Ας μιλήσουμε επιτέλους! 13-5-13

• Γκιουλ: «Η κατανομή των ενεργειακών πόρων της Αν.Μεσογείου προϋπόθεση για την διατήρηση της ειρήνης στην περιοχή»
• O Παπανδρέου κατέστρεψε την Ελλάδα με μία δήλωση δευτερολέπτων
• Ο Νταβούτογλου προκαλεί - Το Αιγαίο δεν έχει σύνορα
• Οι τουρκο-προσκυνημένοι της Βουλής
• Διαθήκη
• Η παράξενη επιλεκτική μνήμη της Μέρκελ για τη ζωή της στην Ανατολική Γερμανία
• Από τη λογιστική στην πολιτική…
• Το μακρύ φθινόπωρο της Αθήνας από τη δημαρχία Καμίνη
• Ποιος ευθύνεται για τις επιθέσεις στην Τουρκία; Ποιοί είχαν το μεγαλύτερο κίνητρο;
• ΠΑΣΟΚ: Εμπορική επιχείρηση «υπό εκκαθάριση»
• Και τώρα, το επόμενο βήμα…
• Τουρκικό μαχητικό συνετρίβη στην Αλεξανδρέττα…
• Οι τρεις τύποι του πολιτεύεσθαι
• Διαλύστε την ΕΥΠ και στήστε την από το μηδέν. Tο Μέγαρο Μαξίμου ακούει;
• Η Ελλάδα σε αναζήτηση ρόλου στο νέο περιφερειακό περιβάλλον
• Βουλγαρία: Πρόστιμο σε αρχηγό τουρκικού κόμματος για ομιλία του στα τουρκικά
• Φυλακή και κατασχέσεις για τα χρέη στο Δημόσιο
• Σκουριές Χαλκιδικής: Η ώρα των προβοκατόρων
• Όλα τα κράτη έχουν ιστορία και η Τουρκία ποινικό μητρώο...
• Όποιοι αντιδρούν στις "ανθρωποθυσίες" βαφτίζονται "αντικοινωνικοί"...
• Ο "κόσμος" της Τουρκίας και η χειραγώγηση της κοινής γνώμης
• Ας επιστρατεύσουμε τα πολιτικά τσογλάνια μιά και καλή
• UCK και Ισλαμιστές λαθρομετανάστες ο Δούρειος Ίππος της Ελλάδος...
• Νέοι Εφιάλτες στη μαρτυρική Κύπρο
• Ρουπακίωτης το 2006: "Δεν είναι νόμιμη η πολιτική επιστράτευση"

Γκιουλ: «Η κατανομή των ενεργειακών πόρων της Αν.Μεσογείου προϋπόθεση για την διατήρηση της ειρήνης στην περιοχή» Posted: 13 May 2013 01:17 PM PDT Ως «μεταμφιεσμένες» απειλές μπορούν να ερμηνευθούν οι θρασύτατες δηλώσεις του Προέδρου και του Υπουργού Ενέργειας της Τουρκίας σε φόρουμ το Σαββατοκύριακο στην Κωνσταντινούπολη. Hürriyet Daily News 13 Mαΐου 2013  Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους «Η δίκαιη κατανομή των ενεργειακών κοιτασμάτων που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν τη δυνατότητα να συμβάλουν σε μεγάλο βαθμό στο δρόμο στην επίλυση των πολιτικών προβλημάτων στην περιοχή», δήλωσε ο Τούρκος πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ την Παρασκευή, 10 Μαΐου σε φόρουμ για θέματα ενέργειας που οργανώθηκε στην Κωνσταντινούπολη. «Πιστεύω ότι τα σχέδια που αφορούν στους ενεργειακούς πόρους της Ανατολικής Μεσογείου θα πρέπει να συμπεριλάβουν όλες τις χώρες της περιοχής, όπως την Αίγυπτο, τον Λίβανο, το Ισραήλ, όλα τα μέρη της Κύπρου και την Τουρκία (...) αν πρόκειται να υπάρξει μια επίλυση των πολιτικών προβλημάτων στις χώρες αυτές», δήλωσε ο Γκιουλ κατά την τελετή έναρξης του 4ου Ετήσιου Φόρουμ για την Ενέργεια που διοργανώθηκε από το Διεθνές Κέντρο για την Ενέργεια και την Κλιματική Αλλαγή του Πανεπιστημίου Sabanci στην Κωνσταντινούπολη (IICEC). «Υπάρχουν πλέον σημαντικές ενδείξεις για την ύπαρξη περισσότερων από 3 τρισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων φυσικού αερίου σε χώρες της Ανατολικής Μεσογείου. Το γεγονός αυτό καθιστά την Τουρκία πιο σημαντική εντός του παγκόσμιου ενεργειακού χάρτη, διότι η Τουρκία διαθέτει μεγάλη ακτογραμμή και στην οικονομική ζώνη της Μεσογείου. Ανέκαθεν πίστευα ότι μια ενδεχόμενη οικονομική συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο θα επιτρέψει σε όλες τις χώρες της περιοχής να ζήσουν με μεγαλύτερη ευμάρεια και είναι προϋπόθεση για την επίλυση των πολιτικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν», τόνισε ο Γκιουλ. «Οι Τουρκοκύπριοι έχουν και εκείνοι δικαίωμα στους ενεργειακούς πόρους που ανακαλύφθηκαν στα ανοικτά των ακτών της Κύπρου. Οι οικονομικές συμφωνίες θα μπορούσαν να καταστούν το πλέον αποτελεσματικό μέσο για την επίλυση των υφιστάμενων πολιτικών προβλημάτων στην περιοχή. Θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια νέα οικονομική αποστολή συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία θα λειτουργήσει στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης», δήλωσε ο Γκιουλ. Ο Γκιουλ υπογράμμισε επίσης ότι ένα μέρος των ενεργειακών πόρων του Ιράκ είναι δυνατόν να διανεμηθεί στην Τουρκία και στην Ευρώπη - μέσω Τουρκίας - μέσω νέων αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου, εάν κατασκευαστούν παράλληλα με τους υφιστάμενους βόρειους και νότιους αγωγούς ενέργειας του Ιράκ. Ιρακινό πετρέλαιο και φυσικό αέριο προς την ΕΕ μέσω Τουρκίας «Επίσης, ένα τέτοιο σχέδιο θα αποτελέσει ένα καλό σημείο εκκίνησης για την πρόσβαση του Ιράκ σε ασφαλείς αγορές και την αναγωγή του σε ασφαλή προμηθευτή», δήλωσε ο Γκιούλ. Ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας, Τανέρ Γιλντίζ, στα πλαίσια της δικής του εισήγησης στο ίδιο συνέδριο, υπογράμμισε: «Σήμερα το Ιράκ παράγει 2,7 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου την ημέρα. Το ποσό αυτό θα μπορούσε να αυξηθεί σε 6 ή 7 εκατομμύρια βαρέλια, αποφέροντας έσοδα 300 δισ. δολαρίων το χρόνο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του τουρκικού υπουργείου Ενέργειας. Η Τουρκία θα συμβάλει τα μέγιστα στον τομέα αυτό, αφού ο Περσικός Κόλπος, με 68 χιλιόμετρα διαδρομή, δεν επαρκεί για να κινηθούν τόσο μεγάλες ποσότητες. Δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσιολογικό από την εξομάλυνση και την επανένταξη του Ιράκ στις ενεργειακές "διαδρομές". Η Τουρκία θα συμβάλει θετικά στη διαδικασία αυτή». Ο Γιλντίζ τόνισε επίσης: «Η Τουρκία ανέλαβε πολυάριθμα έργα συνολικού προϋπολογισμού 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων περίπου, στο νότιο Ιράκ, και η τουρκική «Petroleum Co» (TPAO) πρόκειται να επενδύσει 5- 5,5 δισ. δολάρια στην περιοχή αυτή. Αλλά και το βόρειο τμήμα του Ιράκ προσφέρεται αρκετά για επενδύσεις. Όλα αυτά τα έργα θα συμβάλουν στην εξομάλυνση της κατάστασης και της οικονομίας του Ιράκ». Επώνυμο σχόλιο του αναγνώστη της Ηyrriyet, Ρawel Bury Κάποιος πρέπει να ενημερώσει τον κ. Γκιουλ ότι σύμφωνα με την Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, η Τουρκία δεν έχει σχεδόν καθόλου ΑΟΖ στη Μεσόγειο. Επιπλέον, εάν θεωρεί την Βόρεια Κύπρο αυτόνομο κράτος, τότε δεν έχει κανένα δικαίωμα στα έσοδα από την ΑΟΖ της Νότιας Κύπρου. Αν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως κυρίαρχο κράτος, τότε θα πρέπει να αναγνωρίζει ότι κάθε πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει δικαιώματα σε αυτά τα αποθέματα. Ο κ. Γκιουλ θα πρέπει ήδη να τα γνωρίζει αυτά. Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτελους

O Παπανδρέου κατέστρεψε την Ελλάδα με μία δήλωση δευτερολέπτων Posted: 13 May 2013 12:22 PM PDT Δημοσίευμα "βόμβα" για Παπανδρέου από Βελγική εφημερίδα Αίσθηση προκαλεί το δημοσίευμα της γαλλόφωνης εφημερίδας του Bελγίου «La Libre Belgique», σύμφωνα με το οποίο τον Δεκέμβριο του 2010 οι ευρωπαίοι ηγέτες άκουσαν τον Γιώργο Παπανδρέου να τους λέει ότι όλοι οι αριθμοί της χώρας είναι ψεύτικοι. Συγκεκριμένα , στο δημοσίευμα με τίτλο "Η Άγκελα Μέρκελ μέσα στην ελληνική παγίδα", αναφέρεται μεταξύ άλλων:  "Η Γερμανίδα Καγκελάριος είναι βαθιά σοκαρισμένη με όσα αποκαλύπτονται το βράδυ της 10ης Δεκεμβρίου 2010. Στις Βρυξέλλες, οι Αρχηγοί Κρατών και Κυβερνήσεων υποδέχονται τον νέο Έλληνα πρωθυπουργό. Ο σοσιαλιστής Γιώργος Παπανδρέου εξηγεί:   "Ακούστε, όλοι οι αριθμοί μας είναι ψεύτικοι. Η χώρα μου ταλανίζεται από τη διαφθορά. Θα χρειαστούν χρόνια, αλλά είμαι αποφασισμένος να την καταπολεμήσω. Θα χρειαστώ βέβαια υποστήριξη και βοήθεια, διότι πρόκειται για μία τεράστια επιχείρηση". "Η Σύνοδος παραμένει άφωνη",  σημειώνει η εφημερίδα. "Η Άγκελα Μέρκελ αισθάνεται διπλά προδομένη. Όχι μόνο η Ευρώπη, ως κοινότητα αξιών, αμφισβητείται από τα διαδοχικά ψέματα των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά και το ευρωπαϊκό σύστημα έχει καταστεί συνένοχο. Την τοποθετούν απέναντι σε ευθύνες που δεν μπορεί να αναλάβει, διότι οι Ευρωπαίοι δεν διαθέτουν ούτε τα εργαλεία για να χρηματοδοτήσουν την Ελλάδα στη θέση των αγορών, ούτε τα μέσα για να πάρουν τα ηνία της Ελλάδας που βυθίζεται. Της ζητάνε να εγγυηθεί απατεώνες έναντι της Bundestag και του λαού της. Είναι αδύνατο. Το ελληνικό μυστικό ήταν διάτρητο. Εκείνο που εντυπωσιάζει τους Ευρωπαίους ηγέτες τη βραδιά της 10ης Δεκεμβρίου - περισσότερο από τη σοβαρότητα της κατάστασης της χώρας του - είναι η ειλικρίνεια του Παπανδρέου", επισημαίνει μεταξύ άλλων το επίμαχο δημοσίευμα. Πηγή

Ο Νταβούτογλου προκαλεί - Το Αιγαίο δεν έχει σύνορα Posted: 13 May 2013 11:15 AM PDT Νέα προκλητική δήλωση του Τούρκου ΥΠΕΞ, ο οποίος έκανε λόγο για απουσία θαλάσσιων συνόρων στο Αιγαίο. Τι απαντά το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών Ζήτημα ερμηνείας των διεθνών συμβάσεων είναι τα προβλήματα του Αιγαίου, υποστηρίζει ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου κάνοντας λόγο για απουσία θαλάσσιων συνόρων στο Αιγαίο. «Δεν υπάρχει οποιαδήποτε αμφισβήτηση και οποιοδήποτε σημείο αμφιβολίας ως προς το καθεστώς στο Αιγαίο» απαντά η Αθήνα. «Υπάρχουν στο Αιγαίο μια σειρά από αλληλένδετα προβλήματα, συμπεριλαμβανομένου το γεγονότος ότι δεν υπάρχουν στο Αιγαίο οριοθετημένα σύνορα μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας», αναφέρει ο Νταβούτογλου απαντώντας σε γραπτή ερώτηση Τουρκάλας βουλευτού σχετικά με την κυριότητα νησίδων στο Αιγαίο. Η ερώτηση είναι της βουλευτού του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος Ντιλέκ Ακάγκιουν Γιλμάζ και κατατέθηκε τον περασμένο Οκτώβριο με αριθμό 7/11935. Η απάντηση του Νταβούτογλου φέρει ημερομηνία 15 Μαρτίου. Πρόκειται για ερωτήσεις και απαντήσεις σχετικά τόσο με θέματα Αιγαίου όσο και με θέματα ερευνών στην Ανατολική Μεσόγειο. Η βουλευτής ρώτησε «αν αληθεύει ο ισχυρισμός ότι η Ελλάδα έχει θέσει υπό την κυριαρχία της νησιά στο Ανατολικό Αιγαίο», αν αληθεύει ο ισχυρισμός ότι η Ελλάδα έχει επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο στα 12 μίλια και αν η Άγκυρα σκοπεύει να προβεί σε βήματα σχετικά με τις έρευνες της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο. Ως προς το Αιγαίο, όπως μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο κ. Νταβούτογλου αναφέρει ότι «οι βασικές συμφωνίες σχετικά με την κυριότητα και τη στρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου είναι αυτές της Λωζάννης (1923) και των Παρισίων (1947)» και σημειώνει ότι «το πρόβλημα είναι νομικό ζήτημα ερμηνείας των άρθρων των εν λόγω συμφωνιών. Επίσης, το γεγονός ότι τα θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο δεν έχουν οριστεί με την Ελλάδα, με μία ισχύουσα συμφωνία, συνιστά μια άλλη διάσταση του προβλήματος». Ο κ. Νταβούτογλου αναφέρει ότι η Τουρκία «επιθυμεί να βρεθούν λύσεις σε όλα αυτά τα προβλήματα μέσω διαλόγου και με βάση την αρχή της ευθυδικίας και την υπεράσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και συμφερόντων της χώρας μας» και κάνει λόγο για «υπερκομματική κρατική πολιτική που ακολουθείται, όχι μόνο από την κυβέρνησή μας, αλλά από τότε που ανέκυψαν τα προβλήματα αυτά». Ο Τούρκος υπουργός αναφέρει ότι «δεν είναι σωστός οι ισχυρισμός ότι η Ελλάδα έχει επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο στα 12 μίλια». Σημειώνεται ότι στις 26 Απριλίου, απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με αντίστοιχη απάντηση του κ. Νταβούτογλου σε κοινοβουλευτική ερώτηση, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Γρ. Δελαβέκουρας είχε αναφέρει ότι «δεν υπάρχει οποιαδήποτε αμφισβήτηση και οποιοδήποτε σημείο αμφιβολίας ως προς το καθεστώς στο Αιγαίο». «Όλα αυτά διέπονται», προσέθετε, «από διεθνείς συμβάσεις, οι οποίες είναι απολύτως σαφείς και γι' αυτό δεν ευσταθεί καμία αμφισβήτηση του καθεστώτος των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο». Ως προς τις έρευνες στην Ανατολική Μεσόγειο ο Τούρκος υπουργός τονίζει πως «το γεγονός ότι η Ελληνοκυπριακή Διοίκηση Νότιας Κύπρου ξεκίνησε στις 19 Σεπτεμβρίου 2011 δραστηριότητες έρευνας φυσικού αερίου νότια του Νησιού, συνιστά προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων, απέναντι στην οποία δεν σιώπησαν η χώρα μας και η ΤΔΒΚ». Ο Νταβούτογλου υπενθυμίζει προηγούμενες γραπτές ανακοινώσεις του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, όπου, όπως αναφέρει στην απάντησή του, «έχει εκφραστεί ότι δεν έχουν ισχύ οι συμφωνίες που έχει συνάψει στο θέμα αυτό η Ελληνοκυπριακή Διοίκηση με σχετικές χώρες και ότι οι συμφωνίες οριοθέτησης που έχει κάνει η Ελληνοκυπριακή Διοίκηση στους θαλάσσιους χώρους δεν λαμβάνουν υπόψη τη βούληση των Τουρκοκυπρίων οι οποίοι είναι ο άλλος ιδρυτικός λαός». Αντίστοιχες θέσεις είχε υποστηρίξει ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας και σε επιστολή που είχε στείλει το Μάρτιο στον Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας. Στην απαντητική του επιστολή στις 28 Μαρτίου, ο κ. Αβραμόπουλος ανέφερε για το θέμα της εξόρυξης υδρογονανθράκων στην ευρύτερη περιοχή, ότι η Κύπρος και η Ελλάδα έχουν κυριαρχικά δικαιώματα βάσει της Συνθήκης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θαλάσσης και το Διεθνές Εθιμικό Δίκαιο, ενώ επαναλάμβανε τη στήριξη της Ελλάδας και της διεθνούς κοινότητας στην αξιοποίηση, από την Κυπριακή Δημοκρατία, του φυσικού της πλούτου, όπως προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο (οι γνωστές γενικολογίες και χωρίς ουσιαστική απάντηση στην τουρκική προκλητικότητα...). Ο Νταβούτογλου αναφέρει επίσης ότι «στις θαλάσσιες περιοχές που βρίσκονται εντός της υφαλοκρηπίδας μας στην Ανατολική Μεσόγειο, η ΤΡΑΟ (Ανώνυμος Εταιρεία Πετρελαίων Τουρκίας) πραγματοποιεί έρευνες, ενώ από την άλλη δεν επιτρέπεται σε ξένους να προβούν σε οποιαδήποτε δραστηριότητα εντός της υφαλοκρηπίδας μας δίχως την άδειά μας». Πηγή

Οι τουρκο-προσκυνημένοι της Βουλής Posted: 13 May 2013 10:45 AM PDT Του Σάββα Καλεντερίδη Επί κυβερνήσεως Λουκά Παπαδήμου, το Υπουργείο Δικαιοσύνης είχε προετοιμάσει νομοσχέδιο, στο οποίο υπήρχε διάταξη που ποινικοποιούσε την άρνηση των γενοκτονιών και των εγκλημάτων πολέμου. Αυτό στην πράξη σήμαινε ότι αν περνούσε αυτή η διάταξη, όποιος στην Ελλάδα αμφισβητούσε ή αρνιόταν τη διάπραξη των Γενοκτονιών που αναγνωρίστηκαν από τη Βουλή των Ελλήνων, θα είχε να αντιμετωπίσει την Ελληνική Δικαιοσύνη και τις ποινές που προέβλεπε ο συγκεκριμένος νόμος... Τότε, με κάποιον, άγνωστο σε μας τρόπο, η πληροφορία αυτή έφθασε στην τουρκική πρεσβεία και από κει στην τουρκική κυβέρνηση. Πάντως, υπάρχουν πληροφορίες -που χρήζουν διερεύνησης- ότι βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου που δεν εκλέγονται στη Θράκη συναντήθηκαν με τον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα και συζήτησαν το θέμα... Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, ακολούθησε παρέμβαση της Τουρκίας προς την Ελλάδα σε ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο και η εν λόγω διάταξη μπήκε στο …ράφι. Τώρα, εν όψει της εκρηκτικής ανόδου των ποσοστών της Χρυσής Αυγής, το Υπουργείο Δικαιοσύνης έχει έτοιμο νόμο προς ψήφιση από τη Βουλή των Ελλήνων, με τον οποίο ποινικοποιείται εκτός των άλλων η άρνηση των γενοκτονιών και των εγκλημάτων πολέμου. Τη φορά αυτή, όπως πληροφορούμεθα, και πάλι εκπρόσωποι του Ελληνικού λαού στο Κοινοβούλιο, κινούνται συντονισμένα για να αποτρέψουν την ψήφιση της συγκεκριμένης διάταξης, με το σκεπτικό ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί από εθνικιστικούς κύκλους… Δηλαδή, οι βουλευτές αυτοί, επιδιώκουν η διάταξη να ποινικοποιεί μόνο την άρνηση των εγκλημάτων του ναζισμού, δηλαδή τη Γενοκτονία των Εβραίων και να μην ποινικοποιείται η άρνησης της Γενοκτονίας των Αρμενίων και των Ελλήνων του Πόντους και της Μικράς Ασίας, που, σημειωτέον, έχουν αναγνωριστεί από τη Βουλή των Ελλήνων. Το 1925, ο Γεώργιος Βαλαβάνης, διακεκριμένος λόγιος, συγγραφέας και δημοσιογράφος της εφημερίδας «Αρητιάς», που εκδιδόταν στην Κερασούντα μέχρι την Ανταλλαγή των πληθυσμών, συνέγραψε ένα βιβλίο, το οποίο αποτελεί σημείο αναφοράς της μελέτης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Φυσικά, υπάρχει και το πολύτομο έργο του καθηγητή Κώστα Φωτιάδη, η έκδοση του οποίου από τη Βουλή, έχει «σκαλώσει» στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Επειδή, όμως, μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι το έργο του κ. Φωτιάδη, που γράφτηκε σχετικά πρόσφατα, είναι δυνατόν να εξυπηρετεί κάποιους …εθνικιστικούς σκοπούς, εμείς αναφερόμαστε στο βιβλίο του αείμνηστου Γεωργίου Βαλαβάνη «Σύγχρονος Γενική Ιστορία του Πόντου», το οποίο, όπως προαναφέραμε, γράφτηκε το 1925, δηλαδή μόλις λίγα χρόνια μετά τη σφαγή των Ελλήνων του Πόντου από τους Νεοτούρκους και τους Κεμαλικούς, στις σελίδες του οποίου αναφέρεται ο αριθμός των 353 χιλιάδων νεκρών Ελλήνων του Πόντου. Στο βιβλίο, λοιπόν, αυτό,υπάρχουν ντοκουμέντα Αμερικανών και άλλων Δυτικών διπλωματών, πολιτικών και διανοουμένων που μιλούν για το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που τελέστηκε εναντίον του Ελληνισμού του Πόντου, και αποτελούν περίτρανη απόδειξη της Γενοκτονίας! Αν, λοιπόν, δεν έχουν πειστεί βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου για το έγκλημα της Γενοκτονίας, καλόν είναι να προμηθευτούν το προαναφερθέν βιβλίο, που ανατυπώθηκε από τις εκδόσεις των Αδελφών Κυριακίδη, και μετά να επανεξετάσουν τη στάση τους. Αν πάλι έχουν ήδη πειστεί και παρ' όλα αυτά θεωρούν ότι η αναγνώριση, οι προσπάθειες για διεθνοποίηση αλλά και η ποινικοποίηση της άρνησης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας, μπορούν εν δυνάμει να χρησιμοποιηθούν για εθνικιστικούς λόγους, βλάπτοντας τα συμφέροντα της Ελλάδας και τις σχέσεις με την γείτονα Τουρκία, θα πρέπει με γενναιότητα να βγουν και να το πουν στον ελληνικό λαό και ιδιαίτερα στους απογόνους των σφαγιασθέντων Ελλήνων της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολής, οι οποίοι είναι ιδιαίτερα …προοδευτικοί και πάντως καλύτεροι συνομιλητές από τον Τούρκο πρέσβη! Εμείς απλά να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με ανθρώπους της νομικής επιστήμης και του εισαγγελικού χώρου, με τουςοποίους συνομιλήσαμε για το θέμα, η εξαίρεση της Γενοκτονίας των Αρμενίων και των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας από τη διάταξη που ποινικοποιεί μόνον τη συνιστά μεροληψία υπέρ της Τουρκίας και είναι απαράδεκτη νομικά και πολιτικά, ενώ μας δήλωσαν ότι οι εν κρυπτώ συνεννοήσεις Ελλήνων βουλευτών με τον Τούρκο πρέσβη για τέτοια ζητήματα, θα ενέπιπταν στις αρμοδιότητες του Εισαγγελέας Εθνικής Ασφάλειας, σε περίπτωση που είχε υιοθετηθεί σχετική πρόταση που είχαμε κάνει από αυτήν εδώ τη στήλη, στις 11 Μαρτίου 2012. Τέλος, να υπογραμμίσουμε ότι οι προσπάθειες συγκάλυψης και άρνησης μιας γενοκτονίας, είναι επίσης έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, αφού οι προσπάθειες αυτές αποτελούν εξ αντικειμένου -και ανεξαρτήτως προθέσεων- την τελευταία φάση της Γενοκτονίας, ενώ ανοίγουν διάπλατα το δρόμο για την επόμενη, όρα Γενοκτονία των Χριστιανών της Συρίας! Σημείωση: Όταν ήδη είχε ολοκληρωθεί η συγγραφή του άρθρου, πληροφορηθήκαμε ότι μετατίθεται ο χρόνος κατάθεσης του νομοσχεδίου, αφού ο υπουργός Επικρατείας κ. Δ. Σταμάτης και ο γ.γ. της κυβέρνησης, κ. Τ. Μπαλτάκος, έκριναν ότι πρέπει να υπάρξει περαιτέρω χρόνος για διαβούλευση, πριν ολοκληρωθεί η σύνταξή του. Θα περιμένουμε! Πηγή

