Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΦΑΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

04/06/2013

Η Κύπρος αποτελεί το νέο θύμα του ευρωπαϊκού ολοκαυτώματος – ενώ η 16η Μαρτίου του 2013, όπου αποφασίστηκε η άμεση δήμευση περιουσιακών στοιχείων των Πολιτών, θα μείνει στην Ιστορία ως η ημερομηνία της αρχής του τέλους της Ευρωζώνης και του ευρώ…

Ένα βαρύ, σκοτεινό «πέπλο» φαίνεται να καλύπτει σταδιακά τον ουρανό της Ευρώπης – με αποτέλεσμα πολλοί να αναφέρονται δυστυχώς στην «αναβίωση του «ναζιστικού φαντάσματος» και της «χιτλερικής Γερμανίας».

Η μία χώρα μετά την άλλη, αφού οδηγείται στη χρεοκοπία, «διασώζεται» από τους δανειστές της – λεηλατείται δηλαδή ο δημόσιος και ο ιδιωτικός πλούτος της, εξαθλιώνεται, εξευτελίζεται και μετατρέπεται σε άβουλη αποικία.

Στα πλαίσια αυτά, «μαυροντυμένοι άνδρες» αναλαμβάνουν απολυταρχικά, αμέσως μετά την υπογραφή της κάθε συμφωνίας «διάσωσης», τη σκιώδη εξουσία - ερήμην των πολιτών και των εκλεγμένων, δειλών ή ενδοτικών, κυβερνήσεων τους, οι οποίες παραδίδουν αμαχητί τα ηνία στους εισβολείς.  

Έντονες φράσεις, όπως «χρηματοπιστωτικός ναζισμός» ή «ολοκαύτωμα (holocaust) της ιδιοκτησίας», ακούγονται δυστυχώς από παντού – με τα κινήματα εναντίον του ευρώ να γίνονται συνεχώς ισχυρότερα.

Παράλληλα, αναμένονται τραπεζικές επιδρομές (bank run) σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό νότο - γεγονός που οφείλει να αποφευχθεί, αφού θα οδηγούσε στη χρεοκοπία των τραπεζών, καθώς επίσης στην κατάρρευση του ήδη «ευάλωτου» χρηματοπιστωτικού συστήματος (αν και ίσως αντιμετωπισθεί βραχυπρόθεσμα, αφού η ΕΚΤ θα έχει μάλλον προετοιμάσει μεγάλους «κρουνούς» παροχής έκτακτης ρευστότητας).        

Ποιος θα μπορούσε όμως να εγγυηθεί πλέον στους πολίτες την ασφάλεια των καταθέσεων και των υπόλοιπων περιουσιακών τους στοιχείων, όταν «δημεύονται» ερήμην τους από έναν «νεοσύστατο εθνικοσοσιαλισμό», έναν «εθνικοκαπιταλισμό» καλύτερα, με τέτοιον αυθαίρετο τρόπο;    

Στην περίπτωση της Κύπρου, δεν δημεύονται μόνο οι καταθέσεις των Κυπρίων στις τράπεζες – αλλά επίσης των Ελλήνων, των Βρετανών και των Ρώσων, με τους τελευταίους να κατέχουν σχεδόν το 50%. Οι καταθέσεις συνολικά είναι της τάξης των 68,4 δις € (Πίνακας Ι), εκ των οποίων τα 30 δις € είναι ασφαλισμένα, ενώ τα 38,4 δις € δεν είναι – σύμφωνα με διεθνή ΜΜΕ.

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Τραπεζικές καταθέσεις στην Κύπρο σε δις € – σύνολο 68,4 δις €, σχεδόν τέσσερις φορές το ΑΕΠ της δηλαδή(συγκριτικά στην Ελλάδα θα ήταν πάνω από 800 δις!), στα τέλη Ιανουαρίου 2013

Τράπεζα	Ποσόν	Ποσοστό επί συνόλου
Τράπεζα Κύπρου (BOC)	18,2	26,7%
Λαϊκή (CPB)	8,8	12,2%
Ελληνική (Hellenic)	6,9	10,1%
Ελληνικές τράπεζες	7,6	11,1%
Λοιπές	26,9	39,9%
Σύνολα	68,4	100%

Σημείωση: Με επιφύλαξη, επειδή πηγή είναι το διαδίκτυο. Ας σημειωθεί ότι, μία ενδεχόμενη μαζική φυγή των καταθέσεων, θα σήμαινε το τέλος της Κύπρου – ενώ οι Κύπριοι στις εκλογές επέλεξαν μόνοι τους το δήμιο τους. 

