Αλήθειες που πονάνε πίσω από τη νέα «Μεγάλη Ιδέα» του TAP

Κάποτε η «Μεγάλη Ιδέα» ήταν η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Πριν από μια δεκαετία ήταν η είσοδος στην Ευρωζώνη. Η πρώτη κατέληξε στη Μικρασιατική Καταστροφή και η δεύτερη στην οικονομική γενοκτονία που βιώνουμε σήμερα. Ποιά θα είναι, άραγε, η κατάληξη της νέας «Μεγάλης Ιδέας», δηλαδή ο αγωγός TAP, που ευαγγελίζεται ο Αντώνης Σαμαράς προκειμένου να κρατήσει στην εξουσία όσο γίνεται περισσότερο τη νέα δικομματική κυβέρνησή του; Κανείς δε μπορεί να μιλήσει με σιγουριά τώρα, ωστόσο πίσω από τους πανηγυρισμούς, τις ανοιγμένες σαμπάνιες και τις κορώνες «για την Ελλάδα που μπαίνει στον ενεργειακό χάρτη» κρύβονται αρκετές παγίδες τις οποίες δύσκολα μπορεί να αποκρύψει ακόμα κι ο καλύτερος επικοινωνιακός μηχανισμός.

Από τη μια η κυβέρνηση υποστηρίζει πως ο TAP (Trans Adriatic Pipeline), θα είναι μία από τις μεγαλύτερες επενδύσεις που έχουν γίνει ποτέ στην χώρα μας και θα σηματοδοτήσει τη δυναμική επανατοποθέτηση της Ελλάδας στο γεωστρατηγικό περιβάλλον και στον ενεργειακό χάρτη της περιοχής. Επιπλέον, η Ελλάδα δηλώνει παρούσα στις εξελίξεις που αφορούν την εκμετάλλευση των μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου της Κασπίας και καθίσταται ενεργειακός κόμβος κι άξονας στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, αφού πέραν της μεταφοράς τράνζιτ αερίου προς τη Δυτική Ευρώπη θα υπάρχει η δυνατότητα διανομής ποσοτήτων στα Βαλκάνια μέσω διασυνδετηρίων αγωγών. Τα κυβερνητικά παπαγαλάκια, εξάλλου, διαρρέουν πως ο TAP σημαίνει μία πρόσθετη πηγή, άρα αύξηση των επιλογών και της διαπραγματευτικής δύναμης της χώρας μας έναντι των προμηθευτών της, ενώ αποτελεί άμεση ξένη επένδυση στην Ελλάδα ύψους 1,5 δισ. ευρώ, η οποία θα δημιουργήσει άμεσα 2.000 νέες θέσεις εργασίας και 10.000 έμμεσα.

Η σκοτεινή πλευρά του «φεγγαριού»

Αυτή, ωστόσο, είναι μόνο η μία όψη του νομίσματος. Ήδη ο οίκος αξιολόγησης Fitch σημειώνει σε σχετική έκθεσή του πως η μεταφορά φυσικού αερίου από το κοίτασμα Σαχ Ντενίζ της Κασπίας Θάλασσας προς την Ευρώπη πιθανότατα δεν θα συμβάλει στη μείωση των τιμών αερίου στη Γηραιά Ήπειρο. Κι αυτό γιατί βασικό μειονέκτημα του TAP είναι η μικρή χωρητικότητά του, μόλις 10 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ανά έτος (μόνο το 2% της ευρωπαϊκής κατανάλωσης). Σε αντιδιαστολή, ο ανταγωνιστικός Nabucco West θα είχε τη δυνατότητα να μεταφέρει ετησίως περίπου 23 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου. Την ίδια ώρα, η αυστριακή κρατική εταιρία φυσικού αερίου OMV, η οποία ηγείτο της κοινοπραξίας Nabucco West, έχει διαρρεύσει πως η επιλογή του TAP έγινε λόγω των υψηλότερων τιμών καυσίμων σε Ελλάδα και Ιταλία. Με λίγα λόγια, ο TAP δεν επιλέχθηκε χάρη στις όποιες διπλωματικές πρωτοβουλίες είχε αναλάβει η κυβέρνηση, αλλά σε μια εσωτερική στάθμιση συμφερόντων από μέρους των εταιριών που συμμετέχουν στην κοινοπραξία εκμετάλλευσης του αγωγού.

