Ας μιλήσουμε επιτέλους! |
- Mε 5 εκατ. μετανάστες, η Ρωσία προχωρά άμεσα σε πάταξη της λαθρομετανάστευσης
- Λείπει το όραμα και ο ηγέτης
- Ο πολιτισμός των χασάπηδων και των ηλιθίων
- Οι Τούρκοι διεκδικούν και το άγαλμα της Ελευθερίας
- Σε πλήρη εξέλιξη σχέδιο διχασμού του λαού σε «δημοκράτες Έλληνες – φασίστες Έλληνες»
- Νεο-οθωμανικό κρεσέντο από τον Erdogan
- Βόμβα του Α/ΓΕΣ: "Η Θράκη χάνεται, η Αθήνα κοιμάται"
- Βρέθηκαν χημικά όπλα στην Τουρκία - Συναγερμός στην Άγκυρα
- Το Σύνταγμα είναι νεκρό
- Και αν οι λαθρομετανάστες αποφασίσουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους;
- Η κρίση μαίνεται, τα χρηματιστήρια όμως σπάνε ρεκόρ!
- Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την απελευθέρωση των απαχθέντων Μητροπολιτών στη Συρία
- Ο μνημονεύων "μνημονιακάς" ελπίδας και αγοράζων χρόνον
- Eίναι τυχαίο ότι "βρήκαμε" τον ορυκτό μας πλούτο εν μέσω κρίσης;
- Έλληνες πολίτες στη Θράκη έχουν πρόσβαση μόνο στην τουρκική τηλεόραση!
- Στρατιές για μετανάστευση...
|
Posted: 30 May 2013 04:36 PM PDT
 Μεντβέντεφ: «Το μεταναστευτικό είναι θέμα με σοβαρές προεκτάσεις στους τομείς της υγείας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, της οικονομίας και της ασφάλειας και χρήζει άμεσης διαχείρισης» 30 Μαΐου 2013 Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους «Οι διακινούμενοι εργαζόμενοι μετανάστες που προέρχονται από την Κεντρική Ασία δεν θα πρέπει να ενθαρρύνονται να παραμείνουν στην Ρωσία», δήλωσε σε συνέντευξη που παραχώρησε σήμερα, Πέμπτη, στην εφημερίδα Moskovsky Novosty (Νέα της Μόσχας) ο δήμαρχος της Μόσχας Sergei Sobyanin.  «Η Μόσχα είναι ρωσική πόλη και θα πρέπει να παραμείνει έτσι. Δεν είναι ούτε κινεζική, ούτε τατζικιστανική, ούτε ουζμπεκική». Στην ρωσική πρωτεύουσα, όπως και σε ολόκληρη την Ρωσία, απασχολείται ένας σημαντικός αριθμός μεταναστών, αλλά συγχρόνως επικρατεί ευρέως μια δυσαρέσκεια με την αυξητική τάση του ρυθμού εισροής μεταναστών στην χώρα. Ο Sobyanin υπογράμμισε, επίσης, ότι είναι αντίθετος με την αντίληψη της δημιουργίας εθνοτικών γκέτο στη Μόσχα, και ότι τάσσεται υπέρ της άποψης ότι πολίτες διαφορετικής φυλετικής καταγωγής θα πρέπει να ενθαρρύνονται να κατοικούν ο ένας πλάι στον άλλο. «Ο διαχωρισμός των εθνοτικών ομάδων και η απομόνωσή τους από το σύνολο του πληθυσμού δημιουργεί αντιπαλότητες μεταξύ των πολιτισμικών ομάδων. Πρόκειται για άκρως επικίνδυνο φαινόμενο, με δυνητικά εκρηκτικές προεκτάσεις, ειδικά για την πόλη μας», τόνισε ο δήμαρχος της Μόσχας. Από τα 5 εκατομμύρια μετανάστες που διαμένουν σήμερα στη Ρωσία, περίπου 3 εκατομμύρια είναι παράνομοι, σύμφωνα με στοιχεία της ρωσικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Μετανάστευσης που δημοσιεύθηκαν τον περασμένο Μάρτιο. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία διεθνώς, η Ρωσία έχει τον μεγαλύτερο αριθμό παράνομων μεταναστών στον κόσμο, αριθμό που αντιστοιχεί στο 7% περίπου του ενεργού πληθυσμού της χώρας, σύμφωνα με έκθεση του ΟΟΣΑ από το 2012. Medvedev: Άμεση πάταξη της λαθρομετανάστευσης Σε δηλώσεις του πριν από μερικές ημέρες, ο Ρώσος πρωθυπουργός Dmitry Medvedev υπογράμμισε ότι η Ρωσία οφείλει να αναθεωρήσει την μεταναστευτική της νομοθεσία. «Επιβάλλεται να μετατρέψουμε τη μετανάστευση σε διαχειρίσιμη διαδικασία», δήλωσε ο Medvedev. Κατά τον Ρώσο πρωθυπουργό, η Ρωσία είναι απίθανο να ξεπεράσει το πρόβλημα της ζήτησης για εργατικά χέρια μεταναστών κατά τις επόμενες δεκαετίες, οπότε απαιτείται η εκπόνηση ενός αποτελεσματικού συστήματος για τον έλεγχο των διαδικασιών της μετανάστευσης. Σε συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε στο τεύχος της περασμένης Τρίτης της εφημερίδας Komsomolskaya Pravda, ο Medvedev δήλωσε: «Η εισροή των εργαζομένων μεταναστών είναι μια τάση που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως θετική ούτε ως αρνητική. Είναι απλά φαινόμενο της σύγχρονης εποχής. Πρώτον, ζούμε σε μια χώρα ανοιχτή, όπου οι πολίτες είναι ελεύθεροι να μετακινούνται από και προς το εσωτερικό. Δεύτερον, ζούμε σε μια εποχή, κατά την οποία η δημογραφία έχει εξελιχθεί σε περίπλοκο φαινόμενο, οπότε χρειαζόμαστε επιπλέον εργατικό δυναμικό. Η Ρωσία είναι απίθανο να φθάσει στο εγγύς μέλλον σε ένα σημείο ώστε είναι σε θέση να λύσει εξ ολοκλήρου το πρόβλημα της ζήτησης για μετανάστες για τις επόμενες δεκαετίες. Επιβάλλεται, επομένως, να μετατρέψουμε τη μετανάστευση σε μια διαχειρίσιμη διαδικασία. Τον μήνα αυτό συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την ανάληψη των καθηκόντων της νέας κυβέρνησης υπό την ηγεσία του Medvedev. Ο πρώην πρόεδρος ορίστηκε επικεφαλής του Υπουργικού Συμβουλίου στις 8 Μαΐου του 2012. Στη συνέντευξή του, ο Ρώσος πρωθυπουργός έκανε μια περιγραφή του πρώτου έτους του ως πρωθυπουργού και παραδέχθηκε ότι «δεν ήταν καθόλου εύκολο». Είπε μάλιστα τα σημερινά καθήκοντά του είναι εξίσου απαιτητικά με τα καθήκοντά του ως προέδρου.
Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο.    | ||
|
Posted: 30 May 2013 11:25 AM PDT
 Α) Πρέπει να υπάρξει ένα όραμα, μια ιδέα. Δηλαδή πρέπει να υπάρξει η πνευματική τροφή που θα καλύψει την πνευματική αναζήτηση που έχει ανάγκη ο άνθρωπος για να δράσει. Ποιο είναι αυτό το όραμα σήμερα; Μήπως ο κομμουνισμός, ο σοσιαλισμός, ο φιλελευθερισμός ή ο νεοφιλελευθερισμός; Έχουμε ξεμείνει από ιδεολογίες. Β) Πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένος και ορατός εχθρός. Κανένας λαός δεν ξεσηκώνεται ποτέ με αντίπαλο τον κανένα ή έναν αόρατο εχθρό (π.χ. παγκοσμιοποίηση, αγορές, δανειστές κ.λ.π.) που δεν μπορεί να τον δει. Υπάρχει άραγε ορατός εθνικός ή ταξικός εχθρός; Γ) Θα πρέπει να υπάρξει προοπτική βελτίωσης της παρούσας θέσης. Δηλαδή ξεσηκώνεται ένας λαός, όχι για να πάει αυτοκτονικά σε χειρότερη κατάσταση, αλλά για να βελτιώσει τη ζωή του. Ποια είναι άραγε η εναλλακτική πρόταση που υπόσχεται καλυτέρευση της θέσης του λαού σήμερα; Δ) Θα πρέπει να υπάρξει Ηγέτης ή Ηγετική Ομάδα (επαναστατική ομάδα) που θα ενσαρκώνει τις τρεις προηγούμενες προϋποθέσεις, θα εκφράσει τη λαϊκή συνισταμένη και θα τεθεί επικεφαλής της λαϊκής επανάστασης. Κανένας λαός ποτέ δεν ξεσηκώνεται μόνος του άτακτα και ασυντόνιστα. Και φυσικά ο Ηγέτης ή Ηγετική Ομάδα δεν θα γεννήσουν μόνοι τους τις προϋποθέσεις αυτές, αλλά θα εκφράσουν σε δεδομένη ιστορική στιγμή τις ήδη γεννημένες προϋποθέσεις. Όσο λοιπόν δεν ξεκαθαρίζουν και δεν σχηματοποιούνται αυτές οι προϋποθέσεις τόσο και δεν θα εμφανίζεται και ο Ηγέτης και άρα και η επανάσταση. Επομένως πρέπει να ξεκαθαρίσουν και να σχηματοποιηθούν κατ' αρχήν οι τρεις πρώτες προϋποθέσεις και τότε θα υπάρξει αμέσως η εξέγερση και η ανατροπή. Όμως το καθεστώς δεν είναι αφελές. Σκόπιμα με την προπαγάνδα του, μέσα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ κ.λ.π. δημιουργεί σύγχυση και αμφιβολίες, ώστε να μην σχηματοποιούνται το όραμα και η εναλλακτική λύση, να σβήνονται εύκολα τα ίχνη του εχθρού και να μην προβάλλονται ικανά πρόσωπα με ιδέες που μπορεί εν δυνάμει να αποτελέσουν ηγέτες. Γι' αυτό και βλέπουμε να ανακυκλώνονται με κολοσσιαίες και προκλητικές αμοιβές τα ίδια φθαρμένα υλικά...  | ||
|
Posted: 30 May 2013 10:48 AM PDT
Η Ατζελίνα δείχνει το δρόμο για την εποχή των εθελοντικών ακρωτηριασμών. Φοβάσαι πως με κάποιο μέρος του σώματος δεν θα τα πας και τόσο καλά; Κόφτο! Γιατί να ζεις στο φόβο. Γιατί να περιμένεις μήπως κάποτε και με κάποιο τρόπο κάτι συμβεί. Διάβαζα κάπου πως μετά τους ακρωτηριασμούς μαστών, ξεκινάνε κι ακρωτηριασμοί προστατικών αδένων. Τι να τους κάνεις αυτούς τους χαζο-αδένες; Κόφτους να ησυχάσεις. Κόψε και πόδια και χέρια, και το πουλί σου, και τα βυζιά σου κι όσο πιο γρήγορα το κάνεις τόσο καλύτερο. Να πηγαίνεις και τα παιδάκια σου, νωρίς από το δημοτικό να κάνουν ένα τσεκάρισμα στα γονίδια μπας και... και να τους αφαιρείς τα επιμαχα όργανα νωρίς νωρίς για να είσαι 100% σίγουρος! Ασε που θα τα γλυτώσεις κι από ένα σωρό περιττές παλιομοδίτικες συνήθειες. Να κάνουν σεξ, να κάνουν παιδιά, να θηλάσουν, κι άλλες τέτοιες βλακείες...
Κι όσα απομείνουν όργανα, να εύχεσαι να είσαι όντως εγκεφαλικά νεκρός πριν τα βουτήξουν για το παζάρι. Οποιος προλάβει. Με το που θα κάνεις πως γέρνεις κεφάλι πίσω και σου γυρίζει το μάτι, όποιος πρόλαβε.. Θα φωνάζεις μέσα στη ζάλη σου, ρε ζωντανός είμαι και θα ακούς το κρατς απο τα μαχαιροπήρουνα. Αν βέβαια δεν βρεθείς στη θέση να πεις... δε γ@μιέται πόσο κάνει το νεφρό στο παζάρι. Δυο έχω δε σκοτώνω το ένα να ξεχρεώσω το δάνειο στη τράπεζα; Κι αν φυσικά δεν παρουσιαστούν νέα ριάλιτυ όπως αυτό που διαβάσαμε στην Ολλανδία. Όπου σκεφτήκανε τι να κάνουν για να εντυπωσιάσουν λιγάκι. Κανιβαλισμός. Τηγάνισαν ένα κομματάκι ο ένας από τον άλλον και δοκίμασαν λέει μια πρωτόγνωρη εμπειρία! Κιάντι ήπιανε;
Μιλάμε για κρέας πλέον. Καθαρό κρέας. Αφού το πνευματικό επίπεδο των ανθρώπων υποβιβάζεται αργά και σταθερά σε κατάσταση ακρωτηριασμένων λοβοτομημένων, που δεν ξέρουν ούτε τι είναι, ούτε γιατί ζουν, ούτε πως να βρουν λίγη χαρά, λίγη ουσία στη ζωή τους, βαδίζουμε ολοταχώς στα επίσημα χασάπικα κάθε είδους. Τα βλαμμένα ζόμπι. Με τα τάμπλετ στο χέρι, κολλημένοι στις πλάσμα στο σπίτι, στα φατσοβιβλία και στα τουιτ τουιτ να περιγράφουν πως φάγανε, πως γ@μίσανε, πως χέσανε, θα περνάνε από τη κιμαδομηχανή σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Κάθε ανωμαλία, κάθε ψυχασθένεια βρίσκει έκφραση και νομιμοποίηση. Κι είναι φυσιολογικό άλλωστε. Μήπως οι έχοντες τα ηνία της εξουσίας στα χέρια τους είναι φυσιολογικοί. Αν ψάξει κανείς τα προφίλ των διάσημων σειριακών δολοφόνων και τα συγκρίνει με τα προφίλ των παγκόσμιων ελιτ, είμαι βέβαιοι ότι θα είναι πολύ ανησυχητική η ομοιότητα.
