Ας μιλήσουμε επιτέλους! |
- Η καθημερινότητα φωνάζει…
- Ένας νεκρός και μια έκρηξη οδηγούν την Αλβανία σε πολιτικό χάος
- Νέος «γύψος» για την Τουρκία
- Πώς θα φορολογηθούν όσοι έχασαν τη δουλειά τους ή έμειναν απλήρωτοι το 2012
- Υπάρχει προφανής δυσαρμονία της Βουλής με το λαϊκό αίσθημα
- Να κοινωνηθεί η κριτική αμφισβήτηση
- Μαγαζί γωνία…
- Ερντογάν: "Το Βυζάντιο ήταν ένα σκοτεινό κεφάλαιο στην ιστορία"...
- Η φωτογραφία της εβδομάδας
- Ένα βήμα πριν από το τελικό χτύπημα
- Ας ελπίσουμε στην επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος!…
- Ερντογάν: Όσοι διαδηλώνουν είναι εχθροί του Ισλάμ
- Νέμεση στην Πλατεία Ταξίμ…
- Έχει πολιτική νομιμοποίηση η κυβέρνηση Σαμαρά;
- Συνάντηση Κουίκ με τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο
- Έθνος παραλάβαμε, έθνος έχουμε καθήκον να παραδώσουμε
| Posted: 23 Jun 2013 11:29 AM PDT  Δεν είναι μόνο η Ελλάδα που ζει εντάσεις στον μικρόκοσμό της. Πολλές χώρες βρίσκονται προ κοινωνικού ξεσπάσματος. Εκτός ελέγχου έχει οδηγηθεί η κατάσταση και στην Βραζιλία, όπου διαδηλωτής έχασε την ζωή του, ενώ η Πρόεδρος της χώρας, Ντίλμα Ρούσεφ, συγκάλεσε εκτάκτως το υπουργικό συμβούλιο. Η Ελλάδα ήταν η αρχή. Το σκηνικό που βλέπαμε στους δρόμους της Αθήνας έχει μεταφερθεί με ακόμα χειρότερη μορφή σε άλλες χώρες. Χημικά, πετροπόλεμος, πλαστικές σφαίρες και άγριες συμπλοκές είναι το σκηνικό στους δρόμους των μεγάλων πόλεων της Τουρκίας και της Βραζιλίας. Πολιτική κρίση υπάρχει επίσης σε κράτη όπως η Τσεχία και η Βουλγαρία. Αν προσθέσουμε σε αυτά την «Αραβική Άνοιξη», το κλίμα φόβου για τρομοκρατικά χτυπήματα σε Η.Π.Α. και ΕΕ καθώς και τις παραδοσιακές εστίες έντασης σε Αφρική, Μέση και Άπω Ανατολή μπορούμε να καταλήξουμε εύλογα στο συμπέρασμα πως ολόκληρος ο πλανήτης βρίσκεται προ εκρήξεως. Οι παγκοσμιοποιητές, προκειμένου να επιβάλλουν το παγκόσμιο κράτος σε όσες χώρες είναι δυνατόν, επιχειρούν να φέρουν τον πλανήτη λίγο πριν την κατάρρευση, η οποία θα κορυφωθεί ενδεχομένως μέσω ενός «περιποιημένου» τεχνητού κραχ στην οικονομία με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δεν είναι τυχαίο που οι λαοί απασχολούνται τόσο έντονα με τα εσωτερικά τους. Την -κατά τ' άλλα δικαιολογημένη- οργή των πολιτών σπεύδει να εκμεταλλευτεί η παγκόσμια διαπλοκή για να φέρει μια «πανανθρώπινη λύση» που μόνο λύση δεν θα είναι. Αυτό φαίνεται ότι είναι στην παρούσα φάση το σχέδιο. Στην πράξη θα δούμε τι θα αντιμετωπίσουμε. Η καθημερινότητα πάντως φωνάζει ότι ολισθαίνουμε σε πρωτόγνωρες εξελίξεις και καλό θα είναι να είμαστε έτοιμοι για το οτιδήποτε, χωρίς άγχος αλλά με τα μάτια ανοιχτά. Πηγή: Πυγμή    |
| Posted: 23 Jun 2013 11:04 AM PDT  Οι σημερινές εκλογές ανοίγουν τον κύκλο της εσωστρέφειας που απειλεί να «χωρίσει» στα δύο την Αλβανία εξαιτίας της διαμάχης των Σαλί Μπερίσα και Έντι Ράμα Αίμα, σοκ, ξύλο και απειλές. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της εκλογικής διαδικασίας στην Αλβανία όπου δύο ισχυροί πολιτικοί αντίπαλοι, οι κ.κ. Σαλί Μπερίσα και Έντι Ράμα έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα οριστικής επικράτησης που μπορεί να γίνει αφορμή ακόμα και για εμφύλιο σπαραγμό μεταξύ των βασικών «φυλών» που απαρτίζουν το αλβανικό κράτος, τους γκέγκηδες και τους τόσκηδες. Μια τέτοια εξέλιξη αναμένεται να πλήξει την ευάλωτη σταθερότητα στα Βαλκάνια. Όπως τονίζουν και οι διεθνείς παρατηρητές που θα εποπτεύσουν τις διαδικασίες οι συγκεκριμένες εκλογές και η διαφάνεια τους θα δείξουν αν η γειτονική χώρα μπορεί να ελπίζει σε μια ευρωπαϊκή πορεία και ένταξη στις χώρες μέλη της Ε.Ε. Έντονο είναι το ελληνικό στοιχείο στις εκλογές με τα κόμματα Μέγκα ΕΕΜΜ (Ελληνική Εθνική Μειονότητα για το Μέλλον) και ΚΕΑΔ-Ομόνοια να κατεβαίνουν με το δημοκρατικό κόμμα του Σαλί Μπερίσα και σοσιαλιστικό του Έντι Ράμα αντίστοιχα. Ένας νεκρός και ένας τραυματίας ειναι ο απολογισμός μιας δολοφονικής σύγκρουσης με πολιτικά κίνητρα μεταξύ οπαδών του κυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος και της αντιπολίτευσης στο βόρειο τμήμα της χώρας, ενώ δεκάδες μικροεπεισόδια στα εκλογικά κέντρα και επιθέσεις εναντίον των ανθρώπων των ΜΜΕ στιγματίζουν τη μέχρι τώρα εκλογική διαδικασία. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του newsbomb.gr, πριν από λίγα λεπτά άγνωστοι ανατίναξαν το αυτοκίνητο του γραμματέα του Σοσιαλιστικού Κινήματος του Ράμα στην Αυλώνα. Σε πολλά κέντρα έχει σταματήσει η διαδικασία της ψηφοφορίας λόγω τεταμένης κατάστασης. Περίπου 6.000 αστυνομικοί έχουν κινητοποιηθεί για να εξασφαλίσουν την ομαλή διεξαγωγή της ψηφοφορίας. Τις εκλογές αυτές παρακολουθούν από κοντά πάνω από 9000 παρατηρητές απο τους οποίους περίπου 1000 ξένοι, ενώ μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, το 1990, τα εκλογικά αποτελέσματα αμφισβητούνται συστηματικά. Υπάρχουν παντού παρατυπίες. Εντονότερο είναι το πρόβλημα στον νότο όπου τα δυο μεγάλα κόμματα ΔΚ και ΣΚ προσπαθούν να υφαρπάξουν την ψήφο των Βορειοηπειρωτών. Στις κάλπες θα προσέλθουν μέχρι τις 8 το βράδυ ώρα Ελλάδος 3.271.885 Αλβανοί σε 12 εκλογικές περιφέρειες σε όλη τη χώρα για να εκλέξουν τους 140 εκπροσώπους της νέας βουλής. Στις εκλογές συμμετέχουν συνολικά 66 κόμματα. Η μεγάλη πλειοψηφία τους είναι ενταγμένη στους δύο συνασπισμούς, ενώ άλλα τέσσερα κόμματα θα κατέλθουν αυτόνομα στη «μάχη» της κάλπης. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Έντι Ράμα ηγείται του συνασπισμού «Συμμαχία για την Ευρωπαϊκή Αλβανία» που αποτελείται από 37 κόμματα- μεταξύ των οποίων και το Κόμμα Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ) του Βαγγέλη Ντούλε - ενώ το Δημοκρατικό Κόμμα που κυβερνά τη χώρα επί μία οκταετία, ηγείται του συνασπισμού «Συμμαχία για την απασχόληση, ευημερία και ένταξη», που αποτελείται από 25 κόμματα. Κορυφώνεται η κρίση εθνικισμού Τεταμένο ήταν τις τελευταίες ημέρες το κλίμα εν' όψει των σημερινών εκλογών. Προκλητικοί δήθεν Τσάμηδες μετέβησαν στη Βόρειο Ήπειρο να εγκαινιάσουν «μνημείο» και να ξαναδηλώσουν τις αναθεωρητικές ορέξεις τους! Αφού έκαναν τα εγκαίνια του παράνομου «Μαυσωλείου» των Τσάμηδων, το οποίο χρηματοδότησε η κυβέρνηση Μπερίσα, ακολούθησε μουσουλμανική θρησκευτική τελετή στο χώρο όπου, όπως ισχυρίζονται, υπάρχουν οι τάφοι των «δολοφονημένων Τσάμηδων». Είναι γνωστό όμως ότι οι «Τσάμηδες» συνεργάστηκαν με τις κατοχικές δυνάμεις των Ιταλών φασιστών και των Γερμανών Ναζί σφάζοντας, βιάζοντας και αρπάζοντας περιουσίες Ελλήνων. Η δολοφονική δράση τους αποτέλεσε και αποτελεί μία από τις μελανές σελίδες στις σχέσεις των Αθηνών με τα Τίρανα. Πολλοί είναι αυτοί που ζουν με το απατηλό όνειρο ότι θα επεκταθούν τα εδάφη της μέχρι την Πρέβεζα! Αυτά όλα βέβαια γίνεται επειδή η Αλβανία έχει εσωτερικό πρόβλημα με τους «γκέγκηδες» της Βόρειας Αλβανίας να επιδιώκουν ισχυρή επικράτηση στην εξουσία και στα κέντρα λήψης αποφάσεων κάτι που δεν επιτρέπουν οι τόσκηδες, οι οποίοι μάλιστα χρησιμοποιούν ακραίες εθνικιστικές ομάδες που τους βαφτίζουν «τσάμηδες» ή «λιάπηδες» σε ένα γύρο θανάτου, πνιγμένο στη βία και στο αίμα. Πηγή: Νewsbomb  |
| Posted: 23 Jun 2013 08:34 AM PDT  Οπως αναφέραμε στο άρθρο μας της Παρασκευής, τη δεκαετία του 2000 ο Ερντογάν εξουδετέρωσε το βαθύ κράτος των κεμαλιστών και των στρατοκρατών μέσω της στήριξης που του παρείχαν η Ουάσινγκτον και οι Βρυξέλλες, ενώ δύο από τα μέσα που χρησιμοποίησε για να πετύχει τον στόχο του ήταν ο εκδημοκρατισμός και η πολυφωνία, που έθετε στο περιθώριο τους μηχανισμούς του βαθέος κράτους! Ομως όλα αυτά τα χρόνια που ο Ερντογάν ήταν απασχολημένος με την πολιτική του επιβίωση και το ξερίζωμα του βαθέος κράτους, η τουρκική κοινωνία γεύτηκε τους καρπούς της ελευθερίας και του εκδημοκρατισμού, έστω κι αν αυτός έγινε για λόγους σκοπιμότητας. Αυτή η φιλελεύθερη κοινωνία όμως, σε συνδυασμό με τις ανησυχητικές διαστάσεις που λαμβάνει το Κουρδικό στο εσωτερικό, στο Ιράκ και στη Συρία, προκάλεσαν σοβαρό προβληματισμό στον Ερντογάν και τον περίγυρό του, στον οποίο δεν συμπεριλαμβάνονται πλέον οι παλαιοί φιλελεύθεροι σύμβουλοι. Ο προβληματισμός έγκειται στο γεγονός ότι μια τέτοια κατάσταση έρχεται σε αντίθεση με την κοινωνία-πρότυπο που έχει κατά νου, η οποία θα πρέπει να ενστερνίζεται και να υποκύπτει στις αρχές του σουνιτικού Ισλάμ, ενώ δεν θα πρέπει να τίθεται σε κίνδυνο και η εθνική συνοχή της τουρκικής κοινωνίας, που απειλείται από την πορεία ανάδειξης του Κουρδικού. Γι' αυτό ο Ερντογάν προχωρεί στην ψήφιση ενός νέου νόμου για τη ΜΙΤ, με τον οποίο παραχωρούνται υπερεξουσίες στην τουρκική μυστική υπηρεσία, που θυμίζουν την παντοκρατορία της KGB επί σοβιετικού καθεστώτος, όταν η υπηρεσία αυτή γνώριζε ανά πάσα στιγμή τι κάνει, τι λέει, αλλά και τι σκέφτεται κάθε σοβιετικός πολίτης, εξασφαλίζοντας μέσω αυτού του ασφυκτικού ελέγχου τη συνοχή αλλά και την επιβίωση του καθεστώτος! Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, με τον νέο νόμο η τουρκική μυστική υπηρεσία εξοπλίζεται με αρμοδιότητες που δημιουργούν στην ουσία ένα νέο βαθύ κράτος στην Τουρκία, το οποίο θα ορίζεται και θα κατευθύνεται από το γραφείο του πρωθυπουργού. Με βάση τον νέο, υπό έγκριση νόμο, η ΜΙΤ δεν θα συλλέγει μόνον πληροφορίες, αλλά θα συλλέγει στοιχεία και θα παρακολουθεί όλους τους Τούρκους πολίτες, τις τηλεφωνικές συνομιλίες, τη διαδικτυακή αλληλογραφία, όλες τις τραπεζικές δοσοληψίες, τις αγορές μέσω πιστωτικών καρτών, τα φάρμακα που προμηθεύονται, τις ιατρικές εξετάσεις, τους βαθμούς που παίρνουν όλοι οι Τούρκοι μαθητές σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, τα ταξίδια στο εξωτερικό και το εσωτερικό και ό,τι άλλο αφορά την προσωπική ή δημόσια ζωή του κάθε πολίτη. Επίσης, με βάση τον νέο νόμο, η ΜΙΤ αποκτά την αρμοδιότητα να διεξάγει ψυχολογικές επιχειρήσεις, αλλά και άλλες επιχειρήσεις, όπως συλλήψεις, ανακρίσεις, απαγωγές, επιθέσεις σε «στόχους» κ.λπ., ενώ τα στελέχη της μυστικής υπηρεσίας που θα συμμετέχουν σε τέτοιου είδους ενέργειες και επιχειρήσεις δεν θα είναι υπεύθυνα για τις πράξεις τους και δεν θα διώκονται. Η ΜΙΤ θα μπορεί επιπλέον να διεξάγει επιχειρήσεις εναντίον εσωτερικών απειλών, χωρίς να είναι προϋπόθεση η απόφαση δικαστηρίου. Οσον αφορά τις επιχειρήσεις στο εξωτερικό, ενώ μέχρι στιγμής μπορούν να διεξάγουν επιχειρήσεις οι ΤΕΔ, μόνο κατόπιν απόφασης της Βουλής, με τον νέο νόμο η ΜΙΤ μπορεί να σχεδιάσει και να διεξαγάγει επιχειρήσεις στο εξωτερικό χωρίς την άδεια κανενός. Με την αρμοδιότητα της διεξαγωγής ψυχολογικών επιχειρήσεων η ΜΙΤ αποκτά τη δυνατότητα να εκθέτει και να εκβιάζει φυσικά πρόσωπα, μέσω ιστοσελίδων που της δίνεται η νομική δυνατότητα να δημιουργεί και να λειτουργεί, χωρίς να φοβάται νομικές και ποινικές ευθύνες. Σημειώνεται ότι με βάση τις νέες αρμοδιότητες η ΜΙΤ αποκτά δικαίωμα να παραβιάζει με τον «νόμο» βασικά δικαιώματα των πολιτών της Τουρκίας, ενώ το προσωπικό της «θωρακίζεται» απέναντι στον νόμο, αφού όποια παράβαση του νόμου κάνουν εν ώρα υπηρεσίας δεν θα επισύρει καμία δίωξη και ποινή. Υπάρχουν κι άλλες ρυθμίσεις, που αποτελούν αντικείμενο ειδικού ενδιαφέροντος και εκφεύγουν του πλαισίου ενός άρθρου. Ομως αυτό που μπορεί να διακρίνει κανείς, εξετάζοντας το περιεχόμενο αλλά και το πνεύμα αυτού του νομοσχεδίου, είναι το γεγονός ότι ο Ερντογάν, ο Νταβούτογλου και ένας στενός κύκλος συνεργατών και συμβούλων του εργάζονται μεθοδικά πάνω σε ένα νέο κρατικό μοντέλο, που θα έχει ως ιδεολογική βάση τις βασικές αρχές του σουνιτικού Ισλάμ, στις οποίες θα υποτάσσονται οι αρχές των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας, όπως αυτές ορίζονται και γίνονται αποδεκτές από τη Δύση και τις πολιτισμένες χώρες. Μιλάμε για ένα εντελώς νέο, υβριδικό μοντέλο, με στοιχεία από το σοβιετικό καθεστώς, από το καθεστώς της ιρανικής ισλαμικής επανάστασης και από τα μπααθικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής. Αυτή είναι η νέα Τουρκία που προετοιμάζει για τους πολίτες της χώρας του αλλά και για τις γειτονικές χώρες ο Ερντογάν. Να το έχουμε υπ' όψιν μας!  |
| Posted: 23 Jun 2013 10:10 AM PDT  Παγίδες και δυσάρεστες εκπλήξεις κρύβουν οι φετινές δηλώσεις εισοδήματος. Ιδιαίτερα προσεκτικοί θα πρέπει να είναι όσοι εισέπραξαν αποζημίωση απολύσεως, επίδομα ανεργίας ή μικρές αμοιβές "έναντι" των δεδουλευμένων τους καθώς εάν τα ποσά αυτά δεν καταχωρηθούν σωστά, μπορεί να πιαστούν στην «παγίδα» της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης. Το ίδιο θα συμβεί όμως και με μια σειρά προνοιακά επιδόματα ή αμοιβές, όπως και το ΕΚΑΣ, που έλαβαν το 2012 εκατοντάδες χιλιάδες δικαιούχοι. Γενικά, οι κωδικοί του εντύπου Ε1 που «κρύβουν» έκτακτη εισφορά είναι οι 659-660,661-662,431-432,433-434,305-306. Στους κωδικούς «παγίδα» αναγράφονται και φορολογούνται με έκτακτη εισφορά 1%-4% οι συντάξεις αναπήρων πολέμου, το εξωιδρυματικό επίδομα, η ισόβια σύνταξη, το επίδομα πολύτεκνων, το ΕΚΑΣ, το επίδομα επικίνδυνης εργασίας. Τι να προσέξουν οι άνεργοι Ειδικότερα, βάσει της νομοθεσίας, μόνο η αποζημίωση απόλυσης εξαιρείται από την εισφορά αλληλεγγύης. Δηλώνεται στον κωδικό 657 (για τον σύζυγο) ή 658 (για τη σύζυγο) και αναγράφεται στον συγκεκριμένο κωδικό η αποζημίωση, ακριβώς για να μην υπαχθεί στα εισοδήματα επί των οποίων υπολογίζεται και εισφορά αλληλεγγύης. Αντιθέτως: οι φορολογούμενοι που έχασαν την δουλειά τους μέσα στο 2012 θα πρέπει να προσέξουν κατά την συμπλήρωση της φορολογικής δήλωσης τον κωδικό 661 και 662 στον οποίο θα πρέπει να αναγραφεί τα επίδομα που εισπραχθηκε από τον ΟΑΕΔ. Απαιτείται να υπάρχει και η αντίστοιχη βεβαίωση την οποία βεβαίως μπορείτε να προμηθευτείτε και μέσα από τα ΚΕΠ ή από τον ΟΑΕΔ. Το επίδομα ανεργίας δεν απαλλάσσεται από την εισφορά αλληλεγγύης και φορολογείται με 1%-4%, αν το συνολικό ατομικό εισόδημα (τεκμαρτό ή μη) ξεπερνά τα 12.000 ευρώ. Ιδιαίτερα προσεκτικοί θα πρέπει να είναι όσοι εργάστηκαν κάποιους από τους μήνες του 2012 ως μισθωτοί και στη συνέχεια έχασαν τη δουλειά τους. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να αναζητηθεί η βεβαίωση αποδοχών από τον εργοδότη . Θα δηλωθούν κανονικά οι μισθοί στον κωδικό 301 ή 302. Θα δηλωθεί επισης ο φόρος που παρακρατήθηκε στον κωδικό 315 και 316. Τι δηλώνουν οι "απλήρωτοι" Προσοχή θα πρέπει να επιδείξουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα που δεν έχουν εισπράξει μισθούς του 2012 καθώς κινδυνεύουν να πέσουν στη παγίδα καταβολής φόρου για "ανύπαρκτες" αποδοχές. Για να μην βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων οι συγκεκριμένοι φορολογούμενοι θα πρέπει να αναγράψουν στο σχετικό κωδικό του εντύπου της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος μόνο τα ποσά που εισέπραξαν από την επιχείρηση η τον εργοδότη τους το 2012 αφού προηγουμένως ζητήσουν στη σχετική βεβαίωση αποδοχών τους να αναγραφούν ξεχωριστά τα ποσά που έχουν εισπράξει και τα δεδουλευμένα δεν έχουν εξοφληθεί. Με ειδική διάταξη που επιβλήθηκε λόγω της κακής κατάστασης στην αγορά εργασίας, παρατείνεται και για τα εισοδήματα του 2012 το καθεστώς που προβλέπει ότι θα φορολογηθούν μόνο οι μισθοί που έχουν πραγματικά εισπραχθεί και όχι όλο το ετήσιο εισόδημα που αναγράφεται στην βεβαίωση αποδοχών που εκδίδει η επιχείρηση η ο εργοδότης. Ωστόσο, για να αποφύγει ο εργαζόμενος περιπέτειες με την εφορία θα πρέπει στην πρώτη σειρά της βεβαίωσης αποδοχών που θα λάβει να αναγράφεται το συνολικό ποσό των αποδοχών που εισέπραξε εντός του 2012 και στην δεύτερη τα ποσά που δεν έχει εισπράξει έτσι ώστε να δηλώσει μόνο τα εισπραχθέντα και τον αναλογούντα φόρο. Τα υπόλοιπα χρεωστούμενα δεδουλευμένα θα τα δηλώσει όταν τα εισπράξει. Για παράδειγμα, μισθωτός εισέπραξε το 2012 αποδοχές ύψους 10.000 ευρώ και η επιχείρηση του οφείλει άλλα 5.000 ευρώ δεδουλευμένα. Στη βεβαίωση αποδοχών θα πρέπει να αναγράφεται το ποσό των 10.000 ευρώ μαζί με τον αναλογούντα και τον παρακρατούμενο φόρο και το υπόλοιπο ποσό των 5.000 ευρώ σε ξεχωριστή σειρά ως οφειλή από δεδουλευμένα επί του οποίου δεν έχει υπολογισθεί ο φόρος. Με τη σειρά του ο εργαζόμενος θα αναγράψει στη φορολογική δήλωση τα 10.000 ευρώ Έτσι ο τελικός φόρος θα υπολογισθεί με βάση το εισόδημα των 10.000 ευρώ. Σε διαφορετική περίπτωση η εφορία θα υπολογίσει φόρο με βάση το συνολικό ποσό των 15.000 ευρώ και ο εργαζόμενος θα φορολογηθεί για ανύπαρκτο εισόδημα . Ωστόσο, στο νόμο υπάρχει κενό καθώς δεν αποσαφηνίζεται τι θα γίνει στην περίπτωση που στην βεβαίωση αποδοχών της επιχείρησης η του εργοδότη δεν αναγράφονται ξεχωριστά τα ποσά που εισπράχθηκαν και τα οφειλόμενα. Πηγή: Νew Μoney  |
