Ας μιλήσουμε επιτέλους! 8-6-13

Ας μιλήσουμε επιτέλους!

---

• Αραβική άνοιξη ή τουρκικό φθινόπωρο;
• Τα ξένα κέντρα, ο Ερντογάν και το Ισλάμ
• Η "τουρκική Άνοιξη", κλονίζει τα σχέδια τόσο του Ερντογάν, όσο και των ΗΠΑ
• Δύσκολοι καιροί
• Μύρισε «Αραβική άνοιξη» στην Τουρκία;
• Τουρκολάγνοι και… Τουρκόσποροι!
• Η διαχρονική και παγκόσμιας εμβέλειας επιρροή της Λέσχης Βilderberg
• Χάρρυ Κλυνν προς Νίκο Δήμου: "Σας χαρίζουμε την πτωματική Ελλάδα της χαβούζας..."
• Στη σέντρα για το… τουρκο-Γιούρο!
• Τύχη και Αναγκαιότης
• Ανακοίνωση της ΚΟΕ (της σοβαρότερης συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ) για το συνέδριο
• Ομιλία Παπακωνσταντίνου: Τα δύο συν ένα σημεία που χρήζουν προσοχής
• Μήπως δεν είστε ανίκανοι και αφελείς; Μήπως είστε προδότες;
• Το φράγμα της διάσπασης κυνηγά ξανά την Τουρκία
• Νέα δομή ενόπλων δυνάμεων και εθνική λήθη
• Η θεωρία των δύο άκρων στην Ελληνική πολιτική πραγματικότητα
• Ο Φούχτελ επισκέφθηκε την Θάσο για τον τουρισμό και όχι για τα πετρέλαιά της;
• Κάνατε λάθος; Σβήστε το με μπλάνκο!
• Ομπάμα: «Η κρυφή συλλογή δεδομένων από μυστικές υπηρεσίες είναι νόμιμη»
• Η κόλαση είμαστε εμείς
• Υπό την αιγίδα της αμερικανικής πρεσβείας το Gay Pride
• «Εμμονή» από το ΔΝΤ με τις κατασχέσεις
• Επικοινωνία σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης
• Καίνε και πάλι την Κρήτη: 8 πυρκαγιές σε Ηράκλειο και Ρέθυμνο
• Ακριτολογίες

Αραβική άνοιξη ή τουρκικό φθινόπωρο; Posted: 08 Jun 2013 05:25 PM PDT «Η Τουρκία δεν είναι δημοκρατία δεύτερης κατηγορίας», δήλωσε απαντώντας στον Αμερικανό ομόλογο του ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, προσπαθώντας με τον τρόπο αυτό να περισώσει την εικόνα της κυβέρνησής του που όμως, όπως δείχνουν οι φωτογραφίες, τα τηλεοπτικά στιγμιότυπα και οι ανταποκρίσεις που κάνουν το γύρο του κόσμου, αλλά και οι δηλώσεις αξιωματούχων των ΗΠΑ της Ε.Ε. και άλλων χωρών, έχει αμαυρωθεί σημαντικά. Η επιλογή βέβαια της βίαιης καταστολής των διαδηλώσεων, αντί της προσπάθειας αντιμετώπισής τους, έστω και με σημαντικό κόστος, αποδεικνύει ότι τα βαθύτερα αίτια της κρίσης αφορούν τις βάσεις πάνω στις οποίες στηρίζεται, και τις πολιτικές που, έστω και με καθυστερήσεις, υλοποιεί η κυβέρνηση Ερντογάν. Στη σημερινή Τουρκία συγκρούονται πλέον ανοικτά οι δύο κόσμοι που κατά κύριο λόγο συνθέτουν την τουρκική πραγματικότητα: ο κόσμος που ο ίδιος ο Ερντογάν έχει αποκαλέσει σε κάποιες από τις επισκέψεις του στην Ε.Ε. και στα θεσμικά της όργανα ως μουσουλμανοδημοκρατικό, με τον κόσμο που στοιχίζεται και στηρίζει τις αρχές και τις αντιλήψεις του Κεμάλ Ατατούρκ. Η σύγκρουση αυτή δεν είναι φυσικά καινούργια. Καινούργιος είναι ίσως ο συντεταγμένος τρόπος με τον όποιο εκδηλώνεται. Ταυτόχρονα, μη αναμενόμενο ήταν ίσως και το περιεχόμενο και η συχνότητα ορισμένων από τις διεθνείς αντιδράσεις, όπως π.χ. των ΗΠΑ. Οι Ερντογάν και Νταβούτογλου επέλεξαν τη θεωρία της δραστηριότητας των εξτρεμιστικών στοιχείων για να αιτιολογήσουν τα γεγονότα. Μια φαινομενικά υπεραπλουστευμένη εξήγηση, που όμως αποσκοπεί στο να καλύψει μια από τις βασικότερες αιτίες της σύγκρουσης, που είναι το περιεχόμενο της αναθεώρησης του Συντάγματος και ειδικότερα αφ' ενός τα δικαιώματα των μειονοτήτων, αφ' ετέρου το ζήτημα του επαναπροσδιορισμού του περιεχομένου της αρχής της διάκρισης των εξουσιών. Από όσα κατά καιρούς έχουν αναφέρει τόσο ο Ερντογάν όσο και ο Νταβούτογλου και στο εσωτερικό της χώρας αλλά και στο εξωτερικό, κυρίως στην Ε.Ε. αλλά και στις ΗΠΑ, προκύπτει ότι απόφασή τους είναι να αναγνωρίσουν και να παραχωρήσουν στις μειονότητες που ζουν στην Τουρκία πολλά και ουσιαστικά δικαιώματα. Η άποψη αυτή, που θεωρείται ότι οδηγεί και σε επαναπροσδιορισμό όρων όπως η ιθαγένεια και η υπηκοότητα, και που για τον Ερντογάν έχει μεγάλη σημασία, αφού πέρα από άλλα πιστεύει ότι με τον τρόπο αυτό μπορεί να προστατευθεί καλύτερα η συνοχή της Τουρκίας που απειλείται από εξελίξεις κυρίως στο κουρδικό ζήτημα (για την Ε.Ε. και για τις ΗΠΑ είναι θέμα μείζονος σημασίας), συναντά την πλήρη αντίθεση των κεμαλιστών που ήταν ανέκαθεν υποστηρικτές της τουρκικής εθνολογικής ομοιογένειας, με τις γνωστές για το λόγο αυτό απάνθρωπες πολιτικές προς τις μειονότητες. Από την άλλη πλευρά οι προτάσεις για τις νέες ρυθμίσεις που αφορούν το σημαντικό θέμα της διάκρισης των εξουσιών προτείνοντας ουσιαστικές αλλαγές που θεωρούνται ότι επηρεάζουν την ώς σήμερα υπάρχουσα ισορροπία μεταξύ των εξουσιών, αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό και καχυποψία, όχι μόνο από τους κεμαλιστές. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας Γκιουλ που εδώ και καιρό εμφανίζεται με διαφορετικές απόψεις από αυτές του Ερντογάν -ίσως οι δύο άνδρες να είναι αντίπαλοι στις επόμενες προεδρικές εκλογές- αναφέρθηκε στο θέμα της διάκρισης των εξουσιών στις δηλώσεις του για τον τρόπο αντιμετώπισης των όσων συμβαίνουν τις ημέρες αυτές. Είναι φυσικό τα γεγονότα και η θεσμική κρίση που βρίσκεται πίσω από αυτά να επηρεάζουν και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας. Αυτή η ιδιότυπη «αραβική άνοιξη ή φθινόπωρο» που ζει τις ημέρες αυτές η Τουρκία δημιουργεί σοβαρούς προβληματισμούς σε γείτονες, συμμάχους, φίλους και αντιπάλους και παράλληλα είναι ενδεχόμενο να επιταχύνει εξελίξεις που θα προσδιορίσουν την πορεία και το μέλλον της χώρας. Ο διακεκριμένος αρχαίος Ελληνας ιστορικός Πολύβιος, που ενέπνευσε τους Ρωμαίους, είχε γράψει για τις ανακύκληση της ιστορίας. Σήμερα, παραφράζοντας τη σχετική άποψή του, όλοι, και ο Ερντογάν, γνωρίζουν ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Και αυτήν την επανάληψη της ιστορίας της Τουρκίας μάλλον φοβάται και προσπαθεί να θέσει υπό έλεγχο ο Τούρκος πρωθυπουργός, αν και πολλές φορές επιλέγει λάθος τρόπο. Πηγή

Τα ξένα κέντρα, ο Ερντογάν και το Ισλάμ Posted: 08 Jun 2013 04:15 PM PDT Η στάση της τουρκικής κυβέρνησης απέναντι στους διαδηλωτές, που δεν περιορίζεται στη χρήση βίας, αλλά τους χαρακτηρίζει πλιατσικολόγους, τρομοκράτες και πιόνια ξένων δυνάμεων, έχει φέρει στο προσκήνιο το ερώτημα αν μπορεί να υπάρξει προοπτική διεξόδου. Προς το παρόν, δεν φαίνεται τέτοια προοπτική. Η κυβέρνηση και τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης καλλιεργούν κλίμα το οποίο όλο και δεσμεύει και υποθηκεύει τους κυβερνητικούς χειρισμούς. «Ταγίπ (Ερντογάν) φασίστα» έχουν χαράξει στο καρπούζι, που πουλιέται στο πάρκο Γκαζί, κοντά στην πλατεία Ταξίμ Εδώ υπάρχουν δύο σημεία. Πρώτον, η αντιμετώπιση των διαδηλωτών ως «εχθρών» και, δεύτερον, η συνωμοσιολογία περί ξένων κέντρων που αποφάσισαν να ξεκάνουν ειδικά τον Ερντογάν. Ως προς το πρώτο, η κυβέρνηση -αλλά ίσως και ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος στην Τουρκία- δεν έχει καταλάβει τι συμβαίνει. Δεν έχει καταλάβει τι μπορεί να σημαίνουν οι διαδηλώσεις. Το σίγουρο είναι ότι