31 Αυγ 2013

Ας μιλήσουμε επιτέλους! 30-8-13


Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Ας μιλήσουμε επιτέλους!

Posted: 30 Aug 2013 02:14 PM PDT
Μια περιορισμένη επιχείρηση εναντίον του καθεστώτος Άσαντ δεν αρκεί, δήλωσε ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν

«Δεν θα μας ικανοποιούσε μία περιορισμένη επιχείρηση» είπε απόψε ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αναφερόμενος στην αναμενόμενη επιχείρηση εναντίον του καθεστώτος του προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ.

Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας επισήμανε δήλωσε ότι «η επέμβαση πρέπει να είναι όχι μιας ή δύο ημερών, αλλά σαν αυτή στο Κόσοβο. Πρέπει να αποσκοπεί στον εξαναγκασμό του καθεστώτος Άσαντ να τα παρατήσει», δηλαδή να εγκαταλείψει την εξουσία.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός, απαντώντας το βράδυ σε ερωτήσεις δημοσιογράφων σχετικά με τις δηλώσεις που έκανε σήμερα ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι, είπε επίσης ότι «αν ληφθούν υπόψη οι δηλώσεις Κέρι, η επιχείρηση μπορεί να πραγματοποιηθεί πριν από τη σύνοδο της G20», η οποία πρόκειται να γίνει στις 5-6 Σεπτεμβρίου στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας.

Νωρίτερα, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου είχε δηλώσει πως οι πληροφορίες που συνέλεξαν οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας δεν του αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία ότι το συριακό καθεστώς είναι υπεύθυνο για την επίθεση με χημικά όπλα την 21η Αυγούστου κοντά στην Δαμασκό.

Πηγή AΠE-MΠΕ
Posted: 30 Aug 2013 12:20 PM PDT
Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Οταν υπογράφεται μια διεθνής συνθήκη, από την οξυδέρκεια, τη στρατηγική σκέψη και πρόβλεψη και την ωριμότητα των πολιτικών και των διπλωματών που συμμετέχουν στη διαδικασία δοκιμάζονται τα αντανακλαστικά αλλά και η ίδια η τύχη ενός ολόκληρου έθνους. Αν και υπάρχει η άποψη ότι τις μεγάλες διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες τις γράφουν άλλοι για εμάς, και εννοούμε ξένες μεγάλες δυνάμεις που έχουν στρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή.

Το 1923, στις διαπραγματεύσεις που προηγήθηκαν της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάννης, από την οποία μόλις πριν από μερικές εβδομάδες συμπληρώθηκαν 90 χρόνια, όταν αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών, ζητήθηκε από την Ελλάδα να μη συμπεριληφθούν στην ανταλλαγή οι Ελληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου και της Τενέδου, για να διατηρηθεί το ποίμνιο και έτσι να προστατευτεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Κατ' αναλογίαν και επ' αμοιβαιότητι, προτάθηκε να εξαιρεθούν της ανταλλαγής οι μουσουλμάνοι της ελληνικής Θράκης.

Δηλαδή, οι πολιτικοί και οι διπλωμάτες μας που συμμετείχαν στην ομάδα που διαπραγματεύθηκε στη Συνθήκη της Λωζάννης δέχτηκαν να συζητήσουν και τελικά συμφώνησαν να εξαιρεθούν της ανταλλαγής μουσουλμανικοί πληθυσμοί, κυρίως αγροτικοί, που κατοικούσαν σε απομονωμένες ορεινές περιοχές της ελληνικής επικράτειας, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, χωρίς να υπολογίσουν όσα επακολούθησαν.

Το αμετανόητο δηλαδή τουρκικό κράτος θα συνέχιζε την πολιτική της γενοκτονίας και θα εφάρμοζε πολιτική εθνοκάθαρσης στην Πόλη, στην Ιμβρο και την Τένεδο, όπου οι Ελληνες θα ήταν εύκολα θύματα της γνωστής τουρκικής βαρβαρότητας. Κι αυτό γιατί οι αστικοί πληθυσμοί της Πόλης θα ήταν εντελώς ανυπεράσπιστοι σε πιέσεις του τουρκικού κράτους και των παρακρατικών μηχανισμών, οι δε πληθυσμοί της Ιμβρου και της Τενέδου, αποκλεισμένοι κι αυτοί, αφού κατοικούσαν σε νησιά, θα ήταν εύκολη λεία στην τουρκική αδηφαγία!

Από την άλλη πλευρά, οι Ελληνες πολιτικοί και διπλωμάτες δεν προνόησαν ότι, σε περίπτωση που εφαρμοστεί πογκρόμ από το τουρκικό κράτος εναντίον των εξαιρεθέντων της ανταλλαγής Ελλήνων, η Ελλάδα, και να ήθελε, δεν θα μπορούσε να ασκήσει πιέσεις και να πράξει το ίδιο -αν και πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει και δεν μπορεί να ισχύσει η αρχή ή έστω η «λογική» της αμοιβαιότητας στη βαρβαρότητα- στους μουσουλμάνους της Θράκης, επειδή δεν είναι εύκολο να οδηγήσεις στη φυγή αγροτικούς πληθυσμούς, που έμαθαν να ζουν κάτω από πολύ σκληρές και αντίξοες συνθήκες!

Και έστω ότι δεν έκαναν αυτές τις προχωρημένες σκέψεις, δεν έπρεπε να σκεφτούν ότι, σε περίπτωση που κάτι πάει «στραβά», η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει πρόβλημα εθνικής ασφάλειας ή και ενότητας, λόγω του ότι η περιοχή όπου κατοικούν οι μουσουλμάνοι και συμπαγής είναι αλλά και βρίσκεται σχετικά κοντά στα σύνορα με την Τουρκία; Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να εξαιρεθούν της ανταλλαγής οι μουσουλμάνοι της Θεσσαλίας.

Ομως αυτό δεν έγινε και τελικά η εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάννης εξελίχθηκε με τον χειρότερο τρόπο για τα ελληνικά συμφέροντα, αφού οι Τούρκοι με σχέδιο εξεδίωξαν με τον πιο βάρβαρο τρόπο τους Ελληνες από την Κωνσταντινούπολη, την Ιμβρο και την Τένεδο, ενώ οι μουσουλμάνοι της ελληνικής Θράκης, ήτοι Πομάκοι, Αθίγγανοι και τουρκογενείς, αντί να εκδιωχθούν κι αυτοί, όχι μόνο αυξάνονται και πληθύνονται, αλλά «βαφτίζονται» Τούρκοι, υπό την ακατανόητη ανοχή του ελληνικού κράτους.

Ολα αυτά τα χρόνια που ήταν σε εξέλιξη αυτό το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου και της Τενέδου, δεν έγινε ποτέ μια ουσιαστική αυτοκριτική από πλευράς του ελληνικού κράτους για τα αίτια που οδήγησαν στην κατάσταση αυτή.

Επίσης, δεν έγινε ποτέ καμία ουσιαστική αυτοκριτική για το γεγονός ότι η Ελλάδα επέτρεψε το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή να ασκεί κρατική εξουσία και τρομοκρατία στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς, για να γίνουν όλοι Τούρκοι.

Τώρα που υπάρχει κινητικότητα στην περιοχή και η Τουρκία βλέπει τα σύνορά της να κινδυνεύουν στα νοτιοανατολικά της, η Ελλάδα έρχεται αντιμέτωπη με μια εν εξελίξει σοβαρή κρίση στη Θράκη, με τον Τούρκο πρωθυπουργό να ετοιμάζεται να... γιορτάσει τα 100 χρόνια από την ίδρυση της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Δυτικής Θράκης».

Μήπως ήρθε η ώρα να γίνει μια ουσιαστική προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στην ελληνική Βουλή, για να συζητηθεί το θέμα υπεύθυνα και σε όλες του τις διαστάσεις;
Posted: 30 Aug 2013 11:54 AM PDT
Οι καταγγελίες για χημικά, η Αγκυρα και η Αθήνα


Τα κράτη που προέκυψαν μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Εγγύς και σε τμήμα της Μέσης Ανατολής παρουσιάζουν την εξής ιδιαιτερότητα, που διαμορφώνει τις εξελίξεις στην περιοχή: τα σύνορά τους χαράχτηκαν με κριτήριο τα συμφέροντα των νικητών του Α' Παγκοσμίου Πολέμου χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το θρησκευτικό δόγμα και η καταγωγή των λαών.

Εγκλωβίστηκαν έτσι θρησκευτικές και φυλετικές διαφορές, με αποτέλεσμα, όταν έντεχνα απελευθερώνονται, να δρομολογούν τις επιθυμητές εξελίξεις, όπως π.χ. στο Ιράκ, στη Συρία και τελευταία στον Λίβανο.

Γι' αυτό μια εμφύλια σύγκρουση απελευθερώνει τα κοινά χαρακτηριστικά πολυπληθών ομάδων της ευρύτερης περιοχής, τις οποίες ενοποιεί καταργώντας τα σύνορα των κρατών. Ετσι, η αποσταθεροποίηση ολόκληρης της περιοχής θα προσφέρει τη δυνατότητα επαναχάραξης των συνόρων με κριτήριο τους σημερινούς συσχετισμούς ισχύος.

Ηδη μετά την επέμβαση στο Ιράκ και την πολυετή παραμονή των αμερικανικών στρατευμάτων με πρόσχημα τον «εκδημοκρατισμό» του, η συμβίωση σιιτών και σουνιτών είναι αδύνατη, ενώ το ιρακινό Κουρδιστάν προσχηματικά μόνον παραμένει στην επικράτεια του Ιράκ. Οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των θρησκευτικών ομάδων είναι πλέον απροσπέλαστες και στη Συρία μετά τις εκατόμβες των θυμάτων του εμφυλίου και οι Κούρδοι οραματίζονται και τη δική τους αυτονόμηση στον προσδοκώμενο νέο χάρτη της περιοχής, ενώ η κατάσταση αυτή επηρεάζει ήδη βαθμιαία και τον Λίβανο.

Αλλά και αν ακόμη η επαναχάραξη του χάρτη μετατεθεί για το μέλλον, το γεγονός ότι η θρησκεία έχει αναδειχθεί σε ρυθμιστή των εξελίξεων θα παρέχει ανά πάσα στιγμή τη δυνατότητα ανάμειξης της Δύσης. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες, μα όλες οι εξελίξεις στη συγκεκριμένη περιοχή αλλά και στις άλλες χώρες της Αραβικής Ανοιξης αφορούσαν την αποκαθήλωση των κοσμικών καθεστώτων, ενώ σκοταδιστικά καθεστώτα αραβικών κρατών παραμένουν στο απυρόβλητο...

Ποιος θα είναι ο ρόλος της Τουρκίας στις εξελίξεις; Προφανώς, ως η ισχυρότερη περιφερειακή δύναμη, η συμβολή της θα είναι καθοριστική. Αν η Αγγλία και η Γαλλία καθόρισαν με τη συμφωνία Σάικς - Πικό το μέλλον της περιοχής μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου αξιοποιώντας τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σήμερα οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές.

Οι εξελίξεις λαμβάνουν χώρα στη συνοριακή περίμετρο της Τουρκίας, οπότε έχει τη δυνατότητα άμεσης πρόσβασης στη διαμόρφωσή τους, η νεοοθωμανική πολιτική του ΑΚΡ την έχει νομιμοποιήσει στη συνείδηση του αραβικού κόσμου, ενώ η σύμπλευση των συμφερόντων της με αυτά των ΗΠΑ ενισχύει τη θέση της έναντι των ανταγωνιστικών ευρωπαϊκών συμφερόντων.

Η πολιτική που θα επιλέξει η Αθήνα μπροστά στα ανταγωνιστικά συμφέροντα που ήδη συγκρούονται στην Εγγύς και τη Μ. Ανατολή έχει μεγάλη σημασία. Θα πρέπει μάλιστα να επισημάνουμε ότι ο Ερντογάν με την πολιτική του στο Παλαιστινιακό και τελευταία στις εξελίξεις στην Αίγυπτο, όπου εμφανίζεται υπέρμαχος πάγιων αρχών, έχει ενισχύσει την επιρροή του στον αραβικό κόσμο. Αντίθετα η Αθήνα, εμφανιζόμενη άκριτα ως συνοδοιπόρος των δυτικών συμφερόντων, έχει απολέσει πλήρως την επιρροή της στους λαούς των αραβικών κρατών και έχει απομονωθεί στην ευρύτερη περιοχή.

Η αλήθεια είναι πως όταν η Κάρλα ντελ Πόντε, εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και φανατική θιασώτης της Νέας Τάξης Πραγμάτων, συμμετέχοντας πρόσφατα σε επιτροπή του ΟΗΕ για την εξιχνίαση καταγγελιών που αφορούσαν τη χρησιμοποίηση του αερίου σαρίν στον εμφύλιο της Συρίας, απέδωσε τη χρήση του στους αντικαθεστωτικούς, τότε οι πάντες έσπευσαν να υποβαθμίσουν τις δηλώσεις της.

Από τότε ήταν ολοφάνερο ότι αποτελούσε θέμα χρόνου η αξιοποίηση του θέματος για την ανάληψη δράσης κατά του καθεστώτος Ασαντ. Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, οι ισχυρές χώρες της Δύσης, προκειμένου να αξιοποιήσουν προς όφελος των συμφερόντων τους τις νέες μεταψυχροπολεμικές συνθήκες, φρόντισαν να νομιμοποιήσουν μέσω της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ του 1992 και της Διάσκεψής του για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα το «δικαίωμα παρεμβάσεως».

Κατά τους θεωρητικούς αυτού του «δικαιώματος», όταν σε ένα κράτος η κυβέρνηση παραβιάζει μαζικά τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, τότε τρίτα κράτη στο όνομα του ανθρωπισμού δικαιούνται «να παρεμβαίνουν», ακόμη και ενόπλως, για την προστασία του λαού. Οι σκοπιμότητες ήταν προφανείς και αποκαλύφθηκαν στις «παρεμβάσεις» στη Βοσνία, στη Σερβία, στο Κόσοβο, στο Ιράκ και στη Λιβύη.



Posted: 30 Aug 2013 11:43 AM PDT
Η κυβέρνηση Ερντογάν μέσω των δηλώσεων του Νταβούτογλου μπορεί να έγινε πρόθυμος θύτης της Συρίας, όμως αυτή ακριβώς η "επιθυμία" του Ερντογάν που θέλει να πάρει τον ρόλο του πρόθυμου δολοφόνου του Συριακού λαού, αποτελεί και έναν εν δυνάμει κίνδυνο για την εσωτερική ειρήνη στην Τουρκία και μπορεί να μεταβληθεί σε μία πολύ σοβαρή πολιτική κρίση με ικανή δυναμική ανατροπής του "σουλτάνου Ερντογάν".

Είναι γνωστό πως οι τούρκοι πολίτες ποτέ δεν υπήρξαν θετικοί σε μία επίσημη (τουλάχιστον) στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας στην Συρία. Ο λόγος είναι πως οι τούρκοι ως μουσουλμάνοι δεν επιθυμούν να γίνουν έστω και έμμεσοι δολοφόνοι άλλων μουσουλμάνων. Μία άποψη που φαίνεται ότι δεν ασπάζεται η "ισλαμική δημοκρατία" και η κυβέρνηση των Ερντογάν και Νταβούτογλου, οι οποίοι μέσα σε μία πολιτική καταιγίδα (παρά τον παροδικό εφησυχασμό μετά την "φραγή" που επιβλήθηκε στα τουρκικά ΜΜΕ) επιθυμούν να εισέλθουν σε μία διεθνή κρίση, είτε για να αποκομίσουν οφέλη από αυτήν (μέσω της αρπαγής ενός μέρους της Συρίας), είτε για να αποπροσανατολίσουν τους τούρκους πολίτες από τα φλέγοντα πολιτικά ζητήματα που υπάρχουν στο εσωτερικό της Τουρκίας (πάγια τακτική της τουρκικής πολιτικής η εξωτερίκευση των πολιτικών προβλημάτων).

Δεν αποτελεί ιδιαίτερη έκπληξη, λοιπόν, όταν σήμερα περίπου χίλιοι διαδηλωτές κατέβηκαν σήμερα στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης για να εκφράσουν την αντίθεσή τους σε μια ενδεχόμενη στρατιωτική επέμβαση της Δύσης στη Συρία.
"Όχι στην επέμβαση των ιμπεριαλιστών και των ΗΠΑ στη Συρία" και "Οι λαοί είναι αδελφωμένοι", φώναζαν ρυθμικά οι διαδηλωτές που είχαν συγκεντρωθεί στον πεζόδρομο Ιστικλάλ, στην ευρωπαϊκή πλευρά της τουρκικής μεγαλούπολης, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα συνδικάτων και μη κυβερνητικών οργανώσεων.
Η διαδήλωση διαλύθηκε ειρηνικά, χωρίς να χρειαστεί να επέμβουν οι δυνάμεις ασφαλείας.


Και στην Ιορδανία διαδηλώσεις υπέρ της Συρίας
Αρκετές εκατοντάδες ήταν και οι Ιορδανοί που διαδήλωσαν σήμερα στο Αμάν, μετά την προσευχή της Παρασκευής, διαμαρτυρόμενοι για τα σχέδια δυτικών χωρών για τη Συρία. Οι διαδηλωτές κρατούσαν συριακές σημαίες και λάβαρα του σιιτικού κινήματος της Χεζμπολάχ του Λιβάνου ενώ φώναζαν συνθήματα όπως "από τη Δαμασκό έως το Αμάν, είμαστε ένας λαός ενάντια στ' αμερικανικά σκυλιά".

Οι συγκεντρωμένοι εξέφρασαν επίσης την αντίθεσή τους στην παρουσία αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στη βόρεια Ιορδανία.
Οι αρχές ανακοίνωσαν ότι συνελήφθησαν δέκα Σύριοι που μετείχαν στη διαδήλωση επειδή φώναζαν συνθήματα κατά της Ιορδανίας. Όλοι τους αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς να τους απαγγελθούν κατηγορίες.

Εκτός από τα μαχητικά αεροσκάφη F-16 και τις αντιαεροπορικές συστοιχίες Patriot που έχουν παραχωρήσει οι ΗΠΑ στην Ιορδανία τους τελευταίους μήνες για να ενισχύσουν την άμυνα της χώρας, πληροφορίες ανέφεραν ότι την Τετάρτη ανέπτυξαν ειδικές δυνάμεις —μια ομάδα αποτελούμενη από Αμερικανούς και Ιορδανούς— στα σύνορα με στόχο "να εντοπίσουν και να ασφαλίσουν" χημικά όπλα εντός του εδάφους της Συρίας, στην περίπτωση μιας στρατιωτικής επέμβασης.
Ιορδανοί αξιωματούχοι απέφυγαν να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν την πληροφορία αυτή, τονίζοντας μόνο ότι το Αμάν δεν θα συμμετάσχει στις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον της Συρίας.


Το "καζάνι" της Μέσης Ανατολής βράζει και είναι δεδομένο ότι θα σκάσει. Και η έκρηξη θα οφείλεται στην αμερικανική παρέμβαση, αφού οι ΗΠΑ θεωρούνται ανεπιθύμητες στην περιοχή. Και το ανεπιθύμητο δεν αντανακλά στις κυβερνήσεις των κρατών της Μέσης Ανατολής, αλλά στους λαούς, οι οποίοι έχουν πληρώσει με πολύ αίμα και επί δεκαετίες τον "αμερικανικό παράγοντα". Το "καζάνι" της Μέσης Ανατολής είναι οι πολίτες που μπορεί να εκφραστούν πολύ δυναμικά και αρνητικά υπέρ των φιλο-αμερικανικών ηγεσιών τους. Άλλωστε, αποτελεί ιδίωμα και βρίσκεται στην ιδιοσυγκρασία του αραβικού κόσμου να μην ανέχεται ξένες παρεμβολές στα εσωτερικά του προβλήματα, είτε αυτά είναι πολιτικά, είτε θρησκευτικά. Και αυτό ακριβώς το λάθος κάνει αυτή τη στιγμή ο Μπάρακ Ομπάμα, παίζοντας με έναν πυροκροτητή και μία πιθανότατη έκρηξη που δεν είναι σε θέση να ελέγξει ο "αμερικανικός παράγοντας".
Το θέμα δεν είναι, λοιπόν, ο βομβαρδισμός της Συρίας, αλλά η επόμενη ημέρα που θα έρθει μετά από αυτή την επίθεση κατά του λαού της Συρίας. Και η επόμενη ημέρα δεν θα είναι ίδια. Ούτε η Συρία θα είναι σε καλύτερη θέση (ούτε καν στην προ της αμερικανικής επίθεσης εποχή), ούτε η υπόλοιπη Μέση Ανατολή θα είναι ίδια. Η βίαιη ανακατάταξη ισχύος και πολιτικών δυνάμεων θεωρείται δεδομένη. Και αυτή είναι η εξέλιξη που θα έπρεπε να συνυπολογίσει και η Τουρκία, αντί να αποφασίσει γρήγορα να συνταχθεί με τον πρόσκαιρο νικητή. Και αυτή ακριβώς η κίνηση του Ερντογάν προδίδει όχι μόνο την αμηχανία του για όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της Τουρκίας, αλλά και την προσπάθειά του να ανακαταλάβει το χαμένο έδαφος της "ισχυρής Τουρκίας", που όχι μόνο δεν μπόρεσε να γίνει ισχυρή αλλά κατευθύνεται ολοταχώς προς τα χειρότερα και σε μία εσωτερική άνευ προηγουμένου αντίδραση των τούρκων πολιτών.
Posted: 30 Aug 2013 10:50 AM PDT
Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Άντερς Φο Ράσμουσεν απέκλεισε σήμερα το ενδεχόμενο άμεσης εμπλοκής της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας σε μια στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία, σημειώνοντας ωστόσο ότι η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να δώσει μια απάντηση στην καταγγελόμενη χρήση χημικών όπλων από το συριακό καθεστώς.

"Δεν βλέπω να έχει ρόλο το ΝΑΤΟ σε μια διεθνή αντίδραση" είπε ο Ράσμουσεν μιλώντας σε Δανούς δημοσιογράφους, σύμφωνα με την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Πολίτικεν. Παραδέχτηκε ότι η χρήση χημικών είναι "μια στυγερή και φρικτή ενέργεια" τονίζοντας ότι οι επιθέσεις με τέτοιου είδους απαγορευμένα όπλα "συνιστούν κατάφωρη παραβίαση των διεθνών κανονισμών, ένα έγκλημα που δεν γίνεται να το αγνοήσουμε". Για το λόγο αυτό "απαιτείται μια διεθνής απάντηση, τέτοια που να μην επαναληφθεί" μια επίθεση αυτού του είδους, πρόσθεσε.

