Ας μιλήσουμε επιτέλους! 25-8-13

Ας μιλήσουμε επιτέλους!

---

• Δύο Ελλάδες, δύο κόσμοι
• Μεγάλο μυστικό: Ο άνθρωπος είναι ο απόλυτος οικονομικός πόρος
• Μεγάλο μυστικό: Δεν είναι κυρίαρχος ο λαός ούτε έχει κάποια εξουσία
• Όλοι είμαστε κλέφτες, εκτός από...
• Εδώ είναι Μπομπολιστάν!
• H απορία για την ευρωπαϊκή μειονεξία
• Η αυτο-γελοιοποίηση του Γκρούεφσκι συνεχίζεται...
• ΕΥΠ: Εξαίρεση (ορθά) από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών
• Μονόδρομος η σωτηρία της χώρας και όχι των "δανειστών"
• Ζήτημα χρόνου οι «απρόσκλητοι επισκέπτες» στον πλανήτη μας
• Τα πιθανά σενάρια από τις επιλογές του Ομπάμα για τη Συρία
• Οι χρήσιμοι ηλίθιοι, το φρενοκομείο και τα σχέδια του Ερντογάν για την κατάληψη νησιών του Αιγαίου
• Οι Τούρκοι ετοιμάζουν μεγάλη πρόκληση για τη Θράκη και όχι μόνο...
• Ετοιμαστείτε για «άλλα κόλπα» με το δημόσιο χρέος…
• Μήπως η αλήθεια δεν βρίσκεται εκεί που "δείχνει το δάχτυλο";
• Ουίλιαμ Μάλισσον: "Η νέα ελληνική χούντα και η ελευθερία του λόγου"
• Τουρκοπράκτορες και... βουλευτές καλούν σε εξέγερση τους μουσουλμάνους της Θράκης!
• Το «στρατηγικό βάθος» καταρρέει στην Αίγυπτο
• 50 ευρώ κοστίζει η αίτηση εξαίρεσης από το "χαράτσι" της ΔΕΗ!
• Ο όρκος και οι ιερές εικόνες στα δικαστήρια ενοχλούν
• Διεθνές δεδικασμένο από νέα δικαίωση των funds–πιστωτών της Αργεντινής που έχασαν τα κεφάλαια τους στη χρεοκοπία του 2001;

Δύο Ελλάδες, δύο κόσμοι Posted: 25 Aug 2013 08:58 PM PDT H... γκλαμουριά και ο «ιπτάμενος Στυλιανός» και ο τραγικός θάνατος του 19χρονου στο Περιστέρι για 1,20 ευρώ Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ Δευτέρα, 12 Αυγούστου. «Γκλαμουριά». Μιάμιση μόλις ώρα μετά την υπογραφή της συμφωνίας πώλησης του 33% του ΟΠΑΠ σε εταιρεία της οποίας μεγαλομέτοχος είναι ο επιχειρηματίας Δημήτρης Μελισσανίδης, το ιδιωτικό αεροσκάφος του νέου ιδιοκτήτη του ΟΠΑΠ αναχωρεί με έναν ξεχωριστό επισκέπτη: τον Στέλιο Σταυρίδη. Είναι αυτός που ως πρόεδρος του ταμείου ιδιωτικοποιήσεων πούλησε εκ μέρους του κράτους τον ΟΠΑΠ στον Μελισσανίδη! Αυτός υπέγραψε τη συμφωνία. Ο Σταυρίδης στέλνει μάλιστα με το κινητό του τηλέφωνο σε τοπική εφημερίδα της Κεφαλονιάς και... φωτογραφίες (!) από την πτήση του με το αεροπλάνο του Μελισσανίδη, ώστε να μάθουν όλοι ότι πέταξε με αυτό. Τρίτη, 13 Αυγούστου. Μιζέρια. Αντί για αεροπλάνο, τρόλεϊ. Και μάλιστα τρόλεϊ που πάει στο Περιστέρι. Ενας 19χρονος άνεργος που δεν έχει εισιτήριο έρχεται στα χέρια με έναν ελεγκτή. Κάποιος ανοίγει την πόρτα του τρόλεϊ. Υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες ο νέος πέφτει στον δρόμο. Τραυματίζεται βαρύτατα. Ξεψυχάει το πρωί της Τετάρ­της, παραμονή του Δεκαπενταύ­γου­στου. Η πόρτα του τρόλεϊ έγινε πύλη του Αδη. «Ιπτάμενος Στυλιανός!» είναι ο πηχυαίος κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της εφημερίδας «Ημερήσιος» της Κεφαλονιάς. Αναφέρεται στον πωλήσαντα τον ΟΠΑΠ, φυσικά, τον Στέλιο Σταυρίδη. Διθυραμβικός ο υπότιτλος: «Πήγε αυθημερόν Αθήνα, πούλησε το 33% του ΟΠΑΠ και γύρισε με το τζετ του Μελισσανίδη». Ο ίδιος ο Σταυρίδης παίρνει σβάρνα τα τηλεοπτικά κανάλια και κάνει δηλώσεις: «Ηταν επιλογή μου, όχι ελαφρότητα, να δεχθώ τη μεταφορά με το αεροπλάνο του Μελισσανίδη» διακηρύσσει απερίφραστα. «Προσφέρθηκε ο άνθρωπος να εξυπηρετήσει μετά τις υπογραφές» προσθέτει ανενδοίαστα. «Εχω εγκάρδιες σχέσεις με όλους αυτούς τους επιχειρηματίες» πληροφορεί το πανελλήνιο. Το ανάθεμα των καθωσπρέπει συνοδεύει στην ύστατη κατοικία του τη σορό του νεαρού από το Περιστέρι. Νεκρός-ξενεκρός, τον έβαλε στη θέση του η χαριτόβρυτος συγγραφέας Λένα Διβάνη. «Οι ελεγκτές δεν πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους γιατί κάποιος τζαμπατζής μπορεί να πηδήξει έξω από το όχημα» έγραψε σαρκαστικά. Σωστά τα λέει. Το ότι ο «τζαμπατζής» πέθανε είναι προφανώς μια ασήμαντη λεπτομέρεια μπροστά στον «θεσμικό ρόλο» του ελεγκτή, που πρέπει να διαφυλαχθεί πάση θυσία. Ιανός η κυβέρνηση. Με δύο πρόσωπα. Από τη μια απέραντη θλίψη για τον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ. «Ο υπουργός Οικονομικών με πήρε τηλέφωνο και μου είπε: ''Με λύπη μου πρέπει να σου ζητήσω την παραίτησή σου'' γνωστοποίησε σε όλους τους υπηκόους αυτής της χώρας ο ίδιος ο Στ. Σταυρίδης, σε μία από τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του. Ατσάλι το κράτος από την άλλη στην υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος που απειλείται από την ακρίδα των τζαμπατζήδων των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. «Ο οδηγός και ο ελεγκτής έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνουν» δηλώνει αταλάντευτος ο υφυπουργός Μεταφορών μετά τον θάνατο του 19χρονου. Ο ένοχος τιμωρήθηκε. Το κράτος έδειξε την πυγμή του απέναντι στον νεαρό άνεργο που αποπειράθηκε να το ζημιώσει κατά ένα ευρώ και είκοσι λεπτά. Προφανώς δεν εγείρεται θέμα για το αν η ποινή του θανάτου που κατέληξε τελικά να του επιβληθεί είναι αναντίστοιχη προς το ποσό του 1,20 ευρώ που έχασε το κράτος. Είναι και αυτό μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Δεν απαιτεί καν την έκφραση λύπης, έστω και υποκριτικά. -->

Μεγάλο μυστικό: Ο άνθρωπος είναι ο απόλυτος οικονομικός πόρος Posted: 25 Aug 2013 10:20 AM PDT Human resources το λένε οι αγγλοσάξωνες. Ανθρώπινοι πόροι. Κυνισμός μαζί και ακριβολογία. Ο άνθρωπος είναι πόρος. Με την οικονομική έννοια. Μάλιστα είναι ο απόλυτος οικονομικός πόρος. Χωρίς την παρέμβαση του ανθρώπου κανένας φυσικός πόρος δεν μπορεί να έχει ή να αποκτήσει αξία. Ο άνθρωπος και η ανθρώπινη εργασία είναι ο απαραίτητος όρος και ο καταλύτης που μεταμορφώνει τους φυσικούς πόρους, όπως τα μεταλλεύματα και τα ορυκτά, τα χωράφια και τις σοδειές, την ξυλεία των δασών, το νερό των ποταμών, την πέτρα την ίδια, σε κάτι με αξία. Σε πλούτο. Οι πόλεμοι, μικροί και μεγάλοι, δεν γίνονται μόνο για τους φυσικούς πόρους. Γίνονται βασικά για την κυριαρχία πάνω σε μεγάλους πληθυσμούς ανθρώπων. Ουσιαστικά όλη η παγκόσμια διαμάχη ιστορικά έχει μία και μόνη επιδίωξη. Την κυριαρχία επί ανθρώπων. Ολα τα άλλα είναι άχρηστα και ασήμαντα χωρίς τους ανθρώπους που μεταβάλλουν την πέτρα ή το ορυκτό σε κάτι χρήσιμο. Σε αξία και πλούτο. Το ίδιο το χρήμα, ιδίως στις νεότερες μεταλλάξεις του σε ένα απλό χαρτονόμισμα χωρίς αντίκρυσμα σε κάτι άλλο, έχει ελάχιστη αξία χωρίς ανθρώπους που να μοχθούν για να δώσουν πραγματική αξία σε φυσικούς πόρους. Για τον λόγο αυτό, στο παγκόσμιο σύστημα, το χρήμα είναι κάτι που έρχεται δεύτερο. Το πρωτεύον είναι η κυριαρχία. Ο έλεγχος. Ο έλεγχος μεγάλων πληθυσμών. Διότι μόνο ο άνθρωπος είναι ο απόλυτος οικονομικός πόρος. Αυτό που λέμε κράτος, με την σύγχρονη αλλά και την πολύ παλιά του έννοια, δεν είναι παρά ένας μηχανισμός εξουσίας στον οποίο ανήκουν οι άνθρωποι που κατοικούν μια συγκεκριμένη περιοχή. Το κράτος χρειάζεται ανθρώπους να το υπακούν. Υπηκόους. Οι άνθρωποι παράγουν τον πλούτο που το κράτος συλλέγει και διανέμει σύμφωνα με δικά του κριτήρια και λογικές. Μέσα από αυτό το πρίσμα μπορούμε να δούμε το κράτος, από το πρώτο και αρχέγονο μεγάλο γεωργικό κράτος της αρχαιότητας ως το σύγχρονο κράτος, ως ένα αγρόκτημα εκτροφής ανθρώπων. Σαν την "Φάρμα των ζώων" του Τζωρτζ Οργουελ. Τα αγροκτήματα και οι φάρμες έχουν βέβαια ιδιοκτήτες. Το ίδιο και το κράτος. Εχει και αυτό ιδιοκτήτες. Το σύγχρονο κράτος δεν είναι μια κοινωνικοποιημένη ιδιοκτησία φυσικά. Ιστορικά ο άνθρωπος ως οικονομικός πόρος και η σχέση του με την παραγωγή δεν παρέμεινε βέβαια σταθερή και χωρίς αλλαγές. Ούτε οι μορφές συλλογής του παραγόμενου πλούτου. Αυτό που παρέμεινε ίδιο είναι η διανομή του πλούτου. Τον πλούτο που παράγει ο άνθρωπος ως οικονομικός πόρος βασικά νέμονται οι ιδιοκτήτες του κράτους και οι βοηθοί τους. Οι ιδιοκτήτες του κράτους δεν είναι αναγκαστικά και οι κυβερνήτες του. Συχνά παραχωρούν αυτή την κοπιαστική και δευτερεύουσα εργασία σε πρόθυμους υπαλλήλους τους. Αρχικά οι περισσότεροι ανθρώπινοι πόροι, οι άνθρωποι, ήταν δούλοι. Πρόσωπα χωρίς καμμία ελευθερία. Με ιδιοκτήτη. Ο οποίος είχε σε κάποιες περιπτώσεις δικαίωμα ζωής και θανάτου επάνω στους δούλους του. Οι δούλοι αυτοί, στα μεγάλα κράτη της αρχαιότητας αλλά και στην προχωρημένη αυτοκρατορική εποχή αγοράζονταν και πωλούνταν σε μεγάλες ποσότητες. Στην Μεσόγειο υπήρχαν τεράστιες υπεραγορές δούλων. Υπήρχε όμως πάντα ένα πρόβλημα. Η απόδοση των δούλων. Οι δούλοι δεν είχαν κάποιο σοβαρό κίνητρο ώστε να εργαστούν αποδοτικά πέρα από ένα όριο. Αλλά και σε κάποιες ιστορικές περιπτώσεις, όπως μετά το τέλος των ρωμαϊκών κατακτήσεων, οι μεγάλοι αριθμοί δούλων που έγιναν διαθέσιμοι, δημιούργησαν και άλλα προβλήματα. Οι δούλοι ήταν τόσοι πολλοί και τόσο φτηνοί που οι ιδιοκτήτες γης τους αγόραζαν σε μεγάλες ποσότητες για την καλλιέργεια στα αγροκτήματά τους, παραμελώντας την ανάπτυξη και των εκσυγχρονισμό των γεωργικών εργαλείων. Δηλαδή η υπερπληθώρα δούλων καθυστέρησε την τεχνολογική ανάπτυξη. Ετσι πορεύτηκε πάνω κάτω η ανθρωπότητα μέχρι τον μεσαίωνα. Αγροκτήματα εκτροφής ανθρώπων χωρίς καμία ελευθερία και κανένα δικαίωμα. Μα το σημαντικώτερο παρέμενε πάντα η μικρή απόδοση των δούλων. Επρεπε να βρεθεί ένα κίνητρο ώστε η φάρμα των ανθρώπων να αποδώσει καλύτερα. Το κίνητρο που επιλέχτηκε ήταν να δοθεί στον δούλο περιορισμένη ελευθερία και ιδιοκτησία. Ετσι ο δούλος και η οικογένειά του συνδέθηκε με το χωράφι αναπόσπαστα. Θεωρήθηκε μέρος του κτήματος που ορίστηκε να καλλιεργεί. Πώληση και αγορά του κτήματος περιλάμβανε και τους δούλους που το καλλιεργούσαν. Ο δούλος έγινε δουλοπάροικος. Παρήγαγε από μόνος του και με δικά του τεχνικά και οικονομικά μέσα, χρησιμοποιώντας ένα κτήμα που του "ανήκε" τύποις μόνο. Απόκτησε όμως την υποχρέωση να πληρώνει βαρύ φόρο στον πραγματικό ιδιοκτήτη του κτήματος. Εναν αναλογικό φόρο πάντα. Αλλά τώρα είχε τουλάχιστον κίνητρο να γίνει πιο αποδοτικός. Οσο πιο πολύ παρήγαγε τόσο περισσότερο του έμενε. Θεωρητικά πάντα. Αυτό το σύστημα διαχείρισης των ανθρώπινων πόρων έμεινε σε ισχύ μέχρι το τέλος του μεσαίωνα και το έμπα στην βιομηχανική εποχή. Οι τελευταίοι δουλοπάροικοι στην ευρωπαϊκή ήπειρο υπήρχαν στην τσαρική Ρωσία και "απελευθερώθηκαν" με την επανάσταση των μπολσεβίκων. Η μικρή απόδοση των δουλοπάροικων συνέχιζε να παραμένει ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Πέρα από αυτό οι αλλαγές στις συνθήκες παραγωγής από την αγροτική στην βιομηχανική οικονομία, δεν βοηθούσε στο να διατηρηθεί το παλιό σύστημα. Επρεπε να γίνει μια νέα διαρρύθμιση. Μια διαρρύθμιση που θα συνέχιζε να αποδίδει τουλάχιστον το ίδιο καλά με το παλιό σύστημα. Κρατώντας πάντα τον ανθρώπινο πόρο στην θέση του δούλου με κάποιον τρόπο. Οπως και έγινε. Ο ανθρώπινος πόρος "απελευθερώθηκε". Απόκτησε την ιδιότητα του πολίτη στο εθνικό κράτος. Το δε κράτος μεταμορφώθηκε και αυτό για να ταιριάζει στις νέες συνθήκες. Από την απολυταρχία πέρασε στον κοινοβουλευτισμό. Στον ανθρώπινο πόρο δόθηκε η δυνατότητα του να έχει ιδιοκτησία πραγματικά δική του αλλά και αυτόνομη οικονομική δράση και παρουσία μέσα στην οικονομική διαδικασία. Να παράγει και να κερδίζει για τον εαυτό του και μόνο. Ελεύθερος πια από τα παλιά δεσμά. Αυτό ήταν ένα πολύ ισχυρό κίνητρο. Το οποίο κινητοποίησε τον ανθρώπινο πόρο στο να αυξήσει την αποδοτικότητα της παραγωγής του. Σε συνδυασμό με άλλα μέτρα, όπως την ελεύθερη πρόσβαση στην παιδεία και την τεχνολογία, την δυνατότητα σύστασης επιχειρήσεων, ο πλούτος που ο ανθρώπινος πόρος παράγει, είναι για πρώτη φορά τέτοιας μεγάλης έκτασης και υψηλής ποιότητας. Οι ιδιοκτήτες του κράτους παρέμειναν οι ίδιοι. Οχι μόνοι οι ίδιοι ως οικονομική τάξη αλλά σε πολλές περιπτώσεις είναι οι ίδιες οικογένειες που υπήρξαν ιδιοκτήτες κρατών κατά των μεσαίωνα που συνεχίζουν, με επιγαμίες φυσικά, από την ίδια κοινωνική θέση ισχύος. Υπάρχουν υποψίες, στη σφαίρα της συνωμοσιολογίας βέβαια μέχρι να βρεθούν ιστορικές αποδείξεις, ότι η διαδοχή αυτή των ιδιοκτητών συνεχίζεται βιολογικά από την αρχαιότητα. Αυτές οι κοσμογονικές αλλαγές της θέσης του ανθρώπινου πόρου στο σύγχρονο εθνικό κράτος καθώς και οι αναγκαίες πολιτειακές αλλαγές, έφεραν και μεγάλες αλλαγές στην συλλογή του παραγόμενου πλούτου εκ μέρους των ιδιοκτητών του κράτους. Η συγκομιδή του παραγόμενου πλούτου έγινε πιο εκλεπτυσμένη και γι' αυτό πιο δυσδιάκριτη. Κύριο μέσο έγινε τώρα ο άμεσος φόρος και γενικά ο φόρος. Πολύ αποδοτική συγκομιδή, και από παλιά δοκιμασμένη. Τώρα όμως μπήκε σε εφαρμογή μια πολύ μοντέρνα τεχνολογία συλλογής του παραγόμενου πλούτου. Η χρηματοπιστωτική οικονομία. Βασικά ο μισθός ως αντίτιμο για μια ορισμένη ποσότητα εργασίας. Η εργασία του ανθρώπινου πόρου έγινε και αυτή εμπόρευμα. Και καθώς οι ιδιοκτήτες του κράτους έχουν την ισχύ, καθορίζουν και την τιμή της. Ομως το υπερόπλο της συλλογής είναι άλλο. Η πίστωση. Οι τράπεζες και τα δάνεια δηλαδή. Οι τράπεζες, ιδιωτικές (όλες οι τράπεζες είναι ιδιωτικές) και κάτω από δήθεν κοινωνικό-κρατικό έλεγχο, είναι η κατάληξη του μεγαλύτερου μέρους του παραγόμενου πλούτου των κοινωνιών, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Οι ίδιες οι τράπεζες δεν παράγουν τίποτε. Απλώς ενεργούν ως μεσάζοντες στην αναγκαία για μια χρηματοπιστωτική κοινωνία, ροή του χρήματος. Στην πίστωση. Και φυσικά πίσω από τις τράπεζες βρίσκονται οι παλιοί και οι νέοι ιδιοκτήτες του κράτους. Αυτοί που από την αρχαιότητα καρπώνονται τον πλούτο που παράγει ο ανθρώπινος πόρος. Συνοψίζοντας, η οικονομική διαδικασία δεν αποκαλύπτει τα μυστικά της με την πρώτη ματιά. Ο ανθρώπινος πόρος είναι ο πιο πολύτιμος οικονομικός πόρος. Η βασική διαμάχη, ιστορικά και παγκόσμια, δεν είναι για την οικονομία και τους φυσικού πόρους έτσι γενικά και αόριστα. Αλλά είναι για την κυριαρχία και τον έλεγχο του μόνου οικονομικού πόρου που έχει αληθινή αξία. Του ανθρώπινου πόρου. Του ανθρώπου. Που συνεχίζει να ζει στο "Αγρόκτημα εκτροφής ανθρώπων". Η κυριαρχία επί των ανθρώπων είναι το παντοτεινό ζητούμενο. Θραξ ο Αναρμόδιος

