2 Αυγ 2013

Ας μιλήσουμε επιτέλους! 1-8-13

Ας μιλήσουμε επιτέλους!

Posted: 01 Aug 2013 10:58 AM PDT
Το ΔΝΤ ζητά να πληρωθεί για το 100% των δανείων που έλαβε και να "κουρευτούν" τα δάνεια της Ευρώπης, παραβλέποντας τις ευθύνες του για τις αστοχίες στο πρόγραμμα, σχολιάζει η WSJ. Από του χρόνου θέλει να εισπράττει περισσότερα απ' όσα δίνει.

Το ΔΝΤ εμφανίζεται σκληρό με την Ελλάδα και την ευρωζώνη το τελευταίο χρονικό διάστημα και η τελευταία έκθεση του ταμείου σε σχέση με το ελληνικό χρηματοδοτικό πρόγραμμα που απελευθερώθηκε την Τετάρτη, δίνει συνέχεια στο ρόλο του «κακού αστυνομικού».

 Το ΔΝΤ προβλέπει τώρα, ότι ένα χρηματοδοτικό κενό 11 δισ. δολαρίων θα προκύψει μετά το επόμενο καλοκαίρι, κάτι που το ταμείο δεν ανέμενε πριν από το 2015. Το ΔΝΤ επίσης υποστηρίζει ότι οι μακροπρόθεσμοι όροι για το ελληνικό χρέος δεν μπορούν να επιτευχθούν χωρίς περαιτέρω διαγραφή τμήματος του χρέους.

 Ωστόσο πιέζοντας την ΕΕ και την ΕΚΤ να διαγράψουν ένα τμήμα από το χρέος της Ελλάδας προς αυτούς, το ταμείο κάνει κάτι πολύ διαφορετικό. Το ΔΝΤ θέλει η Αθήνα να κάμψει τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη, ώστε τελικά το ΔΝΤ να πληρωθεί στο ακέραιο για τα δάνεια που έδωσε, όπως σημειώνει η Wall Street Journal.

 Όπως αναφέρει το ταμείο στην έκθεση του «εάν το πρόγραμμα οδηγηθεί οριστικά σε εκτροχιασμό και τα κράτη μέλη της ευρωζώνης δεν συνεχίσουν να στηρίζουν την Ελλάδα, τότε η Ελλάδα δεν θα είναι ικανή να ξεπληρώσει το ταμείο».

 Το ΔΝΤ είναι υπόλογο στις κυβερνήσεις-μετόχους του, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης των ΗΠΑ, που έχει υποστηρίξει το ελληνικό πρόγραμμα. Ωστόσο, άλλες χώρες γίνονται ολοένα και πιο σκεπτικές. Ο Paulo Batista, που εκπροσωπεί τη Βραζιλία και 10 ακόμα χώρες στο ΔΣ του ταμείου, εξέδωσε ανακοίνωση την Τετάρτη, στηλιτεύοντας την αίολη θεμελίωση της ανάλυσης βιωσιμότητας του χρέους. Αυτές οι 11 χώρες απείχαν από την έγκριση της απελευθέρωσης της τελευταίας δόσης ύψους 1,8 δισ. ευρώ, νωρίτερα μέσα στη βδομάδα.

 Ο κ. Batista έχει δίκιο σχετικά με τις υπεραισιόδοξες υποθέσεις του ταμείου, για την ανάπτυξη. Αλλά μόνο επειδή αυτός και οι άλλοι επικεφαλείς του ΔΝΤ αποδέχονταν αυτές τις εν πολλοίς φανταστικές προβλέψεις για το χρέος, το ΔΝΤ και οι άλλοι «σωτήρες» της Ελλάδας είναι σήμερα αντιμέτωποι με απώλεια χρημάτων.

 Το ΔΝΤ όμως, ανέλαβε πρόθυμα τον ελληνικό του ρόλο, με την στήριξη του διοικητικού του συμβουλίου. Με τη συμμετοχή του στην ελληνική διάσωση το Μάϊο του 2010, το ταμείο παρέβη ακόμα και τους δικούς του κανόνες που απαγορεύουν το δανεισμό χωρών με μη βιώσιμο χρέος σε μεσοπρόθεσμο επίπεδο.

 Στις προβλέψεις και αναλύσεις του, το ταμείο επανειλημμένα έδωσε στο ελληνικό πρόγραμμα την επίσημη έγκριση των ερευνητών του. Ακόμα και η αναφορά της Τετάρτης καταφέρνει να δείχνει δυσοίωνη και αισιόδοξη ταυτόχρονα. Αφού πρώτα τονίζει την ανάγκη για επιπλέον ανακούφιση του χρέους, η έκθεση τονίζει «κίνδυνοι παραμένουν, ειδικά σε σχέση με χαμηλότερη ανάπτυξη και πιθανές δημοσιονομικές αποκλίσεις όπως και καθυστερήσεις στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων».

 Η ελληνική κυβέρνηση, όπως τονίζει η έκθεση της Τετάρτης, είναι υπεύθυνη για την αποτυχία σχεδόν σε κάθε τομέα του προγράμματος. Το ταμείο τώρα περιμένει οι ιδιωτικοποιήσεις κρατικών περιουσιακών στοιχείων να αποφέρουν 22 δις. Ευρώ έως το 2020, λιγότερα από τα μισά σε σχέση με όσα προέβλεπε το Μάρτιο του 2012.

 Ακόμα, δεν υπάρχει διαγραφή της συνενοχής όλων των διεθνών πιστωτών της Ελλάδας στη δημιουργία αυτού του καταστροφικού αποτελέσματος. Οι προβλέψεις, σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ, δείχνουν ότι ξεκινώντας από την επόμενη χρονιά, η Ελλάδα θα πληρώνει στο ΔΝΤ περισσότερα από ότι θα δανείζεται. Η καθαρή υποχρέωση πληρωμών της χώρας προς το ΔΝΤ αναμένεται να σημειώσει υψηλό φέτος, στο 16,9% του ΑΕΠ, ένα ποσό που η Αθήνα υποτίθεται ότι θα πρέπει να αποπληρώσει στα επόμενα 13 χρόνια.

 Εάν υπάρξει νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης θα είναι λογικά οι πρώτες που θα βρεθούν στη γραμμή του πυρός. Αλλά το ΔΝΤ, για τη δική του συμμετοχή στο χάλι της Ελλάδας, αξίζει να παίξει ένα ρόλο και αυτό.

 Πηγή Euro2day



Posted: 01 Aug 2013 10:28 AM PDT
Του Πάρι Καρβουνόπουλου

Η υπέρπτηση των τουρκικών μαχητικών σε νησιά του Αιγαίου, λίγες ώρες μετά από την συνάντηση Αβραμόπουλου - Χέϊγκελ στο Πεντάγωνο, μπορεί να ήταν συμπτωματική. Μπορεί να ήταν κι ένα σημάδι εκνευρισμού της Τουρκίας. Εκνευρισμός που δεν έχει να κάνει μόνο με την Ελλάδα αλλά και με τις ΗΠΑ.

Τις ημέρες που βρεθήκαμε στην Ουάσινγκτον για να καλύψουμε την επίσκεψη του ΥΕΘΑ Δημήτρη Αβραμόπουλου , είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με πολλούς Αμερικανούς αλλά και Έλληνες που ζουν στην αμερικανική πρωτεύουσα κι έχουν θέσεις και αξιώματα από τα οποία διαθέτουν και πληροφόρηση. 
Έχει ενδιαφέρον η άποψη που υπάρχει αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ για τον Ερντογάν. Η επίσκεψή του στο Λευκό Οίκο είναι γνωστό ότι δεν πήγε καθόλου καλά. Οι αμερικανοί ρίχνουν τις ευθύνες μόνο στην πλευρά Ερντογάν. Οι κατηγορίες για αλαζονεία ακούγονται από πολλές διαφορετικές πλευρές. Ακόμη και από απλούς πολίτες της Ουάσινγκτον οι οποίοι μας έλεγαν ότι τις ημέρες που ο Ερντογάν ήταν στην πόλη κανείς δεν μπορούσε να μετακινηθεί οταν εκείνος ήταν με την πομπή αμέτρητων αυτοκινήτων που τον συνόδευαν στο δρόμο!

Υπάρχει έλλειμμα εμπιστοσύνης από τους αμερικανούς στο καθεστώς Ερντογάν. Όπως όμως υπάρχει και προβληματισμός για το τι θα ακολουθήσει αν εκείνος για οποιοδήποτε λόγο φύγει από το προσκήνιο.

Το θέμα Τουρκία συζητήθηκε και στην συνάντηση που είχε ο Αβραμόπουλος με τον Χέϊγκελ στο Πεντάγωνο. Ο αμερικανός υπουργός Άμυνας ζήτησε την άποψη Αβραμόπουλου για όλες τις χώρες οι οποίες βρίσκονται σε κρίση και αποσταθεροποίηση. Μεταξύ αυτών και η Τουρκία.

Η απάντηση Αβραμόπουλου στον Χέϊγκελ δεν είναι γνωστή ,αλλά λογικά θα κινήθηκε στο πνεύμα όσων είπε σε ανοιχτές του ομιλίες στην Ουάσινγκτον. Προς μεγάλη έκπληξη πολλών που θα ανέμεναν ότι ένας Έλληνας υπουργός Άμυνας θα επιζητούσε την κατάρρευση της ηγεσίας της Τουρκίας, ο Αβραμόπουλος ήταν ψύχραιμος. Και επεσήμανε ότι πιθανή πτώση του Ερντογάν ενδέχεται να προκαλέσει τεράστιο πρόβλημα στην Τουρκία και στους γείτονές της. Και πρώτα σ΄ εμάς. Η πιθανότητα οι οπαδοί του Ερντογάν να στραφούν σε "ακραία" ισλαμικά κινήματα θα είναι μεγάλη. Και η πιθανή μετατροπή της Τουρκίας σ΄ ένα κράτος που ο θρησκευτικός φανατισμός θα καθορίζει την πολιτική και τις σχέσεις του με τους γείτονές του δεν θα είναι καθόλου ευχάριστη.

Το ερώτημα είναι αν ο Ερτντογάν μπορεί να σταθεί. Υπάρχουν πολλές αμφιβολίες στην Αμερική αν ο "αλαζονικός Ταγίπ" μπορεί να γυρισει το παιχνίδι. "Πρέπει να σοβαρευτεί", είναι η κυρίαρχη άποψη που ακούγεται με ό,τι εννοεί ο καθένας. Το πιθανότερο είναι ότι εννοούν να "κατεβάσει λίγο τη μύτη του".

Σ΄ αυτό το κλίμα έρχεται η επιχειρούμενη ελληνοαμερικανική προσέγγιση. Για την οποία πρέπει να είμαστε ψύχραιμοι και να μην παρασυρθούμε απο τους "εμποράκους εθνικισμού και πατριδοκαπηλίας". Απ΄ αυτούς τους ίδιους που όταν δημιουργήθηκε ο ελληνο-ϊσραηλινός άξονας προσπαθούσαν να τον μετατρέψουν σε "αντιτουρκικό μέτωπο". Ευτυχώς δεν "κέρδισαν" και επικράτησαν οι ψύχραιμες απόψεις που τελικά και δικαιώθηκαν.

Η Τουρκία αποτελεί απειλή για τα ελληνικά συμφέροντα αλλά δεν αντιμετωπίζεται με το να "κρυβόμαστε" πίσω από "μέτωπα" τα οποία πολύ εύκολα όπως φάνηκε "σπάνε". Η παρέμβαση Ομπάμα που προκάλεσε την τηλεφωνική επικοινωνία Νετανιάχου- Ερντογάν, είχε προκαλέσει σοκ σ΄ όσους ξαφνικά είχαν "αγαπήσει" το Ισραήλ, το "μίσησαν" μετά την τηλεφωνική επικοινωνία και τώρα το... ξανασυμπαθούν αφού γίνεται σαφές ότι αυτή η προσέγγιση δεν προχωρά.

Πηγή OnAlert
Posted: 01 Aug 2013 10:49 AM PDT
Γράφει ο Μανώλης Κωστίδης

Σοκ στην Πολεμική Αεροποριία της Τουρκίας καθώς ο Υπουργός Άμυνας της γειτονικής χώρας επιβεβαίωσε τις μαζικές παραιτήσεις των τούρκων πιλότων από το Σώμα.
Σύμφωνα με τον Γιλμάζ 110 τούρκοι πιλότοι παραιτήθηκαν από την τουρκική Πολεμική Αεροπορία την περίοδο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου του 2013.

«63 απ'αυτούς ήταν πιλότοι μαχητικών και οι υπόλοιποι άλλων αεροσκαφών. Ολοι τους υπέβαλλαν τις παραιτήσεις τους για να αποχωρήσου από τις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις» αναφέρει σε ανακοίνωση του ο τούρκος Υπουργός Άμυνας.

Ο Γιλμάζ υποχθεώθηκε να απαντήσει στο ερώτημα μετά από επερώτηση του αντιπροέδρου του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) Ουμούτ Οράν ο οποίος είχε ζητήσει αναλυτικά στοιχεία για τις πληροφορίες των παραιτήσεων των τούρκων πιλότων.

Οι πληροφορίες περι παραιτήσεων 110 πολότων υπήρχαν από τον Φεβρουάριο όμως η κυβέρνηση και το Γενικό Επιτελείο απέφευγαν να απαντήσουν.
Οι παραιτήσεις θεωρείται πως είναι η αντίδραση των πιλότων στις συλλήψεις των συναδέλφων τους με τις κατηγορίες συμμετοχής τους σε παρακρατικές οργανώσεις όπως η Εργκενεκόν κτλ.

Σύμφωνα με την Αξιωματική αντιπολίτευση αυτές οι παραιτήσει ενδέχεται να προκαλέσουν προβλήματα για το αξιόμαχο της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας καθώς αντιστοιχούν στο 15% των αξιωματικών της Αεροπορίας!

Πηγή OnAlert


Posted: 01 Aug 2013 09:40 AM PDT
Ένα από τα βασικότερα προβλήματα για την Ελλάδα είναι η βιωσιμότητα του χρέους της, τονίζουν πηγές που έχουν γνώση των συζητήσεων στο διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ. "Εκεί θα παιχθεί το μεγάλο παιγνίδι στις επόμενες επιθεωρήσεις και εκεί θα υπάρξει η μεγάλη σύγκρουση του Ταμείου με τους Γερμανούς", υποστηρίζουν οι αναλυτές και προσθέτουν ότι "στο Ταμείο πιστεύουν ότι έκλεισε η συζήτηση για το θέμα και θα υπάρξει νέο κούρεμα την επόμενη χρονιά, οπότε και θα επισημοποιηθεί το χρηματοδοτικό κενό".

Στο Ταμείο θέτουν το θέμα ως εξής: Με δεδομένο ότι η Ελλάδα ταλαιπωρείται αφάνταστα από το βάρος των δανείων, τους τόκους των οποίων δυσκολεύεται να πληρώσει, πρέπει να υπάρξει ελάφρυνση του χρέους, όχι να προστεθούν νέα δάνεια. Και είναι μία ανάλυση απόλυτα ορθή. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η κ. Κριστίν Λαγκάρντ και υπόλοιποι ανώτεροι αξιωματούχοι δεν θα κάνουν πίσω.

Ρωτήσαμε τον κ. Τόμσεν στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου για το μείζον αυτό θέμα, με βάση ανακοίνωση του ίδιου του Ταμείου ότι το διοικητικό συμβούλιο αναγκάστηκε να ψηφίσει τις λεγόμενες εξαιρέσεις, προφανώς για να δικαιολογείται η έκθεση βιωσιμότητας. Ο επικεφαλής της Αποστολής προτίμησε να μην απαντήσει ο ίδιος και ζήτησε από συνεργάτη του να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, ο οποίος μίλησε για λάθος της ανακοίνωσης του Ταμείου. Ομως δεν είναι μυστικό ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Αλλωστε ο κ. Τόμσεν αναγκάστηκε να υπενθυμίσει δύο φορές τις υποχρεώσεις που ανέλαβαν οι Ευρωπαίοι τον περασμένο Νοέμβριο.

Σήμερα είχαμε και την τοποθέτηση του εκπροσώπου της Βραζιλίας ο οποίος επιβεβαίωσε τις πληροφορίες του Mega και του "Εθνους" για τη σύγκρουση που σημειώθηκε στο διοικητικό συμβούλιο και προκάλεσε την ίσχυρή αντίδραση του αντιπροσώπου της Ελλάδας, του κ. Κατσάμπα.

Σε γραπτή δήλωσή του αναφέρει ότι «οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ελλάδα επιβεβαιώνουν ορισμένους από τους χειρότερους φόβους μας, Η εφαρμογή (εννοεί του Ελληνικού Προγράμματος) δεν ήταν ικανοποιητική σχεδόν σε όλους τους τομείς», υπογράμμισε ο κ. Μπατίστα σε ανακοίνωσή του στο Reuters.
Posted: 01 Aug 2013 09:28 AM PDT
Οι Ηνωμένες Πολιτείες όλο και λιγότερο χρειάζονται το αραβικό πετρέλαιο, όμως δεν είναι διατεθειμένες να φύγουν από αυτή τη στρατηγική περιοχή. Εν τω μεταξύ οι Σαουδάραβες σκέφτονται τι να κάνουν σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση.

Η λεγόμενη «σχιστολιθική επανάσταση» επέτρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες να μειώσουν σημαντικά την εισαγωγή αραβικού πετρελαίου. Οι Αμερικανοί αντιλαμβάνονται ότι η εισαγωγή ενεργειακών πόρων τους κάνει ευπαθείς και επιδιώκουν να ελαχιστοποιήσουν τα ρίσκα. Στο θέμα αναφέρεται ο Πρόεδρος της Ένωσης βιομηχάνων πετρελαίου και φυσικού αερίου Γκενάντι Σμαλ:

- Οι ΗΠΑ έχουν θέσει το στόχο να πετύχουν αυτοεξασφάλιση στον τομέα του πετρελαίου και φυσικού αερίου. Και έχουν κάνει αρκετά βήματα γι΄αυτό το σκοπό. Π.χ., έχουν περάσει στην 1η θέση στον κόσμο στην εξόρυξη φυσικού αερίου. Συν η επανάσταση σχιστόλιθου. Γι΄αυτό σήμερα η εξάρτησή τους από το εισαγόμενο πετρέλαιο δεν είναι και μεγάλη. Νομίζω ότι στο εγγύς μέλλον θα μπορέσουν να απαλλαγούν πλήρως απ΄αυτή την εξάρτηση.

