Ας μιλήσουμε επιτέλους! 28-3-13

• Reuters: Μετά την Κύπρο, έχουμε πλέον δύο διαφορετικά ευρώ στην Ευρωζώνη
• Ο "κακός γάμος" της ευρωζώνης έγινε χειρότερος
• Η απάτη με την ΑΟΖ - Τα ντοκουμέντα
• Αμφισβήτηση της γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη
• Οι Γερμανοί σκίζονται να καρπωθούν από την Κύπρο το ρωσικό χρήμα
• Ο ασκός του Αιόλου στην Ευρώπη άνοιξε για τα καλά
• Ήξεραν ο Γιώργος αλλά και ο Μπίκας για την λίστα Λαγκάρντ
• Αντιμέτωποι με το χάος
• Τρίγωνο του διαβόλου η Ανατολική Μεσόγειος
• Στη γιορτή των ναιναίκων
• Reuters: Ένοπλοι μισθοφόροι μπαίνουν στην Κύπρο
• Ο κυνηγός και το σπουργίτι
• Ποιο θα είναι το πρώτο κράτος που θα διαλύσει την Ευρωζώνη;
• Κίνημα εξόδου από το ευρώ στο Νότο
• Για μια στρατηγική αποτροπής της περιθωριοποίησης, όχι αμηχανία
• Τα BRICS έφτιαξαν δικό τους ταμείο με $100 δις
• Ανοίγουν αύριο οι τράπεζες στην Κύπρο
• Το Βερολίνο επιτίθεται στις ιταλικές τράπεζες
• Μετά την Κύπρο βάζουν στο στόχαστρο και το Λουξεμβούργο!
• Η Μέρκελ, ο Χιτλερ και ο νέος πόλεμος
• Πώς συνεισέφερε η ΕΚΤ στο "ELA να δεις" της Κύπρου
• Τριπλή αποικιοποίηση και γεωπολιτική κρίση
• Το ανολοκλήρωτο ΟΧΙ
• Στάση πληρωμών στην Κύπρο – Αδυναμία καταβολής μισθών
• Moody's: Η Ευρώπη έχει υπερεκτιμήσει τις δυνατότητές της για την κρίση

Reuters: Μετά την Κύπρο, έχουμε πλέον δύο διαφορετικά ευρώ στην Ευρωζώνη Posted: 27 Mar 2013 02:20 PM PDT Η Κύπρος πιθανότατα δεν θα είναι η τελευταία χώρα-μέλος της ευρωζώνης η οποία θα ζητήσει διεθνή δανεισμό, σύμφωνα με μία δημοσκόπηση 48 οικονομολόγων, που έκανε το πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς, οι οποίοι ανέφεραν πως οι επικρατέστερες υποψήφιες είναι η Ισπανία και η Σλοβενία. Η έρευνα έδειξε επίσης ότι δεν υπάρχει συναίνεση για το εάν και κατά πόσον η νέα συμφωνία 'διάσωσης' της κυπριακής οικονομίας, η οποία βασίζεται στο κλείσιμο της μιας από τις μεγαλύτερες τράπεζες της Κύπρου με την ταυτόχρονη επιβολή ενός τέλους στους πλουσιότερους καταθέτες, είναι καλύτερη ή χειρότερη για την χρηματοοικονομική σταθερότητα της ευρωζώνης. Η Λευκωσία σύναψε μια συμφωνία δανεισμού 10 δισεκ. ευρώ με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο την Δευτέρα, με στόχο την εκκαθάριση ενός τραπεζικού συστήματος που κυριαρχούσε στην οικονομία της και θεωρείτο εδώ και καιρό πως την έσυρε σε χρεοκοπία. Οι 36 από τους 48 οικονομολόγους που ερωτήθηκαν στο πλαίσιο της έρευνας είπαν ότι και άλλες χώρες της ευρωζώνης θα χρειαστούν δανεισμό. Οι 16 κατονόμασαν την Ισπανία και ισάριθμοι τη Σλοβενία, όπου ο υπέρογκος τραπεζικός τομέας προκαλεί συγκρίσεις με την Κύπρο. «Η συμφωνία της Κύπρου ώθησε την ευρωπαϊκή τραπεζική κρίση σε νέο επίπεδο», σχολίασε η Λένα Κομίλεβα, διευθύντρια της G+ Economics, μιας εταιρείας ερευνών και συμβούλων στο Λονδίνο. Στη λύση η οποία επελέγη, επισήμανε η ίδια, ελλοχεύει ο κίνδυνος επαναφοράς των νομισματικών διαφοροποιήσεων μέσα στην ευρωζώνη: με άλλα λόγια, ότι το ευρώ στην Κύπρο δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί ότι είναι το ίδιο νόμισμα με το ευρώ αλλού. «Αυτή είναι μια πολύ κακή συμφωνία για το μέλλον του ευρώ», εκτιμά η Κομίλεβα. Οι αρχές της Κύπρου ετοιμάζονται να επιβάλλουν περιορισμούς και μηχανισμούς ελέγχου στις κινήσεις κεφαλαίων, κι αυτός είναι ο ένας λόγος που προκαλεί αυτόν τον κίνδυνο. Οι περιορισμοί στις κινήσεις κεφαλαίων, με στόχο την αποτροπή ενός κύματος μαζικών αναλήψεων από έμφοβους καταθέτες που θέλουν να σώσουν τα χρήματά τους, καθιστούν το ευρώ στην Κύπρο λιγότερο ρευστό από ό,τι για παράδειγμα το ευρώ στη Γαλλία, όπου δεν υφίσταται ουδείς τέτοιος περιορισμός. Παρ' όλ' αυτά οι 38 από τους 46 οικονομολόγους που έλαβαν μέρος στην έρευνα είπαν ότι η επιβολή των ελέγχων είναι αρμόζουσα κίνηση, καθώς το εναλλακτικό σενάριο θα μπορούσε να είναι η ανεξέλεγκτη έξοδος τεράστιων ποσοτήτων ρευστού από τη νήσο. Οι υπόλοιποι 8 οικονομολόγοι διαφώνησαν. Οι ευρωπαίοι πολιτικοί και διαμορφωτές πολιτικής τονίζουν ότι οι όποιοι περιορισμοί θα είναι προσωρινοί, με διάρκεια μερικές ημέρες ή το πολύ εβδομάδες. Αλλά οι αναλυτές και οι οικονομολόγοι δεν μοιάζουν να είναι τόσο βέβαιοι. Οι 30 από τους 46 ερωτηθέντες εκτίμησαν ότι οι περιορισμοί θα διαρκέσουν μήνες, ενώ οι 13 είπαν ότι αναμένουν να διαρκέσουν εβδομάδες. Οι τρεις είπαν ότι μπορεί να διαρκέσουν ακόμα και χρόνια. «Η Ισλανδία ακόμη επιβάλλει ελέγχους στις κινήσεις κεφαλαίων. . . μπορεί να απαιτηθούν μήνες αν όχι χρόνια στην Κύπρο πριν σταθεροποιηθεί η κατάσταση», σημείωσε ο Πίτερ Φάντεν Χάουτε, οικονομολόγος της ING στις Βρυξέλλες. Η Ισλανδία αντιμετώπισε μια τραπεζική κρίση που προκάλεσε τεράστια ζημιά στην οικονομία της το 2008. Οι ευρωπαίοι πολιτικοί πασχίζουν να πείσουν ότι η συμφωνία είναι φτιαγμένη αποκλειστικά και μόνο για την Κύπρο, μετά τη δήλωση του επικεφαλής του Γιούρογκρουπ Γερούν Ντάισελμπλουμ την Δευτέρα πως η διευθέτηση αυτή θα μπορούσε να αποτελέσει υπόδειγμα για το χειρισμό μελλοντικών τραπεζικών κρίσεων. Αν και αργότερα εξέδωσε μια δήλωση ότι η Κύπρος αποτελεί μοναδική περίπτωση οι οικονομολόγοι εμφανίζονται διχασμένοι σχετικά με τις συνέπειες. Οι 19 είπαν ότι η επιλογή να κλείσει και όχι να ανακεφαλαιοποιηθεί η δεύτερη μεγαλύτερη κυπριακή τράπεζα είναι καλύτερη προσέγγιση σε ό,τι αφορά τη χρηματοοικονομική σταθερότητα πιο μακροπρόθεσμα στην ευρωζώνη. Οι 14 διαφώνησαν. Οι υπόλοιποι 12 είπαν ότι δεν θα έχει καμιά επίπτωση. «Αν και η προσέγγιση αυτή σημαίνει πως τα προβλήματα του χρηματοπιστωτικού τομέα μπορεί να αντιμετωπίζονται πλέον ταχύτερα, κάτι το οποίο είναι θετικό σε μια πιο μακροπρόθεσμη προοπτική, στην πραγματικότητα ελαττώνει τη βραχυπρόθεσμη χρηματοοικονομική σταθερότητα», επισήμανε ο Έλβιν ντε Χροτ, οικονομολόγος της Rabobank International στην Ουτρέχτη. «Μπορεί να οδηγήσει σε νέο διαχωρισμό (των χωρών του) κέντρου (με αυτές της) - περιφέρειας και θα μπορούσε να οδηγήσει σε κύματα μαζικής απόσυρσης καταθέσεων εάν απλώς υπάρξει υποψία ότι επίκειται η διάσωση» μιας τράπεζας. Μέχρι τώρα πάντως δεν έχουν υπάρξει ενδείξεις πως οι αποταμιευτές στην Ισπανία και στη Σλοβενία, ή σε άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, αποσύρουν μετρητά εξαιτίας της κυπριακής κρίσης. Ο υπουργός Οικονομικών της Ισπανίας Λουίς ντε Γκίντος δήλωσε σε μια συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε την Κυριακή ότι «αποκλείει απολύτως» το ενδεχόμενο να ζητήσει η Μαδρίτη ευρωπαϊκό δανεισμό για να αντιμετωπίσει τα οικονομικά προβλήματα του ισπανικού δημοσίου. Παρομοίως, ο Μάρκο Κράνιετς, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ, είπε ότι η Σλοβενία, της κεντρικής τράπεζας της οποίας είναι ο επικεφαλής, δεν θα ακολουθήσει τον δρόμο της Κύπρου. Ανάμεσα στις άλλες χώρες που εκτιμάται πως θα μπορούσαν να χρειαστούν 'διάσωση', την Ιταλία ανέφεραν 6 οικονομολόγοι, ενώ μερικοί ανέφεραν την Μάλτα, τη Γαλλία και την Πορτογαλία—που ήδη τελεί υπό καθεστώς διεθνούς δανεισμού. Ένα ευρύτερο ερώτημα για την πολιτική της ΕΚΤ έδειξε πως οι οικονομολόγοι δεν θεωρούν ότι θα υπάρξουν σημαντικές μεταβολές της και ότι τα επιτόκια θα μείνουν αμετάβλητα, σε ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο, ως τουλάχιστον τα μέσα του 2014.

Ο "κακός γάμος" της ευρωζώνης έγινε χειρότερος Posted: 27 Mar 2013 01:58 PM PDT Του Martin Wolf Η κρίση στην Κύπρο μπορεί να είναι μία καταιγίδα σε ένα... οικονομικό ποτήρι νερό. Έχει όμως, σημαντικά διδάγματα ακόμη και για μεγάλες θάλασσες, όπως εκείνη της ευρωζώνης. Ορισμένα από αυτά τα διδάγματα είναι ενθαρρυντικά. Άλλα είναι ανησυχητικά. Η ευρωζώνη παραμένει εγκλωβισμένη σε έναν τρομακτικό κυκεώνα. Την προηγούμενη εβδομάδα, σε μία απεγνωσμένη προσπάθεια να διατηρήσει το offshore τραπεζικό της μοντέλο, η κυβέρνηση της Κύπρου αποφάσισε να επιβάλει κούρεμα σε καταθέσεις ακόμη και σε εκείνες που είναι μικρότερες των 100.000 ευρώ. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι η ιδέα αυτή δεν πέρασε, ούτε στην Κύπρο, ούτε και στην ευρωζώνη. Το νέο σχέδιο πλησιάζει περισσότερο σε ό,τι θα ήλπιζε κανείς να δει σε μία ελεγχόμενη τραπεζική εκκαθάριση. Η Λαϊκή θα χωριστεί σε "καλή" και "κακή" τράπεζα. Οι καταθέσεις που είναι μικρότερες των 100.000 ευρώ και περιουσιακά στοιχεία ύψους 9 δισ. ευρώ – το ποσό που οφείλεται στην κεντρική τράπεζα στο πλαίσιο της στήριξης ρευστότητας μέσω ELA– θα μεταφερθούν στην Τράπεζα Κύπρου. Τα υπόλοιπα θα εκκαθαριστούν. Όσοι έχουν απαιτήσεις καταθέσεων που ξεπερνούν τις 100.000 ευρώ, θα λάβουν ότι είναι εφικτό, αφού εξακριβωθεί η τελική αξία των περιουσιακών στοιχείων της τράπεζας. Εν τω μεταξύ, οι καταθέτες στην Τράπεζα Κύπρου με καταθέσεις που ξεπερνούν τις 100.000 ευρώ θα δουν τραπεζικούς τους λογαριασμούς τους να παγώνουν και θα υποστούν κούρεμα αγνώστου μεγέθους. Το πιθανότερο είναι πως το κούρεμα θα είναι μεγάλο, ίσως ακόμη και 40%. Τέλος, θα επιβληθούν προσωρινοί κεφαλαιακοί περιορισμοί. Ποιο είναι το συμπέρασμα από όλα αυτά; Εκτιμώ ότι υπάρχουν τουλάχιστον 4 διδάγματα από αυτή την ιστορία. Πρώτον, η ευρωζώνη έχει πράγματι τη δυνατότητα να κάνει τελικά το σωστό, αφού όμως, εξαντλήσει όλες τις εναλλακτικές επιλογές. Λέγοντας ότι αυτό το σχέδιο είναι «το σωστό» δεν εννοώ ότι δεν υπάρχουν καλύτερες επιλογές. Όλες αυτές οι επιλογές όμως, προϋποθέτουν ένα βαθμό αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών και των λαών τους, που προς το παρόν (και για το ορατό μέλλον) δεν υπάρχει. Δεδομένης της απροθυμίας να γίνουν άμεσες χορηγίες στην Κύπρο, το υφιστάμενο σχέδιο είναι το λιγότερο κακό. Προστατεύει τους μικροκαταθέτες και επιβάλει μία λογική διαδικασία εκκαθάρισης. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα είναι ικανοποιημένο. Όπως θα είναι και ο διαβόητος κ. Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών που ηγείται του Eurogroup, ο οποίος πιστεύει ότι η σωστή επιλογή για την ευρωζώνη είναι η σκληρή γραμμή. Δεύτερον, το ευρώ δεν είναι ισάξιο παντού. Κάθε χαρτονόμισμα ευρώ είναι ουσιαστικά υποχρέωση των τραπεζών. Οι εξελίξεις στην Κύπρο, υπογραμμίζουν ότι η αξία της τραπεζικής υποχρέωσης για κάθε ευρώ εξαρτάται από τη φερεγγυότητα της ίδιας της τράπεζας και τη φερεγγυότητα της κυβέρνησης που στηρίζει την εκάστοτε τράπεζα. Εάν τόσο η τράπεζα όσο και το κράτος είναι αφερέγγυα, τότε οι πιστωτές πιθανότατα θα χάσουν όχι μόνο μεγάλο μέρος των χρημάτων τους άμεσα, αλλά θα βρουν ότι και τα υπόλοιπα κεφάλαιά τους παγωμένα λόγω των περιορισμών που επιβάλλονται για να αποτραπεί η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της χώρας. Για πόσο καιρό όμως, μπορούν να εφαρμόζονται οι «προσωρινοί» κεφαλαιακοί περιορισμοί; Το ρητό λέει «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού». Κι αυτό ισχύει, όπως δείχνει το παράδειγμα της Ισλανδίας. Όπως όμως, σημειώνει και ο Γκούντραμ Γουλφ, του ινστιτούτου Bruegel, είναι αντιφατικό να μιλάμε για συναλλαγματική ένωση στην οποία επιβάλλονται συναλλαγματικοί περιορισμοί. Μόνο η προθυμία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να χρηματοδοτήσει τις κυπριακές τράπεζες απεριόριστα θα μπορούσε να οδηγήσει σε τερματισμό αυτών των περιορισμών στο κοντινό μέλλον. Θα θελήσει όμως, να δράσει σύντομα; Το τρίτο δίδαγμα από την Κύπρο είναι πως η σχέση μεταξύ τραπεζών, κρατών και ευρωζώνης είναι πολύ πιο περίπλοκη από ότι φαινόταν κάποτε. Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι οι εξελίξεις στην Κύπρο δεν είναι ενδεικτικές για την ευρωζώνη. Ότι πρόκειται για ειδική περίπτωση λόγω του μεγέθους των τραπεζικών υποχρεώσεων, της λαϊκής δυσαρέσκειας ενάντια στους πιστωτές και επειδή η χώρα βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας. Άλλοι μπορεί να υποστηρίξουν ότι η Κύπρος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο για άλλα κράτη της ευρωζώνης, εκτός από περιπτώσεις με κρίση μεγάλων διαστάσεων όπως εκείνη του 2008. Θα μπορούσε ακόμη να υπάρξει και η άποψη ότι η Κύπρος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο για όλα τα μέλη της ευρωζώνης, ανεξαρτήτως περιστάσεων. Ποια ανάγνωση όμως, είναι η σωστή; Κανείς δεν ξέρει. Το πιθανότερο όμως, είναι ότι είναι μία από τις δύο πρώτες. Ακόμη δεν έχει διαμορφωθεί στην ευρωζώνη μία κοινή άποψη που να στηρίζει ότι οι πιστωτές και όχι οι φορολογούμενοι πολίτες θα πρέπει να επωμίζονται το βάρος της εκκαθάρισης των τραπεζών. Φαντάζεται κανείς  ότι η γερμανική κυβέρνηση δεν θα έσωζε τη Deutsche Bank εάν αντιμετώπιζε προβλήματα; Και βέβαια θα την στήριζε. Το ιδανικό συμπέρασμα από το κυπριακό χάος είναι πως όλες οι τράπεζες της ευρωζώνης θα πρέπει να έχουν περισσότερα κεφάλαια. Πράγματι, λόγω της περιορισμένης δημοσιονομικής δυναμικής των κρατών – μελών μίας νομισματικής ένωσης, οι τράπεζες θα πρέπει να έχουν καλύτερη κεφαλαιοποίηση από ό,τι σε άλλες οικονομίες. Το πραγματικό συμπέρασμα όμως, πιθανότατα θα είναι διαφορετικό: Οι τράπεζες σε δημοσιονομικά ισχυρότερες χώρες θα είναι οι ασφαλέστερες. Η εναλλακτική σε αυτό το συμπέρασμα θα ήταν μία πραγματική τραπεζική ένωση. Αυτό όμως, θα απαιτούσε είτε μία δημοσιονομική ένωση ή τη βούληση να εφαρμοστούν οι ίδιοι αυστηροί κανόνες εκκαθάρισης σε όλες τις τράπεζες. Ούτε αυτό είναι το πιο πιθανό αποτέλεσμα. Το τελικό δίδαγμα από την κρίση, είναι πως ο «κακός γάμος» της ευρωζώνης έχει γίνει ακόμη χειρότερος. Η Κύπρος δεν είναι σημαντική συνολικά για την ευρωζώνη. Το κόστος δανεισμού για τις τράπεζες και τα κράτη έχει μεταβληθεί ελάχιστα τις τελευταίες ημέρες. Η κρίση όμως, είναι μία ακόμη αφορμή για να βγει στην επιφάνεια ο θυμός. Παλιότεροι φόβοι ότι το ευρώ θα υπονομεύσει την ευρωπαϊκή ενότητα, αντί να την ενισχύει έρχονται και πάλι στην επιφάνεια. Η κρίση υποδεικνύει επίσης ότι, ακόμη και εάν το τίμημα ένταξης στην ευρωζώνη είναι υψηλό, όπως ισχύει για τους Κύπριους, οι οφειλέτες είναι διατεθειμένοι να το πληρώσουν. Το διαζύγιο μοιάζει ακόμη πιο τρομακτικό, τουλάχιστον η στιγμή της απόφασης. Το ίδιο ισχύει και για τους πιστωτές. Δυσανασχετούν που πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης από τους οφειλέτες, αλλά προτιμούν να το κάνουν παρά να αποχωρήσουν από την ένωση, για λόγους οικονομικούς, αλλά και πολιτικούς. Κατά συνέπεια, η ευρωζώνη τρεκλίζει από τη μία κρίση στην άλλη. Θα συνεχιστεί αυτό επ' αόριστον; Δεν γνωρίζω. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι η στρατηγική της ανταγωνιστικής λιτότητας δεν μπορεί να επαναφέρει την ευρωζώνη σε μία υγιή οικονομική κατάσταση. Είναι ο βέβαιος δρόμος για την εξασθένιση της οικονομίας της ευρωζώνης και κρίσεις χρέους, τραπεζών και ανεργίας στις πιο αδύναμες οικονομίες εσαεί. Εν τω μεταξύ, η βούληση για να μείνει άθικτη η ευρωζώνη είναι εκπληκτική. Έχουμε λοιπόν τη σύγκρουση μίας ανίκητης δύναμης με ένα ακλόνητο αντικείμενο. Η κρίση στην Κύπρο είναι μικρή και, κατά κάποιο τρόπο, αποτελεί ένα μη αντιπροσωπευτικό επεισόδιο μίας μακράς και επώδυνης ιστορίας. Απέχουμε ακόμη πολύ από το τελευταίο κεφάλαιο. Πηγή FT.com Copyright The Financial Times Ltd.

