| Posted: 14 Apr 2013 10:18 AM PDT Νέα στοιχεία - σοκ για τις πιέσεις που άσκησαν οι ΗΠΑ προς την κυβέρνηση Καραμανλή για την ενεργειακή συνεργασία Ελλάδος Ρωσίας έρχονται σήμερα στο φως της δημοσιότητας.
Ο κ. Καραμανλής, ο κ. Στάνισεβ και ο κ. Πρόντι είχαν βρεθεί σχεδόν μυστικά στις Βρυξέλλες τον Ιούνιο του 2007 κατά την διάρκεια της Συνόδου Κορυφής, προκειμένου να συζητήσουν την συμφωνία για το South Stream χωρίς να τους πάρουν χαμπάρι οι Αμερικανοί. Ενώ η Σύνοδος Κορυφής ήταν σε εξέλιξη οι τρεις πρωθυπουργοί της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας συναντήθηκαν στον 7ο όροφο του κτιρίου, κλείστηκαν σε μια από τις αίθουσες συσκέψεων και έκλεισαν τις λεπτομέρειες της τριημερούς συμφωνίας.
Σήμερα, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Γ. Βαληνάκης παραδέχτηκε ότι δεχόταν πολύ έντονες πιέσεις από τον Αμερικανό ομόλογό του, Ματ Μπράιζα. Επειδή βρίσκεται στο κοντινό κύκλο του πρώην πρωθυπουργού προφανώς ο κ. Μπράιζα ήθελε να στείλει κάποιο «μήνυμα».
Όπως λέει σήμερα ο κ. Βαληνάκης, που δεχόταν πιέσεις και από τον τότε Αμερικανό πρέσβη «με κάθε ευκαιρία, σε κάθε συνάντηση, η συζήτηση ήταν ίδια. Πώς θα ακύρωναν την ενεργειακή συνεργασία Ελλάδας - Ρωσίας».
Χαρακτηριστικά ανέφερε μια συζήτηση που είχαν στο σπίτι του κ. Βαληνάκη, στην οποία ο κ. Μπράιζα είπε:
«Και άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αιτιάσεις απέναντι στην πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης στον ενεργειακό τομέα». «Κάθε φορά που πήγαινα να του θέσω την δική μας ατζέντα για ελληνοτουρκικά και κυπριακό εκείνος γύριζε την κουβέντα στα ενεργειακά», λέει ο κ. Βαληνάκης και προσθέτει ότι ο κ. Μπράιζα του απαντούσε: «Έτσι δεν μπορούμε να βοηθήσουμε στα θέματα που μας θίγετε, όπως οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό, όταν εσείς προωθείτε τα ρωσικά συμφέροντα».
Όταν οι Αμερικανοί έμαθαν για την συμφωνία, η οποία ανακοινώθηκε μετά από λίγες μέρες έγιναν έξαλλοι. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, καυγάς προκλήθηκε και ανάμεσα στον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης, Β. Πολύδωρα και στον Αμερικανό πρέσβη Ντάνιελ Σπεκχαρντ.
| Posted: 14 Apr 2013 10:03 AM PDT Σε μαγνητοφωνημένο μήνυμα, που αποδίδεται στον ηγέτη της ομάδας «Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ» (ιρακινή πτέρυγα της Αλ Κάιντα), αναφέρεται ότι η οργάνωση «Μέτωπο αλ Νούσρα», που αγωνίζεται κατά του στρατού του προέδρου Άσαντ στη Συρία, είναι μέλος της Αλ Κάιντα. Το μήνυμα εμφανίστηκε στα διαδικτυακά φόρουμ των τζιχαντιστών. Σ΄αυτό αναφέρεται ότι οι δυο οργανώσεις από σήμερα και στο εξής θα δρουν υπό την κοινή ονομασία «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και την Ανατολή». Η αυθεντικότητα του μηνύματος δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί. Υποψίες ότι το «Μέτωπο αλ Νούσρα» και η Αλ Κάιντα συνδέονται μεταξύ τους, υπήρχαν και στο παρελθόν, γι΄αυτό οι Ηνωμένες Πολιτείες συμπεριέλαβαν την Αλ Νούσρα στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων.  | Posted: 14 Apr 2013 09:32 AM PDT Σύμφωνα με καταγγελίες δεκάδων ΕΜΘ ε.α (Εθελοντών Μακράς Θητείας εν αποστρατεία) που περιμένουν αυτό το διάστημα να λάβουν το εφάπαξ (το ήδη κουτσουρεμένο εξαιτίας του τελευταίου μισθολογίου κατά 10% ) από το ΕΛΟΑΣ (Ειδικός Λογαριασμός Αλληλοβοήθειας Στρατού) και μετά από τηλεφωνικές επικοινωνίες τους με το ΕΛΟΑΣ (πρώην ΤΑΣ -Ταμείο Αλληλοβοήθειας Στρατού) το τελευταίο 10ημερο, μας έγινε γνωστό πως το ΕΛΟΑΣ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ εντελώς ξαφνικά και αυθαίρετα να παρακρατήσει ποσοστό 2% επί των αποδοχών των ΕΜΘ προ του 1993 ,για το διάστημα που αυτοί υπηρετούσαν σαν ΟΠΥ (Οπλίτες Πενταετούς Υποχρεώσεως),διάστημα κατά το οποίο οι ΕΜΘ (πρώην ΟΠΥ) είχαν παρακράτηση 4% επί των αποδοχών τους υπέρ ΤΑΣ (σημερινό ΕΛΟΑΣ),παρακράτηση ίδια και ποσοστό ίδιο με των υπολοίπων ομοιοβάθμων συναδέλφων τους προερχομένων από τις παραγωγικές σχολές, εφαρμόζοντ ας νόμο του 1974 υπογεγραμμένο από τον ΦΑΙΔΩΝΑ ΓΚΙΖΙΚΗ! (398/74)
Δηλαδή εν έτει 2013 ,και μετά από 13 χρόνια από τη δημοσίευση του σχετικού νόμου 2936/2001 και όπως αυτός τροποποιήθηκε με το Ν.3257/2004, νόμοι που ρητώς αναφέρουν πως οι ΕΜΘ προ του 1993, πως για να αναγνωριστεί η μετοχική σχέση τους με τα Ταμεία Αλληλοβοηθείας, χρειάζεται η καταβολή της προβλεπόμενης εισφοράς 4% υπέρ των Ταμείων αυτών. Από τη στιγμή όμως που οι ΕΜΘ από την πρώτη μέρα της στρατιωτικής τους υπηρεσίας κατέβαλαν τις κρατήσ εις αυτές, έρχεται τώρα το ΕΛΟΑΣ και σύμφωνα με την υπ.αρθμ. 299/2008 γνωμοδότηση του Ν.Σ.Κ, λέει πως θεωρεί τις εισφορές των ΕΜΘ υπέρ ΤΑΣ ,για το διάστημα που υπηρετούσαν σαν ΟΠΥ,ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ υπέρ του Ταμείου και όχι εισφορές ( !), και διατάσσει αυθαίρετα και χω ρίς κάποια Υπουργική Απόφαση που να το λέει αυτό, αλλά βασιζόμενο σε μια γνωμοδότηση του Ν.Σ.Κ (Νομικό Συμβούλιο Κράτους) (σημ. οι γνωμοδοτήσεις δενέχουν δεσμευτικό χαρακτήρα και ούτε αποτελούν αποφάσεις), γνωμοδότηση η οποία όπως αναφέρει βασίζεται σε γραμματική ερμηνεία (ΟΧΙ ΔΗΛΑΔΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ) των διατάξεων του Ν.2936/2001 και ΟΧΙ ΝΟΜΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ, τηνεπιπλέον 2% κράτ ηση υπέρ του ταμείου!! Δηλαδή θεωρεί ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΟΡΟ τις εισφορές των χιλιάδων ΕΜΘ!! Κοινωνικός πόρος νομικά και σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδας θεωρε ίται η εισφορά ενός πλουσίου και υψηλά αμειβόμενου, υπέρ των φτωχών και χαμηλάαμειβομένων. Έ ρχεται δηλαδή το ΕΛΟΑΣ και θεωρεί τις εισφορές των "πλουσίων" ΟΠΥ τότε βαθμών Δεκ ανέα και Λοχία σαν πόρους οι ο ποίοι θα πρέπει να πάνε στο Τα μείο για να πάρουν το εφάπαξ τους οι "φτωχοί" Στρατηγοί και Ταξίαρχ οι των 100 και 150 χιλιάδων ευρώ εφάπαξ! (Κανένα πρόβλημα με τις αποδοχές των ανωτάτων Αξκων, οι οποίες και αυτές έχουν υποσ τεί τεράστιες μειώσεις, απλά α ναφέρονται για ναφανεί η αδικία εις βάρος των ΕΜΘ). Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο!
Υπολογίζοντας τις μετά από απαίτηση του ΕΛΟΑΣ εισφορές 2% για 5 έτη με τις σημερινές αποδοχές, οι οποίες είναι απαιτητές από το ΕΛΟΑΣ, εξάγουμε το αποτέλεσμα ότι καθένας από τους 5 χιλιάδες και περισσότερους ΕΜΘ προ του 1993, θα πρέπει σήμερα να καταβάλει υπέρ του ΕΛΟΑΣ περί τις 2500 ευρώ ο καθένας. Δηλαδή το ΕΛΟΑΣ με μια αυθαίρετη κίνηση ΜΑΤ που θα τη ζήλευε και ο Βλαστός με τον Παλαιοκώστα, παίρνει στο ταμείο του από τους πλούσιους ΕΜΘ, ποσό πάνω από 5 εκατομμύρια ευ ρώ, ποσό που θα εξασφαλίσει γιατην επόμενη 10ετια το εφάπαξ των "φτωχών" στρατηγών και ταξιάρχ ων.
Σε ανάλογες ενέργειες έχει προ βεί και το ανάλογο Ταμείο Αλληλοβοηθεί ας Αεροπορίας με το από 25/1/2013 έγγραφό του.
Έτσι λοιπόν το ΕΛΟΑΣ, πρόκειται ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ να παρακρατήσει την κράτηση 2% επί των προβλεπομένων αποδοχών από το καταβαλλόμενο εφάπαξ στους ΕΜΘ, να καταστήσει επιστρεφόμενο το παραπάνω ποσό, από τους ΕΜΘ που ήδη έχουν λάβει το βοήθημα τουεφάπαξ και να εκδώσει διαταγή προς τους ε.ε ΕΜΘ προ του 1993 ώστε να προβούν στην ρύθμ ιση της καταβολής της κράτησης , διότι δεν θα τους αναγνωρίσει διαφορετικά σαν στρατιωτική υπηρεσία τα χρ όνια που υπηρετήσαν σαν ΟΠΥ!
Ως εκ τούτου γεννώνται τα παρακάτω ερωτήματα:
1. Γιατί μετά από 13 χρόνια απ ό τον Ν.2936/2001 το ΕΛΟΑΣ επιθυμεί ΤΩΡΑ την παρακράτηση αυτή ΚΑΙ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ αυτή η καθυστέρηση και η αδράνεια της υπηρεσίας;
2. Γιατί δεν έγινε στον οφειλό μενο χρόνο γνωστή στους ΕΜΘ η επιθυμία για την ως άνω παρακράτηση; Μήπως για να παρακρατηθεί το 2% επί των σημερινών αποδοχών των ΕΜΘ και όχι με τις αποδοχές που είχαν τότε; Και γιατί μέχρι και τον Ιανουάριο του 2013 το εφάπαξβοήθημα καταβαλλόταν ΚΑΝΟΝΙΚΑ στους ΕΜΘ χωρίς την ως άνω παρακράτηση; Τότε δεν ί σχυαν οι νόμοι και οι γνωμοδοτήσεις; Με τι θράσος τώρα θα έρθει το ΕΛΟΑΣ να ζητήσει πίσω την εισφορά αυτή, από ανθρώπους που έχουν λάβει το εφάπαξ τους κανονικά και είχαν την εντύπωση πως δεν άφησαν πίσω ΚΑΜΙΑ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΑ;
3. Ο αξιότιμος κ.ΥΕΘΑ (Υπουργός Εθνικής Άμυνας) το γνωρίζει το θέμα αυτό; Αποτελεί απόφαση δική του ή αποτελεί μιααυθαίρετη απόφαση κάποιου οσφυοκάμπτη επιτελή ή κομματικού ιμπρεσάριου κατο ικούντα εν ΥΕΘΑ, που αντίνα ερμηνεύσει τον νόμ ο ΝΟΜΙΚΑ και ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ, αρκέστηκε σε μια και μόνο γραμματική ερμηνεία του, όπως αναφέρεται στην γνωμ άτευση του Ν.Σ.Κ του 2008;
4. Ο κ.ΑΓΕΕΘΑ (Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας) τι έχει να μας πει; Ο αξιότιμος νέος κ.ΑΓΕΣ (Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού) το γνωρίζει το θέμα και αποτελεί απόφαση του; Οι αξιότιμοι νέοι αρχηγοί ΑΓΕΝ (Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Ναυτικού) και ΑΓΕΑ (Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας) το γνωρίζουν το θέ μα αυτό; Συμφωνούν;
   | Posted: 14 Apr 2013 09:08 AM PDT - Σαπάκια αυτοκίνητα στην Αστυνομία
- Δεκαέξι υπάλληλοι ΙΚΑ για 58.000 ασφαλισμένους και παιδιά με προβλήματα παρατημένα από το αρμόδιο υπουργείο
Σαπάκια και παροπλισμένα αυτοκίνητα στην Αστυνομία Ξάνθης. Δεκαέξι ενεργοί μάχιμοι υπάλληλοι στο ΙΚΑ Ξάνθης για 58.000 άμεσους και έμμεσους ασφαλισμένους. Απάνθρωπη περικοπή κονδυλίων για το Ψυχικό Κέντρο Ξάνθης που εξυπηρετεί όλη την Ανατολική Μακεδονία-Θράκη στην περίθαλψη και επαγγελματική και κοινωνική ένταξη 58 παιδιών με σύνδρομο Down, αυτισμό, κλπ.
Αυτά είναι μερικά από τα προβλήματα που κατέγραψε στη νέα περιοδεία που πραγματοποίησε στην Ξάνθη ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος και Βουλευτής Επικρατείας των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Τέρενς Κουίκ.
Είναι «προϊόντα» των επισκέψεων που τόσο στην Αστυνομική Διεύθυνση, όσο και στο ΙΚΑ, αλλά και στο Ψυχικό Κέντρο Ξάνθης, όπου είχε συνομιλία και ενημέρωση από τα σωματεία των εργαζομένων.
Μαζί με Πολιτευτές και Συντονιστές του Κινήματος ο Τέρενς Κουίκ επισκέφθηκε επίσης και το κέντρο κράτησης λαθρομεταναστών που έχει δημιουργηθεί μέσα στις Σχολές της Αστυνομίας της Ξάνθης, καταστρέφοντας ένα από τα σημαντικότερα κέντρα εκπαίδευσης της ΕΛ.ΑΣ.
Ο Τέρενς Κουίκ, μαζί με τον Πολιτευτή Ξάνθης και αναπληρωτή Τομεάρχη Μακεδονίας-Θράκης του Κινήματος Χαράλαμπο Ευστρατίου επισκέφθηκε και τα χωριά Τοξότες και Τύμπανο όπου σε καταστήματα και καφενεία συναντήθηκε με κατοίκους, από τους οποίους άκουσε τα προβλήματα που βιώνουν στη σύγχρονη γερμανο-οικονομική κατοχή, δεχόμενοι πλήγματα κυρίως στον πρωτογενή, αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα.
Νωρίτερα, είχε συνάντηση και με τη Σαμπιχά από τις δραστήριες προσωπικότητες του οικισμού των Ρομά στο Δροσερό, η οποία αγωνίζεται να κρατήσει μακριά τα Ρομά παιδιά από τα νύχια του Τουρκικού Προξενείου.
Για όλα τα ζητήματα που κατέγραψε ο Βουλευτής Επικρατείας των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ θα καταθέσει Ερωτήσεις και Επίκαιρες Ερωτήσεις και θα προχωρήσει και σε προσωπικές παρεμβάσεις στα αρμόδια Υπουργεία.
 | Posted: 14 Apr 2013 10:00 AM PDT Γράφει o Γιάννης Πολυχρονίου Το Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών ξεκίνησε την λειτουργία του το ακαδημαϊκό έτος 2004-2005 και μέσα σε τέσσερα χρόνια διέθετε φοιτητές και στα τέσσερα έτη. Όμως τι μέριμνα υπήρξε για την στελέχωσή του με το κατάλληλο καθηγητικό δυναμικό και για την διδασκαλία των αναγκαίων γνώσεων; Η απάντηση σε αυτό έχει καθαρά πρακτική αξία διότι το Τμήμα αυτό μεταξύ άλλων:
-αποτελεί κομβικής-στρατηγικής σπουδαιότητας «δεξαμενή σκέψης»,
-επιβαρύνει τον Έλληνα φορολογούμενο που αισθάνεται συνεχώς «ηττημένος» σε εθνικό επίπεδο,
-αποτελεί το μοναδικό πανεπιστημιακό Τμήμα στην Ελλάδα με αυτό το γνωστικό αντικείμενο,
-έχει ως αποστολή την παροχή επιστημονικών στοιχείων και πληροφοριών στο ελληνικό κράτος
-έχει ως αποστολή την κατάρτιση των μελλοντικών επιστημόνων που θα κρατήσουν «ζωντανά» τα εθνικά θέματα της πατρίδας μας. Άρα οι σπουδές δεν θα έπρεπε να αποσκοπούν στην πρόσδοση κατάλληλων επιστημονικών εφοδίων και όχι στην διδασκαλία «σωμάτων κειμένων» (ό,τι και αν είναι αυτό…), μετάφρασης από τα αγγλικά προς τα ελληνικά, της σχέσης νέων τεχνολογιών και μετάφρασης… και άλλων παρεμφερών μαθημάτων; Τα αντικείμενα στα οποία διεξάγεται μεταπτυχιακή έρευνα δεν θα έπρεπε να αφορούν άμεσα την Τουρκία και όχι, για παράδειγμα, τα στρατιωτικά δίκτυα και τις πληροφορίες ή το διεθνές χρηματοοικονομικό περιβάλλον και την ισχύ ή την Αλβανία ή τον ισπανικό και αγγλικό κινηματογράφο ή την Ενέργεια και τους Εξοπλισμούς στην Ανατολική Μεσόγειο;
Το διδακτικό προσωπικό δεν θα έπρεπε να έχει ασχοληθεί σε βάθος με τα ζητήματα σύγχρονης Τουρκίας και όχι με ζητήματα όπως, για παράδειγμα, η γλώσσα των Μάγια ή το μάλλον αμφίβολης αποτελεσματικότητας πρόγραμμα εκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων στην Θράκη ή την αγγλοελληνική ορολογία «αμυντικών όρων»; Τελικά, με τι ακριβώς ασχολείται το εν λόγω πανεπιστημιακό τμήμα;
 | Posted: 14 Apr 2013 08:20 AM PDT - «Τι θα πει αφελληνισμός; Εγώ θέλω καλές τράπεζες. Δεν με νοιάζει αν είναι γαλλικές, γερμανικές, αμερικανικές ή ελληνικές», δήλωσε στη Βουλή ο Γ. Προβόπουλος
Νέο πολίτευμα εγκαθίσταται καθ' άπασαν την επικράτειαν της ΕΕ: η... «ευρω-λησταρχία»! Οι υπουργοί Οικονομικών των 17 κρατών της Ευρωζώνης συζήτησαν τις λεπτομέρειες της νομικής κατοχύρωσης της αρπαγής των καταθέσεων (!) που βρίσκονται στις τράπεζες των αντίστοιχων χωρών, όταν και σε όποιο ποσοστό κρίνουν οι κυβερνήσεις τους κατά περίπτωση, με πρόσχημα την κατάσταση της κάθε τράπεζας και επί της ουσίας αναλόγως των αναγκών του κρατικού προϋπολογισμού. Ο κάθε πρωθυπουργός δηλαδή θα βουτάει από τις καταθέσεις όσα λεφτά του λείπουν! Ληστεία με ευρωπαϊκή εγγύηση!
