Ας μιλήσουμε επιτέλους! 14-6-13

Ας μιλήσουμε επιτέλους!

---

• Ας φροντίσουν να μην επιβεβαιώνουν τις «θεωρίες συνωμοσίας»
• Τα πράγματα μπορεί να επιδεινωθούν στην Ελλάδα το καλοκαίρι
• Καχύποπτοι οι διαδηλωτές στη διάθεση συμφιλίωσης που δείχνει ο Ερντογάν
• Τι σημαίνει «σπάω αυγά», κύριε Σαμαρά;
• Έλληνες ή πολίτες της Ελληνικής Δημοκρατίας;
• Πως το λες, αν όχι Δικτατορία;
• Θράσος ή πρόκληση;
• Τελικά τι ήθελε να κάνει;
• "Λάθος συνταγή" ομολογεί το ΔΝΤ και ζητάει... κατασχέσεις σπιτιών!
• Η αδύναμη τουρκική δημοκρατία
• Το κλείσιμο της ΕΡΤ άνοιξε την πόρτα της εξόδου για τον Σαμαρά;
• Daily Mail: Μπορεί η σύγκρουση στη Συρία να πυροδοτήσει τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο;
• Οι λέξεις του πολεμιστή
• Ο κόσμος γύρω μας χάνεται κι εμείς...
• Σε «αυτόματο πιλότο» για πόλεμο η Τουρκία
• Το ολοκαύτωμα των εβραίων
• Σαμαράς - Ερντογάν: από το "καζάν - καζάν" στο "δημοκρατία χαϊβάν"
• Οι Γερμανικές εκλογές τελειώνουν την Ελλάδα σαν κράτος
• Η καταιγίδα που έρχεται…
• ΕΡΤ και Εθνική Ασφάλεια
• Εκεί ποντάρει ο Σαμαράς και ο εκβιασμός του
• Ο «καλός» και ο «κακός» Ερντογάν
• Ο αληθινός «εχθρός του Πολίτη»
• O πρωην Αρχισυντάκτης του Κεδίκογλου τα λέει ΟΛΑ ! ! ! #ert
• Επιμένει η Ουάσιγκτον στην κριτική της εναντίον της Τουρκίας

Ας φροντίσουν να μην επιβεβαιώνουν τις «θεωρίες συνωμοσίας» Posted: 14 Jun 2013 05:32 PM PDT Ζούμε σε εποχές δύσκολες, όπου τα πάντα παρακολουθούνται. Τα πάντα όμως. Και πολλοί θυμούνται τον Όργουελ. Όταν ένας άνθρωπος περπατά στο κέντρο του Λονδίνου, τον παρακολουθούν συγχρόνως κατά μέσο όρο πέντε κάμερες. Ναι, πλέον έχουν αλλάξει πολλά. Και αν στη συνεχή παρατήρηση και παρακολούθηση της ζωής μας, προστεθεί και η επιδημία πολιτικής ορθότητας που πλήττει τις κοινωνίες της Δύσης, τότε, αντιλαμβανόμαστε ποιο θα είναι το μέλλον. Μια τοποθέτηση που χρήζει ανάλυσης Ήταν μια τοποθέτηση στη διάρκεια της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο. Ο ευρωβουλευτής της Ν.Δ. κ. Γιώργος Παπανικολάου τόνισε λοιπόν τα κάτωθι, μια ημέρα μετά τα όσα έγιναν με την πώληση της ΔΕΠΑ: «H αποκάλυψη ότι μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες παρέχουν σε κυβερνητικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, άμεση πρόσβαση στους διακομιστές των συστημάτων και των δικτύων τους, μέσω του αποκαλούμενου πλαισίου PRISΜ, ασφαλώς μας ανησυχεί και θέτει όλους μας προ των ευθυνών μας. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι έχουμε έκτακτη συζήτηση στην Ολομέλεια για το συγκεκριμένο θέμα, με δήλωση της Επιτροπής και τοποθέτηση των πολιτικών ομάδων, όπως επίσης είναι αυτονόητο ότι η εξέλιξη αυτή γεννά σοβαρά ερωτηματικά για τη διαχείριση των προσωπικών δεδομένων των Ευρωπαίων πολιτών, ιδίως μάλιστα μετά τη δήλωση του επικεφαλής της υπηρεσίας πληροφοριών των ΗΠΑ, ότι αυτή η υπόθεση αφορά μη Αμερικανούς πολίτες. Και είναι επίσης καθοριστικό το γεγονός ότι αυτό συμβαίνει την εποχή που, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, διαπραγματευόμαστε το πλαίσιο των ελάχιστων προδιαγραφών για την προστασία των προσωπικών δεδομένων των Ευρωπαίων πολιτών και γι' αυτό και είμαστε σε έντονες διαβουλεύσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Κάθε περαιτέρω συζήτηση πρέπει να γίνει εφόσον δοθούν πλήρεις εξηγήσεις για το θέμα αυτό και διευθετηθεί το ζήτημα». Όλα γύρω μας αλλάζουν. Αισθανόμαστε πολλοί από εμάς πλέον, ότι ζούμε μέσα σε διάφανα κουτιά. Γύρω μας, μυστικές υπηρεσίες, χάκερς, τεχνολογικοί ωτακουστές και ηδονοβλεψίες, έχουν στήσει έναν τρελό χορό. Και μιλάμε για τους ίδιους νεοταξίτες, που κόπτονται για τα «προσωπικά δεδομένα», αλλά την ίδια ώρα δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ρίχνουν μια ματιά κατά το δοκούν στις ζωές μας. Για να μάθουν τι τρώμε, τι πίνουμε, με ποιους μιλάμε, τι λέμε, με ποια πρόσωπα σχετιζόμαστε φιλικά ή ερωτικά. Η περιέργεια, είναι άλλωστε έμφυτη στον άνθρωπο, ενώ αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό και των διαφόρων «υπηρεσιών», που «φροντίζουν» για εμάς, χωρίς εμάς. Το διαδίκτυο και η νέα ζωή μας Το διαδίκτυο, άλλαξε πολλά στη ζωή μας, όπως άλλαξαν πολλά και οι τεχνολογικές εξελίξεις στις τηλεπικοινωνίες. Και ήρθαν και οι δορυφόροι... Και ήρθαν και άλλα, όπως η stealth τεχνολογία, τα μη επανδρωμένα... Και είναι να αναρωτιέται κανείς τι σημαίνει σήμερα ο όρος «ασφάλεια», τι σημαίνει ο όρος «ιδιωτικότητα» ή και ο όρος «διακριτικότητα». Πριν από μερικά χρόνια, ήρθαν στη ζωή μας και οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης: facebook, twitter, linkedin, google+, pinterest και πλέον και άλλες πολλές. Και εκεί τέθηκε το δίλημμα: ή τους δίνουμε τα πάντα, παραδεχόμενοι έτσι την ήττα μας ή απέχουμε, μένοντας όμως πίσω πολύ στην δικτύωση ή και προβολή των θέσεών μας ή των δραστηριοτήτων μας. Και ο καθείς, πήρε την απόφασή του. Αν θέλετε τη γνώμη μου, όλα τα διλήμματα αυτού του τύπου έχουν τρόπον τινά εκβιαστικό χαρακτήρα. Στην προκειμένη περίπτωση των social media, η επικοινωνία μας «καλουπώθηκε». Και αυτό αποδεικνύεται από την «εύκολη» πρόσβαση που έχουν στις πλατφόρμες, οι μυστικές υπηρεσίες των χωρών της Δύσης και κυρίως αυτές των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου. Εξάλλου, οι Βρετανοί, με το παγκόσμιο δίκτυο Echelon, έχουν αξιοπρόσεκτες «επιδόσεις» σε τέτοιου είδους δραστηριότητες. Και ξαφνικά, ήρθαν οι πολυεθνικές, που αποζητώντας την εύνοια των μεγάλων, παραχώρησαν χωρίς αναστολές, πρόσβαση στα δίκτυά τους και στα πελατολόγιά τους, στις κυβερνητικές (βλέπε μυστικές) υπηρεσίες των ΗΠΑ. Με αποτέλεσμα, κάποιοι στην Ουάσιγκτον ή στην Βιρτζίνια, λέμε τώρα, να μαθαίνουν τις καταναλωτικές μας συνήθειες, κάτι που τους βοηθά να σκιαγραφούν με ευκολία το προφίλ μας. Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο και για την εξουσία και τους γραφειοκράτες αλλά και για τους κυνηγούς του κέρδους. Να μας γνωρίζουν καλά, για να «προνοούν» για εμάς. Διότι, «θέλουν το καλό μας»... Ποια τεχνολογία; Η τεχνολογία, που τόσο αγαπούμε οι περισσότεροι και στην οποία σχεδόν όλοι είμαστε, λιγότερο ή περισσότερο εθισμένοι, έχει καταστεί το ισχυρότερο όπλο στα χέρια των δυναστών μας. Στους οποίους όλοι, στο όνομα της άνεσης, έχουμε παραδώσει μπόλικη κυριαρχία. Για ένα like, μια «πικάντικη» φωτογραφία, μια αδιόρατη «υποσχετική», έναν διαδικτυακό έπαινο, ένα κάτι... Φυσικά, στα ανεμοδαρμένα ύψη είναι άλλο και το διακύβευμα. Και όλα τα παραπάνω την ώρα που η μεθόδευση πάει σύννεφο, την ώρα που κάποιοι που θέλουν να διαφεντεύουν τις ζωές μας προσπαθούν να αποτρέψουν την ανάκαμψη της χώρας μας, ζημιώνοντάς την με παρασκηνιακές μεθοδεύσεις. Ας φροντίσουν όλοι όσοι κατηγορούν κάποιους για «συνωμοσιολογίες», να μην τους επιβεβαιώνουν συνεχώς. Νίκος Χιδίρογλου

Τα πράγματα μπορεί να επιδεινωθούν στην Ελλάδα το καλοκαίρι Posted: 14 Jun 2013 01:28 PM PDT Το καλοκαίρι του 2013 αρχίζει να μοιάζει ολοένα με το καλοκαίρι του 2012 υποστηρίζει σε άρθρο του στο BLOOMBERG/BUSINESS WEEK («Greeks Were Wrong: Things Could Get Even Worse») ο Nick Malkoutzis επισημαίνοντας ότι εξανεμίζεται σταδιακά το κλίμα αισιοδοξίας που είχε διαμορφωθεί πρόσφατα για την πορεία της Ελλάδας, λόγω της κυβερνητικής απόφασης για την διακοπή λειτουργίας της ΕΡΤ, της αποτυχίας πώλησης της ΔΕΠΑ και την υποβάθμιση της Ελλάδας σε αναπτυσσόμενη χώρα από την MSCI. Όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος η χωρίς προειδοποίηση διακοπή λειτουργίας της ΕΡΤ προκάλεσε νέο κύμα κινητοποιήσεων από τους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι ανησυχούν ότι η κατάστασή τους θα μπορούσε να επιδεινωθεί περεταίρω. Παράλληλα η απόσυρση της υποψηφιότητας της Gazprom από τη διεκδίκηση της ΔΕΠΑ προκάλεσε ανησυχία για το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων της κυβέρνησης, ενώ οδήγησε σε πτώση το ελληνικό Χρηματιστήριο. Ισχυρό επίσης ήταν το χτύπημα που δέχθηκε η Ελλάδα από την MSCI, καθώς είναι η πρώτη ανεπτυγμένη χώρα που υποβαθμίζεται στο status των αναδυόμενων αγορών. Ο αρθρογράφος επισημαίνει επίσης τα προβλήματα που δημιούργησε στην κυβερνητική συμμαχία το θέμα της ΕΡΤ, επισημαίνοντας ότι εάν δεν βρεθεί σύντομα λύση τότε η χώρα θα μπορούσε να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές. Το άρθρο κάνει ωστόσο αναφορά στις δηλώσεις της κυβέρνησης, η οποία δεσμεύθηκε να δημιουργήσει μια καινούργια ραδιοτηλεόραση έως τα τέλη Αυγούστου, η οποία θα διαθέτει το ένα τρίτο των σημερινών υπαλλήλων στην ΕΡΤ. Ο Πρωθυπουργός Αντώνης. Σαμαράς, υπερασπίστηκε την απόφαση, επισημαίνοντας την καθυστέρηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα και δηλώνοντας ότι η ΕΡΤ αποτελούσε κορυφαίο παράδειγμα της αναποτελεσματικότητας και της διαφθοράς που πλήττει μέρος του δημόσιου τομέα. Σύμφωνα ωστόσο με το άρθρο η στρατηγική που επέλεξε η κυβέρνηση είναι υψηλού κινδύνου, λόγω των μεγάλων αντιδράσεων στο κλείσιμο της ΕΡΤ τόσο στο εσωτερικό της χώρας όπως και στο εξωτερικό. Πηγή

Καχύποπτοι οι διαδηλωτές στη διάθεση συμφιλίωσης που δείχνει ο Ερντογάν Posted: 14 Jun 2013 01:05 PM PDT Ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είπε στους διαδηλωτές την Παρασκευή ότι θα «παγώσει» τα σχέδια ανάπτυξης ενός πάρκου στην Κωνσταντινούπολη μέχρις ότου αποφασίσει επ' αυτού ένα δικαστήριο, σε μια προσπάθεια να επιδείξει διάθεση συμφιλίωσης μετά από δύο εβδομάδες έντονων αντικυβερνητικών διαδηλώσεων. Την ίδια στιγμή η αμερικανική κυβέρνηση συνεχίζει την κριτική εναντίον του Ταγίπ Ερντογάν. Όπως μεταδίδει το πρακτορείο ειδήσεων Reuters ο κ. Ερντογάν κάλεσε τους εκατοντάδες διαδηλωτές που παραμένουν στο πάρκο Γκεζί να αποχωρήσουν. Ωστόσο, στις σκηνές των διαδηλωτών η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη, με ένα σκληρό πυρήνα των διαδηλωτών να ζητούν την παραίτησή του. Οι χρηματαγορές σημείωσαν άνοδο βασισμένες στην ελπίδα ότι οι περιβαλλοντιστές που αντιτίθενται στην κατασκευή που σχεδιάζεται στο πάρκο Γκεζί θα ικανοποιηθούν. Όμως, με διαδηλώσεις του κυβερνητικού κόμματος να οργανώνονται για το Σαββατοκύριακο, παραμένει το ερωτηματικό ως προς το κατά πόσο άλλοι διαδηλωτές, οι οποίοι έχουν διάφορα άλλα παράπονα από τον Τούρκο Πρωθυπουργό, θα γυρίσουν στα σπίτια τους. «Έχετε μείνει εδώ όσο μπορούσατε και έχετε μεταφέρει το μήνυμά σας. Αν το μήνυμά σας αφορά το πάρκο Γκεζί στην Ταξίμ, έχει ληφθεί και αξιολογηθεί», ανέφερε ο κ. Ερντογάν σε συνάντηση στο κόμμα του. «Σας παρακαλώ φύγετε από το πάρκο Γκεζί και πηγαίνετε στα σπίτια σας», πρόσθεσε. Η διαβεβαίωση του κ. Ερντογάν κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με εκπροσώπους των διαδηλωτών ήταν κυρίως συμβολική καθώς η κυβέρνηση υποχρεούται δια νόμου να σεβαστεί την δικαστική απόφαση που πέτυχαν οι περιβαλλοντιστές στην προσπάθειά τους να εμποδίσουν τα σχέδια ανάπτυξης του πάρκου. Αλλά, ερχόταν σε αντίθεση με την προηγούμενη προκλητική του στάση όταν είχε επιτεθεί στους διαδηλωτές, οι οποίοι τον κατηγορούν για αυταρχισμό, χαρακτηρίζοντάς τους ως «κάθε καρυδιάς καρύδι» και επέμενε ότι τα σχέδια θα εφαρμόζονταν στο διπλανό πάρκο. Στο μεταξύ, η Τουρκία κάλεσε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να εξηγήσει γιατί δεν αντιδρά σε κοινωνικά γεγονότα όταν αυτά συμβαίνουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, κάνοντας μάλιστα λόγο για εφαρμογή δύο μέτρων και δύο σταθμών. Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών σαν απάντηση στο μη νομοθετικού χαρακτήρα Ψήφισμα, που υιοθέτησε χθες η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για την κατάσταση στην Τουρκία, αναφέρεται ότι τα Ψηφίσματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μπορούν να εξυπηρετήσουν το σκοπό τους μόνο στο βαθμό που αυτά είναι δίκαια και ισορροπημένα. Η ανακοίνωση αναφέρει ότι το Ψήφισμα βλάπτει τον κοινό στόχο της ενίσχυσης και περαιτέρω εξάπλωσης της δημοκρατίας και δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου κατηγόρησε τα διεθνή μέσα ενημέρωσης ότι βλάπτουν την εικόνα της Τουρκίας. Ορισμένα διεθνή MME προσπαθούν να βλάψουν την εικόνα της Τουρκίας, με αφορμή τις συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες για το πάρκο Γκεζί, δήλωσε Αχμέτ Νταβούτογλου την Τετάρτη στον τηλεοπτικό σταθμό Haber Türk και ανέφερε ότι η ανάγνωση του επεισοδίων θα πρέπει να επιχειρείται με μεγαλύτερη ακρίβεια. «Η κάλυψη των διαδηλώσεων στο Ταξίμ, από τα διεθνή ΜΜΕ γίνεται με τρόπο που δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην ένταση των επεισοδίων στη χώρα. Πηγές: Reuters, http://www.cna.org.cy

Τι σημαίνει «σπάω αυγά», κύριε Σαμαρά; Posted: 14 Jun 2013 12:28 PM PDT Επειδή τα διάφορα παπαγαλάκια του συστήματος (ηλεκτρονικά κι έντυπα…) τις τελευταίες ώρες έχουν βαλθεί να μας πείσουν πως ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς με την (ολέθρια, κατά την ταπεινή μας γνώμη, όσο ακόμα μπορούμε να την καταθέτουμε…) επιλογή του για το κλείσιμο της ΕΡΤ δείχνει, λέει, ότι επιτέλους τολμά να «σπάσει αυγά», να προχωρήσει ρηξικέλευθα σε μεταρρυθμίσεις που ουδείς επιχείρησε μέχρι σήμερα, να σπάσει το απόστημα της μεταπολίτευσης και άλλα τέτοια… ηρωικά, θα μας επιτρέψετε κάποιες σκέψεις, για να μη χαθούν απ' αυτό τον δεινά δοκιμαζόμενο τόπο η στοιχειώδης λογική και το στοιχειώδες φιλότιμο… Του Μάρκου Μουζάκη ΑΝ πράγματι ο Αντ. Σαμαράς θέλει να «σπάσει αυγά» και να τολμήσει τομές που θα γράψουν ιστορία, τότε γιατί «έπαιξε» με την ΕΡΤ αντί να αρχίσει απ' τους βαρόνους του αμαρτωλού και διαπλεκόμενου συστήματος των μίντια; ΑΝ πράγματι ο πρωθυπουργός θέλει να είναι και όχι μόνο να φαίνεται ρηξικέλευθος, τότε γιατί έχει αφήσει άθικτο το αμαρτωλό καθεστώς αρπαγής (διότι περί αυτού πρόκειται) δημόσιων συχνοτήτων από συγκεκριμένους βαρόνους; ΑΝ πράγματι ο λατρεμένος του συστήματος (για πόσο ακόμα, έχει άραγε αναρωτηθεί;) θέλει να προχωρήσει σε τομές χωρίς να υπολογίζει το κόστος, γιατί δεν έχει ασχοληθεί με τις τηλεοπτικές άδειες, ένα μέγιστο σκάνδαλο της μεταπολίτευσης, την οποία θέλει να υπερβεί, όπως τσαμπουνάνε τα πολύχρωμα παπαγαλάκια; Ιδού, κύριε σαμαρά, πεδίον δόξης λαμπρόν, αν θέλετε να μείνετε στην ιστορία! Όχι το πραξικοπηματικό λουκέτο στην ΕΡΤ, μια ΕΡΤ που κουβαλά τα σύνδρομα της μεταπολίτευσης, αλλά αυτό δεν αντιμετωπίζεται με μεθόδους εκτροπής! ΑΝ πράγματι, κύριε Σαμαρά, θέλετε να γράψτε ιστορία με τόλμη, από κει έπρεπε να ξεκινήσετε! Όπως έκανε ο Κώστας Καραμανλής, το 2004, όταν δεν περιορίστηκε να μιλήσει μόνο κατά των νταβατζήδων, αλλά έκανε και τον «βασικό μέτοχο»! Θα πείτε, ναι αλλά ο «βασικός μέτοχος» απέτυχε, μάλλον δεν εφαρμόστηκε καν. Ναι, αλλά έχει καταγραφεί σαν μια ιστορικά θαρραλέα πρωτοβουλία. Κι αν δεν εφαρμόστηκε, αυτό οφείλεται και στους εκβιασμούς όλου αυτού του συστήματος που σήμερα σας υμνεί, κύριε Σαμαρά! Μάλιστα, όπως αποκάλυψε καλός φίλος, αυτό το σύστημα είχε τότε νομικό συμπαραστάτη αυτόν ο οποίος είναι ο εμπνευστής του σημερινού νομοσχεδίου για τη… «ΜΕΡΙΤ»! Κύριε Σαμαρά, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν! Τολμήστε να τα βάλετε με το πραγματικά σάπιο μεταπολιτευτικό έκτρωμα, όχι με την ΕΡΤ! ΤΗΝ ΕΡΤ που πράγματι χρειάζεται ανατροπές, αλλά όχι εκτροπές! Υ.Γ.: Μιας και περί «αυγών» ο λόγος, οι Βενιζέλος και Κουβέλης ξέρουν ποιο πτηνό γεννά τα αυγά; Πηγή NewsBomb

