτα, με το ξέσπασμα του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου. Λίγες ημέρες πριν, τα χρηματιστήρια λειτουργούσαν απρόσκοπτα – σταματώντας εντελώς τις συναλλαγές, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Μετά τον πόλεμο ακολούθησε η χρεοκοπία της Γερμανίας, η Μεγάλη Ύφεση, η άνοδος του ναζισμού, ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος κοκ. – με το ξεκίνημα της περιόδου της δεύτερης παγκοσμιοποίησης να τοποθετείται στη δεκαετία του 1970, όπου εγκαταλείφθηκε από τις Η.Π.Α. ο κανόνας του χρυσού, ενώ καταργήθηκαν σταδιακά οι έλεγχοι, καθώς επίσης οι «ρυθμίσεις» των χρηματοπιστωτικών αγορών. Η πρώτη μεγάλη κρίση της δεύτερης αυτής εποχής ήταν η πετρελαϊκή του 1973, η οποία κατέληξε στο κραχ του 1987 – όπου, μεταξύ άλλων, κατέρρευσαν οι τιμές στα διεθνή χρηματιστήρια. Η κρίση αυτή μπόρεσε τελικά να ελεγχθεί, επειδή το παγκόσμιο συνολικό χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό (ανάλυση), ήταν ακόμη σε φυσιολογικά επίπεδα – μίας τάξης μεγέθους του 180% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Ακολούθησαν πολλές άλλες «καπιταλιστικές κρίσεις», οι οποίες οφείλονταν κυρίως στην άναρχη, ασύμμετρη παγκοσμιοποίηση – στη ανεξέλεγκτη σύνδεση δηλαδή όλων των οικονομιών του πλανήτη μεταξύ τους, κυρίως μέσω του αχόρταγου, παρανοϊκού «χρηματοπιστωτικού κτήνους», καθώς επίσης των πολυεθνικών επιχειρήσεων. Προηγήθηκαν οι χώρες της Ν. Αμερικής, ακολούθησαν οι Ασιατικές (ενδιάμεσα είχαμε την τραπεζική κρίση στη Σκανδιναβία, κατέρρευσε ο κομμουνισμός, ενώ «άνοιξαν τα σύνορα» της Α. Ευρώπης και της Κίνας), το Μεξικό, η Ρωσία κλπ., μέχρι τη στιγμή που ξέσπασε η μεγαλύτερη κρίση όλων – η κρίση υπερχρέωσης του 2008, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα, δυστυχώς κλιμακούμενη. Η κρίση αυτή είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταπολεμηθεί – αφού τα χρέη της Δύσης είναι πλέον εκτός ελέγχου, έχοντας ξεπεράσει το 320% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Εάν λοιπόν σε αυτήν προστεθεί μία δεύτερη πετρελαϊκή κρίση, ενδεχομένως από το σχεδιαζόμενο πόλεμο στη Συρία, έχουμε την άποψη ότι, η δεύτερη εποχή της παγκοσμιοποίησης θα τελειώσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως η πρώτη – απότομα, ξαφνικά, απρόβλεπτα, με έναν 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο. - Η σύγκριση με το συντονισμένο εκ μέρους των Αράβων «μποϋκοτάζ» του 1973/80, το οποίο προκάλεσε την πετρελαϊκή κρίση τότε (αύξηση της τιμής του βαρελιού πετρελαίου από τα 3 $ στα 5 $ και στη συνέχεια στα 12 $ – περί το 400% δηλαδή) δεν είναι σωστή – αν και στην πρώτη εποχή της παγκοσμιοποίησης είχαμε μία ανάλογη εξέλιξη (με την αύξηση τότε της τιμής, καθώς επίσης της κατανάλωσης του πετρελαίου). Η σημερινή κατάσταση δεν συγκρίνεται με το 1973, επειδή οι χώρες της Μέσης Ανατολής δεν στηρίζουν το καθεστώς της Συρίας συλλογικά – ενώ η Σαουδική Αραβία, ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου στον πλανήτη, είναι με την πλευρά της Δύσης. Εν τούτοις, η τιμή του πετρελαίου παραμένει πολύ υψηλή – όχι μόνο λόγω της Συρίας. Ειδικότερα τα εξής: (α)  Η παγκόσμια ζήτηση είναι μεγαλύτερη, από την προσφορά – αφού η βιομηχανική παραγωγή στις Η.Π.Α. και στην Κίνα συνεχίζει να αυξάνεται, ενώ η Ευρώπη δεν έχει βυθιστεί ακόμη στην ύφεση. Επομένως, η ζήτηση πετρελαίου θα συνεχίσει να κλιμακώνεται στους μήνες που θα ακολουθήσουν - ενώ παρουσιάζονται προβλήματα στην παραγωγή, σε αρκετές χώρες (Νιγηρία, Βόρεια Θάλασσα κλπ.). (β)  Στη Μέση Ανατολή, η οποία έχει σχεδόν το 50% των παγκοσμίων αποθεμάτων (διάγραμμα Ι), υπάρχουν ήδη πολλές εστίες πολέμου – με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η παραγωγή σε αρκετές χώρες. Εκτός αυτού, οι εξαγωγές του Ιράν είναι περιορισμένες, λόγω του εμπάργκο που επιβλήθηκε από τη Δύση – ενώ οι «υποδομές» μεταφοράς και παραγωγής πετρελαίου στο Ιράκ δέχονται συνεχώς επιθέσεις. (γ)  Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στη Β. Αφρική. Από τη Λιβύη μεταφέρεται μόλις το 30% του παραγομένου πετρελαίου, λόγω απεργιών, καθώς επίσης προβλημάτων σε θέματα ιδιοκτησίας – ενώ στην Αίγυπτο, στην οποία ευρίσκεται το κανάλι του Σουέζ (πολύ σημαντικό για τη μεταφορά πετρελαίου), «οργιάζει» η βία, μετά την πτώση του καθεστώτος. ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ Ι: Παγκόσμια αποθέματα πετρελαίου Αν και η παραγωγή πετρελαίου λοιπόν εντάθηκε στο παρελθόν τόσο στις Η.Π.Α., όσο και στον Καναδά, έχοντας καλύψει σε κάποιο βαθμό την υφιστάμενη μείωση στη Μέση Ανατολή, είναι πολύ δύσκολο να ανταποκριθεί στις παγκόσμιες ανάγκες, εάν τυχόν υπάρξουν μεγαλύτερα προβλήματα – σαν αποτέλεσμα τυχόν διεύρυνσης του πολέμου, μετά από μία επίθεση στη Συρία. - ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ Τα τελευταία χρόνια, η τιμή του πετρελαίου ακολούθησε μία έντονη ανοδική πορεία – φθάνοντας στην τιμή ρεκόρ των 147 $ ανά βαρέλι, το 2008 (Διάγραμμα ΙΙ). ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΙΙ: Εξέλιξη της τιμής του πετρελαίου Φυσικά όλοι θυμόμαστε τι συνέβη εκείνη την εποχή – όπου η παγκόσμια οικονομία ήταν αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία της, μετά τη μεγάλη ύφεση του 1929. Δεν είναι λοιπόν καθόλου δύσκολο να υποθέσουμε τι θα μπορούσε να συμβεί σήμερα – εάν η τιμή του πετρελαίου αγγίξει ξανά ή ξεπεράσει το προηγούμενο ρεκόρ της, σαν αποτέλεσμα τυχόν «παρενεργειών» στην περίπτωση ενός πολέμου στη Συρία. Σε σχέση με τα παραπάνω, είναι σίγουρα σωστό να γνωρίζουμε τους κινδύνους, οι οποίοι θα μπορούσαν να προκύψουν στη Μέση Ανατολή – εξετάζοντας τις ποσότητες πετρελαίου, για τις οποίες είναι «υπεύθυνη» η κάθε χώρα εκεί, καθώς επίσης τους αγωγούς μεταφοράς τόσο του πετρελαίου, όσο και του φυσικού αερίου (πηγή: Spiegel). Ειδικότερα τα εξής: (α)  Τουρκία: Στην τουρκική πόλη Ceyhan φθάνουν δύο σημαντικοί αγωγοί: Ο αγωγός «Kirkuk-Ceyhan», μέσα από τον οποίο μεταφέρεται πετρέλαιο από το Ιράκ, καθώς επίσης ο αγωγός «Baku-Tblisi-Ceyhan», με πετρέλαιο από το Αζερμπαϊτζάν. Το πετρέλαιο φορτώνεται σε καράβια στο λιμάνι, το οποίο ευρίσκεται λίγα χιλιόμετρα μακριά από τις ακτές της Συρίας, σε έναν μικρό κόλπο - από τον οποίο διέρχονται καθημερινά 1,2 εκ. βαρέλια, με προορισμό τη Δύση. Υπάρχουν φόβοι σχετικά με τον αποκλεισμό του κόλπου, εάν τυχόν ξεσπάσει πόλεμος στη Συρία - κάτι που φυσικά είναι σχεδόν απίθανο, αφού φυλάσσεται τόσο από τουρκικά στρατεύματα, όσο και από αμερικανικά. (β)  Συρία:  Η παραγωγική δυναμικότητα της χώρας υπολογίζεται στα 380.000 βαρέλια την ημέρα – ποσότητα που καλύπτει μόλις το 0,4% των παγκοσμίων αναγκών. Η ποσότητα αυτή μειώθηκε στα 97.000 βαρέλια, μετά το ξεκίνημα του εμφυλίου πολέμου, αλλά δεν δημιούργησε κανένα πρόβλημα – ενώ η Συρία δεν διαθέτει σημαντικούς δρόμους μεταφοράς πετρελαίου. Θεωρητικά λοιπόν, οι κίνδυνοι εδώ είναι αμελητέοι. Εν τούτοις οφείλουμε να σημειώσουμε πως η Συρία αποτελεί το ιερό κράτος των Αράβων – γεγονός που σημαίνει ότι, μία επίθεση εναντίον της θα προκαλούσε βίαιες αντιδράσεις, εκ μέρους του αραβικού κόσμου (τρομοκρατικές επιθέσεις, ανταρτοπόλεμο κοκ,). (γ)  Ιράκ:  Σε περίπτωση πολέμου στη Συρία, θεωρείται ως η πλέον επικίνδυνη εστία πυρκαγιάς ολόκληρης της περιοχής – ενώ πρόκειται για ένα κράτος, το οποίο *ισοπέδωσαν εγκληματικά οι Η.Π.Α., αφενός μεν με στόχο τη λεηλασία του, αφετέρου την στρατηγική τοποθέτηση τους στη Μέση Ανατολή. Από το Ιράκ διέρχεται ο αγωγός «Kirkuk-Ceyhan» προς την Τουρκία (χάρτης εύφλεκτης περιοχής), η δυναμικότητα του οποίου είναι περί τα 1,6 εκ. βαρέλια πετρέλαιο – αν και η λειτουργία του εμποδίζεται πολύ συχνά από τρομοκρατικές επιθέσεις, με αποτέλεσμα τον Αύγουστο να έχουν διέλθει μέσω αυτού μόλις 110.000 βαρέλια ημερησίως. ΧΑΡΤΗΣ ΕΥΦΛΕΚΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ Εκτός αυτού, το Ιράκ είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός του ΟΠΕΚ μετά τη Σαουδική Αραβία, με 3,2 εκ. βαρέλια την ημέρα. Τυχόν διακοπή λοιπόν της τροφοδοσίας του πλανήτη από το Ιράκ θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα, αφού πολύ δύσκολα θα μπορούσε να καλυφθεί. Από εδώ συμπεραίνονται εύκολα οι πραγματικές αιτίες της επιδρομής των Η.Π.Α. – ενός πολέμου που έκανε επί πλέον πάμπλουτες ορισμένες κατασκευαστικές και εξοπλιστικές επιχειρήσεις της υπερδύναμης. Ολοκληρώνοντας, η «σιιτική» κυβέρνηση του Ιράκ υποστηρίζει τον πρόεδρο της Συρίας. Αντίθετα, η «σουνιτική» αντιπολίτευση υποστηρίζει τους αντιπάλους του – ενώ οι επιθέσεις τρομοκρατίας στη χώρα από την Αλ Κάιντα έχουν αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό. (δ)  Ιράν: Η χώρα είναι με την πλευρά του συριακού καθεστώτος, οπότε θεωρείται πολύ πιθανόν να αντιδράσει στρατιωτικά, σε μία ενδεχόμενη επέμβαση των Η.Π.Α. στην περιοχή – ενώ οι διαπραγματεύσεις που διεξάγονται, όσον αφορά την κατασκευή πυρηνικών όπλων εκ μέρους της, θα εμποδιστούν. Ή παραγωγική δυναμικότητα του Ιράν υπολογίζεται στα 3,7 εκ. βαρέλια ημερησίως, εκ των οποίων εξάγονται το ανώτατο 1,8 εκ. βαρέλια. Επειδή όμως η Ευρώπη, καθώς επίσης οι Η.Π.Α. έχουν επιβάλλει περιορισμούς στις εξαγωγές πετρελαίου από τη χώρα, με στόχο να εμποδίσουν το πυρηνικό της πρόγραμμα, η παραγωγή έχει μειωθεί στα 2,65 εκ., βαρέλια ημερησίως – οπότε επηρεάζεται ήδη η παγκόσμια αγορά πετρελαίου. Επομένως, τυχόν εμπλοκή του στον πόλεμο δεν θα έχει μεγάλες επιπτώσεις. (ε)  Ισραήλ:  Τόσο η Συρία, όσο και το Ιράν, καθώς επίσης η Hezbollah, έχουν απειλήσει με επίθεση τη χώρα, εάν τυχόν υπάρξει πόλεμος με τις Η.Π.Α. Σε μία τέτοια περίπτωση, το Ισραήλ θα «απαντούσε» – οπότε θα ξεσπούσε ένας τοπικός πόλεμος στην περιοχή, για τους κινδύνους του οποίου υπάρχουν πολλές προειδοποιήσεις. Φυσικά θα δημιουργούταν πρόβλημα στην εξόρυξη φυσικού αερίου (ανάλυση μας), το οποίο όμως δεν θα ήταν σημαντικό για τον πλανήτη – αν και στα πλαίσια του ενεργειακού πολέμου που μαίνεται (ανάλυση μας), κανένας δεν μπορεί να κάνει ασφαλείς προβλέψεις. (ζ)  Ο δρόμος του Hormuz (Χάρτης WP): Πρόκειται για τη σημαντικότερη περιοχή διέλευσης πετρελαίου παγκοσμίως – αφού καθημερινά διέρχονται έως και 17 εκ. βαρέλια από το στενό αυτό, το οποίο συνδέει τον περσικό κόλπο, με τον κόλπο του Oman. Στο πιο στενό του σημείο έχει μεν πλάτος 54 χιλ, αλλά οι διελεύσεις των πετρελαιοφόρων γίνονται από «διαδρόμους» πλάτους μόλις 3 χιλ. Το Ιράν απειλεί συχνά τη διεθνή κοινότητα με το μπλοκάρισμα του θαλασσίου αυτού δρόμου – ενώ το πολεμικό ναυτικό της χώρας θα μπορούσε πολύ εύκολα να το επιτύχει. Εάν τυχόν ξεσπούσε πόλεμος στη Συρία, οι απειλές θα ήταν πολύ πιο σοβαρές – με άμεσο αποτέλεσμα την μη ασφάλιση των πετρελαιοφόρων από τις ασφαλιστικές εταιρείες, τα οποία τότε θα έπρεπε να διασχίζουν το στενό με δικό τους ρίσκο (κάτι που πολύ δύσκολα θα αποφάσιζαν οι πλοιοκτήτες). Βέβαια, εάν τυχόν το Ιράν πραγματοποιήσει τις απειλές του, επειδή υπάρχουν εναλλακτικοί δρόμοι, καθώς επίσης μεγάλα αποθέματα πετρελαίου σε όλες τις χώρες, θα διαρκούσε αρκετά η έλευση αξεπέραστων προβλημάτων – ενώ η παρουσία ισχυρών αμερικανικών δυνάμεων στην περιοχή, μάλλον θα εμπόδιζε μία τέτοια εξέλιξη. Εν τούτοις, η τιμή του πετρελαίου θα αυξανόταν, βυθίζοντας τον πλανήτη στην ύφεση – η οποία, σε συνδυασμό με την υπερχρέωση της Δύσης, θα ήταν καταστροφική. ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΣΤΗ Β. ΑΦΡΙΚΗ Τυχόν διεξαγωγή πολέμου στη Συρία, θα μπορούσε να πυροδοτήσει αντιπαραθέσεις σε ολόκληρη την περιοχή της Μ. Ανατολής – συμπαρασέρνοντας ορισμένες χώρες της Β. Αφρικής, σημαντικές όσον αφορά το πετρέλαιο. Ειδικότερα τα εξής: (α)  Αίγυπτος:  Στη συγκεκριμένη χώρα ευρίσκεται ένα εξαιρετικά σπουδαίο στρατηγικό σημείο για τη θαλάσσια μεταφορά πετρελαίου – το κανάλι του Σουέζ. Μέσω του καναλιού, το οποίο συνδέει την Ερυθρά θάλασσα με τη Μεσόγειο, μεταφέρονται καθημερινά (στοιχεία του 2011) 800.000 βαρέλια πετρελαίου, καθώς επίσης 1,4 εκ. βαρέλια παραγώγων προϊόντων του. Εκτός αυτού, υπάρχει και ο αγωγός «Sumed», από τον οποίο μεταφέρονται καθημερινά 1,7 εκ. βαρέλια πετρελαίου. ΧΑΡΤΗΣ ΑΓΩΓΟΥ SUMED ΚΑΙ ΣΟΥΕΖ Αν και η Αίγυπτος είναι εναντίον μίας αμερικανικής επέμβασης στη Συρία, δεν θεωρείται πιθανή η εμπλοκή της – πόσο μάλλον το κλείσιμο της διώρυγας του Σουέζ ή του αγωγού, αφού έχει μεγάλη ανάγκη από το συνάλλαγμα που εισρέει.  Εν τούτοις, έχοντας τεράστια πολιτικά προβλήματα, παράλληλα με την de facto χρεοκοπία της, έχουν αυξηθεί οι κίνδυνοι τρομοκρατικών επιθέσεων – αν και ο στρατός της προστατεύει επαρκώς, αλλά με μεγάλο κόστος, τόσο το Σουέζ, όσο και τον αγωγό. (β)  Λιβύη:  Το πόσο σημαντική είναι η χώρα για το πετρέλαιο έγινε κατανοητό μετά τον εμφύλιο πόλεμο του 2011 και την επέμβαση της Δύσης – όπου η τιμή έφτασε γρήγορα στα 120 $ ανά βαρέλι, με τις χώρες του ΟΠΕΚ να συζητούν αγωνιωδώς για την αύξηση της δικής τους παραγωγής. Η εξόρυξη πετρελαίου βέβαια έχει ήδη αποκατασταθεί – αφού υπολογίζεται στα 1,5 εκ. βαρέλια ημερησίως, από 1,8 εκ. πριν την κατάρρευση του καθεστώτος. Εν τούτοις, εμφανίζονται συνεχώς νέα προβλήματα – απεργίες στα λιμάνια, αναταραχές κλπ. Εν τούτοις, το ενδεχόμενο πολέμου στη Συρία δεν φαίνεται πως θα μπορούσε να δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα στην περιοχή. - Η.Π.Α., ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΣΧΕΔΙΟ Οι **αιτίες του πολέμου που προγραμματίζεται με αφορμή τη Συρία δεν είναι φυσικά τα χημικά όπλα, τα οποία ενδεχομένως χρησιμοποιήθηκαν – ενώ έχουμε αναφέρει κάποιες, στο κείμενο μας «Κύπρος, ολική ανατροπή». Ουσιαστικά οι Η.Π.Α. αναζητούν ακόμη «σχέδιο» για την περιοχή – μετά την αποτυχία τους να λειτουργήσει η εγκληματική εισβολή τους στο Ιράκ ως «καταλύτης», για την κατάληψη ολόκληρου του αραβικού κόσμου. Μη έχοντας επί πλέον τη δυνατότητα να εισβάλλουν μέσω του ΔΝΤ, αφού οι περισσότερες χώρες της Μέσης Ανατολής δεν έχουν συνάψει δάνεια, καθώς επίσης αδυνατώντας να προωθήσουν το νεοφιλελευθερισμό (για παράδειγμα, η οικονομία της Σ. Αραβίας ελέγχεται κατά 84% από το κράτος), η μοναδική δυνατότητα που απομένει στην υπερδύναμη είναι η στρατιωτική επέμβαση – η οποία όμως θα μπορούσε να έχει πολλές παρενέργειες. Για παράδειγμα η Κίνα, η οποία είναι αντίθετη σε κάτι τέτοιο, έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει τεράστια οικονομικά προβλήματα στις Η.Π.Α. – αφού είναι ο μεγαλύτερος δανειστής τους. Απλά και μόνο πουλώντας μαζικά τα ομόλογα που διαθέτει, θα οδηγούσε την υπερδύναμη στα ανώτατα όρια της αντοχής της – τα οποία πολύ δύσκολα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει. Από την άλλη πλευρά, η Ρωσία έχει την απαιτούμενη στρατιωτική ισχύ για να εμποδίσει μία πιθανή επέλαση των Η.Π.Α. – ενώ ήδη ενισχύει το καθεστώς στη Συρία. Όσον αφορά δε τις αντιδράσεις της Γερμανίας, η Ρωσία θα μπορούσε με το «πάτημα ενός κουμπιού» να σταματήσει την τροφοδοσία της με φυσικό αέριο – με αποτέλεσμα να καταρρεύσει η Γερμανία σε χρόνο μηδέν. Επομένως, τα πράγματα για τις Η.Π.Α. δεν είναι καθόλου εύκολα – ούτε όσον αφορά τη σύναψη συμμαχιών, όπως αποδείχθηκε επίσης από την άρνηση της Βρετανίας να συμμετέχει (μία υπερχρεωμένη χώρα δεν μπορεί να κάνει πόλεμο). Βέβαια, η απόφαση στρατιωτικής επέμβασης σίγουρα δεν λαμβάνεται από την πολιτική ηγεσία της χώρας – γεγονός που τεκμηρίωσε η ξαφνική υπαναχώρηση του προέδρου, στον οποίο ανατέθηκε δυστυχώς για μία ακόμη φορά η «βρώμικη δουλειά». - ΕΠΙΛΟΓΟΣ   Η κατάσταση στην περιοχή μας είναι εξαιρετικά πολύπλοκη – ενώ ελλοχεύουν τεράστιοι κίνδυνοι τόσο για ολόκληρο τον πλανήτη, όσο και για την πατρίδα μας. Στα πλαίσια αυτά λοιπόν, οφείλουμε να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί, από κάθε πλευρά – κατανοώντας ακριβώς όλα όσα διαδραματίζονται. Υπάρχουν φυσικά και ευκαιρίες για την Ελλάδα – αφού, χωρίς καμία αμφιβολία, έχει αναβαθμισθεί σημαντικά η γεωπολιτική μας θέση. Απαιτείται όμως μία ικανότατη πολιτική ηγεσία, την οποία δυστυχώς δεν διαθέτουμε – μη εξαιρουμένης της αντιπολίτευσης. Πόσο μάλλον όταν αυτήν την εποχή, ως συνήθως κατ' εντολή των εισβολέων, συζητείται η διάλυση της εξοπλιστικής μας βιομηχανίας – παράλληλα με τη συνεχή αποδυνάμωση, ηθική και υλική, των ενόπλων δυνάμεων μας (ένα έγκλημα άνευ προηγουμένου). Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω, θα θέλαμε να απαντήσουμε σε ένα ανόητο ερώτημα, το οποίο ακούγεται όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό – στο γιατί δεν εμφανίζονται επενδυτές για την εξαγορά της  δημόσιας περιουσία μας, παρά το ότι προσφέρεται σε τιμές εκποίησης. Με τον τρόπο αυτό, όλοι όσοι υιοθετούν το παραπάνω ερώτημα θέλουν να αποδείξουν ότι, οι «σοκ και δέος» μέθοδοι του ΔΝΤ δεν είναι τόσο κακοί, όσο φαίνονται – παρά το ότι είναι αδύνατον να μην γνωρίζουν την εγκληματική προϊστορία του ταμείου. Η απάντηση φυσικά είναι πολύ απλή: Η καλύτερη στιγμή για να επενδύσουν οι εντολείς του ΔΝΤ είναι όταν «χύνεται αίμα» – και στην Ελλάδα δεν χύνεται ακόμη αίμα. Όταν τα πάντα θα έχουν «ισοπεδωθεί» και εντελώς «απαξιωθεί», όταν οι Πολίτες θα πάψουν να ενδιαφέρονται για τις ιδιωτικοποιήσεις, όταν η μοναδική φροντίδα των Ελλήνων θα είναι απλά το πώς θα επιβιώσουν, η τροφή δηλαδή, τότε θα εμφανισθούν ως δια μαγείας οι «πραγματικοί επενδυτές» – οι οποίοι, αφού θα λεηλατήσουν περαιτέρω την ιδιωτική περιουσία, θα οδηγήσουν την πατρίδα μας, σαν τη στυμμένη λεμονόκουπα, στη χρεοκοπία. Αμέσως μετά θα αρχίσουν να αγοράζουν την υπόλοιπη ιδιωτική περιουσία, καθώς επίσης τη δημόσια - επιβάλλοντας ακόμη περισσότερους «κεφαλικούς» φόρους. - Σημειώσεις κειμένου * Η εναλλακτική λύση, όσον αφορά το ΔΝΤ και τους στόχους που προσπαθεί να πλήξει η υπερδύναμη μέσω του Ταμείου, είναι η στρατιωτική επέμβαση – όπως αυτή στην πρώην Γιουγκοσλαβία και στο Ιράκ. Ίσως οφείλουμε να αναφέρουμε εδώ ότι, "το Ιράκ ήταν και εξακολουθεί να είναι μία χώρα με έναν πολιτισμό αρχαίο, όσο και η ιστορία της ανθρωπότητας – με άγρια, αντιιμπεριαλιστική υπερηφάνεια, με ισχυρά αραβικά εθνικιστικά συναισθήματα, καθώς επίσης με το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στην περιοχή (πολύ ανώτερο από πολλές Πολιτείες των Η.Π.Α.).   Εν τούτοις, καταστράφηκε και εξαθλιώθηκε, ενώ λεηλατήθηκε κυριολεκτικά από εκατοντάδες άθλιους «λαφυραγωγούς», οι οποίοι έσπασαν πανάρχαια αγγεία, απογύμνωσαν γυάλινες προθήκες και άρπαξαν χρυσά αντικείμενα - καθώς επίσης άλλες αρχαιότητες από το Εθνικό του Μουσείο, θέλοντας δήθεν να εγκαταστήσουν τη δημοκρατία". ** Η παγκόσμια κατανάλωση πετρελαίου ήταν, το 2010, 3.937,1 εκ. τόνοι – εκ των οποίων 833,6 κατανάλωσαν οι Η.Π.Α., 428,6 η Κίνα και 203,1 η Ιαπωνία (ακολουθούν η Ρωσία, η Γερμανία, η Ινδία, η Βραζιλία, ο Καναδάς, η Ν. Κορέα και η Γαλλία). Όσον αφορά την παραγωγή ήταν, το 2010, 3.945,4 εκ. τόνοι – το 2011 αυξήθηκε στους 3.995,6 εκ. τόνους. Οι Η.Π.Α., από 525,9 εκ. τόνους που παρήγαγαν το 1971, περιορίσθηκαν πλέον στους 352,9 τόνους, υποχρεωμένες πια να εισάγουν το 58% των αναγκών τους – ενώ πρώτη είναι η Σ. Αραβία, με 525,8 εκ. τόνους, ακολουθούμενη από τη Ρωσία με 511,4 εκ. τόνους (το 2010 και το 2009 ήταν πρώτη η Ρωσία). Πηγή Analyst