Διαθήκη Posted: 13 May 2013 10:05 AM PDT Εμείς δεν θα πεθάνουμε. Δεν θα έχουμε την μίζερη συνήθεια των θνητών να μπούμε σε ξύλινο φέρετρο. Την τελευταία στιγμή θα έχουμε την ευλογία να αναπνεύσουμε τον αέρα που φέρνουν τα δέντρα της χώρας στα πνευμόνια μας. Θα πατάμε την ώρα εκείνη στο χώμα που μάθαμε να σηκωνόμαστε και εκεί θα πέσουμε… όρθιοι. Εμείς δεν θα πεθάνουμε. Αυτοί που έζησαν με το καρδιοχτύπι της ψυχή τους και όχι με την λιποψυχία της καρδιά τους δεν έχουν την ευλογία να τους ανάβουν κερί. Δεν είχαν την κατάρα άλλωστε να χωρέσουν σε αριθμούς φορολογικού μητρώου αλλά ούτε και την ευκολία να αποδεχθούν την παράδοση και την οπισθοχώρηση όταν τα κύματα των «εθνικών» βαρβάρων κατέβαιναν κατασπαράζοντας τα Ιερά μας. Εμείς δεν θα πεθάνουμε. Ένας χορός Πυρρίχιος θα είναι η τελευταία μας μάχη. Ο ένας δεμένος στις φλέβες του άλλου και τα μάτια καρφωμένα στον Ελληνικό Ουρανό που άντεξε να κοιτά τον κατ' εξακολούθηση βιασμό της Γης που μας γέννησε. Εμείς δεν θα πεθάνουμε. Η τελευταία μας μεταλαβιά θα είναι το βλέμμα του συντρόφου μας που μέσα σε ένα δάκρυ χωράει όλους τους ωκεανούς της πίστης προς το Δίκαιο. Αυτό θα μεταλάβουμε και με αυτό θα πορευτούμε ήσυχοι αφού χώρεσε το στόμα μας τόσο μεγάλο όγκο Δικαιοσύνης. Εμείς δεν θα πεθάνουμε. Απλά γιατί τις κηδείες μας τις παρακολουθήσαμε να εκτελούνται ενώ είμαστε εν ζωή. Είδαμε το κορμί μας να τρώγεται από δίποδα σκουλήκια, είδαμε τα φυλαχτά μας να αρπάζονται από δίποδα αρπαχτικά, είδαμε να καταστρέφουν ό,τι χτίσαμε με κόστος Ελπίδας, είδαμε να φτύνουν στους τάφους μας ενώ ακόμα η καρδιά μας χτυπούσε. Είδαμε πως είναι ο πραγματικός θάνατος. Γι' αυτό εμείς δεν θα πεθάνουμε. Δεν χώρεσε η ήσυχη ύπαρξή μας στα χαρτοφυλάκια τους. Δεν θα χωρέσει, λοιπόν, ούτε η ηχηρή απουσία μας. Πηγή Simple Man

Η παράξενη επιλεκτική μνήμη της Μέρκελ για τη ζωή της στην Ανατολική Γερμανία Posted: 13 May 2013 09:45 AM PDT Γραμματέας προπαγάνδας της Νεολαίας και συνεργάτης της Στάζι η Αγκέλα; Αν είναι δυνατόν!!! Απέρριψε τον ισχυρισμό ότι η Άνγκελα Μέρκελ έχει αποκρύψει πτυχές από την ζωή της στην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας ο εκπρόσωπος της Καγκελαρίας Στέφεν Ζάιμπερτ. «Η καγκελάριος έχει τα προηγούμενα χρόνια κατ' επανάληψη εκφραστεί, τόσο σε βιβλία όσο και σε συνεντεύξεις, σχετικά με την ζωή της στην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας. Απαντούσε και απαντά πάντα ανοιχτά και με βάση τις ειλικρινείς αναμνήσεις της», δήλωσε ο κ. Ζάιμπερτ, απαντώντας σε δημοσιεύματα του περιοδικού Focus και της εφημερίδας Bild, σύμφωνα με τα οποία η κυρία Μέρκελ είχε ενεργότερη συμμετοχή σε οργανώσεις του καθεστώτος από ό,τι ήταν γνωστό μέχρι πρότινος. Αφορμή για τα δημοσιεύματα στάθηκε η κυκλοφορία βιβλίου των δημοσιογράφων Γκίντερ Λάχμαν από την Die Welt και Ραλφ Γκέοργκ Ρόιτ από την Bild, στο οποίο περιγράφεται ότι η Καγκελάριος υπήρξε γραμματέας προπαγάνδας της νεολαίας στην Ακαδημία Φυσικών Επιστημών του Βερολίνου. Η ίδια, μιλώντας χθες το βράδυ σε κομματική εκδήλωση, διέψευσε ότι είχε αποκρύψει λεπτομέρειες για το παρελθόν της και ισχυρίστηκε ότι κανείς δεν την είχε ρωτήσει σχετικώς. Ανέφερε μάλιστα ενδεικτικά το παράδειγμα της συμμετοχής της στην Ομοσπονδία Ενώσεων Ελεύθερου Γερμανικού Εμπορίου και στο Σύνδεσμο Γερμανοσοβιετικής Φιλίας και σημείωσε ότι η οργάνωση της νεολαίας ήταν ουσιαστικά μη πολιτική οργάνωση, η οποία προσέφερε στους νέους της πρώην Ανατολικής Γερμανίας νέες ευκαιρίες. Παλαιότερα, η Άνγκελα Μέρκελ είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Δεν ήμουν ηρωίδα. Προσαρμόστηκα», επισημαίνοντας ότι βασίζεται μόνο στην μνήμη της και ότι, αν προκύψει κάτι άλλο, θα μπορέσει να ζήσει με αυτό. Υπερασπιζόμενος την Πρόεδρο του κόμματός του, ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του CDU την Θουριγγία Μάικ Μόρινγκ δήλωσε ότι οι περιγραφές αφορούν μια τυπική βιογραφία της πρώην ΛΔΓ και υποστήριξε ότι η δράση της κυρίας Μέρκελ δεν υπερέβη τα όρια, τα οποία ο ίδιος τοποθετεί στην συμμετοχή στο τότε κυβερνών κόμμα ή στην συνεργασία με την Stasi.

Από τη λογιστική στην πολιτική… Posted: 13 May 2013 09:10 AM PDT Του Κώστα Ροδινού  Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για έναν λαό  από την έλλειψη εμπιστοσύνης στις δυνάμεις και τις προοπτικές του. Και να πορεύεται στο μέλλον, χωρίς όραμα.  Αναμφίβολα, αυτά που υφιστάμεθα, οι περισσότεροι εξ ημών,  τα τελευταία χρόνια, είναι πρωτόγνωρα. Και δύσκολα. Πολύ δύσκολα. Χιλιάδες άνθρωποι συνθλίβονται στις μυλόπετρες της φτώχειας. Άνεργοι, απελπισμένα, ψάχνουν για δουλειά. Νέοι, μετά από τη βάσανο των σπουδών, δεν βλέπουν ελπίδα. Ηλικιωμένοι και ασθενείς, ταλαιπωρούνται βάναυσα για ένα φάρμακο. Όλα αυτά μας ήρθαν απότομα, βίαια και ενώ ταξιδεύαμε αμέριμνοι, παραδομένοι στις σειρήνες της ευμάρειας, του άκρατου δανεισμού και του «λεφτά υπάρχουν». Το κακό μας βρήκε απροετοίμαστους. Στην αρχή  οι συνήθεις ένοχοι είναι κάποιοι τρίτοι. Αργότερα,  αρχίζει η ενδοσκόπηση. Εντοπίζουμε και τα δικά μας λάθη. Ανανέωση και κάθαρση Ουδέποτε πίστεψα πως κάποια διεθνής συνωμοσία  μας επέβαλε τα μνημόνια. Πρωτίστως, ευθυνόμαστε εμείς. Όσοι με τιμούν  διαβάζοντας  τα κείμενά μου, θα θυμούνται ό,τι, εξ υπαρχής, έγραφα πώς  το μνημόνιο δεν ήταν μονόδρομος, ούτε  αποτελούσε λύση. Ήταν μια κακή επιλογή, με δυσβάσταχτο  κοινωνικό κόστος και  αμφίβολα αποτελέσματα. Δυστυχώς,  ακόμα και όταν τα πράγματα έφτασαν στο μη παρέκει, εμείς δεν μπήκαμε στον κόπο να  φτιάξουμε ένα εθνικό πρόγραμμα σωτηρίας. Τέσσερα χρόνια μετά, ουδείς αμφιβάλλει για τα …αποτελέσματα του μνημονίου. Όμως, κάποια στιγμή πρέπει, ως λαός, να δώσουμε ένα τέλος στο αυτομαστίγωμα, στην εθνική μιζέρια. Δεν ωφελεί να τρώμε τις σάρκες μας. Πρέπει να κάνουμε ένα βήμα μπροστά. Και να  συμφωνήσουμε σ' έναν εθνικό στόχο. Προφανώς, τεράστια είναι η ευθύνη του πολιτικού μας συστήματος.  H λύση, όμως, δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική. Έτσι γίνεται στις δημοκρατίες. Αν συμφωνήσουμε σ' αυτό, θα  απομονωθούν και οι  ακραίες φωνές. Δεν έχουν λύσεις  όσοι καλλιεργούν το μίσος και επενδύουν στο λαϊκισμό. Αν ανατρέξουμε στο, δυστυχώς πλούσιο,  παρελθόν μας θα δούμε πώς όσες φορές επιλέξαμε τέτοιες λύσεις, το πληρώσαμε ακριβά. Από την άλλη, το πολιτικό σύστημα, και αναφέρομαι στα κόμματα του λεγομένου «δημοκρατικού τόξου»,  οφείλει να ανανεωθεί, να αυτοκαθαρθεί. Να λειτουργήσει με μεγαλύτερη υπευθυνότητα.  Όσο στην κοινή γνώμη επικρατεί  η πεποίθηση  της ατιμωρησίας των πολιτικών (και όχι μόνο) δεν πρόκειται να αποκατασταθεί η αξιοπιστία του. Και χωρίς αυτό, δεν πάμε πουθενά. Όσο ποικιλώνυμα συμφέροντα, εν μέσω κρίσης, κερδοσκοπούν στις πλάτες των πολλών, καμιά λύση δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή και θα έρθει η  στιγμή που η οργή θα ξεχειλίσει. Και αλίμονο σ' αυτούς, που θα βρεθούν στο διάβα της. Βέβαια, έχουμε και εμείς, οι πολίτες το μερίδιο της ευθύνης μας. Κάποιοι από εμάς  ανέχονται  τη «ΧΑ».  Κάποιοι από εμάς έστειλαν στη Βουλή και εκείνους  που με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους μας έφεραν εδώ… Ας είμαστε περισσότερο προσεκτικοί στις επόμενες επιλογές μας. Δεν θα μας σώσουν οι ξένοι… Διαχρονικά  τρεφόμαστε με την ψευδαίσθηση ό,τι, τάχα μου, τη λύση θα μας τη δώσουν κάποιοι τρίτοι. Στην αρχαιότητα, ο δρόμος οδηγούσε στα Σούσα. Τα πρώτα  κόμματα μετά την απελευθέρωση ονομάστηκαν από τις …προστάτιδες δυνάμεις (τέτοιος ξεπεσμός για ένα έθνος που μόλις είχε γράψει το έπος του). Και έπεται συνέχεια. Όμως, ουδείς  σε σώζει χωρίς αντίτιμο. Τα έθνη επιβιώνουν στηριζόμενα, πρωτίστως, στις δυνάμεις τους  και στις συμμαχίες που  χτίζουν, με βάση την αμοιβαιότητα συμφερόντων.  Θα επαναλάβω τη  ρήση του Πάλμερστον ότι η Μ. Βρετανία δεν έχει ούτε μόνιμους φίλους, ούτε μόνιμους εχθρούς, αλλά μόνιμα συμφέροντα. Είναι δυνατόν να περιμένουμε  τη σωτηρία μας από την… τρόϊκα ή την… Γερμανία; Δηλαδή, έπρεπε να έρθει η τρόϊκα για να μάθουμε ότι δεν μπορούμε, εσαεί, να ζούμε με δανεικά; Ότι δεν γίνεται να  ξοδεύουμε περισσότερα απ' όσα παράγουμε;  Ότι είναι ανέφικτο  να συντηρούμε ένα σπάταλο κράτος; Δυστυχώς, όμως,  ακόμα και τώρα, συνεχίζουν να  μας κοροϊδεύουν ξεδιάντροπα οι κεκράχτες του λαϊκισμού. Αλήθεια, υπάρχει ένα μαγικό κουμπί που θα μας επαναφέρει στην προτεραία κατάσταση; Είναι δυνατόν, μ' ένα άρθρο, να αποκατασταθούν όλες οι αδικίες;  Μπορούμε, σ' ένα χρόνο, να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα δεκαετιών;  Υπάρχει κάποια μαγική λύση την οποίαν ο Σαμαράς, επειδή έχει σκοπό του να …καταστρέψει την Ελλάδα, δεν θέλει; Να αναπνεύσει η χώρα Για να  έρθουμε στο δια ταύτα. Η Κυβέρνηση έχει παγιδευτεί σε μια ατέρμονα διαδικασία συζητήσεων με την τρόϊκα, που έχει κουράσει. Είναι ορατά τα συμπτώματα του κουρασμένου διαπραγματευτή, που για να δικαιολογήσει το χρόνο που επενδύει στις διαπραγματεύσεις,  βαφτίζει κάθε συμφωνία …επιτυχία! Η διαδικασία  έχει εκφυλιστεί. Και η τρόικα  δεν  κομίζει νέες ιδέες. Ούτε το έκαναν ποτέ. Παπαγάλοι άλλων και όχι μόνο συμφερόντων ήταν οι …τεχνοκράτες. Για αυτό και τα έκαναν μούσκεμα. Το μοντέλο  απέτυχε. Κάθε χρόνο σπαταλάμε 5-6  μήνες σε συζητήσεις, που παραλύουν τη χώρα.  Ούτε μπορεί να κυβερνάται μια δημοκρατία  με έξωθεν υποδείξεις, υπουργικές αποφάσεις, προεδρικά διατάγματα, τροπολογίες και νομοσχέδια κατεπείγουσας μορφής. Δεν γίνεται δουλειά έτσι! Ναί, είναι αλήθεια, βελτιώθηκαν κάποια νούμερα, αλλά με τι κόστος; Ώρες-ώρες αισθάνομαι ό,τι επιχειρούμε να επιβεβαιώσουμε το …χότζα! Θυμίζω ό,τι στην ιστορία ο γάϊδαρος δεν άντεξε στο τέλος! Ακόμα και ο μη ειδικός γνωρίζει ότι με την ανεργία κοντά στο 30% και εκείνη των νέων στο 64% η χώρα δεν έχει ελπίδα. Ποιοί θα μείνουν για να συμβάλλουν στην ανάπτυξή της; Ξέρετε πόσα χρόνια και τι ρυθμοί απαιτούνται για να  επιστρέψει η ανεργία σε ανεχτά επίπεδα; Ποιός θα επενδύσει με τον ΦΠΑ στο 23%,  ένα φορολογικό νομοσχέδιο …κάθε μήνα και ένα διαρκές κλίμα αβεβαιότητας; Το φάρμακο που χορηγήθηκε στην Ελλάδα προσπάθησε να λύσει ανεπιτυχώς ένα πρόβλημα και δημιούργησε ένα ακόμα χειρότερο, αυτό της ανεργίας. Που αντιμετωπίζεται και δυσκολότερα. Θεωρώ, λοιπόν, πώς είναι καιρός να γίνει  μια σοβαρή αξιολόγηση  της μέχρι τώρα πορείας  του προγράμματος. Και η αξιολόγηση αυτή να γίνει από μια ανεξάρτητη επιτροπή, ας πούμε του Ευρωκοινοβουλίου,  υπεράνω υποψίας. Αυτά μας ζητήσατε. Αυτά κάναμε. Ιδού τα αποτελέσματα. Στη συνέχεια να επιδιώξουμε  μια νέα  συμφωνία με την ΕΕ, αφού προηγουμένως συμφωνήσουμε ως χώρα στις εθνικές μας προτεραιότητες. Η λύση πρέπει να είναι πολιτική, όχι λογιστική. Και να λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες της κοινωνίας. Και τις αντοχές της. Η συζήτηση πρέπει να γίνει τώρα, που φαίνεται να έχει διαμορφωθεί  ένα καλύτερο πλαίσιο συνεννόησης με την ΕΕ, ενώ σχεδόν καθολικώς διατυπώνεται  το αίτημα  να δοθεί τέλος στις πολιτικές λιτότητας.