| Posted: 23 Jun 2013 07:21 AM PDT  Σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1975 και μέχρι να το αναθεωρήσει ο Ανδρέας Παπανδρέου και να το κάνει απόλυτα ολοκληρωτικό το 1986, εφόσον υπήρχε προφανής δυσαρμονία της συγκρότησης της Βουλής με το λαϊκό αίσθημα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορούσε να διαλύσει τη Βουλή και να προκηρύξει εκλογές. Αυτό το δικαίωμα το αφαίρεσε ο Α. Παπανδρέου και το πήρε για τον εαυτό του. Σήμερα, στις απανωτές δημοσκοπήσεις που διενεργούνται, παρατηρούμε ότι η ΝΔ κινείται γύρω στο 20% - 21% σε πρόθεση ψήφου και το ΠΑΣΟΚ γύρω στο 4% – 5%. Με μια τραβηγμένη αναγωγή, το συνολικό ποσοστό των δύο κομμάτων φτάνει δεν φτάνει το 30%. Δηλαδή τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), αποσπούν αυτή τη στιγμή την επιδοκιμασία περίπου του 30% του λαού ενώ έχουν απέναντί τους το 70%. Υπάρχει λοιπόν οφθαλμοφανέστατη πλήρης δυσαρμονία της συγκρότησης της εν ενεργεία Βουλής με το λαϊκό αίσθημα και αυτό θα πρέπει να διορθωθεί με επείγουσες εκλογές. Ας αφήσουμε δε και το bonus των 50 εδρών υπέρ του πρώτου κόμματος. Εδώ όμως υπάρχουν δύο αδιέξοδα. Πρώτον, ακόμα και εκλογές να γίνουν απλά θα αλλάξουν κάποια πρόσωπα στις θέσεις εξουσίας εντός του ίδιου πολιτικού συστήματος, όχι όμως και οι πολιτικές που ασκούνται και Δεύτερον, το ισχύον Σύνταγμα δεν δίνει τη δυνατότητα στο λαό να επέμβει με λαϊκή πρωτοβουλία για να αλλάξει τα δεδομένα. Τι κάνουμε; Απλά περιμένουμε την καταστροφή μας ή συνειδητοποιούμε ότι πρέπει να αλλάξουμε το πολιτικό σύστημα.  |
| Posted: 23 Jun 2013 06:39 AM PDT  Υποψιάζομαι ότι σε κοινωνίες (ή περιόδους) κατάδηλης παρακμής (όταν η κατά κεφαλήν καλλιέργεια μειώνεται δραματικά και η ανιδιοτέλεια μοιάζει κοινωνικό παράδοξο) οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ελάχιστα τη λέξη «ελπίδα» και πληθωρικά τη λέξη «αισιοδοξία». Η ελπίδα προϋποθέτει λογική σκέψη, νηφάλια κρίση, εμπειρικά βεβαιωμένη εμπιστοσύνη, φανερώνει δηλαδή ρεαλισμό. Η αισιοδοξία είναι βεβαιότητα (αυθαίρετη) για ευνοϊκή, αίσια εξέλιξη συνθηκών και καταστάσεων, με άλογη εναντίωση στα δεδομένα της πραγματικότητας. Συνιστά σαφώς, ψυχολογικού χαρακτήρα, ατομοκεντρική επιθυμητική ενόρμηση. Γι' αυτό και εκφέρεται συνήθως η αισιοδοξία ή ως ευήθης καύχηση («είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος!») ή ως ευδαιμονιστική δεοντολογία («πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι»!) – όχι ως λογικός συμπερασμός. Για τον «αισιόδοξο» εξωραϊσμό των συλλογικών προοπτικών χρησιμεύει, ως υποκατάστατο της πραγματικότητας, η αόριστη επίκληση του παρελθόντος ή η αφηρημένη γενίκευση: «Πάντα έτσι γινόταν», «Περάσαμε και χειρότερα», «Η κρίση είναι διεθνής», «Η τύχη μας είναι κοινή με του ευρωπαϊκού Νότου». Με τέτοια ψυχολογήματα κατορθώνουμε οι άνθρωποι να αισιοδοξούμε. Κλείνουμε τα μάτια μπροστά στην οδυνηρή, τρομακτική πραγματικότητα, ξεφεύγουμε και από την ανάληψη προσωπικής ευθύνης για ενεργό αντίδραση. Ψυχολογική (άκριτη) επιλογή είναι και η αποφυγή της ευθύνης των αποφάσεων. Δεν εξασφαλίζει αισιοδοξία, αλλά μας δικαιώνει που μένουμε παθητικοί. Δικαιολογούμε την αδράνεια περιμένοντας καθοδήγηση για το πρακτέο: Κάποιος να μας υποδείξει τι πρέπει να κάνουμε, πώς να αντιδράσουμε, εμείς οι αδύναμες μονάδες, στην καταστροφή που ρημάζει τη χώρα, στα στυγερά εγκλήματα της κομματοκρατίας, τα ατιμώρητα. Το σταθερό μοτίβο της μοιρολατρίας των θυμάτων είναι: «Υποδείξτε μας τι να κάνουμε: Διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες τις καπελώνει το ΠΑΜΕ, τις καπηλεύεται ο τάχα και αριστερός παλαιοημερολογιτισμός. Οι απεργίες προσθέτουν βασανισμό στον συντριμμένο από τον σαδισμό των διεθνών τοκογλύφων πολίτη. Δώστε μας στόχο, δείξτε μας τον δρόμο, θέλουμε συγκεκριμένους εντοπισμούς δυνατοτήτων δράσης». Τόσο η ανάγκη αισιοδοξίας όσο και η ανάγκη χειραγώγησης των κοινωνικών αντιδράσεων είναι απαιτήσεις ψυχολογικές, ανυπότακτες στον κριτικό έλεγχο – έχουν την ακαταμάχητη δύναμη του ενστίκτου. Μπορεί να εκβάλλουν εκεί ασυνείδητες ανασφάλειες ή και φοβίες, άρνηση της ενηλικίωσης και της διακινδύνευσης, ατολμία για πρωτοβουλίες και καινοτομίες. Η εκζήτηση οργανωτικών σχημάτων και ταλαντούχων «ηγετών» ίσως να καμουφλάρει την ανάγκη για τη μητρική ή την πατρική προστασία. Πάντως και πέρα από τα ψυχαναλυτικά στερεότυπα, η ιστορική εμπειρία μάλλον φανερώνει ότι το πρωτείο της κοινωνικής δυναμικής το έχουν οι συλλογικές συνειδητοποιήσεις. Οι ζωτικοί κοινωνικοί μετασχηματισμοί δεν προκύπτουν από συνταγές, γεννιώνται από τις κριτικές συνειδητοποιήσεις, την ποσοτική ευρύτητα και έκταση των συλλογικών συνειδητοποιήσεων. Απαιτείται μια κρίσιμη μάζα, και στην Ελλάδα σήμερα αυτή η μάζα δεν έχει απαρτισθεί. Οι πολίτες, όλοι, δείχνουν εκρηκτικά οργισμένοι με ολόκληρο το κομματικό φάσμα και το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης: με τα σπιθαμιαία αναστήματα που οδήγησαν τη χώρα στον αυτοκτονικό υπερδανεισμό για χάρη του πελατειακού κράτους και για να πλουτίσουν όσα κοινωνικά σκουπίδια διέθεταν κομματική ταυτότητα. Εξαλλοι οι πολίτες και με όσους σιγοντάρησαν το εν ψυχρώ έγκλημα διαλύοντας τη χώρα με πορείες, απεργίες, καταλήψεις, σε καθημερινή βάση επί χρόνια, για να εκβιάσουν (στο όνομα της «Αριστεράς» και της «προόδου») τις τρελές απολαβές των «ρετιρέ» της χρυσαμειβόμενης ραστώνης και αναίδειας. Οργισμένοι, έξαλλοι οι πολίτες, αλλά όχι και συνειδητοποιημένοι – τουλάχιστον η κρίσιμη μάζα που θα γεννούσε τον κοινωνικό μετασχηματισμό, αργεί να απαρτισθεί. Μάλλον δεν πρέπει να υπάρχει Ελληνας, στοιχειωδώς νοήμων και ψυχολογικά ισορροπημένος, που να μην αντιλαμβανόταν τον εμπαιγμό της ελληνικής κοινωνίας από την κυβέρνηση της τρικομματικής σύμπραξης. Αλλά σαφώς δίσταζε να τον καταγγείλει έστω και στις ιδιωτικές συζητήσεις, ίσως διστάζει και τώρα να τον παραδεχθεί ενσυνείδητα. Φοβάται το χειρότερο; Πάντως η αποδοκιμασία δεν κοινωνείται, η δυναμική της οργής δεν κυοφορεί γόνιμη ανατροπή. Βλέπουν οι πολίτες τη δικομματική τώρα συμπαιγνία να σπεύδει βουλιμικά στην εξουσία, αδιαφορώντας και για τα προσχήματα. Μέσα στον εφιάλτη της χρεοκοπίας αυτοί διόριζαν, μοιράζονταν (4-2-1) τα ρουσφέτια. Ακουσαν οι πολίτες ακόμα και τον Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ να χαρακτηρίζει «κοινωνικό έγκλημα» τα όσα προσυπέγραψε πειθήνια, με «μνημόνια», η τρικομματική κυβέρνηση (ΣΚΑΪ, 18.6.2013). Αλλά, αν εξαιρέσουμε τις φτηνές φωνασκίες της επαγγελματικής αντιπολίτευσης, καμιά φωνή κοινωνικής ευθύνης, τόλμης, πόνου για τα κοινά δεν έγινε ευρύτερα ακουστή στην ελληνική κοινωνία. Θεωρείται αυτονόητο ακόμα και σήμερα που ο κ. Σαμαράς επαγγέλθηκε κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», αλλά παρέδωσε τη νομή των υπουργείων σε όσους τον ανέβασαν στην αρχηγία του κόμματος –Πάνο Παναγιωτόπουλο, Λυκουρέντζο, Αβραμόπουλο, Στυλιανίδη– και συνεχίζει να διορίζει στο Δημόσιο Μεσσήνιους με νοοτροπία πρωτόγονων πολιτικών ηθών. Η χώρα όλη «κοιλάδα κλαυθμού και βρυγμού των οδόντων», όμως καμιά γενικευμένη κατακραυγή για την «δίχως αιδώ ή λύπην» τακτική του πρωθυπουργού. Και ο μεν κ. Βενιζέλος, ο «σοσιαλιστής», στύλος και αμύντορας της πολιτικής και της οικονομικής καταστροφής που προκάλεσε στη χώρα ο ολίγιστος των Παπανδρέου, τιμωρείται από τον λαό: το κόμμα του είναι πια ιστορικά ανύπαρκτο, τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ακόμα και πιο βαθιά βυθισμένος στην πολιτική ανυπαρξία ο κ. Κουβέλης, ηγήτορας της κάποτε «εγγράμματης» Αριστεράς (του καριερισμού και της μηδενιστικής αρνησιπατρίας) επιβιώνει πια μόνο στον ρόλο κομπάρσου της ασπόνδυλης καιροσκοπίας. Βενιζέλος και Κουβέλης έχουν μετρημένα τελειώσει, μόνο ο Σαμαράς ευελπιστεί να τον ξαναψηφίσουν οι εθελότυφλοι της «αισιοδοξίας». Το καινούργιο θα γεννηθεί μόνο όταν η οργή και η ντροπή κοινωνηθούν με θαρραλέο λόγο, δημόσιο και ιδιωτικό. Από στόμα σε στόμα, με έντυπη επωνυμία (και όχι διαδικτυακή ανωνυμία), με μπροστάρηδες του τίμιου λόγου όσους τίμησε η κοινωνία με τη θεσμική ευθύνη να υπηρετούν τις απαιτήσεις της για ποιότητα.  |