Οχι μόνο στην Ευρωζώνη, αλλά και στις 27 χώρες της ΕΕ θα επεκταθεί αυτό το υπέροχο καινούργιο καθεστώς της κατάσχεσης τμήματος ή και όλων των καταθέσεων πάνω από κάποιο ποσό. Το έχει ήδη προαναγγείλει ο αρμόδιος επίτροπος επί της Οικονομίας, ο Ολι Ρεν, μιλώντας σε φινλανδικό τηλεοπτικό δίκτυο. Η Κομισιόν ετοιμάζει σχετική οδηγία που θα γίνει νόμος σε όλη την ΕΕ, διακήρυξε.
Καμία αξία δεν έχουν επομένως οι διαβεβαιώσεις που έδωσε στη Βουλή ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος ότι «Δεν υπάρχει ο παραμικρός φόβος για κανέναν καταθέτη και καμία κατάθεση ανεξαρτήτως ύψους» στις ελληνικές τράπεζες. Δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφιβάλλουμε ότι προσωπική του πρόθεση μπορεί να είναι ότι «ουδείς καταθέτης, μικρός, μεσαίος ή μεγάλος, θα χάσει χρήματα» και όντως αυτό έχει γίνει μέχρι τώρα στην Ελλάδα. Από τη στιγμή όμως που η ΕΕ αποφασίζει ότι οι καταθέσεις πάνω από ένα εγγυημένο όριο (που αυτή τη στιγμή ορίζεται προσωρινά στις 100.000 ευρώ) θα κατάσχονται κατά ένα ποσοστό ή και συνολικά, αν η τράπεζα δεν πηγαίνει καλά, πώς θα εγγυηθεί αυτές τις καταθέσεις ο Γιώργος Προβόπουλος; Θα βγει στο... αντάρτικο κατά του Σόιμπλε;
Υπέρ του αφελληνισμού (!) των ελληνικών τραπεζών από πλευράς ιδιοκτησιακού καθεστώτος τάχθηκε στη Βουλή ο διοικητής της ΤτΕ. «Τι θα πει αφελληνισμός; Εγώ θέλω καλές τράπεζες. Δεν με νοιάζει αν είναι γαλλικές, γερμανικές, αμερικανικές ή ελληνικές», δήλωσε, απευθυνόμενος προς τους εμβρόντητους βουλευτές, εκ των οποίων εκείνοι της αντιπολίτευσης των αποδοκίμαζαν.
Δεν σταμάτησε εκεί. «Κατά το ήμισυ δεν είναι ελληνικές. Αν αυτό το διάστημα της μεγάλης κρίσης ήταν ξένα ονόματα, δεν θα ήταν αποκομμένες από τις ξένες αγορές και το θέμα της ρευστότητας που σήμερα αντιμετωπίζουμε, δεν θα υπήρχε. Θα ήταν πολύ καλύτερες οι καταστάσεις!» υπογράμμισε. Μάλιστα. «Θα ήταν πολύ καλύτερες οι καταστάσεις» αν οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονταν εξ ολοκλήρου στα χέρια ξένων και δεν είχαν καν ελληνικά ονόματα! Αφωνος μένει κανείς.
Θρασύτατοι οι τραπεζίτες, όπως αποδεικνύει και το παράδειγμα του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου Πανίκου Δημητριάδη. Δεν τον θέλει η κυπριακή Βουλή - μάλιστα οι επικεφαλής όλων των κοινοβουλευτικών ομάδων αποφάσισαν ομόφωνα τη διενέργεια έρευνας εναντίον του για παραπλάνηση του Κοινοβουλίου. Δεν τον θέλει ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης. Αυτός όμως αρνείται κατηγορηματικά να παραιτηθεί από τη θέση του.
«Εμένα με θέλει η ΕΚΤ!» απάντησε ανερυθρίαστα. Αισθάνεται εκπρόσωπος των κατοχικών δυνάμεων! Εχει δίκιο. «Μην τολμήσετε να πειράξετε τον άνθρωπό μας γιατί θα παραπέμψω την Κύπρο στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο!» ήταν το νόημα απειλητικής επιστολής που έστειλε ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι στους Κύπριους.
 | Posted: 14 Apr 2013 07:28 AM PDT Στόχος είναι η πώληση ή το λουκέτο εθνικών επιχειρήσεων, ώστε να ανοίξει η αγορά για την επέκταση της γερμανικής βιομηχανίας
Συνέντευξη στον Κ. Καλλιωνάτη Το μοντέλο της Ανατολικής Γερμανίας επιχειρεί να εξαγάγει η Γερμανία στην Ελλάδα και τη νότια Ευρώπη, μας εξηγεί ο καθηγητής Οικονομικών και συνεργάτης του Levy Institute, Γιαν Κρέγκελ. Θέλοντας να κυριαρχήσει βιομηχανικά σε όλες τις εθνικές αγορές κι έχοντας στριμωχτεί στις παραδοσιακές εξαγωγικές της αγορές της Ασίας, δεν διστάζει να προωθεί στην Ε.Ε. ανερμάτιστες πολιτικές λιτότητας που περικόπτουν την εγχώρια ζήτηση οδηγώντας σε χρεοκοπία τις εθνικές επιχειρήσεις. Στην πορεία αυτή πρέπει να υπάρξει αντίδραση από τις εθνικές κυβερνήσεις και να τεθούν όρια στις πολιτικές αυτές, γιατί διαφορετικά θα διαλυθούν όλες οι ανθρώπινες και πολιτικές ισορροπίες και θα επέλθει κοινωνικό χάος, όπως έγινε στην Αργεντινή. Συμφωνεί και προτείνει τη θέσπιση ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος και την απορρόφηση της ανεργίας κατά το πρότυπο του «εργοδότη ύστατης καταφυγής». Θεωρεί, δε, απαραίτητη κι εφικτή τη μαχητική αναδιαπραγμάτευση από τις κυβερνήσεις κάθε προγράμματος λιτότητας με την τρόικα. "Ε": Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η στρατηγική πίσω από τις καταστροφικές πολιτικές λιτότητας που επιβάλλονται σήμερα σε χώρες σαν την Ελλάδα από την υπό γερμανική ηγεσία Ευρώπη;
Γιαν Κρέγκελ: Από πολλές πλευρές η Ελλάδα σήμερα μοιάζει με την Ανατολική Γερμανία και η Γερμανία προσεγγίζει την Ελλάδα με τον ίδιο τρόπο που το είχε κάνει με την Ανατολική Γερμανία. Η Ανατολική Γερμανία είχε παραγωγικό δυναμικό και εξειδικευμένη εργασία και η αρχική ιδέα ήταν πως η ενοποίηση θα γινόταν με ισοτιμία 1 προς 1, με στόχο την αξιοποίηση αυτού του παραγωγικού και ανθρώπινου δυναμικού. Αυτό που συνέβη όμως ήταν να αφήσουν όλες τις ανατολικογερμανικές επιχειρήσεις να χρεοκοπήσουν. Αλλες πουλήθηκαν και αγοράστηκαν από δυτικογερμανικές επιχειρήσεις, για να κλείσουν τελικά.
Ο λόγος είναι πως η Γερμανία δεν είχε ανάγκη για περισσότερη παραγωγική ισχύ, αφού οι δυτικογερμανικές επιχειρήσεις ήταν με το παραπάνω ικανές να παράγουν για όλη την ενοποιημένη γερμανική αγορά. Ξεφορτώθηκαν λοιπόν τον ανατολικογερμανικό παραγωγικό ιστό, έδωσαν μεγάλες μισθολογικές αυξήσεις στους εργαζομένους λίγο πριν από την ενοποίηση έτσι ώστε όταν έμειναν άνεργοι να μπορέσουν να λάβουν περίπου το ισόποσο των επιδομάτων ανεργίας των Δυτικογερμανών ανέργων. Αρα αυτό που έκαναν ουσιαστικά ήταν να επεκτείνουν την εσωτερική δυτικογερμανική αγορά στην Αν. Γερμανία. Γιατί ναι μεν δεν εργάζονταν πια οι Ανατολικογερμανοί, διέθεταν όμως τα επιδόματα εκείνα που τους επέτρεπαν να αγοράζουν δυτικογερμανικά βιομηχανικά αγαθά.
Τώρα αυτό είναι περίπου το ίδιο με αυτό που συμβαίνει με την Ελλάδα, την Ισπανία και τη λοιπή νότια Ευρώπη. Εάν ακολουθείς την ίδια πολιτική και καταστρέφεις την εγχώρια ζήτηση, τότε στο τέλος οι εθνικές επιχειρήσεις των χωρών αυτών είτε θα χρεοκοπήσουν είτε θα πουληθούν και μετά θα κλείσουν, ώστε να ανοίξει η αγορά για την επέκταση της γερμανικής βιομηχανίας.
 | | Γιάννης Παναγόπουλος, πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιώργος Αργείτης, αναπληρωτής καθηγητής Οικονομικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Δημήτρης Παπαδημητρίου, πρόεδρος στο Levy Economics Institute, Γιαν Κρέγκελ και Εκχαρτ Χάιντς, καθηγητές Οικονομικών στο Βερολίνο, σε ημερίδα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για την κρίση χρέους στην Ελλάδα και στην Ευρωζώνη που έγινε τον Δεκέμβριο του 2011. |
"Ε": Γιατί η Γερμανία επιδιώκει να εφαρμόσει μία τέτοια καταστροφική πολιτική;
Γιαν Κρέγκελ: Μέχρι σήμερα η Γερμανία είχε μία ισορροπημένη αγορά, καθώς πουλούσε τα προϊόντα της τόσο στην Ασία όσο και στην Ευρώπη. Ομως η ασιατική αγορά βαθμιαία κλείνει. Οι ρυθμοί ανάπτυξης της Κίνας επιβραδύνονται, ενώ οι κινεζικές πολιτικές μετακινούνται προς μία ανάπτυξη βασισμένη στην εγχώρια αγορά και αξιοποίηση πόρων.
"Ε": Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης;
Γιαν Κρέγκελ: Τόσο λόγω της κρίσης όσο και εξαιτίας της φυσικής εξέλιξης της κινεζικής αναπτυξιακής εμπειρίας. Η Κίνα έχει αρχίσει να υποκαθιστά τις εισαγωγές προϊόντων υψηλής τεχνολογίας, που παραδοσιακά εξάγει η Γερμανία, με δική της παραγωγή.
Καθώς λοιπόν η Γερμανία βλέπει ότι η κινεζική αγορά αρχίζει να περιορίζεται και επειδή δεν μπορεί να πουλήσει στις ΗΠΑ, η μόνη αγορά που της απομένει είναι η ευρωπαϊκή. Η αρχική ιδέα δημιουργίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης ήταν η δημιουργία μιας μεγάλης ηπειρωτικής αγοράς, όπως η αμερικανική.
Αν λοιπόν στόχος είναι η δημιουργία μιας μεγάλης ενιαίας αγοράς και θέλεις οι επιχειρήσεις σου να είναι επικερδείς, δεν μπορείς να έχεις ατομικές εθνικές επιχειρήσεις στη Γερμανία, την Ισπανία, την Ιταλία κ.α. που να είναι όλες ανταγωνιστικές. Δείτε τι συμβαίνει στην αυτοκινητοβιομηχανία.
Τελικά, οι ιταλικές αυτοκινητοβιομηχανίες είτε θα εξαφανιστούν είτε θα γίνουν αμερικανικές, όπως η Fiat που θα γίνει Chrysler. Παρομοίως, οι γαλλικές Peugeot, Renault και Citroen θα εξαφανιστούν. Η Βρετανία δεν διαθέτει πια αυτοκινητοβιομηχανία. Στο τέλος, οι μόνες αυτοκινητοβιομηχανίες που θα παράγουν στην Ευρώπη θα είναι οι γερμανικές.
"Ε": Ναι, μα τότε σε ποιον θα πουλάνε εάν δεν υπάρχουν εισοδήματα εργασίας που να επιτρέπουν αγορές γερμανικών προϊόντων;
Γιαν Κρέγκελ: Αυτή είναι η δυσκολία. Θα πρέπει να δημιουργηθούν εναλλακτικές απασχολήσεις σε άλλους τομείς, κυρίως υπηρεσιών, στη δυτική Ευρώπη. Οχι όμως στη μεταποίηση, όπου η Γερμανία έχει ένα ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα στην τεχνολογία και θέλει να συγκεντρώσει όλη την ευρωπαϊκή παραγωγή. Αυτή είναι πιστεύω η βασική στρατηγική της, που ακολουθεί σήμερα μέσω των ασκούμενων πολιτικών καταστροφής της παραγωγικής δυναμικότητας στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε.
Καθώς θα πέφτουν οι μισθοί στις χώρες αυτές θα εισέρχονται οι γερμανικές επιχειρήσεις να παράγουν καλύπτοντας το επιχειρηματικό κενό αναλόγως της ανάπτυξης της αγοράς, του μεγέθους της και της διανομής. Ομως, τελικά στόχος είναι η Γερμανία να γίνει η βιομηχανική βάση όλης της Ευρώπης κι αυτό σημαίνει πως πρέπει όλοι να περάσουν από αυτή τη διαδικασία προσαρμογής, όπου οι εθνικοί βιομηχανικοί κλάδοι θα συνεχίσουν να συρρικνώνονται. Και ο ευκολότερος τρόπος να γίνει αυτό είναι μέσω της δημοσιονομικής και εισοδηματικής λιτότητας που μειώνει δραματικά την εγχώρια ζήτηση.
"Ε": Αν ήσασταν εσείς ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών τι θα κάνατε διαφορετικά στη σχέση σας με την τρόικα;
Γιαν Κρέγκελ: Το πρόβλημα είναι πως δεν μπορεί κανείς να υπόσχεται να κάνει οτιδήποτε ζητά η τρόικα. Σε κάποιο σημείο πρέπει να σταματήσει να λέει «ναι» σε μια πολιτική που αποτυγχάνει γιατί καταστρέφει και γι' αυτό αναθεωρείται κάθε τόσο. Η στάση αυτή δεν είναι μόνον εσφαλμένη αλλά και χαζή, γιατί ενθαρρύνει την τρόικα να συνεχίζει να πιέζει. Σε κάποια φάση πρέπει να αποφασίσετε για το αν την αντέχει η εθνική και πολιτική σταθερότητα της χώρας. Πρέπει να ορίσετε τον πυθμένα του πηγαδιού και να πείτε «εντάξει, να πέσει η οικονομία άλλο ένα 2%, αλλά μέχρις εκεί και μη παρέκει.
"Ε": «Να πατήσεις πόδι» ακόμη κι αν έχεις υπογράψει το Μνημόνιο κι έχεις ανειλημμένες υποχρεώσεις;
Γιαν Κρέγκελ: Ακριβώς. Γιατί πολύ απλά διαπιστώνεις το μέγεθος της καταστροφής και την αποτυχία μιας πολιτικής κοινωνικά και πολιτικά μη βιώσιμης, είτε με ηθικούς όρους είτε με βάση την οικουμενική διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για εργασία και επιβίωση, που όλες οι κυβερνήσεις έχουν υπογράψει. Χρειάζεται λοιπόν να βρούμε τα μέσα με τα οποία θα διασφαλίσουμε το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να το κάνεις.
Δείτε το παράδειγμα της Αργεντινής, η οποία κατέρρευσε πολύ ταχύτερα μεταξύ 1998-2001.
Το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να μην πληρώσουν άλλο χρέος. Στην Ελλάδα αυτό είναι πιο εύκολο γιατί όλο το χρέος σχεδόν έχει περάσει από τα ιδιωτικά χέρια στον επίσημο τομέα. Συνεπώς, αν η Ελλάδα αποφασίσει να μην εξυπηρετήσει άλλο το χρέος της, αυτό δεν θα δημιουργήσει προβλήματα.
Ούτε η ΕΚΤ ούτε το ΔΝΤ θα καταρρεύσουν. Κανείς δεν θα μπει σε συστημικές δυσκολίες. Αρα, η αγορά και ο ιδιωτικός τομέας δεν κινδυνεύουν. Το δεύτερο που έκαναν ήταν να εισαγάγουν ένα σύστημα εξασφάλισης ελάχιστου εισοδήματος ανάλογο με αυτό που πρότεινε η κ. Ράνια Αντωνοπούλου πρόσφατα με τον «εργοδότη της τελευταίας καταφυγής», όπου δουλεύεις 4 ώρες ημερησίως και λαμβάνεις το ελάχιστο εισόδημα π.χ. 50 δολάρια, που είναι το 1/4 του ελάχιστου μισθού. Ενα πολύ μικρό ποσό χρημάτων, που όμως δημιούργησε έναν πάτο στην πτώση επιτρέποντας την επιβίωση σε ανθρώπους που δεν είχαν να φάνε και διατήρησε ζωντανή τη δυνατότητα να επιστρέψουν στην απασχόληση. Βασικός στόχος είναι λοιπόν να σταματήσεις την αυτοτροφοδοτούμενη σπειροειδή δυναμική της διαρκούς ύφεσης. Το τρίτο που έκανε ο υπουργός Οικονομικών τους ήταν να θέσει κάθε πολιτική υπό το βασικό κριτήριο του αν εξυπηρετεί τους πολίτες της Αργεντινής. Κάθε πολιτική πρέπει να οδηγεί στη βελτίωση των συνθηκών ζωής των πολιτών της χώρας.
"Ε": Γιατί επέλεξαν αυτούς τους τρεις άξονες;
Γιαν Κρέγκελ: Ο πρώτος λόγος είναι πολιτικός. Ηθελαν να αποκαταστήσουν το δημοκρατικό καθεστώς, την αξιοπιστία στην αποτελεσματικότητα της δημοκρατικής λειτουργίας και στην ικανότητα της κυβέρνησης να υπηρετήσει το λαό και να ελέγξει τις εξελίξεις στη χώρα. Ο δεύτερος λόγος είναι αυτό που μόλις περιγράψαμε, η ανάγκη δηλαδή να ανακοπεί η χαοτική πτώση και διάλυση της οικονομίας και να αλλάξουν η ψυχολογία και οι προσδοκίες των οικονομικών παραγόντων όσον αφορά τις προοπτικές της οικονομίας.
Πάντως, αυτό που μας λέτε είναι πως όχι μόνο υπάρχουν «κόκκινες γραμμές» στο τι μπορεί να ανεχθεί η κυβέρνηση μιας χώρας, αλλά και το ότι πολλά πράγματα είναι διαπραγματεύσιμα.
