30 Αυγ 2013

Ας μιλήσουμε επιτέλους! 29-8-13


Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Ας μιλήσουμε επιτέλους!

Posted: 29 Aug 2013 09:08 PM PDT
Η Ιρλανδία, έχοντας πεισθεί ότι, σκοπός του ΔΝΤ δεν είναι η αναδιάρθρωση της οικονομίας της, αλλά η λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των πολιτών της, η οικονομική γενοκτονία δηλαδή, σχεδιάζει να το διώξει έως το τέλος του έτους

 

Οι Ιρλανδοί φορολογούμενοι, μεταξύ των ετών 2010 και 2012, κατά τη διάρκεια των οποίων δραστηριοποιείται η Τρόικα στη χώρα τους, επιβαρύνθηκαν με 224 εκ. €. Το ποσόν αυτό δεν αφορά τους τόκους του δανείου των 67 δις €, με το οποίο ενισχύθηκε η Ιρλανδία, αλλά το «κόστος διαχείρισης» - τα δικαιώματα καλύτερα (fees), για τη χρήση του συγκεκριμένου ποσού (πηγή: Independent), καθώς επίσης για τις «υπηρεσίες» που είναι συνδεδεμένες μαζί του (τρίμηνοι έλεγχοι, γραφείο του ΔΝΤ κλπ.).      

Αναλυτικότερα, η Ιρλανδία πλήρωσε για την παροχή υπηρεσιών εκ μέρους της Τρόικας το 2010 42,9 εκ. €, το 2011 113,8 εκ. € και το 2012 67,3 εκ. € - όπου η μείωση του ποσού που πληρώθηκε το 2012 οφείλεται στο ότι, η χώρα ζήτησε και έλαβε λιγότερα χρήματα από την Τρόικα, σε σχέση με αυτά που της είχαν εγκριθεί.  

Επί πλέον του κόστους διαχείρισης, η Ιρλανδία πλήρωσε τόκους στην Τρόικα - ύψους 1,4 δις € μόνο για το 2012. Βέβαια, η αντιπολίτευση της χώρας απαιτεί την επιστροφή του κόστους διαχείρισης - θεωρώντας ότι είναι υπερβολικό να πληρώνει τόσο μεγάλα ποσά, απλά και μόνο για να καλύπτονται τα έξοδα ελέγχου της εκ μέρους των δανειστών της. Η κυβέρνηση δε διαπραγματεύεται «με νύχια και με δόντια» όλα όσα της χρεώνουν οι σύνδικοι του διαβόλου (ΔΝΤ) - οι οποίοι κοστολογούν όλο και πιο ακριβά τη «βοήθεια» τους.

Ολοκληρώνοντας η Ιρλανδία, έχοντας πεισθεί πλέον ότι, σκοπός του ΔΝΤ δεν είναι η αναδιάρθρωση της οικονομίας της, αλλά η λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των πολιτών της, σχεδιάζει να το διώξει έως το τέλος του έτους - το αργότερο στις αρχές του 2014.   
  
Σε σχέση τώρα με την παραπάνω είδηση, αυτό που οφείλει να μας ενδιαφέρει δεν είναι το πόσο πλήρωσε τις «υπηρεσίες» της Τρόικας η Ιρλανδία, αλλά τι ακριβώς κοστίζουν στην Ελλάδα - η οποία φαίνεται πως όχι μόνο δεν διαπραγματεύεται αυτά που μας χρεώνει το ΔΝΤ για τους ελέγχους του (fees) αλλά, σε αντίθεση με την Ιρλανδία, παίρνει όλα τα δάνεια που εγκρίνονται, «ζητιανεύοντας» ακόμη περισσότερα.

Κρίνοντας δε από τα ποσά που η Ιρλανδία πλήρωσε για τα 67 δις € συνολικού δανείου που της εγκρίθηκε, έχουμε την εντύπωση ότι η Ελλάδα, η οποία έλαβε υπερτριπλάσια δάνεια, χρεώνεται τουλάχιστον με τα τριπλά - επομένως, με τουλάχιστον 300 εκ. € ετησίως, χωρίς να υπολογίζουμε φυσικά τους τόκους.

Εάν τώρα η Independent έχει σωστή πληροφόρηση, καθώς επίσης εάν πράγματι συμβαίνει κάτι ανάλογο στην Ελλάδα, τότε όλοι εμείς οι Έλληνες πληρώνουμε αυτούς που λεηλατούν και καταστρέφουν τη χώρα μας - προσφέροντας τους 300 εκ. €, για τους μισθούς και τα έξοδα τους!

Αν και δεν το πιστεύουμε, αφού ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα χαρακτήριζε ως απίστευτα ανόητους όλους τους Έλληνες, συμπεριλαμβανομένου φυσικά του πολιτικού τους συστήματος, θα ήταν μάλλον σωστό να ερευνηθεί - έτσι ώστε να τεκμηριωθεί ότι οι Ιρλανδοί, οι οποίοι πληρώνουν τέτοιου είδους κόστη, είναι απλά πολύ πιο ανόητοι από τους Έλληνες.    

Βέβαια, αν κάτι τέτοιο πράγματι συμβαίνει (εάν δηλαδή πληρώνουμε 300 εκ. € ετησίως για τις υπηρεσίες των μπράβων των τοκογλύφων, επί πλέον στους τόκους των δανείων που πήραμε, υποθηκεύοντας ανεύθυνα με το PSI ολόκληρη τη χώρα), ελάχιστοι Έλληνες θα πιστεύψουν ότι είναι δυνατόν ποτέ να ξεχρεωθεί η Ελλάδα - πόσο μάλλον να απελευθερωθεί από τη σκλαβιά και τους «κεφαλικούς φόρους», οι οποίοι ως συνήθως τη συνοδεύουν.   


ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας εκτοξεύθηκε στα 321 δις € ή στο 180% του ΑΕΠ – με την κυβέρνηση να ισχυρίζεται ότι, η αύξηση οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Εν τούτοις, ακόμη και ο πιο ανόητος καταλαβαίνει εύκολα ότι, το δημόσιο χρέος αυξάνεται, και θα συνεχίσει να αυξάνεται, επειδή υπάρχουν ελλείμματα – ελλείμματα που λειτουργούν ακριβώς όπως οι ζημίες στις επιχειρήσεις, οι οποίες κάθε χρόνο προστίθενται στα ήδη υφιστάμενα χρέη τους.

Περαιτέρω, για να μην υπάρχουν ελλείμματα, θα πρέπει το επιτόκιο δανεισμού της χώρας (υπολογίζεται σήμερα από το ΔΝΤ στο 2,3% κατά μέσον όρο) να είναι χαμηλότερο από το ρυθμό ανάπτυξης – πόσο μάλλον όταν οι δημόσιες δαπάνες αυξήθηκαν το πρώτο επτάμηνο στα 33,8 δις € από 32,6 δις €, σύμφωνα με την έκθεση της ΤτΕ.

Επειδή όμως ο ρυθμός ανάπτυξης είναι αρνητικός (ύφεση υψηλότερη του -4%), για να μπορέσει να σταθεροποιηθεί το χρέος, να πάψει να αυξάνεται δηλαδή, θα πρέπει το επιτόκιο δανεισμού να είναι πιο αρνητικό – μίας τάξης μεγέθους του -5%.

Με δεδομένο τώρα το ότι, κάτι τέτοιο είναι αδύνατον, αφού κανένας δεν θα δάνειζε τα χρήματα του πληρώνοντας τόκο αντί να εισπράττει, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας θα συνεχίσει να αυξάνεται – ξεπερνώντας σύντομα το 200% του ΑΕΠ, ειδικά εάν οι ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών αποδειχθούν υψηλότερες του αναμενομένου.

Στο σημείο αυτό θα λέγαμε σε όλους όσους θεωρούν πως θα ήταν καλύτερα να κλείσουν οι τράπεζες ότι, τότε θα χαθεί σημαντικό μέρος των καταθέσεων – αφού τα περί «εγγυητικού κεφαλαίου» αποτελούν σε μεγάλο βαθμό «μύθο». Επίσης θα τονίζαμε ότι, οι κίνδυνοι φορολόγησης των καταθέσεων για να διασωθούν οι τράπεζες είναι μεγαλύτεροι από ποτέ – όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη της ΕΕ.

Συνεχίζοντας, εάν ισχύει η προειδοποίηση του ΔΝΤ, σύμφωνα με την οποία οι άμεσοι φόροι θα αυξηθούν κατά 12,4% για τα εισοδήματα του 2013, τότε η ύφεση θα εκτοξευθεί στα ύψη – επομένως, τόσο τα ελλείμματα (ζημίες), όσο και το δημόσιο χρέος. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε η μοναδική διέξοδος της χώρας θα ήταν η διαγραφή χρέους – διαφορετικά θα οδηγούταν στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.

Η διαγραφή όμως που θα απαιτούταν θα ήταν της τάξης του 120% του ΑΕΠ – έτσι ώστε τα χρέη να μειωθούν στο 80% του ΑΕΠ, για να μπορέσει να αντιμετωπισθεί η συνεχιζόμενη αύξηση τους, έως τη στιγμή που η Ελλάδα θα δημιουργούσε πλεονάσματα.

Αυτό το 120% σημαίνει πως η απαιτούμενη διαγραφή είναι του ύψους των 216 δις € περίπου. Με δεδομένο τώρα πως ομόλογα μόλις 38 δις € ευρίσκονται στα χέρια ιδιωτών επενδυτών (τα οποία δεν είναι δυνατόν να διαγραφούν αφού έχουν εκδοθεί με αγγλικό δίκαιο), καθώς επίσης το γεγονός ότι, το ΔΝΤ δεν διαγράφει ποτέ τα δάνεια του, τα 216 δις € θα έπρεπε να ζημιώσουν τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης και την ΕΚΤ – κάτι που δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι θα συμβεί.

Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να ασχολείται με αυτά τα προβλήματα, γνωρίζοντας προφανώς ότι η Ελλάδα οδηγείται στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και στην έξοδο από την Ευρωζώνη (αποκλειστικά και μόνο επειδή ακολουθεί πιστά, δουλικά καλύτερα τις εγκληματικές οδηγίες του ΔΝΤ - μείωση των μισθών, αύξηση των φόρων, οικονομική γενοκτονία κλπ.), επιμένει να μην αντιμετωπίζει κατά πρόσωπο την πραγματικότητα και συνεχίζει τη διασπορά ψευδών ελπίδων.

Εκτός αυτού, φαίνεται να προτρέπει τους δύο υπουργούς, οι οποίοι τοποθετήθηκαν από το ΔΝΤ (ιδιαίτερα τον έναν) να αποπροσανατολίζουν μεθοδικά την κοινή γνώμη, με συνεχείς θεατρικές παραστάσεις άνευ προηγουμένου – φυσικά με τη συμμετοχή ορισμένων διατεταγμένων τηλεοπτικών σταθμών, οι οποίοι επαναλαμβάνουν τις ίδιες «θεατρικές πράξεις» πολλές ημέρες.  

Το γεγονός αυτό θα μπορούσε να το παρομοιάσει κανείς με την προσπάθεια ενός καπετάνιου να «διασκεδάσει», με τη βοήθεια γελωτοποιών, τους επιβάτες του, για να μην αντιληφθούν ότι το καράβι βουλιάζει - αντί να προσπαθήσει να σώσει το πλοίο του, καθώς επίσης όλους όσους μπορεί, από αυτούς που δυστυχώς επέλεξαν να ταξιδέψουν μαζί του. 


Posted: 29 Aug 2013 01:36 PM PDT
Της Carla Anne Robbins

Η απόφαση του Λευκού Οίκου νωρίτερα αυτό το μήνα να ματαιώσει μια Σύνοδο Κορυφής στη Μόσχα με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, αλλά όχι το ταξίδι του προέδρου Ομπάμα την επόμενη εβδομάδα στην Αγία Πετρούπολη για τη Σύνοδο της G20 που φιλοξενεί ο Ρώσος πρόεδρος απέσπασε τη στήριξη και των δύο κομμάτων, πράγμα πολύ σπάνιο στην αμερικανική πολιτική σκηνή. Στην Ουάσινγκτον, φαίνεται να επικρατεί η άποψη ότι ο Ρώσος πρόεδρος προσπαθεί να μείνει αμέτοχος και ο πρόεδρος δεν θα πρέπει να χάσει χρόνο προσπαθώντας να «μπαλώσει» την κατάσταση.

Μετά την απόφαση της Ρωσίας να χορηγήσει άσυλο στον πρώην εργαζόμενο της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, Edward Snowden, ο Obama έχει τώρα κηρύξει «παύση» προκειμένου να επαναπροσδιοριστούν οι σχέσεις των δύο χωρών. Ο πρόεδρος είπε στους δημοσιογράφους πως ο Snowden «ήταν απλώς ακόμα μία» σε μια λίστα διαφωνιών των δύο χωρών, συμπεριλαμβανομένου του ζητήματος που η Μόσχα με τη συμπεριφορά της επιτρέπει σε Συρία και Ρωσία να έχουν ένα σκοτεινό ρεκόρ σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα (και πάλι η γλώσσα που χρησιμοποίησε ήταν επιμελώς ήπια), προσθέτοντας ότι ήλπιζε πως με τον καιρό ο Πούτιν θα αναγνώριζε πως η συνεργασία είναι καλύτερη από έναν ανταγωνισμό με μηδενικό αποτέλεσμα.

Για την ώρα αυτή είναι μία μακρινή προοπτική. Η πιθανότητα μιας στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ σε απάντηση της χρήσης χημικών κατά πολιτών από το καθεστώς στις 21 Αυγούστου έχει επιδεινώσει την ήδη ψυχρή σχέση ΗΠΑ-Ρωσίας. Απεσταλμένοι των δύο χωρών ήταν προγραμματισμένο να συναντηθούν στη Γενεύη την Τετάρτη για να συζητήσουν το ενδεχόμενο μιας ειρηνευτικής διάσκεψης για τη Συρία, αλλά το σχέδιο μπήκε στο συρτάρι. Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών προειδοποιεί ότι μια παρέμβαση των ΗΠΑ στον πόλεμο της Συρίας θα είχε «καταστροφικές συνέπειες».

Ένα από τα καλά του τέλους του Ψυχρού Πολέμου είναι ότι έστω και αν οι σχέσεις με τη Μόσχα γίνουν ακόμα πιο τοξικές είναι απίθανο να οδηγήσουν σε ευθεία αντιπαράθεση. Αλλά είναι η Ρωσία αμέτοχη; Εάν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για την απάντηση, σκεφτείτε δύο αριθμούς: 8.500 και 1. Ο πρώτος είναι ο αριθμός των πυρηνικών όπλων που εξακολουθεί να έχει ως απόθεμα η Ρωσία και ο δεύτερος είναι οι ψήφοι που χρειάζονται για να μείνει με δεμένα τα χέρια το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπου η Μόσχα έχει επανειλημμένα μπλοκάρει τις προσπάθειες για την τιμωρία του Bashar al-Assad της Συρίας.

Οι όποιες επιθέσεις από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους κατά της Συρίας είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα έχουν την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ο Πούτιν είναι πεπεισμένος ότι ο προκάτοχός του και προστατευόμενός του Ντμίτρι Μεντβέντεφ δέχτηκε «επίθεση», όταν η Ρωσία απείχε επί ψηφίσματος 2011 που θα επέτρεπε τη χρήση βίας για την προστασία των πολιτών της Λιβύης και το ΝΑΤΟ χρησιμοποίησε αυτή την εντολή για την ανατροπή ενός άλλου εγκληματία, πρώην πελάτη της Μόσχας, του Μουαμάρ Καντάφι. Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ υποστήριξε την Τρίτη ότι οι αντάρτες της Συρίας είναι πιθανότατα υπεύθυνοι για τις επιθέσεις με τα χημικά και ότι οποιαδήποτε κίνηση εναντίον της Συρίας χωρίς την έγκριση του συμβουλίου θα ήταν μια «πολύ σοβαρή παραβίαση του διεθνούς δικαίου».

Όσο ελκυστικό κι αν ακούγεται, το να αγνοήσει κανείς έτσι απλά το Κρεμλίνο δεν αποτελεί επιλογή. Χωρίς τον Πούτιν, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα προόδου στο θέμα του ελέγχου των όπλων - ένα από τα κορυφαία στοιχεία της κληρονομιάς του Ομπάμα που αναμφίβολα θα κάνει τον κόσμο ένα ασφαλέστερο μέρος . Η Ρωσία έχει αρνηθεί να εξετάσει το ενδεχόμενο άλλης συμφωνίας, χωρίς πρόσθετη δεσμευτική συμφωνία που θα εγγυάται ότι ένα ευρωπαϊκό σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας δεν θα αποτελέσει ποτέ απειλή για την πυρηνική αναχαίτιση της Ρωσίας. Ο Gary Samore, συντονιστής του Λευκού Οίκου για τα όπλα μαζικής καταστροφής κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του Ομπάμα, λέει ότι το πρόβλημα δεν είναι στρατηγικό, αλλά πολιτικό. «Κανένας Αμερικανός πρόεδρος δεν θα μπορέσει ποτέ να πείσει τη Γερουσία να επικυρώσει την επιβολή ορίων για την πυραυλική άμυνα. Στο σημερινό περιβάλλον, προσθέτει, όλα δείχνουν πως «ούτε οι Ρώσοι θα μας κάνουν τη χάρη να μιλήσουν» για αυτά τα θέματα.

Ακόμα κι έτσι, οι συναντήσεις σε επίπεδα υπουργών συνεχίζονται και ίσως υπάρχουν ακόμη περιθώρια συνεργασίας των δύο χωρών. Η συμμετοχή της Ρωσίας στη διερεύνηση του περιστατικού με την έκρηξη βόμβας στο Μαραθώνιο της Βοστώνης ήταν μια υπενθύμιση ότι οι δύο χώρες μοιράζονται την ίδια αδυναμία απέναντι στην τρομοκρατία. Η Ρωσία θέλει να αποφύγει μια καθοδηγούμενη από τις ΗΠΑ επίθεση στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν και ο Samore, ο οποίος είναι σήμερα επικεφαλής του Κέντρου Επιστήμης και Διεθνών Υποθέσεων Belfer του Χάρβαρντ, πιστεύει ότι αν η Ουάσιγκτον και η Μόσχα συνεργαστούν, «υπάρχει μια πιθανή ευκαιρία» για μια συμφωνία με τον νέο πρόεδρο του Ιράν, Hassan Rohani.

Ο Dmitri Trenin, διευθυντής του Carnegie Moscow Center, θεωρεί ότι δεν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα οι σχέσεις να βελτιωθούν σύντομα. Λέει ότι ο Πούτιν «βλέπει τον Αμερικανό πρόεδρο ως κάποιον που δεν είναι αρκετά σκληρός για να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του» και ότι ο Ομπάμα ακύρωσε τη συνάντησή τους, λόγω πολιτικών πιέσεων. Ο Trenin προβλέπει ότι οι σχέσεις θα επιδεινωθούν μάλιστα αν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους επιτεθούν στη Συρία και ότι «μία μεγαλύτερη απομόνωση από τις ΗΠΑ μάλλον θα κάνει τον Πούτιν πιο προκλητικό».

Ο Strobe Talbott, τέως αναπληρωτής υπουργός εσωτερικών της κυβέρνησης Κλίντον και νυν πρόεδρος του Brookings Institution, λέει ότι, παρά το «θράσος» του Πούτιν, η Ρωσία «θα είναι τρομαχτικά ευάλωτη στο μέλλον - κυρίως σε ό,τι αφορά τα οικονομικά και τη δημογραφία της». Προειδοποιεί ότι η αταβιστική και εθνικιστική ρητορική του Πούτιν θα αποξενώσει ακόμη περισσότερο τη Ρωσία από τους γείτονές της και θα καταστήσει τους ξένους επενδυτές ακόμη πιο επιφυλακτικούς.

