Ας μιλήσουμε επιτέλους! 29-6-13

Ας μιλήσουμε επιτέλους!

---

• Η μεσαία τάξη βγαίνει στους δρόμους
• Εξουσιαστές και Πρόθυμοι Εξουσιαζόμενοι
• Σύννεφα πολέμου στη Μέση Ανατολή
• Βασικό (πολιτικό) ένστικτο
• Oι περικοπές του αμυντικού προϋπολογισμού* ισοδυναμούν με παραδοχή της ήττας των ΗΠΑ στη Συρία;
• Τι συμβαίνει με τις καταθέσεις;
• Το Τουρκικό κράτος και η περίπτωση του Γιασίν Καντί
• Είμαστε έτοιμοι για όσα πρόκειται να συμβούν;
• Αβεβαιότητα στο ιταλικό πολιτικό σκηνικό
• Καταγγέλεται για λογοκλοπή ο Σαμαράς!
• Τι σημαίνει στην πράξη η κατάργηση της πενθήμερης εργασίας
• Oι υποστηρικτές του Τίποτα
• Εγκαταλείφθηκε η ελληνική κοινότητα της Αλβανίας
• Ο TAP μπορεί να έχει και αρνητικές εξελίξεις
• Ρίσκο
• Οδεύουν προς το οριστικό τους τέλος
• Σε πορεία κατάρρευσης και διάλυσης η Τουρκία
• Ποιοι είναι οι 9 μεγαλύτεροι ιδιωτικοί στρατοί στον κόσμο!
• Το πείσμα των Ελλήνων…
• Ηλίθιε, έρχεται η σειρά σου...
• Αναζητώντας ερείσματα γεωστρατηγικής ισχύος
• Της Αμύνης τα παιδιά
• Εκπληκτικές προτάσεις Τσίπρα για την αναθεώρηση του Συντάγματος
• Τι είναι η Ελλάδα που οραματίζονται; Ένα «γκούλαγκ» για τους Έλληνες
• Πως φτάσαμε στο ντούο ξεφτίλα

Η μεσαία τάξη βγαίνει στους δρόμους Posted: 29 Jun 2013 02:50 PM PDT Tου Philip Stephens Kατά 1 δισ. άτομα θα αυξηθεί η μεσαία τάξη και θα φτάσει τα 3 δισ. μέχρι το 2020. Αυτοί οι πολίτες θα είναι πιο απαιτητικοί από τους κυβερνώντες. Θα ζητούν αλλαγές όπως γίνεται τώρα σε Τουρκία και Βραζιλία. Ποιοι πολιτικοί θα επιβιώσουν. Στην Κωνσταντινούπολη, οι διαδηλωτές θέλουν χώρο πρασίνου και το δικαίωμα να απολαύσουν ένα ποτήρι κρασί. Στο Σάο Πάολο, το αίτημα των διαδηλωτών είναι οι αξιοπρεπείς δημόσιες συγκοινωνίες και η καταστολή της πολιτικής διαφθοράς. Τα πανό μπορεί να διαφέρουν, αλλά οι δυνάμεις που βρίσκονται σε εξέλιξη σε αυτές τις διαταραχές ήταν λίγο πολύ οι ίδιες. Η πολιτική στις αναπτυσσόμενες χώρες έχει μείνει πίσω από τον ταραχώδη ρυθμό της οικονομικής και κοινωνικής αλλαγής. Οι εντάσεις όμως, δεν θα εξαφανιστούν σύντομα. Καλώς ήρθατε στην εποχή των αναταραχών. Με την πρώτη ματιά, ελάχιστα ενώνουν τους διαδηλωτές στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα μαζί με τα εξαγριωμένα πλήθη στο Σάο Πάολο και το Ρίο ντε Τζανέιρο. Στην πρώτη περίπτωση είναι οργή ενάντια στον απολυταρχισμό, καθώς ο πρωθυπουργός, αν και εκλεγμένος, αμφισβητεί τις κοσμικές ελευθερίες. Ο Ισλαμισμός του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συγκρούεται με το κοινωνικό φιλελευθερισμό της μεσαίας αστικής τάξης. Στον αντίποδα, ο καταλύτης για τις αστραπιαίες διαδηλώσεις στη Βραζιλία ήταν η αύξηση των τιμών των εισιτηρίων λεωφορείων – και το χάσμα ανάμεσα στην επιδείνωση των υπηρεσιών που προσφέρονται για τους Βραζιλιάνους και τα τεράστια ποσά που δαπανώνται για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν φαίνεται επίσης να υπάρχει ένας σύνδεσμος μεταξύ αυτών των διαδηλώσεων και του ξεσηκωμού ενάντια στα απολυταρχικά καθεστώτα του Αραβικού κόσμου. Τουρκία και Βραζιλία είναι δημοκρατίες. Μέχρι πρότινος, η Τουρκία χαρακτηριζόταν μάλιστα πρότυπο για τον αραβικό κόσμο, για το πώς ενώνεται ο πλουραλισμός και η οικονομική δραστηριότητα με το Ισλάμ. Η δε Βραζιλία, μετά από έναν αιώνα ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, πέρασε τη διαχειριστική γραμμή μεταξύ πιθανής και πραγματικής εξουσίας. Στις δυο χώρες, δεκάδες εκατομμύρια άτομα βγήκαν από την φτώχεια. Αυτό που ενώνει τους διαδηλωτές όμως, είναι η πρόκληση που αντιμετωπίζουν τα πολιτικά συστήματα των αναδυόμενων χωρών – δημοκρατικά και απολυταρχικά – όταν έρχονται αντιμέτωπα με την κοινωνική αλλαγή. Όλα γίνονται πολύ γρήγορα. Στη Δύση, η αναταραχή της βιομηχανικής επανάστασης διήρκεσε έναν αιώνα. Οι πολιτικοί είχαν χρόνο να προσαρμοστούν στα αιτήματα της ανερχόμενης μπουρζουαζίας και σε μία πιο επιθετική εργατική τάξη. Ακόμη και τότε, υπήρξαν αναταραχές, επαναστάσεις και πόλεμοι. Οι αναδυόμενες δυνάμεις στη σημερινή εποχή είδαν εντυπωσιακές προόδους να συντελούνται μέσα σε δύο δεκαετίες. Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι που κάποτε ήταν αποκλεισμένα από την πολιτική απελευθερώθηκαν με την οικονομική ανάπτυξη, την αστικοποίηση και την ψηφιακή τεχνολογία. Η άμεση επικοινωνία - από τα μηνύματα στα social media – έδωσε στους μορφωμένους και συχνά άνεργους νέους ένα πολύτιμο εργαλείο για την κινητοποίηση της δυσαρέσκειας. Η δημοκρατία δεν θα δώσει στους πολιτικούς ασυλία από την αναταραχή. Οι πιέσεις από τις εξελίξεις στους δρόμους πιθανότατα θα ενισχυθούν στα απολυταρχικά κράτη – είναι αξιοσημείωτο πως σχεδόν κάθε διαδήλωση οπουδήποτε εντείνει το φόβο του Πεκίνου. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά σημεία των διαδηλώσεων στην Τουρκία και τη Βραζιλία όμως, ήταν η αποσύνδεσή τους από οικείες, πολιτικές, διαχωριστικές γραμμές. Οι διαδηλωτές προκαλούν το σύστημα – την πολιτική ελίτ, το διεφθαρμένο δημόσιο τομέα, τους πλούσιους επιχειρηματίες – και δεν κρατούν σημαίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Ο κοινός παρονομαστής είναι η αυξανόμενη μεσαία τάξη, ο νέος πληθυσμός που συνωστίζεται στα αστικά κέντρα, οι φτωχές δημόσιες υπηρεσίες, η ανεργία, η τεράστια εισοδηματική ανισότητα και η ευρεία διαφθορά. Τα συστατικά αυτού του εκρηκτικού μίγματος υπάρχουν, σε διαφορετικές αναλογίες, από χώρα σε χώρα και από ήπειρο σε ήπειρο. Υπάρχουν από το Κάιρο στο Πεκίνο και από την Τζακάρτα στο Μπουένος Άιρες. Υπάρχει όμως, και η άμεση ψηφιακή επικοινωνία που μπορεί να μετατρέψει μία σπίθα σε πυρκαγιά. Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις για τις κυβερνήσεις που θέλουν να αποφύγουν αυτές τις διαμαρτυρίες. Τα απολυταρχικά καθεστώτα και κυρίως η Κίνα, παραδοσιακά θεωρούν ότι η απάντηση είναι η ανάπτυξη. Κάνουν λάθος. Κατ' αρχήν, όπως είδαμε τους τελευταίους μήνες, τα αναδυόμενα κράτη δεν έχουν ανοσία στους οικονομικούς κύκλους. Η ανάπτυξη προς Ανατολάς και Νότο επιβραδύνεται. Η ευημερία ήταν ανέκαθεν ανεπαρκής απάντηση. Η ενίσχυση της επιρροής αυτών των χωρών εντείνει αντί να κατευνάσει τις κοινωνικές και πολιτικές πιέσεις. Όσο υψηλότερα ανεβαίνουν οι άνθρωποι στη διαχωριστική γραμμή της φτώχειας, τόσο περισσότερο δυσανασχετούν με τη διαφθορά και την ανισότητα και τόσο περισσότερο ζητούν καλύτερη δημόσια φροντίδα. Η έννομη τάξη δεν έχει την ίδια αξία για όσους βρίσκονται εκτός πολιτικού συστήματος λόγω φτώχειας. Η απάντηση δεν βρίσκεται ούτε στην καταστολή, όπως θα πρέπει να έχει αντιληφθεί ο κ. Ερντογάν. Οι διαδηλώσεις που ξεκίνησαν στο Πάρκο Γκεζί και την πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης μπορεί να είχαν περιοριστεί εάν η αστυνομία δεν αντιδρούσε με βία και εάν ο πρωθυπουργός δεν απαντούσε μα σειρά αβάσιμων θεωριών για απειλές από μεγάλες συνωμοσίες. Η Ντίλμα Ρουσέφ, η πρόεδρος της Βραζιλίας, φαίνεται πως έχει καταλάβει, τουλάχιστον μερικώς, αυτό το μάθημα αναγνωρίζοντας ότι οι διαδηλωτές είχαν επιχειρήματα. Το πιθανότερο είναι ότι θα υπάρξουν πολλές τέτοιες αναταραχές στις αναπτυσσόμενες χώρες. Υπό τις παρούσες τάσεις, η παγκόσμια μεσαία τάξη θα αυξηθεί ακόμη κατά 1 δισ. άτομα, στα 3 δισ. μέχρι το 2020. Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτοί οι πολίτες, που πλέον ενισχύονται από το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, θα είναι πιο απαιτητικοί από τους κυβερνώντες. Οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο θα πρέπει να βρουν τρόπους να συμφιλιωθούν μαζί τους. Οι νέες δυνάμεις παγκοσμίως καλούνται να προχωρήσουν σε ένα δύσκολο δρόμο. Οι πολιτικοί ηγέτες που θα ξεπεράσουν τις διαδηλώσεις, πιθανότατα θα είναι εκείνοι που θα κάνουν κάτι για την πάταξη της διαφθοράς, θα μειώσουν την ανισότητα και θα απαντήσουν στα αιτήματα για εκσυγχρονισμό των δημόσιων υπηρεσιών. Ακόμη κι έτσι όμως, η πρόοδος πιθανότατα δεν θα είναι ομαλή. Όποιος πιστεύει το αντίθετο, καλά θα κάνει να μελετήσει λίγο τη δεκαετία του 1840.

Εξουσιαστές και Πρόθυμοι Εξουσιαζόμενοι Posted: 29 Jun 2013 01:41 PM PDT Του Μάριου Ευρυβιάδη Έχετε μήπως «μπερδευτεί» με όλα όσα ακούτε ή διαβάζετε αναφορικά με τον Αμερικανό φυγά Edward Snowden και για τις κατηγορίες εναντίον του; Ότι αποκάλυψε πως λειτουργεί το αμερικανικό σύστημα παρακολούθησης , συλλογής και αποθήκευσης όλων των ηλεκτρονικών δεδομένων του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου και των εντός Αμερικής, δηλαδή αυτών που ανταλλάσσονται αναμεταξύ Αμερικανών πολιτών; Για το τι ακριβώς συμβαίνει και γιατί συμβαίνει; Και τι σημαίνει για τον καθένα μας προσωπικά όταν χρησιμοποιούμε το σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα για να επικοινωνούμε, να αγοράζουμε, να πουλάμε, να αγαπιόμαστε; Όταν για παράδειγμα οδηγούμε με τα σύγχρονης τεχνολογίας αυτοκίνητα που διαθέτουν το «δικό» τους σύστημα ελέγχου και οδήγησης – το δικό τους δηλαδή «μυαλό» που μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα από τη βούληση αυτού που κρατά το τιμόνι; Χωρίς να θέλω να μεταφέρω κάποιο αίσθημα υστερίας ή παράνοιας θα αρχίσω από το τελευταίο. Το σύγχρονης τεχνολογίας αυτοκίνητο μπορεί να λειτουργήσει εκτός βούλησης του οδηγού! Μπορεί δηλαδή να ελεγχθεί ηλεκτρονικά από κάποιον τρίτο εξ' αποστάσεως και να το κάνει αυτός ό,τι θέλει, ρίχνοντάς τα ακόμα και στον γκρεμό! Τις μέρες αυτές στην Αμερική μια σημαντική μερίδα περιθωριακών ΜΜΕ ασχολούνται εντόνως με το θάνατο από αυτοκινητιστικό ατύχημα ενός πολύ σημαντικού δημοσιογράφου, του Michael Hastings. Το ατύχημα συνέβη στις 18 Ιουνίου στις τέσσερις το πρωί σε δρόμο του Λος Άντζελες. Ο Hastings οδηγούσε μόνος του ένα καινούριο Mercedes, έχασε τον έλεγχο, το αυτοκίνητο καρφώθηκε στο περιτοίχιο, ακολούθησε μια τρομακτική έκρηξη και μόνο μέσω DNA μπορούσε να διαπιστωθεί η ταυτότητα του νεκρού. Τις προηγούμενες μέρες ο Hastings, του οποιου η διερευνητική δημοσιογραφία τον είχε καταστήσει «στόχο» του συστήματος, έστειλε μηνύματα σε φίλο του ότι η FBI τον είχε παρακολουθήσει και ότι θα ήθελε για κάποιο χρονικό διάστημα να περιορίσει τα γραφόμενά του και να λειτουργήσει «εκτός ραντάρ». Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει κανένα τεκμήριο ότι ο Hastings δολοφονήθηκε. Μόνο εικασίες. Αλλά με αφορμή το γεγονός υπήρξαν δημοσιεύματα και αναφορές σε σοβαρές επιστημονικές μελέτες ότι το σύγχρονο αυτοκίνητο είναι δυνητικά εξαιρετικά επικίνδυνο για τον οδηγό και τους επιβάτες του, διότι μπορεί να ελεγχθεί εξ΄αποστάσεως από αυτοκίνητοπειρατές. Και αυτό τεκμηριώνεται από πολύ υψηλού επιπέδου επιστημονικές μελέτες και πειράματα (οι άπιστοι Θωμάδες παραπέμπονται στο κείμενο του Andrew Leonard "Hacking a car is way too easy" στο ηλεκτρονικό περιοδικό Salon.com, 25 Ιουνίου 2013 και στα links , ειδικά στα κείμενα "Experimental Security Analysis of a Modern Vehicle" και "Comprehensive Experimental Analyses of Automotive Attack Surfaces". Επανέρχομαι όμως στο βασικό ερώτημα που έθεσα. Τι σημαίνουν και τι σηματοδοτούν οι αποκαλύψεις Edward Snowden; Καταρχάς όλα όσα λέει ο Snowden δεν είναι καινούρια, έχουν την ιστορία τους και ανάγονται στη μεταπολεμική εποχή. Ως τέτοια αφορούν στην στρατηγική των ΗΠΑ να διαμορφώσουν και να ελέγξουν το μεταπολεμικό κόσμο με το λιγότερο για αυτούς κόστος. Μια από τις μεθόδους που επέλεξαν ήταν η συστηματική παρακολούθηση όλων των επικοινωνιών όλου του κόσμου, με επίκεντρο τον κύριο ανταγωνιστή και δυνητικό αντίπαλο τη Σοβιετική Ένωση. Αρχίζοντας από τη Σοβιετική Ένωση και ανάλογα με την τεχνολογική πρόοδο, οι παρακολουθήσεις διευρύνονταν συνεχώς και σήμερα καλύπτουν όλο τον κόσμο. Παλιά, επί Ψυχρού Πολέμου, οι τεχνολογικές ικανότητες των υπολογιστών δεν επέτρεπαν την αποθήκευση όλων των δεδομένων. Έτσι, πολλά καταστρέφονταν. Σήμερα αυτό δεν ισχύει και για αυτό όλα αποθηκεύονται. Όλα άρχισαν το 1947 με την αμερικανική νομοθεσία, γνωστή ως National Security Act of 1947. Τότε δημιουργήθηκε η CIA, και η NSA – National Security Agency που σήμερα είναι ο κυρίαρχος θεσμός παρακολούθησης των πάντων. Είναι τα αρχεία και μυστικά της NSA που διέρρευσε ο φυγάς Snowden. Το 1947 οι ΗΠΑ υπέγραψαν μια συμφωνία με Αγγλο-σαξονικές χώρες, την Βρετανία, τον Καναδά, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία (γνωστή ως UKASA) που αποτέλεσε το βασικό κορμό του παγκόσμιου συστήματος παρακολούθησης. Θεωρητικά, αυτή ήταν μια συμμαχία ισότιμων εταίρων. Στην πράξη, οι υπόλοιποι λειτουργούσαν ως υποτελείς της Ουάσινγκτον και σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που ακόμα και αυτοί υφίσταντο παρακολούθηση από την Ουάσιγκτον. Και όπως αποκάλυψε ο Snowden η παρακαλούθησή τους συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Αρχικά η παρακολούθηση λάμβανε χώρα σε τρία επίπεδα. Αυτά ήταν το επίπεδο ELINT (Electric Intelligence), RADINT (Radar Intelligence) και COMINT (Communication Intelligence). Τα πρώτα δύο αφορούσαν στο σπάσιμο των κωδικών των αντιπάλων (της Σοβιετικής Ένωσης) και τη δημιουργία αντιμέτρων. Το τρίτο, το COMINT, ήταν το πιο σημαντικό και αφορούσε το 95% της όλης παρακολούθησης. Μέσω του COMINT οι Αμερικανοί γνώριζαν όλο το σύστημα άμυνας των Σοβιετικών (αλλά και του υπόλοιπου κόσμου συμπεριλαμβανομένων όλων των συμμάχων τους) καθώς και όλα τα «προσωπικά» της εκάστοτε ηγεσίας του Σοβιετικού Πολιτπιούρο. Γνώριζαν μέχρι και τις εξωσυζυγικές τους σχέσεις. Ο υπόλοιπος κόσμος άρχισε να μαθαίνει τις δυνατότητες των Αμερικανών λόγω κυρίως διαρροών από αμερικανούς αντιφρονούντες, όπως τον σημερινό Snowden. Καταλυτικό γεγονός για τις αποκαλύψεις ήταν ο Αμερικανικός πόλεμος στο Βιετνάμ που δίχασε την αμερικανική κοινωνία. Η πρώτη καθοριστική διαρροή ήταν αυτή που έγινε από τον αξιωματούχο του Πενταγώνου Daniel Ellsberg που μας έδωσε τη μυστική ιστορία της αμερικανικής εμπλοκής στο Βιετνάμ, τα γνωστά Pentagon Papers (διαθέσιμα στο διαδίκτυο). Η διαρροή Ellsberg εξέθεσε την αμερικανική κυβέρνηση ως μαζικά και συνειδητά ψευδόμενη έναντι του λαού. Η δεύτερη διαρροή, εμπνευσμένη από τον Ellsberg, υπήρξε μια καταπληκτική και για τα σημερινά δεδομένα συνέντευξη ενός κατασκόπου της NSA στο περιοδικό Ramparts τον Αύγουστο του 1972, «US- Electronic Espionage: A Memoir". Εδώ θα βρείτε τα πάντα και θα κατανοήσετε ακριβώς τι έκανε ο Snowden . Το κείμενο είναι διαθέσιμο στο διαδίκτυο και το συστήνω ανεπιφύλακτα. Δεν χρειάζεται να διαβάσετε τίποτα άλλο. Για την ιστορία, όμως, χρειάζονται δυο ακόμη αναφορές. Η μια είναι οι Ακροάσεις (Hearings) στο αμερικανικό Κογκρέσο που έλαβαν χώρα το 1975-76 κυρίως από το μακαρίτη Γερουσιαστή Frank Church. Αυτές ασχολούνται μεταξύ άλλων με την NSA, την CIA και τη δράση τους εντός και εκτός Αμερικής και την παρακολούθηση των πάντων. Και πάλι, όσα αποκαλύπτει ο Snowden θα τα βρείτε στα πρακτικά των Ακροάσεων. Τέλος αναφορά πρέπει να γίνει και στο συγγραφέα James Bamford του οποίου τα δύο έργα για την NSA (The Puzzle Palace, 1982 και Body of Secrets, 2001) αποτελούν το άλφα και το ωμέγα επί του θέματος. Με αφορμή και δικαιολογία την 11η Σεπτεμβρίου φθάσαμε στο σήμερα. Η παρακολούθηση των πάντων έγινε δυνατή λόγω της γεωμετρικής εξέλιξης της τεχνολογίας. Και στο τρίπτυχο ELINT, RADINT, COMINT οι Αμερικανοί προσέθεσαν και το RUMINT, Rumor Intelligence, ό,τι δηλαδή λέγεται και γράφεται ηλεκτρονικά σε παγκόσμιο επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων και του κάθε ξεκατινιάσματος. Όλα πλέον είναι αναγκαία για τον καθολικό έλεγχο. Έχουμε εισέλθει για τα καλά στην εποχή της ηλεκτρονικής αυτοκρατορίας. Παλιά ο αυτοκράτορας έπρεπε να γνωρίζει για το πέταγμα της κάθε πεταλούδας στην επικράτεια του ως δείγμα και απόδειξη της ισχύος του και τον έλεγχο που εξασκούσε επί των υποτακτικών του. Σήμερα πρέπει να γνωρίζει και για το κάθε ξεκατίνιασμα που γίνεται με τη βούληση όλων ημών. Έχουμε ως άτομα και ως κοινωνία αυτοεγκλωβιστεί από τις προσωπικές μας δουλείες και αδυναμίες. Και όλοι δουλεύουμε οικειοθελώς για τον κάθε εξουσιαστή Αμερικάνο ή μη και για την κάθε μορφή εξουσίας. Έχουμε καταντήσει ανδράποδα. Πηγή

