Ας μιλήσουμε επιτέλους! |
- Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Διδάχος…
- Καιρός να αξιοποιήσουμε την τουρκο-ϊσραηλινή διαμάχη
- Νέες φονικές βομβιστικές επιθέσεις στο Λίβανο
- Οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες είχαν προειδοποιήσει τον Μόρσι για το πραξικόπημα
- ΗΠΑ: Έλλειψη χρημάτων, στάση… πολεμικών επιχειρήσεων
- Δεν χρωστάω ρε...!
- Η σκατόψυχη διανόηση νταβατζής του... πνεύματος
- Πουλήστε και τους τάφους μας...!
- Μάθημα ήθους από μία χαροκαμένη μάνα
- Στρατιωτική λύση για Συρία εξετάζουν οι ΗΠΑ
- Κυβερνητικό Θέατρο Σκιών: Τώρα θυμήθηκαν την ΕΑΒ…
- Διαμαρτυρία ισλαμιστών στα Σκόπια για την Αίγυπτο
- Οι σχέσεις Τουρκίας - Ισραήλ και ο Ταγίπ Ερντογάν
- Στην Ελλάδα ξεπουλάνε το νερό, στο εξωτερικό κοινωνικοποιείται
- Μπαίνουμε σε μία μορφή «τελικής φάσης» του ελληνικού ζητήματος
- Σαμαρά ή Τσίπρα θα διαλέξει ο λαός;
| Posted: 24 Aug 2013 02:46 PM PDT  Σήμερα ήταν η γιορτή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του σύγχρονου δασκάλου του γένους, του μοναχού που δίδαξε Χριστό και Ελλάδα και εκτελέσθηκε από τους Τούρκους για το έργο του που ήταν η αναγέννηση του Ελληνισμού. Ο γέροντας της ορθοδοξίας και σύγχρονος προφήτης, γνωστός και ως «Διδάχος» πάλεψε για να τονώσει το ηθικό των Ελλήνων και μιλώντας από χωριό σε χωριό κατόρθωσε να αναστυλώσει τον Ελληνισμό, να αναθερμάνει την αγάπη για την πατρίδα και την ελευθερία και μέσα από ομιλίες «φωτιά» έδειξε το αύριο στους καταπιεσμένους από την Οθωμανική Αυτοκρατορία Έλληνες. Οι λόγοι του περιείχαν προφητείες, οι οποίες στις ημέρες μας φαίνεται πως υλοποιούνται και μεταδιδόμενοι από στόμα σε στόμα στάθηκαν πυλώνες του Ελληνισμού και φάροι της Ορθοδοξίας.    |
| Posted: 24 Aug 2013 10:40 AM PDT  Τυχούσα αποχώρηση του Ερντογάν από την εξουσία -για πολλούς λόγους- και επανισχυροποίηση του τουρκικού στρατού θα φέρει ανατροπές στις σήμερα διαμορφωθείσες ισορροπίες Γράφει ο Μακεδών Στην πολιτική υπάρχουν καταστάσεις που απαιτείται υπομονή για δράση, μέχρι να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες. Υπάρχουν όμως και άλλες τόσες, όπου η αντίδραση πρέπει να είναι ταχύτατη. Επειδή κανείς δεν γνωρίζει πόσο θα διαρκέσει η ευνοϊκή περίοδος. Επί του προκειμένου, τυχούσα αποχώρηση του Ερντογάν από την εξουσία -για πολλούς λόγους- και επανισχυροποίηση του τουρκικού στρατού, θα φέρει ανατροπές στις σήμερα διαμορφωθείσες ισορροπίες. Η Τουρκία δρα το τελευταίο διάστημα υπό το κράτος εκνευρισμού. Όλα βαίνουν διαφορετικά από όπως τα υπολόγιζε, τόσο στον εσωτερικό όσο και στον εξωτερικό τομέα. Μετά την παταγώδη αποτυχία της στο μέτωπο της Συρίας, ήρθε η αιφνίδια ανατροπή του κ. Μόρσι στην Αίγυπτο, που αποδιοργάνωσε πλήρως την εξωτερική πολιτική της. Η Τουρκία καταδίκασε με σφοδρότητα την ανατροπή των «Αδελφών Μουσουλμάνων», και ανακάλεσε τον πρεσβευτή της από το Κάιρο (όπως έπραξε και η Αίγυπτος με τον πρεσβευτή της στην Άγκυρα), σημείο επιδείνωσης των καλών διμερών σχέσεων, που είχαν ενισχυθεί σημαντικά επί προεδρίας Μόρσι. Εν συνεχεία, ο κ. Ερντογάν υποστηρίζει ότι το Ισραήλ ενήργησε για την ανατροπή του κ. Μόρσι από τον αιγυπτιακό στρατό, έχοντας ως επιχείρημα ότι πριν από τις εκλογές του 2012, που οδήγησαν στην εξουσία τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, ο Ισραηλινός υπουργός Δικαιοσύνης και ένας Εβραίος διανοούμενος είχαν πει ότι: «Ακόμη κι αν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι κερδίσουν τις εκλογές, δεν θα βγουν νικητές, διότι η δημοκρατία δεν στηρίζεται στις κάλπες».Δεν είπαν κάτι περίεργο, αλλά το χρησιμοποιεί ο κ. Ερντογάν ως σόφισμα. Οι απαντήσεις τόσο του Ισραηλινού πρωθυπουργού κ. Νετανιάχου, όσο και του Αμερικανού προέδρου διακρίνονται μάλλον από οργή, χαρακτηρίζοντας «παράλογη», την τοποθέτηση του Τούρκου πρωθυπουργού. Οι Η.Π.Α. έκαναν λόγο για δηλώσεις πολύ «προσβλητικές, αβάσιμες και λανθασμένες». Η αλήθεια είναι, πως η ανατροπή του κ. Μόρσι ευνοεί το Ισραήλ, αλλά κατά πόσο ήταν δικό του έργο, θα το μάθουμε -αν το μάθουμε- πολύ αργότερα. Και χθές, εκδήλωσε ακόμη μια φορά την ενόχλησή της η Τουρκία, τώρα για την μεγάλη κοινή αεροναυτική άσκηση -την μεγαλύτερη που διεξήχθη ποτέ στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου- που θα πραγματοποιήσουν Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ τον Σεπτέμβριο, όπως έγραψε το OnAlert. Με τον τίτλο «Άσκηση αποκλειστικής ζώνης από τους Ελληνοκυπρίους», η Haberturk, γράφει ότι η «νότια Κύπρος» ανακοίνωσε ότι θα πραγματοποιήσει με την Ελλάδα και το Ισραήλ, κατά τη 2η εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, μεγάλη αεροπορική άσκηση στην ανατολική Μεσόγειο, ενώ αναφέρεται σε κυπριακές πηγές που λένε ότι η άσκηση θα συμπεριλαμβάνει σενάριο προστασίας της οικονομικής ζώνης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Turkiye, με τον τίτλο «Συνεργασία Ελληνοκυπρίων, Ελλήνων και Ισραήλ στη Μεσόγειο», αναφέρεται στο ίδιο θέμα, συμπεραίνει δε κατά ένα περίεργο τρόπο, όπως και η Haberturk, ότι κατά αυτόν τον τρόπο θα έρθουν και πάλι στην ημερήσια διάταξη και τα αιτήματα των Ρώσων για την χρησιμοποίηση της αεροπορικής βάσης «Ανδρέας Παπανδρέου» στην Πάφο. Να θυμίσουμε ότι σύμφωνα με την ''Σημερινή''... ... «βασικά σενάρια της άσκησης θα είναι η γεφύρωση των τριών εναέριων χώρων Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ σε πλήρες επιχειρησιακό περιβάλλον, δηλαδή ότι θα υπάρξουν και ασκήσεις που θα διεξαχθούν με πραγματικά πυρά...Μετά από όλα αυτά, η Ελλάδα δεν μπορεί να εξακολουθήσει να τηρεί ουδετερότητα στα θέματα της Μ. Ανατολής. Εξ αντικειμένου άλλωστε, η τοποθέτηση της Τουρκίας επί συγκεκριμένων θεμάτων, μας οδηγεί στην απέναντι πλευρά. Δεν κερδίζουμε κάτι με την ουδετερότητα. Στην πολιτική ισχύει το δόγμα «όποιος δεν είναι μ' εμένα, είναι εναντίον μου». Πηγή: Βόρεια  |
| Posted: 24 Aug 2013 10:28 AM PDT  43 νεκροί από εκρήξεις έξω από τζαμιά Τουλάχιστον 43 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και εκατοντάδες τραυματίστηκαν από τις δύο εκρήξεις που σημειώθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα το πρωί της Παρασκευής (23/08) σε τεμένη της Τρίπολης, στο βόρειο Λίβανο, όπως έγινε γνωστό από πηγές των υπηρεσιών ασφαλείας της χώρας. Η Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου του Λιβάνου ανέφερε ότι οι τραυματίες ξεπερνούν τους 500. Οι δύο επιθέσεις, οι πιο αιματηρές που έχουν σημειωθεί στην Τρίπολη μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου στο Λίβανο, σημειώθηκαν την ώρα που τελείωνε η προσευχή της Παρασκευής και οι πιστοί αναχωρούσαν για τα σπίτια τους. Οι κάτοικοι της Τρίπολης στη μεγάλη τους πλειονότητα είναι σουνίτες.  Ένας δημοσιογράφος του πρακτορείου ειδήσεων Ρόιτερς που βρισκόταν στην περιοχή είπε ότι ο κρατήρας που δημιουργήθηκε είχε βάθος 2,5 μέτρα και διάμετρο 4 μέτρα. Το πάτωμα του τεμένους ήταν καλυμμένο με αίμα, ενώ ο δρόμος απ' έξω είχε μαυρίσει από την έκρηξη. "Σκύβαμε να προσευχηθούμε για δεύτερη φορά όταν εξερράγη η βόμβα. Όταν κατακάθισε η σκόνη κοίταξα τριγύρω και είδα πτώματα", είπε ένας 39χρονος, ο Σαμίρ Τζαντούλ.  Κοντά στο τέμενος Τάκουα εξοργισμένοι άνδρες, οπλισμένοι με ΑΚ-47, βγήκαν στους δρόμους και άρχισαν να πυροβολούν στον αέρα ενώ άλλοι εκτόξευαν πέτρες εναντίον Λιβανέζων στρατιωτών. Σε ένα βίντεο που μεταδόθηκε από το τοπικό ειδησεογραφικό κανάλι LBC παρουσιάζεται η στιγμή της έκρηξης στο τέμενος αλ Σαλάμ. Από την έκρηξη γκρεμίστηκε ένας τοίχος του κτιρίου και σύννεφα σκόνης κάλυψαν την ατμόσφαιρα και τους πιστούς που έτρεχαν αλλόφρονες να σωθούν. Λιβανέζοι αξιωματούχοι κάλεσαν τους κατοίκους της πόλης να παραμείνουν ψύχραιμοι και ζήτησαν να επικρατήσει ηρεμία καθώς η ένταση στην πόλη κορυφώνεται, ως αποτέλεσμα της διάχυσης της συριακής κρίσης στο γειτονικό Λίβανο. Στο πρόσφατο παρελθόν σουνίτες ένοπλοι έχουν συγκρουστεί με ομάδες αλαουιτών μαχητών στην περιοχή.  