Έλληνες ή πολίτες της Ελληνικής Δημοκρατίας; Posted: 14 Jun 2013 12:15 PM PDT Επιστολή του Πομάκου Ιμάμ Μεχμέτ, στη Ζαγάλισα  Είναι γνωστό ότι στη χώρα μας υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι (..) Ιστορικά είναι αποδεδειγμένο ότι έζησαν και ακόμα συνεχίζουν να ζουν τον κοινωνικό αποκλεισμό. Ως απλούς συνανθρώπους σ' αυτή την κοινωνία τους αποκαλούμε μειονότητα. Παρόλο που προέρχομαι από τους «Άλλους», είμαι αλλεργικός στη λέξη «μειονότητα». Η λέξη μειονότητα, από μόνη της σημαίνει διάκριση για εμένα και είναι μία πινακίδα υποταγής, σε μία ελεύθερη κοινωνία. Όποιος αισθάνεται Έλληνας και ο ίδιος στο μυαλό του σκέφτεται και αισθάνεται σαν Έλληνας και χωρίς καμία αμφιβολία, δηλώνει ότι «είμαι Έλληνας», για εμένα είναι Έλληνας. Είμαι ένας από αυτούς. Γεννήθηκα στα Πομακοχώρια της Ξάνθης και το γένος μου προέρχεται από τους Πομάκους. Τα γονίδια μου είναι Πομακικά (..) Είμαι Πομάκος, είμαι Θρακιώτης, είμαι Ροδοπαίος και πάνω απ' όλα είμαι Έλληνας και Ευρωπαίος. Μπορεί να μην είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος, αλλά είμαι Έλληνας και πιστεύω στο Ισλάμ. Σε ένα από τα ταξίδια μου στο εξωτερικό, λόγω της εργασίας μου, μου έτυχε ένα περιστατικό στο αεροδρόμιο του Λονδίνου. Η ταυτότητά μου ήταν φθαρμένη από την πολυκαιρία και την πολυχρησία. Μου υπέδειξαν να περιμένω στην άκρη μέχρι να εξακριβωθούν τα στοιχεία μου. Αφού περίμενα αρκετή ώρα, τα έβαλα με τους υπάλληλους του αεροδρομίου, έως ότου ήρθε ο προϊστάμενος. Όμως, μ' αυτή την ταυτότητα είχα γυρίσει όλη την Ευρώπη και πουθενά δεν υπήρχε πρόβλημα. Γιατί στην Αγγλία προέκυψε αυτό; Διότι με πέρασαν για λαθρομετανάστη και θεώρησαν την ταυτότητα πλαστή. Τελικά, εκεί που περίμενα ήρθε μια κυρία καλοντυμένη και άρχισε να μου μιλάει στα Τουρκικά. Αφού την άκουσα και κατάλαβα ότι οι Άγγλοι με είχαν περάσει για Τούρκο μετανάστη, την ευχαρίστησα για το ενδιαφέρον της, αλλά την εξαπέστειλα κιμπάρικα. Η Τουρκική διπλωματική αντιπροσωπεία καλά έκανε την δουλειά της, αλλά η δική μας δεν κουνήθηκε. Τι σημαίνει αυτό; Όποιος Έλληνας φέρει μουσουλμανικό όνομα, εκπροσωπείται από την Τουρκία στην Ευρωπαϊκή οικογένεια; Κάλεσα την διπλωματική μας αντιπροσωπεία, ενώ ένας από τους εργαζόμενους πού άκουσε να βρίζω στα Ελληνικά, με πλησίασε και με ρώτησε στα Ελληνοκυπριακά: ποιό είναι το πρόβλημα; Αφού με άκουσε, με πήρε μαζί του και πήγαμε στον υπεύθυνο που είχε έρθει αρχικά. Επειδή το πρόβλημα ξεκίνησε από αυτόν τον υπεύθυνο, τουλάχιστον έτσι το είχα αντιληφθεί, γι' αυτό του απάντησα με την δικιά τους ιστορία (...) Η Αγγλία έχει δώσει την λύση στο εθνικό και μειονοτικό ζήτημα στο Ηνωμένο Βασίλειό της. Του εξήγησα ότι είναι γνωστό ότι στην Χώρα σας, δηλαδή στο λεγόμενο «Ηνωμένο Βασίλειο» ζούνε εκτός τους Άγγλους, οι Σκωτσέζοι, οι Ουαλοί, οι Γάλλοι και οι Ιρλανδοί, οι οποίοι είναι συνδεδεμένοι με την Αγγλική ταυτότητα. Όλες οι εθνότητες κουβαλούν το ίδιο διαβατήριο και η κορυφαία ταυτότητα όλων είναι η βρετανική, η «British». Όμως, όταν είσαι από την Ελλάδα και έχεις όνομα μουσουλμανικό, πρέπει σώνει και καλά να είσαι Τούρκος; Γι' αυτό, ο κύριος, αντί να καλέσει την Ελληνική Προξενική Αρχή, κάλεσε την Τουρκική. Αυτό μας δείχνει πάρα πολλά και πως λειτουργούν σε βάρος μας. Εγώ δεν θέλω να είμαι ένας μουσουλμάνος εξαρτώμενος από την Τουρκία, την Βουλγαρία και από την Αραβία, αλλά είμαι Έλληνας μουσουλμάνος.  Μαζί δεν πολεμήσαμε τους Ιταλούς, τους Βουλγάρους και τους Γερμανούς;  Μη μου πείτε ότι η Θράκη δεν εντάχθηκε στην Ελληνική επικράτεια με τη θέλησή μας και χωρίς να πέσει καμία τουφεκιά; (...) Μην ξεχνάτε ότι μοιραζόμαστε την ίδια ιστορία και την ίδια τύχη της ίδιας χώρας ως άνθρωποι του ιδίου έθνους! Μεχμέτ ΙΜΑΜ, Πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Μουσουλμάνων Ελλάδας, «Η Φιλότητα» Σημείωση Ζαγάλισα: ο κ. Ιμάμ Μεχμέτ μας απέστειλε δύο εξαιρετικές ηλεκτρονικές επιστολές. Σήμερα δημοσιεύουμε, με καθυστέρηση και με κάποιες μικρές περικοπές λόγω έλλειψης χώρου, την πρώτη, και θα ακολουθήσει και η δεύτερη. Τον ευχαριστούμε πολύ για το ενδιαφέρον του. Τεύχος 65, Φεβρουάριος - Μάρτιος 2013

Πως το λες, αν όχι Δικτατορία; Posted: 14 Jun 2013 11:58 AM PDT Τελικά οι επενδυτές δεν ήρθαν κι ούτε θα έρθουν ποτέ. Η ανάπτυξη παραμένει ευχολόγιο στα χαρτιά. Οι τουρίστες δεν θα βουλιάξουν την χώρα, ούτε οι "μεταρρυθμίσεις" θα αλλάξουν την πορεία. H ανεργία δεν θα πέσει κάτω από το 25%. Τίποτα δεν θα συμβεί, ούτε το χρέος θα αποπληρωθεί, ούτε βέβαια υπάρχει καμία ιστορία επιτυχίας. Από την στιγμή που έπεσε "μαύρο" στις οθόνες της ΕΡΤ, η κυβέρνηση Σαμαρά, πέρα από το αυταρχικό της πρόσωπο, πέταξε κάθε πρόσχημα στον κάλαθο. Ο πιο γελοίος πρωθυπουργός από το '74, συγκυβερνά με δυο τελειωμένους, που εύκολα εκβιάζονται, ανήμποροι να διαφωνήσουν, καθώς φοβούνται ότι σε ενδεχόμενο εκλογών δεν θα βρουν ούτε την ψήφο τους. Επιβιώνουν στις θέσεις εξουσίας, γιατί ξέρουν πως ξοφλήσανε. Όπως ο Παπαδόπουλος έβαλε "την χώρα εις τον γύψον", έτσι και η ακροδεξιά κυβέρνηση κατέβασε τους διακόπτες χωρίς ερώτηση, χωρίς δημόσιο διάλογο, απλά με το "αποφασίζομεν και διατάσσομεν". Πόνταρε στην αγανάκτηση για την κομματοκρατία στον δημόσιο τομέα, που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν απόλυτα συνειδητά και μεθοδικά. Και βρέθηκαν και κάποιοι που της είπαν και μπράβο. Τα ιδιωτικά κανάλια πάλι δεν ασχολήθηκαν καθόλου με το θέμα, αντιθέτως αποφάσισαν να απεργήσουν, διευκολύνοντας επικοινωνιακά την κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση που δια στόματος Κεδίκογλου μας παρουσιάστηκε ως σωτήρας μας από το ανταποδοτικό τέλος, που μάλιστα το βάφτισε "χαράτσι", παίζοντας ειρωνικά με τα αντανακλαστικά μας. Φυσικά, τέτοια κίνηση δεν ήταν και κεραυνός εν αιθρία, αφού αυτό το κορπορατικό μόρφωμα έχει δείξει από τι είναι φτιαγμένο αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες ακόμα πιο έντονα. Αυτό που δεν μπορώ ακόμα να συνηθίσω, είναι πως κάποιοι θεωρούν "μάγκα τον Σαμαρά", "τολμηρή την κυβέρνηση" και "ρεμάλια τους απεργούς" ή "βολεμένους" τους εργαζόμενους. Αυτούς που σε περίπτωση εκλογών πάλι θα τους ψηφίσουν ή μπορεί να τους έχουν εμπιστευτεί μέσα από τις εκλογές των συνδικάτων τους. Αυτή η απύθμενη βλακεία, από που πηγάζει άραγε; Αν κόπτονται για τις σπατάλες στην ΕΡΤ (επειδή έτσι λέει ο κόσμος), τότε ας ακούσουν τον κόσμο και για τις σπατάλες της Βουλής. Για τις πολυτέλειες που απολαμβάνουν οι βουλευτές, για τα τζάμπα αυτοκίνητα, τις φοροαπαλλαγές, την ασυλία τους, την προκλητική εκμετάλλευση δημοσίου χρήματος. Αυτοί έχουν οδηγήσει στο να "καεί το μπ⓪υρƍ€λ⓪ η Βουλή". Ας της βάλουν και λουκέτο μετά. Κι ας συγκυβερνήσουν με την Χρυσή Αυγή, ώστε η ναζιστική πλευρά του νεοφιλελευθερισμού, να έχει στην εξουσία το "the real rhing". Να κλείσουν και τα σύνορα, να μας πετάξουν από την Ευρώπη κλοτσηδόν και τουλάχιστον να κερδίσουμε χρόνο, αφού δεν φαίνεται πέρα από το μαύρο των τηλεοπτικών δεκτών, κανένα εναλλακτικό χρώμα. Από strangejournal

Θράσος ή πρόκληση; Posted: 14 Jun 2013 11:45 AM PDT Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις, από τις απεργίες των καθηγητών μέχρι το κλείσιμο της Ε.Ρ.Τ., προκαλούν την απορία αν πρόκειται πραγματικά για μία κυβέρνηση που έχει αποθρασυνθεί και με αλαζονεία επιβάλλει ότι της γουστάρει και της καπνίσει ή αν προσπαθεί να προκαλέσει την κοινωνία. Βέβαια την κοινωνία την έχει προκαλέσει πάμπολλες φορές με ποικίλους τρόπους, χωρίς να έχει  υπάρξει πάντα μία δυναμική αντίδραση. Το θράσος είναι κατανοητό, θα πρέπει να σκεφτούμε όμως και την περίπτωση της πρόκλησης.  Στη μεν περίπτωση των καθηγητών η πρόκληση και το θράσος σε συνδυασμό  ήταν ξεκάθαρα. Το σκεπτικό: Θα τους πούμε λίγο πριν τις εξετάσεις τι θα επιβάλλουμε, εκείνοι θα αντιδράσουν, αλλά θα πλησιάζουν οι πανελλήνιες.  Θα ενεργοποιήσουμε αμέσως τον κοινωνικό αυτοματισμό (αχ, βαχ, τι θα κάνουνε τα παιδιά μας, που εσείς δε τα σκέφτεστε), αλλά εκείνοι θα επιμείνουν.  Εν τω μεταξύ θα λέμε για το πόσα λεφτά παίρνουν και πόσες λίγες ώρες δουλεύουν, ενώ οι υπόλοιποι εργαζόμενοι με περισσότερες ώρες παίρνουν λιγότερα. Αυτά θα τα λένε οι μεγαλοδημοσιογράφοι και τα γνωστά κανάλια και εφημερίδες, φυσικά και εμείς οι πολιτικοί, όλοι εμείς  που αμειβόμαστε με παχυλούς μισθούς, αλλά ποιος θα το σκεφτεί αυτό μέσα στο συναίσθημα φθόνου που τους δημιουργούμε;  Στην όλη προσπάθεια μας θα συμπαρασταθούν και τα πουλημένα ευτυχώς για εμάς συνδικάτα και οι κομματικοί μηχανισμοί που θα σπείρουν τη διχόνοια και τελικά δε θα υποστηρίξουν τους όποιους θαρραλέους επαναστάτες, αντάρτες θα λέγαμε, αφού ξεχάσαμε να σας πούμε ότι θα τους έχουμε επιστρατεύσει για να τους εκβιάσουμε άμεσα και να φοβηθούν και λίγο μη χάσουν τη δουλίτσα τους ή μη μπουν στη φυλακή .. Απλός συλλογισμός και προβλέψιμος; Τότε γιατί την πατήσαμε; Στην περίπτωση της Ε.Ρ.Τ. τα πράγματα φαίνονται πιο περίπλοκα, αλλά είναι; Μιλάμε για την κρατική ή τη δημόσια ραδιοτηλεόραση; Οι λέξεις έχουν συγκεκριμένη έννοια και σημασία. Εκείνοι θέλουν μία  κρατική ραδιοτηλεόραση, με παντελώς κατευθυνόμενη ενημέρωση , στην οποία να μην έχει πρόσβαση κανένας άλλος. Τώρα είναι η στιγμή, η λεπτή αυτή καθορισμένη γραμμή που θα κάνει τη διαφορά. Αφού λοιπόν η Ε.Ρ.Τ. πληρώνεται από τον ελληνικό λαό  και δεν επιβαρύνει τον κρατικό προυπολογισμό, όπως λένε εδώ και δύο μέρες ακατάπαυστα οι δημοσιογράφοι της, ας την πάρουν στα χέρια τους οι εργαζόμενοι να την κάνουν  δημόσια.  Αυτή είναι η καλύτερη περίπτωση, αυτή θα ήταν μία νίκη! Όμως ας αναρωτηθούμε ξανά. Πρόκειται για θράσος ή πρόκληση; Σχεδόν πάντα δρομολογούν εκείνοι τις εξελίξεις, οπότε έχουν πάλι  ένα σχέδιο ή έχουν αποθρασυνθεί τόσο που δεν έχουν κανένα σχέδιο και τα πράγματα είναι όπως φαίνονται; Σε κάθε περίπτωση, έχουμε απλά την τιμή να ζούμε ιστορικές στιγμές και αποκτούμε και εμείς  το δικαίωμα, όσοι δεν  έχουμε ζήσει πόλεμο και χούντα όπως λένε, να πούμε πως επισήμως πλέον τα ζούμε κι εμείς, ταυτόχρονα κιόλας, σε χειρότερη μάλιστα μορφή, καμουφλαρισμένη από μία δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Νάμα από antidras

Τελικά τι ήθελε να κάνει; Posted: 14 Jun 2013 11:27 AM PDT Είναι αυτό που συζητάμε τις τελευταίες ημέρες με γνωστούς και φίλους. Δε βγάζουμε συμπέρασμα. Γιατί ο Σαμαράς έκλεισε την ΕΡΤ με τον τρόπο που το έκανε; Οι πρώτες σκέψεις έκαναν λόγο για αποπροσανατολισμό από το φιάσκο της ΔΕΠΑ. Όμως αυτό όχι μόνο δεν ξεχάστηκε, αλλά ήρθε στο καπάκι να προστεθεί κι εκείνο για τον ΔΕΣΦΑ με το Αζερμπαϊτζάν. Οπότε και να θες να ξεχάσεις το διπλό φιάσκο, δε γίνεται. Στη συνέχεια, υπήρχαν σκέψεις ότι έπρεπε με κάποιον τρόπο να βρει κάτι από το 1 δισ. ευρώ που είχε υποσχεθεί στους δανειστές από την πώληση της ΔΕΠΑ. Έστω και ψίχουλα, ως ένδειξη καλής θέλησης προς τους τοκογλύφους. Είναι συνήθης πρακτική. Όμως το κλείσιμο της ΕΡΤ αποδεικνύεται ότι όχι μόνο δε φέρνει κέρδος, αλλά μάλλον θα φέρει μεγάλες ζημίες από τις ρήτρες που θα πληρώσει η ΕΡΤ λόγω μη εκπομπής προγράμματος και διαφημίσεων. Η τρίτη σκέψη ήταν ότι ήθελε να αποδείξει πως έχει στο χέρι τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη δείχνοντας  ποιος είναι ο απόλυτος αρχηγός. Αν ίσχυε αυτό, τότε ο Σαμαράς είναι ο μόνος άνθρωπος στην Ελλάδα που δε γνωρίζει ότι ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης δε μπορούν να υποστούν περαιτέρω εξευτελισμό ακόμη κι αν τους βγάλει γυμνούς στο Σύνταγμα, ενώ τα κόμματά τους έχουν τελειώσει ολοκληρωτικά και το 3% στις επόμενες εκλογές θα φαντάζει άθλος. Η τέταρτη σκέψη ήταν ότι μπορεί να έλεγε αλήθεια ο Σαμαράς (απίθανο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις) όταν διέρρεε ότι το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν προαπαιτούμενο της τρόικας. Μα τότε για ποιο λόγο να τον «κρεμάσει» αμέσως η  Κομισιόν διαψεύδοντας ότι η ίδια ζήτησε κάτι τέτοιο ενώ στη συνέχεια κατήγγειλε την απόφαση Σαμαρά να κατεβάσει τους διακόπτες; Η πέμπτη σκέψη ήταν ότι έπρεπε να ικανοποιήσει συμφέροντα καναλαρχών για να τους μοιράσει συχνότητες μαζί με την περιουσία της ΕΡΤ. Όμως μετά τις αντιδράσεις του κόσμου ποιος επιχειρηματίας θα ήθελε να ταυτιστεί με τη φασιστικότερη των κινήσεων την ώρα που προσπαθεί μέσα από τα κανάλια του να πουλήσει δήθεν δημοκρατία και τάχα μου πλουραλισμό; Ακόμη κι ο Αλαφούζος που ταΐζει με λεφτά του Δημοσίου όλο το μνημονιακό κυνοτροφείο που διαθέτει, είναι πάνω απ' όλα έμπορος και στην κρίσιμη ώρα θα κοιτάξει το συμφέρον του παρά την ηθική του κάθε είδους ξεχρεώματος στον Σαμαρά. Η έκτη σκέψη ήταν ότι θεώρησε πως με το κλείσιμο της ΕΡΤ θα είχε μαζί του όλους αυτούς που κατηγορούν το Δημόσιο. Μπερδεύτηκε. Πέρα από τους κρατικοδίαιτους ιδεοληπτικούς της παπαριάς που ζητούν επίμονα να εκτελεστούν στις πλατείες όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι της χώρας, οι υπόλοιποι καταγγέλλουν το σημερινό Δημόσιο ζητώντας ένα παραγωγικότερο, αξιοκρατικότερο, ορθολογικά στημένο Δημόσιο που θα εξυπηρετεί και θα υπηρετεί τον πολίτη. Δεν θέλουν να κλείσει το Δημόσιο, αλλά επιτέλους να λειτουργήσει, διότι ως εχέφρονες γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει χώρα του κόσμου χωρίς δημόσιες υπηρεσίες καθώς αν υπήρχε αυτό το μοντέλο, θα ήταν πρώτες οι ΗΠΑ που θα το εφάρμοζαν. Όταν, λοιπόν, οι ΗΠΑ διαθέτουν δημόσιες υπηρεσίες είναι τουλάχιστον ηλίθιο να πιστεύει κάποιος ότι δε μπορεί να έχει η Ελλάδα. Αφήνουμε στην άκρη το γεγονός ότι με το που άκουσε ο Έλληνας πολίτης ότι κλείνει η ΕΡΤ με τόση ευκολία, τα αντανακλαστικά του άκουσαν την ίδια στιγμή «κλείνει ο Ευαγγελισμός, κλείνει το αντικαρκινικό Θεαγένειο, κλείνει το νοσοκομείο του Ηρακλείου, κλείνουν τα μισά σχολεία στην Ελλάδα». Σε αυτό το θέμα, ο Σαμαράς έχασε πολλούς υποστηρικτές του που κατάλαβαν ότι άλλο το ξεκαθάρισμα του Δημοσίου που υποσχόταν προεκλογικά και άλλο το ξεκλήρισμα που πράττει. Η έβδομη σκέψη ήταν ότι η ΕΡΤ την έσπαγε στη Γεωργία τη σύζυγό του, στον Άδωνη τον κολλητό του, στον ιδεολογικό του καθοδηγητή τον Βορίδη, στη Χρυσή Αυγή που είναι το πραγματικό του σπίτι. Πιστεύω ότι κάποιος θα του εξηγούσε πως το κόστος από το κλείσιμο της ΕΡΤ και η δημιουργία ενός καθαρά πριβέ καναλιού για τη ΝΔ και τη Χρυσή Αυγή, θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από το όποιο κέρδος θα έφερναν εκπομπές που θα εξυμνούσαν αυτή την ιδιόρρυθμη εκλεγμένη Χούντα. Εκτός κι αν απουσιάζει από τη Συγγρού οποιοσδήποτε με κοινό νου. Η όγδοη σκέψη είναι ότι ήθελε να κάνει επίδειξη δύναμης και πυγμής στον ελληνικό λαό. Να ήθελε, δηλαδή, να του δείξει ότι δεν έχει σημασία η γνώμη του. Ότι δεν έχουν σημασία πιθανές αντιδράσεις του στα χειρότερα που έρχονται.  Ότι τον έχει γραμμένο κανονικά. Ότι ο πρωθυπουργός κάνει ό,τι γουστάρει. Μα με την κίνησή του να κλείσει την ΕΡΤ κατάφερε το εντελώς αντίθετο. Βασικά έγινε ρεζίλι καθώς αποδείχθηκε ότι ο νόμος για το κλείσιμο της ΕΡΤ υπήρχε ήδη από το 2011 και φέρει τις υπογραφές Ρέππα, Καστανίδη, Μπεγλίτη, Χρυσοχοΐδη, Παπακωνσταντίνου, Διαμαντοπούλου, Ραγκούση, Λοβέρδου, Κουτρουμάνη, Σκανδαλίδη, Γερουλάνου και φυσικά του Ευάγγελου Βενιζέλου. Επίσης, απέδειξε ότι όχι μόνο το επιτελείο του δε γνωρίζει τους ήδη υπάρχοντες νόμους και παράγει νόμους ίδιους με ήδη προϋπάρχοντες, αλλά και ότι η Προεδρία της Δημοκρατίας έχει συνολικά μαλάκυνση εγκεφάλου, καθώς  την ώρα που ο Παπούλιας μυξοκλαιγόταν ότι το Σύνταγμα δεν του δίνει περιθώρια να εμπλακεί στο κλείσιμο της ΕΡΤ, είχε από το 2011 υπογράψει το κλείσιμο της ΕΡΤ. Ως εκ τούτου, πώς να πάρεις στα σοβαρά έναν πρωθυπουργό και μία κυβέρνηση που δεν έχει καμία σχέση με τους νόμους του κράτους, δε γνωρίζει τι έχει ψηφιστεί και  δεν ξέρει τι της γίνεται; Εν ολίγοις, πώς να φοβηθείς έναν πρωθυπουργό που με κάθε του «success story» αυτογελοιοποιείται; Η ένατη σκέψη αποτελείται από υποθέσεις και σενάρια που ξεκινούν με την απέλπιδα προσπάθεια του Σαμαρά να ρίξει την κυβέρνησή του και ο ίδιος να εξαφανιστεί για να σωθεί, ενώ αγγίζουν τα όρια συνωμοσιολογίας ότι ο Σαμαράς εξυπηρετεί τα σχέδια δημιουργίας μιας «Μεσογειακής Άνοιξης» στα βήματα της «Αραβικής Άνοιξης» που θα κατέληγε σε ξεσηκωμό της Νότιας Ευρώπης μαζί με την Τουρκία και απώτερο σκοπό έχει την αλλαγή γεωπολιτικών δεδομένων στην περιοχή. Ακόμη κι αν ισχύει κάτι τέτοιο, θα έλεγα πως βρήκαν έναν εντελώς ανίκανο άνθρωπο για να υλοποιήσει ένα τόσο σύνθετο σχέδιο. Είναι ανίκανος ακόμη και για να δημιουργήσει ένα σωστό ξεσηκωμό. Νιώθω πολύ πιο κοντά στη δέκατη άποψη που θέλει τον Σαμαρά και τους συμβούλους του να επιβεβαιώνουν απόλυτα το «Οι φασίστες είναι ηλίθιοι και γι' αυτό διπλά επικίνδυνοι». Είναι ηλίθιοι. Αυτό ακούγεται υπεραπλουστευμένο και είναι. Όμως είναι και μια τεράστια αλήθεια. Μέχρι σήμερα δεν έχω καταλάβει τί ακριβώς ήθελε να κάνει ο Σαμαράς κλείνοντας την ΕΡΤ. Ίσως, όλα τα παραπάνω. Ίσως όμως το έκανε πάνω στα νεύρα του επειδή ο καφές που του έφεραν δεν ήταν όπως τον πίνει. Ξέρετε, οι κομπλεξικοί τα έχουν αυτά τα απότομα ξεσπάσματα. Όταν σ' έχουν μονίμως στη σφαλιάρα, μόλις σου δώσουν αξία τρελαίνεσαι. Το είχε πάθει και ο Χίτλερ. Μόνο που εκείνος είχε κάποιο σχέδιο από την αρχή και αν υπήρχε ίντερνετ στην εποχή του, σίγουρα θα είχε κατοχυρώσει το hitler.de, το thirdreich.de και το nazi.com, ενώ αυτοί οι ηλίθιοι ξέχασαν να κατοχυρώσουν ακόμη και το nerit.gr την ώρα που προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι το κλείσιμο της ΕΡΤ βασιζόταν σ' ένα πολύ καλά σχεδιασμένο πρόγραμμα! Μα πόσο ηλίθιοι πια! Πηγή ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