Όμως το πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής είναι πολύ φθηνότερο. Το κόστος της εξόρυξης είναι εντελώς διαφορετικό, από ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το δε θέμα της αποτελεσματικότητας έχει μεγάλη σημασία για την Αμερική. Γι΄αυτό οι Αμερικανοί ποτέ δεν θα εγκαταλείψουν τη Μέση Ανατολή. Η περιοχή αυτή είναι πολύ σημαντική γι΄αυτούς, λαμβανομένης υπόψη της συστημικής του επίδρασης στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Εν τω μεταξύ η Σαουδική Αραβία προσπαθεί να αντιληφθεί προς ποια κατεύθυνση πρέπει να προχωρήσει. Ο μεγαλύτερος επιχειρηματίας και επενδυτής του βασιλείου πρίγκιπας αλ-Ουαλίντ ιμπν Ταλάλ ζήτησε από την κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας να αρχίσει τη διαφοροποίηση της εθνικής οικονομίας. Στο θέμα αναφέρεται ο Ρώσος εμπειρογνώμονας Αλεξάντρ Πάσετσνικ:

- Γενικά οι Σαουδάραβες με την Αμερική πάντοτε είχαν φιλικές σχέσεις. Η ενεργειακή πολιτική αναπτυσσόταν ακριβώς στη σύμπραξη. Σήμερα όμως η συγκυρία αλλάζει. Το πετρέλαιο σχιστόλιθου είναι εντελώς υπαρκτός ενεργειακός πόρος. Η Σαουδική Αραβία πρέπει να αντιδράσει σ΄αυτή την πρόκληση, να αλλάξει τη δημοσιονομική και καινοτομική της πολιτική.

Ωστόσο προς το παρόν δεν μπορούμε να πούμε ότι το αραβικό πετρέλαιο θα εξισωθεί στην τιμή με το σχιστολιθικό. Όμως μια ανακατανομή της παγκόσμιας ενεργειακής αγοράς δεν πρέπει να αποκλείεται. Η Κίνα σταδιακά εξωθεί τις ΗΠΑ από την 1η θέση στην αξιολόγηση των βασικών καταναλωτών και των βασικών εισαγωγέων πετρελαίου. Υπάρχει η άποψη ότι η Κίνα θα αποσπάσει από τους Αμερικανούς τη Μέση Ανατολή.

Κατά την άποψη του Γκενάντι Σμαλ: Σήμερα ήδη η Κίνα αγοράζει περίπου 250 εκατ. βαρέλια και πρόκειται, βασικά, για μεσανατολικό πετρέλαιο (παρόλο που συμπεριλαμβάνεται και λίγο ιρανικό). Γι΄αυτό είναι απόλυτα δυνατό ότι η Κίνα μπορεί να αντικαταστήσει τις ΗΠΑ ως τον κύριο καταναλωτή πετρελαίου από τη Μ. Ανατολή.

Όλες αυτές οι σκέψεις βασίζονται στην εικασία ότι η σχιστολιθική επανάσταση δεν θα αποδειχτεί δρόμος αδιεξόδου στην επιστημονικο-τεχνική πρόοδο. Ωστόσο πολλοί σκεπτικιστές προτείνουν μια σειρά επιχειρήματα υπέρ ακριβώς αυτής της κατάστασης των πραγμάτων. Οι προβλέψεις είναι διφορούμενες. Συνεπώς για τους Αμερικανούς είναι νωρίς για να εγκαταλείψουν το αραβικό πετρέλαιο, ενώ για τους Σαουδάραβες – νωρίς για να πανικοβάλλονται.
Posted: 01 Aug 2013 08:50 AM PDT
Μόνο έτσι θα αλλάξει ο φορέας άσκησης της εξουσίας και θα μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση με τις λιγότερες απώλειες, οδηγώντας το Έθνος μας ελεύθερο στο πεπρωμένο του.

Στη δημοκρατία, οι άνθρωποι – πολίτες είναι ταυτόχρονα εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι. Αυτή είναι η διαφορά της τόσο από τη μοναρχία, όπου ο ένας είναι εξουσιαστής και οι υπόλοιποι εξουσιαζόμενοι, όσο και από την ολιγαρχία, όπου εξουσιαστές είναι ένας μικρός αριθμός προνομιούχων ανθρώπων, ενώ εξουσιαζόμενοι είναι όλοι οι υπόλοιποι.

Επειδή όμως δεν μπορούν όλοι μαζί ταυτόχρονα οι πολίτες με διαφορετικές βουλήσεις να είναι εξουσιαστές, αλλά απαιτείται μόνο συγκεκριμένη εξουσιαστική βούληση για κάποιο θέμα, σχηματίζεται μια συλλογική βούληση από τις βουλήσεις όλων, με βάση την αρχή της πλειοψηφίας και πάντα έπειτα από διαβούλευση όλων όσων αποφασίζουν.

Με τη δημιουργία όμως των σύγχρονων μεγάλων αστικών κρατών κατέστη αδύνατη η εφαρμογή της πιο πάνω λογικής και κυρίως της διαβούλευσης. Ο θεσμός που εισήχθη είναι το Κοινοβούλιο. Τι είναι το Κοινοβούλιο;

Επειδή δεν είναι δυνατόν να συγκεντρώνονται όλα τα εκατομμύρια των πολιτών ταυτόχρονα για να διαβουλευτούν και να αποφασίσουν, σκέφτηκαν να δημιουργήσουν μια μικρή Εκκλησία, ένα σώμα αντιπροσώπων των πολιτών που αυτοί πλέον θα αποτελούσαν τη μικρογραφία του λαού (κάτι σαν στατιστικό δείγμα με βάση την εκλογή).

Φυσικά, αρχικά η σκέψη των πρώτων πλουσίων αστών ήταν να υπάρχει ένα δικό τους εξουσιαστικό σώμα προυχόντων, ενάντια στην παλιά μοναρχία. Στη συνέχεια και με λαϊκούς αγώνες, αυτό το σώμα (Κοινοβούλιο) πήρε τη σημερινή του μορφή. Επεκτάθηκε το εκλογικό δικαίωμα σε όλους τους ενήλικες πολίτες (αρχικά ψήφιζαν μόνο οι προνομιούχοι) και μπορούσαν πλέον να εκλέγονται ως αντιπρόσωποι και άλλοι πολίτες και όχι μόνο οι πλούσιοι αστοί.

Επομένως, υποτίθεται πως αυτή τη στιγμή η ελληνική Βουλή, για παράδειγμα, εκπροσωπεί επακριβώς τη βούληση των εντολέων Ελλήνων πολιτών και είναι μια πιστή μικρογραφία του ελληνικού λαού. Ως θεωρούμενος ακριβής αντιπρόσωπος του λαού η Βουλή, φτιάχνει λοιπόν το Σύνταγμα (Συντακτική Βουλή), τους νόμους του κράτους και στην ουσία επιλέγει τα εκτελεστικά όργανα (κυβέρνηση) που θα εκτελέσουν τις εντολές της, αντί να τα επιλέγει απ' ευθείας ο ίδιος ο λαός.

Τι βλέπουμε όμως να γίνεται στην πράξη; Αντί το αντιπροσωπευτικό σώμα του λαού (Βουλή) να είναι ο πραγματικός εξουσιαστής, η πραγματική βούληση του λαού, να είναι ανεξάρτητη και να δίνει δεσμευτικές εντολές στα εκτελεστικά όργανα ώστε αυτά να εκτελούν τη βούλησή της, αντιθέτως τα εκτελεστικά όργανα, με πρωτεργάτη τον αρχηγό τους (πρωθυπουργό), έχουν καταστήσει συνταγματικά υποχείρια την αντιπροσωπεία του λαού, η οποία και υπογράφει σαν απλός συμβολαιογράφος ό,τι της παρουσιάζουν τα εκτελεστικά όργανα, χωρίς μέχρι σήμερα στην Ελλάδα να έχει ψηφίσει (η ελληνική Βουλή) έστω και έναν δικό της νόμο.

Είναι δηλαδή σαν να δίνει εντολές ο πρωθυπουργός απευθείας στο λαό και ο τελευταίος να τις εκτελεί αδιαμαρτύρητα, αντί να συμβαίνει το αντίθετο. Αυτό όμως μοιάζει περισσότερο με μοναρχία, όπως είδαμε στην αρχή, παρά με δημοκρατία.

Αυτή η μικρή ομάδα πολιτικών αντιπροσώπων, διαπίστωσε με το χρόνο ότι θα μπορούσε να φτιάξει θεσμούς τέτοιους που αφενός θα τους καθιστούσαν αυτόνομους από τη βούληση των πολιτών, αφετέρου θα τους εξασφάλιζαν την ατιμωρησία τους και την κληρονομική διαιώνιση της παραμονής τους στην εξουσία.

Αυτά εμείς οι πολίτες πρέπει να τα σπάσουμε.
Α) Πλήρης διάκριση μεταξύ Βουλής και Κυβέρνησης ώστε η Λαϊκή Αντιπροσωπεία να μην εξαρτάται πλέον από την Κυβέρνηση,
Β) Αυτό επιτυγχάνεται (στα περισσότερα κράτη στον κόσμο) με απ' απευθείας εκλογή της Κυβέρνησης και της Βουλής (με απλή αναλογική) από το λαό και ανεξάρτητα μεταξύ τους,
Γ) Περιορισμός των θητειών όλων των αιρετών αξιωμάτων, ώστε να σπάσει η κληρονομική διαπλεκόμενη παραμονή στην εξουσία κάθε είδους,
Δ) Δυνατότητα στον ίδιο το λαό να επεμβαίνει κάθε στιγμή. π.χ. δημοψηφίσματα με λαϊκή πρωτοβουλία, προτάσεις νόμων κ.λ.π.
Αυτές και πολλές άλλες δυνατότητες, είναι ένα μικρό μόνο δείγμα από το τι πρέπει να αλλάξει.

Μόνο έτσι θα αλλάξει ο φορέας άσκησης της εξουσίας και θα μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση, με τις λιγότερες απώλειες (χωρίς εκμετάλλευση του λαού από τα κάθε είδους συμφέροντα που ελέγχουν το παρόν πολιτικό σύστημα), οδηγώντας το Έθνος μας ελεύθερο στο πεπρωμένο του.
Posted: 01 Aug 2013 06:52 AM PDT


Η Τουρκία «οδεύει προς την δικτατορία», δήλωσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Τουρκίας και πρόεδρος του CHP Κ. Κιλιτσντάρογλου

«Οδηγούμαστε με μεγάλη ταχύτητα προς την δικτατορία», υποστήριξε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Τουρκίας, ο πρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, αναφερόμενος στο μέλλον της χώρας του μετά τις διαδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη.

«Το (κυβερνών) ΑΚΡ είναι από κάθε άποψη μη δημοκρατικό κόμμα. Για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να πει δημοσίως ότι πιστεύει στην ισότητα ανδρών και γυναικών. Δεν το έχει πει ποτέ. Ένα πρόσωπο το οποίο δεν μπορεί να πει κάτι τέτοιο, δεν μπορεί, κατά την άποψή μας, να είναι ούτε δυτικό ούτε δημοκρατικό», τόνισε ο Τούρκος πολιτικός, προσθέτοντας ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν σέβεται την διάκριση των εξουσιών και η χώρα «οδεύει με τέρμα το γκάζι προς ένα απολυταρχικό καθεστώς», καθώς, όπως ανέφερε, δημοσιογράφοι, συγγραφείς και γελοιογράφοι που δεν αρέσουν στον πρωθυπουργό βρίσκονται κλεισμένοι στην φυλακή.

Ο ίδιος ο κ. Κιλιτσντάρογλου δηλώνει δυτικός και τάχθηκε υπέρ της ενταξιακής προοπτικής της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. «Ήταν το κόμμα μας που εγκαινίασε την ενταξιακή διαδικασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θέλουμε τον δυτικό πολιτισμό, θέλουμε την δυτική αντίληψη περί δημοκρατίας και περί ελευθερίας. Κάποιες φορές η Δύση προσπαθεί να μας επιβάλει την σκέψη ότι θα πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι με μία δεύτερης κατηγορίας δημοκρατία. Κάτι τέτοιο δεν το δεχόμαστε... Εντάξτε μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση!», είπε ο αρχηγός του CHP και υποστήριξε ότι μια Ευρωπαϊκή Ένωση με την Τουρκία μέλος της θα κερδίσει μεγαλύτερη επιρροή τόσο στις περιοχές προς τον Καύκασο όσο και στην Μέση Ανατολή.

Αναφερόμενος στις διαδηλώσεις που ξεκίνησαν από την Πλατεία Ταξίμ, ο κ. Κιλιτσντάρογλου υποστήριξε ότι δεν έχουν καμία σχέση με τις διαδηλώσεις στην Πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου, τονίζει ωστόσο ότι άνοιξαν ένα νέο κεφάλαιο για την Τουρκία. «Η στάση του Ερντογάν 'έχω την πλειοψηφία και κάνω ό,τι θέλω' αποτελεί πια παρελθόν», υποστηρίζει.
Posted: 01 Aug 2013 06:35 AM PDT
Οι Ιταλοί αμφισβητούν ευθέως τις επιχειρηματικές προθέσεις της Ryanair
"Δασκάλα" στις αθέμιτες πρακτικές η low cost αεροπορική εταιρεία

Mπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για λίγο, μπορείς να κοροϊδεύεις λίγους για πολύ, αλλά δεν μπορείς να τους κοροϊδεύεις όλους για πάντα». Τη φράση του Αβραάμ Λίνκολν έχει βαλθεί να διαψεύσει η χαμηλού κόστους αεροπορική εταιρεία Ryanair, η οποία, αν και καθημερινά προσθέτει και άλλη μία αρνητική επίδοση στο ενεργηγικό της, παλεύει να μας πείσει ότι θα σώσει μέχρι και τον ελληνικό τουρισμό, επιφυλάσσοντας για τον εαυτό της τον ρόλο του από μηχανής Θεού.

Την ίδια ώρα, που η εταιρεία επιχειρεί να εμφανίζεται ως "σωτήρας" τα σε βάρος της δεδομένα διεθνώς αυξάνονται και πληθύνονται.

Πλέον πρόσφατο κρούσμα η στάση της ιρλανδικής low cost εταιρείας έναντι της ιταλικής αγοράς, την οποία επίσης η Ryanair ευαγγελίστηκε ότι θα σώσει από την κρίση, για να βρεθεί τελικά να εγκαλείται από διάφορες πλευρές όσον αφορά τις προθέσεις, αλλά και την ικανότητά της, για απόδοση φόρων προς το ιταλικό Δημόσιο.

Για του λόγου το αληθές, ενδεικτικές είναι οι δηλώσεις του γενικού γραματέα του ιταλικού Υπουργείου Μεταφορών, κ. Marco Veneziani, ο οποίος ευθέως αμφισβήτησε όχι τις προθέσεις, αλλά την ικανότητα της Rynair να ανταποκριθεί στους μαξιμαλιστικούς στόχους που θέτει -εν προκειμένω- για την ιταλική αγορά:

"Παραδίδοντας 'μαθήματα' στις εταιρείες που σέβονται τους Κανονισμούς και τηρούν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις, η Ryanair αποτελεί, για άλλη μια φορά παράδειγμα, πρακτικών αθέμιτου ανταγωνισμού, στις οποίες αποδεινκύνεται πραγματικός δάσκαλος" σχολίασε ο κ. Veneziani.

Ο ίδιος, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπάνω, σύμφωνα τουλάχιστον με όσα μεταδίδουν τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης, σχολιάζοντας: "θα ήταν πραγματικά ενδιαφέρον να δούμε, αν δημιουργώντας επιχειρησιακή βάση στην Ιταλία, αλλά και σε άλλες χώρες του εξωτερικού, και ανταποκρινόμενη πλήρως στις φοροδοτικές υποχρεώσεις της έναντι του ιταλικού κράτους, αλλά και στις υποχρεώσεις της έναντι των περιφερειών και των τοπικών αρχών, με τις οποίες συμβάλλεται, η Rynair μπορέσει να επιβιώσει".

Freelancers οι πιλότοι της Ryanair
Πρόσφατα η εταιρεία μπήκε σε νέους μπελάδες, μετά από την καταγγελία - βόμβα υπαλλήλων της πως δουλεύουν ανασφάλιστοι και πληρώνουν μόνοι τους τις στολές, τις ταυτότητες και τα μεταφορικά. Ορισμένοι πιλότοι της εταιρείας έστειλαν επιστολή στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας της Ιρλανδίας και τονίζουν ότι η Ryanair, μέσω της πολιτικής χαμηλού κόστους, τους αντιμετωπίζει ως «εξωτερικούς συνεργάτες» και όχι ως υπαλλήλους.

Σύμφωνα, μάλιστα, με το σκεπτικό της εταιρείας όσοι δεν έχουν ιδιωτική ασφάλιση δουλεύουν ανασφάλιστοι, καθώς, κάθε πιλότος έχει νομική και ηθική υποχρέωση να μην πετάξει εφόσον κρίνει ότι δεν είναι σε θέση να κάνει τη δουλειά του.

Εκπρόσωπος της εταιρείας, ωστόσο, διαψεύδει τις καταγγελίες και προειδοποιεί πως όποιος από τους πιλότους υπογράψει αυτή την επιστολή θα βρεθεί αντιμέτωπος με το ενδεχόμενο απόλυσης.

Το εν Ελλάδι παρελθόν της Ryanair
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα θυμίζουμε ότι έχουν περάσει μόλις τρεις μήνες από τα δείγματα γραφής της αεροπορικής εταιρείας για την ελληνική αγορά, και ακόμη σαν ιθαγενείς- περιμένουμε ένα σήμα από τα γυαλιστερά καθρεφτάκια της επιχείρησης.

