- «Οικονομικό ΝΑΤΟ»: η λύση στην αμερικανική κρίση εις βάρος της Ευρώπης
- Αυτοί οι οικονομολόγοι είναι επικίνδυνοι... πολύ επικίνδυνοι
- Γιατί η Ελλάδα δεν μειονεκτεί απέναντι στην Τουρκία
- Η Κύπρος θυσία στο ευρώ του Σαμαρά
- Απομονωμένοι οι ισλαμοφασίστες στην Συρία
- Για το 38% κανείς «κατάλληλος» για Πρωθυπουργός!
- Άγριος καυγάς μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας - Τί έγινε; Τα χάλασαν στην μοιρασιά;
- Να προσέχεις, κύριε Κώστα...
- Η Ρωσία δεν θα εξοπλίσει μόνο τη Βενεζουέλα
- Τσιφλικάδες και χαράτσια
- Κανένα χρέος δεν θα αναγνωρίσει ο λαός αν δεν το αποφασίσει ο ίδιος
- Βασίλης Παπακωνσταντίνου: «Ποτέ δεν θα καταφέρουν να υποτάξουν έναν περήφανο λαό και έναν ευαίσθητο άνθρωπο»
- Πατάμε σε δυο βάρκες ή σε καμία;
- Ο προστάτης των πιλότων
- Αναδιατάσσονται οι γεωπολιτικές ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο
- Κι ὕστερα ἦλθαν οἱ... φράουλες!
- Ελληνική Εξωτερική Πολιτική: Αναζητώντας τον μίτο της Αριάδνης
- Η Ελλάδα στοχοποιείται από τους Βαλκάνιους γείτονες
- Quo vadis Europa?
- Η στατιστική στην υπηρεσία της προπαγάνδας
- (Βίντεο) Μια εξαιρετική ομιλία του Φραγκούλη Φράγκου για Θράκη, Αιγαίο, Κύπρο
- Διώκονται και οι Βορειοηπειρώτες;
- Φτάνει πια με τις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο!
- Συνεχίζεται η φαρσοκωμωδία με τη Νέα Δομή του ΕΣ
| Posted: 21 Apr 2013 05:29 PM PDT
Του Thierry Meyssan Voltaire Network 21 Απριλίου 2013 Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους Στα πλαίσια της τελετής ανάληψης της προεδρίας του (και το καθιερωμένο «Διάγγελμα προς το Έθνος») στις 12 Φεβρουαρίου, ο Πρόεδρος Obama ανακοίνωσε μονομερώς την έναρξη των διαπραγματεύσεων για μια Διατλαντική Oικονομική Ένωση ΗΠΑ – ΕΕ. Λίγες ώρες αργότερα, η εξαγγελία αυτή, που άφησε αρκετούς πολίτες εμβρόντητους, επιβεβαιώθηκε με κοινή δήλωση του Προέδρου των ΗΠΑ, του Προέδρου του Συμβουλίου της Ευρώπης, Herman van Rompuy, και του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, José Manuel Barroso.  Η δημιουργία μιας διατλαντικής αγοράς συνιστά μόνο ένα μέρος ενός μεγαλύτερου εγχειρήματος, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται η δημιουργία μιας πραγματικής κυβέρνησης αλλά και ενός υπερ-θεσμικού Διατλαντικού Οικονομικού Συμβουλίου, ενός Διατλαντικού Συμβουλίου Χάραξης Πολιτικής και ενός Διατλαντικού Κοινοβουλευτικού Σώματος. Αυτοί οι τρεις φορείς έχουν δημιουργηθεί ήδη και βρίσκονται σε «εμβρυϊκή» μορφή, ενώ γύρω από το θέμα τηρείται άκρα μυστικότητα. Η αρχιτεκτονική δομή των φορέων αυτών βασίζεται σε ένα πολύ παλαιότερο σχέδιο δημιουργίας ενός μεγάλου καπιταλιστικού μπλοκ, το οποίο θα αποτελούνταν από όλα τα κράτη και θα τελούσε υπό αγγλοαμερικανική επιρροή. Στοιχεία αυτού του σχεδίου βρίσκει κανείς στις μυστικές ρήτρες του Σχεδίου Μάρσαλ και ιδιαίτερα στο Άρθρο 2 της Συνθήκης του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ). Γι 'αυτό δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, από τους ίδιους τους εμπνευστές του σημερινού εγχειρήματος δεν γίνεται καμία διάκριση, αλλά αντίθετα ταυτίζονται οι όροι «Διατλαντική Ένωση» και «Οικονομικό ΝΑΤΟ». Από την άποψη αυτή, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, από την πλευρά των ΗΠΑ, το σχέδιο αυτό δεν τελεί υπό την επιτήρηση του Υπουργείου Εμπορίου, αλλά από το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας. Για να αντιληφθούμε τον τρόπο λειτουργίας της «Διατλαντικής Ένωσης», αρκεί να παρατηρήσουμε πώς επιλύθηκαν κάποιες διαφωνίες που αφορούσαν στην παρακολούθηση και ανταλλαγή προσωπικών δεδομένων. Οι Ευρωπαίοι έχουν συγκριτικά πιο απαιτητικές προδιαγραφές για την προστασία των προσωπικών δεδομένων, ενώ η αμερικανική γραφειοκρατία έχει την ευχέρεια να κάνει ό,τι θέλει στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. Μετά από μερικές συναντήσεις και διαπραγματεύσεις μεταξύ τους, βλέπουμε τους Ευρωπαίους να έχουν υποχωρήσει, ενώ οι Αμερικανοί έχουν επιβάλει με το «έτσι θέλω» το μη αμφισβητήσιμο μοντέλο τους: οι Αμερικανοί είναι σε θέση να αντιγράφουν ευρωπαϊκά δεδομένα, ενώ οι Ευρωπαίοι δεν έχουν πρόσβαση στα δεδομένα των ΗΠΑ. Όσον αφορά στα οικονομικά θέματα, σκοπός είναι να καταργηθούν τα δασμολογικά και μη δασμολογικά εμπόδια, δηλαδή τα τοπικά πρότυπα που καθιστούν αδύνατη την εισαγωγή ορισμένων ειδών. Η Ουάσινγκτον επιδιώκει να συνεχιστεί, αθόρυβα και χωρίς αντίσταση, η εξαγωγή μεταλλαγμένων προϊόντων στην Ευρώπη, αλλά και η εξαγωγή πουλερικών στα οποία βρίσκει κανείς ίχνη χλωρίου, και βοδινού κρέατος με ορμόνες. Θέλει, παράλληλα, όπως ήδη επισημάναμε, να συνεχίσει ανενόχλητη να αντλεί δεδομένα από το Facebook και το Google κλπ. χωρίς να εμποδίζεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία η οποία διέπει την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Σε αυτή τη μακροπρόθεσμη στρατηγική συμπεριλαμβάνονται και μεσοπρόθεσμες τακτικές. Στο διάστημα 2009-2010, ο Barack Obama είχε δώσει εντολή να συσταθεί η Επιτροπή Οικονομικών Συμβούλων υπό την προεδρία της Christina Romer, οικονομολόγου και ιστορικού στο πανεπιστήμιο Berkeley. Η συγκεκριμένη ακαδημαϊκός και ειδικός στην ιστορία της Μεγάλης Ύφεσης του 1929, είχε αναπτύξει την ιδέα ότι η μόνη λύση στην τρέχουσα κρίση που μαστίζει τις Ηνωμένες Πολιτείες θα ήταν μια διαδικασία μετατόπισης των ευρωπαϊκών κεφαλαίων προς την Wall Street. Για το σκοπό αυτό, η Ουάσιγκτον, αφού κήρυξε τον πόλεμο εναντίον όλων των μη αγγλοαμερικανικών «φορολογικών παράδεισων», στη συνέχεια άρχισε να «παίζει» με το ευρώ. Αυτό, ωστόσο, είχε ως αποτέλεσμα, οι καπιταλιστές που αναζητούσαν την σταθερότητα να αντιμετωπίζουν δυσκολίες όσον αφορά τη μεταφορά των χρημάτων τους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όλα, όμως, αυτά τα ζητήματα θα λυθούν με την δημιουργία του «Οικονομικού ΝΑΤΟ». Οι ΗΠΑ θα σώσουν την οικονομία τους με την προσέλκυση ευρωπαϊκών κεφαλαίων, και όλα αυτά εις βάρος των Ευρωπαίων. Πέρα από την άνιση φύση του εγχειρήματος αυτού και την παγίδα που αντιπροσωπεύει στο άμεσο μέλλον, το πιο σημαντικό είναι ότι τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών και εκείνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην πραγματικότητα αποκλίνουν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι εκ παραδόσεως ναυτικές δυνάμεις που έχουν αναπτύξει έντονη δραστηριότητα και ενδιαφέρον γύρω από το διατλαντικό εμπόριο. Αυτό αποτυπώνονταν ως κύριος στόχος τους ήδη στο Ατλαντικό Σύμφωνο που υπέγραψαν κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Σε αντίθεση, οι ευρωπαϊκές χώρες εκτός της Βρετανίας έχουν κοινά συμφέροντα με τη Ρωσία, ιδιαίτερα στον τομέα της ενέργειας. Αν εξακολουθήσουν να υπακούν στις προσταγές της Ουάσιγκτον, όπως συνέβη κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι Βρυξέλλες θα υποσκάψουν τα συμφέροντα των χωρών οι οποίες εντάχθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους    | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 11:58 AM PDT  Τόσο πολλά… λάθη μαζεμένα, την ίδια χρονική συγκυρία, για το ίδιο θέμα, από τόσο έμπειρους ακαδημαϊκούς; Μήπως η… θεωρία του λάθους είναι για αφελείς. Λίγο μετά τον λάθος «πολλαπλασιαστή» του ΔΝΤ, που υπήρξε μοιραίος για τη χώρα μας, ήρθε η νέα αποκάλυψη: τα λάθη Ρόγκοφ - Ράινχαρτ. Αμφισβητούνται οι πιο εμπεριστατωμένες έρευνες, από ένα λάθος στο Excel! Οργή και ειρωνεία ξεχειλίζουν σε όλα τα socialmedia και τις κορυφαίες εφημερίδες (από τους Financial Times, Washington Post κ.λπ.). «Θάνατος με ένα Excel» είναι το σχόλιο του νεοκεϊνσιανού νομπελίστα Πολ Κρούγκμαν στους New York Times. Εναντι της διεθνούς κατακραυγής, το δίδυμο των θεωρητικών της νεοφιλελεύθερης «ορθοδοξίας» και της στυγερής λιτότητας αναγκάστηκε για πρώτη φορά να απαντήσει, ύστερα από μήνες άρνησης παραδοχής του οιουδήποτε σφάλματος. Και η τελευταία αναφορά τα λέει όλα. Ενα λάθος, μια αδεξιότητα βούλιαξε τους λαούς στην απόγνωση; Τόσο αίμα και δάκρυα για τα εξωφρενικά λάθη ορισμένων χαρτογιακάδων που πέρασαν από το ΔΝΤ και μετά χρίστηκαν οικονομολόγοι του Χάρβαρντ; Οι λανθασμένες προσεγγίσεις Ρόγκοφ - Ράινχαρτ κάνουν τη mainstream ακαδημαϊκή οικονομική κοινότητα να τρίζει, από την Οξφόρδη έως το Χάρβαρντ. Οι οικονομολόγοι Κένεθ Ρόγκοφ και Κάρμεν Ράινχαρτ το 2010 και μετά διάφορες μελέτες του ΔΝΤ βρήκαν ότι, ενώ σε μια χώρα με χαμηλό χρέος τα ελλείμματα μπορεί να βοηθήσουν την ανάκαμψη, γίνονται επιζήμια αν το χρέος ξεπεράσει το 90% του ΑΕΠ. Δηλαδή στις χώρες με λόγο χρέους προς ΑΕΠ που υπερβαίνει το 90%, το ποσοστό ανάπτυξης είναι αρνητικό (-0,1%) ενώ εάν γινόταν σωστά ο υπολογισμός, θα φαινόταν πως στην πραγματικότητα το μέσο ποσοστό ανάπτυξης των χωρών αυτών ήταν 2,2%. Κορυφαία στελέχη του ΔΝΤ, που το 2010 είχαν λόγο στη δημιουργία της θανατηφόρας συνταγής, κορυφαίοι καθηγητές σήμερα, ομολογούν τα λάθη που έκαναν και τους εκτός πραγματικότητας υπολογισμούς. Οι δύο οικονομολόγοι για λογαριασμό του ΔΝΤ εκπόνησαν το 2010 τη διαβόητη πλέον μελέτη τους για τα αποτελέσματα των πολιτικών λιτότητας. Πολλοί οικονομολόγοι έκαναν λόγο για σφάλματα στη θεωρία τους, ιδίως ο Πολ Κρούγκμαν ο οποίος επί μήνες στη στήλη του στους New York Times αναφερόταν στο «φιάσκο των Ρόγκοφ - Ράινχαρτ». Σε μια μελέτη που δόθηκε στη δημοσιότητα στις αρχές της εβδομάδας που πέρασε, τρεις ερευνητές του Πανεπιστήμιου της Μασαχουσέτης εξηγούν πώς προέκυψαν τα βασικά λάθη. Οι Τόμας Χέρντον, Μάικλ Ας και Ρόμπερτ Πόλιν ανέφεραν στη μελέτη τους, στο πλαίσιο της οποίας ζήτησαν –και έλαβαν– από τους Ράινχαρτ και Ρόγκοφ το λογιστικό φύλλο και τα δεδομένα που χρησιμοποίησαν, ότι υπήρξαν σφάλματα, παραλείψεις και αποκλεισμοί που οδήγησαν σε στρεβλά αποτελέσματα. Προφανώς και δεν είναι τυχαίος ο Κένεθ Ρόγκοφ. Ηταν επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κατά τη χρεοκοπία της Αργεντινής. Μαζί με την καθηγήτρια Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ, Κάρμεν Ράινχαρτ έγραψαν το βιβλίο με τίτλο «Τhis Τime is Different: Eight Centuries of Financial Folly» («Αυτή τη φορά είναι αλλιώς - 800 χρόνια χρηματοοικονομικά λάθη») και έγιναν φίρμες. Στο βιβλίο περιγράφονται όλες οι κρίσεις χρέους από το 1820 έως το 2010 κι έτσι ο Ρόγκοφ έγινε μια «αυθεντία» στις κρίσεις χρέους. Δυστυχώς, για εμάς και τους άλλους λαούς, ο καθηγητής Ρόγκοφ διέκοψε το σκάκι (αλλά διατηρεί τον τίτλο του international grandmaster) όταν αντιλήφθηκε ότι το σκάκι είναι τόσο εθιστικό που τον εμπόδιζε να εντρυφήσει βαθύτερα στη νεοφιλελεύθερη «ορθοδοξία». Και σχεδόν επισκίασε, πρόσκαιρα όμως, το mainstream των οικονομολόγων, όπως τους νομπελίστες Πολ Κρούγκμαν του Princeton University και Τζότζεφ Στίγκλιτζ του Columbia University ή τον Τζέιμς Γκαλμπρέιθ του University of Texas, μεταξύ άλλων. Να θυμίσω πως η αποκάλυψη, ή μάλλον η παραδοχή για τον λάθος «πολλαπλασιαστή», ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο άρα και η Ευρωπαϊκή Eνωση, που ακολουθούσε τυφλά τη μέθοδό του, έσφαλαν στον τρόπο υπολογισμού των επιπτώσεων του Μνημονίου επί της ελληνικής οικονομίας, αντιμετωπίστηκε με τον καγχασμό που της άξιζε. Ομως, σιγά σιγά αρχίζουν να αποκαλύπτονται. Το ΔΝΤ ομολόγησε ότι δεν είχε εκτιμήσει σοβαρά τις επιπτώσεις της λιτότητας στην ύφεση. Αυτό το λάθος ούτε μαθητευόμενος οικονομολόγος δεν θα το έκανε. Αδυνατούμε να το κατανοήσουμε. Αν διέπραξαν τέτοιο σφάλμα, οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι. Αλλά τις επιπτώσεις αυτού του «λάθους» η Ελλάδα τις πληρώνει με ανεργία της τάξεως του 30%, κατεστραμμένη οικονομία, διαλυμένη κοινωνία και ζοφερές προοπτικές. Το εξοργιστικό σε αυτή την υπόθεση είναι ότι αυτή η τραγωδία ήταν περιττή. Πριν από μισόν αιώνα, οποιοσδήποτε οικονομολόγος –ή οποιοσδήποτε φοιτητής Οικονομικών είχε διαβάσει το εγχειρίδιο του Πολ Σάμιουελσον «Οικονομικά»– θα μπορούσε να μας πει ότι η λιτότητα εν όψει ύφεσης είναι πολύ κακή ιδέα. Πάντως, είναι υποχρέωση της κυβέρνησης και της χώρας, στο όνομα αυτών που τρία χρόνια τώρα δεινοπαθούν από την κρίση, να αποκαλύψει την πλήρη αλήθεια. Πώς και γιατί οδηγηθήκαμε στο Μνημόνιο και να τιμωρήσει τους Παπανδρέου/Παπακωνσταντίνου. Η αλήθεια θα είναι λυτρωτική και θα ενισχύει τη χώρα. Δεν θα τη βλάψει. Η κυβέρνηση, από την υποχρέωση αυτή, δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να παραιτηθεί… Στο όνομα οποιασδήποτε πολιτικής σκοπιμότητας. Αποτελεί, άλλωστε, ρητή προεκλογική δέσμευση του Σαμαρά. «Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές». Αποτελεί παρακαταθήκη του εθνικού μας ποιητή.  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 11:54 AM PDT  Γράφει ο Χαράλαμπος Τσαρδανίδης Κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις πέρασαν μέσα από διαφορετικές φάσεις οι οποίες εναλλάσσονταν μεταξύ περιόδων πολέμων, φιλίας, συμμαχίας και διαστημάτων «ειρηνικής συνύπαρξης» και «μη πολέμου». Η μη ευθύγραμμη αυτή πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων συνέβαλε στο να «κατασκευαστούν» από την ελληνική πλευρά ορισμένες παραδοχές για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, οι οποίες κατά παράδοξο τρόπο εξακολουθούν να ισχύουν παρόλο που οι διεθνείς συγκυρίες έχουν μεταβληθεί. Οι περισσότερες από αυτές τις παραδοχές εξακολουθούν όχι μόνο να επηρεάζουν τις πολιτικές που ακολουθούν οι ελληνικές κυβερνήσεις αλλά φαίνεται να αποτελούν και βασικές σταθερές, πάνω στις οποίες στηρίζονται οι σκέψεις και οι ενέργειες των βασικών διαμορφωτών της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Επίσης, τα τελευταία χρόνια, νέες παραδοχές έχουν προστεθεί στις προηγούμενες και τείνουν να καταστούν κι αυτές βασικές συνιστώσες της αντίληψης που έχουν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Οι παραδοχές αυτές είναι οι εξής: α) Η γεωπολιτική παραδοχή: Η Τουρκία έχει τεράστια γεωπολιτική σημασία σε σχέση με την Ελλάδα. β) Η παραδοχή του «συμπλέγματος του Μεγάλου Γείτονα». Η Τουρκία είναι ένα μεγάλο κράτος που απειλεί την Ελλάδα, η οποία μόνη της δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει. γ) Η κανονιστική παραδοχή. Η Ελλάδα θεωρεί ότι στα διμερή ζητήματα που την απασχολούν με την Τουρκία, το διεθνές δίκαιο είναι με το μέρος της και πρέπει η πολιτική της να βασίζεται σ' αυτό. Τα τελευταία δε χρόνια έχουν δημιουργηθεί οι εξής δύο νέες παραδοχές: δ) Η οικονομική παραδοχή. Η Τουρκία, εξαιτίας του δυναμισμού που η οικονομία της έχει αποκτήσει, έχει τα μέσα να περιθωριοποιήσει την Ελλάδα και ε) Η παραδοχή της διαδικασίας του εξευρωπαϊσμού της Τουρκίας. Η Τουρκία εντασσόμενη στην ΕΕ θα συμπεριφέρεται ως ένας ευρωπαϊκός εταίρος. Με άλλα λόγια θα απεμπολήσει σταδιακά την επιθετική της συμπεριφορά (ή θα υιοθετήσει λιγότερο επιθετική συμπεριφορά). Οι παραδοχές αυτές σε μεγάλη έκταση δεν ισχύουν στην ολότητά τους και θα πρέπει η ελληνική εξωτερική πολιτική να απελευθερωθεί απ΄ αυτές, ώστε να είναι σε θέση να διαμορφώσει μια συγκροτημένη και περισσότερο αποτελεσματική πολιτική έναντι της Τουρκίας. Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ Τόσο κατά το παρελθόν, όσο και σήμερα, η γεωστρατηγική σημασία της Ελλάδας προσδιορίζει την ελληνική εξωτερική πολιτική. Λόγου χάρη, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, όσο αυξανόταν η ένταση μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων και το διεθνές σύστημα είχε μεταβληθεί σε αυστηρό διπολικό, τόσο η στρατηγική σημασία της Ελλάδας αυξανόταν. Ωστόσο, πολλοί θεωρούσαν ότι τόσο κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου όσο και κυρίως μετά, η στρατηγική σημασία της Τουρκίας για τη Δύση και ιδιαίτερα για τις Ηνωμένες Πολιτείες καθώς και το γεωπολιτικό βάρος της Τουρκίας σαφώς ήταν μεγαλύτερο. Κατά συνέπεια, η Τουρκία είχε και εξακολουθεί να έχει, εκμεταλλευόμενη τη γεωπολιτική της σημασία, τη δυνατότητα να συμπεριφέρεται προς την Ελλάδα - σύμμαχό της στο ΝΑΤΟ - με υπεροψία και να θέτει χωρίς συνέπειες ένα πλήθος αιτημάτων: από την προστασία της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη μέχρι τη μείωση του εναέριου χώρου της Ελλάδας καθώς και να προβαίνει σε απειλές πολέμου εάν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα σε δώδεκα μίλια στο Αιγαίο. Παράλληλα, εισέβαλε το 1974 στο βόρειο μέρος της Κύπρου και δεν δείχνει ουσιαστικά κάποια θέληση να συμβιβαστεί με την αποδοχή μιας λειτουργικής διζωνικής ομοσπονδίας στην μεγαλόνησο. Ωστόσο, αρκετά συχνά λησμονείται το γεγονός ότι δεν είναι μόνο η Τουρκία που έχει γεωπολιτική σημασία αλλά και η Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία αποτελούσαν ένα ενιαίο γεωπολιτικό φράγμα στη σοβιετική επέκταση προς την ανατολική Μεσόγειο. Ειδικότερα, ο έλεγχος του ελληνικού χερσαίου, θαλάσσιου και εναέριου χώρου απέδιδε για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ τα εξής στρατηγικά πλεονεκτήματα: τη δυνατότητα επιτήρησης των θαλάσσιων προσβάσεων της Ανατολικής Μεσογείου, το επιχειρησιακό πλεονέκτημα υπερκεράσεως των Στενών από τα δυτικά, τη δυνατότητα- εξαιτίας της ύπαρξης των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο- πλήρους επιτήρησης των γραμμών επικοινωνιών μεταξύ του Εύξεινου Πόντου και της Μεσογείου. Δεν ήταν συνεπώς τυχαίο που τα δύο κράτη ονομάστηκαν «σιαμαίοι». Αναμφίβολα, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η γεωπολιτική ενότητα του ελληνοτουρκικού χώρου υπονομεύθηκε, καθώς η σοβιετική απειλή από το Βορρά δεν υπήρχε πλέον και τα όμορα βαλκανικά κράτη είτε εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, είτε αποδυναμώθηκαν εξαιτίας των συρράξεων στα Δυτικά Βαλκάνια. Ωστόσο, η επέκταση της γεωστρατηγικής σημασίας της Τουρκίας, κυρίως εξαιτίας της εγγύτητάς της με τον ευαίσθητο για τις ενεργειακές πηγές χώρο της Μέσης Ανατολής, και ως χώρας- διαμετακομιστή πετρελαίου και φυσικού αερίου, αντισταθμίζεται από το γεγονός ότι η Τουρκία θεωρείται, ιδιαίτερα από τα κράτη-μέλη της ΕΕ, ως ένα κράτος από τη μια μεριά κοσμικό και φιλικό προς αυτά, αλλά που ανήκει από την άλλη περισσότερο στον βαλτώδη και ρευστό χώρο της Μέσης Ανατολής παρά στην Ευρώπη. Εάν η Τουρκία καταστεί πλήρες μέλος, τότε η ΕΕ θα συνορεύει και θα είναι αναγκασμένη να αναμειχθεί στις εντάσεις που υφίστανται ανάμεσα στην Τουρκία σχεδόν με όλες τις γειτονικές της χώρες στα ανατολικά, συμπεριλαμβανομένου του Κουρδικού ζητήματος. Αυτός είναι και ένας από τους σημαντικότερους λόγους που οι προοπτικές ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ είναι περιορισμένες. Εξάλλου, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Τουρκία στην προσπάθειά της να υπερτονίσει τη γεωπολιτική της σημασία επεδίωξε να αναλάβει πρωτοβουλίες που πολύ γρήγορα αποδείχτηκαν αναποτελεσματικές. Για παράδειγμα, στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 όταν παρουσιάστηκε ως προστάτης των τουρκόφωνων νέων Δημοκρατιών της Κεντρικής Ασίας, όταν θέλησε να αναδείξει το ρόλο της στην Μαύρη Θάλασσα - που όμως πολύ γρήγορα έχασε το ενδιαφέρον της για τον ΟΣΕΠ (Οργανισμός Συνεργασίας Ευξείνου Πόντου) - και τέλος η πρόσφατη έντονη δραστηριότητά της στα αραβικά κράτη που κατέληξε στη δυσχερή αντιμετώπιση του συριακού προβλήματος και στις ολοένα και επιδεινούμενες σχέσεις με το Ιράν. Αντίθετα, μολονότι η γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας μειώθηκε στον άξονα Βορρά – Νότου, αυξήθηκε στα Βαλκάνια, ιδιαίτερα κατά τη δεκαετία του ΄90, καθώς η Ελλάδα ως οργανικό μέλος της ΕΕ και φυσικά του ΝΑΤΟ μπορούσε να παίξει, όπως και τελικά έπαιξε, μετά την υπογραφή της ενδιάμεσης συμφωνίας με την ΠΓΔΜ το 1995, πρωταγωνιστικό ρόλο για τη σταθεροποίηση των Δυτικών Βαλκανίων. Επιπρόσθετα, η γειτονία της αεροναυτικής βάσης των ΗΠΑ στην Κρήτη με τη Βόρειο Αφρική, το Ισραήλ, τον Λίβανο και τη Συρία, καθώς και με τις χώρες του Περσικού Κόλπου παίζει ένα σημαντικό ρόλο, όπως επανειλημμένα έχει αποδειχθεί. Τέλος, η σημασία της Ελλάδας έχει επίσης αναβαθμιστεί με δύο πρόσφατες εξελίξεις. Η πρώτη εξέλιξη αφορά στην ανάπτυξη στενών στρατιωτικών, πολιτικών και οικονομικών σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και της Ελλάδας, που αν αποδειχθούν μακροπρόθεσμης πνοής, μπορούν να επαναπροσδιορίσουν την ισορροπία των δυνάμεων στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου με αρνητικές επιπτώσεις για την Τουρκία. Η δεύτερη εξέλιξη αναφέρεται στην ανακάλυψη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στις ΑΟΖ της Κύπρου και του Ισραήλ που αναπόδραστα οδηγούν και για πρακτικούς λόγους (τρόποι μεταφοράς των νέων κοιτασμάτων των υδρογονανθράκων) σε μια σύναψη ενός γεωοικονομικού τριγώνου ανάμεσα στο Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα. Κατά συνέπεια, η παραδοχή ότι η Τουρκία έχει αποκτήσει τεράστια γεωπολιτική σημασία μόνον εν μέρει είναι ορθή. Έχει και η Ελλάδα γεωπολιτικά πλεονεκτήματα, αρκεί αυτά να έχουν αναλυθεί σωστά από τους διαμορφωτές αποφάσεων και να γίνουν αντικείμενο παραγωγής ορθής πολιτικής. ΤΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ Η τουρκική απειλή δημιουργούσε πάντοτε διλήμματα που συχνά αποδεικνύονταν ανυπέρβλητα. Μια παραδοχή που έχει γίνει σχεδόν καθολικά αποδεκτή από τους Έλληνες διαμορφωτές αποφάσεων είναι ότι όποτε η Ελλάδα αντιπαρατάχθηκε μόνη της με την Τουρκία δεν μπόρεσε να την αντιμετωπίσει αποτελεσματικά, διότι όποτε το έκανε, η έκβαση της διαμάχης απέβαινε υπέρ της Τουρκίας, καθόσον ήταν μεγαλύτερη, ισχυρότερη και πολυπληθέστερη χώρα. Μόνο όταν την αντιμετώπισε στο πλαίσιο μιας συμμαχίας, κατάφερε η Ελλάδα να ικανοποιήσει τους στόχους της. Ο Θοδωρής Κουλουμπής το απεκάλεσε «δόγμα Θεοδωρόπουλου» από τον εξέχοντα διπλωμάτη Βύρωνα Θεοδωρόπουλο που πρώτος το διατύπωσε συγκροτημένα. Για να αντιμετωπίσει, συνεπώς, η Ελλάδα την τουρκική απειλή ήταν αναγκασμένη να στρέφεται προς συμμαχίες που τις περισσότερες φορές ήταν με ισχυρότερες και εξωπεριφερειακές δυνάμεις, πράγμα που σήμαινε, όχι σπάνια, την απώλεια της αυτονομίας της, ιδιαίτερα όταν ήταν υποχρεωμένη να διατηρεί στρατιωτική ισορροπία με την Τουρκία. Για να παραφράσουμε την περίφημη ρήση του Μεξικανού προέδρου Πορφύρο Ντιάζ «Καημένη Ελλάδα, τόσο κοντά στην Τουρκία και τόσο μακριά από το Θεό». Απόρροια της παραδοχής αυτής ήταν ότι, ιδιαίτερα από το 1974 μέχρι σήμερα, ανεξάρτητα της ρητορείας που κατά καιρούς επέδειξαν με κύριο αποδέκτη το εσωτερικό ακροατήριο οι ελληνικές κυβερνήσεις, αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν την τουρκική απειλή στο Αιγαίο και στην Κύπρο με τρεις τρόπους που φανέρωναν αυτήν ακριβώς την παραδοχή. Ο πρώτος τρόπος αναφέρεται στα μέσα που θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν, ώστε να αποτραπεί η τουρκική επιθετικότητα. Η Αθήνα έκρινε ότι μόνον ειρηνικά μέσα θα έπρεπε να υιοθετηθούν. Ο δεύτερος τρόπος αποσκοπεί στην επίτευξη της διεθνούς απομόνωσης της Τουρκίας, εγχείρημα βέβαια εξαιρετικά δυσχερές με τη συγκρότηση περιφερειακών, διαφορετικών κατά καιρούς συμμαχιών στη Βαλκανική, στη Μέση Ανατολή ακόμα και στην Υπερκαυκασία και ο τρίτος απέβλεπε στην αμυντική ενίσχυση, ώστε να αυξηθεί στο μέγιστο δυνατό η αποτρεπτική ισχύς της χώρας. Εάν αυτή η παραδοχή τα προηγούμενα χρόνια είχε μια ουσιαστική αξία, μετά την ένταξη της χώρας στην ΕΕ, έχει μειωθεί σημαντικά. Η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ ως πλήρους μέλους θα πρέπει να μελετηθεί ως η σημαντικότερη διπλωματική επιτυχία της χώρας μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Βουκουρεστίου το 1913, η τελευταία, ωστόσο ήταν απόρροια πολεμικών επιχειρήσεων. Η ένταξη δεν απέφερε μόνο οικονομικά οφέλη στην Ελλάδα. Το μεγαλύτερο όφελος από πλευράς ασφάλειας ήταν - χωρίς η ΕΕ να είναι κατά βάσιν στρατιωτική συμμαχία- ότι στην ουσία εξουδετερώθηκε σε μεγάλη έκταση ο κίνδυνος μιας προσβολής της Ελλάδας από τον υπέρτερο σε στρατιωτικά μέσα γείτονά της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο κίνδυνος αυτός έχει εξαφανιστεί καθώς η Τουρκία ενδυναμώνει τη στρατιωτική της ισχύ και ιδιαίτερα το ναυτικό της. Γι' αυτό το λόγο η Ελλάδα δεν πρέπει να αντιμετωπίζει την Τουρκία με το δέος μιας μικρής χώρας έναντι μιας μεγάλης, αλλά με τα πιστοποιητικά που έχει ως μέλος μιας ευρωπαϊκής (συν)ομοσπονδίας που με κατάλληλους διπλωματικούς ελιγμούς είναι σε θέση να επιβάλλει τις δικές της εθνικές θέσεις ως θέσεις της κοινής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ. Εξάλλου, κατά το πρόσφατο παρελθόν αυτό το πέτυχε. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ήταν η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, η οποία θα πρέπει να εκτιμηθεί ως ένα άλλο μεγάλο επίτευγμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, μολονότι το Κυπριακό ζήτημα δεν έγινε κατορθωτό να επιλυθεί και η διασύνδεση της προόδου των διαπραγματεύσεων ένταξης της Τουρκίας με την επίλυση των ελληνοτουρκικών ζητημάτων. Βασική, ωστόσο, προϋπόθεση αυτής της πολιτικής είναι να αποκατασταθεί το διαπραγματευτικό βάρος της Ελλάδας στη διαμόρφωση των θέσεων της ΕΕ στην εξωτερική πολιτική με την ανάκαμψη της οικονομίας της καθώς και με τη ανάδυση ενός κράτους πιο αποτελεσματικού και λιγότερο διεφθαρμένου. Βλέπουμε, συνεπώς, πόσο διασυνδεμένη είναι η έξοδος από την οικονομική κρίση με την εξωτερική πολιτική και ιδιαίτερα με την αντιμετώπιση της Τουρκίας. Η ΚΑΝΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ Ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής επιχειρηματολογίας για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι ότι οι ελληνικές θέσεις στηρίζονται στο διεθνές δίκαιο ενώ η Τουρκία κατάφωρα το παραβιάζει, όπως παραβιάζει επίσης το διεθνές εθιμικό δίκαιο και τη διεθνή πρακτική. Αυτή η παραδοχή οφείλεται κατά κύριο λόγο στην εισβολή που η Τουρκία πραγματοποίησε στην Κύπρο και στην άρνησή της να αποδεχτεί ότι τα ελληνικά νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα. Ως εκ τούτου, αρνήθηκε να επικυρώσει τη νέα Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας των Ηνωμένων Εθνών του 1992. Ωστόσο, η εξωτερική πολιτική ενός κράτους δεν μπορεί να βασιστεί μόνο στο διεθνές δίκαιο και ούτε μπορεί να το επικαλείται συνεχώς για ζητήματα που για πολλούς εκτιμούνται και ως πολιτικά. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν τα ζητήματα αυτά αντιμετωπίζονται συνήθως από τα τρίτα κράτη και κυρίως τις μεγάλες δυνάμεις με κύριο κριτήριο τα εθνικά συμφέροντά τους. Εξάλλου, αυτή η παραδοχή αποτελεί μια «κατασκευή» που καλλιεργήθηκε επισταμένως από την ελληνική πλευρά. Δηλαδή, ότι η Ελλάδα καταφεύγοντας στα διεθνή δικαστήρια θα δικαιωθεί. Όμως, δεν είναι σίγουρο ότι σε περίπτωση που το Διεθνές Δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών με βάση τις αποφάσεις που έχει εκδώσει (νομολογία) επιδικάσει τη διμερή διαφορά με την Τουρκία για την χάραξη των ορίων της υφαλοκρηπίδας, όπως, επίσης και στην περίπτωση της χάραξης των ορίων της ΑΟΖ, δεν θα λάβει σοβαρά υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες που υφίστανται στο Αιγαίο, την επήρεια της νότιας τουρκικής ακτογραμμής και της οικονομικής δραστηριότητάς της. Επίσης, δεν είναι δεδομένο ότι θα παραχωρήσει μεγαλύτερη θαλάσσια έκταση για εκμετάλλευση στην Τουρκία από εκείνη που πολλοί νομίζουν στην Ελλάδα. Ούτε στα ζητήματα των μειονοτήτων θα πρέπει να θεωρηθεί ότι η Ελλάδα βρίσκεται ανάμεσα στις χώρες που ακολουθούν μια πολιτική ικανοποιητικής ανεκτικότητας, αφού έχει καταδικαστεί από το Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης για παραβίαση των μειονοτικών δικαιωμάτων. Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ Στην Ελλάδα ολοένα και περισσότερο έχει γίνει αποδεκτό, ακόμα και πριν από την έναρξη της οικονομικής κρίσης, ότι η Τουρκία εξαιτίας του δυναμισμού που επιδεικνύει η οικονομία της, θα καταστεί στο μέλλον μεγαλύτερη απειλή. Ήδη, από το 1995 είχε διατυπωθεί ο φόβος ότι η έναρξη της τελωνειακής ένωσης μεταξύ της Τουρκίας και της ΕΕ θα οδηγούσε σε αύξηση των εξαγωγών της Τουρκίας προς στην Ελλάδα. Σήμερα, το ΑΕΠ της γειτονικής χώρας έχει ήδη φτάσει τα 744 δισ. δολάρια από το επίπεδο των 230 δισ. δολαρίων που βρισκόταν το 2002 ενώ σημειώνεται ότι έχει πετύχει εντυπωσιακή ανάπτυξη των εξαγωγών της που άγγιξαν τα 152 δισ. δολάρια. Η Τουρκία ανήκει στoυς G-20, ενώ συνολικότερα η οικονομική ισχύς της αυξάνεται συνεχώς, πράγμα που τονίζεται επανειλημμένα από την τουρκική διπλωματία. Η Τουρκία εξ αιτίας του δυναμισμού που η οικονομία της, έχει αποκτήσει έχει συνεπώς τα μέσα να περιθωριοποιήσει την Ελλάδα. Εκφράζεται, δε ολοένα και συχνότερα η ανησυχία ότι η Τουρκία θα είναι σε θέση να διεισδύσει στον οικονομικό χώρο της Ελλάδας, ιδιαίτερα στη Δυτική Θράκη, εξαγοράζοντας πολλές ελληνικές επιχειρήσεις και εκμεταλλευόμενη την οικονομική δυσπραγία της χώρας. Επίσης, οι τουρκικές επιχειρήσεις θα είναι σε θέση να ανταγωνιστούν με επιτυχία τις ελληνικές στα Βαλκάνια, ένα χώρο όπου η ελληνική επιχειρηματική δραστηριότητα τα τελευταία χρόνια σημείωσε σημαντικά επιτεύγματα. Ωστόσο, αυτό που έλαβε χώρα τα τελευταία χρόνια δεν ήταν η οικονομική διείσδυση της Τουρκίας στην Ελλάδα, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Η πλήρης κατάργηση των τελωνειακών δασμών, η μη ύπαρξη εμποδίων στην ανάπτυξη του εμπορίου και το θετικό κλίμα που καλλιεργήθηκε ανάμεσα στις δύο χώρες μετά το 1999 δημιούργησαν κίνητρα για μεγαλύτερη παρουσία των ελληνικών προϊόντων στην Τουρκία. Για τις ελληνικές επιχειρήσεις και ιδιαίτερα για τις εμπορικές, η τουρκική αγορά έγινε αρκετά ελκυστική, αφού είναι ευκολότερα προσβάσιμη από ό,τι οι αντίστοιχες αγορές της Δυτικής Ευρώπης, καθώς τα καταναλωτικά πρότυπα των Τούρκων είναι όμοια με τα ελληνικά και το γεγονός αυτό διευκόλυνε τις ελληνικές επιχειρήσεις να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους. Η Τουρκία έχει, συνεπώς, καταστεί μια πολύτιμη αγορά για τα ελληνικά προϊόντα, αφού κατατάσσεται στις έξι πρώτες χώρες όπου κατευθύνονται οι ελληνικές εξαγωγές. Το δε 2011, το εμπορικό ισοζύγιο Ελλάδας - Τουρκίας εμφανίζεται πλεονασματικό υπέρ της Ελλάδας. Οι ελληνικές εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 104,2% σε σχέση με το 2010, ενώ οι εισαγωγές μειώθηκαν κατά 0.9%. Το εμπορικό έλλειμμα της Ελλάδας, το οποίο το 2007 ήταν της τάξης των 956 εκατ. ευρώ, το 2008 ανήλθε σε 862 εκατ. ευρώ, το 2009 ανήλθε σε 362 εκατ. ευρώ και κατά το 2011 μετετράπη σε πλεόνασμα ύψους 302,8 εκατ. ευρώ. Τα κυριότερα προϊόντα που η Ελλάδα εξάγει στην Τουρκία είναι τα ορυκτά λάδια – καύσιμα και το βαμβάκι. Οι δύο αυτές κατηγορίες προϊόντων καταλαμβάνουν πάνω από το 50% της συνολικής αξίας των ελληνικών εξαγωγών. Αναφορικά με τις ελληνικές επενδύσεις, αυτές αποτελούν το 10% του συνόλου των ξένων επενδύσεων στην χώρα κατά την περίοδο 2004-2008. Το σύνολο των ελληνικών επενδύσεων στην Τουρκία υπερβαίνει τα έξι δισ. Ο χρηματοπιστωτικός τομέας απορροφά το μεγαλύτερο μέρος των επενδύσεων. Η εξαγορά της Finansbank από την Εθνική Τράπεζα το 2006 ήταν η σημαντικότερη. Τότε πολλοί στην Ελλάδα θεώρησαν ότι η επένδυση αυτή ήταν επικίνδυνη και ότι θα έβαζε την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας σε περιπέτειες. Για το 9μηνο του 2012, τα έσοδα της Finansbank έχουν ανέλθει στα 1,22 δις ενώ τα έσοδα της μητρικής Ελλάδος ανήλθαν μόνο στα 840 εκατ. ευρώ. Έχουν δε καταγραφεί περισσότερες από σαράντα ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Τουρκία. Οι εξελίξεις αυτές αποδεικνύουν ότι η απειλή του οικονομικού κινδύνου και της οικονομικής διείσδυσης απ΄ την Τουρκία ήταν υπερβολική, ενώ οι ελληνικές επιχειρήσεις και οι ελληνικές τράπεζες ήταν εκείνες που εκμεταλλεύτηκαν τη μεγέθυνση της τουρκικής οικονομίας. Εξαιτίας δε της οικονομικής κρίσης, παρατηρείται σήμερα τάση αποχώρησης των λίγων τουρκικών εταιρειών που έχουν δραστηριοποιηθεί στην Ελλάδα. Η ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΟΥ ΕΞΕΥΡΩΠΑΪΣΜΟΥ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ Βασικό χαρακτηριστικό της περιόδου που αρχίζει το 1993 και ιδιαίτερα μετά το 1996, όταν ο Κώστας Σημίτης εκλέχτηκε πρωθυπουργός, είναι ότι ο βαθμός εξευρωπαϊσμού της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής αυξάνεται ακόμα περισσότερο και μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι τώρα προσαρμοσμένη προς την ΕΕ περισσότερο από ποτέ, αφού οι περισσότερες εκφάνσεις της ασκούνται μέσα από το πρίσμα της πολιτικής της ΕΕ. Η προσαρμογή αυτή διαπιστώνεται και από την πολιτική που υιοθέτησε η Ελλάδα έναντι της Τουρκίας. Αποδέχθηκε πρώτα την τελωνειακή ένωση με την Τουρκία και τελικά τη δυνατότητα ένταξής της στην ΕΕ το 1999. Ωστόσο, ένας άλλος βασικός λόγος για την αλλαγή της ελληνικής πολιτικής οφειλόταν στο γεγονός ότι η Ελλάδα δεν ήθελε να χαρακτηρίζεται συνεχώς ως η χώρα που αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Η Ελλάδα γνώριζε πολύ καλά ότι υπήρχαν και άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ που βολεύονταν με την εναντίωση της Ελλάδας στην ένταξη της Τουρκίας και δεν ήταν πια διατεθειμένη να παίζει τον ρόλο του κακού, ενώ πολλοί από τους εταίρους της υποκριτικά έπαιζαν τον βολικό ρόλο του καλού. Όποια κι αν ήταν τα πραγματικά κίνητρα της μετατόπισης των θέσεων της Ελλάδας για το συγκεκριμένο ζήτημα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι διευκόλυνε την ανάπτυξη μιας διαφορετικής πολιτικής έναντι της Τουρκίας. Μετά το Ελσίνκι το 1999, άρχισε να κυριαρχεί η παραδοχή ότι η στάση αυτή της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας θα μπορούσε να συμβάλει όχι μόνο σε μια αμοιβαίως αποδεκτή και λειτουργική λύση στο πρόβλημα της Κύπρου και σε μια διασύνδεση της ελληνοτουρκικής διένεξης με το ζήτημα της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, αλλά - πράγμα σημαντικότερο - θα την βοηθούσε να ενταχθεί στις ευρωπαϊκές αξίες και αρχές. Ο εξευρωπαϊσμός, δηλαδή, της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής θα «πίεζε» και την Τουρκία να διασυνδεθεί ακόμα περισσότερο με την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα οδηγούσε στην επιτυχή ταύτιση των συμφερόντων της τουρκικής πολιτικής και της οικονομικής ελίτ με εκείνα της ΕΕ, πράγμα που αναπόφευκτα θα μετέβαλλε την τουρκική συμπεριφορά σε πλαίσιο που θα ήταν συμβατό με τους κανόνες συμπεριφοράς της ΕΕ. Ωστόσο, αυτή η παραδοχή λειτούργησε ικανοποιητικά για κάποιο διάστημα μέχρι τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του εικοστού πρώτου αιώνα και οι διμερείς σχέσεις βελτιώθηκαν, ιδιαίτερα με την υπογραφή συμφωνιών στα πεδία της οικονομίας, του εμπορίου, του τουρισμού, του περιβάλλοντος, δηλαδή της «χαμηλής πολιτικής». Υπήρξαν, επίσης, συζητήσεις για μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και άρχισαν οι διερευνητικές επαφές, που ασχολήθηκαν όχι μόνο με την υφαλοκρηπίδα αλλά και με τα «συναφή θέματα» της οριοθέτησής της. Ωστόσο, η άνοδος στην εξουσία της Νέας Δημοκρατίας το 2004 δεν επέτρεψε να παραπεμφθούν οι «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» στη Χάγη, όπως προβλεπόταν από το Ελσίνκι. Οι κυβερνήσεις Καραμανλή δεν αμφισβήτησαν τη βασική θέση της παραδοχής αυτής, ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να υποστηρίζει την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, αρκεί βέβαια η Άγκυρα να τηρήσει τις υποχρεώσεις που ανέλαβε ως υποψήφια προς ένταξη χώρα και να ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις ένταξης με τους όρους που της έχουν τεθεί, συμπεριλαμβανομένης της εξομάλυνσης των διμερών σχέσεών της με την Κυπριακή Δημοκρατία. Η πολιτική αυτή αποδείχθηκε ορθή στο βαθμό που βοήθησε να ενταχθεί η Κύπρος στην ΕΕ και στο βαθμό που δημιούργησε μια νέα ατμόσφαιρα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Όμως, σήμερα φαίνεται να έχει εξαντλήσει το δυναμισμό της για τους ακόλουθους λόγους: Πρώτον, η Κύπρος είναι πια μέλος της Ε.