Ο γενικός γραμματέας έχει δηλώσει στο πρόσφατο παρελθόν ότι είναι αναγκαίο να βρεθεί μια πολιτική λύση στη συριακή κρίση.
Ο Ράσμουσεν τόνισε επίσης ότι είναι πεπεισμένος ότι για την επίθεση με χημικά της 21ης Αυγούστου στα προάστια Μουανταμίγια και ανατολική Γούτα της Δαμασκού ευθύνεται το συριακό καθεστώς (ξεχνώντας όμως να παρουσιάσει στην δημοσιότητα τα σχετικά αποδεικτικά στοιχεία, ιδιαίτερα τη στιγμή που η επιτροπή "εμπειρογνωμόνων όχι μόνο δεν έχει αποφανθεί ακόμη, αλλά και όταν θα αποφανθεί θα δηλώσει αν έγινε χρήση χημικών και δεν θα δηλώσει ποιός έριξε τα χημικά).
"Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το καθεστώς προχώρησε σε μια επίθεση με χημικά. Αν δούμε ποιος διαθέτει χημικά προϊόντα και ποιος έχει τα μέσα να τα χρησιμοποιήσει σε μια επίθεση, μπορούμε να πούμε ότι ήταν το καθεστώς. Ελάχιστα πράγματα αφήνουν να εννοηθεί ότι η αντιπολίτευση είναι σε θέση να διαπράξει μια τέτοια επίθεση", κατέληξε.

Σχόλιο ιστολογίου: Προφανώς οι "αποδείξεις" των ΗΠΑ δεν επαρκούν για να στηρίξει το ΝΑΤΟ την επίθεση και την καταστροφή της Συρίας. Ταυτόχρονα, η σιωπή της Ρωσίας, την οποία δεν μπορεί να μεταφράσει κανείς, δημιουργεί δεύτερες σκέψεις που λειτουργούν αποτρεπτικά, για εκείνους που σκέφτονται ότι το "τρις εξαμαρτείν" ίσως οδηγήσει σε έναν παγκόσμιο όλεθρο, αλλά πιθανότατα κάποια στιγμή στο μέλλον και τους ίδιους ενώπιον της διεθνούς δικαιοσύνης. Όμως, επειδή και οι "προσφερόμενες θέσεις" είναι πολύ βολικές, ο κύριος "τίποτα" Ράσμουνσεν, προσπαθεί να αιτιολογήσει τα αδικαιολόγητα, κατορθώνοντας να διαψεύδει τον ίδιο του τον εαυτό. Το παιχνίδι είναι πολύ μεγάλο, τα "προσωπικά ατυχήματα" πολύ πιθανό να συμβούν στον οποιοδήποτε και ο σύγχρονος "Νέρωνας" Ράσμουνσεν νίπτει τας χείρας του για οτιδήποτε συμβεί.
Η γελοιότητα, όμως, αποδεικνύεται ότι αποτελεί κοινή ιδιαιτερότητα των "αρμοδίων", αφού σχετικά με την χρήση χημικών, δεν είναι κανείς τους σε θέση να αιτιολογήσει κάτι τέτοιο και να κατηγορήσει τον Άσαντ, τη στιγμή που οι κυβερνητικές δυνάμεις έχουν "τσακίσει" (κυριολεκτικά) τους ισλαμοφασίστες τζιχαντιστές και τις δυνάμεις της Αλ Κάιντα που δρουν εντός της Συρίας. 
Άραγε, για ποιόν λόγο να παραβιαστεί από την Συρία η "κόκκινη γραμμή" που έθεσε ο αμερικανός πρόεδρος, τη στιγμή που οι ισλαμιστές καταρρέουν σε όλα τα μέτωπα; Τελικά, μήπως ο Ομπάμα έθεσε την "κόκκινη γραμμή" και ουσιαστικά έστειλε το μήνυμα στην Αλ Κάιντα και στους τζιχαντιστές για το πότε θα έχει την κατάλληλη δικαιολογία για να δράσει;


Posted: 30 Aug 2013 10:25 AM PDT
Όποιος κι αν κερδίσει τον πόλεμο, τελικά οι Χριστιανοί είναι αυτοί που αποδεκατίζονται, γράφει το Spectator.
Η αμείλικτη δίωξη των οπαδών του Χριστού συναντάται στα Ευαγγέλια. Τα βάσανα παρουσιάζονται ως η πορεία προς το θρίαμβο. Η παγκόσμια κατάσταση σήμερα μοιάζει πολύ με αυτή την εικόνα. Τα τρία τέταρτα των 2,2 δις χριστιανών στον κόσμο σήμερα ζουν εκτός της ανεκτικής, σε μεγάλο βαθμό, Δύσης. Ταυτόχρονα, το Φόρουμ Pew για τη Θρησκεία και τη Δημόσια Ζωή αναφέρει ότι οι Χριστιανοί υπομένουν τις περισσότερες διώξεις από οποιαδήποτε άλλη θρησκευτική ομάδα .

Εντός της Μέσης Ανατολής, όμως, η ιστορία δεν αφορά την επέκταση που συνοδεύεται από διώξεις, αλλά τις διώξεις που οδηγούν σε αποδεκατισμό. Ο απερχόμενος επικεφαλής ραβίνος, ο λόρδος Sacks, ο οποίος γνωρίζει την ιστορία, έχει αποκαλέσει τα δεινά των Αράβων Χριστιανών «μια ανθρώπινη τραγωδία που περνά σχεδόν απαρατήρητη».

Αλλά μην περιμένετε ότι η βρετανική κυβέρνηση θα μιλήσει γι 'αυτό . Σε όλη τη συζήτηση σχετικά με τους στόχους, τα χρονοδιαγράμματα και τα μέσα, ενόσω ετοιμάζεται η πολεμική μηχανή της Βρετανίας, ούτε ένα λεπτό δεν θα σπαταληθεί στις συνέπειες της παρέμβασης για το χριστιανικό πληθυσμό της Συρίας. Είτε στο Ιράκ, είτε στη Συρία ή την Αίγυπτο, είτε σε οποιαδήποτε μελλοντικό «κέντρο» (ο Λίβανος θα είναι πιθανώς το επόμενο), η χριστιανική κοινότητα είναι κατά κάποιο τρόπο πάντα πάρα πολύ ασήμαντη και συνήθως στη λάθος πλευρά της διαμάχης. Στο Ιράκ, οι Χριστιανοί θεωρούνταν πολύ κοντά στον Σαντάμ. Στη Συρία θεωρούνται πολύ κοντά στον Άσαντ. Στην Αίγυπτο, όπου ο Κόπτης Πάπας υποστήριξε ανοιχτά το «μη – πραξικόπημα» του στρατού εναντίον της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και του προέδρου Μόρσι, οι Χριστιανοί δεν βρίσκουν κανένα σύμμαχο στους Δυτικούς πολιτικούς.

Ένας λόγος είναι ότι οι Άραβες Χριστιανοί δεν ταιριάζουν στις παγκόσμιες κυβερνητικές παρανοήσεις. Στη Μέση Ανατολή, οι έξυπνοι άνθρωποι δεν εντυπωσιάζονται από τις υποσχέσεις για δημοκρατία. Ειδικότερα, οι Χριστιανοί εκεί έχουν κατανοήσει, μετά από αιώνες εμπειρίας, ότι οι δυτικές υποσχέσεις είναι άχρηστες, επειδή οι Δυτικοί ποτέ δεν τις τηρούν. Οι χριστιανοί εκτιμούν ότι η μοναδική εγγύηση επιβίωσής τους είναι η σταθερότητα. Ότι η μόνη τους ελπίδα για ισότητα είναι η εκκοσμίκευση. Και ότι οι δύο μεγάλοι εχθροί τους είναι ο ισλαμικός φανατισμός και η αναρχία. Και έχουν δίκιο, ακόμη και αν αυτό δεν έχει κανένα νόημα για τον νεοσυντηρητικό βρετανό πρωθυπουργό και τους συμβούλους του.

Όπου ένα έντονα ισλαμικό καθεστώς είναι στην εξουσία, οι χριστιανοί υποφέρουν. Είναι απαράβατος κανόνας. Και όσο πιο ισλαμικό είναι το κράτος, τόσο σκληρότερα αντιμετωπίζει τους χριστιανούς. Από την Αραβική Άνοιξη, κάθε αναταραχή ή εκλογές στη Μέση Ανατολή έφεραν κάποιο είδος ισλαμιστών στην εξουσία. Σε κάθε περίπτωση, οι χριστιανοί απειλούνται .

Τα προβλήματα του Ιράκ προηγήθηκαν των υπολοίπων, αλλά είναι σημαντικά επειδή τα προδιαγράψανε. Η «δημοκρατία» που επιβλήθηκε με την απειλή όπλου είχε ως αποτέλεσμα στο Ιράκ, μεταξύ άλλων, τη μαζική δίωξη της χριστιανικής μειονότητας της χώρας. Δολοφονίες, απαγωγές, εκφοβισμός και απελάσεις, που ωθήθηκαν από ένα μίγμα απληστίας και φανατισμού, έχουν οδηγήσει αυτή την αρχαία, σεβάσμια κοινότητα σε συνολική καταστροφή. Από τους περίπου 1,4 εκατομμύρια Χριστιανούς που ζούσαν στο Ιράκ πριν από τον πόλεμο, ίσως να έχουν απομείνει 400.000 – κυρίως φτωχοί και ηλικιωμένοι.

Πολλοί Ιρακινοί πρόσφυγες έφυγαν για να ενταχθούν στους δύο εκατομμύρια αυτόχθονες χριστιανούς της Συρίας. Μοιράζονται πλέον πολλά με τους οικοδεσπότες τους: δίωξη από τους ισλαμιστές κυρίως αντάρτες που υποστηρίζουν οι Δυτικοί και χρηματοδοτούν οι Σαουδάραβες. Μεγάλες περιοχές που έχει καταλάβει η αντιπολίτευση βρίσκονται πλέον κάτω από νόμο της σαρία. Σαουδάραβες δικαστές φαίνεται να διαχειρίζονται τις υποθέσεις. Οι μη – μουσουλμάνοι γίνονται απλώς ανεκτοί εφόσον καταβάλλουν το jizya, τον φόρο που επιβάλλεται στους άπιστους. Οι ιερείς είναι ειδικοί στόχοι. Εκεί, ένας Σύριος καθολικός ιερέας , ο πατήρ François Murad , δολοφονήθηκε τον περασμένο μήνα. Δεν ήταν ο πρώτος που πέθανε. Άρπαξαν έναν σύριο ορθόδοξο ιερέα, τον πατήρ Fadi Haddad, τον περασμένο Δεκέμβριο, καθώς έφευγε από την εκκλησία του για να διαπραγματευτεί την απελευθέρωση ενός απαχθέντος ενορίτη. Το σώμα του βρέθηκε στην άκρη του δρόμου και με βγαλμένα μάτια. Δύο πρόσφατες περιπτώσεις υψηλόβαθμων ιερέων –παρότι όχι αρκετά για να κινήσουν το ενδιαφέρον της κυβέρνησης ή του Τύπου- είναι αυτές του Ελληνοορθόδοξου Μητροπολίτη Παύλου και του Συροορθόδοξου Μητροπολίτη Γιοχάν Ιμπραήμ. Τους απήγαγαν κοντά στο Χαλέπι, τον Απρίλιο, καθώς προσπαθούσαν να διαπραγματευτούν την απελευθέρωση απαχθέντων ιερέων. Και οι δύο αρχιεπίσκοποι πλέον θεωρούνται νεκροί.

Η περίπτωση της Αιγύπτου είναι πιο προβληματική για τη Δύση, η οποία, με τη Βρετανία ως επικεφαλής υποχείριο, έχει καταφέρει να παρερμηνεύσει και να παρουσιάσει άσχημα κάθε κίνηση μετά την πτώση του Μουμπάρακ στις αρχές του 2011. Η Δύση θεωρούσε ότι η ανατροπή ενός δικτάτορα θα εξασφαλίσει τη δημοκρατία. Αντ 'αυτού, επέτρεψε την άνοδο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας , όχι ενός κόμματος, αλλά ενός αμετανόητου ισλαμιστικού κινήματος, το οποίο γρήγορα, αν όχι και παράνομα, προσπάθησε να αναμορφώσει την Αίγυπτο, μέχρι που οι μη ισλαμιστές επαναστάτησαν και ο στρατός επενέβη. Το ότι ο Κόπτης Ορθόδοξος Πάπας Θεόδωρος Β' αποδείχθηκε ότι εμπνεύστηκε ή απλά απερίσκεπτα υποστήριξε τον στρατό, μόνο τα γεγονότα θα το κρίνουν.
Με την πράξη του, απέρριψε την παραδοσιακή μουσουλμανική παραδοχή ότι οι Κόπτες της Αιγύπτου – το 10 τοις εκατό του πληθυσμού – ζουν σε καθεστώς δεύτερης κατηγορίας.

Αυτό ήταν μια άμεση πρόκληση. Οι ισλαμιστές έχουν αντιδράσει όπου κι αν έχουν τον έλεγχο. Μετά την απομάκρυνση του Μόρσι, 58 χριστιανικές εκκλησίες, καθώς και πολλά μοναστήρια και σχολεία και δεκάδες σπίτια και επιχειρήσεις έχουν λεηλατηθεί, καεί και σε πολλές περιπτώσεις καταστραφεί. Ο ίδιος ο Θεόδωρος κρύβεται. Στο Κάιρο, Φραγκισκανές καλόγριες παρακολούθησαν το σταυρό στα σχολεία τους να κατεβαίνει και να αντικαθίσταται από τη σημαία της Αλ – Κάιντα. Το σχολείο κάηκε. Και στη συνέχεια τρεις από τις αδελφές παρέλασαν στους δρόμους, ενώ ο όχλος τις έβριζε. Η αντίδραση του επίσημου εκπρόσωπου του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ σε αυτά τα αίσχη ήταν: «Είναι σαφές ότι οποιεσδήποτε αναφορές βίας μας ανησυχούν και όταν πρόκειται για θρησκευτικά ιδρύματα (σικ) μας ανησυχούν επίσης». Οι λέξεις «εκκλησία», «χριστιανός» ή «δίωξη» δεν θα μπορούσε να περάσει από τα χείλη του εύγλωττου εκπρόσωπου. Ούτε , είναι ασφαλές να πούμε, θα γραφτούν ποτέ σε ένα από τα αμέτρητα tweets του Γούιλιαμ Χέιγκ.

Αυτή η άρνηση να αναγνωρισθεί η συστηματική κακομεταχείριση των Χριστιανών από ισλαμικές κυβερνήσεις είναι, φυσικά, ντροπή, αλλά και αποκαλυπτική. Τα γεγονότα είναι γνωστά, αλλά αγνοούνται . Θα φέρουν σε δύσκολη θέση, διότι εκθέτουν την αδυναμία της Δύσης, ενώ οι ηγέτες της αρέσκονται στο να παρουσιάζονται ως πολιτικοί που διαιτητεύουν το μέλλον των εθνών. Αλλά επίσης, θα φέρουν σε δύσκολη θέση και τους σύγχρονους φιλελεύθερους γενικά, γιατί δείχνουν πόσα λίγα έχουν αλλάξει στους μεγάλους θρησκευτικούς και πολιτιστικούς αγώνες που κυριαρχούν στην ιστορία.

Τον Μάιο, ο Πάπας Φραγκίσκος αγιοποίησε περίπου 800 μάρτυρες. Αυτοί οι μάρτυρες του Οτράντο αποκεφαλίστηκαν από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1480 για την άρνησή τους να ασπαστούν το Ισλάμ. Αυτό που αντιμετωπίζουν σήμερα οι χριστιανοί στον αραβικό κόσμο, καθώς η Δύση παραπατά, σφάλει και στέκεται, μπορεί να μας θυμίσει περαιτέρω το Οτράντο.
Posted: 30 Aug 2013 09:53 AM PDT
Πως βλέπουν οι αραβικές χώρες, η Ρωσία και οι ΗΠΑ το ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης

Γράφει ο Δημήτρης Μανής

O αμερικανός Πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, επεσήμανε σε συνέντευξη που παραχώρησε στη δημόσια τηλεόραση των ΗΠΑ ότι δεν περιμένει πως μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία θα λύσει το πρόβλημα, τόνισε όμως ότι μια τέτοια ενέργεια θα στείλει ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση Άσσαντ. O κ. Ομπάμα, ωστόσο, επανέλαβε ότι ακόμα δεν έχει ληφθεί καμία απόφαση.

Ο Γ.Γ. των ΗΕ από την πλευρά του ζήτησε από τις διεθνείς δυνάμεις να μην αναλάβουν καμία πρωτοβουλία προτού ολοκληρώσουν το έργο τους οι επιθεωρητές του οργανισμού που βρίσκονται στη Συρία και παραδώσουν τη σχετική έκθεση. Σύμφωνα με τον Μπαν Κι Mουν η αποστολή των ΗΕ αναμένεται να αποχωρήσει από την Δαμασκό το Σάββατο.

Αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν σε αραβικά ειδησεογραφικά πρακτορεία ότι οι επιθεωρητές των ΗΕ συνέλλεξαν δείγματα αίματος και σιέλου από άτομα που επέζησαν των επιθέσεων, ωστόσο όπως οι ίδιοι επεσήμαναν δεν υπήρχε μεγάλη δυνατότητα εξέτασης των σωρών των θυμάτων, καθώς λόγω ελλείψεων στην παροχή ενέργειας τα πτώματα δεν μπορούσαν να διατηρηθούν για μεγάλα χρονικά διαστήματα εκτός ψυγείων και οι υπεύθυνοι προχώρησαν άμεσα στον ενταφιασμό τους.

Παράλληλα, η συριακή κυβέρνηση κράτησε για αρκετές ημέρες τους επιθεωρητές των ΗΕ στην Κύπρο, καθώς διαφωνούσε με λεπτομέρειες που αφορούσαν το έργο της αποστολής, μεταξύ των οποίων ήταν και οι περιοχές που θα επισκέπτονταν οι εμπειρογνώμονες των ΗΕ. Δεδομένου ότι τα στοιχεία από μια επίθεση με χημικά όπλα παραμένουν στην ατμόσφαιρα για λίγες μόνο ώρες, το γεγονός αυτό κατέστησε ακόμα πιο δύσκολο το έργο των επιθεωρητών.

Όπως μεταδίδει η ανταποκρίτρια της ΦτΑ στο Κάιρο, Ελίζαμπεθ Άρροτ, οι πολίτες των αραβικών χωρών, όπως και ο υπόλοιπος κόσμος, σοκαρίστηκαν στην είδηση της χρήσης χημικών όπλων στη Συρία, αλλά μια πιθανή επέμβαση των ΗΠΑ, είτε δρώντας μονομερώς, είτε μαζί με συμμαχικές χώρες, δεν θα είναι καλοδεχούμενη από μια μεγάλη μερίδα πολιτών του αραβικού κόσμου.

Οι ΗΠΑ απέτυχαν να κερδίσουν περιφερειακή υποστήριξη. Ο Αραβικός Σύνδεσμος πριν από δύο χρόνια είχε εγκρίνει μια στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, στην περίπτωση της Συρίας όμως πιέζει για διπλωματική λύση.

Ο Τορμπτζόρν Σόλτβελντ, αναλυτής του "Maplecroft Risk Assessment" υποστηρίζει πως «είναι ξεκάθαρο ότι ορισμένα μέλη του Αραβικού Συνδέσμου ανεπίσημα στηρίζουν μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, αλλά όσον αφορά στο μήνυμα που θα ήθελαν να στείλουν στο εσωτερικό των χωρών τους, μια αμερικανική επίθεση και γενικότερα μια στρατιωτική επέμβαση δυτικών χωρών στη Μέση Ανατολή είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει αποσταθεροποίηση και έντονη δυσαρέσκεια».

Πολλές χώρες στην ευρύτερη περιοχή αντιμετωπίζουν ήδη πολιτική αναταραχή, ενώ τα αντιαμερικανικά αισθήματα σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πολύ έντονα. Μια αμερικανική επέμβαση στη Συρία, πριν την ολοκλήρωση της έκθεσης των επιθεωρητών των ΗΕ, μπορεί να εντείνει ακόμα περισσότερο τα προβλήματα αυτά.

Παράλληλα, ορισμένα από τα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί προέρχονται από το Ισραήλ και αυτό από μόνο του εντείνει τον προβληματισμό που υπάρχει.

Ο Μουσταφά Λαμπάντ, επικεφαλής του Κέντρου Περιφερειακών και Στρατηγικών Μελετών «Αλ Σάρκ» που εδρεύει στο Κάιρο, τονίζει ότι «Στις ΗΠΑ υπάρχει πρόβλημα αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος, όσον αφορά στον τρόπο αντιμετώπισης αραβικών χωρών. Το Ιράκ κατηγορήθηκε για όπλα μαζικής καταστροφής και μετά την επέμβαση εκεί όλος ο κόσμος είδε ότι επρόκειτο για ένα ψέμα».

Ταυτόχρονα, ο ίδιος τονίζει ότι ο κόσμος θα βγει στους δρόμους στις χώρες της ευρύτερης περιοχής γι' αυτό που αντιλαμβάνονται ως υποκρισία.
Όπως λέει «Δεν υπάρχουν στοιχεία ότι η κυβέρνηση της Συρίας χρησιμοποίησε χημικά όπλα. Είναι ο Μπασάρ αλ Άσσαντ δικτάτορας; Ναι είναι, αλλά και άλλοι ηγέτες συμμαχικών προς τις ΗΠΑ χωρών είναι δικτάτορες».

Ο επικεφαλής του αιγυπτιακού Κέντρου Περιφερειακών και Στρατηγικών Μελετών επισημαίνει ότι μια ενδεχόμενη επέμβαση των ΗΠΑ στη Συρία δεν θα έχει στόχο την απομάκρυνση Άσαντ, καθώς το ενδεχόμενο ανάληψης της εξουσίας από εξτρεμιστές μουσουλμάνους ή ακόμα και η περίπτωση να περιέλθει η χώρα σε απόλυτα άναρχη κατάσταση, τρομάζει πολύ περισσότερο από ότι το καθεστώς Άσαντ.
Την ίδια ώρα η Ρωσία ανακοίνωσε ότι στέλνει δύο πολεμικά πλοία στην περιοχή της Μεσογείου, κοντά στην ακτογραμμή της Συρίας. Πληροφορίες φέρουν τα πλοία αυτά να μεταβαίνουν στην περιοχή για να βοηθήσουν στον απεγκλωβισμό αμάχων σε περίπτωση που πραγματοποιηθεί στρατιωτική επέμβαση.

