Ας μιλήσουμε επιτέλους! 28-5-13

Πηγή: Ας μιλήσουμε επιτέλους!

---

• Μόνο το δημοψήφισμα είναι η αποδεκτή λύση στην λαθρομετανάστευση και τα «απόνερά» της
• Απ' τα κόκκαλα βγαλμένη, των Ελλήνων τα ιερά...
• Μετά το Μνημόνιο, τι;
• Τσίπρας: Η δημοκρατία στην Ελλάδα καταλύθηκε με τη βοήθεια της μιντιοκρατίας
• Μήπως ήρθε η ώρα να το σκεφτούμε σοβαρά;
• Τα όψιμα αυτά κροκοδείλια του Σόιμπλε, τι σημαίνουν;
• Ναρκώνουν τον λαό πριν από το ξαφνικό χειρουργικό χτύπημα...
• Οργή Ρώσων για την ευρωπαϊκή άρση του εμπάργκο όπλων προς τους ισλαμιστές
• Ένωση Εθνικών Δυνάμεων: Ιδρυτική Διακήρυξη
• Τούρκος ιστορικός παραδέχεται την ποντιακή γενοκτονία ενώ η Ρεπούση και σια την αρνούνται
• Η ανώνυμη εξουσία
• Καμπανάκι του ΟΟΣΑ για την τουρκική οικονομία
• Φυσικό αέριο από σχιστόλιθο: Η Ευρώπη το προτιμά
• ΙΚΑ: Τι αλλάζει στις συντάξεις
• Το Λονδίνο και η Στοκχόλμη δεν λένε κάτι στην αριστερά;
• H Ισλαμοποίηση της Eυρώπης
• Πολιτική «στα τέσσερα» από το Ελληνικό υπουργείο Εξωφρενικών…
• Η Ε.Ε. αποφάσισε να στηρίξει με όπλα τους ισλαμοφασίστες της Συρίας!
• Το χαβά της η Τουρκία για τα ενεργειακά
• Ύψιστος συναγερμός στην ΑΟΖ
• Η Ελλάδα «πυροβολεί» περιβάλλον και τουρισμό
• Το Ισλάμ απορρίπτει την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα
• Αποκτήστε έλεγχο του βάρους σας μια για πάντα
• Χαμένοι στο... χάος
• «Ερχεται ανάπτυξη» λέει ο Σαμαράς, ενώ η Ελλάδα βουλιάζει

Μόνο το δημοψήφισμα είναι η αποδεκτή λύση στην λαθρομετανάστευση και τα «απόνερά» της Posted: 28 May 2013 04:14 PM PDT Η λαθρομετανάστευση και το «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο πρέπει να τεθούν στην κρίση του Ελληνικού λαού. Και αυτό απαιτείται να γίνει σήμερα, πέρα από τις όποιες ιδεοληψίες των γνωστών «αριστεριζόντων» (και καταγεγραμμένου ανθελληνικού μένους πολιτικών κομμάτων και των εξαπτερύγων τους) περιφερόμενων εντός και εκτός του Ελληνικού Κοινοβουλίου και πέρα από εξωτερικές παρεμβάσεις που γίνονται με την πρόφαση του «Ευρωπαϊκού Δικαίου». Ό,ποιος τολμά να επικαλείται πως είναι δημοκράτης, οφείλει να αναθέσει στον Ελληνικό λαό την απόφαση για τα δύο αυτά, μείζονος εθνικής σπουδαιότητας ζητήματα, που άπτονται της εσωτερικής ασφάλειας, αλλά και των βασικών αρχών ισονομίας και ισοπολιτείας μεταξύ των κατοίκων της χώρας, ενώ –ιδιαίτερα με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο- απαιτείται να προστατευθεί από τον ίδιο τον Έλληνα (και όχι εισαγόμενο) πολίτη το δικαίωμα της ελευθερίας και ανεμπόδιστης σκέψης και έκφρασης μέσω του γραπτού ή προφορικού λόγου. Η ευθύνη για νομοθετήματα και αποφάσεις οι οποίες δύνανται να επηρεάσουν ή και να αλλοιώσουν σε άγνωστο βαθμό την κοινωνική σύνθεση, τον πολιτισμό της χώρας, ανήκει αποκλειστικά στους ίδιους τους πολίτες και όχι σε πολιτικούς που εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα, που έχουν «πέσει στα τέσσερα» και με συνοπτικές διαδικασίες αποδομούν την οικονομία, την κοινωνία και εκθέτουν ανεπανόρθωτα την εθνική άμυνα και ασφάλεια της χώρας και των πολιτών της. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν αποδεδειγμένα με αποφάσεις του παρελθόντος είναι οι ίδιοι άνθρωποι (πολιτικά όντα ή υποκείμενα) που με την παρουσία τους ή την σιωπή τους ζημίωσαν πολυεπίπεδα κατ' επανάληψη την Ελλάδα... Δεν πρέπει να γίνει –και δεν θα γίνει- δεκτή καμία απόφαση, ιδιαίτερα για τα δύο αυτά θέματα, η οποία δεν θα αποτελεί έκφραση των γηγενών κατοίκων της Ελλάδας. Είναι σαφές πως επί χρόνια σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε ένα σχέδιο «αλλαγής του πληθυσμού», ένα σχέδιο που ευνόησε συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα οικονομικών παραγόντων (εγχωρίων και μη) που δραστηριοποιούνται στην χώρα. Είναι επίσης σαφές πως καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αποφασίζει ερήμην και εις βάρος του λαού και να εκτελεί αποφάσεις οι οποίες έχουν μηδενική απόσταση από τον χαρακτηρισμό «εθνική προδοσία». Δεν είναι δυνατόν εκείνοι οι οποίοι σε βάθος χρόνου, μέσα από εκτρωματικά νομοθετήματα, μέσα από τις πολιτικές τους αποφάσεις, μέσα από ενέργειες ή παραλείψεις, μέσα από την αποδοχή και υπογραφή συμφωνιών που εξέθεσαν ανεπανόρθωτα το σύνολο των συμφερόντων και των δικαιωμάτων της χώρας, να συνεχίζουν να λοιδωρούν την κοινή λογική, να μειώνουν ή να αποδέχονται την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας, να συμμετέχουν και να εργάζονται με κάθε τρόπο και μέσο για την εξαθλίωση της Ελληνικής κοινωνίας, να προτάσσουν επιχειρήματα τα οποία έχουν έμπρακτα απολύτως καταπέσει τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες της Ευρώπης και να επιμένουν στην πλήρη αλλοίωση των εθνικών χαρακτηριστικών και όλων των εκείνων των εννοιών που ορίζουν την ύπαρξη και την λειτουργία μίας (έστω και τυπικά λειτουργούσας) δημοκρατίας. Μόνο ο Έλληνας πολίτης μπορεί να αναλάβει την ευθύνη να αποφασίσει και να δώσει την εντολή προς το πολιτικό (ευελπιστούμε παρά τις όποιες αντίθετες ενδείξεις πως δεν είναι πωλητικό) προσωπικό της χώρας κι αυτό με τη σειρά του να εκτελέσει τις απαραίτητες – κατάλληλες εντολές διαχείρισης που του έχουν δοθεί στα δύο φλέγοντα αυτά θέματα. Δεν είναι υποχρέωση, αλλά χρέος και ευθύνων όλων των Ελλήνων πολιτών να αποφασίσουν οι ίδιοι για την χώρα τους, αντί άλλων που μέχρι σήμερα λάμβαναν αποφάσεις σε γραφεία με κλειστές πόρτες με γνωστούς και άγνωστους συνομιλητές. Σε περίπτωση που δεν γίνει σεβαστό το Σύνταγμα (όσο από αυτό απέμεινε), το οποίο προτάσσει την ασφάλεια των πολιτών της χώρας, την λειτουργία των θεσμών με βάση τις βασικές αρχές ισονομίας και ισοπολιτείας, την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων και κυριαρχικών δικαιωμάτων, τότε όλοι όσοι θα προσπαθήσουν να νομιμοποιήσουν την ανισότητα, να θέσουν τα θεμέλια εξισλαμισμού της χώρας και να ξεκινήσουν την απόλυτη αποδόμηση κάθε έννοιας του Ελληνικού κράτους, θα πρέπει να γνωρίζουν πως στο μέλλον δεν πρόκειται να προστατευθούν από καμία παραγραφή και πως δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν ως Έλληνες πολίτες αλλά ως πράκτορες ξένων χωρών που λειτούργησαν κατά της Ελλάδας και του Ελληνισμού.  Και αυτό δεν είναι απλή ανακοίνωση, αλλά υπόσχεση από κάθε Έλληνα πολίτη, τον οποίο σήμερα μία ελληνόφωνη κυβέρνηση επιχειρεί να τον περιθωριοποιήσει και να τον απομακρύνει από την μέγιστη ευθύνη του ως πολίτη, την ευθύνη προάσπισης όλων των αυτονόητων που ορίζονται μέσα από την (έστω και κάκιστη) δημοκρατία, ενώ επί της ουσίας αποτολμάται ευθέως ένα πολιτικό πραξικόπημα που έχει ως απώτερο σκοπό την μετατροπή μερικών εκατομμυρίων λαθρομεταναστών σε πιστούς πραιτωριανούς υποστηρικτές του. Μόνο ένα δημοψήφισμα μπορεί να προσφέρει λύση. Τίποτε και κανείς άλλος, δεν μπορεί να αφαιρέσει το δικαίωμα και την υποχρέωση -και του ελάχιστου πολίτη της χώρας- στην αυτοπροστασία του, από πολιτικές και πολιτικούς που λειτουργούν υπό καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας και χωρίς να μπορούν να αιτιολογήσουν ούτε κατ' ελάχιστο τις πολιτικές τους ενέργειες και σκοπιμότητες…  Ο αγώνας που σήμερα καλείται να δοθεί από το σύνολο των Ελλήνων γηγενών πολιτών, δεν αφορά την διαβίωση, αλλά την επιβίωση (κυριολεκτικά). Κι αυτό, επειδή -και έχει αποδειχθεί με όλα όσα μέχρι σήμερα έχουν συμβεί- πως το πολιτικό προσωπικό απεργάζεται την μείωση των δικαιωμάτων των πολιτών και την μετατροπή τους σε χωρίς δικαιώματα χειραγωγούμενη άβουλη μάζα, η οποία "απαιτείται" να αντικατασταθεί τάχιστα και με συνοπτικές διαδικασίες... Δημοψήφισμα, λοιπόν. Ήρθε η ώρα να αποφασίσουμε εμείς για εμάς.   Δημοψήφισμα, για να δώσουμε τέλος στα σχέδια των "σωτήρων" μας. Δημοψήφισμα, επειδή είναι ο μονόδρομος της Δημοκρατίας, απέναντι στα αδιέξοδα της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας και στους ιδεοληπτικούς διασώστες και προωθημένους "ηγέτες"...  Κωνσταντίνος Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους  Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο.

Απ' τα κόκκαλα βγαλμένη, των Ελλήνων τα ιερά... Posted: 28 May 2013 12:10 PM PDT Ύμνος εις την Οργή Η μεγαλύτερη οργή κρύβεται στην σιωπή.  Κάθεται σε μία πολυθρόνα έχοντας κλείσει τις βαριές κουρτίνες αφήνοντας έξω το καλοκαίρι.  Σηκώνεται κάθε πρωί και καθώς χτενίζει με βία τα μαλλιά της βλέπει στην βούρτσα τις λευκές τρίχες, απόδειξη ότι χρόνο πολύ ακόμα δεν έχει να ορθωθεί ως πρέπει.  Φτιάχνει καφέ χτυπώντας καλά το καφεκούτι υπολογίζοντας την αυριανή δόση και ανάβει τσιγάρο κοιτώντας τον απέναντι τοίχο που πάνω του χιλιάδες φορές έχει οργανώσει την Τελευταία της Έξοδο.  Διαβάζει εφημερίδες σφίγγοντας κάθε φορά το στόμα στις φασιστικές δηλώσεις των καταδικαστών της και κλείνει την χούφτα της σε γροθιά κάθε φορά που βλέπει σε φωτογραφίες τα γελαστά γλοιώδη πρόσωπα των δημίων της. Βγαίνει στον δρόμο με τα προπέρσινα ρούχα της και σκύβει το κεφάλι κάθε φορά που βλέπει το είδωλό της στο τζάμι των βιτρινών μην αντέχοντας να αντικρίζει αυτή την κατάντια να περπατά σαν να μην συμβαίνει τίποτε.  Αποφεύγει τους δρόμους που μπορεί να δει παλιούς γνωστούς αναγκάζοντάς την να τους πει κάτι αισιόδοξο για ό,τι συμβαίνει, αλλά και να τους ομολογήσει τι έχει βαθιά κρυμμένο μέσα της .  Επιστρέφει στο σπίτι κόβοντας μία ντομάτα με τόση λύσσα που την πολτοποιεί, βγάζοντας ένα γραμμάριο από Αυτό που κουβαλά, πάνω στο γεύμα της . Τα βράδια ανοίγει τα παράθυρα παρακαλώντας να έχει φεγγάρι και στριφογυρνά σαν δαιμονισμένη σε ένα σπίτι ξυπόλυτη κάνοντας ακόμα ένα δικαστήριο με τον εαυτό της.  Κατήγορος, κατηγορούμενος, πρόεδρος και ένορκοι μόνο αυτή. Μία οργή στο πιο σκληρό δικαστήριο του κόσμου.  Και την ώρα της καταδικαστικής ετυμηγορίας βαδίζει προς την ντουλάπα ξετρυπώνοντας το κρυμμένο σκουριασμένο κουτί . Μάρτυρες υπεράσπισης μια διμοιρία ανδρείες αναμνήσεις.  Και καθώς απλώνει φωτογραφίες στο τραπέζι της κουζίνας και παρατάσσει πρόσωπα και σκέψεις άλλων εποχών γραμμένες πάνω σε μικρά χαρτάκια- τότε που σιωπή δεν γνώριζε τι θα πει- θυμάται ποια είναι.  Είναι αυτή που από ιερά κόκαλα γεννήθηκε και κάθε μέρα μέσα στην σιωπή της δεν αγανακτεί αλλά περιμένει.  Βασανιστικά και αργά αναμένει την ημέρα που τα σκοτεινά θα γεμίσουν φως καθώς θα τραβήξει τις κουρτίνες και το σπαθί της θα κατέβει από την φινετσάτη βιτρίνα του σαλονιού και θα ξαναμπεί στο χέρι της.  Πηγή SimpleMan

Μετά το Μνημόνιο, τι; Posted: 28 May 2013 11:45 AM PDT Του Γιάννη Τριάντη  Πρόχειρο, τιμωρητικό, αναποτελεσματικό και εν τέλει ολέθριο, το ελληνικό Μνημόνιο θα υπενθυμίζει εσαεί τον θανατηφόρο κυνισμό των «μεγάλων» και τη συστημικού τύπου εθελόδουλη στάση -παροιμιώδη ανικανότητα και αδυναμία στην ήπια εκδοχή- των ηγετών που δέχθηκαν να επιβληθεί στις «μικρές» χώρες τους η... δυναστική αυτή συνθήκη. Ωστόσο, ο στοιχειώδης πραγματισμός εισκομίζει ένα απαιτητικό ερώτημα: Θα μπορούσε η χώρα να ζει αμέριμνη στην αγκαλιά των μύθων περί ισχυρής οικονομίας, που δήθεν καταλύθηκε εν μια νυκτί από την κυβέρνηση Καραμανλή, κατά την κακοήθη και ανόητη προπαγάνδα; Θα μπορούσε να συνεχίσει με ατέρμονα δανεισμό και με κράτος ερειπίωνα; Κατηγορηματική και πανθομολογούμενη η απάντηση. Ασφαλώς όχι... Οι δομικές αδυναμίες της οικονομίας (ανταγωνιστικότητα, συνεχής αύξηση των εισαγωγών κ.λπ.) σε συνδυασμό με τα κραυγαλέα παθογενή στη λειτουργία του κράτους είχαν καταστήσει αναγκαία και άμεση μια δραστική παρέμβαση. Ηελληνική κοινωνία έχει αποδείξει προσαρμοστικότητα σε δύσκολες συνθήκες. Επομένως, ένα Πρόγραμμα δραστικών αλλά σταδιακών αλλαγών και όχι βιαίων, τιμωρητικών επιλογών, ένα Πρόγραμμα με χρονοδιάγραμμα προσαρμοστικής λιτότητας και όχι οικονομικού εκμηδενισμού, ένα Πρόγραμμα μελετημένης, αναπόφευκτης ύφεσης μικρής διάρκειας με αναπτυξιακό σχεδιασμό, το οποίο δεν θα προκαλούσε σύγχυση και κρημνιστικούς κραδασμούς (φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό κ.τ.λ.), τέλος, ένα Πρόγραμμα για την ανακαίνιση του πάσχοντος κρατικού μηχανισμού στο σύνολό του, με συγκεκριμένο Σχέδιο και όχι με συκοφαντική επέλαση εναντίον της ιδέας του κράτους και των δημοσίων υπαλλήλων, και, βέβαια, την παράδοση της κρατικής περιουσίας στους ιδιώτες, ναι, ένα τέτοιο πρόγραμμα -πες το και Μνημόνιο- θα μπορούσε να προκριθεί, να γίνει αποδεκτό και να αποδειχθεί σωτήριο. Ομως η βασική ιδέα που πρυτάνευσε στο μυαλό ξένων εντολέων και ημετέρων διεκπεραιωτών ήταν το λυσιτελές και αποτελεσματικόν της βίαιης ανατροπής. Πίστευαν ότι η δραματοποίηση της κατάστασης με ηθελημένη καθυστέρηση στην κατάθεση λύσεων και η προβολή τραγικού αδιεξόδου, με παράλληλη ενοχοποίηση της κοινωνίας μέσω θηριώδους προπαγάνδας, θα δημιουργούσαν τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να τιθασευτούν οι λαϊκές αντιδράσεις και να εδραιωθεί το νέο μνημονιακό καθεστώς. Ως ένα βαθμό το πέτυχαν. Αλλά η χώρα διαλύθηκε... Η αιφνιδιασμένη κοινωνία αντέδρασε αρχικώς με σφοδρότητα, αποδοκίμασε τα μεγάλα κόμματα, επιδότησε ανατρεπτική δυναμική, αλλά τελικά υποτάχθηκε στη μοίρα τών εν απογνώσει. Η αρχική αποφασιστικότης μετεβλήθη σταδιακά σε αμηχανία, σε αυτοπροστατευτική αναζήτηση ατομικών λύσεων και, τελικώς, σε καταθλιπτικού τύπου αδράνεια, η οποία συντηρείται από την πανίσχυρη προπαγάνδα με φωτοβολίδες αισιοδοξίας και βιταμίνες εγκαρδίωσης. Οι καθεστωτικοί μηχανισμοί το ξέρουν καλά: η εξαθλίωση, όταν δεν οδηγεί στο ανέλεγκτον των ανατρεπτικών εξεγέρσεων, σιτίζει υπόρρητα το επιβιωτικό μη χείρον. Μπροστά στο εφιαλτικό τίποτε, καλά είναι και τα ψιχία του γλίσχρου μεροκάματου, έστω και αν το μόνο που εγγυώνται είναι καθεστώς πτωχευμένων δεκαετιών, με τη ζωή της πλειονότητας στο όριο της επιβίωσης. Εστω και αν διαψευστεί μερικώς η κασσανδρική αυτή πρόβλεψη -με τους δείκτες βραχυπρόθεσμα να θριαμβεύουν και την κοινωνία περιστασιακά να αναπνέει- το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο, ακόμη και μετά την τυπική λήξη του Μνημονίου, τον Μάιο του 2014. Η μόνη δυνατότης για την Ελλάδα εντοπίζεται στην εγκατάλειψη της ασκούμενης πολιτικής από την Ενωση, γεγονός που θα επιτρέψει τη δυνατότητα σοβαρής αναδιαπραγμάτευσης και νέου προσανατολισμού. Εδώ καιροφυλακτεί ένας δίδυμος κίνδυνος: αν συνεχιστεί η διακυβέρνηση της χώρας από τις σημερινές καθεστωτικές δυνάμεις -δήθεν δικαιωμένες από την ανατροπή της ενωσιακής πολιτικής- και επομένως δεν αναθεωρηθούν ορισμένες καταστροφικές επιλογές τής σήμερον (παράδοση της δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες), τότε τα ωφελήματα θα είναι ελάχιστα για τη χώρα μας. Αυτός είναι ο πρώτος κίνδυνος... Αν, τώρα, επικρατήσουν οι αντιμνημονιακές δυνάμεις με επικεφαλής τον ΣΥΡΙΖΑ, ο κίνδυνος εντοπίζεται στα εξής δύο πεδία: πρώτον, στην ενδεχόμενη απουσία συγκροτημένου και μακρόπνοου αναπτυξιακού Σχεδίου και, δεύτερον, στην εγκατάλειψη ουσιαστικής ανακαίνισης του προβληματικού κράτους, με την ταυτόχρονη αναπαραγωγή κλασικών παθογενειών. Αυτές αφορούν στη συμπεριφορά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τη συνδικαλιστική νοοτροπία, το κομματικό κράτος, την ιδιότυπη πολιτική ορθότητα της Αριστεράς, το δογματισμό της στο Μεταναστευτικό και στα «εθνικά θέματα» και σε πλείστα όσα συναφή. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δώσει εγκαίρως δείγματα δημιουργικού ρεαλισμού και νέας, οξυγονωμένης νοοτροπίας, θα δυσκολευτεί να κατακτήσει την εξουσία. Και αν αυτό καταστεί δυνατό, δεν θα δυνηθεί να μακροημερεύσει. Η άσκηση της εξουσίας, ιδία στη ριζοσπαστική της εκδοχή, δεν είναι παίξε-γέλασε ούτε ανάπτυξη βολικών αξιωμάτων και βολονταριστικής υπεραιμίας... Πηγή