Ασφαλώς και είναι διαπραγματεύσιμα. Και πράγματα που στην αρχή θεωρούνταν εντελώς εκτός πραγματικότητας, στην πορεία να καταστούν υπό την δυναμική των οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων εφικτά και βιώσιμα. Αρκεί να διεκδικηθούν μαχητικά και αποτελεσματικά εξηγώντας πως τα όρια κάθε πολιτικής τα θέτουν οι ίδιοι οι άνθρωποι που αποτελούν και το αντικείμενό της.
 | Posted: 14 Apr 2013 06:55 AM PDT Oι σαράντα νομοί του ενιαίου Κουρδιστάν Του Σάββα Καλεντερίδη
Εκτός από τους Τούρκους αναλυτές αλλά και τους απλούς πολίτες, δεν είναι λίγοι οι ανά τον κόσμον αναλυτές που προσπαθούν να κατανοήσουν τι ακριβώς συμβαίνει στην Τουρκία και στην Άνω Μεσοποταμία. Η έκκληση του Οτζαλάν για εκεχειρία και για αποχώρηση των ανταρτών από τα βουνά της τουρκικής επικράτειας, φαίνεται ότι αποτελεί τη θρυαλλίδα των εξελίξεων στην ως άνω περιοχή, που, απ' ότι φαίνεται, οδηγείται σε μια βελούδινη αλλαγή ισορροπιών στην αρχή και συνόρων σε επόμενο στάδιο. Για να κατανοήσουμε τα τεκταινόμενα, θα καταφύγουμε σε έναν από τους πιο σημαντικούς διπλωμάτες της γείτονος, τον Σιουκρού Ελεκντάγ, ο οποίος, πέραν του ότι διετέλεσε πρέσβης της Τουρκίας στην Ουάσιγκτον, βουλευτής και υφυπουργός εξωτερικών, και δοκιμασμένη αναλυτική ικανότητα έχει, αλλά και την κατάλληλη πληροφόρηση, για να αξίζει πραγματικά της προσοχής μας. Άλλωστε είναι γνωστός διεθνώς για το "Δόγμα των 2 1/2 πολέμων"*, του οποίου υπήρξε εμπνευστής, όπως επίσης για το τουρκικό λόμπι που δημιουργήθηκε από τον ίδιον, όσο ήταν ο ίδιος πρέσβης της Τουρκίας στην Ουάσιγκτον.
Μεταφράζουμε λοιπόν αυτούσια πρόσφατη ανάλυση του έμπειρου Τούρκου διπλωμάτη: "Ο Οτζαλάν μέσα από το μήνυμα που απηύθυνε στο Νεβρόζ, έδωσε και το πλαίσιο της λεγόμενης «ειρηνικής λύσης» του Κουρδικού. Στο επίκεντρο της έκκλησής του βρίσκεται το σχέδιο πάνω στο οποίο συμφώνησαν ο Ερντογάν με τον Οτζαλάν, για τη συνένωση της Ανατολίας και της Μεσοποταμίας υπό τη στέγη ενός Τουρκο-Κουρδικού Ομοσπονδιακού Κράτους. Το κουρδικό σκέλος του Ομοσπονδιακού κράτος θα συμπεριλαμβάνει το Ομόσπονδο Κουρδικό Κράτος, που θα αποτελείται από τους Κούρδους που κατοικούν στα σημερινά σύνορα της Τουρκίας, του Ιράκ και της Συρίας, δηλαδή στη ΝΑ Τουρκία, στην Αυτόνομη Διοίκηση του Κουρδιστάν (Κιρκούκ-Μοσούλη) και τη ΒΑ Συρία. Η αναφορά του Οτζαλάν στον «Εθνικό Όρκο», έγινε για να φανεί αυτό το σχέδιο ελκυστικό και να επηρεαστεί η τουρκική κοινή γνώμη. Αυτή η ενωμένη Τουρκο-Κουρδική κρατική δομή θα δημιουργηθεί υπό την ηγεσία και με τις προσπάθειες της Τουρκίας. Και είναι ξεκάθαρο ότιαυτό είναι ένας στόχος που μπορεί να υλοποιηθεί μόνον αν πληρώσει μεγάλο τίμημα η Τουρκία. Για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός του Ιράκ, Μαλίκι, λέει ότι το Κιρκούκ και η Μοσούλη είναι αραβικά εδάφη και ότι ο Μπαρζανί μπορεί να τα πάρει μόνο με πόλεμο. Με άλλα λόγια, για να υλοποιηθεί το κοινό σχέδιο Ερντογάν-Οτζαλάν, πρέπει να ανασχεδιασθεί η Μέση Ανατολή! Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία ίσως κληθεί να πολεμήσει με το Ιράκ και τη Συρία! Από την άλλη πλευρά, μια τέτοια δομή υπό την ηγεσία της Τουρκίας, επειδή σταδιακά θα προσελκύσει και τους Κούρδους του Ιράν, θα προκαλέσει την βίαιη αντίδραση της Τεχεράνης, η οποία είναι μονίμως στο στόχαστρο των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Το αμερικανικό κογκρέσο έχει διαθέσει 97 εκ. δολάρια για την εκ των έσω κατάρρευση του Ιράν. Από την άποψή αυτή, η Τεχεράνη, αυτή τη νέα πολιτική αρχιτεκτονική που επιχειρείται να εφαρμοστεί στην περιοχή, θα την θεωρήσει ως έναν ακήρυκτο εναντίον της πόλεμο, στον οποίο συμμετέχει και η Τουρκία, που είναι στενός σύμμαχος των ΗΠΑ. Τελικά, όλα αυτά θα έχουν ως αποτέλεσμα η Τουρκία να συρθεί αναπόφευκτα σε έναν πόλεμο και να βρεθεί αντιμέτωπη με μια συμμαχία Ιράν-Ιράκ-Συρίας. Ακόμα και αν δεχτούμε ότι η Τουρκο-Κουρδική Ομοσπονδία θα πραγματοποιηθεί, δεν έχει καμία τύχη να επιβιώσει. Κι αυτό γιατί το δεύτερο σκέλος της Ομοσπονδίας, οι Κούρδοι, θα ακολουθούν με κλειστά μάτια τις πολιτικές των ΗΠΑ και του Ισραήλ, που τους θεωρούν ευεργέτες τους! Με άλλα λόγια, το ως άνω σχέδιο, που φέρεται να ανήκει στους Ερντογάν-Οτζαλάν, στην ουσία είναι ένα σχέδιο αμερικανικής και ισραηλινής έμπνευσης. Και αν υλοποιηθεί, τα συμφέροντα του κουρδικού και του τουρκικού ομόσπονδου κράτους, θα είναι σε συνεχή σύγκρουση και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τελικά οι Κούρδοι να αποχωρήσουν από την Ομοσπονδία, δημιουργώντας ένα ενιαίο ανεξάρτητο κράτος, που θα αποτελεί τον χωροφύλακα των συμφερόντων των ΗΠΑ και του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή. Στην πραγματικότητα, το σχέδιο Ανατολίας-Μεσοποταμίας είναι ένα σχέδιο για τη δημιουργία του Ανεξάρτητου Μεγάλου Κουρδιστάν με την υποστήριξη και τις προσπάθειες της ίδιας της Τουρκίας, ένα σχέδιο απόσπασης της ΝΑ Τουρκίας από την τουρκική επικράτεια. Δυστυχώς, ο πρωθυπουργός Ερντογάν, που έχει καταληφθεί από το σύμπλεγμα της μεγαλομανίας, δεν έχει αντιληφθεί ότι το σχέδιο αυτό, που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ, θα παρασύρει τη χώρα μας σε έναν πόλεμο με τις γειτονικές χώρες και θα οδηγήσει στον διαμελισμό της Τουρκίας. Ο δε ρόλος της κατ' όνομα Επιτροπής Σοφών, που έχει συγκροτηθεί για να προπαγανδίσει την «ειρηνική λύση», είναι στην ουσία να παρουσιάσει αυτό το σενάριο της καταστροφής ως κάτι θετικό στην τουρκική κοινή γνώμη». Επειδή έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί πολλά για το θέμα, που επηρεάζει άμεσα τις ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή, άρα αφορά άμεσα τη θέση της Κύπρου και της Ελλάδας στην ως άνω περιοχή, νομίζουμε ότι η ανάλυση του Ελεκντάγ αξίζει της προσοχής μας. Γι' αυτό, αναλυτές και λοιπά …παλληκάρια, πιάστε τα μολύβια!!!
 | Posted: 14 Apr 2013 07:14 AM PDT Πόσο ηλίθιος μπορεί να είναι κανείς για να χαρακτηρίσει την Ιερισσό Γαλατικό Χωριό; Για να ταυτίσει ένα μέρος υποτίθεται παραβατικό και αποτρόπαιο με ένα παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης, καλοσύνης και χαβαλέ; Κι ο ίδιος να δίνει στον εαυτό του τον ρόλο του Ρωμαίου Εκατόνταρχου, που τρώει φάπες από τον Οβελίξ και δαγκωνιές από τον Ιντεφίξ; Αν δεν είναι ηλιθιότητα, είναι αμορφωσιά. Σιγά μην έχουν διαβάσει ο Δένδιας και τα ούγκανά του «Αστερίξ», «Λούκι Λουκ» και «Ιζνογκούντ». Με τα τεύχη του «Σωτήρα» και της «Ζωής» τη βγάζανε στα μικράτα τους, άντε στο τσακίρ κέφι να διαβάζανε και κανένα άρθρο του Γεωργαλά.
Εν πάση περιπτώσει, κύριε Δένδιά μας, αφού υποσχεθήκατε ότι θα κατατροπώσετε τα απανταχού Γαλατικά Χωριά, να σας υποδείξω εγώ μάνι-μάνι τρία εξ αυτών: Πρώτο και καλύτερο είναι το Γαλατικό Χωριό των εφοπλιστών, που ενώ όλοι οι άλλοι, όχι όλοι οι άλλοι, οι συνήθεις άλλοι, έχουν ματώσει εδώ και τρία χρόνια να πληρώνουν φόρους, εισφορές και χαράτσια, αυτοί κρατάνε αλώβητες και τις 78 φοροαπαλλαγές τους. Και πήραν και μπόνους μια επιστράτευση ναυτεργατών να έχουν να πορεύονται.
Ακόμη περιμένω τους εφοπλιστές να περάσουν την πόρτα του Βενιζέλου, τους είχε καλέσει την ημέρα που επέβαλε το χαράτσι της ΔΕΗ, για να δηλώσουν τι θα πράξουν για τη σωτηρία της πατρίδας. Εκτός κι αν πήγαν και ο Βενιζέλος τους κλείδωσε στο συρτάρι, δίπλα στη λίστα της Λαγκάρντ. Ή μήπως μέσα στη λίστα της Λαγκάρντ; Ετοιμάστε λοιπόν, κ. Δένδια, τις λεγεώνες σας και επιτεθείτε να τους βυθίσετε αύτανδρους. Δεν δύναμαι να επιτεθώ στους εφοπλιστάς, κύριέ μου, με πειράζει η θάλασσα.
Το δεύτερο Γαλατικό Χωριό βρίσκεται κυριολεκτικά μέσα στα πόδια σας. Είναι οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας, ματατζήδες, εκαμίτες κ.λπ., οι οποίες έχουν αλωθεί από χρυσαυγίτες και άλλους φασίστες, με αποτελέσματα εφιαλτικά: Δέρνουν, ψεκάζουν, βασανίζουν, εξευτελίζουν, μπουκάρουν σε σπίτια, χωρίς να τους ενοχλεί κανείς. Βουρ λοιπόν οι λεγεώνες! Μα τι λέτε, κύριε μου; Οι λεγεώνες να επιτεθούν στις λεγεώνες; Αυτό είναι διχασμός προσωπικότητας.
Το τρίτο Γαλατικό Χωριό είναι τα ίδια σας τα πόδια, είναι η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, όσον αφορά τα δάνειά τους. Στις καλές εποχές δανείστηκαν 230 εκατομμύρια από την κρατική Αγροτική κι όταν οι εποχές χάλασαν, τώρα που όλοι κυνηγάνε τους δανειολήπτες να τους πιούνε το αίμα, αυτοί πούλησαν την Αγροτική στην Πειραιώς, μαζί με τα δάνεια. Και μετά πήγαν οι αδίστακτοι και νομοθέτησαν την αναδρομική αμνήστευση των τραπεζιτών που τους δανειοδότησαν. Πού είναι οι λεγεώνες σας, κ. Δένδια; Γιατί δεν απαντάτε, κ. Δένδια;
Ο κ. Δένδιας αδυνατεί να σας απαντήσει, διότι κρατάει στον ώμο του την ασπίδα του Μοναρχίξ.
 | Posted: 14 Apr 2013 11:08 AM PDT Eίναι, αν μη τι άλλο, ενδιαφέρον να παρακολουθεί κανείς την πορεία της σκέψης ενός ελληνόφωνου πειθήνιου οργάνου των εκπροσώπων της Νέας Τάξης στη χώρα μας... Είναι εξωφρενικά τα ανακριβή στοιχεία που δίνει για τον αριθμό των μουσουλμάνων στην Αττική - μόνο 150.000 (!) τους υπολογίζει, όταν ο πρόεδρος των μουσουλμάνων Ελλάδας, Ν. Ελγκαντούρ, τους υπολόγιζε σε 600.000 πριν από 3 χρόνια - και παρά τα συνεχιζόμενα καραβάνια, εκείνος μας λέει ότι ο αριθμός τους μειώνεται! Επίσης εξωφρενικά και ανυπόστατα είναι τα επιχειρήματα που αναπτύσσει στη συνέχεια του άρθρου του... Το ζητούμενο, το οποίο θα έπρεπε να μας απασχολεί, όταν υψηλά ιστάμενα κυβερνητικά όργανα παραποιούν τα πραγματικά στοιχεία, αλλοιώνουν την σκληρή - αδυσώπητη πραγματικότητα και τελικά (υπο)στηρίζουν ένα φαινόμενο (την λαθρομετανάστευση) το οποίο έχει καταδειχθεί ως μέγιστο πρόβλημα της Ευρώπης και γενικότερα του δυτικού κόσμου, είναι το γιατί συμβαίνει αυτό, γιατί κάποιοι κυβερνητικοί - συστημικοί αξιωματούχοι παίρνουν θέσεις υπέρ εκείνου ακριβώς που έχει καταστεί και υποδειχθεί (μέχρι και από μυστικές υπηρεσίες της χώρας αλλά και άλλων χωρών που πριν από χρόνια έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου στην Ελλάδα) ως υπέρτατος κίνδυνος για το σύνολο της χώρας.Αξίζει να παρακολουθήσουμε το σκεπτικό εκείνου που συντελεί στην αποδόμηση της Ελληνικής κοινωνίας, στην διάβρωση του κοινωνικού ιστού, στα -επιπλέον- προστιθέμενα οικονομικά προβλήματα, ενώ η τεράστια διείσδυση του ισλάμ (του οποίου τα πρόσωπα και τους ρόλους είναι πασιφανέστατο πως αγνοεί εσκεμμένα ο γενικός γραμματέας Θρησκευμάτων του υπουργείου Παιδείας της Ελλάδας -και όχι του Πακιστάν- για λόγους τους οποίους προφανέστατα δεν θα δημοσιεύσει ποτέ) η οποία υποκρύπτει κινδύνους (με τους οποίους προειδοποίησε απειλώντας την Ευρώπη και ο τούρκος πρόεδρος κ. Γκιουλ), είναι στοιχεία που δεν απασχολούν τους κυβερνώντες. Κι εδώ τίθεται ένα ερώτημα ουσίας: Αυτοί που μας κυβερνούν τι επιδιώκουν τελικά, όταν μέσα από τα λεγόμενά τους και τις αποφάσεις τους αποδομούν το κράτος το οποίο υποτίθεται ότι δίνουν αγώνα για να σώσουν;
Ας παρακολουθήσουμε, λοιπόν, τις απόψεις του "ειδήμονα" της σημερινής κυβέρνησης, για να καταλήξουμε στα δικά μας συμπεράσματα, αφού οι τοποθετήσεις του είναι χαρακτηριστικές για την επαφή που οι (δια)κυβερνώντες την Ελλάδα έχουν με την πραγματικότητα...
Η αναγκαιότητα του τεμένους
Γιατί πρέπει να γίνει τζαμί στην Αθήνα και γιατί πρέπει να το πληρώσει το κράτος
Γράφει ο γενικός γραμματέας Θρησκευμάτων του υπουργείου Παιδείας, Γιώργος Καλαντζής Πηγή: Χρόνος
Οι μουσουλμάνοι στην Αττική δεν ξεπερνούν συνολικά τους 150.000 επί 4.500.000 κατοίκων. Οι νόμιμοι μουσουλμάνοι μετανάστες ήταν 32.000 το 2010, 28.000 το 2012 και η τάση μείωσης συνεχίζεται λόγω της ύφεσης. Η μεγαλύτερη ομάδα μουσουλμάνων κατοίκων της Αθήνας που έχουν ελληνική υπηκοότητα είναι αραβικής καταγωγής. Τα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία βρίσκονται, σχεδόν όλα, σε αραβικές χώρες. Είναι παράλογο από τη μια να επιδιώκουμε επενδύσεις και συμμαχίες με τις αραβικές χώρες και από την άλλη να ταυτίζουμε το Ισλάμ με την Τουρκία, τη στιγμή που η γλώσσα του Ισλάμ είναι τα αραβικά.Είναι αυτοκαταστροφικό να μιλάμε με τρόπο προσβλητικό για μια θρησκεία ενός δισεκατομμυρίου πιστών σε 184 χώρες επειδή οι Τούρκοι διέπραξαν τη γενοκτονία εναντίον των χριστιανών ορθοδόξων σε Πόντο και Μικρά Ασία.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι Τούρκοι κατέκτησαν και τους Άραβες, που επαναστάτησαν το 1916 κάνοντας το αποφασιστικό βήμα για την ελευθερία τους. Οι Ιρανοί (Πέρσες), αναμφισβήτητα πιστοί μουσουλμάνοι, επί 3 αιώνες υπερασπίζονταν την πατρίδα και την πίστη τους (σιίτες) εναντίον των Τούρκων με την πρώτη σύγκρουση το 1514 και τελευταία το 1821.Το επιχείρημα «πρώτα να γίνει η Αγία Σοφία εκκλησία και μετά να φτιάξουμε τζαμί στην Αθήνα» είναι πολύ επικίνδυνο για ένα έθνος που θέλει να στηρίζει την Ορθοδοξία σε μια Μέση Ανατολή, όπου το συντηρητικό Ισλάμ είναι ανερχόμενη δύναμη. Εκείνοι που συνδέουν την Τουρκία με το τέμενος της Αθήνας παίζουν άθελά τους το παιχνίδι των τουρκομουσουλμανικών αδελφοτήτων, της μεγαλύτερης απειλής. Η τελευταία χώρα στον κόσμο που επιθυμεί να χτιστεί τέμενος στην Αθήνα είναι η Τουρκία. Αυτό που πραγματικά θέλει είναι η «δωρεάν» επαναλειτουργία ενός παλιού οθωμανικού τζαμιούδιότι έτσι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει εμμέσως την ηγέτιδα θέση της Τουρκίας στο Ισλάμ.