Μεγάλο μυστικό: Δεν είναι κυρίαρχος ο λαός ούτε έχει κάποια εξουσία Posted: 25 Aug 2013 09:39 AM PDT Τρεις είναι οι εξουσίες εκτελεστική (κυβέρνηση, αστυνομία, κλπ) νομοθετική (βουλή) δικαστική Όταν έχεις την εξουσία πρέπει να έχεις και την ισχύ να επιβάλλεις την θέλησή σου. Ο λαός δεν έχει καμία τέτοια δυνατότητα. Σε κανένα πολιτικό ή οικονομικό σύστημα δεν έχει ο λαός την ισχύ, την εξουσία, να επιβάλλει την θέλησή του. Στα απολυταρχικά καθεστώτα, ναζισμοί, φασισμοί, κομμουνισμοί και σοσιαλισμοί, δεν τίθεται καν τέτοιο ζήτημα. Στα συστήματα αυτά ο λαός είναι στη γραμμή. Ζυγισμένος-στοιχισμένος. Παίρνει εντολές και τις εκτελεί. Απαρέγκλιτα. Μία εξουσιαστική ελίτ, ολίγων προσώπων, που έχει καταλάβει την εξουσία, συνήθως εξ εφόδου, και με την βοήθεια σε μερικές περιπτώσεις του λαού παραπλανώντας τον, την ασκεί προς δικό της αποκλειστικά όφελος. Ξεκάθαρα πράματα. Στον κοινοβουλευτισμό η υφαρπαγή της λαϊκής εξουσίας γίνεται με περίτεχνη δολιότητα. Πρόκειται σχεδόν για κομψοτέχνημα. Στον κοινοβουλευτισμό το πολιτικό σύστημα αφήνει τον λαό να πιστεύει πως έχει την εξουσία να επιλέξει τους κυβερνήτες του, δηλαδή τον πρωθυπουργό τους νομοθέτες του, δηλαδή τους αντιπροσώπους-βουλευτές. Μεγίστη πλάνη βέβαια. Για να φτάσει κάποιος να είναι υποψήφιος για πρωθυπουργία, δηλαδή αρχηγός κόμματος, πρέπει να έχει περάσει με επιτυχία πολλές "εξετάσεις". Τις οποίες εξετάσεις δεν τις δίνει βέβαια στον λαό. Αλλά σε πάτρωνες που παραμένουν στην σκιά. Δηλαδή σε εθνικά και εξω-εθνικά οικονομικά κέντρα και κέντρα εξουσίας. Σε εξω-θεσμικά κέντρα. Κανείς δεν αναδεικνύεται σε τέτοιες θέσεις εξουσίας αν δεν έχει εξασφαλίσει την συναίνεση αυτών των ισχυρών κέντρων και παραγόντων. Οσο για τους βουλευτές-νομοθέτες, αυτούς τους επιλέγει ο αρχηγός του κόμματος με το επιτελείο του. Ο αρχηγός τους κόμματος καταρτίζει την λίστα των υποψηφίων από όπου θα προέλθουν οι βουλευτές-νομοθέτες. Και αρκετές φορές η επιλογή αυτή πρέπει να πάρει επίσης και την συγκατάθεση από τους παραπάνω εξω-θεσμικούς πάτρωνες  Κυρίως από ορισμένα μεγάλα εθνικά οικονομικά συμφέροντα. Όπως φυσικά και ο ορισμός των υπουργών αργότερα, όταν γίνεται η συγκρότηση της κυβέρνησης. Ο κοινοβουλευτισμός είναι «δημοκρατία»-ξεπέτα. One night stand. Μια φορά στα τέσσερα χρόνια. Ενα και στα γρήγορα. Κι αυτό κάλπικο. Το Σύνταγμα μπορεί να λέει ότι θέλει. Η «πολιτική πεπατημένη» είναι ισχυρότερη και από το Σύνταγμα και όλες τις παραγράφους του μαζί. Το Σύνταγμα είναι απλώς ένας νόμος. Και για να εφαρμόσεις έναν νόμο, πρέπει να έχεις την δύναμη να το κάνεις. Ο λαός δεν έχει καμμιά ισχύ μέσω της οποίας να επιβλέπει πραγματικά την τήρηση του συντάγματος. Έτσι η κυβέρνηση κυβερνάει σχεδόν όπως θέλει. Περνάει ότι νόμο θέλει. Η νομοθετική εξουσία είναι υποτακτική σκλάβα της εκτελεστικής εξουσίας, δηλαδή της κυβέρνησης. Η νομοθετική διαδικασία είναι μια παρωδία. Η κοινοβουλευτική ομάδα της κυβερνητικής πλειοψηφίας είναι μια αυτοματοποιημένη γραμμή παραγωγής νόμων. Λειτουργεί σαν μια καλά πειθαρχημένη διμοιρία πεζοναυτών, που παίρνει και εκτελεί εντολές χωρίς γκρίνιες. Ακριβώς το αντίθετο δηλαδή από αυτό που προβλέπει το Σύνταγμα. Ο λαός δεν συμμετέχει, εννοείται, στην κατάστρωση των νόμων. δεν μπορεί να ακυρώσει κανέναν από αυτούς τους νόμους που νομοθετεί, με την διαδικασία διμοιρίας, η κυβέρνηση οι νόμοι αυτοί όλοι είναι εγκυρότατοι ακόμη κι όταν είναι αντίθετοι με τις προεκλογικές υποσχέσεις της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Η κυβέρνηση επίσης διορίζει και την κεφαλή της δικαιοσύνης. Ούτως ή άλλως στον κοινοβουλευτισμό έχουμε επαγγελματίες δικαστές. Πράγμα καθόλου καλό για την υγεία και την ποιότητα της δικαιοσύνης φυσικά. Σε συνδυασμό με την πολυνομία, τις ποικίλες διοικητικές και πολιτικές πιέσεις και τους διορισμένους ανώτατους δικαστές, καθώς επίσης και με το όπλο των μεταθέσεων και των προαγωγών, η δικαιοσύνη, άλλο ένα κάστρο της λαϊκής εξουσίας, έχει αλωθεί από την διαφθορά την πολιτική και όχι μόνο, και είναι πολύ μακριά από τον διακηρυγμένο στόχο. Ακόμη και για καθαρά ποινικές αποφάσεις καμιά φορά διαφαίνεται μια σκανδαλώδης μεροληψία. Ο λαός δεν έχει την παραμικρή παρέμβαση και εξουσία σε όλο αυτό το σύστημα. Δεν μπορεί να τιμωρήσει ούτε τους πολιτικούς που του είπαν καταφανώς ψέματα για να αναρριχηθούν στην εξουσία. Αληθινή τιμωρία. Με φυλάκιση, πρόστιμο και τα παρόμοια. Οχι με την ανώδυνη ανάληψη της "πολιτικής ευθύνης". Ο λαός δεν έχει καμμία απολύτως ισχύ. Ο εξευτελισμός της έννοιας της ισχύος του είναι πλήρης και διαρκής. Ο "κυρίαρχος λαός" δεν είναι καθόλου κυρίαρχος. Είναι ο βαστάζος της υπόθεσης. Θραξ ο Αναρμόδιος

Όλοι είμαστε κλέφτες, εκτός από... Posted: 25 Aug 2013 09:10 AM PDT ...τους υπουργούς, τους βιομηχάνους και τους εφοπλι(η)στές!   Το ξεπούλημα του δημοσίου που εμείς έχουμε πληρώσει, τα τελευταία 3 χρόνια γίνεται παράλληλα με δήθεν αποκαλύψεις για την διαφθορά. Γνωστή τακτική πλέον. Το ξεπούλημα στο χώρο της υγείας έπρεπε και αυτό να έχει το άλλοθι του. Το σύστημα υγείας το έριξαν έξω οι γιατροί και οι φαρμακοποιοί λέει ο θρασύτατος επιχειρηματίας-εκδότης-βιβλιοπώλης- υπουργός. Θα μπει κόσμος στη φυλακή λέει το φερέφωνο των φασιστοειδών κυβερνητών. Εντάξει το καταλάβαμε. Οι γιατροί είναι κλέφτες. Οι φαρμακοποιοί είναι κλέφτες. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κλέφτες. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι κλέφτες. Οι συνταξιούχοι είναι κλέφτες. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι δεν είναι κλέφτες αλλά δεν είναι ανταγωνιστικοί σε σχέση με τους Βούλγαρους υπαλλήλους. Συμπέρασμα: Όλοι είμαστε κλέφτες, εκτός από: Βουλευτές και υπουργούς. Γραμματείς υπουργείων. Δικαστικούς. Εφοπλιστές. Βιομηχάνους. Πολυεθνικές. Όταν έχεις όραμα ως πολιτικός, μπορείς να συγκεντρώσεις όλους τους αδιάφθορους λεφτάδες και να αγοράσεις το Ελληνικό κράτος όπως είναι, ατόφιο! Αυτοί ξέρουν από μπίζνες. Η ιδιωτικοποίηση του κράτους είναι πλέον δεδομένη. Αλλά δεν τους φτάνει το κράτος και οι επιχειρήσεις του, δεν τους φτάνουν τα κτήρια, τα νησιά, αγροτικές εκτάσεις, παραλίες και νησιά, ενέργεια και νερό.  Παράλληλα με το ξεπούλημα του δημοσίου γίνεται και το ξεπούλημα της ιδιωτικής περιουσίας του λαού. Τα σπίτια μας. Ο Σαμαράς το είπε ξεκάθαρα ''Θα αναλάβω προσωπικά το θέμα των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας'' . Είναι πολλά τα λεφτά για να αφήσει το θέμα σε κάποιον υπουργάκο. Αυτό είναι το πολιτικό όραμα τους. Εξάλλου έχει υποσχεθεί τα σπίτια σε Κινέζους και Ρώσους. Έχει δώσει τον λόγο του ο άνθρωπος,  για μιά τιμή ζεί άλλωστε σε τούτη τη χώρα. Μια τιμή που θα του εξασφαλίσει τον επιούσιον μέχρι τρίτης ίσως και τέταρτης γενεάς. Διότι αν δεν εξασφαλίσεις την οικογένεια σου τι να την κάνεις την ζωή; Άσε που από μικρός είχε μάθει να ακολουθεί το μότο "η τιμή, τιμή δεν έχει και χαρά στον που την έχει..." Μην του στερήσουμε τη χαρά του ανθρώπου-αντωνάκη!! Από ΛΟΓΙΑ και ΣΚΕΨΕΙΣ

Εδώ είναι Μπομπολιστάν! Posted: 25 Aug 2013 10:39 AM PDT Με απευθείας ανάθεση δόθηκε στον ΑΚΤΩΡΑ  και ο λιγνίτης της Φλώρινας Μη χάσετε Το ΧΩΝΙ και αυτήν την Κυριακή!   Το θέμα στη Βουλή από τη Ραχήλ Μακρη ! Ενεργειακός Κροίσος ο Μπόµπολας, που πήρε το λιγνιτωρυχείο της Βεύης για τα επόµενα 50 χρόνια. Του παραχωρήθηκε η εκµετάλλευση δηµόσιας περιουσίας, της οποίας η αξία ξεπερνά τα 3 δισ. ευρώ! Στις 9 Αυγούστου 2013 δόθηκε τέλος σ' άλλο ένα πολυετές σίριαλ, ακόµη ενός µεγάλου έργου που δόθηκε «µε απευθείας εκµίσθωση»... στον Μπόµπολα.  Πρόκειται για το λιγνιτωρυχείο της Βεύης στη Φλώρινα που το πήρε ο ΑΚΤΩΡ για 15 χρόνια αλλά µπορεί να ανανεώνει τη σύµβαση µέχρι να φτάσει τα 50 χρόνια!Και προφανώς ο εργολάβος θα ανανεώνει συνεχώς τη σύµβαση µέχρις ότου εξορύξει όσους περισσότερους τόνους µπορεί από τους 126 εκατ. τόνους που θεωρούνται τεχνικά απολήψιµοι. Το τίµηµα ορίστηκε στα 150.000.000 ευρώ (συνολικά για τα 15 χρόνια) µε τιµές 2012. Μη χάσετε Το ΧΩΝΙ και αυτήν την Κυριακή! -->

