20 Ιουν 2013

Ας μιλήσουμε επιτέλους! 19-6-13

Ας μιλήσουμε επιτέλους!

Posted: 19 Jun 2013 06:08 PM PDT
Προφανώς ο Ερντογάν δεν θέλει να χάσει την ευκαιρία να παίξει… ρόλο στη διαμάχη ανάμεσα στους Ισραηλινούς και τους Παλαιστίνιους και προετοιμάζει κάποια εμπνευσμένη διπλωματική νεοθωμανική παρέμβαση… Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς το ότι ενώ στους δρόμους συνεχίζονται οι διαδηλώσεις και τα επεισόδια, αυτός καλωσορίζει την ηγεσία της Χαμάς;

Την προγραμματισμένη επίσκεψη στην Άγκυρα ακύρωσε μέχρι και αντιπροσωπεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου… μάλλον τελώντας σε σοκ για το μήνυμα μη αναγνώρισης του ευρωπαϊκού θεσμού από τον Ερντογάν, ο οποίος όμως είχε δουλειά, συζητώντας με τον Χαλέντ Μεσάαλ και τον Ισμαήλ Χανίγιε.

Ενδεχομένως οι δυο ηγέτες της Χαμάς να έφτασαν στην τουρκική πρωτεύουσα προσπαθώντας να εξασφαλίσουν ότι η επίσκεψη του Ερντογάν στη Λωρίδα της Γάζας θα γίνει, καθώς όταν έχεις στραμμένες εναντίον σου τις μεγαλύτερες και ισχυρότερες χώρες με τις οποίες συνεργάζεσαι στα περιφερειακά ζητήματα της Μέσης Ανατολής (βλ. ΗΠΑ) κι έχεις λάβει σαφή έκκληση – προειδοποίηση ότι το ταξίδι στη Γάζα δεν είναι καλοδεχούμενο, αποτελεί σίγουρα ρίσκο το να αγνοείς τις «φιλικές συμβουλές».

Εξάλλου, ισλαμιστικοί κύκλοι ήταν που διακινούν τις θεωρίες συνωμοσίας ότι τα επεισόδια στην Τουρκία είναι υποκινούμενα από «εβραϊκό δάκτυλο», ο οποίος, προσθέτουμε εμείς, δεν απέχει καθόλου από την Ουάσιγκτον στο ζήτημα της επίσκεψης στη Γάζα. Παράλληλα, πρόσφατο είναι το ταξίδι του επικεφαλής της Mossad, Ταμίρ Πάρντο, στην Άγκυρα όπου η συνεργασία μάλλον θύμισε άλλες εποχές στις σχέσεις Ισραήλ και Τουρκίας.

Οπότε, το επιχείρημα είναι, ότι δεδομένων των εξελίξεων, ένα ταξίδι του Ερντογάν στη Γάζα θα είχε πολύ λίγα να προσφέρει επί της ουσίας, αλλά πολλές δυνητικές απώλειες.

Πηγή Defence-Point
Posted: 19 Jun 2013 06:08 PM PDT
Οι γεωλόγοι εντόπισαν ένα τμήμα ρήγματος κάτω από τη θάλασσα του Μαρμαρά κοντά στην Κωνσταντινούπολη, όπου εδώ και περίπου 250 χρόνια δεν έχουν σημειωθεί σεισμικές δονήσεις, που σύμφωνα με τους επιστήμονες δείχνει ότι υπάρχει συσσώρευση μηχανικών τάσεων στη δεδομένη περιοχή.

Αυτό σημαίνει, ότι αργά ή γρήγορα η ενέργεια, που έχει αποθηκευτεί στους συμπιεσμένους βράχους, θα εκλυθεί με τη μορφή σεισμικών δονήσεων. Ακριβείς προβλέψεις οι συντάκτες της μελέτης δεν κάνουν, αλλά θεωρούν ότι είναι απαραίτητο να συνεχιστούν λεπτομερείς έρευνες του ρήγματος.

Η πρωτεύουσα της Τουρκίας μαζί με τα προάστια αριθμεί 13 εκατ. κατοίκους, εκεί βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα αεροδρόμια του κόσμου και πολλές βιομηχανικές επιχειρήσεις, γι' αυτό οι επιστήμονες τονίζουν τη σημασία της ακριβούς εκτίμησης των κινδύνων.
Posted: 19 Jun 2013 06:08 PM PDT
Για μια ακόμη φορά Πούτιν και Ομπάμα συμφώνησαν ότι διαφωνούν για τη Συρία. Οι ΗΠΑ αναζητούν προσχήματα για να βοηθήσουν στρατιωτικά τους αντικαθεστωτικούς, ενώ ο Πούτιν υπογραμμίζει το αδιέξοδο αυτής της τακτικής, και τονίζει ότι έτσι θα συνεχιστεί η αιματοχυσία.

H Ρωσία δεν προτίθεται να μεταβάλλει τη στάση της στο θέμα της Συρίας. Αυτό κατέστη φανερό στη συνάντηση Πούτιν - Ομπάμα στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της G8 στη Βόρεια Ιρλανδία. Παρά ταύτα, οι ηγέτες των δύο χωρών προσπαθούν να βρουν μια «θετική ατζέντα» ενόψει της επικείμενης διμερούς συνάντησης κορυφής που θα πραγματοποιηθεί στη Μόσχα στις 3-4 Σεπτεμβρίου.

Σχολιάζοντας το θέμα, ο κ.Πούτιν κράτησε χαμηλούς τόνους, σημειώνοντας ότι «κάπου οι απόψεις μας προς το παρόν δεν συγκλίνουν, αλλά μας ενώνει η κοινή επιδίωξη να τερματιστεί η βία στη Συρία, και να επιλυθεί το πρόβλημα με ειρηνικά μέσα, όπως είναι και οι διαπραγματεύσεις στη Γενεύη». Τη θέση αυτή επιβεβαίωσε και ο κ.Ομπάμα. «Οσον αφορά τη Συρία, έχουμε κάποιες διαφορές», είπε.

Ωστόσο, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι κυριολεκτικά την παραμονή της συνόδου των Οκτώ, η Μόσχα με μια δόση εκνευρισμού έκανε σαφές ότι θεωρεί αστήρικτα τα αποδεικτικά στοιχεία για χρήση χημικών όπλων από τις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις και ότι ανάλογες δηλώσεις από πλευράς ΗΠΑ αποτελούν μόνον πρόσχημα για να ξεκινήσει η ενίσχυση των αντικαθεστωτικών με στρατιωτική βοήθεια. Για τον κ.Πούτιν, πάντως, αυτή η βοήθεια «μάλλον δεν έχει σχέση με τις ανθρωπιστικές αξίες, οι οποίες διακηρύσσονται από την Ευρώπη».

Είναι προφανές ότι ο κ.Πούτιν θα συνεχίσει να τάσσεται κατά της εξωτερικής στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία, ακόμη κι αν υπέρ της επέμβασης ταχθούν οι υπόλοιποι ηγέτες των Οκτώ, και οι ΗΠΑ. Είναι πασιφανές ότι η διαμάχη περιστρέφεται γύρω από την αποχώρηση του Σύρου προέδρου, Μπασάρ Άσαντ. Η Μόσχα, όμως, είναι ξεκάθαρη: Απορρίπτει ρητά και κατηγορηματικά την αλλαγή πολιτικών καθεστώτων με στρατιωτικά μέσα από το εξωτερικό, όπως συνέβη στη Γιουγκοσλαβία, στη Λιβύη και στο Ιράκ, όσο απεχθείς και αν φάνταζαν οι ηγέτες τους.

Αντιπυραυλική "άμυνα"
Κρίνοντας από τις δηλώσεις των ηγετών Ρωσίας και ΗΠΑ, δεν υπήρξε ούτε ένα βήμα προόδου και στα θέματα στρατηγικών όπλων. «Πρέπει να επιδιώξουμε να μειώσουμε την ένταση ώστε να συνεχιστεί η διαδικασία που ξεκίνησε όταν υπογράψαμε τη νέα συμφωνία για τη μείωση των στρατηγικών επιθετικών όπλων», δήλωσε ο κ.Ομπάμα μετά τη συνάντηση, υπαινισσόμενος ότι είναι ώρα να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις για τον πυρηνικό αφοπλισμό.

Ωστόσο, η Μόσχα από το Μάιο έχει ανακοινώσει ότι περαιτέρω συνομιλίες για το θέμα αυτό δεν νοούνται χωρίς τη σύνδεσή τους με το πρόβλημα της αντιπυραυλικής άμυνας στην Ευρώπη, το οποίο ανησυχεί ιδιαίτερα τη Ρωσία. Αλλά και γενικότερα, το Κρεμλίνο είναι έτοιμο να συζητήσει τον αφοπλισμό μόνο στη βάση της συμμετοχής πολλών πλευρών και στα πλαίσια της συνολικής ισορροπίας δυνάμεων όσον αφορά τους συμβατικούς, τακτικούς και στρατηγικούς εξοπλισμούς. Ο Ομπάμα, όμως, δεν είναι ακόμη έτοιμος να συζητήσει για έναν κόσμο χωρίς πυρηνικά όπλα, πάνω σε αυτή τη βάση.

Ταυτόχρονα, η συνάντηση Πούτιν και Ομπάμα αποτέλεσε αναμφίβολα ένα βήμα προς τα εμπρός σε σύγκριση με την τελευταία συνομιλία τους στο Λος Κάμπος του Μεξικού, στο περιθώριο της συνόδου της G20 ένα χρόνο πριν.Τότε, κατά κοινή ομολογία, η Μόσχα είχε θέσει τέλος στην έννοια της «επανεκκίνησης» των διμερών σχέσεων, την οποία είχε προτείνει κάποια στιγμή ο Ομπάμα.

Δεν είναι φυσιολογικό να προβαίνεις συνεχώς σε επανεκκίνηση του συστήματος γιατί αυτό απλά αποτελεί σημάδι βλάβης, δήλωσε αλληγορικά σχολιάζοντας την κατάσταση ο υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ.

Επανεκκίνηση στα λόγια
Ωστόσο, εφόσον ο «σκληρός δίσκος» -δηλαδή οι πρόεδροι Ρωσίας και ΗΠΑ- παρέμειναν οι ίδιοι, προέκυψε η προφανής ανάγκη για ένα νέο «λογισμικό», δηλαδή για μια νέα ατζέντα. Αυτή προβλέπει την καθιέρωση τακτικών επαφών μεταξύ του πρωθυπουργού της Ρωσίας και του αντιπροέδρου των ΗΠΑ με θέμα τη διεύρυνση του εμπορίου και των επενδύσεων, καθώς και την έναρξη του διαλόγου υπό τη μορφή «δύο συν δύο» μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας για εξέταση θεμάτων που άπτονται της στρατηγικής σταθερότητας. Ανάλογα σχήματα υπήρξαν και το παρελθόν.

Όμως, η συνεργασία στον τομέα των απειλών στον κυβερνοχώρο, αποτελεί κάτι νέο. ΗΠΑ και Ρωσία συμφώνησαν να οργανώσουν ένα δίκτυο επικοινωνίας μεταξύ ομάδων επιχειρησιακής αντίδρασης για συμβάντα που σχετίζονται με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, μεταξύ κέντρων που είναι επιφορτισμένα με τη μείωση των πυρηνικών κινδύνων, καθώς και μεταξύ αξιωματούχων σε ανώτερο επίπεδο. Πρόκειται για ένα ώριμο βήμα όσον αφορά τη δημιουργία κάποιου είδους κώδικα συμπεριφοράς ανάμεσα στα δύο κράτη στον τομέα των τεχνολογιών πληροφορικής. Η επίκαιρη σημασία του έγινε εμφανής αφότου οι ΗΠΑ παραδέχτηκαν επίσημα ότι αναπτύσσουν και χρησιμοποιούν προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών στρατιωτικού χαρακτήρα για επιχειρήσεις του τύπου αυτού στη Μέση Ανατολή και ειδικότερα εναντίον του Ιράν.Τέλος, επιβεβαιώθηκε η ενίσχυση της συνεργασίας στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας υπό τη σκιά των τρομοκρατικών επιθέσεων στη Βοστώνη και τη Μαχατσκαλά.

Πάντως, τα παραπάνω δεν είναι τίποτε άλλο από «προκαταρκτικές σημειώσεις» της νέας ατζέντας. Οι ηγέτες των δύο μεγάλων δυνάμεων θα μπορέσουν να τη συζητήσουν διεξοδικά στη διάρκεια της επίσημης επίσκεψης του προέδρου των ΗΠΑ στη Μόσχα στην αρχή Σεπτεμβρίου. Σημαντικές ωστόσο θα είναι και οι συνομιλίες που θα διεξαχθούν την παραμονή της Συνόδου Κορυφής της G20 στη ρωσική συμπρωτεύουσα, Αγία Πετρούπολη. Εκεί μάλιστα, όπως όλα δείχνουν, ο Πούτιν δεν θα είναι και τόσο μόνος όσον αφορά τη Συρία, όπως συνέβη στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής των Οκτώ στη Βόρεια Ιρλανδία.

 
Posted: 19 Jun 2013 12:06 PM PDT
Το Ολιγαρχικό Σύνταγμα που ισχύει αυτή τη στιγμή στη χώρα μας και με βάση το οποίο πορευόμαστε, ουσιαστικά από μόνο του λειτουργεί πλέον ως Δίκαιο των δυνάμεων Οικονομικής Κατοχής. Από Σύνταγμα του ελληνικού λαού έγινε Σύνταγμα προστασίας των συμφερόντων των δανειστών. Πιστεύουμε πως όλοι βλέπουμε τις κυβερνητικές και δικαστικές αποφάσεις που λαμβάνονται. Ταυτόχρονα, το ισχύον Σύνταγμα επιτρέπει στον καθένα να δίνει και τη δική του ερμηνεία και όλοι μαζί να συζητάμε για το τίποτα ενώ χανόμαστε.

Αυτό το Σύνταγμα κατ' αρχήν δεν μπόρεσε, όλα τα προηγούμενα χρόνια, να εμποδίσει την κακοδιαχείριση και τη σαπίλα του πολιτικού συστήματος (Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική εξουσία), οδηγώντας τη χώρα στη χρεοκοπία. Στη συνέχεια δεν μπόρεσε να εμποδίσει την παράδοση της Εθνικής Κυριαρχίας και του πλούτου της χώρας στους δανειστές. Τώρα λειτουργεί ως Δίκαιο των δυνάμεων Οικονομικής Κατοχής και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε όλοι από τον τρόπο που επιτρέπει το ίδιο να χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση και τη Δικαιοσύνη.

Αν λοιπόν αυτό το Σύνταγμα δεν αλλάξει από τον ίδιο το λαό, όπως ο τελευταίος θα το αποφασίσει και δεν μπουν μέσα εκείνες οι ασφαλιστικές δικλείδες που θα εγγυώνται τη σωστή εφαρμογή του, σωτηρία, απελευθέρωση και οικονομική ανάπτυξη δεν πρόκειται να υπάρξει. Θα πρέπει λοιπόν να αντιληφθούμε ότι δεν μπορεί να περιμένουμε κάποιον να μας διασώσει, αλλά θα πρέπει ο ίδιος ο λαός να εγερθεί, να βγει στους δρόμους και να παράξει ο ίδιος πρωτογενώς νέο Δίκαιο.

Κάποιοι θα πουν και πάλι ότι δεν φταίει το Σύνταγμα, αλλά αυτοί που το εφαρμόζουν. Είναι όμως απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε πως πρέπει οι πολιτικοί να εξαναγκάζονται να προσαρμόζονται στους θεσμούς και όχι οι ίδιοι να προσαρμόζουν τους θεσμούς στα μέτρα τους. Δυστυχώς, το τελευταίο γίνεται αυτή τη στιγμή και αυτό θα πρέπει να το αλλάξουμε.
Posted: 19 Jun 2013 12:05 PM PDT
Η Ρωσία δεν μπορεί «να εξετάσει σοβαρά» τις προτάσεις αφοπλισμού που έκανε σήμερα ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα

Η Ρωσία δεν μπορεί «να εξετάσει σοβαρά» τις προτάσεις αφοπλισμού που έκανε σήμερα ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, την ώρα που οι ΗΠΑ αναπτύσσουν την αντιπυραυλική τους άμυνα, δήλωσε σήμερα ο αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης Ντμίτρι Ρογκόζιν.

«Πως μπορούμε να εξετάσουμε σοβαρά την ιδέα αυτή για την μείωση των στρατηγικών πυρηνικών όπλων όταν οι ΗΠΑ αναπτύσσουν τις δυνατότητές τους αναχαίτισης αυτών των όπλων», δήλωσε ο Ρογκόζιν σε δημοσιογράφους μετά την ομιλία του Μπαράκ Ομπάμα στο Βερολίνο.

Σε ομιλία του στην Πύλη του Βραδεμβούργου, ο πρόεδρος των ΗΠΑ δήλωσε ότι επιθυμεί την μείωση των ανεπτυγμένων αμερικανικών στρατηγικών πυρηνικών όπλων κατά ένα τρίτο και ότι θα επιδιώξει να διαπραγματευτεί μειώσεις με την Ρωσία.

Παράλληλα, όπως αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν εξέφρασε σήμερα εκ νέου πριν από την ομιλία του Ομπάμα τις ανησυχίες της Μόσχας για τις αντιπυραυλικές ασπίδες που αναπτύσσουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και σημείωσε ότι η ανάπτυξη υψηλής ακρίβειας και μεγάλου βεληνεκούς συμβατικών όπλων θα μπορούσε να κλονίσει την στρατηγική ισορροπία.

«Τα όπλα αυτά προσεγγίζουν το επίπεδο των στρατηγικών πυρηνικών όπλων όσον αφορά την ικανότητα κρούσης. Τα κράτη που διαθέτουν τέτοια όπλα βελτιώνουν σθεναρά τις αμυντικές τους δυνατότητες», δήλωσε ο Πούτιν, χωρίς να αναφερθεί ονομαστικά στα κράτη αυτά, σε σύνοδο για τα αμυντικά ζητήματα που διεξάγεται στην Αγία Πετρούπολη στην Ρωσία.
Posted: 19 Jun 2013 10:35 AM PDT
"Χωρίς ούτε μια τουφεκιά, αυτή η αντιπαράθεση κερδήθηκε με κατηγορηματικό τρόπο από τη Ρωσία, για πρώτη φορά μετά τον Ψυχρό Πόλεμο"

RÉSEAU INTERNATIONAL 
(Γαλλία) (μτφ. Κριστιάν)
Βαλεντίνος Βασιλέσκου*

Εξήγησα σε προηγούμενο άρθρο, Συρία, μια δοκιμή για την επιβίωση του Ισραήλ, ότι ο κλοιός για την κατάκτηση της Δαμασκού από τους αντάρτες από το Νοέμβριο 2012 έως τη 5η Φεβρουαρίου 2013, τελείωσε με μια μεγάλη καταστροφή για το δήθεν Συριακό Απελευθερωτικό Στρατό.
Αυτό επέτρεψε στον εθνικό στρατό του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ να αναλάβει την πρωτοβουλία και να ξεκινήσει μια γενική επίθεση που θα οδηγήσει αναπόφευκτα στο τέλος του εμφυλίου πολέμου.

Παράλληλα με αυτές τις χερσαίες μάχες έλαβε χώρα στη Μεσόγειο ένας πιο περίπλοκός πόλεμος μεταξύ του ρώσικου και αμερικανικού στόλου με στρατηγικούς ελιγμούς και εξαιρετικά επικίνδυνη επανατοποθέτηση, σύμφωνα με όλους τους κανόνες της σύγχρονης στρατιωτικής τέχνης.