Σύννεφα πολέμου στη Μέση Ανατολή Posted: 29 Jun 2013 12:20 PM PDT Γιατί οι ΗΠΑ στέλνουν όπλα στους αντάρτες της Συρίας και τι μέλει γενέσθαι Ξεκάθαρο στόχο να αλλάξουν τα σύνορα της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής φαίνεται πως έχουν βάλει οι ΗΠΑ, με τα πρώτα σχέδια και χάρτες να έρχονται στην επιφάνεια. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιείται η γνωστή τακτική των διαρροών μέσω ημιεπίσημων φορέων, τα οποία λειτουργούν ως προάγγελοι των τελικών κινήσεων. Στην περίπτωση αυτή, επιτελείς της Ουάσιγκτον, κρίνουν πως η παρούσα διάταξη κρατών και λαών, δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Αμερικής, συνεπώς πρέπει με κάθε τρόπο να αλλάξει. Την ευθύνη να ανοίξει την κουβέντα για μία τακτική «ματωμένων συνόρων ανέλαβε ο απόστρατος αντισυνταγματάρχης του Αμερικανικού Στρατού Ραλφ Πήτερς, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει αναδειχθεί σε έναν εκ των κορυφαίων αναλυτών στρατηγικής στις ΗΠΑ. Ο Πήτερς, με συνεργασίες με το σύνολο του αμερικανικού Τύπου, συνιστά τον ιδανικό φορέα διάδοσης των αμερικανικών διαθέσεων και για το σκοπό αυτό, το περιβόητο άρθρο του "Blood Borders: How a Middle East Would Look" («Ματωμένα σύνορα: Πως θα μπορούσε να μοιάζει μία καλύτερη Μέση Ανατολή») και κυρίως οι χάρτες που χρησιμοποιήθηκαν, προκάλεσαν αλυσιδωτές αντιδράσεις ακόμα και στην Τουρκία. Πιο συγκεκριμένα, ο χάρτης της «Νέας Μέσης Ανατολής» που παρουσιάστηκε στη Στρατιωτική Ακαδημία του ΝΑΤΟ στη Ρώμη, άναψε κόκκινο στην Άγκυρα και το στρατιωτικό κατεστημένο, γεγονός που οδήγησε σε αποχώρηση τους Τούρκους αξιωματικούς που ήταν παρόντες. Αξίζει να σημειωθεί, πως πριν ο χάρτης αυτός παρουσιαστεί, είχε εγκριθεί από την Ακαδημία Πολέμου των ΗΠΑ, γεγονός που ανάγκασε την τότε τουρκική ηγεσία να υποστηρίξει πως οι απόψεις του συγγραφέως δεν αποτελούν αναγκαστικά και θέση της επίσημης Ουάσιγκτον, προκειμένου να μην υπάρξει δημόσια, ευρεία κρίση στις σχέσεις των δύο πλευρών. Το μείζον πρόβλημα αυτή τη στιγμή στη Μέση Ανατολή, διαγράφεται γύρω από τη Συρία. Με τον εθνικό στρατό του Μπασάρ Αλ Άσαντ να διαλύει τις δυνάμεις των ανταρτών - μισθοφόρων και το Λευκό Οίκο να χρειάζεται να επιστρατεύσει σενάρια χρήσης χημικών όπλων από το συριακό στρατό προκειμένου να ξεκινήσει να καλλιεργείται το έδαφος για ξεκάθαρη βοήθεια των ανταρτών με όπλα. Με τον τρόπο αυτό και την ενδεχόμενη πτώση του Άσαντ, ανοίγει ο δρόμος για τη δημιουργία μίας νέας τάξης πραγμάτων στη Ευρύτερη Μέση Ανατολή, δεδομένου πως τα εδαφικά σύνορα είναι δεδομένο πως θα μεταβληθούν πάνω στο αίμα χιλιάδων ανθρώπων. Τα σχέδια που επεξεργάζονται οι ΗΠΑ, μιλούν για τριχοτόμηση του συριακού κράτους, από το οποίο θα προκύψουν τρία καντόνια-κρατίδια (Αλευητικό - Χριστιανικό, Σουνιτικό και Σιιτικό). Η σπίθα της Συρίας όμως, αναμένεται να βάλει φωτιά σε ολόκληρη την περιοχή και να ανοίξει το δρόμο προκειμένου τα 64 εκατομμύρια Κούρδων που βρίσκονται διάσπαρτα σε Τουρκία και Ιράκ, να αποκτήσουν πλέον χώρα, σε εδάφη που ορίζονται από τις τρεις μεγάλες πόλεις του Κιρκούκ, του Ντιγιάρμπακιρ και της Ταυρίδας. Στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα ακόμα αμερικανικό προτεκτοράτο στο κέντρο της Ασίας. Η απόσχιση όμως περιοχών της σημερινής Τουρκίας προς όφελος της δημιουργίας κουρδικού κράτους έχει προκαλέσει πανικό στα στρατιωτικά επιτελεία της γειτονικής χώρας, οι οποίοι κατηγορούν ευθέως τις ΗΠΑ για διπλό παιχνίδι στην περιοχή. Αλώβητο από τις εξελίξεις δε θα βγει ούτε το Ιράκ, το οποίο αναμένεται να χωριστεί σε «Σουνιτικό Ιράκ» και σε «Σιϊτική Αραβική Πολιτεία» που θα απλώνεται και σε περιοχές της Σαουδικής Αραβίας γύρω και κάτω από το Κουβέιτ. Μέσα από αυτή την κατάσταση, αναμένεται να βγει ωφελημένος ο Λίβανος, ο οποίος θα αυξήσει τα σύνορα του, όπως και να εκπληρωθεί το όραμα του «Μεγάλου Αζερμπαϊτζάν». Τεράστιες απώλειες πάντως θα έχει και το Πακιστάν, το οποίο θα χάσει τις δυτικές επαρχίες του και θα αποκοπεί ολόκληρο το νότιο τμήμα του (μαζί με τις νοτιοδυτικές επαρχίες του Ιράν) προκειμένου να εγκαθιδρυθεί το ανεξάρτητο Μπαλουχιστάν με πρωτεύουσα την Γκάνταρ. Η ενεργή εμπλοκή των ΗΠΑ πάντως στο διαμελισμό της Συρίας, μοιάζει προαναγγελθέν γεγονός, μιας και πριν από ένα χρόνο ο κ. Μπαράκ Ομπάμα είχε διαμηνύσει ότι η χρήση χημικών όπλων στη Συρία θα αποτελούσε την αδιαπραγμάτευτη «κόκκινη γραμμή», η υπέρβαση της οποίας θα επέφερε «σοβαρές συνέπειες στη συριακή κυβέρνηση». Ειδικοί στρατηγικοί αναλυτές μάλιστα, είχαν προβλέψει πως η αφορμή αυτή θα χρησιμοποιηθεί αν χρειαστεί προκειμένου να δοθεί στρατιωτική ισχύ εναντίον του Άσαντ. Πηγή NewsBomb

Βασικό (πολιτικό) ένστικτο Posted: 29 Jun 2013 11:55 AM PDT Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος «Τη βασική θέση ότι δεν μπορούν να ληφθούν πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα περιλαμβάνει η επικαιροποιημένη προγραμματική συμφωνία που επεξεργάζονται τα επιτελεία της ΝΔ και του ΠαΣοΚ» αναφέρει το χθεσινό πολιτικό ρεπορτάζ. Αυτό, την ίδια ακριβώς ημέρα που τα έσοδα του πρώτου εξαμήνου έχουν πλέον περάσει στο κόκκινο, που οι δαπάνες έχουν οξύ πρόβλημα, που τα ταμεία απειλούνται με ασφυξία και, κυρίως, που είναι κοινή πεποίθηση ότι το ήδη πολύ μεγάλο χρηματοδοτικό κενό διαρκώς διευρύνεται όχι μόνον από τη «φυσική ροή» μιας συνεχούς ανοδικής αστοχίας, αλλά και από πρόσθετους παράγοντες όπως λ.χ. οι αποζημιώσεις στην ΕΡΤ, αλλά και από το πολύ μεγαλύτερο ζήτημα του ΕΟΠΥΥ. Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την εξόφθαλμη εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας που θα καταστεί κυρίαρχο φαινόμενο τους επόμενους μήνες οδηγούν με νομοτελειακά σε ένα και μόνο δρόμο: στα νέα μέτρα. Φυσικά, η κυβέρνηση το γνωρίζει πολύ καλά. Γι αυτό άλλωστε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός μιλώντας στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο μετέταξε ευθέως τον αποκλεισμό τους από βεβαιότητα σε ευχή. Δεν μπορεί λοιπόν να μην αναρωτηθεί κανείς το αυτονόητο: όταν συμβαίνουν όλα αυτά, όταν δηλαδή γνωρίζουμε ήδη ότι νέα μέτρα θα παρθούν οπωσδήποτε, τη στιγμή μάλιστα που ήδη λαμβάνονται με άλλες μορφές (υπουργικές αποφάσεις για τα εφάπαξ, όπως και για τη νέα φορολόγηση επιδομάτων), γιατί η κυβέρνηση επεξεργάζεται μία προγραμματική συμφωνία που η κορωνίδα της έχει de facto ακυρωθεί πριν καν υπογραφεί;!... Η απάντηση είναι, δυστυχώς, απλή: δεν πρόκειται για «βασική θέση» της προγραμματικής συμφωνίας, όπως την αποκαλούν. Πρόκειται για «βασικό πολιτικό ένστικτο» επιβίωσης των κυβερνόντων: είναι το ένστικτο σύμφωνα με το οποίο μπορούν να λέγονται ακατάπαυστα κι επαναλαμβανόμενα ψέματα, όπως συμβαίνει όλα αυτά τα χρόνια, όπου τα «νέα μέτρα» έχουν αποκλειστεί με τον πιο επίσημο τρόπο, δια πρωθυπουργικών λόγων, κυριολεκτικά δεκάδες φορές και άλλες τόσες οι διαβεβαιώσεις αυτές έχουν καταπέσει, έχουν ανατραπεί. Αυτό το «βασικό ένστικτο πολιτικής επιβίωσης» που οδηγεί σε τέτοιου είδους συμπεριφορές και μάλιστα κατ εξακολούθηση, συνιστά την πιο τραγική συνήθεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Συνήθεια που ακυρώνει πλήρως τον πυρήνα του επιχειρήματος ότι προσπαθούν να φέρουν μια αλλαγή στα πολιτικά ήθη που μας οδήγησαν ως εδώ και που καθιστά τον κυβερνητικό λόγο παντελώς αναξιόπιστο. Κάτι που όταν συμβαίνει σε τέτοιες οριακές εποχές κάνει πολύ μεγάλο και πολλαπλό κακό. Αποτελεί λοιπόν τραγωδία το γεγονός ότι, ακόμα και σήμερα, μετά από τέτοια λαίλαπα που έχει σκεπάσει τα πάντα, το ψεύδος, και μάλιστα το συνειδητό, αποτελεί ακόμα το κύριο εργαλείο του ελληνικού πολιτικού βασικού ενστίκτου. Τραγωδία που αναγκαστικά επεκτείνεται στο μέλλον: δεν αλλάζει, ότι κι αν γίνει. Όμως, αυτό ακριβώς σημαίνει ένστικτο: εκείνοι που το είχαν και μας έφεραν ως εδώ, δεν μπορεί παρά να συνεχίζουν να το έχουν και τώρα και στο μέλλον…

Oι περικοπές του αμυντικού προϋπολογισμού* ισοδυναμούν με παραδοχή της ήττας των ΗΠΑ στη Συρία; Posted: 29 Jun 2013 10:41 AM PDT Του Τhierry Meyssan  Voltaire Network 29 Ιουνίου 2013  Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους Πώς θα πρέπει να ερμηνευθούν οι αντιφατικές δηλώσεις του John Kerry για τη Συρία; Μέχρι τώρα, υποθέταμε ότι ο Αμερικανός υπ. Εξωτερικών διαπραγματευόταν επίσημα για την ειρήνη από κοινού με τη Ρωσία, ενώ στα παρασκήνια οργάνωνε μυστικά τον πόλεμο από κοινού με τους συμμάχους του. Ως «καλός» Αμερικανός επιχειρηματίας, ο κ. Kerry έπαιζε διπλό παιχνίδι, από το οποίο ο Ρώσος ομόλογός του κρατούσε αποστάσεις. Ωστόσο, από τότε που ανέλαβε καθήκοντα ως υπουργός Εξωτερικών την 1η Φεβρουαρίου, τα δεδομένα έχουν αντιστραφεί: ο Συριακός Στρατός απελευθέρωσε τις παράκτιες περιοχές της χώρας και μέρα με τη μέρα διεκδικεί την επανάκτηση της βόρειας Συρίας, κυρίως του Χαλεπιού και του Ιντλέμπ. Είναι σαφές ότι, εάν οι προελάσεις του Συριακού Στρατού συνεχιστούν, η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της θα χάσουν το παιχνίδι. Είναι αναπόφευκτος, επομένως, τέτοιες μέρες ο συνειρμός με εικόνες από το 2004, όταν ο Κerry περιφερόταν με σαγιονάρες εδώ κι εκεί, κατά την αποτυχημένη προεδρική εκστρατεία του. Υπό τις συνθήκες αυτές, τα γεράκια του Δημοκρατικού Κόμματος, υπό την ηγεσία του Bob Casey, προέδρου της υποεπιτροπής για θέματα Μέσης Ανατολής, που υπάγεται στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας, ξεκίνησαν μια εκστρατεία προτρέποντας για έναρξη πολέμου στη Συρία. Είχαν προφανώς ενοχληθεί από την άρνηση του στρατηγού Martin Dempsey, προέδρου του Γενικού Επιτελείου Στρατού των ΗΠΑ, να βομβαρδίσει τη Συρία (12 Ιουνίου), την οποία άρνηση διαδέχθηκε απλά μια λεκτική απάντηση εκ μέρους της αμερικανικής κυβέρνησης, που αφορούσε στις καταγγελίες σχετικά με τη χρήση χημικών όπλων από το «καθεστώς»"(13 Ιουνίου). Ο υπουργός Εξωτερικών συγκάλεσε μια σύσκεψη κεκλεισμένων των θυρών την περασμένη εβδομάδα στην Ουάσιγκτον, με μέλη του Κογκρέσου αρμόδια για το θέμα της Συρίας, προκειμένου να τους ενημερώσει λεπτομερώς σχετικά με τη μυστική εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο της Συρίας. Προφανώς, όμως, η συνάντηση αυτή δεν διαφώτισε κανέναν σχετικά με τις πραγματικές λεπτομέρειες της στρατιωτικής στήριξης στους «επαναστάτες». Και η αποτυχία της συνάντησης των "Φίλων της Συρίας" το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Ντόχα έκανε απλώς βαθύτερη την εντύπωση της ανικανότητας. Τα πάντα δείχνουν ότι η Ουάσινγκτον είχε ποντάρει σε μια ενδεχόμενη συμβατική στρατιωτική επέμβαση σε περίπτωση επιπλοκών στο έδαφος, αλλά δεν μπόρεσε τελικά να κάνει επίδειξη των «ικανοτήτων» της λόγω έλλειψης αμυντικών δυνατοτήτων* για στρατιωτικές επιχειρήσεις. Εξ ου και το ερώτημα: Oι περικοπές του αμυντικού προϋπολογισμού ισοδυναμούν με παραδοχή της ήττας των ΗΠΑ στη Συρία; * Το μέγεθος του στρατού των ΗΠΑ μειώνεται κατά 14-31% Σε συνέντευξη Τύπου στις 25 Ιουνίου 2013, ο Αρχηγός του Επιτελείου Στρατού των ΗΠΑ, στρατηγός Raymond T. Odierno, ανακοίνωσε ότι ο Αμερικανικός Στρατός θα βρεθεί εκ των πραγμάτων αντιμέτωπος με μειώσεις της τάξης του 14% προς το παρόν, μέχρι τουλάχιστον το 2018. Ωστόσο, δήλωσε, αν η «δέσμευση» αυτή εξακολουθήσει και στον προϋπολογισμό του 2012, τότε οι μειώσεις αυτές δεν αποκλείεται να φθάσουν το 31%. Ο Αμερικανικός Στρατός αυτή τη στιγμή αριθμεί 570.000 άνδρες. Η διαρθρωτικές αλλαγές θα έχουν ως αποτέλεσμα την μείωσή του σε 490.000 (γεγονός που αντιστοιχεί στην κατάργηση 12 ταξιαρχιών). Αν ο προϋπολογισμός του 2014 περιοριστεί ακόμη περαιτέρω, ο αριθμός αυτός θα μειωθεί σε 390.000. Από την πλευρά της, η αμερικανική Πολεμική Αεροπορία έχει ήδη απενεργοποιήσει 33 μάχιμες μονάδες, δηλαδή πάνω από 500 αεροσκάφη. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν είναι δυνατόν να διεξαχθεί κανένας μεγάλης εμβέλειας πόλεμος από την Ουάσιγκτον ούτε στο άμεσο ούτε στο μεσοπρόθεσμο διάστημα. Ας σημειωθεί, ότι από το 2001 έως το 2010, ο αμυντικός προϋπολογισμός των Ηνωμένων Πολιτειών είχε υπερδιπλασιαστεί. Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο.

Τι συμβαίνει με τις καταθέσεις; Posted: 29 Jun 2013 10:40 AM PDT Προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν κινδυνεύουμε από πνιγμό, την ώρα που εμείς βρισκόμαστε στο βουνό και βλέπουμε στον ουρανό να μην υπάρχει ούτε ένα σύννεφο.   Του Θανάση Μαυρίδη Να κάνουμε μία υπόθεση. Ας πούμε ότι οι ελβετικές αρχές ανακοίνωναν ότι όλες οι καταθέσεις κάτω από τις 100.000 ευρώ είναι ασφαλισμένες. Εσείς τι θα καταλαβαίνατε; Ότι οι καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ βρίσκονται σε «επικίνδυνη ζώνη». Όσοι θα είχατε, λοιπόν, αρκετά χρήματα θα τα βγάζατε έξω από την χώρα. Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι οι καταθέτες των ευρωπαϊκών τραπεζών θα λειτουργήσουν με μεγαλύτερη σύνεση; Είναι τόσο απλό που προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι κάποιοι δείχνουν να μην το αντιλαμβάνονται. Κι επειδή είναι παράλογο να καταλαβαίνουμε περισσότερα εμείς εδώ στην μακρινή και περιθωριοποιημένη επαρχία της Βερολινέζικης αυτοκρατορίας σε σχέση με τους προύχοντες του Βερολίνου, θα πρέπει μάλλον να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι κάτι πολύ άσχημο πλανάται στον αέρα. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι οι καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ δεν είναι εξασφαλισμένες. Αυτό είναι το απολύτως βέβαιο. Οι καταθέτες αντιμετωπίζονται πλέον ως επενδυτές. Δεν είναι μέτοχοι της τράπεζας, δεν απολαμβάνουν μέρισμα στις καλές χρονιές, αλλά τα χρήματά τους βρίσκονται στην διάθεση της τράπεζας για να πετύχει την ανακεφαλαιοποίηση της σε πρώτη ζήτηση! Τέτοιο deal ούτε στους χειρότερους εφιάλτες σας. Τα κέρδη των άλλων και οι ζημιές μόνο δικές σας! Κι επειδή στον άδικο, σκληρό και ανταγωνιστικό μας κόσμο δεν υπάρχουν καλοί Σαμαρείτες, είναι βέβαιο ότι οι έχοντες και κατέχοντες θα αναζητήσουν άλλους δρόμους προς φιλικότερες πολιτείες για να εξασφαλίσουν την περιουσία τους. Τώρα μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί στο Λονδίνο και στην Σιγκαπούρη οι τραπεζίτες τρίβουν τα χέρια τους και ετοιμάζονται να υποδεχτούν τους νέους και καλούς πελάτες τους από την γηραιά και παρηκμασμένη Ευρώπη. Κι οι αποταμιευτές που έχουν κάτω από 100.000 ευρώ; Όλοι τους διαβεβαιώνουν ότι τα χρήματά τους είναι πλήρως εξασφαλισμένα. Επειδή είμαστε λίγο καχύποπτοι, ας προσπαθήσουμε να βρούμε μόνοι μας την λύση. Ας φανταστούμε μία νέα Κύπρο και καταθέτες που όλοι τους θα έχουν σε κάθε τους λογαριασμό μέχρι 100.000 ευρώ! Τι θα συμβεί σε μία τέτοια περίπτωση; Αυτό που καταλαβαίνετε όλοι. Αλλά και η ίδια Ευρώπη φρόντισε να ανοίξει την σχετική «χαραμάδα», έτσι ώστε να καταστεί σαφές σε όλους. Άνοιξαν μία συζήτηση για το τι μπορεί να συμβεί αν και εφόσον δεν φτάσουν τα λεφτά για την ανακεφαλαιοποίηση. Αν τελειώσουν με τις μετοχές, τα ομόλογα και τις καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ. Όταν ανοίγει αυτή η συζήτηση, είναι φυσικό και επόμενο να φτάσουμε και στις 100.000 ευρώ! Με άλλα λόγια, προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν κινδυνεύουμε από πνιγμό, την ώρα που εμείς βρισκόμαστε στο βουνό και βλέπουμε στον ουρανό να μην υπάρχει ούτε ένα σύννεφο.   Ή έχουν τρελαθεί ή ξέρουν κάτι που εμείς δεν γνωρίζουμε! Σε κάθε περίπτωση αποδεικνύεται ότι η διαχείριση της Κυπριακής κρίσης δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός κι ότι έλεγαν ψέματα όσοι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι η Κύπρος ήταν μία εξαίρεση. Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι σας λένε σήμερα αλήθεια όταν σας διαβεβαιώνουν για οτιδήποτε; Και δεν χρειάζεται να συμβεί κάτι στην Ελλάδα για να ανάψει η σπίθα της αμφισβήτησης. Θα λέγαμε, μάλιστα, ότι στην Ελλάδα τα πράγματα είναι αυτή την στιγμή σε καλό σημείο. Είναι αρκετό να ξεκινήσει μία μικρή πυρκαγιά στην άλλη πλευρά του κόσμου για να πνιγούμε όλοι από τους καπνούς και τις αναθυμιάσεις. Πηγή: Κεφάλαιο