Η απάτη με την ΑΟΖ - Τα ντοκουμέντα Posted: 27 Mar 2013 01:40 PM PDT Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου Για περισσότερο από δύο χρόνια, υποστηρίζεται, από μια πληθώρα άρθρων και εκπομπών, αλλά και πολιτικών δυνάμεων, η εξής «θεωρία»: χρειαζόμαστε κατεπειγόντως ανακήρυξη ΑΟΖ που είναι «απαραίτητη» για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Διαθέτουμε τεράστια κοιτάσματα που πρέπει άμεσα να εκμεταλλευθούμε, παρά το καθεστώς «μη βιώσιμου χρέους» και Δανειακών Συμβάσεων, με τη βοήθεια του Ισραήλ και, τελευταίως, φρεγατών και F-15! 'Ένα αληθινό, διακομματκό μάλιστα, «λόμπυ» «της ΑΟΖ και των πετρελαίων», εσχάτως και των όπλων, συγκροτήθηκε για να υπερασπίσει αυτή την ιδέα. Tο να έχει κανείς την α' ή β' άποψη για τα ελληνοτουρκικά, τα ελληνοϊσραηλινά ή τα ενεργειακά είναι απολύτως θεμιτό σε μια δημοκρατία. 'Εστω κι αν στην Ελλάδα των συνωστιζόμενων προσωπικών φιλοδοξιών ατόμων, συχνά τελείως ακατάλληλων για τους ρόλους στους οποίους αποβλέπουν, ενίοτε εξαρτημένων από διεθνή συμφέροντα, όποιον πληρώνει καλύτερα τέλος πάντων, δεν μπορεί δυστυχώς να γίνει σοβαρή συζήτηση για οποιοδήποτε θέμα. Αυτό που δεν είναι θεμιτό, είναι να διασπείρονται ανακρίβειες και ψεύδη. Και όταν αυτά αποκαλύπτονται, από ανθρώπους που αγαπάνε την αλήθεια και την πατρίδα τους, να συνεχίζεται η αναπαραγωγή τους, μαζί και η αναπαραγωγή συκοφαντιών και απειλών εναντίον τους. 'Ολοι κάνουμε λάθη ή καλοπίστως παραπλανώμεθα. Αν δεν έχουμε το θάρρος να κάνουμε την αυτοκριτική μας, τουλάχιστο ας σιωπούμε. Κρείττον σιγάν, έλεγαν οι Αρχαίοι. Το «θεμελιώδες ψέμμα» 'Ολη η θεωρία που προαναφέραμε θεμελιώθηκε επί ενός κραυγαλέου ψέμματος, ότι χρειαζόμαστε ΑΟΖ για την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων (στο οποίο προσετέθη μια ολόκληρη σειρά ανακριβών ή παραπλανητικών ισχυρισμών). Στο άρθρο 77 της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, προβλέπεται ρητώς ότι η κυριότητα και το αποκλειστικό δικαίωμα έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων παρέχεται από την υφαλοκρηπίδα που εκτείνεται τουλάχιστο όσο και η ΑΟΖ (200 ν.μ.), είναι φυσικό δικαίωμα των κρατών και δεν χρειάζεται καμία ανακήρυξη, υπάρχει αφ' εαυτής. Οι «ΑΟΖολογούντες», καλύτερα «ΑΟΖοπαραπλανούντες», ισχυρίζονται ότι η σύμβαση του 1982 ξεπέρασε την έννοια της υφαλοκρηπίδας όπως περιγράφεται στη σύμβαση του 1958. Αυτό όμως που παραλείπουν να πουν είναι ότι δεν το έκανε με τη θέσπιση της ΑΟΖ, αλλά με τη θέσπιση της νέας έννοιας υφαλοκρηπίδας, όπως την περιγράψαμε στην προηγούμενη παράγραφο. Το ζήτημα βέβαια, και με την υφαλοκρηπίδα και με την ΑΟΖ, είναι ότι, για να ασκήσεις τα δικαιώματα που απορρέουν από τις έννοιες αυτές, πρέπει να οριοθετήσεις πρώτα με τα αντικείμενα κράτη και το κριτήριο δεν είναι μόνο η «μέση γραμμή», όπως υποστηρίζουν οι «ΑΟΖολογούντες». Εκεί κόλλησε, από τη δεκαετία του 1970, το θέμα με την Τουρκία στο Αιγαίο. Τι λένε οι νομικοί 'Εστω και πολύ καθυστερημένα, σήμερα έχουν ανασκευάσει το προφανές ψέμμα των «ΑΟΖολογούντων», σχεδόν όλοι οι ασχολούμενοι με το θέμα. «Χρειάζεται να κηρύξουμε ΑΟΖ για να μπορέσουμε να εκμεταλλευθούμε πετρέλαιο ή φυσικό αέριο που βρίσκεται έξω από την ελληνική αιγιαλίτιδα ζώνη;», ρωτά το περιοδικό «Επίκαιρα» (τεύχος 127, 22 Μαρτίου 2012) τον κ. Συρίγο που απαντά: «Κατηγορηματικά όχι! Οι πόροι αυτοί βρίσκονται στο υπέδαφος κάτω από το βυθό της θάλασσας και καλύπτονται πλήρως από το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας.» Ο κ. Συρίγος διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και είναι Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εσωτερικών σήμερα. 'Εχει κάνει διδακτορικό στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Μπρίστολ με θέμα «Νομική και Διπλωματία στο Αιγαίο». Τιμήθηκε από το Δ' Σώμα Στρατού και το ΓΕΣ για τη συμβολή του στα ζητήματα μειονότητος στη Θράκη και σύνταξης ελληνο-πομακικού λεξικού Ο Καθηγητής Τσάλτας, πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου πρώην Υπουργός Περιβάλλοντος, υποστηρίζει στο Βήμα 19.2.2013 «Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια έχουμε πάθει κάτι που αποκαλώ "ΑΟΖίτιδα". Είναι γνωστό ότι η εκμετάλλευση υδρογονανθράκων σχετίζεται με την κήρυξη της υφαλοκρηπίδας και όχι της ΑΟΖ, αν και συνηθίζεται η ΑΟΖ να ταυτίζεται με την υφαλοκρηπίδα. Η ΑΟΖ είναι εξίσου σημαντικός θεσμός και είναι σπουδαίο κληροδότημα το να κηρυχθεί, αλλά δεν έχει σχέση με ό,τι βρίσκεται κάτω από τον βυθό, σύμφωνα με το δίκαιο της θάλασσας». Ο ίδιος γράφει στο περιοδικό Φόρειν Αφαίρς (ελληνική έκδοση, Απρίλιος 2012) «Θα πρέπει να γίνει σαφές ότι η μη ανακήρυξη ΑΟΖ από πλευράς Ελλάδας δεν περιορίζει ούτε στο ελάχιστον τα πλήρη κυριαρχικά δικαιώματά της στον υποθαλάσσιο χώρο (βυθό και υπέδαφος), τα οποία κατοχυρώνονται πλήρως από το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας…Τα κυριαρχικά δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας υφίστανται για το παράκτιο κράτος εξ υπαρχής (ab initio) και αυτοδίκαια (ipso facto) ανεξάρτητα από την όποια ρητή διακήρυξη (βλ. άρθρο 77 της Σύμβασης του 1982) [20], ενώ, σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να επεκταθούν και πέραν του ορίου των 200 ναυτικών μιλίων της ΑΟΖ. Με απλά λόγια, όλα τα παράκτια κράτη διαθέτουν υφαλοκρηπίδα τόσο για τα ηπειρωτικά τους εδάφη όσο και για τα νησιωτικά, ενώ ΑΟΖ διαθέτουν μόνον εκείνα που το επιθυμούν. Άλλωστε, όπως σαφέστατα διαπίστωσε το Διεθνές Δικαστήριο το 1985 στην υπόθεση οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας Λιβύης – Μάλτας, «…τα δικαιώματα στον υποθαλάσσιο χώρο (βυθό και υπέδαφος) της ΑΟΖ ορίζονται σε πλήρη αναφορά με το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας». "Ολες οι πληροφορίες από την κυβέρνηση συγκλίνουν ότι οδεύουμε προς ανακήρυξη ΑΟΖ. Γιατί σ" αυτή τη συγκυρία;» Την ερώτηση αυτή υποβάλλει η «Εφημερίδα των Συντακτών» στον Χρήστο Ροζάκη, Πρόεδρο του Διοικητικού Δικαστηρίου του Συμβουλίου της Ευρώπης, πρώην αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, πρώην Υφυπουργό Εξωτερικών, που υπογραμμίζει: «Φαντάζομαι διότι τα τελευταία χρόνια έχει επικρατήσει η αντίληψη ότι η ΑΟΖ δίνει μια δυνατότητα για την προώθηση των εθνικών συμφερόντων, κυρίως στο επίπεδο της άντλησης των πλουτοπαραγωγικών πόρων του υπεδάφους και φυσικά της εξερεύνησης που θα προηγηθεί στις θαλάσσιες περιοχές που γειτνιάζουν με την Ελλάδα. Τώρα, κατά πόσον αυτό αποτελεί πραγματικά μια απάντηση στο πρόβλημα είναι συζητήσιμο, διότι η δυνατότητα αυτών των ενεργειών μπορεί θαυμάσια να στηριχτεί στην υφαλοκρηπίδα, η οποία είναι ακριβώς ο βυθός και το υπέδαφος στα οποία το κράτος έχει αποκλειστικά δικαιώματα εξερεύνησης και εκμετάλλευσης"... "Η Ελλάδα δεσμεύεται από τη Σύμβαση του 1982, η οποία έχει μάλιστα μετατραπεί και σε εθνικό δίκαιο. Σύμφωνα με το άρθρο 74, οριοθέτηση σε περίπτωση όπου είναι αντικείμενα γειτονικά κράτη, γίνεται με συμφωνία, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου." "Η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας καθ" εαυτή δεν προβλέπει μονομερείς ενέργειες στο θέμα της ΑΟΖ» Στην ίδια συνέντευξη τονίζει ότι προϋπόθεση οριοθέτησης είναι η αποσαφήνιση του εύρους των χωρικών υδάτων Ο πρώην Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών και Καθηγητής Στέλιος Περράκης υπογραμμίζει, κατά τη «Νέα Κρήτη» (18.2.2013) «Στην υφαλοκρηπίδα περισσότερο απ' ό,τι στην ΑΟΖ στηρίζονται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, όπως υποστήριξε ο καλεσμένος του Γιώργου Σαχίνη στην εκπομπή "Αντιθέσεις" … ο Στέλιος Περράκης, τονίζοντας ότι μπορεί η ΑΟΖ να είναι ένα χρήσιμο εργαλείο, όμως στην περίπτωση της Ελλάδας η διασφάλιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων διεθνώς στηρίζεται πρώτιστα στην υφαλοκρηπίδα! Σύμφωνα με τον ίδιο, κυριαρχικά δικαιώματα, είτε τα ασκεί είτε όχι, έχει κάθε παράκτια χώρα στην υφαλοκρηπίδα της. «Η υφαλοκρηπίδα έχει τους πόρους. Ο βυθός και το υπέδαφος. Εκεί θα γίνει η έρευνα. Εκεί θα γίνει η εκμετάλλευση, νότια της Κρήτης αύριο. Ή οπουδήποτε αλλού. Εκεί θα μπει το τρυπάνι»... Ο κ. Περράκης σημείωσε, εξάλλου, ότι η θέση της Ελλάδας και οι γειτονίες διαμορφώνουν την αναγκαιότητα διευθέτησης των ζωτικών χώρων μέσω υφαλοκρηπίδας. «Η συνθήκη λέει σε εκατό μέρη», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, ότι «όταν έχεις να οριοθετήσεις, όταν έχεις να κηρύξεις ΑΟΖ, πρέπει να συνεννοηθείς με αυτόν που είναι δίπλα σου και απέναντί σου.» Αντίστοιχα επιχειρήματα αναπτύσσουν ο γνωστός και σεβαστός Καθηγητής Αντώνης Μπρεδήμας, ο «θρύλος» της ελληνικής διιπλωματίας Πρέσβης Στοφορόπουλος, ο πρώην Υπουργός Σάκης Πεπονής (που θεωρεί μάλιστα ότι η ΑΟΖ υστερεί της υφαλοκρηπίδας). Την άποψη αυτή έχουν αποδεχθεί και οι γνωστότεροι διπλωματικοί συντάκτες της χώρας, όπως η Κύρα Αδάμ, ο Νίκος Μελέτης, ο Σταύρος Λυγερός. Τι άλλο πρέπει λοιπόν να ειπωθεί και να γραφεί, για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η ΑΟΖολογία είναι μια απάτη, πιθανώς αντάξια του «Λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου που μας οδήγησε στα Μνημόνια και τις Δανειακές; Τι άλλο χρειάζεται για να αρχίσουμε να θέτουμε το ερώτημα, ποιες εσωτερικές και διεθνείς δυνάμεις, μετά την οικονομική πολιτική, αποφάσισαν να παίξουν με τον ελληνικό λαό και τη μοίρα του και στην εξωτερική και αμυντική πολιτική, με τα ζητήματα της ειρήνης και του πολέμου; Και γιατί, όλοι αυτοί, οι συχνά όψιμοι «υπερπατριώτες», στήριξαν σε ένα κραυγαλέο ψέμμα μια ολόκληρη πολιτική καμπάνια;

Αμφισβήτηση της γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη Posted: 27 Mar 2013 01:20 PM PDT Γράφει ο Μιχάλης Ψύλος "H Ευρώπη έχει κάθε δικαίωμα να αμφισβητεί την γερμανική ηγεμονία στην Ευρωζώνη» προειδοποιεί το γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ και προσθέτει: «Το δράμα της Κύπρου καθιστά πλέον σαφές ότι η κρίση στην ευρωζώνη εξελίσσεται σε έναν αγώνα απέναντι στην γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη. Επιφανειακά ,η Μέρκελ και ο Σόιμπλε μπορεί να φαίνεται ότι εργάζονται για τη σταθεροποίηση της οικονομίας, στην πραγματικότητα αυτό που κάνουν είναι να δεσμεύουν τα άλλα έθνη με τα δεσμά του χρέους». Όχι ,ο Σπίγκελ δεν είναι ένα «εξτρεμιστικό» περιοδικό που να σηκώνει την παντιέρα της πανευρωπαικής εξέγερσης κατά του Βερολίνου. Απλώς απηχεί τη φωνή της λογικής ενός τμήματος της γερμανικής ελίτ ενάντια στην αλαζονεία εκείνων των κύκλων που ονειρεύονται δυστυχώς ένα « Τέταρτο οικονομικό Ράιχ». Η πολιτική του Βερολίνου απέναντι στην Ευρωζώνη ενεργοποιεί αντι-γερμανικά αντανακλαστικά στον ευρωπαικό πληθυσμό γιατί απλά γερμανική ηγεμονία σε όλη την Ευρώπη, συνοδεύεται από την οικονομική εξαθλίωση και καθυπόταξη όλων των κρατών της Γηραιάς Ηπείρου. Ακολουθεί η Ιρλανδία; Ο οικονομολόγος Ανρί Στερντινιάκ ,διευθυντής του γαλλικού Χρηματοπιστωτικού Παρατηρητηρίου Οικονομικών Υποθέσεων (OFCE) σε συνέντευξή του στην Λιμπερασιόν, δηλώνει σίγουρος ότι η Ιρλανδία θα υποστεί ανάλογο με την Κύπρο «κούρεμα» καταθέσεων. -Θα χρειαστεί να χρησιμοποιηθεί αυτή η μέθοδος και σε άλλες χώρες;» ρωτήθηκε ο γάλλος οικονομολόγος. Η απάντησή του σαφής: «Ναι, για παράδειγμα στην Ιρλανδία, όπου ο τραπεζικός τομέας είναι επίσης δυσανάλογος». Αλλωστε και ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ , Γερούν Ντάισελμπλουμ, δήλωσε πως η απόφαση για την Κύπρο αποτελεί πρότυπο για την Ευρωζώνη, έστω και αν στη συνέχεια αναγκάστηκε να τα μαζέψει. «Η ιστορική μνήμη έχει είναι ουσιαστικά εξαλειφθεί» προειδοποιεί το Σπίγκελ. « Ακριβώς όπως και πριν από δύο φορές στην πρόσφατη ιστορία μας, οι Γερμανοί συγκρούστηκαν με τους γείτονές τους – ανεξάρτητα από το τίμημα. Είναι ένα μονοπάτι που θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει στο φόβο της γερμανικής πολιτικής ηγεμονίας στην ηπειρωτική Ευρώπη. Πράγματι, η ιδέα της Μέρκελ για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι απλά ότι η Ευρώπη θα πρέπει να υποκύψει στην πολιτική βούληση της Γερμανίας… Από αυτή την κρίση του ευρώ αναδύεται μια σύγκρουση αναφορικά με την γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη. Η σύγκρουση αυτή μπορεί να φαίνεται πως έχει οικονομικό υπόβαθρο, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολιτική» σημειώνει το γερμανικό περιοδικό. Ολο και περισσότεροι πολίτες στη Γηραιά Ηπειρο κατανοούν πλέον ότι η Γερμανία χρησιμοποιεί το ευρώ για να πετάει στον γκρεμό τη μια χώρα μετά την άλλη; Τι άραγε κερδίζουν οι χώρες και οι λαοί που το ευρώ τους ωθεί σε πρωτοφανή για ειρηνικές συνθήκες καταβαράθρωση του βιοτικού τους επιπέδου; .Την ίδια ώρα μάλιστα που η Γερμανία όχι μόνο δεν πληρώνει για την κρίση ,αλλά ωφελείται με το παραπάνω. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία μόνο από την εξοικονόμηση των δαπανών για τόκους η Γερμανία κέρδισε πέρυσι 10 δισεκατομμύρια ευρώ. «Η πραγματικότητα της κρίσης του ευρώ έχει ως εξής: Οι φτωχοί της Αθήνας πληρώνουν την πλούσια Γερμανία» » γράφει το Σπίγκελ. Το τζίνι του εθνικισμού Το Βερολίνο με την πολιτική του δεν διστάζει να βγάζει από το μπουκάλι το τζίνι του εθνικισμού στην Ευρώπη. Μια τάση για την οποία ο πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ είχε προειδοποιήσει πως θα έχει τρομακτικές συνέπειες . «Το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο, η Μπούντεσμπανκ και η καγκελάριος Μέρκελ ενεργούν σαν να είναι το κέντρο της Ευρώπης, προκαλώντας την οργή των γειτόνων μας», τόνισε ο σοσιαλδημοκράτης πρώην καγκελάριος, ο οποίος έζησε στη ναζιστική Γερμανία και τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Γερμανοί δεσμεύουν τους ευρωπαίους με τα δεσμά του χρέους και αυτό είναι ολέθριο » λέει και ο Αμερικανός ανθρωπολόγος Ντέιβιντ Γκράμπερ, ηγετική μορφή του κινήματος «Οccupy Wall Street»,συγγραφέας του βιβλίου « Χρέος: Τα πρώτα 5.000 χρόνια " Τέτοια «πειράματα» απέτυχαν όμως στο παρελθόν και θα αποτύχουν στο μέλλον. Οι Ευρωπαίοι δεν θα το επιτρέψουν. Όπως είπε και ο πρώην επικεφαλής του Γιούρογκρουπ, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ: "Όποιος πιστεύει ότι το αιώνιο ζήτημα του πολέμου και της ειρήνης στην Ευρώπη έχει θαφτεί οριστικά, κάνει ένα μνημειώδες λάθος. Οι δαίμονες δεν έχουν εξοριστεί. Απλώς κοιμούνται». Αν το Βερολίνο επιμείνει στην εξοντωτική πολιτική λιτότητα και οι λαοί της Ευρώπης εξεγερθούν, αντί να αποδεχθούν την υποδούλωση. τότε οι Γερμανοί θα χάσουν και πάλι τα πάντα… Πηγή Εφημερίδα των Συντακτών