οι διαδηλώσεις, που ξεκίνησαν από ένα μικρό πυρήνα για την προστασία του πάρκου στην πλατεία Ταξίμ, αντιπροσωπεύουν πλέον την «ένσταση». Μπορεί να είναι νωρίς ακόμη για να γίνει λόγος για κίνημα, αλλά αυτό που σοκάρει την πολιτική στην Τουρκία είναι το γεγονός ότι αμφισβητείται, για πρώτη φορά με τόσο απλό αλλά και μεγαλειώδη τρόπο, η εξουσία. Για πρώτη φορά χλευάζεται η εξουσία στην Τουρκία. Και, επιπρόσθετα, αυτό το πράγμα έχει αποκτήσει μεγάλη επιρροή. Η κυβέρνηση επιχειρεί να το τιθασεύσει τώρα αυτό, να το τρομοκρατήσει και να το αστυνομεύσει, πράγμα που στις δέκα μέρες των κινητοποιήσεων δεν κατάφερε. Πέρα όμως από τον «αστάθμητο παράγοντα», δηλαδή τις διαδηλώσεις που έχουν σοκάρει τους πάντες, η επιχειρηματολογία και οι χειρισμοί του Ερντογάν στηρίζονται σε σημαντικό βαθμό στην αλαζονεία. Η αλαζονεία, το εμφανές ισλαμικό προφίλ και η πατροπαράδοτη «φιλοσοφία της εξουσίας» στην Τουρκία εμποδίζουν τον Ερντογάν να δει σε όλα αυτά τη μεγαλύτερη ευκαιρία της ζωής του. Να πάει ο ίδιος στο Ταξίμ και να προβάλει το επιχείρημα ότι εάν δεν είχε μεσολαβήσει η δεκαετία της εξουσίας του, η οποία ομολογουμένως έσπασε πολλά ταμπού, αν μη τι άλλο θα καθυστερούσε το ξέσπασμα αυτό των πολιτών. Να υιοθετήσει δηλαδή όλους τους διαδηλωτές και στις επόμενες εκλογές να καταρρίψει παγκόσμιο ρεκόρ όλων των εποχών. Ως προς το δεύτερο σημείο της συνωμοσιολογίας, εδώ τα πράγματα είναι λίγο πιο πολύπλοκα. Πρώτον, κυβερνητικά στελέχη και τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης προβάλλουν συνεχώς ισχυρισμούς περί συνωμοσίας εναντίον του Ερντογάν, που μάλιστα κινείται από το εξωτερικό. Δεύτερον, υπάρχει ένα τεράστιο ερωτηματικό γύρω από ένα ενδεχόμενο εσωτερικής συνωμοσίας και αφορά τη χρόνια αντιπαράθεση του Ερντογάν με το άλλο ισχυρό όνομα του πολιτικού Ισλάμ, τον χότζα Φετχουλάχ Γκιουλέν. Τρίτον, εάν τα πράγματα έχουν ως αποτέλεσμα να βγουν στους δρόμους και οπαδοί του κυβερνώντος κόμματος για να υπερασπιστούν τον πρωθυπουργό, θα προκληθεί χάος. Οι ισχυρισμοί περί διεθνούς συνωμοσίας προβάλλονται με επιχειρήματα της μορφής «πιάστηκαν χίλιοι πράκτορες» και άλλα παρόμοια. Οσοι παρακολουθούν τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, όμως, έχουν αυτή την ενημέρωση, πράγμα που καθιστά επικίνδυνη την κατάσταση. Κι αυτό ανεξάρτητα από το αν υπάρχει ή όχι διεθνής συνωμοσία που στοχοποιεί τον Ερντογάν. Ως προς τον παράγοντα Γκιουλέν, τα πράγματα είναι ενδιαφέροντα. Εδώ και μέρες αιωρείται το αναπάντητο ερώτημα για ποιο λόγο υπήρξε τόσο υπερβολική βία το πρωί της δεύτερης μέρας των διαμαρτυριών. Το κοινώς αποδεκτό στην Τουρκία είναι το ότι η βία εκείνης της ημέρας οδήγησε στην κλιμάκωση των διαμαρτυριών. Αλλο ένα κοινώς αποδεκτό πράγμα στην Τουρκία, όμως, είναι το γεγονός ότι ο Γκιουλέν και το τάγμα του ελέγχουν σχεδόν εξ ολοκλήρου την Ασφάλεια. Αρα το ερώτημα παίρνει διαστάσεις τις οποίες μάλιστα από χτες άρχισαν να διατυπώνουν κάποιοι σχολιαστές που πρόσκεινται στον Ερντογάν και όχι στον Γκιουλέν. Είναι δεδομένη η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο ανδρών. Τις τελευταίες μέρες τα μέσα ενημέρωσης που πρόσκεινται στον Γκιουλέν, και ειδικά η αρθρογραφία της εφημερίδας «Ζαμάν», περιλαμβάνει αρκετά καυστικά σχόλια εναντίον του Τούρκου πρωθυπουργού. Ωστόσο τα όσα έλεγε χτες σε μήνυμά του από τις ΗΠΑ, όπου κατοικεί, ο Γκιουλέν ρίχνουν αρκετό φως για το αν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές. «Πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί δημιουργήθηκε μια σάπια γενιά», αναρωτήθηκε και αναφερόταν στους διαδηλωτές. Είπε μάλιστα ότι «ακόμη και σε εισβολή μυρμηγκιών, δεν πρέπει να τους υποτιμάτε». Εν αναμονή των κινήσεων Ερντογάν, σε μια χώρα που γίνεται όλο και πιο πρόσφορο έδαφος για προβοκάτσιες και για κλίμα εμφύλιας αντιπαράθεσης. Ηδη προβάλλονται διάφορες καταγγελίες για μέλη του κυβερνώντος κόμματος που κυκλοφορούν με ρόπαλα στους δρόμους μαζί με τους αστυνομικούς και δέρνουν κόσμο. Αν αυτό πάρει πιο γενικευμένη μορφή «ερντογανικής πολιτοφυλακής», η Τουρκία θα μπει σε επικίνδυνες περιπέτειες. Δεν θέλει λίγο, σε τέτοιες συνθήκες, να τιναχτεί στον αέρα το Χρηματιστήριο Κωνσταντινούπολης. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Η "τουρκική Άνοιξη", κλονίζει τα σχέδια τόσο του Ερντογάν, όσο και των ΗΠΑ Posted: 08 Jun 2013 03:10 PM PDT Η υπόγεια αλλά και με δημόσιες εξάρσεις διαμάχη που ξέσπασε στις ΗΠΑ για την πολιτική του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα έναντι του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν είναι μια πτυχή της ευρύτερης πολεμικής που δέχεται ο πρώτος ότι έχει «κρυφή» φιλομουσουλμανική ατζέντα. Κριτική διανθισμένη με υπονοούμενα ότι και ο ίδιος είναι «κρυπτομουσουλμάνος». Ηταν χαρακτηριστική η αναντιστοιχία μεταξύ της θερμής υποδοχής που επιφύλαξε ο Ομπάμα στον Ερντογάν πρόσφατα στην Ουάσινγκτον και της αδιαφορίας εώς και περιφρόνησης με την οποία αντιμετώπισαν τα αμερικανικά ΜΜΕ το γεγονός. Οι εξελίξεις στην Τουρκία έφεραν στην επιφάνεια μια πιο επίσημη πτυχή της διφορούμενης αντιμετώπισης του Ερντογάν από τις ΗΠΑ. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, μέσω της εκπροσώπου του, ανακοίνωσε ότι ανησυχεί «για τον αριθμό των ανθρώπων που τραυματίστηκαν» στις διαδηλώσεις και διαμήνυσε ότι «η μακροπρόθεσμη σταθερότητα της Τουρκίας, η ασφάλεια και η ευημερία διασφαλίζονται καλύτερα με την υποστήριξη των θεμελιωδών ελευθεριών της έκφρασης, του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι (...) ελευθερίες ζωτικής σημασίας για κάθε υγιή δημοκρατία». Το μήνυμα, αν διαβάσει κάποιος πίσω από τις γραμμές, είναι σκληρό για τον Ερντογάν. Η Τουρκία παρά ταύτα είναι απολύτως χρήσιμη για τον αμερικανικό σχεδιασμό στην περιοχή. Οχι μόνο λόγω των εξελίξεων στη Συρία και της πιθανής επέμβασης κατά του Ιράν. Οι ΗΠΑ χρειάζονται την Τουρκία ως μοντέλο μουσουλμανικής, μεν, δυτικότροπης, δε, χώρας, στην προσπάθειά τους να διεισδύσουν, να «μεταλλάξουν» και εν τέλει να ελέγξουν το μουσουλμανικό κόσμο, φέρνοντάς τον πιο κοντά στη Δύση με γέφυρα το τουρκικό παράδειγμα. Και βέβαια, η Τουρκία είναι πάντα για τους Αμερικανούς κομβικός παράγων στη διαρκή προσπάθεια ανάσχεσης της Ρωσίας. Ο Ερντογάν, ωστόσο, το «light Ισλάμ» του οποίου υποτίθεται ότι εμπεριείχε τις ιδανικές αναλογίες που εξυπηρετούν τον αμερικανικό σχεδιασμό, άρχισε στην πορεία να ξεδιπλώνει μια ολοένα και πιο σκληρή ισλαμική ατζέντα, η οποία κατ' αρχάς τον έφερε σε αντιπαράθεση με το Ισραήλ και τελικά ξεσήκωσε αντιδράσεις στο εσωτερικό της Τουρκίας. Σε ό,τι αφορά στο εσωτερικό ζήτημα της Τουρκίας, το πρόβλημα είναι προφανές. Οταν ένα πολιτικοθρησκευτικό μοντέλο που προορίζεται για «εξαγωγή» σε άλλα κράτη πυροδοτεί εντάσεις στην ίδια τη «χώρα προέλευσης» και συναντά αντιστάσεις από τον εγχώριο πληθυσμό, η χώρα αυτή ακυρώνεται