Τουλάχιστον 8 εκατομμύρια Έλληνες ζουν σε όλο τον κόσμο. Είναι παντού μειονότητες. Οι ορθόδοξοι χριστιανοί, επίσης, είμαστε μια μειονότητα σε παγκόσμιο επίπεδο. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι αν εμείς οι Έλληνες έχουμε την ικανότητα να «δρούμε τοπικά σκεπτόμενοι παγκόσμια» ή αν εξακολουθούμε να παραμένουμε προσκολλημένοι στις αντιλήψεις της Ελλάδας της Ταράτσας(τα σύνορα της Ελλάδας πριν από το 1881). Στην ασφάλεια μιας χώρας που το να μην είσαι ορθόδοξος χριστιανός είναι η εξαίρεση, είναι πολύ εύκολο να ξεχνάμε ότι σχεδόν σε όλο τον άλλο κόσμο είμαστε μειονότητα. Για μια χώρα σαν τη δική μας, η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ιδιαίτερα της θρησκευτικής ελευθερίας ταυτίζεται με την υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος. Δεν πρόκειται να υπάρξει καλύτερος σχεδιασμός για τη χωροθεσία (Eλαιώνας), τον τρόπο λειτουργίας και σειρά άλλων κρίσιμων θεμάτων του τεμένους των Αθηνών. Κατασκευάζεται ένας συνήθης χώρος προσευχής με σεβασμό στο περιβάλλον και την ιστορία της Αθήνας σε μια περιοχή όπου δεν επιτρέπεται η οικιστική ανάπτυξη. Το κτίριο θα είναι ενταγμένο αρμονικά στο περιβάλλον και θα περιβάλλεται από έναν ανοιχτό χώρο πρασίνου, ελεύθερα επισκέψιμο για όλους τους πολίτες. ένας χώρος που εδώ και δεκαετίες ήταν απροσπέλαστος στους Αθηναίους αποδίδεται και πάλι στην πόλη. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να δραματοποιούμε το ζήτημα.
Άφησα για το τέλος το ερώτημα «γιατί να πληρώσει το κράτος». Όποιος πληρώνει είναι ο νοικοκύρης. Το Ισλάμ δεν έχει κλήρο και ιεραρχία όπως οι χριστιανικές εκκλησίες. Γι' αυτό και το επίσημο τέμενος των Αθηνών πρέπει να ανήκει στο κράτος, που σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμιάς μορφής παραχώρηση κυριαρχίας και εδάφους σε ξένη δύναμη ή ιδιώτη. Το τέμενος δεν είναι η λύση του προβλήματος αλλά χωρίς αυτό δεν θα υπάρξει η ενδεδειγμένη λύση. Μετά την κατασκευή του, ευκτήριοι οίκοι για τους μουσουλμάνους θα λειτουργούν μόνο αν πάρουν νόμιμη άδεια. Έτσι θα τερματιστεί η σημερινή επικίνδυνη κατάσταση με την παράνομη λειτουργία δεκάδων ευκτηρίων οίκων ως «τζαμιά» με άγνωστους ιμάμηδες και ανώνυμες χρηματοδοτήσεις.
ΥΓ: Στον Ελαιώνα υπήρχε χωματερή μέχρι το 1960 και είναι τραγικά επιβαρημένος από τη λειτουργία ρυπογόνων εγκαταστάσεων. Είναι η «πίσω αυλή» της Αθήνας, το κόστος της οποίας πληρώνουν γειτονικοί δήμοι, όπως το Αιγάλεω. Η Πολιτεία επί έτη προσπαθεί να αλλάξει αυτή την κατάσταση ώστε ο Ελαιώνας να αποτελέσει πνεύμονα πρασίνου και ήπιων μορφών ανάπτυξης για όλους τους όμορους δήμους. Το τέμενος είναι ένα από τα έργα, χάρη στα οποία το όραμα αυτό μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Κωνσταντίνος  | Posted: 14 Apr 2013 06:28 AM PDT Γράφει ο Δημήτρης Τσίτος
Συγγραφέας – Σύμβουλος Διαπραγματεύσεων «Ακόμη και όταν αυτοί πεθάνουν οι πράξεις τους θα συνεχίζουν να κάνουν κακό»
Ο σύγχρονος κόσμος έχει παραδοθεί (κατέστη υπόδουλος και υποτελής) στην «Θεολογία των αριθμών», της οποίας αρχιερείς είναι μονοδιάστατοι και μονοτμηματικά διαστροφικοί οικονομολόγοι που καθαγιάζουν τα αποτελέσματα των αποφάσεών και των επιδιώξεών τους μόνον εφόσον προκύπτουν τα νούμερα που επιθυμούν. Το «αποτέλεσμα/αριθμός» κατέλαβε τη θέση και την υπόσταση μιας αμείλικτης και ανικανοποίητης θεότητας και παραγκωνίζει, με τρόπο δογματικό και χάριν της λατρείας και του δοξασμού της, όλες τις παράπλευρες απώλειες που προκύπτουν από την επικράτησή της. Στο αγώνα αυτό, για απόλυτη επικράτηση, απεμπολούνται και αγνοούνται με τρόπο αλαζονικό και απάνθρωπο οι βασικές αξίες και ανάγκες του συνόλου, σχεδόν, των ανθρώπων και υπάρχουν αμέτρητα θύματα και απώλειες κάθε μορφής.
Το σύστημα αυτό, η θεολογία των αριθμών, διαθέτει διεθνείς ιεραρχίες λειτουργών σε όλα τα επίπεδα. Στις ιεραρχίες αυτές εντάσσονται, κατά περίπτωση, ικανά και ανίκανα στελέχη είτε λόγω συμφερόντων –κυρίως-, είτε λόγω ιδιάζουσας ηθικής τοποθετήσεως, είτε και για άλλους λόγους, τα οποία αποτελούν την λευιτική τάξη ενός σακατεμένου καπιταλισμού ο οποίος στρέφεται ενάντια σε μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας και ο οποίος στο τέλος καταλήγει, ως χωλός, και ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό λόγω της αμετακίνητης προσήλωσής του στην θεολογία των αριθμών και μόνο. Σημειωτέον δε, ότι σε κάποιες περιπτώσεις κάνουν επιλεκτική εκλογή από σπαράγματα της αρχαίας ελληνικής παιδείας και πολιτισμού, προκειμένου να προσδώσουν επιφανειακή εγκυρότητα στις απόψεις τους και να παρουσιάσουν ένα επίπεδο πολιτισμού που δεν έχουν και δεν πρόκειται να αποκτήσουν ως γενεσιουργό αιτία ανθρωπισμού. Για κάποιους ισχυρούς, για παράδειγμα, 2.000.000 χαμένες ανθρώπινες ζωές δεν σημαίνουν απολύτως τίποτε. Είναι μια μικρή θυσία στον Μολώχ του κέρδους. Τα εν δυνάμει κυβερνητικά σχήματα στη χώρα μας, είτε ως αυτούσια είτε ως «κοκταίλ» διαφόρων συνταγών με φίλια ή και «κατά σύμπραξη φίλια συστατικά», έχουν ασπασθεί και έχουν προσχωρήσει με τον φανατισμό και την αδιαλλαξίας νεοφύτου στη νέα θρησκεία απορρίπτοντας τις ανθρωπιστικές αξίες της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας και των αξιών της για τον Άνθρωπο.
Αυτή η στάση και οι σχετιζόμενες συμπεριφορές έχουν δημιουργήσει καταστρεπτικές συνέπειες για το Έθνος. Η κοινωνική υφή του κράτους –παρά το γεγονός, «καθεστώς», ότι ως επίσημη και διδασκομένη θρησκεία είναι ο Χριστιανισμός- έχει διαβρωθεί και το ενδιαφέρον για το ατομικό συμφέρον του ατόμου, σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, αποτελεί πλέον το κύριο χαρακτηριστικό ηθικής του σύγχρονου Έλληνα. Το αποτέλεσμα είναι ο κατακερματισμός του Έθνους ως σύνολο. Δηλαδή με απλά λόγια «η κοινότητα των πολιτών δεν ενδιαφέρεται για τους επιμέρους πολίτες που την αποτελούν, αλλά και ούτε τα μέλη της ως μονάδες ενδιαφέρονται για την κοινότητα». Αυτό το γεγονός αποτελεί από μόνο του τον διαλυτικό παράγοντα του Ελληνικού Έθνους. Στην Ελλάδα η θεολογία των αριθμών έχει αποτελέσματα τα οποία μπορούν να συγκριθούν με γενοκτονία του Έθνους.
Ίσως τα τετρακόσια χρόνια της τουρκοκρατίας, ο πρώτος και δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, ο εμφύλιος πόλεμος που ακολούθησε δεν επέφεραν τόσο καταστρεπτικέ αποτελέσματα στην εθνική μας υπόσταση. Οι 350.000 εκτρώσεις κάθε χρόνο, εξ αιτίας της οικονομικής συμφοράς, σε ένα Έθνος με σοβαρό πρόβλημα υπογεννητικότητας, η αποχώρηση/μετανάστευση νέων επιστημόνων, και οι περισσότερες από 4.000 αυτοκτονίες, μαζί με την επέλαση παρανόμων εισβολέων εν δυνάμει κακοποιών στοιχείων σε περίπτωση κοινωνικών αναταραχών αποτελούν τον καταλύτη του Έθνους. Οι νεώτερες γενιές αποπλανούνται στα κομματικά εκμαυλιστήρια και απολαμβάνουν, ακόμη, υλικά αγαθά που απέκτησαν οι φοροφυγάδες γονείς ενώ «διαπαιδαγωγούνται» διασκεδάζοντες σε αμφιβόλου ποιότητας σχήματα και δραστηριότητες που νέμονται «μεγαλέμποροι της τέχνης και του πολιτισμού» έχοντας αποκτήσει προνομίες από ένα σύστημα που τους χρειάζεται και τους χρησιμοποιεί κατάλληλα. Επίσης το ότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει αποδεχτεί, ασκώντας μόνο λεκτική κριτική και αντίσταση, το ρόλο του «ως πρόβατον επί σφαγή» είναι και αυτό στοιχείο που συνεπικουρεί στη διαδικασία της διάλυσης του Έθνους, δεδομένου ότι ουσιαστική αντίδραση για τις συμπεριφορές των απειλών δεν υπάρχει.
Αξίζει τον κόπο να αναφερθούμε στο παράδειγμα –διαχρονικό στην ιστορία- των Εβραίων. Η Εβραϊκή ηθική και δομή της κοινωνίας απαιτούσε, και μάλιστα με αυστηρό και σκληρό τρόπο, το άτομο/μέλος της κοινότητας να ενδιαφέρεται ενεργά για το καλό της κοινότητας και η κοινότητα να προστατεύει αποτελεσματικά τα μέλη της». Η στάση αυτή συνεχίζεται ακόμη και σήμερα και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Ισραήλ συνεχίζει να υπάρχει σαν Έθνος παρά τους απηνείς διωγμούς και τις γενοκτονίες που έχουν υποστεί ανά τους αιώνες. Στην Ελλάδα δεν βρέθηκαν άνθρωποι ικανοί, είτε από τον πολιτικό, τον στρατιωτικό ή και θρησκευτικό χώρο και «σύστημα», να αναλάβουν το ρόλο του Εθνάρχη και να εγκαταστήσουν ένα μηχανισμό ο οποίος να έχει συνέπεια και συνέχεια. Αν υπήρξαν κάποιες φευγαλέες, και πρόσκαιρες περιπτώσεις, αυτές εξατμίσθηκαν άδοξα όταν οι γεννήτορές τους ολοκλήρωναν τη φυσική τους παρουσία στον κόσμο.
Τελικά και σαν συμπερασμό: αυτή τη στιγμή η Ελλάδα, σαν Έθνος, βρίσκεται σε σοβαρότατη κρίση εθνικής ταυτότητας και υπόστασης. Ο πολιτικός κόσμος της χώρας, απαξιωμένος και συνεχώς απαξιούμενος λόγω των συμπεριφορών του, και εξαιτίας αυτών που θα έπρεπε να κάνει και δεν κάνει καθώς και εκείνων που δεν θα έπρεπε να κάνει και τα κάνει, δημιουργεί μια μεγάλη απειλή για την εθνική υπόσταση και ταυτότητα των Ελλήνων.
Κάποια στιγμή –το πότε άγνωστο και ίσως πολύ μακρινό- τα οικονομικά της χώρας θα αποκατασταθούν κάπως. Δεν είναι όμως βέβαιο ότι θα αποκατασταθεί και θα αναστηλωθεί το Έθνος. Τότε το Έθνος θα είναι εξαιρετικά αδύναμο να εξασφαλίζει την ύπαρξή του και να αντιστέκεται σε επιβουλές κάθε μορφής. Η σημαία θα υπάρχει για λόγους ιστορικούς και ο γεωγραφικός χώρος θα αποτελεί και αυτός ιστορικό πινάκιο για μελέτες σχετικά με το ένδοξο παρελθόν ανάξιων επιγόνων λαμπρών προσωπικοτήτων, οι οποίοι αποξενώθηκαν και απεμπόλησαν -οι επίγονοι- τα ιδανικά των προγόνων τους.
Στο τέλος το Ελληνικό Έθνος θα καταλήξει να εκπροσωπείται, ως αμιγώς Ελληνικό Έθνος με τις διαχρονικές και παγκόσμιες αξίες του, από τις Ελληνικές Κοινότητες του εξωτερικού – «σ΄ άλλη γη, σ΄ άλλα μέρη» και με άλλες προοπτικές!
 | Posted: 14 Apr 2013 06:03 AM PDT Όταν οι περισσότερες χώρες θα έχουν βυθιστεί στην ύφεση, με πολλές από αυτές να πλέουν ακυβέρνητες στην τρικυμία της κρίσης χρέους, ενώ τα καταστροφικά προγράμματα λιτότητας δεν θα μπορούν πουθενά να εφαρμοσθούν, η Γερμανία θα έχει επιστρέψει έγκαιρα στο μάρκο
"Η σχεδιαζόμενη νομισματική ένωση είναι μία γερμανική συνωμοσία, με στόχο την κατάκτηση της Ευρώπης" (N. Ridley, υπουργός βιομηχανίας της Μ. Βρετανίας, το 1990)
Η οικονομική κατάσταση σε ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη επιδεινώνεται ραγδαία – αφού στην Ιαπωνία έχει ήδη ξεκινήσει η κατάρρευση της αγοράς ομολόγων, οι Η.Π.Α. σχεδιάζουν την ακόμη μεγαλύτερη αύξηση της ποσότητας χρήματος (τύπωμα), ενώ οι αμερικανικές Πολιτείες, με πρώτο το Τέξας, δεν εμπιστεύονται πλέον την πολιτική της Fed, ζητώντας την επιστροφή του δικού τους χρυσού στα θησαυροφυλάκια τους.
Στο σημείο αυτό, η αυθόρμητη ερώτηση που δημιουργείται στους Έλληνες, αφορά τα δικά τους αποθέματα χρυσού - που ακριβώς ευρίσκονται δηλαδή και πως η πατρίδα τους τα έχει εμπιστευθεί σε μία ιδιωτική κεντρική τράπεζα (άρθρο μας), οι προβλέψεις της οποίας μέχρι σήμερα ήταν, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, εντελώς εσφαλμένες ( ανάλυση).
Ειδικά όσον αφορά την Κύπρο και τις πληροφορίες περί πώλησης χρυσού, αξίας 400 εκ. €, ο οποίος αποτελεί ένα μεγάλο μέρος των συνολικών συναλλαγματικών της αποθεμάτων (περί τα 930 εκ. € το 2011), η εύλογη απορία αφορά τη δυνατότητα της ή μη τότε να υιοθετήσει, εάν το κρίνει απαραίτητο, ένα εθνικό νόμισμα. Μήπως λοιπόν με τον τρόπο αυτό επιχειρείται να τοποθετηθούν ανυπέρβλητα εμπόδια;
Δυστυχώς για το νησί βέβαια, η ΕΚΤ έχει πλέον καταλάβει απροκάλυπτα την κεντρική του τράπεζα, οι ανάγκες του έχουν αυξηθεί στα 23 δις € (κατά την άποψη μας θα ξεπεράσουν τα 30 δις €), συζητείται ήδη «αναδιάρθρωση» του δημοσίου χρέους του κατά το «πρότυπο» της Ελλάδας (PSI), ενώ κανένας δεν ξέρει τι πραγματικά θα συμβεί με τις καταθέσεις στις τράπεζες – όχι μόνο με αυτές στη Λαϊκή ή στην Κύπρου (τα ίδια θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε και για την πατρίδα μας).
Περαιτέρω, φαίνεται πως στην Κίνα έχει δημιουργηθεί μία τεράστια πιστωτική φούσκα (διάγραμμα), κυρίως λόγω της επικίνδυνης υπερχρέωσης των επιχειρήσεων – οι οποίες δανείζονται συνεχώς, για να μπορούν να παράγουν φθηνά προϊόντα.
Όπως φαίνεται από το διάγραμμα, αφενός μεν ο δανεισμός (κόκκινη στήλη) αυξάνεται από το 2002 περισσότερο από ότι το ΑΕΠ της χώρας, αφετέρου πλησιάζει τα 100 τρις γουάν (περί τα 16 τρις $) - είναι δηλαδή σχεδόν διπλάσιος του ΑΕΠ της Κίνας (8,26 τρις $), οπότε σε εξαιρετικά επικίνδυνα επίπεδα.
Στα πλαίσια αυτά, η υποτίμηση της πιστοληπτικής ικανότητας της Κίνας από την Fitchήταν ασφαλώς μία σοβαρή προειδοποίηση, σε σχέση με την πιθανή έκρηξη της φούσκας – πόσο μάλλον όταν παράλληλα υφίστανται τα μεγάλα προβλήματα των σκιωδών τραπεζών της οι οποίες, λειτουργώντας ουσιαστικά στο παρασκήνιο, είναι αδύνατον να ελεγχθούν.
Στην Ευρώπη τώρα η Deutsche Bank, εκτεθειμένη στην αγορά παραγώγων με το τεράστιο ποσόν των 59,19 τρις €, εκ των οποίων τα 48 τρις € σε «στοιχήματα» μελλοντικών διακυμάνσεων των αγορών, δημιουργεί μεγάλες ανησυχίες στη Γερμανία – αφού εάν τυχόν χάσει το 10% του ποσού αυτού, θα χρεοκοπήσει.
Την ίδια στιγμή, στην Πορτογαλία φαίνεται να επιδεινώνεται η τραπεζική κρίση, παρά το ότι η Τρόικα πρότεινε την καθυστέρηση της αποπληρωμής του «πακέτου στήριξης» της οικονομίας της κατά επτά έτη (το ίδιο συνέβη και με την Ιρλανδία).
Οι τράπεζες της χρειάζονται τουλάχιστον 8 δις € - περί τα 2 δις € περισσότερα από αυτά που είχαν υπολογισθεί στο δάνειο που εγκρίθηκε για τη χώρα (συνολικά 78 δις €, εκ των οποίων τα 12 δις € για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών - όπου, μέχρι στιγμής, έχουν διατεθεί τα 6 δις €).
Η κατάσταση στη γειτονική Ισπανία είναι κατά πολύ χειρότερη – αφού αντιμετωπίζει αφενός μεν ανάλογα προβλήματα με τη Γαλλία (κυβερνητική διαφθορά, μείωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, μαζικές αντιδράσεις του πληθυσμού κλπ.), αφετέρου χαρακτηρίζεται από μία συνεχώς κλιμακούμενη τραπεζική κρίση, την οποία αδυνατεί να καταπολεμήσει.
