Η τίγρις στο κλουβί Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ Στην Ιρλανδία δεν είχε... τεμπέληδες και διεφθαρμένους που έριξαν έξω το κράτος. Ομως έχουν μια τρέλα οι κάτοικοι. Κάτι που «έφερνε» σε Μεσόγειο. Περήφανοι, αλέγροι και πολεμιστές που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους. Ζούσαν ήρεμοι στις πεδιάδες και στα μπαρ, μαζί με τους μύθους και τους ήρωές τους. Γεωργική χώρα που διαβιούσε αξιοπρεπώς, αξιοποιώντας τα περίφημα ΜΟΠ, που είχε επιβάλει στην ΕΟΚ ένας τρελός του Νότου, ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ωσπου χτύπησαν την πόρτα της οι μεγάλες αμερικανικές -και άλλες- εταιρείες και μετεβλήθη σε φορολογικό παράδεισο και τόπο ιδανικό για επενδύσεις. Χιλιάδες εργαζομένων βολεύτηκαν στις επιχειρήσεις αυτές, αλλά ο παραδοσιακός παραγωγικός τομέας (της γεωργίας) άρχισε να φθίνει. Ομως κανένας δεν έδωσε σημασία. Οι αγορές, οι επενδυτές, η Ενωση, οι τραπεζίτες και τα πρόθυμα ΜΜΕ της υφηλίου αποθέωναν τη νέα πορεία της Ιρλανδίας. Η «κέλτικη τίγρις» ήταν γεγονός. Η φρενίτις της νέας εποχής δημιούργησε ψευδαισθήσεις ανάπτυξης και έκοψε τα σκοινιά που συνέδεαν την κοινωνία με την πραγματικότητα. Σωρηδόν το χρήμα από τις τράπεζες και ιδού, εντός ολίγου, τα πρώτα απειλητικά σημάδια, σαφή δείγματα για τη φούσκα στην αγορά ακινήτων. Λίγο αργότερα ήρθε και η διεθνής κρίση: οι ξένες εταιρείες μείωσαν τα υποκαταστήματα, το προσωπικό και τις δραστηριότητές τους και να -μαζί με τη φούσκα των ακινήτων που έσκασε- η ιρλανδική κρίση. Η «κέλτικη τίγρις» σερνόταν ξέψυχη και ημιθανής. Ωσπου μοιραία, και μετά από σκληρή διετή λιτότητα, παραδόθηκε στους δυνάστες της Ε.Ε. και του ΔΝΤ... Κάτι δηλώσεις ιθυνόντων περί εθνικής κυριαρχίας αποδείχθηκαν έπεα και φωτοβολίδες. Και η μόνη «κόκκινη γραμμή» απέναντι στους επικυρίαρχους είναι η απεγνωσμένη άμυνα για τη διατήρηση του χαμηλού συντελεστή φορολόγησης των επιχειρήσεων, μπας και περισωθούν οι θέσεις εργασίας... Δεν είναι βέβαιον ότι η έκδηλη οργή και συνολικά οι επαπειλούμενες αντιδράσεις θα μεταβάλουν το τοπίο που διαμορφώνει η παράδοση της Ιρλανδίας στους μηχανισμούς του Μηχανισμού και του Μνημονίου. Εχουν τον τρόπο τους οι δυνάστες δανειστές, ελεγκτές και επικυρίαρχοι: την τρομώδη προπαγάνδα και τα ποικίλα εκβιαστικά διλήμματα. Τα ζήσαμε, τα ξέρουμε... Ομως στην Ιρλανδία, τουλάχιστον τις πρώτες αυτές ώρες, ο δημοσιογραφικός κόσμος δεν παρουσίασε τη δική μας εικόνα. Οι ερωτήσεις των Ιρλανδών δημοσιογράφων προς τον πρωθυπουργό και τους αρμόδιους υπουργούς καθρεφτίζουν τη λαϊκή οργή και την αγανάκτηση για τα κυβερνητικά ψέματα και υψώνουν τα απαιτητικά «γιατί». Οι συγκρίσεις είναι συντριπτικές. Και δυστυχώς είναι εις βάρος μας...