ως παράδειγμα. Τώρα, υπονομεύονται οι σχεδιασμοί και των Αμερικανών και του Ερντογάν: Οι ΗΠΑ θέλουν μια «χώρα-όχημα» για να προωθήσουν την πολιτική τους στο σουνιτικό Ισλάμ, αλλά αυτή η χώρα παίρνει φωτιά, ο Ερντογάν επιδιώκει να καταστήσει την Τουρκία ηγέτιδα του μουσουλμανικού κόσμου, αλλά η πολιτική του απορρίπτεται από μεγάλο μέρος του ίδιου του τουρκικού πληθυσμού. Ο Ερντογάν έχει στο μυαλό του μια μεγάλη πολιτική που θεωρεί ότι, αν του βγει, θα ανασυστήσει σε σύγχρονη εκδοχή την οθωμανική αυτοκρατορία. Αντί της στρατιωτικής ισχύος που προέτασσαν κατά κύριο λόγο οι κεμαλιστές, ο Τούρκος πρωθυπουργός επέλεξε να προβάλει τον οθωμανισμό ως κληρονομιά όλων των πληθυσμών της ευρύτερης περιοχής, ώστε να επιχειρήσει να τους ενοποιήσει σε έναν κοινό πολιτισμικό ισλαμικό παρανομαστή και η Τουρκία να ηγηθεί πολιτικά. Η Τουρκική Ανοιξη του ραγίζει το προφίλ ως επίδοξου ηγέτη των μουσουλμάνων και επίσης τσαλακώνει το παράδειγμα που πάσχιζαν να φτιάξουν οι ΗΠΑ. Ούτως ή άλλως, τα προβλήματα του Ερντογάν είχαν ξεκινήσει από νωρίτερα. Υπάρχουν χώρες φύσει ανταγωνιστικές με την Τουρκία, όπως η Αίγυπτος, οι οποίες είναι και οι ίδιες διαχρονικά ισχυροί παράγοντες στην περιοχή και δεν έχουν καμία διάθεση να μεταβληθούν σε γεωπολιτικούς δορυφόρους της Αγκυρας, επειδή ο Ερντογάν θέλει να ανασυστήσει την οθωμανική αυτοκρατορία, από την οποία εξάλλου οι Αραβες δεν έχουν και τις καλύτερες αναμνήσεις. Επιπλέον, υπάρχει το εξής παράδοξο. Η Αραβική Ανοιξη έφερε στην εξουσία ισλαμικές κυβερνήσεις, αν και διαφορετικής θρησκευτικής έντασης, στις οποίες το τουρκικό μοντέλο φαινόταν πολύ κοσμικό για την αντίληψή τους. Τώρα που ο Ερντογάν δείχνει το αληθινό ισλαμικό πρόσωπό του, φλερτάροντας περισσότερο με τη σαουδαραβική εκδοχή παρά με τα χαρακτηριστικά χώρας υποψήφιας για ένταξη στην Ε.Ε., είναι οι Αμερικανοί που προβληματίζονται. Οι όροι άρχισαν να μεταβάλλονται. Αντί να χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ την Τουρκία για να προωθήσουν το σχεδιασμό τους, άρχισε να εκμεταλλεύεται ο Ερντογάν την αμερικανική στήριξη για να υλοποιήσει τα αυτοκρατορικά του σχέδια. Η κρίση στις σχέσεις με το Ισραήλ και οι ευκαιρίες της Ελλάδας Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ποια χώρα αποτελεί, ακόμα, νησίδα σταθερότητας και προγεφύρωμα για τη Δύση, την ώρα που έχει ξεκινήσει και η ενεργειακή παρτίδα. Η σύγκρουση με το Ισραήλ υπήρξε καθοριστικός παράγων. Η συνεχιζόμενη προκλητική συμπεριφορά του Ερντογάν έναντι του εβραϊκού κράτους δυσχέρανε ακόμα περισσότερο τα αμερικανικά σχέδια. Η πυροσβεστική παρέμβαση των ΗΠΑ, που σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούν να αφήσουν την κρίση μεταξύ δυο στρατηγικών συμμάχων τους στην περιοχή να εξελιχθεί σε πλήρη ρήξη και ανοιχτή σύγκρουση, μέτρια αποτελέσματα έχει φέρει μέχρι στιγμής. Ο αλαζονικός τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε ο Ερντογάν την υπόδειξη των Αμερικανών να μην επισκεφθεί τη Γάζα, ώστε να μην προκαλέσει τους Ισραηλινούς, επιβάρυνε και άλλο το κλίμα. Η καχυποψία έχει πλέον εδραιωθεί στις σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ αλλά και με τις ΗΠΑ, όπου είναι γνωστή η επιρροή του εβραϊκού λόμπι. Το δυσάρεστο κλίμα που επικράτησε σε τηλεφωνική επικοινωνία του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι με τον Τούρκο ομόλογό του Αχμέτ Νταβούτογλου, αλλά και τα αυστηρά δημόσια σχόλια του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Τζόζεφ Μπάιντεν, επιβεβαιώνουν ότι η βαριά ατμόσφαιρα θα παραμείνει για καιρό. Ούτε βέβαια η σκληρή ισλαμική ατζέντα βοηθά την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ε.Ε., ιδιαίτερα μετά τα όσα γίνονται στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες εσχάτως. Μέσα σε όλη αυτή τη ρευστή κατάσταση ανοίγει ένα παράθυρο ευκαιρίας για την Ελλάδα. Αν παρατηρήσει κανείς τι γίνεται από τις ακτές της Μεσογείου μέχρι τη Μέση Ανατολή, δεν είναι δύσκολο να διακρίνει ποια χώρα αποτελεί, ακόμα, νησίδα σταθερότητας και «προγεφύρωμα» για τη Δύση, σε μια περιοχή που έχει ξεκινήσει και η ενεργειακή παρτίδα. ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΛΑΡΡΥΤΗΣ Δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής

Δύσκολοι καιροί Posted: 08 Jun 2013 03:33 PM PDT Ἱερὸν Κελλίον Μπουραζέρη Ἁγ. Νικολάου Εἶναι ἕνας χαρακτηρισμὸς ποὺ καὶ παλιὰ ἔδιναν οἱ ἄνθρωποι στὴν ἐποχή τους ἀναπολώντας τὰ περασμένα. Δὲν εἶναι ὅμως ἀρκετός, πιστεύουμε, γιὰ νὰ ἐκφράση τὴν σύγχρονη παγκόσμια πραγματικότητα. Τὰ γεγονόντα αὐτὰ καθεαυτά, ἡ μεταξύ τους σχέση, ἡ σύγκλιση, ἡ ἔκταση καὶ ἡ ταχύτητα μὲ τὴν ὁποία ἐξελίσσονται ἀναγκάζουν πολλοὺς νὰ τὴν δοῦν ὡς ἀποκαλυπτική. Ἡ προχωρημένη καὶ γενικευμένη κρίση ποὺ ἐπικρατεῖ σὲ ὅλα τὰ πεδία -εἶναι περιττὸ νὰ τὰ ἀπαριθμήσουμε- δὲν ἔχει αἴτια οἰκονομικά, πολιτικά, ἀλλὰ πνευματικὰ καὶ φανερώνει ὅτι πίσω ἀπὸ τοὺς ὁρατοὺς κρύβεται ὁ ἀόρατος ἐχθρός τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἀνθρωπότητος. Αὐτὸς ὅμως δὲν εἶναι παρὰ ἕνα ἀπὸ τὰ κτίσματα, ἱκανότερο βέβαια ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο νὰ κάνη τὸ κακό, ὡς πνεῦμα πονηρό, ἀδύναμο ὅμως ἐμπρὸς στὸν Δημιουργὸ καὶ Κτίστη τῶν ἁπάντων. Γι' αὐτό, καὶ ἂν τὸν συναντήση μὲς στὸν ἄνθρωπο, φεύγει μακριὰ καὶ τὰ σχεδιά του ματαιώνονται. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ χρησιμοποιεῖ ὅλα τὰ μέσα γιὰ νὰ ἁλώσει ἰδιαίτερα τὶς ὀρθόδοξες χῶρες, ὥστε, καὶ ἂν αὐτὲς εἶναι μικρὲς καὶ ἀδύναμες σὰν τὴν Ἑλλάδα μας. Τὸν φοβίζουν ὅσο τίποτε ἄλλο οἱ ἄνθρωποι καὶ οἱ λαοὶ ποὺ ἔχουν μέσα τους Χριστό, γι' αὐτό, στὴν ὕστατη προσπάθειά του νὰ ἀπομακρύνει τὴ Χάρη ποὺ ἔλαβαν μὲ τὸ Βάπτισμα καὶ τὸ Χρίσμα, ἔχει ἐπιστρατεύσει ὅλη του τὴν πονηρὶα καὶ τοὺς πιὸ ἔμπιστους συνεργάτες του. Μὴν παρασυρθοῦμε ὡστόσο ἀπὸ τὰ κατορθώματα ποὺ ἔχει νὰ ἐπιδείξη στὴν ἐποχή μας καὶ τὸν θεωρήσουμε κυρίαρχο τῶν πάντων. Ὁ μόνος Δυνατὸς, ὁ Παντοκράτωρ εἶναι μαζί μας, μέσα μας, ὅταν βέβαια τὸν ἀκολουθοῦμε ἀπαρνούμενοι τὸν ἑαυτό μας καὶ γινόμαστε μέλη ζωντανὰ τοῦ Σώματός του, τῆς ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Μὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του μᾶς ἔδωσε τὴν δυνατότητα, ἂν ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς καὶ τὸ παράδειγμά Του νὰ γινόμαστε μέτοχοι τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Του Πνεύματος ἡ ὁποία ἀνασταίνει τὶς ψυχὲς ἀπὸ τώρα καὶ θὰ δοξάση τὰ ἀναστημένα σώματα στὴν Δευτέρα Παρουσία Του. Ἐμεῖς ἀδικήσαμε τὸν ἑαυτό μας, λησμονώντας τὴν ὕψιστη αὐτὴ τιμὴ ποὺ μᾶς ἔκανε ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, νὰ γίνη ἄνθρωπος, ὥστε νὰ μᾶς δώση τὴν δυνατότητα νὰ γίνουμε ἐμεῖς θεοὶ κατὰ Χάριν. Ἂν ἀναλογιστοῦμε αὐτὲς τὶς ἀλήθειες θὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι αἴτιοι τοῦ κακοῦ καὶ εἰδικά τῆς σημερινῆς κατάστασης εἴμαστε ἐμεῖς ἐφ' ὅσον μποροῦμε νὰ τὰ ἀποτρέψουμε μὲ τὴν ἐν Χριστῷ ζωὴ καὶ δὲν τὸ κάνουμε. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ βασικὴ εὐθύνη δὲν ἀνήκει τόσο στὸν εἰσηγητὴ τῆς κακίας ὅσο σὲ ἐμᾶς ποὺ ἔχουμε τὴν δύναμη καὶ δὲν τὴν ἐνεργοποιοῦμε. Ἀκοῦμε ἀπὸ τὸν Κύριο «ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην (ἀρετή) αὐτοῦ καὶ ταῦτα πάντα (τὰ γήινα) προστεθήσεται ὑμίν» καὶ ὡς χριστιανοὶ τὸ δεχόμαστε, ἀλλὰ μόνο στὴν θεωρία. Στὴν καθημερινὴ ζωὴ τὸ πρωταρχικὸ ἐνδιαφέρον μας ἔχει μεταφερθῆ ἀπὸ τὸν οὐρανό, «ὅπου ὑπάρχει τὸ πολίτευμά μας» ἡ ἀληθινὴ πατρίδα μας, σὲ τούτη ἐδῶ τὴν γῆ στὴν ὁποία μᾶς ἔφερε ὁ Θεὸς μὲ ἀποκλειστικὸ σκοπὸ νὰ προετοιμασθοῦμε γιὰ τὴν αἰωνιότητα. «Οὐδεὶς ἀναβέβηκε εἰς τὸν οὐρανὸν μετὰ ἀνέσεως» μᾶς λέει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας μὲ τὸ στόμα τοῦ ἀββᾶ Ἰσαὰκ καὶ ὅλων τῶν ἁγίων της. Ἐμεῖς θεωροῦμε τὴν ἄνεση ὡς αὐτονόητο δικαίωμα καὶ τὴν ἐπιδιώκουμε μὲ κάθε τρόπο καὶ χωρὶς καμμία συστολή. Ἔτσι ὅμως καλλιεργοῦμε ἀντὶ νὰ καταπολεμήσουμε τὴν φιλαυτία μας καὶ προετοιμάζουμε τὴν ψυχή μας νὰ ἀναζητήση καὶ νὰ δεχθῆ τὴν ἁμαρτία. Αὐτὴ εἶναι ποὺ ἀπομακρύνει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ νεκρώνει ἔτσι τὴν ψυχή, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μᾶς βρίσκουν ὅλα τὰ κακά, ἐσωτερικὰ καὶ ἐξωτερικὰ καὶ στὴν ζωὴ αὐτὴ καὶ στὴν αἰώνια. Δὲν ἁμαρτάνει βέβαια ὅποιος χρησιμοποιεῖ εὐχαριστιακὰ καὶ ἀπολαμβάνει ἔννομα τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ὁ ἴδιος μᾶς τὰ ἔδωσε γιὰ νὰ ἀναγώμεθα σ'αὐτόν. Ἁμαρτωλὰ δὲν εἶναι κατὰ τὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητὴ τὰ γήινα ἀγαθά, ἀλλὰ ἡ ἐμπαθὴς προσκόλληση σὲ αὐτά. Αὐτὴ εἶναι ἀκριβῶς ἡ μεγάλη πτώση μας γι'αὐτὸ καὶ τώρα ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε νὰ τὰ πάρουν στὰ χέρια τους καὶ νὰ μᾶς τὰ στεροῦν οἱ ἐχθροί του, μήπως συνέλθουμε ἀπὸ τὴν ἀχαριστία μας καὶ καταλάβουμε ὅτι αὐτὸς εἶναι ἡ πηγὴ κάθε ἀγαθοῦ. Ἀλλὰ αὐτὴ δὲν θὰ εἶναι καὶ ἡ ἔσχατη πτώση; Τὸ ὅτι θὰ προτιμήσουν οἱ πολλοὶ ἐκεῖνον ποὺ θὰ τοὺς ὑποσχεθῆ ὅτι θὰ τοὺς ἐξασφαλίση τὰ γήινα ἀγαθὰ ἀδιαφορώντας γιὰ τὰ οὐράνια καὶ πνευματικὰ καὶ κωφεύοντας στὴν ὁλοκάθαρη καὶ πατρικὴ φωνὴ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία τους βεβαιώνει μέσα ἀπὸ τὶς Ἅγιες Γραφὲς ὅτι στὴν μέλλουσα ζωὴ θὰ πᾶνε μαζὶ μ' αὐτὸν ποὺ ἀκολούθησαν στὴν παρούσα. Ἐκεῖνο ποὺ ζητᾶ ἡ ψυχὴ μας εἶναι ἀδύνατον νὰ μᾶς τὸ χαρίση ἄλλος ἐκτὸς ἀπὸ Αὐτὸν ὁ ὁποῖος μᾶς ἔπλασε ἀλλὰ καὶ μᾶς ἀνέπλασε μὲ τὴν Σταύρωση καὶ τὴν Ἀνάστασή Του. Δικαιοῦται ὡστόσο νὰ εἶναι, καθὼς λέει ὁ ἴδιος, Θεὸς ζηλότυπος καὶ θέλει νὰ Τὸν ἀγαποῦμε ὅπως μᾶς Ἀγαπᾶ Αὐτός, μὲ ὅλη μας τὴν καρδιά. «Υἱέ μου, δός μοι σὴν καρδίαν» μᾶς παραγγέλλει στὴν Π.Διαθήκη καὶ «ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς δυνάμεώς σου» στὴν Παλαιὰ καὶ στὴν Καινὴ ὡς πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή. Ἂς ἐπιστρέψουμε λοιπὸν μὲ τὴν μετάνοια στὴν ἀγκαλιά Του παρακαλώντας Τον νὰ μᾶς δώση τὴν διάθεση νὰ Τὸν ἀναζητήσουμε, νὰ θέλουμε νὰ Τὸν ἀγαπήσουμε καὶ αὐτὸ νὰ γίνει τὸ πρῶτο μέλημα τῆς ζωῆς μας. Ἂς φροντίσουμε νὰ ἀναγνωρίσουμε τὸ πλῆθος καὶ τὸ μέγεθος τῶν ἁμαρτιῶν μας καὶ μὴ δικαιολογοῦμε συνεχῶς τὸν ἑαυτό μας. Ὅπως δὲν ὠφέλησε τοὺς πρωτοπλὰστους ἡ δικαιολογία καὶ ἡ μετάθεση τῆς εὐθύνης, ἔτσι καί μᾶς. Δὲν θὰ εἶχε ὁ νοητὸς ὄφις οὔτε οἱ συνανθρωποί μας τὴν δυνατότητα νὰ μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸν Θεό, ἂν ἐμεῖς εἴχαμε μείνει πιστοὶ στὴν Πατρική Του ἀγάπη καὶ εἴχαμε ἐκτιμήσει τὰ δῶρα του. Ὡς Πατέρας φιλόστοργος δὲν ἔπαψε ποτὲ νὰ μᾶς ἀγαπᾶ, ἀλλὰ περιμένει μὲ μακροθυμία τὴν μετανοιά μας.Ὅλα αὐτὰ ποὺ σήμερα συμβαίνουν στὸ προσωπικὸ ἐπίπεδο, στὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ καὶ στὸ παγκόσμιο προσκήνιο μᾶς κρούουν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου. «Ὥρα ἡμᾶς ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι» κατὰ τὸν Ἀπόστολο. Ἂν τώρα δὲν ξυπνήσουμε, σὲ λίγο θὰ εἶναι πολὺ ἀργά. Ὁ ὕπνος θὰ γίνη λήθαργος καὶ νάρκη. Ἡ κακομοιριὰ στὴν ὁποία καταδικάσαμε τὸν ἑαυτό μας δὲν ἁρμόζει στὶς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ καὶ μάλιστα σὲ Ὀρθόδοξους Ἕλληνες. Δὲν μᾶς χάρισε ὁ Ὕψιστος Θεὸς τὴν ὕπαρξη σὰν μία παρένθεση μέσα στὴν ἀνυπαρξία, ὥστε νὰ κυλιώμαστε στὰ γήινα, μάταια ἢ ἁμαρτωλά.Ὅποιος δὲν φοβᾶται τὸν Κτίστη τῶν ἁπάντων φοβᾶται καὶ ὑποδουλώνεται στὰ κτὶσματά Του, ἀλλὰ καὶ ἀντιστρόφως. Μή μᾶς κυριεύση λοιπὸν ἡ ἡττοπάθεια, ὡς πρόσωπα καὶ ὡς ἔθνος καὶ ὑποκύπτουμε στὶς ἐπιβουλὲς τῶν ὁρατῶν καὶ τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν. Μᾶς ἔφεραν πρὸ ἀλλεπάλληλων τετελεσμένων γεγονότων ποὺ κανένας μας δὲν θέλει καὶ ὅμως τὰ ἀποδεχόμαστε μοιρολατρικὰ καὶ σχεδὸν ἀδιαμαρτύρητα. Ἐδῶ ποὺ φθάσαμε εἶναι πλέον ἀδύνατον, ἀνθρωπίνως, νὰ ἐπανέλθουμε στὴν ὁμαλότητα, τὴν λογική, τὴν χαρά, τὴν ἑνότητα, τὴν ἀγάπη, τὴν ἐλευθερία. Ὁ μόνος ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς βγάλη ἀπὸ τὸ ἀδιέξοδο καὶ νὰ μᾶς χαρίση ὅλα τὰ καλὰ εἶναι ὁ Χριστός μας, τὸν ὁποῖο παραγκωνίσαμε καὶ βάλαμε στὴν θέση του, στὸ κέντρο τῆς ζωῆς τὸν ἄνθρωπο, τὸν ἑαυτό μας. Καὶ θὰ τὸ κάνη ἂν μετανοήσουμε ἔμπρακτα καὶ τοῦ ἀναθέσουμε «ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν» ἀπὸ τὶς σωστικὲς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας Του Μητρὸς καὶ Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ τοῦ γένους τῶν Ὀρθοδόξων. Δὲν θέλει μὲ κανένα τρόπο νὰ προσβάλη τὸ πλάσμα ποὺ τίμησε μὲ τὸ κατ'εἰκόνα Του γι' αὐτό, σεβόμενος τὸ αὐτεξούσιο ποὺ ἄλλοι πασχίζουν τώρα νὰ μᾶς στερήσουν, θέλει τὴν συγκατάθεσή μας. Ἂν παρ' ὅλα ταῦτα ἐμεῖς δὲν ταπεινωθοῦμε, ἀλλὰ προτιμήσουμε νὰ αὐτονομηθοῦμε ὁριστικὰ ἀπὸ τὸν φιλάνθρωπο καὶ Παντοδύναμο τὸν Κυριό μας Ἰησοῦ Χριστό, τότε κι αὐτὸς ἀναγκαστικὰ θὰ μᾶς ἐγκαταλείψη καὶ οὐσιαστικὰ θὰ χάσουμε τὴν ἐπίγεια πατρίδα μας. Ὅποιος ὅμως ξεχωρίσει ἀπὸ τὴν μᾶζα καὶ Τὸν ἀκολουθήσει, θὰ ἔχη τὴν δυνατότητα νὰ κερδίσει τὴν οὐράνια πατρίδα τὴν ὁποία ἐπόθησε καὶ προσδοκᾶ. Καὶ ἂν ὁ Κύριός μας δῆ νὰ ἀλλάζουμε ὁμαδικὰ πορεὶα νὰ μετανοοῦμε σὰν τοὺς Νινευΐτες, μπορεῖ μὲ ἕνα νεῦμα νὰ μᾶς ἐλευθερώσει ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν Του, νὰ εὐλογήσει καὶ πάλι τὴν Ἑλλάδα μας καὶ τὶς ψυχὲς νὰ σώσει. Ἂς ἀγωνιστοῦμε λοιπὸν νὰ ἑλκύσουμε τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ ἑνώνει τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὸν Θεὸ καὶ μεταξὺ τους, ὥστε νὰ ἐπικρατήσει ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ὁμόνοια, ὅπως στὸν οὐρανὸ ἔτσι στὴν Ἑλλάδα μας, στοὺς Ὀρθοδόξους λαοὺς -καὶ ποιὸς δὲν τὸ εὔχεται- σ' ὁλόκληρο τὸν κόσμο. Πηγή "Ενωμένη Ρωμηοσύνη"

