Ας μιλήσουμε επιτέλους! 3-6-13

Ας μιλήσουμε επιτέλους!

---

• Ακριτολογίες
• Πόσο κοντά είναι η Τουρκία σε ένα… πραξικόπημα;
• Είναι εποχή επαναστάσεων
• Δημήτρης Ιατρόπουλος: «Το ασανσέρ»
• Οι πραγματικοί λόγοι που οδήγησαν στις "αλκυονίδες ημέρες" της Τουρκίας
• Ξεκίνησε ο ισλαμικός προσηλυτισμός στην Ελλάδα!
• Ένταση στη Μεσόγειο θα κλόνιζε τις σχέσεις ΗΠΑ με Ισραήλ-Τουρκία
• Χάρρυ Κλυνν έξω από τα δόντια
• Μέρκελ: Τα προγράμματα της τρόικας αγοράζουν απλώς χρόνο
• Αλλάζουν γραμμή οι Γερμανοί;
• Η εκδίκηση του Άσαντ ή κάποιας άλλης δύναμης;
• Οι Τούρκοι μας προκαλούν στο Αιγαίο κι εμείς τους... σώζουμε οικονομικά!
• Το μεγάλο σχέδιο πίσω από την εξέγερση των τούρκων πολιτών
• Στα χνάρια της Συρίας η διχασμένη Τουρκία του Ερντογάν;
• Μίκης Θεοδωράκης προς Ρεπούση: "Αν δεν σου αρέσει η Ελλάδα, σήκω και φύγε"
• Ταγίπ η ύβρις ταπεινώνει τους πανίσχυρους
• Η αρχή του τέλους του παρόντος status quo
• Οι Τούρκοι στους δρόμους τρομάζουν την ελληνική κυβέρνηση και όχι μόνο για το Αιγαίο
• Δημοψήφισμα για το μεταναστευτικό και τα θέματα ρατσισμού
• Ο αυτοκτονικός ιδεασμός ενός λαού…
• H πολιτική γενεαλογία της βαναυσότητας
• Μέρκελ: Βρισκόμαστε όλοι στην ίδια βάρκα

Ακριτολογίες Posted: 03 Jun 2013 08:53 PM PDT Γράφει ο Ακρίτας Παρατείνεται το μέτρο της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης στα εισοδήματα, σύμφωνα με συστημικά ΜΜΕ.  Οι επιβαρύνσεις για τους φορολογούμενους είναι μεγάλες, καθώς η έκτακτη εισφορά που επιβλήθηκε για πρώτη φορά το 2009, κυμαίνεται από 1% έως 4% στο σύνολο των πάσης φύσεως εισοδημάτων. Αλήθεια το 5% που ήταν για τους Βουλευτές, Γενικούς Γραμματείς, Δημάρχους κλπ... που είναι; *** Ο Εθνομηδενιστής θέτει σκοπίμως ψευτοδιλήμματα, όπως «εθνικιστές ή αντιεθνικιστές», «ρατσιστές ή αντιρατσιστές», «φασίστες ή αντιφασίστες», με απώτερο σκοπό την καλλιέργεια ανασφάλειας στον λαό, ώστε να αυτοπροβληθεί στη συνέχεια ο ίδιος σαν προστάτης και σωτήρας. Στο σημείο αυτό έγκειται και η πιο επικίνδυνη συνέπεια του Εθνομηδενισμού που μπορεί να μετασχηματίσει την διαφορετικότητα σε εχθρότητα και να παρωθήσει έτσι στην ξενοφοβία, στην εθνοφοβία και γενικά σε κάθε μορφής ρατσισμό. *** Υποτίθεται ότι η οικονομική κρίση οδηγεί «το λαό» να απορρίψει τα ορθολογικά δημοκρατικά κόμματα και να αναζητήσει καταφύγιο στους ανορθολογικούς λαϊκιστικούς ριζοσπάστες δημαγωγούς που του υπόσχονται τον κόσμο ολόκληρο.  Όπως συμβαίνει συχνά, η πραγματικότητα είναι διαφορετική και πολύ πιο πολύπλοκη. Αυτό που συμβαίνει σε μια οικονομική κρίση είναι ότι στην πολιτική διαμάχη κυριαρχούν κοινωνικοοικονομικά ζητήματα όπως η απασχόληση, οι κοινωνικές παροχές και η ανεργία. Όταν όμως στην πολιτική διαμάχη έχουμε κόμματα που ξεφτυλίζουν και χαλκεύουν κάθε έννοια συνταγματικής δημοκρατίας τότε ο λαϊκισμός βρίσκει έδαφος για ανάπτυξη. Το Μνημόνιο τρέφει την Φασιστική ιδεολογία, η Πολιτική ανομία και η κρατική αυταρχικότητα την Φασιστική συμπεριφορά. Άρα ανισότητα και η αυταρχικότητα θρέφουν φασιστικές πολιτικές και συμπεριφορές.

Πόσο κοντά είναι η Τουρκία σε ένα… πραξικόπημα; Posted: 03 Jun 2013 12:42 PM PDT Είναι κοινή ομολογία πως αυτές τις ημέρες η Τουρκία μοιάζει με καζάνι που βράζει. Οι πολίτες έχουν βγει στο δρόμο αφήνοντας τις μεταξύ τους διαφορές και πιέζουν την κυβέρνηση Ερντογάν, οι αντιδράσεις της οποίας –πέρα από τις πρώτες ώρες- μοιάζουν να περιορίζονται στα πλαίσια της τυπικότητας.  Σύμφωνα με όσα έχουν μέχρι στιγμής καταγραφεί στο εσωτερικό της Τουρκίας και ενώ οι τούρκοι διαδηλωτές συνεχίζουν απτόητοι τις διαμαρτυρίες τους, καθίσταται ολοένα και περισσότερο σαφές πως όλα όσα συμβαίνουν αποτελούν τα «προεόρτια» μιάς πολύ μεγάλης επικείμενης αλλαγής στην γείτονα. Ήδη, διεθνείς αναλυτές καταγράφουν με σαφήνεια την υπαρκτή σύγκρουση μεταξύ των Κεμαλιστών με την φιλο-ισλαμική κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν.  Με δεδομένο όμως το απόλυτο της άσκησης εξουσίας του τούρκου πρωθυπουργού (χαρακτηρίζεται ως «δικτάτορας» από το πλήθος των διαδηλωτών) και με δεδομένη την απόλυτη επιτήρηση του τουρκικού κράτους (το σύνολο των υπηρεσιών της χώρας, με ιδιαίτερη έμφαση στις υπηρεσίες αστυνόμευσης, ασφάλειας και πληροφοριών) από την πλευρά του Ερντογάν, αξίζει να τονιστούν κάποια «σημάδια» στήριξης των διαδηλωτών από τον τουρκικό στρατό… και συγκεκριμένα, από απλούς στρατιώτες, οι οποίοι εμφανίστηκαν σε φωτογραφίες να στηρίζουν όχι μόνο τους διαδηλωτές, αλλά τον ίδιο τον Κεμαλισμό!!!  Τι μπορεί να σημαίνει μία τέτοιου είδους –και απολύτως αιφνίδια- τάση εκδημοκρατισμού του τουρκικού στρατού;    Πώς μπορεί να διέφυγαν των τουρκικών υπηρεσιών ασφαλείας, φωτογραφίες στρατιωτών που εμφανώς στηρίζουν τον Κεμάλ Ατατούρκ (τον οποίο προ ημερών ο κ. Ερντογάν αποκάλεσε «μεθύστακα», βοηθώντας από την πλευρά του τα μέγιστα στην αύξηση της οργής των Κεμαλιστών της Τουρκίας);    Είναι προφανές πως κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει, κάτι που δεν συνηθίζεται στην Τουρκία και αυτό το κάτι, είναι επίσης προφανές πως όχι μόνο είναι εν γνώσει του Ερντογάν, αλλά εν μέρει έχει την σιωπηλή άδειά ή και την άτυπη υποκίνησή του…  Με δεδομένο πως ο Ερντογάν είναι φιλο-ισλαμιστής και ταυτόχρονα ο άνθρωπος των αμερικανών στην ευρύτερη περιοχή (αυτό επιβεβαώνεται από την εξάωρη πρόσφατη συνάντησή του με τον Μπάρακ Ομπάμα), στην οποία ο αμερικανικός παράγοντας επιθυμεί να καταστεί απόλυτος κυρίαρχος (γεωπολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά). Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ο άνθρωπος των αμερικανών που φαίνεται να καλείται να υλοποιήσει το αδύνατο, δηλαδή μία στρατιωτική επέμβαση κατά μουσουλμανικών χωρών (π.χ. Συρία ή Ιράν). Και όμως, φαίνεται πως ο πανέξυπνος Ταγίπ ακολουθεί  το μέχρι χθες αδιανόητο, δηλαδή την άτυπη παράδοση της εξουσίας στους Κεμαλιστές μέσω ενός μίνι εκ μέρους τους πραξικοπήματος (υποβοηθούμενο, φυσικά, από τις αρμόδιες τουρκικές και αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες), έτσι ώστε να καταστεί «φυσιολογική» η επάνοδος μίας μιλιταριστικής Τουρκίας.  Αυτή η Κεμαλική – μιλιταριστική Τουρκία, μπορεί να έχει τα χαρακτηριστικά και την απαραίτητη θέρμη για να τολμήσει να εμπλακεί σε έναν πόλεμο που ο ίδιος ο Ερντογάν δεν επιθυμεί, ενώ οι ΗΠΑ προτιμούν να τον διατηρήσουν ανέπαφο για την μελλοντική χρησιμοποίησή του προκειμένου να επανασυνδεθούν με μουσουλμανικές χώρες που θα δυσαρεστηθούν με μία τέτοιου είδους εξέλιξη κατά της Συρίας.  Διαβλέπουμε, λοιπόν, μία πανέξυπνη πολιτική κίνηση, μέσω ενός μικρού (αλλά χρηστικότατου για τις ΗΠΑ) πραξικοπήματος και χρησιμοποίηση των Κεμαλιστών ως οργάνων εκτέλεσης ενός πολέμου, που δεν μπορεί να υλοποιήσει ο φιλο-ισλαμιστής Ερντογάν.  Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας, η Τουρκία βρίσκεται στον προθάλαμο ενός πραξικοπήματος που θα έχει μία παγκόσμια πρωτοτυπία, αφού θα το επιβάλλει ο λαός!!! Ενδεχομένως ο τούρκος πρωθυπουργός να έφυγε από την Τουρκία για να δώσει τον κατάλληλο χώρο στους κεμαλιστές, προκειμένου να «ρίξουν» την κυβέρνησή του, κατά τη διάρκεια της απουσίας του. Όμως, θα ήταν περισσότερο φυσιολογικό – πειστικό ένα πραξικόπημα με είσοδο των κεμαλιστών – στρατηγών στο τουρκικό κοινοβούλιο με την παρουσία του Ταγίπ Ερντογάν.  Οι επόμενες ημέρες είναι απολύτως βέβαιο πως θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμες για τις πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία. Ίσως όμως να αποδειχθούν πολύ περισσότερο κρίσιμες για τις εξελίξεις στην Συρία, στην Κύπρο και την Ελλάδα. Κι αυτό, επειδή ο πανέξυπνος Ερντογάν δεν θα δεχόταν ποτέ να δώσει κάτι (και τόσο σπουδαίο, όπως είναι η –έστω και παροδική- απομάκρυνσή του από την εξουσία) χωρίς ανταλλάγματα. Aυτά τα ανταλλάγματα είναι πολύ πιθανό να βρίσκονται στο Αιγαίο ή στην Ελληνική και Κυπριακή ΑΟΖ.  Εξάλλου, κανείς μας δεν πρέπει να ξεχνάει πως τα πραξικοπήματα γίνονται για να υλοποιηθούν τα συμφέροντα των ισχυρών. Μάλιστα κάποια πολύ συγκεκριμένη χώρα διαθέτει την κατάλληλη εμπειρία - τεχνογνωσία, αλλά και τους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις για να ικανοποιηθούν τα συμφέροντά της, που φαίνεται να μεγιστοποιούνται στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και την ευρύτερη Μέση Ανατολή.  Συγκρατώντας το ότι η Τουρκία βράζει, αλλά δεν έχει αλλάξει τίποτε στην εξωτερική της πολιτική, ούτε φυσικά έχει αλλάξει κάτι στην τοποθέτηση των ενόπλων της δυνάμεων, δίκαια αναρωτιόμαστε: Άραγε, η σημερινή πολιτική ηγεσία της Ελλάδας είναι έτοιμη για να αντιμετωπίσει μία νέα τουρκική κεμαλική κυβέρνηση, διψασμένη για δόξα και επίδειξη στρατιωτικής ισχύος (με τις κλασσικές βοήθειες από τις ΗΠΑ) προς όλους τους γείτονές της;  Κωνσταντίνος  Πηγή GrCitizen

Είναι εποχή επαναστάσεων Posted: 03 Jun 2013 08:15 AM PDT Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ Zούμε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα εποχή από ιστορική σκοπιά. H οικονομική κρίση αφενός και η αποκάλυψη στα μάτια εκατοντάδων εκατομμυρίων πολιτών του βαθύτατα αντιδραστικού χαρακτήρα της EE αφετέρου μεταδίδουν με επώδυνο τρόπο το μήνυμα ότι ο σύγχρονος καπιταλισμός ούτε επιδιώκει ούτε μπορεί πλέον να ενσωματώνει τις μάζες των εργαζομένων, των μεσαίων στρωμάτων, των νέων ή των συνταξιούχων. Aκριβώς γι' αυτό ο καπιταλισμός της εποχής μας συρρικνώνει αθόρυβα ολοένα και περισσότερο την αστική δημοκρατία, αντικαθιστώντας την με ένα δημοκρατικοφανές, όλο και πιο αυταρχικό καθεστώς. Όλοι οι λαοί της Eυρώπης συνειδητοποιούν σταδιακά ότι η EE –δηλαδή η συσπείρωση των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων υπό την ηγεμονία των Γερμανών αστών– είναι ο κύριος μοχλός υλοποίησης της αντιλαϊκής πολικής. Mε τις πλάτες της EE η αστική τάξη κάθε χώρας – μέλους της εφαρμόζει μια τόσο αντιδραστική πολιτική που δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ούτε στα πιο άγρια και επιθετικά όνειρά της. Aπό τη μια πλευρά, αυτή η επιθετικότητα της EE «ξεβολεύει» τις αστικές τάξεις του κάθε κράτους – μέλους της, καθώς υποχρεώνει να σκίσουν τα ανά χώρα «κοινωνικά συμβόλαια» και να δώσουν απότομο τέλος στην όποια φάση «κοινωνικής ειρήνης» είχαν πετύχει. Aπό την άλλη πλευρά όμως, η σημερινή πολιτική της EE αφυπνίζει τις αστικές τάξεις που αδρανούσαν, τις καθιστά πολύ πιο επιθετικές και επιπλέον τους προσδίδει πρωτόγνωρη αυτοπεποίθηση και τις απαλλάσσει από ταξικούς φόβους και πολιτικά στερεότυπα που απορρέουν από κοινωνικές και ταξικές συγκρούσεις του παρελθόντος. Για παράδειγμα, πριν από τρία χρόνια κανένας αστός πουθενά στην EE δεν φανταζόταν ότι θα μπορούσαν να επιβληθούν τέτοια μέτρα λεηλασίας μισθών και συντάξεων, χωρίς να έχουν λάβει χώρα κοινωνικές εξεγέρσεις ή και επαναστάσεις με βίαιο και αιματηρό χαρακτήρα, όπως ήταν βέβαιοι ότι θα συνέβαινε. Aπό τη στιγμή όμως που πέτυχαν να εξανδραποδίσουν τους λαούς της Eυρώπης χωρίς να ανοίξει μύτη, αλλάζει ριζικά ο ταξικός συσχετισμός δυνάμεων. Oι αστοί αισθάνονται ξαφνικά παντοδύναμοι. O επικίνδυνος και απειλητικός λαός γίνεται στα μάτια τους ένας θλιβερός δούλος, τον οποίον μπορούν να περιφρονούν και να κλωτσούν όσο και όποτε θέλουν, χωρίς κανένα κίνδυνο. Θεωρούν τους ευατούς τους ηλίθιους οι αστοί που τόσες δεκαετίες ενσωμάτωναν τους εργαζόμενους δίνοντάς τους λεφτά και βελτίωση του βιωτικού τους επίπεδου, αντί να τους πατάνε στο λαιμό, όπως κάνουν σήμερα εφαρμόζοντας την πολιτική της EE. Aν δεν σημειωθούν βίαιες κοινωνικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις, οι αστοί και η EE δεν θα αλλάξουν γραμμή. Θα αναδειχθούν μάλιστα νέα αστικά στρώματα, πολύ πιο επιθετικά από τους παλαιότερους αστούς. Προϊόντα των νέων ταξικών συσχετισμών, οι αστοί αυτοί θα είναι βασισμένοι στα 400 και 500 ευρώ που θα δίνουν στους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις τους, στην απόλυτη εξαθλίωση δηλαδή του κόσμου της εργασίας στη νέα εποχή. Δείγμα της νέας εποχής είναι η Γερμανία. Aφού με τα μνημόνια δημιούργησε δεκάδες εκατομμύρια άνεργους νέους στην Eυρώπη, τώρα εμφανίζεται ως …φιλάνθρωπη» διακηρύσσοντας την πρόθεσή της να πάρει μερικές δεκάδες χιλιάδες νέους από άλλες ευρωπαϊκές χώρες μετανάστες στη Γερμανία ως μαθητευόμενους! Tώρα ο δήμιος Σόιμπλε φτιάχνει προγράμματα …καταπολέμησης της ανεργίας των νέων! Θράσος απύθμενο. Όταν ένα κοινωνικό σύστημα χάνει την ικανότητα ενσωμάτωσης των μαζών και βασίζει την εξουσία του αποκλειστικά και μόνο στη βίαιη επιβολή του, αυτό σημαίνει ότι από ιστορική σκοπιά έχει περάσει στο τελευταίο στάδιο της κυριαρχίας του. H ανατροπή του όμως είναι εντελώς διαφορετική υπόθεση. Προϋποθέτει πρώτα πρώτα την ύπαρξη μιας τάξης που να θέλει πραγματικά την ανατροπή του συστήματος πάση θυσία, με βίαιο εν ανάγκη τρόπο. Mια τάξη που να έχει σαφή άποψη για το καθεστώς που θέλει να εγκαθιδρύσει και το οποίο αντικειμενικά να υπηρετεί τα συμφέροντά της. Στη βάση αυτή να έχουν ιδρυθεί και να λειτουργούν οι πολιτικοί φορείς, προετοιμάζοντας τα μέλη τους, τους οπαδούς τους και τις μάζες για σύγκρουση μέχρι τέλους με όλα τα μέσα. Eίναι προφανές ότι πουθενά στην Eυρώπη δεν υφίστανται τέτοιες προϋποθέσεις, ούτε υπάρχουν πολιτικά κόμματα με αξιόλογη εκλογική απήχηση που να έχουν τέτοιον επαναστατικό προσανατολισμό και να προετοιμάζονται για ένοπλη εν ανάγκη σύγκρουση με στόχο την ανατροπή του καπιταλιστικού καθεστώτος. Aυτό σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι πρέπει να περάσουν δεκαετίες μέχρι να προκληθούν επαναστατικά γεγονότα. Kάθε άλλο. Δεν πρέπει όμως να υποτιμούμε το γεγονός ότι μέχρι να συμβούν εξεγέρσεις και επαναστάσεις, οι ευρωπαϊκές αστικές τάξεις έχουν κάθε δίκιο να βρίσκονται σε παροξυσμό αλαζονείας και άκρατης επιθετικότητας. Λύση συμβιβαστική δεν υπάρχει! Ή αυτοί ή εμείς! Όσο και αν οι αστοί νομίζουν ότι ελέγχουν το παιχνίδι, θα κατατροπωθούν αν οι λαοί ξεσηκωθούν. Eμείς έχουμε πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι η Eλλάδα είναι ο αδύναμος κρίκος της EE. Πηγή "ΠΡΙΝ"