Από την άλλη πλευρά, ο πρώην Ολλανδός επίτροπος της Κομισιόν (Bolkestein), συστήνει την άμεση αποχώρηση της πατρίδας του από την Ευρωζώνη λέγοντας:
" Η νομισματική ένωση έχει αποτύχει εντελώς. Το ευρώ λειτούργησε σαν υπνωτικό, το οποίο μας κοίμισε και δεν προσέξαμε την κατάρρευση της ανταγωνιστικότητας μας. Ας σταματήσουμε όλοι μαζί το εγχείρημα, ενισχύοντας αντί αυτού την εσωτερική ευρωπαϊκή αγορά. Δεν χρειαζόμαστε το ευρώ για να το πετύχουμε. Η Ολλανδία πρέπει να εγκαταλείψει το συντομότερο δυνατόν την Ευρωζώνη".
Συνεχίζοντας, φαίνεται πως η καταστροφική συζήτηση για τη « δήμευση» των καταθέσεων όχι μόνο δεν έχει σταματήσει, αλλά επεκτείνεται και στο διατραπεζικό δανεισμό – με την έννοια πως θα συμμετέχουν μελλοντικά στη διάσωση των υπερχρεωμένων τραπεζών και οι άλλες τράπεζες-δανειστές τους.
Το γεγονός αυτό θα δημιουργήσει πολύ μεγάλα προβλήματα, αφού θα έχει σαν αποτέλεσμα να μην δανείζει καμία τράπεζα την άλλη – οπότε θα περιορισθεί πολύ περισσότερο η ρευστότητα, ενώ θα δημιουργηθούν συνθήκες χρεοκοπίας, ακόμη και για τις υγιείς τράπεζες.
Ολοκληρώνοντας την εισαγωγή μας, είναι δυστυχώς πολύ άσχημο να προβλέπει κανείς οδυνηρά γεγονότα ( ανάλυση), πολύ περισσότερο δε, όταν αυτές οι προβλέψεις επαληθεύονται - γεγονός που σημαίνει ότι, δεν δόθηκε απολύτως καμία σημασία στην αντιμετώπιση των προβλημάτων, αφού διαφορετικά θα είχε διαψευσθεί.
Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν λύσεις, όπως στην περίπτωση της Ευρωζώνης, είτε (α) με τη συμβολή της ΕΚΤ ( άρθρο μας), (β) με την αντιμετώπιση των Ευρωπαϊκών Ασυμμετριών ( ανάλυση μας), (γ) με την τόνωση της ζήτησης, της κατανάλωσης καλύτερα στη Γερμανία (αύξηση των μισθών των Γερμανών, μείωση της φορολογίας κλπ.), με προϊόντα των ελλειμματικών οικονομιών της Ευρώπης, (δ) με την έκδοση ευρωομολόγων, (ε) με τον ελεγχόμενο πληθωρισμό (στ) είτε με άλλους τρόπους ή/και συνδυασμό των παραπάνω.
Όταν όμως συνεχίζονται οι λανθασμένες επιλογές, όπως για παράδειγμα η « Πύρρειος χρεοκοπία» της Ελλάδας, καθώς επίσης η συνεχής καθυστέρηση των αποφάσεων, εκ μέρους του περιπλανώμενου Ευρωθιάσου, τότε δεν μπορεί να υπάρξει μέλλον – ενώ θα διαδέχεται η μία χώρα την άλλη στον ευρωπαϊκό χορό του Ζαλόγγου, ειδικά μετά την «εν ψυχρώ» δολοφονία της Κύπρου ( άρθρο). Περαιτέρω τα εξής:
ΒΕΛΓΙΟ
Η χώρα ανήκει στα συνολικά δεκατρία κράτη, τα οποία πρέπει να αναδιαρθρώσουν την οικονομία τους – σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν ( σύνδεσμος). Ειδικότερα, η ανταγωνιστικότητα του Βελγίου μειώνεται συνεχώς, οι εξαγωγές περιορίζονται, ενώ το υψηλό δημόσιο χρέος θα έχει σαν αποτέλεσμα, αργά ή γρήγορα, τη μείωση της ανάπτυξης (μόλις 0,2% το 2012).
Ο Πίνακας Ι που ακολουθεί, στον οποίο συμπεριλαμβάνουμε και τον επόμενο υποψήφιο, τη Σλοβενία, καθώς επίσης το Λουξεμβούργο, είναι χαρακτηριστικός:
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Οικονομικά μεγέθη του Βελγίου, της Σλοβενίας και του Λουξεμβούργου, σε δις $ (προβλέψεις 2012)
Μεγέθη | Βέλγιο | Σλοβενία | Λουξεμβούργο |
|
|
|
| ΑΕΠ | 476,8 | 45,4 | 56,2 | ΑΕΠ κατά κεφαλή | 38.100 | 28.600 | 80.700 | Εργαζόμενοι | 5.055.000 | 923.000 | 208.200 | Ανεργία | 7,6% | 11,9% | 6% | Έλλειμμα προϋπολογισμού | -3,3% | -4,6% | -0,9% | Δημόσιο χρέος / ΑΕΠ | 99,6% | 53,2% | 18,4% | Έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών | -4,80 | 0,29 | 0,50 | Εξαγωγές | 314,6 | 28,4 | 15,5 | Εισαγωγές | 325,2 | 29,8 | 25,1 | Εμπορικό έλλειμμα* | -10,6 | -1,4 | -9,6 | Εξωτερικό χρέος | 1.399 | 61,2 | **2.146 | Εξωτερικό χρέος / ΑΕΠ | 293% | 135% | 3.818% |
* Ουσιαστικά το εμπορικό έλλειμμα είναι αυτό που χαρακτηρίζει την ανταγωνιστικότητα μίας χώρας - όχι το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, του οποίου αποτελεί μέρος. ** «Μόλις» 106,5 δις $ της Κύπρου Πηγή: CIA – World Factbook Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Όπως διαπιστώνουμε από τον Πίνακα Ι τα μεγέθη του Βελγίου, μίας χώρας ιδίου σχεδόν εργατικού δυναμικού με την Ελλάδα, είναι κατά πολύ μεγαλύτερα – υπερδιπλάσιο ΑΕΠ, διπλάσιο ΑΕΠ κατά κεφαλή, υπερδιπλάσιο δημόσιο και εξωτερικό χρέος, πάνω από δεκαπλάσιες εξαγωγές (μόλις 28,67 δις $ οι ελληνικές) κοκ.
Επομένως, τυχόν κίνδυνοι της οικονομίας του θα ήταν πολύ πιο απειλητικοί για την Ευρωζώνη – πόσο μάλλον αφού εκεί στεγάζεται η πρωτεύουσα της Ευρώπης, υπάρχει φόβος γεωγραφικού διαχωρισμού του λόγω των Φλαμανδών, ενώ είναι ουσιαστικά ακυβέρνητο.
Εν τούτοις, το εξαιρετικά μεγάλο πρόβλημα του Βελγίου δεν είναι τόσο η πραγματική του οικονομία, όσο ο χρηματοπιστωτικός τομέας - παρά το ότι στην πρωτεύουσα του, στις Βρυξέλλες, στεγάζεται ένας μεγάλος αριθμός offshore εταιρειών (όπως έχουμε αναφέρει σε παλαιότερα άρθρα μας).
Ειδικότερα, το 2009 η κεντρική τράπεζα του Βελγίου διέσωσε την «Fortis Bank», δαπανώντας το τεράστιο ποσόν των 54 δις €. Για σύγκριση, η ανακεφαλαιοποίηση ολόκληρου του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος έχει τοποθετηθεί στα 49 δις € - παρά το ότι πρόκειται για μία χώρα με σχεδόν ίδιο πληθυσμό.
Την ίδια στιγμή, η γαλλοβελγική τράπεζα «Dexia» (η διάσωση της οποίας θα μπορούσε να κοστίσει το, ασύλληπτο για τα δικά μας δεδομένα, ποσόν των 220 δις €), για τα χρέη της οποίας εγγυώνται ήδη με 55 δις € η Γαλλία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο, δεν έχει πάψει να αποτελεί κίνδυνο για τη χώρα.
Σύμφωνα τώρα με παλαιότερη μελέτη, εάν η Ιταλία έπαυε να εξυπηρετεί τα ομόλογα της, ο τραπεζικός τομέας του Βελγίου θα έχανε το 85% των κεφαλαίων του – αφού οι Βελγικές τράπεζες κατέχουν ιταλικά ομόλογα αξίας 17,4 δις € (Ιούνιος 2012).
Ολοκληρώνοντας, οι υποχρεώσεις του τραπεζικού συστήματος του Βελγίου είναι εξαιρετικά μεγάλες – κάτι που επισήμανε το ΔΝΤ, στην πρόσφατη αναφορά του ( σύνδεσμος). Η συνολική του οικονομική κατάσταση λοιπόν, ειδικά επειδή το πολύ υψηλό δημόσιο χρέος του δεν επιτρέπει μία επόμενη ενίσχυση των τραπεζών, είναι κάτι παραπάνω από προβληματική.
Επομένως, πρόκειται για μία μεγάλη βόμβα στα θεμέλια της Ευρωζώνης, η οποία μάλλον δεν θα αργήσει να εκραγεί – εάν δεν αλλάξει ριζικά ο τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης χρέους από τη Γερμανία.
ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ
Σε περίπτωση στάσης πληρωμών της Ιταλίας, οι τράπεζες του Λουξεμβούργου θα έχαναν το 94% των ιδίων κεφαλαίων τους, παρά το ότι κατέχουν ιταλικά ομόλογα αξίας μόλις 1,4 δις € - επειδή τα ίδια κεφάλαια τους είναι πάρα πολύ χαμηλά. Ίσως αυτός να είναι ο λόγος, για τον οποίο έχει εμφανώς τρομοκρατηθεί το Λουξεμβούργο, μετά τη « δολοφονία» της Κύπρου.
"The game is over", θα μπορούσαμε τότε να πούμε και εμείς με τη σειρά μας στον κ.Juncker - ο οποίος ουσιαστικά έγραψε με τη φράση αυτή τον πρόλογο της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης, οδηγώντας την πατρίδα μας στα νύχια του ΔΝΤ. Φυσικά δεν θα ήταν σωστό, θα ήταν πολύ χαιρέκακο και δεν νομίζουμε ότι θα το κάναμε ποτέ – ευχόμενοι να ξεπεράσει το Λουξεμβούργο τον κίνδυνο χρεοκοπίας του.
Εν τούτοις, το τεράστιο εξωτερικό χρέος του Δουκάτου (η 10η χώρα παγκοσμίως, μετά την Ιταλία, την Ιρλανδία και την Ισπανία – Πίνακας ΙΙ), το οποίο οφείλεται προφανώς στον υπερδιογκωμένο χρηματοπιστωτικό κλάδο του, στα ξένα χρήματα δηλαδή που έχουν τοποθετηθεί στις τράπεζες του, δεν εμπνέει καμία ασφάλεια – ενώ αιτιολογεί καλύτερα το ξαφνικό ενδιαφέρον του κ.Juncker για την Ελλάδα και την Κύπρο.
ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Οι δέκα πρώτες χώρες του πλανήτη, όσον αφορά το εξωτερικό χρέος τους - σε δολάρια, με ημερομηνία 30.06.11
Α/Α | Χώρα | Εξωτερικό χρέος |
|
|
| 1 | Η.Π.Α. | 14.710.000.000.000 | 2 | Μ. Βρετανία | 9.836.000.000.000 | 3 | Γαλλία | 5.633.000.000.000 | 4 | Γερμανία | 5.624.000.000.000 | 5 | Ιαπωνία | 3.024.000.000.000 | 6 | Ολλανδία | 2.655.000.000.000 | 7 | Ιταλία | 2.460.000.000.000 | 8 | Ιρλανδία | 2.352.000.000.000 | 9 | | 2.250.000.000.000 | 10 | Λουξεμβούργο | 2.146.000.000.000 |
Σημείωση: Το συνολικό εξωτερικό χρέος της Ευρωζώνης είναι 16,08 τρις $ - ενώ η Ελλάδα είναι στην 22η θέση, με 583,3 δις $ Πηγή: CIA Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Ολοκληρώνοντας, το εξωτερικό χρέος του Λουξεμβούργου είναι υψηλότερο από το αντίστοιχο της Αυστραλίας (1,46 τρις $), του Βελγίου (1,39 τρις $), της Ελβετίας (1,34 τρις $) και του Καναδά (1,18 τρις $).
Επομένως φαίνεται πως, εάν τυχόν αντιμετωπισθεί το Λουξεμβούργο όπως η Κύπρος, μάλλον δεν πρόκειται να αποφύγει το μοιραίο– ενώ αποτελεί έναν «συστημικό» κίνδυνο, κατά πολύ μεγαλύτερο σε σχέση με άλλες χώρες.
ΣΛΟΒΕΝΙΑ
"Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι, θα λύσουμε μόνοι μας τα προβλήματα μας", είπε η πρωθυπουργός της Σλοβενίας, όπως ακριβώς ο Κύπριος «συνάδελφός» της στο παρελθόν - αρνούμενη να αποδεχθεί τη σύγκριση της χώρας της με την Κύπρο, προσβάλλοντας ανεπίτρεπτα το νησί και τονίζοντας παράλληλα ότι, η Σλοβενία δεν είναι φορολογικός παράδεισος.
"Εκτός αυτού, ο τραπεζικός μας τομέας δεν υπερβαίνει το 350% του ΑΕΠ, όταν σε κάποιες άλλες χώρες είναι της τάξης του 800%", συνέχισε αμέσως μετά - εννοώντας την Κύπρο, τη Μάλτα ή την Ιρλανδία και αποφεύγοντας σκόπιμα να αναφέρει το Λουξεμβούργο (2.200% του ΑΕΠ του).
"Μεγάλα, κενά λόγια" θα απαντούσαμε εμείς, γνωρίζοντας πως ο ΟΟΣΑ την προειδοποίησε πρόσφατα για τους μεγάλους κινδύνους του χρηματοπιστωτικού της τομέα - συμβουλεύοντας την πρωθυπουργό να διασώσει τις τράπεζες της χώρας της, με τη συμμετοχή των πιστωτών και των αποταμιευτών τους.
Απλούστερα, με τη «δήμευση» (haircut) μέρους των καταθέσεων των πολιτών, ανάλογη με αυτήν της Κύπρου - καθώς επίσης με διαγραφή χρέους εκ μέρους των δανειστών τους (ομολογιούχοι, μέτοχοι κλπ.). Αμέσως μετά δε, αφού «διασωθούν» οι τράπεζες από τους φορολογουμένους πολίτες και εξυγιανθούν, να τις ιδιωτικοποιήσει – κάτι που δεν επιθυμεί η κυβέρνηση της Σλοβενίας, ενώ είναι η μοναδική πρώην κομμουνιστική χώρα που δεν εγκρίνει τις ιδιωτικοποιήσεις.
Συνεχίζοντας, ο ΟΟΣΑ προβλέπει για το 2013 ύφεση της τάξης του 2,1% - γεγονός που σημαίνει ότι το σχετικά χαμηλό δημόσιο χρέος της χώρας, το οποίο όμως υπερδιπλασιάστηκε σε σχέση με το 2008 (περί το 22% τότε του ΑΕΠ), θα αυξηθεί περαιτέρω.
Με την επιβάρυνση δε του προϋπολογισμού από τη διάσωση των τραπεζών, καθώς επίσης λόγω των υψηλότερων επιτοκίων που πληρώνει η Σλοβενία μετά την περιπέτεια της Κύπρου, το ποσοστό του δημοσίου χρέους της, το 2015, θα υπερβεί το 100% του ΑΕΠ - εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα.
Περαιτέρω, τα επισφαλή δάνεια των τραπεζών της χώρας υπολογίζονται από την κυβέρνηση της στα 7 δις € - στο 15% περίπου του ΑΕΠ της. Εν τούτοις, ο ΟΟΣΑ υποστηρίζει ότι είναι κατά πολύ υψηλότερα, προτείνοντας τη δημιουργία μίας «κακής τράπεζας» (Bad bank), η οποία θα τα συγκεντρώσει.
Πριν όμως συμβεί κάτι τέτοιο, πάντοτε κατά τον ΟΟΣΑ, η χώρα οφείλει να αξιολογήσει με διαφάνεια τις τράπεζες, ως προς την ανθεκτικότητα τους (stress test), δημοσιεύοντας τα αποτελέσματα – πόσο μάλλον όταν, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αγορών, οι κρατικές τράπεζες της Σλοβενίας έχουν πλέον αρνητικά ίδια κεφάλαια.
Κατά την άποψη μας, με βάση τις παραπάνω διαπιστώσεις του ΟΟΣΑ, η Σλοβενία δεν πρόκειται να αποφύγει το μοιραίο – ενώ θα είναι πιθανότατα το αμέσως επόμενο θύμα του πολέμου.
Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ
Όπως έχει αναφερθεί πολλές φορές, τόσο από εμάς ( ανάλυση), όσο και από άλλους, με τη Γερμανία στην Ευρωζώνη δεν υπάρχει μέλλον. Ειδικότερα, με δεδομένες τις θέσεις της κυβέρνησης της, καθώς επίσης με το γεγονός ότι, οι ευκατάστατοι συνταξιούχοι της είναι αυτοί που ουσιαστικά αποφασίζουν στις εκλογές (οι νέοι της Γερμανίας, συμμετέχοντας δυστυχώς στο σύγχρονο «σκλαβοπάζαρο» των χαμηλών, dumping μισθών, είναι πάμπτωχοι), φαίνεται αδύνατον να αποφασισθεί ο ελεγχόμενος πληθωρισμός από την ΕΚΤ – αφού έτσι θα περιοριζόταν η αγοραστική αξία των συντάξεων.
Επίσης δεν πρόκειται να αποφασισθεί η υποτίμηση του ευρώ στο 1:1 με το δολάριο, μέσω της αύξησης της ποσότητας χρήματος, το μερικό πάγωμα των δανείων, τα ευρωομόλογα, η συμμετρική ανάπτυξη της ηπείρου μας, χωρίς πλεονασματικές και ελλειμματικές χώρες στο εσωτερικό της κοκ. - λύσεις τις οποίες έχουμε απόλυτη ανάγκη, εάν θέλουμε να αποφύγουμε την καταστροφή, παρασέρνοντας μαζί μας και τον υπόλοιπο πλανήτη.
Συμπερασματικά λοιπόν, εάν παραμείνει η Γερμανία στην Ευρωζώνη, συνεχίζοντας να μας επιβάλλει την ίδια αποτυχημένη πολιτική, οι περισσότερες άλλες χώρες θα χρεοκοπήσουν - με αποτέλεσμα να επιλέξουν την έξοδο η μία μετά την άλλη, οπότε να προκληθεί ένα απερίγραπτο χάος.
Ειδικότερα, όσον αφορά τα αποτελέσματα της εξόδου μίας ή περισσοτέρων χωρών από το ευρώ, δημιουργούνται τα παρακάτω ερωτήματα:
(α) Σε μία τέτοια περίπτωση, θα συνεχίσουν να πληρώνονται τα χρέη εκείνων των χωρών που θα αποχωρήσουν; Ήδη αρκετοί στην Ελλάδα έχουν συνδέσει την προτεινόμενη εκ μέρους τους επιστροφή στη δραχμή, με την άρνηση της πληρωμής μεγάλου μέρους των χρεών της - αφού διαφορετικά το εξωτερικό δημόσιο χρέος της, παραμένοντας υποχρεωτικά σε ευρώ μετά το εγκληματικό PSI, θα ήταν αδύνατον να εξυπηρετηθεί (ακόμη και αν το θέλαμε).