Τσίπρας: Η δημοκρατία στην Ελλάδα καταλύθηκε με τη βοήθεια της μιντιοκρατίας Posted: 28 May 2013 11:27 AM PDT Πολυμέτωπη επίθεση κατά της κυβέρνησης αλλά και του «ιδιότυπου καθεστώτος της μιντιοκρατίας», που έχει οδηγήσει σε μία «θεσμική συρρίκνωση της δημοκρατίας», πραγματοποίησε την Δευτέρα ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, στο πλαίσιο ομιλίας που εκφώνησε με θέμα τις προτάσεις της Κουμουνδούρου για ένα «πλαίσιο ριζοσπαστικών αλλαγών στην ενημέρωση». Όπως σημείωσε ο κ. Τσίπρας, μολονότι το «μνημόνιο απαξίωσε θεσμούς, τσάκισε δικαιώματα, μετέτρεψε το Σύνταγμα σε κενό γράμμα [και] υποβάθμισε το κοινοβούλιο», θα ήταν «λάθος» να ισχυριστούμε ότι ήταν το ίδιο που «κατέλυσε τη δημοκρατία στη χώρα». Αντίθετα, σύμφωνα με τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, η δημοκρατία «είχε παραχωρήσει τη λειτουργία της σε ένα ιδιότυπο καθεστώς μιντιοκρατίας», με συνέπεια η «βαρβαρότητα» να υλοποιηθεί «δια της παρουσίασής της στο λαό από τα μίντια είτε ως ευλογία, είτε ως μονόδρομη επιλογή σωτηρίας». Ενώ «η Ελλάδα «ζει το success story του μνημονίου», «το 60% των ανέργων. Τα συσσίτια, τα λουκέτα, η φτώχεια, οι αυτοκτονίες» αποτελούν «μικρές λεπτομέρειες», συνέχισε δηκτικά ο κ. Τσίπρας, επισημαίνοντας πως αυτά τα στοιχεία εμφανίζονται μονάχα στα «έγκυρα διεθνή μέσα». «Μέχρι λίγες μέρες πριν τις κρίσιμες εκλογές, η αντικειμενική ενημέρωση πλημμύριζε τις οθόνες με τις σκηνές βιβλικής καταστροφής που θα έρθουν αν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ και στεναχωρηθούν οι αγαπημένοι μας εταίροι», συμπλήρωσε ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Μήπως ήρθε η ώρα να το σκεφτούμε σοβαρά; Posted: 28 May 2013 10:59 AM PDT Ίσως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για όλους μας να σκεφτούμε και να συνειδητοποιήσουμε κάτι πολύ σημαντικό, το οποίο όμως περνά εντελώς απαρατήρητο μέχρι τώρα και το σύστημα δεν το θίγει καθόλου, ούτε αφήνει να γίνει η παραμικρή κουβέντα επ' αυτού. Εξηγούμαστε: Σχεδόν όλα πλέον κινούνται ψηφιακά μέσα από το διαδίκτυο και η τάση αυτή συνεχώς αυξάνεται, η δε σχετική τεχνολογία βελτιώνεται αλματωδώς. Τα χρήματα σε ποσότητες τρισεκατομμυρίων κινούνται με αστρονομική ταχύτητα από ήπειρο σε ήπειρο με ένα κλικ από έναν υπολογιστή. Η δημιουργία του ίδιου του χρήματος γίνεται ψηφιακά από τις ιδιωτικές τράπεζες, την ώρα της σύναψης του δανείου, με αντίστοιχη ψηφιακή εγγραφή. Τραπεζικές συναλλαγές γίνονται ψηφιακά μέσα από το διαδίκτυο. Εμπορικές συναλλαγές γίνονται μέσω email και με ένα κλικ. Πληρωμές λογαριασμών κ.λ.π. γίνονται ψηφιακά μέσα από το διαδίκτυο. Σύντομα στην Ελλάδα πολλές συναλλαγές πάνω από 300 ευρώ θα γίνονται όχι με χρήμα αλλά ψηφιακά μέσα από τα κεντρικά κομπιούτερ των τραπεζών και θα τις βλέπει άμεσα η εφορία. Ήδη έβαλαν όλους τους Έλληνες πολίτες ακόμα και τις γριούλες στα χωριά να κάνουν φορολογικές δηλώσεις μέσα από τους υπολογιστές. Γιατί λοιπόν θα πρέπει η δημοκρατία, όπου θα έπρεπε να αποφασίζουν όλοι οι πολίτες (αλλά τώρα δεν αποφασίζουν) να αποκλείει να αποφασίζουν με ένα κλικ με τη βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας; Γιατί θα πρέπει να υπάρχει ο απαρχαιωμένος τρόπος της κάλπης; τόσο για εκλογή προσώπων όσο και για τα δημοψηφίσματα, τα οποία στην Ελλάδα τουλάχιστον είναι "απαγορευμένα"; Γιατί θα πρέπει να ξέρουν καλύτερα 300 αντιπρόσωποι ό,τι αφορά τη ζωή μας από εμάς τους ίδιους; Ολόκληρο το σύστημα σιωπά για τις δυνατότητες της ψηφιακής τεχνολογίας στον τομέα της δημοκρατίας. Ενώ χρησιμοποιεί την ψηφιακή τεχνολογία για να μας ελέγχει όλους με το μάτι του «Μεγάλου Αδελφού», εντούτοις σιωπά επιδεικτικά και δεν ασχολείται καθόλου με τη δυνατότητα ανάπτυξης ψηφιακής πλατφόρμας Άμεσης Δημοκρατίας και νομίζουμε ότι ο λόγος είναι εμφανής και στον πλέον αφελή. Μήπως ήρθε η ώρα όμως να ασχοληθούμε εμείς με την Άμεση Ψηφιακή Δημοκρατία, παρακάμπτοντας και απονομιμοποιώντας το σύστημα; Πέτρος Χασάπης

Τα όψιμα αυτά κροκοδείλια του Σόιμπλε, τι σημαίνουν; Posted: 28 May 2013 10:20 AM PDT Της Ζέζας Ζήκου Εστω και αργά –ίσως, όμως, πολύ αργά πια για εμάς–, το κατάλαβαν επιτέλους όλοι: τρία χρόνια τώρα, η Ευρώπη τρώει διαρκώς τις σάρκες της κυρίως εξαιτίας της πολιτικής της Γερμανίας. Το κατάλαβε (;) και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο αρχιτέκτονας αυτής ολέθριας πολιτικής. Εμειναν ξαφνικά… εμβρόντητοι όσοι διάβασαν το σχέδιο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών για χορήγηση εγγυημένων δανείων από την κρατική επενδυτική τράπεζα KfW σε αντίστοιχα τραπεζικά ιδρύματα των χωρών που αντιμετωπίζουν οικονομική κρίση, προκειμένου να τα διοχετεύσουν σε επιχειρήσεις, το οποίο αποκάλυψε το περιοδικό Der Spiegel. Αμέσως, όμως, μετά, στην εκδήλωση του Ιδρύματος Κόνραντ Αντενάουερ, δήλωσε πως τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν πρέπει να έχουν την ψευδαίσθηση (!) ότι μπορούν να μεταβιβάσουν την ευθύνη για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι τράπεζές τους στον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης (ΕΜΣ)! Βεβαίως, ο Σόιμπλε σε χθεσινή ομιλία του δεν παρέλειψε να εξάρει, εξάλλου, την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία διότι σημείωσαν «σημαντική» πρόοδο στη διαδικασία της προώθησης διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και διευθέτησης των προβλημάτων τους όσον αφορά τα ελλείμματα και τα χρέη τους. Αλλά δεν χρειάζεται να πει κανείς τίποτε... Αρκεί η αντίδραση των Σοσιαλδημοκρατών, που απέρριψαν τα σχέδια του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: «Η ιδέα έρχεται πολύ καθυστερημένα και, εκτός αυτού, ένα συνολικό δάνειο αποτελεί το λάθος εργαλείο», δήλωσε ο υπεύθυνος του κόμματος για θέματα προϋπολογισμού Κάρστεν Σνάιντερ, ο οποίος επισήμανε ότι τα προηγούμενα τρία χρόνια η γερμανική κυβέρνηση απαιτούσε αποκλειστικά δημοσιονομική εξυγίανση, ενώ αμφισβητεί κατά πόσον η αναπτυξιακή πολιτική έχει έως τώρα κάποιον ρόλο στη στρατηγική του Βερολίνου. «Η αυξανόμενη πλέον στην Ισπανία και σε άλλες χώρες ανεργία των νέων και ο αντιγερμανισμός ήταν, όμως, προβλέψιμα από την αρχή», τόνισε και προειδοποίησε ότι λόγω της απουσίας μηχανισμού ελέγχου της αντίστοιχης επενδυτικής τράπεζας της Ισπανίας, η ευθύνη θα μεταβιβαστεί στη συνέχεια στον Γερμανό φορολογούμενο. Για «τα πρώτα δείγματα αναγνώρισης ότι η κρίση δεν μπορεί να επιλυθεί με τη συνέχιση της λιτότητας μέχρι θανάτου» από μέρους της Αγκελας Μέρκελ και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έκανε λόγο η ειδική σε θέματα προϋπολογισμού από το κόμμα «Η Αριστερά», Γκεζίνε Λετς. Η ίδια, ωστόσο, τάχθηκε υπέρ ενός ευρωπαϊκού επενδυτικού προγράμματος, σημειώνοντας ότι ένα πρόγραμμα μονοψήφιου αριθμού δισεκατομμυρίων ευρώ δύσκολα θα αποδεικνυόταν επαρκές. Πάντως, εγώ θα επισημάνω πως σίγουρα οι Γερμανοί αυτό που δεν θα έπρεπε να είχαν κάνει, είναι το να φτιάχνουν εξώφυλλα με τις σημαίες χωρών της Ευρώπης ως φέρετρα του ευρώ ή να λένε ολόκληρους λαούς «απατεώνες». Τα όψιμα αυτά δάκρυα, αν δεν είναι κροκοδείλια, είναι τουλάχιστον προϊόν καταστροφικής ανοησίας... Σε κάθε περίπτωση, η Γερμανία κέρδισε πολλά από όλα αυτά: είναι πια μετρημένο και με νούμερα, οι ίδιοι το έχουν μετρήσει. Δεν είναι, όμως, μόνον οι μετρήσεις και τα δημοσιεύματα πανικού για το μέλλον της Ευρώπης που ξαφνικά πληθαίνουν, ανακαλύπτοντας την πυρίτιδα που κυριολεκτικώς έχει βάλει η γερμανική πολιτική στα θεμέλιά της. Είναι και πολλά άλλα. Τέλος, σε αυτά που μας αφορούν, ιδιαίτερα σημαντική είναι η ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή ο βουλευτής της Ν.Δ. Πρ. Παυλόπουλος για τα «οκτακόσια πενήντα βουλεύματα για τις πολεμικές αποζημιώσεις που παραμένουν στα «αζήτητα»! Οκτακόσια πενήντα βουλεύματα που περιέχουν δικαστικά στοιχεία για τις πολεμικές αποζημιώσεις από τις καταστροφές των στρατευμάτων κατοχής παραμένουν στα «αζήτητα» του Εφετείου Αθηνών, ενώ είναι άγνωστο αν τα αρμόδια υπουργεία Οικονομικών και Εξωτερικών, που χειρίζονται το όλο θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων, γνωρίζουν την ύπαρξή τους και πολύ περισσότερο το περιεχόμενό τους. Πρόκειται για μία ακόμη διάσταση στο θέμα των γερμανικών οφειλών προς τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας. Το θέμα φέρνει στο φως ο βουλευτής της Ν.Δ. Πρ. Παυλόπουλος με ερώτησή του προς τον υπουργό Δικαιοσύνης Αντ. Ρουπακιώτη και ζητεί αντίγραφα των δικογραφιών αυτών να περιέλθουν στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, το οποίο έχει επιληφθεί της όλης υπόθεσης μετά και τα σχετικά στοιχεία που συγκέντρωσε και του παρέδωσε το υπουργείο Οικονομικών. Αξίζει να επισημανθεί πως μετά τη διάλυση του Ελληνικού Εθνικού Γραφείου Εγκλημάτων Πολέμου, οι σχετικές δικογραφίες και τα παραπεμπτικά βουλεύματα παραδόθηκαν, για τα περαιτέρω, στο Εφετείο Αθηνών, όπου φυλάσσονται έως σήμερα τα πρωτότυπά τους.

Ναρκώνουν τον λαό πριν από το ξαφνικό χειρουργικό χτύπημα... Posted: 28 May 2013 09:58 AM PDT Γράφει ο Ησαΐας Κωνσταντινίδης Είναι σαφές ότι η Ελλάδα αμέσως μετά τις δίδυμες εκλογές του Μαΐου-Ιουνίου 2012 πέρασε σε μια Νέα Εποχή. Ύστερα από μία μάλλον παρατεταμμένη περίοδο αναταραχής και λαϊκής διαμαρτυρίας, το διάστημα 2010-2012, με ογκώδεις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και το κίνημα των «Αγανακτισμένων», η χώρα πέρασε σε μία κατάσταση φαινομενικής ηρεμίας. Σε μία μακάβρια «γαλήνη», η οποία όμως προοιωνίζει πολλά και άσχημα για το μέλλον αυτού εδώ του τόπου... Στο παρόν θα προσπαθήσουμε εν τάχει να εξηγήσουμε το γιατί. Καταρχάς, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η τελευταία μεγάλη συγκέντρωση κατά των «μέτρων» που εξοντώνουν τον λαό και το έθνος μας πραγματοποιήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου του 2012, επί κυβέρνησης ακόμη Λουκά Παπαδήμου. Πέραν αυτού, το απόλυτο Τίποτα. Η εξουσία κατόρθωσε να εκτονώσει πλήρως την κατάσταση με την άμεση προκήρυξη εθνικών εκλογών, οι οποίες όντως έγιναν στις 6 Μαΐου του 2012. Την ημέρα εκείνη κατέρρευσε στην Ελλάδα πλήρως ο άλλοτε παντοδύναμος δικομματισμός, με τους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να παίρνουν (μαζί) με το ζόρι λίγο πάνω από το 30% των ψήφων! Όμως το σύστημα κατάφερε, παρά το «στραπάτσο» του της 6ης Μαΐου, να εκτονώσει έτι περαιτέρω την κατάσταση που γινόταν γι' αυτό επικίνδυνη, προκηρύσσοντας άμεσα εκλογές για τις 17 Ιουνίου 2012. Καθ' όλη την προεκλογική εκείνη περίοδο επικράτησε πόλωση, που θύμιζε τα παλιά. Ένα σημαντικό μέρος του ελληνικού λαού έπεσε στην παγίδα (ειδικά όσοι ψήφισαν τότε τη ΝΔ) και έτσι η Κυριακή των εκλογών εκείνων ήταν μία «βουβή Κυριακή». Τότε κρίθηκε και το μέλλον του ελληνικού λαού. Ακολούθησε ο σχηματισμός της τρικομματικής «κυβέρνησης» υπό τον Αντώνη Σαμαρά και η εφαρμογή του τελικού σταδίου διάλυσης της χώρας από τους πολιτικάντηδες, πριν από το επόμενο μοιραίο για τον ελληνισμό βήμα. Σήμερα ο Σαμαράς και η παρέα του βλάπτουν ανεπανόρθωτα τους Έλληνες και ξεπουλούν ανενόχλητοι τη χώρα. Αντίσταση απέναντί τους: Μηδέν. Όλα κρίθηκαν (δυστυχώς) στις εκλογές του περσινού Ιουνίου... Η εξουσία εξακολουθεί και σήμερα ακόμη να ναρκώνει τον ελληνικό λαό. Αποκοιμίζοντάς τον με την απατηλή υπόσχεση ότι οι θυσίες θα έχουν αντίκρισμα, αφού αργά ή γρήγορα θα έρθει (δήθεν) η «ανάπτυξη». Πώς όμως θα έρθει η πολυπόθητη «ανάπτυξη» σε μια χώρα χωρίς καμία απολύτως παραγωγή, αυτό δεν μας το εξηγούν οι «κυβερνώντες»... Όμως δεν έχει και τόση σημασία πια αυτό το πράγμα. Γεγονός είναι ότι ο σχεδιασμός τους πήγε πολύ καλά. Ίσως μάλιστα και καλύτερα από ό,τι αρχικά πίστευαν. Οι Έλληνες βυθίστηκαν σε έναν απίστευτο λήθαργο, βρίσκονται σε κωματώδη, θα λέγαμε, κατάσταση. Ακόμα και τη σατανική φάτσα του αλήτη του Σόιμπλε εξαφάνισαν από παντού, μην τυχόν και ξυπνήσουν καμιά ναρκωμένη συνείδηση! Σε μακάριο ύπνο λοιπόν βρίσκεται ο ελληνισμός. Και έρχεται τώρα η απίστευτη «εγχείρηση»: το ξαφνικό χειρουργικό χτύπημα-σοκ που θα καταστρέψει ένα έθνος χιλιετιών!... Τότε και μόνο θα ξυπνήσουν οι Έλληνες. Αλλά θα ξυπνήσουν μέσα σ' έναν άνευ προηγουμένου εφιάλτη.

Οργή Ρώσων για την ευρωπαϊκή άρση του εμπάργκο όπλων προς τους ισλαμιστές Posted: 28 May 2013 09:40 AM PDT Για ξεκάθαρη υπονόμευση των προσπαθειών της ειρηνευτικής διάσκεψης για τη Συρία έκανε λόγο η Μόσχα, μετά την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να άρει το εμπάργκο όπλων προς τους ισλαμιστές αντάρτες, που μάχονται κατά του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ. «Η απόφαση αυτή πλήττει άμεσα τις πιθανότητες για μια ειρηνευτική διάσκεψη», δήλωσε ο υφυπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Ριαμπκόφ. «Αποφασίστηκε άρση του εμπάργκο παρά τις δηλώσεις από την πλευρά της ΕΕ υπέρ μιας λύσης, η οποία θα βασίζεται στη διακήρυξη της Γενεύης (του Ιουνίου του 2012) και παρά τη συμφωνία για την ανάγκη να οργανωθεί μια διεθνής διάσκεψη για τη Συρία», τόνισε. Η απόφαση ανοίγει το δρόμο στη Βρετανία και τη Γαλλία να προμηθεύσουν με όπλα τους ακραίους ισλαμιστές, οι οποίοι ευθύνονται για επανειλημμένες κτηνωδίες κατά αμάχων, στρατιωτών και Χριστιανών στη Συρία. Προς το παρόν πάντως, οι 27 συμφώνησαν να μην παραδώσουν «σε αυτή τη φάση» όπλα στους αντάρτες. Από τη μεριά τους, οι Σύροι αντάρτες κάλεσαν την Ευρωπαϊκή Ένωση να μην μείνει στα λόγια, τονίζοντας ότι ήδη η άρση του εμπάργκο έχει καθυστερήσει πολύ. Αξίζει να σημειωθεί ότι το τελευταίο διάστημα, οι αντάρτες χάνουν έδαφος από το συριακό στρατό, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον έλεγχο της στρατηγικής σημασίας πόλης Κουσέιρ. Μάλιστα, εκπρόσωπος της ανώτερης στρατιωτικής διοίκησης του Ελεύθερου Συριακού Στρατού ζήτησε συγκεκριμένα από την ΕΕ «αντιαεροπορικές συστοιχίες και αντιαρματικούς πυραύλους». Η ΕΕ δεν διστάζει να δείξει την ευθεία υποστήριξή της στους ισλαμιστές, οι φρικαλεότητες των οποίων έχουν σοκάρει τη διεθνή κοινή γνώμη, παρά το γεγονός ότι η απόφαση για άρση του εμπάργκο έρχεται σε αντίθεση με την ίδια την πολιτική της Ένωσης, όπως παρατήρησε ο Ρώσος υφυπουργός. «Πρόκειται για μια τακτική δυο μέτρων και δυο σταθμών» σχολίασε χαρακτηριστικά ο Ριαμπκόφ. Αν σκεφτεί κανείς ότι η ΕΕ τιμήθηκε με το τελευταίο βραβείο Νόμπελ Ειρήνης και τώρα στην ουσία επιβραβεύει ισλαμιστές που βεβηλώνουν νεκρούς, δαγκώνοντας τις καρδιές τους όπως στο πρόσφατο περιστατικό, βλέπει ότι η υποκρισία περισσεύει. Πηγή