Δημήτρης Ιατρόπουλος: «Το ασανσέρ» Posted: 03 Jun 2013 08:07 AM PDT Ο πλανήτης αλλάζει. Μια καινούργια ανθρωπότητα εμφανίζεται στην Ιστορία. Το Νέο περνάει μέσα απ' το Παλιό, με δραματικό τρόπο. Έτσι πρέπει να συμβεί. Έτσι προχωράει πάντοτε η Ιστορία. Στα δικά μας τα χρόνια, έχουμε τη σπάνια εμπειρία να βιώνουμε μιαν από τις ιστορικές τομές όπου οι Ποσοτικές Συσσωρεύσεις αιώνων ολόκληρων, οδηγούν σε Ποιοτικό Άλμα: Το Νερό έβρασε στους Εκατό βαθμούς κι έγινε Ατμός. Το Νερό κρυστάλλωσε στους Μηδέν βαθμούς κι έγινε Πάγος. Το Καινούργιο Φάσμα Αξιών λοιπόν, θα εδραιωθεί σε τρεις νέες ποιότητες: Στη Νέα Ηθική, που θα είναι μια Αισθητική της Συνείδησης. Στη Νέα Λογική που θα είναι μια Διαδρομή ανάμεσα στο Εφικτό Φρέαρ της Σκέψης και στο Ευκταίο Δέλεαρ της Γνώσης. Τέλος, στη Νέα Άποψη, που θα διοχετεύσει την Υπαρξιακή Δουλεία του Απελευθερωμένου στην Κοινωνική Απελευθέρωση του Δούλου. Χαιρετίζω με ένα υπερκείμενο, το "Ασανσέρ" μου, αυτήν τη Νέα Ανθρωπότητα. Και γνωρίζω ότι μετέχω συνειδητά, σε μιαν οριακή στιγμή πνευματικής ευθύνης, απέναντι στη λογοτεχνία, στην πατρίδα μου που τόσο δοκιμάζεται, και στον εξεγερμένο πολίτη που κοιμάται μέσα μας. Εγώ έγραψα. Εσύ διάβασε. Η Ιστορία μας παρακολουθεί και τους δυο χαμογελώντας. Να είσαι βέβαιη, να είσαι βέβαιος, γι' αυτό... Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Οι πραγματικοί λόγοι που οδήγησαν στις "αλκυονίδες ημέρες" της Τουρκίας Posted: 03 Jun 2013 07:10 AM PDT Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης    Όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενες αναλύσεις μας, η Τουρκία εξωθείται από την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ να συμμετέχει σε έναν θρησκευτικό πόλεμο εναντίον των σιιτών της Μέσης Ανατολής, ως επικεφαλής του σουνιτικού μπλοκ, που, με βάση το σχεδιασμό, θα αποτελείται από τους Άραβες σουνίτες του Ιράκ, τους Κούρδους σουνίτες, τους Τούρκους σουνίτες, και τους σουνίτες της Συρίας και του Λιβάνου. Ο στόχος είναι η εξουδετέρωση της επιρροής που ασκεί το Ιράν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και στις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου! Εξ αυτού και η εμπλοκή της Τουρκίας στην επιχείρηση ανατροπής του Άσαντ, μια επιχείρηση που, εκ των πραγμάτων, στρέφεται εναντίον των αλαουιτών της Συρίας! Από τότε που η Τουρκία συμμετέχει στην ουσία στον πόλεμο που γίνεται εναντίον του Άσαντ, έχει αυξηθεί και ενταθεί η ρητορική εναντίον των αλαουιτών και των σιιτών (έχουμε ακόμα και εκκλήσεις σουνιτών θρησκευτικών ηγετών για Ιερό Πόλεμο εναντίον των σιιτών, με αφορμή την εμπλοκή της Χεζμπολάχ στις επιχειρήσεις στη Συρία), ενώ πλέον η κυβέρνηση Ερντογάν αυταρχικοποιείται και ριζοσπαστικοποιείται ακόμα περισσότερο, και μάλιστα με την άδεια της Ουάσιγκτον! Το γεγονός αυτό, της στοχοποίησης δηλαδή των αλαουιτών, που θεωρούνται συγγενείς ιδεολογικά με τους αλεβίτες, σε συνδυασμό με την σουνιτική ριζοσπαστικοποίηση της κυβέρνησης Ερντογάν, έχει θορυβήσει το τελευταίο διάστημα τους αλεβίτες της Τουρκίας, οι οποίοι, μάλιστα, εξέφρασαν τις ανησυχίες τους για τους κινδύνους απόλυτης περιθωριοποίησης των αλεβιτών σε μόνιμη πλέον βάση! Ενώ λοιπόν η κατάσταση είχε έτσι, πριν από μια εβδομάδα ο πρωθυπουργός Ερντογάν ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να δώσει στην υπό κατασκευή τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου το όνομα "Γιαβούζ Σουλτάν Σελήμ", που θεωρείται ο σφαγέας των αλεβιτών της Τουρκίας! Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι οι μεγάλη μάζα των αλεβιτών εκφράζεται πολιτικά και εκλογικά κυρίως μέσα από το κεμαλικό Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, ενώ πολύ μεγάλο ποσοστό, θα λέγαμε η συντριπτική πλειοψηφία, της ηγεσίας και των μελών αριστερών και ακροαριστερών οργανώσεων, προέρχονται από τις κοινωνίες των αλεβιτών! Ένα σημαντικό πεδίο συσσωρευμένης ανησυχίας και δυσφορίας, λοιπόν, τις παραμονές της εξέγερσης στην Κωνσταντινούπολη, ήταν οι αλεβίτες, που βλέπουν να παγιώνεται στην Τουρκία μια δημοκρατικοφανής ισλαμική δικτατορία, που θα θέσει σε μόνιμη βάση στο περιθώριο της ιστορίας τα 15-20 εκατομμύρια αλεβίτες. Σ' αυτούς πρέπει να προστεθούν οι διάφορες αριστερές οργανώσεις που δρουν στην Τουρκία, που επαναλαμβάνουμε, είναι συγκοινωνούντα δοχεία με τις κοινωνίες των αλεβιτών, οι κεμαλιστές, που περιθωριοποιούνται πολιτικά από την επικράτηση του Ερντογάν και του ΑΚΡ, οι Τούρκοι δημοκράτες, που ανησυχούν από τη διολίσθηση της Τουρκίας προς τη σκότο του Ισλάμ, αλλά και διάφορες εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες, που νοιώθουν να απειλούνται από το νέο μοντέλο εξουσίας που επιχειρεί να οικοδομήσει ο Ερντογάν. Φυσικά, ανάμεσα σε εκείνους που συμμετέχουν και ίσως πυροδοτούν τα επεισόδια, είναι σίγουρο ότι βρίσκονται και άτομα που ήταν για χρόνια τρόφιμοι του βαθέος κράτους των κεμαλιστών και τώρα έμειναν "άστεγοι". Από την εικόνα λείπουν οι Κούρδοι και το ΡΚΚ, που καταβάλλει προσπάθειες να κρατήσει τις κουρδικές μάζες μακρυά από τα επεισόδια, τα οποία θα είχαν λάβει εφιαλτικές διαστάσεις, σε περίπτωση που συμμετείχαν τα οργανωμένα μέλη του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος, που είναι πολύ πιο "εξασκημένα" στις μάχες με την αστυνομία μέσα στις πόλεις, λόγω του πολύχρονου αγώνα που δίνουν εναντίον του τουρκικού κράτους. Αν υπάρχουν κάποιοι που αναρωτιούνται γιατί λείπουν οι Κούρδοι, να τους ενημερώσουμε ότι θέλουν να διαφυλάξουν την πορεία των συνομιλιών με την τουρκική κυβέρνηση, για μια συμφωνία πολιτικής επίλυσης του Κουρδικού. Η δυσφορία και οργή, λοιπόν, που είναι συσσωρευμένη σε ετερόκλητα τμήματα της τουρκικής κοινωνίας είναι αυτή που εκφράστηκε στις διαδηλώσεις της Κωνσταντινούπολης, της Άγκυρας και της Σμύρνης, που ξέσπασαν με αφορμή τα σχέδια ανοικοδόμησης του "Στρατοπέδου του Πυροβολικού" ως εμπορικό κέντρο, στο "Πάρκο Περιπάτου", κοντά στην Πλατεία Ταξίμ. Τώρα, αν αποτολμήσουμε να κάνουμε μια πρόβλεψη για την πορεία των επεισοδίων και των διαδηλώσεων, εκτιμούμε ότι αυτές θα κοπάσουν τις επόμενες ώρες ή το πολύ ημέρες, αφήνοντας όμως ορατά και βαθιά σημάδια στην συλλογική μνήμη για την ήττα που υπέστη ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του. Όσον αφορά τη διεθνή εικόνα της Τουρκίας, υπέστη ρήγμα, όπως ρήγμα υπέστη και η εικόνα του ίδιου του Ερντογάν, που χρεώνεται τον βλακώδη χειρισμό -η μέθη της εξουσίας γαρ- της υπόθεσης αυτής, χειρισμός που οφείλεται στον ιδιότυπο χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασία του ανδρός! Τέλος, οι Έλληνες πολίτες θα πρέπει να είναι πολύ επιφυλακτικοί σε ειδήσεις και απόψεις που εμπλέκουν τον τουρκικό στρατό και μιλούν για σενάρια εξαγωγής κρίσης με στρατιωτικό επεισόδιο με την Ελλάδα. Δεν θα προβούμε σε χαρακτηρισμούς των απόψεων και των σεναρίων αυτών, όμως υπογραμμίζουμε ότι αυτά τα ζητήματα είναι πολύ σοβαρά και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπίζονται από όλους! Σε ό,τι μας αφορά, εμείς λέμε ότι αυτοί που αναφέραμε παραπάνω είναι οι πραγματικοί λόγοι που οδήγησαν στις "αλκυονίδες ημέρες" της Τουρκίας, που, όπως είναι γνωστόν, προηγούνται της Άνοιξης. Μόνο που είναι πολύ δύσκολο να πει κανείς πότε θα τελειώσει ο "ισλαμικός χειμώνας" και πότε -και αν- θα έλθει η "Τουρκική Άνοιξη"! Εν αναμονή, λοιπόν!!! Πηγή