Αυτόπτες μάρτυρες από τις περιοχές όπου σημειώθηκαν οι δύο επιθέσεις είπαν ότι οι ντόπιοι κατηγορούσαν την κυβέρνηση του Σύριου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ και τη σιιτική οργάνωση Χεζμπολάχ για τις εκρήξεις. Η Χεζμπολάχ πάντως σε ανακοίνωσή που εξέδωσε καταδίκασε τις επιθέσεις και εξέφρασε την αλληλεγγύη της στα θύματα, λέγοντας ότι μπήκαν στο στόχαστρο στο πλαίσιο "μιας προσπάθειας να βυθιστεί ο Λίβανος στο χάος και την καταστροφή". Ο ιμάμης του τεμένους Τάκουα, ο Σάλεμ αλ Ράφεϊ, έχει εκφράσει ξεκάθαρα την υποστήριξή του στους σουνίτες αντάρτες της Συρίας και στους Λιβανέζους σουνίτες που πολεμούν το καθεστώς του Άσαντ. Η επίθεση αυτή έρχεται μόλις μία εβδομάδα μετά από τη βομβιστική επίθεση σε συνοικία της Δαμασκού που λογίζεται ως προπύργιο της Χεζμπολάχ και άφησε πίσω της 24 νεκρούς και οι αναλυτές τη συνδέουν με την εμπόλεμη κατάσταση στη Συρία. Ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ Αλ Ασαντ μάχεται τους σουνίτες επαναστάτες και η Χεζμπολάζ τον βοηθά να τους καταστείλει με αποτέλεσμα να υπάρχουν αντίποινα. Από τις Βρυξέλλες, η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Κάθριν Άστον εξέφρασε τον αποτροπιασμό της για τη διπλή επίθεση και επανέλαβε ότι "η τρομοκρατία και η χρήση βίας εναντίον πολιτών είναι απολύτως απαράδεκτες". Σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε ο εκπρόσωπός της η Άστον ζητά να ερευνηθεί το συντομότερο δυνατόν το θέμα και καλεί όλες τις πλευρές να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση, τονίζοντας ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση στηρίζει την "ενότητα και τη σταθερότητα" στον Λίβανο. Πηγή: iefimerida.gr  |
| Posted: 24 Aug 2013 10:14 AM PDT  Άγκυρα. Ο αναπληρωτής πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AK Partisi), Ömer Çelik, δήλωσε την Πέμπτη ότι ο επικεφαλής της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών (MIT), Hakan Fidan, είχε επισκεφθεί την Αίγυπτο πριν από πραξικόπημα για να προειδοποιήσει τον ανατραπέντα πρόεδρο Μοχάμεντ Μόρσι. Ο Çelik είπε στους δημοσιογράφους ότι η Τουρκία διέβλεψε τις επικίνδυνες κινήσεις στην περιοχή πριν από το πραξικόπημα, ενώ αυτές είχαν χαρακτηριστεί ως σημαντικές συναντήσεις. Σύμφωνα με τις τουρκικές πηγές των μέσων ενημέρωσης, o αρχηγός της MIT, Φιντάν, είχε προβεί, μάλιστα, και σε ορισμένες προτάσεις προς την κυβέρνηση Μόρσι: Έπρεπε να είχε συναντηθεί με ομάδες τις αντιπολίτευσης. Έπρεπε, επίσης, να παραμείνουν ως είχαν οι σχέσεις της εξωτερικής πολιτικής και ει δυνατόν να γίνουν επισκέψεις σε Ιράν και ΗΠΑ. Έπρεπε, ακόμη, να δυναμώσει την οικονομία. Ο τουρισμός, μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον σκοπό αυτό. Για πολιτική εμπειρία οι Αιγύπτιοι γραφειοκράτες θα μπορούσαν να σταλούν στην Τουρκία, αναφέρει το τούρκικο δημοσίευμα.  |
| Posted: 24 Aug 2013 05:44 AM PDT  Ο Ομπάμα ζήτησε από το πεντάγωνο να του αναλυθούν τα εναλλακτικά σενάρια δράσης, καθώς επίσης και ποιες κινήσεις σε στρατεύματα όλων των κλάδων και πολεμικού υλικού μπορεί να γίνει , ώστε να είναι έτοιμοι να κινηθούν όταν ληφθεί τελική απόφαση. Προφανώς βέβαια οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν τηρούν καν στάση αναμονής και επιθυμούν να δώσουν χρόνο με στόχο να μπορέσουν δια της διπλωματικής οδού να ξεπεράσουν τόσο το ενδεχόμενο εμπλοκής σε μια – ακόμα – πολυδάπανη στρατιωτική επιχείρηση χωρίς δεδομένο ορίζοντα απεμπλοκής, παράλληλα με την προοπτική σοβαρής επιδείνωσης – κλιμάκωσης των σχέσεων Ουάσιγκτον – Μόσχας. Βέβαια, η στάση αυτή αφήνει ανεξέλεγκτο τον Μπασάρ Αλ Άσαντ, αφού η απροθυμία, πλην Βρετανίας και Γαλλίας, για την ανάληψη στρατιωτικής δράσης, του δίνει χρόνο να ξεκαθαρίσει την υπόθεση στο έδαφος με τους αντικαθεστωτικούς, των οποίων το ηθικό δεν βρίσκεται και δικαίως στο καλύτερο επίπεδο… Πηγή Defence-Point  |
| Posted: 24 Aug 2013 04:40 AM PDT  Στην εκπνοή του Αυγούστου, με τα νοσοκομεία να εκκενώνονται, τους καθηγητές να ετοιμάζονται για την μητέρα των μαχών,τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας να παγώνουν και να ξεπαγώνουν ανάλογα με τα κέφια των τραπεζιτών και του Θεού Σαμαρά και όλες τις διατάξεις-νόμους-απειλές σαν την δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι μου, αποφάσισα ΕΓΩ για μένα τα εξής μοναδικά καταπληκτικά ΔΙΚΑ μου βήματα, ενάντια σε όλους αυτούς που από το 2009 προσπαθούν να με στείλουν στον άλλο κόσμο. Αποφάσισα να αποχαιρετίσω τον μήνα των διακοπών της επαναστατικής αριστεράς τραγουδώντας στεντόρεια το "πότε θα κάνει ξαστεριά " και ταυτόχρονα να υποδεχτώ τον Σεπτέμβρη, αντέχοντας την βλακεία τους , την προδοσία τους την ανευθυνότητα τους, χωρίς να βγω στους δρόμους.Δεν θα φάω άλλα χημικά, αλλά δεν θα ανεχτώ και κανέναν χωροφυλακίσκο να με τρομοκρατεί. Τα... δικά μας παιδιά διάλεξαν μεριά και δυστυχώς είμαστε απέναντι. Όχι θα τους περιμένω εδώ, στο σπίτι μου και γαία πυρί μυχθήτω! Θα τους περιμένω στη γειτονιά μου, στους δρόμους που μεγάλωσα και ξέρω, με τους δικούς μου γύρω μου έτοιμους να αντιμετωπίσουμε τα κτήνη, που αποφάσισαν να βγάλουν στο σφυρί τα σπίτια μας. Δεν υπακούω σε κανένα νόμο που ψηφίστηκε από προδότες, πουλημένους ανθέλληνες πολιτικάντηδες, που μόνο μέλημα τους είναι να με παραδώσουν στους σύγχρονους δουλεμπόρους των Βρυξελλών. Νόμος τελικά είναι το δίκιο των τραπεζών, των δανειστών, των εγκάθετων. ΕΓΩ δεν έφαγα, δεν έκλεψα, δεν εξαπάτησα, δεν επιβάρυνα τον κρατικό προϋπολογισμό ούτε για φάρμακα. Πλήρωνα τα πάντα,φόρους, νοσοκομεία, σχολείο, πανεπιστήμιο, φώτα, νερά τους μισθούς των καρεκλοκένταυρων, τα τηλέφωνα τους, τα έξοδα παράστασης , τα λιτά τους γεύματα, τα ταξίδια τους, αλλά ήμουν αόρατος για όλους αυτούς που κυνηγούν τη ζωή μου! Κάθε επαφή με το δημόσιο τελείωνε με ένα "αί σιχτίρ χαρτογιακάδες" και πάντα πλήρωνα.Χαρτόσημα, σπατόσημα, τέλη, διόδια, παπαδόσημα, παράβολα, φόρο. Γιατί χρωστάω ρε; Δεν χρωστάω σε κανέναν, ίσως λίγο της Μιχαλούς αλλά αυτή είναι καλή κυρία δεν τα θέλει πίσω. Έτσι λοιπόν αποφάσισα για ΜΕΝΑ πως είναι η ώρα να τους περιμένω. Τα 490 ευρώ με τα οποία κοστολόγησαν τη ζωή μου τους τα χαρίζω, σκλάβος στη χώρα μου δεν γίνομαι. Επαίτης των αφεντάδων για μισή ζωή δεν θέλω να είμαι . ΘΕΛΩ τη ζωή μου πίσω και την διεκδικώ, θέλω ανοιχτά σχολειά και νοσοκομεία, θέλω τον Α(ι)δωνι να πουλά βιβλία και όχι πολιτική, τον Θεό Σαμαρά και τον Μπένυ στο πυρ το εξώτερο, τον Στουρνάρα στη φυλακή, τον Γιωργάκη στο Σύνταγμα για δημόσιο φτύσιμο.... Αλίμονο πια σε αυτόν που θα βρεθεί στη ρότα μου, αλίμονο σε αυτόν που θα προσπαθήσει να εφαρμόσει το δίκιο των αφεντάδων. Τοίχο-τοίχο μη σας πετύχω λαμόγια.... Δεν είμαστε δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι, δεν περιμένουμε σωτήρες, θα ζήσουμε για ΜΑΣ χωρίς εσας και επειδή πάντα πληρώνουμε θα πληρώσουμε το τελευταίο τίμημα αλλά για ΜΑΣ.  |
| Posted: 24 Aug 2013 04:15 AM PDT  Ποιος πολιτισμικός και κοινωνικός βόθρος άνοιξε το 2010; Πόσο φαρμάκι έκρυβε μέσα της η ελίτ του ελληνικού πολιτισμού της δεκαετίας του '90; Πόσες εμμονές και πόση αυταρέσκεια χωρά σε ανθρώπους της τέχνης και των γραμμάτων; Πόσο παραγωγικός είναι επιτέλους αυτός ο κοινωνικός δαρβινισμός που έχει επιβληθεί. Ξεφτίλισαν το συνταξιούχο που αυτοκτόνησε στην πλατεία Συντάγματος. Χλεύασαν τα παιδιά που λιποθύμησαν από κακή διατροφή. Αφόδευσαν σε πιτσιρικάδες που σαπίζουν στα κρατητήρια. Αγνόησαν χιλιάδες ψυχές που στιβάζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Χειροκρότησαν κάθε κυβερνητική απόφαση που έκριναν ότι είναι αρκούντως σκληρή και διαμαρτυρήθηκαν μόνο για τις καθυστερήσεις στην επιβολή της πιο απάνθρωπης πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών. Όχι, δεν είναι ούτε εργοστασιάρχες, ούτε μεγαλοτραπεζίτες, ούτε εθνικοί εργολάβοι, ούτε καναλάρχες. Είναι άνθρωποι του πολιτισμού. Είναι η πεφωτισμένη πρωτοπορία των 90s. Είναι το πνευματικό ισοδύναμο της σκωληκοειδούς απόφυσης του Κλικ. Αφορμή για τις παρακάτω αράδες, η αυγουστιάτικη επέλαση των ανθρωπόμορφων ανθρωποφάγων στα ιντερνετικά μιντιομάγαζα, με πεντιγκρί «Έλληνα λογοτέχνη». Εκείνου του είδους που άκμασε στη δεκαετία του '90 γράφοντας αφόρητα αυτοαναφορικές αηδίες, για να τις διαβάζει ο ίδιος και να αυτοθαυμάζεται. Πού πούλησαν δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα σε ανθυποβαλκάνιους που ένιωσαν ότι έγιναν Ευρωπαίοι, γιατί κάτω από το ελενίτ του γκαράζ μπόρεσε επιτέλους να μπει η πολυπόθητη BMW. Δεν έχει κανένα νόημα να αραδιάσω ονόματα. Τα γνωρίζουν όλοι. Είναι συγγραφείς, ποιητές, πανεπιστημιακοί, που αλώνιζαν στους τηλεοπτικούς δέκτες και ενίοτε στα