Ας μιλήσουμε επιτέλους! |
- Η σημασία της ψυχρής άρνησης του Ομπάμα στον Πούτιν
- Στην Παναγία Σουμελά η καρδιά του Αλέξανδρου Υψηλάντη
- Θάλασσα Κρήτης - Κύπρου και ελληνική έκλειψη
- Το έγκλημα έχει ονοματεπώνυμο
- Δεκαπενταύγουστος: βίωμα ελπίδας και εμπειρία ζωής
| Posted: 15 Aug 2013 08:58 PM PDT  Ενώ τα Δυτικά ΜΜΕ περιγράφουν την ακύρωση της συνάντησης κορυφής Obama -Putin ως την πιο σοβαρή διπλωματική κρίση από το τέλος του "ψυχρού πολέμου" και επικροτούν την αποφασιστικότητα του Λευκού Οίκου, ο κινεζικός Τύπος την θεωρεί ένδειξη αδυναμίας εκ μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών έναντι της Ρωσίας. Κατά την άποψη του Thierry Meyssan, το όλο ζήτημα ήταν ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα των ΗΠΑ, το οποίο προς το παρόν δεν θα έχει καμία επίπτωση στην ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Είναι, ωστόσο, ενδεικτικό άλλων τάσεων… Του Thierry Meyssan Voltaire Network 16 Αυγούστου 2013 Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους Το πρωί της Τετάρτης, 7/08, ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι ο Πρόεδρος Barack Obama ακύρωσε το ταξίδι του στη Ρωσία και κάθε προγραμματισμένη διμερή συνάντηση με τον Πρόεδρο Putin για τον επόμενο μήνα. Η ανακοίνωση διευκρίνιζε ότι ο Obama θα μεταβεί στην Αγία Πετρούπολη στις 5 και 6 Σεπτεμβρίου, αλλά μόνο προκειμένου να παραστεί στην διάσκεψη της G20, χωρίς να υπάρξει κατ' ιδίαν συνάντηση με τον Ρώσο ομόλογό του. Είναι η πρώτη φορά από το τέλος του "ψυχρού πολέμου" που η Ουάσιγκτον έχει εκφράσει τη δυσαρέσκειά της με τη Μόσχα με τόσο εμφανή και άκομψο τρόπο. Σύμφωνα με τον αμερικανικό Τύπο, οι δύο πρόεδροι απέχουν πλέον τόσο πολύ μεταξύ τους όσον αφορά τα περισσότερα ζητήματα στην ατζέντα, που δεν θα έχουν τίποτε να συζητήσουν. Κάποιοι σχολιαστές θεωρούν τη χορήγηση ασύλου στον πρώην σύμβουλο της NSA Edward Snowden ως τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Και φυσικά – τι ευτυχής σύμπτωση! – μια μέρα πριν την ανακοίνωση του Λευκού Οίκου δημοσιεύθηκε άρθρο του εκδότη των New York Times, εφημερίδας γνωστής για την ιδιότυπη σχέση της με τα κέντρα εξουσίας, το οποίο συμβούλευε ανοιχτά τον Λευκό Οίκο να μποϊκοτάρει τη διάσκεψη κορυφής, ως απάντηση στους χειρισμούς της Μόσχας στην υπόθεση Snowden [1]. Η εφημερίδα κάνει λόγο για την «προκλητική απόφαση» των ρωσικών αρχών να χορηγήσουν άσυλο σε ένα άτομο που δεν διώκεται λόγω «φυλής, εθνικότητας, θρησκείας, συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα ή των πολιτικών του πεποιθήσεων», αλλά για «διαρροή απόρρητων πληροφοριών εθνικής ασφάλειας». Αναμφίβολα, μια τέτοια αφορμή για την ακύρωση των διμερών αυτών επαφών είναι εξαιρετικά γελοία, αφού υποδηλώνει ότι η Ουάσιγκτον πιστεύει ότι είναι ικανή να τιμωρήσει τη Μόσχα επειδή η δεύτερη επιχείρησε να αμυνθεί έναντι της κατασκοπείας που γίνεται εις βάρος και της ίδιας και του υπόλοιπου