Μύρισε «Αραβική άνοιξη» στην Τουρκία; Posted: 08 Jun 2013 01:25 PM PDT Γράφει ο Βλαντίμιρ Αβατκόφ Γιγαντώνεται το κύμα διαδηλώσεων που ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη για να εξαπλωθεί στην Αγκυρα, τη Σμύρνη κι άλλες πόλεις. Ο Βλαντίμιρ Αβατκόφ, ειδικός σε τουρκικά θέματα, αναλύει την πιθανή απειλητική εξέλιξη και τις απρόβλεπτες συνέπειες στην παγκόσμια κοινότητα. Εδώ και αρκετές ημέρες δεν λένε να σταματήσουν στην Τουρκία οι αιματηρές μαζικές διαδηλώσεις κατά της πολιτικής του κυβερνώντος κόμματος και υπέρ της παραίτησης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Μόνο στην Άγκυρα, ο αριθμός των διαδηλωτών έφτασε τους 20.000, ενώ για την προστασία των δημοσίων κτιρίων σπεύδουν όχι μόνο αστυνομικοί, αλλά και στρατιωτικοί. Τα γεγονότα αυτά, με βάση τα χαρακτηριστικά και τη δυναμική τους θυμίζουν το κύμα των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας στο τέλος του 2010 – αρχές 2011, οι οποίες έδωσαν τα σύνθημα για την έναρξη της Αραβικής άνοιξης στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Τι συνέβη λοιπόν; Η «Αραβική αφύπνιση» έφτασε μέχρι την Τουρκία και θα όπου να 'ναι θα εξελιχθεί σε «θερμό καλοκαίρι»; Γκεζί, το πάρκο που άναψε τη φλόγα Την αιτία της έναρξης των μαζικών διαδηλώσεων στην Τουρκία αποτέλεσε ένα ασήμαντο θα έλεγε κανείς γεγονός. Οι τουρκικές αρχές αποφάσισαν να αχρηστεύσουν ένα από τα λίγα πάρκα της Κωνσταντινούπολης, το Γκεζί, το οποίο βρίσκεται στην ευρωπαϊκή πλευρά της πόλης δίπλα από την πλατεία Ταξίμ. Εκεί σχεδιάστηκε να ανεγερθεί ένα εμπορικό κέντρο και πάρκινγκ, καθώς και να διευρυνθεί ο δρόμος σε βάρος του χώρου που θα μείνει ελεύθερος. Τη συγκέντρωση την οποία οργάνωσαν αυτοί που τάχθηκαν κατά της κοπής των δέντρων, διέλυσε η αστυνομία κάνοντας χρήση δακρυγόνων και αντλιών νερού. Τα τοπικά μέσα ενημέρωσης έκαναν λόγο για μεγάλο αριθμό συλληφθέντων. Απρόσμενα για την κυβέρνηση, εκδηλώσεις αλληλεγγύης άρχισαν σε αρκετές πόλεις της Τουρκίας, οι οποίες σύντομα μετατράπηκαν σε μαζικές διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος της χώρας. Η καταστροφή του πάρκου και η εκδίωξη της διαδήλωσης για την υπεράσπισή του, όπως και τα παρόμοια γεγονότα που οδήγησαν στην Αραβική άνοιξη, αποτέλεσαν απλώς τον καταλύτη της συσσωρευμένης στην κοινωνία δυσαρέσκειας για την πολιτική της κυβέρνησης. Σήμερα στην Τουρκία μια μερίδα κατηγορεί το κυβερνών μετριοπαθές ισλαμικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης για εξισλαμισμό της χώρας και μια άλλη για βραδύτητα και υπερβολική καθυστέρηση στις μεταρρυθμίσεις. Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι είναι απογοητευμένοι και από την εξωτερική πολιτική της χώρας. Αρκεί να αναφερθεί ως παράδειγμα η αποτυχία που γνωρίζει το δόγμα του υπουργού Εξωτερικών της χώρας Αχμέτ Νταβούτογλου περί «μηδενικών προβλημάτων», το οποίο δεν προβλέπει μόνο την πραγματοποίηση διαλόγου, αλλά την αποκατάσταση της τάξης σε γειτονικά κράτη δια της ισχύος. Ο τουρκικός Τύπος το έχει χαρακτηρίσει ήδη ως «μηδέν γείτονες – μηδενικά προβλήματα». Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Τουρκική Δημοκρατία συντελέστηκε τα τελευταία 10 χρόνια μια τεράστια μεταμόρφωση και σήμερα η διεθνής κοινότητα έχει να κάνει με μια εντελώς νέα από ιδεολογική άποψη χώρα. Με την άνοδο του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στην εξουσία, η κοσμική Τουρκία εισήλθε σε μια πορεία εγκαθίδρυσης ενός μετριοπαθούς ισλαμικού μοντέλου κρατικής και κοινωνικής διάρθρωσης, το οποίο οι τούρκοι αναλυτές αντιπαραβάλλουν στο ριζοσπαστικό ιρανικό. Πως κατέστη αυτό δυνατό; Καθότι, σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της Δημοκρατίας, οι στρατιωτικοί με την παραμικρή υποψία απόκλισης από την κοσμική πορεία ανάπτυξης πραγματοποιούσαν πραξικοπήματα, έπαιρναν την εξουσία στα χέρια τους και σύντομα, ύστερα από μια σειρά μεταρρυθμίσεων, την παρέδιδαν ξανά στους πολιτικούς. Ο Ερντογάν, ωστόσο, απεδείχθη σοφότερος από τους προκατόχους του. Αντίθετα από αυτούς, ενώ ήταν ήδη πρωθυπουργός, δεν έθιγε άμεσα τα θέματα που άπτονταν του Ισλάμ, αλλά αργά - πλην σταθερά - μεταμόρφωνε το δικαστικό σύστημα, ασκούσε επιρροή στο άνοιγμα ποινικών υποθέσεων αναφορικά με τους στρατιωτικούς, δημιουργούσε μια οικονομική βάση διαμέσου των ισλαμικών ταμείων και ανέπτυσσε μια νέα και νομοταγή στη νέα κατάσταση ελίτ. Διεθνής πολιτικός, οικονομικός και στρατιωτικός κόμβος Τα όσα συμβαίνουν στην Τουρκία δεν μπορούν να αφήσουν αδιάφορη τη διεθνή κοινότητα. Η χώρα βρίσκεται μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, μεταξύ Βαλκανίων και Μέσης Ανατολής. Οι Ευρωπαίοι προμηθεύονται ενεργειακούς πόρους και μέσω αυτής. Από την εσωτερική πολιτική σταθερότητα στη χώρα εξαρτάται άμεσα η ευρωπαϊκή ασφάλεια, διότι η Τουρκία διαθέτει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ, πολλές σημαντικές βάσεις (για παράδειγμα το Ιντσιρλίκ) και είναι ο στενότερος σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή. Επιπλέον, από τα γεγονότα στην Τουρκία εξαρτάται άμεσα η σταθερότητα στη Μέση Ανατολή, καθώς πολλές χώρες της Αραβικής άνοιξης βασίστηκαν στο τουρκικό μοντέλο του μετριοπαθούς Ισλάμ και προσανατολίζονται σε μεγάλο βαθμό στην πολιτική του Ερντογάν. Τα ρωσικά συμφέροντα, μπορεί και αυτά να απειληθούν. Τα συμβόλαια αξίας πολλών δισεκατομμυρίων πιθανόν να παγώσουν, αρκεί να αναφερθεί ο πυρηνικός σταθμός στο Ακούγιου, η χρήση των αγωγών, ο τομέας του τουρισμού. Παρόλα αυτά, αναμένεται ότι σύντομα οι διαδηλώσεις θα εξασθενήσουν. Υπάρχει η πιθανότητα να εξελιχθούν σε επανάσταση ή εμφύλιο πόλεμο, αλλά αυτή είναι πάρα πολύ μικρή. Εν τω μεταξύ, η διεθνής κοινότητα σε περιπτώσεις όπως αυτή θα πρέπει να τηρήσει την αρχή: «Ήλπιζε στο καλύτερο, ετοιμάσου για το χειρότερο». Η επανάσταση ψάχνει ηγέτη και η αντιπολίτευση ιδεολογία... Oι διαδηλώσεις στη χώρα προς το παρόν δεν έχουν την υψηλή εκείνη δυναμική ώστε να μετατραπούν σε μια ολοκληρωμένη επανάσταση. Η βασική αιτία γι' αυτό, είναι η απουσία χαρισματικών ηγετών. Στην τουρκική πολιτική κουλτούρα υπάρχει η παράδοση της καθοδήγησης όχι από το κόμμα, αλλά από μεμονωμένους ηγέτες. Η αντιπολίτευση στην Τουρκία είναι κατακερματισμένη -όχι από άποψη φατριών- αλλά κοινωνικοπολιτικών αντιλήψεων. Παράλληλα, τα ιδεολογικά πιστεύω και τα ενδιαφέροντα κοινωνικού και ταξικού χαρακτήρα, είναι τόσο πολιτικοποιημένα, ώστε εμπεριέχουν τη δυναμική να εξελιχθούν ακόμη και σε έναν εμφύλιο πόλεμο, εφόσον απουσιάσουν οι πανεθνικές ασφαλιστικές δικλείδες τις οποίες επί 80 χρόνια -πριν την έλευση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης- αποτελούσαν οι αρχές του ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας, Κεμάλ Ατατούρκ. * Ο Βλαντίμιρ Αβαντκόφ είναι τουρκολόγος, καθηγητής της έδρας στρατιωτικών θεμάτων και της έδρας γλωσσών των χωρών της Εγγύς και Μέσης Ανατολής του Κρατικού Πανεπιστημίου Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας.  Πηγή "Η Ρωσία Τώρα"