Ξεκίνησε ο ισλαμικός προσηλυτισμός στην Ελλάδα! Posted: 03 Jun 2013 06:45 AM PDT Σουνίτες μιλούν για "διέξοδο από την εκμετάλλευση της Δύσης" μέσω… Ισλάμ! Σοβαρότατη εξέλιξη, ειδικά μετά από τα απανωτά χτυπήματα σε Αγγλία, Γαλλία, Αυστραλία όπου οι δράστες δεν ήταν κάποιοι "ισλαμιστές μετανάστες", αλλά εξισλαμισμένοι "ντόπιοι"! Έχει μεγάλο ενδιαφέρον το ρεπορτάζ που ακολουθεί για να δείτε τα "επιχειρήματα" και τον τρόπο προσηλυτισμού.  Σουνίτες παρουσιάζουν την θρησκεία που νομιμοποιεί την σκλαβιά, το δουλεμπόριο και τον πόλεμο κατά των απίστων ως "επανάσταση κατά του καπιταλισμού"!  Το ότι ο ίδιος ο στυγνός καπιταλισμός εγκαθιδρύει ισλαμικά καθεστώτα σε χώρες "ενδιαφέροντος" δίνει από μόνο του την απάντηση. Το πετρέλαιο αγοράζεται πολύ φθηνότερα από τους ισλαμιστές φεουδάρχες που εκμεταλλεύονται στυγνά τον λαό τους με όπλο τους μουλάδες της σαριας, παρά από τους Καντάφηδες. Της Αλεξάνδρας Τζαβέλλα «Καλύτερα να μου 'λεγες ότι είσαι αδερφή. Τούρκος όμως; Αυτό παιδί μου δεν μπορώ να το αντέξω». Ηταν η μόνη φράση που ξεστόμισε η μητέρα του Χρήστου, όταν της ανακοίνωσε ότι ασπάστηκε το Ισλάμ. Πλέον, λέγεται Αχμέτ. Η Μαρίνα δεν άλλαξε το όνομά της. Φόρεσε ωστόσο χιτζάμπ. Η μαντίλα της έγινε το κόκκινο πανί της οικογένειας, άρεσε ωστόσο στον παππού της, γέροντα από ορεινό χωριό της Κρήτης: «Ετσι τυλιγμένη, μοιάζεις περισσότερο με τη γιαγιά σου, όταν την αγάπησα». Ελληνες μουσουλμάνοι. Φοράνε φουστανέλα και γονατιστοί προσεύχονται σε ένα τζαμί, υπό το άγρυπνο βλέμμα ενός αξιωματούχου. Η εικόνα αυτή προέρχεται από μια γκραβούρα του 1865, του Jean Leon Gerome και περιγράφει τη ζωή των γενίτσαρων. Επειτα από 148 χρόνια οι έννοιες εθνικότητα και θρησκεία διαχωρίστηκαν, οι Ελληνες ασπάζονται το Ισλάμ με δική τους θέληση και πολεμούν το δικαίωμα στην ανεξιθρησκία. «Είμαστε υπό διωγμόν», δηλώνουν. Καθημερινά προσπαθούν να καταρρίψουν στερεότυπα. «Της εξήγησα ότι δεν είμαι Τούρκος. Οτι είμαι Ελληνας και υπερήφανος. Πλέον το έχουν δεχτεί», λέει ο Χρήστος Θεοδώρου. Στα 23 του, έγινε μουσουλμάνος. «Δεν είπα από σήμερα είμαι μουσουλμάνος, δεν τρώω χοιρινό, δεν πίνω, διαβάζω το Κοράνι. Η αγάπη που είχα για τον Θεό, βρήκε πρόσωπο, τον προφήτη Μοχάμαντ», λέει ο ίδιος. Στο Ομάν, όπου ζει σήμερα, «ηρέμησα και γαλήνεψα. Μπορώ ελεύθερα να προσεύχομαι στη δουλειά». Μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στη Βοστόνη, ένας φίλος τού τηλεφώνησε: «Είδες τι έκαναν οι δικοί σου;», του είπε. «Οι Ελληνίδες έχουν αντιληφθεί την εκμετάλλευση που δέχονται από το δυτικό τρόπο ζωής. Το Ισλάμ είναι γι' αυτές διέξοδος». Ωστόσο οι ίδιες φορώντας το χιτζάμπ (τη μουσουλμανική μαντίλα) δυσκολεύονται να βρουν δουλειά και υπόκεινται σε ελέγχους από την Αστυνομία. Κι έτσι στην Αθήνα ζει ένα… κρυφό Ισλάμ «Νιώθω αδικία» «Φωτογραφίζουν μια στιγμή με μεγάλο φλας και στοχοποιούν πολύ κόσμο. Ως μουσουλμάνος νιώθω μια αδικία για τα στερεότυπα που γενικοποιούν καταστάσεις. Δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι υπεύθυνοι για τα δεινά της Αμερικής ή της Γαλλίας. Αν ήξεραν τι σημαίνει Ισλάμ, δεν θα έκαναν τέτοιες ενέργειες. Για μας αυτοί δεν είναι μουσουλμάνοι, παρ' όλο που εμείς δεχόμαστε τις συνέπειες των πράξεών τους», λέει ο Μάρκος Καλογερόπουλος, 39 ετών. Οταν έφυγε στην Αγγλία για νομικές σπουδές ήταν χριστιανός στα χαρτιά. Είχε μεγαλώσει με δυτικά πρότυπα και είχε… πιει λίτρα αλκοόλ. Επειτα ήρθε το Ισλάμ. «Το χριστιανικό δόγμα δεν μπόρεσε να καθοδηγήσει την ψυχή μου, δεν με είχε πείσει τόσο, θεολογικά ή δογματικά. Ημουν γεμάτος κενά». Παντρεμένος με Τυνήσια και πατέρας ενός αγοριού, προσεύχεται 5 φορές καθημερινά. «Στην αρχή έλεγα ότι είναι πολλές, ότι δεν γίνεται. Μετά κατάλαβα τι σημαίνει ένωση και ότι δεν τη θυσιάζεις αυτή τη στιγμή». «Η Ελληνίδα έχει αντιληφθεί την εκμετάλλευση που δέχεται από το δυτικό τρόπο ζωής και θέλει να την αποτινάξει από πάνω της. Το Ισλάμ είναι η διέξοδος, γιατί αντιμετωπίζει τη γυναίκα ως γυναίκα και όχι σαν ένα κομμάτι κρέας», λέει ο Αχμαντ Ελντίν, κήρυκας του Ισλάμ και διπλωματούχος Ισλαμικής Θεολογίας. Γιος Αιγύπτιου και Ελληνίδας, που ασπάστηκε το Ισλάμ 10 χρόνια αφ' ότου γνώρισε το σύζυγό της, ο Αχμαντ εκπροσωπεί τη νεότερη γενιά των μουσουλμάνων της Ελλάδας. «Συνήθως με πλησιάζουν από περιέργεια, λίγοι μπαίνουν στα πιο βαθιά μαθήματα και ακόμη πιο λίγοι αποφασίζουν να ασπαστούν το Ισλάμ. Περισσότερες είναι οι γυναίκες. Αυτό με εντυπωσιάζει», λέει ο ίδιος. Η Ε., 24 ετών, έχει το όνομα της γιαγιάς της. Φοβάται να το αποκαλύψει. Είναι και η γιαγιά πικραμένη. «Θα σε δέρνει ο άντρας σου, θα είσαι δυστυχισμένη», της είπε. «Νιώθω δυστυχισμένη σε μια χώρα που τυπικά μου παρέχει άπλετη ελευθερία», λέει η ίδια. Με την απόφασή της να γίνει μουσουλμάνα ήχησαν στο σπίτι της οι καμπάνες του πολέμου. «Η οικογένειά μου έχει βαθιές ρίζες στη Σμύρνη και δυστυχώς πολύ εθνικιστικό πνεύμα. Ετσι κι εγώ, έφυγα στη Σκοτία για να σπουδάσω, με το κλασικό μίσος για τους μουσουλμάνους. Εκεί ανακάλυψα το Ισλάμ». Επειτα από 1,5 χρόνο, η φιλοσοφική αναζήτηση που είχε ξεκινήσει στην εφηβεία εντάθηκε την περίοδο που συγκατοικούσε στην εστία του πανεπιστημίου με μουσουλμάνες. «Ξεκίνησα να διαβάζω για το Ισλάμ, γρήγορα κατάλαβα ότι έχω βρει αυτό που ψάχνω, έπαιρνα απαντήσεις σε ερωτήματα που με βασάνιζαν και αφορούσαν στην τριαδικότητα και στο γιατί ο Θεός έχει γιο». Μέχρι που γύρισε στην Αθήνα, δεν είπε τίποτα. «Ξεκίνησα να μην τρώω χοιρινό, να μην πηγαίνω στην Ανάσταση. Οταν το κατάλαβαν, με έδιωξαν από το σπίτι», λέει η ίδια. Τις προάλλες τη σταμάτησε η Αστυνομία. «Μου ζήτησαν ταυτότητα και διαβατήριο», δηλώνει με απογοήτευση. «Είμαι Ελληνίδα», διευκρινίζει στις συνεντεύξεις που κάνει για δουλειά. «Ελληνίδα με μαντίλα; Με παίρνουν στο ψιλό. Δεν με κρατάει πια αυτή η χώρα». «Ακουσα γι' αυτόν τον Τζώρτζη. Το Ισλάμ, κοπέλα μου, δεν είναι αυτό που διδάσκουν αυτοί. Αυτοί είναι ρατσιστές. Εμείς δεν κάνουμε διακρίσεις. Ο Μωάμεθ άνοιξε το τέμενός του στους χριστιανούς. Οι μουλάδες και οι αρχιμανδρίτες, για προσωπικά τους συμφέροντα, τα έχουν κάνει σαν τα μούτρα τους!», λέει ο Μασλούμ Παϊζάνογλου, πρόεδρος του μουσουλμανικού συλλόγου «Η αδελφότης». «Οι Δωδεκανήσιοι είμαστε ζυμωμένοι μεταξύ μας. Δεν ζήσαμε ελληνοτουρκικό πόλεμο. Κοινός εχθρός μας ήταν η φτώχεια». Στην Κω, πριν από λίγες μέρες, ένας χριστιανός κάλυψε τα έξοδα της βάφτισης ενός μουσουλμάνου. «Εγώ είμαι κουμπάρος σε χριστιανικό γάμο, αλλά τα στέφανα τα άλλαξε άλλος», συνεχίζει. Η κόρη του είναι βαφτισμένη μουσουλμάνα, από τρεις Ελληνίδες νονές. «Μπορείς να βαφτίσεις αν είσαι σεμαβί, δηλαδή μονοθεϊστής». «Είδα την υποκρισία» Το θρησκευτικό ταξίδι του Γιώργου Στρουμπάκη δεν είχε τελικά προορισμό το Ισλάμ, παρ' όλο που ο ίδιος για 10 χρόνια ακολούθησε αυστηρά τα πιστεύω του. «Οταν κοιτάζω πίσω θεωρώ ότι με γοήτευσε το άγνωστο. Με γοήτευε η ζωή των Αράβων, η μουσική τους, η γλώσσα τους, η ομορφιά του λαού τους. Από πολύ μικρός είχα ερωτήματα για τη θρησκεία. Μελέτησα το Ισλάμ για 3 χρόνια κι έπειτα έγινα μουσουλμάνος. Στην πορεία είδα ότι δεν είναι όλα θετικά όπως νόμιζα. Είδα την υποκρισία που υπάρχει, όπως σε όλες τις θρησκείες», λέει ο ίδιος. «Σκέφτηκα πόσο πίκρανα τους γονείς μου τότε… Τους γέρασα». Τότε, ο στενός χριστιανικός κλοιός των ομογενών του Τορόντο είχε υποστεί σοκ. «Κάποιος πότισε το παιδί μου δηλητήριο», αναφώνησε η μητέρα του. Με καταγωγή από τη Χίο και με τη Σφαγή να στοιχειώνει τις μνήμες της οικογένειας, ήταν αδιανόητο ότι ο γιος της έγινε μουσουλμάνος και παντρεύτηκε μια αυστηρή Μαροκινή. «Δεν άφησα ποτέ το χριστιανισμό. Μου έλειπαν τα Χριστούγεννα, οι οικογενειακές γιορτές. Πέταξα όμως το δόγμα. Ούτε μπορώ να πετάξω το Ισλάμ από το παράθυρο. Απελευθερώθηκα πια και από τις δύο θρησκείες. Και νιώθω ελεύθερος που τις απέρριψα, κρατώντας μόνο τα θετικά τους». Το Ισλάμ στην Ελλάδα σήμερα Στον ελληνικό χώρο σήμερα, όπως ακριβώς και στη Δύση, διακρίνει κανείς ένα παραδοσιακό σουνιτικό Ισλάμ, ορισμένες αποκλίνουσες ομάδες και το Ισλάμ των μεταναστών, αυτό το οποίο ο Ολιβιέ Ρουά (ένας από τους εγκυρότερους, παγκοσμίως, μελετητές του πολιτικού Ισλάμ) χαρακτηρίζει «παγκοσμιοποιημένο Ισλάμ». Δεν πρόκειται βέβαια για την πλευρά του εξτρεμιστικού Ισλάμ, αλλά για ένα καθ' όλα ειρηνικό Ισλάμ, του οποίου τα μέλη είναι κυρίως οικονομικοί μετανάστες, προϊόν της εξατομίκευσης, της αποκοινοτικοποίησης και σε πολλές περιπτώσεις του διαχωρισμού από το περιβάλλον της εθνικής καταγωγής. Οσον αφορά την προσχώρηση Ελλήνων στο Ισλάμ, υπάρχει με συχνότητα ένα άτομο κατά μήνα, κυρίως εξαιτίας γνωριμίας ανδρών με μουσουλμάνες, όπου στην περίπτωση αυτή η σαρία δεν επιτρέπει στη γυναίκα να ασπασθεί τη θρησκεία του άνδρα. Βασικά, σχέση μεταξύ όλων των ειδών του Ισλάμ δεν υφίσταται. Οι Ελληνες μουσουλμάνοι δεν έχουν καμία επαφή με τους μετανάστες μουσουλμάνους. Το μόνο θέμα που, ίσως, ενώνει τους μουσουλμάνους της Αθήνας, οι οποίοι είναι μέλη όλων των ομάδων, είναι η ανάγκη της ύπαρξης ενός ενιαίου κέντρου λατρείας. Τα περισσότερα ζητήματα που αντιμετωπίζουν αφορούν το οικογενειακό δίκαιο. Αντιμετωπίζονται ζητήματα μικτών γάμων και διατήρησης της ισλαμικής κουλτούρας στα παιδιά, τα οποία φοιτούν σε ελληνικά σχολεία. Ο περισσότεροι μουσουλμάνοι προτιμούν τα ελληνικά σχολεία, διότι το ένα και μοναδικό ισλαμικό σχολείο το διατηρεί η πρεσβεία αφρικανικού ισλαμικού κράτους, αλλά, καθώς με πληροφόρησαν, είναι πολιτικά κατευθυνόμενο. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Σ. ΚΑΡΙΩΤΟΓΛΟΥ, διδάκτωρ Θεολογίας- Θρησκειολογίας

Ένταση στη Μεσόγειο θα κλόνιζε τις σχέσεις ΗΠΑ με Ισραήλ-Τουρκία Posted: 03 Jun 2013 06:15 AM PDT "Μια ενδεχόμενη ένταση στη Μεσόγειο, θα μπορούσε να κλονίσει τις σχέσεις των ΗΠΑ με το Ισραήλ και την Τουρκία και να εκτροχιάσει τις έρευνες για φυσικό αέριο της Noble Energy", δήλωσε ο Αμερικανός πρέσβης στη Λευκωσία Τζον Κένιγκ. Για το λόγο αυτό η Ουάσιγκτον προσβλέπει σε μια λύση του Κυπριακού προβλήματος. "Είμαστε σύμμαχοι και με την Τουρκία και με το Ισραήλ, και οι δύο χώρες είναι πολύ σημαντικές για μας. Οι σχέσεις τους είχαν ταλαντευτεί, γι αυτό και μας ενδιαφέρει να δούμε βελτίωση σε αυτές τις σχέσεις" αναφέρει χαρακτηριστικά σε συνέντευξη στην εφημερίδα «Τhe Cyprus Daily». Ο Αμερικανός πρέσβης σημειώνει ότι "και η Κύπρος είναι στενός εταίρος της Αμερικής και δεν θεωρούμε ότι βρίσκεται μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας". "Ελπίζουμε ότι θα δούμε ενδυνάμωση των σχέσεων μεταξύ αυτών των χωρών μέσα στα επόμενα χρόνια. Αναμφισβήτητα, η επίλυση του Κυπριακού θα υποβοηθούσε αφάνταστα και θα άνοιγε τον δρόμο για νέες προοπτικές", συμπλήρωσε. Ο Αμερικανός πρέσβης τόνισε επίσης ότι η Ουάσιγκτον θεωρεί ότι ακόμα και εν μέσω οικονομικής κρίσης υπάρχει τώρα μια πραγματική ευκαιρία για επίλυση του Κυπριακού. Γι' αυτό, συμπλήρωσε, και ο υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι έχει επιδείξει προσωπικό ενδιαφέρον. Οι λόγοι αισιοδοξίας, επισήμανε ο Αμερικανός πρέσβης, εστιάζονται στο γεγονός ότι "ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης έχει αποδείξει ότι πραγματικά ενδιαφέρεται να εκμεταλλευτεί οποιαδήποτε ευκαιρία επίλυσης του Κυπριακού".

Χάρρυ Κλυνν έξω από τα δόντια Posted: 03 Jun 2013 05:43 AM PDT Ένας απολαυστικός Βασίλης Τριανταφυλλίδης (γνωστός κατά κόσμον ως Χάρρυ Κλυνν), μέσα από έναν καταιγισμό δηλώσεών του, σκιαγραφεί το παρόν και το αύριο της πολιτικής σκηνής, καταδεικνύει τους υπεύθυνους και χωρίς να εξαιρεί κανέναν προβλέπει το... μέλλον τους.

Μέρκελ: Τα προγράμματα της τρόικας αγοράζουν απλώς χρόνο Posted: 03 Jun 2013 05:35 AM PDT Τα προγράμματα οικονομικής βοήθειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου «αγοράζουν απλώς χρόνο» για τις χώρες στις οποίες εφαρμόζονται, δήλωσε η καγκελάριος της Γερμανίας Άγγελα Μέρκελ μιλώντας σε συνέδριο για την «Ημέρα του Καταναλωτή». Πρόσθεσε πως η κάθε χώρα πρέπει να φροντίσει μόνη της για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. «Δεν έχουμε ακόμη εξέλθει πλήρως από την κρίση», δήλωσε η Μέρκελ και πρόσθεσε ότι «η εμπιστοσύνη διαταράχθηκε σημαντικά» το τελευταίο διάστημα. Επισήμανε ακόμη ότι η αξιοπιστία μπορεί να ανακτηθεί μόνο από κάθε κράτος της Ευρωζώνης χωριστά, με την εξυγίανση των προϋπολογισμών και την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων. Τα προγράμματα της τρόικας «μπορούν μόνο να αγοράσουν χρόνο», τόνισε η Καγκελάριος.