H απορία για την ευρωπαϊκή μειονεξία Posted: 25 Aug 2013 08:50 AM PDT Του Χρήστου Γιανναρά Κάτι αλλάζει στην Eυρώπη; H Eυρώπη παύει να είναι αυτό που ήταν; Aλλάζει χαρακτήρα και ταυτότητα; Aν η απάντηση στα ερωτήματα είναι θετική, πρόκειται για γεγονός κοσμογονικό, στην κυριολεξία. Πιθανολογούμε το γεγονός, αλλά για τις κοσμογονικές μεταβολές στην Iστορία οι σύγχρονοι των μεταβολών έχουν μόνο ενδείξεις, οι αποδείξεις γίνονται προφανείς πάντοτε εκ των υστέρων. Eνδειξη ίσως καθοδηγητική: Ποιους συγγραφείς διάβαζε η Eυρώπη αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ποια ονόματα κυριαρχούσαν στη βιβλιαγορά και στις συζητήσεις των δεκαετιών του '50 και του '60, και τι διαβάζουν οι Eυρωπαίοι σήμερα; Tότε έμοιαζε να συναντούν ευρύτατο ενδιαφέρον τα φιλοσοφικά βιβλία – συζητιόταν ο Kαμύ, ο Σαρτρ, ο Mερλώ Ποντύ, ο Xάιντεγγερ, ο Γιάσπερς, ο Xούσσερλ, ο Λεβινάς. Aπό κοντά έρχονταν οι ταινίες του Mπέργκμαν, του Φελίνι, του Aντονιόνι, μαζί και το «θέατρο του παραλόγου»: Mπέκετ, Iονέσκο, Zαν Zενέ, Aραμπάλ – η Eυρώπη αντιπάλευε υπαρξιακά ερωτήματα, ζήταγε να ψηλαφήσει «νόημα» (αιτία και σκοπό) ή να βυθομετρήσει ρεαλιστικά το μη-νόημα, την αινιγματική αλογία της ανθρώπινης ύπαρξης και της Iστορίας. Eβγαινε τότε η Eυρώπη (και μαζί της ο κόσμος) από μια κόλαση παραλογισμού, αλληλοσφαγής, εφιαλτικών ολοκληρωτισμών. Tην ενδιέφερε και η χρεία: να ανοικοδομηθούν τα ερείπια, να ξαναλειτουργήσουν αγορές – σίγουρα. Aλλά πρώτο ζητούμενο, για μεγάλο ποσοστό φορέων της ευρωπαϊκής καλλιέργειας και ταυτότητας, ήταν η πάλη για «νόημα», η «γιγαντομαχία περί της ουσίας» που έλεγε ο Πλάτων και ξαναθύμισε ο Xάιντεγγερ. Φιλοσοφία, λογοτεχνία, θέατρο, κινηματογράφος τολμούσαν τη συναρπαστική ανατομία της εμπειρίας του παραλόγου, την αναδρομή στις ρίζες της απώλειας του «νοήματος». Oλοι και όλα επιβεβαίωναν την προφητική εξαγγελία του Nίτσε, την καταγγελία της μεταφυσικής νοησιαρχίας: «O Θεός πέθανε και τον σκοτώσαμε εμείς, εμείς όλοι είμαστε οι φονιάδες του». O Θεός της θρησκειοποιημένης Xριστιανοσύνης, προϊόν της συλλογιστικής αποδεικτικής, δεν ήταν παρά ένα «νοητό είδωλο» ή ο αναγκαίος όρος - προϋπόθεση του χρησιμοθηρικού ηθικισμού, όπως τον ήθελε ο Kαντ. Θεός απρόσιτος στην ανθρώπινη εμπειρία, στον ρεαλισμό της προσωπικής σχέσης. Mε τον Yπαρξισμό και τη Φαινομενολογία το πρόβλημα του «νοήματος» έφευγε από το πεδίο της ιδεολογίας – της αναμέτρησης «πεποιθήσεων» θεϊστών και αθέων. Tο ζητούμενο τώρα ήταν ο «τρόπος» να συνεχίσει ο άνθρωπος να δημιουργεί Iστορία αναλαμβάνοντας τις συνέπειες του παραλόγου της ύπαρξης, να κατορθώσει αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια χωρίς προσφυγή στους απριορισμούς της θρησκείας. O μηδενισμός του Xάιντεγγερ, του Σαρτρ, του Kαμύ (εμπειρική ψηλάφηση της απουσίας κάθε «οντολογικού θεμέλιου» των φαινομένων) δεν σήμαινε παραίτηση, βυθισμό στην ιδιωτεία, στην αποκτήνωση του καταναλωτικού ολοκληρωτισμού. Σήμαινε, σαφέστατα, πείσμα, πάλη για την πραγμάτωση της ανθρώπινης γνησιότητας: της «αγιότητας χωρίς Θεό» (Kαμύ). O άνθρωπος είναι αυτό που κάνει, η ιστορική του δράση είναι ο τρόπος του να μηδενίζει το μηδέν στο είναι του – έστω και αν αυτός ο τρόπος βεβαιώνεται κάθε στιγμή σαν ένα «άχρηστο πάθος» (Σαρτρ). Aπό μια τέτοια γλώσσα ο σημερινός Eυρωπαίος μοιάζει να μην καταλαβαίνει τίποτα, την προσπερνάει παντελώς αδιάφορος. Aκόμα και τα ονόματα που αντιπάλαιψαν το υπαρκτικό πρόβλημα προκαλώντας μια πρωτοφανή βιβλιογραφική έκρηξη, οι νεώτερες γενιές των Eυρωπαίων μάλλον τα αγνοούν. H αλυσιδωτή διαδοχή συνεχώς καινούργιων φιλοσοφικών προκλήσεων, που για αιώνες ξεσήκωναν το γενικό ενδιαφέρον στην Eυρώπη, τέλειωσε, εδώ και περίπου σαράντα χρόνια: Tελευταίο όνομα κάπως ευρύτερα γνωστό ήταν του «κοινωνιολογούντος» Xάμπερμας: περίπτωση ιδιοφυούς (σε εντυπωσιασμό) παράκαμψης κάθε κυρίως φιλοσοφικού ερωτήματος. Tι ενδιαφέρει κατά προτεραιότητα την Eυρώπη σήμερα, ποια τα κυρίαρχα στη δημοσιότητα θέματα, τι συζητάνε όταν ανταμώνουν οι άνθρωποι, τι διαβάζουν, τι πρωτεύει στη ζωή τους, τι κατά κύριο λόγο τούς απασχολεί; Mα, ολοφάνερα και αυτονόητα: η λογική και οι πρακτικές μεγιστοποίησης της καταναλωτικής ευχέρειας. H οργάνωση και λειτουργία της Oικονομίας, η διαχειριστική αποτελεσματικότητα της Πολιτικής, ίσως και οι στοχεύσεις της χρησιμοθηρικής τεχνολογίας. Tα χαμηλής κατά κεφαλήν καλλιέργειας στρώματα έχουν περιορίσει τον σκοπό της ζωής, τη χαρά της ζωής, το «νόημα» της ύπαρξης σε μόνο τον πρωτογονισμό της ενστικτώδους ανάγκης να κατέχουν, να κυριαρχούν, να ιδιοποιούνται, να ναρκισσεύονται, να ηδονίζονται. Tα υψηλής κατά κεφαλήν καλλιέργειας υπηρετούν τις ίδιες ενορμήσεις με μεγαλύτερη ευχέρεια εκλεκτικότητας και φινέτσας. Kάποτε η Eυρώπη ήταν συνώνυμη με τη γενικευμένη καλλιέργεια, το πάθος για την έρευνα, για τη γνώση ως αυταξία. Eυρώπη ήταν τα πανεπιστήμιά της – Oξφόρδη, Kαίμπριτζ, Σορβόννη, Xαϊδελβέργη, Λουβαίν, Oυψάλα. Aυτά τα μυθικά πανεπιστήμια σήμερα πιθηκίζουν το αμερικανικό μοντέλο ωμής εμπορευματοποίησης της σπουδής και της έρευνας. Kαταργούν αυτονόητα μια έδρα, λ.χ. σανσκριτικών, για να μεταφέρουν την επένδυση σε «παραγωγικό» γνωστικό αντικείμενο. Oμως, Eυρώπη ήταν αυτό: η δυνατότητα σπουδής των σανσκριτικών, της γνώσης για τη γνώση, όχι της γνώσης που θα αποφέρει δολάρια. Eχει μπει σε καινούργια ιστορική περίοδο η Eυρώπη, η διαφοροποίησή της, ίσως αναπόφευκτη, σηματοδοτεί αλλαγή του «παραδείγματος», ανατρέπει την κάποτε καύχηση για τη διεθνή πρωτοπορία στον πολιτισμό της Nεωτερικότητας. Σήμερα μιμείται η Eυρώπη τον ανθρωπολογικό πρωτογονισμό μιας νεόφυτης κοινωνίας δίχως κληροδότημα Iστορίας, κοινωνίας μεταναστών, που διαμόρφωσε το ήθος της (τις αρχές συμβίωσης) στην αδυσώπητη μάχη επιβίωσης του ισχυροτέρου, με τους νόμους του ανελέητου ανταγωνισμού, με αυτονόητη την «αρχή»: ο θάνατός σου ζωή μου. Kύριο γνώρισμα στην οργάνωση της καινούργιας Eυρώπης η χρηματολαγνεία του τυχοδιώκτη (ή της απελπισμένης φτωχολογιάς) που κυνηγούσε στην αμερικανική ήπειρο την «ευκαιρία». Iδια λαγνεία με αυτή των βαρβαρικών εισβολέων στην ευρωπαϊκή Δύση στις αρχές του Mεσαίωνα: Oλα να είναι «ιδιωτικά», να υπακούνε στη λογική της διαφοράς αφέντη - δούλου, τελείως αδιανόητη η έννοια του «δημόσιου συμφέροντος», του κοινωνικού κράτους. Oλα να πουλιούνται και να αγοράζονται: η γνώση και η καλλιέργεια, το νερό που μας ξεδιψάει και το φως που μας φωτίζει, η εγχείρηση και το φάρμακο, η περίθαλψη και η νοσηλεία, το σχολικό βιβλίο και ο παιδικός σταθμός, το μέσο μεταφοράς. Nα αξιολογείται η Tέχνη από τον εντυπωσιασμό που κατορθώνει, η πληροφόρηση να αγοράζεται από επαγγελματίες της παραπλάνησης, την ψυχαγωγία να την εμπορεύεται ο υπόκοσμος της διαστροφής και της χυδαιότητας. Aυτά όλα είναι ο μηδενισμός που τον εξόρκιζε η μεταπολεμική διανόηση της (τότε) Eυρώπης. Σήμερα ένσαρκος.

Η αυτο-γελοιοποίηση του Γκρούεφσκι συνεχίζεται... Posted: 25 Aug 2013 08:40 AM PDT Ο Γκρούεφσκι έφερε και τον Ιουστινιανό στα Σκόπια «Ανάπλαση» των Σκοπίων με ανδριάντες και γαλέρες. Στην κεντρική πλατεία τοποθετήθηκαν μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο 47 αγάλματα Του Σταύρου Τζίμα Μερικοί μιλούν για επιχείρηση «μαζικής ύπνωσης», άλλοι για «εθνικιστικό αμόκ» και κάποιοι κάνουν λόγο για «ντροπή και γελοιότητα». Οι θαμώνες των πολλών καφετεριών στην κεντρική πλατεία «Μακεδονίας» στα Σκόπια, απολαμβάνουν τον καφέ τους, μέσα σ' ένα «δάσος» από ανδριάντες και οι περιπατητές στην όχθη του Βαρδάρη (Αξιός) οσονούπω θα μπορούν να «ταξιδεύουν» με... ρωμαϊκές γαλέρες. Στη μέση της πλατείας βρίσκεται το θηριώδες άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ή «έφιππου καβαλάρη» όπως επισήμως ονομάστηκε για να μη θεωρηθεί ότι παραβιάζεται το πνεύμα της Ενδιάμεσης Συμφωνίας με την Ελλάδα. Ο μεγάλος στρατηλάτης καβάλα στον Βουκεφάλα έτοιμος να εφορμήσει και στη βάση του φαραωνικού έργου κάποιες ώρες της ημέρας ένας ξεναγός ντυμένος...αρχαίος Μακεδόνας, με περικεφαλαία και χλαμύδα, ενημερώνει τους επισκέπτες για τα περασμένα μεγαλεία! Υπό το βλέμμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου βρίσκεται σε έκταση λίγων στρεμμάτων, μια «στρατιά» άλλων αγαλμάτων, μπρούτζινων και μαρμάρινων. Ο εμπνευστής του αμφιλεγόμενου σχεδίου εξαρχαϊσμού, εθνικιστής πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Νίκολα Γκρούεφσκι έχει κατατάξει δεκάδες προσωπικότητες της Ιστορίας στους ήρωες του δικού του έθνους. Βασιλιάς Φίλιππος, αυτοκράτορας Ιουστινιανός, Τσάρος Σαμουήλ, «βαρκάρηδες της Θεσσαλονίκης», οπλαρχηγοί του βουλγαρικού έθνους, όπως Γκότσε Ντέλτσεφ, Ντάμε Γκρούε, Κύριλλος και Μεθόδιος, στρατηγοί Περδίκκας, Αμύντας, Παρμενίων, κ.ά. Μέσα σ' ένα Σαββατοκύριακο, παραμονές των δημοτικών εκλογών και με τον φόβο ότι θα εκλεγεί -όπως και έγινε- ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης που διαφωνεί με το σχέδιο, η κυβέρνηση τοποθέτησε στην πλατεία 47 ανδριάντες.Δεκάδες άλλοι, πολεμιστών από το παρελθόν ή πνευματικών ανθρώπων, πολλούς από τους οποίους «διεκδικούν» οι Βούλγαροι, μπήκαν στις δύο πεζογέφυρες που φτιάχτηκαν για να ενώσουν τις όχθες του Βαρδάρη. Μαζί με τους ανδριάντες και τις ρωμαϊκές αψίδες, ο Γκρούεφσκι φέρνει τώρα στα Σκόπια και... καράβια. Μπορεί ο Βαρδάρης να μην είναι πλωτός, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τέσσερις ρωμαϊκές γαλέρες να «δέσουν» στην όχθη του. Η «ναυπήγησή τους», προβλέπεται από το περιβόητο «πρόγραμμα 2014», που υλοποιεί η κυβέρνηση στο πλαίσιο της επιχείρησης σφυρηλάτησης της «μακεδονικής συνείδησης» του πληθυσμού. Οι πληροφορίες θέλουν τις γαλέρες να χρηματοδοτούνται από ιδιώτες οι οποίοι θα τις εκμεταλλευτούν για σειρά ετών ως καφετέριες και ξενοδοχεία και στη συνέχεια θα «περάσουν» στο κράτος. Οι αντιδράσεις στη βίαιη αυτή ανατροπή της αρχιτεκτονικής αισθητικής, προέρχεται κυρίως από τους διανοούμενους και την κοσμοπολιτική ελίτ του κέντρου της πόλης. »Ο καθηγητής της Αρχιτεκτονικής στο πανεπιστήμιο των Σκοπίων κ. Μίροσλεβ Γκρτσεφ, πρώην δήμαρχος, είναι πολέμιος του «προγράμματος 2014» το οποίο χαρακτηρίζει φασιστικής και σταλινικής αρχιτεκτονικής έμπνευσης. «Προσπαθούν με τη δήθεν ανάπλαση να αναπλάσουν τον λαό χρησιμοποιώντας μύθους που παραπέμπουν σε κάποιες περασμένες ένδοξες εποχές» λέει στην «Κ» και προσθέτει: «Ολο αυτό που γίνεται δεν έχει καμία σχέση με την αισθητική και την αρχιτεκτονική με την οποία χτίστηκε η πόλη. Τα κτίρια και τα αγάλματα φτιάχτηκαν από άγνωστους μηχανικούς και αρχιτέκτονες, δεν ρωτήθηκαν καν οι ειδικοί του πανεπιστημίου. Πρόκειται για γελοιότητα, για ντροπή». Ο γνωστός σκηνοθέτης Σλόμπονταν Ουνκόφσκι είναι ιδιαίτερα καυστικός σε δηλώσεις του στην ιστοσελίδα SEEbiz. Να τι τονίζει: «Το έργο στερείται νομικής βάσης, αισθητικής και λογικής. Δυστυχώς η Μακεδονία βρίσκεται υπό κατοχή ενός «νεο-μπαρόκ εθνικισμού», ο οποίος τρέφει ορισμένες κοινωνικές ομάδες, προσφέροντάς τους κάτι που το έχουν ανάγκη, έναν μύθο περί μεγαλείου, ένα μύθο περί ένδοξων εποχών, κάτι που είναι ελκυστικό και πρακτικά κρατάει τον λαό υπνωτισμένο...». Μεγάλα ποσά ξοδεύονται για την τοποθέτηση τεράστιων σημαιών σε λόφους και βουνά. Η αλήθεια είναι ότι η κοινή γνώμη εμφανίζεται διχασμένη για το όλο αυτό πρόγραμμα εξαρχαϊσμού. Πάντως είναι πολλοί όσοι γκρινιάζουν για το κόστος. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι δόθηκαν «για όλα τα έργα» 200 εκατ. ευρώ, ενώ η αντιπολίτευση υποστηρίζει ότι το κόστος ξεπέρασε τα 400 εκατ. ευρώ σε μια εποχή που η φτώχεια μαστίζει τον πληθυσμό. Η απάντηση του Γκρούεφσκι είναι απλή: τις διαμαρτυρίες υποκινούν η Ελλάδα και η Βουλγαρία που θέλουν να καταστρέψουν το έθνος και τη χώρα! Και έτσι... ξεμπερδεύει. Εθνικός παροξυσμός Η επιχείρηση ενίσχυσης του εθνικού φρονήματος του σλαβομακεδονικού πληθυσμού δεν περιορίζεται μόνο στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων και τα αγάλματά της. Στον αυτοκινητόδρομο από τη Γευγελή έως τα Σκόπια τεράστιες πινακίδες ενημερώνουν τον επισκέπτη ότι κινείται στον δρόμο του «Μεγάλου Αλεξάνδρου». Αλλωστε, το ίδιο όνομα φέρει και το αεροδρόμιο των Σκοπίων, ενώ στην καλλιεργούμενη ατμόσφαιρα εθνικοπατριωτικού παροξυσμού, όλο και περισσότερα βρέφη βαφτίζονται με τα ονόματα Φίλιππος και Αλέξανδρος, Παρμενίων, Κάσσανδρος κ.λπ.

ΕΥΠ: Εξαίρεση (ορθά) από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών Posted: 25 Aug 2013 08:28 AM PDT Σε μια θετική εξέλιξη στον κόσμο των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών, κατατέθηκε τροπολογία για την εξαίρεση της Υπηρεσίας από το σύστημα της Ενιαίας Αρχής Πληρωμών. Η βαθμολογική εξέλιξη αλλά και το μισθολόγιο του προσωπικού της ΕΥΠ, πλέον δεν θα δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (ΦΕΚ), αλλά θα φυλάσσεται στη Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Επικυρωμένο αντίγραφο θα επιδίδεται μόνο στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και στην ίδια την Υπηρεσία. Η τροπολογία θα συζητηθεί την επόμενη εβδομάδα στη Βουλή. Με την τροπολογία αυτή που θα έχει αναδρομική ισχύ από 1/1/2013 θα διασφαλίζεται το απόρρητο των ατομικών στοιχείων του προσωπικού της ΕΥΠ σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στα άρθρα 14 & 17 του Νόμου 3649/2008. Ας ελπίσουμε ότι θα διορθωθούν κι άλλα κακώς κείμενα στην τόσο κρίσιμη για την ελληνική εθνική ασφάλεια υπηρεσία… Πηγή Defence-Point Σχόλιο ιστολογίου: Η διατήρηση της πλήρους μυστικότητας - απορρήτου των στοιχείων των υπαλλήλων - στελεχών - πρακτόρων της ΕΥΠ λογικά βρίσκεται μέσα στα αυτονόητα, τα οποία θα πρέπει να διατηρηθούν για πλείστους λόγους διατήρησης της ασφάλειας των εμπιστευτικών και άκρως απόρρητων πληροφοριών, επιχειρήσεων του παρελθόντος αλλά και του παρόντος χρόνου της συγκεκριμένης υπηρεσίας. Η εξασφάλιση αυτών των πληροφοριών που σχετίζονται άμεσα με την ασφάλεια της χώρας πρέπει να αποτελεί άβατο για οποιαδήποτε τροποποίηση επιδιώκει η τρόικα (ή άλλοι ενδιαφερόμενοι κύκλοι) και οποιονδήποτε που επιθυμεί να διασπάσει το απόρρητο των προσωπικών ή άλλων ευαίσθητων δεδομένων του προσωπικού της ΕΥΠ. Κι εμείς το βλέπουμε σα μια θετική εξέλιξη για την πολύπαθη υπηρεσία και το προσωπικό της αν και όλα αυτά (τροπολογίες κλπ) έχουν και μια δόση ειρωνίας καθότι την τελευταία τετραετία η μισή υπηρεσία "σύρθηκε" στις αίθουσες των ελληνικών δικαστηρίων λόγω της καταστροφικής και σ´ αυτόν τον ευαίσθητο χώρο πολιτικής της κυβέρνησης Παπανδρέου, αποκαλύπτοντας έτσι στον κάθε "ενδιαφερόμενο" πρόσωπα, στοιχεία και υποθέσεις με ότι αυτό συνεπάγεται για την Εθνική μας Ασφάλεια, για καθαρά μικροκομματικούς λόγους... Θυμίζουμε στους αναγνώστες μας και τις αποκαλύψεις WikiLeaks... Ας ελπίσουμε ότι θα επικρατήσει η σοβαρότητα και η σύνεση και ότι κάποτε θα δοθεί ένα τέλος σε όλον αυτό τον τραγέλαφο.