Τουρκολάγνοι και… Τουρκόσποροι! Posted: 08 Jun 2013 12:55 PM PDT Τα τελευταία χρόνια παρακολουθούμε μία προσπάθεια εγχώριων παραγόντων να παραχαράξουν ιστορικά γεγονότα τα οποία αφορούν την διαχρονική μας πορεία με τους γείτονες και "άσπονδους" φίλους μας Τούρκους! Σίγουρα δεν είναι τυχαίος αυτός ο "κατακλυσμός" των καθημερινών Τούρκικων τηλεοπτικών σειρών στα μεγάλα Ελληνικά κανάλια και προσωπικά πιστεύω ότι όχι μόνο δεν τις προμηθεύονται δωρεάν αλλά ίσως και να επιδοτούνται για αυτό από κάποιους που φυσικά εξυπηρετούν τις επιδιώξεις των γειτόνων μας. Γιατί άραγε αυτά τα σήριαλ δεν μεταγλωττίζονται όπως γινόταν παλιά στα Βραζιλιάνικα και στα Αργεντίνικα σήριαλ; Προφανώς θέλουν να εξοικειώσουν πολλούς από εμάς με την γλώσσα, με την κουλτούρα αλλά και με την καθημερινότητα των διαχρονικών μας "φίλων" με σκοπό να μας καταστήσουν Τουρκόλαγνους ώστε να αποδεχτούμε τα μελλοντικά τους σχέδια να μας καταστήσουν δορυφόρους και υποτελείς σε αυτό που απεργάζονται, δηλαδλη στην αναβίωση της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επίσης φαίνεται ότι τα σχεδόν τετρακόσια χρόνια της σκλαβιάς μας, άφησαν ανάμεσα μας και πολλούς Τουρκόσπορους και... Τουρκοσπορίνες", οι οποίες με περίσσια αυθάδεια και μεγάλο θράσος αμφισβητούν τις γενοκτονίες των Ελλήνων (Μικρασιατών και Ποντίων) αλλά και τον χαμό των αμάχων στα παράλια της Σμύρνης το 22' τον οποίο αποδίδουν σε έναν… Συνωστισμό! Η λέξη ντροπή περισσεύει και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία παρά μόνο το αυταπόδεικτο, δηλαδή πως όλα αυτά λέγονται και γίνονται από κάποιους στα πλαίσια διατεταγμένης… υπηρεσίας! Πηγή Γιάννης Πρεβενιός

Η διαχρονική και παγκόσμιας εμβέλειας επιρροή της Λέσχης Βilderberg Posted: 08 Jun 2013 03:33 PM PDT Του Steve Watson*  Prisonplanet.com 8 Ιουνίου 2013  Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους Παρά τα αμέτρητα παραδείγματα που συγκλίνουν προς το αντίθετο, οι επικριτές και αμφισβητίες δεν παύουν να υποστηρίζουν ότι η Λέσχη Bilderberg δεν διαθέτει καμία ισχύ, αλλά αντίθετα είναι απλά ένα «στέκι» όπου συχνάζουν και φλυαρούν πρώην ισχυροί της διεθνούς ελίτ. Σήμερα, ωστόσο, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, έχουν προκύψει αποδείξεις ότι στην σύνοδο αυτή παίρνουν σχήμα οι αυριανές πολιτικές και υπογράφονται συμφωνίες πολλών δισεκατομμυρίων μεταξύ των επικεφαλής πολυεθνικών επιχειρήσεων και μεταξύ ηγετών διάφορων κυβερνήσεων. Σε χθεσινό της άρθρο, με τίτλο «Λέσχη Bilderberg: Συνομωσία; Όχι, απλά η πιο ισχυρή λέσχη στον κόσμο», η λονδρέζικη εφημερίδα The Telegraph αναφέρει ότι αυτές τις μέρες μια μείζονος σημασίας συμφωνία – η σπουδαιότερη στον κόσμο, για την ακρίβεια – άρχισε να δρομολογείται στην σύνοδο της Λέσχης Bilderberg: «Όσο για τους επικεφαλής επιχειρήσεων, είναι μια τέλεια ευκαιρία για να θέσουν τις βάσεις για μελλοντικές διαπραγματεύσεις», αναφέρει το δημοσίευμα. Η μεγαλύτερη συγχώνευση πετρελαϊκών κολοσσών συμφωνήθηκε σε σύνοδο της Βilderberg. «Σύμφωνα με το βιβλίο του Tom Bergin «Spills and Spin», μια ερευνητική ματιά στην ιστορία του πετρελαϊκού κολοσσού BP, όπου επιχειρείται και μια ανάλυση της περιβαλλοντικής καταστροφής στον Κόλπο του Μεξικού λόγω εκτεταμένης διαρροής, ο Λόρδος Browne, επικεφαλής της BP, εκμεταλλεύθηκε κατάλληλα έναν περίπατο πλάι στη Λίμνη Κόμο στη σύνοδο Bilderberg του 2004 στην Ιταλία, για να προτείνει την μεγάλη συγχώνευση της BP με την εταιρεία Shell, από την οποία προέκυψε η μεγαλύτερη εταιρεία πετρελαίου στον κόσμο». «Μετά τον περίπατο, ο Λόρδος Browne ήταν βέβαιος ότι η συγχώνευση θα πραγματοποιούνταν», αναφέρει το άρθρο.  Πράγματι, τα χαρτιά παραμένουν σταθερά «πάνω στο τραπέζι» όσον αφορά στην εν λόγω συμφωνία, ενώ εμπειρογνώμονες του κλάδου εκφράζουν την βεβαιότητά τους για το γεγονός ότι είναι απλά θέμα χρόνου η προώθηση της συγχώνευσης. Εκπρόσωποι τόσο της ΒP όσο και της Shell συμμετέχουν στην φετινή σύνοδο της Bilderberg, ως συνήθως, καθώς και τα μέλη της ολλανδικής βασιλικής οικογένειας και ο Ολλανδός πρωθυπουργός. Η Shell Oil είναι θυγατρική της Royal Dutch Shell, η οποία ιδρύθηκε βάσει βασιλικής ρήτρας. Το δημοσίευμα της Telegraph επισημαίνει επίσης πως ο Λόρδος Healey (φωτό), επί σειρά ετών σύνεδρος της Bilderberg, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα υπενθυμίζει τη σημασία των συζητήσεων που διεξήχθησαν εκεί όσον αφορά τις πολιτικές που χαράχθηκαν και κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, αλλά και (κυρίως) κατά τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: «Ο Λόρδος Healey θυμάται ακόμη το ρόλο της Bilderberg στην σύγκλιση των «αρχιτεκτόνων» ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης – τον Schmidt, τον Pompidou, τον Giscard d'Estaing, τον Leone – για την διεξαγωγή ανοιχτών συζητήσεων με τραπεζίτες και οικονομολόγους γύρω από τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να λειτουργήσει το ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα. »Το μεγάλο πλεονέκτημα της όλης υπόθεσης Bilderberg ήταν ότι ποτέ δεν ήταν απαραίτητο να καταλήξει κανείς σε κάποια συμφωνία. Οι σύνεδροι είχαν και έχουν όσο χρόνο χρειάζονται για να συζητήσουν διάφορα ζητήματα με προσωπικότητες που επηρεάζουν τα γεγονότα και τις οποίες κανονικά δεν θα είχαν την ευκαιρία να συναντήσουν». Και προσθέτει: «Οι σύνεδροι έχουν την ευκαιρία να εκφράζονται ελεύθερα, πολύ πιο ελεύθερα από ό, τι θα συζητούσαν ο καθένας στη χώρα του». Τον ρώτησα: «Θα μπορούσε, άραγε, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ενιαίο νόμισμα να είχαν λάβει τη μορφή που έχουν σήμερα, χωρίς αυτές τις πρώτες συνεδριάσεις της Λέσχης Bilderberg;» «Πιστεύω ότι έπαιξαν άκρως σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση και των δύο», μου απάντησε ο Λόρδος . «Αλλά θα ήταν παρακινδυνευμένο να πει κανείς με σιγουριά και σε όλες τις περιπτώσεις, ότι θα είχαν διαμορφωθεί με τη σημερινή μορφή τους». Πράγματι, έγγραφα που παρουσιάστηκαν σε ζωντανή εκπομπή του BBC και αργότερα κυκλοφόρησαν από την ιστοσελίδα Wikileaks, αποκαλύπτουν ότι μέλη της Bilderberg συζητούσαν για τη δημιουργία του ευρώ, του ενιαίου νομίσματος, σχεδόν 40 χρόνια πριν την πρώτη επίσημη αναφορά στην δημιουργία του στη Συνθήκη του Μάαστριχτ του 1992. Σε δημοσίευμά της από τον Μάρτιο του 2009, η εφημερίδα EU Observer αναφέρει:  «Η σύνοδος του ερχόμενου Ιουνίου της Λέσχης Bilderberg, μιας άτυπης ομάδας που απαρτίζεται από κορυφαίους πολιτικούς, επιχειρηματίες και αναλυτές, υπό την προεδρία του κ. Davignon, ίσως να εστιάσει, μεταξύ άλλων, και στη βελτίωση της κατανόησης σχετικά με μελλοντικές δράσεις, όπως ακριβώς συνέβη με τη συμβολή στη δημιουργία του ευρώ στη δεκαετία του 1990». Όπως έχουμε διεξοδικά τεκμηριώσει, υπάρχουν πολλά παραδείγματα που λειτουργούν ως αδιάσειστα επιχειρήματα υπέρ της άποψης ότι η Bilderberg δεν είναι απλώς ένα «στέκι» για ανταλλαγές απόψεων, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι δημοσιογράφοι του εταιρικού Τύπου, αλλά ένας χώρος όπου διαμορφώνονται συναινέσεις για την εφαρμογή πολιτικών, τόσο στο εθνικό όσο και στο γεωπολιτικό επίπεδο. Την άνοιξη του 2002, όταν τα «γεράκια του πολέμου» της κυβέρνησης Bush πίεζαν για εισβολή στο Ιράκ το ίδιο καλοκαίρι, τα μέλη της Bilderberg εξέφρασαν την προτίμησή τους  για καθυστέρηση των επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα η επίθεση να μην ξεκινήσει πριν τον Μάρτιο του επόμενου έτους. Το 2006, οι δημοσιογράφοι που είχαν πρόσβαση σε εσωτερικούς κύκλους της Bilderberg προέβλεψαν ότι οι τιμές αγοράς ακινήτων στις ΗΠΑ θα έφταναν πρώτα στα ύψη και αμέσως μετά θα έσκαγε η «φούσκα», με πολύ αρνητικές συνέπειες, γεγονός το οποίο επαληθεύτηκε ακριβώς.  