Ας μιλήσουμε επιτέλους! 24-4-13

• Η Ελβετία περιορίζει τη ροή εργαζομένων από την ΕΕ
• Όλοι μέσα...
• Θηριώδεις εισπρακτικές λογικές και η διάλυση του κοινωνικού ιστού
• Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ: "Δεν υπάρχουν εθνικά σύνορα"!!!
• Μπορείτε να εξηγήσετε τις φιλίες σας με το τουρκικό προξενείο κ. Σαλτούρο;
• Τραπεζο - τρομοκρατία κατά των Ελλήνων δανειοληπτών
• Κατάσχεση μισθών για χρέη… από 5 ευρώ!!!
• Συρία: Πόσο πιθανή είναι η αμερικανική στρατιωτική επέμβαση
• Υπόθεση «εκτέλεσης Βαξεβάνη»: Μύθος ή Πραγματικότητα;
• Η Τουρκία πιέζει για λύση "πακέτο" σε ΑΟΖ - Κυπριακό - φυσικό αέριο
• Τρία μαύρα χρόνια και η ατιμωρησία συνεχίζεται…
• Ο Μάιος μας έφτασε
• Ψάχνουν λύση στην Ιταλία με πολιτικά «απολιθώματα»
• Δουλικές δουλειές...
• Τσίπρας: Να πάρει θέση ο Πρωθυπουργός για τις γερμανικές αποζημιώσεις
• Εσένα ρωτάω... πες μου πόσα θέλεις;
• Στην Κύπρο σήμερα γιορτάζουμε ένα διαφορετικό "ΟΧΙ"
• "Ο Βασιλιάς είναι γυμνός"
• Μήπως ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στην κοινή λογική;
• Handelsblatt: Η Γερμανία κρύβει χρέος 5 τρις €!
• WSJ:Το στοίχημα Μέρκελ και το παρασκήνιο για Ελλάδα
• Σαν να μην πέρασε μια μέρα...
• Κινδυνεύει μοναστήρι στα Ιεροσόλυμα
• Γιατί γίνονται τελευταία πολλά λάθη από διεθνή πρακτορεία ειδήσεων;
• Η ευρωπαϊκή ΑΟΖ και το Κυπριακό

Η Ελβετία περιορίζει τη ροή εργαζομένων από την ΕΕ Posted: 24 Apr 2013 08:45 PM PDT Η κυβέρνηση της Ελβετίας έλαβε σήμερα Τετάρτη την απόφαση, ώστε από τον Μάιο του 2013 να εισάγει για ένα έτος περιορισμούς στη ροή εργαζομένων από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ταυτόχρονα παρατείνονται οι περιορισμοί, που αφορούν την Εστονία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, την Πολωνία, την Τσεχία, τη Σλοβακία, την Ουγγαρία και τη Σλοβενία. Σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα, το τελευταίο διάστημα στην Ελβετία αυξήθηκε απότομα ο αριθμός των μεταναστών από τις χώρες της Νότιας Ευρώπης, ιδιαίτερα Ισπανών και Πορτογάλων. Η διμερής συμφωνία μεταξύ Ελβετίας και ΕΕ για ζητήματα μετανάστευσης επιτρέπει τον καθορισμό ποσοστώσεων για προσωρινές άδειες παραμονής κατοίκων της ΕΕ που επιθυμούν να εργαστούν στην Ελβετία.

Όλοι μέσα... Posted: 24 Apr 2013 01:13 PM PDT Ἐλεύθερος ἀφέθηκε, µέ ἐγγύηση 200.000 εὐρώ καί ἀπαγόρευση ἐξόδου ἀπό τή χώρα, ὁ πρώην ὑφυπουργός Παιδείας καί βουλευτής Σερρῶν Γιάννης Ἀνθόπουλος. Κατηγορεῖται γιά τοκογλυφία καί γιά τσέπωµα προµήθειας 1,75 ἑκατοµµυρίων εὐρώ στίς 7 συµβάσεις πωλήσεων καπνοῦ τῆς καβαλιώτικης ἑταιρείας Ὀδέττη Πετρίδη Μάλιστα σύµφωνα µέ τά «ΝΕΑ», ὁ κύριος ὑπουργός φέρεται νά τά πῆρε προκειµένου νά ἐξασφαλίσει δάνειο γιά τή συγκεκριµένη ἑταιρεία πού ἀντιµετώπιζε οἰκονοµικά προβλήµατα. Τό ἄνοιγµα τῶν τραπεζικῶν του λογαριασµῶν ἐµφάνισε πράγµατι ἐµβάσµατα ὕψους 750.000 εὐρώ, γιά τά ὁποῖα ὁ Ἀνθόπουλος εἶπε πώς ἦταν δάνειο πού πῆρε ἀπό τήν ἑταιρεία (!!!) γιά νά ἀποκτήσει σπίτι στή Βούλα. Ὡστόσο στά 8 χρόνια µετά τό «δάνειο» αὐτό δέν ἐµφανίζεται πουθενά καµµία πληρωµή δόσης… Γιά µᾶς ὅλα τοῦτα δέν ἀποτελοῦν καµµία ἔκπληξη. Ὅταν βλέπεις µικροµεσαῖα στελέχη τοῦ ΠαΣοΚ στήν ἐπαρχία σου νά κονοµᾶνε ἑκατοµµύρια πουλώντας τό κράτος πού εἶχε γίνει λάφυρο τοῦ κοπρο-κόµµατός τους, εἶναι λογικό νά σκεφτεῖς ὅτι ἀνάλογα λαµόγια βρίσκονται καί στά ἀνώτερα κλιµάκια (ὑπουργεῖα, Μαξίµου…). Ἔτσι λοιπόν, θριάµβευε ὁ …σοσιαλισµός στίς µέρες τοῦ σηµιτικοῦ «ἐκσυγχρονισµοῦ»: Μέ µίζες, µέ ἐκβιασµούς, µέ µαφιόζικες µεθόδους, πού δέν διέλυσαν καί καταχρέωσαν ἁπλῶς τό ὅποιο κράτος εἶχε ἀποµείνει ἀλλά – τό κυριότερο – ἀφάνισαν κάθε δυνατότητα ἀναφορᾶς σέ µιά συλλογικότητα. Χάθηκε κάθε κοινωνιστικό ὅραµα, ἀποσυντέθηκε κάθε συνεκτικός ἱστός, γελοιοποιήθηκε κάθε λόγος περί δηµοσίου συµφέροντος ἠ ἐθνικῆς ἐπιβίωσης. Σκεφτεῖτε το λιγάκι: Ποιοί ἀπό τούς ὑπουργούς τοῦ Σηµίτη ΔΕΝ εἶναι γιά ἰσόβια; Θά σᾶς θυµίσω µερικά ὀνόµατα γιά νά σᾶς διευκολύνω: Τσοχατζόπουλος, Βενιζέλος, Παπαντωνίου, Πάχτας, Βερελής, Μαντέλης, Ἀνωµερίτης, Σηφουνάκης, Λαλιώτης, Ἀνθόπουλος, Γείτονας, Μαλέσιος… Τί λέτε; Πηγή Αντιφωνητής

Θηριώδεις εισπρακτικές λογικές και η διάλυση του κοινωνικού ιστού Posted: 24 Apr 2013 12:19 PM PDT «Ξεπουλήστε ακίνητα για την Εφορία» Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος  Όταν διαβάζεις μια είδηση περί «υπουργικής εγκυκλίου» που μας καλεί να αυτό-εκποιηθούμε –βλ. την είδηση στο τέλος του παρόντος– ελέγχεις το ημερολόγιο. Μήπως είναι πρωταπριλιά; Η είδηση εν τούτοις δημοσιεύτηκε στις 23.4.2013 σε έντυπο του πολιτικού χώρου της παρούσης κυβέρνησης. Αντί να παρθεί μια πολιτική απόφαση που να γίνει νόμος η οποία θα απαγορεύει την εκποίηση της περιουσίας των Ελλήνων πολιτών μέχρι να τελειώσει η κρίση, η τριμερής εντολοδόχος εξουσία της τρόικας εξωθεί προς εκποιήσεις και εξαθλίωση των Ελλήνων πολιτών. Για καθαρά εισπρακτικούς λόγους.   Είναι πλέον σαφές ότι στην Ελλάδα, στην Κύπρο και σε πολλά άλλα ευρωπαϊκά κράτη τα πράγματα έχουν φτάσει σε οριακό σημείο. Οι εξουσιαστές αποθρασύνθηκαν από την αδράνειά μας και ροκανίζουν την κοινωνικοπολιτική βάση της πολιτειακής νομιμότητας. Τολμούν να μας καταναγκάζουν ακόμη και στην εκποίηση των ιερών και οσίων μας, του μόχθου και του κόπου μας, των σπιτιών μας και των υποστατικών μας. Για να τα ρίξουμε μέσα στην μαύρη τρύπα που δημιουργεί η ολοένα μεγαλύτερη ύφεση και για να συντηρήσουμε στην εξουσία ένα κινούμενο από ξένους εντολοδόχο διοικητικό μηχανισμό ο οποίος κατ' ευφημισμό ονομάζεται κυβέρνηση. Μηχανισμός  ο οποίος εν τέλει κατάντησε να είναι εντολοδόχος της θηριώδους διεθνικής χρηματοοικονομικής ιδιωτείας!  Κανείς εύλογα διερωτάται γιατί η ανεξάρτητη Ελληνική δικαιοσύνη δεν κινείται προς την κατεύθυνση διαφύλαξης των κοινωνικών θεμελίων της πολιτειακής νομιμότητας. Μας καλούν να αυτό-εκποιηθούμε και να εξαθλιωθούμε. Η πολιτειακή νομιμότητα, όμως, αποστολή έχει να υπηρετεί την κοινωνία. Δεν νοείται να υιοθετούνται νόμοι και διοικητικές πράξεις που διαλύουν τον κοινωνικό ιστό και που εξαθλιώνουν τους πολίτες. Βέβαια, έχουμε και το προηγούμενο της Κύπρου όπου τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα: Εξαρχής προχώρησαν και στην κατάσχεση περιουσίας («κούρεμα καταθέσεων» το ονόμασαν). Καλομελετάτε και έρχονται τέτοιες πρακτικές στην υπόλοιπη Ευρώπη. Στις Βρυξέλλες ήδη τις προαναγγέλλουν.  Εύλογα πολλοί απορούν; Τι έπεται; Εάν δεν καταναγκαστούμε και αυτό-εκποιηθούμε τι σκέφτονται να κάνουν; Μήπως η τεχνόσφαιρα που τους διατάζει θα τους προμηθεύσει και με αγχόνες για να κρεμάσουν όποιους δεν πληρώνουν τα χαράτσια; Ποιοι θα είναι οι Δήμιοι; Δήμιοι θέλουν να γίνουν όσοι επιμένουν να μας σπρώχνουν στην εξαθλίωση και στον θάνατο; Τι λέει για όλα αυτά η Ελληνική Δικαιοσύνη; Υπάρχουν νόμοι που μπορούν να στρέφονται ενάντια στον πολίτη για λογαριασμό ξένων συμφερόντων; Τι λέει για αυτόν τον κατήφορο ο Αντώνης Σαμαράς; Εύλογα κανείς διερωτάται, επίσης, εάν τα πιο πάνω και πολλά άλλα ανάλογα και αντίστοιχα γεγονότα θα αποτελέσουν την θρυαλλίδα που θα προκαλέσει τήξη και έκρηξη, ή εάν αντίθετα, τα χειμαζόμενα μέλη των κοινωνιών θα δεχθούν παθητικά και αδιαμαρτύρητα την κατάσχεση των περιουσιών τους, την ανθρωπολογική υποβάθμισή τους και την πολιτική υποδούλωσή τους.  Αναμφίβολα, πολλοί πολίτες δεν αντέχουν πλέον και πολύ θα ήθελαν να υπάρξει μια ομαλή και συντεταγμένη ειρηνική μετάβαση σε μια πιο δημοκρατική δομή. Όσο αργούμε τόσο περισσότερο βυθιζόμαστε. Έπρεπε μήπως εξαρχής να αρνηθούμε τα μνημόνια έστω και εάν θα πληρώναμε υψηλό κόστος; Έτσι θα διαφυλάτταμε την αξιοπρέπειά μας, την ελευθερία μας, την περιουσία μας και την ανεξαρτησία του κράτους μας. Χρηματιστηριακά, εξάλλου, μάλλον θα γίνουμε τελικά πολύ φτωχότεροι σε σύγκριση με τις συνέπειες μιας απόρριψης των μνημονίων. Ακούσαμε πολλούς κινδυνολόγους και πολιτικούς τρομοκράτες αλλά δεν διαβάσαμε μια πειστική συγκριτική μελέτη των δύο αυτών επιλογών.  Πολλοί εύλογα διερωτώνται, επίσης, κατά πόσο διολισθαίνουμε σε κάποιου είδους «μεταμοντέρνα βαρβαρική εποχή». Η ανάγνωση του βιβλίου του Julian Assange, Η Ελευθερία και το μέλλον του διαδικτύου (Εκδόσεις Ποιότητα) που μόλις κυκλοφόρησε πείθει ότι αν δεν μεριμνήσουμε να μην ελεγχθεί το διαδίκτυο από την ιδιωτεία και τις δεσποτικές εξουσίες, θα μπορούσαμε να διολισθήσουμε σε μια κτηνώδη βαρβαρική μεταμοντέρνα εποχή. Ή μήπως ήδη διολισθήσαμε μιας και όλες οι σαπουνόφουσκες περί «προσωπικών δεδομένων», «δικαίωμα περιουσίας» και τα λοιπά εξαερώνονται. Μια αδίστακτη δυναστική εξουσία ξαπλώνεται πάνω από τα κεφάλια μας. Το διαδίκτυο χρησιμοποιείται πλέον ως μέσο του κάθε ιδιώτη για να παρακολουθεί τους λογαριασμούς μας, τα προσωπικά μας δεδομένα και την προσωπική μας ζωή.  Τι σημαίνει όμως «βαρβαρική εποχή»; Στην προ-πολιτική βαρβαρική εποχή οι σχέσεις των ανθρώπων ήταν αθέσμιστες. Η ισχύς ήταν πολιτικά γυμνή και η φυσική δύναμη ήταν το μόνο διανεμητικό μέσο. Πολιτικοί σκοποί δεν υπήρχαν: Σε φυσική κατάσταση το κριτήριο ήταν αποκλειστικά η βιολογική αυτοσυντήρηση. Για την απόκτηση των αναγκαίων πόρων αυτοσυντήρησης-επιβίωσης ίσχυε το «ο θάνατός σου η ζωή μου».  Ο πολιτικός πολιτισμός κατόρθωσε, κατά κάποιο τρόπο, να θεσπίσει την ισχύ εντός των κρατών. Στην διεθνή πολιτική η ισχύς συνέχισε να είναι αθέσμιστη και η αυτοσυντήρηση-επιβίωση κριτήριο των διεθνών σχέσεων (μερικοί πεισματικά δεν κατανοούσαν το τελευταίο με αποτέλεσμα όσοι δεν πρόσεξαν να υποστούν ακόμη περισσότερες ζημιές). [Διεθνείς θεσμοί σίγουρα πάντα υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, αλλά όταν υπάρχει πρόβλημα αναπόδραστα αποτελούν εξαρτημένη μεταβλητή των ισχυρών. Όποιος έχει μάτια το βλέπει όποιος είναι τυφλός δεν το βλέπει.]   Ο πολιτικός πολιτισμός μετά την πτώση του κοσμοσυστήματος της Βυζαντινής Οικουμένης, βέβαια, είχε δύο όψεις. Στο υπόβαθρο οι άνθρωποι συγκροτούσαν την ανθρωπολογική ετερότητα της κοινωνίας τους εδραιώνοντας τις οντολογικές προϋποθέσεις της προσδοκούμενης πολιτικής τους ύπαρξης. Μέσα στα επίπλαστα εποικοδομήματα και στις «μεταβατικές» «θεσμικές επιφάσεις», όμως, ένας ακταρμάς ωραιοποιημένων μετά-Μεσαιωνικών εξουσιαστών ονομάστηκε «κράτος».  Επιχείρησαν να μιμηθούν την κλασική Πολιτεία. Όμως, δυστυχώς, όσο και εάν μερικοί ονειρεύονταν να μοιάσει το μοντερνιστικό υλιστικό κράτος στην κλασική Πολιτεία, πόρρω απέχει. Άλλες ήταν οι προϋποθέσεις τότε και άλλες οι προϋποθέσεις της μετά-Μεσαιωνικής Ευρώπης.  Τους τελευταίους αιώνες τα μέλη των κοινωνιών δεν είχαν και πολλές επιλογές. Όσοι δεν βρίσκονταν κάτω από αποικιακό ζυγό και στην συνέχεια κάτω από τον ηγεμονικό ζυγό, πίστεψαν τα ιδεολογικά κινούμενα ελίτ. Τους έριχναν και κάποια κόκκαλα από το αποικιακό πλιάτσικο ή και άφηναν μερικά μέλη των «κατώτερων» τάξεων να περνούν την πόρτα της εξουσίας και του φαγοποτιού. Όπως κάθε γενίτσαρος οι τελευταίοι ήταν και συνεχίζουν είναι οι σκληρότεροι κατεξουσιαστές. Μέσα σε όλα αυτά σίγουρα εξαφανίστηκε η Πολιτική και η Δημοκρατία. Έμειναν μόνο τα συνθήματα, οι μεταμφιέσεις και τα προσωπεία μιας έμμεσης αντιπροσώπευσης η οποία μόνο κατ' όνομα είναι έμμεση δημοκρατία. Ή μήπως υπάρχει κανείς που αμφισβητεί σοβαρά αυτό το γεγονός!  Μέσα στα εποικοδομήματα της εξουσίας των μοντερνιστικών κρατών αναπτύχθηκε ένας ακταρμάς δρώντων των οποίων η συντρέχουσα κρίση απλά βοήθησε να αφαιρεθούν τα προσωπεία: Παράσιτα κάθε είδους, εναλλασσόμενα στελέχη της έμμεσης αντιπροσώπευσης, πανεπιστημιακοί, διεθνικοί πρωταθλητές της ιδιωτείας και πολλοί άλλοι. Επιδίδονταν στο φαγοπότι, στο κτίσιμο ενός επίπλαστου διεθνούς και διεθνικού κόσμου και στον άκρατο παρασιτισμό. Το εκκρεμές του κατεξουσιασμού κυμαινόταν ανάλογα με τις αντοχές των πολιτών κάθε κράτους. Μέσα μαζικής παραπληροφόρησης και προβεβλημένοι οργανικοί διανοούμενοι επώαζαν πολλά αυγά πολλών φιδιών που τώρα μόλις εκκολάπτονται. Σήμερα τους αναγνωρίζεις σε όλη την Ευρώπη: Αδιάντροπα ή ανεπίγνωστα στηρίζουν τον κατεξουσιασμό επικαλούμενοι «αναγκαιότητες». Την «συντηρητική» φρονιμάδα διαδέχεται η «προοδευτική» υποκρισία και τώρα που το χτένι έφτασε στο κτένι βράζουν όλοι μέσα στο ίδιο καζάνι. Τα προσωπεία πετάχτηκαν και η πολιτική γύμνια έγινε ορατή σε όλους.  Έκπληκτοι βλέπαμε μπροστά σα μάτια μας να μετατρέπονται οι κυβερνήσεις σε τροχονόμους της διαφθοράς, του πολιτικού ανορθολογισμού, της ιδιωτείας, των υπερβολών, των εξυπηρετικών λογοτεχνικών σαπουνόφουσκων, της χρηματοοικονομικής ασωτίας και της δημιουργίας μιας υπερεθνικής-διεθνικής κατεξουσιαστικής τεχνόσφαιρας που απλά καιροφυλαχτούσε να έλθει η στιγμή της. Απερίφραστα πλέον ένα μίγμα τεχνοκρατών και «πολιτικών» εντολοδόχων (τους) κατάλαβε τους διοικητικούς μηχανισμούς που μετατρέπονται σε μηχανισμούς καταλήστευσης του πλούτου των κοινωνιών των οποίων τα μέλη με κόπο και μόχθο απέκτησαν τις τελευταίες δεκαετίες.  Πριν εκδοθούν υπουργικά φιρμάνια των εντολοδόχων της Τρόικας που διατάζουν τους πολίτες να αυτό-εκποιηθούν, επί μακρόν ακούγαμε ιδεολογικά παραμύθια κάθε είδους και κάθε απόχρωσης: Έμμεση αντιπροσώπευση (δήθεν έμμεση δημοκρατία), φιλελευθερισμοί (και κατασκευαστικά ελιτιστικά ιδεολογικά δόγματα περί δικαιοσύνης), κομμουνισμοί (και κατασκευαστικά ιδεολογικά δόγματα περί ισότητας και δικαιοσύνης), ενδιάμεσες τραβεστί αποχρώσεις (περήφανα γερατειά, τρίτος δρόμος, κτλ), αεροβατούντα ιδεολογικά δόγματα περί παγκοσμιοποίησης (συνομάδωση και δημιουργία ακταρμά ιδεολογικών δογμάτων που ροκάνισαν την πολιτειακή δημοκρατία), και τα λοιπά.  Θα προσέξατε ότι την λέξη ΕΕ δεν την ανέφερα μέχρι στιγμής. Χωρίς πλέον δυνατότητα αντιστροφής η ΕΕ κατάντησε ένας ανορθολογικός πύργος της Βαβέλ. Αντιφάσεις, αντιθέσεις, άγρια σύγκρουση εθνικών συμφερόντων, θηριώδεις αξιώσεις ισχύος από όλους εναντίον όλων, κυριαρχία μιας αυτονομημένης τεχνόσφαιρας, αρπαγή του πλούτου των αδυνάμων από τους ισχυρούς, στυγνή κοινωνική καταστολή και δημιουργία τεχνοκρατικών μηχανισμών των οποίων ο ρόλος πλέον είναι εξώθηση στην βαρβαρότητα όπως την ορίσαμε πιο πάνω. Οι εγχώριες εξουσίες των αδύναμων κρατών είναι πλέον εντολοδόχοι αυτών των τροχονόμων της κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτης τεχνόσφαιρας. Πόσο θα αντέξει αυτός ο ανορθολογισμός, αυτή η θηριωδία και αυτή βαρβαρότητα! Λογικά όχι πολύ. Τα ψέματα των ωραιοποιημένων εξουσιών και των κούφιων υποσχέσεων έκαναν τον κύκλο τους. Αφού μας οδήγησαν στο τέλμα οι αδιάντροποι τώρα ομολογούν: «μαζί τα φάγαμε» (μεταξύ τους δηλαδή οι συντελεστές των κομματικών εξουσιών). Για τους δράστες της ημέτερης ελληνικής συνομοταξίας όπως γνωρίζουμε ισχύει ότι φρόντισαν εγκαίρως να υπάρχει νομική … ασυλία». Ασυλία για τα πολιτικά δικαιώματα των μελών της κοινωνίας, όμως, δεν υπάρχει.  Χάος βέβαια και η Ευρώπη, όπως προαναφέραμε. Κοινωνίες όπως η Γερμανική που διαθέτουν ισχυρούς κρατικούς-διοικητικούς μηχανισμούς οι ασκούντες την διακυβέρνηση αρπάζουν ότι μπορούν από τις άλλες λιγότερο ισχυρές κοινωνίες για να πλουτίσει ακόμη περισσότερο το δικό τους κράτος. Σε αδύναμες και εξαθλιωμένες πλέον κοινωνίες όπως η δική μας οι εγχώριοι εξουσιαστές χωρίς να σκεφτούν καν τα αίτια που προκάλεσαν την εξαθλίωση των νοικοκυριών τα διατάζουν τώρα να εκποιηθούν.  Να αυτό-εκποιηθούν τα νοικοκυριά μας προστάζουν τώρα τα ξένα και εγχώρια πολιτικά τρωκτικά. Ξεχνούν, μεταξύ άλλων ποιοι και γιατί έκαναν την ΟΝΕ. Ξεχνούν ότι οι ίδιοι οι πρωτεργάτες ομολογούσαν πως η ΟΝΕ τάχιστα εξελίχθηκε σε ένα εξωπολιτικό ανορθολογικό μηχανισμό που θα προκαλούσε μια κρίση που συχνά προανήγγελλαν. Ότι έβαλαν κράτη όπως η Ελλάδα στον μηχανισμό ενώ γνώριζαν πως δεν μπορούσε να αντέξει στον ανταγωνισμό. Ότι επέτρεψαν στην διεθνή χρηματοοικονομική ιδιωτεία να ασκεί διανεμητική εξουσία. Ότι συγκροτήθηκαν εξωπολιτικές «διεθνικές συμμορίες» που τις αποτελούσαν μεταξύ άλλων τεχνοκράτες, χρηματοοικονομικοί ιδιώτες, χρηματοοικονομικοί κλέφτες («σόροι, σοράκια και κοράκια» που χρηματοδοτούν μάλιστα και εξωπολιτικά «ιδρύματα» «προτάσεων πολιτικής» με επιρροή στα «κράτη θύματα» - επιρροή που συνεχίζεται). Ότι την πρωτοβουλία στο χρηματοοικονομικό πεδίο την είχαν «οίκοι εκτιμητών» που ευλογούν τα γένια τους, αναδεικνύουν όποιον θέλουν και καταποντίζουν όποιον θέλουν εάν και όταν αυτό τους συμφέρει. Ότι σε κράτη-θύματα το πολιτικό πεδίο «καταλήφθηκε» από σπιθαμιαίου αναστήματος «δικά τους» πολιτικά υποχείρια οι οποίοι αντί στήριξης της κρατικής κυριαρχίας αναζητούσαν μια … παγκόσμια κυβέρνηση ή κήρυτταν ότι προτεραιότητά τους ήταν να … σώσουν το Ευρώ. Ότι κυριάρχησαν «δικοί τους» πολιτικάντηδες οι οποίοι αντί χρηστής και αποτελεσματικής διακυβέρνησης συζητούσαν εν κρυπτώ με υπαλλήλους διεθνών οργανισμών αναγγέλλοντας ταυτόχρονα την βύθιση του Τιτανικού. Ότι έτσι όλοι μαζί λειτουργώντας πυροδοτούσαν ανεξέλεγκτα κερδοσκοπικά ενεργήματα που προκαλούσαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια ζημιές.  Ότι «δικοί τους» τεχνοκράτες που στην συνέχεια άσκησαν επιτελικό ρόλο προπαγάνδιζαν την μνημονιακή πειθαρχία πριν καλά-καλά υπάρξει μνημόνιο. Ότι οι ίδιοι κινδυνολογούσαν καλώντας τις κοινωνίες να πειθαρχήσουν στις μεταφυσικές αναγκαιότητες (δηλαδή την ιδιωτεία που κυριάρχησε πάνω στην Πολιτική σε όλα τα επίπεδα).  Τα πιο πάνω αίτια, μεταξύ άλλων, παρακάμφτηκαν, αποσιωπήθηκαν, εκλογικεύτηκαν για να κτυπηθεί ο νοικοκύρης πολίτης. Για να υποδουλωθούν οι κοινωνίες και να αρπαχτεί ο πλούτος των λιγότερο ισχυρών κρατών. Ακόμη, τα παπαγαλάκια τους στα διεθνή και εγχώρια «μέσα μαζικής παραπληροφόρησης» επισκιάζουν τα πιο πάνω και άλλα αληθή αίτια και επιδίδονται στο αποκρουστικό έργο της ενοχοποίησης των πολιτών ως δήθεν ενόχων της κρίσης.  Νομίζω η εγκύκλιος ενός από υπουργούς της εντολοδόχου διακυβέρνησης της τρόικας με την οποία εξωθεί τα νοικοκυριά να αυτό-εκποιηθούν, συμβολίζει το γεγονός ότι ο το χτένι έφτασε στον κόμπο. Είτε τα μέλη των κοινωνιών θα δεχθούν να υποδουλωθούν είτε θα βρουν τρόπο να αντιστρέψουν την βαρβαρότητα διαφυλάττοντας συνάμα τον πλούτο τους, την ασφάλεια της οικογένειάς τους και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της πατρίδας τους.  Για όσα κράτη βρίσκονται ήδη σε θέση αδυναμίας αυτό που κρίνεται είναι η εθνική τους ανεξαρτησία. Εάν δεν αποκατασταθεί η εθνική ανεξαρτησία ο φαύλος κύκλος της συμφοράς θα συνεχίσει να τα πλήττει μέχρι ολικής διάλυσης. Εθνική ανεξαρτησία σημαίνει, μεταξύ άλλων, να περιέλθει η διακυβέρνηση στους εντολείς πολίτες και να αξιωθεί απαράβατα η διακρατική ισοτιμία, η μη επέμβαση και η ισορροπία συναλλαγών και συμφερόντων. Διεθνής συνεργασία μπορεί να υπάρξει μόνο εάν μεταξύ των κυρίαρχων κρατών υπάρχει μια τέτοια ισορροπία που διαφυλάττει τα ζωτικά συμφέροντα των κοινωνιών τους. Δημοκρατία μεταξύ των κρατών, εξάλλου, ιδιαίτερα στην ΕΕ, μπορεί να σημαίνει μόνο ισοτιμία, ισότητα και ισορροπία συναλλαγών. Η ΕΕ, ολοφάνερα έκανε τον κύκλο της. Τα μεγάλα κράτη ήδη εισήλθαν στις συμπληγάδες των στρατηγικών αντιπαραθέσεων. Το πρόβλημα των λιγότερο ισχυρών κρατών της Ευρώπης είναι να μην συνθλιβούν στις συμπληγάδες των επερχόμενων ηγεμονικών ανταγωνισμών και συγκρούσεων. Κόστος θα υπάρξει. Το ζήτημα είναι πόσο θα είναι αυτό το κόστος και κατά πόσο εάν το υποστούμε θα αποκαταστήσουμε, τουλάχιστον, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η «εγκύκλιος» «Ξεπουλήστε ακίνητα για την Εφορία», Εφημερίδα Δημοκρατία 23.04.2013  «Πουλήστε το σπίτι σας όσο-όσο και ελάτε να πληρώστε την Εφορία» λέει ο υφυπουργός Οικονομικών Γιώργος Μαυραγανης σε όσους έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη από το Δημόσιο! Σε μια περίοδο όπου η αγορά ακίνητων ψυχορραγεί λόγω της κρίσης, το υπουργείο Οικονομικών περιμένει από τους πολίτες να πουλήσουν τα σπίτια τους και να δώσουν, υποχρεωτικά, ζεστό χρήμα στα κρατικά ταμεία... Και μάλιστα να τα πουλήσουν για ένα κομμάτι ψωμί, υπό την πίεση της Εφορίας, που πάει να πάρει κυριολεκτικά ό,τι προλάβει. Ο κ. Μαυραγάνης γνωρίζει καλά ότι το Δημόσιο θα κερδίσει ελάχιστα, αν βγάλει στο σφυρί τα ακίνητα των οφειλετών του Δημοσίου. Ετσι λοιπόν εξέδωσε εγκύκλιο με την οποία ζητά από τους φορολογουμένους που χρωστούν στην Εφορία να τρέξουν οι ίδιοι να πουλήσουν την κύρια κατοικία τους ή το κατάστημα τους ή κάποιο πατρικό σπίτι που μπορεί να έχουν κ.λπ. Εννοείται ότι το τίμημα από την πώληση του ακινήτου θα πάει κατά προτεραιότητα στην πληρωμή των ληξιπροθέσμων οφειλών προς το Δημόσιο. Οι οδηγίες της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου προς τις εφορίες είναι σαφείς. Σε περιπτώσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών οι εφοριακοί θα παρέχουν φορολογική ενημερότητα και βεβαίωση οφειλής στους φορολογουμένους, εφόσον δεχτούν να πουλήσουν τα ακίνητά τους. Ακόμα και αν αναγκαστούν να τα «σκοτώσουν» για να τα πουλήσουν, το Δημόσιο θα εισπράξει, κατά προτεραιότητα, τα χρήματα που αντιστοιχούν στην οφειλή. Τα επισυμβαίνοντα μετά την πώληση είναι δύο: 1.Το τίμημα από την πώληση του ακινήτου να είναι μικρότερο από την οφειλή. Στην περίπτωση αυτή η Εφορία παίρνει από τον φορολογούμενο όσα εισέπραξε από την πώληση Οι εναπομείνασες οφειλές θα διασφαλίζονται είτε από λοιπά περιουσιακά στοιχεία είτε από εγγυήσεις τρίτων. 2.Το τίμημα από την πώληση του ακινήτου να μεγαλύτερο από την οφειλή. Στην περίπτωση αυτή το Δημόσιο εισπράττει εφάπαξ το ποσοστό που χρωστά ο οφειλέτης και ό,τι χρήματα απομείνουν τα κράτα ο φορολογούμενος. Πρόκειται για ακόμη μία τακτική εκβιασμού των φορολογουμένων από την πολιτική ηγεσία του υπουργείο Οικονομικών, που σχεδιάζει νέα ρύθμιση για τα ληξιπρόθεσμα, η οποία όμως, από ό,τι φαίνεται, είναι «για τα μάτια του κόσμου». Στην πραγματικότητα αυτό που θέλει το κράτος είναι να εισπράξει -εδώ και τώρα- όσα περισσότερα μπορεί. Υπενθυμίζεται ότι στο τέλος του 2012 περίπου 2.500.000 φυσικά πρόσωπα και 148.500 επιχειρήσεις χρωστούσαν στο Δημόσιο 55,7 δισ. ευρώ!

Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ: "Δεν υπάρχουν εθνικά σύνορα"!!! Posted: 24 Apr 2013 11:15 AM PDT H NΔ ζήτησε από τον Αλέξη Τσίπρα τη διαγραφή του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστου Καραγιαννίδη, λέγοντας ότι προκύπτει μείζον πολιτικό ζήτημα για το βουλευτή από ηχητικό ντοκουμέντο στον ιστότοπο parapolitika.gr. Το εν λόγω ηχητικό απόσπασμα αφορά σε ομιλία του βουλευτή στην ΚΕ του κόμματός του όπου είπε επί λέξει:  «Να αφήσουμε κατά μέρους τα εθνικά φαντασιακά, τους εθνικούς μας εχθρούς, γιατί σε αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχουν σύνορα. Δεν υπάρχουν εθνικά σύνορα. Υπάρχουν ταξικά σύνορα». «Η μόνη ξεκάθαρη καταδίκη του ανθελληνικού παραληρήματος του βουλευτή από τον κ. Τσίπρα, ο οποίος εσχάτως ανακάλυψε έννοιες όπως "εθνική ευθύνη" και "ζήτημα μείζονος εθνικής σημασίας" είναι η διαγραφή του», αναφέρει η ανακοινωση της ΝΔ και υπενθυμίζει ότι κάτι τέτοιο «δεν το τόλμησε» με τον κ. Θεοδωρίδη που "χάρισε" τα Ίμια στην Τουρκία. «Τουλάχιστον θα το τολμήσει με τον κ. Καραγιαννίδη;», καταλήγει η ανακοίνωση του κυβερνώντος κόμματος. ΑΜΠΕ Σχόλιο ιστολογίου: Με πολύ ενδιαφέρον περιμένουμε την επίσημη απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ

Μπορείτε να εξηγήσετε τις φιλίες σας με το τουρκικό προξενείο κ. Σαλτούρο; Posted: 24 Apr 2013 10:58 AM PDT Στον κόκκινο κύκλο, ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ Ξάνθης κ. Σαλτούρος, αγκαζέ με τον πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ κ. Φαΐκογλου, ο οποίος επί της βουλευτικής του θητείας είχε αναπτύξει απ' ευθείας με την τουρκική Βουλή και την τότε κυβέρνηση της Τουρκίας   Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός της συμμετοχής του Ξανθιώτη βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και αντιπροέδρου της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων, κ. Δημήτρη Σαλτούρου, στην τελετή λήξης μαθημάτων Κορανίου, στην οποία παρευρίσκονταν σχεδόν το σύνολο εκείνων που επιχειρούν στην δημιουργία ανώμαλων καταστάσεων στο εσωτερικό της χώρας και ιδιαίτερα στην Θράκη, ενώ φροντίζουν να διασύρουν -είτε οι ίδιοι είτε οι «προστατευόμενοί» τους- την Ελλάδα στην διεθνή σκηνή. Με αφορμή την συγκεκριμένη στάση του κ. Σαλτούρου, ο Κώστας Πικραμένος, Γραμματέας του παρατηρητηρίου ΜΕΤ.Ε.Ο.ΡΑ, απέστειλε επιστολή στον κ. Σαλτούρο, την οποία κοινοποίησε και στον κ. Βενιζέλο, μέσω της οποίας του ζητά εξηγήσεις για την συγκεκριμένη εμφάνισή του. Η επιστολή του παρατηρητηρίου ΜΕΤ.Ε.Ο.ΡΑ Αρ. Πρωτ: 07/2013 Προς: κ. Σαλτούρο Δημήτρη, Βουλευτή Ξάνθης (ΠΑΣΟΚ) Κοιν: Κεντρικά Γραφεία ΠΑΣΟΚ, Γραφείο Πρόεδρου ΠΑΣΟΚ κ. Βενιζέλου Ευάγγελου Θέμα: Συμμετοχή σε τελετή λήξης μαθημάτων κορανίου Με βάση δημοσίευμα του Τύπου συμμετείχατε πρόσφατα σε τελετή λήξης Μαθημάτων Κορανίου (Χατίμ) σε τέμενος στα Κιμμέρια Ξάνθης. Στην εν λόγω εκδήλωση συμμετείχαν μεταξύ άλλων ο Τούρκος Πρόξενος Κομοτηνής κ. Ιλχάν Σενέρ και ο ψευδο-μουφτής Ξάνθης κ. Αχμέτ Μέτε. Ως Αντιπρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων ΟΦΕΙΛΕΤΕ να γνωρίζετε ότι: Πρόκειται για τους επικεφαλής και εκφραστές της απαράδεκτης και φασιστικής παρέμβασης της Τουρκίας στα θέματα της μουσουλμανικής μειονότητας και τις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδος. Εκατοντάδες άρθρα και αναλύσεις έχουν δημοσιευθεί για τη δράση και τη χρηματοδότηση μηχανισμών τουρκοποίησης στη Θράκη. Με βάση τα ως άνω, παρακαλούμε όπως απαντήσετε στα κάτωθι ερωτήματα; Αφού γνωρίζατε την παρουσία των εν λόγω «προσωπικοτήτων» στη τελετή λήξης μαθηματών Κορανίου, γιατί τους «νομιμοποιήσατε» με τη συμμετοχή σας; Αφού γνωρίζετε την επίσημη θέση της Ελληνικής Πολιτείας γιατί φωτογραφίζεστε με τους εγκάθετους του Προξενείου; Ενημερώσατε τα όργανα του ΠΑΣΟΚ για τη συμμετοχή σας στην εν λόγω τελετή; Λάβατε την έγκριση τους; Ποια είναι η άποψη σας για το θέμα μουφτήδων-ιμάμηδων και κατά πόσο ταυτίζεται με την επίσημη θέση του ΠΑΣΟΚ; Σκοπεύετε να αναγνωρίσετε το «λάθος» σας ή να παραιτηθείτε του Βουλευτικού αξιώματος ή της Διαρκούς Επιτροπής ΕΑ/ΕΥ για λόγους ηθικής τάξης; Ποια είναι η «σχέση» σας με το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής; Είναι "γενναιόδωροι" μαζί σας; Παρακαλούμε όπως μας απαντήσετε σε εύλογο χρονικό διάστημα Εκ της Γραμματείας Κώστας Πικραμένος Εμείς, ελπίζουμε να υπάρξει απάντηση από τον κ. Σαλτούρο, επαρκής ως προς τις εύλογες απορίες που τίθενται από το παρατηρητήριο ΜΕΤ.Ε.Ο.ΡΑ και όχι μόνο, αφού οι εντυπώσεις που έχουν προκληθεί είναι από κακές έως αλγεινές... Κωνσταντίνος

Τραπεζο - τρομοκρατία κατά των Ελλήνων δανειοληπτών Posted: 24 Apr 2013 10:28 AM PDT Οι τράπεζες μηνύουν τους πολίτες για απλήρωτα δάνεια και τους κατηγορούν ως "απατεώνες" και τους τρομοκρατούν απειλώντας ευθέως με τα ακίνητά τους Πληθαίνουν οι μηνύσεις Τραπεζών προς πολίτες για απλήρωτα καταναλωτικά προϊόντα Τραπεζών, όπως στεγαστικά δάνεια, συμβάσεις leasing ή δάνεια αγοράς αυτοκινήτων,μας ενημερώνει και καταγγέλλει το Ινστιτούτο Καταναλωτών – Νέο ΙΝΚΑ. Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η οργάνωση των καταναλωτών, οι Τράπεζες καταθέτουν μηνύσεις ως εξαπατηθείσες από τους πολίτες- καταναλωτές, κατά την σύναψη δανείων, τα οποία εν τέλει δεν μπόρεσαν οι τελευταίοι να αποπληρώσουν. Αντίστοιχες συμπεριφορές επιδεικνύουν οι Τράπεζες σε στεγαστικά δάνεια που δεν πληρώνονται. Προβαίνουν σε επανεκτιμήσεις της αξίας των ακινήτων και μηνύουν για απάτη τους καταναλωτές που τα έλαβαν. Αντίστοιχα φαινόμενα παρατηρούνται και σε συμβάσεις που έχουν ως σκοπό την αγορά κινητών (όπως αυτοκινήτων), αναφέρει το Νέο ΙΝΚΑ. Στο μεταξύ, οι περισσότεροι δικαστικοί λειτουργοί, που αναλαμβάνουν τέτοιες υποθέσεις, όπως επισημαίνει το Νέο ΙΝΚΑ, «τείνουν ευήκοον ους στις απαράδεκτες μηνύσεις των Τραπεζών και παραπέμπουν τους πολίτες για κακουργήματα και σοβαρότατα πλημμελήματα». Η οργάνωση των καταναλωτών δηλώνει ότι θεωρεί απαράδεκτη τη συμπεριφορά αυτή των τραπεζιτών και τους καλεί να σταματήσουν τέτοιου είδους ενέργειες «εκφοβισμού, καταστολής και παραβίασης των συνταγματικών δικαιωμάτων των καταναλωτών, καθώς η ποινικοποίηση αμιγώς συμβατικών σχέσεων τού αστικού δικαίου είναι πράξη εξ ολοκλήρου απαράδεκτη και αβάσιμη, που θίγει θεμελιώδη και κεφαλαιώδη συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών». Άλλωστε -προσθέτει το Νέο ΙΝΚΑ- οι ίδιες οι Τράπεζες χρέωναν με έξοδα ελέγχων τούς πολίτες – καταναλωτές που προσέρχονταν σε αυτές. «Αυτές χορηγούσαν επισκευαστικά δάνεια για νεότευκτες κατοικίες, δεν μπορούν σήμερα να δηλώνουν εξαπατηθείσες». Η οργάνωση των καταναλωτών: Καλεί τα πολιτικά κόμματα, τους βουλευτές και την πολιτική ηγεσία τού τόπου να τοποθετηθούν καθαρά και με νομοθετικές πρωτοβουλίες απέναντι στα νοσηρά αυτά φαινόμενα και να απαγορεύσουν ρητά τις διώξεις πολιτών, επειδή δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις συμβατικές τους υποχρεώσεις με τις Τράπεζες ή τους ιδιώτες δανειστές που καιροσκοπούν. Καλεί την ηγεσία της Δικαιοσύνης να γνωμοδοτήσει ειδικά επί των ζητημάτων ποινικοποίησης συμβατικών σχέσεων και να κλείσει το δρόμο στην τραπεζική αυθαιρεσία. Καλεί τους δικαστές, να κρίνουν με βάση την κατάσταση και τη βούληση του εντολέα τους ελληνικού λαού. Ζητά την κατάργηση του αδικήματος της έκδοσης μεταχρονολογημένης ακάλυπτης επιταγής, γιατί έχει καταστεί μέσο πίστης (συναλλαγματική) και όχι μέσο πληρωμής. Σχόλιο ιστολογίου: Αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που οι Έλληνες πολίτες έχουν επωμισθεί τα τραπεζικά δάνεια του εξωτερικού, τις μαύρες τρύπες του τραπεζικού συστήματος (από δάνεια που δεν εξυπηρετήθηκαν π.χ. σε κόμματα) και τις... ανακεφαλαιοποιήσεις!!! Αυτά συμβαίνουν, όταν η κυβερνητική πολιτική αύξησε την ανεργία, μείωσε τους μισθούς και ουσιαστικά άλλαξε το οικονομικό τοπίο της χώρας εις βάρος των πολιτών. Και οι τράπεζες απειλούν τους πολίτες που δεν είναι μόνο ευεργέτες τους, αλλά και θύματα της οικονομικής πολιτικής των μοναδικών υπευθύνων, των πολιτικών. Μήπως οι τράπεζες θα έπρεπε να μηνύσουν τις τρεις (τουλάχιστον) τελευταίες κυβερνήσεις της χώρας αντί να τρομοκρατούν τους πολίτες;

Κατάσχεση μισθών για χρέη… από 5 ευρώ!!! Posted: 24 Apr 2013 09:58 AM PDT Μέσα από το νέο φορολογικό νομοσχέδιο προβλέπεται η κατάσχεση ακινήτου ή μισθού για οφειλή που έχει καταστεί ληξιπρόθεσμη και ξεπερνά τα 5 ευρώ σε ελεύθερους επαγγελματίες και μισθωτούς.  Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το Πρώτο Θέμα προβλέπεται: Κατάσχεση μισθών και ακινήτων για οποιαδήποτε οφειλή υπερβαίνει τα 5 ευρώ και καθίσταται ληξιπρόθεσμη. Η Εφορία θα στέλνει στο λογιστήριο της εταιρείας που εργάζεται ο φορολογούμενος ένα σημείωμα για την οφειλή και η εταιρεία θα είναι υποχρεωμένη να αποδίδει στη ΔΟΥ το ποσό που οφείλεται.  Εάν το ποσό υπερβαίνει τις 10.000 ευρώ και καταστεί ληξιπρόθεσμο, τότε θα ασκείται ποινική δίωξη εναντίον του φορολογούμενου.  Η διαγραφή οφειλών προς την Εφορία ύψους έως και 200 ευρώ από φορολογούμενους οι οποίοι μπορούν να αποδείξουν ότι αδυνατούν πλήρως να τα εξοφλήσουν λόγω μηδενικού εισοδήματος και διαβίωση σε εξαιρετικά μειονεκτικές συνθήκες (π.χ. άποροι).  «Μη εισπράξιμες» θα χαρακτηρίζονται οι ληξιπρόθεσμες οφειλές για τις οποίες έχει ολοκληρωθεί ο έλεγχος και η αναζήτηση περιουσιακών στοιχείων και εισοδημάτων των οφειλετών χωρίς να έχει εντοπιστεί κάποιο ρευστοποιήσιμο ή αξιοποιήσιμο στοιχείο. Στην περίπτωση αυτή το χρέος θα χαρακτηρίζεται «μη εισπράξιμο», θα παραμένει σε «ύπνωση» για 20 έτη και αν μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα δεν έχει εντοπιστεί κάποιο εισόδημα ή περιουσιακό στοιχείο του οφειλέτη, τότε θα διαγράφεται οριστικά.  Υπό αυτές τις συνθήκες πολύ μεγάλο μέρος των σημερινών ληξιπρόθεσμων οφειλών θα θεωρηθεί μη εισπράξιμο και θα περάσει στα αρχεία της Εφορίας.  Σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών, λοιπόν από τα 56 δισ. ευρώ ληξιπρόθεσμων χρεών των φορολογούμενων προς την Εφορία εισπράξιμα θεωρούνται μόλις τα 15 δισ. ευρώ. Πηγή Σχόλιο ιστολογίου: Δηλαδή, αυτή η κυβέρνηση δεν στοχοποιεί τον Έλληνα, δεν τον τρομοκρατεί, δεν τον απειλεί με άδικη φυλάκιση ή απώλεια περιουσιακών του στοιχείων, αλλά τον στηρίζει στην δύσκολη οικονομική συγκυρία, που δημιούργησε το πολιτικό σύστημα... Μάλιστα, σε δηλώσεις του ο πρωθυπουργός τα βλέπει όλα "ρόδινα", με την οικονομία να ανέρχεται και την ανεργία να μειώνεται... Αν αυτοί δεν τα βλέπουν ανάποδα, τότε μας κοροϊδεύουν εν ψυχρώ και σκόπιμα για να βγούμε στους δρόμους και να τα κάνουμε... "της Βουλής το κάγκελο". Εδώ, ας ψαχτούμε για να βρούμε τυχόν σκοπιμότητες του συστήματος που καταρρέει...