Συνεχίζοντας να εκφοβίζει και να φυλακίζει τα καλύτερα και εξυπνότερα μυαλά της χώρας θα καταστήσει τη Ρωσία ακόμη λιγότερο ανταγωνιστική. Και συνεχίζοντας να συμπαρατάσσεται στο πλευρό παριών όπως ο Assad θα βλάψει περαιτέρω και δικαίως τη φήμη της Ρωσίας και, κανείς μπορεί να ελπίζει, την επιρροή της. Αμερικανοί αξιωματούχοι λένε ότι έχουν προειδοποιήσει κατ'ιδίαν τον Πούτιν για όλους αυτούς τους κινδύνους. Τώρα ήρθε η ώρα να μιλήσουν ανοιχτά. Αν και ο Πούτιν είναι απίθανο να ακούσει, οι Ρώσοι που ήταν πάρα πολύ πρόθυμοι να ανταλλάξουν τη δημοκρατία με μία υπόσχεση σταθερότητας, οικονομικής ανάπτυξης και η παγκόσμιας επιρροής (έστω και αν χρησιμοποιείται μόνο για να χαλάει το παιχνίδι) πρέπει να γνωρίζουν ότι θα τα βρουν δύσκολα με αυτή τη στάση. Η Ρωσία αρχίζει να ξεμένει τόσο από φίλους όσο και από χρόνο.
Posted: 29 Aug 2013 01:20 PM PDT
Της Μαίρης Μπόση

Ο σχεδόν διετής «εμφύλιος» πόλεμος στη Συρία, αποτελεί ένα από τα ζητήματα της διεθνούς ενασχόλησης. Η διεθνής κοινή γνώμη παρακολουθεί μια ιδιότυπη «ανάγνωση» των γεγονότων με αποκορύφωμα την πρόσφατη πολύνεκρη επίθεση με χημικά όπλα. Αν και παραμένει άγνωστος ο δράστης της επίθεσης, οι εκατέρωθεν κατηγορίες μεταξύ του καθεστώτος και των ένοπλων μαχητών, συνοδεύονται με την επίσης διεθνή απόδοση ευθυνών ανάλογα με τις απόψεις για το «μέλλον» της περιοχής.

Υπόβαθρο
Η Συρία (γενικότερο όνομα μιας ευρύτερης περιοχής) υπήρξε αποικία των Βρετανών και των Γάλλων μετά το τέλος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Στη διάρκεια των πολέμων και των εξεγέρσεων κατά της αποικιοκρατίας και μετά από κάποια χρόνια εξελίξεων, η Συρία με τα σημερινά σύνορα της, αναδείχτηκε ως μια σημαντική δύναμη του αραβικού κόσμου. Το μπααθικό καθεστώς του πατέρα Άσαντ, ήταν ένα μίγμα στρατιωτικής και σοσιαλιστικής διακυβέρνησης, ευρέως αποδεκτό τις δεκαετίες του Ψυχρού Πολέμου.

Η Συρία στη διάρκεια της εξέλιξης της διατήρησε στενές σχέσεις με την τέως Σοβιετική Ένωση, όχι μόνο για την αγορά των οπλικών της συστημάτων, αλλά και σε ανταλλαγές στρατιωτικών συμβούλων, όπως και σε επίπεδο πολιτικών και οικονομικών ανταλλαγών,. Η σχέση των δύο κρατών τερματίστηκε με την πτώση της τέως ΕΣΣΔ, αλλά μια μικρή ναυτική βάση στην παραλιακή πόλη Ταρσούς, παρέμεινε ως το τελευταίο στρατηγικό έρεισμα των ρωσικών συμφερόντων στη Μεσόγειο.

Ο υιός Άσαντ που διαδέχτηκε το χαρισματικό πατέρα του, συντήρησε μια μορφή εξουσίας που ιστορικά έφτανε στο τέλος της στο μεταδιπολικό κόσμο, καθώς οι προθέσεις και τα μηνύματα του γεωπολιτικού αναθεωρητισμού έκαναν την εμφάνισή τους σχεδόν αμέσως μετά.

Σε επίπεδο περιφερειακών και διεθνών σχέσεων το συριακό καθεστώς, άνοιξε τις πόρτες του στους Παλαιστίνιους της διασποράς, ενώ τάχθηκε εξ αρχής κατά του κράτους του Ισραήλ. Η συνέχιση όμως του μπααθικού καθεστώτος από τον Άσαντ, η κρατική ιδιοκτησία του πλούτου της χώρας και η επιλεκτική εξωτερική πολιτική, κατέταξε την Συρία στα «κράτη-παρίες», ή «κράτη-τρομοκράτες» ή «κράτη-ταραξίες», από τις ΗΠΑ με οικονομικό εμπάργκο από τη δεκαετία του 1980.

Το τέλος του διπολικού συστήματος βρήκε τη Συρία αποδυναμωμένη. Όχι μόνο απομονωμένη από τις ΗΠΑ, σε συνέχεια της προηγούμενης πολιτικής της, αλλά και με μειωμένες πολιτικές, οικονομικές σχέσεις με την αποδυναμωμένη Ρωσία, ως συνέχειας της τ. ΕΣΣΔ.

Ομοιότητες με την Λιβύη
Οι εξεγέρσεις της «Αραβικής Άνοιξης» καθυστέρησαν την επιρροή τους στη Συρία, όμως η συριακή εκδοχή της εξέγερσης έχει στοιχεία που εν μέρει είδαμε στην Λιβύη. Δηλαδή, την είσοδο στη χώρα, (στην υπόθεση της Συρίας με την ανοχή της Τουρκίας και της Ιορδανίας, η κάθε μια για διαφορετικούς λόγους) πληθώρας μισθοφόρων (ιδιωτικών εταιρειών «ασφαλείας», ένοπλων φανατικών ισλαμιστών, μαχητών της οργάνωσης της αλ Κάϊντα και ποικίλων στοιχείων προερχομένων από το κοινό έγκλημα. Στο σύνολο τους χρηματοδοτούνται από τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, την Τουρκία, κυρίως σε επίπεδο παροχής επιμελητείας και οπωσδήποτε τις χώρες της Δύσης.

Ακόμη περισσότερο, ο Άσαντ προέρχεται από τη μειονότητα των αλεβιτών της χώρας, της οποίας το θρήσκευμα είναι κυρίως Σούνι, με σημαντικές ομάδες Σιιτών. Αν και η θρησκεία δεν αποτέλεσε ζήτημα ειδικής ενασχόλησης στο συγκεκριμένο κράτος, η νέα εποχή στον αραβικό κόσμο «προτείνει» την αναβάθμιση των θρησκευτικών τάσεων ως βάση για την αναδιανομή εδαφών.

Η θρησκεία ως έννοια και για την ταυτότητα των κρατών αυτών, εδράζεται σε βαθιές διαχωριστικές γραμμές, καθώς συχνά ταυτίζεται με την πολιτική και οικονομική διακυβέρνηση και τις δομές της. Οι Σαουδάραβες ηγέτες, όπως και οι πρίγκιπες του Κατάρ και των λοιπών εμιράτων της περιοχής, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, ταυτίζονται επιλεκτικά με τις απόψεις των ευρωπαϊκών κρατών, των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

Παιχνίδια ισχύος
Η Ρωσία, φέρουσα τις μνήμες της τέως υπερδύναμης, θεωρεί ότι η επέμβαση στη Λιβύη ήταν ένας ατυχής εκ μέρους της χειρισμός και διαφωνεί στην επανάληψη μιας επέμβασης στη Συρία, που θα έχει αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός χάους και μιας αταξίας στην περιοχή δίχως τέλος, αλλά και την απώλεια του τελευταίου στρατηγικού ερείσματός της στη Μεσόγειο.

Επί της ουσίας, ο έλεγχος των φυσικών πόρων της λεκάνης Μεσογείου (Κύπρος-Ισραήλ-Αίγυπτος) από τις ΗΠΑ και κάποιες δυτικοευρωπαϊκές δυνάμεις, θα λειτουργήσει ενάντια στα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα της Ρωσίας.

Η Ε.Ε. μεσοπρόθεσμα θα βρεθεί να έχει μειωμένη εξάρτηση από το ρωσικό αέριο, πράγμα που αποτέλεσε και αποτελεί τη δεδηλωμένη άλλωστε, στρατηγική επιλογή των ΗΠΑ, της οποίας δείγματα, σε διπλωματικό τουλάχιστον επίπεδο, παρακολουθήσαμε και στην ελληνική «εκδοχή» του παιγνίου των αγωγών.

Η Κίνα, με τη σειρά της, δείχνει ενδιαφέρον για τις διεθνείς εξελίξεις, μέσα σε μια γενικότερη πορεία ανάδειξης της δικής της ισχύος στο διεθνές περιβάλλον. Ειδικότερα η Κίνα, η οποία ενδιαφέρεται διακαώς για την είσοδο της σε ενεργειακές πηγές προσανατολιζόμενη σε Μέση Ανατολή και Αφρική. Η μεταβoλή του status στην περιοχή υπέρ της Δύσης θα λειτουργήσει υπέρ της στρατηγικής της ανάσχεσης, πρωτίστως σε οικονομικό επίπεδο.

Παράλληλα το Ισραήλ νιώθει την απειλή του άξονα Ιράν-Συρίας και της θρησκευτικά «ετερόκλητης» συνεργασίας Χεζμπολλάχ – Χαμάς και είναι φανερό ότι η πίεση που ασκεί στην κυβέρνηση Ομπάμα, δεν δύναται να μην επιφέρει το ελάχιστο έστω αποτέλεσμα, παρά την ανησυχία του για την επιρροή των φονταμενταλιστών του Ισλάμ στην περιοχή.

Υπό μια έννοια, παρακολουθούμε ένα παιχνίδι ισχύος μεταξύ πολλών παραγόντων. Των «υπερδυνάμεων» ΗΠΑ-Ρωσίας, νυν περιφερειακών δυνάμεων Τουρκίας-Ισραήλ, και τέως αποικιοκρατικών δυνάμεων, στο πλαίσιο νέο-αποικιακών επιδιώξεων, βλ. Βρετανία–Γαλλία, σε μια προσπάθεια να επανέλθουν ή να παραμείνουν στο προσκήνιο, ενόψει των μεγάλων ανακατάξεων του 21ου αιώνα.

Εάν λάβουμε υπόψη, ότι είναι παράλογο ένας ηγέτης να χρησιμοποιεί χημικά όπλα κατά του δικού του πληθυσμού. Δηλαδή, από αυτούς τους οποίους επιθυμεί να τον στηρίξουν για τη διαιώνιση της πολιτικής του παρουσίας, τη στήριξη που όπως αποδεικνύεται έχει από τις ένοπλες δυνάμεις του, αλλά και από το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, τότε δημιουργούνται πολλά ερωτήματα για την αντιπολίτευση που εδρεύει στο εξωτερικό.

Οι ομάδες που μάχονται κατά των ενόπλων δυνάμεων της Συρίας, προέρχονται από μια πληθώρα ετερογενών και πολιτικά αντιπαρατιθέμενων τάσεων. Σύμφωνα άλλωστε με τα διεθνή δημοσιεύματα αναφέρονται ακόμη και συγκρούσεις μεταξύ τους, παρά τις προσπάθειες των δυτικών διπλωματών να τους συμφιλιώσουν (βλ. συναντήσεις στο Κατάρ). Θα μπορούσε να λεχθεί ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά επισφαλή και πρόσκαιρη πολιτικοστρατιωτική ενότητα «τύπου Λιβύης», όπου ως γνωστόν, έφερε τη χώρα στο επίπεδο της πλήρους ανομίας και της διακυβέρνησής της από φυλές.

Η συνέχιση της παρουσίας, του αιρετικού για τα δυτικά δεδομένα Άσαντ, η άρνηση της Ρωσίας και της Κίνας να δεχτούν επέμβαση, έφερε τη χρήση του ακραίου όπλου (έχει ξαναχρησιμοποιηθεί από το Ιράκ κατά του Ιράν, στον μεταξύ τους πόλεμο -δεκαετία 80'- ως «δώρο» των ΗΠΑ στο Ιράκ), των χημικών επιθέσεων κατά αθώου πληθυσμού.

Αν και οι δράστες παραμένουν «άγνωστοι» ακόμη και δια στόματος αμερικανών επισήμων, εν τούτοις πρόκειται για μια εξαιρετική ευκαιρία για «περιορισμένη στρατιωτική επίθεση» συνεπικουρούμενη πάντα από τα φιλικά προσκείμενα και διεθνώς κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ευρεθούν οι πραγματικοί δράστες, θα θυμηθούν όλοι το «λάθος» κατόπιν εορτής (βλ. πόλεμος «Σοκ και δέος» κατά του Ιράκ).

* Η κυρία Μπόση είναι επίκουρη Καθηγήτρια Διεθνούς Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και αυτό το διάστημα προετοιμάζει ένα βιβλίο για τη Συρία.
Posted: 29 Aug 2013 12:58 PM PDT

Στις αρχές του 20ού αιώνα ένας περιπλανώμενος Τούρκος παλαιστής έφτασε στο χωριό Καρντάχα, στην ορεινή αλαουίτικη βόρεια Συρία. Στάθηκε στη μέση της μικρής πλατείας του χωριού και κάλεσε όποιον ήθελε να παλέψει μαζί του, προσφέροντας ως χρηματικό έπαθλο μία χρυσή λίρα σε περίπτωση που κάποιος τον κέρδιζε. Κανένας δεν αποδεχόταν την πρόκληση του Τούρκου παλαιστή, ώσπου ένας χωρικός γνωστός για τη σωματική του ρώμη, ο Σουλεϊμάν, μπήκε στον αυτοσχέδιο κύκλο και με γρήγορες κινήσεις κέρδισε τον αντίπαλό του. Οι συγχωριανοί του τον ονόμασαν Γουαχίζ, που σήμαινε άγριο θηρίο. Ηταν ο προπάππος του Μπάσαρ αλ Ασαντ, σημερινού προέδρου της σπαραζόμενης από εμφύλιο Συρίας.

Ο συριακός εμφύλιος ξεκίνησε ως άλλο ένα υποκεφάλαιο της επονομαζόμενης Αραβικής Ανοιξης. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα όμως η ενδοκρατική αυτή έκρηξη μεταβλήθηκε σε θρησκευτικό πόλεμο μεταξύ σιιτών και σουνιτών.

Οποιος υποστηρίζει ότι η συριακή κρίση μπορεί να επιλυθεί εύκολα, ασφαλώς αγνοεί τις κομβικές παραμέτρους αυτής. Τρεις κίνδυνοι προκύπτουν από τον συριακό εμφύλιο. Ο πρώτος είναι η «κορεοποίηση» της Συρίας, με τη διχοτόμηση του κράτους σε σιιτική και σουνιτική ζώνη αντιστοίχως, που θα τροφοδοτεί διαρκώς αλυτρωτικές επιχειρήσεις εκατέρωθεν, ακυρώνοντας στην πράξη την ούτως ή άλλως επισφαλή ειρήνη στην περιοχή. Ο δεύτερος, το ΝΑΤΟ να εμπλακεί σε μια μακρά πολεμική διαδικασία φθοράς με ομάδες και πληθυσμούς πιστούς στον Ασαντ, κυρίως αλαουίτες, ενώ ο Ασαντ και οι στενοί συνεργάτες του θα βρίσκονται κάπου στο εξωτερικό, υποδαυλίζοντας διαρκώς τη ρήξη. Ο τρίτος και πιο πιθανός κίνδυνος είναι, μετά την κατάρρευση του καθεστώτος Ασαντ, η Δύση να κληθεί να αντιμετωπίσει ένα «σκληρό» αντάρτικο των σουνιτικών τζιχαντιστικών ομάδων που ήδη δραστηριοποιούνται στο εσωτερικό της Συρίας. Ενοπλες ομάδες, όπως η Al-Nursa ή η Dawlat al-ʾIslāmiyya fi al-'Iraq wa-l-Sham, με αποδεδειγμένες σχέσεις με την Al-Qaeda, δεν θα αποχωρήσουν από τη Συρία, ακόμα κι αν το καθεστώς Ασαντ καταρρεύσει, αφού στόχος τους είναι η διαιώνιση των όρων σύγκρουσης με τις δυτικές δυνάμεις.

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, πλέον ο κύβος έχει ριφθεί για περιορισμένη επέμβαση εναντίον της Συρίας, με «χειρουργικά χτυπήματα» και μη χερσαία εμπλοκή. Πολλά θα ειπωθούν γύρω από τις αφορμές για την εμπλοκή αυτή. Ο κύριος όμως λόγος είναι ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα το συριακό καθεστώς συνέδεσε τις τύχες του κράτους με το Ιράν, διεγείροντας τα θρησκευτικοπολιτικά αντανακλαστικά του πλέον ισχυρού παράγοντα στο εσωτερικό του αραβικού κόσμου, της Σαουδικής Αραβίας και των συμμάχων της στην Αραβική Χερσόνησο, αλλά και του δυτικού κόσμου, που δεν επιθυμεί την είσοδο του Ιράν στη λέσχη των πυρηνικών δυνάμεων ή τη δημιουργία ενός ιδιόμορφου συμμαχικού τόξου υπό το Ιράν, με τη συμμετοχή της Συρίας, τις σιιτικές δυνάμεις στο Ιράκ, τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο και τη Χαμάς στη Δυτική Οχθη.

Οταν η μουσική ξεκινά, οφείλεις να χορέψεις, ακόμα κι αν πλέον η πόρτα του τρελοκομείου έχει ανοίξει διάπλατα. Η σοβαρή κρίση που διαπερνά τον αραβικό κόσμο αυξάνει τη στρατηγική σημασία της Ελλάδας κι αυτό είναι ένα στοιχείο που επιτέλους οφείλουμε να αξιοποιήσουμε υπέρ ημών. Ταυτοχρόνως όμως, μέσω του αναβαθμισμένου αυτού ρόλου, θα πρέπει να διεκδικήσουμε μια καλύτερη μοίρα στο επίπεδο της οικονομίας, τονίζοντας ότι η αναγκαία συνθήκη ώστε να αναδειχθεί η γεωστρατηγική μας υπεραξία περνά μέσα από τη βελτίωση των οικονομικο-κοινωνικών όρων της καθημερινής μας διαβίωσης. Κι ενώ αρκετοί σύμμαχοί μας αποδέχονται αυτό το ορθολογικό quid pro quo, υπάρχουν πολιτικές φωνές στο εσωτερικό της Ελλάδας που εμμένουν στο ότι το «Μνημόνιο είναι ευλογία» και ότι οφείλουμε να συνεχίσουμε να πρωταγωνιστούμε αγόγγυστα σε αυτό το αέναο σισύφειο μαρτύριο. Είναι αυτό το «σύνδρομο της Στοκχόλμης», η μετεξελισσόμενη εμμονή της «μικρής πλην τίμιας Ελλάδας» που κατατρώει τον τόπο αυτό από την εποχή της Βαυαροκρατίας έως και σήμερα και αποστερεί από την πατρίδα την ευκαιρία να διαδραματίσει αυξημένο ρόλο στην αρένα της ανατολικής Μεσογείου.

