«Άλλος Άνθρωπος» ανάμεσά μας...

Σάββατο 08/02/2014 - 12:25

Η «SportDay» συνάντησε και πήρε μαθήματα από αυτόν που με την κοινωνική του κουζίνα μαγειρεύει καθημερινά στις γειτονιές, σε μια ύψιστη πράξη αλληλεγγύης.

Συνέντευξη στον Διονύση Δεσύλλα

Tο ραντεβού δόθηκε στο Θησείο. «Θέλω να συναντηθούμε εκεί που βρίσκομαι κάθε μέρα, με τον κόσμο που έχει ανάγκη το φαγητό», μου είπε ο Κώστας Πολυχρονόπουλος όταν του ζήτησα τη συνέντευξη. Ετσι κι έγινε. Ο ίδιος εκεί από νωρίς. Μαζί με τους δεκάδες εθελοντές της κοινωνικής κουζίνας «Ο Αλλος Ανθρωπος».

Να στήσει τα τσουκάλια, να καθαρίσει κρεμμύδια, να μαγειρέψει, να σερβίρει και μετά να φάει μαζί με συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη το πιο βασικό: ένα πιάτο ζεστό φαγητό. Αυτή είναι η καθημερινή του δράση. Ανεργος, στα 49 του χρόνια, μα ευτυχισμένος με αυτό που κάνει. «Μαγειρεύουμε μαζί, τρώμε όλοι μαζί, ζούμε όλοι μαζί», υποστηρίζει.

Πώς σου ήρθε η ιδέα της δημιουργίας του «Αλλου Ανθρώπου»;

«Εργαζόμουν για 25 χρόνια στον χώρο της διαφήμισης. Εχασα τη δουλειά μου τον Σεπτέμβριο του 2009. Το πρώτο διάστημα ήταν σκληρό. Μετακόμισα στο πατρικό μου και δεν μπορούσα να βρω δουλειά. Επεσα σε κατάθλιψη. Κλεινόμουν σπίτι και δεν έβγαινα έξω για περίπου έξι μήνες. Αποφάσισα μια μέρα να κάνω έναν περίπατο και τότε μου συνέβη ένα γεγονός που δεν θα το ξεχάσω. Είδα δυο παιδάκια να βρίσκονται σε έναν κάδο απορριμμάτων και να προσπαθούν να πιάσουν ένα σάπιο μήλο. Εδιναν μάχη, χτυπώντας το ένα το άλλο, για να το κάνουν δικό τους. Οταν έφτασα σπίτι, πήρα τηλέφωνο μια φίλη και τη ρώτησα αν θα την ενδιέφερε να βγούμε παρέα και να μοιράσουμε φαγητό σε κόσμο. Το δέχτηκε. Την επόμενη μέρα φτιάξαμε μερικά σάντουιτς και πήραμε τους δρόμους. Στην αρχή, όλοι μας αντιμετώπιζαν με καχυποψία. Κανείς δεν έπαιρνε το φαγητό κι αναγκαστήκαμε να φάμε εμείς τα πρώτα σάντουιτς. Σιγά -σιγά τα πράγματα πήγαν καλά. Φτιάξαμε την κοινωνική κουζίνα και πλέον προσφέρουμε φαγητό σε 3.000 ανθρώπους τον μήνα».

 Πλέον ο «Αλλος Ανθρωπος» έχει «μεγαλώσει».

«Αυτό με γεμίζει! Αρχίσαμε πριν από 27 μήνες. Αρχικά μόνος μου, με έναν ακόμη, μετά ξανά μόνος μου. Ο κόσμος το αγκάλιασε. Καθημερινά έρχονται πολλοί εθελοντές. Είμαστε περίπου 15 άτομα μόνιμα. Μοιραζόμαστε φαγητό με 3.000 ανθρώπους κάθε μήνα. Και θέλω να τονίσω ότι δεν δίνω σε κόσμο φαγητό. Δεν έχω υστέρημα για να δώσω. Τρώμε όλοι μαζί. Οπως γινόταν παλιά στην Αθήνα τις Κυριακές. Εβαζαν όλοι από κάτι και δεν φαινόταν ποιος έβαζε. Αυτό κάνουμε κι εμείς. Και μας έχει δώσει χαρά που ο κόσμος έχει αγκαλιάσει την ιδέα μας. Δεν έχουμε ταμπέλες. Είμαστε με τον άνθρωπο. Ανθρωπος είναι αυτός που δεν μισεί τον συνάνθρωπό του. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε».