Οι Γερμανοί σκίζονται να καρπωθούν από την Κύπρο το ρωσικό χρήμα Posted: 27 Mar 2013 01:00 PM PDT Βαρύτατες κατηγορίες κατά των Γερμανών, οι οποίοι, όπως τονίζει, επεδίωξαν και πέτυχαν να καταστρέψουν το κυπριακό επιχειρηματικό μοντέλο και τώρα «σκίζονται» για να μεταφερθεί το «ρωσικό μαύρο χρήμα» από την Κύπρο στις δικές τους τράπεζες, εξαπολύει ο πρόεδρος της Ένωσης Τραπεζικών Υπαλλήλων Κύπρου (ΕΤΥΚ), Λοΐζος Χατζηκωστής, σε σημερινή του συνέντευξη στην αυστριακή εφημερίδα «Wiener Zeitung». Αναφέροντας ότι η απόφαση του Eurogroup αποτελεί βαρύ πλήγμα για τον τραπεζικό τομέα και για την εξέλιξη της κυπριακής οικονομίας, σημειώνει χαρακτηριστικά: «δώσαμε στους άλλους την ευκαιρία να μας καταπατήσουν, οι Γερμανοί ήθελαν να καταστρέψουν το επιχειρηματικό μας μοντέλο και το έκαναν». Όπως συμπληρώνει, νωρίτερα οι Γερμανοί ισχυρίζονταν πως «η Κύπρος αποτελεί μαγνήτη «για ρωσικό μαύρο χρήμα και για ξέπλυμα χρήματος» και τώρα «σκίζονται» για εκείνους ακριβώς τους κατόχους λογαριασμών, για να μεταφέρουν αυτό το χρήμα από την Κύπρο στη Γερμανία. «Προφανώς για το Βερολίνο, το «μαύρο χρήμα» στο ταξίδι του από την Κύπρο στη Γερμανία, κατά μαγικό τρόπο, θα απαλλαγεί στον αέρα από τις αμαρτίες του και ξαφνικά θα γίνει λευκό», λέει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της ΕΤΥΚ. Ο ίδιος ασκεί κριτική στην απόφαση της Ευρωομάδας για διάσπαση της Λαϊκής Τράπεζας σε «καλή» και «κακή», καθώς θεωρεί ότι η τράπεζα μπορεί να επιβιώσει, ενώ και για την Τράπεζα Κύπρου επισημαίνει πως, παρά το γεγονός ότι αναλαμβάνει το χρέος των εννέα δισεκατομμυρίων ευρώ της Λαϊκής, επίσης θα μπορέσει να επιβιώσει. Εκφράζει ταυτόχρονα ανησυχία για το ενδεχόμενο κύμα απολύσεων των τραπεζοϋπαλλήλων και παρατηρεί ότι δεν είχε προηγηθεί καμία μελέτη για τις επιπτώσεις των αποφάσεων του eurogroup για την Κύπρο, από καμία πλευρά. Πάντως, όπως προσθέτει, η Ένωση Τραπεζικών Υπαλλήλων Κύπρου επιμένει να μην υπάρξουν απολύσεις και η μείωση του προσωπικού να γίνει με κοινωνικά αποδεκτό τρόπο, μέσω ενός προγράμματος εθελουσίας εξόδου, όπως εφαρμόστηκε στην περίπτωση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου στην Ελλάδα. Ως προς τους λογαριασμούς συντάξεων των τραπεζοϋπαλλήλων, αναφέρει ότι η ΕΤΥΚ απαιτεί να μην ισχύσει για αυτούς τους λογαριασμούς το αναγκαστικό τέλος, καθώς στην Τράπεζα Κύπρου, για παράδειγμα, ο συγκεκριμένος λογαριασμός διαθέτει 350 εκατομμύρια ευρώ, από τον οποίο δικαιούνται σύνταξη 3.500 εργαζόμενοι και υπενθυμίζει πως τόσο ο Πρόεδρος Αναστασιάδης όσο και ο πρόεδρος της Βουλής Γιαννάκης Ομήρου, έχουν διαβεβαιώσει ότι οι λογαριασμοί συνταξιοδότησης των τραπεζοϋπαλλήλων δεν θα θιγούν. Κατά την άποψή του, υπήρξαν στο παρελθόν λάθη από πλευράς των κυπριακών τραπεζών καθώς όλο το σύστημα δεν στηρίζονταν σε γερές βάσεις, ενώ η ελληνική κρίση είχε και εξακολουθεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην Κύπρο, αφού, μόνον από τη συμμετοχή τους στη διαγραφή του ελληνικού χρέους, οι κυπριακές τράπεζες έχασαν 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Πηγή  newsbomb.gr

Ο ασκός του Αιόλου στην Ευρώπη άνοιξε για τα καλά Posted: 27 Mar 2013 11:02 AM PDT Ο ασκός του Αιόλου στην Ευρώπη άνοιξε για τα καλά και δεν ξέρουμε αν αποτελεί πολιτική επιλογή της Γερμανίας, ωστόσο, φαίνεται να μπαίνουμε σε ένα νέο πανευρωπαϊκό κύκλο οικονομικής κρίσης. Ασφαλώς οι αναταράξεις στην ευρωπαϊκή οικονομία δεν ευνοούν την Ελλάδα αφού ένας γύρος ύφεσης θα επηρεάσει ασφαλώς και τα δημόσια οικονομικά της χώρας. Ωστόσο, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, αποδεικνύεται ότι αν δεν είχαμε πάρει μέχρι τώρα 200-300 δισ. ευρώ, εν μέσω της πρωτοφανούς κρίσης, θα είχαμε καταρρεύσει προ πολλού. Σε όλες τις χώρες τα προβλήματα είναι τεράστια και πλην της Γερμανίας είναι θέμα χρόνου να «σκάσουν» ανεξέλεγκτες βόμβες. Στην Ιταλία εδώ κι ένα μήνα επικρατεί ακυβερνησία ενώ τα προβλήματα στην οικονομία μεγεθύνονται. Κανείς δε γνωρίζει πότε και με ποια μορφή θα σχηματιστεί κυβέρνηση με πιο πιθανό ενδεχόμενο τη νέα προσφυγή στις κάλπες. Σήμερα το ιταλικό υπουργείο Οικονομικών άντλησε 6,910 δισ. ευρώ – πλησιάζονταν τον μέγιστο στόχο των 7 δισ. ευρώ – σε δημοπρασία πενταετών και δεκαετών ομολόγων. Η απόδοση του 3,65% στο πενταετές, όμως, ήταν η υψηλότερη από τον περασμένο Οκτώβριο όταν είχε διαμορφωθεί στο 3,80%. Δείγμα της οικονομικής κατάστασης και της αβεβαιότητας για το μέλλον. Στη Γαλλία η οικονομία είναι ένα βήμα πριν την κατάρρευση. Ήδη σήμερα ανακοινώθηκε ύφεση 0,3% και έπεται συνέχεια. Ο δε «εξαφανισμένος» Φρανσουά Ολάντ έχει ποσοστά δημοφιλίας που θυμίζουν… Σιβηρία και πολλοί βάζουν στοίχημα πόσο θα αντέξει ο Σοσιαλιστής πρόεδρος που εξελέγη με την ελπίδα να μη γίνει το σκυλάκι της Μέρκελ αλλά διέψευσε τις προσδοκίες. Στην Ισπανία αναθεωρήθηκε η πρόβλεψη για το έλλειμμα από 6,7% σε 6,98% και χωρίς να περιλαμβάνονται τα χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση. Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση Ραχόι πρέπει να ανακοινώσει νέα μέτρα. Θα αντέξει, όμως ή μπαίνουμε σε κύκλο πολιτικών εξελίξεων; Στη Βρετανία ανακοινώθηκε ότι οι τράπεζες πρέπει να βρουν περί τα 25 δισ. λίρες μέχρι τον ερχόμενο Δεκέμβριο προκειμένου να ενισχυθούν και να είναι υγιείς. Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στις μεγαλύτερες οικονομίες, πανευρωπαϊκά τα στοιχεία για το λιανεμπόριο και την κατανάλωση δείχνουν μεγάλη πτώση αφού ο κόσμος προφανώς δεν μπορεί να ξοδέψει. Ήρθε και η περίπτωση της τρόικας καθώς και οι ερασιτεχνισμοί των γραφειοκρατών σχετικά με το κούρεμα των καταθέσεων και δημιουργήθηκε ένα κλίμα ανασφάλειας που είχαμε καιρό να δούμε. Όλα τα παραπάνω οδήγησαν σε μεγάλη πτώση το Χρηματιστήριο στην Αθήνα αλλά και στις άλλες αγορές, ενώ αρνητικά θα κινηθεί και η Wall ενώ το ευρώ έχει υποχωρήσει στο χαμηλότερο σημείο από το Νοέμβριο. Το ερώτημα είναι που πάει η Ελλάδα μέσα στην τρικυμία. Η κατάσταση είναι δύσκολη καθώς η τρόικα που έρχεται στις 3-4 Απριλίου, φαίνεται να επιμένει στη σκληρή δημοσιονομική πολιτική και να ζητά μέτρα και χαράτσια. Άλλωστε, όπως ανακοινώθηκε τα ληξιπρόθεσμα χρέη το πρώτο δίμηνο του έτους αυξήθηκαν κατά 1,3 δισ. ενώ 1 στους 5 επαγγελματίες δεν κάνει δήλωση ΦΠΑ. Είναι θέμα χρόνου, λοιπόν ο εκτροχιασμός των εσόδων αφού η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων έχει φτάσει στο χαμηλότερο σημείο. «Μαύρα», λοιπόν, τα σύννεφα πανευρωπαϊκά και ήδη οι πρώτες μπόρες έρχονται. Πηγή

Ήξεραν ο Γιώργος αλλά και ο Μπίκας για την λίστα Λαγκάρντ Posted: 27 Mar 2013 10:28 AM PDT Βόμβα στα θεμέλια της υπόθεσης της «λίστας Λαγκάρντ» έβαλε χθες ο πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ Γιάννης Διώτης, ο οποίος φαίνεται ότι άρχισε να «θυμάται» και κατέθεσε στην Προκαταρκτική της Βουλής ηλεκτρονική αλληλογραφία μεταξύ αυτού και του Γ. Παπακωνσταντίνου, από την οποία προκύπτει ότι ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου είχε πλήρη ενημέρωση για το θέμα από τον τότε διοικητή της ΕΥΠ Κ. Μπίκα, αλλά και ότι η ΕΥΠ είχε ενεργό ρόλο στον χειρισμό της λίστας. Η αλληλογραφία Διώτη - Παπακωνσταντίνου Η αλληλογραφία φαίνεται ότι έχει ανταλλαγεί στις 7 Ιουλίου του 2011, την παραμονή, δηλαδή, της αντιγραφής του USB σε άλλο USB από τον Γιάννη Διώτη, και ενδέχεται να προκαλέσει την πλήρη ανατροπή των μέχρι τώρα δεδομένων, καθώς, πέρα από τους υπουργούς, τους συνεργάτες του Γ. Παπακωνσταντίνου και το ΣΔΟΕ, ενδέχεται να προκύψει ότι η λίστα έχει περάσει και από τα χέρια των ανθρώπων της ΕΥΠ. Ηδη πάντως ανατράπηκαν το ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν είχε πλήρη ενημέρωση (ο κ. Παπακωνσταντίνου έχει υποστηρίξει ότι τον ενημέρωσε μόνο δύο φορές, αρχικά για την πρόθεση της ελληνικής πλευράς να ζητήσει τη λίστα καθώς και όταν έφτασε η λίστα) αλλά και ότι σύμφωνα με τον κ. Μπίκα (ο οποίος σήμερα υπηρετεί ως πρέσβης στο Λονδίνο) η ΕΥΠ δεν είχε την παραμικρή εμπλοκή στην υπόθεση. Ο διάλογος (με την επιφύλαξη για την γνησιότητα των ηλεκτρονικών μηνυμάτων): Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Γιάννη (σ.σ.: Διώτη), πήρες το στικάκι που σου έστειλα; Γ. ΔΙΩΤΗΣ: Ναι, το έλαβα, αλλά δεν έχω προλάβει να κάνω αναγνώριση του περιεχομένου. Δεν είμαι δα και ο καλύτερος σ' αυτά. Ηδη έχουμε συζητήσεις με τον Κώστα για να προχωρήσουμε στη διερεύνηση και περαιτέρω επεξεργασία. Εχει γίνει καμία επεξεργασία; Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Ποιον Κώστα; Ναι, είχα δώσει στον Γιάννη Καπ να ψάξει καμιά 30ρια. Επίσης σου θυμίζω το άλλο θέμα που έχει πάει στην Εισαγγελία. Γ. ΔΙΩΤΗΣ: Τον Μπίκα. Μου είπε ότι μιλήσατε και μίλησε και με τον πρωθυπουργό. Αύριο θα τον δω τον Κώστα. Το άλλο το παρακολουθώ. Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Ναι, μιλήσαμε. Του είπα ότι έχεις τα στοιχεία. Το άλλο αργεί και αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι… Μπίκας, το πρόσωπο κλειδί ή ατιμώρητος ψευδομάρτυρας; Είναι χαρακτηριστικό ότι έπειτα από αυτήν την εξέλιξη η Επιτροπή διέκοψε την κατάθεση του κ. Διώτη προκειμένου τα μέλη της να μελετήσουν όσα έχουν πει στο παρελθόν οι Διώτης, Παπακωνσταντίνου αλλά και ο Μπίκας. Μάλιστα, ο τελευταίος έχει κληθεί για να καταθέσει αύριο στην Προανακριτική Επιτροπή που διερευνά την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, καθώς τα μέλη της έκριναν αναγκαίο ότι πρέπει να αποσαφηνιστούν ορισμένα νέα στοιχεία που προκύπτουν από την κατάθεση του πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ, Ιωάννη Διώτη. Το πλέον ενδιαφέρον –μετά τον Γιώργο Παπανδρέου- πρόσωπο που φαίνεται να έχει εμπλακεί στην περίφημη λίστα Λαγκάρντ, είναι ο πρώην διοικητής της ΕΥΠ και νυν πρέσβης της Ελλάδας στο Ηνωμένο Βασίλειο, κ. Κ. Μπίκας. Κι αυτό, επειδή σε προηγούμενη κλήση του σε ένορκη κατάθεση είχε δηλώσει πως δεν γνώριζε το παραμικρό για την λίστα Λαγκάρντ. Ο κ. Μπίκας στην κατάθεση του στην Προανακριτική Επιτροπή, στις 30 Ιανουαρίου του 2013, είχε υποστηρίξει πως στη συνάντηση του με τον Γ. Παπανδρέου στο Μέγαρο Μαξίμου στις 15 Ιουνίου του 2011, δεν είχαν συζητήσει το θέμα της λίστας Λαγκάρντ. Ως εκ τούτου και μετά τα όσα αναφέρονται από τον κ. Διώτη στην ηλεκτρονική του αλληλογραφία με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ο κ. Μπίκας φέρεται να έχει ψευδορκήσει και προκαλεί τεράστιες απορίες σε πάρα πολλούς η ανοχή του σημερινού πολιτικού του προϊσταμένου κ. Δ. Αβραμόπουλου, ο οποίος δεν έχει περάσει στην άμεση αντικατάσταση και ανάκληση από το Λονδίνο του κ. Μπίκα από τη θέση του Έλληνα πρέσβη. Γιατί ο κ. Αβραμόπουλος επιδεικνύει αυτή την ανοχή; Δεν γνωρίζει, άραγε, ο υπουργός Εξωτερικών και καλός συνεργάτης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά πως η ψευδορκία είναι ποινικό αδίκημα και πρέπει ο ίδιος –ως υπουργός και προϊστάμενος του κ. Μπίκα- να πράξει όσα απαιτούνται προκειμένου να μην υπάρχουν «θολά σημεία» στην ποιότητα του διπλωματικού σώματος της χώρας; Η επιτροπή κάλεσε τον Παπανδρέου, αλλά είναι αμφίβολο εάν αυτός θα καταθέσει Επιβεβλημένη δε, χαρακτηρίζεται πλέον την κλήτευση του πρώην Πρωθυπουργού, από τον Πρόεδρο της Προανακριτικής Χρήστο Μαρκογιαννάκη, ωστόσο δεν έχει διευκρινιστεί ούτε πότε θα προγραμματιστεί η κατάθεση του Γ. Παπανδρέου, ούτε έχει αποφασιστεί πως θα αντιδράσει η Επιτροπή σε περίπτωση που κάνει χρήση του δικαιώματος του να αποστείλει υπόμνημα, πρακτική που έχουν ακολουθήσει στο παρελθόν κι άλλοι Πρωθυπουργοί… Άραγε, θα διαταχθεί η βίαιη προσαγωγή του Γ. Παπανδρέου ή όχι…; Προφανώς όχι, αφού οι πρωθυπουργοί στην Ελλάδα καλύπτονται με έναν πάρα πολύ ιδιαίτερο τρόπο από τις εκάστοτε ευθύνες που τους αναλογούν, είτε αυτές είναι πολιτικές είτε ποινικές. Κωνσταντίνος