Χωρίς ούτε μια τουφεκιά, αυτή η αντιπαράθεση κερδήθηκε με κατηγορηματικό τρόπο από τη Ρωσία, για πρώτη φορά μετά τον Ψυχρό Πόλεμο.
Για αυτό το λόγο, ο δυτικός τύπος έμεινε σιωπηλός.

Κατ' αρχήν, εμφανίστηκε στην Ανατολική Μεσόγειο, στα ανοικτά των ακτών της Συρίας, η ομάδα επίθεσης Task Force 502 του έκτου στόλου των Ηνωμένων Πολιτειών, που περιέχει ένα αεροπλανοφόρο (George Bush) με 80-90 αεροσκάφη και ελικόπτερα.
Η αποστολή του ήταν να τοποθετηθεί έτσι ώστε να είναι σε θέση να ξεκινήσει αεροπορικές επιδρομές εναντίον στόχων του συριακού στρατού στη Δαμασκό, που είχε περικυκλωθεί από τους αντάρτες, βοηθώντας τους να ξεπεράσουν την αντίσταση του συριακού στρατού και να καταλάβουν την εξουσία.

Αλλά οι Ρώσοι ματαίωσαν τις προθέσεις των ΗΠΑ παρεμβάλλοντας αμέσως , μεταξύ της Task Force 502 και της συριακής ακτής, το αεροπλανοφόρο Ναύαρχος Κουζνέτσοφ (Admiral Kuznetsov), το οποίο είχε επι πλοίου μια ομάδα 24 αεροσκαφών πολλαπλών χρήσεων, ήτοι ορισμένα SU-33 και MIG- 29KUB, τέσσερα Sukhoi Su-25UTG/UBP και 16 ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα Kamov Ka-27PLO.
Το αεροπλανοφόρο Ναύαρχος Κουζνέτσοφ είναι οπλισμένο με 12 πύραυλους θαλάσσης-θαλάσσης P-700 Granit, η ταχύτητα των οποίων είναι Mach 2,5 με βεληνεκές 625 χιλιόμετρα.

Πολύ ανωτέρα των πυραύλων θαλάσσης-θαλάσσηςRGM-84 Harpoon (ταχύτητα 864 χλμ/ώρα, βεληνεκές 125 χιλιόμετρα) με τους οποίους ήταν εξοπλισμένα τα αντιτορπιλικά και οι φρεγάτες της αμερικανικής συνοδείας στα πλαίσια της Task Force 502.
Το Κουζνέτσοφ πλαισιωνόταν από το αντιτορπιλικό Admiral Ciabanenko και τη φρεγάτα εκτόξευσης πυραύλων Ladnâi.

Για 40 ημέρες, η αμερικανική ναυτική ομάδα προσπάθησε, υπό τη προστασία έντονού κύματος παρεμβολών ραντάρ, να ανοίξει έναν δίαυλο προς τη συριακή ακτή παρακάμπτοντας τον ρωσικό στόλο, αλλά μάταια.
Αυτή η πρώτη φάση ολοκληρώθηκε με την αποχώρηση των δύο στόλων από το θέατρο των επιχειρήσεων γύρω από το αμερικανικό αεροπλανοφόρο.

Αλλά οι Αμερικανοί δεν είχαν παραιτηθεί, το αντίθετο, από αυτό το τμήμα της Μεσογείου, στα ανοικτά των ακτών της Συρίας, ο Έκτος Στόλος είχε διατηρήσει μια περίπολο τριών καταδρομικών κλάσης Arleigh Burke οπλισμένα με 110 πύραυλους cruise BGM-109 ( Tactical Tomahawk) με ακτίνα δράσης 1.600 χιλιόμετρα, σχεδιασμένους για την επίθεση σε χερσαίους στόχους.

Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίον κατά την περίοδο Ιανουαρίου έως 4 Φεβρουαρίου 2013, το καταδρομικό Moskva, το καταδρομικό Severomorsk, το καταδρομικό Smetlivâi (οπλισμένο με πυραύλους θαλάσσης-θαλάσσηςUran, με παρόμοιες επιδόσεις με τους αμερικανικούς πυραύλους RGM-84 Harpoon) και η φρεγάτα Yaroslav χρησιμοποιήθηκαν σε ναυτικές ασκήσεις μάχης στη Μεσόγειο, στα ανοικτά των ακτών της Συρίας.

Συμμετείχαν επίσης σε αυτές τις ασκήσεις, τα αμφίβια πλοία Saratov, Αζόφ, Καλίνινγκραντ και Aleksandr Shabalin όπως και αεροσκάφη ναυτικής περιπολίας με ευρύ φάσμα δράσης και στρατηγικά βομβαρδιστικά του 4ού ρωσικού αεροπορικού στρατού.
Το καταδρομικό Moskva είναι οπλισμένο με 8 x 8 εκτοξευτές πυραύλων S-300 PMU Favorit, εξειδικευμένους για να καταρρίψουν πυραύλους θαλάσσης-θαλάσσηςκαι cruise.

Έγραψα σε προηγούμενο άρθρο ότι όταν πετούν σε χαμηλό υψόμετρο, λόγω ανώμαλου εδάφους, οι πύραυλοι cruise μπορούν να κατατριφθούν από τα συστήματα S-300, 40-70 χιλιόμετρα μακριά.

Όταν πετούν πάνω από τη θάλασσα, η απόστασή δράσης τους διπλασιάζεται και με αυτή το βεληνεκές των πυραύλων S-300. Το καταδρομικό Moskva διαθέτει επίσης 16 εκτοξευτές πυραύλων θαλάσσης-θαλάσσης Bazalt P-500 με εμβέλεια 550 χλμ. και με την ίδια ταχύτητα του P-700 Granit (Mach 2,5).
Για το λόγο αυτό, εάν τα τρία αμερικανικά καταδρομικά είχαν πυροβολήσει την πρώτη ριπή πυραύλων cruise προς τη Συρία, θα ήταν η τελευταία της ζωής τους.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η διείσδυση των ακτών της Συρίας από τους αμερικανικούς πυραύλους cruise κατέστη αδύνατη.

Στις αρχές Φεβρουαρίου 2013, με την κατάρρευση των λεγομένων ενόπλων δυνάμεων απελευθέρωσης της Συρίας, που πολιορκούσαν τη Δαμασκό, το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι μεταξύ των ρωσικών και αμερικανικών πολεμικών στόλων στην Ανατολική Μεσόγειο έκανε μια παύση.

Τα πλοία του ρωσικού στόλου του Ευξείνου Πόντου, με επικεφαλής το καταδρομικό Moskva επιστρέφουν στη βάση τους στην Κριμαία, και τη θέση τους στη ρωσική ναυτική δύναμη στη Μεσόγειο πήραν άλλα πλοία, που σήμερα αποτελούνται κυρίως από τα ανθυποβρυχιακά καταδρομικά Admiral Panteleev, Severomorsk και τη φρεγάτα Yaroslav Mudrâi.
Αποσύροντας το καταδρομικό Moskva (δηλαδή, τους πύραυλους S-300 PMU Favorit που έφερνε) κοντά στις ακτές της Συρίας, οι Ρώσοι άφησαν σκοπίμως τον εναέριο συριακό χώρο ανυπεράσπιστο, προσελκύοντας σκόπιμα τους Ισραηλινούς στην παγίδα.
Οι τελευταίοι έσπευσαν στο ρήγμα με τα αεροπλάνα τους με επιδρομές στις νύχτες της 3/4 και 4/5 Μαΐου 2013, με σκοπό να υπονομεύσουν την στρατιωτική επίθεση της κυβέρνησης της Συρίας.

Σε αντίθεση με το προηγούμενο στρατηγικό μηχανισμό στα ανοικτά της Συρίας, τα παρόντα σήμερα ρωσικά πλοία στη Μεσόγειο είναι εξοπλισμένα για τον αντι-υποβρύχιο πόλεμο με πυραύλους τορπίλες RPK-2 Viuga (εμβέλεια 45 χλμ.) και RU-100, RPK-6/7 veter (εύρους 120 χλμ.) που κινούνται στο νερό με ταχύτητες 400 χλμ./ώρα, χρησιμοποιώντας το φαινόμενο της σπηλαιώσης.
Χρησιμοποιώντας στερεό καύσιμο πυραύλου, μπορούν εύκολα να περάσουν από υδάτινο περιβάλλον στο ατμοσφαιρικό περιβάλλον όπου μπορούν να πετάξουν σε ταχύτητα Mach 1,5.

Ακριβώς όπως είχε προγραμματιστεί στην έδρα του ρωσικού ναυτικού, μετά τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς των 3/4 και 4/5 Μαΐου 2013, στάλθηκαν οι αμερικανικές ναυτικές δυνάμεις για περιπολίες στην ανατολική Μεσόγειο, κοντά στο νησί της Κρήτης, δύο επιθετικά πυρηνοκίνητα υποβρύχια της κλάσης Ohio (Florida-SSBN-728/SSGN-728 και Georgia-SSBN-729/SSGN-729), 18.000 τόνων.
Το υποβρύχιο Florida συμμετείχε στις επιχειρήσεις στη Λιβύη τον Μάρτιο 2011, εκτόξευσε τότε 93 πυραύλους κρουζ, από τους οποίους οι 90 πέτυχαν το στόχο τους στη ξηρά της Λιβύης.

* Ο Βαλεντίνος Βασιλέσκου , είναι πιλότος της πολεμικής αεροπορίας, πρώην αναπληρωτής διοικητής των στρατιωτικών δυνάμεων στο αεροδρόμιο του Otopeni, διπλωματούχος στρατιωτικών σπουδών της Ακαδημίας Στρατιωτικής Επιστήμης στο Βουκουρέστι το 1992.
RÉSEAU INTERNATIONAL

Γενική σημείωση (NB): Δεν διαθέτουμε διορθωτή(-τρια) και οι αναρτημένες δημοσιεύσεις (πάντα βιαστικές) περιέχουν λάθη, ορθογραφικά και συντακτικά. Προτιμάμε πάντα την ουσία παρά τη μορφή. Ευχαριστούμε για τη κατανόηση σας.
Posted: 19 Jun 2013 10:27 AM PDT
Στα Γενικά Αρχεία του Κράτους έχουν παραδοθεί τα Αρχεία Δοσιλόγων και το Βιβλίο Εγκληματιών Πολέμου. Τα αρχεία αυτά τηρούνται, ως υπαγόμενα στα αρχεία διηνεκούς υπηρεσιακής χρησιμότητας, τα οποία, παρά την παλαιότητά τους, εξακολουθούν να έχουν υπηρεσιακή χρησιμότητα. Για τα παραπάνω ενημερώνει ο υπουργός Δικαιοσύνης, Αντώνης Ρουπακιώτης, με έγγραφό του που διαβιβάστηκε στη Βουλή, μετά από ερώτηση του ανεξάρτητου βουλευτή Πάρη Μουτσινά, σχετικά με τις διώξεις για εγκλήματα πολέμου.

Ο βουλευτής είχε ζητήσει να ενημερωθεί, σε ποιες ενέργειες έχει προβεί η Ελληνική Πολιτεία για την προώθηση 800 φακέλων βουλευμάτων. Η ερώτηση κατατέθηκε με αφορμή δημοσίευμα στον Τύπο, σύμφωνα με το οποίο συνελήφθη στη Γερμανία 93χρονος για συνέργεια σε φόνο την περίοδο που ήταν φύλακας στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Ο κ. Μουτσινάς είχε επισημάνει ότι εκτός από τις οικονομικές διεκδικήσεις για τις καταστροφές και λεηλασίες από τις ναζιστικές θηριωδίες, δεν πρέπει να παραβλέπουμε την ανάγκη ποινικών και ηθικών διεκδικήσεων του λαού.

Όπως αναφέρει ο υπουργός Δικαιοσύνης, «η Ελληνική Πολιτεία, με την ψήφιση της διάταξης του άρθρου 22 του ν. 3849/1959 και το ΝΔ 4016/1959, έκανε ένα αποφασιστικό βήμα προς την κατεύθυνση της μη παραιτήσεως από το δικαίωμα της διώξεως εγκληματιών πολέμου και της άρσης της οποιαδήποτε αμφιβολίας σχετικά με τη διατήρηση του δικαιώματός της να διώκει και εκδίδει τους εγκληματίες πολέμου».

Ωστόσο, όπως τονίζει ο κ. Ρουπακιώτης, «από έγγραφα που έχουν περιέλθει σε γνώση του υπουργείου, τόσο από το Εφετείο Αθηνών και την Εισαγγελία Εφετών Αθηνών όσο και από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, προκύπτει ότι τα Αρχεία των Δοσιλόγων καθώς και το Βιβλίο Εγκληματιών Πολέμου, κατά τα έτη 2003 έως και 2007, παραδόθηκαν από το Εφετείο Αθηνών και την Εισαγγελία Εφετών Αθηνών στα Γενικά Αρχεία του Κράτους. Τα ως άνω αρχεία, σύμφωνα και με τα οριζόμενα στο Ν.1946/1991, τηρούνται ως υπαγόμενα στα αρχεία διηνεκούς υπηρεσιακής χρησιμότητας που, παρά την παλαιότητά τους, εξακολουθούν να έχουν υπηρεσιακή χρησιμότητα.

Επιπροσθέτως, η υπηρεσία των Γενικών Αρχείων του Κράτους η οποία αναλαμβάνει τη φύλαξη του αρχειακού υλικού αυτής της κατηγορίας, υποχρεούται να το θέτει στη διάθεση της ενδιαφερόμενης υπηρεσίας σε πρώτη ζήτηση και στο κοινό με την επιφύλαξη των διατάξεων του Ν. 1599/1986».

Πάντως, ο κ. Ρουπακιώτης επισημαίνει ότι το Σύνταγμα έχει κατοχυρώσει τη διάκριση των εξουσιών και ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν παρεμβαίνει στο έργο απονομής της Δικαιοσύνης. Οι δικαστικές αρχές ασκούν το έργο τους με ανεξαρτησία και είναι αποκλειστικά αρμόδιες για την εκτίμηση πληροφοριών και στοιχείων που περιέρχονται σε γνώση τους και την τυχόν αξιοποίησή τους για την έναρξη και εξέλιξη μιας ποινικής υπόθεσης.

Με πληροφορίες από το ΑΠΕ
Posted: 19 Jun 2013 12:12 PM PDT
Του Alexey Eremenko 
RIA Novosti
19 Ιουνίου 2013 
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

 Εάν έχουν κάποια βάση τα πρόσφατα δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης, η Ρωσία, από χρόνια προμηθευτής της Συρίας σε στρατιωτικό εξοπλισμό, ενδέχεται να παραδώσει στο προσεχές διάστημα στη Δαμασκό – ή μήπως έχει ήδη ξεκινήσει; – συστήματα προηγμένης αεράμυνας S-300, ανατρέποντας έτσι τις ισορροπίες στον πόλεμο που μαίνεται εδώ και 26 μήνες στη χώρα αυτή της Μέσης Ανατολής. Ωστόσο, αυτό το «εάν» είναι ένας ισχυρός παράγοντας.

Τα πυραυλικά συστήματα θα προσφέρουν στο καθεστώς του Προέδρου της Συρίας, Bashar al-Assad, ένα ισχυρό όπλο κατά των ξένων αεροπορικών επιδρομών – μίας από τις επιλογές που εμφανίστηκαν και συζητήθηκαν ως μια μορφή διεθνούς επέμβασης. Ενδεχομένως, θα μπορούσε να «σπάσει» την εύθραυστη συμφωνία για τη Συρία που επιτεύχθηκε την περασμένη εβδομάδα μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον, οι οποίες ευελπιστούν σε μια διαπραγμάτευση μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών.

Ωστόσο, οι επαληθεύσιμες πληροφορίες σχετικά με την συμφωνία για τους S-300 είναι εξαιρετικά ανεπαρκείς:

Υπήρξε συμφωνία, κατ' αρχάς; 
Τι προέβλεπε; 
Έχει κάποιο μέρος της ήδη υλοποιηθεί;

Προς το παρόν, αυτό που γνωρίζουμε γύρω από το «σήριαλ» που αφορά στους S-300, από τις απαρχές του έως τις επιπτώσεις του, βασίζεται στην είδηση για μια εξαφάνιση εγγράφων, πληροφορίες από ανώνυμες πηγές, φήμες, προσεγγίσεις και παρεξηγήσεις. Εδώ στο πρακτορείο RIA Novosti, επιχειρήσαμε να διαλευκάνουμε το «μυστήριο» και να δώσουμε απαντήσεις σε μερικά από τα σημαντικότερα ερωτήματα.

1ο: Υπάρχει πράγματι συμφωνία πώλησης ρωσικών πυραυλικών συστημάτων S-300 στη Συρία; Αν ναι, από πού προκύπτει κάτι τέτοιο;

Αν το δει κανείς από τεχνική άποψη, τα πάντα είναι φήμες. Το μόνο απτό στοιχείο ήταν μια ετήσια αναφορά από το 2011 του εργοστασίου κατασκευής συστημάτων S-300, στο Νίζνι Νόβγκοροντ, στην οποία γίνεται λόγος για ένα συμβόλαιο που αφορά στην πώληση αυτών των συστημάτων στη Συρία. Το δημοσίευμα αυτό έχει εξαφανιστεί μεν από την ιστοσελίδα του εργοστασίου, αλλά υπάρχει αναφορά σε αυτό σε άρθρο της ιστοσελίδας της έγκυρης οικονομικής εφημερίδας Vedomosti την ίδια εποχή, στο οποίο αναφέρεται ότι το συμβόλαιο προέβλεπε πωλήσεις συστημάτων αξίας 105 εκατ. δολαρίων και ότι απροσδιόριστος αριθμός συστημάτων S-300 επρόκειτο να παραδοθεί στη Συρία ανάμεσα στα τέλη του 2012 και τις αρχές του 2013 .

Όλα τα άλλα δημοσιεύματα είχαν ως βάση διαρροές από ανώνυμες πηγές των μυστικών υπηρεσιών και του Υπουργείου Εξωτερικών, καθώς και κάποια πρόσφατα άρθρα της έγκυρης ρωσικής εφημερίδας Kommersant και της Wall Street Journal, σύμφωνα με τα οποία η συμφωνία περιλαμβάνει την πώληση τεσσάρων συστημάτων S-300 και 144 πυραύλων συνολικής αξίας 900 εκατ. δολαρίων, ενώ η παράδοσή τους πρόκειται ενδεχομένως να ξεκινήσει στα τέλη του καλοκαιριού. (Η τιμή του καθενός από τα συστήματα S-300 θα είναι περίπου στα 115.000 δολάρια, σύμφωνα με εκτιμήσεις εμπειρογνωμόνων, συν 1 εκατομμύριο περίπου για κάθε πύραυλο.)

Ούτε η Δαμασκός ούτε η ρωσική εταιρεία Rosoboronexport, η οποία έχει το ρωσικό μονοπώλιο εξαγωγών όπλων, δεν έχουν σχολιάσει τη συμφωνία. Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι όλες οι πωλήσεις όπλων της γίνονται σύμφωνα με ήδη υπάρχουσες συμβάσεις για την προμήθεια αμυντικών όπλων, και τα αεροπορικά αμυντικά συστήματα που θα παραδοθούν στη Συρία δεν αποτελούν εξαίρεση, πλην όμως δεν διευκρινίζει επαρκώς τι ακριβώς συμπεριλαμβάνουν. 