Ε. Δεύτερον, η Τουρκία φαίνεται να έχει απωλέσει το ενδιαφέρον της για ένταξη στην ΕΕ, ενώ παράλληλα πολλά κράτη-μέλη της ΕΕ δεν επιθυμούν τη συμμετοχή της Τουρκίας σ΄ αυτήν. Τρίτον, η Άγκυρα παρουσιάζεται ως μια αναδυόμενη ηγεμονική περιφερειακή δύναμη με οικονομική και στρατιωτική ισχύ που δεν έχει την ανάγκη της ΕΕ αλλά αντίθετα ισχυρίζεται ότι η ΕΕ την έχει ανάγκη. Τέταρτον, ο πρωθυπουργός Ερντογάν δίνει μια κρίσιμη πολιτική μάχη εναντίον του στρατιωτικού και του πολιτικού κατεστημένου και θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο να προβεί, ακόμη κι αν το επιθυμούσε, σε κινήσεις καλής θέλησης προς την Ελλάδα, άνευ ανταλλάγματος. Πέμπτον, οι περιώνυμες διμερείς διερευνητικές επαφές για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας που διαρκούν εδώ και χρόνια (πενήντα τρεις γύροι!) δεν έχουν καταλήξει πουθενά, καθώς η Ελλάδα επιθυμεί να τεθεί επιτέλους ένα χρονοδιάγραμμα ώστε, αν δεν υπάρξει συμφωνία, να γίνει από κοινού προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Η Άγκυρα, από την άλλη, θεωρεί ότι υπάρχουν και άλλα προβλήματα, όπως οι περιώνυμες γκρίζες ζώνες, η έκταση του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου και το νέο «αγκάθι» που είναι η απαίτηση της Τουρκίας να εξαιρεθεί το Καστελόριζο από οποιαδήποτε διευθέτηση για την υφαλοκρηπίδα κι ενδεχόμενη κήρυξη ΑΟΖ από την Αθήνα. Το αποτέλεσμα ήταν να ατονήσουν οι διερευνητικές επαφές και μάλιστα, εξαιτίας των εκλογών στην Ελλάδα και την Τουρκία, να μην πραγματοποιηθούν καθόλου από τον Ιούλιο του 2011 μέχρι τον Οκτώβριο του 2012 και να έχει αναβληθεί κατ΄ επανάληψη η δεύτερη συνεδρίαση του ελληνοτουρκικού Συμβουλίου Συνεργασίας, η οποία αναμένεται να συγκληθεί στην Τουρκία την Άνοιξη του 2013. Υφίσταται, συνεπώς, η ανάγκη επανακαθορισμού της παραδοχής ότι η προοπτική ένταξης της Τουρκίας θα μεταβάλει τη τουρκική στάση στα ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό. Το ερώτημα βέβαια που παραμένει είναι ποια θα πρέπει να είναι η ελληνική στρατηγική και ποιο θα είναι το μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων. ΤΑ «ΚΛΕΙΔΙΑ» ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ Η προσπάθεια να εξηγηθεί η κρατική συμπεριφορά στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, στο πλαίσιο μόνο των υπαγορεύσεων και των δεδομένων του διεθνούς και του εσωτερικού περιβάλλοντος, δεν είναι πάντοτε ορθή. Το «κλειδί» γιατί ένα κράτος συμπεριφέρεται κατά ένα συγκεκριμένο τρόπο στην εξωτερική πολιτική του μπορεί να ανάγεται στον τρόπο που οι διαμορφωτές αποφάσεων αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα, η οποία μεταβάλλεται πολλές φορές χωρίς να γίνει άμεσα αντιληπτή ή και κατανοητή. Δηλαδή, δεν υφίσταται ανάγκη να δίνεται τόσο μεγάλη έμφαση στα «αντικειμενικά» δεδομένα της κατάστασης του διεθνούς και του εσωτερικού περιβάλλοντος, όταν οι υποκειμενικές αντιλήψεις των διαμορφωτών των αποφάσεων αλλά και οι δι-υποκειμενικές διαχρονικές πεποιθήσεις μιας κοινωνίας είναι αυτές που τελικά παίζουν ρόλο και προσδιορίζουν σε τελευταία ανάλυση το περιεχόμενο της εξωτερικής πολιτικής. Η ελληνική εξωτερική πολιτική δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Οι ανωτέρω κυριότερες παραδοχές, τόσο οι διαχρονικές όσο και οι πιο πρόσφατες, που αναφέρονται στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων και έχουν υιοθετηθεί από τους διαμορφωτές αποφάσεων, καθιστούν έτσι έκδηλη την αναγκαιότητα ανάπτυξης ενός μεγαλύτερου προβληματισμού για το μέλλον των σχέσεων της Ελλάδας με την Τουρκία. Άλλες από αυτές τις παραδοχές υπερτιμούν τις δυνατότητες της Τουρκίας, όπως ότι η Τουρκία έχει τεράστια γεωπολιτική σημασία σε σχέση με την Ελλάδα ή ότι η Τουρκία, εξαιτίας του δυναμισμού που η οικονομία της έχει αποκτήσει τα μέσα να περιθωριοποιήσει την Ελλάδα. Άλλες, πάλι, παραδοχές δημιουργούν την εντύπωση ότι η Ελληνική εξωτερική πολιτική έχει στη φαρέτρα της όπλα, τα οποία στην πραγματικότητα, αν και έχουν χρησιμότητα, είναι υπερτιμημένα, όπως ότι το διεθνές δίκαιο είναι - σε όλα τα ζητήματα που θέτει η Τουρκία - ευνοϊκό προς τα συμφέροντά της Αθήνας και ότι πρέπει η πολιτική της να βασίζεται σε αυτό. Η αμφισβήτηση δε άλλων παραδοχών, όπως ότι η πολιτική του εξευρωπαϊσμού της Τουρκίας δεν είναι σε θέση πλέον να αποδώσει αποτελέσματα ή ότι η ασφάλεια της Ελλάδας βρίσκεται υπό αίρεση εξαιτίας των απειλών που εκτοξεύει η Τουρκία, θέτει ζητήματα διαμόρφωσης νέας στρατηγικής και υιοθέτησης νέων τακτικών. Η αμφισβήτηση, ωστόσο, αυτών των παραδοχών δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι η Ελλάδα κάτω από τη δεδομένη οικονομική συγκυρία και τον υπάρχοντα διεθνή συσχετισμό δυνάμεων της περιοχής θα πρέπει να προχωρήσει σε κινήσεις που ίσως δεν θα είναι σε θέση να τις ελέγξει, όπως είναι η ανακήρυξη μονομερώς των ορίων της δικής της ΑΟΖ. Ούτε πάλι σημαίνει ότι θα πρέπει a priori να υιοθετηθούν οι ισχυρισμοί ότι η γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας σε σχέση με τη Τουρκία είναι μειωμένη ή ότι η Τουρκία, επειδή είναι μια μεγάλη χώρα με ισχυρή στρατιωτική βάση είναι και σε θέση να υπαγορεύει την πολιτική της στις γειτονικές χώρες, αζημίωτα. Η τουρκική εξωτερική πολιτική αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με όλες σχεδόν τις όμορες χώρες της και πολλές πρωτοβουλίες της, όπως είδαμε, δεν ευοδώθηκαν. * Ο Χαράλαμπος Τσαρδανίδης είναι Διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων.  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 11:45 AM PDT  Ο πολιτικός σαλταδόρος που ηγείται της τρικομματικής-μνημονιακής-προδοτικής κυβερνήσεως, Αντώνης Σαμαράς, από άκρως αντιμνημονιακός, όπως διατυπώθηκε αυτή η στάση μέσω των «διαλέξεών του» στα Ζάππειο I, II και III, μετατράπηκε στον μεγαλύτερο υπερασπιστή των μνημονίων, της νεοφιλελεύθερης Μερκελικής πολιτικής, δηλαδή της πολιτικής σαδιστικού βασανισμού της Ελληνικής κοινωνίας και της πατρίδας. Πρόλαβε όμως, να γίνει Πρωθυπουργός, μέσω των ανεκπλήρωτων προεκλογικών εξαγγελιών του, ακολουθώντας έτσι, όλους τους προκατόχους του, πολιτικούς αγύρτες και απατεώνες οι οποίοι με ασύστολα ψεύδη υφάρπαζαν την ψήφο των Ελλήνων ψηφοφόρων. Αυτός, λοιπόν, ο ολίγιστος Πρωθυπουργός της πατρίδας μας, μετά και τη νέα υποταγή στα κελεύσματα των τεχνοκρατών της τρόικας, τους απεσταλμένους της νεοναζί Μέρκελ (χαράτσι ακινήτων, ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών, απολύσεις στο δημόσιο), θεώρησε πως έπρεπε τη δουλική του υποταγή να τη διατυπώσει μέσω διαγγέλματος προς τον Ελληνικό λαό. Διαπίστωσε, λοιπόν, μεταξύ των άλλων ο σημερινός πολιτικός ολετήρας της πατρίδας μας:
Βέβαια, πρέπει να παραδεχτούμε πως στην άκρη του τούνελ αρχίζει να φαίνεται φως, από τη στιγμή που η κοινωνία μας είναι σε πλήρη διάλυση. Όταν η ανεργία καλπάζει σε δυσθεώρητα και ανεξέλεγκτα ύψη, κυρίως στους νέους μας, όταν οι άστεγοι συνεχώς πολλαπλασιάζονται, όταν αυξάνουν τα δημόσια συσσίτια, ανθρώπων που από τη μια ημέρα στην άλλη, στην Ελλάδα των μνημονίων, μετετράπησαν από αυτάρκεις οικογενειάρχες, σε ρακένδυτους περιφερόμενους πολίτες. Όταν τα φάρμακα παρουσιάζουν τεράστιες ελλείψεις και τα δημόσια νοσοκομεία λειτουργούν προκειμένου να εξυπηρετούν τους λαθρομετανάστες. Όταν έχει υποβαθμιστεί η πρώην δημόσια παιδεία και πολλά από τα ελληνόπουλα υποσιτιζόμενα λιποθυμούν στα σχολεία τους και γι΄ αυτό πολλές οικογένειες διέκοψαν την μάθηση των παιδιών τους. Όταν οι αυτοκτονίες συμπατριωτών μας έχουν λάβει μορφή επιδημίας, οι οποίοι μη αντέχοντας τα προβλήματα που προέκυψαν από την πολιτική των μνημονίων, θέτουν τέλος στη ζωή τους. Όταν η ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών είναι πλέον, είδος πολυτελείας και σφάζονται καθημερινώς σαν τα σκυλιά στα αμπέλια, από την ανεπάρκεια του κράτους να φυλάει στις φυλακές τις εγκληματικές φυσιογνωμίες της αλλοδαπής ή από όλους εκείνους που η οικονομική κρίση τους όπλισε το χέρι. Πρώτιστο μέλημα του ολίγιστου Πρωθυπουργού μας η διατήρηση της χώρας μας στην ευρωζώνη και το σκληρό νόμισμα του ευρώ. Ουδέποτε, όμως, διαπραγματεύτηκε σκληρά με τους τροικανούς, αυτή τη συμμετοχή μας, προτάσσοντας το συμφέρον της πατρίδας. Ουδέποτε ανάγνωσε την άλλη άποψη, που διατυπώνεται από πολλούς για πιθανή εγκατάλειψη της χώρας από το ευρώ και επαναφορά στη δραχμή. Αυτή την εξέλιξη τρέμει αφάνταστα η Γερμανία και γι΄ αυτό έχουν συνταχθεί ενδιαφέρουσες μελέτες από εξειδικευμένα γραφεία της Γερμανίας, αλλά και της Βρετανίας για το συνολικό κόστος μιας ελληνικής πτώχευσης. Αποσπάσματα μιας τέτοιας μελέτης διέρρευσαν και δημοσιεύθηκαν στον οικονομικό τύπο της Γερμανίας (Handelsblatt). Αυτή η μελέτη καταλήγει ότι το κόστος για τη Γερμανία εκτιμάται ότι θα ανέλθει ή και θα υπερβεί το ένα τρισεκατομμύριο ευρώ! Σύμφωνα με το επικρατέστερο σενάριο, η ανάλυση των επί μέρους αθροιζομένων στοιχείων είναι η εξής: α) 75 δις ευρώ θα είναι οι άμεσες απώλειες από τα οφειλόμενα χρέη τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. β) 175 δις ευρώ θα είναι οι απώλειες της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας από τον μηδενισμό της αξίας των ελληνικών ομολόγων που διατηρεί στο χαρτοφυλάκιό της. γ) 380 δις ευρώ θα είναι το κόστος για την στήριξη των πορτογαλικών και ιρλανδικών ομολόγων, των οποίων οι αγορές θα καταρρεύσουν άμεσα σε αντίθετη περίπτωση. δ) 350 δις ευρώ θα απαιτηθούν για την στήριξη των ισπανικών και των ιταλικών τραπεζών, δοθέντος ότι αμφότερες είναι πολύ εκτεθειμένες , στα πορτογαλικά ομόλογα οι πρώτες (υπέρ τα 90 δις ευρώ) και στα ισπανικά ομόλογα οι δεύτερες και ε) 150 δις ευρώ θα χρειασθούν για την ανακεφαλαιοποίηση των ευρωπαϊκών τραπεζών. Όμως, πέραν των ανωτέρω, η οικονομία της ευρωζώνης θα υποστεί βαρύ πλήγμα αξιοπιστίας με πολλές άμεσες συνέπειες, μεταξύ αυτών η μείωση των φορολογικών εσόδων και η αύξηση του μέσου επιτοκίου δανεισμού, ένεκα της συνεπακόλουθης μείωσης του ΑΕΠ της ευρωζώνης κατά 1,5 - 2,5%! Αν επί πλέον , η πτώχευση συνοδευθεί και από έξοδο από την ευρωζώνη θα κλονισθεί σοβαρά η σταθερότητα του κοινού νομίσματος και η αξιοπιστία της ΕΚΤ. Επιπρόσθετα, πρόσφατα ο Βρετανός Ευρωβουλευτής Nigel Farage δήλωσε στην Ευρωβουλή μεταξύ άλλων: «Η Ευρωζώνη διοικείται από άτομα που δεν σέβονται ούτε τη Δημοκρατία, ούτε το Νόμο….Όμως, δε συμφέρει την ΕΕ η πτώση της Ελλάδας, της Κύπρου, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας ή της Ιρλανδίας. Ξέρουν ότι αν θα πέσει μια χώρα θα γκρεμιστούν όλα και η Γερμανία θα έχει μεγάλες απώλειες, πιθανά και ένα τρις ευρώ. Με αυτό που έκαναν σε μια χώρα, τώρα είναι ικανοί να το κάνουν στην Ιταλία, Ισπανία κτλ». Δυστυχώς, όμως, ο κ. Σαμαράς, απόλυτα υποτελής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της Γερμανίας, η οποία προσπαθεί για τρίτη φορά, μέσω της δημιουργηθείσας οικονομικής κρίσης αυτή τη φορά, να υποτάξει την πολιτισμένη Ευρώπη, έπαιξε απόλυτα το παιχνίδι της Γερμανίας στο σκηνοθετημένο θάνατο της Κύπρου. Έκανε πράξη λοιπόν, μέσω της δουλικότητάς του, όσα δήλωσε ο Άδωνης Γεωργιάδης σε συνέντευξή του στην «Ελεύθερη Ώρα» προ δυο εβδομάδων:
Είναι δυνατόν, λοιπόν, το πλέον προβεβλημένο στέλεχος της ΝΔ από τα μνημονιακά ΜΜΕ, να ισχυρίζεται πως η Γερμανία θέλησε να τιμωρήσει ένα μικρό «εταίρο» που σήκωσε το ανάστημά του, δηλαδή την Κύπρο, προκειμένου να την καταστήσει πανευρωπαϊκό παράδειγμα προς αποφυγήν. Σε αυτή την ενωμένη Ευρώπη πιστεύει η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά; Στην ενωμένη Ευρώπη που ο ισχυρός προς όφελός του, τιμωρεί τον αδύνατο; Που ο ισχυρός «εταίρος» μεταχειρίζεται τον αδύνατο «εταίρο» ως δανειολήπτη και όχι ως ισότιμο εταίρο, όπως άλλωστε προβλέπεται; Αλλά εν πάση περιπτώσει, τι έπραξε η μνημονιακή-τρικομματική κυβέρνηση στο Eurogroup της προπερασμένης Παρασκευής; Γιατί αποδέχτηκε την αρχική πρόταση που περιελάμβανε κούρεμα των ποσών και κάτω των 100 χιλ. ευρώ; Γιατί δεν άσκησε βέτο, προκειμένου να προστατέψει την κυπριακή οικονομία; Πού είναι η Ελληνική συμπαράσταση στους ομοεθνείς μας Κυπρίους; Φώναξε, για άλλη μια φορά, η τρικομματική πως «η Κύπρος κείται μακράν»; Γιατί δεν υπήρχε plan B, στο σύσσωμο περήφανο ΟΧΙ της κυπριακής βουλής; Τι συζήτησαν οι Σαμαράς – Αναστασιάδης στη συνάντηση των Αθηνών, αμέσως μετά την εκλογή του δευτέρου; Δεν συζήτησαν όλα τα πιθανά σενάρια; Γιατί δεν ασκήθηκε καμιά πίεση από την Ελληνική κυβέρνηση προς τους «εταίρους» της ΕΕ; Μήπως, λοιπόν, η μνημονιακή-τρικομματική κυβέρνηση σχεδίασε την καταστροφή της Κύπρου με τους νεοφιλελεύθερους της κυβέρνησης της Γερμανίας για να παίξει αφ΄ενός το παιχνίδι της Μέρκελ με σκοπό την κατατρομοκράτηση των κρατών του Ευρωπαϊκού νότου, όπως «μαρτυράει» ο φλύαρος Γεωργιάδης και αφ΄ετέρου για να μπορεί η τρικομματική να τρομοκρατεί και τον Ελληνικό λαό προκειμένου να μην εξεγερθεί; Άλλωστε, από εκείνη την ημέρα όλα τα φερέφωνα-βουλευτές της τρικομματικής, διαλαλούν το τρομοκρατικό μήνυμα του δόγματος «να τι έπαθε η άτακτη Κύπρος», να μην πάθουμε τα ίδια και εμείς! Έτσι, μήπως αυτή η πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά, αγγίζει τα όρια της Εσχάτης Προδοσίας, για άλλη μια φορά;  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 11:28 AM PDT  Κραυγή απελπισίας που αποκαλύπτει την μεγάλη αλήθεια για τον "επαναστατικό στρατό": "Κάθε Σύριος πολίτης θέλει να μας σκοτώσει! Δεν μπορούμε πλέον ούτε να υποχωρήσουμε"! Η στρατιωτική βοήθεια που ζητούσαν πανικόβλητοι οι ισλαμοφασίστες στην πρόσφατη σύναξη στην Κωνσταντινούπολη, αποκάλυψε και την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην Συρία τις τελευταίες ημέρες. Εκπρόσωποι του στρατιωτικού σκέλους των ανταρτών, διαμαρτυρήθηκαν για την ανυπαρξία πληροφόρησης για τις κινήσεις του Συριακού στρατού από την Δύση (βλ. Τουρκία). Η εξήγηση που πήραν από τους Τούρκους επιτελείς ήταν ότι ο τακτικός στρατός ακολουθεί νέες μεθόδους ανάπτυξης σε συνεργασία με τους πολίτες που καθιστά σχεδόν αδύνατη την παρακολούθηση – πρόβλεψη των επιθέσεων. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος για τα συντριπτικά χτυπήματα των τελευταίων ημερών που αναγκάζουν όσους έχουν απομείνει, να σχεδιάζουν "τακτική υποχώρηση". Εκεί ήλθε και η "κραυγή αγωνίας" από τον εκπρόσωπο του FSA, που παραπονέθηκε ότι δεν υπάρχει δυνατότητα πλέον ούτε για τακτική υποχώρηση. Όπου υπάρχει εμπλοκή με τον στρατό, οι "μαχητές" μπορούν μόνο να παραδοθούν ή να πεθάνουν. Κάθε πολίτης θέλει να μας σκοτώσει! (Αυτός είναι δηλαδή "απελευθερωτικός" στρατός;) Επίσης, αναφέρθηκε ότι ο Ασαντ έχει αναπτύξει νέο σύστημα συλλογής και διακίνησης πληροφοριών έχοντας καταφέρει να ενεργοποιήσει κάθε πολίτη της χώρας, με τέτοιον τρόπο που δεν μπορεί να "σπάσει" αυτό το δίκτυο πληροφοριών. Διαβάστε εδω μία εξέλιξη καθόλου άσχετη  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 11:23 AM PDT  Τα διάβασα τα στατιστικά αποτελέσματα της Metron Analysis στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και… «ήρθε η καρδιά μου στον τόπο της!» Δεν με εντυπωσίασε και δεν αναφέρομαι φυσικά στο 0.07 (που θυμίζει James Bond) της διαφοράς ανάμεσα στο 18,7% της «Νέας» Ν.Δ. και του σχεδόν 18,1% του ΣΥΡΙΖΑ που από μια άποψη είναι ΝΤΡΟΠΗ να το συζητάμε όταν ΟΛΟΙ γνωρίζουμε πως διαφορές κάτω του + ή - 3% ανήκουν στην «σφαίρα» της φαντασίωσης καθότι πρόκειται για όριο «στατιστικού λάθους»… Δεν με εντυπωσιάζουν καν τα υπόλοιπα «ευρήματα» που κρατούν σε σταθερή τρίτη θέση τη Χρυσή Αυγή και θέτουν σε αμφιβολία για επιτυχία εισόδου στην επόμενη Βουλή του ιστορικού ΚΚΕ και της νεότευκτης (ίσως και βραχύβιας τύπου ΠΟ.ΑΝ. του 1996) ΔΗΜΑΡ με ποσοστά 3% και κάτι… Εντυπωσιάστηκα, όμως, και έχω την αίσθηση ότι επιτέλους αρχίζει να διαπερνά η οδυνηρή μας πραγματικότητα την επιδερμίδα μας και να περνά στα χρήσιμα εγκεφαλικά κύτταρα του μέσου Έλληνα και να οδηγεί στην κατάθεση του 38% που ΔΕΝ θεωρεί ΚΑΝΕΝΑ πολιτικό Αρχηγό ως κατάλληλο για τον Πρωθυπουργικό θώκο! Στις ποικίλες κοινωνιολογικές και ψυχολογικές θεωρίες για ΗΓΕΤΕΣ ο ιστός που τις συνδέει από την εποχή του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη μέχρι τις σύγχρονες έρευνες είναι ότι «οι εποχές απαιτούν ηγέτες ικανούς να εμπνεύσουν και να δώσουν ελπίδα στους Λαούς…». Στην πτωτική πορεία της Ελληνικής Οικονομίας εδώ και 6 χρόνια και από το καλοκαίρι του 2010 μέχρι σήμερα διαπιστώνουμε ότι οι ΗΓΕΤΕΣ μας δεν πληρούν τις προδιαγραφές αποτελεσματικού χειρισμού του δράματός μας… Να σας θυμίσω την έρευνα της GPO για το MEGA τον Σεπτέμβριο του 2011 όταν ο κύριος Σαμαράς προηγείτο του κ Παπανδρέου ως «καταλληλότερος» αλλά 60% θεωρούσαν ότι ο καταλληλότερος ήταν ο… ΚΑΝΕΝΑΣ! Στην έρευνα της Metron Analysis για την «Κ.Ε.» ο κύριος Σαμαράς προηγείται του κυρίου Τσίπρα αλλά σχεδόν το 40% προτιμούν τον… ΚΑΝΕΝΑ!... Να θυμηθούμε την απάντηση του τυφλωμένου από τον Οδυσσέα και τους συντρόφους του Κύκλωπα στην ερώτηση των άλλων Κυκλώπων «ποιός σε τύφλωσε;» Ο… Κανένας!!! Ήμασταν η χώρα με τους περισσότερους «τυφλωμένους» από Κομματικά πάθη ψηφοφόρους, με τα μεγαλύτερα σε σύγκριση με άλλες χώρες ποσοστά «κοψοχέρηδων» μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση… Ήμασταν η χώρα με τις καθαρά Κρατικοδίαιτες δήθεν «ιδιωτικές» επιχειρήσεις που θύμιζαν ΕΣΣΔ 20 χρόνια μετά την πτώση του Τείχους… Είμαστε η χώρα του Νότου με μεγάλες πιθανότητες «αδυναμίας» αποπληρωμής των «δανεικών» που εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ και κατάσχεση Εθνικού πλούτου… Και ψάχνουμε για «καταλληλότερο» Πρωθυπουργό!...  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 10:41 AM PDT 