Η ρωσική κυβέρνηση αντιτίθεται σθεναρά στο ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία με τον Υπουργό Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρώφ, να τονίζει ότι «Είναι ψευδαίσθηση να πιστεύει κάποιος ότι βομβαρδίζοντας της στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Συρίας θα τερματισθεί ο εμφύλιος πόλεμος που μαίνεται στη χώρα». Ο αναπληρωτής Πρωθυπουργός της Ρωσίας ήταν πιο επιθετικός στην τοποθέτηση του υποστηρίζοντας ότι «οι δυτικές χώρες συμπεριφέρονται στον αραβικό κόσμο όπως ένας πίθηκος που κρατά μια χειροβομβίδα». Ωστόσο, η ρωσική κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να σταματήσει τις δυτικές χώρες. Χαρακτηριστική είναι η σχετική δήλωση του κ. Λαβρώφ ο οποίος τόνισε ότι «εμείς δεν πρόκειται να πολεμήσουμε κανέναν».  

Ο Γκεόργκι Μίρσκι, αναλυτής στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών της Μόσχας αλλά και πολλά μέλη της ρωσικής Βουλής υποστηρίζουν ότι ο πραγματικός στόχος των ΗΠΑ στη Συρία είναι η αλλαγή καθεστώτος όπως ακριβώς συνέβη στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Λιβύη.

Όπως λέει ο κ. Μίρσκι, η Ρωσία δεν θα κάνει τίποτα και στο τέλος θα βγει κερδισμένη «Είναι εξαιρετικό πλεονέκτημα για την Ρωσία. Εάν οι ΗΠΑ εμπλακούν σε άλλον έναν πόλεμο που δεν θα μπορούν να κερδίσουν, η Ρωσία θα έχει μόνο οφέλη».
Στις ΗΠΑ, 116 μέλη του Κογκρέσου, αρκετά εκ των οποίων ανήκουν στο Δημοκρατικό Κόμμα, υπέγραψαν επιστολή που εστάλη στον Πρόεδρο Ομπάμα, με την οποία ζητάνε να διενεργηθεί ψηφοφορία στο Κογκρέσο πριν την ανάληψη οποιασδήποτε δράσης στη Συρία. Παράλληλα, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το 60% των αμερικανών αντιτίθεται σε μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Ο Μπράιαν Μπέντερ, αρθρογράφος της εφημερίδας «Boston Globe», υποστηρίζει ότι η παρατεταμένη ανάμειξη των ΗΠΑ στο Ιράκ είναι ένας προφανής λόγος.

Όπως ο ίδιος επισημαίνει εάν ο Πρόεδρος Ομπάμα αποφασίσει μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, θα πρέπει να πείσει την αμερικανική κοινή γνώμη ότι είναι απόλυτα απαραίτητη και θα πρέπει επίσης να έχει εξηγήσει επακριβώς τους κινδύνους που ελλοχεύουν από μια τέτοια απόφαση. 
Posted: 30 Aug 2013 09:33 AM PDT
Εικόνα ασύμβατη με τη στοιχειώδη σοβαρότητα, που απαιτεί η λεπτότητα των χειρισμών στο πρόβλημα της συριακής κρίσης, παρουσιάζει η ελληνική κυβέρνηση. Αντί να εμφανίζεται με ενιαία στάση, υπερθεματίζοντας τις πάγιες ελληνικές θέσεις υπέρ της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή και αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα τις διεθνείς της δεσμεύσεις, δείχνει επισήμως διχασμένη!

Τα δύο εμπλεκόμενα υπουργεία, το Εξωτερικών και το Εθνικής Αμυνας, κινούνται εμφανώς σε άλλο μήκος κύματος και μάλιστα αμέσως μετά τη συνάντηση των δύο υπουργών για το θέμα! Το μεν υπουργείο Εξωτερικών, διά του επικεφαλής υπουργού, επέμεινε χθες στην «απόλυτη και καθαρή απάντηση». Πρόσθεσε μόνο τη λέξη «αναλογική», που ενισχύει την εκδοχή της στρατιωτικής απάντησης. Απλώς σε δεύτερο πλάνο, κάτι σαν παράλληλο βήμα, ζητά «να διατηρηθεί η πολιτική διαδικασία ως βασικός στόχος της διεθνούς κοινότητας, προκειμένου να διαμορφωθεί μια μόνιμη, βιώσιμη λύση στη Συρία».

Με τον τρόπο αυτό, ταυτίζεται με την πλέον σκληρή γραμμή των «γερακιών» του πολέμου σε Ευρώπη και ΗΠΑ, τα οποία επιδιώκουν εδώ και τώρα «απάντηση» στο καθεστώς Ασαντ, παρά το γεγονός ότι ούτε πόρισμα των επιθεωρητών του ΟΗΕ για τους πιθανούς δράστες της χρήσης των χημικών υπάρχει ούτε το Συμβούλιο Ασφαλείας του Διεθνούς Οργανισμού έχει λάβει κάποια απόφαση -άτυπης έστω- «νομιμοποίησης» της επέμβασης. Επιπλέον, 6 στους 10 Αμερικανούς πολίτες αντιτίθενται σε εισβολή.

Η θέση του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, από την άλλη, είναι πολύ πιο συνεπής με την παραδοσιακή εξωτερική μας πολιτική στο χώρο της Μέσης Ανατολής. Ο επικεφαλής υπουργός υπενθυμίζει ότι «η χώρα, ως σταθερός και σταθεροποιητικός παράγοντας στην περιοχή, είναι πάντοτε έτοιμη να ανταποκριθεί στις διεθνείς της υποχρεώσεις». Αλλά αμέσως μετά, αφού θυμίζει ότι από την πρώτη στιγμή η Ελλάδα έχει πάρει ξεκάθαρη θέση υπέρ της πολιτικής λύσης, προσθέτει ότι «με ψυχραιμία, σύνεση και καλή προετοιμασία, η Ελλάδα είναι πάντα έτοιμη να συμβάλει στο να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, που θα οδηγήσουν την ευρύτερη περιοχή μας σε ένα περιβάλλον σιγουριάς, ασφάλειας και σταθερότητας».

Το ανησυχητικό είναι ότι αυτή η κυβερνητική διγλωσσία εκφράσθηκε αμέσως μετά τη συνάντηση των δύο υπουργών, κατά τη διάρκεια κοινών τους δηλώσεων. Ας συνέλθουν γρήγορα στην κυβέρνηση. Η σύγχυση γραμμών σε τόσο κρίσιμα διεθνή προβλήματα βλάπτει σοβαρά τα συμφέροντα του τόπου. Που είναι πιο χρήσιμα από τα συμφέροντα του κάθε πολιτικού.
Posted: 30 Aug 2013 08:13 AM PDT

Η ετοιμαζόμενη πολεμική εμπλοκή των δυτικών δυνάμεων στη φλεγόμενη Συρία θυμίζει τον τρόπο επέμβασης των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ: και τότε είχε χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία το χημικό οπλοστάσιο του Σαντάμ Χουσεΐν, το οποίο όμως δεν βρέθηκε ποτέ μετά την εισβολή και την ακολουθήσασα πολύχρονη κατοχή. Η εισβολή και ο διαμελισμός του Ιράκ δεν υπαγορεύθηκε ασφαλώς από ανθρωπιστικά κριτήρια, ή από συμπόνια για τους καταπιεζόμενους Ιρακινούς. Με παρόμοιο τρόπο οι Ταλιμπάν και ο τζιχαντισμός στο Αφγανιστάν τροφοδοτήθηκε επί μακρόν από τις ΗΠΑ, έως ότου υποδειχθούν ως μέρη του άξονα του Κακού.

Στη Συρία τα περί τις 200.000 θύματα του χαοτικού πολέμου μαρτυρούν περί της αμφίπλευρης θηριωδίας καθεστωτικών και τζιχαντιστών, και για τη μοίρα λιβανοποίησης που περιμένει τον μαρτυρικό λαό. Το αίμα υψώνεται ανάμεσα στις ποικίλες θρησκευτικές και μειονοτικές ομάδες, έτσι που καθιστά αδύνατη τη συμβίωσή τους στο μέλλον. Μεγαλύτερο θύμα οι μη φανατικοί Αραβες, χριστιανοί ή μουσουλμάνοι· οι μειονοτικοί χριστιανοί κυρίως εξοντώνονται ή δραπετεύουν μαζικά, παίρνοντας μαζί τους την πλούσια αραβική ταυτότητα η οποία δεν είναι αποκλειστικά ισλαμική. Στο Χαλέπι, μια από τις αρχαιότερες πολυπολιτισμικές κοιτίδες της Μεσογείου, όπου συνυπήρχαν επί χιλιετίες ελληνορθόδοξοι, συρορθόδοξοι, αρμενοχριστιανοί, μελχίτες, ρωμαιοκαθολικοί, ασσυριονεστοριανοί, χαλδαίοι, μαζί με τις ποικίλες εκφάνσεις του Ισλάμ, σημειώνεται η πιο χαρακτηριστική καταστροφή ιστορικών διαστάσεων. Χωρίς τις χριστιανικές μειονότητες, που επεβίωναν υπό το καθεστώς Ασαντ, ο αραβικός κόσμος δεν θα είναι ίδιος.

Την ιστορική και ανθρωπιστική καταστροφή συνοδεύει η ραγδαία παρακμή του αραβικού εθνικισμού και σεκουλαρισμού, όπως αναδύθηκαν με το τέλος της αποικιοκρατίας στη Μέση Ανατολή. Το ιρακινό Μπάαθ δεν υπάρχει πια, το συριακό Μπάαθ πνέει τα λοίσθια, αφού εν τω μεταξύ εφθάρησαν και διεστράφησαν προς δικτατορικές μορφές, ενώ και ο πρωτοπόρος νασερισμός στην Αίγυπτο έγινε τυραννία από τους επιγόνους. Αδελφοί Μουσουλμάνοι, τζιχαντιστές, κλώνοι της Αλ Κάιντα και σιίτες συγκρούονται για την εξουσία, και σε καμία περίπτωση τα καθεστώτα που θα προκύψουν δεν θα είναι φιλικά προς τη Δύση ή ανοιχτά σε δημοκρατικές εξελίξεις.

Εξ ου και η διαρκής αμφιθυμία των ΗΠΑ περί την έκβαση της συριακής σύγκρουσης. Η επικράτηση των σιιτών ευνοεί την ανάπτυξη του ιρανικού άξονα, διόλου αρεστού σε ΗΠΑ και Ισραήλ· η επικράτηση των χαοτικών τζιχαντιστών οδηγεί επίσης σε καθεστώς απρόβλεπτο και εχθρικό προς τη Δύση και το Ισραήλ. Σύμφωνα με την κυνική διατύπωση του Εντουαρντ Λούτβακ, του κορυφαίου στρατηγικού αναλυτή, «η μόνη λύση για τις ΗΠΑ είναι να εξοπλίζουν τους αντικαθεστωτικούς όταν ο Ασαντ προελαύνει και να διακόπτει την επιμελητεία όταν πάνε να νικήσουν...». Η απειλή επέμβασης του Ομπάμα σε περίπτωση χρήσης χημικών στη Συρία, στο μέτρο που συνέβη εντέλει, ίσως αποδειχθεί αυτοπαγίδευση για τις ΗΠΑ με άγνωστη κατάληξη. Η Συρία μπορεί να αποβεί πολύ πιο επικίνδυνη για τη διεθνή ειρήνη απ' ό,τι το Ιράκ και το Αφγανιστάν μαζί.
Posted: 30 Aug 2013 07:47 AM PDT
H Μόσχα επικεντρώνεται στην πρόληψη κάθε χρήσης βίας κατά της Συρίας, ανακοίνωσε σήμερα υψηλός αξιωματούχος του Κρεμλίνου.

Μέχρι στιγμής η Ρωσία εργάζεται σκληρά για να αποφευχθεί κάθε σενάριο στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία, δήλωσε ο Γιούρι Ουσάκοφ, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το τι θα πράξει η Μόσχα στην περίπτωση επίθεσης κατά του καθεστώτος Ασσαντ.

Τόνισε επίσης ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν παραδώσει στη Ρωσία τα «δεδομένα επιτήρησης», που αποδεικνύουν πως το συριακό καθεστώς έχει χρησιμοποιήσει χημικά όπλα κατά αμάχων. «Επικαλούνται το απόρρητο των πληροφοριών» είπε ο Ουσάκοφ, «εφόσον όμως δεν έχουμε στοιχεία, εμείς δεν το πιστεύουμε».

Αν και το θέμα της Συρίας δεν είναι στην επίσημη ημερήσια διάταξη της Συνόδου Κορυφής της G20 που θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη εβδομαδα, 5-6 Σεπτεμβρίου στην Αγία Πετρούπολη, είναι βέβαιο ότι θα συζητηθεί στο περιθώριο, κατέληξε ο Ουσάκοφ.

RIA Novosti
Posted: 30 Aug 2013 06:58 AM PDT
Ενώ οι συνεργάτες του καυτηριάζουν τη Δύση, ο Ρώσος πρόεδρος δείχνει να έχει αποδεχθεί ως αναπότρεπτη την επικείμενη επίθεση


Η Ρωσία κατέστησε σαφή την αντίθεσή της σε ενδεχόμενη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ προειδοποιεί επί καθημερινής βάσης για τον κίνδυνο κλιμακούμενης ανάφλεξης. Ενας εκ των αναπληρωτών πρωθυπουργών δήλωσε ότι η Δύση αντιμετωπίζει τον ισλαμικό κόσμο σαν «μαϊμού με χειροβομβίδες». Κάποιοι Ρώσοι σχολιαστές έφτασαν στο σημείο να εγείρουν το φάντασμα ενός Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η μόνη φωνή που έμεινε σιωπηλή ήταν εκείνη που έχει το μεγαλύτερο βάρος. Ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν απέφυγε επιμελώς οποιοδήποτε δημόσιο σχόλιο ύστερα από τα ρεπορτάζ περί επίθεσης με χημικά αέρια εναντίον αμάχων στα περίχωρα της Δαμασκού, στις 21 Αυγούστου. Αντίθετα, συνέχισε τη ζωή του, όπως οι απλοί συμπολίτες του, ωσάν να μην είχε φτάσει ο συριακός εμφύλιος πόλεμος σε μια νέα, δυσοίωνη φάση. Τις ημέρες που ακολούθησαν ο κ. Πούτιν παραβρέθηκε στην τελετή για την ανακαίνιση ενός ιστορικού συντριβανιού, επισκέφθηκε μια φιλορωσική, αποσχισθείσα επαρχία της γειτονικής Γεωργίας και επιθεώρησε ένα ορυχείο και ένα φράγμα στη Σιβηρία.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την υποστήριξη του κ. Πούτιν στον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ Ασαντ. Ωστόσο, η συγκρατημένη αντίδρασή του αντανακλά την εκτίμηση ότι η Ρωσία δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα προκειμένου να εμποδίσει τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους να επέμβουν, έστω και χωρίς την εξουσιοδότηση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ισως αντανακλά και την αίσθηση ότι ο ίδιος έχει λίγα πράγματα να χάσει στο εσωτερικό της χώρας του από μια τέτοια εξέλιξη.

Ο κ. Λαβρόφ διασαφήνισε ότι η αντίδραση της Ρωσίας σε μια μονομερή επέμβαση της Δύσης θα περιοριστεί σε έναν πόλεμο λέξεων. «Φυσικά, δεν σχεδιάζουμε να πάμε για πόλεμο εναντίον οποιουδήποτε», τόνισε στους δημοσιογράφους ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας. Η προσεκτική αυτή τοποθέτηση της Μόσχας μπορεί τελικά να αποβεί προς όφελος του κ. Πούτιν. Η κρίση προσέφερε καύσιμα στα αντιαμερικανικά αισθήματα, τα οποία καλλιεργεί ο Ρώσος ηγέτης. Φυσικά, στη Συρία διακυβεύονται πολύ περισσότερα πράγματα από τη νίκη στον πόλεμο της προπαγάνδας. Παρότι οι επικριτές της Ρωσίας καυτηριάζουν την υποστήριξή της στις βάναυσες μεθόδους του Ασαντ, η στάση του κ. Πούτιν υπαγορεύεται από τις ανησυχίες του για την ξένη επέμβαση και για την άνοδο του ισλαμικού εξτρεμισμού.

«Θα μπορούσαμε, αναμφίβολα, να ζήσουμε και χωρίς τον Ασαντ, ακόμη και χωρίς τη Συρία», δηλώνει ο Γκεόργκι Μίρσκι, αναλυτής στο Ινστιτούτο Παγκόσμιας Οικονομίας και Διεθνών Σχέσεων. «Δεν είναι ένα ζήτημα ζωής ή θανάτου για τη Ρωσία. Το πολύ μεγαλύτερο ζήτημα -ένα ζήτημα παγκοσμίων διαστάσεων- είναι ότι δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να υποκύψουμε στις αμερικανικές πιέσεις».
Posted: 30 Aug 2013 06:35 AM PDT
Tου Μίκη Θεοδωράκη 

- Τα τύμπανα πολέμου ηχούν και πάλι στη Μέση Ανατολή. Νέος στόχος η Συρία.

- Το έχουμε, νομίζω, πει. Κάθε τόσο πρέπει να γίνεται και ένας πόλεμος για να κρατηθεί το επίπεδο ζωής στις χώρες που στηρίζουν την κοινωνική τους ανάπτυξη στην εξαγωγή του μαύρου θανάτου. Κάποτε ο πρόεδρος Μιττεράν μου εκμυστηρεύθηκε ότι εάν δεν πουλήσουν όπλα, θα πέσει κάθετα το επίπεδο της ζωής στην Γαλλία. Και όταν λέμε «όπλα», πρόσθεσε, εννοούμε μεγάλα, χοντρά, ακριβά, όπως αεροπλάνα, υποβρύχια, τανκς, πυραύλους και φυσικά σφαίρες, εκατομμύρια σφαίρες.

- Και χημικά; τον ρώτησα, γιατί ήξερα.

- Αυτό δεν μπορώ να το πω, μου απάντησε με το γνωστό γαλατικό του ειρωνικό μειδίαμα. Αφού αυτός ο ίδιος είχε φροντίσει να σώσει τον γιο μου βάζοντάς τον στο μοναδικό στον κόσμο υπερσύγχρονο «διαστημικό» στρατιωτικό νοσοκομείο του Παρισιού που ήταν παράρτημα του εργαστηρίου παραγωγής χημικών, που τότε εφοδίαζαν τον Σαντάμ με αυτά, στον πόλεμο κατά του Ιράν. Τα χημικά εξόντωναν τους Ιρανούς και όσους δεν πέθαιναν «όπως θα έπρεπε» αλλά είχαν βαρειά εγκαύματα τους έφερναν σ' αυτό το νοσοκομείο για να τους εξετάσουν βασικά οι επιστήμονες που έφτιαχναν τα χημικά και να διαπιστώνουν ποιο σφάλμα έκαναν στο κοκταίηλ των χημικών και έζησαν οι τραυματίες αυτοί ενώ κανονικά «έπρεπε» να πεθάνουν… Έτσι μ' αυτόν τον «ανθρωπιστικό» τρόπο -γιατί παράλληλα οι γιατροί βελτίωναν τις μεθόδους θεραπείας εγκαυμάτων- οι χημικοί των εργαστηρίων του μαύρου θανάτου βελτίωναν τις επιδόσεις τους! Σκέφτομαι την ικανοποίηση των επιστημόνων θανάτου όπου γης από το τελευταίο τους κατόρθωμα, τα εκατοντάδες παιδάκια στη Συρία, για να κρατηθεί ψηλά το επίπεδο ζωής ενός ακόμα προπύργιου της Δημοκρατίας και της υπεράσπισης της Ασφάλειας και της Ειρήνης σε περιοχή με υπανάπτυκτους λαούς.

- Μ.Θ. Και γιατί, κύριε Πρόεδρε, αντί να πουλάτε θάνατο δεν φροντίζετε να πουλάτε ειρήνη; Αντί για σφαίρες τρόφιμα, αντί για πυραύλους ψυγεία, αντί για κανόνια αυτοκίνητα, τηλεοράσεις, έπιπλα, σχολεία, βιβλία, ρούχα, αρώματα! Οι πόλεμοι δεν γίνονται μόνο για τα κέρδη;

- Φ. ΜΙΤ. Γίνονται για να παταχθεί η τρομοκρατία, οι εθνικισμοί, οι φανατισμοί

- Μ.Θ. Κι εσείς τι είσθε; Χωροφύλακες;

- Φ. ΜΙΤ. Ποιοι εμείς; Το Συμβούλιο Ασφαλείας αποφασίζει.

- Μ.Θ. Το λέτε σοβαρά; Αφού υπάρχουν χώρες που δεν συμφωνούν.

- Φ.ΜΙΤ. Τότε απευθυνόμαστε στον ΟΗΕ, στην πλειοψηφία των Εθνών.

- Μ.Θ. Κορέα, Βιετνάμ, Αφρική, Νότια Αμερική… Μόνο αυτοί οι λαοί είναι άτακτοι;

Υπανάπτυκτοι; Κακοί; Κι αυτό το λέτε αυτό εσείς, ένας Γάλλος που έζησε από πρώτο χέρι την καλωσύνη, την Ανάπτυξη και την Τάξη της Χιτλερικής Γερμανίας… Υπάρχει τάχα ένας λαός σε όλο τον υπανάπτυκτο κόσμο που να έχει φτάσει την βαρβαρότητα και την κτηνωδία στα επίπεδα αυτής της ευρωπαϊκής χώρας;

*****

Ήταν τότε που φιλοξενούσα τον Πρόεδρο της Γαλλίας στο σπίτι μου στο Βραχάτι. Όπως ξέρετε, ποτέ δεν αναφέρθηκα στις προσωπικές μας συζητήσεις, γιατί έτσι έπρεπε να κάνω. Πέρασαν όμως πολλά χρόνια και πιστεύω ότι αυτά τα λόγια που αποκαλύπτω, δεν θίγουν τη μνήμη του μεγάλου φίλου.