Ταυτοχρόνως, δημιουργούνται πολλά ερωτηματικά από το γεγονός ότι η Συμφωνία Κράτους Υποδοχής («Host Government Agreement») που υπογράφηκε πρόσφατα, κρατήθηκε μακριά από τη δημοσιότητα. Η συμφωνία, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει το ύψος των τελών διέλευσης, θέματα απαλλοτριώσεων, την πιθανή συμμετοχή του ελληνικού Δημοσίου και διαδικαστικές λεπτομέρειες καθοριστικές για τη λειτουργία του αγωγού. Γιατί όλα αυτά κρατούνται μυστικά; Μήπως για να μην αποδειχθεί ότι η συμφωνία είναι, στην πραγματικότητα, λεόντειος για τη χώρα μας; Ποιός είναι, εξάλλου ο γενικότερος ενεργειακός σχεδιασμός της Ελλάδας πάνω στον οποίο θα μπορούσε να «πατήσει» με τον TAP, ο οποίος μας δένει ακόμα περισσότερα με τα αμερικανικά συμφέροντα αντί μιας πιο ισορροπημένης πολιτικής απέναντι στη Ρωσία;

Την ίδια στιγμή, ο αντικειμενικός παρατηρητής αδυνατεί να κατανοήσει πώς συνδέονται οι επενδύσεις 1,5 δισ. δολαρίων από τον TAP που προβλέπει η κυβέρνηση όταν παραλλήλως ξεπουλά το 66% του υπάρχοντος δικτύου αγωγών υψηλής πίεσης 512 χλμ, των 779 χλμ των κλάδων μεταφοράς και τις εγκαταστάσεις του υγροποιημένου Φυσικού Αερίου της Ρεβυθούσας για 400 εκατομμύρια δολάρια, ή 606 εκατομμύρια για το 100%. Όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, τα δύο μέτρα και δύο σταθμά αποκαλύπτουν αφενός το μέγεθος του ξεπουλήματος του ΔΕΣΦΑ κι αφετέρου την ανευθυνότητα της κυβέρνησης, που παραδίδει το ΔΕΣΦΑ στην κρατική αζερική εταιρία Socar, με γνωστές τις ιδιαίτερες σχέσεις της με τις κρατικές εταιρίες της Τουρκίας, BOTAS και TPAO.

Ο TAP, μήκους 847 χλμ, θα μεταφέρει 10 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου από τα σύνορά μας με την Τουρκία έως την Ιταλία, μέσω Αλβανίας. Η Ελλάδα, ωστόσο, δεν προβλέπεται να απορροφήσει κάποια ποσότητα φυσικού αερίου. Επίσης, από τη σύμβαση προβλέπεται η θέσπιση ειδικού νομικού καθεστώτος για τη συγκεκριμένη εταιρία, η οποία θα μπορεί να αποφεύγει την εφαρμογή του ελληνικού δικαίου, προνόμιο που κανείς άλλος ημεδαπός ή αλλοδαπός δεν απολαμβάνει στη χώρα μας. Επιπλέον, για 25 έτη δεν θα επιβάλλεται οποιαδήποτε νέα φορολογία. Επιπροσθέτως, η κατασκευή του TAP δεν προβλέπεται να ξεκινήσει αύριο μεθαύριο, αλλά την άνοιξη του 2014, με προοπτική ολοκλήρωσής του μετά από τρία με τέσσερα χρόνια. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ακόμα και το υπουργείο Οικονομικών εκτιμά πως τα έσοδα του Δημοσίου από τη λειτουργία του αγωγού δεν θα ξεπεράσουν τα 320 εκατομμύρια ευρώ σε ορίζοντα 15ετίας, ενώ δεν προβλέπεται και η είσπραξη τελών διέλευσης.

ΠΗΓΗ

TAP: Ένας μικρός, μη ανταγωνιστικός αγωγός, και το ξεπούλημα της ΔΕΣΦΑ!

Επειδή Σαμαράς, και Στουρνάρας, βιάζονται πάνω στον αγωγό TAP, να χτίσουν ένα νέο sucess story, με τις λίγες μας γνώσεις, ψάξαμε να δούμε τι γίνεται στο «παιχνίδι» των αγωγών, αυτή τη περίοδο. Ο αγωγός TAP, προερχόμενος από Αζέρικο κοίτασμα, είναι αυτός που επιλέχθηκε από τους καυκάσιους φίλους μας, έναντι του αγωγού Nabucco West, που θα πέρναγε από τα Βόρεια Βαλκάνια.

