Ας μιλήσουμε επιτέλους! 29-3-13

• Κυπριακό Νο2: Άρνηση συμμετοχής την ώρα του πολέμου ισοδυναμεί με προδοσία
• Χριστόδουλος των Ελλήνων: η Δικαίωση (Α' Μέρος)
• Τι κρύβει η εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας στα ελληνικά σχολεία;
• Καζάκης: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκτός οικονομικής πραγματικότητας...
• Η Μέρκελ υπονομεύει την ίδια την χώρα της
• Το κυπριακό πιόνι
• Το Λουξεμβούργο καταγγέλλει την Γερμανία...
• Διώτης: Ναι, υπάρχουν ποινικές ευθύνες Παπανδρέου - Βενιζέλου και Παπακωνσταντίνου
• Κύπρος: Πρόβα τζενεράλε για την κατάρρευση της ευρωζώνης;
• «Διάτρητες» οι γερμανικές τράπεζες, αλλά μένουν στο απυρόβλητο
• Θυσιάζουν τους λαούς του Νότου για να σώσουν τις γερμανικές τράπεζες
• Υποταγή στη Γερμανία ή έξοδος από το ευρώ;
• Συνεχίζονται οι τουρκικοί… τσαμπουκάδες με την Κύπρο
• Τέρενς Κουΐκ προς Νταβούτογλου: Δεν είμαστε όλοι καμαριέρες του Κατάρ
• NYT: Η Κύπρος θα αναγκαστεί να συμβιβαστεί με την Τουρκία για το αέριο
• Αδιαφορώ για την πατρίδα τους
• «Συν Αθηνά και χείρα κίνει»...
• «Νήσος τις εστί»
• Ποια Ευρώπη;
• Μέσα από τα δάκρυά μας θα δούμε τελικά την αλήθεια
• Μπρεζίνσκι: Οδεύουμε προς Παγκόσμια Επανάσταση ή Παγκόσμιο Πόλεμο
• Μέσα ή έξω από το ευρώ;
• Το Καστελλόριζο θέλει να "πάρει" η Τουρκία στο "ανατολίτικο παζάρι" με ΗΠΑ - Ισραήλ
• Ξεκινά μία νέα αντίσταση
• Το Αύριο ήρθε...

Κυπριακό Νο2: Άρνηση συμμετοχής την ώρα του πολέμου ισοδυναμεί με προδοσία Posted: 28 Mar 2013 02:45 PM PDT Tου Σπύρου Ριζόπουλου  H Κύπρος καταρρέει. Αυτή είναι μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα που μας φέρνει μπροστά σε μια δεύτερη Κυπριακή τραγωδία, λίγο πριν συμπληρωθούν… σαράντα χρόνια από την πρώτη. Μιλάμε στην πραγματικότητα για ένα Κυπριακό Νο2. Ο Ελληνισμός δέχεται καίριο πλήγμα και αυτή τη φορά κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως «η Κύπρος είναι μακριά». Ο τεχνητός τραπεζικός σεισμός που προκάλεσε στην Κύπρο η γερμανική επικυριαρχία στην Ευρώπη, μετατρέπει την οικονομία του νησιού σε ερείπια. Αλλά δεν σταματά εκεί. Δημιουργεί κι ένα πελώριο τσουνάμι το οποίο έρχεται προς την Ελλάδα. Το χρηματιστήριο βρίσκεται κάθε μέρα σε ελεύθερη πτώση. Τα spreads των αγορών έχουν αρχίσει να χτυπάνε πάλι «κόκκινο». Κοντά στις 2000 ελληνικές επιχειρήσεις με έδρα την Κύπρο είναι εγκλωβισμένες εκεί όπως και χιλιάδες επιχειρήσεις στην Ελλάδα μετρούν και ξαναμετρούν τις ζημιές τους από το «κούρεμα» των καταθέσεών τους στο νησί και ανάλογα με το ύψος κουρέματος που διαρρέεται κάθε φορά. Οι ανάγκες μισθοδοσίας και μόνον που έχουν πολλές από αυτές, ξεπερνούν τις εγγυημένες 100.000. Αλλά ακόμη και για το ποσό αυτό ουδείς γνωρίζει πότε θα είναι προσβάσιμο. Κι αν στην Κύπρο εξετάζουν ήδη την κρατική αρωγή Ταμείου Εγγυοδοσίας, στην Αθήνα δεν ακούγεται άχνα. Την ίδια στιγμή, οι ελληνικές εξαγωγές που μόλις άρχισαν να παίρνουν μια ανάσα, θα βρεθούν και πάλι σε συνθήκες ασφυξίας καθώς χάνουν την τέταρτη αγορά τους. Μεγάλο θα είναι και το πλήγμα στον τουρισμό. Τόσο από Κύπριους επισκέπτες στην Ελλάδα όσο και από Ρώσους, καθώς τα ρωσικά πρακτορεία έκλεινα «πακέτα» για Ελλάδα και Κύπρο μαζί. Κι όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που έχουν διαψευστεί όλες οι κυβερνητικές προσδοκίες στο πρώτο τρίμηνο του έτους. Τα περίφημα «λεφτά στην αγορά» δεν τα έχει δει ανθρώπου μάτι. Τα έσοδα είναι πολύ πίσω από τους στόχους που είχαν τεθεί και τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το δημόσιο αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Το κυπριακό τσουνάμι μπορεί λοιπόν να αποδειχθεί ως το τελειωτικό χτύπημα. Τι κάνουμε λοιπόν; Η κυβέρνηση είτε το ομολογεί, είτε όχι, βρίσκεται σε πανικό. Περιμένει την επιστροφή της τρόικας την άλλη εβδομάδα για να κλείσει η συμφωνία για τις δόσεις που έχουμε να λαμβάνουμε και φτάνουν τα 8,5 δις ευρώ. Με τι μέτρα θα κλείσει αυτή η συμφωνία; Είτε θέλει η κυβέρνηση να το παραδεχτεί, είτε όχι, η τρόικα επιστρέφει με τη σκέψη ενός τέταρτου μνημονίου. Αντί η καταβύθιση στην ύφεση, μετά και το σεισμό στην Κύπρο, να δίνει αφετηρία χαλάρωσης των περιοριστικών μέτρων, οι διαθέσεις κινούνται ακριβώς στον αντίποδα. Είναι περίπου βέβαιο πως θα ζητήσουν την εφαρμογή της ρήτρας που δυστυχώς έχει υπογράψει η ελληνική κυβέρνηση για αυτόματη επιβολή μέτρων όταν οι στόχοι δεν επιτυγχάνονται. Στα μέτρα που ήδη βρίσκονται πάνω στο τραπέζι και αφορούν τη συνέχεια στο «χαράτσι», τις φυλακίσεις για χρέη στην εφορία, τις απολύσεις, κλπ, θα ζητηθούν και πρόσθετα μέτρα κατ' εφαρμογή της ρήτρας. Τι μένει; Μα, ασφαλώς οι ελληνικές καταθέσεις. Δεν θέλω να είμαι μάντης κακών, αλλά δυσκολεύομαι να κατανοήσω γιατί αυτό που έκαναν στην Κύπρο θα δυσκολευτούν να το κάνουν και στην Ελλάδα, όταν ο Ολλανδός πρόεδρος του Eurogroup συνεχίζει να κάνει δηλώσεις περί του κουρέματος καταθέσεων ως εργαλείου δημοσιονομικής προσαρμογής. Αν δεν υπήρχαν τέτοιες σκέψεις, να είστε σίγουροι πως οι Γερμανοί θα του έλεγαν «σκάσε» κι αυτός δεν θα ξανάβγαζε άχνα. Για να διατηρεί το θέμα ανοιχτό, πότε με τον ένα τρόπο και πότε με τον άλλο, σημαίνει πως τα λέει κατ' εντολή τους. Η Ελλάδα είναι ήδη στον προθάλαμο εξαιρετικά επικίνδυνων εξελίξεων. Και η εύκολη απάντηση πως «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα», υπονοώντας την προσφυγή στις κάλπες , δεν έχει να προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό. Ίσα – ίσα, η ρευστότητα, ο πολιτικός καιροσκοπισμός και ο κομματικός ανταγωνισμός εξυπηρετούν άριστα τη γερμανική επικυριαρχία. Το πολιτικό σύστημα, έστω αυτό που είναι, οφείλει να βρει ένα τρόπο συνεννόησης. Χωρίς προαπαιτούμενα και χωρίς αποκλεισμούς. Η Κύπρος έδειξε ξεκάθαρα πως σύμμαχοι και σωτήρες υπάρχουν μόνον στις φαντασιώσεις. Η εθνική ισχύς της Ελλάδας είναι οι δικές της δυνάμεις, όταν είναι ενωμένες και δεν διασπώνται σε ανταγωνισμούς για το τρόπαιο της εξουσίας. Είναι ώρα Εθνικού Συναγερμού. Το προσκλητήριο πρέπει να είναι προς όλους ανεξαιρέτως και η συμμετοχή όλων θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη καθώς δεν υπάρχουν τα περιθώρια για μικροκομματικές αρνήσεις. Άρνηση συμμετοχής την ώρα του πολέμου ισοδυναμεί με προδοσία. Πρώτη κίνηση θα πρέπει να είναι η έκτακτη σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, που προβλέπεται στο αρ. 82 παρ. 4 του Συντάγματος, με θέμα τα εθνικά μας ζητήματα και γενικότερα την ελληνική εξωτερική πολιτική και τη διεθνή θέση της χώρας και ειδικότερα τη θέση της στην Ευρώπη και στην Ανατολική Μεσόγειο. Αμέσως μετά να ακολουθήσει σύγκλιση συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αν μη τι άλλο να έχουμε εικόνα για το ποιος σιωπά, ποιος μιλάει και τι λέει. Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά να γίνουν πριν από την άφιξη της τρόικας μεταδίδοντας το μήνυμα πως η Ελλάδα εξετάζει πλέον όλες τις λύσεις και όλα τα ενδεχόμενα, προκειμένου να περιφρουρήσει τα εθνικά συμφέροντά της και τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. ΥΓ1: Το να κλειστούν οι αρχηγοί στο Προεδρικό Μέγαρο δεν σημαίνει από μόνο του τίποτα. Θα πρέπει όταν βγουν να έχουν ξεκάθαρες τις «κόκκινες γραμμές» για το τι συνιστά από δω και πέρα ξεκάθαρη εχθρική ενέργεια από την πλευρά των δανειστών μας και πως θα απαντηθεί σε περίπτωση εκδήλωσής της. ΥΓ2: Ναι, να προσκληθεί και η Χρυσή Αυγή. Καλό το «σουξέ» του Κασιδιάρη αλλά να δούμε και «πόσα απίδια πιάνει ο σάκος». ΥΓ3: Διαβάζω στα κοινωνικά δίκτυα, αιτιάσεις του τύπου «φταίει η Ελλάδα για την Κύπρο». Άλλο όμως η σιωπή, την οποία έχουμε καταδικάσει από αυτό το blog και άλλο η επιθετική πολιτική των κυπριακών τραπεζών. Άλλωστε από το PSI δεν εξαιρέθηκαν ούτε οι Έλληνες. Πηγή