Η κρίση της Συρίας μεγάλος εφιάλτης της Άγκυρας Posted: 04 Sep 2013 09:25 AM PDT Η Τουρκία προβληματίζεται για τις επιπτώσεις μιας μεγάλης περιφερειακής σύρραξης  Του Νίκου Στέλγια Την στιγμή που η αμερικανική κυβέρνηση εντατικοποιεί τις προσπάθειες της για να λάβει το πράσινο φως από την Ουάσιγκτον για την επικείμενη επίθεση στην Συρία, η Άγκυρα προβληματίζεται για τις επιπτώσεις μιας μεγάλης περιφερειακής σύρραξης στα σύνορα της. Οι Τούρκοι αρθρογράφοι δεν κρύβουν τον έντονο προβληματισμό τους για τις εξελίξεις στην γειτονική Συρία. Η αρθρογράφος της αγγλόφωνης εφημερίδας «Today's Zaman», Λαλέ Κεμάλ υπογραμμίζει ότι, μέχρι στιγμής, η Τουρκία φιλοξενεί στο έδαφός της μισό εκατ. πρόσφυγες το οποίο έχει ήδη επιπτώσεις στην οικονομία της χώρας. Σύμφωνα με τον Υπουργό Ενέργειας, Τανέρ Γιλντίζ, η έκρυθμη κατάσταση στη Μέση Ανατολή οδήγησε σε αύξηση των τιμών του πετρελαίου το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα ένα πρόσθετο κόστος ύψους 300 εκ. δολαρίων για την Τουρκία. Ο καθηγητής Γκιονούλ Τολ, προβλέπει ότι ο αριθμός των προσφύγων θα αγγίξει το 1 εκατ. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι περισσότεροι πρόσφυγες δεν έχουν την πρόθεση να γυρίσουν πίσω στη Συρία, γεγονός που θα αλλάξει τον κοινωνικό χαρακτήρα της νοτιοανατολικής περιοχής της Τουρκίας. Η πολιτική της Τουρκίας που έστρεψε τον Άσαντ εναντίον της, περιόρισε τις επιλογές της Τουρκίας και παράλληλα υποβάθμισε την ασφάλειά της. Ο Άσαντ χρησιμοποιεί κάθε ευκαιρία προκειμένου να αποσταθεροποιήσει τα τουρκικά σύνορα, όπως για παράδειγμα, με το να ενισχύσει ομάδες που προβαίνουν σε βομβιστικές επιθέσεις στην Τουρκία, όπως η πρόσφατη επίθεση στο Ρεϊχανλί πριν από μερικούς μήνες. Στο μεταξύ, δεν χωρεί καμία αμφιβολία ότι ο Άσαντ χρησιμοποιεί τους Κούρδους της Συρίας προκειμένου να πλήξει την εύθραυστη διαδικασία ειρήνης. Η αρθρογράφος έχει την άποψη ότι μια εξωτερική πολιτική που δεν στηρίζει υπέρμετρα την αντιπολίτευση αλλά, αντιθέτως, αφήνει χώρο για ελιγμούς με στόχο έναν πιθανό διάλογο με τον Άσαντ, θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματική. Ο καθηγητής Τολ εκτιμά ότι η Συρία μπορεί να προκαλέσει τρομοκρατικές επιθέσεις στην Τουρκία και στο Ισραήλ μέσω μη-κρατικών δρώντων, όπως η Χεζμπολάχ, σε αντίποινα για μια αμερικανική επίθεση. Σε περίπτωση που ο Άσαντ διατηρηθεί στην εξουσία, θα κάνει ότι μπορεί προκειμένου να εκδικηθεί την Τουρκία για την στήριξη που έδωσε στην αντιπολίτευση. Ο Τζαφέρ Σολγκούν συμμερίζεται την άποψη της Κεμάλ ότι σε περίπτωση που οι ΗΠΑ επιτεθούν στη Συρία, η τελευταία θα εξαπολύσει βομβιστικές επιθέσεις στην Τουρκία που βρίσκεται στο πεδίο βολής της. Το καθεστώς Άσαντ αντί να υπερασπιστεί τους ισχυρισμούς που θέλουν την αντιπολίτευση να έχει κάνει χρήση χημικών, επικεντρώνεται στην πιθανότητα στρατιωτικής επέμβασης. Στο ίδιο κλίμα κινείται και ο Χασάν Κανμπολάτ, ο οποίος αναφέρει ότι εφόσον η Συρία και οι σύμμαχοί της δεν μπορούν άμεσα να χτυπήσουν τα δυτικά κράτη που συμμετέχουν στην επίθεση, τα γειτονικά κράτη θα γίνουν ο πρωταρχικός στόχος. Συρία και Ιράν μπορεί να θελήσουν να τιμωρήσουν Τουρκία, Ισραήλ και Ιορδανία για τη στάση τους. *Ο Νίκος Στέλγιας είναι ανταποκριτής της «Κ» στην Κωνσταντινούπολη Πηγή "Καθημερινή"

Ο Σαμαράς απέτυχε ως διαπραγματευτής Posted: 04 Sep 2013 08:58 AM PDT Ο κ. Σαμαράς απέτυχε. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως άλλον στιβαρό διαπραγματευτή. Πλησιάζει η ώρα της απόσυρσης. Το βασικό επιχείρημα του κ. Σαμαρά πριν τις εκλογές ήταν ότι ο ίδιος ήταν αποτελεσματικότερος διαπραγματευτής από τον Γ. Παπανδρέου και ότι θα διαπραγματευόταν αποφασιστικά τους όρους του μνημονίου με την τρόϊκα των δανειστών. Ε, λοιπόν, όχι μόνο απέτυχε προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά φτάσαμε στο σημείο, μετά από τόσες θυσίες του λαού, μετά από το κατά φαντασίαν «success story» και τους πανηγυρισμούς για επίτευξη του θρυλούμενου πρωτογενούς πλεονάσματος, οι δανειστές να γίνονται σκληρότεροι και να ζητούν το πλήρες ξεπούλημα της ίδιας της Ελλάδας. Γιατί άραγε; Στην περίπτωση της Συρίας, η παγκοσμιοποίηση (μέσω του Ομπάμα) θα κτυπήσει με πυραύλους τις αμυντικές γραμμές της, για να την διαλύσει ως ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα. Μην ξεχνάμε ότι πρώτη έσπευσε να δηλώσει συμμετοχή στην καταστροφή αυτής της χώρας, η ελληνική κυβέρνηση. Στην περίπτωση της Ελλάδας, η παγκοσμιοποίηση (μέσω της τρόϊκας) θα την κτυπήσει κλείνοντας τις αμυντικές της βιομηχανίες και αποσπώντας τη διοίκηση και διάθεση της ελληνικής δημόσιας περιουσίας στο εξωτερικό, για να την καταργήσει ως κυρίαρχη χώρα. Είναι πλέον καταφανέστατο ότι ο στόχος των δανειστών δεν είναι η σωτηρία της χώρας, αλλά η κατάργησή της. Όλα αυτά φυσικά για να γίνουν θα πρέπει να έχουν την υπογραφή του κ. Σαμαρά. Θα τα δεχτεί άραγε όλα αυτά ο διαπραγματευτής κ. Σαμαράς; Γνωρίζει πιστεύουμε και ο ίδιος πως αν δεν τα δεχτεί, τότε οι δανειστές μαζί με τα ντόπια παράσιτα, θα τον τελειώσουν πολιτικά με τον χειρότερο τρόπο. Αν πάλι τα δεχτεί, τότε θα τον τελειώσει πολιτικά η οργή του ελληνικού λαού. Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Σαμαράς απέτυχε. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως άλλον στιβαρό διαπραγματευτή. Πλησιάζει η ώρα της απόσυρσης. Πέτρος Χασάπης