κομματικά επιτελεία. Είναι όλοι εκείνοι, που η Λένα Διβάνη (αυτο)αποκαλεί… μετριοπαθέστατα, «διανόηση». Όταν δεν υπήρχε συστημικός κίνδυνος οι «διανοητές» μπορούσαν εύκολα να παριστάνουν τους φιλελεύθερους και να ξιφουλκούν εναντίον του συστήματος, αλλά να το εκμεταλλεύονται έμμεσα ή άμεσα για τον βιοπορισμό τους. Τη στιγμή όμως το αυτό το ίδιο σύστημα άρχισε να απειλείται, σχεδόν αυτόματα ή και συντονισμένα, συντάχθηκαν αρχικά με αποφασιστικότητα και τελικά με λύσσα δίπλα του. Με αυτόν τον τρόπο αποκαλύφθηκε ο βαθύτατος συντηρητισμός τους, αυτή η συστημική μούχλα που τους εξασφάλιζε το παντεσπάνι τους. Εκεί ήταν πάντα. Απλά δεν απειλούνταν τόσα χρόνια. Άλλωστε, οι περισσότεροι αξιοποίησαν εξαντλητικά, πολιτικό σύστημα, κόμματα και Κράτος. Είναι κρίμα να γίνουν θύματα των περικοπών του, τώρα που και οι ιδέες και οι πελάτες εξαντλούνται. Φτάσαμε στο σημείο λοιπόν, οπότε η αμφισβήτηση της εξουσίας να θεωρείται η κριτική στους πολιτικούς γιατί δεν είναι πιο αποφασιστικοί στην επιβολή του κοινωνικού δαρβινισμού και υπολογίζουν το πολιτικό κόστος των πράξεών τους, δηλαδή γιατί υπολογίζουν ακόμη και τις οριακά δημοκρατικές διαδικασίες. Αν αυτό ονομάζεται διανόηση σε συνεχή σύγκρουση με την εξουσία και την πολιτική και πνευματική αρτηριοσκλήρωση, τότε πράγματι ο Χίτλερ ήταν οραματιστής της παγκόσμιας ειρήνης. Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο σε αυτήν την περίπτωση. Ούτε δα ήταν κάτι κρυφό ή μη αναμενόμενο. Ένας πανεπιστημιακός, διορισμένος σε Δ.Σ. κρατικής επιχείρησης και πέντε-έξι επιτροπές, υπάρχει περίπτωση να δαγκώσει το χέρι που τον ταΐζει; «Μα δεν πληρώνομαι», αντιτάσσουν υποκριτικά. «Το κάνω για το καλό του πολιτισμού, των γραμμάτων, της κοινωνίας, της χώρας, της ανθρωπότητας, του γνωστού και αγνώστου σύμπαντος». Φαίνεται ότι στην προεμφυλιακή Ελλάδα του 21ου αιώνα, ο αλτρουισμός περίσσεψε στη διανόηση. Αυτός θα είναι και ο λόγος που συντηρούν την ανθρωποφαγία με τόσο πάθος. Η παρεξηγημένη σκατοψυχιά Είναι δείγμα υγείας, κατά την άποψή μου, το ότι ακόμη και στην τούρλα του Αυγούστου, τέτοια μισαλλόδοξα, υπερσυντηρητικά, ανιστόρητα, και εν τέλει απάνθρωπα κείμενα και δηλώσεις δεν περνούν αναπάντητα. Όχι μόνο αναδεικνύονται (ως απάνθρωπα) αλλά κάποιες φορές αναγκάζουν τον ιδιοκτήτη τους να ερμηνεύσει ή και ανακαλέσει τα λεγόμενά του. Αυτό από την άλλη οδηγεί σε ένα ακόμη τραγελαφικό φαινόμενο. Υποτιθέμενοι τεχνίτες της γλώσσας, λογοτέχνες και καθηγητές Πανεπιστημίου, να προσπαθούν να πείσουν ότι είναι ανίκανοι να βάλουν τη μία λέξη πίσω από την άλλη και να φτιάξουν μία κοινώς κατανοητή πρόταση που να μην επιδέχεται άλλης ερμηνείας. Ποτέ άλλωστε τόσοι γνώστες της γλώσσας δεν αποδείχτηκαν τόσο ανίκανοι να την χρησιμοποιήσουν. Προφανώς δεν είναι αυτή η αλήθεια. Καμία παρεξήγηση. Καμία παρερμηνεία. Ό,τι γράφουν ή λένε (ή καλύτερα, εκτοξεύουν), το εννοούν. Και εννοούν κάθε λέξη που χρησιμοποιούν. Απλώς τους είναι αδύνατο να παραδεχτούν ότι πιάστηκαν με την καρδάρα στο χέρι. Και αντ' αυτού προσπαθούν να την περάσουν κάτω από τα μάτια μας, επιμένοντας «δεν βλέπετε καλά». Λένε ότι «όταν ανακαλύφθηκε η συγγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο». Σωστό. Το κακό είναι ότι κάποιοι δεν έχουν ανακαλύψει ούτε τη συγγνώμη. Πράγμα που μας οδηγεί στα κοινωνικά δίκτυα και το ρόλο τους. Το κλαμπ των διανοητών που αλληλοκαβατζώνονται από κυβερνητική επιτροπή σε κρατικό Δ.Σ., έως και σήμερα παραμένει ερμητικά κλειστό. Δεν αρκείται όμως σε αυτό. Όντας ανέκαθεν κλειστό, αλλά χωρίς τη δυνατότητα ζύμωσης με τον πραγματικό κόσμο, η εντύπωση -σε μεγάλο βαθμό αληθής- ήταν ότι η κοινωνία μπορεί να άγεται εύκολα και εσαεί χωρίς να χρειαστεί να συγχρωτιζόμαστε με αυτήν. Τα κοινωνικά δίκτυα ανέτρεψαν αυτήν την παγιωμένη εντύπωση και -με βίαιο τρόπο- τους αποκαλύπτουν μία άλλη πραγματικότητα. Ότι δεν είναι αυθεντίες. Ότι ο λόγος τους δεν περνάει ως θέσφατο. Ότι εκτοξεύουν συχνά πηχτές ανοησίες που δεν περνούν απαρατήρητες. Για την ώρα συνεχίζουν να ζουν στη γυάλα τους, αλλά πλέον βλέπουν απ' έξω. Βλέπουν ότι δεν μπορούν να επιβάλουν εύκολα όποια άποψη βγάζουν από την κοιλιά τους ή -ακόμη χειρότερα- τους ορίζεται να επιβάλουν. Αντιμετωπίζουν ανθρώπους που είναι εξυπνότεροι, πιο καλλιεργημένοι πνευματικά, περισσότερο γνώστες, πιο καταρτισμένοι και κυρίως πολύ πιο αξιόλογοι από αυτούς. Εκατοντάδες πολίτες της διπλανής πόρτας, κατά κόρον ψευδώνυμοι (ακριβώς γιατί είναι της «διπλανής πόρτας» και δεν έχουν την ανάγκη να αντλήσουν κύρος από την ονοματάρα τους), που παράγουν ψηφίδες ιδεών πολύ πιο προωθημένων, πολύ πιο άρτια εκπεφρασμένων, πολύ πιο σύγχρονων, και με περισσότερο ενδιαφέρον βρε αδερφέ από την ομοφοβική μπαλαφαρία της κάθε Σώτης στην Άθενς Βόις. Οπότε χτυπάμε την ανωνυμία. Πού πας χωρίς να σε λένε Χειμωνά ή Τατσόπουλο; Πώς θα σε θυμάται η Ανθρωπότητα αν βγαίνεις με το όνομα «βυζιά μελάτα» ή «μπάμπης6789241»; Ποια κρατική επιτροπή θα σε βραβεύσει; Ποιος υπουργός θα σου σφίξει το χέρι; Ποια Σούλα Καραμπουζούκη, χήρα μεγαλοεργολάβου, θα σε συνοδεύσει σε παρουσίαση πραγματείας για την αφόρητη μυρωδιά της μασχάλης της εργατικής πλέμπας; Ναι υπάρχει και η σαβούρα ανάμεσα στους ψευδώνυμος. Ογκώδης και κραυγαλέα σαβούρα. Πώς θα ήταν δυνατόν να μην υπήρχε; Αλλά καλό θα ήταν να μην διαβάζουμε κουταμάρες περί κανιβαλισμού. Δεν κανιβαλίζεται ο ανθρωποφάγος, αγάπη μου. Υ.Γ.1 Δεν ισοπεδώνω τους διανοητές ή τους λογοτέχνες. Είναι όμως η πικρή αλήθεια ότι η πλειονότητα των διακεκριμένων Ελλήνων των γραμμάτων και της τέχνης των 90s πρωτοστατεί, συντάσσεται ή σιωπά, σε αυτό το ανθρωποφαγικό μεταμοντέρνο think tank της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας. Y.Γ.2 Πιο γραφικοί, πιο γελοίοι και τελικά ακόμη πιο σκατόψυχοι, είναι εκείνοι οι δευτεροκλασάτοι σχολιαστές σε ιστοσελίδες και εφημερίδες, που νιώθουν την αδήριτη ανάγκη να δικαιολογήσουν κάθε κρετινισμό των παραπάνω «διανοητών». Πρόκειται για εκείνα τα γελοία ανθρωπάκια που προσπαθούν με κάθε τρόπο να μπουν στα σαλόνια της κυρίας Σούλας Καραμπουζούκη, χήρας μεγαλοεργολάβου, και να τα θαυμάσουν κι αυτά για το αφόρητο τίποτε που πουλάνε. Zaphod Από galaxyarchis  |
| Posted: 24 Aug 2013 03:45 AM PDT  Μεγάλη ελληνική "Ευρωτράπεζα" δέχεται για προσημείωση και τάφους ιδιοκτησίας των δανειοληπτών της! Η ηθική των τραπεζών, που με τόσο σθένος υπερασπίζεται το Στουρνάρι για να μην καταρρεύσουν(!), έχει πλέον απογειωθεί! Εμπρός λοιπόν! Ας το δούμε κι αυτό! Πουλήστε και τους τάφους μας σε ξένα funds! Ειλικρινά θα έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε κατασχέσεις και πλειστηριασμούς μνημάτων! Έτσι κι αλλοιώς ξέρουμε καλά, ότι το ήθος των κυβερνώντων, τους επιτρέπει να πουλήσουν και τα κόκκαλα των γονιών τους προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία, κι ενδεχομένως να βγάλουν και την μίζα τους! Και ως γνωστόν τράπεζες και κυβερνώντες ταυτίζονται! Ας περιμένει και το ΤΑΙΠΕΔ... Όπου νά 'ναι θα ανασκαφεί πλήρως και ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Θα πιάσει καλή τιμή στις αγορές των βαρβάρων! Απ' όλα αυτά, ένα συνάγεται: Λυκόρνια!... προκαλείτε την τύχη σας.. Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"  |
| Posted: 24 Aug 2013 03:07 AM PDT  «Γιε μας… Για την πατρίδα τα νιάτα σου!» Τέτοιες μέρες, πριν 3 χρόνια, μια μάνα θρηνούσε την απώλεια του παιδιού της. Στις 19 Αυγούστου 2010, ο σημαιοφόρος του Πολεμικού Ναυτικού Γιώργος Λυκάκης έπεσε στο κενό από ύψος 22 μέτρων στη δύσκολη δοκιμασία της «αράχνης», κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής του, στη Μονάδα Υποβρυχίων Καταστροφών. Το διπλό δίχτυ ασφαλείας δεν λειτούργησε. Σκίστηκε (προφανώς από κακή συντήρηση), και το κορμί του αξιωματικού έπεσε με δύναμη στο έδαφος. Ήταν 24 ετών. Για μια-δυό μέρες έγραψαν σχετικά οι εφημερίδες και τα blogs, και αυτό ήταν. Το θέμα ξεχάστηκε. Η υπόθεση όμως είχε συνέχεια. Ο διοικητής της Μονάδας και ο υπεύθυνος εκπαιδευτής κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Τα κομματιασμένα σκοινιά ήταν μάρτυρες βαριάς αμέλειας. Στο δικαστήριο όμως, υπήρχε ένας απρόσμενος μάρτυρας υπεράσπισης: Η μάνα του άτυχου αξιωματικού! Κανείς δεν την είδε ποτέ. Δεν βγήκε στα κανάλια, ούτε στις εφημερίδες. Η κυρία Ελένη Λυκάκη.