Χριστόδουλος των Ελλήνων: η Δικαίωση (Α' Μέρος) Posted: 28 Mar 2013 06:19 PM PDT «Προσοχή, γιατί η Ε.Ε. βαδίζει προς διάλυση»   «Δεν θα υπάρχει Ευρώπη στηριζόμενη σε πιέσεις»  «Έρχεται η πολτοποίηση και ο αφανισμός»  «H πίστη είναι η ελπίδα μας»… Όταν, το 2005, ο Χριστόδουλος μιλούσε για «σχέδιο κατά της Ελλάδας», κάποιοι τον έβρισκαν υπερβολικό. Όταν, το 2006, είπε «να είστε έτοιμοι γιατί κάποιοι προετοιμάζουν γενική έφοδο κατά της χώρας», πολλοί δεν τον πήραν στα σοβαρά, υπνωτισμένοι από την εικονική πραγματικότητα της δήθεν «ισχυρής Ελλάδας». Όταν, το 2007, στο τελευταίο του μήνυμα, προέτρεπε για «αντίσταση και ανάκαμψη για ό,τι κινδυνεύει», είχε δει τις δύσκολες μέρες που έρχονταν και ήθελε να προειδοποιήσει. «Οι Ευρωπαίοι έδειξαν πως δεν θέλουν το καλό μας και έγιναν αίτιοι εθνικών συμφορών. Τώρα είμαστε αδελφοί με τους Ευρωπαίους. Και καλά κάναμε. Να τα ξεχάσουμε όλα; Να τα συγχωρήσουμε ναι, να τα ξεχάσουμε όχι. Πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί. Τώρα ο κίνδυνος είναι να υποστούμε μια νέα Άλωση», έλεγε λίγο μετά την ενθρόνιση του, 14 χρόνια πριν, και είχε τόσο δίκιο. Θα αναγνωριστεί η γενοκτονία των Ποντίων (6/7/2006) Η γενοκτονία των Ποντίων θα αναγνωριστεί, διότι το αίμα του δικαίου δεν θάβεται στη γη, αλλά ανεβαίνει στον Θεό. Σήμερα βεβαίως, δεν βρισκόμαστε σε πολεμική περίοδο. Η πολιτική μας ηγεσία μπορεί να υποστηρίξει σε διεθνές επίπεδο τα δίκαια των Ελλήνων. Αλλά αυτό δεν είναι επιχείρημα για να ρίξετε τη σημαία του αγώνα. Ο αγώνας σας δεν είναι απότοκος συνθηκών, είναι το αναμμένο καντήλι της ψυχής σας, που η φλόγα του φαίνεται ακόμη και στον χορό σας. Γιατί θέλουν να διαγράψουν το 1821 (25/3/2002) Το σύστημα έχει υποβαθμίσει το Εικοσιένα, το μήνυμα του, τις θυσίες όσων αγωνίστηκαν με υπερηφάνεια κι αξιοπρέπεια για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία. Κατά βάθος μάλιστα, λόγω του ευδαιμονισμού, της ξιπασιάς και της δουλοφροσόνης έναντι των υλικά ισχυρών που διακατέχει τους ηγέτες του, το σύστημα έχει σβήσει από τη μνήμη του το '21 και θέλει να το διαγράψει και από τους Έλληνες, γιατί το βλέπει ως εμπόδιο στην αφομοίωση τους στη χοάνη του συγκρητισμού και στην υποταγή τους στο παντοδύναμο τίποτε, στο πανίσχυρο μηδέν της ανθρώπινης εξαθλίωσης. Δεν θα τους περάσει όμως. Οι Έλληνες απέδειξαν στο θέμα των ταυτοτήτων και συνεχώς με τις ενέργειες τους τεκμηριώνουν το γεγονός ότι κρατούν ζωντανό στη μνήμη τους τον ευαγγελισμό της Θεοτόκου και τον ευαγγελισμό του γένους και με πρωτοπορούσα την Εκκλησία τους προσφέρουν την πνευματική και πολιτισμική διακονία τους στην Ενωμένη Ευρώπη, χωρίς ίχνος έπαρσης αλλά και χωρίς κανένα σύμπλεγμα κατωτερότητας. Και πρέπει όλοι να γνωρίζουν ότι η Εκκλησία, με τον παλμό της θρησκεύουσας ψυχής των παιδιών της, θα αποτελεί μέχρι συντέλειας του αιώνα τεράστια και αποτελεσματική δύναμη αντίστασης εναντίον όλων όσοι νομίζουν ότι ήρθε η ώρα να ανατρέψουν την πνευματική ιστορία του γένους, να εξουθενώσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και να διαστρέψουν την αλήθεια μετατρέποντας την τυραννία σε δήθεν ανθρώπινα δικαιώματα, το μυστήριο της ζωής σε μηχανιστικό φαινόμενο, και τον άνθρωπο από εικόνα του Θεού σε πριόνι και εργαλείο των σκοπιμοτήτων τους. Ο ξένος παράγων θέλει να επιβληθεί (14/3/2004) Ο άνθρωπος, έχοντας πλέον αποκοπεί από τη θεμελίωση του μέσα στη σχέση με τον πλησίον, έχοντας αντικαταστήσει την αφοσίωση και τη θυσία με κώδικες ηθικής συμπεριφοράς, έχοντας στερηθεί σταθερές αναφορές που του έδιναν τις συντεταγμένες του στον κόσμο, παραδίδεται γρήγορα στις δυνάμεις της αλλοτρίωσης. Οι δυνάμεις αυτές οπλίζουν το άτομο στον αγώνα του να επικρατήσει επί των άλλων, με κάθε τρόπο, στη σκληρή και απρόσωπη καταναλωτική -δηλαδή υλιστική- κοινωνία. Στη νεωτερική και μετανεωτερική παιδεία δεν επιδιώκεται η μόρφωση του νέου ανθρώπου και η διάπλαση της ψυχής του, αλλά η επαγγελματική κατάρτιση του. Εδώ και χρόνια, ακούμε την άρχουσα λογική να ζητάει σύνδεση της εκπαίδευσης με την παραγωγή — και δεν έχουμε αντιδράσει, ίσως, όσο θα έπρεπε. Από το 1989, διατυπώθηκε, επισήμως πλέον στην Ευρώπη, το αίτημα της προσαρμογής της εκπαίδευσης στον εμπορικό ανταγωνισμό, και πάλι βέβαια χωρίς καμιά συζήτηση για παράλληλη ενίσχυση της ανθρωπιστικής παιδείας και πνευματική και ηθική θωράκιση του νέου ανθρώπου. Το άτομο, έχοντας ως μόνον οδηγό του ένα αίσθημα ευθύνης θεμελιωμένο στην ηθική κι όχι στη χριστιανική διδασκαλία, δεν μπορεί να βρει νόημα στη ζωή του και βεβαίως δεν μπορεί να δεχτεί ως υπέρτερη ερμηνεία της ύπαρξης του όσα ψελλίζει η αθεϊκή ηθική. Η αγορά, άλλοτε μέρος της ζωής, γίνεται το κέντρο της ζωής. Η επιτυχία σε αυτή γίνεται το μέτρο κρίσεως του ατόμου. Στερημένη από το πλαίσιο που δίνει η χριστιανική ζωή, η προτροπή να μάθεις μεταπίπτει σε προτροπή να επιτύχεις στον ανταγωνισμό, έτσι ώστε το σύνθημα «Τόλμα να μάθεις!» μεταφράζεται στην κραυγή «Νίκησε! Κέρδισε!» Κατ' αυτόν τον τρόπο, η κοινωνία που στήθηκε στο όνομα του ατόμου τώρα προχωρά στη σύνθλιψη του. Εάν δεν δράσουμε αμέσως και σωστικά, η δυτική κοινωνία —η κοινωνία μας πλέον— θα μετατραπεί βαθμιαία και γρήγορα σε μηχανισμό εξαφάνισης κάθε διαφοράς όπου ούτε γένος ούτε γλώσσα ούτε παιδεία ούτε ήθος ούτε θρησκεία ούτε παράδοση ούτε ιστορική παρουσία και συνέχεια θα αναγνωρίζονται, κι όπου το άτομο θα διακρίνεται πλέον από τα υπόλοιπα μόνο από το ύψος της καταναλωτικής δαπάνης. Εάν δεν αντιδράσουμε βοηθώντας, θα καταργηθεί κάθε αυτοσυνειδησία που προϋποθέτει υπέρβαση του εγκόσμιου και παροντικού και, άρα, η χριστιανική πίστη- θα καταργηθεί κάθε ταυτότητα που προϋποθέτει ιστορικές και άρα υπερατομικές ρίζες. Μέσα στη νύχτα της ναζιστικής Κατοχής, ο Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδος αποφάσισε να βάλει ενέχυρο όλη την περιουσία της Εκκλησίας μας, ακίνητα, ναούς, μοναστήρια, τάματα, καντήλια, ράσα, βυζαντινές εικόνες αξίας, να πάρει τους σταυρούς από τα στήθη των επισκόπων, και όλα μαζί να τα βάλει ενέχυρο για να βρει λεφτά και στάρι να ταΐσει τα Ελληνόπουλα. Αυτή είναι η Εκκλησία της Ελλάδος, και είναι εκτός τόπου να πιστεύει κανείς ότι δεν θα κάνει το ίδιο αν χρειαστεί, προκειμένου να σώσει και να στηρίξει την ψυχή της Ελλάδας. Κανείς «ξένος παράγων» και καμιά ιδεολογία δεν μπορεί να έχει το ανάστημα να υπαγορεύει μέτρα που θίγουν την πιο καίρια πτυχή της λαϊκής ευαισθησίας, τη βίωση της ιστορικότητας. Από αυτή τη βίωση μπορεί να αντλήσει αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια ως λαός, από αυτήν αντλεί δυνάμεις δημιουργίας. Και ας γίνει σε όλους κατανοητό ότι δεν είναι οι εθνικιστές αυτοί που αντιδρούν στην επιχειρούμενη παραχάραξη της Ιστορίας. Είναι η συλλογική συνείδηση που αντιδρά στη μεθοδευμένη αλλοίωση της μνήμης, προκειμένου να εξυπηρετηθούν γεω- πολιτικές επιδιώξεις. Και είναι τιμή για τον λαό μας η αντίδραση στην ι,σοπέδωση, διότι, άλλως, η παραχάραξη της Ιστορίας θα περνούσε, η λοβοτομή της εθνικής μνήμης θα γινόταν, και θα ακολουθούσε άνετα πλέον η απόρριψη του ελληνικού έθνους στους Καιάδες της Ιστορίας. Οι ταυτότητες είναι μόνο η αρχή (11/10/2000) Αυτή την ώρα έχουμε την αίσθηση ότι κρίνεται η θέση της ορθοδόξου Εκκλησίας μέσα στο κράτος των Ελλήνων, ενώ δεν αποκρύπτεται η προσπάθεια κάποιων κυβερνητικών κύκλων να διαχωρίσουν το κράτος από τη θρησκεία και, τελικά, να αποθρησκειοποιήσουν όχι μόνο τη δημόσια αλλά και την εθνική και την κοινωνική ελληνική ζωή. Μέχρι τώρα λέγονταν και γράφονταν μερικά πράγματα προς την κατεύθυνση αυτή από μοναχικούς, συνήθως στρατευμένους, επιστήμονες ή δημοσιογράφους, που έτρεφαν με τα κείμενα τους την ψευδαίσθηση ότι τάχα υπάρχει υστέρηση δημοκρατίας στην Ελλάδα, επειδή αυτή για τους γνωστούς ιστορικούς και παραδοσιακούς λόγους έχει τη στενή σχέση με την ορθοδοξία. Τώρα όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Οι κύκλοι της άθεης ιντελιγκέντσιας —και όχι μόνον αυτοί— απέκτησαν τώρα κυβερνητική φωνή και δύναμη και παρέσυραν τον πρωθυπουργό. Επιδιώκεται εντός και εκτός Ελλάδος η άμεση αποδυνάμωση όλων των ηθικών δυνάμεων που αντιστρατεύονται τη νέα τάξη πραγμάτων του παγκοσμιοποιητικού χυλού, καθώς και η διαμόρφωση ενός εφιαλτικού μέλλοντος του ατομοκεντρικού μετανθρώπου, στον βαθμό που θα επεκτείνονται οι γενετικές μεταλλάξεις και η κατασκευή μηχανισμών «συνεπαφής» ζωντανών ιστών και μηχανικών κατασκευών. Με άλλα λόγια, επιχειρείται σήμερα στη χώρα μας μια απόρριψη του ελληνισμού των τριών μεγάλων περιόδων. Αρχαία Ελλάδα, Βυζάντιο, Νέος Ελληνισμός, και περιορισμός του ελληνικού έθνους σε μιαν άχρωμη «πολυ-πολιτισμική κοινωνία». Παράλληλα, επιχειρείται με πείσμα η απόρριψη του ρόλου της Εκκλησίας στους αιώνες της δουλείας και στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821 και σε όλους τους αγώνες του λαού μας, αλλά και στη σύγχρονη κοινωνία, και η πρόταξη του ρόλου του Διαφωτισμού, παραγνωρίζοντας ότι ακόμη και οι περισσότεροι από τους Έλληνες διαφωτιστές ήταν κληρικοί της Εκκλησίας. Ως αποτέλεσμα ενός τέτοιου βιασμού της ιστορικής αλήθειας επιχειρείται να αναδειχθεί η νεοελληνική ταυτότητα ως μονοδιάστατα πολιτειακής μορφής υπόθεση, γεγονός που πολύ πιο εύκολα θα προετοιμάσει τη συγχώνευση του ελληνικού λαού σε ένα δυτικοευρωπαϊκό αφομοιωμένο στο παγκοσμιοποιημένο μεγακράτος. Κατά συνέπειαν, όπως από την αρχή διακηρύξαμε, το ζήτημα των αστυνομικών ταυτοτήτων είναι η απαρχή σειράς μέτρων που θα ακολουθούσαν, αν δεν υπήρχε και αν δεν υπάρχει η δι' επιχειρημάτων λελογισμένη αντίδραση της Εκκλησίας. Το είπαμε από την αρχή ότι με τη διαγραφή του θρησκεύματος από τις ταυτότητες επιχειρείται συστηματικός αποχριστιανισμός του κράτους των Ελλήνων, με κατεύθυνση την ίδια την κοινωνία και, κατ' επέκταση, το έθνος. Οι πρακτορίσκοι της αθλιότητας (5/12/2003) Σήμερα, οι άνθρωποι έχουν να αντιμετωπίσουν πλειάδα προβλημάτων βιοπορισμού, κυρίως, αλλά και αξιοπρέπειας. Δεν έχουν πολύ καιρό για να φιλοσοφήσουν και να στοχαστούν. Προτιμούν την έτοιμη ύλη που τους προσφέρουν οι πρακτορίσκοι της αθλιότητας. Ωστόσο, η ύλη αυτή είναι εν πολλοίς άχυρα και «κούφια καρύδια», σπονδή στη φθορά και την αλλοτρίωση. Τώρα, είναι καιρός ανάκαμψης. Έρχεται η πολτοποίηση και ο αφανισμός (1/1/2000) Παρακολουθώντας από κοντά τις εξελίξεις στο θέμα των ταυτοτήτων, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτοί που το δημιούργησαν, δηλαδή οι άνθρωποι της εξουσίας, είναι αριστοτέχνες στην επιστημονική σύλληψη του σκοπού που επιδιώκουν, τα δε ΜΜΕ καλύπτουν το θέμα με εκπληκτική προσαρμογή στις απαιτήσεις της στρατηγικής που καταστρώθηκε για να εξουδετερώσει την επιρροή της Εκκλησίας στον λαό μας. Η εφαρμογή του πιο πάνω σχεδίου επιδιώκει να μας μετατρέψει, μέσα στη γενέθλια γη μας, σε μετανάστες, στερημένους από τη θαλπωρή της πνευματικότητας που η ορθόδοξη πίστη μας χάρισε. Η επιδιωκόμενη μετατροπή του κράτους σε «άθρησκο» και ουδέτερο απέναντι στην Ορθοδοξία είναι αντίθετη με την ανάγκη που νιώθει κάθε Έλληνας να στηριχτεί σε κάποια μόνιμα και σταθερά ερείσματα για να επιβιώσει. Η εξουσία ανάγκασε τον Νεοέλληνα να μπει σε μια περιπέτεια που του κοστίζει όχι μόνο την ψυχική του ηρεμία και γαλήνη, αλλά και τον κίνδυνο να δει τα ερείσματα του αυτά να καταρρέουν κάτω από την πίεση των εκσυγχρονιστών. Και μετά, έρχεται η πολτοποίηση και ο αφανισμός. Όποιος δεν τα καταλαβαίνει αυτά είτε ζει σε Η διάλυση της οικογένειας (25/9/2004) Δεν υπάρχει χειρότερο κακό από την καταστροφή της οικογένειας και το «πέταγμα» των παιδιών στους τέσσερις ανέμους. Ας μην κλείνουμε τα μάτια. Το εύκολο διαζύγιο, οι ελεύθερες συμβιώσεις, η φυγοτεκνία, η εγκατάλειψη της συζυγικής στέγης, η καταθλιπτική ατμόσφαιρα και η γκρίνια στο σπίτι, η αδιαφορία προς τα παιδιά, η αλόγιστη πολυτέλεια είναι σαράκια που, τελικά, κατατρώγουν τα οικοδόμημα που ονομάζεται οικογένεια. Δεν θέλουμε να εξευτελιστούμε ως Έλληνες (24/3/2001) Η Ευρώπη, έχει λεχθεί, στερείται σήμερα οράματος. Οι Έλληνες δεν δικαιούμαστε να το λέμε για τον εαυτό μας. Γιατί τα οράματα τα δικά μας είναι μέσα στην ορθοδοξία μας, είναι μέσα στην παράδοση μας, είναι μέσα στην Ιστορία μας• και δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ για να τα βρούμε. Με αυτά τα οράματα θα ζήσουμε, όπως έζησαν οι πατέρες μας, και με αυτά τα οράματα θα σταθούμε όρθιοι στα πόδια μας, για να αντιμετωπίσουμε την οποιαδήποτε δυσκολία. Εμείς οι Έλληνες, σήμερα, που αντιμετωπίζουμε τόσα προβλήματα μέσα στη ζωή μας, εμείς οι Έλληνες που βλέπουμε ότι τα τύμπανα του πολέμου ηχούν εκεί πιο πάνω από τα βορινά μας σύνορα, εμείς οι Έλληνες οι οποίοι βλέπουμε ότι υπάρχει ανάγκη να αποκαταστήσουμε την εθνική και την κοινωνική μας συνοχή, εμείς οι Έλληνες που πιστεύουμε στον Θεό κατανοούμε ότι δεν μπορούμε χωρίς τον Θεό να σωθούμε και δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία ειδοποιά της πνευματικής και της εθνικής μας ταυτότητας, από τη θρησκεία μας, από τη γλώσσα μας, από τους θεσμούς μας, από την οικογένεια μας, απ' όλα αυτά τα οποία συνθέτουν αυτό το οποίο ονομάζουμε ελληνορθόδοξη παράδοση. Αυτή η παράδοση έσωσε αυτόν τον τόπο. Και δεν δικαιούται κανένας να λέγει και να διερωτάται τι τάχα είναι αυτή η παράδοση. Δεν είμαστε εμείς εχθροί αυτού του τόπου. Αντιθέτως, αγαπάμε τον τόπο στον οποίο γεννηθήκαμε και δεν θέλουμε να εξευτελιστούμε- και δεν θέλουμε να χάσουμε την οντότητα μας και την ιδιοπροσωπία μας. Δεν θέλουμε να απομακρυνθούμε από την παράδοση μας, γιατί ξέρουμε ότι αυτή έχει δοκιμαστεί μέσα στους αιώνες και έχει δώσει, ως καρπούς, την ενότητα του ελληνισμού, την ομογένεια του και την πνευματική του δύναμη και ισχύ, η οποία, σήμερα, παρά ποτέ άλλοτε, χρειάζεται σ' αυτόν τον τόπο. Οι ευρωλιγούρηδες και το αίσχος (3/9/1999) Υπάρχουν κάποιοι που θέλουν την ουσιαστική κατάργηση των Θρησκευτικών με τον τρόπο που γίνονται. Σήμερα αυτό που διδάσκουν στα παιδιά είναι ένα μάθημα όπως το ονειρεύονται οι ευρωπαϊστές, αυτοί που τους έχουν ονομάσει και «ευρωλιγούρηδες». Αποτελεί αίσχος για τους Νεοέλληνες να παίρνουν ως κριτήρια το τι θέλουν κάθε φορά οι ντιρεκτίβες των Βρυξελλών και όχι τι επιβάλλει η ιστορική αναγκαιότητα και η παράδοση αυτού του τόπου. Το έλλειμμα ηγεσίας (3/2/2007) Η πολιτική ηγεσία της Ευρώπης δεν συνεχίζει πάντοτε την πορεία της έτσι όπως την είχαν θελήσει οι μεγάλοι ευρωπαϊστές ιδρυτές της. Από τα χρόνια του Κωνσταντίνου Καραμανλή και μετά, η πολιτική ηγεσία •ακολουθεί ορισμένες φορές πορεία που δείχνει μια διαφοροποίηση των αρχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τις αρχές του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Οι Ευρωπαίοι έχουν συχνά το αίσθημα ότι η Ένωση δεν ταυτίζεται με τον κόσμο τους. Γι' αυτό και δεν διστάζουν να στραφούν εναντίον της, όπως είδαμε με την άρνηση αποδοχής του Συντάγματος. Να μη γίνει «επιχείρηση» η Ε.Ε. 27/2/2006 Γνωρίζετε ότι η Εκκλησία επιθυμεί την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής ενότητας. Ελπίζει ότι αυτή θα συμβάλει στην οικονομική προκοπή των λαών της Ευρώπης, άρα και στην προκοπή του ποιμνίου της. Είναι βέβαιη, επίσης, ότι δι' αυτής περιορίζονται οι ενδοηπειρωτικοί πόλεμοι, που χαράζουν το κορμί της ευρωπαϊκής Ιστορίας από τη γένεση της. Εκκλησία όμως βλέπει κάτι πέραν αυτών, κάτι υπέρτερο αυτών: Βλέπει ότι η πολιτική ολοκλήρωση θα ενισχύσει ιδιαιτέρως την κοινωνικότητα και την πολιτιστική ενότητα της Ευρώπης. Η Εκκλησία θεωρεί καταστροφική προοπτική τη μετατροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μία απλώς οικονομική οντότητα, διότι, σε αυτή την προοπτική, η Ευρώπη θα γίνει πεδίο θηριώδους ανταγωνισμού. Όχι μόνον ο κοινωνικός ρόλος του κράτους θα υποβαθμιστεί, αλλά η ίδια η κοινωνικότητα θ' αντικατασταθεί από την ωμή διεκδίκηση. Η οικονομική ένωση είναι απολύτως θετική, εφόσον δεν αυτονομείται, εφόσον διακονεί την κοινωνία, εφόσον υπακούει στην πολιτική. Οι κοινωνίες, αγαπητοί μου, δεν είναι επιχειρήσεις. Όποτε έγινε προσπάθεια υποταγής τους στη λογική των επιχειρήσεων, είχαμε ως συνέπεια ην κορύφωση της αδικίας. Και όταν περισσεύει η αδικία, κανείς δεν είναι αθώος του αίματος. Με την καταρχήν έγκριση ένταξης της Τουρκίας, έχουμε σαφέστατη περιθωριοποίηση των κοινωνικών και πολιτιστικών κριτηρίων της Ένωσης. Θέλω να σας θυμίσω ότι ο Βολταίρος έλεγε, ειρωνευόμενος την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ότι δεν υπήρξε ποτέ ούτε αγία ούτε ρωμαϊκή ούτε αυτοκρατορία. Φοβούμαι ότι, ακολουθώντας τη σημερινή πορεία, σε λίγο θα το επαναλαμβάνουμε αυτό όποτε μιλάμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με την έγκριση ένταξης της Τουρκίας, φάνηκε π:ους λαούς ότι η ευρωπαϊκή πολιτική δεν μπορεί να χαράξει γεωπολιτική αντίληψη που θα υπηρετεί το μέλλον της Ευρώπης, αλλά υποτάσσεται σε αλλοτριωτικές γεωπολιτικές αντιλήψεις, σε εθνικά και πρόσκαιρα ή σε ηγεμονικά συμφέροντα, ξένα και αντίθετα προς την ευρωπαϊκή κοινωνία και πνευματικότητα. Θέλουμε να αντισταθούμε στις τάσεις και στις δυνάμεις εκείνες που εξωθούν σε κατάργηση της ευρωπαϊκής ταυτότητας, που θέλουν τον Ευρωπαίο απλώς κάτοικο ενός χώρου, χωρίς δική του ταυτότητα, ξένο προς την κληρονομιά του και παθητικό αποδέκτη του μέλλοντος του. Μας θέλουν ένα μόρφωμα χωρίς ρίζες (7/12/2006) Διαπιστώνουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση φοβάται να αναφερθεί σε αυτούς που τη γέννησαν. Φοβάται να μιλήσει για την ελληνική παιδεία, φοβάται να μιλήσει για το ρωμαϊκό δίκαιο, φοβάται να αναφερθεί στον χριστιανισμό. Προωθεί την εικόνα ενός αόριστου συνόλου, ενός μορφώματος χωρίς ρίζες, χωρίς ταυτοτικά στοιχεία, χωρίς δεσμευτικές προϋποθέσεις. Δεν θα σχολιάσω την πολιτική της, θα πω όμως ότι πάντως δεν έχει σχέση με το όραμα που τη γέννησε. Και θα προσθέσω, με πολύ μεγάλη θλίψη, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει ότι διαρκώς και περισσότερο απομακρύνεται από τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Όσοι από μας, έστω κι αν δεν είναι ενθουσιώδεις ευρωπαϊστές, θέλουν όμως η Ευρώπη να είναι το σπίτι μας, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι για να είναι σπίτι μας, πρέπει να αναπαύει τη συνείδηση μας. Η πολιτική ηγεσία πρέπει όχι μόνο να μη φοβάται τον Ευρωπαίο, αλλά να τον προστατεύει και να είναι υπερήφανη γι' αυτόν. Δεν μπορεί να προσπαθεί να μας κρύψει κάτω από το χαλί ούτε να θέλει να μας αλλοιώσει. Προσοχή, γιατί η Ε.Ε. βαδίζει προς διάλυση (14/6/2005) (Επιστολή στον πρόεδρο της Κομισιόν, κ. Μπαρόζο) Μόνον εφόσον η ανάπτυξη της οικονομίας επιδιώκεται παράλληλα με την ανάπτυξη της κοινωνικής συνευθύνης, μπορεί, κ. πρόεδρε, η ευρωπαϊκή κοινωνία να προχωρήσει. Μόνον εφόσον η επιδίωξη της τεχνολογικής ανάπτυξης θα συνδέεται με την κοινωνικότητα και την πνευματικότητα, θα οδηγήσει σε μια αναβαθμισμένη ποιοτική κοινωνία. Και αυτό που ο Ευρωπαίος χρειάζεται είναι, πράγματι, μια κοινωνία με συνοχή, ενότητα και αλληλεγγύη, με αίσθημα δικαιοσύνης και κατανόησης στους αδυνάτους. Μια τέτοια κοινωνία θα μπορεί να αντιμετωπίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα προβλήματα που η ατελής κοινωνία μας, ως έργον ανθρώπου, πάντοτε θα έχει. Αντιλαμβάνομαι, κ. πρόεδρε, ότι, δυστυχώς, το αξίωμα της άκρατης ανταγωνιστικότητας και της μεγιστοποίησης του οφέλους, κυριαρχεί σε όλα τα στρώματα του πληθυσμού, σε όλους τους λαούς και σε όλο τον πλανήτη. Ο ρόλος όμως της Ευρώπης είναι να δείξει ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης, το οποίο, χωρίς να εγκαταλείπει τις απαιτήσεις και τους κανόνες της ανοιχτής αγοράς, θα έχει ανθρώπινο πρόσωπο. Η «θεοποίηση» του ατομικού οφέλους, όπως κι αν αυτό νοείται, οδηγεί πάντοτε τις κοινωνίες στην παρακμή. Επομένως, παράλληλα με την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και την υπόδειξη των συγκεκριμένων μέτρων στον τομέα του εκσυγχρονισμού του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου, η Στρατηγική της Λισαβόνας θα έπρεπε να τολμήσει περισσότερο και να προτείνει περαιτέρω μέτρα που θα είχαν ως στόχο να εκσυγχρονίσουν την κοινωνία κατά τρόπο συμβατό με τις αρχές και τις αξίες της χριστιανικής θρησκείας και του ευρωπαϊκού πολιτισμού γενικότερα. Παράλληλα με τη δημιουργία της ανταγωνιστικότερης και παραγωγικότερης οικονομίας της υφηλίου, θα έπρεπε να αποτελεί στρατηγικό στόχο της Ένωσης και η δημιουργία της πλέον ευαίσθητης κοινωνίας με ανθρώπινο πρόσωπο. Τα θέματα που απασχολούν σοβαρά σήμερα τους Ευρωπαίους πολίτες, όπως προέκυψε και από τα δημοψηφίσματα στη Γαλλία και την Ολλανδία, είναι πολλά. Θεωρώ και πιστεύω ότι κι εσείς, κ. πρόεδρε, συμφωνείτε ότι το πρώτο και σπουδαιότερο ίσως είναι το αίσθημα ότι απειλείται η κοινωνική συνοχή. Αυτή την απειλή εκφράζει εντονότατα το φάσμα της ανεργίας, ιδιαίτερα των νέων και των γυναικών. Αυτή εγείρει και τη συνακόλουθη αβεβαιότητα των εργαζομένων για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας τους στο μέλλον. Είναι ευρύτερα κατανοητή, πιστεύω, η άποψη ότι το πρόβλημα αυτό θα λυθεί σε μεγάλο βαθμό με τη δημιουργία της ανταγωνιστικής οικονομίας, όπως προβλέπεται άλλωστε και από τη Στρατηγική της Λισαβόνας. Μέχρις ότου όμως επιτευχθεί ο στόχος αυτός, όλοι οι παράγοντες της πολιτικής και της οικονομίας θα πρέπει να δείχνουν πλήρη ευαισθησία έναντι των εργαζομένων και των πολιτών που αισθάνονται απειλούμενοι. Έτσι, π.χ., το φαινόμενο που παρατηρείται σε αρκετές περιπτώσεις στην Ενωμένη Ευρώπη, δηλαδή η αντικατάσταση των εργαζομένων με πλήρη δικαιώματα από οικονομικούς μετανάστες χωρίς δικαιώματα επιφέρει βαθιά ρήγματα στην ευρωπαϊκή κοινωνία και προκαλεί συγκρουσιακές συσπειρώσεις. Σε άλλες περιπτώσεις, παρατηρείται το φαινόμενο καταστρατήγησης του ωραρίου σε βάρος των εργαζομένων. Είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να αναπτύσσεται η κοινωνική συνοχή όταν οι εργαζόμενοι υποκύπτουν σε πιέσεις από φόβο ότι θα χάσουν τη θέση τους και, άρα, θα βάλουν σε κίνδυνο το επίπεδο ζωής τους. Ο φόβος ουδέποτε δημιούργησε κοινωνία. Ο φόβος δημιουργεί μόνο δουλεία. Και θα πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί σε αυτό. Δεν είναι λοιπόν πολυτέλεια, αλλά είναι απόλυτη ανάγκη, οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις να βοηθηθούν, ώστε να αναπτύξουν όσο γίνεται περισσότερο το μάνατζμεντ της κοινωνικής συνευθύνης. Έχοντας συνείδηση ότι η οικονομική ανάπτυξη πρέπει να θωρακίζει την κοινωνική συνοχή, χαιρετίζουμε με ιδιαίτερη ικανοποίηση όλες τις δηλώσεις Ευρωπαίων πολιτικών ηγετών που εμμένουν ότι η Ευρώπη χρειάζεται ισχυρό κοινωνικό κράτος. Όσα μειονεκτήματα και αντιφάσεις έχει το κοινωνικό κράτος μπορούν και πρέπει να διορθωθούν, έχοντας όμως πάντοτε ως αρχή ότι δεν ωφελεί την Ευρώπη η μετατροπή της σε περιοχή στέρησης και ανασφάλειας. Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στην Ευρώπη, ο αληθινός εφιάλτης της, είναι να αντικατασταθεί ο ανταγωνισμός των επιχειρήσεων από τον ανταγωνισμό μεταξύ των εργαζομένων για μια θέση εργασίας. Εάν αυτό το αίσθημα μεταδοθεί στη νεολαία της Ενωμένης Ευρώπης, κ. πρόεδρε, πιθανώς θα επιβιώσει η Ένωση, αλλά θα χαθεί για πάντα η Ευρώπη. Κεντρικής σημασίας για το μέλλον της Ευρώπης, κ. πρόεδρε, είναι το δημογραφικό πρόβλημα. Είναι γνωστό σε όλους ότι η ευρωπαϊκή κοινωνία αντιμετωπίζει οξύ πρόβλημα υπογεννητικότητας, για την αντιμετώπιση του οποίου καταφεύγει στη μέθοδο της νόμιμης αλλά ενίοτε και παράνομης μετανάστευσης. Χωρίς κανένα απολύτως ίχνος ξενοφοβικής αντιμετώπισης του θέματος εκ μέρους της Εκκλησίας της Ελλάδος, θεωρούμε ότι πρέπει να προταθούν γενναία μέτρα στήριξης της οικογένειας. Όποτε η απόκτηση παιδιών έγινε βάρος και παράγων ανασφάλειας για την οικογένεια, ακολούθησε σεισμική κατάρρευση της κοινωνίας. Πιστεύουμε ότι η επιτυχής αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος θα αποτελούσε την περισσότερο ζωτική και αποδοτικότερη επένδυση για την ευρωπαϊκή κοινωνία. Δεν θα υπάρχει Ευρώπη στηριζόμενη σε πιέσεις (1/6/2003) Αυτό που θέλω να καταθέσω ενώπιον σας σήμερα είναι ότι δεν θα μπορέσουμε να κρατήσουμε ζωντανή την ενότητα της Ευρώπης, αν την αφήσουμε στα χέρια των πολιτικών ιδεολογιών. Δεν θα μπορέσουμε να την κρατήσουμε ζωντανή, αν την αφήσουμε στα χέρια των οικονομικών συμφερόντων. Θέλω να καταθέσω ενώπιον σας τη βαθιά μου πεποίθηση ότι δεν θα υπάρξει Ευρώπη στηριγμένη σε πιέσεις και συμβιβασμούς. Αν θέλουμε Ευρώπη, θα πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη της Ευρώπης, να θέσουμε και πάλι ως πρόταγμα την κοινότητα των λαών της. Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τόσο στο Σύνταγμά της όσο και στην καθημερινή πολιτική της πράξη ότι, λέγοντας Ευρώπη, μιλούμε για έναν πολιτισμό, μιλούμε για μια συγκεκριμένη πνευματικότητα, ότι αυτό το πνεύμα έχει τον χριστιανισμό ως πατέρα του κι ότι θέλουμε να τον κρατήσουμε ως τον κορμό του. Η ανοικοδόμηση της Ενωμένης Ευρώπης είναι ευθύνη όχι άλλων, παρά των πνευματικών της ανθρώπων. Ακόμη μια φορά, κρατάτε στα χέρια σας την Ιστορία. Να μη γίνουμε οι φτωχοί συγγενείς (19/10/2002) Ζούμε σε μία πρωτόφαντη περίοδο της πορείας μας ως γένους. Για πρώτη φορά στην Ιστορία μας, συνδεόμαστε τόσο στενά με τη Δύση, αποτελώντας, μάλιστα, μικρό μέρος του διαμορφούμενου συνόλου. Οι συνάνθρωποί μας της Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης έχουν μια πνευματική κληρονομιά στην οποία κυριάρχησε επί μακρόν ο σχολαστικός και αυγουστίνειος χριστιανισμός και, κατά τους τελευταίους αιώνες, ο Διαφωτισμός, ως θεοποίηση του ατομικισμού και της λογικής. Η καθ' ημάς Ορθόδοξη Εκκλησία, παρά τις πολλές και μεγάλες δοκιμασίες που υπέστη κατά τη δεύτερη χιλιετία της μετά Χριστόν εποχής, άντεξε και διατήρησε αμώμητη την πίστη, όπως την παρέδωσε ο Κύριος στους Αγίους Αποστόλους κι εκείνοι στους διαδόχους τους επισκόπους και πατέρες. Εμείς, αντί του ατόμου, έχουμε ως κέντρο τον άνθρωπο ως πρόσωπο και ως σχέση με τον Θεό και τον πλησίον και, αντί της λογικής, προτεραιότητα δίνουμε στην αγάπη, όπως μας τη δίδαξε ο Κύριος μας δια της γεννήσεως, της όλης Του βιοτής, του σταυρικού Του θανάτου και της αναστάσεως Του, και μας την περιέγραψε ο Απόστολος Παύλος με τον περίφημο και μοναδικό ύμνο της στην προς τους Κορινθίους Πρώτη Επιστολή του. Έχουμε λοιπόν την ευθύνη αυτή την πίστη να την παραδώσουμε όπως την παραλάβαμε, παρά τις νέες δοκιμασίες που περνάμε. Και η ευθύνη πέφτει κυρίως στους πνευματικούς ώμους ημών των κληρικών και υμών των διδασκάλων. Αν συσχηματιστούμε με τον αιώνα αυτό, αν συμβιβαστούμε με τον κόσμο κι αν αφομοιωθούμε από άλλους πολιτισμούς και άλλες νοοτροπίες, θα είμαστε οι ίδιοι οι νεκροθάφτες του ελληνισμού έπειτα από ζωή 4.000 ετών, θα είμαστε εκείνοι οι οποίοι θα τον μετατρέψουμε, από ζωντανή μαρτυρία και πραγματικότητα, σε αντικείμενο της Ιστορίας και πεδίο έρευνας των επιστημόνων, κάτι που ισχύει με τους Χετταίους, τους Βαβυλώνιους ή τους Ασσυρίους. Μεταβαίνουμε στην Ευρώπη όχι σαν πτωχοί συγγενείς, αλλά σαν λαός αρχόντων, δοκίμων χειριστών του πνευματικού πλούτου της Ευρώπης και αντάξιων των μεγάλων προγόνων μας που έθρεψαν πνευματικά τους λαούς της Ευρώπης. Δεν θα πρέπει η Εκκλησία μας να απομονώσει τον Έλληνα από την Ευρώπη ούτε όμως και να τον παραδώσει αθωράκιστο σ' αυτήν. Πρέπει να επιλέξει όχι τη ρήξη αλλά την πρόσληψη. Πρέπει, δηλαδή, να αποκτήσει εξωστρέφεια, να παύσει να μιλάει στον καθρέπτη της, να διαλεχθεί με τον Έλληνα και με τον Ευρωπαίο, να βγει από τη θερμοκοιτίδα του ελλαδισμου. Πρέπει να υπερβεί την άδικη αντίληψη ότι είναι μόνο για τελετές, για γάμους και κηδείες. Ο λόγος της δεν πρέπει να ορίζεται από την επικαιρότητα και μόνον, αλλά να την ορίζει. Αυτό θα συμβεί μόνον εάν μάχεται για αρχές καθολικής ισχύος κι εάν προωθεί τα θέματα του έθνους δια μέσου των αρχών αυτών. Η Ευρώπη και σήμερα αναμένει τον λόγο της. Θα είναι κρίμα εάν, κατατριβόμενοι με εφήμερα και ευτελή, εγκαταλείψουμε τις μεγάλες ευθύνες μας έναντι της Ευρώπης και της πατρίδας μας που δεν εκχωρούνται. Η σημερινή συγκυρία και η ιστορική αναγκαιότητα απαιτούν τη ζωντανή παρουσία της ορθοδοξίας διευρυμένων οριζόντων, έξω από το καζάνι όπου σιγοβράζουμε, λίγο-πολύ, όλοι μας. Το λόμπι των συμφερόντων (1/1/2001) Είναι, αναμφισβήτητα, δικαίωμα της πολιτικής ηγεσίας να ακολουθήσει την οδό που θα εκτρέψει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε ζώνη οικονομικο-πολιτικών προδιαγραφών. Η Εκκλησία δεν μπορεί και δεν πρέπει να εναντιωθεί σε αυτή την επιλογή. Αλλά σε μια τέτοια περίπτωση, το αίτημα της πολιτικής ένωσης του ευρωπαϊκού πολιτισμού θα τεθεί εξαρχής ως κεντρικό αίτημα. Η Εκκλησία δεν θα το εγκαταλείψει. Οι πνευματικές δυνάμεις της Ευρώπης δεν θα το εγκαταλείψουν. Πιστεύω ότι η πολιτική ηγεσία της Ευρώπης δεν θα προσπαθήσει να παραχαράξει την Ιστορία, δεν θα μετατρέψει το όραμα της ένωσης σε λόμπι των συμφερόντων. Αλλά και να το θελήσει, δεν θα επιτύχει. Το όραμα της κοινοπολιτείας δεν είναι ιδεολόγημα για να παραχαραχτεί, είναι συνείδηση του Ευρωπαίου. Οπότε, είναι απολύτως βέβαιο ότι, μέσα στην ένωση συμφερόντων που θα θελήσουν ίσως να κατασκευάσουν οι ανερμάτιστοι, θα γεννηθεί ξανά το κίνημα που θα ζητά από τους Ευρωπαίους να ενωθούν σε μια πολιτική οντότητα εκφραστική του πολιτισμού τους. Πληθαίνει γύρω μας η απανθρωπιά, ο κυνισμός, η αντικατάσταση της δικαιοσύνης από την ωμή ισχύ. Ενισχύονται οι δυνάμεις που θέλουν να κάνουν την ανθρωπότητα ένα γκρίζο πολτό, ικανό μόνο να παράγει και να καταναλώνει, με ένα ενδιάμεσο διάλειμμα διασκέδασης που σε αφήνει άδειο σακί. Προχωράνε τα δρεπανηφόρα άρματα που θέλουν να κόψουν την παιδεία και ν' αφήσουν ανεμπόδιστη την αλλοτρίωση και την ψυχική συντριβή. Προχωράνε όλα αυτά, στο όνομα της επιδίωξης μεγαλυτέρου κέρδους. Έχει σίγουρα πολλή δουλειά να κάνει ο πολιτισμός μας. Όχι για περισσότερο κέρδος, αλλά για τον σεβασμό του ανθρώπου. Για την αξιοπρέπεια του. Και είναι σ' αυτόν τον αγώνα δίπλα του και πάλι, και πάντα, αταλάντευτη η Εκκλησία. Ο κόσμος γύρω μας χάνεται (29/6/2006) Το κύμα της απιστίας δεν αναχαιτίζεται παρά μόνο με την ενεργή παρουσία μας. Αυτή όμως συχνά δεν υπάρχει. Δεν είμαστε άνθρωποι, της Εκκλησίας για να ζούμε βολεμένοι και ν' αρκούμαστε στις εκδηλώσεις τιμής προς τα πρόσωπα μας. Έχουμε χρέος έναντι Θεού και ανθρώπων να πεθάνουμε για να ζήσει ο κόσμος, διαφορετικά θα μείνουμε μόνοι και τη θέση μας θα πάρουν άλλοι... Ο λόγος μας πρέπει να γίνει αξιόπιστος, η ζωή μας να είναι υποδειγματική. Οι ενέργειες μας πρέπει να ξεφύγουν πλέον από τα δυσκίνητα όρια και πλέγματα του συντηρητισμού, να βγουν προς τα έξω για να συναντήσουν τον κόσμο, να αναζητήσουν τους πονεμένους και δυστυχισμένους. Ο κόσμος γύρω μας χάνεται κι εμείς ενδιαφερόμαστε για τη βόλεψή μας. Πρέπει ν' αντιδράσουμε, αν θέλουμε να τιμήσουμε αυτό που είμαστε. Πού πάμε, πώς πορευόμαστε οι ορθόδοξοι; Κοιτούμε τα δευτερεύοντα, ενώ ο κόσμος έχει ανάγκη την Εκκλησία του γιατί γνωρίζει ότι μόνον αυτή μπορεί να τον στηρίξει στα δύσκολα, να του δώσει το χέρι για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που τον ταλαιπωρούν και τον ταλανίζουν. Η δύναμη της Ορθοδοξίας (1/1/2002) Είναι σήμερα ανάγκη να ανταποκριθεί η Ορθοδοξία στην ελπίδα του κόσμου για ουσιαστική επιβίωση, στην ανάγκη του ανθρώπου να ξεπεράσει τα προβλήματα του και να φτάσει στα ουσιώδη του βίου. στην υπέρβαση του εσωτερικού κενού, που οδηγεί στην ανεστιότητα. Είναι, λέγω, ανάγκη να ξαναγίνει η ζωή μας ανθρώπινη, μέσα στη θεανθρώπινη ζωή του Χριστού, να ξαναβρεί ο κόσμος το κέντρο ισορροπίας του, να ανακαλύψουμε και πάλι τον μίτο της Αριάδνης, που θα μας βγάλει από τον λαβύρινθο της σημερινής ανεπάρκειας μας και θα μας προσανατολίσει προς τη βασιλεία του Θεού, που η γεύση της αρχίζει από τούτην εδώ τη ζωή. Και τέλος, είναι ανάγκη να ξαναβρούμε το θάρρος, να δούμε κατάματα τη ζωή, να αποκτήσουμε κριτήρια επιλογών, να μείνουμε σταθεροί στη θέση μας, παρά τις λαίλαπες που μένονται δίπλα μας, και παρά την επιρροή της παγκοσμιοποίησης στις τοπικές παραδόσεις των λαών και στην απειλή της ισοπέδωσης γλωσσών, θρησκειών, ιστοριών και λαών. Και αυτά μόνον η Ορθοδοξία έχει τη δύναμη να εξασφαλίσει. Το σχέδιο της αποχριστιανοποίησης (9/10/2001) Οφείλουμε να μαχόμαστε για τη διαφύλαξη της πίστης μας και της ιδιοπροσωπίας του λαού μας, τις οποίες κάποιοι θέλουν να υπονομεύσουν και να καταργήσουν με μία σειρά μέτρων αποχριστιανισμού της Ελλάδας. Τα πρώτα δείγματα της επιδιωκόμενης τελειωτικής μορφής στις σχέσεις πολιτείας και Εκκλησίας, όπως την έχουν προδιαγράψει διάφορα κέντρα εξουσίας, έχουν ήδη εμφανιστεί ως απόψεις για τον ιδιωτικό και όχι τον δημόσιο χαρακτήρα της θρησκείας, την επιδίωξη θεσμοθέτησης του υποχρεωτικού πολιτικού γάμου, την αφαίρεση των ιερών εικόνων από τις αίθουσες των σχολείων και των δικαστηρίων, την κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών με τη σημερινή μορφή του και την μετονομασία του σε μάθημα Θρησκειολογίας, τη «λογοκρισία» της Ιστορίας, την κατάργηση των θρησκευτικών ορκωμοσιών στις δημόσιες υπηρεσίες και τις Ένοπλες Δυνάμεις και του αγιασμού στη Βουλή. Η Εκκλησία μας απέδειξε ότι ανθίσταται και ότι μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη σχεδιασμένη αλλοτρίωση του λαού, ο οποίος στάθηκε και στέκεται στο πλευρό της, καθώς αυτή σηματοδοτεί τη μοναδική εναπομένουσα δύναμη και ελπίδα για τη σωτηρία του τόπου, παρά τον χλευασμό του και παρά τις λυσσαλέες προσπάθειες ψευδολογιας, λασπολογίας και, παραπληροφόρησης κάποιων ορκισμένων εχθρών της ορθοδοξίας. Σε μία τέτοια εποχή, στην οποία τα σχέδια που έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται έχουν στο στόχαστρο τους, δυστυχώς, και τη διάλυση του ελληνισμού, την παραχάραξη της Ιστορίας και την ουσιαστική υπονόμευση της κοινωνίας με την προβολή του συνθήματος για την κατάργηση του έθνους-κράτους, επ' ωφελεία μίας πολυπολιτισμικής, πολυφυλετικής και πολυθρησκευτικής κοινωνίας που διαμορφώνεται, οι βυσσοδομούντες φιλοδοξούν να πλήξουν την Εκκλησία, ώστε αυτή να σιωπήσει και να περιοριστεί σε ανούσιο ρόλο που δεν θα ενοχλεί. Ήδη, ορισμένες πολιτικές ηγεσίες χωρών της Ε.Ε. προχωρούν σε οδό πλήρους απομάκρυνσης από οποιονδήποτε δεσμό με τη θρησκεία. Παράλληλα, στο πλαίσιο της Ένωσης, αναμένεται να προωθηθούν προγράμματα και νομοθεσίες που διώχνουν τον χριστιανισμό στο καταδικασμένο ιστορικά παρελθόν και ενισχύουν την επικράτηση άθρησκης αποδοχής της ιδιαιτερότητας. Όσο κι αν οι δυνάμεις της αθεΐας στην πατρίδα μας θέλουν να φιμώσουν τα στόματα της αλήθειας, αμφισβητώντας στην Εκκλησία το δικαίωμα να έχει άποψη ακόμη και για θέματα που πρωτίστως την αφορούν, εμείς δεν δικαιούμαστε ούτε να προδώσουμε τις αρχές μας ούτε να μείνουμε ουδέτεροι, διαψεύδοντας τις προσδοκίες του λαού. Από μέρους μας, χρειάζεται ενότητα στην ιεραρχία, καθαρός, έντιμος και αληθινός λόγος (θαρραλέος, αλλά και συνετός, ζωντανός και σύγχρονος, αλλά όχι «ξύλινος», που να ταράζει τα λιμνάζοντα ύδατα της ραστώνης και να αφυπνίζει συνειδήσεις), συνεργασία σε όλα τα επίπεδα με τα στελέχη μας, κοινή δράση στο πλαίσιο του σχεδιασμού των κινήσεων μας. Αν μπορούσαμε να είχαμε ενιαίο λόγο προς τα έξω και να τιθασεύαμε τις υπερβολές, τις μικρόψυχες τάσεις και τις προσωπικές μας φιλοδοξίες, δεν θα δίναμε το δικαίωμα στους εχθρούς της ορθοδοξίας και του έθνους να επιδιώκουν τη διάσπαση μας, να προβάλλουν γελοία προσχήματα σε βάρος μας (όπως αυτό το περί δήθεν θεοκρατίας που τάχα να επιθυμούμε να εγκαθιδρύσουμε σε αντικατάσταση της δημοκρατίας), να συκοφαντούν την πατρίδα μας στο εξωτερικό ως δήθεν διοικούμενη από τους «σκοταδιστές παπάδες» και τους ορθόδοξους «Χομεϊνί», και να επιχαίρουν για φαινόμενα που τους ενθαρρύνουν. Η πίστη είναι η ελπίδα μας (1/3/2007) Το κοσμικό πνεύμα της εποχής προτείνει και προσφέρει στον άνθρωπο πολλών ειδών στηρίγματα. Το χρήμα, η δόξα, η εξουσία, η μόρφωση, που οδηγεί στην παραμόρφωση, είναι μερικά από αυτά. Εν τοις πράγμασι όμως, αποδεικνύεται ότι τα στηρίγματα αυτά είναι κενά και πλασματικά. Το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία, η δόξα ποτίζει το δένδρο της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, η εξουσία εκθέτει εκείνον που δεν μπορεί να τη χειριστεί, ή χωρίς φόβο θεού, μόρφωση στερεί από τον άνθρωπο τη δυνατότητα να εννοήσει τα όρια του και να μη γίνει αυτοκαταστροφικός. Η Εκκλησία ανέκαθεν πρόβαλλε —και σήμερα ακόμη περισσότερο προβάλλει— τον θεάνθρωπο Ιησού ως το μόνο απόλυτο, στέρεο και ασφαλές στήριγμα για εκείνον που αναζητεί την αλήθεια, τη γνησιότητα, την αυθεντικότητα, την ανθρωπιά, σε μια εποχή ψεύτικη και απατηλή. Και τον Θεάνθρωπο μπορεί να Τον συναντήσει κανείς μόνο μέσα στην Εκκλησία Του, εκεί που αποκαλύπτεται μυστηριακά και καθημερινά το πρόσωπο Του. Ο Χριστός βρίσκεται μόνο μέσα στην Εκκλησία, περιγράφεται μόνο μέσα στην Εκκλησία, βιώνεται μόνο μέσα στην Εκκλησία. Δεν μπορούμε εμείς οι άνθρωποι να Τον σχηματοποιούμε, σύμφωνα με τα κριτήρια που δικαιώνουν μέσα μας την άβυσσο των αδυναμιών μας. Αντιλαμβάνομαι την ένσταση σας. Και επιμένω γι' αυτή την Εκκλησία, η οποία ναι μεν σπαράσσεται από τις πτώσεις των ανθρώπων της, βάλλεται από τα πάθη και τα λάθη των στελεχών της, υπάρχει όμως 2.000 χρόνια τώρα, αποδεικνύοντας ότι η αρχή και το τέλος της, εκείνος που τη συνέχει και τη συντηρεί είναι ο Χριστός, η δύναμη του οποίου τελειώνεται μέσα από τη δική μας αδυναμία. Η πίστη λοιπόν στον Χριστό είναι η μόνη ελπίδα για τον άνθρωπο της εποχής μας, μια πίστη που, για να επιτευχθεί, απαιτεί αντίσταση στο πνεύμα του σύγχρονου κόσμου.  Απόσπασμα από την συλλογή "Η Δικαίωση: Οι μεγάλες αλήθειες του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου" Έμπνευση — Έρευνα — Ανθολόγηση — Επιμέλεια: Δημήτρης Ριζούλης, δημοσιογράφος  (Συνεχίζεται) Πηγή: Ιωάννης Καποδίστριας