Οι ΗΠΑ θα επιτεθούν στη Συρία για να παρατείνουν τις σφαγές της Αλ Κάιντα Posted: 04 Sep 2013 08:25 AM PDT Το ζήτημα της αμερικανικής "αξιοπιστίας" στη Συρία Του Κώστα Ράπτη Η στήριξη την οποία εξασφάλισε ο Barack Obama από τις ηγεσίες της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας στα δύο σώματα του αμερικανικού Κογκρέσου επί του νομοσχεδίου για την ανάληψη δράσης στη Συρία κάθε άλλο παρά τερματίζει το πολιτικό θρίλερ το οποίο εκτυλίσσεται αυτές τις ημέρες στη Ουάσιγκτον. Και αυτό διότι η κοινοβουλευτική ανταρσία έναντι των κομματικών ηγεσιών δείχνει να έχει βαθιές ρίζες, ιδίως στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, όπου η libertarian πτέρυγα, με επικεφαλής τον γερουσιαστή Rand Paul, εμφανίζεται ενισχυμένη, υποχρεώνοντας και πολλούς άλλους να ξανασκεφθούν τη στάση τους, ενόψει των κοινοβουλευτικών εκλογών του 2014 και των προεδρικών του 2016. (Με αντίστοιχο τρόπο, στον απόηχο της υπόθεσης Snowden, ο βουλευτής Amash πρωτοστάτησε στην παρ΄ ολίγον έγκριση τροπολογίας για την "χαλιναγώγηση" της NSA). Με "σολομώντειο" τρόπο, το επίμαχο σχέδιο θέτει ως μέγιστο χρονικό όριο στρατιωτικής εμπλοκής τις 90 ημέρες, προκειμένου να καθησυχασθούν όσοι ανησυχούν ότι οι αμερικανικές δυνάμεις θα συρθούν σε μία διαρκώς διευρυνόμενη αποστολή (mission creep), και βέβαια αποκλείει ρητά την κινητοποίηση χερσαίων δυνάμεων, ενώ ταυτόχρονα προβλέπει την ενίσχυση των ανταρτών στη Συρία, ώστε να ικανοποιηθούν από την άλλη πλευρά όσοι ζητούσαν, όπως ο γερουσιαστής McCain, μια περισσότερο "στρατηγική" προσέγγιση, που να τείνει προς την αλλαγή καθεστώτος στη Δαμασκό. Ωστόσο, οι απορίες που γεννούν οι αλλεπάλληλες αλλαγές τόνου και τακτικής από πλευράς της αμερικανικής κυβέρνησης τις τελευταίες δύο εβδομάδες παραμένουν. Σε ό,τι αφορά τον ίδιο τον Barack Obama είναι σαφές ότι επιχειρεί να καλύψει την απότομη μεταστροφή από την προηγούμενη στάση του (που προέκρινε την "επίδειξη σύνεσης" στη συριακή κρίση και τις πολυμερείς λύσεις), μεταθέτοντας μέρος της ευθύνης στο Κογκρέσο, ενώ την ίδια ώρα ο υπουργός Εξωτερικών John Kerry έχει αναλάβει να εκπέμπει μηνύματα περισσότερο πολεμοχαρή. Ο Αμερικανός πρόεδρος αντιμετωπίζει διπλό πρόβλημα αξιοπιστίας: από τη μια δεν μπορεί να εμφανίζεται ότι επιστρέφει στη "γραμμή Bush" αλλά από την άλλη δεν μπορεί να παραβλέψει την "κόκκινη γραμμή" που ο ίδιος έθεσε, εκτός κειμένου, σε δηλώσεις του τον Αύγουστο του 2012. Η κακοφωνία αυτή αποτυπώνει έναν πραγματικό διχασμό στους ηγετικούς κύκλους της Ουάσιγκτον, όπου, σύμφωνα με ρεπορτάζ της New Republic, το στρατόπεδο του "do less", με επικεφαλής τον αρχηγό του γενικού επιτελείου στρατηγό Martin Dempsey, κονταροχτυπιέται με τους φιλελεύθερους θιασώτες των μονομερών επεμβάσεων, όπως η σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Samantha Power. Αποτυπώνει επίσης τις αντίρροπες πιέσεις που ασκούν στους κοινοβουλευτικούς από τη μια τα δύο ισχυρά λόμπι της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ (που επείγονται να σπάσουν τον άξονα Ιράν-Συρίας-Χεζμπολλάχ) και από την άλλη ένα αποκαμωμένο εκλογικό σώμα, με διαθέσεις όλο και πιο απομονωτικές. Εξ ού και η επιχειρηματολογία που προβάλλεται για την αναγκαιότητα (εμφανούς) εμπλοκής στη Συρία επικεντρώνει όχι στην ανθρωπιστική "ευθύνη να προστατευθούν απειλούμενοι πληθυσμοί" (ο Βρετανός πρωθυπουργός David Cameron το δοκίμασε, με απογοητευτικά, ως γνωστόν, αποτελέσματα), αλλά στην ανάληψη "τιμωρητικής" (άρα περιορισμένης) δράσης για την παραβίαση των διεθνών κανόνων που απαγορεύουν τη χρήση όπλων μαζικής καταστροφής. Η "αξιοπιστία" των ΗΠΑ έναντι εχθρών και συμμάχων είναι εδώ το κύριο μήνυμα – με τον John McCain να προειδοποιεί ότι σε περίπτωση απορριπτικής ψήφου του Κογκρέσου οι επιπτώσεις θα είναι "καταστροφικές". Φυσικά, κάθε άλλο παρά έχουν απαντηθεί τα ερωτήματα σχετικά με τον αν στις 21 Αυγούστου υπήρξε στα περίχωρα της Δαμασκού χρήση αερίου σαρίν και από ποιόν. Αλλά ο πραγματικός λόγος για τον οποίο η Ουάσιγκτον άδραξε την ευκαιρία να παρέμβει, αφορά την ανάγκη να επανεξισορροπηθεί η κατάσταση στο πεδίο της μάχης, όπου οι δυνάμεις του Bashar al-Assad είχαν αρχίσει να αποκτούν ολοφάνερο πλεονέκτημα (η αποκατάσταση, μετά την υπόθεση Snowden, του κύρους των μυστικών υπηρεσιών, στις πληροφορίες των οποίων βασίζονται οι κατηγορίες κατά τις Δαμασκού, αποτελεί παράπλευρο όφελος). Με αυτή την έννοια, η αμερικανική στάση είναι λιγότερο αντιφατική από ό,τι δείχνει εκ πρώτης όψεως. Η γραμμή Obama τα τελευταία δυόμιση χρόνια απέβλεπε στην παράταση της αιματοχυσίας στην Συρία, προκειμένου καμία από τις αντιμαχόμενες πλευρές να μην αποκτήσει οριστικό προβάδισμα. Τυχόν επικράτηση του Assad θα ήταν απολύτως μη ανεκτή για τις ΗΠΑ, αλλά και η ένοπλη αντιπολίτευση, όπου κυριαρχούν πλέον οι τζιχαντιστές από όλο τον κόσμο, δεν είναι εφικτό, αλλά ούτε και επιθυμητό, να νικήσει. Πηγή

Πιο χαμηλά, πιο χαμηλά!... Posted: 04 Sep 2013 07:58 AM PDT Απολύσεις χωρίς αποζημίωση! Γιατί όχι; Σ' αυτήν την περίπτωση οι εργαζόμενοι θα πρέπει να 'ναι πολύ ευχαριστημένοι που δεν θα τους μαστιγώνουν κι από πάνω! Ισως -αν επικρατήσουν ωριμότερες σκέψεις- θα επιτρέπεται ή μάλλον θα επιβάλλεται να τους φτύνουν. Αλήθεια, ποιος είχε αυτήν τη φωτοδότρα (για όλη την ανθρωπότητα) φαεινή; O κ. Στουρνάρας; η Τρόικα; ο ΔΟΛ; ο κ. Φώτης Μπόμπολας; Ρητορικόν το ερώτημα. Διότι έχει ήδη λάβει απάντηση απ' όλες αυτές τις φίλιες δυνάμεις. Ο μεν κ. Μπόμπολας πρότεινε σε δημοσιογράφους να δουλεύουν με 800 € μεικτά συν έναντι απ' την αποζημίωση της μελλοντικής των απόλυσης! Χάρμα! Ο ΔΟΛ απέλυσε 30, θα απολύσει άλλους 30 κι εξήγγειλε τον εργασιακό θάνατο ακόμα 160 έως το τέλος του έτους! Χάρμα! Ο κ. Στουρνάρας αρνείται κάθε σκέψη για μείωση φόρων και πολύ περισσότερο κάθε σκέψη για μείωση των φόρων στο πετρέλαιο θέρμανσης! Χάρμα! Χάρμα χαρμάτων χαρμόσυνο! (Είδηση σε όλα αυτά θα ήταν ότι ο κ. Στουρνάρας σκέφτεται. Αυτό όμως θα αδικούσε την Τρόικα. Τις σκέψεις της οποίας ο κ. Υπουργός εφαρμόζει χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς να το σκέφτεται, χωρίς δισταγμό.) Με λαμπρά αποτελέσματα: το εισόδημα των μισθωτών να 'χει συρρικνωθεί κατά 45% μέσα σε τρία χρόνια, την ανεργία να χρειάζεται (αν όλα τα υπόλοιπα πάνε άριστα) 20-25 χρόνια για να επιστρέψει στο (επαχθές άλλωστε) όριο του 10% και την Ελλάδα να υφίσταται συντριπτικά κατάγματα σε κάθε τομέα λειτουργίας ενός κράτους. Απ' την υγεία έως την άμυνα. Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια εργασιακή ζούγκλα όπου κυβερνούν θηρία, ενώ οι άνθρωποι βρίσκονται στον πάτο της τροφικής αλυσίδας. Γορίλες, χιμπατζήδες και ουρακοτάγκοι νομοθετούν μειώσεις, περικοπές, υποβαθμίσεις, μια διαρκή εξίσωση προς τα κάτω, προς τον ξαφνικό θάνατο, προς την προμελετημένη εξαθλίωση. Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα πολιτικό φαρ ουέστ, όπου νόμος είναι ο αλιγάτορας,όπου ο κάθε Γκοντζίλας παραβιάζει τους θεσμούς, κυβερνάει όπως γουστάρει (Προεδρικά Διατάγματα), δεν ενημερώνει κανέναν (ο Πρωθυπουργός το Κοινοβούλιο) και σκαρώνει ό,τι του σκάει (ο κ. Βενιζέλος καινούργιο εκλογικόν νόμο στα μέτρα του όλου Μπενίτο). Η Ελλάδα έχει γίνει ένα σούργελο που μπορεί να της βγάζει τη γλώσσα ο κάθε Σταυρίδης, να τη μουρλαίνει με την ανικανότητά του ο κάθε Χάρης Θεοχάρης, να της σκάβει τον λάκκο ο κάθε Αδωνις Αδης Γεωργιάδης, ένα φιάσκο όπου οι Χρυσαυγίτες κλείνουν τα σύνορα όποτε γουστάρουν, που ξυλοκοπούν Σκοπιανούς οδηγούς τροχοφόρων και μπουγελώνουν βουλευτές άλλων κομμάτων, μια ζούγκλα νταβατζήδων, μια ορδή από μπαχαλομαχαλόμαγκες, που ντροπιάζουν τον πολιτισμό αυτής της χώρας. Ο κ. Σαμαράς έχει καταφέρει να κυβερνάει τη χώρα το περιεχόμενο της Λίστας Λαγκάρντ. Πλην όμως, είναι αναλώσιμος. Αναλώσιμος όσον και ο κ. Στουρνάρας. Κάποτε ο κ. Σαμαράς θα «απαλλάξει των καθηκόντων του» τον κ. Στουρνάρα, άλλο πουλέν θα βρεθεί να συνεχίσει την πολιτική των θηρίων στη ζούγκλα, εκτός κι αν «απαλλάξει των καθηκόντων του» τον κ. Σαμαρά ο λαός. Διακόπτοντας έτσι την αλληλουχία των τεράτων. Για την ώρα ο κ. Πρωθυπουργός είναι υπόλογος και λογοδοτεί μόνον σε όσους κατοικούν ασφαλείς μέσα στην περιφρουρημένη ζώνη της κάθε Λίστας Λαγκάρντ. Σ' αυτήν τη ζώνη λαμβάνουν χώρα οι μεγάλες μπίζνες - αν θα πάει το ΤΑΙΠΕΔ Λουξεμβούργο, ποιος θα φάει τα λιμάνια, ποιος θα κονομήσει απ' τα τραίνα, ποιος θα είναι ο βασιλιάς του τζόγου, ποια σχήματα θα νέμονται τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο, ποιοι θα φάνε τις γαίες, ποιοι θα απομυζούν τους ανθρώπινους πόρους -μια Κόζα Νόστρα με εθνικές περγαμηνές (υποτέλειας σε ξένους προστάτες)- αυτή είναι η Ελλάδα «εντός των τειχών». Μια προστατευμένη περιοχή, όπου διαμένουν οι καθωσπρέπει διαπλεκόμενοι και τα τσιράκια τους, γιάπηδες, λιγούρια δημοσιογράφοι, ασπόνδυλα, κουκουλοφόροι και γενίτσαροι - αυτή είναι η Ελλάδα με τις ραγισμένες σημαίες, τους απελπισμένους νέους και τους δολοφονημένους ποιητές. Ενα περίκλειστο γκέτο γκλαμουριάς που συνεχίζει απτόητο και χαζοχαρούμενο, ενώ γύρω του η επικράτεια έχει μετατραπεί σε κρανίου τόπο και αγρόν του Κεραμέως. Σε τόπο αποκολοκύνθωσης και αποψίλωσης των υποδομών του - ένα Μπρονξ, μια ζούγκλα όπου ο νόμος του ισχυρότερου επικρατεί όλο και πιο πολύ, σαν σ' έναν κόσμο κατεστραμμένων ονείρων, όπως εκείνοι της σκοτεινής επιστημονικής φαντασίας. «Οι ΗΠΑ δεν είναι κράτος. Είναι επιχείρηση», έλεγε ο Μπραντ Πιτ σε μια ταινία, ενσαρκώνοντας έναν πληρωμένο δολοφόνο. Τηρουμένων των αναλογιών, δεν ξέρω τι θα λέγαμε για την Ελλάδα, αλλά οι νεοφιλελεύθεροι, που, καθ' ομολογίαν των, αντιμετωπίζουν τη χώρα ως επιχείρηση, είναι οι πληρωμένοι δολοφόνοι της...   email: stathis@enikos.gr Του Στάθη από enikos

Ελληνική δημοκρατία ή η διαστροφή της δημοκρατίας Posted: 04 Sep 2013 07:45 AM PDT Έχουμε τώρα εδώ και δύο χρόνια που μιλάμε για το κατάντημα αυτής της Χώρας, την Εθνική Προδοσία από τους "Αρχοντες", αλλά δεν είπαμε τίποτε για την βάση του προβλήματος που είναι στραβό και από εκεί ξεκινάνε όλα. Η έννοια της λέξης Δημοκρατία είναι ξεκάθαρη ετυμολογικά και σημαίνει την επικράτηση του Δήμου με την ευρεία έννοια δηλαδή του Λαού. Αυτό σημαίνει ότι ο Λαός διορίζει τους εκπροσώπους του με τις εκλογές, ώστε να διαχειριστούν τις υποθέσεις του. Η λέξη βουλευτής, σημαίνει αυτόν που φέρει την βούληση και βέβαια όχι την δική του, αλλά εκείνων που εκπροσωπεί. Η λέξη Υπουργός σημαίνει εκείνος που θέτει τον εαυτό του υπό το έργο αυτόν που υπηρετεί, αυτά που θέλει ο Λαός και που εκφράζονται από τους εκπροσώπους του τους βουλευτές. Οταν λοιπόν ο Λαός εξαθλιώνεται χωρίς την θέλησή του, οι εκπρόσωποί του, δεν κάνουν καλά την δουλειά τους. Οι υπό το έργο εργαζόμενοι Υπουργοί δεν κάνουν αυτά τα οποία τους ανέθεσε να κάνουν οι εργοδότες τους, που είναι ο Λαός. Αρχοντας, σημαίνει αυτός που βρίσκεται στην αρχή, αυτός που προίσταται και αφού ακούσει αυτά που θέλουν οι άνθρωποι επί των οποίων προίσταται, τα λέει. Δηλαδή με δυό λόγια, ο Λαός είναι ο εργοδότης των βουλευτών και των Υπουργών, καθώς και του Πρωθυπουργού. Κατά συνέπεια δεν μπορεί ο κάθε εργαζόμενος να εργάζεται ενάντια στον εργοδότη του, γιατί θα απολυθεί. Αυτή είναι η Δημοκρατία. Τι σχέση όμως έχει η πραγματικότητα με τις παραπάνω αλήθειες;  Καμιά. Μαζεύτηκαν ένα τσούρμο επιτήδιοι και είπαν στον εργοδότη Λαό. - Θέλουμε δουλειά να μας διορίσεις να σε εκπροσωπούμε. Τις συνθήκες εργασίας μας, θα τις καθορίσουμε εμείς γιατί εσύ δεν ξέρεις. Θέλουμε λοιπόν ασυλία δηλαδή να είμαστε υπεράνω των νόμων που εμείς θα φτιάξουμε εσύ δεν ξέρεις, θέλουμε παχυλούς μισθούς που θα βάλουμε τους Δικαστές να τους καθορίζουν κι εμείς θα προσαρμόζουμε τις αμοιβές μας κάθε φορά με αυτούς. Θέλουμε κόμματα που εμείς θα φτιάξουμε και που εσύ θα χρηματοδοτείς, θέλουμε να στέκεσαι προσοχή μπροστά μας και να κάνεις ότι σου λέμε και όχι να κάνουμε εμείς ότι μας λες εσύ. Εμείς θα αποφασίζουμε για το τι εσύ χρειάζεσαι και όχι εσύ, δεν ξέρεις. Θέλουμε να νομοθετούμε κατά τα κέφια μας εσύ δεν ξέρεις. Ούτε Συνταγματικό Δικαστήριο θα φτιάξουμε για να μπορείς να προσφεύγεις κάθε φορά που δεν θα σου αρέσει ένας νόμος. Αυτό είναι όρος απαράβατος, αλλιώς φεύγουμε και βγάλτα πέρα μόνος σου. Θα έχουμε το δικαίωμα να φτιάχνουμε Συντάγματα και εκλογικούς νόμους, όπως εμείς νομίζουμε, εσύ δεν ξέρεις. Οποτε ερχόμαστε στα χωριά σου να μιλήσουμε, θα τσακίζεσαι να έρχεσαι να μας ακούς και θα χειροκροτάς, ότι μπαρούφα και αν σου λέμε. Εσύ δεν θα σκέφτεσαι δεν ξέρεις. Θα σκεφτόμαστε εμείς για σένα. Θα σου φτιάξουμε και Δημόσια Διοίκηση για να εξυπηρετείσαι όπως την θέλουμε εμείς, με τα δικά σου παιδάκια τα οποία εσύ θα πληρώνεις. Για να πάρουμε όμως τα παιδάκια σου, θα κάνεις ότι σου λέμε, γιατί αλλοιώς θα σε βάζουμε στον μαυροπίνακα. Λοιπόν τι λες; Θα μας δώσεις δουλειά;  Η πρότασή μας είναι πολύ συμφέρουσα για σένα. Τέτοια ευκαιρία δεν θα βρείς πουθενά. Και εμείς τους δώσαμε δουλειά. Τους δώσαμε ότι μας ζήτησαν. Και τώρα που πρέπει να τους στείλουμε όλους στον πατέρα τους τον διάολο, επειδή δεν κάνουν ούτε αυτά τα στοιχειώδη που θα έπρεπε να κάνουν, με όλες τις δουλοπρεπείς για εργοδότες δεσμεύσεις, καθόμαστε ακόμη και τους λέμε "εξουσίες". Και αναρωτιόμαστε γιατί φτάσαμε εδώ. Είναι πολύ απλό. Γιατί ακόμη δεν έχουμε καταλάβει πως εμείς είμαστε οι εργοδότες και αυτοί είναι οι εργαζόμενοί μας. Εμείς είμαστε οι αφεντάδες και αυτοί είναι οι ασυνεπείς.  Και αντί να τους ελέγχουμε εμείς, μας ελέγχουν αυτοί, με την μέθοδο της δήθεν συμμετοχής μας από τις κομματικές οργανώσεις βάσης, μέσα από τις οποίες μας κατευθύνουν την σκέψη και το θέλημα. Κατάλαβες ηλίθιε Λαέ ποιός φταίει γι αυτά που τραβάς σήμερα;  ΕΣΥ και ΜΟΝΟΝ ΕΣΥ ΒΛΑΜΕΝΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕ ΛΑΕ που τρέχεις ακόμη από πίσω τους. Εσύ που κάνεις απεργίες και μιλάς ακόμη για εκλογές αντί να πάρεις τα όπλα και να τους διώξεις από την Επιχείρησή σου που λέγεται Ελλάδα. Εσύ που διορίζεις τα παιδιά σου στην Διοίκησή τους και την Αστυνομία τους και κάθεσαι να σε βαράνε. Είσαι άξιος της μοίρας σου, γιατί κάθε Λαός, είναι άξιος των Ηγετών του. Ιάκωβος Τίγκας

