Ο συνήθης φασισμός

ΚΕΙΜΕΝΑ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ * Για σχόλια, παρατηρήσεις, επισημάνσεις ή απλά για ένα «γεια»: mystamar@enet.gr

Για την ευκολία τού να λειτουργεί κάποιος φασιστικά, κάτω από την επίφαση ότι προσέχει τον «εαυτό» του, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, γράφει ο http://perastikos.blogspot.com.

Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα.
«Ο φασισμός κερδίζει έδαφος όταν πείθει ότι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσεις, να προστατεύσεις τον εαυτό σου και τους δικούς σου, είναι να γίνεις παλιάνθρωπος. Να γίνεις, δηλαδή, δήμιος ή τουλάχιστον αδιάφορος για τον "άλλο". Ο φασισμός λέει στον φοβισμένο άνθρωπο ότι, για να σωθεί, πρέπει "να σπάσει αβγά" και εννοεί κεφάλια. Ο φασισμός διαιρεί τον κόσμο σε "εμείς" και σε "άλλους". Η λογική του είναι "ή μαζί μας ή εναντίον μας". Αν πεις "μια στιγμή, εντάξει, αλλά μήπως να δούμε πώς θα βοηθήσουμε λίγο και αυτούς", ή αν σε δουν να δίνεις ένα κομμάτι ψωμί, μια κουβέρτα, θέτεις εαυτόν στους "εναντίον μας".
Η ευσπλαχνία είναι αδυναμία, βλαπτική για την κοινωνία και απόδειξη κατωτερότητας και ο σημαντικότερος λόγος γι' αυτό είναι ότι αν οι φασίστες παραδεχθούν ότι αυτό που κάνεις είναι σωστό, τότε αυτομάτως είναι σαν να παραδέχονται ότι αυτός που βοηθάς είναι και αυτός "εμείς", οπότε αυτοί, που του επιτίθενται, που τον αντιμετωπίζουν σαν πράγμα, είναι παλιάνθρωποι. Ολο το οικοδόμημα καταρρέει. Ο οίκτος που δείχνεις είναι από μόνος του προσβολή για τους φασίστες. Αν μια μητέρα που είναι φασίστρια σε δει να βοηθάς τον ξένο/το πρεζόνι/το αδέσποτο σκυλί, θα θεωρήσει ότι με αυτή σου την πράξη επιτίθεσαι στα παιδιά της. Ο φασίστας δεν δέχεται ως λύση την ένταξη και ενσωμάτωση του άλλου, αλλά μόνο την εξόντωση ή εκδίωξή του.
Ο φασισμός είναι εξαιρετικά λογικοφανής και απλοϊκός και γι' αυτό δεν δυσκολεύεται να πείσει αρκετούς σε περιόδους κρίσης και ριζικών ανακατατάξεων. Εχει μια ισχυρότατη εσωτερική λογική και συγκρότηση με βάση τον εγωισμό και την αποδοχή ότι το παρελθόν, αυτό που επικρατούσε ώς τώρα, είναι η "φυσική τάξη". Η λογική του φασισμού είναι αυτή των κλειστών συστημάτων. Κατά το φασισμό, μια κοινωνία σε κρίση είναι σαν μια βάρκα με ναυαγούς. Προκειμένου να μην εξαντληθούν τα τρόφιμα και το νερό, πρέπει να εντοπιστεί αυτός που μπορεί ευκολότερα να διαχωριστεί από τους άλλους με βάση κάποιο χαρακτηριστικό, αυτός που θα βαπτιστεί ξένος / αντικοινωνικός / μίασμα / απειλή για τη βάρκα. Οι άλλοι ναυαγοί θα πρέπει τότε να συνασπιστούν εναντίον του και να τον πετάξουν στη θάλασσα. (...)»
Επιλογή Δημήτρης