κόσμου. Το κατ' εξοχήν αντικείμενο των επαφών της συνόδου κορυφής θα ήταν οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών σε αμυντικό επίπεδο: μείωση των οπλοστασίων και της λεγόμενης «αντιπυραυλικής ασπίδας». Οι δύο μεγάλες δυνάμεις δεν έχουν μειώσει σημαντικά τα πυρηνικά οπλοστάσιά τους, καθώς διατηρούν αρκετή δύναμη πυρός ώστε να ανατινάξουν τον πλανήτη αρκετές φορές. Παρά τις περικοπές στον αμυντικό τους προϋπολογισμό, οι ΗΠΑ είναι απρόθυμες να καταστρέψουν έστω και μέρος του αποθέματός τους, ενώ η Ρωσία, της οποίας ο συμβατικός στρατός είναι πολύ λιγότερο εφοδιασμένος από τον αντίστοιχο των ΗΠΑ, έχει κάνει σοβαρά βήματα προς την κατεύθυνση των εξοπλισμών και αρνείται να κάνει διαχωρισμό μεταξύ πυρηνικών και συμβατικών όπλων στις διαπραγματεύσεις της. Όσον αφορά την «πυραυλική άμυνα», η Μόσχα απορρίπτει και καταγγέλλει τον παραπλανητικό αυτό όρο, θεωρώντας ότι πρόκειται για επιθετικό οπλικό σύστημα το οποίο στρέφεται κατά της Ρωσίας. Πιστεύοντας ότι η Ουάσιγκτον θα τηρούσε τον λόγο της, ο Vladimir Putin πρότεινε να τεθεί η «ασπίδα» υπό κοινή διοίκηση, προκειμένου να προστατευθούν οι δύο υπερδυνάμεις και οι σύμμαχοί τους από τυχόν επίδοξους παράφρονες δικτάτορες. Ο Obama απάντησε «Όχι!». Στη συνέχεια, για να διαλυθούν οι αμοιβαίες υποψίες, ο Putin ζήτησε να συνοδεύεται η ανάπτυξη της «ασπίδας» από διπλωματικές διαβεβαιώσεις ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί κατά της Ρωσίας. Και πάλι, ο Obama απάντησε "Όχι!". Σύμφωνα με τη ρωσική πλευρά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Barack Obama θα φθάσει στη σύνοδο κορυφής με άδεια χέρια, αφού ήταν ιδιαίτερα άβολος με τον Ρώσο ομόλογό του και σε προηγούμενες τέτοιες περιπτώσεις. Έχοντας μόλις επιβάλει δραστικές περικοπές του προϋπολογισμού για το Πεντάγωνο, δεν έχει περιθώριο να κάνει περισσότερα. Αντί να παραδεχτεί την αδυναμία του, λοιπόν, άδραξε την ευκαιρία που του προσέφερε η υπόθεση Snowden για να προβάλει μια δικαιολογία για να ακυρώσει τη συμμετοχή του στις διμερείς συνομιλίες. Οι Global Times, μια εφημερίδα που θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει ως τους New York Times της Κίνας, αφού είναι το επίσημο φερέφωνο του Πεκίνου, αναφέρουν σε κύριο άρθρο τους ότι η Ρωσία έχει αναδειχθεί νικητής στον αγώνα Snowden και ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν καμία σημαντική επιρροή για να αλλάξουν την πορεία της. [2] Ωστόσο, η ακύρωση των συναντήσεων Obama - Putin μάλλον δεν πρόκειται να έχει καμία επίδραση στην υπόθεση της ειρήνης στη Μέση Ανατολή. Πράγματι, την περασμένη Παρασκευή οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας των δύο χωρών συναντήθηκαν ήσυχα στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ. Οι John Kerry και Chuck Hagel δεν έδειξαν να επηρεάστηκαν πολύ από την ακύρωση των επαφών των δύο ηγετών στη σύνοδο κορυφής. Επικεντρώθηκαν με τους ομολόγους τους στη Βόρεια Κορέα και τις εξελίξεις στο Ιράν υπό τη νέα ηγεσία του Sheikh Hassan Rohani. Συζήτησαν κυρίως για τις προοπτικές «κοινών στόχων στο Αφγανιστάν» και μια «πιθανή συνεργασία στη Συρία». [1] "What's the Point of a Summit", πρωτοσέλιδο άρθρο των New York Times, 6 Αυγούστου 2013. [2] "Winners and losers in Snowden fiasco", πρωτοσέλιδο των Global Times, 8 Αυγούστου 2013. Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο, ως ένδειξη σεβασμού προς τον γράφοντα, αλλά και ως αναγνώριση, έστω και δια της αντιγραφής, πως γινόμαστε καλύτεροι...    |
| Posted: 15 Aug 2013 04:07 PM PDT  Ο Γ. Σούρλας, μετά την παραλαβή της καρδιάς του Αλέξανδρου Υψηλάντη και του αδελφού του Γιώργου, δήλωσε: «Η μεταφορά της καρδιάς του Αλέξανδρου Υψηλάντη και του αδελφού του Γιώργου στην Παναγία τη Σουμελά, αποτελεί σημαντικό προσκηνυματικό και ιστορικό γεγονός. E-pontos.gr Δείτε σε βίντεο εικόνες από την Παναγία τη Σουμελά: Πηγή: Real  |
| Posted: 15 Aug 2013 04:12 PM PDT  Σήμερα, όλη η ευρύτερη περιοχή μας, έχει εισέλθει σε αστάθεια (Συρία, Λιβύη, Αίγυπτος, πιθανή κρίση Ισραήλ-Ιράν, «πάγωμα» στις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας, πιθανή ελληνοτουρκική κρίση κτλ, σκληρά συγκρουόμενα ενεργειακά συμφέροντα κτλ). Οι στρατηγικοί στόχοι ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, κατευθύνονται προς τις περιοχές του Καυκάσου, του Περσικού Κόλπου και του Μαγκρέμπ, σπρώχνοντας ανατολικότερα τα όρια των ζωτικών συμφερόντων της Δύσης. Όποιος λοιπόν ελέγχει τη θάλασσα ανάμεσα σε Κρήτη και Κύπρο και βεβαίως τα δύο νησιά, κυριαρχεί - δεσπόζει της ανατολικής Μεσογείου, εποπτεύοντας τον ευρύτερο στρατηγικό χώρο που συνδέει τρεις ηπείρους. Και ελέγχει πιο δυνατά Μέση Ανατολή αλλά και την «ευρασιατική ενδοχώρα», μέχρι τον Καύκασοι κσι την Κασπία. Είναι λοιπόν ο θαλάσσιος αυτός χώρος, ευρισκόμενος στο σημείο επαφής τριών Ηπείρων (Ευρώπης, Ασίας, Αφρικής), δύο θαλασσών (Μαύρης Θάλασσας και ανατολικής Μεσογείου) και δύο ωκεανών (Ατλαντικού-Ινδικού) μια στρατηγική περιοχή παγκόσμιας αξίας. Κατά την άποψή μας η σπουδαιότερη αυτήν την περίοδο. Ασφαλώς ο αναγνώστης θυμάται την ερασιτεχνική προσπάθεια της Αθήνας, όταν προσπάθησε στο διάστημα 1993-2003 να αποκτήσει μερίδιο από τον έλεγχο στη θάλασσα αυτή, αναβαθμίζοντας την άμυνα της Κύπρου μέσα από το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου. Η ελληνική προσπάθεια, τόσο στην αρχή της (προσπάθεια αναβάθμισης κυπριακής αποτροπής, κατασκευή αεροπορικής βάσης Πάφου, αεροναυτικές ασκήσεις στο τρίγωνο Κρήτη-Ρόδος-Κύπρος), όσο και στην παταγωδώς αποτυχημένη κατάληξή της (S 300, Κρήτη) κατέδειξε πάντως για μια ακόμη φορά την αξία των δύο νησιών και της μεταξύ τους θάλασσας. Σήμερα, η γεωπολιτική αξία της περιοχής αυξάνεται ακόμα περισσότερο, αφού φαίνεται να επαληθεύονται υποθαλάσσια αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου, που ενδεχομένως