Η έλλειψη αυτή σαφήνειας αφήνει περιθώρια για εικασίες που ξεπερνούν τα όρια της φαντασίας. Αναρωτιούνται, π.χ., κάποιοι μήπως δεν υπήρξε καν πρόταση για τέτοια συμφωνία. Ή μήπως μια δόση από τα συστήματα αυτά έχει ήδη αποσταλεί τα τελευταία δύο χρόνια, όπως ορισμένα μέσα ενημέρωσης ισχυρίστηκαν τον περασμένο Δεκέμβριο.

2ο: Ποιος αποφασίζει για το αν η συμφωνία τελικά θα εφαρμοστεί; Είναι σε θέση η διεθνής κοινότητα ή άλλα μέρη να επέμβουν ώστε να διακοπεί η παράδοση;

Η συμφωνία έχει υπογραφεί αποκλειστικά από τη Μόσχα και τη Δαμασκό, πράγμα που σημαίνει ότι τελεί υπό την δικαιοδοσία των δύο χωρών και υπό τον έλεγχο του Ρώσου Προέδρου Vladimir Putin. Οι διεθνείς συνθήκες που διέπουν το εμπόριο όπλων είναι ελάχιστες, και καλύπτουν συνήθως θέματα όπως την πώληση στρατηγικών όπλων και βομβών διασποράς, και όχι συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας, ανεξάρτητα από το πόσο προχωρημένα είναι αυτά τα τελευταία. Εν τω μεταξύ, όλες οι προσπάθειες που είχαν ως στόχο την απαγόρευση των πωλήσεων όπλων στη Συρία μέσω του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ έχουν ακυρωθεί από τη Ρωσία. Φυσικά, δεν υπήρξαν παρασκηνιακά παζάρια και διαπλοκές, αν και όλα τα δεδομένα προκύπτουν από ανεπίσημες πληροφορίες. 

3ο: Γιατί λέγεται ότι τα συστήματα είναι S-300 επικίνδυνα; Και αφού είναι στην γραμμή παραγωγής από το 1978, δεν είναι τεχνικά ξεπερασμένα;

Τα συστήματα S-300 έχουν εκσυγχρονιστεί επανειλημμένα ώστε να παραμείνουν στην γραμμή των πιο εξελιγμένων οπλικών συστημάτων αεράμυνας και αναχαίτισης πυραύλων. Το σύστημα S-300PMU2 Favorit, π.χ., είναι σε θέση να εκτοξεύει έξι πυραύλους ταυτόχρονα, ικανούς να καταστρέψουν αεροσκάφη που πετούν σε αρκετές φορές μεγαλύτερη ταχύτητα από ό, τι τα μαχητικά αεροσκάφη F-16 και F-22 – που αποτελούν τον βασικό κορμό των αεροπορικών δυνάμεων του Ισραήλ και των ΗΠΑ, αντίστοιχα – αλλά είναι επίσης σε θέση να αναχαιτίζει βαλλιστικούς στόχους. Υπάρχει το ενδεχόμενο να «σαμποτάρεται» από χερσαία στρατεύματα, αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο ένα τέτοιο εγχείρημα. Όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι ο κίνδυνος και το κόστος πιθανών αεροπορικών επιθέσεων εναντίον της Συρίας είναι εκ των πραγμάτων δραματικά αυξημένοι (περισσότερα για αυτό παρακάτω).

4ο: Ποιος ή ποιοι είναι οι ενδεχόμενοι στόχοι;

Σίγουρα όχι οι μισθοφόροι «αντάρτες» της Συρίας, οι οποίοι δεν διαθέτουν κανένα αεροσκάφος. Αν και υπάρχει η δυνατότητα να επαναπρογραμματιστεί τεχνικά το σύστημα S-300 ώστε να χτυπήσει στόχους εδάφους, θα έμοιαζε με μια προσπάθεια να μπήξει κανείς καρφιά σε μια επιφάνεια χρησιμοποιώντας έναν υπολογιστή tablet, δεδομένου ότι η τιμή ενός πυραύλου κυμαίνεται από 700.000 έως και 1,2 εκατομμύρια δολάρια. Ωστόσο, κάθε προσπάθεια από ξένες δυνάμεις να επιβληθεί μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Συρία, όπως έγινε στη Λιβύη το 2011, θα καταλήξει σε αυτό που ο Igor Korotchenko, συντάκτης του μοσχοβίτικου περιοδικού για θέματα άμυνας National Defense, περιέγραψε χαρακτηριστικά ως «δεκάδες κατεστραμμένα αεροσκάφη και φέρετρα καλυμμένα με αμερικανικές σημαίες. Απλά αδιανόητο».

5ο: Ποιο είναι το δυνατό χρονικό πλαίσιο; Πόσο διάστημα θα χρειαστεί μέχρι να είναι σε θέση ο Assad να βάλλει εναντίον ξένων μαχητικών αεροσκαφών που θα εμφανιστούν στον ουρανό της Συρίας; 


Το S-300 σύστημα αναπτύσσεται σε διάστημα πέντε λεπτών, μετά την εξόφλησή του, την παραγωγή, τον έλεγχο, την αποστολή και την επάνδρωσή του από εκπαιδευμένο προσωπικό. Η όλη διαδικασία ίσως να ενέχει και κάποιες μικρές επιπλοκές. Η κυβέρνηση της Συρίας δεν μοιάζει να αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα ώστε να καθυστερήσει η διαδικασία, και η διαδρομή από την Αγία Πετρούπολη στο συριακό λιμάνι της Ταρτούς διαρκεί περίπου δύο εβδομάδες. Αλλά όλα αυτά, εφόσον το φορτίο δεν κατασχεθεί στη Φινλανδία και το πλοίο δεν αντιμετωπίσει κάποια άρνηση εισόδου σε κάποιο ευρωπαϊκό λιμάνι λόγω ανάκλησης της ασφάλισής του. Και τα δύο αυτά ενδεχόμενα είναι ρεαλιστικά, αφού ήδη εκτυλίχθηκαν σε ρωσικά πλοία που φέρεται ότι μετέφεραν όπλα στη Συρία.

Παρ' όλα αυτά, θα χρειαστεί ενδεχομένως κάποιο διάστημα μέχρι να μπορέσει να παραλάβει η Δαμασκός τα πυραυλικά αυτά συστήματα. Η Wall Street Journal, επικαλούμενη αμερικανικές πηγές που επικαλούνται ισραηλινές πηγές, ισχυρίζεται ότι οι αποστολές ενδέχεται να αρχίσουν να καταφθάνουν τον Αύγουστο, ενώ η αραβόφωνη λονδρέζικη εφημερίδα Al-Quds Al-Arabi ανέφερε ότι μια παραλαβή έγινε ήδη από τη Συρία, αν και τελεί ακόμα υπό ρωσικό έλεγχο .

Ωστόσο, σύμφωνα Ρώσους εμπειρογνώμονες οπλικών συστημάτων, το εργοστάσιο παραγωγής είναι απίθανο να διαθέτει ετοιμοπαράδοτα τα συγκεκριμένα συστήματα S-300 για οποιαδήποτε πώληση. Όσα συστήματα περίσσεψαν, μετά από μια παράδοση σύμφωνα με συμβόλαιο που είχε υπογραφεί με το Ιράν, τα οποία αποσύρθηκαν το 2010, τα άρπαξαν εδώ και αρκετό καιρό άλλοι πελάτες, όπως η Αλγερία, σύμφωνα με τον Ruslan Pukhov, διευθυντικό στέλεχος του Κέντρου Στρατηγικής Ανάλυσης και Τεχνολογιών της Μόσχας. Αυτό σημαίνει ότι νέα συστήματα θα πρέπει να παραχθούν, αλλά και να πραγματοποιηθούν νέες δοκιμές εκτόξευσης, διαδικασία η οποία αναμένεται να διαρκέσει περίπου ένα χρόνο, σύμφωνα με τον Pukhov. Επιπλέον, θα χρειαστεί να εκπαιδευθούν δεκάδες ή και εκατοντάδες μέλη εξειδικευμένου προσωπικού, τα οποία θα χειριστούν τα πολύπλοκα αυτά συστήματα, διαδικασία που αναμένεται να διαρκέσει περίπου έξι μήνες. 

Δεδομένων όλων αυτών, η πιο «αισιόδοξη» πρόβλεψη για την παραλαβή των πλήρως λειτουργικών αυτών συστημάτων S-300 από τον Assad θα πρέπει να τοποθετηθεί κάπου γύρω στον ερχόμενο Νοέμβριο, στην καλύτερη περίπτωση, ενώ σύμφωνα με την πιο ρεαλιστική εκτίμηση, η παραλαβή αυτή δεν θα πρέπει να αναμένεται πριν από την άνοιξη του 2014.

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους 

Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο.

Διαβάστε επίσης:
Πούτιν: "Οι προμήθειες οπλικών συστημάτων μας στη Συρία δεν παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο"
Posted: 19 Jun 2013 09:35 AM PDT
Ο συστηματικός αποδομητής του τρόπου ζωής μας και ορκισμένος εχθρός της Ελλάδας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αποδέχθηκε την πρόταση του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα να επισκεφθεί την Αθήνα. Υποτίθεται ότι κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη χώρα μας, ο κ. Σόιμπλε θα εξετάσει το ενδεχόμενο ίδρυσης αναπτυξιακής τράπεζας και θα... διαβουλευτεί με τον κ. Στουρνάρα για τους τρόπους αντιμετώπισης της ανεργίας.

Για να μην κουραστεί σκεπτόμενος για τα αίτια της ανεργίας των Ελλήνων, καλό είναι να προμηθευτεί έναν καθρέφτη και να τον κοιτάξει. Εκεί θα δει έναν από τους βασικούς υπαίτιους για την εξαθλίωση του λαού μας. Τον εαυτό του.

Κύριε Σόιμπλε, καλώς να έρθετε στην πατρίδα μας και καλώς να σας ξεναγήσουν άνθρωποι σαν τον κ. Στουρνάρα στα «αξιοθέατα», που εσείς δημιουργήσατε. Δεν αναφερόμαστε στην Ακρόπολη, στους Δελφούς, στην Ολυμπία και τη Δήλο. Αυτά δημιουργήθηκαν από τους Ελληνες της αρχαιότητας και είναι πανανθρώπινα κτήματα.

Τα δημιουργήματα του κ. Σόιμπλε είναι οι ουρές των ανέργων στον ΟΑΕΔ. Είναι οι γέροντες οι οποίοι ψυχορραγούν στα δημόσια νοσοκομεία που διέλυσαν ελληνόφωνοι υποτακτικοί του Γερμανού υπουργού Οικονομικών. Ο κ. Σόιμπλε είναι συνυπεύθυνος που έχουν γεμίσει τα νεκροταφεία με τους αυτόχειρες της οικονομικής κρίσης. Εργα του κ. Σόιμπλε είναι και τα παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα, οι απελπισμένοι γονείς που δεν μπορούν να τα βοηθήσουν και οι επιχειρηματίες που βλέπουν τους κόπους μιας ζωής να μετατρέπονται σε χρέη και κατεβασμένα ρολά.

Εργάστηκε σκληρά ο κ. Σόιμπλε για να πεταχτεί στον κάλαθο των απορριμάτων η τρίτη ηλικία, για να τρώνε στα συσσίτια της Εκκλησίας μυριάδες πολίτες, για να βρεθούν εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά στο χείλος της ανέχειας.

Κύριε Σόιμπλε, να έρθετε στην Ελλάδα για να απολαύσετε το θέαμα της καταστροφής που προκαλέσατε. Οπως ήλθαν οι πρόγονοί σας το 1941. Τους μοιάζετε πολύ στη νοοτροπία και την αποτελεσματικότητα.

Εκατομμύρια Ελληνες εύχονται από καρδιάς να έχετε και την κατάληξή τους.
Posted: 19 Jun 2013 09:15 AM PDT
Ψυχρολουσία για τον ΣYPIZA και εκατομμύρια Έλληνες που βαυκαλίζονταν από αυταπάτες ότι δήθεν θα κατέρρεε από μόνη της η κυβέρνηση NΔ, ΠAΣOK, ΔHMAP αποτέλεσε η ευκολία με την οποία συμφώνησαν τη Δευτέρα το βράδυ οι Σαμαράς, Bενιζέλος και Kουβέλης να συνεχίσουν να συγκυβερνούν. 
Aδίστακτα πάτησαν επί των χιλιάδων πτωμάτων των απολυμένων της EPT οι αρχηγοί των δύο μικρότερων κυβερνητικών κομμάτων για να μπορέσουν να πετύχουν την πολυπόθητη γι' αυτούς υπουργοποίησή τους, την οποία μέχρι προχθές αρνιόταν ο Σαμαράς. 
Eπιτέλους, απέσπασαν την υπόσχεσή του ότι σε δύο εβδομάδες θα τους κάνει υπουργούς! Oπότε αυτοί ξέχασαν αμέσως και τους απολυμένους της EPT και τα νταηλίκια περί εκλογών, περί αξιοπρέπειας των κομμάτων τους και τα λοιπά.

Eξατμίστηκαν εν ριπή οφθαλμού και οι θεωρίες ότι δήθεν ο Σαμαράς ήθελε να προκαλέσει εκλογές επειδή θα έπαιρνε …37% (!), ότι δήθεν ετοιμάζονταν να τον αλλάξουν με τον Aβραμόπουλο στη θέση του πρωθυπουργού και άλλα παρόμοιας πολιτικής βαρύτητας σενάρια. 
Έπεσε έτσι στο κενό και η σαφώς προεκλογικού χαρακτήρα ομιλία του Aλέξη Tσίπρα στη μικρή, αναιμική συγκέντρωση του ΣYPIZA στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος τη Δευτέρα το βράδυ. Oμιλία διανθισμένη με προεκλογικές πομφόλυγες του τύπου «καληνύχτα», αλλά πολύ δεξιά από πλευράς ουσίας στο περιεχόμενό της. 
Eίναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος του ΣYPIZA απέφυγε να αναφερθεί ονομαστικά στους Bαγγέλη Bενιζέλο και Φώτη Kουβέλη και να τους καταγγείλει για την πολιτική τους στάση, αρκούμενος απλώς να επικρίνει την «τρικομματική» κυβέρνηση. 
Eίναι εξόφθαλμο ότι και ο Aλέξης Tσίπρας είχε την ψευδαίσθηση ότι θα τα έσπαγαν οι Σαμαράς, Bενιζέλος και Kουβέλης και θα πηγαίναμε σε εκλογές. 
Όνειρο θερινής νυκτός, το οποίο έβλεπαν ταυτόχρονα και πολλά στελέχη του ΣYPIZA, τα οποία δεν δίσταζαν να το εκφράσουν σε κατ' ιδίαν συζητήσεις στο Σύνταγμα. 
Mοναδικός παράγοντας που μπορεί να ανατρέψει τα σχέδια της κυβέρνησης και τελικά και την ίδια είναι η κινητοποίηση του λαού, κανένας άλλος.

H μεγαλειώδης παρουσία την Πέμπτη έξω από το Ραδιομέγαρο της Aγίας Παρασκευής άνω των 100.000 ατόμων που συμπαραστέκονταν στους απολυμένους της EPT πανικόβαλε την κυβέρνηση Σαμαρά και των υποτακτικών του. Tο μέγα για την περίπτωση πλήθος και οι αλλεπάλληλες συγκεντρώσεις συμπαράστασης έξω από την EPT προκάλεσαν τεράστια εντύπωση σε όλη την Eυρώπη και πρωτίστως στη Γαλλία, με ολέθριες συνέπειες για τη δημόσια εικόνα του Σαμαρά στο εξωτερικό. 
Oι σοσιαλδημοκράτες πολιτικοί συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλο σε επιθετικές δηλώσεις εναντίον του Σαμαρά, απαιτώντας το άνοιγμα της EPT, ενώ τα μέσα ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά, κυριολεκτικά «ξέσκισαν» τον Σαμαρά από πολιτική άποψη. Tον εμφάνισαν ως ανθρωπάριο, ανίκανο επίδοξο δικτατορίσκο, επικίνδυνο για τη δημοκρατία και την ελευθερία της ενημέρωσης. 
Όταν …πενήντα (!) γενικοί διευθυντές δημόσιων ευρωπαϊκών δικτύων ενημέρωσης με επικεφαλής εκείνους του βρετανικού BBC, της γαλλικής RTF, των γερμανικών καναλιών ARD και ZDF, της ιταλικής RAI και δεκάδες άλλοι συνυπογράφουν διακήρυξη εναντίον της απόφασης του Σαμαρά για το κλείσιμο της EPT, ο Σαμαράς είναι οριστικά τελειωμένος στις συνειδήσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων Eυρωπαίων. Πόσω μάλλον όταν στη διακήρυξή τους χαρακτηρίζουν «αντιδημοκρατική» την απόφασή του, η οποία «υπονομεύει την ύπαρξη δημόσιων μέσων ενημέρωσης στην Eλλάδα», υπενθυμίζοντάς του ταυτόχρονα ότι «τα δημόσια μέσα ενημέρωσης και η ανεξαρτησία τους από την κυβέρνηση βρίσκεται στην καρδιά των δημοκρατικών κοινωνιών».

Eπί της πολιτικής ουσίας των εξελίξεων, η κατάσταση άλλαξε. H κυβέρνηση δεν έπεσε, συνεχίζει το μισητό και καταστροφικό έργο της. O Σαμαράς απέτυχε στην επίδειξη πυγμής και βγήκε σοβαρά αποδυναμωμένος. Πολλαπλά. 
Πρώτον, υποχρεώνεται να μοιραστεί κάποιο τμήμα της εξουσίας με τον Bενιζέλο και τον Kουβέλη υπουργοποιώντας τους. 
Δεύτερον, η επιτροπή προσλήψεων στη νέα μνημονιακή μετα-EPT θα είναι τρικομματική (NΔ, ΠAΣOK, ΔHMAP) και όχι μονοκομματική της NΔ, όπως επιδίωκε. 
Tρίτον, αντί να τσακίσει τη θέληση του λαού για αντίσταση, το γεγονός ότι αναγκάστηκε να κάνει κάποιες υποχωρήσεις, όσο δευτερεύουσες και αν είναι αυτές από λαϊκή σκοπιά, αυξάνει την αυτοπεποίθηση του κινήματος ότι μπορεί να πετύχει νίκες. 
Tέταρτον, η κυκλοφορία αβάσιμων φημών περί επικείμενης εκδίωξής του από την πρωθυπουργία και το γεγονός ότι έστω και αφελώς τις πίστεψαν εκατομμύρια Έλληνες, αντικειμενικά υποσκάπτει το κύρος του. 
Πέμπτον, η αμαύρωση της διεθνούς του εικόνας, όσο γελοίο υποκείμενο και αν εθεωρείτο και προηγουμένως, επηρεάζει αρνητικά για το άτομό του τόσο το δουλόφρον πολιτικό σύστημα όσο και την ξενόδουλη, παρασιτική αστική τάξη της χώρας. Γενικά μιλώντας, οι μέρες του Σαμαρά είναι πια μετρημένες από πολιτική σκοπιά. O τρικομματικός συνασπισμός του οποίου ηγείται εδράζεται πλέον σε σαφώς ασταθέστερη βάση.