Αντιμέτωποι με το χάος Posted: 27 Mar 2013 10:10 AM PDT Η μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία της ανθρωπότητας έχει ήδη ξεκινήσει από την Κύπρο - με τη δήμευση τραπεζικών καταθέσεων σε πολλές χώρες, καθώς επίσης με τη χρεοκοπία της Γερμανίας, να μην αποτελούν καθόλου απίθανες εξελίξεις "Ακόμη και ο πιο συνετός άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει ήρεμα και ειρηνικά, όταν αυτό δεν αρέσει στο γείτονα του", είχε πει χαρακτηριστικά ο F. Schiller Στα πλαίσια αυτά, τόσο το παράδειγμα της Κύπρου, όσο και αυτό της Ελλάδας, όπως επίσης των άλλων χωρών που θα ακολουθήσουν, τεκμηριώνει με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο το ότι, δεν υπάρχει τρόπος ειρηνικής συμβίωσης με τη Γερμανία στην Ευρωζώνη. Εν τούτοις, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να εγκαταλείψει η Ελλάδα το κοινό νόμισμα – πόσο μάλλον να αποδράσουν όλες οι χώρες από το Ευρώ (κάτι που θα συμβεί αργά ή γρήγορα), αφού αρκεί να φύγει μόνο ένας: η Γερμανία. Χωρίς φυσικά να έχουμε τίποτα εναντίον των Γερμανών πολιτών θεωρούμε ότι, είναι δικό τους θέμα η αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργεί η σημερινή κυβέρνηση τους στους ίδιους – με σημαντικότερο ίσως όλων, την ξαφνική αναβίωση του φαντάσματος του ναζισμού". Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος Μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στην Κύπρο γνωρίζουμε όλοι ότι, τα τεράστια χρέη που έχουν συσσωρευτεί στον πλανήτη, είναι εγγυημένα με τις ιδιωτικές καταθέσεις - με τα περιουσιακά στοιχεία όχι μόνο των κρατών, αλλά και των ιδιωτών, για την ακρίβεια.    Επειδή δεν θέλουμε να αναλωθούμε σε κουραστικές λεπτομέρειες, μετά από όλα όσα έχουν γραφτεί για τη συνεχιζόμενη κρίση χρέους, θα περιορισθούμε σε ορισμένα βασικά στοιχεία - τα οποία θα έπρεπε να σκεφθούν όλοι οι Ευρωπαίοι Πολίτες, επιλέγοντας οι ίδιοι τον τρόπο, με τον οποίο θα συμπεριφερθούν στο μέλλον: (α)  Τα σημερινά χάρτινα χρήματα, μετά την κατάργηση του κανόνα του χρυσού από τις Η.Π.Α. (1971), δεν έχουν απολύτως κανένα αντίκρισμα - ενώ ένα νόμισμα είναι υποχρεωτικό να έχει κάποιο αντίκρισμα, εάν δεν θέλει κανείς να προκληθούν τρομακτικές καταστάσεις. Η μόνη αξία τους είναι η εμπιστοσύνη των ανθρώπων στο ότι μπορούν να αγοράσουν άλλα αγαθά, σε μία προκαθορισμένη τιμή ανταλλαγής - η οποία όμως, η εμπιστοσύνη δηλαδή, έχει μάλλον καταρρεύσει σήμερα.    (β)  Το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα (άρθρο μας Τραπεζική Βόμβα Μεγατόνων), έχει συνολικό μέγεθος σήμερα, ίσο με 35,8 τρις €. Αυτό σημαίνει ότι, είναι τριπλάσιο από το ΑΕΠ της Ευρώπης - οπότε εντελώς αδύνατον να ελεγχθεί, εάν τυχόν συμβεί κάτι απρόοπτο. (γ)  Το σύστημα αυτό είναι επίσημα μοχλευμένο 26 φορές - δηλαδή, για κάθε 26 € που επενδύουν οι τράπεζες, υπάρχει μόνο 1 € στα συρτάρια τους. Συνολικά λοιπόν, από τα 35,8 τρις €, ευρίσκονται μόλις 1,4 τρις € στα χρηματοκιβώτια των τραπεζών - ενώ δεν είναι απίθανο να υπάρχουν ακόμη λιγότερα, αφού πολλοί ειδικοί ισχυρίζονται πως η μόχλευση δεν είναι στην πραγματικότητα 1:26, αλλά 1:50 (σχεδόν διπλάσια). (δ)  Το παραπάνω γεγονός σημαίνει με τη σειρά του ότι, εάν τυχόν συμβεί μία τραπεζική επίθεση (bank run), τότε ο κάθε καταθέτης θα εισπράξει μόλις το 2% των καταθέσεων του στις τράπεζες - ή, από μία διαφορετική οπτική γωνία, μόλις το 2% των ευρωπαίων πολιτών θα προλάβει να εισπράξει τις καταθέσεις του, εάν τρέξει γρηγορότερα στις τράπεζες, από όλους τους άλλους. (ε)  Ο ισολογισμός της ΕΚΤ, όπως και της Fed, είναι ένα υποθετικό οικοδόμημα - αφού  τόσο το ενεργητικό, όσο και το παθητικό τους, απεικονίζονται με την αξία, την οποία φαντάζονται, θα ήθελαν, θα εύχονταν καλύτερα οι κεντρικοί τραπεζίτες ότι έχουν. (στ)  Οι υποχρεώσεις της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας και της Ισπανίας μαζί, μόνο απέναντι στην κεντρική τράπεζα, είναι περισσότερες από το 25% του συνολικού ισολογισμού της ΕΚΤ. Η Γερμανία, μέσω του Target II, εγγυάται με περίπου 750 δις € για τις υποχρεώσεις αυτές - οπότε, σε περίπτωση χρεοκοπίας μίας ή περισσοτέρων από αυτές τις χώρες, θα κληθεί να πληρώσει τη ζημία. (ζ) Τα παραπάνω 750 δις € αντιστοιχούν στο 15% των αποταμιεύσεων των Γερμανών πολιτών, οι οποίες υπολογίζονται στα 5 τρις €. Η ανησυχία του 53% λοιπόν των Γερμανών, όσον αφορά την ασφάλεια των αποταμιεύσεων τους, δεν είναι παράλογη - αφού ενδεχομένως θα αναγκασθεί το κράτος τους να κατασχέσει το 15%. (η)  Αν και το ευρώ συγκρατείται σήμερα ουσιαστικά από τη Γερμανία, το μίσος πολλών άλλων Ευρωπαίων απέναντι της αυξάνεται γεωμετρικά - γεγονός που οφείλεται στους άθλιους χειρισμούς της κυβέρνησης της. Επομένως, στην Ευρωζώνη είναι πιθανόν να ξεσπάσει μία τεράστια πυρκαγιά, με την παραμικρή σπίθα - ενώ η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μοιάζει πλέον με ουτοπία. (θ)  Εάν τυχόν ξεσπάσει πυρκαγιά, με αποτέλεσμα να προκληθούν μαζικές αθετήσεις πληρωμών, εκ μέρους κρατών και ιδιωτών, η κατάσταση θα ξεφύγει από τον έλεγχο - ενώ η Γερμανία, η οποία έχει δημόσιο χρέος της τάξης του 80% του ΑΕΠ της και συνολικό περί τα 320% του ΑΕΠ, θα βρεθεί αντιμέτωπη με τεράστιες επισφάλειες. (ι) Εάν πράγματι συμβούν τα παραπάνω, η Γερμανία θα χρεοκοπήσει πρώτη, ενώ ο πλανήτης θα τυλιχθεί στις φλόγες - πόσο μάλλον όταν η κατάσταση στις Η.Π.Α., στην Ιαπωνία και στη Μ. Βρετανία δεν είναι καθόλου καλύτερη.       Κλείνοντας, σε όλους όσους θεωρούν αδύνατη τη χρεοκοπία της Γερμανίας θα απαντούσαμε ότι, αφενός μεν δεν γνωρίζουν καλά την Ιστορία (αφού η Γερμανία πλήγηκε αρκετές φορές από πτωχεύσεις, καθώς επίσης από νομισματικές μεταρρυθμίσεις), αφετέρου δεν μπορούν να αξιολογήσουν δυστυχώς σωστά, όλα όσα περιγράψαμε παραπάνω.  Πηγή

Τρίγωνο του διαβόλου η Ανατολική Μεσόγειος Posted: 27 Mar 2013 09:45 AM PDT Οι οικονομικές εξελίξεις, όσο σημαντικές και αν είναι, δεν παύουν ν' αποτελούν μέρος ενός γενικότερου πλαισίου γεωστρατηγικής και κυριαρχίας. Μπορεί η Γερμανία και οι τράπεζες του Λουξεμβούργου και του Λιχτενστάϊν να ωφελούνται πάρα πολύ από την μεταβίβαση κυπριακών καταθέσεων σ' αυτές, αλλά αυτή είναι μόνο μία από τις βασικές παραμέτρους του προβλήματος. Στην περιοχή, που είναι ένα μεσογειακό τρίγωνο του διαβόλου από γεωπολιτικής πλευράς, δραστηριοποιούνται ισχυρότατοι παίκτες. Πρόσφατα είδαμε έναν από αυτούς, το Ισραήλ, να ζητάει ευγενικά συγγνώμη από την σύμμαχο, φίλη και συγγενή τους Τουρκία. Υπάρχουν επίσης τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου. Μεγάλο μέρος των οποίων ανήκει στο Ισραήλ. Όπου Ισραήλ, βλέπε και ΗΠΑ. Χρειάζονται αγωγούς. Και οι αγωγοί περνάνε αναγκαστικά από την Κύπρο... Η οικονομική εξαθλίωση του κυπριακού λαού ωφελεί βέβαια ορισμένα βόρεια κοράκια αλλά έχει και συγκεκριμένους σκοπούς. Τι πρέπει λοιπόν ν'αναγκαστεί να κάνει η Κύπρος;  1) Ν'αναγκαστεί να ενοποιηθεί με το κατεχόμενο τμήμα του νησιού, αποδεχόμενη ν'εο σχέδιο Αναν ή κάποια χειρότερη εκδοχή αυτού  2) Να επιτρέψει την δημιουργία αγωγών που θα μεταφέρουν το φυσικό αέριο (ή και τα πετρέλαια) στην Δυτική Ευρώπη μέσω Τουρκίας  3) Να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ  4) Να δημιουργήσει οικονομική ζημιά στην Ρωσία και  5) Να γίνει μια μεγάλη αγορά για τα γερμανικά προϊόντα. Βλέπουμε εδώ ότι τα συμφέροντα του Ισραήλ και των ΗΠΑ εξυπηρετούνται με την μεταφορά φυσικού αερίου και πετρελαίου μέσω της Τουρκίας, όπου νιώθουν ασφαλείς. Η εξάρτηση της Δυτικής Ευρώπης από ρωσικό φυσικό αέριο δεν αρέσει καθόλου ούτε στην Γερμανία ούτε στις ΗΠΑ και το μόνο αντίδοτο γι'αυτό είναι η μεταφορά του μέσω Τουρκίας, δηλαδή μέσω Κύπρου. Στο πλαίσιο αυτό κινούνται και οι δηλώσεις της εκπροσώπου του Στέητ Ντιπάρτμεντ Βικτώρια Νούλαντ εκ μέρους των ΗΠΑ που δήλωσε ότι «οι ΗΠΑ υποστηρίζουν το δικαίωμα της Κύπρου να ερευνήσει για ενέργεια ανοιχτά των ακτών της και συνεχίζει να το υποστηρίζει. Την ίδια στιγμή, υποστηρίζουμε την κυπριακής ιδιοκτησίας διαπραγματευτική διαδικασία, στα πλαίσια των καλών υπηρεσιών των Ηνωμένων Εθνών, για την επανένωση του νησιού σε μία διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία», επισήμανε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι «οι ΗΠΑ πιστεύουν πως τα αποθέματα αερίου του νησιού και όλοι οι φυσικοί πόροι θα πρέπει να μοιραστούν ακριβοδίκαια, στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης».(δήλωση που τώρα προσπαθεί να "μπαλώσει" το Στέητ Ντιπάρτμεντ). Σχετικά με την στάση της Ρωσίας θα πρέπει να επισημάνει κανείς ότι η Τουρκία είναι μείζων εμπορικός εταίρος της Ρωσίας, από τους πρώτους τουριστικούς προορισμούς των Ρώσων (αφού εμείς εξακολουθούμε, κατ' εντολή των Βρυξελλών, να μην καταργούμε την visa για Ρώσους πολίτες), πρόκειται να κατασκευάσει πυρηνικό εργοστάσιο στη Μερσίνα, ο Πούτιν δήλωσε ότι Τουρκία και Ρωσία έχουν τον ίδιο σκοπό για την Συρία αλλά δεν συμφωνούν για τον τρόπο επίτευξής του κλπ κλπ. Είναι επίσης σαφές ότι η Ρωσία δεν πρόκειται να εμπλακεί σε περιπέτειες για τις καταθέσεις στην Κύπρο, ούτε να δώσει χρήματα και βοήθεια σε μια χώρα της Ευρωζώνης, δηλαδή στις Βρυξέλλες.  Ωστόσο όμως: ρωσικά πολεμικά πλοία είναι ήδη στ' ανοικτά της Κύπρου. Η Ρωσία έχει ζωτικά στρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή που έχουν να κάνουν  1) με την δημιουργία βάσων ή διευκολύνσεων  2) με την μεταφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου μέσω αγωγών που αντιτίθενται σε ανάλογα δικά της σχέδια. Συμπέρασμα: Το παιχνίδι είναι χοντρό και άκρως επικίνδυνο και δεν πρόκειται να μάθουμε τι ακριβώς συμβαίνει ούτε από τις ειδήσεις των οκτώ ούτε από τα ειδησεογραφικά sites. Εκείνο που πρέπει να θυμάται κανείς είναι ότι έχουν διαμορφωθεί ήδη δύο αντίπαλοι πόλοι με έναν τον γνωστό (ΝΑΤΟ-ΕΕ που βαίνουν σε περαιτέρω ενοποίηση) και αυτόν της Ευρασιατικής Ένωσης (Ρωσία-Κίνα-Ινδία ) με τον ρόλο της Κίνας να μην είναι ακόμα σαφής, έχει όμως συμφέροντα στην διατήρηση της ΕΕ και του ευρώ. Στο μέσο όλων αυτών είναι και οι Γερμανοί, που οδηγούμενοι από γνωστά κέντρα, βρήκαν ευκαιρία να ξανακατέβουν στις ζεστές νότιες θάλασσες. Οι δύο αυτοί πόλοι είναι ενδεχόμενο να συγκρουστούν στο άμεσο μέλλον. Για να γίνει αυτό πρέπει να διευθετηθούν τα ενεργειακά θέματα.  Η Κύπρος είναι στον δρόμο των αγωγών και γι' αυτό θέλουν να την διαλύσουν και να την ελέγχουν απόλυτα.  Την ίδια μοίρα έχουν επιφυλάξει για την Ελλάδα, και το εργαλείο για να επιτευχθεί αυτό είναι η οικονομική χειραγώγηση μέσω του ευρώ, για όσο τουλάχιστον αυτό αντέξει γιατί είναι σαφές ότι δεν θ' αντέχει για πολύ ακόμα. "Εν ολίγοις, νομίζω ότι αυτό που εξετάζουμε εδώ (σχετικά με την κρίση στην Κύπρο) είναι τόσο μια γεωπολιτική κρίση όσο και οικονομική, και το διακύβευμα είναι πολύ υψηλό. Παρεμπιπτόντως, καλά θα κάνουμε να θυμόμαστε μια γενικότερη γεωπολιτική αρχή που υιοθετήθηκε από τις χώρες των Δυτικών ολιγαρχών από τότε που για πρώτη φορά καθιερώθηκε από τον Βρεττανό αναλυτή- γεωπολιτικό Sir Halford Mackinder: Αυτός που ελέγχει την καρδιά της Ευρασίας (με την οποία εννοούσε την Ανατολική Ευρώπη και ένα σημαντικό τμήμα της Ευρασιατικής Ρωσίας – και φυσικά την αντίστοιχη πλευρά της Μεσόγειου) ελέγχει το Παγκόσμιο Νησί (με τον όρο Παγκόσμιο Νησί εννοούσε τον χώρο που αποτελείται από την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική). Αυτός που ελέγχει το Παγκόσμιο Νησί όπου είναι το μεγαλύτερο μέρος των πόρων του πλανήτη, ελέγχει τον κόσμο. Είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε ότι και πρόσφατα ο Zbigniew Brzezinski στο βιβλίο του ''Η Μεγάλη Σκακιέρα'' ανέφερε ότι αυτό το γεωπολιτικό δόγμα των δυτικών ολιγαρχών έχει απλά αναθεωρηθεί και επεκταθεί, αλλά ουδέποτε εγκαταλείφθηκε. Aν δηλαδή δει κανείς την Ευρώπη-Ασία και Αφρική ως νησί και δει που είναι το κέντρο του, θα καταλάβει πόσο σημαντική είναι αυτή η περιοχή για τον έλεγχο του κόσμου. Και ο δρόμος για τον παγκόσμιο έλεγχο περνάει από την Ελλάδα και την Κύπρο... Πηγή

Στη γιορτή των ναιναίκων Posted: 27 Mar 2013 09:28 AM PDT Πάει η επί χρήμασι προσδιδόμενη γυνή να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει. Είναι όμως επί χρήμασι προσδιδόμεναι γυναί οι ναιναίκοι; όχι μόνον! είναι και γλίτσες, είναι και νεκρές ψυχές, είναι και υπομείονες (σ.σ.: προς άρσιν παρεξηγήσεων, τις εκδιδόμενες σφόδρα υπολήπτομαι). Τους μούδιασε το «όχι» της κυπριακής Βουλής. Λούφαξαν. Κι ένας - δυο μόνον ανέβηκαν στους μιναρέδες κι άρχισαν να σκούζουν «θεοί της Ασίας, βοηθάτε μας! Είναι τώρα ώρες να τα βάζουμε με τες λεγεώνες;»... Ευτυχώς για αυτούς τα πράγματα δεν πήγαν κατ' ευχήν (των φουκαράδων), πήγαν κατά διαόλου - δες νίλα που παθαίνει το στράτευμα του Αντίοχου στη Μαγνησία! -  ποιο στράτευμα, καλέ; μπουλούκ ασκέρι είναι! ήταν! - για δες πώς πηδάνε απ' τα βράχια σαν κατσίκια και σκοτώνονται σαν ζουλάπια οι Εβραίοι, για να μην τους πιάσουν οι Ρωμαίοι... κι ο κουρνιαχτός κατακάθισε. Σελευκίδες και οι οχτροί τους Εβραίοι στόλισαν το ίδιο, με πενήντα - εκατό χρόνια διαφορά, τον θρίαμβο των δολοφόνων τους στη Ρώμη! - πες τους κατακτητές, στο Βερολίνο... Απεδείχθη, κύριοι! Το «όχι» δεν ήταν οργανωμένο, ήταν απαρασκεύαστο, περί λεονταρισμών επρόκειτο. Και πήραν το «όχι» του λαού και το μετέτρεψαν σε «ναι» αυτοί εκείνοι οι ίδιοι που είχαν πει το «ναι» από καιρό. Οι πληβείοι, οι φουκαράδες και οι λοιποί θύτες εθλίβησαν. Ψευδοπερσέας ήταν ο Περσέας, θα χάναμε, μουρμούριζαν μεταξύ τους. Οι Επίσημοι της Επικράτειας, εδώ στην Ελλάδα -ήταν και η εθνική επέτειος- αντιμετώπισαν τον παραδειγματικό στραγγαλισμό του «όχι» στο Βερολίνο με κάποιαν (αρμόζουσα) κατήφεια. Συγκρατημένοι παρέστησαν στους αποστειρωμένους χώρους των παρελάσεων, όπου φρουρούμενοι από φορμόλη και γρύπες κράτησαν τους πληβείους και τη γιορτή τους σε κάποιαν ικανή απόσταση ασφαλείας απ' τη γιορτή των εντεταλμένων εντολοδόχων, τη δική τους γιορτή. Οι σμπίροι όμως ξεσάλωσαν. Χαιρέκακοι μεν, αλλά περισσότερο χαρούμενοι που γλίτωσαν την τελευταία στιγμή απ' της καταισχύνης τα δόντια, άρχισαν την πραγματική τους καταισχύνη να υμνούν και την ήττα των φουκαράδων ως νίκη των πονηρών να δοξάζουν - σιγά που υπάρχει άλλος δρόμος, πάρεξ της υποταγής και της υποτέλειας. Αυτό είναι σώφρον: η ξεφτίλα, η ασφαλής ξεφτίλα! Που ακόμα κι αν για τους υπόλοιπους αποδειχθεί ανασφαλής (διότι η ξεφτίλα κι άλλα νέα μέτρα φέρνει) είναι για τους σμπίρους ασφαλής - με τες λεγεώνες είμαστε, διάολε! με τα βάφεν Ες Ες! όχι με τίποτα γραφικούς! Και να χαρές ο κυρ Κεδίκογλου και ο Μπενίτο, καλά ο Αδωνις! αυτός ευχαρίστως θα έτρωγε ωμούς μερικούς ηττημένους, αλλά η Ν.Δ. είναι σοβαρό κόμμα, τους ωμοφάγους τους κρατάει για εφεδρεία. Κι όπως έγραψε ο εκλεκτός συνάδελφος Τάσος Παππάς στην «Εφημερίδα των Συντακτών» χθες: «Η χαιρεκακία (κρυπτόμενη αλλά υπαρκτή) του σκυμμένου ελλαδικού πολιτικού προσωπικού για τη νίκη των Μέρκελ, Σόιμπλε, ΔΝΤ επί της Κύπρου διαλύει κάθε αυταπάτη ότι στο παρελθόν διαπραγματεύτηκε, ότι στο παρόν αντιστέκεται  και ότι στο μέλλον θα αγωνισθεί για τα συμφέροντα της χώρας». Το δε γαρ της χαράς πολλών, τους κλόνισε τας φρένας. Επί παραδείγματι ο κ. Πρετεντέρης, ο οποίος από καιρού εις καιρόν δυσφορεί με την «κατοχική πολιτική» των Γερμανών, χθες πανηγύριζε για τη νίκη αυτής ακριβώς της «κατοχικής πολιτικής»!!! Η γιορτή των ναιναίκων θα κοπάσει.  Αλλα έργα των αφεντικών τους, ακόμα πιο άγρια, θα χρειασθεί να υπερασπισθούν ή να περάσουν (πάντα με... κόπο ψυχής) τα κυβερνητικά ανδρείκελα.   Το «όχι» όμως της Κύπρου, τρεις μέρες ζωντανό κι ύστερα σταυρωμένο, θα μείνει να τους καταδιώκει. Στην Ευρώπη η «οικονομία της φρίκης» εγκαθιστά παντού ένα «βασίλειο του τρόμου». Πόσο θα αντέξει κάτι τέτοιο; δεν είναι φτιαγμένοι οι  άνθρωποι για να τυραννεύονται. Μαζί με την τυραννία, θα καταρρεύσουν και οι εθελόδουλοι. Ας κρατήσουν ως τότε οι «χοροί των καταραμένων». Οι υπόλοιποι  σε περίσκεψη. Διότι, είτε το θέλουμε, είτε δεν το θέλουμε, η ανάγκη το 'φερε να πρέπει «να τα βάλουμε με ταις λεγεώνες»... email: stathis@enikos.gr Του Στάθη από enikos