"Λάθος συνταγή" ομολογεί το ΔΝΤ και ζητάει... κατασχέσεις σπιτιών! Posted: 14 Jun 2013 10:58 AM PDT Του Γιώργου Δελαστίκ Τα «Επίκαιρα» το έγραφαν από την αρχή, αλλά τώρα το ομολογούν και οι ίδιοι. Το Μνημόνιο απέτυχε παταγωδώς, γιατί η συνταγή ήταν από την αρχή λανθασμένη, υποστηρίζει το ΔΝΤ στην τελευταία -απόρρητη δήθεν- έκθεση του για την Ελλάδα, η οποία αρχικά διέρρευσε στον Τύπο και στη συνέχεια δημοσιοποιήθηκε και επίσημα. Στόχος του Μνημονίου δεν ήταν η βελτίωση της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας, γιατί αυτή απαιτούσε «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους ευθύς αμέσως με την έναρξη του Μνημονίου, το Μάιο του 2010, παραδέχεται ανοιχτά το ΔΝΤ. Στόχος ήταν η προστασία των γερμανικών, γαλλικών και άλλων ευρωπαϊκών τραπεζών που κατείχαν ελληνικά κρατικά ομόλογα αξίας πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ και γι'αυτό οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με επικεφαλής εκείνες της Γερμανίας και της Γαλλίας, αρνήθηκαν κατηγορηματικά κάθε «κούρεμα» του χρέους, ομολογεί το ΔΝΤ. Με το Μνημόνιο «αγόρασαν χρόνο» που επέτρεψε στις ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες να ξεφορτωθούν τα ελληνικά κρατικά ομόλογα πουλώντας τα στην ΕΚΤ, η οποία εξ ορισμού τα εισπράττει στο ακέραιο της ονομαστικής τους αξίας, βγάζοντας και υπερκέρδη εις υγείαν των «κορόιδων Ελλήνων», τους οποίους υποτίθεται ότι έσωσε κιόλας! Μόλις οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες απαλλάχθηκαν από τα ελληνικά ομόλογα και με τα χρήματα των μνημονιακών δανείων εισέπραξαν τα λεφτά τους, οι ηγέτες της Ευρωζώνης επέβαλαν το επαίσχυντο «κούρεμα», αφού προηγουμένως είχε «κρατικοποιηθεί» το ελληνικό δημόσιο χρέος. Η Ελλάδα, δηλαδή, χρωστούσε πλέον στα ευρωπαϊκά κράτη και στην ΕΚΤ, όχι σε ιδιώτες. Το αποτέλεσμα ήταν ολέθριο για τους Έλληνες, οι οποίοι φορτώθηκαν το μεγαλύτερο μέρος του κόστους του «κουρέματος». Διαλύθηκαν εντελώς τα ασφαλιστικά ταμεία που είχαν τα αποθεματικά τους βάσει νόμου σε κρατικά ομόλογα, με αποτέλεσμα οι συντάξεις να πέσουν δραματικά. Χρεοκόπησε ουσιαστικά το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο θα το πάρουν οι Γερμανοί και οι άλλοι Ευρωπαίοι οικονομικοί κατακτητές. «Έγκλημα κατά της Ελλάδας» Αυτή ήταν η ουσία του Μνημονίου, όπως αποκαλύπτεται από την έκθεση του ΔΝΤ. «Μια αναδιάρθρωση του χρέους από την αρχή θα ήταν καλύτερη για την Ελλάδα, αλλά δεν ήταν αποδεκτή από τους Ευρωπαίους εταίρους. Η καθυστερημένη αναδιάρθρωση του χρέους έδωσε επίσης το περιθώριο στους ιδιώτες πιστωτές να μειώσουν την έκθεση τους και να μεταφερθεί το χρέος στον επίσημο τομέα», τονίζεται χαρακτηριστικά στην έκθεση του ΔΝΤ. «Όπως οι Σπαρτιάτες, οι Θηβαίοι, οι Θεσπιείς, έτσι και οι Έλληνες θυσιάστηκαν για να αγοράσει χρόνο η συμμαχία. Και, αντί σεβασμού, διασύρονταν από τους ιδιοτελείς Γερμανούς, Φινλανδούς, Αυστριακούς, Ολλανδούς. Ένα άθλιο επεισόδιο», γράφει οργισμένος στην Daily Telegraph του Λονδίνου ο αρθρογράφος Άμπρος Ίβανς-Πρίτσαρντ. Στη συνέχεια προχωρεί σε ολομέτωπη επίθεση συμβολικού χαρακτήρα εναντίον της Κομισιόν: «Ο επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, Όλι Ρεν, πρέπει να παραιτηθεί για τα εγκλήματα κατά της Ελλάδας!» τονίζει απερίφραστα. «Αν ήταν υπουργός Οικονομικών ενός δημοκρατικού κράτους, σίγουρα θα είχε παραιτηθεί. (...) Κανένας από τους υπεύθυνους δεν έχει παραιτηθεί, δεν έχει χάσει ένα μεροκάματο, δεν αντιμετωπίζει καν οποιουδήποτε είδους μομφή από εκλεγμένο όργανο. Ουδείς έχει αναλάβει την ευθύνη για τα καταστροφικά λάθη που έγιναν από την ΕΕ και το ΔΝΤ στην Ελλάδα», υπογραμμίζει ο Βρετανός αρθρογράφος. «Πραξικόπημα κατά των Ελλήνων» «Καταστροφή που καμιά χώρα δεν έχει ζήσει σε καιρό ειρήνης από την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης [Σ.Σ.: της δεκαετίας του 1930]» χαρακτηρίζει τα όσα έχουν συμβεί στη χώρα μας με το Μνημόνιο ο αρθρογράφος του οικονομικού ειδησεογραφικού πρακτορείου Bloomberg Μάθιου Κλαιν. Διστακτική και επιδερμική προσέγγιση του θέματος από το γερμανικό Τύπο. «Η κριτική που ασκεί το ΔΝΤ οφείλεται στην αυξανόμενη νευρικότητα των αυτοαποκαλούμενων διασωστών, καθώς πλησιάζει η στιγμή που θα καταστεί αναπόφευκτο ένα νέο "κούρεμα" του ελληνικού χρέους», γράφει η γερμανική εφημερίδα Rheinische Post. Οι Ευρωπαίοι «περιορίστηκαν στην επιβολή λιτότητας στην Αθήνα και στη μείωση των κινδύνων για το ευρώ, ξεχνώντας με τον τρόπο αυτό την προοπτική για τους Έλληνες», γράφει η Togesspiegel του Βερολίνου. Δεν παραλείπει όμως κι αυτή να υποστηρίξει ότι το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί στην καγκελάριο Μέρκελ είναι η έναρξη μιας συζήτησης για νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους τρεις μόλις μήνες πριν από τις γερμανικές βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν το Σεπτέμβριο. Πολύ πιο σαρωτικός στην κριτική του ο Βρετανός δεξιός πολιτικός ηγέτης Νάιτζελ Φάρατζ, ο οποίος ηγείται του κινήματος για έξοδο της χώρας του από την Ευρωπαϊκή Ενωση. «Η Ελλάδα θυσιάστηκε στο βωμό του αποτυχημένου πειράματος του ευρώ. (...) Αυτό που είδαμε ήταν ένα πραξικόπημα εναντίον του ελληνικού λαού. (...) Η επιχειρηματικότητα της Ελλάδας αποδεκατίστηκε. Οι οικογένειες της οδηγήθηκαν στην εξαθλίωση. Τα ποσοστά αυτοκτονιών εκτοξεύθηκαν. Η ανεργία τετραπλασιάστηκε. Τα όνειρα καταστράφηκαν. Το μέλλον υποθηκεύτηκε», διακήρυξε χωρίς δισταγμούς και περιστροφές. Θυσίες χωρίς αποτέλεσμα Ευνόητο είναι πως, αφού τα κίνητρα των Ευρωπαίων ήταν όχι η σωτηρία της Ελλάδας, αλλά η προστασία των δικών τους, ιδιωτικών τραπεζών, το Μνημόνιο αποκλείεται εξ ορισμού να οδηγούσε σε ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας. Αυτό το γράφαμε από την αρχή, η ζωή το επιβεβαίωσε πέραν πάσης αμφιβολίας, αλλά το ότι το ομολογεί τώρα και το ΔΝΤ έχει τη δική του πολιτική σημασία. «Μακροοικονομικά τα αποτελέσματα [Σ.Σ.: της μνημονιακής πολιτικής που ασκείται εδώ και τρία χρόνια] ήταν πολύ κάτω από τη βάση», αναφέρεται κατηγορηματικά στην έκθεση του ΔΝΤ. «Πολύ κάτω από τη βάση»! Τελεία και παύλα. Το ΔΝΤ εξηγεί γιατί: «Η εμπιστοσύνη της αγοράς δεν αποκαταστάθηκε. Το τραπεζικό σύστημα έχασε 30% των καταθέσεων του. Η οικονομία αντιμετώπισε ύφεση πολύ μεγαλύτερη απ' όση αναμενόταν, με εξαιρετικά υψηλή ανεργία. Το δημόσιο χρέος παρέμεινε πολύ υψηλό. (...) Οι τράπεζες επίσης αποδυναμώθηκαν από την ύφεση. (...) Ανέφικτη αποδείχτηκε η αύξηση της παραγωγικότητας». Χαράμι αποδείχτηκαν, δηλαδή, όλες οι θυσίες και τα πρωτοφανή για τις μετακατοχικές γενιές των Ελλήνων δεινά που επέφερε το Μνημόνιο στον ελληνικό λαό. Ουσίες μάταιες, χωρίς αποτέλεσμα. Θα μας πάρουν τα σπίτια! Αν, πάντως, κάποιος Έλληνας νομίζει ότι αυτή η υποτιθέμενη «κρίση ειλικρίνειας» του ΔΝΤ σημαίνει ότι αυτός ο ιδιαζόντως απεχθής διεθνής οργανισμός προτείνει χαλάρωση της λιτότητας, τότε είναι βαθιά νυχτωμένος! «Αυτή η έκθεση δεν θέτει υπό αμφισβήτηση τη γενική κατεύθυνση της πολιτικής που εγκρίθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος για την Ελλάδα», υπογραμμίζεται χωρίς περιστροφές στην παράγραφο 67 της έκθεσης αξιολόγησης του ΔΝΤ, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο αυταπατών και παρανοήσεων. Άλλωστε, ακόμη κι αν δεν υπήρχε αυτή η κατηγορηματική δήλωση του ΔΝΤ, αρκεί μια ματιά σε δυο τρία από τα μέτρα που προτείνει στην ελληνική κυβέρνηση για να συνειδητοποιήσει ότι το ΔΝΤ θέλει ακόμη πιο... άγρια λιτότητα, μέτρα μεγαλύτερης κοινωνικής βαρβαρότητας! Μέχρι το τέλος Αυγούστου πρέπει να έχει ρυθμιστεί νομοθετικά το θέμα για να αρχίσουν επιτέλους οι κατασχέσεις της πρώτης κατοικίας όσων δεν πληρώνουν κανονικά τις δόσεις των δανείων τους στις τράπεζες απαιτεί το ΔΝΤ! Καλά, θα τρελαθούμε! Η Δεξιά του Σαμαρά θα πάρει τα σπίτια του κοσμάκη, ο οποίος θα προσεύχεται μήπως κι έρθει στην εξουσία ο... «κομμουνιστής» (!) Τσίπρας για να του δώσει πίσω το σπίτι που του πήραν οι δεξιοί, η ΕΕ και το «αμερικάνικο» ΔΝΤ. Τα  ύστερα του κόσμου! Μείωση ΦΠΑ; Αύξηση! Μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση δεν ζητάει υποτίθεται, η άθλια συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου - Κουβέλη; Ποια μείωση; Αύξηση (!) του ΦΠΑ προτείνει το ΔΝΤ στα πιο ευαίσθητα από κοινωνική σκοπιά προϊόντα και υπηρεσίες. Στα τρόφιμα, στο νερό, στο ηλεκτρικό, στα εισιτήρια των συγκοινωνιών κ.λπ., από 13% που είναι σήμερα ο ΦΠΑ, πρέπει να πάει στο 19% ή στο 21%, απαιτεί το ΔΝΤ! Επιπλέον από 6,5% που είναι σήμερα ο ΦΠΑ στα φάρμακα, στα βιβλία, στις εφημερίδες κ.λπ. να πάει κι αυτός στο 19% ή στο 21% θέλει ΔΝΤ! Να γίνει, δηλαδή, πιο δύσκολη η αγορά τροφίμων, η πρόσβαση στο νερό που πίνουμε και πλενόμαστε, στο ρεύμα που φωτιζόμαστε και μαγειρεύουμε, στα φάρμακα που βοηθούν την υγεία των Ελλήνων. Οι φτωχοί δηλαδή, πρέπει να πεινάνε, να ζουν μέσα στη βρώμα και τη δυστυχία, να πεθαίνουν  για να αδειάζουν τη γωνιά... Αυτό το μέλλον μας επιφυλάσσουν οι Αμερικανοί με το ΔΝΤ. Ένα μέλλον ίδιο και χειρότερο από εκείνο που προωθούν οι Γερμανοί με όπλα το ευρώ και την ΕΕ. Ο λαός μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης... Πηγή "Επίκαιρα"