Ήταν στα τέλη Απριλίου, όταν η Ryanair είχε υποσχεθεί τη διάσωση του ελληνικού τουρισμού,και ότι υπό τρεις προϋποθέσεις, μπορεί να προσελκύσει 10 εκατ. επιβάτες (4 εκατ. στην Αθήνα, 2 στην Θεσ/νίκη και 4 στα περιφερειακά αεροδρόμια) σε βάθος τριετίας.

Κακόπιστοι δεν είμαστε, απλά, περιμένουμε να δούμε τα αποτελέσματα ...και πως αυτά θα μπορέσουν να ειναι θετικά, όταν όλα τα μηνύματα που έρχονται από το εξωτερικό για τη Rynair είναι κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά.

Η πικρή εμπειρία
Ασχέτως της διεθνούς εμπειρίας, το εν Ελλάδι παρελθόν της Ryanair δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, μιας και η χαμηλού κόστους αεροπορική εταιρεία δείχνει να αντιμετωπίζει τη χώρα μας με μια εντυπωσιακή ελαφρότητα: εγκαινιάζει πανηγυρικά νέες αεροπορικές συνδέσεις ανά την Ελλάδα, για να τις διακόψει στη συνέχεια, μετά από εκβιασμούς και σκληρές τακτικές, για τις οποίες άλλωστε έχουν πικρή εμπειρία πολλά αεροδρόμια της Ευρώπης (Μασσαλία, Βαλένθια, Ζιρόνα, Αλικάντε).

Έτσι από τη μια αφήνει στα κρύα του λουτρού μια πόλη και μια ολόκληρη τοπική κοινωνία και από την άλλη πλήττει σοβαρά τους σοβαρούς παίκτες της αγοράς.

Πρόσφατα η εταιρεία επέλεξε τα Χανιά ως βάση της στην Ελλάδα, εκτιμώντας ότι θα μεταφέρει πάνω από 500.000 επιβάτες ετησίως. Όμως η ίδια εταιρεία, που εγκαινίασε τις πτήσεις της από και προς το αεροδρόμιο «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης στις 12 Απριλίου 2011, διέκοψε τα δρομολόγια της ένα χρόνο μετά. Αντίστοιχα, ανακοίνωσε την απόφασή της να σταματήσει όλες τις πτήσεις από τη Νέα Αγχίαλο από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Παρόμοιες κινήσεις διακοπής πτήσεων της συγκεκριμένης αεροπορικής εταιρείας έγιναν πέρσι στη Ρόδο και στην Κω.
Posted: 01 Aug 2013 05:58 AM PDT
Του Δημήτρη Ραπίδη* 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι από τη σύλληψή της έως και την πρακτική εφαρμογή της ένα μοναδικό πολιτικό, οικονομικό και πολιτισμικό οικοδόμημα. Μια ένωση που στη θεωρητική της βάση αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες και πιο τολμηρές πολιτικές πρωτοβουλίες που ανελήφθησαν ποτέ διεθνώς. Ωστόσο, την τελευταία πενταετία πλέον η Ευρωπαϊκή Ένωση, και κατά συνέπεια η Ευρωζώνη και το Ευρωκοινοβούλιο, αποτελούν αντικείμενο σφοδρής κριτικής εξαιτίας των ατέρμονων και αναποτελεσματικών πολιτικών λιτότητας. Το πρόβλημα δεν είναι η πολιτική της Γερμανίας, ούτε της Γαλλίας ή της Μεγάλης Βρετανίας. Το πρόβλημα είναι πιο σύνθετο. Η απάντηση θα μπορούσε να συμπτυχθεί σε τέσσερις λέξεις: έλλειμμα ηγεσίας - έλλειμμα προγράμματος. Η Ευρωπαϊκή Ένωση γνώρισε μεγάλους ηγέτες, φιλελεύθερους και σοσιαλδημοκράτες, αριστερούς και δεξιούς. Εντούτοις, οι μεγάλοι ηγέτες γίνονταν ακόμα μεγαλύτεροι στα μάτια της ευρωπαϊκής κοινωνίας όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν...

Και οι περιστάσεις δεν ήταν πολλές. Προσωπικά, διακρίνω τρεις κομβικές χρονικά περιπτώσεις όπου οι Ευρωπαίοι ηγέτες κατάφεραν να εμπνεύσουν με τις πολιτικές τους επιλογές και το όραμα που μπόρεσαν να διαμορφώσουν.

Η πρώτη περίπτωση ήταν αμέσως μετά το πέρας το Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στη δεκαετία του 1950, όταν συστήθηκε η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα. Αυτή ήταν η πρώτη παγκοσμίως ένωση κρατών που συστήθηκε στη βάση ενίσχυσης των εμπορικών, επιχειρηματικών και οικονομικών συμφερόντων, η οποία αποτέλεσε τον προάγγελο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και μετέπειτα της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εμπνευστής της Κοινότητας και μετέπειτα οραματιστής της Ε.Ε. ήταν ο ΥΠΕΞ της Γαλλίας Ρόμπερτ Σούμαν.

Η δεύτερη περίπτωση ήταν το 1990, όταν ο καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας Χέλμουτ Κολ παρουσίασε μια σειρά μέτρων και προτάσεων για την ομαλή διαδικασία ενοποίησης της Γερμανίας, έπειτα από την πτώση του τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Η κίνηση του Κολ να αγκαλιάσει την Ανατολική Γερμανία και να προβεί στην ομαλή μετάβαση από το ένα καθεστώς στο άλλο εκτιμάται εκ των υστέρων ως μια κίνηση που, εάν δεν είχε δρομολογηθεί, θα μπορούσε ακόμα και σήμερα να προκαλούσε αναταραχές εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ενοποίηση της Γερμανίας έδωσε ώθηση σε ολόκληρη την Κοινότητα, καθότι ήταν και παραμένει η μεγαλύτερη και πιο ακμαία οικονομία της Ευρώπης.

Η τρίτη περίπτωση ήταν το 2004, όταν ολοκληρώθηκε η διαδικασία της μεγαλύτερης διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με δέκα νέα κράτη-μέλη, «αγκαλιάζοντας» επί της ουσίας την ανατολική Ευρώπη. Η ιδέα της μεγαλύτερης διεύρυνσης στην ιστορία της Ε.Ε. ανήκει στον τότε Πρόεδρο της Κομισιόν Ζακ Ντελόρ, ο οποίος εμπνεύστηκε το πρόγραμμα PHARE το 1989, το οποίο αποτέλεσε την πρώτη προσπάθεια δημιουργίας δεσμών μεταξύ της δυτικής και της ανατολικής Ευρώπης. Έκτοτε, το πρόγραμμα αναπτύχθηκε σε όλους τους τομείς συνεργασίας, με αποτέλεσμα 15 χρόνια μετά τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης να αποτελούν και αυτά μέρος της μεγαλύτερης ομοσπονδίας κρατών στον κόσμο.

Το ενιαίο νόμισμα ήταν από τη φύση του ένα αμφίβολο εγχείρημα, όπως αποδείχθηκε τουλάχιστον από τη συνέχεια. Ανεξάρτητα με το ποιοι σκοποί εξυπηρετήθηκαν πίσω από αυτή την απόφαση, δεν είχε προβλεφθεί –και πώς άλλωστε να είχε προβλεφθεί– ένας μηχανισμός συγκράτησης της οικονομικής και νομισματικής ρευστότητας στο πλαίσιο της Ευρωζώνης. Το βασικότερο πρόβλημα ήταν η ασύμμετρη ανάπτυξη των χωρών του Νότου σε σύγκριση με τις χώρες του Βορρά, και βέβαια η απότομη νομισματική μετάβαση χωρών όπως η Ελλάδα ή η Πορτογαλία, για παράδειγμα, όπου η συναλλαγματική ισοτιμία κάθε άλλο παρά ωφέλησε την πραγματική οικονομία των χωρών αυτών.

Το πρόβλημα με την Ευρωζώνη, όπως αναδείχθηκε με το ξέσπασμα της κρίσης, δεν ήταν άλλο από το ποια θα ήταν η θεραπεία για τις υπερχρεωμένες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Η πολιτική της Κομισιόν καθ' όλη τη διάρκεια της κρίσης στην καλύτερη μπορεί να χαρακτηριστεί «αμήχανη», στη χειρότερη «ελλιπέστατη». Το πολιτικό και ηγετικό κενό της Κομισιόν και της ηγεσίας της Ευρωζώνης ήρθε να καλύψει η Γερμανία, η οποία αυτά τα πέντε χρόνια κατάφερε να αναδειχθεί πιο καθαρά από ποτέ ως η μοναδική αποφασιστική δύναμη της Ευρώπης, η οποία «πήρε από το χέρι» το ευρώ και το οδήγησε εκεί που εκείνη ήθελε: στην πλήρη εξάρτηση του κοινού νομίσματος από τις πολιτικές του Βερολίνου, καθιστώντας το ευρώ ισότιμο με τη γερμανική πολιτική στις συνειδήσεις των Ευρωπαίων πολιτών.

Από τη μία πλευρά, αξίζει να σημειώσουμε ότι η Γερμανία ήταν η μόνη χώρα που ανέλαβε την πρωτοβουλία να διασώσει το ευρώ, σε βάρος βέβαια των ήδη βεβαρημένων οικονομιών του Νότου, αλλά σε κάθε περίπτωση ήταν η μόνη που έπραξε κάτι μπροστά στην αμηχανία σύσσωμης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από την άλλη πλευρά όμως, είναι εδώ και τρία χρόνια φανερό ότι το πλάνο και η πολιτική της Γερμανίας δεν οδηγούν πουθενά, παρά μόνο στην ολική εξασθένηση της Ευρώπης, στην οικονομική εξαθλίωση των πολιτών, στη διεύρυνση του πολιτικού χάσματος στους κόλπους της Ένωσης και, περαιτέρω, στην ανάδειξη διασπαστικών δυνάμεων τόσο εντός των κρατών-μελών όσο και στο επίπεδο των ευρωπαϊκών πολιτικών συνασπισμών. Στην καλύτερη περίπτωση, η διάσπαση της ευρωπαϊκής ομόνοιας και η αύξηση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων εκφράζονται με συνεχείς και μαζικές λαϊκές διαμαρτυρίες, ενώ στη χειρότερη περίπτωση εκφράζονται μέσα από την άνοδο της ακροδεξιάς και την εκρηκτική ανάδειξη φαινομένων ρατσισμού. Αμφότερα είναι βέβαιο ότι θα διατηρούνται και θα ενδυναμώνονται όσο δεν αλλάζει το σκηνικό, όσο συμπιέζονται και αποκαθηλώνονται η αγορά εργασίας, η κοινωνική ασφάλιση, η υγεία και η εκπαίδευση, όσο αυξάνονται η ανεργία και η φτώχεια.

Το γεγονός και μόνο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Κομισιόν έχουν περιορίσει στο ελάχιστο την ανάληψη πρωτοβουλιών σε κάθε επίπεδο της ευρωπαϊκής πολιτικής εδώ και ένα εξάμηνο –εν αναμονή των εκλογών στη Γερμανία- αποδεικνύει ότι το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο απ' ό,τι φαίνεται. Η Ευρώπη κάνει σαν το μωρό που βρίσκεται αντιμέτωπο με κάτι καινούργιο και για το οποίο ο μπαμπάς του δεν του έχει πει τι να κάνει. Είναι αποσβολωμένο, φιλοπερίεργο, και πολύ διστακτικό. Αυτή ακριβώς είναι η συμπεριφορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια του τελευταίου εξαμήνου. Τι κι αν οι πολιτικές λιτότητας δεν αποδίδουν ούτε στο ελάχιστο, τι κι αν η ανεργία των νέων θα αγγίξει σε λίγο το 40% κατά μέσο όρο, τι κι αν το Δουβλίνο ΙΙ δεν αποδίδει, τι κι αν η διαφθορά και η φοροδιαφυγή καλπάζουν. Όλα φαίνεται να έχουν παγώσει στην Κομισιόν, εν αναμονή των εξελίξεων στη Γερμανία το Σεπτέμβριο. Ακόμα και στο ζήτημα των υποκλοπών από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, η ανακοίνωση της Κομισιόν ούτε λίγο ούτε πολύ μεταθέτει το θέμα μετά τον Οκτώβριο, όταν η Γερμανία θα έχει επανέλθει και πάλι στο προσκήνιο.

Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, είναι απολύτως κατανοητό για ποιον ακριβώς λόγο η Ευρώπη δεν βγαίνει από το αναποτελεσματικό μονοπάτι της λιτότητας και του διχασμού. Δεν υπάρχει καμία άλλη στρατηγική, δεν υπάρχει κανένα εναλλακτικό πρόγραμμα μέχρι στιγμής, και βέβαια δεν υπάρχει καμία ηγεσία ικανή να αντικρούσει την πολιτική του Βερολίνου. Εντούτοις, εκτιμώ πως από το προσεχές φθινόπωρο υπάρχει ένα σοβαρό ενδεχόμενο να αναζωογονηθεί ο διάλογος για το μέλλον της Ευρώπης, και της Ευρωζώνης κατά συνέπεια, εξαιτίας των επερχόμενων ευρωεκλογών. Ίσως το διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρι τον Ιούνιο του 2014 να έχουν επέλθει κάποιες σημαντικές αλλαγές τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα.

* Πολιτικός επιστήμονας, MSc., μέλος της Επιτροπής για τη Γεωπολιτική (RC-41) της Διεθνούς Ένωσης Πολιτικής Επιστήμης)

Πηγή ΕΛΚΕΔΑ
Posted: 01 Aug 2013 05:28 AM PDT
Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος 