Άνθρωποι εγκλωβισμένοι στον απόλυτο φιλοτομαρισμό τους, πνιγμένοι από βίτσια και κόμπλεξ, ασύδοτοι, αχόρταγοι, με τάσεις μεγαλομανίας μιλάνε με το θεό, ο θεός τους απαντάει και τους υποδεικνύει να γίνουν το αριστερό του χέρι και να εξαπολύσουν φωτιά και σίδερο στα πλήθη, ή να τα κάνουν κατ΄εικόνα και ομοίωσή τους. Κουφάρια από σάρκα που θα φαγώνονται μεταξύ τους.
Το φοβερό είναι πως οι εναπομείναντες "μη άρρωστοι" άνθρωποι θα πρέπει να υπομείνουν όλα αυτά τα θεάματα, και να βλέπουν ακόμα και τα παιδιά τους, τους αγαπημένους τους, τους φίλους τους να τριγυρνάνε σαν ηλίθιοι και να σέρνονται πίσω από κάθε καινούργια σχιζοφρενική μόδα που θα τους προωθούν αυτοί οι ανίατοι ψυχασθενείς, αλλά θα είναι αργά. Γιατί των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Δεν περιμένουν να γίνουν οι ίδιοι ο μεζές!
Μερικά έργα επιστημονικής φαντασίας έμοιαζαν πολύ τραβηγμένα, από τα μαλλιά. Έλεγες τι φρίκη αυτός ο σκηνοθέτης, πόσο άρρωστος είναι, τι πίνει και φαντασιώνεται αυτά τα αίσχη. Αμ δε.. που τα φαντασιωνόταν. Την απλή λογική έβαζε μπροστά κι η εικόνα βοήθαγε να παρουσιάσει τους μελλοντικούς εφιάλτες πριν την ώρα τους.
Έχουμε κανίβαλους που δοκιμάζουν νέες εμπειρίες, εθελοντές που θα κόβουν κομμάτια από πάνω τους, παιδεραστές που νομιμοποιούνται, κτηνοβάτες που είναι φίλοι των ζώων, κι εμείς περιμένουμε αν κάποιος θα δείξει έλεος στο συνταξιούχο που πεθαίνει χωρίς φάρμακα, στους γονείς που δεν έχουν φαΐ να δώσουν στα παιδιά τους, στο δύστυχο που αυτοκτονεί ή στα παιδιά που σβήνουν μέσα στη πρέζα, στη πορνεία, στις αρρώστιες. Πως υπάρχει περίπτωση κάποιος να γνοιαστεί για την εγκληματικότητα, τις δολοφονίες, τις γενοκτονίες ή ότι άλλο.
Καλώς ήρθατε στη νέα εποχή. Να δείτε πόσο θα σας αρέσει. Το σφαγείο άνοιξε και μας περιμένει. Κι έχει όλων των ειδών τις σφαγές. Φανερές και ύπουλες. Γιατί κι ο ηλίθιος που δουλεύει δεκαπέντε ώρες την ημέρα, καλωδιωμένος, σαν ρομποτάκι μιας φαγάνας που λέγεται πολυεθνική, έχοντας σαν ινδάλματα τους ψυχασθενείς της wall street, ή τα πρεζομένα πρότυπα που δείχνει το χαζοκούτι, δεν έχει πάρει χαμπάρι πως είναι σφαχτό, νομίζει πως θα γίνει χρυσό παιδί. Ναι θα γίνει ένα χρυσό βόδι. Θα ξεχωρίζει από τα φτωχότερα βόδια γιατί θα κρατάει ένα τάμπλετ. Θα μπορεί να λέει περήφανος, είμαι βόδι αλλά με τάμπλετ (ζητώ συγνώμη από τα βόδια)
Κι ο κλήρος πέφτει στο πιο βλάκα.
Να δούμε ποιος θα φαγωθεί.
Οεοεοεοεεεεεεεε...
Δηλαδή, συγνώμη υπερβάλω; Που είναι η υπερβολή. Ο πολιτισμός των χασάπηδων και των ηλίθιων είναι ήδη εδώ σε κάθε έκφραση της καθημερινότητάς μας, σε κάθε γωνιά στο δρόμο μας. Επειδή έχουμε βρει ποικιλλία από ονόματα για να δικαιολογούμε τις αρρώστιες μας; Μιλάμε για πολύ μόλυνση. Που εξαπλώνεται ταχύτατα. Και το ωραίο είναι που κοιτάμε στην άκρη στο τούνελ και την άσπρη μπλούζα με το χασαπομάχαιρο που μας περιμένει τη βλέπουμε για άγγελο του φωτός! Μήτσο ξύπνα, δεν είναι το φως το αληθινό, ο χασάπης είναι.
Κι αν ρωτήσει κανείς, μα γιατί τόση μαυρίλα. Δεν υπάρχει τίποτα ωραίο να δεις; Δεν είναι μαυρίλα, η πραγματικότητα είναι. Φυσικά και υπάρχει άπειρη ομορφιά αν πετάξει κανείς όλο αυτό το σκουπιδαριό και ανασάνει επί τέλους έξω από τη βρώμα, αλλά δεν θέλουν να ανασάνουν. Η πλειοψηφία των ανθρώπων έχει μετατραπεί σε κατσαρίδα και γουστάρουν τον υπόνομο. Δεν θέλουν. Είναι δυνατόν να εξαναγκάσεις κάποιον να δει όταν δεν θέλει να δει;
Αφού κι εγώ τώρα τελευταία αρχίζω και το σκέφτομαι.
Βρε μήπως είναι ωραίος ο μεζές και σκάω τσάμπα; Λες;
 | ||
|
Posted: 30 May 2013 09:35 AM PDT
 Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος Το γνωστό άγαλμα της Ελευθερίας, σύμβολο των Ηνωμένων Πολιτειών που δεσπόζει στην θαλάσσια περιοχή της Νέας Υόρκης και είναι το πρώτο μεγάλο δημιούργημα που αντικρίζουν όσοι φτάνουν με πλοία από την Ευρώπη, διεκδικούν… οι Τούρκοι σαν δικό τους δημιούργημα και μάλιστα έχουν και την απαίτηση να τους πληρώσουν τους… τόκους από τον σφετερισμό της τουρκικής αυτής δημιουργίας.  Σύμφωνα όμως με τον Τούρκο διανοούμενο η ιδέα αυτή του αγάλματος ανήκει στους Τούρκους γλύπτες Abdülaziz και Abdülmecit που σκόπευαν να τοποθετήσουν το άγαλμα στο λιμάνι της Αλεξανδρέττας σαν τον γνωστό κολοσσό της Ρόδου ο οποίος ήταν και η αρχική έμπνευση για την κατασκευή του αγάλματος. Μάλιστα δεν είναι τυχαίο, όπως ισχυρίζονται οι Τούρκοι, ότι το άγαλμα έχει στραμμένη την πλάτη του προς την Δύση και το πρόσωπο του να κοιτάζει προς την Ανατολή. Αυτό σημαίνει ότι ο η ιδέα του αγάλματος έρχεται από την Ανατολή, (από την Τουρκία), ενώ η Δύση έκλεψε την ιδέα. Το εκπληκτικό σε όλα αυτά είναι ότι σύμφωνα με τον Sunay Akın η Τουρκία δικαιούται μια μεγάλη αποζημίωση για την εκμετάλλευση από τους Αμερικανούς ενός τουρκικού δημιουργήματος και καλεί τους Τούρκους της Αμερικής να ενωθούν και να προσφύγουν σε δικαστήρια για την διεκδίκηση αποζημίωσης για την κλοπή της πνευματικής τους δημιουργίας, ( εδώ πράγματι γελά ο κάθε πικραμένος). Για την πραγματική ιστορία του αγάλματος διαβάζουμε στην ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ότι η ιδέα του αγάλματος ανήκει στον Γάλλο ιστορικό Εντουάρ ντε Λαμπουλέ, ο οποίος πρότεινε να κατασκευαστεί ένα μνημείο προς τιμήν της γαλλοαμερικανικής φιλίας. Την προτομή του αγάλματος την είχε δει από τη μορφή του Φωτοφόρου Απόλλωνος, η βάση του αγάλματος βασίζεται στον Κολοσσό της Ρόδου. Το 1874, ο Φρεντερίκ Μπαρτολντί, έμπειρος γλύπτης, άρχισε να εργάζεται στο Παρίσι για την κατασκευή του, ενώ τη στατική δομή του μελέτησε ο Γουστάβος Άιφελ. Όταν τελείωσε, το αμερικανικό Κογκρέσο αποφάσισε να τοποθετηθεί στη συγκεκριμένη νησίδα, από όπου είναι ορατό σε όποιον μπαίνει ή βγαίνει από το λιμάνι της Νέας Υόρκης. Εγκαινιάστηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1886. Το άγαλμα ζυγίζει 225 τόνους και καλύπτεται από περίβλημα χαλκού. Το ύψος του, χωρίς τη βάση, είναι 46,5 μέτρα, ενώ με τη βάση διπλασιάζεται. Στο εσωτερικό του, 168 σκαλιά επιτρέπουν την άνοδο στο κεφάλι και άλλα 58 στο χέρι, που κρατάει τον πυρσό.  | ||
|
Posted: 30 May 2013 08:58 AM PDT
Η κίνηση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ να καταθέσουν ξαφνικά στη Βουλή το επονομαζόμενο «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο» εκτιμούμε ότι είναι μια καλά σχεδιασμένη κίνηση διχασμού του λαού σε δημοκράτες και φασίστες. Μια κίνηση του καθεστώτος να εξαλείψει την επικίνδυνη για το σύστημα και συντριπτική σε βάρος του διαίρεση του λαού, σε μνηνονιακούς και αντιμνημονιακούς και να προκαλέσει τον ακίνδυνο και βολικό για το σύστημα διχασμό σε δημοκράτες και φασίστες. Αυτό αφενός θα αποπροσανατολίσει το λαό από τα καυτά οικονομικά προβλήματα, αφετέρου θα μετατρέψει το λαό σε εύκολο υποχείριο της προπαγάνδας του καθεστώτος.
Ο ρόλος της Χρυσής Αυγής
Ήρθε μάλλον η ώρα για να παίξει η Χρυσή Αυγή (ηθελημένα ή άθελα) το ρόλο της για τον οποίο την προόριζαν. Η θυματοποίησή της θα οδηγήσει το λαό σε διχασμό. Αν είμαστε τόσο ηλίθιοι, δεν έχουμε παρά να «τσιμπίσουμε». Ας ξεχάσουμε λοιπόν ότι το διεφθαρμένο σύστημα μας έβαλε στα μνημόνια. Ας ξεχάσουμε ότι εξαθλιωνόμαστε εξ αιτίας του, ότι είμαστε χωρίς δουλειά και λεφτά, ότι χάνουμε τις περιουσίες μας και ας σφαχτούμε μεταξύ μας, χωρισμένοι σε δημοκράτες και φασίστες, βοηθώντας με τον τρόπο αυτό το υπεύθυνο σύστημα να δραπετεύσει ανώδυνα. Δυστυχώς όμως αυτό θα συμβεί, γιατί το καθεστώς ξέρει να βγάζει στην επιφάνεια τα σύνδρομα που μας καλλιέργησε τόσα χρόνια μέσα μας.
Η ΧΑ δεν γεννήθηκε από το πουθενά. Την ΧΑ και γενικά τον φασισμό και την ξενοφοβία, τα γέννησαν
1) η έλλειψη πραγματικής δημοκρατίας,
2) η οικονομική εξαθλίωση του λαού,
3) η σαπίλα και η διαφθορά του πολιτικού συστήματος και
4) η άφιξη παράνομα στη χώρα μας εκατομμυρίων εξαθλιωμένων ανθρώπων που προσπαθούν να ζήσουν τη στιγμή που δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνοι μας.
Δεν νομίζουμε ότι το σχέδιο αυτό δεν το αντιλαμβάνεται και η ΝΔ. Όμως ο αποπροσανατολισμός του λαού από το «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» βολεύει βραχυχρόνια και την ίδια, αλλά ξέρει πολύ καλά ότι θα της προκαλέσει ζημιά μακροχρόνια αυτή η διαίρεση του λαού σε δημοκράτες και φασίστες. Τρόμαξε να πετάξει από πάνω της τη ρετσινιά της "επάρατης" και το σύνθημα "ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά". Αν παίξει τώρα το παιχνίδι των ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ θα ξαναγυρίσει στα ίδια.