Συρία: Πόσο πιθανή είναι η αμερικανική στρατιωτική επέμβαση Posted: 24 Apr 2013 09:40 AM PDT Της Χριστίνας Σ. Φλάσκου* Η "Αραβική Άνοιξη", που ως αίτια είχε τη φτώχεια, τη διαφθορά των αυταρχικών καθεστώτων και την καταπίεση των Αραβικών λαών της Βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, απελευθέρωσε αντιμαχόμενες εθνοθρησκευτικές και όχι μόνο ομάδες για τη διεκδίκηση της εξουσίας, με απρόβλεπτες γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή. Ταυτόχρονα, ανέδειξε νέα τόξα επιρροής, όπως αυτό των υπερσυντηρητικών Σουνιτών, των Σαλαφιστών, από τον Περσικό κόλπο μέχρι και τη Βόρεια Αφρική, αλλά και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, που ανέλαβε την εξουσία στην Αίγυπτο, επιτείνοντας ακόμη περισσότερο την αβεβαιότητα και την αστάθεια στο περιφερειακό, αλλά και στο παγκόσμιο σκηνικό. Επιπρόσθετα, τα τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου, που πρόσφατα ανακαλύφθηκαν στην Ανατολική Μεσόγειο (Ισραήλ, Συρία, Κύπρος), αύξησαν τον γεωπολιτικό, γεωστρατηγικό και γεωοικονομικό ανταγωνισμό τόσο των περιφερειακών δυνάμεων (Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Ιράν), όσο και των μεγάλων δυνάμεων (ΗΠΑ, Ε.Ε, Ρωσία, Κίνα) για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, αλλά και των οδών μεταφοράς του φυσικού αερίου. Η συνεχιζόμενη κρίση στη Συρία, παρά τις αρχικές εκτιμήσεις για ταχεία πτώση του καθεστώτος Assad, έχει προκαλέσει σοβαρούς κινδύνους για τη σταθερότητα και την ασφάλεια γειτονικών χωρών και έχει αναδείξει έντονα την απειλή της αλλαγής των συνόρων και της δημιουργίας νέων κρατών (π.χ. μεγάλο Κουρδιστάν, τριχοτόμηση Ιράκ, διχοτόμηση Συρίας, διχοτόμηση Λιβάνου κλπ). Σε αυτά τα πλαίσια, έκδηλη είναι η ανησυχία ορισμένων εξωτερικών δρώντων, οι οποίοι για προληπτικούς λόγους επιδιώκουν την επιτάχυνση της πτώσης του καθεστώτος Assad, μέσω μιας εξωτερικής στρατιωτικής επέμβασης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Πόσο, όμως, πιθανό είναι ένα τέτοιο σενάριο ; Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα θα πρέπει προηγουμένως να αναφερθούν, επιγραμματικά έστω, τα εξής δεδομένα για τους κύριους εσωτερικούς και εξωτερικούς δρώντες. Α. Συρία Το καθεστώς Assad, υποστηριζόμενο από Ρωσία-Κίνα-Ιράν, συνεχίζει να διατηρεί τον έλεγχο της κατάστασης, δεδομένου ότι οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις, υποστηριζόμενες από ΗΠΑ - Ε.Ε –Τουρκία - Αραβικό Σύνδεσμο, αποτελούνται από ποικιλία εθνοθρησκευτικών, φονταμενταλιστικών, τρομοκρατικών, εγκληματικών και άλλων ομάδων, που προσπαθούν να προωθήσουν τις δικές τους επιδιώξεις για τη μετά Assad εποχή. Το γεγονός αυτό έχει σαν συνέπεια αφενός την εμφάνιση του Assad ως του μόνου που μπορεί να διατηρήσει την ενότητα της Συρίας και την ασφάλεια και σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή και αφετέρου την πρόκληση ανησυχίας στις γειτονικές χώρες για την τύχη του βιοχημικού οπλοστασίου της Συρίας στη μετά Assad εποχή. Β. ΗΠΑ Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιθυμούν την ανατροπή του καθεστώτος Assad και την ανάληψη της εξουσίας από φιλοδυτικές δυνάμεις. Με αυτό τον τρόπο θα ξηλωθεί το Σιιτικό τόξο (Ιράν, κυβέρνηση Ιράκ, Συρία,Hezbollah και Hamas), αφού θα αποδυναμωθούν Hezbollah και Hamas και θα απομονωθεί το Ιράν. Περαιτέρω, θα είναι πιο εφικτή μια εσωτερική φιλοδυτική εξέγερση για ανατροπή του καθεστώτος στο Ιράν και επομένως η προώθηση του γεωπολιτικού, γεωστρατηγικού και γεωοικονομικού ελέγχου της Ρωσίας και της Κίνας, δεδομένου ότι ΗΠΑ θα ελέγχουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τις ενεργειακές οδούς μεταφοράς. Η περίπτωση στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ στη Συρία και μάλιστα χωρίς απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, θεωρείται απίθανη, λαμβανομένων υπόψη των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, των αμυντικών περικοπών κατά περίπου 450 δις. δολαρίων για την τρέχουσα δεκαετία, τα πενιχρά έως αποκαρδιωτικά αποτελέσματα από τις επεμβάσεις σε Ιράκ και Αφγανιστάν, την ασφάλεια των συμμάχων στην ευρύτερη περιοχή από το βιοχημικό οπλοστάσιο της Συρίας, καθώς και την αρνητική κοινή γνώμη των Αμερικανών πολιτών για στρατιωτική επέμβαση στο εξωτερικό, εκτός και αν οι βομβιστικές εκρήξεις της 15ης Απριλίου 2013 στη Βοστώνη, την μεταστρέψει. Επιπρόσθετα, ελλοχεύει ο κίνδυνος γενικευμένης αντιπαράθεσής τους με Ρωσία και Κίνα, δεδομένου ότι διακυβεύονται στρατηγικής σημασίας συμφέροντα των χωρών αυτών και μάλιστα σε μια περίοδο όπου οι ΗΠΑ έχουν στραμμένη την προσοχή τους στον Ειρηνικό και στις φραστικές (μόνο;) απειλές της Βόρειας Κορέας. Γ. Ευρωπαϊκή Ένωση Λόγω της οικονομικής κρίσης και με εξαίρεση τη Γαλλία και τη Βρετανία, φαίνεται απρόθυμη να συμμετάσχει σε μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, εκτός και αν πιεστεί από τις ΗΠΑ, ή αν διακινδυνεύσουν τα ενεργειακά της συμφέροντα. Δ. Ισραήλ Λαμβάνοντας υπόψη τις αβέβαιες γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, τις πιθανές νέες απειλές για την ασφάλειά του, την ανησυχία για τη μη συνέχιση της τήρησης της Συνθήκης Ειρήνης (1979) από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα της Αιγύπτου, καθώς και την ανησυχία για την κατάληξη του βιοχημικού οπλοστασίου στη μετά Assad εποχή, το Tel Aviv τηρεί στάση αναμονής έναντι της Συριακής κρίσης. Ε. Τουρκία Οι νέο-Οθωμανικοί σχεδιασμοί της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας, την οδήγησαν στο να αγνοήσει τις εμπορικές συναλλαγές με το Ιράν (από 1 δις σε 16 δις δολάρια μέσα σε ένα χρόνο (2010), με προοπτική τα 30 δις) και στη φανερή υποστήριξη των αντικαθεστωτικών δυνάμεων της Συρίας, ώστε να πρωταγωνιστήσει στις, μετά Assad, εξελίξεις. Η επιλογή αυτής της σύμπλευσης με τις ΗΠΑ-Γαλλία-Βρετανία-Αραβικό Σύνδεσμο την έφερε σε οξεία αντιπαράθεση με το Σιιτικό τόξο. Επιπρόσθετα, η αντοχή του Assad στις εσωτερικές και εξωτερικές πιέσεις και οι παρατεινόμενες αιματηρές συγκρούσεις στη Συρία, έθεσαν υπό αμφισβήτηση τη νέο-Οθωμανική εξωτερική πολιτική περί "μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες" και κυρίως ανέδειξαν σοβαρές προκλήσεις και κινδύνους για την ίδια την Τουρκία, με κυρίαρχη απειλή τη δυναμική επανεμφάνιση στο προσκήνιο του οράματος ίδρυσης του "Μεγάλου Κουρδιστάν". Οποιαδήποτε επιλογή Τουρκικής στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία, για επιτάχυνση της ανατροπής του καθεστώτος Assad, ενέχει τον κίνδυνο αφενός να μετατραπεί η Τούρκο-Συριακή σύγκρουση σε Τούρκο-Αραβική και αφετέρου να επεκταθεί ανεξέλεγκτα η σύγκρουση σε περιφερειακό και όχι μόνο επίπεδο. ΣΤ. Σαουδική Αραβία Αποτελεί το αντίπαλο δέος του Ιράν στη φανατική θρησκευτική σύγκρουση Σουνιτών-Σιιτών. Υποστήριξε φανερά την εξέγερση των αντικαθεστωτικών στη Συρία τόσο οικονομικά, όσο και με όπλα, αλλά και αποστολή μαχητών για την ενίσχυσή τους. Επιπρόσθετα, πρωτοστάτησε στην επιβολή κυρώσεων στο καθεστώς Assad από τις Αραβικές χώρες, δεδομένου ότι ο βασιλιάς Abdullah θεωρεί υπεύθυνο τον ίδιο τον Assad για τη δολοφονία του Λιβανέζου πρωθυπουργού Rafik Hariri. Στόχος της Σαουδικής Αραβίας είναι η ανατροπή του καθεστώτος Assad, με επακόλουθο την αποδυνάμωση της Hezbollah και την περαιτέρω απομόνωση του Ιράν, τόσο για την διασφάλιση της εσωτερικής ασφάλειας και σταθερότητας, όσο και για την επικράτησή της στην ευρύτερη περιοχή έναντι της Σιιτικής απειλής. Ζ. Ιράν Αποτελεί τον κυρίαρχο πόλο του Σιιτικού τόξου επιρροής στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Παρά τις πιέσεις που δέχεται από τις κυρώσεις των Δυτικών και όχι μόνο δυνάμεων, κατηγόρησε την Τουρκία για υποκρισία και εξακολουθεί να διακηρύσσει το αντι-Σημιτικό και αντι-Δυτικό του μένος, αγνοώντας τις απειλές για πιθανή στρατιωτική επέμβαση, λόγω μη συμμόρφωσης για διακοπή του πυρηνικού του προγράμματος. Απορρίπτει τις κατηγορίες των Δυτικών, αντιπαραθέτοντας τους ειρηνικούς σκοπούς του προγράμματος. Στη Συριακή κρίση, υποστηρίζει με κάθε τρόπο και μέσο (οικονομικά, οπλισμό, μαχητές) το καθεστώς Assad, ώστε να εξασφαλίσει τη διατήρηση του Σιιτικού τόξου, αλλά και τον έλεγχο των τεράστιων ενεργειακών αποθεμάτων που πρόσφατα ανακαλύφθηκαν στη Συρία, καθώς και των οδών μεταφοράς του φυσικού αερίου. Ταυτόχρονα, προχώρησε σε υψίστης στρατηγικής σημασίας συμφωνίες με Ρωσία και Κίνα, ώστε να εξασφαλίσει την υποστήριξη των μεγάλων αυτών δυνάμεων, στην περίπτωση που θα δεχθεί επίθεση από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους. Εκτιμάται ότι θα συνεχίσει να υποστηρίζει την επικράτηση του καθεστώτος Assad και δεν θα διστάσει να εμπλακεί σε περιφερειακή σύγκρουση, δεδομένου ότι διακυβεύονται τεράστια γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά και γεωοικονομικά συμφέροντα. Η. Ρωσία-Κίνα Οι μεγάλες αυτές δυνάμεις υποστηρίζουν το καθεστώς Assad, όχι τόσο λόγω των μακροχρόνιων σχέσεων με τη μοναδική φιλική χώρα της Ανατολικής Μεσογείου και τον ελλιμενισμό των Ρωσικών πολεμικών πλοίων στη ναυτική βάση της Tartus, όσο για τη μετά Assad εποχή απομόνωση του Ιράν και την απώλεια επιρροής και ελέγχου των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των οδών μεταφοράς του φυσικού αερίου. Επιπρόσθετα, αισθάνονται την πιθανότητα επέκτασης της απειλής στην περιοχή του Καυκάσου (για Ρωσία) και της Κεντρικής Ασίας (για Κίνα), με συνέπεια η πιθανολογούμενη πτώση του Assad να οδηγήσει στη χρησιμοποίηση της Συρίας για αλλαγή πορείας των διαδρόμων ενέργειας της Κασπίας Θάλασσας και της Ανατολικής Μεσογείου, σύμφωνα με τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Δύσης. Αξιοσημείωτο είναι ότι η Ρωσία επανήλθε στο παγκόσμιο προσκήνιο, μέσω του ελέγχου των οδών μεταφοράς του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, ενώ για την Κίνα η πιθανή αλλαγή και υπαγωγή του Ιράν στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ, θα αποτελούσε μείζονα κίνδυνο για την οικονομία και την εθνική της ασφάλεια, δεδομένου ότι τα ενεργειακά αποθέματα του Ιράν θα διαχειρίζονταν σύμφωνα με τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Επισημαίνεται ότι και οι δύο αυτές μεγάλες δυνάμεις διαθέτουν την πολιτική βούληση, αλλά και τη στρατιωτική ισχύ για να υπερασπιστούν τα ζωτικής σημασίας συμφέροντά τους στην περιοχή. Αυτοί είναι και οι λόγοι της χρήσης του δικαιώματος της αρνησικυρίας (veto) εκ μέρους τους, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, για έκδοση ομόφωνης απόφασης που θα επέβαλε αφόρητες πιέσεις στο καθεστώς Assad. Ενδεικτικές της αποφασιστικότητας και των κινδύνων είναι και οι δηλώσεις του Vladimir Putin (2007) και του Ρώσου υπηρεσιακού πρωθυπουργού Dmitry Rogozin (2012) ότι οποιαδήποτε επίθεση κατά του Ιράν, θα εκληφθεί ως απειλή για την ασφάλεια της Ρωσίας, καθώς και αυτές τους George Bush Junior ότι επίθεση κατά του Ιράν ελλοχεύει τον κίνδυνο έναρξης του Γ' ΠΠ. Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παρατεθέντα δεδομένα, εκτιμάται ως μη πιθανό το σενάριο της εξωτερικής στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία με ηγέτιδα δύναμη τις ΗΠΑ. Αντιθέτως, εκτιμάται ως το πλέον πιθανό σενάριο, αυτό της εξεύρεσης μιας πολιτικής λύσης, μετά από ασφυκτικές πιέσεις των εξωτερικών δρώντων για διάλογο και αμοιβαίες υποχωρήσεις εκατέρωθεν (καθεστωτικών- αντικαθεστωτικών). Στην περίπτωση αυτή και ανεξάρτητα αν θα παραμείνει στην εξουσία ο Assad, τον έλεγχο της διακυβέρνησης φαίνεται να συνεχίσουν να τον έχουν οι Αλαουίτες. * Η Χριστίνα Σ. Φλάσκου είναι Διεθνολόγος, MSc Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές (Πάντειο Πανεπιστήμιο) Πηγή