Σχόλιο ιστολογίου: Η Συρία άνοιξε την πόρτα του τρελοκομείου με τους ισλαμοφασίστες, αλλά τελικά βρέθηκαν πολλοί πρόθυμοι να ρίξουν ολόκληρο τον πλανήτη σε αυτό το τρελοκομείο και να ξεκινήσουν (είναι κοινή ομολογία διεθνών αναλυτών) έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο, ολέθριο όσο κανέναν άλλο πόλεμο του παρελθόντος. Και το κλειδί γι αυτό τον πόλεμο τον έχει ο σημερινός μουλάς πρόεδρος του Ιράν... Με μία του λέξη μόνο, με μία του ανακοίνωση για "πόλεμο κατά του Ισλάμ", ο πλανήτης θα βαφτεί ολόκληρος στο αίμα... Τελικά, ίσως με αυτόν τον τρόπο κατορθωθεί το όνειρο της ελίτ, δηλαδή, να μειωθεί ο πληθυσμός του πλανήτη σε απίστευτα μικρό αριθμό...
Posted: 29 Aug 2013 12:27 PM PDT

Πριν από χρόνια πολλοί αρέσκονταν να λένε ότι η λέξη φιλότιμο και αυτό που ακριβώς εκφράζει δεν υπάρχει σε άλλες γλώσσες πλην της ελληνικής, ότι ακόμα και η ακριβής μετάφρασή της συχνά απαιτούσε περιφραστική απόδοση. Ηταν ασφαλώς υπερβολές. Αλλά, από εκεί μέχρι την πλήρη εξαφάνιση όχι της λέξης αλλά της έννοιας όπως τη ζει σήμερα μια ολόκληρη χώρα, η απόσταση είναι τεράστια και, φυσικά, η υπερβολή πολύ μεγαλύτερη: γιατί πια, στην πολιτική τουλάχιστον έκφραση της χώρας, δεν φαίνεται να έχει απομείνει ίχνος από φιλότιμο…

Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί το γεγονός ότι ο κόσμος όλος ακούει χθες τη γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ να λέει, για τις ανάγκες της επανεκλογής της φυσικά, ότι η Ελλάδα δεν θα έπρεπε ποτέ να έχει μπει στο ευρώ και ότι από αυτήν ξεκίνησαν όλα τα προβλήματα της ευρωζώνης; Πώς είναι δυνατόν οι ελληνικές ηγεσίες να ανέχονται κάτι τέτοιο, τόσο βαθειά προσβλητικό – όσο και απόλυτα ψευδές ως προς το σκέλος τουλάχιστον της γενίκευσης – για τη χώρα που υποτίθεται ότι υπηρετούν;

Με ποιο τρόπο αύριο ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς θα αντικρίσει την «ομόλογό» του γερμανίδα καγκελάριο έπειτα από αυτού του είδους την προσβολή για τη χώρα του, που, τέλος πάντων, ότι κι αν έχει κάνει, κι έχει κάνει πολλά η Ελλάδα εναντίον του εαυτού της, δεν έχει καταστρέψει και δύο φορές τον κόσμο… Το ίδιο ερώτημα ισχύει και για τον έτερο αρχηγό της κυβέρνησης, τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ Ευάγγελο Βενιζέλο, που είναι και υπουργός των Εξωτερικών: πώς θα σταθεί απέναντι στον Βεστερβέλε; Πώς θα συναντηθεί ο θαυμαστής του υπουργού Σόιμπλε Γιάννης Στουρνάρας με εκείνον να «συζητήσει», πολλώ μάλλον να «διαπραγματευθεί» το οτιδήποτε; Ειδικά όταν ο νυν υπουργός Οικονομικών θα έπρεπε να νιώθει κάποια ιδιαίτερη ευαισθησία για εκείνη την περίοδο την οποία η ανώτατη γερμανική ηγεσία σήμερα αποκαλεί αιτία των δεινών της Ευρώπης;

Αλλά και τι κάνουν όλοι οι Ελληνες πρωθυπουργοί από το 2002 και έπειτα, με πρώτο τον Κώστα Σημίτη που σήμερα ουσιαστικά στοχοποιείται από το Βερολίνο για την ένταξη της Ελλάδας στο κοινό νόμισμα που επί των ημερών του έλαβε χώρα; Δεν νιώθει την ανάγκη να απαντήσει σε τίποτα ούτε ο ίδιος, ούτε οι διάδοχοί του, ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου και οι άλλοι, αλλά ούτε οι καθ ύλη αρμόδιοι υπουργοί Οικονομικών που υπηρέτησαν από τότε μέχρι σήμερα; Ουδείς τους είχε την ανάγκη να αντιδράσει σε αυτό το ιταμό παραλήρημα της γερμανικής ηγεσίας;

Προφανώς και όχι. Αλλιώς, θα το είχαν πράξει. Ποιος ξέρει το γιατί; Φοβούνται; Αδρανούν; Νιώθουν ίσως και κάποιο είδος ενοχής για όλα αυτά που συμβαίνουν; Μήπως στο βάθος αισθάνονται ότι η γερμανίδα καγκελάριος μπορεί και να έχει δίκιο και απλώς δεν θέλουν να ξύνουν πληγές, απλώς προτιμούν τη σιωπή; Κανείς δεν ξέρει.

Όπως και να χει όμως, θα μπορούσαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, αφού φυσικά κάνουν πρώτα την αυτοκριτική τους, να αντιδράσουν τουλάχιστον κατά το σκέλος το οποίο αφορά τον ακραίο και επίσημο εξευτελισμό της χώρας από τη Γερμανία, ασφαλώς δε ως προς τη γενίκευση ευθυνών ανύπαρκτων και κατασκευασμένων, την ώρα που η καταστροφή δεν έρχεται από την κρίση του ελληνικού χρέους, αλλά από τον τρόπο που η Γερμανία τη χρησιμοποιεί συστηματικά για να χτίσει τη γερμανική Ευρώπη εις βάρος τόσων λαών και χωρών της Ενωσης – κάτι που έχουν πια καταλάβει οι πάντες, γι αυτό και ο υπουργός Σόιμπλε απολογείται πλέον συστηματικά ότι δήθεν δεν το πράττει το Βερολίνο, την ώρα ακριβώς που το πράττει.

Αλλά, προφανώς, σε μία χώρα χωρίς ντροπή, όλα αυτά δεν έχουν δυστυχώς καμία αξία. Κι ίσως γι αυτό, τελικά, είμαστε άξιοι της μοίρας μας…

Σχόλιο ιστολογίου: Τα όσα ανέχεται η εθελόδουλη κυβερνητική αλήτ, φυσικά και προσβάλουν την χώρα, όμως την ευθύνη για τις προσβολές την φέρει η απόλυτη ανοχή, η οποία έχει ξεπεράσει τα όρια της δουλικότητας, της κυβέρνησης Σαμαρά. Ως εκ τούτου, είναι ευθύνη του ίδιου του Σαμαρά (και μάλιστα συνταγματικά κατοχυρωμένη) να υπερασπίζεται την χώρα από προσβολές (και όχι μόνο). Η σιωπή του αποδεικνύει πως είτε δεν θέλει είτε δεν μπορεί να υλοποιήσει την συνταγματική εντολή. Ο μόνος δρόμος για να προφυλάξει την ό,ποια αξιοπρέπεια (πολιτική και προσωπική) του απέμεινε, είναι η παραίτηση. Οτιδήποτε άλλο, ερμηνεύεται ως συνενοχή στις ύβρεις, τις απειλές και τις προσβολές που εκτοξεύονται από την κυρία Μέρκελ και τους ομοίους της, οι οποίοι βυσοδομούν στην Ελλάδα έχοντας εξασφαλίσει την απολύτως βολική σιωπή -και φυσικά συνεργασία- κάποιων πολιτικών λακέδων (τύπου Σαμαρά), που συναινούν σε οτιδήποτε προκειμένου να εξασφαλίσουν την παραμονή τους στην εξουσία... Η χώρα είναι άξια της μοίρας της από τη στιγμή που ανέχεται ανθυποκυβερνώντες να εκτελούν διαταγές και να εφαρμόζουν νόμους που παραβιάζουν το Σύνταγμα αλλά εξυπηρετούν ξένες δυνάμεις αλλά και τραπεζίτες.


Posted: 29 Aug 2013 11:55 AM PDT
Τελικά οι ΗΠΑ κάνουν όλα όσα δεν πρέπει και κατορθώνουν να χάνουν γεωπολιτικά μέσα από την επιθετικότητα και την παρεμβατικότητά τους

Μια τεράστια αφίσα του Ρώσου Προέδρου Β. Πούτιν, με στολή του ρωσικού πολεμικού ναυτικού και με την επιγραφή στα αραβικά «bye – bye, Αμερική!!!» εμφανίστηκε στην πόλη της Αλεξάνδρειας , δίπλα από τις εικόνες του στρατηγού Αμπντέλ Φατάχ αλ – Σίσι, και του πρώην ηγέτη της Αιγύπτου του στρατηγού Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ.

Ταυτόσημα η ίδια αφίσα εμφανίσθηκε και στο αιγυπτιακό θέρετρο Hurghada. Υπάρχουν πορτρέτα των τριών ηγετών και επιγραφή γραμμένη στα ρωσικά που αναφέρει: «Καταπολέμηση της τρομοκρατίας – είναι απαραίτητο ότι οι άνθρωποι του στρατού πρέπει να ασχοληθούν εκτενώς με τη βία και την τρομοκρατία» προκαλώντας αίσθηση σε δυτικούς παρατηρητές.

Εν τω μεταξύ, ποιοι ακριβώς κρέμασαν αυτές τις αφίσες παραμένει άγνωστο.
Υπενθυμίζουμε ότι ο στρατηγός Abdel Fattah al – Σίσι είναι σήμερα ο επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων της Αιγύπτου, και στην πραγματικότητα διοικεί τη χώρα.
Σύμφωνα με διάφορες πηγές, ο στρατός της Αιγύπτου μετά την ανατροπή του Πρώην Προέδρου Mursi στην πραγματικότητα εναντιώθηκε έναντι των των ΗΠΑ και του Κατάρ. Αλλά από την άλλη πλευρά η Σαουδική Αραβία υποστήριξε τον αιγυπτιακό στρατό, καθώς βρίσκεται σε διαρκή αντιπαλότητα με το Κατάρ για διαφόρους λόγους. Μετά τη νίκη του αιγυπτιακού στρατού έγινε φανερό οι ΗΠΑ προσπάθησαν να την υποστηρίξουν ανεπιτυχώς, αλλά προφανώς ο στρατός της Αιγύπτου επέλεξε έναν άλλο «σύμμαχο» συνεχίζει το δημοσίευμα.

Σήμερα, τα αιγυπτιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης αναφέρθηκαν σε «υποτιθέμενο κλείσιμο των στενών του Σουέζ» από τον στρατηγό Αλ – Σίσι για τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα και πολεμικά πλοία που θέλουν να επέμβουν στη Συρία, πράγμα όμως που δεν επιβεβαιώνεται από πουθενά.

Σχόλιο: Το γεγονός αυτό από μόνο του «μπορεί» να χαρακτηρισθεί και ως μεμονωμένο, αλλά είναι έτσι; Η αιγυπτιακή στρατιωτική ελίτ «γαλουχημένη» από τις παραγωγικές σχολές ακόμα στο όραμα και την «παρουσία» του στρατηγού Νάσερ ενός ανθρώπου που έως τις ημέρες μας θεωρείται στην Αίγυπτο ως ήρωας και μεγάλος μεταρρυθμιστής της χώρας των Φαραώ, ασχέτως πολιτικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων « θέλει να αλλάξει ρότα».

Θεωρούν ότι οι ΗΠΑ υποστήριξε «θερμά» την πτώση του Μουμπάρακ και την άνοδο των «αδελφών μουσουλμάνων» του Προέδρου Μόρσι επιφέροντας παράλληλα το χάος και την διάλυση σε μία χώρα 80 εκατομμυρίων κατοίκων. Η προσπάθεια «ουδέτερης υποστήριξης» του στρατηγού Αλ Σίσι από τις ΗΠΑ δεν άλλαξε την άποψη της στρατιωτικής ελίτ ούτε κατ' ελάχιστο διότι «διείδαν» την αποσάθρωση του πολιτικού συστήματος της χώρας εξεγείροντας ταυτόχρονα «εθνικιστικά αντανακλαστικά», εντάσσοντας παράλληλα την χώρα σε μία ιδιότυπη κατάσταση όμοια με αυτής της οθωμανικής περιόδου. Η Ρωσία διαβλέποντας την «ευκαιρία» γύρισε παρασκηνιακά σε παλιά λημέρια υποσχόμενη και αυτή « λαγούς με πετραχήλια». Μην ξεχνάμε τον Αμερικανό ΥΠΕΞ που έπαιρνε στο τηλέφωνο τον στρατηγό Αλ Σίσι και αυτός δεν εμφανίζονταν μετά την επέμβαση του αιγυπτιακού στρατού στις ταραχές.

Σύμφωνα με αρκετά δημοσιεύματα στον ρωσικό τύπο από στρατιωτικούς και πολιτικούς αναλυτές που αποτελούν την ημιεπίσημη «φωνή» της Ρωσίας, η ρωσική πολιτική ελίτ «περίμενε» αρκετά χρόνια να «πέσει» η Αίγυπτος σαν ένα « ώριμο μήλο» στην αγκαλιά της ρωσικής αρκούδας προβάλλοντας την αμερικανική «αδράνεια και συγκεκαλυμμένη εχθρότητα» όπως αναφέρουν σε αυτήν την χώρα. Μάλιστα όπως ανέφερε Ρώσος αναλυτής «θέλουν δεν θέλουν» θα γυρίσουν σε εμάς αναπολώντας παλιές δόξες. Το σίγουρο είναι ότι οι Ρώσοι έχουν "πολύ δουλειά" ειδικά τον τελευταίο μήνα στην Αίγυπτο «αποκαθιστώντας παλιές γέφυρες» με την ανώτατη στρατιωτική ηγεσία. Υπενθυμίζουμε ότι σήμερα σύμφωνα με το πρακτορείο Interfax έγινε γνωστό ότι η Ρωσία έως το τέλος του έτους θα εκτοξεύσει δορυφόρο (πιθανόν κατασκοπευτικό!!!) για λογαριασμό της Αιγύπτου.

«Η Αίγυπτος υπολογίζει στη βοήθεια της Ρωσίας σε αυτή την τόσο δύσκολη για τη χώρα περίοδο», δήλωσε πριν μερικές ημέρες ο επικεφαλής της Υπηρεσίας Τύπου της Πρεσβείας της Αιγύπτου στη Μόσχα Ιζεντίν Σαχίν.

Πάντως στον μόνο ξένο άρχοντα που άνοιξε τις πύλες της «οικειοθελώς» η Αίγυπτος ήταν ο μεγάλος Έλληνας στρατηλάτης Αλέξανδρος ή Ισκαντέρ κατά τους Αιγύπτιους που άφησε ανεξίτηλα το ίχνος του ειδικά στην πόλη της Αλεξάνδρειας, αφήνοντας παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενιές της σπουδαίας και ιστορικής αυτής χώρας.

Ειδικός σε Θέματα Άμυνας και Ασφάλειας Πληροφοριών
Posted: 29 Aug 2013 11:28 AM PDT
Και ενώ όλα δείχνουν ότι τα επόμενα ένα με δύο 24ωρα θα είναι τα πλέον κρίσιμα για την εκδήλωση της αμερικανικής επίθεσης στη Συρία, το Ιράν επανήλθε σήμερα αναφορικά με τις απειλές του εναντίον των ΗΠΑ, αυτή τη φορά σε ακόμη πιο δραματικούς τόνους.
 
Έτσι μετά τις χθεσινές απειλές ότι θα βυθίσει τα αμερικανικά πλοία στη Μεσόγειο, σήμερα εφημερίδα η οποία αποτελεί όργανο της ανώτατης ιρανικής ηγεσίας και του Ιρανού ανώτατου ηγέτη Ayatollah Ali Khamenei σε πρωτοσέλιδο άρθρο της – ανοικτή επιστολή αναφέρει πως στην περίπτωση που οι ΗΠΑ επιτεθούν στη Συρία τότε το Ιράν θα απαντήσει με μαζικές εκτοξεύσεις βαλλιστικών πυραύλων.


«Η ημέρα που θα λυθούν όλοι οι λογαριασμοί είναι κοντά. Και τότε χιλιάδες πύραυλοι θα πέσουν στο Ισραήλ και στα κατεχόμενα». Αυτό αναφέρεται σε άρθρο που υπογράφει ο αρχισυντάκτης Hossein Shariatmadari της ιρανικής εφημερίδας.
Στο άρθρο του ο Shariatmadari προειδοποιεί πως η αντιπαράθεση της Δύσης με τη Συρία απλά θα παράσχει την ευκαιρία την οποία οι Ιρανοί αναμένουν εδώ και καιρό αυτή δηλαδή της εκδίκησης εναντίον των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

Το κείμενο που υπογράφει ο Ιρανός δημοσιογράφος, και ο οποίος απηχεί τις απόψεις του ανώτατου Ιρανού ηγέτη Ayatollah Ali Khamenei αναφέρεται στην επίθεση εναντίον του Ιράκ στις 20 Μαρτίου του 2003 και στα όσα είχε πει ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ George W. Bush επτά ημέρες αργότερα ότι ο πόλεμος έχει τελειώσει.

 
«Ο πόλεμος όμως τελείωσε όταν έφυγαν και οι τελευταίοι Αμερικανοί από το Ιράκ αυτό ήταν το Δεκέμβριο του 2011 αφήνοντας πίσω τους 4.500 νεκρούς και κόστος τρισεκατομμυρίων δολαρίων», αναφέρεται στο όρθρο της ιρανικής εφημερίδας.


Ο Shariatmadari γράφει ακόμη λέγοντας πως οι ΗΠΑ αντί να διεξάγουν ένα κανονικό πόλεμο εναντίον της Συρίας διεξάγουν στην πραγματικότητα ένα πόλεμο δια αντιπροσώπων με τη βοήθεια της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας του Κατάρ, της Ιορδανίας και της Αιγύπτου.

Στο άρθρο αναφέρεται επίσης η δημιουργία ενός μετώπου αντίστασης το οποίο αποτελείται από τη Συρία, το Ιράν και την οργάνωση Hezbollah του Λιβάνου η οποία έχει και αυτή χιλιάδες πυραύλους στη διάθεσή της.


Μάλιστα και παρά τη συνεχιζόμενη χρηματοδότηση των ανταρτών από τις χώρες της Μέσης Ανατολής, το καθεστώς του Bashar Al Assad όχι απλά δεν έχει πέσει αλλά αντίθετα έχει ενδυναμωθεί δημιουργώντας ένα νέο κεφάλαιο αντίστασης με τη δημιουργία του σώματος υπεράσπισης της πατρίδας μιας δύναμης που ο αρθρογράφος παρομοιάζει με την παραστρατιωτική οργάνωση Basij του Ιράν.
 

«Εξαιτίας της αποτυχίας του πολέμου δια αντιπροσώπων οι ΗΠΑ και μερικές Αραβικές και Ευρωπαϊκές χώρες ετοιμάζονται να επιτεθούν στη Συρία βάσει ψευδών ισχυρισμών ότι ο Assad έχει χρησιμοποιήσει χημικά όπλα. Παρόλα αυτά οι ΗΠΑ μπορούν να ξεκινήσουν τον πόλεμο αλλά σίγουρα δεν θα είναι αυτές που θα τον τελειώσουν», αναφέρεται σε άλο σημείο της ανοικτής επιστολής.
 

Ο Ιρανός αρθογράφος χαρακτηρίζει το Ισραήλ ως την «Αχίλλειο πτέρνα» της Αμερικής και των Ευρωπαίων συμμάχων της για να συμπληρώσει:
«Χωρίς αμφιβολία με το ξεκίνημα των βομβαρδισμών στη Συρία χιλιάδες πύραυλοι θα πέσουν στο Ισραήλ και στα κατεχόμενα εδάφη καταστρέφοντας όλες τις κρίσιμες υποδομές της χώρας και είναι προφανές πως το αντιβαλλιστικό της σύστημα Iron Dome δεν πρόκειται να καταφέρει να αποτρέψει τους πύραυλους αυτούς να φτάσουν μέχρι και το Τελ Αβίβ».

Πάντως ο Shariatmadari και εντέχνως αποφεύγει να διευκρινίσει από πού θα προέλθουν οι χιλιάδες αυτοί πύραυλοι. Εάν δηλαδή θα εκτοξευθούν από το Ιράν ή από το Νότιο Λίβανο και τις θέσεις εκτόξευσης της Hezbollah ή και από τις δυο πλευρές.
Ο αρθρογράφος δεν αποφεύγει να προειδοποιήσει τη Σαουδική Αραβία, την Τουρκία και την Ιορδανία αλλά όσες άλλες υποστηρίζουν τα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ ότι θα δεχθούν επιθέσεις από τη Συρία. 