Τι κρύβει η εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας στα ελληνικά σχολεία; Posted: 28 Mar 2013 12:50 PM PDT Πώς είναι δυνατόν σε μια χώρα σαν την Ελλάδα με πληγές και μαρτυρικές θύμησες από το παρελθόν, να επιτρέπουμε να συμβαίνουν εγκλήματα σαν αυτό, που μόνο θυμό μπορεί να... προκαλέσει με όποιο επακόλουθο τελικά; Στην εφημερίδα της κυβέρνησης (αριθμός φύλλου 867 , 10 Ιουλίου 2006) ανακοινώνεται η εφαρμογή εκμάθησης Τουρκικής γλώσσας στα Ελληνικά σχολεία και παρουσιάζονται μάλιστα και αναλυτικά οι στόχοι αυτής της απόφασης. Η εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας ορίζεται για τις τρεις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου.  Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα ; Και ποιος είναι ο σκοπός άραγε αυτών που τόλμησαν να αποφασίσουν τα ελληνόπουλα να μαθαίνουν την γλώσσα των Τούρκων στα σχολεία; Ενδιαφέρθηκαν άραγε με τον ίδιο ζήλο και για την σωστή εκμάθηση της Ελληνικής; Την ώρα που η Ελλάδα βάλλεται από παντού ,την στιγμή που τα ελληνόπουλα βομβαρδίζονται από ένα λάθος εκπαιδευτικό σύστημα, αντί να βελτιώσουν την καθημερινότητα του μαθητή και να τον βοηθήσουν να μάθει σωστά ελληνικά , αποφασίζουν να τον κάνουν γνώστη της τουρκικής φιλοσοφίας για να μπορεί να πάρει μέρος σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία όπως αναφέρει η εφημερίδα της κυβέρνησης. Κάνουν και οι Τούρκοι το ίδιο; Μαθαίνουν και οι Τούρκοι στα σχολεία τους ελληνικά στα παιδιά τους; Η τουρκική βουλή και οι Τούρκοι υπουργοί παιδείας αποφάσισαν και αυτοί ,τα παιδιά τους να μάθουν ελληνικά για να συμμετάσχουν και αυτά σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία;  Διάβασα πολύ προσεκτικά την εφημερίδα της κυβέρνησης. Ξεκάθαρα δεν  αναφέρεται η εφαρμογή της αποφάσεως αυτής σε κάποια περιοχή ή νομό. Το έχει αφήσει προφανώς αόριστο για κάποιο λόγο. Ισχύει από της δημοσιεύσεως στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως! Ούτε αναφέρεται ότι η εκμάθηση της Τουρκικής θα είναι προαιρετική. Εν τω μεταξύ τα ΜΜΕ όχι μόνο σιωπούν αλλά οι υπεύθυνοι προγράμματος των καναλιών αγοράζουν και προβάλλουν διαρκώς τουρκικές σειρές σκύβοντας πρώτοι το κεφάλι στην τουρκική προπαγάνδα με τις ευλογίες του Ερντογάν ( διαδώστε παντού την τουρκική γλώσσα κουλτούρα και φιλοσοφία ζωής) Τα κόμματα της Βουλής γιατί το αποσιωπούν; Μην σας φανεί περίεργο αν σε μερικά χρόνια όλα τα Ελληνόπουλα δεν θα μπορούν να περάσουν στο λύκειο αν δεν γνωρίζουν καλά την Τουρκική! Πόσο θα μας ξεπουλήσουν πια; Πριν από καιρό έγινε θέμα για σχόλια το γεγονός με διαφωνίες για το αν η οδηγία έχει να κάνει με τα σχολεία της Ελλάδας ή μόνο με της Θράκης. Και ρωτάω αν δηλαδή είχε να κάνει με τα σχολεία μόνο της Θράκης θα ήταν θεμιτό ; Αποδεκτό; Η άγνοια επί βασικών εθνικών ζητημάτων, η παντελής ασυνέπεια λόγων και έργων, μα κυρίως η ακαταλληλότητα και η ανικανότητα που χαρακτηρίζουν τους εμπλεκόμενους πολιτικούς με την απόφαση της διδασκαλίας της τουρκικής γλώσσας στα Ελληνικά Γυμνάσια της Θράκης. Ποιος τους είπε πως η τουρκική γλώσσα «χωράει» στην εκπαίδευση μέσα στα Ελληνικά σχολεία; Ποιος τους «ενημέρωσε» πως με τον τρόπο αυτό μπορούν να ικανοποιήσουν ανάγκες της ακριτικής αυτής περιοχής; Ποιος μπορεί, έχοντας σώας τας φρένας, να προώθησε και να στήριξε μία πολιτική απόφαση εκτουρκισμού ενός μέρος του πληθυσμού της χώρας που λέγεται Ελλάδα αν τελικά αναφέρονται μόνο στην Θράκη; Επειδή η σοβαρότητα έχει απωλεσθεί προ καιρού κι επειδή η γνώση είναι προτέρημα των πολιτών και όχι των διερχόμενων πολιτικών, η απόφαση για διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας θα πρέπει να αιτιολογηθεί και μάλιστα σε πανελλαδικό επίπεδο. Αδιαφορώ για το ποιος ελαφρά τη καρδία εγκαταλείπει την Θράκη και τους Έλληνες που κατοικούν σε αυτήν στις ορέξεις της Τουρκίας. Επιθυμώ διακαώς, όμως, να γίνει γνωστός ο ενδοτισμός εκείνων που «αποφασίζουν και διατάσσουν» εις βάρος των πολιτών και της χώρας. Ποια μπορεί να είναι τα επιχειρήματα μίας τέτοιας μειοδοτικής και εθνικά επικίνδυνης πολιτικής πράξης;   Ποιες μπορεί να είναι οι θέσεις αυτού του υπουργού, πρωθυπουργού ή δεν ξέρω τίνος άλλου, πολιτικού, που εκθέτει την Θράκη στον τουρκικό επεκτατισμό;   Πού αποσκοπεί η διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στα σχολεία (γυμνάσια) μίας Ελληνικής περιοχής; Ας πέσουν οι μάσκες και ας δώσουν εξηγήσεις αν άλλο ήθελαν να γράψουν στην εφημερίδα της κυβέρνησης και τελικά άλλο έγραψαν. Μέχρι τότε όμως δεν μπορούμε να μην γνωστοποιούμε το θέμα. Και για την ιστορία υπουργός παιδείας τον καιρό της απόφασης αυτής ήταν ο κύριος Στυλιανίδης, βουλευτής της περιοχής και σημερινός υπουργός Eσωτερικών… Πηγή: Briefing News

Καζάκης: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκτός οικονομικής πραγματικότητας... Posted: 28 Mar 2013 12:48 PM PDT Περί της διατυπωμένης από το ΣΥΡΙΖΑ άποψης για στήριξη 2 δις στις κυπριακές τράπεζες από το μηχανισμό παροχής έκτακτης ενίσχυσης ρευστότητας (Emergency Liquidity Assistance – ELA). Χωρίς περεταίρω σχόλια... Απόσπασμα από την εκπομπη "ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ" του Γ. Σαχίνη στο ΚΡΗΤΗ TV, την 25η Μαρτίου 2013.