Το Τουρκικό κράτος και η περίπτωση του Γιασίν Καντί Posted: 29 Jun 2013 10:11 AM PDT Του Ιωάννη Μιχαλέτου Ο Γιασίν Καντί, είναι ένας Σαουδάραβας υπήκοος που τον Οκτώβριο του 2001 τότε 47 ετών, χαρακτηρίστηκε από το Υπουργείο οικονομικών των ΗΠΑ ως " Specially Designated Global Terrorist (SDGT)" και τα ευρεθέντα κεφάλαια του "πάγωσαν". Μια από τις μητρικές εταιρείες που κατείχε η "Qadi International", είχε εμπλακεί σε πάμπολλες δοσοληψίες και την Αλβανία και στο Κοσσυφοπέδιο, μεταξύ των άλλων. Στις 11 Ιουλίου του 2006 ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ερντογκάν δημοσίως εγγυήθηκε την εντιμότητα και αθωότητα του Σαουδάραβα Καντί ύστερα από σειρά δημοσιευμάτων στο Τουρκικό τύπο ότι και ο ίδιος είχε χρηματοδοτηθεί από επιχειρήσεις του Καντί στον προεκλογικό του αγώνα, κατά την περίοδο που οι διεθνείς αρχές ασφαλείας είχαν υποδείξει το Καντί ως χρηματοδότη της Αλ Κάιντα. Παρόλα αυτά η δήλωση του Ερντογκάν στηρίχθηκε και στη ευνοϊκή για τον ίδιο απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα της Τουρκίας που αποφάσισε ότι ο Καντί δεν έχει ουδεμία σχέση με την Αλ Κάιντα. Ο αριθμός των οργανώσεων με τον οποίο έχει κατηγορηθεί και εμπλακεί το όνομα του Καντί είναι εντυπωσιακός: Αλ Κάιντα, Χαμάς, Υπηρεσία πληροφοριών Τουρκίας, Ιράν, Σαουδικής Αραβίας, Αλβανίας και Πακιστάν, με τον Πρωθυπουργό Ερντογάν και το κυβερνών κόμμα του, ενώ οι επιχειρήσεις του και οι ΜΚΟ διασπείρονται στις ΗΠΑ, Πακιστάν, Τουρκία, Καζακστάν, Νότια Αφρική, Σαουδική Αραβία. Κατά πολλούς θεωρείτε ως ένα από τα άτομα "Κλειδιά" για τη κατανόηση του παγκοσμίου εμπορίου ναρκωτικών και τη σύνδεση του με τη τρομοκρατία. Η έρευνα για τον ίδιο συνεχίζεται από τις διεθνείς αρχές, εάν και εμφανίζονται σημαντικές δυσκολίες για τη καταδίκη του λόγω των πολλαπλών και πολύ υψηλών επαφών του, όπως αποδείχθηκε στην πράξη με τη δημόσια στήριξη του ίδιου του Τούρκου Πρωθυπουργού. Επιπλέον ένας από τους επιφανής πολιτικούς συμβούλους του Ερντογκάν, ονόματι Κουνείντ Ζαπσού έχει περιγραφεί από την εφημερίδα Χουριέτ ως άτομο το δεξί χέρι του Πρωθυπουργού που διαχειρίζεται το «Πράσινο χρήμα» από τους Ισλαμιστές. Υπάρχουν ήδη στη χώρα ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι που βρίσκονται πλησίον της κυβέρνησης όπως, το Anadolu Finance House που λειτουργούν ως τραπεζικοί οργανισμοί βασιζόμενοι στον Ισλαμικό νόμο και έχουν δημιουργηθεί με ισχυρή Σαουδαραβική υποστήριξη. Ο Ζαπσού που διατηρούσε προσωπική επαφή με το Καντί μέσω Ισλαμικού φιλανθρωπικού ιδρύματος το οποίο βρίσκεται υπό έρευνα από τις Αμερικανικές υπηρεσίες, κατηγορούμενο ότι χρησιμοποιείτο για ξέπλυμα χρήματος από το Σαουδάραβα. Η εφημερίδα Wall Street Journal αποκάλυψε εμπιστευτική Τουρκική αστυνομική έκθεση σύμφωνα με την οποία ο Ζαπσού και η μητέρα του έδωσαν 300.000 δολάρια στην οργάνωση που ονομάζεται Muwafaq, η οποία αποκαλείτε επισήμως πλέον ως «Οργάνωση βιτρίνα της Αλ Κάιντα». Ο στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού της Τουρκίας διατηρούσε σχέση και με τις τράπεζες Dallah Al Baraka, Dar Al Mal Al Islam που ιδρύθηκαν και αυτές από Σαουδαραβικά κεφάλαια. Οι ίδιες κατηγορούνται σε πολυάριθμες πολιτικές αγωγές από τους συγγενείς των θυμάτων της 11/9 π[ου έχουν συνολικά εγείρει αξιώσεις για αποζημιώσεις 1 τρις. Δολαρίων από τη Βασιλική οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας κατηγορώντας την ότι συμμετείχε εμμέσως στις επιθέσεις. Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Γκιούλ, μεταξύ 1983 και 1991 απασχολούνταν ως οικονομικός αναλυτής στη Islamic Development Bank που εδρεύει στη Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας. Κατά αυτό το τρόπο ήρθε σε επαφή με τα κύρια στελέχη των Ισλαμικών χρηματοοικονομικών ιδρυμάτων και απόκτησε εσωτερική και βαθιά γνώση των παγκοσμίων δικτύων που αυτά διαθέτουν. Βεβαίως η ύπαρξη ισχυρών ενδείξεων και σε πολλές περιπτώσεις αποδείξεων μεταξύ τρομοκρατίας και χρηματοδότησης της από αυτά τα ιδρύματα δεν πρέπει να διέφυγε της προσοχής του σημερινού Προέδρου. Ο Καντί ήταν ένας από τους έξι διευθυντές της Ισλαμικής ΜΚΟ Muwafaq Humanitarian Organization, που επισήμως είναι στη μαύρη λίστα του ΟΗΕ ως οργανισμός σύνδεσμος με την Αλ Κάιντα. Το όνομα του Καντί αναφέρεται σε απόρρητη αναφορά του 1998 του FBI, όπου κατονομάζεται ως χρηματοδότης της Χαμάς και στέλεχος οργανωμένου συστήματος ξεπλύματος μαύρου χρήματος σε παγκόσμια κλίμακα. Επίσης συνεργάτης του προαναφερόμενου, ο Chafiq Ayadi, (γνωστός και ως Ayadi Shafiq, ή Ben Muhammad, ή Ayadi Chafik, Ben Muhammad ή Aiadi, Ben Muhammad, ή Aiady, Ben Muhammad), γεννημένος στις 21/01/1963 στη Τύνιδα- από το 1996 υπήρξε μεγαλομέτοχος στη Depozitna Banka και ταυτόχρονα κατάφερε να του αποδοθεί η Βοσνιακή υπηκοότητα μαζί με εκατοντάδες άλλους "Μουτζαχεντίν" που πολέμησαν στο εμφύλιο πόλεμο της χώρας και που είχαν προέλθει από Αραβικές χώρες. Επιπλέον ο Αγιάντι ήταν πρόεδρος της ΜΚΟ Muwafak Foundation στη Κροατία και ο ίδιος καταχωρήθηκε με Προεδρική απόφαση των ΗΠΑ, αριθμός 13224, ως " Specially Designated Global Terrorist" Τον Απρίλιο του 1996, το ποσό των 500.000 Δολαρίων μεταφέρθηκε στο λογαριασμό του Αγιάντι στην τράπεζα του από τον Σαουδάραβα επιχειρηματία Salem Bin Mahfouz, την ίδια περίοδο που άρχισε έρευνα για συμμετοχή του σε τρομοκρατικές ενέργειες από τις Κροατικές αρχές ασφαλείας. Ο ίδιος ταυτόχρονα μετακίνησε 2,5 εκ. Βοσνιακά Μάρκα στο λογαριασμό του Muwafaq Foundation και επίσης αγόρασε την εταιρεία Euroinvest D.O.O στο Σεράγεβο. Συνέταιρος του εκεί παρουσιάστηκε ο Yasin al-Kadi, ο οποίος τον Σεπτέμβριο του 2000 εξαγόρασε τη συμμετοχή του συνεργάτη του στην εταιρεία και στην τράπεζα. Η εταιρεία Euroinvest με έδρα στην οδό Ulica Armije, Τ.Κ 75264 Lukavac, μεταβίβαζε κατά την περίοδο 200-2001 μεγάλα χρηματικά ποσά στις ΜΚΟ που έχουν κατηγορηθεί ως μέλη του δικτύου της Αλ Κάιντα, Al Haramain, Al Masjed και Al Aqsa. Παόλα τα ανωτέρω, του Τουρκίκό κράτος και το κυβερνών κόμμα του ΑΚΠ εξακολουθούν και διατηρούν στενότατους δεσμούς με τον Καντί. Εάν και επισήμως υπάρχει απαγόρευση εισόδου του στη Τουρκία λόγω διεθνών κυρώσεων, στην πραγματικότητα ο Καντί έχει συναντήσει τον διοικητή της Τουρκικής ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, τουλάχιστον 5 φορές το τελευταίο έτος τη Τουρκία. Μια συνάντηση έλαβε χώρα στις 16 30 μ.μ στις 25.06/2012 στο «Παλατάκι» του Μαρμαρά. Εκεί δέχεται εξ'άλλου και ο Πρωθυπουργός Ερντογκάν εκλεκτούς επισκέπτες από το εξωτερικό. Στη συνάντηση συμμετείχε και ο σύμβουλος για θέματα Μέσης Ανατολής του Τούρκου Πρωθυπουργού ο Σεφέρ Τουράν. Ο Καντί ταξίδεψε από τη Κωνσταντινούπολη στην Άγκυρα με ιδιωτικό αεροσκάφος που ανήκει στον Μεχμέτ Τσενγκίζ, γνωστό Τούρκο επιχιερηματία, ενώ το συνόδευαν οι προσωπικοί φρουροί του Τούρκου Πρωθυπουργού. Επιεπλέον ο Καντί και ο Φιντάν συναντήθηκαν άλλες δύο φορές στη Κωνσταντινούπολη, στις 14/04/2012 στο συνεδριακό χώρο Χαλίτς και στις 14/06/2012 στο περιφερειακό στρατηγείο της ΜΙΤ στην Πόλη. Είναι σημαντικό να ειπωθεί ότι εάν και επισήμως, σύμφωνα με το Τουρκικό νόμο υπάρχει απαγόρευση εισόδου του στη χώρα, ο ίδιος κυκλοφορούσε με την ανώτατη κρατική εξουσία ενώ όλες οι αποχρώσες ενδείξεις συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι ο Καντί εξυπηρετεί αφενός μεν Τουρκικούς σχεδιασμούς στη Συρία ως χρηματοδότης εξτρεμιστικών οργανώσεων και αφετέρου ως παλαιόθεν στέλεχος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, αποτελεί το σύνδεσμό με τα κράτη του Κόλπου και ιδιαίτερα το Κατάρ. Άλλες συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν στην Άγκυρα στις 29/09/2012, στις 13/12/2012 και στις 15/02/2013, όλες παρουσία του διοικητή της ΜΙΤ και ανώτατων πολιτικών παραγόντων. Ο Καντί είναι ιδρυτικό μέλος του ιδρύματος Μουβακάφ που προαναφέρθηκε, το οποίο λειτουργούσε υπό την αιγίδα του οργανισμού Μακντάμπ αλ Κινταμάτ , ο οποίος είχε ιδρυθεί από τον Οσάμα Μπιν Λάντεν το 1984 στο Αφγανιστάν με αρχικό κεφάλαιο 2 εκ. Δολλαρίων της εποχής που προήλθαν από τη Σαουδική Αραβία και τις ΗΠΑ με μεσολαβητή την υπηρεσία πληροφοριών του Πακιστάν. Μετά το 1989 η πλειονότητα των στελεχών αυτής της οργάνωσης επάνδρωσε το τρομοκρατικό δίκτυο Αλ Κάιντα. Το ίδρυμα Μουβακάφ χρηματοδότησε και συντόνισε την αποστολή ενός τάγματος Μουτζαχεντίν στη Βοσνία το 1993-1995, όπως και το λαθρεμπόριο όπλων από την Αλβανία στους Μουσουλμάνους της Βοσνίας την ίδια περίοδο. Ο Καντί ήταν ο μεγαλομέτοχος της τράπεζας Ντεποσίντνα του Σεράγεβο, από όπου ελάμβαν χώρα οι λαθρεμπορικές δοσοληψίες. Ο Μπίν Λάντεν είχε συμμετάσχει ως μέτοχος και σε πέντε από τις εταιρείες που διατηρούσε ο Καντί στην Αλβανία. Παρόλο που ο Καντί έχει σοβαρότατες κατηγορίες εις βάρος του και υπάρχουν διεθνείς κυρώσεις που υπαγορεύουν το «πάγωμα» των κεφαλαίων του, στην πραγματικότητα εξακολουθεί να διατηρεί τις κάτωθι εταιρείες Saudi National Consulting Center (Σαουδική Αραβία) Quordoba Real Estate Co., Inc (Σαουδική Αραβία) Caravan Co. (Τουρκία) Himont Chemical, (Πακιστάν) Cariba Bank (Καζακστάν) M.M. Badkook Co. (Σαουδική Αραβία) Ένας από τους τρόπους με τους οποίους ο Καντί απέφευγε τις διεθνείς κυρώσεις, ήταν η βοήθεια που του προσέφερε ο Σαουδάραβας επιχειρηματίας και ιδιοκτήτης της Τουρκικής εταιρείας σούπερμαρκετ ΒΜΙ, Ζουχέρ Φαγέζ οποίος ίδρυσε την οφσορ Worldwide Ltd στην νήσο του Μαν στη Βρετανία για να υποβοηθά τη διεθνή διακίνηση κεφαλαίων του Καντί. Η μέθοδος που ακολούθησε ο Καντί ήταν να κάνει μια εικονική μεταβίβαση των μετοχών που ο ίδιος διατηρούσε στη ΒΜΙ στο συνεργάτη του μέσω της οφσορ. Ο τελευταίος διατηρεί στη Σαουδική Αραβία την εταιρεία Zuhair Fayez Partnership που αναλαμβάνει έργα για το μεγάλο κατασκευαστικό όμιλο της οικογένειας Μπιν Λάντεν. Πηγή RIMSE

Είμαστε έτοιμοι για όσα πρόκειται να συμβούν; Posted: 29 Jun 2013 10:41 AM PDT Η οργή στις κοινωνίες όλων των πολιτών μεγαλώνει καθημερινά. Η απαξίωση των πολιτικών σε όλες τις χώρες είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Το οικονομικό πρόβλημα είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα που επίσης διογκώνεται από τα σκοτεινά γραφεία των παγκιοσμιοποιητών. Η συνταγή που χρησιμοποιείται δείχνει τρία πράγματα: ή θα γίνει μία παγκόσμια στρατιωτική σύρραξη, ή θα γίνει μία παγκόσμια κοινωνική έκρηξη ή θα εμφανιστεί μία παγκόσμια λύση που θα διαγράψει το οικονομικό πρόβλημα. Η κοινή συνισταμένη και στις τρεις λύσεις, είναι η παγκοσμιοποίηση της πολιτικής, η κοινή παγκόσμια οικονομία - νόμισμα, η κοινή παγκόσμια διαχείριση των κοινωνιών...  Ποιός και πως θα προταθεί να κυβερνήσει;  Με βάση ποιούς νόμους θα γίνεται η παγκόσμια διαχείριση των διαφορετικών κοινωνιών;  Μετά την απαλοιφή της λέξης έθνος, περνάμε πλέον σε μία διεθνή κοινωνία, η οποία θα είναι πανομοιότυπη του πύργου της Βαβέλ.  Τα πολυπληθή κράτη θα εκπροσωπούνται με σχετική επάρκεια σε μία διεθνή κυβέρνηση και θα περνάνε τα συμφέροντά τους. Τα μικρά κράτη απλά θα σβήσουν, αφού θα αναμιχθούν με μετακινούμενους πληθυσμούς.  Ο πολιτισμός θα γίνει ένα πολύχρωμο κοκτέιλ και η θρησκεία θα γίνει ένα συνονθύλευμα δοξασιών όλων των θρησκειών (με έμφαση στο ισλάμ που θέλει - επιβάλει απόλυτα υποταγμένους πολίτες).  Είτε θέλουμε να το πιστέψουμε, είτε όχι, το σχέδιο είναι σε λειτουργία, οι κινήσεις είναι ορατές και τα αποτελέσματα προδιαγεγραμμένα.  Η προτεινόμενη "λύση" της παγκόσμιας σύρραξης φαίνεται να υπερισχύει των άλλων αφού έτσι θα γίνει εφικτή και μία σημαντική μείωση του πληθυσμού του πλανήτη (λιγότεροι άνθρωποι ελέγχονται ευκολότερα).  Το πεδίο σύγκρουσης που επιλέχθηκε -όπως όλα δείχνουν- είναι η Μέση Ανατολή.  Η επόμενη ημέρα θα βυθίσει την ανθρωπότητα σε έναν μοναδικό στα παγκόσμια χρονικά σκοταδισμό.  Και όμως, όλα μπορούν να ανατραπούν από ένα "τυχαίο γεγονός", έναν "από μηχανής θεό" που ενδέχεται να εμφανιστεί για να καταστρέψει το καλοβαλμένο σχέδιο της παγκοσμιοποίησης.  Ζούμε σε μία περίοδο που είναι άγνωστο πως θα καταγραφεί από τους ιστορικούς του αύριο (αφού είναι γνωστό πως την ιστορία την γράφουν όπως επιθυμούν οι νικητές).  Όμως, είναι γεγονός πως είμαστε παρόντες σε αυτά που συμβαίνουν και θα γίνουμε μάρτυρες μοναδικών ιστορικών γεγονότων.  Η ψυχική και η φυσική μας προετοιμασία είναι απαραίτητη για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε σε καταστάσεις που θα μας επηρρεάσουν και ίσως να μας καταστρέψουν.  Είμαστε έτοιμοι για την επόμενη ημέρα;  Είμαστε έτοιμοι να δούμε όσα θα συμβούν;  Είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τα ανθρωπόμορφα αρπακτικά που κατακλύζουν τον πλανήτη; Είμαστε έτοιμοι να κατανοήσουμε τα γεγονότα που έρχονται καλπάζοντας;  Είμαστε έτοιμοι να θέσουμε νέα όρια φυσικής αντοχής και ψυχικού σθένους στους εαυτούς μας; Γεωργίου Μιχαήλ Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!  Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο.

Αβεβαιότητα στο ιταλικό πολιτικό σκηνικό Posted: 29 Jun 2013 08:06 AM PDT Του Κώστα Ράπτη Με τα ιταλικά μέτρα, δύο μήνες πολιτικής σταθερότητας είναι ήδη πολλοί. Εξ ού και η συζήτηση για τις δυνατότητες επιβίωσης της κυβέρνησης Letta έχει ήδη αρχίσει. Ωστόσο, στην ιταλική πολιτική σκηνή συνηθίζεται επίσης να λέγονται πολλά που δεν θα πρέπει να λογαριάζονται τοις μετρητοίς. Προς το παρόν, δεν αντιμετωπίζουν κίνδυνο να διαταραχθούν ούτε τα "μπάνια" του ιταλικού λαού, ούτε η... καμπάνια της Angela Merkel για τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου. Πηγή της έντασης αποτελεί βεβαίως ο ακατάβλητος Silvio Berlusconi, ο οποίος κρατάει ανοιχτό το "αντάρτικο" χαμηλής έντασης ως προς την περιοριστική οικονομική πολιτική –η οποία συγκεντρώνει την μήνι όχι μόνο των εργαζομένων και των συνταξιούχων αλλά και ικανού μέρους της ιταλικής εργοδοσίας. Μάλιστα στις αρχές του μήνα είχε καλέσει τους συμπατριώτες του σε μπρα ντε φερ απέναντι στους βόρειους εταίρους και "ιδίως τη Γερμανία της Άγκελα Μέρκελ", ώστε να εγκαταλειφθούν οι αποπληθωριστικές πολιτικές. Ειδάλλως, πρόσθεσε, θα πρέπει να αναζητηθούν "εθνικές και περιφερειακές λύσεις έξω από τους μηχανισμούς του ευρώ". Θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για λεονταρισμούς άνευ περιεχομένου στον βαθμό που δεν υπάρχουν στο ευρωπαϊκό σκηνικό πιθανοί σύμμαχοι της Ιταλίας σε μια τέτοια τιτάνια αντιπαράθεση, όσο ο Hollande και ο Rajoy κοιτούν αλλού. Εξ ού και το "μπρα ντε φερ" μεταφέρθηκε στην εσωτερική πολιτική της Ιταλίας με τον "Λαό της Ελευθερίας" να απειλεί με ανατροπή της κυβέρνησης, εάν δεν ακυρωνόταν, όπως αποτελούσε προεκλογική του δέσμευση, η προγραμματισμένη αύξηση του ΦΠΑ την 1η Ιουλίου από το 21% στο 22%. (Σε συνάντηση Berlusconi-Letta την Τρίτη συμφωνήθηκε η αναβολή της αύξησης για ένα τρίμηνο). Όμως στους δύο μήνες από τη συγκρότηση της κυβέρνησης Letta έχουν σημειωθεί τρεις μεγάλες ανατροπές. Η πρώτη αφορά την ενίσχυση της κεντροαριστεράς στις δημοτικές εκλογές που παρεμβλήθηκαν και την απώλεια από την μπερλουσκονική κεντροδεξιά προπυργίων της όπως η Λομβαρδία. Η δεύτερη έχει να κάνει με το "ξεφούσκωμα" του κινήματος Πέντε Αστέρων του Beppe Grillo, που αποτέλεσε τη μεγάλη έκπληξη στις βουλευτικές εκλογές, αλλά στις δημοτικές έχασε της μισές του ψήφους, εν μέσω μεγάλης αποχής. Ήδη στους κόλπους του "Κινήματος" πληθαίνουν οι κεντρόφυγες τάσεις, από μέρους βουλευτών και γερουσιαστών που δυσφορούν με το αυταρχικό στυλ ηγεσίας και την προγραμματική ασάφεια του Grillo, με αποτέλεσμα να καθίσταται περισσότερο πιθανή η συγκρότηση μιας νέας συμμαχίας περί την κεντροαριστερά, εάν ανατρεπόταν η κυβέρνηση Letta. Η τρίτη και θεαματικότερη ανατροπή αφορά το δικαστικό σφυροκόπημα που δέχεται ο Berlusconi, τροφοδοτώντας μεν το ανέβασμα των τόνων της πολιτικής αντιπαράθεσης από πλευράς του αλλά επιβάλλοντας ταυτόχρονα και πολύ προσεκτικούς χειρισμούς. Η πρωτόδικη καταδίκη του σε επταετή φυλάκιση και ισόβια στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για την υπόθεση των "μπούνγκα-μπούνγκα πάρτυ" υπήρξε εντυπωσιακή, αλλά πιθανότατα δεν είναι η πιο καθοριστική. Την Πέμπτη, στο πλαίσιο εξωδικαστικού συμβιβασμού με την εισαγγελία της Νάπολης, ο πρώην γερουσιαστής του κόμματος Ιταλία των Αξιών Sergio de Gregorio παραδέχθηκε ότι χρηματίστηκε από τον Berlusconi με 3 εκατομμύρια ευρώ για να σταματήσει να στηρίζει το 2008, την κυβέρνηση του Romano Prodi. "Η περίπτωσή μου δεν είναι ασφαλώς η μοναδική. Στην Βουλή και στην Γερουσία βρίσκεται σε εξέλιξη μια συνεχής διαπραγμάτευση αξιωμάτων, με την σχετική επιβράβευση" δήλωσε ο μεταμεληθείς πρώην γερουσιαστής, ο οποίος με την ομολογία του ανοίγει το δρόμο για παραπομπή του Καβαλιέρε σε δίκη για διαφθορά. Παράλληλα, ο γενικός εισαγγελέας του Αρείου Πάγου της Ρώμης ζήτησε την καταδίκη, έστω και με μειωμένο πρόστιμο, του ομίλου Berlusconi για την υπόθεση Mondadori, που ξεκίνησε πριν από 23 χρόνια. Το εφετείο είχε αποφανθεί πως ο όμιλος Berlusconi κατάφερε να αποκτήσει τον έλεγχο του ονομαστού εκδοτικού οίκου, υπερισχύοντας του επιχειρηματία (και ιδιοκτήτη μέσων ενημέρωσης που στηρίζουν την κεντροαριστερά) Carlo de Benedetti, χάρη στον χρηματισμό ενός δικαστή. Όμως η μεγαλύτερη δικαστική πρόκληση για τον Berlusconi αναμένεται το φθινόπωρο, οπότε ο Καβαλιέρε θα κριθεί από τον Άρειο Πάγο της Ρώμης για την υπόθεση απάτης που σχετίζεται με εικονικά τιμολόγια για την αγοραπωλησία τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Στη διαδικασία αυτή εξαντλούνται τα ένδικα μέσα, με κίνδυνο να παγιωθεί η ποινή της στέρησης πολιτικών δικαιωμάτων. Εξ ού και η συζήτηση που άνοιξε σε τμήμα της κεντροδεξιάς (όχι χωρίς αντιδράσεις) για προώθηση στην πολιτική της 47χρονης θυγατέρας του Berlusconi, Marina, ως ενός νεανικού προσώπου ικανού να αντιπαρατεθεί στον 38χρονο Matteo Renzi, πιθανότερο αυριανό ηγέτη της κεντροαριστεράς – εξασφαλίζοντας τη συνέχεια της "δυναστείας".  Το φθινόπωρο αναμένεται ταραχώδες. Πηγή: Κεφάλαιο

Καταγγέλεται για λογοκλοπή ο Σαμαράς! Posted: 29 Jun 2013 10:26 AM PDT Το σύνθημα που "έριξε" στο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας ο Αντώνης Σαμαράς, ήταν η "Νέα Ελλάδα", το οποίο -προφανώς για επικοινωνιακούς λόγους κρίθηκε ως το καλύτερη- σε μία προσπάθεια απεγκλωβισμού και κάθαρσης της εικόνας του ίδιου του πρωθυπουργού και του κόμματός του. Όμως, γι αυτό ακριβώς το σύνθημα, καταγγέλεται ο Αντώνης Σαμαράς για λογοκλοπή ή για -τουλάχιστον- σπίλωση του ονόματος Ελληνικού κόμματος το οποίο ιδρύθηκε πριν 3 χρόνια και λειτουργεί ως επίσημα αναγνωρισμένο κόμμα με το όνιμα "Νέα Ελλάδα". Έτσι,  ο πρόεδρος του κόμματος "Νέα Ελλάδα" απέστειλε καταγγελτική επιστολή προς τη Νέα Δημοκρατία, την οποία κοινοποίησε με δελτίο τύπου σε όλα τα ΜΜΕ της χώρας, μέσω της οποίας απαιτεί την άμεση απόσυρση (εκ μέρους του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας) της χρήσης "Νέα Ελλάδα". Προφανώς η έλλειψη έμπνευσης για συνθήματα οδήγησε τη Νέα Δημοκρατία στην... λογοκλοπή (και σπίλωση με βάση τους συνειρμούς). Απορία δική μας είναι πως είναι δυνατόν να εμπνευστούν τον τρόπο διεξόδου της χώρας από την κρίση, όταν δεν μπορούν να εμπνευστούν ούτε πολιτικά συνθήματα...!    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 29-06-2013