ξεπερνούν το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια, με το οποίο, σημειωτέον, δυνητικά μηδενίζεται το δυσβάστακτο ελληνικό χρέος και Ελλάδα και Κύπρος αναβαθμίζονται από κάθε άποψη. Με άλλα λόγια, έρχεται η πιθανή αξιοποίηση των κοιτασμάτων της ανατολικής Μεσογείου (Κρήτης - Λυβικού πελάγους, κυπριακά θαλάσσια οικόπεδα) και αναβαθμίζει στο maximum την ανατολική Μεσόγειο. Από άποψη ελληνικής εθνικής ασφαλείας, αυτός ο χώρος οφείλει να είναι ενιαίος διότι συνδέει τις δύο κρατικές υποστάσεις του Ελληνισμού, Ελλάδα και Κύπρο. Και αυτό θα αναδείξουμε αναλυτικά στα κεφάλαια που ακολουθούν, γιατί εδώ συνίσταται και το όραμα, μέσα από ένα Πανεθνικό Στρατηγικό Δόγμα: Ένας ενιαίος αμυντικός, οικονομικός και ενεργειακός χώρος, από την Αδριατική και τα στενά του Οτράντο, μέχρι το Παραλίμνι και τη Λάρνακα, με θαλάσσια σύνορα από την ιταλία μέχρι το Ισραήλ. Μόνο έτσι, με ένα θαλάσσιο «αντίβαρο», μπορεί να ισσοροπήσει το Έθνος (Ελλάδα και Κύπρος) την τεράστια τουρκική ενδοχώρα. Τα νέα δεδομένα στην ανατολική Μεσόγειο, σφραγισμένα από τον ενεργειακό πλούτο που τώρα ανακαλύπτεται εκεί, δεν πρέπει να αφήσουν αδιάφορη την Ελλάδα και την εξωτερική της πολιτική. Ίσως είναι η πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια, που η Αθήνα (και η συνεπέστερη Λευκωσία) καλούνται σε γεωστρατηγικό «ραντεβού» από την Ιστορία. Και η Ιστορία δεν συνηθίζει να περιμένει. Αντίθετα επικαλύπτει τα κενά. Στην Ελλάδα του 2013, με το οικονομικό αδιέξοδο να ξηλώνει την κοινωνική συνοχή και την ό,ποια εθνική ισχύ της έχει απομείνει, παρουσιάζεται σήμερα μια ευκαιρία από αυτές που δεν προσφέρονται συχνά: Με μια κίνηση, να αυξήσει τόσο το γεωπολιτικός της βάρος, όσο και το οικονομικό. Κοντολογής: Να σταματήσει η πτώση και να αρχίσει, δειλά έστω, αλλά με προοπτικές, πορεία ανόδου. Πως; Με αυτό που, με μια λέξη θα ονομάζαμε, «επιστροφή της Ελλάδος» στην ανατολική Μεσόγειο. Διότι σήμερα μόνο για ελληνική έκλειψη μπορούμε να κάνουμε λόγο. Μπορεί η έκλειψη να γίνει επιστροφή; Πρέπει να σώσουν Ελλάδα και Κύπρος κατ΄αρχήν τον ενεργειακό τους πλούτο, για να πιαστούν από αυτό και να σωθούν οι ίδιες. Για αυτό εξελίσσεται μια αγωνιώδης προσπάθεια, ένας αγώνας δρόμου, ώστε να υποθηκευτεί το μέλλον Ελλάδος και Κύπρου μέσα από την υποθήκευση του φυσικού αερίου και του πετρελαίου τους. Προτάθηκαν όμως λύσεις ανάγκης (πχ τιτλοποίηση-προπώληση φυσικού αερίου). Μόνο ξεφεύγοντας από τα άγκιστρα των μνημονίων και –ας επιτραπεί η έκφραση- της «διεθνούς των τοκογλύφων», μπορούμε να ελπίσουμε σε ανόρθωση και επιστροφή. Στην ανατ. Μεσόγειο και στην Ιστορία. Είναι σαφές πως δεν μας αξίζει αυτό που σήμερα εισπράττουμε και βιώνουμε. Και όπως τα «θαλάσσια τείχη» απέκρουσαν τον περσικό κίνδυνο, είναι και σήμερα η επιστροφή στις θάλασσες του Κίμωνος που μπορεί, παράλληλα με πολλά άλλα που πρέπει να γίνουν, να είναι η ελληνική απάντηση στις εθνικές εκπτώσεις, στην