Το μακρύ φθινόπωρο της Αθήνας από τη δημαρχία Καμίνη Posted: 13 May 2013 08:50 AM PDT Την ώρα που ο Καμίνης συνεργάζεται με τον Σόρος, οι κάτοικοι του κέντρου «στενάζουν» από την ανεπάρκεια και την ανευθυνότητα των δημοτικών αρχών Του Ειδικού Συνεργάτη Βροχή πέφτουν οι καταγγελίες των κατοίκων του κέντρου (και συγκεκριμένα στην ευρύτερη περιοχή του Μοναστηρακίου) για την αντιμετώπιση που έχουν οι συνεχείς εκκλήσεις τους, ώστε να βρεθεί επιτέλους μία λύση στο θέμα της ελεγχόμενης στάθμευσης για τα ΙΧ των μόνιμων κατοίκων του κέντρου, από τον αντιδήμαρχο Δημοτικής Αστυνομίας κ. Γιώργο Αναγνωστόπουλο και την αντιδήμαρχο τεχνικών έργων κα Σουλτάνα Σπυροπούλου. Οι καταγγελίες που έρχονται σε γνώση μας δεν είναι ανώνυμες αλλά επώνυμες και είμαστε έτοιμοι να τις δημοσιοποιήσουμε αν δούμε ότι το «αυτί» της δημαρχίας Καμίνη δεν ιδρώνει καθόλου. Η κατάσταση στο κέντρο της πρωτεύουσας έχει γίνει απελπιστική όσο ποτέ. Γκράφιτι, παρακμή, πλήρης ασυδοσία και κανένας σεβασμός στους ελάχιστους κατοίκους που επιμένουν να κατοικούν στο ιστορικό κέντρο της αρχαιότερης πρωτεύουσας στην Ευρώπη. Ο δήμαρχος Αθηναίων που ήρθε στην πλατεία Κοτζιά με σφοδρό μεταρρυθμιστικό οίστρο διέψευσε κάθε προσδοκία όσων των υποστήριξαν ενώ εκπλήσσει ακόμα και τους επικριτές του με την αδιαφορία του. Στους δρόμους ακούει κανείς για τη χρυσή εποχή που άρχισε το 1986 επί Μιλτιάδη Έβερτ, όταν νοικοκυρεύτηκε η Αθήνα, κι έφθασε στο απόγειό της όταν ο κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος μετέτρεψε την πρωτεύουσα σε ένα «ευρωπαϊκό κόσμημα», προετοιμάζοντάς την για τους Ολυμπιακούς Αγώνες! Κι όμως αυτή η εικόνα ξεθώριασε και αρχίσει να χαλάει. Τα προστατευτικά κιγκλιδώματα για τους πεζούς (τα γνωστά «κάγκελα») και οι όμορφοι πεζόδρομοι της Αθήνας έχουν αρχίσει να μετατρέπονται σε τριτοκοσμικής αντίληψης χώρους στάθμευσης εξαιτίας της αναρχίας και της αυθαιρεσίας που επιτρέπει ο σημερινός δήμαρχος κ. Γιώργος Καμίνης, ο οποίος δεν φαίνεται να ασχολείται με τις λειτουργίες της πόλης, την αξιοπιστία των δημοτικών υπηρεσιών και την αναποτελεσματικότητα των αντιδημάρχων και των δημοτικών συμβούλων που κάνουν λες και ζουν σε άλλη πόλη, άλλης χώρας. Μέσα από το φωτογραφικό υλικό που σας παρουσιάζουμε, αποδεικνύεται πλήρως η ανεπάρκεια του αντιδημάρχου δημοτικής αστυνομίας να θέσει υπό έλεγχο το όργιο της παράνομης στάθμευσης στο κέντρο της Αθήνας. Όπου κι αν περπατήσει κανείς, θα δει αυτοκίνητα παρκαρισμένα πάνω σε πεζοδρόμια, αλλά και σε κάθε λογής σημείο που μπορείτε να φανταστείτε. Και την ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά, η αντιδημαρχία του κ. Γ. Αναγνωστόπουλου εξαντλεί κάθε όριο αυστηρότητας και παραλογισμού προς τα ΙΧ των μόνιμων κατοίκων του κέντρου, οι οποίοι ειδικά στην περιοχή του Μοναστηρακίου δεν έχουν πουθενά να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους! Σύμφωνα με τις ίδιες καταγγελίες, τα ΙΧ των μόνιμων κατοίκων έχουν μπει στο σκληρό στόχαστρο της δημοτικής αστυνομίας, η οποία φέρεται να έχει εντολή να τους κόβει κλήσεις αν δεν παρκάρουν στις θέσεις των μόνιμων κατοίκων. Κι εδώ ξεκινάει η απόλυτη σχιζοφρένεια! Κάνοντας έναν έλεγχο - που κάναμε εμείς αλλά θα όφειλαν να είχαν κάνει πρώτα οι δημοτικές αρχές- διαπιστώνει με ευκολία κάποιος ότι οι κάτοικοι στην περιοχή του Μοναστηρακίου πολύ απλά δεν έχουν θέσεις παρκαρίσματος! Που οφείλεται αυτό; Εδώ εμπλέκεται η αδιαφορία με την οποία η Αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων κ. Σουλτάνα Σπυροπούλου φέρεται σύμφωνα με τις ίδιες καταγγελίες να αντιμετωπίζει τις έγγραφες και προφορικές εκκλήσεις των κατοίκων της περιοχής, ώστε να δώσει μία λύση στο θέμα της ελεγχόμενης στάθμευσης. Σύμφωνα με τις ίδιες καταγγελίες, η κ. Σπυροπούλου εμφανίζεται να λειτουργεί ως κράτος εν κράτει χωρίς να δίνει στους πολίτες απαντήσεις ούτε καν να απαντά στα γραπτά αιτήματά τους για να βρεθεί λύση στο πρόβλημα. Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι οι λιγοστές θέσεις που είχαν δοθεί για θέσεις πάρκινγκ για τους κατοίκους έχουν μετατραπεί σε θέσεις στάθμευσης για μηχανάκια! Με αποτέλεσμα οι κάτοικοι του κέντρου να μην έχουν πουθενά να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους και με εντολή της δημοτικής αστυνομίας να τους κόβονται κλήσεις οπουδήποτε κι αν παρκάρουν γύρω από την ευρύτερη περιοχή που έχουν τα σπίτια τους! Μέσα σε αυτόν τον παραλογισμό, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι συγκεκριμένη επιστολή που καταγγέλλει όλα αυτά τα περιστατικά και έχει αποδέκτη την κυρία Σπυροπούλου, ουδέποτε έχει απαντηθεί και ουδέποτε η αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων έχει επιδείξει στο ελάχιστο το ενδιαφέρον να λύσει το πρόβλημα που αφορά στις αρμοδιότητές της. Το NEWSBOMB θα συνεχίσει να αναδεικνύει τα προβλήματα των κατοίκων του κέντρου με την ελπίδα ότι ίσως κάποτε η δημοτική αρχή θα ευαισθητοποιηθεί απέναντι στις πραγματικές ανάγκες των δημοτών της Αθήνας, και δεν θα αναλώνεται μόνο σε δημόσιες σχέσεις και «φρου-φρου κι αρώματα». Πηγή: Newsbomb

Ποιος ευθύνεται για τις επιθέσεις στην Τουρκία; Ποιοί είχαν το μεγαλύτερο κίνητρο; Posted: 13 May 2013 08:52 AM PDT Πολύνεκρες ήταν οι τρεις τελικά βομβιστικές επιθέσεις στη Νοτιοανατολική Τουρκία κοντά στα σύνορα με τη Συρία, με την τουρκική κυβέρνηση να στρέφεται γρήγορα εναντίον του καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Άσαντ, ο οποίος υποτίθεται θέλησε να εκδικηθεί την Τουρκία για τη στάση της εναντίον του. Είναι όμως έτσι ή η υπόθεση είναι μια καλοστημένη προβοκάτσια με στόχο να οδηγήσει σε ξένη επέμβαση κι αν ναι από ποιον; Πληροφορίες δεν υπάρχουν, εκτός από αυτές που αναφέρει η Τουρκία που υποτίθεται παραπέμπουν στις συριακές μυστικές υπηρεσίες (Mukhabarat), οι οποίες είναι προβληματικής αξιοπιστίας εξ ορισμού και μόνο λόγω της διακηρυγμένης επιθυμίας της Τουρκίας για διεθνή επέμβαση. Οπότε για μια ακόμη φορά δεν μπορούμε παρά να καταφύγουμε στη λογική και στην ανάλυση σε μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε το θέμα… Ας πάρουμε λοιπόν τους… υποψήφιους δράστες έναν προς έναν. Εφόσον η Τουρκία εξυπηρετείται στον βασικό της στόχο (διεθνή επέμβαση για ανατροπή του Άσαντ) από αυτή την εξέλιξη θα μπορούσε να έχει γίνει από παρακρατικούς μηχανισμούς; Ασφαλώς ναι κι εάν στην εξουσία βρίσκονταν οι αδίστακτοι κεμαλικοί με πλούσια ιστορία σε προβοκάτσιες, η μυστική υπηρεσία ΜΙΤ θα ήταν ο βασικότερος ύποπτος. Σήμερα τελεί υπό τον απόλυτο έλεγχο του Δρ. Χακάν Φιντάν, εκλεκτού του Ερντογάν. Χωρίς να αποκλείουμε να έχει συμβεί κάτι τέτοιο,το σενάριο αυτό έχει ένα σημαντικό πρόβλημα με εσωτερική και διεθνή διάσταση. Λόγω της κατάστασης στο εσωτερικό της Τουρκίας, η οποιαδήποτε διαρροή για εμπλοκή των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών θα ήταν απόλυτα καταστροφική για τον Ερντογάν, το οποίο είναι αντικίνητρο. Η εσωτερική σύγκρουση με τους κεμαλιστές αυξάνει θεαματικά το ρίσκο να βρεθεί έστω ένας που θα αντιληφθεί κάτι, τινάζοντας στον αέρα τη μεθόδευση. Οι ισλαμιστές θα εμφανίζονταν να κάνουν αυτά ακριβώς για τα οποία διώκουν τους στρατιωτικούς, οπότε η κατάσταση στο εσωτερικό θα περιπλεκόταν περαιτέρω, ενώ και διεθνώς το προφίλ του Ερντογάν θα δεχόταν σημαντικό πλήγμα. Υπάρχει όμως και ένσταση που στηρίζεται στην «ανάγνωση» του διεθνούς περιβάλλοντος: Για ποιον λόγο να ρισκάρει τόσο πολύ η Τουρκία, σε μια στιγμή που όλα δείχνουν ότι αργά αλά σταθερά η κατάσταση κινείται στην κατεύθυνση απομάκρυνσης του Άσαντ από την εξουσία; Ας πάμε στον δεύτερο υποψήφιο που είναι το καθεστώς του Μπασάρ Αλ Άσαντ. Μοναδικός λόγος που θα καθιστούσε κατανοητή μια τέτοια ενέργεια από την πλευρά των συριακών μυστικών υπηρεσιών θα ήταν το να έχει λόγους να επιθυμεί την επέμβαση του διεθνούς παράγοντα, αφού είναι φανερό πλέον, όσο και προβλέψιμο από πριν, ότι θα την προκαλούσε. Αυτό θα μπορούσε θεωρητικά να το επιθυμεί, εάν έχει διασφαλισμένο το ότι σε περίπτωση που αυτό γινόταν, τότε θα είχαμε την αυτόματη γεωγραφική επέκταση της σύγκρουσης. Το Ιράν να εισέρχεται στον πόλεμο, τη Χεζμπολάχ και τη Χαμάς να προβαίνουν σε στρατιωτικά πλήγματα εναντίον του Ισραήλ, απανωτά πλήγματα στην Ιορδανία με στόχο την αποσταθεροποίηση της χασεμιτικής μοναρχίας και γενικά μια κατάσταση πλήρους αναρχίας, με σκοπό να αποδιοργανώσει το δυτικό μέτωπο και να εμπλέξει τα ρωσικά συμφέροντα με τρόπο ώστε η Μόσχα να μη συναινέσει και να αντιταχθεί στις ενέργειες της Δύσης. Το μεγάλο αρνητικό σε έναν τέτοιο υπολογισμό είναι ότι η ισορροπία δυνάμεων που θα διαμορφωνόταν θα ήταν εξαιρετικά δυσμενής (ΗΠΑ, Ισραήλ, Τουρκία συνδυασμένα), ενώ το ρίσκο που θα αναλάμβανε θα ήταν μεγάλο, αφού παρά τα διαφορετικά συμφέροντα, πλέον όλοι μιλούν με όλους ώστε να βρεθεί κοινός τόπος και να λήξει ο πόλεμος χωρίς να επηρεαστούν ανεπανόρθωτα οι σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας. Επίσης, θα μπορούσε να οδηγήσει στην άμεση απόσυρση των καθεστωτικών δυνάμεων στα συριακά παράλια και την αυτόματη έναρξη της διαδικασία διάλυσης της Συρίας. Εν ολίγοις, όσο και να μισεί το καθεστώς της Δαμασκού αυτό της Άγκυρας, δύσκολα θα έδινε το πράσινο φως για τέτοιες ενέργειες, φέρνοντας πιο κοντά τη διεθνή επέμβαση τη στιγμή μάλιστα που οι καθεστωτικές δυνάμεις προελαύνουν στο έδαφος και επιφέροντας συντριπτικά πλήγματα στις δυνάμεις των αντικαθεστωτικών. Κατά την εκτίμησή μας, η πλευρά που έχει μόνο να κερδίσει από αυτή την ενέργεια είναι μία: Οι αντικαθεστωτικοί, οι οποίοι μάλιστα είναι τόσο διαιρεμένοι, ώστε δεν είναι εύκολο να γίνει αντιληπτό ποιος ευθύνεται για την οργάνωση τέτοιων επιθέσεων. Αυτοί επιθυμούν περισσότερο από τον οποιονδήποτε τη δυτική επέμβαση για να αποτραπεί η ήττα τους, ενώ είναι σφοδρά ενοχλημένοι και δεν το κρύβουν, για τη διστακτικότητα της Δύσης να επέμβει. Επίσης, στις τάξεις τους βρίσκονται πρώην στελέχη των συριακών μυστικών υπηρεσιών, οπότε γνωρίζουν πώς να οργανώσουν μια βομβιστική επίθεση η οποία να παραπέμπει στο modus operandi των συριακών υπηρεσιών. Τώρα, εάν το ερώτημα είναι πως αξιολογούμε το ενδεχόμενο, με βάση το ανωτέρω σκεπτικό ιθύνων νους πίσω από τις επιθέσεις να είναι η τουρκική ΜΙΤ με εκτελεστικά όργανα τους αντικαθεστωτικούς, η απάντηση είναι ότι ΔΕΝ μπορούμε να το αποκλείσουμε. Το θέμα είναι όμως ότι χωρίς στοιχεία μόνο λογικές σκέψεις και εικασίες μπορείς να κάνεις, τίποτα παραπάνω. Πηγή: Defence Point

ΠΑΣΟΚ: Εμπορική επιχείρηση «υπό εκκαθάριση» Posted: 13 May 2013 08:13 AM PDT Του Μενέλαου Γκίβαλου Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης  του Πανεπιστημίου Αθηνών Οι εσωκομματικές αντιπαραθέσεις, οι ακραίες συγκρούσεις –που όχι σπάνια οδήγησαν σε ρήξεις και διασπάσεις– αποτέλεσαν και αποτελούν συστατικό στοιχείο της πολιτικής και των φορέων της. Σ' όλη τη διάρκεια της μεταπολιτευτικής περιόδου τέτοιου είδους γεγονότα συχνά κυριάρχησαν στην πολιτική μας ζωή. Κορυφαίο φαινόμενο υπήρξε η διάσπαση του ΚΚΕ και η αυτονόμηση του ΚΚΕεσ. Μια διάσπαση που ξεκινούσε από ιδεολογικοπολιτικές, θεμελιώδεις, αρχές και έφθανε μέχρι τους εκδοτικούς-οικονομικούς μηχανισμούς… Παρόμοιες διασπάσεις και ρήξεις υπήρξαν έντονες στο ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή του μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980, αλλά και στη συντηρητική παράταξη, ακόμα και μέσα στη δεκαετία του 1990. Αν και «πυρηνικό στοιχείο» τέτοιου είδους διασπάσεων και ρήξεων αποτελεί τις περισσότερες φορές το διακύβευμα της εσωκομματικής εξουσίας, εν τούτοις, σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, οι διαφωνίες, οι ρήξεις, οι διασπάσεις θεμελιώνονταν και σε ένα «δεύτερο πυρήνα», που αφορούσε είτε ιδεολογικοπολιτικές αρχές είτε ευρύτερες αντιλήψεις για τις κοινωνικές συμμαχίες και τη στρατηγική των κομμάτων. Σε κάθε περίπτωση το ιδιοτελές-εξουσιαστικό στοιχείο συνδεόταν οργανικά –σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό– με το πολιτικοϊδεολογικό/αξιακό στοιχείο. Στη σημερινή όμως πραγματικότητα, όπου οι νεοφιλελεύθερες οικονομικές επιλογές και «αξίες» και η μνημονιακή εξουσιαστική δομή επικαθορίζουν την υπόσταση, τον ρόλο, αλλά και την «ιδεολογία» των πολιτικών κομμάτων που υπηρετούν τις πολιτικές αυτές, έχει μετατοπισθεί και το ίδιο το επίπεδο διαφωνίας, αντιπαράθεσης και ρήξεων ακόμα και σε εσωκομματικό επίπεδο. Τα όσα διαδραματίζονται την περίοδο αυτή στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ αποτελούν ακραία φαινόμενα της πλήρους έκπτωσης και εξαθλίωσης στην οποία έχει περιέλθει η –εναπομείνασα– ηγετική ομάδα του κόμματος. Η αντιπαράθεση Γ. Παπανδρέου - Ευάγγ. Βενιζέλου –εκφυλισμένη εκδοχή της ολομέτωπης σύγκρουσης του 2007 για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ– αφορά απλώς και μόνο την προσωπική πολιτική τους επιβίωση και το άδηλο και δυσοίωνο μέλλον τους. Αυτή η αντιπαράθεση δεν έχει ούτε καν ως πρόσχημα κάποιες διαφορές αντιλήψεων για τον ρόλο του ΠΑΣΟΚ, το μέλλον του, την ταυτότητά του. Αντίθετα διεξάγεται μέσα σε ένα πρωτοφανές κλίμα ακραίου πολιτικού κυνισμού με όπλα ΤΑ ΤΙΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΑ της άθλιας διαχείρισης των οικονομικών του κόμματος. Είναι κι αυτό ένα καθαρό δείγμα των καιρών, μια απόδειξη της πλήρους απαξίωσης και εξαχρείωσης όλων εκείνων που απεδέχθησαν τον ρόλο του εντολοδόχου εξωγενών οικονομικοπολιτικών κέντρων εξουσίας και μετέτρεψαν τα κόμματά τους σε «εργαλεία» εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών. Ο λόγος των Μνημονίων, τόσο σε συμβολικό όσο και σε ουσιαστικό επίπεδο, έχει αντικαταστήσει τον πολιτικό λόγο, τον ρόλο της πολιτικής, τις δημοκρατικές και κοινωνικές αρχές και αξίες που τη συγκροτούν. Το «σύνθημα» της μνημονιακής μετα-δημοκρατίας που ζούμε είναι, κατά τους διαχειριστές των μνημονικών συμφερόντων, ότι ΟΛΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ. Γι' αυτό και η ενσωμάτωση των κυβερνητικών κομμάτων στις νεοφιλελεύθερες μνημονιακές δομές συντελείται πλέον χωρίς προσχήματα. Στη σημερινή «τριμερή» κυβέρνηση ο «μνημονιακός μετασχηματισμός» της ΔΗΜΑΡ συντελέσθηκε αθόρυβα, χωρίς αιτιολόγηση, χάριν «της σωτηρίας» της χώρας. Το ίδιο αθόρυβα και ασχολίαστα συντελέσθηκε και η ακροδεξιά μετατόπιση της ΝΔ, συνέπεια της ιστορικής αναγκαιότητας ότι η εφαρμογή των ακραίων-αντικοινωνικών πολιτικών συντελείται μόνο από μια αυταρχική-ακροδεξιά πολιτική εξουσία. Γι' αυτό και τόσο εύκολα η ΝΔ αφομοίωσε και ανέδειξε τα ακροδεξιά στοιχεία του συντηρητικού χώρου. Γι' αυτό κορυφαία προπαγανδιστικά στελέχη της και εκφραστές της ιδεολογικοπολιτικής ταυτότητας είναι σήμερα ο κ. Α. Γεωργιάδης, αλλά και ο κ. Μ. Βορίδης, πρωτοπαλίκαρο –μαζί με τον κ. Ν. Μιχαλολιάκο– της ΕΠΕΝ, της νεολαίας του Γ. Παπαδόπουλου, ο οποίος ευφωνούσε λόγους υπέρ της 21ης Απριλίου… Ο ένας σήμερα ηγείται της Χρυσής Αυγής, ο έτερος αποτελεί τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της «χρυσαυγίζουσας» Νέας Δημοκρατίας… Σημεία κι αυτά των θλιβερών ημερών που ζούμε. Όσον αφορά το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, η πολιτική, ηθική και ιδεολογική του κατάρρευση, η πλήρης απώλεια τόσο της ταυτότητάς του όσο και της ιστορικής σχέσης που διαμόρφωσε με την κοινωνία θα αποτελέσουν το πλέον αρνητικό παράδειγμα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της χώρας. Από τη «στιγμή» του Καστελλόριζου μέχρι σήμερα, η ηγετική ελίτ και τα συμφέροντα που τη στήριζαν «μεταμόρφωσαν» το ΠΑΣΟΚ στον αυθεντικότερο εκφραστή και τον πλέον πιστό εκτελεστή των επιλογών του νεοφιλελεύθερου προτύπου και της κατοχικής πολιτικοοικονομικής δομής που επιβλήθηκε στη χώρα. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ «βλέπει τον κόσμο» με νεοφιλελεύθερα «γυαλιά» και εγκλωβισμένη στις επιλογές της οδηγεί το πάλαι ποτέ Κίνημα στη διάλυση και στον αφανισμό, με διαδικασίες μάλιστα ευτελιστικές, απαξιωτικές, που προσιδιάζουν μόνο σε πτωχεύσασες εμπορικές επιχειρήσεις. Πηγή: Το Παρόν