Reuters: Ένοπλοι μισθοφόροι μπαίνουν στην Κύπρο Posted: 27 Mar 2013 09:24 AM PDT Σύμφωνα με τηλεγράφημα του Reuters 180 οπλισμένοι άνδρες της βρετανικής εταιρεία G4S, του μεγαλύτερου διεθνή ομίλου ένοπλων φρουρών ασφαλείας, ταξιδεύουν ήδη για Κύπρο προκειμένου να αναλάβουν από αύριο την φύλαξη των τραπεζών και να ενωθούν με το εκεί κλιμάκιο της εταιρείας. Η συγκεκριμένη ενέργεια αποδεικνύει πως το νησί της Αφροδίτης τελεί πλέον υπό την κατοχή των συμφερόντων τα οποία εκπροσωπεί η τρόικα και έχει απωλέσει πλήρως την εθνική του ανεξαρτησία, ενώ η είσοδος των επαγγελματιών μισθοφόρων (ενοικιασμένων δολοφόνων) είναι μία σαφής πρόκληση προς τους Κύπριους οι οποίοι βιώνουν πλέον μία πολυεπίπεδη εισβολή με ταυτόχρονη επιβολή ισχύος μέσω των όπλων. Είναι προφανές πως εάν συνεχίσει να κινείται μέσα στα συγκεκριμένα πλαίσια η Ευρώπη (ή οτιδήποτε απέμεινε από αυτήν, μετά την επιβολή της Μέρκελ και του Σόιμπλε, οι οποίοι έχουν παραβεί όλες τις ιδρυτικές συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης) πολύ σύντομα θα αποτελεί ένα μαύρο παρελθόν, αφού έχει μεταλλαχθεί σε ένα άθλιο κατασκεύασμα των γερμανικών συμφερόντων. Με αγωνία, πραγματικά, στρέφεται πλέον η διεθνής κοινότητα στα όσα διαδραματίζονται στην μαρτυρική Κύπρο και το ενδιαφέρον όλων εστιάζεται στην απαράδεκτη ανοχή της κυβέρνησης του ολίγιστου Αναστασιάδη και –κυρίως- στις αντιδράσεις του Κυπριακού λαού. Δυστυχώς, οι ανήθικες προθέσεις της ληστοσυμμορίας των βορείων χωρών της Ευρωζώνης, προδικάζουν τις χειρότερες εξελίξεις, για τις οποίες την αποκλειστική ευθύνη, πλέον, φέρει τόσο η Γερμανίδα καγκελάριος, όσο και ο ανάπηρος εγκεφαλικά Σόιμπλε, οι οποίοι δίχως δεύτερη σκέψη και κινούμενοι ταχύτατα προσπαθούν να εκμεταλλευθούν το σοκ των Κυπρίων και να λειτουργήσουν ως κατοχική δύναμη με ενοικιαζόμενους μισθοφόρους – επαγγελματίες δολοφόνους… Μήπως κάποιος πρέπει να πει στην κυρία Μέρκελ πως στη προσπάθειά της να «προστατεύσει» τις τράπεζες καταστρέφει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, για το οποίο υποτίθεται πως γίνονται όλα αυτά; Μήπως κάποιος πρέπει να πει στους θιασώτες του 4ου Ράιχ πως η τακτική της επέλασης είναι δυνατόν όχι μόνο να αντιστραφεί, αλλά και να οδηγήσει στην ολοσχερή καταστροφή εκείνων που σχεδίασαν την άλωση και την κατοχή της σύγχρονης Ευρώπης; Μήπως κάποιος πρέπει να πει στην κυρία Μέρκελ πως η Γερμανία συγχωρήθηκε δύο φορές για τα εγκλήματά της και δεν πρόκειται να υπάρξει άλλη συγχωρητική διάθεση από τους Ευρωπαϊκούς λαούς και κυρίως από τον Ελληνισμό στον οποίο η Γερμανία σήμερα επιτίθεται ολομέτωπα και χωρίς να διατηρεί καν τα προσχήματα; Αναγνώστης ΥΓ: Φυσικά, ο ρόλος του σημερινού προέδρου της Κύπρου, Αναστασιάδη, καταγράφεται και λίαν συντόμως θα του αποδοθεί το σύνολο των ευθυνών του για την διάλυση της χώρας

Ο κυνηγός και το σπουργίτι Posted: 27 Mar 2013 09:15 AM PDT Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος Τα διεθνή χρηματοπιστωτικά έντυπα παρομοιάζουν τη συμπεριφορά της Τρόικας απέναντι στην Κύπρο, με ένα παλαιό ανέκδοτο. Σύμφωνα με το ανέκδοτο αυτό ο κυνηγός, αφού έχει πυροβολήσει και σκοτώσει ένα μικρό σπουργίτι, το οποίο καθόταν στο κλαδί με ένα σμήνος πολλών άλλων, ρωτάει με αφέλεια το φίλο του: "Πόσα σπουργίτια έμειναν στο κλαδί"; Με απλά λόγια τώρα, όταν το κυπριακό σπουργίτι πυροβολήθηκε με τέτοιο ψυχρό τρόπο και σκοτώθηκε ακαριαία, είναι δυνατόν να μείνουν ανενόχλητα στο κλαδί τα υπόλοιπα σπουργίτια, μεγαλύτερα (Ιταλία, Ισπανία) ή μικρότερα (Ελλάδα, Πορτογαλία), περιμένοντας ότι ο κυνηγός δεν θα τα "δολοφονήσει"; Ακόμη πιο απλά, είναι δυνατόν να μην αποσύρουν τις καταθέσεις τους οι Έλληνες, οι Ισπανοί, οι Ιταλοί, οι Πορτογάλοι κλπ., υποθέτοντας ότι θα τους συμπονέσει η Γερμανία; Εάν όμως τις αποσύρουν, δεν θα καταρρεύσει νομοτελειακά το ήδη βαριά ασθενές τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης; Εάν καταρρεύσει τώρα το σύστημα, δεν θα χάσουν τα χρήματα τους οι Φιλανδοί, οι Ολλανδοί, οι Γερμανοί και όλοι οι υπόλοιποι; Γιατί λοιπόν θα φύγουν μόνο τα αδύνατα σπουργίτια από το κλαδί και θα μείνουν τα παχιά; Άλλωστε, μήπως όλοι οι πολίτες, Έλληνες, Γερμανοί ή Γάλλοι, δεν είναι απροστάτευτα σπουργίτια, απέναντι στον κυνηγό; Μπροστά στο αχόρταγο χρηματοπιστωτικό θηρίο λοιπόν, το οποίο επιβιώνει ρουφώντας το αίμα των θυμάτων του; Τέλος, είναι δυνατόν ο κυνηγός να στοχεύει μόνο τα μικρά σπουργίτια, αδιαφορώντας για τα μεγαλύτερα; Μήπως απλά εξασκείται στα μικρότερα, έτσι ώστε να είναι σίγουρο ότι δεν θα προλάβουν να φύγουν τα μεγαλύτερα, όταν τα πυροβολήσει;

Ποιο θα είναι το πρώτο κράτος που θα διαλύσει την Ευρωζώνη; Posted: 27 Mar 2013 08:45 AM PDT Όταν τις παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η Γερμανία του Γ΄ Ραϊχ καταλάμβανε τα ευρωπαϊκά κράτη το ένα μετά το άλλο, κανένα άλλο κράτος δεν αντιδρούσε, θεωρώντας ότι δεν το αφορούν οι διαφορές της Γερμανίας με τους γείτονές του. Σήμερα συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Ενώ η Γερμανία του Δ΄ Ράίχ... χρεοκοπεί και θέτει υπό την κυριαρχία της τα ευρωπαϊκά κράτη το ένα μετά το άλλο (Ελλάδα, Κύπρο κ.λ.π.), εντούτοις τα υπόλοιπα κράτη δεν αντιδρούν, θεωρώντας ότι αυτά είναι οικονομικά ασφαλή και δεν τα αφορά το θέμα. Πολύ γρήγορα όμως θα αντιληφθούν που ακριβώς έχουν μπλέξει, αλλά θα είναι αργά. Θα έχουν καταντήσει σαν την Ελλάδα ή την Κύπρο. Ήδη άρχισε να ανησυχεί το Λουξεμβούργο. Σε λίγο δεν αποκλείεται να αρχίσει να ανησυχεί και η υπουργός οικονομίας της Φινλανδίας κ. Jutta Urpilainen (φωτο) που μας κατακεραυνώνει συνεχώς και δηλώνει ότι δεν απασχολεί την Φινλανδία η έξοδός της από το ευρώ. Το ερώτημα πλέον δεν είναι το μέλλον της Ευρωζώνης. Αυτό έχει ήδη απαντηθεί. Η διάλυσή της είναι κάτι παραπάνω από βέβαιη. Το ερώτημα που αναμένεται να απαντηθεί, είναι ποιο κράτος θα είναι εκείνο που θα πάρει πάνω του το κόστος να πατήσει πρώτο τον διακόπτη. Εδώ παίζεται τώρα όλο το παιχνίδι. Πάνω σ' αυτή την ανημποριά και τον διεθνή δισταγμό κάνει παιχνίδι η Γερμανία. Η ελληνική και κυπριακή πολιτική ηγεσία πάντως, αποδείχτηκαν πολύ κατώτερες των περιστάσεων και ανάξιες της γενναιότητας των λαών τους. Ας έκαναν τουλάχιστον ένα δημοψήφισμα. Πηγή Το φωτομοντάζ είναι από το "Γρέκι"

Κίνημα εξόδου από το ευρώ στο Νότο Posted: 27 Mar 2013 08:39 AM PDT Του Κώστα Χαρδαβέλλα Δεν ήταν καθόλου τυχαία η δήλωση του προέδρου της Επιτροπής Οικονομικών της κυπριακής Βουλής κ. Νίκου Παπαδόπουλου (γιου του αείμνηστου προέδρου της Κύπρου Τάσσου Παπαδόπουλου) προχθές στο Bloomberg, ότι «η έξοδος από την ευρωζώνη τώρα είναι κάτι που πρέπει να διερευνήσουμε». Στο βάθος της δήλωσης αυτής είναι η κυπριακή λίρα και ήδη στο πολιτικό παρασκήνιο της νότιας Ευρώπης έχουν αρχίσει μυστικές επαφές των πολιτικών δυνάμεων Ελλάδας, Ιταλίας, Πορτογαλίας, Ισπανίας και Κύπρου, που αντιστέκονται στα σκληρά μέτρα της τρόικα και διατυπώνουν το «όχι» τους σε μνημόνια και μονομερείς, σκληρές αποφάσεις των Βρυξελλών. Στόχος των διεργασιών αυτών, στις οποίες μετέχει ενεργά ο Ν. Παπαδόπουλος, Έλληνες αντιμνημονιακοί πολιτικοί, στελέχη του Γκρίλο στην Ιταλία και σημαντικά στελέχη της αντιπολίτευσης Πορτογαλίας και Ισπανίας, είναι να... υπάρξει ένα συνολικό όχι στα επόμενα μέτρα των Βρυξελλών και η κινητοποίηση των λαών για επιστροφή στα εθνικά τους νομίσματα. Οι παρασκηνιακές αυτές διεργασίες θα κορυφωθούν με τη δημιουργία ενός μετώπου εξόδου από το ευρώ, που υπολογίζεται να εμφανιστεί τέλος Μαΐου, με κορυφαίες πολιτικές εκδηλώσεις στις πρωτεύουσες των 5 χωρών του Νότου. Ήδη μεγάλα ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο υποστηρίζουν από χθες ότι τα εξοντωτικά μέτρα που επιβλήθηκαν στην Κύπρο είχαν στόχο κυρίως να αποσταλεί το μήνυμα από τη Γερμανία και τους δορυφόρους της, ότι όποια χώρα τολμήσει να πει όχι στην τρόικα, καταδικάζεται σε στιγμιαίο θάνατο. Αυτό μπορεί να εφαρμοστεί σε μία μοναχική Κύπρο που όρθωσε το ανάστημά της απέναντι στα θηρία του Βορρά, δεν μπορεί όμως να υπάρξει μια τέτοια καταδίκη για πέντε χώρες που οργανωμένα μπορεί κάποια στιγμή να αναγγείλουν την έξοδό τους από τηνευρωζώνη.

Για μια στρατηγική αποτροπής της περιθωριοποίησης, όχι αμηχανία Posted: 27 Mar 2013 08:20 AM PDT Η ελλαδική κυβέρνηση εξακολουθεί να επιλέγει την προσφιλή μέθοδο των «χαμηλών τόνων» σε μια συγκυρία όπου όλοι οι γεωπολιτικού δρώντες στην περιοχή έχουν «ξεσπαθώσει» και προβαίνουν σε τακτικούς ελιγμούς και στρατηγικές κινήσεις στη «σκακιέρα» της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, με στόχο να πλασαριστούν για το επόμενο «μεγάλο παιχνίδι», αυτό της αξιοποίησης των υδρογονανθράκων, που απειλεί πλέον τον Ελληνισμό να εξελιχθεί σε εφιάλτη, εξαιτίας της τραγικής ανεπάρκειας των πολιτικών της ηγεσιών. Του Μιχαήλ Βασιλείου Την ίδια στιγμή, ο χώρος των μέσων ενημέρωσης στην Ελλάδα, συμπεριφερόμενος αυτιστικά, με έναν πρωτοφανούς γελοιότητας τρόπο, έχει διχαστεί, παίρνοντας το μέρος του ενός ή του άλλου, αδυνατώντας να απορροφήσει τα διδάγματα από τις πρόσφατες εμπειρίες, με κορυφαίο το ότι η κάθε χώρα συμπεριφέρεται με γνώμονα αυτό που θεωρεί ως το εθνικό της συμφέρον και όχι με συναισθηματικούς όρους. Τη σύγχυση στην Ελλάδα λόγω της αποδόμησης των βολικών στερεοτύπων του καθενός, έχουν δημιουργήσει εξελίξεις σε δύο μέτωπα οι οποίες κάθε άλλο παρά αναπάντεχες θα έπρεπε να θεωρηθούν: Η πρώτη είναι η στάση της Ρωσίας στο ζήτημα της Κύπρου, όπου η Μόσχα δεν έσπευσε όπως πίστευαν πολλοί να «αγοράσει» την Κύπρο και να εκτοπίσει τους υπόλοιπους. Όπως έχουμε εξηγήσει, τέτοια προσδοκία απλώς ήταν εξ αρχής απόλυτα ουτοπική για σειρά λόγων. Η Μόσχα έχει τεράστια συμφέροντα με τη Γερμανία, μέσω της οποία τροφοδοτεί την Ευρώπη με φυσικό αέριο. Επίσης, γνωρίζει πολύ καλά ποια είναι τα όρια της παρέμβασής της στη ΝΑ Μεσόγειο και συμπεριφερόμενη σοφά φροντίζει να μην τα παραβιάζει, αφού υπάρχουν κι άλλα μέτωπα ανοιχτά που άπτονται της ασφάλειάς της, οπότε η αλληλεπίδραση με άλλους γεωπολιτικούς δρώντες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, θα πρέπει να διαφυλαχθεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Μόσχα αδιαφορεί για την Κύπρο, η οποία διατηρεί ακέραια τη σημασία της. Επαναλαμβάνουμε, καθότι στο πλαίσιο της γνωστής αυτιστικής συμπεριφοράς πολλών, που είτε έχουν τους λόγους τους να συμπεριφέρονται ως… γραφείο Τύπου του Κρεμλίνου είτε απλά είναι περιορισμένης αντίληψης στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, η συμμαχία με τη Γερμανία είναι μεν στρατηγικής διάστασης, η έμμεση συνεργασία όμως – υπό τη μορφή αποφυγής ευθείας εμπλοκής – στη ΝΑ Μεσόγειο, κινείται στο τακτικό επίπεδο. Προφανώς πρόκειται για τακτική αναδίπλωση και προφανώς δεν πρόκειται να κάτσει με τα χέρια σταυρωμένα, όταν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών με την καθοδήγηση του Βερολίνου «απαλλοτριώνουν» με κυνισμό χρήματα που ανήκουν σε Ρώσους πολίτες, ασχέτως των σχέσεων που αυτοί διατηρούν με το Κρεμλίνο. Ακόμη κι αν η Μόσχα δεν ενδιαφερόταν για την τύχη τους και να ήθελε να τους καταστρέψει, πάλι θα ήταν αφελές να μην αξιοποιήσει τη συγκυρία και να διαμαρτυρηθεί έντονα προβαίνοντας ακόμα και σε αντίποινα, αφού με τον τρόπο αυτό εμπλουτίζει τη διπλωματική της «φαρέτρα» με επιχειρήματα – μοχλούς πίεσης. Κατά συνέπεια, η Μόσχα δεν αποχώρησε ηττημένη από τη ΝΑ Μεσόγειο και όσα διαπιστώσαμε στο ζήτημα της Κύπρου αποτέλεσε έναν τακτικό ελιγμό. Απώτερος στόχος είναι να εξασφαλίσει το δικό της μερίδιο όταν θα έρθει η ώρα για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων που θα τροφοδοτήσουν την Ευρώπη για αρκετές δεκαετίες τουλάχιστον, καθώς η ενεργοποίηση αυτών των κοιτασμάτων θα συνεπάγεται αντίστοιχο ποσοστό απωλειών για τη ρωσική οικονομία που σχεδόν μονοπωλεί μέχρι στιγμής την ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρώπης. Η δεύτερη εξέλιξη είναι το περιβόητο τηλέφωνο Νετανιάχου-Ερντογάν, με παρέμβαση Ομπάμα, το οποίο φαινομενικά οδηγεί σε εξομάλυνση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας, οπότε θα επηρεαστεί εκ των πραγμάτων και η ενεργειακή εξίσωση στη ΝΑ Μεσόγειο. Έχουμε κατ' επανάληψη προειδοποιήσει ότι τα δεδομένα στη Μέση Ανατολή επιβάλλουν μεγάλο κόστος στο εβραϊκό κράτος όταν οι σχέσεις με την Τουρκία δεν είναι τουλάχιστον ελεγχόμενες. Προφανώς, αυτές τις σχέσεις αλλιώς τις βλέπει το Τελ-Αβίβ και αλλιώς η Ουάσιγκτον, άρα διαφορές υπάρχουν και στο πως αντιμετωπίζουν την κατάσταση με τους υδρογονάνθρακες στην περιοχή. Δεν είναι μυστικό ότι τα τελευταία χρόνια οι σχέσεις αυτές δοκιμάστηκαν έντονα. Παρά τις όποιες διαφορές όμως και οι δυο πλευρές γνωρίζουν ότι θα πορευτούν μαζί. Και η κατάσταση στην Ελλάδα μας… Ας δούμε όμως ποια είναι η διάθεση που επικρατεί στην Ελλάδα απέναντι σε αυτές τις δυο εξαιρετικής σημασίας εξελίξεις. Όσον αφορά στη Ρωσία, για μια ακόμη φορά οι πάντες διχάστηκαν, ξεχνώντας – άραγε το είχαν συνειδητοποιήσει ποτέ; – ότι κανείς δεν χαράσσει την πολιτική του με βάση τα ελληνικά συμφέροντα αλλά με τα δικά του. Η προστασία των ελληνικών συμφερόντων είναι δουλειά των ηγεσιών στην Ελλάδα και στην Κύπρο, οι οποίες κινούνται όμως «στο περίπου» χωρίς να έχουν ξεκάθαρη εικόνα της σημασίας των εξελίξεων και του τι πρέπει να γίνει. Από τη μία έχουμε τους φωνασκούντες, ότι η Ρωσία εγκατέλειψε και «πρόδωσε» την Κύπρο και από την άλλη τους «απολογητές» που αναζητούν κάποια άλλη τακτική ενέργεια της Μόσχας εναντίον του Βερολίνου για να πανηγυρίσουν, σε ένα αφόρητης ελαφρότητας επικοινωνιακό παιχνίδι επιρροής που κάνει τις πρεσβείες στην Αθήνα να γελάνε με το επίπεδο. Όσον αφορά τις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ, έχουμε αυτούς που λένε «σας τα λέγαμε εμείς ο Εβραίος δεν είναι φίλος και μας πούλησε στην πρώτη ευκαιρία» και βρήκαν την ευκαιρία να επιτεθούν στη στρατηγική συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, η απόρριψη της οποίας, εάν δεν θέλουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, αποτελούσε ανέκαθεν προϊόν ενός υφέρποντος «ιδεολογικού αντισημιτισμού» εξαιτίας της παραδοσιακής προσκόλλησης της Ελλάδας στον αραβικό παράγοντα. Προφανώς και στις δύο περιπτώσεις φροντίζουμε να αναδείξουμε το έλλειμμα «κουλτούρας» στα θέματα των διεθνών σχέσεων με τις απίστευτης ελαφρότητας «αναλύσεις» που βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας. Πάμε στη Ρωσία πρώτα. Η χώρα του Βλαντιμίρ Πούτιν ΔΕΝ σκοπεύει να εγκαταλείψει την περιοχή και έχει ήδη σημειώσει μια μεγάλη νίκη κατορθώνοντας να παρεμβληθεί στο «αγγλοσαξονικό μπλοκ» με την υπογραφή συμφωνίας για την εμπορία σημαντικού μέρους των κοιτασμάτων του Ισραήλ. Ας αναλογιστούμε ότι εάν οι Ρώσοι ήταν φορείς των δικών μας αρνητικών στερεοτυπικών πεποιθήσεων και ήταν προσκολλημένοι στις δεδομένες σχέσεις τους με τους Άραβες, δεν θα είχαν ποτέ καταφέρει να υπογράψουν τέτοια συμφωνία. Άρα, η Μόσχα αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα για την Αθήνα και μόνο από αυτό. Η υπογραφή της συμφωνίας δεν ενθουσίασε την Ουάσιγκτον, αυτό θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Το Ισραήλ όμως δεν ασχολήθηκε και πολύ με το τι θεωρούν οι ΗΠΑ ως συμφέρον τους (τι προτιμούν) και προχώρησε, δημιουργώντας ένα ωραιότατο τετελεσμένο προς το οποίο οι Αμερικανοί θα υποχρεωθούν να προσαρμοστούν. Άρα κι εδώ έχουμε ένα εξαιρετικό παράδειγμα – μάθημα που η Αθήνα φαίνεται πως αρνείται να διδαχθεί. Στο ζήτημα των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας τώρα. Έχουμε εδώ και πολύ καιρό γράψει ότι για το προβλέψιμο μέλλον οι σχέσεις αυτές, ασχέτως της εξομάλυνσης την οποία θεωρούσαμε νομοτελειακή έχοντας γράψει σχετικά σε πλήθος δημοσιευμάτων, δεν θα γίνουν ξανά ότι ήταν στο παρελθόν. Όσοι έχουν καλή γνώση του παρασκηνίου, γνωρίζουν ότι ακόμα και την περίοδο κορύφωσης των διμερών σχέσεων Τούρκων και Ισραηλινών, στο Τελ Αβίβ υπήρχαν πλήθος αξιωματούχων και υπηρεσιών που προειδοποιούσαν για τους κινδύνους και η χώρα διέθετε «Σχέδιο Β'», το οποίο συγκέντρωσε την προσοχή της ηγεσίας όταν στην εξουσία βρέθηκαν οι ισλαμιστές του AKP. Δεν έχει νόημα να εμβαθύνουμε περισσότερο. Θα περάσουμε στο τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα. Δυστυχώς, η χώρα μας έχει μάθει μόνο να μεμψιμοιρεί και όχι να κινητοποιείται. Αντί λοιπόν να «κλαίμε τη μοίρα μας», οφείλουμε ως κράτος να ανασυνταχθούμε ταχύτατα και να ξεκινήσει ο όποιος πρωθυπουργός σειρά επαφών, αλλά και τον ορισμό μιας μικρής και ευέλικτης ομάδας ειδικών (διπλωμάτες, καθηγητές ενδεχομένως, πολιτικοί κ.λπ.) που θα αναλάβει να εμπλακεί σε στρατηγικές διαβουλεύσεις με όλους τους εμπλεκόμενους, στο πλαίσιο της αναζήτησης των ενεργειών αυτών που θα αποτρέψουν την περιθωριοποίηση της Ελλάδας από τον γεωπολιτικό της χώρο. Θα κληθούν να βρουν τους τρόπους που θα δέσουν τα ελληνικά συμφέροντα με τα αμερικανικά, τα ρωσικά και τα ισραηλινά, αντί να χαριεντίζονται στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα, αφού πλέον και οι εντελώς αφελείς έχουν κατανοήσει ποιες είναι οι τουρκικές προτεραιότητες και ποιοι οι στόχοι. Και να είναι βέβαιοι ότι όλοι είναι διατεθειμένοι να ακούσουν με ενδιαφέρον όταν αυτός που τους προσεγγίζει λαμβάνει υπόψη τα δικά τους συμφέροντα και έχει να προτείνει λύση αμοιβαία επωφελή, ακριβώς δηλαδή αυτό που κάνει συστηματικά η Τουρκία κι εμείς προτιμούμε να ακούμε όσα ταιριάζουν στα στερεότυπά μας. Η Ελλάδα μπορεί να αξιοποιήσει προς όφελός της εάν κινηθεί ενεργά, τη ρωσική επιθυμία για συμμετοχή στην περιοχή και επιβολής αυτής της παρουσίας στις ΗΠΑ, στη δεδομένη καχυποψία των Ισραηλινών απέναντι στους Τούρκους, την πίεση που ασκείται στους Γερμανούς να εμφανιστούν ότι δεν αδιαφορούν ως ηγέτες της ΕΕ για την ευρωπαϊκή περιφέρεια (τον νότο), την αμερικανική επιθυμία για τον απόλυτο έλεγχο του παιγνίου και ασφαλώς τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου που φοβούνται εύλογα ότι η καταιγίδα πλησιάζει… Αυτό που δεν μπορεί να φέρει αποτελέσματα, είναι η σημερινή μας τακτική, το να μην φαινόμαστε και να μην ακουγόμαστε πουθενά, μην τυχόν και ενοχληθεί ο κάθε Ερντογάν, τον οποίο έχουμε αφήσει ανεξέλεγκτο να βυσσοδομεί εναντίον των ελληνικών συμφερόντων, περνώντας λόγω της αδράνειας και της φοβίας μας την εικόνα ότι αυτός είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού στην περιοχή, οπότε εκ των πραγμάτων όλοι φροντίζουν να συζητούν μαζί του. Και φυσικά, για να πετύχει όσα επιδιώκει, προσφέρει απλόχερα ανταλλάγματα προς κάθε κατεύθυνση… Κι εμείς καθόμαστε και τον κοιτάμε παραμυθιαζόμενοι ότι θα βρούμε «λύση» με τον Νταβούτογλου η οποία δεν θα υπονομεύει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα… Πηγή