Τέλος το άρθρο της ιρανικής εφημερίδας καταλήγει: 
«Οι μουσουλμάνοι σίγουρα θα υποδεχθούν ως καλά νέα την είδηση της επίθεσης στη Συρία καθώς έτσι θα έχουν την ευκαιρία για εκδίκηση και θα τους επιτρέψει να καταστρέψουν τους εχθρούς του Ισλάμ».
 

Πάντως το Ιράν είχε πάντα μια ιδιαίτερη σχέση με τις ποσότητες. Και το 480 π.χ. οι Πέρσες είχαν απειλήσει με χιλιάδες όχι πυραύλους αλλά βελη τους Σπαρτιάτες και Θεσπιείς και είχαν λάβει την απάντηση που τους άρμοζε.
Posted: 29 Aug 2013 10:55 AM PDT
Την Δευτέρα οι εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ δεν μπόρεσαν να εισέλθουν στο μέρος της χημικής επίθεσης με αέρια στη Δαμασκό, γιατί δέχτηκαν ένοπλη επίθεση από ελεύθερους σκοπευτές. Και την επόμενη μέρα το Foreign Policy δημοσίευσε το υλικό: «Τα έγγραφα της CIA επιβεβαιώνουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες βοηθούσαν το Σαντάμ Χουσεΐν να δηλητηριάζει το Ιράν».
Υπάρχει άραγε σχέση μεταξύ των δυο γεγονότων;

Στις 17 Μαρτίου του 1988 κατά του κουρδικού χωριού Χαλάμπτζα στο βόρειο Ιράκ χρησιμοποιήθηκε δηλητηριώδης ουσία. «Μέσα σε μια ώρα πέθαναν περίπου 5 χιλ. Κούρδοι». Η ομάδα εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ, για παράξενο λόγο δεν μπόρεσε να προσδιορίσει ποιοί ακριβώς χρησιμοποίησαν τα αέρια στο χωριό, «το οποίο από τα μέσα Μαρτίου είχε καταληφθεί από τα ιρακινά στρατεύματα». Δηλώθηκε ότι «στις μάχες για τη Χαλάμπτζια αέρια χρησιμοποιήθηκαν και από τα δύο μέρη». Παρ όλα αυτά, «οι άνθρωποι πέθαναν από μια δηλητηριώδη ουσία στη βάση του κυανίου, που χρησιμοποιούσε το Ιράν». 
Όπως και στην περίπτωση με τη Δαμασκό, ήταν κάπως παράξενο να υποψιάζονται το Ιράν για χημική επίθεση εναντίον των συμμάχων, διότι τότε οι δυνάμεις της πολιτοφυλακής των Κούρδων ήταν με το μέρος του. Η αλήθεια εξακριβώθηκε αργότερα. Στις 17 Ιανουαρίου του 2010 το ιρακινό δικαστήριο έκρινε ένοχο για τη χημική επίθεση στο Χαλάμπτζα το Σαντάμ Χουσεΐν και τον καταδίκασε σε θάνατο με στραγγαλισμό.

Όπως γράφει το Foreign Policy, επίσημα πρόσωπα στις ΗΠΑ επέμεναν ότι η κυβέρνηση του Χουσεΐν ποτέ δεν είχε δηλώσει ότι σκοπεύει να χρησιμοποιήσει χημικό όπλο. Όμως ο απόστρατος συνταγματάρχης της Πολεμικής Αεροπορίας Ρικ Φρανκόνα –το 1988 ήταν στρατιωτικός ακόλουθος των ΗΠΑ στη Βαγδάτη– σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό δήλωσε: «Οι Ιρακινοί ποτέ δεν μας είχαν πει ότι σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν νευρο-παραλυτικό αέριο. Αυτό δεν τους σύμφερε. Ήδη τα ξέραμε όλα».

Ήξεραν και αργότερα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της CIA, τα δυο τρίτα των χημικών όπλων, που χρησιμοποιήθηκαν από το Ιράκ στον πόλεμο, χρησιμοποιήθηκαν το τελευταίο ενάμισι έτος του πολέμου.

Πως συνέβηκε αυτό; Στα τέλη του 1987 η υπηρεσία κατασκοπίας σε απόρρητη έκθεση προειδοποίησε τον Πρόεδρο Ρήγκαν ότι η επόμενη στρατιωτική επίθεση του Ιράν θα είναι μεγαλύτερης κλίμακας από όλες τις προηγούμενες, ότι οι Πέρσες έχουν πιθανότητα να διασπάσουν την άμυνα του Ιράκ και να καταλάβουν τη Βασόρα και έτσι να κερδίσουν τον πόλεμο. 
Ο Ρήγκαν διάβασε την έκθεση και, σύμφωνα με το Φρανκόνα, έγραψε στο περιθώριο: «Η νίκη του Ιράν είναι απαράδεκτη». Και άρχισαν να μεταβιβάζουν στο Ιράκ λεπτομερή στοιχεία για τη διάταξη και τις κινήσεις των στρατευμάτων του αντιπάλου. Το δε Ιράκ, χρησιμοποιώντας φωτογραφίες, χάρτες και άλλα κατασκοπευτικά στοιχεία των ΗΠΑ, χρησιμοποίησε χημικά όπλα πριν από τις 4 βασικές επιθέσεις στις αρχές του 1988. Βόμβες και βλήματα με δηλητηριώδη ουσία χρησιμοποιήθηκαν κατά των ιρανικών στρατευμάτων και στη χερσόνησο Φάο, πράγμα που βοήθησε το Ιράκ να καταλάβει όλη τη χερσόνησο. Ο ιρανικός στρατός δεν μπόρεσε να καταλάβει τη Βασόρα. Σύμφωνα με το Φρανκόνα, η Ουάσιγκτον ήταν πολύ ικανοποιημένη από τα αποτελέσματα, διότι μετά τις χημικές επιθέσεις το Ιράν δεν μπορούσε να επιτεθεί.

Σχετικά με την αμερικανική βοήθεια προς το καθεστώς Σαντάμ Χουσεΐν στον πόλεμο με το Ιράν μέσω φωτογραφιών και διαφόρων στοιχείων είχε γράψει το 1994 ο Μπρους Τζέντλστον στο βιβλίο του With Friends Like These. Στο βιβλίο του Ντάιλιπ Χάιρο The Longest War (1991) περιγράφεται λεπτομερώς η χημικός πόλεμος του Ιράκ. Πρόσφατα στο National Defense University έγιναν προσιτές μεταφράσεις των απομνημονευμάτων Ιρακινών στρατηγών, οι οποίοι γράφουν πολλές λεπτομέρειες για τις χημικές επιθέσεις. Η προσφορά του περιοδικού Foreign Policy συνίσταται στο ότι, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες τώρα πλέον έχουν προστεθεί και έγγραφα. 

Σήμερα, που ακόμα δεν έχει αποδεχτεί ποιος ακριβώς έχει χρησιμοποιήσει δηλητηριώδεις ουσίες στη Δαμασκό, η παλιά ιστορία με το Ιράκ αποδεικνύει ότι είναι εύκολο να κατηγορηθεί κάποιος, όταν κάποιοι το θέλουν πολύ. Μετά είναι δύσκολο να αποδεχτεί ότι έκαναν λάθος αποκλειστικά από καλή πρόθεση. Πολύ περισσότερο σε περίοδο, κατά την οποία τα μυστικά δεν ζουν και πολύ.
Posted: 29 Aug 2013 10:10 AM PDT
Σε λίγες ώρες κάποιοι αθώοι συνανθρωποί μας θα πεθάνουν στη Συρία

Στις επόμενες μέρες ή ακόμα και ώρες κάποιοι αθώοι Σύριοι που αυτή τη στιγμή ζουν ανέμελα και κάνουν όνειρα για το μέλλον, όπως όλοι μας, δυστυχώς θα πέσουν νεκροί από τους πυραύλους της παγκοσμιοποίησης.

 Αρκεί να σκεφτεί κάποιος πως η ζωή τους ουσιαστικά προγράφηκε από τη στιγμή που ο πρόεδρος Ομπάμα αποφάσισε τον βομβαρδισμό της Συρίας. Κατά τον ίδιο τρόπο πέθαναν αθώοι στη Σερβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ κ.λ.π.

 Σε λίγες ώρες λοιπόν, όλοι μας θα παρακολουθήσουμε live μέσα από τις οθόνες μας, καθισμένοι βαθιά στους καναπέδες μας, κάποιους αθώους συνανθρώπους μας να κομματιάζονται. Η δικαιολογία: Παράπλευρες απώλειες, για το καλό της ανθρωπότητας βεβαίως βεβαίως.

 Πέτρος Χασάπης
Posted: 29 Aug 2013 09:55 AM PDT


«Οι πανδημίες και οι πόλεμοι δεν έχουν διαβατήριο» επαναλαμβάνει τις τελευταίες ημέρες στους συνομιλητές του κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης, θέλοντας να καταδείξει πόσο εύθραυστες είναι οι ισορροπίες στην περίπτωση της Συρίας, πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος διάχυσης της κρίσης και πόσο εύκολα μπορεί να επηρεασθεί η χώρα μας.

Η Ελλάδα, εκ της γεωγραφικής θέσεώς της, βρίσκεται, είτε το επιθυμεί είτε όχι, εκτεθειμένη στις εξελίξεις στη Συρία. Ως εκ τούτου, είναι εξαιρετικά δύσκολο να παραμείνει αμέτοχη και, τελικά, η στάση ουδέτερου παρατηρητή μπορεί να ακυρώσει την ευκαιρία να βρεθεί ξανά η Αθήνα σε ρόλο ισότιμου συνομιλητή με ισχυρές χώρες, έπειτα από μακρά περίοδο απαξίωσης και παραγκωνισμού. Η ευκαιρία να συνδιαμορφώσει την επόμενη ημέρα στην ευρύτερη περιοχή θα πρέπει να αποτελεί μέγιστη προτεραιότητα, καθώς δεν θα είναι κάποια μακρινή γεωγραφικά χώρα που θα βιώσει άμεσα ή μακροπρόθεσμα το περιβάλλον που θα διαδεχθεί τη σημερινή κατάσταση, αλλά η χώρα μας. Το πόσο εκτεθειμένη θετικά και αρνητικά στις εξελίξεις στην περιοχή είναι η Ελλάδα έχει καταγραφεί. Η χώρα μας δέχθηκε ενίσχυση της μεταναστευτικής πίεσης μετά την επονομαζόμενη Αραβική Ανοιξη, που, παρά τα προσδοκώμενα, δεν επέφερε ηρεμία στις χώρες της Βορείου Αφρικής.

Από την άλλη πλευρά, οι πρόσφατες ταραχές και συγκρούσεις στην Αίγυπτο άρκεσαν για αύξηση του αριθμού τουριστών στην Ελλάδα και παράταση της τουριστικής περιόδου σε μια εξαιρετικά δύσκολη οικονομικά συγκυρία.

Η Αθήνα και η ελληνική κυβέρνηση βρίσκονται στο επίκεντρο σειράς διεργασιών που θα καθορίσουν τις εξελίξεις. Δεν είναι τυχαίο το ενδιαφέρον των τελευταίων 24ώρων από ξένες κυβερνήσεις να συνομιλήσουν με την ελληνική πλευρά. Το γεωγραφικό πλεονέκτημα, όσον αφορά ενδεχόμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις, είναι σαφές και ξεκάθαρο.

Η Τουρκία, που επιδίωξε τα προηγούμενα χρόνια να καταστεί κυρίαρχη στην περιοχή και προνομιακός συνομιλητής της Ουάσιγκτον και των μεγάλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών, δεν κατάφερε να επιτύχει τους στόχους της και βλέπει τη μία μετά την άλλη τις πρωτοβουλίες της να ακυρώνονται από τις εξελίξεις. Την κρίσιμη ώρα για τη Συρία είναι σαφής η απροθυμία να αξιοποιηθεί η γεωγραφική εγγύτητα των τουρκικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων και αναζητούνται εναλλακτικές.

Στην Αθήνα στρέφονται, προκειμένου να διαμηνύσουν τις θέσεις και τις προθέσεις τους έναντι των εξελίξεων στη Συρία, και αρκετές χώρες της ευρύτερης περιοχής, όπως οι χώρες του Κόλπου αλλά και το Ιράν, γεγονός που καταδεικνύει ότι η ελληνική πλευρά διατηρεί το ρόλο του αξιόπιστου συνομιλητή και έχει κάθε λόγο να συνεχίσει να τον διαδραματίζει.

Η υπόθεση της Συρίας είναι εξαιρετικά σύνθετη και απρόβλεπτη, λόγω της πληθώρας ετερόκλητων δυνάμεων που εμπλέκονται. Ετσι, οι εξελίξεις δεν μπορούν να προβλεφθούν με ασφάλεια και μπορεί να είναι πολύ διαφορετικές από τις αρχικές προθέσεις των εμπλεκομένων. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ο ρόλος της χώρας που σέβεται εταίρους και συμμάχους και, ταυτόχρονα, υπηρετεί με συνέπεια παραδοσιακά καλές σχέσεις αποτελεί μεν δύσκολη άσκηση, προσδίδει, ωστόσο, μεγάλο ειδικό βάρος.
Posted: 29 Aug 2013 09:20 AM PDT
Την πρώτη φορά εισέβαλαν στο Αφγανιστάν για να το απελευθερώσουν από τους Σοβιετικούς που το είχαν καταλάβει. Για να το πετύχουν αυτό οι Αμερικάνοι συμμάχησαν με τους Ταλιμπάν. Από αυτούς δημιουργήθηκε αργότερα η Αλ Κάιντα. Όταν εγκατέλειψαν οι Αμερικάνοι το Αφγανιστάν, ξεκίνησε και συνεχίζεται μέχρι σήμερα ένας ιδιότυπος εμφύλιος πόλεμος, με πολιτικό, γεωγραφικό και θρησκευτικό περιεχόμενο. Στη συνέχεια εισέβαλαν στο Ιράκ, με το επιχείρημα ότι είχε όπλα μαζικής καταστροφής. Είναι αλήθεια ότι ο Σαντάμ είχε χρησιμοποιήσει χημικά όπλα κατά των Ιρανών στον πόλεμο Ιράν - Ιράκ. Τότε βοηθούσαν τον Σαντάμ οι Αμερικανοί, οι οποίοι του αποκάλυπταν τις θέσεις των Ιρανών και αυτός τους βομβάρδιζε με χημικά. Κατέλαβαν το Ιράκ, συνέλαβαν και εκτέλεσαν τον Σαντάμ, όπλα μαζικής καταστροφής όμως δεν βρήκαν ποτέ. Όταν έφυγαν οι Αμερικανοί, ξεκίνησε και εκεί ένας εμφύλιος πόλεμος με θρησκευτικό χαρακτήρα, μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών.

Τώρα ετοιμάζονται να χτυπήσουν τον Άσαντ της Συρίας τασσόμενοι στο πλευρό της αντιπολίτευσης, που μάχεται κατά του Άσαντ και των Σύρων που υποστηρίζουν την κυβέρνηση. Στο πλευρό των "επαναστατών" είναι γνωστό εδώ και μήνες ότι έχουν παρεισφρήσει η Αλ Κάιντα και διάφοροι άλλοι περίεργοι μαχητές από την Τσετσενία και από άλλα "rogue states". Σύμφωνα με τον ορισμό των Αμερικανών, έτσι χαρακτηρίζονται κράτη που απειλούν τη διεθνή ειρήνη. Ειδικότερα και σύμφωνα πάντα με τον ίδιο ορισμό, πρόκειται για κράτη με μη δημοκρατικά εκλεγμένες ηγεσίες, με καταπίεση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ.λ.π. Σύμφωνα με αυτά τα κριτήρια, η Σαουδική Αραβία είναι ένα τέτοιο κράτος. Αλλά, ένα τα πετρέλαια και δύο η συμμαχία και στενή συνεργασία με τις ΗΠΑ, κάνουν τους Αμερικανούς να αντιμετωπίζουν τη Σαουδική Αραβία διαφορετικά.

Αυτός είναι ο λόγος που η Σαουδική Αραβία, όπως και το Ισραήλ, υποστηρίζει την επίθεση κατά της Συρίας. Το χτύπημα αυτό σημαίνει χτύπημα κατά της Χεζμπολάχ, που είναι επιθυμία και στόχος του Ισραήλ, αλλά εμμέσως σημαίνει και χτύπημα κατά του Ιράν, διακαής πόθος τόσο των Αμερικανών όσο και των Ισραηλινών.

Eίναι σαφές ότι οι Αμερικάνοι αδυνατούν να μάθουν από τα πολλά λάθη τους. Και αν ο Obama αποφασίσει το χτύπημα κατά της Συρίας, θα δούμε άλλη μια φορά εκατόμβες θυμάτων από τη "σωτήρια" επέμβαση των Αμερικανών. Θα είναι άγνωστη επίσης η "επόμενη μέρα" της Συρίας. Πολλοί φοβούνται ότι θα ξαναδούμε τις "επόμενες μέρες" στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Προς το παρόν ισχυρίζονται ότι δεν θέλουν να αντικατασταθεί ο Άσαντ. Θέλουν απλώς να του κάνουν ένα "μάθημα" γιατί λένε ότι έχουν αδιάσειστα στοιχεία πως τα χημικά τα χρησιμοποίησε αυτός.



Από swell
Posted: 29 Aug 2013 08:50 AM PDT
Η πιο επιτυχημένη ομάδα ανταρτών στη Συρία είναι μια στρατιωτική ομάδα της τζιχάντ. Ο Barak Barfi γράφει για το πως αναδείχθηκε και τι θα σήμαινε μια επίθεση των ΗΠΑ για την Αλ Κάιντα.

Με τη διεθνή κοινότητα να μελετά τα αντίποινα εναντίον της Συρίας για τη χρήση χημικών όπλων, η αντιπολίτευση πετάει από τη χαρά της. Για περισσότερο από δύο χρόνια, προσπαθεί ανεπιτυχώς να παρασύρει τις παγκόσμιες δυνάμεις από τη θέση των θεατών στην αρένα. Ενώ όμως η Αμερική και οι σύμμαχοί της φαίνονται έτοιμοι να επιτεθούν, η συριακή αντιπολίτευση δεν θα ωφεληθεί. Επειδή στο καζάνι του χάους που βράζει η Συρία, οι τζιχαντιστές είναι αυτοί που ελέγχουν τις ισχυρότερες στρατιωτικές ομάδες.

Οι αγωνιστές της αλ- Κάιντα που σχετίζονται με το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Συρία (ISIS) απαγάγουν Δυτικούς και μαχητές από άλλες ομάδες, μένοντας ατιμώρητοι. Σκοτώνουν ηγέτες από τις επαναστατικές δυνάμεις υπό την ηγεσία του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA), χωρίς τον παραμικρό φόβο τιμωρίας. Η ISIS ελέγχει βασικούς δρόμους, φράγματα και σιλό δημητριακών, με σημεία ελέγχου παντού. Στις βόρειες επαρχίες του Χαλεπίου, την Ιντλίμπ και την αλ-Ράκα, η οργάνωση είναι είτε η πιο ισχυρή, είτε η δεύτερη πιο ισχυρή στρατιωτική ομάδα.

Η επιτυχία της ISIS στη Συρία δεν είναι κάτι νέο. Σε κάθε σύγκρουση στην οποία συμμετέχουν τζιχαντιστές , σύντομα γίνεται η πιο κυρίαρχη δύναμη. Αρκετοί παράγοντες ευθύνονται για την υπεροχή τους στη Συρία . Η εμπειρία από άλλες συγκρούσεις , συμπεριλαμβανομένης της Τσετσενίας , του Ιράκ και του Μάλι, παρέχει μια θεσμική γνώση του αγώνα που οι ντόπιοι αγωνιστές στερούνται πολλές φορές. Είναι συχνά οι πιο θαρραλέοι πολεμιστές στο πεδίο της μάχης. Το πολεμικό πνεύμα τους προσελκύει το θαυμασμό των ντόπιων που ζητούν να ενταχθούν στην ελίτ τους. Σήμερα, οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών πιστεύουν ότι περισσότεροι από 6.000 ξένοι αγωνίζονται στη Συρία.