| Posted: 23 Jun 2013 04:25 AM PDT  Τα αποτελέσματα αυτής της γεωπολιτικής θέσης της Ελλάδας τα ζούμε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο και στον μέγιστο βαθμό, αφού δεν έχουμε πολιτικές ηγεσίες ικανές να ορθώσουν ανάστημα και να απαιτήσουν -τουλάχιστον- τον σεβασμό των ισχυρών. Με ολίγιστους, ευλύγιστους, επονείδιστους και εν πολλοίς αμφιβόλου ποιότητας και εθνικοφροσύνης "ταγούς", καταδικαστήκαμε στην βίαιη φτωχοποίησή μας προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων εκείνων που διαθέτουν πλήθος πληροφοριών για την Ελλάδα και -κυρίως- τους πολιτικούς της, οι οποίοι επέλεξαν να προσφύγουν στην "ασφάλεια" των ισχυρών (μία ενδελεχής έρευνα στις πάσης φύσεως οικονομικές τους δραστηριότητες θα αποδείξει εάν το έπραξαν αυτό για λόγους οικονομικού συμφέροντος ή επιβίωσης πολιτικής και φυσικής). Το γιατί κανένας δεν αναρωτιέται τι θα συμβεί εάν γίνει πράξη το "παράδοξο" ολικής αντίστασης μίας χώρας απέναντι στους ισχυρούς, αποτελεί το μέγα ερώτημα, το οποίο θα απαντηθεί μόνο όταν οι πολίτες αποφασίσουν την πραγματική (και όχι την εικονική ή εξωλογιστική) διάσωσή τους. Το όλο θέμα δεν είναι αν μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο. Το μέγα ζητούμενο είναι να αποφασίσουμε να αντιδράσουμε στις δυνάμεις εκείνες που μας θέλουν πειθήνιους, υποταγμένους και άβουλους απέναντι στους σχεδιασμούς τους. Αν τολμήσουμε, το μόνο βέβαιο είναι ότι θα κατορθώσουμε πολλά περισσότερα από τώρα που βρισκόμαστε σε πλήρη ακινησία. Αν τολμήσουμε, θα έχουμε -τουλάχιστον- να λέμε ότι προσπαθήσαμε και δεν μείναμε ακίνητοι στόχοι προς... εξολόθρευση. Οι "γραμματιζούμενοι" μας έχουν καταδικάσει ή έχουν γίνει συνεργοί στην γενοκτονία που αυτή τη στιγμή υλοποιείται στην Ελλάδα. Οι "πολιτικοί" επέλεξαν να γίνουν "πωλητικοί" (και σταθερά πολοτικοί) και θρασύτατα παραμένουν σε μία εξουσία χρησιμοποιώντας σύγχρονες μεθόδους χειρισμού των μαζών. Μην σας παραξενεύει ο όρος, γιατί μας έχουν πολτοποιήσει, μας έχουν μετατρέψει σε μάζα, ενίοτε και σε όχλο, και κατορθώνουν μέσα από το συναίσθημα της απόλυτης αμφισβήτησης προς όλους και προς όλα, να παραμένουν πανίσχυροι στην θέση του δημίου μας. Και όλα αυτά επειδή Ελλάδα είναι "μαγαζί γωνία" και είναι -ίσως- το πλουσιότερο κράτος του πλανήτη, ενώ -σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του φερόμενου ως πρωθυπουργού της χώρας Αντώνη Σαμαρά- η Ελλάδα και η Κύπρος διαθέτουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας και βρίσκονται σε μία Ευρώπη που είναι πάμφτωχη ενεργειακά. Καταλάβαμε τι συμβαίνει; Αν ναι, τότε γιατί δεν μπορούμε να οργανωθούμε για να βάλουμε τα πράγματα σε μία τάξη, για να ξαναφτιάξουμε την πατρίδα; Προφανώς φοβόμαστε να εκτεθούμε σε μία μάχη που θα είναι δύσκολη. Αλλά, μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε πως αν δεν πολεμήσουμε τότε θα έχουμε μία εξαθλιωμένη ζωή και έναν ατιμασμένο θάνατο; Γιατί, όλοι μας θα ατιμαστούμε όταν οι νέοι θα έρχονται και θα φτύνουν στους τάφους μας επειδή δεν κάναμε τίποτε όταν μας έκλεβαν την πατρίδα κι εμείς συναινούσαμε στο να υποθηκεύουμε τις ζωές των επόμενων από εμάς. Αυτό είναι το μοναδικό χρέος που έχουμε όλοι μας. Την ευθύνη σε αυτούς που δεν γεννήθηκαν, να τους παραδώσουμε την χώρα που δανειστήκαμε από τους προγόνους για να την παραδώσουμε ακέραιη στους απογόνους. Αν δεν μπορούμε να το καταλάβουμε αυτό και συνεχίσουμε να φοβόμαστε, τότε ας στηρίξουμε όσους θα θελήσουν να μπούνε στον αγώνα με τα θηρία. Αν δεν μπορούμε ούτε να τους στηρίξουμε, τότε ας σωπάσουμε, γιατί και η σιωπή μπορεί να είναι χρήσιμη, απέναντι στον πολυ-επίπεδο ψυχολογικό πόλεμο και τους συνεχείς ψυχολογικούς βομβαρδισμούς τους οποίους υφιστάμεθα. Σε αυτή την πατρίδα θα ξημερώσει μόνο αν πάμε κόντρα στην "φορά" που μας έχουν βάλει. Ειδάλλως, θα ακολουθούμε συνέχεια στο σκοτάδι και θα γίνουμε κατάδικοι της δειλίας μας, ντροπιασμένοι από την ιστορία και στερούμενοι να αποκαλούμαστε Έλληνες... Επανερχόμενοι τώρα στο ότι «η Ελλάδα είναι μαγαζί γωνία» στην σύγχρονη γεωπολιτική σκακιέρα, γιατί εμείς ως φυσικοί ιδιοκτήτες του μαγαζιού παραμένουμε σιωπηλοί βλέποντας να μας το παίρνουν μέσα από τα χέρια (και να προσφέρουν εμάς σαν «δώρο»), ίσως θα πρέπει να αναρωτηθούμε για το εάν είμαστε άξιοι να κρατήσουμε την κληρονομιά μας και να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας. Δυστυχώς, με όσα σήμερα γίνονται και με όσα δεν γίνονται, είμαστε η ζωντανή απόδειξη πως μας αξίζει να είμαστε δούλοι, αφού δεν μπορούμε να καταλάβουμε την πραγματική αξία της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας… Αντί επιλόγου: Μάχη της Βέργας και του Διρού (22-24/06/1826), ηρωική νίκη των Ελλήνων επί των Αιγυπτίων του Ιμπραήμ Πασά. «Ελάβομεν το γράμμα σου, εις το οποίον είδωμεν να μας φοβερίζεις ότι αν δεν σου προσφέρομεν την υποταγήν μας θέλεις εξολοθρεύσεις τους Μανιάτες και την Μάνην. Διά τούτο και ημείς σε περιμένομεν με όσες δυνάμεις θελήσεις. Οι κάτοικοι της Μάνης γράφομεν και σε περιμένομεν».Γεωργάκης Μαυρομιχάλης - Αρχηγός Σπαρτιατών, απάντηση στο ιταμό τελεσίγραφο του Ιμπραήμ Πασά της Αιγύπτου προς τους Μανιάτες, στις 29/5/1826. Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!  |
| Posted: 23 Jun 2013 02:46 AM PDT  Ο Ερντογάν άρχισε να "ξεφεύγει" τελείως Αυτός ο τίτλος στον ιστοχώρο του «Μεσο-Ανατολικού Φόρουμ» προσελκύει την προσοχή στο σχετικό άρθρο που φέρει την εξ ίσου ξενίζουσα υπογραφή Ρεϊμόντ Ιμπραήμ. Βέβαια στη χώρα μας και στην συγκεκριμένη συγκυρία το θέμα είναι φυσικό να κριθεί ίσως ανάξιο μεγαλύτερης προσοχής, αφού και εκτός της ζέουσας τοπικής και ευρύτερης επικαιρότητας. Αυτό όμως που από τις πρώτες αράδες σκανδαλίζει και παρασύρει σε περαιτέρω ανάγνωση είναι πως αυτός ο κ. Ρεϊμοντ Ιμπραήμ, ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής και Ισλάμ, συγγραφέας, και μέλος του Φόρουμ, προκύπτει παντελώς «αδιάβαστος», στην ιστορία που με τόση φροντίδα διδάσκουν από ετών πάρ ημίν σοφοί ιστορικοί του αναστήματος της κ.Ρεπούση (της ΔΗΜΑΡ) του κ. Βερέμη (συνιδρυτού και τ. προέδρου του ΕΛΙΑΜΕΠ), του τηλεοπτικού σταθμού Σκάϊ και άλλων «προοδευτικών» δυνάμεων. Η συνδρομή τόσων παραδοξοτήτων σ' αυτό το κείμενο, μπορεί και να αναβαθμίζει το ενδιαφέρον του και να δικαιολογεί τον κόπο μετάφρασής του στήν ελληνική – ως ακολούθως: «Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρεσέπ Ταγίπ Ερντογκάν εχαρακτήρισε την εποχή των Χριστιανών αυτοκρατόρων του Βυζαντίου «ένα σκοτεινό κεφάλαιο» στην ιστορία. Κατά την άποψή του, μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, τον 15ο Αιώνα άρχισε «η εποχή του Διαφωτισμού». Η σχετική ομιλία του έγινε κατά την τελετή της θεμελίωσης της νέας γέφυρας του Βοσπόρου, στις 29 Μαίου, επέτειο της οθωμανικής εισβολής στην Βασιλεύουσα το 1453. Οι τουρκικές αρχές σημάδεψαν την επέτειο της νίκης επί του Βυζαντίου με σειρά πανηγυρισμών. «Συνεχίζουμε σήμερα να γράφουμε ιστορία» δήλωσε ο Ερντογκάν κατά την τελετή. Ο Πρόεδρος Ομπάμα είναι ο τελευταίος που θα διαφωνούσε με την δήλωση του Ερντογκάν (είναι, ως γνωστόν, σπουδαίοι φίλοι και σύμμαχοι), αλλά και κανένας από τους δυτικούς ηγέτες δεν φαίνεται να δείχνει την παραμικρή περιέργεια για την Βυζαντινή Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αν αφήσουμε την ακμαία χριστιανική αυτοκρατορία που άντεξε περισσότερο της χιλιετίας. Ούτε μοιάζουν διατεθειμένοι να κοιτάξουν το Ισλάμ στην ιστορική του συνέχεια μέχρι τις μέρες μας. Εάν το έκαναν θα τους εξέπληττε η συνεχής λιτανεία των χριστιανών μαρτύρων ύπό την μουσουλμανική οθωμανική κυριαρχία, μαρτύρων που περιελάμβαναν πολυάριθμους ορθόδοξους χριστιανούς πατριάρχες. Μπορεί επίσης να εκπλήσσονταν οι Δυτικοί ηγέτες μαθαίνοντας πως σε κάθε περιοχή που κατακτούσε το Ισλάμ το αποτέλεσμα ήταν συστηματικά τό ίδιο. Θεσμοθετημένος διωγμός και υποδούλωση των μη μουσουλμάνων. Αυτό στο οποίο ο Ερντογκάν περήφανα αναφέρεται ως η « εποχή του Διαφωτισμού» ήταν στην πραγματικότητα ένα πολύ σκοτεινό κεφάλαιο για εκατομμύρια χριστιανών, διωκόμενων και ποδοπατούμενων σαν δευτεροκλασσάτων υπηκόων κατά το σύστημα dhima (θρησκευτικού διαχωρισμού). Για την ιστορική ακρίβεια, το Βυζάντιο ήταν το κράτος Διαφωτισμού, επινοώντας και εισάγοντας (για να αναφέρουμε ελάχιστα παραδείγματα) την νοσοκομειακή περίθαλψη, την φιλανθρωπική αρρωγή στούς απόρους και το εκκλησιαστικής εμπνεύσεως και πρωτοβουλίας έθος της κοινωνικής δράσεως και αλληλεγγύης. Σε αυτό το κίνημα πρωτοστάτησε ο πολυαγάπητος ΄Αγιος Μέγας Βασίλειος όπως και ο μελίρρυτος Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης ο Χρυσόστομος της Κωνσταντινουπόλεως. Αμφότεροι (μεταξύ πολλών άλλων) ενσάρκωναν το χριστιανικό ιδεώδες της μέριμνας για τους ασθενείς και τους πένητες και διέδωσαν αυτό το ιδεώδες στην ευρύτερη Βυζαντινή κοινωνία. ΄Ολα αυτά καταστράφηκαν και σαρώθηκαν με την τουρκική μουσουλμανική νίκη επί του Βυζαντίου. Σε πλήρη αντίθεση, οι Τούρκοι μουσουλμάνοι καθιέρωσαν ένα βάρβαρο θρησκευτικό απαρχάϊντ, ασκώντας επί των κατακτημένων χριστιανών την τυραννία σε όλες τις εκδηλώσεις που προέβλεπε το Σύμφωνο Ομάρ του 17ου Αιώνα και