Η αδύναμη τουρκική δημοκρατία Posted: 14 Jun 2013 10:40 AM PDT Η πλατεία Ταξίμ και η τραγωδία της ισχύος Γράφει η Ρεβέκκα Γ. Παιδή* Καθώς οι διαμαρτυρίες στην πλατεία Ταξίμ συνεχίζονται τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται, όχι μόνο για την εξέλιξη τους αλλά και για τις επιπτώσεις στο μέλλον της Τουρκίας.  Πώς θα επηρεάσουν τα γεγονότα στην πλατεία Ταξίμ τον Ερντογάν, το AKP, τον εκδημοκρατισμό, αλλά και τη διεθνή θέση της Τουρκίας;  Ποια θέματα προκύπτουν για τις ΗΠΑ, αλλά και για την Ε.Ε.; Προκειμένου, να κατανοήσουμε όσα συμβαίνουν στην Τουρκία σήμερα και να εξετάσουμε τα ζητήματα που ανακύπτουν είναι ανάγκη να διατρέξουμε εν συντομία την περασμένη δεκαετία που έφερε τον Ερντογάν στο απόγειο της ισχύος του και την Τουρκία να ξεδιπλώνει ένα νεο-οθωμανικό σχέδιο με απώτερο σκοπό να καταστεί μια περιφερειακή δύναμη, παγκόσμιος παίκτης στο νέο πολυπολικό διεθνές σύστημα που διαμορφώνεται με την άνοδο νέων δυνάμεων. Το αν τα γεγονότα που ξεκίνησαν με αφορμή το Γκεζί Παρκ είναι ικανά να φέρουν και περισσότερη ελευθερία στην Τουρκία, είναι μια εξέλιξη που θα φανεί σε βάθος χρόνου. Το βέβαιο είναι ότι οι διαδηλωτές έχουν ήδη ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο για τον Ερντογάν, το AKP, και τις σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση. Η ΜΕΤΑ-ΚΕΜΑΛΙΚΗ ΤΟΥΡΚΙΑ: ΝΕΟ-ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ Με την άνοδο του AKP στην εξουσία το 2002, μετά από μια δεκαπενταετία ταραχώδους πολιτικής ζωής και εύθραυστων συνασπισμών, μια νέα σταθερή κυβέρνηση σημάνει την ιδεολογική μετάβαση από τον κεμαλισμό στον ισλαμισμό. Παρόλαυτα, φαίνεται να παραμένει προσηλωμένη στο δυτικό και ευρωπαϊκό όραμα της Τουρκίας, επιχειρώντας αποφασιστικές μεταρρυθμίσεις α) για τον περιορισμό της εξουσίας των στρατιωτικών και τον πολιτικό έλεγχο στον στρατό, τον ισχυρότερο θεσμό στο κεμαλικό κράτος, και β) για μια οικονομική πολιτική που έμελε να εκτοξεύσει την τουρκική οικονομία. Φαινόταν να προωθεί τον εκσυγχρονισμό της Τουρκίας και έτσι εξευμένιζε τις ανησυχίες της Δύσης αλλά και της φιλελεύθερης μερίδας της τουρκικής κοινωνίας. Στη σκιά της οικονομικής κρίσης και της πρόσφατης τότε κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος η κυβέρνηση Ερντογάν συνεργάστηκε στενά με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), εκτέλεσε με πειθαρχία το πρόγραμμά του, προχώρησε βήμα, βήμα για την αναδόμηση του τραπεζικού συστήματος και αποτελεί σήμερα success story για το ΔΝΤ, καθώς η τουρκική οικονομία τριπλασιάστηκε σε μέγεθος από το 2002 μέχρι το 2011 και κατέχει σήμερα τη 17ηη θέση παγκοσμίως, καταφέρνοντας να ρίξει τον δείκτη χρέους προς ΑΕΠ από 57,6% το 2001 σε 36.1% το 2012. Σ' αυτό το σημείο η συνολική ανάλυση της επιτυχίας της Τουρκίας δεν θα πρέπει να αγνοήσει τη διεθνή συγκυρία της οικονομικής παγκοσμιοποίησης. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο Τούρκος καθηγητής Οικονομικών Taner Berksoy: «Το να εφαρμόζεις ένα τόσο σφιχτό πρόγραμμα σε αυτόν τον τύπο οικονομικού καιρού είναι μεγάλη τύχη» [1]. Δεν ήταν, όμως, μόνο θέμα τύχης. Η Τουρκία μπόρεσε να δώσει τη σωστή απάντηση στην πρόκληση της οικονομικής παγκοσμιοποίησης, που δεν είναι άλλη από τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Κατάφερε να γίνει ανταγωνιστική, στην βιομηχανία, στον τουρισμό και στις κατασκευές, με κατασκευαστικές εταιρίες τουρκικών συμφερόντων να δραστηριοποιούνται σήμερα στην Μέση Ανατολή και την Αφρική, επενδύει στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, γίνεται εκπαιδευτικό κέντρο, καθώς τα Πανεπιστήμια της Άγκυρας και της Κωνσταντινούπολης προσελκύουν όλο και περισσότερους φοιτητές από το εξωτερικό. Ήταν οι διαρθρωτικές αλλαγές που είχαν ήδη γίνει που βοήθησαν την τουρκική οικονομία να παραμείνει αλώβητη στην οικονομική κρίση του 2008. Επιπλέον, η διασπορά της ισχύος της τουρκικής οικονομίας στη βιομηχανία, τις κατασκευές και τις υπηρεσίες σε συνδυασμό με την γεωγραφική της θέση σε μια περίοδο που οι ευκαιρίες κινούνται από τη Δύση προς την Ανατολή μπορούν να συμβάλουν στη διατήρηση του οικονομικού θαύματος στην Τουρκία. Η οικονομική επιτυχία, η ευμάρεια, που συνοδεύτηκε από αναδιανομή εισοδήματος για εκατομμύρια Τούρκους αποτελούν τις βασικές αιτίες που εξασφάλισαν τις αλλεπάλληλες νίκες στον Ερντογάν και πρόσφεραν το υπόβαθρο για ένα νέο όραμα για την Τουρκία και τον ρόλο της στην περιοχή. ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΒΑΘΟΣ ΚΑΙ «ΜΗΔΕΝΙΚΑ ΠΡΟΒΗΜΑΤΑ» Η οικονομική και πολιτική σταθερότητα της τελευταίας δεκαετίας μετεξελίχθηκε σε στρατηγική μεγιστοποίησης της ισχύος της Τουρκίας με απώτερο σκοπό την περιφερειακή ηγεμονία. Η ένταξη στην Ε.Ε., ο εξευρωπαϊσμός δεν ήταν πια κεντρικός στόχος της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, ούτε και ο εναγκαλισμός με την πολιτική των ΗΠΑ. Το ευρωπαϊκό όραμα έχασε την αίγλη του. Δεν ήταν πια αρκετό, αλλά και η πλήρης ένταξη της Τουρκίας στη Δύση δεν φαίνεται να εξυπηρετούσε το νεο-οθωμανικό σχέδιο της τριανδρίας Ερντογάν, Γκιουλ, Νταβούτογλου. Τη θέση τους πήρε μια αυτόνομη και επιθετική εξωτερική πολιτική. Η Τουρκία δεν αναζητούσε πια τον πολυπόθητο ευρωπαϊκό μανδύα μέσω της ένταξης στην Ε.Ε., αλλά εκείνον του παίκτη παγκόσμιας κλάσης, μέσω του δόγματος του «στρατηγικού βάθους» και της «πολιτικής των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες», αμφότερα εμπνεύσεις του καθηγητή των Διεθνών Σχέσεων και υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου [2]. Σύμφωνα με τον καθηγητή Νταβούτογλου, ο νέος ρόλος της Τουρκίας είναι ζήτημα ευθύνης απέναντι στην ιστορική της κληρονομιά αλλά και στη γεωγραφική θέση που κατέχει. Σε μια τέτοια περιοχή που όχι άδικα χαρακτηρίστηκε από τον Economist ως το πιο ακριβό κομμάτι στο γεωπολιτικό real estate, έχοντας από την μια πλευρά την Ελλάδα, το Ισραήλ και την Κύπρο, από την άλλη το Ιράν, το Ιράκ, τη Συρία, αλλά και την Αρμενία, τη Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν και ακόμη τη Ρωσία, στη συγκυρία της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και των ανακατατάξεων που έφερε η Αραβική Άνοιξη, στις επιδιώξεις της Τουρκίας ήταν η κυριαρχία στη διαμόρφωση της νέας τάξης στην περιοχή. Ενώ, όμως, η αξιοποίηση του στρατηγικού βάθους μπορεί να είναι θεμιτή, η πολιτική των «μηδενικών προβλημάτων» αποδείχθηκε προβληματική, ανειλικρινής και ανέφικτη [3]. Φαίνεται να χρησιμεύει περισσότερο ως επικοινωνιακό προκάλυμμα που εξυπηρετεί το νέο-οθωμανικό σχέδιο και για αυτό άλλωστε δεν απέδωσε τα αναμενόμενα αποτελέσματα για την τουρκική ηγεσία, αλλά και για όσους στο εξωτερικό ανέμεναν η Τουρκία να παίξει έναν ρόλο ισλαμικής χώρας-μοντέλου για την περιοχή. ΜΙΑ ΑΔΥΝΑΜΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Για μεγάλο χρονικό διάστημα, ειδικά προ της επέμβασης στο Ιράκ, αλλά και μετά τις εξεγέρσεις της Αραβικής Άνοιξης, η στρατηγική των ΗΠΑ ήταν να προβάλουν την Τουρκία ως πρότυπο ισλαμικής Δημοκρατίας. Την ίδια στιγμή που στην Τουρκία οι φυλακισμένοι δημοσιογράφοι ξεπερνούν σε αριθμό εκείνους που έχουν φυλακιστεί στην αυταρχική Κίνα ή στο Ιράν. Κάθε άλλο παρά κοινό μυστικό είναι πλέον ότι οι αλλαγές που επιχείρησε η Τουρκία στο πλαίσιο του εξευρωπαϊσμού της δεν ήταν παρά επιφανειακές. Δεν υπάρχει ελευθερία έκφρασης, τα δικαιώματα των γυναικών περιορίζονται, το ίδιο και εκείνα των μη μουσουλμανικών θρησκευτικών κοινοτήτων, το κουρδικό ζήτημα παραμένει άλυτο, το βαθύ κράτος, παρά τον περιορισμό της στρατιωτικής εξουσίας, ζει και βασιλεύει, η ανεξαρτησία και η αξιοπιστία των ΜΜΕ αμφισβητούνται, το ίδιο και η Δικαιοσύνη, που κατά πολλούς ελέγχεται από το κόμμα, οι επιχειρήσεις που στηρίζουν την κυβέρνηση ευνοούνται, ενώ όσοι δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντά της διώκονται. Μπορεί, λοιπόν, κάποιοι στο περιβάλλον του Ερντογάν σήμερα να αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν ένα κόμμα να παίρνει σχεδόν το 50% στις πρόσφατες εκλογές και συγχρόνως η κυβέρνησή του να θεωρείται αυταρχική. Θα έπρεπε, όμως, και να μην αγνοούν ότι στην περίπτωση της Τουρκίας έχουμε να κάνουμε με μια κατ' επίφαση δημοκρατία, καθώς πρόκειται για δημοκρατία χωρίς ελευθερία. Είναι χαρακτηριστικό ότι τις πρώτες ώρες των συγκρούσεων στην πλατεία Ταξίμ ανάμεσα στην αστυνομία και τους διαδηλωτές, τα τουρκικά ΜΜΕ αποσιωπούσαν το γεγονός συνεχίζοντας κανονικά το πρόγραμμά τους. Η ουσιαστική δημοκρατία απαιτεί την ύπαρξη πολύ περισσότερων προϋποθέσεων: ελευθερία έκφρασης, κράτος δικαίου, διαχωρισμό των εξουσιών, σεβασμό στα ατομικά δικαιώματα, και όχι μόνο εκλογές. ΟΙ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΠΟΥ ΞΕΧΕΙΛΙΣΑΝ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ Η απουσία αυτών των προϋποθέσεων ήταν έντονη την τελευταία περίοδο διακυβέρνησης και στις τελευταίες εξελίξεις. Ο Ερντογάν φαίνεται να χάνει μια σειρά από μάχες στα μέτωπα που τις είχε κερδίσει επί μια δεκαετία. Υποστηρίζεται ότι η κυβέρνηση προκειμένου να διατηρήσει τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και να ευνοήσει συγκεκριμένες εταιρείες προωθεί μια σειρά από μεγάλα έργα, αδιαφορώντας για τις οικολογικές συνέπειες αλλά και για τις επιπτώσεις σε μια σειρά από ιστορικές γειτονιές της Κωνσταντινούπολης και στους κατοίκους τους. Η εφαρμογή αυτών των σχεδίων χωρίς να προηγηθεί δημόσιος διάλογος, ο νόμος για την απαγόρευση πώλησης αλκοόλ, η προτροπή στο μετρό να αποφεύγονται τα δημόσια φιλιά, η προσπάθεια ελέγχου των γεννήσεων και η εναντίωση στην άμβλωση, η συντηρητική στροφή στην εκπαίδευση, η πολιτική της Τουρκίας στη Συρία, ήταν οι σταγόνες που ξεχείλισαν το ποτήρι. Η μετατροπή του Γκεζί Παρκ σε εμπορικό κέντρο αποτέλεσε την αφορμή για να ενωθούν πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους φωνές ενάντια σε μια κοινή απειλή, στη συντηρητικοποίηση της Τουρκίας και στην περιστολή των δικαιωμάτων των πολιτών της. Ακόμη, όμως, και η διαμαρτυρία στο Γκεζί Παρκ μπορεί να είχε περάσει απαρατήρητη, αν δεν συναντούσε τη δυσανάλογη αντίδραση της τουρκικής αστυνομίας και την αδιαλλαξία της κυβέρνησης. «Αν μαζέψετε εκατό, θα μαζέψω ένα εκατομμύριο», προειδοποίησε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά με μια δήλωση που δεν είναι μόνο αλαζονική αλλά και επικίνδυνη. Η επίδειξη ισχύος του Ερντογάν δημιούργησε αντισυσπειρώσεις. Η στάση του μετέτρεψε την πλατεία Ταξίμ σε συμβολικό σημείο συνάντησης κάθε φιλελεύθερου, κεμαλιστή, εθνικιστή, Αλεβίτη, οικολόγου, και σταδιακά Κούρδων και μετριοπαθών μουσουλμάνων από κάθε γωνιά της Τουρκίας, ανεξάρτητα από φύλο και ηλικία, με τους νέους βέβαια να πρωτοστατούν.  Ό,τι δεν κατάφερε η πολιτική ομογενοποίησης στην Τουρκία φαίνεται να το καταφέρνει ο Τούρκος πρωθυπουργός στην πλατεία Ταξίμ. Το κόμμα διατηρεί βέβαια τη δημοφιλία του στους παραδοσιακούς ψηφοφόρους και επί της ουσίας δεν κινδυνεύει όσο δεν υπάρχει ισχυρή αντιπολίτευση. Έχει, όμως, χάσει τη συνοχή του, με την τάση των φιλελεύθερων και πραγματιστών του ισλαμιστή διανοούμενου Φετουλάχ Γκιουλέν να εκφράζει την ανησυχία της για τα τεκταινόμενα. Ο ίδιος ο Πρόεδρος Γκιουλ δήλωσε ότι Δημοκρατία δεν είναι μόνο εκλογές. Ο Ερντογάν αντίθετα επιδιώκει την πόλωση, δυναμιτίζει ακόμη περισσότερο την ένταση και καθιστά τη διαχείριση της κρίσης δυσκολότερη. Πίσω από την αδιαλλαξία του Τούρκου πρωθυπουργού μπορεί να διακρίνει ίσως κάποιος την αλαζονεία που προκαλεί η ισχύς. Πηχιαίοι τίτλοι για ύβρι του Ερντογάν έκαναν τον γύρο του κόσμου. Για να κατανοήσουμε, όμως, ακόμη καλύτερα τη στάση του θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι το AKP κατά την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησης του υπέστη επιθέσεις από το κεμαλικό «βαθύ κράτος», δικαστικούς και στρατιωτικούς και έφτασε να απειλείται στο Συνταγματικό Δικαστήριο με κλείσιμο. Το γεγονός αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί ο Τούρκος πρωθυπουργός βλέπει παντού συνωμοσίες που απειλούν το όραμά του. Τον εμποδίζει, όμως, να κατανοήσει τα πραγματικά αιτήματα των συγκεντρωμένων στην πλατεία. Επιπλέον, ο Τούρκος πρωθυπουργός, πλησιάζοντας στο τέλος της θητείας του, έχοντας περιορισμένο πολιτικό χρόνο, αλλά και το βλέμμα στην Προεδρία έχει περάσει από τη φάση του ρεαλισμού, και του ορθολογισμού, στην περίοδο της επαναστατικής διακυβέρνησης, όπου εκδηλώνει τον στόχο του να αλλάξει το status quo, να πραγματοποιήσει τη συντηρητική στροφή στην Τουρκία. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΒΕΒΑΙΟ Κάποιοι έσπευσαν να παραλληλίσουν τα γεγονότα στην Κωνσταντινούπολη με τις εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο, παρομοιάζοντας την πλατεία Ταξίμ με την πλατεία Ταχρίρ. Ωστόσο, πρόκειται για εντελώς διαφορετικά φαινόμενα. Η Αραβική Άνοιξη [4] ήρθε με έναν Τυνήσιο να αυτοπυρπολείται μέσα στην απόγνωση που προκαλεί η ζωή στην ανέχεια σε ένα αυταρχικό και διεφθαρμένο κράτος. Οι συγκρούσεις στη Συρία πήραν θρησκευτικές διαστάσεις. Οι Αιγύπτιοι που διαδήλωναν στην Ταχρίρ είχαν εντελώς διαφορετικό υπόβαθρο από εκείνο των διαδηλωτών στην Κωνσταντινούπολη. Επιπλέον, το AKP διαθέτει σχεδόν νωπή λαϊκή εντολή και η κυβέρνηση Ερντογάν δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί καθεστώς ανάλογο, π.χ. του Μουμπάρακ ή του Ασσάντ. Επιδιώκει να αλλάξει το status quo και οι διαδηλωτές αντιστέκονται στην απειλή της περαιτέρω συντηρητικοποίησης, ζητώντας παράλληλα ουσιαστική Δημοκρατία. Προς το παρόν δεν υπάρχει αντιπολίτευση ικανή να απειλήσει την εκλογική κυριαρχία του AKP και φαίνεται επίσης δύσκολο να ανασυγκροτηθεί στο κοντινό μέλλον. Οι εξελίξεις, όμως, μπορεί να έρθουν από το εσωτερικό του κόμματος, από τους μετριοπαθείς και πραγματιστές που υποστηρίζουν μια περισσότερο φιλελεύθερη ισλαμική προσέγγιση και θα θελήσουν να αποφύγουν την πόλωση στην κοινωνία. Για πολλούς η μάχη από την πλατεία Ταξίμ έχει μεταφερθεί στην ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος. Έχει ανοίξει τη σελίδα της διαδοχής. Μπορεί το Γκεζί Παρκ να αποδειχθεί ο Τιτανικός για τον Ερντογάν. Ο δρόμος για την Προεδρία το 2014 δεν έχει κλείσει, ωστόσο δυσκολεύει. Είναι πιθανό στο απόγειο της ηγεμονίας του, τη στιγμή που εξύφαινε το σχέδιό του για μια νεο-οθωμανική Τουρκία, να μετατραπεί από ισχυρός άνδρας της Τουρκίας σε αποδιοπομπαίο τράγο στο εσωτερικό και το εξωτερικό, θυμίζοντας τη λαϊκή ρήση: «η πλεονεξία γεννά την καταστροφή». Στο μέτωπο του εκδημοκρατισμού οι κρίσιμες μεταβλητές δεν βρίσκονται στην πλατεία Ταξίμ. Οι διαδηλωτές, η αντίδραση της αστυνομίας και η διαχείριση της κρίσης δημιούργησαν απλώς τη δομή ευκαιρίας. Η μετάβαση σε μια περισσότερο δημοκρατική Τουρκία δεν θα έρθει από την μια μέρα στην άλλη. Οι εξελίξεις θα εξαρτηθούν: στο εσωτερικό από το πώς και πόσο αργά ή γρήγορα θα εξασφαλιστεί η σταθερότητα και το ποια τάση θα επικρατήσει στο AKP, από την πορεία της οικονομίας -καθώς κάποιοι προβλέπουν ότι σύντομα θα σκάσει και στην Τουρκία μια φούσκα ακινήτων, αλλά και από τα πλήγματα που μπορεί να προκαλέσει η παρούσα αποσταθεροποιήση- και στο εξωτερικό από το πώς θα διαχειριστούν οι ΗΠΑ και η Δύση γενικότερα την απώλεια της Τουρκίας ως μοντέλο για τον μουσουλμανικό κόσμο καθώς και από τις εξελίξεις στη Συρία. Σίγουρα η Τουρκία έχει πολύ δρόμο ακόμη για την εγκαθίδρυση μιας ουσιαστικής Δημοκρατίας. Η πλατεία Ταξίμ, όμως, σηματοδοτεί εξελίξεις για τον Ερντογάν, το AKP, την αναστολή, αν όχι την ανάσχεση, των νεο-οθωμανικών σχεδίων και τις σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση. Ειδικά σε ό,τι αφορά το τελευταίο, εκτός από την ανησυχία που έχει ήδη προκληθεί στις ΗΠΑ, και τα πλήγματα στην διεθνή εικόνα του Ερντογάν η πλατεία φωτίζει και το κενό που έχει δημιουργήσει η κρίση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρ' όλες τις αποτυχίες της σήμερα, η Ένωση με την πολιτική του «μαστιγίου και του καρότου» έχει αποδειχθεί πολλές φορές στο παρελθόν ικανός φορέας εκδημοκρατισμού και σταθερότητας. Η απώλεια της ήπιας ισχύος της Δύσης, που εκφραζόταν μέσα από τις πολιτικές και το γόητρο της Ένωσης, πιθανόν να αποδειχθεί καθοριστική για τις εξελίξεις όχι μόνο στην Τουρκία αλλά και σε όλες τις χώρες της Αραβικής Άνοιξης. ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ [1] Turkey a 'success story for the troubled IMF' , Συνέντευξη του καθηγητή Taner Berksoy στην Hürriyet Daily News, 20-05-2013 http://www.hurriyetdailynews.com/turkey-a-success-story-for-the-troubled... [2] Νταβούτογλου Αχμέτ, Το Στρατηγικό Βάθος. Η Διεθνής θέση της Τουρκίας, Εκδόσεις Ποιότητα, Αθήνα, 2010 [3] Kouskouvelis Ilias, "Turkey's 'Zero Problems' Policy", Middle East Quarterly, December 2012 [4] Για μια εμπεριστατωμένη μελέτη του φαινομένου της Αραβικής Άνοιξης στα ελληνικά βλ. Κουσκουβέλης, Η. (επιμ.) Η Αραβική Άνοιξη, Μελέτες Διεθνών Σχέσεων, Ε.ΔΙ.ΣΕ.Ο.-Εκδόσεις Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη, 2012 *Η ΡΕΒΕΚΚΑ Γ. ΠΑΙΔΗ είναι επιστημονική συνεργάτις του Εργαστηρίου Διεθνών Σχέσεων & Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης του Παν. Μακεδονίας και υπ. Διδάκτορας στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του ίδιου Πανεπιστημίου με αντικείμενο τις Διεθνείς Σχέσεις των μικρών δυνάμεων. Έχει σπουδάσει Διεθνή Πολιτική Οικονομία στο Πανεπιστήμιο του Sheffield (MA) και Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο του Cambridge (Mphil.). Πηγή

Το κλείσιμο της ΕΡΤ άνοιξε την πόρτα της εξόδου για τον Σαμαρά; Posted: 14 Jun 2013 09:29 AM PDT Με μία απόφαση που αφορά το (έστω και προσωρινό) κλείσιμο της ΕΡΤ και η οποία αντιμετωπίζεται ποικιλοτρόπως, αλλά μέσω της οποίας κατορθώθηκε να «κατηγορηθεί» διεθνώς η κυβέρνησή του για κατάργηση της δημοκρατίας και ευρωπαϊκών κεκτημένων, ο Αντώνης Σαμαράς κατόρθωσε να ανοίξει την πόρτα εξόδου από το Μαξίμου για τον ίδιο.  Δεν είναι γνωστό εάν τελικά ο κ. Σαμαράς θα περάσει την πόρτα της εξόδου και θα βρεθεί εκτός εξουσίας, όπως δεν είναι γνωστό εάν είμαστε μάρτυρες σε ένα κυβερνητικό πολιτικό «grande colpo» που μέσα στα πλαίσια της επικοινωνιακής πολιτικής οδηγεί σε αποπροσανατολισμό από μείζονα θέματα που τρέχουν για την Ελλάδα τόσο στο εσωτερικό της χώρας (π.χ. μαζικά κλεισίματα νοσοκομείων) όσο και στο εξωτερικό και τα οποία είτε η σημερινή κυβέρνηση δεν επιθυμεί να τα αντιμετωπίσει, είτε θέλει να τα αντιμετωπίσει με τους δικούς της όρους, δηλαδή την επιβολή απόλυτης σιγής στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας (ήδη το κλείσιμο της ΕΡΤ κάποιοι το αντιμετωπίζουν ως σαφές μήνυμα προς τα ιδιωτικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα που είναι υπερχρεωμένα) αλλά κυρίως στους συγκυβερνώντες ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ που εσχάτως είδαν λαμπρή ευκαιρία να ανακάμψουν δημοσκοπικά μέσα από τα προβλήματα της χώρας και τα διαχειριστικά λάθη του Μαξίμου. Το τελευταίο διάστημα κυκλοφορούσαν φήμες περί διάθεσης εξόδου από την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος δεν αντέχει σε περισσότερη πίεση και επιθυμεί να αποχωρήσει –μιμούμενος τον Γιώργο Παπανδρέου- ηρωικά και, κυρίως, χωρίς να εμπλακεί περαιτέρω σε θέματα που ενδεχομένως θα τον οδηγήσουν στο ειδικό δικαστήριο. Στο σημείο αυτό και εάν τελικά αποχωρήσει ο Αντώνης Σαμαράς από την πρωθυπουργία, δημιουργείται ένα σοβαρό θέμα, αφού θα πρέπει η χώρα να έχει πρωθυπουργό. Θα αναλάβει πρωθυπουργός ο Βαγγέλης Βενιζέλος ή μήπως ο Φώτης Κουβέλης; Και πως νομιμοποιείται κάτι τέτοιο; Βέβαια, υπάρχει ιστορικό προηγούμενο της αποχώρησης του Γιώργου Παπανδρέου και της αντικατάστασής του από τον Λουκά Παπαδήμο. Ενδεχομένως κάτι τέτοιο να συμβεί και με την αποχώρηση του Αντώνη Σαμαρά (ο οποίος αναμένεται πως θα γίνει στη συνέχεια αντιμνημονιακός!!!). Έχει βρεθεί ο αντικαταστάτης του σημερινού πρωθυπουργού ή μήπως –τελικά- η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές; Η τελευταία λύση, δηλαδή αυτή των εκλογών, είναι κάτι που απεύχεται σχεδόν το σύνολο των πολιτικών της χώρας, αφού οι συγκυβερνώντες (ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ) πολύ δύσκολα θα ξαναμπούν στην Βουλή, η Νέα Δημοκρατία θα καταβαραθρωθεί (όσο και αν προσπαθούν να πείσουν μέσω των γνωστών δημοσκοπήσεων για το αντίθετο), ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί αντιμέτωπος με την σκληρή αλήθεια και την έλλειψη ουσιαστικής εθνικής πολιτικής πρότασης διάσωσης της χώρας (αλλά με επιπρόσθετα στοιχεία μείζονος σημασίας εθνικά θέματα, με τα οποία υπάρχει δεδομένο πρόβλημα). Γεγονός, πάντως, είναι ότι υπάρχει έκδηλη ανησυχία στο κυβερνητικό στρατόπεδο, ενώ οι συγκυβερνώντες κ.κ. Βενιζέλος και Κουβέλης, δεν δείχνουν διατεθειμένοι να αποδεχθούν την περαιτέρω συνεργασία και συμμετοχή τους στο σημερινό κυβερνητικό σχήμα, τη στιγμή που θεωρούν ότι η κυβέρνηση Σαμαρά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός κινούνται πέραν της δημοκρατικής νομιμότητας μέσω της απόφασης για το (έστω και προσωρινό) κλείσιμο της ΕΡΤ. Η επόμενη εβδομάδα, αφού έχει οριστεί ως ημέρα συνάντησης και συζήτησης μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων η Δευτέρα, αναμένεται ιδιαίτερα έντονη. Είτε για τον ίδιο τον Σαμαρά εάν εγκαταλειφθεί από τους κυβερνητικούς του εταίρους είτε για το «δίδυμο» των συγκυβερνώντων, εάν τελικά υποχωρήσουν στις μέχρι στιγμής «γενναίες» και απόλυτα σεβόμενες την δημοκρατία δηλώσεις τους. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Αντώνης Σαμαράς βρίσκεται μπροστά στην έξοδο κινδύνου ή στην σωτηρία των προσχημάτων (σύμφωνα με όσα αποκαλύπτονται οι συγκυβερνώντες γνώριζαν και συνυπέγραψαν τα πάντα) ή... εκ των εξελίξεων εξαναγκασμού και απομάκρυνσής του από την πρωθυπουργία. Ειδικός συνεργάτης Τάσος Κλασσικός Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους Η αντιγραφή ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνον εάν υπάρχει έγγραφη και ενεργή σύνδεση με το ιστολόγιο