(β) Τα χρέη των κρατών που θα φύγουν θα πληρώνονται σε ευρώ ή στο εκάστοτε εθνικό νόμισμα; Εάν αντιληφθούν οι πολίτες ότι η χώρα τους θα αποχωρήσει από το ευρώ, δεν θα ακολουθήσουν τραπεζικές επιθέσεις (Bank run), με αποτέλεσμα την κατάρρευση των τραπεζών; Δεν θα υπάρξουν εσωτερικές αναταραχές με επικίνδυνα προφανώς επακόλουθα για την κοινωνική συνοχή, σε εκείνες τις χώρες που θα αποχωρήσουν;
(γ) Εάν επιλέξει μία χώρα την έξοδο από το κοινό νόμισμα, δεν θα προκληθούν αλυσιδωτές αντιδράσεις κάθε είδους σε ολόκληρο το ευρωπαϊκό στερέωμα; Πως θα συμπεριφερόταν η Γερμανία, εάν κάποια χώρα προσπαθούσε να την εκβιάσει, μέσω της δυνατότητας της να εγκαταλείψει το κοινό νόμισμα, υιοθετώντας παράλληλα τη στάση πληρωμών;
(δ) Μέχρι που μπορεί να φτάσει η Γερμανία, εάν πράγματι υποθέσουμε ότι επιθυμεί την ηγεσία της Ευρωζώνης; Μήπως μέχρι εκείνη τη στιγμή, όπου κάποια χώρα θα αρνηθεί να εξοφλήσει τις οφειλές της απέναντι της – γεγονός που θα την οδηγούσε χωρίς καμία αμφιβολία στη χρεοκοπία, αφού η μία μετά την άλλη χώρα θα έπαυε με τη σειρά της να την πληρώνει;
Θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε έναν ολόκληρο κατάλογο με τέτοια δύσκολα ερωτήματα, τα οποία θα προέκυπταν εάν κάποια χώρα ξεκινούσε το «χορό του Ζαλόγγου». Εάν όμως επέλεγε μόνο η Γερμανία την έξοδο, δεν θα υπήρχε σχεδόν κανένα πρόβλημα - ούτε καν για την ίδια, εάν εξαιρέσουμε ένα κάποιο χρονικό διάστημα, εντός του οποίου θα υπέφερε από την προβλεπόμενη ανατίμηση του νομίσματος της.
Επομένως, η λύση της εξόδου της Γερμανίας από την Ευρωζώνη φαίνεται προτιμότερη από κάθε τι άλλο όπως, για παράδειγμα, από το συνασπισμό των κρατών του Νότου, ο οποίος προτείνεται απερίσκεπτα από κάποιους - αφού κάτι τέτοιο θα κατακερμάτιζε την Ευρώπη, δημιουργώντας αντίπαλα, εχθρικά στρατόπεδα, με αποτελέσματα που δεν είναι δύσκολο να προβλεφθούν.
Μήπως όμως είναι αυτό που στην πραγματικότητα επιδιώκει κρυφά η Γερμανία, η οποία χαρακτηριζόταν ανέκαθεν από μία εξαιρετικά «συμφεροντολογική», «συνωμοσιολογική» και απολύτως μη αλληλέγγυα νοοτροπία; Μήπως ο απώτερος στόχος της είναι η είσπραξη των πάσης φύσεως δανείων της (Target II κλπ.) από τις υπόλοιπες χώρες, η υποδούλωση αυτών που δεν μπορούν να την εξοφλήσουν, η λεηλασία τους, η υιοθέτηση του μάρκου, η απολυταρχική ηγεμονία της στην Ευρώπη, καθώς επίσης η ανεξαρτητοποίηση της από τις Η.Π.Α.;
Μήπως για αυτόν ακριβώς το λόγο ιδρύθηκε το νέο αντιευρωπαϊκό κόμμα με την ονομασία «Εναλλακτική για τη Γερμανία» - η «συμμορία του μάρκου» ουσιαστικά, η οποία κατά πολλούς χρηματοδοτείται και ενισχύεται από την ίδια την παράταξη της καγκελαρίου; Μήπως αυτό είναι το δικό της «Σχέδιο Β»;
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ας μην ξεχνάμε ότι, η Δυτική Γερμανία εκμεταλλεύθηκε αρχικά (1990) τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, για να «εξαγοράσει» την Ανατολική Γερμανία. Στη συνέχεια, κατάφερε να επιτύχει την ένωση, με τη συμφωνία της Γαλλίας και της Μ. Βρετανίας – υπό την προϋπόθεση της συμμετοχής της στο κοινό νόμισμα, έτσι ώστε να διατηρηθεί η ειρήνη στην Ευρώπη.
Αργότερα, χρηματοδότησε το τεράστιο κόστος της ένωσης (150 δις €, για δέκα περίπου χρόνια), μέσω των εξαγωγικών πλεονασμάτων, εις βάρος των δήθεν «εταίρων» της - μεταξύ άλλων, «χρηματίζοντας και φακελώνοντας» ορισμένες διεφθαρμένες πολιτικές ηγεσίες τους (καθώς επίσης με ένα άνευ προηγουμένου μισθολογικό dumping, εις βάρος των Πολιτών της).
Σήμερα δε, καταδυναστεύει τους πάντες, έχοντας αποκτήσει πλέον την απαιτούμενη οικονομική ισχύ, με τη βοήθεια της κρίσης χρέους – κάτι που αποδείχθηκε από την απίστευτα εκδικητική και εγκληματική συμπεριφορά της απέναντι στην Κύπρο, όταν ο λαός της ( Βουλή) αποφάσισε να ψηφίσει υπερήφανα «Όχι» (αν και πιθανότατα πρόκειται για έναν αντιπερισπασμό της Γερμανίας, για μία σκόπιμη «εστία πυρκαγιάς», με στόχο να εξασφαλίσει χρόνο για τις ενέργειες που προγραμματίζει – για το «Σχέδιο Β»).
Ενδεχομένως λοιπόν, ο στόχος της να είναι αυτός που προαναφέραμε – αν και δεν είναι καθόλου εύκολο να τεκμηριωθεί. Ακόμη όμως και να κάνουμε λάθος, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να αναρωτηθούμε, εάν η Ευρώπη είναι αυτή τη φορά σε θέση να αντέξει μία ενωμένη, πανίσχυρη Γερμανία, με το δικό της νόμισμα;
Μία χώρα, η οποία θα μπορούσε σε χρόνο μηδέν να επιβάλλει στο δύστυχο λαό της το, επιτυχημένο οικονομικά, σύστημα της Κίνας; Τον κρατικό καπιταλισμό δηλαδή, ο οποίος αποκαλείται «κατ' ευφημισμό» έτσι, αφού ουσιαστικά δεν διαφέρει από τη δικτατορία ή από το γνωστό μας εθνικοσοσιαλισμό;
Σε τελική ανάλυση, μπορεί η Ευρώπη να αντέξει μία δεύτερη Κίνα, με «σκοτεινές» διαθέσεις, τοποθετημένη μέσα στα «σπλάχνα» της; Είναι αλήθεια σε θέση οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, είτε παρέμεναν στο ευρώ, είτε επέστρεφαν όλες μαζί στα εθνικά τους νομίσματα, να εγγυηθούν την ειρήνη και την ελευθερία στη ήπειρο μας, εάν απελευθερωθεί ξανά η Γερμανία, υιοθετώντας το γνωστό παρελθόν της;
Μήπως η μοναδική λύση δεν είναι άλλη από την υποχρέωση της Γερμανίας να συμφωνεί δημοκρατικά με τις προτάσεις των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης - με εναλλακτική δυνατότητα την αποχώρηση της από το ευρώ, παράλληλα με το διαχωρισμό της ξανά σε Ανατολική και Δυτική;
Άλλωστε, είναι αδιανόητο, ανεξήγητο, εξευτελιστικό καλύτερα το να συνεδριάζουν κάθε φορά οι 17 υπουργοί ή οι πρωθυπουργοί των χωρών της Ευρωζώνης και να αποφασίζει μόνη της η Γερμανία. Ειδικά για τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία - οι πρωθυπουργοί των οποίων θα έπρεπε, αν μη τι άλλο, να μπορούν να ορθώσουν το ανάστημα τους απέναντι σε μία χώρα, το μοναδικό πλεονέκτημα της οποίας είναι η στυγνή εκμετάλλευση/κινεζοποίηση του λαού της.
 | Posted: 14 Apr 2013 06:04 AM PDT Το όνειδος του μεταπολιτευτικού πολιτικού σκηνικού, αντί να περιορίζεται και να ξεθωριάζει, γιγαντώνεται. Το θράσος, η αναλγησία και η αδράνεια εκείνων που θα έπρεπε να βρίσκονται διαρκώς σε εγρήγορση είναι πέραν πάσης περιγραφής. Ο λόγος γίνεται για την απαράδεκτη εικόνα που εμφάνισε χθες το Κοινοβούλιο. Απουσίαζαν (ξανά) αυτοί που θα έπρεπε να δίνουν διαρκώς το «παρών». Δηλαδή, οι υπουργοί. Ενώ είχαν εγγραφεί 11 επίκαιρες συζητήσεις στην ημερήσια διάταξη, τελικά συζητήθηκαν μόνο δύο (που αφορούσαν τα υπουργεία Οικονομικών και Πολιτισμού).
Ο δ' αντιπρόεδρος της Βουλής Γιάννης Δραγασάκης δήλωσε ότι «η εικόνα δεν τιμά ούτε την κυβέρνηση ούτε και τη λειτουργία μας» και ζήτησε την ενημέρωση επί του ζητήματος του προέδρου της Βουλής κ. Μεϊμαράκη και της Διάσκεψης των Προέδρων.
Ομως, η επισήμανση του δ' αντιπροέδρου της Βουλής δεν μπορεί να αποτελέσει θεραπεία για αυτήν την ασθένεια του παχυδερμισμού και της περιφρόνησης του πολιτεύματος, που χαρακτηρίζει ορισμένους υπουργούς.
Δεν αρκούν οι λεκτικές παραινέσεις και οι στοργικές νουθεσίες για να σταματήσει αυτή η αχαρακτήριστη συμπεριφορά όσων θεωρούν ότι η Βουλή των Ελλήνων και οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες είναι ένα περιττό ντεκόρ στο μνημονιακό τοπίο της ξενοκρατίας.
Οταν αμφισβητούνται εμπράκτως το πολίτευμα και ο καταστατικός χάρτης της χώρας, δεν επιτρέπεται η επίδειξη επιείκειας από εκείνους που μπορούν να σταματήσουν την κατρακύλα.
Πώς είναι δυνατό να ζητούν από τους χαμηλόμισθους, τους ανέργους, τους χαμηλοσυνταξιούχους να κάνουν ακόμα περισσότερες θυσίες, ενώ εκείνοι, οι παχυλά αμειβόμενοι υπουργοί με τα πολλά προνόμια, δεν καταδέχονται καν να εμφανιστούν στη Βουλή για να συζητήσουν θέματα που απασχολούν τους Ελληνες;
Από πού αντλούν τούτη την ασυγχώρητη αλαζονεία και την αυτοπεποίθηση ότι όσα και να πράξουν ή να παραλείψουν δεν πρόκειται να τους κοστίσουν τους υπουργικούς θώκους τους; Σε καμία χώρα του κόσμου δεν θα περνούσαν αυτά δίχως την επίσημη αποδοκιμασία των επιλησμόνων της αποστολής τους. Μόνο στην Ελλάδα, που δείχνει να αφέθηκε στην τύχη της...
 | Posted: 14 Apr 2013 06:54 AM PDT - Το σχέδιο του Βερολίνου για την οικονομική επικυριαρχία στην Ευρώπη Ρax Germanica
- 534 τόνοι χρυσού, που αποτελεί ρεκόρ αγορών χρυσού τα τελευταία 50 χρόνια, αγοράστηκαν πέρυσι από τις Κεντρικές τράπεζες, σύμφωνα με τα στοιχεία του World Gold Council. Οι αγοραπωλησίες έφθασαν τα 236,4 δισ. δολάρια
Του Νίκου Κωτσικόπουλου
Διπλάσια έως και τετραπλάσια αξία από τα σημερινά αποθέματα της ΤτΕ σε χρυσό έχουν τα κοιτάσματα στη Βόρεια Ελλάδα, που δίνονται σε ξένους ιδιώτες, για να πάρει το Δημόσιο σε βάθος δεκαετιών μικρό κλάσμα από την αξία τους από φόρους και μεταλλευτικά τέλη.
Αυτά όταν η Ελλάδα έχει χρυσό αν θέλει στα αλήθεια να τον εκμεταλλευτεί, ενώ οι διεθνείς Κεντρικές Τράπεζες που δεν έχουν, αγοράζουν ακριβά.
Τα τελευταία χρόνια οι Κεντρικές Τράπεζες διεθνώς αγοράζουν χρυσό. Πέρυσι, σύμφωνα με τα στοιχεία του World Gold Council, αγοράστηκαν από Κεντρικές τράπεζες 534 τόνοι χρυσού, που αποτελεί ρεκόρ αγορών χρυσού τα τελευταία 50 χρόνια.
Συνολικά η ζήτηση για χρυσό από ιδιώτες και Κεντρικές Τράπεζες σημείωσε νέο ρεκόρ σε αξία. Οι αγοραπωλησίες έφθασαν τα 236,4 δισ. δολάρια, αλλά σε όγκο (τόνους) η ζήτηση έπεσε κατά 4% από το προηγούμενο ρεκόρ, στους 4.405,5 τόνους. Ομως... οι Κεντρικές Τράπεζες έκαναν ρεκόρ.
Το γεγονός εντυπωσιάζει. Κανόνας χρυσού και αναλογία χρυσού στα νομίσματα δεν υπάρχουν πλέον. Το σύστημα του Bretton Woods έχει επίσης διαλυθεί, ήδη από το 1971, με το «Σοκ του Νίξον». Κι όμως, το τύπωμα χαρτονομίσματος από την αμερικανική Fed και η αστάθεια του ευρώ οδηγούν σε αύξηση των αποθεματικών σε χρυσό τους τραπεζίτες, πέρα από την αδυναμία στο κίτρινο μέταλλο που έχουν για παράδειγμα οι Ινδοί.
Χρυσοθήρας και η Τουρκία
Ετσι αγοραστές χρυσού είναι οι Κεντρικές Τράπεζες σε Ινδία, Κίνα και μικρότερες όπως οι Κεντρικές Τράπεζες της Σρι Λάνκα, του Μπανγκλαντές και του Μαυρικίου (οι περισσότερες από αυτές αγόρασαν χρυσό που πούλησε το ΔΝΤ επί Ντομινίκ Στρος Καν το 2009 και το 2010). Πέρυσι αγοραστές χρυσού σύμφωνα με το WGC ήταν οι Κεντρικές Τράπεζες σε Ρωσία, Ουκρανία, Νότια Κορέα και Τουρκία! | Η καναδέζικη Eldorado Gold υπολογίζει την αξία των χρυσοφόρων κοιτασμάτων της σε 11 δισ. Στη φωτογραφία, τα μεταλλεία-ορυχεία στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής |
Και φέτος τον Φεβρουάριο, η Γερμανία όπως και το 1971, όταν μαζί με τη Γαλλία πίεσε τον Νίξον για τη διάλυση της συμφωνίας του Bretton Woods, έκανε πάλι την κίνησή της. Ζήτησε τον επαναπατρισμό του γερμανικού χρυσού από τη Γαλλία και τις ΗΠΑ...
Συγκεκριμένα η Κεντρική Τράπεζα της χώρας ανακοίνωσε επίσημα, ότι σχεδιάζει να επαναπατρίσει μέχρι το 2020 όλα τα αποθεματικά της σε χρυσό που φυλάσσονται στη Γαλλία και μέρος από αυτά που φυλάσσονται στη Fed Νέας Υόρκης.
Το ζήτημα ανακινήθηκε στη Γερμανία από τον Νοέμβριο του 2012 μετά από απόφαση ομοσπονδιακού γερμανικού δικαστηρίου και η Κεντρική Τράπεζα (Buda) είχε διαψεύσει το ενδιαφέρον της. Αλλά στη συνέχεια διατύπωσε το αίτημα επαναπατρισμού, με το αιτιολογικό ότι στοχεύει στην ενίσχυση της εγχώριας εμπιστοσύνης σε μία περίοδο κρίσης εμπιστοσύνης στην Ευρωζώνη και την ικανότητα ταχύτερης ανταλλαγής χρυσού με ξένα νομίσματα...
Θυμίζουμε με δύο λόγια σε όσους έχουν ξεχάσει ή σε όσους μπορεί να μην γνωρίζουν:- Στο Bretton Woods το 1944 και λίγο πριν τελειώσει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, δημιουργήθηκε η δομή του μεταπολεμικού οικονομικού και νομισματικού συστήματος που προέβλεπε ότι μοναδικό αποθεματικό νόμισμα θα είναι το αμερικανικό δολάριο. Μία ουγκιά συμφωνήθηκε να αξίζει 35 δολάρια. Οι ΗΠΑ θα έπαιρναν χρυσό και οι άλλες χώρες δολάρια, τα οποία θα μπορούσαν να μετατρέψουν ξανά σε χρυσό, με αντάλλαγμα τα δολάρια που είχαν πάρει.
- Το 1971 το σύστημα ήταν έτοιμο να καταρρεύσει. Οι ΗΠΑ έκοβαν περισσότερα δολάρια από όσο χρυσό μπορούσαν να επιστρέψουν και ο Ψυχρός Πόλεμος ειδικά όμως ο πόλεμος στο Βιετνάμ, τους υποχρέωσε να κάνουν μεγάλες δαπάνες και να τυπώσουν χρήμα, αυξάνοντας τη νομισματική κυκλοφορία κατά 10%, ενώ ήδη τα αποθέματά τους σε χρυσό είχαν πέσει στο μισό.
Το «Σοκ του Νίξον»
Η Δυτική Γερμανία αρνήθηκε τότε να υποτιμήσει το μάρκο ενώ η Γαλλία του Ντεγκόλ ζήτησε επαναπατρισμό χρυσού αξίας 191 εκατ. δολαρίων. Η Ελβετία πουλούσε δολάρια. Ο Νίξον τον Αύγουστο του 1971 ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ δεν μετατρέπουν μέχρι νεωτέρας το χρυσό σε δολάρια. Δύο χρόνια αργότερα το σύστημα είχε καταρρεύσει. Το δραματικό διάγγελμα του Νίξον, ονομάστηκε «Σοκ του Νίξον».  Αξίζει να σημειωθεί ότι όπως οι άλλες χώρες έτσι και η Ελλάδα φυλάσσει μέρος του χρυσού της στην Fed Νέας Υόρκης. Στην Ελλάδα βρίσκεται μόνο το μισό από τα συναλλαγματικά της αποθέματα. Το περισσότερο από το υπόλοιπο 50% είναι από πολύ παλιά στην Κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας, ένα μικρό μέρος στην Ελβετία από το 1960 και το υπόλοιπο στις ΗΠΑ.