To Moskva κατεβαίνει στην Ανατολική Μεσόγειο Posted: 04 Sep 2013 07:25 AM PDT Τεταμένη φαίνεται πως είναι η κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο με τον Άσαντ και τον υπουργό Εξωτερικών της Συρίας από τη μία να εκτοξεύουν απειλές κατά Τουρκίας-Ιορδανίας και από την άλλη τη Μόσχα να στέλνει στην περιοχή την ναυαρχίδα της Μαύρης Θάλασσας, το πυραυλοφόρο καταδρομικό του ρωσικού στόλου, «Moskva». Σύμφωνα με το πρακτορείο Ιντερφάξ, το ρωσικό πολεμικό ναυτικό στέλνει το μεγαλύτερο πυραυλοφόρο καταδρομικό του στην ανατολική μεσόγειο, επικαλούμενο στρατιωτική πηγή. Το πλοίο θα ενταχθεί στον ρωσικό στόλο που βρίσκεται ήδη στην περιοχή, σε περίπου δέκα ημέρες, σύμφωνα με την ίδια πηγή, η οποία δε θέλησε να κατονομαστεί. Αξίζει να σημειωθεί πως η Μόσχα είχε ανακοινώσει την ένταξη του «Moskva» στο ρωσικό στόλο στη Μεσόγειο από τις 29 Αυγούστου. Ωστόσο, πριν από λίγες ημέρες η Ρωσία έστειλε και ένα αναγνωριστικό πλοίο στην Ανατολική Μεσόγειο. Ειδικότερα, το αναγνωριστικό πλοίο Priazovye έφυγε από τη ρωσική ναυτική βάση στη Σεβαστούπολη αργά την Κυριακή, σε μια αποστολή να «συγκεντρώσει πληροφορίες στην περιοχή για την κλιμακούμενη κρίση», σύμφωνα με το δημοσίευμα του πρακτορείου Ιντερφάξ, που επικαλείται στρατιωτική πηγή που δεν κατονομάζει. Όμως το ρωσικό υπουργείο Άμυνας αρνήθηκε να σχολιάσει. Το δημοσίευμα του Interfax αναφέρει ότι το Priazovye θα επιχειρεί ξεχωριστά από τη μόνιμη ναυτική μονάδα στη Μεσόγειο, σε μια ανάπτυξη δυνάμεων για την οποία ο πρόεδρος Πούτιν δήλωσε πως είναι απαραίτητη για την προστασία συμφερόντων εθνικής ασφάλειας. Την ίδια στιγμή το συριακό καθεστώς συνεχίζει να εκτοξεύει απειλές κατά πάντων. Σήμερα, ο υπουργός Εξωτερικών, Faisal Mikdad, κάλεσε τις γειτονικές χώρες, Τουρκία-Ιορδανία, να μη συμμετάσχουν στις επιχειρήσεις του αμερικανικού στρατού κατά της Συρίας. Μάλιστα προειδοποίησε πως η Δαμασκός θα αντεπιτεθεί όχι μόνο κατά του Ισραήλ, αλλά και κατά της Άγκυρας και του Αμμάν, εάν πάρουν μέρος στην επέμβαση κατά της Συρίας. Πηγή

Έχετε e-mail... Posted: 04 Sep 2013 06:58 AM PDT Η χώρα δουλεύει τέλεια! Σαν ηλεκτρονικός υπολογιστής. Κομπιούτερ! Γι αυτό και κυβερνάται πλέον με e-mail! Την εντολή της έστειλε η τρόϊκα με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: ''Εντέλεστε να κλείσετε άμεσα τις αμυντικές σας βιομηχανίες ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ και ΕΑΣ, και να πετάξετε στον δρόμο τους εργαζόμενους χωρίς καμία αποζημίωση! Επίσης εντέλεστε να μας κρατάτε συνεχώς ενήμερους για τις ενέργειές σας. Αλλιώς, δόση δεν έχει! '' ''Επίσης τις παπαριές που ψιθυρίζει ο ''πρωθυπουργός'' σας περί μείωσης του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης, να τις ξεχάσετε! Έχουμε ενημερώσει σχετικά το τσουτσέκι μας το Στουρνάρι, να του κόψει τον βήχα. Αλλιώς, δόση δεν έχει!'' ''Α, και να μην το ξεχάσουμε! Δώστε σε κείνον τον εθνικό εργολάβο καμιά δεκαριά εκατομμύρια δάνειο, γιατί ζορίζεται το παιδί με κείνη την εκδοτική εταιρεία που έχει, και του την έχετε βάλει στην κατηγορία ''υπό επιτήρηση'' στο χρηματιστήριο!  Ρεμπεσκέδες. Αλλιώς, δόση δεν έχει!'' Μετά απ' όλα αυτά, υπερήφανος που είμαι Έλλην, θα 'θελα να συναντήσω άλλη μιά φορά τον ''πρωθυπουργό'' μούρη με μούρη. Θα 'θελα να του εκφράσω την βαθειά μου σιχασιά και αηδία, φτύνοντάς τον κατάμουτρα! Αν όμως όλα αυτά είναι μιά καλοστημένη παράσταση για να πεί ''όχι'' στην τρόϊκα και να γίνει λαϊκός ήρωας, τότε θα 'θελα να τον φτύσω δυό φορές! Έτσι κι αλλιώς για φτύσιμο είναι... Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"

Έφερε το ευρώ ανάπτυξη; Posted: 04 Sep 2013 06:28 AM PDT Με την εύγλωττη αποτυχία των πολιτικών λιτότητας στην Ευρωζώνη, η επιστροφή στα εθνικά νομίσματα φαίνεται σαν μια λογική εναλλακτική προοπτική, υποστηριζόμενη τελευταία πέρα από τους συνήθεις Sinn και Krugman και από τον Munchau.   Λεω λογική, με την έννοια ότι το "παιχνίδι" με το νόμισμα αποτελεί ακόμα μια ελεύθερη παράμετρο, μαζί με τις δημοσιονομικές και συναλλαγματικές, στη διαχείριση της οικονομίας. Όσο περισσότερες οι παράμετροι, τόσο περισσότερες και οι δυνατότητες άσκησης οικονομικής πολιτικής προς μια επιθυμητή κατεύθυνση. Αυτό στα textbooks. Στην πραγματικότητα, η αλλαγή νομίσματος, ιδιαίτερα αν επιχειρείται μονομερώς, εγκυμονεί κινδύνους, τους οποίους, όσο καλά προετοιμασμένη και να είναι μια κυβέρνηση είναι δύσκολο να τους σταθμίσει επακριβώς.   Πολλά έχουν ειπωθεί για το ευρώ και τα ευεργετικά του αποτελέσματα στις οικονομίες των χωρών που το υιοθέτησαν. Όποιον και να ρωτήσετε αν το ευρώ έφερε ανάπτυξη, η απάντηση θα έρθει χωρίς δεύτερη σκέψη και θα είναι θετική. Φυσικά, η απάντηση αυτή είναι η σωστή, αλλά, για λόγους πληρότητας, χρειάζεται και μια δεύτερη ερώτηση, για το πώς τα πήγαν, λόγου χάρη, και οι χώρες που σνομπάρισαν το ευρώ.   Κι εδώ κρύβεται μια μικρή και αναπάντεχη έκπληξη, διότι οι χώρες της Ευρώπης που κράτησαν τα δικά τους νομίσματα τα πήγαν καλύτερα! Oh Yes!   Αυτό φαίνεται στο παρακάτω διάγραμμα που απεικονίζει τους ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης στο χρονικό διάστημα 2000-2007 (προ κρίσης) των 12 χωρών με ευρώ, σε σχέση με 11 χώρες που παρέμειναν εκτός. Η διαφορά είναι εμφανής, με τις χώρες εκτός Ευρωζώνης να τα πηγαίνουν σαφώς καλύτερα καθ΄ολη την οκταετία.   So far so good!    Έρχεται όμως το επόμενο διάγραμμα για να μάς βάλει σε κάποιες σκέψεις. Εδώ έχουμε πάλι τους ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης, υπολογισμένους ανά τρίμηνο, των 16 χωρών της Ευρωζώνης, των 7 χωρών εκτός ευρώ και των ΗΠΑ για το χρονικό διάστημα της κρίσης (2008-2013).   Τι παρατηρούμε;   Πρώτον,  ότι και οι τρεις ομάδες χωρών επηρεάζονται με τον ίδιο σχεδόν τρόπο από την κρίση. Δεύτερον, ότι μετά τα χειρότερα του 2009 υπάρχει μια γρήγορα ανάκαμψη για όλες τις ομάδες, η οποία όμως συνοδεύεται από μια δεύτερη βουτιά μόνο για τις ευρωπαικές χώρες. Οι ΗΠΑ, εν αντιθέσει, με τα αλλεπάλληλα QE φαίνεται να ξεφεύγουν οριστικά, παρ' όλα τα σκαμπανευάσματα. Και τρίτον, οι χώρες εκτός ευρώ τα καταφέρνουν λιγάκι καλύτερα από αυτές της Ευρωζώνης και ο λόγος είναι ότι δεν χρειάστηκε να πιουν από το πικρό ποτήρι της λιτότητας. Αν δε, από τις χώρες εκτός-ευρώ εξαιρέσουμε το Ην. Βασίλειο, με την εν πολλοίς άσκοπη απο τη μεριά του υιοθέτηση της λιτότητας, η συμπεριφορά των υπολοίπων εκτός ΕΖ χωρών παρουσιάζεται αρκετά καλύτερη.   Παρ' όλα αυτά όμως, η δυνατότητα ελέγχου των νομισματικών ισοτιμιών από τα κράτη εκτός Ευρωζώνης, δεν βοήθησε στην αποφυγή της ύφεσης, και η άνακαμψη επίσης, δεν φαίνεται να είναι τέτοια που να γέρνει αναμφίβολα τη ζυγαριά προς την κατεύθυνση εγκατάλειψης του κοινού νομίσματος.   ΥΓ. Τα διαγράμματα είναι από το άρθρο του John Weeks (Εconomist and Professor Emeritus at SOAS, University of London):  'Join The Euro? Yes, For Lower Growth' που δημοσιεύτηκε εδώ. Πηγή Cynical