Daily Mail: Μπορεί η σύγκρουση στη Συρία να πυροδοτήσει τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο; Posted: 14 Jun 2013 09:10 AM PDT Η κρίση στη Συρία μπορεί να θεωρείται από πολλούς εμφύλιος πόλεμος σε μία μακρινή χώρα, γράφει σε άρθρο της για τις εξελίξεις στη Συρία η βρετανική εφημερίδα Daily Mail. Είναι όμως πολύ παραπάνω, αναφέρει η εφημερίδα. Μετατρέπεται ταχύτατα σε έναν σχισματικό αγώνα για εξουσία που προκαλεί αιμορραγία στη Μέση Ανατολή ενώ ανοιχτό είναι το ενδεχόμενο να συμπαρασύρει όλη την περιοχή σε μία θανάσιμη μάχη ανάμεσα σε δύο μουσουλμανικές ιδεολογίες: τους σουνίτες και τους σιίτες. Ήδη ο πόλεμος που μαίνεται στη χώρα έχει στοιχίσει τις ζωές 93.000 ανθρώπων ενώ 1,6 εκατ. πολίτες έγιναν πρόσφυγες. Και οι αριθμοί αυτοί γιγαντώνονται πολύ γρήγορα εν μέσω αναφορών για βαρβαρότητες και από τις δύο πλευρές.Η διαμάχη άρχισε το 2011 με ειρηνικές διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Άσαντ. Φοβούμενος πως επρόκειτο για τις ίδιες διαδηλώσεις που ανέτρεψαν τις κυβερνήσεις σε Τυνησία, Αίγυπτο και Λιβύη κατά τη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης, οι δυνάμεις του Άσαντ χρησιμοποίησαν τανκς και πολυβόλα για να συντρίψουν τις διαδηλώσεις. Αλλά το μόνο που πέτυχε ήταν να δυναμώσει τη φλόγα. Η κατάσταση εξελίχθηκε σε ένοπλη εξέγερση και πλέον η Συρία βρίσκεται εν μέσω εμφυλίου πολέμου που εκφυλίζεται σε μία φαύλη σχισματική σύγκρουση. Από τη μία είναι εκείνοι που ακολουθούν τον πρόεδρο Άσαντ, ο οποίος ανήκει στους αλεβίτες, τμήμα των σιιτών, και από την άλλη είναι οι εξεγερμένοι που προέρχονται από τον σουνιτικό πληθυσμό και μάλιστα κάποιοι σχετίζονται και με τους σουνίτες της Αλ Κάιντα. Η θρησκευτική διαμάχη χρονολογείται από τον 7ο αιώνα όταν μετά το θάνατο του Προφήτη Μωάμεθ υπήρξαν τέσσερις υποψήφιοι για τη διαδοχή του. Σήμερα τόσο στη Συρία όσο και γενικότερα στη Μέση Ανατολή ο διαχωρισμός ανάμεσα σε σουνίτες και σιίτες έχει γίνει χάσμα στον οποίο παίζει σημαντικό ρόλο η θεολογία. Πυλώνες του καθεστώτος Άσαντ είναι ο στρατός, οι μυστικές υπηρεσίες και οι Μπααθιστές, ο τοπικός κλάδος του κόμματος του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ. Τον Άσαντ επηρεάζουν η μητέρα και οι θείοι του που θέλουν να δουν τους αντάρτες να συνθλίβονται. Με τον Άσαντ συντάσσονται επίσης πολλοί εύποροι επιχειρηματίες της Δαμασκού καθώς και οι Χριστιανοί που φοβούνται την εγκαθίδρυση ισλαμικού κράτους σε ενδεχόμενη πτώση του Σύρου ηγέτη. Στην καρδιά του καθεστώτος του Άσαντ βρίσκονται οι Αλεβίτες που αποτελούν το 12% του πληθυσμού αλλά το 80% των αξιωματούχων του στρατού και το 90% των στρατηγών. Υπάρχει επίσης εθνοφρουρά Αλεβιτών που ονομάζεται shabbiha και ειδικεύεται στην εξολόθρευση αντιπάλων. Οι Χριστιανοί αποτελούν το 10% του πληθυσμού της Συρίας ενώ 10% είναι και οι Κούρδοι, που είναι Σουνίτες. Καθώς η διαμάχη στη Συρία έχει τη θρησκεία στον πυρήνα της, εκφράζονται φόβοι πιθανής επέκτασής της και εκτός συνόρων. Για να σχηματίσουμε ένα χάρτη συμμαχιών, η εφημερίδα αναφέρει σε αδρές γραμμές πως ο Άσαντ έχει την υποστήριξη του Ιράν αλλά και της Χεζμπολάχ του Λιβάνου. Οι δυνάμεις που αντιτίθενται στον Άσαντ αποτελούνται από χιλιάδες μαχητές που καταφτάνουν στη χώρα από όλη την περιοχή και έχουν ωφεληθεί από τη μαχητικότητα μιας ισλαμιστικής οργάνωσης που ονομάζεται Jabhat al-Nusra και συνδέεται με την Αλ Κάιντα στο Ιράκ. Πολλοί αντάρτες είναι ισλαμιστές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Υποστηρίζονται με όπλα και χρήματα από σουνιτικά κράτη όπως το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία. Είναι τόσο περίπλοκες οι σχέσεις μεταξύ των σύγχρονων κρατών και η παγκοσμιοποιημένη φύση της διεθνούς πολιτικής που οι επιπτώσεις της σύγκρουσης μπορεί να γίνουν αισθητοί σε όλο τον κόσμο. Ό,τι συμβαίνει στη Συρία επηρεάζει το Ισραήλ, με το οποίο μοιράζεται τα σύνορα στα υψίπεδα του Γκολάν. Και ό,τι επηρεάζει το Ισραήλ εμπλέκει τις ΗΠΑ… Ο Αμερικανός πρόεδρος, γράφει η εφημερίδα, φαίνεται να κλίνει προς την πλευρά των ανταρτών. Αυτή είναι εν γένει και η θέση της Βρετανίας και της Γαλλίας. Κι ενώ και το ΝΑΤΟ εκφράζει συμπάθεια προς την πλευρά των εξεγερμένων, ο πρόεδρος Άσαντ στηρίζεται από τη Ρωσία και την Κίνα. Ρωσία και Κίνα νιώθουν πως εξαπατήθηκαν από τη Δύση σχετικά με την ανατροπή του καθεστώτος στη Λιβύη με δυτική βοήθεια, προ διετίας, και είναι αποφασισμένες να μην ακολουθήσει ο Άσαντ την πορεία του Καντάφι. Έτσι ο πόλεμος στη Συρία έχει αποσταθεροποιητικές επιπτώσεις σε όλη την περιοχή και θα μπορούσε να πυροδοτήσει ένα τρομακτικό ντόμινο. Το εάν ένας τέτοιος εφιάλτης θα μπορούσε να αποφευχθεί είναι κάτι που θα παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα, καταλήγει το άρθρο. Πηγή

Οι λέξεις του πολεμιστή Posted: 14 Jun 2013 08:55 AM PDT Του Tenner Ψάχναμε την πόρτα για να βγούμε. Είμαστε αιχμάλωτοι του σκότους. Σκεφτόμασταν ότι δε θα τα καταφέρναμε. Μας είχαν πει ότι οι πόρτες και τα παράθυρα ήταν χτισμένα και δεν υπήρχε διέξοδος. Μα μετά αισθανθήκαμε μια αύρα από λέξεις και σκέψεις που έρχονταν ποιος ξέρει από πού. Από έξω. Από μέσα. Από τις πλατείες. Ήταν λέξεις ειρήνης, αλλά συγχρόνως λέξεις πολεμιστή. Τις χρησιμοποιήσαμε σαν πυρσούς μέσα στο σκοτάδι, σαν κλειδιά για να ανοίξουμε κλειδαριές, για να πάμε αλλού, σε άγνωστα μέρη, μέσα σε εμάς τους ίδιους. Και τώρα βγήκαμε έξω, βγήκαμε στο φως και ακόμα να το συνηθίσουμε. Μισοκλείνουμε τα μάτια μας, αλλά αν και ξέρουμε πως διαβαίνουμε το μόνο ανοικτό δρόμο, φοβόμαστε και είναι φυσικό. Αυτό που συμβαίνει τώρα στη χώρα μας έχει ξανασυμβεί. Μια δημοκρατική επανάσταση, χωρίς βία, που μπορεί να ξεριζώσει τους δυνάστες και να γυρίσει ανάποδα τις πυραμίδες. Ο πολίτης που γίνεται κράτος. Καταλάβαμε ότι είμαστε εμείς εκείνη η κλειστή πόρτα και ότι οι λέξεις του πολεμιστή υπήρχαν μέσα μας, αλλά δεν βγαίνανε, νομίζαμε ότι είμαστε μόνοι μας ενώ αντίθετα είμαστε οι περισσότεροι. Και τώρα έκπληκτοι, που τόσοι πολλοί άνθρωποι, άγνωστοι σε μάς, έχουν τις ίδιες σκέψεις με μάς, τις ίδιες ελπίδες και την ίδια αγωνία. Αναγνωρίζει ο ένας τον άλλο, μοιραζόμαστε τις ίδιες λέξεις του πολεμιστή, που είχαμε εγκαταλείψει εδώ και κάμποσο καιρό, που είχαμε χάσει τη σημασία τους, και γίνονται δυνατά όπλα χρήσιμα για να τα αλλάξουμε όλα, για να γυρίσουμε ανάποδα μια ψεύτικη πραγματικότητα, όπου το χρηματιστήριο είναι η οικονομία, το ψέμα η αλήθεια, ο πόλεμος η ειρήνη, η δικτατορία η δημοκρατία. Λέξεις του πολεμιστή με καινούριο ήχο, αλλά και ταυτόχρονα παμπάλαιο, όπως κοινότητα, τιμιότητα, συμμετοχή, αλληλεγγύη, υποστήριξη μεταδίδονται σαν τον ήχο του κεραυνού και θα φτάσουν παντού και θα νικήσουν τους ολιγάρχες. Κάθε μέρα και περισσότερο γνωρίζουμε την πραγματικότητα. Ξέρουμε ότι μπορούμε να βασιστούμε μόνο στις δικές μας δυνάμεις, ακόμα ότι ή χώρα μας, κάθε μέρα και περισσότερο, πέφτει μες στο βάραθρο, ότι αυτό που μας περιμένει θα είναι μια δύσκολη περίοδος, θα υπάρχουν εντάσεις, προβλήματα και αντιθέσεις, αλλά ο δρόμος είναι προκαθορισμένος. Τον βρήκαμε αυτό τον δρόμο που μας οδηγεί στο μέλλον, ένα μέλλον ίσως λιγότερο πλούσιο, αλλά αληθινό, πραγματικό, αλληλέγγυο και ευτυχισμένο. Υπάρχει μια άλλη Ελλάδα, που μας περιμένει. Θα ήταν πολύ ωραίο να της ανήκουμε.

Ο κόσμος γύρω μας χάνεται κι εμείς... Posted: 14 Jun 2013 08:42 AM PDT Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος Είναι το λιγότερο τραγικό για όσους ακόμα έχουν την δυνατότητα να παρακολουθούν τις ραγδαίες εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχής μας να διαπιστώνουν ότι στην Ελλάδα του σήμερα «αφήνουμε τον γάμο και πάμε για πουρνάρια», δηλαδή ασχολούμαστε με κάποιο δέντρο όταν όλο το δασός έχει πάρει φωτιά. Στην γειτονική Τουρκία έχει ξεσπάσει μια άνευ προηγούμενου κρίση και παρά την ενδεχόμενη προσωρινή εκτόνωση οι αντίπαλες δυνάμεις συσπειρώνονται όλο και περισσότερο για μια σκληρότερη αναμέτρηση ενώ ο κόσμος κοχλάζει και η χώρα θυμίζει ηφαίστειο πριν από την μεγάλη έκρηξη. Η απειλή ενός θρησκευτικού πολέμου είναι περισσότερο από ποτέ δυνατή και ενισχύεται από την ολοένα και μεγαλύτερη θρησκευτική πόλωση στην Μέση Ανατολή μεταξύ Σουνιτών και Σιΐτών, για την Τουρκία Αλεβητών. Στην Συρία οι εξελίξεις είναι ραγδαίες μετά την σημερινή δήλωση του Αμερικανού πρόεδρου Μπάρακ Ομπάμα, ότι το συριακό καθεστώς ξεπέρασε την κόκκινη γραμμή και χρησιμοποίησε χημικά όπλα στον εμφύλιο ανοίγοντας τον δρόμο για μια αμερικανονατοϊκή στρατιωτική επέμβαση. Αμέσως ήρθε η έντονη αντίδραση της Ρωσίας που απέρριψε σαν κατασκευασμένα χαλκεύματα τις απόψεις του Ομπάμπα ενώ για άλλη μια φορά προειδοποίησε ότι οι Ρώσοι δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια. Τα τουρκικά κανάλια μετέδιδαν εικόνες από νέα ρωσικά πολεμικά πλοία που περνούν τα Στενά και να κατευθύνονται προς την ανατολική Μεσόγειο. Στον Περσικό κόλπο συγκεντρώνονται αμερικανικά αεροπλανοφόρα ενώ οι περσικές δυνάμεις πραγματοποιούν συνεχώς ασκήσεις ετοιμότητας και προετοιμάζονται για ένοπλη σύγκρουση. Παράλληλα στο Ισραήλ εντείνονται οι ανησυχίες για τις εξελίξεις ενώ η ιδέα και μόνο ότι η Χετζμπολάχ μπορεί να κατέχει είτε χημικά όπλα είτε τους ρωσικούς πυραύλους S-300 που ήρθαν από τα Ρωσία προκαλεί πολεμικό συναγερμό. Στην Κύπρο αρχίζουν οι γεωτρήσεις στο επίμαχο οικόπεδο όπου έχουν καταγραφεί οι μεγαλύτερες ποσότητες φυσικού αερίου ενώ την ίδια ώρα ο τουρκικός πολεμικός στόλος πραγματοποιεί μεγάλες αεροναυτικές ασκήσεις στην ανατολική μεσόγειο και δεν αποκλείονται νέες τουρκικές προκλήσεις. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά εδώ στο Ελλαδιστάν κυριαρχεί το κλείσιμο της ΕΡΤ, οι ρατσιστικές ηλιθιότητες, οι παρελάσεις των gay και ο «μπαμπούλας» των εκλογών που σίγουρα θα στείλουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας πολλούς από τους συγχρόνους «εθνοσωτήρες» μας. Η Ελλάδα είναι τραγικά απούσα από όλες αυτές τις εξελίξεις. Ο μεγάλος ναύσταθμος της Σούδας όπου βρίσκεται η μεγάλη αμερικανική βάση προετοιμάζεται για πολεμικές επιχειρήσεις ενώ αποτελεί ένα σκανδαλώδες άβατο για τους Έλληνες δημοσιογράφους. Ο υπουργός Εξωτερικών ενδιαφέρεται μόνο και μόνο για το προσωπικό του ίματζ και την φιλοαμερικανική πολιτική του επένδυση, ενώ οι «εθνοσωτήριες κυβερνήσεις» έκαναν ότι μπορούσαν για να καταρρακώσουν το ηθικό των ενόπλων δυνάμεων. Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές αν δεν συνέρθουμε τότε οι εξελίξεις θα μας ξεπεράσουν και εμείς ακόμα θα κυνηγάμε κάποια Ιφιγένεια για να δικαιολογήσουμε τον εθνικό μας όλεθρο. Καμιά χώρα δεν χάθηκε από μια οικονομική πτώχευση, πολλές όμως χάθηκαν από εθνική συμφορά.

Σε «αυτόματο πιλότο» για πόλεμο η Τουρκία Posted: 14 Jun 2013 12:32 PM PDT Η περίπτωση της Τουρκίας απασχόλησε και συνεχίζει να απασχολεί τους ισχυρούς του πλανήτη, λόγω της γεωπολιτικής της θέσης. Οι ισχυροί ήταν αυτοί που επέτρεψαν και βοήθησαν ιστορικά τον πολύ-εθνικό αυτό χώρο να γίνει ενιαίο κράτος, με ιδιαίτερες συνθήκες λειτουργίας στο εσωτερικό του. Οι ιστορικοί αλλά και σημερινοί ισχυροί προστάτες της Τουρκίας είναι η Γερμανία (ένα άλλο κράτος κατασκεύασμα) και οι ΗΠΑ. Από τη στιγμή, όμως, που η Γερμανία παραδόθηκε «χωρίς όρους» (με το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου) στην Δύση, ουσιαστικά μετατράπηκε σε εργαλείο των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Ένα «εργαλείο» κατά της τότε κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και ένα εργαλείο που στηριζόταν για να παίξει έναν καθοριστικό μελλοντικό ρόλο στα τεκταινόμενα εντός της Ευρώπης, προκειμένου να μην μπορέσει ποτέ η γηραιά ήπειρος να μην μπορέσει να αποτελέσει ουσιαστικό και σοβαρό αντίπαλο για τα αμερικανικά συμφέροντα. Οι «ισχυροί», λοιπόν, έδωσαν την δυνατότητα στην Τουρκία να υπάρξει ως κράτος, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση, προκειμένου να μπορέσουν να αιτιολογήσουν τις διακρατικές και πολιτικές τους σχέσεις με το συγκεκριμένο μόρφωμα, στο οποίο φράσεις όπως «ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα» αντιμετωπίζονταν ως πραξικοπηματικές απόπειρες ανατροπής της κυβέρνησης… Στην Τουρκία δεν υπάρχει –επί της ουσίας- πολιτική σκηνή και ιδεολογικός – πολιτικός πλουραλισμός. Ακόμη και τα αριστερά κόμματα του τουρκικού Κοινοβουλίου στην πραγματικότητα βρίσκονται στην δεξιά πλευρά της Ελληνικής «Χρυσής Αυγής». Το πολιτικό θέατρο της γείτονος είναι γνωστό και λειτουργεί άψογα όποτε χρειαστεί να υπάρξουν «κομβικές - χειρουργικές» αλλαγές και κινήσεις των ΗΠΑ, της χώρας δηλαδή που κρατάει τα ηνία, που χωρίς την έγκρισή της δεν μπορεί να συμβεί τίποτε απολύτως, αφού ελέγχει το τι πραγματικά συμβαίνει στο σύνολο της γεωγραφικής επικράτειας της Τουρκίας. Ο σημερινός πρωθυπουργός της Τουρκίας είναι το αποτέλεσμα της αναγκαστικής μετάλλαξης του προσώπου αυτού του κράτους. Είναι ο άνθρωπος που γεννήθηκε και ανδρώθηκε πολιτικά κατά τη διάρκεια του Κεμαλικού καθεστώτος, δηλαδή ενός σκληρότατου κυβερνητικού σχηματισμού των στρατηγών, που έλεγχε τα πάντα στο εσωτερικό της χώρας, προκειμένου να μην υπάρξει καμία απολύτως αλλαγή. Όταν αποφασίσθηκε πως η Τουρκία έπρεπε να αλλάξει πρόσωπο (οι αλλαγές είναι απαιτητές στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, προκειμένου να αποφευχθεί ο χαρακτηρισμός «δικτατορία»), τότε εμφανίσθηκε ο προσεκτικά επιλεγμένος «δημοκράτης» Ερντογάν, που χρησιμοποιώντας το πρόσωπο του «ισλαμιστή» ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας και φυσικά τον απόλυτο έλεγχο της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής στην Τουρκία. Είναι ο πρωθυπουργός που «έσπειρε» όλα τα απαραίτητα στοιχεία για την μεθεπόμενη ημέρα της Τουρκίας και που ανέδειξε – δημιούργησε την μεσαία τάξη, εισάγοντας στοιχεία του δυτικού πολιτισμού πειραματιζόμενος με ένα μοντέλο «ισλαμικής δημοκρατίας» με ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά. Αυτή του η «προσφορά» είναι και η κύρια αφορμή του ξεσηκωμού της μεσαίας τάξης και των όσων σήμερα συμβαίνουν στην πλατεία Ταξίμ, αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Τουρκίας. Η μεσαία τάξη είναι που προωθήθηκε εντέχνως (με σειρά αιφνίδιων -και υπό την μορφή "βομβαρδισμού"- κυβερνητικών αποφάσεων που καταργούσαν στο όνομα του Ισλάμ δυτικότροπες συμπεριφορές που ασπάστηκε η μεσαία τουρκική τάξη) στην «εξέγερση» απέναντι σε ένα απολύτως αστυνομοκρατούμενο και ιδιαίτερα αυστηρό κράτος. Ταυτόχρονα, ο «χειριστής» της Τουρκίας έχει οπλίσει, επιπλέον, και μία «βόμβα» ιδιαίτερα μεγάλης ισχύος που λέγεται «Κουρδιστάν» (μην ξεχνάμε πως οι Κούρδοι είναι το μεγαλύτερο έθνος χωρίς πατρίδα), την οποία φαίνεται πως ελέγχει πλήρως και την χρησιμοποιεί ως φόβητρο για την περίπτωση που κάποιοι στην Άγκυρα τολμήσουν να μην υπακούσουν στις εντολές του «μεγάλου αφεντικού». Βέβαια, ενώ σήμερα έχει υπάρξει «εκεχειρία» και αποχώρηση κατόπιν συμφωνίας των ένοπλων κουρδικών ομάδων από την Τουρκία, η μη παράδοση του οπλισμού από τους Κούρδους ενδέχεται να χρησιμοποιηθεί ως αφορμή για μία προέλαση του τουρκικού στρατού στο βόρειο Ιράκ, για να υπάρξει μία εγγύτερη πρόσβαση του ΝΑΤΟ σε πιθανή σύρραξη με το Ιράν… Εξάλλου, είναι γνωστό πως έχει υπάρξει άτυπη συμφωνία των ΗΠΑ με τους Κούρδους, για την δημιουργία ενός Κουρδιστάν, που ενώ θα αποτελέσει καίριο πλήγμα για την Τουρκία, θα λειτουργήσει ταυτόχρονα και ως απόδειξη για ένα «δημοκρατικό βήμα» της Άγκυρας, η οποία θα «αναγνωρίσει» το δικαίωμα 20 εκατομμυρίων Κούρδων που ζουν στην επικράτειά της (στο σημείο αυτό θα πρέπει να προβληματιστεί η Ελλάδα για τα πιθανά ανταλλάγματα που ορίστηκαν γι αυτή την παραχώρηση της Τουρκίας…) και θα την επανεισάγει στον χώρο των κρατών που σέβονται την δημοκρατία… Επιστρέφοντας στην «εξέγερση» της μεσαίας τάξης, διαπιστώνουμε, λοιπόν, πως αυτή αποτελεί την αφορμή και όχι την αιτία των όσων σήμερα συμβαίνουν στην Τουρκία. Η αιτία που έχει κινήσει όλα τα νήματα για τις εξελίξεις που σήμερα παρακολουθούμε στην Τουρκία, είναι η ανάγκη των ΗΠΑ να εξασφαλίσουν την μη ύπαρξη του μεγάλου εχθρού (βλ. Ρωσία) στη ευρύτερη Μέση Ανατολή. Υπάρχει λογική ανάγκη - απαίτηση να παραμερισθεί ο «ισλαμιστής» Ερντογάν, που δεν έχει την ηθική αιτιολόγηση να στραφεί στρατιωτικά κατά της Συρίας ή να ενισχύσει (με κάθε τρόπο και μέσο) έναν πόλεμο των ΗΠΑ κατά του Ιράν. Αυτή ακριβώς η γεωπολιτική ανάγκη του αμερικανικού παράγοντα, απαιτεί τις πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία και την δημιουργία ενός άλλου «πολιτικού σκηνικού», που θα μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες για να μετέχει σε μία στρατιωτική εμπλοκή (και όχι σε απλές ή εκτεταμένες συνοριακές εχθροπραξίες) κατά της Συρίας. Αξίζει να σημειωθεί πως παρά τις φιλότιμες προσπάθειες τόσο των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας, των τούρκων στρατιωτικών που στάλθηκαν να ενισχύουν λογιστικά αλλά και με έμψυχο δυναμικό τους τζιχαντιστές της συριακής «αντιπολίτευσης», των τούρκων στρατιωτικών που οργάνωσαν στρατόπεδα εκπαίδευσης των –ανά τον πλανήτη- φανατικών ισλαμιστών, όσο και κάποιων ομάδων που επιχείρησαν την δημιουργία επεισοδίων στα σύνορα με την Συρία, δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα λόγω της πολύ καλής στρατηγικής αντιμετώπισης του Συριακού στρατού. Έτσι, σήμερα η Τουρκία καλείται να αλλάξει πολιτικό προσωπείο για να μπορέσει να κινηθεί κατά της Συρίας (μία νέα κυβέρνηση –με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα ύπαρξης- αποτελούμενη από στρατηγούς, μπορεί να «δικαιολογήσει» μία στρατιωτική εμπλοκή με την Συρία, έτσι ώστε να παρέμβει το ΝΑΤΟ (στηριζόμενοι στο άρθρο 4 για την «συμμαχική συνδρομή») υπέρ της Τουρκίας η οποία είναι μέλος του… Ο Ταγίπ Ερντογάν σε αυτή την περίπτωση θα περιθωριοποιηθεί (περιστασιακά φυσικά) πολιτικά, η τουρκική αντιπολίτευση από την πλευρά της δεν θα μπορεί να αρνηθεί την στήριξη σε κυβέρνηση των κεμαλιστών, αφού η επιλογή μεταξύ του «μη δημοκράτη και ισλαμιστή Ερντογάν» και του "δυτικότροπου τρόπου ζωής" θα γείρει την πλάστιγγα υπέρ των στρατηγών. Η αποχώρηση του Ερντογάν (δεν θα είναι παράδοξη και μία πιθανή φυλάκισή του), αλλά και η ανάδειξη και η διαφύλαξή του ως «ακέραιου ισλαμιστή ηγέτη», θα αποτελέσει και το πολιτικό όπλο της μεθεπόμενης ημέρας για τις ΗΠΑ (προκειμένου να επαναποκτήσουν καλές σχέσεις με τους δυσαρεστημένους ισλαμιστές ηγέτες που υπάρχουν ή που δρομολογούνται να αναλάβουν εξουσίες), όταν θα έχουν ολοκληρώσει τις παρεμβάσεις τους στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, αφού θα τον χρησιμοποιήσουν ως «εργαλείο» επανασύνδεσης και ομαλοποίησης των διπλωματικών και πολιτικών σχέσεων των ΗΠΑ με τον ισλαμικό κόσμο. Βέβαια, σε όλα αυτά, ο άγνωστος παράγοντας, οι αντιδράσεις του οποίου ενδέχεται να είναι καταλυτικές, είναι η Ρωσία, της οποίας τα γεω-πολιτικά και γεω-οικονομικά συμφέροντα θα πληγούν ανεπανόρθωτα. Οπότε, είναι δεδομένη και η αντίδρασή της. Αυτό που δεν είναι δεδομένο, είναι η ισχύς αυτής της αντίδρασης και είναι εκείνο ακριβώς το στοιχείο που μέχρι χθες φαίνεται να προβλημάτιζε ιδιαίτερα τον Λευκό Οίκο. Όμως, η απόφαση του αμερικανού προέδρου να στηρίξει (εξοπλίζοντάς τους στρατιωτικά) τους «αντάρτες» της Συρίας, αποτελεί ίσως την εκκίνηση μιάς σειράς ιδιαίτερα δυσάρεστων εξελίξεων στη νοτιο-ανατολική Μεσόγειο, αφού όλοι οι αναλυτές συμφωνούν πως αυτή η απόφαση του αμερικανού προέδρου δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος αναμένεται να «ανταποδώσει» την κίνηση στην γεωπολιτική σκακιέρα των ισχυρών. Εξάλλου, είναι χαρακτηριστική η δήλωση από την πλευρά του Πούτιν, όταν έγινε γνωστή η απόφαση του Ομπάμα να στηρίξει με οπλικά συστήματατους τζιχανιστές (αντάρτες της αντιπολίτευσης) που δρουν στην Συρία: Yury Ushakov, εκπρόσωπος του Πούτιν: "Οι Αμερικανοί προσπάθησαν να μας πείσουν παρουσιάζοντας μας κάποια στοιχεία για δήθεν χρήση χημικών από τις Συριακές δυνάμεις. Ειλικρινά, δεν μας πείθουν. Ο ίδιος δίαυλος αποδείξεων του Κόλιν Πάουελ είχε χρησιμοποιηθεί και για να πείσει την διεθνή κοινότητα και για τα όπλα μαζικής καταστροφής που κατείχε ο Σαντάμ. Τα οποία βεβαίως δεν υπήρχαν. Η κίνηση των Αμερικανών να αποφασίσουν στρατιωτική υποστήριξη των ανταρτών, υποτιμά τις κοινές προσπάθειες ΗΠΑ – Ρωσίας για την δημιουργία ενός συνεδρίου στην Γενεύη με στόχο την επίλυση της Συριακής κρίσης. Βεβαίως η πραγματική ζημιά θα αποτιμηθεί μετά τις επόμενες κινήσεις της Ουάσιγκτον". Η σημερινή Τουρκία, βρίσκεται στον αυτόματο πιλότο εξελίξεων, τις οποίες δεν μπορεί να ελέγξει το υπάρχον πολιτικό και στρατιωτικό της προσωπικό. Απεκδυόμενη, μάλιστα, και το προσωπείο της «δημοκρατίας», απομακρύνεται –για άγνωστο χρονικό διάστημα- και από την Ευρώπη, αφού ούτε η Γερμανία (και τα κράτη δορυφόροι της) μπορούν να συνεχίζουν να την στηρίζουν. Η Τουρκία σήμερα αλλάζει κατόπιν απαιτήσεων, δεχόμενη ένα πολύ σοβαρό για την ύπαρξή της δίλημμα: Ή ακολουθείτε τις εντολές (με ό,ποιους κινδύνους ενέχονται σε αυτές για την ίδια την Τουρκία) ή… διαμελίζεστε από τις εσωτερικές σας φυγόκεντρες κοινωνικές - εθνοτικές δυνάμεις. Φυσικά, ο Ερντογάν, ως καλός υποτακτικός του Λευκού Οίκου (και γνωρίζοντας πως κανείς δεν είναι αναντικατάστατος), αποδέχεται πλήρως όλους τους σχεδιασμούς, αφού γνωρίζει πως εάν τολμήσει να αρνηθεί, τότε θα έχει ανοίξει τις πόρτες της προσωπικής του κόλασης. Το πολιτικό του πρόσωπο, όμως (αυτό που θα του χρειαστεί για την μεθεπόμενη ημέρα), απαιτεί να μην παραδώσει την εξουσία εύκολα, να φανεί σαν ικανός ισλαμιστής ηγέτης. Αυτός είναι ένας από τους λόγους απαιτούν ένα πραξικόπημα μέσα στην Τουρκική Βουλή, δηλαδή μία επίσημη ανατροπή του σημερινού πρωθυπουργού από στρατοκράτες και όχι από τον τουρκικό λαό... Αναμένοντας, λοιπόν, ένα σχεδόν βέβαιο πραξικόπημα στην Τουρκία, ίσως η Ελλάδα θα έπρεπε να δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην ανάπτυξη ισχυρών δεσμών τόσο με χώρες της Δύσης (π.χ. Γαλλία), όσο και με τον έναν εκ των δύο ισχυρών παικτών, δηλαδή την Ρωσία. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να υπάρξει μία άμεση κινητικότητα – ετοιμότητα τόσο στην συνοριακή ασφάλεια, όσο και στις «κοιτίδες» δημιουργίας πιθανής ανωμαλίας εντός της Ελληνικής Επικράτειας. Κι ενώ για την συνοριακή ασφάλεια και γεωγραφική ακεραιότητα της Ελλάδας υπάρχει ικανότατο στρατιωτικό σχέδιο (που λειτουργεί μέχρι στιγμής), δυστυχώς η διπλωματία παραπαίει, ενώ στο εσωτερικό της χώρας οι «κοιτίδες» δημιουργίας κάποιας «ανωμαλίας» είναι πολλές (βλ. τουρκικό προξενείο Κομοτηνής, λαθρομετανάστες, UCK κ.α.) και σε πλήρη ανάπτυξη. Η Τουρκία έχει την δική της προδιαγεγραμμένη πορεία να διανύσει και τις δικές της συγκρούσεις να αντιμετωπίσει. Μήπως κάποιοι πρέπει να προβληματιστούν ιδιαίτερα για την πορεία της Ελλάδας και τις πιθανές εμπλοκές που έχουν υπάρξει ή ενδέχεται να υπάρξουν σε αυτήν; Κωνσταντίνος Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους Η αντιγραφή ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνον εάν υπάρχει έγγραφη και ενεργή σύνδεση με το ιστολόγιο