Υπόθεση «εκτέλεσης Βαξεβάνη»: Μύθος ή Πραγματικότητα; Posted: 24 Apr 2013 09:15 AM PDT Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος  Στο τεύχος 26 B' (18) Απριλίου 2013 του Hot Doc  περιγράφεται η απόπειρα «Ολικής Διαγραφής» ενός δημοσιογράφου. Του Κ. Βαξεβάνη. Ενός δημοσιογράφου που όσες ιδεολογικές αντιθέσεις και διαφωνίες κι αν έχεις μαζί του, θα πρέπει να του αναγνωρίσεις ότι ο ρόλος του στην αποκαλυπτική δημοσιογραφία ήταν και είναι σημαντικός. Και απολύτως χρήσιμος ως προς το να αναδειχτούν «δυσώδη σημεία» του Ελληνικού πολιτικοκοινωνικοοικονομικού γίγνεσθαι. Στον πόλεμο δε κατά της Διαφθοράς και της «Υψηλής Βαθείας Εγκληματικότητας», τέτοιες δυναμικές παρουσίες θα έπρεπε να διαφυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού. Απ' όλους. Πολιτεία, ΜΜΕ, κοινωνία. «Διαγραφή» βεβαίως, σημαίνει τα «γνωστά». Σπίλωση Ονόματος, απαξίωση  προφίλ, επαγγελματική εξαφάνιση.  Και μόνον εαν αυτά δεν λειτουργήσουν κι ΕΑΝ ακολουθήσουν τον «Δρόμο του καταγγέλοντα» ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ερευνητές (ΜΜΕ ή Πολιτειακά Όργανα), τότε και ΜΟΝΟΝ ΤΟΤΕ, ακόμη και «Εκτέλεση». Περισσότερο (τότε) σαν «παραδειγματισμό» στους ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ. Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης – όπως το παρουσιάζει ο δημοσιογράφος – όλα ξεκίνησαν από μια έρευνα που έκανε το 2012 γύρω από τα «δυσώδη παρασκήνια των τραπεζών» (Αφιέρωμα HotDoc: «Αγίες Τράπεζες»). Εκτίμησή του είναι πως «ενόχλησε» και «τράβηξε τα πυρά πάνω του». Και δεν φαίνεται καθόλου παράλογη η εκτίμησή του. Μελετώντας τις λεπτομερείς αποκαλύψεις επί του θέματος, από την μια νομίζεις ότι βλέπεις χολυγουντιανή αστυνομική ταινία, από την άλλη αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν «επαγγελματική ομάδα Διαγραφέων» να αντιμετωπίζει τόσο ερασιτεχνικά την «αποστολή» της κι από την άλλη δε θες να πιστέψεις ότι δεν ζεις σε μια πολιτισμένη Ελλάδα του 2013 αλλά σε μια απλή μαφιοκρατούμενη μπανανία όπου κάνουν κουμάντο νόμοι του υποκόσμου που έχουν διαφθείρει τα πάντα. Κι όσο για τον χαρακτηρισμό «ερασιτεχνικά» οφείλονται σαφώς κάποιες διευκρινήσεις: Αναρωτιέται εύλογα κανείς, πως είναι δυνατόν μια «επαγγελματική ομάδα διαγραφέων» να προσλάβει μια «απλή καθημερινή υπάλληλο γραφείου» από αγγελία και να αποπειραθεί σε λίγους μήνες να την μετατρέψει σε εξεζητημένο αδίστακτο πιόνι του υποκόσμου που θα αναλάβει π.χ. να τοποθετήσει ναρκωτικά σε κάποιον «στόχο» σαν «έμπειρος μπουκαδόρος» του κοινού ποινικού δικαίου! Υποτίθεται ότι αυτές τις «δουλειές» τις κάνουν «βετεράνοι της νύχτας» κι όχι ένα «απλό άσχετο κοριτσόπουλο γραφείου» που ξέρει μόνον ν' ανοίγει ντοσιέδες και να σηκώνει τηλέφωνα… Ή μήπως κάνω λάθος; Πως να το κάνουμε; Η «χοντράδα», το «μη ρεαλιστικό», το «μη επαγγελματικό» πάντα βγάζει μάτι… Ή, ας πούμε, το ότι έφυγαν, μετακόμισαν (οι «διαγραφείς») από το παλιό τους κρησφύγετο/γραφεία αλλά άφησαν απείραχτες τις «εντοιχισμένες κρύπτες»! Και άφησαν κι απλήρωτα ενοίκια σαν τον τελευταίο ερασιτέχνη! Ή, επίσης, η «ενέδρα» των πέντε «Σκοπιανών Εκτελεστών» στο σπίτι του Δημοσιογράφου. Ισχυρίζεται πως τον περίμεναν από το βράδυ στο μπροστινό μέρος του σπιτιού αλλά αυτός μπήκε από πίσω και δεν τον είδαν. Και μόλις το ξημέρωμα –μετά από ώρες– ο σκύλος του «κάτι κατάλαβε και γαύγισε». Και τόσες ώρες, οι «ενεδρεύοντες» (προφανώς «επαγγελματικά σαϊνια της νύχτας») δεν κατάλαβαν πως υπάρχει παρουσία στο σπίτι; Ούτε ένα φως δεν άναψε ο δημοσιογράφος; Αφού δεν ήξερε πως του την έχουν στημένη απ' έξω. Γιατί έμεινε στα σκοτεινά; (Κι αν τους αντιλήφθηκε αμέσως και παρέμεινε σε συσκότιση γιατί δεν ειδοποίησε αμέσως την Αστυνομία;) Στο σπίτι λοιπόν, δεν άναψε φως με το που μπήκε; Στο μπάνιο; Στο δωμάτιό του; Στην κουζίνα; Δεν ξέρω. Πολλά «περίεργα» μαζεμένα. Η αστυνομία πάντως, όταν πήγε, διέγνωσε «απόπειρα διάρρηξης». Το πιο πιθανό είναι, πρώτον, πως σαφώς υπήρξε «ομάδα», δεύτερον,  δεν ήταν διαρρήκτες, τρίτον, δεν είχε σκοπό να τον εκτελέσει παρά μόνο να τον εκφοβίσει και να τον γελοιοποιήσει. Να «παίξουν» με την ψυχολογία του, να «παρέμβουν σ' αυτήν» και να τον «ωθήσουν να δράσει βάση του σχεδιασμού τους». Όταν θέλει ένας επαγγελματίας εκτελεστής να «τελειώσει το έργο» του, το τελειώνει σαν αρπακτικό. Ακαριαία, απρόσμενα, χωρίς να τον πάρει κανένας είδηση. Και τα ξέρει αυτά ο Βαξεβάνης. Έμπειρος είναι από τις έρευνες και τα ρεπορτάζ του.  Και στα πολεμικά πεδία και στον «κόσμο της Νύχτας». Νεκρός – σ' αυτή την φάση, που ΟΥΔΕΙΣ τον ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ στον «ερευνητικό δρόμο» του (ούτε ΜΜΕ, ούτε Πολιτεία) – είναι πιο επικίνδυνος. Θα είναι η «απαιτούμενη επιβεβαίωση» αυτών που έγραψε. Η μόνη οδός λοιπόν είναι η «αυτοδιαγραφή» του. Η «αυτοαπαξίωσή» του. Η «αυτογελοιοποίησή» του. Η «Διαπόμπευσή» του. Και όντως, οι λεπτομέρειες του περιστατικού είναι τόσο «αστείες» που μόνο σε «παρωδία εκτέλεσης» οδηγούν. Και το κυριότερο: πως είναι δυνατόν ολόκληρος (σύμφωνα με τους καταγγέλοντες) τραπεζίτης, με τόσο τεράστιους πόρους, να χρησιμοποιεί «ερασιτεχνικές ομάδες» προκειμένου να επιτύχει τέτοιους «αδίστακτους ακραίους άνομους σκοπούς»; Εκτός εάν –με μπόλικη φαντασία και καλή θέληση κατανόησης-  υποθέσει κανείς ότι εσκεμμένα χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα «προφίλ ερασιτεχνισμού» –ταυτόχρονα πιθανόν με «μια παράλληλη αφανή επαγγελματική ομάδα Σχεδιασμού»– προκειμένου, μόλις «αποκαλυφθεί η υπόθεση», να γελοιοποιηθούν (και «αυτοεξοντωθούν») de facto οι «καταγγελίες» περί τούτου. Το αποτέλεσμα –εάν επιτύχει μια τέτοια συνταγή– θα είναι η «επίτευξη του Αντικειμενικού Σκοπού». Εξόντωση του στόχου «δια της γελοιοποίησης» και «γραφικοποίησής» του. Είπαμε. Απαιτεί «μπόλικη φαντασία» για να υποθέσεις «καλοπροαίρετα» κάτι τέτοιο. (Να μην ξεχνάμε βεβαίως και τον Μαχάτμα Γκάντι: πρώτα σε αγνοούν, μετά σε γελοιοποιούν και κατόπιν σου επιτίθενται. Στην υπόθεση του Βαξεβάνη, το ερώτημα είναι εάν σταμάτησαν στο δεύτερο ή αν όντως έχουν περάσει στο τρίτο) Στην προκειμένη περίπτωση βεβαίως η «πιθανή Μυθοπλασία» δεν προέρχεται από τον Δημοσιογράφο. Τα στοιχεία με τα οποία τεκμηριώνει την καταγγελία του είναι όντως πολλά. Το θέμα είναι εάν κάποιος «έστησε έτσι το σκηνικό που το τελικό του αποτέλεσμα να μοιάζει σαν κωμική μυθοπλασία που θα γελοιοποιήσει τον καταγγέλοντα». Επιτυγχάνοντας βεβαίως τον «Απώτερο Σκοπό» του.  Την «Απόλυτη (αυτο)Διαγραφή» του. Άλλωστε, η «επιχείρηση» αυτή ξεκίνησε πολύ νωρίτερα. Από τότε που«του την έστησαν με την Λίστα Λαγκάρντ». Που ναι μεν του την «πάσαραν», πλην όμως «αλλοιωμένη» σε ένα σημείο που δεν θα ήταν εύκολο να «διαπιστωθεί» από τον ίδιο. Θα ήταν φύσει αδύνατον να ερευνήσει και να διασταυρώσει δύο χιλιάδες ονόματα της λίστας για να δει εάν πίσω από ένα όνομα εταιρείας κρυβόταν πιθανόν κάποιο «τρανταχτό όνομα» της οικονομικής ζωής του τόπου. Θα απαιτούσε μήνες δουλειάς. Ένα «μικρό», «αφανές» πλην όμως τόσο κρίσιμο σημείο όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια. Από την άλλη, θα ήταν εντελώς ανόητο, αφελές και αντιεπαγγελματικό εκ μέρους του να εκτεθεί από την μια σε τόσο μεγάλο κίνδυνο με την δημοσίευση μιας τέτοιας λίστας κι από την άλλη να ναρκοθετήσει ο ίδιος αυτό το εγχείρημα (εναντίον του). Και δεν είναι ούτε ανόητος, ούτε αφελής, ούτε αντιεπαγγελματίας. Το αντίθετο. Οι πραγματικοί «ένοχοι» λοιπόν, βρίσκονται ανάμεσα σ' «αυτούς που του την πάσαραν». Εκεί βρίσκεται ο ένοχος της «εσκεμμένης αλλοίωσης». Ήταν το πρώτο ανταποδοτικό/προειδοποιητικό χτύπημα προς τον δημοσιογράφο για τυχόν «ενοχλήσεις» που προκάλεσαν έρευνές του. Η αλήθεια υποθέτω ποτέ δεν θ' αποκαλυφθεί. Για τίποτε από τα παραπάνω. Αποκαλύφθηκε μήπως ποτέ η «αλήθεια» σε παρόμοια «περίπλοκα κι εξεζητημένα περιστατικά» για ν' αποκαλυφθεί και τώρα; Εδώ, για να μην δημιουργούνται παρανοήσεις, καλό είναι να ξανατονιστεί κάτι: Θα πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου ότι το πιο «ιερό» τμήμα της Ενημέρωσης είναι η «Αποκαλυπτική Δημοσιογραφία». Αυτή που θα χωθεί «στα βαθιά», στα «απόκρυφα» και θα βγάλει στην επιφάνεια τις «βρωμιές του συστήματος» (αν λοιπόν ο «ερευνητής» χαρακτηριστεί ως «συνωμοσιολόγος», «μυθομανής», «αναξιόπιστος», πάει, τελείωσε το πράγμα. Ουδείς κατόπιν θα δώσει βάση στις έρευνές του). Η οποία και θα πρέπει να προστατεύεται από την Πολιτεία ως Κόρη Οφθαλμού. Αυτή είναι που καλείται να καλύψει το «αιώνιο έλλειμμα» της Πολιτείας στην διερεύνηση ανάλογων περίπλοκων συγκεκαλυμμένων καταστάσεων «υψηλής και βαθείας διαφθοράς/παρανομίας/παραβατικότητας». Αρκεί βεβαίως, να έρθει η Πολιτεία ΑΜΕΣΩΣ μετά και ν' αξιοποιήσει τα «ευρήματα της δημοσιογραφικής έρευνας». Και να μην αφήσει το «θέμα να σέρνεται» και να γεννάει «απόνερα παρεξηγήσεων και παραφιλολογίας». Εν κατακλείδι: Μετά από μια τέτοια «αποκαλυπτική έρευνα», πρέπει πάντα ν' αναλαμβάνει Εισαγγελέας. Όταν δεν συμβαίνει αυτό, τότε το «μήνυμα» που περνάει στους ερευνηθέντες (πιθανούς) παραβάτες είναι: «κάντε ότι θέλετε, χειριστείτε το όπως θέλετε – ως προς τους «δημοσιογράφους ερευνητές» – ουδείς θα σας ενοχλήσει». Αυτό πιθανότατα συνέβη και τώρα. Ο Δημοσιογράφος έκανε τις σημαντικές έρευνές του, πλην όμως τα «πλούσια ευρήματά» του απλά, πολύ απλά «δεν αξιοποιήθηκαν» από την Πολιτεία. Το «μήνυμα πέρασε» λοιπόν. Εμμέσως πλην Σαφώς: Ενεργήστε ελεύθερα… Και ο «χορός/μηχανισμός των Σχεδιασμών Διαγραφής του ενοχλητικού στοιχείου» πυροδοτήθηκε. Σημαντικό τμήμα αυτής της υπόθεσης αφορά στο διαδίκτυο. Οι blogers είχαν την «τιμητική» τους πάλι. Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι οι περιβόητοι «blogers του χιλιάρικου» το έκαναν πάλι το «θαύμα» τους. Μπήκαν στο «χορό της δυσφήμησης» και «έπαιξαν γερά». Ποιοί είναι αυτοί; Μα πολύ απλά, αυτοί που πληρώνονται για να εξυπηρετούν συγκεκριμένα αφεντικά και καθεστωτικές πολιτικές. Αυτοί που αναδημοσιεύουν «συγκεκριμένα πράγματα» (από «συγκεκριμένες πηγές») και βεβαίως δεν αναδημοσιεύουν «άλλα» («άσχετης ελεύθερης πηγής» που τους «στέλνονται» κατά χιλιάδες για να «πεταχτούν συστηματικά στον κάλαθο των αχρήστων τους»). Θα στηρίξεις; Θα στηρίξω. Θα κάνεις ότι διαταχθείς; Θα το κάνω. Θα σπιλώσεις; Θα σπιλώσω. Ωραίος! Πάρε το μπαγιόκο σου. (Αυτοί που, πιστοί στην τακτική τους, δεν θα αναδημοσιεύσουν ούτε αυτό το κείμενο βεβαίως…) Ποιό το αποτέλεσμα; Ένα ναρκοθετημένο και απόλυτα ελεγχόμενο διαδίκτυο. Έτσι ώστε να μην υφίσταται ούτε καν αυτός ο ύστατος πυλώνας της (δήθεν) ελεύθερης και (δήθεν) «μη κατευθυνόμενης κι ελεγχόμενης» πληροφόρησης. Τι σημαίνει αυτό; Όταν π.χ. κάποιος επαγγελματίας δημοσιογράφος αποφασίσει να κάνει φιλότιμα και σωστά (δηλαδή, «χωρίς εκ του πονηρού συγκαλύψεις») την δουλειά του, την έρευνα, την αποκαλυπτική δημοσιογραφία κι όταν όλα τ' άλλα Βήματα Λόγου (επαγγελματικά/καθεστωτικά ΜΜΕ ) θα (του) έχουν «κοπεί», να μην έχει ούτε αυτό το βήμα «διαθέσιμο» να διαδόσει τα «επικίνδυνα ευρήματά» του. Να μην είναι δυνατόν να στηθεί γύρω του ένα εναλλακτικό ευρύ δίκτυο ενίσχυσης/υποστήριξης. Όπως τώρα, ας πούμε: Σε μια τόσο σοβαρή υπόθεση, τα «επαγγελματικά ΜΜΕ» δεν ασχολούνται καθόλου. Την στιγμή που αφιερώνουν χιλιάδες σελίδες και ώρες για απείρως υποδεέστερα γεγονότα. Κι εν πολλοίς, «ανάξια λόγου και αναφοράς»…(Αλλά περιέργως πως, ούτε και στο διαδίκτυο του bloging βλέπουμε εκτενείς αναφορές στο θέμα… βάλτε στο google το λήμμα «Βαξεβάνης» και θα το…διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι…) Το ερώτημα βεβαίως είναι: Μα καλά, και όταν καθημερινά (καιρό τώρα) «απονευρώνεται» το διαδίκτυο από «ελεύθερες φωνές», όταν καθημερινά χτυπιούνται ανεξάρτητοι blogers, όταν καθημερινά σπιλώνονται αυτές οι ελεύθερες φωνές, που είναι άραγε οι «επαγγελματίες Δημοσιογράφοι της Αποκαλυπτικής Δημοσιογραφίας» για να στηρίξουν τους blogersτης Εναλλακτικής Ελεύθερης κι Αδέσμευτης Ενημέρωσης/πληροφόρησης; Πολύ απλά «δεν ασχολούνται». Δεν ενδιαφέρονται. Για να μην πούμε ότι πολλοί απ' αυτούς «χαίρονται κιόλας» με την «συντριβή των Ανεξάρτητων (μη επαγγελματιών) blogers». Γι' αυτούς, απλά, δεν υπάρχουν οι ανεξάρτητοι blogers. Ή καλύτερα, υπάρχουν μόνον όταν τους χρειάζονται. Για να συνειδητοποιήσουν ξαφνικά ότι πλέον δεν είναι εκεί, πολύ απλά γιατί «κλαδεύτηκαν πρώτοι». Πριν τον «Επαγγελματία Δημοσιογράφο». Πότε άραγε όλοι αυτοί οι «Επαγγελματίες της Αποκαλυπτικής Δημοσιογραφίας» έκαναν τόσο επιστάμενη έρευνα για τις «αντίστοιχες απειλές» και «επιχειρήσεις σπίλωσης και καταστροφής» που υφίστανται οι «απλοί blogers» που ούτε επαγγελματίες δημοσιογράφοι είναι, ούτε απ' αυτό ζουν, ούτε υψηλούς πόρους έχουν, ούτε «υψηλή υποστήριξη» διαθέτουν,  παρά μόνον από μεράκι και προσωπικές θυσίες για την ελεύθερη έρευνα και  πληροφόρηση κάνουν ότι κάνουν; Ποτέ!!! Για την ακρίβεια, αυτοί οι «επαγγελματίες δημοσιογράφοι» τους βλέπουν ως κάτι που φέρνει σε «ανταγωνιστικά παράσιτα» που «κακώς υπάρχουν». Για να μην πούμε ότι, ενίοτε (και κάποιοι απ' αυτούς) συντηρούν κιόλας (έμμεσα ή άμεσα, δια πράξεων ή απραξίας) τις «διασπειρόμενες ύπουλες φήμες/επιθέσεις» που εξαπολύονται από τα «παραπάνω κέντρα» και που στόχο έχουν να καταστρέψουν αυτές τις «ερασιτεχνικές» ελεύθερες φωνές προτού στραφούν (κατόπιν) στην καταστροφή κάποιων επικίνδυνων επαγγελματιών ερευνητών δημοσιογράφων. Όχι. Κανείς τους δεν  νοιάστηκε ποτέ να προστατεύσει αυτές τις ελεύθερες φωνές του διαδικτύου ώστε όταν τις χρειαστεί στο μέλλον να σταθούν κι αυτές δίπλα του. Κανείς τους δεν νοιάστηκε να τις «στηρίξει». Την «κρίσιμη (γι' αυτούς) ώρα» μόνον θυμούνται  ότι υπάρχει σαπίλα στο διαδίκτυο. Τότε που χρειάζονται την μέγιστη δυνατή ισχύ υποστήριξης απ' αυτό ακριβώς το διαδίκτυο και τους πολίτες. Αυτό που «δεν υποστήριξαν νωρίτερα». Κρίμα… Οι έρευνές τους αξίζουν. Αλλά όπως στρώνουν – δυστυχώς, για όλους, επαγγελματίες ερευνητές, ερασιτέχνες blogers, κοινωνία – κοιμούνται κατόπιν… Όσο για το πως νοιώθουν όταν είναι  «διωκόμενοι» και «υπό διαγραφή» να είναι σίγουροι ότι πολλοί, μα πάρα πολλοί είναι οιblogers που «τους νοιώθουν»… Το έχουν υποστεί αυτοί πριν απ' αυτούς… Τότε που κι αυτοί (οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι) αδιαφορούσαν για το κυνηγητό και την σπίλωσή τους (των blogers)…πχ ως πρακτόρων της ΕΥΠ και Λακέδων του καθεστώτος… Τότε που έκαναν «ιδεολογικές διακρίσεις» για το ποιός bloger θα έπρεπε να υπάρχει και ποιός να «εξαφανιστεί»… Τότε που «ξεδιάλεγαν» ποιανού το blog θα «στηριχθεί και θα προωθηθεί» (π.χ. «εντασσόμενο σε Δίκτυο Δημοσιεύσεων/Αναδημοσιεύσεων») και ποιανού όχι… Τότε που είχαν την εξουσία του συστήματος και των καθεστωτικών ΜΜΕ στα χέρια τους και έλυναν κι έδεναν στον ευρύτερο χώρο της ενημέρωσης… καθεστωτικής και εναλλακτικής/διαδικτυακής… Και ως εκ τούτου, εκόντες άκοντες,  συνέβαλλαν κι αυτοί με τον τρόπο τους στην «απομόνωση» και (συνεπακόλουθη) «έμμεση διαγραφή» μη «αρεστών blogers»… Τότε που αυτή η «έντεχνη σπίλωση ή/και περιθωριοποίηση» κατόρθωνε – ευάλωτοι, όντες φτωχαδάκια οι περισσότεροι blogers – να τους απομονώσει από τους υπόλοιπους blogers και από το Κοινό….και να σαμποτάρει την έντιμη προσπάθειά τους στον διαδικτυακό χώρο της Εναλλακτικής Πληροφόρησης… «…Όταν παραδώσετε το κεφάλι μου στον Ροβεσπιέρο, ποιος θα βρίσκεται εκεί για να προστατεύσει το δικό σας;…» (Φουσέ, Γαλλική Επανάσταση) Πηγή

Η Τουρκία πιέζει για λύση "πακέτο" σε ΑΟΖ - Κυπριακό - φυσικό αέριο Posted: 24 Apr 2013 08:49 AM PDT Της Κύρας Αδάμ  Εποχή ισχνών, ισχνότατων αγελάδων διέρχεται η ελληνική διπλωματία και η οικονομική κρίση δεν είναι η μόνη υπεύθυνη για την κατάσταση αυτή. Την τελευταία δεκαετία, τουλάχιστον, αιχμή του δόρατος για τη διεθνή διπλωματία έχει αποτελέσει ο ενεργειακός τομέας, με το έλλειμμα της Ελλάδας να είναι σχεδόν κραυγαλέο. Η Αθήνα, ως επί το πλείστον αναλώθηκε σε ευκαιριακές «λαμπερές» για την εποχή «επιλογές» που όχι μόνον δεν καρποφόρησαν, αλλά τώρα στρέφονται ίσως και εναντίον της. Στο νότιο σταυροδρόμι Ευρώπης, Αφρικής και Μέσης Ανατολής, μέχρι το 2010 η Ελλάδα, με προσωπική επιλογή του τότε πρωθυπουργού Κ Καραμανλή είχε επιλέξει την ενεργειακή συνεργασία με τη Μόσχα (που είχε ξεκινήσει μια δεκαετία νωρίτερα από τον τότε ΥΠΕΞ Κ. Παπούλια), με έναν βασικό λόγο την απομάκρυνση του κίνδυνου ενεργειακής εξάρτησης από την Τουρκία. Το εγχείρημα συνάντησε την λυσσαλέα αντίδραση των ΗΠΑ πρωτίστως, αλλά και της ΕΕ στη συνέχεια και οδήγησε στην εύκολη αλλά καταστροφική απόφαση του Γ Παπανδρέου να βάλει τέλος στο εγχείρημα..για περιβαλλοντικούς, κυρίως λόγους.!! Το σύνολο, όμως, του ελληνικού πολιτικού κόσμου, ασχολούμενο μονίμως με άλλους «υψηλότερους στόχους και ιδανικά» κομματικής και εκλογικής σκοπιμότητας, ουδέποτε μέσα σ' αυτήν την κρίσιμη δεκαετία αισθάνθηκε την ανάγκη να συναποφασίσει μια σταθερή και μόνιμη ενεργειακή πολιτική για την επόμενη περίοδο. Το κενό αυτό, που απολύτως φυσιολογικά έσπευσε να καλύψει η γειτονική Τουρκία. Η Άγκυρα, ομοίως πένης σε ενεργειακές πηγές όπως και η Αθήνα, αλλά με το πλεονέκτημα της γεωγραφικής θέσης της, άρχισε να «μαζεύει» στο έδαφος της αγωγούς και διαδρομές υδρογονανθράκων με προορισμό την Ευρώπη, συνεργαζόμενη με όλα τα αντίπαλα στρατόπεδα στον τομέα της ενέργειας. Ενεργειακή έκρηξη Έως ότου ήρθε η «ενεργειακή έκρηξη» στην Αν. Mεσόγειο, με τα γειτονικά κοιτάσματα στην Κύπρο και το Ισραήλ και πιθανότατα με τα κοιτάσματα νότια και ανατολικά της Κρήτης. Το έμπρακτο ενδιαφέρον διεθνών εταιρειών και της διεθνούς κοινότητας για τον «θησαυρό» αυτό συνέπεσε με το διεθνές ενδιαφέρον για την ομαλοποίηση της κατάστασης στη Μ Ανατολή με τη νέα «διευθέτηση» στο θέμα της Συρίας και την «τακτοποίηση» των μονίμων εκκρεμοτήτων με το Ιράν. Η Αθήνα είναι «χαμένη από χέρι» στην υπόθεση αυτή. Η Ελλάδα είχε τη δεκαετία του 80 προνομιακές σχέσεις με το Μπάαθ της Συρίας (ως αντίπαλο, τότε δέος στην Τουρκία) και με την Παλαιστίνη του Γισέρ Αραφάτ και με κατά καιρούς ανοίγματα στο Ιράν.Τη δεκαετία του 2000 επί υπουργίας Εξωτερικών Παγκάλου και Παπανδρέου, οι σχέσεις της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο συνολικότερα και με τις τρεις αυτές δυνάμεις πιο συγκεκριμένα, κατέληξαν σε κωματώδη κατάσταση, υπέρ μιας δειλής στην αρχή και αυξανόμενης στη συνέχεια συνεργασία με το Ισραήλ. Αυτή την στιγμή, με την υλοποίηση του «δόγματος Νταβούτογλου» η κατάσταση έχει ανατραπεί πλήρως. Η Τουρκία είναι η ενεργός «μεσολαβητική» δύναμη στην περιοχή, ενώ το κάποτε ισχυρό ελληνικό πλεονέκτημα της «ευρωπαϊκής χώρας» κατέληξε σε κάλπικη λίρα, ιδιαίτερα τώρα την εποχή της οικονομικής δυσπραγίας και των ταλαντεύσεων του «μέσα – έξω» από την ευρωζώνη και το ευρώ. Εν υπνώσει Είναι προφανές ότι μέσα σε ελάχιστο χρόνο έχουν πέσει πολλά και μαζεμένα στο κεφάλι της Αθήνας και είναι ιδιαιτέρως αμφίβολο αν η εν υπνώσει ελληνική οικονομική και ενεργειακή διπλωματία θα μπορέσουν να ξυπνήσουν. Κατ' αρχήν η Αθήνα πιέζεται τώρα να λύσει τις τροχοπέδες δεκαετιών, προτού ανταποκριθεί στα προβλήματα του παρόντος. Οι τουρκικές απειλές και διεκδικήσεις έχουν τώρα μετατοπιστεί στην περιοχή της Αν. Μεσογείου γύρω από το Καστελόριζο. Η Άγκυρα επιχειρεί «να καταπιεί» το νησί αυτό, ώστε να φτάσει την ΑΟΖ της μέχρι την Αίγυπτο, να αποκόψει την συνέχεια των ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου και να βάλει και αυτή χέρι στα πιθανά κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην συγκεκριμένη περιοχή. Παραλλήλως, με το επιχείρημα της οικονομικής και ασφαλούς μεταφοράς του φυσικού αερίου της Αν. Μεσογείου στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας, πιέζει την Αθήνα να εμπλακεί στις διαδικασίες επίλυσης του Κυπριακού, που θα διευκολύνει τη μεταφορά του αερίου . Με άλλα λόγια η Άγκυρα, με τη βοήθεια πολλών επιχειρεί να σπρώξει και να εγκλωβίσει την ασθενική οικονομικώς Αθήνα σε μια «συνολική λύση» που θα περιλαμβάνει την πλήρη διευθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, την επίλυση του Κυπριακού και την μεταφορά του φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας. Το εύρος των διαπραγματεύσεων και των «ανταλλαγμάτων» είναι πολύ μεγάλο, ιδιαίτερα αν πιστοποιηθούν μεγάλα κοιτάσματα υδρογονανθράκων ανατολικά της Κρήτης, σε ΑΟΖ όμως, που σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο- χωρίς την παράκαμψη του – είναι υποχρεωτικό να συμφωνηθεί ανάμεσα στην Αθήνα και την Άγκυρα. «Κλειδί» γιά τους αγωγούς οι αποφάσεις του Ισραήλ Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει πλέον ότι η Ουάσιγκτον, σ' αυτή τη δεύτερη θητεία Ομπάμα «κάνει δουλειές» μόνον με την Τουρκία. Ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών κ. Κέρι έχει μετατρέψει την απόσταση Ουάσιγκτον – Άγκυρα σε διαδρομή Παγκράτι- Κυψέλη, ενώ έχει αναλάβει ενθέρμως την διαμεσολάβηση της εδώ και τώρα εξομάλυνσης των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ, αλλά και με την κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ, που μέχρι πρότινος αντιδρούσε στην «αναγκαστική» ενεργειακή συνεργασία της Τουρκίας με τις αρχές του ιρακινού Κουρδιστάν. Εκ των πραγμάτων, αυτή την στιγμή, η μόνη συνεργάσιμος δύναμη της Ελλάδας στην περιοχή είναι το Ισραήλ. Οι τελικές αποφάσεις της χώρας αυτής για τον τρόπο με τον οποίο θα διαθέσει τους ήδη αντλούμενους υδρογονάνθρακες από το «μικρό» κοίτασμα του Ταμάρ, (προτού φτάσει στο γιγαντιαίο κοίτασμα του Λεβιάθαν, που συνορεύει με το κυπριακό), θα επηρεάσει βαθύτατα την τύχη που θα έχουν οι υδρογονάνθρακες της Κύπρου και κατ επέκταση την τύχη που θα έχουν τα όψιμα ελληνικά σχέδια για μετατροπή της χώρας σε νότια πύλη εισόδου φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Μέσω Τουρκίας Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το ενεργειακό δυτικό στρατόπεδο «σπρώχνει με χέρια και πόδια» τη λύση της μεταφοράς των ισραηλινών και κυπριακών υδρογονανθράκων μόνο μέσω της Τουρκίας και από εκεί στην Ευρώπη. Η Άγκυρα από την πλευρά της επιχειρεί να διαφημίσει όσο μπορεί καλύτερα το σχεδιαζόμενο εν πολλοίς «δίκτυο αγωγών», ποντάροντας ιδιαιτέρως στις εγκαταστάσεις στο λιμάνι του Τσευχαν, ως την οικονομικώς προσφορότερη λύση. Είναι άγνωστο ακόμα αν το Ισραήλ θα πιεστεί τόσο, ώστε να αποφασίσει να εναποθέσει ολόκληρο «το βιός» του σε υδρογονάνθρακες στα χέρια της Τουρκίας, ή θα διαπραγματευθεί σκληρά την μεταφορά μέρους των υδρογονανθράκων του στην Κύπρο. Η οποία με τη σειρά της θα πιεστεί αφόρητα να περάσει με αγωγούς το φυσικό αέριο της στην Τουρκία, ώστε να μην επιλέξει τη λύση μεταφοράς του αερίου σε υγροποιημένη μορφή σε σταθμούς στην Ελλάδα. Η οποία με τη σειρά της θα πρέπει να είναι σε θέση να παρουσιάσει ασφαλές οικονομικό και ταχύ τρόπο μεταφοράς του φυσικού αερίου Κύπρου – Ισραήλ, μαζί με τις ποσότητες του ενδεχόμενου δικού της αερίου στην Ευρώπη. Η τέχνη της διπλωματίας Αλλά και στο ηπειρωτικό έδαφος της Ελλάδας η κυβέρνηση δεν μπορεί μέχρι στιγμής να «συμμαζέψει» τη Μόσχα την Ουάσιγκτον και την ΕΕ σ' ένα θέμα εκ πρώτης όψεως απλό, όπως η αποκρατικοποίηση της ΔΕΠΑ και της ΔΕΣΦΑ. Το ρωσικό ενδιαφέρον είναι πλουσιοπάροχα εκδηλωμένο, αλλά συναντά την δυναμική και υπόγεια αντίδραση των ΗΠΑ και την εκβιαστική παρέμβαση των Βρυξελλών. Χωρίς δυναμική απόφαση από την ελληνική κυβέρνηση, οι σχέσεις Αθήνας Μόσχας θα παραμείνουν παγωμένες, όπως και αυτές της Αθήνας με την Ουάσιγκτον. Επομένως κανένα από τα πολλαπλώς σχεδιαζόμενα, αλλά ουδέποτε υλοποιούμενα πρωθυπουργικά ταξίδια στη Ρωσία και τις ΗΠΑ θα έχουν αποτέλεσμα αν η ελληνική κυβέρνηση δεν παρουσιάσει ολοκληρωμένη θέση και σχέδιο που δεν θα αποκλείει οφέλη και για τις δυο πλευρές. Με άλλα λόγια η Αθήνα καλείται να ασκήσει την τέχνη της διπλωματίας. Και η προϋπόθεση για να γίνει αυτό. είναι η Αθήνα να βρει την άκρη του μίτου της Αριάδνης στην ενεργειακή πολιτική της. *Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Η Ελλάδα Αύριο"