Μου δίνουν όμως το έναυσμα για να προχωρήσω σε ορισμένες σκέψεις με αφορμή τους πολέμους που σχεδόν κάθε χρόνο κάνουν εδώ κι εκεί οι ίδιες πάντα χώρες: ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Ισραήλ και η Γερμανία να ακολουθεί προσεκτικά. Τι το κοινό έχουν; Έχουν πολλά. Όμως εγώ θα αναφερθώ στο γεγονός ότι οι πολεμικές τους βιομηχανίες μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου άρχισαν να παίρνουν ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο στο σύνολο των παραγωγικών σχέσεων και δυνάμεων και επομένως και στους εθνικούς προϋπολογισμούς αυτών των κρατών, σε σημείο που, όπως το είπε κι ο Μιττεράν, να εξαρτάται το επίπεδο ζωής της χώρας από τα κέρδη της εξαγωγής του μαύρου θανάτου.

Όμως αυτή η τεράστια σημασία των πολεμικών βιομηχανιών στη ζωή ενός έθνους δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στα οικονομικά πλαίσια. Διότι διαβρώνει με πολλούς τρόπους ολόκληρη την κοινωνία. Και κυρίως ψυχολογικούς, ιδεολογικούς, πολιτικούς και φυσικά στρατιωτικούς. Τα εκατομμύρια εργάτες στις πολεμικές βιομηχανίες, οι οικογένειές τους, το κοινωνικό περιβάλλον στις μικρές πόλεις, όπου υπάρχουν πολεμικά εργοστάσια. Οι στρατιωτικοί που η ψυχολογία τους ανεβαίνει με το αίσθημα της δύναμης, της ανωτερότητας, της εθνικής ισχύος, της βίας που ξεπερνά τα όρια κάθε ελέγχου και γίνεται ανεξέλεγκτη, ατιμώρητη, κυριαρχική. Και φυσικά αυτή η αλλαγή της ψυχολογίας δεν περιορίζεται στους στρατιωτικούς αλλά διαχέεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και κυρίως στα ΜΜΕ και τους επιστήμονες. Επίσης τα οικονομικά οφέλη δεν περιορίζονται στους λίγους επί κεφαλής. Διαχέονται και αυτά σε όλη την κοινωνία. Όσο για τα κρατικά οφέλη, με τους φόρους πηγαίνουν προς τους κοινωνικούς τομείς της Πρόνοιας, Υγείας, Παιδείας και Έρευνας. Έτσι τελικά πίσω από κάθε δολλάριο και κάθε ευρώ του κάθε πολίτη υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των όπλων που κατασκευάζουν οι «πολιτισμένοι» για να εξοντώσουν τους «απολίτιστους», εισπράττοντας από τους θανάτους και τις καταστροφές τους κολοσσιαία κέρδη, ώστε να ζουν άνετα και πολιτισμένα και να δίνουν αφ' υψηλού μαθήματα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλες παρλαπίπες.

Συμπέρασμα: Από μια τέτοια κοινωνία αγρίων με γραβάτα, τι μπορεί κανείς να περιμένει; Η διαφορά μας εμάς των Ελλήνων από τους Ιρακινούς και τους Σύριους είναι γεωγραφικού χαρακτήρα, γιατί είμαστε πιο κοντά στα έθνη των «πολιτισμένων». Αν μας καίγανε ζωντανούς, όπως ετοιμάζονται να κάνουν τώρα με την Συρία, η οσμή των κρεάτων που καίγονται, ίσως έφτανε ως τη μύτη τους και αυτό είναι ενοχλητικό. Υπάρχουν άλλοι τρόποι για υπανάπτυκτους που κατά λάθος έγιναν Ευρωπαίοι. Εξ ίσου κερδοφόροι. 40 δισεκατομμύρια ευρώ κέρδισαν οι Γερμανοί από τη δική μας κρίση και από την κρίση των άλλων υπανάπτυκτων του Νότου…
Posted: 30 Aug 2013 05:58 AM PDT
Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου

«Πορτοκαλί συναγερμός» έχει ανάψει στο Μαξίμου αλλά και σε τέσσερα υπουργεία εξαιτίας των σεναρίων τρόμου για την Ελλάδα, με αφορμή την αναμενόμενη επίθεση στη Συρία. Το πιο εφιαλτικό από όλα τα σενάρια αφορά το μαζικό κύμα προσφύγων και μάλιστα αρκετών χριστιανών που βρίσκονται εδώ και καιρό στο στόχαστρο εξτρεμιστικών μουσουλμανικών ομάδων στη Συρία και σε περίπτωση επίθεσης θα αναζητήσουν οδό διαφυγής. Εικάζεται ότι στη Συρία ζουν περίπου 2.000.000 χριστιανοί και κατά τους διεθνείς οργανισμούς αποτελούν το 10% του συνολικού πληθυσμού της χώρας. Ορθόδοξοι, ρωμαιοκαθολικοί, Συροορθόδοξοι, μελχίτες και λίγοι προτεστάντες. Ηδη τα σενάρια που είχαν σχεδιαστεί από τα υπουργεία Εξωτερικών - Αμυνας, Προστασίας του Πολίτη, αλλά και το Ναυτιλίας, «ξαναδιαβάζονται» σε μια προσπάθεια να θωρακιστεί η χώρα μας, που ήδη σηκώνει δυσανάλογο βάρος στο κομμάτι που αφορά την παράνομη μετανάστευση.

Το θέμα είναι ύψιστης προτεραιότητας για την κυβέρνηση, μια και εάν αρχίζουν να καταφθάνουν στη χώρα μας, που ήδη δοκιμάζεται, νέα κύματα μεταναστών σε μεγάλο αριθμό κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις στο εσωτερικό της Ελλάδας, στην οποία υπάρχει ήδη ένα μεγάλο ποσοστό μουσουλμάνων μεταναστών και μη. Κάτι τέτοιο, εκτός του ότι μπορεί να μετατρέψει την Ελλάδα σε νέα... Συρία ή Αίγυπτο, θα μεγαλώσει το κλίμα εκμετάλλευσης και θα δυναμώσει τα άκρα, σε μια περίοδο που η κυβέρνηση έχει ως προτεραιότητα να δείξει παντού ότι η Ελλάδα αποτελεί τον μόνο σταθερό πόλο σε μια περιοχή αστάθειας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στις σκέψεις του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά είναι να ενεργοποιήσει το σύμφωνο για τη μετανάστευση και το άσυλο που έχει υπογραφεί από τις χώρες-μέλη της Ε.Ε. στις 18 Οκτωβρίου του 2010 και προβλέπει την «αμοιβαιοποίηση του κινδύνου» σε περιπτώσεις εξελίξεων όπως αυτές που αναμένεται να συμβούν στη Συρία.

Με βάση το παραπάνω θα πρέπει να συγκληθεί σύνοδος των υπουργών Εσωτερικών της Ε.Ε., ώστε να καταρτισθεί άμεσα κοινό σχέδιο αντιμετώπισης του κύματος μετανάστευσης που αναμένεται να προκύψει και να λειτουργήσουν η κοινοτική αλληλεγγύη και η κατανομή των μεταναστών αναλογικά.

Τα σενάρια του τρόμου για τα κύματα μετανάστευσης απασχολούν εκτός από τη χώρα μας σχεδόν όλον τον ευρωπαϊκό Νότο, την Κύπρο, την Ιταλία, τη Μάλτα αλλά και τη Γαλλία, κάτι που πρέπει να επιταχύνει τις διπλωματικές συνομιλίες μεταξύ αυτών των χωρών ώστε να ενεργοποιηθεί άμεσα το σύμφωνο και το θέμα να γίνει ευρωπαϊκό και όχι θέμα των κρατών-μελών.

Τέλος, τρόμος υπάρχει και στο οικονομικό επιτελείο, καθώς μια σύρραξη που μπορεί να κρατήσει καιρό θα εκτοξεύσει και την τιμή του πετρελαίου, που μπορεί να φτάσει και τα 150 δολάρια το βαρέλι!

Κάτι τέτοιο θα ανατρέψει τον όποιο κυβερνητικό σχεδιασμό, καθώς θα σημάνει μια σειρά από ανατιμήσεις σε προϊόντα και είδη πρώτης ανάγκης, ενώ η τιμή της βενζίνης θα πάρει την ανηφόρα.
Posted: 30 Aug 2013 05:45 AM PDT

Γράφει ο Φώτης Κόλλιας

Αντιμέτωπη με τον πιο μεγάλο εκβιασμό βρίσκεται η Ελλάδα, καθώς οι δανειστές χρησιμοποιούν τις καθυστερήσεις στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων σαν αφορμή για να «βάλουν χέρι» στην τεράστια ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, αλλά και σε επιχειρήσεις που ελέγχουν στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, όπως η ενέργεια, μεταφορές και οι τράπεζες.

Στόχος των σκληροπυρηνικών στην ευρωζώνη δεν είναι μόνο η ανάληψη της διαχείρισης κρίσιμων περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας. Προτείνουν, όπως το έπραξαν πριν από λίγες ημέρες οι Γερμανοί βιομήχανοι και το επαναλαμβάνουν με κάθε ευκαιρία οι Φινλανδοί, να υποθηκευτούν ακίνητα και κρατικές εταιρίες προκειμένου να λάβει η Ελλάδα το επόμενο πακέτο βοήθειας.
Χθες, ο εκπρόσωπος του κοινοτικού επιτρόπου Ολι Ρεν στην ουσία επιβεβαίωσε την ύπαρξη του σχεδίου, σε μια προσπάθεια να διαψεύσει συναφή δημοσιεύματα των «Financial Times» αλλά και του διεθνούς ειδησεογραφικού πρακτορείου Reuters.

Η έκθεση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ), με την οποία προτείνεται να μεταφερθεί η διαχείριση των κρατικών ακινήτων σε μια νέα επενδυτική εταιρία, η οποία θα εδρεύει εκτός της χώρας (πιθανόν στο Λουξεμβούργο) και θα τελεί υπό τη διαχείριση ξένων διαχειριστών, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Η συγκεκριμένη πρόταση, που υπεβλήθη στις αρχές του καλοκαιριού και στη συνέχεια ξεχάστηκε επειδή θα προκαλούσε σοβαρές πολιτικές αντιδράσεις, συνοδεύεται από εισηγήσεις για μεταφορά του συνόλου των περιουσιακών στοιχείων του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ) σε ένα δήθεν «εθνικό ταμείο» (Sovereign Wealth Fund - SWF). Το νέο «ταμείο» θα τελεί υπό τη διαχείριση «επαγγελματιών μάνατζερ», οι οποίοι υποτίθεται ότι θα έχουν μεγαλύτερο βαθμό ανεξαρτησίας από τη σημερινή διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ. Θα εκδίδει ομόλογα με αντίκρισμα τα κρατικά ακίνητα και την υπόλοιπη περιουσία του Δημοσίου, τα οποία θα εξαγοράζονται από διεθνείς επενδυτές και τα έσοδα θα κατευθύνονται για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.

Οι μεγάλες καθυστερήσεις και η προχειρότητα με την οποία προωθούνται αρκετοί διαγωνισμοί ιδιωτικοποιήσεων δίνουν λαβές σε όσους θέλουν να «βάλουν χέρι» σε ακίνητα-φιλέτα, αλλά και σε κρατικές εταιρίες με κυρίαρχη θέση στις αγορές τους, όπως η ΔΕΗ, η ΔΕΠΑ, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, κ.λπ. Η τρόικα έχει προειδοποιήσει στην τελευταία έκθεσή της ότι ο Σεπτέμβριος θα είναι δύσκολος για την ηγεσία του ΤΑΙΠΕΔ (η θέση του προέδρου έχει χηρέψει μετά την αποπομπή του Στ. Σταυρίδη), καθώς δεν έχει τεθεί κανένα χρονοδιάγραμμα στους διαγωνισμούς, ενώ τα έσοδα βρίσκονται μακριά από τους στόχους.

Στις νέες απαιτήσεις των δανειστών δεν περιλαμβάνεται μόνο η επιτάχυνση στις προκηρύξεις, αλλά και η ένταξη νέων περιουσιακών στοιχείων στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Για παράδειγμα, ασκούνται πιέσεις ώστε να μεταφερθεί στο ΤΑΙΠΕΔ η ακίνητη περιουσία όλων των υπουργείων, με χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις τα υπουργεία Αμυνας και Αγροτικής Ανάπτυξης, που κατέχουν τεράστιο χαρτοφυλάκιο ακινήτων. Εκτιμάται ότι μόνο η αξία της περιουσίας που κατέχει σήμερα η Εταιρία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ), που ελέγχεται από το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων, ξεπερνά τα 28 δισ. ευρώ. Η αξία της διπλασιάζεται, αν συμπεριληφθούν και ακίνητα άλλων υπουργείων και οργανισμών που βρίσκονται σήμερα εκτός ΕΤΑΔ.

Το σχέδιο των δανειστών προκαλεί ήδη τριβές στην Αθήνα, καθώς τόσο η κυβέρνηση όσο και η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ γνωρίζουν ότι είναι δύσκολο να «αναστηθεί» το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Τόσο η τρόικα όσο και η κυβέρνηση αποκρύπτουν το γεγονός ότι όσο η Ελλάδα βουλιάζει στην ύφεση τόσο θα απομακρύνονται οι ξένοι επενδυτές. Εξαίρεση αποτελούν, όπως έχει δείξει η μέχρι σήμερα εμπειρία από το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, τα διεθνή κερδοσκοπικά κεφάλαια και ορισμένοι ντόπιοι επιτήδειοι, που συνεργάζονται μαζί τους για φτηνές αγορές πολύτιμων περιουσιακών στοιχείων.


Posted: 30 Aug 2013 05:15 AM PDT
Για πρώτη φορά στη νεώτερη διπλωματική ιστορία της χώρας, Ελληνας Υπουργός Εξωτερικών ταυτίζεται με μια ενδεχόμενη τυχοδιωκτική στρατιωτική επιχείρηση των Συμμάχων της χώρας (όπως αυτή που προετοιμάζεται τώρα κατά της Συρίας) χωρίς να κρατά, προσχηματικώς έστω, κάποιες στοιχειώδεις αποστάσεις, συνάδουσες με τα ιδιαίτερα και ειδικότερα συμφέροντα της χώρας - τα οποία επιμένουν να υπάρχουν (και μέσα και έξω απ' το πλαίσιο των διεθνών υποχρεώσεων και δεσμεύσεων της Ελλάδας).

Ακόμα και ο Γιωργάκης, Υπουργός Εξωτερικών κατά την κρίση της Γιουγκοσλαβίας, έκανε τη βρώμικη δουλειά προσπαθώντας να την αποδώσει στις νατοϊκές και άλλες δεσμεύσεις της χώρας και όχι σε πρωτοβουλίες της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. (Σύμφωνα με μια γελοιογραφία της εποχής, ο Γιωργάκης δεν υποστήριζε τον φονιά αλλά το όπλο του εγκλήματος...)

Η ελληνική εξωτερική πολιτική, στη διαχρονία του νεώτερου κράτους, μετά το 1832, χαρακτηρίζεται από (μόνιμη) υποτέλεια και συχνά από υποταγή προς τους εκάστοτε «συμμάχους», «προστάτες» κι επικυρίαρχους της χώρας.

Τώρα που η Ελλάδα έχει γίνει προτεκτοράτο και φόρου υποτελής Ειδική Οικονομική Ζώνη, οι φιλοδοξίες για αξιοπρεπή εξωτερική πολιτική θα ήταν αστείες.

Ομως, έως τώρα, ακόμα και κάτω απ' αυτές τις δραματικές συνθήκες, δεν είχε εισέτι βρεθεί ο Ελληνας Υπουργός Εξωτερικών που θα παραγνώριζε την έστω στοιχειώδη εξυπηρέτηση των όποιων εθνικών συμφερόντων, χάριν μιας απόλυτης ταύτισης με τις υπέρτερες επιδιώξεις των επικυριάρχων μας. Ευρέθη.

Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος -«ο χειρότερος Υπουργός Οικονομικών στην Ευρωπαϊκή Ενωση» κατά την κρίση τότε των Ευρωπαίων συναδέλφων του- βάλθηκε να αποδείξει πόσο «καλό παιδί» είναι και, βασιλικότερος του βασιλέως, να υιοθετήσει έναν παράνομο πόλεμο στο όνομα της νομιμότητας.

Εως τώρα η ελληνική εξωτερική πολιτική σε κρίσεις όπως στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, τη Λιβύη κι άλλες ομοειδείς, είτε οι πόλεμοι ήταν υπό την αιγίδα του ΟΗΕ είτε υπό τυχάρπαστα σχήματα όπως οι «συμμαχίες των προθύμων», ακολουθούσε την πολιτική των συμμάχων της σαν το σκυλάκι με την ουρά κάτω απ' τα σκέλια, χωρίς να λεονταρίζει κι από πάνω όπως κάνει τώρα ο κ. Βενιζέλος, νομίζοντας ότι η εξωτερική πολιτική έχει να κάνει με τον ΦΠΑ στις μπουγάτσες.

Η δήλωση που έκανε ο άνθρωπος είναι μνημειώδης κι έχει ως εξής (οι υπογραμμίσεις δικές μου): «Εχουμε καταδικάσει με απερίφραστο τρόπο τη χρήση χημικών όπλων, που είναι απάνθρωπη και ειδεχθές έγκλημα, παραβιάζει αυστηρούς κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και άρα πρέπει να υπάρξει μια διεθνής απάντηση στο όνομα της νομιμότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Κατ' αρχήν ο κ. Βενιζέλος, υπερακοντίζοντας και την ίδια τη δυτική συλλογιστική, αποδίδει τη χρήση των χημικών όπλων στο «καθεστώς Ασαντ». Ουδείς σκεπτικισμός για την πατρότητα του εγκλήματος φαίνεται να μολύνει τη σκέψη του Αντιπροέδρου του κ. Σαμαρά.

Ακόμα κι αν ο (αμερικανόδουλος εδώ και πολύ καιρό) ΟΗΕ δεν έχει αποφανθεί ακόμα τις ήρξατο χειρών αδίκων με τα χημικά, αποφάνθηκε ο Μπενύταρος. Μόνον αυτός, ο Μπενίτο κι ο Ντέιβιντ Κάμερον, ούτε καν ο Ομπάμα για την ώρα, μόνοι αυτοί οι δύο εξ όλης της ανθρωπότητας δηλώνουν βέβαιοι ότι ο Ασαντ κι όχι τα ρεμάλια της Αλ Κάιντα πάτησε το κόκκινο κουμπί.

Σε τι θα ωφελούσε τον Ασαντ, την ώρα που νικάει, να προκαλέσει τη διεθνή κατακραυγή εναντίον του, είναι ένα ερώτημα που ωχριά μπροστά στο θηριώδες μιας προπαγάνδας που δεν ασχολείται με τη λογική.

Κάθε πουλέν αυτής της προπαγάνδας, εξαρτημένος δημοσιογράφος, πληρωμένος αναλυταράς, πουλημένος πολιτικός, υποχρεούται να μηρυκάζει τον θάνατο, να μην τον μηρυκάζει ακόμα περισσότερο ένας λαμπρός εγκέφαλος που έφτιαξε τον Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών; Εχουν ευθύνη οι Υπουργοί όταν παίρνουν μίζες για τα υποβρύχια που θα εξαπολύσουν τώρα πυραύλους κατά της Συρίας;

Εχουν ευθύνη οι Υπουργοί για τους θανάτους που θα προκαλέσουν στον λαό μιας άλλης ανεξάρτητης (ακόμα) χώρας; Εχουν ευθύνη για τα αντίποινα που θα προκαλέσουν;

Οχι βέβαια! Όπως δήλωσε ο Μπενίτο-Μπενύτο Πολεμοκάπηλος Βενιζέλος, «πρέπει» να «υπάρξει μια διεθνής απάντηση» στο «όνομα της νομιμότητας» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

«Πρέπει»; Δεν προβλέπεται; Τι σημαίνει το «πρέπει» στο Διεθνές Δίκαιο; «Να υπάρξει μια διεθνής απάντηση»; Tι «διεθνής»; των απανταχού φίλων της γκρίζας αρκούδας; «Απάντηση»; Τι απάντηση; σε ροζ τηλέφωνο; τι είναι η «απάντηση»; κήρυξη πολέμου; ποιος τον κήρυξε σε ποιον; πότε; Τι είναι η «απάντηση»; πειρατική επιδρομή; μπουκάρισμα; σαν αυτό που κάνει η Τουρκία στο Αιγαίο;

Και στο όνομα ποιας «νομιμότητας»; Του αγγλικού δικαίου; της σαρίας; του δικαίου των Εσκιμώων; του κώδικα Χαμουραμπί; Μπορεί το

Διεθνές Δίκαιο να είναι ένα χαλαρό, συμβατικό πλέγμα κανόνων που αποτυπώνουν περισσότερο ή λιγότερο τον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων κάθε συγκυρίας, αλλά ο Συνταγματολόγος Μπενύτο το έκανε σκόνη. Σε μια δήλωση 35 περίπου λέξεων αμόλησε πέντε-έξι κοτσάνες - μικρό το κακό, αν δεν ήταν Υπουργός Εξωτερικών μιας ευάλωτης (και μάλλον αναλώσιμης πλέον χώρας) που βρίσκεται μέσα στη ζώνη πυρός μιας κρίσης που φαίνεται να έχει, αν εξελιχθεί σε στρατιωτική επέμβαση, μακρύ δρόμο μπροστά της. Οσα λέγονται για αεροπορική μόνον επέμβαση είναι ανοησίες.

Αν αυτή η αεροπορική επέμβαση αποτύχει, θα ακολουθήσει χερσαία επέμβαση - αυτές οι δουλειές δεν μένουν στη μέση. Και αν πετύχει, θα ακολουθήσει η αρβύλα του πεζικάριου, ακριβώς διότι πέτυχε. Οπως έγραψε ο έμπειρος Ρόμπερτ Φισκ, τυχόν στρατιωτική εμπλοκή της Δύσης στη Συρία «δεν θα έχει τέλος».

Εως τώρα η Ελλάδα, παρά την έμμεση εμπλοκή της στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των Δυτικών κατά των «παιδιών των κατώτερων θεών», δεν έχει γίνει στόχος επιθέσεων από σαλαφιστές ή άλλους μουρλούς που ερμηνεύουν το Ισλάμ όπως ερμήνευε ο Χίτλερ τη συλλογική ευθύνη στο «Ο Αγών μου». Με τον κ. Βενιζέλο να υπερφαλαγγίζει τον κ. Σαμαρά, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κύριο Παπούλια, και να συντάσσεται με τους Κακοποιούς του Λευκού Οίκου, τα Τσακάλια της Ντάουνινγκ Στρητ αριθμός 10 και τα ρεζιλορεμάλια του Κε Ντ' Ορσέ, δεν χρειάζεται και πολύ για να γίνει η Ελλάδα μέρος ενός προβλήματος που ώς τώρα (μάλλον τύχη αγαθή) είχε αποφύγει να είναι.