Αυτά είπε, μεταξύ άλλων, στο δικαστήριο. Λόγια που κανένας, εκτός αίθουσας, δεν πληροφορήθηκε καθώς κανένα μέσο ενημέρωσης δεν παρουσίασε το θέμα. Στην αγόρευσή του ο στρατιωτικός εισαγγελέας ήταν καταπέλτης. Κρατώντας στο χέρι του το κομμένο σκοινί, είπε στους κατηγορούμενους ότι με αυτό το σκοινί έπρεπε να τους κρεμάσει. Και κατέληξε: «Αυτή η γυναίκα σήμερα έδωσε σε όλους μαθήματα ήθους!» (Το δικαστήριο τελικά αθώωσε τους κατηγορούμενους). Στον τάφο του 24χρονου παλικαριού είναι σκαλισμένες λίγες λέξεις. Κρατάω αυτές: «Γιε μας… Για την πατρίδα τα νιάτα σου!» (Ευχαριστώ για τις πληροφορίες την εξαδέλφη του Γιώργου Λυκάκη)  |
| Posted: 24 Aug 2013 02:45 AM PDT  Την ανάπτυξη στρατιωτικών μέσων ανακοίνωσε ο επικεφαλής του Πενταγώνου, Τσακ Χέιγκελ, μετά τις κατηγορίες για χρήση χημικών όπλων στη Συρία, παρόλο που ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα προειδοποίησε χθες Παρασκευή εναντίον οποιασδήποτε νέας στρατιωτικής περιπέτειας των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Ο επικεφαλής του Πενταγώνου Τσακ Χέιγκελ ανακοίνωσε την ανάπτυξη στρατιωτικών μέσων ώστε ο πρόεδρος Ομπάμα να έχει στη διάθεσή του «επιλογές», αν θελήσει να διατάξει μια επέμβαση στη Συρία. «Το υπουργείο Άμυνας έχει την ευθύνη να παράσχει στον πρόεδρο όλες τις επιλογές για να αντιμετωπίσει κάθε ενδεχόμενο», δήλωσε προς τους δημοσιογράφους ο Χέιγκελ προσθέτοντας πως αυτό περιλαμβάνει την ανάπτυξη μέσων, τη φύση των οποίων αρνήθηκε να διευκρινίσει. Σύμφωνα με έναν εκπρόσωπο του Πενταγώνου στην Ουάσινγκτον, τα μέσα αυτά περιλαμβάνουν την αποστολή στη Μεσόγειο ενός τέταρτου αντιτορπιλλικού εξοπλισμένου με πυραύλους κρουζ. Ο 6ος αμερικανικός στόλος των ΗΠΑ, που επιχειρεί στη Μεσόγειο, αποφάσισε να αφήσει στην περιοχή το αντιτορπιλλικό Mahan, το οποίο επρόκειτο αρχικά να επιστρέψει στο αγκυροβόλιό του στο Νόρφολκ, στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ, και να αντικατασταθεί από το αντιτορπιλλικό Ramage. Αυτά τα δύο σκάφη θα προστεθούν συνεπώς μέσα στις ερχόμενες εβδομάδες στα αντιτορπιλλικά Barry και Gravely. Στα νερά της Μεσογείου περιπολούν συνήθως τρία αντιτορπιλλικά. Ο Λευκός Οίκος δέχεται πίεση για να δώσει απάντηση στις κατηγορίες ότι πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη στη Συρία μια μεγάλης έκτασης επίθεση με χημικά όπλα που στοίχισε τη ζωή σε 1.300 ανθρώπους. Σε συνέντευξή του στο CNN, ο πρόεδρος Ομπάμα δήλωσε πως οι κατηγορίες αυτές για προσφυγή σε χημικά όπλα από το συριακό καθεστώς αποτελούν «ένα σημαντικό γεγονός», «βαθιά ανησυχητικό». Ωστόσο επιφυλάχθηκε να βγάλει εσπευσμένα συμπεράσματα, εξηγώντας ότι έδωσε εντολή στις υπηρεσίες πληροφοριών να «συγκεντρώσουν επιπλέον πληροφορίες» για να επιβεβαιώσουν την πραγματοποίηση αυτής της επίθεσης. Ο Ομπάμα παραδέχθηκε πως τα γεγονότα αυτά, εφόσον αποδειχθούν, είναι πολύ σοβαρότερα από εκείνα της περασμένης άνοιξης. Τον Ιούνιο, ο Λευκός Οίκος, έπειτα από χρονοτριβή εβδομάδων, κατέληξε να παραδεχθεί πως το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ είχε χρησιμοποιήσει χημικά όπλα. Η Συρία είχε περάσει τότε την περίφημη «κόκκινη γραμμή» που είχε χαράξει ο ίδιος ο Ομπάμα στις 20 Αυγούστου 2012. Και οι ΗΠΑ είχαν αυξήσει την υποστήριξή τους προς τους αντάρτες. Όμως στο CNN ο πρόεδρος απέφυγε επιμελώς να ξαναμιλήσει γι' αυτή την "κόκκινη γραμμή". «Βλέπουμε ανθρώπους που ζητούν άμεση δράση. Όμως το να σπεύσουμε να κάνουμε πράγματα που θα μπορούσαν να πάρουν άσχημη τροπή, να μπερδευτούμε σε πολύ δύσκολες καταστάσεις, μπορεί να μας παρασύρει σε πολύ περίπλοκες και δαπανηρές επεμβάσεις που το μόνο που θα έκαναν θα ήταν να τροφοδοτήσουν περαιτέρω τη δυσαρέσκεια στην περιοχή», υποστήριξε ο πρόεδρος. Ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Τζον Μακέιν, αντίπαλος του Ομπάμα στις προεδρικές εκλογές του 2008, δεν δίστασε από την πλευρά του να κατηγορήσει τον πρόεδρο για «παθητική στάση». Αντί να φοβάται «μια κόκκινη γραμμή που θα άλλαζε τα δεδομένα», ο σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ-Άσαντ είδε «ένα πράσινο φως» για να χρησιμοποιήσει τοξικά αέρια εναντίον του λαού του, κατήγγειλε ο Μακέιν. Ζήτησε «περιορισμένα αεροπορικά πλήγματα» εναντίον της Συρίας, την επιβολή μιας «ζώνης αεροπορικού αποκλεισμού» και τον εξοπλισμό των ανταρτών. «Συναισθάνομαι το πάθος που επιδεικνύει ο γερουσιαστής Μακέιν για να βοηθήσει ανθρώπους που βρίσκονται σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση που σπαράζει την καρδιά», απάντησε ο Ομπάμα. Πρόσθεσε όμως ότι προκρίνει τα «μακροπρόθεσμα εθνικά συμφέροντα» της χώρας του. Στο Λευκό Οίκο συνεδρίασαν την Πέμπτη οι υπεύθυνοι των υπηρεσιών πληροφοριών, του υπουργείου Εξωτερικών και του υπουργείου Άμυνας. Ωστόσο καμιά απόφαση δεν ελήφθη και η κυβέρνηση είναι βαθιά διχασμένη στο θέμα της Συρίας, σύμφωνα με τους «Νιού Γιόρκ Τάιμς». Οι σύμβουλοι του Ομπάμα σε θέματα εθνικής ασφαλείας θα συνεδριάσουν στο Λευκό Οίκο το Σαββατοκύριακο για να συζητήσουν τις επιλογές των ΗΠΑ, δήλωσε χθες ένας άλλος αμερικανός αξιωματουχος.  |
| Posted: 24 Aug 2013 02:27 AM PDT  Γράφει ο Διογένης ο Κυνικός Είμαστε από εκείνους τους ανθρώπους που προσπαθούν να είναι ψύχραιμοι ακόμη και στις πλέον δύσκολες στιγμές. Έλα όπως που δεν μας αφήνουν να αγιάσουμε… Και πριν εξηγήσουμε το γιατί, θα κάνουμε μία διευκρίνιση προς εκείνους που μας «κατηγορούν» ότι τα βάζουμε συνεχώς με την κυβέρνηση. Βεβαίως και τα βάζουμε με την κυβέρνηση γιατί πολύ απλά αυτή κυβερνά! Αυτή έχει την πίτα αυτή και το μαχαίρι και κάνει ότι νομίζει ότι είναι σωστό. Ή για την ακρίβεια προσπαθεί να εφαρμόσει, αναποτελεσματικά, τις οδηγίες που τις δίνουν και με δουλικό τρόπο, γιατί ούτε μία φορά δεν έχει πατήσει πόδι σε ένα θέμα. Και είναι γνωστός ο φόβος και η αγωνία που διακατέχει το πολιτικό σύστημα για να σωθεί το ίδιο και μόνον αυτό. Και όποιος φοβάται τους άλλους, γίνεται δούλος χωρίς να το καταλάβει (Αντισθένης). Αλλά ας μπούμε στην ουσία. Δικαιοσύνη. Είμαστε από εκείνους που θα ανάβουμε μια λαμπάδα στην εκκλησία σε εκείνους τους δικαστικούς μόνον, τους πανάξιους λειτουργούς της δικαιοσύνης, που άνοιξαν τον δρόμο της κάθαρσης στην Ελλάδα. Δεν θα αναφερθούμε σε ονόματα γιατί δεν έχουν σημασία, και ίσως περισσότερο για να μην τους κάνουμε κακό λόγω του φθόνου και άλλων αρνητικών συναισθημάτων που υπάρχουν εναντίον τους. Δυστυχώς ακόμη και από συναδέλφους τους. Απλά θα αναφερθούμε σε ένα μόνο Εισαγγελέα, τον κύριο Δραγάτση, απλά γιατί αφορά την υπόθεση με την οποία θα ασχοληθούμε. Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία ή ΕΑΒ για συντομία. Το «μαγαζί» για το οποίο περηφανευόντουσαν όλοι και το οποίο το ρήμαξαν οι διοικήσεις που τοποθετούσαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις… Κάτι σαν την ΕΡΤ να πούμε!!! Ξαφνικά η κυβέρνηση, με αφορμή ένα πλαστό πτυχίο και μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ που έλαβε αχρεωστήτως ο κύριος αυτός «δίνει τα ρέστα της»… Ρεσιτάλ ηθικής. Μόλις έγινε γνωστό και τι δεν έχει γίνει… Μέχρι και ο κύριος Σταϊκούρας έβγαλε ανακοίνωση όπου αναφέρεται σε ξήλωμα της διοίκησης της ΕΑΒ αλλά και στο ότι το Υπουργείο Οικονομικών "παρακολουθεί στενά, από την πρώτη στιγμή, την εξέλιξη του ζητήματος, ενεργώντας για τη διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος και την προστασία της φήμης της εταιρείας. Προς την κατεύθυνση αυτή, επιφυλάσσεται να αξιοποιήσει κάθε έννομο μέσο που έχει στη διάθεσή του". Πωπω μεγάλε… Για τις καθαρές ζημίες της ΕΑΒ από κοινού με θυγατρική της για το 2012 ποιος θα μας μιλήσει; Τι λένε οι άνθρωποι και δεν ντρέπονται; Κατ' αρχήν μας εξήγησε κανείς πως έμεινε τόσα χρόνια στην ΕΑΒ η διοίκηση υπό τον κύριο Φιλιππάκο; Γιατί στην πιάτσα ακούγονται κάτι ιστορίες για αγρίους περί φιλίας του Διευθύνοντος Συμβούλου με τον «μεγάλο» μιας επενδυτικής εταιρείας και τράπεζας στις ΗΠΑ!!! Και μετά ασχολούνται με μερικά χιλιάρικα ευρώ, όχι ότι δεν πρέπει, και δεν ασχολούνται χρόνια τώρα με τα τέρατα και σημεία που συνέβαιναν στην ΕΑΒ και έχουν καταγραφεί στην Έκθεση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κ. Ρακιντζή. Έτσι για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της γελοιότητας των κυβερνόντων αυτή την χώρα, και εκείνων που αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση, εμείς θα αναφέρουμε ότι ΜΟΝΟ το 2011 το ελληνικό Δημόσιο χρειάστηκε να καταβάλει για καταπτώσεις εγγυήσεων δανείων της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ) προηγούμενων χρόνων το ποσό των 153.814.706,52 ευρώ. Έχουν καμία σχέση τα 150.000 €, δηλαδή το ποσόν με το οποίο ζημίωσε την εταιρεία ο κύριος με το πλαστό πτυχίο με τα σχεδόν 154 εκ. ευρώ που πλήρωσαν εν καιρώ κρίσης οι Έλληνες φορολογούμενοι; Όχι ότι δεν ενοχλούν και τα 150.000€….. Μήπως θέλετε να αναφέρουμε και τα υπόλοιπα; Διαπιστώθηκε ότι γινόταν ανάθεση σοβαρού κατασκευαστικού έργου σε υπεργολάβους, χωρίς κριτήρια