Τι πρέπει να κάνει η ΝΔ
ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ λοιπόν, άσχετα από άλλους συντρέχοντες λόγους, έπιασαν ένα σίγουρο θέμα (δημοκρατία – φασισμός) που παίζει πολύ με τα δημοκρατικά αισθήματα των Ελλήνων. Θα τους δώσει επομένως εξασφαλισμένα κομματικά οφέλη και ταυτόχρονα θα διασώσει το σύστημα και τους "προστάτες" του ή έτσι τουλάχιστον νομίζουν. Θα το πάνε επομένως, όσο πάει. Το σχέδιο πιθανολογούμε ότι το αντιλήφθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ, γι' αυτό σπεύδει ασθμαίνοντας να καταθέσει δική του αντιρατσιστική πρόταση, αφενός για να ξεφύγει από τον χαρακτηρισμό του αντιδημοκρατικού άκρου (όπου τον σπρώχνουν), αφετέρου για να μην εμφανιστεί ως ουρά των ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.
Η μόνη λύση για τη ΝΔ είναι να κάνει ρελάνς στο ΠΑΣΟΚ, στη ΔΗΜΑΡ αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ, καταθέτοντας αμέσως, όχι μόνο (συρόμενη) δικό της νομοσχέδιο για τον ρατσισμό, όπως φημολογείται, αλλά ριζοσπαστική πρόταση αναθεώρησης του Συντάγματος που θα ανοίγει πλήρως τη δημοκρατία στο λαό. Τον Ιούλιο του 2011 η ΝΔ είχε καταθέσει όντως σημαντικές σχετικές προτάσεις. Έκτοτε τις ξέχασε. Ας τις επαναφέρει άμεσα, ενόψει μάλιστα του ότι την Κυριακή (2 Ιουνίου) λήγει η πενταετής απαγόρευση για την αναθεώρηση του Συντάγματος.
Ένα πραγματικά φιλελεύθερο κόμμα δεν θα φοβόταν ποτέ το άνοιγμα της δημοκρατίας στο λαό με αποκέντρωση της εξουσίας. Αντίθετα κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, καθώς και το ΚΚΕ είναι υπερσυγκεντρωτικά και ούτε θέλουν να ακούσουν για συμμετοχή του λαού στην άσκηση της εξουσίας. Εκεί ακριβώς θα μπορούσε ένα πραγματικά φιλελεύθερο κόμμα να στριμώξει και να εκθέσει τα κόμματα αυτά, προς όφελος της δημοκρατίας, του λαού, αλλά και του ίδιου.
Θα το κάνει αυτό η ΝΔ; Θα το κάνει ο Σαμαράς;
Όχι βέβαια. Πρώτον γιατί η ΝΔ δεν είναι πραγματικά φιλελεύθερο κόμμα, αλλά μια παλαιοκομματική, κλειστή, κληρονομική και κρατικοδίαιτη ολιγαρχία και δεύτερον γιατί ο Σαμαράς θα προτιμήσει να βάλει νερό στο κρασί του και να αφήσει να τον «κοντύνουν» πολιτικά, αρκεί να μην ρισκάρει την πρωθυπουργική του καρέκλα.
 | ||
|
Posted: 30 May 2013 08:13 AM PDT
 Του Κώστα Ράπτη Η φράση του Kemal Atatürk "Ne mutlu Türküm diyene" ("Τί ευτυχής όποιος μπορεί να πεί: Είμαι Τούρκος") βρίσκεται αναρτημένη σε όλα τα τουρκικά σχολεία. Όμως το τί θα πεί "είμαι Τούρκος" αποδεικνύεται ρευστό και αμφιλεγόμενο, αν κρίνουμε από τις ταυτοτικές διαμάχες των τελευταίων ημερών στη γείτονα. Οι κεμαλιστές,οι αριστεροί και οι φιλελεύθεροι βρίσκονται σε κατάσταση συναγερμού διακρίνοντας πίσω από κάθε πρωτοβουλία της κυβέρνησης Erdoğan προσπάθειες "ισλαμοποίησης" της δημόσιας ζωής. Χαρακτηριστική από αυτή την άποψη είναι η διαδήλωση που διοργανώνεται το Σάββατο στο Kadıköy (Χαλκηδόνα) της Κωνσταντινούπολης ενάντια στην "κουλτούρα των απαγορεύσεων και του δεσποτισμού" που προωθεί το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Η διαδήλωση, στην οποία θα παραστεί και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Τουρκίας Kemal Kılıçdaroğlu, διοργανώνεται με αφορμή τον... προσφάτως ψηφισθέντα αντιαλκοολικό νόμο. Οι προβλέψεις του είναι παρόμοιες με αυτές πολλών ευρωπαϊκών χωρών και αμερικανικών πολιτειών (απαγόρευση πώλησης αλκοόλ από αυτόματα μηχανήματα, ή από καταστήματα λιανικής μετά το απόγευμα ή κοντά σε σχολεία ή τεμένη κ.ο.κ.), καθώς οι κυβερνώντες ξέρουν να παίζουν καλά το παιχνίδι της "πολιτικής ορθότητας" και άλλωστε απέσπασαν τα συγχαρητήρια του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τον εξίσου δρακόντειο αντικαπνιστικό νόμο που υιοθέτησαν με προσωπική επιμονή του Erdoğan το 2008. Στις επικρίσεις που δέχεται "αντιαλκοολικό μακαρθισμό"ο Τούρκος πρωθυπουργός απάντησε : "Στα δέκα χρόνια που είμαστε στην εξουσία, ποτέ δεν κάναμε παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής (...) Τέτοιοι νόμοι υπάρχουν παντού στον κόσμο. Δεν θέλουμε μια γενιά που να τρεκλίζει νύχτα και μέρα υπό την επήρεια αλκοόλ" - απειλή πολύ απομακρυσμένη, αν αναλογισθεί κανείς ότι το 85% των Τούρκων δεν πίνει. Όμως ο Erdoğan έκανε τα πράγματα πολύ χειρότερα κατηγορώντας τους αντιπάλους του ότι αρνούνται κάτι που είναι σωστό μόνο και μόνο επειδή το προβλέπει η θρησκεία και ότι υπερασπίζονται την υφιστάμενη νομοθεσία περί αλκοόλ, η οποία επιβλήθηκε από "δυό μέθυσους". Με δεδομένο ότι η χρήση αλκοόλ επιτράπηκε το 1924, επί των ημερών του Atatürk (ο οποίος, ως γνωστόν, πέθανε από κίρρωση του ήπατος) η δήλωση Erdoğan αγγίζει τα όρια της εθνικής βλαφημίας... Προηγουμένως, προσφωνώντας το Παγκόσμιο Συνέδριο Πολιτικών κατά του Αλκοόλ (Global Alcohol Policy Conference 2013) στην Κωνσταντινούπολη τον Απρίλιο, ο Τούρκος πρωθυπουργός βρήκε την ευκαιρία να καταγγείλει τα κρατούντα επί της "μονοκομματικής περιόδου" (1923-1950) στην πατρίδα του. Ενώπιον 1.200 ειδικών υγείας από 53 χώρες ο πιστός μουσουλμάνος Erdoğan εξήγησε ότι στο πλαίσιο του "εκσυγχρονισμού από τα πάνω" που επιβλήθηκε "κατά τις πρώτες δεκαετίες της Τουρκικής Δημοκρατίας" η κατανάλωση αλκοόλ ενθαρρυνόταν με κάθε τρόπο, ακόμη και από τα σχολικά βιβλία. Προσπάθησαν να μας πείσουν, πρόσθεσε ο Erdoğan, ότι εθνικό μας ποτό είναι η μπίρα, ενώ στην πραγματικότητα είναι το (μη αλκοολούχο) αϊράνι... Την ίδια ώρα, οι αυστηρές συστάσεις των υπαλλήλων του μετρό της Άγκυρας σε ένα διαχυτικό ζεύγος, προκάλεσαν την πρωτότυπη διαμαρτυρία περίπου (προφανώς κοσμικών) Τούρκων που έσπευσαν να φιληθούν δημοσίως στον υπόγειο της τουρκικής πρωτεύουσας, ενώ η αστυνομία τους κρατούσε σε απόσταση από την αντιδιαδήλωση περίπου 20 φιλο-ισλαμιστών. Και οι "πολιτιστικοί πόλεμοι" συνεχίζονται: η σχεδιαζόμενη απαγόρευση της πώλησης αντισυλληπτικών χαπιών χωρίς συνταγή γιατρού μπορεί να έτυχε της επιδοκιμασίας των γυναικολόγων, όμως ξεσήκωσε την οργή των φεμινιστικών οργανώσεων, που άλλωστε δεν ξεχνούν την παλαιότερη προσπάθεια των κυβερνώντων (η οποία απέτυχε λόγω παρέμβασης της Ε.Ε.) να ποινικοποιήσουν τη μοιχεία ή τους μύδρους του Erdoğan, στο πλαίσιο και της εμμονής του με το δημογραφικό, εναντίον των αμβλώσεων και... των καισαρικών τομών. Όμως τίποτε δεν υπήρξε περισσότερο κραυγαλέο από την τελετή θεμελίωσης την Τετάρτη της τρίτης γέφυρας του Βοσπόρου, παρόντος του προέδρου Gül, του Erdoğan, των μαντιλοφορουσών συζύγων τους και του ιμάμη που εκφώνησε προσευχή για τις ανάγκες της τελετής. Η ίδια η ημέρα των εγκαινίων δεν ήταν διόλου τυχαίο, καθώς συνέπιπτε με την 560η επέτειο της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τον σουλτάνο Μωάμεθ τον Πορθητή. Ο ίδιος ο Erdoğan έχει προτείνει την μετατροπή της 29ης Μαϊου σε εθνική εορτή, ενώ ο ανήκων στο κόμμα του δήμαρχος του Μητροπολιτικού Δήμου Κωνσταντινουπόλεως Kadir Topbaş έχει διαπρέψει όλα τα προηγούμενα χρόνια στην διοργάνωση των εξαιρετικής κακογουστιάς τελετών "προσομοίωσης" της Άλωσης από πλήθη με "στολές εποχής". Οι τελετές αυτές, που άρχισαν να διοργανώνονται από τη δεκαετία του ΄50 απέκτησαν νέα πνοή με την "τουρκο-ισλαμική σύνθεση" που προωθήθηκε επί της δικτατορίας του Evren, προκειμένου ο κλασικός κοσμικός κεμαλικός εθνικισμός να καταστεί περισσότερο "φιλικός" προς τα πραγματικά ήθη της "βαθιάς Τουρκίας" και περισσότερο ικανός να ενσωματώνει το κουρδικό στοιχείο. Πάντως για τους φιλελεύθερους αρθρογράφους οι τελετές της 29ης Μαϊου δεν είναι παρά ο εορτασμός της πραγματοποιούμενης στις μέρες μας "Άλωσης" της άλλοτε κοσμοπολίτικης Κωνσταντινούπολης από τους συντηρητικούς Ανατολίτες εσωτερικούς μετανάστες. Η νεοπλουτίστικη εργολαβική πολυπραγμοσύνη του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης που κινδυνεύει να αλλοιώσει ανεπιστρεπτί τη φυσιογνωμία του κωνσταντινουπολίτικου αστικού τοπίου δεν είναι παρά μια άλλη όψη της ίδιας εξέλιξης. Οι συμβολισμοί είναι εύγλωττοι: η γέφυρα που θεμελιώθηκε την Τετάρτη (η τρίτη μετά την γέφυρα "Βόσπορος" του 1973 και τη γέφυρα "Μωάμεθ ο Πορθητής" που παραδόθηκε το 1988) ανακοινώθηκε ότι θα φέρει την ονομασία "Yavuz Sultan Selim". O Σελήμ Α΄ ο Άκαμπτος, κατά τη σύντομη βασιλεία του (1512-1520) πολέμησε λυσσαλέα τον σιίτη Σάχη Ισμαήλ της Περσίας και απέσπασε από τους Μαμελούκους την Άιγυπτο και την Χετζάζη, με αποτέλεσμα να αναγορευθεί "Υπηρέτης των Δύο Ιερών Προσκηνυμάτων" (Μέκκας και Μεδίνας) και πρώτος οθωμανός Χαλίφης του μουσουλμανικού κόσμου. Σε αντίθεση με τον υιό του Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή, ο οποίος συμβολίζει τη στροφή προς τη Δύση, ο Σελήμ αποτελεί ιστορική φιγούρα ταυτισμένη με την κατάκτηση της Ανατολής, αλλά και την απηνή δίωξη των ετερόδοξων Αλεβιτών. Η αποκωδικοποίηση του μηνύματος δεν είναι δύσκολη: με αιχμή το ακμαίο κατασκευαστικό της κεφάλαιο (πρβ. και τα φαραωνικά σχέδια για κατασκευή τρίτου αεροδρομίου στην Κωνσταντινούπολη και για διάνοιξη "δεύτερου Βοσπόρου" υπό μορφήν καναλιού) και με τη διεκδίκηση συμβολικών διεθνών επικυρώσεων της νέας της ισχύος (διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2020) η Τουρκία του Erdoğan ανατρέπει το "είμαι Τούρκος". όπως το εννοούσε ο Atatürk, χάριν μιας νεο-οθωμανικής ταυτότητας, ακομπλεξάριστα ισλαμικής, η οποία θα είναι σε θέση να απευθύνεται, στην βάση της κοινής πίστης, τόσο στο κουρδικό στοιχείο εντός συνόρων, όσο και στον αραβικό κόσμο, προς τον οποίο ωθεί η δυναμική της τουρκικής οικονομίας και η ατροφία της ευρωπαϊκής προοπτικής.