Μονόδρομος η σωτηρία της χώρας και όχι των "δανειστών" Posted: 25 Aug 2013 07:59 AM PDT Οι όποιες «μεταρρυθμίσεις» εφαρμόζει η «Ελληνική» κυβέρνηση, έχουν επιτείνει την δεινή κατάσταση της χώρας . Όλοι οι δείκτες είναι χειρότεροι από το 2010, το κράτος περισφίγγεται χωρίς το παραμικρό κέρδος! Οι μόνοι ωφελημένοι, είναι οι δανειστές και οι επίβουλοι, οι οποίοι καραδοκούν για να υφαρπάξουν ιδιωτική και δημόσια περιουσία, ενώ το χρέος έχει εκτιναχθεί στα 321 δισεκατομμύρια ευρώ, παρά τις αιματηρές θυσίες του Ελληνικού Λαού.  Μόνον το αστυνομικό κράτος γίνεται ισχυρότερο, προστατεύοντας μία «αριστοκρατία» η οποία κάμπτει τους νόμους και το Σύνταγμα κατά το δοκούν. Σε μία υγιή οικονομία καίριο μέλημα είναι η παραγωγή πλούτου μέσω της ανάπτυξης, από τον οποίο (πλούτο) θα εισπράξει το κράτος άμεσους και έμμεσους φόρους ώστε να δημιουργηθεί κρατικό πλεόνασμα από το οποίο εξοφλείται το εξωτερικό χρέος. Η συνταγή την οποία επέτρεψαν οι πολιτικοί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα οδηγεί στην διαρκή υπερχρέωση, ύφεση, ανεργία, υπογεννητικότητα, ακόμη και σε απώλειες ανθρώπινων ζωών. Εάν δεν ακολουθηθεί άλλη λύση, κινδυνεύει να πραγματοποιηθεί η ρήση , ότι στο τέλος του 2014 δεν θα υφίσταται Ελληνικό Κράτος! Και η λύση δεν μπορεί να είναι άλλη παρά εκείνη η οποία θα «βάζει πάτο» στο βαρέλι, εξυπηρέτησης των δανειστών! Παράλληλα οφείλουν οι κυβερνώντες να εκπονήσουν επί τέλους ένα μακρυπρόθεσμο σχέδιο ανάπτυξης. Παραγωγή πλούτου μπορεί να προέλθει, από την εξωστρεφή ανάπτυξη του πρωτογενούς και του τριτογενούς τομέα και σταδιακά του δευτερογενούς. Παράλληλα πρέπει να ληφθούν μέτρα για την ενίσχυση της εσωτερικής κατανάλωσης. Για την επίτευξη των παραπάνω, ενδεικτικά και όχι περιοριστικά προτείνονται: 1.      Σύνδεση της εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους με την ανάπτυξη 2.      Αναστολή ισχύος της ΚΑΠ για την Ελλάδα σε βάθος 10ετίας 3.      Απαγόρευση των εισαγωγών στην Ευρώπη οπωροκηπευτικών από τρίτες χώρες 4.      Επιβολή ειδικής εισφοράς σε όλα τα εισαγόμενα. 5.      Στοχευόμενες επιδοτήσεις επενδύσεων. 6.      Άνοιγμα του Τραπεζικού τομέα προς τους επενδυτές. 7.      Ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είτε από τους μετόχους τους (από τα υπερκέρδη παρελθόντων ετών)είτε από την ΕΚΤ. 8.      Μείωση του ΦΠΑ στο 15% και στην τουριστική βιομηχανία στο 6% 9.      Φορολογία νομικών προσώπων στο 15% 10.  Αφορολόγητο στα φυσικά πρόσωπα 30.000 ευρώ. 11.  Σταδιακή αποκατάσταση του οικογενειακού εισοδήματος. 12.  Κατάργηση «χαρατσιών» και παραίτηση από τις ληστρική φορολογία. 13.  Σύμπραξη Ελληνικών μεταποιητικών επιχειρήσεων, με καθιερωμένες ανά κλάδο ευρωπαϊκές για την παραγωγή μερών διεθνώς αποδεκτών ποιοτικών προϊόντων και σταδιακή παραγωγή όμοιων ποιοτικών προϊόντων από τις Ελληνικές. 14.  Άρνηση οποιουδήποτε άλλου πακέτου εξωτερικής βοήθειας το οποίο θα διογκώσει το εξωτερικό χρέος! Για τα παραπάνω απαιτείται η επίδειξη αλληλεγγύης των εταίρων-Ευρωπαϊκών κρατών και η απόσχιση του πολιτικού κατεστημένου από τα δεσμά της εσωτερικής και εξωτερικής διαπλοκής.  Σε αντίθετη περίπτωση οφείλουμε να σκεφθούμε σοβαρά άλλες λύσεις!! Ένα είναι βέβαιο! Ότι με την εφαρμοζόμενη «συνταγή» η χώρα και το έθνος βαίνουν προς εξαφάνιση!!! Ι. Δέμος

Ζήτημα χρόνου οι «απρόσκλητοι επισκέπτες» στον πλανήτη μας Posted: 25 Aug 2013 07:40 AM PDT Οι κίνδυνοι από το διάστημα πληθαίνουν. Γι' αυτό, οι ρώσοι επιστήμονες επεξεργάζονται συστήματα, τα οποία, όχι μόνο θα συλλέγουν πληροφορίες για τα -πιο απειλητικά για τη Γη- αντικείμενα, αλλά, αν κριθεί απαραίτητο, θα καταστρέφουν τους «απρόσκλητους επισκέπτες». Οι τελευταίες «πληροφορίες» που έρχονται από το διάστημα δεν είναι καθησυχαστικές για τους κατοίκους της Γης, καθώς ο κίνδυνος πτώσης «αντικειμένων» στον πλανήτη αυξάνεται χρόνο με το χρόνο. Σύμφωνα με τα στοιχεία της NASA από τις 3 Ιουλίου 2013, σε τροχιά γύρω από τη Γη έχουν παρατηρηθεί 16602 αντικείμενα που έχουν κατασκευαστεί από τον άνθρωπο. Από αυτά μόνο τα 3612 είναι ενεργοί δορυφόροι. Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν τεχνητά διαστημικά απόβλητα κάθε λογής προέλευσης. Επίσης, στη Γη επιτίθενται ενεργά τα τελευταία χρόνια και μακρινοί επισκέπτες, οι αστεροειδείς. Όπως αναφέρει ο ακαδημαϊκός σύμβουλος της Ακαδημίας Μηχανικών Επιστημών, Γιούρι Ζάιτσεφ, ενώ προηγουμένως θεωρούταν ότι η πτώση στη Γη θραυσμάτων μετεωριτών τύπου Τουνγκούσκα συμβαίνει μια φορά στα 700-900 χρόνια, τώρα επικρατεί η άποψη ότι ανάλογα συμβάντα μπορούν να έχουν μεγαλύτερη συχνότητα, περίπου κάθε 90-100 χρόνια. Δεδομένου μάλιστα ότι την τελευταία δεκαετία ανακαλύφθηκαν περισσότεροι αστεροειδείς από ότι τους προηγούμενους δυο αιώνες, «οι συγκρούσεις είναι ουσιαστικά αναπόφευκτες και ζήτημα χρόνου», θεωρεί ο επιστήμονας. Συναγερμός Από τη μεριά του, ο γενικός διευθυντής του συλλόγου «Κέντρο πλανητικής άμυνας», Ανατόλι Ζάιτσεφ, αναφερόμενος στο Διεθνές σύστημα πλανητικής προστασίας «Φρούριο», το πρόγραμμα του οποίου είχε παρουσιαστεί το Μάρτιο 2013, σημείωσε ότι πρέπει να προστεθούν σε αυτό δύο με τρεις συσκευές παρατήρησης, δορυφόροι αναγνώρισης οι οποίοι θα διευκρινίζουν τις παραμέτρους των αστεροειδών και τις τροχιές της πτήσης τους, καθώς και δορυφόροι αναχαίτισης που θα είναι ικανοί να καταστρέφουν τους αστεροειδείς ή να αλλάζουν την πορεία τους. Πάντως, όπως εκτιμούν οι επιστήμονες, η ολοκλήρωση του συστήματος μπορεί να διαρκέσει 5-6 χρόνια, ενώ το κόστος του θα φτάσει περί τα δυο δις δολάρια. Τα δικά τους σχέδια έχουν παρουσιάσει και οι κορυφαίες ρωσικές διαστημικές εταιρίες. Η εταιρία πυραύλων και διαστήματος «Energia» έχει ανακοινώσει ότι μέσα στο διάστημα 2020-2030, δεν αποκλείεται να έχει έτοιμο για να στείλει στο διάστημα, έναν ισχυρό φορέα με πυρηνικό κινητήρα, και πυρομαχικά κατά αστεροειδών. Την ίδια στιγμή, η Ενωση Επιστημονικών Ερευνών και Ανάπτυξης Διαστημικών Συστημάτων, «Λαβότσκιν», έχει δημιουργήσει επί χάρτου ένα σχέδιο συσκευής η οποία θα προορίζεται να προσγειωθεί στην επιφάνεια του αστεροειδή και να τοποθετήσει πάνω σε αυτή έναν ραδιοφάρο με τη βοήθεια του οποίου θα μπορεί να προσδιοριστεί με μεγαλύτερη ακρίβεια η τροχιά πτήσης του ουράνιου σώματος. Με πυρηνικά όπλα; Ο επικεφαλής της ρωσικής Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας (Roscosmos), Βλαντίμιρ Ποπόβκιν, στάθηκε ιδιαίτερα στο γεγονός ότι η επιλογή του τρόπου που πρέπει να αντιμετωπίζεται μια τέτοια απειλή, εξαρτάται από τις διαστάσεις, τη μάζα, τη σύνθεση και τις ιδιότητες των πετρωμάτων του επικίνδυνου αντικειμένου. Μερίδα ρώσων ειδικών υποστηρίζει ότι για την καταστροφή τέτοιων αστεροειδών και κομητών, είναι αναγκαία ακόμα και η χρήση πυρηνικών όπλων. Ωστόσο, για την ώρα παραμένει ασαφές ποιος θα είναι ο ακριβής τρόπος εξουδετέρωσης της απειλής από το διάστημα που θα επιλέξει η Ρωσία. Εν τω μεταξύ, η μεταφορά στο διάστημα πυρηνικών πυρομαχικών για την αντιμετώπιση της απειλής των αστεροειδών μπορεί να δημιουργήσει διεθνές στρατιωτικοπολιτικό πρόβλημα. Τη σχετική δήλωση έκανε τον περασμένο Φεβρουάριο ο αναπληρωτής πρωθυπουργός, Ντμίτρι Ρογκόζιν, ο οποίος, ωστόσο, υπογράμμισε ότι ορισμένες χώρες είναι πιθανόν να χρησιμοποιήσουν ως αφορμή το ζήτημα της αντιμετώπισης των αστεροειδών, για τη μεταφορά στο διάστημα πυρηνικών όπλων για στρατιωτικούς σκοπούς. Το «διαστημικό ρυμουλκό» Η φυσική καταστροφή ενός αστεροειδή, είναι ένα θέμα που αφορά το μέλλον. Προς το παρόν, λόγος γίνεται μόνο για τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με τα πιο επικίνδυνα διαστημικά σώματα που προσεγγίζουν τη Γη. Ένα από αυτά τα σώματα είναι ο αστεροειδής «Άποφις». Παρά το γεγονός ότι τον Ιανουάριο του 2013 οι επιστήμονες της NASA, με βάση νέες παρατηρήσεις, διαπίστωσαν πως τις προσεχείς δεκαετίες η πιθανότητα σύγκρουσης του «Άποφις» με τη Γη ουσιαστικά θα πρέπει να αποκλειστεί, ένας τέτοιος κίνδυνος εξακολουθεί να υφίσταται και οι προετοιμασίες γι' αυτόν πρέπει να γίνουν ήδη τώρα, δηλώνει με βεβαιότητα ο διευθυντής του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, Λεβ Ζελιόνι. Κατά τον ίδιο, το πιο αποτελεσματικό μέσο για ένα τόσο επικίνδυνο σώμα όπως αυτό, είναι η μαλακή προσεδάφιση μιας διαστημικής συσκευής επάνω του, και με τη βοήθεια ηλεκτρικών κινητήρων μικρής ώσης να επιχειρηθεί για ένα μεγάλο διάστημα η αλλαγή της τροχιάς του. Την ανάπτυξη μιας τέτοιας τεχνολογίας θα μπορούσε να εξασφαλίσει ένα κοινό ρωσο-αμερικανικό πρόγραμμα «αιχμαλώτισης» και μεταφοράς προς την τροχιά της Σελήνης, ενός μικρού αστεροειδούς. Τον Απρίλιο, ο Βλαντίμιρ Ποπόβκιν είχε αναφερθεί στο σχέδιο δημιουργίας ενός διαστημικού «ρυμουλκού», με τη βοήθεια του οποίου θα «συρόταν» προς την τροχιά της Σελήνης ένας αστεροειδής διαμέτρου 15-20 μέτρων. Της διαδικασίας αυτής θα έπονταν επιστημονικές παρατηρήσεις με την αποστολή σε αυτόν επανδρωμένης αποστολής ή με τη χρήση αυτόματων συσκευών. Το συνολικό κόστος του προγράμματος μπορεί να φτάσει τα 2,65 δις δολάρια. Πηγή