επιλογής αναδόχου, χωρίς χρονοδιαγράμματα υποχρεώσεων και δεσμεύσεων του αναδόχου και χωρίς μεθοδολογία πιστοποίησης του παρασχεθέντος υπεργολαβικού έργου για προγράμματα στα οποία απασχολούνταν εκ παραλλήλου και προσωπικό της ΕΑΒ. Επισημάνθηκαν επίσης υπέρογκες αμοιβές για υπερωριακή απασχόληση οδηγών. (Ο οδηγός του Προέδρου ελάμβανε μέχρι και 32.070 ευρώ ετησίως για υπερωρίες και ο οδηγός του Διευθύνοντος Συμβούλου μέχρι και 32.389 ευρώ ετησίως). Επίσης για τη λειτουργία της εταιρείας είχαν συναφθεί ομολογιακά δάνεια με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου συνολικού ύψους κατά την ελεγχόμενη περίοδο 730 εκατ. ευρώ. Επειδή η εταιρεία βρισκόταν σε αδυναμία εξυπηρέτησης των δανείων, κατέπιπταν οι εγγυήσεις και τα δάνεια εξοφλούντο από το Δημόσιο. Για αυτό τι λένε τα τζιμάνια μας στο Υπουργείο Οικονομικών και ο κύριος Σαμαράς, ή και ο κ. Βενιζέλος; Περαιτέρω σύμφωνα με τα πορίσματα των ελέγχων, τα μέλη του ΔΣ της εταιρείας ελάμβαναν αποζημίωση ανά συνεδρίαση, ακόμη και στις περιπτώσεις που τα πρακτικά υπεγράφοντο δια περιφοράς, χωρίς να έχει συνεδριάσει το ΔΣ, και είχαν τοποθετηθεί από τον Διευθύνοντα Σύμβουλο στελέχη της επιχείρησης σε θέσεις ευθύνης (Διευθυντές, Γενικοί Διευθυντές) οι οποίες δεν περιλαμβάνονταν στον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας της εταιρείας. Ο κύριος Γιάννης Δραγάτσης λοιπόν, ο επίκουρος Οικονομικός Εισαγγελέας, άσκησε αμέσως διώξεις που αφορούν τα κακουργήματα της απιστίας και της απάτης, σε συνδυασμό με τις επιβαρυντικές περιστάσεις του νόμου περί καταχραστών του δημοσίου, ενώ στρέφονται σε βάρος των μελών των διοικήσεων της ΕΑΒ από το 2008 έως σήμερα. Η αφορμή είναι το πλαστό πτυχίο. Αλλά όπως συνέβη και με άλλους πολλούς, η Δικαιοσύνη ξεκινά με μια «τροχαία παράβαση» για να μπει στην συνέχεια στο ζουμί… Έτσι παίρνεις και τους προσωπικούς υπολογιστές των ανυποψίαστων μεγαλόσχημων παραγόντων για να βρεις τα στοιχεία που χρειάζεσαι. Για να κάνεις την δουλειά σου. Είμαστε λοιπόν σίγουροι, ότι ο κύριος Δραγάτσης άρχισε με την υπόθεση αυτή του πλαστού πτυχίου, αλλά έτσι θα ανοίξει τις πόρτες για έρθουν στην επιφάνεια και όλα τα άλλα αίσχη… Και ποιος ξέρει... Mπορεί σήμερα κάποιοι από αυτούς που σκίζουν τα ιμάτια τους για το …φοβερό θέμα του πλαστού πτυχίου, που είχε καταντήσει σπορ στο Ελληνικό Δημόσιο, αύριο από την θέση του τιμητή να βρεθούν σε άλλη… Αυτή του κατηγορούμενου!!! ΥΓ. Στην Ελλάδα καταφέραμε το ακατόρθωτο… Ο κατηγορούμενος πλέον για κακουργήματα πρώην Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΑΒ κ. Φιλιππάκος ήταν παράλληλα και Ταμίας της ΜΚΟ Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς!!! Είπατε τίποτα; Τέτοια Διαφάνεια!!!  |
| Posted: 24 Aug 2013 01:55 AM PDT  Συγκέντρωση διαμαρτυρίας από ισλαμιστές των Σκοπίων πραγματοποιήθηκε στο παλιό τούρκικο παζάρι της πόλης μπροστά από το τζαμί του Μουράτ Πασά. Οι διαμαρτυρόμενοι ζητούσαν τον τερματισμό της βίας και της σφαγής στην Αίγυπτο. Οι Μουσουλμάνοι διοργανωτές της διαμαρτυρίας φώναζαν συνθήματα για την επιστροφή των δικαιωμάτων του αιγυπτιακού λαού. «Είναι δικαίωμα του λαού η απαραίτητη ηθική υποστήριξη στον αγώνα για την διατήρηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων», δήλωσαν οι διοργανωτές όπως σημειώνει το νοτιοσλαβικό δημοσίευμα. Πηγή: Εχέδωρος  |
| Posted: 24 Aug 2013 01:24 AM PDT  Το 1974 ο σημερινός Πρωθυπουργός της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, ως Πρόεδρος της Ομάδας Νεολαίας Κωνσταντινούπολης του κόμματος Εθνικής Σωτηρίας του κατοπινού Ισλαμιστή Πρωθυπουργού (1996) Νετζμετίν Ερμπακάν, έγραψε, σκηνοθέτησε και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο με παραστάσεις σε όλη τη χώρα, ένα θεατρικό έργο. Το θεατρικό έργο είχε τίτλο Maskomya από τα αρχικά Mas-Kom-Ya. Δηλαδή Mas ως Μασόνος, Kom, ως κομμουνιστής και Υα ως Yahudi, δηλαδή Εβραίος στα αραβικά / τουρκικά. Του Μάριου Ευρυβιάδη Kαθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αρχή, μέση και τέλος του πονήματος Ερντογάν ήταν η κακία και η μοχθηρία των τριών αυτών ομάδων και η συνωμοτική τους σχέση. Κοινός παρονομαστής και των τριών ήταν ο Ιουδαϊσμός. Ο Ερντογάν στη νεαρή ηλικία των είκοσι ετών αποδεικνύετο άξιος μαθητής του πνευματικού του πατέρα Ερμπακάν. Ο τελευταίος, που άρχισε την πολιτική του σταδιοδρομία τη δεκαετία του 1960 τύπωνε και κυκλοφορούσε ως «φέιγ-βόλαν» τούρκικα χαρτονομίσματα που εκεί που έπρεπε να απεικονίζουν τον Μεγάλο Ηγέτη Ατατούρκ, απεικόνιζαν, αντίθετα, το γνωστό πρόσωπο του Ισραηλινού ηγέτη, Στρατηγού Μοσιέ Νταγιάν με το χαρακτηριστικό μαύρο αλά πειρατή, κάλυπτρο πάνω από τα αριστερό του μάτι. Κανείς Τούρκος δεν έπρεπε να έχει την οποιαδήποτε αμφιβολία ως προς το ποιοι έκαναν κουμάντο στην Τουρκία και ποιοι ήλεγχαν την οικονομία τους: ήταν οι Γιαχούντηδες, οι «τσιφούτηδες» (tschifit), δηλαδή οι βρωμοεβραίοι. Τη δεκαετία του 1960 και 1970 λειτουργούσε ήδη ένα πλέγμα σχέσεων Ισραήλ – Τουρκίας που είχε τα χαρακτηριστικά μιας συμμαχίας. Λειτουργούσε όμως, κατ' απαίτηση των Τούρκων υπογείως ώστε να μη θίγονται τα αισθήματα των ομοπίστων τους Αράβων και των λοιπών ανά τον κόσμο μουσουλμάνων. Μάλιστα, η «ιδιομορφία» της σχέσης ήταν τέτοια που το Ισραήλ χαρακτηριζόταν ως «ερωμένη» (mistress) η οποία έπρεπε να υπάρχει, αλλά να μην φαίνεται. Η συμμαχία οικοδομήθηκε τη δεκαετία του 1950. Το Ισραήλ αναζητούσε στο πλαίσιο της περιφερειακής του στρατηγικής (peripheral strategy), μη αραβικά ή μη μουσουλμανικά κράτη, για να σπάσει την περικύκλωση των Αράβων. Ως μη αραβικό κράτος, με κοσμικό καθεστώς και εντεταγμένη στη Δύση, η Τουρκία πληρούσε τα κριτήρια. Για την Τουρκία, το Ισραήλ θα λειτουργούσε ως «διαμεσολαβητής» προς τα δυτικά πολιτικά και οικονομικά κέντρα εξουσίας. Η αμοιβαία ωφέλεια υπήρξε τέτοια ώστε το 1958 τα δυο κράτη συνομολόγησαν αμυντικό στρατιωτικό σύμφωνο σε επίπεδο Πρωθυπουργών. Ο ισραηλινο-τουρκικός άξονας είχε πάντοτε τις ευλογίες της Ουάσιγκτον. Όμως επί Προεδρίας Ρέιγκαν, τη δεκαετία του 1980, πήρε πραγματικά στρατηγική διάσταση. Ένα από τα πιο καθοριστικά οφέλη για την Τουρκία υπήρξε η επί σχεδίου δραστηριοποίηση της εβραϊκής διασποράς και κυρίως του αμερικανο-εβραϊκού λόμπυ υπέρ της Τουρκίας και των τουρκικών συμφερόντων. Ως αποτέλεσμα, η Τουρκία μετατράπηκε στον πιο προνομιούχο σύμμαχο των ΗΠΑ μετά το Ισραήλ. Ίσως πιο καθοριστικό, το Ισραήλ και το αμερικανο-εβραϊκό λόμπυ λειτούργησαν καταλυτικά για να εξαγνισθούν οι γενοκτονικές θηριωδίες των Τούρκων σε όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα, συμπεριλαμβανομένων και των συνεχιζόμενων κατά της Κύπρου και των Κούρδων ανταρτών. Έτσι φθάσαμε στη δεκαετία του 1990 όπου οι σχέσεις Ισραήλ – Τουρκίας γνώρισαν μια πρωτοφανή και πολυεπίπεδη άνθιση. Με τον τερματισμό του Ψυχρού Πολέμου και την έναρξη της ειρηνευτικής διαδικασίας μεταξύ Αράβων και Ισραηλινών έγινε δυνατή και η δημοσιοποίηση – νομιμοποίηση του άξονα Ισραήλ – Τουρκίας. Ιερουσαλήμ, Άγκυρα και Ουάσιγκτον παρουσίαζαν την ισραηλινο-τουρκική συμμαχία ως προπομπό μια καθολικής ειρήνης στη Μέση Ανατολή και μάλιστα ως τον ακρογωνιαίο της λίθο. Τη δε Τουρκία την παρουσίαζαν ως το «κράτος – μοντέλο» και τον γεφυροποιό μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Όλα τα παραπάνω μέχρι την εμφάνιση και πολιτική κυριαρχία του συγγραφέα του θεατρικού έργου Mas-Kom-Ya και του θρησκευτικού συναφιού του. Η κυριαρχία του πολιτικού Ισλάμ στην Τουρκία ανέδειξε τον εγγενή αντισημιτισμό της τουρκικής κοινωνίας που είναι, ταυτόχρονα, αντιχριστιανική, αντιδυτική, και βέβαια, αντιαμερικανική. Ο ισραηλινο-τουρκικός άξονας λειτούργησε όσο ο κεμαλισμός και η στρατογραφειοκρατία ήλεγχαν με περιοδικά πραξικοπήματα τις βαθιά θρησκευόμενες τουρκικές μάζες της Ανατολίας. Η παρωχημένη ήδη από τη δεκαετία του 1980 κεμαλική ιδεολογία δεν μπορούσε να αντέξει και τη δημογραφική έκρηξη της Ανατολίας που τροφοδοτούσε ασταμάτητα τις τάξεις του πολιτικού Ισλάμ. Το ζητούμενο, σε ό,τι αφορά σε Ελλάδα και Κύπρο, δεν είναι πως πορεύεται η Τουρκία, αλλά το Ισραήλ. Υπάρχει ένας σκληρός πυρήνας στο Ισραήλ που πιστεύει ότι η εθνική ασφάλεια του Ισραήλ επιβάλλει την, πάση θυσία, μη αποξένωση της Τουρκίας. Ένας της ομάδας αυτής, χαρακτηριστικά, είναι και ο Εφραίμ Χαλεβί Διευθυντής της Μοσάντ την περίοδο 1998-2002. Προφανώς η ομάδα αυτή είναι διατεθειμένη να επαναφέρει τις σχέσεις Ισραήλ – Τουρκίας ακόμα και το επίπεδο του υπόγειου και της «ερωμένης». Παρεμπιπτόντως, η ομάδα αυτή δεν διαφέρει κατά πολύ από τις δικές μας στα ελληνικά κέντρα εξουσίας, αναφορικά με τις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας. Ωστόσο, για πρώτη φορά, τόσο στο Ισραήλ όσο και στην εβραϊκή διασπορά η για δεκαετίες επιτήδεια κατασκευασμένη εικόνα της Τουρκίας, έχει καταρρεύσει. Αυτοί που εργολαβικά την έφτιαξαν, τώρα πλέον εργολαβικά την αποδομούν. Εάν τώρα η Ιερουσαλήμ συνειδητοποιήσει ταυτόχρονα ότι η ασφάλεια του Ισραήλ βρίσκεται στη Δύση με ομφάλιο λώρο την Ανατολική Μεσόγειο και όχι βόρεια με την Τουρκία, το στρατηγικό περιβάλλον της Ανατολικής Μεσογείου θ' αλλάξει άρδην. Οψόμεθα. Το κείμενο αφιερώνεται στην μνήμη του ευπατρίδη δάσκαλου και Κωνσταντινουπολίτη Νεοκλή Σαρρή (1940-2011).  |