Πηγή: Κεφάλαιο
 | ||
|
Posted: 30 May 2013 04:34 AM PDT
 Τα αγωνιώδη μηνύματα που καλούν στην πολιτική ηγεσία να αφυπνιστεί και να στρέψει την προσοχή της ειδικά τώρα, μέσα στην οικονομική κρίση, στα εθνικά θέματα, πληθαίνουν. Και όταν μια φωνή όπως του πρώην Α/ΓΕΣ στρατηγού Κωνσταντίνου Ζιαζιά, φωνάζει "ξυπνήστε" προς τους πολιτικούς, δείχνοντας στον χάρτη τη Θράκη, τότε δεν μπορείς παρά να ανησυχείς! Εκτός βέβαια από τους πολιτικούς μας. Ο στρατηγός Ζιαζιάς έκανε μία ομιλία σε ημερίδα της Σχολής Εθνικής Άμυνας για την οποία δεν έκανε "δημόσιες σχέσεις", ούτε την "μοίρασε" για να δημοσιευθεί. Η ομιλία τυπώθηκε στην τριμηνιαία ενημερωτική έκδοση του Συνδέσμου Επιτελών Εθνικής Άμυνας. Και τα όσα έχει πει ο πρώην Α/ΓΕΣ είναι άκρως ανησυχητικά. Ο στρατηγός μεταξύ άλλων αναφέρει ότι στόχοι της Τουρκίας στην περιοχή είναι "η διαιωνιση της εσωστρέφειας της Μειονότητας, η αναγωγή της θρησκείας (μουσουλμανικής) και της γλώσσας (τουρκικής) σε στοιχεία εθνοφυλετικής καθαρότητας και η αναγόρευση της "Μητέρας Πατρίδας", δηλαδή της Τουρκίας, ως μοναδικού και αδιαφιλονίκητου εγγυητή των συμφερόντων και δικαιωμάτων της μειονότητας". Σύμφωνα με τον Αρχηγό "οι στόχοι αυτοί της Τουρκίας απορρέουν από μία γενικότερη ιδεολογικοπολιτική στρατηγική της οποίας εμπνευστής υπήρξε ο Τ. Οζάλ" με το εθνικιστικό σχέδιο των Τούρκων να είναι η "δημιουργία ενός άξονα στα Βαλκάνια...". Αυτός είναι ο Νεοθωμανισμός κατά τον κ. Ζιαζιά. Ανατριχιαστικά όμως είναι όσα λέει για την ελληνική ανοχή: " Όπως διαπιστώνεται σήμερα, τεράστιες είναι οι ευθύνες των υπηρεσιών για ανεξέλεγκτη δράση παρακρατικών και παραστρατιωτικών ομάδων, που δρουν ανεξέλεγκτα στην περιοχή υπό την αιγίδα του προξενείου της Κομοτηνής. Τι κάνει η Ελληνική επίσημη κρατική Διοίκηση στην Θράκη; Γιατί μένει άπραγη ενώ διαπιστώνει παραβίαση της νομιμότητας από ενεργούμενα του Τουρκικού προξενείου εις βάρος των εθνικών συμφερόντων και των μουσουλμάνων κατοίκων της Θράκης; Παράλληλα είναι παγκοίνως αποδεκτό ότι μια ευημερούσα και ακμαζουσα μειονότητα, ουδόλως εξυπηρετεί τον τουρκικό σχεδιασμό", σημειώνει ο πρώην Α/ΓΕΣ. Ο στρατηγός Ζιαζιάς γίνεται ακόμη πιο σκληρός αναφερόμενος στα πολιτικά κόμματα: "Η θλιβερή πραγματικότητα γνωστή στους "παροικούντες στην Ιερουσαλήμ", θα εκλείψει μόνο και όταν, το σύνολο των πολιτικών κομμάτων της χώρας μας, αλλά και οι γηγενείς κομματικοί και άλλοι παράγοντες, αποφασίσουν να προτάξουν πέρα και πάνω από οποιαδήποτε άλλη σκοπιμότητα ή επιδίωξη, το συμφέρον της Θράκης και κατ΄ επέκταση το εθνικό συμφέρον. Μέχρι να συμβεί αυτό, η τουρκική πολιτική θα παραμείνει πηγή κινδύνων, απειλούντων όλο και περισσότερο την ομαλότητα της περιοχής και την επ΄ αυτής στηριζόμενη εθνική μας κυριαρχία". "Δεν θα μπορούμε να υποστηρίξουμε τους αντικειμενικούς σκοπούς, λόγω περικοπών"! Οι βόμβες Ζιαζιά δεν σταματούν εδώ. Αναφερόμενος στην επιβίωση του κράτους επισημαίνει: "Η οικονομία αποτελεί σημαντικό συντελεστή της Εθνικής μας ισχύος και τον αιμοδότη της αμυντικής μας ικανότητας. Οι βασικοί συντελεστές επιτυχίας της αμυντικής ισχύος, όπως η δομή δυνάμεων, τα οπλικά συστήματα και το ανθρώπινο δυναμικό, εξασθενούν, υποβαθμίζονται ή αδρανοποιούνται, αν δεν υπάρχει η αναγκαία χρηματοδότηση. Θα ήταν ουτοπία να ισχυρισθώ ότι η οικονομική κρίση δεν επηρεάζει τόσο τη συντήρηση, όσο και την λειτουργικότητα των ΕΔ. Η συνέχιση των περικοπών των αμυντικών δαπανών χωρίς κεντρικό σχεδιασμό θα έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία υποστήριξης από την στρατιωτική ηγεσία, των αντικειμενικών σκοπών που καθορίζει η πολιτική Εθνικής Άμυνας, με όλες τις αντίστοιχες επιπτώσεις". Ο πρωην Α/ΓΕΣ προτείνει μεταξύ άλλων την ενίσχυση του στρατηγικού άξονα Ελλάδος -Κύπρου, τη σχεδίαση και υλοποίηση της μελλοντικής δομής δυνάμεων και -το πιο χρήσιμο ίσως- τη θεσμοθέτηση περιοδικής εκπαιδεύσεως της πολιτικής Ηγεσίας επί θεμάτων χειρισμού κρίσεων, Εθνικής κινητοποιήσεως,πολιτικής διαχειρίσεως στρατιωτικών αναμετρήσεων, καθώς και τρόπων τερματισμού αυτών ώστε να αποφευχθούν διαπιστωμένες δυσλειτουργίες του παρελθόντος. Ο κ. Ζιαζιάς προτείνει "την ανύψωση του φρονήματος και του ηθικού των ΕΔ με στοχευμένες δράσεις και εφαρμογή του Στρατιωτικού κώδικα δεοντολογίας,διεξαγωγή ρεαλιστικών ασκήσεων και αξιοπρεπείς αποδοχές, ανταποκρινόμενες στην ιδιαιτερότητα της αποστολής του προσωπικού", αλλά και "αύξηση της θητείας των εφέδρων οπλιτών στους 12 μήνες". Απαντώντας στο εύλογο ερώτημα αν όλα αυτά μπορούν να γίνουν με δεδομένη την οικονομική κρίση θύμισε : "Το 1932 η Ελλάδα επτώχευσε. Το πρόβλημα όμως το ξεπεράσαμε και η χώρα μας το 1940 έγραψε μοναδική ένδοξη ιστορία". Πηγή OnAlert  | ||
|
Posted: 30 May 2013 03:45 AM PDT
 Μεγάλος πανικός έχει προκληθεί στην Τουρκία μετά την επέμβαση της αστυνομίας σε γιάφκα της οργάνωσης Αλ Νούσρα που είναι παρακλάδι της Αλ Κάιντα. Τούρκοι αστυνομικοί μέσα στη γιάφκα στα Άδανα βρήκαν δυο κιλά απο το δηλητηριώδες αέριο Σαρίν. Στην Ιαπωνία από τη χρήση του συγκεκριμένου αερίου στο μετρό, είχαν σκοτωθεί 13 άνθρωποι. Το ερώτημα είναι ποιος ήταν ο στόχος της εξτρεμιστικής ισλαμικής τρομοκρατικής οργάνωσης με το αέριο Σαρίν. Κάποιος στόχος στην Τουρκία ή στη Συρία; «Ο Ερντογάν είχε προσπαθήσει να πείσει τον Ομπάμα πως η Συρία χρησιμοποιεί χημικά όπλα. Μέχρι στιγμής δεν έχει αποδειχθεί κάτι τέτοιο. Όμως στην εισβολή της αστυνομίας σε γιάφκα της Αλ Νούσρα που είναι παρακλάδι της Αλ Κάϊντα βρέθηκαν 2 κιλά αερίου Σαρίν. Συνελήφθησαν 12 άτομα. Το αέριο Σαρίν από τον ΟΗΕ έχει χαρακτηριστεί ως όπλο μαζικής καταστροφής» γράφει η εφημερίδα Cumhuriyet. Η αστυνομία ψάχνει και για άλλες πιθανές γιάφκες της ακραίας τρομοκρατικής ισλαμικής οργάνωσης. Παράλληλα η τουρκική εφημερίδα Vatan αποκαλύπτει πως η αστυνομία έχει τεθεί σε συναγερμό «λόγω μυστικού σημειώματος που έστειλε η διέυθυνση ασφάλειας πως παρόμοια με τα παγιδευμένα οχήματα τα οποία είχαν εκραγεί στο Ρείχανλι πριν από 15 ημέρες, έχουν εισέλθει στην Τουρκία και ενδέχεται να γίνει κάποιο τρομοκρατικό χτύπημα». Η εφημερίδα αναφέρει πως υπάρχει καταγγελία πως τα οχήματα ενδέχεται να βρίσκονται κοντά στα Άδανα της νότιας Τουρκίας. Η Vatan γράφει πως στις πόλεις κοντά στα σύνορα με την Συρία έχουν αυξηθεί τα μέτρα ασφαλείας, ελέγχονται πολλά αυτοκίνητα και οι οδηγοί τους. Λόγω του τρομοκρατικού χτυπήματος στο Ρεϊχανλι με δυο παγιδευμένα οχήματα είχαν σκοτωθεί 52 άνθρωποι. Η Άγκυρα κατηγορεί τον Άσαντ για το χτύπημα. Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα στην Τουρκία εδώ και πολλές εβδομάδες κατηγορεί την κυβέρνηση πως δεν ελέγχει τα σύνορα και πως στις πόλεις κοντά στα σύνορα με τη Συρία δρουν εξτρεμιστικές σλαμικές οργανώσεις. O ηγέτης του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου σε ομιλία του είχει απευθυνθείσ τον Ερντογάν και είχε δηλώσει «εσυ δεν γνωρίζεις το τι συμβαίνει στο Ρείχανλι(σ.σ σύνορα Συρίας-Τουρκίας). Δεν γνωρίζεις τι σημαίνει να ζεις εκεί. Εσύ είσαι ο άνθρωπος ο οποίος εκπαιδεύει μέλη των τρομοκρατικών οργανώσεων και τους στέλνεις στη Συρία. Ρετζέπ Ταγίπ Έρντογάν εσυ για τη Συρία είσαι ο αρχιτρομοκράτης. Ξέρω θα πεις και πάλι πως «θα με οδηγήσεις στα δικαστήρια» αν δεν το κάνεις είσαι άτιμος.» Πηγή OnAlert  | ||
|
Posted: 30 May 2013 03:10 AM PDT
Καμία από τις προϋποθέσεις αυτές δεν ισχύει για την «επιστράτευση» των εκπαιδευτικών ή ορθότερα την επίταξη της προσωπικής τους εργασίας.
Το Ελληνικό Σύνταγμα όμως έχει γίνει ένα κατεστραμμμένο έγγραφο πάνω στο οποίο βυσοδομούν απροκάλυπτα οι κυβερνήσεις της τελευταίας τετραετίας.
Την ίδια ώρα φιλελευθεροι σιωπούν ξανά ή ονειρεύονται τον Ρόναλντ Ρήγκαν και τους 45.000 (;) Αμερικάνους εθελοντές που δήλωσαν ότι επιθυμούν την ταχύρρυθμη εκπαίδευσή τους όταν ο Ρόναλντ Ρήγκαν απέλυσε εν μια νυκτί τους 11.400 περίπου ελεγκττές ενάεριας κυκλοφορίας (Ναι, κι αυτοί το έκαναν στη χώρα του Ονείρου αποκλειστικά για την πατρίδα τους και γιατί ήθελαν να βλέπουν αεροπλάνα κάτω από τον έναστρο ουρανό πριν κοιμηθούν το βράδυ και όχι -σε καμία περίπτωση όχι, μην απατάστε παρακαλώ- για να προσληφθούν πρώτοι-πρώτοι στα αεροδρόμια που δεν είχαν πλέον καθόλου ελεγκτές!
Εντωμεταξύ κάποιοι δικηγόροι μέσω του Δικηγορικού Συλλογου Αθηνών ελπίζουν μάταια ακόμη ίσως ότι
«όσο κι αν κάποιοι επιμένουν να ευνοούν ή ακόμα και να μεθοδεύουν την επιστροφή στο παρελθόν, όσο κι αν η Δικαιοσύνη επιμένει να ανέχεται την πρωτοφανή δικαιοκρατική οπισθοδρόμηση που συντελείται σήμερα, πρακτικές που παραπέμπουν ευθέως σε άλλες εποχές αργά ή γρήγορα θα βρουν απέναντί τους ολόκληρο τον ελληνικό λαό…Στη Δημοκρατία, ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Πολλώ δε μάλλον, καμία πολιτική σκοπιμότητα δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείται ως βάση για τη λήψη και εφαρμογή κυβερνητικών αποφάσεων κατά κατάλυση του Συντάγματος».