Στην Ελλάδα ζουν εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι μετανάστες και πρόσφυγες. Οι περισσότεροι κάτω από άθλιες συνθήκες. Αν αυτά που τους διαιρούν έως αίματος στις πατρίδες τους, σε συνδυασμό με την εν γένει αντίθεσή τους προς τη Δύση, αρχίζουν να εκδηλώνονται σε ελληνικό έδαφος, οι εξελίξεις θα είναι τραγικές.

Αν άνθρωποι όπως ο κ. Βενιζέλος προκαλέσουν την μήνιν των μουσουλμάνων που ζουν ή σταθμεύουν στην Ελλάδα, αν σημειωθούν εδώ εξεγέρσεις ή αν εκδηλωθούν ισλαμιστικές απειλές απ' το εξωτερικό, τότε η Ελλάδα θα έχει καθηλωθεί στα μνημονιακά δεσμά της και κάθε πολιτική αλλαγή προς την αντίθετη κατεύθυνση θα έχει καταστεί δύσκολη έως αδύνατη.

Με έναν λόγο, ο κ. Βενιζέλος παίζει με τη φωτιά. Μήπως όμως παίζει σκοπίμως;

Του Στάθη από enikos
Posted: 30 Aug 2013 04:40 AM PDT
Προσωπικά  θα χειριστεί το θέμα των πλειστηριασμών ο Αντωνάκης ο Σφουγγαράκης. Θα πάρει το σφουγγάρι του και αντί να σβήσει χρέη θα σβήσει πολίτες.
Και να υπήρχε κάποια έστω θεωρητικού επιπέδου ελπίδα για τους πολίτες αυτής της χώρας τώρα δεν θα έχουν καμιά.
Ο Αντωνάκης είναι ικανός να αναγκάσει ακόμα και όσες γυναίκες έχουν το όνομα «Ελπίδα» να το αλλάξουν. Να εξαφανιστεί αυτή η λέξη από το ελληνικό λεξιλόγιο.

Ψέματα λένε ότι η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Προχθές πέθανε η θεία μου και εμείς είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Θα χρειαστεί, λένε, και άλλο πακέτο δανειοδότησης η Ελλάδα για να μπορεί να ξεπληρώνει τα προηγούμενα δάνεια.
Αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε νέο μνημόνιο, άρα νέα μέτρα. 
Η άλλη λύση που ετοιμάζουν είναι μια νέα χρεοκοπία με κούρεμα χρέους.  Αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε νέο μνημόνιο, άρα νέα μέτρα.
Αλλά μην στεναχωριέσαι. Από τον Σεπτέμβριο θα απογειωθούμε, θα σκάσουμε από ανάπτυξη.
Στο 70% έφτασε η εργασία στην Ελλάδα. (είναι η αισιόδοξη πλευρά, η απαισιόδοξη μιλάει για 30% ανεργία).
Βρήκα ένα καταπληκτικό πρόγραμμα διαχείρισης των χρημάτων. Αλλά λίγο αργά. Τώρα πια δεν έχω ούτε δεκάρα τσακιστή.
Σε κινητικότητα έχουν τεθεί οι ασθενείς. Αναζητούν νοσοκομείο που να μην έχει κλείσει. Και όταν το βρουν ψάχνουν αυτό που έχει και γάζες… Στο τέλος θα έχουμε τόσα ιατρικά υλικά και τόσο ιατρικό προσωπικό που μετά βίας θα μπορούν να νοσηλεύονται 5 άνθρωποι την εβδομάδα. Οι τυχεροί θα βρίσκουν το κουπόνι σε κάποια από τις εφημερίδες που στηρίζουν τον Μπενοσαμαρά.

Περιουσία το βλακόσημο
Λοιπόν, για να τελειώνουμε με τα τόσα χαράτσια. Ας μπει το βλακόσημο να γεμίσουν τα ταμεία των τραπεζών. Για να καταλάβετε πόσο βλάκες είμαστε… στην αρχή μας παραμύθιαζαν ότι τα έκαναν όλα για να σώσουν την χώρα. Τώρα μας λένε κατάμουτρα την αλήθεια: Θα σας πάρουμε τα σπίτια για να σώσουμε τις τράπεζες. Μας πήραν χαμπάρι… ρουθούνι δεν θα μείνει.
Ο Αρκτούρος είχε δεχθεί από τα μαύρα μεσάνυχτα ένα πεντοχίλιαρο αλλά τελικώς το επέστρεψε. Στο πίσω μέρος το πεντοχίλιαρο έγραφε: Για την σωτηρία μόνο των λευκών αρκούδων. Στα σκυλάδικα τα μαύρα σκυλιά νιώθουν άνετα στα μαύρα μεσάνυχτα. Ένα σκηνικό για δράκουλες και όχι για ανθρώπους. Αλλά όσο δεν τους μαυρίζουμε θα βάλουν και αυτοί το λιθαράκι τους για το μαύρο μας το μέλλον.
 Η κυβέρνηση βάζει τα πράγματα στην θέση τους: Οι πολίτες δεν τρώνε τα τρόφιμα μέσα στα σούπερ μάρκετ λόγω πείνας και αφραγκίας αλλά για να τα καταναλώσουν φρέσκα και να μην χαλάσουν από την ζέστη. Και μετά έχουν ψυχολογικό πρόβλημα να πάνε με μια άδεια συσκευασία στο ταμείο για να πληρώσουν…
Δεν μας έφτανε ο Άδωνις και η τρόικα έχουμε τώρα και τα περιστέρια να μας τρώνε το φαγητό… ότι μας είχε απομείνει τέλος πάντων.
Για όσους ακόμα δεν έχουν καταλάβει να το πούμε με απλά λόγια. Όλα αυτά τα μέτρα δεν τα παίρνουν για να γεμίσουν τα ταμεία του κράτους ώστε να τα δώσουν στους δανειστές. Αυτό γίνεται παρεμπιπτόντως.
Ο σκοπός τους είναι το 80% των πολιτών να έχει χρέη στο  δημόσιο ώστε με τις κατασχέσεις να μην έχουν οι Έλληνες πολίτες ατομική ακίνητη περιουσία. Αλλά ούτε κινητή… Χωρίς περιουσία, χωρίς εργασιακά δικαιώματα θα είμαστε οι ιδανικοί είλωτες σε μια πλούσια χώρα με τους αριθμούς και τους «επενδυτές» να ευημερούν και τους πολίτες να μονομαχούν για το πεταμένο ξεροκόμματο ψωμιού.
Αλλά δεν πειράζει. Ας μην αντιδράσουμε.
Η Μέρκελ και οι τράπεζες να είναι καλά και όλοι οι άλλοι ας πάμε να πηδηχτούμε από κανένα παράθυρο.

Μικρός Φωκίων
Posted: 30 Aug 2013 04:28 AM PDT
Να μην εμπλακεί σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία, αλλά να παραχωρηθούν, εφόσον ζητηθεί από τους συμμάχους, η βάση της Σούδας, ένα ιπτάμενο ραντάρ, αλλά και πλοία εκστρατείας για αποκλειστικά επικουρικό ρόλο και περιπολίες συμφώνησαν ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος κατά τη χθεσινή συνάντησή τους στο Μέγαρο Μαξίμου, με κύριο θέμα την κρίση στη Συρία. Θα πρέπει να εξαντληθούν όλα τα περιθώρια για εξεύρεση πολιτικής λύσης, λένε στην κυβέρνηση, ωστόσο ξεκαθαρίζουν ότι η χώρα μας θα τηρήσει τις συμβατικές υποχρεώσεις της.

Νωρίτερα για το ίδιο θέμα συναντήθηκαν στο υπουργείο Εξωτερικών ο κ. Βενιζέλος με τον υπουργό Αμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλο.

«Η Ελλάδα», δήλωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών, «παρακολουθεί τις εξελίξεις με αγωνία, ψυχραιμία, αλλά και πλήρη αίσθηση των διεθνών συσχετισμών» και χαρακτήρισε «ειδεχθές έγκλημα» τη χρήση χημικών όπλων. Από την πλευρά του ο κ. Αβραμόπουλος έκανε λόγο για «ιδιαίτερα επικίνδυνη κατάσταση» και υπογράμμισε ότι «η Ελλάδα είναι ένας σταθεροποιητικός παράγων έτοιμος να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του». Η χώρα μας, όπως είπε, επιδιώκει πολιτική λύση και τάσσεται στο πλευρό των λαών της περιοχής που αγωνίζονται για τη δημοκρατία, ενώ υπογράμμισε τη συνέπεια της Αθήνας έναντι των υποχρεώσεών της απέναντι στους διεθνείς οργανισμούς.

Θέση στο θέμα πήραν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία στην πλειονότητά τους λένε «όχι» στη συμμετοχή της Ελλάδας στη νατοϊκή επέμβαση στη Συρία και ζητούν να ενημερωθεί η Βουλή. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι προαναγγέλλει τη συμμετοχή της Ελλάδας στα σχέδια για επίθεση κατά της Δαμασκού και την καλεί να ενημερώσει άμεσα το Κοινοβούλιο και τον λαό. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, μέσω του Τέρενς Κουίκ, υποστηρίζουν ότι «η μυστική διπλωματία της κυβέρνησης για το κρίσιμο ζήτημα δεν είναι αποδεκτή» και ζητούν τη σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής. Η ΔΗΜ.ΑΡ. εκτιμά ότι η χώρα μας «δεν πρέπει να έχει καμία εμπλοκή σε στρατιωτικές επεμβάσεις» και ζητεί ενημέρωση της Βουλής. Να απέχει η χώρα μας «εντελώς από τους βρόμικους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, που μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και σε πυρηνικό πόλεμο» ζητά η Χρυσή Αυγή, ενώ το ΚΚΕ καταγγέλλει «την εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης στην ιμπεριαλιστική επέμβαση που προετοιμάζεται».




Posted: 30 Aug 2013 04:15 AM PDT
Mια βουτιά στο ελληνικό συλλογικό ασυνείδητο

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Τον Σεπτέμβριο του 2001, η τρομοκρατική επίθεση κατά των Δίδυμων Πύργων και του Πενταγώνου «πάγωσε» την ανθρωπότητα (μαζί και την Ελλάδα), βυθίζοντας σε πρωτοφανή τρόμο τους μεν για το τι μπορεί να κάνουν οι τρομοκράτες, τους δε για το τι μπορεί να κάνει η Αμερική σε απάντηση του πλήγματος που δέχτηκε. Ο φόβος αγκάλιασε τον πλανήτη. Δεν υπήρχε σχεδόν πολιτικός στον κόσμο, που να μην έσπευσε να συλλυπηθεί τις ΗΠΑ και να εκφράσει τη συμπαράστασή του με τους πιο δραματικούς τόνους. «Είμαστε όλοι Αμερικανοί», διακήρυσσε ο διευθυντής της γαλλικής Μοντ Κολομπανί και το ίδιο επανελάμβανε στην Αθήνα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που δεν θα χρειαζόταν βέβαια καμιά τρομοκρατική επίθεση για να το πει, απλώς αυτή του έδωσε το πρόσχημα και την αφορμή που χρειαζόταν.

'Άλλη άποψη σχεδόν δεν υπήρχε στα παγκόσμια Μέσα και την παγκόσμια πολιτική. Ελάχιστοι αποτολμούσαν να θέσουν καν το ερώτημα του τι σκέφτονταν πραγματικά οι κάτοικοι του πλανήτη ή να διερωτηθούν για το κατά πόσο η τρομοκρατική επιχείρηση μπορούσε να εξηγηθεί ενδεχομένως, έστω μερικά, από την ίδια την πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και παγκοσμίως.

Τώρα βέβαια, είναι τελείως συζητήσιμο αν οι δηλώσεις των ηγετών αντανακλούσαν όντως το τι σκέφτονταν οι λαοί. 'Ένα εμπεριστατωμένο άρθρο της παρισινής Λιμπερασιόν (17.9.2001) με προσεκτική καταγραφή των παγκόσμιων αντιδράσεων, φανέρωνε στον προσεκτικό παρατηρητή ότι, πίσω από την ένταση έως υστερία της παγκόσμιας «αντιτρομοκρατικής ομοφωνίας», παρέμεναν σοβαρότατες ενστάσεις για τον παγκόσμιο ρόλο των ΗΠΑ. Αργότερα, θα προστεθούν και οι αμφιβολίες για το τι πραγματικά έγινε στις 11 Σεπτεμβρίου – ιδίως το αναπάντητο ερώτημα για ποιο λόγο, ενώ οι κρατικές αρχές είχαν μια τέτοια πληθώρα πληροφοριών για τις επικείμενες επιθέσεις, δεν έκαναν σχεδόν τίποτα για να τις εμποδίσουν.

'Ότι όμως και αν συνέβη τον Σεπτέμβριο του 2001, οι επιπτώσεις των επιθέσεων είχαν κολοσσιαία σημασία και άλλαξαν τον ρου της παγκόσμιας ιστορίας κατά τρόπο που μπορεί να συγκριθεί π.χ. με τη φωτιά στο Ράιχσταγκ, με το ψευτο-πραξικόπημα του 1991 στην ΕΣΣΔ και άλλα. Επέτρεψαν στους αμερικανούς νεοσυντηρητικούς να ξεκινήσουν σειρά πολέμων στη Μέση Ανατολή, που κατέστρεψαν όλη αυτή την περιοχή του κόσμου και συνεχίζονται και σήμερα, υπό άλλη μορφή, κατά της Αιγύπτου, της Συρίας, του Ιράν, της Χεζμπολά κλπ. Ταυτόχρονα, επέτρεψαν στις ολοκληρωτικές δυνάμεις στο εσωτερικό της Δύσης να κάνουν γιγαντιαία βήματα για τον έλεγχο των κοινωνιών μας, καθιστώντας σταδιακά τραγική φάρσα την αστική δημοκρατία, όπως τη γνωρίσαμε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Εκείνη τη χρονιά άργησα να πάρω τις διακοπές μου. 'Ηταν Οκτώβρης όταν έφτασα στην Κάρπαθο. Λίγες ώρες μετά την προσγείωσή μου, η Αμερική απαντούσε ξεκινώντας με μαζικούς βομβαρδισμούς του Αφγανιστάν την απάντησή της. Ακόμα και στην Κάρπαθο, το νευρικό μου σύστημα προσελάμβανε στην ατμόσφαιρα την απίθανη, παγκόσμια ένταση του Αρμαγεδδώνα που ξερνούσε φλόγες σαν τα τέρατα της αποκάλυψης.

Δε μου 'ρχόταν βολικό, στις συνθήκες αυτές, να αναζητήσω ξαπλώστρα και να διαβάζω αστυνομικά. Ο ρεπόρτερ μέσα μου πήρε λοιπόν ένα μπλοκάκι και, όπου πήγαινε, έπιανε κουβέντα με τους ντόπιους, προσπαθούσε να τους βγάλει αυτό που σκεφτόταν και κατέγραφε ότι φαινόταν πιο σημαντικό στις αντιδράσεις. Τα αποτελέσματα με σόκαραν. Φεύγοντας από την Κάρπαθο και την Κάσο, έγραψα ένα σύντομο ρεπορτάζ, που η εφημερίδα μου βέβαια δεν τόλμησε να δημοσιεύσει, φοβούμενη μήπως παρεξηγηθεί στο κλίμα της εποχής. Το ξαναβρήκα τις προάλλες και σκέφτηκα ότι παρουσιάζει ίσως ένα ενδιαφέρον που ξεπερνάει τα στενά πλαίσια της τότε συγκυρίας – συνιστά κατά τη γνώμη μου ένα ντοκουμέντο για τη βαθύτερη κοσμοαντίληψη του 'Ελληνα που, κι εγώ ο ίδιος δεν θα μπορούσα να φανταστώ αν είχα μείνει στην Αθήνα. Γι' αυτό και θεώρησα ότι ίσως δεν είναι άσκοπο να το δημοσιεύσω, με τη μορφή ακριβώς που γράφτηκε τότε, παρά τον χρόνο που πέρασε.

Η αντίσταση της Ανεμόεσσας
«Καλώς ήρθατε στον δροσερό αέρα», μας υποδέχεται ο μαγαζάτορας στα Σπα της Καρπάθου και προσθέτει: «στον καθαρό αέρα χωρίς άνθρακα» (1).

Εδώ και μέρες το φάντασμα του Οσάμα Μπιν Λάντεν περιπλανιέται πάνω από το νησί. «Σιγά μην τον πιάσουνε», λέει ο Βασίλης, καθώς η τηλεόραση μεταδίδει κάποιες φήμες για σύλληψη του 'Αραβα. «Εσύ ποιόν υποστηρίζεις;», τον ρωτάω προκλητικά. Αυτός κρύβει την ανεπαίσθητη αμηχανία του πίσω από τη σταθερότητα της απάντησής του: «Εγώ υποστηρίζω τον Μπιν Λάντεν».

Στο Εμπορειό, το λιμανάκι της διπλανής Κάσου, η μέρα έφυγε. Ο ψαράς που μόλις γύρισε από τη θάλασσα, αποσταίνει στο μαγαζί ρίχνοντας καμιά ματιά στο χαζοκούτι που διηγείται τα πασοκικά. 'Όταν ακούει για το Αφγανιστάν το μάτι του κολλάει στην οθόνη. Σιγανές βλαστήμιες βγαίνουν από το στόμα του, καθώς η τηλεόραση κάνει λόγο για βομβαρδισμούς στα νοσοκομεία. Καθώς πίνω τον καφέ μου στο «Ακταίο», στο λιμάνι της Καρπάθου, σχηματίζω την εντύπωση ότι πρέπει να βρίσκομαι στο Πακιστάν, ακούγοντας τον καλοστεκούμενο κύριο στο τραπέζι δίπλα μου να συνοψίζει δυνατά μια συζήτηση που βαστάει ώρα αναφωνώντας: «Οι Αμερικανοί είναι οι τρομοκράτες». Λίγο αργότερα, μια γυναίκα που τρώει μόνη της ακούγοντας τηλεόραση, σε ένα διάλειμμα της δουλειάς της, φωνάζει σε μια γειτόνισσα που περνάει: «Σκοτώσανε διακόσιους γιατί ήταν Μουσουλμάνοι»! Καλομίλητος κι ευγενικός, ο Μιχάλης, ακούγοντάς μας να μιλάμε για το αν πιάστηκε ή δεν πιάστηκε τελικά ο Μπιλ Λάντεν, λέει «να τον φέρουμε εδώ» και κυττάει γελώντας τα υψώματα γύρω του.

Το «εδώ» του κυρ-Μιχάλη είναι η 'Ολυμπος, στριμωγμένη στην κορφή της Καρπάθου. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι αυτό εν πολλοίς συνέβη εξαιτίας των επιδρομών των Αράβων, όλο και πυκνότερων από τον 5ο αιώνα. Τα σπίτια και οι μύλοι της, θαρρείς, γαντζώθηκαν στις πέτρες, να μην τα πάρουν οι αέρηδες που λυσσομανάνε στην Ανεμόεσσα του Ομήρου, τρυπωμένα ανάμεσα στα σύννεφα που μπαινοβγαίνουν στα καλντερίμια της. Μόνο ένας άθλιος χωματόδρομος – και το καϊκι – συνδέουν το χωριό με το υπόλοιπο νησί. Η ομορφιά και η ιστορία του αντιστέκονται, αφομοιώνουν το τσιμέντο που ορμά, εδώ, όπως και σε όλη την Ελλάδα, να την τελειώσει.

Δεν αντιστέκεται μονάχη της η ομορφιά – είναι κι οι άνθρωποι που εδώ κρατάνε καλύτερα στην Κίρκη της παγκοσμιοποίησης, που αγωνίζεται να μας γουρουνοποιήσει. Αφήνουνε τα κλειδιά στις πόρτες, σε χαιρετάνε πρόθυμα και σε καλάνε στο σπιτικό τους, δεν κυττάνε τον ξένο μόνο και πάντα στην τσέπη. Εδώ δεν θα ακούσεις τον διαρκή θόρυβο των ΙΧ που έγιναν από εθνικό μας όνειρο, ο εθνικός μας εφιάλτης.

Βέβαια, όπως μου εξομολογείται η γιαγιά στο Λευκό, «όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. 'Αμα ο 'Ελληνας βγάλει μια δραχμή, νομίζει ότι έγινε κάποιος». Και στην Κάρπαθο, η συμπαθής τάξη των αλλοδαπών χειρονακτών έχει αρχίσει να απαλλάσσει τους ντόπιους από το μόχθο και μαζί από την ανθρωπιά τους, το φαινόμενο είναι όμως ακόμα στην αρχή του. Αλβανοί, Αιγύπτιοι και διάφοροι άλλοι αναζητούν τα προς το ζην στο μικρό ακριτικό νησί – ακόμα και μια Τατζίκα βρήκα από τη Σαμαρκάνδη. Δεν μιλάει γρι ελληνικά και παθαίνει σοκ όταν της μιλάω ρώσικα – δυο μήνες είχε να μιλήσει με άνθρωπο. Το «Γραφείο» στην Τασκένδη της παρουσίασε δύο επιλογές, Ελλάδα ή Κορέα. Αυτή διάλεξε την Ελλάδα και πρέπει να δουλέψει ένα χρόνο για να τους ξεπληρώσει. Και στην Κάρπαθο βρίσκει κανείς λογής-λογής επιδοτούμενους και μικρομεσαίους διαπλεκόμενους-κομπιναδόρους, τα λεφτά όμως είναι λίγα, ο τόπος φτωχός, αναλόγως και η διαφθορά.

Καρπάθιοι και Κασσιώτες δεν χρειάζονταν την προτροπή του κ. Μητσοτάκη να «γίνουμε όλοι Αμερικανοί». Η φτώχεια τους έσπρωξε προ πολλού στη μετανάστευση, προς αναζήτηση καλύτερης μοίρας. Οι «Αμερικανοί της Καρπάθου» όμως παρέμειναν παιδιά του Αβραάμ, κοινού προγόνου των τριών μονοθεϊσμών της Μεσογείου. Εξηγούν με την Παλαιά Διαθήκη τη φωτιά που έκαψε το Μανχάτταν: «Μάχαιραν έδοκες, μάχαιραν θα λάβεις».