End Game: Το αμφιλεγόμενο έγγραφο που αποκαλύπτει σχέδιο των τραπεζιτών για εξόντωση χωρών Posted: 04 Sep 2013 05:58 AM PDT Larry Summers και το μυστικό "End Game" Memo Αν τό εγγραφο του 1990 είναι γνήσιο αποδεικύεται ή συνομωσία τών τραπεζιτών για τήν ληστεία τών κρατών που μέσα σε αυτά είναι και η Ελλάδα. Με τον Greg Palast για το περιοδικό "Vice" Όταν ένα πουλάκι έριξε το υπόμνημα End Game  μέσα από το παράθυρο μου, το περιεχόμενό του ήταν τόσο εκρηκτικό, τόσο άρρωστο και κακό, που απλά δεν μπορούσα να το πιστέψω. Το Υπόμνημα επιβεβαίωνε την πιο τρελή φαντασίωση κάθε συνωμοσιολόγου: Ότι στα τέλη της δεκαετίας του 1990, κορυφαίοι Αμερικανοί αξιωματούχοι του Δημοσίου συνωμότησαν κρυφά με μια μικρή κλίκα τραπεζιτών γιά να διαλύσουν τό δημοσιονομικό σύστημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Όταν βλέπετε 26.3%  ανεργία στην Ισπανία, την απελπισία και την πείνα στην Ελλάδα, τις ταραχές στην Ινδονησία και την πτώχευση του Ντιτρόιτ, πρέπει να πάτε πίσω σε αυτό το σημείωμα End Game, τη γένεση του αίματος και δακρύων. Ο αξιωματούχος του  Υπουργείου Οικονομικών που έπαιξε το μυστικό παιχνίδι End Game των τραπεζιτών ήταν ο Larry Summers. Σήμερα, ο Larry Summers είναι η κορυφαία επιλογή του Μπαράκ Ομπάμα για πρόεδρος τής Federal Reserve, της Παγκόσμιας κεντρικής τράπεζας. Αν το εμπιστευτικό σημείωμα είναι αυθεντικό, τότε ο Summers δεν θα πρέπει να υπηρετήσει την Fed, θα πρέπει να "υπηρετήσει" σε κάποιο μπουντρούμι που προορίζεται για τους παράφρονες οικονομικούς εγκληματίες. Το σημείωμα είναι αυθεντικό. Για να πάρω αυτήν τήν επιβεβαίωση, θα έπρεπε να πετάξω στη Γενεύη και να επιτύχω με πλάγια μέσα μια συνάντηση με τον Γενικό Γραμματέα του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, Pascal Lamy. Και το κατάφερα. Ο Lamy, ο αρχιστράτηγος της παγκοσμιοποίησης, μου είπε: "Ο ΠΟΕ δεν δημιουργήθηκε γιά κάποια σκοτεινή κλίκα των πολυεθνικών που μυστικά μαγειρεύουν συνωμοσίες εναντίον του λαού… Δεν έχουμε πλούσιους τρελό-τραπεζίτες, κάπνιστές πούρων που συνομωτούν". Τότε του έδειξα το υπόμνημα. Ξεκινά με τόν "υπηρέτη" του Summers, τον Timothy Geithner, να υπενθυμίζει στο αφεντικό του να καλέσει τους τότε πιο ισχυρούς CEOs στον πλανήτη και να τους ζητήσει να διατάξουν τους παρασκηνιακούς στρατούς τους γιά έφοδο: "Καθώς μπαίνουμε στήν τελική ευθεία των διαπραγματεύσεων του ΠΟΕ για τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, πιστεύω ότι θα ήταν μια καλή ιδέα για σας να έρθετε σε επαφή με τους Διευθύνοντες Συμβούλους…". Για να αποφύγει ο Summers να καλέσει απο το γραφείο του τους αριθμούς τηλεφώνου τους (που, σύμφωνα με τη νομοθεσία των ΗΠΑ, θα έπρετε να εμφανιστούν στα δημόσια logs), ο Geithner του παραθέτει τις ιδιωτικές γραμμές τους. Και είναι εδώ: Goldman Sachs: John Corzine (212) 902-8281 Merrill Lynch: David Kamanski (212) 449-6868 Bank of America, David Coulter (415) 622-2255 Citibank: John Reed (212) 559-2732 Chase Manhattan: Walter Shipley (212) 270-1380 Ο Lamy είχε δίκιο: δεν καπνίζουν πούρα. Προχωρήστε και καλέσετε τους. Το έκανα και βέβαια, πήρα ένα χαρμόσυνο προσωπικό "γειά" από τον Reed  μέχρι που αποκάλυψα ότι δεν ήμουν ο Larry Summers. (Σημείωση: Οι άλλοι αριθμοί ήταν απενεργοποιημένοι. Επίσης είναι αδύνατη η επαφή με τον Corzine, την στιγμή που αντιμετωπίζει ποινικές διώξεις).    Επιτρέψτε μου να εξηγήσω: Hταν το 1997. Ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Ρόμπερτ Ρούμπιν πίεζε σκληρά για την κατάργηση τής νομοθεσίας που ρύθμιζε την κινηση κεφαλαίων για τίς τράπεζες. Αυτό απαιτούσε, κατ 'αρχάς, την κατάργηση του Glass- Steagall Act για να διαλύσει το φράγμα μεταξύ των εμπορικών τραπεζών και των επενδυτικών τραπεζών. Ήταν σαν να αντικαθιστούσαμε τα θησαυροφυλάκια των τραπεζών με τροχούς ρουλέτας. Δεύτερον, οι τράπεζες ήθελαν το δικαίωμα να παίζουν ένα νέο παιχνίδι υψηλού ρίσκου: "Την Διαπραγμάτευση των παραγώγων". Η JP Morgan και μόνο θα έχει σύντομα 88 τρις δολάρια από αυτές τις ψευδο-ασφάλειες στα βιβλία της ως «περιουσιακά στοιχεία». Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Summers (που σύντομα θα αντικαταστήσει τον Rubin ως υπουργό) μπλόκαρε κάθε προσπάθεια για τον έλεγχο των παραγώγων. Αλλά ποια θα ήταν η χρησιμότητα της μετατροπής αμερικανικών τραπεζών σε καζίνο παραγώγων αν τα χρήματα θα έφευγαν σε κράτη  με ασφαλέστερη τραπεζική νομοθεσία; Η απάντηση σχεδιάστηκε από το Big Five Bank: Κατάργηση των ελέγχων για τις τράπεζες σε κάθε έθνος στον πλανήτη ταυτόχρονα. Ήταν τόσο λαμπρή ιδέα όσο και τρομερά επικίνδυνη. Πώς θα μπορούσε να τραβήξει μπροστά αυτός ο τρελός χορός; Το σχέδιο τών τραπεζιτών και του Summers ήταν να χρησιμοποιήσουν τη Χρηματοοικονομική Σύμβαση Υπηρεσιών, μία δυσνόητη και καλοήθη προσθήκη στις διεθνείς εμπορικές συμφωνίες που αστυνομεύονται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Μέχρις ότου οι τραπεζίτες άρχισαν το παιχνίδι τους, οι συμφωνίες του ΠΟΕ αφορούσαν μόνο τις εμπορευματικές συναλλαγές, δηλαδή τα αυτοκίνητά μου για τις μπανάνες σας. Οι νέοι κανόνες-παγίδες από τον Summers και τις τράπεζες θα ανάγκαζαν όλα τα έθνη να δεχτούν το εμπόριο  τοξικών παραγώγων, όπως τα παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα. Μέχρι την εφαρμογή της Χρηματοοικονομικής Σύμβασης Υπηρεσιών, κάθε έθνος έλεγχε και χρέωνε τις τράπεζες εντός των συνόρων του. Οι νέοι κανόνες του παιχνιδιού θα ανάγκαζαν κάθε έθνος να ανοίξει τις αγορές του στίς Citibank, JP Morgan και τα παράγωγά τους. Και όλα τα 156 έθνη στο πλαίσιο του ΠΟΕ θα έπρεπε να συνθλίψουν τους δικούς τους Χρηματοπιστωτικούς Κανονισμούς (Glass- Steagall) που διαχώριζε τίς εμπορικές τράπεζες αποταμιεύσεων από τίς  τράπεζες επενδύσεων που τζογάρουν με τα παράγωγα. Η δουλειά της μετατροπής της της Χρηματοοικονομικής Σύμβασης Υπηρεσιών σε πολιορκητικό κριό των τραπεζιτών δόθηκε στόν Geithner, ο οποίος εχρίσθη πρέσβης στην Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου. Οι τραπεζίτες πάνε στις Μπανανίες. Για ποιό λόγο οποιοδήποτε έθνος θα συμφωνούσε να αφήσει το τραπεζικό του σύστημα να καταληφθεί και να ληστευθεί από οικονομικούς πειρατές όπως η JP Morgan; Η απάντηση, στην περίπτωση του Εκουαδόρ, ήταν οι μπανάνες. Ο Ισημερινός ήταν πραγματικά μια μπανανία. Το κίτρινο φρούτο ήταν η "ζωή η θάνατος",  πηγή του έθνους σαν στήριγμα του σκληρού νομίσματος. Εάν αρνείτο να υπογράψει τη νέα Χρηματοοικονομική Σύμβαση Υπηρεσιών, ο Ισημερινός θα μπορούσε να δώσει τις μπανάνες του στους πιθήκους και να πάει σε πτώχευση. Και ο Ισημερινός υπέγραψε. Και ούτω καθεξής, κάθε έθνος εκφοβίστηκε και υπόγραψε. Κάθε έθνος, εκτός από ένα, θα έλεγα. Ο Νέος Πρόεδρος της Βραζιλίας, Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, αρνήθηκε. Σε αντίποινα, η Βραζιλία απειλήθηκε με ένα εικονικό εμπάργκο των προϊόντων της από τον Επίτροπο Εμπορίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Peter Mandelson, σύμφωνα με ένα άλλο εμπιστευτικό σημείωμα που πήρα στα χέρια μου.  Αλλά η άρνηση του Λούλα απέδωσε για τη Βραζιλία, η οποία, μόνη της από τα Δυτικά έθνη, επέζησε και άνθισε κατά την τραπεζική κρίση του 2007-9. Η Κίνα υπέγραψε, αλλά πήρε καλό αντάλλαγμα. Άνοιξε στον τραπεζικό τομέα της μια ρωγμή σε αντάλλαγμα για την πρόσβαση και τον έλεγχο της αγοράς των ανταλλακτικών αυτοκινήτων και άλλων τομέων στις ΗΠΑ (γρήγορα, δύο εκατομμύρια θέσεις εργασίας από τις ΗΠΑ μεταφέρθηκαν στην Κίνα). Η νέα Χρηματοοικονομική Σύμβαση Υπηρεσιών τράβηξε το καπάκι από το κουτί της Πανδώρας των παγκόσμιων εμπορικών συναλλαγών παραγώγων. Ανάμεσα στις περιβόητες συναλλαγές που νομιμοποιήθηκαν: Η Goldman Sachs (όπου υπουργός Οικονομικών Rubin υπήρξε συν-πρόεδρος) εμπορεύτηκε ένα μυστικό ευρώ-παραγώγο swap με την Ελλάδα, το οποίο, σε τελική ανάλυση, κατέστρεψε το έθνος.  Στον Ισημερινό, η δική του απορρύθμιση και  κατεδάφιση του τραπεζικού τομέα, ξέσπασε με ταραχές. Η Αργεντινή αναγκάστηκε να πουλήσει τις εταιρείες πετρελαίου (στην ισπανική Repsol) και τα δίκτυα του νερού (στην Enron), ενώ οι δάσκαλοί της έψαχναν για τα τρόφιμα στους κάδους απορριμμάτων.  Στη συνέχεια οι τραπεζίτες όρμηξαν στην Ευρωζώνη κάνοντας βουτιά στις πισίνες των παραγώγων, χωρίς να ξέρουν κολύμπι και η ήπειρος έχει τώρα πωληθεί σε μικρά, φθηνά κομμάτια στη Γερμανία. Φυσικά, δεν ήταν μόνο απειλές που "πούλησε" το FSA (Χρηματοοικονομική Σύμβαση Υπηρεσιών), αλλά και πειρασμούς επίσης. Στό κάτω-κάτω, κάθε κακό ξεκινά με ένα δάγκωμα ενός μήλου που προσφέρεται από ένα φίδι.  Το μήλο: Οι αστραφτεροί σωροί χρήμα κρυμμένο στο FSA για τις τοπικές ελίτ. Το φίδι ονομάζεται Larry Summers. Αλλά, θα μπορούσε όλο αυτό το κακό και ο πόνος να έχει ξεκινήσει από ένα σημείωμα; Φυσικά όχι: το κακό ήταν το ίδιο το παιχνίδι, όπως παίχτηκε από την τραπεζική κλίκα. Το υπόμνημα αποκάλυψε μόνο το παιχνίδι τους ώστε να μπορέσουμε να τους δώσουμε το τελικό χτύπημα. Το σημείωμα αποκαλύπτει πολλά για Summers και ο Ομπάμα. Και ενώ δισεκατομμύρια θλιμένες ψυχές εξακολουθούν να πληγώνωνται σε όλο τον κόσμο από την –από τους τραπεζίτες κατασκευασμένη– καταστροφή, οι  Rubin και Summers δεν τα  πάνε και πάρα πολύ άσχημα. Η απορρύθμιση του Rubin για τις τράπεζες είχε επιτρέψει τη δημιουργία ενός οικονομικού τερατούργημα που ονομάζεται «Citigroup». Μέσα σε λίγες εβδομάδες από τη λήξη της θητείας του, ο Rubin διορίστηκε διευθυντής και μετά πρόεδρος της Citigroup, που πτώχευσε, αλλά παρ' όλα αυτά κατάφερε να πληρώσει τον Rubin συνολικά 126 εκατομμύρια δολάρια. Στη συνέχεια ο Rubin πήρε άλλη θέση: ως χρηματοδότης-κλειδί  της προελογικής εκστρατείας για έναν νεαρό γερουσιαστή, τόν Μπαράκ Ομπάμα. Λίγες μόνο ημέρες μετά την εκλογή του ως Προέδρου, ο Ομπάμα, μετά από επιμονή του Rubin, έδωσε στον Summers την ισχυρή θέση στις ΗΠΑ αυτή του "Οικονομικού Τσάρου" (δηλαδή, Υπουργού Οικονομικών) και έκανε τον Geithner την Τσαρίνα του.  Το 2010, ο Summers έδωσε πίσω τα βασιλικά ράσα του για να επιστρέψει σαν σύμβουλος στην Citibank και σε άλλα δημιουργήματα της τραπεζικής απελευθέρωσης, οι πληρωμές των οποίων έδωσαν καθαρά στον Summers $31 εκατομμύρια από την εποχή του υπομνήματος "End Game". Το ότι ο Ομπάμα θα μπορούσε, μετά από απαίτηση του Robert Rubin, να επιλέξει τώρα τον Summers για να πάρει το τιμόνι της Federal Reserve σημαίνει ότι, δυστυχώς, απέχουμε πολύ από το τέλος του παιχνιδιού. Πηγή