Τι σημαίνει στην πράξη η κατάργηση της πενθήμερης εργασίας Posted: 29 Jun 2013 07:32 AM PDT Διευκρινίσεις σχετικά με την εγκύκλιο του Γιάννη Βρούτση Του Γιώργου Λαμπίρη Τι μπορεί να σημαίνει η εγκύκλιος του υπουργείου Εργασίας  και συγκεκριμένα της Διεύθυνσης Αμοιβής και Εργασίας, η οποία έρχεται να βάλει φρένο στην πενθήμερη εργασία που όλοι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα; Θα ισχύει ο βασικός μισθός και για εργασία σε εξαήμερη βάση χωρίς προασαύξηση για εργασία το Σάββατο και την Κυριακή; Τι θα συμβεί με τις υπερωρίες; Εξαήμερη εργασία με λιγότερες ώρες ανά ημέρα - Υπερωρίες και προσαυξήσεις Το news.gr επικοινώνησε με τον καθηγητή Εργατικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, Δημήτρη Ζερδελή, ο οποίος όπως διευκρινίζει η κατάργηση του πενθημέρου μπορεί να γίνει με ατομική συμφωνία μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου.  "Εάν υπερβαίνει τις 40 ώρες, ο εργοδότης οφείλει να καταβάλει αμοιβές υπερεργασίας. Το εξαήμερο δεν αλλάζει το συνολικό χρόνο εργασίας, ο οποίος δεν μπορεί να ξεπερνάει τις σαράντα ώρες, υπό την προϋπόθεση ότι μειώνονται οι ώρες απασχόλησης της καθημερινές ώστε να μοιράζονται στη διάρκεια του εξαημέρου. Για παράδειγμα 6 ώρες αντί για 8 την ημέρα", εξηγεί ο κύριος Ζερδελής. "Παρόλ' αυτά παραμένει η ασφαλιστική δικλείδα των 40 ωρών. Ο νόμος δεν υποχρεώνει τον εργαζόμενο να δουλέψει 45 ώρες – 6 ημέρες την εβδομάδα με 586 ευρώ βασικό μισθό χωρίς να πληρώνεται υπερωρίες. Αν κάποιος εργαστεί πέρα από 40 ώρες πρέπει να λάβει υπερωρίες σε συνδυασμό με προσθήκη της νόμιμης προσαύξησης του 20%, για εργασία πέραν του πενθημέρου", εξηγεί ο καθηγητής. Πάντως και όπως προσθέτει ο κ. Ζερδελής, οι εργαζόμενοι δικαιούνται προσαύξηση μόνο για την Κυριακή και όχι για το Σάββατο. Από την πλευρά της, η εργατολόγος Μαρλέν Ασημακοπούλου, υποστηρίζει ότι αν κάτι τέτοιο ξεκινήσει στα καταστήματα επισιτισμού θα είναι πολύ εύκολο να επεκταθεί και σε άλλες επιχειρήσεις. "Η αρχή έχει γίνει ήδη σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό, και ενώ ήταν στη διακριτική ευχέρεια του εργαζόμενου να πει και "όχι", πλέον δεν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο". "Εργαζόμενοι δέχονται πιέσεις να εργαστούν και Σάββατο για να μη μειωθεί ο μισθός τους" Σε κάθε περίπτωση, όπως διευκρινίζει, θα ισχύει ο βασικός μισθός χωρίς προσαυξήσεις για σαββατιάτικη εργασία. "Έχω συγκεκριμένα παραδείγματα, όπου οι εργαζόμενοι δέχονται πιέσεις για να δουλέψουν και το Σάββατο για να μην υποστούν μειώσεις στους μισθούς τους. Βρισκόμαστε στο σημείο, όπου ουσιαστικά πρέπει να διαγράψουμε από τη μνήμη μας την πληρωμή του Σαββατοκύριακου ως υπερωρία". Περιθώρια αντίδρασης του εργαζόμενου Πάντως, η κυρία Ασημακοπούλου μιλάει για μία εγκύκλιο, η οποία δεν είναι νομοθέτημα. "Οι εγκύκλιοι παρόλ' αυτά έχουν αρχίσει να υποκαθιστούν και τους νόμους", σημειώνει. "Νομικά μπορεί κάποιος να αρνηθεί, καθώς όταν έχει ατομική σύμβαση – δεδομένου ότι έχουν λήξει οι κλαδικές –, που λέει ότι δουλεύει πενθήμερο και 8 ώρες την ημέρα δεν είναι δυνατόν να συναινέσει στην απαίτηση του εργοδότη που για εξαήμερη και επταήμερη εργασία", συμπληρώνει. Όπως επίσημαίνει η εργατολόγος, η εγκύκλιος έρχεται να χτυπήσει καμπανάκι, προλειαίνοντας το έδαφος, ενώ δεν αποκλείεται το επόμενο βήμα να είναι μία σχετική νομοθετική ρύθμιση. "Οι εργαζόμενοι μπορούν να απευθύνονται στην επιθεώρηση εργασίας, η οποία οφείλει να λάβει θέση, κάτι που δεν συμβαίνει πάντα. Αν πάλι δε συμβεί κάτι τέτοιο, μπορούν να υποβάλλουν εξώδικο ότι οι συγκεκριμένες απαιτήσεις βρίσκονται έξω από την σύμβαση τους και δέχονται πιέσεις να την παραβιάσουν, μπροστά στο δίλημμα μονομερούς μείωσης μισθού ή απόλυσης". Κατοχύρωση μόνο με εξώδικο Υποστηρίζει μάλιστα, ότι στην περίπτωση κατά την οποία ο εργαζόμενος υφίσταται τις πιέσεις και αρνηθεί να εργαστεί σε αυτό το καθεστώς, θα πρέπει να το πράξει μόνο με εξώδικό γιατί σε προφορικό επίπεδο δεν μπορεί να αποδείξει ότι απολύθηκε για το συγκεκριμένο λόγο. Συνεχίζουν να ισχύουν ο βασικός μισθός και επιδόματα Πάντως, και σύμφωνα με τις διευκρινίσεις του υπουργείου Εργασίας, το έγγραφο αναφέρει, ότι με βάση το νόμο του 2ου Μνημονίου (4046/2012), "μετά την πάροδο του τριμήνου και εφόσον εν τω μεταξύ δεν έχει συναφθεί νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, εξακολουθούν να ισχύουν μόνο οι όροι εκείνοι που αφορούν α) τον βασικό μισθό ή το βασικό ημερομίσθιο και β) τα επιδόματα ωρίμανσης, τέκνων, σπουδών και επικινδύνου εργασίας, εφόσον τα επιδόματα αυτά προβλέπονταν στις συλλογικές συμβάσεις που έληξαν ή καταγγέλθηκαν, ενώ παύει αμέσως να ισχύει κάθε άλλο προβλεπόμενο σε αυτές επίδομα". Κατά συνέπεια, "οι μη μισθολογικοί όροι των συμβάσεων που έχουν λήξει και έχει παρέλθει και η παράταση ισχύος τους μπορούν να μεταβληθούν με νέα συλλογική σύμβαση καθώς και με ατομική σύμβαση εργασίας με τη σύμφωνη γνώμη του εργαζόμενου", κάτι που σημαίνει ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή οι ημέρες εργασίας είναι πολύ πιθανό να μεταβληθούν ή συμβαίνει ήδη. Τι ισχύει σύμφωνα με το υπουργείο στον κλάδο επισιτισμού Ειδικότερα, για τον κλάδο των επισιτιστικών καταστημάτων, από τον οποίο υποβλήθηκε και το σχετικό ερώτημα, το υπουργείο Εργασίας αναφέρει, ότι η ισχύς της κλαδικής σύμβασης έχει λήξει από τις 14/8/2012 και για τους νεοπροσλαμβανόμενους με ατομική σύμβαση μπορεί να συμφωνηθεί η εξαήμερη εβδομαδιαία εργασία. Αυτό που είναι ιδιαίτερα σημαντικό είναι το γεγονός, ότι για τους παλαιούς εργαζομένους συνεχίζουν να ισχύουν οι ρυθμίσεις της κλαδικής σύμβασης για πενθήμερη εργασία, με δύο συνεχόμενες ημέρες ανάπαυσης, καθώς το ουσιαστικό καθεστώς απασχόλησής τους δεν φαίνεται εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον να μεταβάλλεται. Διευκρινίσεις και ερμηνεία Όπως εξηγεί ο εργατολόγος, Γιάννης Καρούζος, σχολιάζοντας το έγγραφο του υπουργείου, κάθε συλλογική σύμβαση εργασίας έχει και ορισμένα θεσμικά ζητήματα.  "Για παράδειγμα καθιερώνει ημέρες άδειας επιπλέον από το νόμο, ενώ καθιερώνει και παροχές εκτός μισθού (επιδόματα). Όταν η συλλογική σύμβαση που περιέχει αυτές της αποδοχές λήξει, παρεμένε αδιευκρίνιστο νομικά, το αν τα θεσμικά αυτά ζητήματα αποτελούν κεκτημένο δικαίωμα του εργαζόμενου".  Αυτό σημαίνει ότι με τις αλλαγές του Μνημονίου και τη λήξη της Συλλογικής Σύμβασης, ο εργαζόμενος διατηρεί το βασικό μισθό και τα τέσσερα επιδόματα που αναφέρονται παραπάνω.  "Με το έγγραφο αυτό όμως, αποκρυσταλλώνεται το πλαίσιο και γίνεται δεκτό και από το υπουργείο Εργασίας, ότι ο εργοδότης είναι υποχρεωμένος αυτά τα θεσμικά στοιχεία να τα χορηγεί μαζί με το βασικό μισθό. Κάτι τέτοιο, αποτελεί κατάκτηση του εργαζόμενου, ως προς τα δικαιώματά του, ενώ διαστηρεί ταυτόχρονα διατηρεί τη ισορροπία ως προς τη λειτουργία μιας επιχείρησης και τις σχέσεις εργοδότη εργαζόμενου", καταλήγει ο κ. Καρούζος. Πηγή: News.gr

Oι υποστηρικτές του Τίποτα Posted: 29 Jun 2013 06:58 AM PDT Από την μέρα που έκλεισε η ΕΡΤ, το νέο επιχείρημα που βγήκε από τα χείλη παπαγάλων και καλεσμένων τους, ήταν "όταν έκλεισαν τόσες ιδιωτικές επιχειρήσεις που ήταν όλοι αυτοί;". Ερώτημα που απευθύνονταν σε όσους βρέθηκαν προς συμπαράσταση, στην αυλή του ραδιομεγάρου. Για κάποιον περίεργο λόγο που μόνο στην Ελλάδα βρίσκει εφαρμογή, όσοι ένιωθαν απέχθεια για τους απολυμένους της ΕΡΤ, άρχισαν να το παπαγαλίζουν. Ήρθε μετά και το κλείσιμο του εργοστασίου "Κατσέλης" και οι υποστηρικτές του Τίποτα ξεσάλωσαν. Στο μυαλό τους βρέθηκε το τέλειο άλλοθι της ανύπαρκτης υποστήριξης που δεν έχουν προσφέρει σε κανένα. Είναι τα άτομα εκείνα που διαλαλούσαν πως "οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κοπρίτες", άρα καλά παθαίνουν που απολύονται. Είναι αυτοί που τα βάζουν με όσους υποστήριξαν τους εργαζόμενους της ΕΡΤ και όχι π.χ. αυτούς του Κατσέλη. Μπορεί εσύ να έχεις υποστηρίξει τον έναν από τους δύο πράγματι ή ακόμα και τους μεν και τους δε. Όμως, οι υποστηρικτές του Τίποτα, αν τους ρωτήσεις, δεν έχουν υποστηρίξει ποτέ κανέναν. Δεν έχουν πάρει ποτέ το μέρος του οποιουδήποτε, δεν έχουν συμπαρασταθεί, δεν έχουν εκφράσει την αλληλεγγύη τους, δεν τους βρίσκεις έστω να λυπούνται. Πολύ πιθανόν να έχουν ψηφίσει και κάποιο από τα κόμματα που επιμένουν να κυβερνούν την χώρα υπό κάθε λογής σχήμα. Οι υποστηρικτές του Τίποτα είναι τα άτομα που κατηγορούν τους άλλους για τα χάλια τους. Εκείνοι που αποφεύγουν την αυτοκριτική. Εκείνοι που σε κρίνουν για την δηλωμένη σου υποστήριξη σε μια ομάδα ή έναν άνθρωπο, αλλά και για την μη στήριξή σου σε άλλους. Βέβαια αυτοί, λες και βρίσκονται σε κάποιο βάθρο, κοιτούν αφ' υψηλού σαν να μην έχουν κι οι ίδιοι ηθική υποχρέωση να στηρίξουν κάποιον, παρά μόνο να κρίνουν. "Τί έκανες εσύ;" πρέπει να τους ρωτήσεις. Το πιθανότερο είναι να πάρεις απάντηση "εγώ δουλεύω". Είναι σίγουροι πως η δική τους σειρά δεν θα έρθει ποτέ, γιατί εκείνοι είναι "καλοί, εργατικοί, τίμιοι και κοιτάνε μόνο την δουλειά τους".  Μέχρι να ξημερώσει η μέρα που θα είναι αλλόφρονες γιατί κανείς δεν τους υποστήριξε επειδή έχασαν την δουλειά τους. Πηγή: Strange Journal

Εγκαταλείφθηκε η ελληνική κοινότητα της Αλβανίας Posted: 29 Jun 2013 05:58 AM PDT Η υπόθεση της ελληνικής ομογένειας στην Αλβανία ουσιαστικά έχει χαθεί από το 1991, όταν η Ελλάδα αποδέχθηκε την ένταξη της Αλβανίας στη ΔΑΣΕ, χωρίς να προβάλλει κανέναν όρο Γράφει ο Μακεδών Πολύ σοβαρές είναι οι επισημάνσεις του προέδρου του Κόμματος Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ) κ. Βαγγέλη Ντούλε -ο οποίος εκλέγεται βουλευτής- σχετικά με την συμπεριφορά της ελληνικής κυβέρνησης.  Σε συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», δεν αποκαλύπτει επακριβώς τι συνέβη, αλλά οι γνωρίζοντες τα πράγματα αντιλαμβάνονται. Δεν λέγει, φερ' ειπείν, ότι η αποτυχία της ελληνικής κοινότητας της Αλβανίας -που εξέλεξε λιγότερους βουλευτές από το κόμμα των Τσάμηδων- οφείλεται εν πολλοίς στον κομματισμό, τον οποίο επέτεινε η ελληνική κυβέρνηση, ώστε να μπορεί να ελέγχει τις ψήφους των Βορειοηπειρωτών στην Ελλάδα. Το υποστηριζόμενο (και δημιουργηθέν) υπ' αυτής ομογενειακό κόμμα καταποντίστηκε, η δε «Ομόνοια» με το ΚΕΑΔ δεν μπόρεσε να παρουσιαστεί δυναμικά. Για τους λόγους της αποτυχίας, ο κ. Ντούλες είπε:  «Οι λόγοι πολλοί. Πρώτον, η γενικότερη αδιαφορία των συμπατριωτών μας να επιστρέψουν από την Ελλάδα και να δώσουν το «παρών» στην κάλπη. Η συμμετοχή στις περιοχές όπου ζει ο Ελληνισμός ήταν η χαμηλότερη σε όλη την επικράτεια. Δεύτερον, η ψήφος πολλών πολιτών χαρακτηρίστηκε από την αγωνία της ανατροπής του Μπερίσα, οπότε οδηγήθηκε προς το βέβαιο καταφύγιο που σ' αυτήν την περίπτωση είναι το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Τρίτον, εμείς ως Ομόνοια και ΚΕΑΔ δεν είχαμε την παραδοσιακή συνεννόηση και στήριξη της Αθήνας και του υπουργείου Εξωτερικών υπό τον κ. Αβραμόπουλο». Υπήρχε παραδοσιακά η επικοινωνία των ομογενών μας με το ελληνικό ΥΠΕΞ. Τώρα, ο κ. Ντούλες λέγει:  «Είχαμε μονομερή, απροειδοποίητη αθέτηση της παραδοσιακής μας σχέσης από το υπουργείο Εξωτερικών. Η κυβέρνηση ήταν παντελώς απούσα». Ο Νίκος Μελέτης σε ρεπορτάζ του στο «Έθνος», έγραψε κι αυτός ότι το ΚΕΑΔ έχει έντονα παράπονα από τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, καθώς για πρώτη φορά στην ιστορία της «Ομόνοιας» δεν υπήρξε έστω και για συμβολικούς λογούς η καθιερωμένη συνάντηση της ηγεσίας της στην προεκλογική περίοδο με την ελληνική πολιτική ηγεσία και τον υπουργό Εξωτερικών. Η υπόθεση της ελληνικής ομογένειας στην Αλβανία, ουσιαστικά έχει χαθεί από το 1991, όταν η Ελλάδα αποδέχθηκε την ένταξη της Αλβανίας στην ΔΑΣΕ, χωρίς να προβάλλει κανέναν όρο. Είχε γράψει τότε (20 Ιουνίου 1991), ο μακαριστός μητροπολίτης κυρός Σεβαστιανός, μεταξύ άλλων και τα εξής: «Το υποστηριζόμενον από τον κ. Σαμαράν ότι τώρα θα ελέγχωμε την Αλβανία και θα την υποχρεώσουμε στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι αστείον και αποδεικνύει άγνοιαν της αλβανικής πονηρίας, η οποία ουδέποτε εσεβάσθη τις υποσχέσεις της. Τα ίδια υπεστήριζε και το ΠΑΣΟΚ το 1987, όταν έκαμε την μονομερή άρσιν του εμπολέμου. Και όμως, η Αλβανία τίποτε δεν εσεβάσθη από τότε μέχρι τώρα». Στο τέλος της επιστολής του απευθύνεται στον τότε πρωθυπουργό κ. Κ. Μητσοτάκη και τον τότε ΥΠΕΞ κ. Α. Σαμαρά: «Κύριε Πρωθυπουργέ και Κύριε Σαμαρά, Είμεθα υποχρεωμένοι να σας πούμε ότι και ημείς προσωπικώς, αλλά και οι χιλιάδες των Ελλήνων, που τόσα περιμέναμε από την Κυβέρνησί σας, αισθανόμεθα απογοητευμένοι από τους μέχρι τούδε χειρισμούς σας για το Βορειοηπειρωτικό. Ασφαλώς δε απογοητευμένος, αλλά και προδομένος θα αισθάνεται και ο υπόδουλος Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου. Δυστυχώς, τα ολέθρια εθνικά σφάλματα του παρελθόντος και οι τόσες «χαμένες πατρίδες» ουδέν μας εδίδαξαν…». Είκοσι δύο χρόνια μετά, τα πράγματα δικαίωσαν τον κυρό Σεβαστιανό. Οι Έλληνες πολιτικοί, στην προσπάθειά τους να κερδίσουν ψήφους, διαίρεσαν κομματικά τους Έλληνες της Αλβανίας. Όχι μόνον δεν μας εδίδαξαν κάτι τα σφάλματα του παρελθόντος, αλλά τα συνεχίζουμε περισσότερο ολέθρια. Υ.Γ. Ο τότε μητροπολίτης, ευγενικά, αποδίδει στον κ. Α. Σαμαρά «άγνοια της αλβανικής πονηρίας». Θα μπορούσε να πει «έτσι σας διέταξαν οι ισχυροί, έτσι κάνατε». Πηγή: Βόρεια

Ο TAP μπορεί να έχει και αρνητικές εξελίξεις Posted: 29 Jun 2013 05:15 AM PDT Δεν είναι όλα "ρόδινα" για την Ελλάδα Γράφει ο Βασίλης Γιαννακόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής Το Αζερμπαϊτζάν συνιστά σημαντικό προμηθευτή πετρελαίου και φυσικού αερίου για την περιοχή της Κεντρικής Ασίας και της Ευρώπης. Μάλιστα, η ικανότητα παραγωγής φυσικού αερίου αναμένεται να πολλαπλασιασθεί αισθητά τα επόμενα χρόνια. Μοναδικό πρόβλημα της κυβέρνησης του Μπακού είναι η αβεβαιότητα, που δημιουργεί η απαίτηση της Τεχεράνης στην κατανομή της Κασπίας Θάλασσας (ένα πέμπτο σε Αζερμπαϊτζάν, Ιράν, Τουρκμενιστάν, Καζακστάν και Ρωσία). Τομέας παραγωγής αζέρικου φυσικού αερίου Σύμφωνα με την U.S. Energy Information Administration, τα αποδεδειγμένα αζέρικα αποθέματα φυσικού αερίου ανέρχονται σε 30 tcf (τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια) ή 850 bcm (δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα). Σχεδόν το σύνολο του φυσικού αερίου του Αζερμπαϊτζάν παράγεται από δύο υπεράκτια κοιτάσματα: το ACG complex και το Shah Deniz (περίπου 40 km νοτιοανατολικά του Μπακού, στην Κασπία Θάλασσα). Το 2010, το Αζερμπαϊτζάν παρήγαγε 589 bcf (δισεκατομμύρια κυβικά πόδια) ή 16,6 bcm φυσικού αερίου και κατανάλωσε 350 bcf. Η παραγωγή του Shah Deniz ξεκίνησε στα τέλη του 2006, και έκτοτε, τριπλασιάσθηκε η συνολική παραγωγή του αζέρικου φυσικού αερίου. Το κοίτασμα ACG παρέχει φυσικό αέριο στην Azerigaz, μέσω υποθαλάσσιου αγωγού στο τερματικό Sangachal του Μπακού. Το Sangachal βρίσκεται νότια του Μπακού και είναι ένας από τους μεγαλύτερους ολοκληρωμένους τερματικούς σταθμούς επεξεργασίας φυσικού αερίου και πετρελαίου στον κόσμο. Εκεί μεταφέρεται, αποθηκεύεται και επεξεργάζεται το αργό πετρέλαιο και το φυσικό αέριο από τα ενεργειακά πεδία ACG complex και Shah Deniz. Στη συνέχεια, οι υδρογονάνθρακες μεταφέρονται μέσω του South Caucasus Pipeline προς εξαγωγή. Η μελλοντική αύξηση της παραγωγής του αζέρικου φυσικού αερίου αναμένεται να προέλθει από τη συνεχιζόμενη ανάπτυξη του Shah Deniz, καθώς σύμφωνα με τη BP, τα εκτιμώμενα αποθέματα του εν λόγω κοιτάσματος ανέρχονται σε περίπου 30 tcf φυσικού αερίου. Η πρώτη φάση της ανάπτυξης του κοιτάσματος Shah Deniz, η παραγωγή της οποία ξεκίνησε το 2006, περιλαμβάνει μία σταθερή υπεράκτια πλατφόρμα, δύο υποθαλάσσιους αγωγούς για τη μεταφορά των υδρογονανθράκων στην ξηρά, καθώς και ένα νέο χερσαίο τερματικό σταθμό επεξεργασίας φυσικού αερίου, δίπλα στον υφιστάμενο τερματικό σταθμό Sangachal. Το 2010, το Shah Deniz παρήγαγε περίπου 243 bcf φυσικού αερίου και 15 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου, ενώ ταυτόχρονα, συνέχισε να προμηθεύει με φυσικό αέριο τις αγορές του Αζερμπαϊτζάν, της Γεωργίας και της Τουρκίας. Η μέγιστη ετήσια παραγωγή της πρώτης φάσης ανάπτυξης του Shah Deniz αναμένεται να ανέλθει σε 315 bcf και σε 18 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου (50.000 βαρέλια ανά ημέρα). Ωστόσο, η πλήρης ανάπτυξη της παραγωγής του πεδίου Shah Deniz, που αναμένεται να ξεκινήσει μετά το 2017, υπολογίζεται σε επιπλέον 560 bcf, καθιστώντας το ένα από τα μεγαλύτερα έργα ανάπτυξης φυσικού αερίου σε όλο τον κόσμο. Δηλαδή, υπολογίζεται να παράγει περίπου 875 bcf (24,7 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα) φυσικού αερίου ετησίως, με το οποίο θα εφοδιάζει τις ευρωπαϊκές αγορές ενέργειας. Σχετικά με τις τουρκο-αζέρικες ενεργειακές σχέσεις, θα πρέπει να αναφερθεί ότι τον Οκτώβριο του 2011 οι δύο χώρες υπέγραψαν αρκετές συμφωνίες εξαγωγής φυσικού αερίου, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με τη μεταφορά αζέρικου φυσικού αερίου προς την Ευρώπη μέσω της Τουρκίας, καθώς και των συμφωνιών πώλησης φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν στην Τουρκία. Η Azerigaz, ως θυγατρική της SOCAR, είναι υπεύθυνη για την επεξεργασία, τη μεταφορά, τη διανομή και την αποθήκευση του φυσικού αερίου, κυρίως στην εγχώρια αγορά. Η Azneft, μια άλλη θυγατρική της SOCAR, είναι υπεύθυνη για την εξερεύνηση, την ανάπτυξη και την παραγωγή των παλαιότερων χερσαίων και υπεράκτιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου, που κατέχει η SOCAR. Η Azerbaijan International Operating Company (AIOC) είναι η μεγαλύτερη ξένη κοινοπραξία που συνεργάζεται με τη SOCAR και ασχολείται αφενός με την ανάπτυξη του κοιτάσματος πετρελαίου και φυσικού αερίου Azeri Chirag Guneshli (ACG), αφετέρου με το κοίτασμα φυσικού αερίου Shah Deniz. Η AIOC είναι μια κοινοπραξία 10 εταιρειών πετρελαιοειδών, που έχουν υπογράψει συμβόλαια με το Αζερμπαϊτζάν. Η BP προΐσταται στην AIOC, στην οποία συμμετέχουν: η Chevron, η Statoil, η Turkiye Petrolleri, η ExxonMobil και η SOCAR. Η BP και ένας αριθμός εταίρων της AIOC πραγματοποίησαν σημαντικές άμεσες επενδύσεις στον τομέα ανάπτυξης της ACG, καθώς επίσης και στην κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπακού-Τιφλίδας-Τσεϊχάν (BTC). Πέραν αυτών, η BP είναι ο μεγαλύτερος ξένος επενδυτής στο Αζερμπαϊτζάν από το 1992. Η BP μαζί με τη Statoil έχουν αναλάβει τον τομέα του φυσικού αερίου του κοιτάσματος Shah Deniz και είναι οι μεγαλύτεροι μέτοχοι της κοινοπραξίας Shah Deniz (BP 25,5% και Statoil 25,5%). Ερωτήματα για τον αγωγό Trans Adriatic Pipeline (TAP) Η ελληνική κυβέρνηση εκτιμά ότι η απόφαση του Αζερμπαϊτζάν να επιλέξει τον αγωγό ΤΑΡ, έναντι του Nabucco West, για τη μεταφορά του φυσικού αερίου της Κασπίας στην Ευρώπη, συνιστά μια από τις πλέον θετικές εξελίξεις σε γεωστρατηγικό, πολιτικό, γεωοικονομικό και φυσικά επενδυτικό επίπεδο, των τελευταίων χρόνων για την Ελλάδα. Βραχυμεσοπρόθεσμα, όλα τα δεδομένα είναι λογικό να οδηγούν σε αυτή την εκτίμηση. Αυτή η εκτίμηση ακούγεται με περισσή αισιοδοξία όχι μόνο από τα κυβερνητικά στελέχη, αλλά και από στελέχη της αντιπολίτευσης. Εξάλλου ήταν αναμενόμενο ότι η νέα δικομματική ελληνική κυβέρνηση δεν θα άφηνε να πάει χαμένη μια τέτοια ευκαιρία, η οποία θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για την επανέναρξη του success story, που τόσο απότομα διεκόπη πριν λίγες εβδομάδες. Πέρα από όλα αυτά τα θετικά και μη αμφισβητήσιμα προς το παρόν μηνύματα, η κατασκευή και η λειτουργία του αγωγού TAP, μεσομακροπρόθεσμα, μπορεί να επιφέρει αρνητικές εξελίξεις στον ενεργειακό τομέα της Ανατολικής Μεσογείου και κυρίως στην εκμετάλλευση των ισραηλινών, των κυπριακών και των πιθανών ελληνικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου (Δυτικής Ελλάδας και νοτίως της Κρήτης). Συγκεκριμένα, γεννούνται σημαντικά ερωτήματα, όπως: Ο αγωγός TAP θα λειτουργήσει ανταγωνιστικά στην εξαγωγή του ισραηλινού, κυπριακού και του πιθανού μελλοντικού ελληνικού φυσικού αερίου προς τις ευρωπαϊκές αγορές ενέργειας; Αν ναι, τότε ποιες θα είναι οι συνέπειες για την Ελλάδα και την Κύπρο ως προς την εκμετάλλευση αυτών των αποθεμάτων υδρογονανθράκων; Κατά πόσο η θέση και η λειτουργία του TAP θα ληφθεί υπόψη από τους Ισραηλινούς, με αποτέλεσμα να επιλέξουν τη σύνδεσή τους με αυτόν, αντί να επιλέξουν το σχεδιασμό ενός αγωγού Ανατολικής Μεσογείου–Κρήτης–Ηγουμενίτσας–Ιταλίας, που σαφώς προωθεί τα ελληνικά συμφέροντα; Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι η ευθεία απόσταση από τα ισραηλινά ενεργειακά πεδία της Ανατολικής Μεσογείου μέχρι τον αγωγό TAP είναι περίπου 700 χιλιόμετρα (περιοχή της Άγκυρας) και το κόστος σύνδεσης υπολογίζεται σε δύο έως τρία δισεκατομμύρια δολάρια. Αντίθετα, η κατασκευή ενός τερματικού σταθμού υγροποίησης φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο υπολογίζεται σε περίπου 10 δισεκατομμύρια δολάρια. Φυσικά, τα ίδια δεδομένα θα έχει να επεξεργασθεί και η Κυπριακή Δημοκρατία, σε περίπτωση που τα αποθέματά της σε φυσικό αέριο είναι εξαγώγιμα. Δηλαδή, Τελ Αβίβ και Λευκωσία δεν είναι απίθανο να καταλήξουν στην επιλογή διασύνδεσης με τον TAP, μέσω Τουρκίας. Πηγή OnAlert