Η Κάσος είναι το νησί-ήρωας της επανάστασης του '21. Τόκαψαν με προδοσία οι Τουρκοαιγύπτιοι το 1823. Ο γλυκός μαγαζάτορας έχει πιεί λίγο παραπάνω κι η πίκρα βγαίνει ευκολότερα από μέσα του. Με κόπο συγκρατεί τους λυγμούς του, καθώς αναθυμάται το πρώτο μπάρκο στα 15 του, τη μάνα του που δεν νοιάστηκε πως θα περνούσε, τα νοτισμένα από τα δάκρυα γράμματα που της έστελνε και τάχει ακόμα η γερόντισσα. Μόνο οργή έχει για τους 300 της Πλατείας Συντάγματος, που ξέχασαν το νησί του κι έρχονται μόνο στις επετείους να φάνε και να πιούνε. Μπάρκαρε ναυτικός, πήγε στην Αυστραλία, τρία χρόνια λαθρομετανάστης και πέντε νόμιμα στην Αμερική, ώσπου να πάρει την πολυπόθητη υπηκοότητα.

«Εσύ με ποιόν είσαι; Με τους Αμερικανούς ή με τον Μπιν Λάντεν;», τον ρωτάω ευθέως κι ο πολυμήχανος Οδυσσέας το πάει από δω, το πάει από κει, ώσπου να καταλήξει, «στριφογυριστά», σε μια σαφή εν τη ασαφεία της απάντηση. «Εγώ είμαι Αμερικανός υπήκοος», αρχίζει την απάντησή του, συνεχίζει μια ιστορική ανασκόπηση της … ακμής και παρακμής των Αυτοκρατοριών, που θα τη ζήλευε και ο Πωλ Κένεντι, για να καταλήξει: «Σκέψου το για μια στιγμή. 'Ενας άνθρωπος, τι έκανε στους, στους, πώς να το πω μωρέ, στους … παντοκράτορες. Το χωράει ο νους σου; 'Ενας άνθρωπος μόνος του. Οι Ρώσοι είναι κάτω, οι Κινέζοι τρώνε με τα …, πως τα λένε μωρέ, με τα … ξυλάκια τους κι αυτός, ένας άνθρωπος, είδες τι έκανε στην υπερδύναμη, με τους δίδυμους; Χέστηκαν απάνω τους οι Αμερικανοί» λέει και η αγαλλίαση που διαγράφεται στο πρόσωπό του είναι πιο εύγλωττη από τα λόγια του.

Πρώην ναυτικός και «παλαιοπασόκος» στα φρονήματα, ο μαγαζάτορας στο Λευκό είναι από τους ελάχιστους Καρπαθιώτες που ασκούν «πολιτική κριτική» στον Μπιν Λάντεν. Δεν αμφισβητεί ηθικά το δικαίωμα των τρομοκρατών να πλήξουν αμάχους, εκφράζει σεβασμό στην … πολεμική αρετή τους, αλλά εκτιμά ότι έπρεπε να διαλέξουν τον ίδιο τον …Λευκό Οίκο για την επίθεσή τους, ώστε να μη δώσουν «προσχήματα» στην Ουάσιγκτον για την αντιτρομοκρατική της σταυροφορία!

Στους καφενέδες της Καρπάθου η γεωπολιτική επισκίασε τώρα το ενδιαφέρον για τον Ολυμπιακό. Οι Καρπαθιώτες ακούνε, όπως και οι υπόλοιποι 'Ελληνες, τις βαθυστόχαστες αρλούμπες των τηλεοράσεων, διαβάζουν, όχι συχνά, τους καθώς πρέπει αρθρογράφους των αθηναϊκών εφημερίδων, όλα αυτά όμως ελάχιστα μοιάζουν να τους επηρεάζουν. Ο τοπικός ραδιοφωνικός σταθμός κατακεραυνώνει, από πρωίας μέχρι εσπέρας, τον Πρόεδρο Μπους.

«Δεν γίνονται όλα αυτά για τον Μπιν Λάντεν. Γίνονται για τα πετρέλαια που θέλουν να βάλουνε στο χέρι οι Αμερικανοί. Αλλά θέλουνε να πάνε εκεί και για να έχουνε στο χέρι τη Ρωσία. Γιατί η Ρωσία είναι κάτω, δεν μπορούνε όμως να τη νικήσουνε. Ας όψεται ο Γκορμπατσώφ που τα ξεκίνησε όλα αυτά. Ποιος ξέρει τι ανταλλάγματα πήρε κι αυτός», μας λέει, τρώγοντας τις μακαρούνες του, ο πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης Βασίλης. Αγράμματος και πρωτόγονος στις εκφράσεις του, αυτός ο ψαράς δεν φαίνεται να υστερεί ουδόλως του Τσάταμ Χάουζ ή του Μπρζεζίνσκι, ως προς την κατανόηση της στρατηγικής σημασίας του Αφγανιστάν και της Κεντρικής Ασίας για την παγκόσμια κυριαρχία – σε αντίθεση με τους ηλίθιους ημιμαθείς που, παριστάνοντας τους «ειδικούς» και τους «γεωπολιτικούς», «στελεχώνουν» τα «στρατηγικά ινστιτούτα» μας, προσπαθώντας να αντιγράψουν, σε μόλις υποφερτά ελληνικά, τις «οδηγίες» και «αναλύσεις» του ΝΑΤΟ και των φίλων του.

Οι δημοσκόποι δεν ρωτάνε τους 'Ελληνες αν είναι με τους Αμερικανούς ή με τον Μπιν Λάντεν, υποθέτω γιατί ξέρουν την απάντηση. Διαβάζω πάντως στην εφημερίδα ότι το 57% του ελληνικού πληθυσμού θεωρεί «άδικο» τον πόλεμο και έχει «αρνητική γνώμη» για τις ΗΠΑ. Καλώς. Διερωτώμαι όμως που είναι το … υπόλοιπο 43%, που τρύπωσε και δεν μπορώ να το συναντήσω; Δεκαπέντε μέρες που γύρισα όλη την Κάρπαθο και την Κάσσο, μόνο δυο φορές συνάντησα οπαδούς της αμερικανικής πολιτικής. Τη μια ήταν μια παρέα συνταξιούχοι στο καφενείο της Κάσσου που έβριζαν τον Μπιν Λάντεν γιατί ξοδεύει, ο «σημασμένος», τα λεφτά του στην τρομοκρατία, αντί να βοηθάει τους Αφγανούς. Την άλλη, ήταν ένας τύπος στο Μεσοχώρι πούβλεπε με τους άλλους τον Τέρενς Κουίκ να αραδιάζει από τηλεοράσεως βόμβες, άνθρακες, τρομοκρατία κάθε είδους, διαδηλώσεις στο Πακιστάν κλπ., και σχολίαζε: «Κύττα τους άθλιους. Δεν έχουν τι να κάνουν κι αφήνουν γένεια». 'Εβλεπε Μουσουλμάνους διαδηλωτές και πέταγε σπόντες: «κύττα αθλιότητα». 'Οσο οι άλλοι θαμώνες δεν τούδιναν σημασία, τόσο αυτός ξεθάρρευε εκλαμβάνοντας τη σιωπή ως συγκατάθεση: «Δεν ήταν μόνο Αμερικανοί στους πύργους, ήτανε και 300 'Ελληνες». Κάποιος τον βαρέθηκε στο τέλος να τον ακούει και τούπε: «'Ακου να δεις, δεν είναι μαλάκας ο άλλος να πέσει πάνω στον τοίχο. Τούχαν πιάσει τον κόλο. Δεν το κάνει κανείς αυτό, να πάει να πέσει πάνω στον τοίχο. Οι Αμερικανοί έχουν γαμήσει πολύ κόσμο».

Θυμάμαι τον φίλο μου τον διπλωμάτη που συνάντησα τυχαία στο αεροδρόμιο (2), πόσο τρομοκρατημένος ήταν με την πιθανότητα να θυμώσει ο (αμερικανός πρέσβης) Μίλερ. Αυτό που με τρομάζει στην Ελλάδα είναι το χάσμα λαού και «ιθυνόντων». Φυσικά δεν μπορεί να βγει η κυβέρνηση και οι πολιτικοί, σε μια τέτοια κατάσταση, και να πει αυτά που λέει ο κόσμος. Αντί όμως να ντρέπονται για τον λαό τους, καλύτερα είναι να εκμεταλλευτούν ως διαπραγματευτικό χαρτί τις πεποιθήσεις των Ελλήνων. Αυτό βέβαια προϋποθέτει υποκείμενα με αυτοεκτίμηση, χωρίς τον απίστευτο βαθμό διαφθοράς και αμορφωσιάς των δικών μας και με μια αίσθηση πατριωτισμού και ιστορικότητας.

Συνήθως, ο αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα αποδίδεται στην πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στη χώρα μας, στην αποφασιστικότητα της Ουάσιγκτον να ενώσει τις αστικές πολιτικές δυνάμεις και να προχωρήσει τον εμφύλιο μέχρι το τέρμα του, ξεριζώνοντας ει δυνατόν κάθε επιρροή της αριστεράς και κάθε ανάμνηση της μεγαλειώδους Εθνικής Αντίστασης από τη χώρα, στις διαρκείς επεμβάσεις στην ελληνική πολιτική ζωή που κατέληξαν στη δικτατορία του 1967 και τη διχοτόμηση της Κύπρου. Η ερμηνεία είναι σωστή και προφανής, διερωτώμαι όμως μήπως παραμένει μερική, επιφανειακή. H Kάρπαθος και η Κάσσος, όπως και όλα τα Δωδεκάνησα, δεν ακολούθησαν την τυπική ιστορική διαδρομή της Ελλάδας – εδώ δεν ήταν δυνατή η Αριστερά ούτε είχαμε εμφύλιο πόλεμο. Κι όμως, τα αντανακλαστικά είναι τα ίδια. Δύο χιλιετίες μιας πολυκύμαντης ιστορίας επηρέασαν βαθιά το DNA του 'Ελληνα, μοιάζουν να του άφησαν μια «παγκόσμια γεωπολιτική συνείδηση», δηλαδή μια συνείδηση των κανόνων και του παιχνιδιού της παγκόσμιας εξουσίας, που δεν τη συναντά κανείς στους περισσότερους λαούς, μαζί και μια προαιώνια «αντιεξουσιαστική» ροπή προς την ελευθερία. Δεν «μασάει» εύκολα τις επίσημες ρητορείες των εξουσιών.

Η ταύτιση της Ελλάδας με τη Δύση είναι πολύ πρόσφατη. Επί πεντακόσια χρόνια, και παρά τις θρησκευτικές διαφορές, η ιστορία των Ελλήνων και των Αράβων έχει πολύ περισσότερα κοινά στοιχεία, από όσα νομίζει κάποιος με την πρώτη ματιά. Μοιραζόμαστε την ίδια ανάμνηση αρχαίων και σπουδαίων κρατών και πολιτισμών, μας βασάνισε η υποταγή επί αιώνες στον οθωμανικό ζυγό. Είχαμε τις ίδιες δύσκολες σχέσεις με τους Δυτικούς, που κούρσεψαν την Πόλη προτού στραφούν κατά της Ανατολής, εξίσου περίπλοκες σχέσεις με έναν πολιτισμό πνευματικής και ηθικής αλλοτρίωσης και τεχνολογικού δυναμισμού, στον οποίο προσήλθαμε καθυστερημένοι, εν μέρει δάσκαλο και παράδειγμα, συχνότερα εχθρό και κατακτητή.

Αυτά σκέφτομαι, μακριά από τα Μέσα της αποβλάκωσης, κυττώντας το μαγευτικό Γιαφάνι, ρουφώντας την ηρεμία του τοπίου και ψάχνοντας στους έξοχους «'Αραβες», του μεγάλου ισλαμολόγου Ζακ Μπερκ, τις ιστορικές και κοινωνικές εξηγήσεις ενός παγκόσμιου δράματος που, νοιώθω, πηγαίνει τώρα σε μεγάλο, πολύχρονο και αβέβαιης κατάληξης παροξυσμό. Ο Ντόναλντ Ράμσφελντ (3) θα προσέφερε ίσως, περισσότερες υπηρεσίες στη χώρα του, αν, εκτός από το να ρίχνει βόμβες, διέθετε και την ικανότητα να σκέφτεται.

(1) Θυμίζουμε ότι τότε, εκτός των άλλων, υπήρξε και η υπόθεση της διαρροής και πιθανής χρήσης άνθρακα
(2) Επρόκειτο για παληό στέλεχος του ΚΚΕ, σύμβουλο εκείνη την εποχή του Γιώργου Παπανδρέου
(3) Υπουργός 'Αμυνας των ΗΠΑ κατά την πρώτη θητεία του Προέδρου Μπους
Posted: 30 Aug 2013 03:50 AM PDT
* Ομηρική έκφραση που σημαίνει κατά λέξη ''βάρος της γης'', δηλαδή τον άχρηστο και συνάμα επικίνδυνο άνθρωπο για την κοινωνία, για την ίδια την γη!
Αν υπάρχει στην σύγχρονη ελληνική πολιτική σκηνή ένας που του ταιριάζει απόλυτα αυτή η έκφραση, αυτός είναι η Αυτού Χυδαιότης ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών!
Όχι γιατί εκπροσωπεί την ''εγκληματική οργάνωση''  ΠαΣοΚ, όχι γιατί είναι βαθειά υπεύθυνος για την συμφορά της χώρας με την συνολική πολιτική σταδιοδρομία του, από τον νόμο περί (μη) ευθύνης υπουργών μέχρι το ''χαράτσι'' αλλά κυρίως γιατί όντας απόλυτα ανήθικος και διεφθαρμένος, προκειμένου να διασωθεί από πολιτικές αλλά και ποινικές ευθύνες για την ''λίστα Λαγκάρντ'', μνημόνια κλπ, είναι ΠΡΟΘΥΜΟΣ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ !

Σήμερα που το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δυσκολεύεται, αδυνατεί να βγάλει πόρισμα για την χρήση χημικών στην Συρία και διστάζει να συναινέσει σε επίθεση εναντίον της σήμερα που η βρετανική βουλή είπε ''όχι'' στην επέμβαση στην Συρία ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών σαν γνήσιο τσουτσέκι των πιό πολεμοκάπηλων και επεκτατικών δυνάμεων της γης, ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ!:

ΕΒΓΑΛΕ ΠΟΡΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΧΗΜΙΚΩΝ, ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΕ ΣΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΤΗΣ!!!

 Ο ελληνικός λαός φύσει και θέσει δημοκρατικός και ειρηνόφιλος, πρέπει να ξεκαθαρίσει ότι ΔΕΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ ο θλιβερός αυτός άνθρωπος, ο παραληρηματικός βρυκόλακας των πιό σκοτεινών δυνάμεων και ιδιωτικών συμφερόντων!

 Η με οποιονδήποτε θεμιτό τρόπο απομάκρυνση αυτού του ''βάρους της γης'' από τα κοινά, την πολιτική ζωή αυτού του τόπου, θα είναι ένα πρώτο και μεγάλο βήμα για την σωτηρία της χώρας.

 Θα πρέπει βέβαια να ακολουθήσουν και όλοι οι άλλοι καταστροφείς που κυβερνούν ακόμα..
Posted: 30 Aug 2013 03:27 AM PDT
Οι Αμερικανοί θα επιτεθούν επειδή οι αντικαθεστωτικοί έχουν ηττηθεί στρατιωτικά και επειδή δεν φοβούνται την αντίδραση της Ρωσίας του Πούτιν


Οριστική και αμετάκλητη φαίνεται η απόφαση των Αμερικανών να επιτεθούν μέσω του ΝΑΤΟ εναντίον της Συρίας. Εχουν μάλιστα διοχετεύσει στα μέσα ενημέρωσης και... λεπτομέρειες (!) για τον τύπο της επίθεσης που θα πραγματοποιήσουν: θα ρίξουν μερικές εκατοντάδες πυραύλους, επιδιώκοντας με τα πλήγματα αυτά να διαλύσουν τις ένοπλες δυνάμεις της Συρίας. Σε αντίθεση με αυτά που σκόπιμα διοχετεύει η προπαγάνδα των ΗΠΑ περί δήθεν «θολών στόχων», «μη πρόθεσης ανατροπής του Ασαντ» κ.λπ., τα πάντα είναι ξεκάθαρα.

Ας τα βάλουμε σε μια τάξη. Αιτία της αμερικανικής επίθεσης κατά της Συρίας είναι η στρατιωτική ήττα των αντικαθεστωτικών συριακών δυνάμεων και του συρφετού των μισθοφόρων που μάχονται στο πλευρό τους χρηματοδοτούμενοι από τα εμιράτα και εξοπλιζόμενοι από τη Δύση, με κύρια βάση εξοπλισμού τους την Τουρκία, αλλά και την Ιορδανία και το Ιράκ. Η κατάσταση στα πεδία των μαχών είχε πάρει τόσο αρνητική τροπή για τους αντικαθεστωτικούς, ώστε οι ΗΠΑ και το Ισραήλ έβαλαν τους πράκτορές τους στις γραμμές τους να ρίξουν χημικά εναντίον αμάχων και στη συνέχεια η αμερικανική και δυτική προπαγάνδα να επιρρίψει την ευθύνη για τη χρήση των χημικών στον Ασαντ, παρέχοντας το πρόσχημα για την προαποφασισμένη επιδρομή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Απολύτως ξεκάθαρος είναι και ο στόχος της επίθεσης που θα γίνει: να διαλύσει τον συριακό στρατό ώστε να μπορέσουν οι αντικαθεστωτικοί να νικήσουν επιτέλους τις κυβερνητικές ένοπλες δυνάμεις. Υπενθυμίζουμε ότι και στη Λιβύη η αεροπορική επίθεση του ΝΑΤΟ εκδηλώθηκε λίγες ώρες, όχι μέρες, πριν πέσει στα χέρια των δυνάμεων του Καντάφι η πόλη της Βεγγάζης, κάτι που θα σηματοδοτούσε τη νίκη του Καντάφι εναντίον των μισθοφόρων των ΗΠΑ και της Ευρώπης.

Ο λόγος που ο Λευκός Οίκος δηλώνει ότι δήθεν δεν έχει στόχο την ανατροπή του Ασαντ με την επίθεση που θα πραγματοποιήσει εναντίον της Συρίας, είναι απλούστατος: δεν είναι καθόλου βέβαιος ότι οι αντικαθεστωτικοί κατσαπλιάδες θα μπορέσουν σίγουρα να ανατρέψουν τον Ασαντ, έστω και μετά την επίθεση του ΝΑΤΟ! Δεν θέλει επομένως να εμφανιστεί η καθαρά παράνομη και ιμπεριαλιστική επίθεση των Αμερικανών και των Ευρωπαίων συμμάχων τους ως αποτυχημένη, αν ο Ασαντ παραμείνει στην εξουσία και μετά την επίθεση του ΝΑΤΟ. Σε ό,τι αφορά στη στάση της Ρωσίας, οι Αμερικανοί δεν ανησυχούν καθόλου. Δεν αποτελεί εμπόδιο στα σχέδιά τους. Σε πολιτικό επίπεδο, αποκλείεται οι Ρώσοι να συναινέσουν σε επίθεση κατά της Συρίας - άρα αποκλείεται η αμερικανονατοϊκή επίθεση να γίνει υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Στο στρατιωτικό όμως επίπεδο, η Μόσχα είναι εντελώς ανίκανη να εμποδίσει την επίθεση της Δύσης εναντίον της Συρίας.

Η Ρωσία έχει μηδαμινό πολιτικοστρατιωτικό βάρος σήμερα σε σύγκριση με εκείνο της Σοβιετικής Ενωσης. Μάλιστα η παγκόσμια έκδοση των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» χθες λοιδορούσε τον Ρώσο πρόεδρο, καθώς έγραφε σε κορυφαίο πρωτοσέλιδο τίτλο της: «Ο Πούτιν παραμένει σιωπηλός καθώς οι βοηθοί του επιτίθενται κατά της Δύσης»! «Φαίνεται ότι πιστεύει πως δεν μπορεί να σταματήσει την επίθεση» πρόσθετε μεταξύ άλλων ο υπότιτλος, εμφανίζοντας τον Βλαντιμίρ Πούτιν εκ των προτέρων ηττημένο στην υπόθεση αυτή. Δεν έχουν άδικο αναφορικά με τη Ρωσία οι Αμερικάνοι. Οι Ρώσοι έχουν εξοπλίσει τη Συρία με αξιόλογη αεράμυνα που δεν επιτρέπει στις ΗΠΑ να πραγματοποιήσουν αμέσως αεροπορικές επιθέσεις χωρίς αξιόλογες απώλειες, αλλά πέραν τούτου, μηδέν. Η μοναδική χώρα που μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά τις εξελίξεις στη Συρία μετά τη νατοϊκή επίθεση είναι το Ιράν, αλλά οι εξελίξεις είναι περίπλοκες στο εσωτερικό της χώρας αυτής σήμερα.

Ολοι οι Ιρανοί γνωρίζουν ότι αν οι ΗΠΑ ανατρέψουν το καθεστώς του Ασαντ στη Συρία, ο επόμενος στόχος της Ουάσιγκτον θα είναι το Ιράν. Θεωρητικά λοιπόν το Ιράν έχει κάθε λόγο να στείλει ισλαμιστές μαχητές στη Συρία και να αποσταθεροποιήσει το καθεστώς ανδρεικέλων των ΗΠΑ που θα εγκαταστήσουν Αμερικανοί και Ευρωπαίοι. Η σαρωτική εκλογή όμως ως προέδρου του Ιράν του φιλοδυτικού Χασάν Ροχανί, υποδηλώνει εμφανώς τη διάθεση της πλειοψηφίας του ιρανικού λαού να συναλλαγεί με τους Αμερικανούς. Καθίσταται έτσι αμφίβολο αν η επίθεση εναντίον της Συρίας θα προλάβει να επηρεάσει τους συσχετισμούς στους κύκλους εξουσίας της Τεχεράνης, ενισχύοντας τους σκληροτράχηλους αντιαμερικανούς ή αν -σε πρώτη τουλάχιστον φάση- θα επικρατήσουν οι φιλοδυτικοί, οπότε θα δοθεί χρόνος σε κυβέρνηση - μαριονέτα της Δύσης στη Δαμασκό να εδραιώσει τις θέσεις της. Ούτως ή άλλως, αυτή η κατάσταση στο εσωτερικό του Ιράν ευνοεί την επίθεση των ΗΠΑ εναντίον της Συρίας - και δεν νομίζουμε ότι ο Ομπάμα θα χάσει την ευκαιρία.
Posted: 30 Aug 2013 02:58 AM PDT
Πως θα αλλάξει τον χάρτη της περιοχής ενδεχόμενη δημιουργία κουρδικού κράτους 

Το Κουρδιστάν είναι στα πρόθυρα να γίνει το νέο σημείο ανάφλεξης στη Μέση Ανατολή. Οι Κούρδοι αποζητούν εδώ και καιρό την αυτονομία τους και ο συριακός εμφύλιος πόλεμος έφερε νέες ευκαιρίες, ώστε να καταφέρουν να επιτύχουν τον στόχο τους. Αφού στάθηκαν για αρκετό διάστημα στο περιθώριο της συριακής επανάστασης, οι πολιτικές ομάδες της κουρδικής μειονότητας της Συρίας έχουν κινηθεί αποφασιστικά για να καταλάβουν τις περιοχές όπου κατοικούν κυρίως Κούρδοι. Τον Ιούλιο του 2012, ακτιβιστές των αντικαθεστωτικών δυνάμεων της Συρίας ανακοίνωσαν ότι μία ομάδα με την ονομασία «Ελεύθερος Κουρδικός Στρατός» είχε καταφέρει να πάρει τον έλεγχο αρκετών πόλεων στα βορειοανατολικά της χώρας, κοντά στα τουρκικά σύνορα, όπως στις περιοχές Αμούντα και Καμπανί.