Πόσο εύκολο είναι για κάποιον που είναι άνεργος να πάρει μια τέτοια απόφαση και καθημερινά να ασχολείται με αυτό;

«Είναι πολύ εύκολο. Ειδικά για τον άνεργο, γιατί από το να κλείνεται σπίτι του, θα ενεργοποιηθεί ξανά στην κοινωνία. Θα βοηθάει, θα έχει ένα πιάτο φαΐ, θα κάνει φίλους. Δεν θα νιώθει άχρηστος. Δεν έχει σημασία αν είσαι άνεργος, εργαζόμενος, συνταξιούχος. Αλλά να βγεις από το καβούκι σου. Δεν μοιραζόμαστε φαγητό γιατί λυπούμαστε τον άλλον, αλλά γιατί θέλουμε να είμαστε αλληλέγγυοι. Μακάρι αυτή η ιδέα να γίνει σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πλατεία. Δίχως διακρίσεις, αν ο άλλος είναι άσπρος, μαύρος, ξένος, Ελληνας. Ολοι είμαστε άνθρωποι».

Εχεις σκεφτεί ποτέ να τα παρατήσεις;

«Πολλές φορές. Ξέρεις τι με κρατάει; Αυτός (σ.σ.: δείχνει έναν άνθρωπο χαμογελαστό που συμμετέχει στην κοινωνική κουζίνα με όρεξη και μεράκι).  Ο άνθρωπος με τον οποίο θα φάμε σήμερα μαζί, το χαμόγελο του κόσμου. Ο κόσμος που μου λέει «Γεια σου, ρε Κώστα» και χαμογελάει. Οπως είπα, είναι άνθρωποι που ήταν κλεισμένοι στο καβούκι τους και βγήκαν έξω να προσφέρουν. Εμείς προσφέρουμε κι επικοινωνούμε με τον άλλον. Οταν προσφέρεις φαγητό σε ένα σκυλάκι, το χαϊδεύεις του λες: «Ελα αγάπη μου, κάτσε εδώ να φάμε». Γιατί, λοιπόν, στον άνθρωπο να δίνεις το φαγητό και να φεύγεις; Γιατί το κάνουν αυτό στα συσσίτια; Δεν πρέπει να γίνεται έτσι. Πρέπει όλοι να γινόμαστε μια παρέα».

Εμπόδια έχεις συναντήσει;

 «Στην αρχή ναι. Κυρίως από το κράτος. Ο Δήμος με κυνηγούσε, με πήγαν μέσα για εξακρίβωση. Βέβαια, στη συνέχεια αφού κατάλαβαν τι κάνουμε, δεν είχαμε προβλήματα. Οι υπάλληλοι του Δήμου μάς βοηθούν και γενικώς πολλές φορές, πλέον, είναι δίπλα μας. Μάλιστα, ο Δήμος μού έχει ζητήσει κάποιες συμβουλές για τα συσσίτια που κάνει. Για όλο αυτό το αισχρό πράγμα που δημιουργείται με τις ουρές, τις φωνές και τα κρύα φαγητά».

Σε πλησίασαν ποτέ πολιτικοί;

 «Με έχουν πλησιάσει. Εμείς δεν κάνουμε κάτι κομματικά. Είναι, αναμφίβολα, πολιτική η κίνησή μας, όχι, όμως, κομματική. Ξαναλέω ότι εμείς θέλουμε να βοηθάμε και να δεχόμαστε πράγματα από οποιονδήποτε άνθρωπο. Αν, για παράδειγμα, ο Βερόπουλος έρθει και με πλησιάσει ως άνθρωπος, θα δεχθώ προσφορά απ' αυτόν. Αν έρθει ως σούπερ μάρκετ, όχι. Διότι, πολύ απλά, το σούπερ μάρκετ μπορεί να κάνει αυτό που κάνουμε κι εμείς. Είναι απλό, όχι δύσκολο».

Το τελευταίο διάστημα έχετε βρει έναν χώρο, ένα σπίτι.

«Είναι ένα σπίτι 230 τ.μ., το οποίο το νοίκιασε άνθρωπος στο δικό μου όνομα για τρία χρόνια. Με την προϋπόθεση εγώ να πληρώνω τους λογαριασμούς. Αυτό το σπίτι θα είναι ένας χώρος για όλους. Θα έχει μέσα μπάνια, πλυντήρια, τηλεοράσεις, βιβλιοθήκες. Ιατρείο για προληπτικές εξετάσεις μια φορά την εβδομάδα, ψυχολόγους που θα κάνουν συνεδρίες, τραπέζι για να πιει κάποιος έναν καφέ. Θα γίνονται παραστάσεις, εκθέσεις. Κι όλοι μαζί εθελοντικά το φτιάχνουμε. Φυσικά, θα έχει κάποιους κανόνες φιλοξενίας, όπως γίνεται σε όλα τα σπίτια. Υπάρχει συμμετοχή όλων και σεβασμός».