Τα BRICS έφτιαξαν δικό τους ταμείο με $100 δις Posted: 27 Mar 2013 08:10 AM PDT Πετούν στην άκρη ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα Τη δημιουργία κοινού ταμείου ύψους 100 δισ. δολαρίων μέσω των διαθεσίμων των κεντρικών τραπεζών τους ανακοίνωσαν σήμερα οι ηγέτες της Βραζιλίας, της Ρωσίας, της Κίνας, της Ινδίας και της Νότιας Αφρικής σε μία προσπάθεια να ενισχύσουν το αίτημά τους για μεταρρύθμιση των χρηματοπιστωτικών θεσμών με δικούς τους μηχανισμούς. Όπως μεταδίδει το Dow Jones Newswires, κατά τη συνάντησή τους στην πόλη Ντουρμπάν της Νότιας Αφρικής, οι ηγέτες δήλωσαν πως το κοινό ταμείο θα είναι μία εναλλακτική λύση έναντι των άλλων πηγών χρηματοδότησης όπως το ΔΝΤ σε περίπτωση που μία εκ των πέντε χωρών εισέλθει σε κρίση σε σχέση με το ισοζύγιο πληρωμών. Αντικείμενο των συζητήσεων ήταν επίσης η εξομάλυνση των σχέσεων σε επίπεδο ισοτιμιών με την κεντρική τράπεζα της Ν. Αφρικής να ανακοινώνει πως θα αγοράσει κινεζικά ομόλογα ύψους 1,5 δισ. δολ. που αντιστοιχούν περίπου στο 3% των συναλλαγματικών αποθεματικών της. Επίσης η Κίνα και η Βραζιλία υπέγραψαν συμφωνία την Τρίτη για την ανταλλαγή ρεάλ και γουάν ύψους 30 δισ. δολ. τα επόμενα τρία χρόνια χωρίς να γίνει πρώτα μετατροπή σε δολάρια ΗΠΑ. Ωστόσο, δεν σημειώθηκε πρόοδος στις συζητήσεις για τη δημιουργία αναπτυξιακής τράπεζας που θα παρακάμψει το ΔΝΤ, για την οποία σε προσχέδιο γινόταν λόγος για συνεισφορά 10 δισ. δολ. από την κάθε χώρα.

Ανοίγουν αύριο οι τράπεζες στην Κύπρο Posted: 27 Mar 2013 08:02 AM PDT Aύριο ανοίγουν οριστικά οι τράπεζες. Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας Φιλελεύθερος, η απόφαση λήφθηκε πριν από λίγο από τον Διοικητή της Κεντρικής και τον Υπουργό Οικονομικών. Δημητριάδης και Σαρρής, αυτή την ώρα συσκέπτονται με διευθυντικά στελέχη της Τράπεζας Κύπρου, στα κεντρικά γραφεία της τράπεζας. Μαζί τους και εκπρόσωποι του οίκου Alvarez & Marsal.  Υπενθυμίζεται ότι ο οίκος διερευνά τυχόν ποινικές υποθέσεις για χειρισμούς που διενήργησαν οι τραπεζίτες.

Το Βερολίνο επιτίθεται στις ιταλικές τράπεζες Posted: 27 Mar 2013 07:55 AM PDT Έρχεται η σειρά της Ιταλίας - Αποφασισμένοι να πάρουν τις καταθέσεις του Νότου οι Γερμανοί Καταστάσεις απόλυτης παραφροσύνης βιώνει πλέον η Ευρώπη με τη Γερμανία να έχει πλέον χάσει κάθε αίσθηση του μέτρου και να επιχειρεί να διαλύσει τα τραπεζικά συστήματα των χωρών του Νότου και να συγκεντρώσει τις καταθέσεις σε δικές της τράπεζες. Η προειδοποίηση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το τραπεζικό σύστημα της Ιταλίας, ήχησε σαν προειδοποίηση μετά και τις δηλώσεις του νέου Προέδρου του Eurogroup κ. Ντάισελμπλουμ, που άφησε ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο κουρέματος στις τραπεζικές καταθέσεις των χωρών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα χρέους. Είναι φανερή πλέον η προσπάθεια των Γερμανών. Θέλουν να περάσουν το μήνυμα σε όλους τους καταθέτες των τραπεζών στον ευρωπαϊκό νότο ότι τα χρήματά τους δεν είναι ασφαλή και καλά θα κάνουν να τα μεταφέρουν σε χώρες που εγγυώνται την ασφάλειά τους. Και φυσικά , η χώρα που δεν απειλείται αλλά αντίθετα απειλεί και διαλύει την Ευρώπη είναι η Γερμανία. Στο στόχαστρο του Βερολίνου έχει μπει πλέον η Ιταλία. Όπως τιμώρησαν την Κύπρο καθιστώντας περισσότερο επώδυνη τη δεύτερη συμφωνία, διαλύοντας τις δύο μεγαλύτερες τράπεζες και την οικονομία της, έτσι θέλουν να τιμωρήσουν και την Ιταλία. Η κ. Μέρκελ και η Γερμανική πολιτική και οικονομική τάξη δεν συγχωρούν στους Ιταλούς ότι ψήφισαν "αντιγερμανικά" στις πρόσφατες εκλογές αναδεικνύοντας τους Μπερλουσκόνι και Γκρίλο, ως νικητές, και καταβαραθρώνοντας τον εκλεκτό του Βερολίνου Μάριο Μόντι. Η Γερμανία θέλει να γονατίσει την Ιταλία, να την αναγκάσει να αποδεχθεί τις πολιτικές λιτότητας και φτωχοποίησης και το πρώτο χτύπημα θα δοθεί στο τραπεζικό της σύστημα. Αυτή η παραφροσύνη όμως δεν στοχεύει μία μικρή χώρα , όπως η Κύπρος, αλλά την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης και μια μεγάλη χώρα. Είναι σαφές ότι έχουμε μπει σε ένα σκοτεινό και δύσβατο μονοπάτι που κανείς δεν ξέρει που θα μας οδηγήσει. Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι η Γερμανία μαζεύει τις καταθέσεις, έχοντας μεθοδεύσει για αργότερα τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ. Δεν είναι τυχαίο ότι τους τελευταίους 3 μήνες τα γερμανικά αποθέματα χρυσού, που βρίσκονταν στις Ηνωμένες Πολιτείες, άρχισαν να επαναπατρίζονται...!!! Πηγή: newsbomb.gr

Μετά την Κύπρο βάζουν στο στόχαστρο και το Λουξεμβούργο! Posted: 27 Mar 2013 08:32 AM PDT Να γιατί έπιασε τον πόνο τον Γιούνκερ για την Ευρώπη και το αντιευρωπαϊκό συναίσθημα που διογκώνεται! Η χώρα – κουκίδα στον ευρωπαϊκό χάρτη που είναι γνωστή για το ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς και το καθεστώς του τραπεζικού απορρήτου, το Λουξεμβούργο, ο χρηματοπιστωτικός τομέας του οποίου αντιστοιχεί στο 1/3 του ΑΕΠ του και των φορολογικών του εσόδων, βρίσκεται στο στόχαστρο, τη στιγμή που η υπερτροφία του χρηματοπιστωτικού τομέα κηλίδωσε την οικονομία της Κύπρου, που σώθηκε την τελευταία στιγμή από την χρεοκοπία. Το οικονομικό μοντέλο του Μεγάλου Δουκάτου γίνεται συστηματικά στόχος επικρίσεων εξαιτίας του δυσανάλογου μεγέθους των καταθέσεων ιδιωτών και επιχειρήσεων, η αναλογία των οποίων ως προς το ΑΕΠ τοποθετείται στο 500%, πολύ μεγαλύτερη από της Κύπρου, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων. "Ο χρηματοπιστωτικός τομέας είναι υπερβολικά διογκωμένος σε σχέση με την υπόλοιπη οικονομία", παραδέχθηκε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων υψηλόβαθμος αξιωματούχος του Λουξεμβούργου που δεν κατονομάζεται. Ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου Ζαν Άσελμπορν κατηγόρησε τη Γερμανία ότι παλεύει για την ηγεμονία της ευρωζώνης, υποδεικνύοντας στην Κύπρο το επιχειρηματικό μοντέλο που πρέπει να ακολουθήσει. Ο κ. Άσελμπορν τόνισε, μιλώνταςστο πρακτορείο Reuters, ότι «η Γερμανία δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για το οικονομικό μοντέλο άλλων χωρών της Ε.Ε.»

Η Μέρκελ, ο Χιτλερ και ο νέος πόλεμος Posted: 27 Mar 2013 06:45 AM PDT Το άρθρο «Η Γερμανία εναντίον της Ευρώπης» με την υπογραφή του καθηγητή Οικονομικών της Σεβίλης Χουάν Τόρες Λόπες, αφού αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της ισπανικής εφημερίδας «El Pais», αποσύρθηκε «βίαια» λόγω του παραλληλισμού του Χίτλερ με τη Μέρκελ. Ο Ισπανός οικονομολόγος εξηγεί στο μπλογκ του ότι λυπάται για την ερμηνεία που δέχτηκε η τοποθέτησή του στο άρθρο του, καθώς δεν υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στις δύο πολιτικές ούτε στις ζημιές που προκάλεσαν. Υποστηρίζει ότι αυτή η ερμηνεία εξυπηρετεί προφανώς τον αποπροσανατολισμό της προσοχής από την ουσία του κειμένου, που ήταν άλλη. Η σύγκριση αφορούσε μόνο δύο οικτρά ιστορικά γεγονότα, άνισου φυσικά κόστους. «Είναι αξιοσημείωτο που συνήθως μιλάμε για τιμωρία για να αναφερθούμε στα μέτρα τα οποία η Μέρκελ και οι υπουργοί της επιβάλλουν στους λαούς που έχουν πληγεί από την κρίση. Λένε στους συμπατριώτες τους ότι πρέπει να τιμωρήσουν την ανευθυνότητά μας έτσι ώστε να μην πληρώσουν οι Γερμανοί την κατασπατάληση και τα χρέη μας. Αλλά ο συλλογισμός είναι λάθος, αφού οι ανεύθυνοι δεν ήταν οι λαοί τους οποίους η Μέρκελ έχει βαλθεί να τιμωρεί, αλλά οι γερμανικές τράπεζες, τις οποίες προστατεύει, όπως και οι τράπεζες των άλλων χωρών στις οποίες δάνειζαν με ανευθυνότητα, για να αποκτήσουν εγγυήσεις πολυεκατομμυριούχων. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομικές ομάδες κατάφεραν να εγκαθιδρύσουν ένα μοντέλο ευρωπαϊκής ενότητας πολύ ατελές και ασύμμετρο, το οποίο εν συνεχεία αναπαρήγαγε και μεγέθυνε τις αρχικές ανισότητες ανάμεσα στις οικονομίες που το απάρτιζαν. Επιπλέον, χάρη στην τεράστια επενδυτική ικανότητα και στη μεγάλη εξουσία των κυβερνήσεών τους, οι μεγάλες εταιρίες του Βορρά κατάφεραν να μείνουν με μεγάλη ποσότητα επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένων ολόκληρων τομέων χωρών της περιφέρειας, όπως η Ισπανία. Αυτό προκάλεσε μεγάλα εμπορικά ελλείμματα στις τελευταίες και πλεόνασμα σε όλη τη Γερμανία και σε μικρότερη κλίμακα σε άλλες χώρες. Παράλληλα, οι πολιτικές των διαδοχικών γερμανικών κυβερνήσεων συγκέντρωσαν ακόμα περισσότερο το εισόδημα στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας, κάτι που αύξησε το ήδη υψηλό επίπεδο αποταμίευσης. Από το 1998 έως το 2008 ο πλούτος του 10% των πιο πλουσίων της Γερμανίας πέρασε από το 45% στο 53% του συνόλου, ο πλούτος του επόμενου 40% πιο πλούσιου κοινωνικού στρώματος πέρασε από το 40% στο 46% και ο πλούτος του 50% του κοινωνικού συνόλου, που είναι οι πιο φτωχοί, πέρασε από το 4% στο 1%. Αυτές οι συνθήκες έθεσαν στη διάθεση των γερμανικών τραπεζών τεράστιες ποσότητες χρήματος. Ομως αντί να αφοσιωθούν στη βελτίωση της εσωτερικής γερμανικής αγοράς και στη βελτίωση της κατάστασης των επιπέδων των πιο χαμηλών εισοδημάτων, το χρησιμοποίησαν (704.000.000 ευρώ ως το 2009 σύμφωνα με τη Διεθνή Τράπεζα Πληρωμών) για να χρηματοδοτήσουν τις ιρλανδικές τράπεζες, την ισπανική φούσκα ακινήτων, το χρέος των ελληνικών τραπεζών ή για σπέκουλα, γεγονός που έκανε το ιδιωτικό χρέος να εξαφανιστεί στην ευρωπαϊκή περιφέρεια και τις γερμανικές τράπεζες να φορτωθούν τις τοξικές μετοχές (900.000.000 ευρώ το 2009). Με την εγκατάσταση της κρίσης υπέφεραν σημαντικά αλλά κατάφεραν η χρεοκοπία τους, αντί να παρουσιαστεί ως το αποτέλεσμα μιας μεγάλης μη σύνεσης και ανευθυνότητας (στην οποία η Μέρκελ δεν αναφέρεται ποτέ), να εμφανιστεί ως το αποτέλεσμα κατασπατάλησης και δημόσιου χρέους των χωρών στις οποίες βρίσκονταν οι τράπεζες που είχαν δανείσει. Οι Γερμανοί σήκωσαν γρήγορα τα χρήματά τους από αυτές τις τράπεζες, αλλά το χρέος παρέμενε στον ισολογισμό των χρεωμένων τραπεζών. Η Μέρκελ έλαβε υπερασπιστική θέση υπέρ των Γερμανών τραπεζιτών και για να τους βοηθήσει έβαλε σε εφαρμογή δύο στρατηγικές: Η πρώτη ήταν οι "διασώσεις", τις οποίες πούλησαν σαν να ήταν προορισμένοι να σώσουν τους λαούς αλλά στην πραγματικότητα συνίσταται στο να δώσουν στις κυβερνήσεις δάνεια, τα οποία πληρώνουν οι λαοί για να τα μεταβιβάσουν στις εθνικές τράπεζες έτσι ώστε εκείνες να τα ανακτήσουν όσο το δυνατόν νωρίτερα και να τα πληρώσουν εν συνεχεία στους Γερμανούς. Η άλλη στρατηγική ήταν να παρεμποδίσουν την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να κόψει από τη ρίζα τις κερδοσκοπικές επιθέσεις ενάντια στο χρέος της περιφέρειας, έτσι ώστε στην άνοδο των ασφαλίστρων κινδύνου των υπολοίπων να πέφτει το κόστος με το οποίο χρηματοδοτείται η Γερμανία. Η Μέρκελ, όπως ο Χίτλερ, κήρυξε τον πόλεμο στην υπόλοιπη ήπειρο, αυτή τη φορά για να εξασφαλίσει έναν οικονομικό ζωτικό χώρο. Μας τιμωρεί για να προστατεύσει τις μεγάλες επιχειρήσεις της και τις τράπεζές της και επίσης για να κρύψει από το εκλογικό σώμα της την ντροπή ενός μοντέλου που έκανε το επίπεδο της φτώχειας στη χώρα της να είναι το υψηλότερο των τελευταίων 20 ετών, το 25% των μισθωτών της να κερδίζει λιγότερα από 9,15 ευρώ την ώρα και στον μισό πληθυσμό να αντιστοιχεί ένα άθλιο 1% του συνόλου του εθνικού πλούτου. Η τραγωδία είναι η τεράστια συμπαιγνία μεταξύ των πανευρωπαϊκών οικονομικών συμφερόντων που κυριαρχούν πάνω στις κυβερνήσεις, οι οποίες, αντί να μας υπερασπιστούν με πατριωτισμό και αξιοπρέπεια, μας προδίδουν για να δράσουν σαν ασήμαντοι κομπάρσοι της Μέρκελ». Από τον Χουάν Τόρες Λόπες Επιμέλεια: Δήμητρα Αθανασοπούλου Πηγή