Ο πρώην υπουργός οικονομικών υποστήριξε, με μία πραγματικά ευρηματική «θρασύτητα» πως η αιτία, για την οποία κινδυνεύει να οδηγηθεί στο ειδικό δικαστήριο, δεν είναι προφανώς τα κακουργήματα που του προσάφθηκαν - αλλά το ότι οδήγησε την πατρίδα του στα νύχια του ΔΝΤ και της Γερμανίας.
Ουσιαστικά δηλαδή θεώρησε, με μία εκπληκτικά αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι, τέτοιου είδους κακουργήματα ήταν ανέκαθεν συνήθη στην «διαπλεγμένη» πολιτική ζωή της χώρας, ενώ παρέμεναν φυσικά ατιμώρητα - οπότε είναι εντελώς άδικη, παράλογη ίσως η ενδεχόμενη παραπομπή του.  
Αμέσως μετά συμπλήρωσε πολύ σωστά πως έκτοτε, παρά τις αντίθετες αρχικά τοποθετήσεις τους, όλες οι κυβερνήσεις υπηρετούν πιστά τα μνημόνια που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, από τους συνδίκους του διαβόλου - θέλοντας έτσι να αιτιολογήσει την ορθότητα της τότε απόφασης του.
Άλλωστε, ακόμη και η αξιωματική αντιπολίτευση, δεν αναφέρει πλέον πως θα καταργήσει τις δανειακές συμβάσεις - αλλά ότι θα τις διαπραγματευθεί, χωρίς όμως να σεβαστεί τα μνημόνια και τους νόμους που τα εφαρμόζουν, παρά το ότι είναι αναπόσπαστο μέρος τους!
Όσον αφορά την αιτιολογία του υπουργού ο οποίος, εάν έχει κάπου δίκιο, είναι το ότι απλά εκτελούσε αναντίρρητα τις εντολές του «Εφιάλτη του Καστελόριζου», θα λέγαμε ότι το επιχείρημα του οδηγεί στα ακριβώς αντίθετα συμπεράσματα.
Με απλά λόγια, όταν «εμβολιάζεις» έναν σχετικά υγιή οργανισμό με παραισθησιογόνα, όταν τον εθίζεις καλύτερα στα βαριά ναρκωτικά, είναι απολύτως φυσιολογική η μετέπειτα εξάρτηση του - αφού είναι πλέον πολύ δύσκολο, εάν όχι αδύνατον να καταφέρει να επιβιώσει, χωρίς τη συνδρομή τους.
Αυτό ακριβώς συνέβη και στην πατρίδα μας, η οποία αποσυνδέθηκε σκόπιμα από τις αγορές, εθίστηκε στα ναρκωτικά (δάνεια ΔΝΤ) και καταδικάσθηκε σε μία σταδιακή χρεοκοπία - κατά τη διάρκεια της οποίας θα λεηλατηθεί, θα εξαθλιωθεί και θα μετατραπεί σε ένα άβουλο προτεκτοράτο των εισβολέων, έρμαιο των όποιων διαθέσεων τους.
Με την «απεξάρτηση» δε να αποτελεί μία οδυνηρή διαδικασία, η οποία προϋποθέτει την εκούσια συμμετοχή και την τεράστια προσπάθεια του ασθενούς, έχουμε την άποψη ότι, πολύ δύσκολα θα υιοθετηθεί από τους Έλληνες - οι οποίοι συνεχίζουν να αναζητούν τις εύκολες λύσεις.    
Όσον αφορά τώρα την αντιπολίτευση η οποία, αυξάνοντας την εκλογική της «πελατεία», κατανόησε το παιχνίδι της εναλλαγής στην κυβέρνηση των δύο ισχυρότερων κομμάτων, έτσι ώστε πότε το ένα και πότε το άλλο να λυμαίνονται την εξουσία, θα λέγαμε ότι είναι ντροπή να προσπαθεί να παραπλανήσει με τέτοιον άκομψο τρόπο τους Έλληνες.
Πόσο μάλλον όταν είναι πλέον γνωστό στους περισσότερους το ότι, με τους εισβολείς δεν διαπραγματεύεσαι. Αντίθετα, είτε τους δέχεσαι όπως είναι, είτε τους απορρίπτεις εξ ολοκλήρου - αφού μέσος δρόμος δεν υπήρξε και δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ. 
Όσον αφορά δε τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα θα λέγαμε ότι, δεν αρκεί να είναι κανείς εναντίον κάποιου για να ξεφύγει από το τέλμα - αλλά υπέρ μίας πειστικής λύσης, αναλυμένης με κάθε λεπτομέρεια, η οποία να οδηγεί με σχετική με ασφάλεια στην έξοδο από το τούνελ. Αναλυτικότερα, δεν φτάνει να βρίζει κανείς τον εχθρό που εισβάλλει στα σύνορα του - αντίθετα πρέπει να τον πολεμήσει, έχοντας προηγουμένως συντάξει ένα κατάλληλο σχέδιο μάχης.
Αυτό βέβαια που προξενεί μεγάλη εντύπωση σε οποιονδήποτε καλοπροαίρετο παρατηρητή δεν είναι τα παραπάνω «παιχνίδια» - αφού είναι συνηθισμένα εντός ενός απολύτως διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, το οποίο έχει αναγάγει σε πραγματική επιστήμη την εκμετάλλευση των ανόητων μαζών, μέσω της εγκατάστασης και της λειτουργίας του πελατειακού κράτους. 
Ενδεχομένως ούτε και η παθητικότητα των Πολιτών, όσον αφορά τις προθέσεις τους για συλλογική αντίδραση, για επανάσταση ή για ολοκληρωτική ανατροπή - αφού μπορεί να αιτιολογηθεί κάλλιστα, όπως έχουμε αναλύσει σε προηγούμενο κείμενο μας (*ακολουθεί στο τέλος).  
Το πραγματικά εντυπωσιακό στοιχείο είναι το ότι, οι Πολίτες αποδέχονται αδιαμαρτύρητα τη μη τιμωρία όλων αυτών που οδήγησαν την πατρίδα τους στη χρεοκοπία - με την πτώχευση να αποτελεί μία εξαιρετικά επώδυνη διαδικασία, η οποία ευρίσκεται δυστυχώς ακόμη στην αφετηρία της.
Κυρίως όμως προξενεί μεγάλη εντύπωση το πραγματικά απίστευτο γεγονός, σύμφωνα με το οποίο οι Πολίτες επιτρέπουν απροβλημάτιστα στον πρωτεργάτη της καταστροφής αφενός μεν να συνεχίζει να πληρώνεται αδρά από τους ίδιους (βουλευτική αμοιβή), αφετέρου να απολαμβάνει τα μπάνια του. Με τον συγκεκριμένο τρόπο οι Έλληνες προφανώς εγκρίνουν τις ενέργειες του Εφιάλτη, ο οποίος οδήγησε μάλλον δόλια την ίδια του την πατρίδα στον απόλυτο εξευτελισμό και στην καταστροφή - είτε το αποδέχονται, είτε όχι. 
Στο σημείο αυτό ακριβώς, αμφιβάλουμε για τον αυθεντικό γενετικό κώδικα των Ελλήνων - ενώ μας δημιουργείται η υποψία ότι, έχει πλέον σβηστεί εντελώς από τα γονίδια των σημερινών απογόνων τους. Φυσικά δεν αποδεχόμαστε καθόλου την κοινότυπη δικαιολογία της συλλογικής αποχαύνωσης παρά το ότι, όπως πολύ σωστά αναφέρει ο Σοπενχάουερ, όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην ανοησία.  
*Το πελατειακό κράτος
Χωρίς καμία αμφιβολία, ο μεγαλύτερος εχθρός των Ελλήνων είναι το πελατειακό κράτος – το οποίο, τις τελευταίες δεκαετίες, κυβερνάει απολυταρχικά την Ελλάδα, έχοντας καταστεί παντοδύναμο, σχεδόν αδύνατον να καταπολεμηθεί.
Στα πλαίσια αυτά το βασικό «αντικείμενο» εκμετάλλευσης του, κυρίως η αστική, μη δημοσιοϋπαλληλική τάξη, καθώς επίσης οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, δεν αντιστάθηκαν ουσιαστικά στην εισβολή του ΔΝΤ - έχοντας την ελπίδα ότι, η Τρόικα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει με επιτυχία το πελατειακό κράτος, το οποίο τους καταδυναστεύει, μολύνοντας ολόκληρο την πολιτικό σύστημα της Ελλάδας. 
Παρά την ολοφάνερη «προδοσία» λοιπόν του Καστελόριζου, όπου παραδόθηκε άνευ όρων η εθνική κυριαρχία της Ελλάδας, καθώς επίσης το μεγάλο έγκλημα του PSI, όπου μετατράπηκε «ενδοτικά» ολόκληρο το δημόσιο χρέος σε «ενυπόθηκο», αγγλικού δικαίου, μη μετατρέψιμο σε δραχμές, οι Έλληνες δεν βγήκαν στους δρόμους – ενώ συνεχίζουν να παραμένουν ήσυχοι, αν και συνθλίβονται από τα πλοκάμια της ανεργίας, από τις χρεοκοπίες χιλιάδων επιχειρήσεων, καθώς επίσης από τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Περαιτέρω, αυτό που δυστυχώς συντηρεί το πελατειακό κράτος στην Ελλάδα, είναι το κοινωνικό κράτος - συμπεριλαμβανομένων των δημοσίων επιχειρήσεων. Εάν λοιπόν επιθυμούσε κανείς να θεραπεύσει αποτελεσματικά τη βασική ασθένεια της χώρας μας, θα έπρεπε να θυσιάσει το κοινωνικό κράτος – ιδιωτικοποιώντας σε εξευτελιστικές τιμές τις κρατικές επιχειρήσεις και εκποιώντας μεγάλο μέρος της δημόσιας περιουσίας. 
Κατ' επέκταση, ο μεγαλύτερος εχθρός του κοινωνικού κράτους είναι το πελατειακό κράτος – για την καταπολέμηση του οποίου οι Έλληνες είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν ακόμη και την εθνική τους κυριαρχία, όπως τεκμηριώνεται από τη μέχρι σήμερα «ουδέτερη» στάση τους απέναντι στους εισβολείς.
Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση, παρά το ότι εξωτερικά φαίνεται να υποστηρίζει τους εισβολείς, την κατάλυση του κοινωνικού κράτους, καθώς επίσης την ιδιωτικοποίηση των πάντων, στην πραγματικότητα κάνει ότι μπορεί για να τα αποφύγει – αφού γνωρίζει πολύ καλά πως όλα αυτά είναι εντελώς αντίθετα με τα συμφέροντα του πελατειακού κράτους, στο οποίο στηρίζει την ηγεμονία της.
Από την συγκεκριμένη οπτική γωνία, τα διάφορα «σφάλματα» της κυβέρνησης, όπως η «ανοησία» της ΕΡΤ, η αποτυχία της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ, τα προβλήματα με τον ΟΠΑΠ, η επιλογή απελπιστικά ακατάλληλων υπουργών κλπ., φαίνονται εντελώς διαφορετικά – «αποκτούν» ένα άλλο νόημα. 
Η στάση βέβαια της αντιπολίτευσης, η οποία τάσσεται εναντίον της κατάλυσης του κοινωνικού κράτους και των ιδιωτικοποιήσεων, εξυπηρετεί την κυβέρνηση σε μεγάλο βαθμό – γεγονός που φαίνεται ολοκάθαρα από τον τρόπο, με τον οποίο την αντιμετωπίζει. Άλλωστε, τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αντιπολίτευση έχουν κοινά μεταξύ τους συμφέροντα – τα οποία δεν είναι σε καμία περίπτωση ταυτόσημα, με τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των Πολιτών.
Το μεγάλο δίλημμα λοιπόν των Ελλήνων, αλλά και η απάντηση ίσως στο ερώτημα γιατί οι Έλληνες δεν αντιδρούν, όπως όλοι οι υπόλοιποι λαοί, είναι ποιο από τα δύο «δεινά» είναι προτιμότερο να επιλέξουν: το απόλυτα διεφθαρμένο και αχόρταγο πελατειακό κράτος, το οποίο για χρόνια ολόκληρα τους τυραννάει ή τους ξένους και το αιμοχαρές νεοφιλελεύθερο κτήνος, τη ηγεμονία του οποίου προσπαθούν να επιβάλλουν;
Απλούστερα, εάν βγουν μαζικά στους δρόμους και αντιδράσουν δυναμικά, τι και ποιόν θα πρέπει να υποστηρίξουν; Ποια ακριβώς θα είναι τα επακόλουθα, εάν επαναστατήσουν; Ποιος θα είναι ο ωφελημένος; 
Γνωρίζοντας τώρα ότι, είναι αδύνατον να επιλέξει κανείς μεταξύ της Σκύλλας και της Χάρυβδης, θεωρούμε ότι η απάντηση θα δοθεί τελικά από αυτά που θα ακολουθήσουν – ευχόμενοι η διαμάχη μεταξύ των δύο θηρίων, τα οποία απειλούν σχεδόν εξ ίσου την πατρίδα μας να τα αποδυναμώσει, επιτρέποντας στους Πολίτες μία τρίτη, εντελώς διαφορετική επιλογή.
Posted: 01 Aug 2013 04:58 AM PDT
Εκτιμήσεις πως η Ελλάδα και η Πορτογαλία θα ξεμείνουν από ρευστό κάνει η εφημερίδα Financial Times σε ανάλυσή της με τίτλο «Κοχλάζει το πολιτικό καζάνι της ευρωζώνης – Σε νέα φάση η κρίση».

«Οποιος ρίξει μια γρήγορη ματιά στην πολιτική σταθερότητα της περιφέρειας της ευρωζώνης θα αντιληφθεί ότι ποτέ τα πράγματα δεν ήταν χειρότερα από τότε που ξέσπασε η κρίση χρεών στην Ευρώπη», υπογραμμίζει η εφημερίδα, τονίζοντας ότι η νέα πολιτική αναταραχή στον ευρωπαϊκό Νότο έχει τεράστια σημασία.

«Τα δύο κεντρώα κόμματα της Ελλάδας μετά βίας διατηρούν την κυβερνητική πλειοψηφία, ενώ οι ακραίες παρατάξεις της αριστεράς και της δεξιάς συγκεντρώνουν μαζί 40%. Η τεχνοκρατική κυβέρνηση της Ιταλίας έχει ξοδέψει όλη τη σύντομη ζωή της σε πυροσβεστικές προσπάθειες, αλλά παραμένει συνέχεια ένα βήμα πριν από το κάψιμο», επισημαίνει.

«Η Ισπανία δονείται από ένα σκάνδαλο δωροδοκιών που δείχνει τόσο μεγάλο που θα έριχνε οποιαδήποτε κυβέρνηση δεν διέθετε τη σιδηρά κομματική πειθαρχία της Μαδρίτης. Και ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας κατάφερε να αποτρέψει τις πρόωρες εκλογές μόνο επειδή παρέδωσε την εξουσία των διαπραγματεύσεων με τους πιστωτές στον επικεφαλής του εταίρου στην κυβέρνηση συνασπισμού, που τάσσεται κατά της λιτότητας».

«Πρόκειται για μια αρκετά ζοφερή σύνοψη. Κι όμως, εκτός από έναν σύντομο «λόξυγγα» εξαιτίας των πρόσφατων πολιτικών δραμάτων στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία, οι επενδυτές δείχνουν να την αγνοούν εντελώς», σχολιάζει η οικονομική εφημερίδα.

«Βεβαίως, τόσο η Πορτογαλία όσο και η Ελλάδα πιθανότατα θα χρειαστούν νέα προγράμματα διάσωσης σύντομα, αφού καμία δεν αναμένεται να μπορέσει να αντλήσει αρκετό ρευστό από μόνη της, όταν τελειώσουν τα κεφάλαια από τα τρέχοντα προγράμματα, στα μέσα του επόμενου έτους.

Όμως η απουσία μιας ευρύτερης αναταραχής στις αγορές μέσα στα πολιτικά συντρίμμια μπορεί να σημαίνει δύο μόνο πράγματα: Είτε οι επενδυτές έχουν αποκοιμηθεί με μια εσφαλμένη αίσθηση ασφάλειας, είτε η κρίση της ευρωζώνης, όπως την ξέραμε, έχει τελειώσει», αναφέρει η εφημερίδα.

«Αν μία από τις παραπάνω κυβερνήσεις έπεφτε και την αντικαθιστούσαν αντιμνημονιακοί λαϊκιστικές, οι αγορές πολύ γρήγορα θα θυμούνταν ότι οι αγορές ομολόγων από την ΕΚΤ δεν είναι σαν τις αγορές ομολόγων από την Bank of England ή την αμερικανική Federal Reserve. Είναι στη διακριτική πολιτική ευχέρεια βουλευτών, που έχουν ήδη απαυδήσει, στη Γερμανία και σε άλλες πιστώτριες χώρες.

Ετσι, η επικρατούσα ηρεμία θα μπορούσε να σηματοδοτεί το τέλος της αρχής. Ή θα μπορούσε να είναι η νηνεμία πριν από την καταιγίδα», καταλήγει το δημοσίευμα.
Posted: 01 Aug 2013 04:30 AM PDT

Έφτασε χτες στους υπολογιστές όλων των φοροτεχνικών της Ελλάδας ένα ενημερωτικό e-mail από την Πανελλήνια Ένωση Φοροτεχνικών Επιστημόνων Ελλάδας (ΠΕΦΕ), ενός φορέα του οποίου επικεφαλής είναι ο γνωστός και μη εξαιρετέος Μανούσος Ντουκάκης. Πρώην βουλευτής για λίγους μήνες με το κόμμα του Καρατζαφέρη, ο πολυπράγμων κ. Ντουκάκης έστειλε το σημείωμα ενημερώνοντας για διάφορα φοροτεχνικά ζητήματα. Όμως στο τέλος είχε κι ένα πολύ εντυπωσιακό, αλλά και πολύ περίεργο σημείωμα. Ενημέρωνε όλους τους φοροτεχνικούς της χώρας, οι οποίοι αυτή την περίοδο συναλλάσσονται με εκατομμύρια Έλληνες, ότι ανακαλούνται οι άδειες των στρατιωτικών από τις 22 Αυγούστου λόγω… εθνικών εκλογών.

Να είναι από προηγούμενο χρόνο και να… παρεισέφρησε η εν λόγω επισήμανση; Να ξέρει ο κ. Ντουκάκης κάτι περισσότερο μιας και γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα; Ή μήπως κάποιοι θέλουν να δημιουργήσουν πρόβλημα και κλίμα; Ό,τι και να είναι αυτό σίγουρα είναι πολύ περίεργος ένας επαγγελματικός σύλλογος να προαναγγέλλει εκλογές τις οποίες κανείς δε θέλει και κυρίως η κυβέρνηση απεύχεται. Γιατί αν ανακαλούνται οι άδειες στις 22 Αυγούστου τότε αυτό σημαίνει ότι γύρω στα μέσα Σεπτεμβρίου στήνονται κάλπες.

Θέλουν να μας πείσουν ότι θα γίνουν εκλογές το φθινόπωρο
Πολύ περίεργα πράγματα εν μέσω του θέρους…
Εκτός και αν κάποιοι θέλουν να μας πείσουν πως επίκεινται εκλογές!
Ποιοί και γιατί όμως να επιθυμούν κάτι τέτοιο, τη στιγμή που όλα βαίνουν καλώς στη χώρα, λόγω της καλοκαιρινής ραστώνης και της ηλιθιο-θεραπείας;

Είναι προφανές πως η εντύπωση για επικείμενες εκλογές είναι πολύ βολική για την κυβέρνηση, γιατί η "ιδέα" των εκλογών θα μπορέσει να λειτουργήσει σαν ένας πρώτος κυματοθραύστης (για όσο αντέξει) στο κύμα της οργής που αναμένεται να είναι κάτι περισσότερο από λυσσαλέο από τις πρώτες μέρες του φθινοπώρου.
Ουσιαστικά, με την "υπόσχεση" εκλογών (έστω και δια των φημών), κερδίζεται πολύτιμος χρόνος για την κυβένηση Σαμαρά, η οποία αποσκοπεί στο να "εξευμενίσει" για όσο το δυνατόν περισσότερο την απολύτως δικαιολογημένη οργή των Ελλήνων πολιτών. Εξάλλου, η κυβέρνηση Σαμαρά μόνο χρόνο κερδίζει (για την ίδια), εις βάρος του λαού, τον οποίο "καλεί" μέσω εκτρωματικών (και εν πολλοίς αντισυνταγματικών) νομοθετημάτων, να μπει σε ένα τούνελ αδιάκοπων πληρωμών φόρων και άλλων φαιδροτήτων που επινοεί κάθε μέρα το κονκλάβιο του υπουργείο Οικονομικών, δημιουργώντας τεράστιες απορίες για την λογική της κυβέρνησης, η οποία θέλει να φέρει την ανάπτυξη μέσω μίας πρωτοφανούς σε παγκόσμια κλίμακα φορολογίας! Κάποιος πρέπει να πει στον "οικονομολόγο" και φερόμενος ως πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά πως η αφαίμαξη δεν σώζει κανέναν ασθενή, αλλά τον στέλνει αργά και μεθοδικά στον θάνατο.

Η κυβέρνηση, λοιπόν, επιθυμεί διακαώς να ενσπείρει την εντύπωση επικείμενων εκλογών, αφού έτσι θα κατευνάσει την οργή των Ελλήνων, τους οποίους θέλει να πείσει πως μπορούν "πολύ σύντομα" να εκδικηθούν την κυβέρνηση για όσα εγκληματικά έχει νομοθετήσει εις βάρος τους.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε πως αποδεδειγμένα η κυβέρνηση Σαμαρά είναι εκτελεστικό όργανο των Βρυξελλών και εν πολλοίς όργανο της κυβέρνησης της καγκελαρίου Μέρκελ. Ως εκ τούτου, είναι απολύτως απίθανο να αποφάσισε να προχωρήσει σε εκλογές ο Σαμαράς, επειδή η Γερμανία -και το έχει καταστήσει σαφές πολλές φορές και με πολλούς τρόπους- δεν επιθυμεί (ή δεν επιτρέπει) τις εκλογές στην Ελλάδα, γιατί γνωρίζει πως το αποτέλεσμα όχι μόνο θα στείλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τον Σαμαρά και τους συγκυβερνώντες με αυτόν, αλλά υπάρχουν σοβαρά ενδεχόμενα να υπάρξουν πολλές εμπλοκές και επιπλοκές στην περίφημη "διάσωση" της Ελλάδας και να γνωστοποιηθούν πολλά από τα όσα έχουν μέχρι σήμερα συμβεί, τα οποία έχουν καταλύσει το πολίτευμα, έχουν καταπατήσει τα ανθρώπινα και τα πολιτικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτ΄ν και έχουν καταστήσει την Ελλάδα αποικία χρέους, προς όφελος της Γερμανίας και των "φίλων" της.
Η αναφορά σε εκλογές επί της ουσίας, είναι ένα "ναρκωτικό" (συνήθους χρήσης από καθεστώτα) με σκοπό την προσωρινή "παύση" δραστηριοτήτων ικανών να ανατρέψουν την κυβέρνηση, με όποια δυσάρεστα επακόλουθα για τους κυβερνώντες (τονίζουμε πως επίσημη ανακοίνωση δεν έχει υπάρξει για εκλογές και όλα στηρίζονται σε "συμπεράσματα" που προκύπτουν από "τυχαία περιστατικά".