O Σαμαράς ονειρεύεται ένα μνημονιακό μονοκομματικό κράτος, σαν εκείνο που είχαν χτίσει οι δεξιοί δοσίλογοι της Kατοχής μετά τον εμφύλιο, στηριζόμενοι στους Aμερικανούς. Θέλει να το επαναλάβει με την εξουσία τη μονοκομματική να βρίσκεται στα χέρια των μνημονιακών πλέον δοσίλογων, οι οποίοι θα στηρίζονται στους Γερμανούς αυτή τη φορά. Δεν θα το καταφέρει, είναι πλέον σαφές. Bρίσκεται στην κατάσταση του Γιωργάκη Παπανδρέου, λίγο πριν φύγει κλωτσηδόν από την εξουσία. Έρχεται κι η ώρα του Σαμαρά!

Του Γιώργου Δελαστίκ, μοντάζ Γρέκι
Posted: 19 Jun 2013 08:55 AM PDT
Γράφει ο Αλέξανδρος Τάρκας

Η προαναγγελθείσα σαν, σχεδόν, «ιστορική» ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλ. Τσίπρα στην πλατεία Συντάγματος επιβεβαίωσε τις αναλύσεις ότι ούτε ο ίδιος ούτε και το κόμμα των συνιστωσών διαθέτουν την πολιτική ικανότητα και την ιδεολογική βάση ανταπόκρισης στις σύγχρονες προκλήσεις.

 Το ελάχιστο και αραιό πλήθος, όσο κι αν οι συγκεντρώσεις δεν αποτελούν πάντα έγκυρο οδηγό πολιτικής απήχησης, έδειξε και στον πιο φανατικό υποστηρικτή του ΣΥΡΙΖΑ ότι η πραγματική λαϊκή στήριξη δεν αποκτάται με στείρες αρνήσεις επί της (σκληρής) οικονομικής πολιτικής ή με μισόλογα καταδίκης της τρομοκρατίας ή με θεατρικές υποκλίσεις στον αποθανόντα Τσάβες. Και, φυσικά, ακόμα και ο πιο σκληρός σταλινιστής ή νοσταλγός του Εμφυλίου καταλαβαίνει ότι η Ελλάδα της Ευρώπης και της ισότητας των πολιτών δεν οικοδομείται με φράσεις όπως του κ. Τσίπρα ότι «σε τούτη εδώ την πλατεία, τον Δεκέμβρη του '44, ο λαός μας αντιστάθηκε στον κατακτητή και διεκδίκησε τη λευτεριά»! Εν έτει 2013, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι υπάρχουν ακόμα αραχνιασμένα μυαλά που δεν συνειδητοποιούν τις συνέπειες του εμφύλιου διχασμού ή συγκινούνται από τα επιτεύγματα του σοβιετικού μπλοκ ή αρέσκονται σε λογοπαίγνια ότι δύο μήνες μετά την αποχώρηση των ναζιστικών στρατευμάτων υπήρχε στην Αθήνα άλλος «κατακτητής»;

 Οι ιδέες και ομιλίες του κ. Τσίπρα θα ανήκαν στη σφαίρα της γραφικότητας, αν δεν συνοδεύονταν, δυστυχώς, από συγκεκριμένες, αδιανόητες απόψεις της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής. Ο ίδιος ο διπλωματικός σύμβουλος του κ. Τσίπρα, ο πρέσβης Γιώργος Αϋφαντής, αναγκάστηκε να παρέμβει, μέσω της «Αυγής», καταδικάζοντας τις απόψεις του κομματικού σχηματισμού του για την Τουρκία και την ΠΓΔΜ.

 Ο κ. Αϋφαντής υπογραμμίζει, πολύ απλά και πολύ ορθά, ότι οι επισημάνσεις του ΣΥΡΙΖΑ για «αιτήματα και διεκδικήσεις της Τουρκίας» παραπέμπουν αυτομάτως «σε λογική συνδιαλλαγής». Θα πρόσθετε κανείς ότι αναπαράγουν τη σταθερή προτροπή «βρείτε τα» από τον εκάστοτε γ.γ. του ΝΑΤΟ (από την εποχή επανένταξης στο στρατιωτικό σκέλος το 1980 ως σήμερα) και, ασφαλώς, ότι απέχουν πολύ από τις θέσεις της Ε.Ε., η οποία, συγκριτικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι σκληρότερη έναντι της Αγκυρας. Ισως λόγω περιορισμένου χώρου, ο κ. Αϋφαντής δεν σχολιάζει την -ακόμα πιο επικίνδυνη- διατύπωση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ότι «η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο» είναι ένα από «τα εκκρεμή διεθνή ζητήματα στη δική μας περιοχή (που) απαιτούν νέες, συνολικές ρυθμίσεις». Δεν εξηγεί ο ΣΥΡΙΖΑ πώς και από ποιον θα γίνουν αυτές οι νέες και συνολικές ρυθμίσεις και δεν διευκρινίζει αν τα ελληνικά συμφέροντα, όπως κατοχυρώνονται στη νέα Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, έχουν προτεραιότητα ή διαγράφονται εν όψει των «συνολικών ρυθμίσεων».

 Κατά ανάλογο τρόπο, οι αναφορές της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ σε «υπάρχουσες μειονότητες που είναι σεβαστές» στην Ελλάδα και την ΠΓΔΜ σημαίνουν ότι υφίσταται σλαβομακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα! Υπάρχει κάπου και δεν τη βλέπουμε ή πρόκειται για νέα συνιστώσα;
Posted: 19 Jun 2013 07:59 AM PDT
Σε άγνωστο μειοδότη κατακυρώθηκε ο διαγωνισμός για τη φύλαξη του κτιρίου της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων, σύμφωνα με έγγραφο του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα. Όπως αποκαλύπτεται στο έγγραφο, για την εξωτερική φύλαξη του κτιρίου της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών, μέσα στο οποίο φυλάσσονται αρχεία ύψιστης σημασίας για το κράτος, είχε διατεθεί μόλις ένας αστυνομικός από την Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά και ως εκ τούτου η φύλαξη κρίθηκε ανεπαρκής.

Το έγγραφο διαβιβάστηκε μετά από ερώτηση του βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Ηλία Παναγιώταρου, με την οποία κατήγγειλε σπατάλη χιλιάδων ευρώ για τη φύλαξη κτιρίων των υπουργείων και δημοσίων υπηρεσιών.

«Σας γνωρίζουμε ότι για την εξωτερική φύλαξη του κτιρίου της ΓΓΠΣ έχει διατεθεί ένα άτομο από την Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά, καθώς στο κτίριο αυτό φυλάσσονται αρχεία (ψηφιοποιημένα) υψίστης σημασίας για τη λειτουργία του Κράτους. Η φύλαξη αυτή του κτιρίου δεν επαρκεί» αναφέρει, στην έγγραφη απάντηση του, ο υπουργός Οικονομικών και προσθέτει ότι «για τη λειτουργία του κέντρου επιτήρησης (κάμερες, video, πυρανίχνευση, καταγραφή θερμοκρασιών σε ευαίσθητους χώρους), τον έλεγχο του υπόγειου πάρκινγκ και των υπόλοιπων χώρων, απαιτείται η εσωτερική φύλαξη των ως άνω χώρων σε 24ωρη βάση».

Ο κ. Στουρνάρας ενημερώνει τον βουλευτή ότι το υπουργείο Οικονομικών είχε προκηρύξει διαγωνισμό για τη φύλαξη του κτιρίου της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων και προσθέτει, για το κόστος της φύλαξης, ότι η κατακύρωση του διαγωνισμού έγινε στον μειοδότη (αποφεύγει να αναφέρει το χρηματικό τίμημα).
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Σχόλιο ιστολογίου: Το ότι δεν ανακοινώνεται το όνομα της εταιρείας φύλαξης από τον κ. Στουρνάρα, μας βάζει σε υποψίες, αφού η παράλειψη αναφοράς του μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρείται από έναν τυπικό τεχνοκράτη, όπως είναι ο σημερινός υπουργός Οικονομικών. Έτσι, αναρωτιόμαστε εάν η ανάδοχος εταιρεία φύλαξης είναι κάποια εταιρεία που λέγεται "Academy" ή κάποια άλλη που φτιάχτηκε στην Ελλάδα και είναι υποκατάστημα της "Academy"...!
Τώρα, για όσους δεν ξέρουν τι είναι η "Academy", τους πληροφορούμε ότι είναι ιδιωτική εταιρεία η οποία παλιότερα είχε τον τίτλο "Blackwater", η οποία νοικιάζει επαγγελματίες - μισθοφόρους στρατιώτες σε ολόκληρο τον πλανήτη. Μάλιστα, για την συγκεκριμένη εταιρεία έχει διαρρεύσει (χωρίς να υπάρξει επίσημη διάψευση από την ελληνική κυβέρνηση) ότι αναμένεται να αναλάβει την φύλαξη του Ελληνικού Κοινοβουλίου.  
Στην περίπτωση που η εταιρεία φύλαξης του υπουργείου Οικονομικών είναι η "Academy" ή κάποιο παρακλάδι της, τότε δημιουργείται μείζον θέμα, αφού θα έχουν κληθεί ξένοι στρατιώτες (επαγγελματίες δολοφόνοι) να φυλάξουν κτιριακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού Δημοσίου, για τις οποίες υπάρχουν θεσμικά αρμόδιες Ελληνικές υπηρεσίες για την φύλαξή τους, με βάση το ισχύον Ελληνικό Σύνταγμα. 
Ειδάλλως, και στην περίπτωση που η γνωστή "Academy" (ή κάποιο υποκατάστημά της στην Ελλάδα) έχει αναλάβει την φύλαξη του Ελληνικού υπουργείου Οικονομικών, έχουμε περίπτωση εισβολής ξένων ένοπλων στρατιωτικών τμημάτων που δραστηριοποιούνται εντός της Ελληνικής Επικράτειας... Και κάτι τέτοιο ονομάζεται εισβολή (άσχετα αν έχει γίνει μετά από έκκληση της κυβέρνησης, που δεν έχει γνωστοποιήσει την Ελληνική Βουλή, ούτε έχει δημοσιοποιήσει κάποια τέτοια πρόθεση) και όσοι εμπλέκονται με αυτήν (άμεσα ή έμμεσα) είναι εξ ορισμού αντιμέτωποι τόσο με τις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις και όλα τα σώματα ασφαλείας, ενώ ταυτόχρονα είναι υπόλογοι απέναντι στην Ελληνική Δικαιοσύνη, για απόπειρα κατάλυσης του πολιτεύματος και κατοχής του Ελληνικού κράτους με την βοήθεια ξένων ένοπλων στρατιωτικών δυνάμεων...

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Η αντιγραφή ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη και ενεργή αναφορά
Posted: 19 Jun 2013 06:52 AM PDT
Δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν, η Ελλάδα διαμόρφωσε τη δυτική σκέψη. Πιο πρόσφατα, διαμόρφωσε την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Η Ελλάδα υπέστη μια καταστροφή – και ο φόβος για να μην ακολουθήσουν κι άλλοι δικαιολόγησε την στροφή στη λιτότητα. Το αποτέλεσμα ήταν μια ασθενική ανάκαμψη από την ύφεση μετά την κρίση, ιδίως στην ευρωζώνη και το Ηνωμένο Βασίλειο. Η Ελλάδα, δυστυχώς, είχε τη λάθος κρίση, σε λάθος στιγμή, σχολιάζει ο Martin Wolf στους Financial Times.

Ο Simon Wren-Lewis του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης αφηγείται την ιστορία σε ένα εξαιρετικό κείμενο σε blog. Ο συγγραφέας στηρίζεται σε μια κρίσιμη αξιολόγηση από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο του προγράμματος που συμφωνήθηκε για την Ελλάδα τον Μάιο του 2010. Ιδού η περίληψη της αναφοράς για τις αποτυχίες: «Η εμπιστοσύνη της αγοράς δεν αποκαταστάθηκε, το τραπεζικό σύστημα έχασε 30 τοις εκατό από τις καταθέσεις του και η οικονομία αντιμετώπισε μια πολύ βαθύτερη από την αναμενόμενη ύφεση με εξαιρετικά υψηλή ανεργία. Το δημόσιο χρέος παρέμεινε πολύ υψηλό και τελικά έπρεπε να αναδιαρθρωθεί, με παράπλευρες απώλειες για τους ισολογισμούς των τραπεζών, που επίσης αποδυναμώθηκαν από την ύφεση. Η ανταγωνιστικότητα βελτιώθηκε κάπως εξαιτίας της μείωσης των μισθών, αλλά οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αναβλήθηκαν και τα κέρδη παραγωγικότητας αποδείχθηκαν ασύλληπτα».

Ενώ το πρόγραμμα προέβλεπε 5 ½ τοις εκατό μείωση του πραγματικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος μεταξύ 2009 και 2012, το αποτέλεσμα ήταν μια πτώση 17 τοις εκατό. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, την ένωση των χωρών υψηλού εισοδήματος, η πραγματική ιδιωτική ζήτηση μειώθηκε κατά 33 τοις εκατό μεταξύ των πρώτων τριμήνων του 2008 και 2013, ενώ η ανεργία αυξήθηκε στο 27 τοις εκατό του εργατικού δυναμικού. Η μόνη δικαιολογία για μια τέτοια ύφεση είναι ότι μια τεράστια μείωση της παραγωγής και μια παράλληλη αύξηση της ανεργίας είναι αναγκαία για να εξαναγκάσει τις απαιτούμενες μειώσεις  του σχετικού κόστους σε μια χώρα που είναι μέρος μιας νομισματικής ένωσης. Δεδομένου ότι οι Έλληνες θέλουν να παραμείνουν εντός της ευρωζώνης, θα πρέπει να υποφέρουν τον επακόλουθο πόνο.

Ωστόσο, ακόμη και αυτό δεν μπορεί να δικαιολογήσει μία πτυχή του προγράμματος. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο υποτίθεται ότι δανείζει σε μια χώρα μόνο αν το χρέος της έχει γίνει βιώσιμο. Αλλά δεν ήταν, τουλάχιστον όπως επεσήμαναν πολλοί αναλυτές εκείνη τη χρονική στιγμή. Αντί να κάνει το χρέος βιώσιμο, το πρόγραμμα απλώς άφησε πολλούς ιδιώτες πιστωτές να μπορούν να διαφύγουν αλώβητοι. Στο τέλος, η μείωση του χρέους στους ιδιώτες πιστωτές επιβλήθηκε. Ωστόσο, το ελληνικό δημόσιο χρέος παραμένει, αναμφισβήτητα, πολύ υψηλό: το ΔΝΤ προβλέπει ότι θα είναι σχεδόν 120 τοις εκατό του ΑΕΠ το 2020. Αυτό το υπερβολικό χρέος θα καταστήσει δύσκολο για την Ελλάδα να επιστρέψει στις αγορές και την οικονομική υγεία. Η βαθύτερη μείωση του χρέους εξακολουθεί να είναι απαραίτητη.

Όλα αυτά δείχνουν απογοητευτικά πράγματα για την πολιτικοποίηση του ΔΝΤ και την αδυναμία της ευρωζώνης να ενεργεί προς το μεγαλύτερο συμφέρον των ασθενέστερων μελών της. Αλλά η ελληνική κρίση, δυστυχώς, είχε επίσης δύο παγκόσμια αποτελέσματα.
Πρώτον, εντός της ευρωζώνης, το γεγονός ότι η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα που είχε πρόβλημα ενίσχυσε την άποψη των Βορειοευρωπαίων ότι η κρίση ήταν δημοσιονομική.
Για την Ελλάδα ήταν, πράγματι, μια περίπτωση αξιοσημείωτης δημοσιονομικής ασωτίας, με το καθαρό δημόσιο χρέος να είναι πάνω από 100 τοις εκατό του ΑΕΠ, ακόμη και πριν από την κρίση. Όμως, αλλού η κατάσταση ήταν αρκετά διαφορετική: ο ιδιωτικός δανεισμός ήταν η βασική αιτία της κρίσης στην Ιρλανδία και την Ισπανία και, σε μικρότερο βαθμό, στην Πορτογαλία. Το δημόσιο χρέος της Ιταλίας ήταν υψηλό, αλλά όχι εξαιτίας πρόσφατης σπατάλης. Αποφασίζοντας ότι η κρίση ήταν σε μεγάλο βαθμό δημοσιονομική, οι πολιτικοί θα μπορούσαν να αγνοήσουν την αλήθεια, ότι η βασική αιτία της αποδιοργάνωσης ήταν ο ανεύθυνος διασυνοριακός δανεισμός, για τον οποίον οι προμηθευτές της πίστωσης είναι σίγουρα εξίσου υπεύθυνοι με τους χρήστες. Αν η υπαιτιότητα και των δύο πλευρών – δανειστών και δανειοληπτών – είχε γίνει κατανοητή, η ηθική περίπτωση για τη διαγραφή χρεών θα ήταν σαφέστερη.

Δεύτερον, η ελληνική κρίση φόβισε τους πολιτικούς παντού. Αντί να εστιάσουν τις προσπάθειές τους στην αντιμετώπιση της κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικού τομέα και τη μείωση της προεξοχής του ιδιωτικού χρέους, τα οποία ήταν τα αίτια της κρίσης, επικεντρώθηκαν στα δημοσιονομικά ελλείμματα. Αλλά αυτά ήταν σε μεγάλο βαθμό ένα σύμπτωμα της κρίσης, αν και, εν μέρει, μια κατάλληλη πολιτική απάντηση σε αυτό. Όπως έχω σημειώσει, τον Ιούνιο του 2010, λίγο μετά το πρώτο ελληνικό πρόγραμμα, οι ηγέτες της Ομάδας των 20 που συναντήθηκαν στο Τορόντο αποφάσισαν να αντιστρέψουν το ερέθισμα, δηλώνοντας ότι «οι προηγμένες οικονομίες έχουν δεσμευτεί στα δημοσιονομικά σχέδια που θα μειώσουν τουλάχιστον στο ήμισυ τα ελλείμματα μέχρι το 2013».
Ακολούθησε ένας απότομος περιορισμός. Οι πολιτικοί δικαιολόγησαν την αλλαγή με υποστηρικτική ακαδημαϊκή έρευνα: η άποψη ότι η δημοσιονομική συστολή μπορεί να είναι επεκτατική ήταν μια ενθάρρυνση. Η άποψη ότι η ανάπτυξη θα μειωνόταν εάν το δημόσιο χρέος αυξανόταν πολύ ήταν μια προειδοποίηση.

Αυτό που φαινόταν, μέχρι τα μέσα του 2010, να είναι μια ραγδαία ανάκαμψη από τον εφιάλτη της "Μεγάλης Ύφεσης" ματαιώθηκε, ιδίως στο Ηνωμένο Βασίλειο και την ευρωζώνη. Η μεγαλύτερη επιτυχία των ΗΠΑ όσον αφορά τις μεθόδους που επέλεξε για να επιζήσει από τη λιτότητα οφείλεται πιθανότατα στην πιο επιθετική εξυγίανση του χρηματοπιστωτικού τομέα, τη μεγαλύτερη αποδοχή της απομόχλευσης των νοικοκυριών και την πιο επιθετική νομισματική της πολιτική, ιδιαίτερα σε σχέση με την ευρωζώνη. Εάν οι τελευταίες προβλέψεις του ΟΟΣΑ είναι σωστές, το ΑΕΠ της ευρωζώνης θα είναι χαμηλότερο κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2014 από ό,τι ήταν στο πρώτο τρίμηνο του 2008 και μόλις 0,7 τοις εκατό υψηλότερο από ό,τι κατά το πρώτο τρίμηνο του 2011.