Και τώρα, το επόμενο βήμα… Posted: 13 May 2013 07:16 AM PDT Δύσκολη η γέννα. Αλλά έγινε. Σημαδιακό; Ίσως, αλλά 300 γενναίοι πολίτες βρέθηκαν στον Μαραθώνα, κάτω από δυσμενέστατες καιρικές (και όχι μόνο) συνθήκες. Γνωρίστηκαν, μίλησαν, αντάλλαξαν απόψεις μεταξύ τους. Δεν ενοχλήθηκαν από τον μικρό αριθμό τους. Το αντίθετο, έγινε, ενθουσιάστηκαν και πείσμωσαν ακόμη περισσότερο, αναγνωρίζοντας πια πως είναι καθήκον και χρέος τους ιερό να σταθούν όρθιοι, να μεταλαμπαδεύσουν την φλόγα που άναψε στον Μαραθώνα και σε άλλους. Συζητούσαν μεταξύ τους και υπόσχονταν πως η επόμενη φορά θα τους βρει πολλαπλάσιους. Όλοι τους ήξεραν πως πάντα από τους λίγους ξεκινάνε εκείνα που φέρνουν τις μεγάλες αλλαγές. Δεν τους αξίζουν συγχαρητήρια. Αλλά ένα μεγάλο ευχαριστώ, από όλους εμάς που δεν βρεθήκαμε στον κοινό τόπο, στο σημείο εκκίνησης για τον αγώνα επαναφοράς του αυτονόητου, των αξιών και της δημοκρατίας σε ετούτη την ταλαιπωρημένη πατρίδα. Ένας κύκλος έκλεισε, αλλά ένας άλλος κύκλος ετοιμάζεται να ανοίξει. Παρά τις αντιξοότητες, παρά τον ψυχολογικό βομβαρδισμό των Ελλήνων, παρά τους επιτηδευμένα τοποθετημένους «τσομπάνηδες», ο Μαραθώνας 2013 γέννησε τους δικούς του μαραθωνομάχους, τους πολίτες οπλίτες, τους πολίτες που αποφάσισαν να πάψουν να είναι πελάτες. Αυτοί οι λίγοι, οι ωραίοι όμως στην ψυχή και στην καρδιά, έμαθαν πολλά μέσα στους μήνες που πέρασαν. Έζησαν πολεμικές εναντίον της ελεύθερης βούλησης του Έλληνα, βίωσαν τακτικές ψυχολογικού πολέμου και αποφάσισαν πως τίποτε δεν θα τους λυγίσει. Αυτούς τους 300 τους ευχαριστούμε θερμά, μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας. Δίπλα τους θα βρεθούμε, για να μας δώσουν κουράγιο από την δική τους ψυχή, δύναμη από την δική τους παρουσία. Δίπλα τους θα βρεθούμε για να μας δοθεί η ευκαιρία να μάθουμε αυτά που δεν ξέρουμε, να νιώσουμε αυτά που μας απαγορεύουν, να σκεφτούμε και να κάνουν όλα αυτά που μπορούν να ρίξουμε το καθεστώς που αποδόμησε την Δημοκρατία, που συνήργησε στην δολοφονία της πατρίδας μας, της Ελλάδας. Σας ευχαριστούμε όλους εσάς, τους ολίγους αλλά ατρόμητους, που δεν διστάσατε να δείξετε τα πρόσωπά σας στους ολιγάρχες, που δεν διστάσατε να δηλώσετε παρόντες όταν νιώσατε πως σας καλεί η πατρίδα. Σας ευχαριστούμε και ελπίζουμε να μας ανεχθείτε στη σκιά σας και να βοηθήσετε να βρούμε τον δρόμο που μέχρι τώρα δεν βρήκαμε, να βροντοφωνάξουμε μαζί σας τα λόγια που απαγορεύτηκαν: Αγώνας, δημοκρατία, αξιοκρατία, αγάπη για τον συμπολίτη και για την πατρίδα. Ευχαριστούμε και όσους δεν μπόρεσαν να έρθουν, αφού είναι γνωστές και οι οικονομικές δυσκολίες που οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν και λόγω αυτών δεν μπόρεσαν να συμμετέχουν στον Μαραθώνα 2013, αλλά το μυαλό τους, η καρδιά και η ψυχή τους ήταν μαζί με όλους όσους βρέθηκαν εκεί. Ο Μαραθώνας 2013 τελείωσε, παρέδωσε την σκυτάλη και με την παρουσία του σηματοδότησε την επόμενη επιχείρηση κατά των δυναστών, την επόμενη μάχη κατά των ολίγιστων και ριψάσπιδων, την επόμενη μικρή ή μεγάλη νίκη των πολιτών. Κι αν ο αγώνας είναι δύσκολος, τότε θα είναι καλύτερα, γιατί θα μας διδάξει περισσότερα, γιατί θα μας κάνει καλύτερους και σοφότερους, γιατί θα μας δώσει την ευκαιρία να δείξουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Τίποτε δεν τελείωσε στον Μαραθώνα. Αντίθετα, τώρα άρχισε… Η οργανωτική ομάδα των 5 του "Μαραθώνα 2013"

Τουρκικό μαχητικό συνετρίβη στην Αλεξανδρέττα… Posted: 13 May 2013 06:27 AM PDT Σύμφωνα με πληροφορίες, τουρκικό μαχητικό τύπου F-16 κατέπεσε και συνετρίβη στην περιοχή του Χατάι (Αλεξανδρέττα) κοντά στα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία. Η συντριβή σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες συνέβη κατά τη διάρκεια άσκησης εναέριου ανεφοδιασμού και δυνάμεις έρευνας και διάσωσης (SAR) έχουν κινητοποιηθεί για να διαπιστωθεί η τύχη του πιλότου. Προφανώς κι επειδή οι καιροί είναι… πονηροί, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο να διαπιστωθεί αν η εκδοχή που μαθαίνουμε αληθεύει, ή έχουμε ενδεχομένως επανάληψη όσων έγιναν με το Phantom F-4 της τουρκικής Αεροπορίας (ΤΗΚ) που καταρρίφθηκε από τη συριακή αεράμυνα. Εάν αποδειχτεί ότι έχει συμβεί κάτι τέτοιο, σε συνδυασμό με τις πολύνεκρες (49 νεκροί) βομβιστικές επιθέσεις στη νοτιοανατολική Τουρκία, μάλλον θα πρέπει να καταλήξουμε στο οριστικό συμπέρασμα, ότι κάποιες «δυνάμεις» επιδιώκουν τη γενίκευση της σύρραξης στη Συρία, με την εμπλοκή της Τουρκίας, που τρέμει στην ιδέα όπως αποδεικνύουν οι δηλώσεις της πολιτικής της ηγεσίας… Προς το παρόν και εν αναμονή περισσοτέρων στοιχείων (τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης δεν έχουν αναφέρει κάτι προς το παρόν) μένουμε στην αρχική πληροφόρηση. Πηγή

Οι τρεις τύποι του πολιτεύεσθαι Posted: 13 May 2013 06:15 AM PDT Του Θεόδωρου Παπαηλία καθηγητή ΤΕΙ Πειραιά Κατά τον 18ο αιώνα διευρύνθηκε ο αγώνας για τα δικαιώματα του ατόμου, που διαρκούσε από τα μέσα του Μεσαίωνος. Τομή αποτέλεσαν αφ' ενός οι θέσεις του αγγλικού φιλελευθερισμού (Locke, Hume, Smith κ.λπ.), οι οποίες αποτυπώθηκαν στα κείμενα της κήρυξης της αμερικανικής ανεξαρτησίας (1776), αφ' ετέρου οι ιδέες του Γαλλικού Διαφωτισμού (Montesquieu, Voltaire, Rousseau κ.λπ.), που μεσουράνησαν με τη διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη (Αύγουστος 1789). Το αποτέλεσμα ήταν να αποκαθηλωθούν οι ευγενείς και ό,τι αυτό συνεπάγετο (αξίες που έλαβαν από τον Θεό ή ήταν σύμφωνες με τη φύση). Έτσι, το παράδειγμα, που ήθελε τους εκλεκτούς να διοικούν και τους πολλούς να μένουν υπήκοοι, οδηγήθηκε σε κατάρρευση. Κατά τον 19o αιώνα εντάθηκαν οι προσπάθειες οικονομικής και κοινωνικής «χειραφέτησης», με τις αλλεπάλληλες εξεγέρσεις σε όλη την Ευρώπη. Ανέκυψε, βεβαίως, μια ασύμμετρος πολιτική ωρίμανση: από τη μια οι κοινότητες (οι ριζοσπάστες του Δημαρχείου), από την άλλη η ύπαιθρος και οι έχοντες. Οι αγρότες μετά την αποσύνθεση της δουλοπαροικίας (μετετράπησαν σε ελεύθερους μικροκτηματίες) και τις καταστολές που υπέστησαν, ως αποτέλεσμα της προσπάθειάς τους για ανακατανομή της εξουσίας (πόλεμοι των χωρικών κατά τον 14ο-16ο αιώνα κ.λπ.) και λόγω των διδαχών της θρησκείας (πρέσβευε αποδοχή τού ελέω Θεού δικαίου), εγκλωβίστηκαν (ως να ενεγράφη στα γονίδιά τους) σε συντηρητικές επάλξεις. Εύκολα, μάλλον λοιπόν, οι αντιμεταρρυθμιστές μπορούσαν να επιβάλλονται. Μολαταύτα, οι ευγενείς και οι αστοί υπολόγιζαν διά της «λογικής» ότι εάν το δικαίωμα ψήφου δοθεί αυτομάτως σε όλον τον πληθυσμό, τότε τα προνόμιά τους θα απαλλοτριώνονταν. Ένεκα τούτου, ξεκίνησε (στην Αγγλία) να διευρύνεται το εκλογικό σώμα σταδιακά, έτσι ώστε κάθε φορά οι νεοψηφίζοντες, που ήταν πενέστεροι από τους προηγούμενους (το αμέσως χαμηλότερο εισοδηματικό κλιμάκιο) και ο αριθμός τους κάπως περιορισμένος, να μην είναι σε θέση να αλλάξουν άρδην την κατάσταση. Περαιτέρω, το δικαίωμα της τμηματικής, κλιμακωτής, διεύρυνσης λειτουργούσε «παιδευτικά». Το κάθε νέο οικονομικό - κοινωνικό στρώμα που εισήρχετο, «εκπαιδεύετο» στη λογική του αστικού πολιτεύματος: πουριτανική ηθική, ατομική ιδιοκτησία, ελευθερία του πράττειν και κινείσθαι. Ωστόσο, οι πιο έμπειροι κατάφεραν ήδη να αντιληφθούν – το παράδειγμα των ΗΠΑ το απεδείκνυε και η ανάλυση του Tocqueville παρέμεινε κλασική – ότι οι πιθανότητες μιας γενικής πολιτειακής ανατροπής παρέμεναν απειροελάχιστες και συνεπώς οι φόβοι για γενικευμένη αλλαγή αβάσιμοι. Έτσι, αυταρχικά καθεστώτα, όπως του Λουδοβίκου Ναπολέοντα αρχικά και αργότερα η Γερμανία του Bismarck (ή και η Γαλλία μετά την Κομμούνα το 1871), δεν θεώρησαν ότι διακινδύνευαν με την καθολική ψηφοφορία. Τελικώς, μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, λόγω των φοβερών απωλειών και της προσπάθειας να ενστερνισθούν οι μάζες το «κοινό» καλό, εκδημοκρατίσθηκε τα μέγιστα η εκλογική διαδικασία σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Είναι δυνατόν, λοιπόν, να θεωρηθεί ότι η περίοδος μέχρι το 1750 απετέλεσε την προϊστορία για τα δικαιώματα του ατόμου, συνιστώντας τον πρώτο πολιτικό κύκλο, ένα είδος πρωταρχικής συσσώρευσης (στον οποίο δημιουργήθηκαν οι υλικές και ιδεολογικές προϋποθέσεις). Την εξουσία όλο αυτό το διάστημα τη νέμονταν οι εκλεκτοί. Ο δεύτερος κύκλος διήρκεσε μεταξύ 1750 και 1950. Η ελευθερία του εκλέγειν και εκλέγεσθαι σταδιακά επιβάλλεται, έτσι ώστε το 1950 να υφίσταται αυτή σε όλες τις ανεπτυγμένες ή μη χώρες (όπου βεβαίως δεν υπήρχε αυταρχικό καθεστώς). Ο τρίτος κύκλος κάνει φανερή την παρουσία του από το 1950 και γενικεύτηκε μετά το 1990 με την επικράτηση της παγκοσμιοποίησης. Ενώ το δικαίωμα της αντιπροσώπευσης κατεκτήθη με αγώνες, που μεταμόρφωσαν την κοινωνία, σε τούτη την περίοδο αυτό αυτοαπαλλοτριώθηκε. Όπως τον πολίτη του 5ου π.Χ. αιώνα αντικατέστησε ο ιδιώτης του 4ου, με όλα τα επακόλουθα, έτσι και στην τρέχουσα συγκυρία, το άτομο απεκδύεται του δικαιώματος επιλογής. Τα αίτια πηγάζουν από οικονομικές διαφοροποιήσεις και κοινωνικούς μετασχηματισμούς (στο διάστημα αυτό έχει μεταμορφωθεί ο καπιταλισμός). Ενώ πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κυριαρχούσαν οι εργάτες και η μεταποίηση (στη Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο) στις αρχές του 21ού αιώνος πλέον των δύο τρίτων του ΑΕΠ προέρχονται από τις υπηρεσίες. Ακόμα και στη «βαριά» βιομηχανία οι χειρώνακτες αποτελούν μειοψηφία απέναντι στους υπαλλήλους. Αυτό επέφερε ουσιώδεις ιδεολογικές συνέπειες: την άμβλυνση της όποιας ταξικής συνείδησης. Περαιτέρω, η άνοδος του κοινωνικού κράτους από τα τέλη του 19ου σμίκρυνε τις αντιθέσεις. Ένα μικρό μέρος της κατώτερης τάξης, μεγαλύτερο της μικροαστικής και μεγάλο της μεσοαστικής, κυριάρχησε πολιτικώς και κοινωνικώς, περιθωριοποιώντας την ανώτερη τάξη στον επιχειρηματικό κυρίως τομέα (και στα κέρδη). Ενώ παλαιοτέρα οι ευγενείς διοικούσαν, χωρίς να ασχολούνται με το εμπόριο και την οικονομία (αυτή ήταν άλλωστε η δομή του φεουδαλισμού), στην παρούσα εποχή αντιθέτως, λόγω αντίστοιχης λογικής, το μεγάλο τμήμα του ανώτερου κοινωνικού στρώματος οδηγήθηκε στην παραγωγή και κυρίως στη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών και επεβλήθη στο χρηματιστικό κεφάλαιο (ο έλεγχος της εξουσίας δεν επιτυγχάνεται μέσω των λογχών, αλλά μέσω του κεφαλαίου, το οποίο ελέγχει και τα όπλα). Ο μεσαίος χώρος Την πολιτική πλέον, στις πλείστες των αναπτυγμένων χωρών, προσδιορίζουν άτομα του μεσαίου και του μικρομεσαίου χώρου (οι τελευταίοι κυρίως στη διοίκηση του κρατικού τομέα). Υπ' αυτήν την έννοια κάμφθηκαν οι ταξικές συγκρούσεις. Ταυτοχρόνως, η άνοδος των φορολογικών συντελεστών στο διάστημα 1940-1980 (πλέον του 80% ο ανώτερος) – λόγω του κράτους πρόνοιας – επιβάρυνε τα στρώματα αυτά, με απόρροια οι πολιτικές περί χαμηλότερων φόρων, άρα των λιγότερων εσόδων, και συνεπώς του μικρότερου κράτους, να κερδίσουν έδαφος (το κράτος λόγω της αφαίμαξης που προκαλούσε σε αυτά τα στρώματα άρχισε να διαβάλλεται). Αυτές οι αντιλήψεις στη δεκαετία 1980 δεσπόζουν αρχικώς στη Βρετανία και στις ΗΠΑ και ακολούθως στον υπόλοιπο κόσμο. Η διάλυση του σοσιαλιστικού συστήματος, την ίδια περίοδο, έδωσε τη δυνατότητα να υποστηριχθεί ότι ο φιλελευθερισμός αποτελεί μονόδρομο. Το κράτος πρόνοιας διελύθη και η κοινωνία των 2/3 πρόβαλλε παντού. Αυτή η οικονομική ευμάρεια και ο γρήγορος πλουτισμός (αντίστοιχος με τα χρόνια του Walpole στην Αγγλία και του Guizot στη Γαλλία) αφ' ενός και αφ' ετέρου η ανέλιξη στην εξουσία ατόμων χωρίς ευρύτερη καλλιέργεια, από τα χαμηλά και τα μεσαία εισοδήματα (που επιδίωκαν να γίνουν αστοί στη θέση των αστών), ανέδειξε εκτεταμένη διαφθορά. Ο πλούτος και η κοινωνική ισχύ, που αυτός επισύρει, έκαμψαν το όποιο ήθος διέθεταν αυτά τα στρώματα. Όπως είχε δείξει ο Balzac στην «Ανθρώπινη Κωμωδία», είναι πιο εύκολο να διαβρωθεί ο φτωχός, που οσμίζεται το χρήμα και την εξουσία – την οποία έχει ως στόχο –, παρά οι έχοντες και τον πλούτο και την εξουσία. Συνεπώς, παράλληλα με την απορρύθμιση του κράτους πρόνοιας το 1990 από μέρος της μικροαστικής και κυρίως της μεσοαστικής τάξης, αφού θεωρούσαν ότι τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα ήσαν τα κυρίως ωφελημένα από αυτό, λειτουργώντας ως οιονεί μισθοφόροι των ανωτέρων, διευρύνθηκε η έλλειψη ήθους από αυτά τα στρώματα. (Συνέκρινε την πολιτική της Thatcher απέναντι στην αντίστοιχη του πρώην αρχηγού των συντηρητικών, μεγαλοαστού, Heath). Το αποτέλεσμα ήταν ότι (σχεδόν νομοτελειακά) δεν αναδύθηκαν στόχοι, οράματα στο διάστημα αυτό, πλην της νομής της εξουσίας και έτσι τμήμα του κόσμου, ιδίως μέρος της νεολαίας, παγιδεύεται στα ατομικά (στην καλλιέργεια του κήπου, όπως προέβλεπε ο Voltaire), με συνέπεια τη μετατροπή του σε απολιτικά όντα. Αυτό, συνεπικουρούμενο από την έλλειψη διαχωριστικών γραμμών των κομμάτων, αναπόφευκτο λόγω της αλλοτρίωσης (της επικράτησης ως ιδανικών της δύναμης και του χρήματος – γουρούνια και άνθρωποι, όπως υπεστήριζε ο Orwell, είχαν τους ίδιους στόχους), οδηγεί στην αποχή από τις εκλογές, δικαιώματος που η κατάκτησή του αποτέλεσε επί αιώνες το αντικείμενο αγώνων των παλαιότερων γενεών. • Τουτέστιν, στον πρώτο κύκλο οι ευγενείς διέθεταν το χρήμα και τη δύναμη (οι υπόλοιποι ήσαν υπήκοοι). • Ο δεύτερος κύκλος, πιο πολύπλοκος, λόγω της ανόδου του εμπορίου και των πόλεων και τελικώς της βιομηχανικής επανάστασης, ανέδειξε ως κύριο πολιτικό παράγοντα τον πολίτη. • Τώρα με τον τρίτο κύκλο επικρατεί ο ιδιώτης· άτομο με ασαφείς ιδεολογικές αρχές (θρησκευτικές ή πολιτικές), αλλά με κύριο στόχο τη μεγέθυνση της καταναλωτικής ισχύος και την αύξηση της ατομικής του ικανοποίησης. Οι μηχανισμοί της αγοράς όχι τυχαία, αλλά βάσει ενδογενούς λογικής, που απορρέουν από αυτούς, ωθούν τον υπήκοο να μετατραπεί σε πολίτη και αργότερα σε ιδιώτη. Αρχικά δηλαδή να αποκτήσει την πολιτική εξουσία και μετέπειτα, έχοντας ως στόχο την ελαχιστοποίηση του κόπου και τη μεγιστοποίηση του ατομικού κέρδους, να μεταμορφωθεί σε ιδιώτη. Επιπροσθέτως, το πλαίσιο με τους περιορισμούς που επιβάλλει η κοινωνική στρωμάτωση όταν διαμορφώνεται είναι σχετικά ελαστικό. Αντιθέτως, όταν η δομή επικρατήσει τότε καθίσταται σχεδόν ανελαστικό. Έτσι οι βαθμοί ελευθερίας που απεκτήθησαν μετά το τέλος του φεουδαλισμού και την άνοδο της αστικής τάξης διατηρήθηκαν σε υψηλά επίπεδα όσο αυτό μεταμορφωνόταν. Όταν εγκαθιδρύθηκε το νέο καθεστώς απέβη αυτόχρημα συντηρητικό. Τοιουτοτρόπως, στη μετά το 1990 περίοδο στις ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες θα διατηρείται σε υψηλά όρια το ποσοστό αποχής από τις εκλογές και θα ψηφίζουν κυρίως αυτοί που θα επιδιώκουν να ελέγχουν την εξουσία και των οποίων διακυβεύονται τα οικονομικά συμφέροντα. Οι honestiores δεν χρειάζονται να ψηφίζουν· oι humiliores, αποτελώντας μειοψηφία, θα παρασύρονται σε ακραίους πολιτικούς σχηματισμούς, ενώ κάποιοι «συνειδητοποιημένοι» θα εύχονται jour(s) des événements. Πηγή