Ρίσκο Posted: 29 Jun 2013 04:34 AM PDT Στη… νέα τάξη πραγμάτων όλα θα είναι ρίσκο. Οι καταθέσεις από το ένα ευρώ στις τράπεζες, σύμφωνα με την απόφαση του Εκοφίν, θεωρούνται επένδυση, άρα ενέχουν ρίσκο. Προσέξτε την… υποσημείωση των τοκογλύφων των Βρυξελλών: «Απαγορεύεται μεν να κουρευτούν άμεσα οι καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ, αλλά αν εκλείψουν όλες οι άλλες επιλογές (μέτοχοι, ομόλογα, μη διασφαλισμένες καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ) και προκειμένου να αποφευχθεί η επιβάρυνση του δημοσίου και των φορολογουμένων, να αντληθούν χρήματα και από τα αντίστοιχα Ταμεία Εγγύησης Καταθετών των κρατών-μελών. Τα Ταμεία Εγγύησης Καταθέσεων κρατούν ένα ποσό από τις ίδιες τις καταθέσεις». Άρα αναγνώστη, νομίζεις ότι έχεις καταθέσεις! Το αυτό θα ισχύσει και για το μισθό – όσων «τυχερών» έχουν ακόμη δουλειά – ο οποίος πλέον καταβάλλεται υποχρεωτικά μέσω τραπεζών. Οπότε από το πρώτο ευρώ θα μπορεί να δημεύεται προς αποπληρωμή του Δημόσιου χρέους, το οποίο σημειωτέον κανείς δεν μας λέει πως τελικά δημιουργήθηκε. Άρα αναγνώστη, νομίζεις ότι έχεις μισθό! Το να παίρνεις σύνταξη επίσης είναι ρίσκο. Από Φθινόπωρο θα μας πουν ότι το ασφαλιστικό σύστημα απέθανε, όποιος πρόλαβε πήρε και οι υπόλοιποι συνταξιούχοι ας πρόσεχαν όταν πλήρωναν τις εισφορές τους στα ασφαλιστικά ταμεία. Άρα αναγνώστη, νομίζεις ότι έχεις σύνταξη! Εν κατακλείδι, το να μπορείς να επιβιώνεις αξιοπρεπώς στο μάταιο τούτο κόσμο είναι ένα μεγάλο ρίσκο. Άρα αναγνώστη, νομίζεις ότι ζεις! Του Γιώργου Μιχαλόπουλου

Οδεύουν προς το οριστικό τους τέλος Posted: 29 Jun 2013 04:10 AM PDT Είναι πλέον σε εμάς σαφές: μπήκαμε ουσιαστικά σε (άτυπη) προεκλογική περίοδο! Αυτή η νέα «κυβέρνηση» που σχηματίστηκε πριν από μερικές ημέρες αποτελεί κυριολεκτικά την «ταφόπλακα» των επιδιώξεων των άλλοτε δύο μεγάλων κομμάτων της χώρας, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που είναι πλήρως συνυπεύθυνα για τα κακό και τις συμφορές που προκλήθηκαν στην πατρίδα μας και στον λαό μας. Ό,τι και να θελήσουν να κάνουν υπέρ τους οι δύο αυτοί πολιτικοί δαίμονες, είναι πια γι' αυτούς εξαιρετικά αργά. Όπως έχουμε γράψει επανειλλημένως, οι Γραικύλοι πολιτικάντηδες όχι μόνο είναι 100% απαξιωμένοι από τον μέσο Έλληνα πολίτη, αλλά είναι επιπλέον και ξεγραμμένοι από τις ίδιες τις μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη, που ορίζουν τις μοίρες και το μέλλον όλων μας... Πράγματι, τα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων έχουν εγκαταλείψει (είναι ολοφάνερο αυτό) το σάπιο παλαιοκομματικό σύστημα των εθνοπροδοτών της καταραμένης Μεταπολίτευσης. Έχουν κατανοήσει σε Δύση και σε Ανατολή ότι δεν μπορούν πια να στηρίζουν, αμυδρά έστω, μία κάστα τεμπέληδων και κακών, που τόσο πολύ ζημία προκαλεί στο ίδιο το έθνος που – υποτίθεται πως – εκπροσωπεί! Παντού, από όπου και να προέρχονται, οι σοβαρές πλανητικές δυνάμεις αναζητούν άλλους συνομιλητές. Δεν επενδύουν πια στους φθαρμένους και τους αποτυχημένους. Πολύ σωστά πιστεύουν ότι η Μεταπολίτευση στην Ελλάδα έχει πια πεθάνει οριστικά. Και έτσι θα συμβάλλουν οι υπερδυνάμεις αυτές (έστω και για την προώθηση των δικών τους συμφερόντων) στο οριστικό γκρέμισμα αυτού του σκάρτου και ανθελληνικού συστήματος, που έχει το θράσος να παρουσιάζεται ως «δημοκρατία»!... Γι' αυτούς τους λόγους ο ανασχηματισμός της ψευτοκυβέρνησης του Ιούδα Σαμαρά είναι το «κύκνειο άσμα» του γραικύλικου κατεστημένου των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Η «κυβέρνηση» αυτή, μετά και την αποχώρηση της ΡΗΜΑΔ του «κόκκινου» Κουβέλη, δεν πνέει απλώς τα «λοίσθια», έχει πια οριστικά πεθάνει! Είναι ένα «άταφο πτώμα», που δεν χρειάζεται καν να δοκιμάσεις να του δώσεις τη «χαριστική βολή». Κατάληξή του θα είναι (όπως δυστυχώς έχουμε προβλέψει εδώ και αρκετό καιρό) μία ανείπωτη εθνική τραγωδία, την οποία θα προκαλέσουν οι διάφοροι τσαρλατάνοι Βουβουζέλοι περί το φθινόπωρο. Τότε ο ελληνικός λαός, μέσα από τον πόνο και τη συμφορά, θα στείλει μια για πάντα στον «αγύριστο» της πολιτικής μας ζωής όλα αυτά τα βουτυρόπαιδα και τους αχρείους που παριστάνουν τους «υπουργούς» αυτής της άθλιας «κυβέρνησης». Όμως μέσα από την τέφρα του ο ελληνισμός θα επαναγεννηθεί. Διότι για την Ανάσταση προαπαιτούμενο είναι ο θάνατος... Νέες δυνάμεις αναδύονται από την άβυσσο της νεώτερης ελληνικής τραγωδίας. Αποκλειστικό τους έργο, μετά την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων του άλλοτε πανίσχυρου δικομματισμού, θα είναι η γρήγορη ανασυγκρότηση και η άνοδος του ελληνισμού! Όπως έχει πει και Εκείνος που Πρέπει: «Ασφαλώς και θα αναλάβουμε παντοδύναμοι και για πολλά χρόνια την εξουσία, όμως αυτό δυστυχώς θα γίνει πάνω στα συντρίμμια που θα αφήσουν πίσω τους οι προδότες»!... Ησαΐας Κωνσταντινίδης

Σε πορεία κατάρρευσης και διάλυσης η Τουρκία Posted: 29 Jun 2013 05:38 AM PDT Οι διαδηλώσεις στην Τουρκία συνεχίζονται και ο άλλοτε κραταιός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προσπαθεί με κάθε τρόπο να διατηρηθεί στον πρωθυπουργικό θώκο, γνωρίζοντας πως το κυρίως πρόβλημά του δεν είναι οι διαδηλωτές, αλλά εκείνες οι δυνάμεις που φαίνεται πως "ξύπνησαν" και άρχισαν ήδη να κινούνται εναντίον του. Ο φόβος του διαδικτύου και της δυναμικής του που μπορεί να δημοσιοποιήσει και να εξαπλώσει πολύ γρήγορα "συμβάντα" εντός της Τουρκίας, το χτύπημα στην -έτσι κι αλλιώς καταρρέουσα- τουρκική οικονομία, ο στρατός που θεωρείται άγνωστο για πόσο ακόμη διάστημα θα κρατά αποστάσεις, οι Κούρδοι που άρχισαν να παρατάσσονται για την μεγάλη πολιτική (ίσως και στρατιωτική) σύγκρουση με το καθεστώς Ερντογάν, πλήθος μειονοτήτων (π.χ. Αλεβίτες) που βρήκαν την ευκαιρία να εμφανιστούν και να αναδείξουν την σωρεία των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, είναι τα σημαντικότερα προβλήματα του τούρκου πρωθυπουργού. Οι μέχρι στιγμής "νευρικές" τοποθετήσεις της τουρκικής κυβέρνησης, η τάση δημιουργίας εμφυλιοπολεμικού κλίματος με την παράταξη των τούρκων πολιτών που είναι φιλικοί σε μία ισλαμική Τουρκία και η διεθνής κατακραυγή που δέχεται ο Ταγίπ Ερντογάν, κάθε άλλο παρά διευκολύνουν μία ειρηνική διευθέτηση της σημερινής συγκρουσιακής κατάστασης που βιώνει η Τουρκία. Ίσως ο τούρκος πρωθυπουργός να υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του στο εσωτερικό της Τουρκίας, ίσως να συμμετέχει σε μία σκηνογραφημένη "τουρκική άνοιξη" προετοιμάζοντας την διάδοχη κατάστασή του που θα εξυπηρετήσει τον Λευκό Οίκο, ίσως και να βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα αφού δημιούργησε περισσότερους εχθρούς από όσους θα μπορούσε να έχει υπολογίσει... Ένα γεγονός πάντως είναι αδιαμφισβήτητο. Η Τουρκία μεταβάλλεται και ακολουθεί το γενικότερο "πνεύμα" των αναταραχών που βιώνουν όλα τα κράτη που βρέχονται από την κεντρική και ανατολική Μεσόγειο. Κι επειδή η Τουρκία έχει πολλές απλήρωτες επιταγές, το πιθανότερο είναι πως θα αφεθεί προς την κατεύθυνση ικανοποίησης των γεωπολιτικών συμφερόντων της δύσης (και συγκεκριμένα των ΗΠΑ) στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Αδιαμφισβήτητο θεωρείται πάντως πως οι επόμενες κινήσεις του Ταγίπ Ερντογάν θα καθορίσουν τις εξελίξεις στην Τουρκία και θα επηρρεάσουν άμεσα όχι μόνο την κοινωνική και πολιτική εικόνα της, αλλά και θα την τοποθετήσουν με απόλυτη σαφήνεια στην γεωπολιτική μάχη που δίνεται -και ταυτόχρονα διογκώνεται-  αυτή τη στιγμή στην περιοχη της Ανατολικής Μεσογείου και στη Μέση Ανατολή. Παρά τις ό,ποιες μέχρι χθες σκέψεις του τούρκου πρωθυπουργού, η απώλεια ισχύος της Τουρκίας είναι πλέον ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Το μέγα ζητούμενο, που κανείς δεν θα πρέπει να παραβλέπει, είναι όχι τόσο η στάση της Άγκυρας, αλλά η επιμονή με την οποία θα υποστηρίξει τα δικά της συμφέροντα η Μόσχα στην περιοχή που σύντομα θα κληθεί να τοποθετηθεί έμπρακτα η Τουρκία. Και στο σημείο αυτό, αναμένεται μία σύγκρουση η οποία θα είναι σίγουρα πολιτική. Εάν υπάρξει και στρατιωτική εμπλοκή, τότε η κατάσταση θα έχει ξεφύγει, αφού η Τουρκία είναι χώρα μέλος του ΝΑΤΟ. Ο χαρακτήρας του Ταγίπ Ερντογάν αποτελεί το μεγάλο ερωτηματικό για ό,τι συμβεί το επόμενο χρονικό διάστημα μέχρι το τέλος της χρονιάς (ενώ κάποιοι ήδη άρχισαν να συζητούν για καλοκαίρι ολικών ανατροπών στην Τουρκία και την επόμενη ημέρα).  Πως θα κινηθεί στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει;  Πως θα αντιδράσει στα όσα σήμερα συμβαίνουν στιο εσωτερικό της Τουρκίας;  Ποιές από τις ανεγειρόμενες δυνάμεις θα μπορέσει να διαχειρισθεί και ποιές θα του καταφέρουν σοβαρά πλήγματα; Θα εγκαταλείψει τη Δύση και θα εναγκαλιστεί το Ισλάμ, επιλέγοντας να χάσει τους μέχρι και σήμερα φίλους και υποστηρικές της Τουρκίας; Τι αποφάσεις θα πάρει ο "δυναμικός" Ταγίπ και κατά πόσο αυτές θα οφελήσουν πραγματικά την Τουρκία; Κωνσταντίνος Οι διαδηλώσεις απειλούν την οικονομική ανάπτυξη της χώρας Οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις των τελευταίων εβδομάδων στην Τουρκία έχουν θέσει υπό πίεση την οικονομία της χώρας. Αναλυτές προειδοποιούν ότι τα επιτεύγματα της εντυπωσιακής οικονομικής ανάπτυξης που σημειώθηκε την προηγούμενη δεκαετία μπορεί τώρα να τίθενται σε κίνδυνο. Η αβεβαιότητα στην παγκόσμια οικονομία και τα ερωτήματα που έχουν εγερθεί για το πόσο ειλικρινής είναι η φιλοεπιχειρηματική στάση της τουρκικής κυβέρνησης εντείνουν την ανησυχία αυτή. Είναι γεγονός ότι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Τουρκία έχουν προκαλέσει πλήγμα στην οικονομία της χώρας με το χρηματιστήριο να σημειώνει σημαντική πτώση και την τουρκική λίρα να βρίσκεται στα κατωτέρα επίπεδα της έναντι του αμερικανικού δολαρίου. Σύμφωνα με τον οικονομολόγο Σενγκίζ Ακτάρ καθηγητή στο πανεπιστήμιο «Μπαχτσέσεχιρ» της Κωνσταντινούπολης, η πτώση που σημειώνεται στο χρηματιστήριο της Τουρκίας και στην ισοτιμία της τουρκικής λίρας ήταν τόσο έντονη εξαιτίας και άλλων οικονομικών εξελίξεων όπως η ανακοίνωση της αμερικανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας για σταδιακό τερματισμό της πολιτικής που έχει θέσει σε εφαρμογή και περιλαμβάνει την εικονική προσφορά χρήματος για την μείωση των επιτοκίων. Όπως τονίζει ο καθηγητής Ακτάρ: «Οι διακυμάνσεις των αγορών παγκοσμίως προκλήθηκαν κυρίως από την απόφαση της ΦΕΝΤ. Δυστυχώς στην Τουρκία οι συνέπειες αυτής της απόφασης ήταν πιο έντονες λόγω της κατάστασης που επικρατεί και αυτό είναι άσχημο. Όμως, όλες οι αναπτυσσόμενες οικονομίες επηρεάστηκαν από την απόφαση της ΦΕΝΤ με τις οικονομίες της Νοτίου Αφρικής και της Τουρκίας να δέχονται το μεγαλύτερο χτύπημα». Η Τουρκία έχει ένα από τα χαμηλότερα επιτόκια καταθέσεων σε ολόκληρο τον κόσμο και αυτό συνδέεται άμεσα με τις ξένες επενδύσεις και τα χρήματα που δανείζεται η χώρα από το εξωτερικό για την διατήρηση της οικονομικής της ανάπτυξης. Οικονομικοί αναλυτές τονίζουν ότι το κυβερνών κόμμα του κ. Ερντογάν έχει εφαρμόσει πολιτικές φιλικές προς τις επιχειρήσεις την τελευταία δεκαετία και έχει ανταμειφθεί για αυτό με εισροή ξένων επενδύσεων σε επίπεδα ρεκόρ. Αυτό έχει δώσει ώθηση στην ανάπτυξη της τουρκικής οικονομίας, η οποία μέσα σε δέκα χρόνια, έχει τριπλασιασθεί σε μέγεθος. Ωστόσο, ο Ινάν Ντεμίρ, επικεφαλής οικονομικός αναλυτής στην τουρκική τράπεζα «Φαϊνανσμπακ», επισημαίνει ότι οι ισχυρισμοί του κ. Ερντογάν για διεθνή οικονομικά συμφέροντα που βρίσκονται πίσω από την διεξαγωγή των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στο πλαίσιο μιας συνωμοσίας ενάντια στην Τουρκία, προκαλούν ερωτήματα στους ξένους επενδυτές για την πολιτική που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση στο μέλλον. Όπως λέει: «Ίσως να επιλέξουν να ξεχάσουν αυτές τις δηλώσεις και να θεωρήσουν ότι έγιναν στην έξαψη της στιγμής. Μπορεί όμως, τα σχόλια αυτά, να αποτελούν σημείο αναφοράς για αλλαγή στην φιλοεπιχειρηματική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση και στην οποία οι επενδυτές έχουν συνηθίσει. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτές οι δηλώσεις είναι πολύ διαφορετικές από ότι ξέραμε μέχρι σήμερα». Ο τρόπος αντιμετώπισης των επενδυτών παγκοσμίως απέναντι στην Τουρκία έχει ήδη αλλάξει υποστηρίζει ο Αττίλας Γιεσιλαντά, επικεφαλής εταιρείας συμβούλων ξένων επενδύσεων στην Κωνσταντινούπολη «Πριν από ένα μήνα η Τουρκία ήταν μια από τις πιο ελκυστικές αναπτυσσόμενες οικονομίες. Όταν συζητούσαμε με τους πελάτες μας, συζητούσαμε για ευκαιρίες. Τώρα, η Τουρκία παρακολουθείται στενά εξαιτίας των κινδύνων που έχουν εγερθεί», τονίζει ο κ. Γιεσιλαντά. Η διεθνής ανησυχία που έχει προκληθεί για την Τουρκία έχει τεράστιες συνέπειες για μια χώρα που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις αγορές για την χρηματοδότηση του δημοσιονομικού της ελλείμματος που είναι από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Σύμφωνα με τον Ινάν Ντεμίρ το επιτόκιο που θα αναγκαστεί να πληρώσει η Τουρκία στα δάνεια που θα συνάψει μπορεί να επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό. Όπως τονίζει: «Η Τουρκία έχει ανάγκες εξωτερικής χρηματοδότησης για τους επόμενους 12 μήνες που ανέρχονται σε 200 δισεκατομμύρια δολάρια, ποσό που αντιστοιχεί στο 25% του ΑΕΠ της χώρας. Πρόκειται για τεράστιο ποσό δανεισμού από όποια πλευρά και αν το δεις. Εάν συνεχιστούν οι αναταραχές στη χώρα η αναζήτηση χρηματοδότησης θα είναι πρόκληση, ειδικότερα σε ένα περιβάλλον γενικότερης αποστροφής. Το ενδεχόμενο αυτό θα εγείρει σημαντικούς κινδύνους στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας τα επόμενα τρίμηνα». Ακόμα και πριν από τις διαδηλώσεις, η ανάπτυξη της τουρκικής οικονομίας είχε επιβραδυνθεί σημαντικά, περίπου στο 3% από 8% που ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Ο καθηγητής Ακτάρ υποστηρίζει ότι εάν η χώρα μπει σε οικονομικές περιπέτειες αυτό θα έχει τεράστιες συνέπειες στην παραμονή του κυβερνώντος κόμματος στην εξουσία. «Η κυβέρνηση αυτή έχει πετύχει εξαιτίας των οικονομικών της επιτευγμάτων. Οι ψηφοφόροι, λοιπόν, θα μπορούσαν πολύ εύκολα να γυρίσουν την πλάτη στο κυβερνών κόμμα εάν οι οικονομικές επιδόσεις που παρουσιάζει η χώρα τα τελευταία 7-8 χρόνια δεν συνεχιστούν», επισημαίνει ο Σενγκίζ Ακτάρ. Αυτό θα είναι ένα από τα στοιχεία που θα προκαλέσουν έντονη ανησυχία στο Πρωθυπουργό της Τουρκίας, προειδοποιούν αναλυτές, καθώς αναμένεται σειρά σημαντικών εκλογικών αναμετρήσεων την επόμενη διετία που θα ολοκληρωθούν με τις γενικές εκλογές του 2015. Ο Ερντογάν "κλειδώνει" τον στρατό στα στρατόπεδα Tις "νομιμοφανείς" τρύπες μέσα από τις οποίες ο τουρκικός στρατός - το ένοπλο τμήμα του "βαθέως κράτους" της Τουρκίας- παρενέβαινε στην πολιτική ζωή του τόπου με πραξικοπήματα- βελούδινα ή ...κανονικά - δημόσιες παραινέσεις, έγγραφα κλπ κλείνει με αλλαγές νόμων η Άγκυρα. «Κάνουμε ξανά τον ορισμό των καθηκόντων των ενόπλων δυνάμεων, για να μη βρει κανένας το δικαίωμα στον εαυτό του να ανατρέψει την κυβέρνηση, διαλύσει τη βουλή ή να κάνει πραξικόπημα ή κάτι άλλο που θα ονομάσετε εσείς, στηριζόμενος στο καθήκον προστασίας και διαφύλαξης της Δημοκρατίας» δήλωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ.Μπ. Αριντς ( Bülent Arınç) σχετικά με την τροποποίηση που θα γίνει στη νομοθεσία που ρυθμίζει τις υπηρεσίες και καθήκοντα των ενόπλων δυνάμεων στο εσωτερικό. Νέα περιγραφή καθηκόντων Ο κ. Arınç απαντώντας στη σχετική ερώτηση σε εκπομπή ιδιωτικού τηλεοπτικού καναλιού, ανέφερε πως περιγράφουν εκ νέου τα καθήκοντα των ενόπλων δυνάμεων σε ότι αφορά τις υπηρεσίες τους στο εσωτερικό, όπως έχει οριστεί με το Σύνταγμα. Και ξεκαθάρισε με ευθύ τρόπο: «Τα μέλη των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων δεν μπορεί να έχουν πολιτικές δραστηριότητες. Αυτό ισχύει και για τις δηλώσεις και για τις συμπεριφορές. Δηλαδή δεν είναι δυνατόν πια να προβούν σε πολιτική δραστηριότητα οι ένοπλες δυνάμεις στην Τουρκία για οποιοδήποτε θέμα που είναι υπό την αρμοδιότητα της πολιτικής βούλησης, της κυβέρνησης και αυτών που διοικούν τη χώρα» υπογράμμισε ο κ. Arınç. Στους στρατώνες Ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης τόνισε επίσης ότι με τη συγκεκριμένη τροποποίηση των νόμων και των κανονισμών θα αποτραπούν πρωτοβουλίες όπως η επιστολή που είχε σταλεί στις 27 Απριλίου ή παρόμοια ανακοινωθέν και υπομνήματα. Πολλές από τις εκροπές στηρίζονταν επίσης στο λεγόμενο Κόκκινο Βιβλίο που και αυτό έχει τροποποιηθεί από την κυβέρνηση Ερντογάν, που έχει κάνει πολλά βήματα για να βάλει τους στρατιωτικούς στους στρατώνες και μόνο. Οι Κούρδοι προκαλούν τον Ταγίπ Ερντογάν και διοργανώνουν μεγάλες διαδηλώσεις Ενώ ο υπουργός Επικοινωνίας της Τουρκίας Μπιναλί Γιλντιρίμ επέκρινε το ρόλο που διαδραματίζουν οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις των τελευταίων εβδομάδων, το κύριο φιλοκουρδικό κόμμα της Τουρκίας ζήτησε να πραγματοποιηθούν πορείες το σαββατοκύριακο σε τρεις μεγάλες πόλεις ξεκινώντας έτσι τις διαμαρτυρίες που έχουν στόχο να αυξηθεί η πίεση στην κυβέρνηση για να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο της ειρηνευτικής διαδικασίας με τους κούρδους αντάρτες. Μέλη του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) άρχισαν τον περασμένο μήνα να αποσύρονται από το έδαφος της Τουρκίας και να καταφεύγουν σε βάσεις στο βόρειο Ιράκ στο πλαίσιο μιας συμφωνίας ανάμεσα στο κράτος και το φυλακισμένο ηγέτη της οργάνωσης Αμπντουλάχ Οτσαλάν για τον τερματισμό μιας σύγκρουσης που έχει στοιχίσει τη ζωή σε 40.000 ανθρώπους. Αυτό το μήνα δεν υπήρξαν ενδείξεις προόδου, καθώς η προσοχή της κοινής γνώμης είχε επικεντρωθεί επί εβδομάδες στις εκτεταμένες και συχνά βίαιες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν σε όλη την Τουρκία. Ωστόσο το φιλοκουρδικό Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP) ανακοίνωσε πως η αποχώρηση συνεχίζεται επιτυχώς και η διαδικασία έχει μπει σε ένα δεύτερο στάδιο, στη διάρκεια του οποίου η Άγκυρα πρέπει να ενισχύσει τα δικαιώματα των Κούρδων, οι οποίοι αποτελούν περίπου το 20% του τουρκικού πληθυσμού, που ανέρχεται σε 76 εκατομμύρια κατοίκους. "Η κυβέρνηση πρέπει επειγόντως να προβεί στα απαραίτητα δημοκρατικά βήματα, να ακούσει τα αιτήματα του λαού και να εκπληρώσει αυτά που χρειάζονται στη δεύτερη φάση", αναφέρει το BDP σε δήλωσή του, στην οποία προμηνύει ένα καλοκαίρι εκδηλώσεων διαμαρτυρίας. Προσθέτει πως θα αρχίσει με πορείες την Κυριακή στο Ντιγιάρμπακιρ, τη Μερσίνη και τα Άδανα, οι οποίες είναι πιθανό να προσελκύσουν χιλιάδες διαδηλωτές. Το Ντιγιάρμπακιρ είναι η κύρια πόλη στην νοτιοανατολική Τουρκία, ο πληθυσμός της οποίας είναι στην πλειοψηφία του κουρδικός. Η Μερσίνα και τα Άδανα, στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, έχουν μεγάλους πληθυσμούς κούρδων μεταναστών. Το BDP ζητεί να τερματισθεί η κατασκευή στρατιωτικών φυλακίων στη νοτιοανατολική Τουρκία, την απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων, εκπαίδευση στην κουρδική γλώσσα, να μειωθεί το όριο του 10% για την είσοδο ενός κόμματος στο κοινοβούλιο και την απελευθέρωση του Οτσαλάν. Το φιλοκουρδικό κόμμα παρουσίασε στην κυβέρνηση ένα πακέτο προτάσεων με 25 άρθρα, πάνω στο οποίο χρειάζεται επειγόντως δράση, όπως υπογραμμίζει το BDP. Σύμφωνα με τουρκικά μέσα ενημέρωσης, ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε αυτή την εβδομάδα σε μια επιτροπή "σοφών" που συμβουλεύει σχετικά με την ειρηνευτική διαδικασία ότι αυτή η τελευταία δεν έχει ακόμη μπει στο δεύτερο στάδιο, καθώς μόνο 15% των μαχητών του PKK έχει φύγει μέχρι στιγμής από την Τουρκία. Ο ηγέτης του BDP Σελαχατίν Ντεμιρτάς απάντησε λέγοντας ότι τουλάχιστον 80% των μαχητών είτε έχουν ήδη εγκαταλείψει την Τουρκία είτε κατευθύνονται προς τις βάσεις τους στο βόρειο Ιράκ. Απειλούν τα κοινωνικά δίκτυα Ο Τούρκος υπουργός Επικοινωνίας Μπιναλί Γιλντιρίμ επέκρινε το ρόλο που διαδραματίζουν οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις των τελευταίων εβδομάδων και τους κάλεσε να συνεργαστούν με τις τουρκικές αρχές απειλώντας ότι διαφορετικά θα τους επιβληθούν κυρώσεις. "Ναι στις ελευθερίες μέχρι τέλους και στη χρήση του Ίντερνετ, όμως όχι, απολύτως όχι σ' αυτό που χρησιμεύει ως μέσο για το χάος, τη βία και το έγκλημα", δήλωσε ο Γιλντιρίμ σε συγκέντρωση στο Καρς (ανατολική Τουρκία). "Αν υπάρχει ένα αδίκημα, αυτό μπορεί να διαπραχθεί εξίσου καλά στην πραγματική και στην εικονική ζωή", υπογράμμισε ο υπουργός αναφερόμενος στις διαδηλώσεις εναντίον της ισλαμοσυντηρητικής κυβέρνησης που από τις 31 Μαΐου έχουν στοιχίσει τη ζωή σε 4 ανθρώπους και έχουν προκαλέσει τον τραυματισμό 8.000. Ιστότοποι όπως οι Twitter και Facebook χρησιμοποιήθηκαν ευρέως στην κινητοποίηση των διαδηλωτών. Ο Γιλντιρίμ αναγνώρισε σήμερα πως οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης είναι ένας "ελεύθερος τομέας" και πως δεν υπάρχει θέμα να απαγορευθεί. Όμως "είναι το φυσικότερο δικαίωμα της Τουρκίας" να απαιτεί οι ιστότοποι αυτοί να μην αποτελούν μέσα υποκίνησης της βίας, υπογράμμισε. Ο υπουργός κάλεσε το Facebook και το Twitter να μην "παίζουν με την αξιοπρέπεια και την αξιοπιστία" της Τουρκίας η οποία, όπως απείλησε, μπορεί να τους δώσει "ένα χαστούκι". Πηγές VoaNews, OnAlert, Reuters, DPA, ANA-MPA Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους! Η αναδημοσίευση των άρθρων και των μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με εμφανή έγγραφη και ενεργή αναφορά στην πηγή