το καθεστώς dhima: Οι χριστιανοί όφειλαν να φέρουν ιδιαίτερη άχρωμη ενδυμασία, να παραμερίζουν στο πέρασμα των μουσουλμάνων, να μην μπορούν να χτίσουν ή να επισκευάσουν τις εκκλησίες τους, με σπσμένους τους σταυρούς -όσες δεν είχαν καταστραφεί ή γίνει τζαμιά. Ο όλος τρόπος ζωής τους ήταν μια συνεχής κατάσταση ταπείνωσης καί καταπίεσης. Ο κανόνας της «συλλογικής τιμωρίας» εσήμαινε ότι εάν και ένας χριστιανός παραβίαζε του «Συμβόλαιο dhima» η ευθύνη εβάρυνε όλους, οδηγώντας σε αλλεπάλληλα πογκρόμ σε βάρος των Ελλήνων, συχνά επί της βάσει απλών φημών (όπως βλέπουμε σήμερα στην Αίγυπτο και σε άλλες ισλαμικές χώρες). Ο Ισλαμικός Νόμος διαποτίζει την ισλαμική κουλτούρα και είναι γι' αυτό το βασικό αίτιο αυτού που αποκλήθηκε Αρμενική Γενοκτονία, που δεν ήταν απλά ένα μεμονωμένο γεγονός του 1915, στο οποίο 1,5 εκατομμύριο Αρμένιοι σφαγιάσθηκαν από τους Τούρκους, αλλά εκτείνεται από τα αντιχριστιανικά πογκρόμ του 1894 μέχρι την καταστροφή της χριστιανικής Σμύρνης το 1922, με αντανακλάσεις έως τις αντιχριστιανικές ταραχές στην Κωνσταντινούπολη το 1955. Σε όλη αυτή τη περίοδο έχει υπολογισθεί ότι 3,5 εκατομμύρια Ορθόδοξοι χριστιανοί ΄Ελληνες, Αρμένιοι και Σύροι έχουν σφαγιασθεί, ή πεθάνει από πείνα και αρώστιες σε καταναγκαστικές πορείες. Ο χριστιανικός πληθυσμός της Κωνσταντινουπόλεως περίπου εξοντώθηκε κατά τον 20ο Αιώνα. Από περισσότερους των 100.000 το 1920, σε σχεδόν 2.000 σήμερα. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, πολλοί προκάτοχοι του οποίου θανατώθηκαν από τους Οθωμανούς, υποφέρει και το παλεύει, σε πείσμα της αξιοθρήνητης καταπίεσης που τον περιβάλλει από παντού. Μέχρι και σήμερα η τουρκική κυβέρνηση αρνείται να αναδεχθεί την ευθύνη για την ιστορικά τεκμηριωμένη γενοκτονία κατά των χριστιανών. Και όπως δείχνουν οι βροντώδεις μεγαλαυχίες του Ερντογκάν, οι Τούρκοι μουσουλμάνοι παραμένουν πεισματικά υπερήφανοι για την κτηνώδη ιστορία τους ("their brutal history"), από τους αιώνες πολέμων κατά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας έως την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453, τους αιώνες της σκληρής δυνάστευσης των χριστιανικών πληθυσμών και της επιμονής σ' αυτή την κυριαρχική νοοτροπία μέχρι και σήμερα. Ο Ερντογκάν και η Τουρκία γιορτάζουν την ΄Αλωση της Κωνσταντινουπόλεως και η Δύση τους συγχαίρει. « Συνεχίζουμε να γράφουμε ιστορία» διακηρύσσει ο Ερντογάν και γράφουν -ή τη ξανα-γράφουν- υπό το βλέμμα υπνοβάτη ανάνδρων Δυτικών ηγετών, πολύ αμόρφωτων ή πολύ έντρομων για να αντιδράσουν στον ισχυρισμό του Ισλάμ για ηθική υπεροχή, για ιστορική αρετή και μελλοντική παγκόσμια κυριαρχία. Με τις πολιτικές τους, τη στάση και τις δηλώσεις τους, τα δυτικο-ευρωπαϊκά έθνη και οι ΗΠΑ, εκχωρούν το μέλλον στην ταχέως εξισλαμιζόμενη Τουρκία και βοηθούν στην πραγματοποίηση του διακηρυγμένου στόχου για ένα νέο παγκόσμιο Χαλιφάτο, αποφασισμένο να μας κατακτήσει όπως την Κωνσταντινούπολη πριν 560 χρόνια. Κάθε τουρκικός εορτασμός της 29 Μαίου 1453 είναι ένα γάντι πρόκλησης που πετιέται προς τη Δύση. Κάθε τέτοια πρόκληση που περνά αναπάντητη από τη Δύση είναι άλλο ένα καρφί στο φέρετρο του χριστιανικού πολιτισμού, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελεύθερων ανθρώπων όπου γής. Υπάρχουν επομένως πλήθος λόγοι να αποκηρυχθεί ο ιστορικός ρεβιζιονισμός του Ερντογκάν. Αλλά ο βασικός λόγος είναι απλός: απλώς δεν είναι αλήθεια.» Αυτά άνευ υπερβολικών τύψεων για την πνευματική διαταραχή που ενδέχεται να επιφέρει η ανωτέρω σύντομη πραγματεία του Ισλαμολόγου και ειδικού επί Μεσανατολικών Θεμάτων στούς προμνησθέντες ημετέρους γίγαντες της ιστορικής επιστήμης, η για την διαταραχή της χώνεψης Ελλαδιτών φαν του Σουλεϊμάν και της Φατμαγκιούλ, ο υπεύθυνος μόνο για την μετάφραση Μ.Στυλ.  |
| Posted: 23 Jun 2013 11:09 AM PDT  Aξιωματικός του τουρκικού ναυτικού "περιεργάζεται" τις βραχονησίδες Λέβιθα και Κίναρος επί ναυτικού χάρτη. Πρόκειται για ακόμα μια εξόχως συμβολική φωτογραφία που έδωσαν στην δημοσιότητα οι "φίλοι και σύμμαχοι" μετά το πέρας της ναυτικής άσκησης Denizkurdu του περασμένου μηνός, η οποία προβλέπει τον ναυτικό αποκλεισμό νήσων του Ανατολικού Αιγαίου από ισχυρή δύναμη του TDK, πάντα υπό το άγρυπνο βλέμμα του ΠΝ.. Επί του χάρτη φαίνεται εμφανώς το όριο των Εθνικών χωρικών υδάτων, το οποίο προφανώς δεν εμποδίζει την γείτονα να αμφισβητεί την κυριαρχία των συγκεκριμένων νήσων με κάθε ευκαιρία. (Βλέπε Στο στόχαστρο της Άγκυρας νησίδες στα Δωδεκάνησα) Οι "θαλασσόλυκοι" του τουρκικού γενικού επιτελείου έλαβαν την καταλληλότερη απάντηση λίγες ημέρες αργότερα, με την ανάπτυξη μεγάλου μέρους του Πολεμικού Ναυτικού στο Ανατολικό Αιγαίο στα πλαίσια της άσκησης "Καταιγίς 13". Πηγή: Εν Κρυπτώ  |
| Posted: 23 Jun 2013 10:57 AM PDT  Πραγματικά, μόνο ανόητος δεν μπορεί να αντιληφθεί τι διαδραματίζεται αυτή την ώρα στον περίγυρό μας! Παντού στην περιοχή μας επικρατεί η ίδια ακριβώς εικόνα, αστάθειας και αβεβαιότητας. Ο ιστορικός μας χώρος, η – κατά καθηγητή Δημήτρη Κιτσίκη – Ενδιάμεση Περιοχή του πλανήτη, βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο χάος. Χωρίς επιστροφή... Και όλα αυτά, ως συνέπεια όχι κάποιας συγκυριακής τυχαιότητας, αλλά βάσει οργανωμένου εκ των προτέρων προγραμματισμού, που αποκρυσταλλώνεται στο φιλόδοξο σχέδιο γεωπολιτικής ανάπλασης της περιοχής μας, υπό την κωδική ονομασία «Φάρος της Ανατολής»... Ποια είναι όμως η κατάσταση που επικρατεί αυτή την ώρα στον περίγυρό μας; Παντού η ίδια κυβερνητική ρευστότητα! Όχι μόνο στην Ελλάδα της παραπαίουσας «κυβέρνησης-τρικολόρε», αλλά και σε μια σειρά άλλων χωρών. Στην Τουρκία, με την Τουρκική Άνοιξη. Στη Βουλγαρία, με το νέο κύμα αντικυβερνητικών διαδηλώσεων, αυτή τη φορά κατά της καινούριας κυβέρνησης συνεργασίας. Στην Αλβανία, με τις μεθαυριανές εκλογές που – μέσω πρωθυπουργοποίησης του Έντι Ράμα – θα οδηγήσουν τη χώρα αυτή σε επικίνδυνες «ατραπούς». Στην ΠΓΔΜ, όπου εδώ και πολλούς μήνες η αντιπολίτευση έχει αποχωρήσει από το κοινοβούλιο. Στην Ιταλία της ακυβερνησίας, αμέσως μετά τις εκλογές και την τεχνοκρατική κυβέρνηση της Τριμερούς υπό τον Μάριο Μόντι. Για να μην μιλήσουμε για τις χώρες της Αραβικής Άνοιξης, όπου τα πάντα είναι «υπ' ατμόν»... Όλα τα παραπάνω δείχνουν ξεκάθαρα ένα πράγμα. Ότι οδεύουμε σε μείζονα κρίση στην περιοχή μας, με πολύ πιθανό πλέον το ξέσπασμα πολέμου παγκοσμίων διαστάσεων στη Συρία και τους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη των προφητειών. Ο ρόλος του Ισραήλ στις εξελίξεις θα είναι κεντρικός και δεν είναι τυχαία η εμπλοκή του στα ενεργειακά «οικόπεδα» της Κύπρου [επανειλημμένως έχουμε αναφέρει ότι το Ισραήλ βλέπει την Κύπρο ως προέκταση του ζωτικού του χώρου]. Το ακόμα πιο επικίνδυνο θα είναι όταν στον πόλεμο αναμιχθεί και το Ιράν. Τότε θα έχουμε άμεση επέμβαση του Ευρασιατικού Άξονα, την κατάλληλη στιγμή, με νομοτελειακή κατάληξη τον οριστικό θάνατο του δυτικού πολιτισμού, που έχει μολυνθεί ανίατα από τον καταραμένο καπιταλισμό, το πλέον σατανικό τέχνασμα όλων των εποχών... Οι εξελίξεις λοιπόν θα είναι καταιγιστικές. Δεν θα προλαβαίνουμε να τις παρακολουθούμε. Και οι παρενέργειες θα είναι πλανητικών διαστάσεων, εφόσον ολόκληρη η ανθρωπότητα θα συμπαρασυρθεί αθέλητα (με επίκεντρο την περιοχή μας) σ' αυτόν τον φαύλο κύκλο του ολέθρου. Το τελικό χτύπημα, το οποίο και θα σημάνει την είσοδο του κόσμου μας στα νέα (δραματικά) δεδομένα, θα γίνει ξαφνικά. Εντελώς ξαφνικά και απροειδοποίητα. Σαν κεραυνός εν αιθρία, όπως λέει σε παρόμοιες περιπτώσεις η λαϊκή μας παράδοση. «Θα 'ρθεις σαν αστραπή», αναφέρει επίσης ένα δημοφιλές άσμα...  |