Το casus belli της Τουρκίας ευθεία απειλή πολέμου για την Ελλάδα Posted: 04 Sep 2013 03:48 AM PDT Η Τουρκία βρίσκεται μονίμως σε κατάσταση πολέμου απέντι στην Ελλάδα, από τη στιγμή που το τουρκικό Κοινοβούλιο ψήφισε στις 8/6/1995 ως casus belli - αιτία πολέμου την οποιαδήποτε προσπάθεια – ενέργεια της Ελλάδας για επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια (δικαίωμα της Ελλάδας που προκύπτει από το διεθνές Δίκαιο). Αυτή η απόφαση περί πολέμου εναντίον της Ελλάδας, έστρεψε αυτομάτως τον τουρκικό στρατό και όλα του τα σχέδια περί πολέμου εναντίον της χώρας μας. Δηλαδή, ο γενικός σχεδιασμός των τουρκικών επιτελείων και των στρατιών που διαθέτει η Τουρκία τόσο στα Μικρασιατικά παράλια, όσο και στην Ανατολική Τουρκική Θράκη, έχει χαρακτήρα καθαρά επιθετικό και τόσο ο εξοπλισμός, όσο και τα επιχειρησιακά σχέδια των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, είναι προσανατολισμένα σε μία επίθεση κατά της Ελλάδας, είτε αυτή θα αφορά κάποιο νησιωτικό σύμπλεγμα (νησιά βόρειο-ανατολικού και νότιο-ανατολικού Αιγαίου) είτε θα αφορά σε ηπειρωτικό έδαφος (Ελληνική Θράκη). Στην συγκεκριμένη απόφαση – ψήφισμα του τουρκικού κοινοβουλίου δεν έχει υπάρξει απολύτως καμία επί της ουσίας αντίδραση από την Ελληνική πλευρά, παρά την επίσημη τουρκική επιθετική στάση προς την Ελλάδα και παρά την επαπειλούμενη σύγκρουση δύο κρατών μελών του ΝΑΤΟ (απαγορεύεται ρητά και δια ροπάλου οποιαδήποτε σύγκρουση μεταξύ δύο μελών του ΝΑΤΟ και σε περίπτωση που συμβεί κάτι τέτοιο τότε το ΝΑΤΟ τάσσεται σύσσωμο υπέρ του υπεύθυνου –όχι αναγκαστικά επιτιθέμενου και αξίζει να προσεχθεί αυτό- της σύγκρουσης). Το casus belli όπως το αντιλαμβάνεται το Ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών Σύμφωνα με το Ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και την τελευταία ενημέρωση επί του συγκεκριμένου θέματος (η οποία έγινε την Τετάρτη 17 Απριλίου 2013), το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης της Ελλάδας ορίστηκε το 1936 στα 6 ναυτικά μίλια από την ακτή (Ν. 230/1936 και μεταγενέστερο Ν.Δ. 187/1973). Διατηρήθηκε, εντούτοις, ρητώς το όριο των 10 ναυτικών μιλίων στον εναέριο χώρο, βάσει της προγενέστερης νομοθεσίας (Διάταγμα της 6ης Σεπτεμβρίου 1931, σε συνδυασμό με τον νόμο 5017/1931). Βάσει εθιμικού κανόνα του Δικαίου της Θάλασσας, που ενσωματώνεται και στη Σύμβαση των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, η Ελλάδα δικαιούται να επεκτείνει μέχρι τα 12 ν.μ. την αιγιαλίτιδα ζώνη της. Το δικαίωμα επέκτασης του ορίου της αιγιαλίτιδας ζώνης μέχρι τα 12 ν.μ. είναι κυριαρχικό και μονομερές και κατά συνέπεια δεν υπόκειται σε κανενός είδους περιορισμό ή εξαίρεση και δεν επιδέχεται αμφισβητήσεως από τρίτα κράτη (το άρθρο 3 της Σύμβασης, που ενσωματώνει κανόνα εθιμικού δικαίου, ουδένα περιορισμό ή εξαίρεση ως προς το δικαίωμα αυτό θέτει). Η συντριπτική πλειοψηφία των παράκτιων κρατών, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, έχει προσδιορίσει το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ν.μ. Η ίδια η Τουρκία έχει επεκτείνει, ήδη από το 1964, την αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 12 ν.μ. στον Εύξεινο Πόντο και τη Μεσόγειο. Η Ελλάδα κατά την κύρωση της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (Ν. 2321/1995) δήλωσε ρητά ότι επιφυλάσσεται να ασκήσει σε οιοδήποτε χρόνο το δικαίωμά της να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της μέχρι τα 12 ν.μ. Ως αντίδραση προς τη νόμιμη αυτή θέση της Ελλάδας, η τουρκική Βουλή εξουσιοδότησε με ψήφισμά της (8/6/1995) την τουρκική κυβέρνηση, εν λευκώ και στο διηνεκές, να κηρύξει πόλεμο (casus belli) στην Ελλάδα (εξουσιοδότηση για χρήση και στρατιωτικών μέσων κατά της Ελλάδος), σε περίπτωση που η τελευταία επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνης της πέραν των 6 ν.μ. Η συμπεριφορά αυτή της Τουρκίας παραβιάζει κατάφωρα θεμελιώδεις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών περί απαγόρευσης χρήσης ή απειλής χρήσης βίας (άρθρο 2, παρ. 4), περί ειρηνικής επίλυσης (άρθρο 2, παρ. 3) και περί καλής γειτονίας και ειρηνικής συνύπαρξης (Προοίμιο). Παράλληλα, δυναμιτίζει τη συμμαχική σχέση που οφείλουν να έχουν κράτη που μετέχουν στην ίδια Συμμαχία και αντίκειται στις βασικές αρχές στις οποίες στηρίζεται το ΝΑΤΟ (άρθρα 1 και 2 του Βορειοατλαντικού Συμφώνου). Η άρση του casus belli έχει συμπεριληφθεί μεταξύ των βασικών κριτηρίων για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, στο πλαίσιο της υποχρέωσής της για πλήρη σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και της καλής γειτονίας που αποτελεί θεμέλια αρχή πάνω στην οποία έχει οικοδομηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι αυτονόητο ότι ένα υποψήφιο προς ένταξη κράτος δεν είναι δυνατόν να απειλεί με πόλεμο άλλο κράτος και πολύ περισσότερο ένα μέλος της ΕΕ και μελλοντικό εταίρο. Αποτελεί, επίσης, αναγκαία προϋπόθεση για την ουσιαστική βελτίωση των ελληνο-τουρκικών σχέσεων και τη μείωση της έντασης. Είναι προφανές ότι οι προσπάθειες εξομάλυνσης των σημείων τριβής και ειρηνικής επίλυσης των διαφορών δεν μπορούν να ευοδωθούν υπό το κράτος απειλής πολέμου. Μηδενική αντίδραση από τις Ελληνικές κυβερνήσεις Παρά, λοιπόν, την σαφέστατη παραβίαση αλλά και επιπρόσθετη απειλή της χώρας από την πλευρά της Τουρκίας, για την περίπτωση που η Ελλάδα αποφασίσει να εφαρμόσει όσα δικαιώματα της προκύπτουν από το Διεθνές Δίκαιο, οι Ελληνικές κυβερνήσεις ποτέ δεν άλλαξαν την πολιτική ατζέντα, ούτε προχώρησαν στην ψήφιση μίας ανάλογης απόφασης από την πλευρά της Ελλάδας, με τρόπο που να προειδοποιεί την γείτονα για την αποφασιστική στάση που θα επιδειχθεί σε οποιαδήποτε περίπτωση παραβίασης από την πλευρά της Τουρκίας επί των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας. Αντίθετα, μάλιστα, έκτοτε ακολουθήθηκε μία πολιτική φοβικότητας, μία πρωτοφανής πολιτική ενδοτισμού στις τουρκικές απαιτήσεις και μία πολιτική πάγιας αποσιώπησης των τουρκικών προκλήσεων, ό,που αυτές εκφραζόντουσαν. Έτσι, επί σειράς δεκαετιών η Ελλάδα αντιμετωπίζει μία θρασύτατη συνεχόμενη και κλιμακούμενη επιθετικότητα είτε σε διπλωματικό, είτε σε πολιτικό, είτε και σε στρατιωτικό επίπεδο από την Τουρκία. Αυτή η τουρκική στάση εκφράζεται σε όλο το μήκος των ελληνοτουρκικών συνόρων (Θράκη έως και Κύπρο), αναβαθμίζεται ποσοτικά και ποιοτικά, δημιουργεί σταθερές στο μαλακό υπογάστριο της χώρας (ανθελληνική κα ανατρεπτική δράση που απειλεί την εσωτερική ειρήνη και ασφάλεια των Ελλήνων της Ελληνικής Θράκης από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, πολιτικά κόμματα με εμφανείς φιλοτουρκικές τάσεις, δημιουργία γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο –δική μας απορία είναι πόσο από το Αιγαίο έχει παραμείνει ελληνικό-, διευκολύνσεις στην είσοδο λαθρομεταναστών σε όλο το μήκος των ελληνοτουρκικών συνόρων, υψηλή δραστηριότητα των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών εντός της Ελλάδας –προσφάτως και επίσημη με την απαίτηση συνεργασίας της ΜΙΤ για τις έρευνες σχετικά με τους «τρομοκράτες» της Χίου-, επίσημες δηλώσεις τούρκων πολιτικών για συμμετοχή της Τουρκίας σε παράνομες δραστηριότητες εντός της Ελλάδας –βλ. φωτιές σε νησιά και όχι μόνο-, εξαγορές τοπικών παραγόντων που προωθούν την Τουρκία ως «μητέρα πατρίδα» των μουσουλμάνων της Ελλάδας, δημιουργία de facto προβλημάτων στην οριοθέτηση της Ελληνικής ΑΟΖ, τουρκικές έρευνες για ενέργεια σε ελληνικά ύδατα, αμφισβήτηση εναέριου εθνικού χώρου κ.α.). Αυτές οι δραστηριότητες της γείτονος Τουρκίας συμπεριλαμβάνονται μέσα στο εθνικό στρατηγικό της σχέδιο, καλύπτουν τις πάγιες στοχεύσεις του και εξυπηρετούνται από όλες τις τουρκικές κυβερνήσεις. Αξιοσημείωτο είναι πως η Ελληνική πλευρά ενώ έχει ειδοποιηθεί πολλάκις από ειδικούς επιστήμονες, ειδικές αρμόδιες υπηρεσίες και διπλωμάτες, αρκείται είτε στην άσκηση προσωπικής πολιτικής εκάστου αρμοδίου υπουργού ή πρωθυπουργού, αντιμετωπίζει το «φαινόμενο» της επιθετικότητας της Τουρκίας και του casus belli ως ιδεατό και όχι ως πραγματικό, ενώ σε γενικές γραμμές η φοβικότητα, ο υποβόσκον ενδοτισμός και η σε γενικές γραμμές μη επαρκούσα έως ανύπαρκτη εθνική πολιτική (λόγω της έλλειψης εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού εκ μέρους της Ελλάδας), με αποτέλεσμα να σημειώνεται μίας συνεχής υποχωρητικότητα στα εθνικά θέματα (αποκορύφωμα τα Ίμια και το «ευχαριστώ τους αμερικανούς» από τον τότε φερόμενο πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη), ενώ όλα φαίνεται πως έχουν αφεθεί στις κρυφές συνομιλίες που γίνονται από «επιτροπές σοφών» των δύο πλευρών και στην κρυφή διπλωματία ή και με συναντήσεις υψηλού επιπέδου ακόμη και χωρίς ύπαρξη στενογράφων (πάγια τακτική του Γ. Παπανδρέου στις συναντήσεις του με τον Ερντογάν). Απέναντι στην επί της ουσίας ανύπαρκτη πολιτική της Ελλάδας στην προκλητικότητα της Τουρκίας, αφού ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς αποδέχθηκε το kazan - kazan του Ερντογάν, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας μίλησε για αλλαγή γεωγραφικών συνόρων, αλλά και λίαν προσφάτως και με την πρόφαση των εντολών της τρόικας, αποδυναμώνεται ο Ελληνικός στρατός τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό, όσο και σε υλικό ή και σε επίπεδο παραγωγής υλικού, με αποτέλεσμα να κάμπτεται η άμυνα της χώρας, ενώ ειδικοί στρατιωτικοί αναλυτές αλλά και στρατιωτικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για πλήρη απώλεια της αμυντικής ικανότητας της Ελλάδας μετά την παρέλευση 2-3 χρόνων…! Τι θα συμβεί εάν η Τουρκία εφαρμόσει το casus belli; Αυτά συμβαίνουν ενώ η Τουρκία έχει «νομιμοποιήσει» μέσα από το κοινοβούλιό της μία στρατιωτική επίθεση κατά της Ελλάδας, όποτε η κυβέρνησή της κρίνει πως κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί. Στο ερώτημα, πως πρόκειται να αντιμετωπίσουν κάτι τέτοιο οι Έλληνες πολιτικοί, η απάντηση βρίσκεται μεταξύ ειρωνείας και γραφικότητας, αφού οι πολιτικοί, οι σύμβουλοί τους, αλλά και μία σειρά κομματικών στρατιωτικών αξιωματικών, θεωρούν απίθανη μία επίθεση κατά της Ελλάδας. Όμως, με δεδομένη την σημερινή ανακατάταξη των γεωπολιτικών δυνάμεων, την χρονική περίοδο δηλαδή που διανύουμε και μέσα από την οποία θα προκύψουν νέα δεδομένα γεωπολιτικά, γεω-οικονομικά, αλλά και γεωγραφικά για έναν σημαντικό αριθμό κρατών, πόσο «αδύνατο» είναι να υπάρξει ένα «τυχαίο γεγονός», μία μικρή σε έκταση σύγκρουση, ένα βολικό «θερμό επεισόδιο» μεταξύ των δύο χωρών; Η απάντηση, δυστυχώς, είναι θετική, αφού στην Ελλάδα και στην Τουρκία οι σημερινές κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν σειρά πολιτικών (και όχι μόνο) προβλημάτων και ψάχνουν εναγωνίως να τοποθετηθούν στην επόμενη ημέρα, αλλά και να διασωθούν μέσα από τις γενικές ανακατατάξεις που ενδεχομένως θα συμβούν μέσα από μία μεγάλης ισχύος σύγκρουση, η έναρξη της οποίας βρίσκεται στη Μέση Ανατολή και δη στη Συρία. Εξάλλου, η Τουρκία επιδιώκει να δημιουργήσει τετελεσμένο θέμα μεταξύ των δύο χωρών, που θα επιλυθεί μακροχρόνια. Και η εμπειρία της Άγκυρας σε αυτόν τον τομέα είναι ήδη καταγεγραμμένη στην Κύπρο.  Οι υπάρχουσα πραγματικότητα Αθήνας και Άγκυρας Από τη μία πλευρά, την Ελληνική, υπάρχει έντονη η ανάγκη αποπροσανατολισμού των πολιτών από τα όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της χώρας, τα οποία έχουν προ πολλού ξεπεράσει τα όρια της κυβερνητικής νομιμότητας και λειτουργούν ως συμπιεσμένη μάζα που αναζητά σημείο κοινωνικής εκτόνωσης. Με δεδομένο ότι σε καθημερινή πλέον βάση εισέρχονται νέα πολύ σοβαρά θέματα, που απειλούν την ομαλή συνέχιση της συγκυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, η ασκούμενη πίεση γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη, δημιουργώντας σοβαρές ανησυχίες για την ικανότητα της ό,ποιας πολιτικής διαχείρισής της. Άρα, και αφού θεωρείται βέβαιη η συσπείρωση της κοινωνίας απέναντι σε έναν εξωτερικό αντίπαλο, δεν πρέπει να θεωρείται διόλου απίθανη μία περιορισμένης χρονικής έκτασης σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών. Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν βυθίζεται σε σωρεία προβλημάτων κοινωνικών, πολιτικών (λίαν συντόμως και οικονομικών), έχει χάσει σχεδόν όλους τους «συμμάχους» της στην εξωτερική πολιτική, αντιμετωπίζει το Κουρδικό και την σχεδόν βέβαιη δημιουργία ενός Κουρδικού κράτους που θα μικρύνει τα γεωγραφικά όρια της Τουρκίας, είναι αναγκασμένη να παίξει το παιχνίδι των ΗΠΑ στη Συρία και έπειτα στο Ιράν και ουσιαστικά μοιάζει με αλεπού πιασμένη στην παγίδα που προσπαθεί να διαφύγει με νευρικές (και πολύ επικίνδυνες) κινήσεις. Αυτή η Τουρκία, που έχει ήδη το casus belli κατά της Ελλάδας, μπορεί να σχεδιάσει ένα επεισόδιο οπουδήποτε στο Αιγαίο (η ηπειρωτική Ελληνική Θράκη υπάρχει για να λειτουργεί ως μοχλός πίεσης της Αθήνας και για «βάση» σχεδίων που ενδέχεται να υλοποιηθούν πολύ αργότερα και που δεν αφορούν μόνο την Ελλάδα) και να κατορθώσει να συσπειρώσει ακόμη και τους εξεγερθέντες του πάρκου Γκεζί και της πλατείας Ταξίμ. Η Άγκυρα γνωρίζει πολύ καλά πως κάτι τέτοιο ενέχει μεγάλους κινδύνους και δεν θα το κάνει εάν δεν εξασφαλίσει την άδεια από τον Λευκό Οίκο. Η Άγκυρα γνωρίζει επίσης πως η Τουρκία έχει μείζονα γεωπολιτική σημασία για τις ΗΠΑ και μπορεί να χρησιμοποιήσει την αίτηση ενός «αντιδώρου» (εις βάρος της Ελλάδας, με ιδιαίτερη έμφαση τη νησιωτικοί περιοχή Φούρνοι και Ίμια) για την όποια απόλυτη συνεργασία της στα σχέδια των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Άραγε, θα τολμήσει η Τουρκία να στήσει ένα επεισόδιο και να εφαρμόσει άμεσα το casus belli απέναντι στην Ελλάδα; Άραγε η σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας (και όχι κυβέρνηση των Ελλήνων, αφού δέχεται εντολές της τρόικας με e-mail για να προχωρήσει σε αποφάσεις) είναι σε θέση να ανταπεξέλθει σε μία ευθεία τουρκική στρατιωτική πρόκληση;  Θα υπάρξει η δέουσα και έγκαιρη πολιτική αποφασιστικότητα σε μία τέτοια εξέλιξη;  Θα υπάρξουν τα κατάλληλα αντανακλαστικά;  Το σημερινό πολιτικό προσωπικό έχει το ψυχικό σθένος να υπερασπίσει την χώρα επί της ουσίας και όχι μόνο στα λόγια; Το επόμενο διάστημα, έως το τέλος του 2013 κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικό για τις κυβερνήσεις τόσο της Αθήνας όσο και της Άγκυρας. Ο Ερντογάν έχει χαρακτηρισθεί και ως «παρανοϊκός» από τις ΗΠΑ. Ο Σαμαράς βρίσκεται κάπου στο πουθενά, αφού συναινεί ακόμη και στις πλέον επαίσχυντες εντολές της τρόικα (κλείσιμο της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας κ.α.) που αποδυναμώνουν την άμυνα της χώρας. Κι ενώ το παιχνίδι της γεωπολιτικής σκακιέρας έχει ξεκινήσει από τους ισχυρούς, ο Ερντογάν και ο Σαμαράς προσπαθούν να τοποθετηθούν αλλά ταυτόχρονα καλούνται να κάνουν και τις δικές τους μικρές (αλλά πολύ σημαντικές για τις χώρες τους) κινήσεις που θα κρίνουν το πολιτικό (και όχι μόνο) μέλλον και των δύο ανδρών… Τέλος, ας θυμηθούμε πως ο Μπάρκ Ομπάμα συναντήθηκε και μίλησε με τον τούρκο πρωθυπουργό επί έξι ώρες, ενώ με τον Αντώνη Σαμαρά μόνο για 40 περίπου λεπτά... Τα συμπεράσματα που εξάγονται από αυτό και μόνον είναι ιδιαίτερα σημαντικά, αφού όπως φαίνεται ο πρωθυπουργός της Ελλάδας κατόρθωσε να εξασφαλίσει μόνο την φωτογραφική στήριξη του Λευκού Οίκου... Κωνσταντίνος Μιχαήλ Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο, ως ένδειξη σεβασμού προς τον γράφοντα, αλλά και ως αναγνώριση, έστω και δια της αντιγραφής, πως γινόμαστε καλύτεροι...

Εθνικός Εξευτελισμός Posted: 04 Sep 2013 03:08 AM PDT Συνεχίζονται «ξέφρενες» οι αρνητικές ειδήσεις για τη χώρα μας, οι οποίες μας απομακρύνουν όλο και περισσότερο από τις αγορές – με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται η παραμονή μας στον ορό της Τρόικας, να καταρρέουν οι αξίες όλων των περιουσιακών μας στοιχείων, καθώς επίσης να γίνεται αδύνατη η απελευθέρωση μας. «Ο B. Brecht είχε πει κάποτε πως, όταν το Άδικο κυριαρχήσει επί του Δικαίου, τότε η αντίσταση γίνεται καθήκον. Επομένως, ο απλός Έλληνας Πολίτης έχει καθήκον να αντισταθεί, όταν εκβιάζεται σε τέτοιο βαθμό – πολύ περισσότερο όταν η Δημοκρατία στη χώρα του (ότι έχει απομείνει από αυτήν, για να είμαστε ειλικρινείς) κινδυνεύει να καταλυθεί, από τις συγχρονισμένες ενέργειες του ΔΝΤ και της Γερμανίας. Προσωπικά βλέπω μία μόνο λύση για την Ελλάδα, στην οποία επιχειρείται μία απίστευτη «οικονομική γενοκτονία»: την εξέγερση, με στόχο τη σύλληψη και την καταδίκη της συμμορίας εκείνων των διεφθαρμένων πολιτικών, οι οποίοι οδήγησαν ή/και οδηγούν τη χώρα τους στην καταστροφή. Στα πλαίσια αυτά, όποιος από τους γραφειοκράτες της ΕΕ και του ΔΝΤ δεν εξαφανιστεί, μέχρι να μετρήσει κανείς έως το τρία, θα πρέπει να έχει την ίδια ακριβώς μοίρα – τη σύλληψη του από τους Πολίτες και την καταδίκη του από την Ελληνική Δικαιοσύνη" (T.Mehner). Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος Δεν έχουμε καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι η ελληνική κυβέρνηση, εάν συνεχίσει την ίδια πολιτική των υποκλίσεων και της υποτέλειας, θα αποτελέσει σύντομα έναν από τους πολλούς εφιάλτες του παρελθόντος - ιδίως επειδή αδυνατεί να υιοθετήσει μία αξιοπρεπή εθνική στάση, ενώ επικεντρώνεται στο δημόσιο χρέος, όταν το πρόβλημα είναι η ύφεση και η ανεργία. Περαιτέρω, εύλογα αναρωτιούνται πολλοί, σε σχέση με την Ελλάδα, για το ποιός θα μπορούσε να είναι ο διάδοχος στην εξουσία – απορρίπτοντας αρκετοί «συλλήβδην» την αντιπολίτευση, παρά το ότι πολλά από τα κόμματα που την αποτελούν δεν τοποθετήθηκαν υπέρ του διεθνούς εξευτελισμού, της λεηλασίας και της άλωσης της Ελλάδας (όπως τα συγκυβερνώντα). Η αιτία δεν είναι τόσο οι πολιτικές διαφορές, οι οποίες υπό τις σημερινές συνθήκες μάλλον δεν αποτελούν προτεραιότητα, όσο κυρίως η έλλειψη κυβερνητικής εμπειρίας που χαρακτηρίζει όλα αυτά τα κόμματα - κάτι που είναι προφανώς εντός των πλαισίων της λογικής. Εν τούτοις, είναι πολύ δύσκολο να θεωρηθεί λογική εκείνη η επιλογή, με βάση την οποία προτιμάται ένας έμπειρος μεν, αλλά υποταγμένος στους κυρίαρχους του παιχνιδιού και ως εκ τούτου επικίνδυνος για το συλλογικό συμφέρον καπετάνιος - ο οποίος επί πλέον δεν κρατάει το λόγο του (προεκλογικές δεσμεύσεις) και οδηγεί συνεχώς το δύστυχο καράβι στις ξέρες (νέα υφεσιακά μέτρα), επιτρέποντας παράλληλα τη λεηλασία του (αποκρατικοποιήσεις κοινωφελών και κερδοφόρων επιχειρήσεων του δημοσίου κα.) από τους πειρατές, είτε από φόβο, είτε σκόπιμα, είτε από ανεπάρκεια ή/και ανικανότητα. Εκτός αυτού, ένας άπειρος καπετάνιος είναι συνήθως πολύ πιο προσεκτικός, τουλάχιστον κατά τα πρώτα βήματα του - κάτι που, σε κάποιο βαθμό, αποτελεί «αντίβαρο» στην απειρία του. Από την άλλη πλευρά όμως, είναι μάλλον απίθανο να επιτραπεί η ανάληψη της εξουσίας από «μη συμβεβλημένα με την Τρόικα» πολιτικά κόμματα - ενώ η άμεση καταδίκη της χώρας που τυχόν το τολμήσει στη θανατική ποινή (απομόνωση της από τις αγορές κλπ.), εκ μέρους των διεθνών τοκογλύφων και της λέσχης του διαβόλου, είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη. Τι πρέπει να αποφασίσει λοιπόν ένας υπερήφανος λαός, ο οποίος έκανε δυστυχώς κρίσιμα και πολλά λάθη στο παρελθόν, όταν έρχεται αντιμέτωπος με τέτοια «εκρηκτικά» διλήμματα; (α) Να συμπεριφερθεί «συνετά», να σκύψει δουλικά το κεφάλι, να δείξει ανοχή και να υποταχθεί στην άδικη μοίρα του, επιτρέποντας με βαριά καρδιά τη λεηλασία της πατρίδας του και αδιαφορώντας «καταναγκαστικά» για το μέλλον των παιδιών του; (β) Να επιλέξει ένα κόμμα της σημερινής αντιπολίτευσης, όσο άπειρο ή μη συμβατό με την πολιτική του ιδεολογία και αν είναι, παίρνοντας παράλληλα το ρίσκο της καταδίκης της χώρας του στον Καιάδα, από τους οικονομικούς δολοφόνους; (γ) Να επαναστατήσει, ειρηνικά φυσικά («πολιτική ανυπακοή»), σταματώντας να πληρώνει λογαριασμούς, φόρους και χαράτσια, αρνούμενος συνειδητά να καταναλώσει και να εργασθεί, καθώς επίσης αποσύροντας όλες τις τραπεζικές του καταθέσεις - οδηγώντας το «δυτικό σύστημα» στην κατάρρευση, εάν βέβαια αυτό επιμείνει στην υποδούλωση της πλειοψηφίας και στο δίκαιο του ισχυροτέρου; (δ) 'Η μήπως να επιλέξει τη δεύτερη λύση (ένα κόμμα δηλαδή που δεν έχει κυβερνήσει μέχρι σήμερα και που σέβεται τη συλλογική απόφαση μη υποταγής στους διεθνείς τοκογλύφους), έχοντας ως προαποφασισμένη «ρεζέρβα», σαν όπλο και οχυρό καλύτερα απέναντι στις προβλεπόμενες επιθέσεις των οικονομικών δολοφόνων, την τρίτη λύση της «πολιτικής ανυπακοής»; Απλούστερα, εάν δεν υποστηριχθεί ενεργά από τους Πολίτες ένας «μη συμβατικός» ηγέτης, ο οποίος θα τολμήσει τη ρήξη με τους εισβολείς, είναι δυνατόν να υπάρξει αλλαγή; Αίτημα στην ενδεχόμενη περίπτωση της πολιτικής ανυπακοής δεν θα ήταν η εξασφάλιση της βιωσιμότητας της Ελλάδας (χαμηλό επιτόκιο, μακροπρόθεσμες δόσεις αποπληρωμής με περίοδο χάριτος, εξόφληση των γερμανικών αποζημιώσεων για την παροχή ρευστότητας στην οικονομία, με στόχο την ανάπτυξη κλπ.), η εκδίωξη του ΔΝΤ, το σταμάτημα της λεηλασίας της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, καθώς επίσης η εγκατάσταση της άμεσης δημοκρατίας (συμμετοχή των πολιτών στην ψήφιση των βασικών νόμων και στη διαχείριση των κοινών), ως όπλο απέναντι στην πολιτική ανεπάρκεια και διαφθορά; Δύσκολο να απαντηθούν υπεύθυνα τόσο επώδυνα και πολύπλοκα ερωτήματα - εκτός εάν οι πολίτες της χώρας επιλέξουν την εθνική ανεξαρτησία και την ελευθερία τους πάση θυσία, όπως οι πρόγονοι τους άπειρες φορές στο παρελθόν. Άλλωστε είναι σε όλους γνωστό το ότι, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Αυτό που φαίνεται πως απαιτείται σήμερα είναι ένα κίνημα ανιδιοτελών Ελλήνων, το οποίο δεν θα έχει στόχο την εκλογή του, δεν θα είναι ένα κόμμα δηλαδή, όπως όλα αυτά που γνωρίζουμε. Σκοπός του κινήματος αυτού οφείλει να είναι ο έλεγχος των εκάστοτε κυβερνώντων, καθώς επίσης η άσκηση πολιτικών πιέσεων, με στόχο την παραδειγματική τιμωρία όλων εκείνων των πολιτικών που αδιαφορούν για τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις, αυτών που τυχόν υπεξαιρούν δημόσια περιουσία, διαφθείρονται κοκ. Παράλληλα, το κίνημα αυτό θα πρέπει να φροντίζει για τη σωστή ενημέρωση των πολιτών της πατρίδας μας, την οποία δυστυχώς δεν παρέχουν ούτε τα κόμματα, ούτε τα ΜΜΕ. Επίσης, να εκπροσωπεί όλους αυτούς, οι οποίοι σιχαίνονται στην κυριολεξία να ψηφίσουν, επιλέγοντας είτε τα λευκά ψηφοδέλτια, είτε την αποχή. Ολοκληρώνοντας, εάν δεν ενδιαφερθούμε εμείς οι ίδιοι, συλλογικά και από κοινού για την πατρίδα μας, δεν πρόκειται να υπάρξει λύση, ενώ πιθανότατα θα οδηγηθούμε λεηλατημένοι και εξαθλιωμένοι, στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και στην μακρόχρονη σκλαβιά. Όταν δε συμβεί κάτι τέτοιο (όχι εάν, αλλά όταν), τότε θα είναι δυστυχώς «πολύ αργά για δάκρυα» ή για τις συνήθεις, ανόητες «αυτοκατηγορίες» μας, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την υγιή αυτοκριτική και δεν οδηγούν πουθενά. Πηγή Analyst