Το ολοκαύτωμα των εβραίων Posted: 14 Jun 2013 05:58 AM PDT Γράφει ο Αντώνης Ι. Γρυπαίος Διεθνολόγος* Όλα τα γεγονότα στο πλανήτη, ξεκινούν από τις αποφάσεις των Μεγάλων Αφεντικών της Γης, τους Εξουσιαστές της Οικουμένης. Ουδείς αρνείται το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Αυτό το Ολοκαύτωμα υπήρξε μια ιστορική πραγματικότητα. Αυτή η θυσία ενός μετανάστη, αθώου, και φτωχού λαού, υπήρξε ένα ιστορικό γεγονός, και όποιος το αρνείται, αρνείται αυτήν ταύτην την ιστορία, αφού το τραγικό αυτό γεγονός τεκμηριώνεται από πλήθος εικόνων, φωτογραφιών, και κειμηλίων στα νεκροταφεία, και στους τόπους των κρεματορίων. Το θέμα δεν είναι εάν έγινε το Ολοκαύτωμα, αφού αυτό είναι τεκμηριωμένο ιστορικό γεγονός, αλλά ποίοι είναι οι ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ αυτού του εγκλήματος, αυτού του ανοσιουργήματος, αυτής της γενοκτονίας κατά του Εβραϊκού Λαού. Για να γίνει ένα έγκλημα χρειάζονται δύο παράγοντες. Ο Εκτελεστής, και οι ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ. Στη παρούσα περίπτωση γνωρίζουμε τους εκτελεστές του εγκλήματος, αλλά δεν γνωρίζουμε τους ΗΘΙΚΟΥΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΥΣ. Αυτούς πρέπει να ψάξουν τα Έθνη του πλανήτη να ανακαλύψουν, ώστε να μη συμβούν πάλιν όμοια γεγονότα. Το Ολοκαύτωμα (Holocaust) των Εβραίων το αναγνωρίζουμε. Αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας το διέπραξαν σαν εκτελεστές, στο Β! Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί Ναζί, κατακτητές της Ευρώπης, πρόγονοι των σημερινών Γερμανών, που σήμερα διαπράττουν ένα νέο- αυτή τη φορά- οικονομικό ολοκαύτωμα, εναντίον των φτωχών Ευρωπαϊκών λαών. Αν και είμαστε μέλη της Ε.Ε. μας εκμεταλλεύονται άγρια, μιμούμενοι τους προγόνους των. Οι Γερμανοί Ναζί, δεν διέπραξαν ΜΟΝΟΝ Ολοκαύτωμα και γενοκτονία κατά των Εβραίων, διέπραξαν και Ολοκαύτωμα και γενοκτονία κατά των Ελλήνων, στο Β! Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Ολοκαύτωμα των αθώων, μεταναστών, και φτωχών Εβραίων, αναγνώρισαν ο ΟΗΕ, και όλοι οι λαοί του πλανήτη, όμως το Ολοκαύτωμα των φτωχών και αθώων Ελλήνων, ουδείς το αναγνώρισε. Οι Εβραίοι σαν ισχυροί και δυνατοί που είναι σήμερα, κατάφεραν μέσω των διεθνών Οργανισμών, όλοι οι λαοί της Γης να αναγνωρίσουν το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, και να τύχουν δόξης, αλλά και οικονομικών αποζημιώσεων από τους γενοκτόνους θύτες Γερμανούς Ναζί. Οι Έλληνες σαν ανίσχυροι και αδύνατοι, λόγω υποτελών πολιτικών, γεμάτων πολιτική επαγγελματική ανεπάρκεια, και οσφυοκαμψία εμπρός στους ισχυρούς, αδυνατούν να ζητήσουν από τα άλλα κράτη της Γης, και από τους παγκόσμιους Οργανισμούς, να αναγνωρίσουν το δικό μας Ολοκαύτωμα, με κορύφωση τα τραγικά γεγονότα στα Καλάβρυτα και στο Δίστομο, όπου οι Γερμανοί Ναζί έσφαζαν τους φτωχούς αδύναμους ανθρώπους, σαν τα κοτόπουλα. Γιαυτό αυτή η γενοκτονία των Ελλήνων παραμένει άγνωστη διεθνώς, και οι Γερμανικές οικονομικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις έχουν παγώσει. Οι Γερμανοί-τότε και τώρα- εφαρμόζουν το δίκαιο του ισχυροτέρου. Το Δίκαιο της Ζούγκλας Σύμφωνα με τα ΜΜΕ, τα θύματα των Ναζί στην Ελλάδα ήταν 650.000 Νεκροί, οι οποίοι είτε σκοτώθηκαν πολεμώντας τους Ναζί, είτε εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς κατακτητές, είτε πέθαναν από πείνα, όπως σήμερα συμβαίνει με τη Γερμανική οικονομική κατοχή, είτε αυτοκτόνησαν βλέποντας τη πατρίδα μας κατακτημένη από τους Γερμανούς, όπως σήμερα. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Δεν φτάνει μόνον αυτό, αλλά οι Έλληνες υφιστάμεθα μία νέα Γερμανική κατοχή, αφού Πρωθυπουργό από τα παρασκήνια έχουμε έναν Γερμανό, τον κύριο Ράϊχενμπαχ, και Γερμανούς επιτηρητάς σε όλα τα υπουργεία. Επομένως είμαστε σήμερα μια κατεχόμενη χώρα, και διοικούμεθα από υπαλληλάκια της μεγάλης Σιωνιστικής Τρόϊκα. Η Ελλάς με τα μνημόνια κυβερνάται από Γερμανική ύπατη αρμοστεία. Απορώ ύστερα από όλα αυτά, με τι ηθικόν σθένος στέκονται ακόμη οι Γερμανοί στη χώρα μας, αφού είναι ανεπιθύμητοι. Πίσω από τους σημερινούς Γερμανούς κατέχοντες τη χώρα μας, κρύβονται πάλιν οι ίδιοι ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ, εκείνοι που διέπραξαν το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Εμείς οι Έλληνες υποφέρουμε δύο Ολοκαυτώματα, τότε και τώρα, και συνεπώς ζητάμε από τους πανίσχυρους Ισραηλινούς συμπαράσταση, αφού και οι δύο λαοί είμαστε θύματα του ιδίου εχθρού. Όσον αφορά το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, που είναι ένα ιστορικό γεγονός, το θέμα που πρέπει να εξετάσουμε είναι ποίοι κρύβονται πίσω από τους εκτελεστές δολοφόνους Γερμανούς Ναζί. Ποίοι κρύβονται πίσω από τον παρανοϊκό Χίτλερ; Βεβαίως εκτελεστές του αθώου, φτωχού, και απλού λαού των Εβραίων μεταναστών της διασποράς, είναι οι Γερμανοί Ναζί, αλλά το κύριο θέμα είναι οι ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ του εγκλήματος, αυτού του ανοσιουργήματος της γενοκτονίας, και του Ολοκαυτώματος του αθώου απλού Εβραϊκού Λαού της διασποράς. Το ερώτημα που γεννάται είναι, αυτοί οι ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ποίοι είναι; Αυτό πρέπει να εξετάσει η διεθνής Δικαιοσύνη, και το πανίσχυρο κράτος του Ισραήλ σήμερα, και όχι να αναλίσκονται με ρατσιστικούς νόμους που εγγίζουν το θέμα επιφανειακά και μόνον. Οι ρατσιστικοί νόμοι κρύβουν την αλήθεια και τη πραγματικότητα. Ποίοι πανίσχυροι κρύβονται σήμερα πίσω από τους τότε Ναζί, και συνεχίζουν ανενόχλητοι τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας; Δεδομένου ότι σύμφωνα με φήμες, με δημοσιεύματα, αλλά και σύμφωνα με τους ιστορικούς, ο Χίτλερ είχε Εβραϊκές ρίζες, άρα λογικά σκεπτόμενοι, πρέπει να έτρεφε φιλικά αισθήματα προς τους ομοεθνείς του, και δεν μπορούσε να προκαλέσει ένα τόσο μεγάλο κακό προς ένα ομοεθνή λαό. Επομένως κάτι άλλο συμβαίνει! Άρα λογικά σκεπτόμενοι, κάποιοι άλλοι κρύβονται πίσω από τον Χίτλερ, και τους συνεργάτες του. Εμείς πιστεύουμε ότι ο Χίτλερ υπήρξε ένα απλό παρανοϊκό εκτελεστικό όργανο. Άρα κάποιοι άλλοι ισχυροί διέταξαν τον Χίτλερ και τα στελέχη του, να διαπράξουν αυτά τα εγκλήματα κατά ενός αθώου, φτωχού, απλού λαού μεταναστών της διασποράς. Ποίοι είναι αυτοί οι ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ που διαπράττουν αυτά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας τότε και σήμερα; Ερωτάμε! Σε αυτό το ερώτημα μόνον οι ιστορικοί του μέλλοντος θα δώσουν απάντηση. Το πανίσχυρο κράτος του Ισραήλ σήμερα, οφείλει στη μνήμη των αθώων θυμάτων του Λαού του Ισραήλ, να ανακαλύψει τους ΗΘΙΚΟΥΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΥΣ, και όχι μόνο τους Εκτελεστάς, και να τους γνωστοποιήσει στην ανθρωπότητα, αν και είμαστε βέβαιοι ότι τους γνωρίζει. Σύμφωνα με φήμες που κυκλοφορούν, το Ολοκαύτωμα των Εβραίων έγινε για τιμωρία προς τον φτωχό, αθώο, λαό αυτό, επειδή οι Εβραίοι της διασποράς αρνήθηκαν να υπακούσουν στις εντολές των Μεγάλων, των Κοσμοκρατόρων της εποχής εκείνης, και να μεταναστεύσουν ομαδικά από όλες τις χώρες της Ευρώπης όπου ζούσαν τακτοποιημένοι, και βολεμένοι, προς τη Γη των Πατέρων τους, στη Μέση Ανατολή, με σκοπό την επανίδρυση του Κράτους του Ισραήλ. Γιαυτό τα Μεγάλα Αφεντικά της Οικουμένης τους τιμώρησαν με αυτό τον άγριο τρόπο, με Ολοκαύτωμα, ώστε να αναγκαστούν να φύγουν από τα κράτη της Ευρώπης, για να αναζητήσουν νέα τύχη στη Γη της επαγγελίας, ιδρύοντας έτσι το νέο Ισραήλ. Αυτό είναι μια απλοϊκή εξήγηση του φαινομένου του Ολοκαυτώματος. Μπορούσαν οι τότε Πλανητάρχες να προσφέρουν οικονομικά ανταλλάγματα, και οικονομική βοήθεια προς τον Εβραϊκό Λαό, ώστε να πεισθεί να μεταναστεύσει προς τη Γη της επαγγελίας, και όχι να τους τιμωρήσουν με αυτό τον άγριο και απάνθρωπο τρόπο!!! Πάντως ο παρανοϊκός Χίτλερ διετάχθη να εκτελέσει αυτό το έγκλημα κατά του αθώου λαού των Ισραηλιτών. Πίσω από τον Χίτλερ και τους Ναζί, κρύβονται οι ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ, και αυτούς πρέπει να αναζητήσουν οι διεθνείς οργανισμοί δικαιοσύνης, και το Ισραήλ σήμερα. Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων του Ολοκαυτώματος των θυσιασθέντων Εβραίων είναι άγνωστος. Όμως επίσημοι Εβραϊκοί κύκλοι τον ανεβάζουν στα 6.000.000 άτομα. Από όσα γνωρίζουμε 6.000.000 ήταν όλοι οι Εβραίοι σε όλο το πλανήτη. Άρα κάτι δεν πάει καλά. Όπως καταλαβαίνετε, είναι πολύ δύσκολο να καταμετρηθούν τα θύματα, δεδομένης της επικρατούσης καταστάσεως την εποχή εκείνη των γεγονότων. Πάντως από την σήμερον κρατούσα κατάσταση στο πλανήτη, γεωπολιτικώς ομιλούντες, γίνεται μεγάλη εκμετάλλευση των δραματικών γεγονότων του Β! Παγκοσμίου Πολέμου. Επαναλαμβάνω, πρέπει οπωσδήποτε να ανακαλύψουμε τους ΗΘΙΚΟΥΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΥΣ αυτών των γενοκτονιών, και Ολοκαυτωμάτων, οι οποίοι υπάρχουν και σήμερα, διαφεντεύουν την ανθρωπότητα, και δημιουργούν νέα προβλήματα και Ολοκαυτώματα στους Λαούς του πλανήτη, μας εξουσιάζουν, ζούν ανάμεσά μας, και προετοιμάζουν νέα δεινά για το πλανήτη, με ότι αυτό συνεπάγεται. Τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους οι τότε ισχυροί της Γης, προκάλεσαν το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, θα τους αποκαλύψουν επίσημα οι ιστορικοί του μέλλοντος, φτάνει να μην είναι Ρεπούσηδες. Μην λησμονούμε και το Ολοκαύτωμα των Ποντίων, και όλων των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, αλλά και των Αρμενίων, που διέπραξαν οι Τούρκοι ντονμέδες. Εάν δεν τα αναγνωρίσουμε θα έχουμε διαπράξει έγκλημα κατά της ιστορίας της ανθρωπότητας. Σήμερα ο απλός λαός του πανίσχυρου Ισραήλ, δεν είναι ούτε λέσχη Bilterberg, ούτε Trilateral commission. Και οι δύο λαοί, Ισραηλινοί, και Έλληνες, είμαστε θύματα των ιδίων παγκοσμίων θυτών. Ιδίως εμάς τους Έλληνες ήδη μας εξαφάνισαν φέρνοντας εδώ στην Ελλάδα, εκατομμύρια Ισλαμιστές λαθρομετανάστες μισθοφόρους ράμπο, για σκοπούς που όλοι φανταζόμαστε. Οι πολιτικοί «ηγέτες» σε κάθε κράτος, πιόνια και μαριονέτες των ισχυρών του πλανήτη, με ρατσιστικούς νόμους που διατάσσονται να ψηφίσουν, θέλουν να μας διοικούν δικτατορικά, με φόβο και τρόμο, και να μας κάνουν να μισούμε αλλήλους, για τα συμφέροντα των Παντοκρατόρων. Μόνον έτσι οι Κοσμοκράτορες θα μπορέσουν να διοικήσουν την ανθρωπότητα, με το «διαίρει και Βασίλευε», πρίν μας εξαφανίσουν. Είθε να πρυτανεύσει η λογική και δικαιοσύνη στο πλανήτη! * Αρθρογράφος τύπου και Διαδικτύου Επικοινωνία με τον συντάκτη E-mail

Σαμαράς - Ερντογάν: από το "καζάν - καζάν" στο "δημοκρατία χαϊβάν" Posted: 14 Jun 2013 05:45 AM PDT Πορεία παράλληλη και αντιμέτωποι με "φλόγες" που δύσκολα θα σβήσουν  Πριν από λίγες ημέρες είχαμε επισημάνει ότι η ελληνική κυβέρνηση παρακολουθούσε με ιδιαίτερη αγωνία την ταραγμένη Τουρκία και όχι μόνο για το Αιγαίο. Οι τεράστιες και δυναμικές κινητοποιήσεις των Τούρκων πολιτών εναντίον ενός πανίσχυρου καθεστώτος σαν κι αυτό του Ερντογάν είχε ξεκινήσει με αφορμή ένα πάρκο! Η Αθήνα παρακολουθεί μεν αλλά φαίνεται ότι δεν μαθαίνει κιόλας! Και να που αντιμετωπίζει -είτε θέλει να το παραδεχτεί, είτε όχι- μια κρίση την οποία δεν ξέρει αν τελικά θα μπορέσει να ελέγξει. Από χθες το βράδυ η ανησυχία είναι ακόμη μεγαλύτερη και πλέον έχουν αρχίσει την επιχείρηση "αναδίπλωσης" με διαρροές και φήμες για άμεσο "άνοιγμα της ΕΡΤ". Άνοιγμα όπως το εννοούν εκείνοι βέβαια. Το σίγουρο είναι ότι προσπαθούν να ρίξουν τους τόνους και να κερδίσουν χρόνο. Και η ανησυχία ότι η κρίση της ΕΡΤ μπορεί να ταρακουνήσει μέχρι πτώσεως την κυβέρνηση φαίνεται ότι ανησυχεί τους Ευρωπαίους οι οποίοι από χθες έχουν αρχίσει τις "συστάσεις" προς τον Έλληνα πρωθυπουργό για να "μαλακώσει" . Η ελληνική αναταραχή ασφαλώς και δεν μπορεί να συγκριθεί με όσα συμβαίνουν στην Τουρκία. Αλλά η αγωνία των κυβερνώντων ότι μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι πολύ πιο δυνατό υπάρχει και γίνεται όλο και πιο έντονη όσο ο κόσμος μπροστά από την ΕΡΤ πυκνώνει. Αρκεί ένα λάθος ,ένα "ατύχημα" για να υπάρξει μια κλιμάκωση που δεν θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί. Το πρωθυπουργικό περιβάλλον αποτελείται από πολλούς "σκληρούς" κάποιοι από τους οποίους ήταν και οι εμπνευστές της επίδειξης "σιδηράς πυγμής" σε όποια κοινωνική επαγγελματική ομάδα τολμούσε να αντιδράσει. Οι στρατιωτικοί είναι ανάμεσα στους "στόχους" αυτής της "σιδηράς πυγμής" με τα γνωστά αρνητικά -για την κυβέρνηση- αποτελέσματα. Είναι βέβαιο ότι σε τέτοιες περιπτώσεις οι "σκληροί" δεν πρόκειται να πάψουν να μιλάνε και να προτείνουν. Το ζητούμενο όμως είναι να μην τους ακούνε αυτοί που λαμβάνουν αποφάσεις. Για να μην δούμε τα χειρότερα. Πηγή OnAlert