Όμως αυτός ο λάος είμαι Εγώ, είσαι Εσύ είναι ο διπλανός σου που κάθεται λίγα μέτρα μακριά σου αυτή τη στιγμή σ' έναν άλλο υπολογιστή στο σπίτι ή στο γραφείο, είναι ο γείτονας σου που μόλις έφυγε από το διαμέρισμα του, ο χάσαπης και ο μπακάλης της γειτονίας, εν τέλει είσαι πάλι Εσύ και είμαι πάλι εγώ.
Πώς μπορούμε να διαφυλάξουμε το Σύνταγμα; Τι οφείλουμε να κάνουμε;
Είναι ένα προσωπικό ερώτημα που έχει τη δική του ξεχωριστή απάντηση για τον καθένα – όχι όμως θεωρητικά, αλλά αποκλειστικά επί του πρακτέου.
Αν υπήρχε λοιπόν ένα ξυπνητήρι που θα χτυπούσε όταν θα ήταν ο καιρός για τη διαφύλαξη της δημοκρατίας, αυτό το ξυπνητήρι θα χτυπούσε πολλούς μήνες ΤΩΡΑ.
Ας σηκωθούμε.
Γράφει ο Βίκτωρ Τσιλώνης
Aπό intellectum  | ||
|
Posted: 30 May 2013 02:51 AM PDT
 Γράφει ο Reporto
Η απάντηση είναι απλή…
Σημείωση πριν συνεχίσετε: Το άρθρο που ακολουθεί, ίσως κάποιοι το θεωρήσετε αυστηρό, κάποιοι άλλοι θα το αφορίσετε αποδίδοντας του το χαρακτηρισμό του "ρατσιστικού", μιας και αυτό στις μέρες μας βολεύει για να ξεμπερδεύει κανείς έυκολα με το διάλογο και την αλήθεια. Εμείς πάντως θα σας προκαλέσουμε απλά να αναρωτηθείτε: Έχετε τολμήσει να αναρωτηθείτε απλώς, τι θα μπορούσε να συμβεί στον τόπο μας, αν το επαπειλούμενο σενάριο ξεχυθεί τις επόμενες μέρες στους δρόμους όλης της χώρας; Έχετε συνηδειτοποιήσει πως μια τέτοια εξέλιξη θα συνιστά πλέον την Κόλαση του Δάντη για την Ελληνική κοινωνία και την εθνική μας υπόσταση; Συνειδητοποιείστε αυτές τις απλές και απόλυτα ρεαλιστικές προκλήσεις και καλή συνέχεια στην ανάγνωση του άρθρου... Λένε λοιπόν: "Τι θα γίνει αν οι μετανάστες πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους;" 
Τους τα κόβεις από τη ρίζα πριν προλάβουν καν να το σκεφτούν.. Όχι γιατί είσαι απάνθρωπος… Όχι γιατί ο δικός σου πολιτισμός και οι δικές σου αξίες ταυτίζονται με τις αξίες που αποτελούν στον τόπο τους το δικό τους «νομικό πολιτισμό»… Όχι γιατί υπάρχουν χαμένοι και κερδισμένοι από μια ιδιότυπη διεθνική «βεντέτα».
Αλλά για μία σειρά συγκεκριμένες αιτίες που οφείλουμε να τις αναδείξουμε χωρίς την παραμικρή διάθεση εθελοτυφλίας.
Πρώτον γιατί αυτά τα χέρια είναι κατευθυνόμενα. Κατευθυνόμενα από κέντρα ύποπτα και σκοτεινά, που δεν έχουν το παραμικρό δισταγμό να παίξουν με μια κοινωνία ολόκληρη επικίνδυνα παιχνίδια θανάτου.
Δεύτερον γιατί αυτά τα χέρια είναι χειραγωγούμενα από επικίνδυνους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς που καθόλου δε λάτρεψαν τον επικίνδυνο εισβολέα, αντίθετα τον χρησιμοποιούν αδιαφορώντας και για την τύχη του, προκειμένου να οδηγήσουν τον τόπο σε εκτεταμένη αποσταθεροποίηση και να δρομολογήσουν ευρύτατες γεωπολιτικές ανακατατάξεις.
Τρίτον γιατί αυτά τα χέρια δεν είναι διόλου αθώα. Με την εγκληματική και δολοφονική δράση τους τροφοδότησαν τα φαινόμενα του νεοναζισμού, και σήμερα τα επικαλούνται ως άλλοθι για να εξασφαλίσουν ανοχή στην εγκληματική τους δράση και παρουσία.
Τέταρτον γιατί και μόνο η σκέψη πως θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, συνιστά εθνική απειλή, σε βάρος μιας χώρας στην οποία εισέβαλαν και δεν προσκλήθηκαν… Σε βάρος μιας χώρας που αδιαφόρησαν και προκάλεσαν τόσο την κοινωνία της όσο και τη στοιχειώδη νομιμότητα με την εγκληματική τους δράση… Σε βάρος μιας χώρας από την οποία έχουν το θράσος να απαιτούν δικαιώματα, αρνούμενοι κάθε υποχρέωση συμμόρφωσης στους νόμους αλλά και σε στοιχειώδεις κανόνες.
Πέμπτον γιατί αυτή η απροκάλυπτη απειλή αποκαλύπτει και την ύπαρξη ενός «αθέατου» κέντρου συντονισμού των ενεργειών, το οποίο βεβαίως και στόχους συγκεκριμένους διαθέτει και στη βάση ενός καλά οργανωμένου σχεδίου δρα.
Έκτον γιατί αυτή η χώρα έχει κυριαρχία, και ουδείς που δεν είναι πολίτης της δε δικαιούται να απαιτεί. Υποχρεούται μόνο να σέβεται και να τηρεί τους νόμους στους οποίους και προσφεύγει για να τον προστατεύσουν.
Έβδομον γιατί η δολοφονική «κουλτούρα» και η «κουλτούρα» του αίματος από την οποία διέπονται οι φανατικοί ισλαμιστές, δεν επιτρέπει σε κανέναν, κανένα απολύτως περιθώριο ολιγωρίας. Κάθε ανοχή σημαίνει θάνατο… Κάθε συνδιαλλαγή συνεπάγεται αποθράσυνση… Κάθε καθυστέρηση ταυτίζεται με πίστωση χρόνου για τη συγκρότηση αδίστακτων συμμοριών φανατικών και κανιβάλων, που θα γεμίσουν σφαγμένους τις πόλεις μας.
Όγδοον γιατί με την επαπειλούμενη φωτιά κανείς δεν παίζει. Η την τσακίζεις πριν γεννηθεί, ή αυτό που θα αφήσει στο διάβα της θα είναι καταστροφή και ερείπια.
Ένατον γιατί η ανεξέλεγκτη δράση ισλαμιστικών συμμοριών, ακόμη και στις ευαίσθητες εθνικά περιοχές της Ελλάδας, μπροστά σε μια τέτοια εξέλιξη συνιστούν και αναγορεύονται αυτοδικαίως σε κορυφαίο ζήτημα εθνικής ασφάλειας και ως τέτοιο οφείλουν να το αντιμετωπίσουν άμεσα οι συντεταγμένες δυνάμεις ασφαλείας του τόπου
Συμπέρασμα:
Η Ελληνική πολιτεία, οφείλει να τροποποιήσει άμεσα την κυρίαρχη νεοταξίτικη λογική που της επεβλήθη.
Οφείλει να προσπεράσει άμεσα τις λογιστικές λογικές των «οικονομικών επιδοτήσεων» από τα «ανθρωπιστικά» πρωτόκολλα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να συναισθανθεί την κορυφαία της εθνική ευθύνη.
Αυτό πρακτικά σημαίνει πως…
Αδιαφορώντας για τις όποιες ψευτοανθρωπιστικές θεσμικές και ευρωπαϊκές καρικατούρες, θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα – τώρα σε τέσσερα πράγματα πρωτίστως.
Πρώτον: Σε ένα εκτεταμένο πρόγραμμα μαζικών απελάσεων από τη χώρα, δίνοντας άμεση προτεραιότητα στα φονταμενταλιστικά και εγκληματικά στοιχεία των οποίων την ύπαρξη γνωρίζει με ονοματεπώνυμο.
Δεύτερον: Να καταργήσει άμεσα το έκτρωμα των Παπανδρέυ – Ραγκούση και να αυστηροποιήσει το θεσμικό πλαίσιο αναφορικά με τη μεταναστευτική πολιτική ώστε να καταστήσει τη χώρα αντιδημοφιλέστατο προορισμό για κάθε μελλοντικό επίδοξο εισβολέα ή δουλέμπορο, και ταυτόχρονα να θεσμοθετήσει υψηλότατα παράβολα για την έκδοση και ανανέωση των αδειών παραμονής. Κανένα κοινοτικό δίκαιο δεν μπορεί να υπαγορεύσει το ύψος αυτών των παραβόλων, και να σταματήσουν να επικαλούνται οι νεοταξίτες υπάλληλοι τις περιβόητες κοινοτικές οδηγίες.
Τρίτον: Να σταματήσει άμεσα κάθε συζήτηση και φυσικά να παγώσει κάθε ενέργεια σχετική με την κατασκευή του τζαμιού στον Ελαιώνα. Πρόκειται για έναν χώρο ο οποίος φαινομενικά θα κληθεί να καλύψει τις λατρευτικές ανάγκες των μουσουλμάνων της πρωτεύουσας (βλ. λαθρομεταναστών εισβολέων), ενώ στην πράξη θα χρησιμοποιηθεί και ως χώρος για την ανεξέλεγκτη δράση φονταμενταλιστικών ομάδων, που ουδόλως σχετίζονται με λατρευτικές ανάγκες των μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών.
Τέταρτον: Να καταστήσει άμεσα ιδιώνυμο αδίκημα κάθε αναφορά ή δημοσίευμα που θα αναπαράγει ή θα ενθαρρύνει λογικές και πρακτικές «αυτοοργάνωσης» των εισβολέων και κάθε λογής φονταμενταλιστών, στο όνομα του δήθεν δικαιώματος τους να αμυνθούν απέναντι σε «ρατσιστικές» επιθέσεις.
Το φαύλο αυτών των ισχυρισμών κατέρρευσε αυτές τις μέρες σαν χάρτινος πύργος στην πολυπολιτισμική Σουηδία, η οποία επιπροσθέτως δεν έχει γείτονες που αμφισβητούν ακόμη και αυτή την εδαφική της ακεραιτότητα.
Κάθε άλλη λογική απέναντι σ αυτό το επικίνδυνο σχέδιο, με όση φλυαρία ανθρωπισμού και αν επενδυθεί, θα συνιστά πράξη εσχάτης προδοσίας.
 | ||
|
Posted: 30 May 2013 01:58 AM PDT
Ιστορικά υψηλά στη Γερμανία και στις ΗΠΑ, την ώρα που το δημόσιο χρέος γονατίζει τα κράτη και μισθοί και συντάξεις λεηλατούνται
Παράξενα φαινόμενα συνοδεύουν αυτή την κρίση, τουλάχιστον από πρώτη ματιά. Την ώρα που όλα τα κράτη του κόσμου συνθλίβονται, υποτίθεται, από το ασήκωτο βάρος του δημόσιου χρέους, την ώρα που οι μισθοί και οι συντάξεις μειώνονται ή πετσοκόβονται ανάλογα με τη χώρα με πρόσχημα την αντιμετώπιση του προβλήματος του χρέους, την ίδια ώρα τα χρηματιστήρια των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Βρετανίας και άλλων χωρών έχουν απογειωθεί και σπάνε τα ιστορικά τους ρεκόρ! Την περασμένη εβδομάδα π.χ. ο αμερικανικός χρηματιστηριακός δείκτης Dow Jones έσπασε κάθε ρεκόρ στα 129 χρόνια της ύπαρξής του και έφτασε στις 15.542 μονάδες!
Το ίδιο συνέβη και με τον γερμανικό δείκτη Dax, ο οποίος σημείωσε νέο ρεκόρ από τότε που δημιουργήθηκε με 8.558 μονάδες. Ρεκόρ δωδεκαετίας (από το 2001) σημείωσε και ο βρετανικός δείκτης FTSE-100 ξεπερνώντας τις 6.800 μονάδες. Εξήγηση φυσικά υπάρχει, αλλά η ερμηνεία του φαινομένου προοιωνίζεται ένα ζοφερό μέλλον, αν συνεχιστεί αυτή η τάση. Τα κρατικά ομόλογα δίνουν εντελώς ασήμαντα, μηδαμινά επιτόκια - χώρια που με τις ιστορίες που άρχισαν με τα «κουρέματα» τουλάχιστον στην Ευρώπη, όλοι φοβούνται πως κάποιες τουλάχιστον κυβερνήσεις απεργάζονται σχέδια καταλήστευσης των ομολογιούχων και περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία για να τα εφαρμόσουν! Οι τράπεζες αφενός δίνουν πολύ χαμηλά επιτόκια στις καταθέσεις και αφετέρου -ειδικά στην ΕΕ- είναι έτοιμες κι αυτές να ληστέψουν τους καταθέτες και να τους φάνε τα λεφτά, όπως έγινε στην Κύπρο.
