Καλά Φτωχού-γεννα; Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ Αχρηστο κάθε σου ξίφος θα 'ταν γιατί 'μαι χωρίς ασπίδα Κ. Μπεβεράτος, Ποιήματα Το 'χουμε ξαναγράψει. Ο φτωχός δεν είναι ένας «πλούσιος» με λιγότερα λεφτά. Σιγά σιγά και σταθερά γίνεται ένας άλλος άνθρωπος με χαμηλή αυτοεκτίμηση, με τσακισμένη αξιοπρέπεια (αφού ζει «χωρίς», δηλαδή χωρίς σπίτι, χωρίς δουλειά, χωρίς υγεία, χωρίς ασφάλιση κ.ο.κ.) και με χαλαρούς πλέον δεσμούς όχι μόνο με την υπόλοιπη κοινωνία αλλά και με τους άλλους φτωχούς. ΟΙ έχοντες και κατέχοντες ή (κάνουν πως) δεν τα βλέπουν αυτά ή τα βλέπουν αλλά αδιαφορούν γιατί δεν τους αφορούν. Κι αναρωτιέμαι: Πώς είναι δυνατόν μια χώρα να πάει μπροστά όταν οι μεν πάσχουν και οι δε καταγγέλλουν την αλληλεγγύη ως αντιπαραγωγική; Πώς είναι δυνατόν οι κυβερνώντες να εξαγγέλλουν ανάπτυξη (και ευημερία;) παραβλέποντας τις μη αναστρέψιμες ανισότητες και την έλλειψη κοινών προσδοκιών και προοπτικής; ΣΕ τελική ανάλυση: Ποιον έχουν εχθρό ή αντίπαλο οι Ελληνες; Το ΔΝΤ, τους ξένους οίκους, τις τράπεζες ή τους βολεμένους συν-Ελληνες; Κι αν αυτοί οι βολεμένοι συν-Ελληνες, με τη μειωμένη συνείδηση του συν-ανήκειν, έχουν στα χέρια τους την τύχη της χώρας, αφού εν είδει κλειστού club κυβερνούν, τι μπορεί να περιμένει κανείς; ΑΣ πάρουμε το καλό σενάριο. Η Ελλάδα σε 2-3 χρόνια βγαίνει από την οικονομική κρίση. Τι θα συμβεί; Πολλοί θα μετράνε «τους νεκρούς τους», ορισμένοι τα μαύρα κέρδη τους, η κοινωνία θα ψάχνει τρόπο να ανασυγκροτηθεί σ' ενιαίο σύνολο, οι θεσμοί θα επιχειρούν να σταθούν όρθιοι, οι πολιτικοί θα λένε πως αυτοί πέτυχαν το θαύμα. ΑΣ πάρουμε το κακό σενάριο. Η Ελλάδα δεν βγαίνει από την οικονομική κρίση παρά τις θυσίες των μικρών. (Ως γνωστόν οι Μεγάλοι είναι υπεράνω θυσιών.) Η φτώχεια γίνεται πανδημική, τα κεφάλαια ταξιδεύουν αλλού (μαζί με τους κεφαλαιοκράτες), οι δρόμοι γεμίζουν οργή. Τι νομίζετε ότι ρισκάρει σ' αυτό το δεύτερο κακό σενάριο η κυβερνώσα ομάδα; Τίποτα. Απολύτως τίποτα. Ο ένας έχει ήδη εξασφαλίσει θέση στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ο άλλος θα γυρίσει στο διπλωματικό σώμα κάποιας χώρας, ο τρίτος θα φύγει για την Αμερική, ο άλλος για την Αυστραλία, οι μοναχικοί και μονομανείς «λύκοι» στα πολυτελή γραφεία τους. Κανείς δεν θα μείνει εδώ για να αναλάβει τις ευθύνες του. ΩΣ ξένοι ήρθαν και ως ξένοι θα φύγουν χωρίς λαϊκή υποστήριξη και χωρίς λογοδοσία. Πίσω τους όμως θ' αφήσουν ερείπια. Στρατηγικής, πολιτικής, προθέσεων αλλά κυρίως ανθρώπων. Πώς κοιμούνται ήσυχα αυτοί οι τύποι αυτές τις γιορτινές (μόνο γι' αυτούς) μέρες;