Διαλύστε την ΕΥΠ και στήστε την από το μηδέν. Tο Μέγαρο Μαξίμου ακούει; Posted: 13 May 2013 05:45 AM PDT Πριν από τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια, στρατηγός εν ενεργεία, είχε τύχει πρότασης από τον πρωθυπουργό της Ελλάδας να αναλάβει την ηγεσία της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ). Η απάντηση που είχε δώσει είχε ερωτηματική μορφή: «Ευχαριστώ για την πρόταση κύριε πρόεδρε. Έχω την άδεια σας να τη διαλύσω και να τη στήσω από την αρχή;»… Η απάντηση ήταν αρνητική, οπότε ευγενικά ευχαρίστησε ξανά για την τιμή και αρνήθηκε την προσφορά. Του Μιχαήλ Βασιλείου Την ΕΥΠ την έχουμε αντιμετωπίσει με τη μεγαλύτερη προσοχή, σεβασμό λόγω της ευαίσθητης φύσης της υπηρεσίας, ακόμα και με ανοχή, περιορίζοντας τον εαυτό μας σε όσα γράφουμε, όπως θα έκανε ο οποιοσδήποτε που έχει συναίσθηση του τι διακυβεύεται για την ελληνική ασφάλεια, πως δηλαδή η επίδοσή της μπορεί να καθορίσει πολλά για το μέλλον του τόπου, όπως άλλωστε ισχύει σε κάθε σοβαρό κράτος στον πλανήτη, που σέβεται τον εαυτό του. Δεν έλειψαν και φορές που καλέσαμε ανοικτά τα στελέχη της υπηρεσίας να ομονοήσουν για το εθνικό καλό, να βρουν έναν τρόπο συνύπαρξης για το καλό της χώρας. Φαίνεται όμως, ότι δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η ΕΥΠ δεν είναι μαγαζάκι κανενός, αλλά ανήκει στην ελληνική κοινωνία την οποία οφείλει να προστατεύει σε καιρούς χαλεπούς… Όπως όμως φαίνεται, αυτό δεν ισχύει για την Ελλάδα. Και δυστυχώς, διαχρονικά, οι πολιτικές ηγεσίες έχουν αποδειχτεί εντελώς ανίκανες να ελέγξουν τη λειτουργία της, ίσως λόγω της ανύπαρκτης κουλτούρας στα θέματα ασφαλείας στη χώρα μας. Όσα γίνονται τα τελευταία χρόνια είναι κυριολεκτικώς εμετικά και απορεί κανείς με το πόσο παχύδερμα είναι τόσο οι διοικήσεις όσο και οι πρωθυπουργοί που ανέχονται αυτή την κατάσταση, η οποία μας εκθέτει, σε μια εποχή μάλιστα που ο ρόλος της ΕΥΠ θα έπρεπε να είναι κομβικός. Δυστυχώς, έχει περιέλθει σε ανυποληψία και κανείς δεν φαίνεται ικανός να αναστρέψει αυτή την αυτοκτονική από εθνικής απόψεως κατάσταση. Η αιτία του σημερινού «ξεσπάσματος» είναι η ακόλουθη ανάρτηση στο μπλογκ γνωστού ιστοχώρου «http://www.zougla.gr/blog/article/722813». Δεν είναι η πρώτη φορά που διαβάζουμε κείμενα τα οποία στην καλύτερη έχουν γραφτεί από αγράμματους και ενδεχομένως… δυσλεκτικούς. Έχοντας μάλιστα το προνόμιο να ενημερωνόμαστε από διάφορες πλευρές για τα τεκταινόμενα, στα οποία ΔΕΝ θα εμβαθύνουμε τηρώντας τις αρχές μας για την προστασία της υπηρεσίας, δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε αηδία για όσα πλέον συμβαίνουν και δυστυχώς έχουν τεθεί εκτός ελέγχου. Εάν όσα βλέπουν τόσο ανεύθυνα το φως της δημοσιότητας σήμερα (δεν αναφερόμαστε μόνο στο γελοίο δημοσίευμα στο οποίο παραπέμπουμε) συνέβαιναν κάποιες άλλες εποχές, ίσως είχαμε καταδίκες με συνοπτικές διαδικασίες και… εκτελεστικό απόσπασμα για εθνική προδοσία. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δηλώνουμε ότι γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας τα άτομα που εμπλέκονται στη διαμάχη που έχει ξεσπάσει εδώ και χρόνια, ασχέτως εάν γνωρίζουμε πρόσωπα και πράγματα από τις περισσότερες των δύο «παρατάξεις». Είναι ζήτημα αρχής, αφού δεν μπορεί παρά το εθνικό συμφέρον να προηγείται και όλα τα υπόλοιπα να έπονται. Το να συμπεριφέρονται όμως σαν γυναικούλες και να «ξεκατινιάζονται» ενώ αυτό που διακυβεύεται είναι η εθνική ασφάλεια, πάει πολύ και επαναλαμβάνουμε μας είναι εντελώς αδιάφορο από ποιον ή ποιους προέρχεται. Σε όλα υπάρχει ένα μέτρο, δεν μπορεί τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών να υπονομεύουν την ελληνική ασφάλεια, ούτε μπορούν να γίνονται ανεκτά στο διηνεκές. Τελευταία, στο κόλπο των αποκαλύψεων, εντός ή εκτός εισαγωγικών, αυτό είναι δουλειά της υπηρεσίας (αν υπήρχε σοβαρότητα) και της Δικαιοσύνης να το κρίνουν, έχουν μπει και δημοσιογραφικές γραφίδες, παίζοντας το άθλιο και εμετικό παιχνίδι των «Ελλήνων Κλουζό». Δηλαδή τι θα γινόταν εάν δημοσιεύονταν «αναλύσεις» που βγήκανε από εκεί μέσα οι οποίες δεν θα περνούσαν εάν είχαν δοθεί ως εξετάσεις στο πρώτο έτος πανεπιστημιακής σχολής, γύρω από το αντικείμενο των διεθνών σχέσεων; Τι θα γίνει αν χωρίς δημοσιότητα μπει «αξιολογητής» στην υπηρεσία και βάλει κάτω «το προϊόν», την ανάλυση δηλαδή που καταλήγει στα χέρια «των καταναλωτών», της πολιτικής ηγεσίας, η οποία βασίζεται στις πληροφορίες που συλλέγονται από απόρρητες και ανοικτές (σε μεγάλο ποσοστό πλέον) πηγές. Πόσοι θα έπρεπε να μεταταχτούν, αν όχι να πάνε στο σπίτι τους; ΚΑΛΑ, ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ ΕΝΑΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΦΡΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΑΠΟ ΟΠΟΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ; Ερχόμαστε στο Μέγαρο Μαξίμου. Η ευαισθησία του Αντώνη Σαμαρά για τα θέματα ασφαλείας και εθνικής άμυνας είναι δεδομένη. Γνωρίζουμε επίσης τις ευαισθησίες στενών του συνεργατών των οποίων τα ονόματα δεν θα γράψουμε. Θα ρωτήσουμε όμως, «είσαστε κύριοι ικανοποιημένοι από αυτή την εικόνα;», αν και απάντηση δεν περιμένουμε να πάρουμε. Τι κάνει ο Θόδωρος Δραβίλας, άνθρωπος εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού που τοποθετήθηκε στην ευαίσθητη αυτή θέση; Πότε σκοπεύει να πάρει το μαχαίρι για να κόψει τον «Γόρδιο Δεσμό»; Πότε σκοπεύει να επιχειρήσει να συμμαζέψει την κατάσταση; Όταν θα είναι πλέον πολύ αργά; Εάν δεν είναι ήδη. Επιτέλους, πόσο ανίκανος μπορεί να είναι κάποιος ώστε να μην μπορεί να εντοπίσει τις πηγές τέτοιων γελοίων κειμένων που εκθέτουν την υπηρεσία; Επιτέλους, πόσο δύσκολο είναι να βρεθούν άνθρωποι με γνώση και ηθικό ανάστημα στην Ελλάδα να την στελεχώσουν; Πότε θα τελειώσει το «ραβασάκι» από τα πολιτικά γραφεία (από το Μαξίμου μέχρι τα υπουργικά, ακόμα και άτομα προσκείμενα στην αντιπολίτευση, αφού το «σύστημα» ξέρει να μοιράζει την «πίτα»), ή μήπως και γι' αυτό δεν έχει ακούσει κανείς τίποτα; Τι θα γίνει δηλαδή αν αρχίσει κανένα πουλάκι και τραγουδάει με τον ίδιο άθλιο τρόπο, ποιος πολιτικός «έσπρωξε» ποιον, ποιος αρχηγός κόμματος έγλυφε εκεί που τώρα φτύνει, ποιος μεγαλοδημοσιογράφος αρχάγγελος της κάθαρσης ανεμίζοντας την αντιμνημονιακή σημαία ζητώντας… κάθαρση, φρόντισε να τακτοποιήσει το πιο στενά συνδεδεμένο του πρόσωπο κάποια στιγμή εκεί; Αυτά είναι ένα πολύ-πολύ μικρό δείγμα όσων μας κάνουνε να έχουμε αηδιάσει κυριολεκτικά, τόσο με το κατάντημα υποτίθεται «πρακτόρων», αλλά και με την αφασία της πολιτικής εξουσίας. Παρότι την κυβέρνηση την ελέγχουν τρία κόμματα και αποτελεί μοναδική ευκαιρία να καθαρίσουν «την κόπρο του Αυγεία» από την ΕΥΠ, από όπου κι αν προέρχεται, να μπει μέσα έντιμος εισαγγελέας και να μην αφήσει ρουθούνι μπας και συγκινηθεί κανείς, προστατεύοντας ταυτόχρονα τα αγνά και έντιμα στελέχη της υπηρεσίας που κλαίνε – ενίοτε κυριολεκτικά – για την κατάντια, αλλά δεν μπορούν ούτε να μιλήσουν φοβούμενοι το επαγγελματικό τους «θάνατο». Όντας αθεράπευτα αισιόδοξοι, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, εξακολουθούμε να ευελπιστούμε ότι το Μέγαρο Μαξίμου θα αντιληφθεί την κατάσταση, αλλά και τα σφάλματά του και θα σπεύσει να αναζητήσει τρόπους να σώσει… οτιδήποτε κι αν σώζεται. Προτού την ανικανότητα των ηγετών και την ανηθικότητα υφισταμένων την πληρώσει η χώρα. Πηγή Defence-Point

Η Ελλάδα σε αναζήτηση ρόλου στο νέο περιφερειακό περιβάλλον Posted: 13 May 2013 05:20 AM PDT Γράφει ο Κωνσταντίνος Φίλης Αν υπάρχει ένα δίδαγμα από τις τελευταίες εξελίξεις για την ελληνική διπλωματία είναι πως όσο εύκολα χτίζονται οι εθνικοί μύθοι άλλο τόσο εύκολα καταρρέουν. Από τα περισπούδαστα περί στρατηγικής συμμαχίας με το Ισραήλ, αρκούσε μια προσπάθεια αναθέρμανσης των σχέσεων του τελευταίου με την Τουρκία για να σπεύσουν ορισμένοι να ζητήσουν εκ νέου αναθεώρηση της πολιτικής μας στην περιοχή. ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΙΣΡΑΗΛ - ΤΟΥΡΚΙΑΣ Δεν υπερτιμώ ούτε υποτιμώ την απόπειρα μερικής αποκατάστασης των σχέσεων Άγκυρας-Τελ Αβίβ. Είναι μια εν εξελίξει διαδικασία που θα πάρει χρόνο εφόσον το προηγούμενο διάστημα δημιουργήθηκε ψυχολογικό χάσμα, θα δοκιμαστεί δεδομένων των διϊστάμενων συμφερόντων τους σε μια σειρά από ζητήματα, και το πιθανότερο είναι ότι δεν πρόκειται, τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον, να ανατρέψει τις περιφερειακές ισορροπίες. Άλλωστε, η ισραηλινή πλευρά είχε τα προηγούμενα χρόνια εμπεδώσει κλίμα εμπιστοσύνης με συνομιλητές Τούρκους κοσμικούς και στρατιωτικούς, οι οποίοι αυτή την περίοδο βρίσκονται στο περιθώριο. Τους ισλαμιστές και τον Ερντογάν, ακόμη και αν θεωρούνται σχετικά μετριοπαθείς εν συγκρίσει με άλλα στοιχεία του Ισλάμ, δεν μπορούν να τους εμπιστευθούν εξίσου. Και βέβαια, τα διμερή θα δοκιμαστούν από ευαίσθητους χειρισμούς, όπως η εκπεφρασμένη πρόθεση του Ερντογάν να επισκεφθεί την Λωρίδα της Γάζας -εξέλιξη που μεταξύ άλλων θα προκαλέσει την μήνιν των Αιγύπτιων, εφόσον διαμεσολάβησαν για την εύθραυστη εκεχειρία μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ και δεν επιθυμούν να αμφισβητηθεί ο ειδικός τους ρόλος στην περιοχή. Αυτό υπενθυμίζει τους περιορισμούς που προκύπτουν για τις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ-Αιγύπτου λόγω της «απλωμένης» και διευρυμένης ατζέντας της Άγκυρας και δη της προσπάθειάς της να εξελιχθεί σε ηγέτιδα δύναμη των Μουσουλμάνων, από τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή έως ακόμη και την Αφρική (βλ. Σομαλία) αλλά και την Ασία (βλ. προ τεσσάρων ετών υψηλοί τόνοι απέναντι στην Κίνα για το θέμα των Ουιγούρων της Ξινγιάνγκ). Από εκεί και πέρα, σοβαρά κράτη, όπως το Ισραήλ, δεν προσεγγίζουν τις σχέσεις τους με λογικές αμοιβαίου αποκλεισμού, δηλαδή πως η βελτίωση των σχέσεων με την Τουρκία περνάει μέσα από το πάγωμα των αντίστοιχων με την Ελλάδα και την Κύπρο. Και ακόμη και αν δεχτούμε πως οι Ισραηλινοί μάς χρησιμοποίησαν για να πιέσουν τους Τούρκους, αυτό αποτελεί μια ευρέως διαδεδομένη τακτική στις διεθνείς σχέσεις. Μακάρι και εμείς να παραδειγματιζόμασταν και να επιδεικνύαμε αντίστοιχη ευελιξία αντί να υποτάσσουμε τις σχέσεις μας σε λογικές μηδενικού αθροίσματος ή σε παλαιολιθικές αντιλήψεις ότι για να είμαστε αρεστοί στη χώρα Α πρέπει να μην αναπτύσσουμε τις επαφές μας με τη χώρα Β. Η συνεργασία Άγκυρας-Τελ Αβίβ στον οικονομικό τομέα θα επανακτήσει τη δυναμική της. Θα λάβουν χώρα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και ενδεχομένως θα δούμε ανάκαμψη του τουριστικού ρεύματος Ισραηλινών προς την Τουρκία. Όμως, η όποια δυναμική στην ενεργειακή συνεργασία μετριάζεται, κυρίως από το γεγονός ότι η γείτων χώρα δεν νοείται ούτε αξιόπιστη, ούτε προβλέψιμη, ούτε προσανατολισμένη στις ανάγκες της Ευρώπης. Όλα αυτά, αν υποθέσουμε ότι το Ισραήλ επιδιώξει να εξάγει μέρος των ενεργειακών ποσοτήτων του στην ΕΕ, λειτουργούν αποτρεπτικά για την επιλογή της τουρκικής οδού. Αν, μάλιστα, προσθέσουμε τον εύλογο σκεπτικισμό πολλών εντός και εκτός Ευρώπης για τις συνέπειες μετεξέλιξης της Άγκυρας σε ενεργειακό «πνεύμονα» της Γηραιάς Ηπείρου, αντιλαμβανόμαστε ότι η κύρια χρησιμότητά της για το Ισραήλ και τους λοιπούς παραγωγούς της περιοχής συνίσταται στο μέγεθος και τη δίψα της αγοράς της και όχι στον ρόλο της ως δυνητικού κόμβου. Σε αυτή την περίπτωση, το όφελος για Ισραηλινούς και Τούρκους θα είναι αμοιβαίο. Οι μεν πρώτοι θα μπορούν να διαθέσουν το αέριό τους σε μια μεγάλη γειτονική αγορά και οι δεύτεροι να απορροφήσουν ποσότητες σε χαμηλότερες τιμές από όσο τις προμηθεύονται αυτή τη στιγμή από την Ρωσία και το Αζερμπαϊτζάν. Η τροφοδοσία, πάντως, της ευρωπαϊκής αγοράς μέσω αγωγού που θα διέρχεται την τουρκική επικράτεια είναι μια σύνθετη απόφαση με αρκετές παραμέτρους όπως: οι οικονομίες κλίμακας, η ρευστότητα των διμερών σχέσεων, η προβλεψιμότητα και η αξιοπιστία των εμπλεκόμενων πλευρών, ο περιορισμός του ρίσκου που θα ελκύσει το ενδιαφέρον εταιρειών που θα διευκολύνουν χρηματοδοτικά στην υλοποίηση, ο περιορισμός ενδεχόμενων νομικών κωλυμάτων, η διεύρυνση των εναλλακτικών αντί της δημιουργίας νέων ολιγοπωλίων (είτε προμηθευτών είτε διαμετακομιστών). Όλα αυτά θα προσμετρηθούν στην τελική απόφαση, καθότι ένας προμηθευτής δεν ορίζει μόνος του τις τύχες ενός project, αλλά καλείται να το ενσωματώσει σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο με την αγορά ενέργειας να επιζητά βεβαιότητες και διασφαλίσεις για αδιάλειπτη ροή του προϊόντος. Οι προτεινόμενες διαδρομές περιπλέκουν περαιτέρω την κατάσταση. Ο αγωγός θα πρέπει να διασχίσει στη μια περίπτωση το έδαφος Λιβάνου και Συρίας, ενώ στην άλλη να διέλθει από τα κυπριακά χωρικά ύδατα. Και στα δύο ενδεχόμενα, υπάρχουν σημαντικά, αν όχι ανυπέρβλητα, εμπόδια που πολλαπλασιάζουν το ρίσκο μιας τέτοιας επιλογής. Επιπρόσθετα, θα θελήσει, άραγε, το Ισραήλ να ενισχύσει εμμέσως την Τουρκία (που επιδιώκει την περιφερειακή ηγεμονία) δίνοντάς της πρόσβαση στις πηγές ενέργειας της περιοχής; Ή εκτιμούν οι διαχρονικά καχύποπτοι Ισραηλινοί ότι η ενεργειακή συνεργασία με την Τουρκία θα κατευνάσει τις βλέψεις της, χάριν της εμπέδωσης ενός κλίματος εμπιστοσύνης; Και πώς συνδέονται στην ευρύτερη εξίσωση οι ήδη προχωρημένες συνέργειες με την Κύπρο αλλά και η δυναμική που αναπτύχθηκε τα τελευταία τρία χρόνια με την Ελλάδα, που προσφέρει στο Τελ Αβίβ το απαιτούμενο στρατηγικό βάθος; ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΠΡΟ ΚΡΙΣΙΜΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ Οι τελικές αποφάσεις της ισραηλινής κυβέρνησης πιθανότατα θα ληφθούν σε περίπου ένα χρόνο, και πάντως όχι άμεσα. Άρα, η δημοσιοποίηση απόψεων από διάφορους κύκλους είναι είτε φιλολογική είτε εντάσσεται στη λογική υποστήριξης (lobbying) συγκεκριμένων σχεδίων είτε αποτελεί ευσεβή πόθο, εντούτοις, δεν δεσμεύει κανέναν. Εδώ και καιρό έχει ανοίξει εντός του Ισραήλ μια έντονη δημόσια συζήτηση για το τι συμφέρει περισσότερο τη χώρα. Α. Να κρατήσει τη συντριπτική πλειοψηφία της παραγωγής του για εγχώρια κατανάλωση ώστε αφενός να αναπτύξει καθαρότερες μορφές ενέργειας (αλλάζοντας το ενεργειακό του μείγμα υπέρ του αερίου), αφετέρου να εκμηδενίσει την εξάρτησή του από εισαγωγές από κράτη που δεν είναι πάντα επαρκώς αξιόπιστα για το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα; Β. Να εξάγει σχετικά περιορισμένες ποσότητες αερίου στα γειτονικά κράτη προκειμένου να τα «εξευμενίσει», εφόσον προτάξουν το κοινό όφελος της συνεργασίας; Πρώτοι υποψήφιοι είναι η Ιορδανία και η Παλαιστινιακή Δυτική Όχθη (μικρές ποσότητες που δεν ξεπερνούν τα 2 δισ. Κυβικά μέτρα ετησίως), ενώ έπονται η Τουρκία, και -υπό προϋποθέσεις- ακόμη και η Αίγυπτος. Υπενθυμίζεται ότι το 40% του αερίου που κατανάλωνε το Ισραήλ προερχόταν μέχρι πρόσφατα από το Κάιρο. Η αδιάλειπτη από τη δεκαετία του 1980 τροφοδοσία, ωστόσο, διακόπηκε πριν μερικούς μήνες, στον απόηχο συνεχών βομβιστικών επιθέσεων στο δίκτυο αγωγών αλλά και λόγω σχετικής απόφασης της κρατικής εταιρείας της Αιγύπτου. Πλέον υπάρχουν δύο νέα δεδομένα, από τη μια η έναρξη λειτουργίας του ισραηλινού πεδίου Tamar που διοχετεύει τις ποσότητές του στην ισραηλινή αγορά και από την άλλη η καθίζηση της αιγυπτιακής οικονομίας που καθιστά σχεδόν απαραίτητη την επαναλειτουργία του αγωγού αερίου προς το Ισραήλ. Συνέπεια αυτών, οι διαπραγματεύσεις θα γίνουν σε νέα, επωφελέστερη για το Τελ Αβίβ, βάση. Γ. Να εξαχθούν ποσότητες προς την Ευρώπη είτε μέσω αγωγού είτε με τη μορφή LNG (υγροποιημένου φυσικού αερίου); Η υφεσιακή πορεία της ευρωπαϊκής οικονομίας προβληματίζει ως προς τη ζήτηση αλλά και την μερικώς αναγκαστική πτώση των τιμών Δ. Να τροφοδοτηθεί η διψασμένη ασιατική αγορά με υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG); Η σχετικά μεγάλη απόσταση σε συνάρτηση με τον ανταγωνισμό από χώρες με τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες (όπως το Κατάρ) και ανερχόμενες δυνάμεις, όπως η Αυστραλία, δυσχεραίνουν το εν λόγω εγχείρημα. Και στα δύο ενδεχόμενα εξαγωγής LNG, η Κύπρος, τουλάχιστον μέχρι πρότινος, φάνταζε ως ο ιδανικός προορισμός για την υγροποίηση του ισραηλινού αερίου. Το Τελ Αβίβ, χωρίς να έχει αναθεωρήσει τις θέσεις του, φαίνεται να σκέπτεται εκ νέου τα οφέλη μιας τέτοιας επιλογής. Πάντως, και λόγω των οικονομικών δυσχερειών της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε περίπτωση που δεν συμπεριληφθεί ισραηλινό φυσικό αέριο, η προοπτική δημιουργίας τερματικού σταθμού LNG αποκλειστικά για τη διαχείριση των ποσοτήτων της Κύπρου, αυτή τη στιγμή δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες. Προκειμένου να έχουμε μια τάξη μεγέθους για τις δυνατότητες της Ανατολικής Μεσογείου, βάσει των υφιστάμενων ευρημάτων –που προφανώς θα αναθεωρηθούν προς τα πάνω- Ισραήλ και Κύπρος διαθέτουν περίπου 950 και 500 δισ. κυβικών μέτρων αερίου προς κατανάλωση και διάθεση σε βάθος χρόνου. Όταν, λοιπόν, η Ρωσία παράγει άνω των 600 δισ. κυβικών μέτρων αερίου ετησίως, είναι αντιληπτή η τεράστια διαφορά δυναμικότητας. Από την άλλη, η αναμονή ανακαλύψεων νέων κοιτασμάτων σε Κύπρο και Ισραήλ, καθώς και η δραστηριοποίηση της Ελλάδας (αλλά εσχάτως και του Λιβάνου), με τον εύλογο προσανατολισμό της Αιγύπτου επίσης προς την αναζήτηση νέων πηγών που θα διευκολύνουν τη διαχείριση της οικονομικής της κρίσης, αποτελούν ενθαρρυντικούς παράγοντες για την ανάδειξη της Ανατολικής Μεσογείου σε συμπληρωματική –ή ακόμη και καθοριστική- συνισταμένη της ενεργειακής εξίσωσης. Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ Εντούτοις, για να αποτρέψουμε δυσμενείς για τον ευρύτερο ελληνισμό καταστάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, οφείλουμε αφενός να καταστούμε χρήσιμοι για τους ισχυρούς δρώντες (εντός και εκτός περιοχής), αφετέρου να «δέσουμε» τις σχέσεις μας υπό το κοινό συμφέρον, που ποικίλει ανάλογα την περίπτωση. Δεν μπορεί να δεχόμαστε στωικά το γεγονός ότι η Τουρκία συνομιλεί σχεδόν με όλες τις μεγάλες δυνάμεις τόσο για διεθνή όσο και περιφερειακά ζητήματα, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που πιθανόν να θελήσει να εξαργυρώσει τις υπηρεσίες της με ανταλλάγματα στο Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά. Πρέπει, αφού εντοπίσουμε τα σημεία ενδιαφέροντος, να δούμε επισταμένως το πώς εμείς μπορούμε να προσφέρουμε (ασφαλώς με το γεωπολιτικό αζημίωτο) τις υπηρεσίες μας, εξελισσόμενοι σε μέρος της λύσης προβλημάτων που ταλανίζουν την περιφέρεια αντί σε μέρος του ίδιου του προβλήματος. Και αν η χρησιμότητα της γειτονικής Τουρκίας είναι αδιαμφισβήτητα μεγαλύτερη της δικής μας σε θέματα όπως η Συρία και το Ιράν, στο ενεργειακό ζήτημα (και τις προεκτάσεις του) η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει λόγο και ρόλο. Να αναλάβει πρωτοβουλίες με ευρωπαϊκό πρόσημο, καταδεικνύοντας αφενός την προσήλωσή της στις ανάγκες της Ένωσης, αφετέρου την ικανότητά της να συν-διαμορφώνει τις περιφερειακές εξελίξεις προς όφελος της ΕΕ. Εντός του εν λόγω πλαισίου θα πρέπει να αναδείξει τη σημασία τής Ανατολικής Μεσογείου για την ασφάλεια τροφοδοσίας της Ευρώπης και να «κουμπώσει» σε αυτή την προοπτική τον καθοριστικό ρόλο Κύπρου και Ελλάδας, τόσο χάριν της ωριμότητας επιχειρηματικών σχεδίων όσο και της ευρωπαϊκής τους ταυτότητας. Η προχωρημένη συνεργασία ενός κράτους-μέλους, όπως η Κύπρος, σε πρώτη φάση με το Ισραήλ και ακολούθως με άλλα κράτη της περιοχής (π.χ. Λίβανος), καθιστά την Κύπρο έναν ελκυστικό προμηθευτή, ενώ η «προβλέψιμη» Ελλάδα αποδυναμώνει αισθητά τον μονοπωλιακό ρόλο της Τουρκίας ως κόμβου μεταφοράς για όλα τα μη ρωσικά σχέδια του νότιου ευρωπαϊκού ενεργειακού διαδρόμου, δημιουργώντας μια περισσότερο αξιόπιστη εναλλακτική διαδρομή για τη διαμετακόμιση αερίου. Η Ελλάδα πρέπει να προωθήσει την πρόταση για τις κατά το δυνατόν μεγαλύτερες συγκλίσεις μεταξύ των κρατών της περιοχής, ως προαπαιτούμενου για την προσέλκυση των αναγκαίων κεφαλαίων και της απαραίτητης τεχνογνωσίας, χωρίς, όμως, εκπτώσεις στα εθνικά θέματα. Στην πορεία επίτευξης συνεργειών, η Αθήνα πρέπει να είναι σε θέση οδηγού, αξιοποιώντας στο έπακρο όλα τα πλεονεκτήματά της ως έντιμου διαμεσολαβητή. Δεν θα λύσει το Παλαιστινιακό ή το Κυπριακό αλλά μπορεί να συμβάλει στην εξομάλυνση των προβληματικών σχέσεων μεταξύ κρατών της περιοχής. Η Ελλάδα πρέπει να κινηθεί υπερβατικά και πέρα από αποκλεισμούς, ώστε να μη δώσει άλλοθι σε όποιους επιθυμούν να αυτοαποκλειστούν, να το πράξουν επιχειρηματολογώντας σε βάρος της. Συνάμα, οφείλει να εκθέσει σε όλα τα επίπεδα τα κράτη που προσπαθούν να ενισχύσουν τις θέσεις τους δια της αποσταθεροποίησης ή της απειλής αλλαγής του status quo αν δεν γίνουν σεβαστές οι επιθυμίες τους. Όταν μιλούμε για την ανάγκη ομαλοποίησης της κατάστασης, ασφαλώς δεν πρέπει να εννοούμε μια ευκαιριακή διαδικασία με συγκεκριμένους αποδέκτες αλλά μια συνολικά –και έμπρακτα- καλή διάθεση ουσιαστικής αποκλιμάκωσης χωρίς τελεσίγραφα και ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα. Αναρωτιέμαι, συνεπώς, κατά πόσο εντάσσονται σε αυτή τη λογική οι κυρώσεις σε βάρος εταιρειών που «διανοήθηκαν» να δραστηριοποιηθούν στους διαγωνισμούς της μόνης νόμιμης και καθολικά αναγνωρισμένης κρατικής οντότητας, ή η έμπρακτη συστηματική αμφισβήτηση της κυριαρχίας τρίτων κρατών μέσω της απόπειρας δημιουργίας τετελεσμένων; Έτσι, άραγε, οραματίζονται οι ΗΠΑ την εξισορρόπηση των διαφορών προκειμένου να αποφύγουν κλυδωνισμούς που θα θέσουν σε αμφισβήτηση την ικανότητά τους να ορίζουν τα δρώμενα; Με τρόπο που το συμφέρον των κείμενων κρατών περνάει μέσα από την «αναγκαστική» συνεννόηση με την Τουρκία, μόνο και μόνο επειδή η τελευταία αναδεικνύεται εκ νέου σε κρίσιμη μεταβλητή για την εξυπηρέτηση των σχεδιασμών της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής; Μια –η μοναδική προς το παρόν- υπερδύναμη κινδυνεύει να υπονομεύσει τα συμφέροντά της αν κινείται και δρα με οπορτουνιστικούς όρους, αν δημιουργεί αίσθημα άδικης μεταχείρισης έναντι των συμμάχων της και δη από τη στιγμή που ενισχύει τις αβεβαιότητες, περιφρονώντας άλλους εταίρους της στην περιοχή, τα συμφέροντα των οποίων πλήττονται από το «ελευθέρας» που αυτή προσφέρει στην Άγκυρα. Αλήθεια, η καλοπροαίρετη Τουρκία σε τι προτίθεται να υποχωρήσει έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου προκειμένου να κάνει το χατίρι των Αμερικανών που μοιάζουν να επιζητούν νέα μοντέλα συνεργασίας; Αυτό πρέπει εγκαίρως και ανερυθρίαστα να το γνωστοποιήσουμε στην Ουάσιγκτον, προτού αναγκαστούμε να αναθεωρήσουμε τη δική μας πολιτική στην περιοχή, ακόμη και αν έτσι διχάσουμε τους εταίρους μας, που ασφαλώς δεν επιθυμούν να ανοίξουν ένα ακόμη μέτωπο ενός, έτσι και αλλιώς, δοκιμαζόμενου εταίρου. Άλλωστε, σε περίπτωση που καλλιεργηθεί η εικόνα ενός περιφερειακού κενού ασφαλείας, με κάποιον τρόπο και από κάποιους αυτό θα πρέπει να καλυφθεί. Ο ΠΑΡΑΓΩΝ ΧΡΟΝΟΣ Δεν θα πρέπει να λησμονούμε, μολαταύτα, τον παράγοντα χρόνο. Και η Ανατολική Μεσόγειος των τόσων αβεβαιοτήτων δεν έχει άπλετο χρόνο, αφού ο ανταγωνισμός θα ενταθεί και νέες μορφές ενέργειας θα αναδυθούν, αλλάζοντας, ενδεχομένως τον ενεργειακό χάρτη. Επί παραδείγματι, η νέα (παρότι αμφιλεγόμενη) μορφή ενέργειας του σχιστολιθικού αερίου, η πλήρης ενεργειακή αυτονόμηση των ΗΠΑ καθώς και η διαφαινόμενη δυνατότητά τους να εξάγουν σχιστολιθικό αέριο σε άκρως ανταγωνιστικές τιμές και η ενίσχυση των επενδύσεων για την εξεύρεση νέων πεδίων ανά τον κόσμο αφαιρούν από τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου τη χρονική πολυτέλεια να εκμηδενίσουν τα προβλήματα που ταλανίζουν τις σχέσεις τους ή να καθυστερήσουν τις αποφάσεις τους. Η ομαλοποίηση των σχέσεων, αν γίνει πάνω σε σωστές και δίκαιες βάσεις, και μακριά από εκβιαστικές λογικές, ακόμη και αν δεν λύσει διαχρονικά ζητήματα (π.χ. Κυπριακό) είναι καλοδεχούμενη. Από την άλλη, εκεί που υπάρχει ωριμότητα στα εν εξελίξει σχέδια, αυτά θα πρέπει να προχωρήσουν χωρίς χρονοτριβή με τους περισσότερο πρόθυμους για συνέργειες. Είναι ξεκάθαρο πως τα πρόσφατα ευρήματα, πολλώ δε μάλλον αυτά που διαμοιράζονται σε αναγνωρισμένες θαλάσσιες ζώνες, μπορούν κατά το πρότυπο συνεκμετάλλευσης Κύπρου-Ισραήλ (στο οικόπεδο 12, «Αφροδίτη») να εξελιχθούν σε εργαλείο εμπέδωσης μιας συνεργατικής λογικής, ενοποιώντας τα συμφέροντα. Για αυτούς, όμως, που έχουν ατζέντα μηδενικού αθροίσματος, οι ίδιες οι εξελίξεις θα τους θέσουν στο περιθώριο. Τα εθνικά οφέλη δεν είναι μονοδιάστατα. Άλλο κράτος θα προσφέρει ποσότητες υδρογονανθράκων στην αγορά, άλλο θα διαμετακομίσει το προϊόν, ένα τρίτο θα διασφαλίσει καλύτερες τιμές εισαγωγής λόγω γειτνίασης, ενώ ένα τέταρτο θα μπορούσε να φιλοξενήσει υποδομές και αποθηκευτικούς χώρους εντός της επικράτειάς του. Ο κοινός παρανομαστής σε μια τέτοια περίπτωση είναι η κοινή μοίρα που εύλογα θα αφυδατώσει τις φιλοδοξίες όποιων επιθυμούν να αμφισβητήσουν το νέο ενεργειακό status quo της περιοχής. Πηγή