Η Μέρκελ υπονομεύει την ίδια την χώρα της Posted: 28 Mar 2013 12:45 PM PDT Του Πέτρου Τρουπιώτη Όταν ξεπεράσεις κάποια όρια, είναι βέβαιο ότι έστω και μεσοπρόθεσμα, «σκάβεις τον δικό σου λάκκο». Την συγκεκριμένη παραδοχή φαίνεται ότι δεν έχουν κατανοήσει ή δεν παίρνουν στα σοβαρά, ορισμένοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι και στην Γερμανία αλλά και σε άλλες βόρειες χώρες (όπως για παράδειγμα Ολλανδία, Αυστρία) αλλά και αξιωματούχοι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα που ακολουθούν, άκριτα, την πολιτική της Γερμανίας. Δεν το έχουν κατανοήσει και οδηγούνται σε συνεχή λάθη τακτικής, αλλά και στρατηγικής και επιλογών. Η λογική της πλήρους αλλαγής των δεδομένων στο οικονομικό σύστημα της Ευρώπης με αρχικό στόχο την εκκαθάριση των τραπεζών που δεν κινούνται στα πλαίσια αυτά αλλά και την οικονομική ευρωστία των κρατών της Ευρωζώνη, μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, δεν μπορεί να έχει μεσοπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα, ούτε και για τους εμπνευστές της. Η Γερμανία, (συνεπικουρουμένη εκτός από των άλλων, βορείων κυρίως, κρατών και από την Γαλλία) ξεκινώντας από την παραδοχή πως κάτι στραβό υπάρχει στις οικονομίες των χωρών της Ευρωζώνης, παραδοχή που στην αρχική της λογική δεν είναι λανθασμένη, οδηγείται σε ακραίες επιλογές και προσπαθεί να τις επιβάλλει άμεσα αγνοώντας όχι μόνον το κοινωνικό κόστος στις χώρες αυτές, αλλά και την κρίση που προκαλείται στο χρηματοπιστωτικό τους σύστημα και γενικότερα στην οικονομία τους. Κρίση που αυτόματα, μεταφέρεται στο σύνολο των οικονομιών των χώρων της Ευρωζώνης, ανακυκλώνοντας έτσι το πρόβλημα. Η κυρία Μέρκελ και οι συν αυτή, θεωρούν ότι έχοντας την οικονομική ισχύ σήμερα, μπορούν να επιβάλλουν ΑΜΕΣΑ τις επιλογές τους. Επιλογές που μπορεί να είναι προς την σωστή κατεύθυνση της εξυγίανσης των οικονομιών, όμως είναι όχι μόνον αδύνατον να εφαρμόσουν στο σύντομο χρονικό διάστημα που δίνεται αλλά και αμφίβολο αν τελικά, έτσι όπως εφαρμόζονται, θα έχουν τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Η κυρία Μέρκελ, θέλει, εκτός των άλλων, στο διάστημα ως τις Γερμανικές εκλογές να δείξει στους συμπατριώτες της ότι «προστατεύει τα χρήματα τους από τους σπάταλους Νότιους» αλλά και ότι γενικότερα πως έχει ανεβάσει το κύρος της χώρας της και την έχει «μετατρέψει» όχι μόνον ως την οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης, αλλά και ως κεντρικό παίκτη και «αρχηγό» στην Ένωση. Και αυτό είναι σαφές ότι για πολλούς λογούς, έχει σημασία για μεγάλη μερίδα των Γερμανών ψηφοφόρων. Όμως οι «άγαρμπες» και «πιεστικές «κινήσεις της Γερμανίας, που προκαλούν κοινωνικές εντάσεις σε αρκετές χώρες, είναι σαφές ότι αυτόματα προκαλούν και αντισυσπειρώσεις. Προκαλούν την συγκρότηση «αντιγερμανικού» μετώπου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτό είναι σαφές ότι δημιουργεί προβλήματα όχι μόνον στην προώθηση της ιδέας της Ευρωπαϊκής ενοποίησης αλλά και στην ίδια την προσπάθεια της Γερμανίας να κυριαρχήσει στην Ένωση. Μάλιστα, αν μετά τις εκλογές η κ Μέρκελ, αποφασίσει να χαλαρώσει τα δεδομένα, η αντιγερμανικη συσπείρωση δεν πρόκειται να καμφθεί. Αντίθετα θα δυναμώσει μια και θα εκτιμηθεί πως η χαλάρωση είναι νίκη του μετώπου. Έτσι, η Γερμανία, με την κοντόφθαλμη πολιτική της υπονομεύει όχι μόνον την βελτίωση των οικονομικών δεδομένων στην Ευρώπη και την ομαλοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος αλλά και την ίδια την Ευρωπαϊκή ιδέα, της αλληλεγγύης. Και βέβαια, υπονομεύει μεσοπρόθεσμα και την ίδια την χώρα της και σε οικονομικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο. Και είναι βέβαιο ότι στη ν οποιαδήποτε άσχημη στιγμή της, δεν θα βρίσκει ευρωπαίους συμμάχους. Η ιστορία διδάσκει, όσους την μελετούν Πηγή

Το κυπριακό πιόνι Posted: 28 Mar 2013 12:45 PM PDT Γράφει ο Τιερί Μεϊσάν από τη Μόσχα  για την  Al-Watan (Συρία)   Εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η κυπριακή χρηματοπιστωτική κρίση δεν μοιάζει με καμία άλλη. Για πρώτη φορά, βάλθηκαν ιδρυτικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό το ρήγμα ανοίγει μια διαδικασία πολιτικής αποσύνθεσης η οποία θα είναι δύσκολο να σταματήσει. Για τον Τιερί Μεϊσάν, πρόκειται για μια επιλογή της Ουάσιγκτον, ήτοι να ευνοήσει την σύλληψη κεφαλαίων προκειμένου να επιλύσει τη δική της οικονομική κρίση, αντί να συντηρήσει μια δομημένη πολιτική οργάνωση της ζώνης επιρροής της.    Η Ουάσιγκτον έσπευσε να χρησιμοποιήσει την κυπριακή οικονομική κρίση για να εφαρμόσει την στρατηγική της σύλληψης κεφαλαίων που περιέγραψα πριν από τρεις εβδομάδες σε αυτή τη στήλη [1].  Με τη βοήθεια της διευθύντριας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Αμερικανίδας Κριστίν Λαγκάρντ,  αμφισβήτησαν το απαραβίαστο της ιδιωτικής ιδιοκτησίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και προσπάθησαν να κατασχέσουν το ένα δέκατο των τραπεζικών καταθέσεων, δήθεν για να διασωθεί η κυπριακή εθνική τράπεζα που επηρεάζεται από την ελληνική κρίση. Είναι αυτονόητο ότι ο ανακοινωμένος σκοπός δεν είναι παρά προσχηματικός, διότι μακριά από την επίλυση του προβλήματος, αυτή η κατάσχεση, αν επρόκειτο να εφαρμοστεί, δεν θα μπορούσε παρά μόνο να την επιταχύνει. Απειλούμενα, τα επιμένοντα κεφάλαια θα εγκατέλειπαν το νησί προκαλώντας την κατάρρευση της οικονομίας του. Η μόνη πραγματική λύση θα ήταν να ακυρώσει τα χρέη,  προβλέποντας τα έσοδα της εκμετάλλευσης του κυπριακού φυσικού αερίου. Θα ήταν τόσο πιο λογικό όσο αυτό το φθηνό φυσικό αέριο θα ενίσχυε την οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά η Ουάσιγκτον αποφάσισε αλλιώς. Οι Ευρωπαίοι καλούνται να συνεχίσουν να αγοράζουν την ενέργειά τους σε υψηλές τιμές από τη Μέση Ανατολή, ενώ αυτό το φθηνό φυσικό αέριο προορίζεται να τροφοδοτήσει την ισραηλινή οικονομία. Για να αποκρυφτεί ο αποφασιστικός ρόλος της Ουάσιγκτον, αυτή η τραπεζική ληστεία δεν παρουσιάζεται ως απαίτηση του ΔΝΤ, αλλά ως απαίτηση μιας τρόικα, που συμπεριλαμβάνει την ΕΕ και την ΕΚΤ. Υπό αυτό το πρίσμα, η κατάσχεση αντικαταστήσει μια υποτίμηση που είναι αδύνατη λόγω της ένταξης στη ζώνη του ευρώ. Εκτός από το ότι στη περίπτωση της Κύπρου, η υποτίμηση δεν είναι μια πολιτική της Λευκωσίας, αλλά ένα τελεσίγραφο από τον επικεφαλής της ΕΚΤ, Mario Draghi, πρώην διευθυντή του ευρωπαϊκού τμήματος της Goldman Sachs, η οποία είναι ακριβώς ο κύριος πιστωτής της Κύπρου. Η κ. Lagarde, η πρώην νομική σύμβουλος του στρατιωτικού-βιομηχανικού συμπλέγματος των ΗΠΑ, δεν προσπαθεί να υπονομεύσει την Κύπρο, αλλά να σπείρει πανικό στα κεφάλαια που σταθμεύονται στην Ευρώπη και να τα καθοδηγήσει στη Wall Street για να αναζωογονήσουν το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα.  Γιατί να τα βάλει με αυτό το νησί; Επειδή είναι ένα από τα λίγα φορολογικά καταφύγια που παραμένουν στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επειδή οι ​​καταθέσεις είναι κυρίως ρωσικές.  Γιατί να το κάνει τώρα; Επειδή οι ​​Κύπριοι έκαναν το λάθος να εκλέξουν νέο πρόεδρο τον Αμερικανό Νίκο Αναστασιάδη.  Ακολούθησαν έτσι τα βήματα των Ελλαδιτών που, θύματα της ίδιας αμερικανικής αυταπάτης, είχαν εκλέξει ως πρωθυπουργό τον Αμερικανό Γεώργιο Παπανδρέου. Αυτό το μικρο-μαγείρεμα στράφηκε όμως άσχημα. Το κυπριακό κοινοβούλιο απέρριψε ομόφωνα την δημευτική φορολόγηση των τραπεζικών καταθέσεων.  Και εδώ υπάρχει ένα φαινομενικό παράδοξο. Η φιλελεύθερη κυβέρνηση ήθελε να κρατικοποιήσει το ένα δέκατο των κεφαλαίων, ενώ το κομμουνιστικό Κοινοβούλιο υπερασπίζεται την ιδιωτική περιουσία. Είναι επειδή αυτή η εθνικοποίηση δεν θα γινόταν προς όφελος της εθνικής κοινότητας, αλλά υπέρ του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι φιλικές συμβουλές έγιναν ως εκ τούτου απειλές. Μιλάνε να αποκλειστεί η Κύπρος από τη ζώνη του ευρώ, αν οι εκπρόσωποι του λαού επιμείνουν στην άρνησή τους.  Και όμως, αυτό είναι σχεδόν αδύνατο.  Οι συνθήκες σχεδιαστήκαν έτσι ώστε η ζώνη του ευρώ αποτελεί ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή.  Δεν είναι δυνατόν να φύγεις από μόνος του, ούτε να σε αποκλείσουν, εκτός αν φύγεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, αυτή η επιλογή, η οποία δεν είχε προβλεφτεί από τους νονούς της νύχτας, φοβίζει τη Ουάσιγκτον.  Αν το νησί έβγαινε εκτός Ένωσης, θα το αγόραζε η Μόσχα για δέκα δισεκατομμύρια δολάρια.  Θα ήταν το χειρότερο παράδειγμα: ένα κράτος της Δύσης να ενωθεί με τη ρωσική σφαίρα επιρροής, σε αντίθεση με ό, τι έχουμε ζήσει από την πτώση της ΕΣΣΔ. Είναι σίγουρο ότι θα ακολούθησαν τα άλλα βαλκανικά κράτη, αρχής γενομένης από την Ελλάδα. Για την Ουάσιγκτον, αυτό το καταστροφολογικό σενάριο πρέπει να αποφεύγεται με κάθε κόστος.  Πριν από λίγους μήνες, ήταν αρκετά το State Department να βήξει ελαφρά για να παραιτηθεί η Αθήνα της πώλησης του ενεργειακού τομέα της στη Μόσχα.  Αυτή τη φορά, όλα τα μέσα, ακόμα και τα πιο αντιδημοκρατικά, θα χρησιμοποιηθούν εναντίον των Κυπρίων, εάν αντισταθούν. Η Ρωσία προσποιείται ότι δεν ενδιαφέρεται.  Ο Βλαντιμίρ Πούτιν παραμέλησε τις συμφέρουσες προσφορές επενδύσεων που έγιναν από την κυβέρνηση Αναστασιάδη. Ο λόγος είναι ότι δεν προτίθεται να σώσει τους Ρώσους ολιγάρχες που είχαν κρύψει τα χρήματά τους στο νησί, ούτε την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία τους βοηθήσε στην οργάνωση της φοροδιαφυγής τους.  Πίσω από τη σκηνή, διαπραγματεύτηκε μια μυστική συμφωνία με την Άνγκελα Μέρκελ που θα πρέπει να επιτρέψει μια οικονομική λύση για την κρίση, αλλά η οποία θα πρέπει επίσης να οδηγήσει σε μια ευρεία αναθεώρηση των ευρωπαϊκών κανόνων.  Παρεμπιπτόντως, ο Τσάρος μάζεψε εκπληκτικές πληροφορίες για τις ρωσικές επενδύσεις στο νησί κατά τη διάρκεια της εποχής Μεντβέντεφ, πληροφορίες που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ως επιπλέον μέσο πίεσης κατά του ασυνεπούς πρωθυπουργού του. Πηγή

Το Λουξεμβούργο καταγγέλλει την Γερμανία... Posted: 28 Mar 2013 12:27 PM PDT «Η Γερμανία δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίζει το επιχειρηματικό μοντέλο για άλλες χώρες στην ΕΕ» Σφοδρή επίθεση κατά της Γερμανίας, δευτερευόντως και άλλων ισχυρών κρατών της ΕΕ, εξαπέλυσε ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου, Ζαν Άσελμπορν, τονίζοντας ότι το Βερολίνο επιδιώκει την ηγεμονία στην ευρωζώνη και ότι δεν έχει το δικαίωμα να υπαγορεύει επιχειρηματικά μοντέλα σε άλλες χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. «Η Γερμανία», δήλωσε ο υπουργός στο Reuters, «δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίζει το επιχειρηματικό μοντέλο για άλλες χώρες στην ΕΕ». Δεν θα πρέπει, υπό το πρόσχημα τεχνικών οικονομικών θεμάτων, «να πνίγονται άλλες χώρες», υπογραμμίζει. Προσθέτει δε ότι «δεν θα πρέπει η Γερμανία, η Γαλλία και η Βρετανία να λένε 'θέλουμε τα χρηματοοικονομικά κέντρα [να είναι] σε αυτές τις τρεις χώρες και οι άλλες να σταματήσουν'. » Είναι κατά της ενιαίας αγοράς και της ευρωπαϊκής ενότητας», συνεχίζει, λέγοντας «ότι το να επιδιώκεις ηγεμονία είναι λανθασμένο και μη ευρωπαϊκό». Ο Άσελμπορν πρόσθεσε ακόμη ότι είναι σημαντικό πως επιτράπηκε σε μικρότερες χώρες της ΕΕ να αναπτύξουν συγκεκριμένα εξειδικευμένα μοντέλα (niches). Υπενθύμισε τέλος ότι η Γερμανία ήταν από τους βασικούς ωφελημένους της ευρωζώνης γιατί το κόστος δανεισμού μειώθηκε γιατί οι επενδυτές αναζητούν ασφαλές καταφύγιο εν μέσω της κρίσης. Η σε έντονο ύφος κριτική του υπουργού του Λουξεμβούργου έρχεται αμέσως μετά τη παρέμβαση του πρωθυπουργού και πρώην επικεφαλής του Eurogroup, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος επέκρινε σκληρά τη στάση των Ευρωπαίων κατά της Κύπρου λέγοντας ότι «συμπεριφερθήκαμε στους κυπρίους σαν να ήταν όλοι συμμορίτες και γκάνγκστερ» εκφράζοντας τον αποτροπιασμό του για την στάση αυτή. Κριτική από το Βερολίνο Το Λουξεμβούργο υπενθυμίζεται ότι έχει εκτεταμένο χρηματοπιστωτικό τομέα και μάλλον χαλαρούς κανόνες σε ορισμένα ζητήματα φορολογίας και κανονισμών. Γερμανοί πολιτικοί είχαν ασκήσει έντονη κριτική στο κυπριακό μοντέλο, με την καγκελάριο Μέρκελ να δηλώνει μάλιστα ότι το μοντέλο έχει πλέον πεθάνει. Ωστόσο, δεν λείπει και η κριτική από τη Γερμανία και για το Λουξεμβούργο, με το ανώτατο στέλεχος των Σοσιαλδημοκρατών, Γιόακιμ Πος, να βάλει κατά του Λουξεμβούργο αποκαλώντας το «προβληματική χώρα». «Μακροπρόθεσμα», είπε απαντώντας στα σχόλια του Άσελμπορν, «κανένα επιχειρηματικό μοντέλο που παρακάμπτει τον θεμιτό ανταγωνισμό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό σε μια οικονομία της αγοράς. Φυσικά το Λουξεμβούργο ανήκει σε αυτές τις προβληματικές χώρες».

Διώτης: Ναι, υπάρχουν ποινικές ευθύνες Παπανδρέου - Βενιζέλου και Παπακωνσταντίνου Posted: 28 Mar 2013 11:58 AM PDT Πριν από λίγο στην αρμόδια εξεταστική για την λίστα Λαγκάρντ, ο βασικός μάρτυρας κ. Διώτης εξαπέλυσε βόμβα η οποία έχει βαρύνουσα σημασία καθ' ότι ο Διώτης είναι νομικός και όχι πολιτικός. Ενώ λοιπόν η συζήτηση περιστρεφόταν στις "πολιτικές ευθύνες" των υπουργών που χειρίστηκαν την λίστα Λαγκάρντ, ο Β. Καπερνάρος ρώτησε τον Διώτη: - Εγώ δεν τα καταλαβαίνω αυτά περί "πολιτικών ευθυνών", διότι είμαι νομικός. Επειδή κύριε Διώτη και εσείς είστε νομικός, σας ρωτώ ευθέως και απαντήστε μου βάσει της ιδιότητος σας και όχι της πολιτικής θέσης που κατείχατε: Έχουν ποινικές ευθύνες οι Παπαακωνσταντίνου, Παπανδρέου, Βενιζέλος και Παπαδήμος; Κοινώς, πρέπει να πάνε στο ειδικό δικαστήριο; Και ο Διώτης απάντησε: "Ναι, έχουν ποινικές ευθύνες και οι τέσσερις!" Να υπενθυμίσουμε ότι ο κύριος Διώτης εκτός από νομικός μα μακρά πείρα, ήταν και βασικό στέλεχος της κυβέρνησης Παπανδρέου. Δεν ήταν "πολιτικός αντίπαλος". Μετά από την σοκαριστική αυτή δήλωση του πρώην διευθυντή του ΣΟΔΕ κ. Διώτη, εύλογα αναρωτιόμαστε: Και δεν υπάρχουν άνθρωποι που ευρισκόμενοι σε καίριες θέσεις βοήθησαν τους συγκεκριμένους εμπλεκόμενους πολιτικούς να υλοποιήσουν την "εξαφάνιση" της λίστας Λαγκάρντ; Για παράδειγμα, ο πρώην διοικητής της ΕΥΠ κ. Μπίκας, από τα όσα εμφάνισε (μέσω των e-mail) μέχρι στιγμής ο κ. Διώτης φέρεται να είναι άμεσα εμπλεκόμενος, τη στιγμή που έχει ενόρκως καταθέσει στο παρελθόν πως δεν γνώριζε τίποτε...! Εφόσον τα καταγγελόμενα του κ. Διώτη ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα η ψευδορκία υψηλόβαθμου κυβερνητικού αξιωματούχου λέει κάτι σε κάποιον εισαγγελέα; Και γιατί ο κ. Μπίκας δεν έχει μπει σε διαθεσιμότητα μετά από αυτές τις εξελίξεις; Γιατί συνεχίζει να βρίσκεται υπό την "ομπρέλα" του κ. Αβραμόπουλου, ο οποίος δεν τον έχει ανακαλέσει από τη θέση του πρέσβη στο Λονδίνο; Εκτός και εάν ο κ. Μπίκας (σαν πρώην διοικητής της ΕΥΠ) δεν γνώριζε μόνο για την λίστα Λαγκάρντ...