Τα πιθανά σενάρια από τις επιλογές του Ομπάμα για τη Συρία Posted: 25 Aug 2013 07:15 AM PDT Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα έχει πολλές διπλωματικές και στρατιωτικές επιλογές, καθώς σκέφτεται αν πρέπει να αναλάβει δράση κατά της κυβέρνησης του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ, μετά τις κατηγορίες για μαζική δολοφονία του καθεστώτος με χημικά όπλα. Ιδού μερικές από τις επιλογές του Ομπάμα και των μειονεκτημάτων από τη λήψης τους: - Να πιέσει ώστε οι επιθεωρητές του ΟΗΕ να αποκτήσουν πρόσβαση στον τόπο όπου έγιναν οι υποτιθέμενες χημικές επιθέσεις. Προς το παρόν, εκεί έχουν επικεντρωθεί οι προσπάθειες των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι-μουν ζήτησε από την συριακή κυβέρνηση την Πέμπτη να επιτρέψει την είσοδο σε επιθεωρητές του ΟΗΕ στη Συρία για να εξετάσουν τις καταγγελίες για τη χημική επίθεση στην οποία αναφέρθηκαν εκατοντάδες θύματα. Υπάρχουν ήδη επιθεωρητές στη Συρία για να εξετάσουν προηγούμενες κατηγορίες για χρήση χημικών όπλων από την κυβέρνηση Άσαντ. Ο Ομπάμα έχει διατάξει επίσης την έρευνα του θέματος από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Η Ρωσία, ως μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και σύμμαχος του Άσαντ, υποψιάζεται ότι οποιαδήποτε χημική επίθεση μπορεί να έχει σκηνοθετηθεί από τους αντάρτες της Συρίας και ζήτησε έρευνα. Η Mona Yacoubian, σύμβουλος σε θέματα Μέσης Ανατολής στο Κέντρο Stimson στην Ουάσιγκτον, είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να προσπαθήσουν να πείσουν τους Ρώσους να συμβιβαστούν «με κάποιο είδος ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας που θα απαιτεί ή θα πιέζει την ομάδα του ΟΗΕ να κάνει την έρευνα». Οι Ρώσοι θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν επίσης την επιρροή τους με τους σύριους συμμάχους τους για να επιτραπεί στην ομάδα των Ηνωμένων Εθνών η είσοδος, είπε. Το μειονέκτημα αυτής της επιλογής είναι ότι οι επιθεωρητές του ΟΗΕ έχουν αναλάβει να διαπιστώσουν κατά πόσον χρησιμοποιήθηκαν χημικά όπλα και όχι ποιοι τα χρησιμοποίησαν. Έτσι, ακόμη και διερευνήσουν την υπόθεση, τελικά τα ευρήματά τους δεν θα βοηθούσαν τις Ηνωμένες Πολιτείες να παγιώσουν τις κατηγορίες τους, για την υποτιθέμενη προϋπόθεση για την ανάληψη δράσης. -Να ζητήσει δράση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, καθώς και επιβολή κυρώσεων. «Εάν επικυρωθούν τα ρεπορτάζ, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ πρέπει να καταδικάσει την επίθεση με τον εντονότερο δυνατό τρόπο και να λάβει άμεσα μέτρα, που θα περιλαμβάνουν την επιβολή κυρώσεων, ώστε να αποτραπούν περαιτέρω ωμότητες από το καθεστώς Άσαντ» δήλωσε ο γερουσιαστής Robert Menendez, ένας Δημοκρατικός και πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας. Το θέμα είναι ότι η Ρωσία θα μπορούσε να μπλοκάρει μια τέτοια ενέργεια από το Συμβούλιο Ασφαλείας. - Να επιταχυνθούν οι προσπάθειες για τη διεξαγωγή διεθνούς ειρηνευτικής διάσκεψης για τη Συρία. - Να παρέχει μεγαλύτερη ιατρική βοήθεια και εκπαίδευση στους σύριους αντάρτες. Το θέμα είναι ότι αυτό γίνεται ήδη εδώ και δύο χρόνια, χωρίς να έχει αλλάξει κάτι ιδιαίτερα. - Να εξοπλίσει τους αντάρτες της Συρίας. Ο Λευκός Οίκος δήλωσε στις 13 Ιουνίου ότι είχε καταλήξει στο συμπέρασμα πως οι δυνάμεις του Άσαντ χρησιμοποιούν χημικά όπλα και ότι ο Ομπάμα είχε αποφασίσει να στείλει στρατιωτική βοήθεια στην αντιπολίτευση. Αλλά οι αντάρτες λένε ότι μέχρι στιγμής δεν έχουν φτάσει όπλα. Οι αντάρτες εξακολουθούν να ελπίζουν ότι η διοίκηση θα πρέπει τουλάχιστον να στείλει μικρά όπλα και πυρομαχικά. Επίσης, θα ήθελαν αντιαρματικά και φορητούς πυραύλους. Το μειονέκτημα είναι ότι, όπως γνωρίζουν και οι υποστηρικτές αυτής της επιλογής, τα όπλα θα μπορούσαν να καταλήξουν σε λάθος χέρια. Επίσης κάτι τέτοιο δεν θα άλλαζε ιδιαίτερα την κατάσταση, θα ενέτεινε όμως την εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο. -Να κατασχέσει και να ασφαλίσει όλα τα χημικά του καθεστώτος Άσαντ. Το πρόβλημα είναι ότι δεν βρίσκονται σε ένα σημείο, ενώ η ασφάλειά τους προϋποθέτει επίγειες δυνάμεις –μια ιδέα που δεν είναι καθόλου δημοφιλής στους Αμερικανούς. - Να διατάξει στοχοθετημένες αεροπορικές επιδρομές σε στρατιωτικές μονάδες της Συρίας που  πιστεύεται ότι είναι υπεύθυνες για χημικές επιθέσεις. Το πρόβλημα είναι ότι θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να γίνει μια αξιόπιστη τέτοια παρέμβαση, λένε οι αναλυτές. -Να διατάξει αεροπορικές επιδρομές στα στρατιωτικά αεροσκάφη του Άσαντ, τις αεροπορικές βάσεις και τις μονάδες βαλλιστικών πυραύλων. Αυτή είναι μια επιλογή που υποστηρίζει ο Δημοκρατικός γερουσιαστής Τζον Μακέιν, ο οποίος λέει ότι ο Δημοκρατικός πρόεδρος δεν έχει κάνει αρκετά για να προστατεύσει το λαό της Συρίας. Ο Elliott Abrams, πρώην αξιωματούχος επί κυβερνήσεων Μπους και Ρέιγκαν, δήλωσε ότι οι εναέριες δυνάμεις αποτελούν ένα τεράστιο πλεονέκτημα για το καθεστώς και η αποδυνάμωσή τους θα γείρει το πεδίο της μάχης προς τους αντάρτες. Το ίδιο υποστήριξε σε πρόσφατη κλειστή συνάντηση αξιωματούχων και ο Τζον Κέρι. Το μειονέκτημα είναι ότι αυτή η επιλογή θα παρέσυρε τις ΗΠΑ στον συριακό πόλεμο, χωρίς φυσικά να είναι μια κίνηση που θα λήξει τον πόλεμο. - Να δημιουργήσει μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων για τον συριακό στρατό. Αυτή η επιλογή, που υποστηρίζει έντονα ο ΜακΚέιν, περιλαμβάνει την εξουδετέρωση του εναέριου αμυντικού συστήματος του καθεστώτος καθώς και την κατάρριψη αεροπλάνων. Το μειονέκτημά της είναι ότι δεν θα αντιμετωπιστεί έτσι το πιο θανατηφόρο πυροβολικό, ενώ είναι μια ιδιαιτέρως ακριβή επιλογή. - Να στείλει στρατό στο έδαφος της Συρίας. Κανείς στην Ουάσιγκτον δεν συμφωνεί επίσημα με την εισβολή των ΗΠΑ στη Συρία, προκειμένου να διωχθεί ο Άσαντ. Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες έκαναν μια τέτοια κίνηση, οι κίνδυνοι και τα έξοδα θα ήταν τεράστια – και η χώρα θα γινόταν σημαντικός παίκτης σε έναν ακόμα πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Πηγή Reuters

Οι χρήσιμοι ηλίθιοι, το φρενοκομείο και τα σχέδια του Ερντογάν για την κατάληψη νησιών του Αιγαίου Posted: 25 Aug 2013 05:59 AM PDT Του Σάββα Καλεντερίδη  Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1989, εν μέσω πολιτικής αστάθειας που επικρατούσε στη χώρα, και ενώ ο Ανδρέας Παπανδρέου, για να «παίξει» με το θυμικό των οπαδών της Αριστεράς και της …Προόδου για να τον στηρίξουν εκλογικά, τον είχε αποκαθηλώσει από το θρόνο του Προέδρου της Δημοκρατίας, είχε κάνει την εξής δήλωση που πραγματικά έχει μείνει στην ιστορία: «Η χώρα μετεβλήθη σε ένα απέραντο φρενοκομείο». Πριν επανέλθουμε στα περί φρενοκομείου, για να μην παρεξηγηθούμε, να αναφερθούμε και στον ορισμό του «χρήσιμου ηλίθιου», όπως τον δίνει η ιστοσελίδα slang.gr:  Με τον όρο αυτό χαρακτήριζε ο Βλαντίμιρ Λένιν τους διανοουμένους και άλλους ανένταχτους συναγωνιστές και συνοδοιπόρους, και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, που συνεπικουρούσαν το μπολσεβικικό κίνημα, χωρίς να αποτελούν μέλη του. Τι σημαίνει να είσαι (ή να γίνεσαι) χρήσιμος ηλίθιος; Ότι απλά γίνεσαι αντικείμενο εκμετάλλευσης πιστεύοντας και υπηρετώντας έναν σκοπό που καπελώνουν άλλοι και που απλά σε ανέχονται για όσο τους προσφέρεις αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες σου, ενώ όταν πάψουν να σε χρειάζονται παίρνεις πόδι. Να εξηγήσουμε τώρα γιατί η αναφορά μας σε φρενοκομείο και χρήσιμους ηλίθιους. Στην Ελλάδα έχει αναπτυχθεί μια φιλολογία-επιχειρηματολογία γύρω από το ζήτημα του Αιγαίου, που μόνο από τους δυο προαναφερθέντες όρους μπορεί να εξηγηθεί! Να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα. Πολιτικοί και διανοούμενοι κάνουν λόγο συχνά-πυκνά στις "δυο πλευρές του Αιγαίου", εξομοιώνοντας έτσι τα δικαιώματα της Ελλάδας με αυτά της Τουρκίας στο Αιγαίο, λες και έχουν πάθει ολική τύφλωση και δεν βλέπουν ότι στο Αιγαίο υπάρχει η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος, η Κως, η Ρόδος και άλλα πόσα κατοικημένα αλλά και ακατοίκητα νησία! Άρα, ποιες "δυο πλευρές του Αιγαίου"; Υπάρχει η Ελλάδα, που είναι Αιγαίο, και η Τουρκία,με τις ακτές της που κοιτούν στην Ελλάδα, δηλαδή στο Αιγαίο. Επίσης, δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί, διανοούμενοι και καλλιτέχνες, που για να ξεπεράσουν ακόπως τη σκόπελο των προβλημάτων που δημιουργεί η Τουρκία στο Αιγαίο με την επιθετική-επεκτατική της πολιτική, χαρίζουν το Αιγαίο στα ψάρια του, με τη δήλωση «Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του»! Ένα άλλο επιχείρημα για το Αιγαίο, πιο …κυριλέ και σοφιστικέ, είναι αυτό που επικαλούνται οι χρήσιμοι ηλίθιοι, που μπορεί στην περίπτωση του Λένιν να ήταν χρήσιμοι στην επανάσταση των Μπολσεβίκων, στην περίπτωσή μας, αν και ορφανά του Λένιν, είναι εξαιρετικά χρήσιμοι στην επιθετική-επεκτατική πολιτική του Ερντογάν στο Αιγαίο (ο οποίος μάλλον δεν συμφωνεί με τη δήλωση «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» αφού θεωρεί ότι ανήκει στην Άγκυρα). Πρόκειται για την χιλιοειπωμένη άποψη, που χρεώνει την ένταση που προκαλείται στο Αιγαίο από ασκήσεις και παραβιάσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, στους στρατοκράτες της Άγκυρας και της Αθήνας. Για να κάνουν μάλιστα πιο …προοδευτικό το επιχείρημά τους, οι «ειρηνόφιλοι» νεροκουβαλητές της Άγκυρας συμπληρώνουν ότι οι στρατοκράτες υπηρετούν, εκτός των άλλων, και τα συμφέροντα των εμπόρων όπλων, που ασφαλώς και υπάρχουν, όπου υπάρχει ένταση και κρίση. Επειδή, όμως, ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη -στον περίπτωσή μας ο Αλλάχ τον βάρβαρο Τούρκο σφετεριστή-, αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη, η σύλληψη του Γερμανού υπηκόου στη Χίο, με πολλά καυτά ντοκουμέντα στοχοποίησης ολόκληρης της Χίου, απόδειξη καραμπινάτης επιθετικής κατασκοπίας εις βάρος της Ελλάδος, μας δείχνει ορισμένα πράγματα, στα οποία πρέπει να κάνουμε μια σχετικά εξειδικευμένη αναφορά. Να υπογραμμίσουμε, λοιπόν, ότι ο Γερμανός είχε στρατολογηθεί από τη μονάδα της ΜΙΤ που έχει έδρα τη Μαρμαρίδα, η οποία έχει τομέα ευθύνης τη Ρόδο και τα παρακείμενα σ' αυτήν νησιά. Παρ' όλα αυτά, του ανατέθηκε αποστολή να εγκατασταθεί στη Χίο και να στοχοποιήσει επί δυο χρόνια το σύνολο του μαρτυρικού νησιού. Όμως εδώ τα ενδιαφέροντα είναι δυο. Πρώτον, ότι η Χίος είναι στο στόχαστρο της Τουρκίας και Δεύτερον, ότι την εντολή να εγκατασταθεί στη Χίο και να ασκεί επιθετική κατασκοπία δεν μπορεί να την έδωσε ο προϊστάμενος της ΜΙΤ στη Μαρμαρίδα και θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι είναι περισσότερο από βέβαιο ότι την έδωσε ο ίδιος ο διοικητής της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, ο οποίος δεν είναι ενεργούμενο των στρατοκρατών, αφού είναι το alter ego και άρα απολύτως ελεγχόμενος από τον Ερντογάν. Άρα, το επιχείρημα των εθελοτυφλούντων εθνομηδενιστών της Αριστεράς και της ...Προόδου, ότι αυτά που γίνονται στο Αιγαίο είναι παιχνίδια των ακραίων και των στρατοκρατών της Ελλάδας και της Τουρκίας, πάει περίπατο. Τα επιθετικά σχέδια των Τούρκων για κατάληψη νησιών στο Αιγαίο είναι ζωντανά και είναι αποτέλεσμα ξεκάθαρης πολιτικής στόχευσης των τουρκικών κυβερνήσεων και εν προκειμένω του Ερντογάν! Οπότε, αφήνουμε τους αναγνώστες μας να κρίνουν μόνοι τους τις αναφορές μας για τους χρήσιμους ηλίθιους και για το φρενοκομείο της Αριστεράς και της …Προόδου! Πηγή

Οι Τούρκοι ετοιμάζουν μεγάλη πρόκληση για τη Θράκη και όχι μόνο... Posted: 25 Aug 2013 04:38 AM PDT Η φωτογραφία από την συνάντηση Σαμαρά - Ερντογάν, όπου ο πρωθυπουργός της Ελλάδας δήλωσε περιχαρής: "Χτίζουμε εμπιστοσύνη, δημιουργούμε αμοιβαία συμφέροντα"... Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος Σε μια άκρως προκλητική ενέργεια προχωρεί η Τουρκία για την δυτική Θράκη και μάλιστα, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες και με την προσωπική συμμετοχή του ίδιου του Τούρκου πρωθυπουργού, Ταΐπ Ερντογάν. Όπως αποκαλύπτει ο πολύ γνωστός αρθρογράφος της τουρκικής εφημερίδας, Hürriyet, Yalçın BAYER, το ερχόμενο Σάββατο 31 Αυγούστου θα γίνει μεγάλη τελετή στην Κωνσταντινούπολη για να τιμηθεί η… εκατοστή επέτειος από την ίδρυση της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Δυτικής Θράκης», ένα οθωμανοτουρκικό μόρφωμα των Νεότουρκων, (δηλαδή των σφαγέων του ελληνισμού), που είχε ανακηρυχτεί στις 31 Αυγούστου του 1913, με κύριο σκοπό φυσικά να ενσωματωθεί στη συνέχεια η περιοχή στην Τουρκιά του Κεμάλ. Σύμφωνα με το άρθρο της Hürriyet, η εκδήλωση που θα έχει μεγαλοπρεπή χαρακτήρα για να αναπτερώσει και τις ελπίδες όλων όσων επιδιώκουν την ανασύσταση αυτής της «δημοκρατίας» ανδρείκελο, την διοργανώνει το γνωστό τουρκικό Ίδρυμα που έχει την ονομασία, «Κέντρο Στρατηγικών Ερευνών Ευρασία», (ASAM) και θα γίνει στο Yıldız Park της περιοχής της Beşiktaş στην Κωνσταντινούπολη. Για να γίνει δε πιο εντυπωσιακή η εκδήλωση, έχουν κληθεί να παραβρεθούν πρέσβεις ξένων χωρών, (αλήθεια ποιες χώρες θα τιμήσουν την… επέτειο της ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας της Δυτικής Θράκης;), επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι και αρθογράφοι, ενώ φυσικά θα μετέχουν όλα τα γνωστά Ιδρύματα που δρουν στην δυτική Θράκη και προωθούν με την σκανδαλώδη ανοχή της ελληνικής πλευράς την τουρκική προπαγάνδα στην περιοχή. Στην εκδήλωση θα μιλήσουν οι γνωστοί Τούρκοι στρατηγοί αναλυτές και καθηγητές τουρκικών πανεπιστημίων, Hasan Könı, Taha Akyol, Mustafa Armağan, Avni Özyiğit, Yasar Onay. Αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι πως θα κληθεί και θα παραστεί, όπως αναφέρει ο Τούρκος αρθογράφος και ο ίδιος ο Τούρκος πρωθυπουργός, Ταΐπ Ερντογάν, «φίλος και κουμπάρος της Ελλάδας», για να τιμήσει την «Τουρκική Δημοκρατία της Δυτικής Θράκης». Η εκδήλωση αυτή θα έχει μοναδικό χαρακτήρα γιατί, όπως τονίστηκε, η λεγόμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Δυτικής Θράκης» είναι η πρώτη τουρκική δημοκρατία που ιδρύθηκε μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας γι' αυτό και έχει ιστορικό αλλά και μεγάλο πολιτικό νόημα η επέτειος των εκατό χρόνων από την ίδρυση της. Οι Τούρκοι δίνουν και κάποια ιστορικά στοιχεία τα οποία μάλλον είναι… τουρκικής εμπνεύσεως, όπως ότι την δημοκρατία αυτή είχαν αναγνωρίσει τότε και ορισμένες χώρες όπως η Αυστρία, Μεγάλη Βρετανία, Βουλγαρία και η …Ελλάδα(;;;). Μάλιστα ισχυρίζονται ότι η Βουλγαρία ανεγνώρισε την δημοκρατία αυτή γιατί δεν ..ήθελε να έχει πρόσβαση στην Μεσόγειο και έτσι είχε στείλει διπλωματικό εκπρόσωπο στο Dedeağaç, δηλαδή στην Αλεξανδρούπολη, όπου ήταν και η πρώτη πρωτεύουσα της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Δυτικής Θράκης». Όλα αυτά, αν μη τι άλλο δείχνουν για άλλη μια φορά τις άκρως προκλητικές διαθέσεις των Τούρκων που από την μια αντιμετωπίζουν όλο και περισσότερα προβλήματα στα ανατολικά τους σύνορα και από την άλλη προχωρούν σε συνεχείς προκλήσεις προς τα δυτικά τους σύνορα και τώρα στην Δυτική Θράκη. Όσον αφορά την Δυτική Θράκη, τα τουρκικά «παιχνίδια» είναι γνωστά όπως και η ελληνική σκανδαλώδη αδιαφορία για την κατάσταση αυτή και την ανεξέλεγκτη δραστηριότητα του τουρκικού προξενείου. Το «παιχνίδι» όμως φαίνεται έχει αρχίσει να «χοντραίνει» πιο πολύ και αν η ελληνική πλευρά δεν αντιδράσει όσο ακόμα είναι νωρίς, τότε θα έχουμε τετελεσμένα που θα μας στοιχήσουν πολύ περισσότερο. Τα σύνορα της ευρύτερης περιοχής ρευστοποιούνται όλο και περισσότερο. Και η πρώτη και χαριστική πράξη θα είναι να δοθεί τέρμα μια και καλή στο προβοκατόρικο τουρκικό προξενείο Κομοτηνής, που μονό για υπονόμευση της εθνικής κυριαρχίας λειτουργεί και ας κλείσει αντίστοιχα το δικό μας άχρηστο προξενείο Αδριανούπολης. Σχόλιο ιστολογίου: Σύμφωνα με την συγκεκριμένη εξέλιξη, φαίνεται πως ο Ερντογάν αποφάσισε να διασωθεί μέσω αύξησης του εθνικιστικού κλίματος στο εσωτερικό της Τουρκίας, ακολουθώντας την πάγια οδό της τουρκικής πολιτικής, δηλαδή της εξωτερίκευση των εσωτερικών πολιτικών προβλημάτων της Άγκυρας. Θεωρείται απολύτως βέβαιο πως μπαίνουμε σε μία  περίοδο πολλαπλών προκλήσεων κατά της αδύναμης έως ανύπαρκτης κυβέρνησης της Αθήνας, αφού ο Ταγίπ Ερντογάν θα επιχειρήσει -ίσως και το αδιανόητο- να κάνει τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσει ή να παρατείνει την παραμονή του στην πρωθυπουργία. Ενδεχομένως να επιχειρήσει από την πλευρά του και μία "ηρωική έξοδο", θέτοντας τα θεμέλια της ισχυρής του παρουσίας και επαναφοράς για την μεθεπόμενη ημέρα της Τουρκίας. Έτσι, οι αναμενόμενες προκλήσεις δεν θα εστιάσουν αποκλειστικά στην Θράκη (χώρος ο οποίος χρησιμοποιείται κυρίως ως μοχλός πίεσης των εκάστοτε φοβικών ελληνικών κυβερνήσεων), αλλά θα επεκταθεί σε πολιτικό επίπεδο και σε άλλες περιοχές (Θεσσαλονίκη με τη "βοήθεια" του πρόθυμου Μπουτάρη και στην Αθήνα με την πρόφαση του τεμένους), ενώ σε στρατιωτικό επίπεδο αναμένεται να υπάρξουν έντονες οχλήσεις προς την Ελλάδα στο σύνολο του Αιγαίου (βόρειο, κεντρικό και νότιο). Γεωπολιτικά και διπλωματικά ο τούρκος πρωθυπουργός θα επαναφέρει το θέμα του "επιπλέοντος" Καστελλόριζου, αφού τα ενεργειακά ευρήματα νότια του νησιού και νοτιο-ανατολικά της Ρόδου είναι τέτοιας ποσότητας και αξίας που αιτιολογούν ίσως και κάποιο θερμό επεισόδιο που ενδεχομένως θα βρει και πάλι την Αθήνα "πολύ μακριά" για να αντιδράσει σε ταυτόχρονα σημεία τουρκικών προκλήσεων... Αποχαιρετώντας το καλοκαίρι και εισερχόμενοι στο φθινόπωρο, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με έναν Ερντογάν αποφασιμένο και ικανό για όλα, αφού γνωρίζει πολύ καλά τις αδυναμίες της κυβέρνησης Σαμαρά, αλλά και το ιδανικό ίσως χρονικό σημείο που "δένει" την Αθήνα, η οποία ακολουθώντας το άρμα της Μέρκελ δεν θα προβάλει ιδιαίτερες αντιστάσεις για να μην "ταραχθούν" οι γερμανικές εκλογές... Φυσικά, ο Σαμαράς δεν πρόκειται να αντιδράσεις και θα εκφωνήσει (δια του αρμοδίου υπουργού κ. Βενιζέλου) κάποιο λογίδριο περί διεθνών συνθηκών κ.λ.π., χωρίς όμως να θέσει θέμα casus belli την συμπεριφορά της τουρκικής πολιτικής και χωρίς να περάσει σε πολιτικά αντίμετρα για να προσφέρει στον κ. Ερντογάν μέρος των διαθέσεών του απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις π.χ. απομακρύνοντας άμεσα το τουρκικό προξενείο από την Κομοτηνή... Τελικά, το φθινόπωρο που έρχεται ενδέχεται να είναι κατά πολύ θερμότερο του καλοκαιριού και όχι λόγω καιρικών συνθηκών, αλλά λόγω μονόδρομων πολιτικών επιβίωσης του τούρκου πρωθυπουργού και θα αποκαλυφθεί ένα μέρος της εξάωρης συνάντησης Ερντογάν και Ομπάμα στον Λευκό Οίκο...