Μήπως η δημοσιονομική σύσφιξη προκαλεί μια τέτοια αδύναμη ανάκαμψη από μόνη της; Σίγουρα όχι. Αλλά αφαίρεσε ένα ακόμα απεγνωσμένα απαραίτητο αντιστάθμισμα στις συσταλτικές δυνάμεις, που προέρχονται από την κρίση που έπληξε τον ιδιωτικό τομέα.
Αυτό που κάνει τη συγκεκριμένη ιστορία θλιβερή είναι ότι δεν ήταν αναγκαίο. Αρχικά, θα μπορούσε να είχε νόημα το να φοβούνται ότι η ελληνική κρίση ήταν το πρώτο ξέσπασμα της πανδημίας δημοσιονομικής κρίσης. Ωστόσο, σύντομα έγινε σαφές ότι οι χώρες με τα δικά τους κυμαινόμενα νομίσματα θα μπορούσαν να εξακολουθούν να πωλούν το δημόσιο χρέος με εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια. Αυτό οφειλόταν εν μέρει στην «ποσοτική χαλάρωση» από τις κεντρικές τους τράπεζες. Όταν μια κυβέρνηση έχει μια δική της κεντρική τράπεζα της δίνει ένα βαθμό ελευθερίας στη διαχείριση της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης. Για τις χώρες αυτές, ο χρόνος για την ταχεία διαρθρωτική δημοσιονομική σύσφιξη έρχεται μόνο αφού ο ιδιωτικός τομέας αρχίσει την εξάλειψη των διαρθρωτικών οικονομικών πλεονασμάτων του. Αυτό δεν θα γινόταν τόσο σύντομα μετά την κρίση. Θα απαιτούσε, επίσης, προηγούμενη αναδιάρθρωση του χρηματοπιστωτικού τομέα και απομείωση του υπερβολικού ιδιωτικού χρέους.

Εν συντομία, η ελληνική κρίση απέδειξε μια τριπλή συμφορά: μια καταστροφή για τους ίδιους τους Έλληνες, μια καταστροφή για τη λαϊκή άποψη της κρίσης εντός της ευρωζώνης, και μια καταστροφή για τη δημοσιονομική πολιτική παντού. Το αποτέλεσμα υπήρξε η στασιμότητα, ή και τα ακόμη χειρότερα, ιδιαίτερα στην Ευρώπη. Σήμερα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι τεράστιες πτώσεις της παραγωγής σε σχέση με τις τάσεις  προ κρίσης μπορεί να μην ανακτηθούν ποτέ. Ωστόσο, η αντίδραση των υπευθύνων πολιτικών δεν έπρεπε να είναι το να παραδεχθούν τα λάθη, αλλά να επαναπροσδιορίσουν μια αποδεκτή απόδοση σε ένα νέο, χαμηλότερο επίπεδο. Είναι μια θλιβερή ιστορία.
Posted: 19 Jun 2013 06:45 AM PDT

Γράφει ο Αυγερινός Χατζηχρυσός

Το μαύρο της ΕΡΤ είναι απλώς η απεικόνιση της Ελληνικής Κοινωνίας, της κοινωνίας, όπως αυτή διαμορφώθηκε τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια και η απόδειξη ότι ακόμη δεν έχουμε φτάσει στο τέλος της ελεύθερης πτώσης μας.
Η προπαγάνδα των κυβερνώντων και κάθε απολυταρχικού καθεστώτος βασίζεται στην Συλλογική Ευθύνη που θα προκαλέσει τον Κοινωνικό Αυτοματισμό.
Αποφεύγουν τη βάσανο να δώσουν Πρόσωπο και Όνομα στο εκάστοτε θύμα τους. Αυτό είναι απρόσωπο κι άρα απάνθρωπο, άλλοτε οι οδηγοί Ταξί και Φορτηγών, μετά οι Ελεύθεροι Επαγγελματίες, οι Φαρμακοποιοί, σήμερα οι πρώτοι υπάλληλοι του ευρύτερου Δημοσίου, αυτοί της ΕΡΤ. Ανώνυμοι κι ανύπαρκτοι 2.500 εργαζόμενοι είναι βολεμένοι, γιατί το όνομα, θα τους προσδώσει, οικογένεια, γονείς, παιδιά, φίλους, ζωή.

 Μα το σπουδαιότερο, αποφεύγουν να αποκαλύψουν ποιοι και πόσοι είναι οι Πραγματικοί Επίορκοι και ανίκανοι γιατί αυτό θα φανέρωνε και την γύμνια τους, τα χρόνια σκάνδαλα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που τώρα κρύβουν επιμελώς, ανάμεσα σε αθώους που απολύουν συλλήβδην.
Γιατί ο παραβάτης έχει όνομα κι επώνυμο, και κάθε αδίκημα είναι προσωπικό και τιμωρείται προσωπικά, ενώ οι "βολεμένοι" είναι μια φασιστική λογική που ισοπεδώνει δίκαιους κι αδίκους.

 Εδώ έρχεται και ο δεύτερος άξονας της προπαγάνδας τους, αυτός του Κοινωνικού Αυτοματισμού. Το δηλητήριο τους για την ΕΡΤ είναι «γιατί τόσο καιρό δεν αντιδρούσαν», λες και ένας απλός υπάλληλος, τεχνικός ή γραμματέας, θα μπορούσε να αντιδράσει στον εγκάθετο κομματικό «σύμβουλο»!

 Γιατί δεν αντιδρούσαν; Γιατί η Μεταπολίτευση αποθέωσε τον Ατομισμό, τον έκανε life Style. Αυτοί που ήρθαν μετά να μας εκσυγχρονίσουν, με το δανεικό χρήμα, θέλησαν να κάνουν ολόκληρη την κοινωνία συνένοχη στο έγκλημα τους, με την επίπλαστη Ευημερία που σήμερα έρχονται να θερίσουν ωστε να αποκτήσουν τελικά όλο τον Πλούτο αυτού του τόπου.

 Ομως ο ατομικισμός χάνει το μόνο στήριγμα του, την υλική ευημερία, προσπαθούν να τον κρατήσουν στη ζωή με την διχόνοια, ρίχνοντας τροφή στα Ακρα, γιατί η συλλογικότητα, είναι ο μοναδικός εχθρός τους.

 Ποτέ λοιπόν δεν είναι αργά για να αντιδράσει κάποιος, αλλά είναι ευκαιρία. Η συναυλίες εξω από την ΕΡΤ έδειξαν ότι έχουμε την ευκαιρία και ίσως και την θέληση να ανασυνθέσουμε την Κοινωνία μας, γιατί αν δεν το κάνουμε αυτό, οι άλλοι δυο δρόμοι είναι η απάθεια, που ζούμε ήδη τρια χρόνια ή αυτοκαταστροφικός κοινωνικός εμφύλιος που σκόπιμα αποζητά η Τρικομματική Κυβέρνηση.

 Μπορεί λοιπόν να μπήκε άλλο ένα λουκέτο στην ΕΡΤ, αλλά άνοιξε ένα άλλο, αυτό της αλληλεγγύης.
Η αλληλεγγύη δεν είναι η βοήθεια στο συνάνθρωπο σου από λύπη, το φιλόπτωχο, για να αμλβύνεις προσωρινά την αδικία.

 Ούτε για να δημιουργήσεις το αίσθημα της εξάρτησης και υποχρέωσης απέναντι σου, του ωφελουμένου. Γιατί τότε έχουμε απλώς υποκριτική «φιλανθρωπία», όπως για παράδειγμα δράσεις που κάνει συγκεκριμένοι Συγκρότημα σε συνεργασία με μια Τράπεζα (!) μοιράζοντας αυτά που προηγούμενος τους έχουν κλέψει με τα Μνημόνια!

 Αλληλεγγύη είναι προσφορά στον συνάνθρωπο, στο διπλανό σου, ώστε να μη χρειαστεί εσύ να βρεθείς στην θέση του, αυτό όμως απαιτεί Παιδεία, που χάσαμε στο δρόμο, και ταξική συνείδηση που διαστρέβλωσε ο κομματικός Συνδικαλισμός. Αλλά σήμερα οι εργασιακοί νόμοι, ατομικές συμβάσεις, η "κινητικότητα" εργαζομένων, ευκολες απολύσεις, ενοικιαζόμενοι εργάτες, αφορούν όλους μας κι επηρεάζουν όλους μας, γιατί όλοι είμαστε θύματα ή ενδεχόμενα θύματα αυτού του τεράστιου Σφαγείου.

 Ποτέ λοιπόν δεν είναι αργά να έρθει κάποιος στο πλευρό σου να συντάχθει στο κοινό αγώνα απέναντι στη λαίλαπα των Μνημόνιων και σήμερα και για πάντα.

 Ο αγώνας γίνεται πάντα από τους λίγους, αρκεί οι πολλοί να αντιληφθούν την αναγκαιότητα του. Οι λίγοι αγωνίζονται στο γήπεδο, για αυτούς που είναι στις κερκίδες και γι αυτούς που είναι στον καναπέ, αλλά και γι αυτούς που αδιαφορούν.

 Η Κοινωνία κέρδισε την επόμενη μέρα, μένει αυτή η αλληλεγγύη να μείνει αγωνιστική και πολιτική, όπως κι οι συλλογικότητες της δεκαετίες του '50 και του '60 που κέρδισαν όσα χάνουμε σήμερα, γύρω και πάλι από συναυλίες και Τραγούδια, όπως του Θεοδωράκη, γιατί είμαστε Ελληνες και ξέρουμε να ζούμε, γιατί «Ούκ επ' άρτω ζήσεται άνθρωπος» πόσο μάλλον όταν λείπει κι ο άρτος.

 Πηγή "Χωνί"
Posted: 19 Jun 2013 06:33 AM PDT
Με θέμα το μέλλον της δημοκρατίας και κομβικά σημεία τις αγκυλώσεις της στην Ευρώπη της κρίσης αλλά και στις ΗΠΑ, μίλησε ο Νόαμ Τσόμσκι σε ειδική εκδήλωση του Global Media Forum της DW στη Βόννη.

«Χάραξη πορείας προς ένα δίκαιο κόσμο-Ανανοηματοδοτώντας τη δημοκρατία». Αυτός ήταν ο τίτλος της πολυεπίπεδης διάλεξης του αμερικανού πολιτικού φιλοσόφου και ομότιμου καθηγητή Γλωσσολογίας στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT) Νόαμ Τσόμσκι στο Global Media Forum της Deutsche Welle στη Βόννη. Στη σκιά της ευρωκρίσης και των διαδηλώσεων στην Τουρκία αλλά και με φόντο την επίσκεψη Ομπάμα στο Βερολίνο, ο αμερικανός φιλόσοφος σχολίασε «όλα εκείνα τα θέματα που θα έπρεπε να βρίσκονται στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων αλλά καταλήγουν τελικά να γίνονται ψιλά γράμματα». Αποφεύγοντας τα κλισέ και τις ακαδημαϊκές μακρηγορίες, ο 85 ετών πλέον διανοητής ανέλυσε με ενάργεια πτυχές της κρίσης του κοινοβουλευτισμού, τις στρεβλώσεις της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας σε ΗΠΑ και ΕΕ αλλά και του ρόλου των ΜΜΕ. Δε δίστασε να μιλήσει με οξεία γλώσσα κατά της αμερικανικής «ρητορείας της τρομοκρατίας» που έχει γίνει το βασικότερο «εξαγώγιμο προϊόν» των ΗΠΑ από το 1945 και μετά, ασκώντας δριμεία κριτική στην εξωτερική πολιτική του Μπαράκ Ομπάμα και των προκατόχων του.

Η Ευρώπη στο έλεος της μακροοικονομίας
«Χάραξη πορείας προς ένα δίκαιο κόσμο-Ανανοηματοδοτώντας τη δημοκρατία» το θέμα το Ν. Τσόμσκι «Χάραξη πορείας προς ένα δίκαιο κόσμο-Ανανοηματοδοτώντας τη δημοκρατία» το θέμα το Ν. Τσόμσκι
Σημείο εκκίνησης ήταν η γηραιά ήπειρος, στο συγκείμενο της οικονομικής κρίσης. «Για τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών το ζητούμενο είναι η εργασία. Για τους υπερεθνικούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, όμως, το διακύβευμα έγκειται στη μείωση των ελλειμμάτων. Τα ελλείμματα διαμορφώνουν πλέον την πολιτική. Και ως προς αυτό η Ευρώπη βρίσκεται σε αλγεινότερη κατάσταση σε σχέση με τις ΗΠΑ», είπε χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με τον Τσόμσκι το κέντρο βάρος στην ευρωπαϊκή ήπειρο έχει μετατοπιστεί ανεπιστρεπτί από την πολιτική στην οικονομία, η οποία αποτελεί το αδιαπραγμάτευτο πρόταγμα. Στις χώρες της κρίσης ήρθαν αίφνης στο προσκήνιο τα ασαφή όρια μεταξύ σύγχρονης αριστεράς και δεξιάς ως προς την κατάστρωση πολιτικών, ώστε οι βασικοί ιδεολογικοί διαχωρισμοί να καθίστανται πλέον δυσδιάκριτοι. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα για αυτό ανέφερε την Κύπρο και τις πρόσφατες περιπέτειές της. Η άρση των διαφορών και η σύγκλιση εν τέλει αριστεράς και δεξιάς έγκειται στο γεγονός ότι «οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεσμεύονται να ακολουθούν προγράμματα μακροοικονομικής φύσης, τα οποία θέτει η Κομισιόν». Αυτό συνεπάγεται την επιλογή σκληρής λιτότητας και αύξησης των φόρων σε βάθος χρόνου, ανεξαρτήτως «πολιτικού χρώματος». Ο αμερικανός διανοητής εκτιμά πως οι χειρισμοί στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης είναι αποτυχημένοι και πως η αναγωγή τους στην αυθεντία διεθνών οργανισμών, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είχε αρνητικές επιπτώσεις. Κατά τον Τσόμσκι, «το θεωρητικό μοντέλο των λεγόμενων συστημικών κινδύνων, κατά το οποίο εάν αποτύχει μία οικονομική διαπραγμάτευση, το συνολικό σύστημα καταρρέει» είναι προβληματικό και δρα εις βάρος της παραγωγικής οικονομίας.

«Τρίτο κόσμο» θυμίζουν τα κοινοβούλια της Ευρώπης
Όλες αυτές οι μεταμορφώσεις στα σύγχρονα μοντέλα διακυβέρνησης έχουν βέβαια και ένα υψηλό τίμημα: «την σταδιακή απώλεια της δημοκρατίας». Η αντιπροσώπευση εξαντλείται -στην Ευρώπη προσφάτως ενώ στις ΗΠΑ σχεδόν εξ υπαρχής -στην εκπροσώπηση οικονομικών συμφερόντων. «Μόλις του 1/10 του 1%, στην κορυφή της κοινωνικής ιεραρχίας, καταφέρνει να παίρνει αυτό που θέλει. Αυτό σημαίνει πως καθορίζουν την πολιτική. Έτσι η δημοκρατία μετατρέπεται σε πλουτοκρατία» με συνέπεια να παρατηρείται μία συνεχής «παρακμή των δικαιωμάτων των πολιτών». Στις ευρωπαϊκές χώρες της κρίσης, παρατηρεί ο Τσόμσκι, «οι εκλογές δεν παίζουν πια σχεδόν κανένα ρόλο, ακριβώς όπως και στις χώρες του Τρίτου Κόσμου που διοικούνται από διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα» υπογραμμίζοντας ωστόσο σκωπτικά πως «η ίδια η Ευρώπη επέλεξε να γίνει έτσι. Δεν ήταν υποχρεωμένη να το κάνει».
Ο Tσόμσκι αναφέρθηκε και σε πρόσφατο δημοσίευμα της Wall Street Journal περί «εξαφάνισης της δημοκρατίας από την Ευρώπη», σύμφωνα με το οποίο: «Γάλλοι, Ισπανοί, Ιρλανδοί, Ολλανδοί, Πορτογάλοι, Έλληνες, Σλοβάκοι, Σλοβένοι και Κύπριοι έχουν, ο καθένας στο δικό του μέτρο, καταψηφίσει πολλά από τα μέτρα που επιβλήθηκαν στη βάση του οικονομικού μοντέλου της ευρωζώνης από τότε που ξέσπασε η κρίση. Εντούτοις οι οικονομικές πολιτικές έχουν αλλάξει ελάχιστα σε σχέση με τις διαδοχικές εναλλαγές στην εξουσία περισσότερων κομμάτων».

Η πραγματική συναίνεση και τα ΜΜΕ
Ο Νόαμ Τσόμσκι δεν φάνηκε ιδιαίτερα αισιόδοξος για το μέλλον της ευρωπαϊκής δημοκρατίας, η οποία δίνει την εντύπωση να πορεύεται σπασμωδικά, δεχόμενη κλυδωνισμούς από εξωπολιτικά κέντρα λήψης αποφάσεων. Το ίδιο παρατηρεί και στις ΗΠΑ αλλά και σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες του «υπαρκτού καπιταλισμού», όπως τις αποκαλεί. Από την άλλη πλευρά, οι εξελίξεις στην Πλατεία Ταξίμ της Κων/πολης στέλνουν, για τον αμερικανό φιλόσοφο, ένα θετικά μήνυμα υπέρ της διασφάλισης μίας δημοκρατικής δημόσιας σφαίρας, η οποία θα υπερτερεί από οποιοδήποτε οικονομικό συμφέρον. Στην κάλυψη της απόστασης μεταξύ πολιτών και όλων όσων χαράσσουν κυβερνητική πολιτική, σημαντικός είναι ο ρόλος των ανεξάρτητων ΜΜΕ, του πλέον καθοριστικού παράγοντα σήμερα στη διαμόρφωση και συχνά επιβολή πολιτικής και ηθικής νόρμας. Τα ΜΜΕ καλούνται να συνδράμουν υπεύθυνα στη διαμόρφωση πραγματικής και όχι πλασματικής συναίνεσης, παρουσιάζοντας στους πολίτες μόνο «την αλήθεια για όλα τα σημαντικά γεγονότα. Κάτι το οποίο είναι σχετικά εύκολο».

Δήμητρα Κυρανούδη
Υπεύθ. Σύνταξης: Σταμάτης Ασημένιος
Posted: 19 Jun 2013 05:45 AM PDT
Tου Σωτήρη Ρούσσου*

 Η Συρία αποτέλεσε σε κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας το πεδίο όπου παίχθηκε η κυριαρχία της Μέσης Ανατολής από τη νίκη των Αράβων επί των Βυζαντινών στη μάχη του Γιαρμούκ (μάχη Ιερομύακος) το 636 έως την προέλαση των αραβικών στρατών υπό τον Φεϊζάλ και τον Λώρενς της Αραβίας προς τη Δαμασκό το 1918. Σήμερα ο εμφύλιος στη Συρία είναι δυνατόν να οδηγήσει στην ανατροπή των εν πολλοίς αυθαίρετων και τεχνητών συνόρων που χάραξαν οι αποικιοκρατικές δυνάμεις μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, παρά την αξιοθαύμαστη ανθεκτικότητά τους για περίπου 100 χρόνια.

 Παρά τις αρχικές προβλέψεις ή, μάλλον, τους ευσεβείς πόθους τόσο των αντικαθεστωτικών όσο και των δυτικών πρωτευουσών, το καθεστώς Μπάαθ / Άσαντ αποδείχθηκε εξαιρετικά ανθεκτικό βασιζόμενο σε τρεις παράγοντες που δεν υπήρχαν στην περίπτωση της Λιβύης. Πρώτον, στην ύπαρξη εθνοθρησκευτικών μειονοτήτων, κυρίως των Αλαουϊτών, οι οποίες έχουν συνδέσει την ίδια τους την ύπαρξη με το κόμμα Μπάαθ και κυρίως την αλαουϊτική οικογένεια των Άσαντ. Δεύτερον, και ίσως κυριότερο, στην ύπαρξη περιφερειακών παραγόντων που δεν επιθυμούν με κανέναν τρόπο την πτώση του καθεστώτος της Δαμασκού.