Μεταφορικά λοιπόν, έχει κηρυχθεί έμμεσα από τη Γερμανία ο οικονομικός πόλεμος: αφενός μεν εναντίον της Μ. Βρετανίας, αφετέρου δε της Ρωσίας – η οποία δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι θα «σιωπήσει», ενώ ορισμένα από τα ισχυρότατα μέσα που έχει στη διάθεση της, με τα οποία θα μπορούσε εύκολα να «αντεπιτεθεί», περιγράφονται στη ανάλυση μας «Σενάρια παγκόσμιας σύρραξης».  

Ολοκληρώνοντας, η απάντηση στο ερώτημα «Τι θα συμβεί με τις καταθέσεις στην Ελλάδα, εάν μετά τις εκλογές στη Γερμανία, αποφασισθεί μία δεύτερη διαγραφή (κούρεμα) του χρέους της;», είναι μάλλον εύκολη και αυτονόητη: «Μέχρι εκείνη τη στιγμή, εάν τελικά επιβληθεί η δήμευση στην Κύπρο, καθώς επίσης εάν τεθεί το ίδιο ερώτημα από πολλούς, μάλλον δεν θα υπάρχουν ούτε καταθέσεις, ούτε ιδιωτικές τράπεζες στην πατρίδα μας».   

ΟΙ ΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Η Κύπρος αποτελεί το τέταρτο θύμα του ευρωπαϊκού ολοκαυτώματος – ενώ η 16η Μαρτίου του 2013, κατά την οποία αποφασίσθηκε η δήμευση περιουσιακών στοιχείων των Πολιτών, με το πάγωμα ενός σημαντικού μέρους των τραπεζικών τους καταθέσεων (σαν αποτέλεσμα ενός κατεπείγοντος νόμου που θα ψηφιστεί από τη Βουλή – εάν), θα μείνει στην Ιστορία ως η ημερομηνία του ξεκινήματος της τέταρτης φάσης του οικονομικού πολέμου. Ειδικότερα τα εξής:

(α)  Φάση πρώτη: Κατά την άποψη του συνόλου των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, της Γερμανίας καλύτερα (2010), οι φορολογούμενοι θα έπρεπε να αναλάβουν τα αλόγιστα χρέη, τα οποία συσσώρευαν για πολλά χρόνια οι τράπεζες – θα έπρεπε δηλαδή να «κοινωνικοποιηθούν» οι ζημίες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, παρά το ότι δεν ιδιωτικοποιήθηκαν ποτέ τα κέρδη του.

Οι πολιτικοί ηγέτες, υπηρέτες πλέον της οικονομικής εξουσίας και όχι των πολιτών που τους εξέλεξαν, αποφάσισαν να καλέσουν το ΔΝΤ, καθώς επίσης να λάβουν «μέτρα φτωχοποίησης» – γεγονός που οδήγησε τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου σε μία καταστροφική ύφεση, χώρισε τους πολίτες σε αντίπαλα στρατόπεδα,  δημιούργησε αντιπαραθέσεις μεταξύ των κρατών, ενώ διαίρεσε την ήπειρο σε δύο μέρη: στο Βορά και στο Νότο. 

(β)  Φάση δεύτερη: Ξεκίνησε ουσιαστικά με το εγκληματικό PSI (2011), το οποίο επιβλήθηκε στην Ελλάδα από τη Γερμανία και το ΔΝΤ. Οι ζημίες της Ελλάδας, ιδιαίτερα η μετατροπή του εξωτερικού δημοσίου χρέους της από «μεταφραζόμενο» κατά περίπου 90% σε δραχμές, σε 100% ευρώ με αγγλικό δίκαιο (γεγονός που την εγκλώβισε αυτόματα στην Ευρωζώνη), ήταν και είναι ανυπολόγιστες.

Σε κάθε περίπτωση, η ροή των χρημάτων αντιστράφηκε – με τη Γερμανία να είναι ο κύριος αποδέκτης τους, με μηδενικό σχεδόν κόστος. Επίσης, η χώρα που τρέφεται και μεγαλώνει από την κρίση - παραστατικά, ο «βρικόλακας» που ζει, πίνοντας το αίμα των θυμάτων του. 