Ένωση Εθνικών Δυνάμεων: Ιδρυτική Διακήρυξη Posted: 28 May 2013 09:15 AM PDT Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ικανούς παραγωγούς και εφαρμοστές υγιών ιδεών. Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν στις ικανότητές τους αλλά τις υπερεκτιμούν. Υπάρχουν πολλοί που μπορούν να βοηθήσουν αλλά δεν πιστεύουν στον εαυτό τους ή στον άνθρωπο της διπλανής πόρτας. Υπάρχουν πολλοί που θέλουν (να έχουν οι άλλοι) πειθαρχία. Το "ποιός" προκύπτει από το "τί". Θα υπάρξουν αρκετοί που θα διαφωνήσουν με το "τί" γιατί de facto δεν περιλαμβάνονται στο "ποιός". Δεν πειράζει. Θα υπάρξουν αρκετοί που θα προσπαθήσουν να απαξιώσουν το "τί" μέσω του "ποιός". Δεν πειράζει. Θα υπάρξουν αρκετοί που θα φοβηθούν με την ωμότητα της ειλικρίνειας του "τί" και την απλότητα του "ποιός". Δεν πειράζει. Οι υγιείς δυνάμεις του έθνους πλέον γνωρίζουν. Έχουν επιλογή. Μπορούν. Δεν υπάρχουν πλέον δικαιολογίες. Υπάρχει λύση. Το Ίδρυμα Κοινωνικής Μηχανικής και Ανάπτυξης (ΙΚΟΙΜΑ) είναι δεξαμενή σκέψης (think tank) μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με σκοπό την παραγωγή ιδεών, μελετών, ολοκληρωμένων στρατηγικών, διαπραγματευτικών θέσεων, τακτικών εξειδικεύσεων και προτάσεων επίλυσης διαφορών σε όλο το φάσμα της διαχείρισης εξέλιξης ως δεξαμενή σκέψης κοινωνικής μηχανικής. To ΙΚΟΙΜΑ - του οποίου ο πρόεδρος, Σπυρίδων Τσάλλας ξεκαθαρίζει πως δεν έχει οιαδήποτε σχέση με κομματικό φορέα - εξέδωσε το κείμενο που ακολουθεί με σκοπό να καταδείξει ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα στα κοινοβουλευτικά κόμματα και να τονίσει ότι είναι επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας κάτι νέου. Η Διακήρυξη "Οι Έλληνες βιώνουμε μια προσπάθεια μετατροπής του έθνους-κράτους σε ανίσχυρο κράτος-έθνος. Η στρέβλωση της ιστορίας και η εσωτερική πολιτισμική αλλοτρίωση του πληθυσμού οδηγεί στο δίλημμα "υποταγή στη Δύση ή στον Νεο-οθωμανισμό". Οι θιασώτες της εθνο-ισοπεδωτικής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης βασίζονται στην υπόθεση πως η Ελλάδα αποτελεί κράτος-μόρφωμα της μετα-οθωμανικής περιόδου το οποίο ούτε θα μπορούσε να έχει επιβιώσει χωρίς τη στήριξη του δυτικο-Ευρωπαϊκού άξονα (Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία) ούτε θα έπρεπε να έχει αφεθεί σε αυτοδιαχείριση διότι δεν είναι ικανό να το πράξει αποτελεσματικά. Μολονότι αυτή η θεώρηση επικοινωνείται ως αντίθετη της Ανατολικής επιλογής (Οθωμανικό Σαρίκι ή Παπική Τιάρα), βάσει της οποίας είναι ασύμφορη η παραμονή της Ελλάδας εκτός μιας Νεο-οθωμανικής Συνομοσπονδίας, στην πράξη ταυτίζονται ως προς το αποτέλεσμα. Η ΚαλβινοΠροτεσταντική "ηθική για όλους εκτός από τον ισχυρό" είναι ισοπεδωτική, ακριβώς όπως η ΝεοΙσλαμιστική. Για την Ελλάδα και την Κύπρο συγκεκριμένα, η πληθυσμιακά δομική στρατηγική σχέση Γερμανίας-Τουρκίας δεν μπορεί να ανατραπεί από άλλες μεταβλητές και, ντετερμινιστικά, εξισώνει τις δύο επιλογές στην εξής μία: εθνομηδενισμός. Το ψυχροπολεμικό δίλλημα «ελευθερία ή κομμουνισμός» που οδήγησε στη Συμφωνία της Γιάλτας εξακολουθεί να ισχύει με μια νέα μετάλλαξη: η τότε κομμουνιστική επιλογή ταυτίζεται πλέον λειτουργικά με την ένταξη σε διαδικαστικό σύστημα Γερμανικής φιλοσοφίας, ήτοι πλήρως ελεγχόμενο με μεθόδους επιχειρησιακού σχεδιασμού και ελέγχου. Το τμήμα των δυνάμεων το οποίο, σε παγκόσμια κλίμακα, επιθυμεί τέτοιου είδους διαχείριση πληθυσμών, στηρίζει την επιβολή προγραμμάτων μετατροπής οικονομιών εθνών-κρατών σε ατροφικά και, ως εκ τούτου, αναγκαστικώς εξαρτημένα από έναν πόλο. Ακόμα και όσοι υιοθετούν την ακριβώς αντίθετη προσέγγιση, ήτοι τη μόχλευση της δημιουργικότητας μέσω οικονομικών κινήτρων, εξυπηρετούνται βραχυπρόθεσμα από τη μείωση της αντίστασης μετατροπής πληθυσμών ούτως ώστε να υπάρξουν σε διαφορετικό οικονομικό υπόδειγμα. Η προκύπτουσα στρατηγική αύξηση της ανισότητας με λειτουργική και, κατόπιν, θεσμική κατοχύρωσή της εφαρμόζεται έμπρακτα σε καθεστώτα κατ'επίφαση δημοκρατικά ή ξεκάθαρα απολυταρχικά. Ο φεουδαρχισμός, ο κομμουνισμός, ο σοσιαλισμός, ο φασισμός, ο νεοφιλελευθερισμός ως στρέβλωση του καπιταλισμού, και η παγκοσμιοποίηση παράγουν, όπως αποδείχθηκε ιστορικά η εφαρμογή των θεωρητικών προσεγγίσεων, ψευδοδημοκρατικά καθεστώτα επιβολής τεχνητής ανισότητας. Η Ελλάδα μάχεται, από ιδρύσεως του επαναστατικού κράτους, να ορθοποδήσει δημοκρατικά. Αρχικώς η Αγγλία και μετά η Γερμανία, εξυπηρετώντας εθνικά τους συμφέροντα, μερήμνησαν ούτως ώστε κάτι τέτοιο να μην είναι απολύτως εφικτό. Είτε μέσω δανεισμού είτε μέσω εταιρικών και άλλων οικονομικών εξαρτήσεων, η Ελλάδα δεν μπόρεσε να χτίσει υγιείς δημοκρατικούς θεσμούς. Το πρόσφατο όραμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν εξ'αρχής στρεβλό αλλά έδιδε την ψευδαίσθηση στους συμμετέχοντες της ικανότητας καθ'οδόν τροποίησής του εκ των έσω. Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ένας ιστορικά ρηχός πληθυσμός-εταιρία της Αγγλίας κατάφερε να υιοθετήσει Ελληνικές αρχές και να δομήσει μια παγκόσμια υπερδύναμη, οι ιστορικά πλούσιες χώρες της Ευρώπης θεωρητικά ήταν ικανές να πετύχουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Μολαταύτα, οι πληγείσες από τον Γερμανικό μεγαλοϊδεατισμό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ευρωπαϊκές χώρες αποδείχθηκαν εξαιρετικά πιο πρόθυμες να παραμερίσουν τις οδυνηρές μνήμες τους με σκοπό την εξυπηρέτηση του κοινού οράματος από τη χώρα που τις προκάλεσε. Η Γερμανία παρέμεινε πιστή στο θεμελιώδες δόγμα της εθνικής οικονομίας του List και χρησιμοποίησε την Ε.Ε. ως μέσο επίτευξης των προ-Β' Π.Π. στόχων της με οικονομικές, χρηματοοικονομικές και νομικές πολεμικές μεθόδους αντί των στρατιωτικών. Ως αντίπαλο δέος στις ατροφικές οικονομίες χρησιμοποιεί τα δόγματα λειτουργίας ιδιώτη κατά Smith και κοσμοπολίτη κατά Say, μακράν πιο επικίνδυνα για σχετικώς μικρά μεγέθη εθνικών οικονομιών. Με αυτή την ιδεολογική βάση, η δημοκρατική επιλογή της κατά Αριστοτέλη μείωσης της ανισότητας δεν προβλέπεται. Αντιθέτως, ο μονόδρομος είναι η κατά Madison μείωση της δημοκρατίας. Το αποτέλεσμα για τον Ελληνισμό δεν είναι εθνικά βιώσιμο, συνεπώς δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. Ακόμα και σε ατομικό επίπεδο, η αφαίρεση θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων ξεπερνά το επίπεδο βιώσιμης μακροχρόνιας ισορροπίας. Τυχόν προσπάθειες διατήρησης δομής δικτύου εθνών-κρατών με δικαίωμα στην ανά έθνος-κράτος εφαρμογή του δόγματος List, αναγκαία προϋπόθεση για την αποδοχή συμμετοχής της Ελλάδας σε αυτό το δίκτυο, είναι καταδικασμένες να αποτύχουν, αφενός διότι η θεσμική εξέλιξη σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχει προχωρήσει πολύ προς το ομόσπονδο αμάγαλμα για να ανατραπεί, και αφετέρου διότι δεν αποτελεί στρατηγική επιλογή της Γερμανίας και των χωρών που ασπάζονται το ίδιο με αυτή όραμα. Κυρίως αυτή η προσέγγιση απορρίπτεται διότι είναι θεμελιωδώς αντίθετη με συστατικά στοιχεία του Ελληνισμού. Η μείωση της δημοκρατίας και της ελευθερίας δεν προβλέπονται στο Ελληνικό εθνοκεντρικό πλαίσιο, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί ιστορικά. Μια γενιά εκπαίδευσης σε ηθικά, πνευματικά, οικονομικά και κοινωνικά διαβρωτική λειτουργία εκτός του Ελληνοκεντρικού πλαισίου και μισή χτίζοντας ανυπέρβλητες οικονομικές ανισότητες εντός Ελλάδας και μεταξύ Ελλάδας και Ε.Ε. αποδείχθηκαν επαρκείς για να καταστεί ο πληθυσμός της Ελλάδας τόσο εθνικά αδύναμος όσο να τυγχάνει εθνικά αποπροσανατολιστικής επικοινωνιακής διαχείρισης και να αποδέχεται έξωθεν εθνομηδενιστικές λύσεις. Κατανοεί το λάθος αλλά αδυνατεί να το αποχωριστεί. Δεν έχει την ικανότητα να επιβάλλει την παραγωγή εθνικά βιώσιμης λύσης, ούτε σε επίπεδο γενικού πληθυσμού ούτε σε επίπεδο οικονομικής, πνευματικής και επιστημονικής ελίτ. Περιορίζεται σε διαπιστώσεις, απαξιώνει οτιδήποτε ασυνήθιστο, ενθουσιάζεται εύκολα αλλά σπεύδει να καταδικάσει σε αποτυχία με σκοπό να προβεί σε ιατροδικαστικής υφής πορισματολογία. Αντίστοιχα, το πολιτικό προσωπικό είναι χαμηλής στάθμης και ανίκανο να στηρίξει οτιδήποτε πλέον της μετατροπής του Ελληνικού έθνους-κράτους σε κράτος-έθνος της Γερμανικής Ομοσπονδίας της Ενωμένης Ευρώπης. Ως εκ τούτου, η εθνική αναγκαιότητα δημιουργίας της Ένωσης ως πολιτικού φορέα προκύπτει από ιστορική ευθύνη. Το όραμα της Ένωσης είναι η βελτιστοποίηση της διαγεννεακής ευημερίας των Ελλήνων, η μεταλαμπάδευση της Ελληνικής παιδείας και η διάχυση του Ελληνικού πολιτισμού. Η μετατροπή της Ελλάδας σε υγιές έθνος-κράτος και η δημιουργία μηχανισμού παραγωγής στοχοθετικού πλαισίου για τον Οικουμενικό Ελληνισμό αποτελούν τα κύρια πρίσματα λήψης πολιτικών αποφάσεων. Στοιχειώδες δομικό συστατικό ορίζεται ο Όμοιος Πολίτης. Οι αξίες της Ένωσης ταυτίζονται με τις ιστορικά αποδεκτώς ως κοινές αξίες του Ελληνισμού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ο σκοπός της Ένωσης είναι η ανάληψη της ευθύνης διακυβέρνησης της χώρας με κάθε νόμιμο μέσο. Δεν συμπράττουμε καθ'οιονδήποτε τρόπο στη συνέχιση της υφιστάμενης πορείας. Δεν συμμετέχουμε σε οριακές αλλαγές. Δεν δημιουργούμε αίσθημα επαναφοράς σε ασφαλείς ψευδαισθήσεις. Δεν μετατρεπόμαστε σε μέρος του πολιτικού προσωπικού της Μεταπολίτευσης. Ο προσδιορισμός και η διασφάλιση των εθνικών στρατηγικών στόχων, συμπεριλαμβανομένων της ποσότητας και της ποιότητας του πληθυσμού, των μηχανισμών δομικής βελτίωσης της ποιότητας της δημοκρατίας και των μηχανισμών παραγωγής σχεδιασμού και στρατηγικής διαχείρισης των υποθέσεων άμυνας και ασφάλειας, διπλωματίας και οικονομίας, τίθενται σε μηδενική βάση και λαμβάνουν πρώτη προτεραιότητα υλοποίησης με υπερκομματική αξιοκρατία. Στο υφιστάμενο περιβάλλον πλήρους θεσμικής ανεπάρκειας είναι ανέφικτη η εφαρμογή υγιών πολιτικών, διότι είτε μετατρέπονται σε όργανα εξυπηρέτησης κομματικών ή άλλων σκοπιμοτήτων είτε ακυρώνονται στην περίπτωση που δεν σέβονται τον φαύλο τρόπο λειτουργίας των κρατικών μηχανισμών. Πριν από την εφαρμογή πολιτικών πρέπει να τεθούν οι σωστές, υπερκομματικές βάσεις οι οποίες θα επιτρέψουν την απρόσκοπτη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος όχι ως μέσο διαιώνισης αντιπαραγωγικής νοοτροπίας και παράπλευρης εξυπηρέτησης συμφερόντων, αλλά ως μέσο εξυπηρέτησης των εθνικών στόχων. Η στρατηγική της Ένωσης έχει 3 συνισταμένες: 1. Εθνική ανεξαρτησία με διεθνείς συνεργασίες και χωρίς της εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας σε πτυχές ζωτικής εθνικής σημασίας. Είμαστε η γεννήτωρ χώρα του δυτικού πολιτισμού. Εκμεταλλευόμαστε το ιστορικό γεγονός ότι η Δύση είναι πνευματικό παιδί του Ελληνικού πολιτισμού και του αέναου φωτός που εκπέμπει ανά τους αιώνες. Επανεξετάζουμε, βάσει του εθνικού συμφέροντος και μόνο, τη θέση μας στους Διεθνείς Οργανισμούς στους οποίους μετέχουμε και προωθούμε εντατικά και μεθοδικά θα συμφέροντα της χώρας μας μέσω αυτών που θα επιλέξουμε να είμαστε μέλος. Συνάπτουμε νέες συμμαχίες και ανανεώνουμε υφιστάμενες με βάση την εθνική ωφέλεια και την εξυπηρέτηση των εθνικών μας συμφερόντων, χωρίς φοβίες, προκαταλήψεις ή ενοχικά σύνδρομα. Απορρίπτουμε την έξωθεν επιβολή όρων διαβίωσης προτεκτοράτου ή αποικίας ή αποτυχημένου κράτους στους Έλληνες και την παραγωγή δικαίου από εξωχώρια κέντρα χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση από τον Ελληνικό λαό και το Σύνταγμα. Δεν δεχόμαστε την μετατροπή της χώρας σε χώρο ή υποτελές ομόσπονδο κράτος, ούτε του Έθνους των Ελλήνων σε πληθυσμό κάποιου υπερσυνόλου. 2. Οικονομική ευμάρεια με βάση την εγχώρια παραγωγή ελέγχοντας τα χρηματοοικονομικά μέσα διαχείρισης της καταναλωτικής δύναμης ως εργαλείο εξυπηρέτησης του σκοπού και όχι ως αυτοσκοπού. Διαπραγματευόμαστε την υλοποίηση συνολικού προγράμματος διαχείρισης βιώσιμου χρέους με σκοπό την αποπληρωμή του χρέους χωρίς τη χρήση έωλων μακροοικονομικών υποθέσεων αυτοεκπληρούμενων προφητειών. Εργαζόμαστε πάνω στη δημιουργία απλού και δίκαιου φορολογικού συστήματος, με αναλογικότητα στη συμμετοχή των βαρών, και σαφείς κανόνες που θα διαρκούν σε βάθος χρόνου. Διαμορφώνουμε τις προϋποθέσεις για καθιέρωση επενδυτικού κλίματος φιλικού προς θεσμικές, μακρόπνοες και σταθερές επενδύσεις. Επιλέγουμε νομισματικό μέσο βάσει του εθνικού ρόλου στις δυναμικά εξελισσόμενες γεωστρατηγικές ισορροπίες. Δρούμε με μόνο γνώμονα το εθνικό συμφέρον και των συνεργειών που μπορούμε βάσει αυτού να δημιουργήσουμε. Θέτουμε τις προϋποθέσεις για την αύξηση της προσόδου της υγιούς επιχειρηματικότητας στα πλαίσια εθνικού οικονομικού δόγματος κατά List. Προκαλούμε την κατά Schumpeter δημιουργική καταστροφή της άνευ επαρκούς εθνικής προστιθέμενης αξίας διαμεσολάβησης σε οικονομία και κράτος. Εκμεταλλευόμαστε αμφίδρομα τους κατά Say πολλαπλασιαστές γενικής ισορροπίας του Οικουμενικού Ελληνισμού. 3. Κοινωνική ευημερία με βάση τη δικαιοσύνη. Αναδιαμορφώνουμε πλήρως το σύστημα παραγωγής και υλοποίησης δικαίου ούτως ώστε, με τις οδηγίες ανεξάρτητης και αδέκαστης δικαστικής εξουσίας, να χαρτογραφηθεί με σαφήνεια και πληρότητα το σύνολο του κανονιστικού και νομικού πλαισίου που διέπει τη λειτουργία της χώρας και των θεσμών της, να εξαλειφθεί η πολυνομία, να απλοποιηθούν οι διαδικασίες απονομής της δικαιοσύνης και να εμπεδωθεί κοινό αίσθημα ασφάλειας δικαίου και αμεσότητας εφαρμογής του. Λαμβάνουμε μεριμνά για την κοινωνική αυτενέργεια τάξεως και ηθικής στα πλαίσια του σεβασμού των δικαιωμάτων του ανθρώπου και επιχειρούμε να εμπεδώσουμε αυτές τις αρχές και αξίες μέσα από την ριζική μεταβολή της εκπαιδευτικής διαδικασίας προς ένα ελληνοκεντρικό σύστημα παραγωγής υπεύθυνων πολιτών, όχι ιδιωτών. Δημιουργούμε συνθήκες προστασίας των αδυνάτων αξιοποιώντας μια διευρυμένη έννοια της κατά Rawls κοινωνικής δικαιοσύνης. Οι διαδικασίες υλοποίησης της στρατηγικής της Ένωσης είναι οι εξής: 1. Διεξαγωγή δημοψηφισμάτων για πολιτειακή και διοικητική αλλαγή. Καθιστούμε κεντρικό θέμα στην πολιτική μας ατζέντα την δημιουργία Νέου Καταστατικού Χάρτη για τη χώρα. Προετοιμάζουμε σχέδια δημοψηφισμάτων για τις αναγκαίες αλλαγές του πολιτεύματος και της κρατικής δομής. 2. Γεωπολιτική διαπραγμάτευση για τη διασφάλιση της υλοποίησης των Ελληνικών επιλογών. Δημιουργούμε και διαπραγματευόμαστε εναλλακτικά στις υφιστάμενες στρατηγικές επιλογές και σχέδια με σκοπό την αύξηση του κόστους ευκαιρίας ως βάση διαπραγμάτευσης και την μετάβαση σε νέα γεωπολιτικά δεδομένα. 3. Δημιουργία Ελληνικού στρατηγικού σχεδίου για όλες τις πτυχές της εξέλιξης του έθνους ως κύριο εργαλείο ανάπτυξης. Ελληνικός Στρατηγικός Σχεδιασμός© 4. Εκ του μηδενός ανασχεδιασμός του συνόλου του Δημοσίου Τομέα. Θέτουμε τις βάσεις για την εφαρμογή πλήρους επιχειρησιακού σχεδίου μηχανικής διαδικασιών Δημόσιας Διοίκησης. Επενδύουμε στην αξιοποίηση των στελεχών της Δημόσιας Διοίκησης και τη δια βίου κατάρτιση και επιμόρφωση τους 5. Δημιουργία και αξιοποίηση δικτύου του Οικουμενικού Ελληνισμού. Επενδύουμε στην αρχή "Ο Έλληνας μέσα σου©" με σκοπό τον εντοπισμό και την ενεργοποίηση των Ελληνικών χαρακτηριστικών κάθε Έλληνα της αλλοδαπής και των υιοθετημένων Ελληνικών χαρακτηριστικών σε κάθε λαό. Δημιουργούμε οργανωμένο και ενεργό δίκτυο εξυπηρέτησης των συμφερόντων του Οικουμενικού Ελληνισμού, του οποίου προτείνουμε τη θεσμική ένταξη ως συμβουλευτικό όργανο του Ελληνικού κράτους. Δίνουμε προτεραιότητα στους Ελληνικής καταγωγής επενδυτές σε κάθε ευκαιρία εντός Ελλάδος και υποστηρίζουμε ενεργά την εξωστρέφειά τους. Δημιουργούμε συνέργειες για τους Ελληνικής καταγωγής πολίτες του κόσμου για κάθε δραστηριότητα που μπορεί να αυξήσει τη δύναμη επιρροής τους και ενθαρρύνουμε την διαρκή και ουσιαστική επαφή τους με την μητέρα-πατρίδα και τα πολιτιστικά και θρησκευτικά κέντρα της ανά τον κόσμο.

Τούρκος ιστορικός παραδέχεται την ποντιακή γενοκτονία ενώ η Ρεπούση και σια την αρνούνται Posted: 28 May 2013 08:45 AM PDT Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος  Γελοιότητα θλίψη αλλά και μεγάλη αγανάκτηση προκαλεί η κυρία Ρεπούση και Σια που εξακολουθούν το ανιστόρητο έργο τους να αμφισβητούν αποδεδειγμένε ιστορικά γεγονότα όπως οι γενοκτονίες των χριστιανών της Ανατολής, την ίδια στιγμή που στην ίδια την Τουρκία συνεχώς πολλαπλασιάζονται οι φωνές που παραδέχονται και αναγνωρίζουν τα ιστορικά εγκλήματα της χώρας τους που παραμένουν ατιμώρητα και χωρίς ιστορική δικαίωση. Και ερχόμαστε στις 16 Νοεμβρίου του 2008, όταν σημειώνετε πραγματικά μια νέα επανάσταση στο ιστορικό κατεστημένο της Τουρκίας. Για πρώτη φορά Τούρκος καθηγητής της ιστορίας παραδέχεται ότι στην διάρκεια της μικρασιατικής καταστροφής περίπου 200.000 Ρωμιοί έχασαν την ζωή τους από τα τουρκικά στρατεύματα. Συγκεκριμένα ο καθηγητής της ιστορίας, Ονούρ Γιλντιρίμ, σε μια σημαντικότατη συνέντευξη που έδωσε στην τουρκική εφημερίδα, Σαμπάχ, για πρώτη φορά παραδέχεται σε επίσημο πλαίσιο ότι έγινε μια μορφή γενοκτονίας σε βάρος των Ρωμιών της Ανατολίας την περίοδο του 1922. Ο Τούρκος καθηγητής, που έχει σπουδάσει και έχει ζήσει επί πολλά χρόνια στις ΗΠΑ, ανέφερε στις ερωτήσεις που του έκανε ο δημοσιογράφος της Σαμπάχ, πως πράγματι την περίοδο εκείνη οι Ρωμιοί της Μικράς Ασίας έζησαν ένα μεγάλο δράμα καθώς ξεσπιτώθηκαν και πολλοί από αυτούς έχασαν την ζωή τους. Βέβαια ο Τούρκος καθηγητής υπολόγισε τους φονευθέντας σε 200.000, ένα μικρό νούμερο που φυσικά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα της μεγάλης γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, της Θράκης και του Πόντου, ήταν όμως μια πρωτοφανής ομολογία Τούρκου επιστήμονα της ιστορίας για πρώτη φορά στα τουρκικά χρονικά και για τον λόγο αυτό αποκτούσε μεγάλη ιστορική αλλά και πολιτική αξία. Στην ίδια ιστορική συνέντευξη ο Ονούρ Γιλντιρίμ υπαινίχτηκε για εθνοκάθαρση που έγινε στην Μικρά Ασία και που φυσικά την πλήρωσαν με βαρύ φόρο αίματος οι χριστιανοί, ενώ στην ουσία παραδέχτηκε πως η ανταλλαγή των πληθυσμών έφερε το τελειωτικό χτύπημα και προκάλεσε τον θάνατο σε πολλές χιλιάδες χριστιανών της Μικράς Ασίας καθώς εγκατέλειπαν την από αιώνων εστίες τους. Θα πρέπει να καλέσουμε αυτόν τον Τούρκο ιστορικός να παραδώσει κάποια μαθήματα ιστορικής αλήθειας στην ανιστόρητο «ιστορικό» κυρία Ρεπούση. Θα πρέπει επίσης να ξέρει η κυρία ανιστόρητος «ιστορικός», ότι στις 24 Απριλίου του 2012 για πρώτη φορά, (και συνεχίζεται κάθε χρόνο), στα τουρκικά χρονικά στην κεντρική πλατεία της Κωνσταντινούπολης, στο ιστορικό Ταξίμ, έγινε καθιστική συγκέντρωση πολλών Τούρκων διανοουμένων ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών καθώς και απλών Τούρκων πολιτών αναγνωρίζοντας και τιμώντας την επέτειο της μεγάλης αρμένικης γενοκτονίας. Το γεγονός αυτό θεωρήθηκε πρωτοφανές για την τουρκική επικαιρότητα και βέβαια προκάλεσε πολλές αντιδράσεις αλλά έδειξε πως για πρώτη φορά ένα τεράστιο ιστορικό ταμπού της σύγχρονης Τουρκίας κυνηγημένο από τις τύψεις των μεγάλων εγκλημάτων του, άρχισε να ραγίζει κάτω από το βάρος της αναγκαιότητας της αναγνώρισης της ιστορικής αλήθειας.