Στο στόχαστρο του Ερντογάν οι Ρομά της Τουρκίας Posted: 04 Sep 2013 02:10 AM PDT Κατεδαφίστηκε μία ολόκληρη συνοικία ρομά, στο πλαίσιο του… «εκσυγχρονισμού» Όταν οι διώξεις κατά εθνών παίρνουν τον χαρακτήρα του εκσυγχρονισμού, τότε είναι που οι κυβερνήσεις ενδύονται τη απεχθέστερη μορφή μίας εθνοκτονίας. Φυσικά, από τον κανόνα (τον οποίο ακολουθούν απαρέγκλιτα οι τουρκικές κυβερνήσεις και αποτελούν σήμα κατατεθέν της τουρκικής πολιτικής κουλτούρας) δεν μπορούσε να λείψει και η κυβέρνηση του ισλαμιστή Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αφού εδώ και χρόνια υπάρχει μία άτυπη (και καλά κρυμμένη από τα τουρκικά ΜΜΕ) δίωξη –με σαφείς τάσεις εξολόθρευσης- των Ρομά της Τουρκίας. Έτσι, και πάντα στα «εκσυγχρονιστικά» πλαίσια λειτουργίας της ισλαμικής δημοκρατίας της Τουρκίας, για μία ακόμη φορά εκατοντάδες άνθρωποι βρέθηκαν από τη μία στιγμή στην άλλη κυριολεκτικά στο δρόμο, χωρίς καμία κρατική πρόνοια για την επόμενη ημέρα, αφού το ανάλγητο τουρκικό κράτος επιβάλει τις αποφάσεις του με κάθε τρόπο και κάθε μέσο. Με το πρόσχημα του «επιτόπιου μετασχηματισμού» κι επειδή προφανέστατα ενοχλούσε η συνοικία των τούρκων Ρομά (ή κάποιοι φίλοι του καθεστώτος Ερντογάν είδαν μία ακόμη λαμπρή ευκαιρία να κερδίσουν μέσα από μία εξαναγκαστική ανοικοδόμηση), αποφασίστηκε και εκτελέστηκε σχέδιο ισοπέδωσης μίας ολόκληρης συνοικίας Ρομά στον δήμο Ατάσεχιρ και οι οικογένειες που διέμεναν σε αυτά εξαναγκάστηκαν να βρεθούν –κυριολεκτικά- στο δρόμο. Όπως γράφει η τουρκική εφημερίδα «Ραντικάλ» στο φύλλο της 1/9/2013, μηχανήματα του δήμου μπήκαν την Πέμπτη με συνοδεία των ΜΑΤ στην συνοικία, και χωρίς να περιμένουν να αδειάσουν οι πολίτες τα σπίτια τους, άρχισαν την κατεδάφιση. Κάποιοι από τους κατοίκους, οι οποίοι ανέφεραν πως δεν ήξεραν για την κατεδάφιση, προσπάθησαν να εμποδίσουν τα μηχανήματα, αλλά επενέβη η αστυνομία και με σπρέι πιπεριού αλλά και με πεπιεσμένο νερό τους απώθησαν. Σύμφωνα με τα στοιχεία του δήμου κατεδαφίστηκαν 367 σπίτια. Στα σπίτια αυτά τα χαμηλά, που χτίστηκαν την δεκαετία του 1970, υπάρχουν δέντρα στις αυλές, στενές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και ακόμη περνάει το βερεσέ στον μπακάλη. Η εργάτρια κλωστοϋφαντουργίας Μεριέμ Μπουλντουρτζού -από τους πρώτους που εγκαταστάθηκαν- δηλώνει: «Τώρα μας λένε καταληψίες. Εάν μας εμπόδιζαν όταν αρχικά εγκατασταθήκαμε εδώ πριν από 35 χρόνια δεν θα τραβούσαμε αυτά τα δεινά και θα ψάχναμε για άλλη λύση. Σε ένα μικρό σπιτάκι μεγάλωσα 5 παιδιά, και σε αυτό κατοικώ ακόμη. Μόνο το δίκιο μας ζητήσαμε, τους είπαμε να μας δώσουν μία στέγη να μείνουμε αλλά μας φέρθηκαν σαν ζώα». Η Νεριμάν Ερτζάν που για χρόνια λειτουργεί το μπακάλικο της συνοικίας δήλωσε: «Την εποχή του Οζάλ μας έδωσαν χαρτιά και τρεις φορές μας δώσανε αμνηστία. Τώρα επειδή η περιοχή πήρε αξία δεν μας υπολογίζουν». Οι Ρομά που είχαν δει τα σπίτια τους να κατεδαφίζονται πάλι από τον δήμο Ατάσεχιρ το 2011, το βιώνουν τώρα για δεύτερη φορά. Οι οικογένειες Γουξεκοβά και. Μπουγιουκτουνά πέρασαν την νύχτα στα αυτοκίνητα και στα ερείπια των σπιτιών τους. Ο Κουντρέτ Γιουξεκοβά δείχνοντας το κλουβί που έχει κρεμάσει στο δέντρο, περιγράφει: «Την ώρα που τα μηχανήματα γκρέμισαν το σπίτι μπήκα μέσα και μετά βίας έσωσα τα δυο πουλιά μου». Και κάποιοι στην Ελλάδα διαφημίζουν την όμορφη και δημοκρατική Τουρκία, το κράτος υπόδειγμα, που αυτοδιαφημίζεται και σε όλους τους τόνους προπαγανδίζει πως είναι η «μητέρα πατρίδα» των μουσουλμάνων, έχει ένα σαφές έλλειμμα ανθρωπισμού ή ξεχνά τον ανθρωπισμό όταν παρεμβάλλονται οικονομικά οφέλη για τους υποστηρικτές του. Κάποιοι εν Ελλάδι λάτρεις της «δημοκρατίας» της Τουρκίας, ίσως θα πρέπει να αναδιατάξουν τις απόψεις τους για την χώρα και την πολιτική κουλτούρα που στηρίζουν. Εκτός και εάν τους εκφράζει απολύτως, οπότε… υποθέτουμε πως δεν τους ενδιαφέρουν οι φυλετικές διώξεις, ούτε και τα βάσανα των φτωχών, μπροστά στα οφέλη του «άτεγκτου» τουρκικού κράτους του Ερντογάν και της παρέας του. Εξάλλου, για να μην ξεχνιόμαστε, σύμφωνα με τον τούρκο πρωθυπουργό, στην Τουρκία υπάρχει δημοκρατία την… ημέρα των εκλογών! Να υποθέσουμε πως και οι εδώ δημοκράτες υποστηρικτές του έχουν τις ίδιες απόψεις;… Κωνσταντίνος Πληροφορίες από «Τουρκικά Νέα»

Όροι Πούτιν για συμμετοχή της Ρωσίας στην επέμβαση στη Συρία Posted: 04 Sep 2013 01:55 AM PDT Παραμονή της Συνόδου Κορυφής ο Ρώσος πρόεδρος δήλωσε ότι δεν αποκλείει το ενδεχόμενο συμμετοχής σε στρατιωτική παρέμβαση στη Συρία, στην περίπτωση που αποδειχθεί ότι το καθεστώς Άσαντ χρησιμοποίησε χημικά όπλα. Έθεσε επίσης ως προϋπόθεση μια τέτοια παρέμβαση να τελεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Ο πρόεδρος της χώρας, Βλαντιμίρ Πούτιν, δήλωσε ότι δεν αποκλείει το ενδεχόμενο συμμετοχής σε στρατιωτική παρέμβαση στη Συρία, στην περίπτωση που αποδειχθεί ότι το καθεστώς Άσαντ χρησιμοποίησε χημικά όπλα. Έθεσε επίσης ως προϋπόθεση μια τέτοια παρέμβαση να τελεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. "Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο μόνο το Σ.Α του ΟΗΕ μπορεί να επιβάλει ποινές και να τιμωρήσει ένα κυρίαρχο κράτος. Όποιες άλλες προσεγγίσεις που επιχειρούν να αιτιολογήσουν τη χρήση βίας εναντίον ενός κράτους, είναι αδικαιολόγητες" είπε χαρακτηριστικα ο πρόεδρος της Ρωσίας. Οι δηλώσεις Πούτιν έγιναν στο περιθώριο τηλεοπτικής συνέντευξής του, η οποία αναρτήθηκε και στην επίσημη ιστοσελίδα του Κρεμλίνου. Στη συνέντευξή του ο Ρώσος πρόεδρος, σημείωσε ότι δική του πεποίθηση είναι ότι τα χημικά όπλα χρησιμοποιήθηκαν από αντικαθεστωτικούς συνδεδεμένους με την Αλ Κάιντα, και τόνισε ότι η χώρα του προτίθεται να εκπληρώσει τα συμβόλαια στρατιωτικής εξόπλισης της Συρίας. O κ. Πούτιν ανέφερε επίσης πως η Ρωσία θα συνεχίσει να εκπληρώνει τα οπλικά της συμβόλαια με τη Συρία. Ερωτηθείς εάν η Ρωσία θα συμφωνούσε με μια στρατιωτική δράση εάν αποδειχθεί πως είναι η Δαμασκός που πραγματοποίησε την επίθεση με χημικά όπλα ο Ρώσος Πρόεδρος απάντησε: «Δεν το αποκλείω αυτό».

Η «εναλλακτική ενημέρωση» «τρομοκρατεί» τους πραγματικούς «τρομοκράτες» Posted: 04 Sep 2013 01:50 AM PDT Είναι φοβερό το πως πέφτουν οι μάσκες μερικών τώρα που οι Η.Π.Α. ετοιμάζονται για το χτύπημα στην Συρία και ο Ομπάμα πήρε την αρχική έγκριση ρεπουμπλικάνων και δημοκρατικών, αφού η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας κατέληξε σε σχέδιο συμφωνίας που θα επιτρέψει την επέμβαση εν λόγω χώρα. Το τι ακούμε στα μίντια δεν περιγράφεται: Από το ότι «πρέπει να σταθούμε στο πλευρό των συμμάχων μας» μέχρι το ότι «ο Ομπάμα είναι ο πιο δημοκρατικός και ανθρώπινος Πρόεδρος των Η.Π.Α. κατά τα τελευταία έτη». Πραγματικά ακόμα και εμείς τα έχουμε χάσει με την προπαγάνδα που αναπαράγεται την τελευταία περίοδο από αντί-συστημικούς κατά τα άλλα δημοσιογράφους και αναλυτές. Σαν νέοι άνθρωποι απορούμε για την κατά τα φαινόμενα σκόπιμη πρόθεση ορισμένων να παρασύρουν την ελληνική κοινή γνώμη εκεί που θέλει η Ουάσινγκτον, παραβλέποντας τα ψέματα, τις προβοκάτσιες και τα εγκλήματα πολέμου (με τα χειρότερα να έρχονται με τους βομβαρδισμούς) της «πανούργας σέχτας» των παγκοσμιοποιητών στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Ευτυχώς που υπάρχει η «εναλλακτική ενημέρωση», όρος της εποχής, η οποία τόσο στεναχωρεί στο θέμα της Συρίας -και όχι μόνο- εκπροσώπους της παγκόσμιας διαπλοκής, όπως, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, τον στρατηγικό αναλυτή, πρώην σύμβουλο ασφαλείας του Προέδρου Κάρτερ και αρχιμάστορα της Τριμερούς Επιτροπής, Zbigniew Kazimierz Brzezinski. Τόσοι άνθρωποι, κυρίως νέοι, προσπαθούν μέσα σε λαίλαπα παραπληροφόρησης από τηλεόραση, ραδιόφωνο και διαδίκτυο, να ενημερωθούν και στην συνέχεια να ενημερώσουν τους συμπολίτες τους σε σχέση με τις πραγματικές πτυχές των παγκοσμιοποιητικών σχεδιασμών, που αν και αυτονόητες, αποκρύβονται έντεχνα από ανθρώπους με εντεταλμένη υπηρεσία, μέλη διάφορων λεσχών, όχι και τόσο δημοκρατικών… Η αλήθεια ονομάζεται «συνομωσιολογία», ωστόσο τα γεγονότα έχουν αναγκάσει πολλές μάσκες να πέσουν με αποτέλεσμα αρκετός κόσμος να προβληματίζεται ότι σε τελική ανάλυση κάτι «βρωμάει» σε πλανητικό επίπεδο. «Global political awakening» που λέει και ο Brzezinsky. Οι παγκοσμιοποιητές θέλουν να ελέγξουν όμως την όποια αφύπνιση. Έτσι δίπλα στην εναλλακτική ενημέρωση «στρατολογούν» προπαγανδιστές, δήθεν αντί-κυβερνητικούς δημοσιογράφους, αναλυτές ή ακόμα και bloggers, οι οποίοι παραπλανούν μέρος πολιτών που έχουν αρχίσει και ανησυχούν με την κατάσταση γύρω τους, οδηγώντας τους μακριά από την αλήθεια, την οποία ταυτόχρονα καπηλεύονται, διαστρεβλώνουν και την παρουσιάζουν ως ακραία θέση. Έτσι το σύστημα βρίσκει σταδιακά το πάτημα που θέλει και ενδεχόμενα έρθει η ώρα που θα απαγορευτεί η «άλλη άποψη», η οποία θα αντίκειται στα «ανθρωπιστικά» ιδεώδη και θα χαρακτηρίζεται πλέον τρομοκρατική αντί για γραφική. Ακριβώς όπως συνέβη με τον μεγάλο φιλόσοφο Σωκράτη, που εν καιρώ δημοκρατίας, έζησε ως γραφικός και καταδικάστηκε ως τρομοκράτης, επειδή ενημέρωνε… εναλλακτικά τους νέους ανθρώπους σε αντίθεση με το τότε κατεστημένο των Αθηνών… Πηγή ΠΥΓΜΗ