Σε αντίθεση με τους αυτόχθονες αντάρτες , των οποίων η αφοσίωση στην υπόθεση είναι τόσο άστατη όσο και το πρώτο ερωτικό «τσίμπημα» ενός εφήβου, οι τζιχαντιστές αγωνίζονται για ιδεολογικούς λόγους. Πιστεύουν ότι πραγματοποιούν μια ιερή πράξη συμμετέχοντας σε τζιχάντ , ή ιερό πόλεμο. Η ιδέα έχει επικριθεί και παρεξηγηθεί από πολλούς στη Δύση, ως ένας φανατικός θρησκευτικός πόλεμος. Ένας πολύ πιο λεπτός χαρακτηρισμός παρέχεται από τη δήλωση του Προφήτη Μωάμεθ, ότι πρέπει κανείς να πολεμήσει «ώστε ο λόγος του Αλλάχ να βασιλεύει πάνω απ' όλα». Μια τέτοια προσπάθεια μπορεί να κυμαίνεται από το να έλθουν οι μουσουλμάνοι πιο κοντά στην πίστη τους ως το να αγωνίζονται για κοινωνική συνοχή.

Στη Συρία, η ISIS είναι ενεργή σε όλα τα μέτωπα. Παραδίδει μαθήματα 15 ημερών με θέμα Εισαγωγή στο Ισλάμ, στη βόρεια Συρία, σύμφωνα με ανθρώπους που λένε ότι έχουν παρακολουθήσει το εργαστήρι. Εκεί, πολλοί  Σύριοι που στερούνται σε μεγάλο βαθμό θρησκευτικής διδασκαλίας από την ηγεσία του κοσμικού κόμματος Μπάαθ μαθαίνουν τις βασικές αρχές της πίστης τους. Η ISIS έχει ακόμα και θερινές κατασκηνώσεις για τη νεολαία. Τα προγράμματα αυτά δείχνουν στους Σύριους την πιο ήπια πλευρά της ομάδας, που συχνά χάνεται από τα δυτικά ΜΜΕ που επικεντρώνονται σε πιο εμπόλεμες δραστηριότητές της.

Η ISIS παρέχει κοινωνικές υπηρεσίες, όπως διαμεσολάβηση σε συγκρούσεις. Επειδή οι ξένοι μαχητές δεν έχουν καμία σχέση με τη Συρία, μπορεί να παίξουν έναν ουδέτερο ρόλο. Με τον πόλεμο που κατέστρεψε το δικαστικό σύστημα , οι Σύριοι αναζητούν τα μέλη της ISIS για την επίλυση διαφορών. Σε μία περίπτωση, οι τζιχαντιστές φυλάκισαν  έναν μηχανικό για μια κακή εργασία επισκευής, σύμφωνα με έναν κρατούμενο που μοιράζονταν το κελί.

Οι τζιχαντιστές σε άλλες χώρες έχουν κάνει το ίδιο. Στην Υεμένη, η Αλ Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο έχει γεμίσει το κενό που δημιούργησε το εξαθλιωμένο σύστημα δικαιοσύνης. Αυτό δεν είναι ένα νέο φαινόμενο στις ισλαμικές χώρες. Ιστορικά, οι απόγονοι του Προφήτη Μωάμεθ έπαιζαν αυτό το ρόλο. Με την επίλυση των καθημερινών διλημμάτων, η ISIS έχει κερδίσει τις καρδιές και τα μυαλά των Σύριων.

Οι Σύριοι είναι εξίσου εντυπωσιασμένοι από την ολοκάθαρη εικόνα της ομάδας. Σε αντίθεση με άλλες στρατιωτικές ομάδες, το σύνθημα των οποίων είναι «πόλεμος τη μέρα, λεηλασία τη νύχτα», η ISIS είναι μια ειδική δύναμη μάχης. Οι δυνάμεις του FSA κλέβουν τα πάντα, από σιτάρι ως κλιματιστικά. Μονάδες στο Αλέπο, όπως η Ahrar Suriyya, η Asifa al – Shamal και η Ghuraba al – Sham , έχουν προκαλέσει την οργή ενός πληθυσμού που ολοένα και περισσότερο αντιμετωπίζουν την επανάσταση ως απλή κάλυψη για την αντικατάσταση ενός καταπιεστικού καθεστώτος με «φέουδα» που ελέγχουν ληστές- πολέμαρχοι.

Αν και ορισμένες μονάδες του FSA πρέπει να ανακατεύονται σε εγκληματικές δραστηριότητες για να επιβιώσουν και να πληρώνουν τους μαχητές τους , η ISIS δεν δίνει μετρητά. Μια σταθερή ροή χρηματοδοτών από πλούσια έθνη του Περσικού Κόλπου φτάνουν σε τουρκικές συνοριακές πόλεις όπως το Ρεϊχανλί. Περνούν μια εβδομάδα στη Συρία όπου επισκέπτονται μονάδες της ISIS, επιστρέφοντας στις χώρες τους για να υποβάλουν τις εκτιμήσεις τους και επανεμφανίζονται με βαλίτσες γεμάτες μετρητά. Μια τέτοια καλολαδωμένη μηχανή εξασφαλίζει ότι η ISIS μπορεί να επικεντρώσει όλες τις προσπάθειές της στην καταπολέμηση του συριακού καθεστώτος και όχι στο να εκλιπαρεί τα έθνη- προστάτες για χρηματοδότηση.

Καθώς η Ουάσινγκτον εξετάζει την επίθεση στη Συρία, δεν θα πρέπει να ξεγελαστεί και να πιστέψει ότι μια εναέρια επίθεση θα ανατρέψει τη μάχη υπέρ του FSA. Αντ' αυτού , οι βόμβες που θα ρίξει η Αμερική θα είναι μάννα εξ' ουρανού για την ISIS. Επειδή η Συρία γίνεται σιγά-σιγά ο παράδεισος της τζιχάντ που η Αλ Κάιντα αναζητούσε ιστορικά στην καρδιά του αραβικού κόσμου. Και τίποτα λιγότερο από μια εντατική εκστρατεία, που η Ουάσιγκτον δεν έχει τα κότσια να κάνει, δεν μπορεί να αποτρέψει αυτή την προφητεία από το να πραγματοποιηθεί.
Posted: 29 Aug 2013 08:20 AM PDT
Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος 

«Η CΙΑ - έγραφε τότε η αμερικανική εφημερίδα - επιστρέφει αθόρυβα στις παλιές μεθόδους εκτέλεσης των μυστικών υπονομευτικών επιχειρήσεων» και «υποστηρίζει κρυφά τις αντικυβερνητικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν...».

Σήμερα όλοι πια το γνωρίζουν: Αυτού του τύπου τα δίκτυα τα εξέθρεψαν, τα εξόπλισαν, τα εκπαίδευσαν και τα χρησιμοποίησαν οι ΗΠΑ κατά της αφγανικής επανάστασης και της ΕΣΣΔ.

Ολοι ξέρουν, επίσης, ότι οι Ταλιμπάν είναι το δημιούργημα των αμερικανοτραφεισών μυστικών υπηρεσιών του Πακιστάν.
Είκοσι χρόνια αργότερα, το 2001, στο όνομα της «ελευθερίας» και της «δημοκρατίας», οι ΗΠΑ σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους συμμάχους τους έπαιξαν το χαρτί της «αντιτρομοκρατίας». Είχε φτάσει πια η εποχή που τα αμερικανικά συμφέροντα έπρεπε να προωθηθούν με την εξαπόλυση της παγκόσμιας σταυροφορίας τους για τον «νέο αμερικανικό αιώνα», αρχής γενομένης από το Αφγανιστάν. Πρόσχημα, αυτή τη φορά, ήταν η... καταδίωξη των «Αλ Κάιντα», δηλαδή εκείνων των δικτύων που οι ίδιοι, οι Αμερικανοί, είχαν κατασκευάσει...

Εκτοτε ο πλανήτης βιώνει τη διαρκή τρομοκρατία της «αντιτρομοκρατίας», που ισοδυναμεί με κατοχές χωρών, με εισβολές, με βομβαρδισμούς, με εξολόθρευση λαών.
Να όμως που σήμερα, εν έτει 2013, μετά από τόση «σταυροφορία» εξαγωγής της αμερικανικής «ελευθερίας» και της «δημοκρατίας», οι ΗΠΑ, εκτός από πολέμιοι της «Αλ Κάιντα», επιστρέφουν, ταυτόχρονα, και ως συνοδοιπόροι (!) της... «Αλ Κάιντα» (!), εναντίον της οποίας έχουν εξαπολύσει - υποτίθεται - τον υπερδεκαετή πόλεμο μετά τους «Δίδυμους Πύργους».

Ιδού το γιατί:
Ουδείς αρνείται ότι πίσω από το μπουκέτο των ευφημισμών που χρησιμοποιεί ο ιμπεριαλισμός για να δράσει (από την επίκληση των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» μέχρι την «προληπτική» δράση κατά των «γενοκτονιών»), πίσω δηλαδή από το «λουλούδι» της φάρσας που μετά την εποχή των «χημικών του Σαντάμ» οι ΗΠΑ το επαναφέρουν αυτή τη φορά ενάντια στη Συρία, κρύβονται οι προετοιμασίες μιας επίθεσης που σχετίζεται με μια αξιοσημείωτη «λεπτομέρεια»:
Οτι μια τέτοια επέμβαση των Αμερικανών στη Συρία και ενάντια στο μέχρι χτες συμμαχικό τους (για να μην ξεχνιόμαστε) καθεστώς του Ασαντ, ισοδυναμεί - εκτός των άλλων - με την ενίσχυση εκείνων των δυνάμεων στο εσωτερικό των επονομαζόμενων «ανταρτών» που αυτοπροσδιορίζονται ως τμήματα της «Αλ Κάιντα»!

Με άλλα λόγια, ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός που «πολεμάει» στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ την «Αλ Κάιντα», είναι ο ίδιος που, με βάση τη δική του λογική, στηρίζει και ενισχύει την «Αλ Κάιντα» στη Συρία! Αντίφαση;

Οχι. Μόνο κάποιος που δεν εννοεί να δει ότι η μόνη λογική από την οποία διαπνέεται ο ιμπεριαλισμός είναι η λογική της γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής ισχύος, είναι η ικανοποίηση του μόνου του «ιδανικού» που δεν είναι άλλο από την κυριαρχία στους δρόμους της Ενέργειας, θα έβλεπε στα παραπάνω κάποια αντίφαση...

ΤΟ ΘΡΑΣΥΤΕΡΟ ΕΙΔΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ

Το έργο παίχτηκε για πρώτη φορά το 2003. Ηταν τότε που η κυβέρνηση Μπους, με υπουργό Εξωτερικών τον Πάουελ, προσερχόταν στην έδρα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και παρουσίαζε τα «αδιάσειστα στοιχεία» των ΗΠΑ για τα ανύπαρκτα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν. Το ψέμα και η υποκρισία ως ασφαλέστερο μέσο κατασκευής προσχημάτων για το μακελειό που ακολούθησε ήταν δεδομένα από την πρώτη στιγμή. Το ομολογούσαν οι ίδιοι. Από τότε. Κι αν όχι οι κυβερνώντες των ΗΠΑ, το ομολογούσαν οι εφημερίδες τους.

Οπως έγραψαν οι «Τάιμς» της Νέας Υόρκης το Μάρτη του 2002, στο Ιράκ από το 1992 μέχρι το 2000 είχαν πραγματοποιηθεί 2.400 (!) επιθεωρήσεις του ΟΗΕ, στις οποίες δε βρέθηκε ούτε ένα (!) απαγορευμένο όπλο. Η CIA - ομολογούσαν οι «Τάιμς» - δεν έχει καμία ένδειξη (πόσο μάλλον απόδειξη) ότι το Ιράκ συμμετείχε σε οποιαδήποτε τρομοκρατική δραστηριότητα εναντίον των ΗΠΑ.
Ομως, παρ' όλα αυτά, οι ΗΠΑ μιλούσαν και τότε για δήθεν «αδιάσειστα στοιχεία»...

Αλλωστε, και στον πόλεμο του Αφγανιστάν μιλούσαν για «στοιχεία» οι Αμερικανοί. Ηταν, δε, τόσο ...ατράνταχτα τα «στοιχεία» τους, που ακόμα και αυτός ο Κίσιγκερ παραιτήθηκε από την επιτροπή που συνέστησε ο Μπους για να διερευνηθεί τι - πραγματικά - είχε συμβεί στις 11 Σεπτέμβρη στις ΗΠΑ...

Σήμερα, φυσικά, δεν υπάρχουν πλέον αφελείς για να πιστεύουν ότι οι Αμερικανοί ενδιαφέρονται να σώσουν τον συριακό λαό από τον Ασαντ (που το καθεστώς του δεν υπολείπεται τίποτα σε βαρβαρότητα συγκρινόμενο με τα καθεστώτα των συμμαχικών των ΗΠΑ μοναρχιών της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ), όπως ακριβώς δεν είχαν καμία πρόθεση να σώσουν τους Ιρακινούς από τον - επί σειρά ετών - συνεργάτη τους Σαντάμ.

Σήμερα δεν υπάρχουν αφελείς να πιστεύουν ότι οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους έχουν ανάγκη από «στοιχεία», για να ορίσουν τους δρόμους του πετρελαίου πάνω στα χνάρια που θα αφήσουν οι εκατόμβες των εκτελεσμένων αμάχων.

Σήμερα δεν μπορεί να υπάρχουν αφελείς που δεν αντιλαμβάνονται αυτό που έγραφε ο Καμύ στο βιβλίο του «Ο επαναστατημένος άνθρωπος». Οτι, δηλαδή, το θρασύτερο είδος δολοφόνων είναι αυτοί που περιφέρονται σαν δικαστές και σαν κατήγοροι.
Posted: 29 Aug 2013 07:58 AM PDT
Στη Συρία έχουν περιπλεχθεί πολλά αντικρουόμενα συμφέροντα των βασικών παγκόσμιων και περιφερειακών γεωπολιτικών παικτών. Η προσπάθεια επίλυσης του συριακού προβλήματος με τους πυραύλους Κρουζ Τόμαχωκ δεν θα βοηθήσει καθόλου τη Δύση να επιτύχει τους στόχους της.

Η Ουάσιγκτον με την υποστήριξη του Λονδίνου και του Παρισιού εξακολουθεί να δημιουργεί συνασπισμό των υποστηρικτών της ένοπλης επέμβασης. Μάλιστα, οι ΗΠΑ, όπως και οι σύμμαχοί τους στη Δύση και τη Μέση Ανατολή είναι πρόθυμοι, αν χρειαστεί, να παρακάμψουν το Συμβούλιο Ασφαλείας. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας, Αχμέτ Ντοβούτογλου, συζητούνται σήμερα διάφορες εναλλακτικές λύσεις. Απ. ότι φαίνεται, ο Τούρκος υπουργός εννοεί τη γνωστή συνάντηση στο Αμμάν, όπου από το βράδυ της Κυριακής οι εκπρόσωποι της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ, της Τουρκίας, της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλία, των ΗΠΑ και του Καναδά προσπαθούν να αποφασίσουν για τα περαιτέρω τους βήματα.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στην πραγματικότητα τα συμφέροντα των συμμετεχόντων του συνασπισμού κατά του Άσαντ διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό, παρόλο που ο συνασπισμός αυτός φαίνεται ενιαίος. Για παράδειγμα, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμα, βρίσκεται καταφανώς σε σύγχυση και δεν ξέρει τι να κάνει στη συνέχεια.

Μετά την ιστορία με τη Λιβύη οι Αμερικανοί καταλαβαίνουν ότι χωρίς την χερσαία επιχείρηση δεν θα φτάσουν ως την τελική επίθεση. Ο ΄Ασαντ, ωστόσο, είναι πιο δύσκολο καρύδι από το συνταγματάρχη Καντάφι. Ο Ομπάμα, που καταλαβαίνει αυτό πολύ καλά, θα χρονοτριβει έως ότου η αδράνειά του θα γίνει προκλητική για τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία, οι οποίες καταδεικνύουν πιο αδιάλλακτη θέση σε σύγκριση με τον Λευκό Οίκο. Να, τι είπε σχετικά ο Ρώσος εμπειρογνώμονας Βενιαμίν Ποπόφ:
- Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι η Δύση φοβάται την αναβίωση του ισλαμικού κόσμου. Πάρα πολλοί πόροι συγκεντρώνονται στην Εγγύς και τη Μέση Ανατολή. Δεν είναι μόνο το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, αλλά και οι τεράστιες οικονομικές δυνατότητες. Οι Αμερικανοί έχουν καταλάβει από καιρό ότι δεν τους συμφέρει η ηρεμία σ΄αυτή την περιοχή. Δεν θέλουν να έχουν ανταγωνιστή, που μπορεί να δημιουργήσει στο μέλλον πολλά προβλήματα.
Η τουρκική θέση κατά του Άσαντ εξηγείται πολύ εύκολα,- θεωρεί ο αναπληρωτής διευθυντής του Ινστιτούτου Ανατολικών Σπουδών Βλαντίμιρ Ισάεφ.
- Για την Τουρκία είναι τρομακτικό το παράδειγμα του Ιράκ (ή, με ακρίβεια του Κουρδιστάν). Φόβους στους Τούρκους προκάλεσε το γεγονός ότι η Δαμασκός παραχώρησε ευρύτερη αυτονομία στους Κούρδους.
Η θέση του Ιράν είναι ξεκάθαρη: η Τεχεράνη βλέπει την επίθεση εναντίον του Άσαντ από τα έξω ως πρόκληση εναντίον της, - είπε ο Βλαντίμιρ Ισάεφ.
- Το Ιράν είναι ένα από τα λίγα κράτη όπου επικρατεί ο σιϊσμός. Προσπαθεί να υποστηρίξει τους σιΐτες όπου είναι δυνατόν. Εκτός απ' όλα τα άλλα υποστηρίζει και το κόμμα Χεζμπολάχ, που δρα στο Λίβανο και το κάνει αυτό μέσω της Συρίας.
Ενάντια στη βίαιη αλλαγή του καθεστώτος στη Συρία, εκτός από το Ιράν, τάσσονται όλες οι χώρες της BRICS - η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία και η Νότια Αφρική, καθώς επίσης και μια σειρά από χώρες της Λατινικής Αμερικής. Όπως είπε ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ: «Αν κάποιος νομίζει ότι βομβαρδίζοντας τη συριακή στρατιωτική υποδομή και αφήνοντας το πεδίο της μάχης για να νικήσουν οι αντίπαλοι του καθεστώτος, θα λυθούν όλα τα προβλήματα, αυτό είναι μεγάλη ψευδαίσθηση. Ακόμη και αν κερδιθεί τέτοια νίκη, ο εμφύλιος πόλεμος θα συνεχιστεί. Μόνο αυτοί που εκπροσωπούσαν την πλευρά της κυβέρνησης, θα γίνουν αντιπολίτευση».
Posted: 29 Aug 2013 07:27 AM PDT
ΗΠΑ, Γαλλία και Βρετανία φαίνεται ότι προετοιμάζουν αεροπορικές επιδρομές του ΝΑΤΟ εναντίον του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Ασαντ


Την Παρασκευή ήταν η γερμανική δεξιά εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», το κατεξοχήν έντυπο της γερμανικής επιχειρηματικής και πολιτικής ελίτ, που είχε έναν βαρυσήμαντο κεντρικό πρωτοσέλιδο τίτλο: «Ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας απειλεί τη Συρία με αντίδραση ''ισχύος''» - δηλαδή με ανοιχτή στρατιωτική επίθεση της Δύσης. Το Σάββατο ήταν η σειρά του κεντρικού πρωτοσέλιδου τίτλου της παγκόσμιας έκδοσης των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» που έθετε το ζήτημα από ανθρωπιστική σκοπιά, υποτίθεται: «Η δυστυχία εξαπλώνεται μέσα στο χάος της Συρίας». Την Κυριακή ήταν η σειρά της γαλλικής «Λε Μοντ».