υποτέλεια, στη συρρίκνωση. Μια «ελληνική επιστροφή» στην ανατολική Μεσόγειο είναι κεντρικό ζητούμενο του δόγματος υψηλής στρατηγικής που μας απασχολεί. Αν οι πολιτικοί μας αισθάνονται λίγοι και αδύναμοι για να την πραγματώσουν, θα είναι έντιμο να το δηλώσουν ανοιχτά. Μόνιμη έξωση και έκλειψη της Ελλάδος όμως από τη θάλασσα αυτή, σημαίνει απώλεια της Κύπρου σύντομα, σημαίνει συρρίκνωση δυτικά του Αιγαίου. Σε όρους γεωπολιτικής, ο Ελληνισμός θα μεταπέσει σε ελλαδισμό και αυτός σε μικροελλαδισμό/αθηναισμό. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται… * Ιστορικός, συγγραφέας, πρόεδρος ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.  |
| Posted: 15 Aug 2013 06:57 AM PDT  Του Κώστα Βενιζέλου Η κατάθεση του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, Πανίκου Δημητριάδη, ενώπιον της Ερευνητικής Επιτροπής για την Οικονομία επιβεβαιώνει απόλυτα πως στη χώρα έχει συντελεστεί ένα έγκλημα. Κι αυτό ως αποτέλεσμα διαφορετικών παραγόντων, που, ωστόσο, λειτούργησαν στη βάση κάποιων χαρακτηριστικών που διέπουν παρόμοιες τραγωδίες: την αχαπαροσύνη, την ανεπάρκεια, τη διαπλοκή και το σύνδρομο του λίμπουρου… Τόσο από τις τοποθετήσεις του Κεντρικού Τραπεζίτη, αλλά και πολλών άλλων που κατέθεσαν ενώπιον της Επιτροπής, προκύπτουν συμπεράσματα και σιγά-σιγά συμπληρώνεται το παζλ της οικονομικής καταστροφής της χώρας. Πρώτον, η ανικανότητα αξιολόγησης της κατάστασης που επικρατούσε στην οικονομία από την προηγούμενη κυβέρνηση. Η αδυναμία εκτίμησης των δεδομένων που διαμορφώνονταν και η έλλειψη βούλησης για διαχείριση της κρίσης με βήματα που θα απέτρεπαν τη σημερινή κατάσταση. Οι νυν κυβερνώντες ελέγχονται ασφαλώς για την κακή διαχείριση που έχουν κάνει στα δύο Γιούρογκρουπ του Μαρτίου. Δεύτερον, η αχαλίνωτη συμπεριφορά των τραπεζικών διοικήσεων, που ελέγχονται για τις υπερβολές, τα ανοίγματα και την έκθεση της χώρας σε κινδύνους. Γινόταν ένα πάρτι για λίγους, οι οποίοι δεν είχαν και δεν έβαζαν όρια. Τρίτον, η επιδερμική εποπτεία από την Κεντρική Τράπεζα. Δεν αρκούν οι επιστολές και οι προειδοποιήσεις. Από τη μια θα μπορούσε ο Διοικητής (κυρίως ο τέως) να στριμώξει τους τραπεζίτες σε βαθμό που θα τους ανάγκαζε να αλλάξουν συμπεριφορά και από την άλλη να εκθέσει τους κυβερνώντες που περί άλλων -τελικά- τύρβαζαν. Ακόμη και η παραίτηση θα έπρεπε να ήταν στην ατζέντα του Κεντρικού Τραπεζίτη, εάν διαπιστωνόταν πως η χώρα οδηγείτο στην καταστροφή. Είναι σαφές πως, ενώπιον της Ερευνητικής, όσοι ενέχονται στην καταστροφή επιχειρούν να διασφαλίσουν τα νώτα τους φορτώνοντας σε άλλους τις ευθύνες. Οι πολιτικοί στις τράπεζες και τανάπαλιν. Μόνο που οι δυο αυτοί πυλώνες συνεργάστηκαν, τα είχαν βρει και σε πολλές περιπτώσεις συνυπήρξαν διά της συναλλαγής. Αυτό βέβαια μπορεί να μην το επιβεβαιώνουν επίσημα, απόρρητα έγγραφα και ντοκουμέντα. Σε αυτές τις… δουλειές δεν υπάρχουν γραπτά κείμενα και υπογραφές. Σε αυτές