Ο «Αλλος Ανθρωπος» αποφάσισε να πάει στην Κεφαλονιά και να σταθεί δίπλα στους συνανθρώπους μας που ταλαιπωρούνται τις τελευταίες ημέρες. Μίλησέ μας γι' αυτό.

«Το σκέφτηκα προχθές μόνος μου κι αποφασίσαμε να πάμε στην Κεφαλονιά. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί που έχουν ανάγκη να νιώσουν ότι δεν είναι μόνοι τους. Εχουμε τρόφιμα, τα οποία θα πάρουμε και θα μαγειρέψουμε για 3.000 άτομα. Μας λείπουν τα χρήματα, τα οποία προσπαθούμε να μαζέψουμε, είναι κάτι παραπάνω από 500 ευρώ. Θα πάμε την Πέμπτη, 13 του μήνα και θα μείνουμε εκεί μέχρι τις 15.

Θες να στείλεις ένα μήνυμα σε ανθρώπους που θέλουν να προχωρήσουν σε κινήσεις αλληλεγγύης, αλλά για διάφορους λόγους δεν το κάνουν;

 «Οπως είπα και πριν, είναι μια απόφαση απλή. Εμείς αυτό που κάνουμε είναι μια κίνηση αλληλεγγύης, ένα γεύμα για όλους. Ξεκινάς με 4 πακέτα μακαρόνια, λίγη σάλτσα και λάδι και προχωράς. Και δεν κάνεις ελεημοσύνη. Αλλο χρειάζομαι, άλλο ζητάω. Δεν κάνεις κάτι γιατί λυπάσαι τον συνάνθρωπό σου, αλλά γιατί του στέκεσαι, τον βοηθάς. Τόσο απλό και συνάμα θαυμάσιο».

«ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟ»

Αυτό που παρατηρούμε είναι ότι αυτό που κάνεις δεν είναι ένα απλό, καθημερινό συσσίτιο.

«Ο,τι κάνεις να το κάνεις με αγάπη, με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Αυτό το λέω από την αρχή. Δεν είναι το φαγητό μόνο, αλλά και ο τρόπος που το δίνεις στον άνθρωπο που έχει ανάγκη. Εμείς δεν κάνουμε συσσίτιο με μια λογική «φύγε εσύ, έλα εσύ».  Δεν δίνουμε φαγητό, μοιραζόμαστε φαγητό. Μαζευόμαστε κάθε μεσημέρι και τρώμε όλοι μαζί. Μοιραζόμαστε μια πάρα πολύ σημαντική στιγμή της μέρας. Αστεγοι, άνεργοι, φτωχοί άνθρωποι που έχουν ανάγκη από τα απαραίτητα. Τι καλύτερο απ' αυτό; Αυτό εμάς μας γεμίζει και συγχρόνως βοηθάει τους συνανθρώπους μας».

«Δεν θα το ξεχάσω»

Υπάρχουν στιγμές οι οποίες σου έχουν μείνει χαραγμένες;

«Πέρυσι, ένα μεσημέρι μαγείρευα στο Πεδίον του Αρεως, όταν με πλησίασε ένας ηλικιωμένος και με ρώτησε τι κάνω. Φαινόταν φτωχός και πίστεψα ότι ήθελε να μου ζητήσει φαγητό. Οταν του εξήγησα τι έκανα, ξέσπασε σε λυγμούς! Τότε, λοιπόν, έκανε κάτι που με λύγισε. Εβγαλε από μία σακούλα μια φρατζόλα ψωμί και την έκοψε στη μέση. Κλαίγοντας μου είπε: "Λεβέντη μου, λεφτά δεν έχω, ούτε φαγητό να σου δώσω, μονάχα αυτήν τη φρατζόλα ψώνισα σήμερα. Σου δίνω τη μισή για να φάνε κι άλλοι άνθρωποι. Πάρ' τη, σε παρακαλώ, αυτό που κάνεις είναι πολύ σημαντικό". Το δεύτερο αφορά μια κυρία της πιο υψηλής κοινωνίας, η οποία είναι σύζυγος πολύ γνωστού εφοπλιστή και μου φέρνει πολύ συχνά, σακούλες με φαγητό. Μόνο μία χάρη μου έχει ζητήσει. Να μη μάθει ποτέ κανείς το όνομά της».

• Οσοι επιθυμούν να βοηθήσουν και να συμμετάσχουν στην κοινωνική κουζίνα «Ο Αλλος Ανθρωπος» μπορούν να μπουν στο oallosanthropos.blogspot.com.

http://www.sportday.gr