Τρία μαύρα χρόνια και η ατιμωρησία συνεχίζεται… Posted: 24 Apr 2013 07:40 AM PDT Πέρασαν τρία χρόνια από τη μέρα που ο τότε πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου τζούνιορ, ανακοίνωνε από το Καστελλόριζο την ένταξή μας στο αντεθνικό πρόγραμμα φτωχοποίησης της κοινωνίας. Συγκεκριμένα στο τελευταίο στάδιο, μιας και για να φτάσουμε στο σημείο αυτό, έπρεπε να περάσουν κάμποσες δεκαετίες. Ιστορικά πάντως η 23η Απριλίου 2010 θα έχει ξεχωριστή σημασία… Ο τότε επαναστάτης που έτρωγε και δακρυγόνα, άμα λάχει να 'ούμε, ζούσε την εποχή εκδημοκρατισμού της Ελλάδας. Ριζοσπάστης ως κοινωνιολόγος, αλλά λόγια το αγγόνι του γέρου της δημοκρατίας επέλεξε δυο μέρες απ' την παλιά χούντα να επιβάλει ως σύγχρονος τύραννος το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων και την φτωχοποίηση εκατομμυρίων. 21 Απρίλη οι …αντιστασιακοί παππούδες κι οι πατεράδες, 23 τα επαναστατημένα αλεπουδάκια! Έκτοτε ο λαομίσητος αυτός τύπος για να κυκλοφορήσει επικαλούνταν το ΔΙΑ και χρειάζονταν 120 μηχανές του για παρέα σε κάθε εμφάνιση. Ξύλο και ασφυξιογόνα ακόμη και σε γερόντισσες και γέροντες με το τουλούμι! Φασιστική επιβολή του προγράμματος που δεν ενέκρινε ποτέ το ελληνικό έθνος με βίαιη καταστολή!!! Για να μην ξεχνιόμαστε, για την ένταξη στο μηχανισμό της νέας τάξης, και με δεδομένο ότι άλλα έλεγε κι άλλα έκανε κι αυτός, δε ρώτησε κανέναν! Ναι, ναι… Ο μέγας ρήτορας, που πληρώνεται από την Ελλάδα για βουλευτής και γυρνάει ανά την υφήλιο και παραδίδει μαθήματα δημοκρατίας ως καθηγητής, αποφάσισε για πάρτη του την πορεία εκατομμυρίων ανθρώπων! Πήγε στην αγκαλιά του ΔΝΤ το οποίο κατηγορούσε! Συνάψανε λοιπόν μια δανειακή σύμβαση και στη βουλή έφεραν ένα μέρος της, το οικονομικό, που από τότε το πήραμε σκοινί κορδόνι και το πιπιλάμε… Μνημόνιο και μνημόνιο! Για την μειοδοτική σύμβαση, που καταστούσε το κράτος ραμολιμέντο έρμαιο στα νύχια της νεοταξίτικης συμμορίας των τραπεζιτών διεθνώς, κουβέντα! Έστω κι αυτό το μέρος της δανειακής, το μνημόνιο, επέβαλλε στην Ελλάδα να μην ορίζει τα οικονομικά της. Απ' τα έξωθεν διευθυντήρια «σκάνε» mails με εντολές κι οι διεκπεραιωτές τα υπογράφουν και τα κυρώνουν με νόμους παράνομους. Η Ελλάδα κατέστη πειραματόζωο εφαρμογής του δόγματος του σοκ από ένα ακόμη απολυταρχικό καθεστώς ανά την υφήλιο. Όταν όμως μια χώρα εκπίπτει των κυριαρχικών δικαιωμάτων της τίθεται σαφέστατα θέμα εθνικής ασφάλειας. Στο σημείο αυτό έχει σημασία να επισημανθεί μία ακόμη απόδειξη καταστρατήγησης του Συντάγματος, μιας και για ένα τόσο σημαντικό θέμα ασφάλειας χρειάστηκαν κατ' αυτούς μόλις 172 ψήφοι. Ποια αυξημένη πλειοψηφία και 181 βουλευτές γι' αυτό που σήμερα βιώνει η κοινωνία; Ένα το κρατούμενο… Για να επισημοποιηθεί το πανηγύρι βάλανε και τραπεζίτη πρωθυπουργό, το Χότζα με τις 255 ψήφους εμπιστοσύνης! Αυτός που δεν ψηφίστηκε από κανέναν έφερε νόμους που περνάνε σήμερα με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Δύο τα κρατούμενα… Τότε ο Αντώνης ξέχασε ότι με το Γιώργο κυνηγούσαν κορίτσια μαζί στο κολέγιο και τα είχε πάρει άγρια στη γκράνα! Πήγαινε στις συναντήσεις με τον ήρωα με το κολάν και χτυπούσε τα χαρτιά στα πόδια όλο νεύρα… Παρότι δεν ήταν αθλητικά, όπως του Γιώργου, άντεχαν… Προεκλογικά τον πήρε δυο ώρες να κατέβει τη Ρήγα Φερραίου στη Λαμία από την πλατεία Ελευθερίας, 200-300 μέτρα δρόμο! Τώρα; Έχασε το μίξερ του άλλου μείγματος πολιτικής και γι' αυτό δεν ανακατεύει πρόσωπα και καταστάσεις. Βασικά οι καταστάσεις τον έφεραν κι αυτόν τον έρμο να μην τα ανακατεύει, γι' αυτό και ξέχασε (κι αυτός) το πρόγραμμά του και δηλώνει πιστός (κι αυτός) στις έξωθεν εντολές. Για άλλα ψηφίστηκε (κι αυτός) και άλλα κάνει! Γι' αυτό και πάει πριβέ στην εκκλησία, με πρόσκληση. Τρία τα κρατούμενα… Με απατεωνιές κλέβετε την ψήφο των Ελλήνων για να εναλλάσσεστε στην εξουσία και να τρώτε, όπως έχετε μάθει να κάνετε ως γνήσιοι χαραμοφάηδες του πολυτεχνείου. Με το πτυχίο στα χέρια αντί να κάνετε καμιά δουλειά χωθήκατε στα κόμματα και φτάσατε στην εξουσία. Έχετε φάει ένα σκασμό, από τότε που χτίστηκε η Ελλάδα μεταπολεμικά, κι ακόμα τρώτε. Εφτά χιλιάρικα το μήνα για να παριστάνετε τους λογιστές και τους νομικούς αυτών που έχουν και το πολύ χρήμα για να τρώει η μπάκα σας. Και απευθύνεστε σε 30χρονους λέγοντας ότι φάγαμε μαζί τι ακριβώς; 15 και 20 χρονών μετράνε τα σεντ, όχι να έχουν φάει δημόσιο χρήμα... Μαζί εσείς τα φάγατε! Και από τη Ζήμενς που μαζί χαρίσατε πάνω από 1,5 δις, και από το χρηματιστήριο του Σημίτη και των πουλέν του που κυβερνάνε ακόμη, και από τα υποβρύχια που μαζί τα υπογράφατε στα ΚΥΣΕΑ! Πολλά τα κρατούμενα… Κοινώς το δούλεμα πάει σύννεφο… Έσκασαν μάτσο τα ευρώ στα ΜΜΕπικοινωνίας με τους δημοδιοκάφρους για να τρομοκρατούν και να χειραγωγούν. Μπίρι μπίρι μπίρι απ' το πρωί για το ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση. Και το επικαλούνται χωρίς τσίπα οι εφταχίλιαροι που έχουν το θράσος να ρωτάνε «εσείς τι προτείνετε»! Γιατί ρε, εφαρμόζετε εσείς κάτι δικό σας; Απέραντη μπαρουφολογία που βολεύει το σύστημα που τους ταΐζει. Εδώ έφτασαν προεκλογικά να μιλάνε για προδότες και μετά ως βουλευτές με το 7χίλιαρο στην τσέπη συγκυβερνούν μ' αυτούς κάνοντας τα ίδια, κι αφήνοντας ατιμώρητους τους… δωσίλογους! Είναι κι αυτοί οι βουλευτές απ' την ψήφιση του πρώτου μνημονίου και μετά που δεν πρέπει να ξεχαστούν… Που έχουν το θράσος να ειρωνεύονται για το αν έχει κάποιος να τους πει να κάνουν κάτι άλλο. Αν δεν μπορείς να παράξεις πολιτική, άσε τα χιλιάρικα και τις δεξιώσεις και σπίτι σου! Αναφέρθηκα στο ότι περνούν πράγματα και η βάση, η δανειακή σύμβαση, δεν έχει έρθει για ψήφιση απ' τη βουλή ακόμη! Ό,τι κι αν περνάει από δαύτους, πρέπει να εκπέσει γιατί δεν πέρασε στην ουσία ποτέ! Από τότε που ξεκίνησε ο έλεγχος των υπουργείων από τους συμφεροντολόγους «εταίρους» έχει καταργηθεί η βουλή! Για ό,τι γουστάρουν, απαντούν. Αν δεν τους αρέσει, δεν απαντούν… Τόσο απλά! Έτσι κάπως γίνεται στη σύγχρονη ιστορία μας άλλωστε… Διώξαμε τους Τούρκους για να αναλάβει ο ζυγός των δανείων. Επανάσταση για να γιορτάζουμε απελευθέρωση που στην ουσία δε ζήσαμε. Ετούτοι οι σημερινοί πήραν απ' τους ατιμώρητους της κατοχής πάντως. Αυτοί με τις κουκούλες που χαριεντίζονταν με τον κατακτητή στην κατοχή έχουν απόγονους που είναι σε θέσεις εξουσίας γιατί -πολύ απλά- αν υπήρξε δικαιοσύνη και ισονομία, θα μετρούσαν τα δευτερόλεπτα στα κελιά. Είτε από χρηματική ομηρία είτε από συνέργεια, η νομοθετική κρατάει στα χέρια της τις άλλες δύο εξουσίες, τη δικαστική και την εκτελεστική. Κάτι δεν πάει καλά, όπως καταλαβαίνετε, για να μην κουνιέται φύλλο όταν καταπατούν το Σύνταγμα. Οι δικαστές δεν μπορούν να παρέμβουν λόγω του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Έναν μαφιόζικο νόμο που δεν ακουμπά πρόσωπα, καταργώντας αυτομάτως το Σύνταγμα από το πρώτο κιόλας άρθρο! Κι αυτός ο νόμος πέρασε από τον Στεφανόπουλο, δεν παραιτήθηκε. Δεν είδε ότι καταπατείται το Σύνταγμα, όπως δε βλέπει κι ο σημερινός... Πέρασαν τα τερατουργήματα κι αυτός έχει μυωπία! Συμπονάει κι αυτός και μετά από δυο χρόνια πόνου αποφάσισε να αφήσει τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, για να τρώει στα στερνά απ' το υστέρημά του… Τι να δει όταν είναι όλα γνωστά; «Μπενάκη Παπούλιας» πατάς στο youtube και βλέπεις τι του ανέφερε η τότε πρόεδρος της βουλής σε ένα λεπτό. Μόνο τον περιορισμό των συνόρων «χάριν της ευημερίας και της ειρήνης» δεν είδαμε ακόμη! Τρία μαύρα χρόνια μετά, όσο και να προσπαθούν με σόου ιδεολογικού χαρακτήρα να μας αποπροσανατολίσουν, πρέπει να μείνουμε σταθεροί στον στόχο της τιμωρίας των ενόχων. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Τα κρατούμενα είναι πολλά, αλλά οι κρατούμενοι λίγοι… Με το που αποκατασταθεί η δημοκρατία και η τάξη, αυτή η μαφιόζικη συμμορία πρέπει να τιμωρηθεί! Παύλος Σφέτσας από lamiastar

Ο Μάιος μας έφτασε Posted: 24 Apr 2013 07:15 AM PDT «Η Αθήνα πέφτει σε μελαγχολία» γράφει μεγάλη γερμανική εφημερίδα και κάνει αναφορά στα κλειστά καταστήματα, την ανεργία και την άνοδο του ρατσισμού. Φυσικά, αν ζεις στην Αθήνα, δεν περιμένεις καμία ξένη ή ελληνική εφημερίδα να σου περιγράψει την κατάσταση. Την βλέπεις και μόνος σου. Βλέπω τις ειδήσεις για την χώρα και την οικονομία να περνούν μπροστά από τα μάτια μου και διαπιστώνω πως δεν με αφορούν καθόλου πια. Τις έχω ακούσει και τις έχω δει άπειρες φορές. Ακριβώς τις ίδιες. Επίσης, διαπιστώνω πως δεν είμαι ο μόνος στον οποίο συμβαίνει αυτό. Αν εξαιρέσεις τα παπαγαλάκια και τα αγόρια της Πρεσβείας, υπάρχει μια γενική άρνηση. Είναι πια πασιφανής. Πασιφανής είναι και η απουσία προτάσεων και κινήσεων. Όλοι περιμένουν κάτι να συμβεί. Από μόνο του. Μέσα στη γενική απάθεια και αφασία, ο βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Νότης Μαριάς, έκανε μια πρόταση. Ο κ. Μαριάς, με προσωπική του επιστολή, προτείνει στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, των Ανεξάρτητων Ελλήνων και του ΚΚΕ να αποχωρήσουν από τη Βουλή στα τέλη Μαΐου, με αφορμή την επέτειο των πλατειών, και -παραιτούμενοι από μισθούς και βουλευτικά προνόμια- να ενωθούν με τον ελληνικό λαό, προκειμένου όλοι μαζί να ενεργοποιήσουν το άρθρο 120 του Συντάγματος. Στην επιστολή του, ο κ. Μαριάς αναφέρει ότι η Βουλή έχει απαξιωθεί πολιτικά, θεσμικά και ηθικά λόγω της αντισυνταγματικής και αντικοινοβουλευτικής δράσης της κυβέρνησης και των κομμάτων που την στηρίζουν. Ο κ. Μαριάς ζητάει από τους βουλευτές να υπερασπιστούν το Σύνταγμα και την Δημοκρατία μας και να ανοίξουν τον δρόμο για την Άμεση Δημοκρατία. Είναι προφανές πως ο κ. Μαριάς έχει αντιληφθεί πως καμία ουσιαστικά αντίδραση και αλλαγή δεν πρόκειται να υπάρξει στη χώρα, αν δεν ενωθούν με κοινά αιτήματα στους δρόμους οι πολίτες ανεξάρτητα από τους πολιτικούς χώρους που συμπαθούν. Ειλικρινά, δεν αντιλαμβάνομαι τι ακριβώς περιμένουν τα κόμματα και οι βουλευτές που υποτίθεται πως αντιτίθενται στο Μνημόνιο και την Τρόικα. Η Βουλή έχει μετατραπεί σε έναν χώρο που οι βουλευτές μιλάνε χωρίς λόγο και –κυρίως- χωρίς κανένα αποτέλεσμα, ενώ το Σύνταγμα παραβιάζεται διαρκώς με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και με μια ατελείωτη σειρά άλλων παρατυπιών. Αν μετά την είσοδο της χώρας στο μηχανισμό στήριξης και μέχρι τις εκλογές απορούσα με την στάση του ΚΚΕ, τώρα απορώ με την στάση όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Με την Χρυσή Αυγή δεν απορώ γιατί αφενός είναι ναζιστική και αφετέρου -ας μην κοροϊδευόμαστε- είναι στο πλευρό της κυβέρνησης. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει δηλώσει επανειλημμένως πως δεν θέλει ανάθεση της εξουσίας στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά συμμετοχή των πολιτών. Το βλέπω. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει πως θα εμπνεύσει στους πολίτες διάθεση για συμμετοχή με τις επισκέψεις του Αλέξη Τσίπρα σε εφοπλιστές, εθνικούς εργολάβους, μεγαλοεκδότες και καναλάρχες, τον περιμένει μια πολύ μεγάλη έκπληξη. Προσωπικά, μόλις έμαθα για τις απανωτές συναντήσεις του Αλέξη Τσίπρα με Έλληνες ολιγάρχες, ένιωσα μια τρελή επιθυμία να πάω να γραφτώ στον ΣΥΡΙΖΑ. Με το ζόρι κρατιέμαι. Συμφωνώ με την πρόταση του κ. Νότη Μαριά, για αποχώρηση από τη Βουλή των βουλευτών που αντιτίθενται στο Μνημόνιο και ένωσή τους με τους πολίτες στο δρόμο. Ως πολίτης, θα ήθελα να προσθέσω δυο ακόμα αιτήματα: Δικαιοσύνη και Ριζική αλλαγή του Συντάγματος. Δεν είναι το Μνημόνιο η αιτία. Το Μνημόνιο ήταν το αποτέλεσμα της απουσίας της Δικαιοσύνης και ενός Συντάγματος που να έχει γραφτεί και από τους πολίτες και όχι μόνο από τους Βενιζέλους. Αλλά, βέβαια, εγώ δεν μπορώ να περιμένω μέχρι τα τέλη Μαΐου. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι. Όντως, έχει δίκιο η γερμανική εφημερίδα. Κούραση, θλίψη και απογοήτευση απλώνονται πάνω από την Αθήνα. Εγώ πάλι αισθάνομαι μια χαρά. Είναι επειδή φεύγω. Αλλά, αν στα τέλη Μαΐου, πολίτες και βουλευτές ενωθούν στους δρόμους της Αθήνας, θα επιστρέψω. Απ' όπου κι αν βρίσκομαι. So long! Πιτσιρίκος

Ψάχνουν λύση στην Ιταλία με πολιτικά «απολιθώματα» Posted: 24 Apr 2013 12:56 PM PDT Το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα οδεύει προς διασπάσεις και διάλυση ως κύριος φορέας της πολιτικής υποταγής στις γερμανικές εντολές  Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ  Καγχασμούς προκάλεσε η εκλογή του Τζόρτζιο Ναπολιτάνο για μία ακόμη θητεία του ως προέδρου της Ιταλίας. Αιτία της πολιτικής θυμηδίας δεν είναι ούτε η προσωπικότητα του Ναπολιτάνο ούτε το προχωρημένο της ηλικίας του - ειρήσθω εν παρόδω ότι αν ολοκληρώσει αυτήν τη θητεία του που μόλις άρχισε θα είναι 94 ετών!  Η επανεκλογή του Ναπολιτάνο ορθά εκτιμήθηκε ως απεγνωσμένη προσπάθεια του ιταλικού πολιτικού κατεστημένου να διασώσει τον εαυτό του και μόνο τον εαυτό του, μετά την παταγώδη αποτυχία του να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας.  Οι προταθέντες υποψήφιοι από τον ηγέτη του υποτιθέμενου κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι απερρίφθησαν μετά βαΐων και κλάδων όχι απλά από τους πολιτικούς αντιπάλους του κόμματος αυτού αλλά και από πάνω από... 100 (!) βουλευτές του ίδιου του Δημοκρατικού Κόμματος, στη μυστική ψηφοφορία που έλαβε χώρα στο κοινοβούλιο.  Ακριβώς αυτή η παράμετρος της εσωτερικής σύγκρουσης στο Δημοκρατικό Κόμμα έκανε να πέσει στην πολιτική γκιλοτίνα και το κεφάλι του ίδιου του αρχηγού των Δημοκρατικών, του Μπερσάνι, ο οποίος φαινόταν κοινοβουλευτικά πανίσχυρος ελέω του απίστευτα καλπονοθευτικού ιταλικού εκλογικού συστήματος.  Υπενθυμίζουμε ότι το σύστημα αυτό δίνει στον πρώτο συνασπισμό ή κόμμα, ανεξαρτήτως ποσοστού, το... 54% των εδρών της ιταλικής Βουλής - δηλαδή τις 340 από τις 630 συνολικά βουλευτικές έδρες! Ετσι ο Μπερσάνι, ο οποίος πέρασε στις εκλογές τον δεξιό συνασπισμό του Μπερλουσκόνι κατά μόλις 0,36%, πήρε 340 έδρες και ο Μπερλουσκόνι... 124!!!  Αυτή η εντελώς τεχνητή κοινοβουλευτική παντοδυναμία όμως κατέρρευσε στην εκλογή προέδρου, με αποτέλεσμα ο Μπερσάνι αντί να γίνει πρωθυπουργός, να γίνει... συνταξιούχος της πολιτικής!  Αυτό που έχει σημασία είναι ότι επανεκλέγοντας τον Ναπολιτάνο, το ιταλικό πολιτικό κατεστημένο αμύνεται με νύχια και με δόντια και αρνείται να εκχωρήσει τη διακυβέρνηση της χώρας στις νέες δυνάμεις της πολιτικής που αναδύονται εξαιτίας των συνθηκών της κρίσης.  Είναι αξιοθρήνητη ιδίως η Κεντροαριστερά, η οποία αφενός αναδεικνύεται σε πρωταρχικό πυλώνα της υποτέλειας της Ιταλίας στη Γερμανία και αφετέρου στέκεται εμπόδιο σε κάθε είδους ανανέωση.  Είναι χαρακτηριστικό ότι ο μεν Μπερσάνι προσπάθησε να προωθήσει στην Προεδρία της Δημοκρατίας μέχρι και τον αλήστου πολιτικής μνήμης Ρομάνο Πρόντι, ενώ ο Τζόρτζιο Ναπολιτάνο δεν κρύβει την προσπάθειά του να προωθήσει στην πρωθυπουργία έναν άλλο «πολιτικό βρικόλακα», τον 75χρονο πλέον Τζουλιάνο Αμάτο, που είχε διατελέσει και πρωθυπουργός της Ιταλίας πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια!  Οπως και να έχει το πράγμα, είναι σίγουρα λυπηρό να βλέπει κανείς ένα ακόμη κεντροαριστερό κόμμα στην Ευρώπη να διαλύεται λόγω της εθελοδουλείας της ηγεσίας του προς τη Γερμανία - πόσω μάλλον που στο Δημοκρατικό Κόμμα της Ιταλίας συμμετέχουν και όσοι έχουν απομείνει από εκείνους που κάποτε ανήκαν στο ιστορικό Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα.  Η δεξιά πτέρυγα του κόμματος αυτού κινείται για να προωθήσει στην ηγεσία του τον 38χρονο Ματέο Ρέντσι, δήμαρχο της Φλωρεντίας, σε αντικατάσταση του Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι, από τον οποίον είχε σαρωθεί όταν προ μηνών διεκδίκησε την αρχηγία.  Τώρα όμως οι πολιτικοί συσχετισμοί άλλαξαν και στη χώρα και στο Δημοκρατικό Κόμμα. Ο Ματέο Ρέντσι δεν έχει καμιά αναστολή να συνεργαστεί με τον Μπερλουσκόνι, πράγμα που είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει διασπάσεις στο Δημοκρατικό Κόμμα.  Φυσικά, ο Ρέντσι θέλει να αποφύγει πάση θυσία νέες βουλευτικές εκλογές, γιατί σε αυτές είναι βέβαιο ότι το Δημοκρατικό Κόμμα θα συντριβεί και η μπερλουσκονική Δεξιά θα βγει σίγουρα πρώτη, οπότε ενδεχομένως να μη χρειάζεται τον Ρέντσι ούτε ως «τσόντα» για να εξασφαλίσει πλειοψηφία και στη Γερουσία.   Αν δεν γίνουν εκλογές, τουλάχιστον τυπικά, ο Ρέντσι θα έχει τον πρώτο λόγο και θα γίνει αυτός πρωθυπουργός, αν καταφέρει να πάρει την αρχηγία των Δημοκρατικών, πράγμα πολύ πιθανό, και δεν του φύγουν πάνω από... εκατό δικοί του βουλευτές!  Μέσα σε αυτό το απίθανο «τουρλουμπούκι» πρέπει να θεωρείται βέβαιη η διάσωση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, όπως και η εγκατάλειψη στην πράξη εκ μέρους του των δυναμικών θέσεών του κατά του ευρώ και της Γερμανίας, παρόλο που αυτές ακριβώς οι θέσεις ανέβασαν ραγδαία την πολιτική απήχηση και επιρροή του από το 8% των δημοσκοπήσεων στο 29% των εκλογών!  Αν τελικά σχηματιστεί κυβέρνηση με τη στήριξη του Μπερλουσκόνι, θα πρόκειται για προσωπικό του πολιτικό θρίαμβο. Από εκεί και πέρα, όποια κυβέρνηση και αν συγκροτηθεί, αποκλείεται να μακροημερεύσει, γιατί η ιταλική Κεντροαριστερά είναι καταδικασμένη σε πολιτικό θάνατο και ο Μπέπε Γκρίλο καιροφυλακτεί.  Πηγή εφημ. "Έθνος"