Κύπρος: Πρόβα τζενεράλε για την κατάρρευση της ευρωζώνης; Posted: 28 Mar 2013 11:45 AM PDT Επαιξαν οι Βρυξέλλες στην Κύπρο το σενάριο κατάρρευσης της ευρωζώνης σε μικρογραφία; Είδομεν. Πάντως, αυτό πιστεύουν πολλοί αναλυτές – οικονομολόγοι. Από τις εξελίξεις, ως είναι φυσικόν, τεράστια ζημιά θα υποστούν οι ρώσοι καταθέτες Τραπεζών Ύστερα από μία εβδομάδα σκληρών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ και απεγνωσμένων προσπαθειών να αναζητήσει χρήματα από τους ρώσους εταίρους, η Κύπρος τελικά συμφώνησε με την απαίτηση των Βρυξελλών και του Βερολίνου για αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος σε βάρος των χρημάτων των καταθετών. Είναι ουσιαστικά η πρώτη φορά που στην ΕΕ εφαρμόζεται ένας τέτοιος τρόπος για την επίλυση προβλημάτων χρέους, ο οποίος αντιβαίνει στην προσέγγιση της ΕΕ για διευθέτηση των τραπεζικών κρίσεων. Αυτή η αδιαλλαξία των ευρωπαίων αξιωματούχων ώθησε τις αγορές να σκεφτούν σοβαρά ότι πιθανόν η κλιμάκωση των οικονομικών προβλημάτων στην Κύπρο να ήταν και η πρώτη προσπάθεια των Βρυξελλών να αναπαραστήσουν εν μέρει τις πιθανές συνέπειες από μια κατάρρευση ολόκληρης της ευρωζώνης. Το ζήτημα είναι όμως ότι μεγάλο μέρος του λογαριασμού θα κληθούν να πληρώσουν οι ρώσοι καταθέτες. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του οίκου αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας Moody's, από τα 68 δις ευρώ που βρίσκονται στις κυπριακές τράπεζες, πάνω από 30 δις ανήκουν σε εταιρίες και φυσικά πρόσωπα από τη Ρωσία. Η κατάσταση γύρω από το δάνειο διάσωσης για την Κύπρο ύψους 10 δις ευρώ, αποτέλεσε για το νησί μια έκβαση από τις χειρότερες δυνατές. Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Κύπρου Αναστασιάδης, αναγκάστηκε να λάβει τη δυσκολότερη απόφαση της ζωής του, στερώντας από την Κύπρο τη δυνατότητα να διατηρήσει το πολύ ευνοϊκό από οικονομική άποψη στάτους της offshore ζώνης. Πρωτοφανείς κινήσεις Για πρώτη φορά στην ιστορία της ευρωζώνης το βάρος της διάσωσης εθνικών τραπεζικών ιδρυμάτων δεν μετατοπίστηκε στους μετόχους ή πιστωτές, οι οποίοι ούτως ή άλλως θα χάσουν τις επενδύσεις τους, αλλά στους καταθέτες, στους οποίους εντελώς συνειδητά κατευθύνθηκαν τα πυρά. Βάσει των συμφωνιών ΕΕ και Κύπρου, «για την ιδέα» θα κληθούν να υποφέρουν μόνο οι πλουσιότεροι, καθώς τα χρήματά τους στους λογαριασμούς των δύο μεγαλύτερων τραπεζών του νησιού, της Bank of Cyprus και της Cyprus Popular Bank (Laiki), θα χάσουν μόνο αυτοί που διαθέτουν καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ. Μάλιστα, ενώ οι πρώτοι απειλούνται με «φόρο» 30% επί των καταθέσεων, οι πελάτες της Λαϊκής, η οποία τον Σεπτέμβριο του 2012 είχε προλάβει να απολέσει 1,8 δις ευρώ, θα χάσουν πιθανότατα όλα τα χρήματά τους. Τι χάνουν οι Ρώσοι Αυτή τη στιγμή οι ρώσοι επιχειρηματίες και αξιωματούχοι δεν έχουν κατανοήσει πλήρως το μέγεθος των απωλειών για τους ρώσους καταθέτες, όπως έχει δηλώσει ήδη ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Ίγκορ Σουβάλοφ. Οι τελευταίες ανεπίσημες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για περίπου 4 δις ευρώ, ωστόσο, σύμφωνα με τον τραπεζικό αναλυτή του γραφείου Moody's στη Μόσχα, Γιεβγκένι Ταρζιμάνοφ, η πρόγνωση αυτή είναι υπερβολικά αισιόδοξη. Σύμφωνα με κάποια στοιχεία, οι Ρώσοι μπορεί να χάσουν έως και το ήμισυ των καταθέσεών τους. Όπως αναφέρουν ρωσικές πηγές από το ίδιο το νησί, τη μεγαλύτερη ζημιά θα υποστούν εκείνες οι ρωσικές εταιρίες, οι οποίες εργάζονται επιτόπου στο νησί, συσσωρεύοντας εκεί οικονομικούς πόρους και πραγματοποιώντας επενδύσεις. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η σκληρή στάση του Βερολίνου, το οποίο εδώ και πολύ καιρό καλούσε ανεπιτυχώς για μεγαλύτερη διαφάνεια στην επιχειρηματική δραστηριότητα στην Κύπρο, επέτρεψε στη Γερμανία να χτυπήσει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Η ΕΕ δεν έλυσε μόνο τα οικονομικά προβλήματα της Κύπρου, αλλά και πέτυχε την απότομη μείωση της ελκυστικότητας του νησιού στα μάτια των ξένων επενδυτών, κατά πρώτο λόγο των ρώσων. Ο Κωνσταντίνος Λοϊζίδης, γενικός διευθυντής της Piraeus Bank, η οποία σε αντίθεση με τη Λαϊκή και την Τράπεζα Κύπρου κατάφερε να διατηρήσει τα χρήματα των καταθετών της, εξέφρασε την ελπίδα ότι το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου θα καταφέρει να αποφύγει τη μαζική φυγή κεφαλαίων, προσθέτοντας ωστόσο, ότι δεν θα πρέπει να αναμένεται πλέον ροή νέων καταθέσεων από το εξωτερικό. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά, «το Βερολίνο τελικά κατάφερε να πετύχει το στόχο του, όμως οι κατηγορίες των Γερμανών προς το νησί είναι αστήρικτες». Ο θάνατος του ευρώ; Η κατάσταση στην Κύπρο οδήγησε πολλούς ειδικούς στη σκέψη ότι μπορεί να είναι σε εξέλιξη ένα είδος πρόβας ενόψει μιας κατάρρευσης σε ευρεία κλίμακα του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος. Ο Guntram Wolff, υποδιευθυντής της ευρωπαϊκής δεξαμενής σκέψης σε οικονομικά θέματα Bruegel, αναφέρει ότι «η ελεύθερη ροή κεφαλαίων μεταξύ των τραπεζών διαφόρων χωρών είναι ένα σημαντικότατο χαρακτηριστικό της νομισματικής ένωσης. Αν αυτή η διακίνηση περιοριστεί, τότε η αξία του ευρώ σε λογαριασμό κυπριακής τράπεζας θα είναι χαμηλότερη από εκείνου που έχει κατατεθεί σε τράπεζα άλλης χώρας. Στην ουσία, αυτό σημαίνει ότι το κυπριακό ευρώ δεν είναι πλέον ευρώ. Εισάγοντας περιορισμούς στη διακίνηση κεφαλαίων, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ουσιαστικά δημιούργησε στην Κύπρο ένα νέο νόμισμα». Όσο παράδοξο κι αν φαίνεται, έτσι ακριβώς θα μοιάζει ο θάνατος του ευρώ. Οι χώρες δεν θα ανακοινώνουν επίσημα την έξοδό τους από τη ζώνη (δεδομένου ότι δεν υπάρχει μηχανισμός εξόδου από μέλος της ΕΕ και της ευρωζώνης), αλλά αυτή θα αντικαθίσταται με την επιβολή περιορισμών στην κυκλοφορία των κεφαλαίων και με την απομόνωση των εθνικών τραπεζικών συστημάτων σε γεωγραφικά όρια. Όπως πιστεύουν οι αναλυτές, ένα ανάλογο μοντέλο συμπεριφοράς από πλευράς Βρυξελλών σε κρίσιμες καταστάσεις, μπορεί να αποτελέσει το σήμα για τις χώρες PIGS, όπου είναι πιθανός ένας μαζικός πανικός των επενδυτών και η εσπευσμένη έξοδος κεφαλαίων. Εάν στην περίπτωση αυτή οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι επιχειρήσουν ξανά να αποκαταστήσουν τον έλεγχο στη διακίνηση κεφαλαίων, τότε μπορεί κανείς να ξεχάσει το ευρωπαϊκό νόμισμα όπως είναι στη σημερινή του μορφή. Πηγή

«Διάτρητες» οι γερμανικές τράπεζες, αλλά μένουν στο απυρόβλητο Posted: 28 Mar 2013 11:28 AM PDT «Διάτρητες» οι γερμανικές τράπεζες, παραμένουν στο απυρόβλητο τουλάχιστον της κοινής γνώμης. Όμως οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης όπως η Moody's, αμερικανικές επενδυτικές τράπεζες όπως η Goldman Sachs ή παραδοσιακά ονόματα όπως το γερμανικό σκέλος τους ομίλου Rothschild μιλούν ανοιχτά για τεράστια ζητήματα προβληματικών δανείων, μεγάλες ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης, υψηλότατη μόχλευση, αναιμική κερδοφορία και ελλιπείς προβλέψεις. Παρά ταύτα η προσοχή της διεθνούς επενδυτικής κοινότητας μονοπωλείται από τις επικεφαλίδες για τις τράπεζες της Ιταλίας, της Ισπανίας και οψίμως της Κύπρου αφαιρώντας την πίεση για αναδιάρθρωση από τις μεγάλες συστημικές τράπεζες της ευρωζώνης με πρώτες, βέβαια, τις Γερμανικές. Ο Martin Reitz επικεφαλής αναλυτής του οίκου Rothschild επισημαίνει πως αν και οι ευρωπαϊκές τράπεζες ελέγχουν το 45% του ενεργητικού του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος παράγουν μόλις το 7% των κερδών διεθνώς. Και ενώ προσπαθούν να πουλήσουν πολύ μεγάλα τμήματα του ενεργητικού «δεν υπάρχουν αγοραστές». «Ο συνδυασμός χαμηλού ρυθμού ανάπτυξης της κερδοφορίας, σε συνδυασμό με την υψηλή μόχλευση, καθιστά αρκετές γερμανικές τράπεζες ανίκανες να ανταπεξέλθουν σε μη αναμενόμενες ζημίες στο μέλλον», τονίζει ο οίκος Moody' s στην τελευταία του έκθεση για τις τράπεζες της χώρας. Συγκεκριμένα για 41 τράπεζες, οι οποίες έχουν χορηγήσει το 85% των δανείων. Όμως οι ζημίες αυξάνονται. Οι αγορές ακινήτων, ναυτιλίας και κρατικών ομολόγων όπως και η έκθεση στον ευρωπαϊκό νότο εν γένει αποδεικνύονται αχίλλειος πτέρνα σε ένα ακατάλληλα προετοιμασμένο γερμανικό τραπεζικό σύστημα το οποίο ήδη έχει βουτήξει βαθιά το χέρι του στην κρατική βοήθεια. Ενώ η κρίση στην αγορά ακινήτων όπως και τον ευρωπαϊκό νότο είναι γνωστή, λιγότερο γνωστή είναι η κρίση στις ναυαλαγορές. Υπογραμμίζεται ότι η ναυτιλία περνά μια από τις δυσκολότερες, βαθύτερες και μακροβιότερες κρίσεις στην Ιστορία με τις πραγματικές επισφάλειες να ανέρχονται εν δυνάμει σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς από 30% έως και 50% του συνολικού δανεισμού ανάλογα με το προφίλ της κάθε τράπεζας. Σημειώνεται πως οι χορηγήσει από το διεθνές τραπεζικό σύστημα προς τη ναυτιλία είναι της τάξης των 500 δισ. δολ. Τα 100 περίπου εξ' αυτών τα έχουν χορηγήσει γερμανικές τράπεζες. Η μεγαλύτερη χρηματοδότρια τράπεζα της ναυτιλίας παγκοσμίως η γερμανική HSH Nordbank με μετόχους γερμανικά κρατίδια αύξησε πρόσφατα σημαντικά τις προβλέψεις της για επισφαλή δάνεια και έχει ήδη προσφύγει σε πρόσθετη κρατική βοήθεια ύψους 1,3 δισ. ευρώ για να καλύψει της κεφαλαιακές της απαιτήσεις που προκύπτουν από αυτά τα δάνεια. Όμως αναλυτές αναφέρουν στο Capital.gr πως τα κεφάλαια αυτά επιβαρύνουν τους προϋπολογισμούς των ομόσπονδων κρατιδίων και περνούν έτσι κάτω από το ραντάρ των αγορών που κοιτούν συχνά το δημόσιο χρέος ως λόγο επί του ΑΕΠ που στην περίπτωση της Γερμανίας απεικονίζει το ομοσπονδιακό, κυρίως, χρέος και όχι πάντοτε των κρατιδίων. Οι δέκα μεγαλύτερες γερμανικές τράπεζες έχουν χορηγήσει στην ναυτιλία 98 δισ. ευρώ σύμφωνα με την Moody's Investors Service ποσό που είναι υπερδιπλάσιο της έκθεσης τους στα ομόλογα της Ελλάδας της Ιταλίας, της Ιρλανδίας της Πορτογαλίας και της Ισπανίας αθροιστικά. Τα κεφάλαια που έχουν χορηγηθεί στην ναυτιλία από τις 10 μεγαλύτερες γερμανικές τράπεζες ισοδυναμούν με το 60% των εποπτικών κεφαλαίων τους. Το Bloomberg αναφέρει πως οι γερμανικές τράπεζες όπως οι Deutsche Bank, HSH Nordbank AG και Norddeutsche Landesbank Girozentrale δεν παίρνουν τις προβλέψεις που πρέπει για τα επισφαλή δάνεια αλλά προτιμούν να τα ρυθμίζουν με αναδιαρθρώσεις «balloon» όπου καταβάλλονται μόνο μέρος των τόκων και το κεφάλαιο σε μια δόση στην λήξη του δανείου. Όμως ακόμα και έτσι οι απαιτήσεις συχνά δεν εισπράττονται τελικά και ανακυκλώνονται εκ νέου. Πέραν της ναυτιλίας, πολύ μεγάλα είναι και τα δάνεια στον ευρωπαϊκό νότο. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο στην Κύπρο οι γερμανικές τράπεζες είναι εκτεθειμένες έως και 5,9 δισεκατομμύρια ευρώ, εξαιτίας χορηγήσεων και χρεογράφων που κατέχουν, σύμφωνα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών που δημοσίευσε το Spiegel. Την ίδια ώρα 5,8 δισεκατομμύρια ευρώ είναι σύμφωνα με το Bloomberg το άνοιγμα της Deutsche Bank στην ναυτιλία. Αντίστοιχα οι πιέσεις από τις αγορές ακινήτων, ειδικά των επαγγελματικών, στα δανειακά χαρτοφυλάκια είναι αυξημένες. Παρά ταύτα οι πιέσεις στις γερμανικές τράπεζες από τις εποπτικές αρχές τους δεν εκτιμώνται από τους Αμερικανούς επενδυτές ως επαρκείς. Έτσι προ ολίγων ημερών η Goldman Sachs προχώρησε στην υποβάθμιση της Deutsche Bank σε sell από neutral, επικαλούμενη τους νέους κανόνες περί κεφαλαιακής επάρκειας που υιοθετεί η Federal Reserve για τις ξένες τράπεζες και τους οποίους εκτιμά ότι ο γερμανικός κολοσσός δεν πληροί. Και μάλιστα ύψους 13 δισ. δολ. που εκτιμά ότι θα πρέπει να μεταφέρει στην αμερικανική θυγατρική της η Deutsche απλώς για να καλύψει τις προβλέψεις για εποπτικά κεφάλαια. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που ενώ ο δείκτης DAX στη Φρανκφούρτη έχει αναρριχηθεί μετά από πολλά χρόνια στα επίπεδα των 8.000 μονάδων η μετοχή της Deutsche εμφανίζεται 13% χαμηλότερα από ότι πριν ένα χρόνο. Η Basel Committee on Banking Supervision, το σώμα των εποπτικών αρχών από 27 ανεπτυγμένες χώρες, συνεχίζει να πιέζει για νέους αυστηρότερους κανόνες που έχουν όμως ήδη μια φορά αναβληθεί. Είναι κοινό μυστικό στα γραφεία των μεγάλων χρηματιστηριακών και όχι μόνον οίκων του εξωτερικού ότι ο λόγος που δεν προχωρά όσο γρήγορα θα έπρεπε η κοινή ευρωπαϊκή τραπεζική εποπτεία είναι η αντίθεση των Γερμανών αλλά και άλλων ευρωπαίων με υπερ-μοχλευμένες τράπεζες, να εκχωρήσουν βιαστικά εθνική κυριαρχία σε ένα υπερεθνικό όργανο που δεν θα ελέγχουν απαραίτητα για πάντα. Όμως με την αναβολή αυτή δεν καθίσταται δυνατή και η απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ισπανίας από τον ESM κάτι που θα ελάφρυνε το δημόσιο χρέος. Σε αυτό το περιβάλλον η US Fed καλεί ήδη τις ξένες τράπεζες στις ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων και τις γερμανικές, να ανταποκριθούν στους νέους αυστηρότερους κανόνες αλλά ο Γερμανός ρυθμιστής Bafin δια της επικεφαλής του Elke Koenig, σύμφωνα με το Bloomberg, μιλά για «πισωγύρισμα στην προσπάθεια διεθνούς συντονισμού» και «μονομερή ενέργεια των ΗΠΑ». Για όλους τους παραπάνω λόγους πάντως η Deutsche Bank προχωρά σε πωλήσεις στοιχείων ενεργητικού προκειμένου να εξασφαλίσει κεφάλαια. Για την ώρα πουλά έναντι 384 εκατ. ευρώ την θυγατρική της BHF- Bank σε γκρουπ επενδυτών μεταξύ των οποίων και η γνώριμη και στην Αθήνα από τη συμμετοχή της στo FF Group, Fosun Group. Αναλυτές όπως ο Martin Reitz του οίκου Rothschild δεν αποκλείουν ακόμα και νέα αύξηση κεφαλαίου της Deutsche Bank, ειδικά τώρα που οι κεφαλαιαγορές εμφανίζονται σε καλύτερη κατάσταση από ότι εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ο co-Chief Executive Officer της Deutsche Bank, Anshu Jain, ερωτηθείς σχετικά δήλωσε πρόσφατα ότι δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο. Όλα αυτά βέβαια εφόσον η κρίση στην Κύπρο δεν δυναμιτίσει εντελώς το κλίμα. Αλλά ακόμα και αν η κατάσταση εξομαλυνθεί, οι investment bankers ανά τις αγορές αναρωτιούνται πόσες αυξήσεις κεφαλαίου αλήθεια μπορεί να αντέξουν οι διεθνείς κεφαλαιαγορές και πόσα από τα κεφάλαια αυτά είναι δυνατόν να καλύψουν τις ελληνικές τράπεζες εαν βγουν την ίδια περίοδο στις αγορές. Από inprecor

Θυσιάζουν τους λαούς του Νότου για να σώσουν τις γερμανικές τράπεζες Posted: 28 Mar 2013 11:10 AM PDT Προκαλεί τεράστια εντύπωση το γεγονός ότι, την ώρα που η Γερμανία κατεδαφίζει την κυπριακή οικονομία, με πρόσχημα τον υπερτροφικό τραπεζικό της τομέα, αποκαλύπτεται πως οι ίδιες οι γερμανικές τράπεζες δεν είναι τίποτα άλλο παρά γίγαντες με πήλινα πόδια, έτοιμοι να καταρρεύσουν στο πρώτο πέταγμα της πεταλούδας.  Στην πραγματικότητα, όπως σημειώνει ο "Ελεύθερος Τύπος", αυτό που επιβεβαιώνουν με επίσημο τρόπο οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης είναι τα γνωστά σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι υποτιθέμενοι τραπεζικοί κολοσσοί της Γερμανίας με τις μεγάλες ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης, τα προβληματικά δάνεια, την υψηλή μόχλευση, την αναιμική κερδοφορία και τις δυσοίωνες προοπτικές. Το απίστευτο, όσο και προκλητικό, είναι ότι οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του Βερολίνου και της ΕΚΤ έχουν κατορθώσει να αφαιρέσουν την πίεση για αναδιάρθρωση από τις μεγάλες συστημικές τράπεζες της ευρωζώνης, και ιδίως τις γερμανικές, επιτυγχάνοντας να στρέψουν την προσοχή της διεθνούς επενδυτικής κοινότητας στις τράπεζες χωρών όπως της Κύπρου, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Ελλάδας, ακόμα και του ομογάλακτου Λουξεμβούργου, προκειμένου να απομακρύνουν μια κατάρρευση που μπορεί να αποδειχθεί καταλυτική για την ευρωζώνη. Στο όνομα της σωτηρίας των γερμανικών τραπεζών, η πολιτική που εκφράζεται από την Α. Μέρκελ και τον Β. Σόιμπλε δεν διστάζει να διαλύσει πλήρως τις οικονομίες άλλων χωρών, όπως η Κύπρος, και να πετάξει στα σκουπίδια την περίφημη ευρωπαϊκή τραπεζική ενοποίηση. Με άλλα λόγια, οι Γερμανοί κρύβουν κάτω από το χαλί τα δικά τους προβλήματα και, παράλληλα, επιδιώκουν να δώσουν ανάσα στις τράπεζές τους, που είναι εκτεθειμένες σε τοξικές θέσεις, στέλνοντας όλα τα κεφάλαια από τις χώρες του Νότου στις δήθεν υγιείς του Βορρά. Δηλαδή, αρνούνται την επίδειξη έστω και στοιχειώδους κοινοτικής αλληλεγγύης, προκειμένου να συνεχίσουν να κερδίζουν επενδύοντας στην κρίση. Αυτό, όμως, είναι ένα εξαιρετικά επικίνδυνο παιχνίδι, όχι μόνο για το μέλλον της ευρωζώνης, αλλά και για την ίδια τη Γερμανία. Γερμανικές τράπεζες: Οι γίγαντες με τα πήλινα πόδια  Πως οι Νότιοι σώζουν τους Βόρειους «Εϊ, Γερμανία, κέρδισες κι εσύ μια διάσωση», έγραφε πέρυσι τον Μάιο το αμερικανικό πρακτορείο Bloomberg, αποκαλύπτοντας πως οι φορολογούμενοι της ευρωζώνης δεν έδωσαν τα λεφτά τους για την Ελλάδα αλλά για τη σωτηρία των γερμανικών τραπεζών! Το χειρότερο είναι πως οι γερμανικές τράπεζες παραμένουν γίγαντες με πήλινα πόδια, έτοιμοι να γκρεμιστούν στο πρώτο χαοτικό πέταγμα της πεταλούδας. Όπως επισημαίνει ο ιστότοπος Capital.gr, o oίκος Moody's, η Goldman Sachs, ακόμη και το γερμανικό σκέλος του ομίλου Rotschild αναφέρονται ανοιχτά σε τεράστια ζητήματα προβληματικών δανείων, μεγάλες ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης, υψηλότατη μόχλευση, αναιμική κερδοφορία και δυσμενείς προβλέψεις. Ωστόσο εξαιτίας των προπαγανδιστικών μηχανισμών του Βερολίνου και της ΕΚΤ, η προσοχή της διεθνούς επενδυτικής κοινότητας εξακολουθεί να μονοπωλείται από τις τράπεζες της Ιταλίας, Ισπανίας, Ελλάδας και Κύπρου, αφαιρώντας την πίεση για αναδιάρθρωση από τις μεγάλες συστημικές τράπεζες της ευρωζώνης, ιδίως τις γερμανικές. Προ του κινδύνου οι Γερμανοί δεν διστάζουν να θυσιάσουν ακόμη και τα «παιδιά» τους (δηλαδή τον τραπεζικό τομέα του ομογάλακτου Λουξεμβούργου), απομακρύνοντας απλώς μια κατάρρευση που μπορεί να αποβεί καταλυτική για την ευρωζώνη. Οπως επισημαίνει η Moody's, οι 41 μεγαλύτερες γερμανικές τράπεζες με το 85% των χορηγηθέντων δανείων βλέπουν τις ζημίες τους συνεχώς να αυξάνονται. Οι αγορές ακινήτων, ναυτιλίας και κρατικών ομολόγων, σε συνδυασμό με τη συνολική έκθεση στον Ευρωπαϊκό Νότο, αναδεικνύονται σε αχίλλειο πτέρνα ενός ακατάλληλα προετοιμασμένοι γερμανικού τραπεζικού συστήματος, βαθιά βουτηγμένου στην κρατική βοήθεια. Για την κρίση στις ναυτιλιακές αγορές έγραψαν τον Δεκέμβριο οι «New York Times». Τα 10 μεγαλύτερα ιδρύματα της Γερμανίας έχουν επισφαλές άνοιγμα 98 δισ. ευρώ στην παγκόσμια ναυτιλία που διανύει ιστορική κρίση. Οι πραγματικές της επισφάλειες ανέρχονται στο 30%-50% του δανεισμού, ενώ το διεθνές τραπεζικό σύστημα έχει χορηγήσει σε ναυτιλιακές εταιρίες περίπου 500 δισ. δολάρια. Η μεγαλύτερη χρηματοδότρια τράπεζα της ναυτιλίας παγκοσμίως είναι η γερμανική HSH Νordbank, που ήδη προσέφυγε σε κρατική βοήθεια 1,3 δισ. ευρώ για να καλύψει τις κεφαλαιακές της απαιτήσεις από επισφαλή ναυτιλιακά δάνεια. Το Bloomberg αναφέρει πως οι μεγάλες γερμανικές τράπεζες, όπως η Deutsche Bank, η HSH Nordbank και η Norddeutsche Landesbank Girozentrale, προτιμούν να κουκουλώνουν τα επισφαλή δάνεια με αναδιαρθρώσεις-φούσκες, όπου καταβάλλονται μόνο μέρος των τόκων και το κεφάλαιο σε μια δόση, στη λήξη του δανείου. Σύμφωνα με τη Διεθνή Τράπεζα Διακανονισμών -με έδρα την Ελβετία- η έκθεση των γερμανικών τραπεζών στην Κύπρο ανέρχεται σε 5,9 δισ. (ακριβώς το ποσό που απαιτούσε το Eurogroup με το κούρεμα των καταθέσεων). Δεν πάνε πολλές μέρες που η Goldman Sachs υποβάθμισε την Deutsche Bank, μια υπερ-τράπεζα που καταγγέλθηκε αρκετές φορές για απόκρυψη ζημιών από τους «Financial Times». Τον Δεκέμβριο αποκαλύφθηκε πως η DB απέκρυψε απώλειες 12 δισ. ευρώ για να αποφύγει την κρατική στήριξη, πρακτική στην οποία συχνά καταφεύγουν και άλλα γερμανικά ιδρύματα. Τον Ιούλιο του 2010 και πάλι οι «Financial Times» είχαν ξεμπροστιάσει τουλάχιστον έξι γερμανικές τράπεζες, που υποβλήθηκαν σε «στρες τεστ». Εξι από αυτές αρνήθηκαν να δώσουν τα στοιχεία τους στους ελεγκτές και συγκεκριμένα οι Deutsche Bank, Postbank, Hypo Real Estate, DZ, WGZ Bank και Landesbank Berlin. (Υπενθυμίζεται ότι στο πλαίσιο του ίδιου πανευρωπαϊκού «τεστ κοπώσεως» είχαν κριθεί βιώσιμες όλες οι συστημικές τράπεζες της Ελλάδας, με εξαίρεση την ΑΤΕΒank). Με αφορμή τους τεράστιους κινδύνους της κυπριακής κρίσης, διεθνείς οικονομικοί αναλυτές γράφουν πλέον ανοιχτά πως οι λαοί και οι τράπεζες του Νότου (σύντομα ίσως και του Βορρά) θυσιάζονται για να κρατηθεί στη ζωή το γερμανικό τραπεζικό σύστημα-Φρανκενστάιν! Το «μεγάλο κόλπο» του 4ου Τραπεζικού Ράιχ ξεκίνησε το 2009, όταν η διεθνής πιστωτική κρίση απειλούσε με κατάρρευση τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις της Γερμανίας που βρίσκονταν αντιμέτωπες με υποβαθμίσεις και πτωχεύσεις. Τότε η ρυθμιστική αρχή του γερμανικού τραπεζικού συστήματος Bafin εκτιμούσε, σύμφωνα με την «Sueddeutsche Zeitung», πως οι γερμανικές τράπεζες διατηρούσαν στους ισολογισμούς τους τοξικά στοιχεία ύψους 800 δισ. ευρώ - τα οποία «ξεφορτώθηκαν» τα επόμενα χρόνια μέσα από τα προγράμματα «διάσωσης» Ελλάδας, Ιρλανδίας, Πορτογαλίας, Κύπρου και τα άτυπα Μνημόνια σε Ισπανία και Ιταλία. Σε 704 δισ. δολάρια (545 δισ. ευρώ) αποτιμούσε εξάλλου το 2009 η Διεθνής Τράπεζα Διακανονισμών το άνοιγμα των γερμανικών τραπεζών σε ομόλογα των PIIGS. Πώς όμως σώθηκαν οι γερμανικές τράπεζες σε βάρος των Νοτίων; Οπως εξηγεί το Bloomberg, αυτό έγινε μέσω των δομών της ΟΝΕ. Οταν οι γερμανικές τράπεζες απέσυραν κεφάλαια από την Ελλάδα, οι κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης αντιστάθμισαν συλλογικά τις εκροές με δάνεια στην Τράπεζα της Ελλάδος. Αυτά όμως εγγράφηκαν στον προϋπολογισμό της Μπούντεσμπανκ ως μελλοντικές απαιτήσεις κατά του υπολοίπου της ευρωζώνης. Ετσι οι γερμανικές τράπεζες απαλλάχτηκαν σιγά σιγά από τις τοξικές θέσεις τους, ενώ η «περιορισμένη ευθύνη» της Μπούντεσμπανκ μετά τη διασπορά του κινδύνου περιόρισε το γερμανικό μερίδιο στο 28%. Ως τα τέλη του 2011 υπολογίζεται πως οι γερμανικές τράπεζες απέσυραν κεφάλαια 273 δισ. ευρώ από την ευρωζώνη. Οι αμαρτίες των γερμανικών ιδρυμάτων δεν περιορίζονται στην ευρωπαϊκή κρίση. Η Deutsche Bank είχε πλασάρει πληθώρα τοξικών στεγαστικών προϊόντων σε ΗΠΑ και οίκαδε, με συνέπεια να καταδικαστεί από το Ανώτατο Δικαστήριο της Γερμανίας το 2011. Επιπλέον η Ανγκελα Μέρκελ -που αγαπά να συναναστρέφεται τραπεζίτες- χορήγησε ιλιγγιώδη ποσά διάσωσης σε γερμανικές τράπεζες: Από 100 δισ. ευρώ σε Hypo Real Estate και Commerzbank, 150 δισ. σε περιφερειακές τράπεζες γερμανικών κρατιδίων και «μόλις» 10 δισ. στην Industriebank. Θα ήταν φυσικά παράλειψη να μην αναφερθεί ο ρόλος της Deutsche Bank στο μεγάλο σκάνδαλο χειραγώγησης των διατραπεζικών επιτοκίων euribor και libor, με πρωταγωνίστριες ελβετικές και βρετανικές τράπεζες.