Ελάχιστοι αναλυτές έδωσαν προσοχή σε αυτή την εξέλιξη τότε, αφού οι περισσότεροι παρατηρητές είχαν επικεντρωθεί στην κατάσταση αποσύνθεσης του καθεστώτος Ασαντ. Σήμερα για πρώτη φορά στη σύγχρονη συριο-κουρδική ιστορία, οι Κούρδοι έχουν δημιουργήσει έναν αποκλειστικά ελεγχόμενο από τους ίδιους θύλακα.

Οι απελευθερωμένες από τους Κούρδους περιοχές διοικούνται από τοπικά συμβούλια και οι Κούρδοι εκπρόσωποι έχουν διαμηνύσει ότι σχεδιάζουν να δημιουργήσουν μία προσωρινή κουρδική κυβέρνηση, εξαιτίας της απουσίας κεντρικής εξουσίας. Οι Κούρδοι έχουν αντιμετωπίσει αντιστάσεις, όχι μόνο από το καθεστώς του Ασαντ, αλλά και από τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις.

Οι τζιχαντιστές της Τζάμπχατ αλ-Νούσρα είναι έτοιμοι να πολεμήσουν για να διατηρήσουν τον έλεγχο των περιοχών κοντά στα συριακά σύνορα με την Τουρκία και το Ιράκ, ώστε να διασφαλίσουν τον ανεφοδιασμό τους με όπλα.

Τα σύνορα, ωστόσο, δεν είναι λιγότερο σημαντικά για τους Κούρδους. Γι' αυτούς, ο έλεγχος των συνοριακών περιοχών σημαίνει ότι θα μπορούσε να υπάρξει εδαφική συνέχεια ανάμεσα στο συριακό, το ιρακινό, το τουρκικό και πιθανώς το ιρανικό Κουρδιστάν - απαραίτητη συνθήκη για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου και ενωμένου κουρδικού κράτους.

Τα νέα της σύγκρουσης ανάμεσα στους Κούρδους της Συρίας και τους τζιχαντιστές εξαπλώνονται στα ανατολικά του Ιράκ. Ο πρόεδρος του ιρακινού Κουρδιστάν, Μασούντ Μπαρζανί άκουσε φήμες ότι οι οπαδοί της τζιχάντ λεηλατούσαν τα κουρδικά χωριά και κρατούσαν εκατοντάδες Κούρδους αιχμαλώτους. Για πρώτη φορά μετά την έναρξη του συριακού εμφυλίου ο Μπαρζανί απείλησε με παρέμβαση εκ μέρους των Κούρδων της Συρίας.

Είπε ότι εάν οι Κούρδοι βρίσκονταν «υπό την απειλή του θανάτου και της τρομοκρατίας» τότε το ιρακινό Κουρδιστάν ήταν «έτοιμο να τους υπερασπισθεί». Ο Μπαρζανί κατηγόρησε την Αλ Κάιντα για τη σφαγή αθώων γυναικών και παιδιών και κάλεσε όλες τις κουρδικές ηγεσίες να κατευθυνθούν προς τη Συρία -«Δυτικό Κουρδιστάν», όπως τη χαρακτήρισε- ώστε να επιβεβαιώσουν τα τραγικά γεγονότα.

Αμέσως μετά την ανακοίνωση του Μπαρζανί, οι Κούρδοι του Ιράν ανακοίνωσαν ότι ήταν έτοιμοι για μάχη. Η ιρανική πτέρυγα του κουρδικού εργατικού κόμματος, γνωστό και ως Κόμμα της Ελεύθερης Ζωής, σχολίασε ότι ήταν έτοιμη να στείλει τους άντρες της για να συνταχθούν με τα «αδέλφια» τους στον πόλεμο κατά των τζιχαντιστών.

Ο Ιρακινός πρόεδρος Νούρι αλ-Μαλίκι έχει εκφράσει την ανησυχία του για την κατάσταση. Ο ίδιος σχολίασε ότι μια εθνική σύγκρουση θα ήταν καταστροφική για τα συμφέροντα όλων, εννοώντας ότι το Ιράκ δεν θα συμφωνούσε με την εγκαθίδρυση μίας κουρδικής ενότητας στα σύνορά του. Μια ακόμη οργάνωση των Κούρδων της Συρίας, το Κόμμα της Δημοκρατικής Ενωσης (PYD), έχει ιδρύσει τις λεγόμενες «αμυντικές μονάδες του λαού», που πολεμούν κατά των οπαδών της τζιχάντ.

Το PYD διαθέτει μία μοναδικότητα ανάμεσα στις άλλες κουρδικές ομάδες για έναν σημαντικό λόγο: οι ιστορικοί δεσμοί του με το PKK, που θεωρείται από την Τουρκία και τις ΗΠΑ τρομοκρατική οργάνωση. Οι Τούρκοι που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση με το PKK εδώ και δεκαετίες, παρακολουθούν με αυξανόμενη ανησυχία τις εξελίξεις στη Συρία.
Η τουρκική κυβέρνηση έστειλε μια κάθετη προειδοποίηση: «Δεν θα επιτρέψουμε σε τρομοκρατικές ομάδες να εγκαταστήσουν στρατόπεδα στη βόρεια Συρία και να απειλήσουν την Τουρκία». Οι Τούρκοι ανησυχούν ότι η ανάδυση ενός «Μεγάλου Κουρδιστάν» δεν αποτελεί πλέον μία μακρινή πιθανότητα.

Αυτή η πραγματικότητα δημιουργεί μεγάλες προκλήσεις όχι μόνο για την Τουρκία, αλλά και για τις άλλες περιοχές που φιλοξενούν μεγάλους κουρδικούς πληθυσμούς: το Ιράκ, τη Συρία και το Ιράν.

Το Κουρδιστάν αποτελεί μία πιθανή γέφυρα για τις πολλές συγκρούσεις της Μέσης Ανατολής. Οποια δύναμη καταφέρει να ελέγξει τα σύνορα ανάμεσα στο Ιράκ, τη Συρία και την Τουρκία θα μπορεί να ελέγξει και τους δρόμους ανεφοδιασμού του Κουρδιστάν. Με όλα αυτά τα ανταγωνιζόμενα συμφέροντα, είναι εύκολο να δει κανείς γιατί η μοίρα του Κουρδιστάν θα βοηθήσει στον σχεδιασμό του μέλλοντος της Μέσης Ανατολής.

* Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Blooberg από τον Jacques Neriah, ο οποίος υπήρξε συνταγματάρχης του ισραηλινού στρατού και σύμβουλος του πρωθυπουργού Ράμπιν.

Πηγή Geopolitics-GR
Posted: 30 Aug 2013 02:29 AM PDT
Στο τέλος του χρόνου θα παραλάβει το υπουργείο Περιβάλλοντος την επεξεργασία ολόκληρου του πακέτου των σεισμικών δεδομένων, που πραγματοποιήθηκαν σε Ιόνιο και νοτίως της Κρήτης από τη νορβηγική εταιρία PGS.
Ήδη, σε ποσοστό 80% έχει ολοκληρωθεί η πρώτη επεξεργασία του συνολικού προγράμματος.

Αυτό γνωστοποίησε ο υπουργός Γιάννης Μανιάτης, στη δήλωσή του σχετικά με την κατάθεση κοινής προσφοράς για την αξιοποίηση του εντοπισμένου κοιτάσματος στη περιοχή Κατάκολο της Δυτικής Ηλείας, από τις διαγωνιζόμενες εταιρίες «Energean Oil & Gas S.A.», «Trajan OIL AND GAS LIMITED» και «Grekoil Energy Ventures Limited».

Η πρακτική διερεύνησης της προοπτικής συνεργασίας με σκοπό την υποβολή κοινής πρότασης, αποσκοπεί στη μεγιστοποίηση του οφέλους του Δημοσίου και ακολουθείται από πολλά κράτη με μακρόχρονη εμπειρία στον τομέα έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων. Είναι γνωστή διεθνώς με την ορολογία «forced marriage», ενώ για πρώτη φορά εφαρμόζεται με επιτυχία και στην Ελλάδα, όπως υπογραμμίζεται σε ανακοίνωση του υπουργείου.

Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των εταιρειών είχαν ξεκινήσει στα μέσα του περασμένου Ιουλίου, με παρότρυνση του υπουργού ΠΕΚΑ, ύστερα από ομόφωνη εισήγηση της Επιτροπής Αξιολόγησης, η οποία έκρινε πως η αλληλοσυμπλήρωση των δύο ανταγωνιστικών προτάσεων που είχαν αρχικώς κατατεθεί «εξυπηρετεί αρτιότερα και αποτελεσματικότερα τους σκοπούς του δημόσιου συμφέροντος».

Ο υπουργός δήλωσε σχετικά: «To "πείραμα" της επιβεβλημένης συνεργασίας μεταξύ πετρελαϊκών εταιριών για τη μεγιστοποίηση του δημόσιου οφέλους στην έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων δοκιμάστηκε και πέτυχε ως διαδικασία. Τις επόμενες μέρες, η Επιτροπή θα αξιολογήσει την κοινή προσφορά των εταιρειών και θα καταθέσει το τελικό της πόρισμα. Ελπίζω να έχουν ληφθεί σοβαρά υπόψη οι επισημάνσεις της Επιτροπής Αξιολόγησης και η νέα πρόταση να περιλαμβάνει τα δυνατά σημεία των προσφορών που είχαν αρχικά υποβάλει οι εταιρίες.

Στο τέλος του χρόνου, θα έχουμε στα χέρια μας και την επεξεργασία ολόκληρου του πακέτου των σεισμικών δεδομένων, που πραγματοποιήθηκαν σε Ιόνιο και νοτίως της Κρήτης από τη νορβηγική εταιρία PGS. Ήδη, κατά 80% έχει ολοκληρωθεί η πρώτη επεξεργασία του συνολικού προγράμματος. Προχωρούμε σταθερά και ταχύτατα στην υλοποίηση όλων των στόχων της εθνικής ενεργειακής πολιτικής που έχουμε χαράξει. Σε συνθήκες αβεβαιότητας για την ευρύτερη περιοχή μας, καθιστούμε την Ελλάδα προπύργιο ενεργειακής ασφάλειας για ολόκληρη την Ευρώπη».

Σχόλιο ιστολογίου: Αν στο τέλος του έτους γίνουν γνωστά τα αποτελέσματα των ερευνών, τότε τι ακριβώς κατέθεσε στον Ομπάμα ο κ. Σαμαράς ως ήδη υπάρχουσα γνώση, όταν του μίλησε για κάποια τρισ. κυβικά φυσικού αερίου; Μήπως του ανέφερε την ελάχιστη αναμενόμενη ποσότητα που του δόθηκε από τους επιστήμονες; Και εάν όντως αναφέρθηκε στην ελάχιστη ποσότητα (αξίας κάποιων τρισ. ευρώ), τότε για ποιόν ακριβώς λόγο βρισκόμαστε σε μνημόνιο και καταστρέφεται οικονομικά (και όχι μόνο) η χώρα; Μπορεί κάποιος να μας εξηγήσει τι ακριβώς κάνει (ή θέλει να κάνει) ο φερόμενος ως πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς; Μήπως μέχρι το τέλος του έτους θα έχουν δοθεί και οι σχετικές άδειες έρευνας και εξόρυξης (δηλαδή θα δοθούν οικόπεδα προς εκμετάλλευση) στις ενδιαφερόμενες εταιρείες, οπότε και θα έχει λήξει το θέμα (πολιτικά), ανοίγοντας όμως ένα άλλο τεράστιο θέμα (νομικό) σχετικά με τη νομιμότητα των αναθέσεων, αφού ο ελληνικός λαός -που είναι και ο φυσιολογικός ιδιοκτήτης- δεν έχει ιδέα για το τι ακριβώς συμβαίνει;
Επίσης, πότε θα ανακοινωθούν επισημως τα αποτελέσματα για τις έρευνες που έγιναν -και που συνεχίζουν να γίνονται- για την περιοχή νότια του Καστελλόριζου και νοτιο-ανατολικά της Ρόδου; Γιατί υπάρχει αυτή η τεράστια σιωπή για τα ενεργειακά κοιτάσματα της χώρας μας στην συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή (που βρίσκεται εντός της ελληνικής ΑΟΖ) και η οποία σύμφωνα με δηλώσεις ειδικών επιστημόνων αποτελεί την πλουσιότερη ενεργειακά περιοχή ολόκληρου του πλανήτη, αφού διαθέτει τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, ενώ είναι μοναδική σε ποσότητα και ποιότητα άλλων ενεργειακών ορυκτών;
Posted: 30 Aug 2013 02:12 AM PDT
Απέρριψε το βρετανικό κοινοβούλιο -με 272 ψήφους υπέρ και 285 κατά- την πρόταση του πρωθυπουργού, Ντέιβιντ Κάμερον, για ανάμειξη της χώρας στις ενδεχόμενες στρατιωτικές επιθέσεις στη Συρία.

Μετά από την ψηφοφορία ο κ. Κάμερον δεσμεύτηκε ότι θα σεβαστεί τη βούληση του κοινοβουλίου και δεν θα εγκρίνει μια τέτοια δράση.

Ανέφερε ακόμη πως είναι σαφές ότι το κοινοβούλιο είναι αντίθετο σε μια στρατιωτική επίθεση στη Συρία, προσθέτοντας ότι η κυβέρνηση θα ενεργήσει ανάλογα.

«Είναι σαφές ότι το κοινοβούλιο, το οποίο αντικατοπτρίζει τις επιθυμίες του βρετανικού λαού, δεν θέλει να δει την εμπλοκή της χώρας στις στρατιωτικές δράσεις», είπε ενώπιον των βουλευτών. «Το καταλαβαίνω και η κυβέρνηση θα πράξει ανάλογα».

Ο βρετανός πρωθυπουργός επιβεβαίωσε ότι δεν σκοπεύει να επικαλεστεί το βασιλικό προνόμιο και να πάει αντίθετα στη βούληση του κοινοβουλίου. «Σας διαβεβαιώνω για αυτό», σημείωσε. «Πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να υπάρξει μια σκληρή απάντηση κατά της χρήσης χημικών όπλων. Πιστεύω όμως επίσης ότι πρέπει να υπάρχει σεβασμός στη βούληση του κοινοβουλίου».

Λίγο αργότερα και ο βρετανός υπουργός Άμυνας, Φίλιπ Χάμοντ, δήλωσε ότι η χώρα δεν πρόκειται να λάβει μέρος σε οποιαδήποτε στρατιωτική δράση εναντίον της Συρίας, αφού η κυβέρνηση έχασε στην ψηφοφορία που διεξήχθη στο κοινοβούλιο επί του θέματος.

«Ήλπιζα ότι θα κερδίσουμε αλλά καταλαβαίνουμε ότι υπάρχουν μεγάλες αμφιβολίες σχετικά με την ανάμειξή μας στη Μέση Ανατολή», ανέφερε μιλώντας στο BBC.

Εκτίμησε ακόμη πως οι Ηνωμένες Πολιτείες, ένας από τους βασικούς συμμάχους της χώρας, θα απογοητευτεί με την ανακοίνωση ότι η Μεγάλη Βρετανία «δεν θα εμπλακεί στην υπόθεση». «Δεν νομίζω πως η αποχή της Βρετανίας θα έχει ως αποτέλεσμα να σταματήσει οποιαδήποτε δράση», πρόσθεσε.

ΗΠΑ: «Θα συνεχίσουμε τις διαβουλεύσεις»
Την πρόθεση της Ουάσιγκτον να συνεχίσει τις διαβουλεύσεις της με τη Βρετανία παρά το γεγονός ότι το κοινοβούλιο της χώρας ψήφισε κατά μιας ανάμειξης του Ηνωμένου Βασιλείου στις ενδεχόμενες επιθέσεις ανακοίνωσε ο Λευκός Οίκος.

«Είμαστε ενήμεροι για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας του βρετανικού κοινοβουλίου. Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν τις διαβουλεύσεις με την κυβέρνηση της Βρετανίας – μία χώρα που αποτελεί έναν από τους στενότερούς φίλους και συμμάχους μας», ανέφερε σε ανακοίνωσή της η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Κέιτλιν Χέιντεν.

«Η απόφαση του προέδρου Ομπάμα θα ληφθεί βάσει του τι είναι καλύτερο για τις ΗΠΑ. Πιστεύει ότι χώρες που παραβιάζουν τα διεθνή πρότυπα σχετικά με τη χρήση χημικών όπλων πρέπει να λογοδοτούν», είπε.

Εν τω μεταξύ, αξιωματούχοι της κυβέρνησης Ομπάμα ανακοίνωσαν στους βουλευτές, κατά τη διάρκεια τηλεδιάσκεψης, ότι δεν έχουν «καμία αμφιβολία» πως έγινε χρήση χημικών όπλων στη Συρία και ότι γι΄ αυτό ευθύνεται η κυβέρνηση Άσαντ, όπως δήλωσε στο πρακτορείο Reuters ο ηγέτης των Δημοκρατικών στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, Έλιοτ Ένγκελ.

Οι αξιωματούχοι επικαλέστηκαν αποδεικτικά στοιχεία, όπως «τις επικοινωνίες υψηλόβαθμων σύρων αξιωματούχων» και είπαν ότι είχαν παρατηρήσει τη μετακίνηση προσωπικού γύρω από τη Δαμασκό, κάτι που υποδεικνύει ότι «προετοιμάζονταν για κάτι μεγάλο, όπως μια επίθεση με χημικά», είπε ο Ένγκελ.

Αντικειμενική έρευνα για τα χημικά ζητεί η Κίνα
Από την πλευρά της Κίνας, ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας δήλωσε ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν θα πρέπει να αναλάβει οποιαδήποτε δράση στη Συρία, πριν οι επιθεωρητές ολοκληρώσουν την έρευνά τους σχετικά με τους ισχυρισμούς για χρήση χημικών όπλων κατά αμάχων.

Σύμφωνα με το κινεζικό πρακτορείο Ειδήσεων, ο Γουάνγκ Γι είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, στη διάρκεια της οποίας τόνισε πως η κυβέρνηση της Κίνας υποστηρίζει τη διεξαγωγή μιας ανεξάρτητης και αντικειμενικής έρευνας, χωρίς εξωτερικές πιέσεις και παρεμβολές και πρόσθεσε πως καμία πλευρά δεν πρέπει να σπεύσει να προδικάσει τα αποτελέσματα οποιασδήποτε έρευνας.
Posted: 30 Aug 2013 12:55 AM PDT
Πραγματοποιήθηκε χθες το απόγευμα (ώρα Ουάσιγκτον) η ενημέρωση των ανώτερων αξιωματούχων της κυβέρνησης Ομπάμα σε βουλευτές και γερουσιαστές. Η ενημέρωση έγινε με τηλεδιάσκεψη τελικά και κράτησε 90 λεπτά. Συνολικά 15 μέλη του Κογκρέσου υπέβαλαν διευκρινιστικές ερωτήσεις και σύμφωνα με πληροφορίες όσοι αντιπροσώπευαν το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα δεν έμειναν ευχαριστημένοι.


Οι αξιωματούχοι ενημέρωσαν ότι δεν έχουν «καμία αμφιβολία» πως έγινε χρήση χημικών όπλων στη Συρία και υπογράμμισαν ότι την απόλυτη ευθύνη φέρει η κυβέρνηση του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ.

Σχετικές δηλώσεις έκανε ο ηγέτης των Δημοκρατικών στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, Έλιοτ Ένγκελ, ο οποίος ανήκει στο Εβραϊκό Λόμπι.

            Βασικά αυτό που ισχυρίστηκαν είναι ότι διαθέτουν αποδεικτικά στοιχεία, και αναφέρθηκαν σε «επικοινωνίες υψηλόβαθμων Σύρων αξιωματούχων». Φαίνεται ότι είναι οι ίδιες πληροφορίες που δημοσίευσε το περιοδικό Foreign Policy.

Σύμφωνα με το βουλευτή Ενγκελς, οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Ομπάμα ενημέρωσαν ότι είχαν παρατηρήσει τη μετακίνηση προσωπικού γύρω από τη Δαμασκό, κάτι που υποδεικνύει –όπως ισχυρίστηκαν- ότι «έκαναν προετοιμασίες για κάτι μεγάλο, όπως μια επίθεση με χημικά».

            Στο μεταξύ, ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα τηλεφώνησε στον πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων, τον Τζον Μπόνερ, για να συζητήσουν το θέμα της Συρίας.
Αυτό ανακοίνωσε εκπρόσωπος του προέδρου της Βουλής, ο οποίος δήλωσε ότι είναι απαραίτητο να υπάρξουν περισσότερες διαβουλεύσεις με το Κογκρέσο και με τον αμερικανικό λαό για το ζήτημα αυτό.

            Στην επικοινωνία που είχαν συζητήθηκαν τα θέματα που είχε θίξει ο Μπόνερ σε μια επιστολή του προς τον Ομπάμα την Τετάρτη, όπως το νομικό έρεισμα μιας ενδεχόμενης στρατιωτικής επέμβασης, τα πιθανά προηγούμενα που μπορεί να θέσει αυτό το πλήγμα, οι στόχοι και η στρατηγική των ΗΠΑ στη Συρία.

            "Μόνο ο πρόεδρος μπορεί να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα και είναι σαφές ότι θα χρειαστεί περισσότερος διάλογος και διαβούλευση με το Κογκρέσο καθώς και καλύτερη επικοινωνία με τον αμερικανικό λαό", ανέφερε στην ανακοίνωση που εξέδωσε ο εκπρόσωπος του Μπένερ, Μπρένταν Μπακ.