Η διαφωνία για τα προγράμματα λιτότητας αλλά και τους χειρισμούς απέναντι στην οικονομική κρίση στάθηκε αφορμή για νέο φραστικό επεισόδιο ανάμεσα στον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τον Αμερικανό ομόλογό του, Τζακ Λιου. Οπως μετέδωσε το Mega, σύμφωνα με δημοσίευμα του Spiegel το νέο επεισόδιο εκτυλίχθηκε την Παρασκευή το βράδυ, στην Ουάσιγκτον, όταν ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δέχθηκε τα πυρά των υπολοίπων ομιλητών κατα τη διάρκεια μία συζήτησης που λίγο έλειψε να εξελιχθεί σε καυγά. Η κ. Λαγκάρντ με δήλωσή της στο Mega διέψευσε τις πληροφορίες, αν και βασικά είπε πως η ίδια δεν έχει σχέση με το περιστατικό. Όπως αναφέρει το δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού, ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζακ Λιου και εκπρόσωποι του ΔΝΤ, επανέλαβαν ότι η Γερμανία, ως το μεγαλύτερο και πιο εύρωστο, οικονομικά, κράτος της Ευρώπης θα πρέπει να αναλάβει τις περισσότερες ευθύνες για τη διάσωση της νομισματικής ένωσης. Εμφανίστηκαν, δε, «εκνευρισμένοι» από τις μόνιμες προσταγές του Βερολίνου για λιτότητα, οι οποίες έχουν βυθίσει στην ύφεση την ευρωζώνη. Αντί της πολιτικής λιτότητας οι χώρες που βρίσκονται σε κρίση χρειάζονται περισσότερο χρόνο, ώστε να μπορέσει να ανακάμψει ταχύτερα η οικονομία τους, ζήτησαν οι Αμερικανοί, τονίζοντας ότι εκτός αυτού οι Γερμανοί θα πρέπει, εν τέλει, να επανεξετάσουν το ζήτημα για μία ευρωπαϊκή τραπεζική ενοποίηση και να βάλουν στην άκρη τους φόβους τους, καθώς και να καταργηθεί το όριο δημοσιονομικού χρέους στην Ευρωζώνη. Οι θέσεις αυτές προκάλεσαν την έκρηξη του γερμανού υπουργού Οικονομικών και των συναδέλφων του, με το Spiegel να κάνει λόγο για «όργιο φωνασκιών». «Εως τώρα δεν είχα ακούσει από κανέναν τέτοιες προτάσεις, για το τί πρέπει να κάνει η Γερμανία», φώναξε ο Σόιμπλε, ενώ ένας από τους συνεργάτες του χαρακτήρισε την πρόταση των Αμερικανών για το δημόσιο χρέος ως «συνταγή βγαλμένη από τη ναφθαλίνη». Ο Σόιμπλε φέρεται να είπε ότι οι ΗΠΑ πρέπει να πάρουν ως παράδειγμα τις χώρες της Ευρωζώνης που σε αντίθεση με την Ουάσιγκτον έχουν μειώσει στο μισό το χρέος τους. Επίσης, ο Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας ανέφερε, ότι δεν υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις και ότι η Ευρωζώνη δεν είναι το ίδιο με τα ομόσπονδα κράτη των Ηνωμένων Πολιτειών. Daniel Pipes: Ο "Λέων της Σιών" πηγαίνει στην Κύπρο, προκαλώντας τρόμο, οργή και… πονοκέφαλο στις ΗΠΑ Τρόμο στους Ανανιστές της Κύπρου, οργή στην Τουρκία και πονοκέφαλο στις ΗΠΑ προκαλεί η απόφαση του Daniel Pipes να οργανώσει "αποστολή" στην Κύπρο τον ερχόμενο Οκτώβρη. Ειδικά μόλις ανακοίνωσε την ατζέντα της επίσκεψης και τα θέματα πραγμάτευσης:
"Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ "κάθονται" πάνω σε 1 τρισεκατομμύριο δολάρια, την ίδια στιγμή που η Τουρκία δεν κρύβει τις βλέψεις της για αυτά τα κοιτάσματα".  Πονοκεφαλο στις ΗΠΑ προκαλεί το γεγονός ότι η επίσκεψη του έρχεται σφήνα στην Αμερικάνικη εμπλοκή για την ΑΟΖ και τις νουθεσίες για "συζήτηση" με την Τουρκία, αφού ο ίδιος χαρακτηριζει ευθέως τα κοιτάσματα ως κτήμα "Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ", αποκαλώντας στην ουσία "κλοπή" την τουρκική πολιτική στο θέμα. Ο τρόμος του Αναστασιάδη και των άλλων Ανανιστών που θέλουν να μοιράσουν τα πάντα, είναι απολύτως εξηγήσιμος. Η κατάσταση περιπλέκεται όμως από την πρόθεση του Pipes να επισκεφθεί και τα κατεχόμενα τα οποία ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει στο παρελθόν ως "Ελληνική περιοχή που έχει υποστεί βίαια εθνοκάθαρση από τους Τούρκους", ενώ δεν κρύβει την συμπάθεια του και για τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου (που μάλλον κάτι παραπάνω θα ξέρει για αυτή την "πρωτοβουλία"). Σε κάθε περίπτωση, ο Ελληνισμός δεν πρέπει να αναζητεί σωτήρες, αλλά ειλικρινείς συμμαχίες αμοιβαίου συμφέροντος. Έχει όμως μεγάλο ενδιαφέρον η είδηση γι αυτό και την παραθέτουμε. Ο Οκτώβρης είναι βέβαια μακριά και οι Ανανιστές έχουν αποδείξει ότι δρουν ταχύτατα. Κοντός ψαλμός…
Εφημ. Έθνος Μ. Ιγνατίου Olympia  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 10:19 AM PDT  Του Άγη Βερούτη Είναι πρωτοφανής η κατάσταση στην αληθινή οικονομία. Ίσως μόνο σε εμπόλεμες περιόδους να ήσαν ξανά τα πράγματα τόσο άσχημα. Ίσως και πάλι όχι. Πάντως στην σύνοδο των G20, τόσο το ΔΝΤ όσο και οι ΗΠΑ, βλέπουν τις αλλεπάλληλες ενέσεις ρευστότητας που οι ΗΠΑ έριξαν στην παγκόσμια αγορά από το 2009, να εξουδετερώνονται από τις πολιτικές λιτότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο φόβος είναι ότι η Ευρώπη προάγει την καταστροφή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων της περιφέρειας μέσω υπερφορολόγησης και πιστωτικής ασφυξίας, οι οποίες αποτελούν εργοδότες περισσότερων από το 80% των εργαζομένων τους. Οι πολιτικές λιτότητας, δηλαδή η κατακόρυφη αύξηση της φορολόγησης που συρρικνώνει την ιδιωτική οικονομία μιας χώρας, στόχο έχουν κυρίως την αποφυγή αναπτυξιακής υπερθέρμανσης μιας οικονομίας. Όταν εφαρμόζονται σε μια υφεσιακή οικονομία, αντί δημοσιονομικής συρρίκνωσης, το κοκτέιλ γίνεται εκρηκτικό, ξερνώντας θέσεις εργασίας σε βαθμό εμπόλεμης περιόδου. Στην ελληνική οικονομία έχουμε και το πρωτοφανές στα παγκόσμια οικονομικά χρονικά, στα παραπάνω να προστίθεται και η βίαια απομόχλευση που δρομολογείται από τις ελληνικές τράπεζες προκειμένου να μειώσουν το λόγο ενεργητικού τους προς τα ίδια κεφάλαια, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ελαττώσουν τις ανάγκες αύξησης μετοχικού κεφαλαίου από ιδιώτες για να μην κρατικοποιηθούν. Πάμε πάλι: - Οι ελληνικές κυβερνήσεις της κρίσης επέλεξαν να καταρρακώσουν την ιδιωτική οικονομία με οθωμανική υπερφορολόγηση προκειμένου να παρέχουν καθεστώς προτίμησης και προστασίας στον αχανή ευρύτερο δημόσιο τομέα του 1,2 εκατομμυρίου των κομματικών στρατών τους, και τους 2 εκατομμύρια 50ετείς συνταξιούχους τους. - Η οικονομία ανταποκρίθηκε με συρρίκνωση σχεδόν 30% του ΑΕΠ, ανεργία σχεδόν 2 εκατομμυρίων πληβείων της ιδιωτικής οικονομίας, καθώς ο ιδιωτικός τομέας απορρόφησε σχεδόν το σύνολο της συρρίκνωσης του ΑΕΠ. Με συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο ΑΕΠ κατά 50% περίπου, η συρρίκνωση της ιδιωτικής οικονομίας μεταφράζεται σε καταδίκη των μισών εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα κυρίως στην ανεργία, και δευτερευόντως την υποαπασχόληση. Πιο στοχευμένη εξαθλίωση μιας κοινωνικής ομάδας μόνο οι Ναζί επέτυχαν. - Κατόπιν, σειρά είχε το τραπεζικό και το ασφαλιστικό σύστημα, όπου απορρόφησαν με το PSI το ποσό που ΔΕΝ κουρεύτηκαν τα ομόλογα ελληνικού δημοσίου που ωρίμασαν τα πρώτα 2 χρόνια της κρίσης, και βρίσκονταν σε χέρια βορειοευρωπαϊκών θεσμικών και τραπεζών, αλλά ούτε και εκείνα των 80 δις ευρώ περίπου, που ξεφόρτωσαν στην ΕΚΤ. Αν είχε γίνει ένα ηπιότερο καθολικό κούρεμα εξαρχής, πιθανότερο να μην ήμασταν σήμερα στο αδιέξοδο που βρίσκεται η ιδιωτική οικονομία της χώρας. - Για να γίνουν αποδεκτά χωρίς κοινωνική επανάσταση τα παραπάνω, οι κυβερνήσεις της κρίσεως αξιοποίησαν πάνω-κάτω τα ίδια εργαλεία επιρροής της κοινής γνώμης με τους Ναζί. Δημιούργησαν αρχικά, επί ΓΑΠ, το μύθο της συλλογικής ευθύνης του "Μαζί τα Φάγαμε", με σκοπό κυρίως να αφήσουν ατιμώρητους τους ηθικούς αυτουργούς, υψηλόβαθμους κρατικούς αξιωματούχους των τελευταίων 30 ετών, που αποθησαύρισαν τον κλοπιμαίο μόχθο των Ελλήνων, αλλά δευτερευόντως να κάμψουν την αγανάκτηση εκείνων που θα έπρεπε να πληρώσουν το λογαριασμό. - Φυσικά αυτό δεν ήταν αρκετό για όλους, οπότε τις 29 Ιουνίου του 2011, σε ένα ξέσπασμα τυφλής βίας με αφορμή κάποιους μπαχαλάκηδες πιτσιρικάδες (ή ό,τι άλλο είναι αυτοί τελοσπάντων), οι αστυνομικοί υπάλληλοι των 650 ευρώ σπάσανε στο ξύλο αδιακρίτως ιδιωτικούς υπάλληλους των 550 ευρώ και ανέργους, με τους φόρους των οποίων πληρώνονται οι πρώτοι για να θρέψουν την οικογένειά τους. Αυτά φυσικά έγιναν κάτω από τις διαταγές και οδηγίες της τότε πολιτικής ηγεσίας, που δεν ένιωσε καν την ανάγκη να ζητήσει ένα δημόσιο συγγνώμη για τους 4,5 τόνους χημικό θάνατο που ψέκασε τους 1.000.000 διαδηλωτές. Έκτοτε φυσικά οι ειρηνικές μαζικές κινητοποιήσεις ατόνησαν, με το φόβο της άσκησης παράνομης κρατικής βίας. Οι πολιτικοί αλήτες κρυμμένοι πίσω από το άρθρο 86 περί μη-ευθύνης υπουργών παραμένουν ατιμώρητοι για τη μεγαλύτερη επιχείρηση άσκησης κρατικής βίας στη χώρα μας ποτέ, μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου. - Όλα τα παραπάνω, με στοχοποίηση στην εξαθλίωση της μεσαίας τάξης και της ιδιωτικής μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, οδήγησαν στο σήμερα, στην αγχόνη ρευστότητας που βιώνει ο ιδιωτικός τομέας, ενόσω οι τράπεζες τραβούν ακόμη και τα εξυπηρετούμενα δάνεια στις μικρές επιχειρήσεις, και ενώ κυβερνητικοί παράγοντες και ο ίδιος ο πρωθυπουργός "βλέπουν" το φως στην άκρη του τούνελ. Η τελευταία εκδοχή της ρύθμισης καθυστερημένων χρεών που διατρανώνει η τρικομματική κυβέρνηση, απευθύνεται κυρίως σε εκείνους που δεν την έχουν ανάγκη, και διαθέτει την ευελιξία και ελαστικότητα ενός παχύδερμου. Η αποτυχία της είναι κωδικοποιημένη στο DNA της. Από εδώ που βρισκόμαστε εμείς οι μικροί, οι χαμηλοί, οι εξαθλιωμένοι και οι καταχρεωμένοι, εκείνοι που χαρακτηρίζουν στα κανάλια ως "φοροφυγάδες" όταν δεν έχουν να δώσουν εκείνα πού ζητά αυθαίρετα το κράτος, εν μέσω της μεγαλύτερης ύφεσης στο δυτικό κόσμο στα τελευταία 100 χρόνια, που μάλιστα προκλήθηκε και συνειδητά και στοχευμένα από τις πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεων της κρίσης, το φως που βλέπουμε στην άκρη του τούνελ δεν είναι ο έξω κόσμος. Το φως στην άκρη του τούνελ, για μας, είναι τρένο. Ένας φίλος πριν μερικές ημέρες με πήρε στο τηλέφωνο έντρομος, για να μου πει ότι μίλησε με ένα παλιό πελάτη του, που είχε ένα υπόλοιπο περί τα 300 ευρώ για πάνω από χρόνο. Αφού τον πήρε 2-3 φορές η λογίστρια τον προηγούμενο μήνα ο πελάτης, ο κύριος Κώστας, ζήτησε να μιλήσει με τον φίλο μου. Όταν τελικά μίλησαν, ο 55άρης κύριος Κώστας εξήγησε στο φίλο μου ότι το μεσιτικό το έκλεισε πριν λίγους μήνες γιατί δεν είχε δουλειά ούτε για το νοίκι, ενώ χρωστούσε τρία χρόνια ΤΕΒΕ και ήταν ανασφάλιστος εκείνος, η άνεργη γυναίκα του και τα ανήλικα παιδιά του, πως το καθημερινό φαγητό στο τραπέζι ήταν πρόβλημα όταν τελείωσαν τα χρήματα που πήρε από την πώληση του αυτοκινήτου του, και πως αν συνέχιζε να τον πιέζει για τα 300 ευρώ θα πήδαγε από το μπαλκόνι του 4ου. Φυσικά ο φίλος μου έκανε πίσω, του είπε να μην ανησυχεί και ο κύριος Κώστας από μόνος του υποσχέθηκε όταν μπορέσει να τον πληρώσει. Πριν τον ευχαριστήσει, ο κύριος Κώστας είπε στο φίλο μου πόσο πιο ανθρώπινη ήταν η συμπεριφορά του από την κοπέλα που τον παίρνει από το υπουργείο Οικονομικών κάθε λίγες μέρες για να τον πιέσει να πληρώσει κάποιες καθυστερημένες οφειλές. Μόλις έκλεισαν ο φίλος με πήρε τηλέφωνο έντρομος από αυτά που είχε ακούσει. Τον καθησύχασα, όχι όμως χωρίς να ανησυχήσω και ´εγώ για το πού βαδίζουμε ως οικονομία στον ιδιωτικό τομέα. Να προσέχεις, κύριε Κώστα... Πηγή: Κεφάλαιο  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 09:45 AM PDT  Tου Nikita Sorokin Στις αρχές Ιουνίου, ο νέος Πρόεδρος της Βενεζουέλας θα επισκεφθεί τη Ρωσία. Αυτό αποτελεί αφορμή για συζητήσεις των σκεπτικιστών και των αισιόδοξων, που αξιολογούν τις προοπτικές εξαγωγής ρωσικών όπλων στη Λατινική Αμερική. Όταν το Φεβρουάριο στο λιμάνι της Βενεζουέλας Πουέρτο Καμπέλιο αγκυροβόλησε για εκφόρτωση το πέμπτο από την αρχή του έτους πλοίο με ρωσικά όπλα και στρατιωτικό εξοπλισμό, οι ειδικοί άρχισαν να υποστηρίζουν ότι σύντομα προς το παρόν αναμένεται ολοκλήρωση των βασικών συμβολαίων όπλων ανάμεσα στη Μόσχα και το Καράκας. Και το ζήτημα δεν ήταν μόνο η απότομη επιδείνωση της υγείας του κομαντάντε Ούγκο Τσάβες, αλλά και το γεγονός ότι η Βενεζουέλα τότε είχε ουσιαστικά εξαντλήσει πλήρως τις ανάγκες της για επανεξοπλισμό του στρατού της. Κατά τη διάρκεια των 7 χρόνων της στενής στρατιωτικο-τεχνικής συνεργασίας, η Ρωσία έχει προμηθεύσει στη Βενεζουέλα τεράστιο αριθμό διαφόρων εξοπλισμών, μεταξύ των οποίων – καταδιωκτικά, ελικόπτερα, συστήματα πυροβολικού, κινητά πυραυλικά συστήματα της ακτοφυλακής, αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα S-300V και άρματα μάχης. Κατά την άποψη εμπειρογνωμόνων, σήμερα ο στρατός της Βενεζουέλας στο βαθμό εξοπλισμού του είναι έτοιμος για επιτυχή πόλεμο με εχθρό, που μπορεί να συγκριθεί με οποιοδήποτε γειτονικό της κράτος. Εκτός αυτού, έχει εξαντληθεί σοβαρά ο προϋπολογισμός της Βενεζουέλας και όχι μόνο λόγω του επανεξοπλισμού, επεσήμανε σε συνέντευξη στη «Φωνή της Ρωσίας» ο Διευθυντής του εργαστηρίου του Ινστιτούτου Λατινικής Αμερικής της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, Βίκτωρ Σέμενοφ: "Τα συμβόλαια όπλων που έχουν συναφθεί είναι συνολικής αξίας περίπου 11 δισεκ. δολαρίων. Και πρέπει να σημειωθεί ότι το 2012 όλοι οι οικονομικοί πόροι της Βενεζουέλας κατευθύνονταν στην εξασφάλιση της νίκης του Ούγκο Τσάβες στις προεδρικές εκλογές του Οκτωβρίου και τις εκλογές του Δεκεμβρίου – των οπαδών του στις εκλογές κυβερνητών. Και δεν χρησιμοποιήθηκαν μόνο εθνικά χρήματα, αλλά και δανεικά. Λόγου χάριν, τα τελευταία χρόνια η Κίνα έχει δανείσει στη Βενεζουέλα 36 δισεκ. δολάρια. Σήμερα το έλλειμμα του προϋπολογισμού της Βενεζουέλας είναι της τάξης του 13%, ενώ ο πληθωρισμός και οι ρυθμοί αύξησης του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος πλησιάζουν το μηδέν. Φυσικά, σε τέτοιες συνθήκες για το κράτος θα είναι δύσκολο να αγοράσει κάτι το καινούργιο". Στο ορατό μέλλον η στρατιωτικο-τεχνική συνεργασία μεταξύ της Ρωσίας και της Βενεζουέλας μπορεί να αναπτυχθεί βασικά στον τομέα της εξυπηρέτησης του προμηθευμένου στρατιωτικού εξοπλισμού, πιστεύει ο Βίκτωρ Σέμενοφ: "Την περαιτέρω ανάπτυξη της στρατιωτικο-τεχνικής εταιρικής σχέσης του Καράκας και της Μόσχας, κατά την άποψη πολλών εμπειρογνωμόνων, μπορεί να εμποδίσει και η αλλαγή από μέρους του νέου Προέδρου της Βενεζουέλας Νίκολας Μαντούρο της εξωτερικής πολιτικής γραμμής της χώρας. Η προγραμματισμένη για τις 1 με 2 Ιουνίου επίσκεψη του νέου ηγέτη της Βενεζουέλας στη Μόσχα, πιθανόν, θα διαλευκάνει αυτό το θέμα". Σε συνέντευξη που παραχώρησε στη «Φωνή της Ρωσίας» ο αρχισυντάκτης του περιοδικού «Εθνική Άμυνα» Ίγκορ Κορότσενκο επεσήμανε: "Βέβαια, κάποιες ειδικές περιπτώσεις μπορεί να υπάρξουν, αναμφίβολα. Όμως θα έλεγα ότι η επιχείρηση των όπλων είναι πράγμα πολύ συγκεκριμένο και ειδικό και όλα εξαρτούνται από την επιτυχία των διαπραγματεύσεων και την κατανόηση από μέρους των δύο μερών του οφέλους από την εταιρική σχέση. Γι΄αυτό για τη Βενεζουέλα δεν θα εξέφραζα απαισιόδοξες εκτιμήσεις, και δυνατότητες συνεργασίας εξακολουθούν να υπάρχουν.