Ποιοι είναι οι 9 μεγαλύτεροι ιδιωτικοί στρατοί στον κόσμο! Posted: 29 Jun 2013 02:58 AM PDT Η ιδιωτικοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων αλλού έχει ξεκινήσει. Στην Ελλάδα έχει αρχίσει μια "υπουλη" συζήτηση που δυστυχώς ξεκινά ακόμη και μέσα από την ιστορική Σχολή Ευελπίδων. Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι ιδιωτικοί στρατοί στον κόσμο; Αν και σήμερα οι περισσότερες χώρες αγωνίζονται για την ειρήνη υπάρχουν διαφορες επίσήμες εμπόλεμες ζώνες. Οπότε σε πολλές περιπτώσεις για να μην επηρεαστούν τα εθνικά στρατεύματα μιας χώρας και να αποφευχθεί ο κίνδυνος απώλειας στρατιωτών μια κυβέρνηση προσλαμβάνει μισθοφόρους. Οι μισθοφόροι, ειναι στρατιώτες που αγωνίζονται για προσωπικό κέρδος ή για κάποια υλική αποζημείωση. Αν δούμε την ιστορία αυτος ο 'τύπος' στρατιωτικών δυνάμεων χρησιμοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια - απο την Αρχαία Ελλάδα, την Αίγυπτο και την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ωστόσο αν δούμε τι γίνεται σήμερα σχετικά με αυτο το θέμα παρατηρούμε οτι οι μισθοφόροι εχουν γίνει ενα είδος επιχείρησης Αν και ο στρατός μπορει να ωφεληθεί απο τους μισθοφόρους υπάρχουν αρκετοι κινδυνοι στην πρόσληψη των ιδιωτικών στρατιωτών για παράδειγμα η ανεπαρκή εκπαιδευση, οι υψηλοί μισθοί και βεβαίως ο φόβος της εγκατάλειψης που ειναι πάντα μια πιθανότητα. Με τον τομέα της Άμυνας να υποφέρει απο τις περικοπές οι υπηρεσίες των μισθοφόρων και των ιδιωτικών εταιρειών εχουν την ιδιαίτερη προσοχή των επενδυτών αλλα μόνο κάποιες απο αυτες εχουν καταφέρει πραγματικά να θεωρηθούν πρωτοποριακές στον τομέα τους. Ας ρίξουμε μια ματιά στις εταιρίες που ελέγχουν τους 9 μεγαλύτερους ιδιωτικούς στρατούς στον κόσμο: 1. Η Academi εχει το μεγαλύτερο ιδιωτικό κέντρο εκπαίδευσης στις ΗΠΑ. Η εταιρία εχει εκπαιδεύσει πάνω απο 50, 000 ξένους στρατιώτες, αστυνομικούς και ειδικούς κατα της τρομοκρατίας. Ταυτόχρονα η εργαζόμενοι της εταιρίας συμμετείχαν σε πολλές αποστολές συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. 2. Η Defion εχει την έδρα της στο Περού αλλα εχει και γραφεία σε πολλές άλλες χώρες μεταξύ των οποίων ειναι το Ντουμπάϊ και το Ιράκ. Η συγκεκριμένη εταιρία κρατάει στενές επαφή με μια άλλη εταιρεία μισθοφόρων την Triple Canopy και επίσης συμμετείχε στην εκπαίδευση και την πρόσληψη 'προσωπικού' στον πόλεμο του Ιράκ. Συνολικά, 3000 άτομα της Defion πολέμησαν στην π΄ρασινη ζώνη στην Βαγδάτη. 3. Η Aegis εχει συμμετάσχει σε αποστολές που έλαβαν χώρα σε περιπου 40 χώρες για περίπου 20 κρατη όπως και για των ΟΗΕ. Με γραφεία στο Ηνωμένο Βασίλειο, στις ΗΠΑ, στο Αφγανιστάν και στο Μπαχρέιν, η εταιρεία παρέχει επίσης υπηρεσίες ασφαλείας για την προστασία συμφερόντων των εταιρειών σε αναδυόμενες αγορές. 4. Η Triple Canopy όπως αναφέραμε παραπάνω συνεργάζεται με την Defion και έχει υπογράψει σύμβαση με την αμερικανική κυβέρνηση για την αποστολή δυνάμεων στο Ιράκ. Η εταιρεία παρέχει υπηρεσίες υποστήριξης της αποστολής, λύσεις ασφάλειας, και προγράμματα κατάρτισης. 5. Η DynCorp ιδρύθηκε το 1946 με το όνομα Land-Air Inc και ήταν μια εταιρεία που δραστηριοποιούνταν στον τομέα των αερομεταφορών. Οι μισθοφόροι της εταιρείας συμμετείχαν στην καταπολέμηση των ανταρτών στην Κολομβία και την καταπολέμηση των επιχειρήσεων ναρκωτικών στο Περού, όπως και σε κάποιες άλλες περιοχές συγκρούσεων. Σήμερα είναι μία από τις εταιρείες που έχει στρατιωτικές δυνάμεις στο Ιράκ. 6. Η Asia Security Group είναι μια σημαντική τοπική στρατιωτική δύναμη στο Αφγανιστάν, η οποία έχει υπογράψει συμβάσεις με το στρατό των ΗΠΑ για υπηρεσίες ασφαλείας και για την προστασία των νηοπομπών εφοδιασμού στην εμπόλεμη ζώνη των συγκρούσεων. Η Asia Security Group παρέχει επίσης μισθοφόρους στην DynCorp, η οποία επίσης, δραστηριοποιείται στη χώρα. 7. Μια αλλη εταιρία που εχει τα στρατευματα της στο Ιράκ ειναι η Erinys. παρέχει επίσης υπηρεσίες ασφαλείας, κατάρτισης όπως και consulting για τις μεγάλες εταιρείες πετρελαίου που δραστηριόποιούνται στην Ασία και την Αφρική. Η εταιρεία παρέχει επίσης υπηρεσίες ασφαλείας προς τις εταιρείες που ασχολούνται με την εξόρυξη ορυκτών στην Αφρική. 8. Με προσωπικό άνω των 1.200 ατόμων, η Unity Resources Group δραστηριοποιείται στην παροχή χερσαίων δυνάμεων αλλα και αεροπορικών υπηρεσιών και υπηρεσιών θαλάσσης, στην Αφρική, την Αμερική, τη Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία και την Ευρώπη. 9. Η G4S έχει πάνω από 620.000 προσωπικό παγκοσμίως και συμμετέχει σε δραστηριότητες σε 125 χώρες, δίνοντας έμφαση στις αναπτυσσόμενες αγορές. Η G4S plc (LON: GFS), όπως ειναι στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου, ειναι η δεύτερη μεγαλύτερη εταιρία στον κόσμο. Ασχολείται με:  (α) παροχή δυνάμεων ασφαλείας για ιδιώτες αλλα και για κρατικές υπηρεσίες,  (β) πληροφορίες (intelligence),  (γ) με την εκκαθάριση ναρκοπεδίων και  (δ) εκπαίδευση στρατιωτικών δυνάμεων και γενικότερα την κατάρτιση δυνάμεων ασφαλείας. Πηγή OnAlert

Το πείσμα των Ελλήνων… Posted: 29 Jun 2013 02:40 AM PDT Πριν συνεχίσουμε το ταξίδι στην άγνωστη ιστορία των Ελλήνων, θελήσαμε να κάνουμε μια μικρή αναφορά στο ελληνικό πείσμα. Αυτό που για αιώνες τώρα κρατάει τον Ελληνισμό ζωντανό. Πεισματάρηδες οι Έλληνες δεν δέχονταν ποτέ ότι υπήρχε περίπτωση να αφανιστούν από προσώπου γης. Όπου δεν φτούραγε η πολιτική, δεν δίσταζαν να χτυπήσουν την γροθιά στο μαχαίρι και μολονότι αριθμητικά λιγότεροι στέκονταν απέναντι σε οποιονδήποτε εχθρό. Έτσι ακριβώς συνέβη στην μάχη του Μαραθώνα όπου έλαμψε η ελληνική στρατηγική αλλά και το πείσμα. Στους δαφνοστεφανωμένους νεκρούς εκείνης της ημέρας ανήκει και ο αδερφός του δραματικού ποιητή Αισχύλου, Κυναίγειρος. Ας δούμε πως σκοτώθηκε ο πεισματάρης αυτός Έλληνας. Καθώς οι ντροπιασμένοι Πέρσες έτρεχαν στην ακρογιαλιά για να ανεβούν στα καράβια και να γλυτώσουν, ο Κυναίγειρος τους παίρνει από πίσω. Η θάλασσα ήταν η τελευταία τους ελπίδα. Ωστόσο, έπρεπε να αποδυναμωθεί όσο τον δυνατό περισσότερο ο περσικός στρατός. Ο Κυναίγειρος για να εμποδίσει ένα πλοίο να αποπλεύσει το άρπαξε με το χέρι, προκειμένου να προφτάσουν να έρθουν οι υπόλοιποι Έλληνες. Ένας Πέρσης του έκοψε τότε το χέρι με πέλεκυ. Το πείσμα του Έλληνα δεν υποχωρεί. Το μάτι του Κυναίγειρου γυάλισε ακόμα περισσότερο. Αρπάζει την πρύμνη του πλοίου με το άλλο χέρι. Ο Πέρσης του το ακρωτηριάζει και αυτό. Οι περισσότεροι που διαβάζουν αυτές τις γραμμές και δεν γνωρίζουν την ιστορία του Κυναίγειρου, θα σκέφτονται πως ο δίχως χέρια πλέον στρατιώτης θα έπεφτε ακρωτηριασμένος στα ρηχά νερά. Ο Κυναίγειρος δεν ήταν όμως από αυτούς που υποχωρούσαν. Ήταν Έλληνας. Αρπάζει μονομιάς την πρύμνη με το στόμα. Ο Πέρσης τα χάνει! Δεν μπορεί να διανοηθεί πως γίνεται αυτό. Από μικρός είχε μάθει πως η θυσία έχει όρια και ότι στο τέλος αυτό που μετράει είναι η προσωπική επιβίωση. Είχε να κάνει όμως με τους «τρελούς» της ανθρωπότητας· αυτούς που δεν διστάζουν να σταυρωθούν για την ελευθερία ολάκερου του πλανήτη. Χωρίς να περιμένουν μάλιστα ανταλλάγματα. Ο Πέρσης συνέρχεται. Το φονικό του ένστικτό ξαναξυπνάει. Πέφτει η τελευταία τσεκουριά και κόβει το κεφάλι του ήρωα. Οι Πέρσες πήραν όμως γεύση από το ελληνικό ατσάλινο πείσμα. Κάτι που κορυφώθηκε και επισφραγίστηκε με την εκστρατεία του Αλέξανδρου και την απελευθέρωση περιοχών της Ασίας από τον περσικό ζυγό. Σήμερα προσπαθούν να πείσουν τον Ελληνισμό ότι το πείσμα είναι ανούσιο. Όλοι πρέπει να αποδεχθούμε την μοίρα που μας πλασάρουν. Να υποχωρήσουμε και να αποδεχθούμε μια υποτιθέμενη ειρήνη, η οποία στην ουσία αποτελεί προπύργιο απόλυτης κυριαρχίας πάνω στην ανθρώπινη ύπαρξη. Τώρα που η μαυρίλα εξαπλώνεται και πυκνώνει, άπαξ και χαθεί το πείσμα των Ελλήνων, δεν θα υπάρχει κανείς, να εκνευρίζει έστω τους παγκοσμιοποιητές. Δεν θα υπάρχει κανείς που θα ξαναδώσει το φως στην οικουμένη. Και μην ακούμε το παραμύθι ότι όλοι οι Έλληνες έχουμε αλλοτριωθεί. Αυτά τα λένε αυτοί που έχουν χάσει το πείσμα τους. Αυτοί που δεν θα έμπαιναν καν στον κόπο να πλησιάσουν το καράβι του εχθρού. Πηγή ΠΥΓΜΗ

Ηλίθιε, έρχεται η σειρά σου... Posted: 29 Jun 2013 02:10 AM PDT Γράφει ο Νίκος Μήτσιαλης Ναι, είναι πια καιρός να λέγονται τα πράγματα με το όνομα τους και όποιοι μετά τις καθημερινές οικονομικές δολοφονίες εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν τι συμβαίνει στον περίγυρό τους, δίπλα τους, τότε ασφαλώς δεν είναι νοήμονα όντα και εξ αυτού δικαιώνουν τον τίτλο αυτού του σημειώματος… Σε σένα απευθύνομαι που εξακολουθείς ακόμα και σήμερα να χαίρεσαι τώρα που ξεδιπλώνεται το σχέδιο για το πογκρόμ των απολύσεων και στον δημόσιο τομέα… Λες και τώρα που απολύουν δημόσιους θα προσλαμβάνουν ιδιωτικούς… Κούνια που σε κούναγε! Λες και τώρα που κλείνουν νοσοκομεία, σχολεία, οργανισμούς κοινής ωφέλειας, διώχνοντας και ξεπουλώντας ακόμα και το νεράκι, θα σου ξαναδώσουν αυτά που σου έχουν κλέψει από το μισθό και σύνταξη… Τα ίδια ακριβώς μου έλεγε και ο μικροαστείος της γειτονιάς μου ψιλικατζής, λάβρος και αυτός κατά του δημοσίου και των κηφήνων του… Δεκάτη πρωινή λοιπόν μόλις είχε τελειώσει η… επιμορφωτική ζώνη του Μέγκα των Καμπουράκη – Οικονομέα! Ξαναμμένος ο Θεόφιλος, αφρούς και σπίθες ο μικρομεσαίος! Το μεσαίος βέβαια χάριν ευφωνίας, γιατί πώς να είσαι μεσαίος με ένα μαγαζάκι εικοσιτέσσερα τετραγωνικά και ελάχιστα ακόμα, λαθραία επί του πεζοδρομίου… Και όμως φίλε μου το έλεγε και το πίστευε ο τύπος, ότι με αυτά τα τετραγωνικά αποτελούσε και αυτός μέρος της σπονδυλικής στήλης που στήριζε κάποτε την ελληνική οικονομία και εξ αυτού και την κοινωνία… Φαίνεται πως ακόμα είναι κολλημένος σ΄ αυτό που έλεγαν κάποτε μετ΄ επιτάσεως πολιτευτές και βουλευτάδες κυρίως της εθνικοφρόνου, πως η μικρομεσαία τάξη , όταν βέβαια υπήρχε τέτοια, ήταν η σπονδυλική στήλη της χώρας… Εκεί είχε μείνει ο δυστυχής και άρχισε να με «πυροβολεί» γνωρίζοντας πως εγώ είχα άλλη γνώμη περί δημοσίου και «κηφήνων» από αυτήν που έχουν οι Καμπουράκηδες , οι Πρετεντέρηδες και όλοι οι ανά την επικράτεια… Λάρι Κινγκ! Εντάξει ρε Θεόφιλε ξέρω τις απόψεις σου, να τους εκτελέσουμε, να τους ρίξουμε στη χωματερή, στην πυρά της ανεργίας όλους τους από το δημόσιο αμειβόμενους… Να σου κάνουμε το χατίρι να γλυτώσουμε από μισθούς και από κηφήνες τεμπέληδες όπως λένε και οι… Σταχανοβίτες «δημοσιογράφοι» των ιδιωτικών καναλιών και τότε για ρώτα το συρτάρι σου μαγαζάτορα; Η κυρία δασκάλα που σου αφήνει το παραδάκι για τα τρία παιδάκια της, ο κύριος Φανούρης ο συμβασιούχος των ΟΤΑ , ο ταχυδρόμος με την τετραμελή φαμίλια, ακόμα και εκείνος ο νοσηλευτής που περιέθαλψε προχθές την συμπαθέστατη πεθερά σου από το δημόσιο αμειβόμενος είναι… Δηλαδή Θεόφιλε για να μην κουραζόμαστε μετρώντας αυτούς που θέλεις να «πυροβολήσεις», την ενεργή πελατεία σου δηλαδή, αυτή που ακόμα δεν είναι καταχωρημένη στο τεφτέρι σου «γράφτα και κλάφτα», εργάζονται στον ευρύ και στενό δημόσιο τομέα… Καταλαβαίνεις πως αν και αυτοί περάσουν από την πόρτα της απόλυσης και οι υπόλοιποι πελάτες σου που έχουν με τη σειρά τους πελάτες όλους αυτούς τους υπό απόλυση… Να μην συνεχίσω… Στην πιάτσα είσαι και καταλαβαίνεις σε τι μεγέθους «κηδεία» δημοσία δαπάνη θα κληθούμε να συμμετάσχουμε ως στενοί συγγενείς των νέων ανέργων… Τα μόνα καταστήματα που κάνουν ακόμα χρυσές δουλειές είναι τα σαράφικα που αρπάζουν όσο - όσο βέρες και βαφτιστικούς σταυρούς και εκείνα που πουλάν λουκέτα! Α, ξέχασα και ο χοντρέμπορος της φούντας στη γωνία… Γι αυτό σου λέω, έρχεται συντόμως και η σειρά σου και πίστεψέ με, το πρόβλημα δεν είναι το μεγάλο δημόσιο που κράζουν κυρίως τα «ηλεκτρονικά» παπαγαλάκια, μα το ανύπαρκτο ήθος των πολιτικών που κυβέρνησαν και κυβερνούν, τινάζοντας την «μπάνκα στον αέρα…» Με τις αρπαχτές και το συνεχές πλιάτσικο, την ανηθικότητα τους και την υποταγή τους στο σύστημα της χρηματοπιστωτικής φούσκας που τους έχει υπηρέτες έχοντάς τους γραμμένους στις λίστες της μίζας τους περισσότερους… Δες τώρα ένα δείγμα «ήθους» της εξουσίας Θεόφιλε, τελευταίε «υπό σπόνδυλε» της αστικής μικρό μεσαίας υπό διάλυση τάξης… Εκείνος που κατήγγειλε προχθές ως αμαρτωλή την ΕΡΤ και κατέβασε τους διακόπτες της, κατ΄ εντολή των αλλοδαπών αφεντικών και των ντόπιων συνεργατών τους, είναι αυτός που διορίστηκε με σύμβαση αορίστου χρόνου κατ΄ εξαίρεση στην ΕΡΤ όταν ο μπαμπάς του ήταν βουλευτής του ΠαΣοΚ… Σκέψου τώρα Θεόφιλε ότι αυτός, θα μας την… εξυγιάνει!!! Η τότε σύμβαση αορίστου χρόνου ήταν το "διαβατήριο" για να εκδράμει ο κ. Κεδίκογλου, με χρήματα της ΕΡΤ προς το CNN για να μετεκπαιδευτεί, ώστε επιστρέφοντας να σταδιοδρομήσει, με επιπλέον εφόδια, στο BRAVO Ρούλα, της καλλιτέχνιδος κ. Κορομηλά στο MEGA… Τι σύμπτωση και αυτός στο MEGA σταδιοδρόμησε για να φτάσει μέχρι και στο κατέβασμα των διακοπτών της ΕΡΤ!!! Εκεί στο MEGA στη MEGάλη του γένους σχολή… Πηγή