Αν δεν αφορά εκλογές, τότε τι μπορεί να συμβαίνει;
Όμως, η αναφορά στην ανάκληση αδειών των στρατιωτικών από τις 22 Αυγούστου, μπορεί να μην έχει σχέση με εκλογές, αλλά με ένα "τυπογραφικό λάθος" ή με μία συγκεκαλυμμένη κατάσταση προγραμματισμένου συναγερμού των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Ενώ στην πρώτη περίπτωση (του "τυπογραφικού λάθους") λειτουργεί ο μηχανισμός γκρίζας προπαγάνδας και εσκεμμένης παραπληροφόρησης μέσω των διαρροών και των φημών, φυσικά υπέρ των συμφερόντων αποκλειστικά της κυβέρνησης, στην δεύτερη περίπτωση (εάν ισχύει) η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχο, αφού η κυβέρνηση θα πρέπει να γνωρίζει για την πιθανότητα ενός επικίνδυνου "τυχαίου γεγονότος" που θα είναι άμεσα συνδεδεμένο με την επί των συνόρων ασφάλεια της χώρας.
Ποιό μπορεί να είναι άραγε εκείνο το γεγονός, για το οποίο η κυβέρνηση μπορεί να έχει ήδη πληροφορίες που την "εξαναγκάζουν" θα θέτει ως όριο ενός "άτυπου συναγερμού" μία συγκεκριμένη ημερομηνία; Και οι κυβερνώντες (πρωθυπουργός, αρμόδιοι υπουργοί αλλά και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας) γιατί δεν ενημερώνουν τον ελληνικό λαό σχετικά με την πιθανή περίπτωση μίας "εμπλοκής", για την οποία ο Ελληνικός στρατός πρέπει να βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού με όλα τα στελέχη του στις θέσεις υπηρεσίας τους;
Ερωτήματα, που δυστυχώς δεν απαντώνται, αλλά καταδεικνύουν την ποιότητα των κυβερνώντων, οι οποίοι συνεχίζουν κάτω από αδιαφανείς διαδικασίες να επιμένουν να παραμένουν στην εξουσία, χρησιμοποιώντας μεθόδους και "εργαλεία" που θα τρόμαζαν ακόμη και τον... Γκαίμπελς. Και όταν μία κυβέρνηση λειτουργεί με αμφίβολους στόχους και σκοπούς, τότε αυτή η κυβέρνηση πρέπει να παύεται με την σήμανση του... "εθνικά επικίνδυνου"...


ΥΓ: Όσον αφορά τις εκλογές στην Ελλάδα, αυτές θα γίνουν μόνο όταν θα συμφέρει την κυβέρνηση Σαμαρά να τις κάνει. Επειδή στο άμεσο μέλλον κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται κι επειδή μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές και τις ευρωεκλογές τα μηνύματα προς τον φερόμενο ως πρωθυπουργό της χώρας (αν παραμείνει μέχρι τότε και δεν παραιτηθεί, δίνοντας το "δαχτυλίδι" σε κάποιον άλλο για να ζήσει κι αυτός το όνειρό του στην Ελλάδα ως πρωθυπουργός) θα είναι απολύτως σαφή, οι εκλογές προβλέπονται να γίνουν κανονικά με τη λήξη της τετραετίας. Αλλά, ακόμη και τότε, κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος, αφού ένα "τυχαίο γεγονός" είναι δυνατόν να τις αναβάλει για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα...
Posted: 01 Aug 2013 03:20 AM PDT
Του Θανάση Νικολαΐδη

Η φυλακή (φυλάκιση) συμμορφώνει. Η προοπτική της προλαμβάνει. Και δεν μιλάμε για γεννημένο εγκληματία, αδιόρθωτο και... ανεπίδεκτο. Οι άλλοι, οι συνήθεις που «αμάρτησαν για τα παιδιά τους", είτε οι πολιτικοί για τη μίζα τους, στο κελί «συνέρχονται» και ωριμάζουν για ομολογία. Και για κάρφωμα συνενόχων.

Δεν μπορούσες να «αγγίξεις» πολιτικό κι ήταν…ανίερο ακόμα και να το σκεφθείς. Με χειροπέδες μεγαλόσχημοι της πολιτικής; Ανήκουστο. Ωστόσο, κάτι είναι κι αυτό, όσο κι αν τεντώθηκε της σκοπιμότητας το σκοινί. Παραπέρα, είναι πρόοδος και επανάσταση για τα ελληνικά δεδομένα να σου περνούν τις χειροπέδες γιατί τσέπωνες το επίδομα της πεθαμένης μάνας σου.

Δεν το πίστευε ο κ. Άκης Τσοχατζόπουλος. Ούτε κι εμείς. Και, βέβαια, περιμέναμε χειροπέδες και σε άλλα χέρια π. χ. βατοπεδινών, αλλά μη τα βάζεις με την Εκκλησία, θα βγεις ζημιωμένος. Περιμέναμε να «μιλήσει» ο Άκης και σιωπά. Να κάνει προβληματικό τον ύπνο του κ. Σημίτη ή να καταθέσει στοιχεία πως τα… κονόμησαν μέλη του ΚΥΣΕΑ. Δεν το κάνει γιατί δεν τα διαθέτει και οι «απειλές» ανακλώνται, πλήττουν τον ίδιο και το κέντρο βάρους (των μιζών) δεν μετατοπίζεται.

Στη φυλακή αγωνίζεσαι να μπλέξεις κι άλλους για να' ναι μισή η μοιρασμένη λύπη, ωστόσο, η αλήθεια σου ανακατώνει το στομάχι, μέχρι που την… ξερνάς. Αλλιώτικά, θα την έκρυβες ως τη στερνή σου ώρα, για να χαρούν τα «κέρδη» σου οι κληρονόμοι.
ΤΟ «κέρδος» με τις χειροπέδες και τη φυλάκιση είναι κοινωνικό και χειροπιαστό. Θα το σκεφθεί ο… αντιδήμαρχος για τη μίζα της καντίνας, θα ξαγρυπνάει αγωνιώντας ο πολιτικός που «τα' πιασε», ο δημόσιος «λειτουργός» με το φακελάκι προεξέχον στο…(κωλο)τσεπάκι.

Ωστόσο, οι παραπάνω σκέψεις δεν λύνουν το πρόβλημα. Στην Ελλάδα της ασυδοσίας, δεν μας φτάνουν οι…χωροφύλακες. Ούτε οι ελεγκτές. Κι όταν οι τελευταίοι ξεχύνονται στην αγορά για έλεγχο, το κάνουν με τον πιο… επιδεικτικό τρόπο. Με τη στολή τους φορεμένη, την ιδιότητα βοώσα και μόνο η… ντουντούκα δεν προαναγγέλλει τον ερχομό τους.

Πιάνει το μήνυμα ο «ελεγχόμενος», παίρνει τα μέτρα του, συμμορφώνεται στιγμιαία, και ξανά το βιολί στον ίδιο σκοπό της φοροαποφυγής. Για να κτίζονται σχολεία και γεφύρια μόνο απ' τον υποχρεωτικό οβολό των μισθωτών και συνταξιούχων.
Η φυλακή συμμορφώνει και προλαμβάνει, αλλά ο ρωμιός είναι πανούργος. Ενίοτε και δόλιος.
Posted: 01 Aug 2013 03:15 AM PDT
Σύσκεψη στο ΓΕΕΘΑ και ξαφνικός συναγερμός με τα όπλα των Α/Α να μπαίνουν σε κατάσταση (safe arm-Arm ) έχουμε απο το πρωί της 10:00 της σήμερον!
  • Η κατάσταση ειναι γενική ενώ σε επιφυλακή μπήκαν οι Μονάδες άμεσης αντίδρασης "ΧΩΚ-Patriot".
  • Στην περιοχή της Θεσσαλονίκης που επικρατεί μεγάλη Στρατιωτική κινητικότητα!
  • Στην Κρήτη δόθηκαν εντολές για "blaze skies" σε όλα τα Α/Α και των S-300!
  • Στο ΑΤΑ επικρατεί πολεμικός πυρετός ενώ σίγουρα έχει να κάνει με την χθεσινή υπερπτήση των τούρκικων Μαχητικών!
Ο Συνήθως ήρεμος Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Κωσταράκος τα έχει πάρει στο κρανίο με τις μπαμπασιές των Τούρκων… ενώ πληθαίνουν οι φωνές στο Στράτευμα που κάνουν λόγο για δυναμική αντίδραση!
Ο Αρχηγός ΑΤΑ κατέβαζε όλα τα καντήλια και προχώρησε σε ετοιμότητα όλων των Μονάδων!

Αγρεύουν τα πράγματα και πρέπει η ηττοπάθεια των Πολιτικών που μας χαρακτηρίζει να μην περάσει στο Στράτευμα ,ενώ καιρός είναι να κατεβάσουμε και κάνα Τούρκικο Μαχητικό έτσι για αλλαγή!

Πηγή Veteranos


-->
Posted: 01 Aug 2013 03:12 AM PDT

Στις 9 Αυγούστου νεολαίοι της Σμίνθης του νομού Ξάνθης οργανώνουν ένα φεστιβάλ στο χωριό τους. Πήγαν λοιπόν κάποιοι από αυτούς και ζήτησαν από τον δήμαρχο Μύκης κ. Μουσταφά Τσουκάλ την στήριξη του σε αυτή την γιορτή .

Καθώς όμως είναι γνωστό ότι η περιοχή είναι ¨ευαίσθητη¨ για το τουρκικό προξενείο, το οποίο επιδιώκει να εκτουρκίσει όλους τους Πομάκους που κατοικούνε εκεί, ο δήμαρχος αντέδρασε με έναν γνήσια τουρκικό-φασιστικό τρόπο.

Ζήτησε το πρόγραμμα από τους διοργανωτές και μετά τους έθεσε - σαν αγάς στο τσιφλίκι του - τους εξής όρους:

1) Οι ομιλίες στο φεστιβάλ αυτό να γίνουν ΜΟΝΟ στις, όπως είπε, ¨επίσημες γλώσσες¨. Προφανώς λόγω της ανεπάρκειάς του στα ελληνικά δεν αντιλαμβάνεται τι θα πει ¨επίσημη γλώσσα¨. Διαφορετικά θα ήξερε ότι παρά τους πόθους κάποιων στην ελληνική Θράκη, ακόμη επίσημη γλώσσα είναι μόνο τα ελληνικά. Αυτό όμως που προφανώς επιδίωκε ο δήμαρχος Τσουκάλ είναι να μην ακουστούν δημόσια τα πομάκικα. Η απαγορευμένη γλώσσα! Γιατί; Μα διότι αυτό εξυπηρετεί τους σκοπούς της Τουρκίας και τα τσιράκια του προξενείου στην περιοχή. Δηλαδή μια γλώσσα που παρά την αδιαφορία της ελληνικής πολιτείας και την λυσσαλέα προπαγάνδα του προξενείου εξακολουθεί και μιλιέται!

2) Ο δήμαρχος μάλιστα προχώρησε ακόμη παραπέρα. Βλέποντας το πρόγραμμα ζήτησε και πέτυχε να αφαιρεθεί από αυτό ένα θεατρικό που υπήρχε. Ο λόγος για τον οποίο το έκανε ήταν διότι απλά ήταν στα πομάκικα! Ξανά δηλαδή η ¨απαγορευμένη γλώσσα¨!

Σήμερα λοιπόν, 31/7/2013, αυτούς τους όρους που έθεσε και επέβαλε στην νεολαία της Σμίνθης, τους ανακοίνωσε - προφανώς ως απόλυτα φυσιολογικούς - και στο δημοτικό συμβούλιο! Τόσο θράσος, τόση περιφρόνηση στη γλώσσα και την ταυτότητα των προγόνων του!

Παρών ήταν και ο γνωστός Πομάκος αγωνιστής Ιρφάν Μεχμεταλή - υποψήφιος βουλευτής με τους Ανεξάρτητους Έλληνες - ο οποίος είχε πληροφορηθεί την υπόθεση και πήγε να ακούσει με τα ίδια του τα αυτιά όσα του μεταφέρθηκαν. Στο άκουσμα της δημαρχιακής αθλιότητας αντέδρασε φωνάζοντας και αποχώρησε, μη πιστεύοντας κι ο ίδιος το κατάντημα ορισμένων συντοπιτών του. Ευτυχώς που υπάρχουν και άνθρωποι, περήφανοι Πομάκοι, σαν τον Ιρφάν αλλά πού είναι άραγε όλοι οι άλλοι;





Posted: 01 Aug 2013 02:55 AM PDT
Μπήκε και ο Αύγουστος στη χώρα του ΠΟΤΕ, στη χώρα που εδώ και πολύ καιρό η κυβέρνηση της (λέμε τώρα) την έστειλε στο «διάστημα» βάζοντας την σε «τροχιά ανάπτυξης», στη χώρα της … αφθονίας!

Η χώρα μπορεί λοιπόν κατά τα λεγόμενα των πολιτικών να μπήκε σε τροχιά ανάπτυξης, μόνο που υπάρχει μια διαφορά, όχι μεγάλη, εκείνη της γης από του «διαστήματος».
Μπορεί λοιπόν η ανάπτυξη να είναι στο μακρινό διάστημα, στη γη, τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Η χώρα του ΠΟΤΕ, όπως τόσες άλλες χώρες τέτοια εποχή, Αύγουστο που είναι παχιές οι μύγες, κάνει «εκπτώσεις».

Τα καταστήματα της περιμένουν το διάστημα αυτό για να τονώσουν τα κέρδη τους, ενώ οι ιθαγενείς της χώρας του ΠΟΤΕ ξεχύνονται στα μαγαζιά κάνοντας μεγάλες αγορές και ξοδεύοντας μεγάλα χρηματικά ποσά μια και οι ιθαγενείς της χώρας έχουν πολύ χρήμα (Άλλωστε, άμα δεν είχαν τόσο πλούτο, η κυβέρνηση (λέμε τώρα) θα έβαζε τόσους φόρους;)!

Και βέβαια, από όλη αυτή την τεράστια αγοραστική κίνηση, το κράτος περιμένει να εισπράξει χρήμα για να το στείλει στο διάστημα μια και τα ταμεία του στη γη είναι τόσο ασφυκτικά γεμάτα που δεν χωρεί ούτε «αέρας» πλέον μέσα σε αυτά.
Τώρα, το ΤΙ θα εισπράξει το κράτος, καλύτερα να μην το πούμε γιατί θα μας πουν ότι βρίζουμε!

Γιατί το λέω αυτό;
Το λέω γιατί στην αγορά γενικότερα ΔΕΝ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ ΦΥΛΛΟ, παρ' όλο τον «αέρα εκσυγχρονισμού και μεταρρυθμίσεων» που φυσά με πολλά μποφόρ!

Αν και η κυβέρνηση (λέμε τώρα) πιστεύει ότι οι ιθαγενείς έχουν χρήματα γι αυτό και κάθε μέρα βάζει νέους φόρους και χαράτσια, οι ιθαγενείς, οι περισσότεροι, δηλαδή σχεδόν το 90% , ΔΕΝ έχουν χρήματα όχι για να ψωνίσουν από τις εκπτώσεις, αλλά ούτε για να αγοράσουν τα καθημερινά τους ψώνια για να ζήσουν.

Έτσι οι μαγαζάτορες κλαίνε τη μοίρα τους γιατί τρέχουν ενοίκια και λοιπά έξοδα, ενώ στα ταμεία τους δεν μπαίνει ρευστό, με αποτέλεσμα να τραγουδούν το «νυχτερίδες κι αράχνες», άσμα που ταιριάζει σε άδειες ταμειακές…

Αυτή είναι η πραγματικότητα στη χώρα του ΠΟΤΕ.

Βέβαια, τα κανάλια θα πουν ότι υπήρξε «κίνηση» στις εκπτώσεις, θα δείξουν πλανά από κάποιες χλιδατες περιοχές όπου η «φτωχολογιά» ψωνίζει τα μοντελάκια Armani κλπ, όπου ένα «σκισμένο» παντελόνι (τα μοδατα) έχει 100 ευρώ με την έκπτωση, και για άλλη μια φορά, το 5,5% εκείνων που τα έχουν, θα είναι το παράδειγμα ότι λα πήγαν καλά.

Αυτό το τελευταίο δεν το λέω εγώ, αλλά το λένε επαγγελματίες οι οποίοι μετά από πολλά χρόνια ετοιμάζονται να βάλουν λουκέτο στα μαγαζιά τους γιατί τους καβάλησαν τα χρέη.

Και από λουκέτα στη χώρα του ΠΟΤΕ, πάμε μια χαρά.
Όπως και από φτώχεια.

Μόνο που κάποιοι, μιλούν για «τροχιές ανάπτυξης» και άλλα πολλά επιστημονικής φαντασίας, τη στιγμή που ερημώνουν περιοχές από εμπορικά, τη στιγμή που πάρα πολλοί ζουν χωρίς ηλεκτρικό, τη στιγμή που σχεδόν ΟΛΟΙ χρωστούν και ετοιμάζονται να ακούσουν πίσω τους να ασφαλίζει το λουκέτο της φυλακής.
Posted: 01 Aug 2013 02:42 AM PDT

Μεγάλο ερώτημα προκύπτει στις κρίσεις της ανώτατης διοίκησης της γειτονικής χώρας καθώς αύριο συνεδριάζει το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο (YAŞ).