Ετοιμαστείτε για «άλλα κόλπα» με το δημόσιο χρέος… Posted: 25 Aug 2013 03:19 AM PDT Όσο επαχθές και να αποδειχθεί, όταν μετά από τόσα χρόνια αιματηρών θυσιών το δημόσιο χρέος φθάνει πάλι τα 321 δισεκατομμύρια ευρώ, λυπούμαστε που θα το αναφέρουμε, αλλά η στρατηγική αντιμετώπισής του έχει απλώς καταρρεύσει. Αντί οι εταίροι της χώρας να δώσουν σήματα στις αγορές ότι οι θυσίες της ελληνικής πλευράς για να εξορθολογίσει τα του οίκου της τυγχάνουν αναγνώρισης, καθιστούν το θέμα αντικείμενο της εσωτερικής πολιτικής τους ατζέντας, με αποτέλεσμα το μόνο που να επιτυγχάνεται να είναι η περαιτέρω συσσώρευση χρέους το οποίο θα πρέπει να εξυπηρετηθεί από ένα διαρκώς συρρικνούμενο ΑΕΠ και εισόδημα των φορολογουμένων, δεν απαιτείται να είσαι και Νομπελίστας – απλός μανάβης ή περιπτεράς φτάνει – για να αντιληφθείς ότι οδηγείσαι σε τοίχο… Του Μιχαήλ Βασιλείου   Η νέα επίσκεψη Σαμαρά στις ΗΠΑ όπου θα συναντηθεί με τον αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν στα τέλη Σεπτεμβρίου, λίγο καιρό μετά την επίσκεψη και τη συνάντηση με τον Ομπάμα, προδίδει ότι ίσως κάτι «ζυμώνεται» στο παρασκήνιο της διεθνούς πολιτικής. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Θα πρέπει όλοι να θυμούνται ότι όσο συνεχίζεται αυτή η αδιέξοδη κατάσταση, τόσο καθιστούν τη χώρα όμηρο αδίστακτων λαϊκιστών. Η στρατηγική του «καλού παιδιού» έχει εξαντλήσει τη δυναμική της και η συνταγή που «προσφέρθηκε» από τους «εταίρους» για την έξοδο από την κρίση απέτυχε παταγωδώς. Ποια είναι η εναλλακτική; Ίσως καμία. Όμως υπάρχει μια ποιοτική διαφορά. Εάν χρησιμοποιηθεί κατάλληλα θα οδηγήσει στην καταβολή κόστους και από την πλευρά των σκιτζήδων της διεθνούς πολιτικής που απέτυχαν, καταστρέφουν και δεν δείχνουν να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει σημαντικό μέρος του πληθυσμού στην Ελλάδα. Σε τελική ανάλυση στο ίδιο περίπου αποτέλεσμα θα καταλήξουμε. Υπάρχει όμως και μια δεύτερη ποιοτική διαφορά: Η χρησιμοποίηση ή η αξιόπιστη απειλή πρόκρισης αυτής της στρατηγικής (δεν θα είναι μπλόφα) από αυτούς που εξήντλησαν πρώτα τα περιθώρια και ουδέποτε αρνήθηκαν ότι η Ελλάδα φέρει σημαντικό μέρος της ευθύνης μπορεί να φέρει αποτέλεσμα, αρκεί να επιδειχθεί αποφασιστικότητα ότι πλέον είναι αυτοκτονικό να βλέπεις απλά το χρέος να αυξάνεται και το εισόδημα, άρα και η φορολογία, να συρρικνώνονται και να περιμένεις απλά το πότε θα τελειώσουν τις εκλογές τους οι λογιστές που κυβερνούν στη Γερμανία μπας και συζητήσουν σοβαρά το πώς θα ξεπεραστεί το αδιέξοδο. Εκτός κι αν επιθυμούν να καταγραφεί ότι κατάφεραν να δημιουργήσουν μια Αργεντινή στην καρδιά της Ευρωζώνης. Καταπληκτικό θα ήταν για τη διεθνή αξιοπιστία της ηπείρου μας και των ηγετών μας, δε νομίζετε; Όχι βέβαια χρήση τέτοιας στρατηγικής από αυτούς που έχουν μάθει να λειτουργούν παρασιτικά έχοντας στο μυαλό τους μια στρεβλή αντίληψη της διεθνούς πραγματικότητας και είναι φορείς ονειρώξεων για παλινόρθωση συστημάτων που επιχειρήθηκε να λειτουργήσουν και απέτυχαν, τα οποία και αυτά μισά τα αντιλαμβάνονται λόγω έλλειψης μόρφωσης και παιδείας, αφού ποτέ δεν εργάστηκαν στη ζωή τους, κάτι που κάποτε κατήγγελλαν. Αλλιώς είναι να κρατά ένα όπλο ένας καλά εκπαιδευμένος επαγγελματίας με απόλυτη συναίσθηση της καταστροφικής δυνατότητας αλλά και των ορίων του όπλου που έχει στα χέρια (γι' αυτό το έχει πάντα ασφαλισμένο με την κάνη προς τα κάτω) και αλλιώς ένας αντάρτης μέσα σε κατοικημένο τόπο με ένα Καλάσνικοφ στο ένα χέρι να το πάει πέρα-δώθε και κάθε τόσο να ρίχνει και μια μπαταριά υποτίθεται στον ουρανό, όμως το όπλο κινείται ανεξέλεγκτο, γύρω είναι κόσμος και ψηλά κτίρια, οπότε οι πιθανότητες δυστυχήματος είναι εξαιρετικά αυξημένες. Στην πρώτη περίπτωση έχεις απέναντι έναν ορθολογιστή αντίπαλο και μαθαίνεις να ζεις μαζί του, παίζοντας ένα λογικό και ενίοτε μετριοπαθές παιχνίδι αποτροπής. Αποφεύγεις τη σύγκρουση διότι ξέρεις ότι κατά βάθος και οι δυο πλευρές θέλουν να συνεννοηθούν και δεν κινούνται με τη λογική «ταύρου εν υαλοπωλείο». Όταν όμως έχεις να αντιμετωπίσεις τη δεύτερη περίπτωση, το κίνητρο να τον αναθέσεις σε έναν δικό σου δεινό ελεύθερο σκοπευτή, αφού πρώτα καλύψεις τις φίλιες δυνάμεις, είναι πολύ υψηλό.  Περιθώριο συνεννόησης δε υπάρχει διότι απλά συμπεριφέρεται παράλογα. Και για να προλάβουμε τους όψιμους… στρατηγούς να επιχειρηματολογήσουν ότι θα μπορούσε να εκβιάσει από την αρχή, απειλώντας αξιόπιστα με καταστροφή τον αντίπαλο, απάντησή μας είναι απλή: Θα μπορούσε να έχει προκαλέσει αυτό που ονομάζεται «τακτική αναδίπλωση», θα τη διαφήμιζε ως στρατηγική επιτυχία, έως ότου θα ερχόταν εκείνη η ώρα όπου θα καμάρωνε έξω από το σαλούν της παραγκούπολής του ενώπιον των εκστασιασμένων υπηκόων, όπου κάποιος που δεν θα τον είχε δει ποτέ – αλλά αν είχε μυαλό θα ήξερε από πού θα του ερχόταν και θα φυλαγόταν – του φύτευε μια σφαίρα στο κεφάλι… Και όποιος κατάλαβε… κατάλαβε. Πηγή Defence-Point

Μήπως η αλήθεια δεν βρίσκεται εκεί που "δείχνει το δάχτυλο"; Posted: 25 Aug 2013 02:28 AM PDT Έχω μία απορία και ζητάω την βοήθειά σας και την σοφία σας. Αφού η Ελλάδα είναι μία χώρα με τεράστιο κέρδος, μη δυνάμενη να παράγει και ουσιαστικά σήμερα συνεχίζει να υπάρχει (όπως μας λένε αυτοί που δεν έχουν κουραστεί να μας σώζουν) με δανεικά και τελεί υπό καθεστώς (πλήρους) πτώχευσης, τότε γιατί συνεχίζουν να μας δανείζουν; Ξέρετε κανέναν να δανείζει γνωρίζοντας ότι ο δανειστής δεν θα μπορέσει ποτέ να επιστρέψει το χρέος του; Ξέρετε κανένα να χαρίζει χρήματα γνωρίζοντας ότι δεν θα τα πάρει ποτέ πίσω; Γιατί μας δανείζουν λοιπόν; Γιατί επιμένουν να μας δανείζουν και δεν μας εγκαταλείπουν στην... τύχη μας; Μήπως, επειδή είναι απολύτως βέβαιοι πως όχι μόνο θα πάρουν πίσω τα "δανεικά" (δεν πρόκειται για χρήματα, αλλά αποκλειστικά για εγγυήσεις πληρωμής του χρέους και δεν δίνονται μετρητά, παρά μονάχα λογιστικές μονάδες στους υπολογιστές), αλλά θα πάρουν σε πολλαπλάσια και σε εμπράγματη αξία τον κοπανιστό αέρα που σήμερα δίνουν στην Ελλάδα; Μήπως δημιουργούν ένα τεχνητό χρέος, ένα λαβύρινθο νομικίστικων κυλωμμάτων και ένα απόλυτο αδιέξοδο (εκτός και αν αποφασίσουμε να τους διώξουμε με τις κλωτσιές), προκειμένου να βάλουν χέρι στις τεράστιες πλουτοπαραγωγικές πηγές ενέργειας που καθημερινά αυξάνονται και που πολύ πρόθυμα κάποιες από αυτές τις παρέδωσε προσφάτως στην "διάθεση" του Ομπάμα ο εθνικός ολετήρας (ονόματι Σαμαράς), λέγοντας πως υπάρχει η δυνατότητα από αυτές να τροφοδοτηθεί ενεργειακά ολόκληρη η Ευρώπη (χωρίς να αναφέρει το βάθος χρόνου, που υπολογίζεται σε πολλές δεκαετίες και ίσως περισσότερο το ενός αιώνα), ενώ πρόσφατα "ανακαλύφθηκε" πετρελαϊκό κοίτασμα νοτιο-ανατολικά της Ρόδου και νότια του Καστελλόριζου, το οποίο έχει (κατ' ελάχιστο) αξία άνω των 5 τρις δολλαρίων; Μήπως μας πτωχεύουν τεχνητά, μας κονιορτοποιούν εθνικά και μας εξουθενώνουν ψυχολογικά, για να δεχθούμε χωρίς αντιστάσεις και χωρίς ενότητα την τελική πρόταση "διάσωσης" που είχαν έτοιμη πριν "γεννήσουν" το πρόβλημα της Ελλάδας; Αναρωτιέμαι, ειλικρινά, μήπως θα πρέπει με τυπικές διαδικασίες (απόλυτη στάση πληρωμών και με ανακοινώσεις persona non grata) να σταματήσουμε τους εθελόδουλους ολετήρες, να τους τιμωρήσουμε παραδειγματικά και να αναλάβουμε και πάλι την κυριαρχία της χώρας μας, αντί να υπομένουμε ένα μαρτύριο επειδή πιστέψαμε "στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα" των εθνικών απατεώνων, των βυσοδομητών του πολιτεύματος και των εμπόρων του θανάτου που ανέλαβαν εργολαβικά την μείωση, τον ευτελισμό και το ξεπούλημα της πλουσιότερης χώρας του πλανήτη; Για πόσο ακόμη θα επιτρέπουμε σε απάτριδες, σε εθνομηδενιστές, σε πρεζόνια της εξουσίας και σε λακέδες των τραπεζών, να ορίζουν το μέλλον της πατρίδας μας, ενώ είμαστε πλέον απολύτως βέβαιοι πως εργάζονται αφειδώς για την απόλυτη καταστροφή μας; Για πόσο ακόμη θα επιτρέπουμε σε εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου να καταστρέφουν τα πάντα, προκειμένου να εξασφαλίσουν το δικό τους ευ ζειν εις βάρος όλων μας; Για πόσο ακόμη θα ανεχτούμε κοινούς προδότες, σύγχρονους πρόθυμους εφιάλτες να εμπαίζουν την λογική μας και να καταστρέφουν όσα εμείς φτιάξαμε, με τον δικό μας ιδρώτα, με την δική μας αγωνία, αλλά και με τον προγόνων μας το αίμα και την πίστη και την αγάπη τους για την ελευθερία; Για πόσο ακόμη θα συνεχίσουμε να παραμένουμε απαθείς θεατές στον ολοκληρωτικό αφανισμό μας; Αναγνώστης Τάσος