 Το Ιράν, κυρίως οι δυνάμεις των Φρουρών της Επανάστασης, και η Χεζμπολά θεωρούν τη διάσωση του ασαντικού καθεστώτος ως ζωτικής σημασίας παράγοντα για την ασφάλεια της ίδιας της Τεχεράνης. Σημαντικό στέλεχος των Φρουρών της Επανάστασης φέρεται να δήλωσε ότι είναι προτιμότερο για το Ιράν να χάσει την επαρχία του Χουζιστάν παρά τη Συρία διότι η Τεχεράνη με σύμμαχο τη Συρία μπορεί να ανακαταλάβει το Χουζιστάν. Είναι επίσης προφανές ότι για τη Χεζμπολά η διάρρηξη του άξονα Δαμασκού - Τεχεράνης θα σημάνει το τέλος της κεντρικής αρτηρίας στρατιωτικής, οικονομικής, ακόμη και πολιτικής ανατροφοδότησης της οργάνωσης. Ο τρίτος παράγοντας είναι η απροθυμία των ΗΠΑ να επέμβουν στη συριακή κρίση υπέρ των αντικαθεστωτικών.

 Η στρατηγική της διακυβέρνησης Ομπάμα ήταν να ευνοήσει την αντικατάσταση των παλαιών διεφθαρμένων καθεστώτων με μετα-ισλαμιστικά πολιτικά μορφώματα που θα προωθούσαν έναν συντηρητικό, ισλαμικό τρόπο πολιτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς από τη μια πλευρά, και ένα νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο από την άλλη. Μια Pax Americana Islamica θα μπορούσε να είναι η νέα εναλλακτική μορφή τής εκ του μακρόθεν αμερικανικής επιρροής στην περιοχή. Η συριακή κρίση βάζει σε σκληρή δοκιμασία τη στρατηγική αυτή.

 Οι ΗΠΑ επιθυμούν να απαγκιστρωθούν στρατιωτικά από τη Μέση Ανατολή για να επικεντρωθούν στη νέα περιοχή ύψιστου στρατηγικού ενδιαφέροντος, την Άπω Ανατολή και τον Νότιο Ειρηνικό. Ταυτόχρονα πιέζονται για επέμβαση από τους συμμάχους τους που έχουν στηρίξει τους αντικαθεστωτικούς, τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και προσφάτως και την Τουρκία. Μια αποτυχία των ΗΠΑ να ανταποκριθούν στις προτροπές των κρατών αυτών είναι πιθανό να μειώσει το κύρος της αμερικανικής ηγεμονίας στην περιοχή, με προφανή κίνδυνο να την αποδυναμώσει.

 Ο συριακός εμφύλιος αναδεικνύει δύο ακόμη στοιχεία που μπορούν να αναθεωρήσουν τη σημερινή συριακή κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Το πρώτο είναι η ανάδειξη του κουρδικού ζητήματος. Ήδη το ιρακινό Κουρδιστάν είναι οιονεί ανεξάρτητο, διαθέτοντας ουσιαστικά δικό του στρατό, σύστημα κρατικών εσόδων και σχέσεις με άλλα κράτη.

 Η δημιουργία μιας de facto αυτοδιοικούμενης κουρδικής ζώνης στη Βορειοανατολική Συρία αλλά και οι συζητήσεις για μια νέα σχέση των Κούρδων με το τουρκικό κράτος ανακινούν το ζήτημα της πολιτικής ενότητας των Κούρδων πέραν του Βορείου Ιράκ και προειδοποιούν για άρδην αλλαγή όλων των συνοριακών βεβαιοτήτων στην καρδιά της Μέσης Ανατολής.

 Πιθανή αποδυνάμωση του ρόλου της Τουρκίας λόγω των πρόσφατων διαδηλώσεων θα οξύνει περισσότερο τη συζήτηση για την πολιτική ενότητα των Κούρδων στη Μέση Ανατολή. Το δεύτερο στοιχείο είναι η σύνδεση του μουσουλμανικού σουνιτικού αραβικού στοιχείου του Ιράκ με την εξέγερση στη Συρία. Δεν εννοούμε μόνο τη διασύνδεση των τζιχαντικών οργανώσεων (τύπου Αλ Κάιντα) των δύο περιοχών. Το μειονοτικό σουνιτικό στοιχείο στο Ιράκ είχε χάσει από το 2003 την πολιτική πρωτοκαθεδρία στη χώρα προς όφελος της σιιτικής πλειοψηφίας. Η εξέγερση των σουνιτών μουσουλμάνων στη Συρία, όπου αποτελούν την πλειονότητα του πληθυσμού, ευνόησε σχεδιασμούς για ενότητα του σουνιτικού στοιχείου των δύο χωρών με ανάλογη αλλαγή συνόρων.

 Τέλος, δύο ακόμη χώρες φαίνεται να δέχονται τις συνέπειες του συριακού εμφυλίου, ο Λίβανος και η Ιορδανία.
Ο πρώτος έχει πλέον εμπλακεί στη συριακή κρίση μέσω της πλήρους συμμετοχής της Χεζμπολά στην ένοπλη σύρραξη και είναι πολύ πιθανό συγκρούσεις μεταξύ τζιχαντικών οργανώσεων και Χεζμπολά να μεταφερθούν σε πλήρη ανάπτυξη στον Λίβανο. Η δεύτερη δέχεται ήδη πάνω από 600.000 πρόσφυγες, και με τέτοιους αριθμούς είναι εύκολη η μεταφορά των αντιθέσεων και των συγκρούσεων στα προσφυγικά στρατόπεδα εντός της Ιορδανίας. Αν λάβουμε υπ' όψιν μας τη συνεχιζόμενη ύπαρξη εκατοντάδων χιλιάδων Ιρακινών στη χώρα αυτήν αλλά και το ζήτημα του παλαιστινιακού πληθυσμού που αποτελεί την πλειονότητα στο ιορδανικό βασίλειο, τότε αντιλαμβάνεται κανείς τον κίνδυνο διάλυσης ή κατάρρευσης του κράτους αυτού. Σενάρια για ενιαίο κράτος όλων των σουνιτών Αράβων της Συρίας και του Ιράκ περιλαμβάνουν και την Ιορδανία.

 Οι αλλαγές δεν θα έρθουν βέβαια αύριο το πρωί. Η περιοχή θα συνεχίσει να βρίσκεται σε αστάθεια και συνεχή ρευστότητα. Ενδεχόμενη επίθεση εναντίον του Ιράν θα παίξει ρόλο αρνητικού καταλύτη. Και τότε όλα θα είναι πιθανά και δυνατά.

 * Ο Σωτήρης Ρούσσος είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και επιστημονικός υπεύθυνος του Κέντρου Μεσογειακών, Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών, www.cemmis.edu.gr
Posted: 19 Jun 2013 05:20 AM PDT
Γράφει ο Στέλιος Κράλογλου

Η τρύπα των 2,5 δισ. ευρώ που άνοιξε στα ασφαλιστικά ταμεία και στον ΕΟΠΥΥ προοιωνίζεται πρόσθετα μέτρα εφέτος αλλά και το 2014! Στη χθεσινή συνάντηση της ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών με τους επικεφαλής της τρόικας εξετάστηκε η διόγκωση των ελλειμμάτων στα ασφαλιστικά ταμεία και στον ΕΟΠΠΥ. Οι τροϊκανοί, που δεν αποκλείουν νέες παρεμβάσεις σε μισθούς και συντάξεις, ζήτησαν από τον Γιάννη Στουρνάρα να παρουσιάσει άμεσα τα πρόσθετα μέτρα που θα καλύψουν τα ελλείμματα των 2,5 δισ. ευρώ.

 Με βάση τα νέα δεδομένα, η τρόικα αποφάσισε να παρατείνει για λίγες ημέρες την παραμονή της στην Αθήνα. Οι επικεφαλής της τρόικας αναμένεται να επιστρέψουν στην Αθήνα αμέσως μετά την αυριανή συνεδρίαση του Eurogroup, στην οποία θα παραβρεθούν μαζί με τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα.

 «Αγκάθι» στις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με την τρόικα παραμένει το δημοσιονομικό κενό για την περίοδο 2013-2014, λόγω του ΕΟΠΥΥ και των ασφαλιστικών ταμείων. Οπως ανέφερε χθες υψηλόβαθμος παράγοντας του υπουργείου Οικονομικών, έχει συσταθεί ειδική επιτροπή της τρόικας στο υπουργείο Υγείας, όπου εξετάζονται τα προτεινόμενα ισοδύναμα μέτρα για το έλλειμμα του ΕΟΠΥΥ, αλλά και στο υπουργείο Εργασίας, για τις ανάγκες χρηματοδότησης των ασφαλιστικών ταμείων.

 Την ίδια ώρα όμως στο υπουργείο Οικονομικών εξετάζουν εναλλακτικά σενάρια με εφιαλτικά μέτρα όπως τα ακόλουθα:
  • Περαιτέρω μείωση των αποδοχών σε μισθωτούς και συνταξιούχους, καθώς στο στόχαστρο μπαίνουν τα επιδόματα που έχουν απομείνει για τους συγκεκριμένους πολίτες.
  • Μεγαλύτερες περικοπές σε επιδόματα και πάσης φύσεως βοηθήματα, όπως το ΕΚΑΣ, το επίδομα τέκνων, τα επιδόματα ανεργίας κ.λπ., βάσει επαναξιολόγησης των προγραμμάτων πρόνοιας που ζητά η τρόικα.
  • Μεγαλύτερες μειώσεις στα εφάπαξ, κατόπιν αναλογιστικών μελετών στα επικουρικά ταμεία.
  • Νέο «ψαλίδι» στις παροχές Υγείας, εάν δεν ελεγχθεί η κατάσταση στον ΕΟΠΥΥ για την οποία «ανησυχεί» η τρόικα.
  • Επέκταση ή και «μονιμοποίηση» της Ειδικής Εισφοράς Αλληλεγγύης, όπως προτείνουν οι ελεγκτές του ΔΝΤ, αν και τυπικά λήγει το 2015.
  • Επέκταση του χαρατσιού της ΔΕΗ στην περίπτωση κατά την οποία η κυβέρνηση δεν παρουσιάσει σχέδιο για νέο φόρο ακινήτων με απόδοση 3,2 δισ. ευρώ ετησίως.
  • Νέες περικοπές στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, που αποδείχτηκε η «εύκολη λύση» για τις κυβερνήσεις όλα τα τελευταία χρόνια.
  • Επέκταση ή αύξηση του τέλους επιτηδεύματος σε επαγγελματίες, για αναπλήρωση των χαμένων εισπράξεων λόγω μείωσης του αριθμού τους.
  • Νέες αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων και των τιμολογίων των ΔΕΚΟ.
Το οικονομικό επιτελείο έθεσε και το ζήτημα της μείωσης για ένα εξάμηνο του ΦΠΑ στην εστίαση, από το 23% στο 13%, για το οποίο η τρόικα δεν έχει απαντήσει ακόμη, καθώς εξετάζει τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.
Posted: 19 Jun 2013 03:58 AM PDT
Παρατηρώντας την φωτογραφία των λαθρομεταναστών πριν από την σύλληψή τους από άνδρες του Λιμενικού (κάπου στο Αιγαίο), διαπιστώνουμε πως δεν υπάρχει καμία γυναίκα μεταξύ τους, ενώ οι ηλικίες τους είναι μεταξύ 20 και 28 χρόνων, δηλαδή ηλικίες "στρατιωτών"

Το πρόβλημα της λαθραίας εισόδου των λαθρομεταναστών και τα μετέπειτα προβλήματα που δημιουργούνται στην Ελληνική κοινωνία, στην οικονομία αλλά και στην ασφάλεια, είναι καταγεγραμμένα και εν πολλοίς αναγνωρισμένα. Και όμως κανείς δεν τολμά να αγγίξει το πρόβλημα, κανείς δεν τολμά να αντιμετωπίσει και να εμποδίσει αυτό που έρχεται μέσα από το συγκεκριμένο πρόβλημα, κανείς δεν ενεργεί προς την κατεύθυνση εφαρμογής των ήδη υφιστάμενων νόμων περί της εσωτερικής ασφάλειας των πολιτών και εν γένει της ίδιας της χώρας.
Και στο σημείο αυτό, γεννιέται φυσιολογικά το ερώτημα:
Γιατί δεν γίνεται ένα δημοψήφισμα για τη νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών;
Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα είναι διφορούμενη, αφού για να γίνει δημοψήφισμα,
α. πρέπει να υπάρξει πρώτα νόμος που να νομιμοποιεί τους λαθρομετανάστες
β. πρέπει να το θελήσει η πολιτική ηγεσία της χώρας

Βέβαια, τον λαό δεν τον ρωτά κανείς από τους λαθροκυβερνώντες (η έκφραση είναι σαφής, γιατί μόνο ως λάθρα κατέχων την εξουσία μπορεί να χαρακτηριστεί εκείνος που άλλα δηλώνει προεκλογικά και άλλα κάνει μετά τις εκλογές και από τη θέση ισχύος που –ατιμώρητα- εξασφάλισε μέσω των συνειδητών παραπλανητικών και ψευδέστατων δηλώσεών του προκειμένου να μεταβάλει το εκλογικό αποτέλεσμα), οι οποίοι αργά αλλά σταθερά κατορθώνουν να αλλοιώνουν τον εθνικο-μορφολογικό χάρτη της χώρας, με την είσοδο νέων κατοίκων τους οποίους επιβάλουν με ταυτόχρονη πασιφανή αλλά σιωπηλή γενοκτονία των γηγενών κατοίκων, αποσκοπώντας στην ουσιαστική μεταβολή των πολιτικών κριτηρίων από τους ψηφοφόρους.

Και όμως, εάν η πολιτική ηγεσία της χώρας ήταν έντιμη, εάν ένιωθε τον κίνδυνο που απειλεί την Ελλάδα (η οποία είναι χώρα γερόντων λόγω της μείωσης των γεννήσεων και το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό μεταβάλλεται ταχύτατα λόγω της επιπρόσθετης εξόδου – φυγής των νέων από την Ελλάδα), εάν αντιλαμβανόταν την ανασφάλεια που βιώνει ο μέσος έλληνας πολίτης από την αύξηση της εγκληματικότητας από την πλευρά των λαθρομεταναστών, τότε θα προχωρούσε άμεσα σε ένα δημοψήφισμα προκειμένου οι πολίτες να αποφασίσουν εάν επιθυμούν ή όχι την συνέχιση παραμονής των υφιστάμενων λαθρομεταναστών (οποιοσδήποτε εισέρχεται λαθραία σε μία χώρα είναι λαθρομετανάστης, αφού δεν χρησιμοποιεί νόμιμες οδούς με χρήση νόμιμων – αναγνωρισμένων κρατικών εγγράφων από την χώρα προέλευσής του) και εάν επιθυμούν την άμεση μεταβολή του υπάρχοντος νομικού πλαισίου περί λαθρομετανάστευσης (συμπεριλαμβανομένης και της περίφημης συμφωνίας «Δουβλίνο 2» την οποία υπέγραψε ως πρωθυπουργός ο Κώστας Σημίτης).

Το όλο θέμα είναι πολύ απλό. Αφού οι λαθρομετανάστες αυτή τη στιγμή είναι επίσημα –με δήλωση του σημερινού πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά- περίπου 2 εκατομμύρια (ο ανεπίσημος αριθμός φαίνεται να ξεπερνάει τα 4 εκατομμύρια) και αφού όλοι συμφωνούν πως η δημιουργία ενός τέτοιου αριθμού λαθρομεταναστών ενέχει επικίνδυνα χαρακτηριστικά και για την εσωτερική ειρήνη και ασφάλεια της χώρας, το δημοψήφισμα είναι η μοναδική διέξοδος στο αδιέξοδο που έντεχνα έχει δημιουργηθεί από τις χώρες της βόρειας Ευρώπης (μέσω της Συμφωνίας «Δουβλίνο 2»).
Άμεση κατάργηση – μη αναγνώριση της συμφωνίας, λόγω δημιουργίας εθνικών, κοινωνικών και οικονομικών κινδύνων, δημιουργία νομικού πλαισίου για άμεση αποχώρηση από την Ελλάδα όλων των λαθρομεταναστών και αλλαγή αντιμετώπισης –μέσω αυστηροποίησης των τρόπων αντίδρασης- των παράνομα εισερχομένων στην χώρα και άμεση εκδίωξη της Frontex από την Ελλάδα.

Για να συμβούν όμως αυτά, απαιτείται δημοψήφισμα και –φυσικά- πολιτική βούληση. Επειδή εσχάτως η ψήφος – γνώμη του Έλληνα πολίτη αντιμετωπίζεται ως «κίνδυνος» για την χώρα, επειδή η πολιτική τάξη – ελίτ δεν επιθυμεί να διατηρηθούν τα εθνικά χαρακτηριστικά στους γηγενείς κατοίκους της Ελλάδας κι επειδή ταυτόχρονα δεν υπάρχει βούληση πιθανής έκθεσης σε οποιουδήποτε τύπου εκλογών με ένα σώμα πολιτών αμιγώς Ελληνικών χαρακτηριστικών, το δημοψήφισμα (όπως και κάθε ιδέα περί δημοψηφίσματος) για την γνωμοδότηση – εντολή των Ελλήνων πολιτών ως προς το μείζον θέμα της λαθρομετανάστευσης, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, αφού θα αποτελέσει τον καταλύτη για την εκκίνηση διαδικασιών που θα ανατρέψουν το παρών πολιτικό σκηνικό και που θα σύρουν με κατηγορίες περί εσχάτης προδοσίας ένα μεγάλο αριθμό πολιτικών που συμμετείχαν ενεργά στην χάραξη της κυβερνητικής πολιτικής στην Ελλάδα.

Και όμως, επειδή η δημοκρατία δεν έχει ποτέ αδιέξοδα, το θέμα της λαθρομετανάστευσης πρέπει να οδηγηθεί σε κάλπες ενός δημοψηφίσματος. Ειδάλλως, όχι μόνο δεν πρόκειται να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα, αλλά θα ενταθεί ακόμη περισσότερο και –θεωρείται σχεδόν βέβαιο- θα καταστεί ως το μείζον πρόβλημα (λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και συνδέσμων με το Ισλάμ των ήδη υπαρχόντων λαθρομεταναστών) επιβίωσης της ίδιας της χώρας και των σημερινών πολιτών της.

Κλείνοντας, θα πρέπει να τονιστεί πως όλα τα προβλήματα λύνονται. Και η Ελληνική ιστορία μας έχει μάθει πως όταν δεν λύνονται, τότε… κόβονται. Αρκεί, φυσικά, να υπάρχει διάθεση…

ΥΓ: Εκτός εάν εκτελείται από το πολιτικόμ προσωπικό της Ελλάδας συγκεκριμένο σχέδιο ισοπέδωσης των εθνικών χαρακτηριστικών της χώρας, μέσα στα πλαίσια του διεθνισμού και της αποδοτικής πολιτικής του "διαίρει και βασίλευε", οπότε η ιστορία έχει να καταγράψει πολλές μαύρες σελίδες για όσους συμμετείχαν στην δημιουργία και την εκτέλεση ενός σχεδίου που στόχευσε στην "διαγραφή" του Ελληνικού λαού.
 
Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Η αντιγραφή ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη και ενεργή αναφορά
Posted: 19 Jun 2013 03:25 AM PDT

Εν όψει των όσων ζητημάτων θα ρυθμιστούν σήμερα από τη σύσκεψη των συγκυβερνώντων πολιτικών αρχηγών, δεν μπορούμε παρά να δούμε από μια «λοξή» γωνία όσα συνέβησαν στην κρίση γύρω από την ΕΡΤ. Δυστυχώς ο απολογισμός αυτός μόνο πικρός μπορεί να είναι.

Κατ' αρχάς να σημειώσουμε ότι ετέθησαν θέματα δημοκρατίας με άξονα το «μαύρο» στην ΕΡΤ από τους δύο συγκυβερνώντες μικρούς εταίρους του Σαμαρά, αλλά και από την αξιωματική αντιπολίτευση. Το ίδιο ζήτημα ετέθη και από διεθνή ΜΜΕ και ξένους πολιτικούς.
  Ορθώς, αφού η επίδειξη δύναμης και η μεθόδευση του βίαιου κλεισίματος εκ μέρους του Σαμαρά και του επιτελείου του άγγιζε το όριο της προσβολής του δημοκρατικού αισθήματος και ανακάλεσε μνήμες μαύρων εποχών.

Ωστόσο αυτό που προκαλεί αίσθημα πικρίας είναι ότι οι ίδιοι παράγοντες, ιδιαίτερα τα ξένα ΜΜΕ και οι εταίροι της Ν.Δ. στη συγκυβέρνηση, δεν έθεσαν –ούτε θα θέσουν– ζητήματα δημοκρατίας σε πολύ σοβαρότερα ζητήματα, τα οποία έχουν άμεση αντανάκλαση στη ζωή ολόκληρου του ελληνικού πληθυσμού. Μερικά εξ αυτών:

● Οι εξευτελιστικές συντάξεις και οι μισθοί πείνας που καταδικάζουν 3,5 εκατομμύρια Έλληνες να ζουν μεταξύ ανέχειας και εξαθλίωσης.

● Η κατάργηση – μέχρι εξαφανίσεως – του κοινωνικού κράτους.

● Η διακυβέρνηση της Ελλάδας με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και σχεδόν πλήρη παράκαμψη της Βουλής – αυτό κι αν είναι ζήτημα δημοκρατίας!

● Το ξεπούλημα, «μπιρ παρά», βασικών δημόσιων υποδομών κοινής ωφέλειας, οι οποίες όμως στην υπόλοιπη Ευρώπη παραμένουν... δημόσιες.

● Η απειλή κλεισίματος και άλλων σχολείων και νοσοκομείων, με συνέπεια τη δυσχερή πρόσβαση ή τον αποκλεισμό των πολιτών από βασικές υπηρεσίες και αγαθά όπως η υγεία και η εκπαίδευση.

Ο κατάλογος είναι μακρύς και δεν θα τον εξαντλήσουμε. Όμως το συμπέρασμα είναι προφανές:
  1. Για τους διεθνείς εταίρους και φίλους μας προέχει η αποπληρωμή των δανείων στο σύνολό τους, ακόμη και στις περιπτώσεις που η δανειοδότηση της Ελλάδας αποβαίνει εξαιρετικά επωφελής και κερδοφόρος και τα κέρδη υπερβαίνουν ακόμη και την πιθανή χασούρα από μια πραγματική και ουσιαστική μείωση του ελληνικού χρέους.

Η αποπληρωμή των δανείων από την Ελλάδα πάση θυσία, με όποιο εθνικό, κοινωνικό και ανθρωπιστικό κόστος, ακόμη και κόντρα σε διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν εγείρει – κατ' αυτούς – ζήτημα δημοκρατίας.
  2. Για τους εγχώριους υποκριτές τα ζητήματα είναι απλούστερα. Η έγερση ζητήματος δημοκρατίας με αφορμή την ΕΡΤ θεωρούν ότι «ξεπλένει» την ανοχή και τη συνέργειά τους σε μια καταστροφή η οποία γυρίζει την Ελλάδα δεκαετίες πίσω, δημιουργεί πολιτικό κενό και δημιουργεί κίνδυνο μεγάλων εθνικών περιπετειών.

Φαίνεται να πιστεύουν ότι οι εξαϋλωμένοι «σκληροί» πυρήνες τους ίσως να συσπειρωθούν σε κάποιον βαθμό αν αυτοί κοντράρουν τη Ν.Δ. ζητώντας μεγαλύτερη συμμετοχή σε μια διακυβέρνηση που οδεύει με ταχύτητα προς το πλήρες αδιέξοδο.

Όμως εύκολα αποκαλύπτονται όταν οι ίδιοι δηλώνουν ότι το ζητούμενο γι' αυτούς δεν είναι ούτε το κλείσιμο της ΕΡΤ ούτε οι απολύσεις ούτε κάτι άλλο απ' αυτά που κυριάρχησαν στον δημόσιο διάλογο: το πρόβλημά τους είναι ότι δεν έχουν επαρκές μερίδιο στη νομή της εξουσίας, η οποία ελέγχεται και ασκείται ανισομερώς, προς όφελος της Ν.Δ. – ως αποτέλεσμα, όμως, κυρίως δικών τους επιλογών κατά τη συγκρότηση της συγκυβέρνησης.

● Δεν θεωρούν πρόβλημα δημοκρατίας το ότι η Ελλάδα αποκαλείται σε όλο τον κόσμο – και είναι – «αποικία χρέους της ευρωζώνης».

● Δεν θεωρούν πρόβλημα δημοκρατίας το ότι η χώρα, όσο περισσότερο βυθίζεται και όσο δεν φαίνεται κανένα φως εξόδου από την κρίση, τόσο περισσότερο θα διακυβερνάται από τον εξωτερικό παράγοντα και οι ίδιοι θα καθίστανται απλώς ανδρείκελα και μαριονέτες των δανειστών.

● Δεν θεωρούν πρόβλημα δημοκρατίας το ότι η Βουλή έχει καταντήσει θέατρο πολιτικών σκιών.

● Δεν θεωρούν πρόβλημα δημοκρατίας το ότι οι ίδιοι κατρακυλούν συνεχώς στις δημοσκοπήσεις και τείνουν να εκλείψουν από το πολιτικό σύστημα, την ώρα που μια κοινωνία απελπισμένη, δίχως εθνική ηγεσία, δίχως προοπτική και όραμα, κατρακυλάει στον βούρκο των σύγχρονων ναζί.

Το βασικό τους πρόβλημα είναι η συμμετοχή στη νομή της εξουσίας. Στήνουν, ως εκ τούτου, κρίσεις – αντιρατσιστικό, ΕΡΤ και τρέχα γύρευε τι άλλο αύριο – σε ζητήματα τα οποία έχουν προδιαγεγραμμένη κατάληξη.

Μόνη επιδίωξή τους είναι να φιλοτεχνήσουν προφίλ «δημοκρατών» πάνω στο πτώμα της δημοκρατίας, την οποία οι δανειστές σκοτώνουν αργά και βασανιστικά και οι ίδιοι θάβουν όλο και πιο βαθιά.

Να φιλοτεχνήσουν προφίλ «αντιστασιακών», αλλά απέναντι σε καταστροφικές επιλογές τις οποίες οι ίδιοι συμφωνούν και προσυπογράφουν.

Να φιλοτεχνήσουν προφίλ «ηγετών», την ώρα που αποτελούν αθύρματα της γερμανικής πολιτικής, χωρίς κανένα περιθώριο διαφοροποίησης ακόμη και σε γελοία ζητήματα, όπως ο... ΦΠΑ στην εστίαση, τον οποίο ανήγαγαν σε «εθνικό θέμα» παρότι γνωρίζουν ότι κανένα αποτέλεσμα ουσίας δεν μπορεί να έχει στην κατάσταση της ημιθανούς ελληνικής οικονομίας.

Όμως τέτοιες «ηγεσίες», τόσο εξόφθαλμα υποκριτικές, προφανέστατα ένοχες γι' αυτά για τα οποία καμώνονται ότι «ανησυχούν», είναι απλώς καταδικασμένες να σμικρυνθούν έως να εκλείψουν υπό το βάρος του αυτοεξευτελισμού τους...
Posted: 19 Jun 2013 02:58 AM PDT
Η τακτική του κλεισίματος της ΕΡΤ έχει πολλές ομοιότητες με αυτήν του Κινέζου στρατηγού

Γράφει ο Γιάννης Βαρουφάκης 
 
Στην Τέχνη του Πολέμου ο Σουν Τζου προέτρεπε τον στρατηγό επιτιθέμενου στρατού, αφού περάσει τον ποταμό που τον χωρίζει από τα στρατεύματα στα οποία επιτίθεται, να κάψει στο διάβα του τη γέφυρα που μόλις χρησιμοποίησε.
Καίγοντάς την, ο επιτιθέμενος στρατηγός δείχνει τόσο στους στρατιώτες του όσο και στον εχθρό ότι επιλέγει να στερήσει από τον στρατό του, και τον εαυτό του, το δικαίωμα της υποχώρησης – της φυγής.
Βλέποντας τις φλόγες να καταπίνουν τη γέφυρα, οι στρατιώτες του καταλαβαίνουν με τρόμο ότι έχουν απολέσει τη δυνατότητα οπισθοχώρησης. Ότι η μόνη επιλογή που τους έμεινε είναι η μάχη μέχρι τελικής πτώσεως.
Από την άλλη, ο εχθρός βλέπει την ίδια ακριβώς εικόνα και συνειδητοποιεί ότι οι επιτιθέμενοι θα πολεμήσουν λυσσαλέα, καθώς αυτο-στερήθηκαν τη διέξοδο διαφυγής. Έτσι, χάνουν το ηθικό τους και είναι πολύ πιθανόν να τραπούν σε φυγή.

Η πεμπτουσία της συμβουλής του Τζου βασίζεται σε ένα παράδοξο, το οποίο όμως, όσο περισσότερο το αναλύουμε, αποκαλύπτεται πως δεν είναι καθόλου, μα καθόλου παράδοξο: καλεί τον στρατηγό να καταστρέψει κάτι που έχει τεράστια αξία γι' αυτόν και τον στρατό του – μια γέφυρα που μπορεί να αποδειχτεί σωτήρια στην περίπτωση που η επίθεσή τους απωθηθεί.
Γιατί; Επειδή αυτή η καταστροφική πράξη, το κάψιμο της γέφυρας,
α) τρομοκρατεί τον αντίπαλο και
β) δίνει κίνητρο στους δικούς του στρατιώτες να παλέψουν σκληρότερα απ' ό,τι αν γνώριζαν ότι η γέφυρα είναι «εκεί», έτοιμη να τους «φυγαδέψει».

Γυρνώντας στις «δικές» μας μάχες, πολλοί αναρωτιούνται τι μύγα τσίμπησε τον κ. Σαμαρά και προέβη στο αυταρχικό κλείσιμο της ΕΡΤ.
«Δεν γνώριζε ότι θα είχε μεγάλο κόστος;» αναρωτιούνται φίλοι και αντίπαλοι του πρωθυπουργού.
Από την πρώτη στιγμή που άκουσα τα περί λουκέτου στην ΕΡΤ μου ήρθε στον νου η τακτική της «καμένης γέφυρας» του Σουν Τζου. Αρνούμενος να αποδεχτώ την ερμηνεία ότι ο κ. Σαμαράς απλώς δεν φαντάστηκε τις αντιδράσεις που θα έχει η κίνησή του αυτή, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι κάποιος στενός του συνεργάτης, επηρεασμένος (έμμεσα ή άμεσα) από τον Σουν Τζου, του πρότεινε να χρησιμοποιήσει την ΕΡΤ ως τη γέφυρα που έπρεπε να καεί. Κι εκείνος δέχτηκε τη λογική της συμβουλής.

Υπό αυτό το πρίσμα, ο κ. Σαμαράς γνώριζε πολύ καλά το τεράστιο πολιτικό κόστος του κλεισίματος της ΕΡΤ, τόσο για εκείνον όσο και για το κόμμα του.
Όμως, ακριβώς όπως το κάψιμο της γέφυρας, οι μαύρες οθόνες πέτυχαν δύο πράγματα.
Πρώτον, έβαλαν τον ίδιο και την περί αυτόν ομάδα νεοδημοκρατών σε θέση τέτοια ώστε να μην μπορούν να κάνουν πίσω – να είναι αδύνατον να υποχωρήσουν χωρίς να ηττηθούν κατά κράτος στον στίβο τόσο της κοινής γνώμης όσο και των εσωκομματικών αντιπαραθέσεων.
Δεύτερον, έδωσαν στον κ. Κουβέλη και στον κ. Βενιζέλο να καταλάβουν ότι, με τη γέφυρα καμένη, ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να κάνει πίσω πια – οπότε εκείνοι να πανικοβληθούν (όπως ο αμυνόμενος στρατός που βλέπει να καίγεται η γέφυρα) και, υπό το καθεστώς αυτού του πανικού, να αποφασίσουν, με το πιστόλι στον κρόταφο, είτε να υποκύψουν στο κλείσιμο της ΕΡΤ (καταστρέφοντας όποιο ποσοστό της αξιοπιστίας τους απέναντι στους οπαδούς τους έχει επιβιώσει) είτε να τον ανατρέψουν, δίνοντάς του τη δυνατότητα να κατέβει στις εκλογές ως ο ισχυρός άνδρας που τόλμησε και τον οποίον ανέτρεψαν «άτολμοι» εταίροι.

Ο Σουν Τζου δεν μπορούσε βέβαια να εξασφαλίσει τη νίκη του επιτιθέμενου στρατηγού, καθώς οι αμυνόμενοι κάλλιστα μπορούσαν να επικρατήσουν την ώρα της μάχης, είτε η γέφυρα καιγόταν είτε όχι.
Το μόνο που μπορούσε να κάνει ο θεωρητικός της στρατηγικής ήταν να αυξήσει τις πιθανότητες νίκης του επιτιθέμενου στρατηγού, βοηθώντας τον να σπείρει τον πανικό στις γραμμές του εχθρού.

Έτσι και στην περίπτωση του κ. Σαμαρά: το κλείσιμο της ΕΡΤ έσπειρε τον πανικό στα επιτελεία ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ., τους έσπασε το ηθικό, αυξάνοντας τις πιθανότητες να υποχωρήσουν άτακτα. Όπερ και εγένετο.

Και μετά; Με τη γέφυρα καμένη, ο κ. Σαμαράς γνώριζε ότι θα αυτο-εγκλωβιζόταν σε μια επιθετική «στάση» που θα κατέληγε είτε σε εκλογές, είτε σε πλήρη σύνθλιψη των κ.κ. Βενιζέλου και Κουβέλη.
Αντίθετα με την περίπτωση του στρατηγού, ο κ. Σαμαράς έπρεπε να υπολογίσει και μια σειρά άλλων, αστάθμητων παραγόντων. Ένας εξ αυτών ήταν το Συμβούλιο της Επικρατείας. Η απόφασή του μπορεί να θεωρηθεί, κατά μία άποψη, ένας από μηχανής θεός που ξαναχτίζει την καμένη γέφυρα.
Δεν είναι η δική μου άποψη. Η γέφυρα μπορεί να αναδύθηκε, αλλά δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος ενός κ. Σαμαρά που υποχωρεί. Αν το κάνει, και τη χρησιμοποιήσει για να υποχωρήσει, απλώς θα έχει υπογράψει το πολιτικό του τέλος.
Οι εταίροι του, ΔΗΜ.ΑΡ. και ΠΑΣΟΚ, θα βρουν την ευκαιρία να τον κυνηγήσουν, εγκλωβίζοντάς τον στο αδιέξοδο που βίωσε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου τον Νοέμβριο του 2011.

Κλείνοντας, από τη μεριά όσων εξ ημών ενδιαφέρονται για την ουσία των πραγμάτων (και όχι για τους τακτικισμούς των πολιτικών μας), όλα αυτά αποδεικνύουν ένα: το σκάσιμο της φούσκας του greek success story!
Με μία κίνηση, που μπορεί να του «βγει» πολιτικά, ο πρωθυπουργός δήλωσε ευθαρσώς ότι η εδώ και μήνες προβαλλόμενη αισιοδοξία δεν ήταν παρά ένα επικοινωνιακό παίγνιο το οποίο θα διαλυόταν, όπως η φθινοπωρινή ομίχλη στον μεσημεριανό ήλιο.
Γι αυτό, πριν διαλυθεί αυτό το προπέτασμα ομιχλώδους αισιοδοξίας, και με στόχο να επεκτείνει τη θητεία του στο Μαξίμου, ο κ. Σαμαράς επέλεξε μια άλλη τακτική, αρχικώς εμπνευσμένη από έναν τετραπέρατο Κινέζο: τις μαύρες οθόνες στη δημόσια τηλεόραση.

Posted: 19 Jun 2013 02:45 AM PDT
Την παραδοχή ότι η Ευρώπη χρησιμοποίησε την Ελλάδα ως ασπίδα προστασίας στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που χτύπησε δυνατά την πόρτα της μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, έκανε ο πρώην πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλόντ Γιούνκερ μετά το ΔΝΤ. Μας μετέτρεψαν δηλαδή σε χώρα πειραματόζωο για την εφαρμογή πολιτικών λιτότητας προκειμένου να σωθεί η Ευρώπη αδιαφορώντας πλήρως για τις επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία. 
Όποιο μέτρο αποτύγχανε στην Ελλάδα, δεν εφαρμόζονταν σε άλλη χώρα, ή απλά στη χώρα μας δοκιμάζοντας συνταγές θνησιγενής. Οι Έλληνες πληρώνουν και θα πληρώνουν για δεκαετίες αυτή την… αλληλεγγύη της Ευρώπης, που αποδείχθηκε έγκλημα εκ προμελέτης. Ο Γιούνκερ δήλωσε πώς διαφωνεί με το ΔΝΤ ότι η αναδιάρθρωση του χρέους θα μπορούσε να γίνει από το 2010, και απέρριψε ότι αυτή έγινε τελικά το Μαίο του 2012 προκειμένου να ξεφορτωθούν το ελληνικό χρέος οι ευρωπαικές τράπεζες και να εξαναγκαστεί η Ελλάδα να υπογράψει τη θανατική της καταδίκη.

Υποστήριξε πώς η Ε.Ε. δεν είχε τα κατάλληλα εργαλεία να προχωρήσει στην αναδιάρθρωση του χρέος και η Ελλάδα την περίοδο εκείνη είχε ανάγκη «ένεση ρευστότητας». Υποθηκεύοντας βέβαια και βάζοντας ενέχυρο την κυριαρχία της. 
Όσον αφορά στην είσοδο του ΔΝΤ στην Ευρώπη ο Γιούνκερ υποστήριξε πώς αυτό ήταν απαίτηση της Γερμανίας και των δορυφόρων της Φινλανδίας και Ολλανδίας και το έθεσαν ως προυπόθεση προκειμένου να συμμετάσχουν στο ελληνικό πρόγραμμα. «Το ζήτησαν γιατί το ΔΝΤ είχε την τεχνογνωσία και την εμπειρία από προγράμματα διάσωσης», είπε ο πρώην πρόεδρος του Eurogroup. 'Η διαφορετικά είχε τον τρόπο να δεθεί άμεσα χειροπόδαρα η Ελλάδα.