Η ανώνυμη εξουσία Posted: 28 May 2013 08:10 AM PDT Ο λαός αδυνατεί να διαμαρτυρηθεί και να εξεγερθεί, επειδή δεν μπορεί να «ταυτοποιήσει» την εξουσία – οπότε χάνει τη συνείδηση του εαυτού του, αποδέχεται την αγελαία συμπεριφορά, δεν αναπτύσσει πρωτοβουλίες, απέχει και παύει να εξελίσσεται (upd) "Διδασκόμαστε να τηρούμε εκείνους τους άγραφους νόμους, οι οποίοι αντλούν το κύρος τους μόνο από την καθολική συναίσθηση του δικαίου. Είμαστε ελεύθεροι να ζούμε όπως ακριβώς επιθυμούμε, αλλά πάντοτε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τον οποιοδήποτε κίνδυνο" (Περικλής).    Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος Οι δυτικές κοινωνίες του 18ου και 19ου αιώνα ήταν αντιμέτωπες τόσο με λογικές, όσο και με παράλογες «εξουσίες», οι οποίες είχαν όμως ένα κοινό γνώρισμα: επρόκειτο για ανοιχτές εξουσίες, όπου όλοι γνώριζαν ποιος διατάζει και ποιος απαγορεύει - ο πατέρας, ό δάσκαλος, το αφεντικό, ο βασιλιάς, ο αξιωματικός, ο Θεός, ο νόμος, η ηθική συνείδηση κοκ. Οι επιταγές ή οι απαγορεύσεις αυτές μπορεί να ήταν λογικές ή όχι, αυστηρές ή «χλιαρές» - ενώ είχε τη δυνατότητα κανείς να υπακούσει ή να μην υπακούσει. Εν τούτοις, γνώριζαν όλοι ότι υπάρχει μία εξουσία, ποια είναι αυτή η εξουσία, τι επιθυμεί, καθώς επίσης τι αποτελέσματα θα είχε η συμμόρφωση με τις εντολές της ή η ανυπακοή.   Σε αντίθεση με τότε, η σημερινή εξουσία είναι μία ανώνυμη εξουσία, όλο και πιο αόρατη, όλο και πιο απομακρυσμένη από το άτομο. Κατά παράδοξο δε τρόπο, όλοι συμμορφώνονται με τις επιταγές της – όπως θα έκαναν οι άνθρωποι, σε μία πολύ έντονα απολυταρχική κοινωνία. Στην πραγματικότητα τώρα, κανένας δεν αποτελεί την εξουσία – αφού η εξουσία είναι «συνώνυμη» πλέον με τις οικονομικές ανάγκες, με το κέρδος, με τις αγορές, με τους δανειστές, με την κοινή λογική, με την κοινή γνώμη, καθώς επίσης με όλα όσα πράττει κανείς, σκέφτεται και αισθάνεται. Οι νόμοι δε αυτής της ανώνυμης εξουσίας είναι το ίδιο αόρατοι, όπως και οι νόμοι της αγοράς – παράλληλα, ακριβώς το ίδιο απρόσβλητοι. Ποιος μπορεί λοιπόν να προσβάλλει το αόρατο; Ποιος μπορεί να εξεγερθεί κατά του κανενός; Ποιος είναι ο αληθινός εχθρός, για να αντιδράσει συλλογικά και να προστατεύσει τα δικαιώματα του ο λαός;      Κατ' επέκταση, η αδυναμία που νοιώθουν οι σημερινοί πολίτες των περισσοτέρων δυτικών κρατών, σε σχέση με το πώς θα μπορούσαν να αντιδράσουν σε αυτά που τους επιβάλλονται, παρά τη θέληση τους, από κάποια αόρατη εξουσία, η οποία λειτουργεί όλο και πιο μακριά από τους ίδιους, «φορτώνοντας» τους με τις δικές της ενοχές, δεν είναι σε καμία περίπτωση ακατανόητη. Στο παράδειγμα της Ελλάδας, παρά το ότι τα νοικοκυριά λεηλατούνται, η δημόσια περιουσία εκποιείται, μεγάλα μέρη του πληθυσμού εξαθλιώνονται και το κοινωνικό κράτος καταρρέει, χωρίς να μειώνεται το δημόσιο χρέος ή να φαίνονται στον ορίζοντα κάποιες ελπιδοφόρες προοπτικές για το μέλλον, ακόμη και οι αρχικές αντιδράσεις αποτελούν πλέον παρελθόν – γεγονός που τεκμηριώνει την ανικανότητα της κοινωνίας να λειτουργήσει πλέον ορθολογικά, μη έχοντας τη δυνατότητα να συγκεκριμενοποιήσει τον «εχθρό». Την ίδια στιγμή, το βασικότερο όπλο εξουδετέρωσης της υγιούς λαϊκής αντίδρασης δεν είναι άλλο από το ότι, «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση» – ενώ οι Πολίτες δεν είναι καν σε θέση να καταλάβουν ότι, είναι αδύνατον το ίδιο το πρόβλημα να αποτελεί τη λύση: ότι δηλαδή, αυτό που τους παρουσιάζεται ως λύση, είναι το  πρόβλημα.               Περαιτέρω, όταν υπήρχε η ανοιχτή εξουσία, υπήρχε σύγκρουση και εξέγερση – κατά της παράλογης εξουσίας, το πρόσωπο της οποίας ήταν όμως γνωστό. Στη σύγκρουση αυτή, κατά τη διάρκεια της πάλης δηλαδή με την παράλογη εξουσία, αναπτυσσόταν η συνείδηση της ύπαρξης, του εγώ. Ένοιωθε την ατομικότητα του κανείς επειδή αμφέβαλλε, διαμαρτυρόταν, εξεγειρόταν – ακόμη και αν υποτασσόταν λοιπόν, αισθανόταν την ήττα, είχε επίγνωση της κατάστασης του. Όταν όμως η εξουσία είναι ανώνυμη, αόρατη, ασαφής και απομακρυσμένη όπως, για παράδειγμα, το ΔΝΤ, η Τρόικα, οι Βρυξέλλες, οι αγορές κοκ., τόσο το άτομο, όσο και η κοινωνία δεν έχουν επίγνωση της υποταγής τους ή της ήττας τους – οπότε δεν εξεγείρονται και δεν αντιδρούν. Αντίθετα, αναζητούν «δικαιολογίες» για την κατάσταση τους, εφευρίσκοντας «θεωρίες συνωμοσίας της ελίτ», «δόγματα του σοκ» και διάφορα άλλα, τα οποία απλά διευκολύνουν την «αφομοίωση» - την καλύτερη «πέψη» δηλαδή της αδυναμίας τους. Ειδικότερα, η στρατηγική «σοκ και δέος» εφαρμόζεται σε συμβατικούς πολέμους – όπως στο Ιράκ πρόσφατα, με τη μαζική επίθεση σε «χρόνο μηδέν» των αμερικανικών πολεμικών δυνάμεων, ταυτόχρονα με την «τρομοκρατία της εικόνας»: με τις καταστροφές δηλαδή, τις οποίες μετέδιδαν σκόπιμα οι ιρακινές τηλεοράσεις. Στους σημερινούς οικονομικούς πολέμους όμως, η τακτική αυτή δεν είναι αντίστοιχα εφαρμόσιμη, αφού μεσολαβεί πάντοτε αρκετός χρόνος υγιούς αντίδρασης (έχουν περάσει ήδη τρία χρόνια στην Ελλάδα) - αρκεί φυσικά οι Πολίτες να αποφασίσουν οι ίδιοι να εξεγερθούν, «με αρετή και τόλμη». Πόσο μάλλον όταν δεν είναι υποχρεωμένοι να πάρουν τα όπλα για να αμυνθούν αλλά, απλά και μόνο, να απέχουν συλλογικά από τους χώρους εργασίας τους, να σταματήσουν ίσως τις τραπεζικές συναλλαγές τους κοκ.            Συνεχίζοντας, ο μηχανισμός με τον οποίο ασκείται η ανώνυμη εξουσία, είναι ο κομφορμισμός – η προσαρμογή δηλαδή ενός ατόμου στις απαιτήσεις και στους τύπους συμπεριφοράς της ομάδας, στην οποία ανήκει. Αναλυτικότερα, ο άνθρωπος έχει πεισθεί πως οφείλει να κάνει ότι κάνει ο καθένας, να συμμορφώνεται με το σύνολο, να μην είναι διαφορετικός και να μην ξεχωρίζει. Επομένως, πρέπει να είναι πρόθυμος και να επιθυμεί να αλλάξει, ανάλογα με τις αλλαγές που επιβάλλονται – ενώ δεν πρέπει να αναρωτιέται κατά πόσο έχει δίκιο ή άδικο, αλλά κατά πόσο είναι προσαρμοσμένος με το σύνολο και δεν είναι ιδιόρρυθμος, διαφορετικός. Το μόνο πράγμα που παραμένει μόνιμα μέσα του, είναι η προθυμία αλλαγής και η «ηθική της αγέλης». Σε τελική ανάλυση λοιπόν, το άτομο λειτουργεί με τον εξής λογικό παραλογισμό: "Κανένας δεν έχει εξουσία επάνω μου, εκτός από την αγέλη, από το κοπάδι καλύτερα του οποίου αποτελώ μέλος - αλλά και στο οποίο είμαι απόλυτα υποταγμένος". Η συγκεκριμένη «λογική» δεν αφορά μόνο τους κυβερνωμένους, αλλά και τους κυβερνώντες – οι οποίοι επίσης υποτάσσονται στο κοπάδι των μελών των κομμάτων τους, των εκλογέων, των αγορών κοκ., «αγόμενοι και φερόμενοι» από μία αόρατη εξουσία, χωρίς καμία αμιγώς δική τους πρωτοβουλία.    Στα πλαίσια αυτά, ο λαός αδυνατεί να διαμαρτυρηθεί και να εξεγερθεί δυναμικά, ατομικά ή συλλογικά, αφού δεν μπορεί να «ταυτοποιήσει» την εξουσία – οπότε χάνει τη συνείδηση του εαυτού του, αποδέχεται την αγελαία συμπεριφορά και παύει να εξελίσσεται ψυχικά ή διανοητικά. Εδώ οφείλεται, σε κάποιο βαθμό βέβαια, η ανευθυνότητα και ο «παιδισμός» της πλειοψηφίας των σύγχρονων ανθρώπων - οι οποίοι είναι πλέον άβουλα «υποζύγια» των αγορών. Επίσης, η κοινωνική απομόνωση και η αδιαφορία για τα κοινά, όπως και το συνεχώς χαμηλότερο επίπεδο των βουλευτών σε όλες τις δυτικές χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Ευρωκοινοβουλίου – αφού κανένας υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος δεν θα αποδεχόταν να μετατραπεί σε «ετερόφωτο πιόνι», πόσο μάλλον να ευθύνεται για μία εξουσία που δεν ασκεί.     Στο παράδειγμα τώρα της Ελλάδας, όπου επικρατεί η σιωπή των αμνών και οι Πολίτες δεν εξεγείρονται κατά της κυβέρνησης τους (παρά το ότι υπεξαίρεσε την ψήφο τους με προεκλογικές υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν ποτέ, ενώ δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους, τους επιβάλλει δυσβάστακτα μέτρα, δεν τολμάει να αντισταθεί στους εισβολείς, διατηρεί ανέπαφο τον επαίσχυντο νόμο της «ασυλίας» των διεφθαρμένων πολιτικών κοκ.), η αιτία είναι επίσης το ότι, η πραγματική εξουσία είναι αόρατη – αφού όποιο άλλο κόμμα κυβερνήσει, οι Πολίτες είναι πεπεισμένοι πως δεν πρόκειται να υπάρξει καμία ουσιαστική αλλαγή.  Ακόμη δε και αυτοί που αναζητούν απεγνωσμένα έναν νέο, «επαναστάτη» ηγέτη, έχουμε την εντύπωση ότι, δεν πιστεύουν πως μπορεί να υπάρξουν πραγματικές αλλαγές – επομένως, ότι δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να τον συνοδεύσουν, στην «επικίνδυνη διαδρομή», την οποία υποχρεωτικά θα έπρεπε αυτός ο νέος ηγέτης να ακολουθήσει. Αυτό που μάλλον επιζητούν είναι να φορτώσουν τις ευθύνες της δικής τους ήττας σε κάποιον άλλο – τον οποίο αργότερα, αφού θα αποτύχει «εκ των πραγμάτων», μη έχοντας την απαιτούμενη δική τους «συνδρομή», θα οδηγήσουν πιθανότατα στο «ικρίωμα». Ολοκληρώνοντας, οφείλουμε ίσως να συμπληρώσουμε ότι, βιώνουμε αναμφίβολα μία «κατ' επίφαση» δημοκρατία – αφού οι αποφάσεις λαμβάνονται πλέον ερήμην μας, ενώ χρησιμοποιούμαστε για να πληρώνουμε συνεχώς νέους φόρους, για τους οποίους εισπράττουμε όλο και λιγότερα ανταλλάγματα (κοινωνικές παροχές). Πρόκειται ουσιαστικά για μία «οικονομική δικτατορία», σε μεγάλο βαθμό αντίστοιχη με τον οικονομικό πόλεμο – με τις διαφορές τους να είναι ανάλογες. Για παράδειγμα, όπως ο σημερινός οικονομικός πόλεμος δεν σκοτώνει με σφαίρες τους ανθρώπους, αλλά τους οδηγεί στην ανεργία, στη φτώχεια, στην εξαθλίωση, στο «λιμό» και στην αυτοκτονία, έτσι και η οικονομική δικτατορία δεν χρησιμοποιεί τα συμβατικά βασανιστήρια, για να επιβάλλει τους κανόνες της - αλλά την τρομοκρατία των ΜΜΕ, την παραδειγματική τιμωρία, τη σταύρωση δηλαδή σε κοινή θέα, το δημόσιο εξευτελισμό κοκ.           ΕΠΙΛΟΓΟΣ           Όλα τα παραπάνω, τα οποία βασίζονται σε ένα κείμενο του E.Fromm, αποτελούν ίσως το μεγαλύτερο μειονέκτημα της Ευρωζώνης – πόσο μάλλον της Ευρώπης, εάν ενωθεί πολιτικά. Στην περίπτωση αυτή, ακόμη και η τυπική εξουσία θα ήταν πιο μακριά από τους ανθρώπους – με πολύ πιο οδυνηρά επακόλουθα για την εξέλιξη τους, για την ελευθερία και βέβαια για τη Δημοκρατία, έτσι όπως αυτά διαπιστώνονται στις Η.Π.Α. Πολύ περισσότερο επειδή γνωρίζουμε επί πλέον ότι, όσο πιο μακριά είναι το υποκείμενο από το αντικείμενο, τόσο λιγότερο ηθικές είναι οι πράξεις του. Για παράδειγμα, αδιαφορούμε για τις άθλιες εργασιακές συνθήκες στην Ασία, με βάση τις οποίες αγοράζουμε πάμφθηνα τα ρούχα μας - αφού δεν ερχόμαστε σε καμία επαφή με τους ανθρώπους εκεί. Επομένως οι πολιτικοί κίνδυνοι, στην περίπτωση που ολόκληρη η Ευρώπη θα κυβερνιόταν από τις Βρυξέλες, θα ήταν εξαιρετικά μεγάλοι – ενώ οι πράξεις των «ιθυνόντων» πολύ λιγότερο ηθικές. Παράλληλα, η διάχυση της εξουσίας τόσο στα εθνικά, όσο και στα υπερεθνικά κοινοβούλια, θα μείωνε κατά πολύ την όποια υπευθυνότητα τους – κάτι που ήδη διαπιστώνεται.   Αρκεί να σημειώσουμε ότι, οι εκτελέσεις ανθρώπων σε περιόδους πολέμων γίνονται πάντοτε από μία ομάδα στρατιωτών και ποτέ από έναν, έτσι ώστε να μην νοιώθει κανείς ότι έχει ο ίδιος την ευθύνη, για να κατανοήσουμε πόσο πιο εύκολη θα ήταν η «εκτέλεση» των λαών κατ' εντολή ίσως των αγορών, από μία «συλλογική κυβέρνηση» - η οποία, εκτός των άλλων, θα ήταν σε απόσταση ασφαλείας.          Από οικονομικής πλευράς όμως, καθώς επίσης από γεωπολιτικής, κυρίως λόγω της παγκοσμιοποίησης, η αμυντική ένωση της Ευρώπης θεωρείται σχεδόν απαραίτητη. Εν τούτοις, θα πρέπει προηγουμένως να βρεθεί ένα σύστημα, το οποίο να εξασφαλίζει πράγματι στο λαό τις πολιτικές του ελευθερίες – οι οποίες οφείλουν να είναι ουσιαστικές και όχι τυπικές. Μία Ευρώπη των Πολιτών της, στην οποία όλοι θα συμμετέχουν ισότιμα, χωρίς ηγετικές βλέψεις, θα ήταν σίγουρα η λύση πολλών προβλημάτων – φυσικά όχι όλων.      Ανεξάρτητα τώρα από την επίτευξη ή μη των παραπάνω, εάν οι Πολίτες των επί μέρους κρατών δεν αποφασίσουν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, όχι για να την παραδώσουν σε μία άλλη ανώνυμη εξουσία ή σε κάποιον «προικισμένο» ηγέτη, αλλά για να τη διαχειριστούν μόνοι τους (άμεση δημοκρατία), τα όνειρά τους για ένα καλύτερο μέλλον τόσο των ίδιων, όσο και των παιδιών τους, θα παραμείνουν «όνειρα θερινής νυκτός» - όσο οδυνηρό και αν ακούγεται κάτι τέτοιο. Παράλληλα, ο «παιδισμός» των Πολιτών, στον οποίο έχουμε αναφερθεί, καθιστά την πάμπλουτη Δύση εξαιρετικά ευάλωτη στις «επιθέσεις» άλλων, πολύ πιο φτωχών πολιτισμών, κυρίως δε αυτών που διέπονται από «πολιτικές θρησκείες» -  με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να χάσει η δύση κάποια στιγμή στο μέλλον την πρωτοκαθεδρία της στον πλανήτη, καταρρέοντας «ανατριχιαστικά». Υστερόγραφο: Οι φυγόκεντρες δυνάμεις, οι οποίες αναπτύσσονται πλέον ραγδαία εντός της νομισματικής ένωσης είναι τεράστιες – ενώ οι «σπασμωδικές», προεκλογικές κινήσεις της καγκελαρίου, με βάση τις οποίες «αναθεωρεί» τις θέσεις της για την πολιτική λιτότητας, όταν παράλληλα προετοιμάζει το «Σχέδιο Β», είναι μάλλον «πυροτέχνημα». Πολύ περισσότερο, όταν αναφέρει η Γερμανία ότι, θα ενισχύσει τις ελλειμματικές χώρες μέσω της κρατικής της τράπεζας επενδύσεων (Kfw), διαθέτοντας το ποσόν του 1 δις € - ένα κυριολεκτικά αμελητέο ποσόν, εάν το συγκρίνει κανείς με τα 150 δις € που διέθετε κάθε χρόνο, επί δέκα ολόκληρα έτη, μόνο για την αναδιάρθρωση της Α. Γερμανίας. Περαιτέρω, με την αξιολόγηση της Ολλανδίας να έχει τεθεί ήδη υπό αμφισβήτηση (ανάλυση μας), όπως επίσης της Γαλλίας, με την Ισπανία να υποφέρει κάτω από το βάρος των τραπεζικών της προβλημάτων (επισφάλειες άνω των 200 δις €), με την Ιταλία να αναζητάει διέξοδο δανεισμού μέσω της πώλησης του χρυσού της και με την Αυστρία σε συνεχώς δυσκολότερη θέση (επισφαλή δάνεια των τραπεζών της στην Ανατολική Ευρώπη), η βιωσιμότητα του ευρώ δεν είναι πια αυτονόητη – πόσο μάλλον με την τραπεζική βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια του ευρωσυστήματος.     Στα πλαίσια αυτά, η ελεγχόμενη επιστροφή όλων των χωρών μαζί στην αφετηρία (ανάλυση), οφείλει να γίνει αντικείμενο πολύ σοβαρών συζητήσεων – με την τελευταία ευκαιρία για το κοινό νόμισμα να είναι η επίλυση της κρίσης μέσω της ΕΚΤ (ανάλυση), σε συνδυασμό με τη ριζική καταπολέμηση των ευρωπαϊκών ασυμμετριών. Επίσης, με την αντιμετώπιση των προβλημάτων για τη Δημοκρατία, τα οποία θα προέκυπταν από μία ενδεχόμενη πολιτική ένωση της Ευρώπης (χωρίς την οποία είναι αδύνατη η μακροπρόθεσμη επιβίωση της). Ολοκληρώνοντας, «γρίφο» αποτελούν οι κινήσεις της Τράπεζας της Ελλάδας, η οποία αυξάνει τις αγορές χρυσού (πηγή) - με πιθανό στόχο, όπως αναφέρεται, τη δημιουργία «συναλλαγματικών αποθεμάτων», για την περίπτωση της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Αν και δεν είναι η μοναδική τράπεζα, η οποία κινείται ανάλογα, οφείλει σίγουρα να μας προβληματίσει.

Καμπανάκι του ΟΟΣΑ για την τουρκική οικονομία Posted: 28 May 2013 07:55 AM PDT Κάποιοι στην Ελλάδα θέλουν να μας πείσουν για το "τουρκικό οικονομικό θαύμα", αλλά ο ΟΟΣΑ έχει άλλη γνώμη και τους... εκθέτει ανεπανόρθωτα Καμπάνάκι στην Τουρκία από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΟΣΑ, κ. Ανχελ Γκουρία,που την προειδοποιεί ότι το υψηλό κόστος στα προγράμματα κατασκευών μπορεί να έχει ως κατάληξη ακριβότερες χρεώσεις προς τους καταναλωτές με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία. Σε συνέντευξή του στη Hurriyet Daily News, ο κ, Γκουρία τονίζει ότι η τουρκική κυβέρνηση θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτική ως την επιλογή αναδόχου για τα μεγάλα της έργα καθώς, όπως δήλωσε: «Δεν θα τα έδινα σε αυτόν που έκανε την μεγαλύτερη προσφορά αλλά σε αυτόν που προσέφερε χαμηλότερες χρεώσεις» προς τους καταναλωτές.  Ο κ. Γκουρία τονίζει ότι η Τουρκία μέσω της Τελωνειακής Ένωσης είναι ήδη μέλος της ΕΕ και συμπληρώνει ότι «μπορεί να μην θέλει η χώρα να προσχωρήσει στην ΕΕ Να σημειωθεί ότι στην Τουρκία βρίσκονται σε εξέλιξη έργα υποδομών όπως το νέο αεροδρόμιο της Πόλης, μεγάλοι οδικοί άξονες κλπ. Πηγή

Φυσικό αέριο από σχιστόλιθο: Η Ευρώπη το προτιμά Posted: 28 May 2013 07:28 AM PDT Τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα     Του Χρήστου Καπούτση Τα θέματα της Ενέργειας και γενικά η ενεργειακή πολιτική της Ε.Ε., ήταν μαζί με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, τα δυο βασικά θέματα της Συνόδου Κορυφής των 27 κρατών - μελών της Ε.Ε. της 22ας Μαΐου. Ειδικότερα, εξετάστηκε το θέμα του «περιορισμού της ενεργειακής εξάρτησης» της ΕΕ από τρίτες χώρες (Ρωσία, Νορβηγία, Αραβικές χώρες) και «κάτω από το πρίσμα της αυξανόμενης ζήτησης ενέργειας» από τις αναδυόμενες οικονομίες της Ε.Ε. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπέι: «η Ευρώπη σύντομα θα είναι η μόνη ήπειρος , που θα εξαρτάται από την εισαγόμενη ενέργεια». Ισχύει το εξής αξίωμα: Όσο η ζήτηση για κατανάλωση ενέργειας θα αυξάνει, τόσο θα αυξάνει και η τιμή των εισαγόμενων ενεργειακών πόρων (φυσικό αέριο και πετρέλαιο). Και συνακόλουθα, τόσο θα αυξάνει και η εξάρτηση από τις χώρες που τροφοδοτούν την Ευρώπη με ενέργεια, που είναι κυρίως η Ρωσία και διάφορα Αραβικά κράτη. Η ενεργειακή εξάρτηση της Ε.Ε., δυνητικά και κατά περίσταση, μπορεί να μετατραπεί και σε πολιτική ομηρία της Ε.Ε. , από τις χώρες που παράγουν ενέργεια και την διοχετεύουν στην Ευρώπη. Αυτή η διαπίστωση, υποχρεώνει τους ηγέτες της Ε.Ε. να στραφούν σε άλλες εναλλακτικές ενεργειακές πηγές και μάλιστα ευρωπαϊκές. Έτσι λοιπόν, αποφάσισαν , οι ηγέτες της ΕΕ σε αυτή σύνοδο κορυφής, για την ενεργειακή πολιτική της Ε.Ε ., ότι θα πρέπει να αναζητηθούν εναλλακτικές πηγές ενάργειας με στόχο, τη μερική έστω αντικατάσταση του εισαγόμενου φυσικού αέριου, με το φυσικό αέριο σχιστόλιθου!! Η Ε.Ε. διαθέτει αρκετά μεγάλα κοιτάσματα σχιστολιθικού φυσικού αερίου, που εντοπίζονται κυρίως στην Ρουμανία, Ουγγαρία και Πολωνία. Ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον, δήλωσε ότι, «την τελευταία δεκαετία, οι Αμερικανοί έχουν αυξήσει την ενέργειά τους από σχιστόλιθο, από μόλις 1 τοις εκατό στο 30 τοις εκατό, και οι αμερικανοί ξοδεύουν τα μισά από τους Ευρωπαίους , για αγορές συνολικά φυσικού αερίου». Γενικά, οι τιμές της ενέργειας στην Ευρώπη είναι διπλάσιες , από τις αντίστοιχες στις ΗΠΑ. Σχετικά τώρα με το σχιστολιθικό αέριο, αυτό αποτελεί πράγματι φτηνή εναλλακτική πηγή ενέργειας για την Ε.Ε.. Ωστόσο, θα πρέπει να αναφέρουμε και τις απόψεις των Επιστημόνων, που προειδοποιούν ότι, η εξόρυξη του σχιστολιθικού αερίου έχει πολύ σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις και ποιοτικά, δεν έχει σχέση με το φυσικό αέριο. Εκτιμήσεις επιστημόνων αναφέρουν ότι και στην Θράκη είναι πιθανόν να υπάρχουν κοιτάσματα από σχιστολιθικό αέριο. Σε αυτή τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε., η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός Α. Σαμαράς με τις παρεμβάσεις του, κατέστησε σαφές ότι, επιδιώκει, η Ελλάδα, να καταστεί ενεργειακός διαμετακομιστικός κόμβος, αλλά και να αναγνωριστεί, ως ενεργειακός τροφοδότης της Ευρώπης. (ΑΓΩΓΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ΤΑΡ) Στόχος του Πρωθυπουργού ο υποθαλάσσιος ορυκτός πλούτος που βρίσκεται στην Ελληνική Αποκλειστική Ζώνη (ΑΟΖ), να βρεθεί κάτω από την πολιτική «ομπρέλα» της Ε.Ε. Σχετική παράγραφος συμπεριελήφθη στο Κείμενο των Τελικών Συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής. Η ενεργειακή πολιτική της Ε.Ε., είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την οικονομική πολιτική, και δέχονται επιρροές από τις αντίστοιχες αμερικανικές. Αποτελεί εμμονική επιδίωξη των Αμερικανών , ΝΑ μην υπάρχει ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης, κυρίως από την Ρωσία. Γι' αυτό οι Ευρωπαίοι ηγέτες προωθούν πολιτικές διαφοροποίησης των ενεργειακών πηγών και αναζήτησης εναλλακτικών πηγών ενέργειας. Και ακόμη η Ε.Ε. ενθαρρύνει πολιτικές, για την αξιοποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων της ΑΝ.ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ. (KΥΠΡΟΣ- ΙΣΡΑΗΛ- ΕΛΛΑΔΑ, κρατών που ανήκουν στα ΔΥΣΗ). Αναμένεται επίσης, να ανοίξει και ευρωπαϊκός δίαυλος, για το Ισραηλινό και το Κυπριακό φυσικό αέριο. (Απόφαση της Ε.Ε. για πολλαπλές πηγές που θα τροφοδοτούν την Ε.Ε. με ενέργεια). Και φυσικά , οι αμερικανοί έχουν πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, το αζέρικο φυσικό αέριο να πλημμυρίσει την Ευρώπη, αντικαθιστώντας το Ρωσικό. Τη διασύνδεση της λύσης του Κυπριακού , με την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της Κυπριακής ΑΟΖ ΚΑΙ με την ενεργειακή πολιτική της Ε.Ε., έκανε, με δηλώσεις του ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπάι. Μετά από τη συνάντηση, που είχε στην Άγκυρα με τον Τούρκο Πρωθυπουργό Ταγιπ Ερντογάν, ο Χέρμαν βαν Ρομπάι, δήλωσε ότι, η ανακάλυψη των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην ΑΟΖ της Κύπρου, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως κίνητρο, για την επανέναρξη των συνομιλιών των δύο κοινοτήτων και την λύση του Κυπριακού. Η Κυβέρνηση της ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ Δημοκρατίας και τα πολιτικά κόμματα, με ανακοινώσεις τους, εκφράζουν τη δυσφορία τους, για τις δηλώσεως του βαν Ρομπάι, και επισημαίνουν ότι: «όταν Ευρωπαίοι αξιωματούχοι επισκέπτονται την Τουρκία έχουν υποχρέωση, να υπενθυμίζουν στην Τουρκική Κυβέρνηση, ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο από το 2005 έχει εκδώσει αποφάσεις, που συνδέουν την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας με τη λύση του Κυπριακού.» Πηγή