| Posted: 23 Jun 2013 01:46 AM PDT  Τρέμουν το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες οι ξένοι επικυρίαρχοι και οι εγχώριοι συνεργάτες τους, κουκουλοφόροι και μη. Πρέπει πάση θυσία να διατηρηθεί η «πολιτική σταθερότητα», ασχέτως αν αυτό σημαίνει σταθερότητα στην επιτάχυνση της πορείας της χώρας και του λαού προς τον όλεθρο. Το project είναι συγκεκριμένο και σαφές. Η Ελλάδα να γίνει οικόπεδο και οι κάτοικοί της να μετατραπούν σε νομάδες, που θα συνωθούνται στις Ειδικές Ζώνες Εργασίας, δηλαδή, στα σύγχρονα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας για ένα κομμάτι ψωμί. Σε πρώτο πλάνο το λεξικό της απάτης, όπως το διδαχτήκαμε στο πετσί μας τα τρία τελευταία χρόνια. «Διάσωση» της οικονομίας, σημαίνει καταστροφή, «σωτηρία», διάλυση και κατοχή της χώρας, «διαρθρωτικές αλλαγές», μαζικές απολύσεις και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, «απελευθέρωση της εργασίας», αποχαλίνωση της νεοφιλελεύθερης εκμετάλλευσης. Η αποχώρηση-αποβολή της ΔΗΜΑΡ από το ετερόκλητο κυβερνητικό σχήμα αποκαλύπτει τον… ειδικό ρόλο, που είχε αναθέσει η Διαπλοκή στην… υπεύθυνη «Αριστερά» του Κουβέλη. Ταυτόχρονα, δικαιώνει όλους όσοι είχαν μιλήσει περί αριστερού Καρατζαφέρη και επανάληψη του φαινομένου της στυμμένης λεμονόκουπας. Τώρα την εκτέλεση των επόμενων «συμβολαίων» αναλαμβάνουν οι δυο ολετήρες, ως αυθεντικοί και συνεπείς εκφραστές της βαρβαρότητας. «Ο παλιός δικομματισμός είναι εδώ, ενωμένος δυνατός(;)». Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, που κυβέρνησαν τον τόπο από το 1974, που έχουν την ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας, τώρα αναλαμβάνουν, χωρίς τη συνδρομή της ΔΗΜΑΡ, να τη σώσουν (ξανά!)…. Το μαύρο που έριξε στις οθόνες η φασίζουσα δράκα του Μαξίμου ήταν ο πρόλογος του black story των Σαμαρά και Βενιζέλου. Συνεπώς, δύο τρόποι υπάρχουν για να ανακοπεί η καταστροφική πορεία της χώρας. Ο βίαιος, που δεν θ΄ αφήσει κολυμπηθρόξυλο όρθιο και ο ειρηνικός, δηλαδή, οι εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση και εν δυνάμει κυβέρνηση, πρέπει επιτέλους να αντιληφθεί ότι, μπορεί με τις κατάλληλες πρωτοβουλίες και δράσεις, με ειλικρινή και πειστικό λόγο να σύρει τους εντελοδόχους της Μέρκελ, στις κάλπες. Μέρες που είναι, ας ελπίσουμε ακόμη και στην επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος…  |
| Posted: 23 Jun 2013 01:28 AM PDT  Αυτή η φράση είναι και η επιτομή της ισχύουσας πολιτικής του σημερινού πρωθυπουργού της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος χρησιμοποιεί πλέον το ισλάμ ως πολιτικό επιχείρημα αλλά και ουσιαστικό στυλοβάτη της ίδιας του της πολιτικής ύπαρξης. Ισχυριζόμενος πως οι διαδηλωτές -άρα και οποιαδήποτε διαδήλωση- είναι κατά του Ισλάμ, ο Ερντογάν κατορθώνει το ακατόρθωτο, δηλαδή να μεταβάλει άμεσα το πολίτευμα της Τουρκίας από "Δημοκρατία" σε "Ισλαμοκρατία". Βέβαια, η συγκεκριμένη πολιτική θέση του παραπαίοντος Ερντογάν είναι απολύτως φυσιολογική, αφού στο Ισλάμ (και μόνο σε αυτό πλέον) μπορεί να στηρίξει την αποφυγή άμεσης εκδίωξής του από την πρωθυπουργική καρέκλα, ενώ καθίσταται περισσότερο από σαφές πως μόνο η προώθηση του Ισλάμ μπορεί να του προσφέρει μία σχετική ασφάλεια, αφού ο ίδιος πλέον προτάσσει την πιθανότητα εμφυλίου πολέμου εάν επιχειρηθεί η απομάκρυνσή του από την εξουσία. Το Γαλλικό και το Γερμανικό Πρακτορείο μετέδωσαν ότι ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε χθες απευθυνόμενος σε χιλιάδες υποστηρικτές του στην Σαμψούντα ότι οι συχνά βίαιες διαδηλώσεις των τελευταίων εβδομάδων εξυπηρετούν τους εχθρούς της Τουρκία. Καθώς ολοκλήρωνε την ομιλία του στην πόλη αυτή της Μαύρης Θάλασσας, στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης είχαν ήδη συγκεντρωθεί χιλιάδες διαδηλωτές και η αστυνομική παρουσία ήταν εντονότατη. Ενώ στην Κολωνία 80 χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν κατά του κ. Ερντογάν. Εκατοντάδες αστυνομικοί είχαν λάβει θέσεις γύρω από την πλατεία καθώς το πλήθος φώναζε "αυτή είναι μόνον η αρχή, ο αγώνας θα συνεχιστεί", δίνοντας σαφές στίγμα των συγκρουσιακών προθέσεων των ισλαμιστών οπαδών του κυβερνώντος κόμματος. Στη Σαμψούντα, περίπου 15.000 οπαδοί του Ερντογάν ζητωκραύγαζαν κρατώντας τουρκικές σημαίες καθώς ο τούρκος πρωθυπουργός καλούσε το πλήθος να δώσει την απάντησή του στις διαδηλώσεις,στις κάλπες,κατά τη διεξαγωγή των δημοτικών εκλογών τον προσεχή Μάρτιο. "Ποιος κέρδισε από τις τρεις εβδομάδες των διαδηλώσεων; Οι εχθροί της Τουρκίας. Ποιος έχασε από τις διαδηλώσεις; Η τουρκική οικονομία, έστω και σε μικρό βαθμό, ο τουρισμός έχασε. Επισκίασαν και κηλίδωσαν την εικόνα της Τουρκίας και τη διεθνή της δύναμη", τόνισε ο Ερντογάν. Ο τούρκος πρωθυπουργός καταφέρθηκε εκ νέου εναντίον αυτών που συμμετέχουν στις διαδηλώσεις τονίζοντας ότι δε σέβονται το ισλάμ. "Ας μπουν στα τζαμιά με τα παπούτσια τους, ας πιούν αλκοόλ στα τζαμιά μας, ας σηκώσουν το χέρι τους στα κορίτσια μας που φορούν την μαντήλα. Μια προσευχή από εμάς είναι αρκετή για να εμποδίσει τα σχέδιά τους", τόνισε ο Ερντογάν. Στη Γερμανία Περίπου 80.000 άνθρωποι, ανταποκρινόμενοι στην έκκληση της κοινότητας των Αλεβιτών, πραγματοποίησν διαδήλωση σήμερα στην Κολωνία της δυτικής Γερμανίας κατά της κυβέρνησης του τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ανακοίνωσαν οι οργανωτές της. "Για την άμεση διενέργεια νέων εκλογών", δήλωσε ο γενικός γραμματέας της κοινότητας των Αλεβιτών της Γερμανίας Αλί Ντογκάν, αναφερόμενος στη διαδήλωση αυτή κατά της τουρκικής κυβέρνησης, η οποία χαρακτηρίστηκε ως η πιο σημαντική στη Γερμανία από τότε που άρχισε το κίνημα αμφισβήτησης κατά του Ερντογάν. Οι διαδηλωτές, οι οποίοι ήλθαν από διάφορα μέρη της Γερμανίας, αλλά επίσης από τη Γαλλία, την Αυστρία και την Ελβετία, συγκεντρώθηκαν υπό το σύνθημα: "Η Ταξίμ (το όνομα της πλατείας της Κωνσταντινούπολης που έγινε σύμβολο της εξέγερσης κατά του Ερντογάν) είναι παντού. Η αντίσταση είναι παντού. Ας τελειώνουμε με τη δικτατορία του Ερντογάν". Ο αλεβιτισμός έχει ορισμένες ομοιότητες με το σιιτικό ισλάμ. Στη Γερμανία, όπου ζουν περίπου τρία εκατομμύρια Τούρκοι, η κοινότητα των Αλεβιών αριθμεί περίπου 500.000 άτομα. Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του αλεβιτισμού είναι η ισότητα ανδρών και γυναικών. Πολλές διαδηλώσεις κατά του Ερντογάν πραγματοποιήθηκαν τις τελευταίες εβδομάδες στη Γερμανία, κυρίως στο Βερολίνο. Πηγή: Γαλλικό Πρακτορείο, Γερμανικό Πρακτορείο, ΑΠΕ  |
| Posted: 23 Jun 2013 01:12 AM PDT  Του Μάριου Ευρυβιάδη Στην Τουρκία τις τελευταίες εβδομάδες συνέβησαν απρόσμενα και δραματικά γεγονότα που μας προσφέρουν ένα σχετικό διάλειμμα από τα δικά μας σίγουρα, δραματικότερα και ταυτόχρονα καταθλιπτικά. Μας προσφέρουν επίσης και μια ευκαιρία να ανατρέψουμε, σε επίπεδο εικόνας και επιρροής, την προπαγανδιστική εκμηδένιση που κατάφερε να μας επιβάλει η Άγκυρα την τελευταία δεκαετία. Ένα μήνα πριν, κανείς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί την ύπαρξη της οποιασδήποτε δύναμης, πολιτικής ή μη, που θα μπορούσε να αμφισβητήσει την προσωπική κυριαρχία του τούρκου Πρωθυπουργού και την πρωτοκαθεδρία του ισλαμικού του κόμματος στην τουρκική πολιτική σκηνή. Είναι γεγονός ότι ο Σουλτανισμός του Ερντογάν και των αυλικών του δέχονταν κριτική μέσα και έξω από την Τουρκία εδώ και αρκετό καιρό. Τίποτα ωστόσο, δεν προμήνυε όλα όσα ο κόσμος είδε να εξελίσσονται με τόση βιαιότητα, με νεκρούς και τραυματίες τις τελευταίες βδομάδες, στους δέκτες των τηλεοράσεών τους στην Πλατεία Ταξίμ και σε 78 άλλες αστικές περιοχές της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένης και της Άγκυρας. Η Τουρκική κρίση έτυχε εκτενούς κάλυψης από τα διεθνή ΜΜΕ, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του Αραβικού – Μουσουλμανικού κόσμου, προκαλώντας την ιδιαίτερη μήνυ του τουρκικού καθεστώτος. Αναμφίβολα η ζωντανή και συνεχής ροή των γεγονότων προέκυψε λόγω του γεωστρατηγικού ρόλου της Τουρκίας και της θεσμικής της σχέσης με την Ατλαντική Συμμαχία και την ΕΕ. Προέκυψε επίσης λόγω του πολιτικού αναβρασμού στον Αραβικό κόσμο και του πολυδιαφημιζόμενου ρόλου της Τουρκίας ως «μοντέλου», που θα θεραπεύσει όλα τα κακώς έχοντα στον κόσμο αυτό, εάν οι Άραβες και Μουσουλμάνοι ακολουθήσουν την μέχρι τώρα επιτυχημένη πορεία της Τουρκίας σε ζητήματα διακυβέρνησης και οικονομίας. Ο ρόλος της Τουρκίας, ως γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης και ως υποδείγματος πολιτικού εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης, αποτελεί την ιερή μάντρα της Δύσης από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ως τέτοιο, το «μοντέλο Τουρκία» υπήρξε προϊόν εκλεπτυσμένης στρατηγικής σύλληψης εκ μέρους της Ουάσιγκτον και εντάσσοντο στην υψηλή στρατηγική των ΗΠΑ για τη διαχείριση του μεταπολεμικού κόσμου με το λιγότερο δυνατό κόστος. Το χαρακτηριστικό στοιχείο της συγκεκριμένης αμερικανικής στρατηγικής με επίκεντρο την Τουρκία, υπήρξε η πλαστικότητά της. Επί Ψυχρού Πολέμου, το «μοντέλο Τουρκία» προς εξαγωγή ήταν ο κεμαλισμός αντικομμουνισμός και τα κοσμικά του χαρακτηριστικά. Σήμερα είναι το ισλαμο-καλβινιστικό παράδειγμα του Ερντογάν και του «μετριοπαθούς» Ισλάμ. Αύριο, και ανάλογα με τις αυτοκρατορικές επιταγές της Ατλαντικής Υπερδύναμης, μπορεί να είναι κάτι άλλο. Π.