Υπενθυμίζεται ότι η αυστριακή κρατική εταιρεία φυσικού αερίου OMV, η οποία ηγούνταν της κοινοπραξίας Nabucco West, έχει διαρρεύσει ότι επιλογή του TAP έγινε λόγω των υψηλότερων τιμών καυσίμων σε Ελλάδα και Ιταλία. Αυτό σημαίνει ότι αν οι Αζέροι επέλεγαν την λύση nabucco, για το φυσικό αέριο, θα έπαιρναν μικρότερη τιμή, ενώ στις «ακριβές» Ελλάδα και Ιταλία, μπορούν και θα χτυπήσουν υψηλότερη τιμή.

Εδώ, όμως έρχεται ο Ρώσικος αγωγός South Stream,(που ήδη κατασκευάζεται) που μέσω Ουγγαρίας, Σερβίας, και Σλοβενίας θα καταλήξει και αυτός στην Ιταλία, και με κίνηση ματ, οι Ρώσοι ήδη ανακοίνωσαν ότι θα δίνουν σε Ιταλούς πιο φθηνό φυσικό αέριο.(Εμάς, που παίρνουμε επίσης προς το παρών από αυτούς, μας άφησαν έξω από την εκπτωτική πολιτική, για να μάθουμε που δεν «παίζουμε» μαζί τους). Με λίγα λόγια ο αγωγός TAP, μάλλον θα δίνει σε Ευρωπαίους έστω και λίγο, πιο ακριβό αέριο, ή στην καλύτερη με την ίδια τιμή, από αυτό που θα δίνουν οι Ρώσοι.

Ο Ρωσικός αγωγός South Stream, είναι επιπλέον ένας γίγαντας μπροστά στον TAP ως προς την χωρητικότητα. Ο South Stream λοιπό, είναι ουσιαστικά ένα σύστημα τεσσάρων παράλληλων αγωγών, που ο καθένας θα μπορεί να μεταφέρει από 15 δις κυβικά μέτρα αερίου το χρόνο, ο καθένας. Δηλαδή ο South Stream, θα μπορεί να μεταφέρει 60 δις κυβικά αερίου το χρόνο. Ο «δικός» μας, TAP, είναι ένας μόνο αγωγός, που θα μπορεί maximum να μεταφέρει μέχρι και 10 δις κυβικά μέτρα φυσικού αερίου.

Για αυτό το λόγο, ακόμα και αν οι Αζέροι προσπαθήσουν να πουλήσουν στο μέλλον πιο φθηνά, δεν θα μπορέσουν λόγω μικρής ποσότητας να ρίξουν την τιμή στην Ευρώπη, αφού αυτά τα 10 δις κυβικά μέτρα, καλύπτουν μόνο το 2% των αναγκών της Ευρώπης. Άρα οι Αζέροι, μη έχοντας την δυνατότητα, να χτυπήσουν τους Ρώσους στην τιμή, απλά θα προσπαθήσουν να πουλήσουν το λίγο αέριο τους, όσο πιο ακριβά γίνεται.

Κλείνοντας αναφέρω ότι για τους Αζέρους, η λύση του TAP, ήταν και πιο φθηνή κατασκευαστικά, από την εναλλακτική που είχαν με τον Nabucco. Και σε ότι αφορά τους ΣαμαροΒενιζέλους, αναφέρω, ότι έδωσαν μισοτιμής την ΔΕΣΦΑ στους ίδιους τους Αζέρους, κοροϊδεύοντας μας ότι το έκαναν για να τους δελεάσουν και να επιλέξουν τον αγωγό TAP. Έναν αγωγό που έτσι και αλλιώς θα διάλεγαν, αφού και φθηνότερη ήταν η κατασκευή του, και καλύτερη τιμή θα έπιαναν στην πώληση του, στην Ευρώπη.

Δεν είμαστε ιθαγενείς, κύριε Σαμαρά, Βενιζέλο και Στουρνάρα!

ΠΗΓΗ

Ελλάδα: Η μόνη χώρα στον πλανήτη που δεν θα εισπράττει τέλη διέλευσης αγωγού Φ.Α.! – ΥΠΟΙΚ: «ΚΕΡΔΗ 320 ΕΚ. ΕΥΡΩ ΣΤΗΝ 15ΕΤΙΑ»!