Αλλάζουν γραμμή οι Γερμανοί; Posted: 03 Jun 2013 05:05 AM PDT Κύρια αιτία τής υπό συζήτηση αλλαγής στάσης του Βερολίνου είναι ο αντιγερμανισμός που πυρπολεί ολοένα και πιο πολλές ευρωπαϊκές χώρες Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ Το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ» είναι βέβαιο: «Ευρωκρίση - Στροφή 180 μοιρών του Βερολίνου» ήταν ο τίτλος ανάλυσής του τη Δευτέρα. «Η γερμανική κυβέρνηση απομακρύνεται από την υπαγόρευση λιτότητας για τη Νότια Ευρώπη» υπογράμμιζε στον υπότιτλο του άρθρου που δικαιολογημένα έκανε τον γύρο της Ευρώπης. Δεν έλειπε, βέβαια, και κάποια δόση ειρωνίας. «Ακούστηκε σχεδόν σαν να ήθελε κάποιος άρτι προσηλυτισθείς να διαλαλήσει την υπόσχεση του βασιλείου των ουρανών. Τόσο ενθουσιασμένος ήταν ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε από τις πιο πρόσφατες γνώσεις του στην υπόθεση σωτηρίας του ευρώ» έγραφε το περιοδικό ευθύς εξαρχής. Μετάλλαξη του Σόιμπλε! «Ο άνθρωπος, τον οποίον μέχρι τώρα καταδίωκε επίμονα η εικόνα του -κομισάριου της λιτότητας- εμφανίζεται ως πολιτικός της ανάπτυξης... Απειροελάχιστοι άνθρωποι σε χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία ή η Ελλάδα συμμερίζονται αυτήν την εικόνα» έγραφε το «Σπίγκελ». Ο αντιγερμανισμός που πυρπολεί ολοένα και πιο πολλές ευρωπαϊκές χώρες είναι η κύρια αιτία τής υπό συζήτηση αλλαγής γραμμής του Βερολίνου. «Περισσότερο από ποτέ ανησυχούν η καγκελάριος και ο υπουργός Οικονομικών να μη μονιμοποιηθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη η εικόνα του τσιγκούνη και άκαρδου αφέντη της λιτότητας από το Βερολίνο, η οποία μπορεί να προξενήσει ανεπανόρθωτες πολιτικές ζημιές. Μια εξαγωγική χώρα όπως η Γερμανία, η οποία πουλάει τα δύο τρίτα των εξαγωγών της σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, δεν μπορεί να είναι αδιάφορη για την εικόνα της στο εξωτερικό» υπογραμμίζει το «Σπίγκελ». Μια Γερμανία που εμφανίζεται ως «νεκροθάφτης του ευρώ» και «διχαστής της ΕΕ» προκαλεί ενδεχομένως ζημιά στην κυβέρνηση Μέρκελ, προσθέτει. «Επίθεση γοητείας του Βερολίνου» βλέπει η γαλλική «Μοντ» στην όλη υπόθεση. Δεν δείχνει και πολύ πεπεισμένη για την ειλικρίνεια των προθέσεων της γερμανικής κυβέρνησης. «Κομισάριο της λιτότητας» και... «μπαμπούλα (!)» αποκαλεί τη Γερμανία η γαλλική εφημερίδα. «Πραγματικά, οι γερμανικές πρωτοβουλίες σπανίως μεταφράζονται σε χρήμα μετρητό» προσθέτει δηκτικά. «Πολυάριθμοι είναι οι σχολιαστές στην Ισπανία που κατηγορούν τη Γερμανία ότι εκμεταλλεύεται την κρίση για να στρατολογήσει (σ.σ.: επιστήμονες) με ελάχιστο κόστος» επισημαίνει η «Μοντ», τονίζοντας πως «οι νέοι Ισπανοί αισθάνονται ότι εξαναγκάζονται να πάνε εξορία». Οι Πορτογάλοι εργαζόμενοι είναι κι αυτοί άκρως επιφυλακτικοί. «Η Γερμανία δεν κάνει δώρα σε κανέναν. Αυτό που θέλει είναι να εδραιώσει και να διαιωνίσει την κυριαρχία της» στην Ευρώπη, δηλώνει καταγγελτικά ο Ζουακίν Ντιονίζιου, μέλος της γραμματείας της πορτογαλικής ομοσπονδίας εργαζομένων CGTP. «Περισσότερες επενδύσεις, περισσότερα προγράμματα. Η γερμανική κυβέρνηση είναι πάντα έτοιμοι να βοηθήσει» είναι το σύνθημα που προβάλλει τώρα ο Σόιμπλε. Ανεξαρτήτως των κινήτρων του, θα ωφελούσε όλη την Ευρώπη αν τα λόγια του μετατρέπονταν σε πράξεις και το Βερολίνο άλλαζε όντως πολιτική. Μας προβληματίζει το γεγονός ότι διακριτικά μέχρι και το «Σπίγκελ» δυσπιστεί. Το δόγμα της Γερμανίας είναι «Με την ελάχιστη δυνατή προσφορά πόρων να επιτευχθούν τα μέγιστα δυνατά αποτελέσματα» γράφει. Αν αυτή η αρχή πρυτανεύσει και τώρα, τα κέρδη θα είναι γλίσχρα, μηδαμινά. Οψόμεθα.

Η εκδίκηση του Άσαντ ή κάποιας άλλης δύναμης; Posted: 03 Jun 2013 05:04 AM PDT Γράφει ο Νίκος Τοπούζης* Τις τελευταίες ημέρες, πρωτοφανείς εκδηλώσεις οργής έχουν... κατακλύσει τους δρόμους των μεγάλων πόλεων της γειτονικής Τουρκίας. Μεγαλειώδεις διαδηλώσεις, βίαιες και καταστροφικές! Και η αφορμή για όλη αυτή τη βία και καταστροφή; Ένα πάρκο και κάτι δέντρα που προορίζονται για απαλλοτρίωση και μετατροπή σε εμπορικό κέντρο! Είναι προφανές πως κάτι πολύ βαθύτερο κρύβεται πίσω από όλη αυτή την οργή. Στην προσπάθεια πολλών αναλυτών να βρουν τι κρύβεται και μια μερίδα πολιτών εξεγέρθηκαν εναντίον του πολύ δημοφιλούς κ.Ερντογάν, διαβάσαμε πάρα πολλά άρθρα και επεξηγήσεις για τους λόγους της «εξέγερσης» αυτής. Πολλοί μίλησαν για υποστηρικτές της αντιπολίτευσης, των Κεμαλιστών δηλαδή, που δεν επιθυμούν τη μετατροπή της Τουρκίας σε Ισλαμική Δημοκρατία. Είναι η ειλικρινής αγωνία πολλών εκατομμυρίων πολιτών της γείτονος να μην απολέσει η χώρα τους τα κοσμικά χαρακτηριστικά που τόσο πολύ μόχθησαν να αποκτήσουν τα τελευταία, κυρίως, τριάντα χρόνια. Μία άλλη μερίδα αναλυτών παραλλήλισε τα γεγονότα στην Κωνσταντινούπολη με αυτά της Αθήνας το 2007 και το 2011. Όσον αφορά το 2011 μιλάνε για τα ακραία φαινόμενα εμπρησμών και λεηλασιών και όχι για τις υπόλοιπες εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου που έβγαιναν να διαδηλώσουν ειρηνικά. Αυτή λοιπόν η «σχολή» αναλυτών μιλάει τα «ταξική πάλη». Χρησιμοποιεί τη γνωστή φρασεολογία της αριστεράς αλλά και (σε ορισμένες περιπτώσεις) του αναρχικού χώρου. Μιλάει για τις γνωστές σχέσεις του κ. Ερντογάν με μερίδα πλουτοκρατών στην Τουρκία και όχι άδικα βέβαια. Όντως επί των 11 χρόνων διακυβέρνησης του ισλαμιστή ηγέτη, κάποιοι έχουν γίνει κάτοχοι αμύθητου πλούτου. Οι δύο πρώτες ομάδες αναλυτών, αν και έχουν δυνατά επιχειρήματα, ξεχνούν κάτι πολύ βασικό. Η Τουρκία δεν είναι κάποιο απομονωμένο νησί, αλλά χώρα που βρίσκεται εντός της διακεκαυμένης ζώνης Β.Αφρική-Μ.Ανατολή-Αν.Μεσόγειος! Οι εξελίξεις στην περιοχή τόσο από την ανακάλυψη και το έντονο ενδιαφέρον για την εξόρυξη υδρογονανθράκων, όσο και από την «Αραβική Άνοιξη» είναι τόσο ζοφερές που είναι φύσει αδύνατον να μην επηρεάσει τα εσωτερικά της χώρας. Έτσι μια διαφορετική μερίδα αναλυτών μιλάει για την «Τουρκική Άνοιξη» και τα επιχειρήματα τους μάλιστα είναι πολύ πειστικά. Μιλάνε για παρέμβαση από εξωτερικούς παράγοντες, όπως συνέβηκε και στις αραβικές χώρες, με συγκεκριμένα παραδείγματα (πολλαπλά μηνύματα στο διαδίκτυο και SMS που συντόνιζαν τη δράση των εξεγερμένων) και δείχνουν να κατανοούν το διεθνές σκηνικό περισσότερο από συναδέλφους τους των δύο παραπάνω κατηγοριών. Η κατάσταση είναι τόσο μπλεγμένη που εγώ θα την κοιτάξω αντίστροφα. Θα ρωτήσω το εξής: Ποιος είναι ο κερδισμένος της αποσταθεροποίησης του καθεστώτος της Άγκυρας; Και ποιος ο κερδισμένος που μπορεί να υποκινήσει μια τόσο μεγάλη αντιπαράθεση στο εσωτερικό της Τουρκίας; Ήδη κάποιοι μιλάνε για τον άξονα Ισραήλ-ΗΠΑ. Θέτουν ως επιχείρημα, το οποίο είναι πολύ λογικό, πως ο κ. Ερντογάν δεν είναι αξιόπιστος σύμμαχος, αποτελεί απειλή για το Ισραήλ και δεν πρόκειται να παρέχει οποιαδήποτε διευκόλυνση σε περίπτωση που οι δύο αυτές χώρες αποφασίσουν αν πλήξουν με αεροπορικές επιδρομές το Ιράν. Όντως ο κ. Ερντογάν με τον κ. Νταβούτογλου έχουν το δικό τους όραμα για το μέλλον της Τουρκίας και αυτό δεν συμβαδίζει με τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον. Κάτι που δεν θα συνέβαινε αν οι Κεμαλιστές ήταν στο τιμόνι της γείτονος χώρας. Υπάρχει όμως κάποιος άλλος που κερδίζει και μάλιστα με μεγάλο έπαθλο από την κατάσταση στην Κωνσταντινούπολη και τις άλλες μεγάλες πόλεις της Τουρκίας; Η απάντηση είναι σαφώς ΝΑΙ, και αυτός που κερδίζει δεν είναι άλλος από τον άξονα Ιράν-Συρία-Χεμπολάχ! Συγκεκριμένα αυτά τα επεισόδια ήρθαν ως η απάντηση στις προσευχές του κ. Άσαντ καθώς , αν γενικευτούν, θα κάνουν την Τουρκία να σταματήσει να ασχολείται με την ενίσχυση των ακραίων ισλαμοφασιστών στη Συρία που αντιμάχονται τον κ. Άσαντ. Χωρίς την τουρκική ενίσχυση, ο Συριακός «εμφύλιος» θα λήξει σύντομα και σίγουρα με νίκη του Μπααθικού καθεστώτος της Δαμασκού. Το Ιράν θα γίνει ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης ολόκληρης της Μέσης Ανατολής αφού, μετά το Ιράκ, θα δορυφοροποιήσει και την Συρία! Η δύναμη της ηγεσίας του Ιράν θα εκτείνεται από τα σύνορα με Πακιστάν και Αφγανιστάν, μέχρι τη Μεσόγειο θάλασσα. Το μόνο ερώτημα σε αυτόν τον συλλογισμό είναι αν ο κ. Άσαντ και το Ιράν έχουν τη δυνατότητα να πάρουν αυτού του είδους την εκδίκηση έναντι των κυρίων Ερντογάν και Νταβούτογλου. Αυτό που λίγοι μόνο αναλυτές είδαν, και αυτό αποτελεί έκπληξη, είναι οι δύο μεγαλύτερες μειονότητες στην Τουρκία: 1) Τα 20 περίπου εκατομμύρια Κούρδων που προσπαθούν με οποιονδήποτε τρόπο να αποσταθεροποιήσουν την Τουρκία. Ο κ. Άσαντ παρείχε προνόμια στους Κούρδους της Συρίας αλλά και η οικογένεια Άσαντ βοηθούσε τον Κουρδικό αγώνα εντός της Τουρκίας και τον κ. Οτσαλάν. Φημολογείται πως ο ηγέτης της Συρίας έχει ήδη συμφωνήσει με τους Κούρδους την παροχή αυτονομίας στο Συριακό Κουρδιστάν με αντάλλαγμα την βοήθεια των Κούρδων κατά των ισλαμοφασιστών. 2) Τα 15 περίπου εκατομμύρια των Αλεβιτών που ζουν εντός της Τουρκίας. Είναι η μεγαλύτερη θρησκευτική μειονότητα της χώρας, παρακλάδι του Σιιτικού Ισλάμ, και η νούμερο 2 επίσημη απειλή για την Άγκυρα. Για τους Αλεβίτες θα σας παραθέσω ένα μόνο στοιχείο. Η πιο επιφανής οικογένεια Αλεβιτών στον κόσμο, είναι η οικογένεια ΑΣΣΑΝΤ! Μήπως ο κ. Άσαντ, μαζί με το Ιράν, ενεργοποίησε τις μυστικές του υπηρεσίες και τόσους μήνες σχεδίαζαν από κοινού την «Τουρκική Άνοιξη»; Όχι μόνο ως εκδίκηση αλλά και ως τον καλύτερο τρόπο να σταματήσει η παροχή υποστήριξης στους ισλαμοφασίστες εντός της Συρίας; Έχει την διοικητική και λογιστική δυνατότητα η Συρία και το Ιράν να προκαλέσουν αυτή την Τουρκική «εγχώρια» κρίση; Δυστυχώς αδυνατώ να πω… οι επόμενες μέρες ή ακόμη και εβδομάδες θα δείξουν. Το μόνο σίγουρο είναι πως αργά ή γρήγορα οι κ.κ. Ερντογάν και Νταβούτογλου θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της νέο-οθωμανικής τους εμμονής και πολιτικής! * Μέλος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων Πηγή

Οι Τούρκοι μας προκαλούν στο Αιγαίο κι εμείς τους... σώζουμε οικονομικά! Posted: 03 Jun 2013 04:40 AM PDT Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος  Την ίδια περίοδο που οι τουρκικές προκλήσεις έχουν χτυπήσει κόκκινο στο Αιγαίο με τα τουρκικά πολεμικά πλοία να κάνουν βόλτες στο Σαρωνικό και τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη να πετούν πάνω από το Αγαθονήσι, ένα ελληνικό πλοίο φεριμπότ ήρθε σαν ο από μηχανής θεός για να σώσει την τουρκική οικονομία από ζημιές πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Όσο και αν αυτό ακούγεται πρωτοφανές, ένα ελληνικό πλοίο με την επωνυμία «Nısson Rodos», όπως αναγράφεται από τον τουρκικό τύπο, (εφημερίδα Yeni Şafak 26/5), έχει σώσει την Τουρκία και το τουρκικό εμπόριο προς την Μέση Ανατολή το οποίο αντιμετωπίζει ζωτικό πρόβλημα με τον εμφύλιο της Συρίας καθώς έχουν κοπεί όλες οι οδικές αρτηρίες από την Τουρκία προς τις χώρες Σαουδική Αραβία και Ιορδανία, δύο από τους μεγαλύτερους πελάτες των τούρκικων προϊόντων στην περιοχή. Η κατάσταση αυτή είχε προκαλέσει μεγάλη ταραχή στους Τούρκους καθώς έβλεπαν ότι τα προϊόντα τους που προορίζονταν για την Μέση Ανατολή κινδύνευαν να καταστραφούν γιατί με τον εμφύλιο της Συρίας είχαν κοπεί όλες οι χερσαίες μεταφορές από την Τουρκία προς τις χώρες αυτές με την απειλή να χαθούν πολλά εκατομμύρια δολάρια. Στην κρίσιμη όμως στιγμή και ενώ η απελπισία είχε καταλάβει τους Τούρκους ένα ελληνικό πλοίο φεριμπότ, το «Νήσος Ρόδος», το οποίο είχε σχεδόν ακινητοποιηθεί εξ' αιτίας της μεγάλης ελληνικής οικονομικής κρίσης ήρθε σαν σωσίβια λέμβο για το λιμνάζων τουρκικό εμπόριο. Το πλοίο αυτό λοιπόν ανέλαβε να σώσει τους Τούρκους εμπόρους και άρχισε να εκτελεί δρομολόγια μεταξύ του τουρκικού λιμανιού της Αλεξανδρέττας προς το αιγυπτιακό λιμάνι Πορτ Σαΐδ και από εκεί προς την σαουδαραβικό λιμάνι της Τζέντας, όπου ξεφορτώνουν τα τουρκικά εμπορεύματα και στη συνεχεία προωθούνται στο εσωτερικό της Σαουδικής Αραβίας και στην ιερή πόλη Μέκκα, καθώς και βορειότερα προς την Ιορδανία. Η λύση αυτή ήδη έχει ανακουφίσει τους Τούρκους και όπως αναφέρουν τα τουρκικά δημοσιεύματα αποφέρει κέρδη ύψους 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων τα οποία αν δεν βρίσκονταν το ελληνικό φεριμπότ σίγουρα θα χάνονταν για την τουρκική οικονομία. Η ιδέα της ναύλωσης και χρήσης του ελληνικού φεριμπότ, όπως αποκαλύπτει η τουρκική εφημερίδα Yeni Şafak, ήταν του Τούρκου ναυτικού πράκτορα, Mehmet Gülay, ο όποιος έχει δουλέψει στο παρελθόν με ελληνικά φεριμπότ στο Αιγαίο και ήξερε πολύ καλά αφ' ενός τις δυνατότητες τους και αφ' ετέρου την πολύ δύσκολη συγκυρία με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα που τα είχε ακινητοποιήσει. Έτσι οι Τούρκοι «έπιασαν» την ευκαιρία και μέσω του ελληνικού πλοίου κατάφεραν να λύσουν τα τεράστια προβλήματα που έχει δημιουργήσει στο τουρκικό εμπόριο και γενικότερα στην τουρκική οικονομία οι εμφύλιος πόλεμος της Συρίας. Φυσικά για όλα αυτά και ενώ οι Τούρκοι πάλι έκαναν την «καλή», εμείς δεν μάθαμε με ποιανού ελληνικού παράγοντα έγινε η συμφωνία για αυτή την σωτηρία της τουρκικής οικονομίας.