Σύμφωνα με πληροφορίες στο φετινό συμβούλιο αναμένεται να αποστρατευθεί ο αρχηγός Στρατού Ξήρας Χαγρί Κιβρίκογλου. Σύμφωνα με τη δομή του στρατού στη θέση του Κιβρίκογλου, θα πρέπει να διοριστεί ο αρχηγός της Στρατοχωροφυλακής Μπεκίρ Καλγκιοντζού.

Όμως η κυβέρνηση Ερντογάν δεν επιθυμεί και τόσο πολύ την παρουσία του Καλγιοντζού στη θέση του αρχηγού Στρατού Ξηράς. Η εφημερίδα Χουριέτ το όνομα του Καλγιοντζού βρίσκεται ανάμεσα σε αυτά που αναφέρθηκαν στις ανακρίσεις της δίκης της οργάνωσης Εργκενεκόν όπως και σε αναφορές της ΜΙΤ για τα «σπίτια του στρατοπέδου». Εκεί αξιωματικοί συγκεντρώνονταν για να συζητήσουν το ενδεχόμενο ανατροπής της τουρκικής κυβέρνησης το 2005.

Επίσης ο Καλγιοντζού είναι από τους αξιωματικούς που συμμετείχε στην έντονη σύσκεψη του 2006 με τον Ερντογάν όπου είχε υπάρξει «λογομαχία» ανάμεσα στους στρατηγούς και τον τούρκο πρωθυπουργό. Οι στρατηγοί τότε υποστήριζαν πως η κυβέρνηση αυξάνει τον ισλαμικό κίνδυνο με τον Ερντογάν να τους απαντά με έντονο τρόπο.

Το ζήτημα με την ανανέωση του Καλγιοντζού είναι πως σε περίπτωση που γίνει αρχηγός Στρατού Ξηράς, αργότερα θα γίνει και αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων σύμφωνα πάντα με τη δομή του στρατού της γειτονικής χώρας.

Πηγή: On Alert 


Posted: 01 Aug 2013 02:40 AM PDT
Ο φιλόσοφος, καθηγητής της Νομικής του Χάρβαρντ και γκουρού των προοδευτικών της Λατινικής Αμερικής μιλάει για την Ελλάδα, την Ευρώπη και το μέλλον της Σοσιαλδημοκρατίας
Οι διαλέξεις του Rομπέρτο Μανγκαμπέιρα Ούνγκερ για την πολιτική οικονομία μετά την κρίση και τους προοδευτικούς θεσμούς μοιάζουν με θρησκευτική λειτουργία, όπου η πολιτική επιστήμη συναντά την οικονομία, τη φιλοσοφία και τη νομική θεωρία. Καθηγητής για τέσσερις και πλέον δεκαετίες στη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ, φιλόσοφος, γκουρού των προοδευτικών στη Λατινική Αμερική και ανά τον κόσμο, και πρώην υπουργός στην κυβέρνηση του βραζιλιάνου προέδρου Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, προκάλεσε τη φιλελεύθερη αμερικανική κοινή γνώμη καλώντας την να καταψηφίσει το νυν πρόεδρο Ομπάμα ως μη αρκετά προοδευτικό. Δέχθηκε με προθυμία να συζητήσει με το ΒΗmagazino για την Ελλάδα, την Ευρώπη και το μέλλον της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Χωρίς περιστροφές, επικρίνει τη σύγχρονη ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά για έλλειψη σχεδίου, για ατολμία και συντηρητισμό. Καλεί την Ελλάδα να διαλέξει ανάμεσα σε ένα δικό της εθνικό σχέδιο αναγέννησης που θα τη φέρει αντιμέτωπη με τη σημερινή Ευρώπη ή τη συνέχεια της παρακμής της ως αποτέλεσμα της οικονομικής της εξάρτησης από την ΕΕ και της ανεπάρκειας του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Κύριε καθηγητά, πριν από ακριβώς έναν χρόνο, όλοι στην Ευρώπη έκαναν λόγο για «Grexit» (σ.σ.: έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη). Σήμερα όλοι επαινούν την Ελλάδα για τη βελτίωση των μακροοικονομικών της δεικτών. Ποιο είναι το μέλλον της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση; «Η επικρατούσα άποψη υπαγορεύει την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Το αντίτιμο είναι οι περιορισμοί που επιβάλλουν το κοινό νόμισμα και η "απαγορευτική" υποτίμηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας. Ομως αυτή η θεώρηση δεν λαμβάνει υπ' όψιν το κόστος της παραμονής της Ελλάδας στην ΕΕ. Πρώτον, η Ελλάδα μετατρέπεται σε αντικείμενο της άτεγκτης κανονιστικής ενοποίησης της ΕΕ, στόχος της οποίας είναι να επιβάλει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες έναν ενιαίο χάρτη κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης. Δεύτερον, για την Ελλάδα και για άλλες χώρες στην Ευρώπη, η συμμετοχή στην ΕΕ και στην ευρωζώνη αποτελεί δικαιολογία για την απουσία εθνικής στρατηγικής. Αν ρωτήσουμε τους πολιτικούς σας "ποια είναι η ελληνική στρατηγική;", είναι ξεκάθαρο ότι η απάντηση θα είναι μονολεκτική: "Ευρώπη"».
Αρα ποιες είναι οι επιλογές για την Ελλάδα; «Η Ελλάδα έχει δύο δρόμους. Μία επιλογή είναι να φύγει από την ευρωζώνη και την ΕΕ, ώστε να ταρακουνηθεί και να επιστρέψει αργότερα υπό διαφορετικές συνθήκες. Αν η Ελλάδα επέλεγε την έξοδο, όχι μόνο θα απελευθερωνόταν από τον ασφυκτικό κλοιό της συναλλαγματικής ισοτιμίας και τους κανονιστικούς περιορισμούς, αλλά ταυτόχρονα θα βρισκόταν σε ένα αναγκαστικό σοκ να ανακαλύψει το δικό της μονοπάτι. Οσο, λοιπόν, η Ελλάδα παραμένει στην ευρωπαϊκή φωλιά είναι σαν να ομολογεί στον εαυτό της ότι δεν μπορεί να χαράξει τον δικό της δρόμο. Η άλλη επιλογή είναι να παραμείνει στην ΕΕ, αλλά να επαναστατήσει σε συμμαχία με τις υπόλοιπες περιφερειακές και νότιες χώρες, ώστε να πετύχει την αλλαγή πλεύσης της Ενωσης».
Ομως η Ευρωπαϊκή Ενωση για την Ελλάδα, όπως και για άλλες χώρες, έχει αποτελέσει τον μόνο αξιόπιστο μοχλό ανάπτυξης και μεταρρυθμίσεων. Αν αφαιρέσουμε την Ευρώπη από την Ελλάδα, τι θα απομείνει; «Είναι απολύτως μη ρεαλιστικό ότι η Ελλάδα θα επιστρέψει στο προευρωπαϊκό παρελθόν της. Αν κάποτε η Ευρώπη ήταν για την Ελλάδα μια πηγή κινήτρων και μιμητισμού, σήμερα έχει μετατραπεί σε ναρκωτικό, σε υποκατάστατο για την απουσία εθνικού σχεδίου. Το μεγάλο ερώτημα για την Ελλάδα, ως μια σχετικά μικρή χώρα χωρίς σημαντικό φυσικό πλούτο, αλλά με μεγάλες δυνατότητες λόγω των ανθρώπων της, είναι πώς θα γίνει ένας μαγνήτης φιλοδοξίας και ταλέντου, πώς θα πετύχει μια επαναστατική αλλαγή που θα συνοδεύεται από μια πνευματική αναγέννηση. Αυτό θα συμβεί μόνο μέσα από την επαναδιατύπωση της εθνικής ιδέας. Το ευρωπαϊκό εγχείρημα δεν μπορεί καν να λύσει τα προβλήματα των μεγαλύτερων οικονομιών της Κεντρικής Ευρώπης, πολύ περισσότερο τα προβλήματα των χωρών της περιφέρειας».
Για να επαναστατήσει η Ελλάδα, όπως λέτε, χρειάζεται συμφωνίες με τα κράτη-μέλη του ευρωπαϊκού Νότου με κοινό πολιτικό και οικονομικό ορίζοντα. Πέρα από ένα κοινό αφήγημα της κρίσης, οι ηγεσίες τους δεν φαίνεται να το πολυπιστεύουν... «Ας πάρουμε το παράδειγμα της Ισπανίας που έχει αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με την Ελλάδα: οικονομία με αποκεντρωμένη ιδιοκτησία και κοινωνία με σχετική ισότητα. Ομως το ισπανικό κατεστημένο, τα πολιτικά κόμματα – συμπεριλαμβανομένου του σοσιαλιστικού κόμματος –, η ακαδημαϊκή ελίτ, οι επιχειρηματίες, η μοναρχία, είναι όλοι μέρος της διαπλοκής με μεγάλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται εκτός της χώρας, στη Λατινική Αμερική. Ο πραγματικός πλούτος της Ισπανίας έχει εγκαταλειφθεί και το ισπανικό κράτος ασχολείται αποκλειστικά με το να συντηρεί τον ισπανικό πλουτοκρατικό μερκαντιλισμό. Τώρα, στην κρίση, παρακαλούν την Ευρώπη. Και το τίμημα είναι υποταγή και παράδοση. Εκείνο που με λυπεί ως φίλο και θαυμαστή της Ελλάδας είναι η διαπίστωση ότι καμία πολιτική δύναμη στη χώρα σας δεν εκφράζει σήμερα αυτή την εναλλακτική, οπότε αυτό, σε συνδυασμό με την απροθυμία για αυτοθυσία, ρεαλιστικό πατριωτισμό και αναζήτηση θεσμικής φαντασίας, είναι ακριβώς ό,τι λείπει».

Ισως αυτό εξηγεί γιατί η Κεντροαριστερά συρρικνώνεται εκλογικά. «Σήμερα οι προοδευτικοί δεν έχουν σχέδιο. Ή, μάλλον, το σχέδιό τους είναι η εξανθρωπισμένη εκδοχή του προγράμματος των αντιπάλων τους. Λένε "θα κάνουμε το ίδιο, αλλά σε πιο ήπια εκδοχή". Και φυσικά, υπόσχονται δαπάνες. Αυτή είναι μια ηττοπαθής στάση απέναντι στην Ιστορία και στην πολιτική. Η Ιστορία γράφεται από αυτούς που δρουν για τη ριζική αλλαγή, για τη δημιουργία του νέου. Κάθε έλληνας πολίτης έχει συμφέρον να αποκτήσει η χώρα του μια διαφορετική εθνική πολιτική οικονομία που δεν θα επιτρέψει την Ελλάδα να μετατραπεί σε μια χώρα περιθωριοποιημένων σερβιτόρων και εξαρτημένων από τα ευρωπαϊκά ταμεία».
Υπό ποιες συνθήκες μπορεί η Ελλάδα να αποκτήσει τη δική της αναπτυξιακή στρατηγική και ποια χαρακτηριστικά πρέπει αυτή να έχει; «Παρά τα προνόμια που απολαμβάνουν λίγες πλούσιες οικογένειες, στην πραγματικότητα η ελληνική οικονομία είναι αποκεντρωμένη και βασίζεται σε ένα ευρύ φάσμα μικρομεσαίας επιχειρηματικής δραστηριότητας, η οποία μπορεί να γίνει η βάση για μια δραματική αναγέννηση και αναδιάρθρωση της εθνικής οικονομίας. Η δεύτερη προϋπόθεση ανάτασης αφορά τον ελληνικό λαό, την ενέργειά του, την εκπαίδευσή του, το επιχειρηματικό πνεύμα του, το οποίο, παρά τη σημερινή έλλειψη αναπτυξιακών εργαλείων και ευκαιριών, μπορεί να αποτελέσει το μέσο για έναν προοδευτικό, δομικό μετασχηματισμό της χώρας. Γι' αυτό προτείνω μια συμμαχία μεταξύ του κράτους, των υφιστάμενων και αναδυόμενων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με στόχο τη δημιουργία ενός νέου συγκριτικού πλεονεκτήματος για τη χώρα, τη δημιουργία ευέλικτης και υψηλού επιπέδου μεταποίησης σε περισσότερους κλάδους».
Ποιες είναι οι προϋποθέσεις της αναπτυξιακής συμμαχίας που προτείνετε;«Απαιτεί δύο μεγάλα κύματα καινοτομίας: πρώτον, έναν αποκεντρωμένο στρατηγικό σχεδιασμό και συντονισμό μεταξύ της κυβέρνησης, νέων υποστηρικτικών θεσμών, ταμείων και μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Δεύτερον, το κράτος πρέπει να διευκολύνει τη δημιουργία δικτύων συνεργασίας και ανταγωνισμού μεταξύ των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να αντλήσουν πόρους, οικονομικούς, τεχνολογικούς, εμπορικούς ώστε να αναπτύξουν οικονομίες κλίμακας. Ο μεγάλος εθνικός στόχος είναι η νέα οικονομία που υπάρχει πέρα από τη μαζική παραγωγή, χωρίς κοινωνικές εξαιρέσεις. Ο,τι ισχύει για τη μεταποίηση αφορά και τις υπηρεσίες και την αγροτική παραγωγή, τη μεταμόρφωση των Ελλήνων σε μια πανευρωπαϊκή ελίτ υπηρεσιών υψηλού επιπέδου και την παραγωγή αγροτικών προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας. Η Ελλάδα δεν είχε ποτέ μαζική βιομηχανική παραγωγή, γι' αυτό η βασική πρόκληση είναι η μετάβασή της από τον προ-Φορντισμό στον μετα-Φορντισμό χωρίς το ενδιάμεσο στάδιο».
Πώς θα μπορέσουμε να σχεδιάσουμε μια νέα αναπτυξιακή πολιτική και ένα νέο μοντέλο διοίκησης, όντας υπερχρεωμένοι και με ένα εσωστρεφές εκπαιδευτικό σύστημα; «Κατ' αρχάς απαιτείται κινητοποίηση των εθνικών πόρων, κάτι που θα συμβεί μόνο αν η Ελλάδα εγκαταλείψει την ΕΕ και την ευρωζώνη. Τότε θα γίνει ξεκάθαρο ότι οι Ελληνες πρέπει να βασιστούν στις δικές τους δυνάμεις. Μέσα από μια εθνική κρίση θα κληθούν στην ουσία να δημιουργήσουν μια οικονομία "πολέμου" χωρίς πόλεμο, με υψηλά επίπεδα εθνικής αποταμίευσης για βιώσιμες παραγωγικές επενδύσεις και συνδυασμένη υψηλή φορολόγηση. Απαραίτητη, επίσης, προϋπόθεση είναι η εκπαίδευση: η προώθηση ενός επαναστατικού εκπαιδευτικού συστήματος, από το δημοτικό μέχρι τις μεταπτυχιακές σπουδές, το οποίο από τη μία θα εστιάζει στην επίλυση προβλημάτων και θα προσανατολίζεται σε μεθόδους που αξιοποιούν επιλεκτικά την πληροφορία ως εργαλείο αναλυτικής ικανότητας, και από την άλλη θα προκρίνει την εμβάθυνση από την εγκυκλοπαιδική ρηχότητα. Τέλος, η δημιουργία ενός ικανού κράτους, η αποϊδιωτικοποίησή του, η απαγκίστρωσή του από τους πλουτοκράτες και από το καρτέλ των πολιτικών κομμάτων, ώστε να μετατραπεί σε εργαλείο μιας νέας εθνικής προσπάθειας».
Εν τούτοις, η κρίση πολιτικής αξιοπιστίας και κοινωνικής εμπιστοσύνης δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά πανευρωπαϊκό πρόβλημα. Πώς μπορεί να ανατραπεί αυτή η τάση; «Αυτοί που σήμερα παραμένουν ευχαριστημένοι με το ευρωπαϊκό εγχείρημα είναι οι κατεστημένες δυνάμεις και τα συμφέροντά τους: οι πλουτοκράτες, οι τεχνοκράτες, οι κεντρώοι κάθε απόχρωσης. Εκεί όπου υπάρχει ζωή, ελπίδα, αμφισβήτηση και φαντασία θα βρείτε αντίσταση στο ευρωπαϊκό εγχείρημα. Αυτή η εξέλιξη αντανακλά την καταστροφή του ευρωπαϊκού ονείρου. Aυτό συμβαίνει γιατί η βασική αρχή που κατευθύνει την ΕΕ είναι ο συγκεντρωτισμός εξουσιών από την εκτελεστική εξουσία (Ευρωπαϊκή Επιτροπή). Αντίθετα, οι πολιτικές που προωθούν την εκπαίδευση και τις κοινωνικές πολιτικές παραμένουν στην αρμοδιότητα των εθνικών και τοπικών αρχών. Θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο».
Μπορεί ο χρηματοπιστωτικός τομέας να υπηρετήσει την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας ή θα συνεχίσει να παράγει επικίνδυνες φούσκες;«Η σχέση του χρηματοπιστωτικού συστήματος με την πραγματική οικονομία είναι ένα σημαντικό ζήτημα. Σήμερα σε όλες τις προηγμένες οικονομίες του πλανήτη το σύστημα παραγωγής είναι αυτοχρηματοδοτούμενο και βασίζεται στα κέρδη που παρακρατούνται και επανεπενδύονται από τις ιδιωτικές εταιρείες. Σε καλές περιόδους, ο χρηματοπιστωτικός τομέας αδιαφορεί για την πραγματική οικονομία, αλλά σε δύσκολους καιρούς γίνεται καταστροφικός. Αυτό που πρέπει να προτείνουν οι προοδευτικοί είναι φορολογικές αλλαγές και ρυθμίσεις οι οποίες θα υποτάξουν τη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού τομέα στα συμφέροντα της πραγματικής οικονομίας, πρέπει να καινοτομήσουν στις δομές του, αποθαρρύνοντας τους σπεκουλαδόρους που αδιαφορούν για την ανάπτυξη της παραγωγής».
Αν η χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους όπως το ξέραμε ανήκει στο παρελθόν, υπάρχει προοδευτική απάντηση στο έλλειμμα κοινωνικής αλληλεγγύης που υπάρχει στην Ευρώπη και στην Ελλάδα; «Η βάση της κοινωνικής αλληλεγγύης σύμφωνα με τη θεσμικά συντηρητική σοσιαλδημοκρατία είναι απλώς το χρήμα, η μεταφορά πόρων από το κράτος. Ομως σήμερα, το χρήμα δεν αρκεί για να λειτουργεί ως κοινωνικό "τσιμέντο", αφού η εθνική και πολιτιστική ομοιογένεια εξαφανίζονται. Η μόνη επαρκής βάση κοινωνικής αλληλεγγύης είναι η άμεση επανασύνδεση των πολιτών, το ενδιαφέρον και η πρόνοια για τους συμπολίτες τους που βρίσκονται έξω από την οικογένειά τους. Μία από τις προτάσεις των προοδευτικών για να εγγυηθούν εκ νέου την εθνική ενότητα και την αλληλεγγύη θα μπορούσε να είναι η καθιέρωση υποχρεωτικής κοινωνικής υπηρεσίας ως εναλλακτική στη στρατιωτική θητεία, για κάθε ενήλικο».
Πιστεύετε ότι οι Ευρωπαίοι θα είχαν διαχειριστεί επιτυχώς την κρίση αν είχαν αποφύγει τη συνταγή της λιτότητας και των δημοσιονομικών περιορισμών;«Ζούμε υπό την επιρροή της πνευματικής αποικιοκρατίας, ότι δήθεν δεν υπάρχει εναλλακτική σε αυτό που συμβαίνει. Από τη μία έχουμε τον ωμό κεϊνσιανισμό και από την άλλη τη λιτότητα. Και οι δύο θέσεις είναι μη αποδεκτές. Καμιά χώρα στον κόσμο δεν ξεπέρασε την ύφεση μόνο με πολιτικές δαπανών. Για να πετύχει η δημοσιονομική επέκταση πρέπει να συνδυαστεί με θεσμικές καινοτομίες. Η αποστολή της είναι να γλιτώσει από τα χειρότερα της ύφεσης και να εξαγοράσει χρόνο για τη δημιουργία ενός διαρθρωτικού προγράμματος, ενός προγράμματος μεταρρυθμίσεων».
Αρα σωστά οι χώρες του Νότου δανείστηκαν για να εξαγοράσουν χρόνο για διαρθρωτικές αλλαγές; «Αυτό που οι συντηρητικοί και οι νεοφιλελεύθεροι εννοούν ως διαρθρωτικές αλλαγές είναι απλώς η εισαγωγή ευελιξίας στην αγορά εργασίας, δηλαδή γενικευμένη οικονομική ανασφάλεια. Βασική ιδέα της λιτότητας είναι να κρατήσουν δεμένα τα χέρια του κράτους και να ευχαριστήσουν τους κατέχοντες, όπως με την εφαρμογή του κανόνα του χρυσού του 19ου αιώνα. Οταν μια χώρα όπως η  Ελλάδα υιοθετήσει αυτή τη συνταγή, συμβαίνει αυτό που ζείτε σήμερα. Ολα θα θυμίζουν την Πορτογαλία του Σαλαζάρ, όταν οι προϋπολογισμοί ήταν ισοσκελισμένοι για 30 χρόνια και η χώρα ήταν δυστυχισμένη».
Μπορεί η κρίση να γίνει αφορμή για την πολιτική ενοποίηση της ΕΕ; «Δυστυχώς, η αλλαγή εξακολουθεί να εξαρτάται από την κρίση. Οι Ευρωπαίοι αφυπνίζονται όταν είναι σε πόλεμο για να εξολοθρεύσουν ο ένας τον άλλον και μετά πηγαίνουν για ύπνο, πνίγοντας τη λύπη τους στην κατανάλωση. Χρειάζονται, λοιπόν, έναν τρόπο για να ξυπνήσουν, μια υπερενεργητική δημοκρατία. Η Ευρώπη πρέπει να πειραματιστεί με τον φεντεραλισμό για να δημιουργήσει νέα μοντέλα απέναντι στο έθνος-κράτος και να εισαγάγει στοιχεία άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας στο αντιπροσωπευτικό της σύστημα. Στόχος των προοδευτικών θα έπρεπε να είναι ο οικονομικός, κοινωνικός και πολιτικός πλουραλισμός που εμβαθύνει στη δημοκρατία και εκδημοκρατίζει την οικονομία της αγοράς».
Πηγή: Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 14 Ιουλίου 2013, Συνέντευξη στον Παναγιώτη Βλάχο