Πώς συνεισέφερε η ΕΚΤ στο "ELA να δεις" της Κύπρου Posted: 27 Mar 2013 06:35 AM PDT Γράφει ο Θόδωρος Σκυλακάκης Ευρωβουλευτής Η αμερικανική επανάσταση πραγματοποιήθηκε με το θεμελιώδες αίτημα «καμία φορολογία χωρίς αντιπροσώπευση» (no taxation without representation). Στην συνέχεια της ιστορίας τα κοινοβούλια, εκπροσωπώντας τους λαούς, έχουν την ευθύνη της επιβολής φορολογίας, αλλά και της έγκρισης της δημιουργίας δημοσίου χρέους, στο πλαίσιο της κατάρτισης και εκτέλεσης των προϋπολογισμών του κράτους. Όλα αυτά μέχρι να φτάσουμε στον «μαγικό κόσμο» της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, όπου, όπως αποδείχθηκε από την υπόθεση της Λαϊκής Τράπεζας στην Κύπρο, υπάρχουν και άλλοι τρόποι να αυξηθεί δυνητικά το δημόσιο χρέος και να οδηγηθεί μια χώρα στο απόλυτο αδιέξοδο, μέσω της Κεντρικής Τράπεζας (στην προκειμένη περίπτωση της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας). Όπως είναι γνωστό η Λαϊκή στην Κύπρο είχε λάβει από τον μηχανισμό του Emergency Liquidity Assistance (ELA – «βοήθεια επείγουσας ρευστότητας») πάνω από 9 δισ. ευρώ. Τα χρήματα αυτά ήταν το μεγαλύτερο μέρος της τρύπας που έψαχνε όλη την περασμένη εβδομάδα να καλύψει η Κύπρος και κατέληξαν να φορτωθούν σε μεγάλο βαθμό στους άσχετους με την υπόθεση καταθέτες της Τράπεζας Κύπρου (και πιθανότητα στο τέλος, μια που θα δοθεί πρόσθετος ELA στην Τράπεζα Κύπρου, στον Κύπριο φορολογούμενο). Το τρομακτικό αυτό ποσό, που ισοδυναμεί με πάνω από 50% του κυπριακού ΑΕΠ, δεν χορηγήθηκε πρόσφατα ή έστω τους τελευταίους μήνες. Με βάση πίνακα που δημοσιεύει η εφημερίδα Φιλελεύθερος της Κύπρου, ο δανεισμός από το ELA ξεκίνησε πριν 18 μήνες και σχεδόν από την αρχή έφτασε σε απαγορευτικά επίπεδα (3,5 δισ. τον Νοέμβριο του 2011, όταν ακόμα ονομαζόταν Marfin Popular Bank), για να κορυφωθεί σε 9,6 δισ. τον Ιούλιο του 2012. Θα κάνουμε εδώ μια αναγκαία παρέκβαση για το τι είναι και πως λειτουργεί ο ELA. Κατά την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρόκειται για ένα εργαλείο που προσφέρει βοήθεια από τις κεντρικές τράπεζες «σε εξαιρετικές περιστάσεις και κατά περίπτωση σε προσωρινά χωρίς ρευστότητα αλλά αξιόχρεους οργανισμούς» («to temporarily illiquid but solvent institutions)». Κατά το Reuters, που συνοψίζει τις σχετικές πληροφορίες για τους (μη διαθέσιμους δημόσια αναλυτικούς κανόνες που διέπουν το ELA), οι κεντρικές τράπεζες προσφέρουν βοήθεια με αντάλλαγμα «επαρκείς εξασφαλίσεις» («against adequate collateral»), «κάθε αλλαγή των ορίων του ELA εγκρίνεται με πλειοψηφία 2/3 από το 23μελές Διοικητικό Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας», που «εγκρίνει τα μέγιστα ποσά του ELA για κάθε συγκεκριμένη τράπεζα» και τα κράτη «είναι σε τελική ανάλυση υπεύθυνα για όποιες ζημίες προκληθούν από ELA που θα δοθεί από τις κεντρικές τους τράπεζες, καθώς εγγυώνται για αυτές». Επίσης η ίδια η ΕΚΤ δηλώνει ότι οι σχετικές πληροφορίες για το ELA είναι «αναγκαίο να μένουν εμπιστευτικές». Το σκληρό ερώτημα που προκύπτει από όλα αυτά είναι: τήρησαν η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου, αλλά και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τους κανόνες που διέπουν την χορήγηση του ELA; Πώς είναι δυνατόν να θεωρηθεί «προσωρινή έλλειψη ρευστότητας» η χορήγηση επί 18 ολόκληρους μήνες σε μια μόνη τράπεζα ποσού που έφτασε το 50% του ΑΕΠ της χώρας; Και πώς θεώρησαν ότι η συγκεκριμένη τράπεζα ήταν αξιόχρεη όταν από το ίδιο το ποσό, αλλά και όπως απέδειξαν τα γεγονότα, ακόμα και με κούρεμα των καταθέσεών της, τα χρήματα δεν φτάνουν για να καλύψουν την σχετική υποχρέωση με αποτέλεσμα να φορτωθούν στους άσχετους με την Λαϊκή καταθέτες άλλης τράπεζας; Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Καθημερινή «η «Καλή Λαϊκή», η οποία θα αναλάβει τις υποχρεώσεις για τον ELA... μπορεί να καλύψει περίπου το 60%, δηλαδή 5,4 - 6 δισ. ευρώ... το υπόλοιπο που απομένει από τον ELA, ένα ποσό ύψους 3,2 με 3,8 δισ. ευρώ, θα φορτωθεί στις πλάτες της Τράπεζας Κύπρου». Με δεδομένο δε ότι η πορεία και της τελευταίας εξαρτάται από τις αντιδράσεις των κουρεμένων καταθετών και στη συμφωνία του Eurogroup προβλέπεται πρόσθετη χορήγηση ρευστότητας (πάλι μέσω ELA) στην Τράπεζα Κύπρου, είναι πολύ πιθανόν ότι ένα σοβαρό μέρος του τελικού λογαριασμού θα καταλήξει στον Κύπριο φορολογούμενο. Το σοβαρότερο όμως ερώτημα όλων, το οποίο αφορά κάθε ευρωπαίο πολίτη είναι πώς μπορεί να αφήνονται κάποιοι θεσμοί τόσο ανεξέλεγκτοι ώστε να μπορούν να δίνουν το 50% του ΑΕΠ μιας χώρας επί 18 μήνες να το διαχειρίζονται κάποιοι ως ιδιωτικό χρήμα, χωρίς έγκριση του κοινοβουλίου και χωρίς ουσιαστικές εξασφαλίσεις (ή για να είμαστε ακριβείς με προφανή από τα γεγονότα έλλειψη εξασφαλίσεων); Να μπορούν δηλαδή να δανείζουν, να δίνουν μικρούς ή μεγάλους τόκους, να επιτρέπουν την απόσυρση καταθέσεων κ.λπ., με χρήματα που δεν είναι ούτε δικά τους, ούτε καν των καταθετών που τους εμπιστεύτηκαν, αλλά σε τελική ανάλυση των φορολογουμένων. Για όλα αυτά οι τραπεζίτες (και ιδίως εξ αυτών οι κεντρικοί, οι οποίοι μετέχουν και στις διάφορες τρόικες), εμφανίζονται με ένα πάγιο επιχείρημα: Όλα γίνονται για να προστατευτεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα, οι καταθέσεις του κόσμου, η λειτουργία του συστήματος. Επειδή όμως ως αποδεικνύεται το σύστημα τελικά απέτυχε να προστατεύσει και την χρηματοπιστωτική σταθερότητα και τις καταθέσεις του κόσμου και την ίδια του τη λειτουργία, μήπως έχει έρθει η ώρα να ελεγχθεί επιτέλους και το ίδιο; Να ελεγχθούν και οι επί μέρους κεντρικές Τράπεζες και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, για τους συγκεκριμένους χειρισμούς τους, αλλά να ανοίξει και η συζήτηση για το πώς θα βρεθούν επί τέλους υπό δημοκρατικό έλεγχο, με δραστικές αλλαγές του σχετικού θεσμικού πλαισίου, όσοι υπό το πρόσχημα της «ελευθερίας της αγοράς» και της «ασφάλειας του χρηματοπιστωτικού συστήματος», αλλά ανεξέλεγκτα στην ουσία, διαχειρίζονται δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων και όταν γίνεται η ζημιά στέλνουν το λογαριασμό στον απλό πολίτη; * Άρθρο στο capital.gr * ELA - Emergency Liquidity Assistance

Τριπλή αποικιοποίηση και γεωπολιτική κρίση Posted: 27 Mar 2013 06:15 AM PDT Εδώ και δύο χρόνια κτυπώ τις καμπάνες ότι η οικονομική κρίση στην Ελλάδα μετεξελίσσεται σε γεωπολιτική για τον ελληνισμό συνολικά, καθώς και για τα κράτη της Ελλάδας και της Κύπρου. Την μεν Ελλάδα την μετέτρεψαν σε αποικία χρέους, η δε Κύπρο υφίσταται το καθεστώς της τριπλής αποικιοποίησης: τα υπολείμματα από την βρετανική αποικιοκρατία με τις δύο βάσεις που κατέχει ακόμα και σήμερα το ΗΒ. Η κατοχή της Β.Κύπρου από τον τούρκικο στρατό. Η αποικιοποίηση μέσω του χρέους από την τρόικα με επικεφαλής τη Γερμανία. Η Γερμανία θεωρεί ότι βρήκε ελεύθερο χώρο για να προελάσει στη Μέση Ανατολή και να ελέγξει γεωοικονομικά το αβύθιστο αεροπλανοφόρο, την Μεγαλόνησο. Να πατήσει πόδι εκεί που δεν μπόρεσε να φτάσει ο χιτλερισμός. Πρόθεση που με ακρίβεια είναι καταγραμμένη στο βιβλίο του Hiltebrandt για τη γεωπολιτική «τη μάχη στη Μεσόγειο» του 1940 (έκδοση πανεπιστημίου Κολωνίας). Να γίνει παίκτης στην περιοχή των πετρελαίων και να εξυπηρετήσει τον παραδοσιακό της σύμμαχο την Τουρκία. Η Γερμανία αποκτά μέσω της κρίσης της Κύπρου γεωπολιτικά πλεονεκτήματα. Σχεδιάζει να βάλει χέρι στα ενεργειακά αποθέματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, να αποκτήσει «επιτέλους» άμεσο έλεγχο σε πρώτες ύλες όπως ονειρεύεται εδώ και έναν αιώνα. Σχεδιάζει, επίσης, να συμμετάσχει ενεργά στην επιβολή ενός νέου σχεδίου «λύσης» του κυπριακού με το οποίο θα υπονομευτεί η σημερινή Κυπριακή Δημοκρατία. Στέλνει δε, ταυτόχρονα, μήνυμα προειδοποίησης προς όλες τις πλευρές, πριν από όλα στον Ευρωπαϊκό Νότο, για το πόσο αμείλικτη θα είναι στην προώθηση των συμφερόντων της ιδιαίτερα εντός της ΕΕ. Αθήνα και Λευκωσία έχουν τις κύριες ευθύνες για την κατάσταση της Κύπρου που δεν κατανόησαν το γεωπολιτικό παιχνίδι του Βερολίνου που το προωθεί με τον συνήθη ιστορικό αυταρχισμό του. Η Αθήνα επέδειξε για άλλη μια φορά ότι πρώτιστη μέριμνα της είναι να σώσει τους τραπεζίτες και όχι την κοινωνία. Θυμίζω ότι οι κυβερνώντες την Αθήνα, πανηγύρισαν ξεδιάντροπα για το PSI με το οποίο δημιουργήθηκε το συγκεκριμένο πρόβλημα κουρέματος ελληνικών ομολόγων στα χέρια τραπεζών που δρουν στην Κύπρο χωρίς δυνατότητα ανακεφαλαιοποίησης. Δημιούργησαν το έδαφος πάνω στο οποίο γεννήθηκε το «κυπριακό χρέος», δηλαδή, το χρέος των τραπεζών της Κύπρου. Ούτε η Αθήνα, αλλά ούτε και ο τότε Πρόεδρος της Κύπρου κατάλαβαν τις επιπτώσεις που είχε αυτή τους η πράξη. Σχεδόν μόνος μου κατήγγειλα ότι με το PSI θα μετατραπεί και η Κύπρος σε αποικία χρέους και θα υπάρξει πρόβλημα επιβίωσης της νήσου. Ότι το χρέος που κατασκεύασε το PSI της κυβέρνησης Παπαδήμου-Βενιζέλου θα ήταν ο μοχλός για να υπονομευτεί η ίδια η υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και εξακολουθούν και σήμερα να μην θέλουν να καταλάβουν ή να παριστάνουν ότι δεν κατάλαβαν, ότι όπως η χούντα των Αθηνών μετέφερε τη λογική των πραξικοπημάτων στην Κύπρο, απαρχή του ιστορικού δράματος της Μεγαλονήσου, έτσι και το 2012-3 μετέφεραν το ελληνικό χρέος στην Κύπρο. Μόνο που και στις δύο περιπτώσεις οι πληρωμές και οι πληγές της Κύπρου ήταν πολλαπλάσιες εκείνων στην Αθήνα. Το δράμα της Κύπρου σήμερα, είναι δράμα του ελληνισμού. Αποτέλεσμα έλλειψης στρατηγικής καθώς και πολιτικών ηγεσιών με γνώση, διαίσθηση, αξιοπρέπεια και υπευθυνότητα. Ο μόνος τρόπος υπέρβασης της κρίσης είναι η απαλλαγή της Ελλάδας και της Κύπρου από τις ακολουθούμενες πολιτικές. Η ουσιαστική αλλαγή της πολιτικής σκηνής και στις δύο χώρες. Ο τερματισμός της στάσης του νεοραγιαδισμού που επιδεικνύουν οι κυρίαρχες ομάδες σε Ελλάδα και Μεγαλόνησο. Απαιτείται δε, η τιμωρία των ενόχων, και για το έγκλημα του 1974, και για το σημερινό έγκλημα. Πηγή