Αναζητώντας ερείσματα γεωστρατηγικής ισχύος Posted: 29 Jun 2013 01:58 AM PDT Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος Δυστυχώς ανέκαθεν τις διπλωματικές σχέσεις και συνομιλίες, τις διατρέχει το πνεύμα της επιβολής του ιχυρότερου και όχι της καλοπιστίας του διαλόγου. Διακρατικές συνομιλίες άνευ των απαιτουμένων διαπραγματευτικών ερεισμάτων, συνιστούν βαθμιαία αποδοχή των αξιώσεων του αντιπάλου. Απο τα τελευταία ολέθρια λάθη-πλάνες της εξωτερικής μας πολιτικής, η ψευδαίσθηση πως η Τουρκία θα συζητήσει μαζί μας με βάση τον καλόπιστο διάλογο και το δεθνές δίκαιο. Για όσους δεν το γνωρίζουν η Τουρκία μιλάει με γνώμονα πάντα την στρατιωτικής της ισχύ και την δύναμη επιβολής της. Η οδυνηρά εσφαλμένη αυτή διπλωματική μας θεώρηση παραπέμπει στον διάλογο μεταξύ Αθηναίων και Μηλίων. Υπομνίζει εδώ ο μέγας δάσκαλος της πολιτικής τέχνης Θουκυδίδης (V,89), δίνοντάς μας την πεμπτουσία του «Το δίκαιο κρίνεται απο την δυνατότητα της επιβολής του». («Δίκαια απο της ίσης ανάγκης κρίνεται»). Και επομένως οι δυνατοί διαπράττουν ότι τους επιτρέπει η δυναμή τους και οι ασθενέστεροι υποχωρούν («δυνατά οι προύχοντες πράσσουσιν και οι ασθενείς ξυγχωρούσι»). Σ΄αυτό το πλαίσιο οι διαχυτικότητες και οι διπλωματικές αβρότητες της Ελλάδος πρός την Τουρκία, έστω και αν κάποτε εγγίζουν τον χαρακτήρα των ανθρώπινων σχέσεων, μόνον στείρες και επιζήμιες μπορεί να είναι για την Ελλάδα. Για την Τουρκία συνιστούν ένα έξυπνο καλοσχεδιασμένο προσωπείο, για να μας αποπροσανατολίζει απο την αναζήτηση αληθινών διπλωματικών ερεισμάτων, να μας ροκανίζει τον υπερπολύτιμο διπλωματικό χρόνο – παγιώνοντας ύπουλα επικίνδυνα status quo εναντίον της Ελλάδος – και να επικαλύπτει τελικά το κυνικό και αδηφάγο πρόσωπο της επεκτατικής της πολιτικής. Δυστυχώς το είδαμε και πρόσφατα όταν η Ελλάδα συμμετείχε στο Ανώτατο Συμβούλιο της ψευδεπίγραφης συνεργασίας στην Άγκυρα και την ίδια στιγμή τα τουρκικά αεροσκάφη πραγματοποιούσαν παραβιάσεις στο Αιγαίο, ενώ ο ταυτόχρονα ο Ερντογάν παρέθετε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ένα πλήθος οργιώδους φαντασίας διεκδικήσεων έναντι της εθνικής μας κυριαρχίας. Και όλα αυτά την ίδια επίσης ώρα που συνεχίζεται απο τον Αττίλα η κατάληψη της μαρτυρικής μας Κύπρου και εξακολουθούν σε αμείωτο βαθμό οι σρατιωτικοί εκβιασμοί, εναντίον της δοτικής δυστυχώς κυπριακής ηγεσίας. Μοίρα τραγική οι διάδοχες του αλησμόνητου πατριώτη Τάσου Παπαδόπουλου στην Κύπρο ηγεσίες, ήταν κατά πολύ κατώτερες των περιστάσεων. Όλα δείχνουν πως μεσούσης και της βαθιάς οικονομικής μας κρίσης, που απομείωσε σημαντικά την διαραγματευτική μας ικανότητα, ότι η Ελλάδα σύρεται σε μια λεπταίσθητη οικονομική υποχώρηση πρός την Τουρκία. Και με τις διαρκείς ευλογίες πρός αυτή την κατεύθυνση των Αμερικανών, διαπραγματευόμαστε πρός την Τουρκία την πώληση μείζονων σρατιωτικών και οικονομικών υποδομών – λιμάνια, μαρίνες, αεροδρόμια, τουριστικές υποδομές – ενώ αποστρεφόμαστε μετά βδελυγμίας την στρατιωτικοοικονομική συνεργασία με την Ρωσία και την Κίνα, που πραγματικά θα έδιναν ελπίδα και προοπτική στην χώρα, εξόδου απο το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται. Και μέσα σ΄αυτή την δίνη της χρεοκοπίας, παραχωρούμε αβασάνιστα υψηλής γεωστρατηγικής σημασίας υποδομές, υποσκάποτοντας την εθνική μας ασφάλεια. Στο διαλαμβανόμενο παιχνίδι των αποκρατικοποιήσεων οι προσφορές των Αμερικανών, συνιστούν ψήγματα έναντι αυτών των Ρώσων και όμως αληθωρίζουμε διαρκώς το μάτι μας πρός τους Αμερικανούς. Την ίδια ώρα αντιμετωπίζουμε τον θανάσιμα ασφυκτικό ενδοευρωπαϊκό ελεύθερο ανταγωνισμό, όταν η κυρίαρχη Γερμανία τον παραβιάζει διακρώς ανενδοίαστα. Η Ελλάδα προσήλθε τον περασμένο Μάρτιο στην συνάντηση των αρχηγών, διεκδικώντας απο τους Καταριανούς επενδύσεις. Όμως είναι δυστυχώς πραγματικότητα για την Ελλάδα, ότι Τουρκία και Κατάρ συνιστούν έναν κοινό γεωστρατηγικό πόλο, στην στήριξη ισλαμικών κινημάτων του τουρκικού ιμπεριαλισμού. Συνεπώς προσήλθε διεκδικώντας απο ελάχιστα μέχρι μηδενικά οφέλη. Οι συναντήσεις σε επίπεδο αρχηγών είναι εποικοδομητικές και ωφέλιμες για τον τόπο όταν – και μόνον όταν όπως λέμε στα Μαθηματικά – έχουν διασφαλιστεί πιθανότητες επιτυχίας τους. Εν προκειμένω η Ελλάς προσέρχεται διπλωματικά ανεπέριστη, μέσα στα αγκάθια γυμνή. Ενώ η επεκτατικότητα της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας κορυφώνεται στο έπακρο. Τα λέει δυστυχώς ο σοφός νέστορας της πολιτικής μας σκηνής Στέλιος Παπαθεμελής, αλλά ποιός ακούει !!! Και με τούτα και με τ΄άλλα, προσερχόμενη η Ελλάδα σε συναντήσεις κορυφής στην Άγκυρα εξυπαρχής χαμένη, απομειώνει το διπλωματικό της κύρος και το χειρότερο όλων αποστέλει λάθος μήνυματα στα διεθνή φόρα, συντασσόμενη με την εξαγγελία του Νταβούτογλου, περί «μηδενικών προβλημάτων». Θωρακίζοντας επίσης περαιτέρω την διπλωματική φαρέτρα της Τουρκίας. Οι Αμερικανοί εδώ και χρόνια θέλοντας να απονευρώσουν διπλωματικά την Ελλάδα, μας υπνωτίζουν με ολέθριες εθνικές διδαχές, περί διαλόγου, σύνεσης, μετριοπάθειας, υποχωρήσεων, αποτροπή ανακήρυξης ΑΟΖ και τα συναφή. Ας έχουν εδώ υπόψη τους οι πολιτικές μας ηγεσίες τα λόγια του απαράμιλλου δασκάλου της πολιτικής τέχνης Θουκυδίδη «το σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα» και ας αποκρούσουν σθεναρά τις ολέθριες αυτές εθνικά νουθεσίες. Η Ελλάς είναι επιβεβλημένο αύριο κιόλας, χωρίς καμιά περαιτέρω καθυστέρηση, να προβεί στην ανακήρυξη ΑΟΖ. Τα αναγκαία τεχνικά στοιχεία είναι αποτυπωμένα εδώ και χρόνια στην υδρογραφική υπηρεσία του Πολεμικού μας Ναυτικού και προσμένουν την χαμένη εθνική μας ευτολμία. Το σωστό και αληθινό δρόμο του εθνικού μας συμφέροντος, μας υποδεικνύει ο αείμνηστος, ατρόμητος και λεοντόκαρδος Τάσος Παπαδόπουλος. Καίτοι στρατιωτικά και αμυντικά αδύναμος και με την χαίνουσα πληγή της κατάληψη της νήσου ανοικτή, παρέβλεψε τις θρασύδειλες τουρκικές απειλές και τις αντίστοιχες αγγλοαμερικανικές συμβουλές και προχώρησε στην ανακήρυξη της κυπριακής ΑΟΖ. Διανοίγοντας το δρόμο για γόνιμες και ελπιδοφόρες διπλωματικοοικονομικές και στρατιωτικές συνεργασίες και εισάγοντας παράλληλα την μαρτυρική Κύπρο, στην χωρία των σημαντικών ενεργειακών παικτών.Αξίζει αλήθεια εδώ να υπομνήσουμε μια σπουδαία στιγμή επιδέξιου στρατιωτικοδιπλωματικού ελιγμού, του κατά τα άλλα αμφίσημου Ανδρέα Παπανδρου, όταν το Μάρτιο του ΄87 με απαράμιλλο πολιτικό σθένος και ανένδοτη εθνική αξιοπρέπεια, απέστειλε σταθερά και πειστικά το μήνυμα στους Τούρκους και Αμερικανούς, ότι θα βυθίσει το Σισμίκ. Οι Αμερικανοί τότε κλονίστηκαν απο την αποφασιστικότητα του Ανδρέα και ανέστρεψαν έτσι, την έως μέχρι τότε συνήθη πίεσή τους απο την Ελλάδα πρός την Τουρκία. Η αποφασιστικότητα εκείνη την περίοδο του Ανδρέα – που σε άλλες εκδοχές όμως της πρωθυπουργίας του πλήγωσε βαθύτατα τους Έλληνες – είχε στείλει σαφές μήνυμα στους τουρκοαμερικανούς και είχε επιφέρει τους γόνιμους καρπούς της. Εξαναγκάζοντας τον τούρκο πρωθυπουργό Οζάλ, να κάνει πίσω. Το λαμπρό αυτό παράδειγμα της εξωτερικής μας πολιτικής, ας το θυμούνται οι πολιτικές μας ηγεσίες. Είναι επομένως επιβεβλημένο να κατοχυρώσουμε το συντομότερο δυνατό τα εθνικά μας συμφέροντα, τόσο στις θαλάσσιες ζώνες, όσο και στις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές, προκειμένου αξιοποιώντας αυτό τον σπουδαίο εθνικό μας πλούτο, να εξέλθουμε απο το φάσμα της φτώχειας και της οικονομικής και κοινωνικής μας παρακμής. Οι Νεοθωμανοί πασάδες θα συνεχίσουν ατέρμονα και ποικιλοτρόπως να εκβιάζουν γεωστρατηγικά την Ελλάδα, οσάκις θα συρόμαστε σε στείρες, άγονες και αμφιβόλου κύρους διερευνητικές επαφές κορυφής. Ενώ αντί όλων αυτών των άγονων και αναποτελεσματικών ενεργειών, ως πρωτεραία επιλογή μας θα έπρεπε να είναι η εδραίωση της αμυντικοστρατιωτικής μας θωράκισης και η αναζήτηση σοβαρών και με προοπτική, διπλωματικών και γεωστρατηγικών ερεισμάτων. Εν κατακλείδει ο λαμπρός της αρχαιεολληνικής γραμματείας Ευριπίδης προτρέπει, «τοις πόνοις αγαθοί τολμώσι, δειλοί δ΄εισίν ουδέ ουδαμού». Και σε ελεύθερη μετάφραση «Τα τολμηρά πράγματα τα πραγματώνουν οι γενναίοι, ενώ οι δειλοί δεν αξίζουν για τίποτα». * Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π. Πηγή

Της Αμύνης τα παιδιά Posted: 29 Jun 2013 01:45 AM PDT Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου συνεχίζει το success story, χωρίς τον Φώτη Κουβέλη, και εξετάζει τώρα τη συγχώνευση των αμυντικών βιομηχανιών της χώρας. Η συγχώνευση συζητήθηκε κατά τη διάρκεια της συνάντησης του Γιάννη Στουρνάρα και της υπολοχαγού Εθνικής Άμυνας Φώφης Γεννηματά. Η κυβέρνηση δεν θα ακολουθήσει το πετυχημένο μοντέλο που ακολουθήθηκε με το λουκέτο στην ΕΡΤ, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος οι εργαζόμενοι στις αμυντικές βιομηχανίες να ακολουθήσουν το παράδειγμα των απολυμένων της ΕΡΤ και να ταμπουρωθούν στα εργοστάσια, περιμένοντας τα ΜΑΤ με πυροβόλα, πυραύλους και μπαζούκας. Πηγές της κυβέρνησης αποκάλυψαν πως Σαμαράς και Βενιζέλος φοβήθηκαν μήπως οι εργαζόμενοι στις αμυντικές βιομηχανίες μεταφέρουν τίποτα πυροβολαρχίες στην ΕΡΤ και αμυνθούν μαζί με τους δημοσιογράφους και τους τεχνικούς, γιατί μετά θα έπρεπε να τους βομβαρδίσουν με F-16. Φυσικά, ο σκοπός της συγχώνευσης των αμυντικών βιομηχανιών της χώρας είναι οι απολύσεις εργαζομένων και το ξεπούλημα της ακίνητης περιουσίας αλλά μπορεί η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να μην προλάβει να συνεχίσει το success story γιατί ένα πουλάκι μου είπε ότι θα πέσει. Μπααααααααααμμμμμ!!! Έγραψε o Pitsirikos, μοντάζ Γρέκι

Εκπληκτικές προτάσεις Τσίπρα για την αναθεώρηση του Συντάγματος Posted: 29 Jun 2013 01:25 AM PDT Αιφνιδίασε ευχάριστα χθες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρας από τα Χανιά όπου παρουσίασε τις θέσεις του κόμματός του για αναθεώρηση του Συντάγματος. Ειδικότερα μίλησε για δημοψηφίσματα και προτάσεις νόμων με λαϊκή πρωτοβουλία. Για δικαίωμα ενός αριθμού βουλευτών να προτείνουν δημοψήφισμα. Για καθιέρωση της απλής αναλογικής ως πάγιου εκλογικού συστήματος τόσο για την Βουλή, όσο και για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Για δικαίωμα των εκλογέων να ανακαλούν τους εκλεγμένους αντιπροσώπους αν προκύψει σοβαρός λόγος. Για όριο στις θητείες των βουλευτών. Για κατάργηση του νόμου περί ευθύνης των υπουργών και για περιορισμό της ασυλίας των βουλευτών. Για χρηματοδότηση των κομμάτων μόνο για μέρος των αποδεδειγμένων εξόδων τους. Για ριζική αλλαγή στο θεσμό της ΤΑ με τοπικά δημοψηφίσματα, τοπικές συνελεύσεις, ανακλητότητα, κατάργηση του «Καλλικράτη», κατανομή αρμοδιοτήτων και χρηματοδότησης προς τα κάτω κ.λ.π. Για εκλογή του προέδρου και Αντιπρόεδρων του ΣτΕ, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου από Ειδικό Εκλεκτορικό Σώμα. Για επαναχάραξη του χάρτη λειτουργίας των ΜΜΕ και αδειοδότηση των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών από μηδενική βάση. Για εκλογή του ΠτΔ απευθείας από το λαό, μέσα σε ένα ευρύτερο θεσμικό πλαίσιο αμεσοδημοκρατίας. Εμείς επικροτούμε απόλυτα τις προτάσεις αυτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες εξάλλου συμπίπτουν με μέρος δικών μας προτάσεων. Διαφωνούμε μόνο στο θέμα της αποκλειστικότητας του κράτους στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Αυτή η συνταγματική πρόβλεψη αφενός έχει υποβαθμίσει την ανώτατη εκπαίδευση στην Ελλάδα, αφετέρου έχει διώξει από εδώ χιλιάδες ελληνόπουλα αλλά και χρήσιμο συνάλλαγμα. Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την αναθεώρηση του Συντάγματος είναι: «1. Η εισαγωγή και συνταγματική καθιέρωση των θεσμών της λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας, της λαϊκής αρνησικυρίας και των δημοψηφισμάτων με πρωτοβουλία των πολιτών. 2. Η ενδυνάμωση του Κοινοβουλίου ως νομοθετικού και ελεγκτικού θεσμού της εκτελεστικής εξουσίας. Με τη δραστική μείωση της χρήσης διαδικασίας του κατ' επείγοντος. Με τη δυνατότητα υποβολής νομοσχεδίων και προτάσεων Νόμου από αριθμό βουλευτών, με δεσμευτική χρονική διαδικασία για τη συζήτησή τους. Με δικαίωμα πρότασης των βουλευτών για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για ψηφισμένο νομοσχέδιο που ρυθμίζει σοβαρό κοινωνικό ζήτημα. Με διασφάλιση δυνατότητας σύστασης εξεταστικής επιτροπής από μικρότερο αριθμό βουλευτών. Με δυνατότητα πρόσβασης του βουλευτή σε κάθε κρατικό έγγραφο. Η αποφασιστική ενδυνάμωση της διαφάνειας στη διοίκηση του κράτους και της δυνατότητα ελέγχου των αποφάσεων από όλους τους πολίτες χωρίς μεσολαβητές και μεσολαβήσεις. 3. Η καθιέρωση της απλής αναλογικής ως πάγιο εκλογικό σύστημα διεξαγωγής όλων των εκλογικών αναμετρήσεων σε Βουλή, Ευρωβουλή και Αυτοδιοίκηση. Με τη διαμόρφωση ισόρροπων πληθυσμιακά εκλογικών περιφερειών, με τη κατάργηση των μονοεδρικών-δυεδρικών, αλλά και των μεγάλων εκλογικών περιφερειών. Την κατάργηση των βουλευτών Επικρατείας. Την κατάργηση των εκλογικών ορίων. Αλλά και τη δυνατότητα στους εκλογείς να ανακαλέσουν τους αιρετούς τους αν προκύψει σοβαρός λόγος. 4. Η καθιέρωση ανώτατου ορίου συνολικής βουλευτικής θητείας, η υπέρβαση του οποίου θα συνεπάγεται αυτοδίκαια κώλυμα εκλογιμότητας. Η κατάργηση των βουλευτικών προνομίων στη σύνταξη και στην αποζημίωση για συμμετοχή σε επιτροπές.. 5. Η κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών και ο δραστικός περιορισμός χρήσης της βουλευτικής ασυλίας, μόνον σε περιπτώσεις πολιτικών διώξεων. Τα ποινικά αδικήματα υπουργών δεν θα έχουν πια χρόνο παραγραφής και θα μπορούν να διερευνηθούν οποτεδήποτε προκύψουν αποδεικτικά στοιχεία απευθείας από την δικαιοσύνη. 6. Η ριζική αλλαγή του νόμου περί χρηματοδότησης των κομμάτων, με γνώμονα την απόλυτη διαφάνεια των οικονομικών τους. Το κράτος δε θα χρηματοδοτεί τα κόμματα, αλλά θα αποζημιώνει μέρος των αποδεδειγμένων δαπανών τους. 7. Η ριζική αλλαγή της αρχιτεκτονικής της δημόσιας διοίκησης. με τρία επίπεδα: Κεντρικό Κράτος - Περιφέρειες - Δήμοι, με προσδιορισμένες αρμοδιότητες και οικονομικά μέσα με ανακατανομή πόρων και αρμοδιοτήτων προς «τα κάτω», με κατάργηση του Καλλικράτη, με την καθιέρωση δυνατότητας τοπικών δημοψηφισμάτων και τη θεσμοθέτηση λαϊκών συνελεύσεων για κρίσιμα τοπικά ζητήματα, με δεσμευτικό για τις αρχές χαρακτήρα και με την καθιέρωση της ανακλητότητας για όλους τους αιρετούς, κατόπιν αιτήματος του οικείου εκλογικού σώματος. 8. Η εμβάθυνση της διάκρισης μεταξύ δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας. Ο Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος του ΣτΕ, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου θα εκλέγονται από Ειδικό Εκλεκτορικό Σώμα. 9. Η ίδρυση της Αρχής Εγγύησης της δημόσιας Περιουσίας - Υπηρεσιών. Η συνταγματική απαγόρευση της ιδιωτικοποίησης του Νερού, του Ηλεκτρισμού και της ιδιωτικής εκμετάλλευσης των κοινόχρηστων, κοινόκτητων και κοινών αγαθών. Τα άρθρα 16 και 24 του ισχύοντος Συντάγματος θωρακίζονται ακόμη περισσότερο απέναντι στις βλέψεις των ιδιωτικοποιήσεων.Ορίζεται ότι οι κρατικές δαπάνες για υγεία, παιδεία, κατοικία εξαιρούνται από τον υπολογισμό των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Και το κράτος παρέχει δωρεάν υπηρεσίες παιδείας, υγείας και περίθαλψης σε όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της χώρας. 10. Η δημιουργία ενός σύγχρονου και δημοκρατικού τοπίου για την επικοινωνία και τα ΜΜΕ με επαναχάραξη του χάρτη λειτουργίας των ΜΜΕ. Αδειοδότηση των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών από μηδενική βάση με τήρηση όλων των νόμιμων προϋποθέσεων και αυστηρά κριτήρια και εξυγίανση των προβληματικών επιχειρήσεων ΜΜΕ, επαναλειτουργία την ΕΡΤ για όλους τους πολίτες και όλες τις πολιτικές απόψεις και πολιτιστικές προτιμήσεις. Ανεξάρτητα από την εκάστοτε κυβέρνηση και τα ιδιωτικά συμφέροντα, στην υπηρεσία εκείνων που πληρώνουν για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, με αποφασιστικό ρόλο των εργαζομένων σε όλα τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία και το πρόγραμμά της. 11. Ο κ. Τσίπρας παρουσίασε και τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το αν θα εκλέγεται ή όχι απευθείας από το λαό ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Όπως είπε «οποιαδήποτε πρόταση που δίνει περισσότερη δύναμη και δυνατότητα επιλογής στο λαό είναι για μας συζητήσιμη». Ωστόσο την συνέδεσε με υλοποίηση των 11 αλλαγών και τομών που προτείνει το κόμμα του, καθώς όπως είπε «η πρόταση αυτή θα είχε σαφές χαρακτήρα ενίσχυσης της λαϊκής ετυμηγορίας, μόνο στο βαθμό που θα είχε υλοποιηθεί μια ριζικά διαφορετική αρχιτεκτονική του πολιτικού συστήματος. Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, μια ενδεχόμενη άμεση εκλογή του προέδρου θα έπαιρνε το χαρακτήρα ενός θεσμού ενταγμένου σε μια «αμεσο-δημοκρατική» δομή παραγωγής αποφάσεων και υπ' αυτήν την έννοια αποτελεί μια πρόταση, μια σκέψη που εντάσσεται στο προβληματισμό και στη στρατηγική μας για τις αναγκαίες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς του» τόνισε». Πηγή