ΙΚΑ: Τι αλλάζει στις συντάξεις Posted: 28 May 2013 07:10 AM PDT Στα 67 έτη αυξήθηκε το όριο συνταξιοδότησης για όσους ασφαλισμένους του ΙΚΑ βγουν στη σύνταξη από την 1η Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους και μετά. Οι ασφαλιστικοί νόμοι της τελευταίας τριετίας (ν. 3863/2010, ν. 4024/2011 και ν. 4093/2012) εκτόξευσαν τόσο τα όρια ηλικίας όσο και τα χρόνια ασφάλισης. Στο εξής, για να λάβει κάποιος ασφαλισμένος σύνταξη, θα πρέπει ή να έχει εργαστεί 40 χρόνια (12.000 ένσημα), οπότε του αρκεί να έχει συμπληρώσει τουλάχιστον το 62ο έτος της ηλικίας του στην καλύτερη περίπτωση, ή να έχει συμπληρώσει το λιγότερο 15 έτη ασφάλισης (4.500 ένσημα) μόλις γίνει 67 ετών. Στη δεύτερη περίπτωση, η 15ετία εργασίας κατοχυρώνει τον ασφαλισμένο για να λάβει την κατώτατη εγγυημένη σύνταξη, όποια θα είναι αυτή, όταν συμπληρώσει το 67ο έτος της ηλικίας του. Στις ειδικές περιπτώσεις, για χορήγηση σύνταξης συγκαταλέγονται οι γυναίκες, οι μητέρες με ανήλικο παιδί, οι άνδρες και όσοι ασκούν επαγγέλματα, για τα οποία γίνεται χρήση βαρέων και ανθυγιεινών ενσήμων. Στην περίπτωση των γυναικών, όσες μέχρι το τέλος του 2010 είχαν συμπληρώσει 15ετία (4.500 ημέρες ασφάλισης) μπορούν να συνταξιοδοτηθούν μόλις γίνουν 60 ετών. Μειωμένη σύνταξη για την ίδια περίπτωση μπορεί να χορηγείται στα 55 έτη. Για γυναίκες που συμπλήρωσαν 10.000 ημέρες ασφάλισης (32 έτη εργασίας) και υπέβαλαν αίτηση συνταξιοδότησης μέχρι το τέλος του 2012 βγαίνουν στη σύνταξη μόλις γίνουν 57 ετών. Από την 1.1.2013 όμως το όριο ηλικίας για λήψη πλήρους σύνταξης αυξάνεται στα 62 έτη, ενώ γίνονται 11.200 τα ένσημα που απαιτούνται. Από το 2014 και μετά χρειάζονται 12.000 ένσημα. Για τους άνδρες ασφαλισμένους του ΙΚΑ, όσοι συμπλήρωσαν 10.000 ένσημα έως την 31η Δεκεμβρίου του 2012, μπορούν να βγουν στη σύνταξη μόλις γίνουν 62 ετών. Αντίστοιχα, από την 1.1.2013 και μετά χρειάζεται να συμπληρωθούν τα 67 έτη ηλικίας για να βγει ο ασφαλισμένος αυτής της κατηγορίας στη σύνταξη. Ξεχωριστή είναι η περίπτωση της 35ετίας (10.500 ένσημα). Οσοι έχουν πραγματοποιήσει 10.500 ένσημα έως το τέλος του 2010, βγαίνουν στη σύνταξη στα 58 έτη. Από το 2011 και μετά κάθε χρόνο απαιτούνται και 300 ένσημα περισσότερα μέχρι να συμπληρωθεί το ανώτατο όριο των 12.000 ενσήμων, ενώ το όριο ηλικίας επίσης αυξάνεται κάθε έτος, μέχρι το 60ό. Από την 1.1.2013 και μετά όμως το όριο συνταξιοδότησης διαμορφώνεται στο 62ο έτος ηλικίας και τα ένσημα αυξάνονται στα 12.000, απευθείας. Για τις μητέρες με ανήλικο τέκνο πρέπει το αργότερο μέχρι τις 31.12.2013 να έχουν συμπληρωθεί 5.500 ένσημα (ημέρες ασφάλισης), για να κατοχυρωθεί δικαίωμα συνταξιοδότησης. Από το 2013 και μετά θα πρέπει παράλληλα να είναι 65 χρόνων, αν πρόκειται για πλήρη σύνταξη, και 60 χρόνων αν πρόκειται για μειωμένη. Η παραπάνω εκδοχή ισχύει για τις ασφαλισμένες εκείνες που έχουν ασφαλιστεί πριν από το 1993 για πρώτη φορά. Αντίστοιχα, για τις μητέρες με ανήλικο που ασφαλίστηκαν μετά την 1.1.1993 τα ένσημα παραμένουν ίδια (5.500), αλλά το όριο ηλικίας αυξάνεται στα 67 έτη, αν πρόκειται για πλήρη σύνταξη, και στα 62 έτη, αν πρόκειται για μειωμένη. Τονίζεται ότι το τέκνο πρέπει να είναι ανήλικο με τη συμπλήρωση του 50ού έτους της ηλικίας της μητέρας του και με τη συμπλήρωση των 25 χρόνων εργασίας της. Προϋποθέσεις για βαρέα και ανθυγιεινά Για τις περιπτώσεις ασφαλισμένων που απασχολούνται σε κάποιο από τα επαγγέλματα που θεωρούνται βαρέα και ανθυγιεινά ισχύουν οι εξής προϋποθέσεις: Μέχρι το 2012 απαιτούνταν 4.500 ημέρες ασφάλισης, από τις οποίες οι 3.600 έπρεπε να είναι σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα και το όριο στα 60 έτη. Σε περίπτωση 35ετίας έπρεπε από τα 10.500 ένσημα, τα 7.500 να είναι βαρέα και ανθυγιεινά. Από το 2013 και μετά υπάρχει εναρμόνιση του χρόνου συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών αυτής της κατηγορίας, που είναι το 62ο έτος της ηλικίας τους. Από τα 4.500 ένσημα θα πρέπει, εκτός από τα 3.600, να είναι σε βαρέα και ανθυγιεινά και τα 1.000 να έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία 13 χρόνια πριν από τη συμπλήρωση του ορίου των 62 ετών. Το ίδιο ισχύει και για την 35ετία, με τους ασφαλισμένους αυτής της κατηγορίας να δικαιούνται πλήρη σύνταξη στα 62 έτη και μειωμένη στα 58 έτη. * Στο μεταξύ, για πολλοστή φορά το υπουργείο Εργασίας ανακοίνωσε ότι πρόκειται να αναστείλει από τον επόμενο μήνα την καταβολή σε 54.193 κύριες και 42.140 επικουρικές συντάξεις, για τις οποίες δεν έχει συμπληρωθεί ο ΑΜΚΑ ή ο ΑΦΜ. Οι συνταξιούχοι αυτοί θα πρέπει να μεταβούν στο Ταμείο τους, να συμπληρώσουν τα στοιχεία που λείπουν, για να συνεχίσουν να λαμβάνουν κανονικά τη σύνταξή τους.

Το Λονδίνο και η Στοκχόλμη δεν λένε κάτι στην αριστερά; Posted: 28 May 2013 06:58 AM PDT Γράφει ο Νίκος Χιδίρογλου Σχιζοφρένεια. Η Δύση μάχεται στο Αφγανιστάν και αλλού κατά των ισλαμιστών και από την άλλη, αφού δημιούργησε δύο μουσουλμανικά κράτη στην καρδιά της Ευρώπης, ενισχύει μέσα στα κάστρα της, τις πρωτεύουσές της, τις μουσουλμανικές ομάδες. Και το κάνει αυτό δια της εφαρμογής πολιτικών θετικών διακρίσεων (positive discrimination), αλλά και διώκοντας και περιθωριοποιώντας ως «ρατσιστές» και «ξενόφοβους» τους πολίτες που αντιδρούν στον εξισλαμισμό των πόλεών τους από τις κυβερνήσεις που δρουν με βάση τα προστάγματα της «πολιτικής ορθότητας». Την ίδια ώρα, η Ευρώπη μετατρέπεται σε Ευραβία, με τους λαθρομετανάστες ή «νόμιμους» μετανάστες να προσπαθούν να επιβάλλουν στις περιοχές όπου διαβιούν, τους κανόνες τους και κυρίως, τη σαρία. Είναι πάμπολλες, δε, οι περιπτώσεις, που ζητήθηκε επιτακτικά από μη μουσουλμάνες γυναίκες, όταν κυκλοφορούν στις παραπάνω περιοχές, να φορούν μαντίλα ή να μην υπάρχουν εκεί σκυλιά. Η Ευρώπη αυτοκτονεί. Τα όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες στα προάστια της Στοκχόλμης και ο τρόμος που βιώνουν οι εναπομείναντες Σουηδοί κάτοικοι των προαστίων του Μάλμοε, είναι χαρακτηριστικά. Η Σουηδία, παρακολουθεί έκπληκτη τους μετανάστες να παραφέρονται, τη στιγμή μάλιστα που τους έχει προσφέρει τα πάντα. Μιλάμε για μια χώρα που χορηγεί με πολύ ελαστικά κριτήρια και χωρίς πολλές διατυπώσεις την υπηκοότητά της στους μετανάστες, μέσα σε λίγα χρόνια από την μέρα που θα πατήσουν το πόδι τους στην επικράτειά της, ενσωματώνοντάς τους πλήρως στο προηγμένο δίκτυο κοινωνικής προστασίας της. Και πάλι, να η ίδια ραγιάδικη λογική από τους «προοδευτικούς»: «δεν τους δώσαμε αυτά που πρέπει», «τους προσβάλλαμε» και άλλες τέτοιες μπούρδες. Και μετά, τους φταίει η άνοδος της ακροδεξιάς, την οποία οι ίδιοι τροφοδοτούν με τις ακρότητές τους και τον εξτρεμιστικό δικαιωματισμό τους, ο οποίος στρέφεται πάντα κατά των γηγενών. Τα τεμένη στις ευρωπαϊκές πόλεις, έχουν μετατραπεί σχεδόν όλα σε σφηκοφωλιές της Αλ Κάιντα. Οι Ευρωπαίοι «προοδευτικοί», επιτρέπουν στους πάσης φύσεως μουσουλμάνους ιερωμένους να προσηλυτίζουν ακόμα και χριστιανούς και να τους μετατρέπουν σε μανιακούς δολοφόνους. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των διεθνών ΜΜΕ, ο ένας εκ των δραστών ο 28χρονος και δεύτερης γενιάς μετανάστης, γεννημένος δηλαδή στη Βρετανία, Μάικλ Αμπεντολάτζο, αν και προερχόμενος από χριστιανική οικογένεια, το 2001 ασπάστηκε το Ισλάμ. Δεν «ενσωματώθηκε» και άρχισε να αποκεφαλίζει κόσμο στο Λονδίνο. Με λίγα λόγια, κάποιοι «προοδευτικοί» και εθνομηδενιστές, εφαρμόζοντας τα δόγματα της πολυπολιτισμικότητας, έθεσαν σε κίνδυνο τις ζωές των Βρετανών. Φυσικά, τον μουλά που έβαλε στο κεφάλι του δράστη τις αηδίες της τζιχάντ, δεν θα τον πειράξει κανείς, για να μην κατηγορηθεί για... «ισλαμοφοβία». Ο άλλος δράστης, Νιγηριανός στην καταγωγή, είχε πρόσφατα πολιτογραφηθεί Βρετανός και σφαγιάζοντας έναν Βρετανό στρατιωτικό, «ευχαρίστησε» κατ' αυτόν τον τρόπο τη χώρα που τον φιλοξενεί και του έδωσε το διαβατήριό του και μια ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή. Δυστυχώς, η πολύνεκρη επίθεση στο μετρό του Λονδίνου το καλοκαίρι του 2005, με δράστες μετανάστες δεύτερης γενιάς, δεν προβλημάτισε αρκετά τους ιθύνοντες στη Βρετανία, που αρνούνται να αποδεχθούν (παρά τη συζήτηση που διεξάγεται περί «βρετανικότητας») ότι το πολυπολιτισμικό μοντέλο, μόνο κινδύνους, εντάσεις, συγκρούσεις και τρομοκρατικές εξάρσεις και εντέλει χάος, εγκυμονεί. Την ίδια ώρα, κάποιοι «προοδευτικοί» στην Αθήνα θέλουν να επιβάλλουν δια ενός σαφέστατα μη δημοφιλούς αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, με το πρόσχημα της καταπολέμησης της δράσης της ναζιστικής Χρυσής Αυγής (την οποία οι ίδιοι τροφοδοτούν εκλογικά με τις ακρότητές τους), «ιδιώνυμο» κατά όσων εκφράζουν την αγανάκτησή τους για την κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική επικράτεια, λόγω της συνεχιζόμενης έλευσης λαθρομεταναστών και της έκρηξης της εγκληματικότητας. Αποσκοπούν φυσικά στην ψήφισή του και στη χρήση του στο μέλλον για την εφαρμογή πολιτικών κοινωνικής μηχανικής και την κατασταλτικής φύσεως ποινική δίωξη όσων εκφράζουν γενικότερα αντίθετη άποψη. Μακροπρόθεσμος στόχος της αριστεράς, η διάλυση του εθνικού κορμού και η επιβολή της ελευθεριότητας (δηλαδή της χειρότερης μορφής ολοκληρωτισμού που υπάρχει, του ηθικού χάους). Η ασφάλεια των γηγενών, δεν αποτελεί πουθενά προτεραιότητα στην ατζέντα της αριστεράς. Αντίθετα, παρασκηνιακά χρησιμοποιείται από αυτήν η τρομοκρατία (η εγκληματικότητα δηλαδή) των γηγενών, ως τρόπος αδρανοποίησης των αντιδράσεών τους. Η Δύση, αποχαυνωμένη - ακόμα και μεσούσης της κρίσης - από τον φιληδονισμό της, δεν αντιδρά ενώπιον του θανάσιμου κινδύνου. Πριν μερικά χρόνια, η Ιταλίδα δημοσιογράφος Οριάνα Φαλάτσι, μας προειδοποίησε πως «ο πολιτισμός μας θα εξαφανιστεί και θα καταλήξουμε να έχουμε τζαμιά αντί για καμπαναριά, να φοράμε μπούρκα αντί για μίνι φούστες, να πίνουμε γάλα καμήλας αντί για το συνηθισμένο ποτηράκι μας» (σελ. 106, «Οργή και περηφάνια», Γκοβόστης Αθήνα 2003). Φυσικά, στην Αθήνα, όπου το 6ο Διαμέρισμα έχει καταληφθεί από λαθρομετανάστες, η εθνομηδενιστική αριστερά προσπαθεί να φιμώσει με αντισυνταγματικά όσο και ιδεοληπτικά νομοθετήματα, όλους όσους διαφωνούν με τις παρωχημένες όσο και ολοκληρωτικές αλλά και επικίνδυνες, εθνικά και κοινωνικά, αντιλήψεις της. Ας κρατήσει τον σταλινισμό της η αριστερά για τις διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό των κομμάτων και των συνιστωσών της.