Αλλά η Ελλάδα πουλά ή δίνει τον χρυσό της όταν άλλοι αγοράζουν. Σωστό ή λάθος; Τον ανταλλάσσουμε με χάντρες και καθρεφτάκια
Περί τα 5,6 δισ. ευρώ με τις τρέχουσες τιμές αξίζουν τώρα τα αποθέματα νομισματικού χρυσού της Τραπέζης της Ελλάδος, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας. Τα αποθέματα στο τέλος του 2012 ήταν 3,597 εκατ. ουγκιές. Διαθέτει ακόμα χρυσά νομίσματα μη διεθνών προδιαγραφών, βάρους περίπου 163.000 ουγκιών. Η συνολική αξία μαζί με τα νομίσματα δεν ξεπερνά σε τρέχουσες τιμές τα 5,85 δισ. ευρώ, μαζί με τα νομίσματα.
Την ίδια στιγμή, η καναδέζικη Eldorado Gold, που έχει αποκτήσει τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική και στο Πέραμα Εβρου, υπολογίζει την αξία των χρυσοφόρων κοιτασμάτων της σε 11 δισ. ευρώ με τρέχουσες τιμές. Ο διευθύνων σύμβουλος της ελληνικής θυγατρικής της «Ελληνικός Χρυσός», Πέτρος Στρατουδάκης, δήλωσε πρόσφατα ότι μπορεί να υπάρχουν κοιτάσματα χρυσού διπλάσιας αξίας, ενώ κοιτάσματα αξίας 21 δισ. ευρώ στη Βόρεια Ελλάδα επιβεβαίωνε πρόσφατη ανακοίνωση του ΙΓΜΕ.
Η Eldorado, έχοντας πρόσβαση σε κοιτάσματα χρυσού διπλάσιας έως και τετραπλάσιας αξίας από τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας, υπολογίζει ότι θα αποδώσει στο Δημόσιο σε φόρους και μεταλλευτικά δικαιώματα περί τα 1,6 δισ. ευρώ...
Κατά τα άλλα η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τη μεγάλη επένδυση που θα προσφέρει στη χώρα, με τελευταία δήλωση αυτήν του υφυπουργού Ανάπτυξης, Νότη Μηταράκη, σύμφωνα με τον οποίο «με 27% ανεργία στην Ελλάδα, πρέπει να αγκαλιάσουμε, ελληνικές και ξένες επενδύσεις». Οπως της Eldorado. Την ανέφερε χαρακτηριστικά...
Εύλογα ανακύπτει το ερώτημα: Αν στ' αλήθεια θέλει η Ελλάδα να εκμεταλλευτεί την περιουσία της σε χρυσό, τι ακριβώς δεν κάνει καλά; Με τις διεθνείς οικονομίες να αποκτούν όλο και πιο σκληρές μονεταριστικές αντιλήψεις σαν αντίδραση στο τύπωμα χρήματος από τις Κεντρικές Τράπεζες των ΗΠΑ, Αγγλίας και τώρα της Ιαπωνίας, ο χρυσός αναδεικνύεται όλο και περισσότερο ως το μακροχρόνιο απόθεμα ασφαλείας των Κεντρικών Τραπεζών. Δεν είναι τυχαίο που οι Κεντρικές Τράπεζες όπως και πολύ μεγάλοι παίκτες διεθνώς αγοράζουν χρυσό τα τελευταία χρόνια και το έκαναν και πέρυσι.
Η αξία του χρυσού ως όπλο πολλαπλών χρήσεων στα χέρια των Κεντρικών Τραπεζών, ήρθε ξανά στην επικαιρότητα αυτή την εβδομάδα με αφορμή το δράμα της Κύπρου. Η Κύπρος θα πουλήσει χρυσό αξίας 400 εκατ. ευρώ από τα αποθέματά της για να χρηματοδοτήσει μέρος της διάσωσης, σύμφωνα με έγγραφα της τρόικας που επικαλέστηκε το Reuters. Η Κύπρος εμφανίζεται επισήμως να έχει αποθέματα 13 τόνων χρυσού (αντιστοιχεί σε 418.000 ουγκιές).
Η είδηση προκάλεσε αντιδράσεις στη Μεγαλόνησο. Δεν πουλάς τα αποθέματά σου σε χρυσό. Είναι το τελευταίο οικονομικό καταφύγιο μιας χώρας. Ομως, η ΤτΕ επί διοίκησης Νικόλαου Γκαργκάνα πούλησε τον Αύγουστο του 2003 περί τους 20 τόνους χρυσού (ή περίπου 643.000 ουγκιές) από τα αποθεματικά της. Σε τονάζ σήμερα τα αποθεματικά της ΤτΕ ανέρχονται σε 111,9 τόνους.
Τότε η ΤτΕ εισέπραξε περί τα 200 εκατ. ευρώ (μία από τις χαμηλότερες τιμές ακόμα και για το 2003 που ο χρυσός κυμαινόταν περί τα 400 δολάρια η ουγκιά).
Ομως, το 2003 η Ελλάδα πουλούσε με ζημιά και τα πολλαπλάσιας αξίας κοιτάσματα χρυσού στη Χαλκιδική, παραδίνοντας τα μελλοντικά συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας. Η πώληση των μεταλλείων από το Δημόσιο στην Eldorado Gold έγινε τον Δεκέμβρη του 2003.
Συγκεκριμένα, στις 12 Δεκεμβρίου 2003 το ελληνικό Δημόσιο αγόρασε τα μεταλλεία Κασσάνδρας από την εταιρεία «TVX Hellas» έναντι 11 εκατ. ευρώ. Την ίδια ημέρα το ελληνικό Δημόσιο μεταπώλησε στην ίδια τιμή τα Μεταλλεία Κασσάνδρας μαζί με άλλα περιουσιακά στοιχεία της στην εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός» της Ακτωρ, συμφερόντων Μπόμπολα.
Το Δημόσιο όμως όχι μόνο δεν έβγαλε ούτε ένα ευρώ από την πώληση, αφού έδωσε τα μεταλλεία στην τιμή που τα αγόρασε, αλλά τελικά ζημιώθηκε κιόλας από βεβαιωμένους φόρους που δεν κατεβλήθησαν, από φοροαπαλλαγές στη μεταβίβαση των μεταλλείων, από τις αποζημιώσεις και το πρόγραμμα επανακατάρτισης των εργαζομένων της πρώην «TVX», με συνολικό ποσό άνω των 40 εκατ. ευρώ.
Στη συνέχεια ο όμιλος Μπόμπολα πούλησε την «Ελληνικός Χρυσός» που είχε τα μεταλλεία στην Eldorado, με μεγάλο κέρδος, διατηρώντας μερίδιο μόνον 5%.
 | Posted: 14 Apr 2013 05:57 AM PDT Μέσα σε λίγους μήνες (από τον περασμένο Ιούνιο), η ευρωπαϊκή πολιτική διάσωσης μετατράπηκε σε παιχνίδι για έναν: τη Γερμανία. Αγνοώντας κάθε έννοια κοινοτικής αλληλεγγύης και γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της την απόφαση της συνόδου κορυφής για απ' ευθείας χρηματοδότηση των προβληματικών τραπεζών από την ΕΚΤ (ουσιαστικά, το μόνιμο ευρωπαϊκό μηχανισμό ESM), η πραγματική ηγέτις της Ε.Ε. επιβάλλει με το έτσι θέλω τους δικούς της κανόνες.
Η περίπτωση της Κύπρου ήταν απλώς η πρόβα τζενεράλε αυτής της μεταστροφής. Από το bail out (την εκ των έξω διάσωση) στο bail in (την εκ των έσω διάσωση). Αυτό ακριβώς συζητείται επισήμως στο Eurogroup, αν και, μόλις λίγες ημέρες πριν, ο ίδιος ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών διέψευδε κατηγορηματικά τα σενάρια αλλά και τις δηλώσεις τού «Mr. Eurogroup», για γενίκευση του κυπριακού παραδείγματος.
Αφού η γερμανική πλευρά έκανε τη δουλειά της, διασώζοντας, με το αίμα και τις θυσίες των νότιων ευρωπαiκών λαών, τις δικές της τράπεζες του Βορρά (που είχαν ταρακουνηθεί επικίνδυνα μετά την κρίση του 2008), έφτασε τώρα στην άλλη άκρη. Καλεί αυτούς τους ίδιους λαούς να σώσουν ουσιαστικά τις τράπεζές τους, αποδεχόμενοι το ρίσκο ενός γενναίου κουρέματος στις καταθέσεις τους. Είναι προφανές ότι η νέα μορφή Pax Germanica, που απλώνεται σταδιακά πάνω από την ευρωπαϊκή ήπειρο, οδηγεί σε λιγότερη και όχι περισσότερη Ευρώπη. Από τη στιγμή που η Γερμανία συμπεριφέρεται ως ο απόλυτος επικυρίαρχος της Γηραιάς Ηπείρου και ακολουθεί το δόγμα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», κατά βούληση και κυρίως με βάση τα στενά εθνικά της οικονομικά συμφέροντα, είναι καταδικασμένη κάθε προσπάθεια εμβάθυνσης και ολοκλήρωσης της Ε.Ε. Οδεύουμε λοιπόν ταχύτατα προς μια ακραιφνώς γερμανική Ευρώπη. Μια Ευρώπη που θα εξυπηρετεί ό,τι συμφέρει τον πλούσιο Βορρά εις βάρος τού συνεχώς φτωχοποιούμενου Νότου. Και μάλιστα όλα αυτά καλυμμένα από ένα πέπλο καλβινιστικής ψευτο-ηθικότητας των ενάρετων βορείων απέναντι στους «ανήθικους» νότιους. Ηδη η ροή του χρήματος οδηγείται εκεί, ενώ πληροφορίες φέρουν τη Γερμανία να αγοράζει και ποσότητες χρυσού. Ολα αυτά θέτουν ξανά επί τάπητος το μέγα πρόβλημα της ευρωπαϊκής πορείας. Και αναδεικνύουν τα αυξημένα καθήκοντα του ευρωπαϊκού Νότου, πριν το όλο μεταπολεμικό πείραμα καταρρεύσει ολοκληρωτικά.
| Posted: 14 Apr 2013 10:46 AM PDT Με τον Παναγιώτη Τραιανού μπορεί κανείς να μην συμφωνεί, τουλάχιστον σε όλα. Διορατικότητα πάντως και καλή τεκμηρίωση υπάρχει στα γραφόμενά του. Τρία χρόνια πίσω, ο Τραιανού προδίκαζε αυτό που τώρα συμβαίνει. Στα αποσπάσματα που ακολουθούν (από το ιστολόγιό του ΕΑΜ Β') σκιαγραφεί πτυχές και παραμέτρους του -κατά την άποψή μας εκ των βασικών καταστροφέων της πατρίδας- Γιώργου Παπανδρέου. Ποιοί μας τον ''φόρτωσαν'' και κυρίως, γιατί. Εμείς θεωρούμε πάντως την συλλογική ευθύνη του σώματος των Ελλήνων πολιτών τεράστια. Ο Παπανδρέου, όπως και κάποιοι πριν και μετά από αυτόν, δεν ήταν δικτάτορας. Εξελέγη. Εμείς τον ψηφίσαμε. Και ως γνωστόν, τη απομακρύνσει εκ του ταμείου...
''Φοβούνται έναν Έλληνα πατριώτη Πρωθυπουργό. Που θα προσπαθήσει να προστατεύσει τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών και εργαζομένων και θα κλείσει την πόρτα στους τοκογλύφους. Φοβούνται τον πρώτο Έλληνα Πρωθυπουργό. Ο οποίος θα κλείσει στη φυλακή τους διεφθαρμένους, οι οποίοι μας φόρτωσαν με τα ομόλογα. Φοβούνται τον πρώτο Έλληνα Πρωθυπουργό...
Μας επέβαλαν έναν πρωθυπουργό, τον Παπανδρέου, ο οποίος ούτε πατριώτης ήταν και ούτε είχε τον παραμικρό λόγο ν' αγωνιστεί για τους Έλληνες, γιατί ούτε καν Έλληνας είναι. Έναν πρωθυπουργό, ο οποίος αποτελεί τον απόλυτο ορισμό του παραλόγου. Οι συνθήκες ευνοούσαν την Ελλάδα, γιατί στην πραγματικότητα όλα αυτά τα χρόνια δεν δανειζόταν. Στην πραγματικότητα απλά έπαιρνε τα χρήματα που της έδιναν οι τοκογλύφοι, επενδύοντας πάνω της τις τοκογλυφικές τους ελπίδες. Έπαιζε η Ελλάδα ένα παιχνίδι μαζί με συμπαίκτες. Παρίστανε το "άλογο" και αυτοί τζόγαραν πάνω της. Ας πρόσεχαν πού τα έδιναν. Το "άλογο" έχασε. Δεν μπορεί να κερδίσει αυτά, τα οποία τους υποσχέθηκε. Δικό τους πρόβλημα είναι και όχι της Ελλάδας.
Αυτή είναι η ουσία της κατάστασης. Αυτήν την ουσία αγνοούσε ο πρωθυπουργός της, ο οποίος πέρα από κάθε λογική υποσχόταν σε όλους τους τοκογλύφους ότι θα τους πληρώσει στο ακέραιο όλες τις απάτες, κόβοντας ακόμα και τις συντάξεις των φτωχών. Αυτά δεν τα λέμε εμείς. Αυτά τα είπε ο ίδιος. Ο ίδιος ο Παπανδρέου δήλωσε οπαδός της παγκόσμιας διακυβέρνησης, αλλά παρ' όλα αυτά διεκδίκησε τη θέση της ελληνικής ηγεσίας. Ο ίδιος, ως πρόεδρος της "Σοσιαλιστικής Διεθνούς", δήλωσε ότι θα ξεπληρώσει τους τοκογλύφους πάση θυσία και ως γνήσιος "σοσιαλιστής" ξεκίνησε από τις συντάξεις των φτωχών.
Θα εξετάσουμε την κατάσταση από την αρχή και η αποκάλυψη των υπευθύνων θα γίνει εύκολα. Ποιοι ήταν οι τοκογλύφοι, στους οποίους χρωστούσε η Ελλάδα "υποσχέσεις"; Οι τοκογλύφοι ήταν οι γνωστοί Εβραίοι "επενδυτές", οι οποίοι αγόραζαν τα ελληνικά ομόλογα της εποχής του Σημίτη και της "ισχυρής" Ελλάδας. Η Goldman Sachs του Εβραίου Μπλακφέιν, η Deutsche Bank του Εβραίου Άκερμαν, η ΕΚΤ του Εβραίου Τρισέ, τα funds του Εβραίου Σόρος. Αυτοί λοιπόν οι τοκογλύφοι, αφού "φόρτωσαν" το ελληνικό "γαϊδούρι" με άπειρα ομόλογα, κατάλαβαν ότι έφτασε στα όριά του. Αυτοί, οι οποίοι διέφθειραν τις ελληνικές κυβερνήσεις, προκειμένου να τις αναγκάσουν να "δανειστούν" άχρηστα και άπειρα χρήματα για απλή σπατάλη, κατάλαβαν ότι η κατάσταση έφτασε στα όριά της. Η παγκόσμια κρίση, σε συνδυασμό με την ελληνική δημοσιονομική προβληματικότητα, ήταν βέβαιο ότι θα τους έβαζε σε περιπέτειες στην Ελλάδα. Γιατί; Γιατί ήταν θέμα χρόνου να φτάσει η Ελλάδα σε θέση αδυναμίας εξυπηρέτησης των χρεών και των "υποσχέσεών" της. Ήταν θέμα χρόνου να φτάσει στη στάση πληρωμών. Πού όμως θα έκανε στάση πληρωμών; Στάση πληρωμών σε πραγματικά δάνεια δεν μπορείς να κάνεις, γιατί υπάρχουν άμεσες συνέπειες, οι οποίες σε οδηγούν στην οδυνηρή χρεοκοπία και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τι θα "κόψεις" πρώτα; Αυτά, τα οποία δεν κοστίζουν. Αυτά, τα οποία δεν σε οδηγούν στη χρεοκοπία. Αυτά, τα οποία δεν σε οδηγούν σε κατασχέσεις ή δεσμεύσεις περιουσιακών στοιχείων. Αυτά, τα οποία είναι "αέρας". Αυτά, τα οποία δεν έχουν συνέπειες: Τα ομόλογα.
Εξαιτίας αυτού του φόβου άρχισαν τις μεθοδεύσεις εναντίον της Ελλάδας. Τι έκαναν; Προσπάθησαν να τη φέρουν σ' εκείνο το σημείο, ώστε να την αναγκάσουν να μετατρέψει τα ομόλογα σε πραγματικά χρέη. Να την αναγκάσουν να δανειστεί πραγματικά δάνεια, για να ξεπληρώσει τα "πέτσινα" ομόλογα. Να την αναγκάσουν να "αυτοκτονήσει". Πώς όμως θα το έκαναν αυτό; Ποια ελληνική κυβέρνηση θα δεχόταν να καταστρέψει ολοσχερώς τον ελληνικό λαό, για να φανεί "συνεπής" στους τοκογλύφους; Ποιος Έλληνας πρωθυπουργός θα δεχόταν να κόψει τις συντάξεις και τους μισθούς των φτωχών, για να γίνουν πλουσιότεροι οι τοκογλύφοι του Πλανήτη.
Αυτό ήταν ένα πρόβλημα, το οποίο το έλυσαν εύκολα. Είχαν τα δεδομένα για να το λύσουν. Είχαν δικό τους άνθρωπο σε απόσταση βολής από την εξουσία. Λίγο βλάκας, λίγο "τσαλακωμένος" από την προηγούμενη ήττα του, αλλά δικός τους άνθρωπος. Αφού πλήρωσαν όλους τους Πακιστανούς και τους Αφγανούς να τον αναδείξουν αρχηγό του κόμματος του ΠΑΣΟΚ, στη συνέχεια τον έβαλαν στην "κούρσα" της διεκδίκησης της πρωθυπουργίας. Με ψέματα και υποσχέσεις, που ξεπερνούν κάθε προηγούμενο πολιτικής αθλιότητας, τον έχρισαν "νικητή". Αυτόν τον "νικητή" με συντονισμένες ενέργειες τον έβαλαν να προδώσει την Ελλάδα. Αυτοί, δηλαδή, μαζί με τον προδότη έβαλαν την Ελλάδα στον "μονόδρομο", που οδηγούσε στο ΔΝΤ. Στο ΔΝΤ, το οποίο θα μετέτρεπε τα πέτσινα ομόλογα σε πραγματικά δάνεια. Το ζητούμενο, δηλαδή, ήταν να οδηγήσουν με τον Γιωργάκη την Ελλάδα στο "σφαγείο" του ΔΝΤ. Για να το πετύχουν όμως αυτό, έπρεπε να οδηγήσουν την Ελλάδα στην "ασφυξία". Αυτό ήταν λίγο δύσκολο, γιατί η Ελλάδα δεν ήταν η μοναδική περίπτωση υπερχρεωμένης χώρας. Δεν διέφερε και πολύ από την Ιρλανδία ή την Πορτογαλία ή την Ισπανία. Δεν διέφερε καν από τις ΗΠΑ ή από τη Βρετανία και την Ιαπωνία.