Βουλγαρία: Πρόστιμο σε αρχηγό τουρκικού κόμματος για ομιλία του στα τουρκικά Posted: 13 May 2013 04:58 AM PDT Πρόστιμο επιβλήθηκε στον αρχηγό του τουρκικού κόμματος της Βουλγαρίας, Κίνημα για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες, λόγω των δημόσιων χαιρετισμών και προεκλογικής ομιλίας του που έγινε στην τουρκική γλώσσα. Στις βουλευτικές εκλογές στη Βουλγαρία, οι οποίες διεξάγονται σήμερα, 12 Μαΐου, συμμετέχουν 45 κόμματα και συνασπισμοί. Την τελευταία ημέρα της προεκλογικής εκστρατείας το Κίνημα για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες, μέλη του οποίου είναι κυρίως Τούρκοι, διοργάνωσε συγκέντρωση και συναυλία. Σε αυτήν ο ηγέτης Λουτβί Μεστάν, στην πόλη Καραμαντζί, σε ομιλία του στην τουρκική γλώσσα, ανέφερε ότι το τουρκικό κόμμα θα βγει ισχυρότερο στις εκλογές αυτές. Ο Μεστάν είπε ότι ο λαός του Καραμαντζί ήταν πρωτοπόρος στην αντίσταση κατά των Βουλγάρων Κομμουνιστών και ότι ο πόνος του δεν θα ξεχασθεί εύκολα. Μετά την ομιλία του, ανακοινώθηκε ότι του επιβλήθηκε πρόστιμο 2.500 ευρώ γιατί στον προεκλογικό αγώνα χρησιμοποίησε την τουρκική γλώσσα, αναφέρει το τούρκικο δημοσίευμα. Πηγή Σχόλιο ιστολογίου: Και στην Ελλάδα, ο πρώην πρωθυπουργός, Γιώργος Α. Παπανδρέου, είχε υποσχεθεί σε Πομάκους κατοίκους των Θερμών (ν. Ξάνθης), πως θα αλλάξει το σύστημα εξετάσεων για διπλώματα οδήγησης στα... τουρκικά. Οι δε "πολιτικές" συγκεντρώσεις των προωθημένων από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής (δηλαδή από την Άγκυρα), γίνονται αποκλειστικά στην Τουρκική γλώσσα...!!!  Αλλά, είπαμε, εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι παίξε-γέλασε. Είναι η χώρα που έγινε χώρος, είναι η χώρα που έγινε χρέος, είναι η χώρα όπου όλοι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, αρκεί να είναι κατά της χώρας και του γηγενούς πληθυσμού.  Έτσι δεν είναι κύριε Αντώνη Σαμαρά; Αν δεν ξέρεις ρώτησε τους κατοίκους της Θράκης (όχι τα κομματόσκυλα του κόμματός σου), ρώτησε τον Αβραμόπουλο, ρώτησε τον τούρκο πρέσβη ή τον τούρκο πρόξενο της Κομοτηνής ή και τον ομόλογό σου, του Ταγίπ Ερντογάν. Αλλά, φαίνεται πως υπάρχει δυσκολία ακόμη και στο να ρωτήσεις... Σου είναι πιό εύκολο να υπογράφεις...

Φυλακή και κατασχέσεις για τα χρέη στο Δημόσιο Posted: 13 May 2013 01:10 PM PDT Γράφει ο Στέλιος Κράλογλου Στη φυλακή, χωρίς δυνατότητα αναστολής ή εξαγοράς της ποινής τους, θα οδηγούνται όσοι καταδικάζονται για υψηλή φοροδιαφυγή και αρνούνται να εξοφλήσουν το σύνολο της οφειλής εφάπαξ ή το πολύ σε δύο δόσεις! Τα συναρμόδια υπουργεία Οικονομικών και Δικαιοσύνης επεξεργάζονται νομοσχέδιο με το οποίο όσοι συλλαμβάνονται να φοροδιαφεύγουν, από ένα ποσό και πάνω (π.χ. 200.000 ευρώ), δεν θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών για να παγώνουν την ποινική δίωξη και τη φυλάκισή τους. Κατά τη σύλληψή τους θα καλούνται να πληρώσουν κάποιο ποσό έναντι, για να παραμείνουν εκτός φυλακής έως τη δίκη. Εφόσον καταδικαστούν, θα πρέπει να εξοφλήσουν πάραυτα πρόστιμα και χρέη προς το Δημόσιο, σε διαφορετική περίπτωση θα φυλακίζονται χωρίς δυνατότητα αναστολής. Αδιευκρίνιστο παραμένει για την ώρα εάν η εξόφληση των οφειλών θα σταματά την ποινική δίωξη, καθώς έχουν αναπτυχθεί και κάποιες άλλες σκέψεις... αμερικανικής προέλευσης! Δηλαδή το να διαχωριστεί το φορολογικό από το ποινικό αδίκημα, ώστε να υποχρεούνται να εκτελέσουν την ποινή της φυλάκισής τους ακόμα και εάν πληρώσουν πρόστιμα και όφειλες. Βάσει της ισχύουσας σήμερα νομοθεσίας, όταν συλλαμβάνεται ένας πολίτης για φοροδιαφυγή, του απαγγέλλονται κατηγορίες, αλλά ώσπου να δικαστεί από τα αρμόδια δικαστήρια προστατεύεται από τον νόμο, εφόσον μπει σε κάποια ρύθμιση οφειλών. Είναι γνωστό επίσης η εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων μπορεί να απαιτήσει πάνω από τρία χρόνια ώσπου να τελεσιδικήσουν, με αποτέλεσμα στο μεσοδιάστημα ο φοροφυγάς να μην έχει κανέναν λόγο πια να αποπληρώσει φόρους και πρόστιμα. Και όσο ο οφειλέτης πληρώνει τις δόσεις της ρύθμισης, γλυτώνει τη φυλακή και την κατάσχεση της περιουσίας του. Η κυβέρνηση όμως φαίνεται ότι αλλάζει στάση απέναντι στους φοροφυγάδες. Σχεδιάζει ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο δίωξης, ανάλογο με αυτό που ισχύει στις ΗΠΑ, αλλά και σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες. Ο φοροφυγάς που συλλαμβάνεται με υψηλά χρέη θα υποχρεώνεται να πληρώσει, άμεσα, κάποιο σημαντικό ποσό έναντι των οφειλών του και μετά τη δίκη θα καταβάλλει τα συνολικά πρόστιμα και τις προσαυξήσεις που θα του επιδικάζονται και προβλέπει ο νόμος. Εφόσον ο φορολογουμένους καταδικαστεί, δεν θα έχει τη δυνατότητα να αναστείλει, μέσω έφεσης, την ποινή που του επέβαλε το δικαστήριο. Με το νέο σύστημα το Δημόσιο θα έχει τη δυνατότητα της δέσμευσης όλων των περιουσιακών στοιχείων των φορολογουμένων, με το που διαπιστωθεί η παράβαση. Τα περιουσιακά στοιχεία θα αποδεσμεύονται όταν πληρώσουν τις οφειλές τους και εφόσον αθωωθούν από το δικαστήριο. Οι συγκεκριμένοι παραβάτες δεν μπορούν να κάνουν φορολογικούς συμβιβασμούς (καταβολή του 50% του προστίμου και προσφυγή στα φορολογικά δικαστήρια), ενώ δεν θα μπορούν να κάνουν χρήση των πάσης φύσεως ευνοϊκών κινήτρων, όπως οι δόσεις, η μείωση προστίμων και προσαυξήσεων κ.λπ. Πηγή

Σκουριές Χαλκιδικής: Η ώρα των προβοκατόρων Posted: 13 May 2013 04:10 AM PDT Γράφει ο Ιωάννης Λαμπρόπουλος Φαίνεται ότι επιστράτευσαν τους προβοκάτορες για να βρουν το λόγο να δράσουν δυναμικά κατά των κατοίκων στις Σκουριές της Χαλκιδικής. Οι κάτοικοι πρέπει να προστατευθούν από τους προβοκάτορες και την κρατική τρομοκρατία.  Κι εδώ πηγάζει το εύλογο ερώτημα: Ποιος θα προστατεύσει τους πολίτες από ένα κράτος που παρανομεί; "Πυροβολισμοί κατά δυνάμεων ασφαλείας Τέσσερις αστυνομικοί τραυματίες! Μπαράζ πυροβολισμών δέχτηκαν οι δυνάμεις ασφαλείας στις Σκουριές Χαλκιδικής νωρίτερα, προφανώς(αλλά χωρίς να είναι σίγουροι) από εξεγερμένους πολίτες. Τέσσερις αστυνομικοί φέρονται να τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων επεισοδίων στο δάσος των Σκουριών και μάλιστα ο ένας από αυτούς από σκάγια κυνηγετικού όπλου". Κι ενώ αυτή είναι η επίσημη είδηση, όπως την προβάλουν τα (υπερχρεωμένα) κατοχικά – μνημονιακά (και φυσικά φιλοκυβερνητικά) ΜΜΕ, οι κάτοικοι της περιοχής κάνουν λόγο για προβοκάτσια και κατηγορούν ευθέως τους αστυνομικούς ότι πυροβόλησαν εναντίον τους με πλαστικές σφαίρες... Σκουριές. Η ώρα των προβοκατόρων. Για να δούμε, θα ψάξουν να βρουν αυτούς που πυροβόλησαν, προκειμένου να τους οδηγήσουν στην Δικαιοσύνη, όπως έκαναν με άλλους κάτοικους ή θα βρουν την ευκαιρία που ψάχνει ο Μπόμπολας για να επιτεθούν σε ολόκληρο το χωριό; Ποιος θα προστατέψει τους αμάχους κατοίκους από τους προβοκάτορες και την κρατική τρομοκρατία, όταν το ίδιο το κράτος, αντί να προστατέψει τους πολίτες και το περιβάλλον, φαίνεται πως θα εκμεταλλευθεί τις συνθήκες για να επιτεθεί στους πολίτες; Ποιος θα προστατεύσει τα γυναικόπαιδα; Ποιος θα προστατεύσει τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα; Ποιός θα προστατεύσει αυτή τη γη; Ποιός θα προστατεύσει την πατρίδα;  Ποιος θα προστατεύσει την Δημοκρατία; Μήπως ο Μπόμπολας; Ρωτάω… ποιος;  Υπάρχει μήπως δικαιοσύνη; Και αν υπάρχει που ακριβώς είναι;