Το μεγάλο σχέδιο πίσω από την εξέγερση των τούρκων πολιτών Posted: 03 Jun 2013 04:30 AM PDT Όταν γνωρίσεις τον δυτικό τρόπο ζωής, είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψεις στον τρόπο ζωής που προτείνει - επιβάλει το Ισλάμ. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όσοι θέλουν να κυβερνήσουν ή κυβερνούν σήμερα στην Τουρκία Ενώ η κατάσταση στην Τουρκία εξακολουθεί να είναι τεταμένη κι ενώ έχουν αρχίσει οι συζητήσεις για την πιθανή απόπειρα εκτόνωσης της εσωτερικής κρίσης της γείτονος προς την Ελλάδα και συγκεκριμένα προς το Αιγαίο, κανείς δεν ασχολείται με το πως κατορθώθηκε να ξεσηκωθεί ο τουρκικός λαός, να ενωθεί παρά τις όποιες διαφορές του και να απαιτήσει από τον «σουλτάνο» Ταγίπ να επανέλθει στην… τάξη! Στο σκεπτικό όλων μας, πρέπει να υπάρχει ο κανόνας, πως στην πολιτική (πόσο δε μάλλον στην γεωπολιτική) δεν γίνεται τίποτε χωρίς να υπάρχει σχέδιο. Σχέδιο που να εξυπηρετεί συγκεκριμένο σκοπό, να έχει μετρήσιμους και απολύτως ελέγξιμους στόχους. Η πολιτική που σέβεται τον εαυτό της δεν λειτουργεί με βάση τα όσα συμβαίνουν σήμερα, ούτε καν με όσες συνθήκες δημιουργεί η ίδια για τους στόχους του αύριο. Η σωστή πολιτική λειτουργεί με συνθήκες που η ίδια δημιουργεί (και ελέγχει ως προς τον τόπο, τον χρόνο και τους παράγοντες επηρεασμού) για να ελέγχει την μεθεπόμενη ημέρα. Και οι παράγοντες που σήμερα λειτουργούν στην Τουρκία (οι γνωστοί σύμμαχοι πέραν του Ατλαντικού) δεν αφήνουν τίποτε απολύτως στην τύχη, προκειμένου να ικανοποιήσουν τον σκοπό τους. Κατ' αρχήν, εξετάζοντας τα γεγονότα, παρατηρούμε πως οι τούρκοι πολίτες ξεσηκώθηκαν σε 48 πόλεις, αλλά πολύ σύντομα υπήρξε συσπείρωση σε τρεις μεγάλες «εστίες», στην Άγκυρα, στη Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολη. Και αυτό συνέβη επειδή υπήρχαν οι κατάλληλες προϋποθέσεις, αλλά και –όλως τυχαίως- οι πλέον ακατάλληλοι χειρισμοί από την αστυνομία του Ερντογάν, η οποία άσκησε υπέρμετρη βία τη στιγμή που υπήρχαν μάρτυρες με… κάμερες στα χέρια τους! Όλοι συμφωνούμε πως κάτι πολύ παράξενο συνέβη τις προηγούμενες ημέρες στην Τουρκία. Κάτι τόσο παράξενο, που εγείρει υποψίες για υποκινούμενη άτυπη εξέγερση, προκειμένου να ασκηθεί η κατάλληλη πίεση (ή κατ' άλλους για να δοθεί η κατάλληλη δικαιολογία) στον τούρκο πρωθυπουργό, προκειμένου να αλλάξει «γραμμή πλεύσης» σε θέματα μείζονος ενδιαφέροντος για τους ισχυρούς συμμάχους πέραν του Ατλαντικού, όπως η έμπρακτη στρατιωτική εμπλοκή της Τουρκίας στο θέμα της Συρίας ή ο «εξαναγκασμός» της Τουρκίας σε συμμετοχή (έστω και μέσω παραχώρησης αεροδρομίων και άλλων στρατιωτικών εγκαταστάσεων) μίας επίθεσης κατά του Ιράν. Αυτά, όμως, είναι υποθέσεις υπό μελέτη. Ο πανίσχυρος Ερντογάν, κατόρθωσε να ανέλθει στην πολιτική σκηνή και να πάρει στα χέρια του την πλήρη εξουσία, αλλάζοντας την πολιτική και οικονομική σκηνή της Τουρκίας. Μέσα σε αυτή του την προσπάθεια δημιούργησε εχθρούς, τους οποίους αντιμετώπισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και χωρίς να εγερθεί η τουρκική κοινωνία για να τον εμποδίσει. Αρχικά ο Ερντογάν ανέδειξε ένα νέο τζάκι οικονομικών παραγόντων, οι οποίοι τον στήριξαν όποτε το χρειάστηκε. Η ανόρθωση της τουρκικής οικονομίας και η ευμάρεια που έφερε αυτή στον μέσο τούρκο πολίτη, ήταν ο βασικός παράγοντας που κανείς από τους παλιούς οικονομικά ισχυρούς δεν τόλμησε να επιχειρήσει οτιδήποτε κατά του Ταγίπ Ερντογάν. Στη συνέχεια, ο τούρκος πρωθυπουργός αντιμετώπισε τους τούρκους στρατηγούς, τους κεμαλιστές φιλοδυτικούς και κατόρθωσε να τους υπερκεράσει σχετικά εύκολα, αφού αντικατέστησε τον τουρκικό στρατό με την πολυπληθή αστυνομία και συνέχισε με σχετική ευκολία να δίνει μία γενικότερη αίσθηση ασφάλειας στους τούρκους πολίτες. Μάλιστα, επειδή ο Ερντογάν είχε μεγάλους φόβους απέναντι στους στρατηγούς, τους διέλυσε μέσω δικαστηρίων και τους εξανάγκασε σε μία «συμφωνία ειρήνης» με τους Κούρδους (τα αποτελέσματα της οποίας πολύ σύντομα θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει η Τουρκία). Αφού «ξεκαθάρισε» με τους ισχυρούς του αντιπάλους, αφού είχε τον έλεγχο των πάντων μέσω της ΜΙΤ (τουρκική μυστική υπηρεσία πληροφοριών) ανέλαβε να αναδείξει το ισλάμ, ως αντίπαλο δέος του κεμαλισμού. Και στο σημείο αυτό, ο «πιστός» Ταγίπ φαίνεται πως δεν υπολόγισε πολύ καλά την δύναμή του, αλλά –κυρίως- την δύναμη της συνήθειας, την δύναμη της αίσθησης ελευθερίας και των δικαιωμάτων που είχε αρχίσει να απολαμβάνει μερίδα των τούρκων πολιτών. Για την ακρίβεια, εκείνοι οι πολίτες που έμεναν σε μεγάλα αστικά κέντρα και κυρίως σε πόλεις συνδεδεμένες με τον τουρισμό. Ο Ερντογάν είχε να αντιμετωπίσει την –έστω και μερική- οργή από την απώλεια της ευμάρειας δικαιωμάτων μίας μερίδας πληθυσμού. Και οι νόμοι που θέλησε να επιβάλει, τον έφεραν αντιμέτωπο με διαφορετικές κοινωνικές και οικονομικές πληθυσμιακές ομάδες, οι οποίες όμως ενώθηκαν στο όνομα της «δημοκρατίας» απέναντι στον ισλαμιστή Ερντογάν που ήθελε να τους μετατρέψει από απλούς μουσουλμάνους σε ισλαμιστές…! Με δεδομένους εχθρούς, οι οποίοι έψαχναν την ευκαιρία να δώσουν μία σκληρή απάντηση στον ισλαμιστή Ερντογάν, αλλά και με τον εξαναγκασμό αλλαγής τρόπου ζωής από τον Ερντογάν προς μία σημαντική πληθυσμιακή μερίδα, λειτούργησε ως καταλύτης ή χρησιμοποιήθηκε με μεγάλη ευκολία από εκείνους που είδαν το «ευαίσθητο σημείο» και χρησιμοποιώντας την σύγχρονη τεχνολογία (twitter και facebook) «έβγαλαν στους δρόμους» με ασήμαντη αφορμή έναν πολύ σημαντικό αριθμό τούρκων πολιτών, οι οποίοι πολύ εύκολα εξαγριώθηκαν όταν αντιμετωπίστηκαν με ιδιαίτερη άσκοπη και αναιτιολόγητη σε πάρα πολλές περιπτώσεις βία (π.χ. επίθεση σε νέους στην Σμύρνη) από την αστυνομία. Οι τρόποι-μέθοδοι έγερσης του τουρκικού πληθυσμού χρησιμοποιήθηκαν και αλλού, για την επιβολή του ισλάμ ως κυρίαρχης δύναμης προκειμένου να υπάρξουν πολιτικές αλλαγές. Στην Τουρκία η σύγχρονη τεχνολογία χρησιμοποιήθηκε για να επιφέρει το αντίθετο αποτέλεσμα, για μην λειτουργήσει το Ισλάμ και προκειμένου να «εξαναγκαστεί» ο τούρκος πρωθυπουργός σε μία σιωπηλή υποχώρηση και να αποδεχθεί έναν διαφορετικό ρόλο. Δεν θα εκπλαγούμε εάν το επόμενο χρονικό διάστημα υπάρξουν ανοιχτές κινήσεις της Άγκυρας κατά του Άσαντ ή κατά του Ιράν. Θεωρούμε δεδομένο πως ο Ερντογάν βρήκε την δικαιολογία που του έλειπε, αφού αντιμετώπιζε ένα σοβαρό δίλημμα, στο οποίο είχε απέναντί του τον τουρκικό λαό. Η Τουρκία δεν μπορούσε να συμμετάσχει σαν μουσουλμανικό – φιλο-ισλαμικό κράτος σε επίσημες επιχειρήσεις κατά της Συρίας ή του Ιράν, αφού για λόγους θρησκείας ή οικονομικής συνεργασίας, οι τούρκοι ήταν κάθετα αντίθετοι σε μία τέτοια εξέλιξη. Σήμερα και μετά την σαφή «εντολή του λαού» για μία Τουρκία με περισσότερους δυτικούς τρόπους λειτουργίας, είναι σαφές πως ο Ερντογάν θα θέσει στους «πολιτικούς του αντιπάλους» απαιτώντας την αλλαγή πλεύσης την οποία οι ίδιοι υποστήριξαν και τα αποτελέσματα της οποίας είναι αναγκασμένοι να υποστηρίξουν και να συμφωνήσουν σε στρατιωτική εμπλοκή της Τουρκίας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο. Με αυτή την εξέλιξη, θεωρούμε πως κανένα σύγχρονο τεχνολογικό μέσο δεν θα μπορέσει να εγείρει τους τούρκους πολίτες, οι οποίοι θα πρέπει να αποδεχθούν ότι η ύπαρξη των προσωπικών τους ελευθεριών έχει ως αντίτιμο τον θάνατο άλλων μουσουλμάνων… Με δεδομένη την προ ημερών επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν στην Ουάσιγκτον, με δεδομένη την πολύωρη συζήτηση που είχε ο ίδιος και στελέχη της κυβέρνησής του με τον Μπάρακ Ομπάμα και αμερικανούς αξιωματούχους, με δεδομένη την συμμετοχή του αρχηγού των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών στο συγκεκριμένο ταξίδι, θεωρούμε ότι είναι αδύνατο να μην ενημερώθηκε ο τούρκος πρωθυπουργός για την «τάση της τουρκικής κοινωνίας», όπως θεωρούμε αδιανόητο το να μην συζητήθηκε το μείζον –για τις ΗΠΑ- θέμα της Συρίας, αλλά και της μελλοντικής επίθεσης κατά του Ιράν. Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω, ο Ερντογάν εκτέλεσε άψογα ένα σχέδιο εξαναγκασμού και καθοδήγησης της τουρκικής κοινής γνώμης σε συγκατάθεση ενός πολέμου κατά άλλων μουσουλμανικών – ισλαμικών κρατών. Ούτε η αστυνομία έδρασε παραβιάζοντας τις εντολές που της δόθηκαν, ούτε οι τούρκοι πολίτες ξεσηκώθηκαν και συγκεντρώθηκαν τυχαία στις μεγάλες πόλεις της γείτονος. Το μόνο σημείο που πρέπει να μας προβληματίζει όλους είναι το αντάλλαγμα που ζήτησε ο Ταγίπ Ερντογάν, για να δεχθεί την απομάκρυνσή του από τους ισλαμικούς του στόχους. Και αυτό το αντάλλαγμα θεωρούμε πως σχετίζεται με τα ενεργειακά κοιτάσματα της Κύπρου, αλλά και με το Αιγαίο και την Ελληνική ΑΟΖ.  Και για όσους τολμούν να σκεφτούν πολύ πονηρά, ενδέχεται να υπάρξει κάποια τουρκική επιθετική κίνηση στο Αιγαίο, λίγο (μερικές ημέρες) πριν την έναρξη εμπλοκής της Τουρκίας με την Συρία. Έτσι, θα εξασφαλισθεί από τον Ερντογάν η συσπείρωση του τουρκικού λαού υπέρ του και κάποια πρώτα μηνύματα νίκης – μεγαλείου των τούρκων απέναντι στην Ελλάδα, τα οποία θα προϊδεάσουν θετικά τον τουρκικό πληθυσμό για μία τουρκο-συριακή στρατιωτική εμπλοκή… Εμείς, λοιπόν, βλέπουμε ένα μεγάλο σχέδιο να έχει μπει σε εφαρμογή μέσω της «νίκης» των τούρκων πολιτών και της σιωπηλής υποχώρησης του «σουλτάνου» Ταγίπ… Ευελπιστούμε πως κάνουμε λάθος και πως τα πράγματα και οι εξελίξεις στην Τουρκία, είναι ακριβώς όπως τα βλέπουμε και δεν κρύβουν τίποτε δυσάρεστο για την Ελλάδα από πίσω τους… Κωνσταντίνος Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο.