Ουίλιαμ Μάλισσον: "Η νέα ελληνική χούντα και η ελευθερία του λόγου" Posted: 25 Aug 2013 02:04 AM PDT Γράφει ο Δρ. Ουίλλιαμ Μάλλινσον (Βρετανός πρώην διπλωμάτης, λέκτορας βρετανικής Ιστορίας Λογοτεχνίας και Πολιτισμού στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο) "Δεν είναι απαραίτητο να έχει διαβάσει κάποιος τη «Φάρμα των Ζώων» και το «1984» του Orwell για να κατανοήσει τί συμβαίνει στην Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας: αρκεί να ανακαλέσει στη μνήμη του το απόφθεγμα του Guicciardini ότι τα ίδια πράγματα ανακάμπτουν με διαφορετικά χρώματα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, στη θέση του Πιπινέλη, Υπουργού Εξωτερικών της δικτατορίας ο οποίος αρνήθηκε (το 1970) να ανανεώσει το διπλωματικό διαβατήριο του διάσημου Έλληνα ποιητή, πρέσβη και νομπελίστα, Γιώργου Σεφέρη, σήμερα έχουμε τον νυν Υπουργό Εξωτερικών, κ. Αβραμόπουλο, να επιχειρεί να ανακαλέσει τον τίτλο του Πρέσβη επί τιμή από διπλωμάτη ο οποίος βγήκε προσφάτως στη σύνταξη. Το επόμενο βήμα είναι η απόπειρα ανακλήσεως του διπλωματικού διαβατηρίου του πρώην πρέσβη. Ο κ. Αβραμόπουλος, μάλιστα, έφτασε μέχρι του σημείου να ετοιμάσει σχετικό διάταγμα, το οποίο έστειλε για υπογραφή στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, προκειμένου να ανακληθεί το προηγούμενο ΠΔ που απένειμε τον τίτλο. Ο κ. Παπούλιας, πρώην Υπουργός Εξωτερικών κι αυτός, το υπέγραψε, παρά το γεγονός ότι υπήρξε κάποτε σκληρότατος επικριτής της χούντας. Όσο πιο πολύ αλλάζουν τα πράγματα, τόσο πιο ίδια μένουν: ο οξυδερκής αναλυτής έχει το δικαίωμα να σκεφτεί ότι δεν είναι πλέον παρά ένα όργανο της νέας ευρωγερμανικής δοσιλογικής χούντας. Η εικόνα που σου έρχεται αυτομάτως στο μυαλό είναι εκείνη ενός μεθυσμένου ψαριού το οποίο κολυμπάει νωθρά ακολουθώντας το ρεύμα. Αφήνοντας κατά μέρος την δική μου αψίκορη και γραφική ρητορική, ας ρίξουμε μια σύντομη -καίτοι διεισδυτική- ματιά στο τί κρύβεται πίσω από αυτήν την μυστήρια και αψυχολόγητη κίνηση του κ. Αβραμόπουλου, λαμβάνοντας υπ' όψιν τεχνηέντως παραγνωρισμένα στοιχεία της ανθρώπινης φύσεως όπως η απληστία, ο φόβος, η φιλοδοξία και ο φθόνος. Ο κ. Αβραμόπουλος είναι πρώην διπλωμάτης, ο οποίος παραιτήθηκε προκειμένου να ακολουθήσει μια επικερδέστερη καριέρα ως πολιτικός. Πέραν των γενναίων ποσοτήτων κοπανιστού αέρα που σέρβιρε, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων μη εφαρμόσιμων ιδεών του, όπως 'ας συγχωνεύσουμε την Ελληνική και την Τουρκική κοινωνία' που είχαν ως μοναδικό στόχο την αυτοπροβολή, ο συγκεκριμένος δεν έχει κάνει κάτι το ουσιαστικό για τη χώρα του. Όλο αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον Λεωνίδα Χρυσανθόπουλο, ο οποίος τα λέει έξω από τα δόντια, και συνεχώς υπεραμύνεται της χώρας του και μάλιστα με ιδιαίτερη ζέση. Ο κ. Αβραμόπουλος, μάλιστα, είχε εξάρει τον Χρυσανθόπουλο πριν από λίγους μόλις μήνες για την μακροχρόνια προσφορά του και τις υπηρεσίες του από τη θέση του Γενικού Γραμματέως της Συνόδου Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας Ευξείνου Πόντου. Επομένως εδώ διαφαίνεται μια περίεργη αντίφαση, η οποία θα έκανε κάποιον να διερωτηθεί αν κάποια εξωτερική επιρροή έπαιξε κάποιον ρόλο. Η Ελλάδα έχει ιστορικά την μάλλον ατυχή τάση να υποκύπτει σε διάφορες ξένες πιέσεις… Εν αντιθέσει προς την πλειονότητα των Ελλήνων πολιτικών, ο Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος νοιάζεται για τη χώρα του περισσότερο απ' ό,τι για την δική του εικόνα. Είναι ηγετικό στέλεχος οργανώσεως η οποία, μεταξύ άλλων, υποστηρίζει την έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ. Έχει γράψει μεγάλο αριθμό άρθρων με περιεχόμενο επικριτικό της κυβερνήσεως, και έχει εκφράσει έντονες θέσεις σε συνεντεύξεις που έχει παραχωρήσει σε εξέχοντες δημοσιογράφους διεθνώς. Αν και ο κ. Αβραμόπουλος ουδέποτε θα τολμούσε να παραδεχθεί τους λόγους που κρύβονται πίσω από την ανόητη κίνησή του, είναι ξεκάθαρο ακόμη και στον πλέον αφελή παρατηρητή ότι ο Χρυσανθόπουλος δέχεται επίθεση επειδή οι απόψεις του έχουν φέρει την κυβέρνηση σε δύσκολη θέση. Όσο για τον κ. Παπούλια, ο οποίος κάποτε αντιτάχθηκε σθεναρά στην χούντα του 1967-74, τώρα μοιάζει να έχει μεταμορφωθεί σε σπασμένη καλαμιά: τόσο, μάλιστα, που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν σκέφτηκε καν τί ήταν αυτό που υπέγραψε. Ας επιστρέψουμε τώρα στον μεγάλο Έλληνα ποιητή και διπλωμάτη Γιώργο Σεφέρη: το 'έγκλημά' του ήταν ότι σε συνέντευξη που παρεχώρησε στο BBC το 1970 επέκρινε την χούντα. Η συνέντευξη αναμεταδόθηκε από τα Σοβιετικά μέσα μαζικής ενημερώσεως, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί από την χούντα ότι η δράση του ήταν αντεθνική. Η αντιμετώπιση της οποίας έτυχε ο Σεφέρης, όπως άλλωστε και ο Χρυσανθόπουλος, αποπνέει συμπεριφορά Γκαιμπελικού και Σταλινικού τύπου, με Απριλιανές προεκτάσεις. Η μεγάλη, όμως, διαφορά μεταξύ των δύο ανωτέρω περιπτώσεων, είναι ότι το διάταγμα το οποίο φέρει τις υπογραφές Αβραμόπουλου και Παπούλια ουδεμία αιτιολογία δίνει, γεγονός που φέρνει την συμπεριφορά τους σε επίπεδα Πινοσέτ ή Γκαλτιέρι. Η μικροπρεπής πράξη τους δεν αξίζει αναγνωρίσεως και, ειλικρινώς, ούτε και οι ίδιοι. Ποιοί είναι οι πραγματικοί προδότες αυτής της κακόγουστης υποθέσεως; Σίγουρα όχι ο Σεφέρης ή ο Χρυσανθόπουλος, εκ των οποίων αμφότεροι αγαπούν την χώρα τους, και οι οποίοι ασκώντας το δημοκρατικό και συνταγματικώς κατοχυρωμένο δικαίωμά τους να βοηθήσουν την Ελλάδα επικρίνουν (ο πρώτος μετά θάνατον) δικαιολογημένα την δοσιλογική, νέο-Οθωμανική, πλουτοκλεπτοκρατική χούντα η οποία καταστρέφει τον ιστό της χώρας. Με αυτήν την ανόητη πράξη τους, οι κ.κ. Αβραμόπουλος και Παπούλιας δεν υπηρέτησαν τα συμφέροντα της Ελλάδος. Αθήνα, 11 Απριλίου 2013 Μετάφραση: Θοδωρής Μπουχέλος Πηγή: Το Χωνί

Τουρκοπράκτορες και... βουλευτές καλούν σε εξέγερση τους μουσουλμάνους της Θράκης! Posted: 25 Aug 2013 01:22 AM PDT Φουντώνει η αντίδραση των τουρκοφρόνων…  Καλούν σε απείθεια κατά των ελληνικών νόμων και σε αντίδραση κατά της εφαρμογής τους στην Ελληνική Θράκη Στον προθάλαμο μίας έκρηξης τύπου Κοσόβου, η Αθήνα συνεχίζει να αφήνει ατιμώρητους εκείνους τους "επαγγελματίες τούρκους" Νέες προκλητικές δηλώσεις κατά του νόμου για τον διορισμό των ιμάμηδων από ψευδομουφτήδες και μειονοτικούς βουλευτές της ελληνικής Θράκης!   Συνεχίζουν να προκαλούν οι επαγγελματίες «Τούρκοι» της Θράκης, ζητώντας σε όλους τους τόνους τη μη εφαρμογή του νόμου για τον διορισμό των ιμάμηδων και καλώντας τον μειονοτικό κόσμο σε απείθεια και αντίσταση απέναντι στο ελληνικό κράτος. Λίγες μέρες πριν (και ενώ όπως σας γράφαμε τις προάλλες στο «Προξενείο-Στοπ» σε προκλητικές δηλώσεις προέβη πρόσφατα επί του θέματος και ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Μπεκήρ Μποζντάγ), και ενώ ήδη έχουν ανακοινωθεί τα πρώτα 71 άτομα που κατ' εφαρμογή του νόμου θα αναλάβουν καθήκοντα στα τζαμιά τον Σεπτέμβριο, είχαμε νέες δηλώσεις από τους ψευδομουφτήδες και τους μειονοτικούς βουλευτές (τις μετέφρασε το tourkikanea.gr από τον τοπικό μειονοτικό τύπο). Σε δείπνο ιφτάρ λοιπόν που είχε παραθέσει ο ψευδομουφτής Κομοτηνής Ιμπραήμ Σερήφ προς τις διαχειριστικές επιτροπές των τζαμιών Ροδόπης και Έβρου, ο λεγάμενος (ταυτόχρονα, θυμίζουμε, είναι και πρόεδρος της λεγόμενης «Συμβουλευτικής Επιτροπής Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης») ανέφερε πως σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες τα τζαμιά ανήκουν στον τουρκομουσουλμανικό λαό της Δυτικής Θράκης και συνέχισε λέγοντας: «Κατά το επόμενο διάστημα, μας περιμένουν σκληρές μέρες. Εσείς είστε οι ιδιοκτήτες των τζαμιών. Ο διορισμός των 70 ατόμων για τον ¨νόμο των 240 ιμάμηδων¨ γίνεται τώρα… Βλέπουμε πως τα άτομα που διορίζονται, είναι από 2-3 δυναστείες όλες κι όλες της Δυτικής Θράκης. Δηλαδή με 2-3 δυναστείες κάλυψαν την δουλειά τους. Δηλώνω πως αυτό είναι κάτι χαροποιό για τη μειονότητα. Φαίνεται ότι η μειονότητα μας έχει μεγάλη ενότητα και ομοψυχία… Εσείς είστε οι ιδιοκτήτες των τζαμιών. Δεν ξέρουμε τι θα αντιμετωπίσουμε τις επόμενες μέρες, αλλά εάν υπάρξει οποιοσδήποτε διορισμός στα τζαμιά μας, τότε το πώς θα απαντήσετε μαζί με τους ιμάμηδες και σε συντονισμό με τους χωρικούς εγώ το ξέρω, δεν χρειάζεται να το πω. Σύμφωνα με τη Λοζάνη εμείς είμαστε οι ιδιοκτήτες των τζαμιών και των βακουφικών περιουσιών. Αυτά θα γίνονται, όταν θα θέλουμε εμείς, όχι όταν δεν θέλουμε… Δεν πιστεύω πως μπορεί κάποιος να σταθεί απέναντι μας». Παρών στην ίδια εκδήλωση και ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ροδόπης Αχμέτ Χατζηοσμάν, που είπε τα εξής: «Εδώ είναι η Τουρκική Μειονότητα Δυτικής Θράκης. Εδώ είναι οι άνθρωποι της Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης που έχουν λόγο. Άνθρωποι εκτός αυτών δεν εκπροσωπούν την κοινότητα, οι άνθρωποι οι οποίοι εκπροσωπούν την μειονότητα και την περιοχή βρίσκονται εδώ. Εσείς φυσικά εκτελείτε το πολύ ωραίο καθήκον να κρατάτε όρθιους τους ιερούς χώρους στα χωριά σας. Εσείς προσέχετε τα τζαμιά μας και τα βακουφικά μνημεία μας. Ταυτόχρονα είστε εκπρόσωποι εκλεγμένοι από το χωριό. Εδώ ανταποκριθήκατε στο κάλεσμα του εκλεγμένου μας μουφτή… Το δηλώνω επειδή είναι στην επικαιρότητα. Νόμος των 240 ιμάμηδων. Εμείς ποτέ δεν δεχτήκαμε και δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε αυτόν τον νόμο. Και ας κάνει και ας λέει ο καθένας ότι θέλει. Βλέπουμε άτομα που δεν εκπροσωπούν αυτούς τους ανθρώπους, που δεν έχουν την ισχύ να διδάξουν το Κοράνι στο γυμνάσιο και στο Λύκειο, κάτι που ανέφερα και στη Βουλή: Δεν μπορεί να βάζετε ανθρώπους που μαζέψατε από τον δρόμο να διδάξουν την θρησκεία μας στα παιδιά μας. Χάρη σε εσάς λοιπόν αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να μπούνε στα τζαμιά μας. Μα και η κοινότητα δεν θα τους δεχτεί». Επίσης παρών όμως και ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Ροδόπης Αϊχάν Καραγιουσούφ. Διαβάστε παρακάτω τι είπε: «Ο νόμος των 240 ιμάμηδων αποτελεί μια κατάσταση που μας πονοκεφαλιάζει από το 2007 ως τώρα. Αλλά δυστυχώς αυτή τη στιγμή η πλειοψηφία δεν είναι στα χέρια μας. Μακάρι όταν στο μέλλον να αναλάβει τα ηνία μια δημοκρατική κυβέρνηση, να διασφαλίσει πως τα θρησκευτικά καθήκοντα θα τελούνται από άτομα που εκλέγονται από τους ανθρώπους. Έτσι γίνεται στις δημοκρατικές χώρες (σ.σ. σε ποιαν;) Δεν μπορέσαμε να πετύχουμε να μην περάσει ο νόμος. Διότι δεν έχουμε εμείς την πλειοψηφία. Επιθυμώ να σας δώσω το εξής μήνυμα. Σας παρακαλώ να αντιδράσετε στην επιλογή ατόμων που θα είναι ιμάμηδες στα τζαμιά μας, επιλογή που γίνεται χωρίς να ερωτηθεί η μειονότητα και από άσχετους φορείς. Ανταποκριθείτε στο κάλεσμα μου» Διαμαρτυρίες ωστόσο για τον «νόμο των 240 ιμάμηδων» υπήρξαν και στην ομαδική προσευχή που έγινε στο Φεστιβάλ Νεολαίας του χωριού Κένταυρος Ξάνθης στις 16 Αυγούστου, όπου ο ψευδομουφτής Ξάνθης Αχμέτ Μέτε ανέφερε πως ο συγκεκριμένος νόμος «καταργεί την θρησκευτική ελευθερία της Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης» και τόνισε: «Δηλώσαμε πως δεν δεχόμαστε αυτόν τον νόμο. Δεν τον θέλουμε, είπαμε. Δηλώσαμε πως αν προσπαθήσουν να εφαρμόσουν αυτόν τον νόμο, αν δηλαδή το κράτος θελήσει να μπει με το ζόρι στα τζαμιά μας, εμείς θα κάνουμε προσευχή και στους δρόμους. Θα την κάνουμε στα σοκάκια, στους δρόμους και στα στάδια». Και επειδή προφανώς ο τουρκοπράκτορας είπε να μην αφήσει (για μια ακόμη φορά) τίποτε όρθιο, θυμήθηκε μέχρι και την…αρχή της αμοιβαιότητας!   «Με την συνθήκη της Λοζάνης» είπε «αφέθηκε η Τουρκική Μειονότητα στην Θράκη και στην Κωνσταντινούπολη αφέθηκε η ορθόδοξη μειονότητα των Ρωμιών. Δυστυχώς όμως είναι κρίμα αλλά καταργήθηκε η αμοιβαιότητα».   Και εν κατακλείδι τόνισε (για πολλοστή φορά) πως ο νόμος των 240 ιμάμηδων δεν θα γίνει αποδεκτός από την πλευρά της μειονοτικής κοινωνίας. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον πάντως να μαθαίναμε πώς ακριβώς εννοούν την αντίδραση οι «Έλληνες πολίτες» που παριστάνουν τους μουφτήδες, αλλά κυρίως βέβαια οι εκλεγμένοι βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου. Τι θα κάνουν δηλαδή, θα πάρουν τα όπλα; Και εν πάση περιπτώσει όλες αυτές οι εκκλήσεις των τουρκοφρόνων προς τον κόσμο δεν είναι κλήση σε απείθεια, δεν αποτελούν αδίκημα; Επιτέλους, σε αυτόν τον γελοίο τόπο των ψοφοδεών νενέκων δεν ιδρώνει ποτέ κανένα αυτί; Πηγή "Προξενείο Στοπ"