| Posted: 24 Aug 2013 12:57 AM PDT  Οι υπέρμαχοι της ιδιωτικοποίησης του νερού προφανώς προσποιούνται ότι δεν βλέπουν και δεν ακούν τι έχει να επιδείξει στο φλέγον αυτό ζήτημα η διεθνής εμπειρία. Δεκατέσσερις φοιτητές του ΕΜΠ, από το διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Επιστήμη και Τεχνολογία Υδατικών Πόρων», το υπενθυμίζουν. Μελέτησαν μία προς μία όλες τις περιπτώσεις ιδιωτικοποιήσεων του νερού παγκοσμίως και τις παρουσίασαν πρόσφατα σε εργασία με τίτλο «Υδατικοί πόροι, υποδομές και υπηρεσίες νερού: Ιδιωτικοποίηση ή κοινωνικοποίηση».  Η διεθνής εμπειρία εκθέτει τους θιασώτες των ιδιωτικοποιήσεων υδατικών πόρων, καθώς μετά την «επέλαση» των επενδυτών, η διαχείριση επιστρέφει στο Δημόσιο, για να διασφαλιστεί το βασικό αυτό αγαθό για τους πολίτες, όπως προκύπτει από έρευνα του ΕΜΠ. ΒΟΛΙΒΙΑ: Αυξήσεις-ρεκόρ στις τιμές Την περίπτωση της Βολιβίας, η οποία «έχει μπει στο ρεκόρ Γκίνες ως η χώρα με τα περισσότερα πραξικοπήματα (193) από την ανεξαρτησία της, το 1825, μέχρι και την αποκατάσταση της δημοκρατίας», μελέτησε και ανέδειξε ο πολιτικός μηχανικός Ιάσων Αποστολόπουλος. Το 1997 η Παγκόσμια Τράπεζα και η Διεθνής Τράπεζα Ανάπτυξης έθεσαν ως προϋπόθεση για την ανανέωση των δανειακών συμβάσεων την ιδιωτικοποίηση των υποδομών του νερού. Υπογράφονται δύο συμβάσεις παραχώρησης το 1997 για την πρωτεύουσα της χώρας El Alto/La Paz με θυγατρική της γαλλικής Suez. Δύο χρόνια αργότερα ακολουθεί η δεύτερη σύμβαση, που κατακυρώνεται στο μοναδικό πλειοδότη, τη διεθνή κοινοπραξία Aguas de Tunari με επικεφαλής την πολυεθνική Bechtel και αφορά την παραχώρηση των υποδομών ύδρευσης και αποχέτευσης της πόλης Cochabamba με 600.000 πληθυσμό. Η διασφάλιση των όρων του συμβολαίου της εταιρείας με την κυβέρνηση περνάει μέσα από νόμο και η πρώτη τα παίρνει όλα: κρατικές υποδομές, αποκλειστική χρήση των υδατικών πόρων, κατάργηση όλων των ανεξάρτητων μέσων ύδρευσης και μεταβίβαση των υποδομών τους στην εταιρεία. Μέσα σε ένα μήνα η εταιρεία προχωρεί σε υπέρογκες αυξήσεις καταπατώντας τους όρους του συμβολαίου (35%), οι οποίες κυμάνθηκαν από 60% έως 200% και αφορούσαν ανθρώπους που ζούσαν με 2 δολάρια τη μέρα. Το επόμενο διάστημα προκαλείται θύελλα κοινωνικών αντιδράσεων με κύριο αίτημα τη λήξη της αποικιοκρατικής σύμβασης και την επανακοινωνικοποίηση του νερού και, ύστερα από τρεις μήνες διαμαρτυριών, η κυβέρνηση ακυρώνει το συμβόλαιο με την Bechtel: «Η ήττα της εταιρείας προκάλεσε τεράστιο αντίκτυπο παγκοσμίως και έμπνευση για ανάλογους αγώνες υπεράσπισης των θεωρούμενων ως κοινωνικών αγαθών. Αποτέλεσε την πιο γνωστή περίπτωση ιδιωτικοποίησης του νερού και προκάλεσε παγκόσμια αύξηση της κοινωνικής επίγνωσης για το τι μπορεί να επιφέρει η ιδιωτικοποίηση στο νερό. Εφερε τις φτωχές κοινότητες των ιθαγενών στο πολιτικό προσκήνιο και κατά κάποιο τρόπο άνοιξε το δρόμο για τον πρώτο Ινδιάνο πρόεδρο στη βολιβιανή ιστορία, τον Εβο Μοράλες», τονίζει ο κ. Αποστολόπουλος. Η έτερη γαλλική εταιρεία, προκειμένου να μην επαναληφθεί η αποτυχία της Cochabamba, έκανε προσεκτικότερη διαχείριση όσον αφορά τις αυξήσεις στην πρωτεύουσα της χώρας, χωρίς όμως να τις αποφύγει. Η κυβέρνηση λύει το 2005 το συμβόλαιο με την Aguas de Illimani (Suez), η οποία αντικαθίσταται από τη δημόσια EPSAS. Ενα χρόνο μετά δημιουργεί νέα cooperativa (ανεξάρτητο συνεταιρισμό) με τη συνεργασία της κρατικής εταιρείας. ΓΑΛΛΙΑ: Καμία επένδυση από τους ιδιώτες «Παρ' όλο που το Παρίσι αποτέλεσε το διεθνές σύμβολο της Σύμπραξης Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), καθώς στη Γαλλία από τα μέσα του 19ου αιώνα εφαρμοζόταν αυτή η πρακτική, το 2010 η διαχείριση του νερού περνάει εξ ολοκλήρου στο δημόσιο έλεγχο», αναφέρουν οι Γιώργος Αλεξίου και Παρασκευή Σταμούλη, αγρονόμοι-τοπογράφοι μηχανικοί του ΕΜΠ, που παρουσίασαν την εισήγηση «Επανακοινωνικοποίηση υποδομών νερού, το παράδειγμα του Παρισιού». Οπως εξηγούν, «μέχρι το 1984 τα συστήματα διαχείρισης νερού του Παρισιού κατείχε ο δήμος, ωστόσο η τιμολόγηση του νερού, από το 1864 ακόμη, πραγματοποιούνταν από ιδιωτική εταιρεία. Το 1984, ο τότε δήμαρχος Ζ. Σιράκ πάει ένα βήμα παραπέρα και υπογράφει συμβόλαιο με τις θυγατρικές Veolia και Suez -δύο γαλλικές εταιρείες που κυριαρχούν παγκοσμίως στον τομέα της διαχείρισης των δικτύων ύδρευσης- για τη συνδιαχείριση της τροφοδοσίας νερού και των υπηρεσιών τιμολόγησης, αλλά και τη συντήρηση του αρδευτικού δικτύου. »Τρία χρόνια μετά, η παραγωγή νερού και ο μηχανισμός ελέγχου περνούν στα χέρια των δύο προαναφερθεισών εταιρειών και για το σκοπό αυτό ιδρύεται η κεφαλαιουχική εταιρεία SAGEP, στην οποία συμμετέχουν με ποσοστό 70% ο δήμος, με 28% οι δύο εταιρείες, ενώ το 2% κατέχει η δημόσια γαλλική τράπεζα επενδύσεων. »Με την εκλογή του στο δημαρχιακό θώκο ο Μπ. Ντελανοέ, το 2001, προβάλλει μία τελείως αντίθετη πολιτική αντιμετώπιση όσον αφορά τη διαχείριση του νερού, και για μία επταετία προετοιμάζει το έδαφος για την επαναδημοτικοποίησή του: Επαναδιαπραγματεύεται τα συμβόλαια με τους γαλλικούς κολοσσούς και απαιτεί την πραγματοποίηση μη υλοποιημένων αλλά προγραμματισμένων έργων. Ταυτόχρονα προχωρεί στην εκπόνηση νομικών οικονομοτεχνικών μελετών για την ίδρυση της Eau de Paris, της σημερινής δηλαδή δημόσιας επιχείρησης ύδρευσης-αποχέτευσης του Παρισιού». Η μετάβαση όλων των δραστηριοτήτων παραγωγής και διανομής πόσιμου νερού στο δημόσιο φορέα ολοκληρώθηκε το 2010, παρ' όλο που, όπως σημειώνουν οι δύο εισηγητές, «ήταν δύσκολη, ιδιαίτερα στο κομμάτι που αφορούσε την οικονομική διαχείριση και τα συστήματα των πληροφοριών, καθώς υπήρχαν ασαφή ιδιοκτησιακά όρια». Στην πρώτη αποτίμηση, η Eau de Paris ανακοίνωσε ότι συνολικά εξοικονόμησε 35 εκατ. ευρώ κατά τον πρώτο χρόνο σε σχέση με τα αντίστοιχα κόστη συμβολαίου των Veolia και Suez, ενώ τον Ιανούριο του 2011 ανακοινώνει μείωση τιμής 8% και δεσμεύεται ότι η τιμή δεν θα αυξηθεί πάνω από τον πληθωρισμό έως το 2015, παρά τη μείωση εσόδων που συνδέονται με τη μείωση των όγκων κατανάλωσης νερού. ΤΑΝΖΑΝΙΑ: Από το κακό Δημόσιο στο χειρότερο ιδιώτη Η Τανζανία, μία από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου, λόγω εξωτερικών πιέσεων υπέκυψε σε διεθνείς χρηματοοικονομικούς όρους και τη δεκαετία του '90 άρχισε να ιδιωτικοποιεί πολλές δημόσιες επιχειρήσεις: «Στην πραγματικότητα, η επανακοινωνικοποίηση του ύδατος στο Νταρ-ες-Σαλάμ ήταν μια κατάσταση προεπιλογής που δημιουργήθηκε από την κατάρρευση μιας ιδιωτικής σύμβασης και όχι μια στρατηγική κίνηση που προγραμματίστηκε από κυρίαρχα πολιτικά όργανα», εξηγεί ο Ιωσήφ Φουντουλάκης, πολιτικός μηχανικός του ΕΜΠ. «Το σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης του Νταρ-ες-Σαλάμ ήταν σε άθλια κατάσταση όταν η κυβέρνηση της Τανζανίας αποφάσισε να το ιδιωτικοποιήσει το 2003, υπογράφοντας συμβόλαιο με τη City Water Services (CWS), μια κοινοπραξία των Biwater (Ηνωμ. Βασίλειο) and Gauff (Γερμανία). Αυτή η ιδιωτική κοινοπραξία ενώθηκε αργότερα με την ιδιωτική εταιρεία της Τανζανίας, Superdoll. Αλλά η ιδιωτική διαχείριση δεν έκανε τίποτα για να βελτιώσει την κατάσταση. Το 2005 δημιουργείται η Dar es Salaam Water and Sewewrage Corporation (DAWASCO), μια ημικρατική επιχείρηση. »Το ποσοστό διαρροών μειώθηκε σε μεγάλο βαθμό, ενώ υπάρχει αύξηση της διοχέτευσης νερού στα νοικοκυριά, όχι όμως τόσο ικανοποιητική όσο θα έπρεπε, εξαιτίας των έντονων κοινωνικών ανισοτήτων», εξηγεί ο εισηγητής. Οσον αφορά την ποιότητα του νερού, οι ποσότητες που παράγονται στις εγκαταστάσεις του ποταμού Ruvu και τους κεντρικούς αγωγούς ύδατος ανταποκρίνεται στα πρότυπα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Ομως τα προβλήματα συσσωρεύονται εξαιτίας της μη πληρωμής από τις δημόσιες υπηρεσίες των λογαριασμών νερού, τα χρήματα των οποίων αποτελούν το 25% των λειτουργικών δαπανών της εταιρείας. ΚΑΝΑΔΑΣ: Περιβαλλοντική καταστροφή Το Hamilton, που βρίσκεται νοτιοδυτικά της λίμνης Οντάριο του Καναδά, είναι ένα λιμάνι, άλλοτε κέντρο βιομηχανίας χάλυβα, στο οποίο ενυπάρχει έντονη η κοινωνική αντίθεση μεταξύ εργατικής και εύπορης τάξης, όπως μας εξηγούν οι δύο εισηγήτριες Ελισάβετ Φελώνη και Εφη Μόσχου. Το 2004 ένας δεκαετής αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού τερματίστηκε με μια σημαντική νίκη των πολιτών της πόλης του Hamilton του Καναδά. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, το δημοτικό συμβούλιο ψήφισε την επαναδημοτικοποίηση της λειτουργίας και της συντήρησης του νερού της πόλης, θέτοντας τέλος σε μια εποχή μυστικότητας, δυσλειτουργικού εξοπλισμού, διαρροής λυμάτων και συνεχών αλλαγών στις εταιρείες εργολάβων. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο δήμος επιθυμούσε και πάλι την ανάθεση στον ιδιωτικό τομέα, αλλά λόγω των αντιδράσεων της κοινωνίας, που διεκδίκησαν ένα σαφές κοινωνικό πλαίσιο, οι συμφωνίες δεν ήταν ελκυστικές για τις εταιρείες, που απέσυραν το ενδιαφέρον τους. Η εταιρεία PUMP, που το 1994 ανέλαβε με απ'ευθείας ανάθεση το έργο, τήρησε μόνο του τον όρο για τη μεταφορά της έδρας στο Χάμιλτον. Οι ίδιες σημειώνουν ότι ο θλιβερός απολογισμός των πεπραγμένων της εταιρείας, που είχε τη μορφή ΣΔΙΤ (συμμετείχε με 30% στο συνταξιοδοτικό πρόγραμμα δασκάλων του Οντάριο) και δεν είχε καμία εμπειρία στην επεξεργασία νερού, καταδεικνύει ότι «κατά κανόνα για τον ιδιώτη βασικός στόχος είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους και σε δεύτερη προτεραιότητα ο πολίτης και η ποιότητα της παρεχόμενης υπηρεσίας, ενώ η περιβαλλοντική διάσταση τίθεται τελευταία στην ιεραρχία». Στα συμπεράσματά τους, οι δύο ερευνήτριες σημειώνουν, επίσης, ότι «η οργανωμένη και ενεργός συμμετοχή των πολιτών αποτελεί προϋπόθεση για τη διαμόρφωση αξιόπιστων φορέων κοινωνικών υπηρεσιών». ΜΑΛΑΙΣΙΑ: Καθαρό νερό για λίγους Κατά την περίοδο 2005-2006, το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο της Μαλαισίας τροποποίησε το Σύνταγμα και ψήφισε δύο διατάξεις που επιτρέπουν μια σαρωτική μεταρρύθμιση του τομέα των υδάτων. Η μεταρρύθμιση του νερού στη Μαλαισία έγινε με στόχο την αντιμετώπιση των συνεπειών της ιδιωτικοποίησης, η οποία, όπως εξηγούν οι εισηγητές Νεφέλη Μπομπότη και Νίκος Μπουντάς, πολιτικοί μηχανικοί ΕΜΠ, «μπορεί να έφερε γρήγορες αναβαθμίσεις των υποδομών, αλλά ταυτόχρονα δημιούργησε επανειλημμένες αυξήσεις τιμολογίων, μυστικότητα ως προς τις συμβάσεις, αυξανόμενο χρέος, αλλά και έλλειψη κεντρικού σχεδιασμού, που είχε αποτέλεσμα το διαφορετικό βαθμό ποιότητας και τις διαφορετικές χρεώσεις ανά πολιτεία». Η Μαλαισία είναι Ομοσπονδιακή Συνταγματική Μοναρχία με 13 πολιτείες και 3 ομοσπονδιακές επικράτειες. Εχει μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης πάνω από 5%. Οπως αναφέρουν, «πριν από τη μεταρρύθμιση προηγήθηκαν μεγάλες και ανοιχτές διαβουλεύσεις», κάτι που στην Ελλάδα δεν έγινε. «Το μεταρρυθμιστικό μοντέλο που προωθήθηκε φιλοδοξούσε να ενοποιήσει τις υπηρεσίες υδάτων και αποχέτευσης». Οπως εξηγούν οι δύο πολιτικοί μηχανικοί, «η ομοσπονδιακή κυβέρνηση προχώρησε στην ανάπτυξη μιας ολιστικής πολιτικής νερού της χώρας». Η διαχείριση της λεκάνης απορροής περνάει στον έλεγχο των κρατιδίων, ενώ ιδρύεται Εθνικό Συμβούλιο Υδατικών Πόρων (NWRC), που τελεί υπό την προεδρία του πρωθυπουργού. Το υπουργείο Οικονομικών, μέσω της Εταιρείας Διαχείρισης Υποδομών (ΡΑΑΒ), κατέχει και διαχειρίζεται τις υποδομές νερού των κρατιδίων και εξασφαλίζει χρηματοδότητη. Η φθηνή χρηματοδότηση μετατράπηκε όμως σε οικονομικά κέρδη για την ΡΑΑΒ, η οποία δεν ήταν απομονωμένη από τις πιέσεις της κυβέρνησης, καθώς η αδιαφάνεια στις προσφορές είναι καθεστώς, αφού το 72% των συμβάσεων έγιναν με απ' ευθείας ανάθεση. ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ: Απανωτές αυξήσεις Στη χώρα που μέχρι πριν από μερικά χρόνια αποτελούσε πρότυπο οικονομικής ανάπτυξης, ο χορός των αποκρατικοποιήσεων ξεκίνησε στα 1989 από τον τότε πρόεδρο της Αργεντινής, Κάρλος Μένεμ. Το νερό, πάντως, παρόλο που από τον Φλεβάρη του 1991 μέχρι τον Γενάρη του 1993 η τιμή του αυξήθηκε κατά 51%, παρέμενε σε δημόσια χέρια. «Αυτές οι αυξήσεις βοήθησαν ώστε, όταν μερικούς μήνες αργότερα ιδιωτικοποιήθηκε το νερό στην πόλη του Μπουένος Αϊρες, οι αντιδράσεις να είναι τουλάχιστον υποτονικές. Στην εταιρεία AASA, θυγατρική της Suez, πέρασαν οι υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης της πόλης για τα επόμενα 30 χρόνια. Αυτή η συμφωνία είχε πολλά προβλήματα, καθώς η εταιρεία δεν μπόρεσε να καλύψει τους στόχους και τις υποχρεώσεις των συμφωνημένων. Μόνο στις αυξήσεις της τιμής του νερού ήταν συνεπής». Οπως αναφέρουν οι εισηγητές Σταμάτης Μπατέλης και Γιάννης Δημάκος, ο στόχος για την παροχή νερού ήταν να αυξηθεί η κάλυψη από το 70% σε 88% το 2002, αλλά η κάλυψη έφθασε έως το 79%. Το ίδιο συνέβη και με την αποχέτευση. Από το 58% που ήταν μέχρι το 2002, η στόχευση ήταν να ανέλθει στο 74% αλλά δεν ξεπέρασε το 63%. Οσο δε για τα λύματα των αποχετευτικών δικτύων, μόνο το 7% δέχονταν επεξεργασία. Τα υπόλοιπα χύνονταν στον ποταμό Rio del Plata. Το 2002, μετά την πτώχευση, δρομολογήθηκαν οι εξελίξεις για την επανεθνικοποίηση της εταιρείας. Η AASA έκανε έκκληση προς το Διεθνές Κέντρο της Παγκόσμιας Τράπεζας για την επίλυση Επενδυτικών Διαφορών. Απευθύνθηκαν στο ΔΝΤ ώστε να πιέσει την Αργεντινή για την επίλυση του θέματος προς όφελος της AASA. Το νερό στην πόλη του Μπουένος Αϊρες μπήκε τελικά και πάλι σε δημόσιο αυλάκι το 2006, με τη δημιουργία της Aysa, η οποία το 2010 παρουσίασε απώλειες. Ωστόσο, η εταιρεία εφαρμόζει ανθρωποκεντρική στρατηγική, με μεγαλύτερα ποσοστά συνδέσεων.  |
| Posted: 24 Aug 2013 12:14 AM PDT  Η Γερμανία έχει εισέλθει στην τελευταία φάση της προεκλογικής της αναμέτρησης με το ελληνικό ζήτημα να κυριαρχεί εντυπωσιακά σε όλα τα επίπεδα: από την… ιστορία (διαμάχη Μέρκελ – Σρέντερ για το ποιος «φταίει» που η Ελλάδα μπήκε στο ευρώ), την οικονομία και την πολιτική (τι θα γίνει με το κούρεμα και το νέο ελληνικό πρόγραμμα) ως την πιο φαιδρού επιπέδου λαϊκιστική παραπολιτική (η Μέρκελ να δηλώνει ότι μια γερμανική ομάδα δεν θα έχανε από μία ελληνική αν εκείνη ήταν παρούσα στο γήπεδο). Την ίδια ώρα, στην Αθήνα, η κυβέρνηση αδυνατεί να κάνει χρήση πολύ ισχυρών «χαρτιών» που πέφτουν στο τραπέζι: το ΔΝΤ παραδέχεται εκ νέου μοιραία λάθη του ελληνικού προγράμματος καρφώνοντας μάλιστα τους ευρωπαίους και την «υπεραισιοδοξία» τους για την ελληνική οικονομία ως υπεύθυνους γι αυτά, ενώ το Βερολίνο παραδέχεται επισήμως υπερκέρδη 41 δισ. ευρώ για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, από τη «διάσωση» της Ελλάδας! Βεβαίως, με την πάροδο των γερμανικών εκλογών, το τελευταίο παράθυρο ευκαιρίας της Ελλάδας να αξιοποιήσει επιτέλους αυτά τα δεδομένα όχι απλώς κλείνει, αλλά εξαφανίζεται σε τέτοιο βαθμό που η χώρα δεν είναι σε θέση ούτε καν να κάνει κάτι πειστικό για την ελάχιστη εκτόνωση που απαιτείται στο εσωτερικό της, έστω για να πάρει την πιο μικρή ανάσα: δεν τολμά ούτε να κλείσει την πόρτα στην υπόθεση της «πρώτης κατοικίας», η οποία έχει πρόδηλη εκρηκτική εσωτερική σημασία. Κι αν ακόμα υποτεθεί ότι οι χθεσινές αποφάσεις των Σαμαρά και Βενιζέλου ισχύσουν όπως παρουσιάστηκαν (κάτι για το οποίο ουδείς πρόκειται να πειστεί και που μάλλον δεν πρόκειται να συμβεί με δεδομένο το παρελθόν αναξιοπιστίας των κυβερνήσεων ιδίως τα τέσσερα τελευταία χρόνια) αυτό δεν εκτονώνει το τεράστιο συμβολικό βάρος της υπόθεσης. Αλλωστε, οι χθεσινές αυτές αποφάσεις δεν συνάδουν με την «αλήθεια» που εκφράζει ο υπουργός Οικονομικών ο οποίος συνδέει ευθέως την πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών όχι μόνον με τις απαιτήσεις της τρόικας, αλλά και με τη… βιωσιμότητα των τραπεζών, από την οποία προκύπτει και η δυνητική χρήση των 12 δισ. αδιάθετων της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών στην κατεύθυνση της κάλυψης του χρηματοδοτικού κενού. Δηλαδή, με λίγα λόγια, η ουσία είναι ότι τα περί προστασίας είναι απλώς φούμαρα. Είναι λοιπόν δεδομένο ότι οι χθεσινές δηλώσεις δεν έχουν πραγματικό αντίκρισμα. Αυτό θα το διαπιστώσει άλλωστε ο οποιοσδήποτε τις διαβάσει με προσοχή: στον πυρήνα τους είναι τόσο γενικές και τα κριτήρια που θέτουν είναι τόσο ασαφή (λ.χ. τι σημαίνει «φτώχια σήμερα) που πίσω από τις γραμμές ήδη υποδηλώνουν την αναίρεσή τους. Μπορεί λοιπόν οι δύο αρχηγοί να έδωσαν χθες στους βουλευτές τους τα προσχήματα που είχαν ανάγκη για να ψηφίσουν, γιατί αυτό συνέβη, αλλά, όπως έλεγε ο Τσόρτσιλ, μπορείς να ξεγελάς πολλούς για λίγο καιρό ή λίγους για πολύ καιρό, αλλά όχι πολλούς για πολύ καιρό. Και, στην Ελλάδα του ομολογημένα «λάθος προγράμματος» και της υπερκερδισμένης Γερμανίας, ο καιρός δεν είναι πια απλώς πολύς… Η κυβέρνηση όπως όλα δείχνουν θα πετύχει λοιπόν να μη γίνουν οι ρυθμίσεις για την πρώτη κατοικία η αιτία να βρεθεί η ίδια στην… τελευταία της, στη σχετική ψηφοφορία στη Βουλή. Όμως, με μία τρόικα ήδη επιθετική όσο ποτέ, κάτι που θα επιταθεί ακόμα περισσότερο μετά τις γερμανικές εκλογές, οι άνθρωποι που παράγουν πολιτική θα πρέπει να αντιληφθούν ότι η συνολική πραγματικότητα είναι εντελώς αβίωτη για την κοινωνία και για τη χώρα, ότι όλα αυτά έχουν πια πολύ κοντά ποδάρια και ότι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εισερχόμαστε πια ταχύτατα σε μία μορφή «τελικής φάσης» του ελληνικού ζητήματος.  |