Μια μεγάλη φωτογραφία πολεμικών πλοίων του 6ου στόλου των ΗΠΑ στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας που πάντα απηχεί τις απόψεις του γαλλικού υπουργείου Εξωτερικών και τίτλος με σαφή πολεμική χροιά: «Ανάπτυξη του αμερικανικού ναυτικού ανοιχτά της Συρίας». Η λεζάντα μάς πληροφορούσε ότι «το Πεντάγωνο παρουσίασε μια γκάμα από επιλογές στον πρόεδρο Ομπάμα, ο οποίος φαίνεται να διστάζει για τη συμπεριφορά που θα ακολουθήσει». Χθες, Δευτέρα, τη σκυτάλη πήραν οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου, οι οποίοι έθεταν το θέμα ωμά, χωρίς περιστροφές.

«Η Δύση κοιτάζει προς αεροπορικά πλήγματα εναντίον του στρατού της Συρίας» ήταν ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της βρετανικής εφημερίδας, η οποία είναι η σημαντικότερη οικονομική εφημερίδα ολόκληρης της Ευρώπης. Οπως μας πληροφορούσε το αγγλικό έντυπο, οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Βρετανία είναι υπέρ της εξαπόλυσης μαζικής αεροπορικής επίθεσης των χωρών αυτών και των συμμάχων τους εναντίον των ενόπλων δυνάμεων της Συρίας, έχοντας προφανώς πειστεί ύστερα από δύο ολόκληρα χρόνια ότι οι Αραβες μισθοφόροι που χρηματοδοτούν και εξοπλίζουν αυτοί και οι αραβικές πετρομοναρχίες του Κόλπου, μαζί με τη συριακή αντιπολίτευση, είναι αδύνατον να ανατρέψουν το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Ασαντ με τη δική τους δράση.

Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι εξετάζουν έτσι τις δυνατότητες επανάληψης του σχεδίου ανατροπής του Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη, όπου μόνο όταν επιτέθηκε το ΝΑΤΟ και έδρασαν Αμερικανοί, Γάλλοι, Βρετανοί και άλλοι Δυτικοί άνδρες των ειδικών δυνάμεων συν μονάδες του αιγυπτιακού στρατού κατόρθωσαν να πάρουν την εξουσία. Οι Λίβυοι και άλλοι Αραβες κατσαπλιάδες που παρίσταναν τη λιβυκή αντιπολίτευση είχαν συντριβεί ολοκληρωτικά στα πεδία των μαχών. Μόνο το ΝΑΤΟ κατόρθωσε να «καθαρίσει» τον Καντάφι, ο οποίος και αυτός είχε μαζέψει στίφη άλλων Αραβων κατσαπλιάδων μισθοφόρων που πολεμούσαν εκ μέρους του, καθώς η «αγάπη του λαού του» δεν φαινόταν ικανή να τον κρατήσει στην εξουσία. Η επανάληψη του σεναρίου της Λιβύης όμως στη Συρία δεν φαίνεται και τόσο απλή υπόθεση.

Η Ρωσία προτάσσει κατηγορηματικά βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Ανακοίνωση της Μόσχας μάλιστα υπενθυμίζει τα ασύστολα ψέματα που συνειδητά έλεγαν οι Αμερικανοί πριν από δέκα χρόνια, το 2003, όταν ισχυρίζονταν ότι δήθεν ο Σαντάμ Χουσεΐν κατείχε όπλα μαζικής καταστροφής προκειμένου να δικαιολογήσουν την εισβολή τους στο Ιράκ και την κατάληψη της χώρας. Πρόσθετο πρόβλημα για τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους είναι η σταθερή στήριξη του καθεστώτος Ασαντ από το Ιράν. Οχι φυσικά επειδή η Τεχεράνη μπορεί να αντιπαρατεθεί στρατιωτικά με το ΝΑΤΟ. Ούτε κατά διάνοια.

Το Ιράν όμως μπορεί μετά τα αεροπορικά πλήγματα της Δύσης να πλημμυρίσει κυριολεκτικά τη Συρία με ισλαμιστές Ιρανούς μαχητές, οι οποίοι είναι σε θέση να αποσταθεροποιήσουν το καθεστώς των ανδρεικέλων που θα επιχειρήσει να επιβάλει η Δύση στη Δαμασκό, προκαλώντας ευρύτερη αναστάτωση στη Μέση Ανατολή. Στο πλαίσιο αυτό, δεν αποκλείεται καθόλου να σφαγούν κατά μάζες υποστηρικτές της αμερικανικής κατοχής και στο Ιράκ, κλονίζοντας και εκεί την αμερικανική κατοχή.

Φυσικά, ούτε η αντίδραση της Ρωσίας ούτε εκείνη του Ιράν είναι ανυπέρβλητα εμπόδια για την Ουάσιγκτον, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να ξεπεραστούν με αεροπορικές επιδρομές του ΝΑΤΟ διάρκειας μιας-δυο ημερών. Θα χρειαστεί πολύ σοβαρότερη αμερικανική στρατιωτική ανάμειξη με επίγειες δυνάμεις που θα πρέπει να είναι της τάξης των εκατοντάδων χιλιάδων ανδρών για να περιοριστούν σε ασήμαντο ποσοστό οι απώλειες των ΗΠΑ. Αν ο Ομπάμα διατάξει επίθεση κατά της Συρίας, το πιθανότερο είναι πως η κατάσταση στη Μέση Ανατολή θα επιδεινωθεί ραγδαία και δεν αποκλείεται οι εξελίξεις να αποδειχθούν ανεξέλεγκτες. Σύντομα θα δούμε...
Posted: 29 Aug 2013 07:10 AM PDT
Το βρετανικό σχέδιο ψηφίσματος για τη Συρία, που θα επιτρέπει την έναρξη πολεμικών επιχειρήσεων εναντίον των στρατευμάτων του Μπασάρ Άσαντ, έχει σταλεί στις κυβερνήσεις των χωρών-μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για μελέτη. Η Μόσχα επιβεβαίωσε τη λήψη του. Την προηγούμενη μέρα το σχέδιο ψηφίσματος συζητήθηκε σε κλειστή συνεδρίαση των εκπροσώπων των πέντε βασικών μελών του ΣΑ του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, αλλά δεν έλαβε την υποστήριξη – η Ρωσία και η Κίνα απορρίπτουν κατηγορηματικά τη χρήση βίας.

Η Βρετανία προτείνει στο ΣΑ του ΟΗΕ να εγκρίνει ένα ψήφισμα, που θα επιτρέπει τη λήψη – παράθεση – «των απαραίτητων μέτρων για την προστασία του άμαχου πληθυσμού» στη Συρία. Στην πραγματικότητα πίσω από αυτή τη διατύπωση κρύβονται τα σχέδια των χωρών της Δύσης να επιφέρουν πυραυλικά χτυπήματα, είναι πεπεισμένος ο ειδικός του Ινστιτούτου Μέσης Ανατολής Σερκέι Σεριόγκιτσεφ:

Η Δύση θα προσπαθήσει να αποφύγει τη χερσαία εισβολή, αλλά όπως και στη Γιουγκοσλαβία το 1999, θα καταστρέφει την υποδομή, στρατιωτική, πολιτική, κοινωνικο-οικονομική, χρησιμοποιώντας κυρίως τις πυραυλικές δυνάμεις.

Οι Βρετανοί προτιμούν να δικαιολογήσουν την επιθυμία τους να βομβαρδίσουν τη Συρία με τις αρχές της «ανθρωπιστικής επέμβασης». Από την άποψη του επικεφαλής του ΥΠΕΞ της Βρετανίας Ουίλιαμ Χέιγκ, η πιθανή στρατιωτική δράση θα είναι νόμιμη, συμμετρική και προσανατολισμένη στη διάσωση ανθρώπινων ζωών, εμποδίζοντας την περαιτέρω χρήση συριακών χημικών όπλων. Το γεγονός ότι ήταν ο στρατός του Μπασάρ Άσαντ αυτός που χρησιμοποίησε το σαρίν, δήλωσε την προηγούμενη μέρα ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Άντερς Φογκ Ράσμουσεν:

Το συριακό καθεστώς συνεχίζει να διαθέτει αποθέματα χημικών όπλων. Οι πληροφορίες, που έρχονται από ένα ευρύ φάσμα πηγών, υποδεικνύουν το συριακό καθεστώς ως υπεύθυνο για τη χρήση των χημικών όπλων.

Αλλά τι είδους πληροφορίες είναι αυτές, προς το παρόν είναι άγνωστο. Στη διάρκεια της τελευταίας βδομάδας η Δύση με επικεφαλής την Ουάσινγκτον υπόσχεται να παρουσιάσει στον κόσμο αδιάσειστες αποδείξεις για την ενοχή του Μπασάρ Άσαντ. Αλλά πέρα από αβάσιμους ισχυρισμούς δεν υπάρχει κάτι άλλο. Σύμφωνα με την εφημερίδα «New York Times», ο λόγος είναι, ότι οι αρχές των ΗΠΑ δεν έχουν τέτοιες αποδείξεις.

Ο Μπαράκ Ομπάμα δεν βιάζεται να λάβει απόφαση για τη Συρία. Επιπλέον, την Τετάρτη οι Αμερικανοί νομοθέτες ζήτησαν από τον πρόεδρο λεπτομερώς και αιτιολογημένα να εξηγήσει την αναγκαιότητα εμπλοκής των ΗΠΑ σε μία ακόμα πολεμική σύγκρουση. Την επιστολή υπέγραψαν 116 μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων. Το πιθανότερο είναι, ότι πλέον ο Λευκός Οίκος θα αναγκαστεί να περιμένει τη λήξη της εργασίας στη Συρία των εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ και το πόρισμά τους.

Εν τω μεταξύ, γύρω από τη Συρία συγκεντρώνονται στρατιωτικές δυνάμεις της Δύσης. Στην Ανατολική Μεσόγειο ήδη βρίσκονται τέσσερα αντιτορπιλικά του Π/Ν των ΗΠΑ, εξοπλισμένα με πυραύλους «Τόμαχοκ», καθώς και ένα πλοίο και ένα υποβρύχιο της Βρετανίας. Στην Αδριατική θάλασσα βρίσκονται ένα βρετανικό ελικοπτεροφόρο και δύο φρεγάτες. Στην Ερυθρά θάλασσα και στον Περσικό Κόλπο βρίσκονται αμερικανικά αεροπλανοφόρα. Τώρα η Γαλλία στέλνει προς τις ακτές της Συρίας μία υπερσύγχρονη φρεγάτα αντιαεροπορικής άμυνας.

Η Δαμασκός δηλώνει ότι θα αμυνθεί με όλα τα διαθέσιμα μέσα.
Posted: 29 Aug 2013 06:58 AM PDT
Γράφει ο Γιώργος Λυκουρέντζος

Σε προσωπικό βατερλό του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα εξελίχθηκε η απόπειρα να δώσει νέες -οιονεί νομοθέτη- υπερεξουσίες στον υπόδικο και μοιραίο για το ελληνικό χρέος πρόεδρο της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Ανδρέα Γεωργίου, καθώς μπροστά στο «βέτο» των βουλευτών Νέας Δημοκρατίας και αντιπολίτευσης το υπουργείο Οικονομικών έκανε πίσω και τροποποίησε τη ρύθμιση στα μέτρα των βουλευτών.

Το θέμα είχε αναδείξει το περασμένο Σάββατο η «δημοκρατία» αποκαλύπτοντας ότι με τροπολογία Στουρνάρα ο κ. Γεωργίου, ο άνθρωπος που κατηγορείται ότι διόγκωσε το έλλειμμα του 2009 και κάποτε έστελνε e-mail στον Πολ Τόμσεν ζητώντας του να παρέμβει για να αλλάξει ο νόμος για την ΕΛ.ΣΤΑΤ. (!), αποκτούσε εξουσιοδότηση να εκδώσει Κανονισμό ώστε υπάλληλοι της ΕΛ.ΣΤΑΤ. που θα επιλέγει ο ίδιος να έχουν πρόσβαση στα απόρρητα φορολογικά στοιχεία των Ελλήνων.

Ολα αυτά προκάλεσαν αναταραχή στις τάξεις των βουλευτών οι οποίοι επαναστάτησαν και θεώρησαν απαράδεκτη την παροχή έξτρα αρμοδιοτήτων στον υπόδικο για το θέμα διόγκωσης του ελλείμματος του 2009 πρόεδρο της ΕΛ.ΣΤΑΤ., με αποτέλεσμα τα όργανα να αρχίσουν χθες στη Βουλή από νωρίς. Στο παρασκήνιο βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας -ακόμα και αυτοί που δεν συμμετέχουν στο Β' Θερινό Τμήμα, όπως ο Προκόπης Παυλόπουλος- φρόντισαν να κάνουν ξεκάθαρο ότι δεν συμφωνούν με το περιεχόμενο της τροπολογίας, το οποίο καθιστούσε οιονεί νομοθέτη τον κ. Γεωργίου, ενώ η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας Σοφία Βούλτεψη τόνισε ότι ο κ. Γεωργίου θα έπρεπε να έχει επιδείξει ευθιξία και να έχει παραιτηθεί.

Σφοδρή επίθεση κατά του κ. Γεωργίου εξαπέλυσαν όμως τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, με τα δύο κόμματα να ζητούν ονομαστική ψηφοφορία στοχεύοντας στο μπλοκάρισμα της τροπολογίας. Υπό τον φόβο πιθανού «αντάρτικου» στο στρατόπεδο της Νέας Δημοκρατίας, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας (προκάλεσε αίσθηση το γεγονός ότι ο κ. Στουρνάρας, αν και βρισκόταν εκείνη την ώρα στη Βουλή, δεν πήγε στην Ολομέλεια για να υπερασπιστεί την τροπολογία) αναγκάστηκε σε άτακτη υποχώρηση. Κι ενώ με την έναρξη της διαδικασίας είχε υπερασπιστεί την τροπολογία μπροστά στις ενστάσεις των βουλευτών, στην ουσία πήρε πίσω την τροπολογία και με αλλαγή της τελευταίας στιγμής αφαιρέθηκε η εξουσιοδότηση στον κ. Γεωργίου να εκδώσει τον σχετικό κανονισμό και έτσι οι όροι της πρόσβασης των μελών της ΕΛ.ΣΤΑΤ. σε απόρρητα φορολογικά στοιχεία θα καθορίζονται με υπουργική απόφαση.

Αιτιολογώντας αρχικά την τροπολογία ο κ. Σταϊκούρας είχε προσπαθήσει να αποσυνδέσει το περιεχόμενο της τροπολογίας από το πρόσωπο του κ. Γεωργίου υποστηρίζοντας ότι η διάταξη της τροπολογίας είναι πάνω από τα πρόσωπα της διοίκησης της ΕΛ.ΣΤΑΤ. και τυχόν εκκρεμείς διαδικασίες της ελληνικής Δικαιοσύνης. Η απόπειρά του δεν έπεισε τους βουλευτές, με αποτέλεσμα την τροποποίηση της τροπολογίας.
Posted: 29 Aug 2013 06:40 AM PDT
Ο Μπαράκ Ομπάμα μίλησε στο δημόσιο τηλεοπτικό δίκτυο PBS και τόνισε ότι δεν έχει λάβει απόφαση σχετικά με την επίθεση στη Συρία. Ομως, αναφέρθηκε σε "προειδοποιητική βολή", την όιδια στιγμή που στο Λονδίνο φαίνεται ότι ότι θέλουν να περιμένουν το τέλος της έρευνας του ΟΗΕ για τη χημική επίθεση της 21ης Αυγούστου.

Τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ έκαναν από την πλευρά τους φανερές τις διαφωνίες τους όσον αφορά μια απόφαση που να δικαιολογεί μια στρατιωτική επίθεση στη Συρία.

"Δεν έχω λάβει ακόμη απόφαση" για ανάληψη δράσης στη Συρία, δήλωσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ μιλώντας στο τηλεοπτικό δίκτυο PBS.

Επί μια εβδομάδα, ενώ αποκαλύπτονταν οι λεπτομέρειες της επίθεσης με χημικά όπλα κοντά στη Δαμασκό που φέρεται ότι στοίχισε τη ζωή σε εκατοντάδες ανθρώπους, οι ΗΠΑ σκλήρυναν σημαντικά τους τόνους εναντίον του συριακου καθεστώτος, σε σημείο μια ένοπλη επέμβαση να μοιάζει πλέον πιθανή βραχυπρόθεσμα.

Διαβεβαιώνοντας πως η χώρα του έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι για την επίθεση αυτή ευθύνεται η κυβέρνηση του Μπασάρ αλ-Άσαντ, ο πρόεδρος των ΗΠΑ απέρριψε πάντως μια "άμεση στρατιωτική δέσμευση της χώρας του στο συριακό εμφύλιο πόλεμο.

Η ιδέα είναι "να λάβει (η συριακή κυβέρνηση) ένα αρκετά ισχυρό μήνυμα ότι θα έκανε καλά να μην ξαναρχίσει" να χρησιμοποιεί χημικά όπλα, εξήγησε.

"Αν ρίξουμε μια προειδοποιητική βολη για να πουμε 'σταματήστε', μπορούμε να έχουμε μακροπρόθεσμα ένα θετικό αντίκτυπο στην εθνική μας ασφάλεια", υποστήριξε επίσης ο πρόεδρος.

Η Συριακή Αντιπολίτευση απαιτεί πόλεμο
Οι Δυτικοί πρέπει να πλήξουν το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ και να το οδηγήσουν ενώπιον του Διεθνούς Ποινικου Δικαστηρίου, υποστήριξε ο πρόεδρος του Συνασπισμού της Συριακής Αντιπολίτευσης Άχμαντ Τζάρμπα σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται σήμερα από τη γαλλική εφημερίδα "Λε Παριζιάν". Σύμφωνα με τον ίδιο, η συριακή αντιπολίτευση περιμένει από τους Δυτικούς "ένα τιμωρητικό πλήγμα εναντίον του καθεστώτος" και στη συνέχεια "μια πολιτική και στρατιωτική στήριξη του Ελεύθερου Συριακού Στρατού".

Η Βρετανία από την πλευρά της δεν θα αρχίσει στρατιωτική δράση στη Συρία πριν λάβει γνώση των αποτελεσμάτων των εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ που ερευνούν επιτόπου την επίθεση της 21ης Αυγούστου, σύμφωνα με απόφαση της κυβέρνησης που θα υποβληθεί σε ψηφοφορία σήμερα στο κοινοβούλιο.

Σύμφωνα με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι-μουν, οι εμπειρογνώμονες έχουν ανάγκη τεσσάρων ημερών για να ολοκληρώσουν την αποστολή τους που άρχισαν τη Δευτέρα, για να προχωρήσουν στη συνέχεια σε αναλύσεις και την παρουσίαση της έκθεσής τους.

Οι εμπειρογνώμονες αυτοί πραγματοποίησαν την Τετάρτη τη δεύτερη επίσκεψή τους στη μία από τις δύο τοποθεσίες όπου έγινε η επίθεση και πραγματοποίησαν δειγματοληψίες αίματος, ούρων και τριχών από θύματα.

Περιορισμένη επιστράτευση στο Ισραήλ
Στο πλαίσιο του αναβρασμού που επικρατεί, το Ισραήλ ενέκρινε περιορισμένη επιστράτευση εφέδρων και ανέπτυξε αντιπυραυλικές συστοιχίες στα βόρεια σύνορά του με τη Συρία. Η Τουρκία ενίσχυσε το επίπεδο επιφυλακής της.

Η προοπτική ενός πλήγματος προκάλεσε επίσης την άνοδο της τιμής του πετρελαίου, η οποία έφθασε χθες στη Νέα Υόρκη στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων δύο ετών, στα 110,10 δολάρια το βαρέλι.