Στη φάση αυτή λοιπόν όσοι έχουν λεφτά έχουν στραφεί στο χρηματιστήριο και παίζουν μεταξύ τους, ωθώντας τις τιμές των μετοχών στα ύψη. Αυτονόητο είναι ότι έτσι δημιουργείται σταδιακά μια νέα χρηματιστηριακή φούσκα που, όταν σκάσει, θα... «κλάψουν μανούλες». Παίρνοντας το χρηματιστήριο της Γερμανίας, της ηγεμονικής δύναμης της Ευρώπης, τα παραδείγματα είναι πολύ διδακτικά. Στις 7 Μαρτίου του 2000, ο Dax έφτασε στις 8.136,16 μονάδες και κατόπιν κατέρρευσε. Τον Μάρτιο του 2003 είχε πλέον χάσει... 6.000 (!) μονάδες, καθώς έπεσε στις 2.188 πριν αρχίσει σιγά σιγά να ξανανεβαίνει. Στις 13 Ιουλίου του 2007, έναν χρόνο πριν ξεσπάσει η κρίση, ανέβηκε στις 8.151,57 μονάδες πριν αρχίσει η νέα κατακρήμνιση.
Αυτή τη φορά έχασε «μόνο»... 4.500 μονάδες, καθώς τον Μάρτιο του 2009 η πτώση του σταμάτησε στις 3.588 μονάδες. Τώρα που το (προσωρινό;) ρεκόρ του είναι οι 8.558 μονάδες, πού θα σταματήσει η καταβαράθρωση; Παντελώς άγνωστο. Ούτε και ενδιαφέρει τον πολύ κόσμο. Αλλο όμως πρέπει να ανησυχήσει και μάλιστα βαθύτατα τους λαούς της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Το γεγονός ότι οι πλούσιοι συνεχίζουν να ρίχνουν τα χρήματά τους με όλο και εντονότερους ρυθμούς σε χρηματοπιστωτικά προϊόντα, σημαίνει ότι όλο και περισσότερα κεφάλαια αποσύρονται από τη σφαίρα της παραγωγής.
Αν αυτή η τάση δεν ανακοπεί, οι δυνατότητες καταπολέμησης της ανεργίας μέσω της δημιουργίας θέσεων εργασίας και της εκ νέου σταδιακής αποκατάστασης των μισθών των εργαζομένων στα προ κρίσης επίπεδα, μειώνονται δραματικά όχι μόνο άμεσα, αλλά και μακροπρόθεσμα. Αν οι πλούσιοι και οι διαχειριστές κεφαλαίων απλώς ανακατανέμουν κυρίως μεταξύ τους τα κεφάλαιά τους και τα εγκλωβίζουν στη χρηματοπιστωτική σφαίρα, η ζωή εκατοντάδων εκατομμυρίων εργαζομένων, συνταξιούχων και μικρομεσαίων θα γίνεται όλο και πιο ζοφερή.
Καθώς μάλιστα ο χρηματοπιστωτικός τομέας βρίσκεται σήμερα στην αιχμή της διεθνοποίησης του κεφαλαίου, οι δυσάρεστες αυτές συνέπειες θα διαχέονται όλο και περισσότερο σε παγκόσμια κλίμακα.
Ενδεικτικά της τάσης αυτής είναι τα αποτελέσματα έρευνας που διενήργησε ο γνωστός οίκος Ernst & Young για το 2012 αναφορικά με το ποιος κατέχει τις μετοχές των 30 γερμανικών επιχειρηματικών κολοσσών που συναπαρτίζουν τον δείκτη Dax του γερμανικού χρηματιστηρίου. Τα ευρήματα είναι εντυπωσιακά: το 55% των μετοχών ανήκουν σε ξένους επενδυτές και μόνο το 37% σε Γερμανούς!
Ομολογουμένως, απροσδόκητο αποτέλεσμα - ξένοι κατέχουν κατά μεγάλη πλειοψηφία τις μετοχές των κορυφαίων γερμανικών εταιρειών! Καθώς μάλιστα όλοι αυτοί οι ξένοι επενδυτές δεν είναι ιδιώτες, αλλά ξένες τράπεζες, ξένοι επενδυτικοί οίκοι, ξένες ασφαλιστικές εταιρείες και ξένα ασφαλιστικά ταμεία, δεν έχουμε να κάνουμε με εύπορους πολίτες που δίνουν τα λεφτά τους στους Γερμανούς για σιγουριά. Πρόκειται για παράγοντες που θέλουν να ασκήσουν, και κάποιες φορές ασκούν, εξουσία στη διαχείριση των γερμανικών επιχειρήσεων, ενώ παράλληλα μπορούν να τις κλονίσουν σοβαρά πουλώντας τις μετοχές τους, αν δεν αποκομίζουν υψηλά κέρδη.
 | ||
|
Posted: 30 May 2013 01:35 AM PDT
 Γράφει ο Δημήτρης Μανής Το αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών καταβάλλει σημαντικές προσπάθειες για την άνευ όρων απελευθέρωση των δύο Ορθοδόξων Μητροπολιτών που απήχθησαν στις 22 Απριλίου από ομάδα αγνώστων, ανέφερε αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην Ελληνική Υπηρεσία της Φωνής της Αμερικής. Ωστόσο, όπως ο ίδιος σημείωσε δεν υπάρχουν νέες πληροφορίες ούτε για τους απαγωγείς, ούτε για την τύχη των δύο Μητροπολιτών, αλλά πρόσθεσε ότι και ο Εθνικός Συνασπισμός της Αντιπολίτευσης στη Συρία, έχει και αυτός καταδικάσει την απαγωγή και έχει ζητήσει την άμεση απελευθέρωση τους. Πριν από μερικές ημέρες, 72 μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου είχαν ζητήσει με επιστολή τους προς τον Υπουργό Εξωτερικών, Τζον Κέρι, να αποτελέσει η απελευθέρωση των δύο ιεραρχών θέμα προτεραιότητας για το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Την συγκεκριμένη επιστολή υπογράφουν μεταξύ άλλων και οι ελληνοαμερικανοί βουλευτές, Κώστας Μπιλιράκης και Γιάννης Σαρμπάνης. Ο κ. Μπιλιράκης σε δηλώσεις του προς τη ΦτΑ τονίζει ότι: «Οι δύο Μητροπολίτες βρισκόντουσαν σε ανθρωπιστική αποστολή, δεν έχουν καμία σχέση με τα όσα συμβαίνουν στην περιοχή. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα προσωπικά αλλά και για όλους τους συναδέλφους μου, που συνυπογράφουν την συγκεκριμένη επιστολή, να απελευθερωθούν άμεσα οι δύο ιεράρχες». Ο δημοκρατικός Βουλευτής από την Καλιφόρνια, Μπράντ Σέρμαν, ανέφερε σχετικά με την απελευθέρωση του ελληνορθόδοξου και του συρορθόδοξου Μητροπολίτη Χαλεπίου ότι είναι ιδιαίτερα ανήσυχος για την ασφάλεια των δύο ιεραρχών και επεσήμανε ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να κάνουν ότι είναι δυνατόν για να διασφαλίσουν το μέλλον της χριστιανικής κοινότητας στη περιοχή, αλλά και των υπολοίπων θρησκευτικών μειονοτήτων στη Συρία. Τέλος, η Κάρολιν Μαλόνεϊ, συμπρόεδρος της επιτροπής προώθησης ελληνικών θεμάτων στο αμερικανικό Κογκρέσο, επισημαίνει, μεταξύ άλλων, σε δήλωση της, την βαθύτατη θλίψη της για την δολοφονία του οδηγού των Μητροπολιτών από τους απαγωγείς.
Στην έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ επισημαίνεται το γεγονός ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Οικουμενικότητα του Πατριαρχείου και θεωρεί ότι αντιπροσωπεύει μόνο την ελληνορθόδοξη κοινότητα εντός της χώρας. Η μη αναγνώριση του Πατριαρχείου δεν του επιτρέπει την άμεση διαχείριση των περιουσιακών του στοιχείων, κάτι που σήμερα επιτυγχάνεται με δημιουργία συνεργαζόμενων ιδρυμάτων. Παράλληλα, η τουρκική κυβέρνηση επιτρέπει την ανάληψη της ηγεσίας του Πατριαρχείου μόνο σε πολίτες που διαθέτουν τουρκική υπηκοότητα κάτι που, εξαιτίας της συνεχούς μείωσης του ελληνικού πληθυσμού στη χώρα, γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο. Όσον αφορά την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής στη Χάλκη, η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ επισημαίνει ότι, η τουρκική κυβέρνηση δεν έχει αποφασίσει ακόμα το νομικό καθεστώς στο οποίο θα υπάγεται και για το λόγο αυτό παραμένει σε εκκρεμότητα η διαδικασία, παρά το γεγονός ότι αρκετοί ανώτατοι αξιωματούχοι της Τουρκίας έχουν ταχθεί υπέρ της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής. Πηγή ΦΩΝΗ ΤΗς ΑΜΕΡΙΚΗΣ  | ||
|
Posted: 30 May 2013 01:05 AM PDT
 Σε γεωγραφικούς χώρους με υψηλό συντελεστή ιστορικής συνέχειας και παράδοσης, όπως η Ελλάδα, απομονωμένους σαν τα ηπειρωτικά της όρη ή τα νησιά του Αιγαίου της, με το Απολλώνιο φως να λούζει τον τόπο και το Διονυσιακό στοιχείο και το χιούμορ, υπό μορφή "πλάκας" κυρίως να είναι κυρίαρχο στο λαό, ευδοκιμούν παντός είδους "ειρωνείες" και ο πολιτικός ωχαδερφισμός με στοιχεία γκροτέσκο και πρωτογενούς γελοιότητας αποδεικνύεται αυτοφυής. Ο Αντώνης Σαμαράς, ως γνήσιος συνεχιστής μιας πολιτικής παράδοσης δεκαετιών, που καταγράφει χαμένες ευκαιρίες και στηρίζεται στη συνοικιακή λογική με απίστευτα ιδεολογήματα και υπερβάσεις της κοινωνικής αντίληψης, κραδαίνων το "σκήπτρο" της πρωθυπουργικής εξουσίας, ζει ευδαίμων την "πολιτική του άνοιξη", με μύχιο ωστόσο τον εφιαλτικό φόβο του για την πολιτική του κόλαση που είναι ορατή στον ορίζοντα. Συνεχίζει την "παράδοση" του γητευτή των ελπίδων του λαού και της παραπλάνησης των πολιτών, σ' ένα νεότερο, σύγχρονο πλαίσιο, στα δεδομένα της μνημονιακής Ελλάδας, αναπτύσσοντας τις αντίνομες πολιτικές ετερότητες, που διαγράφουν τα ορόσημα του υπαρξιακού του είναι, μέσα στο συγκεκριμένο χώρο της πολιτικής του μηδενισμού. Με μια πολιτικάντικη ευκαιριακή λογική, δεσμώτης των πολιτικών απωθημένων του, με παράσπονδους και ασπόνδυλους αυλόδουλους, που από τα νεανικά τους χρόνια έλαβαν ενεργό μέρος στην πολιτική βλακεία, έτοιμοι για εκούσια πολιτικά σφάλματα, ικανοί να "αποκεφαλίσουν" ακόμη και τον Εσταυρωμένο, για να επιμηκύνουν την παραμονή τους στην εξουσία. Και στη θέση της κοινωνικής ισορροπίας, ο πολιτικός μηδενισμός και η πολιτκή καιροσκοπία βάζουν συνήθως την απελπισία και την απόγνωση, που καταλύουν κάθε είδους αξιοκρατίας. Και στον πολιτικό μηδενισμό το ερώτημα για το νόημα της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ζωής των πολιτών και το επέκεινα είναι ανόητο… Προσπαθεί να μας παραπείσει ο πρωθυπουργός, με "συνεπιβήτορες" στην εξουσία τους δύο κυβερνητικούς του εταίρους, ως διαπρύσιος κήρυξ και μισιονάριος της απαρέγκλιτης τήρησης της μνημονιακής πολιτικής, και κατ' επιταγήν των δανειστών, ότι μπαίνουμε σε περίοδο ανάπτυξης και θα διατρέξουμε μέρες αισιοδοξίας…Ενας ολόκληρος "μηχανισμός" επιστρατεύτηκε για να αναγάγει το κυβερνητικό παραλήρημα περί αισόδοξης προοπτικής της οικονομίας σε μια ακόμη εθνική παραίσθηση. Η παράκρουση ανίκανων πολιτικών και τεχνοκρατών, που μαθαίνουν την τέχνη τους διοικώντας υπουργεία και δημόσιους τομείς ευθύνης δίχως να έχουν διαχειριστεί ούτε περίπτερο, ξεπερνά κάθε μεταφυσική προχειρότητα. Ενας ακατανόητος πρωθυπουργικός λόγος, άκρατα δημοκοπικός, διανθισμένος με στίχους του Ελύτη, ως αναπόδραστη καιροσκοπική επιδίωξη να ταυτιστούν οι "άναρχες" και κενές περιεχομένου λέξεις του με τον ιστορισμό και τα μεταφυσικά σύμβολα της έμπνευσης του Ελύτη. Μια επίδειξη δήθεν "εσωτερισμού" χρησιμοποιώντας διάσπαρτα στις δηλώσεις του στίχους του Ελύτη, για να καλύψει την πολιτική του ατροφία. Το υπόστρωμα της ιδανικής ανταρσίας του Ο.