Σε πολιτικό φιάσκο που αποδίδεται στην αγωνία των επικοινωνιολόγων της κυβέρνησης να αναστήσουν το ανύπαρκτο succes story, εξελίσσεται η υπόθεση του αγωγού φυσικού αερίου TAΡ…

Βασική παράμετρος η οποία είχε αποκρυβεί και η οποία αποκαλύφθηκε χθες και εν συνεχεία βέβαια αναπαράχθηκε από τα περισσότερα ΜΜΕ είναι ότι η κοινοπραξία δεν θα πληρώνει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ από τέλη διέλευσης από το ελληνικό έδαφος!
Την ίδια στιγμή ο South Stream που θα περνά από την τουρκική ΑΟΖ στην Μαύρη Θάλασσα θα δίνει στην τουρκική οικονομία πάνω από 100 εκατ. ευρώ ετησίως.
Είναι η πρώτη φορά παγκοσμίως που δέχεται μία κυβέρνηση να μην εισπράττει τέλη διέλευσης ενός αγωγού φυσικού αερίου, όταν όλες οι άλλες χώρες της Ευρώπης θησαυρίζουν.
Η συμφωνία και οι όροι της αγγίζουν τα όρια της απιστίας σε βάρος του δημοσίου…
Όσο για τα πραγματικά έστω έμμεσα έσοδα το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών αναφέρει ως εκτιμήσεις το ποσό των 320 εκατομμυρίων ευρώ σε βάθος … 15ετίας από την έναρξη λειτουργίας του αγωγού!
Δηλαδή μέχρι το 2038 (ο αγωγός θα αρχίσει να λειτουργεί και να στέλνει στην Ιταλία φυσικό αέριο το 2023) η Ελλάδα θα ειπράξει αυτά τα λεφτά και ο Α.Σαμαράς αποκαλεί «επιτυχία της 10ετίας» την συμφωνία!
Αλλά ζήτημα τίθεται και ως προς απαλλοτριώσεις. Θα πληρωθούν τα ακίνητα που θα απαλλοτριωθούν στην πραγματική τους αξία η θα είναι συμβολική η απαλλοτρίωση.
Επίσης δημιουργούνται ερωτήματα γιατί δεν κλείστηκε πριν την υπογραφή της συμφωνίας για τον αγωγό συμφωνία αγοράς του αζέρικου φυσικού αερίου σε προνομιακή τιμή έτσι ώστε να πιεστεί και η Gazprom να μειώσει την τιμή στην οποία πουλάει το φυσικό αέριο στην Ελλάδα; Τώρα είναι αργά για οποιαδήποτε ουσιαστική διαπραγμάτευση.
Η Gazprom είναι πολύ ισχυρή για να διακανονίζει αυτή τις εξελίξεις ακόμα και στην τιμή του αζέρικου φυσικού αερίου. Το πρόβλημα της Gazprom ήταν ο Nabucco όπως έχουμε ήδη αναλύσει, ο οποίος θα πλαγιοκοπούσε τον South Stream με πολύ μεγαλύτερη χωρητικότητα από μτον ΤΑΡ. Η χθεσινή δήλωση του προέδρου της Gazpom A.Mίλερ για την επιλογή του ΤΑΡ, τα λέει όλα: «Nabucco, τέλος»!
Ακόμα και φιλικά προς την κυβέρνηση μέσα ενημέρωσης, παραδέχονται τις πραγματικές διαστάσεις του deal, αλλά μακάρι να περιοριζόταν στο ανύπαρκτο ή ελάχιστο οικονομικό όφελος η συμφωνία:
Ο αγωγός θα λειτουργήσει ως ένα ακόαμ μέσο πίεσης των ΗΠΑ και της Τουρκίας για μεταφορά του ισραηλινού και του κυπριακού φυσικού αερίου μέσω της Τουρκίας. Η ευθεία απόσταση από τα ισραηλινά ενεργειακά πεδία της Ανατολικής Μεσογείου μέχρι τον αγωγό TAP είναι περίπου 700 χιλιόμετρα (περιοχή της Άγκυρας) και το κόστος σύνδεσης υπολογίζεται σε 2 έως 3 δισεκατομμύρια δολάρια.
Αντίθετα, η κατασκευή ενός τερματικού σταθμού υγροποίησης φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο υπολογίζεται σε περίπου 10 δισεκατομμύρια δολάρια.
Εκτός αυτού θα λειτουργήσει ανταγωνιστικά στην εξαγωγή του κυπριακού και του μελλοντικού ελληνικού φυσικού αερίου προς τις ευρωπαϊκές αγορές ενέργειας;
Πραγματικά πρέπει να είναι απελπισμένοι στην κυβέρνηση για να πανηγυρίζουν για μα τέτοια συμφωνία. Να τονίσουμε ότι είναι το πρόβλημα ο ΤΑΡ, αλλά τα όσα έχουν συμφωνηθεί από την κυβέρνηση για τον ΤΑΡ που προβληματίζουν…

ΠΗΓΗ

http://ena1.org/archives/20488