τις περιπτώσεις λειτουργεί η υπόγεια συναλλαγή και οι παρασκηνιακές συνεννοήσεις. Όλα αυτά, όσο και να θέλουν κάποιοι να τα διαψεύσουν, επιβεβαιώνονται από τη ζωή και την καθημερινότητα, και τα παρακολούθησαν οι πολίτες. Ευθύνες έχουν και οι πολίτες που δεν αντιδρούσαν, όπως και τα ΜΜΕ που δεν είχαν δείξει όση αποφασιστικότητα έπρεπε (σκάνδαλα έχουν δημοσιοποιηθεί και πριν το μεγάλο πατατράκ). Το μόνο, ίσως, καλό από αυτή την κρίση είναι πως θα γίνουν πολλά αποκαλυπτήρια και θα υπάρξουν απομυθοποιήσεις. Έστω κι εάν οι αποκαλύψεις γίνονται -σε κάποιες περιπτώσεις- με σκοπιμότητα, έχουμε πολλά να μάθουμε…  |
| Posted: 15 Aug 2013 10:48 AM PDT  Του Πάνου Ν. Αβραμόπουλου Σε πείσμα των χαλεπών καιρών μας και της ομογενοποίησης του πολιτιστικού ήθους των λαών από τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, ο δεκαπενταύγουστος το δεύτερο ΠΑΣΧΑ των Ελλήνων, εξακολουθεί να συνεγείρει τη λαϊκή συνείδηση. Είναι ακένωτα τα κοιτάσματα της λαϊκής ευσέβειας του Νεοέλληνα.Και αυτή η ηθική δύναμη που αναδύεται απο τα έγκατα της ψυχής του, διαχέεται στις σχέσεις του κοινωνικού του βίου. Σε ποικίλα αισθητικά επίπεδα κινήθηκε ο Γιάννης Ρίτσος, όμως όλη τη δύναμη της ποιητικής του εκφραστικής την άντλησε από τις πνευματικές του ρίζες.
Αλλά χαρακτηριστική είναι και η παραγγελιά που δίνουν οι μανάδες Μονεμβασιώτισσες στα παιδιά τους « Άιντε μωρέ διαβάστε ακόμα μια βολά την αλφαβήτα κάτου απ' το λυχνάρι και πείτε το πατερμώ σας πριν πλαγιάστε». Κεντρικός πυρήνας της ορθόδοξης πίστης είναι ο Χριστός. Περιβεβλημένος απο τους αγίους και με κορυφαίο πρόσωπο την Παναγία. Στην παναγία εδράζεται η πνευματικότητα και το ήθος της εκκλησίας μας. Το Δεκαπενταύγουστο στις κατάμεστες από πιστούς εκκλησίες είναι διάχυτη η λαϊκή ευσέβεια, αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την παράδοση της εκκλησίας μας. Ψηλαφεί κανείς στα πρόσωπα των πιστών τη χαρά και την ηθική ευδία που τους προσφέρει η μετοχή στην εορτή της Πλατυτέρας. Ηθικά δυνατό βίωμα ζωής και εμπειρία αναστάσιμης ελπίδας. Η Παναγία ασκεί στη συνείδηση του έλληνα μια απέραντη γοητεία. Είναι το ηθικό αποκούμπι του. Το απάνεμο λιμάνι που του δύναμη και ελπίδα να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της ζωής και στη θηριωδία της μοίρας. Αυτή την μύχια ηθική σχέση του έλληνα με την Μεγαλόχαρη αιώνες τώρα, δεν μπορεί να την αποδομήσει καμιά δύναμη πνευματική ή υλική. Με πόσην όμως αισθητική αρτιότητα υμνεί την παναγία ο Ρωμανός ο μελωδός;