(γ)  Φάση τρίτη: Η ΕΚΤ (Φθινόπωρο του 2012) ανακοινώνει ότι, θα χρηματοδοτεί εκείνα τα κράτη, τα οποία υποτάσσονται στα γερμανικά προγράμματα λιτότητας, αγοράζοντας απεριόριστες ποσότητες των ομολόγων τους – με αποτέλεσμα να καθησυχάσουν ανόητα οι επενδυτές, οι οποίοι σχεδίαζαν να κατευθύνουν το σύνολο των κεφαλαίων τους εκτός ευρώ και Ευρωζώνης, μετά το PSI (γεγονός που είχε θορυβήσει σε μεγάλο βαθμό τη Γερμανία).

(δ)  Φάση τέταρτη: Πιθανότατα η αρχή του τέλους για το ευρώ, μετά την πρωτοφανή απόφαση δήμευσης των καταθέσεων στην Κύπρο – η οποία σηματοδοτεί επί πλέον μία κατά μέτωπο επίθεση εναντίον της Μ. Βρετανίας και της Ρωσίας.

ΣΥΖΗΤΕΙΤΑΙ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΑΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

  

Η έμμεση κοινωνικοποίηση των ζημιών των τραπεζών, καθώς επίσης η κρυφή «αιμοδότηση» της Γερμανίας από τις υπόλοιπες χώρες, γίνεται πλέον άμεση – ενώ ουσιαστικά καταργείται η έννοια της ιδιοκτησίας, την οποία θα ακολουθήσει η ολοσχερής κατάργηση της δημοκρατίας, από ένα εθνικοκαπιταλιστικό καθεστώς.

Παράλληλα, «τροχοδρομείται» η υπεξαίρεση του ελληνικού και κυπριακού υπόγειου πλούτου, με απώτερο στόχο την ανεξαρτητοποίηση της Γερμανίας από τη ρωσική ενέργεια – χωρίς την οποία είναι αδύνατη η περαιτέρω αύξηση της ισχύος της.   

(ε)  Φάση πέμπτη: Πρωταγωνιστές θα είναι αυτή τη φορά η Ισπανία και η Ιταλία – όπου οι μικρομέτοχοι των τραπεζών, καθώς επίσης οι ιδιώτες ομολογιούχοι και οι καταθέτες, θα κληθούν να πληρώσουν τη Γερμανία, μέσω μίας κατά πολύ ευρύτερης δήμευσης.

Εν τούτοις, πολλοί μέτοχοι, ομολογιούχοι και καταθέτες, «εμπνεόμενοι» από το παράδειγμα της Κύπρου, ίσως σπεύσουν να «εξαργυρώσουν» τα περιουσιακά τους στοιχεία – «αναζωπυρώνοντας τη φωτιά» (την ευρωπαϊκή κρίση χρέους) και μετατρέποντας την σε μία ανεξέλεγκτη πλέον πυρκαγιά.

(στ) Φάση έκτη: Οι κοινωνικές εξεγέρσεις, οι εμφύλιοι πόλεμοι και οι διακρατικές μάχες, θα μπορούσαν να οδηγήσουν την Ευρώπη σε έναν νέο μεσαίωνα – πολύ περισσότερο, εάν «συντονισθούν» με την παγκόσμια οικονομική σύρραξη, η οποία ευρίσκεται σε εξέλιξη.

Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, η Γερμανία θα έχει για τρίτη φορά «αιματοκυλίσει» την Ευρώπη – γεγονός που ελπίζουμε να αποφευχθεί, με την έγκαιρη αφύπνιση των Ευρωπαίων πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων και των Γερμανών.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η πρόσφατη δίκη και η καταδίκη της Κύπρου (δήθεν λόγω του ότι δεν σεβάστηκε τις συστάσεις της ΕΕ, όσον αφορά το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, επιμένοντας να αποτελεί έναν «φορολογικό παράδεισο»), έμοιαζε, όπως πάρα πολύ εύστοχα διατυπώθηκε, με εκείνες τις δίκες των βιαστών, οι οποίοι κατηγορούν και καταδικάζουν τελικά το βιαζόμενο θύμα τους - ισχυριζόμενοι ότι ήταν πολύ προκλητικά ντυμένο και δεν μπόρεσαν να αντισταθούν.