Δουλικές δουλειές... Posted: 24 Apr 2013 12:55 PM PDT Περίπου 1.600.000 άνεργοι φυτοζωούν στη χώρα. Στην πραγματικότητα είναι πολλοί περισσότεροι. Αυτοί που τους έφεραν σε αυτήν την κατάσταση, οι εντολοδόχοι της Τρόικας, έχουν στα χέρια τους ένα «πρόγραμμα» όπου, μέσω του ΟΑΕΔ, μπορούν να «εξασφαλίσουν απασχόληση» σε 400.000 ψυχές, με δουλειές εποχιακές, δουλειές του ποδαριού, δουλειές ενοικιαζόμενων μέσω ΜΚΟ, «ευέλικτων και «απασχολήσιμων», με έναν λόγο δουλειές για σκλάβους μιας ή πολλαπλών χρήσεων.  Αυτή είναι η υπόθεση Κικίλια. Ποιoς θα ελέγξει τους ψευτοδιορισμούς, τους διορισμούς και τα ρουσφέτια. Και σε τι ποσοστό θα πιστωθεί η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ ή η ΔΗΜΑΡ τον έλεγχο του πελατειακού συστήματος, ποιος θα λειτουργήσει με μεγαλύτερη παλαιοκομματική φαυλότητα.  Eτσι κυβερνάται αυτή η χώρα.  Και τίποτα δεν άλλαξε. Διότι η κρίση είναι εργαλείο για τη μετατροπή της χώρας σε Ειδική (και Εγκληματική) Οικονομική Ζώνη.  Ουδεμία σχέση έχει η κρίση με τη λύση δομικών προβλημάτων της δημόσιας διοίκησης, πόσω μάλλον της διευθυνόμενης από βαμπίρ ελεύθερης οικονομίας.  Αντιθέτως, με τρόπο τρισχειρότερο του προηγούμενου φαύλου θα κυβερνάται η χώρα. Με την δημοκρατία στο λυκόφως της και την τυραννίδα στο λυκαυγές της.  Ανθρωπος των ΜΚΟ ο κ. Καμίνης. Ο κ. Σόρος χρηματοδοτεί πλήθος ΜΚΟ.  Ο κ. Καμίνης παραχωρεί στον κ. Σόρος κτήριο του Δήμου (δικό μου και δικό σας δηλαδή) για να αποκτήσει τη φωλίτσα του στην πρωτεύουσα της χώρας ο διεθνής κερδοσκόπος. Να βάλει κι αυτός ένα κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι του.  Ετσι κυβερνάται αυτή η χώρα.  Από αποθρασυμένους που δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα - αναγκάζει ο διευθυντής του 9.84, κ. Τάκης Καμπύλης, ικανόν αριθμό δημοσιογράφων να δουλέψουν με μπλοκάκι για 700 ευρώ, καθαρά τα 300!  Πόσα παίρνει ο ίδιος μισθό; Πόσον υψηλός πρέπει να 'ναι ένας μισθός για να κόβεις του άλλου το ψωμί, για να κάνεις απολύσεις με πολιτικά κριτήρια;   Κι από την άλλη: ο κ. Αβραμόπουλος, η κυρία Μπακογιάννη, ο κ. Κακλαμάνης, ο κ. Καμίνης πόσους αργόμισθους (και δημοσιογράφους) διόρισαν στον Δήμο Αθηναίων;  Και πόσοι απ' αυτούς θα εκκαθαρισθούν απ' όποιον διευθυντή κάνει τη βρώμικη δουλειά, ώσπου να τον πετάξουν κι αυτόν στα σκουπίδια;  Και πόσοι «ημέτεροι» θα γλυτώσουν την εκκαθάριση μένοντας μαγιά για τη διαιώνιση αυτής της ιστορίας;  Διότι έτσι κυβερνάται αυτή η χώρα. Με τη διαπλοκή.  Πόσοι δημοσιογράφοι δεν έσκαβαν τόσα χρόνια, χάριν του «εκσυγχρονισμού», στον λαό τον λάκκο του;  Κι αν οι μισοί απ' αυτούς έπεσαν κι αυτοί μέσα, δεν εξιλεώνεται ο κλάδος, έχουμε χάσει σχεδόν στο σύνολό μας την έξωθεν καλή μαρτυρία.  Μπορεί οι έντιμοι εργάτες του Τύπου να μην είναι καθόλου λίγοι, στα μάτια όμως του λαού φαντάζουν σαν ευάριθμες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.  Τον κανόνα «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι».  Γιατί λοιπόν δεν έδωσε ποτέ στη δημοσιότητα ο κ. Σόμπολος πιο πριν και τώρα ο κ. Τρίμης (Πρόεδροι αμφότεροι της ΕΣΗΕΑ) τις λίστες των δημοσιογράφων που δουλεύουν σε Γραφεία Τύπου Υπουργείων, ΔΕΚΟ, Τραπεζών που συμμετέχουν σε ΜΚΟ με κυβερνητική ή εξωχώρια χρηματοδότηση, που κοσμούν λίστες μυστικών κονδυλίων και είναι στα πεϊ ρολς Εταιρειών;  Πόσο αριστερή είναι η πολιτική των Αριστερών παρατάξεων στην ΕΣΗΕΑ, όταν τηρούν τον νόμο της μούγγας, της συνοχής και της ομερτά;  Οταν αναπαράγουν, αντί να ανατρέπουν, τις παθογένειες;  Αλλά έτσι κυβερνάται αυτή η χώρα και τίποτα δεν αλλάζει για όσους διαχειρίζονται την κρίση εναντίον των άλλων.  Πήρε η ΕΛΛΑΚΤΩΡ (εταιρεία του κ. Μπόμπολα) το Μετρό Θεσσαλονίκης, δουλειά αξίας 1,5 δισ., και την ίδια ώρα ο πιο χρυσοπληρωμένος αρθρογράφος του «Εθνους», εφημερίδας ιδιοκτησίας του κ. Μπόμπολα, αρθρογραφεί εξηγώντας στο πόπολο την ανάγκη(!) να του κόβουν τον μισθό ή τη σύνταξη διότι κάπου, κάποτε υπήρξε ένας συνταξιούχος μαϊμού, λες και γι' αυτήν την παθολογία φταίει το πόπολο κι όχι ο κ. Σημίτης, ο κ. Καραμανλής ή κάθε άλλος που κυβέρνησε αυτήν τη χώρα για να τη ληστεύουν οι κολλητοί του.  Επανακεφαλαιοποιείται η EUROBANK με λεφτά δικά μας, δηλαδή κρατικοποιείται για να... ιδιωτικοποιηθεί.  Με αστέρια για τέτοιες δουλειές στελέχη, όπως η διευθύνουσα σύμβουλος του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, κυρία Αναστασία Σακελλαρίου, αξίας 18.000 Ευρώ τον μήνα (ήτοι 215.000 Ευρώ μισθό κατ' έτος).  Διότι έτσι κυβερνάται από τους Επικυριάρχους της η Ελλάδα, με καλοπληρωμένους γκαουλάιτερ που ξέρουν να κόβουν το φάρμακο του γέροντα και το γάλα του παιδιού χωρίς να παίξει το μάτι τους.  Οπως, χωρίς να παίξει το μάτι του, εξακολουθεί κ. Πρετεντέρης να αποκαλεί την κυρία Κωνσταντοπούλου «υπερασπίστρια βιαστών», φθάνοντας τη δημοσιογραφία που ασκεί στον πάτο του απόπατου.  Είναι αυτοί, που έτσι κυβερνούν, χειρότεροι κι από Κινέζικο εκτελεστικό απόσπασμα.  Μας εκτελούν κι ύστερα μας στέλνουν τον λογαριασμό για τη σφαίρα...  email: stathis@enikos.gr  Tου Στάθη από enikos

Τσίπρας: Να πάρει θέση ο Πρωθυπουργός για τις γερμανικές αποζημιώσεις Posted: 24 Apr 2013 05:58 AM PDT Το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων αναδεικνύεται σήμερα σε συνθήκες κοινωνικού ολοκαυτώματος, όταν «ο κόμπος έχει φθάσει στο χτένι» και η διακυβεύεται η εθνική ανεξαρτησία, παρατήρησε από το βήμα της Βουλής ο Αλέξης Τσίπρας, κατά τη συζήτηση επίκαιρης επερώτησης 60 βουλευτών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α για τις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Όπως επεσήμανε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εδώ και χρόνια κάποιοι -όχι από κόμματα, αλλά από το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Γερμανικών Αποζημιώσεων- έθεταν το ζήτημα στην ημερήσια διάταξη και όλη αυτή την περίοδο, η πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου τους θεωρούσε γραφικούς. Σύμφωνα με τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, η απόφαση για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων «δεν μπορεί να αφορά αξιόλογους κατά τα άλλα λειτουργούς του Δημοσίου» (σ.σ. Nομικό Συμβούλιο του Κράτους), αλλά τους ίδιους τους κυβερνώντες, γι αυτό και «από εδώ και πέρα χρειάζονται πολιτικοί χειρισμοί». Ο Αλέξης Τσίπρας κάλεσε τον Πρωθυπουργό να πάρει θέση για το θέμα και τον κατηγόρησε ότι μόλις εξελέγη έκανε δύο πράγματα: να φέρει προς ψήφιση «την υπόθεση του κουκουλώματος της Siemens» και να μεταβεί στο Βερολίνο να συναντήσει την κ. Μέρκελ «και να μην πει κουβέντα για αποζημιώσεις αλλά μόνο τη φράση "ουδείς αναμάρτητος"». Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζήτησε τη σύσταση διακομματικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων και να δοθεί στους αρχηγούς των κοινοβουλευτικών κομμάτων πλην της Χρυσής Αυγής -«του φιλοναζιστικού κόμματος που απουσιάζει σήμερα από τη Βουλή», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε- το πόρισμα του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.

Εσένα ρωτάω... πες μου πόσα θέλεις; Posted: 24 Apr 2013 05:17 AM PDT Αν ψάξεις στου μυαλού τα βάθη, θα βρεις όλα εκείνα που φοβάσαι... Αν ψάξεις όμως στην καρδιά σου, θα έρθει το δάκρυ της αλήθειας που λυτρώνει... Αν όμως δεις σε αυτό που πιστεύεις, ίσως να βρεις τη δύναμη να σπάσεις τα δεσμά σου, ως σου αξίζει... Ψηλά, θεόρατα τα κύματα στην τρικυμία που ζει ο νους σου... Βαθύ σκοτάδι στο κελί που διάλεξες να ζήσεις... Αχός σκληρός οι αλυσίδες που σε δέσαν, εκείνοι που την ζωή σου πήραν προσφέροντάς σου χάντρες... Τι είναι άραγε η ζωή δίχως την τιμή που στους δικούς σου ώμους οι πρόγονοι φορτώσαν; Πόσα ορίζεις να σου δώσουν για μιάς χούφτας της πατρίδας χώμα; Πόσα ζητάς να πάρεις για να χαθεί η τιμή εκείνων που ακόμη δεν γεννηθήκαν; Εσένα ρωτώ, γιατί εσύ ορίζεις τις αποφάσεις και τον δρόμο που θα πάρεις, σε ποιόν θεό το γόνυ σου θα κλίνεις, σε ποιό μπουντρούμι του μυαλού σου ξεχασμένος θα 'ποθάνεις... Κωνσταντίνος

Στην Κύπρο σήμερα γιορτάζουμε ένα διαφορετικό "ΟΧΙ" Posted: 24 Apr 2013 04:15 AM PDT Γράφει ο Δημήτρης Δερμάτης Πολιτικός Επιστήμονας Συμπληρώνονται σήμερα εννέα χρόνια ακριβώς από την 24η Απριλίου του 2004, την ημέρα που ο Κυπριακός Ελληνισμός όρθωσε το ανάστημά του απέναντι σε εκείνους που επιχείρησαν να υπονομεύσουν συνειδητά τα κυριαρχικά του δικαιώματα και να τον αποπροσανατολίσουν από την ουσία του ζητήματος. Παρά τις πιέσεις καταψήφισε με ποσοστό 75,83% το σχέδιο Ανάν που πήρε το όνομά του από τον τότε γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, ο οποίος υπήρξε κύριος διεθνής μεσολαβητής της όλης προσπάθειας. Κάτι παραπάνω δηλαδή από τα 3/4 του συνολικού πληθυσμού της Κύπρου διαφώνησε με το σχέδιο, γεγονός που έδειξε ξεκάθαρα και χωρίς καμία αμφιβολία την αρνητική στάση της κοινής γνώμης στην Κύπρο. Οι Τουρκοκύπριοι αντιθέτως το υπερψήφισαν με 64,91%, αποτέλεσμα και της έντονης πίεσης εκτός των άλλων από την πλευρά της Τουρκίας. Τι ήταν όμως το σχέδιο Ανάν και τι αλλαγές επρόκειτο να φέρει; Πρόκειται ουσιαστικά για μια απόπειρα εφαρμογής μιας ομοσπονδοποίησης στην Κύπρο που θα σήμαινε αυτόματα τον πολιτικό θάνατο της Κυπριακής Δημοκρατίας -ως κρατικής οντότητας με την μορφή που είχε ως τότε- δίνοντας την θέση της σε ένα νέο ομόσπονδο κράτος με συμμετοχή και των Τουρκοκυπρίων. Η ιδανική ευκαιρία για την Τουρκία να εξαργυρώσει πολιτικά την παράνομη εισβολή και κατοχή του νησιού από τον Ιούλιο του 1974 με την εμπλοκή και Τουρκοκυπρίων στις διοικητικές δομές του νέου κράτους. Το διακύβευμα ήταν τεράστιο και για τις δυο πλευρές. Για την ελληνοκυπριακή ήταν σαφώς μεγαλύτερο καθώς θα έχανε πολλά περισσότερα από αυτά που θα κέρδιζε και εδώ εννοούνται σαφέστατα βασικές εξουσίες και κεκτημένα της Κυπριακής Δημοκρατίας μέχρι τότε σε τοπικό αλλά και διεθνές επίπεδο. Η συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στην δημόσια διοίκηση του κράτους θα λειτουργούσε σαν ένα είδος δούρειου ίππου δίνοντας την ευκαιρία στην Τουρκία για πιο ουσιαστικές και συχνές παρεμβάσεις στα εσωτερικά ζητήματα του νησιού. Τα οφέλη της από μια τέτοια ανάμειξη θα πολλαπλασιάζονταν, ενώ των Ε/Κ αντιστρόφως ανάλογα θα υποβαθμίζονταν σημαντικά, όπως είναι προφανές. Το σχέδιο Ανάν δεν προέβλεπε άμεση επιστροφή των εδαφών, παρά μόνο μετά από 42 μήνες, ούτε άμεση επιστροφή των προσφύγων, για τους οποίους η πρόβλεψη ήταν να γίνει από 5 εως 19 χρόνια, αλλά και το δικαίωμα αγοράς περιουσίας θα δινόταν έπειτα από πάροδο 15 ετών. Δηλαδή την γη που έκλεψαν με τον πόλεμο και την βια θα την πουλούσαν και αυτό μετά από μιαμιση δεκαετία! Επιπλέον το σχέδιο Ανάν όριζε την παραμονή 10.000 Τούρκων εποίκων στην Κύπρο νομιμοποιώντας έτσι τις χρόνιες προσπάθειες της Τουρκίας για αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα του νησιού.Ίσως το μόνο θετικό στοιχείο βραχυπρόθεσμα μόνο για τους Ε/Κ να ήταν η υποβάθμιση κατά κάποιο τρόπο του επιπέδου στρατιωτικής απειλής από την Τουρκία, λεπτομέρεια επουσιώδης βέβαια μπροστά στα νέα δεδομένα που θα διαμορφώνονταν στην περιοχή. Η επίφαση για την διασφάλιση της Ειρήνης από εκείνους που κρατάνε και το καρότο και το μαστίγιο στην προκειμένη περίπτωση είναι το λιγότερο υποκριτική. Στην πλευρά των Τουρκοκυπρίων τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Τα οφέλη τους από την εφαρμογή του θα ήταν τεράστια πέρα από πολιτικό και σε κοινωνικό επίπεδο, διότι αφενός θα έσπαγε αυτόματα η διεθνής απομόνωση που τους είχε επιβληθεί εξαιτίας της παράνομης ανακήρυξης του ψευδοκράτους (ΤΔΒΚ) και αφετέρου θα εκτόξευε στα ύψη το βιοτικό τους επίπεδο, συγκριτικά τουλάχιστον με αυτό που ήταν πριν. Μέσω της οικονομικής σύγκλισης -έτσι βαφτίστηκε η "πατέντα"- με την οποία η οικονομική ανάπτυξη των Τ/Κ θα προερχόταν από τους οικονομικούς πόρους και τις δομές των Ελληνοκυπρίων, ώστε να εξισορροπηθούν, σε ένα βαθμό, οικονομικά οι δυο εθνοτικές ομάδες. Η ελάχιστη δυσπιστία προς το σχέδιο Ανάν από πλευράς Τ/Κ υπήρξε κυρίως από φανατισμένους εθνικιστές υπό τον φόβο της ενδεχόμενης πολιτισμικής αφομοίωσης, λόγω της υπεροχής της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού εν γένει κάτι που θα χρειαζόταν όμως αρκετές δεκαετίες για να συμβεί. Σήμερα η απόφαση αυτή του Κυπριακού λαού είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Το ΟΧΙ δεν είναι ένα απλό σχήμα λόγου που το γιορτάζουμε στις παρελάσεις ή γράφουμε για αυτό μόνο, αλλά μια βαθιά πολιτική ενσυνείδητη στάση, μια συνολική άρνηση σε καθετί που παρουσιάζεται ως σωτήρια λύση και σε όποιον επιβουλεύεται την ελευθερία, την αυτονομία και εν τέλει την ίδια την ανεξαρτησία, έννοιες παγκόσμιες και πανανθρώπινες που ενέπνευσαν τόσους και τόσους αγώνες. Χθες το σχέδιο Ανάν, σήμερα το κούρεμα των καταθέσεων, αύριο ποιος ξέρει τι θα είναι. Η εθνική συνείδηση όμως του Έλληνα της Κύπρου τοποθετεί το συμφέρον του λαού πάνω από οικονομικά ή άλλα διεθνή παιχνίδια και σκοπιμότητες. Αυτό ακριβώς είναι που γιορτάζουμε σήμερα.