Στα χνάρια της Συρίας η διχασμένη Τουρκία του Ερντογάν; Posted: 03 Jun 2013 02:25 AM PDT Όταν προσπαθείς να υπονομεύσεις κάποιον, στο τέλος καταλήγεις να πέσεις στην παγίδα που του έχεις ανοίξει… θα μπορούσε να τροποποιηθεί για την περίσταση γνωστή ελληνική παροιμία, η οποία φαίνεται ότι βρίσκει επιβεβαίωση και εφαρμογή σε όσα βλέπουμε να εκτυλίσσονται τις τελευταίες ώρες στην Τουρκία. Του Μιχαήλ Βασιλείου Μια απλή διαμαρτυρία για την αποτροπή κατασκευής ενός εμπορικού κέντρου στην Κωνσταντινούπολη, κατέληξε σε αντικυβερνητική – για να μην πούμε αντικαθεστωτική – διαμαρτυρία, για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος ξέφευγε όλο και περισσότερο το τελευταίο διάστημα, θεωρώντας την Τουρκία και τους Τούρκους «βιλαέτι» δικό του και των ισλαμιστών ακολούθων του. Ποτέ δεν κατάλαβε, ότι μια πλειοψηφία που αγγίζει το 50% του πληθυσμού, είναι μια ισχυρότατη πολιτική «προίκα», κυρίως δε όταν η «ατατουρική» αντιπολίτευση είναι διαιρεμένη και το πάλαι ποτέ θεμέλιο του τουρκικού κράτους βρίσκεται κυριολεκτικά υπό διωγμόν, με εκατοντάδες στρατιωτικούς να είναι ήδη ή επικείμενοι ένοικοι φυλακών στην τουρκική επικράτεια, όμως, αυτό το 50% που μένει είναι μια εξίσου πανίσχυρη δύναμη, η οποία υπό προϋποθέσεις βορεί να επαναστατήσει. Εν ολίγοις, όσο μεγαλύτερος είναι ο διχασμός που προκαλεί η πολιτική της μιας πλευράς ή της άλλης, τόσο μεγαλύτερη και πιο βίαιη θα είναι η αντίδραση όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, αφού προκαλεί συσπείρωση στον αντίπαλο. Άλλωστε, ο Ερντογάν θα έπρεπε να έχει διδαχθεί από την εμπειρία του, αφού κι αυτός από το κελί της φυλακής όπου τον είχαν ρίξει οι αντίπαλοί του κεμαλικοί, κυρίως οι στρατιωτικοί που φοβόντουσαν μην τον βρουν μπροστά τους, στο τέλος καταλήξαμε να παρατηρούμε μιαν αντιστροφή ρόλων. Πόσο απίθανο είναι να αλλάξουν ξανά αυτοί οι ρόλοι; Ο Ερντογάν ίσως διαπιστώσει ότι το μόνο που θα τον σώσει από την τύχη του Μεντερές θα είναι η Δύση και η πίεση που ασκεί για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αφού οι εποχές έχουν αλλάξει… Η οργή που βγάζει ο αντιπολιτευόμενος λαός προφανώς και δεν αφορά μόνο ένα κατασκευαστικό έργο. Η αηδία που αισθάνεται μεγάλο μέρος των Τούρκων για τους Ισλαμιστές, είναι ένα γενικότερο φαινόμενο. Αυτό που ξεχείλισε το ποτήρι, μετά από πολλά, ήταν ο νόμος – πλέον – για την κατανάλωση αλκοόλ με τους πρωτοφανείς για τα δυτικά δεδομένα περιορισμούς που εισαγάγει. Και για να υποστηρίξει τη θέση του, ο Τούρκος πρωθυπουργός προέβη σε μεγάλο ολίσθημα: Αναφέρθηκε σε «δυο μεθύστακες» υπονοώντας τον Ατατούρκ και τον Ινονού… Αυτό αποτέλεσε τη θρυαλλίδα για να επαναστατήσουν οι κεμαλιστές. Οι δηλώσεις που έγιναν είναι πρωτοφανείς, με ευθείες και συγκεκαλυμμένες απειλές. Μέχρι και ότι «έχει ο καιρός γυρίσματα» τον προειδοποίησαν. Αρθρογράφος της Χουριέτ του θύμισε ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Ρούσβελτ εκτός από μανιώδης καπνιστής, ζήτησε να πίνει λευκό κρασί στο πρωινό του αντί τσάι και ήθελε και ένα μπουκάλι ουίσκι την ημέρα, ενώ ο Ουίνστον Τσόρτσιλ ήταν ένας ακόμα μέθυσος, όμως έμεινε στην Ιστορία για την προσφορά στην πατρίδα του, όπως και ο Ρούσβελτ. Αντιθέτως, ο Χίτλερ δεν έπινε σταγόνα και δε κάπνιζε, ενώ επέβαλλε και περιορισμούς… Έχει κανείς αμφιβολία για το τι ακριβώς εννοούσε ο αρθρογράφος; Ή θεωρούμε ότι έχει άδικο; Άλλο ένα θέμα που έχει εξοργίσει τους Τούρκους είναι το ζήτημα της Συρίας, όπου βλέπουν τη χώρα τους να έχει εμπλακεί χωρίς να μπορεί να ξεμπλέξει και επί της ουσίας είναι εκτεθειμένη σε κινδύνους από όλες τις κατευθύνσεις. Ίσως, ενδόμυχα, ο μεγάλος διχασμός που επικρατεί στην Τουρκία ανάμεσα στους κεμαλιστές και τους ισλαμιστές, σε πολλούς να θυμίζει το που έχει καταλήξει σήμερα παρόμοιο μίσος και διχασμός στη Συρία, έστω κι αν τα χαρακτηριστικά διαφέρουν σημαντικά… Υπ' αυτή την έννοια, όποιος ανοίγει την τρύπα για κάποιον άλλο, πέφτει ο ίδιος μέσα που αναφέραμε στην αρχή… Παρατηρήσατε ενδεχομένως, ότι δεν πρόκειται να αναφερθούμε σε προοδευτικούς και οπισθοδρομικούς, αφού δεν θέλουμε να συνδέσουμε έννοιες όπως ο «προοδευτισμός» με τις αναθεωρητικές συμπεριφορές της Τουρκίας σε όλα τα μέτωπα, οι οποίες δεν περιορίζονται σε μια από τις δυο παρατάξεις… Εν κατακλείδι, η Τουρκία, ένα καταφανώς «νευρικό» και άκρως ανασφαλές – δικαιολογημένα – κράτος σε μια κρίσιμη περιοχή της υφηλίου, στην οποία έτυχε να βρίσκεται και η Ελλάδα, έχει όλες τις προϋποθέσεις να τιναχθεί κάποια στιγμή στον αέρα. Όσο στην περιοχή υπάρχουν ηγέτες με την ιδιοσυγκρασία και την πεποίθηση ότι η μοίρα τους έχει τάξει να κάνουν κάτι σπουδαίο για τη χώρα τους (ή μήπως για τον Αλλάχ;) όπως ο Ερντογάν, το αποσταθεροποιητικό δυναμικό στην Τουρκία θα είναι εκρηκτικό και ενδεχομένως δεν θα απαιτείται παρά μία «σπίθα» για να φέρει την καταστροφή. Όχι ότι δεν θα ελεγχθεί η κατάσταση που δημιουργήθηκε, αλλά υπό την έννοια ότι οι αντιπολιτευόμενοι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι τα περιθώρια να «κοντύνουν» τον Ερντογάν είναι άρα πολλά. Πηγή Defence-Point

Μίκης Θεοδωράκης προς Ρεπούση: "Αν δεν σου αρέσει η Ελλάδα, σήκω και φύγε" Posted: 03 Jun 2013 01:58 AM PDT Με δριμύτητα επιτίθεται ο Μίκης Θεοδωράκης στη Μαρία Ρεπούση, στο πλαίσιο συνέντευξής του για τη συμπλήρωση 100 ετών από την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Ο Μίκης Θεοδωράκης κάνει λόγο για «εθνομηδενισμό» και επισημαίνει στην κ. Ρεπούση ότι είναι προνόμιό της που ζει στην Ελλάδα. Μιλώντας την Πέμπτη στους Γιώργο και Ηρώ Σγουράκη με θέμα την «Ιστορία των Κρητικών Επαναστάσεων», με αφορμή τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, ο Μίκης Θεοδωράκης δήλωσε ότι είναι «ριζωμένος αριστερός» και ότι αυτή η ρίζα της αριστεράς που έχει μέσα του προέρχεται από τη ρίζα της ελληνικής επανάστασης. Αναφερόμενος στον εθνομηδενισμό και ειδικότερα στην Μαρία Ρεπούση λέει μεταξύ άλλων: «Αν είχα δύναμη, θα έλεγα στη Ρεπούση, είναι προσόν που ζεις στην Ελλάδα και είσαι Έλληνας. Αν δεν το καταλαβαίνεις πήγαινε αλλού, πήγαινε να ζήσεις στη Νιγηρία». Δείτε το Βίντεο: Πηγή

Ταγίπ η ύβρις ταπεινώνει τους πανίσχυρους Posted: 03 Jun 2013 01:35 AM PDT Το "τσαλάκωμα" του Ερντογάν από μεγάλα ΜΜΕ έχει ήδη αρχίσει. Οι Financial Times αποκαλούν τον Ερντογάν ως νέο-Οθωμανό σουλτάνο και κάνουν λόγο για το δράμα της Τουρκίας με το κενό κεμαλικής αντιπολίτευσης. Διαβάστε όλο το άρθρο με τίτλο: Η ύβρις ταπεινώνει και τους πανίσχυρους Μετά από μία δεκαετία στην πρωθυπουργία της Τουρκίας και τρεις θριαμβευτικές εκλογικές νίκες με αυξανόμενο ποσοστό των ψήφων σε αυξανόμενο ποσοστό συμμετοχής, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι – και συμπεριφέρεται – ως Άρχοντας των Δημοσκοπήσεων. Καθώς όμως, αυξάνονται οι οσμές απολυταρχισμού στη νέο-ισλαμιστική κυβέρνηση έρχεται και η χαρακτηριστική μυρωδιά της ύβρεως – και αυτό αποδεικνύεται από τις διαδηλώσεις ενάντια στην ισοπέδωση ενός πάρκου για να χτιστεί ένα ακόμη εμπορικό κέντρο στην Κωνσταντινούπολη. Η γενεσιουργός αιτία αυτής της μητροπολιτικής οργής είναι η καταστροφή του πάρκου Γκεζί , μία μικρή πράσινη όραση κοντά στην Πλατεία Ταξίμ στο χάος του κέντρου της Κωνσταντινούπολης που προορίζεται για αναδιαμόρφωση χωρίς όμως, να έχει προηγηθεί δημόσια διαβούλευση – από μία κυβέρνηση που τάσσεται υπέρ της πρώτης αρχής και καθόλου υπέρ της δεύτερης. Εάν όμως, αυτές οι διαδηλώσεις - που κερδίζουν ισχύ, καθώς η τουρκική αστυνομία γεμίζει τις κεντρικές πλατείες με δακρυγόνα - αφορούσαν μόνο έναν μικρό χώρο πρασίνου τότε δεν θα είχαν εξαπλωθεί σαν πλημμύρες πέρα από την Κωνσταντινούπολη προς την πρωτεύουσα Άγκυρα και δεκάδες άλλες πόλεις. Όσο ισχυρός κι αν είναι ο Ερντογάν, αυτή είναι μία δύσκολη στιγμή. Το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) που δημιουργήθηκε από τις στάχτες δύο απαγορευμένων ισλαμικών κομμάτων σε μία μουσουλμανική εκδοχή της ΧριστιανοΔημοκρατίας, έχει αποδώσει πολλά από όσα υπόσχεται το όνομά του: Υπερδιπλασίασε το κατά κεφαλήν εισόδημα, διένειμε πλούτο, έδωσε πρόσβαση στην υγεία, στα σχολεία και σε νέους δρόμους, ενώ μία νέα γενιά «ανατολίτικων τίγρεων» επιχειρηματιών τα βάζει με το κατεστημένο των λίγων επιχειρηματικών ομίλων. Ένας άλλος τρόπος να δει κανείς το ΑΚΡ είναι ως κόμμα των εργολάβων οι οποίοι έχτισαν ότι ήθελαν να χτίσουν και που έχουν συνηθίσει να ισοπεδώνουν ότι βρίσκεται στο δρόμο τους. Μόνο στην Κωνσταντινούπολη, υπάρχουν σχέδια για νέο αεροδρόμιο, νέα γέφυρα στο Βόσπορο και κανάλι για πλοία όπως επίσης και ένα τεράστιο τζάμι πάνω στο λόφο για να ρίχνει μία ματιά στα κοσμήματα της ισλαμικής αρχιτεκτονικής που υπάρχουν στην Πόλη. Οι επικριτές του κ. Ερντογάν επίμονα τον κατηγορούν ότι έχει μετατραπεί σε νέο-Οθωμανό σουλτάνο, αλλά και ο χαρακτηρισμός του Φαραώ δεν είναι πολύ μακριά. Όπως έχουν δηκτικά παρατηρήσει και Τούρκοι ισλαμιστές, οι μουτζαχίντ ή οι επίδοξοι μαχητές των παλαιότερων δεκαετιών έχουν γίνει σήμερα εργολάβοι ή μεγιστάνες του κατασκευαστικού κλάδου. Αυτές οι διαδηλώσεις όμως, αφορούν τόσο στην καταπάτηση του δημόσιου, κοινωνικού και πολιτιστικού χώρου του ΑΚΡ όσο και την ισοπέδωση αυτού του χώρου πρασίνου. Το νέο κατεστημένο του οποίου ηγείται ο κ. Ερντογάν έχει παραμερίσει πολιτικά την κοσμική ελίτ που κυριαρχούσε στη δημοκρατία που δημιουργήθηκε από τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Συγκεκριμένα, έχει παραγκωνίσει τον στρατό. Αυτό απομάκρυνε τον αντιδημοκρατικό έλεγχο στην εκτελεστική εξουσία, αλλά ακόμη δεν έχει προκύψει κάτι πειστικό που να καλύπτει αυτό τον πολιτικό χώρο. Κατά συνέπεια, το νέο καθεστώς αισθάνεται ελεύθερο να επανασχεδιάσει το κοσμικό σχολικό πρόγραμμα ή να καταπατήσει την ανεξαρτησία της Τουρκικής Ακαδημίας Επιστημών ή να επιβάλει περιορισμούς για το αλκοόλ. Η εχθρότητα σε αυτό που πολλοί κοσμικοί Τούρκοι βλέπουν ως επίθεση στον τρόπο ζωής τους αποκρυσταλλώνεται τώρα με διαδηλώσεις στους δρόμους σε μεγάλο βαθμό επειδή η κοσμική αντιπολίτευση – ειδικότερα το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα του Ατατούρκ – είναι ανίκανη. Το πραγματικό δράμα της Τουρκίας του κ. Ερντογάν δεν είναι το κοσμικό φάσμα της υφέρπουσας θεοκρατίας, αλλά ότι η κεμαλική αντίσταση αποδεικνύεται μη εκλέξιμη, παγιδευμένη στο παρελθόν και εξαρτώμενη από στρατηγούς και δικαστές για να κερδίσει ό,τι συνεχίζει να χάνει στην εκλογική κάλπη. Μέρος αυτού του δράματος είναι το παράδοξο ότι ο κ. Ερντογάν και το ΑΚΡ, πολιτικά εξαιρετικά σημαντικά αλλά παρανοϊκά ως προς τις εναντίον τους συνωμοσίες, συμπεριφέρονται σαν να είναι ακόμη η αντιπολίτευση – με τη διαφορά ότι ο βρόχος ανάδρασης αυτής της καλολαδωμένης πολιτικής μηχανής βραχυκυκλώθηκε από συκοφάντες. Προτού κερδίσει την εξουσία τον Οκτώβριο του 2002, το ΑΚΡ πέρασε 22 μήνες συζητώντας εις βάθος με 41.000 άτομα ανά την χώρα. Τώρα, όπως παραδέχονται ακόμη και σύμμαχοί του, ο κ. Ερντογάν ακούει κυρίως τον εαυτό του. Ο πρωθυπουργός, η πιο επιβλητική φιγούρα της Τουρκίας μετά τον Ατατούρκ, προτίθεται να υπογράψει ειρήνη με την πιο ανήσυχη κουρδική μειονότητα της χώρας και στη συνέχεια να γλιστρήσει τον επόμενο χρόνο στην προεδρική θητεία με ενισχυμένες εξουσίες. Με τόσο φιλόδοξη ατζέντα θα ήταν ανόητος να ανοίξει ένα νέο μέτωπο. Η ύβρις μπορεί να μην έρχεται με τη μορφή μίας καλά οργανωμένης αντιπολίτευσης, αλλά έχει τον τρόπο να ταπεινώσει τους ισχυρούς. Πηγή