Υποταγή στη Γερμανία ή έξοδος από το ευρώ; Posted: 28 Mar 2013 10:50 AM PDT Όλοι βλέπουμε και όποιος δεν το βλέπει θα πρέπει να πάει επειγόντως σε «οφθαλμίατρο», ότι απέναντί μας έχουμε μια επιθετική Γερμανία η οποία δεν δέχεται καμία συζήτηση περί επαναδιαπραγμάτευσης των όρων που η ίδια θέτει.  Το δίλημμα με το οποίο επιβάλει τους απεχθείς όρους της είναι: «είτε αποδέχεσαι τους όρους μου είτε φεύγεις από το ευρώ». Ενθυμούμαστε όλοι ότι με το ίδιο δίλημμα απείλησε και τον Παπανδρέου στις Κάνες όταν εκείνος προανήγγειλε δημοψήφισμα και τον ανάγκασε να το πάρει πίσω. Όπως απέδειξε τόσο το παράδειγμα της Ελλάδας με τις αδιέξοδες υποσχέσεις περί δήθεν επαναδιαπραγμάτευσης των μνημονίων από Σαμαρά κ.λ.π., όσο και το «ΟΧΙ» της Κύπρου, το οποίο το πήρε πίσω κάνοντας τεράστια «κωλοτούμπα» μέσα σε μια εβδομάδα, εκείνο που υπάρχει πάνω στο ευρωπαϊκό τραπέζι είναι μόνο το δίλημμα που βάζει η Γερμανία και μόνο σ΄ αυτό πρέπει να επικεντρωθούμε. Τελεία και παύλα. Τα υπόλοιπα που ακούμε και πάλι τώρα από τον ΣΥΡΙΖΑ περί επαναδιαπραγμάτευσης, είναι πολιτική κοροϊδία για αφελείς ψηφοφόρους. Υποταγή λοιπόν στη Γερμανία ή έξοδος από το ευρώ; Αν πάλι μας αρέσει να γλυκαίνουμε την υποταγή μας στον Γερμανικό επεκτατισμό με το τυράκι του ευρώ και να αυτοτρομάζουμε με την δήθεν χρεοκοπία των ήδη χρεοκοπημένων χωρών μας, αυτό εξυπηρετεί μόνο εκείνους που διαχειρίζονται επικοινωνιακά τις παραμέτρους της κρίσης και κερδίζουν σε βάρος μας, κοντά στα υπερκέρδη της Γερμανίας. Πέτρος Χασάπης

Συνεχίζονται οι τουρκικοί… τσαμπουκάδες με την Κύπρο Posted: 28 Mar 2013 10:29 AM PDT Είναι πλέον και επίσημο. Οι Τούρκοι ετοιμάζονται να εκμεταλλευτούν την κρίση σε Ελλάδα και Κύπρο για να δημιουργήσουν de facto καταστάσεις. Είτε πρόκειται για τα πετρέλαια, είτε για το Αιγαίο είτε για τα Κατεχόμενα, η Άγκυρα έχει πλέον «ξεφύγει» παραβιάζοντας κάθε έννοια δικαίου και συμπεριφερόμενη σαν χωροφύλακας της περιοχής. Απειλεί, εκβιάζει, προκαλεί και ειρωνεύεται καθώς έχει καταφέρει να κλείσει τα δικά της μέτωπα. Η «συμμαχία» με το Ισραήλ και η ανακωχή στο Κουρδικό σε συνδυασμό με τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας, δίνουν στην Τουρκία τον αέρα να κάνει ότι θέλει. Αφού είπαν στους Κύπριους να υιοθετήσουν την τουρκική λίρα ή να ζητήσουν οικονομική βοήθεια από την κυβέρνηση στα κατεχόμενα, τώρα ο υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, ξέφυγε εντελώς. Δήλωσε σε τουρκική εφημερίδα ότι «αν τα αποθέματα φυσικού αερίου ανήκουν στους ελληνοκύπριους, τότε μπορούμε να συζητήσουμε για λύση δύο κρατών». «Λύση ή διχοτόμηση» είναι ο πρωτοσέλιδος κύριος τίτλος στο φύλλο της τουρκικής εφημερίδας Star, η οποία φιλοξενεί τη συνέντευξη του Τούρκου υπουργού. «Η εκλογή Αναστασιάδη αναπτέρωσε τις ελπίδες» λέει και υποστηρίζει ότι «ο Αναστασιάδης απαντώντας στην επιστολή Έρογλου ήταν καταρχήν θετικός, αλλά σημείωσε πως χρειάζεται χρόνο, επειδή ασχολείται με την οικονομική κρίση». Σύμφωνα με τον Νταβούτογλου η τουρκική πρόταση έχει ως εξής: «Ο ΟΗΕ πρέπει να επιταχύνει τη διαδικασία. Οι πλευρές πρέπει το συντομότερο δυνατό να συναντηθούν για την επίλυση. Οι συνομιλίες πρέπει να καταλήξουν σε αποτέλεσμα στο πλαίσιο χρονοδιαγράμματος. Οι φυσικοί πόροι πρέπει να ανήκουν στη νέα ενιαία Κύπρο. Εάν όμως δεν καταστεί αυτό δυνατόν και είναι δεδομένη η ανάγκη για τους φυσικούς πόρους, τότε κατά τη διάρκεια των συνομιλιών οι δύο πλευρές πρέπει να συστήσουν κοινή επιτροπή η οποία θα επιβλέψει την εξόρυξη και εκμετάλλευση των πόρων. Οι οικονομικοί πόροι που θα διαμορφωθούν, να παγώσουν σε έναν τραπεζικό λογαριασμό και να χρησιμοποιηθούν μετά την ειρήνευση και για αυτήν. Εάν δεν καταστεί δυνατόν να γίνει αυτό και η Ελληνοκυπριακή Διοίκηση Νότιας Κύπρου πει ότι οι φυσικοί πόροι της ανήκουν επειδή βρίσκονται στη δική της πλευρά, πράγμα που θα σημαίνει ότι έμμεσα λέει ότι ο βορράς ανήκει στους βόρειους, τότε εμείς είμαστε έτοιμοι να συνομιλήσουμε στη βάση της λύσης των δύο κρατών. Τα δύο αυτά κράτη στη συνέχεια μπορούν να συναντηθούν στην ΕΕ.» Ουσιαστικά ο εκβιασμός είναι ένας: Ή μοιραζόμαστε τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο ή πάμε σε διχοτόμηση της Κύπρου και δημιουργία τουρκοκυπριακού κράτους που θα διεκδικήσει μερίδιο από το θησαυρό. Γίνεται πλέον σαφές ότι η Τουρκία θα οξύνει την κατάσταση στην περιοχή και δεν αποκλείεται να έχουμε «θερμά» επεισόδια.

Τέρενς Κουΐκ προς Νταβούτογλου: Δεν είμαστε όλοι καμαριέρες του Κατάρ Posted: 28 Mar 2013 09:20 AM PDT «Οι χαλαρές και μυστικές εξωτερικές πολιτικές της συγκυβέρνησης, επιτρέπουν στην Άγκυρα να σκυλεύει τώρα το σακατεμένο οικονομικό κορμί της Κύπρου» Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος και Τομεάρχης Εξωτερικών των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ έκανε την εξής δήλωση με αφορμή την προκλητικότατη δήλωση Νταβούτογλου για «διχοτόμηση της Κύπρου αν δεν μοιραστεί το φυσικό αέριο»: «Οι χαλαρές (επιεικής ο όρος) διπλωματικές και μυστικές εξωτερικές πολιτικές της συγκυβέρνησης της Αθήνας, σε συνδυασμό με τη στυγνή μερκελική επίθεση στην Κύπρο, επιτρέπουν τώρα να τρέχει και η Άγκυρα για να σκυλέψει επάνω στο σακατεμένο οικονομικό κορμί της Μεγαλονήσου. Και να μην αμφιβάλλει κανείς ότι τα όσα συμβαίνουν με το φυσικό αέριο της Κύπρου, είναι στόχος να συμβούν και εδώ στην Ελλάδα με τα Μνημόνια, το αγγλικό Δίκαιο και την απόφαση της συγκυβέρνησης να κηρύξει… ευρωπαϊκή την ελληνική ΑΟΖ, ανοίγοντας ταυτόχρονα με τους Τούρκους ατζέντα συνεννόησης για τον καθορισμό της Ανεξάρτητης Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο. Οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ προειδοποιούμε τον κάθε Νταβούτογλου, ότι ανεξάρτητα εάν στην Ελλάδα υπάρχουν οι λάτρεις της πολιτικής των προθαλάμων του Εμίρη του Κατάρ και εκείνοι που κινδυνεύουν να χρεωθούν ότι με τα καμώματά τους παραδίδουν τη Κύπρο στον Αττίλα 3, εμείς θα αντισταθούμε και θα προασπίσουμε τη πατρίδα μας και τον Eλληνισμό».

NYT: Η Κύπρος θα αναγκαστεί να συμβιβαστεί με την Τουρκία για το αέριο Posted: 28 Mar 2013 08:58 AM PDT Υπό τις παρούσες δύσκολες οικονομικές συνθήκες, η Κύπρος χρειάζεται να προχωρήσει άμεσα στην εξόρυξη φυσικού αερίου, κάτι το οποίο θα την αναγκάσει να λάβει δύσκολες αποφάσεις τις οποίες μέχρι τώρα απευχόταν, αναφέρει δημοσίευμα των NYT. Οι αποφάσεις αυτές, σύμφωνα με άρθρο της ιστοσελίδας της εφημερίδας – και υπό το φως της νέας σχέσης ανάμεσα στο Ισραήλ και την Τουρκία οι οποίες προφανώς θα τα βρουν και στον τομέα της ενέργειας – αφορούν σ' ένα οδυνηρό συμβιβασμό γιατί ίσως αναγκαστεί να συνεργαστεί με την Τουρκία για τη μεταφορά του φυσικού της αερίου μέσω της χώρας που κατέχει το βόρειο τμήμα του νησιού. Υπό τις περιστάσεις, λέει το άρθρο, ένα τερματικό στην Κύπρο θα ήταν οικονομικά ασύμφορο και η Κύπρος, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, δεν έχει χρήματα. Οπότε οι Κύπριοι, συνεχίζει, δεν έχουν πολλές άλλες επιλογές από τη μεταφορά φυσικού αερίου στην Τουρκία, κάτι που θα απέφερε πιο γρήγορα και μεγαλύτερα έσοδα. Νέα πρόκληση Νταβούτογλου για το φυσικό αέριο! "Οι Ελληνοκύπριοι φέρονται σαν να είναι όλες οι πηγές δικές τους" Προκλητικός για άλλη μια φορά ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, Αχμέντ Νταβούτογλου, ο οποίος σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Haberturk, αναφέρει ότι «αν τα αποθέματα φυσικού αερίου ανήκουν στους Ελληνοκύπριους τότε μπορούμε να συζητήσουμε για λύση δύο κρατών». Όπως αναφέρει το SigmaLive, ο Α. Νταβούτογλου προέβη σε δηλώσεις αναφορικά με τις σχέσεις Τουρκίας- «νοτίου Κύπρου» λόγω των αποθεμάτων φυσικού αερίου. Η Τουρκία αντιτίθεται στις μεθόδους της ελληνοκυπριακής πλευράς στις οποίες θέλει να προβεί για να ξεπεράσει την οικονομική κρίση υποδεικνύοντας τις φυσικές πηγές του νησιού ως εγγύηση ή με άλλο πρότυπο όπως Ταμείο Επενδύσεων Αλληλεγγύης είτε άλλο τρόπο για την χρέωση. Το γεγονός ότι η «ελληνοκπριακή διοίκηση» της «νοτίου Κύπρου» εξέδωσε νόμο για τον σχεδιασμό της χρησιμοποίησης των αποθεμάτων αερίου, χωρίς να γίνει συζήτηση με την Τουρκία και την «Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου» μετατράπηκε σε ένα στοιχείο που αυξάνει ακόμα περισσότερο την ένταση μεταξύ Τουρκίας και «νοτίου Κύπρου». Οι νέες δηλώσεις του Νταβούτογλου οδηγούν ή σε συμμαχία μεταξύ «νοτίου Κύπρου» και «Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου» ή σε διάσπαση. Είπε επίσης ότι η εκλογή Αναστασιάδη οδηγεί στην ελπίδα ότι οι συνομιλίες μπορούν να επαναρχίσουν με ένα νέο χρονοδιάγραμμα. «Ο Ντερβίς Έρογλου προέβη αμέσως σε επαφές και εκείνος είχε πει «κατ'αρχήν ναι, αλλά χρειάζομαι χρόνο. Ασχολούμαι με την οικονομική κρίση», είπε ο Τούρκος ΥΠΕΞ. Πρόσθεσε ότι ενώ η Τουρκία ήταν απασχολημένη με τη «συγνώμη» του Ισραήλ, η Κυπριακή Δημοκρατία, ψήφισε νόμο για τη δημιουργία ταμείου συνδεδεμένο με τους υδρογονάνθρακες. Το θέμα συζητήθηκε και σε σύσκεψη με τον Πρωθυπουργό της Τουρκίας, ενώ στάληκε και επιστολή στα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, είπε χαρακτηριστικά. «Αυτό που είπα εν ολίγοις είναι το εξής: Εμείς ως Τουρκία επιθυμούμε να ξεκινήσουν το ταχύτερο δυνατόν οι συνομιλίες μεταξύ της «ελληνοκυπριακής διοίκησης» της «νοτίου Κύπρου» και της «Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείας Κύπρου» και των μητέρων πατρίδων Τουρκίας και Ελλάδας και να εξασφαλιστεί αποτέλεσμα. Όμως στο μεταξύ η «ελληνοκυπριακή διοίκηση» της «νοτίου Κύπρου» εξέδωσε έναν νόμο με τον οποίο συμπεριφέρεται σαν να είναι όλες οι πηγές δικές της και παραβλέπει να δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων. Εκεί έχουν δικαιώματα στις πηγές, και οι Τουρκοκύπριοι, τα οποία επιβεβαιώσαμε με διάφορες ευκαιρίες επιδίδοντας νότα στο συμβούλιο ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Θα πρέπει να αρχίσουν σύντομα οι συνομιλίες», είπε χαρακτηριστικά. Στόχος μας, είπε ο Αχμέντ Νταβούτογλου, είναι αυτές οι πηγές να τύχουν εκμετάλλευσης από την Ενωμένη Κύπρο και εάν υπάρξουν έσοδα να μπλοκαριστούν σε ένα λογαριασμό μέχρι την επίτευξη λύσης. «Εάν δεν γίνει κάτι τέτοιο είναι σαν να μας λένε ότι οι πηγές από τη δική μας πλευρά μας ανήκουν, και πως ο Βορράς ανήκει στο Βορρά. Άρα και οι πηγές που βρίσκονται στον Βορρά ανήκουν σε αυτούς που ανήκει ο βορράς», είπε προκλητικά. «Αν εκείνο που λέγεται είναι ο νότος είναι δικός μας και ο βορράς δικός σας, ελάτε τότε να συζητήσουμε για δύο κράτη τα οποία αργότερα θα συναντηθούν στην ΕΕ. Δεν είναι εφικτό να αποδεχτούμε μία αντίληψη που λέει όλες οι πηγές μας ανήκουν. Τις προσεχείς μέρες σχεδιάζω να μεταβώ στην Κύπρο», κατέληξε.

Αδιαφορώ για την πατρίδα τους Posted: 28 Mar 2013 10:53 AM PDT Ίσως στο παρελθόν, κάποιος από αυτούς που μας κυβέρνησαν τόσα χρόνια, να είχε την πρόνοια να κατοχυρώσει το όνομα της Χώρας μας σε κάποιο διεθνές δικαστήριο ή οργανισμό!! Γιατί... με τη φόρα που πήραν οι Προδότες κυβερνώντες, πολύ σύντομα δεν θα μας μείνει ούτε η... χάρη, ούτε το... όνομα. Όχι πως με νοιάζει πιά... αλλά... να... έτσι, απλά, θυμίζω πως υπάρχει διαθέσιμο για πώληση και το όνομα Αυτής... Κάτι θα πιάσει... Δεν με νοιάζει πια... Και μίασμα να με πεις και αναρχοκομμούνι και κόπανο και Προδότη. Δεν νοιάζομαι για τέτοια Πατρίδα... Γιατί να νοιάζομαι, όταν Αυτή με εγκαταλείπει, με αρνείται και προσφέρει τα κάλλη της και τους Πιστούς της, έτοιμους σφαγμένους στα πιάτα Ξένων Κατακτητών και Ντόπιων Προαγωγών; Ποια Πατρίδα παλουκώνει τα Παιδιά της; Ποια Πατρίδα Θανατώνει τα Περήφανα Γηρατειά της και εξορίζει τα Ελπιδοφόρα Νιάτα της; Ποια είναι αυτή η Ανάλγητη και Τυφλή Πατρίδα που πυροβολεί ανά μήνα μισθωτούς και συνταξιούχους; Ποια Πατρίδα απαιτεί από τον δημόσιο υπάλληλο να ντυθεί επειγόντως τη στολή Σφάγιου Άνεργου; Που απαιτεί από τον μαγαζάτορα να "κλείσει" το μαγαζί του και τη Ζωή του... γιατί, λέει, έτσι θα σωθεί; Γιατί να με νοιάζει μιά Πατρίδα που πουλάει το σπίτι της για να μείνει στο "νοίκι"; Που πουλάει σεντόνια και ασημικά; Που πουλάει το Παρελθόν και το Μέλλον της; ΟΧΙ... Αυτή την Πατρίδα... την χαρίζω... Στους χιλιάδες πασόκους, που αυταπατώνται πως θα γλιτώσουν τη Μάχαιρα και το Θανατικό... ευθύς μόλις επιδείξουν την κομματική τους ταυτότητα... Στους χιλιάδες γαλάζιους, που πήραν τη σειρά τους να "σώσουν" την άμοιρη Πατρίδα με τα ίδια μαγικά και τις ίδιες συνταγές... Στους χιλιάδες κόκκινους που ανόητα ψάχνουν στα βιβλία να βρουν τι έλεγε και τι θα έκανε ο Μάρξ, ο Λένιν και άλλοι Επαναστάτες και Διανοούμενοι... Θέλω να πω σε ΟΛΟΥΣ πως όταν κατακτιέται η Χώρα... αφήνουμε κατά μέρος ταυτότητες, ρεβανσισμούς και τσιτάτα. Αντιστεκόμαστε οργανωμένα, ενωμένοι, ακόμα και χωρίς "Ηγέτες". Δεν λουφάζουμε σε καναπέδες ή κομματικά γραφεία. Πηγή

«Συν Αθηνά και χείρα κίνει»... Posted: 28 Mar 2013 08:04 AM PDT ...Αλλιώς γκρίνια, μοιρολατρία και απογοήτευση… Ατολμία! Το βασικό χαρακτηριστικό στην σημερινή Ελλάδα. Όλα τα περιμένουμε έτοιμα! Συνήθως η χώρα βασίζεται στην Δύση, είτε αυτό λέγεται γάλλο-γερμανικός άξονας είτε Η.Π.Α. Πολλοί θεωρούν ότι η συγκεκριμένη προσκόλληση προσδίδει κύρος στην Ελλάδα, άσχετα εάν καμιά φορά εκτοξεύονται υποτιμητικά σχόλια εις βάρος του Ελληνισμού. «Δεν βαριέσαι βρε αδερφέ!». Εννοείται πως, προκειμένου να μην στεναχωρήσουμε τους «εταίρους» μας, είμαστε η μόνη χώρα που δεν ζητάμε ανταλλάγματα αλλά μόνο παραχωρούμε. Ίσα-ίσα να υπάρχει το ελλαδικό «μόρφωμα» και να μην χάνεται η βολή μερικών. Όποιοι τώρα είναι απογοητευμένοι από την συγκεκριμένη κατεύθυνση, ονειρεύονται την Ρωσία, η οποία είναι υποχρεωμένη σύμφωνα με τις αντιδράσεις πολλών «ειδικών» στο θέμα της Κύπρου, να βοηθήσει τον Ελληνισμό χωρίς ανταλλάγματα. Μάλιστα πολλοί δηλώνουν απογοητευμένοι από την στάση της, εν αντιθέσει με αυτήν των «φίλων» που δέχθηκαν να «βοηθήσουν», δημεύοντας καταθέσεις. Καμιά φορά ακούει κάποιος και για Ισραήλ, τώρα που τα έχει «σπάσει» με την Τουρκία. Τι; Τα ξαναβρήκαν; Αμάν! Τι θα κάνουμε τώρα; Α ναι! Ο «Δράκος»! Η Κίνα θα μας βοηθήσει! Θέλει κι αυτή ανταλλάγματα; Ε τότε ανήκομεν εις την Δύσιν! Μόνο εκεί δίνουμε και μάλιστα χωρίς να παίρνουμε. Ή μάλλον κάτι παίρνουμε: Άφθονη «κουλτούρα»! Όπως αντιλαμβάνεστε, η συγκεκριμένη νοοτροπία οφείλεται στην άκρατη δουλικότητα που διέπει πολλούς Έλληνες σήμερα. Όλοι περιμένουν τον κηδεμόνα. Έτσι λειτουργεί και το κράτος σε όλους τους τομείς. Αναμένει «ντιρεκτίβες» για να ασκήσει πολιτική και όταν αυτές αργούν, σπεύδουν απεσταλμένοι των Αθηνών «στας Βρυξέλλας» για να καλοπιάσουν τους «γίγαντες ευρωπαίους». Πράγματι, τραγική εικόνα! Ωστόσο, όταν ανήκεις εις την Δύσιν, αυτοί που δεν ανήκουν σε αντιμετωπίζουν με άκρα επιφύλαξη.  Άπαξ και αποφασίσει ο Ελληνισμός -ενεργοποιώντας αρχικά το κέντρο βάρους του, δηλαδή το πολιτιστικό οικουμενικό βεληνεκές του- να ανακοινώσει έμπρακτα πως δεν «ανήκει» μόνο εις την Δύσιν, τότε τα πράγματα θα αλλάξουν.  Μέχρι τότε θα περιμένει το μάνα εξ ουρανού, μολονότι οι Έλληνες είναι αυτοί που δίδαξαν πρώτοι το «συν Αθηνά και χείρα κίνει». Πηγή: Πυγμή