Πηγή: Τhe Voice of Russia  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 08:58 AM PDT  Οι τσιφλικάδες και τα χαράτσια ξαναμπήκαν στο λεξιλόγιο μας. Σαν να βρισκόμαστε 300 χρόνια πίσω και την Υψηλή Πύλη, που μάζευε το χρήμα από τους χριστιανούς και τους χωρικούς. Με τα χαράτσια και τους τσιφλικάδες κάνανε κουμάντο στη γη και τους εργάτες στα χωράφια τότε. Με τα χαράτσια και τους τσιφλικάδες κάνουνε κουμάντο στους εργάτες σήμερα. Τι κι αν περάσανε δύο πόλεμοι, τρεις χρεοκοπίες και πέντε - έξι ανοιχτές επεμβάσεις για να επιστραφούν τα δανεικά της επανάστασης; Σουλτάνο είχες πριν, Κιλελέρ είχες μετά. Ξανά χαράτσια και τσιφλικάδες, ξανά εμπορικοί και οικονομικοί αποκλεισμοί και φυτεμένα μονοπώλια. Πατσίφικο τον λέγανε τότε, αγορές τον λένε τώρα. Πόσα κοινά στοιχεία έχουμε με το μακρινό αλλά τόσο κοντινό παρελθόν μας; Πολλά. Πάρα πολλά. Χαράτσια και τσιφλικάδες και μετά πολέμους και μετά από τους πολέμους κατοχές και δοσιλόγους για πρωθυπουργούς και μαυραγορίτες με τα μισά ακίνητα των μεγάλων πόλεων σε μια χούφτα οικογένειες κι άλλοι διχασμοί με διαφορετικά χαράτσια, που τα είπαν κατοχοδάνεια. Ώσπου τέλειωσε η Βαϊμάρη και έδειξε σε όλους το δρόμο. Το βομβαρδισμένο, αλλά ανεπτυγμένο δρόμο. Χωρίς χαράτσια και τσιφλικάδες, χωρίς Πατσίφικους και χρεοκοπίες, αλλά με νέα ήθη, νέες γλώσσες, χωρίς δασείες και περισπωμένες και στριφνές εκφράσεις, όπως μας είπαν. Αμ δε. Ξανάρθαν οι τσιφλικάδες. Γιάνκηδες τσιφλικάδες αλλά όχι με χαράτσια αυτή τη φορά. Τώρα είχαν τανκς και όπλα και φοβισμένα φανταράκια και βασανιστές που κρατήσαν εφεδρεία από τον εμφύλιο μέχρι να ξανάρθουν στα πράγματα. Αν και ποτέ τους δεν είχαν φύγει. Τι μας έμεινε σήμερα; Ένας κύκλος που ξαναγεμίζει. Σαν να γυρίσαμε την άδεια κλεψύδρα μπρούμυτα και τώρα ξαναρίχνουμε την ανακατεμένη άμμο στο θολωμένο γυαλί. Πατσίφικοι, χαράτσια, τσιφλικάδες, οικονομικοί αποκλεισμοί, μονοπώλια, Βαϊμάρες, νεοναζί, καταστολή, λίγο από εμφύλιο και λίγο από φιρμάνια και χρυσόβουλα. Μία δόση διεστραμμένων αυταρχικών φέουδων, δηλαδή, μέσα σε μια "δημοκρατία". Γιατί πώς αλλιώς θα πεις τη Μανωλάδα ή τις Σκουριές ή την Κερατέα ή την όποια αυριανή περιοχή βρεθεί να απέχει μερικά χρόνια πίσω από αυτό που ως σήμερα λογίζαμε ως "πολιτισμό"; Φέουδα θα τα πεις, με τα αφεντικά να έχουν λόγο στη ζωή και το θάνατο του κατοίκου, της οικογένειας του, των παιδιών του, της γης και των ζώων του. Κάγκελα και πασάλους βαζανε τότε, κάγκελα και πασάλους βάζουν και σήμερα. Και σεκιούριτι να τους φυλάνε. Και επιστάτες να πυροβολάνε. Και κοντέινερ - θερμοκήπια να τους στοιβάζουν και αγωγούς να ξερνούν κίτρινα απόβλητα στις λίμνες, τα ποτάμια και τις θάλασσες. 200 χρόνια μετά, χαράτσια με τσιφλικάδες και κολίγους ξανάφερε στο λεξιλόγιό μας η ιστορία. Και βασανισμούς. Και νεκρούς. Ωραία πράματα... Πηγή: Πολύφημος  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 08:45 AM PDT  Ακόμα και αν παραβλέψουμε ότι τόσο η αρχική μονοκομματική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου, όσο και η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση ήταν και είναι κυβερνήσεις λαϊκής μειοψηφίας, αυτό που έγινε και γίνεται στη χώρα μας ξεφεύγει κατά πολύ των συνήθων κυβερνητικών αρμοδιοτήτων. Κανένα μνημόνιο και καμία δανειακή σύμβαση από αυτά που υπογράφηκαν και εξαθλιώνουν το λαό δεν τέθηκαν ενώπιόν του ώστε να αποφασίσει ο ίδιος με βάση την αρχή της Λαϊκής Κυριαρχίας με ένα δημοψήφισμα. Αυτό, αν μη τι άλλο είναι στοιχειώδες ανθρώπινο και δημοκρατικό δικαίωμα όλων των Ελλήνων. Θα πρέπει ακόμα να έχουν υπόψη τους οι δανειστές ότι η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα είναι ασταθής. Οι πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται κατά παράβαση κάθε έννοιας Λαϊκής Κυριαρχίας και κάθε έννοιας Εθνικής Κυριαρχίας. Κανείς δεν γνωρίζει που θα καταλήξει αυτή η ασταθής κατάσταση. Αν κάποια στιγμή επικρατήσουν νέες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα που αφενός θα αναζητήσουν ευθύνες από όλους όσους είχαν κυβερνητικές ευθύνες, αφετέρου θα προσφύγουν επιτέλους στο λαό για να αποφασίσει σχετικά με δημοψήφισμα για όλα αυτά που μας συμβαίνουν, κανείς δεν μπορεί τότε να είναι βέβαιος για το τι θα αποφασίσει ο λαός!!! Ας το έχουν λοιπόν αυτό υπόψη τους οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, καθόσον είναι απόλυτα συνυπεύθυνες και οι ίδιες οι οποίες βρήκαν ένα εθελόδουλο αντιδημοκρατικό πολιτικό σύστημα και το εκμεταλλεύονται, αδιαφορώντας για τις ζωές και την πραγματική βούληση των Ελλήνων πολιτών. Πέτρος Χασάπης  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 08:16 AM PDT  Μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη έδωσε στο Αχελώος tv και στον Δημοσιογράφο Μάκη Μάκκα ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και μίλησε, μεταξύ άλλων, για την εποχή που ζούμε, τη σημερινή πολιτική κατάσταση, ενώ έκανε δημόσια την αυτοκριτική του.
και συνέχισε:
Δε διστάζει να παραδεχτεί ότι ο Έλληνας είχε πέσει στην παγίδα του καταναλωτισμού:
ανέφερε χαρακτηριστικά. Τέλος, όσο για το τι άλλο πιστεύει ότι λείπει από την εποχή είπε:
Το Βίντεο  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 07:36 AM PDT  Ποιος μπορεί να πιέσει Αλβανούς, Τούρκους και Λίβυους με επιτυχία για την οριοθέτηση των ΑΟΖ; Η Γερμανία ή οι ΗΠΑ; Γράφει ο Μακεδών Ομολογώ, πως είναι από τις λίγες φορές που αδυνατώ να κατανοήσω ποια είναι η εξωτερική πολιτική μας. Αυτό δεν θα ήταν περίεργο, αν επρόκειτο για ενέργειες ή παραλείψεις του υπουργείου επί των Εξωτερικών, δεδομένου ότι είναι φανερό πως δεν μπορούμε να αναμένουμε κάτι από αυτήν την πλευρά. Το ζήτημα έγκειται όταν πρόκειται για αποφάσεις που λαμβάνονται από τον πρωθυπουργό, και διαπιστώνεται πως δεν έχουν σταθερή τροχιά, με αποτέλεσμα να αναμένει κάποιος μια συγκεκριμένη ενέργεια, και αντ' αυτής να έρχεται άλλη. Αν επρόκειτο για τακτική αιφνιδιασμού, θα ήταν ευχής έργο. Εδώ όμως, εκείνος που αιφνιδιάζεται δεν είναι ο αντίπαλος (ποιος είναι αυτός, άραγε;) αλλά ο ελληνικός λαός. Ο λόγος για την ΑΟΖ, την οριοθέτησή της και μετ' αυτής την διεξαγωγή ερευνών και εκμετάλλευσή της. Ο κ. πρωθυπουργός, από το βήμα του 12ου Συνεδρίου του Μηχανισμού Ευρωμεσογειακής Συνεργασίας και Επενδύσεων, προέβη σε κάποιες διαπιστώσεις. Αποφάσεις και λύσεις βέβαια περιμένουμε από τους κυβερνήτες μας, δεδομένου ότι τις διαπιστώσεις τις κάνουμε κι εμείς. Αν προβαίνουν σε διαπιστώσεις οι κυβερνητικοί, τότε ποιος θα πράττει; Ο κ. Α. Σαμαράς, ζήτησε την αρωγή της Ε.Ε. στις προσπάθειες που καταβάλλονται για την ταχύτερη και ασφαλή ολοκλήρωση των διαδικασιών για την ανακήρυξη της ΑΟΖ, όχι μόνον της χώρας μας, αλλά και των άλλων ευρωπαϊκών κρατών της Μεσογείου. Είπε:
Φοβούμαι, πως ο κ. πρωθυπουργός έπεσε θέμα ανίδεου συμβούλου του, ο οποίος -στον λόγο που του έγραψε- από άγνοια έκανε λόγο για θαλάσσια σύζευξη Ελλάδας-Μάλτας. Και τούτο διότι, νοτιοδυτικώς η Ελλάδα διαθέτει θαλάσσια σύνορα (με ΑΟΖ, δηλαδή) με την Λιβύη, την Ιταλία και την Αλβανία. Μεταξύ ημών και της Μάλτας υπάρχει η ΑΟΖ Ιταλίας-Λιβύης. Αυτό σημαίνει, ότι σε καμιά περίπτωση δεν εφάπτονται οι ΑΟΖ Ελλάδας και Μάλτας. Ας το παραβλέψουμε όμως αυτό, και ας πάμε στο πλέον ουσιώδες. Ο κ. Α. Σαμαράς με αυτήν την αποστροφή του λόγου, θέλει να πει στην Ευρώπη, ότι αν μας συμπαρασταθεί, εκείνη θα βγει ωφελημένη. Δεδομένου ότι έχουμε ανοικτά μέτωπα με τέσσερις χώρες (Αίγυπτο, Τουρκία, Λιβύη και Αλβανία) στην πραγματικότητα ζητάμε από την Ευρώπη να ταχθεί με το μέρος μας και να στραφεί εναντίον των άλλων τεσσάρων χωρών. Επειδή αυτό «δημιουργεί για την Ευρώπη τεράστιες δυνατότητες και ευκαιρίες». Πρώτη απλή ερώτηση ημών, που δεν διαθέτουμε την σοφία των ακριβοπληρωμένων κυβερνητών και συμβούλων τους. Σε τι θα ζημιώσει η Ευρώπη, αν δεν ταχθεί υπέρ ημών; Έχει σημασία για την Ευρώπη, αν τα ενεργειακά αποθέματα του Καστελόριζου τα εκμεταλλευθεί η Τουρκία αντί της Ελλάδας; Έχει σημασία για την Ευρώπη, αν το Οικόπεδο βορειοανατολικά της Κέρκυρας το εκμεταλλευθεί η Αλβανία και όχι εμείς; Δηλαδή, Αλβανοί και Τούρκοι δεν θα δίνουν αέριο στην Ευρώπη; Θα κινηθούν εναντίον της, αλλά και εναντίον των Η.Π.Α., οι οποίες μεταχειρίζονται παν μέσον, προκειμένου να αντικατασταθεί το αέριο εκ Ρωσίας, από αυτό της Μεσογείου; Δεύτερη απλή ερώτηση. Όταν μιλάμε φυσικά για Ευρώπη, μιλάμε για Γερμανία. Γνωστής ούσης της σύγκρουσης συμφερόντων Η.Π.Α.-Γερμανίας, εμείς προσφεύγουμε στα πόδια της δεύτερης για να μας προστατεύσει; Και αν θεώρησε η ελληνική κυβέρνηση, πως η Γερμανία μπορεί να επιβάλλει τις απόψεις της επί των Η.Π.Α. σ' αυτό το θέμα, τότε τι ποσοστά επιτυχίας έχουμε να μας υποστηρίξει η Γερμανία, την ώρα που ενώ ζητάμε την βοήθειά της, ζητάμε ταυτόχρονα και εξόφληση του Κατοχικού δανείου, γεγονός που μας φέρνει αντιμέτωπους; Αυτού του είδους η πολιτική, μόνον για έναν λόγο θα μπορούσε να έχει επιτυχία (και αυτή αμφιλεγόμενη), εάν πιέζουμε την Γερμανία με την εξόφληση του χρέους της, ενώ παρασκηνιακά της λέμε πως εάν μας υποστηρίξει στο θέμα των ΑΟΖ, τότε θα αποσύρουμε το αίτημά μας. Και γιατί έχει αμφιλεγόμενη επιτυχία μια τέτοια τακτική; Διότι, είναι σαφές, πως στη Μεσόγειο δεν κάνει «κουμάντο» η Γερμανία, αλλά οι Η.Π.Α. Ποιος μπορεί να πιέσει Αλβανούς, Τούρκους και Λίβυους με επιτυχία; Η Γερμανία ή οι Η.Π.Α.; Η Κύπρος, που επέτυχε την αναγνώριση της ΑΟΖ της, στους Γερμανούς στηρίχθηκε ή στην εβραιοαμερικανική εταιρία Noble; Φαίνεται, πως πρόκειται για μια ακόμη ρητορική έξαρση προς εντυπωσιασμό του λαού, που εκστομίσθηκε χωρίς μελέτη των επιπτώσεων. Από την μια μεριά έχουμε από φορείς, ΜΜΕ και πολιτικά κόμματα πολλές «αμερικανιές» σε βάρος της Γερμανίας, και από την άλλη της ζητάμε να μας υπερασπισθεί. Αυτό λέγεται εξωτερική πολιτική; Πηγή: Βόρεια  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 05:48 PM PDT  Η φωτογραφία του έχει κάνει το γύρο του κόσμου. Είναι ο μοναχός που κάθε φορά που κάποιο αεροσκάφος της Πολεμικής Αεροπορίας περνά πάνω από την Χερσόνησο του Άθωνα, «αναγκάζει» τους πιλότους να κάνουν χαμηλή διέλευση για να τον «χαιρετίσουν». Και πώς να μην το κάνουν όταν ο μοναχός αυτός βγαίνει στην άκρη του βουνού και με μια τεράστια σημαία, πότε ελληνική και πότε βυζαντινή, τους χαιρετά και με το δικό του τρόπο τιμά την αποστολή τους; Ποιος είναι όμως αυτό ο μοναχός και ποια η ιστορία του; Η ΠΡΩΤΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ Χρόνια πριν, ο Ιωσήφ βρέθηκε στην Σκύρο για ένα τοπικό πανηγύρι. Εκεί επισκέφθηκε την αεροπορική βάση. Ένας από τους πιλότους των μαχητικών τον αναγνώρισε. Ήταν ο καλόγερος στο μικρό κελί σε μια από τις κορυφές του Άθωνα πάνω από ένα «σημείο στροφής» όπως λέγεται στη γλώσσα της αεροπορίας. Μετά την γνωριμία αυτή, ο ιπτάμενος κάθε φορά που περνούσε από το σημείο φρόντιζε να μειώνει το ύψος του χαιρετώντας με τον τρόπο του το μοναχό, κι εκείνος από την γη έκανε το ίδιο κουνώντας τα χέρια. Μέχρι που μια μέρα ο μοναχός Ιωσήφ, πήρε μια τεράστια ελληνική σημαία. Ο χαιρετισμός πήρε άλλη χροιά.  Ο μοναχός την κυμάτιζε όσο πιο περήφανα και πανηγυρικά μπορούσε και ο πιλότος, σαν να υποκλινόταν στην Γαλανόλευκη, έκανε μια χαμηλή διέλευση δίπλα ανταποδίδοντας την τιμή. Η ιστορία του καλόγερου με τη σημαία διαδόθηκε σχεδόν αστραπιαία μεταξύ των χειριστών της Πολεμικής Αεροπορίας και ο ένας μετά τον άλλο, κάθε φορά που η αποστολή τους ήταν στην περιοχή, περνούσε για να χαιρετήσει τον καλόγερο. Οι πρώτες φωτογραφίες άρχισαν ήδη να κυκλοφορούν και μέσω του διαδικτύου αυτή η μοναδική σχέση του ταπεινού Αγιορείτη με τους πιλότους των μαχητικών έκανε τον γύρο του κόσμου. Ο ερημίτης «γαντζωμένος» στην άκρη του γκρεμού να κουνά τη σημαία και οι πιλότοι να περνούν τόσο κοντά του που τα πρόσωπα τους να διακρίνονται. Οι φωτογραφίες είναι εκπληκτικές, σπάνιες και αν μη τι άλλο σε ανατριχιάζουν. Είναι από αυτές τις εικόνες που σε κάνουν περήφανο, που ζηλεύεις γιατί δεν είσαι εκεί.  Κάποιες φορές το σκηνικό επαναλαμβάνεται και με σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού, ενώ δεν είναι λίγοι οι προσκυνητές που όταν τυχαίνει να βρίσκονται σε τέτοιες στιγμές παίρνουν και αυτοί μια σημαία και συμμετέχουν. Αυτός ο ερημίτης έχει μετατραπεί σε έναν «προστάτη» των αεροπόρων. Τους βλέπει όταν πηγαίνουν για τις αερομαχίες και τους περιμένει να γυρίσουν πάλι από το ίδιο σημείο. Πολλοί πιλότοι δεν έχουν μείνει μόνο στον χαιρετισμό από αέρος. Τον έχουν αναζητήσει και τον έχουν επισκεφθεί στο κελί του που πλέον είναι γεμάτο ενθύμια. Μέχρι και στολή πιλότου του έχουν δώσει με το όνομα του γραμμένο πάνω της «Μοναχός Ιωσήφ» και δίπλα «Είσαι έτοιμος για το ταξίδι της ζωής». Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ  Γεννήθηκε στην Κόρινθο πριν 55 χρόνια. Είναι γιός παπά. Τον βάφτισαν Χρήστο, αλλά αυτός προτίμησε να ακολουθήσει το Χριστό και το 1983 έγινε ο Μοναχός Ιωσήφ της Μονής Μεγίστης Λαύρας. Ήταν μόλις 25 ετών. Στο κελί του Αγίου Μηνά στη Βίγλα βρέθηκε τυχαία, αν και οι μοναχοί δεν θεωρούν τίποτα τυχαίο. Ο τότε Ηγούμενος της Λαύρας έψαχνε κάποιον νέο, δυνατό που «να πιάνουν τα χέρια του» για να πάει στο μικρό κελί στην άκρη του βουνού, να το συντηρήσει. Ο τελευταίος ένοικος του είχε φύγει από τη ζωή και τα καντήλια του δεν άναβαν πια, σαν το τραγούδι που μαθαίναμε στο Κατηχητικό… «εις το βουνό ψηλά εκεί είναι εκκλησιά ερημική». Σ αυτό το εκκλησάκι το ερημικό, που πρωτοχτίστηκε τον 19ο αιώνα, ο Ιωσήφ φρόντισε να ξανακουστεί η καμπάνα και τα καντήλια να μην ξανασβήσουν. Λένε ότι το σημείο που βρίσκεται το μοναστηράκι, Κελλί κατά την αγιορείτικη ορολογία, βλέπει στο σημείο όπου ο Μαρδώνιος το 492π.Χ. έχασε το μισό του στόλο εκστρατεύοντας εναντίον των Ελλήνων. Ο Ιωσήφ, σαν γνήσιος Αγιορείτης, δεν συμπαθεί ιδιαίτερα την δημοσιότητα. Για να τον βρει κάποιος πρέπει να κάνει μεγάλο κόπο. Ότι έχει να πει το λέει στους προσκυνητές που τον επισκέπτονται. Άλλωστε, αν ήθελε «πολυκοσμία», δεν θα ζούσε σ' ένα μικρό μοναστηράκι στην άκρη του «πουθενά». Αν πάντως είστε τυχεροί μπορεί να τον συναντήσετε και εκτός Αγίου Όρους σε κάποια θρησκευτική πανήγυρη. Είναι από τους πιο γνωστούς ιεροψάλτες του Αγίου Όρους και συχνά επισκέπτεται Μητροπόλεις και Πατριαρχεία που τον προσκαλούν για να ψάλλει. Πηγή: Δόγμα   | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 07:06 AM PDT  Toυ Σταύρου Λυγερού Η βίαιη μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε αποικία χρέους δεν πρόκειται να έχει μόνο οικονομικές επιπτώσεις. Επηρεάζει και τις γεωπολιτικές επιπτώσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, ειδικά εάν συνδυασθεί με την επαναπροσέγγιση Ισραήλ-Τουρκίας που συμβολικά εκδηλώθηκε με την απολογία του Νετανιάχου προς τον Ερντογάν. Προφανώς, η συριακή κρίση διευκόλυνε τη γεφύρωση του χάσματος, δεδομένου ότι και οι δύο χώρες το επιδίωκαν. Όσα είχε να κερδίσει ο Ερντογάν στο επίπεδο της μουσουλμανικής κοινής γνώμης τα έχει κερδίσει. Σε μία συγκυρία που η Ελλάδα και η Κύπρος είναι ποιοτικά αποδυναμωμένες, θεωρεί ότι είναι ευκαιρία να βάλει χέρι στα όποια ενεργειακά κοιτάσματά τους. Γι' αυτό και δεν θέλει να έχει απέναντί του το Ισραήλ. Από την πλευρά τους, το βασικό κίνητρο των Ισραηλινών ήταν ο έλεγχος της Συρίας μετά την πιθανή ανατροπή του καθεστώτος Άσσαντ και βεβαίως η αντιμετώπιση του Ιράν. Η γεφύρωση του χάσματος, ωστόσο, δύσκολα θα επαναφέρει τις τουρκοϊσραηλινές σχέσεις στο προηγούμενο επίπεδο. Η πολιτική εμπιστοσύνη έχει διαρραγεί. Μόνο ο χρόνος θα δείξει εάν το αποτέλεσμα θα είναι απλώς η εξομάλυνση των διμερών σχέσεων, ή αντιθέτως θα αναπτυχθεί δυναμική στρατηγικής συνεργασίας. Κατά πάσα πιθανότητα, όμως, το Ισραήλ υποχρεώνεται, λόγω και της γεωπολιτικής αστάθειας, να αποδεχθεί έναν αυξημένο ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή. Στο πλαίσιο αυτό, θα χαράζει την πολιτική του, λαμβάνοντας υπ' όψη τις απαιτήσεις της Άγκυρας στο Κυπριακό, στα ελληνοτουρκικά και βεβαίως στο ζήτημα των ενεργειακών κοιτασμάτων. Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν το ισραηλινό φυσικό αέριο θα διοχετευθεί στην Ευρώπη μέσω της διψασμένης για ενέργεια Τουρκίας με την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού. Η οδός αυτή είναι οικονομικά πιο συμφέρουσα, αλλά μένει να αποδειχθεί εάν το Τελ Αβίβ θα βάλει όλα τα αυγά του στο τουρκικό καλάθι μετά την κρίση που πέρασαν οι σχέσεις τους. Εάν επιλέξει την τουρκική οδό το Ισραήλ και η Τουρκία θα αλληλεξαρτηθούν σε πολύ μεγάλο βαθμό, γεγονός που αναπόφευκτα θα προσδώσει μία νέα ποιοτική διάσταση και στη συνεργασία τους στο γεωπολιτικό επίπεδο. Εάν οι εξελίξεις πάρουν αυτήν την τροπή, οι επιπτώσεις άμεσα για την Κυπριακή Δημοκρατία και εμμέσως για την Ελλάδα θα είναι ακόμα πιο δυσμενείς. Η πρώτη επίπτωση είναι ότι το κόστος για την εξαγωγή του κυπριακού φυσικού αερίου θα αυξηθεί, επειδή δεν θα υπάρχουν οικονομίες κλίμακας. Το μειονέκτημα αυτό θα εξουδετερωθεί μόνο εάν ανακαλυφθούν νέα μεγάλα κοιτάσματα στην κυπριακή ΑΟΖ. Μία δεύτερη επίπτωση είναι ότι θα σταματήσει να υφίσταται η έμμεση ισραηλινή ομπρέλα προστασίας των γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ. Το ενδεχόμενο, όμως, η Άγκυρα να σταματήσει με στρατιωτικά μέσα τις γεωτρήσεις δεν είναι πολύ πιθανόν. Κι αυτό, επειδή απέναντί της δεν θα έχει μόνο τους Ελληνοκύπριους, αλλά και τις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες που έχουν εξασφαλίσει τα δικαιώματα εκμετάλλευσης, τη γαλλική Total, την ιταλική Eni, την κορεάτικη Kogas και όποιες στη συνέχεια αποκτήσουν δικαιώματα στα υπόλοιπα κυπριακά θαλάσσια "οικόπεδα". Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θέλει οι ενεργειακές πηγές στην κυπριακή ΑΟΖ να τεθούν υπό τον έλεγχο της ισχυρής και απαιτητικής Άγκυρας, η οποία παίζει το δικό της αυτόνομο γεωπολιτικό παιχνίδι. Με τη μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε αποικία χρέους, άλλωστε, τα κυπριακά κοιτάσματα θα υποθηκευθούν στους δανειστές της Ευρωζώνης. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, η Τρόικα να απαιτήσει το κυπριακό φυσικό αέριο να διοχετευθεί στις ευρωπαϊκές αγορές μέσω Τουρκίας, ειδικά εάν το Ισραήλ επιλέξει αυτή την οδό. Οι ευρωπαϊκές βλέψεις, αλλά και η επαμφοτερίζουσα στάση της Ουάσιγκτον ωθεί την κυβέρνηση Ερντογάν να επιλέγει όχι την άσκηση στρατιωτικών πιέσεων, αλλά το όχημα της συνεκμετάλλευσης. Ας σημειωθεί ότι η Ουάσιγκτον αναγνωρίζει το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να εκμεταλλευθεί τους ενεργειακούς πόρους της. Πάντα, όμως, προσθέτει ότι τα οφέλη πρέπει να είναι και για τις δύο κοινότητες στο πλαίσιο μίας διζωνικής δικοινοτικής λύσης του Κυπριακού. Στην ίδια γραμμή κινήθηκε και ο Νταβούτογλου. Συνέδεσε τη συνεκμετάλλευση με το κλείσιμο του Κυπριακού στη βάση ενός σχεδίου τύπου Ανάν. Το διεθνές κλίμα ευνοεί την Άγκυρα. Τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις θεωρούν ότι η υπαγωγή της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Τρόικα, σε συνδυασμό με την παρουσία του Αναστασιάδη στην προεδρία, συνιστούν μοναδική ευκαιρία για να κλείσουν το Κυπριακό. Το γονάτισμα του κυπριακού τραπεζικού συστήματος, λοιπόν, χρησιμοποιείται ως ευκαιρία για να εκκαθαρισθούν όχι μόνο οικονομικού, αλλά και γεωπολιτικού χαρακτήρα λογαριασμοί. (Αναδημοσίευση από το περιοδικό "Επίκαιρα") Πηγή: Hellas On the Web  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 06:22 AM PDT  Ξεχνώντας την Ελλάδα και προωθώντας την... Μανωλάδα! Μπῆκαν ξανά... ἀλλά ἀπό ἄλλη πόρτα! Ὄχι μέσα σέ μία σακοῦλα λαϊκῆς, στό πλαστικό τους δοχεῖο , ἀλλά ἀπό τήν ὀθόνη τῆς τηλεοράσεως… τοῦ ὑπολογιστή, στα πρωτοσέλιδα ἐφημερίδων σέ ὑστερόγραφα τῆς ζωῆς... Φράουλες πού οἱ περισσότεροι Ἕλληνες σίγουρα δέν πρόκειται νά δοκιμάσουν... ὄχι τοὐλάχιστον ἴσαμε ἡ τιμή τους νά φθάσῃ σέ ἕνα ἀνεκτό ἐπίπεδο... Ἀλγεινή ἡ αἴσθηση ἀπό τό ἀπάνθρωπο σκύλεμα ὅλων πάνω σέ τραυματισμένα κορμιά, λαθρομεταναστῶν... πού Κύριος οἶδε πώς καί γιατί ἦλθαν... Ἀπαράδεκτη ἡ ἐπίθεση μέ ὅπλα σέ ἀνθρώπους... καταδικαστέα... Κάπου ἀνάμεσα στίς φράουλες -πού δέν ἔχω δοκιμάσει ἀκόμη- καί στά ἀτελείωτα ρεπορτάζ στούς καταυλισμούς τῶν λαθρομεταναστῶν, ἔφαγα μία κλωτσιά κάπου στό στομᾶχι... ἀπό λέξεις... Σκόρπιες λέξεις... Μπαγκλαντές... Οἱ Ἕλληνες δέν ἔρχονται νά ἐργασθοῦν στά χωράφια... Τί νά κάνουμε ; τούς χρειαζόμαστε! Βλέμματα δημοσιογράφων νά πεινοῦν γιά αἷμα... ἡ ΕΙΔΗΣΗ! ἡ τηλεθέαση! Οἱ διαφημίσεις! αἷμα καί σπέρμα... Καί μετά τό πρῶτο ταρακούνημα ἀπό τήν κλωτσιά, ἄρχισα νά τό συζητῶ μέ τόν φῖλο Τάσο... κι ἀρχίσαμε νά τά βάζουμε στήν σειρά, σέ κουτάκια. Μπαγκλαντές. Ρυθμός ἀνάπτυξης 7%. Μηνιαῖος μισθός: περίπου ἤ κάτι περισσότερο ἀπό 50€. Ποῦ κοντά πέφτει τό Μπαγκλαντές εἴπαμε; Στήν Ἰνδία καί στήν Κῖνα. Τί ρυθμούς ἀνάπτυξης ἔχουν αὐτές οἱ χῶρες; 12% καί 10%. Δύο γίγαντες! Τί λές ρέ παιδί! Καί σηκώνονται ἀπό τήν ἄλλη ἄκρη τῆς γῆς καί ἔρχονται στήν Ἑλλάδα τῆς ὕφεσης τοῦ 5%-6%, γιά νά ἔχουν μία καλλίτερη μοῖρα; Ἦταν ἀπλήρωτοι –εἶπαν- ἐδῶ καί 6 μῆνες... Ἀπό τόν σπόρο τῆς φραουλιᾶς ἀναλαμβάνουν τήν δουλειά; Καί κλάάάάάμα καί ὁλοφυρμός γιά τόν «μόχθο» τῶν ἐργατῶν! Κιλελέρ... τσιφλίκια καί τσιφλικᾶδες... Ἀστραπόγιαννος... πλυσταριά καί φτώχεια... Κλέφτες καί ἁρματωλοί ἦλθαν μπροστά σάν εἰκόνες. Ἐπανάληψη τῆς εἰκόνας τοῦ «καταυλισμοῦ» ξανά καί ξανά... σέ τόσο τηλεοπτικό χρόνο... πού οὔτε πρωθυπουργός δέν ἔχει! Εἶναι ὅμως ἔτσι τά πράγματα; ἤ μᾶλλον ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ; Διατείνονται λοιπόν οἱ λαθρομετανάστες, ὅτι εἶναι ἀπλήρωτοι 6 μῆνες! (Τό γεγονός ὅτι ὑπάρχουν ἕλληνες ἀπλήρωτοι γιά πολύ περισσότερους μῆνες... τό ἀντιπαρερχόμαστε! Ἐξ ἄλλου αὐτοί... εἶναι ἀναλώσιμοι... καί δέν χρειάζεται νά ἀσχοληθῇ κανείς μαζί τους. Σωστά;) Ἄς ποῦμε –χάριν συζητήσεως- ὅτι εἶναι ἔτσι. Πώς ὐποτίθεται ὅτι θά τούς πληρώσῃ ὁ ἐργοδότης τους; Οἱ τράπεζες ἔχουν κλείσει τήν χρηματοδότηση, οἱ φράουλες τώρα ἄρχισαν νά πωλοῦνται... Άρα ἀπό ποῦ θά βρεθοῦν τά χρήματα, προτοῦ ὁλοκληρωθεῖ ἡ συγκομιδή; 3 μπρατσαρᾶδες ἔβαλαν κατά 200 ἐργατῶν! (στήν συνέχεια οἰ 200 ἔγιναν 70)! Πάλι ὅμως τά νούμερα δέν βγαίνουν... Στό πρῶτο νούμερο ἡ ἀναλογία εἶναι 66:1 νοματαῖοι ἐναντίον κάθε μπρατσαρά... Καί στό δεύτερο νούμερο ἡ ἀναλογία πηγαίνει 23:1! Μήπως πῆγαν μέ ἀπειλητικές διαθέσεις καί ἁπλῶς τούς ἔρριξαν γιά ἐκφοβισμό; Μήπως ἀμύνθηκαν; Γιατί ἄν ἤθελαν νά τούς σκοτώσουν... σίγουρα ἔχουν καί τόν τρόπο καί τήν εὐκαιρία ... καί φυσικά νά μήν πάρῃ κανείς μυρωδιά (ἄν ὄντως ἀνήκουν σ' αὐτήν τήν κατηγορία ἀνθρώπων). 6 μῆνες εἶπα; Καί πώς ἐπιβιώνουν ἐπί 6 μῆνες; Τί τρῶνε; Μέ τί ἀγοράζουν αὐτά πού τρῶνε; Ἐκεῖ τήν μαγική ἀπάντηση σ' αὐτό τό (φαινομενικά) ἀναπάντητο ἐρώτημα μοῦ τήν ἔδωσε ὁ Τάσος. ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ! Μαγική λεξοῦλα... Πόσα περίπου/μῆνα εἶναι αὐτά τά ἐπιδόματα βρέ Τάσο; Κοντά στά 800 €... Ἐπίδομα γιά φυματίωση... Επίδομα ἡπατίτιδας 200€/μῆνα... Επίδομα ἀναξιοπαθοῦντος 300€/χρόνο Επίδομα ἐνοικίου 250€/μῆνα Επίδομα ἐποχιακῆς ἀπασχόλησης... Επίδομα ἀνεργίας... ΣΥΝ ἕνα σωρό Μ.Κ.Ο. νά τρέχουν ξωπίσω τους... γιά νά τούς βοηθήσουν καί νά τούς ἀνοίξουν τόν δρόμο γιά τά ἐπιδόματα! Μή τυχόν καί χαθεῖ κανένα! Ἔτσι ἐνῶ περιμένουν τόν Ἕλληνα νά πάῃ νά δουλέψῃ γιά μεροκάματο 18€... ὁ λαθρομετανάστης μαζεύει στήν ξεφτῖλα κοντά στά 800 -900 € ἀπό τά διάφορα ἐπιδόματα! Καί νά μήν ξεχνοῦμε ὅτι μιλᾶμε γιά λαθρομετανάστες πού στήν πατρῖδα τους ὁ μηνιαίος μισθός δέν ξεπερνᾶ τά 50€! Δηλαδή, μόνο ἀπό τά ἐπιδόματα ἔχουν πάρει τοὐλάχιστον 16 μισθούς! ΣΥΝ τήν ἀμοιβή τους γιά τήν δουλειά στά χωράφια! Κατά τά ἄλλα, ὁ ἕλληνας δέν πηγαίνει νά ἐργασθῇ στά χωράφια! Ἤ τό ἀκόμη χειρότερο: ὁ ἕλληνας εἶναι ἀκριβός!!! Κι ἐγώ γιατί θυμᾶμαι ρέ καρντάσια γιατρούς, καθηγητές, φυσικομαθηματικούς, ἀρχιτέκτονες, μηχανικούς, φιλολόγους νά πηγαίνουν ἀσθμαίνοντας στίς 10ετίες τοῦ '60 καί τοῦ '70 νά κάνουν μεροκάματα καί νά γεμίζουν τά χωράφια μέ τίς φωνές τους καί τά τραγούδια τους καί νά συγκομίζονται οἱ παραγωγές; Ἔφαγα ἐγώ φράουλες... πορτοκάλια... πεπόνια... κεράσια... βερύκοκα... μανταρίνια... ροδάκινα... γιά πρώτη φορά στήν ζωή μου, ὅταν κουβαλήθηκαν οἱ λαθρομετανάστες; Πᾶτε καλά ; ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΒΙΑΖΕΤΕ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ; Ὁ λαθρομετανάστης δέν εἶναι ἀκριβός; Από ποῦ παίρνει ὅλα αὐτά τά ἐπιδόματα; Ποιός βάζει τά χρήματα στόν κορβανᾶ γιά αὐτά τά ἐπιδόματα; Ποιός τά ἐπωμίζεται αὐτά τά ἐπιδόματα; Μήπως ὄλοι οἱ φορολογούμενοι και ἀνάμεσά τους κι ΕΣΥ πού βλέπεις τό παιδί σου νά χτυπιέται στέλνοντας βιογραφικά τό ἕνα πίσω ἀπό τό ἄλλο καί νά μήν τοῦ παίρνουν τηλέφωνο οὔτε γιά μία συνέντευξη; Τό παιδί σου, πού τίς προάλλες φόρα παρτῖδα σέ ἀγγελία τοῦ ἔδιναν τό συγκλονιστικό ποσό τῶν 150€... σάν μισθό! γιά 4ωρη ἀπασχόληση! Μήπως ΕΣΥ! πού στά 50 σου ἤ κοντά στά 50 σου θεωρεῖσαι πολύ μεγάλος γιά νά ἐργασθῇς... καί πολύ μικρός νά συνταξιοδοτηθῇς; Ως ἐκ τούτου εἶσαι καταδικασμένος νά λιμοκτονήσῃς..., νά δῇς τά παιδιά σου νά φεύγουν γιά τό ἐξωτερικό χωρίς πιθανότητα ἐπιστροφῆς..., κι ἐσύ νά μαραζώνῃς μέσα στήν κατάθλιψη, γιατί σέ ἔκαναν νά αἰσθάνεσαι ἄχρηστος; Μπορεῖς νά εἶσαι στά γιαπιά, στίς σκαλωσιές... ἀλλά δέν μπορεῖς νά μαζεύῃς φράουλες! Ἤ μήπως σοῦ ξέφυγε ὅτι σοῦ εἶπαν κατάμουτρα ὅτι οἱ λαθρομετανάστες θά στείλουν τά χρήματα μέ τά ὁποῖα θά ἀμοιφθοῦν στήν πατρῖδα τους; Ἄρα ΚΑΙ ἄνεργος μένεις... ΚΑΙ τά χρήματα πού θά ἀμοιβόσουν δέν θά «γυρίσουν» στήν χῶρα... Άρα δέν πρόκειται νά δημιουργήσουν καμμία θέση ἐργασίας μέ τήν κυκλοφορία τους! Μήν στενοχωριέσαι ὅμως, τό παιδί τοῦ λαθρομετανάστη θά ἔχῃ νά φάῃ... ΕΣΥ καί τό δικό σου παιδί... ἄς πεθάνετε! Αὐτό τό κόστος, ἔχει συνυπολογισθεῖ; Ἤ μήπως εἶναι ἕνας ἀκόμη τρόπος ὥστε νά ὡθήσουν ἐμένα στήν ἀνεργία καί στήν ἐξαθλίωση... βαφτίζοντάς με ταὐτόχρονα τεμπέλα καί ἀκριβή; Πόσα πρέπει νά παίρνω βρέ καρντάσια, γιά νά θεωροῦμαι «ἀνταγωνιστική»; Ποιόν ἀνταγωνίζομαι; Σέ τί νούμερο «βγαίνετε»; Γιά πεῖτε μου κι ἐμένα! Γιατί ἀπό ὅσο θυμᾶμαι, ἡ ἀμοιβή εἶναι συνάρτηση τοῦ παραγόμενου ἔργου! Παράγω ἐγώ τό ἴδιο ἔργο μέ τόν λαθρομετανάστη καί ποσοτικά καί ποιοτικά; Καί πώς περιμένετε μέ κόστος ζωῆς 45-50€/ἡμερησίως νά ζήσω μέ 18€; Ἤ μήπως δέν δουλεύω γιά νά ζήσω, ἀλλά ἁπλῶς μέ θέλετε νά ἀναπνέω κι ἴσα - ἴσα πού θά μέ ἀφήνετε νά φυτοζωῶ; Μήπως σκοπεύετε νά πουλᾶτε τά προϊόντα φθηνότερα πλέον; Καί πᾶμε στό ἐπόμενο. Οἱ Ἕλληνες δέν ἔρχονται νά δουλέψουν στά χωράφια! Ἄλλο μέγα ψέμμα! 50 € μεροκάματο στόν λαθρομετανάστη (off the record)... 18 -20 € στόν Ἕλληνα καί δῖπλα στόν λαθρομετανάστη ὅλες οἱ Μ.Κ.Ο. νά τοῦ δείξουν τόν δρόμο πρός τά ὡραῖα ἐπιδόματα καί νά ὑπερασπισθοῦν τά «δικαιώματά» του. Ἀπό τήν ἄλλη τί ἔχουμε; Γιά νά δουλέψῃ κάποιος στά χωράφια τό «ἀφεντικό» ἔχει τίς ἑξῆς ἀπαιτήσεις: 1. Νά μήν εἶναι πάνω ἀπό 30 ἐτῶν (ἄν εἶσαι πάνω ἀπό 30 δέν χρειάζεται νά ἐργασθῇς. Ἔχεις εὐρωπουλιές πού κατεβάζουν καθημερινά 100ευρα). 2. Νά μένῃς στήν εὐρύτερη περιοχή... ὅταν ἡ ἀνεργία χτυπᾶ κυρίως τίς μεγαλουπόλεις. 3. Νά ἔχεις ἐμπειρία. Ἔτσι ἄν ἤσουν ὑπάλληλος γραφείου ἤ πωλητής... δέν μπορεῖς νά μαζέψῃς ροδάκινα... φράουλες... Εἶναι πολύ ὑψηλή ἐπιστῆμη... 4. Φυσικά καί δέν γίνεται λόγος γιά ἔξοδα διαμονῆς (ἀκόμη κι ἄν εἶσαι διατεθειμένος νά μετακομίσῃς σέ ἄλλη πόλη, ὥστε νά κερδίσῃς κάποια χρήματα καί νά μήν παραμείνῃς ἄνεργος). 5. Ἀλλά ὄλοι αὐτοί ξεχνοῦν ἤ μᾶλλον κάνουν γαργᾶρα, ὅτι Ἕλληνες πηγαίνουν νά ἐργασθοῦν στά θερμοκήπια τῆς Ὀλλανδίας... καί δέν πηγαίνουν νά ἐργασθοῦν στά θερμοκήπια τῆς Ἑλλάδος. Βέβαια στήν Ὀλλανδία ἔχουν σάν ὅρο νά ἔχῃς ἰθαγένεια ἀπό κάποια χῶρα τῆς Ε.Ε. (καί δέν ἀναφέρονται σέ μαϊμουδιάρικες ἰθαγένειες). Ξέρουν νά διαβάζουν καί τό ψάχνουν ἴσαμε ἐκεῖ πού δέν παίρνει! Σοῦ δίνουν τά ἔξοδα μετακίνησης, ἀξιοπρεπέστατο μισθό, ἀσφάλιση καί φυσικά καί χῶρο διαμονῆς... καί ἀσφαλῶς δέν πρέπει νά ἔχῃς οὔτε φυματίωση... οὔτε aids... οὔτε ἡπατίτιδα! Καί μετά εἶδα τά διαμερίσματά τους! Ἀηδίασα! Καί φοβήθηκα γιά τήν ὑγεία μου, μιά καί τίς φράουλες μπορῶ μόνο νά τίς πλύνω! Οὔτε νά τίς ξεφλουδίσω... οὔτε νά τίς βράσω... οὔτε νά τίς ἀπολυμάνω! ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΝ! Ἀλλά μοῦ ἦλθαν ταὐτόχρονα καί τά «διαμερίσματά» τους στήν πατρῖδα τους! Ἡ σύγκριση ἀναπόφευκτη! Τά διαμερίσματά τους ἐδῶ (ναί! ἀναφέρομαι σ' αὐτά τά παραπήγματα μέ καλάμια καί πλαστικό γιά τά θερμοκήπια πού ἔδειξαν) συγκρινόμενα μέ τά «σπίτια» τους στήν πατρῖδα τους... ἴσως καί νά φαίνονται βίλες! Ἀλλά ὅλοι –μηδενός ἐξαιρουμένου - ἔδωσαν ἔμφαση στό ὅτι ζοῦν σάν «ζῶα». Σέ καμμία περίπτωση δέν μποροῦν νά χαρακτηρισθοῦν ὡς ἀνθρώπινες τίς συνθῆκες διαβίωσής τους ἐδῶ, οὔτε θά προσπαθήσω νά πῶ τό ἀντίθετο. ΑΛΛΑ... Δέν ἦταν συνηθισμένοι καί σέ κάτι καλλίτερο! ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ καί κάτι καλλίτερο! Καί στό τέλος – τέλος ἄς νοικιάσουν ἀνά 5 ἄτομα ἕνα διαμέρισμα ἤ ἕνα σπίτι καί ἄς μείνουν! Τί τούς ἐμποδίζει; Μέ 150€ θά μποροῦσαν κάλλιστα νά λύσουν τό πρόβλημα! 150 € εἶναι 30 €/ἄτομο. Δηλαδή 1 εὐρώ τήν ἡμέρα! Ἀλλά ξέχασα! θέλουν ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ νά τά στείλουν πίσω στήν πατρῖδα τους. Ἀλήθεια, πότε συμφωνήσαμε καί συναινέσαμε νά κουβαλήσουμε στήν πλᾶτη μας τήν οἰκονομία τοῦ Μπαγκλαντές; Κι ἐπειδή θά βρεθοῦν ἀρκετοί πού θά θεωρήσουν ὅτι εἶναι ἐτεροβαρής ἡ προσέγγισή μου, παραθέτω ἄρθρα πού ἀφοροῦν τό Μπαγκλαντές. Ξανασκεφθεῖτε λοιπόν ἄν ὁ λαθρομετανάστης εἶναι φθηνός... καί ὁ ἕλληνας ἀκριβός... Ξανασκέψου ἄν ὁ λαθρομετανάστης εἶναι ἐργατικός καί ὁ ἕλληνας τεμπέλης ... (ὄχι δέν ἐθελοτυφλῶ καί δέν ἀγνοῶ καί τούς θαμῶνες τοῦ φραπέ καί τοῦ φρέντο, τούς καλομαθημένους καί αὐτούς πού ἔχουν τήν εὐχέρεια νά διάγουν ἕνα τρόπο ζωῆς σέ καλλίτερες συνθῆκες ἀπό πολλούς ἄλλους)! Ἀλλά ὅλοι αὐτοί δέν εἶναι ὁ κανόνας! Ἀλλά καί δέν θά ἀπολογηθοῦν ἐπειδή πρός τό παρόν μποροῦν νά ζοῦν ὅπως ζοῦν! Ξανασκεφθεῖτε ἄν ὅλοι ὅσοι χτυπᾶνε εὐθέως στό θυμικό καί τό συναίσθημά σας δείχνοντάς σας ἀποτρόπαιες εἰκόνες σᾶς βάζουν κατ' εὐθεῖαν σέ μία κιμαδομηχανή γιατί σᾶς ἔχουν ὡς ἀναλώσιμους. Καί ὁ ὑπουργός δίνοντάς τους παράνομα ἄδεια παραμονῆς, συνεργεῖ στήν ἐξαγωγή κεφαλαίων ἀπό τήν χῶρα πού αἱμορραγεῖ οἰκονομικά καί θά θεωρηθῇ συνυπεύθυνος γιά ὄποια παραβατική συμπεριφορά ὑποπέσουν κατά τήν διάρκεια τῆς παραμονῆς τους . Μήν μοῦ βιάζετε λοιπόν τήν λογική! Ἄρθρο τῆς ΑΥΓΗΣ γιά τό Μπαγκλαντές πού ἀναφέρεται στίς συνθῆκες διαβίωσης στήν συγκεκριμένη χῶρα (πού Ὤ! τοῦ θαύματος δέν τό ἔχουν πλέον στό ἀρχεῖο τους ἀλλά ὑπάρχει ὡς cached)... τό ἔβγαλαν τά «συντρόφια»; Συμπεριφορά τῶν «φιλήσυχων» κατοίκων τοῦ Μπαγκλαντές σέ βουδιστές στήν χῶρα τους... Συμπεριφορά ἐργοδοτῶν στό Μπαγκλαντές στούς ἐργαζόμενούς τους (110 νεκροί) Οἱ «μαιζονέτες» τῶν κατοίκων τοῦ Μπαγκλαντές καί οἱ συνθῆκες ζωῆς τους Καί φυσικά μήν ξεχνᾶτε ὅτι τά προϊόντα πού προέρχονται ἀπό τό Μπαγκλαντές, δέν ἐπιβαρύνονται μέ δασμούς στήν Ε.Ε., γιατί... εἶναι προτιμησιακή χῶρα καί πρέπει νά τούς ὑποστηρίξουμε γιά νά ἀνακάμψουν!... ἐμεῖς οἱ «πλούσιοι»... Κι ἐσύ μποῦφε περίμενε τήν ἀνάκαμψη, μέσῳ «ξένων ἐπενδύσεων»... πού ἴσως ξεπερισσέψουν ἀπό τό Μπαγκλαντές! Δέν ξέρω τί θά κάνετε ἐσεῖς! Ἐγώ πάντως –προτοῦ ἀρχίσω νά τό ξηλώνω τό πλεκτό- ἔρριξα δύο φάσκελα στόν ἑαυτό μου, γιατί πρός στιγμήν «τσίμπησα» ἀπό τά λεγόμενα τῶν ἀργυρώνητων τηλεπαπαγάλων... Τήν τῦφλα μου μέσα ... Πάντως, νά δώσουμε συγχαρητήρια στόν σκηνοθέτη τῶν βίντεο πού μᾶς φλόμωσαν... φράουλες σέ χέρια... παραπήγματα μέ χριστουγεννιάτικα λαμπάκια... κορμιά σέ στάση «σταυροῦ» στό ἔδαφος (Πᾶσχα ἔρχεται... γάρ)... αἷμα στό ἔδαφος... Καί ἐπειδή οἱ καιροί εἶναι πονηροί κι ἐμεῖς δέν θέλουμε νά πιασθοῦμε «κότσοι» ἄς ἔχουμε στό μυαλό μας ὅτι ἡ συγκυρία βολεύει πάρα πολύ γιά τά παρακάτω:
Ἑλένη (σκεπτόμενη καί ὄχι ἁπλῶς θυμωμένη... ἀλλά ἔξαλλη)!  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 04:43 AM PDT  Εποχή ισχνών, ισχνότατων αγελάδων διέρχεται η ελληνική διπλωματία και η οικονομική κρίση δεν είναι η μόνη υπεύθυνη για την κατάσταση αυτή. Την τελευταία δεκαετία, τουλάχιστον, αιχμή του δόρατος για τη διεθνή διπλωματία έχει αποτελέσει ο ενεργειακός τομέας, με το έλλειμμα της Ελλάδας να είναι σχεδόν κραυγαλέο. Η Αθήνα, ως επί το πλείστον αναλώθηκε σε ευκαιριακές «λαμπερές» για την εποχή «επιλογές» που όχι μόνον δεν καρποφόρησαν, αλλά τώρα στρέφονται ίσως και εναντίον της. Στο νότιο σταυροδρόμι Ευρώπης, Αφρικής και Μέσης Ανατολής, μέχρι το 2010 η Ελλάδα, με προσωπική επιλογή του τότε πρωθυπουργού Κ Καραμανλή είχε επιλέξει την ενεργειακή συνεργασία με τη Μόσχα (που είχε ξεκινήσει μια δεκαετία νωρίτερα από τον τότε ΥΠΕΞ Κ. Παπούλια), με έναν βασικό λόγο την απομάκρυνση του κίνδυνου ενεργειακής εξάρτησης από την Τουρκία. Το εγχείρημα συνάντησε την λυσσαλέα αντίδραση των ΗΠΑ πρωτίστως, αλλά και της ΕΕ στη συνέχεια και οδήγησε στην εύκολη αλλά καταστροφική απόφαση του Γ. Παπανδρέου να βάλει τέλος στο εγχείρημα …για περιβαλλοντικούς, κυρίως λόγους! Το σύνολο, όμως, του ελληνικού πολιτικού κόσμου, ασχολούμενο μονίμως με άλλους «υψηλότερους στόχους και ιδανικά» κομματικής και εκλογικής σκοπιμότητας, ουδέποτε μέσα σ' αυτήν την κρίσιμη δεκαετία αισθάνθηκε την ανάγκη να συναποφασίσει μια σταθερή και μόνιμη ενεργειακή πολιτική για την επόμενη περίοδο. Το κενό αυτό, που απολύτως φυσιολογικά έσπευσε να καλύψει η γειτονική Τουρκία. Η Άγκυρα, ομοίως πένης σε ενεργειακές πηγές όπως και η Αθήνα, αλλά με το πλεονέκτημα της γεωγραφικής θέσης της, άρχισε να «μαζεύει» στο έδαφος της αγωγούς και διαδρομές υδρογονανθράκων με προορισμό την Ευρώπη, συνεργαζόμενη με όλα τα αντίπαλα στρατόπεδα στον τομέα της ενέργειας. Ενεργειακή έκρηξη Έως ότου ήρθε η «ενεργειακή έκρηξη» στην Αν. Mεσόγειο, με τα γειτονικά κοιτάσματα στην Κύπρο και το Ισραήλ και πιθανότατα με τα κοιτάσματα νότια και ανατολικά της Κρήτης. Το έμπρακτο ενδιαφέρον διεθνών εταιρειών και της διεθνούς κοινότητας για τον «θησαυρό» αυτό συνέπεσε με το διεθνές ενδιαφέρον για την ομαλοποίηση της κατάστασης στη Μ Ανατολή με τη νέα «διευθέτηση» στο θέμα της Συρίας και την «τακτοποίηση» των μονίμων εκκρεμοτήτων με το Ιράν. Η Αθήνα είναι «χαμένη από χέρι» στην υπόθεση αυτή. Η Ελλάδα είχε τη δεκαετία του 80 προνομιακές σχέσεις με το Μπάαθ της Συρίας (ως αντίπαλο , τότε δέος στην Τουρκία) και με την Παλαιστίνη του Γαισέρ Αραφάτ και με κατά καιρούς ανοίγματα στο Ιράν. Τη δεκαετία του 2000 επί υπουργίας Εξωτερικών Παγκάλου και Παπανδρέου, οι σχέσεις της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο συνολικότερα και με τις τρεις αυτές δυνάμεις πιο συγκεκριμένα, κατέληξαν σε κωματώδη κατάσταση, υπέρ μιας δειλής στην αρχή και αυξανόμενης στη συνέχεια συνεργασία με το Ισραήλ. Αυτή την στιγμή, με την υλοποίηση του «δόγματος Νταβούτογλου» η κατάσταση έχει ανατραπεί πλήρως. Η Τουρκία είναι η ενεργός «μεσολαβητική» δύναμη στην περιοχή, ενώ το κάποτε ισχυρό ελληνικό πλεονέκτημα της «ευρωπαϊκής χώρας» κατέληξε σε κάλπικη λίρα, ιδιαίτερα τώρα την εποχή της οικονομικής δυσπραγίας και των ταλαντεύσεων του «μέσα – έξω» από την ευρωζώνη και το ευρώ. Εν υπνώσει Είναι προφανές ότι μέσα σε ελάχιστο χρόνο έχουν πέσει πολλά και μαζεμένα στο κεφάλι της Αθήνας και είναι ιδιαιτέρως αμφίβολο αν η εν υπνώσει ελληνική οικονομική και ενεργειακή διπλωματία θα μπορέσουν να ξυπνήσουν. Κατ' αρχήν η Αθήνα πιέζεται τώρα να λύσει τις τροχοπέδες δεκαετιών, προτού ανταποκριθεί στα προβλήματα του παρόντος. Οι τουρκικές απειλές και διεκδικήσεις έχουν τώρα μετατοπιστεί στην περιοχή της Αν. Μεσογείου γύρω από το Καστελόριζο. Η Άγκυρα επιχειρεί «να καταπιεί» το νησί αυτό, ώστε να φτάσει την ΑΟΖ της μέχρι την Αίγυπτο, να αποκόψει την συνέχεια των ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου και να βάλει και αυτή χέρι στα πιθανά κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην συγκεκριμένη περιοχή. Παραλλήλως, με το επιχείρημα της οικονομικής και ασφαλούς μεταφοράς του φυσικού αερίου της Αν. Μεσογείου στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας, πιέζει την Αθήνα να εμπλακεί στις διαδικασίες επίλυσης του Κυπριακού, που θα διευκολύνει τη μεταφορά του αερίου . Με άλλα λόγια η Άγκυρα, με τη βοήθεια πολλών επιχειρεί να σπρώξει και να εγκλωβίσει την ασθενική οικονομικώς Αθήνα σε μια «συνολική λύση» που θα περιλαμβάνει την πλήρη διευθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας , την επίλυση του Κυπριακού και την μεταφορά του φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας. Το εύρος των διαπραγματεύσεων και των «ανταλλαγμάτων» είναι πολύ μεγάλο, ιδιαίτερα αν πιστοποιηθούν μεγάλα κοιτάσματα υδρογονανθράκων ανατολικά της Κρήτης, σε ΑΟΖ όμως, που σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο -χωρίς την παράκαμψη του- είναι υποχρεωτικό να συμφωνηθεί ανάμεσα στην Αθήνα και την Άγκυρα. «Κλειδί» γιά τους αγωγούς οι αποφάσεις του Ισραήλ Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει πλέον ότι η Ουάσιγκτον, σ' αυτή τη δεύτερη θητεία Ομπάμα «κάνει δουλειές» μόνον με την Τουρκία. Ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών κ. Κέρι έχει μετατρέψει την απόσταση Ουάσιγκτον – Άγκυρα σε διαδρομή Παγκράτι- Κυψέλη, ενώ έχει αναλάβει ενθέρμως την διαμεσολάβηση της εδώ και τώρα εξομάλυνσης των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ, αλλά και με την κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ, που μέχρι πρότινος αντιδρούσε στην «αναγκαστική» ενεργειακή συνεργασία της Τουρκίας με τις αρχές του ιρακινού Κουρδιστάν. Εκ των πραγμάτων, αυτή την στιγμή, η μόνη συνεργάσιμος δύναμη της Ελλάδας στην περιοχή είναι το Ισραήλ. Οι τελικές αποφάσεις της χώρας αυτής για τον τρόπο με τον οποίο θα διαθέσει τους ήδη αντλούμενους υδρογονάνθρακες από το «μικρό» κοίτασμα του Ταμάρ (προτού φτάσει στο γιγαντιαίο κοίτασμα του Λεβιάθαν, που συνορεύει με το κυπριακό), θα επηρεάσει βαθύτατα την τύχη που θα έχουν οι υδρογονάνθρακες της Κύπρου και κατ επέκταση την τύχη που θα έχουν τα όψιμα ελληνικά σχέδια για μετατροπή της χώρας σε νότια πύλη εισόδου φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Μέσω Τουρκίας Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το ενεργειακό δυτικό στρατόπεδο «σπρώχνει με χέρια και πόδια» τη λύση της μεταφοράς των ισραηλινών και κυπριακών υδρογονανθράκων μόνο μέσω της Τουρκίας και από εκεί στην Ευρώπη. Η Άγκυρα από την πλευρά της επιχειρεί να διαφημίσει όσο μπορεί καλύτερα το σχεδιαζόμενο εν πολλοίς «δίκτυο αγωγών» , ποντάροντας ιδιαιτέρως στις εγκαταστάσεις στο λιμάνι του Τσεϋχάν, ως την οικονομικώς προσφορότερη λύση. Είναι άγνωστο ακόμα αν το Ισραήλ θα πιεστεί τόσο, ώστε να αποφασίσει να εναποθέσει ολόκληρο «το βιός» του σε υδρογονάνθρακες στα χέρια της Τουρκίας, ή θα διαπραγματευθεί σκληρά την μεταφορά μέρους των υδρογονανθράκων του στην Κύπρο. Η οποία με τη σειρά της θα πιεστεί αφόρητα να περάσει με αγωγούς το φυσικό αέριο της στην Τουρκία, ώστε να μην επιλέξει τη λύση μεταφοράς του αερίου σε υγροποιημένη μορφή σε σταθμούς στην Ελλάδα. Η οποία με τη σειρά της θα πρέπει να είναι σε θέση να παρουσιάσει ασφαλές οικονομικό και ταχύ τρόπο μεταφοράς του φυσικού αερίου Κύπρου – Ισραήλ, μαζί με τις ποσότητες του ενδεχόμενου δικού της αερίου στην Ευρώπη. Η τέχνη της διπλωματίας Αλλά και στο ηπειρωτικό έδαφος της Ελλάδας η κυβέρνηση δεν μπορεί μέχρι στιγμής να «συμμαζέψει» τη Μόσχα, την Ουάσιγκτον και την ΕΕ σ' ένα θέμα εκ πρώτης όψεως απλό, όπως η αποκρατικοποίηση της ΔΕΠΑ και της ΔΕΣΦΑ. Το ρωσικό ενδιαφέρον είναι πλουσιοπάροχα εκδηλωμένο, αλλά συναντά την δυναμική και υπόγεια αντίδραση των ΗΠΑ και την εκβιαστική παρέμβαση των Βρυξελλών. Χωρίς δυναμική απόφαση από την ελληνική κυβέρνηση, οι σχέσεις Αθήνας-Μόσχας θα παραμείνουν παγωμένες, όπως και αυτές της Αθήνας με την Ουάσιγκτον. Επομένως κανένα από τα πολλαπλώς σχεδιαζόμενα, αλλά ουδέποτε υλοποιούμενα πρωθυπουργικά ταξίδια στη Ρωσία και τις ΗΠΑ θα έχουν αποτέλεσμα αν η ελληνική κυβέρνηση δεν παρουσιάσει ολοκληρωμένη θέση και σχέδιο που δεν θα αποκλείει οφέλη και για τις δυο πλευρές. Με άλλα λόγια, η Αθήνα καλείται να ασκήσει την τέχνη της διπλωματίας. Και η προϋπόθεση για να γίνει αυτό είναι η Αθήνα να βρει την άκρη του μίτου της Αριάδνης στην ενεργειακή πολιτική της.  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 04:38 AM PDT  Οι Αλβανοί έχουν θέσει επί τάπητος και με επίσημο τρόπο μέσω του Μπερίσα εδαφικές επιδιώξεις στην Νότια Ήπειρο. Στην Βουλγαρία ονειρεύονται επίσημα την Δυτ.Θράκη και την Μακεδονία. Οι Σκοπιανοί την τελευταία. Οι Τούρκοι έχουν βαφτίσει τουρκικό πολιτισμό τον Ιωνικό ενώ βγάζουν και διαμελιστικούς χάρτες με στόχο την Ανατολική Ελλάδα. Στην εσωτερικό η 20ετή επέλαση του «συνωστισμένου» εθνομηδενισμού έχει γκρεμίσει τις εθνοσυμβολικές αξίες, με τις οποίες αυτό το έθνος μετά από αγώνες(και τα λάθη του) απέκτησε, μεγάλωσε και διατήρησε το κράτος του. Όλα μοιάζουν επικίνδυνα επειδή αφενός η ιστορία βαραίνει και αφετέρου επειδή η Ελλάδα είναι αδύναμη, προδομένη από τους πολιτικούς της και σε πολιτιστική παρακμή. Τα ακραία δόγματα (Εθνομηδενισμός, Σλαβομακεδονισμός, Αλβιανισμός, Ανατολισμός, Νεοθωμανισμός κλπ) είναι υπαρκτά, η φτώχεια και η ανισότητα επίσης, ο επεκτατικός εθνικισμός και ο λαϊκισμός κάνουν έντονη την παρουσία τους. Όταν η ιστορία μετατρέπεται σε εργαλείο προώθησης δογμάτων, όταν η αδυναμία ανάπτυξης μετατρέπεται σε εργαλείο αποπροσανατολισμού των λαών και υποδαύλισης ψευδοαλυτρωτικών ιδεών, όταν οι πολιτικοί έχουν θυσιάσει τα πάντα για να σώσουν την φαυλοκρατία, τότε οι κίνδυνοι είναι απολύτως υπαρκτοί. Έχουν όμως ένα κοινό στόχο: την Ελλάδα, το Ελληνικό έθνος και τον πολιτισμό της. Για πολλά χρόνια η Ελλάδα θεώρησε, ίσως σωστά ότι η προοπτική ένταξης στην ΕΕ όλων των βαλκανικών χωρών θα αφαιρούσε το αίτιο που προκάλεσαν συγκρούσεις στο παρελθόν και όλες οι χώρες της περιοχής θο αφομοιώνονταν στο μέλλον και στη δημοκρατία. Τελικά, ούτε η ευημερία είναι πλέον η προοπτική ούτε η ειρηνική συμβίωση είναι δεδομένη ούτε η ένταξη στην ΕΕ είναι κανόνας αλληλοσεβασμού. Επομένως, απέναντι σε όλα αυτά τα δόγματα που έχουν στον πυρήνα τους την Ελλάδα, η χώρα μας μπορεί και πρέπει να πρωτοστατήσει ώστε να υπάρξει ένα και μόνο παμβαλκανικό δόγμα που να έχει τη δύναμη να κυριαρχήσει στην περιοχή. Διαφορετικά η χώρα μας από στόχος που είναι σήμερα θα γίνει θύμα, οπότε οφείλει να προετοιμαστεί με διαφορετικό τρόπο. Κάποιος θα με ρωτήσει τι είδους στρατηγική προτείνεις; ποιο είναι αυτό το παμβαλκανικό δόγμα; Τέτοιου είδους δεν ήταν και η πολιτική που ακολουθούσε η Ελλάδα με τα γνωστά αποτυχημένα αποτελέσματα; Το παμβαλκανικό δόγμα είναι ζήτημα ανάπτυξης που θα διαμορφωθεί ανάλογα τις κοινές απόψεις και τους κοινούς στόχους των ενδιαφερόμενων κρατών. Μπορεί να είναι δόγμα επιθετικού ρεαλισμού αλλά και αμυντικού ρεαλισμού. Το δεύτερο μπορείς να το βρεις σε αυτό που έγραψα και είχε σχέση με την προοπτική ένταξης στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ όλων των βαλκανικών χωρών. Είναι σαφές ότι απέτυχε. Τον επιθετικό ρεαλισμό πρέπει να το επιβάλεις μέσω της εθνικής ισχύς ή της στρατηγικής σου. Για ποια εθνική ισχύς ή στρατηγική όμως; Αυτή βασίζεται στα εξής στοιχεία: στρατιωτική ισχύς, οικονομική ανάπτυξη, δημογραφικό και γεωγραφική θέση. Mπορούμε να μιλάμε για Εθνική Ισχύ ή Στρατηγική; Η εκάστοτε παγκόσμια τάξη διαμορφώνεται από την κατανομή της ισχύος (των δυνατοτήτων) των κρατών. Η ισορροπία ισχύος είναι το κύριο μέσο για την επίτευξη της σταθερότητας και την αποφυγή του πολέμου. Ηθικοί ενδοιασμοί δεν (θα πρέπει να) παίζουν κανένα ρόλο στο σχεδίασμά και την εφαρμογή της εξωτερικής πολιτικής. Το διεθνές δίκαιο μπορεί να προωθεί την τάξη και ενθαρρύνει τη συμπεριφορά των κρατών με γνώμονα κοινά αποδεκτούς κανόνες αλλά όπως έχει αποδειχθεί αυτό γίνεται μόνο όταν έχεις ισχύ και εθνική στρατηγική. Και εμείς ως Ελλάδα υστερούμε δραματικά στα τρία στοιχεία που καθορίζουν της Εθνική μας ισχύ. Καιρός είναι να το αντιληφθούμε ως έθνος και να πιέσουμε προς την έξοδο την φαύλη πολιτική ελίτ και να αναδείξουμε νέες δυνάμεις και νέα πρόσωπα πριν ζήσουμε ένα νέο 1922.  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 05:47 AM PDT  Γράφει ο Θεόδωρος Κουτρούκης Εν αρχή ην το αντιγερμανικό αίσθημα που βαίνει αυξανόμενο, κυρίως στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Οι λαοί θεωρούν την γερμανική κυβέρνηση (και τους πολιτικούς συμμάχους της) εν πολλοίς υπεύθυνη για την τιμωρητική επιβολή μέτρων δημοσιονομικής πειθαρχίας και εισοδηματικής λιτότητας, κι αυτό δεν είναι καθόλου καλός οιωνός για τις προοπτικές της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Αβέβαιο φαντάζει και το μέλλον της ευρωζώνης. Η εμμονή σε ένα κοινό νόμισμα δίχως υπερκείμενη κρατική υποστήριξη προκαλεί διχασμό και διογκώνει τον ευρωσκεπτικισμό. Στον ευρωπαϊκό ορίζοντα αχνοφαίνεται πλέον το λυκόφως του οράματος της Ε.Ε. και της ατελούς ΟΝΕ σε μια ακέφαλη Ευρώπη με γκρίζες ηγεσίες. Η Ευρώπη δεν αρέσει πια και οι λαοί της δεν έχουν καμιά διάθεση να αγωνιστούν για την ευρωπαϊκή ιδέα. Αντίθετα ενισχύονται σε υπολογίσιμο βαθμό οι πολιτικές δυνάμεις του εθνικολαϊκισμού και του απομονωτισμού σε όλα τα χρώματα της πολιτικής ίριδας, από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά. Η οικονομική κρίση βρήκε την Ε.Ε. απροετοίμαστη. Οι χώρες-μέλη δεν αντιμετώπισαν την κρίση από κοινού αλλά χωριστά καθώς δεν υπήρχε συλλογικός μηχανισμός για τη διαχείριση των εθνικών χρεών, ενώ τελικά συστήθηκαν ad hoc θεσμοί περιορισμένης αποτελεσματικότητας. Οι συγκεχυμένες και ενίοτε αντιφατικές αποφάσεις του Eurogroup στέλνουν μηνύματα δυσπιστίας προς τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τις πολιτικές ηγεσίες των κρατών μελών. Η Ε.Ε. προσλαμβάνεται πλέον ως ένας μηχανισμός επιβολής περιοριστικών πολιτικών, δημοσιονομικής πειθαρχίας, αύξησης της ανεργίας κι επίτασης του κοινωνικού αποκλεισμού. Είναι πρόδηλο ότι η Ε.Ε. έχει χάσει τον προσανατολισμό της κι αν δεν προχωρήσει σε δραστικές μεταρρυθμίσεις (δημοσιονομική, οικονομική και πολιτική ένωση) απειλείται με αποδιάρθρωση. Σήμερα, είναι αδήριτη η αναγκαιότητα για μια μεγάλη συνταγματική μεταρρύθμιση της Ε.Ε., η οποία θα παλινορθώσει το όραμα της υπερεθνικής πολιτικής ένωσης, καθώς κι ένα σύστημα συνοχής και αλληλεγγύης που θα διαθέτει δημοκρατική νομιμοποίηση. Τα σενάρια για το μέλλον της ΟΝΕ φαίνεται πως συγκλίνουν σε τρία: α) διατήρηση της ΟΝΕ ως έχει με ταυτόχρονη προώθηση της δημοσιονομικής και πολιτικής ενοποίησης, β) συρρίκνωση της ζώνης του κοινού νομίσματος στις «οικονομικά υγιείς» χώρες (Γερμανία και συνοδοιπόροι) και γ) ολοκληρωτική διάλυση της νομισματικής ένωσης. Είναι πολύ πιθανό ότι τόσο οι λαοί, όσο και οι ηγέτες της Ε.Ε. θα κληθούν προσεχώς να επιλέξουν ανάμεσα στη σημερινή απελπιστική κατάσταση του ευρώ ή σε μια αβέβαιη και ομιχλώδη προοπτική χωρίς κοινό νόμισμα. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα καταναλώσουν το άθλιο γεύμα που είναι σερβιρισμένο στο τραπέζι της ΟΝΕ ή να επιλέξουν ένα πιάτο από ένα σκοτεινό ψυγείο χωρίς φωτισμό. Με κίνδυνο να είναι ραγισμένο και άδειο… (*) Πού πηγαίνεις, Ευρώπη;  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 06:44 AM PDT   Όπως ήταν φυσικό η έκθεση της ΕΚΤ αναπαράχθηκε επιλεκτικά και με κραυγές χαιρεκακίας από διατεταγμένους δημοσιογράφους των WSJ, Financial Times, Frankurter Allgemeine κ.ά, ταυτόχρονα όμως ξεσήκωσε και ένα κύμα οργής ανάμεσα σε όσους διέθεσαν αρκετή θέληση και υπομονή για να εντοπίσουν και να ξεσκεπάσουν τη λαθροχειρία. Και πίσω απ' αυτή και τα γερμανικά άπλυτα, όπως οι πολύ χαμηλοί μισθοί, στα επίπεδα των €400 για το 19% των επισφαλώς εργαζομένων, η στασιμότητα των μισθών καθ' όλη τη δεκαετία του ευρώ, και η εκρηκτική ανισότητα στην κατανομή του πλούτου. Ο Wolfgang Münchau [2] σε κείμενό του στους FT (14/4), εντοπίζει τους παράγοντες από τους οποίους προκύπτει η εικόνα του Γερμανού, ως φτωχού συγγενή της ευρωζώνης, αφ' ενός στην υπερπροβολή απ' όλες τις μεριές μόνο του διάμεσου και όχι του μέσου πλούτου, και αφ' ετέρου στις υπαρκτές διαφορετικές συναλλαγματικές ισοτιμίες του ευρώ εντός της ίδιας της Ευρωζώνης, και συγκεκριμένα στο υποτιμημένο γερμανικό ευρώ σε σχέση με τα υπερτιμημένα του Νότου. Προφανώς, κάτι τέτοιο δεν συνιστά νομισματική ένωση, το φάσμα διάλυσης της οποίας, τώρα και με την πραγματικότητα του «κυπριακού ευρώ», γίνεται ακόμα πιο έντονο. Ο διάμεσος, ως στατιστικό μέγεθος έχει νόημα κυρίως για την ανάδειξη της κατανομής πλούτου στο εσωτερικό μιας χώρας, π.