Ο Γιούνκερ παραδέχθηκε επίσης πώς η Ελλάδα έφτασε στην άκρη της εξόδου από την Ευρωζώνη κι αυτό γιατί το ζητούσαν επιτακτικά κάποιες χώρες. Ο ίδιος πάντως απόρησε με την εμμονή αυτών των χωρών για έξοδο της χώρας μας από το ευρώ. «Οτιδήποτε έκανα, ήταν για να πείσω τους άλλους να απομακρυνθούν από το εγκληματικό εγχείρημα να πετάξουν την Ελλάδα σαν ένα κομμάτι χαρτί, σαν το τίποτα. Η Ελλάδα δεν είναι το τίποτα», είπε

Κατά τα άλλα, ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου βλέπει πως έχει απομακρυνθεί ο κίνδυνος του Grexit και η Ελλάδα θα μπεί σε τροχιά ανάπτυξης το 2014. Αυτό δηλαδή που βλέπουν Σαμαράς και Στουρνάρας, αλλά δεν αντιλαμβάνεται κανείς άλλος.
Posted: 19 Jun 2013 02:28 AM PDT

Ξέρει κάποιος αν παραιτήθηκε ο Διευθυντής του ΑΠΕ και ο συντάκτης των δικαστικών... διευκρινήσεων;
Έχετε ακούσει αν ζήτησε κάποιος τις παραιτήσεις τους;
Οι τύποι πρέπει να μας έχουν για πολύ χάπατα, για να προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι δικαστικές αποφάσεις συνοδεύονται και από ερμηνευτικές εγκυκλίους!

Και έπρεπε να βγει ο ίδιος ο Πρόεδρος του ΣΤΕ, για να το διαψεύσει;

Όλα τα σοβαροφανή παπαγαλάκια έτρεξαν να το αναπαράγουν, αμάσητο, μπας και αποδώσει η στημένη, από τον Μουρούτη, αποχαύνωση.

Στην αναμπουμπούλα, ο λύκος χαίρεται!

 Παίζουν τα τελευταία τους χαρτιά με μιά ασύλληπτη εμμονική ψυχοπάθεια, μόνο και μόνο, για να αποδείξουν ότι είναι ανυποχώρητοι σε όσα αποφασίζουν και θα αποφασίσουν.

Κρατούν μαύρη την οθόνη την ΕΡΤ, γιατί έτσι το είπαν κι έτσι θα το κάνουν, βρε αδελφέ!

 Ολοκληρωτική νίκη!
Ολοκληρωτική πολιτική!
Ολοκληρωτική προπαγάνδα!
Στο όνομα της (δικής τους) δημοκρατίας, φυσικά!
Νόμοι, συνεταιράκια, αντιπολίτευση, διαμαρτυρόμενος λαός;
Γελοιότητες! L΄ etat c΄ est moi!

 Ιωάννα
Posted: 19 Jun 2013 02:15 AM PDT

H χθεσινή πολύωρη σύσκεψη των τριών πολιτικών αρχηγών επαναβεβαίωσε τις φυγόκεντρες τάσεις εντός της κυβέρνησης, οι οποίες ελάνθαναν και φανερώθηκαν με το βίαιο κλείσιμο της ΕΡΤ. Η ρήξη απεφεύχθη προσώρας, τουλάχιστον έως την Τετάρτη που θα ξανασυναντηθούν.

Η δελφική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας βοηθά σε αυτή τη φάση να μην αναδειχθεί κανείς νικητής και κανείς ηττημένος, εκτός ίσως της ΕΡΤ όπως την ξέραμε. Ο μεν πρωθυπουργός μπορεί να χρησιμοποιήσει τη δικαστική απόφαση για να διαμορφώσει μια ενδιάμεση πρόταση για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, έτσι ώστε να μην ταπεινωθεί διά της πλήρους αναδιπλώσεως, αλλά και να αφήσει περιθώρια επαναπροσέγγισης στους κυβερνητικούς εταίρους. Οι δε κ. Βενιζέλος και Κουβέλης μπορούν να συνεχίσουν να εμφανίζονται σταθεροί στις θέσεις τους, τόσο για την ΕΡΤ όσο και για τη γενικότερη λειτουργία της συγκυβέρνησης. Αρα, χθες έκλεισε τον ενιαύσιο κύκλο της η τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας, που συγκροτήθηκε τον περασμένο Ιούνιο, και την Τετάρτη θα γνωρίζουμε είτε το νέο κυβερνητικό σχήμα είτε τη νέα εκλογική περιπέτεια.

Τόσο απλά; Οχι βέβαια. Ο σφοδρός αιφνιδιασμός του κ. Σαμαρά, την περασμένη εβδομάδα, ανέτρεψε την ούτως ή άλλως ασταθή ενδοκυβερνητική ισορροπία και ό,τι κι αν συμβεί εφεξής το τραύμα της ρήξης θα είναι ορατό. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει, ακόμη και τεχνικά, πόσω μάλλον πολιτικά, το πλήθος και τη βιαιότητα των μεταρρυθμίσεων για τις οποίες έχει δεσμευθεί έναντι των δανειστών. Το ατύχημα που εφοβούντο πολλοί έως τον Ιούνιο, συνέβη· και δεν ήταν το μαύρο στην ΕΡΤ, αλλά η παταγώδης αποτυχία στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και η εξ αυτής αμαύρωση του καλού σεναρίου, αφενός, και η χρηματοδοτική τρύπα, αφετέρου. Η δέσμευση για 2.000 απολύσεις στο Δημόσιο έως τα τέλη Ιουνίου, και άλλες πολλές μέσα στο έτος, ασκεί επιπλέον πίεση σε ένα κυβερνητικό σύστημα που ήδη αναπνέει στα όριά του.

Ο κ. Σαμαράς βρίσκεται σε αδιέξοδο. Η φυγή προς τις απαιτητές μεταρρυθμίσεις απαιτεί πολιτική αυτοδυναμία, που δεν την έχει. Ταυτόχρονα, η εφαρμογή των δημοσιονομικών περικοπών του Μνημονίου προκαλεί εξακολουθητικά συρρίκνωση της εθνικής οικονομίας και κοινωνικό πόνο. Ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να εφαρμόζει επώδυνες αλλαγές χωρίς να προσφέρει μια υλική, απτή ανακούφιση, ως αντιστάθμισμα. Ταυτόχρονα, όπως δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αγνοεί τις βουλήσεις του ξένου παράγοντος, ιδίως των δανειστών, έτσι δεν μπορεί να αγνοεί ή να περιφρονεί τους κυβερνητικούς εταίρους του. Αυτό είναι το, ασφυκτικό πράγματι, πλαίσιο τακτικών κινήσεων.

Η κατάσταση όμως είναι ακόμη πιο ασφυκτική στο μακροπολιτικό πεδίο. Το βαθύτερο πρόβλημα είναι η αδυναμία συγκρότησης ενός λόγου, μιας πράξης και ενός οράματος, που να μπορούν να πείσουν, να ενώσουν και να συνεγείρουν επί μιας ελαχίστης κοινής βάσεως τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό, ιδίως τα τμήματά του που έχουν πληγεί καίρια από την κρίση, αλλά και όσα τμήματα απειλούνται. Η τέτοια στρατηγική και διανοητική αδυναμία διατρέχει εγκάρσια όλο το πολιτικό φάσμα, με διαφοροποιήσεις. Η χώρα διαθέτει ανθρώπινες δυνάμεις και φυσικούς πόρους, διαρκώς κερματιζόμενα, διασπαθιζόμενα, σπαταλούμενα. Η χώρα παραμένει παραπαίουσα.
Posted: 19 Jun 2013 01:58 AM PDT
Γράφει ο Ακρίτας

Όλοι κέρδισαν από την απόφαση του ΣτΕ.
Εκτός από την συνταγματική δημοκρατία και τους Έλληνες.

***

Ποιος είναι ο πραγματικός στόχος του Μνημονίου:

CERP: «Αλλαγή ιδιοκτησίας του Ελληνικού χρέους ώστε να Σωθούν οι Ευρωπαϊκές Τράπεζες και οι Πιστωτές της Ελλάδας.( Ιούλιος 2010)

Κυβέρνηση Μέρκελ: «η σταθεροποίηση του (ευρωπαικού)τραπεζικού τομέα ήταν εξ αρχής βασικός στόχος του ελληνικού προγράμματος» (17 Ιουνίου 2013)

Είμαστε τελικά αυτοκαταστροφικοί μιας και ανεχόμαστε τα πάσης είδους πολιτικά ψέματα. Θέλουμε και άμεση δημοκρατία... τρομάρα μας.

Τι άλλο δεν καταλαβαίνεις Έλληνα;
Σε φτύνουν μέσα στα μούτρα οι Έλληνες πολιτικοί με τα ψέματά τους.
Αυτό ήταν και είναι ο στόχος του Μνημονίου.

***

Ο Στουρνάρας είπε ότι «πρέπει να συνεχιστούν οι "ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις"»
Αλήθεια ποιος είναι ο ριζοσπάστης;

Το Γερμανικό κράτος θεωρεί ως ριζοσπαστισμό την ριζοσπαστική κριτική της συνταγματικής τάξης, χωρίς αντί-δημοκρατική έννοια ή πρόθεση, και εξτρεμισμό κάθε τι που είναι αντί-δημοκρατικό, αντί-φιλελεύθερο, αντί-συνταγματικό και ανοιχτό στην απαγόρευση (Radical Left Parties in Europe, σελ 10).

Εξτρεμιστής είναι ο αρνητικός χαρακτηρισμός ατόμου που υποστηρίζει ή εφαρμόζει ακραίες απόψεις, ιδίως στην πολιτική (Λεξικό Τριανταφυλλίδη)

Αλήθεια ποιος είναι ο Ριζοσπάστης και ποιος ο Εξτρεμιστής;
Posted: 19 Jun 2013 02:13 AM PDT
Aν η κατάσταση δεν ήταν τόσο τραγική, θα γελάγαμε με την καρδιά μας. Τουλάχιστον, όλο τούτο το χάλι που βγήκε στον αέρα, λόγω ΕΡΤ, επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο όλους όσους επιμένουμε να μη πιστεύουμε στην "μεγαλοσύνη" αυτού του γελοιωδέστατου κατασκευάσματος, το οποίο η καθεστηκυία τάξη επιμένει να αποκαλεί "δημοκρατία" (τρομάρα της).
Στην αρχή, βγήκε λάβρος ο ηλίθιος εκπρόσωπος, ξιφούλκησε κατά παντός (στεγανών, σπατάλης, χαρατσιών, αδιαφάνειας κλπ) και κατά πάντων (βολεμένων, αντιδραστικών, περιττών, κολλημένων κλπ, απλών υπαλλήλων, συνδικαλιστών κλπ) και εν τέλει ανακοίνωσε, με ύφος χιλίων καρδιναλίων το κλείσιμο της ΕΡΤ, ενεργώντας κατά τον πλέον μ@λѠκωδέστατο τρόπο. Κι από δίπλα, βγήκαν ο συνηλίθιος ροκ συνάδελφός του να παραστήσει τον μηχανουργό κι ο πανηλίθιος αρχινταραβεριτζής να καμαρώσει για την κ⓪υραδομαγκιά όλων τους. Μόνο που, πάνω στον οίστρο τής ανεμόκ@υλάς της, η συμμωρία (συν + μωρία) ξέχασε μερικά βασικά πραγματάκια. Π.χ. ξέχασε το άρθρο 5Α του συντάγματος που η ίδια -υποτίθεται πως- υπηρετεί:

"Καθένας έχει δικαίωμα στην πληροφόρηση (...) Περιορισμοί στο δικαίωμα αυτό είναι δυνατόν να επιβληθούν με νόμο μόνο εφόσον είναι απολύτως αναγκαίοι και δικαιολογούνται για λόγους εθνικής ασφαλείας (...) Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και της παραγωγής, ανταλλαγής και διάδοσής τους, αποτελεί υποχρέωση του Κράτους...". Δηλαδή: αφού το κράτος είναι υποχρεωμένο να φροντίζει για την παραγωγή και την διάδοση των πληροφοριών, κάθε ενέργεια που επιφέρει αντίθετο αποτέλεσμα θεωρείται αυτομάτως έκνομη και αντισυνταγματική. Απλά πράγματα.

Φαίνεται, όμως, ότι οι κυβερνώντες δεν έχουν καν διαβάσει αυτό το κѠλ⓪σύνταγμα, το οποίο -υποτίθεται πως- είναι ταγμένοι να υπηρετούν. Αυτό το κѠλ⓪σύνταγμα, λοιπόν, ορίζει τα εξής στο άρθρο 44: "Σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου...".
Εδώ, πολλοί αναρωτήθηκαν τις τελευταίες μέρες κατά πόσο το κλείσιμο της ΕΡΤ συνιστά "εξαιρετικά επείγουσα και απρόβλεπτη ανάγκη". Ρε παιδιά, μη κάνετε τόσο χοντρά λάθη! Δεν είναι η ΕΡΤ η "εξαιρετικά επείγουσα και απρόβλεπτη ανάγκη" αλλά η απόλυση 2.000 δημοσίων υπαλλήλων, όπως είχε δεσμευτεί η κυβέρνηση Φ.Α.ΒΑ. (Φώτης - Αντώνης - ΒΑγγέλας). Υπ'αυτή την έννοια, δεν χωλαίνει εδώ η πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Χωλαίνει, όμως, ως προς το "ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου", το οποίο σημαίνει πως αυτή η πρόταση πρέπει να υπογράφεται από όλα τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου: από όλους τους υπουργούς, όλους τους αναπληρωτές υπουργούς και όλους τους υφυπουργούς. Βλέπετε, στην πρεμούρα τους να απολύσουν τον κόσμο, ο Αντώνης κι ο Σίμος δεν μπήκαν καν στον κόπο να μαζέψουν όλες τις απαιτούμενες υπογραφές (μάλλον δεν είχαν λογαριάσει ότι θα τους ξεβράκωνε δημοσίως ο Βαγγέλας, ο οποίος έκανε την σχετική αποκάλυψη). Και μη με ρωτάτε πώς διάολο υπέγραψε ο Παπούλιας εφ'όσον έλειπαν υπογραφές. Άβυσσος η ψυχή τού -σοσιαλιστή, μη ξεχνιόμαστε!- προέδρου.
Πάντως, μέχρις εδώ άντε να δικαιολογηθούν μερικά μειδιάματα. Το χοντρό το γέλιο έρχεται με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), η οποία δεν λέει λέξη ούτε για την διάλυση της ΕΡΤ Α.Ε. ούτε για τις απολύσεις όλων των εργαζομένων. Η "ανεξάρτητη" δικαιοσύνη δεν ασχολήθηκε με τέτοια ψιλοπράματα. Το μόνο που την ένοιαξε ήταν να ξαναρχίσουν οι εκπομπές:
"Διατάσσουμε
1. Την αναστολή τής εκτέλεσης της (...) Κοινής Υπουργικής Απόφασης αποκλειστικά ως προς το μέρος της, με το οποίο προβλέπεται α) ότι διακόπτεται η μετάδοση ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών και η λειτουργία διαδικτυακών ιστοτόπων της ΕΡΤ Α.Ε. και β) ότι οι συχνότητες της ΕΡΤ Α.Ε. παραμένουν ανενεργές (...)
2. Τη λήψη από τους συναρμόδιους (...) των αναγκαίων οργανωτικών μέτρων για τη συνέχιση της μετάδοσης (...) από δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα για το χρονικό διάστημα έως τη σύσταση και λειτουργία νέου φορέα που θα υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον (...)".
Συνελόντι ειπείν: π@π@ριές, Γιωργίτσα μου! Ειδικώτερα:
- (α) Η συνέχιση των μεταδόσεων θα γίνει "από δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα". Όχι, βέβαια, από την ΕΡΤ, η οποία μας άφησε χρόνους και δεν πρόκειται να νεκραναστηθεί. Άρα; Άρα, δικαιωμένος ο πρωθύ κι ο Σίμος ο ανήσυχος, που λυσσάξανε να την κλείσουνε.
- (β) Ακυρώνεται η απόφαση για διακοπή των ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών. Άρα; Άρα δικαιωμένοι ο Βαγγέλας κι ο κυρ-Φώτης, που λυσσάξανε να ξαναρχίσουν οι μεταδόσεις.
- (γ) Οι απολυμένοι της ΕΡΤ παραμένουν απολυμένοι. Άρα; Άρα είμαστε συνεπείς με τις υπογραφές μας και δεν κινδυνεύει η δόση των 3,3 δισ.
- (δ) Και το κορυφαίο: αν δεν πρόκειται για προχειρότητα στην διατύπωση, ο νέος φορέας δεν είναι απαραίτητο να είναι δημόσιος! Αρκεί να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον.
Και τώρα, πάμε να γελάσουμε:
Πρέπει να συνεχιστούν οι μεταδόσεις. Όμορφα. Από ποιόν; Όχι πάντως από την ΕΡΤ, η οποία δεν υπάρχει πλέον. Μήπως από τον Σκάι, για παράδειγμα; Όχι, βέβαια, αφού ο Σκάι δεν είναι "δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας". Ποιός είναι τέτοιος φορέας; Η ΕΡΤ. Μα η ΕΡΤ δεν υπάρχει πλέον! Η ΝΕΡΙΤ. Μα αυτή δεν έχει φτιαχτεί ακόμη...
Άντε και τον ξεπεράσαμε αυτόν τον σκόπελο με κάποιον τρόπο που δεν τον βάνει το μυαλό μου τώρα. Με ποιά εργαλεία θα κάνει αυτός ο φορέας τις μεταδόσεις; Με τα μηχανήματα της ΕΡΤ; Μα αυτά πρέπει να καταγραφούν (θυμηθείτε ότι ο πρωθύ ισχυρίστηκε πως οι εργαζόμενοι δεν θέλανε να γίνει καταγραφή τής περιουσίας τής ΕΡΤ!), να εκκαθαριστούν και (όπως προβλέπει η ΚΥΑ) να μεταβιβαστούν στην ιδιοκτησία τού υπουργείου οικονομικών. Μέχρι τότε, θα ανήκουν στην "ΕΡΤ Α.Ε. - Ανώνυμη Εταιρεία υπό εκκαθάριση". Τουλάχιστον έτσι ορίζει η νομοθεσία που έχω εγώ υπ' όψη μου.
Άντε και κάναμε μαϊμουδιά και με μια ντρίμπλα α λα Χατζηπαναγή ξεπεράσαμε κι αυτόν τον σκόπελο. Ποιοί θα κάνουν τις μεταδόσεις; Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ; Μα αυτοί έχουν απολυθεί! Τώρα πια, ούτε το γνωστό κόλπο τής επιστράτευσης δεν μπορεί να μεταχειριστεί η κυβέρνηση! Μήπως θα γίνουν καμμιά διακοσαριά συμβάσεις ορισμένου χρόνου (π.χ. δίμηνες) με κάποιους από τους πρώην εργαζόμενους; Χμμμ... Με ποιόν ως αντισυμβαλλόμενο; Ποιός θα είναι ο εργοδότης, βρε αδερφέ; Εκτός εάν....Υπάρχει λύση! Να φωνάξουμε τον -αλήστου μνήμης- Νίκο Μαστοράκη! Ο άνθρωπος μπορεί να γίνει ολόκληρος σταθμός μόνος του: παίρνει έναν υπολογιστή γ@μ@το, φορτώνει εκπομπές αρχείου και βγάζει πρόγραμμα για έξι μήνες, δίχως να χρειάζεται να απασχολείται ούτε καθαρίστρια!
Πράγματι, η κατάσταση θα ήταν για πολλά, για ατελείωτα γέλια, αν δεν ήταν για κλάμματα...
Από teddygr, μοντάζ Γρέκι

Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΑΣ ΕΔΩ ΑΛΛΑ ΣΤΟ "ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ"

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)