Ελύτη μας είναι γνωστό από πολλού, από τότε που διαβάζαμε έφηβοι τα ποιήματα της πλειάδας του με συγκίνηση και ανέκφραστη ευγνωμοσύνη, ώστε να ανεχόμαστε τον συμπλεγματικό πολιτικό βερμπαλισμό να προσβάλλει τον νοσταλγό της ιδεολογίας του φωτός και να τον εκμεταλλεύεται όψιμα και δημοκοπικά η ωφελιμιστική πολιτική αναζήτηση… Ενας πρωθυπουργός που "αιματοδοτήθηκε" από ανάπηρη ιδεολογία και που συμπαρατάχθηκε με "γραβατωμένους" εκφραστές συμφερόντων. Ενας πολιτικός που σηματοδότησε την παρουσία του στο πολιτικό προσκήνιο, ιδιαίτερα τα δύο τελευταία χρόνια, με εύκαμπτη σπονδυλική στήλη, ώστε να ανταποκρίνεται στις επικύψεις που επιβάλλει η λογική των δανειστών και η διαπλοκή των συμφερόντων. Με ένα λαικισμό που εκφράζει την παρακμή του λαικού πνεύματος. Απο τη "μήτρα" της κοινωνικής εξαθλίωσης, με εκατομμύρια ανέργους και περισσότερους να προσπαθούν να επιβίωσουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, χωρίς ένα κράτος πρόνοιας, με την ακρίβεια να ανταγωνίζεται ή και να υπερισχύει χωρών με υψηλό βιοτικό επίπεδο πολιτών, με την ύφεση να καλπάζει και το δημόσιο χρέος παρά τις ατελείωτες θυσίες του λαού να παραμένει στο ίδιο επίπεδο, αλλά να καταβάλλονται τα τοκοχρεωλύσια στους δανειστές με υποδειγματική συνέπεια, προσπαθούν οι κυβερνώντες να ανασύρουν ψευδεπίγραφες ελπίδες και αισιοδοξία. Πρόκειται για πολιτική απάτη εκ προμελέτης. Ενα τσούρμο "μεθυσμένων" από την ιδεοληψία της "σωτηρίας" της χώρας και τη λαγνεία της εξουσίας πολιτικών πιθήκων, που έχουν στήσει θρασύτητα το χορό της αδιαφορίας σε βάρος της κοινωνίας, που υπερβαίνει τον κυνικό μηδενισμό της περιγραφής… Μια κοινωνία χωρίς ερείσματα αξιών, οικονομικά ευνουχισμένη, εξουθενωμένη και σε πλήρη σύγχυση γίνεται αποδέκτης των αυθαίρετων κυβερνητικών υποσχέσεων και ολισθαίνει στην "ελπίδα", καταγράφοντας την στις δημοσκοπήσεις, προλειένοντας έτσι τον κατήφορο της κυβερνητικής υποκρισίας και αυταρχικότητας. Και μια αντιπολίτευση "χαμένη" στη μετάφραση των κυβερνητικών αντιδράσεων και τεχνασμάτων, χωρίς να έχει "απογαλακτιστεί" από το "επιδοτούμενο" παρελθόν της, ανίκανη να αρθρώσει πειστικό πολιτικό λόγο και να ανταποκριθεί με ρεαλιστικούς όρους στις ρητορικές επελάσεις της κυβέρνησης… Μ' έναν αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αποδεικνύεται κύμβαλον αλαλάζον, αιχμάλωτος ιδεοληψιών της Αριστεράς. Επιρρεπής στους σοφιστικούς πολιτικούς συλλογισμούς και στην πολιτική αμετροέπεια, ενίοτε μάλιστα και στη μωρολογία, με έκδηλη την κριτική νωθρεία. Ένας εν πολλοίς ανέγνωμος αν και βαρυστένακτος λαός, αμνήμων, μωρόπιστος , έτοιμος να αναπτερώσει τις ελπίδες του με το πρώτο λεκτικό πυροτέχνημα αισιοδοξίας, με τα κυβερνητικά ράκη φράσεων, με τις δελφικού τύπου δηλώσεις των διαφόρων ορνιθοπετούντων της πολιτικής, για να "διασκεδάσει" την απελπισία του… Έτσι παραμένουμε εξ αντικειμένου σε μια ασφυκτικά αδιέξοδη πραγματικότητα. Οταν εξωθείται, θα μου πείτε, η πραγματικότητα στα άκρα, γίνεται ερεθιστική και θελκτική…Δεν παύει όμως η πραγματικότητα να δημιουργεί νέες διαστάσεις ευθύνης των πολιτών. Ολων των πολιτών. Κι αυτών που συνεχίζουν να διατρέχουν μια αξιοπρεπή ζωή και των άλλων, των πολλών, της συντριπτικής πλειοψηφίας των δεινοπαθούντων. Και η ευθύνη αυτή δεν είναι δυνατόν πλέον να εκφράζεται με "λεβέντικές" ατάκες χωρίς αντίκρυσμα… Εκτός κι αν δεν μας απασχολεί η πορεία πρός το τέρμα. Και μέσα σε τούτο τον συρφετό των πολιτικών "σωτήρων" μας, που συνωθείται γύρω από τα όσια και τα μεγάλα της πατρίδας και τα ψευτίζει με τη βούλα της ακάθαρτης επαφής του, μας διασκεδάζουν οι θερσίτες της πολιτικής και το ίδιο το δράμα μας! Γιατί πώς μπορούμε να ανεχόμαστε τον πολιτικό σουρεαλισμό, τη φλύαρη και πεζή πολιτική; Τους "πανταχού απόντες" σε σχέση με την κοινωνική μέριμνα πολιτικούς; Πως μπορούμε να αποδεχόμαστε το όποιο πολιτικό όραμα και να μην είναι ορατό;
Πηγή: Free Pen
 | ||
|
Posted: 30 May 2013 12:40 AM PDT
 Πού κρυβόταν τόσα χρόνια όλος αυτός ο ορυκτός πλούτος και δεν το ξέραμε; Και είναι αλήθεια τυχαίο, ότι τον "βρήκαμε" εν μέσω κρίσης; Του Γιώργου Σαχίνη  Τα έσοδα εξαρτώνται από τις ισχύουσες τιμές του ορυκτού στην αγορά, αλλά και το πως θα μοιρασθούν, δηλαδή πόσα θα πάνε στην τσέπη αυτού που έχει την ιδιοκτησία της γης, αυτού που το βρήκε, αυτού που το έβγαλε, ή στις τσέπες των διάφορων μεσαζόντων, που εμπλέκονται στη μακριά αλυσίδα από την εύρεση και την εξόρυξη έως την πώληση. Το κόστος με τη σειρά του περιλαμβάνει τους μισθούς αυτών που θα εργαστούν στην εξόρυξη, καθώς και τα έξοδα για την αγορά, λειτουργία και συντήρηση των μηχανημάτων που θα χρησιμοποιηθούν. Όσο πιο βαθιά ή πιο βρώμικο είναι ένα ορυκτό, τόσο πιο ακριβή είναι και η εξόρυξή του. Αυτά όσον αφορά το κομμάτι των χρημάτων. Πέρα από αυτό υπάρχουν και αφανή έξοδα, τα οποία δεν μετριούνται σε ευρώ, όπως είναι οι κίνδυνοι για την υγεία των εργαζομένων ή εκείνων που ζουν κοντά. Αν διαρρεύσει κυάνιο από ένα ορυχείο χρυσού, όπως έγινε στον Δούναβη πριν κάποια χρόνια, η καταστροφή ποταμιών και υγροτόπων και η μόλυνση του νερού, που πάει για άρδευση ή ύδρευση, δεν αποτιμάται με χρηματικά μεγέθη. Το ίδιο και με το πετρέλαιο, όπως μας θυμίζει η τεράστια οικολογική και κοινωνική καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού ή ακόμα χειρότερα, το ανυπολόγιστο κόστος από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και την αλλαγή του κλίματος. Τι έχει αλλάξει σε αυτήν τη θεμελιακή σχέση κόστους - οφέλους, η οποία να εξηγεί το ξαφνικό ενδιαφέρον για τις εξορύξεις στην Ελλάδα; Μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι οι τιμές του πετρελαίου και του χρυσού βρίσκονται στα υψηλότερα επίπεδα της ιστορίας τους. Οι υψηλές αυτές τιμές εξηγούν τη στροφή σε αποθέματα, τα οποία κάποτε θεωρούνταν εκτός πρόσβασης, όπως η "πίσσα" στην Αλμπέρτα του Καναδά, το πετρέλαιο στην καρδιά του δάσους του Αμαζονίου ή βαθιά στους ωκεανούς ή το Αιγαίο. Το δυστύχημα είναι, ότι, όχι τυχαία, τα τελευταία αποθέματα πετρελαίου ή χρυσού βρίσκονται και στις τελευταίες παρθένες και πιο απομακρυσμένες περιοχές του πλανήτη, εξαιρετικής οικολογικής και πολιτισμικής σημασίας. Γιατί τέτοια αύξηση στις τιμές όμως; Το θλιβερό είναι με πόση ευκολία η ελληνική πολιτική ελίτ και ένα μέρος της κοινής γνώμης ενστερνίστηκαν την ορυκτολαγνεία, έτοιμοι να ρισκάρουν δάση και θάλασσες για να επιστρέψουν όπως όπως στην άνευ νοήματος ευημερία της δεκαετίας του '90 Δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των ειδικών επιστημόνων για το αν η διαρκώς αυξανόμενη τιμή του πετρελαίου είναι αποτέλεσμα της εξάντλησής του, της αύξησης της ζήτησης από τις ταχέως αναπτυσσόμενες οικονομίες της Ινδίας και της Κίνας, της ηθελημένης υποεπένδυσης σε νέες πηγές από τους Άραβες, ώστε να ανεβάσουν τις τιμές, εν μέρει ως απάντηση στην πτώση του δολαρίου, ή τέλος της πρόσφατης απελευθέρωσης της παγκόσμιας αγοράς πετρελαίου και της δημιουργίας νέων χρηματιστικών προϊόντων, όπως τα παράγωγα, τα οποία οδήγησαν σε φαινόμενα κερδοσκοπίας. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι, όπως συνέβη και τη δεκαετία του 1970, η άνοδος των τιμών του πετρελαίου το 2008 ήταν η καρφίτσα που έσκασε τη φούσκα. Όλα ξεκίνησαν από την αγορά κατοικίας στις ΗΠΑ, όπου φτωχοί μετανάστες, οι οποίοι είχαν πάρει δάνεια για σπίτια στα προάστεια, λύγισαν κάτω από το διαρκώς αυξανόμενο κόστος της βενζίνης, και άρχισαν να χρεωκοπούν. Αυτό έφερε στην επιφάνεια την αλόγιστη παροχή στεγαστικών δανείων με λίγες προοπτικές αποπληρωμής, και οδήγησε στην κατάρρευση χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, τα οποία κρατούσαν στα αποθεματικά τους τέτοια «τοξικά δάνεια». Η κρίση της αγοράς κατοικίας έγινε σύντομα κρίση δανεισμού και με την εκτόξευση των επιτοκίων των ομολόγων πέρασε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και έφτασε στα μέρη μας. Μέσα στον πανικό και με την κατάρρευση της στεγαστικής αγοράς, οι ανά τον κόσμο επενδυτές και κυρίως τα συσσωρευμένα κεφάλαια της Κίνας και της Μέσης Ανατολής άρχισαν να στρέφονται σε πιο "σίγουρες επενδύσεις", όπως ο χρυσός και το πετρέλαιο, αυξάνοντας ακόμα παραπάνω τις τιμές τους. Άλλαξε όμως μήπως κάτι και στην πλευρά του κόστους που να εξηγεί το ξαφνικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα; Σαφώς. Από τη σκοπιά των πολυεθνικών επενδυτών, όσο πιο πολύ υποφέρει μια χώρα από οικονομική κρίση, τόσο πιο φτηνό είναι το κόστος εξόρυξης εκεί. "Οι φτωχοί πωλούνται φθηνά», όπως λέει η ρήση. Υπερχρεωμένες χώρες, όπως η Ελλάδα ή η Κύπρος, είναι πρόθυμες να παραχωρήσουν τα δικαιώματά τους με την πρώτη καλή ευκαιρία, να μειώσουν τους φόρους και να βελτιώσουν τους όρους των συμφωνιών για να "προσελκύσουν επενδυτές". Η κρίση και η ανεργία επίσης συμπιέζουν το κόστος εργασίας, αν και αυτός δεν είναι πλέον σημαντικός παράγοντας, αφού οι εξορύξεις είναι εντατικές σε κεφάλαιο και όχι σε εργασία (κάτι το οποίο παραβλέπουν εντέχνως αυτοί που υπόσχονται "νέες θέσεις εργασίας"). Η πιο σημαντική αλλαγή είναι η υποτίμηση και η υποβάθμιση των κινδύνων και η εξάλειψη του αφανούς κόστους από την εξίσωση. Οι περιβαλλοντικοί και οι υγειονομικοί κανονισμοί θεωρούνται «προσκόμματα» και παρακάμπτονται μέσω «fast track» και -άλλων- εξωθεσμικών διαδικασιών. Όταν η ίδια η αξία της ανθρώπινης ζωής υποτιμάται, η επένδυση αρχίζει να γίνεται συμφέρουσα. Όπως δήλωσε στο Bloomberg για τις επενδύσεις χρυσού στην Ελλάδα ο Jeremy Wrathall — πρόεδρος της Glory Resources στο Περθ: «η Ελλάδα είναι περιοχή ανεξερεύνητη λόγω της πολιτικής κατάστασης η οποία επικρατούσε εκεί πριν από την κρίση». Αναρωτιέται κάποιος σε ποια "πολιτική κατάσταση» να αναφέρεται. Αν εννοεί τη διαφθορά, γιατί μια διεφθαρμένη κυβέρνηση να έθετε εμπόδια σε επενδύσεις χρυσού, από τις οποίες θα λάδωνε τη μηχανή της; Μάλλον η «πολιτική κατάσταση», που έχει στο νου του, είναι αυτό που κάποτε αποκαλούσαμε "δημοκρατία» ή «κράτος δικαίου», χαρακτηριστικά δηλαδή των ανεπτυγμένων κρατών, που προστατεύουν νομικά αξίες, όπως η υγεία ή το περιβάλλον. Πιθανώς και το υπέδαφος της Νεας Υόρκης να είναι εξίσου ανεξερεύνητο όσο της Ελλάδας και να κρύβει χρυσό ή πετρέλαιο, αλλά δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό του κ. Wrathall να ψάξει εκεί μιας και ξέρει, ότι οι πλούσιοι δεν πουλιούνται φτηνά, και ότι οι εκεί περιβαλλοντικοί όροι κάνουν την όποια επένδυση ασύμφορη. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα είναι η σταδιακή διολίσθηση από μια ανεπτυγμένη οικονομία σε μια υπανάπτυκτη οικονομία εξάρτησης, η οποία θα παρέχει φτηνά εργατικά χέρια και φτηνούς φυσικούς πόρους στην παγκόσμια οικονομία. Ακολουθούμε εδώ παρόμοια πορεία με αυτήν των χωρών της Λατινικής Αμερικής στη διάρκεια της δικής τους κρίσης τη δεκαετία του 80 με το πρόσθετο μειονέκτημα, ότι εμείς ούτε καν φυσικούς πόρους έχουμε, όπως αυτοί, οπότε το μόνο που μας μένει να πουλήσουμε είναι τα φτηνά χέρια μας και τα διαθέσιμα για να δηλητηριαστούν σώματα και δάση μας. Ελάχιστα παρήγορο είναι ότι πιθανότα υπάρχει μόνο λίγο πετρέλαιο στο Αιγαίο και κανείς δεν θα επενδύσει εκεί ή ότι οι τιμές του χρυσού σύντομα θα καταρρεύσουν, αποσύροντας το ενδιαφέρον από την Χαλκιδική, δεδομένης και της συνεχιζόμενης αντίδρασης των κατοίκων εκεί. Το θλιβερό είναι με πόση ευκολία η ελληνική πολιτική ελίτ και ένα μέρος της κοινής γνώμης ενστερνίστηκαν την ορυκτολαγνεία, έτοιμοι να ρισκάρουν δάση και θάλασσες για να επιστρέψουν όπως όπως στην άνευ νοήματος ευημερία της δεκαετίας του '90. Τελικά τι μάθημα πήραν όλοι αυτοί από την κρίση; Κανένα, δυστυχώς. Όλα για το εύκολο χρήμα πριν, όλα για το εύκολο χρήμα τώρα. Αν αυτό είναι να βγει από μετοχές, χρηματιστήρια και λοιπες φούσκες καλώς, αν είναι να βγει από κρυμένους θησαυρούς, χρυσό, πετρέλαιο και τα λοιπά, πάλι καλώς, και αν είναι να γίνει και το Αιγαίο μια τεράστια πετρελαιοκηλίδα δεν τρέχει τίποτα, αλλάζουμε το χρώμα της σημαίας από το γαλάζιο στο μαύρο, και πάλι μέσα είμαστε. Τα πάντα αρκεί να μη χρειαστεί να δουλέψουμε σοβαρά και από κοινού, τα πάντα για να μην χρειαστεί να αλλάξουμε μυαλά και να αρκεστούμε με τα λίγα και ωραία που προσφέρει σε αφθονία αυτή η χώρα. Στη Λατινική Αμερική, οι αυτόχθονοι πληθυσμοί, που βιώνουν από πρώτο χέρι τα «οφέλη» της οικονομίας της εξόρυξης, έχουν προχωρήσει τη δημόσια συζήτηση πέρα από τα όποια οφέλη ή όχι των εξορύξεων, πέρα από την ιδέα της οικονομικής ανάπτυξης, πέρα ακόμα και από τη λεγόμενη εναλλακτική ή βιώσιμη ανάπτυξη. Αυτό που ζητούν πλέον δεν είναι ανάπτυξη, αλλά «buen vivir»*, ένας όρος που έχει αρχαιοελληνικές ρίζες, και υποδηλώνει την ελπίδα και το όραμα για ένα νέο μοντέλο "ευημερίας χωρίς ανάπτυξη», όπως το χαρακτηρίζει ο Άγλλος οικονομολόγος Tim Jackson. Δυστυχώς, φαίνεται ότι θα πρέπει να υποφέρουμε όσο υπέφεραν και οι Λατινοαμερικάνοι τα τελευταία 30 χρόνια, για να αρχίσουμε να βρίσκουμε κι εμείς λίγη από αυτήν την ξεχασμένη σοφία. *El buen vivir(ισπ.)= το ευ ζην του Γιώργου Καλλή: Β.Σ. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Έχει ζήσει, σπουδάσει και δουλέψει στο Λονδίνο, το Λουξεμβούργο, το Άμστερνταμ, και το Σαν Φρανσίσκο. Είναι πλέον μόνιμα, ως καθηγητής στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο στη Βαρκελώνη Διδάσκει πολιτική οικολογία και οικολογικά οικονομικά. Η μονομανία του τον τελευταίο καιρό είναι αυτό που ο Σερζ Λατούς έχει ονομάσει το "στοίχημα της αποανάπτυξης", η υπόθεση δηλαδή ότι μπορούμε να φτιάξουμε μια κοινωνία η οποία να ζει καλύτερα με λιγότερα.
Πηγή: Νέα Κρήτη
 | ||
|
Posted: 30 May 2013 12:25 AM PDT
 Της Έλλης Μητακίδου Στα... μακρινά Πομακοχώρια στην Ξάνθη, οι κάτοικοι μπορεί να πληρώνουν ΕΡΤ, αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα να βλέπουν ούτε ένα ελληνικό τηλεοπτικό κανάλι. Πρόσβαση έχουν μόνο στην τουρκική τηλεόραση. Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο δημοσιεύτηκε στο δεκαπενθήμερο πανθρακικό έντυπο γνώμης «Αντιφωνητής», που κυκλοφορεί στην Κομοτηνή, του πομακικής καταγωγής δημοσιογράφου στην Ξάνθη Σεμπαεδήν Καραχότζα, ο οποίος περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί. Επισημαίνει ότι εδώ και δεκαετίες γίνεται μια συστηματική προσπάθεια εκτουρκισμού των μουσουλμάνων της Θράκης, με θεαματικά αποτελέσματα, όπως υπογραμμίζει. «Ωστόσο συνήθως όλες μας οι αναφορές έχουν να κάνουν με τους άμεσους τρόπους όπως ο χρηματισμός, ο εκφοβισμός, η τρομοκρατία, η άσκηση ψυχολογικής -αλλά και σωματικής πολλές φορές- βίας κ.λπ., αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως οι μουσουλμάνοι της Θράκης και ειδικότερα εκείνοι που ζουν στα πομακοχώρια της Ξάνθης εκτουρκίζονται και με άλλους, έμμεσους θα τους χαρακτήριζα, τρόπους», επισημαίνει και προσθέτει: «Ένα πολύ απλό παράδειγμα είναι τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια, εκ των οποίων τα περισσότερα δεν εκπέμπουν στα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης, με αποτέλεσμα οι πομάκοι συμπολίτες μας να αναζητούν άλλες λύσεις και σε αυτές τις περιπτώσεις η πιο εύκολη γι' αυτούς λύση είναι τα τουρκικά τηλεοπτικά κανάλια μέσω δορυφόρου. Έτσι στην ορεινή Ξάνθη δεν υπάρχει ούτε ένα σπίτι που να μην έχει δορυφορική κεραία κι αυτό γίνεται όχι γιατί θέλουν οι άνθρωποι αυτοί να παρακολουθούν τα τουρκικά κανάλια, αλλά γιατί δεν μπορούν να έχουν τα ελληνικά και φυσικά κανείς δεν μπορεί να απαιτήσει να μην έχουν καθόλου τηλεόραση στα σπίτια τους. Αφού λοιπόν δεν μπορούν να έχουν τα ελληνικά κανάλια, έχουν τα τουρκικά, διότι κάτι πρέπει να βλέπουν κι αυτοί οι άνθρωποι». Ο δημοσιογράφος υποστηρίζει ότι η ελληνική Πολιτεία, από τη μεριά της, τόσο διά της πρώην νομαρχίας Ξάνθης, όσο και διά της σημερινής Περιφερειακής Ενότητας Ξάνθης, έχει επιχειρήσει να δώσει λύση στο πρόβλημα αυτό τοποθετώντας αναμεταδότες σε διάφορα σημεία της ορεινής Ξάνθης, αλλά δυστυχώς το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει, κυρίως διότι οι εν λόγω αναμεταδότες και ελάχιστη δουλειά κάνουν και με το παραμικρό χαλάνε, με το κόστος επισκευής τους να είναι ιδιαίτερα μεγάλο. Έτσι όταν ένας αναμεταδότης χαλάσει, από μια βροχή για παράδειγμα, μπορεί να μείνει και για μήνες εκτός λειτουργίας, μέχρι δηλαδή να βρεθούν τα χρήματα για την επιδιόρθωσή του. Στο άρθρο επισημαίνει ακόμη ο δημοσιογράφος: «Yπάρχει μια παράμετρος την οποία φοβάμαι ότι κανείς εκ των αρμοδίων δεν έχει λάβει υπόψη του κι αυτή η παράμετρος είναι ο εκτουρκισμός αυτών των ανθρώπων, μέσω της τηλεόρασης. Είναι κάτι το απόλυτα φυσικό, όταν αυτοί οι άνθρωποι βλέπουν και ακούνε μόνο όσα λέγονται στα ΜΜΕ της Τουρκίας και δεν μπορούν να δουν κανένα ελληνικό τηλεοπτικό κανάλι είναι πολύ λογικό να συντάσσονται, πολλές φορές όχι συνειδητά, με γραμμές και πολιτικές της γειτονικής χώρας».
Πηγή: Το Παρόν
 | ||
|
Posted: 30 May 2013 12:12 AM PDT
Τα παραπάνω συμπεράσματα προκύπτουν από πανελλαδική έρευνα που πραγματοποίησε η εταιρεία Opinion Poll για λογαριασμό του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σύμφωνα με την έρευνα η οποία διεξήχθη σε δείγμα 1011 ατόμων από τις 22 Μαΐου ως 24 Μαΐου φαίνεται ότι πιο ανασφαλείς ανάμεσα στα δύο φύλα στο ενδεχόμενο να χάσουν τη δουλειά τους εμφανίζονται οι γυναίκες (62,07% έναντι 58,73% των ανδρών).
Ο μέσος όρος στο συνολικό δείγμα φτάνει το 60,33%, ενώ το υψηλότερο ποσοστό εμφανίζεται στην ηλικιακή ομάδα 35-44 (74,36%). Αρκετά χαμηλότερα είναι τα ποσοστά στις ηλικίες 18-24 (50%) και 25-34 (47,62%). Στις ηλικίες από 45 και πάνω η ανησυχία για μια ενδεχόμενη απόλυση φτάνει ακόμη και το 61,54%.
Αξίζει να αναφερθεί ότι πιο ασφαλείς αισθάνονται όσοι έχουν στοιχειώδες επίπεδο εκπαίδευσης συγκριτικά με αυτούς που έχουν μέση ή ανώτερη μόρφωση. Ετσι, σχεδόν 6 στους 10 με στοιχειώδη εκπαίδευση εκτιμούν ότι δεν κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους, ποσοστό το οποίο μειώνονται δραματικά για όσους έχουν μέση εκπαίδευση καθώς φτάνει μόλις το 18,37%. Το 42% των ερωτηθέντων με ανώτερες σπουδές τονίζει ότι δεν φοβάται για το ενδεχόμενο να χάσει τη δουλειά του.
Κατά τα λοιπά, το 21,93% που συμμετείχε στην έρευνα απάντησε ότι σκέφτεται να αναζητήσει εργασία σε κάποια άλλη χώρα. Ωστόσο, το ποσοστό εκτινάσσεται στην ηλικιακή ομάδα 18-24 όπου καταγράφονται και τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας με τις θετικές απαντήσεις να φτάνουν το 52,63%. Αρκετά υψηλό είναι το ποσοστό (38,18%) και για τις ηλικίες μεταξύ 35-44.
Επισημαίνεται ότι 1 στους 4 ερωτηθέντες με μέση ή ανώτερη μόρφωση εμφανίζεται θετικός να μεταναστεύσει προκειμένου να βρει εργασία, ποσοστό το οποίο πέφτει μόλις στο 5% για όσους έχουν στοιχειώδη εκπαίδευση. Αναφορικά με την επαγγελματική κατάσταση στην οποία βρίσκονται όσοι συμμετείχαν στην έρευνα, το 18,94% δηλώνει ότι αναζητά εργασία, το6,98% αναφέρει πως εργάζεται ευκαιριακά όπου τύχει, το 3,32% απασχολείται προσωρινά με σύμβαση. Μόλις το 29,9% τονίζει πως εργάζεται με μόνιμη απασχόληση, ενώ πολύ υψηλό ποσοστό (36,54%) δεν απάντησε.
ΠΗΓΗ: Εθνος
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ
 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΑΣ ΕΔΩ ΑΛΛΑ ΣΤΟ "ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ"
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.