Οι Γερμανικές εκλογές τελειώνουν την Ελλάδα σαν κράτος Posted: 14 Jun 2013 05:20 AM PDT Μετράμε μέρες ως κράτος, κυριολεκτικά! Έρχεται η ομοσπονδιοποίηση... Η Ελλάδα το πρώτο πειραματόζωο για την ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης Της Μαρίας Μιχ. Πολύζου Ας διαβάζουμε ΠΙΣΩ από τις ενέργειές τους: Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου είναι το νέο υπερόπλο για την καταστολή του Συντάγματος και της Δημοκρατίας. Είναι επίδειξη ισχύος "Κοιτάξτε εμείς τί είμαστε ικανοί να κάνουμε σε ένα απόγευμα μέσα"! Και είναι πρόβα τζενεράλε για τα χειρότερα που ετοιμάζουν. Μέχρι και πριν από την ΕΡΤ, η τακτική εξόντωσης ήταν βασισμένη στο "μαρτύριο της σταγόνας", λίγες δόσης σταδιακής προόδου για την εφαρμογή του Μνημονίου και των επιταγών της Τρόικας. Αυτό που έγινε με την ΕΡΤ καταδεικνύει την επιτάχυνση των διαδικασιών: "Οι μηχανές στο ΦΟΥΛ"!!! Να ξέρετε ότι ο τελικός στόχος είναι όλη η περιουσία της Ελλάδας και μέσα στα περιουσιακά στοιχεία είμαστε όλοι οι ΕΛΛΗΝΕΣ - ναι τα φυσικά πρόσωπα! Τα χειρότερα είναι μπροστά μας εκτός και αν τα σταματήσουμε. Τα Μνημόνια ήρθαν για να μείνουν μαζί με τους τοποτηρητές που εγκαταστάθηκαν στην Αποικία που λέγεται Ελλάδα. Μετά τις Γερμανικές εκλογές έρχεται η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΟΠΟΙΗΣΗ, και η λήξη της έννοιας "Κράτος" για την Ελλάδα. Ήδη ο προϋπολογισμός του 2014 θα κατατεθεί από αυτόν τον Οκτώβριο στις Βρυξέλλες. Μετράμε ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΜΕΡΕΣ για να αντιδράσουμε δυναμικά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. Αν δεν απαντήσουμε ΤΩΡΑ δυναμικά ως ΕΛΛΗΝΕΣ θα χαθούμε ως Έθνος και ως Κράτος στο άλεσμα της Ομοσπονδιακής μηχανής. twitter: @mmpolyzou

Η καταιγίδα που έρχεται… Posted: 14 Jun 2013 04:58 AM PDT Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα Tην ώρα που η Ελλάδα στους ρυθμούς της πειρατικής ΕΡΤ αναστενάζει, την ώρα που η ΕΣΗΕΑ έχει επιβάλλει σιγή ως ένδειξη συμπαράστασης κι αλληλεγγύης στους απολυμένους της κρατικής τηλεόρασης και ραδιοφωνίας και κάθε λογής παπαγάλοι έχουν σιωπήσει, συμβαίνουν πολλά και σημαντικά στους διαδρόμους των Βρυξελλών, του Βερολίνου και της Ουάσινγκτον. Πολλά και σοβαρά που αφορούν το μέλλον της Ελλάδας, ως χώρας ανεξάρτητης, αλλά και το μέλλον των επερχόμενων γενεών, μια και οι ήδη υπάρχουσες, έχουν χαθεί. Αλήθεια, μέσα σ΄αυτό το διάστημα πόσοι από μας πληροφορήθηκαν ότι η χώρα μας υποβιβάστηκε για μια ακόμη φορά;; Από την Τρίτη το βράδυ η χώρα μας δεν ανήκει στις αναπτυγμένες αγορές, όπου είχε εισέλθει το 2001 με την είσοδο της στο ευρώ αλλά στις αναπτυσσόμενες χώρες. «Η Ελλάδα δεν πληροί τις προϋποθέσεις όσον αφορά το μέγεθος της αγοράς," τόνισε χαρακτηριστικά στο Reuters o Remy Briand, διευθύνων σύμβουλος και επικεφαλής παγκόσμιας έρευνας του δείκτη MSCI. Με άλλα λόγια βρισκόμαστε και επίσημα έξω από το χάρτη των χωρών του δυτικού κόσμου. Δεν ξέρω αν μας έχουν κατατάξει κάπου στην Αφρική ή στην Ασία ή ακόμη χειρότερα στις χώρες του Αραβικού τόξου.Αυτό που ξέρω είναι ότι πρώτη φορά από το 1987 συμβαίνει τέτοιος υποβιβασμός. Παράλληλα, στην Ευρώπη αλλά και στις ΗΠΑ, επικρατεί αναταραχή. Ο λόγος δεν είναι η κοινωνική έκρηξη που οσμίζονται λόγω ΕΡΤ και η κυβερνητική κρίση που παίζει ως πρώτο βιολί στις πολιτικές οπερέτες- ίσως αυτά να επιτείνουν την ήδη τεταμένη ατμόσφαιρα. Οι ασκοί του Αιόλου είχαν ανοίξει καιρό. Οι θύελλες, όμως βγήκαν με την έκθεση του ΔΝΤ και την παραδοχή λαθών. Όλα αυτά τα λάθη, Βρυξέλλες και Βερολίνο με την ανοχή της Ουάσινγκτον ετοιμάζονται να τα ρίξουν στις πλάτες των ελληνικών ή ελληνόφωνων – αν θέλεις- κυβερνήσεων. Λάθη που μοιραία επωμίζεται στο τέλος ο Έλληνας πολίτης είτε είναι εργαζόμενος είτε άνεργος. Διακρίσεις όπως έχουμε καταλάβει δε γίνονται, αρκεί που είσαι Έλληνας και να αναπνέεις. Αλήθεια, πόσα να επωμιστεί πλέον ο Έλληνας;; Η ζωή του δεν είναι βιώσιμη ούτε και το χρέος όπως φωνάζει το ΔΝΤ. ΔΝΤ που ζητάει 15,6 δις ευρώ. 15,6 δις ευρώ, τα οποία πρέπει να βρεθούν μέχρι το τέλος του 2016.Και πιο συγκεκριμένα τον τρόπο που θα βρεθούν, η κυβέρνηση και το οικονομικό επιτελείο θα πρέπει να τον υποδείξουν μέχρι το φθινόπωρο. Από αυτά τα 4,6 πρέπει να έχουν βρεθεί μέσα στον Ιούνιο. Το πώς είναι κάτι που δεν απασχολεί ούτε το ΔΝΤ ούτε φυσικά τους ευρωπαίους δυνάστες δανειστές μας, η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη έχει πάει περίπατο από καιρό, για την ακρίβεια, δεν υπήρξε ποτέ! Χθες, Πέμπτη 13 Ιουνίου συνεδρίασε το Euroworking Group για να δει πώς θα βρεθούν αυτά τα 4,6 δις.Φαντάζομαι το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης θα βρήκε χρόνο να ενημερωθεί για το τι συνέβη πίσω από τις κλειστές πόρτες του group εργασίας των υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης και δεν θα είχε το νου του μόνο στις απειλές που εκτόξευε ο Γ.Στουρνάρας για την ΕΡΤ που εκπέμπει πειρατικά. [ Απορία: από πότε ο Υπουργός Οικονομικών είναι αρμόδιος για θέματα ραδιοτηλεόρασης;;;;;Εκτός κι αν μας προετοιμάζει για τις νέες του βλέψεις ή αρμοδιότητες.] Την ίδια ώρα το φάντασμα της αποχώρησης του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα στήριξης πλανάται πάνω από την Ευρώπη. Οι σκληρές αντιπαραθέσεις ΔΝΤ- Βερολίνου δεν έχουν ως μόνο σκοπό να ρίξουν κάπου την ευθύνη, αλλά να βγουν και οι ίδιοι κερδισμένοι κάτι που όπως εξελίσσονται τα πράγματα φαίνεται ότι δεν μπορεί πλέον να συμβεί. Αν τελικά, το ΔΝΤ αποχωρήσει, η ΕΕ θα επωμιστεί ένα βάρος που δεν θα μπορέσει να σηκώσει γι΄αυτό και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έχει πέσει και η πρόταση της εθελούσιας εξόδου της χώρας μας από το ευρωζώνη. Η αλήθεια είναι ότι όλα θα κριθούν το επόμενο διάστημα και κυρίως αμέσως μετά τις Γερμανικές εκλογές- 22 Σεπτεμβρίου η ημερομηνία που θα δείξει αν και πόσο λαβώθηκε η καγκελάριος από τη σκληρή πολιτική λιτότητας. Την ίδια ώρα και μέσα στο καλοκαίρι αναμένονται πολλές επισκέψεις Ευρωπαίων Αξιωματούχων στη χώρα μας. Ο ρόλος τους να διατηρήσουν το ήρεμο κλίμα και κυρίως να βρουν λύσεις καθώς μέχρι τέλος του χρόνου θα πρέπει να ανακοινωθεί το πρόγραμμα των νέων μέτρων για τη διετία 2014- 2015 και η Ελλάδα να δεσμευτεί ότι θα τα τηρήσει. Ταυτόχρονα στο τραπέζι πέφτουν και οι πλειστηριασμοί πρώτων κατοικιών αλλά και το κούρεμα των καταθέσεων. Ενώ εκείνοι που πιστεύουν ότι το ΔΝΤ μετά την παραδοχή των λαθών του, θα χαλαρώσει την πολιτική λιτότητας, λησμονούν ότι μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Το ΔΝΤ ζητάει αύξηση του ΦΠΑ σε πολλά προϊόντα. Τρόφιμα, νερό, ηλεκτρικό, εισιτήρια ΜΜΜ από 13% σύμφωνα με το ΔΝΤ θα πρέπει να ανέβουν στο 19% κι ίσως και στο 21%. Φάρμακα, βιβλία, εφημερίδες το ίδιο. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά και τα τύμπανα του "πολέμου" εξακολουθούν να χτυπούν στους ρυθμούς της ΕΡΤ , κάπου στο βάθος ο ήχος της καταιγίδας που έρχεται αδυνατεί να ακουστεί… Πηγή

ΕΡΤ και Εθνική Ασφάλεια Posted: 14 Jun 2013 04:46 AM PDT Γράφει ο Ανδρέας Μπανούτσος Το RIMSE ασχολείται, όπως γνωρίζουν οι τακτικοί αναγνώστες μας, σχεδόν αποκλειστικά με τα θέματα του Ριζοσπαστικού Ισλάμ και τις επιπτώσεις που έχει η δράση των Ισλαμιστών στην εθνική ασφάλεια. Κατά καιρούς βέβαια ασχολούμαστε και γράφουμε για θέματα που άπτονται ευρύτερα της εθνικής ασφάλειας όπως π.χ το οργανωμένο έγκλημα. Σήμερα στον απόηχο της κυβερνητικής απόφασης για λουκέτο στη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση θα αναφερθώ στις επιπτώσεις της πραξικοπηματικής αυτής ενέργειας στην εθνική μας ασφάλεια. Λίγοι ίσως γνωρίζουν ότι οι πομποί της κρατικής ραδιοτηλεόρασης είναι ενταγμένοι σε επιχειρησιακά σχέδια των ενόπλων δυνάμεων ειδικά σε περίοδο κρίσης. Με το κλείσιμο της ΕΡΤ λοιπόν δημιουργείται μια " μαύρη τρύπα" στην εθνική ασφάλεια. Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν είναι γιατί η κυβέρνηση με τόση προχειρότητα αποφάσισε να προχωρήσει στο κλείσιμο της ΕΡΤ χωρίς να λάβει υπόψη της την παράμετρο της εθνικής ασφάλειας. Το ότι η ΕΡΤ ήταν μια εστία σπατάλης και κακοδιαχείρισης όπως το έθεσε ο Πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς στην ομιλία του στο ΕΒΕΑ είναι κάτι που κανείς εχέφρων πολίτης αυτής της χώρας δεν αμφισβητεί. Όμως όπως ένας καλός και αποτελεσματικός στρατιωτικός διοικητής δεν απολύει όλο το "στράτευμα", αλλά κάνει τις διορθωτικές κινήσεις που απαιτούνται προκειμένου η λειτουργία του "στρατεύματος" να καταστεί πιο αποδοτική, έτσι και ο κ. Σαμαράς όφειλε να δώσει εντολές στην κατεύθυνση της αναδιάρθρωσης και εξυγίανσης της ΕΡΤ (με απολύσεις πλεονάζοντος προσωπικού) προκειμένου η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση να μπορέσει να εξυπηρετήσει το δημόσιο συμφέρον κατά τρόπο οικονομικότερο και αποδοτικότερο. Δεν χρειαζόταν να κλείσει τους πομπούς και να θέσει σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια. Πέρα βέβαια από την κρισιμότητα των πομπών της ΕΡΤ για τα επιχειρησιακά σχέδια των Ενόπλων Δυνάμεων, η κατάργηση ειδικότερα της Δορυφορικής ΕΡΤ έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ενημέρωση και ψυχαγωγία των Ελλήνων ομογενών, αυτού του πιο ζωντανού ίσως κομματιού του Οικουμενικού Ελληνισμού που με τη δράση του ενισχύει την ευημερία και ασφάλεια και του ίδιου του Ελληνικού κράτους. Η κυβερνητική απόφαση για λουκέτο στην ΕΡΤ κατέδειξε την αδιαφορία και περιφρόνηση του Ελλαδικού κράτους προς τα 10 εκατ. Ελλήνων που ζουν και κατοικούν εκτός των ορίων της Ελληνικής επικράτειας. Πηγή RIMSE

Εκεί ποντάρει ο Σαμαράς και ο εκβιασμός του Posted: 14 Jun 2013 03:58 AM PDT Του Γιώργου Καραμπελιά Ο Σαμαράς, με το κλείσιμο της ΕΡΤ, επέλεξε τη στρατηγική του: Όλα ή τίποτα. Μπροστά στα καθολικά αδιέξοδα που οδήγησε η ενδοτική πολιτική του –αδυναμία διεκπεραίωσης της συμφωνίας της ΔΕΠΑ, κυβερνητικό μπάχαλο, γεωπολιτικές αντιθέσεις και συγκρούσεις συμφερόντων, συρρίκνωση των κυβερνητικών εταίρων και εκτίναξη της Χρυσής Αυγής– επέλεξε τη στρατηγική της έντασης και της κρίσης. Αυτή η πολιτική της πυγμής, που φέρνει στον κόσμο μνήμες της δικτατορίας, έχει πολλούς αποδέκτες. Πρώτον, τον ίδιο το λαό, να σιγήσει, να πάψει να διαμαρτύρεται και να δεχτεί μοιρολατρικά τους εκβιασμούς της Τρόικας και της κυβέρνησης. Και δαρμένος, και σιωπηλός. Δεύτερον, απευθύνεται στους Αμερικανογερμανούς, οι οποίοι συγκρούονται πάνω από το πτώμα της χώρας, και τους καλεί να επιλέξουν ανάμεσα σ' αυτόν και το «χάος». Καθόλου τυχαία, αυτή η ενέργεια πραγματοποιήθηκε την επόμενη μέρα της αποτυχίας με την Gazprom, η οποία αποτέλεσε συνέπεια πιέσεων των Αμερικανών και των Γερμανών ενάντια στη ρωσική παρουσία στην Ελλάδα. Και τους καλεί είτε να τον στηρίξουν είτε να αναλάβουν το «χάος», την ίδια στιγμή που αυτό εξαπλώνεται στη γειτονική Τουρκία. Τρίτον, στρέφεται ενάντια στους κυβερνητικούς του εταίρους και τους καλεί είτε να υπακούσουν τυφλά, είτε να οδηγηθούν σε μια στρατηγική ήττα, ακόμα και εξαφάνιση σε περίπτωση νέων εκλογών. Ο Σαμαράς, μπροστά στα αδιέξοδα που έχουν συσσωρευτεί, κάνει μια κίνηση που είτε θα οδηγήσει στην έστω βραχυπρόθεσμη εδραίωσή του, είτε στην καταβαράθρωσή του. Παίζει τα ρέστα του. Σε αυτό το πλαίσιο, μπορούμε να ερμηνεύσουμε και το πρόσφατο μπάχαλο με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, το οποίο αφού πρώτα το δέχτηκε και συμφώνησε, στη συνέχεια το απέρριψε, προκαλώντας ανοιχτά τους κυβερνητικούς του εταίρους. Παράλληλα, αναπτύσσει μια έντονη ρητορική εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίον θεωρεί «εύκολο αντίπαλο», έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα διπολικό μοντέλο που θα του επιτρέπει να διαιωνίσει την κυριαρχία του, ως η μόνη «ρεαλιστική» εναλλακτική λύση. Η επιλογή της σύγκρουσης γύρω από την ΕΡΤ, και όχι έναν οποιονδήποτε άλλον οργανισμό, δεν είναι τυχαία. Γνωρίζει πολύ καλά ότι το κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης και ραδιοφωνίας δεν θα προκαλέσει μόνον αντιδράσεις και συσπειρώσεις στο εσωτερικό της χώρας, αλλά θα πάρει και διεθνή έκταση (είναι ήδη πρώτο θέμα σε όλα τα διεθνή ΜΜΕ). Επομένως, δεν έκανε μόνο μία κίνηση απλώς για να λύσει το πρόβλημα των 2.000 απολύσεων, που του λείπανε, αλλά και για να προκαλέσει τη μεγαλύτερη δυνατή αναταραχή και σύγκρουση. Έχει δηλαδή ανοιχτό χαρακτήρα πρόκλησης-προβοκάτσιας. Επιζητά τη σύγκρουση και όχι τον κατευνασμό. Η ΕΡΤ, στα μάτια συντηρητικών –ακόμα και λαϊκών– στρωμάτων αποτελεί το σύμβολο της μεταπολίτευσης και της συγκυριαρχίας της εκσυγχρονιστικής αριστεράς, με το ΠΑΣΟΚ, και την εκσυγχρονιστική Δεξιά, το σύμβολο της μεταπολιτευτικής πολιτικής ορθότητας. Και ταυτόχρονα, έναν χώρο απόλυτης αδιαφάνειας, διορισμών από το παράθυρο, και κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος. Έτσι, το χτύπημα στην ΕΡΤ και γενικότερα στα ΜΜΕ ικανοποιεί τα πιο βαθύτερα συντηρητικά αισθήματα που στρέφονται σε συνθήκες κρίσης ενάντια στους «επώνυμους», ενάντια σε όσους κατέχουν δημόσιο λόγο. Εξάλλου, ένας από τους λόγους που εκτοξεύτηκε η Χ.Α. είναι η μη αναγνωρισιμότητα των βασικών στελεχών της, η αδυναμία να χειριστούν τον λόγο, η ψευδοπληβειακότητά τους. Έτσι, ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου ξεχνάει πως στην ΕΡΤ εδώ και πολλά χρόνια δεν διορίζουν μόνο οι Πασόκοι, αλλά και οι γαλάζιες κυβερνήσεις, αφειδώς τους κολλητούς και τις παλλακίδες τους. Πως την ίδια πολυπολιτισμική σούπα σερβίρουν αριστεροί, δεξιοί και πασόκοι δημοσιογράφοι, έχοντας κάνει έναν καταμερισμό εργασίας μεταξύ τους. Ξεχνούν πώς παρ' όλα ταύτα, παρέμενε ποιοτικά υψηλότερη από τα τουρκοκάναλα και τα διαφημισάδικα της ιδιωτικής τηλεόρασης. Ξεχνούν, εν τέλει πως, οι «κολλητοί» και οι «παλλακίδες» θα βρεθούν και πάλι και στον νέο δημόσιο οργανισμό που θα δημιουργηθεί, ενώ εκείνοι που θα την πληρώσουν εν τέλει είναι όσοι δεν έχουν μέσα, επαφές και κολλητιλίκια. Μέσα από τη δημόσια αποκαθήλωση της ΕΡΤ, που πραγματοποιήθηκε με τον πιο βίαιο και φασιστικό τρόπο, την κατάληψη των κεραιών και το κλείσιμο του σήματος, πραγματοποιείται και ένα βήμα –πολύ μεγάλο– στη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής και της ελληνικής κοινωνίας. Διότι είναι κλασσική συνταγή του εκφασισμού η στροφή των λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται από την κρίση ενάντια σε κάποια εξιλαστήρια θύματα. Ας θυμηθούμε πως ανέβηκε για πρώτη φορά η Χ.Α. με το χαστούκι του Κασιδιάρη στην Κανέλλη. Η κίνηση Σαμαρά είναι μια ζαριά, με την οποία ένας πολιτικός που κορόιδεψε τον ελληνικό λαό και μεταβλήθηκε στον πιο δουλοπρεπή υποτακτικό των δανειστών, επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την προνομιακή θέση στο κέντρο της πολιτικής σκηνής. Διότι απέναντι στον Σαμαρά βρίσκεται ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που θα χρειαστεί καιρό για να συνέλθει από το σοκ της εκτίναξής του σε αξιωματική αντιπολίτευση. Διότι απέναντί του βρίσκεται ο Καμμένος, ως εκπρόσωπος της λαϊκής Δεξιάς, και οι νεαντερντάλιοι της Χ.Α. Κυρίως και πάνω απ' όλα, διότι η ελληνική κοινωνία έχει χάσει το παραγωγικό και εργασιακό της ήθος, έχει χάσει τον πολιτισμικό της δυναμισμό, είναι γερασμένη και έχει μεταβληθεί σε μια σούπα θεατών του Σουλεϊμάν. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, μπορεί ένας πολιτικός χαμηλών προδιαγραφών και δυνατοτήτων όπως ο Σαμαράς να εμφανίζεται ως «κυρίαρχος του παιγνιδιού» και να εκβιάζει τον ελληνικό λαό, γιατί δεν μπορεί να εκβιάσει την Τρόικα και την Μέρκελ! Έτσι, ακόμα και την «αγανάκτησή» του για το προφανές πούλημα που του έκαναν στο ζήτημα του φυσικού αερίου, δεν την εκφράζει απευθυνόμενος στα αφεντικά του, αλλά τη στρέφει ενάντια στον λαό και στα πιο εύκολα για την περίπτωση θύματα. Και όμως, η Ν.Δ. και ο Σαμαράς κρατιούνται πάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις και μπορεί να εκβιάζει ακόμα και με εκλογές τις οποίες δεν θέλει προφανώς ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης, αλλά στην πραγματικότητα ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ; Διότι, μέσα στα πλαίσια που ορίζουν τα μεγάλα συμφέροντα και οι ξένοι επικυρίαρχοι, οι οποίοι απλώς υπαλλήλους χρειάζονται, είναι δυνατό να συνεχίσουν να κυβερνάνε και μέτριοι πολιτικοί και κόμματα χαμηλού επιπέδου πλιατσικολόγων. Αν αντίθετα επιδιώκεις να αλλάξεις τη ρότα του σκάφους, να βγάλεις το τρένο από τις ράγες του συστήματος, να οδηγήσεις τον λαό σε σύγκρουση μαζί του, πρέπει να επιδεικνύεις μια άλλη αξιοπιστία και προπαντός να διαθέτεις ένα άλλο επίπεδο. Οι Έλληνες, δεν είναι διατεθειμένοι να πάρουν το ρίσκο της ανατροπής της «κόλασης που γνωρίζουν» για να εισέλθουν σ' ένα άγνωστο πέλαγος. Γι' αυτό, μπορεί να επικροτούν πολλές από τις βασικές παραδοχές του αντιμνημονιακού χώρου –οι κυβερνήσεις είναι πουλημένες, το πρόγραμμα δεν έχει καμία διέξοδο κ.λπ.– και ταυτόχρονα να φοβούνται την έλευση των αντιμνημονιακών κομμάτων στην εξουσία! Εκεί λοιπόν στηρίζεται και ο εκβιασμός του Σαμαρά. Στο ότι εμφανίζεται ως μονόδρομος. Και έτσι θα συνεχίσει να συμβαίνει όσο το κύριο αντιπολιτευτικό κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίζει να μην παρουσιάζει κάποιο αξιόλογο οικονομικό πρόγραμμα, θα εξακολουθεί να υποστηρίζει πως πρέπει να δοθούν χαρτιά σε όλους τους μετανάστες («για να φύγουν στο εξωτερικό!»), θα εξακολουθεί να αρνείται τη σημασία της νέο-οθωμανικής απειλής, και προπαντός όσο θα συμπεριφέρεται σαν ένα συστημικό κόμμα, με αντισυστημικές απόψεις! Ένα κόμμα που δεν μπορεί να οργανώσει τον κόσμο στις γειτονιές και τα χωριά, γύρω από συγκεκριμένα και απτά αιτήματα, ενώ η εκφορά του αντισυστημικού λόγου περιορίζεται σε πάνελ, ομιλίες, ταξίδια στο εξωτερικό και συνέδρια. Ο εκβιασμός του Σαμαρά θα συνεχίσει να λειτουργεί όσο μέσα από το λαϊκό σώμα δεν έχει αναπτυχθεί ένα αντίπαλο δέος. Ένα αντίπαλο δέος που να συνδυάζει τον πατριωτισμό, την κοινωνική δικαιοσύνη, την οικολογική ευαισθησία, τη δημοκρατία και την αξιοπιστία, είτε μέσα από υπαρκτά σχήματα, είτε μέσα από νέες συνθέσεις, ή το πιθανότερο και τα δύο μαζί. Και για να συγκροτηθεί κάποτε και αυτός ο περιβόητος πόλος δεν θα πρέπει να περιμένουμε, με σταυρωμένα χέρια, αλλά και στο συγκεκριμένο ζήτημα να απαντήσουμε στην πρόκληση, να οδηγήσουμε σε αποτυχία το colpo grosso του Σαμαρά, να απαιτήσουμε να ξανανοίξει άμεσα κάτω από δημόσιο έλεγχο η ΕΡΤ, να μην αφήσουμε την έρπουσα φασιστικοποίηση να κερδίσει μια ακόμα παρτίδα και να απαντήσουμε σθεναρά στο όλα ή τίποτα, απαντώντας του τίποτα, όσο δεν στρέφεται επί τέλους ενάντια στη Μέρκελ, και τους τοκογλύφους, αλλά αντίθετα επιλέγει να στρέφεται ενάντια στο λαό, ακόμα και σε εκείνα τα κομμάτια που φέρουν ευθύνες. Οι ευθύνες τους δεν πρέπει να αποτελέσουν το άλλοθι των κυβερνώντων και της φασιστικοποίησης της κοινωνίας. Πηγή "Άρδην"