Στην κοπιώδη πορεία των Eλλήνων στην αχανή λεωφόρο του χρόνου, η λατρεία της Παναγίας έχει δεσπόζουσα θέση. Ο μεγάλος μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης με νοσταλγία αναπολεί από τα παιδικά του χρόνια τις λειτουργίες που διοργάνωνε ο πατέρας του τα καλοκαίρια στα εξωκκλήσια. Αλλά και την αίσθηση μεταφυσικού που του δημιουργούσε η ευωδιά από θυμάρι και λιβάνι. Αυτή η εμπειρία εξομολογείται στην αυτοβιογραφία του, αποτέλεσε ζείδωρος πνευματική δύναμη για όλην του την ζωή. Και όποιος την έχει αποστερηθεί θα πει ο ποιητής του φωτός «του λείπει το εσωτερικό βάρος». Η Παναγία είναι ο «εμπνευστής», ο δημιουργός και ο προστάτης της κτίσης όλης. Είναι «και των πρό αυτής αιτία, και των μετ΄ αυτής προστάτις και των αιωνίων πρόξενος». Είναι «η χώρα του αχωρήτου» η πλατυτέρα των ουρανών. Διάγουμε κρίσιμες στιγμές ως λαός, όπου οι μηχανισμοί της αγοράς για να μας αλώσουν κτυπούν την πολιτιστική μας ιδιοπροσωπεία και το κορυφαίο πολιτιστικό μας ήθος την Ορθοδοξία. Πολύ εύγλωττος ο μαίτρ της παγκόσμιας εξωτερικής πολιτικής, αλλά και σταθερά πολέμιος των Ελλήνων Χένρι Κίσιγκερ θα πει «Τους Έλληνες δεν τους υποδουλώνεται οικονομικά, κτυπήστε τον πολιτισμό και τη γλώσσα τους». Η παγκοσμιοποίηση και τα υπερεθνικά πολυκεντρικά χρηματιστηριακά δίκτυα, στην προσπάθειά τους να κατασκευάσουν προγραμματισμένους πολίτες και σε συνθήκες τηλεοπτικής δημοκρατίας, προκειμένου να προωθήσουν την ανέλεγκτη και ύποπτη σώρευση οικονομικής τους ισχύος, κτυπούν λυσσαλέα της σταθερές αξίες ζωής και τα πολιτιστικά ήθη των λαών. Και το κάνουν πολύ εύκολα αυτό, όπου δεν βρίσκουν βαθιές ρίζες και αντιστάσεις. Οι έλληνες όμως ως κοινωνία έχουμε αυτές τις ακένωτες πηγές ηθικών εφοδίων, που τις γονιμοποεί επ άπειρον το λατρευτικό πολιτιστικό μας ήθος η ορθοδοξία. Επομένως δεν θα ξεπουλήσουμε την ψυχή μας στις δυνάμεις του οικονομοκεντρισμού. Αλλά θα προχωρήσουμε αλώβητοι με οδηγό την αστείρευτη πνευματικότητά μας, που χάρισε διαχρονικά στην ανθρωπότητα ατίμητα δώρα ήθους και πολιτισμού. Η θρησκεία μας ο Χριστιανισμός είναι θρησκεία κοινωνική και όχι ατομική. Είναι το λαμπρό πεδίο ηθικής και πνευματικής ακεραίωσης του ανθρώπου. Και η γενεσιουργός αιτία της πνευματικής μεγαλουργίας του ατόμου. Πολύ ωραία αποτυπώνει εδώ ο ηθικά ευγενής πατήρ Φλωρόφσκυ την πορεία και την προοπτική της Ορθοδοξίας. «Η εκκλησία είναι ακόμα στη μέση του δρόμου». Αλλά τα «ιδεώδη της είναι καθοδηγούσα αρχή και κατευθυντήρια δύναμη της ανθρώπινης ζωής». Στην ηθική και πνευματική μέθεξη του Δεκαπενταύγουστου γινόμαστε μάρτυρες μιας απίστευτης βιωματικής εμπειρίας ζωής. Ας αντλήσουμε αχόρταγα από την αστείρευτη δύναμή της για να προχωρήσουμε ως άτομα και ως λαός, στη λεωφόρο της προόδου και της ηθικής ευημερίας. Αυτή η απαράμιλλη μεταφυσική αίσθηση που μας δίνει η μίξη από το θυμάρι και το λιβάνι όπως σημειώνει ο ποιητής του φωτός Ελύτης, ας διαποτίσει την ψυχή μας και ας μας δώσει δύναμη και κουράγιο να ανταπεξέλθουμε στην κάθε αντιξοότητα, αλλά και σε κάθε πρόκληση της ζωής στους τρικυμισμένους καιρούς μας. Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός του Ε.Μ.Π. Πηγή: Αγιορείτικο Βήμα |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΑΣ ΕΔΩ ΑΛΛΑ ΣΤΟ "ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ"
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.