Posted: 01 Aug 2013 02:21 AM PDT
Το προξενείο Κομοτηνής, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο προκλητικός τουρκόψυχος βουλευτής Χουσεΐν Ζεϊμπέκ…
 
Διασκεδαστικές ήταν αναμφίβολα οι πρόσφατες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης, που εκθείαζαν τη δράση του τοπικού βουλευτή Χουσεΐν Ζεϊμπέκ. Συγκεκριμένα μιλάμε για κείμενο με τίτλο «Ο Βουλευτής και η Νομαρχιακή ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες», που βρήκαμε στην ιστοσελίδα www.xanthipress.gr και μέσα στο οποίο αναφέρονται τα εξής:
«Η νομαρχιακή και ο βουλευτής μας έχει ανταποκριθεί στις προσδοκίες των ψηφοφόρων αλλά και της κοινωνίας γενικότερα, αφού η δράση του μέσα και έξω από το κοινοβούλιο αφορούσε όλη την κοινωνία και δεν περιορίστηκε στη μειονότητα» ανέφερε η Γ. Χατζηγεωργίου, που σημείωσε ότι αυτό το απέδειξε ο Ζεϊμπέκ Χουσεΐν, χαρακτηρίζοντας δίκαιο το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε στην Ξάνθη το μεγαλύτερο ποσοστό του στην Ελλάδα και θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο.
«Η παρουσία του βουλευτή για ζητήματα πλειονοτικά και μειονοτικά κυμάνθηκε σε πολύ υψηλό επίπεδο, τήρησε την υπόσχεσή του ότι θα είναι βουλευτής όλων των ξανθιωτών και είμαστε περήφανοι γιαυτό»
είπε ο Νίκος Καλιαμπάκας…

Οπότε πολύ εύστοχο και το σχετικό σχόλιο του αδελφού ιστολογίου tourkikanea.gr (25/7/2013):
«Με κάθε σεβασμό προς τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης, θα θέλαμε να επισημάνουμε τα εξής για τον εκλεκτό βουλευτή τους.  
Ο κ. Ζεϊμπέκ πήρε τις ψήφους που πήρε επειδή είναι ο εκλεκτός του προξενείου και όποιος δεν το βλέπει αυτό είναι είτε εμπαθής, είτε ιδιοτελής, είτε άσχετος,  είτε βλαξ. Ας τολμήσει να βγει και να πει κάτι ενάντια στην επίσημη γραμμή του  προξενείου, και να δούμε τότε πόσες ψήφους θα πάρει…. 
Θα ήθελα όμως απευθυνόμενος στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης να πω και το εξής: Κύριοι, δεν σας ενοχλεί που ο εκλεκτός σας μέρα-νύχτα τρέχει πίσω από τον πρόξενο και τον τουρκομουφτή Μέτε; (σημ. Προξενείο-Στοπ»: πολύ πρόσφατη και η παρακείμενη φωτογραφία τους σε ιφτάρ στο χωριό Σεμέλη Ξάνθης – μία μόνο από τις…εκατοντάδες, εννοείται!). 

Μπορείτε να μου πείτε μία περίπτωση σύγκρουσης συμφερόντων Ελλάδας -Τουρκίας στην οποία ο κ. Ζεϊμπέκ να πήρε την θέση της Ελλάδας; 
Iμάμης Ρόδου, νηπιαγωγεία, μουφτήδες, διορισμός ιεροδιδασκάλων, μειονοτική εκπαίδευση, μία έστω να πάρει η ευχή! 
Διότι είναι εύκολο να κατηγορούμε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για παλαιοκομματικές μεθόδους, αλλά φαίνεται πως και ο ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης δεν πάει πίσω…
Και αν το κριτήριο είναι μόνο οι ψήφοι, τότε την άλλη φορά ας κατεβάσουν και τον ίδιο τον πρόξενο»!
Άδικο έχει;
Posted: 01 Aug 2013 02:03 AM PDT

Με Προεδρικό Διάταγμα θα κλείνουν οργανισμοί και θα κάνουν απολύσεις!

Όλο και περισσότεροι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας προσχωρούν στην άποψη ότι η σκλήρυνση της στάσης του Μεγάρου Μαξίμου και τα τελεσίγραφα για πρόωρες εκλογές υποκρύπτουν την επιδίωξη του Αντ. Σαμαρά για «ηρωϊκή έξοδο».

Ότι βλέποντας πως το πρόγραμμα δε «βγαίνει» και πως τα χειρότερα έρχονται, θα προκαλέσει μια κοινοβουλευτική κρίση που θα έχει ως συνέπεια να χάσει η κυβέρνηση τη δεδηλωμένη και αναγκαστικά η χώρα να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές. Αυτό μπορεί να γίνει μετά από την καταψήφιση μιας τροπολογίας η μιας νομοθετικής ρύθμισης, έτσι ώστε η ευθύνη για την πτώση της κυβέρνησης να πέσει πάνω στους βουλευτές, οι οποίοι θα υποστούν βαρύ πολιτικό κόστος. «Δεν θα τους δώσουμε την ευκαιρία να πάνε σε πρόωρες εκλογές» διαμηνύουν οι βουλευτές, προσθέτοντας ότι αυτό δεν σημαίνει ότι θα υποστείλουν τη σημαία. «Σε κάθε νομοσχέδιο, σε κάθε ρύθμιση θα πιέζουμε, θα ζητάμε αλλαγές και διορθώσεις, θα φτάνουμε τα πράγματα στο κόκκινο, αλλά δεν θα υπερβαίνουμε το όριο» σημειώνουν. Εννοώντας ότι θα κινηθούν όπως ακριβώς και στην περίπτωση του πολυνομοσχεδίου, όπου οι αρμόδιοι υπουργοί πέρασαν «δια πυρός και σιδήρου» προκειμένου να εξασφαλίσουν τη θετική ψήφο των βουλευτών.

Παρά τα τελεσίγραφα και τις απειλές για πρόωρες εκλογές και διαγραφές, στο Μέγαρο Μαξίμου, κατά βάθος ανησυχούν με το κλίμα που επικρατεί στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Ενδεικτική είναι και η τροπολογία που πέρασε την Παρασκευή από τη Βουλή βάσει της οποίας οι καταργήσεις, συγχωνεύσεις Οργανισμών, άρα και οι απολύσεις υπαλλήλων, δεν θα χρειάζονται πλέον την έγκριση του Κοινοβουλίου. Αρκεί μια υπουργική απόφαση και ένα προεδρικό διάταγμα. Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση θα αποφύγει στο μέλλον επώδυνες ψηφοφορίες, όπως η τελευταία για τους εκπαιδευτικούς που τέθηκαν σε κινητικότητα, όπου δυο βουλευτές της ΝΔ (Ν. Κακλαμάνης, Δ. Κυριαζίδης) δήλωσαν «παρών».

Το κλίμα στις τάξεις των βουλευτών είναι τεταμένο και για ένα επιπλέον λόγο. Διότι, η Κοινοβουλευτική Ομάδα δεν έχει συνεδριάσει αρκετούς μήνες, παρά το γεγονός ότι στο διάστημα αυτό συνέβησαν σημαντικά γεγονότα, κυβερνητικές αλλαγές, ελήφθησαν και κρίσιμες αποφάσεις. «Μας θυμούνται μόνο όταν πρέπει να ψηφίσουμε μέτρα» τονίζουν και προσθέτουν: «Ας μας σεβαστούν επιτέλους! Για το μαρτύριο που τραβάμε καθημερινά όταν πρέπει να εξηγήσουμε στον κόσμο την αναγκαιότητα της πολιτικής που εφαρμόζεται και τα μέτρα που λαμβάνονται». 

Το χάσμα μεταξύ ηγεσίας και βουλευτών διευρύνεται και δεν είναι λίγοι που εκτιμούν ότι αν ο κ. Σαμαράς δεν αναλάβει άμεσα πρωτοβουλίες για να γεφυρωθεί, πολύ σύντομα θα βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων.

Πηγή: Το Παρόν



Posted: 01 Aug 2013 01:05 AM PDT

American Enterprise Institute: Προσοχή στην Κύπρο για ένα νέο Περσικό κόλπο! 
Έκθεση της σημαντικότερης δεξαμενής σκέψης στις ΗΠΑ προειδοποιεί...

 - Η έκθεση της σημαντικότερης δεξαμενής σκέψης στις ΗΠΑ, για τη διεθνή πολιτική, προειδοποιεί ότι η Μεσόγειος μπορεί να είναι ο επόμενος Περσικός Κόλπος 
- Καταγράφουν σε έκθεση το ισχυρό ναυτικό της Τουρκίας και μυρίζονται μπαρούτι στο Μεσόγειο για το Φ.Α της Κύπρου 
- Καλεί την Αμερικανική Κυβέρνηση να επαγρυπνεί

Ένα τρομακτικό σενάριο με πρωταγωνιστή την ηγεμονική Τουρκία και θύμα την Κυπριακή Δημοκρατία, παρουσιάζει ως πολύ πιθανό, με βάση τα δεδομένα που διαμορφώνονται στη Μεσόγειο το American Enterprise Institute.

Σε έκθεση τους που παρέδωσαν στις 25 Ιουλίου, καλούν τις Ηνωμένες Πολιτείες να αυξήσουν την επαγρύπνηση τους πάνω από την Τουρκία και την πολιτική για την ανάπτυξη των ενεργειακών πόρων, στην Ανατολική Μεσόγειο. Σύμφωνα με την αμερικανική Δεξαμενή Σκέψης, η Τουρκία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την τεράστια στρατιωτική της δύναμης για να αποσταθεροποιήσει την Ανατολική Μεσόγειο, στο διαγωνισμό για την διεκδίκηση των αποθεμάτων φυσικού αερίου.

Το ινστιτούτο, υποδεικνύει την απειλή του Τουρκικού ναυτικού, το οποίο πιθανόν να χρησιμοποιήσει η χώρα, για την επίλυση των διαφορών της ιδιαίτερα με την Κυπριακή Δημοκρατία.


«Λαμβάνοντας υπόψη τον εναγκαλισμό της με την Χαμάς και την αναταραχή στις σχέσεις της με το Ισραήλ, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν πλέον να θεωρούν ότι η Τουρκία θα αναλάβει ρόλο διαμεσολαβητή για την ενίσχυση της σταθερότητας στην περιοχή,» αναφέρει η έκθεση με τίτλο «Θα γίνει η Ανατολική Μεσόγειος ο επόμενος Περσικός Κόλπος;».

Το ινστιτούτο αναφέρει ότι η Τουρκία διαθέτει το ισχυρότερο ναυτικό στην περιοχή, ενώ επικαλείται την απειλή που διατύπωσε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο αρμόδιος διαπραγματευτής για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, Εγκεμέν Μπαγίς το 2011 για τη χρήση στρατιωτικής δύναμης ενάντια στην Κύπρο.


«Ο κύριος Μπαγίς μπορεί να είναι, ο πιο διπλωματικά εξευγενισμένα αξιωματούχος της Τουρκίας, αλλά θα ήταν αμέλεια να αγνοούν τις απειλές του», ανέφερε η έκθεση.

Επισημαίνεται ακόμη ότι η Άγκυρα θεωρεί τόσο το Ισραήλ όσο και την Κύπρο ως απειλή για τα τουρκικά συμφέροντα ενέργειας στη Μεσόγειο, ενώ συνεχίζει λέγοντας ότι το Τουρκικό Ναυτικό αποτελείται από 200 πλοία, μεταξύ αυτών φρεγάτες, κορβέτες, υποβρύχια, σκάφη γρήγορης επίθεσης, πλοία αμφίβια και πλοία με εξελιγμένο λογισμικό.

Ανησυχητικό κρίνεται το γεγονός ότι η Τουρκία αναμένεται να ενισχύσει το Ναυτικό της με επιπλέον οπλισμό μέσα στα επόμενα χρόνια.

Τον Μάρτιο του 2012, η Άγκυρα εισήγαγε ένα πενταετές στρατηγικό σχέδιο να καταστήσει την αμυντική βιομηχανία της χώρας, ως τη 10η μεγαλύτερη στον κόσμο μέχρι το 2016, το οποίο, αναφέρει η έκθεση, αντανακλά την φιλοδοξία του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, για απογαλακτισμό της Τουρκίας από την τροχιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών.

Όσο το Ιράν και η Σαουδική Αραβία κυριαρχούν στον Περσικό Κόλπο, η Τουρκία καθίσταται γεωγραφικά υψίστης σημασίας παίκτης στην Ανατολική Μεσόγειο, καταλήγει η έκθεση και ενώ τα παράκτια κράτη του Περσικού Κόλπου, με λίγες εξαιρέσεις, αποκομίζουν τεράστια κέρδη από το φυσικό αέριο, ή το πετρέλαιο, η Τουρκία στερείται εγχώριων πηγών ενέργειας.


«Έχει αντ 'αυτού σχεδιάσει να αξιοποιήσει ως αντιστάθμισμα τη γεωγραφική της θέση, η οποία συνδέει την πλούσια σε ενεργειακά αποθέματα περιοχής της Κασπίας Θάλασσας με τη διψασμένη για ενέργεια Δύση».