Τι είναι η Ελλάδα που οραματίζονται; Ένα «γκούλαγκ» για τους Έλληνες Posted: 29 Jun 2013 02:02 AM PDT Η νέα κυβέρνηση δείχνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι η μεταπολίτευση τέλειωσε. Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ σε συσκευασία ενός θα παίξουν τα τελευταία χαρτιά τους πριν από την πλήρη εκλογική αποδυνάμωσή τους Γράφει ο Μενέλαος Τασιόπουλος Για το ΠΑΣΟΚ αυτό είναι ήδη μια πραγματικότητα. Για τη Νέα Δημοκρατία η σχεδόν βέβαιη προοπτική, αν και πρέπει με ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε το Συνέδριό της το Σαββατοκύριακο, το οποίο εκ των συνθηκών φαντάζει το πλέον ενδιαφέρον έπειτα από εκείνο το ιδρυτικό, της Χαλκιδικής, πριν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος επιχειρήσει το «πέρασμα» στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Τι έκανε στην παρούσα φάση ο επικεφαλής της Ν.Δ. και πρωθυπουργός; Ρισκάρισε με την αξιοποίηση μια νεότερης γενιάς πολιτικών, άλλων όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τα πολιτικά «τζάκια» του κόμματος και άλλων όπως ο Αδωνις Γεωργιάδης και ο Γιάννης Μιχελάκης από τη δεξιά διεύρυνση ή από τα «αυτοδημιούργητα» πολιτικά στελέχη, στα πλέον κρίσιμα υπουργεία. Ποια είναι αυτά; Σε κάθε περίπτωση, το Δημόσιας Διοίκησης, το Υγείας, το Εσωτερικών. Αυτά που άλλαξαν όχι μόνον επικεφαλής υπουργό αλλά και πολιτική στρατηγική στη βάση του νέου υπουργού. Η τρόικα έρχεται, με τη συγκεκριμένη διεθνώς αναγνωρισμένη ως «αποτυχημένη» συνταγή της ανά χείρας, να ζητήσει για ακόμη μία φορά «αίμα και δάκρυα», προκειμένου -λέει- να εκταμιευτεί η δόση των 8,5 δισ. ευρώ του Ιουλίου. Μια χαρά. Τα γνωστά εικονογραφημένα από το 2010. Και μετά; Αν, για παράδειγμα, με «ξαφνικούς θανάτους» ή μη γίνουν οι απολύσεις, τα «λουκέτα» σε νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας, «κουρευτούν» τα ασφαλιστικά ταμεία, από παροχές και υγειονομική περίθαλψη μείνει η μισή Ελλάδα χωρίς Κέντρα Υγείας, θα έχουμε πετύχει κάτι δραστικό; Θα έχουμε πετύχει την ανάταξη της οικονομίας και ο «πέρασμα» από τη βαθιά ύφεση στην ανάκαμψη; Φυσικά όχι. Ούτε ο Στουρνάρας πλέον δεν ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, γιατί γνωρίζει ότι θα εκτεθεί και θα αποδειχθεί σε ελάχιστους μήνες άλλη μία φορά αναξιόπιστος. Και τότε γιατί να γίνουν όλα αυτά; Πολύ περισσότερο, οι νέοι υπουργοί με τα επιτελεία τους, Ελλήνων και ξένων, όπως και τα κεντρικά επιτελεία του πρωθυπουργικού γραφείου και του «πράσινου» αντιπρόεδρου γιατί δεν προσπαθούν κάτι πιο σημαντικό; Ναι, φυσικά η μεταπολίτευση τέλειωσε, με το φαύλο πελατειακό κράτος του ρουσφετιού και της πολιτικής και επιχειρηματικής διαφθοράς να τη χαρακτηρίζει, αλλά τι θα συγκροτήσει την επόμενη μέρα, τουλάχιστον από την πλευρά των συστημικών παικτών, του πρώην δικομματισμού της εξουσίας; Η καταστροφή του υπάρχοντος και μόνον; Τι είναι η Ελλάδα που οραματίζονται; Ενα «γκούλαγκ» για τους Ελληνες στη νέα γερμανική αυτοκρατορική Ευρώπη τραπεζιτών και πολυεθνικών; Ποιο όραμα έχουν αυτοί οι νέοι πολιτικοί αλλά και τα κεντρικά επιτελεία των κυβερνήσεων του Μνημονίου; Πώς θα «γράψουμε» τέλος, χωρίς νέα αρχή; Η πολιτική είναι κάποιες φορές βαρετή. Μια σύνθεση πρακτικών πολιτικών υπαλλήλων του Κοινοβουλίου, ιδιωτικών συμφερόντων, εκτελεστικών «βραχιόνων» της ευρωπαϊκής υπερδομής. Αυτό που μπορεί να σε εξιτάρει, αν πράγματι νιώθεις και είσαι οραματιστής και ιδεολόγος, είναι η δημιουργικότητα. Η ανατροπή και η θεμελίωση μιας νέας Πατρίδας, για τους Έλληνες. Οχι μιας άλλης πατρίδας μακριά, αλλά της δικής τους εδώ. Στα ιερά τους, στα σπίτια τους, στη ζωή τους, στις οικογένειές τους. Η νέα κυβέρνηση δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από μια κυβέρνηση της «καλοκαιρινής ανάπαυλας», αν δεν διακηρύξει κάτι διαφορετικό από την αποτυχία των Μνημονίων. Αυτή είναι η πλέον αναμφισβήτητη αφετηρία της. Τα υπόλοιπα είναι τα συνήθη... πανηγύρια. Πηγή Δημοκρατία

Πως φτάσαμε στο ντούο ξεφτίλα Posted: 29 Jun 2013 12:47 AM PDT Μέσα σ' ένα δεκαπενθήμερο πήγαμε από το τρίο στο ντούο ξεφτίλα και από την κυβέρνηση της ΝΔ με «εσάνς» ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (με ετεροβαρή υπέρ της ΝΔ σύνθεση). Για κάποιες ώρες, όταν ο Κουβέλης την έκανε από την τρικομματική συμμαχία, η προοπτική μιας ανεπιθύμητης εκλογικής μάχης διαγραφόταν ζωηρά στον ορίζοντα. Τελικά, Βενιζέλος και Σαμαράς στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, σχημάτισαν δικομματική κυβέρνηση και οι εκλογές προς το παρόν αποφεύχθηκαν. Λέμε ότι στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων γιατί αυτό απαιτούσαν οι παράγοντες του συστήματος, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ακόμα κι ο Κουβέλης που την έκανε, φρόντισε να μη σηκώσει πολεμικούς τόνους και να δηλώνει πάντα διαθέσιμος να στηρίξει την κυβέρνηση, ειδικά σε όλα τα θέματα που αποτελούν προαπαιτού-μενα του Μνημόνιου. Ιδιαίτερα προσεκτικός ήταν απέναντί του και ο Σαμαράς, γιατί τον έχει ανάγκη, ενώ ο Βενιζέλος υπήρξε πιο δηκτικός, επειδή υπάρχει ο μεταξύ τους ανταγωνισμός για την Κεντροαριστερά. Και αυτός, πάντως, δεν δημιούργησε σκηνικό ρήξης με τη ΔΗΜΑΡ, αν και για μια φορά ακόμη αισθάνθηκε πόσο αδίστακτος στο φραξιονισμό είναι ο Κουβέλης. Γράφτηκε και λέχτηκε κατά κόρον, ότι ο Σαμαράς δεν πήγε στις εκλογές, γιατί το απαίτησε η Μέρκελ, που θέλει πανευρωπαϊκή ησυχία μέχρι τις γερμανικές εκλογές. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Μέρκελ του είπε τα «γαλλικά» της, όμως και ο ίδιος δεν μπορούσε να πάει σε εκλογές, έτσι όπως τα είχε καταφέρει. Πήγε να παραστήσει τον Βοναπάρτη και βρέθηκε δεμένος χειροπόδαρα. Με τι κώλο θα πήγαινε σε εκλογές; Ρισκάροντας να χάσει την πρώτη θέση από το ΣΥΡΙΖΑ; Κι αν κατάφερνε τελικά να κερδίσει στο νήμα, ρισκάροντας να μην έχει συμμάχους για να σχηματίσει κυβέρνηση, αφού ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ είναι στο όριο της εκλογικής επιβίωσης; Λογικό ήταν, αφού δεν μπορούσε να πάει σε εκλογές, να δώσει στον Βενιζέλο τον ανασχηματισμό, μια περίοπτη θέση για τον ίδιο και 10 θέσεις στην κυβέρνηση (με τέσσερα, όμως, μόνο υπουργεία). Το αποτέλεσμα ήταν να δυσαρεστήσει αρκετούς δεξιούς βουλευτές που περίμεναν υπουργοποίηση, αλλά όσο είναι πρωθυπουργός αυτοί δεν μπορούν να του κάνουν ζημιά. Οι γκρίνιες ενόψει συνέδριου είναι καλές για να γεμίζουν τις παραπολιτικές σελίδες των εφημερίδων, όμως ο Σαμαράς δεν ανησυχεί. Το πολύ να εκτονωθούν μην εκλέγοντας κάποιους από τη λίστα που θα προωθήσουν οι άνθρωποι του Μαξίμου. Μικρό το κακό, από τη στιγμή που ο Σαμαράς ελέγχει την κυβέρνηση, την κοινοβουλευτική ομάδα και το κόμμα. Κάποιοι Πασόκοι την πέφτουν επίσης στον Βενιζέλο για τη συμμετοχή στην κυβέρνηση. Δεν αναφερόμαστε μόνο στον Παναγιωτακόπουλο που όλο φεύγει από το ΠΑΣΟΚ αλλά όλο εκεί τον βρίσκουμε, αλλά και στα υπολείμματα του παπανδρεϊσμού, με επικεφαλής τον Καρχιμάκη, ο οποίος αναρωτιέται «στις επόμενες εκλογές ποιο θα είναι το ιδεολογικό και το πολιτικό πρόσημο της διαφοροποίησης της Δημοκρατικής Παράταξης από την δεξιά;». Οταν ήρθε η ώρα ν' αποφασίσουν, όμως, όλοι εξουσιοδότησαν τον Βενιζέλο να κάνει τους χειρισμούς κι όταν αυτός συμφώνησε με τον Σαμαρά για κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, όλοι συμφώνησαν μαζί του, έστω και με… κριτικό τρόπο. Ακόμη και η… Θεοδώρα Τζάκρη. Βλέπετε, αν γίνονταν εκλογές, πολλοί από δαύτους θα έβλεπαν τη βουλευτική τους θητεία να τερματίζεται πρόωρα, ενώ τώρα και το παραδάκι θα εξακολουθήσουν να εισπράττουν και τις ελπίδες τους να θρέφουν. Μπορεί η δικομματική κυβέρνηση να «σηκώσει» το ΠΑΣΟΚ; Αστεία πράγματα. Με τι πολιτική; Οταν βρίσκονται σε εντατικά παζάρια με την τρόικα για να βρουν τους τομείς από τους οποίους θα κόψουν κονδύλια για να καλύψουν τη «μαύρη τρύπα», χωρίς να χρειαστεί να χτυπήσουν ξανά μισθούς και συντάξεις ή να βάλουν νέο χαράτσι, είναι δυνατόν να μιλάμε για οριακή έστω ελάφρυνση του λαού από τα βάρη που τον ανάγκασαν να σηκώνει; Εδώ ακόμη και η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, στην οποία τόσο είχε ποντάρει ο κυβερνητικός συνασπισμός, παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες. Εδώ ο ίδιος ο Σαμαράς, στην πρώτη συνεδρίαση του νέου υπουργικού συμβούλιου καθόρισε ως πρώτιστο στόχο τη συμφωνία με την τρόικα για να παρθεί η δόση! Δεν μπορεί να μακροημερεύσει (και) αυτή η κυβέρνηση κι αυτό το ξέρουν καλά όλοι τους. Δεν έχουν όμως άλλη λύση. Τι μπορούσε να κάνει ο Βενιζέλος; Ν' ακολουθήσει τον Κουβέλη, να ρίξει την κυβέρνηση και να ξεκινήσει… πορεία στο λαό, με όλο το μιντιακό σύστημα να τον λοιδορεί και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες να τον ανακηρύσσουν σε persona non grata; 'Η μήπως μπορούσε να παζαρέψει με τον Σαμαρά τίποτα καλύτερο από την προσωπική του βόλεψη, με την παραχώρηση θέσεων αντιπροέδρου και ΥΠΕΞ; Οταν έριξε όλο το βάρος στην προσωπική του βόλεψη, ευνόητο είναι να μην μπορέσει να πάρει όλες τις θέσεις υπουργών που ήθελε. Κάπου πάτησε πόδι και ο Σαμαράς. Το μάξιμουμ που διεκδικεί αυτή την περίοδο ο Βενιζέλος είναι η στήριξη από το μιντιακό σύστημα και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έναντι του Κουβέλη, ώστε να ξαναμπεί στη Βουλή (όποτε κι αν γίνουν εκλογές) και να δει μετά τι μπορεί να κάνει. Γι' αυτό και έτρεξε να μπει στην κυβέρνηση του Σαμαρά. Σε επίπεδο πρακτικής πολιτικής τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ούτε πρόκειται ν' αλλάξει. Το πολύ που μπορεί να ανεχτούν οι αποικιοκράτες της ΕΕ είναι να μη ζητήσουν νέα μέτρα για μισθούς-συντάξεις-φόρους και να χορηγήσουν κάποιο συμπληρωματικό δάνειο. Δε θα δεχτούν, όμως, και να ελαφρύνει το βάρος στις πλάτες του λαού. Ούτε σε συμβολικό επίπεδο. Αυτά τα ξεκαθάρισε και πάλι ο Σόιμπλε την περασμένη Τετάρτη, παρουσιάζοντας στο Βερολίνο το σχέδιο του γερμανικού προϋπολογισμού για το 2014. Επομένως, η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα βαδίζει συνεχώς επί ξυρού ακμής και ο ΣΥΡΙΖΑ θα περιμένει να σαπίσει εντελώς για να τη διαδεχτεί στην αστική εξουσία. Χανς-Ντίτριχ Κουβέλης ή Καρατζαφώτης; Εδώ και καιρό, στελέχη της ΔΗΜΑΡ έλεγαν πως θέλουν να δουν τον Φώτη Κουβέλη σε ρόλο Χανς-Ντίτριχ Γκένσερ και το κόμμα τους σε ρόλο FDP. Στην πολιτική πιάτσα ήταν γνωστές οι επαφές αυτών των στελεχών με στελέχη της πάλαι ποτέ «ανανεωτικής πτέρυγας» που παρέμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν λογικό, λοιπόν, αυτά τα στελέχη να σπρώχνουν τον Κουβέλη να φύγει από τη συγκυβέρνηση εκμεταλλευόμενος την «κρίση της ΕΡΤ». Ποιο ήταν το βασικό τους επιχείρημα; Οι κρυφές δημοσκοπήσεις που δείχνουν τη ΔΗΜΑΡ αυτή τη στιγμή να δίνει αγώνα επιβίωσης. Να βρίσκεται δηλαδή στο όριο του 3%, το οποίο εύκολα θα μπορούσε να πέσει στο μισό, αν πριν τη λήξη της θητείας της συγκυβέρνησης αυτή θα αναγκαζόταν να πάρει νέα αντιλαϊκά μέτρα. Άλλα στελέχη πίεζαν προς την αντίθετη κατεύθυνση: παραμονή στη συγκυβέρνηση και έναρξη διαδικασιών για δημιουργία της ελληνικής «Ελιάς» με κορμό το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Βασικό τους επιχείρημα ο μιντιακός πόλεμος που θα δεχτεί η ΔΗΜΑΡ μετά την εγκατάλειψη της συγκυβέρνησης. Απ' αυτά τα στελέχη ο Μπίστης μίλησε με τον μεγαλύτερο κυνισμό, θυμίζοντας το κάζο του Καρατζαφέρη που εξαφανίστηκε από το χάρτη μόλις εγκατέλειψε τη συγκυβέρνηση Παπαδήμου. Ο Κουβέλης τάχθηκε τελικά με την πρώτη άποψη. Οχι γιατί την υποστήριζαν οι περισσότεροι (στην αρχηγοκεντρική ΔΗΜΑΡ ξέρει να επιβάλλει την άποψή του, όπως έχει αποδειχτεί πολλές φορές), αλλά γιατί θέλει να το παλέψει να γίνει ο «Έλληνας Γκένσερ». Εκρινε ότι παραμένοντας στην κυβέρνηση θα υφίστατο ανεπανόρθωτη ζημιά και θα σερνόταν σε συμμαχία με τον Βενιζέλο που θα ήταν ετεροβαρής για τη ΔΗΜΑΡ και για τον ίδιο, ενώ εκτός συγκυβέρνησης εκτιμά ότι μπορεί να μαζέψει τα ορφανά του ΠΑΣΟΚ (διαδικασία που είχε ήδη ξεκινήσει) και να μπει στη Βουλή, παρά τον μιντιακό πόλεμο που ξέρει ότι θα δεχτεί. Μπαίνοντας στη Βουλή θα μπορεί να συμμαχήσει με τον νικητή των επόμενων εκλογών, ακόμα και αν αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκτιμά ότι η παραμονή εκτός συγκυβέρνησης για ένα διάστημα θα λειτουργήσει σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τον ίδιο και το κόμμα του. Αναλογίες με την περίπτωση Γκένσερ, βέβαια, αποκλείεται να υπάρξουν. Οχι μόνο γιατί ο Κουβέλης δεν έχει το πολιτικό διαμέτρημα που είχε ο Γκένσερ, αλλά και γιατί ο Γκένσερ έκανε το παιχνίδι του με το κόμμα του να είναι απαραίτητο ως μπαλαντέρ. Μ' αυτό το παιχνίδι κατάφερε να γίνει ο μακροβιότερος υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, υπηρετώντας υπό τρεις καγκελάριους, σε πέντε διαδοχικές κυβερνήσεις. Προερχόμενος από την πολιτική σκηνή της Ανατολικής Γερμανίας, δραπέτευσε στη Δυτική και χρησιμοποιήθηκε από τον Βίλι Μπραντ αρχικά ως υπουργός Εσωτερικών και μετά ως υπουργός Εξωτερικών. Στην ίδια θέση διατηρήθηκε και από τον Χέλμουτ Σμιτ, κλείνοντας μια οχταετία (1974-1982) ως υπουργός Εξωτερικών και αντικαγκελάριος σε συμμαχική κυβέρνηση με τους σοσιαλδημοκράτες του SPD. Το 1982 έκανε το μεγάλο άλμα, ψηφίζοντας στη Βουλή υπέρ της πρότασης μομφής που υπέβαλαν οι Χριστιανοδημοκράτες του Χέλμουτ Κολ. Ετσι, η Γερμανία άλλαξε κυβέρνηση χωρίς να γίνουν εκλογές. Στη συνέχεια, ο Γκένσερ διατήρησε τα ίδια πόστα (υπουργός Εξωτερικών και αντικαγκελάριος) στις κυβερνήσεις του Κολ, μέχρι που παραιτήθηκε για λόγους υγείας το 1992. Ολ' αυτά τα χρόνια κατάφερνε, χάρη στην προσωπική του ακτινοβολία και τις διεθνείς επαφές που είχε αναπτύξει, να βάζει άνετα το FDP στη γερμανική βουλή, πράγμα που μετά βίας κατάφεραν οι επίγονοί του Βεστερβέλε και Ρέσλερ, οι οποίοι και πάλι έχουν το FDP μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, με τα γκάλοπ να δίνουν «μπαίνει – δεν μπαίνει» στη γερμανική Βουλή. Καμιά σχέση, λοιπόν, ο Γκένσερ και το FDP με Κουβέλη και ΔΗΜΑΡ. Κι αυτό το έχει συνειδητοποιήσει ο Κουβέλης, όταν είδε ότι τουλάχιστον το Συγκρότημα Ψυχάρη ξεκίνησε έναν άγριο πόλεμο ενάντια στη ΔΗΜΑΡ, απαξιώνοντας και τον ίδιο προσωπικά. Ξέρει, επίσης, ότι εκτός από τον ίδιο, και ο Βενιζέλος θέλει να παίξει το ρόλο του Γκένσερ, μιας και το ΠΑΣΟΚ δεν γίνεται να ξεκολλήσει από το μονοψήφιο εκλογικό νούμερο. Γι' αυτό και φρόντισε αμέσως να «μαζευτεί». Είναι χαρακτηριστικό ότι στη δήλωση που έκανε την περασμένη Τρίτη η λέξη ΕΡΤ δεν υπάρχει ούτε μια φορά. Αποχωρήσαμε από την κυβέρνηση, είπε, γιατί «δεν ήταν επί της ουσίας τρικομματική σε πολλά και σημαντικά ζητήματα της ασκούμενης πολιτικής» και η παραμονή σ' αυτή «θα μετέτρεπε τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ σε μια στήριξη χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς αντίκρισμα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας και της κοινωνίας». Μ' άλλα λόγια, το μήνυμα είναι ότι η ΔΗΜΑΡ δεν πρόκειται να κάνει καμιά έξαλλη αντιπολίτευση, δεν πρόκειται να επιμείνει στο θέμα της ΕΡΤ, δεν σκοπεύει ν' απαιτήσει να συζητηθεί άμεσα η πρόταση νόμου για κατάργηση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, που έχει καταθέσει. Ας κάνει ό,τι θέλει η κυβέρνηση, ας λύσει το πρόβλημα με την ησυχία της και από τη ΔΗΜΑΡ δεν χρειάζεται ν' ανησυχεί. «Η κοινοβουλευτική μας στάση δε θα είναι μια στάση που θα αναγκάσει την κυβέρνηση να κάνει εκλογές», διαβεβαίωνε την Τετάρτη από τη συχνότητα του Real FM ο Γ. Κακουλίδης. Ακόμη και τους Μανιτάκη-Ρουπακιώτη-Σκοπούλη, που υποτίθεται ότι θα έκαναν αποκαλύψεις για την αντιδημοκρατική λειτουργία της κυβέρνησης, τους μάζεψαν. Για να γίνει πιο πιστευτός, ο Κουβέλης έβαλε τον σφουγγοκωλάριο Α. Παπαδόπουλο να δηλώσει ότι δεν μπορεί η ΔΗΜΑΡ να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι αυτός «συνεχίζει να είναι μια στείρα αντιπολιτευτική δύναμη, ανέξοδης παροχολογίας, που αντιμάχεται κάθε έννοια μεταρρύθμισης και που με την πολιτική του οδηγεί τη χώρα εκτός ευρώ και κατ' επέκταση στη χρεοκοπία». Ακόμα και ο πρωτομάστορας της προσέγγισης με τον ΣΥΡΙΖΑ Θ. Μαργαρίτης πήρε εντολή να «μαζευτεί» και έδωσε συνέντευξη στο ΑΠΕ για να χτυπήσει τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ, «η οποία είναι μια τυφλή αντιπαράθεση με την ΕΕ, χωρίς αποτελεσματικότητα και εναλλακτικές λύσεις». Ολ' αυτά, βέβαια, αλλάζουν, όμως αυτή τη στιγμή το μέλημα του Κουβέλη είναι ν' αποφύγει να γίνει Καρατζαφώτης. Με αντάλλαγμα αυτή την «υπεύθυνη» στάση, στάση «ανοχής» προς τη δικομματική κυβέρνηση, τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ εξακολουθούν να εμφανίζονται καθημερινά στα τηλεοπτικά πρωινάδικα. Αλλιώς θα τα είχε φάει το μαύρο σκοτάδι. Βλέπετε, και το σύστημα χρειάζεται μια «υπεύθυνη» ΔΗΜΑΡ, η οποία θα στηρίξει μέχρι το τέλος τη σημερινή κυβέρνηση κι αν αύριο χρειαστεί να συμμαχήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ, θ' αποτελέσει το καλύτερο άλλοθι του Τσίπρα και της παρέας του για «προσαρμογή στο ρεαλισμό». Αν ο Κουβέλης συμπεριφερθεί όπως πρέπει, δε θα έχει την τύχη του Καρατζαφέρη. Θα τον βοηθήσουν να επιβιώσει. Αν αρχίσει τίποτα «λαϊκίστικα», θα τον τσακίσουν. Υπάρχει, όμως, ένα άλλο πρόβλημα. Ποιος θα ηγεμονεύσει στην «Κεντροαριστερά»; Ο Βενιζέλος ή ο Κουβέλης; Δυο ηγεμόνες σ' αυτό το μικρό φέουδο δε χωράνε. Ο πόλεμος μεταξύ τους αναγκαστικά θα τροφοδοτεί με παρενέργειες το πολιτικό σκηνικό. ΚΟΝΤΡΑ - ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 29 ΙΟΥΝΗ Πηγή: Κόντρα