Η αρχή του τέλους του παρόντος status quo Posted: 03 Jun 2013 01:10 AM PDT Τι θα μπορούσε να δρομολογήσει η ξαφνική κρίση στην Τουρκία… Γράφει ο Κίμων Γεωργακάκης Πολιτικός Επιστήμων Ο «συνωστισμός» των Μεγάλων Δυνάμεων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου θα οδηγούσε αναγκαστικά σε έξαρση των ήδη υποκινούμενων εξεγέρσεων στην γύρω περιοχή. Οι Δυτικοί με προεξάρχοντες τους Αμερικανούς δυσκολεύονται να αποδεχθούν την ανάμειξη των Ρώσων στα ενεργειακά της περιοχής και μόνο μια μεγάλη κρίση θα «πάγωνε» τις όποιες εξελίξεις στο γεωπολιτικό κομμάτι. Έτσι λοιπόν, όπως δείχνουν τα πράγματα, ολοκληρώνεται ο κύκλος των κρίσεων στην Μεσόγειο με την Τουρκία στην παρούσα φάση να αποτελεί ξαφνικά την αιχμή του δόρατος. Εδώ και καιρό γράφω ότι η γείτονα δεν μπορεί για πολύ ακόμα να λογίζεται ως παράγοντας σταθερότητας και ότι οι Αμερικανοί θα ακολουθήσουν εκ των πραγμάτων τον ρου των γεγονότων. Ήδη η Ουάσινγκτον, με σχετική ανακοίνωση ανάλογη των αντίστοιχων σε σχέση με Λιβύη και Συρία, πήρε αποστάσεις από την στάση της τουρκικής κυβέρνησης. Ο νέο-οθωμανισμός της Τουρκίας απέτυχε, επαληθεύοντας την εκτίμηση ότι η γείτονα χώρα είναι «γίγαντας με γυάλινα πόδια» και όχι το μέγα φόβητρο που μας παρουσίαζαν οι «ειδικοί» της γεωστρατηγικής ανάλυσης. Από την μία στιγμή στην άλλη ξεσηκώθηκε μέσω sms ολόκληρη η Τουρκία με τους γνωστούς και μη εξαιρετέους «Anonymous» να επιτίθενται μανιωδώς σε τουρκικές ιστοσελίδες. Οι κεμαλιστές δε, δείχνουν έτοιμοι -εφόσον επιλεγούν να αναλάβουν ξανά τα ηνία- να χτυπήσουν την γροθιά στο μαχαίρι. Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό; Ο διαφαινόμενος «προβιβασμός» της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο σε συνδυασμό με την αδυναμία του Ερντογάν να το εμποδίσει με πολιτικά μέσα, δεν υπήρχε περίπτωση να άφηνε αδιάφορο το κεμαλικό «στρατόπεδο», το οποίο δεν έχει αποδυναμωθεί στον επιθυμητό βαθμό παρ' όλες τις προσπάθειες των νέο-οθωμανών, Ερντογάν και Νταβούτογλου. Επιπλέον η συνεννόηση Άγκυρας-Κούρδων καθώς και η «αφύπνιση» άλλων μειονοτήτων στην Τουρκία έχει εκνευρίσει αρκετά τους οπαδούς του κεμαλικού εθνικισμού, ο οποίος πρεσβεύει ένα κοσμικό και «φυλετικά καθαρό» τουρκικό κράτος. Επομένως οι κεμαλιστές θα μπορούσαν, με αφορμή την κρίση, να επιχειρήσουν την απευθείας αντιπαράθεση με Ελλάδα και Κύπρο, προκειμένου να εμποδίσουν την γεωπολιτική αναβάθμιση του Ελληνισμού. Κάτι που ίσως ευνοεί εμμέσως και τα αμερικανικά σχέδια δημιουργίας τεχνητής κρίσεως στην περιοχή προς αντιμετώπιση της ρωσικής ενεργειακής διείσδυσης στα της Ελλάδας, που δύσκολα μπορεί να παρεμποδιστεί με θεμιτά μέσα, καθόσον οι Ρώσοι φαίνεται να κερδίζουν το παιχνίδι σε γεωοικονομικό επίπεδο. Όπως και να έχουν τα πράγματα, η επόμενη μέρα στην Τουρκία δεν θα είναι η ίδια με την προηγούμενη. Η «Άνοιξη» μπήκε για τα καλά στην γείτονα και μάλλον η μοίρα της θα είναι η ίδια με την υπόλοιπη Μέση Ανατολή: «Μπαχαλοποίηση και διαμελισμός». Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, πρόλαβε να πείσει το Πεκίνο αλλά κυρίως την Μόσχα, πως έχουν συμφέροντα στην χώρα μας. Έτσι λοιπόν σε περίπτωση γενίκευσης της έντασης οι Ρώσοι δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια. Μήπως όμως αυτό θέλει να πετύχει η Ουάσινγκτον; Την ρωσική δηλαδή ανάμειξη σε πιθανή σύρραξη, έτσι ώστε να υπάρχει δικαιολογία στρατιωτικής αντιμετώπισης της «Αρκούδας», η οποία δεν αφήνει με την πολιτική της τα σχέδια της παγκοσμιοποίησης να προχωρήσουν. Κατά τα φαινόμενα πλησιάζει η ώρα της μεγάλης αντιπαράθεσης, η οποία θα φέρει κοσμογονικές αλλαγές στον παγκόσμιο χάρτη. Οι εξελίξεις θα συνεχιστούν με ταχύ ρυθμό και τους επόμενους μήνες. Εισερχόμαστε στην αρχή του τέλους του παρόντος status quo… Πηγή ΠΥΓΜΗ

Οι Τούρκοι στους δρόμους τρομάζουν την ελληνική κυβέρνηση και όχι μόνο για το Αιγαίο Posted: 03 Jun 2013 12:57 AM PDT Του Πάρι Καρβουνόπουλου Η Αθήνα δεν κοιτά με αγωνία προς την Κωνσταντινούπολη ,την Άγκυρα και τις άλλες τουρκικές πόλεις που φλέγονται από τη λαϊκή οργή μόνο επειδή ανησυχεί μήπως και τώρα υλοποιηθεί το "σενάριο εξαγωγής της κρίσης" στο Αιγαίο. Γι΄ αυτό ανησυχούν οι στρατιωτικοί και καλά κάνουν. Είναι έτοιμοι να το αντιμετωπίσουν όπως λένε. Οι πολιτικοί όμως και αναφερόμαστε σ΄ όσους έχουν να κάνουν με το "τρικομματικό κυβερνητικό στρατόπεδο", μάλλον ανησυχούν περισσότερο με τις ταραχές αυτές καθ΄ αυτές. Η Τουρκία του Ερντογάν που πρόσφατα ξεχρέωσε το ΔΝΤ ,η Τουρκία της "ανάπτυξης" των αριθμών, η Τουρκία των ισλαμιστών υπουργών που πλέον όμως φορούν ιταλικά χειροποίητα κουστούμια, η Τουρκία στην οποία όλα πήγαιναν καλά, βρίσκεται σε αναβρασμό . Και ακόμη και αυτός ο Ερντογάν που μέχρι πριν από μερικές ημέρες δεχόταν φιλικά χτυπήματα στην πλάτη από τον Ομπάμα έδειξε αιφνιδιασμένος και αδύναμος να ελέγξει τις αντιδράσεις του κόσμου. Η αφορμή στην Τουρκία ήταν θεωρητικά ασήμαντη για το μέγεθος της αντίδρασης που εξαπλώθηκε γρήγορα σ΄ όλη τη χώρα. Ένα πάρκο! Δεν μπορεί να ήταν αυτή η αιτία. Και μάλλον θα υπάρχουν περισσότερες από μία αιτίες για όσα γίνονται στην Τουρκία. Μία απ΄ αυτές είναι η... "ανάπτυξη". Την βάζουμε σε εισαγωγικά την λέξη, γιατί αναφερόμαστε στην "ανάπτυξη" που βλέπουν οι οικονομολόγοι και οι γραφειοκράτες των κυβερνήσεων στις οθόνες των υπολογιστών τους. Και δεν ασχολούνται σχεδόν ποτέ με την ανάπτυξη την κανονική που έχει να κάνει με την καθημερινή ζωή του κόσμου. Τις περισσότερες φορές δε για να μην πούμε όλες η "ανάπτυξη" που επιδιώκουν οι κυβερνώντες καταστρέφει συστηματικά την ανάπτυξη της ζωής των πολιτών. Και όταν αυτές οι δύο... "αναπτύξεις" συγκρουστούν, τότε προκαλούνται γεγονότα σαν κι αυτά που βλέπουμε τώρα στην Τουρκία. Ανεξάρτητα από το αν θα εκτονωθεί ή όχι η ένταση που επικρατεί στην Τουρκία ,το καμπανάκι για τον Ερντογάν χτύπησε δυνατά. Καλά τα λόγια και η βιτρίνα, καλά τα σχέδια του Ερντογάν του μεγαλοπρεπή για νέους Βόσπορους και μαχητικά αεροσκάφη made in Turkey, αλλά οι πολίτες φαίνεται ότι αναζητούν την πραγματική ανάπτυξη στο τραπέζι τους και δεν την βρίσκουν. Μόλις πριν από μερικές ημέρες ο ΟΑΣΑ κατέταξε την Τουρκία στις τελευταίες θέσεις των χωρών με κριτήριο την ποιότητα ζωής. Κάτι δεν πάει καλά. Και αν σ΄ αυτά προστεθεί και η διαρκής διολίσθηση του καθεστώτος Ερντογάν στην επιβολή όλο και περισσότερων απαγορεύσεων ισλαμικής εμπνεύσεως δεν είναι περίεργο ότι οι νέοι κυρίως Τούρκοι βγήκαν στους δρόμους. Όλα αυτά ανησυχούν τους δικούς μας, που δεν έχουν δα και την ηγετική αίγλη του Ερντογάν. Την ίδια "ανάπτυξη" κυνηγάνε με πάθος και εμμονή. Η αγωνία της διαχείρισης των αντιδράσεων κάπως είχε αμβλυνθεί τους τελευταίους μήνες. Και μία ένδειξη αυτής της αντίληψης είναι τα όσα απίστευτα φέρεται να έχει πει ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στον Α/ΓΕΕΘΑ για τις περικοπές των στρατιωτικών. Η Τουρκία επανέφερε τους φόβους και τις ανησυχίες για το "τυχαίο". Ποιο μπορεί να είναι αυτό; Κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει. Για να... ελαφρύνουμε λίγο τη διάθεση να θυμήσουμε τι είχε πει ο Ευάγγελος Βενιζέλος όταν ακόμη ήταν υπουργός Εθνικής Άμυνας σε στρατιωτικούς συντάκτες. Κάποιος τον ρώτησε, τότε το 2009 ακόμη, όταν η κρίση δεν είχε ακόμη ενταθεί αν φοβάται κοινωνική αντίδαση. Είχε πει ότι σ΄ αυτές τις περιπτώσεις φοβάσαι πάντα το απρόσμενο. "Μπορεί να δεις μια διαδήλωση τρανσέξουαλ να καταλήγει σε Μάη του 68". Πηγή OnAlert

Δημοψήφισμα για το μεταναστευτικό και τα θέματα ρατσισμού Posted: 03 Jun 2013 12:36 AM PDT Γράφει ο Στάθης Διομήδης Τις τελευταίες ημέρες έχει ξεκινήσει ένα γαϊτανάκι του παραλόγου μεταξύ όλων των κομμάτων της Βουλής, για την ψήφιση ή όχι και με ποιους όρους ενός νέου αντιρατσιστικού νομοσχεδίου. Πλέον τα κόμματα έχουν σχεδόν αποφασίσει να καταθέσουν διαφορετικά νομοσχέδια. Εν τω μεταξύ το «υποτιθέμενο» αντιρατσιστικό νομοσχέδιο Ρουπακιώτη που κατατέθηκε στη Βουλή προσφάτως, είναι ιδιαιτέρως αμφιλεγόμενο καθώς στην αιτιολογική έκθεση στο σημείο έξι, αναφέρεται ότι, αγγίζει τα όρια της νομιμότητας του Συντάγματος για τα ατομικά και τα πολιτικά δικαίωμα αλλά και τα δικαιώματα της Ελευθερίας της έκφρασης και επίσης δε διασφαλίζεται ότι οι διατάξεις του δε θα χρησιμοποιηθούν για άλλους σκοπούς. Είναι αλήθεια ότι το θέμα του ρατσισμού είναι αλληλένδετο με το μεταναστευτικό, καθώς για να αρχίζουν να υπάρχουν σοβαρά φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας στην Ελλάδα, χρειάστηκε πρώτα να υπάρξει η αθρόα προσέλευση εκατοντάδων χιλιάδων ή και εκατομμυρίων νόμιμων και παράνομων μεταναστών στην Ελλάδα, ανεξέλεγκτα και χωρίς καμία μέριμνα με συνέπεια, να δημιουργηθεί «συνωστισμός» (όχι στη Σμύρνη!) σε πολλά μέρη αλλά και σε πολλές κοινωνικές δομές της Ελλάδας. Η χώρα έγινε μια απέραντη αποθήκη κατατρεγμένων ψυχών με ευθύνη των Ελληνικών κυβερνήσεων και της Ε.Ε… Αποτέλεσμα αυτού, με την ανοχή του κράτους και με την υψηλή εποπτεία και ντόπιων «αετονύχηδων» , συμμορίες, εγκληματικότητα, μαστροπεία, ακόμη και καταστάσεις δουλείας να έχουν αυξηθεί τρομακτικά τέτοιου είδους φαινόμενα και, να είναι μέρος της καθημερινότητας, Όμηροι του Ελληνικού κράτους και της Ε.Ε. αλλά και των «δουλεμπόρων» που πλήρωσαν οι μετανάστες για να φθάσουν στην Ελλάδα. Εάν το Ελληνικό πολιτικό σύστημα ενδιαφέρεται για μια πραγματική λύση στο εκρηκτικό και πολυσύνθετο αυτό πρόβλημα, χωρίς να διασαλευτεί ακόμη περισσότερο ο κοινωνικός ιστός και πριν αρχίσουμε να ζούμε εποχές σκοταδισμού, έχει μόνο μία επιλογή: να προκηρύξει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δημοψήφισμα ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας της Βουλής και πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, βάση του άρθρου 44 παράγραφος 2, του Συντάγματος. Ένα δημοψήφισμα τα ερωτήματα του οποίου θα έχει επεξεργαστεί μια ανεξάρτητη επιτροπή (επιλεγμένη όπως οι ανεξάρτητες αρχές) σε συνεργασία με φορείς και επιστήμονες, ώστε να μπορεί να περιλαμβάνει όσο το δυνατόν περισσότερα ζητήματα που αφορούν το μεταναστευτικό και το ρατσισμό χωρίς φόβο, πάθος και σκοπιμότητες… Επειδή όλα τα κόμματα λένε ότι μιλούν εξ ονόματος του Λαού και ότι εκφράζουν το Λαό, θα είναι μια πολύ καλή ευκαιρία ο Λαός, να εκφραστεί αυτοπροσώπως και άμεσα χωρίς εκπροσώπους ή αντιπροσώπους. Άλλωστε και τα κόμματα θεωρούν το Λαό κυρίαρχο… προεκλογικά! Βάση του νόμου για να είναι δεσμευτικό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα πρέπει να υπάρχει συμμετοχή τουλάχιστον 40% του εκλογικού σώματος. Ιδού η Ρόδος λοιπόν, ιδού και η… Δημοκρατία!!! Υ.Γ. Δε μπορεί να γνωρίζει κανείς εάν όλος αυτός ο ντόρος και ο «αδέξιος» κυβερνητικός χειρισμός σχετικά με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, γίνεται επί της ουσίας ή γίνεται για να χαθεί από το φως της δημοσιότητας η τρομακτική αποκάλυψη, ότι η λίστα Λαγκάρντ, εστάλη επισήμως από το Υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας στο αντίστοιχο Ελληνικό και ως εκ τούτου θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ΝΟΜΙΜΩΣ. Αυτή η αποκάλυψη δημιουργεί επικίνδυνους τριγμούς στην κυβέρνηση και αφήνει διπλά έκθετο τον κυβερνητικό εταίρο Βενιζέλο, καθώς πλέον οι ευθύνες του για την απόκρυψη της λίστας Λαγκάρντ για αρκετούς μήνες και η μη αξιοποίησή της από τον ίδιο ως Υπουργού Οικονομικών με τη δικαιολογία ότι δεν ήταν νόμιμη, δημιουργούν αρνητικούς συνειρμούς, στα όρια της καχυποψίας… Άραγε, η προανακριτική επιτροπή θα τον ξανακαλέσει για να απολογηθεί;