H Ισλαμοποίηση της Eυρώπης Posted: 28 May 2013 06:27 AM PDT Οι ανησυχητικές εξελίξεις και ο ρόλος της Ελλάδας  Γράφει ο Ιωάννης Μιχαλέτος  H ραγδαία αύξηση του μουσουλμανικού πληθυσμού τα τελευταία χρόνια, σε συνδυασμό με την ταχεία συρρίκνωση και τη γήρανση του Δυτικού πληθυσμού, διαγράφουν ένα ανησυχητικό μέλλον για την κοινωνική, πολιτική και οικονομική εξέλιξη της E.E. Tι λένε οι αριθμοί, τι προβλέπουν οι δημογραφικές έρευνες, ποιον ρόλο καλείται να παίξει η Eλλάδα; H σημερινή Eυρώπη με σταθερό και γοργό ρυθμό εισέρχεται σε μια πορεία ισλαμοποίησης η οποία εξελίσσεται ταυτόχρονα στα περισσότερα κράτη της και αποτελεί μια κοσμοϊστορικής σημασίας εξέλιξη που επηρεάζει όλες τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές συνιστώσες. Ήδη από τη δεκαετία του '70, το αυξανόμενο μεταναστευτικό ρεύμα στη Δυτική Eυρώπη είχε αρχίσει να εμπνέει ανησυχία, η οποία όμως δεν έδειξε να επηρεάζει καθόλου τις μέχρι τώρα εξελίξεις. Στην Eλλάδα, από τον Mάιο του 2009 και εντεύθεν, η πρώτη «εξέγερση» των λαθρομεταναστών μουσουλμάνων είχε ως αποτέλεσμα την κινητοποίηση της Kοινής Γνώμης σχετικά με την προβληματική αυτή κατάσταση που αντιμετωπίζει τόσο η χώρα, όσο και η Eυρώπη. Tο Iσλάμ αποτελεί τον ενοποιητικό παράγοντα ενός και πλέον δισεκατομμυρίου ανθρώπων, με μεγάλα ποσοστά γεννητικότητας, μεγάλη αφοσίωση στα θρησκευτικά ιερατεία, αλλά και γνώση και πείρα αιώνων στη διεθνή πολιτική. Tο μέλλον της Eυρώπης, με τα μέχρι τώρα δεδομένα, δεν μπορεί να είναι άλλο από εκείνο μιας προοδευτικά αυξανόμενης έντασης μεταξύ των γηγενών κατοίκων και των εποίκων. H Ισλαμική επέλαση H Eλλάδα αντιμετωπίζει πλέον τα ίδια αδιέξοδα με πολλούς Eυρωπαίους εταίρους και είναι ενδιαφέρον να ειδωθούν τα προβλήματα που έχουν ήδη δημιουργηθεί και σε άλλες χώρες. Στη Mασσαλία, το ποσοστό μουσουλμάνων ξεπερνά το 30%, με την παραλιακή ζώνη να κατοικείται τουλάχιστον κατά τα 2/3 από Bορειοαφρικανούς μετανάστες, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με το μεγαλύτερο λιμάνι του κόσμου, το Pότερνταμ. Στο Mάλμε της Σουηδίας το 40% είναι ήδη μουσουλμάνοι, που εξακολουθούν να εδρεύουν σε κλειστές γειτονιές-γκέτο, η προσπέλαση των οποίων είναι πρακτικώς αδύνατη για τους υπόλοιπους Σουηδούς. Aκόμα και η Mόσχα διαθέτει 1, 5 εκατ. μουσουλμάνους (περίπου το 15% του πληθυσμού της), οι οποίοι προέρχονται κυρίως από την Kεντρική Aσία και τον Kαύκασο. Tα τελευταία 30 χρόνια, ο μουσουλμανικός πληθυσμός έχει αυξηθεί κατά 300% στην Eυρώπη (εξαιρούμενης της Pωσίας) και πολλοί ειδικοί αναμένουν μία επιπλέον 100% αύξηση στα επόμενα 15 χρόνια – το αργότερο. Σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις των στατιστικών αναλυτών, περί το 2050 έως και το 1/4 των κατοίκων στην Eυρώπη θα είναι μουσουλμάνοι, ενώ πόλεις όπως το Παρίσι και το Λονδίνο θα είναι κατά το ήμισυ ισλαμικές μητροπόλεις. Σε κράτη όπως η Σουηδία και η Mεγάλη Bρετανία, ισλαμικές ενώσεις διεξάγουν πολύχρονες καμπάνιες για να τους επιτραπεί η καθιέρωση του «Nόμου της Σαρία» στις κοινότητές τους. Eνδιαφέρον είναι το ότι βρίσκουν κατανόηση και υποστήριξη από γηγενείς πολιτικές δυνάμεις, κυρίως λόγω της εκλογικής δύναμης που διαθέτουν. Eξάλλου, ήδη λειτουργούν «ισλαμικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα» που ακολουθούν τις επιταγές του Mωάμεθ σε ό,τι αφορά τις οικονομικές συναλλαγές σε Bρετανία, Aλβανία, Bοσνία, Δανία, Γαλλία, Γερμανία, Λουξεμβούργο, Oλλανδία, Eλβετία και Iρλανδία. Tο τραπεζικό αυτό σύστημα δείχνει να είναι το ταχύτερα αναπτυσσόμενο στο κόσμο και, στην ουσία, δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις για την οικονομική χειραφέτηση και αυτονόμηση των μουσουλμάνων που διαβιούν στις καθιερωμένες τεχνοκρατικές δομές του σημερινού «ευρωπαϊκού τρόπου ζωής». Ωστόσο υπάρχουν και τα μεγάλα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί η γκετοποιημένη ζωή πολλών μεταναστών, και τα οποία τους ωθούν συχνά σε παράνομες πράξεις. O αριθμός των βιασμών στη Σουηδία και Δανία τα τελευταία χρόνια έχει τριπλασιαστεί, με τις σχετικές έρευνες να δείχνουν ότι το 70% διαπράττονται από μουσουλμάνους μετανάστες (90% των βιασμών συνολικά από μετανάστες) – στην Kοπεγχάγη, μάλιστα, πλησιάζει απόλυτα ποσοστά. Παρά και τον μεγάλο αριθμό φιλήσυχων μουσουλμάνων μεταναστών στη Σκανδιναβία, σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης πρωταθλητές στους βιασμούς είναι οι Tούρκοι, οι Aλγερινοί και οι Mαροκινοί, ενώ το Kέντρο Πρόληψης Eγκλήματος της Στοκχόλμης υπολογίζει ότι υπάρχουν τουλάχιστον 5 φορές μεγαλύτερες πιθανότητες οι εκάστοτε βιαστές να προέρχονται από ισλαμικές χώρες, εξετάζοντας τις αστυνομικές στατιστικές των τελευταίων ετών. Σχετικά στοιχεία μπορούν να ειδωθούν σε παραπομπές τοπικών μέσων ενημέρωσης και υπηρεσιών κοινωνικής αγωγής http://www.expressen.se/index.jsp?a=180423 http://www.aftonbladet.se/vss/nyheter/story/0,2789,528363,00.html Μετάφραση από τα Σουηδικά: "Rapes in Sweden as a whole have increased by 17% just since the beginning of 2003, and have had a dramatic increase during the past decade. Gang rapes, usually involving Muslim immigrant males and native Swedish girls, have become commonplace. Two weeks ago, 5 Kurds brutally raped a 13-year-old Swedish girl." Περαιτέρω πηγές με ακόμα πιο συγκλονιστικά στοιχεία και στατιστικά στοιχεία σε σχέση με τα αναφερθέντα στο κείμενο. Προέρχονται από έγκυρα πρακτορεία ειδήσεων και περιοδικά. http://www.aftonbladet.se/vss/nyheter/story/0,2789,528363,00.html http://www.aina.org/news/20051215134351.htm www.globalpolitician.com/22612-norway http://www.frontpagemag.com/readArticle.aspx?ARTID=6161 Όλα δείχνουν πως η ανέχεια και η κοινωνική απομόνωση των μεταναστών, σε συνδυασμό με μια στρεβλή αντίληψη των ιθυνόντων περί «ανθρωπισμού» και «πολιτικής ορθότητας», οδηγεί την Eυρώπη προς μια νέα εποχή βαρβαρότητας. EYPΩΠAΪKH ΔHMOΓPAΦIKH KPIΣH H τωρινή δημογραφική κρίση στην Eυρώπη αναφέρεται κατ' ευφημισμόν από ακαδημαϊκούς ως η «δεύτερη δημογραφική μετάβαση». Υψηλές γεννήσεις-πτώση θνησιμότητας άρα άυξηση του πληθυσμού. Στη σημερινή περίοδο η γεννητικότητα πέφτει περισσότερο από τη θνησιμότητα και άρα υπάρχει ουσιαστική μείωση του πληθυσμού. Σχετική έρευνα από το "Ελεύθερο πανεπιστήμειο των Βρυξελλών" είναι κατατοπιστική περί του θέματος. Aν και η τάση αυτή φαίνεται να χαρακτηρίζει το σύνολο του βιομηχανικού κόσμου, είναι ιδιαίτερα έντονη στην Eυρώπη. Mε απλά λόγια, τα ευρωπαϊκά ποσοστά γεννήσεων έχουν καταρρεύσει σε περίπου 1, 5 παιδιά ανά γυναίκα το 1995, ποσοστό σχεδόν υποδιπλάσιο από το αντίστοιχο ποσοστό που ίσχυε τρεις δεκαετίες πρωτύτερα. Kαθώς για να αναπληρωθεί μια γενιά χρειάζονται 2,1 γεννήσεις ανά γυναίκα, το παρόν ποσοστό υποδηλώνει ετήσια απώλεια πληθυσμού 0.5% – γεγονός που έχει ριζικές επιπτώσεις σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο σε σχέση με την ισλαμική επέκταση. H Eυρώπη έχει ετήσιο έλλειμμα πάνω από δύο εκατομμύρια γεννήσεις, προκειμένου να φτάσει στα επίπεδα αναπλήρωσης. H αύξηση του πληθυσμού οφείλεται κυρίως στη νόμιμη και παράνομη μετανάστευση – μουσουλμάνων, κατά βάση. H ταχεία συρρίκνωση και, κυρίως, η γήρανση του πληθυσμού προκαλούν υπέρμετρες επιβαρύνσεις στα δημόσια ταμεία, με παράλληλο περιορισμό της κατανάλωσης στην αγορά, και επηρεάζουν αρνητικά το κοινωνικό κόστος. Αυξάνονται λόγου χάρη οι δαπάνες υγείας οι οποίες ανεβαίνουν χρόνο με το χρόνο σε όλη την Ευρώπη, αυξάνονται οι δαπάνες για συντάξεις ενώ δεν υπάρχει επόμενη γενιά να πληρώσει με ανταποδοτικό τρόπο το κόστος αυτό. Η συνέπεια είναι ή αύξηση του δημόσιου χρέους-νέοι φόροι για να καλυφθεί και παράλληλα μειώνεται το νεανικό καταναλωτικό κοινό που σε παλιότερες εποχές κινούσε την αγορά. Οι μεγάλες ηλικίες τείνουν να μην αγοράζουν μεγάλες ποσότητες καταναλωτικών αγαθών ή να μη ξοδεύουν κεφάλαια για ψυχαγωγία όπως συμβαίνει σε νεώτερες ηλικίες. Ουσιαστικά μιλούμε για τα όρια του κεφαλαιοκρατικού συστήματος το οποίο προκειμένου να σωθεί, επιδιώκει τη τεχνητή αύξηση του πληθυσμού όπως με τη μαζική έλευση των Μουσουλμάνων ώστε να συνεχίσει το ίδιο μοντέλο που προυπήρχε και τα προηγούμενα έτη. Βεβαίως δεν λαμβάνουν υπόψη τις κοινωνικές συγκρούσεις που προκαλούνται, αλλά ως γνωστό οι τεχνοκράτες και οι επιχειρηματίες δεν έχουν πολιτική σκέψη και κοινωνικές ευαισθησίες, οπότε το όλο θέμα της δημογραφίας είναι πέρα από πολιτισμικό βαθιά κοινωνικό και κυρίως πολιτικό. Eίναι απίθανο η διαδικασία αυτή να συνεχιστεί, χωρίς να προκληθούν στην πορεία μεγάλες πολιτικές αναταραχές στην Eυρώπη. Kαι όλα δείχνουν ότι ο ισλαμικός παράγοντας θα είναι ο καταλύτης αυτών των αναστατώσεων, οι οποίες ήδη έχουν αρχίσει να εκδηλώνονται. Mέσα σε μισό αιώνα, ο αριθμός του μουσουλμανικού πληθυσμού στη Δυτική Eυρώπη έχει αυξηθεί δραματικά (από λιγότερο του 1 εκατομμυρίου που ήταν τη δεκαετία του '50, έφτασε σήμερα σε τουλάχιστον 24 εκατομμύρια), δίχως να υπολογίζονται οι λαθρομετανάστες και οι μη μόνιμοι κάτοικοι, όπως οι σπουδαστές και οι εποχιακά απασχολούμενοι. Στην πραγματικότητα, ο αριθμός των μουσουλμάνων μπορεί ασφαλώς να υπολογιστεί ότι ξεπερνάει τα 32 εκατομμύρια. Παρόλο που πρόκειται για ένα θέμα που έχει τύχει της προσοχής όλων σχεδόν των ευρωπαϊκών κρατών, χρόνο με τον χρόνο η ηγεσία των χωρών τείνει να αποδέχεται μοιρολατρικά το γεγονός της ισλαμοποίησης ολόκληρων αστικών κέντρων, την επιβολή της Σαρίας σε Eυρωπαίους πολίτες και τη ριζοσπαστικοποίηση των νέων μουσουλμάνων. Tο νεανικό προφίλ του Eυρω-ισλάμ Eπίσημα βρετανικά στατιστικά στοιχεία από την απογραφή του 2001 έδειξαν ότι το 34% του εκτιμώμενου μουσουλμανικού πληθυσμού ήταν κάτω των 16 ετών, ενώ στους χριστιανούς το αντίστοιχο ποσοστό ήταν περίπου 20%. Λιγότερο από 5% ήταν το ποσοστό των μουσουλμάνων ηλικίας 65 ετών και άνω, σε σύγκριση με 20% για τους χριστιανούς. Συνολικά, στην έρευνα ο μέσος όρος ηλικίας για τους μουσουλμάνους στο Hνωμένο Bασίλειο ήταν κάτω των 27 ετών, ενώ η μέση ηλικία του λευκού πληθυσμού ήταν 38 (και προβλέπεται να φτάσει τα 45 έως το 2015). Παρόμοια στοιχεία υπάρχουν και για τα υπόλοιπα κράτη στην E.E. Στις Bρυξέλλες, ήδη από το 1999, το δημοφιλέστερο όνομα για νεογέννητα είναι το «Mωχάμεντ», ενώ στη Bρετανία το 2008 το «Aλί» έγινε το Nο1 όνομα για αγόρια... Στο Bέλγιο το 60% των γεννήσεων προέρχεται από μουσουλμάνες και στο Mάλμε της Σουηδίας, το 50% των μαθητών στα νηπιαγωγεία είναι μουσουλμάνοι. Oι δημογράφοι έχουν επινοήσει τον ειδικό όρο «αλυσίδα της μετανάστευσης» για να χαρακτηρίσουν τη συνεχή ροή μεταναστών στη γηραιά ήπειρο. H οικογενειακή επανένωση των μεταναστών που επινοήθηκε για «ανθρωπιστικούς λόγους», έφερε στη κυριολεξία μάζες μουσουλμάνων στην καρδιά της Eυρώπης, οι οποίοι δεν θα μπορούσαν να εγκατασταθούν εκεί διαφορετικά. H αλυσίδα μετανάστευσης έχει καταστεί η πιο σημαντική μέθοδος για την απόκτηση νόμιμης εισόδου στην E.Ε. Aξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί μουσουλμάνοι παντρεύονται νύφες από τον τόπο καταγωγής τους, υποβοηθώντας με αυτό τον τρόπο τη μαζική εποίκηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών από τις συχνά πολυμελείς μουσουλμανικές οικογένειες των νυφών. Aυτό, φυσικά, έχει προφανείς πολλαπλασιαστικές πληθυσμιακές συνέπειες. Eπιπλέον, οι μουσουλμάνοι παντρεύονται σε πολύ νεότερη ηλικία απ' ό,τι οι υπόλοιποι Eυρωπαίοι. Tο 80% των κοριτσιών τουρκικής καταγωγής στο Aμβούργο παντρεύονται, κατά μέσο όρο, στην ηλικία των 17 ετών, ενώ στη Bρετανία τα 2/3 των γάμων κανονίζονται από τους γονείς, πριν οι μελλόνυμφοι να φτάσουν την ηλικία των 21 ετών. H μεσοπρόθεσμη πληθυσμιακή επιβάρυνση Στις αρχές του '70, τα κράτη του Mαγκρέμπ (Mαρόκο, Aλγερία, Tυνησία, Λιβύη και Aίγυπτος) είχαν συνολικά πληθυσμιακά μεγέθη της τάξεως των 70 εκατ. κατοίκων. Tην ίδια περίοδο, οι μεσογειακές ευρωπαϊκές χώρες (Eλλάδα, Iταλία, Γαλλία, Iσπανία και Πορτογαλία) αριθμούσαν 160 εκατ. Tη σημερινή εποχή, στο Mαγκρέμπ κατοικούν τουλάχιστον 155 εκατ. άνθρωποι και οι ευρωπαϊκές μεσογειακές χώρες διαθέτουν 180 εκατ. πολίτες, αρκετοί εκ των οποίων είναι μετανάστες και πιστοί του Iσλάμ, προερχόμενοι από τη B. Aφρική. Yπολογίζεται ότι, το 2050, η B. Aφρική θα διαθέτει 250 εκατ. υπηκόους, ενώ οι μεσογειακοί Eυρωπαίοι 150 εκατ. Ένα ακόμα κρίσιμο στοιχείο που συνδέεται με τη δημογραφική εξάπλωση του ισλαμικού στοιχείου είναι και το μεγάλο ποσοστό των νέων ατόμων έως 30 ετών, οι οποίοι είναι αποκλεισμένοι από την αγορά εργασίας και την εκπαίδευση, χωρίς να έχουν δυνατότητες κοινωνικής κινητικότητας προς τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Έτσι, δημιουργείται σταδιακά το πλαίσιο από το οποίο θα ξεπηδήσουν επαναστάσεις, κοινωνική αναταραχή και τρομοκρατία. Oι επιδράσεις στην Eλλάδα H Eλλάδα δεν υπήρξε ποτέ αποικιοκρατική δύναμη στον μουσουλμανικό χώρο και η όποια λαθρομετανάστευση προέρχεται από εκεί ήταν, κατά βάση, φάσεως τράνζιτ. Δηλαδή, οι Aσιάτες και Aφρικανοί μουσουλμάνοι που εγκαθίστανται στη χώρα, ενδιαφέρονται κυρίως να μεταβούν στη Δυτική Eυρώπη προκειμένου να ενωθούν με τις εκεί κοινότητες των ομοθρήσκων τους. Yπό αυτή την έννοια, η χώρα υπήρξε τυχερή που δεν έχει στοχοποιηθεί ως χώρα μόνιμης εγκατάστασης γιατί, λόγω του μικρού πληθυσμού της και σε συνδυασμό με τη γειτνίαση με τη Mέση Aνατολή και B. Aφρική, ο εποικισμός θα ήταν συντριπτικός. Δυστυχώς, σήμερα αυτή η πραγματικότητα αλλάζει επί το χείρον. Kατ' αρχάς, οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αρχίσει να εφαρμόζουν μια πιο αυστηρή μεταναστευτική πολιτική, με αποτέλεσμα ουκ ολίγοι μουσουλμάνοι να εγκλωβίζονται στην Eλλάδα. Aκόμα, η αύξηση του βιοτικού επιπέδου της χώρας και η κακώς εννοούμενη «δυτικοποίησή» της έχουν επιπλέον αρνητικές συνέπειες: αφ' ενός τη μεγαλύτερη προσέλκυση λαθρομεταναστών και, αφ' ετέρου, την αλλοίωση της παραδοσιακής κοινωνικής συνεκτικότητας, με αποτέλεσμα οι μουσουλμάνοι να την κατατάσσουν πλέον στα «διεφθαρμένα Δυτικά καθεστώτα», βάζοντάς την στην ίδια μοίρα με τους λοιπούς «άπιστους». Έτσι χάνεται ένα μεγάλο πλεονέκτημα του Eλληνισμού – η διαφορετικότητα έναντι της αλλοτρίωσης από το ωφελιμιστικό πνεύμα της Δύσης και της υποταγής σε μια τεχνοκρατική θεώρηση της ζωής. Aυτό θα κοστίσει πολύ ακριβά στη χώρα σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της με τους μουσουλμάνους. Eίναι εξαιρετικής σημασίας να υπογραμμιστεί ότι οι νομολογίες προκειμένου να κατασκευαστούν τζαμιά στην Eλλάδα και μουσουλμανικό νεκροταφείο χρειάζονται πολύ μεγάλη προσοχή και μελέτη. Aς μην ξεχνάμε ότι η Eλλάδα μόνο κατά την περίοδο της οθωμανικής κατάκτησης ήταν χώρος ισλαμικής εξάπλωσης. Aνέκαθεν αποτελούσε μια νησίδα Xριστιανισμού και δεν υποτάχθηκε ποτέ σε κελεύσματα της Aνατολής, αν και υπήρξε έντονη όσμωση, ανταλλαγές και συνεργασία. Aνεπίσημα τεμένη υπάρχουν και τώρα, τα οποία εξυπηρετούν τις ανάγκες των πιστών μουσουλμάνων. H δημιουργία επίσημου τεμένους σημαίνει την αναγνώριση εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, ότι υπάρχει μια στέρεη μουσουλμανική μειονότητα. Ως συνέπεια, θα προσελκυστούν επιπλέον μετανάστες στη χώρα και, βάσει των όσων δείχνουν οι δημογραφικές προβλέψεις, θα απειληθούν με εξαφάνιση οι Έλληνες ως έθνος, τις επόμενες δεκαετίες. Eπιπλέον, πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν ότι δεν μιλάμε για ένα μόνο τζαμί, καθότι πρέπει να υπάρχουν διαφορετικά τζαμιά για τους Σουνίτες, Σιίτες και τις διάφορες εθνότητες – Πακιστανούς, Aιγυπτίους, Iρανούς κ.λπ. Στην πορεία θα εγερθούν και ζητήματα ποσοτικά, δηλαδή ένα τζαμί για κάθε 2.000 μουσουλμάνους κατοίκους κ.ο.κ... Tο ίδιο ισχύει και για το νεκροταφείο, το οποίο θα υποδηλώνει τη μόνιμη εγκατάσταση μουσουλμάνων στη χώρα. Καταρχάς υπάρχουν Μουσουλμανικά νεκροταφεία στην Ελλάδα στη Θράκη και στα Δωδεκάνησα και ήδη έχει συμφωνηθεί η κατασκευή ενός στο συγκρότημα του Σχιστού. Όμως θα πρέπει παράλληλα να φύγουν από τη χώρα οι λαθρομετανάστες ώστε να μην εκληφθεί η ενέργεια της Ελληνικής Πολιτείας ως κάλεσμα για μόνιμη εγκατάσταση τόσο αυτών που είναι εδώ όσο και δεκάδων εκατομμυρίων άλλων που επιθυμούν να έρθούν. Όσο αφορά τα Τζαμιά-πρεπει να γίνει ένας διαχωρισμός μεταξύ "Τζαμιού" και "Τέμενος". Τα πρώτα είναι τουλάχιστον 130 στην Αθήνα και μπορούν να "Νομιμοποιηθούν" και να ανοίξουν και άλλα. Είναι χώροι προσευχής και θρησκευτικών τελετών. Αλλά το Τέμενος είναι ένα θρησκευτικό κέντρο με Μιναρέδες και αποτελεί εκ των πραγμάτων μέσο πολλαπλών μηνυμάτων: Μόνιμης εγκατάστασης Δημιουργία "Γκέττο" στην ευρύτερη περιοχή του Τεμένους όπως έχει γίνει σε όλες τις χώρες που δημιουργήθηκαν Τεμένη Κάλεσμα εγκατάστασης και άλλων Μουσουλμάνων, γιατί σύμφωνα με την "Ούμμα" το σύνολο δηλαδή των Ιερών Κανόνων του Ισλάμ, περιοχή που αποκτά Τέμενος θεωρείτε "Νταρ-αλ-Ισλάμ", χώρος δηλαδή Μουσουλμανικός ο οποίος δεν δύναται να δοθεί ποτέ πίσω και επιπλέον θεωρείτε ότι ανήκει στη παγκόσμια Ισλαμική "Οικογένεια". Aυτό, σε συνδυασμό με τον Nεο-οθωμανισμό της Άγκυρας, μπορεί να αποτελέσει έναν παράγοντα που θα απειλήσει σοβαρά τους Έλληνες ως έθνος. Άλλωστε, ουδείς ρώτησε τον ελληνικό λαό, αν επιθυμεί τη μαζική εποίκηση της ελληνικής επικράτειας και, ως εκ τούτου, ουδείς μπορεί να αποδεχθεί εκ μέρους του κράτους να εκθεμελιωθούν οι βάσεις της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Eίναι καιρός πλέον να αναρωτηθούν οι πολίτες αν η συνεχιζόμενη ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού να εξασφαλίσει την ασφάλεια των συνόρων από τη λαθρομετανάστευση οφείλεται σε λόγους που σχετίζονται με εθνική μειοδοσία, πέραν βεβαίως της εγνωσμένης ανικανότητας των αρμοδίων. Eν κατακλείδι, το ζήτημα της εποίκισης της Eυρώπης από το Iσλάμ σε ότι αφορά την Eλλάδα είναι ζήτημα εθνικής επιβίωσης, ξεπερνώντας το επίπεδο της ασφάλειας ή μιας γενικότερης ιδεολογικής τοποθέτησης. H αντιμετώπιση του φαινομένου H Eλληνική Πολιτεία πρέπει να διαφυλάξει τα σύνορά της και να προχωρήσει στις απελάσεις των λαθρομεταναστών. Eπιπλέον, προτού παρθούν αποφάσεις, πρέπει να μελετηθεί εις βάθος και να εξεταστούν με σοβαρότητα και υπευθυνότητα όλες οι παράμετροι που αφορούν στην «επίσημη» λειτουργία μουσουλμανικού τεμένους στη χώρα, καθώς τα ήδη υπάρχοντα «ανεπίσημα» μπορούν να εξακολουθήσουν να λειτουργούν υπό την εποπτεία των Aρχών, όποτε αυτό κριθεί αναγκαίο. Oι αιτιάσεις ορισμένων ότι το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να ελέγξει τα παράνομα –όπως τα χαρακτηρίζουν– τζαμιά απλά υποτιμούν τις δυνατότητες των ελληνικών υπηρεσιών και δεν διέπονται από κοινή λογική. H Eλλάδα καλείται να αναλάβει σοβαρές διπλωματικές πρωτοβουλίες μεταξύ Aνατολής και Δύσης, ώστε να φέρει τις δύο πλευρές κοντά σε έναν ειλικρινή διάλογο, με σκοπό να αποφευχθεί η κρίση. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να είναι ξεκαθαρισμένος ο ρόλος της χώρας ότι θα προασπίσει τις βασικές αρχές και τα πνευματικά θεμέλια της Δύσης, τον Xριστιανισμό, την Aρχαία Eλληνική Γραμματεία και Φιλοσοφία, το Θέατρο και το Pωμαϊκό Δίκαιο. Eκπτώσεις στα θεμέλια του πολιτισμού αποτελούν και εκπτώσεις αξιών που βαίνουν προς μη αντιστρέψιμες και λίαν δυσάρεστες καταστάσεις. Tέλος, ο ρόλος της Tουρκίας ως ισλαμικός Δούρειος Ίππος θα πρέπει να σημειωθεί και να τονιστεί δεόντως στα διεθνή κέντρα αποφάσεων από την Aθήνα, εν όψει των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Άγκυρας με την E.E. Aπό το 1973 και το πετρελαϊκό εμπάργκο που κατέδειξε για πρώτη φορά από τον μεσαίωνα την επανάκαμψη της δύναμης του αραβομουσουλμανικού κόσμου, έχει αρχίσει μια ραγδαία ισλαμοποίηση της Eυρώπης. Mέχρι το 1975 δεν υπήρχε ούτε ένα τζαμί στη Γερμανία – σήμερα τα τζαμιά στη χώρα ξεπερνούν τα 2.000. Στη Bρετανία υπάρχουν 1.500 τζαμιά, 150 ισλαμικά κέντρα, 202 μουσουλμανικές σχολές και 2.000 ισλαμικά σχολεία. Yπολογίζεται ότι με τα σημερινά δεδομένα –ceteris paribus (δεδομένου, δηλαδή, ότι οι υπόλοιποι παράγοντες παραμένουν σταθεροί)– το 2050 πόλεις όπως το Παρίσι και οι Bρυξέλλες θα είναι κατά πλειονότητα ισλαμικές και το 20-25% του πληθυσμού της E.E θα προσανατολίζεται προς τη Mέκκα. Eπιπλέον, πόλεις που διαθέτουν ολιγάριθμες ισλαμικές κοινότητες, όπως το Δουβλίνο ή το Eλσίνκι, θα έχουν πλησιάσει μέχρι τότε τα ποσοστά των τωρινών μεγαλουπόλεων. Oλόκληρες πόλεις κυριολεκτικά εποικίζονται και γκετοποιούνται με εφαρμογή της Σαρία. H δε Σαουδική Aραβία, τα τελευταία 35 χρόνια, έχει ξοδέψει περίπου 100 δισ. δολάρια για την προώθηση του Iσλάμ παγκοσμίως, γεγονός που υποδηλώνει σαφέστατα διάθεση κατάκτησης και κυριαρχίας πραγματικά σε παγκόσμιο επίπεδο. Tα τελευταία χρόνια, μόνο στη Bοσνία οι Σαουδάραβες έχουν διαθέσει 500 εκατ. δολάρια για «θρησκευτικούς σκοπούς» χτίζοντας 150 τζαμιά, ένα εκ των οποίων έχει έκταση 9 στρέμματα. Στο Mαυροβούνιο κατασκευάστηκε ένα παρόμοιο θρησκευτικό κέντρο που κόστισε 30 εκατ. δολάρια, ενώ στο Kόσοβο και στην Aλβανία δεκάδες τζαμιά έχουν ανεγερθεί σε λιγότερο από 10 χρόνια. Oι Έλληνες μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση του φαινομένου της μαζικής ισλαμικής επέλασης στην Eυρώπη, τόσο λόγω της ιστορίας τους όσο και λόγω της γεωπολιτικής θέσης της χώρας ως πύλης της Eυρώπης στη Mέση Aνατολή. Mεγάλες προκλήσεις περιμένουν την Eλλάδα η οποία υπήρξε πάντοτε ο εξ ανατολών κυματοθραύστης της Eυρώπης. Eίναι, λοιπόν, ζήτημα μέγιστης ιστορικής ευθύνης για την εκάστοτε ελληνική ηγεσία να λαβαίνει σοβαρά υπόψη τόσο τον ρόλο της Eλλάδας, όσο και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Eυρώπη στην παρούσα ιστορική φάση. Τέλος πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι ο θρησκευτικός φανατισμός όπως εκδηλώνεται στον Ισλαμικό χώρο, βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με συγκεκριμένα συμφέροντα που δραστηριοποιούνται στο τομέα των υδρογονανθράκων και η εξέλιξη του λεγόμενου "ριζοσπαστικού Ισλάμ" είναι σε ευθεία σύνδεση με τις εξελίξεις και τους σχεδιασμούς ένθεν κακείθεν των δυνάμεων είτε κρατικών είτε ιδιωτικών που ελέγχουν την παραγωγή και την εμπορία του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Ενδιαφέρουσες παραπομπές Nicholas Eberstadt, "Four Surprises in Global Demography", Foreign Policy Research Institute Watch on the West. vol. 5, n5, July 2004 www.un.org/esa/population/publications/popdecline/Chesnais.pdf www.statistics.gov.uk/cci/nugget.asp?id=955 Πηγή RIMSE