Το ανολοκλήρωτο ΟΧΙ Posted: 27 Mar 2013 05:58 AM PDT Του Γιώργου Καραμπελιά  Οι Έλληνες της Ελλάδας και της Κύπρου από την επανάσταση του '21 και μετά, έχουν διεξαγάγει πολλούς κοινούς αγώνες αρχικά για να ενωθούν σ' ένα ενιαίο ελληνικό κράτος, και τα τελευταία χρόνια για να αποτελούν τουλάχιστον ένα σώμα με κοινή βούληση παρά την ύπαρξη δύο διαφορετικών κρατών. Ωστόσο, απέναντί τους δεν βρίσκονταν μόνον οι ξένες δυνάμεις που ήθελαν με κάθε τρόπο να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη, αλλά σχεδόν πάντα, από το 1930 και μετά, και οι ίδιες οι ηγεσίες τους. Το ίδιο σενάριο, με τραγικό τρόπο, επιβεβαιώθηκε για μια ακόμα φορά και στην πρόσφατη κρίση. Ελλαδίτες και Κύπριοι ένιωθαν αλληλέγγυοι, οι οικονομίες των δύο κρατών ακόμα και οι τράπεζές τους αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία –οι κυπριακές τράπεζες έχουν περισσότερα υποκαταστήματα στην Ελλάδα παρά στην Κύπρο– όμως, για άλλη μια φορά, οι ηγεσίες πρόδωσαν τον λαό και στράφηκαν ενάντια στα συμφέροντά του. Η ελληνική κυβέρνηση, κατ' εξοχήν ο πρωθυπουργός της, άφησε έκθετο το όχι του λαού και της Βουλής της Κύπρου. Και σήμερα, επιχαίρει, όπως και όλος ο εσμός των κυβερνητικών ψευδοαναλυτών και κονδυλοφόρων, διότι το κυπριακό όχι «δεν απέδωσε», ώστε να αποδειχθεί πως είχε δίκιο όταν υποχωρούσε συστηματικά απέναντι στην τρόικα και τους Γερμανούς. Όμως, προϋπόθεση για να ευοδωθεί αυτό το όχι, ήταν ακριβώς μια διαφορετική στάση της Ελλάδας, που για άλλη μια φορά εγκατέλειψε την Κύπρο. Διότι, τα αδιάκοπα όχι τα οποία λένε οι Κύπριοι από το … 1930 έως σήμερα, έχουν ως προϋπόθεση για να έχουν ευτυχή κατάληξη την συμπαράσταση της «Μητέρας Πατρίδας». Η Κύπρος, είναι πολύ μικρή και μόνη για να μπορεί να ολοκληρώσει οποιοδήποτε αντιστασιακό εγχείρημα, το οποίο προϋποθέτει την κινητοποίηση και τη συμπαράσταση του ελληνισμού στο σύνολό του. Το 1930, οι εξεγερμένοι Κύπριοι που πάλευαν ενάντια στην αγγλική αποικιοκρατία, εγκαταλείφθηκαν από τον Βενιζέλο, το 1959 ο αγώνας της ΕΟΚΑ προδόθηκε από τις συμφωνίες της Ζυρίχης, και τις πιέσεις των Αβέρωφ-Καραμανλή. Το 1967, η χούντα απέσυρε τον ελληνικό στρατό, το 1974 έκανε το πραξικόπημα και άνοιξε τον δρόμο για την τουρκική εισβολή. Στη μεταπολίτευση, η ελληνική πολιτική ηγεσία, έκανε ότι μπορούσε για να απομακρυνθεί η Ελλάδα από την Κύπρο, εγκατέλειψε το ενιαίο αμυντικό δόγμα, και προσπάθησε, μαζί με τους Κύπριους νενέκους να επιβάλει το σχέδιο Ανάν στην Κύπρο. Το ίδιο κατ' αναλογία συνέβη και τώρα. Η Κύπρος, προδομένη και από την πολιτική της ηγεσία αντέταξε παρ' όλα αυτά, μια σθεναρή αντίσταση στην προσπάθεια της οικονομικής καρατόμησής της. Αν αντίθετα η Ελλάδα συμπαρατασσόταν μαζί της όπως επιθυμούσε ο ελληνικός λαός, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Μία κρίση στις σχέσεις της ευρωζώνης με την Κύπρο και την Ελλάδα μαζί, θα αποτελούσε συστημικό κίνδυνο όχι μόνο για τη Γερμανία, αλλά για τις παγκόσμιες αγορές, ανοίγοντας τον δρόμο για κατάρρευση της Ισπανίας, της Ιταλίας κ.λπ. Επιπλέον, μία απειλή της Ελλάδας στην σταθερότητα της ευρωζώνης, θα είχε άλλο βάρος και για τη στάση της Ρωσίας έναντι της Κύπρου.  Όλοι οι παράγοντες που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα στο ζήτημα, –Ισραήλ και Η.Π.Α.– θα μετρούσαν πολύ διαφορετικά τις επιπτώσεις μιας κρίσης στις σχέσεις των δύο ελληνικών κρατών με την Δύση. Στο ίδιο το εσωτερικό της ευρωζώνης, οι χώρες του Νότου που θα αντιμετώπιζαν άμεσο και σοβαρό κίνδυνο για τη δική τους οικονομία, θα υποχρεώνονταν να λάβουν σοβαρά υπόψη τους μια τέτοια επέκταση της κρίσης. Τέλος, και σοβαρότερο όλων ίσως, μια ομπρέλα της Ελλάδας στην Κύπρο, με αφετηρία την οικονομία, θα αποτελούσε μια ιστορική ευκαιρία για να πλησιάσουν και πάλι τα δύο κράτη και να επουλωθούν οι βαθύτατες πληγές μιας απομάκρυνσης που άρχισε το 1974. Αν ο Σαμαράς ήταν ένας εθνικός ηγέτης είχε την ιστορική ευκαιρία να επαναφέρει την Ελλάδα, ισχυρή στο γεωπολιτικό παιχνίδι της Ευρώπης και της ανατολικής Μεσογείου. Αντ' αυτού, προτίμησε την φυγή απ' τις ιστορικές του ευθύνες, κρυπτόμενος πίσω από τον Αναστασιάδη, τον Χριστόφια, και τον Στουρνάρα. Τι συμβαίνει με το ζήτημα του ευρώ και της ευρωζώνης Πολλοί, εδώ και στην Κύπρο πλέον, θέτουν το ερώτημα αν θα πρέπει η Ελλάδα και η Κύπρος να προχωρήσουν  σε μια έξοδο από την ευρωζώνη, δεδομένου ότι αυτή αποτελεί μία καταστροφική επιλογή για τις οικονομίες του Νότου, και ιδιαίτερα για εμάς. Γι' αυτό και πολλοί υποστηρικτές της άμεσης εξόδου από το ευρώ, –όπως ο Αλαβάνος ή ο Λαφαζάνης–  θεώρησαν πως το όχι της Κύπρου έμεινε ανολοκλήρωτο, διότι δεν τόλμησε να το οδηγήσει μέχρι την έξοδο από το ευρώ. Ωστόσο ήταν φανερό με βάση τα μεγέθη της ότι δεν αποτελούσε συστημικό κίνδυνο για την ευρωζώνη και επομένως μπορούσε να αποτελέσει το ιδεώδες θύμα προς παραδειγματισμό, και μόνο η συμπαράταξη της Ελλάδας θα άλλαζε τα δεδομένα. Έχουμε απαντήσει πολλές φορές, στο ερώτημα αυτό: για λόγους που έχουν να κάνουν με τη γεωπολιτική μας θέση, και κυρίως το παρασιτικό οικονομικό μοντέλο, το οποίο έχει κτίσει η Ελλάδα και η Κύπρος, τα τελευταία χρόνια, αυτή η επιλογή που μπορεί και να καταστεί αναπόφευκτη τα επόμενα χρόνια και την οποία θα πρέπει να την επιλέξουμε αν δεν υπάρχει άλλη λύση, προϋποθέτει: Α) τη μεταβολή του οικονομικού μοντέλου και την μετάβαση σε ένα οικονομικό σύστημα στηριγμένο στην πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή κι όχι αποκλειστικά στις τράπεζες και τον τουρισμό. Β) την ιδεολογική και πολιτική προετοιμασία του ελληνικού λαού για μια αυτόνομη πορεία, και επομένως στην ανάπτυξη και νέων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων. Γ) τη δημιουργία προϋποθέσεων για συμμαχίες στο εσωτερικό της Ευρώπης, αλλά και έξω από αυτήν, που να μας επιτρέπουν να ακολουθήσουμε με τους μικρότερους δυνατούς κλυδωνισμούς μια διαφορετική πορεία. Δ) θα πρέπει, τέλος, να φτάσουμε σε κάποια στιγμή που η συμμετοχή στην ευρωπαϊκή ένωση θα πάψει να ταυτίζεται με τη συμμετοχή στο ευρώ: είτε με την έξοδο περισσότερων χωρών από την ευρωζώνη, είτε με τη δημιουργία δύο νομισματικών ενώσεων στο εσωτερικό της (με ένα «ευρώ του νότου» κι ένα «ευρώ του βορρά»), είτε την έξοδο της Γερμανίας από την ευρωζώνη! Αν τα μεγέθη μας είναι αρκετά για να προκαλέσουμε κρίση στην ευρωζώνη, δεν είναι τόσο μεγάλα ώστε να μπορούμε να περάσουμε διά μιας σε μια μοναχική πορεία. Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να αντιστεκόμαστε, να οικοδομούμε τις οικονομικές και γεωπολιτικές βάσεις μιας αυτόνομης πορείας, αλλά να αρνιόμαστε την απομόνωση. Αυτή η πολιτική, που στηρίζεται στην εθνική αυτεξουσιότητα και υπερηφάνεια, αλλά αποκλείει κάθε αυτοκτονικό σόλο, πρέπει να οικοδομηθεί απορρίπτοντας τόσο εκείνους που για δήθεν λόγους ρεαλισμού μας καλούν σε μόνιμη υποταγή, όσο και εκείνους που από δικαιολογημένη αγανάκτηση, ή από ανευθυνότητα άγνοια, ή και συμφέρον, μας καλούν να τα παίξουμε όλα για όλα σε μια ακαριαία και μετωπική αντιπαράθεση. Η τακτική του ελληνισμού από την επανάσταση του '21 μέχρι την αντίσταση στους Γερμανούς και την ΕΟΚΑ, ήταν αποτελεσματική όταν στηριζόταν στον ανταρτοπόλεμο και καταστροφική όποτε ακολουθούσε τη λογική της μετωπικής σύγκρουσης. Μήπως, λοιπόν, η πρότασή μας για αντίσταση στον οικονομικό ακρωτηριασμό της Κύπρου και την ανάληψη των ιστορικών ευθυνών της Ελλάδας έναντι της Κύπρου, αποτελεί μια ανεύθυνη πολιτική; ΟΧΙ. Διότι σε αυτή την περίπτωση οι Γερμανοί θα είχαν περισσότερα να χάσουν και λιγότερα να κερδίσουν. Εξάλλου, όποιος δείχνει διατεθειμένος να πολεμήσει, όταν στριμώχνεται στον τοίχο, μπορεί να προκαλέσει και το σεβασμό στους αντιπάλους του και να κερδίσει νέες συμμαχίες. Για ποιο λόγο να μας πάρουν υπόψη τους οι Γερμανοί, οι Αμερικανοί, οι Ρώσοι, οι Ισραηλινοί, ή οι Τούρκοι, αν είμαστε δεδομένοι και υποχωρητικοί διαρκώς; Μόνο αν δείξουμε ότι είμαστε ταυτόχρονα σοβαροί, ρεαλιστές, αλλά και ανυποχώρητοι, όταν πρόκειται γι' αυτά που θεωρούμε ζωτικά μας συμφέροντα, θα μπορούσαμε να επιβάλουμε τον σεβασμό στους αντιπάλους μας. Πώς όμως να επιβάλεις ένα τέτοιο σεβασμό με τον Χριστόφια, τον Αναστασιάδη, τον Γιώργο Παπανδρέου, ή τον Αντώνη Σαμαρά; Πώς να πείσεις ότι οποιαδήποτε επίθεση στην Κύπρο αποτελεί «casus beli» για την Ελλάδα; Η κατάρρευση του αφελούς  ευρωπαϊσμού Στην Κύπρο κατέρρευσε βίαια ο μύθος  της «ευρωπαϊκής οικογένειας» και της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, όπως τα προηγούμενα χρόνια είχε καταρρεύσει στην Ελλάδα. Οι Κύπριοι, όπως και οι Ελλαδίτες, υποχρεώθηκαν να κατανοήσουν βιαίως, πως η συμμαχία με την δυτική Ευρώπη, –την ψευδωνύμως αποκαλούμενη «ευρωπαϊκή ένωση»–, είναι τακτικού χαρακτήρα και είμαστε υποχρεωμένοι να την δεχόμαστε μόνο όσο αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο του νεοθωμανισμού και επειδή ακόμα δεν έχει διαμορφωθεί μια άλλη Ευρώπη. Γι' αυτό, και επικρίνουμε συχνά, αυτούς που αποκαλούμε ευρωλιγούρηδες, δηλαδή όλους εκείνους που πιστεύουν ότι αποτελούμε οργανικό τμήμα της Δύσης και της δυτικής Ευρώπης.  Η ιστορία, και τα πρόσφατα παθήματά μας, μας έχουν δείξει πως θα αποτελεί μια λεόντειο συμμαχία εις βάρος μας, όσο δεν έχει αποκατασταθεί η ισορροπία δυτικής και ανατολικής Ευρώπης και όσο δεν έχει συγκροτηθεί ένας ευρωπαϊκός βαλκανικός πόλος. Γι' αυτό εξ άλλου, και οι Γερμανοί, οι Άγγλοι, οι Γάλλοι, μας αντιμετωπίζουν ως παρείσακτους και όποτε μπορούν μας το δείχνουν με τον τρόπο τους. Η Ελλάδα και η Κύπρος δεν αποτελούν οργανικό μέρος της δυτικής Ευρώπης, αλλά μας δέχονται εξαιτίας της γεωπολιτικής μας σημασίας. Το ίδιο και εμείς, δηλαδή η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, θεωρεί αυτή τη συμμαχία τακτικού χαρακτήρα. Μόνον οι  ψευδοελίτ, οι πολιτικοί, τα κόμματα, νοιώθουν Ευρωπαίοι παρ' όλο που είναι αποικιοκρατούμενοι. Έτσι λοιπόν τελούμε διαρκώς εν αναμονή μιας άλλης Ευρώπης από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια, εν αναμονή μια βαλκανικής ενότητας, ενός κουρδικού κράτους στ'  ανατολικά μας, εν αναμονή μιας κάποτε δημοκρατικής Τουρκίας. Στο μεταξύ, έχουμε μία και μόνη στρατηγική επιλογή. Την ενίσχυση της πνευματικής οικονομικής, αμυντικής και πολιτικής αυτονομίας μας, τη σύσφιξη των σχέσεων σε όλα τα επίπεδα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο. Ρώσοι, Ισραήλ και άλλα τελώνια Ωστόσο, οι Κύπριοι δεν απογοητεύτηκαν μόνο από τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και από εκείνη της Ρωσίας και του Ισραήλ. Η Ρωσία, κοντόφθαλμη όπως πάντα, πιστή σε μία λογική ανάλογη με των Τσάρων, ή του πατερούλη Στάλιν, δεν ήρθε σε αντίθεση με τους Γερμανούς και τους Αμερικάνους, αλλά προτίμησε να «πουλήσει» την Κύπρο. Καθόλου παράδοξο ότι επί τρακόσια χρόνια δεν κατορθώνει να βγει στη Μεσόγειο! Διότι, κάθε φορά «πουλάει» τις χώρες ή τα κινήματα που εξαρτώνται από αυτήν, για να κλείσει γεωπολιτικές ή οικονομικές συμφωνίες με τους εταίρους/αντιπάλους της.  Έτσι, παρ' ότι η αντιπαλότητα των ρωσικών συμφερόντων με τη Γερμανία είναι στρατηγικούχαρακτήρα, –και το ίδιο συμβαίνει και με την Τουρκία – ακολουθεί τη λογική των πρόσκαιρων συμφερόντων και όχι την επιλογή στρατηγικών συμμάχων. Αντί να αναγνωρίσει στην Ελλάδα και την Κύπρο, τις χώρες που άσχετα με τις κυβερνήσεις τους αποτελούν στρατηγικές συμμάχους της, και άρα να τους συμπεριφέρεται ανάλογα, λειτουργεί με τη λογική του μαύρου-άσπρου, θεωρεί τους συμμάχους ως υποτακτικούς, γιατί έχει μάθει να λειτουργεί μόνο με το κνούτο, όπως λίγο πολύ και η Γερμανία. Γι' αυτό για άλλη μια φορά, οι Κύπριοι ένοιωσαν προδομένοι από τους Ρώσους, παρ' ότι την «πλήρωσαν» εν πολλοίς γι' αυτούς, δηλαδή για τα ρώσικα κεφάλαια, που είχαν μεταβάλλει την Κύπρο σε ένα οιονεί ρώσικο Χονγκ Κονγκ της Μεσογείου. Όσο για τη σιωπή του Ισραήλ και τη συναίνεση των Αμερικανών στην καρατόμηση της κυπριακής οικονομίας, αποτέλεσε ένα ακόμα μάθημα για όσους αγνοούν τη βασική θουκυδίδεια αρχή της πολιτικής: Οι συμμαχίες προϋποθέτουν την δική σου ισχύ και αυτοεξουσιότητα για να έχουν οποιοδήποτε βάρος και σταθερότητα. Διαφορετικά, είναι ασταθείς και οδηγούν σε μόνιμες εκπλήξεις. Τους Έλληνες στην Ελλάδα και την Κύπρο, που δεν θέλουν να επενδύουν στην παραγωγή, στην αυτόνομη άμυνά τους, δεν πρόκειται να τους σώσει κανένας άλλος, ούτε να τους θεωρεί αξιόπιστους συμμάχους. Οίκαδε Το μήνυμα λοιπόν είναι σαφές. Η Ελλάδα και η Κύπρος θα επιβιώσουν στον 21ο αιώνα μόνο αν αρνηθούν τις σειρήνες της αδιάκοπης φυγής και της εξωστρέφειας. Και η συρρίκνωση του τραπεζιτικού τομέα της Κύπρου, του τερατώδους εισαγωγικού τομέα της Ελλάδας, δεν πρέπει να βιωθεί μόνο ως μία οικονομική καταστροφή που όντως είναι, αλλά πρέπει να μεταβληθεί σε αφετηρία για την οικοδόμηση ενός νέου μοντέλου στηριγμένου στις δικές μας δυνάμεις.  Οίκαδε λοιπόν. Όχι απλώς για να απαντήσουμε στην παρούσα κρίση, αλλά για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Και το κυπριακό όχι μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία μιας μεγάλης πολιτικής στροφής στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Το αίσθημα της αλληλεγγύης και της κοινής μοίρας, –αλλά και της ανικανότητας των πνευματικών και πολιτικών ελίτ Ελλάδας της Κύπρου–, έγινε για άλλη μια φορά, και ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά προφανές. Οι Έλληνες στην Ελλάδα και την Κύπρο υφίστανται επίθεση από την τευτονική Ευρώπη και το Δ΄ Ράιχ, που τους αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο.  Για άλλη μια φορά, είναι οι αντίπαλοί μας που μας θυμίζουν ακόμα κι αν εμείς θέλουμε να το ξεχάσουμε, πως είμαστε ένας λαός. Με κοινά,  εν τέλει, τα θετικά και τα αρνητικά μας, που μας οδήγησαν σε ένα οικονομικό μοντέλο παρασιτικό και εξαρτημένο.  Ξεκινώντας απ' αυτή την αφετηρία, των κοινών παθών, μπορούμε και πρέπει να απαντήσουμε μαζί στην επίθεση που υφιστάμεθα. Μπορούμε και πρέπει να ενισχύσουμε τους κοινούς μας δεσμούς και να βάλουμε επιτέλους τις βάσεις για να πάψουν αυτά τα αλλεπάλληλα όχι να παραμένουνανολοκλήρωτα. Να αναδείξουμε επιτέλους, και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, πολιτικές ηγεσίες ικανές να ανταποκριθούν στα αιτήματα της ιστορίας και των λαϊκών προσδοκιών. Πηγή

Στάση πληρωμών στην Κύπρο – Αδυναμία καταβολής μισθών Posted: 27 Mar 2013 05:45 AM PDT Με τις τράπεζες κλειστές οι εργοδότες δηλώνουν πως δεν υπάρχει δυνατότητα πληρωμής των μισθών στους εργαζόμενους Σε απόγνωση νοικοκυριά και επιχειρήσεις Δραματική είναι η κατάσταση στην Κύπρο η οποία μέρα με τη μέρα ξεμένει από ρευστό. Οι πολίτες βρίσκονται σε απελπισία, ενώ εκφράζονται φόβοι πως πολλοί είναι αυτοί που δεν θα πληρωθούν στο τέλος του μήνα εάν οι τράπεζες παραμείνουν κλειστές. Οι επιταγές που έληγαν αυτές τις ημέρες «σκάνε» η μία μετά την άλλη, τα καύσιμα πωλούνται μόνο με μετρητά , ενώ αν δεν ανοίξουν οι τράπεζες θα υπάρξουν ελλείψεις σε βασικά αγαθά και φάρμακα. Η Οργάνωση Εργοδοτών και Βιομηχάνων (ΟΕΒ) απηύθυνε έκκληση στην κυβέρνηση να ανοίξει τις τράπεζες, καθώς όπως τόνισε χιλιάδες εργαζόμενοι δεν θα πάρουν το μηνιάτικό τους. «Σίγουρα οι πληρωμές των επιχειρήσεων δεν μπορούν να γίνουν, ούτε βέβαια και οι πληρωμές στους εργαζόμενους και αυτό δημιουργεί πολλά άλλα προβλήματα στην κοινωνία και στην οικονομία», δήλωσε ο Βοηθός Γενικός Διευθυντής της ΟΕΒ Κωνσταντίνος Χριστοφίδης. Οι προμηθευτές δεν δέχονται πλέον επιταγές, ενώ ορισμένες επιχειρήσεις δεν δέχονται ούτε πιστωτικές κάρτες. Αποτέλεσμα τα ράφια των καταστημάτων να παραμένουν άδεια και η κατάσταση να επιδεινώνεται συνεχώς. Στη Μεγαλόνησο πραγματοποιούνται συνεχείς συσκέψεις για το πώς θα αντιμετωπιστεί η κατάσταση που επικρατεί. Η ΟΕΒ δεν μπορούσε να αναφερθεί σε συγκεκριμένο αριθμό επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν αδυναμία καταβολής μισθών, αφού κάποιες επιχειρήσεις μπορεί να προχωρούν από μόνες τους στην αναστολή των εργασιών τους. Ανέφερε, όμως ότι πρόκειται κυρίως για εταιρείες εισαγωγών και εξαγωγών, οι συναλλαγές των οποίων μόνο μέσω τραπεζών γίνονται. Η κατάσταση στην Κύπρο επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα και αν δεν ανοίξουν οι τράπεζες το συντομότερο τότε η Κύπρος θα βρεθεί μπροστά σε μια μεγάλη ανθρωπιστική κρίση.  Πηγή: newsbomb.gr

Moody's: Η Ευρώπη έχει υπερεκτιμήσει τις δυνατότητές της για την κρίση Posted: 27 Mar 2013 05:28 AM PDT Ο αδέξιος χειρισμός από την Ευρωζώνη του προγράμματος διάσωσης της Κύπρου θέτει πρόσθετη πίεση στο αξιόχρεο των χωρών της περιοχής που απειλούνται με υποβάθμιση και δείχνει ότι οι πολιτικοί υπερεκτιμούν την ικανότητά τους να περιορίσουν την κρίση, προειδοποιεί ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody's. «Οι πολιτικοί εμφανίζονται πολύ σίγουροι ότι οι συνθήκες στην αγορά είναι αρκετά καλές και ότι έχουν τα εργαλεία για να αποφύγουν το ντόμινο σε άλλες περιφερειακές οικονομίες και τα τραπεζικά συστήματά τους», δήλωσε στο Reuters ο εκτελεστικός διευθυντής του Moody's για τον πιστοληπτικό κίνδυνο χωρών Μπαρτ Όστερβελντ, προσθέτοντας: «Θεωρούμε ότι αυτή η εμπιστοσύνη μπορεί να είναι άτοπη». Αν και η Ισπανία και η Ιταλία φάνηκαν να αντέχουν στην πανωλεθρία της Κύπρου, οι αναλυτές φοβούνται ότι έχει αυξηθεί ο κίνδυνος ντόμινο, εάν οι επενδυτές θεωρήσουν ότι το ίδιο θα συμβεί σε περίπτωση που οι χώρες αυτές ζητήσουν οικονομική βοήθεια.

You are subscribed to email updates from Ας Μιλήσουμε Επιτέλους To stop receiving these emails, you may unsubscribe now.	Email delivery powered by Google
Google Inc., 20 West Kinzie, Chicago IL USA 60610