Ο αυτοκτονικός ιδεασμός ενός λαού… Posted: 03 Jun 2013 12:31 AM PDT Βαυκαλίζοντας την λογική μας, γινόμαστε σε καθημερινή βάση συνεργοί στην παράδοση της πατρίδας μας, στην μετατροπή της σε χώρο – αποικία χρέους και στην μετάλλαξή μας σε άβουλα όντα, -τυπικούς ακίνδυνους για την εξουσία- πολίτες και κατ' ουσίαν αιμοδότες και φανατικούς υποστηρικτές των πρόθυμων εθελοντών δημίων μας. Δυστυχώς, το φαινόμενο της αναζήτησης του «άριστου» που θα αποδώσει το δίκαιο, που θα λειτουργήσει ως απελευθερωτής και που θα αναλάβει τις αμαρτίες όλων μας ως από μηχανής θεός, τείνει να καταστεί ως κύριο χαρακτηριστικό ενός άτυπου αυτοκτονικού ιδεασμού –αυτοχειριασμού-, που αθωώνει τους πάντες πλην των ενόχων…! Χωρίς να υπάρχει καμία επί της ουσίας διάθεση αυτοκριτικής, χωρίς να υπάρχει καμία ειλικρινής τάση δημιουργίας ενός κοινού τόπου για την αντιμετώπιση της σχεδιασμένης και εφαρμοζόμενης δουλοποίησής μας, επιχειρούμε το αδιανόητο της διαμαρτυρίας με τα χαρακτηριστικά ενός βολικού όχλου που ασχολείται επιμόνως με τα μείζονα αλλά χωρίς καμία απολύτως διάθεση να τα αντιμετωπίσει στην πράξη. Εάν εμφανιζόταν κάποιος ο οποίος δεν θα είχε ασχοληθεί ποτέ με την πολιτική, ο οποίος δεν θα είχε εμπλακεί ποτέ με τους μηχανισμούς του διεφθαρμένου κράτους, ο οποίος δεν θα είχε καμία οικονομική επιφάνεια και γενικότερα θα ήταν ένας απλός πολίτης, που θα αγαπούσε την πατρίδα του περισσότερο και από τον ίδιο του τον εαυτό, ποια θα ήταν η συμπεριφορά μας απέναντί του; Δυστυχώς, θα τον αγνοούσαμε προφασιζόμενοι απειρία, μη ικανή γνώση ή πολιτική ικανότητα και θα τον διαπομπεύαμε για την τόλμη ή το θράσος του να ζητήσει -ένας κοινός θνητός, άγνωστος μεταξύ πολλών- την εμπιστοσύνη μας... Έχουμε επιλέξει, ήδη, την καφενειακή αντιμετώπιση της διαχείρισης της ζωής μας, επιβεβαιώνοντας όλους εκείνους που μας θεωρούν πρόβατα, ανίκανα να λειτουργήσουν χωρίς «τσομπάνηδες» (βλ. κομματόσκυλα, κομματάρχες και επιτηδευμένα αναγνωρίσιμους «σωτήρες» και «διασώστες»). Οι ίδιες μας οι πράξεις επιβεβαιώνουν την θρασύτητα των δημίων μας και την επιμονή τους να συνεχίζουν την εφαρμογή της γενοκτονίας μας, έχοντας την βεβαιότητα πως δεν θα ανατραπούν και δεν θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις ευθύνες (ποινικές και όχι μόνο) των πράξεών τους που έχουν ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές, που από όλους –σχεδόν- χαρακτηρίζονται ως πράξεις εθνικής μειοδοσίας. Όταν, λοιπόν, θα μπορέσουμε να ασκήσουμε πραγματική αυτοκριτική για την διάθεσή μας να αγωνιστούμε για τα αυτονόητα, για να επαναφέρουμε την (έστω και κάκιστη λειτουργούσα) δημοκρατία, για να αναταχθούμε ηθικά και εθνικά ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις της οικονομικής και εθνικής μας ανεξαρτησίας, τότε μέσα από μία ουσιαστική αυτοκάθαρσή μας, ίσως θα βρούμε τον βηματισμό μας προς την πραγματική κατεύθυνση που σήμερα βλέπουμε αλλά δεν έχουμε την δύναμη που απαιτείται για να ακολουθήσουμε. Μέχρι τη στιγμή που θα κατανοήσουμε το πώς, το πότε και το γιατί θα πρέπει να αποτινάξουμε τους απάτριδες και τους εθνομηδενιστές που επιμένουν να μας διασώζουν μέσα από ένα εξόφθαλμο σχέδιο μαζικής δολοφονίας, ίσως τότε να μπορέσουμε μέσα από την μεταξύ μας ομόνοια να σχεδιάσουμε και το αύριο που επιθυμούμε να κατακτήσουμε για την πατρίδα μας. Αλλά, μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή, είμαστε καταδικασμένοι να «κλαίμε το κακό το ριζικό μας» και να αποποιούμαστε το σύνολο των πραγματικών μας ευθυνών, αναμένοντες τον σωτήρα και αγνοώντας πως είναι ο άνδρας που κάνει τη γενιά… Κωνσταντίνος Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο.

H πολιτική γενεαλογία της βαναυσότητας Posted: 02 Jun 2013 10:15 PM PDT Του Χρήστου Γιανναρά Δύο είναι μάλλον τα στοιχεία που κυρίως απωθούν ή φοβίζουν τον (ομαλού ψυχισμού) πολίτη στην περίπτωση της «Xρυσής Aυγής». H χιτλερική ιδεολογία και η μεθοδική, έμπρακτη βαναυσότητα. H νεωτερική «δημοκρατία» αρέσκεται να είναι μεγαλόψυχη: Oι λαοί που τη γέννησαν ξέρουν, από πείρα οδυνηρή, σε ποια τυραννία οδηγεί ο έλεγχος των φρονημάτων και κάθε κανόνας «ορθότητας» απόψεων, ιδεών, πεποιθήσεων. Γι' αυτό στη νεωτερική «δημοκρατία» δεν απαγορεύονται ούτε και ιδεολογίες που παρήγαγαν, χρησιμοποίησαν ή δικαιολόγησαν φρικώδη εγκλήματα, εφιάλτες απανθρωπίας, βασανισμό εκατομμυρίων ανθρώπων – ο ναζισμός, ο φασισμός, η λενινιστική, σταλινική, μαοϊκή εκδοχή και πρακτική του μαρξισμού. Oσοι ασπάζονται αυτές τις ιδεολογίες της απανθρωπίας (και υπάρχει σε κάθε κοινωνία κάποιο ποσοστό ψυχικά προβληματικών ή ανώριμων ανθρώπων) έχουν το δικαίωμα να οργανώνονται και σε συλλόγους, σε σωματεία – όχι όμως σε κόμματα. Tους απαγορεύεται να χρησιμοποιούν τις πολιτικές ελευθερίες, που εξασφαλίζει η «δημοκρατία», ως μέσο για να την ανατρέψουν, να υπονομεύουν το συνταγματικά κατοχυρωμένο (με «κοινωνικό συμβόλαιο» της πλειοψηφίας) πολίτευμα της χώρας. Σε κοινωνίες χωρίς συμπλέγματα επαρχιώτικης επίδειξης «προοδευτικών» αντιλήψεων, είναι αδιανόητη η παρουσία στο Kοινοβούλιο κομμάτων ολοκληρωτικής ιδεολογίας. H χυδαιότητα, η μεθοδική και έμπρακτη, προϋποθέτει ολοκληρωτική νοοτροπία, αλλά τη μεταφράζει σε ενέργειες και συμπεριφορές, δεν την εμφανίζει οπωσδήποτε σε απόψεις και φρονήματα – μπορεί να μη διακηρύσσει ανοιχτά πίστη στον ολοκληρωτισμό, όμως αρνείται την πολυφωνία, καταλύει με το «έτσι θέλω» τη λειτουργία της δημοκρατίας. Kαι στην Eλλάδα σήμερα το φαινόμενο αυτό της έμπρακτης χυδαιότητας, του «τραμπουκισμού», δεν το εγκαινιάζει η «Xρυσή Aυγή». Tο βρήκε η X.A. αυτονόητα νομιμοποιημένο, εμπεδωμένο, ατιμώρητο ακόμα και στις κατάφωρα εγκληματικές (βασανισμού του κοινωνικού σώματος) εκφάνσεις του. Kάθε προσπάθεια να «ταξινομηθεί» η έμπρακτη χυδαιότητα σε καζουιστική περιπτωσιολογία (να διαβαθμίσουμε είδη και ποικιλίες βαναυσότητας, ιταμότητας, κακοπραγίας) είναι σίγουρα μάταιη: Kάθε τραμπουκισμός πιστεύει ατράνταχτη τη λογική του. Tο να χτίζουν στο γραφείο του τον καθηγητή που διαφωνεί μαζί τους, είναι για τους φοιτητές του κόκκινου ολοκληρωτισμού αυτονόητη «φάση αγώνα» του «φοιτητικού κινήματος». Tο ίδιο και το να διαλύουν βίαια συνεδρίες εκλογικών σωμάτων, για να αποτρέψουν την εκλογή καθηγητή που η κομματική τους «γραμμή» δεν τον εγκρίνει. Oι «καταλήψεις» δημόσιων κτηρίων, γραφείων, οδικών κόμβων, λιμανιών, που έγιναν καθημερινή πρακτική συνδικαλιστικού γκανγκστερισμού στις δεκαετίες της μεταπολίτευσης, είναι ή όχι έμπρακτη μεθοδική χυδαιότητα βάναυσης ασυδοσίας; Oταν η Παπαρήγα βεβαίωνε τους κομματικούς αρχηγούς στο προεκλογικό «ντιμπέιτ» πως «όσους νόμους κι αν ψηφίσετε στη Bουλή, εμείς θα τους καταργήσουμε στο πεζοδρόμιο» (χωρίς να την ενοχλήσει ποτέ εισαγγελέας), άνοιγε ή όχι διάπλατα την πόρτα στον μαύρο φασισμό της X.A.; Mην ξεχνάμε την τηλεοπτική στρατηγική των Πασόκων στα χρόνια της παντοδυναμίας τους: Nα μιλάνε ακατάσχετα, ώστε ο συνομιλητής τους να μην προλαβαίνει να αρθρώσει ολόκληρη φράση και νόημα – κορυφαίος στο είδος ο Eυάγγ. Bενιζέλος και από κοντά: Pέππας, Πρωτόπαπας, Γείτονας, Bαγγ. Γιαννόπουλος. Kαι ποιος θα αμφισβητήσει ότι πρώτος διδάξας τη χρυσαυγίτικη επιθετική χυδαιότητα στο Kοινοβούλιο ήταν ο απερίγραπτος Mένιος Kουτσόγιωργας; H χυδαιότητα δεν είναι απλώς άρνηση της ευπρέπειας, είναι βία. Eίναι θρασύτατος επιθετικός ναρκισσισμός που θέλει να ταπεινώσει, να εξουθενώσει, να συντρίψει όποιον του αντιστέκεται. Eίναι λεκτική συμπεριφορά ακραίας βαναυσότητας που εκφέρεται ως εξουσιαστική απόφανση. Tη X.A. τη γέννησε ο χυδαϊσμός του ανδρεϊκού αμοραλισμού, η δημαγωγία του «όλα επιτρέπονται». Tη γέννησε ο εκπασοκισμός της N.Δ., ο έσχατος ευτελισμός της, η πολιτική της ανυπαρξία ώς σήμερα. Tης έδωσε ιστορική σάρκα ο μηδενισμός, η αρνησιπατρία των «εκσυγχρονιστών» διανοουμένων, η «Aριστερά» του Kαριερισμού και της «Προόδου». Φρύαξε η υποκρισία των «μέσων» και του «συστήματος», όταν βουλευτής της X.A., σε ένα ρεσιτάλ βάναυσης χυδαιότητας, αποκαλούσε τα μέλη του Kοινοβουλίου «γίδια». Mάλλον είχε λησμονήσει η εξωνημένη εμπορευτική μας «πληροφόρηση» με ποια χυδαιότητα σεξουαλικής βωμολοχίας είχε φωραθεί να καθυβρίζει δημοσιογράφο ο πρόεδρος της Bουλής, δεύτερος τη τάξει στην πολιτειακή ιεραρχία. Kαι παραμένει απτόητος στην προεδρία του, επιφορτισμένος να συνετίσει τη συμπεριφορική αθλιότητα της X.A. Eίπαμε: κάθε τραμπουκισμός έχει τη δική του στεγανή λογική, τη λογική της αδιάβροχης ιδιοτέλειας. Oμως, όσο παρακάμπτουμε τις συγκρίσεις τόσο η βία εδραιώνεται σαν αυτονόητη. Eνα θραύσμα μαρμάρου που εκτοξεύεται για να σκοτώσει τον απέναντι ή μια βόμβα μολότωφ που τυλίγει στις φλόγες το κορμί του μόνο «επειδή είναι αστυνομικός», σε τι διαφέρει από τις μαχαιριές στο πρόσωπο ή στο σώμα του άλλου μόνο «επειδή είναι Aφγανός ή Πακιστανός»; Oταν στην πρώτη περίπτωση η απόπειρα δολοφονίας εκ προθέσεως είναι a priori και αυτονόητα αμνηστευμένη, πώς να αναχαιτιστεί ο εφιάλτης ενός δήθεν εθνικισμού θεμελιωμένου στο εκ προθέσεως έγκλημα; Tο πρόβλημα της ελλαδικής κοινωνίας σήμερα δεν είναι η X.A. – είπαμε: σε κάθε κοινωνία υπάρχει κάποιο ποσοστό ψυχικά προβληματικών ή ανώριμων ατόμων. Δυσοίωνο σημάδι και δεδομένο με απρόβλεπτες συνέπειες είναι η ψήφος τετρακοσίων είκοσι έξι χιλιάδων πολιτών που έφερε στη Bουλή, με δεκαοχτώ έδρες, την έμπρακτη μεθοδική βαναυσότητα. Oφείλουμε να αναζητήσουμε και να εντοπίσουμε απροκατάληπτα τα κίνητρα αυτών των ψηφοφόρων. Mόνο αν εκλείψουν τα κίνητρα, μπορεί να τιθασευθεί πολιτικά και το σύμπτωμα. Mε εκφοβισμό για τον εφιάλτη στον οποίο οδηγεί η αυθαιρεσία και η χυδαιότητα, δεν αλλάζει τίποτα – όταν μάλιστα ο εκφοβισμός ασκείται από τους πρώτους διδάξαντας τα όσα σήμερα οι ίδιοι καταγγέλλουν ως απειλή. Tο πιθανότερο κίνητρο των ψηφοφόρων της X.A. ήταν να εκδικηθούν την υποκρισία. Nα «μαυρίσουν» όσους διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους φαρισαϊκότατα όταν εμφανίζονται άλλοι να ασκούν την έμπρακτη και μεθοδική χυδαιότητα, που μόνο το κομματικό σύστημα της μεταπολίτευσης «δικαιούται» μονοπωλιακά να χρησιμοποιεί (το έχει επιβάλει εκ των πραγμάτων). Πιθανότερο κίνητρο των ψηφοφόρων της X.A.: να βάλουν τους τραμπούκους να ξεσχίσουν τις μάσκες υποκρισίας των πρωταίτιων του τραμπουκισμού. Συχνά η οργή σκοτίζει τη λογική όσο και η ιδιοτέλεια.

Μέρκελ: Βρισκόμαστε όλοι στην ίδια βάρκα Posted: 02 Jun 2013 09:57 PM PDT «Βρισκόμαστε όλοι στην ίδια βάρκα», δήλωσε η καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ και τόνισε ότι «πολλά εξαρτώνται και για την Γερμανία, από το τι συμβαίνει στην Πορτογαλία, στην Ελλάδα, στην Ισπανία ή άλλες χώρες». Επισήμανε δε ότι οι πρωθυπουργοί αυτών των χωρών έχουν την δημοκρατική νομιμοποίηση γα το θαρραλέο και επίπονο μεταρρυθμιστικό έργο που επιτελούν και ανέφερε ότι η ίδια υπερασπίζεται τα συμφέροντα όχι μόνο της χώρας της, αλλά ολόκληρης της Ευρώπης, ενώ εξέφρασε την αισιοδοξία της για την συνέχιση των προγραμμάτων λιτότητας, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα τις θυσίες των πολιτών. «Καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι ισχυρή, εάν οι άλλες χώρες δεν πηγαίνουν καλά», επισήμανε η κυρία Μέρκελ σε συνέντευξή της στην αυριανή έκδοση του περιοδικού Der Spiegel και, ερωτηθείσα εάν η δύναμή της ως επικεφαλής της γερμανικής κυβέρνησης έχει αυξηθεί λόγω της κρίσης, ανέφερε ότι η πολιτική του Βερολίνου τυγχάνει πολύ προσεκτικής παρακολούθησης διεθνώς. «Η Ευρώπη είναι ικανή για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις περισσότερο από ό,τι ίσως εκτιμούσαμε», είπε η κα Μέρκελ και εξήγησε ότι λόγω της κρίσης έχουν ληφθεί αποφάσεις που προηγουμένως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί. Δήλωσε αισιόδοξη ότι θα συνεχιστεί η εφαρμογή των προγραμμάτων λιτότητας, διότι στις χώρες αυτές, όπως σημείωσε, πολλοί πολίτες αναγνωρίζουν τις παραλείψεις που οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση, αλλά παραδέχθηκε ότι απαιτούνται μεγάλες θυσίες εκ μέρους των πολιτών. Η κα Μέρκελ τόνισε ότι για την ώρα δεν θεωρεί αναγκαία την ενίσχυση του ρόλου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και επανέλαβε ότι αυτό που πρέπει να γίνει είναι να αναβαθμιστεί ο συντονισμός της δημοσιονομικής πολιτικής στην Ευρώπη. Εμφανίστηκε ακόμη επιφυλακτική για την απευθείας εκλογή Προέδρου της Κομισιόν, αλλά και για οποιαδήποτε άλλη θεσμική αλλαγή στην ΕΕ, καθώς, όπως είπε, «επί του παρόντος δεν είναι σκόπιμες οι θεωρητικές συζητήσεις για αλλαγές στα θεσμικά όργανα». Η καγκελάριος υπεραμύνθηκε ακόμη της επιλογής της κυβέρνησής της να πωλεί όπλα σε χώρες της Αφρικής ή της Ασίας όπου αμφισβητείται το δημοκρατικό έρεισμα των κυβερνήσεων, τονίζοντας ότι οι χώρες αυτές, όπως η Σαουδική Αραβία, «αποτελούν σημαντικούς εταίρους της Γερμανίας στη μάχη κατά της διεθνούς τρομοκρατίας». Δεσμεύθηκε πάντως για μεγαλύτερη διαφάνεια και ταχύτητα στην ενημέρωση για την πώληση οπλικών συστημάτων, αλλά απέφυγε να τοποθετηθεί σχετικώς με το σκάνδαλο που έχει ξεσπάσει γύρω από την προμήθεια των μη επανδρωμένων τηλεκατευθυνόμενων κατασκοπευτικών αεροσκαφών Euro Hawk, τα οποία κόστισαν 500 εκατομμύρια ευρώ στο Βερολίνο και τώρα αμφισβητείται η χρησιμότητά τους.