χ. μπορεί να είανι η «ομοσπονδιακή μετεξέλιξη» της Τουρκίας, μέχρι ακόμη και η διχοτόμηση ή τριχοτόμησή της. Και είναι αυτή ακριβώς την πτυχή της αμερικανικής αυτοκρατορικής μακροστρατηγικής που αδυνατεί να κατανοήσει ο κάθε Ερντογάν, ο κάθε Νταβούτογλου (ιδιαίτερα αυτός) και ο κάθε Γκιουλ, η τριανδρία που σήμερα ελέγχει την Τουρκία. Λόγω μιας σειράς συγκυριών του διεθνούς συστήματος, όπως η μετάβαση από τον Ψυχρό Πόλεμο σε κάτι καινούργιο αλλά μέχρι στιγμής απροσδιόριστο, λόγω της παγκοσμιοποίησης, λόγω της ρευστότητας των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και των λογής-λογής εθνο-φυλετικών συμφερόντων, στην Άγκυρα αυτοπαραμυθιάστηκαν ότι ξαφνικά αυτονομήθηκαν και ότι έγιναν αυτοτελείς παράγοντες στο διεθνές σύστημα. Πίστεψαν πραγματικά ότι έπαυσαν να είναι ένα ακόμη αναλώσιμο κράτος και ότι έγιναν ισότιμοι παίκτες με τις παραδοσιακές μεγάλες δυνάμεις, ισότιμοι ακόμη και με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η αυταπάτη αυτή ενισχύθηκε κατακόρυφα με την δυναμικότητα της τουρκικής οικονομίας η οποία είναι μεν εντυπωσιακή αλλά παραμένει ευάλωτη και δέσμια της διεθνούς ρευστότητας. Οι βίαιες λαϊκές ταραχές που λαμβάνουν χώρα την περίοδο αυτή στη Βραζιλία, μια χώρα που παρουσιάζει εξίσου εντυπωσιακές επιδόσεις όπως αυτές της Τουρκίας, είναι ενδεικτικές της συστημικής εξάρτησης και ανασφάλειας των κρατών αυτών ως «αναδυόμενες οικονομίες». Τη μια μέρα ρέουν ξένα κεφάλαια και χρηματοδοτούν τα ελλείμματα και την καταναλωτική μανία, και την άλλη μέρα εξαφανίζονται για άλλα πιο πράσινα λιβάδια αφήνοντας πίσω τους το οικονομικό χάος. Όχι τυχαία ο Ερντογάν καθυβρίζει το διεθνές κεφάλαιο (τους Εβραίους πρωτίστως) ότι συνωμοτούν εναντίον τους και της Τουρκίας. Σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, η αυταπάτη του Ερντογάν και του συναφιού του, έφεραν την πολιτική και προσωπική ύβρη. Σήμερα οι Ισλαμιστές της Τουρκίας έχουν πάθει συλλογική παράκρουση και λειτουργούν υπό το σύνδρομο της Οθωμανολαγνείας. Σε επίπεδο Ερντογάν αυτό εκφράζεται από την μεγαλομανία του και μέσα από τα Φαραονικά του έργα. Ήταν, λόγω ενός τέτοιου έργου που δόθηκε η αφορμή να ξεσπάσει η κρίση. Ήταν η απόφαση για την μετατροπή της Πλατείας Ταξίμ σε ένα κιτς πολυκαταστημάτων, διαμερισμάτων και «οθωμανικού στρατοπέδου». Ένα άλλο υπό εξέλιξη έργο έναι ένα τζαμί γιγαντιαίων διαστάσεων χωρητικότητας 30.000 που θα δεσπόζει της Πόλης. Οι κακές γλώσσες λένε ότι το τζαμί θα ονομάζεται «Ταγίπ Ερντογάν» και θα ξεπερνά αυτό του Σουλτάνου Σουλεϊμάν. Ένα άλλο είναι η τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου που θα φέρει το όνομα ενός Σουλτάνου σφαγέα, όχι μόνο απίστων αλλά και χιλιάδων Σιιτών Μουσουλμάνων. Είναι προφανές ότι μαζί με τη μουσουλμανική (σουνίτική) του πίστη ο Ερντογάν αυτοπροσδιορίζεται ως ένας ακόμη σύγχρονος Σουλτάνος του οποίου τα γιγαντιαία έργα θα σφραγίζουν την σύγχρονη Τουρκία, όπως αυτά των Οθωμανών Σουλτάνων που τον εμπνέουν. Στο επίπεδο Νταβούτογλου η ύβρις εκφράζεται από την αυταπάτη ότι η ισλαμική Τουρκία του σήμερα είναι κυριολεκτικά ο ομφαλός της γης και ότι καμία απόφαση σε πλανητικό επίπεδο δεν μπορεί να ληφθεί εφεξής χωρίς την ενεργή συμμετοχή της Άγκυρας. Έφθασε σε τέτοιο σημείο γραφικότητας ο Μέγας Μάγιστρος της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής ώστε να δηλώσει δημόσια ακριβώς αυτό. Η επαφή των ισλαμιστών με την πραγματικότητα άρχισε με την Συρία. Εκεί, με το πρώτο «μπαμ» η Άγκυρα έτρεξε ασθμαίνουσα να ζητήσει τη συνδρομή του ΝΑΤΟ, απαιτώντας για την προστασία της την ανάπτυξη αμερικανικών αντιαεροπορικών συστοιχειών Πάτριοτ. Και στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον ο Ερντογάν θερμοπαρακαλούσε τον Ομπάμα για Αμερικανική δυναμική παρέμβαση στη Συρία. Προφανώς, η Μεγάλη (Buyuk) Τουρκία αδυνατούσε να πράξει κάτι τέτοιο έναντι ενός αιμάσσοντος αντιπάλου. Εσωτερικά η επαφή με την πραγματικότητα ήρθε με τα γεγονότα της Πλατείας Ταξίμ. Ωστόσο, εγκλωβισμένοι στις αυταπάτες τους, οι ισλαμιστές με τον Ερντογάν να πρωτοστατεί, αποδίδουν τα συμβάντα σε «ξένους προδότες και συνωμότες» και σε μια διεθνή αμερικανο-σιωνιστικό – καπιταλιστική συνωμοσία. Όλοι αυτοί εχθρεύονται τις επιτυχίες και το σύγχρονο μεγαλείο της Τουρκίας καθώς επίσης το ένδοξο οθωμανικό της παρελθόν. Και συνασπίστηκαν για να το καταστρέψουν. Αυτά πιστεύουν οι Ισλαμιστές. Έχω και στο παρελθόν υποστηρίξει ότι η τριανδρία Ερντογάν, Νταβούτογλου και Μπαγίς παραμένουν οι καλύτεροί μας σύμμαχοι, εφόσον μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την εγγενή τους παράνοια, εκθέτοντας τις αναθεωρητικές. επεκτατικές και ηγεμονικές τους βλέψεις κατά της Κύπρου και της Ελλάδας. Τελικά ότι εμείς λόγω ανικανότητας δεν πετύχαμε το κατάφεραν αυτοί οι ίδιοι. Ανέτρεψαν σε ένα περίπου μήνα μια εικόνα της Τουρκίας που οικοδομούσαν για μια δεκαετία, ξοδεύοντας εκατομμύρια και με την ενεργή συμμετοχή της Δύσης και, μέχρι πρόσφατα, του Ισραήλ. Δεν πρέπει ωστόσο να τρέφουμε αυταπάτες. Αλλά μας προσφέρεται μια καλή ευκαιρία να ανατρέψουμε την πολιτική εκμηδένιση που μας έχει επιβάλει η τουρκική προπαγάνδα την τελευταία δεκαετία. Ίσως όχι στην Ουάσιγκτον που παραμένει προς το παρόν τουρκόλαγνη. Αλλά σίγουρα στις Βρυξέλλες, τους αξιωματούχους της οποίας οι Ισλαμιστές με πρωταγωνιστές τους Ερντογά και Μπαγίς καθυβρίζουν χυδαία την περίοδο αυτή. ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Η Πλατεία Ταξίμ εξελίσσεται σε παγκόσμιο σύμβολο κατά του δεσποτισμού και της αυθαιρεσίας της εξουσίας. Ως Πλατεία αναπτύχθηκε από το 1923 μέχρι το 1928 όταν αναγέρθηκε στο κέντρο της και το μνημείο της ανεξαρτησία. Ονομάστηκε Ταξίμ από την αραβική λέξη που σημαίνει «διαχωρίζω» «διανέμω» διότι επί Οθωμανών εκεί συγκεντρώνονταν τα νερά από τα βόρεια και διανέμοντο στα νότια της Πόλης. Ωστόσο αυτό που εμείς πρέπει να γνωρίζουμε με αφορμή τα γεγονότα, είναι ότι η Πλατεία, το επίμαχο Πάρκο και οι γύρω περιοχές ανήκαν σε Έλληνες και Αρμένιους, κατασχέθηκαν από το κεμαλικό καθεστώς και «εξωραΐστηκαν». Εκεί υπήρχε και ένα μεγάλο αρμενικό κοιμητήριο το οποίο καταστράφηκε. Μάλιστα, οι ταφόπλακες από τα μνήματα χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή των σκαλοπατιών του Πάρκου. Αυτοί που σήμερα υπερασπίζονται οικουμενικές αρχές στο Πάρκο, είναι πιθανόν παιδιά και εγγόνια αυτών που παλαιότερα ιδιοποιήθηκαν περιουσίες που δεν τους ανήκαν. Αυτά για την ιστορία.  |
| Posted: 23 Jun 2013 01:58 AM PDT  Ένα ερώτημα που αρχίζει πλέον γεωμετρικά αρχίζει να αυξάνεται αφορά στο αν έχει πολιτική νομιμοποίηση η κυβέρνηση Σαμαρά, στο να συνεχίζει να εφαρμόζει τα απεχθή νεοφιλελεύθερα μέτρα, την στιγμή που α)η ίδια άλλα υποσχέθηκε προεκλογικά και άλλα κάνει αλλά και β) υπό το βάρος των πρόσφατων αποκαλύψεων για τις λανθασμένες επιλογές των δανειστών(έκθεση ΔΝΤ, πολλαπλασιαστής κλπ). Οι οπαδοί της Λιτότητας και του Μνημονίου, συνήθως απαντάνε ότι όταν γίνονται εκλογές, τότε δεν υπάρχει περίπτωση μη νομιμοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής. Και όμως το ερώτημα αυτό, διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 1990 και αφορούσε την νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση της Θάτσερ. Η απάντηση είναι, ΟΧΙ δεν έχει ουδεμία πολιτική νομιμοποίηση. Γιατί; H βιβλιογραφία (Bethham, Heywood) υποστηρίζει, ότι η εξουσία μπορεί να θεωρηθεί νόμιμη μόνο αν ικανοποιούνται τρεις προϋποθέσεις:
Η βιβλιογραφία συνήθως φέρει για παράδειγμα, την νομιμοποίηση του βρετανικού συστήματος το 1990, το οποίο διατηρήθηκε επειδή ο λαός αναγνώρισε ότι, όσο ανεπιθύμητες κι αν γίνουν οι κυβερνητικές πολιτικές και οι ηγεσίες, οι κυβερνήσεις έρχονται στην εξουσία με εκλογές και μπορούν με τον ίδιο τρόπο να απομακρυνθούν. Αυτό υπογραμμίζει δύο κύρια χαρακτηριστικά της διαδικασίας νομιμοποίησης:
Από τα παραπάνω σαφώς συμπεραίνεται ότι:
H βιβλιογραφία είναι σαφής όπως και πάνω απ' όλα η λαϊκή βούληση. Από τον Μάρτιο του 2010, όταν επιβεβαιώθηκε ότι το ΔΝΤ θα το φέρουν στην Ελλάδα, είχα πει την «Δημοκρατία σαν τα μάτια μας». Πέρσι ο Κρούγκμαν με δύο άρθρα του είχε επιστήσει την προσοχή για της Δημοκρατία στην Ευρώπη. Φέτος και μετά την άνοδο της Χρυσής Αυγής αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει πλέον ένα σφυροκόπημα άρθρων και δηλώσεων για την άνοδο των ακραίων και ριζοσπαστικών κομμάτων. Η δικιά μου γνώμη, είναι ότι η κατάσταση θα είναι πλέον είναι ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ σε ότι αφορά την ύφεση και την ανεργία και κάποτε πρέπει να λογοδοτήσουν αυτοί που μας έφεραν εδώ. Η γενιά μου θα ζήσει και αυτή την Χούντα της. Ελπίζω να μην έχουμε και το ίδιο τέλος, διότι αφενός μεν τις Ένοπλες Δυνάμεις τις έχουν διαλύσει(αυτά τα μεσοπρόθεσμα που είπαν πρόσφατα οι πρώην ναύαρχοι τα ακούω βερεσέ) και αφετέρου το πολιτικό σύστημα ξεπουλάει τα πάντα με πρώτο απ'όλα την εθνική κυριαρχία στο… αγγλικό δίκαιο. Ακρίτας  |
| Posted: 23 Jun 2013 11:05 AM PDT  «Να μην αφήσουμε την Αλβανία στα χέρια της Τουρκίας. Προσοχή στους Τσάμηδες που ανεβάζουν στροφές» «Ελάτε πιο κοντά μας. Ελάτε πιο κοντά στην Αλβανία τώρα που είναι η πιο κρίσιμη στιγμή της διαμόρφωσής της ως κράτος με ευρωπαϊκή προοπτική», τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστάσιος απαντώντας σε σχετικό ερώτημα που έθεσε ο Βουλευτής Επικρατείας και Τομεάρχης Εξωτερικών των ΑΝΕΛ Τέρενς Κουίκ, ο οποίος τον επισκέφθηκε σήμερα (20/6/2013) το μεσημέρι στο Γραφείο του, στα πλαίσια της αποστολής Ελλήνων Βουλευτών στα Τίρανα ως παρατηρητές στις κρίσιμες εθνικές εκλογές της Κυριακής. Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος είχε με την ελληνική αντιπροσωπεία μία πολύ ανοικτή και ειλικρινή συζήτηση 1,5 ώρας, από την οποία ο Τέρενς Κουίκ κατέγραψε τα εξής σημαντικά σημεία: 1.Η Ελλάδα πρέπει να γίνει ο απόλυτος διπλωματικός και πολιτικός συνομιλητής με την Αλβανία, όχι μόνο μέσα στα πλαίσια της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, αλλά – κυρίως – για να μπει μία φραγή στη διείσδυση, οικονομική, πολιτιστική και πολιτική που επιχειρεί η Τουρκία, με σημαντικά αποτελέσματα. 2.Θα πρέπει να ενταθεί η αμέριστη συμπαράσταση, σε όλα τα επίπεδα, της Ελλάδας στους Βορειοηπειρώτες, οι οποίοι, ανεξάρτητα ποιο κόμμα κυβερνά, όπως του Μπερίσα, δέχονται ένα συνεχή και ανηλεή πόλεμο με διάφορες μεθοδεύσεις. 3.Παρά τους περιορισμένους πόρους, αυξάνεται η κοινωνική προσφορά της Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αλβανίας σε κάθε πολίτη που έχει ανάγκη βοηθήματος, ανεξάρτητα της θρησκευτικής του υπόστασης. Υπογραμμίζεται ότι στην Αλβανία κυριαρχούν οι μουσουλμάνοι, χωρίς να έχουν χαθεί και τα κατάλοιπα του αθεϊσμού της εποχής Χότζα. 4.Την αυξανόμενη δράση εκείνων που θέτουν ζήτημα Τσάμηδων. Κάθε μέρα είναι στην επικαιρότητα με πρωτοσέλιδα και τηλεοπτικά ρεπορτάζ. Στις εκλογές της Κυριακής οι Τσάμηδες έχουν «διασπαστεί» με παρουσία και στα δύο κορυφαία κόμματα. Και του Σαλί Μπερίσα και του Εντι Ράμα. Μετά το τέλος της συνάντησης, μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό της Ελλάδας, ο Τέρενς Κουίκ είπε μεταξύ άλλων τα εξής: «Συνάντησα σήμερα, εδώ στα Τίρανα, για δεύτερη φορά μέσα σε επτά μήνες, τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο. Πρέπει να ακούσουμε την έκκληση του Μακαριώτατου, η Ελλάδα να βρίσκεται όσο γίνεται πιο κοντά στην Αλβανία, σε αυτή την κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της. Έχουν περάσει κάτι παραπάνω από είκοσι χρόνια από τότε που λυτρώθηκε από το άθεο και απολυταρχικό καθεστώς του Χότζα. Περνώντας μέσα από Πυραμίδες και εξεγέρσεις, με συγκρουσιακές εναλλαγές κυβερνήσεων, η Αλβανία επί της ουσίας τώρα διαμορφώνεται ως ένα συγκροτημένο κράτος και μάλιστα με ευρωπαϊκή προοπτική. Στη συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο συμμετείχαν και οι Βουλευτές Φωτεινή Πιπιλή, Γιώργος Βαρεμένος και Πέτρος Τατσόπουλος και ο Γιώργος Χαμπούρης της Διεύθυνσης Διεθνών Σχέσεων και Οργανισμών της Βουλής των Ελλήνων. Πηγή: Αυτόνομη  |
| Posted: 22 Jun 2013 11:06 PM PDT  Γράφει ο Κλεισθένης Έχω ξαναγράψει παλιότερα ότι δεν με πολυνοιάζει αν θα κατηγορηθώ για τα κείμενά μου και τις απόψεις μου. Στην "Ιδεοπηγή" πάντοτε έγραφα και θα συνεχίσω να γράφω ότι πιστεύω και όχι ότι πρέπει. Η "Ιδεοπηγή" είναι ιστολόγιο γνώμης και άποψης, είναι το δικό μου ιστολόγιο και οφείλω να γράφω την γνώμη και την άποψή μου, αυτό δεν αλλάζει ανάλογα με τις περιστάσεις, δεν αλλάζει για κανένα λόγο. Τα τελευταία χρόνια όποιος αναφέρει την λέξη έθνος αμέσως χαρακτηρίζεται εθνικιστής και φασίστας. Κατ' αρχήν ο εθνικιστής δεν έχει καμία σχέση με τον φασίστα, κακώς ταυτίζουμε τις δύο έννοιες. Αν δεν υπήρχαν τα εθνικιστικά κινήματα τον 17ο και 18ο αιώνα θα ήμασταν ακόμη υπόδουλοι των Οθωμανών. Η παρερμηνεία της έννοιας εθνικιστής γίνεται σκόπιμα απ' τους λεγόμενους προοδευτικούς. Τι σημαίνει προοδευτικός; είναι πολιτική έννοια; ταυτίζεται, όπως μερικοί θέλουν, με την αριστερά; Ούτε πολιτική έννοια είναι ούτε είναι προνόμιο της αριστεράς, προοδευτικοί άνθρωποι υπάρχουν σε όλους τους δημοκρατικούς χώρους. Έχει κάτι οπισθοδρομικούς η αριστερά που τύφλα να χουν οι ακροδεξιοί. Τα εθνικιστικά κινήματα όσο ήταν εθνικοαπελευθερωτικά είχαν ιδανικά και αξίες. Απελευθέρωσαν και συνένωσαν λαούς και δημιούργησαν τα έθνη-κράτη. Το παράδειγμα της φασιστικής Ιταλίας και της Ναζιστικής Γερμανίας δεν μπορούν να αλλάξουν την έννοια εθνικιστής. Είναι άλλο πράγμα να υποστηρίζει κάποιος την ύπαρξη του έθνους, το οποίο συνυπάρχει ειρηνικά και σε συνεργασία αμοιβαίου οφέλους με τα άλλα έθνη και άλλο είναι να υποστηρίζει κάποιος ότι το δικό του έθνος, είναι ανώτερο απ' τα άλλα και συνεπώς πρέπει να τα εξουσιάζει και να τα κατακτά, αυτό είναι ρατσισμός. Όποιος υποστηρίζει ότι το Ελληνικό έθνος είναι ανώτερο ή ότι ο Ελληνικός λαός είναι περιούσιος τότε είναι ή βλάκας ή εξυπηρετεί συμφέροντα. Τα σύκα σύκα και η σκάφη σκάφη. Υπάρχουν συνδετικά χαρακτηριστικά που ενώνουν τους ανθρώπους σε έθνος. Για παράδειγμα η συναντίληψη περί κοινής καταγωγής και κοινού μέλλοντος. Η κοινή γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, οι παραδόσεις, οι θρύλοι, κτλ. Είναι πολύ ευχάριστο το συναίσθημα που νοιώθει κάποιος, σε ξένο τόπο, όταν ακούσει έναν άλλο να μιλά την γλώσσα του, όταν συναντήσει έναν συμπατριώτη του έστω κι αν αυτός είναι απ' την Κρήτη κι ο άλλος απ' τον Έβρο. Ο εθνικός δεσμός είναι πανίσχυρος. Υπάρχουν έθνη που έχουν σαν κύριο συνδετικό την θρησκεία πχ το Ισραήλ. Η διαφορετική θρησκεία όμως δεν εμποδίζει την συνύπαρξη μέσα σε ένα έθνος. Η μισαλλοδοξία είναι το έγκλημα. Διαφωνώ επίσης και με όσους μετανάστες, λαθρομετανάστες αν θέλετε, πιέζουν τα παιδιά τους να αποκηρύξουν την εθνικότητά τους. Έχω διαπληκτιστεί πολλές φορές, είναι έγκλημα να προσπαθούν να πείσουν ένα παιδί να απαρνηθεί την καταγωγή του, να ντρέπεται για τον λαό του, να αρνούνται να του μάθουν την πατρική του γλώσσα. Είναι ΕΓΚΛΗΜΑ. Το ότι κακή μοίρα το έφερε σε ξένο τόπο δεν σημαίνει σώνει και καλά ότι πρέπει να ταυτιστεί εθνικά μ' αυτόν. Η αφομοίωση που ευαγγελίζονται οι υπέρμαχοι των πολυπολιτισμικών κοινωνιών είναι μέγα λάθος. Η ειρηνική συμβίωση διαφόρων εθνικοτήτων είναι το ζητούμενο. Άλλωστε το πολυδιαφημισμένο μοντέλο των πολυπολιτισμικών κοινωνιών έχει αποτύχει οικτρά. Η πλειοψηφία των ξένων έχει ισχυρή εθνική συνείδηση και αρνείται πεισματικά να την απαρνηθεί, για 'μένα είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους. Η αναγκαιότητα της ύπαρξης των εθνών, ειδικότερα στην εποχή που ζούμε, είναι μεγάλη. Όταν υπάρχει έντονη εθνική συνείδηση σ' ένα λαό τότε αυτός έχει δυνατότητα αντίστασης σε προσταγές τρίτων και υποδούλωση, αντίθετα ο κοινωνικός "χυλός" είναι μειωμένης αντίστασης. Αυτή την μειωμένη αντίσταση επιδιώκουν όσοι υποστηρίζουν την εθνολογική αλλοίωση των λαών. Είναι άλλο πράγμα η αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των εργασιακών δικαιωμάτων και της ειρηνικής διαβίωσης των ξένων και άλλο η σώνει και καλά πλήρης ένταξή τους στην εθνότητα. Ας τα αφήσουν αυτά οι "προοδευτικοί", είτε δεν ξέρουν τι τους γίνεται είτε εξυπηρετούν συμφέροντα. Συμπερασματικά οφείλουμε όλοι να ξανασκεφτούμε την θέση μας απέναντι στην έννοια του έθνους. Αγαπώ το έθνος μου, αγαπώ και νοιάζομαι για την πατρίδα μου και τον λαό της δεν σημαίνει ότι είμαι οπισθοδρομικός. Αν, όσοι αγαπούν την πατρίδα τους και αγωνιούν για το μέλλον της, χαρακτηρίζονται φασίστες τότε ναι! Κι εγώ είμαι φασίστας. Αν, όσοι υπερασπίζονται το έθνος και την αναγκαιότητα ύπαρξής του, χαρακτηρίζονται φασίστες τότε ναι! Κι εγώ είμαι φασίστας. Πηγή Ιδεοπηγή |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΑΣ ΕΔΩ ΑΛΛΑ ΣΤΟ "ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ"
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.