«Νήσος τις εστί» Posted: 28 Mar 2013 07:42 AM PDT Του Μενέλαου Γκίβαλου Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών «Όχι, δεν είμαστε ταγμένοι για να πούμε πού είναι το δίκιο. Το δικό μας χρέος είναι να βρούμε το μικρότερο κακό…»  (Γ. Σεφέρης) Η Κύπρος δίνει το δικό της «στίγμα» στην πορεία των σύγχρονων εξελίξεων, «γράφει ξανά Ιστορία», αρνούμενη να δεχθεί τον οικονομικό, κοινωνικό και εθνικό της εξανδραποδισμό. Μέσα σ' ένα πλαίσιο ακραίων εκβιασμών, εγκαταλελειμμένος και από την ίδια την εθελόδουλη κυβέρνηση της Ελλάδας, προδομένος από την ίδια την ηγεσία που εξέλεξε πριν από λίγες ημέρες, ο κυπριακός λαός όρθωσε το ανάστημά του και έδωσε μήνυμα αξιοπρέπειας, αγώνα και ελπίδας όχι μόνο στον χειμαζόμενο ελληνικό λαό αλλά και σε όλους τους λαούς της Ευρώπης και συνθλίβονται κάτω από το γερμανικό imperium. Μετά το «επιτυχές» πείραμα στην Ελλάδα, όπου υποταγμένες μνημονιακές κυβερνήσεις παραβίαζαν τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, εκβίαζαν τους βουλευτές και «νομιμοποιούσαν» τα Μνημόνια-«συμβόλαια θανάτου» εναντίον του ελληνικού λαού, η Κύπρος επελέγη ως ο επόμενος «εύκολος» και «βατός» στόχος. Κεντρικό «σημείο επίθεσης» δεν αποτέλεσαν τα ελλείμματα και το χρέος, όπως συνέβη με το εγχώριο «πειραματόζωο», αλλά το τραπεζικό-χρηματοπιστωτικό σύστημα, που αποτελεί τον πυρήνα της οικονομικής ζωής της Μεγαλονήσου. Το σχέδιο καταστροφής και ολικής οικονομικής κατάρρευσης της Κύπρου περικλείεται μέσα σε δύο λέξεις: «φορολόγηση καταθέσεων», δηλαδή δήμευση των αποταμιεύσεων και των οικονομικών πόρων, που φθάνουν τα 70 δισ. ευρώ, όταν το ΑΕΠ της Κύπρου μόλις αγγίζει τα 18 δισ. ευρώ. Το μήνυμα είναι σαφές και προς πολλές κατευθύνσεις: Σ' ένα πρώτο στάδιο αφορά την Κύπρο. Ακόμα και μια συμβολικού ύψους φορολόγηση δρομολογεί την άμεση κατάρρευση του όλου τραπεζικού της συστήματος. Δυστυχώς, παρά το γενναίο και σωτήριο στην κρίσιμη συγκυρία «ΟΧΙ» της Κυπριακής Βουλής, το κακό έχει επέλθει. Το γεγονός μάλιστα ότι συζητούνται εναλλακτικά σενάρια που περιλαμβάνουν προς φορολόγηση υψηλότερα ποσά καταθέσεων επιτείνει την καταστροφική εξέλιξη. Η άρση όμως της εγγύησης των τραπεζικών καταθέσεων αναδεικνύει τη στρατηγική στόχευση του γερμανικού imperium. Καμιά τράπεζα των χωρών του πληττόμενου ευρωπαϊκού Νότου, κανένα τραπεζικό σύστημα σε χώρες που βρίσκονται σε κρίση, δεν μπορεί πλέον να εγγυηθεί ότι σε μια όξυνση της κρίσης θα μπορέσει να διασφαλίσει τις καταθέσεις. Θα υπάρξει, συνεπώς, αυτόματα και άμεσα μια ροή καταθέσεων από τις χώρες αυτές προς τις ΗΠΑ, την Αγγλία, τη Γερμανία ή ακόμα και προς τις ασιατικές αγορές. Το γερμανικό imperium, μέσω της νεοφιλελεύθερης περιοριστικής πολιτικής, μέσω της οικονομικής ασφυξίας που επιβάλλει στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, δεν ενισχύεται μόνο οικονομικά, αλλά εδραιώνει και προεκτείνει την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΗΓΕΜΟΝΙΑ, και μέσω του οικονομικού πολέμου που εξαπολύει στην Ευρώπη αξιώνει να επιβάλει ένα 4ο Ράιχ… Ο ναζισμός δεν εκφράζεται μόνο με στρατιωτική μορφή, με βόμβες και με μαζικές δολοφονίες. Ο βαθύτερος πυρήνας του είναι η περιφρόνηση προς τους άλλους, «κατώτερους» λαούς, προς τις ανθρώπινες αξίες, προς το δικαίωμα της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης. Δεν πρέπει βεβαίως να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι η οικονομική εξόντωση της Κύπρου θα οδηγήσει αυτόματα στη δήμευση του υπόγειου πλούτου της. Το γερμανικό imperium στοχεύει στο επίπεδο αυτό, πλην των οικονομικών, και σε γεωστρατηγικά κέρδη. Ο βόρειος ενεργειακός αγωγός, σε συμφωνία με τη Ρωσία, διασφαλίζει ήδη στη Γερμανία μια δεσπόζουσα θέση στον ενεργειακό χάρτη της Ευρώπης. Όμως μπορεί μελλοντικά να υπάρξει μια ανταγωνιστική «ενεργειακή οδός» μεταξύ Ισραήλ - Κύπρου - Κρήτης - Ιονίου - Ευρώπης. Γι' αυτό η Γερμανία θα θεωρούσε στρατηγική επιτυχία της να θέσει υπό τον πλήρη έλεγχό της και αυτόν τον αγωγό και να διαδραματίσει τον ρόλο του απόλυτου διαχειριστή της ενέργειας στην Ευρώπη τις δύο επόμενες τουλάχιστον δεκαετίες… Βεβαίως, σε γεωστρατηγικό πλαίσιο υπάρχουν πολλοί «παίκτες» στην περιοχή. Γι' αυτό ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Ρωσία θα παραμείνουν αδρανείς σ' ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Η Κύπρος βρίσκεται τις ώρες αυτές στο «μάτι του κυκλώνα». Η σωτηρία της, η ελπίδα της να επιβιώσει, θα εξαρτηθεί από την αντοχή της να αντεπεξέλθει στις πιέσεις και στους εκβιασμούς. Ανεξάρτητα πάντως από όσα θα επακολουθήσουν, στις 19 Μαρτίου του 2013 ο κυπριακός λαός έδωσε ένα ιστορικό μήνυμα ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΥ σε ολόκληρη την Ευρώπη, σε ολόκληρο τον κόσμο. Όπως πριν από εννέα χρόνια, όταν απέρριψε το Σχέδιο Ανάν, το οποίο υποστήριζε λυσσωδώς η χορεία των εθελόδουλων πολιτικών σε Ελλάδα και Κύπρο (Γ. Παπανδρέου - Κ. Σημίτης - Ν. Αναστασιάδης). Επονείδιστη η ελληνική κυβέρνηση, οι τρεις αρχηγοί της συγκυβέρνησης. Το δίδυμο Αντ. Σαμαράς - Γ. Στουρνάρας όχι μόνο δεν αντέδρασε στο σχέδιο εξόντωσης της Κύπρου, αλλά «κάρφωσε» τα καρφιά στον σταυρό του μαρτυρίου της με τη συναίνεσή του… Όσο για τους θρασύδειλους πολιτικά, Ευ. Βενιζέλο και Φ. Κουβέλη, εμφανίσθηκαν εκ των υστέρων, μετά την απόρριψη του σχεδίου από την Κυπριακή Βουλή, για να ψελλίσουν τις αντιρρήσεις τους…  Το κατάντημα της Ελλάδας δεν έχει όντως ιστορικό προηγούμενο. Πηγή: Το Παρόν

Ποια Ευρώπη; Posted: 28 Mar 2013 07:00 AM PDT Η Γερμανία δεν προτίθεται να δημιουργήσει τη γερμανική Ευρώπη, όπως στην αρχή θεωρήθηκε ότι έχει σκοπό, αλλά μάλλον να τη διαλύσει... Γράφει ο Μακεδών Ξεκίνησε πριν από δεκαετίες η υλοποίηση της υπερεθνικής ιδέας για ενοποίηση της Ευρώπης, με πολιτικούς και προσωπικότητες μεγάλου βεληνεκούς. Μιλούσαν για την Τρίτη Δύναμη ανάμεσα στις δυο υπερδυνάμεις της εποχής -Η.Π.Α. και Ε.Σ.Σ.Δ.-, η οποία όμως αντιμετωπίστηκε με καχυποψία από τους Αμερικανούς. Οι προσπάθειές τους για υπόσκαψη του εγχειρήματος ήταν πολλές, με όργανα πολιτικούς εμφανιζόμενους ως αριστεροί -παλιό το κόλπο, αλλά πιάνει πάντα στους ανύποπτους λαούς- και όταν αυτό δεν έπιασε, τότε η Ευρώπη αντιμετωπίστηκε ως υποκατάστημα της ατλαντικής υπερδύναμης. Η δε Ευρώπη άλλαζε συνεχώς όραμα με την πάροδο των ετών, ανάλογα με τις πολιτικές τάσεις που επικρατούσαν. Άλλοτε γινόταν λόγος για «Ευρώπη των Εθνών», «των κρατών», «των λαών»… Άλλοτε πάλι μιλούσαν για πολιτική ένωση, που θα έπαιρνε ενδεχομένως και την μορφή Ομοσπονδίας, όπως οι Η.Π.Α. Με την πάροδο των ετών, τα κριτήρια ένταξης άρχισαν να γίνονται ολονένα και πιο ελαστικά, με την είσοδο χωρών που δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις. Και με την Ελλάδα φυσικά συνέβη αυτό -όχι μόνον για την ΟΝΕ, αλλά και για την ΕΟΚ-, αφού πανθομολογείται πως η φιλία του Κωνσταντίνου Καραμανλή με Ευρωπαίους ηγέτες συνέβαλε καθοριστικά στην ελληνική ένταξη, με την παράβλεψη των ατελειών του αιτήματός μας. Σήμερα, το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης έχει εξασθενίσει. Φυσικά, κανείς δεν τολμά να μιλήσει για πολιτική ένωση -που ήταν ο στόχος-, απεναντίας μάλιστα όλοι βρίσκονται στο κρεβάτι του μελλοθανάτου οράματος, αναμένοντας το μοιραίο, την διάλυσή της δηλαδή. Υπάρχουν βέβαια διαφωνίες, όχι αν θα διαλυθεί η Ευρώπη, αλλά στο πότε θα συμβεί. Και τούτο διότι, δεν υπάρχει κανείς που να μη αντιλαμβάνεται πως κάθε ισχυρό κράτος της Ευρώπης επιχειρεί -και με αθέμιτα μέσα- να καθυποτάξει τα υπόλοιπα. Ερωτηματικό παραμένει μόνον αν η Γερμανία ενεργεί κατ' εντολή του Συστήματος ή για τον εαυτό της. Ίσως, να ισχύουν και τα δύο. Το βιογραφικό της κας Μέρκελ έχει πολλές σκοτεινές πτυχές. Ό,τι όμως και να ισχύει, το γεγονός παραμένει, και δεν είναι άλλο από το ότι η Γερμανία δεν προτίθεται να δημιουργήσει την Γερμανική Ευρώπη, όπως στην αρχή θεωρήθηκε ότι έχει σκοπό, αλλά μάλλον να την διαλύσει. Και αν προσθέσει κάποιος και τα εμφανιζόμενα αυτονομιστικά κινήματα, τότε η διαλυμένη Ευρώπη δεν θα έχει την εικόνα των παλαιών κρατών, αλλά πολύ περισσοτέρων. Ωφελημένοι βέβαια από την κατάσταση που δημιουργήθηκε στην Κύπρο είναι τόσο οι Η.Π.Α όσο και η Ρωσία. Το CNBS υποστηρίζει ότι η διάσωση της Κύπρου ήταν δώρο στις αμερικανικές Τράπεζες, αφού πλέον οι καταθέτες θα είναι πολύ επιφυλακτικοί και η παρούσα κατάσταση θα οδηγήσει σε εκροή χρημάτων από την Ευρώπη στην Αμερική. Αυτό υποστήριξε ο οικονομικός αναλυτής κ. Ντικ Μπόουβο οποίος πρόσθεσε πως κατά το παρελθόν και όταν η Λατινική Αμερική χτυπήθηκε από την κρίση, τότε σημαντικά κεφάλαια έφυγαν από εκεί με προορισμό την Ευρώπη. Τώρα με την κρίση να έχει χτυπήσει την Ευρώπη θα συμβεί το αντίθετο «μια αργή εκροή κεφαλαίων από την Ευρώπη προς τις αμερικανικές τράπεζες». Η δε Ρωσία θα ισοφαρίσει τη ζημιά των επιχειρήσεών της που λειτουργούν στην Κύπρο με τους κανόνες της αγοράς, από την αναγκαστική αποχώρηση του μαύρου χρήματος από τις κυπριακές Τράπεζες. Η Ρωσία ευελπιστεί, πως τα χρήματα -ακόμη και τα μαύρα- δεν θα φεύγουν πλέον από την επικράτειά της. Υπενθυμίζουμε, πως η Κύπρος αποτελούσε έναν από τους μεγαλύτερους επενδυτές στη ρωσική οικονομία. Με ΑΕΠ στα 17 δισ. ευρώ, επενδύονταν στην Ρωσία από την Κύπρο περί τα 50 δισ. ευρώ. Όπως είμαστε δεμένοι με την Ε.Ε. μια εθελούσια αποχώρηση θα είναι επιζήμια. Ελπίζεται όμως, πως οι αρμόδιοι θα έχουν ετοιμάσει σενάρια, όταν εξ ανάγκης θα υποχρεωθεί η χώρα να επανέλθει στα παλιά. Και φαίνεται, πως θα ζήσουμε να το δούμε κι αυτό. Πηγή: Βόρεια

Μέσα από τα δάκρυά μας θα δούμε τελικά την αλήθεια Posted: 28 Mar 2013 11:07 AM PDT Ζούμε, προσπαθούμε να επιβιώσουμε ή απλά μπήκαμε σε έναν θάλαμο βασανιστηρίων περιμένοντας να μας καλέσουν οι δήμιοί μας για να μας λυτρώσουν θανατώνοντάς μας; Γίναμε μέλη μιάς ομάδας χωρών και τελικά διαπιστώνουμε πως αυτή η ομάδα τρέφεται από τις σάρκες της και λειτουργεί με κανόνες που αποφασίζουν οι ισχυροί και που τους επιβάλουν αυτάρεσκα και με απόλυτη σκληρότητα στους υπόλοιπους. Φάγαμε πολύ παραμύθι τα προηγούμενα χρόνια ότι ο σκοπός της ένωσης και του ευρώ είναι η συναδέλφωση των λαών και μία Ευρώπη ειρήνης και προόδου. Αυτό ήταν το περιτύλιγμα. Η πραγματικότητα ήταν άλλη και πολλοί ακόμη και τώρα δεν εννοούν να την αντιληφθούν. Στόχος της ενοποίησης ήταν να αφαιρεθεί από τους λαούς η δυνατότητα να ελέγχουν το οτιδήποτε. Όλος ο έλεγχος βήμα-βήμα έπρεπε να περάσει σε απρόσωπους "τεχνοκράτες" οι οποίοι θα αποφασίζουν για "το καλό μας" γιατί "αυτοί ξέρουν" Ο σφαγιασμός της Κύπρου δεν συζητήθηκε σε κανένα κοινοβούλιο, ο λαός της Κύπρου δεν ερωτήθηκε καν, ούτε τέθηκαν υπόψιν του οι εναλλακτικές και οι επιπτώσεις τους. Σε ένα βράδυ εκτέλεσαν την Κύπρο αναθέτοντας στην αντίστοιχη μαριονέτα που στην Κύπρο λέγεται Αναστασιάδης, απλά να εκτελέσει τις αποφάσεις. Αυτό το μοντέλο λειτουργίας καθιερώνεται σε όλη την Ευρώπη, καταργώντας κοινοβούλια, σφαγιάζοντας την ελάχιστη επίφαση δημοκρατίας που υπήρχε και ακολουθώντας την μέθοδο της σαλαμοποίησης ώστε οι αντιδράσεις να είναι ελεγχόμενες. Σφαγιάζουμε σήμερα την Κύπρο αλλά "είναι ειδική περίπτωση" μην ασχολείστε οι υπόλοιποι. Θα έρθουμε μετά σε εσάς για την δική σας "ειδική περίπτωση". Δυστυχώς συνεχίζουμε να τσακωνόμαστε για το εάν ο Τσίπρας είναι χειρότερος από τον Σαμαρά. Αυτά δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο μαριονέτες. Όταν η μία μαριονέτα καεί φέρνουν και τοποθετούν μπροστά μας την επόμενη, που την κατασκεύασε το ίδιο «εργοστάσιο» και έχει τα ίδια «ποιοτικά χαρακτηριστικά» με την προηγούμενη. Το ευρώ και η Ευρωπαϊκή ένωση πρέπει να εκλείψουν. Αλλιώς θα εκλείψει η Ελλάδα. Και όχι μόνο. Είτε θέλουμε να το καταλάβουμε, είτε όχι, ζούμε έναν πόλεμο μετρώντας νεκρούς, βιώνουμε την εξαθλίωση που αυτός μας επιφέρει και παραδόξως είμαστε θύτες και θύματά!!! Για όσο καιρό δεν θα μπορούμε να αντιληφθούμε πως όλοι μας είμαστε το «καύσιμο» που απαιτείται για να κινηθεί ένα τέρας, δεν θα υπάρξει καμία ελπίδα διαφυγής από το τέλος που κάποιοι προαποφάσισαν για εμάς, χωρίς εμάς. Και αυτή η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει, γιατί ποτέ δεν υποχωρεί ο δυνάστης εάν δεν νιώσει πως απειλείται άμεσα από το θύμα του. Παραμένοντας στην ίδια θέση, της σιωπηλής υποταγής, επιτείνουμε τον χρόνο, μεγαλώνουμε τον πόνο και απομακρυνόμαστε από τα αυτονόητα, τα οποία έχουν ήδη να ομοιάζουν με ευχάριστα όνειρα μέσα σε μία πραγματικότητα που ολισθαίνει καθημερινά προς τον χειρότερο και πλέον επονείδιστο τρόπο αναζήτησης της επιβίωσης. Μέσα σε αυτό τον εφιάλτη και τον ανείπωτο επερχόμενο πόνο, το μόνο που μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο είναι πως τελικά μέσα από τα δάκρυά μας θα μπορέσουμε να δούμε την αλήθεια και να πάρουμε τις αποφάσεις εκείνες που δεν πήραμε επειδή πιστέψαμε σε υποσχέσεις υπανθρώπων που ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να επιχαίρουν για την καταστροφή που δημιουργούν… Για να βγούμε από τον θανατηφόρο θάλαμο βασανιστηρίων που σήμερα βρισκόμαστε, απαιτείται να καταλάβουμε πως οι δήμιοι δεν κάνουν εξαιρέσεις. Μόνο εάν κατανοήσουμε πως η λύση στο πρόβλημα δεν είναι απαραίτητα η δική τους, αλλά μπορεί να είναι και κάποια δική μας, μόνο εάν προσπαθήσουμε να μιλήσουμε μεταξύ μας αφήνοντας στην άκρη τις επιτηδευμένα τοποθετημένες (από τους δημίους μας) διαφορές μας, τότε και μόνον τότε θα μπορέσουμε να βρούμε τον δρόμο προς την διάσωσή μας, τον δρόμο προς την ζωή και την αξιοπρέπεια που σήμερα μας κλέβουν οι... "διασώστες" μας. Αναγνώστης

Μπρεζίνσκι: Οδεύουμε προς Παγκόσμια Επανάσταση ή Παγκόσμιο Πόλεμο Posted: 28 Mar 2013 06:10 AM PDT Η δήλωση του Μπρεζίνσκι στην αρχή είναι ανατριχιαστική και επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους όσων πιστεύουν ότι ένας Παγκόσμιος Πόλεμος που θα οδηγήσει σε δραματική μείωση τον πληθυσμό της Γης και έλεγχο του πλανήτη από μια ολιγαρχική ομάδα υπερπλουσίων (τους globocrats κατά Economist) αναμένεται να συμβεί μέσα στην δεκαετίαπου διανύουμε. Για πρώτη φορά στην ιστορία του Ανθρώπου σχεδόν όλη η ανθρωπότητα είναι πολιτικά ενεργή, συνειδητοποιημένη και αλληλεπιδρά σε παγκόσμιο επίπεδο… Ο προκύπτων παγκόσμιος πολιτικός ακτιβισμός παράγει ένα κύμα αναζήτησης προσωπικής αξιοπρέπειας, πολιτιστικού σεβασμού και οικονομικών ευκαιριών σε ένα κόσμο σημαδεμένο από μνήμες αιώνων ξένης αποικιακής ή αυτοκρατορικής κυριαρχίας. Η παγκόσμια δίψα για ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι η εγγενής κεντρική πρόκληση στο φαινόμενο της παγκόσμιας πολιτικής αφύπνισης... Αυτή η αφύπνιση, είναι κοινωνικά μαζική και πολιτικά ριζοσπαστικοποιητική… Η σχεδόν παγκόσμια πρόσβαση στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση και σε αυξανόμενο ρυθμό στο Διαδίκτυο, δημιουργεί μια κοινότητα κοινών αντιλήψεων και φθόνου η οποία μπορεί να διαμορφωθεί κατάλληλα και να ποδηγετηθεί από δημαγωγικά πολιτικά ή θρησκευτικά πάθη. Αυτές οι ενέργειες διαπερνούν τα σύνορα των κυρίαρχων κρατών και συνιστούν πρόκληση τόσο για τα υπάρχοντα κράτη όσο και για την υφιστάμενη παγκόσμια ιεραρχία, επί του θρόνου της οποίας ακόμα κουρνιάζει η Αμερική. Η νεολαία του Τρίτου Κόσμου είναι ιδιαίτερα ανήσυχη και μνησίκακη. Η δημογραφική επανάσταση που αντιπροσωπεύουν συνιστά λοιπόν επίσης μια πολιτική ωρολογιακή βόμβα… Η πιθανή επαναστατική αιχμή του δόρατος είναι πιθανό να αναδυθεί ανάμεσα στις τάξεις των εκατομμυρίων φοιτητών που συγκεντρώνονται στο συχνά αμφίβολο ακαδημαϊκά «τριτοβάθμιο» επίπεδο των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων των αναπτυσσόμενων χωρών. Ανάλογα με τον ορισμό του τριτοβάθμιου επίπεδου εκπαίδευσης, υπάρχουν σήμερα παγκοσμίως από 80-130 εκατομμύρια φοιτητές «κολλεγίων» (ΣτΜ Πανεπιστημίων). Προερχόμενοι συνήθως από την κοινωνικά ανασφαλή κατώτερη μεσαία τάξη και παθιασμένοι πολιτικά από μια αίσθηση κοινωνικής οργής, αυτοί οι εκατομμύρια φοιτητές, είναι επαναστάτες εν αναμονή, ήδη ημι-κινητοποιημένοι σε μεγάλες κοινότητες, συνδεδεμένοι με το Διαδίκτυο και προδιατεθειμένοι για μια επανάληψη σε μεγάλη κλίμακα αυτού που έλαβε χώρα στην Πόλη του Μεξικό ή στην Πλατεία Τιανανμέν του Πεκίνου. Η φυσική τους ενέργεια και η συναισθηματική τους απογοήτευση απλώς περιμένουν να ενεργοποιηθούν από ένα στόχο, ή μια πίστη, ή ένα μίσος… Οι μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις, νέες και παλιές, επίσης αντιμετωπίζουν μια νέα πραγματικότητα: Ενώ η φονικότητα της στρατιωτικής τους ισχύος είναι μεγαλύτερη από ποτέ, η ικανότητά τους να επιβάλλουν τον έλεγχο πάνω στις πολιτικά αφυπνισμένες μάζες του κόσμου είναι σε ιστορικό χαμηλό. Για το να θέσουμε ωμά: Σε παλιότερες εποχές, ήταν ευκολότερο να ελέγχεις ένα εκατομμύριο ανθρώπους παρά να τους σκοτώσεις. Τώρα είναι απείρως ευκολότερο να σκοτώσεις ένα εκατομμύριο ανθρώπους παρά να τους ελέγξεις.