Πολιτική «στα τέσσερα» από το Ελληνικό υπουργείο Εξωφρενικών… Posted: 28 May 2013 02:50 AM PDT   Ως παρελθόν που δεν πρέπει να αποτελεί εμπόδιο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, χαρακτήρισε το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, τη γενοκτονία των Ποντίων από τους Τούρκους και καθίσταται σαφές πως η Ελληνική κυβέρνηση ασπάζεται και εφαρμόζει πλήρως την πολιτική «πέφτουμε στα τέσσερα» απέναντι στην θρασύτητα της Άγκυρας. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά (με την κοινή λογική) η υποχωρητική του απάντηση στην τουρκική επίσημη πρόκληση (διαμαρτυρήθηκε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών) σχετικά με την γενοκτονία των Ποντίων. Σχετικά με την ανακοίνωση του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών σε ό,τι αφορά στις εκδηλώσεις στην Ελλάδα για την «Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου», ο Εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών, Κωνσταντίνος Κούτρας, έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Η ιστορία είναι αλήθειες και γεγονότα που ούτε ξεχνιούνται ούτε παραγράφονται. Σύσσωμος ο Ελληνισμός τιμά τη μνήμη και την θυσία των Ποντίων. Ωστόσο, άλλο η ιστορία και άλλο το παρελθόν, το οποίο δεν πρέπει να σκιάζει την αμοιβαία βούληση να δημιουργήσουμε ένα μέλλον συνεργασίας, φιλίας, σταθερότητας και αμοιβαίου σεβασμού για τους δύο λαούς». Βέβαια, είναι γνωστή η φοβικότητα (μένουμε σε αυτόν τον επιεική χαρακτηρισμό και ευελπιστούμε πως δεν ισχύουν άλλοι πολύ βαρύτεροι) των Ελλήνων πολιτικών απέναντι στην Τουρκία. Μία φοβική πολιτική, που με το πρόσχημα της ελληνοτουρκικής φιλίας έχει συντελέσει στα μέγιστα για την ποσοτική και ποιοτική πολυεπίπεδη αναβάθμιση της τουρκικής προκλητικότητας σε ζητήματα της Ελληνικής εθνικής κυριαρχίας και παρεμβατικότητας στα εσωτερικά της Ελλάδας. Είναι προφανές πως η Τουρκία δεν θέλει –και ούτε πρόκειται- να αναγνωρίσει την γενοκτονία, δεν θέλει να αποδεχθεί τα εγκλήματά της σαν χώρα, δεν θέλει να αναλάβει τις ιστορικές (και όχι μόνο) ευθύνες της απέναντι στην διεθνή κοινότητα. Όμως, είναι κάτι πολύ περισσότερο από ακατανόητη η στάση της Ελληνικής κυβέρνησης, η οποία επιμένει στην χλιαρή και άκρως εξευτελιστική για την Ελλάδα αντιμετώπιση της Τουρκίας, η οποία όχι μόνο αποθρασύνεται, αλλά βρίσκει ευκαιρία να αυξήσει την προκλητικότητά της απέναντι στην Ελληνική υποχωρητικότητα… Αν μη τι άλλο όταν το ίδιο το Ελληνικό κράτος έχει τέτοιες θέσεις, λέγοντας ότι θα πρέπει να ξεχάσουμε τι έγινε και να χτίσουμε νέες γέφυρες φιλίας μεταξύ των 2 λαών, δεν νομίζουμε ότι υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι αυτό το κράτος θα μπει μπροστά στον αγώνα για τη Διεθνή Αναγνώριση της Γενοκτονίας… Εάν η συγκεκριμένη πολιτική είναι δυνατόν να χαρακτηριστεί από τους κυβερνητικούς (αν)αρμόδιους ως εθνική υπερήφανη εφαρμοζόμενη πολιτική, τότε είναι περισσότερο από εμφανές πως το πρόβλημα δεν εστιάζεται στην στάση της Τουρκίας (η οποία κάνει τη «δουλειά» της όσο καλύτερα μπορεί και εκμεταλλεύεται λάθη, αδυναμίες της Ελληνικής πλευράς και καταλαμβάνει τους κενούς χώρους που δημιουργούνται από τις Ελληνικές κυβερνήσεις), αλλά στο εσωτερικό της Ελλάδας και σε εκείνα τα θεσμικά όργανα που λειτουργούν ως ηττημένοι σε έναν πόλεμο (που δεν έγινε) και παραδίδονται σε αιτιάσεις των γειτόνων, οι οποίες ενδεχομένως αποτελούν -αν όχι αιτία πολέμου- αιτία κήρυξης casus belli από την Ελληνική πλευρά. Κωνσταντίνος Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους  Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο.

Η Ε.Ε. αποφάσισε να στηρίξει με όπλα τους ισλαμοφασίστες της Συρίας! Posted: 28 May 2013 02:28 AM PDT Σε πλήρη παροξυσμό και με καθεστώς απόλυτης απώλειας κάθε λογικής, οι Βρυξέλλες αποφάσισαν να στηρίξουν τα ανθρωπόμορφα κτήνη, τους φονταμενταλιστές τζιχαντιστές και σαλαφιστές ισλαμιστές, τους βιαστές κάθε έννοιας του ανθρωπισμού, τους φανατικούς της Αλ Κάιντα και τους μισθοφόρους που αποδεδειγμένα καταπατούν καθε έννοια του Διεθνούς Δικαίου περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυτούς που καταδικάστηκαν στην συνείδηση όλων εκείνων που παρακολουθούν τα πραγματικά (και όχι προπαγανδιστικά) δρώμενα και τερατώδη εγκλήματα που κατά τα τελευταία 2 χρόνια γίνονται εις βάρος των κατοίκων της Συρίας, οι οποίοι σφαγιάζονται ανηλεώς από τους "αντάρτες" και γίνονται θύματα ανηλεών και αποκρουστικών εγκλημάτων (μαζικές εκτελέσεις, αποκεφαλισμοί). Η Ευρωπαϊκή Ένωση, παραβιάζει στοιχειώδεις διεθνείς κανόνες περί μη εμπλοκής στα εσωτερικά ζητήματα μίας χώρας, προδίδοντας -προφανώς- τις πραγματικές διαθέσεις των Βρυξελλών για την από τούδε και στο εξής αντιμετώπιση εκείνων των χωρών που δεν λειτουργούν σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις υποδείξεις των ισχυρών της Δύσης. Με μία απόφαση πραγματικό κόλαφο και με πλήρη απαξίωση της ηθικής, οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάσισαν τη Δευτέρα το βράδυ στις Βρυξέλλες, την άρση του εμπάργκο όπλων προς τους αντάρτες της Συρίας, που μάχονται κατά του προέδρου Μπασάρ αλ- Άσαντ, διατηρώντας παράλληλα όλες τις κυρώσεις εναντίον του καθεστώτος του οποίου ηγείται ο Σύρος πρόεδρος. Αυτή η απόφαση βρήκε σύμφωνες, κυρίως τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία, που είναι και οι μοναδικές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που απαιτούσαν επί σειρά μηνών να υπάρξει η δυνατότητα παροχής όπλων προς τις δυνάμεις της μετριοπαθούς συριακής αντιπολίτευσης. «Απόψε, η ΕΕ αποφάσισε να τερματίσει το εμπάργκο όπλων προς τη συριακή αντιπολίτευση και να διατηρήσει όλες τις άλλες κυρώσεις κατά του συριακού καθεστώτος», δήλωσε ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίλιαμ Χέιγκ μετά το τέλος της συνεδρίασης η οποία ολοκληρώθηκε μετά τα μεσάνυχτα της Δευτέρας προς την Τρίτη. «Αυτό είναι το αποτέλεσμα που ήθελε η Βρετανία. Είναι το σωστό, επειδή στέλνει ένα πολύ ισχυρό μήνυμα από την Ευρώπη προς το καθεστώς Άσαντ» είπε ο βρετανός υπουργός Εξωτερικών. Ωστόσο, ο κ. Χέιγκ έσπευσε να δηλώσει ότι η χώρα του δεν σκοπεύει να στείλει «αμέσως» όπλα προς τους αντάρτες. Η άρση του εμπάργκο «μας δίνει την ευκαιρία να το πράξουμε εάν η κατάσταση επιδεινωθεί», είπε. Η απόφαση ελήφθη κατά τη διάρκεια συνεδρίασης, η οποία διήρκεσε πολύ περισσότερο από το αναμενόμενο, λόγω των «δύσκολων συζητήσεων» μεταξύ των υπουργών, δήλωσαν διπλωματικές πηγές από τη βελγική πρωτεύουσα διπλωματών. Και αυτό διότι αρκετές χώρες, όπως η Αυστρία και η Δημοκρατία της Τσεχίας, ήταν κατηγορηματικά αντίθετες με την άρση του εμπάργκο. Η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Κάθριν Άστον είπε ότι η παροχή όπλων «που προορίζονται για την προστασία των αμάχων» υπόκειται σε ορισμένες αυστηρές προϋποθέσεις, ιδίως όσον αφορά τους ελέγχους, έτσι ώστε να «μην μπορούν να πέσουν στα χέρια των ριζοσπαστικών ομάδων». Δυστυχώς, μετά από όλα αυτά, το τραγικό συμπέρασμα αφορά τους "χρήσιμους ηλίθιους" των ανώτερων αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι δεν διστάζουν να βρωμίσουν την Ευρώπη μέσω των αποφάσεών τους, που υπό φυσιολογικές συνθήκες τους τοποθετούν ως συνένοχους, συναυτουργούς και ηθικούς αυτουργούς των όσων σήμερα συμβαίνουν στην Συρία. Προφανώς για τους Ευρωπαίους "ταγούς" η όψη του αίματος υπερκαλύπτεται από το χρώμα του χρήματος, στο οποίο αποδίδουν πολύ μεγαλύτερη αξία, συντελώντας με αυτόν τον τρόπο σε σφαγιασμούς απλών πολιτών και ενισχύοντας τους τζιχαντιστές ισλαμιστές που ήδη άρχισαν να λειτουργούν και μέσα σε ευρωπαϊκές πόλεις. Αναγνώστης  Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο.

Το χαβά της η Τουρκία για τα ενεργειακά Posted: 28 May 2013 02:05 AM PDT Τις γνωστές διπλωματικές πονηριές άρχισε πάλι η Άγκυρα στα ενεργειακά, επαναφέροντας μέσω του υπουργού Ενέργειας Τανέρ Γιλντίζ «πρόταση» στην Κύπρο και το Ισραήλ για μεταφορά του φυσικού αερίου των δυο χωρών μέσω…Τουρκίας. Σε συνέντευξή του στην αγγλόφωνη έκδοση της «Hürriyet», ο Τούρκος υπουργός δήλωσε ότι «οι Ισραηλινοί αρμόδιοι αλλά και οι Ελληνοκύπριοι όπως και οι αρμόδιοι της "Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου" λένε μια αλήθεια. Το αέριο που θα βγει από την περιοχή μπορεί να γίνει αποδοτικό με έναν αγωγό που θα περάσει μέσω της Τουρκίας. Και οι αριθμοί αυτό δείχνουν»… Ο Γιλντίζ χρησιμοποιώντας για άλλη μια φορά το φυσικό αέριο ως πρόσχημα για το Κυπριακό, υποστήριξε ότι «τα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου δημιουργούν μια ευκαιρία για την εξάλειψη των διαφορών ανάμεσα στην τουρκοκυπριακή και την ελληνοκυπριακή πλευρά, για να αλλάξει όμως η στάση της Τουρκίας, τα παράνομα σχέδια εκμετάλλευσης θα πρέπει να νομιμοποιηθούν». Απείλησε, δε, πάλι πως αποτελεί «κόκκινη γραμμή» για την Τουρκία η συνεκμετάλλευση των φυσικών πόρων του νησιού: «Αυτές τις απόψεις μας τις εκφράσαμε ξεκάθαρα και στους Αμερικανούς συναδέλφους μας και διαπιστώνουμε πως και οι ίδιοι συμφωνούν πως έχουμε δίκιο», δήλωσε ο Γιλντίζ. Με αφορμή το ενδεχόμενο εκμετάλλευσης πηγών πετρελαίου στο Βόρειο Ιράκ, και δυσκολευόμενος να κρύψει τις διαθέσεις άρπαγα που διέπουν μονίμως τη χώρα του, ανέφερε πως «η Τουρκία δεν θα εκμεταλλευθεί αρνητικά τα πλεονεκτήματα που προκύπτουν από τη γεωγραφική της θέση». Προφανώς θα κάνει "χάρη" στους Κούρδους του Βορείου Ιράκ. Υπερήφανος… Ο Αχμέτ Νταβούτογλου στο μεταξύ δηλώνει περήφανος για το χαρακτηρισμό του «νεο-Οθωμανού» που του προσάπτουν. «Είναι τιμή μας να μας λένε νεο-Οθωμανούς… ούτε μας ενοχλεί να μας μιλούν για την ιστορία μας… Εμείς είμαστε οι εκπρόσωποι εκείνου του ένδοξου παρελθόντος και είμαστε περήφανοι γι'αυτό», τόνισε, και αναφέρθηκε στα μεγαλεπήβολα σχέδια της χώρας του στον τομέα των διεθνών σχέσεων: «Στην εξωτερική πολιτική ο ορίζοντας της Τουρκίας δεν περιορίζεται μόνο σε μια γεωγραφική περιοχή. Πριν από 10 χρόνια η Τουρκία διέθετε 93 πρεσβείες στο εξωτερικό. Σήμερα διαθέτει 134. Υπήρχαν 162 προξενεία. Σήμερα υπάρχουν 209.Τα επόμενα πέντε χρόνια θα είμαστε στις πρώτες πέντε χώρες των οποίων θα κυματίζουν οι περισσότερες σημαίες στον κόσμο». Μ.Κ. -Λ.Κ., στον "Ελεύθερο Τύπο"

Ύψιστος συναγερμός στην ΑΟΖ Posted: 28 May 2013 01:55 AM PDT Του Κυριάκου Πομηλορίδη Σε κατάσταση ύψιστου συναγερμού έχουν τεθεί οι υπηρεσίες ασφαλείας της Δημοκρατίας, που παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τις στρατιωτικές ασκήσεις και άλλες κινήσεις της Τουρκίας, στα όρια της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης της Κύπρου. Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η άσκηση DENIZ KURDU 2013, η μεγαλύτερη ετήσια άσκηση του τουρκικού ναυτικού. Τακτικές στην ημερήσια διάταξη όμως όπως πληροφορείται ο Αντ1 είναι και οι παραβάσεις όσο και οι παραβιάσεις του F.I.R. και του Κυπριακού εναέριου χώρου. Σύμφωνα ωστόσο με στρατιωτικές πηγές που παρακολουθούν στενά τα τουρκικά γυμνάσια, οι τούρκοι πιλότοι αποφεύγουν μέχρι στιγμής τουλάχιστον τις παραβιάσεις διαρκείας. Εισέρχονται οριακά στον εναέριο χώρο της Κύπρου και ακολούθως κάνοντας ελιγμούς εξέρχονται. Η άσκηση, στην οποία μετέχουν 5 φρεγάτες, τέσσερα υποβρύχια, μία κορβέτα, δεκάδες πυραυλάκατοι, και 7 αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας, έχει καθαρά επιθετικό χαρακτήρα, καθώς με βάση το σενάριο, τα τουρκικά πολεμικά με την κάλυψη μαχητικών θα εκτελέσουν σενάρια αποκλεισμού και κατάληψης μικρών νήσων με ομάδες ειδικών δυνάμεων.  Εκείνο ωστόσο που ανησυχεί Λευκωσία και Αθήνα είναι το ενδεχόμενο δημιουργίας νέων τετελεσμένων σε βάρος των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Σύμφωνα με μέλος της κυβέρνησης υπάρχουν συγκλίνουσες πληροφορίες ότι η Αγκυρα, θα προχωρήσει σε κάποιες προκλητικές κινήσεις εντός των ημερών λόγω της έναρξης της επιβεβαιωτικής γεώτρησης στο Οικόπεδο 12, στις αρχές του επόμενου μηνός. Στέλνοντας πιθανών ένα από τα ερευνητικά της σκάφη, στην ΑΟΖ της Κύπρου και συγκεκριμένα στα Δυτικά οικόπεδα 4,5,6. Αυτά δηλαδή για τα οποία επιχειρεί εγείρει διεκδικήσεις.  Συναφής, όπως πληροφορείται ο ΑΝΤ1 είναι και η πληροφόρηση που έχει η Κυβέρνηση από διπλωμάτη ξένης ισχυρής χώρας. Σύμφωνα δε με πολιτικούς κύκλους δεν είναι άσχετη και η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου να παρατείνει κατά άλλους έξι μήνες τον δεύτερο γύρο αδειοδότησης, εξέλιξη που ανοίγει διάπλατα το δρόμο στην Κοινοπραξία της Ιταλικής ΕΝΙ με την KOGAS. Πηγή

Η Ελλάδα «πυροβολεί» περιβάλλον και τουρισμό Posted: 28 May 2013 01:50 AM PDT Η περίπτωση της παραλίας Τραπεζάκι στην Κεφαλονιά Ο τουρισμός για την Ελλάδα αποτελεί μία βαριά βιομηχανία, που φέρνει τεράστια έσοδα στην χώρα και στα ταμεία του κράτους. Όμως, αυτή η τουριστική βιομηχανία οφείλει να κινείται μέσα σε αυστηρά πλαίσια και όχι να αφήνεται ανεξέλεγκτη με τάσεις αυτοκαταστροφής, αλλά και καταστροφής του περιβάλλοντος. Δυστυχώς, ιστορίες νεοελληνικής τρέλας εξελίσσονται στην Κεφαλονιά όπου μια απείρου φυσικού κάλλους περιοχή, η παραλία Τραπεζάκι στα Μουσάτα, υφιστάται άνευ προηγουμένου κακοποίηση, εξαιτίας αυθαίρετων κατασκευών. Την ίδια στιγμή που η χώρα αναζητά εναγώνια τρόπους εξόδου από την κρίση, με τον τουρισμό να αναγορεύεται σε ύψιστη προτεραιότητα, μία εμβληματική για την περιοχή παραλία, το Τραπεζάκι μετατρέπεται σε βούρκο, μέσα από παράνομες παρεμβάσεις. Με τον τρόπο αυτό επιτήδειοι, με την ανοχή των τοπικών Αρχών, υποθηκεύουν το μέλλον μιας ολόκληρης περιοχής, που, μέχρι σήμερα, λειτουργούσε ως πόλος έλξης χιλιάδων τουριστών, συμβάλλοντας ώστε να διατηρηθεί η Κεφαλονιά στο επίκεντρο του διεθνούς τουριστικού χάρτη. Τον παραλογισμό φέρνει στο φως ο Πολιτιστικός Σύνδεσμος «Ευκοσμία», ο οποίος δίνει αγώνα δρόμου, ώστε να μην χαθεί οριστικά ένα φυσικό στολίδι της Κεφαλονιάς. Η ιστορία, αν και κάθε άλλο παρά πρωτοφανής είναι για τα ελληνικά δεδομένα, δεν παύει να εκπλήσσει με τις περιβαλλοντικές δυσπλασίες που προκαλεί. Μάλιστα το όργιο της αυθαιρεσίας λαμβάνει χώρα σε μια παραλία, εφαπτόμενη με προστατευόμενη περιοχή Natura. Σύμφωνα με τους επικεφαλής του Πολιτιστικού Συνδέσμου «Ευκοσμία», στην άλλοτε παραδεισένια παραλία, αλλά σε όλη την έκταση της αβαθούς θάλασσας, ξεβράζονται πλέον τόνοι από θαλάσσια μαύρα φύκια. Αιτία; Η -πέρα από κάθε αναπτυξιακή λογική- μετατροπή της ανατολικής πλευράς της παραλίας, στα σύνορα Βλαχάτων-Μουσάτων, σε ένα παράνομο λιμενοβραχίονα. Όπως εξηγούν τα μέλη του πολιτιστικού Συνδέσμου, στην επίμαχη περιοχή, πριν από χρόνια, δημιουργήθηκε ένας χώρος, για να δένουν λίγες βάρκες. Σιγά σιγά το «λιμάνι» μεγάλωσε και τα τελευταία χρόνια μεταφέρθηκαν και ρίχτηκαν στη θάλασσα θεόρατοι βράχοι για την κατασκευή λιμενοβραχίονα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ανακοπεί η φυσική ροή των θαλασσίων ρευμάτων, που με φυσικό τρόπο καθάριζαν την παραλία. Έτσι σήμερα, έχουμε μια εικόνα αποκρουστική για τον οποιοδήποτε επισκέπτη. Η ειρωνεία δε είναι ότι η θάλασσα τιμωρεί την ανθρώπινη παρέμβαση, αφού πλέον κάθε χρόνο τα θαλάσσια ρεύματα γεμίζουν τον χώρο του «λιμανιού» με εκατοντάδες κυβικά μέτρα άμμο, με αποτέλεσμα τα βράχια να μην προστατεύουν πλέον το «λιμάνι». Έτσι κάθε Άνοιξη γίνεται εκβάθυνση του λιμανιού, απομακρύνοντας εκατοντάδες τόνους θαλάσσιας άμμου, παραμορφώνοντας το φυσικό τοπίο. Πλήγμα για τον τουρισμό Μάλιστα, όπως καταγγέλλουν τα μέλη του Συνδέσμου, η ανθρώπινη παρέμβαση, η χωρίς σκέψη και μελέτη για το περιβάλλον ενέργεια, όχι μόνο δεν έχει ίχνος αναπτυξιακού χαρακτήρα, αλλά στον αντίποδα, έρχεται να καταστρέψει αυτόν τον μοναδικό φυσικό πλούτο της περιοχής, οδηγώντας τον τουρισμό σε μαρασμό. Έτσι όχι μόνο κινδυνεύει να αλλοιωθεί ανεπανόρθωτα το θαλάσσιο μέτωπο των ακτών της περιοχής, αλλά ναρκοθετείται μια βασική πηγή εσόδων, ο τουρισμός. Πλέον εκφράζονται φόβοι ότι ο τουρισμός και η επισκεψιμότητα της περιοχής θα συρρικνωθεί και εν τέλει θα εξαφανιστεί και σε κάθε περίπτωση θα εμποδιστεί κάθε προσπάθεια για περαιτέρω τουριστική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής. Οι κάτοικοι της περιοχής δηλώνουν αποφασισμένοι να αντιταχθούν σε οποιαδήποτε βάναυση επέμβαση στο φυσικό περιβάλλον, η οποία στο όνομα μιας παρωχημένης αναπτυξιομανίας και χωρίς καμία νόμιμη υπόσταση, περιφρονεί τη φυσιογνωμία, την ιστορία και τις ανάγκες τους.