Όλα τα κράτη έχουν ιστορία και η Τουρκία ποινικό μητρώο... Posted: 13 May 2013 01:09 PM PDT Στην Τουρκία γκρεμίζουν και μακέτες εκκλησιών! Η ισλαμική δημοκρατία του Ερντογάν δεν ανέχεται τον Χριστιανισμό. Για κάποιους, ενδεχομένως, αυτή η άποψη να είναι ακραία, αλλά δυστυχώς η ακρότητα βρίσκεται στην σκέψη και στον τρόπο λειτουργίας και αντιμετώπισης της Τουρκίας σε ο,τιδήποτε έχει σχέση με χριστιανούς. "Για λόγους ασφάλειας" οι καθηγητές του τουρκικού πανεπιστημίου Γκαζί, κατόπιν άνωθεν εντολών διέλυσαν μακέτες φοιτητών, επειδή αυτές είχαν και χριστιανικές εκκλησίες! Στην ισλαμική Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο έρπων ισλαμοφασισμός αρχίζει να δείχνει τα δόντια του σε ο,τιδήποτε είναι μη ισλαμικό. Με τα δεδομένα ενός ισλαμικού κράτους, όπου τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο τον έχουν το Κοράνι και η Σαρία, είναι απολύτως φυσιολογικό να στοχοποιείται και να καταστρέφεται ο,τιδήποτε δεν είναι ανεκτό στους νόμους του Μωάμεθ ή στους άγραφους νόμους των μουλάδων. Όμως, επειδή πολλοί είναι αυτοί που προσπαθούν να μας πείσουν για την ύπαρξη μίας Τουρκίας Ευρωπαϊκής, μίας Τουρκίας που της αξίζει να υπολογίζεται ως δυτική χώρα, μίας Τουρκίας η οποία αποτελεί χώρα υπόδειγμα, καλό θα είναι να παρουσιάσουμε και "την άλλη όψη του νομίσματος", δηλαδή της φονταμενταλιστικής Τουρκίας, όπου υπέρτατος νόμος είναι το σκληρό πολιτικό Ισλάμ, το οποίο διδάσκει την καταστροφή και όχι την δημιουργία. Ας διαβάσουμε όμως σχετικό δημοσίευμα της Ηaber στα "Τουρκικά Νέα" (μεταφράσεις τουρκικών εντύπων): Με εντολή της διοίκησης της σχολής αρχιτεκτονικής του πανεπιστημίου Γκάζι κοματιάστηκαν μακέτες που είχαν κάνει πρωτοετείς φοιτητές. Ως αιτία της καταστροφής τους αναφέρθηκε πως είχαν κάνει και ¨εκκλησίες μακέτες¨. Σήμερα στην αρχιτεκτονική σχολή του πανεπιστημίου Γκάζι φέρεται να συνέβη ένα πολύ θλιβερό περιστατικό. Mακετες 1/10 που είχαν κατασκευάσει πρωτοετείς φοιτητές καταστράφηκαν εντός της νυκτός. Στην αρχή δεν ήταν σαφές ποιοι ήταν οι δράστες. Το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε από μηνύματα που αναρτήσεις στο twitter ο Ακταν Ατζαρ που υπηρετεί σε αυτή την σχολή. Ο Ατζαρ ανέφερε ότι η μακέτα που έκαναν φοιτητές ήταν εκκλησία τουTadao Ando. Αλλά το πιο θλιβερό είναι πως καθώς οι φοιτητές δεν μπορούσαν να παρεμποδίσουν την καταστροφή των μακετων που ζήτησε η διοίκηση του σχολείου, τις μακέτες τις κατέστρεψαν οι καθηγητές! Φοιτητές που μίλησαν σχετικά με το περιστατικό ανέφεραν πως ένας καθηγητής τους πλησίασε και τους ρώτησε "γιατί δεν κατασκεύασαν ένα τζαμί", και πως αργότερα ο κοσμήτορας της σχολής έστειλε έγγραφο που ανέφερε πως "οι μακετες εκκλησιών δεν ήταν κατάλληλες για λόγους ασφάλειας". Haber.sol.org 11/5/2013 Για όσους συνεχίζουν να αμφιβάλλουν για την ποιότητα της Δημοκρατίας στην Τουρκία, θα τους παραπέμψουμε στην Ιστορία, όπου σε πάρα πολλά βιβλία υπάρχουν καταγραφές του "τουρκικού πολιτισμού". Από μία προσεκτική ανάγνωση της ιστορίας καταλήγουμε στο συμπέρασμα: "Όλα τα κράτη έχουν ιστορία και η Τουρκία έχει ποινικό μητρώο". Είναι μία χώρα που δεν έχει σεβαστεί κανέναν πολιτισμό και λειτουργεί ως "ξενιστής" και λειτουργώντας στην κυριολεξία ως παράσιτο προσκολλάται σε χώρες και λαούς θύματα τις οποίες απομυζά μέχρι να βρει το επόμενό της θύμα. Στην περίπτωση που αναφέραμε, διαπιστώσαμε πως οι ακαδημαϊκοί της συμμετέχουν στην καταστροφή και δεν διστάζουν να ομολογούν πως το κάνουν αυτό για "λόγους εθνικής ασφάλειας"! Δηλαδή, ομολογούν ότι η ασφάλεια της Τουρκίας κινδυνεύει από μακέτες χριστιανικών ναών...!  Ίσως και να έχουν δίκιο, αφού οι κρυπτοχριστιανοί της Τουρκίας ξεπερνούν κατά πολύ τα πέντε εκατομμύρια και το σαθρό και κενό πολιτικό - ισλαμικό σύστημα νιώθει ως κίνδυνο ακόμη και τις πέτρες ή τα κομμάτια από χαρτόνια, όταν αυτά εμφανίζουν κάτι μη ισλαμικό και ιδιαίτερα χριστιανικό. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά έχει δρομολογήσει την κατασκευή τζαμιού στην Αθήνα (ενώ λειτουργούν ήδη παράνομα περισσότερα από 70 σε πολυκατοικίες των Αθηνών), προκειμένου να ικανοποιήσει την "διαταγή" που δέχτηκε από τον εφέντη Ταγίπ... Φαίνεται πως κανένας από τους συμβούλους του δεν τον έχει ενημερώσει για το τι ακριβώς είναι και τι εκφράζει ο Τούρκος ομόλογός του. Κωνσταντίνος ΥΓ: Στο ίδιο ακριβώς μοτίβο, αλλά όχι σε μακέτα, καταστράφηκε ένα εκκλησάκι στην ορεινή Ξάνθη, από ισλαμοφασίστες εγκάθετους της Άγκυρας στην περιοχή. Έτσι επιβεβαιώνεται πως η καταστροφή αποτελεί για την Τουρκία εξαγώγιμο προϊόν, ιδιαίτερα όταν το καταστροφικό μένος προσανατολίζεται σε χριστιανικές κατασκευές (ελπίζουμε να μην έχουμε περιστατικά επίθεσης και κατά χριστιανών κατοίκων) Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Όποιοι αντιδρούν στις "ανθρωποθυσίες" βαφτίζονται "αντικοινωνικοί"... Posted: 13 May 2013 02:58 AM PDT Γράφει η Κανέλλα Καζακοπούλου  Τελικά ποιά είναι η κοινωνία εναντίον της οποίας στρέφονται όλοι εκείνοι πού εξεγείρονται αμυνόμενοι στην επίθεση πού δέχεται η ζωή τους; Και πάντως δεν είναι οι κάμποι, τα βουνά, τα γάργαρα ποτάμια, οι θάλασσες , τα όμορφα νησιά, και οι περικοκλάδες. Στην κοινωνία των τάξεων, η έννοια του κοινωνικού συμφέροντος είναι ταυτισμένη με το συμφέρον της κυρίαρχης τάξης, εν προκειμένω της αστικής, της μεγάλης καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, της κεφαλαιοκρατίας. Αυτής λοιπόν της τάξης τα συμφέροντα απειλούνται όταν η εκμεταλλευόμενη και καταπιεζόμενη τάξη αντιδρά και προσπαθεί να αποκρούσει την επίθεση πού δέχεται με αποκορύφωμα τα τελευταία τρία χρόνια, πού ξέσπασε η μεγάλη καπιταλιστική κρίση. Οι κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να ανασύρουν το ένα μετά το άλλο τα όπλα που διαθέτουν για να καταστείλουν τις λαϊκές αντιδράσεις, έτσι ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο η κυριαρχία της τάξης των κεφαλαιοκρατών, των μεγάλων οικονομικών ντόπιων και ξένων τα οποία υπηρετούν. Δυστυχώς αυτές οι εξαρτημένες από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα κυβερνήσεις, πού επίσης δυστυχώς νομιμοποιούνται από τη λαϊκή ετυμηγορία , έχουν συμμάχους τους τις μεγαλο-συνδικαλιστικές οργανώσεις, πού έχουν προ πολλού ξεπουλήσει την εργατική τους συνείδηση στην εξουσία, έναντι διαφόρων οφιτσίων και παίζουν το ρόλο του δούρειου ίππου μέσα στο εργατικό κίνημα, περιοριζόμενοι σε ανώδυνες κινητοποιήσεις και πομπώδεις δηλώσεις στα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης, ποy είναι ο πυλώνας της προπαγάνδας του καθεστώτος με το αζημίωτο βέβαια… Απέναντι σε αυτό το οπλοστάσιο καταστολής των λαϊκών αντιδράσεων, πότε με τα ΜΑΤ, πότε με τα δικαστήρια όπου βγάζουν παράνομη κάθε απεργιακή κινητοποίηση και πότε με τις επιστρατεύσεις, οι λαοί ένα δρόμο έχουν. Την συστράτευση όλων των θιγομένων, την μαζική αντίσταση, την ανυπακοή στα λαιμοτομικά μέσα και την ανατροπή από την εξουσία της τάξης που τους εκμεταλλεύεται, τους καταπιέζει, τους τρομοκρατεί και θέλει να τους μετατρέψει σε σύγχρονους σκλάβους και δούλους. Ο λαός πρέπει να πάρει τα ηνία στα χέρια του. Κάθε άλλη επιλογή, κάθε υποχώρηση, κάθε προσδοκία για μεσσίες που θα έρθουν με τις επόμενες εκλογές, είναι αυταπάτη. Και με αποδείξεις διαχρονικές μάλιστα. Υ.Γ.: Είχατε καμία αμφιβολία ότι το σχέδιο ΑΝΑΝ που απορρίφθηκε από τον Κυπριακό λαό, θα επανερχόταν μετά το γιουρούσι πού έγινε στην Κύπρο; Η μήπως το γιουρούσι έγινε τυχαία; Όπως και εδώ άλλωστε… Υ.Γ.2: Το καθεστωτικό ΜΕΓΚΑ μεταδίδει αυτή τη στιγμή ότι απόστρατοι συνταξιούχοι λόγω δραματικών περικοπών γίνονται ντελίβερυ σε πιτσαρίες για να τσοντάρουν στην κολοβή σύνταξή τους…

Ο "κόσμος" της Τουρκίας και η χειραγώγηση της κοινής γνώμης Posted: 13 May 2013 02:45 AM PDT Κατά τη διάρκεια της διετίας 1997 – 1998 το αμερικανικό Washington Institute διοργάνωσε μια σειρά από σεμινάρια ώστε να εξετασθεί σε βάθος η δυναμική, οι τάσεις και οι όποιες μεταβολές προκύψουν στη μελλοντική για τότε τουρκική εξωτερική πολιτική. Ο βασικός ωστόσο λόγος που είχαν διοργανωθεί τότε εκείνα τα σεμινάρια, ήταν να κατανοηθεί το πως βαδίζει αλλά και πως σκοπεύει να συνεχίσει να βαδίζει η Τουρκία μετά τη πτώση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η τουρκική εξωτερική πολιτική εστιαζόταν στα ακόλουθα βασικά ζητήματα: - Στην αποτροπή και απάντηση μιας ενδεχόμενης επίθεσης της τότε Σοβιετικής Ένωσης,  - Στη προσπάθεια της να βελτιώσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό τις σχέσεις της με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ  - Στη προσπάθειά της να προστατέψει τα δικά της συμφέροντά ενάντια στον Ελληνισμό (Ελλάδα και Κύπρο). Σε δευτερεύουσα προτεραιότητα τότε έθετε: - Πως θα ενσωματωθεί στην Ευρωπαϊκή οικογένεια - Πως θα διαφυλάξει τα σύνορά της αλλά και τη συνοχή της από ενδεχόμενες τρομοκρατικές ενέργειες καθώς και από τις όποιες εξελίξεις ενδεχομένως προέκυπταν στις γειτονικές της χώρες, Συρία, Ιράν και Ιράκ. Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, ήταν εξωτερική πολιτική υψηλού ρίσκου, και έθεσε σε κίνδυνο μέχρι και την ίδια την ύπαρξή της. Μια ύπαρξη, που δοκιμάστηκε παράλληλα από την μεν απειλή μιας Σοβιετικής πυρηνικής επίθεσης, και από τις δε συγκρούσεις στο εσωτερικό της. Τη δεκαετία του '70, χιλιάδες Τούρκοι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια επιθέσεων του PKK όπως και από χρήση πολιτικής βίας. Με τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η τουρκο-ρωσική φιλία που οικοδομήθηκε από τον Κεμάλ Ατατούρκ και τον Λένιν, πέρασε οριστικά σε μια διαφορετική φάση. Σε αυτήν της ρήξης. Οι αξιώσεις του Στάλιν στα στενά του Βοσπόρου και στη βορειοανατολική Τουρκία ουσιαστικά έκλεισαν το τουρκο-ρωσικό κύκλο φιλίας. Η υποστήριξη που παρείχαν οι ΗΠΑ στην Τουρκία όλες αυτές τις δεκαετίες ήταν σημαντικότατη. Η ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αποτροπή ενδεχόμενης επίθεσης από τη πρώην Σοβιετική Ένωση. Παράλληλα κράτησε σε χαμηλούς τόνους τις σχέσεις Τουρκίας – Βουλγαρίας και χωρίς προβλήματα στα μεταξύ τους σύνορα. Την ίδια ώρα, και πρέπει να τονισθεί αυτό, οι «γειτονιές» της Τουρκίας πέρασαν ήσυχα χρόνια, εξαιρουμένου της Μέσης Ανατολής που όπως και σήμερα παραμένει πηγή αστάθειας. Ο Καύκασος ήταν υπό τον πλήρη έλεγχο της Μόσχας, ενώ τα Βαλκάνια ήταν υπό την …πειθαρχία του Τίτο. Γιατί η Τουρκία αποτελεί πολύ σημαντικό εταίρο των ΗΠΑ. Η Τουρκία είχε το σθένος να αναγνωρίσει πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες πριν καλά καταρρεύσει η πρώην κραταιά υπερδύναμη. Θεωρείται από τις ΗΠΑ, η χώρα σταυροδρόμι, μιας και μπορεί να παίξει περιφερειακό ρόλο στη Δυτική Ευρώπη, στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, στο Αιγαίο, στον Καύκασο, στην Κεντρική Ασία, αλλά και τη Μαύρη Θάλασσα. Μετά την κατάρρευση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης ουσιαστικά χάθηκε μαζί της και η όποια επιρροή ασκούσε στον Αραβικό κόσμο. Αυτομάτως τότε, δόθηκε η ευκαιρία στην Τουρκία αφενός να συνεχίσει να έχει καλές σχέσεις με το Ισραήλ και αφετέρου να οργανώνει και να προγραμματίζει επιθέσεις εναντίον του PKK ακόμη και στα εδάφη του Ιράκ. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, απείλησε ανοιχτά την Συρία με στρατιωτική επέμβαση στην περίπτωση που δεν έδιωχνε από τη χώρα τον ηγέτη του PKK, Αμπντουλάχ Οτζαλάν. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εύκολο να πραγματοποιηθεί στην περίπτωση ωστόσο που δεν είχε καταρρεύσει η πρώην Σοβιετική Ένωση. Ο ρόλος της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή αναβαθμίστηκε τη δεκαετία του 1990, όπου σταδιακά αναδεικνυόταν σε περιφερειακή δύναμη. Σε στρατιωτικό επίπεδο, η Τουρκία είχε αποκτήσει τότε κάποια βασικά στοιχεία μια σύγχρονης πολεμικής δύναμης, κυρίως, χάρη στη συμπαραγωγή των μαχητικών F-16 με την αμερικανική εταιρεία Lockheed Martin. Την ίδια ώρα, οι γειτονικές χώρες της Τουρκίας σταδιακά άρχισαν να αποδυναμώνονται. Η Ελλάδα και η Τουρκία Η Ελλάδα τη δεκαετία του 1990 θεωρητικά ήταν η χώρα που μπορούσε να φέρει σε δύσκολη θέση την Τουρκία. Ωστόσο η Ελλάδα ήταν και παραμένει δημογραφικά πολύ μικρότερη σαν χώρα από την Τουρκία. Πέρα αυτού, οι δύο χώρες είναι κράτη, μέλη του ΝΑΤΟ. Η σταδιακή ανάπτυξη της Τουρκίας άνοιξε φαινομενικά και άλλο τη «ψαλίδα» ανάμεσα στις δύο χώρες ενώ ακολούθησε η αλλαγή στάσης από πλευράς Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Οι τότε προσπάθειες μιας διαφορετικής προσέγγισης ανάμεσα στις δύο χώρες (εξωτερική πολιτική των "σεισμών", οι αλλαγές στα σχολικά βιβλία κλπ) ευοδώθηκαν στα τέλη του 1990 (Παπανδρέου – Τζεμ). Σε αυτό το σημείο σαφέστατα υπάρχουν πολιτικές ευθύνες από τις τότε ελληνικές κυβερνήσεις. Η ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ Σε μια έρευνα που έγινε στην Τουρκία στα μέσα της δεκαετίας του '90 τα αποτελέσματα έδειξαν πως το 57% των Τούρκων δεν ενδιαφέρεται για την εξωτερική πολιτική της χώρας τους και μόνο το 23% παρακολουθεί ανελλιπώς τα γεγονότα. Άξιο συζήτησης ωστόσο ήταν το γεγονός πως τα ποσοστά ήσαν αντιστρόφως ανάλογα στη βαθμίδα των ερωτηθέντων που είχαν πτυχίο Πανεπιστημίου. Εκεί, το 62% δήλωσε πως τους ενδιαφέρει πολύ η εξωτερική πολιτική της χώρας τους σε αντίθεση με ένα μόλις 16% που δήλωσε αδιαφορία. Η συγκεκριμένη έρευνα, αποτέλεσε σημείο αναφοράς όσον αφορά την τουρκική εξωτερική πολιτική, μιας και έδειξε περίτρανα πως οι πολίτες της Τουρκίας δεν είχαν στραμμένο το βλέμμα τους τόσο πολύ στην εξωτερική πολιτική της χώρας τους, όσο το είχαν οι Έλληνες και οι Κύπριοι, οι οποίοι σε αντίθεση με τους Τούρκους, την εποχή εκείνη έδειχναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την εξωτερική πολιτική των δικών τους χωρών και φανατικοί αναγνώστες θεμάτων «εθνικής υπερηφάνειας». Υπόθεση: «Bulgarification» Το 1984, η κοινή γνώμη της Τουρκίας επηρέασε ουσιαστικά στην απόφαση της τότε τουρκικής κυβέρνησης που έπρεπε να αποφασίσει άμεσα στο πως θα «απαντήσει» στην υπόθεση «Bulgarification». «Bulgarification», ονομάστηκε η τότε εκστρατεία της Βουλγαρίας να κλείνει ότι τζαμί υπήρχε και να μετονομάζει οτιδήποτε οθωμανικό είχε απομείνει στη χώρα με σλαβικά προσωνύμια. Η υπόθεση «Bulgarification» στην αρχή αιφνιδίασε την τότε κυβέρνηση της Τουρκίας, η οποία αρχικά με επιφυλακτικότητα δήλωσε πως δεν δύναται να παρεμβαίνει σε εσωτερικές υποθέσεις άλλου κράτους. Η δήλωση αυτή και η συνεχόμενη προβολή της από τα τότε ΜΜΕ έστρεψαν την τουρκική κοινή γνώμη εναντίον της τουρκικής κυβέρνησης με συνέπεια η αμηχανία και η επιφυλακτικότητα που αρχικά επέδειξε να μετατραπεί σε μπούμεραγκ και «καταιγίδα» αντίδρασης με συνέπεια τη παρέμβαση μέχρι και της Διεθνούς Κοινότητας σχετικά με το ζήτημα. Υποθέσεις: Ίμια και Οτσαλάν Κάτι αντίστοιχο συνέβη και κατά τη διάρκεια της κρίσης των Ιμίων τον Ιανουάριο του 1996, όπου η Τουρκία και η Ελλάδα έφτασαν μια ανάσα από τον πόλεμο. Η όλη υπόθεση και η διαφωνία των δύο χωρών «έτρεχε» για περισσότερο από ένα μήνα, ωστόσο υπογείως. Δεν υπήρχε καν κρίση και κανείς δεν είχε αντιληφθεί το οτιδήποτε. Ωστόσο μόλις πήραν τη σκυτάλη τα τουρκικά ΜΜΕ, η κινητοποίηση της κοινής γνώμης ήταν τέτοια που δεν άφηνε περιθώρια στην τότε τουρκική κυβέρνηση. Τότε πραγματικά, φάνηκε το πόσο σημαντικός ήταν ο ρόλος των ΜΜΕ στη Τουρκία, αλλά και το πόσο μπορούσε να επηρεάσει την κοινή γνώμη. Οι εικόνες των τουρκικών πολεμικών πλοίων να κατευθύνονται προς τις βραχονησίδες άλλαξε ουσιαστικά τα μέχρι τότε δεδομένα και ξεκάθαρα περάσαμε στην εποχή της προηγμένης τεχνολογίας. Μιας τεχνολογίας που μπορεί να καθορίσει «κόκκινες» γραμμές και να επηρεάσει άμεσα την εξωτερική πολιτική μιας χώρας. Ομοίως με την υπόθεση Ιμίων, τα τουρκικά ΜΜΕ επηρέασαν την κοινή γνώμη στην υπόθεση Οτσαλάν. Ο απόηχος της σύλληψης του ηγέτη του PKK, Αμπτουλάχ Οτσαλάν και μετά τις αποκαλύψεις πως η Αθήνα τον προστάτευε αλλά και φυγάδευε στο Ναϊρόμπι της Κένυας, έκαναν το τότε ανθελληνικό αίσθημα στη Τουρκία να «χτυπήσει» κόκκινο. Το εκπληκτικό ωστόσο δεν είναι αυτό, μιας και κάτι τέτοιο αναμένονταν, όσο το πόσο γρήγορα η κατάσταση εξομαλύνθηκε και το πόσο γρήγορα βρέθηκε ο δρόμος της επαναπροσέγγισης. Τα προσκείμενα ΜΜΕ στην τότε τουρκική κυβέρνηση ξεκάθαρα διαχειρίστηκαν την κοινή γνώμη με αξιοζήλευτο τρόπο. Τότε πια, επιβεβαιώθηκε πως τα ΜΜΕ στην Τουρκία, θεωρούνται χωρίς αμφιβολία ένα «όπλο» διαχείρισης της κοινής γνώμης. Των Alan Makovsky και Sabri Sayari (Αποσπάσματα από το βιβλίο με τίτλο: Turkey's New World: Changing Dynamics in Turkish Foreign Policy). Πηγή