            Επίσης: Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν μια περιορισμένης κλίμακας "απάντηση" στη χρήση χημικών όπλων εκ μέρους της Συρίας και όχι μια επέμβαση όπως εκείνη στο Ιράκ, υποστήριξε σήμερα ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Τζος Έρνεστ, απορρίπτοντας οποιαδήποτε σύγκριση μεταξύ των ενεργειών του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και εκείνων του προκατόχου του, Τζορτζ Μπους, που είχε δικαιολογήσει την εισβολή με τον ισχυρισμό ότι το καθεστώς του Σαντάμ Χουσέιν διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής, τα οποία δεν βρέθηκαν ποτέ.

"Συζητάμε για κάτι πολύ ξεχωριστό και περιορισμένο" και όχι για μια ανοιχτή σύγκρουση με στόχο την αλλαγή του καθεστώτος, είπε ο Έρνεστ κατά την ενημέρωση της δημοσιογράφων στην Ουάσινγκτον.

            Ερωτώμενος για τη συμβολή άλλων κρατών και οργανισμών σε μια στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία, ο εκπρόσωπος απάντησε ότι πολλοί ηγέτες και οργανισμοί, όπως ο Αραβικός Σύνδεσμος, έχουν εκφράσει τον αποτροπιασμό τους για τη χρήση χημικών όπλων εκ μέρους της Συρίας. "Η γνώμη των άλλων ηγετών στο θέμα αυτό μετράει", τόνισε.

            Σημείωσε επίσης ότι όταν ο πρόεδρος Ομπάμα αποφασίσει ποιες είναι οι κατάλληλες ενέργειες που πρέπει να γίνουν, τότε οι ΗΠΑ θα παράσχουν το δικό τους νομικό έρεισμα, εφόσον χρειαστεί. "Εάν απαιτείται ένα νομικό έρεισμα για να στηριχθεί η απόφαση του προέδρου, θα το παρουσιάσουμε", πρόσθεσε.

            Αξίζει να σημειωθει ότι ο Πρόεδρος της Βουλής Τζον Μπόνερ έστειλε επιστολή στον Αμερικανό Πρόεδρο και τον κάλεσε να παρουσιαστεί ο ίδιος ενώπιον του Κογκρέσου και να εξηγήσει προσωπικά τα επιχειρήματά του στον αμερικανικό λαό, όπως αναφέρει, για τους λόγους για τους οποίους πρέπει να επιτεθεί στη Συρία.

            Επίσης του ζήτησε να παρουσιάσει τις επιλογές του –και αυτό έχει μεγάλη σημασία- στην περίπτωση που καταρρεύσει το καθεστώς του Ασαντ και αναλάβουν τις τύχες της χώρας τρομοκράτες, οι οποίοι θα μπορούσαν να θέσουν υπό τον έλεγχο τους τα χημικά όπλα της Συρίας.

            Ο Πρόεδρος της Βουλής θέτει επιτακτικά το θέμα των χημικών, ερωτά τί θα συμβεί στην περίπτωση λάθους, τί θα συμβεί στην περίπτωση που κτυπηθούν χώροι με χημικά.

            Επίσης θέτει την πιθανότητα νέας χρήσης των χημικών από το καθεστώς, το οποίο θα μπορούσε –υπό την πίεση των βομβαρδισμών- να τα χρησιμοποιήσει ξανά.

            Ο κ. Μπόνερ θέτει πολύ λογικά επιχειρήματα και εάν δεν γνωρίζαμε τον πολιτικό άνδρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι η επιστολή εστάλη από τον κ. Πούτιν. Είναι ερωτήματα λογικά, που έχουν οι πάντες στη διεθνή κοινότητα.

            Την επιστολή του Προέδρου της Βουλής, ακολούθησε γράμμα των 116 βουλευτών, ανάμεσα τους και Δημοκρατικοί, οι οποίοι ξεκάθαρα υποστηρίζουν ότι δεν μπορεί να ξεκινήσει στρατιωτική επιχείρηση χωρίς την έγκριση του Κογκρέσου.

THE WHITE HOUSE
Office of the Press Secretary – August 29, 2013
Readout of Briefing for Congressional Leaders on the Assad Regime's Use of Chemical Weapons in Syria
Following on the President's calls with House and Senate leaders over the last day, and building on extensive Cabinet Member outreach to Congress over the past week, this evening Senior Administration Officials held an unclassified phone call with congressional leaders and the Chairs and Ranking Members of national security committees to brief them on the Administration's thinking and seek their input on the U.S. response to the Assad regime's use of chemical weapons near Damascus on August 21.
The views of Congress are important to the President's decision-making process, and we will continue to engage with Members as the President reaches a decision on the appropriate U.S. response to the Syrian government's violation of international norms against the use of chemical weapons.
Senior Administration Officials participating in tonight's call included National Security Advisor Susan Rice, Secretary of State John Kerry, Secretary of Defense Chuck Hagel, Director of National Intelligence James Clapper, and Vice Chairman of the Joint Chiefs of Staff Sandy Winnefeld. The call lasted 90 minutes and 15 Members asked questions of the assembled Administration Officials. 
Members of Congress participating in the briefing included:
  • Speaker John Boehner, R-OH
  • Democratic Leader Nancy Pelosi, D-CA
  • Senator Dick Durbin, D-IL, Assistant Majority Leader and Chairman, Appropriations Subcommittee on Defense
  • Senator John Cornyn, R-TX, Republican Whip
  • Representative Eric Cantor, R-VA, Majority Leader
  • Representative Kevin McCarthy, R-CA, Majority Whip
  • Representative Steny Hoyer, D-MD, Democratic Whip
  • Senator Charles Schumer, D-NY, Democratic Conference Committee Vice Chair
  • Senator Barbara Mikulski, D-MD, Chair, Appropriations Committee
  • Senator Carl Levin, D-MI, Chairman, Armed Services Committee
  • Senator Robert Menendez, D-NJ, Chairman, Foreign Relations Committee
  • Senator Dianne Feinstein, D-CA, Chair, Select Committee on Intelligence
  • Senator James Inhofe, R-OK, Ranking Member, Armed Services Committee
  • Senator Bob Corker, R-TN, Ranking Member, Foreign Relations Committee
  • Senator Saxby Chambliss, R-GA, Ranking Member, Select Committee on Intelligence
  • Senator Patrick Leahy, D-VT, Chairman, Appropriations Subcommittee on State, Foreign Operations, and Related Programs
  • Senator Lindsey Graham, R-SC, Ranking Member, Appropriations Subcommittee on State, Foreign Operations, and Related Programs
  • Senator Thad Cochran, R-MS, Ranking Member, Appropriations Subcommittee on Defense
  • Representative Bill Young, R-FL, Chairman, Appropriations Subcommittee on Defense
  • Representative Ed Royce, R-CA, Chairman, Foreign Affairs Committee
  • Representative Mike Rogers, R-MI, Chairman, Permanent Select Committee on Intelligence
  • Representative Nita Lowey, D-NY, Ranking Member Appropriations Committee and Ranking Member, Appropriations Subcommittee on State, Foreign Operations, and Related Programs
  • Representative Buck McKeon, R-CA, Chairman, Armed Services Committee
  • Representative Eliot Engel, D-NY, Ranking Member, Foreign Affairs Committee
  • Representative Dutch Ruppersberger, D-MD, Ranking Member, Permanent Select Committee on Intelligence
  • Representative Kay Granger, R-TX, Chair, Appropriations Subcommittee on State, Foreign Operations, and Related Programs
Πηγή: White House, Γραφείο Προέδρου της Βουλής, Γραφείο βουλευτή Ενγκελς, Reuters, ANA-MPA, AFP


Posted: 29 Aug 2013 09:58 PM PDT
Ένα εφιαλτικό αλλά πιθανό σενάριο

Γράφει ο Κωνσταντίνος Φίλης
Δ/ντής Ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Τα βλέμματα όλων είναι πλέον στραμμένα στη Συρία. Θα γίνει επέμβαση και αν ναι τι κλίμακας, ποιές θα είναι ο επιπτώσεις στο εσωτερικό αλλά και στη ευρύτερη περιφέρεια, πώς θα επηρεαστούν οι σχέσεις των μεγάλων δυνάμεων, και τι θα γεννήσει η νέα πραγματικότητα είναι ορισμένα από τα καίρια ερωτήματα που καλείται να απαντήσει η Διεθνής Κοινότητα.

Η πολεμική επιχείρηση πλησιάζει και αν δεν υπάρξει κάποιο θεαματικό γεγονός (π.χ. πόρισμα επιθεωρητών ή αποχώρηση Άσαντ μπροστά στον κίνδυνο να επιλέξουν άλλοι το πολιτικό του τέλος), δύσκολα αυτή θα ανατραπεί. Ήδη οικοδομείται προσεκτικά μία επιχειρηματολογία υπέρ του ανήθικου της χρήσης χημικών, ώστε η όποια επέμβαση από τη στιγμή που δεν θα έχει διεθνή νομιμοποίηση, τουλάχιστον σε επίπεδο ΟΗΕ, να έχει την ηθική υπεροχή, καθώς και να «πατάει» στην παραβίαση των διεθνών συμβάσεων περί χρήσης χημικών. Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοι της έχουν σπεύσει να προκαταλάβουν τόσο τον υπεύθυνο αυτής της επίθεσης στο πρόσωπο του Άσαντ, όσο και τα αποτελέσματα των επιθεωρητών των Ηνωμένων Εθνών, αφενός επικαλούμενοι τις μαρτυρίες οργανώσεων, όπως οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, και μυστικών υπηρεσιών, αφετέρου κατηγορώντας τη συριακή κυβέρνηση για καθυστερήσεις προκειμένου να «σβηστούν» οι αποδείξεις. Από την άλλη, χωρίς πειστικές αποδείξεις από ανεξάρτητο φορέα, δεν θα είναι εύκολο να διευρυνθεί ο αριθμός των κρατών που θα στηρίξουν την ανάληψη στρατιωτικής δράσης, ενώ θα υπονομευθεί η φύση της επέμβασης.

Οι ΗΠΑ, εφόσον προ ενός έτους ο πρόεδρος Ομπάμα είχε θέσει τη χρήση του συριακού χημικού οπλοστασίου ως κόκκινη γραμμή, δεν μπορούν να κάνουν πίσω, μεταξύ άλλων, για λόγους προφίλ και αξιοπιστίας έναντι εταίρων και αντιπάλων. Βέβαια, τότε ο Αμερικανός πρόεδρος είχε κάνει χρήση της συγκεκριμένης φρασεολογίας προκειμένου να αποφύγει περαιτέρω εμπλοκή, όπως ζητούσαν οι αντικαθεστωτικοί, και προβλέποντας ότι δεν θα χρειαζόταν να φτάσει στο σημείο που βρίσκεται σήμερα. Δηλαδή, έχει άθελα του εγκλωβιστεί στην ίδια του τη ρητορική, την οποία βάσισε στον «ορθολογισμό» του Άσαντ με αποτέλεσμα να μην μπορεί να μείνει αναπάντητη η δοκιμασία των αντοχών της υπερδύναμης, που φέρεται να προκάλεσε το συριακό καθεστώς. Οι υποστηρικτές της επέμβασης ισχυρίζονται πως η αναποφασιστικότητα θα δώσει την αίσθηση σε καθεστώτα τύπου Ιράν ότι μπορούν ανενόχλητα να αναπτύξουν το πυρηνικό τους οπλοστάσιο, χωρίς τις ανάλογες συνέπειες, τουλάχιστον σε στρατιωτικό επίπεδο. Έτσι θα δημιουργηθεί ένα άναρχο σύστημα κατοχής διαφόρων ειδών όπλων αντί της εξεύρεσης ενός κοινού παρανομαστή που θα οδηγήσει στην αποτροπή διασποράς τους.

Η διεθνής πίεση εντείνεται, με ευρωπαϊκές χώρες σε θέση οδηγού, οι οποίες, εντούτοις, αδυνατούν να προσφέρουν κάτι ουσιαστικότερο από τη διπλωματική τους επιρροή και την ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινής γνώμης. Όμως, η συμμετοχή περισσοτέρων κρατών, εκτός των παραδοσιακών ευρωπαϊκών αποικιακών δυνάμεων (που σε κάποιους θυμίζει το ένοχο παρελθόν τους), θα προσδώσει στη συμμαχία των προθύμων μεγαλύτερο κύρος, ειδικό βάρος και ως εκ τούτου νομιμοποίηση. Ασφαλώς, τον πρώτο και τελευταίο λόγο θα έχουν οι ΗΠΑ. Έχοντας, εντούτοις, απωλέσει την ηθική τους καθολικότητα και αντιλαμβανόμενες την εύθραστη κατάσταση στην περιοχή, καθώς και την αναζωπύρωση προαιώνιων, πρωτίστως θρησκευτικών, εχθροτήτων, θα προτιμούσαν να «τελείωναν» με τον Άσαντ χωρίς ευθεία ανάμειξη. Μάλιστα, η διστακτικότητά τους οφείλεται εν πολλοίς και στην έλλειψη εμπιστοσύνης έναντι οποιασδήποτε διάδοχης κατάστασης, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που επιβεβαιωμένα έχουν παρεισφρύσει στους κόλπους της αντιπολίτευσης παρακλάδια της Αλ Κάιντα. Αντί, όμως, της απεμπλοκής από την περιοχή, την οποία η κυβέρνηση Ομπάμα προετοίμαζε μεθοδικά εδώ και πέντε χρόνια, η Ουάσιγκτον μοιάζει περίπου καταδικασμένη να εισέλθει σε μία ακόμη περιπέτεια.

Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι αφενός η αδυναμία εκτίμησης του χρόνου αλλά και της αποτελεσματικότητας της όποιας επέμβασης, καθώς και ο μακροπρόθεσμος αντίκτυπος ανεξαρτήτου διάρκειας, αφετέρου ότι η υπερδύναμη πρέπει μεν να καταγάγει μία καθαρή και αδιαμφισβήτητη νίκη, χωρίς, όμως, να επιθυμεί να εμπλακεί σε τέτοιο βαθμό που θα την εξασφαλίσει. Αν, όντως, πρόκειται για μικρής κλίμακας επιλεκτική επέμβαση, παραμένει ζητούμενο κατά πόσο αυτή θα δημιουργήσει στο καθεστώς την αναγκαία πίεση για να αναθεωρήσει τις μεθόδους του ή να υποχωρήσει ή έστω να διαφοροποιήσει τους εσωτερικούς συσχετισμούς υπέρ των αντιπάλων του. Αν, λοιπόν, δεν εξυπηρετηθούν οι σκοπιμότητες, μήπως υποχρεωτικά επαναλαμβάνονται οι επιχειρήσεις, εμπλέκοντας τις ΗΠΑ σε ένα φαύλο κύκλο από τον οποίο δεν θα μπορούν να εξέλθουν; Κοντολογίς, λόγω της δεδομένης απροθυμίας για μακροχρόνια δέσμευση, η Ουάσιγκτον κινδυνεύει να κάνει κάθε φορά και ένα βήμα παραπάνω για άμεσα αποτελέσματα, υπό την πίεση είτε αποτυχίας επίτευξης των αρχικών στοχεύσεων, είτε έγκαιρης απεμπλοκής προτού αναγκαστεί να παραμείνει για καιρό στην εύφλεκτη περιοχή.

Αν ο κύριος λόγος της στρατιωτικής εμπλοκής είναι η παραδειγματική τιμωρία, μήπως δεν είναι η ενδεδειγμένη λύση; Έχει εκτιμηθεί σε τι βαθμό θα αποδυναμωθεί ο Άσαντ ή θα πληγεί η δυνατότητά του να εξαπολύσει εκ νέου επίθεση με χημικά; Και πώς θα κρατηθεί ζωντανή η πολιτική διαδικασία, από τη στιγμή που οι διαχωριστικές γραμμές τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και μεταξύ των διεθνών παικτών θα έχουν γίνει πιο ευδιάκριτες; Το ιδανικό σενάριο θα ήταν, κατόπιν των σύντομων επιχειρήσεων, η άμεση σύγκλιση διεθνούς διάσκεψης (Γενεύη II), όπου λόγω του κλονισμού του καθεστώτος, οι αντικαθεστωτικοί θα είχαν διαπραγματευτικό πλεονέκτημα. Το να κατορθωθεί να έρθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές κατόπιν πολεμικών επιχειρήσεων (που δεν θα έχουν κοστίσει ανθρώπινες ζωές) απαιτεί, πάντως, διπλωματική μαεστρία.

Σε περίπτωση τελικά που αποφασιστεί η στρατιωτική δράση, τρία είναι τα ενδεχόμενα, τα οποία παρουσιάζονται με βάση τις πιθανότητες υλοποίησης.

Α. «Χειρουργικά» χτυπήματα έναντι στρατιωτικών και πολιτικών στόχων υψηλού συμβολισμού. Η στόχευση θα είναι η παραδειγματική τιμωρία του καθεστώτος, με την προσδοκία της έμμεσης ενίσχυσης των αντικαθεστωτικών, η ισχύς των οποίων έχει υποχωρήσει το τελευταίο διάστημα.

Β. Μεγαλύτερης εμβέλειας και διάρκειας αεροπορικές επιχειρήσεις ώστε να αποστερηθεί σε κάποιο βαθμό η δυνατότητα της συριακής κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει χημικά όπλα. Αυτό, πάντως, ενέχει μεγάλες δυσκολίες τόσο λόγω διασποράς σε διάφορα σημεία όσο και ελλειπούς πληροφόρησης.

Γ. Έλεγχος του χημικού οπλοστασίου. Αυτό συνεπάγεται χερσαίες επιχειρήσεις και άμεση απομάκρυνση του Άσαντ.

Ανεξαρτήτου επιλογής με την τελευταία να συγκεντρώνει ελάχιστες πιθανότητες, απαιτείται η δημιουργία ζώνης ασφαλούς διέλευσης και παροχής οπλισμού και άλλου υλικού στην αντιπολίτευση αλλά και ανάπτυξη ασπίδας (νοητής και πραγματικής) προστασίας περιοχών εκτός Συρίας που δύναται να πληγούν ως ανταπάντηση στη στρατιωτική εμπλοκή της Δύσης.

Στη διάρκεια των επιχειρήσεων, η μόνη διασφάλιση ότι ο Άσαντ δεν θα χρησιμοποιήσει εκ νέου χημικά, είναι θεωρητική. Στον ψυχολογικό πόλεμο που μαίνεται, η συμμαχία των προθύμων πρέπει να εμπεδώσει την αίσθηση ότι μία τυχόν νέα χημική επίθεση θα επιφέρει μία ακόμη πιο δυναμική αντίδραση που αυτή τη φορά θα θέσει σε κίνδυνο την επιβίωση του καθεστώτος. Για να γίνει πειστική η συμμαχία των προθύμων πρέπει να είναι άκρως αποτελεσματική στο πρώτο χτύπημα, αλλά η απροθυμία χρήσης χερσαίων δυνάμεων υπονομεύει τη σκοπιμότητα.

Από την άλλη, ενδέχεται να παραχωρηθεί (αν αυτό είναι τεχνικά εφικτό) έστω και πολύ μικρό μέρος από το τεράστιο συριακό χημικό οπλοστάσιο σε οργανώσεις που θα έχουν μικρότερες αναστολές στη χρήση τους, όπως η πάντα ετοιμοπόλεμη Χεζμπολάχ. Εδώ, πρέπει εξίσου να καλλιεργηθεί η πεποίθηση ότι πιθανή επίθεση, ως μέρος επίδειξης δύναμης έναντι του Ισραήλ, θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα για τους εμπνευστές της. Το Τελ Αβίβ, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θα απαντήσει με το συνηθισμένο δυσανάλογο τρόπο, γεγονός που από τη μία θα βυθίσει το Λίβανο σε νέο εμφύλιο, από την άλλη θα συσπειρώσει, παρότι σε αντίθετα στρατόπεδα, σιιτικά και σουνιτικά ριζοσπαστικά στοιχεία εναντίον των Σιωνιστών. Αν προκύψει μία τέτοια περιφερειακή αναστάτωση, πιθανόν το Τελ Αβίβ να προβεί σε προληπτική επίθεση έναντι του Ιράν, το οποίο θα κατηγορήσει ως υπεύθυνο για συνεργασία με τη Χεζμπολάχ, με την Τεχεράνη να απαντά με την ενεργοποίηση σιιτικών θυλάκων στο Ιράκ, την Παλαιστίνη (Τζιχαντιστές και Χαμάς) και βέβαια το Λίβανο. Οι εύθραστες ισορροπίες στο Ιράκ πιθανότατα θα καταρρεύσουν, ενώ η διαχείριση του κουρδικού στοιχείου θα γίνει ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος της Άγκυρας, που ήδη επωμίζεται τεράστιο οικονομικό κόστος με τους προσφυγικούς καταυλισμούς.

Το ενδεχόμενο διάσπασης της Συρίας, ιδίως αν υπάρξει άμεση αλλαγή καθεστώτος, είναι σοβαρό. Αλεβίτες και Κούρδοι θα διεκδικήσουν –αν δεν έχουν ήδη μεθοδεύσει- ευρεία αυτονομία, εφόσον οι κοινότητες της Συρίας δεν θα μπορούν να συνυπάρξουν σε ένα ενιαίο κράτος, αλλά και υπό το φόβο αντιποίνων από μία εξτρεμιστική σουνιτική κυβέρνηση αμφίβολων προθέσεων και προβλεψιμότητας, με πρόσβαση στο χημικό οπλοστάσιο. Η Ιορδανία είναι αρκετά ευάλωτη, όχι μόνο λόγω του προσφυγικού κύματος αλλά και της σταθερής ενίσχυσης ριζοσπαστικών στοιχείων εντός της χώρας. Τα μεταναστευτικά ρεύματα πιθανόν να κινηθούν προς την Ευρώπη, με την Ελλάδα να βρίσκεται σε επιφυλακή ως πύλη εισόδου. Η αναθεώρηση της ευρωπαϊκής πολιτικής στη βάση των νέων πραγματικοτήτων πρέπει να εξεταστεί άμεσα.

Πέρα από τις επιπτώσεις σε τοπικό επίπεδο, αν η τωρινή αβεβαιότητα παραταθεί θα προκύψουν επιπλοκές στην τροφοδοσία πετρελαίου, κυρίως της εξαρτημένης, από τη Μέση Ανατολή, Ασίας, με ταυτόχρονη αύξηση των τιμών, ενώ ένας ευρύτερα αρνητικός αντίκτυπος στη δοκιμαζόμενη παγκόσμια οικονομία δεν αποκλείεται.

Πηγή OnAlert

www.kostasxan.blogspot.gr
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΑΣ ΕΔΩ ΑΛΛΑ ΣΤΟ "ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ"

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)