Ο ιστότοπος της εφημερίδας "Νιού Γιόρκ Τάιμς" δέχθηκε για περισσότερο από 24 ώρες επίθεση από μια ομάδα σύρων χάκερ που υποστηρίζουν το καθεστώς του Άσαντ.

Στο Συμβούλιο Ασφαλείας, η διαχωριστική γραμμή που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στα πέντε μόνιμα μέλη αντανακλά πιστά τις θέσεις του καθενός αναφορικά με τη σύγκρουση.

Οι πρεσβευτές της Ρωσίας και της Κίνας, υποστηρικτών της Δαμασκου, εγκατέλειψαν την αίθουσα όπου διεξάγονταν οι διαβουλεύσεις πάνω σ' ένα βρετανικό σχέδιο απόφασης έπειτα από μια ώρα και ένα τέταρτο. Οι αντιπρόσωποι των τριών άλλων χωρών (Γαλλία, Βρετανία, ΗΠΑ) βγήκαν χωρίς να κάνουν δηλώσεις.

Σύμφωνα με τη βρετανική κυβέρνηση, το κείμενο επρόκειτο να εγκρίνει μια προσφυγή στο "κεφάλαιο 7 του Χάρτη του ΟΗΕ" που προβλέπει κυρίως μέτρα τα οποία μπορούν να φθάσουν μέχρι μια στρατιωτική επιχείρηση.

Διάψευση από τη Δαμασκό
Το συριακό καθεστώς διέψευσε ότι προχώρησε σε χρήση χημικών όπλων, κατηγόρησε τους αντάρτες και εξήγησε πως οι Δυτικοί "επινοούν" προσχήματα για να επιτεθούν.

Για το ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ ένα πλήγμα θα προκαλούσε "επιπλέον αποσταθεροποίηση της κατάστασης", ενώ το Ιράν, άλλος σύμμαχος της Δαμασκου, δήλωσε πως η ανάληψη στρατιωτικής δράσης "θα ήταν καταστροφή για την περιοχή".

Παρόλο που μια άμεση επέμβαση του ΝΑΤΟ δεν βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη, σύμφωνα με ένα διπλωμάτη, η ατλαντική συμμαχία ανακοίνωσε επίσης πως μια προσφυγή στα χημικά όπλα δεν μπορεί "να μείνει χωρίς απάντηση".

Υπογραμμίζοντας πως είναι πεπεισμένες για την ευθύνη του καθεστώτος στην επίθεση της 21ης Αυγούστου, οι κυβερνήσεις στην Ουάσιγκτον, το Παρίσι και το Λονδίνο δήλωσαν έτοιμες να αναλάβουν δράση, όχι για να το ανατρέψουν, αλλά για να το "αποτρέψουν" να προσφύγει και πάλι σε τοξικά αέρια.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι ενδεχόμενες επιδρομές θα πραγματοποιηθούν με πυραύλους Τόμαχοκ από πλοία στη Μεσόγειο και/ή με καταδιωκτικά-βομβαρδιστικά αεροπλάνα που θα επιχειρούν έξω από το συριακό εναέριο χώρο.

Ενημέρωση του Κογκρέσου
Στις ΗΠΑ, ένας υψηλόβαθμος κυβερνητικός αξιωματούχος δήλωσε χθες το βράδυ πως οι ηγέτες του Κογκρέσου και οι πρόεδροι των επιτροπών θα μεταβούν σήμερα στο Λευκό Οίκο, σε ώρα που δεν έχει προσδιοριστεί, για να λάβουν γνώση των διαβαθμισμένων στοιχείων που έχουν συλλέξει οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών για τη χημική επίθεση της 21ης Αυγούστου.

Αντιμέτωπος με τις δυτικές απειλές, ο συριακός στρατός άρχισε το τελευταίο 48ωρο να αναδιπλώνεται σε νέες θέσεις, κυρίως στη Δαμασκό, τη Χομς και τη Χαμά (κεντρική Συρία), και "δεκάδες έδρες στρατιωτικών διοικήσεων και διοικήσεων ταξιαρχιών να εκκενώνοναι για να μεταφερθούν αλλού", ανακοίνωσε μια συριακή μη κυβερνητική οργάνωση.

Πηγή PBS, ANA-MPA, AFP, White House – Photo via White House by Pete Souza
Posted: 29 Aug 2013 06:25 AM PDT
Σε ευρύτερη κλιμάκωση οδηγείται η συριακή κρίση ύστερα από τις πληροφορίες ότι η Ρωσία εντείνει τη ναυτική της παρουσία στη Μεσόγειο, αλλά και τις προληπτικές κινήσεις της RAF πάνω από τις βρετανικές βάσεις της Κύπρου.

Οπως μετέδωσε το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Interfax, η Ρωσία αποστέλλει ένα αντιτορπιλικό πλοίο και ένα καταδρομικό εξοπλισμένο με πυραύλους στη Μεσόγειο για να ενισχύσει την ναυτική της παρουσία στην περιοχή.

Σύμφωνα με το ίδιο πρακτορείο, πηγή του γενικού επιτελείου των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων δήλωσε ότι η κατάσταση επιτάσσει «να προβούμε σε ορισμένες αναπροσαρμογές της ναυτικής μας παρουσίας».

Ωστόσο πηγή του γενικού επιτελείου του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού αρνήθηκε αργότερα (Reuters, Γαλλικό Πρακτορείο) ότι η ανάπτυξη των ρωσικών πλοίων έχει σχέση με τη συριακή κρίση, κάνοντας λόγο για προγραμματισμένη «αντικατάσταση» πλοίων της ρωσικής ναυτικής δύναμης στη Μεσόγειο.

Την ίδια στιγμή έξι βρετανικά μαχητικά αεροσκάφη «Typhoon» έχουν αναπτυχθεί στην Κύπρο προκειμένου να προστατεύοσυν τις εκεί βρετανικές βάσεις.

Οπως σημειώνει ο Guardian, η Συρία έχει τη δυνατότητα να πλήξει με πυραύλους την Κύπρο ως αντίποινα σε περίπτωση που οι βρετανικές δυνάμεις συμμετάσχουν στις επιθέσεις κατά του καθεστώτος Ασαντ.

Η Κύπρος απέχει μόλις 200 χιλιόμετρα από τις συριακές ακτές.

Εκπρόσωπος του Βρετανικού Υπουργείου Αμύνης, δήλωσε ότι η ανάπτυξη των έξι Typhoon δεν αποτελεί προπαρασκευαστική κίνηση για επίθεση εναντίον της Συρίας.

«Πρόκειται για ένα αμιγώς προληπτικό μέτρο για την προστασία των βρετανικών συμφερόντων στην περιοχή και των εκεί βάσεών μας σε μία περιοχή υψηλής έντασης. Πρόκειται για μία αμυντική κίνηση».
Posted: 29 Aug 2013 05:58 AM PDT
Η Μέση Ανατολή και ειδικότερα η περιοχή της Συρίας βρίσκεται αυτή την στιγμή στο επίκεντρο της προσοχής όλων, λόγω της επικείμενης , πιθανής στρατιωτικής επέμβασης στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που παίρνουν σάρκα και όστα μονόπλευρα , συμπληρώνοντας την αφορμή ύπαρξης χημικών όπλων που μέχρι στιγμής δεν έχουμε δεί αποδείξεις, παρά τις "σκληρές προσπάθειες" ειδικών του ΟΗΕ, κατά τον Γ.Γ. Μπαν Κιν Μουν, χθες το βράδυ στο Συμβούλιο Ασφαλείας.

Λίγο πολύ όμως όλα αυτά είναι γνωστά. Εκείνο ίσως που ενδιαφέρει περισσότερο τον Έλληνα πολίτη είναι πως ακριβώς αυτό το σκηνικό , επηρεάζει εκείνον και την καθημερινότητα του, ειδικά όταν δέχεται ομοβροντίες προβλημάτων και φόρων στο εσωτερικό της χώρας του. Δεν είναι άλλωστε λίγοι εκείνοι που θεωρούν πως η Συρία είναι πολύ μακριά και γιατί πρέπει να τους ενδιαφέρει το τι γίνεται εκεί. Σε αυτό ακριβώς το σημείο λοιπόν θα παραθέσω κάποιες απαντήσεις σε αυτό το γιατί, πάντα όμως συνοπτικά καθώς η ανάπτυξη τους θέλει μια ολόκληρη πολυσέλιδη ανάλυση.

Ένα απο τα άμεσα προβλήματα , ακόμα και προ σύρραξης που θα βιώσουμε όλοι είναι το γεγονός της ανατίμησης του πετρελαίου. Ήδη στις αγορές υπάρχει άνοδος του μπρέντ (δολάριο τιμή/βαρέλι) που έχει αντίκτυπο στην τιμή πώλησης του σε όλη την αλυσίδα.. Παραγωγή-χοντρική αγορά-λιανική. Αυτό θα επιφέρει ανατίμηση στο καύσιμο αλλά συνάμα και σε μια πρόσθετη πλειάδα προϊόντων αφού όλη η αλυσίδα παραγωγής-κατανάλωσης ειδικά στην Ελλάδα στηρίζεται κατά 90% στο ορυκτό καύσιμο.

Το δεύτερο είναι οι εισαγωγές-εξαγωγές στην εκεί περιοχή και γενικότερα, ανάμεσα και κοντά στην περιοχή, στην διώρυγα του Σουέζ και την Κύπρο. Η εμπορική ναυτιλία θα διακοπεί ή θα διεξάγεται με ιδιαίτερες δυσκολίες σε μια επικείμενη σύρραξη και αποκλεισμό που θα οδηγήσει και πάλι σε διατιμήσεις προϊόντων αλλά και σε ζημιές επιχειρήσεων σε όλο το φάσμα οικονομιών των χωρών της περιοχής. Η αλυσίδα όπως γνωρίζουμε σε αυτό πάντα φτάνει στον τελευταίο κρίκο της κατανάλωσης που είναι ο απλός πολίτης.

Το τρίτο είναι το μεταναστευτικό καθώς ώς περιοχή εν θερμώ, κάθε μετανάστης απο την περιοχή θα θεωρείται αυτόματα πρόσφυγας και θα πρέπει να του δοθεί άμεσα προσωρινό άσυλο μέχρι λήξης του πολέμου. Στην Ελλάδα τώρα που μαζί με την Κύπρο , την Τουρκία και την Ιορδανία είναι οι χώρες υποδοχής, δημιουργεί επιπρόσθετο βάρος στην οικονομία της, αλλά και στην ασφάλεια της. Είναι σαφές σε ειδικούς ασφαλείας πως ανάμεσα σε αυτούς τους πρόσφυγες , πολύ εύκολα , μπορεί να έρθει και ομάδα εξτρεμιστών που θα θεωρήσουν πως απο την Ελλάδα θα έχουν πρόσβαση στην Δύση για δημιουργία αντιποίνων... και απο την στιγμή που η Ελλάδα διευκολύνει το ΝΑΤΟ (κατά τις πληροφορίες)... τότε ο κίνδυνος έχει μεγάλες πιθανότητες να γίνει και εδώ πραγματικότητα.

Κόστος επιφυλακής. Το κόστος διατήρησης επιπέδου επιφυλακής ενός μηχανισμού στις ένοπλες δυνάμεις για ένα κράτος ,αλλά και σε συστήματα υγείας και κοινωνικής πρόνοιας, δεν είναι διόλου αμελητέο , ειδικά αν σκεφτούμε πως το κόστος σε κανονικές συνθήκες για τα παραπάνω είναι π.χ. 150.000.000 ευρώ μόνο στην υγεία (δηλώσεις Υπ. Υγείας στην Ελληνική Βουλή το 2010).
Είναι αντιληπτό πως αυτό μπορεί να φτάσει σε πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, που θα πρέπει να καλυφθούν απο τους πολίτες κυρίως ,διότι έχει φανεί στο παρελθόν πως αποζημιώσεις δεν λάβαμε απο αυτούς που έπρεπε (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Λιβύη, τραυματίες, περίθαλψη).

Διεθνή αιτήματα, ΑΟΖ, βοήθεια οικονομική απο τρίτους. Είναι γεγονός πως είμαστε σε μια περίοδο που η Ελλάδα αναζητεί διπλωματική ταυτότητα και έχει μια αδυναμία εκπλήρωσης εθνικών στόχων , ειδικά όταν κινείται σε πεδία γεωστρατηγικής κόντρα σε "γείτονες", μέσα απο διεθνή όργανα και συμμαχίες. Όλα αυτά τώρα θα κυλήσουν προς τα πίσω, αφού το ενδιαφέρον βρίσκεται αλλού , συν φυσικά το γεγονός πως οι στάσεις όλων των χωρών πλέον θα είναι επιθετική έως και εχθρική αφού κάθε φορά μετά απο μια σύρραξη, είναι η ώρα των λεηλατημένων κερδών.

Στον καθημερινό πολίτη, το παραπάνω με τις συμμαχίες και τα αιτήματα, δεν έχει ουσιαστικά βραχυπρόθεσμη αξία, όμως η κατάληξη τους επηρεάζει άμεσα την χώρα ώς Έθνος κυρίως και μετά ώς κράτος, με οτι σημαίνει αυτό για την ταυτότητα μας.

Αυτά είναι οι επικεφαλίδες κάποιων σημείων προσοχής που δεν θα ακούσει κάποιος στα ΜΜΕ, παρά ίσως σε κάποιες πλάγιες αναφορές και κάποιες δηλώσεις αναλυτών που λόγω "περιορισμένου χρόνου" θα περάσουν σε άλλα θέματα..

Τα διεθνή τεκταινόμενα είναι κάτι που αγγίζουν άπαντες, ειδικά όταν είναι στην κοντινή περιοχή και ειδικά όταν αυτά επηρρεάζουν κύριους πόρους ενέργειας, αγωγούς, καθώς και εμπορικές συναλλαγές κάθε είδους.

Για το Geopolitics.com.gr

Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
owner of IISCA (www.iisca.eu )
Posted: 29 Aug 2013 05:28 AM PDT
Πρωτοφανής στα ελληνικά διπλωματικά χρονικά είναι η ωμή δήλωση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Εξωτερικών Ευάγγελου Βενιζέλου, με την οποία τάσσεται -ούτε λίγο ούτε πολύ- υπέρ της στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία.

Χωρίς να κρατήσει καν τα προσχήματα, όπως έκαναν πάντα οι προκάτοχοί του σε ανάλογες περιπτώσεις του παρελθόντος (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη), ο κ. Βενιζέλος δεν παίρνει καμία απόσταση από τις επιδιώξεις των γερακιών του πολέμου. Εμφανίζεται ως ένας από τους πιο ένθερμους θιασώτες της διεθνούς σταυροφορίας κατά του καθεστώτος Ασαντ.

«Εχουμε καταδικάσει με απερίφραστο τρόπο τη χρήση χημικών όπλων, που είναι απάνθρωπη και ειδεχθές έγκλημα, παραβιάζει αυστηρούς κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και άρα πρέπει να υπάρξει μια διεθνής απάντηση στο όνομα της νομιμότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», δηλώνει.

Το γεγονός ότι η προαναγγελθείσα σταυροφορία κατά της Συρίας δεν έχει λάβει ακόμη ούτε καν τη νομιμοποίηση του ΟΗΕ (όπως είχε συμβεί π.χ. στο Ιράκ) δεν πτοεί τον συνταγματολόγο υπουργό. Προφανώς, του αρκεί η «νομιμοποίηση» που του δίνει η προσκόλληση στο νόμο του ισχυρού.

Προκαταλαμβάνοντας και τους επιθεωρητές του ΟΗΕ αλλά και πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που κρατούν κάποιες επιφυλάξεις, σπεύδει να θεωρήσει δεδομένη την ευθύνη του καθεστώτος για τον τοξικό αφανισμό. Μιλά ως εκπρόσωπος των ηγεμόνων και όχι ως υπεύθυνος για την εξωτερική πολιτική μιας χώρας, που έχει παραδοσιακές σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας με όλες τις χώρες της Μέσης Ανατολής και επηρεάζεται άμεσα απ' ό,τι συμβαίνει στην περιοχή.

Για να μην υπάρξει μάλιστα καμία αμφιβολία για το τι πραγματικά εννοεί, διαχωρίζει τη στρατιωτική επίθεση-απάντηση από την πολιτική-ειρηνευτική παρέμβαση. Αναφέρει χαρακτηριστικά πως «πρέπει παράλληλα, ανεξάρτητα από αυτό που αφορά την καθαρή απάντηση στο θέμα των χημικών όπλων, να διαφυλαχθεί η πολιτική διαδικασία».

«Η στάση του αποτελεί μείζον διπλωματικό ατόπημα, που εκθέτει τη χώρα, διακινδυνεύοντας ζωτικά της συμφέροντα. Σε μια τόσο ευαίσθητη και ευμετάβλητη γεωγραφική ζώνη, η ελληνική πολιτική δεν μπορεί να είναι μονολιθική. Δεν μπορεί φυσικά να ταυτίζεται με ένα αντιλαϊκό καθεστώς, αλλά δεν επιτρέπεται να αγνοεί ή να αδιαφορεί για την άμεση εμπλοκή τρίτων χωρών (Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Ιράν, Ισραήλ) και παραγόντων στην ανατροπή του.

Οφείλει να είναι πολυδιάστατη και φιλειρηνική. Μια διαρκής άσκηση ισορροπίας, που θα εμπεδώνει την περιφερειακή σταθερότητα και θα διευκολύνει την ανοιχτή, δημοκρατική επίλυση του σύνθετου πολιτικού προβλήματος στη Συρία.

Η Ελλάδα έχει μια παράδοση και μια ιστορία απείρως μεγαλύτερη από τις απόψεις των εκάστοτε κυβερνητών. Κι αυτό οι κυβερνήτες οφείλουν να το ξέρουν και να το σέβονται.

 Πηγή "Ελευθεροτυπία" Μοντάζ "Γρέκι"
Posted: 29 Aug 2013 04:58 AM PDT
Το ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι, λέει ο λαός..
Ναι, αλλά όταν σαπίσει ολόκληρο, η μπόχα είναι ανυπόφορη!

Και το δικό μας το ''ψάρι'' έχει σαπίσει και σκουληκιάσει προ πολλού...

 Στα διάφορα απολυταρχικά καθεστώτα, ακόμα και σ' αυτά που είναι καλυμμένα με τον φερετζέ της δημοκρατίας σαν το δικό μας, παρατηρείται το φαινόμενο τα διάφορα ΤΣΟΥΤΣΕΚΙΑ που επανδρώνουν χαμηλότερες θέσεις του κρατικού μηχανισμού, να γίνονται ''βασιλικότερα του βασιλέως''.

Ξέρουν τα ΤΣΟΥΤΣΕΚΙΑ αυτά ότι η πραγματική τους αξία είναι ανύπαρκτη, και προσπαθούν για να επιβιώσουν πολιτικά να γίνονται αρεστοί στον ''άρχοντα'' με πράξεις και νομοθετήματα σκληρότατα εναντίον του λαού.

 Τέτοια ΤΣΟΥΤΣΕΚΙΑ ( το επαναλαμβάνω συνεχώς γιατί είναι η μόνη προσφώνηση που τους αξίζει), εμφανίζονται στον κρατικό μηχανισμό σε θέσεις διοικητών Οργανισμών, όπως ας πούμε το ΙΚΑ, το ΤΑΙΠΕΔ, κλπ, αλλά και σε θέσεις Γενικών Γραμματέων υπουργείων και γραμματειών.

Ένα τέτοιο ΤΣΟΥΤΣΕΚΙ της γενικής γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, αποφάσισε λοιπόν, μεταξύ των άλλων που έχει κατά καιρούς αποφασίσει, ότι για χρέη του υποχρέου προς το Δημόσιο θα γίνονται κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων συζύγου και τέκνων!

 Το θέμα είναι ότι τα ΤΣΟΥΤΣΕΚΙΑ αυτά νομίζουν ότι πέφτοντας τα απολυταρχικά αυτά καθεστώτα (κι ενδεχομένως και τα κεφάλια των ''αρχόντων''), τα ίδια θα την γλυτώσουν, θα ξεχαστούν!