| Posted: 23 Aug 2013 11:11 PM PDT  Ένα πράγμα έδειξε το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – το ίδιο που θα δείξει και το Συνέδριο της ΝΔ που ακολουθεί: τόσο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσο και το κυβερνών κόμμα ετοιμάζονται για τις επόμενες εκλογές που κανείς δεν πιστεύει ότι θα διεξαχθούν στο τέλος της τετραετίας, τον Ιούνιο, δηλαδή, του 2016. Και όταν λέμε ετοιμάζονται, δεν εννοούμε ότι επεξεργάζονται κυβερνητικά προγράμματα. Προετοιμάζονται για να απαντήσουν στο δίλημμα, το οποίο θα κληθεί να λύσει το εκλογικό σώμα: Ποιον θέλει για πρωθυπουργό, τον Σαμαρά ή τον Τσίπρα; Η τακτική της ΝΔ έχει ήδη διαφανεί. Με δεδομένο ότι η μνημονιακή πολιτική που ακολουθεί σε εκδοχή ίδια και χειρότερη με αυτή του Γιώργου Παπανδρέου καταβαραθρώνει την οικονομία της χώρας και εξαθλιώνει μαζικά εκατομμύρια Έλληνες, μόνο σε μία περίπτωση μπορεί να επανεκλεγεί ο Σαμαράς: αν η ΝΔ καταφέρει να τρομοκρατήσει τον ελληνικό λαό ότι η καταστροφή θα είναι μεγαλύτερη ακόμη σε περίπτωση που γίνει πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας! Μοναδικός σύμμαχος της ΝΔ είναι ο παράλογος, αόριστος φόβος. Χωρίς αυτό τον παρανοϊκό παράγοντα, ένα κόμμα που με την πολιτική του βύθισε στη δυστυχία μια ολόκληρη χώρα είναι εκλογικά χαμένο εκ των προτέρων. Ένας πρωθυπουργός σαν τον Αντώνη Σαμαρά, που μαζί με τον Γιώργο Παπανδρέου είναι οι χειρότεροι, οι πιο ολέθριοι πρωθυπουργοί που κυβέρνησαν ποτέ την Ελλάδα, χειρότεροι ακόμη κι από το λαομίσητο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, είναι κανονικά αδιανόητο να επανεκλεγεί. Μήπως είναι καλύτερος; Ποτέ δεν επανεκλέγει κανένας έναν ηγέτη που κατέστρεψε τη χώρα, όπως ο Σαμαράς ή ο Βενιζέλος. Μόνο σε περίπτωση αλλόφρονος πανικού μπορεί να διαπράξει τέτοιο εγκληματικό σφάλμα. Τον πανικό αυτό θα προσπαθήσουν, λοιπόν, να τον καλλιεργήσουν με όλα τα μέσα που διαθέτουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ο Αλέξης Τσίπρας, αντιθέτως, έχει το πλεονέκτημα της ελπίδας ή έστω της αμφιβολίας «μήπως είναι καλύτερος από τον άθλιο Σαμαρά;». Μέχρι την έναρξη της εποχής του Μνημονίου και τις κοσμογονικές εκλογικές ανακατατάξεις των δύο περσινών αναμετρήσεων, η αριστερή προέλευση του νεαρού προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ προσέκρουε στην προκατάληψη του εκλογικού σώματος. Σε βουλευτικές εκλογές ποτέ η Αριστερά στην Ελλάδα δεν ξεπερνούσε το 15%. Αυτοί οι φραγμοί όμως έπεσαν. Αυτό το εμπόδιο ξεπεράστηκε, καθώς πέρσι τα κόμματα της Αριστεράς πήραν πάνω από 32% των ψήφων, την ώρα που το ΠΑΣΟΚ μόλις και μετά βίας ξεπέρασε το 12% και όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ήδη βρίσκεται πολύ χαμηλότερα, σίγουρα σε μονοψήφιο ποσοστό. Δεν υφίστανται επομένως εμπόδια στο δρόμο του Αλέξη Τσίπρα προς την πρωθυπουργία οφειλόμενα στη νοοτροπία των Ελλήνων ψηφοφόρων. Από αυτή τη σκοπιά, ο δρόμος για την πρωθυπουργία είναι ανοιχτός για τον ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλα είναι τα προβλήματα που πρέπει να λύσει για να μπορέσει να γίνει πρωθυπουργός. Αριστερά και εξουσία Όλος ο ελληνικός λαός γνωρίζει ότι η πρωθυπουργία είναι ενός ανδρός αρχή. Στους μη αριστερούς προκάλεσε επομένως έκπληξη η εικόνα των εργασιών του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορούσαν να κατανοήσουν την άρνηση των συνιστωσών να αυτοδιαλυθούν προκειμένου να διευκολύνουν των κατάληψη της εξουσίας ή τη σφοδρή αντιπαράθεση για το αν ο Τσίπρας πρέπει να εκλεγεί πρόεδρος με την ψήφο των συνέδρων απευθείας ή μέσω της Κεντρικής Επιτροπής. Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, φυσικά, έχει πλήρως συνειδητοποιήσει ότι μόνο αν έχει και θεσμικά κατοχυρώσει τον αδιαφιλονίκητο ηγετικό του ρόλο μπορεί να διεκδικήσει την πρωθυπουργία. Γι' αυτό και επέβαλε στο Συνέδριο την άμεση εκλογή του, όπως και την κατάργηση των συνιστωσών, έστω και σε «εύλογο» χρονικό διάστημα. Αριστερά και εξουσία είναι έννοιες ασυμβίβαστες στην Ελλάδα, τουλάχιστον μέχρι τώρα. Τη μία και μοναδική φορά που σύσσωμη η Αριστερά συμμετείχε προ ενός τετάρτου του αιώνα στην κυβέρνηση, το 1989-1990, με τον Φλωράκη και τον Κύρκο υπό τον Μητσοτάκη στις κυβερνήσεις Τζαννετάκη και Ζολώτα, κυριολεκτικά γελοιοποιήθηκε ως θλιβερή «τσόντα» και απέσπασε τη λαϊκή περιφρόνηση. Η πρόσφατη προσκόλληση της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση Σαμαρά είναι μια ακόμη πιο κακοήθης εκδοχή του «βρώμικου '89», αν και συνιστά ένα πολύ πιο μερικό φαινόμενο και είναι άκρως συζητήσιμο αν η ΔΗΜΑΡ μπορεί να καταταγεί στην Αριστερά. Αριστερή κυβέρνηση; Όχι! Αν στις επόμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ αναδειχθεί πρώτο κόμμα, πράγμα που δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να αποκλειστεί αφ' ης στιγμής είναι ήδη αξιωματική αντιπολίτευση από πέρσι, θα κληθεί να σχηματίσει κυβέρνηση είτε μόνος του, στην ελάχιστα διαγραφόμενη σήμερα ως πιθανή περίπτωση που κατακτήσει την αυτοδυναμία στη Βουλή, είτε συνεργαζόμενος με άλλα κόμματα. Ο Αλέξης Τσίπρας προβάλλει την εκδοχή της αριστερής κυβέρνησης. Αυτό πρακτικά σημαίνει συγκυβέρνηση με το ΚΚΕ. Ίσως και με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αν η τελευταία κατορθώσει να μπει στη Βουλή, στόχο από τον οποίο απέχει. Από τη στιγμή όμως που το ΚΚΕ, το οποίο έχει σίγουρα εξασφαλίσει την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση με καμιά δεκαπενταριά βουλευτές, αρνείται μετά μανίας και πάθους κάθε συζήτηση συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο θεωρεί ως το μεγαλύτερο εχθρό του, η έννοια της αριστερής κυβέρνησης είναι κοινοβουλευτικά ανυπόστατη σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητεί συμμάχους για να τη συγκροτήσει. Αριστερή κυβέρνηση είναι αδύνατον να προκύψει από συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΔΗΜΑΡ ή κάποια απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ που θα έχουν κάνει αντιμνημονιακή πολιτική κωλοτούμπα. Χωρίς το ΚΚΕ αριστερή κυβέρνηση δεν γίνεται. Εκτός πια κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ κατακτήσει αυτοδυναμία, οπότε το πολιτικό σκηνικό θα είναι ανατραπεί εκ βάθρων. Αντιμνημονιακή, ναι! «Η άρνηση του ΚΚΕ να συνεργαστεί» με τον ΣΥΡΙΖΑ για το σχηματισμό αριστερής κυβέρνησης αντικειμενικά τον εξωθεί στη συμμαχία με τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου, οπότε αυτομάτως ο στόχος της αριστερής κυβέρνησης υποβαθμίζεται στο επίπεδο συγκρότησης αντιμνημονιακής κυβέρνησης. Αυτό σίγουρα απογοητεύει ή εξοργίζει τους αριστερούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, κάποιοι από τους οποίους ίσως και να τον εγκαταλείψουν. Είναι εξόφθαλμο ότι σε μια τέτοια περίπτωση οι ΑΝΕΛ θα λειτουργήσουν ως παράγοντας εγκλωβισμού του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα παίξει καθοριστικό ρόλο στη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε συστημικό κόμμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν θα είναι αντιμνημονιακή, κάθε άλλο. Θεωρητικά μιλώντας, οι ΑΝΕΛ έχουν τη δυνατότητα –ως συντηρητικό κόμμα που τα στελέχη και οι ψηφοφόροι του προέρχονται σχεδόν αποκλειστικά από τη ΝΔ και ως εκ τούτου δεν έχουν τα κόμπλεξ των αριστερών– να επιμένουν σε πιο σκληρή αντιμνημονιακή γραμμή. Βέβαια, το αν συμβεί στην πράξη κάτι τέτοιο είναι πολύ συζητήσιμο, γιατί αν οι ΑΝΕΛ συμμετέχουν σε κυβέρνηση, πληθώρα στελεχών της ΝΔ θα την εγκαταλείψουν και θα σπεύσουν να προσχωρήσουν στους ΑΝΕΛ, νοθεύοντας αντικειμενικά την αντιμνημονιακή τους γραμμή. Ψήφος οργής Οι πιθανότητες να γίνει ο Αλέξης Τσίπρας πρωθυπουργός είναι πάρα πολλές. Η πολιτική του Αντώνη Σαμαρά είναι ίδια και χειρότερη απ' αυτή του Γιώργου Παπανδρέου και προκαλεί αντίστοιχα συναισθήματα απέχθειας, απόγνωσης και πολιτικού μίσους. Όλο και περισσότερα τμήματα του ελληνικού πληθυσμού δείχνουν να καταλαμβάνονται από το συναίσθημα «να φύγει η χολέρα!» απέναντι στη συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Είναι εξαιρετικά πιθανό να επαναληφθεί αυτό που έγινε στις εκλογές του 1993. Τότε, δηλαδή, που ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος είχε εκλεγεί πανίσχυρος το 1990 με το εκπληκτικό ποσοστό του 46,89% και πλήρη ιδεολογική και πολιτική κυριαρχία, συνετρίβη από τον άρρωστο και ημιθανή Ανδρέα Παπανδρέου επειδή ο ελληνικός λαός είχε απηυδήσει με την αντιλαϊκή πολιτική του και ήθελε πάση θυσία να απαλλαγεί οπωσδήποτε απ' αυτόν. Το τι θα κάνει, βέβαια, ο Αλέξης Τσίπρας όταν θα έρθει στην εξουσία, το πώς, δηλαδή, θα κυβερνήσει, είναι εντελώς διαφορετική ιστορία. Ανεξαρτήτως των προθέσεων και διακηρύξεων, παραμένει αενάως σε ισχύ το ρητό «αρχή άνδρα δείκνυσι». Ποιος το φανταζόταν, άλλωστε, ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα αποδεικνυόταν ίδιος και χειρότερος του Γιώργου Παπανδρέου; Κανένας, ούτε ο χειρότερος εχθρός του. Κι όμως, αυτό επέδειξαν οι άθλιες πράξεις του ως πρωθυπουργού. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στο τεύχος 196 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΑΣ ΕΔΩ ΑΛΛΑ ΣΤΟ "ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ"
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.