Το όνειδος της Ευρώπης

Το όνειδος της Ευρώπης

Ένα ποίημα του Günter Grass

Απόδοση, Ν. Γαβαλάς.

Στο χείλος του γκρεμού γιατί αγνόησε τις αγορές.

Αποδιώχνεις κι εσύ τη χώρα που σου δάνεισε το λίκνο.

Βρήκες σ’ αυτήν ό,τι ζητούσε η ψυχή σου,

όμως τώρα το ξεφορτώνεσαι για παλιοσίδερα.

γυμνή και χρεοκοπημένη διαπομπεύεται και υποφέρει η χώρα.

Κι ας διαλαλούσες κάποτε ότι ευγνωμοσύνη της χρωστάς.

Στην έσχατη ένδεια καταδικασμένη η Ελλάδα που ο λαφυραγωγημένος πλούτος της ολόλαμπρος Μουσεία στολίζει.

Αυτοί που με τη βία των όπλων καταπάτησαν τη χώρα την νησοστολισμένη,

τον Χέλντερλιν φυλούσαν στο γυλιό τους.

Περιφρονείς τη χώρα, που κάποτε τους συνταγματαρχαίους της σαν φίλους και συμμάχους καλοδεχόσουν.

Χωρίς δικαιώματα ο τόπος που αυτοί που ωμά τον εξουσιάζουν το ζωνάρι ολοένα και στενότερα του σφίγγουν.

Μαυροφορέθηκε η Αντιγόνη αψηφώντας τη θέλησή σου και πενθοφορεί σ’ ολάκερη τη χώρα ο λαός, φιλοξενία που σούδωσε.

Κι όμως έξω από τη χώρα η φάρα του Κροίσου στοιβάζει στα σεντούκια σου

χρυσάφι και φλουριά

Εμπρός λοιπόν πιες, τι κάθεσαι! ουρλιάζουν των κομισάριων οι εγκάθετοι, όμως ξέχειλο σου γυρίζει πίσω τον κύλικα οργισμένος ο Σωκράτης.

Βαριά η Κατάρα των Θεών, τον Όλυμπο που θες να τους αρπάξεις,

απάνω σου θα πέσει.

Άψυχη κι’ ανούσια θα μαραθείς δίχως τον τόπο που το πνεύμα του σε γέννησε, Ευρώπη.

Επιλογή : Κούλα Β.