Ας επιστρατεύσουμε τα πολιτικά τσογλάνια μιά και καλή Posted: 13 May 2013 02:28 AM PDT Ιδού λοιπόν οι στρατηγοί της ελληνικής δικτατορίας, αποφασίζουν και διατάζουν. Υπογράφουν επιστρατεύσεις για τους απεργούς για να τηρήσουν την περίφημη νομιμότητα. Μιά νομιμότητα που δεν εξαντλείται φυσικά σε όλα τα απεχθή μέτρα που διαλύουν ζωές και όπως έχουμε ξαναπεί, βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Έχουν το θράσος να εκβιάζουν τους εργαζόμενους και εσκεμμένα να στρέφουν τον ένα εργασιακό κλάδο εναντίον του άλλου με σκοπό τί άλλο παρά την διχόνοια ανάμεσα σε εκείνους τους ανθρώπους που θίγονται το ίδιο από τις απάνθρωπες πολιτικές τους. Ταυτόχρονα προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα για ακόμη μιά φορά με την γνωστή τρομοκρατία τους πως οι απεργιακές κινητοποιήσεις θα πατάσσονται με οποιοδήποτε τρόπο. Θέλουν ο κόσμος να δέχεται αδιαμαρτύρητα την απόλυση, την δραματική μείωση του μισθού του, να βλέπουμε τη Γή να χάνεται κάτω από τα πόδια μας και να μήν μιλάμε. Μας μιλάνε για ηθική και παιδεία οι ανήθικοι και οι στρατηγοί της απάτης και της κλεπτοκρατίας. Μας μιλάνε για νομιμότητα και δημοκρατία αυτοί που παρανομούν 40 χρόνια και πετάξανε την όποια δημοκρατία στο καλάθι της ευρωπαϊκής ψευτιάς. Τί πάει να πει επιστράτευση; Στην επιστράτευση να πάνε αυτοί που δεν δούλεψαν ούτε μιά ώρα στη ζωή τους. Αυτοί που ζούνε με 10000 φράγκα το μήνα και λένε σε μάς να ζήσουμε με 500. Να πάνε αυτοί που τα ρημάξανε όλα. Αυτοί που έχουν εξασφαλισμένο το μέλλον για τα δισέγγονά τους και εμείς με τα δικά μας καταδικασμένοι να τρώμε τις σάρκες μας και να κάνουμε το σκατό μας παξιμάδι για να τα βγάλουμε πέρα. Αλλά εδώ και τώρα είναι που χρειάζεται όλοι οι απεργοί να κατανοήσουν πως δεν πρέπει να περιμένουνε τίποτε από τους ανθρωποφάγους κυβερνήτες. Εδώ και τώρα είναι που όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να προχωρήσουμε σε γενική απεργία αορίστου χρόνου. Όχι με ψευτοαιτήματα, αλλά με σαφείς και ξεκάθαρες αγωνιστικές δράσεις για να φύγουν αυτοί οι θρασύδειλοι τσογλαναράδες που μας κατέστρεψαν. Να καταλάβουμε τα πάντα. Να ρίξουμε το ψευτοδημοκρατικό κράτος. Να βγούμε όλοι μαζί και να χάσουνε τη γη κάτω από τα πόδια τους. Να σφίξουμε τη θηλειά στο δικό τους λαρύγγι. Καιρός να σταματήσουνε οι απεργίες της ΓΣΕΕ ΚΑΙ ΑΔΕΔΥ. Καιρός να ξεκινήσει η απεργία του λαού. Χωρίς κομματόσκυλα και εργατοπατέρες. Όλοι οι πολίτες-εργαζόμενοι να απεργήσουνε μαζί όχι μόνο για την τσέπη τους, αλλά για το δικαίωμα στην δημοκρατία και στην αυτοδιάθεση και αυτοθέσμιση της κοινωνίας. Να απεργήσουν όλοι διεκδικώντας τα πάντα. Ας επιστρατεύσουμε τους αφέντες και τα λαμόγια. Ο απεργιακός αγώνας των εργαζομένων είναι κοινός αγώνας. Γενική πολιτική απεργία αορίστου χρόνου, με στόχο την πτώση της απάνθρωπης κυβέρνησης. Πηγή Το φωτομοντάζ είναι από το "Γρέκι"

UCK και Ισλαμιστές λαθρομετανάστες ο Δούρειος Ίππος της Ελλάδος... Posted: 13 May 2013 02:15 AM PDT Τα σημάδια των Καιρών!  Αν δεν σταθούμε να δούμε κατάματα το σοβαρότατο πρόβλημα που μέχρι τώρα απλά φροντίζουμε να το κρύβουμε κάτω από το χαλάκι μας, τα πράγματα θα ξεφύγουν με απρόβλεπτα αποτελέσματα! Ίσως οι κάμερες τρελαίνουν, επειδή τον πλούτο πολλοί εμίσησαν αλλά τη δόξα ουδείς... Πολλές φορές όμως αντί να σε προσγειώσουν και να δεις την πραγματικότητα κατάματα, βλέπεις και ακούς μόνο αυτά που θέλεις! Θα ξεκινήσουμε με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και την υπερευαισθησία κάποιων που τυχαίνει αυτήν την χρονική συγκυρία να είναι στη κυβέρνηση και το μόνο που κόπτονται είναι δήθεν τα ανθρώπινα δικαιώματα μόνο όμως για τους λαθρομετανάστες και όχι για Έλληνες! Θέλουμε να πιστεύουμε και ότι η Πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου της Δικαιοσύνης, ότι κινείται από σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και όχι από πολιτικά κριτήρια, με στόχο την συλλογή ψήφων από το νέο νόμο περί Ιθαγένειας που είναι στα σκαριά για την επαναφορά της ψήφου των λαθρομεταναστών! Γιατί δεν μπορούμε να καταλάβουμε την πρεμούρα αλλά και το άγχος να έρθει το νομοσχέδιο και να ψηφιστεί στη Βουλή λες και έχουμε λύσει όλα τα προβλήματα τη στιγμή που ύπαιθρος είναι στα χέρια Αλλοδαπών κακοποιών με εγκληματικά κτηνώδη ένστικτα! Η Εισβολή του Αλβανού κακοποιού με χειροβομβίδες και η ληστεία 30 αμάχων Χωρικών σε καφενείο, αλλά και η δολοφονία δύο ηλικιωμένων ανθρώπων, με ένστικτα κτηνώδη γιατί μόνο κτήνος πρέπει να είσαι όταν χτυπάς στο ύπνο δύο ανήμπορους γερόντους που δεν μπορούν να αμυνθούν και δεν ανατριχιάζεις από τις πονεμένες κραυγές τους... Δεν είχες Παππού εσύ; Δεν έχεις Γιαγιά ανθρωπόμορφο κτήνος; Αλλά σίγουρα θα περιμένεις κάποιον Υπουργό να σε συμπονέσει και να σε αποφυλακίσει για να ξανακάνεις απλά τα ίδια και χειρότερα. Πριν από λίγο καιρό είχαμε την επιχείρηση των Αλβανών κακοποιών στις Φυλακές Τρικάλων και την απόδραση 11 κακοποιών που τα γεγονότα απέδειξαν ότι δεν έφυγαν να πάνε στη Πατρίδα τους, αλλά κινούνται εντός του Ελληνικού Χώρου μακελεύοντας απλούς άμαχους και γυναικόπαιδα σε καιρώ ειρήνης... Νυφούλα τη θάψανε την κορούλα τους οι γονείς της Κατερίνας γιατί; Γιατί κάποιοι δεν βλέπουν πέρα από τα μάτια τους, δεν είδαν αλλά ούτε και κατάλαβαν ποτέ ότι δεν είναι επικεφαλής κομματικών μηχανισμών αλλά Κυβερνούν αυτόν εδώ το τόπο και τους Έλληνες κατοίκους... Σε ποια χώρα θα γινόταν Στρατιωτική επιχείρηση με 1.000 σφαίρες από Πολεμικά όπλα και 21 χειροβομβίδες που δεν εξερράγησαν, ακόμη μαζεύουν χειροβομβίδες τα τμήματα του ΤΕΝΞ στα Τρίκαλα... και δεν θα γινόταν χαλασμός ; Μήπως είχαμε καμιά παραίτηση από ευαισθησία Κανείς από αυτούς που έκαναν την επιχείρηση δεν συνελήφθη, κανένα από τα όπλα δεν έχουν χρησιμοποιηθεί ξανά, σε μια επιχείρηση που σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε ενώ η αντίδραση των Αστυνομικών Δυνάμεων ήταν χωρίς οπλισμό και χωρίς πληροφορίες... Δεν μπορείς να στέλνεις την Ομάδα ΔΙΑΣ οπλισμένους με πιστόλια να αντιμετωπίσει φονιάδες με ΑΚ-47! Η επιχείρηση αντιμετώπισης έχει τόσα κενά που αν τα πάρουμε με τη σειρά ο Υφυπουργός της Δικαιοσύνης αντί να ασχολείται με νομοσχέδια θα έπρεπε να γυρίζει όλες τις φυλακές και να επιβλέπει μέτρα που δεν χρειάζονται ντε και καλά... χρήματα! Το κατασκευάσεις μια υπερυψωμένη σκοπιά με ξύλινα στηρίγματα και να τοποθετήσεις περιμετρικά 50 τσουβάλια με άμμο και να την επανδρώσεις με 2 άνδρες οπλισμένους με οπλοπολυβόλα που έχουμε γεμάτες τις αποθήκες από τον αποσυρόμενο οπλισμό HK11 της σειράς των FN δεν χρειάζεται χρήματα αλλά λίγο μυαλό... Το να τοποθετήσεις εναν προβολέα που να χειρίζεται χειροκίνητα ή σκοπευτικά νυκτός δεν θέλει πολιτική απόφαση αλλά γνώσεις και αποφασιστικότητα! Το να αποφασίσεις όμως και να δώσεις την εντολή να κινηθούν τα ΕΚΑΜ στις 7: 30 πρωί σχεδόν μετά από δώδεκα ώρες από την Στρατιωτική Επιχείρηση είναι απλά ευθυνοφοβία και ασχετοσύνη και δυστυχώς αυτά υπάρχουν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και σε μεγάλο βαθμό μάλιστα! Αν λέμε αν αποφασίσουν οι φυλακισμένοι κακοποιοί να κάνουν οργανωμένη απόδραση σε όλες τις φυλακές της χώρας και να ακολουθήσουν και οι κρατούμενοι στα κέντρα κράτησης που είναι ξέφραγο αμπέλι, ενώ η Πατρίδα μας θα έχει δεχθεί μια από τις κυοφορούμενες κρίσεις και σε συνδυασμό με προσχεδιασμένη προβοκάτσια στη Θράκη μας υπάρχει σχέδιο αντιμετώπισης; Αμφιβάλουμε! Σε κάθε χώρο κράτησης υπάρχει και λειτουργεί δίκτυο μεταξύ των Ισλαμιστών λαθρομεταναστών και αυτό είναι γνωστό ακόμη και σε άσχετους Πολιτικούς! Η εκμετάλλευση της θρησκείας του Ισλάμ αυτών των ανθρώπων είναι δεδομένη και η κουλτούρα τους δεν έχει σχέση με την Ελληνική κουλτούρα... Ούτε η Ζωή έχει την ίδια αξία για όλους! Επειδή πιστεύουμε ότι δεν ήταν τυχαία η επιχείρηση των Φυλακών Τρικάλων να θέσουμε ενα απλό ερώτημα, έγινε μετακίνηση σκληρών κακοποιών ώστε να σπάσουν τυχόν επαφές, αλλά και η γνώση των σημείων που δεν φυλάσσονται; Αν κάποιος έχει τη δύναμη και το χρήμα να οργανώνει επιχείρηση με Πολεμικά Όπλα, αυτοκίνητα, χειροβομβίδες αλλά και αλεξίσφαιρα γιλέκα σίγουρα θα το επιχειρήσει ξανά με καλύτερο εξοπλισμό, περισσότερες πληροφορίες και αποφασισμένους UCKάδες! Άπαντες γνωρίζουν οτι υπάρχουν κρύπτες με όπλα πυρομαχικά και χρήματα σε όλη την Ελληνική επικράτεια και όχι μόνο! Αλλά και ο σχεδιασμός στο πόδι δήθεν πολυδύναμων Αστυνομικών Τμημάτων από πολιτικούς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως χωρίς στόχο... Έχουν αφήσει στο Έλεος του Θεού την Ελληνική Ύπαιθρο και τους κατοίκους της με τα όπλα στα χέρια! Έχουν στερήσει τις Αστυνομικές Διευθύνσεις από ανθρώπους με γνώσεις ανθρωπογεωγραφίας και πληροφοριών αλλά και γνώσεις περιοχών, μονοπατιών και κρυψώνων! Για φανταστείτε τι έχει να συμβεί σε παρατεταμένη Εθνική κρίση και σε μια έκρηξη αποδράσεων από τις φυλακές και τα κέντρα κράτησης σκληρών αλλοδαπών κακοποιών και Ισλαμιστών... Απλά δεν θα προλαβαίνουμε να μαζεύουμε τα ασυμμάζευτα! Μακρυγιάννης Χρήστος Ανώτερος Αξιωματικός ε.α

Νέοι Εφιάλτες στη μαρτυρική Κύπρο Posted: 13 May 2013 01:58 AM PDT Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου  Οι «φωνές» για άρον άρον διευθέτηση του Κυπριακού αυξάνονται εσχάτως και βεβαίως δεν είναι καθόλου τυχαίο το αδιάψευστο γεγονός ότι Ελληνοκύπριοι είναι αυτοί που ζητούν από ξένους διπλωμάτες να θέτουν ως «τροφή για σκέψη» στις δηλώσεις και τις ενημερώσεις τους την απαράδεκτη θέση ότι η η επίλυση του πολιτικού προβλήματος της νήσου θα τερματίσει αυτόματα την οικονομική κρίση. Πρόκειται για σκέψεις πολιτικών απατεώνων. Η προσέγγιση αυτή είναι θλιβερή και ανόητη και συγχρόνως άκρως επικίνδυνη, διότι ουσιαστικά ασκείται εκβιασμός στον κυπριακό λαό. Του «καλλιεργούν» τεχνηέντως ότι η λύση θα του εξαλείψει και τα οικονομικά προβλήματα. Λένε ψέματα και έχω πολλά επιχειρήματα για να αντιμετωπιστεί ο τυφώνας που δημιουργούν οι εν λόγω Ελληνο­κύπριοι σε συνεργασία με τους ξένους. Εάν το 2004 απαιτούνταν 4-5 δισεκατομμύρια ευρώ για να αντιμετωπιστούν τα θέματα που προέκυπταν από τη λύση με βάση το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, το 2013 θα απαιτηθούν τουλάχιστον τριπλάσια. Και ούτε η Κύπρος τα διαθέτει, ούτε οι Ευρωπαίοι είναι διατεθειμένοι να τα προσφέρουν, όπως κατέδειξε ο πρόσφατος εξαναγκασμός του «κουρέματος» των ανασφάλιστων καταθέσεων στις τράπεζες Λαϊκή και Κύπρου. Εκτός εάν τα διαθέσει η... Τουρκία, οπότε ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι θα συμβεί στην Κύπρο και στους Ελληνες που ζουν εκεί από αρχαιοτάτων χρόνων. Στην κυβέρνηση Αναστασιάδη υπάρχουν δύο σχολές σκέψης, μία των ανόητων προεδρικών συμβούλων και μία των συνετών που αντιπροσωπεύει ο υπουργός Εξωτε­ρικών, Ιωάννης Κασουλίδης. Εάν προσθέσουμε και τον ισχυρότατο νέο πόλο στον Δημοκρατικό Συνα­γερμό, που αντιπροσωπεύει η «εθνικιστική» σχολή του νέου προέδρου Αβέρωφ Νεοφύτου, τότε είμαστε ενώπιον μιας «τριγλωσσίας». Η εδώ και τώρα λύση, που υποστηρίζεται από τους Βρετανούς και τις Βρυξέλλες, είναι η χειρότερη. Δεν θα λύσει ούτε το πολιτικό πρόβλημα ούτε το οικονομικό. Αντίθετα, η προσέγγιση του κ. Κασουλίδη είναι η καλύτερη: Με την «πατάτα» της οικονομίας να κατακαίει τα πάντα, οι διαπραγματεύσεις πρέπει να περιμένουν. Ο κ. Αναστασιάδης είπε δύο «ναι». Το πρώτο, το 2004, το διέλυσε με τη ψήφο του ο λαός. Το δεύτερο στο Eurogroup κατέστρεψε τη διαλυμένη οικονομία. Εάν τολμήσει και τρίτο «ναι», για λύση όμοια με το σχέδιο Ανάν, το πολιτικό του τέλος θα είναι τραγικό. Πηγή

Ρουπακίωτης το 2006: "Δεν είναι νόμιμη η πολιτική επιστράτευση" Posted: 13 May 2013 01:59 AM PDT "… η επιβολή αναγκαστικής εργασίας απαγορευόταν με την 105/1950 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας, η οποία είχε ενταχθεί στο εθνικό μας δίκαιο…" Ρουπακιώτης 2006 Αυγερινός Κ.Χατζηχρυσός* – κύριε Ρουπακιώτη, αυτό δεν είναι Τρικομματική Κυβέρνηση, είναι η Μεγάλη των Κυβισθήσεων Σχολή… Να σας θυμίσω τι γράφατε στις 24/02/2006 : Δεν είναι νόμιμη η πολιτική επιστράτευση ! Αντώνης Ρουπακιώτης Αυγή, 24/02/2006 "Ι. Η πολιτική επιστράτευση κηρύχθηκε με την επίκληση των άρθρων 22 και 112 του Συντάγματος και του άρθρου 2 Ν.Δ. 171/1974. Το διάταγμα αυτό δεν έχει καταργηθεί μέχρι σήμερα, αλλά δεν εφαρμόζεται σε περιπτώσεις όπως η απεργία των ναυτεργατών και αυτό γιατί εκδόθηκε μετά την πτώση της δικτατορίας υπό την ισχύν του Συντάγματος 1952 με βάση τη Συντακτική Πράξη 1.8.1974, με σκοπό να αντιμετωπιστούν καταστάσεις μέγιστης ανάγκης της εποχής εκείνης, μεταξύ των οποίων δεν περιλαμβάνεται η απεργία. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι, ενώ ψηφίστηκαν μεταγενέστεροι νόμοι με σκοπό την αντιμετώπιση σοβαρών καταστάσεων ανάγκης (π.χ. άρθρο 2 Ν. 2641/1998), όχι μόνο δεν υπήρξε αναφορά στην αντιμετώπιση απεργιών με πολιτική επιστράτευση, αλλά, αντίθετα, με το άρθρο 16 Ν. 2936/2001 αντικαταστάθηκε το άρθρο 2 παρ. 5 Ν.Δ. 17/74 και ορίστηκε ότι ως "κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι κάθε αιφνίδια κατάσταση, που προκαλείται από \φυσικά\ ή άλλα \γεγονότα τεχνολογικά\ ή \πολεμικά\ και έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ή την απειλή δημιουργίας εκτεταμένων απωλειών – ζημιών και καταστροφών σε έμψυχο ή άψυχο δυναμικό της χώρας ή την παρακώλυση και διατάραξη της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας". Και μόνη η ανάγνωση του άρθρου αυτού πείθει ότι δεν προβλέπεται η απεργία ως αιτία διατάραξης της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, όπως επικαλείται η κυβέρνηση, ώστε να δικαιολογεί τη λήψη της απόφασης αυτής. ΙΙ. Εκτός από τους λόγους αυτούς μετά την έκδοση του παραπάνω Ν.Δ. 17/1974 ακολούθησε η ψήφιση του Συντάγματος 1975, με το άρθρο 23 του οποίου αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά με συνταγματικό κανόνα το δικαίωμα της απεργίας, και με το άρθρο 22 παρ. 3 \"Απαγορεύεται οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας\. Ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καθώς και τα σχετικά με την προσφορά προσωπικής εργασίας στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για την ικανοποίηση τοπικών αναγκών". Έτσι μετά την ψήφιση του Συντάγματος 1975 το Ν.Δ. 17/74, στο μέτρο που, αναποτελεσματικά, επικαλείται αυτό η πρωθυπουργική απόφαση, ήταν ανίσχυρο με βάση και τα άρθρα 22 αλλά και 112 του Συντάγματος και τα οποία μάλιστα προς ειρωνεία επικαλείται η απόφαση αυτή. Σε κάθε περίπτωση είναι προφανές ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις επιβολής αναγκαστικής εργασίας, με την επιλογή της πολιτικής επιστράτευσης, πολύ περισσότερο δεν είναι επιτρεπτή αυτή ως μέτρο διευθέτησης κοινωνικών ανταγωνισμών, όπως το χρησιμοποίησε η κυβέρνηση στην περίπτωση των ναυτεργατών. Σ' αυτά προστίθεται ότι και πριν από τη ρύθμιση αυτή του Συντάγματος η επιβολή αναγκαστικής εργασίας απαγορευόταν με την 105/1950 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας, η οποία είχε ενταχθεί στο εθνικό μας δίκαιο με τον Ν. 2329/53 και εν συνεχεία με το Ν.Δ. 53/1974, μετά την ψήφιση δε του Συντάγματος 1975 και με βάση το άρθρο 28 παρ. 1 αυτού, οι διεθνείς συμβάσεις από την επικύρωσή τους με νόμο υπερισχύουν από κάθε αντίθετη διάταξη νόμου. Κατά συνέπεια και αν υποτεθεί ότι υπήρχε διάταξη νόμου που προέβλεπε τη δυνατότητα επιβολής αναγκαστικής εργασίας, από την ισχύ του Συντάγματος 1975 για την πρόσθετη αυτή αιτία είναι ανίσχυρη και έτσι απαγορεύεται αυτή με οποιαδήποτε μορφή. ΙΙΙ. Ωστόσο, στην περίπτωση της ΠΝΟ υπάρχει και τρίτος λόγος που θέτει εκτός θεσμικής αποδοχής την πρωθυπουργική απόφαση για πολιτική επιστράτευση των ναυτεργατών και αυτός αναφέρεται στο σημαντικό γεγονός ότι με τη σπάνια για τα δικαστικά χρονικά 1701/2006 απόφαση Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά κρίθηκε νόμιμη η απεργία της ΠΝΟ, η οποία μάλιστα, κατά δυσμενή εξαίρεση, πραγματοποιείται, όχι στο πλαίσιο του Ν. 1264/82, αλλά του αλήστου μνήμης Ν. 330/76. Έτσι με την απόφαση για πολιτική επιστράτευση των ναυτεργατών δημιουργήθηκε ουσιαστικό πρόβλημα τήρησης δημοκρατικής νομιμότητας, όταν η κυβέρνηση απέδειξε ότι, αφενός δεν σέβεται τις αποφάσεις των δικαστηρίων ως μόνων κατά το Σύνταγμα αρμοδίων να κρίνουν τη νομιμότητα της συμπεριφοράς των πολιτών ή των αρμόδιων οργάνων, παραβιάζοντας η ίδια τον νόμο, που υποχρεώνει όλους να σέβονται τις δικαστικές αποφάσεις και επιπλέον επέλεξε, χωρίς καν να εξαντλήσει τα όρια του διαλόγου, το έσχατο μέσο της πολιτικής επιστράτευσης, απαξιώνοντας θεσμούς και κανόνες, για τους οποίους αιωρείται τελικά το ερώτημα: Υπάρχουν για να γίνονται σεβαστοί και να τηρούνται ή να ευτελίζονται και να παραβιάζονται; *Αυγερινός Χατζηχρυσός, είναι Πολιτευτής της Β'Πειραιά και μέλος της Επιτροπής Εργασιακών των "Ανεξαρτήτων Ελλήνων" follow @avgerinosx

You are subscribed to email updates from Ας Μιλήσουμε Επιτέλους To stop receiving these emails, you may unsubscribe now.	Email delivery powered by Google
Google Inc., 20 West Kinzie, Chicago IL USA 60610