Ο «καλός» και ο «κακός» Ερντογάν Posted: 14 Jun 2013 03:35 AM PDT Του Κώστα Βενιζέλου Οι εξελίξεις στην Τουρκία αντιμετωπίζονται γενικώς με μια προσέγγιση αφέλειας και επιδερμικής αντιμετώπισής τους. Βαθυστόχαστοι αναλυτές επιχειρούν να αναδείξουν τη λογική του «μη χείρον βέλτιστον» υποδεικνύοντας πως εάν φύγει ο Ερντογάν θα είναι χειρότερα για τον ελληνισμό. Πέραν του γεγονότος ότι από της ανάληψης της εξουσίας από τον Ερντογάν στην Τουρκία, η μόνη παρηγοριά για Ελλάδα και Κύπρο ήταν, σε κάποιες φάσεις η αλλαγή της ρητορικής και οι κουμπαριές, επί της ουσίας τίποτε δεν διαφοροποιήθηκε στην ακολουθούμενη πολιτική της Άγκυρας. Αντίθετα, υπήρξε μια βαθμηδόν αναβάθμιση της επιθετικότητας της Τουρκίας και έξαρση των απειλών. Ο Ερντογάν μέχρι σήμερα βόλευε πολλούς. Και τους Αμερικανούς και τους ισχυρούς Ευρωπαίους εταίρους μας. Η Τουρκία είναι μια ισχυρή οικονομία αλλά και μια στρατηγική σύμμαχος στην περιοχή. Όλοι αυτοί, που φλέρταραν με την Άγκυρα, κρύφτηκαν πίσω από το «νέο πρόσωπο» της Τουρκίας και το δήθεν μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα. Και τα δυο αυτά κατέρρευσαν με την πρώτη αμφισβήτηση που δέχθηκε ο Ερντογάν. Παράλληλα, έφερε στην επιφάνεια το άλλο πρόσωπο της χώρας. Το γνωστό, αντιδημοκρατικό πρόσωπο, το οποίο στηρίζεται εσωτερικά σε καταπιεστικούς όρους και εξωτερικά εφαρμόζει επεκτατική πολιτική. Η στρατηγική των τρίτων και εν δυνάμει μεσολαβητών στο Κυπριακό στήθηκε προ πολλού στη λογική της «καλής» Τουρκίας που εξέφραζε ο Ερντογάν και το κόμμα του. Ο Ερντογάν παρουσιαζόταν να επιδιώκει λύση του Κυπριακού, εκδημοκρατισμό της χώρας και ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τίποτε από όλα αυτά δεν προχώρησε καθώς η τουρκική κυβέρνηση, με την αλαζονεία που χαρακτηρίζει την πολιτική που ασκεί, κινήθηκε και κινείται σε μια λογική, η οποία παραπέμπει σε όρους… ένταξης της Ε.Ε. στην Τουρκία και όχι το αντίθετο! Κοντολογίς, όσοι ακόμη πιστεύουν στην Τουρκία στο εφικτό της ένταξης, επιδιώκουν όπως η ενταξιακή τους πορεία είναι αλά καρτ. Η πολιτική της Τουρκίας δεν διαφοροποιείται επί της ουσίας. Όσοι παραπέμπουν στο 2004, θα πρέπει να θυμηθούν μόνο το έγγραφο Ζιγιάλ, που υιοθετήθηκε πλήρως και περιλήφθηκε στο αλήστου μνήμης σχέδιο Ανάν. Η Άγκυρα δέχθηκε το σχέδιο επειδή εξυπηρετούσε τα στρατηγικά της συμφέροντα για έλεγχο του νησιού και μέσω αυτού θα εφάρμοζε σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή. Τα συμφέροντα της συνέπεσαν και τότε με αυτά των Αγγλοαμερικανών. Θα ήταν λάθος να ξεκινήσει μια συζήτηση για τον «καλό» και τον «κακό» Ερντογάν. Είναι οι πολιτικές που αξιολογούνται και στην Τουρκία η πολιτική είναι κρατική και διαχρονική. Αλλάζει μόνο η τακτική και η ρητορική. Την ίδια ώρα, είναι σαφές πως οι εξελίξεις πρέπει να παρακολουθούνται γιατί μας επηρεάζουν. Και παράλληλα πρέπει να παρακολουθείται και η αντίδραση της Άγκυρας, καθώς όταν υπάρχει πίεση στο εσωτερικό, εξάγουν την αντίδρασή τους. Και ο ελληνισμός είναι ο πρώτος υποψήφιος για να δεχθεί τον… θυμό τους. Πηγή "Φιλελεύθερος"

Ο αληθινός «εχθρός του Πολίτη» Posted: 14 Jun 2013 03:12 AM PDT Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος Η αντιπολίτευση, η οποία δυστυχώς είναι «δογματικά» εναντίον κάθε απόφασης της κυβέρνησης, καλής ή κακής, κατηγορεί τον πρωθυπουργό για ολοκληρωτισμό – μετά την απόφαση «του» να κλείσει με ένα ξαφνικό, απολυταρχικό διάταγμα, τη δημόσια τηλεόραση. Αντίθετα, οι οπαδοί της κυβέρνησης θεωρούν ότι, πρόκειται για μία «ηγετική», θαρραλέα απόφαση - αφού διαφορετικά ήταν αδύνατον να καταπολεμηθεί η διαφθορά που επικρατούσε στο συγκεκριμένο χώρο. Οι Πολίτες τώρα, ανάλογα με το κόμμα που επιλέγουν, συντάσσονται παθητικά με τη μία ή με την άλλη πλευρά – χωρίς να συνειδητοποιούν (ή να μην θέλουν να συνειδητοποιήσουν) ότι οι αποφάσεις, όπως και να τις χαρακτηρίσει κανείς, δεν λαμβάνονται από την πολιτική ηγεσία της χώρας μας. Ο πραγματικός υπεύθυνος, ο «ένοχος» καλύτερα, δεν είναι άλλος από αυτούς που κρύβονται πίσω από την Τρόικα – η οποία ενδεχομένως, μετά τη αποδοχή των λαθών της, έχει αλλάξει τακτική στην Ελλάδα. Ειδικότερα το ΔΝΤ, προβλέποντας ύφεση της τάξης του 3,5% από το 2009 έως το 2013, όταν τελικά διαμορφώθηκε στο 22,5%, καθώς επίσης ανεργία 14,8% (27% πλέον), έχει χάσει πια εντελώς την αξιοπιστία του. Στα πλαίσια αυτά, αντί να αναθεωρήσει την πολιτική λιτότητας και να πληρώσει για τα εγκληματικά, καταστροφικά λάθη που το ίδιο αποδέχθηκε, αποζημιώνοντας με κάποιον τρόπο την Ελλάδα (θα είχε ίσως ενδιαφέρον εάν ορισμένοι Πολίτες κατέθεταν συλλογικά αγωγές αποζημίωσης εναντίον του ΔΝΤ), φαίνεται πως «αποχαιρετάει» τη νέα, αποτυχημένη τακτική του, υιοθετώντας ξανά την παλαιότερη – η οποία έχει χαρακτηρισθεί από πολλούς με τη φράση «σοκ και δέος». Οι Έλληνες τώρα, τόσο τα πολιτικά κόμματα, όσο και όλοι οι Πολίτες, οι οποίοι αποτελούν τα πειραματόζωα στην όλη διαδικασία, τα άβουλα πιόνια στη σκακιέρα των εισβολέων, θα ήταν καλύτερα να πάψουν να υποκρίνονται ότι, δεν γνωρίζουν τον αληθινό εχθρό τους – εάν πράγματι δεν θέλουν να καταλήξει η πατρίδα τους σαν τη στυμμένη λεμονόκουπα στα σκουπίδια της ιστορίας. Με τη λογική αυτή, η τοποθέτηση του ενός κόμματος εναντίον του άλλου, της μίας κοινωνικής ομάδας απέναντι στην άλλη κλπ. εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα της σκιώδους εξουσίας, η οποία έχει επιβληθεί στη χώρα μας – σε καμία περίπτωση τα δικά μας, η προάσπιση των οποίων απαιτεί μία συλλογικότητα αντίστοιχη με αυτήν που επιδείξαμε στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπερασπιζόμενοι όλοι μαζί τα σύνορα μας απέναντι στην εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας. Όσον αφορά την υπόλοιπη Ευρώπη, αν και πιστεύουμε ότι η ελιτίστικη «λέσχη του διαβόλου», με τη συνεργασία του «χρηματοπιστωτικού κτήνους», ευρίσκεται στον καλύτερο δρόμο για να επικρατήσει ολοκληρωτικά, «κατατροπώνοντας» τους εργαζομένους, λεηλατώντας τη μεσαία τάξη και «καταλύοντας» τη Δημοκρατία, όπως στις Η.Π.Α. (ήδη εκεί, το βιβλίο του Orwell ευρίσκεται ξανά στην πρώτη θέση των «Best sellers»), υπάρχει ακόμη μία μικρή ελπίδα – η οποία όμως απαιτεί την άμεση αφύπνιση, καθώς επίσης την από κοινού «αντίσταση» όλων των ευρωπαίων Πολιτών, κυβερνώντων και κυβερνωμένων. Πηγή

O πρωην Αρχισυντάκτης του Κεδίκογλου τα λέει ΟΛΑ ! ! ! #ert Posted: 14 Jun 2013 03:08 AM PDT Καταπέλτης είναι η επιστολή που έστειλε στον Σίμο Κεδίκογλου ο πρώην αρχισυντάκτης του στην ΕΡΤ Γιάννης Κριτσαντώνης όπου μεταξύ άλλων αναρωτιέται πού έμαθε τηλεόραση ο υπουργός και μέσα από ποιες διαδικασίες είχε προσληφθεί στην ΕΡΤ (αφήνοντας σαφή υπονοούμενα). -opinion24.gr Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής: «Αγαπητέ Σίμο, Μετά από 47 χρόνια καριέρας στο δημοσιογραφικό επάγγελμα, (ελληνικές εφημερίδες, Γερμανική Ραδιοφωνία – Τηλεόραση και ΕΡΤ τα τελευταία 15 χρόνια πριν συνταξιοδοτηθώ- χωρίς ποτέ να στρατευτώ σε οποιοδήποτε κόμμα όπως εσύ -, επίτρεψέ μου να… εξοργιστώ με την «ξαφνική» ανακοίνωσή (σου;) περί κλεισίματος της ΕΡΤ. Πολύ δε περισσότερο να εξοργιστώ με φράσεις ή λέξεις που χρησιμοποίησες (ή σε έβαλαν απλώς να διαβάσεις;) περί σπατάλης, διαφάνειας, χαμηλής τηλεθέασης, εξωτερικών μεταδόσεων, εξωτερικών παραγωγών, διαφανείς διαδικασίες προσλήψεων, επιτυχημένων δημόσιων Ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών της Ευρώπης και άλλα τέτοια προπαγανδιστικά, που, είμαι σίγουρος ούτε εσύ ο ίδιος τα πιστεύεις, αλλά και αν ακόμα τα πίστευες, ίσως να γνώριζες καλά και το αντικείμενο της Τηλεόρασης. Αλήθεια, αγαπητέ Σίμο, πού έμαθες τηλεόραση όταν προσελήφθης στην ΕΡΤ (ελέω πατρός-άλλος άνθρωπος όμως αυτός που ήξερε τουλάχιστον να σέβεται και να ζητάει έγγραφη συγνώμη από τους δημοσιογράφους όταν αργούσε στα ραντεβού του…) και σήμερα μιλάς για «διαφανείς διαδικασίες προσλήψεων»; Μη μου πεις στο 15θήμερο σεμινάριο στη Γερμανία, το οποίο θα σου θυμίσω πιο κάτω; Πού έμαθες, τι σημαίνουν εξωτερικές μεταδόσεις (όχι αυτές που κάθεσαι και περιμένεις μια δήλωση έξω από… το Μαξίμου) αλλά τις άλλες των συναυλιών π.χ. στο Ηρώδειο ή την Επίδαυρο ή οπουδήποτε αλλού, που χρειάζονται έμπειροι τεχνικοί, σκηνοθέτες και εικονολήπτες (όχι «τρία άτομα», όπως λες, που χρησιμοποιούν βέβαια τα ιδιωτικά τουρκοκάναλα και βλέπουμε το ποιοτικό αποτέλεσμα της εξωτερικής μετάδοσης από ένα μονοκάμερο «βανάκι»; Ξέχασες, αγαπητέ Σίμο, τι μας μάθαιναν για τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, του Βερολίνου, στην Deutsche Welleκαι στο Sat1 τότε, ντε, που ήλθες και συ μαζί για ένα δεκαπενθήμερο σεμινάριο με έξοδα του ιδρύματος Friedrich Naumann των Φιλελευθέρων του γερμανικού FDP; Ότι «αν μιλάμε για δημόσια τηλεόραση, στοχεύουμε στην ποιότητα προγράμματος, αλλά και εικόνας και ήχου με το μέγιστο κόστος στον εξοπλισμό και στο έμπειρο ανθρώπινο δυναμικό»; Το ξέχασες, ε; Μας είπαν κι άλλα περί ανεξάρτητης διοίκησης και ραδιοτηλεοπτικού συμβουλίου με συμμετοχές εργαζομένων, αλλά πού να τα θυμάσαι τώρα αυτά εσύ που ασχολείσαι πια με την εξουσία… Αλλά πού να ξέρει ο… Στουρνάρας από τηλεόραση. Αυτός, θα μου πεις, είναι ένας απλός λογιστής, που ούτε τη φορολογική μου δήλωση δεν θα έβαζα να συμπληρώσει! Άλλο: Ποιος ηλίθιος (υπουργός, προφανώς) σου είπε (και συ το ανακοινώνεις) ότι η «Ραδιοτηλεόραση» δεν έχει αναγνώστες με 1,50 ευρώ τιμή, όταν όλα τα άλλα αντίστοιχα (ο Θεός να τα κάνει) κοστίζουν πάνω από 2 και 3 ευρώ; Δεν μου δίνεις τα νούμερα κυκλοφορίας να σε πιστέψω; Λες (σ αυτή τη αφελή και συνάμα προβοκατόρικη ανακοίνωσή (σου;): «Την ΕΡΤ πληρώνει ο Ελληνικός λαός με το χαράτσι στους λογαριασμούς της ΔΕΗ γύρω στα 300 εκατομμύρια το χρόνο». Αυτό το χαράτσι σε πείραξε; Το άλλο του Βενιζελοστουρνάρα –επίσης μέσω ΔΕΗ-που εξαθλίωσε τους Έλληνες, όχι; Και πάρα κάτω λες: «Έχει τη μισή σχεδόν τηλεθέαση απ όση ένα μέσο εμπορικό κανάλι…» Αυτό ακριβώς όμως σου είπαν οι καθηγητές στη Γερμανία: «Καμία , μα καμία σχέση η ιδιωτική τηλεόραση με την κρατική. Η μία στοχεύει στην τηλεθέαση με βία και αίμα και η άλλη στη χαμηλή τηλεθέαση με ποιοτικό πρόγραμμα. Και την ποιότητα την πληρώνει το κράτος για να κρατά ψηλά το επίπεδο σκέψης των πολιτών του». Κι αυτό το ξέχασες; Καλά. Αλλού… θα είχες το νου σου! Το μόνο που πιστεύω ότι γνωρίζεις καλά είναι ότι με 1.000 εργαζόμενους δημόσια Τηλεόραση με τουλάχιστον 2 κανάλια, ΕΡΑ, περιφερειακούς σταθμούς και συμφωνικές ορχήστρες που παράγουν πολιτισμό, δεν γίνεται. Κάτι άλλο θέλετε να κάνετε εκεί στο Μαξίμου. Κατάλαβα, όμως. Εμπορικό κανάλι θέλετε τώρα την ΕΡΤ, χωρίς ποιότητα και πολιτισμό. Με εκπομπές σκουπίδια, επαναλήψεις περσινών σίριαλ, Σουλεϊμάν και τέτοια… Δείξε μου μία δημόσια Τηλεόραση στα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ που δουλεύει επιτυχημένα με 1000 άτομα. Μία αν τολμάς! Όσο για τις «υπερωρίες» που λες, οι δημοσιογράφοι, Σίμο, δεν χτυπούν κάρτα. Είναι τρόπος ζωής να κοιμούνται αγκαλιά με την είδηση. Αρχίζω να πιστεύω (είμαι σίγουρος δηλαδή) ότι την ανακοίνωσή που διάβασες την έγραψε ο Στουρνάρας με την σχιζοφρενή παρέα του από το London School of Economics (και τι δεν θα έδινα να μάθαινα τις βαθμολογίες τους από τις σπουδές τους εκεί…) Και κάτι τελευταίο, επειδή μίλησες για κακοδιαχείριση τα τελευταία χρόνια, προφανώς πυροβολώντας τα πόδια σου: Ποιος τοποθέτησε τις δυό τελευταίες… «πετυχημένες» διοικήσεις στην ΕΡΤ; Εσύ, ο Βενιζέλος ή ο Κουβέλης; Όποιος και να τις τοποθέτησε, εσύ τις χρεώνεσαι ως πολιτικός προϊστάμενος του «μαγαζιού». Έτσι δεν είναι; Διέλυσες λοιπόν με τον πρωθυπουργό σου την ΕΡΤ, όπως ο Στουρνάρας την Εμπορική και τώρα τη χώρα. Α, κι εκείνο το… εντυπωσιακό επιχείρημα που σου ξέφυγε μιλώντας σε συναδέλφους του ΒΗΜΑ FM ότι «για να γίνει σέρβις στο αυτοκίνητο, πρέπει να είναι σταματημένο», από πού το αντέγραψες; Από τον… Παπαδόπουλο; «Θέτουμε τον ασθενή επί της χειρουργικής κλίνης για να του βάλουμε το γύψο και τον δένουμε για να μην κινείται» (!!) Εξευτελισμός, αγαπητέ Σίμο, εξευτελισμός. Πήγαινε μόνος σου να παραδώσεις την δημοσιογραφική σου ταυτότητα στους συναδέλφους της ΕΣΗΕΑ, πριν στην ζητήσουν τα πειθαρχικά. Διότι τότε ο εξευτελισμός θα είναι μεγαλύτερος! Φιλικά (αλλά όχι πια συναδελφικά) Γιάννης Κριτσαντώνης.» opinion24.gr

Επιμένει η Ουάσιγκτον στην κριτική της εναντίον της Τουρκίας Posted: 14 Jun 2013 02:45 AM PDT Η αμερικανική κυβέρνηση κάλεσε ξανά την Τουρκία να σεβαστεί την ελευθερία της έκφρασης και να μην τιμωρεί διαδηλωτές που ασκούν τα δικαιώματά τους. Σχετικές δηλώσεις έκαναν ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου και η εκπρόσωπος του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ, εν μέσω πληροφοριών ότι ο Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα συνομίλησε με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν.Ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου τόνισε ότι "η Τουρκία είναι στενός φίλος και σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών, και αναμένουμε από τις τουρκικές Αρχές να διατηρήσουν αυτές τις θεμελιώδεις ελευθερίες». Πρόσθεσε ότι ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι συνομίλησε με τον ομόλογό του στην Τουρκία, Αχμέτ Νταβούτογλου και ότι υπήρξε και άλλη επικοινωνία μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Τουρκίας σε διάφορα επίπεδα σχετικά με τις διαμαρτυρίες και τις διαδηλώσεις σε μεγάλες τουρκικές πόλεις. Ομως, ο εκπρόσωπος δεν ανέφερε κατά πόσον ο Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα συνομίλησε με τον Πρωθυπουργό της Τουρκίας αν και κυκλοφόρησαν φήμες στην Ουάσιγκτον ότι ο Αμερικανός ηγέτης συνομίλησε τηλεφωνικά με τον Ταγίπ Ερντογάν. Στο μεταξύ, διαδηλωτές της πλατείας Ταξίμ δήλωσαν το βράδυ της Πέμπτης ότι ο Τούρκος Πρωθυπουργός υποσχέθηκε να παγώσει τα σχέδια για ανάπλαση πάρκου στην Κωνσταντινούπολη μέχρι το Δικαστήριο να αποφανθεί επί του θέματος, καθώς υπάρχει σε εξέλιξη δικαστική διαδικασία. Οι διαδηλωτές εξέλαβαν ως θετικό βήμα την υπόσχεση του κ. Ερντογάν. Το πρακτορείο Reuters μετέδωσε ότι ο κ. Ερντογάν συναντήθηκε χθες το βράδυ με αντιπροσωπεία καλλιτεχνών στην οποία συμμετείχαν δύο μέλη της ομάδας Ταξίμ. Σύμφωνα με τους διαδηλωτές, ο Τούρκος Πρωθυπουργός υποσχέθηκε ότι, εφόσον το Δικαστήριο αποφανθεί υπέρ της κυβέρνησης του, θα προχωρήσει στη διενέργεια δημοψηφίσματος για τα σχέδια ανάπλασης του πάρκου. Πηγές:, Reuters, ΚΥΠΕ – Φωτογραφία Τα Νέα