Η Μοσάντ έδωσε τις "πληροφορίες" στις ΗΠΑ Posted: 04 Sep 2013 01:28 AM PDT Αποκάλυψη-βόμβα, πρώην Βρετανού διπλωμάτη, για παραπληροφόρηση των Αμερικανικών Mυστικών Yπηρεσιών από τις Ισραλινές, σχετικά με τη χρήση χημικών στη Συρία. Ο διπλωμάτης εμπλέκει και την Κύπρο, τονίζοντας ότι η μόνη πληροφόρηση που θα μπορούσαν να έχουν οι Αμερικανοί είναι από το ραντάρ που διαθέτουν οι Βρετανοί στο Τρόοδος, το οποίο χαρακτηρίζει ιδιαίτερα αποτελεσματικό και κόσμημα της Βρετανικής βασιλικής υπηρεσίας πληροφοριών. Σαθρά κόλπα χαρακτηρίζει τις αποδείξεις που επικαλέστηκε ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών περί χρήσης χημικών όπλων από τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ Αλ Ασαντ εναντίον του λαού του στις 21 Αυγούστου, ο Βρετανός πρώην πρέσβης Γκρέγκ Μάρεϊ. Ο Βρετανός διπλωμάτης τονίζει μάλιστα στο προσωπικό του ιστολόγιο ότι για άλλη μια φορά, οι ΗΠΑ ενεργούν κατ' εντολή του Ισραήλ. Ο Βρετανός πρώην διπλωμάτης και ακιβιστής, στην εκτενή αναφορά του για τον τρόπο άντλησης των πληροφοριών, εμπλέκει και την Κύπρο αναφέροντας ότι στο Τρόοδος, την ψηλότερη οροσειρά της Κύπρου, βρίσκεται ένα υπερσύγχρονο ραντάρ, που αποτελεί αναμφισβήτητα το πιο αξιόλογο περιουσιακό στοιχείο για το Ηνωμένο Βασίλειο και συνεισφέρει σημαντικά στη συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών ΗΠΑ/Βρετανίας. Η λειτουργία αυτού του ραντάρ, ειδικά στις υποκλοπές, είναι εκπληκτική, επισημαίνει στο προσωπικό του ιστολόγιο ο Βρετανός πρώην διπλωμάτης. «Οι διαχειριστές των υπηρεσιών υποκλοπής, των GCHQ στη Βρετανία και της NSA στις ΗΠΑ, διαμοιράζονται από κοινού τις πληροφορίες, όπως κάνουν η CIA και Μ16.  Η επικοινωνιακή μονάδα στο Τρόοδος αποτιμάται σημαντικά από την NSA. Παρακολουθεί όλα τα ραδιόφωνα, όλη την κίνηση των δορυφορικών και μικροκυματικών επικοινωνιών σ' όλη τη Μέση Ανατολή, που εκτείνεται από την Αίγυπτο και την Ανατολική Λιβύη μέχρι τον Καύκασο», αναφέρει μεταξύ άλλων ο κ. Μάρεϊ. Ο πρώην διπλωμάτης τονίζει επίσης ότι παρακολουθούνται ακόμη και οι σταθερές τηλεφωνικές επικοινωνίες σ'όλη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, επισημαίνοντας ότι «το Τρόοδος είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό και αποτελεί το κόσμημα της Βρετανικής βασιλικής υπηρεσίας πληροφοριών. Η αποτελεσματικότητα και η ικανότητά του, καθώς και η εμβέλειά του, είναι συγκλονιστική. Η αξία τους για τις ΗΠΑ είναι ανεκτίμητη καθώς δεν έχουν κάποιο συγκρίσιμο εργαλείο για τη Μέση Ανατολή». Ο πρώην πρέσβης συνεχίζει στο προσωπικό του ιστολόγιο, λέγοντας ότι πρέπει να δηλώσει ότι γνωρίζει εκ των έσω την κατάσταση και είναι ενήμερος για τις ενέργειες και τις δυνατότητές του, καθώς ήταν επικεφαλής του τμήματος FCO στην Κύπρο στις αρχές του 1990. «Συνεπώς, είναι πολύ περίεργο, το λιγότερο που μπορούμε να πούμε, ότι ο John Kerry ισχυρίζεται ότι έχει πρόσβαση στις παρακολουθήσεις των επικοινωνιών των Συριακών στρατιωτικών και των αξιωματούχων που οργάνωσαν την επίθεση με τα χημικά όπλα, αφού αυτές οι παρακολουθήσεις δεν ήταν διαθέσιμες στη Βρετανική επιτροπή των μυστικών υπηρεσιών», προσθέτει. Οι υποκλοπές, τονίζει ο Μέρεϊ, προμηθεύτηκαν στις ΗΠΑ από τη Μοσάντ και παρήχθησαν από ένα τρίτο μέρος που δεν τις διένειμε ταυτόχρονα στο Ηνωμένο Βασίλειο και το Ισραήλ. Το ερώτημα όμως, επισημαίνει, είναι το εξής: Η Μοσάντ δεν έχει τίποτα που να είναι τεχνικά συγκρίσιμο με τη λειτουργία του Τροόδους, εφ' όσον είχαν ενεργοποιηθεί όλες οι δυνατότητες. Πως μπορεί να το έχασε το Τρόοδος και να υπεκλάπη από την Μοσάντ; Το αβίαστο συμπέρασμα που προκύπτει, επισημαίνει ο Μέρεϊ, είναι ότι το Τρόοδος δεν έλαβε πληροφορίες, γιατί δεν υπήρχαν. Τις συνέθεσε η Μοσάντ και οι αποδείξεις του John Kerry είναι σαθρά κόλπα. Πηγή SigmaLive

Η ανεμελιά έγινε πανικός Posted: 04 Sep 2013 01:15 AM PDT Του Θανάση Νικολαΐδη ΞΥΠΝΗΣΑΜΕ πλακωμένοι απ' την Τρόικα. Δεν είδαμε «προειδοποιητικούς» εφιάλτες, δεν ξενυχτήσαμε από έγνοιες για τα κοινά. Το τομαράκι του έκαστος ζαρωμένο μέσα στα ηχηρά περί σοσιαλισμού, αγώνας για το σινάφι, και το μάτι πέρα δώθε μη μας φάει ο αντίπαλος με την «ιδεολογία» και τους δικούς του στα πόστα. ΔΕΝ νοιάστηκε για τα κοινά η κορυφή, δεν νοιάστηκε και η βάση. Λες κι ήταν ξένο το καράβι (προς τα βράχια) κι ας αρμενίζαμε με ξένα καύσιμα. ΗΡΘΑΝ μέρες κρίσης και «λογοδοσίας», ώρες πανικού και πήραμε φωτιά. Για τα λογικά και τα παράλογα των πιστωτών μας. Για τα τρελά τους, με το ψυχρό τους βλέμμα πάνω μας. «Κλείστε την ΕΒΟ, ΕΑΣ και ΛΑΡΚΟ, απολύστε χωρίς αποζημίωση, αλλιώς δεν παίρνετε λεφτά». Και γίνεται εθνικό ένα θέμα μερικών εκατοντάδων εργαζομένων, μοιραζόμαστε την αγωνία τους και, βέβαια, προτείνουμε να τους «αναλάβουμε» οι υπόλοιποι. Ο Προϋπολογισμός με τα δαπανηρά και τα παραπανίσια του. Δεν είναι η λύση, είναι για να γιατροπορέψουμε τραυματισμένους στο σώμα και την ψυχή. Αυτοτιμωρία μας για δεκαετίες ανεμελιάς και αδιαφορίας. ΑΥΤΟΙ (ποιοι αυτοί;) θα επιμένουν στη λήθη για κάλυψη των ανομημάτων τους κι εμείς θα επιμένουμε στη μνήμη, για συμμόρφωση. Στο μέλλον και διά παντός, μιας και οι επιτήδειοι περιμένουν. Με τις δομές που δεν άλλαξαν και με μιαν ανάσα, πριν αναλάβουν πόστα για «δράση». ΚΑΙ, βέβαια, είναι αστείο (χωρίς γέλια) και τραγικό να μιλούν για πάσχοντες, παθόντες και αναξιοπαθούντες άνθρωποι πρόσφατα (και «βίαια») οικονομημένοι. Παίρνουν το μέρος τους για τις ανάγκες της εκπομπής κι ύστερα χαϊδολογούν ηδονικά τα κεκτημένα, μετρώντας σπίτι τους χιλιάρικα. ΑΣ μας συγχωρήσουν οι παρακάτω-συνιστούν (μικρό) δείγμα μεγάλης ανοχής μας, ανεμελιάς και κοινωνικής απραξίας μας, όταν τα λεφτά «που υπήρχαν» (δανεικά) πήγαιναν σε τσέπες ανοικονόμητης χωρητικότητας. ΛΥΡΙΤΖΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: 324.000 ΕΥΡΩ ΕΤΗΣΙΩΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ: 324.000 ΧΟΥΚΛΗ ΜΑΡΙΑ -ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 218.976 ΤΣΟΥΚΑΛΑ ΜΠΗΛΙΩ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 176.400 ΤΣΑΠΑΝΙΔΟΥ ΠΑΡΘΕΝΑ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ – 143.514 (Για την κα Παναγιωταρέα; Στο επόμενο).

Διπλωματική μάχη στις ΗΠΑ, πρόβα πολέμου στη Συρία Posted: 04 Sep 2013 12:58 AM PDT Κι ενώ όλη η υφήλιος περιμένει από το αμερικανικό Κογκρέσο να δώσει το «πράσινο φως» για μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους ξεκίνησαν χθες... πρόβες πολέμου στη Μέση Ανατολή, προκαλώντας συναγερμό στη Μόσχα και παίζοντας με τα νεύρα μίας ολόκληρης περιοχής, η οποία εδώ και πολλές μέρες ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί. Την ίδια ώρα το πολιτικο-επικοινωνιακό πρέσινγκ συνεχιζόταν εντός αλλά και εκτός των αμερικανικών συνόρων με αμείωτη ένταση και απώτερο στόχο τη «νομιμοποίηση» της επερχόμενης επέμβασης. Εντός των ΗΠΑ, ο πρόεδρος Ομπάμα φάνηκε να κερδίζει χθες έδαφος στην «αβέβαιη» Βουλή των Αντιπροσώπων, καθώς κορυφαίοι Ρεπουμπλικάνοι (ο πρόεδρος της Βουλής Μπένερ και ο επικεφαλής της Ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας Κάντορ) καθώς και εξέχοντες Δημοκρατικοί (η ηγέτιδα της Δημοκρατικής μειοψηφίας Πελόσι) δήλωσαν πως θα ψηφίσουν υπέρ μίας επίθεσης. Οι εν λόγω φωνές ενίσχυσαν σημαντικά τον Ομπάμα στον δρόμο του προς τη Σύνοδο της ομάδας του G20, που ξεκινάει αύριο στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας. Χαρακτηριστικά, μιλώντας χθες από τον Λευκό Οίκο, ο Ομπάμα επιχείρησε να ικανοποιήσει όλα τα μέλη του Κογκρέσου (και τους ειρηνιστές αλλά και τους πολεμοχαρείς) ξεκαθαρίζοντας πως η επέμβαση θα είναι μεν «περιορισμένη» («δεν είναι το Ιράκ, ούτε το Αφγανιστάν», είπε), αλλά παράλληλα διευκρινίζοντας πως η Ουάσιγκτον έχει μια «ευρύτερη στρατηγική» με στόχο «την αναβάθμιση των ικανοτήτων της συριακής αντιπολίτευσης». Κι ενώ συνέβαιναν όλα τα παραπάνω, πίσω στην ίδια τη γειτονιά της Συρίας εκτοξεύθηκαν χθες οι πρώτοι πύραυλοι, οι οποίοι ωστόσο έμελλε να αποδειχθούν... δοκιμαστικοί. Ο πολεμικός συναγερμός «χτύπησε» χθες το πρωί στη Μόσχα, όταν ρωσικά ραντάρ (εγκατεστημένα στη Μαύρη Θάλασσα) «έπιασαν» την εκτόξευση πυραύλων στη Μεσόγειο. Όπως αποδείχθηκε, επρόκειτο για πύραυλο τύπου Sparrow, ο οποίος εκτοξεύτηκε από τον ισραηλινό στρατό στο πλαίσιο αμερικανο-ισραηλινής άσκησης. Τελ Αβίβ και Ουάσιγκτον έσπευσαν να ξεκαθαρίσουν πως τα εν λόγω γυμνάσια είναι προγραμματισμένα εδώ και πάνω από έναν χρόνο και πως αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την κατάσταση στη Συρία. Επί της ουσίας, ωστόσο, όλα σχετίζονται. Αξίζει να σημειωθεί πως στο πλαίσιο της εν λόγω στρατιωτικής άσκησης, οι Ισραηλινοί δοκιμάζουν συστήματα αεράμυνας που θα μπορούσαν να τους θωρακίσουν απέναντι σε πυραυλικές επιθέσεις προερχόμενες από το Ιράν, τη Συρία και τον Λίβανο. Η θεωρία των συγκοινωνούντων δοχείων ενισχύεται ακόμη περισσότερο εάν αναλογιστεί κανείς πως η Χεζμπολάχ και η Τεχεράνη έχουν απειλήσει να πλήξουν ισραηλινούς στόχους ως αντίποινα σε περίπτωση που οι ΗΠΑ πραγματοποιήσουν επέμβαση στη Συρία. Από την πλευρά τους, οι Ρώσοι εξακολουθούν να παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις στο πολεμικό μέτωπο. Γι' αυτό, άλλωστε, έχουν στείλει και ειδικά αναγνωριστικά/κατασκοπευτικά πλοία στη Μεσόγειο. Μάλιστα λέγεται πως οι Ρώσοι θα μπορούσαν να προειδοποιούν τις δυνάμεις του Ασαντ για τις δυτικές επιθέσεις. Οσο για τον ίδιο τον Σύρο πρόεδρο Ασαντ, αυτός συνεχίζει να επιδίδεται σε ένα δικό του επικοινωνιακό πόλεμο. Μάλιστα δεν δίστασε να παραχωρήσει συνέντευξη στη «Le Figaro» προειδοποιώντας πως ενδεχόμενη επέμβαση θα πυροδοτούσε «περιφερειακό πόλεμο» σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Το δράμα 2 εκατ. προσφύγων Η Μέση Ανατολή φέρει από παλαιά τον τίτλο της «πυριτιδαποθήκης» και όχι άδικα. Η τρέχουσα κρίση στη Συρία έρχεται να επιβεβαιώσει τον παραπάνω χαρακτηρισμό και μάλιστα με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Πέρα από την κόντρα μεταξύ σιιτών και σουνιτών για τον έλεγχο ολόκληρης της περιοχής, στο συριακό μέτωπο παίζεται κι άλλο ένα δράμα: το προσφυγικό-ανθρωπιστικό. Επειτα από δυόμισι χρόνια εμφύλιου σπαραγμού στη Συρία έχουν χάσει τη ζωή τους περισσότερα από 100.000 άτομα. Ενας στους τρεις Σύρους έχει αναγκαστεί να εγκαταλείψει την οικία του, ενώ συνολικά περισσότερα από 2 εκατ. άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τη χώρα, αναζητώντας καταφύγιο στο εξωτερικό. Προκειμένου να αντιληφθεί κανείς καλύτερα το μέγεθος του δράματος, αρκεί να αναλογιστεί τα εν λόγω 2 εκατ. αντιστοιχούν στο 10% του συνολικού πληθυσμού, ενώ το 52% των προσφύγων είναι παιδιά και έφηβοι κάτω των 17 ετών. Ηνωμένα Εθνη Μάλιστα, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε χθες στη Γενεύη η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες UNHCR, ο ρυθμός της φυγής έχει σχεδόν δεκαπλασιαστεί τους τελευταίους 12 μήνες, με αποτέλεσμα πλέον να εγκαταλείπουν τη χώρα περίπου 5.000 άνθρωποι ημερησίως. «Η Συρία εξελίσσεται στη μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα που διανύουμε, σε μια αποτρόπαιη ανθρωπιστική καταστροφή με δεινά και εκτοπισμούς που δεν έχουν προηγούμενο στην πρόσφατη Ιστορία», τόνισε σε δραματικούς τόνους χθες ο ύπατος αρμοστής (και πρώην πρωθυπουργός της Πορτογαλίας) Αντόνιο Γκουτιέρες. Μάλιστα, αυτό που συγκλονίζει ακόμη περισσότερο, σύμφωνα με τον Γκουτιέρες, είναι το γεγονός πως από τους 2 εκατ. πρόσφυγες το 1 εκατ. εγκατέλειψε τη χώρα τους τελευταίους έξι μήνες. Το προσφυγικό κύμα δημιουργεί εντονότατες πιέσεις και κλυδωνισμούς στα γειτονικά κράτη (κυρίως σε Λίβανο, Τουρκία, Ιορδανία), απειλώντας φυσικά να φτάσει και στην Ελλάδα. Σχέδιο συμφωνίας από τη Γερουσία για επέμβαση στη Συρία Σε σχέδιο συμφωνίας που θα παρέχει στον Μπαράκ Ομπάμα την «άδεια» να προχωρήσει σε μία στρατιωτική επέμβαση στη Συρία κατέληξε η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της αμερικανικής Γερουσίας. Το σχέδιο, το οποίο περιορίζει τη χρονική διάρκεια της οποιασδήποτε επέμβασης σε 60 ημέρες με δυνατότητα παράτασης άλλων 30 ημερών, αναμένεται να τεθεί προς ψήφιση στις 18.30 το απόγευμα (ώρα Ελλάδας). Το σχέδιο περιλαμβάνει επίσης μια διάταξη που απαγορεύει οποιαδήποτε ενέργεια των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων στο έδαφος της Συρίας. Η έκβαση των ψηφοφοριών την ερχόμενη εβδομάδα στα δύο σώματα του Κογκρέσου παραμένει εντούτοις αβέβαιη, έστω κι αν ο Μπαράκ Ομπάμα δέχθηκε χθες, τη σημαντική υποστήριξη του κύριου πολιτικού αντιπάλου του, του ρεπουμπλικανού προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων Τζον Μπένερ. Λίγο πριν αναχωρήσει για τη Σουηδία, ο αμερικανός πρόεδρος δήλωσε ότι πιστεύει πως οι αμερικανοί κοινοβουλευτικοί θα ψηφίσουν, ίσως και την ερχόμενη εβδομάδα, μια απόφαση που θα του επιτρέπει να πλήξει το καθεστώς του σύρου προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ ως αντίποινα για τη χρήση χημικών όπλων. Ο Ομπάμα υπογράμμισε για μια ακόμη φορά το γεγονός ότι οποιαδήποτε επέμβαση στη Συρία θα είναι «περιορισμένη» και «αναλογική». Αυτό δεν σημαίνει αποστολή χερσαίων στρατευμάτων, δεν είναι το Ιράκ, δεν είναι το Αφγανιστάν», τόνισε. «Δεν είναι ώρα να είναι κανείς απομονωτιστής στην πολυθρόνα του. Δεν είναι ώρα να είναι θεατής μιας σφαγής», δήλωσε από την πλευρά του ο υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι στη διάρκεια ακρόασής του στην αμερικανική Γερουσία η οποία είχε μεγάλη προβολή από τα μέσα ενημέρωσης, προειδοποιώντας πως η αδράνεια είναι πολύ πιο επικίνδυνη από μια επέμβαση. Ο ΜακKέιν έπαιζε πόκερ στο iPhone κατά την ακρόαση στη Γερουσία Κι ενώ στις ΗΠΑ διεξάγεται ένα από τα πιο σκληρά «πόκερ» με επίκεντρο την επέμβαση στη Συρία, ο ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Τζον ΜακKέιν έπαιζε πόκερ... στο iphone του. Ο φακός της φωτογράφου της Ουάσινγκτον Ποστ, Μελίνα Μάρα, «τσάκωσε» τον γερουσιαστή να περνά την ώρα του παίζοντας πόκερ κατά τη διάρκεια της χθεσινής ακρόασης στη Γερουσία. Η φωτογραφία έκανε το γύρο του Twitter και τα σχόλια έπεσαν «βροχή», αναγκάζοντας τον Τζον ΜακKέιν, να μαζέψει τα ασυμμάζευτα... Ο ίδιος ο γερουσιαστής μία δόση χιούμορ έγραψε στο λογαριασμό του: «Σκάνδαλο! Πιάστηκα να παίζω παιχνίδι στο iphone κατά την τρίωρη συνεδρίαση της Γερουσίας - Και το χειρότερο από ολα: έχασα!» Πηγή 'Εθνος www.kostasxan.blogspot.gr