Πηγή: News IT


 

Posted: 01 Aug 2013 12:38 AM PDT

Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

Ποια είναι σήμερα η αξία της αγωνίας ενός ανέργου της εποχής του Τρικούπη; Έχει αξία μόνο για μία συγκεκριμένη στιγμή, εκείνη που βίωσε ο ίδιος και οι άμεσα εξαρτώμενοι από εκείνον. Για τις μελλοντικές γενιές η αξία μετατοπίζεται σε γεγονότα ευρύτερου ενδιαφέροντος. Όπως το γεγονός ότι εξακολουθεί και υπάρχει ακόμη Ελλάδα...

Δεν ξέρουμε τι θα λένε οι άνθρωποι σε εκατό χρόνια για μας. Ούτε πως θα έχουν διαμορφωθεί τότε τα πράγματα. Αν θα υπάρχει Ευρώπη με την μορφή της ΕΕ και τι θέση θα έχει στον κόσμο ή τι ακριβώς θα συμβαίνει τότε με την Ελλάδα. Αν θα υπάρχει ή αν θα έχει απορροφηθεί από μία Ομοσπονδία ή ακόμη και αν αυτή η κρίση που ζούμε σήμερα θα έχει αλλάξει και με τι τρόπο την μελλοντική της μοίρα. Μπορούμε, όμως, να κάνουμε ορισμένες επισημάνσεις σε σχέση με τις συνθήκες που επικρατούσαν επί Τρικούπη και σε αυτές που επικρατούν σήμερα.

Πιστεύω ότι η πιο σημαντική διαφορά έχει να κάνει με όσα οι άνθρωποι ήσαν τότε διατεθειμένοι να χάσουν για έναν ανώτερο σκοπό. Σήμερα υπερτερεί το ατομικό συμφέρον, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα αυτό που ονομάζουμε εθνικό συμφέρον. Ή καλύτερα, οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να το θυσιάσουν εύκολα, αρκεί να μην χάσουν την βολή τους. Για να υπερασπιστούν το αυστηρά προσωπικό τους συμφέρον. Τον περασμένο αιώνα οι παππούδες των παππούδων μας πέρασαν επί σειρά ετών στα πεδία των μαχών για να υπερασπιστούν την πατρίδα, την οικογένεια, την αξιοπρέπειά τους. Εμείς θα κάναμε σήμερα κάτι ανάλογο;

Ο άνεργος της εποχής του Τρικούπη πεινούσε το ίδιο με τον σημερινό άνεργο. Εμείς, όμως, σήμερα, δεν μπορούμε να χρεώσουμε σε εκείνη την κοινωνία τον αφανισμό της πατρίδας. Η Ελλάδα είχε τότε ένα όραμα ή καλύτερα την δυνατότητα να γεννάει κάθε φορά οράματα. Να δημιουργεί εθνικούς στόχους. Ανεξάρτητα από το αν αυτοί ήσαν σωστοί ή όχι.

Από την άλλη πλευρά η Ευρώπη εκείνης της περιόδου ήταν πιο πλούσια και πιο ισχυρή πολιτικά από την σημερινή. Εκμεταλλευότανε οικονομικά όλο τον υπόλοιπο πλανήτη κι αυτό δημιουργούσε αρκετό απόθεμα για να πληρωθούν όλα τα πιθανά λάθη. Κι η αλήθεια είναι ότι έγιναν πολλά τέτοια. Αλλά είπαμε, υπήρχε απόθεμα, υπήρχε κληρονομιά. Μπορεί να ήταν βγαλμένα με απάνθρωπο τρόπο, μπορεί να σφαγιάστηκαν χιλιάδες για να απολαμβάνει τα αγαθά του ο Ευρωπαίος, αλλά αυτό δεν ενδιέφερε στα σοβαρά κάποιον...

Το να ζει κανείς στην Ευρώπη του περασμένου αιώνα έμοιαζε σαν να ζούσε σε ένα συνεχώς ανοδικό χρηματιστήριο. Ακόμη και έπειτα από μια σημαντικό λάθος, τα συνολικά κέρδη της αγοράς θα διέγραφαν στην πράξη τις συνέπειες του λάθους. Μπορεί, λοιπόν, η Ελλάδα να αντιμετώπισε πολέμους, καταστροφές, αλλά στο τέλος ζούσε σε ένα πλούσιο χωριό. Μπορεί η ίδια να μην είχε αποικίες στο παρελθόν, αλλά και τα κοινοτικά πακέτα δεν θα υπήρχαν αν οι μεγάλες χώρες της Ευρώπης δεν είχαν ξεζουμίσει τον τρίτο κόσμο.

Σήμερα η Ευρώπη έχει ξεπεραστεί από τις χτεσινές της αποικίες. Από πρωταγωνιστής κινδυνεύει να γίνει κομπάρσος. Η ΕΕ ήταν η απάντηση σε αυτή την αναπόφευκτη εξέλιξη. Θεωρητικά. Διότι η πράξη αποδεικνύει ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα. Η ουσία είναι ότι πέρα από την κρίση αυτή καθαυτή οι Ευρωπαίοι έχουν να αντιμετωπίσουν και θέματα ταυτότητας και προσανατολισμού. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τους Έλληνες, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια πίστεψαν ότι η είσοδός μας στην ΕΕ θα μας έλυνε ένα σωρό προβλήματα που μας ταλαιπωρούσαν επί δεκαετίες, αν όχι για αιώνες...

Αυτά τα οποία ρισκάρουμε σήμερα δεν είναι αν ο κατώτερος μισθός θα είναι στα 400 ή στα 600 ευρώ. Αλλά αν θα υπάρχουμε αύριο. Για την θέση μας στον κόσμο. Έναν κόσμο περισσότερο ανταγωνιστικό και επικίνδυνο για μας από οποιαδήποτε άλλη φορά στο παρελθόν.




 
Posted: 01 Aug 2013 12:08 AM PDT
Στο χωριό Τάρνοβο του Μοναστηριού, στο νοτιοσλαβικό κράτος, πραγματοποιήθηκε η 33η παραδοσιακή μάζωξη των Σλάβων του Αιγαίου (της ελληνικής Μακεδονίας), στην οποία δεν παρουσιάστηκαν ούτε υπουργοί ή μέλη της κυβέρνησης, ούτε κάποιο μέλος της αντιπολίτευσης, σημειώνει το νοτιοσλαβικό δημοσίευμα.

«Κάτω από την υπέροχη σκιά των βελανιδιών στην αυλή της εκκλησίας της «Παναγίας» κάθε χρόνο μαζεύονταν πάμπολλοι επισκέπτες.

Πέρυσι, μόλις και μετά βίας συγκεντρώθηκαν 1000 άτομα και φέτος έχουν έρθει οι μισοί. Πιο πολλοί ήταν οι περίεργοι και οι αστυνομικοί.

Η εικόνα είναι απογοητευτική, αφού κατά τη δεκαετία του '90 του περασμένου αιώνα σε αυτό το κάλεσμα ερχόντουσαν χιλιάδες Σλάβοι από όλον τον κόσμο», γράφει ο συντάκτης.

Τη συνάντηση χαιρέτισε ο δήμαρχος του Μοναστηριού (Μπίτολα) Βλαντίμιρ Ταλέσκι, οι μισοί που ήρθαν έφυγαν όταν άρχισε η ομιλία του εκπροσώπου του Συλλόγου.


«Από τη συνάντηση και φέτος δεν έλειψαν τα εθνικιστικά και πατριωτικά μηνύματα:

Η Ευρώπη μας ζητά να βρούμε μια κοινή λύση με την Ελλάδα. Μπορούμε να βρούμε μια λύση; Μπορεί ο λύκος και το αρνί να βρουν κοινή λύση;

Για αυτό απευθύνω έκκληση προς την κυβέρνηση της Ελλάδας να αναγνωρίσει το συνταγματικό όνομα της χώρας, το «μακεδονικό» χαρακτήρα του λαού και τη «μακεδονική» γλώσσα. Κάνουμε έκκληση προς τη διανόηση της Ελλάδας να μην υποστηρίξει του κυβερνητικούς νόμους που επεκτείνουν το ρατσισμό», είπε ο Γκεόργκι Βολτσέφσκι, αντιπρόεδρος του Συλλόγου των Σλάβων του Αιγαίου στη Μπίτολα.

Ο ομιλητής δεν απέφυγε να χαρακτηρίσει την βουλγαρική πολιτική έναντι του νοτιοσλαβικού κράτους ως «δονκιχωτισμό»

Στη συνάντηση συζητήθηκαν οι πολιτικές της Σερβίας και της Αλβανίας, ιδίως τη στάση της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας έναντι της Σκοπιανής.

Ο Βολτσέφσκι κάλεσε τη Γαλλία και τη Γερμανία να αναγνωρίσουν τη χώρα με το συνταγματικό όνομά της.

«Η γαλλική κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει το συνταγματικό όνομα αν και η Μπίτολα έχει γαλλικό νεκροταφείο από τους Γάλλους μαχητές. Το ίδιο ισχύει και για τη Γερμανία», είπε ο Βολτσέφσκι.

Ο εκπρόσωπος του 'Ουράνιου Τόξου'

Ο εκπρόσωπος του 'Ουράνιου Τόξου' στην Ελλάδα, Δημήτρης Ιωάννου, κάλεσε εκ νέου να μην ασχολούνται οι Σλάβοι με το παρελθόν, αλλά να κοιτάξουν το μέλλον.

«Οι Σλάβοι στην Ελλάδα αποτελούν τη φωτεινή πλευρά των απογόνων εξόριστων Σλάβων που συνεχίζουν αυτή τη μάχη, όπου ο σλαβικός λαός να απολαμβάνει τα δικαιώματά του και να αναγνωριστεί ως «μακεδονικός», τόνισε ο Ιωάννου.

«Δεν συγκεντρωθήκαμε εδώ για να πούμε ιστορίες του παρελθόντος, είναι σημαντικό να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για το μέλλον. Πως μπορούμε να βελτιώσουμε τις συνθήκες. Αυτά πρέπει να δούμε στις συναντήσεις μας», είπε ο Δημήτρης Ιωάννου από το σλαβικό κόμμα της Ελλάδας «Ουράνιο Τόξο».

Εκπρόσωπος από το νοτιοσλαβική μειονότητα της Βουλγαρίας, OMO Ilinden Pirin, δήλωσε ότι κάποια μέρα θα έρθει που οι Σλάβοι σε όλον τον κόσμο δεν θα χρειάζονται να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους.




 

Posted: 01 Aug 2013 12:08 AM PDT
Η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης συζητεί τα σχέδια δημιουργίας δικής της κοινής μυστικής υπηρεσίας, η οποία θα είναι όχι εταίρος, αλλά αντίπαλος της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ. Πάντως, όσο κι αν οι Ευρωπαίοι ένιωθαν προσβεβλημένοι από τους Αμερικανούς, οι Βρυξέλλες διαβεβαιώνουν την Ουάσιγκτον για το απαραβίαστο της εμπιστοσύνης.

 Η Ύπατη Αρμοστής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις διεθνείς υποθέσεις και την πολιτική ασφαλείας βαρόνη Κάθριν Άστον ανακοίνωσε τα σχέδια της ευρωπαϊκής ηγεσίας για τη δημιουργία οικείου αυτόνομου συστήματος ασφαλείας. Δημιουργείται η εντύπωση ότι η νέα υπερκατασκοπευτική υπηρεσία θα μπορέσει ανταγωνιστεί την αμερικανική υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας. Όμως στην πραγματικότητα τα πράγματα δεν έχουν έτσι.

 Ουσιαστικά, η δημιουργία κοινής υπηρεσίας αποτελεί προσπάθεια απάντησης στην πρόκληση της παγκοσμιοποίησης. Οι Ευρωπαίοι είναι αναγκασμένοι να αντιδράσουν κατά κάποιο τρόπο στις ταπεινωτικές γι΄αυτούς αποκαλύψεις του Έντουαρντ Σνόουντεν. Ουσιαστικά, έχουν στριμωχτεί στη γωνιά. Ίσως, ακριβώς γι΄αυτό το λόγο το ευρωπαϊκό κατεστημένο δεν μπορεί να υιοθετήσει κοινή θέση. Στο θέμα αναφέρεται ο αρχισυντάκτης του περιοδικού «Η Ρωσία στην παγκόσμια πολιτική» Φιόντορ Λουκιάνοφ:
Για τους Ευρωπαίους το δημόσιο ξεσκέπασμα της ολοκληρωτικής παρακολούθησης και του ελέγχου από μέρους των ΗΠΑ των συμμαχικών χωρών είναι άκρως δυσάρεστο γεγονός. Και είναι αναγκασμένοι να αντιδράσουν κάπως. Εν μέρη η κοινή γνώμη τους ωθεί σ΄αυτό, εν μέρη – η επιθυμία να επιδείξουν την πολιτική τους αυτοτέλεια. Όμως υπαρκτές δυνατότητες για τέτοιο πράγμα οι Ευρωπαίοι δεν έχουν. Το ότι η νέα υπηρεσία σχεδιάζεται να υποταχτεί στην Ύπατη Αρμοστή στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής κα Άστον, από μόνο του επιδεικνύει το άτοπο της ιδέας. Εδώ υπάρχουν τέτοια πολιτική επιθυμία να επιδειχτεί στην Αμερική ότι και η Ευρώπη δεν είναι υποδεέστερη. Όμως καμιά πραγματική εξουσία η νέα δομή δεν θα έχει.
Αν το κοινό ευρωπαϊκό σύστημα ασφαλείας δημιουργηθεί, θα είναι το πρώτο στην ιστορία υπερκρατικό όργανο πληροφοριών. Ωστόσο προηγουμένως οι χώρες της ΕΕ θα πρέπει να επιλύσουν μια σειρά σημαντικών πρακτικών ζητημάτων σύμπραξης. Αδιαμφισβήτητα, το υψηλό επίπεδο πολιτικής ολοκλήρωσης θα συμβάλει στην εξάλειψη των τυπικών εμποδίων. Όμως η Ευρώπη ακόμα αποτελείται από χωριστά κράτη. Αλλά στην πραγματικότητα η κοινή μυστική υπηρεσία εν δράσει θα σημαίνει τουλάχιστον εν μέρει απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.

 Γενικά, οι Αμερικανοί έχουν θέσει τους Ευρωπαίους σε γελοία θέση. Προφανώς, όχι από κακία. Απλώς η Αμερική δεν θεωρούσε την παρακολούθηση των δικών της κακό πράγμα. Όμως η Ευρώπη δεν νιώθει καλύτερα. Οι ηγέτες της απαντώντας στις δυσάρεστες ερωτήσεις από μέρους της κοινής γνώμης και των πολιτικών τους αντιπάλων είναι αναγκασμένοι να διερωτούνται και να δικαιολογούνται μασώντας τα λόγια τους. Ελάχιστα πιστεύοντας στον εαυτό τους, διαβεβαιώνουν τους υπόλοιπους ότι η ευρωατλαντική φιλία είναι αρκετά ισχυρή, ώστε να αντέξει και αυτή τη δοκιμασία. Όμως στο βάθος της ψυχής σχεδόν πιθανότατα αναθυμούνται τη γνωστή παροιμία «Γιατί χρειαζόμαστε τους εχθρούς, όταν υπάρχουν τέτοιοι φίλοι».

 
Posted: 31 Jul 2013 11:25 PM PDT

 Tου Στρατή Μαζίδη

Αισίως φτάσαμε τα 2.000.000 ανέργους μέσα σε επτά χρόνια ύφεσης και τρία μνημονίου με τις προβλέψεις για το 2014 να είναι εφιαλτικές.

Εν τω μεταξύ με τους μισθούς να βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση θυμίζοντας περισσότερο κάτι από φιλοδώρημα, κανένας δε θα έχει λόγο να αναζητήσει εργασία. Και πνιγμένος να είναι στα χρέη, ποιος ο λόγος να ψάχνει δουλειά για € 300,00 λείποντας από το πρωί ως το βράδυ;

Όμως το ζήτημα της ανεργίας είναι κάτι παραπάνω από οικονομικό. "Η ανεργία διαλύει οικογένειες" μου είχε πει ένας συνάδερφος πριν από αρκετά χρόνια στο δρομολόγιο της επιστροφής με τον ηλεκτρικό. Αν αυτό ίσχυε τότε, πόσο μάλλον σήμερα.

Σπίτια που βρίσκονται στον αέρα με δάνεια, υποχρεώσεις που τρέχουν, πράγματα που γίνονταν και δε γίνονται. Τα οικονομικά προβλήματα δημιουργούν τρομακτική πίεση στις οικογένειες. Εν τω μεταξύ οι δυσκολίες οδηγούν σε περικοπές και αυτές στην έλλειψη ανάσας.

Πόσοι φέτος ΔΕ θα πάνε διακοπές; Και πόσοι είναι αυτοί που ΔΕΝ πήγαν ούτε πέρυσι, ούτε πρόπερσι; Πόσοι ΔΕΝ πάνε έξω για ένα παγωτό ή μια πορτοκαλάδα;

Πόσοι δηλαδή πια ΔΕΝ ξεσκάνε, ΔΕΝ αναπνέουν και ΔΕΝ κερδίζουν χρόνο.

Η γκρίνια εξαπλώνεται και καταλαμβάνει τα νοικοκυριά. Εντάσεις, καυγάδες και άνθρωποι που απλά δεν αντέχουν άλλο και είναι έτοιμοι να τα βροντήξουν να σηκωθούν να φύγουν. Άνθρωποι που πνίγονται.

Πολλοί υποστηρίζουν πως ένας από τους λόγους που δεν έχουν σπάσει ακόμη τα τσιμέντα, είναι η ελληνική οικογένεια όπου ο ένας συνδράμει τον άλλο. Όμως τα πράγματα αρχίζουν να ζορίζουν. Σε λίγο θα είναι πολλές οι κάποτε αστικές οικογένειες που δε θα έχουν ούτε έναν εργαζόμενο στο σπίτι ή που η σύνταξη του παππού και της γιαγιάς απλά δε θα φτάνει να σώζει ή να εξωραΐζει την κατάσταση.

Και τότε, όταν διαλυθεί η οικογένεια, θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου για την κοινωνία…


Πηγή: Free Pen

Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΑΣ ΕΔΩ ΑΛΛΑ ΣΤΟ "ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ"

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)