"Ο Βασιλιάς είναι γυμνός" Posted: 24 Apr 2013 03:50 AM PDT Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος  Μάλλον, στα 4/5 των χωρών του ΟΗΕ που «λάδωνε» η «Ζήμενς», υπουργός θα ήταν και ο Ακης... Μάλλον, στη Γερμανία, απ' όπου εκδίδονταν τα εντάλματα «λαδώματος» της «Ζήμενς» και όπου υπογράφηκαν «συμβόλαια εχεμύθειας» και κουκουλώματος ανάμεσα στους «Χριστοφοράκους» και στην εταιρεία (που έχει πλέον επικεφαλής της τον πρώην υπουργό Οικονομικών Τέο Βάιγκελ), θα ήταν υπουργός και ο Ακης... Μάλλον, στη Γαλλία του αυτόχειρα λόγω εμπλοκής σε σκάνδαλο πρώην πρωθυπουργού Μπερεγκοβουά, όπως και των εμπελεκόμενων σε σκάνδαλα πρώην Προέδρων Σιράκ και Σαρκοζί, όπως και του βουτηγμένου στα σκάνδαλα μέχρι πρότινος υπουργού προϋπολογισμού - «δεξί χέρι» του Ολάντ, θα ήταν υπουργός και ο Ακης... Μάλλον, στην Ιταλία των «αδαμάντινων» πολιτικών ταγών τύπου Κράξι, Αντρεότι και Μπερλουσκόνι, θα ήταν υπουργός και ο Ακης... Μάλλον, στην Αμερική της «Ενρον», της «Goldman Sachs» και της θεωρίας «ό,τι συμφέρει την Τζένεραλ Μότορς, συμφέρει και τις ΗΠΑ», υπουργός θα ήταν και ο Ακης... Μάλλον μας θεωρούν ηλίθιους... Αλλά στα κέντρα εξουσίας, ένα είναι βέβαιο: Ακόμα κι αν υπάρχουν ηλίθιοι, εντούτοις αφελείς δεν υπάρχουν. `Η, τουλάχιστον, δεν υπάρχουν τόσο αφελείς που να πιστεύουν ότι τα «παγκοσμιοποιημένα» πολιτικο-οικονομικά φαινόμενα, όπως τα ελλείμματα και τα χρέη, η λιτότητα και η κρίση, οι φοροεπιδρομές και τα εργασιακά απαρτχάιντ, οφείλονται ή προκαλούνται, τάχα μου, από τα «ελλείμματα ηθικής»... Το γεγονός, εντούτοις, ότι επιμένουν να πουλούν στο «πόπολο» το συγκεκριμένο παραμύθι περί «κάθαρσης» εξηγείται: Οι υπαίτιοι της κρίσης (και της διαφθοράς), αποδίδοντας το «άδειασμα των ταμείων» και τα συνακόλουθα βάσανα του λαού στην «ατομική ευθύνη» των επίμεμπτων από άποψη ηθικής «Ακηδων», «Τσουκάτων», «Μαντέληδωνς» κ.ο.κ., επιδιώκουν να αποσιωπήσουν όλα εκείνα που μπορεί να αποδειχτούν πολιτικά θανάσιμα για τους ίδιους. Θέλουν, δηλαδή, να εμφανίσουν το φαινόμενο της διαφθοράς που εκτείνεται από την Αθήνα μέχρι την Ουάσιγκτον και από τη Λισαβόνα μέχρι το Τόκιο, ως υπαίτιο της κρίσης ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ακόμα σύμπτωμα - και μάλιστα διαρκές - της βαθιάς σήψης, της χρεοκοπίας και του σαπίσματος όχι απλώς του διεφθαρμένου, αλλά του βαθύτατα φθαρμένου καπιταλισμού, είτε αυτός βρίσκεται σε κατάσταση κρίσης, είτε βρίσκεται σε φάση «ανάπτυξης». Οι πρωταγωνιστές της «κάθαρσης» έχουν κάθε λόγο να πασχίζουν να μην περάσει καν από το μυαλό των θυμάτων τους ότι η κρίση και το ξεπέρασμά της θα προέλθει με όρους ταξικής πάλης, ως εκ τούτου φροντίζουν να «μαστουρώσουν» το λαό με το όπιο της επίκλησης κάποιας «γενικής ηθικής», η οποία θα προέλθει από τις «υγιείς» δυνάμεις του ίδιου εκείνου συστήματος που πίνει το αίμα του λαού. Το οποίο σύστημα, βγάζοντας στη «σέντρα» μερικούς «Ακηδες» και άλλα «καμένα χαρτιά» (αθωώνοντας, ταυτόχρονα, τα κόμματα των «Ακηδων», τις κυβερνήσεις των «Ακηδων», το κράτος των «Ακηδών», που ουδεμία ευθύνη φέρουν για τους «Ακηδες»!), μπορεί να συνεχίζει το έργο του: Να πίνει, δηλαδή, το αίμα του λαού. Μόνο που θα το κάνει... «νόμιμα» και ηθικά»! Μήπως από τα παραπάνω προκύπτει, τάχα, το συμπέρασμα πως οι «Ακηδες», οι «κουμπάροι», τα λαμόγια της υπόθεσης του χρηματιστηρίου, του Βατοπεδίου και τόσων και τόσων ρυπαρών υποθέσεων, είναι θύματα της «κακούργας κοινωνίας», ότι δεν φταίνε αυτοί, αλλά ο ανήθικος καπιταλισμός που ως όφις τους εξαπάτησε; Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει! Ακριβώς το αντίθετο υποστηρίζουν οι κομμουνιστές! Το ΚΚΕ επιμένει: Παιδιά αυτού του καπιταλισμού, εντός του οποίου μια από τις πιο «αγαθές» πρακτικές κερδοφορίας των μονοπωλίων είναι και το «λάδωμα», είναι και εκείνα τα «τρωκτικά» του πολιτικού συστήματος που ενσυνείδητα τον υπηρετούν. Στο ερώτημα, επομένως, «πόση επιείκεια αρμόζει σ' αυτά τα τρωκτικά», υπάρχει μία και μοναδική αρμόζουσα απάντηση: όση ακριβώς και στον πατροκτόνο που ζητά την επιείκεια του δικαστηρίου με την αιτιολογία ότι έμεινε... ορφανός. Που σημαίνει ότι το καθεστώς της διαφθοράς και της αρπαχτής είναι σύμφυτο με τον καπιταλισμό, αλλά αυτό ουδόλως μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υπερασπιστικό άλλοθι από τα λαμόγια για τις βρωμιές τους. Τα λαμόγια είναι λαμόγια. Τα αρπακτικά είναι αρπακτικά. Και τα τρωκτικά είναι τρωκτικά. Και τους αρμόζει, σε προσωπικό, δικαστικό, κοινωνικό επίπεδο, κάθε ποινή, τιμωρία και καταισχύνη. Ομως: Το εύλογο και απολύτως δικαιολογημένο αίτημα της τιμωρίας των ενόχων για τα σκάνδαλα δεν πρέπει να συσκοτίζει και να θολώνει την κριτική ικανότητα εντοπισμού της πηγής των σκανδάλων. Και η πηγή των σκανδάλων ξεκινάει από τη βάση του συστήματος. Ενός συστήματος που έχει ως ευαγγέλιο όχι την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών, αλλά την «τίμια» και «νόμιμη» κλοπή της υπεραξίας που παράγει ο εργάτης. Ενός συστήματος, που στην είσοδο του βασιλείου του δεν υπάρχει η επιγραφή «συντροφικότητα», αλλά η επιγραφή «ανταγωνιστικότητα». Ενός συστήματος, που οικοδομημένο καθώς είναι να πατά επί πτωμάτων, δεν έχει καμία αναστολή να προωθεί τις υποθέσεις του επί μιζών και επί λαδωμάτων. Πίσω από τα σκάνδαλα, λοιπόν, και πίσω από τους σκανδαλιάρηδες, υπάρχει το μέγα δάσος. Που σημαίνει: Οτι το «χ» μονοπώλιο τα «έχωσε» (αν τα «έχωσε») για τους Πάτριοτ ή για τους ΤΟR, ή για τα «υποβρύχια που γέρνουν» είναι ένα σκάνδαλο που ξεκινάει από το σκάνδαλο της υπαγωγής των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων όχι στην υπηρεσία της άμυνας της χώρας αλλά των ΝΑΤΟικών δομών και του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος που καθορίζει αυτές τις δομές. Οτι το «ψ» μονοπώλιο τα 'χωσε για το C4i (αν «τα 'χωσε») ξεκινάει από το σκάνδαλο της μετατροπής της Ελλάδας σε πρόθυμο σύμμαχο των «αντιτρομοκρατικών σταυροφοριών» του ιμπεριαλισμού. Οτι το «ω» μονοπώλιο τα 'χωσε (αν «τα 'χωσε») για τις προμήθειες του ΟΣΕ, του ΟΤΕ κ.τ.λ. ξεκινάει από το σκάνδαλο της μετατροπής της δημόσιας περιουσίας σε πεδίο πλειστηριασμού και σε φέουδο της πλουτοκρατίας. Το σκάνδαλο, με άλλα λόγια, είναι ότι διαφεντεύουν τα μονοπώλια και ότι το αστικό πολιτικό σύστημα - ακόμα και στην πιο τίμια εκδοχή του - υπάρχει για να υπηρετεί αυτή την «ατιμία» της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Τα μονοπώλια, θα πει κανείς, κάνουν τη «δουλειά» τους. Συμφωνούμε! Και επ' αυξάνουμε: Κομμάτι της δουλειάς τους είναι να δίνουν και το «κατιτίς» ως «πουρμπουάρ» γι' αυτές τις δουλειές τους. Το φοβερό είναι άλλο: Οτι εκείνοι που συνθέτουν το πολιτικό σύστημα που έχει μια και μόνη αποστολή, να εξυπηρετεί και να διευθετεί πολιτικά τις δουλειές των μονοπωλίων, κάθε φορά που σπάει κάποιο από τα αποστήματα αυτού του συστήματος, σπεύδουν και ποζάρουν ως διαπρύσιοι κήρυκες του «πνεύματος και της ηθικής». Ως απηνείς διώκτες της διαφθοράς. Η εικόνα τους θα είχε πλάκα, αν δεν κατάφερνε να σκεπάζει την αυτονόητη διαπίστωση ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Πηγή

Μήπως ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στην κοινή λογική; Posted: 24 Apr 2013 03:40 AM PDT Κατάρρευση εσόδων από τους ειδικούς φόρους Σαν βόμβα έπεσε στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης η ανακοίνωση της Δανίας για κατάργηση και του φόρου των αναψυκτικών για να ενισχυθεί η οικονομία της χώρας. Πάνω που επεξεργάζονταν τους τρόπους για το πως να περάσουν επικοινωνιακά την καταιγίδα των φόρων που έρχεται, εφημερίδες και blogs προβάλουν ότι για να ξεπεράσει την ύφεση μια ευρωπαϊκή χώρα μειώνει τους έμμεσους φόρους αντί να τους αυξάνει. Στην ουσία δεν χρειαζόταν η δημοσιότητα για την περίπτωση της Δανίας για να πιστοποιηθεί ότι το φορολογικό μοντέλο είναι αποτυχημένο. Τα έσοδα των Μάρτιο που μας πέρασε κατέρρευσαν και από τα 633 εκ. ευρώ που περίμεναν να πάρουν από ειδικούς φόρους κατανάλωσης εισέπραξαν λιγότερα από 500 εκ. Τα έσοδα από ΦΠΑ κατακρημνίστηκαν και μόνο τα έσοδα από το ειδικό τέλος ακινήτων απέφερε τα προβλεπόμενα. ΟΙ λόγοι της αποτυχίας του φορολογικού μοντέλου είναι ξεκάθαροι σε όποιον έχει την στοιχειώδη κοινή λογική. Ο φορολογούμενος δεν μπορεί να αποφύγει να πληρώσει το ειδικό τέλος ακινήτων εκτός και αν προτιμά να βρεθεί κατηγορούμενος στο δικαστήριο. Μπορεί κάλλιστα όμως να αποφασίσει να μην βγει, να μην φάει έξω, να μην αγοράσει τίποτα πέρα από τα βασικά. Οπότε η αύξηση των έμμεσων και διάφορων ειδικών φόρων οδηγεί νομοτελειακά σε μείωση των εσόδων! Και ένας μαθητής του γυμνασίου θα καταλάβαινε ότι δεν μπορεί να αυξήσεις το κόστος σε κάτι και μετά να περιμένεις ότι οι καταναλωτές θα συνεχίσουν να το αγοράζουν. Και περά από την μείωση των εσόδων από τους φόρους δημιουργούνται και άλλες μεγαλύτερες μαύρες τρύπες στα έσοδα γιατί η μείωση της κίνησης στην αγορά φέρνει λουκέτα, τα λουκέτα φέρνουν ανεργία, η ανεργία φέρνει μηδενικές φορολογικές δηλώσεις και μείωση εισφορών στα ταμεία, τα ταμεία ζητούν κρατική επιχορήγηση και ο κύκλος δεν έχει τέλος. Υπάρχει κάτι από τα παραπάνω που δεν είναι απλή κοινή λογική; Μήπως θα πρέπει αντί για σύνθετα μάκρο-μέσο-μίκρο οικονομικά μοντέλα στις επιτροπές σοφών που συστήνονται για να βγει η χώρα από την κρίση να σκεφτούν κατ' αρχήν με βάση την απλή λογική; Γιατί τα μέχρι τώρα «μοντέλα» έχουν αποδειχτεί μπούμερανγκ για τους οικονομικούς στόχους της κυβέρνησης. Λεύκη

Handelsblatt: Η Γερμανία κρύβει χρέος 5 τρις €! Posted: 24 Apr 2013 03:20 AM PDT Είναι δυνατόν η έντιμη Γερμανία να εξαπατά τους πάντες; Στο 260% του ΑΕΠ το δημόσιο χρέος της Γερμανίας; Τμήμα του διεθνούς τύπου κάνει λόγο για αμφισβητούμενη μέθοδο... Σε μια απίστευτη καταγγελία, προέβη ο γερμανός καθηγητής Οικονομικών Bernd Raffelhueschen στη γερμανική εφημερίδα Handelsblatt. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Freiburg, υποστηρίζει πως η Γερμανία "κρύβει" χρέος συνολικού ύψους €5τρις, το οποίο έχει συσσωρευτεί λόγω των ελλειμμάτων στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και στα συνταξιοδοτικά ταμεία.  Το επίσημο δημόσιο χρέος της Γερμανίας φτάνει σήμερα τα €2 τρις (75% του ΑΕΠ) και αν η καταγγελία του Raffelhueschen (την οποία αναδημοσιεύουμε με κάθε επιφύλαξη) έχει την παραμικρή δόση αλήθειας, τότε βρισκόμαστε εν μέσω συνταρακτικών αποκαλύψεων για το γερμανικό ιμπεριαλισμό ο οποίος επιβάλει προγράμματα εξοντωτικής λιτότητας στις χώρες της ευρω-περιφέρειας!  Στην περίπτωση αυτή το δημόσιο χρέος της Γερμανίας βρίσκεται στο 260% του ΑΕΠ, της σπάζοντας ίσως κάθε ρεκόρ μεταξύ των δυτικών καπιταλιστικών χωρών.  Μέχρι τώρα η εν λόγω καταγγελία έχει αναδημοσιευτεί και από το Bloomberg.  Πάντως τμήμα του διεθνούς τύπου κάνει λόγο για αμφισβητούμενη μέθοδο η οποία προσπαθεί να συμπεριλάβει στο χρέος τα μελλοντικά ελλειμματικά "ανοίγματα" στα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, χρησιμοποιώντας κάποιες υποθέσεις.  Πηγή

WSJ:Το στοίχημα Μέρκελ και το παρασκήνιο για Ελλάδα Posted: 24 Apr 2013 03:03 AM PDT Μπορεί με τις δηλώσεις της να προσπαθεί να δείξει ότι η Γερμανία δεν έχει κυρίαρχο ρόλο στην αναδιαμόρφωση της νομισματικής ένωσης της Ευρώπης, ωστόσο η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ θα επιμείνει στην στρατηγική που έχει χαράξει για την Ευρώπη. H Wall Street Journal, με βάση συνεντεύξεις από 17 ευρωπαίους αξιώματούχους, αναλύει τους μέχρι σήμερα χειρισμούς της κρίσης από την Μέρκελ, συμπεραίνει πως η διάσωση της Κύπρου είναι αποτέλεσμα των αρχών και της στρατηγικής που θα συνεχίσουν να καθοδηγούν την γερμανική ηγεσία στην Ευρώπη. Όπως προκύπτει από αξιωματούχους που γνωρίζουν το θέμα, στις 19 Μαρτίου η Μέρκελ δέχθηκε τηλεφώνημα από τον απεγνωσμένο πρόεδρο της Κύπρου, Νίκο Αναστασιάδη. «Χρειάζομαι περισσότερη αλληλεγγύη», παρακάλεσε ο κ. Αναστασιάδης, λίγο πριν την απόρριψη της συμφωνίας διάσωσης της Κύπρου από το κυπριακό κοινοβύλιο, σύμφωνα με τους αξιωματούχους. «Δεν θα διαπραγματευτών μαζί σου», του απάντησε η Μέρκελ. «Πρέπει να μιλήσεις με την τρόικα». Αυτή ήταν μια τυπική κίνηση της Μέρκελ, σχολιάζει η WSJ, να προσπαθήσει δηλαδή να υποβαθμίσει τον ηγετικό ρόλο της Γερμανίας στην ευρωζώνη. Ελάχιστοι όμως είναι αυτοί στην Ευρώπη που την πιστεύουν. Όσο προσεκτικά και αν κινείται η γερμανίδα καγκελάριος, όμως, η ισχύς της Γερμανίας στην Ευρώπη δημιουργεί εντάσεις. Πολλοί Έλληνες και Ισπανοί κατηγορούν την εντολή του Βερολίνου για λιτότητα, για την μετατροπή των οικονομικών κρίσεων που αντιμετώπιζαν οι χώρες τους, σε οικονομικές υφέσεις. Τον Σεπτέμβριο, η Μέρκελ αναμένεται να επανεκλεγεί στην καγκελαρία, κάτι που σημαίνει ότι η δική της ατζέντα θα είναι αυτή που θα κυριαρχήσει για πολλά χρόνια ακόμα στην αντίδραση της Ευρώπης στην κρίση, αναφέρει η WSJ. Μάλιστα, η επιβίωση του ευρώ εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από το αν η στρατηγική της θα είναι αποτελεσματική ή όχι. Η προσέγγιση της Μέρκελ είναι να υποχρεώσει τα προβληματικά κράτη να σώσουν το ευρώ, μειώνοντας τα ελλείμματα των προϋπολογισμών τους, τα κόστη εργασίας και τις κοινωνικές δαπάνες. Και μπορεί η στρατηγική αυτή να είναι δημοφιλής στη Γερμανία, για τα πιο αδύναμα κράτη της ΕΕ όμως όχι. Οι γερμανοί ψηφοφόροι Οι επικριτές θεωρούν πως αν συνεχιστούν αυτές οι περικοπές, η ζημιά στις οικονομίες, τον κοινωνικό ιστό και την πολιτική σταθερότητα των αδύναμων κρατών θα διαρκέσει για πολύ. Οι γερμανοί φορολογούμενοι, από την πλευρά τους, εμπιστεύονται την Μέρκελ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλον πολιτικό για την διάσωση του ευρώ και την προστασία των χρημάτων των γερμανών φορολογουμένων. Ωστόσο, αν η ύφεση στην ευρωζώνη αρχίσει να πλήττει την Γερμανία, τότε θα μπορούσε η Μέρκελ να δεχθεί πιέσεις για επανεξέταση της στρατηγικής της. Ορισμένοι παρατηρητές θεωρούν ότι το Βερολίνο μπορεί να εξετάσει το ενδεχόμενο τόνωσης της ανάπτυξης μέσω ενός δημοσίου προγράμματος επενδύσεων, μετά τις εκλογές. Οι αναλυτές όμως λένε πως δεν θα πρέπει να περιμένουμε. Η Μέρκελ θεωρεί ότι οδηγεί την Ευρώπη προς την λύτρωση, κατά την WSJ. Όμως, ακόμα και οι νοτιοευρωπαίοι πολιτικοί που συμφωνούν με την άποψη της γερμανίδας καγκελαρίου ότι οι χώρες τους πρέπει να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις, τονίζουν πως η Γερμανία πρέπει να κάνει περισσότερα για να τονώσει την ανάπτυξη. «Χρειαζόμαστε μια σύγκλιση. Το Βερολίνο πρέπει να καταλάβει περισσότερο τα επιχειρήματα του Νότου και ο Νότος πρέπει να καταλάβει περισσότερο τα επιχειρήματα της Γερμανίας», δηλώνει ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας, Γιάννης Στουρνάρας. Όμως, από την διάσωση της Ελλάδας το 2010, η Μέρκελ προσπαθεί να αποτρέψει το ενδεχόμενο οι χώρες της ευρωζώνης να μετατραπούν σε παθητικό για την Γερμανία. Η αρχική ιδέα της, οι επενδυτές ομολόγων να χάνουν χρήματα στις μελλοντικές διασώσεις –με το σκεπτικό ότι αυτό θα τους ενθάρρυνε να δανείζουν χρήματα πιο προσεκτικά και να πιέσουν τις χρεωμένες χώρες να διορθώσουν μόνες τους τα προβλήματά τους- γύρισε «μπούμερανγκ». Η ΕΚΤ προειδοποίησε ότι τέτοιου είδους κινήσεις μπορεί να τρομάξουν τους επενδυτές, όπως και έγινε. Και ενώ μέχρι τα τέλη του 2011 η φυγή κεφαλαίων απείλησε το σύνολο της Νότιας Ευρώπης, ωστόσο η Γερμανία παρέμεινε ένας «παράδεισος ηρεμίας» και η Μέρκελ δεν αντιμετώπισε καμία πίεση στο εσωτερικό για να αλλάξει πορεία. Αντιθέτως, άρχισε να «δουλεύει» πάνω σε μια νέα αρχιτεκτονική για την ευρωζώνη, με την ελπίδα ότι θα προλάβει τα γεγονότα και θα επιτεθεί στη ρίζα του προβλήματος. «Δεν μπορούμε να αφήσουμε τις αγορές να μας οδηγούν», δήλωσε σε αξιωματούχους στην καγκελαρία στα μέσα του 2011. Η νέα στρατηγική Εν ολίγοις, οι σκέψεις της για τις πολιτικές της ευρωζώνης χωρίζονταν σε δυο «ομάδες». Στην πρώτη, ήταν αυτές που λαμβάνονται από τις εθνικές κυβερνήσεις –όπως σε θέματα φορολογίας, εργασιακών νόμων και συνταξιοδοτικών συστημάτων- και στη δεύτερη οι πολιτικές που χειρίζονται από τα υπερεθνικά κεντρικά σώματα της ΕΕ –συμπεριλαμβανομένων των κανόνων για το εμπόριο και τον ανταγωνισμό. Και, σύμφωνα με το σκεπτικό της, τα προβλήματα της ΕΕ προκύπτουν από τις πολιτικές που ελέγχονται από τις εθνικές κυβερνήσεις. Έτσι, ενώ η κεντροποίηση των εθνικών πολιτικών ήταν κάτι το πολιτικά μη ρεαλιστικό –παρόμοιο με τη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης- υπήρχε ένας άλλος δρόμος που μπορούσε να ακολουθηθεί, ο οποίος ήταν να συνεχίσει η λήψη αποφάσεων από τις εθνικές κυβερνήσεις, όμως ο συντονισμός τους να γίνεται από νέους δεσμευτικούς κανόνες και σύμφωνα. Η Γερμανία θεωρούσε πως για όλα φταίνε οι δανειολήπτριες χώρες, ενώ αντιθέτως οι περισσότεροι παρατηρητές έβλεπαν πως το πρόβλημα είναι πιο συλλογικό και χρειάζονταν μια πιο συλλογική λύση: μια βαθύτερη τραπεζική ένωση, με κοινούς πανευρωπαϊκούς προϋπολογισμούς, στήριξη προβληματικών τραπεζών, κάποιον βαθμό κοινού δανεισμού καθώς και με μια ισχυρότερη κεντρική τράπεζα. Το 2012 όμως, η Ευρώπη αντέδρασε στα γερμανικά σχέδια, με την Ισπανία, την Γαλλία και την Ιταλία να πιέζουν τον Ιούνιο την Μέρκελ να αποδεχθεί μια «τραπεζική ένωση» - χρησιμοποιώντας την συλλογική χρηματοοικονομική δύναμη της Ευρώπης για να απαλλαγούν οι πιο αδύναμες χώρες από το βάρος της διάσωσης των τραπεζών τους. Υπό την πίεση αυτή, η Μέρκελ συμφώνησε ο μηχανισμός διάσωσης της ευρωζώνης, ο ESM, να μπορεί να έχει την δυνατότητα να ανακεφαλαιώνει άμεσα τις τράπεζες, όταν η ευρωζώνη δημιουργήσει μια κοινή τραπεζική εποπτεία. Η τακτική με την Ελλάδα Την ίδια περίπου περίοδο, στα μέσα του 2012, η Ευρώπη είχε επίσης να αντιμετωπίσει το πολιτικό χάος στην Ελλάδα. Αρκετοί γερμανοί βουλευτές από τον κυβερνών συνασπισμό αμφέβαλαν για την ικανότητα της Ελλάδας να παραμείνει στο ευρώ, κάνοντας λόγω για την «θεωρία του μολυσμένου ποδιού» - το γαγγραινιασμένο ελληνικό πόδι έπρεπε να ακροτηριαστεί για να σωθεί το σώμα του ευρώ. Οι προηγούμενες λανθασμένες κινήσεις, όμως, δίδαξαν την Μέρκελ να σκέφτεται την αλυσιδωτή αντίδραση που θα μπορούσαν να έχουν οι κινήσεις της στις αγορές. Έτσι, κάλεσε ξεχωριστά τον πρόεδρο της Bundesbank, Γενς Βάιντμαν και το μέλος της ΕΚΤ, Γιόργκ Άσμουσεν, για να τους ρωτήσει τι θα γινόταν αν η Ελλάδα έφευγε από το ευρώ. Και οι δυο δήλωσαν πως πιθανότατα θα έφευγε και η Κύπρος. Και τι θα γίνει στη συνέχεια; ήθελε να μάθει η Μέρκελ. Πόσα ντόμινο θα πέσουν; Ο Άσμουσεν δήλωσε πως δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε, απάντηση που η Μέρκελ θεώρησε πολύ αβέβαιη. Ο Βάιντμαν συμφώνησε, όμως πρόσθεσε ότι επικίνδυνη θα ήταν και η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, εάν η χώρα δεν τηρήσει τις δεσμεύσεις της για μεταρρυθμίσεις. Η Μέρκελ, όμως, χρειάζονταν έναν αξιόπιστο εταίρο στην Αθήνα. O πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς επισκέφθηκε το Βερολίνο τον Αύγουστο και προσπάθησε σκληρά να πείσει την κα Μέρκελ ότι μπορεί να γυρίσει την κατάσταση στην Ελλάδα. Είχε «προβάρει» την προσέγγιση του επί ώρες στο ξενοδοχείο, γράφει η WSJ. «Μπορώ να σου εγγυηθώ, θα δουλέψουμε μέρα και νύχτα», είπε ο Σαμαράς. Η κα Μέρκελ αποφάσισε ότι άξιζε την στήριξη, υπό την προϋπόθεση ότι θα δρούσε αναλόγως. «Αν υπάρξει καλή πρόοδος, θα σκεφτώ να επισκεφτώ την Αθήνα», του είπε. Το ταξίδι της μερικές εβδομάδες αργότερα, έδειξε δημόσια ότι στοιχημάτισε πάνω του, γράφει η WSJ. Τα οικονομικά της Ελλάδας όμως ήταν εκτός στόχου. Το ΔΝΤ δήλωσε ότι θα συνεχίσει να δανείζει μόνο αν η Ευρώπη «συγχωρούσε» κάποια από τα δάνεια προς την Ελλάδα. Αυτό ήταν πολιτικά «τοξικό» για την κα Μέρκελ. Ο γερμανός υπουργός οικονομικών κος Σόιμπλε προσπάθησε να βρει μια λύση. Σε μια μυστική συνάντηση στο Παρίσι στις 19 Νοεμβρίου μεταξύ ΔΝΤ και ευρωπαίων αξιωματούχων προσφέρθηκε να «πετσοκόψει» τα επιτόκια για τα ελληνικά δάνεια. Είπε ότι η Ευρώπη θα διαγράψει κάποιο από το ελληνικό χρέος μετά το 2014 αν ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις. Η κα Μέρκελ τον επέπληξε το επόμενο πρωί. Είχε προχωρήσει πολύ μακριά, είπε. Μέχρι τώρα μπορούσε να λέει ότι η Γερμανία δεν έχασε καθόλου χρήματα από τις διασώσεις. «Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει απώλειες για τους Γερμανούς φορολογούμενους. Δεν μπορώ να το 'πουλήσω' αυτό», υποστήριξε. Τα επιτόκια στα ελληνικά δάνεια μπορούν να μειωθούν αλλά όχι κάτω από το επίπεδο με το οποίο δανείζεται η Γερμανία. Το «βέτο» οδήγησε Ευρώπη και ΔΝΤ πάλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Σχεδίασαν μαζί ένα σχέδιο να σταθεροποιηθεί το ελληνικό χρέος ως το 2022. Οι αριθμοί βγαίνουν μόνο επειδή στις ασαφείς υποσημειώσεις αναφέρεται το «επιπλέον μέτρα». Η Γερμανία διαψεύδει ότι αυτό σημαίνει «συγχώρεση χρέους». Οι χειρισμοί της καγκελαρίου για την Ελλάδα και την τραπεζική ένωση υποδηλώνουν τις γερμανικές θέσεις, γράφει η WSJ. Οι χώρες που διασώζονται πρέπει να ξεπληρώσουν τη βοήθεια. Και πρέπει να στηρίξουν τις τράπεζες τους. Η Κύπρος δεν μπορούσε να κάνει και τα δύοΗ Γερμανία αρνήθηκε να δανείσει την Κύπρο περισσότερα απ' όσα το ΔΝΤ πιστεύει ότι μπορεί η χώρα να αποπληρώσει. Και επέμεινε ότι οι απευθείας επενδύσεις τουESM σε τράπεζες δεν είναι δυνατές ακόμα. Αυτό σήμαινε ότι η Κύπρος μπορούσε να επιζήσει μόνο βάζοντας «χέρι» στις τραπεζικές καταθέσεις. Μετά την απόρριψη του σχεδίου από το κυπριακό κοινοβούλιο ο πρόεδρος Αναστασιάδης αναζήτησε τρόπους να σώσει τις τράπεζες. Η κυβέρνηση του εξέτασε το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσει τα κεφάλαια που υπήρχαν στα ασφαλιστικά ταμεία. Η κα Μέρκελ το απέρριψε στις 22 Μαρτίου σε συνάντηση με βουλευτές της Bundestag. Η Κύπρος προσπαθεί να δοκιμάσει την Ευρώπη και αρνείται να δει ότι το τραπεζικό «επιχειρηματικό μοντέλο» της έχει τελειώσει, είπε σύμφωνα με ανθρώπους που ήταν παρόν. Δυο μέρες μετά η Κύπρος ενέδωσε στις απαιτήσεις Γερμανίας και ΔΝΤ να συρρικνώσει δραστικά τον τραπεζικό της τομέα επιβάλλοντας δραστικές απώλειες σε μεγάλοκαταθέτες. Η καγκελάριος δεν ήθελε τόσο μεγάλη επικυριαρχία επί της Ευρώπης, υποστηρίζει η WSJ. Ηξερε πόσο δύσκολο θα είναι για την Γερμανία αλλά και την Ευρώπη. «Η Γερμανία είναι σε δύσκολη θέση», είπε η κα Μέρκελ στην WSJ σε μια σπάνια στιγμή ειλικρίνιας το 2009, όταν η κρίση χρέους ξεκινούσε. «Αν κάνουμε πολλά, κυριαρχούμε. Αν κάνουμε λίγα δεχόμαστε κριτική ότι δεν ηγούμαστε», είπε. «Θα εξασφαλίζω πάντα ότι μια μεγάλη χώρα δεν εκδίδει ντιρεκτίβες». Πηγή

