Το ψωμί της ξενιτιάς

Tου Παντελη Μπουκαλα (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Ιδού λοιπόν που είχε απόλυτο δίκιο ο πρωθυπουργός, όταν μας διαβεβαίωνε πως «υπάρχουν λεφτά». Υπάρχουν και παραϋπάρχουν. Και βρέθηκαν. Και δεν είναι λίγα. Φτάνουν τα εξακόσια δισεκατομμύρια ευρώ. Είναι δηλαδή δυόμισι φορές το ΑΕΠ της Ελλάδας ή -για να το κάνουμε πιο λιανά και κάπως να το καταλάβουμε, μιας και αυτά τα μεγέθη είναι σχεδόν εκτός νοήματος για μας- είναι πάνω από πέντε φορές το δάνειο που μας πρόσφερε το ΔΝΤ με τη διαπιστωμένη γενναιοδωρία του.

Ενα μόνο προβληματάκι υπάρχει, που μειώνει τις ελπίδες μας για ταχεία οικονομική ανάρρωση της χώρας. Τα ποσά αυτά έχουν πάρει τον δρόμο της πικρής ξενιτιάς και από την Ελλάδα βρήκαν να απαγκιάσουν στην Ελβετία, που έχει πάντοτε ανοιχτές τις αγκάλες της σε τέτοιες περιπτώσεις. Αν πρόκειται για νόμιμους μετανάστες ή παράτυπους, καθώς και πόσα ευρώ πήραν των ομματιών τους προ Μνημονίου και πόσα μετά, δεν έχει γίνει γνωστό, και το τραπεζικό απόρρητο μάλλον δεν θα επιτρέψει να το μάθουμε ποτέ. Οσα ξέρουμε πάντως είναι ικανά να μας κάνουν να αναθαρρήσουμε ή να μελαγχολήσουμε: Να αναθαρρήσουμε, αφού ο ιδρώτας κάποιων συμπατριωτών μας, προφανώς εργασιομανών, έφτασε αποταμιευόμενος σε μυθικά ή μιδικά ύψη, ή να μελαγχολήσουμε που ο πλούτος αυτός, εξαιτίας της τόσης πια γραφειοκρατίας και της ανελέητης φορολόγησης του κεφαλαίου, δεν βρίσκει εδώ τόπο και τρόπο να αναπτυχθεί, να αβγατίσει, να συνδράμει τη χώρα. Υποχρεώνεται έτσι να ξενιτευτεί, και μάλιστα ακριβώς τη στιγμή που οι κάτοχοί του, αποδεχόμενοι το μήνυμα του «οικονομικού πατριωτισμού», εμφανίζονται πρόθυμοι να προβούν σε θυσίες (δεν έχει διευκρινιστεί επί του παρόντος ποιον θα θυσιάσουν, αλλά αυτό είναι τριτεύον, το παν είναι η προθυμία).

Σίγουρα δεν είναι όλα αυτά τα φευγάτα χρήματα καρπός ανομίας, κέρδη δηλαδή από μίζες, αρχαιοκαπηλία, λαμογιές, εμπόριο λευκής σαρκός ή ναρκωτικών κ. λπ. Ανάμεσα στoυς καταθέτες θα υπάρχουν και κάποιοι, ίσως μικρού βεληνεκούς, που, και δίχως να γνωρίζουν ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, έσπευσαν φοβισμένοι να προστατέψουν το έχειν τους. Σίγουρο είναι επίσης ότι δεν είναι τα μόνα χρήματα που έχουν φύγει: υπάρχουν κι αλλού φιλόξενες τράπεζες, στο Βέλγιο, στη Γαλλία, σε διάφορα νησάκια - όλη η γης μια πατρίς. Οσο για το σενάριο που διακινείται, ότι τάχα εκατό από τους σπουδαιότερους ελβετόφιλους καταθέτες θα δανείσουν από κοινού την Ελλάδα, την πατρίδα τους δηλαδή, με επιτόκιο μεγαλύτερο του ελβετικού (ώστε να ’χουν και κάποιο κέρδος, όπως είχαν και κάποια πλούσια μοναστήρια τον καιρό του ’21 που δάνειζαν την Εθνοσυνέλευση), αλλά μικρότερο από το επιτόκιο του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων δανειστών μας, αναζητείται ήδη ο σκηνοθέτης που θα το μεταφέρει στον κινηματογράφο. Τις περισσότερες πιθανότητες τις συγκεντρώνει ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, ειδικός στη φαντασία, επιστημονική και μη.

ΕΠΙΛΟΓΗ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