χ. ο πλούτος του άνω 10% σε σχέση με το κάτω 10%. Όταν πρόκειται, όμως, για συγκρίσεις μεταξύ διαφορετικών χωρών, η ποσότητα που έχει νόημα είναι η μέση τιμή. Με βάση αυτό το μέγεθος, η εικόνα για το μέσο γερμανικό νοικοκυριό γίνεται εντελώς διαφορετική, μιας και εμφανίζεται με τετραπλάσιο πλούτο, και ως εκ τούτου η ιεραρχία εντός της ΕΖ αλλάζει δραματικά. Με την κριτική της έκθεσης της ΕΚΤ και την πολιτική της εκμετάλλευση, καταπιάνονται και οι Paul De Grauwe (LSE) και Yuemei Ji (Uni. of Leuven) [3], σε άρθρο τους στο Voxeu (16/4), από το οποίο, μέσω της μεγάλη διαφοράς ανάμεσα στο διάμεσο και μέσο πλούτο του γερμανικού νοικοκυριού, προκύπτει και η μεγάλη ανισότητα στην κατανομή του, κάτι για το οποίο, ως φαίνεται, οι απλοί Γερμανοί δεν είναι επαρκώς πληροφορημένοι. Υπάρχει πλούτος στη Γερμανία, μόνο που αυτός συνωστίζεται στα ανώτερα εισοδηματικά κλιμάκια και δεν γίνεται εύκολα ορατός από την πλειοψηφία. Για παράδειγμα, το εισοδηματικά ανώτερο 20% είναι πλουσιότερο κατά 149 φορές από το κατώτερο 20%. Τη δεύτερη θέση καταλαμβάνει η Γαλλία, με την απόσταση να μειώνεται στις 84 φορές. Το δεύτερο γεγονός της εβδομάδας ήταν ο σάλος που ξεσηκώθηκε από την «ατίμωση» του πολυβραβευμένου και πολυδιαβασμένου βιβλίου «This Time is Different», των Reinhart & Rogoff από το Ηarvard, περί της ιστορίας των δημοσιονομικών κρίσεων, το οποίο με τα συμπεράσματά του για τον optimum λόγο εξωτερικού χρέους προς ανάπτυξη στο 90%, έδινε ουσιαστικά άλλοθι στις κυβερνήσεις για την δικαιολόγηση του μονόδρομου των πολιτικών λιτότητας. Κοντολογίς, οι Herndon, Ash and Pollin [4], (University of Massachusetts) (16/4), στην προσπάθειά τους να αναπαράγουν τα αποτελέσματα των R&R, αντιλήφθηκαν παράταιρη στάθμιση και επιλεκτική χρήση των δεδομένων, ώστε να ταιριάζουν με προειλημμένα συμπεράσματα, καθώς και λάθη στο υπολογιστικό τους πρόγραμμα. Είναι άλλωστε γνωστή η περιστρεφόμενη πόρτα ανάμεσα στο Harvard και τα υπόλοιπα πανεπιστήμια της Ivy League και τον Λευκό Οίκο. Ξανακάνοντας τους υπολογισμούς από την αρχή, οι ΗΑP κατέληξαν σε αντίθετο συμπέρασμα, ότι δηλαδή ένα δημόσιο χρέος που υπερβαίνει το 90% μπορεί να φέρει ανάπτυξη 2.2% και όχι ύφεση. Οι δύο περιπτώσεις που εκθέσαμε θα λογίζονταν ως απόλυτα κοινές και τετριμμένες αν παρέμεναν εντός των ακαδημαϊκών πλαισίων, όπου και θα εντάσσονταν στις συνηθισμένες επιστημονικές διαμάχες. Όπως είδαμε όμως, δεν είναι έτσι. Το ξεσκέπασμά τους δεν έχει να κάνει με την αυτογνωσία των λαών, αλλά με την αποκάλυψη της νοθείας των υπεράνω πάσης υποψίας εργαλείων που χρησιμοποιεί η εξουσία για να χειραγωγεί. [1] ECB, «The Eurosystem Household Finance and Consumption Survey», http://www.ecb.int/home/pdf/research/HFCS_Statistical_Tables_Wave1.pdf?93617b19d03b9491c9e7adde682e7688 [2] Wolfgang Münchau, «The riddle of Europe's single currency with many values», http://www.ft.com/intl/cms/s/0/67f9afde-a2c5-11e2-bd45-00144feabdc0.html#axzz2QkNdJ81e [3] Paul De Grauwe, Yuemei Ji, «Are Germans really poorer than Spaniards, Italians and Greeks?», http://www.voxeu.org/article/are-germans-really-poorer-spaniards-italians-and-greeks [4] HAP, «Does High Public Debt Consistently Stifle Economic Growth? A Critique of Reinhart and Rogoff»,  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 02:55 AM PDT  Μια εξαιρετική ομιλία του στρατηγού και τ. ΥΕΘΑ Φραγκούλη Φράγκου που ανέβασε το Ρωμαίικο Οδοιπορικό στο YouTube, όπου ο πρώην Α/ΓΕΣ δίνει απαντήσεις σε μια σειρά ζητημάτων:
Περισσότερα δε λέμε. Αξίζει να την παρακολουθήσετε. Πηγή: Free Pen  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 05:22 AM PDT  Γράφει ο Μακεδών Δεν είναι μόνον οι αποφάσεις οι οποίες λαμβάνονται από τους εκάστοτε κυβερνώντες στα «μεγάλα» θέματα, που οδηγούν τους πολίτες να αναρωτιούνται πολλές φορές αν υπάρχει κοινός νους, κατά την ώρα της λήψης τους, αλλά είναι και αυτές των «μικρών» θεμάτων, αφού είναι γνωστό πως οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά. Ο λόγος για την άρνηση -προ 15νθημέρου- των Ελλήνων τελωνειακών της Κακαβιάς να επιτρέψουν την είσοδο στην Ελλάδα Βορειοηπειρώτη φοιτητή στην Αθήνα -και γιο γνωστού στελέχους της Ομόνοιας- επειδή υπήρχε κάποιο πρόβλημα με το διαβατήριο, ο δε αστυνομικός που έκανε τον έλεγχο του είπε: «Στην Ελλάδα δεν μπορείς να ξαναμπείς, αποχαιρέτα την Ελλάδα»! Ο λόγος: Το διαβατήριο που έχει λάβει από το αλβανικό κράτος αναφέρει ως τόπο γέννησης «Korfuz Greqi», δηλαδή Κέρκυρα Ελλάς. Υπάρχει πράγματι ένα πρόβλημα με πολλά αλβανικά διαβατήρια των Αλβανοτσάμηδων, που επιχειρούν να έλθουν στην Ελλάδα, αλλά τους απαγορεύεται -πολύ ορθώς- επειδή αναγράφεται στα διαβατήριά τους η Cameria ως χώρα γέννησης, τα δε χωριά με αλβανική ονομασία (Magellici, αντί Margariti). Η Πρεσβεία μας στα Τίρανα απαίτησε αφενός να μη ξαναγραφεί Cameria, αφού τέτοια χώρα δεν υπάρχει, αφετέρου να αναγράφονται οι ονομασίες των χωριών, σύμφωνα με την ελληνική ονοματοδοσία. Οι Αλβανοί προσαρμόσθηκαν κατά το ήμισυ. Δεν γράφουν Greece, αλλά Greqi, όπως αποκαλούν αυτοί την Ελλάδα. Το ερώτημα είναι, κατά πόσο είναι ηθικό να διώχνεται ουσιαστικά από τη χώρα ένας Έλληνας, επειδή το αλβανικό του διαβατήριο έχει μια ανούσια παρασπονδία. Δεν φτάνει όμως αυτό. Στην βορειοηπειρωτική aftonomi αναρτήθηκε σημείωμα, όπου δημιουργήθηκε παρόμοιο θέμα με διαβατήριο που έγραφε τόπο γέννησης Βορειοηπειρώτισσας, Athine Gregi, δηλαδή Αθήνα Ελλάς. Έπρεπε να γράφει Athens. Η Ελλάδα μόνη της απεμπόλησε τον όρο Αthina, όταν ζήτησε και οργάνωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 με την ονομασία ATHENS 2004 αντί του ορθού ΑΤΗΙΝΑ 2004. Πράγματι όλοι οι Ολυμπιακοί Αγώνες φέρουν το όνομα της διοργανώτριας πόλης στην γλώσσα τους με το λατινικό αλφάβητο. Έτσι έχουμε BEIJING 2008, MOCKBA 1980, MUNCHEN 1972 κλπ. Η Αθήνα υπήρξε η μοναδική που τέλεσε τους αγώνες το 2004 χρησιμοποιώντας μια ξένη γλώσσα, τα αγγλικά και απεμπολώντας το δικαίωμά της στην χρήση της γλώσσας της. Εμείς, στα διαβατήρια που δίνουμε στους Κωνσταντινουπολίτες, γράφουμε Constantinople. Τι θα γίνει αν απαιτήσουν οι Τούρκοι να γράφουμε Istanbul; Και πώς συμβαίνει η ελληνική πολιτεία να δέχεται τις σκοπιανές ομάδες ως «μακεδονικές» και να ευαισθητοποιείται όταν πρόκειται για Βορειοηπειρώτες. Αν όμως ο Έλληνας της Βορείου Ηπείρου, έρθει παράνομα στη χώρα, και δηλώσει Αλβανός, αμέσως η πολιτεία θα του δώσει όλα τα πλεονεκτήματα που έχουν οι Έλληνες πολίτες. Δεν είναι μόνον αυτό. Στο πλαίσιο της περικοπής της δεύτερης σύνταξης, με τις τροποποιήσεις που έγιναν στο Ν. 4093/2012, με τον οποίο εγκρίθηκε το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής (2013-2016), επλήγησαν καίρια οι συνταξιούχοι Βορειοηπειρώτες οι οποίοι, με τον προηγούμενο Νόμο, επωφελούνταν σύνταξης του ΟΓΑ και τώρα τους αφαιρέθηκε. Γιατί συνέβη αυτό; Επειδή πολλοί από τους σημερινούς δικαιούχους λαμβάνουν παράλληλα σύνταξη και από το Αλβανικό δημόσιο, η οποία όμως κατά μέσο όρο δεν ξεπερνά τα 100 ευρώ σε μηνιαία βάση. Αυτό ήταν το πνεύμα του νόμου; Δεν ήταν η περικοπή στους μεγαλοσυνταξιούχους; Επειδή παίρνουν οι Βορειοηπειρώτες γέροντες 80 ευρώ από το αλβανικό δημόσιο, τους κόψαμε τα 330; (το ίδιο και με τους Ποντίους από τις χώρες της π. ΕΣΣΔ). Τελικά, θα πρέπει να το πιστέψουμε ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της (όσα δεν είναι κομματικά στελέχη και μεγαλοσυνδικαλιστές). Πηγή: Βόρεια  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 05:22 AM PDT  Γράφει ο Χρήστος Κουτσογιαννόπουλος Ταξίαρχος(εα) ΜΑ .Διεθνείς Σχέσεις PhD. Επιχειρησιακή Οργάνωση Σύμφωνα με στοιχεία του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας τρεις χιλιάδες ίχνη τουρκικών αεροσκαφών στο Αιγαίο είχαν εντοπίσει τα ραντάρ της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας το διάστημα 2005-2009 με 452 σχηματισμούς τουρκικών αεροσκαφών να έχουν πραγματοποιήσει 1824 παραβάσεις,1.153 παραβιάσεις και 23 υπερπτήσεις. Από τους 452 σχηματισμούς 357 τουρκικά αεροσκάφη ήταν οπλισμένα και οι αναχαιτίσεις τους από ελληνικά αεροσκάφη εξελιχτήκαν σε σκληρές και επικίνδυνες εμπλοκές .Το 2009 η τουρκική αεροπορία στοχοποιησε με τις υπερπτήσεις τα νησιά Αγαθονήσι και Φαρμακονήσι με μαχητικά F-16 και F-4E αμφισβητώντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας αλλά και την δυνατότητα ουσιαστικής αντιμετώπισης της. Από το 2009 μέχρι και σήμερα τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη οπλισμένα συνεχίζουν τις προκλητικές υπερπτήσεις πάνω από ελληνικό έδαφος έχοντας φέρει εις πέρας 79 φορές την αποστολή τους δίχως να ανοίξει μύτη. Από αυτές τις υπερπτήσεις οι 51 σημειωθήκαν το 2009, οι 20 το 2010, οι 4 το 2011, οι 3 το 2012 και μια το 2013 για την οποία θα γίνει παρακάτω ειδική αναφορά. Από το 2009 και μέχρι σήμερα το σύνολο των υπερπτήσεων – παραβιάσεων-παραβάσεων ξεπερνά τις 4.700 με την Τουρκία να δίνει το στίγμα της σε αντίθεση με μια ανήμπορη ηττοπαθή και φοβισμένη Ελλάδα η οποία δεν μπορεί να ασκήσει ούτε τα αυτονόητα κυριαρχικά της δικαιώματα. Εκεί όμως που οι αριθμοί αλλά και η όποια εθνική κυριαρχία έχει απομείνει σε αυτή την χώρα χάνει εντελώς τη σημασία της είναι στις παραβιάσεις των Εθνικών Χωρικών Υδάτων (ΕΧΥ). Εδώ τα νούμερα είναι εντελώς απογοητευτικά. Από το 2009 μέχρι σήμερα τουρκικά πολεμικά (φρεγάτες –κορβέτες –υποβρύχια κλπ) έχουν πραγματοποιήσει 868 παραβιάσεις των εθνικών χωρικών υδάτων διαπλέοντας τις περισσότερες φορές όλο το Αιγαίο φτάνοντας μέχρι και το Σούνιο. Σε όλα αυτά προστέθηκε η νέα προκλητική ενέργεια της τουρκικής Αεροπορίας με υπέρπτηση τεσσάρων μαχητικών αεροσκαφών F-16 και F-4E πάνω από το νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων δείχνοντας ότι ο σχεδιασμός των υπερπτήσεων μεταφέρθηκε από τα Δωδεκάνησα στο Ανατολικό Αιγαίο και αργότερα που; Τα συνολικά στοιχεία 7.700 περίπου υπερπτήσεων παραβιάσεων και παραβάσεων στον αέρα και την Θάλασσα δείχνουν την εικόνα μιας ανήμπορης και φοβισμένης Ελλάδας και πρεπει να προκαλέσουν όχι μόνο τον συνήθη προβληματισμό αλλά σχεδιαστικό σεισμό στο ΓΕΕΘΑ για την αντιμετώπιση τους. Επειδή δεν είναι στις προθέσεις μου να προκαλέσω μόνο εντυπώσεις με την καταγραφή των ανωτέρω στοιχείων προτείνω ενδεικτικά μέτρα υπό την παρούσα οικονομική κατάσταση για εφαρμογή από όποιον επιθυμεί να βάλει ένα τέλος στην απαράδεκτη αυτή κατάσταση των τουρκικών προκλήσεων και η οποία αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία και υπόθεση για μελέτη. Eκπόνηση και εφαρμογή νέων κανόνων εμπλοκής στον αέρα και την θάλασσα. Επανασχεδιασμός προώθησης σε επιλεγμένα αεροδρόμια( πέρα των προβλεπόμενων) μαχητικών αεροσκαφών αναχαίτισης για μείωση του χρόνου εμπλοκής. Αναδιάταξη των αντιαεροπορικών συστημάτων μικρού-μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς για Α/Α άμυνα απομακρυσμένων νήσων. Κατεπείγουσα δοκιμή επιχειρησιακής αποδοχής και στην συνέχεια αναβάθμιση του αντιαεροπορικού –αντιβαλλιστικού συστήματος S-300PMU1σε PMU2 η σε ότι είναι δυνατόν για ανάγκες ΑΟΖ. Συνεχής Έλεγχος του FIR Αθηνών και ειδικότερων περιοχών από τα αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης και έλεγχου Erieye /Embraer-145H της 380 Μοίρας και μεταφορά των στοιχείων των τουρκικών προκλήσεων στο νέο αεροπορικό κέντρο επιχειρήσεων του NATO με ανάλογη στρατιωτική- διπλωματική εκμετάλλευση. Δημιουργία περιφερειακού Κέντρου Διοίκησης και Ελέγχου στην Κρήτη για κάλυψη των νέων επιχειρησιακών αναγκών της ΑΟΖ με μετασταθμεύσεις αναλόγων οπλικών συστημάτων. Αντίστοιχο Κέντρο θα μπορούσε να υπάρχει και στην Κύπρο, επιτρέποντας τον καλύτερο συντονισμό του ελέγχου και της επιτήρησης της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ των δύο νησιών. Παρουσία ενός ιπτάμενου ραντάρ Erieye /Embraer-145H στην Κρήτη για κάλυψη της ΑΟΖ προκειμένου να αξιοποιηθεί επικουρικά από το Κέντρο Διοίκησης και Ελέγχου για απόκτηση πιο αναλυτικής εικόνας. Ανάπτυξη και εγκατάσταση δύο ραντάρ βραχέων κυμάτων με κάλυψη πέραν του ορίζοντα (HF OTH Radar) στην περιοχή της Αν. Κρήτης και ενός συστήματος ταυτοποίησης στόχων ADS (Automatic Dependant Surveillance. Η ταυτοποίηση μέσω transponders AIS ή IFF) αποτελεί μονόδρομο για την πολεμική αεροπορία και χάρη στη μεγάλη εμβέλεια αυτών των ραντάρ (200 ν.μ.) γνωρίζει η Π.Α ανά πάσα στιγμή τι συμβαίνει σε ένα τόξο που ξεκινά από τα παράλια της Μ. Ασίας και επεκτείνεται μέχρι μερικά μίλια από τις ακτές της Αφρικής. Άμεση ενεργοποίηση των Αεροσκαφών Ναυτικής Συνεργασίας και μέγιστη επιχειρησιακή ετοιμότητα των υπαρχόντων ναυτικών μέσων που είναι κρίσιμα για τον έλεγχο των εθνικών χωρικών υδάτων και της ΑΟΖ. Επίσπευση εργασιών παράδοσης των Υποβρύχιων 214 και των Πυραυλακάτων Vita. Τέλος- φτάνει πια δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να επένδυσε ένα από τα υψηλότερα ποσοστά επί του ΑΕΠ σε σύγκριση με τους λοιπούς συμμάχους- σε ότι αφορά τις αμυντικές της δαπάνες και να μην μπορεί να υπερασπίσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα . Οι Ελληνες φορολογούμενοι πολίτες πρέπει να δουν και να αξιολογήσουν τα πλεονεκτήματα άμεσα. Τα Γενικά Επιτελεία πρέπει εκτός από τις προγραμματισμένες η έκτακτες διακλαδικές ασκήσεις να ασχοληθούν και με την τακτική ύπαρξη των 8.568 τουρκικών προκλήσεων σε αέρα και θάλασσα.  | |||||||||||||||||
| Posted: 21 Apr 2013 02:24 AM PDT
Τα παραπάνω είναι απλά υπενθύμιση προς όσους λαμβάνουν αποφάσεις ή μάλλον κωλυσιεργούν να λάβουν αποφάσεις για την Νέα Δομή του ΕΣ. Σύμφωνα με διαρροές, ο αριθμός των ανωτάτων αξιωματικών του ΕΣ αναμένεται να περικοπεί κατά 20%, ποσοστό που μόνο ως αστείο εκλαμβάνεται για ένα στράτευμα που έχει μεταβληθεί σε μηχανή παραγωγής και εξυπηρέτησης ανωτάτων στελεχών. Ενδεικτικά, η σύνθεση του νέου Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου (ΑΣΣ) περιλαμβάνει και πάλι 12 Αντιστρατήγους σε σύνολο 12 μελών, τη στιγμή που στο Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο (ΑΝΣ) υπάρχουν 4 Αντιναύαρχοι σε σύνολο 15 μελών και στο Ανώτατο Αεροπορικό Συμβούλιο (ΑΑΣ) 3 Αντιπτέραρχοι σε σύνολο 12 μελών, χωρίς στους πρώτους να περιλαμβάνονται η νεοδημιουργηθείσα θέση Αντιστρατήγου ως Στρατιωτικού Αντιπρόσωπου της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΑ/ΕΕ) ή ο προερχόμενος από τον ΕΣ Αρχηγός ΓΕΕΘΑ. Η "πηγή του κακού" δεν είναι άλλη από την αναλογία εισακτέων στις παραγωγικές σχολές:
Το 2012 υπήρξε έτος καμπής για τον ΕΣ καθώς για πρώτη φορά επικράτησε η αυτονόητη διεθνώς πρακτική παραγωγής περισσοτέρων υπαξιωματικών σε σχέση με αξιωματικούς. Η ανακοινωθείσα μείωση των εισακτέων στις παραγωγικές σχολές του ΕΣ σε ποσοστό 30% θα πρέπει λοιπόν να αφορά πρωτίστως την ΣΣΕ. Εξίσου σημαντικός κρίνεται ο περιορισμός της εισαγωγής γυναικών στα Όπλα μέσω αυστηροποίησης των αθλητικών δοκιμασιών. Ενδεικτικά το όριο για τρέξιμο 1000 μέτρων είναι 4΄ και 20″ για ΣΣΕ/ΟΠΛΑ, ΣΝΔ, ΣΙ/ΙΠΤ, ΣΜΥ/ΟΠΛΑ και 4′ και 30" για ΣΩΜΑΤΑ, ΣΣΑΣ, ΣΜΥΝ, ΣΤΥΑ κλπ όταν στους διαγωνισμούς προσλήψεων της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας το συγκεκριμένο όριο είναι στα 4΄ για άνδρες και γυναίκες! Η Πυροσβεστική Υπηρεσία θέτει ως προϋπόθεση την ικανότητα εκτέλεσης 5 έλξεων σε μονόζυγο, οι Στρατιωτικές Σχολές όχι! Ο εξορθολογισμός της αναλογίας αξιωματικών/υπαξιωματικών αντιμετωπίζεται: 1. Με αναλογία 3 προς 7 για τους εισακτέους ΣΣΕ και ΣΜΥ. 2. Με βραχυπρόθεσμο, εντός τριετίας, προγραμματισμό για κατάργηση του 50% των οργανικών θέσεων των ανωτάτων αξιωματικών: α. Με κατάργηση των οργανικών θέσεων του Γενικού Επιθεωρητή Στρατού (ΓΕΠΣ) και του Β΄Υπαρχηγού ΓΕΣ. Ο Α΄Υπαρχηγός ΓΕΣ μπορεί κάλλιστα να διεκπεραιώνει καθήκοντα ΓΕΠΣ. β. Με διάλυση του Β΄Σώματος Στρατού και συγχώνευση Μονάδων. 3. Με νομοθετική ρύθμιση για οριστική απαγόρευση επαναφοράς αποστράτων στην ενεργό υπηρεσία. 4. Με επαναφορά του θεσμού θητείας 2+1 ετών για τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων. Πηγή: Strategy Reports  |
| You are subscribed to email updates from Ας Μιλήσουμε Επιτέλους To stop receiving these emails, you may unsubscribe now. | Email delivery powered by Google |
| Google Inc., 20 West Kinzie, Chicago IL USA 60610 | |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΑΣ ΕΔΩ ΑΛΛΑ ΣΤΟ "ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ"
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.