Τα ταξίδια του Γιώργου στο εξωτερικό (μέχρι και τώρα) είχαν και άλλο λόγο που έγιναν, και όχι μόνον την ασφάλεια. Για λόγους που αφορούν τη μελλοντική του ασφάλεια έκανε αυτά τα ταξίδια. Για λόγους που αφορούν το μέλλον, το οποίο θ' ακολουθούσε μετά την "πετυχημένη" πρωθυπουργική καριέρα του. Για λόγους που ίσως να τον αναγκάσουν να κατοικεί εκτός Ελλάδας. Γιατί υπάρχουν λόγοι ασφάλειας στην προσπάθειά του να "χτίσει" τη διεθνή του "καριέρα"; Για να εξασφαλίσει ως άτομο —και με τη βοήθεια βέβαια των εβραϊκής ιδιοκτησίας διεθνών μέσων μαζικής ενημέρωσης— την παγκόσμια συμπάθεια εις βάρος του λαού του. Εις βάρος του λαού, τον οποίον πρόδωσε για χρήματα. Αυτό είναι το ζητούμενο. Εν μέσω μιας παγκόσμιας και πρωτοφανούς δυσφημιστικής εκστρατείας εις βάρος των Ελλήνων ο Giorgo παριστάνει το καλό "παιδί". Το καλό "παιδί", το οποίο —"ανύποπτο" και "απονήρευτο" όπως ήταν— ανέλαβε την εξουσία επάνω σε έναν "κακό" λαό. Αυτός θα είναι πάντα ο "καλός" πολιτικός, που είχε την "ατυχία" να ηγείται ενός "κακού" λαού, ο οποίος είχε την "αθλιότητα" να μην θέλει να φερθεί "τίμια" απέναντι στους "δανειστές" του. Το καλό "παιδί" με το ποδήλατο και τους κουραμπιέδες, το οποίο έπεσε θύμα ενός λαού κλεφτών και απατεώνων.
Η οικογένεια Παπανδρέου είναι η πρώτη από τις τρεις οικογένειες των "εθνοπατέρων" της μεταπολίτευσης, η οποία αποτίμησε το μερίδιο ιδιοκτησίας της στη χώρα μας και την πούλησε. Η οικογένεια των Αμερικανών, οι οποίοι θα πληρωθούν και θα φύγουν από τη χώρα, παραδίδοντάς την σε νέους ιδιοκτήτες. Είναι βέβαιο ότι αυτό έγινε. Γι' αυτόν τον λόγο βιάζονταν να πάρουν άρον-άρον την εξουσία χωρίς κανέναν όρο και προδιαγραφή. Γνώριζαν ότι μόνον μέσω της εξουσίας θα μπορούσαν να πετύχουν τη "μεταπώληση" του μεριδίου τους. Ό,τι προλάβουν και για όσο προλαβαίνουν. Μέχρι και ο "διανοούμενος" της οικογένειας ανέλαβε να κάνει επαφές για το "συμφέρον" της Ελλάδας. Επιζήμιες επαφές, με διεθνή λαμόγια και εμπόρους όπλων. Να βγάλει κι αυτός το "μεροκάματο", δίπλα στον αδερφό.
Όμως θα το φάνε το "φέσι", σίγουρα, γιατί οι Έλληνες θα φροντίσουν να ενημερώσουν τον Πλανήτη γι' αυτό. Το "φέσι" θα το φάνε και να δούμε πού θα κρυφθούν, όταν οι λαοί καταλάβουν ότι τους πρόδωσαν. Όταν ειδικά οι λαοί, που είχαν την ατυχή έμπνευση να συνεργαστούν μαζί τους, αντιληφθούν ότι τους πούλησαν. Όταν οι Αμερικανοί καταλάβουν ποιος διέλυσε το κράτος τους και τους φόρτωσε με δεκάδες τρις χρέος. Όταν οι Γερμανοί καταλάβουν ότι είναι απόλυτα υποδουλωμένοι στους γύφτους. Η συμμορία θα τελειώσει την πορεία της όπως ακριβώς την ξεκίνησε: Στο μέσον της ερήμου...''
 | Posted: 14 Apr 2013 06:13 AM PDT Η νέα τακτική του ΣΔΟΕ μας καθιστά όλους φοροφυγάδες! Ακόμη και το χαρτζιλίκι του παππού για το εγγόνι που κατατέθηκε στην τράπεζα του πατέρα – ελεύθερου επαγγελματία, θεωρήθηκε εισόδημα! Κινδυνεύουµε όλοι! Οταν το περίφηµο Σ∆ΟΕ καταδικάζει ως φοροφυγάδες όσους έκαναν το αδίκηµα να χρησιµοποιούν τους τραπεζικούς λογαριασµούς τους για κινήσεις που δεν έχουν σχέση µε το επάγγελµά τους (π.χ. πληρωµή εξόδων για λογαριασµό τρίτου), για τις οποίες δεν…έχει εκδοθεί απόδειξη ή τιµολόγιο, τότε όλοι είµαστε εν δυνάµει φοροφυγάδες. Τα πράγµατα είναι πλέον απολύτως ξεκάθαρα για τους στόχους του φορολογικού ελέγχου: Οι περίφηµοι ελεγκτές, αφ' ης στιγµής δεν µπορούν να διαπιστώσουν φοροδιαφυγή, εφευρίσκουν προφάσεις για να την… υποθέσουν.
Χαρακτηριστικό είναι τo παράδειγµα του ρεπορτάζ όπου ακόµη και το χαρτζιλίκι το οποίο έβαλε στην τράπεζα ο παππούς για το εγγόνι του, που ήταν συνδικαιούχος του ελεύθερου επαγγελµατία, θεωρήθηκε ΕΙΣΟ∆ΗΜΑ για το οποίο, κατά το Σ∆ΟΕ, έπρεπε να κοπεί απόδειξη! | Posted: 14 Apr 2013 05:58 AM PDT Τα επεισόδια της Πάτρας (και όχι μόνο)Γράφει η Αναστασία ΜανωλοπούλουΓραμματέας Δημοτικού Συμβουλίου Πατρέων
Εδώ και τέσσερα χρόνια έχουμε μπει σε περίοδο κρίσης. Κάθε χρόνο, κάθε μήνα, κάθε μέρα η Ελληνική κοινωνία βουλιάζει στην μαύρη τρύπα που ολοένα και την "ρουφά" στα σπλάχνα της. Κάθε χρόνο, κάθε μήνα, κάθε μέρα οι Ελληνίδες και οι Έλληνες ζουν το προσωπικό τους αδιέξοδο και παλεύουν με τα δικά τους "θεριά". Δεν μιλάμε πλέον για την προ κρίσης (για κάποιους πλαστή, για κάποιους όχι) ευμάρεια. Μιλάμε για επιβίωση και αξιοπρέπεια. Αξιοπρέπεια; Όταν δουλειές χάνονται, όταν επιχειρήσεις κλείνουν, όταν τα έσοδα συρρικνώνονται μέρα με την μέρα. Όταν ο λογαριασμός της καθημερινής ζωής δεν βγαίνει τότε οι κόποι ολόκληρης ζωής κινδυνεύουν να χαθούν και για αρκετούς έχουν ήδη χαθεί. Και μαζί και η αξιοπρέπεια του Έλληνα.Δεν υπάρχουν πια άνθρωποι γελαστοί. Δεν υπάρχουν λόγοι για ένα χαμόγελο. Σκυθρωποί Έλληνες! Προβληματισμένοι και απεγνωσμένοι. Κατάθλιψη ή νέα επιδημία. Έτοιμοι να πιαστούν στα χέρια, να τσακωθούν μέσα στην οικογένεια και έξω από αυτή. Άνθρωποι δεν ξαναμιλούν μεταξύ τους γιατί τους χρωστούν ή χρωστάνε.
Νέοι οργισμένοι, νέοι θυμωμένοι έτοιμοι να "τα σπάσουν όλα".Ακραία στοιχεία που βρίσκουν ακροατές, χειροκροτητές και ευκαιρίες για δράση.Ένα "καζάνι που βράζει" σε υψηλή θερμοκρασία. Ένα "καζάνι που θα εκραγεί" εάν συνεχιστεί αυτή η πολιτική, που είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει βάσει εξαγγελιών της τρικομματικής κυβέρνησης (ελέω -τάχα- τρόικα).Η Πάτρα έζησε την προηγούμενη εβδομάδα τρία βίαια επεισόδια. Σε διαφορετικές μέρες, διαφορετικούς τόπους, με διαφορετικές ομάδες πολιτών και για διαφορετικές αιτίες.Υπάρχουν θύτες και θύματα;Υπάρχουν ένοχοι και αθώοι;Υπάρχουν άνθρωποι οργισμένοι. Η οργή και ο θυμός όμως έχουν όρια. Και τα όρια αυτά καθημερινά δοκιμάζονται με κίνδυνο να σπάσουν. Κι αν σπάσουν τότε δεν θα μιλάμε για ακραία φαινόμενα αλλά για καθημερινά.Αν αυτό δεν το καταλαβαίνουν οι κυβερνώντες τότε -θα τολμήσω να πω- ότι είναι τρομερά επικίνδυνοι.Αν πάλι αυτός είναι ο στόχος τους, το "διαίρει και βασίλευε" στην Ελληνική κοινωνία, τότε και πάλι είναι επικίνδυνοι.Κι αν αυτοί έτσι θέλουν να πράττουν, τότε η ίδια η κοινωνία, εμείς, πρέπει να δημιουργήσουμε την δική μας άμυνα και να μην επικροτούμε, να υποκινούμε ή και να συμμετέχουμε σε τέτοια ακραία γεγονότα.Γιατί η "αξιοπρέπεια της τσέπης" χάνεται ή έχει ήδη χαθεί. Την αξιοπρέπεια της ψυχής όμως δεν μπορεί να την πειράξει κανείς!
| Posted: 14 Apr 2013 06:02 AM PDT Ο οικονομικός πλούτος δεν είναι το κλειδί για την ευτυχία. Αντίθετα, η οικογένεια, ο γάμος, οι συγγενείς, το εύρος και το βάθος των κοινωνικών σχέσεων, είναι καθοριστικοί παράγοντες για την ευτυχία, ανεξάρτητα από τα χρήματα. Συνήθως οι άνθρωποι γίνονται πιο πλούσιοι κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Όμως αυτό δεν συνοδεύεται αναγκαστικά και από περισσότερη ευτυχία. Περισσότερα χρήματα δεν σημαίνει περισσότερη ευτυχία. Σίγουρα χρειάζεται ένα επίπεδο οικονομικής δύναμης για την εκπλήρωση των βασικών αναγκών το οποίο όμως είναι σχετικά χαμηλό. Στους ανθρώπους η σχετικότητα του εισοδήματος τους, είναι σημαντικότερη από την απόλυτη αξία του. Οι άνθρωποι δεν αισθάνονται πλούσιοι εάν δεν συγκρίνουν την κατάσταση τους με άλλους. Όμως όσο καλά και εάν είναι κάποιος από οικονομικής άποψης, θα υπάρχει πάντοτε κάποιος που θα βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση. Το συνεπακόλουθο της κατάστασης αυτής είναι η διαπίστωση ότι όταν οι άνθρώποι πετυχαίνουν τους στόχους που έχουν θέσει, αμέσως μετά βάζουν ψηλότερους στόχους. Αυτόματα οι ελπίδες για την ευτυχία αλλάζουν επίπεδο. Η προϋπόθεση για να είναι ευτυχισμένοι μεταφέρεται στην επίτευξη των νέων ψηλότερων και δυσκολότερων στόχων.
Για πολλούς ανθρώπους η ζωή είναι μια συνεχής αναζήτηση αυτών που θέλουν αντί να είναι η αναζήτηση της απόλαυσης και της ευτυχίας. Η σχετικότητα της αίσθησης της ικανοποίησης και της ευτυχίας αποδεικνύεται από τις έρευνες σε πλούσιες και φτωχές χώρες. Σε ανεπτυγμένες και πλούσιες χώρες όπως η Σουηδία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, το επίπεδο πλούτου των πολιτών τους είναι πολύ ψηλότερο από εκείνο φτωχών χωρών όπως το Μεξικό και η Γκάνα. Όμως ο βαθμός ικανοποίησης και ευτυχίας βρίσκεται στα ίδια επίπεδα παρά το γεγονός ότι στις πλουσιότερες χώρες το εισόδημα μπορεί να είναι 10 φορές μεγαλύτερο από εκείνο στις φτωχότερες χώρες. Επίσης επισημαίνεται το γεγονός ότι ενώ το εισόδημα στις ανεπτυγμένες χώρες έχει τουλάχιστον τετραπλασιαστεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες, εντούτοις το υποκειμενικό επίπεδο ευτυχίας όπως βιώνεται από τους πολίτες των χωρών αυτών, δεν έχει αλλάξει σημαντικά. Η ευτυχία των ανθρώπων έχει άμεση σχέση και επηρεάζει και τη σωματική τους υγεία. Ένα σύγχρονο χαρακτηριστικό παράδειγμα που υπάρχει σήμερα είναι αυτό των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Στις χώρες αυτές οι πολίτες συγκαταλέγονται μεταξύ αυτών που θεωρούν ότι είναι από τους πλέον δυστυχείς στον κόσμο. Στις εν λόγω χώρες παρατηρείται μια συνεχής πτώση της διάρκειας της ζωής των πολιτών τους. Έρευνες σε μοναχές που διήρκεσαν για 70 χρόνια, έδειξαν ότι οι αυτές που έκφραζαν από τη νεότητα τους θετικές αισθηματικές καταστάσεις είχαν μέσο όρο διάρκεια ζωής κατά 10 χρόνια μεγαλύτερο από ότι αυτές που είχαν τις λιγότερο θετικές αισθηματικές καταστάσεις. Είναι βέβαιο ότι η επιστημονική έρευνα παρήγαγε πολλά πειστικά στοιχεία που στηρίζουν τη θεωρία ότι η ευτυχία προσθέτει χρόνια στη διάρκεια ζωής μας όπως παράλληλα κάνει τα χρόνια της ζωής πιο καλά. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο οικονομικός πλούτος μπορεί να προσφέρει ευτυχία αλλά μετά από ενα επίπεδο σχετικά χαμηλό, αυτή είναι λίγη και συνήθως πρόσκαιρη. Εάν τα χρήματα δεν μας προσφέρουν ευτυχία, τι είναι αυτό που μπορεί να το κάνει; Έρευνα που έγινε σε 44 χώρες (Pew Research Center), έδειξε ότι:
1. Η μεγαλύτερη πηγή ευτυχίας είναι η οικογένεια
2. Οι παντρεμένοι ανθρώποι ζουν συνήθως τουλάχιστον 3 χρόνια περισσότερα και ταυτόχρονα έχουν καλύτερη σωματική και ψυχική υγεία από τους ανύπαντρους
3. Η οικογένεια σε ένα άνθρωπο, αυξάνει τα αισθήματα ικανοποίησης και όσο περισσότερο χρόνο περνά κάποιος με την οικογένεια του, τόσο θετικότερα αυτό επενεργεί στην ψυχική υγεία και στην ευτυχία του
Οι οικονομολόγοι ορίζουν ως "κοινωνικό κεφάλαιο" τους δεσμούς που ενώνουν τις οικογένειες, τους γείτονες, τους εργαζόμενους στον ίδιο χώρο, τις κοινότητες και τις θρησκευτικές ομάδες. Η δύναμη του κοινωνικού κεφαλαίου συσχετίζεται έντονα με το υποκειμενικό αίσθημα ικανοποίησης και ευτυχίας των ανθρώπων. Στην πραγματικότητα το βάθος και το εύρος των κοινωνικών σχέσεων ενός ατόμου είναι οι σημαντικότεροι παράγοντες που προκαθορίζουν και προλέγουν το βαθμό ευτυχίας του.
Η εργασία είναι κεντρικός παράγοντας στην ικανοποίηση που έχει ένας άνθρωπος από τη ζωή του. Παίζει σημαντικό ρόλο στην ευτυχία του. Η αυτονομία που έχει κάποιος στην εργασία του, ο τρόπος και ο ρυθμός με τον οποίο πρέπει να εκτελεί τα καθήκοντα του, η εμπιστοσύνη μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου, η ορθότητα και δικαιότητα των διαδικασιών, η συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων, είναι καθοριστικοί παράγοντες στην ικανοποίηση από την επαγγελματική απασχόληση.
Σε εθνικό επίπεδο, όταν οι κυβερνήσεις δίνουν σημασία στις ατομικές προτιμήσεις, τότε οι πολίτες γίνονται πιο ευτυχισμένοι. Οι επιλογές που δίνονται στους πολίτες και ταυτόχρονα το αίσθημα που έχουν ότι μπορούν να επηρεάζουν τις πολιτικές εξελίξεις της χώρας τους, αυξάνουν το αίσθημα ικανοποίησης και ευτυχίας που έχουν. Τελειώνοντας την ενδιαφέρουσα αυτή ανάλυση της σχέσης χρημάτων και ευτυχίας, ας δούμε το τι μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε το επίπεδο ικανοποίησης μας από τη ζωή και ταυτόχρονα της ευτυχίας μας: 1. Είναι καλό αρχικά να κάνουμε μια δική μας εσωτερική ανασκόπηση. Είναι σημαντικό να προσπαθήσουμε να είμαστε ικανοποιημένοι με αυτά που έχουμε. Ας κοιτάξουμε προς τα έξω όχι για να κάνουμε συγκρίσεις με τους άλλους αλλά για να αναπτύξουμε κοινωνικές σχέσεις με ανθρώπους. Αυτός είναι ένας πιο σίγουρος δρόμος προς την ευτυχία.
2. Ας δημιουργήσουμε στενές σχέσεις φιλίας και αγάπης, με ανθρώπους που εκτιμούμε. Ας δουλέψουμε σκληρά για την καλλιέργεια και διατήρηση των καλών μας σχέσεων. Ας προγραμματίσουμε συχνές επαφές με την οικογένεια, τους φίλους, τους γείτονες και τους φίλους μας.
3. Είναι σημαντικό να περιορίσουμε τη διείσδυση του επαγγέλματος μας στην προσωπική μας ζωή. Πρέπει να παραμένει αρκετός χρόνος για τις προσωπικές σχέσεις και την ψυχαγωγία μας. Εάν η δουλειά σας, σκοτώνει τα υπόλοιπα, σκεφτείτε να την αλλάξετε εάν μπορείτε. Προσέξτε όμως να μην σας απολύσουν διότι κάτι τέτοιο μπορεί να είναι ιδιαίτερα τραυματικό στον ψυχικό κόσμο ίσως ακόμη πιο πολύ από την απώλεια σrυζύγου και μάλιστα αυτό διαρκεί περισσότερο. Εάν έχετε ελεύθερο χρόνο, ασχοληθείτε με τον εθελοντισμό, προσφέρετε στην κοινότητα σας ή ασχοληθείτε με τη θρησκεία σας. Ίσως θα ήταν καλό οι πολίτες μιας χώρας, να επιμένουν ότι οι στόχοι της κυβέρνησης τους πρέπει να είναι η αύξηση της ευτυχίας των πολιτών τους. Το επίπεδο ευτυχίας των πολιτών θα πρέπει να συγκαταλέγεται στους δείκτες προόδου μιας χώρας όπως και οι οικονομικοί δείκτες. Είναι αναγκαίο να αξιολογείται και η πρόοδος του, να παρακολουθείται στενά. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι καλύτερη κοινωνία είναι αυτή στην οποία το επίπεδο ευτυχίας είναι το ψηλότερο.
|
|
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΑΣ ΕΔΩ ΑΛΛΑ ΣΤΟ "ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ"
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.