 ΑΜ, ΔΕ!

 Πληροφορούμε τα ΤΣΟΥΤΣΕΚΙΑ αυτά, ότι θα είναι τα πρώτα που θα επανδρώσουν τις φυλακές που τους ετοιμάζει ο λαός!
Και πρώτα των πρώτων θα είναι τα ΤΣΟΥΤΣΕΚΙΑ που δεν τα έχει εκλέξει ο λαός, τα εξωκοινοβουλευτικά..
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΘΕΣΗΣ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΤΩΡΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ..

 - Τ' ακούς Γιάννη μου; 
- Τ' ακούω Χάρη μου..
Posted: 29 Aug 2013 04:47 AM PDT
Ως «μίασμα» της Ευρώπης εμφανίζουν τη χώρα μας τα γερμανικά κόμματα, με τη Μέρκελ να δηλώνει ότι δεν έπρεπε να μπούμε στο ευρώ


Αυτό πραγματικά δεν έχει προηγούμενο: έγινε κεντρικό θέμα τηςπολιτικής αντιπαράθεσης στη Γερμανία πριν από τις βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν εκεί ύστερα από έναν μήνα... ποιο γερμανικό πολιτικό κόμμα θα φανεί πιο σκληρόεναντίον της Ελλάδας!

Δεν αναφερόμαστε μόνο στην απαξίωση και τον εξευτελισμό που υφίσταται η χώρα μας στα μάτια δεκάδων εκατομμυρίων Γερμανών πολιτών, οι οποίοι δικαιολογημένα έχουν στραμμένη την προσοχή τους αυτή την περίοδο στο τι λένε τα κόμματα. Μας ανησυχεί πολύ περισσότερο το βαθύ μίσος που ενσταλάσσεται στις συνειδήσεις των Γερμανών εναντίον των Ελλήνων, καθώς καλούνται ουσιαστικά από τους πολιτικούς ηγέτες τους να διαλέξουν ποιο κόμμα θα ψηφίσουν χρησιμοποιώντας ως ένα βασικό κριτήριο και το αν θέλουν ή όχι να συνεχίσουν μετεκλογικά να πληρώνουν οι Γερμανοί για τους «τεμπέληδες» και «απατεώνες» Ελληνες!

Αυτή η γραμμή μετατρέπει όμως τον γερμανικό λαό σε ανθελληνικά στίφη Γότθων! Αυτού του είδους οι πολιτικές επιλογές έχουν εξαιρετικά μακροχρόνιες συνέπειες, καθώς δημιουργούν ρατσιστικές προκαταλήψεις και στερεότυπα που αναπότρεπτα θα αντανακλαστούν και στη συλλογική άποψη των Ελλήνων για τους Γερμανούς. Προφανώς οι πολιτικοί αρχηγοί της Γερμανίας θεωρούν εντελώς ασήμαντη την Ελλάδα ώστε να αδιαφορούν για την αναβίωση σε ευρύτατα στρώματα του πληθυσμού της χώρας μας του αποφθέγματος που ακούγεται πλέον συχνότερα στις μέρες μας ότι «κάθε Γερμανός κρύβει μέσα του έναν ναζί» ή «κάθε Γερμανός κρύβει μέσα του ένα αιμοβόρο θηρίο». Σφάλλει όμως το Βερολίνοπροωθώντας τον ανθελληνισμό και θα το διαπιστώσει πιθανότατα στην πορεία - αν και μάλλον τότε θα είναι πολύ αργά για τους Γερμανούς για να διορθώσουν το πολιτικό έγκλημα που διαπράττουν σήμερα.

Για να καταλάβουμε πάντως με ποιους έχουμε να κάνουμε, πρέπει να πούμε ότι την κύρια πολιτική ευθύνη για τη μετατροπή της Ελλάδας σε κεντρικό προεκλογικό θέμα στη Γερμανία τη φέρουν οι σοσιαλδημοκράτες. Απειλούμενοι με εκλογική συντριβή λόγω και του απερίγραπτου υποψηφίου που παρουσίασαν για την καγκελαρία, προσπαθούν να δημαγωγήσουν από θέσεις... δεξιότερες της Δεξιάς. Κατηγορούν τη Μέρκελ ότι μετά τις εκλογές θα «γδάρει» τους Γερμανούς φορολογούμενουςπροκειμένου να δώσει κι άλλα λεφτά στους Ελληνες! Δεν ήθελε φυσικά και πολύ η δεξιά καγκελάριος να αρπάξει την ευκαιρία και να υπενθυμίσει στους Γερμανούς πολίτες ότι αυτός που διέπραξε το «έγκλημα» να βάλει την Ελλάδα στην Ευρωζώνη ήταν ο σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ, διακηρύσσοντας ταυτόχρονα ότι η χώρα μας δεν έπρεπε να είχε μπει στο ευρώ γιατί έτσι αποδυναμώθηκε η συνοχή του ευρώ! «Παίζουν σφαλιάρες» δηλαδή τα δύο μεγαλύτερα γερμανικά πολιτικά κόμματα ποιο από τα δύο έχει τις μεγαλύτερες ευθύνες λόγω της... μαλθακότητάς του απέναντι σε αυτό το «μίασμα» της Ευρώπης, τους Ελληνες!

Τίποτα καλό δεν προοιωνίζεται αυτή η κατάπτυστη πολιτική στάση του Βερολίνου, πέρα από το γεγονός ότι αποδεικνύει πως η γερμανοφροσύνη της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου δεν μετριάζει ούτε στο ελάχιστο την ακόμη και δημόσια εκδήλωση της περιφρόνησης των Γερμανών απέναντι στους Ελληνες πολιτικούς ηγέτες, αλλά και απέναντι στους Ελληνες συνολικά και την Ελλάδα ως χώρα. Σαν να μην έφταναν οι Γερμανοί πολιτικοί σε αυτό το τοπίο αποξένωσης των δύο λαών, Ελλήνων και Γερμανών, επανήλθαν στο σκηνικό με άκρως επιθετικό τρόπο και οι Γερμανοί βιομήχανοι. Με δηλώσεις του ο Ούρλιχ Γκρίλο, πρόεδρος του γερμανικού «ΣΕΒ», ζήτησε ούτε λίγο ούτε πολύ, αν η Ελλάδα σε κάποια φάση αδυνατεί να πληρώσει τα χρέη της, οι Ευρωπαίοι να κατασχέσουν τα... λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα ενεργειακά κοιτάσματα της χώρας μας!

Την κατάσχεση της Ακρόπολης ή της Βουλής για να πουληθούν σε Βαυαρούς ή Πρώσους προκειμένου να μετατραπούν σε γερμανικά πολυκαταστήματα δεν την ανέφερε ρητά, αλλά από το όλο πνεύμα του μπορούμε να συμπεράνουμε ότι σίγουρα το εννοούσε, αφού αυτά άλλωστε είναι και τα πιο προνομιούχα οικόπεδα της Αθήνας! Οσο περνάει ο καιρός, πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι αυτή η ιστορία δεν θα έχει καθόλου, μα καθόλου καλό τέλος. Μακάρι να διαψευστούμε. Το πλεονέκτημα της πολιτικής είναι ότι αρκεί η αλλαγή γραμμής, έστω και την ύστατη ώρα, για να αλλάξει και η πορεία των εξελίξεων. Αν συμβεί αυτό, οι πληγές θα αργήσουν μεν να κλείσουν, αλλά τελικά θα θεραπευτούν.
Posted: 29 Aug 2013 04:27 AM PDT
Η χώρα, μετά τα αλλεπάλληλα λάθη της κυβέρνησης της, έχει εισέλθει στο σπιράλ του θανάτου – από το οποίο πολύ δύσκολα θα καταφέρει να βγει, αποφεύγοντας τη χρεοκοπία.

Σε πολλές περιπτώσεις, όπως σε αυτήν της Κύπρου (Κρίση και εκβιασμός), της Ολλανδίας (Η Ολλανδική τραγωδία), της Ισπανίας (Η ισπανική απειλή) κλπ., η σελίδα μας πρόβλεψε σωστά το μέλλον – γεγονός που αποδείχθηκε και στην περίπτωση της Τουρκίας (Ο Τιτανικός του Βοσπόρου), η οικονομία της οποίας ήδη καταρρέει. Ενδεχομένως δε να συμβεί το ίδιο, με την πάροδο του χρόνου, όσον αφορά τις προετοιμασίες επιστροφής της Γερμανίας στο εθνικό της νόμισμα, την υπερχρέωση των Η.Π.Α., την υιοθέτηση της λιρέτας από την Ιταλία και όλα τα υπόλοιπα.

Ειδικά όσον αφορά την Τουρκία, αρκεί να αναφέρουμε την πρόσφατη, τρομακτική υποτίμηση του νομίσματος της απέναντι στο δολάριο, στα επίπεδα του -15% από την αρχή του έτους (στα 2,07 από 1,80 περίπου – 1,75 το Μάιο), καθώς επίσης την πτώση του δείκτη του χρηματιστηρίου της κατά -30% από τα υψηλότερα έτους (Μάιος), για να κατανοήσουμε τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει – τα οποία θα επιδεινωθούν ακόμη περισσότερο.

Μεταξύ άλλων, το επιτόκιο δανεισμού της Τουρκίας ξεπέρασε το 10% – είναι δηλαδή ήδη υψηλότερο από αυτό, με το οποίο θα δανειζόταν σήμερα από τις αγορές η Ελλάδα. Αναλυτικότερα τα εξής:

(α) Η ανάπτυξη της Τουρκίας στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στις κατασκευές και στα ακίνητα, όπου παρατηρήθηκε μία έξαρση άνευ προηγουμένου – εκ μέρους κυρίως των μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών, οι οποίες είχαν στενές επαφές με την κυβέρνηση (κάτι ανάλογο συνέβη στο παρελθόν και στην Ελλάδα). Συχνά επρόκειτο για νέες εταιρείες, οι οποίες αναπτύχθηκαν με ραγδαίο ρυθμό, στηριζόμενες στις πολιτικές τους διασυνδέσεις.

Επειδή όμως χρηματοδοτούνταν με τα πολύ φθηνά ομόλογα δολαρίου, ενώ πουλούσαν τα προϊόντα τους σε τουρκικές λίρες, η πτώση του νομίσματος απέναντι στο δολάριο έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στους ισολογισμούς τους – με αποτέλεσμα να απειλούνται με χρεοκοπία όταν, όπως προβλέπεται, σπάσει η φούσκα.

(β) Η ανάπτυξη στηρίχθηκε ακόμη περισσότερο στην εσωτερική κατανάλωση, η οποία έχει πλέον περιοριστεί, λόγω της υπερχρέωσης των νοικοκυριών – κάτι που έχει προκληθεί από τα φθηνά δάνεια που παρείχαν στο παρελθόν οι τράπεζες, έναντι ελάχιστων εγγυήσεων (επίσης κάτι ανάλογο συνέβη στην Ελλάδα).

Επειδή τώρα τα δάνεια αυτά θα πρέπει να πληρωθούν, ενώ τα εισοδήματα «πριονίζονται» από το μεγάλο πληθωρισμό (9%), οι Τούρκοι μειώνουν την κατανάλωση τους για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν – παύοντας σταδιακά να δαπανούν περισσότερα από όσα κερδίζουν.

(γ) Το έτος 2011, περίπου το 20% του πληθυσμού της Τουρκίας ζούσε κάτω από τα ελάχιστα όρια διαβίωσης – σήμερα, ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί στο 35%. Από την άλλη πλευρά, ενώ το 2011 το 24% των Τούρκων θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως εύπορο, μόλις το 15% μπορεί να χαρακτηρισθεί ανάλογα το 2013.

(δ) Η κατάσταση στις πόλεις έχει επιδεινωθεί σε μεγάλο βαθμό, συγκριτικά με το 2011 – αφού το 40% ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, όταν ο αριθμός αυτός, δύο χρόνια πριν, ήταν 18%.

Το 2011 το 45% των κατοίκων των πόλεων δυσκολευόταν να επιβιώσει – σήμερα το ποσοστό έχει αυξηθεί στο 59%. Προφανώς δε, οι τελευταίες διαδηλώσεις των Τούρκων στις πόλεις εναντίον της κυβέρνησης τους δεν οφειλόταν στην έλλειψη δημοκρατίας (ποτέ δεν είχαν απολαύσει κάτι ανάλογο), αλλά στη σημαντική επιδείνωση των οικονομικών τους.

(ε) Η κεντρική τράπεζα της χώρας ανακοίνωσε ότι, δεν θα αυξήσει το βασικό επιτόκιο από το 6,75% εάν ο πληθωρισμός δεν μειωθεί στο 6,2% – από περίπου 9% σήμερα. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι αγορές απέσυραν μαζικά κεφάλαια, οδηγώντας τη λίρα σε μία ακόμη πτώση – γεγονός αυτονόητο, αφού το πραγματικό επιτόκιο (βασικό πλην τον πληθωρισμό) είναι αρνητικό (-2,8%).

Στα πλαίσια αυτά, για να στηρίξει η κεντρική τράπεζα την ισοτιμία, έχει ήδη διαθέσει το 15% των συναλλαγματικών αποθεμάτων της (8 δις $) – χωρίς όμως να το επιτύχει.

Ολοκληρώνοντας, ο πόλεμος που θέλουν να κάνουν οι αμερικανοί στη Συρία, πιθανότατα με στόχο να κρύψουν τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικονομία τους, θα βλάψει ακόμη περισσότερο την Τουρκία – όπως επίσης η συμπεριφορά της κυβέρνησης της απέναντι στους επενδυτές, οι οποίοι εγκαταλείπουν μαζικά τη χώρα.

Εάν δε στα παραπάνω προσθέσουμε τα συνεχή, τεράστια ελλείμματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της Τουρκίας, την επί πλέον επιβάρυνση του ισοζυγίου από την αύξηση της τιμής του πετρελαίου λόγω Συρίας (η Ινδία και το νόμισμα της είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης), τη γενικότερη απόσυρση των επενδυτικών κεφαλαίων από τις αναπτυσσόμενες αγορές (Ινδία, Ινδονησία, Μαλαισία, Βραζιλία κλπ.), την ελάχιστη δημόσια περιουσία που της έχει απομείνει μετά τη λεηλασία της από το ΔΝΤ κλπ., η κατάσταση της θα γίνει μάλλον εκρηκτική.

Υστερόγραφο: Όπως όλα δείχνουν, η χώρα που θα αποκομίσει τεράστια οφέλη από τον ανόητο και πανάκριβο πόλεμο που σχεδιάζουν να κάνουν οι Η.Π.Α. στη Συρία, θα είναι η Ρωσία – αφού θα αυξηθούν οι πωλήσεις όπλων εκ μέρους της, θα κερδίσει περισσότερα από την εκτίναξη των τιμών του πετρελαίου, ενώ έχει πιθανότατα λάβει «παρασκηνιακά» σημαντικά ανταλλάγματα από τον αμερικανό πρόεδρο, για να παραμείνει ουδέτερη. Παράλληλα, θα δημιουργηθούν προβλήματα στον ενεργειακό αγωγό-ανταγωνιστή της Gazprom (Nabucco), τα οποία σίγουρα θα τον καθυστερήσουν.

Πηγή Analyst
Posted: 29 Aug 2013 04:05 AM PDT
Πολύ δύσκολα θα αναμειχθεί η Ρωσία σε μάχη στην Συρία, αφού δεν την συμφέρει στρατηγικά να αναμειχθεί σε έναν πόλεμο, στον οποίο υστερεί σε στόλο και γραμμές ανεφοδιασμού, κάτι που εξηγήθηκε εν μέρει στο προηγούμενο πρωτοσέλιδο. Αυτό δεν σημαίνει ότι στο Κρεμλίνο δεν βρίσκονται σε επιφυλακή και όταν δουν πως τα περιθώρια στενεύουν, θα κάνουν την πρώτη κίνηση επίθεσης.

Ο ρωσικός στρατός είναι άρτια εκπαιδευμένος και γαλουχημένος στον ανορθόδοξο πόλεμο, εκεί που οι στρατιώτες των Δυτικών υστερούν, αφού έχουν μάθει μόνο στην οργάνωση. Επιπλέον οι Ρώσοι διαθέτουν πολύ πιο απλή και γρήγορη τεχνολογία σε σχέση με την υποστήριξη αεροσκαφών, κατεύθυνση πυραύλων κ.ο.κ. Ωστόσο, αυτή την στιγμή ανάμειξη της «Αρκούδας» θα ισοδυναμούσε με «αυτοκτονία», μιας και ο στόλος του ΝΑΤΟ θα μπλόκαρε ολόκληρη την Μεσόγειο, ενώ ενδεχόμενα τα Στενά έκλειναν για τα ούτως ή άλλως ολιγάριθμα ρωσικά πλοία -όσα είναι δηλαδή στην Μαύρη Θάλασσα προς υπεράσπιση των ρωσικών ακτών και δεν βρίσκονται στον Ειρηνικό ή στις βόρειες θάλασσες.

Αυτό το γνωρίζουν οι Αμερικανοί και προπαγανδίζουν την επίθεσή του με τα δήθεν χημικά όπλα. Η συνέχεια είναι πάνω-κάτω προβλέψιμη. Η Μέση Ανατολή, όπως έχουμε γράψει, επιδιώκεται να γίνει πλήρως ελεγχόμενη, προκειμένου στην Ιερουσαλήμ να κηρυχθεί η παγκόσμια ειρήνη-χούντα και παρά τις όποιες αντιδράσεις των Εβραίων θα ασκηθούν έντονες πιέσεις από την διεθνή κοινότητα για εύρεση λύσης με τους Παλαιστίνιους με ανοιχτό το σενάριο κατάληψης της «ιερής πόλης» από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Λίβανος και Ιορδανία είναι ήδη στο λούκι και μετά από την Συρία, αναλυτές βλέπουν επίθεση στο Ιράν.

Αυτά βέβαια είναι τα σχέδια, τα οποία σχεδόν πάντα δεν έρχονται ακριβώς όπως τα θέλει η διαπλοκή. Οι παγκοσμιοποιητές επιθυμούν ένα κόσμο με όλους τους λαούς γονατισμένους. Όλοι να υποστηρίζουν την πολιτική τους ενός κέντρου εξουσίας και την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης που τολμά να αμφισβητεί η Μόσχα, ψηφίζοντας νομοσχέδια που δεν συμβαδίζουν με την… ροζ απόχρωση της διεθνούς «λαμογιάς». Πέραν τούτου αρνείται να παραδώσει τον πλούτο της σε ξένα κέντρα στα πλαίσια της αποβιομηχανοποίησης για… το «καλό του περιβάλλοντος». Γι' αυτό και τελικός στόχος είναι, όπως υποστηρίζουν και γεωπολιτικοί αναλυτές, η Ρωσία, η οποία απέδειξε το 2008 στην Γεωργία ότι μπορεί να καταλάβει περιοχές σε χρόνο dt.

Πρώτα το ΝΑΤΟ θέλει να επιβληθεί στις χώρες, οι οποίες, τουλάχιστον στα λόγια, αντιτάσσονται στην λογική της Δύσης. Σε αυτά τα κράτη ανήκει παρεμπιπτόντως και η Βόρεια Κορέα. Παράλληλα ο πλανήτης θα ολισθήσει σε στημένο» οικονομικό κραχ. Μετά από οικονομική καταστροφή η ιστορία διδάσκει ότι ακολουθεί παγκόσμιος πόλεμος, σενάριο αναπόφευκτο και στην περίπτωσή μας. Πρωταγωνιστές λοιπόν, κατά τα φαινόμενα Ρωσία και ΝΑΤΟ σε μία σύγκρουση που θα δείξει στις τωρινές γενιές ότι η «ειρήνη» και η «δημοκρατία» ήταν απλά τα προσχήματα…

Πηγή ΠΥΓΜΗ

www.kostasxan.blogspot.gr
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΑΣ ΕΔΩ ΑΛΛΑ ΣΤΟ "ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ"

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)