Στα πλαίσια αυτά, ακόμη και οι υποστηρικτές της ευρωπαϊκής ιδέας, μίας ενωμένης και αλληλέγγυας δηλαδή Ευρώπης των Πολιτών της, η οποία θα μπορούσε να επιπλεύσει με ασφάλεια στην τεράστια τρικυμία της παγκοσμιοποίησης, αναζητούν πλέον την «έξοδο κινδύνου» από το κοινό νόμισμα – παρά τα απίστευτα δεινά που θα την συνόδευαν.  

Κατά την πάγια άποψη μας βέβαια (δυστυχώς για πολλούς Γερμανούς Πολίτες, οι οποίοι δεν συμμερίζονται την πολιτική της κυβέρνησης τους), η σωστή λύση θα ήταν η άμεση έξοδος της Γερμανίας από την Ευρωζώνη – το γρηγορότερο δυνατόν, παράλληλα με την «εκδίωξη» της από την ΕΚΤ, έτσι ώστε να αποκτήσει η ένωση ξανά μία λειτουργική κεντρική τράπεζα, επιλύοντας πανεύκολα όλα της τα υπόλοιπα προβλήματα.  

Αυτό φυσικά δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, εάν συνεχίσει η σιωπή των αμνών – καθώς επίσης εάν οι πολίτες περιμένουν τον από μηχανής Θεό για να τους σώσει, κάποιον δήθεν «πολιτικό ηγέτη» δηλαδή, παρά το ότι γνωρίζουν πως η μοναδική διέξοδος τους είναι η άμεση δημοκρατία: η ενεργητική συμμετοχή τους καλύτερα στην ψήφιση των σημαντικών νόμων και στον αυστηρό έλεγχο της εκάστοτε εξουσίας.   

ΥΓ: Εάν ισχύουν οι δηλώσεις του Γερμανού υπουργού οικονομικών, τότε η συντριπτική ήττα της Κύπρου οφείλεται σε έναν «Εφιάλτη» εντός των τειχών της – όπως άλλωστε συνέβη και στην περίπτωση της Ελλάδας. Πόσο μάλλον εάν πράγματι απορρίφθηκαν προτάσεις της Ρωσίας, όπως αναφέρεται, οι οποίες θα εξασφάλιζαν την ελευθερία του νησιού – ένα εξαιρετικά πολύτιμο αγαθό που χάθηκε μέσα σε μόλις δεκαπέντε ημέρες, από την εκλογή της νέας του ηγεσίας.

Όσον αφορά δε το σύνηθες κυβερνητικό «διάγγελμα χειραγώγησης του πλήθους», δεν έχει νόημα να το κρίνει κανείς – αν και δεν παύουμε να απορούμε με την ευκολία, με την οποία ένας μηδαμινός αριθμός πολιτικών, έχει τη δυνατότητα να «χειρίζεται» έναν ολόκληρο λαό, παρά το ότι ενεργεί εντελώς αντίθετα με τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας.    

Δυστυχώς η «νέα τάξη πραγμάτων», η οποία δημιουργήθηκε από το «κυπριακό προηγούμενο», δεν αφορά μόνο το νησί – αλλά και την Ευρώπη, ενδεχομένως δε ολόκληρο τον πλανήτη. Η κατάρριψη του «ταμπού» των εγγυημένων καταθέσεων (έως 100.000 € εντός της ΕΕ), η de facto «δήμευση» της ιδιωτικής περιουσίας χωρίς καμία προειδοποίηση, καθώς επίσης η «κρίση εμπιστοσύνης» που θα προκαλέσουν οι ενέργειες αυτές, είναι πολύ πιθανόν να συμβάλλουν στην σταδιακή κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος – με οδυνηρές συνέπειες για όλους μας.  

Αν και υποθέτουμε τώρα ότι, οι αναμενόμενες τραπεζικές επιθέσεις (bank run) στο Νότο θα είναι σταδιακές, με τους καταθέτες να αποσύρουν τα χρήματα τους με μικρές, διαδοχικές αναλήψεις, «φοβούμενοι» να μην γίνουν αντιληπτές οι πραγματικές τους προθέσεις, ελπίζουμε να αποφευχθεί τελικά το μοιραίο – η άτακτη διάλυση της Ευρωζώνης, μέσα από το κλίμα μεσοπολέμου που βλέπουμε να διαμορφώνεται από τις επαίσχυντες ενέργειες των ευρωπαίων πολιτικών.

Βασίλης Βιλιάρδος  (copyright)

viliardos@kbanalysis.com