Τον Ιούνιο του 2008, πληροφορηθήκαμε ότι στην Σύνοδο Bilderberg αποφασίστηκε η δημιουργία των προϋποθέσεων για μια μεγάλων διαστάσεων οικονομική κρίση, γεγονός που ξεκίνησε λίγους μήνες αργότερα, με την κατάρρευση της Lehman Brothers. Τελετάρχες της «στέψης» ηγετών ανά τον κόσμο Παράλληλα, είναι άφθονα τα παραδείγματα που αποδεικνύουν το γεγονός ότι η Bilderberg έχει αναπτύξει πλούσια δράση στα πλαίσια του ρόλου της ως «τελετάρχη» της «στέψης» ηγετών ανά τον κόσμο. Η οργάνωση επιλέγει συνήθως προεδρικούς υποψήφιους, πρωθυπουργούς, καθώς και ανώτερους αξιωματούχους των κυβερνήσεων.  Παρά την ευρέως διαδεδομένη άποψη που ήθελε τον πρώην Βρετανό πρωθυπουργό Tony Blair να ανακηρύσσεται πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου Herman Van Rompuy επιλέχθηκε για το αξίωμα λίγες μόλις μέρες μετά την συμμετοχή του σε συνεδρίαση-δείπνο της Λέσχης Bilderberg. Και ο Bill Clinton και ο Tony Blair «πλασαρίστηκαν» από τη μυστική οργάνωση στις αρχές της δεκαετίας του 1990, προτού καν αναδυθούν στο πολιτικό προσκήνιο. Ο υποψήφιος για την θέση του αντιπροέδρου στο πλευρό του Barack Obama, Joe Biden, επιλέχθηκε από τον «επιφανή» της Bilderberg, James A. Johnson, και ο συνυποψήφιος του John Kerry για το ίδιο αξίωμα το 2004, John Edwards, είχε επίσης λάβει το «χρίσμα» από την λέσχη, μετά από μια ομιλία του που απέσπασε θετικές εντυπώσεις στη σύνοδο του 2004. Παρά το γεγονός ότι τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης, πολλοί «βαρόνοι» των οποίων είναι μέλη της Bilderberg, μονίμως υποτιμούν το ρόλο της επιρροής της λέσχης στα διεθνή δρώμενα, σε ραδιοφωνική συνέντευξή του το 2010 ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ και μέλος της Λέσχης Bilderberg, Willy Claes, παραδέχθηκε  ότι οι συμμετέχοντες στην σύνοδο παίρνουν εντολές να εφαρμόζουν τις αποφάσεις που έχουν διατυπωθεί κατά τη διάρκεια του εκάστοτε ετήσιου συνεδρίου των «μεσιτών εξουσίας» από όλο τον κόσμο. Αν και τα θέματα της ημερήσιας διάταξης συνήθως αποκαλύπτονται κατά τη διάρκεια της συνόδου της Bilderberg, γνωρίζουμε ήδη ότι η ομάδα πρόκειται να προωθήσει την εκλογή του υποψήφιου για την αντιπροεδρία στο πλάι του Mitt Romney στις επόμενες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, ενώ ο γερουσιαστής της Φλόριντα Marco Rubio παραμένει σταθερά ένας από τους ευνοούμενους της λέσχης. Ο Rubio έκανε πρόσφατα επίδειξη των απόψεών του για την εξωτερική πολιτική σε ομιλία του στο Ίδρυμα Brookings της Ουάσιγκτον, στα πλαίσια της οποίας κάλεσε τις ΗΠΑ να επιτεθούν στη Συρία και το Ιράν.  Το ξενοδοχείο The Grove του Watford φιλοξενεί την φετινή σύνοδο. Τα πράγματα, όσον αφορά το απόρρητο των συζητήσεων κατά τη διάρκεια της συνόδου, άρχισαν να γίνονται κάπως «σκούρα». Η λέσχη έχει πλήρη επίγνωση του γεγονότος αυτού, εξ ου και οι αστεϊσμοί κάποιων σύνεδρων για την πιθανή διεξαγωγή ανοιχτής συνέντευξης Τύπου. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η σύνοδος του 2013 θα πρέπει να θεωρείται ως μια άνευ προηγουμένου «επανάσταση», η οποία προβάλλει εσκεμμένα μια εικόνα ενότητας και σύμπνοιας των μελών στην φετινή συνεύρεσή τους στο ξενοδοχείο The Grove του Watford της Βρετανίας, στα μάτια εκείνων για τους οποίους οι αξίες της διαφάνειας στην διακυβέρνηση και της εταιρικής υπευθυνότητας έχουν τεράστια αξία. *Ο Steve Watson συνεργάζεται ως συντάκτης και αρθρογράφος στα ιστολόγια Infowars.com και Prisonplanet.com του Alex Jones. Έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στις Διεθνείς Σχέσεις στο Τμήμα Πολιτικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Nottingham. Έχει σπουδάσει επίσης Λογοτεχνία και Δημιουργικό Γραπτό Λόγο στο Πανεπιστήμιο του Nottingham Trent. Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους  Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο.

Χάρρυ Κλυνν προς Νίκο Δήμου: "Σας χαρίζουμε την πτωματική Ελλάδα της χαβούζας..." Posted: 08 Jun 2013 10:15 AM PDT Νίκος Δήμου: «Μια χαβούζα με βοθρολύματα, που ζέχνει εκατοντάδες χιλιόμετρα γύρω και μολύνει όλη την Ευρώπη. Κι έχουμε το θράσος να τα βάζουμε με την τρόικα, τη Μέρκελ, τον Ράιχενμπαχ (τους νεοναζί του Στάθη), όταν επί χρόνια δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να κλέβουμε ο ένας τον άλλο κι όλοι μαζί το κράτος (δηλαδή, πάλι εμάς). Αναρωτιέμαι: εκείνοι που βρίζουν το μνημόνιο (και είναι η πλειονότητα) συνειδητοποιούν, άραγε, τη δική μας συμβολή που του άνοιξε την πόρτα; Αν δεν κλέβαμε, δεν εξαπατούσαμε και πληρώναμε τους φόρους μας, θα χρειαζότανε;» Το άνθος που κακού φύτρωσε και ανθεί στον δικό σας κόσμο… Στο δικό σα μπαξέ που τον πνίξανε τα ζιζάνια της απρέπειας, του θράσους και της ματαιοδοξίας…  Αλισβερισο-πουστριλίκια και κραυγές άναρθρες, ανάγωγες, αγράμματες…  Αξεσουάρ εξυπνακισμού στο κουστούμι της μόνιμης μικρότητάς σας…  Σ' αυτόν τον κόσμο ζείτε κι αυτόν τον κόσμο μόνο καταλαβαίνετε…  Άλλος κόσμος για σας δεν υπάρχει… Σ 'αυτόν τον όμορφο «καθωσπρέπει» κόσμο που «χτίσατε» εσείς οι Νίκοι Δήμοι, οι καταφερτζήδες… Οι επί των πραγμάτων, οι κόβω-ράφτες και αεροπουλητάδες! Τι να κλέψει ο μεροκαματιάρης από τον άνεργο, ο Δεν-έχω-μία από τον Πανί-με-πανί; «Χαβούζα με βοθρολύματα, που ζέχνει εκατοντάδες χιλιόμετρα γύρω και μολύνει όλη την Ευρώπη» δεν είναι η δική μας Ελλάδα, «Χαβούζα με βοθρολύματα» είναι η δικιά σας Ελλάδα, η Ελλάδα του δήθεν και του κάπως έτσι… Η Ελλάδα των μεσαζόντων, των νταβατζοδιαπλεκόμενων, των μιζοφακελαδόρων, των αρπαχτολιγδοπολιτικάντηδων, των νενέκων των εφιαλτών και των κουλτουριάρηδων του κώλου! Η Ελλάδα του με λένε Δήμου και σας γράφω στο καυ@&; μου! Η δικιά μας Ελλάδα είναι η Ελλάδα των εργατών, των μαστόρων, των καλλιτεχνών, των ποιητών, των ερευνητών των κτιστάδων και των γραφιάδων…  Η Ελλάδα του καθαρού μετώπου, της παλικαριάς και της ευθύνης…  Η Ελλάδα που δεν είδατε και δεν ξέρετε… Και τη δικιά σας πτωματική Ελλάδα με τους νεοταξικούς προστάτες, τις τρόικες, τις Μέρκελ και τους Ράιχενμπαχ, πάρτε την και βάλτε την στον κώλο σας… Σας τη χαρίζουμε… Χάρρυ Κλυνν