Μέσα ή έξω από το ευρώ; Posted: 28 Mar 2013 05:55 AM PDT Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης Το ερώτημα αν επιθυμεί κάποιος να βρίσκεται εντός ή εκτός της ζώνης του ευρώ ίσως χάσει την αξία του αυτόματα, όταν οι ορδές των πολιτών ενός κράτους που θα βρίσκεται υπό την απειλή του μνημονίου θα σπάνε τις τζαμαρίες των τραπεζών. Επίσης για κάποιους, όπως η Ελλάδα το ερώτημα έχει σε αυτή την φάση ακαδημαϊκό χαρακτήρα. Για άλλες χώρες, όπως η Κύπρος ή η Ιταλία το ερώτημα εμπεριέχει ουσία. Είπαν ότι στην Κύπρο οι Ευρωπαίοι εφάρμοσαν μία νέα πολιτική, θέλοντας να δοκιμάσουν τις αντοχές μιας Οικονομίας σε ένα εκτεταμένο φαινόμενο κατάρρευσης των τραπεζών. Χρησιμοποίησαν, δηλαδή, την Κύπρο ως δοκιμαστικό σωλήνα για το πείραμά τους. Μόνο και μόνο η λογική της χρησιμοποίησης ενός ολόκληρου λαού για πείραμα είναι ανατριχιαστική. Ας σκεφτούμε, όμως, κι εμείς οι Ελλαδίτες τι αντίστοιχο κάναμε. Βρήκαμε στην Κύπρο το ιδανικό τοπίο για να προβάλλουμε τα δικά μας σενάρια. Τι θα γινότανε αν η Ελλάδα έλεγε «Όχι» στο μνημόνιο; Έπρεπε η Ελλάδα να πει το «Όχι»; Ποια είναι τα περιθώρια διαπραγμάτευσης μιας χώρας που βρίσκεται υπό πίεση; Να με συγχωρούν οι συμπατριώτες μου, δεξιοί και αριστεροί, αλλά κι αυτό που κάναμε εμείς δεν απέχει πολύ από την τακτική των Βρυξελλών... Για τα λάθη και τις παραλείψεις που έγιναν στην Κύπρο, για τις εγκληματικές ενέργειες της προηγούμενης κυβέρνησης, για τους ερασιτεχνισμούς της παρούσας και τις σκοπιμότητες της λεγόμενης άρχουσας τάξης του νησιού, θα μπορούμε να μιλάμε επί σειρά μηνών. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η Κύπρος είναι μία τελείως διαφορετική περίπτωση από εκείνη της Ελλάδας. Προσωπικά πιστεύω ότι θα είναι πιο εύκολο για τους Κυπρίους να ξανασταθούν στα πόδια τους. Στην Ελλάδα ήταν αδύνατο να σκεφτούμε την επιβίωσή μας έξω από το ευρώ. Όχι γιατί δεν υπάρχει ζωή πέρα από την Σαχάρα, αλλά διότι η Ελλάδα δεν παράγει, ακόμη, παρά μόνο χρέη και ελλείμματα. Έχει μια Οικονομία παντελώς κατεστραμμένη εδώ και χρόνια που θα πρέπει πρώτα να σταθεί στα πόδια της κι έπειτα να έχει την πολυτέλεια τέτοιων συζητήσεων. Με άλλα λόγια, είναι πολύ πιθανό να αποδειχτεί στην πορεία ωφέλιμο για μία χώρα να βρίσκεται εντός ή εκτός της ευρωζώνης. Σε κάθε περίπτωση έχει αξία αν η χώρα αυτή έχει και την πρωτοβουλία των κινήσεων. Να είναι σε θέση να επιλέξει αν θέλει αν βρίσκεται εντός ή εκτός ευρωζώνης. Και για να συμβεί αυτό θα πρέπει η Οικονομία της να είναι ανταγωνιστική και οι άλλοι να έχουν ανάγκη τις υπηρεσίες και τα προϊόντα της. Σε αντίθεση με την Ελλάδα η Κύπρος θα μπορούσε να επιλέξει έναν διαφορετικό δρόμο από την Ελλάδα, αν η ίδια κρίνει ότι με τον τρόπο αυτόν υπερασπίζεται καλύτερα τα συμφέροντά της και τα εθνικά της δίκαια. Είναι θέμα διεθνών συμμαχιών, αλλά και δυνατοτήτων της Οικονομίας της. Μπορεί να εξαφανίστηκε ο τραπεζικός της κλάδος από τον χάρτη, αλλά έχει να εκμεταλλευτεί σύντομα το κομμάτι της ενέργειας. Τα προσδοκόμενα έσοδα είναι πολύ περισσότερα από την σημερινή ζημία του τραπεζικού κλάδου. Σε κάθε πάντως περίπτωση δεν είμαστε εμείς εκείνοι που θα κάνουμε υποδείξεις από την Αθήνα στην Λευκωσία. Δεν γνωρίζουμε όλα τα δεδομένα. Οι ίδιοι οι Κύπριοι, όμως, τα γνωρίζουν και μπορούν μετά από το πρώτο σοκ να χειριστούν την κατάσταση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αυτό που γνωρίζουμε από την πρώτη στιγμή της ελληνικής κρίσης είναι ότι το νόμισμα δεν είναι ταμπού. Αυτό που μαθαίνουμε τώρα, επιπρόσθετα, είναι ότι το τέλος του ευρώ ίσως έρθει πιο γρήγορά απ' ό,τι φανταζόμασταν. Κατά συνέπεια χρειάζεται ο καθένας να προετοιμαστεί για το χειρότερο σενάριο. Και προς Θεού! Όχι με γνώμονα την εθνική μας τσαντίλα. Αυτή την φορά χρειάζεται ψυχραιμία και κρύα καρδιά! Πηγή

Το Καστελλόριζο θέλει να "πάρει" η Τουρκία στο "ανατολίτικο παζάρι" με ΗΠΑ - Ισραήλ Posted: 28 Mar 2013 10:29 AM PDT Γράφει ο Πάρις Καρβουνόπουλος Το "ανατολίτικο παζάρι" της Τουρκίας με το Ισραήλ θα κρατήσει πολύ, αν και η βιωσιμότητα της "αναγεννημένης" συμμαχίας είναι υπό συζήτηση. Η Άγκυρα θέλει να κερδίσει πολλά και γρήγορα και αυτό ίσως αποδειχτεί αυτοκαταστροφικό. Ελπίζοντας ότι οι συγκυρίες και τα δεδομένα στην περιοχή θα την καθιστούν απαραίτητη σε βάθος χρόνου, ειδικά για την υπόθεση της Συρίας και του Ιράν, η Τουρκία θα "παίξει" δυνατά για να κερδίσει εθνικά. Και τα ενδιαφέροντά της στρέφονται προς το Αιγαίο και την νοτιοαντολική Μεσόγειο. Και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, το Καστελλόριζο. Το νησί αυτό είναι που "καίει" την Τουρκία. Και τώρα που έλαβε θέση "εκ δεξιών" του Ομπάμα και ισχύ διαπραγμάτευσης με το Ισραήλ, θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να πετύχει το στόχο του που δεν είναι άλλος από το να "σβήσει" από το χάρτη το Καστελόριζο. Για να κυριολεκτούμε να "σβήσει" όσα κυριαρχικά δικαιώματα αποκομίζει η Ελλάδα από το νησί. Το Καστελλόριζο αποτελούσε επιχειρησιακό "άγχος" για την στρατιωτική εποχή ακόμη και την περίοδο που ο ελληνο-ισραηλινός άξονας δεν είχε τον "ανταγωνισμό" του τουρκο-ισραηλινού. Κάποιοι υπερβολικοί, άλλοι γραφικοί και κάποιοι άλλοι που είχαν άλλες -επιχειρηματικές- σκέψεις στο μυαλό τους είχαν επαναπαυθεί στην "ισραηλινή στρατιωτική ομπρέλα" που θα μας "προστάτευε" από τους Τούρκους. Γι΄ αυτό και δεν δόθηκε καμία απολύτως σημασία -αν εξαιρέσουμε τους στρατιωτικούς- στα μηνύματα που έφθαναν και έδειχναν καθαρά ότι όσο εμείς… απολαμβάναμε την "ισραηλινή προστασία" που κανείς δεν μας είχε εξασφαλίσει, οι Τούρκοι δούλευαν μεθοδικά και αθόρυβα. Τώρα υπάρχει μεγάλος προβληματισμός, νευρικότητα αμηχανία και μεγάλη ανησυχία. Η Τουρκία έχει αρχίσει να ανεβάζει τους τόνους για θέματα που έχουν να κάνουν με τις έρευνες αποθεμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου στην νοτιοανατολική Μεσόγειο και είναι θέμα χρόνου το ζήτημα του Καστελλόριζου να μας απασχολήσει. Κάποιοι που γνωρίζουν εκ των έσω την κατάσταση που επικρατεί δεν μασάνε τα λόγια του και έλεγαν ότι είναι προτιμότερο αυτό το θέμα να τεθεί όσο το δυνατόν πιο σύντομα, όσο είμαστε ακόμη ικανοί να έχουμε ισχυρή, υπολογίσιμη και αποτρεπτική παρουσία σε όποια αναμέτρηση, θέλουν να μας σύρουν. Όσο η οικονομική κρίση κατατρώει τις "σάρκες" των Ενόπλων Δυνάμεων, τα πράγματα θα χειροτερεύουν". Η άποψη έχει λογική αν και θα είναι προτιμότερο να αναζητηθούν εγκαίρως τρόποι και μέθοδοι που θα εξασφαλίσουν ότι η Τουρκία θα καταλάβει ότι όποια συμμαχία κι αν έχει, όσο "χρήσιμη" κι αν αισθάνεται δεν πρέπει να ξεχνά ότι υπάρχουν κανόνες, δίκαιο και κυρίως "κόκκινες γραμμές".  Το μήνυμα σε όσους μας "πίεζαν" το τελευταίο διάστημα να μην κάνουμε οποιαδήποτε μονομερή ενέργεια σε θέματα που έχουν να κάνουν με την ΑΟΖ, πρέπει να σταλεί πίσω με την απάντηση ότι "ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται"!  Και γι΄ αυτό δεν το 'χει σε τίποτα να προκαλέσει "φουρτούνα" μεγάλη σε μια περιοχή που όλοι λογικά επιθυμούν "μπουνάτσα".  H απάντηση πρέπει να είναι επαρκώς πειστική.

Ξεκινά μία νέα αντίσταση Posted: 28 Mar 2013 05:15 AM PDT Όπως έμεινε στην ιστορία ο μαύρος Απρίλιος του ΄41 έτσι θα μείνει και ο κατάμαυρος Μάρτιος του 2013. Είναι οι μήνες της βάρβαρης γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Και όπως το '39 ο Χίτλερ ξεκίνησε από την Πολωνία το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, έτσι το 2013 η καγκελάριος Μέρκελ, εξ ίσου αδίστακτη, ξεκινά από την Κύπρο, απροκάλυπτα πλέον, την οικονομική υποδούλωση ολόκληρης της Ευρώπης. Οι πολίτες του ευρωπαϊκού νότου, χτυπημένοι άγρια από την παγκόσμια κρίση, βλέπουν να πλανώνται πάνω από τα κεφάλια τους (όπως τότε τα «στούκας» του Χίτλερ) τα αρπακτικά όρνεα του Βερολίνου με σάρκες της Κύπρου στο ράμφος τους, έτοιμα να εφορμήσουν και στις δικές τους καταθέσεις, για να τους υποδουλώσουν, εν ονόματι της «Γερμανικής Ευρώπης»! Η ιστορία όμως γράφει επίσης ότι οι «νότιοι» της Ευρώπης, με πρωτοπόρους τους Έλληνες, τους Γάλλους και τους Γιουγκοσλάβους (λίγο αργότερα και τους Ιταλούς), ξεκίνησαν εκείνα τα χρόνια την επική αντίσταση κατά της χιτλερικής κατοχής, πρώτα κουρελιάζοντας τις σημαίες της, όπως έκαναν ο Γλέζος με τον Σάντα και αμέσως μετά οργανώνοντας πανεθνικά απελευθερωτικά κινήματα. Τέτοια κινήματα θα νιώσουν αργά ή γρήγορα στις πλάτες τους οι αφέντες του Βερολίνου και μάλιστα ξεκινημένα πάλι από την Ελλάδα και την Κύπρο. Η ματωμένη σημαία του Κολλάτου είναι ένα μικρό σημαδάκι μπροστά σε ό,τι αναμένεται... Ιδιαίτερα αν ο δικός μας υπουργός Οικονομικών τολμήσει να δεχθεί «κούρεμα» των καταθέσεων και στις ελληνικές τράπεζες. Θα είναι πράξη συνθηκολόγησης χειρότερη εκείνης του προδότη Τσολάκογλου… Ας αναλάβει λοιπόν τις ευθύνες της η ελληνική κυβέρνηση!  Η κατάσταση είναι λίαν εκρηκτική.  Οι σπίθες πλησιάζουν! Επικοινωνία με τον συντάκτη Πηγή

Το Αύριο ήρθε... Posted: 28 Mar 2013 04:58 AM PDT Είπε ο κ. Γιούνκερ ότι «αντιμετωπίσαμε τους Κυπρίους ως γκάνγκστερ». Ανοησίες! Γκάνγκστερ είναι ο ίδιος και η παρέα του. Κι αντιμετώπισαν τους Κυπρίους ως σφαχτάρια. Είπε ο κ. Σόιμπλε για τους Γερμανούς ότι είναι τα καλά παιδιά της τάξης και οι «άλλοι» μας «ζηλεύουν». Αλαζονεία και μέθη. «Γιγάντων με μυαλό νάνου». Είπε ο κ. Παπούλιας, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (υπό την Εντολή Τόμσεν, Μαζούχ και Μολώχ) ότι η απόφαση για την Κύπρο «είναι απαράδεκτη, διότι είναι επιλεκτική». Δεν είναι επιλεκτική - όλους τους υπηκόους του Δ' Οικονομικού Ράιχ η ίδια μεταχείριση τους περιμένει, είτε κατοικοεδρεύουν στον Βορρά, όπως στο Λουξεμβούργο, είτε στον Νότο. Αναλόγως των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών, έτσι όπως αυτές διαμορφώνονται, αναλόγως του «Ζωτικού Χώρου» που η Γερμανία δημιουργεί γύρω της. Κι ας φωνάζει τώρα, ωσάν άλλη απατηθείσα μωρά παρθένος, ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου, κ. Γιαν Ασελμπορν, ότι δεν θέλουμε μια γερμανική Ευρώπη, αλλά μια ευρωπαϊκή Γερμανία. Είναι αργά - η ταχύτητα με την οποία η Γερμανία αλλάζει την Ευρώπη είναι τρομακτική. Κι ακόμα πιο τρομακτικές είναι οι συνέπειες αυτής της ευρωπαϊκής μεταμόρφωσης σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη, όπως η Ελλάδα. Αυτήν τη στιγμή η χώρα μας είναι η τρίτη φτωχότερη χώρα στην Ενωση. Φτωχότερες από μας είναι πλέον μόνον η Ρουμανία και η Βουλγαρία. Η τρικομματική κυβέρνηση έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε τριτοκοσμική χώρα - τούτη την ώρα (και μέσα σε δύο μόλις έτη) 120.000 Ελληνες επιστήμονες έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό, άλλοι για να εργασθούν και άλλοι για να ψάξουν για δουλειά! Το 10% του επιστημονικού δυναμικού της χώρας! Αλλά, αν όλοι ομιλούν, ο κ. Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο κ. Σόιμπλε, ο κ. Γιούνκερ, ο κ. Ασελμπορν, τι λέει ο κ. Σαμαράς για αυτά που λένε; Τίποτα! Σιωπή! Κι όταν ομιλεί ο κ. Σαμαράς λέει αυτά που λέει ο κ. Κεδίκογλου: πράγματα παιδαριώδη. Κι όταν ομιλεί ο κ. Κουβέλης λέει αυτά που θα έλεγε η Μίνι Μάους: κόκκινες γραμμές για μεταξωτές κορδέλες. Κι όταν ομιλεί ο κ. Βενιζέλος λέει αυτά που θα έλεγε ο Μέγας Ναπολέων (όχι της νήσου Ελβα, αλλά της νήσου Γιούργια). Πέρα όμως από τη δική μας μελαγχολία, η Ευρώπη αλλάζει. Πάει ακόμα παραπέρα και θα μας αλλάξει τον αδόξαστο. Αν αυτή η διαδικασία που έχει βάλει μπροστά, μέσω του Βερολίνου, η άρχουσα τάξη δεν ανακοπεί από κάποια εξέγερση κάπου (όπου θα προκαλούσε αλυσιδωτή αντίδραση) τότε, πολύ σύντομα, ο οικονομικός πόλεμος θα προσφύγει σε κανόνια και κανονιοφόρους. Η εικόνα που δίνει ο κόσμος αν τον δει κανείς από ψηλά, φέρ' ειπείν από έναν κατασκοπευτικό δορυφόρο, είναι πολύ ανησυχητική. Λίαν προσφάτως η Γερμανία επαναπάτρισε τον χρυσό της απ' τις ΗΠΑ, ενώ οι ΗΠΑ αφήνουν με μια ελεγχόμενη χειραφέτηση τη χώρα της Μέρκελ να έχει πλέον τον πρώτο λόγο στην Ενωση. Μέσα στην Ενωση, η αντίθεση Βορρά - Νότου εκφυλίζεται σε υποταγή του Νότου στον Βορρά, ενώ την ίδια στιγμή η Γερμανία μαζεύει όλο το «χρήμα» υπό την «αιγίδα» των «πιστοποιημένων» τραπεζών (εκείνων δηλαδή που την εξυπηρετούν και η ίδια υπηρετεί). Ταυτοχρόνως οι ΗΠΑ βάζουν σε κάποια «διευθέτηση σχέσεων» δυνάμεις όπως η Τουρκία και το Ισραήλ, εν όψει των κινήσεων που πρόκειται να κάνουν οι ίδιες (και οι σύμμαχοί τους) εναντίον τς Συρίας. Επίσης, η ύπαρξη του υποθαλάσσιου πλούτου που οδήγησε (και αυτή) στη σφαγή της Κύπρου (καθώς και στην πρωθύστερη σφαγή της Ελλάδας) οδηγεί σε αναδιάταξη σχέσεων εμπλεκόμενες δυνάμεις (Ρωσία - Τουρκία), ενώ «άξονες» (αν υπήρξαν ποτέ) όπως αυτός του Τελ Αβίβ - Λευκωσίας - Αθήνας αποδεικνύονται σπιρτόξυλα. Οπως σούβλα για τους Γάλλους αποδεικνύεται ο άξονας Βερολίνου - Παρισίων. Μέσα σε αυτό το πολύ ρευστό και αναδιαμορφωνόμενο γεωπολιτικό τοπίο τι λέει η ελληνική κυβέρνηση; Ο,τι λέει ο κ. Κεδίκογλου όταν απευθύνεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Και τι πράττει; Ο,τι ο κ. Δένδιας όταν βλέπει απεργό. Φωτοσόπ. Η Ελλάδα δεν έχει εθνική στρατηγική. (Για αυτό και κατέστη δυνατόν να κυβερνάται τόσον εύκολα από ξένους κομισάριους.) Κι όχι μόνον δεν έχει εθνική στρατηγική, αλλά με έναν ιδιόμορφο τρόπο άσκησης άγριας ιδεολογικής τρομοκρατίας, κάθε συζήτηση για αυτό το θέμα (της διαμόρφωσης μιας εθνικής στρατηγικής) έχει εξοβελισθεί στο πυρ το εξώτερον. Οποιος τολμήσει από οποιοδήποτε κόμμα να ζητήσει τη διατύπωση εναλλακτικής ως προς τον μνημονιακό μονόδρομο πολιτικής, τρώγεται αμέσως ζωντανός και ωμός από την πιο ωμή, την πιο φρικτή και την πιο ηλίθια προπαγάνδα από γενέσεως νεοελληνικού κράτους. Δεν νοείται σοβαρό κόμμα (ακόμα και η Ν.Δ.) που να μη διαθέτει ένα plan B, παρά άβουλο και μοιραίο να ακολουθεί την πεπατημένη μιας ειμαρμένης που χαράζουν άλλοι. Η Ν.Δ. με πρώτο διδάξαντα το ΠΑΣΟΚ έχει οδηγήσει κάθε πολιτικό διάλογο μεταξύ των κομμάτων στην παράλυση, παραδίδοντας στην Ιερά Εξέταση των δελτίων των οκτώ κάθε σκέψη που αμφισβητεί το ομογενοποιημένο μοντέλο του πολιτεύεσθαι. Κι από την άλλη μεριά: Είναι υποχρέωση της Αντιπολίτευσης, και του ΣΥΡΙΖΑ, και των ΑΝΕΛ, και του ΚΚΕ να διαθέτουν εναλλακτικά σχέδια, να τα προτείνουν στον λαό και να διαβουλεύονται μαζί του, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια μωρές κατηγορίες για «πολυγλωσσία», «λαϊκισμό» και τα συναφή καθεστωτικά φληναφήματα. Εκτός απ' το προεκλογικό πρόγραμμα, σαφές και καθαρό, που κάθε κόμμα έχει καθήκον να θέτει προ των οφθαλμών των πολιτών, έχει στις σημερινές συνθήκες επίσης την υποχρέωση να διαθέτει και εναλλακτικές λύσεις σε όσα το ίδιο προτείνει. Οχι για να διαθέτει πιθανές μετεκλογικές υπεκφυγές, αλλά αντιθέτως για να αποδεικνύει ότι μπορεί να υποστηρίζει τις κεντρικές πολιτικές του επιλογές (στρατηγική) με σοφές κι αποτελεσματικές τακτικές. Αν η Γερμανία έχει στήσει εκ νέου ένα «εργαστήριο του δόκτορος Μένγκελε» για να μεταμορφώσει τους λαούς της Ευρώπης σε είλωτες, τότε η απάντηση των λαών, για να δοθεί, απαιτεί πολιτικές έξω απ' τα στερεότυπα που έως τώρα ανέχονταν οι άρχουσες τάξεις.   email: stathis@enikos.gr Του Στάθη από enikos Πηγή: www.kostasxan.blogspot.gr