Σαν να μην πέρασε μια μέρα... Posted: 24 Apr 2013 02:40 AM PDT Το μεταπολεμικό «όραμα» για κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα υλοποιήθηκε το 1999 και το ευρώ μπήκε στη ζωή των Ευρωπαίων με το καλημέρα του 21ου αιώνα. Όμως, το «όραμα» αυτό δεν ήταν ακριβώς... μεταπολεμικό. Σε όσους μελετούν την Ιστορία είναι γνωστό πως το Τρίτο Ράιχ είχε ως στρατηγική επιδίωξη την οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης υπό τη Γερμανία, με το μάρκο ως ενιαίο ευρωνόμισμα. Σε πολλούς ακούγεται απίστευτο, όμως ήδη οι οικονομολόγοι του Χίτλερ μιλούσαν για «κοινή ευρωπαϊκή νομισματική πολιτική», για την «ήδη σκιαγραφούμενη Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα» και για το μάρκο ως «κύριο νόμισμα της Ευρώπης»! Το άρθρο που θα διαβάσετε στο τέλος, δημοσιεύθηκε στο «Ελεύθερον Βήμα» (τον... πρόγονο του σημερινού «Βήματος», που λειτουργούσε υπό καθεστώς λογοκρισίας επί Κατοχής) πριν από 70 ολόκληρα χρόνια, Πέμπτη 29 Ιουλίου 1943, γραμμένο από τον Γερμανό οικονομικό αρθρογράφο Έγκον Μπάντμαν, και είναι αποκαλυπτικό για τις βλέψεις του Χίτλερ στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι όροι που χρησιμοποιούνται στο άρθρο - ντοκουμέντο, όπως μπορείτε κι εσείς να διαβάσετε, προκαλούν ένα ακόμη... σοκ, ενώ και οι «προβληματισμοί» του διαβάζονται σήμερα σαν να μην πέρασε μια μέρα – πόσο μάλλον 70 ολόκληρα χρόνια. Βλέπουμε, για παράδειγμα, να γίνεται λόγος για «σκιαγραφούμενη Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα», όταν η ΕΟΚ, της οποίας τα αρχικά σημαίνουν ακριβώς αυτό, ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 1957, με την υπογραφή της συνθήκης της Ρώμης, και τέθηκε επίσημα σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 1958. Ακόμη στο κείμενο περιγράφεται λεπτομερώς ο ανταγωνισμός του μάρκου με το δολάριο, ενώ υπάρχει σαφής νύξη για τα πλεονεκτήματα αυτής της νομισματικής πολιτικής στις γερμανικές εξαγωγές, αλλά και τα ενδεχόμενα προβλήματα, τις ανησυχίες αλλά και την προσπάθεια να κλείσει «η διαφορά μεταξύ της ονομαστικής και της πραγματικής αξίας του μάρκου στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης». Τα σημαντικότερα σημεία του συγκλονιστικού δημοσιεύματος είναι τα εξής: «Κατά ταύτα, εννοούμεν ότι το Ράιχσμαρκ καθίσταται καθημερινώς περισσότερον το νόμισμα συμψηφισμού της ήδη σκιαγραφούμενης ευρωπαϊκής οικονομικής κοινότητος». «Η τελειοποιηθείσα τεχνική αύτη διαχείρισις του μάρκου, τόσον εις το εσωτερικόν όσο και εις το εξωτερικόν, κατέστησε δυνατόν, όπως διά της εξελίξεως του ηπειρωτικού εξωτερικού εμπορίου επιτευχθούν τα ανάλογα νομισματικοπολιτικά πλεονεκτήματα». «Η εκ μέρους της Γερμανίας ζήτησις μορφωμένων ειδικών εργατών εγγυάται την πλήρη εξασφάλισιν εργασίας εις την Ευρώπην». «Το Βερολίνον καθίσταται η εστία της ενδοευρωπαϊκής κινήσεως πληρωμών, το δε μάρκον γίνεται αντιστοίχως το κύριον νόμισμα της Ευρώπης». «Η τελειοτέρα εκδήλωσις της εξελίξεως ταύτης είνε η βαθμιαία εξαφάνισις της προηγουμένως υφισταμένης διαφοράς μεταξύ της ονομαστικής και της πραγματικής αξίας του μάρκου εις τας χώρας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης». «Η Γερμανία, συναισθανόμενη την έναντι της Ευρώπης ευθύνην της, θέλει να υποστηρίξη τα ασθενέστερα μέλη της ευρωπαϊκής οικονομικής κοινότητος, εντός της σφαίρας της εσωτερικής των οικονομίας». Πηγή

Κινδυνεύει μοναστήρι στα Ιεροσόλυμα Posted: 24 Apr 2013 02:25 AM PDT Θλιβερά τα όσα συμβαίνουν στην Αγία Γη, χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε ουσιώδης βοήθεια εκ μέρους της Παλαιστινιακής Αρχής και του Ορθοδόξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Από τις 13 Μαρτίου 2013, γίνεται καταπάτησης ενός τεμαχίου γης εντός των ορίων της Ιεράς Μονής Αγίου Λαζάρου, Μάρθας και Μαρίας, της ευρισκομένης εντός της πόλεως Βηθανίας, εκεί στον τόπον όπου περιπάτησε, κάθισε και θαυματούργησεν ο ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός. Μία ομάδα (οικογένεια) εντοπίων Αράβων Μουσουλμάνων οργανωμένου εγκλήματος, η οποία αδιαφορεί για οποιουσδήποτε νόμους, ανεγείρει παρανόμως οικοδομή μεγάλης διαστάσεως, εργαζόμενη πυρετωδώς (όλο το 24ωρο) για να προλάβει την αποπεράτωσή της. Δεν έχουν να παρουσιάσουν τίτλους ιδιοκτησίας παρά μόνο πλαστά έγγραφα, σε αντίθεση με τη Μονή η οποία κατέχει παλαιούς τίτλους ιδιοκτησίας και ειδικά τοπογραφικούς χάρτες από το 1912. Έγιναν διάφορες προσπάθειες εκ μέρους του δικηγόρου του Πατριαρχείου Σαμίχ Σλέιπυ (υπευθύνου για τις γαίες του Πατριαρχείου στη Δυτική Όχθη) με την συνεργασία της Παλαιστινιακής Αστυνομίας, χωρίς ωστόσο να υπάρξει αποτελέσμα. Επίσης, έγινεν επέμβαση εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας με την συνεργασία της Παλαιστινιακής Πρεσβείας στη Κύπρο, παίρνοντας αφορμή τις απειλές για την ζωή των μοναζουσών, οι οποίες ζουν κοινοβιακά (7 μοναχές εκ των οποίων οι 5 είναι Κυπριακής καταγωγής). Όλως παραδόξως η ανέγερση συνεχίζεται χωρίς να παρεμβάλλονται εμπόδια, αφού μέχρι στιγμής η παράνομη οικοδομή βρίσκεται κιόλας στον 3ον όροφο, μη μπορώντας να τους σταματήσει κανείς. Και διερωτόμαστε γιατί; Αναγνώστης

Γιατί γίνονται τελευταία πολλά λάθη από διεθνή πρακτορεία ειδήσεων; Posted: 24 Apr 2013 01:58 AM PDT Πρώτα έγινε το λάθος με το «θάνατο» του Σόρος από το δίκτυο Reuters, το οποίο κατά λάθος «ανέβασε» το μετά θάνατον κείμενο για τη ζωή του μεγαλοκερδοσκόπου, έχοντας βάλει ΧΧ στην ημερομηνία θανάτου και την ηλικία του. Το δεύτερο «πλήγμα» για τα διεθνή ΜΜΕ ήρθε όταν έφτασε η πληροφορία από το Γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων για την απελευθέρωση των δυο μητροπολιτών στη Συρία, που τελικά δεν ισχύει και παραμένουν στα χέρια των ισλαμιστών. Το τρίτο «πλήγμα» ήρθε από το Associated Press και την είδηση – φάρσα περί έκρηξης στον Λευκό Οίκο με τραυματισμό του Ομπάμα, μια πληροφορία που διαψεύστηκε, αφού το πρακτορείο ενημέρωσε ότι το twitter του έπεσε θύμα των hackers. Τρια «λάθη» μέσα σε 5 μέρες!!! Μήπως κάποιοι θέλουν να μειώσουν την αξιοπιστία των μεγάλων πρακτορείων ειδήσεων; Ή μήπως κάποιοι θέλουν να εξασφαλίσουν πως σε περίπτωση διαρροής κάποιας σημαντικής πληροφορίας - είδησης, θα υπάρχει η πιθανότητα λάθους, άρα και η άνετη "εξαφάνιση" της είδησης; Δεν πρόκειται για συνομωσιολογία, αφού το επόμενο χρονικό διάστημα αναμένονται ραγδαίες και ύψιστης σπουδαιότητας διεθνείς εξελίξεις. Ίσως όμως να είμαστε συνωμοσιολόγοι, αφού "δικαίωμα στο λάθος" έχουν και τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων, άσχετα με το αν φιλτράρουν και επαληθεύουν υποχρεωτικά οτιδήποτε πριν την δημοσίευσή του... ΥΓ: Να σημειώσουμε πως η τοποθέτηση της ύπαρξης "λάθους είδησης", μπορεί να χρησιμοποιηθεί άνετα από "τοπικές κυβερνήσεις"...

Η ευρωπαϊκή ΑΟΖ και το Κυπριακό Posted: 24 Apr 2013 01:45 AM PDT Του Χρήστου Καπούτση  Η ευρωπαϊκή ΑΟΖ, δηλαδή οι ΑΟΖ της Ελλάδας της Κύπρου, της Ιταλίας και της Μάλτας, ως περιουσιακό στοιχείο της Ε.Ε., είναι μια «ελκυστική»  άποψη την οποία διατύπωσε ο Πρωθυπουργός Α.Σαμαράς, σε ομιλία του, στο 12ο Συνέδριο του Μηχανισμού Ευρωμεσογειακής Συνεργασίας και Επενδύσεων. Επεσήμανε ωστόσο, ότι η ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώης (ΑΟΖ) είναι στη δικαιοδοσία των Εθνικών Κρατών, αλλά, πρόσθεσε ο κ. Πρωθυπουργός, η υποστήριξη από την Ε.Ε.,  μπορεί να οδηγήσει ταχύτερα και ασφαλέστερα στην  ρύθμιση και οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο. Σε αυτή την πρόταση του κ.Α. Σαμαρά, υπάρχουν όμως δύο προβλήματα. Το πρώτο, είναι ότι η Ε.Ε. δεν έχει γίνει ακόμα πολιτική Ένωση, παραμένει Οικονομική Ένωση, άρα δεν έχει τα χαρακτηριστικά της πολιτικής οντότητας και δεν μπορεί να λειτουργήσει,  ως υποκείμενο διεθνούς δικαίου. Γι' αυτό άλλωστε, δεν υπάρχουν Ευρωπαϊκά σύνορα, (δεν υπάρχει ευρωπαϊκός στρατός που θα ασφαλίζει τα ευρωπαϊκά σύνορα), αλλά μόνο σύνορα Εθνικά,  που προσδιορίζουν την εθνική κυριαρχία των κρατών- μελών,  που ανήκουν στην Ε.Ε..  Κατά λογική ακολουθία,  δεν μπορεί να υπάρξει και ευρωπαϊκή ΑΟΖ., παρά μόνο ως γεωγραφική έννοια οικονομικής εκμετάλλευση,  όπου όμως,  οιονεί κυριαρχικά δικαιώματα ασκεί κράτος-μέλος της Ε.Ε.    Το δεύτερο είναι, ότι για να υπάρξει οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, στην Ανατολική Μεσόγειο, θα πρέπει να συμφωνήσουν τα εξής κράτη. Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρος, Συρία, Μάλτα, Ισραήλ, Ιταλία, Λιβύη και  Αίγυπτος. Εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, αφού οι ΑΟΖ σε πολλές περιπτώσεις επικαλύπτει η μία την άλλη. Η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, είναι μια επίπονη διπλωματική προσπάθεια των ενδιαφερομένων κρατών, που δεν αποκλείεται, να οδηγήσει σε αδιέξοδα ή ακόμη και σε σοβαρή ρήξη. Και αυτό,  διότι υπεισέρχονται παράγοντες, που σχετίζονται με Στρατηγικού χαρακτήρα διακρατικές συμμαχίες και με υπερεθνικά οικονομικά συμφέροντα. Συνεπώς, δεν θα ήταν άστοχο να χαρακτηριστεί η άποψη «περί Ευρωπαϊκής ΑΟΖ ως περιουσιακό στοιχείο τα Ε.Ε.», ως μία ακόμη πολιτική πομφόλυγα!  Όμως, τα ανυπέρβλητα εμπόδια της οριστικής οριοθέτησης  των θαλασσίων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι δυνατόν να παρακαμφθούν, αν τα κράτη συνάψουν συμφωνίες με εταιρείες που θα επενδύσουν στις έρευνες και στην αξιοποίησης των υδρογονανθράκων, καταρχήν, σε θαλάσσιες περιοχές,  που δεν αμφισβητείται η εθνική κυριαρχία . Σε αυτή την περίπτωση   η Ε.Ε.,  μπορεί να έχει ρόλο καταλυτικό, ενθαρρύνοντας τις πολυεθνικές εταιρείες και τα κράτη-μέλη της, να προχωρήσουν σε αμοιβαία επωφελείς συμφωνίες, παρέχοντας και τις ανάλογες εγγυήσεις.  Μία μόνο από τις πτυχές,  που χαρακτηρίζει όμως την  πολυπλοκότητα  της οριοθέτησης των ΑΟΖ στην Α. Μεσόγειο, είναι η σχέση του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου με την Κυπριακή ΑΟΖ.       Σύμφωνα με γεωπολιτικές  αναλύσεις,  που έχουν αναρτηθεί σε εξειδικευμένα Website, η  βρετανική διπλωματία, προωθεί, το «πάγωμα» κάθε συμφωνίας,  που έχει υπογράψει η Κυπριακή Δημοκρατία (με το Ισραήλ και με την εταιρεία Νoble energy), σχετικά με τις έρευνες και την  αξιοποίηση  των υδρογονανθράκων,  που βρίσκονται στην Κυπριακή ΑΟΖ και είναι δυνατόν,  να αποτελέσουν πηγή εσόδων για την Κύπρο, να «παγώσουν» όλα αυτά, μέχρις ότου  επικυρωθεί η λύση  του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου! Δηλαδή, προωθεί η Βρετανία στα διπλωματικά παρασκήνια, την επιβολή μιας λύσης του Κυπριακού κατά την πιο ακραία εκδοχή του τερατουργήματος του Σχεδίου Ανάν, ώστε η Κύπρος να περάσει έπο τούρκικη και βρετανική ομηρία-επικυριαρχία. Φυσικά και η άποψη των Ελληνοκυπρίων για το σχέδιο Ανάν, είναι παρωνυχίδα για την βρετανική διπλωματία. Και μετά τη «λύση» του κυπριακού, να γίνει η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της Κυπριακής ΑΟΖ, από το νέο πολιτειακό καθεστώς της Κύπρου, ή των  επικυρίαρχων κρατών. Η Βρετανία, όπως είναι γνωστό, διεκδικεί τμήμα της Κυπριακής ΑΟΖ και η Τουρκία τη «μερίδα του Λέοντος», για λογαριασμό των τουρκοκυπρίων.  Αν δώσουμε χρονικό βάθος σε αυτή τη βρετανική πρόταση, είναι δυνατόν, κατά μια εκδοχή,  να αποτελεί τη συνέχεια της πολιτικής απαξίωσης που επέδειξε πρόσφατα η Κυβέρνηση της Ρωσίας προς την Κυπριακή Δημοκρατία, όταν οι ελληνοκύπριοι έσπευσαν παράκλητοι στη Μόσχα,  για οικονομική βοήθεια, όταν η Κυπριακή  Βουλή είπε ΟΧΙ στην γνωστή απόφαση του ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ. Μάλιστα οι Κύπριοι πρόσφεραν στους Ρώσους και ένα από «οικόπεδα» της ΑΟΖ για πλήρη αξιοποίηση. Η Ρωσία, όχι μόνο γύρισε την πλάτη στην Κύπρο, αλλά ο πρωθυπουργός Ντιμιτρι Μεντβεντεφ ενέπλεξε την Τουρκία, περίπου ως συν-δικαιούχο του υποθαλάσσιου ορυκτού πλούτου της κυπριακής ΑΟΖ!  Επίσης, σημαντική δυσκολία στην οριοθέτηση των θαλασσίων Ζωνών στην Α. Μεσόγειο, είναι ότι  Ελλάδα και Τουρκία διεκδικούν να συνορεύουν οι δικές τους ΑΟΖ με την Κυπριακή, εφόσον φυσικά,   κατορθώσουν να οριοθετήσουν την μεταξύ τους ΑΟΖ! Ο τούρκος ΥΠΕΞ Α.Νταβούτογλου, σε πρόσφατες δηλώσεις του ανέφερε ότι ο πλούτος  των υδρογονανθράκων θα πρέπει να μοιραστεί ανάμεσα στις δυο κοινότητες στην Κύπρο, με τον  γνωστό «δίκαιο» τρόπο 50-50,  που διεκδικεί η Τουρκία. Χαρακτήρισε  ως «απαράδεκτες» κάθε είδους «μονομερείς ενέργειες» της ελληνοκυπριακής διοίκησης της νότιας Κύπρου,  όπως αποκάλεσε την Κυπριακή Δημοκρατία, εννοώντας την συμφωνία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ!   Ανάλογα προβλήματα αναφύονται σε όλες σχεδόν τις  διπλωματικές προσπάθειες που κάνουν τα παράκτια κράτη για την  οριοθέτηση  της ΑΟΖ στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Είναι σαφές  ότι η Ε.Ε. δεν διαθέτει το πολιτικό-διπλωματικό κύρος  και  με επικεφαλής την Κ.Άστον, να επηρεάσει τις διμερείς διακρατικές διαπραγματεύσεις,  για την οριοθέτηση των θαλασσίων Ζωνών, προς όφελος των κρατών-μελών της, ώστε να προκύψει η Ευρωπαϊκή ΑΟΖ, ως περιουσιακό στοιχείο της Ε.Ε.. Πηγή

You are subscribed to email updates from Ας Μιλήσουμε Επιτέλους To stop receiving these emails, you may unsubscribe now.	Email delivery powered by Google
Google Inc., 20 West Kinzie, Chicago IL USA 60610