Το «στρατηγικό βάθος» καταρρέει στην Αίγυπτο Posted: 25 Aug 2013 12:51 AM PDT Η προσπάθεια αύξησης της επιρροής της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή δέχεται ισχυρό ράπισμα μετά την ανατροπή του Mohamed Morsi Γράφει ο Xρήστος Ιακώβου, Διευθυντής Κυπριακού Κέντρου Μελετών Όταν η τουρκική εξωτερική πολιτική άρχισε να εφαρμόζει το δόγμα του «στρατηγικού βάθους», οραματιζόμενη το ρόλο του «νεοοθωμανού ηγεμόνα», θεωρούσε ότι στο δρόμο θα είχε «μηδενικές τριβές». Αυτή η αντίληψη, στηριζόταν εν πολλοίς στην απουσία αραβικής ενότητος και στρατηγικής και στην απομόνωση του Ιράν. Η ακύρωση του άξονα με το Ισραήλ ήταν μία μανούβρα τακτικής που εξυπηρετούσε επικοινωνιακώς την προσπάθεια της Τουρκίας να κερδίσει αξιοπιστία και να καλύψει το ηγετικό κενό στη Μέση Ανατολή. Η Συρία ήταν το πρώτο κράτος της περιοχής που ανταποκρίθηκε θετικά στο νέο άνοιγμα της Τουρκίας, διαμορφώνοντας, μέχρι την Άνοιξη το 2011, μία στρατηγική εταιρική σχέση. Ο Άσαντ πίστευε ότι μία τέτοια σχέση, με ένα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ, θα έδιδε την ευκαιρία στη Δαμασκό να ξεφύγει από την απομόνωση που βίωνε μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Η Τουρκία, όμως, παρουσιάστηκε ανειλικρινής στη σχέση αυτή πλην όμως πιστή στο στρατηγικό στόχο του «νεοοθωμανού ηγεμόνα». Μόλις ξέσπασε η κρίση στη Συρία, ανέλαβε το ρόλο του συντονιστή των στρατιωτικών επιθέσεων εναντίον του καθεστώτος Άσαντ, ωσάν η Συρία να ήταν επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αναλαμβάνοντας αυτό το ρόλο, η κυβέρνηση Ερντογάν υπολόγισε, εσφαλμένα τελικώς, ότι η κρίση θα είχε βραχύ χρονικά χαρακτήρα. Η παρατεταμένη χρονική διάρκεια του εμφυλίου πολέμου καθώς επίσης και οι αντοχές του καθεστώτος Άσαντ, δημιούργησαν μόνο αδιέξοδα και προβλήματα για την Άγκυρα. Τώρα έρχεται αντιμέτωπη με ένα νέο, εξίσου σκληρό πρόβλημα, αυτό της Αιγύπτου. Η προσπάθεια αύξησης της επιρροής της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή δέχεται ισχυρό ράπισμα μετά το πραξικόπημα του στρατού και την ανατροπή του Μωχάμμεντ Μόρσι. Οι ελπίδες της κυβέρνησης Ερντογάν εκτροχιάζονται αφού επένδυσαν πάνω στην άνοδο των ισλαμιστών στην πολιτική εξουσία. Η ενίσχυση των ισλαμιστών ήταν άλλωστε μόνιμη τακτική της Τουρκίας αφ' ότου άρχισαν οι Αραβικές εξεγέρσεις από τις αρχές του 2011 και εντεύθεν. Η κυβέρνηση Ερντογάν ήταν από τις πρώτες που υποστήριξαν την εξέγερση του 2011 και την ανατροπή του Χόσνι Μουμπάρακ. Ακολούθως προέβαλε τη σουννιτική ισλαμική ταυτότητα ως συστατικό στοιχείο της εξωτερικής προκειμένου να ενισχύσει τους δεσμούς με την Μουσουλμανική Αδελφότητα και την κυβέρνηση Μόρσι. Η Τουρκία είχε δύο στρατηγικά πλεονεκτήματα τα οποία απώλεσε λόγω μη ορθολογικών επιλογών. Το πρώτο ήταν η επιθυμία του ΝΑΤΟ να αναπροσαρμόσει τη στρατηγική του στη Μέση Ανατολή μετά τις αραβικές εξεγέρσεις και συνεπώς η Άγκυρα θα μπορούσε να παίξει τον πιο καθοριστικό ρόλο ως βραχίονας της Βορειοτλαντικής Συμμαχίας στην περιοχή. Το δεύτερο ήταν η ύπαρξη κενού ισχύος στη Μέση Ανατολή λόγω της αποδυνάμωσης που προκάλεσαν στα αραβικά κράτη οι διάφορες κρίσεις στην περιοχή από το 2003 και εντεύθεν και της συνεχιζόμενης απομόνωσης του Ιράν, με συνέπεια η Τουρκία να προέβαλλε ως το μόνο μουσουλμανικό κράτος με ισχυρούς συντελεστές ισχύος και ικανότητα διαπραγμάτευσης, τόσο με τους δυτικούς συνασπισμούς όσο και με μεγάλο μέρος του μουσουλμανικού κόσμου. Επενδύοντας πολιτικά και οικονομικά στην πιο ισχυρή και πολυπληθέστερη αραβική χώρα, η Τουρκία ευελπιστούσε ότι θα απεκόμιζε δύο βασικά πλεονεκτήματα: πρώτον, το στρατηγικό βάθος θα εδραιώνετο καθοριστικώς και θα αποκτούσε μία ισχυρή δυναμική πλέον, και δεύτερον, θα προέβαλλε διεθνώς ότι το τουρκικό μοντέλο συνύπαρξης «Ισλάμ και Δημοκρατίας» αποτελούσε πρότυπο για όλο το μουσουλμανικό κόσμο. Με την ανατροπή Μόρσι, ο Ερντογάν βλέπει τα γεωπολιτικά του οράματα να συνθλίβονται μπροστά τις επιλογές του αιγυπτιακού στρατού. Το χειρότερο δε για την Τουρκία ότι υπό την πίεση της γεωστρατηγικής πλέον ανασφάλειας, η κυβέρνηση Ερντογάν αρχίζει, όπως και στην περίπτωση της Συρίας, να γίνεται μέρος του αιγυπτιακού προβλήματος χωρίς άμεση προοπτική για πολιτικά οφέλη και μακροπρόθεσμα δημιουργεί τις συνθήκες περαιτέρω απομόνωσής της στη Μέση Ανατολή με απώλεια των όποιων θετικών μέχρι σήμερα κεκτημένων. Από τη στιγμή που ο Ερντογάν καταδίκασε την ανατροπή Μόρσι με εμπρηστικές δηλώσεις αναχαίτισε την όποια δυνατότητα της Άγκυρας να επηρεάσει τα γεγονότα στην Αίγυπτο. Με άλλα λόγια στην προσπάθειά της να καταστεί ιδιοτελώς σταθεροποιητικός παράγοντας στην περιοχή μετατρέπεται σταδιακώς σε ταραξία. Από τη στιγμή που ο Ερντογάν παρασύρθηκε ανταποκρινόμενος σε ένα παιγνίδι ηθικής και ιδεολογίας απομονώθηκε πολιτικώς. Τέτοιου είδους παιγνίδια έχουν αξία μόνο όταν συμπαρατάσσεται ο δρών με το νικητή μίας σύγκρουσης. Η εξέλιξη των γεγονότων στην Αίγυπτο, μετά την ανατροπή του Μουμπάρακ ένωσαν αρχικώς το σουνιτικό τρίο, Τουρκία – Κατάρ – Σαουδική Αραβία. Μετά τα σαρωτικά γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ επέδειξαν ευπροσάρμοστη πολιτική διατηρώντας την ικανότητά τους να επηρεάζουν εν μέρει τις εξελίξεις. Αντιθέτως, η μονομερής στάση της Τουρκίας έχει απολέσει τις όποιες πιθανότητες συνέχισης του ρόλου που έπαιζε πριν από τον Ιούλιο. Η διάσπαση βεβαίως αυτού του σουνιτικού συνασπισμού θα έχει περιφερειακές επιπτώσεις. Ο συνασπισμός αυτός δημιουργούσε προοπτική ισχυροποίησης της Τουρκίας στην περιοχή. Μετά την ανατροπή Μόρσι, η Άγκυρα έχει χάσει τις ηγεμονικές πιθανότητες στην περιοχή. Το νέο πλέον σκηνικό, με την απομόνωση της Τουρκίας, θα επηρεάσει άλλες κρίσιμες εξελίξεις στην περιοχή, όπως το συριακό ζήτημα. geopolitics-gr Πηγή: Strategy Reports

50 ευρώ κοστίζει η αίτηση εξαίρεσης από το "χαράτσι" της ΔΕΗ! Posted: 25 Aug 2013 12:18 AM PDT Δεν έχει τέλος η ταλαιπωρία και η επιβάρυνση για όσους θέλουν να εξαιρεθούν από το χαράτσι στα ακίνητα μέσω της ΔΕΗ. Σύμφωνα με τις οδηγίες του υπουργείου Οικονομικών, η αίτηση για την αποκοπή του ΕΕΤΗΔΕ (η παλιά ονομασία του χαρατσιού) το 2012, δεν ισχύει για το ΕΕΤΑ (νέο όνομα του χαρατσιού) του 2013. Επομένως, θα πρέπει να ξανακάνουν από την αρχή αίτηση και να πληρώσουν γι' αυτή. Οσοι λοιπόν επιθυμούν να δηλώσουν αδυναμία πληρωμής του φόρου θα πρέπει να πληρώσουν. Οπως προβλέπει η διαδικασία, ο κύριος ή επικαρπωτής του ακινήτου μπορεί να ζητήσει την αποκοπή του ΕΕΤΑ από το λογαριασμό κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος και τη βεβαίωση αυτού στην αρμόδια ΔΟΥ, αφού, όμως, πρώτα καταβάλει τουλάχιστον την τρέχουσα και τις τυχόν ληξιπρόθεσμες δόσεις ενώ σε περίπτωση επίκλησης αδυναμίας καταβολής θα πρέπει να πληρώσει το ποσό των 50 ευρώ. Επιπλέον, για την αλλαγή προμηθευτή ηλεκτρικού ρεύματος απαιτείται η προσκόμιση, στο νέο προμηθευτή, βεβαίωσης της αρμόδιας ΔΟΥ ότι ακολουθήθηκε η ανωτέρω διαδικασία από τον κύριο ή τον επικαρπωτή ή από τον μισθωτή ή από τον χρήστη, ο οποίος έχει εξουσιοδοτηθεί ειδικά προς τούτο. Πηγή: Ημερησία

Ο όρκος και οι ιερές εικόνες στα δικαστήρια ενοχλούν Posted: 24 Aug 2013 11:54 PM PDT Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου - συγγραφέα Η ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ: Κάποιοι συμπατριώτες μας αγωνιστές, κατά δήλωσή τους, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προσέφυγαν στα ελληνικά δικαστήρια, απαιτώντας πρώτα την κατάργηση του όρκου στο Ιερό Ευαγγέλιο και εν συνεχεία την αφαίρεση των θρησκευτικών εικόνων και συμβόλων από τις δικαστικές αίθουσες. Προς επίρρωση αυτών, κατέφυγαν στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων! Η Ορθοδοξία βρίσκεται συχνά στο στόχαστρο των γνωστών κύκλων που εκπροσωπεί το Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι, στο οποίο μετέχουν και οι καταγγέλοντες. Με αυτή την ντροπιαστική προσφυγή ζητούν από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων την καταδίκη της Ελλάδος, με τη βαρύγδουπη καταγγελία: "παραβίαση του δικαιώματος στον σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, του δικαιώματος στην ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας."! Έτσι, ζητούν με σειρά προσφυγών την κατάργηση του θρησκευτικού όρκου στα δικαστήρια, την απόσυρση των χριστιανικών συμβόλων από τις αίθουσες, ενώ θεωρούν τις αποφάσεις που λαμβάνουν ορθόδοξοι δικαστές ως μη αμερόληπτες (!). Προσφεύγοντες είναι οι: Παν. Δημητράς, Αντρέα Τζίλμπερτ, Νικ. Μυλωνάς, Γρηγ. Βαλλιανάτος, Ευαγγελία Βλάμη, Αντωνία Παπαδοπούλου, Ναυσ. Παπανικολάτου και Δημ. Τσαμπρούνης, μέλη της επιδοτούμενης ΜΚΟ "Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι". Τα μέλη του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι, κατά δήλωσή τους, παραβρέθηκαν ως μάρτυρες υπεράσπισης σε 48 ποινικές υποθέσεις που αφορούσαν παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα. Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι η υποχρέωση των μαρτύρων να ορκίζονται στο Ευαγγέλιο συνιστά παραβίαση του δικαιώματος στον σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, στην ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας, των σχετικών διατάξεων της Σύμβασης με τις οποίες απαγορεύονται οι διακρίσεις. Παράλληλα, οι προσφεύγοντες ισχυρίζονται στην προσφυγή τους ότι η παρουσία χριστιανικών συμβόλων στις αίθουσες των ελληνικών δικαστηρίων, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι όλοι οι Ελληνες δικαστές είναι ορθόδοξοι χριστιανοί, δημιουργεί αμφιβολίες για την αμεροληψία των αποφάσεών τους (!). ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κατ' αρχήν φαίνεται ότι ο συλλογισμός των μελών της τρεφόμενης με χρήματα του ελληνικού λαού ΜΚΟ πάσχει με βάση τον κοινό νου. Ο όρκος δηλώνει ότι ο ορκιζόμενος αποδέχεται την ύπαρξη μιας Αρχής που υπερβαίνει τα ανθρώπινα κριτήρια, μέτρα και σταθμά, περί αρχών και αξιών. Όποιος αρνείται τον όρκο σημαίνει ότι στερείται αρχών και αξιών, έχοντας το θράσος να τις επικαλείται και να προσφεύγει σε υποτιθέμενες, και φυσικά ανύπαρκτες γι΄ αυτόν, αρχές Δικαίου. [Αλήθεια ποιες;] Αυτά, βέβαια, δεν θα τα σκεφθεί το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αφού δεν τα σκέφθηκαν οι δικοί μας. Έτσι, ο κάθε Δημητράς, Μυλωνάς, Βαλλιανάτος, και οι λοιποί μισθοδοτούμενοι από το ελληνικό δημόσιο της ΜΚΟ, θα μας ζητούν να τους πληρώσουμε ξανά κι από πάνω, κραδαίνοντας την αναμενόμενη καταδίκη μας. ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΣΧΕΔΙΟ: Το ερώτημα είναι τι ακόμη θα ζητήσουν οι διάφοροι "λύκοι βαρείς" που ενέσκυψαν στην πατρίδα μας. Μπορούμε να απαριθμήσουμε τις επιτυχίες του νεοελληνικού κράτους που "επετεύχθησαν" με συνέργειες, μεταξύ άλλων, και των προοδευτικών κρατικοδίαιτων αγωνιστών, σαν αυτών της προαναφερθείσας ΜΚΟ: Ο γάμος, από ιερό Μυστήριο γίνεται πολιτικός και εν συνεχεία σύμφωνο συμβίωσης, η Παιδεία κατάρτιση, η ταφή αποτέφρωση, η εργασία σεμινάρια, η αγροτική παραγωγή λαμπόγυαλα, το εμπόριο Κίνα, το μικρεμπόριο Γκάνα, η θητεία άρνηση συνείδησης, τα σχολεία της υπαίθρου φωλιές κοράκων, τα χωριά νεκροταφεία καλλικρατικά, η κοινωνική πολιτική επιδόματα αμβλώσεων, η περίθαλψη εθελοντισμός, κ.ά ΘΕΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: Αλλά, για να επανέλθουμε, ας μην ξεχνάμε πως αν κάθε έργο μας για να ευοδωθεί πρέπει πρώτα να επιζητούμε την ευλογία του Θεού, πόσο μάλλον πρέπει σε ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως η απονομή της δικαιοσύνης. Όμως, δόξα τω Θεώ στην Ελλάδα σχεδόν πάντα ισχύει: η δικαιοσύνη και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δικαστών ακολουθεί το νόμο του Θεού. Πηγή: Ακτίνες

Διεθνές δεδικασμένο από νέα δικαίωση των funds–πιστωτών της Αργεντινής που έχασαν τα κεφάλαια τους στη χρεοκοπία του 2001; Posted: 24 Aug 2013 11:16 PM PDT  – Στα 1,4 δισ. δολ. οι αποζημιώσεις τους   – Δημιουργείται «προηγούμενο» και για τους Έλληνες μικροομολογιούχους; Ένα νέο διεθνές δεδικασμένο έχει αρχίσει να δημιουργείται στο ζήτημα των κρατικών χρεοκοπιών, που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα και για τη χώρα μας, με αφορμή τη ζημία που υπέστησαν οι μικροoμολογιούχοι και άλλα funds και έχουν προσφύγει στη δικαιοσύνη.   Πιο συγκεκριμένα, το Δεύτερο Εφετείο των Ηνωμένων Πολιτειών έθεσε νέο «στοπ» στην έφεση που είχε ασκήσει η κυβέρνηση της Αργεντινής, για την υπόθεση της αποζημίωσης που διεκδικούν 19 funds και πιστωτές της λατινοαμερικανικής χώρας, όταν αυτοί έχασαν τα χρήματά τους κατά την πτώχευση το 2001. Το αμερικανικό εφετείο έδωσε εντολή κυβέρνηση της Αργεντινής να καταβάλει 1,4 δισ. δολάρια ως αποζημίωση, στα επενδυτικά fund NML Capital, Elliott Management LLC και Aurelius Capital Management και 16 άλλους πιστωτές, επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση του 2012. Η εκτέλεση της απόφασης θα αναβληθεί εν όψει της έφεσης που θα ασκήσει το Μπουένος Άιρες, προσφεύγοντας στο Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών. Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης, κατά την πτώχευση της Αργεντινής το 2001, τα ομόλογα της χώρας έχασαν όλη τους την αξία, ενώ η κυβέρνηση αδυνατούσε να καταβάλει έστω και ένα συμβολικό αντίτιμο. Ωστόσο, 19 πιστωτές της χώρας προσέφυγαν στα αμερικανικά δικαστήρια διεκδικώντας τα κεφάλαια τους από την κυβέρνηση της Αργεντινής. Αξίζει εδώ να αναφερθεί ότι οι Έλληνες ομολογιούχοι εξετάζουν να κινηθούν νομικά εναντίον των ελληνικών τραπεζών για τα χρήματα που έχασαν λόγω του PSI. Σύμφωνα με το δημοσίευμα των Financial Times, ο Σύλλογος Φυσικών Προσώπων Ομολογιούχων Ελληνικού Δημοσίου φέρεται να έχει συμφωνήσει να συνεργαστεί με το δικηγορικό γραφείο Kyros Law, μια αμερικάνικη εταιρεία που έχει την έδρα της στη Βοστώνη, προκειμένου να επιτύχει τους στόχους της. Βάσει του δημοσιεύματος, το Grant & Eisenhofer, αμερικάνικη δικηγορική εταιρεία που ασχολείται με τα δικαιώματα των επενδυτών, φέρεται να συμφώνησε αυτό το μήνα να συνεργαστεί με το Kyros Law για τις υποθέσεις που αφορούν τους Έλληνες ομολογιούχους. H συμφωνία στην οποία κατέληξαν αφορά στην κατάθεση ομαδικών προσφυγών τόσο εις βάρος της Ελλάδας, όσο και εκτός Ελλάδας. Να σημειωθεί εδώ ότι το ένα από τα δύο αμερικανικά δικηγορικά γραφεία, το Kyros Law, διαθέτει γραφεία και στην Αθήνα. Το εν λόγω γραφείο φέρεται αυτή τη στιγμή να βρίσκεται σε επαφές με χιλιάδες εξοργισμένους ομολογιούχους που συμμετείχαν στο ελληνικό PSI+. Πηγή: Βanking Νews www.kostasxan.blogspot.gr