Η δύναμη του παραδείγματος.

Το δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο π.χ αιώνα, δηλαδή το Χρυσό Αιώνα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, προέβλεπε ότι σε περίπτωση που ένας πολίτης ήθελε να γίνει βουλευτής, έπρεπε:

1. Να είναι Έλληνας πολίτης.

2. Να κατέχει την Ελληνική Θρησκεία και παιδεία.

3. Να μην είναι κίναιδος και

4. Να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει, καθώς και η οικογενειακή του περιουσία .
Αν ως βουλευτής πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα, τότε έπρεπε να ...κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η πόλη. 

Αν δεν έφτανε η περιουσία του, τότε έπρεπε να κατασχεθεί ΟΛΗ η περιουσία του (μέχρι και τα σανδάλια που κατεγράφησαν) και το υπόλοιπο που αδυνατούσε να καλύψει να το εξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ. 

Αν ο νόμος που πρότεινε και πέρασε, ζημίωνε ΗΘΙΚΑ την Αθήνα, η ποινή ήταν: 

ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ!!!! (δηλ. εκτέλεση επί τόπου).

Ακούει κανένας εκεί στη Βουλή; Ειδικότερα οι νεώτεροι ;

Κοντολογίς την «καθαρή λύση» την έχει η εκάστοτε κυβέρνηση από την εποχή του Περικλή. 

Ας την προσαρμόσει στο σύγχρονο δίκαιο και ας την εφαρμόσει για πολιτικούς και υψηλόβαθμους λειτουργούς του Δημοσίου.

Διαφορετικά ο κυρίαρχος και εντολοδόχος λαός θα σας ζητήσει ευθύνες και μάλιστα μέχρι τρίτου βαθμού συγγενείας .......

Καπετάν Κέφαλος

http://kefalokleidomata.blogspot.gr