Το Ισλάμ απορρίπτει την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα Posted: 28 May 2013 01:28 AM PDT «Ως μουσουλμάνοι απορρίπτουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα, απορρίπτουμε την δημοκρατία» λέει ο τζιχαντιστής Anjem Choudary Φυσικά. Δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα στο Ισλάμ. Αυτά τα ισχυρίζεται ο ίδιος ο Choudary, ο οποίος δεν αντιπροσωπεύει μόνο μια «μικρή μειοψηφία εξτρεμιστών» - όπως προσπαθούν να πείσουν τον βρετανικό λαό οι ελαφρόμυαλοι οπαδοί της πολυπολιτισμικότητας - ο ίδιος πιστεύει ότι μιλάει εκ μέρους της πλειοψηφίας των μουσουλμάνων. Και δεδομένου ότι ποτέ δεν έχουμε δει αυτή την πλειοψηφία των Μουσουλμάνων να βγει και να καταγγείλει τον Choudrey και τους συνεργούς του, μάλλον θα πρέπει να συνηθίσουμε στη δυσάρεστη διαπίστωση ότι η πλειοψηφία τον συμπαθεί.  Ακολουθούν αποσπάσματα από μια συνέντευξη του ισλαμιστή και συνιδρυτή της  τρομοκρατικής ισλαμικής ομάδας «Αλ Μουχατζιρούν», Anjem Choudary, που προβλήθηκε στο Press TV, μέσω του Διαδικτύου, στις 11 Απριλίου του 2013. Anjem Choudary: Επιτρέψτε μου να είμαι απολύτως σαφής: ως Μουσουλμάνοι, απορρίπτουμε τη δημοκρατία, απορρίπτουμε την εκκοσμίκευση και την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Απορρίπτουμε όλα τα πράγματα που εσείς ασπάζεστε ως ιδανικά. Άλλος προσκεκλημένος στην εκπομπή: Απορρίπτετε τα ανθρώπινα δικαιώματα; Σας πιστεύω. Anjem Choudary: Δεν υπάρχει κανένα τέτοιο πράγμα που να ονομάζεται δημοκρατία στο Ισλάμ. Όταν μιλάμε για τη Σαρία, μιλάμε για μόνο τη Σαρία. Μιλάμε για την απόρριψη του ΟΗΕ, του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Στο μεταξύ ο Choudary δήλωσε στο BBC ότι "σοκαρίστηκε" μεν από τη δολοφονία του Βρετανού στρατιώτη στο Woolwich, αλλά αρνήθηκε να καταδικάσει την επίθεση. Ο Drummer Lee Rigby σκοτώθηκε στο φως της ημέρας την Τετάρτη από δύο άνδρες, οι οποίοι στη συνέχεια πυροβολήθηκαν από την αστυνομία. Οι δράστες, που τώρα είναι γνωστό ότι είναι ο Michael Adebolajo και ο Michael Adebowale, ήταν γνωστοί στις υπηρεσίες ασφαλείας.     Ο Choudary δήλωσε στην εκπομπή Newsnight του BBC ότι συνάντησε τον Adebolajo σε μια σειρά από διαδηλώσεις ισλαμιστών. "Όταν είδα το τι έγινε σοκαρίστηκα... αλλά αυτά που είπε στο βίντεο, δεν νομίζω ότι πολλοί μουσουλμάνοι μπορεί να διαφωνήσουν μαζί του", πρόσθεσε. Σχόλιο: Σκεφτείτε ότι αυτόν τον άνθρωπο που έχει ως "όνειρο" να δει την μαύρη σημαία της Αλ Κάιντα να κυματίζει στην Downing Street και θέλει να επιβληθεί ο νόμος της Σαρία, δέχεται να τον φιλοξενεί η «δημοκρατική» Βρετανία, να μιλάει στο BBC και τον αφήνει ελεύθερα να διασπείρει το μίσος κατά των «απίστων». Και όχι μόνο αυτό αλλά ο «Βρετανός» Choudary λάμβανε κρατική χρηματοδότηση από το επίσημο Αγγλικό κράτος, που του χρηματοδοτούσε ακόμα και την πολυτελή οικία που διαμένει, αξίας μισού εκατομμυρίου δολαρίων, σύμφωνα με την εφημερίδα Sun! Αυτό είναι ένα δείγμα της μεγάλης κοροϊδίας των διαφόρων «δημοκρατικών κρατών» της διεφθαρμένης Δύσης και των απανταχού θιασωτών των «συνταγματικών τόξων» και άλλων ποιημάτων, που δεν βλέπουν πουθενά αλλού την «απειλή για τη δημοκρατία» παρά μόνο στα εθνικιστικά «ξενοφοβικά» κόμματα. Προκειμένου να δέσουν τους ευρωπαϊκούς λαούς στα σιδερένια δεσμά της πολυπολιτισμικότητας (που λειτουργεί ως απαραίτητος τροφοδότης της παγκοσμιοποίησης) δεν διστάζουν να χαϊδεύουν τις πιο ακραίες ιδεολογίες και να αποδέχονται να σφάζονται στους δρόμους σαν αρνιά οι «άπιστοι» Ευρωπαίοι. Μετά δε τις σφαγές και την αγανάκτηση του κόσμου, το μόνο που τους απασχολεί είναι να μην δημιουργηθεί κλίμα «ισλαμοφοβίας» και «ρατσισμού» στους αυτόχθονες πληθυσμούς της Ευρώπης και ανέβουν τα ποσοστά των «ξενοφοβικών» κομμάτων. Για αυτό βιάζονται για τους διάφορους «αντιρατσιστικούς νόμους». Για να γίνουν τα δεσμά ακόμα πιο σφιχτά. Είναι ένα ξεκάθαρο μαφιόζικο σχέδιο. Δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω αλλιώς. Από "Κόκκινο Ουρανό", Πηγή

Αποκτήστε έλεγχο του βάρους σας μια για πάντα Posted: 28 May 2013 01:25 AM PDT Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο Τελικά η γνωστή ρήση "Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο" επαληθεύεται από επιστημονικά δεδομένα όσο αφορά στη μάχη για την απώλεια βάρους. Στο συμπέρασμα αυτό συγκλίνουν οι απόψεις των ειδικών της επιστήμης της υγείας, που υποστηρίζουν ότι η απώλεια βάρους είναι ένα σύνθετο ζήτημα, το οποίο κάθε άλλο παρά μόνο με την κατανάλωση φαγητού σχετίζεται. «Ο λόγος για τη συνεχή αύξηση βάρους δεν είναι η υπερφαγία, ούτε ο καθιστικός τρόπος ζωής μεμονωμένα, αλλά ένας συνδυασμός υπερβολικής κατανάλωσης φαγητού και έλλειψης επαρκούς άσκησης» υποστηρίζει ο καθηγητής James O. Hill, PhD, της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, στο Ντένβερ των ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του σε εκδήλωση που υποστήριξε η Διεθνής Ένωση Γλυκαντικών (International Sweeteners Association), στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συνεδρίου για την Παχυσαρκία (ECO 2013), ο ίδιος εισηγήθηκε ότι μικρές και «ανώδυνες» αλλαγές στην καθημερινή διατροφή και τη σωματική δραστηριότητα μπορούν να βοηθήσουν τον ενήλικο πληθυσμό να καταπολεμήσει την παχυσαρκία. Αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν μικρές αλλαγές, όπως το να περπατήσει κανείς 2.000 βήματα κάθε μέρα ή να «τρώει έξυπνα», αντικαθιστώντας καθημερινά μία ή δύο διατροφικές επιλογές υψηλής θερμιδικής αξίας με άλλες χαμηλότερου θερμιδικού περιεχομένου. Ως ειδικός σε θέματα παχυσαρκίας και διαχείρισης βάρους (είναι συνιδρυτής του Εθνικού Μητρώου Ελέγχου Βάρους (National Registry of Weight Control), ο Καθηγητής Hill πιστεύει ότι, προκειμένου να επιτευχθεί απώλεια βάρους και ισορροπία στην ενεργειακή πρόσληψη, η απάντηση έγκειται και στις δυο πλευρές της εξίσωσης. «H λύση είναι μια καινοτόμος προσέγγιση με μικρές και βιώσιμες αλλαγές στη δίαιτά μας και στη σωματική μας δραστηριότητα. Όταν οι αλλαγές αυτές γίνουν μέρος της καθημερινότητάς μας, επωφελούμαστε χωρίς να νιώθουμε στέρηση» σχολίασε ο ίδιος, κατά την ομιλία του. Σύμφωνα με τον Καθηγητή Hill, στοιχεία από το Εθνικό Μητρώο Ελέγχου Βάρους της Αμερικής (National Registry of Weight Control) δείχνουν ότι οι περισσότεροι από όσους διατηρούν μακροπρόθεσμα την απώλεια βάρους υιοθετούν αυτή την προσέγγιση. 15 συμβουλές για τον έλεγχο του βάρους Σύμφωνα με τον Καθηγητή Hill, οι μικρές αλλαγές που μπορεί να κάνει ο καθένας στον τρόπο ζωής του, χωρίς ιδιαίτερο κόστος, προκειμένου να χάσει βάρος, είναι: Βρείτε ένα βηματομετρητή. Φορέστε τον για 5-7 μέρες, ώστε να δείτε πόσα βήματα κάνετε συνήθως. Έπειτα, προσπαθήστε να κάνετε 2.000 επιπλέον βήματα κάθε μέρα. Όσο περνάει ο καιρός, μπορείτε να αυξάνετε σταδιακά το στόχο των βημάτων σας. Ακούστε μουσική ή τις ειδήσεις καθώς περπατάτε. Φτιάξτε μια ομάδα περιπάτου με τους φίλους ή τους γείτονές σας. Αν έχετε σκύλο, βγάλτε το σκύλο σας βόλτα κάθε μέρα. Αν δεν έχετε σκύλο, φροντίστε να αποκτήσετε. Κάντε μια επαγγελματική συνάντηση περπατώντας. Περπατήστε μέχρι το γραφείο όπου κάθεται ο συνάδελφός σας αντί να του στείλετε email. Ανεβείτε από τις σκάλες αντί να πάρετε το ασανσέρ. Επιλέξτε γάλα χωρίς λιπαρά αντί για γάλα με πλήρη ή χαμηλά λιπαρά. Χρησιμοποιήστε γλυκαντικά χαμηλών θερμίδων αντί για ζάχαρη. Όταν τρώτε έξω, μοιραστείτε με κάποιον το ορεκτικό (το πρώτο πιάτο). Επιλέξτε κρέας στη σχάρα αντί για κρέας πανέ ή τηγανητό. Αν πίνετε αναψυκτικό με ζάχαρη, μπορείτε να το αντικαταστήσετε με αναψυκτικό light. Τρώτε πάντοτε πρωινό – έτσι θα πεινάσετε λιγότερο στη διάρκεια της μέρας. Επιλέξτε μια σαλάτα αντί για τηγανητές πατάτες στα εστιατόρια «γρήγορου φαγητού». Τρώτε ποπ κορν χωρίς να βάζετε βούτυρο ή αλάτι.

Χαμένοι στο... χάος Posted: 28 May 2013 01:10 AM PDT Κι επιτέλους για μια φορά οι κυβερνώντες κατόρθωσαν να εναρμονίσουν το κλίμα ευφορίας που παράγει το κυβερνητικό έργο με το κλίμα εφορίας για τον λαό! Όλα πλέον μπορούν να πάρουν μια άλλη καλύτερη ρότα, όπως αυτήν της τουρκικής τορπιλακάτου που περιέπλευσε Μύκονο και Σαντορίνη μέσα στην καλή χαρά - πράγμα όμως που δεν συνιστά είδηση, διότι η τορπιλάκατος δεν δάγκωσε σκύλο. Αντιθέτως, είδηση είναι το γεγονός ότι ο χερ Σόιμπλε κατάλαβε πως «στον Νότο θα χαθεί μια γενιά» και σπεύδει να προβεί σε προτάσεις που θα μπορούσαν να αλλάξουν αυτήν την προοπτική - γιατί να χαθεί μια γενιά, αν μπορεί να σκλαβωθεί και να συνεισφέρει κι αυτή τον όβολό της στο ταμείο της Μπούντεσμπανκ; Αλλωστε, για αυτό δεν έγινε ο κακός χαμός στην Ελλάδα τα τελευταία έξι-τρία χρόνια; για να διαμορφωθεί μια νέα χώρα με φθηνή εργασία που δεν θα πηγαίνει χαμένη, για να υπάρχουν 1.500.000 άνεργοι που θα περιμένουν να πιάσουν κάποτε δουλειά για να μην πάνε χαμένοι, και τόσα άλλα που πολύ καλά οι ίδιοι γνωρίζετε, όταν πληρώνετε φόρους για να μην πάνε χαμένοι, όταν σας σφάζουν για να μην πάει το προηγούμενο σφάξιμο χαμένο,όταν μένουν σπίτια ανοίκιαστα για να υπάρχει στέγη, όταν κλείνουν μαγαζιά, διότι η ζωή είναι μια περιπέτεια, όταν μεταναστεύουν οι νέοι για να μη μείνουν εδώ και πάνε χαμένοι - όχι μια γενιά, αλλά δύο και τρεις θα θυσιασθούν στη σκλαβιά για να μην πάνε χαμένες και οι επόμενες, κ. Σόιμπλε. Πράγμα που το έχουν καταλάβει καλά στην Πορτογαλία, γι αυτό και διαδήλωναν κατά εκατομμύρια και πάλι οι Πορτογάλοι για την ευτυχία που τους έχει βρει! - «ευτυχία» δεν χαρακτήριζε το Μνημόνιο ο κ. Πάγκαλος; Με μισό Μνημόνιο οι Πορτογάλοι κι έχουν βγει στους δρόμους, ενώ εμείς με τρία Μνημόνια το σκεφτόμαστε ακόμα και με το δίκιο μας. Διότι στην Πορτογαλία των εκατομμυρίων που διαδηλώνουν, εκτός απ' τη Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας ηγούνται και οι «αγανακτισμένοι» - κάθε καρυδιάς καρύδι δηλαδή, όπως ενθυμείσθε να διαπιστώνουν για τους δικούς μας αγανακτισμένους το Mega, το ΚΚΕ, ο ΔΟΛ και κάθε άλλη μη μου άπτου μιμόζα της δημαροαριστεράς. Στην Πορτογαλία απεδείχθη ότι οι «αγανακτισμένοι» ήταν το πρώτο στάδιο των εξεγερμένων, αλλά ευτυχώς εμείς εδώ φροντίσαμε να μην πάνε οι «αγανακτισμένοι» μας χαμένοι σε κάτι τέτοια, αλλά να επιστρέψουν ήσυχα οίκαδε και να τρώνε στη μάπα τις ρετσινιές του «ανώριμου», του «αναποτελεσματικού», του «απολίτικου» και του «ψιλοφασίστα». Πλην όμως, ωιμέ, χαμένο πάει και το ΠΑΣΟΚ. Ψιλοεξαφανίζεται και στα (στημένα) γκάλοπ ανασαίνει με καλάμι - στα πραγματικά, θρήνος! Για αυτό και ωρύεται ο Μπενύτο: «ασέβεια»! Ακριβώς για αυτό χάνεται το ΠΑΣΟΚ! διότι δείχνουμε ασέβεια στο έργο ενός κόμματος που έκανε την Ελλάδα τσόκαρο και μετά το πούλησε στη Μπαρμπαριά για να μην πάει χαμένο, να πιάσει τόπο, να γίνει COSCO. Μεγάλη επιτυχία («ευτυχία», θα έλεγα) οι κινέζικοι μισθοί, «success story», να μην ταξιδέψει ύστερα ο κ. Σαμαράς στην Κίνα, να αφήσει τέτοια ευκαιρία να γίνει COSCO όλο το προτεκτοράτο, να πάει χαμένη; Τέτοια μαθαίνοντας η κυρία Μέρκελ έτρεξε κι αυτή στην Κίνα, πλην όμως ήρθε δεύτερη και καταϊδρωμένη. Απόδειξη ότι δεν μάθαμε τι συζήτησε η Γερμανίδα Καγκελάριος με τους Κινέζους Μανδαρίνους, ενώ αντιθέτως για την επίσκεψη Αντώνη μάθαμε τα πάντα - έδειξαν οι άνθρωποι «ενδιαφέρον» για μια χώρα που τα πουλάει όλα και δεν αφήνει τίποτα να πάει χαμένο... Ούτε καν την κυρία Διαμαντοπούλου, μια μετανοούσα Πασόκια πλέον κι αυτή, αν και άδηλον ποίου ΠΑΣΟΚ εξ όλων των ΠΑΣΟΚ του όλου ΠΑΣΟΚ. Μπάχαλο! που δυστυχώς πάει χαμένο... Πηγή enikos

«Ερχεται ανάπτυξη» λέει ο Σαμαράς, ενώ η Ελλάδα βουλιάζει Posted: 28 May 2013 12:45 AM PDT Στην Ελλάδα το ΑΕΠ από το 2009 μειώθηκε κατά 16%, στην Πορτογαλία όμως μόνο κατά 1,85%, ενώ στην Ιρλανδία αυξήθηκε(!) 2,32% Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ Αντιλαμβανόμαστε την πολιτική σκοπιμότητα της κυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό και να ωραιοποιήσουν την οικονομική κατάσταση της χώρας. Αυτό επιβάλλει το ιδιοτελές κομματικό τους συμφέρον, άρα από τη σκοπιά τους σωστά πράττουν τα κυβερνητικά κόμματα όσο υπάρχουν ανενημέρωτοι ή αφελείς πολίτες που τους πιστεύουν. Επί της ουσίας όμως σε καμία περίπτωση οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί δεν αντέχουν τη σύγκριση με την πραγματικότητα. Ας αρχίσουμε από τα θεμελιώδη. Βάσει των επίσημων στοιχείων της Γιούροστατ, της στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ, το 2009, πριν η Ελλάδα υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου, το δημόσιο χρέος της σε απόλυτους αριθμούς ανερχόταν σε 299,68 δισεκατομμύρια ευρώ. Υποτίθεται ότι πάνω από 200 δισεκατομμύρια χρέους «κουρεύτηκαν» σε ποσοστό 53%. Υποτίθεται ότι με την «επαναγορά» των ομολόγων το χρέος μειώθηκε ακόμη περισσότερο. Υποτίθεται ότι με την καταβαράθρωση των μισθών και των συντάξεων και με το ένα εκατομμύριο περισσότερους ανέργους, ο ελληνικός λαός υπέστη αυτές τις πρωτοφανείς για καιρό ειρήνης θυσίες προκειμένου να συνεισφέρει και αυτός μέσω του καταποντισμού του βιοτικού του επιπέδου στη μείωση του υπέρογκου δημόσιου χρέους. Μάλιστα. Τι απέγινε λοιπόν μετά από τα «κουρέματα» και τις αιματηρές θυσίες των Ελλήνων; Oπως μας πληροφορεί η Γιούροστατ, στα τέλη του 2012 το ελληνικό δημόσιο χρέος ανήλθε στα... 303,92 δισεκατομμύρια ευρώ!!! Αντί να μειωθεί δηλαδή κατά περίπου 130 δισεκατομμύρια, το χρέος της Ελλάδας, μετά από όλα αυτά... αυξήθηκε κατά 4,24 δισ.!!! Από πρώτη ματιά, η μαθηματική επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Η εξήγηση είναι οικονομική και οφείλεται στον υπέρμετρο δανεισμό, αλλά εκφεύγει των ορίων αυτού του άρθρου. Επειδή από μακροοικονομική σκοπιά σημασία έχει όχι τόσο το απόλυτο ύψος του χρέους, αλλά το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ. Το 2009 λοιπόν το ΑΕΠ της Ελλάδας ανερχόταν σε 231 δισ. ευρώ. Το 2012 -πάντα βάσει των επίσημων στοιχείων της Γιούροστατ- το ελληνικό ΑΕΠ είχε κατακρημνιστεί σε απίστευτο για καιρό ειρήνης βαθμό και βρισκόταν στα 193,75 δισεκατομμύρια ευρώ. Εφιαλτική μείωση κατά 16%! Ευνόητο είναι έτσι την εποχή της μνημονιακής «θεραπείας», υποτίθεται, της ελληνικής οικονομίας το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ να καλπάζει με πολύ χειρότερους ρυθμούς από ποτέ! Ηταν 129,7% του ΑΕΠ το 2009, αλλά το 2012 είχε ήδη απογειωθεί στο 156,9% του ΑΕΠ παρά το «κούρεμα» κατά 53%! Ακόμη πιο ζοφερή είναι η προοπτική για το 2013, καθώς η ίδια η Κομισιόν εκτιμά ότι αν δεν ξανακουρευτεί φέτος το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, στο τέλος του χρόνου θα ανέλθει στο ιλιγγιώδες... 175% του ΑΕΠ! Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ουσιαστικής χρεοκοπίας, πού τη βλέπει την... «ανάκαμψη» της ελληνικής οικονομίας και την «ανάπτυξη» ο Σαμαράς και η κυβέρνησή του; Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που θέλουμε να επισημάνουμε, για να αποδείξουμε ότι η ασκούμενη εναντίον του ελληνικού λαού πολιτική λιτότητας είναι η πιο εγκληματική σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αρκεί μια σύγκριση με τις δύο άλλες χώρες της Ευρωζώνης που βρίσκονται υπό μνημονιακό καθεστώς, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Το 2009 το ΑΕΠ της Ιρλανδίας ανερχόταν σε 161,27 δισ. ευρώ και το 2012 σε 163,59 δισεκατομμύρια. Το 2009 το ΑΕΠ της Πορτογαλίας ήταν 168,53 δισ. και το 2012 ήταν 165,4 δισ. ευρώ. Ενώ δηλαδή το ΑΕΠ της Ελλάδας στο διάστημα αυτό μειώθηκε κατά 16%, το ΑΕΠ της Πορτογαλίας μειώθηκε μόνο κατά 1,85%. Το ΑΕΠ της Ιρλανδίας μάλιστα αυξήθηκε (!) υπό το μνημονιακό καθεστώς οριακά κατά 2,32%. Μόνο στην Ελλάδα δηλαδή εφαρμόζεται τόσο εφιαλτική πολιτική στραγγαλισμού της οικονομίας της χώρας μας ακόμη και μεταξύ των χωρών που έχουν τεθεί υπό καθεστώς υποτέλειας μέσω Μνημονίου. Οσο για την Κύπρο, είμαστε βέβαιοι ότι η κατακρήμνιση του ΑΕΠ θα είναι ακόμη χειρότερη και από την ελληνική. Γιατί μόνο η Ελλάδα πλήττεται τόσο βάρβαρα από την ΕΕ; Πέραν των στόχων εναντίον της χώρας μας και της Κύπρου που έχουν οι Γερμανοί, οι οποίοι καθορίζουν το περιεχόμενο του κάθε Μνημονίου, εγείρεται και το θέμα των ανύπαρκτων αντιστάσεων των Ελλήνων κυβερνητικών ηγετών, των υπουργών και των βουλευτών τους. Εχουν βαρύτατες πολιτικές ευθύνες για την κατάσταση αυτή, καθώς η εθελοδουλία τους αποθρασύνει τους Γερμανούς και άλλους Ευρωπαίους επικυριάρχους. Κατάντησαν την Ελλάδα χλεύη της Ευρώπης.