Στη σέντρα για το… τουρκο-Γιούρο! Posted: 08 Jun 2013 09:58 AM PDT Πρακτοράντζες, χαφιέδες, γκριζόλυκοι και λοιπά φασιστοειδή της… «δυτικοθρακιώτικης» διασποράς παίζουν αυτή την ώρα ποδόσφαιρο στη μνήμη του τουρκοπράκτορα Αχμέτ Σαδήκ…   Η αφίσα που δημοσιεύουμε σήμερα στο «Προξενείο-Στοπ», αφορά στο 19ο – όπως αναφέρεται – τουρνουά ποδοσφαίρου «Αχμέτ Σαδήκ».   Διεξάγεται σήμερα (8/6/2013) επί γερμανικού εδάφους και το οργανώνει όχι βέβαια η… ΟΥΕΦΑ, αλλά το αλυτρωτικό «μαγαζί» του κυρίου Χαλήτ Χαμπίμπογλου, ήτοι η «Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης» (ABTTF) μαζί με ένα τοπικό τουρκοσωματείο, που προφανώς υπάγεται στην ίδια (μάλλον πρόκειται για τους… οικοδεσπότες), ενώ από κάτω βλέπετε και τους… Γκρίζσπόνσορες! Βλέπουμε λοιπόν (αν εξαιρέσουμε δηλαδή την ούτως ή άλλως πασιφανή γελοιότητα του γεγονότος καθ' αυτό) ότι συντηρείται ετσιθελικά και ο επίσης γελοίος μύθος του… αδικοχαμένου αγωνιστή των μειονοτικών δικαιωμάτων, ενώ είναι πλέον γνωστά βεβαίως πάρα πολλά για τον βίο, την πολιτεία και την – εντός μειονότητας – φασιστική συμπεριφορά που είχε ο αλήστου μνήμης αρχιπράκτορας της Άγκυρας Αχμέτ Σαδήκ. Πέραν αυτού όμως πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζουν αναμφίβολα και τα χρώματα της αφίσας, ειδικά εκείνα της «Ανεξάρτητης Δυτικής Θράκης» που κοσμούν το έμβλημα των συνδιοργανωτών (κι όχι φυσικά ότι το επίσης αλυτρωτικό σήμα της ABTTF πάει και πολύ… παραπίσω). Όσο για το ποιοι συμμετέχουν στο εν λόγω τουρκο-Γιούρο, ακόμη δεν το μάθαμε.  Καλά, μη φανταστείτε κι εσείς βέβαια τη Βραζιλία ή την Αργεντινή, συνήθως πρόκειται για 4-5 «ομάδες» από τα παραρτήματα της ABTTF σε διάφορες γερμανικές πόλεις, που ψιλοπαίζουν μεταξύ τους σε κάποιο χωράφι από 1 ημίχρονο και ακολουθεί και μια απονομή (άλλωστε, όπως καταλάβατε, ο σκοπός του τουρνουά είναι οτιδήποτε άλλο, ΕΚΤΟΣ από… αθλητικός). Μέχρι να μάθουμε περισσότερα πάντως για τη φετινή ποδοσφαιρική πανδαισία (και να σας ενημερώσουμε σχετικά), δείτε εικόνες από το περσινό αντίστοιχο τουρνουά στο σχετικό μας δημοσίευμα Φασίστες παίζουν ποδόσφαιρο με…φόντο τη σημαία της «Ανεξάρτητης Θράκης»!  Εδώ αρκούμαστε να σας αναδημοσιεύσουμε μόνο 2 φωτογραφίες.  Στην 1η βλέπετε τα γραφεία του περσινού πρωταθλητή, δηλαδή του «Συλλόγου Δυτικοθρακιωτών Τούρκων» της γερμανικής πόλης Κέλστερμπαχ, με το κύπελλο και φόντο τη σημαία της Ανεξάρτητης Θράκης.  Όσο για τη 2η φωτογραφία είναι τραβηγμένη την ίδια μέρα έξω από τα ίδια γραφεία, με τα…καλόπαιδα που κάθονται εκεί, να χαιρετούν στον φακό με το σήμα των Γκρίζων Λύκων… Οπότε, εμείς τι άλλο να πούμε; «Αρχίζει το ματς, αδειάσαν οι δρόμοι, η ώρα ζυγώνει, αρχίζει το ματς. Τρεχάτε λακέδες, πρακτόρια, χαφιέδες, τρεχάτε κι αρχίζει το ματς»… Πηγή Προξενείο Στοπ

Τύχη και Αναγκαιότης Posted: 08 Jun 2013 09:27 AM PDT * Τίτλος φιλοσοφικού δοκιμίου του Ζακ Μονό, που πραγματεύεται την σχέση της βιολογίας με τις φυσικές επιστήμες. Είναι πιά κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι η ανατροπή μνημονίων και μνημονιακών κυβερνήσεων δεν πρόκειται να έρθει μέσα από συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας όπως αυτές που γνωρίσαμε πριν δύο χρόνια στην Αθήνα. Διάφοροι ''αγανακτισμένοι'', ''αποφασισμένοι'', ''αλληλέγγυοι'', και όποιοι άλλοι δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα. Κακώς βέβαια, και δυστυχώς. Διότι θα έπρεπε ο ελληνικός λαός, ο κάθε λαός, να έχει την ωριμότητα και την αποφασιστικότητα που χρειάζεται για να μπορεί να ανατρέψει λαομίσητες και απορριπτέες κυβερνήσεις και πολιτικές. Οι λανθασμένες τακτικές όμως της αντιπολίτευσης και γενικά των αντιμνημονιακών δυνάμεων, μαζί με την ορατή αλλά και ανεπαίσθητη (τύπου 5ης φάλαγγας) προπαγάνδα, έχουν δημιουργήσει στον πολίτη την αίσθηση του ''μάταιου'' και την ψευδαίσθηση του ''αδύνατου''. Τί απομένει;  Μα αυτό που φοβάται τόσο πολύ το ''σύστημα'' και ο ίδιος ο ''πρωθυπουργός'': Το τυχαίο γεγονός... Όποιο και νάναι αυτό Αρκεί να είναι τόσο συνταρακτικό και ''οριακό'' για την κοινή γνώμη ώστε να αποτελέσει την θρυαλλίδα μιάς γνήσιας και απελπισμένης λαϊκής εξέγερσης, που θα αλλάξει την ροή των γεγονότων. Κι επειδή ακριβώς η κοινή γνώμη δεν είναι κάτι το συγκεκριμένο, αλλά αλλάζει από μέρα σε μέρα, από γεγονός σε γεγονός κι από συγκυρία σε συγκυρία, αυτό το συγκεκριμένο τυχαίο γεγονός είναι εν πολλοίς απρόβλεπτο από τους ''κρατούντες''. Πριν από λίγα χρόνια για την ''Αραβική Άνοιξη'' η θρυαλλίδα ήταν ο αυτοπυρπολισμός ενός πλανόδιου πωλητή. Πριν λίγες μέρες στην Κωνσταντινούπολη ήταν κάποια δέντρα που θα κόβονταν. Στην μεγάλη Γαλλική Επανάσταση ήταν η δολοφονία κάποιων αγροτών σε μία αγροτική διαμαρτυρία. Σε εμάς εδώ, με τον λαό ήδη στα κάγκελα θα μπορούσαν να είναι πολλά και διάφορα. Αρκεί να δούμε την καθημερινή ειδησεογραφία για να καταλάβουμε.  Σήμερα φερ' ειπείν διαβάζουμε ότι το 35% των υπαξιωματικών και των αξιωματικών σιτίζεται από τα συσσίτια των στρατευμένων!  Και ότι 13.000 εκπαιδευτικοί οδηγούνται έμμεσα σε παραίτηση λόγω υποχρεωτικών μεταθέσεων!  Και ακόμα ότι το θέμα των πλειστηριασμών ακινήτων για το 2014 είναι ακόμα ''πάνω στο τραπέζι''! Είναι λοιπόν νομοτελειακά βέβαιο ότι με τέτοια αβάσταχτη καθημερινότητα το τυχαίο κακό δεν θα αργήσει να γίνει! Αφού λοιπόν είμαστε ανίκανοι για μία ''φυσιολογική'' αντίδραση που θα οδηγήσει στην λύση του προβλήματος, θα προσβλέψουμε σε αυτό που υπονοεί ο τίτλος:      Στην αναγκαιότητα της τύχης...   Από Ουδέν Σχόλιον

Ανακοίνωση της ΚΟΕ (της σοβαρότερης συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ) για το συνέδριο Posted: 08 Jun 2013 07:28 AM PDT Για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, για τη συζήτηση και τις προτάσεις για τον ενιαίο φορέα Ανακοίνωση της ΚΟΕ Η ΚΟΕ βρίσκεται σε διαδικασία συζήτησης και διαβούλευσης σχετικά με την κατάσταση στο ΣΥΡΙΖΑ και τις προτάσεις που γίνονται εν όψει του Συνεδρίου. Προετοιμάζεται για την μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο φορέα. Σε Πανελλαδική Σύσκεψη της οργάνωσης που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα, έγινε μια πρώτη συζήτηση για αυτά τα θέματα. Μιας και είμαστε ήδη στη φάση της προσυνεδριακής συζήτησης του ΣΥΡΙΖΑ, συνοψίζουμε παρακάτω τις βασικές ιδέες και σκέψεις μας όπως μέχρι στιγμής διαμορφώνονται, ώστε ανοικτά και καθαρά να είναι σε γνώση όσων ενδιαφέρονται. Το συνέδριο ως ιδρυτικό σώμα και πολιτικό γεγονός θα πρέπει να μιλήσει και να στείλει μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ προς την κοινωνία, προς το κίνημα και προς το εσωτερικό του. Α. Προς την κοινωνία Να αντιληφθεί και να δείξει ότι αντιλαμβάνεται ο ΣΥΡΙΖΑ το μήνυμα της κοινωνίας. Μέσα από ουσιαστικό πολιτικό λόγο και χωρίς κανένα ίχνος υπεροψίας. Η κοινωνία δεν έχει πάει «στον καναπέ» όπως εύκολα πολλές φορές διατυπώνεται. Βρίσκεται μπροστά σε αδιέξοδα που δημιουργούνται από τη σημερινή κατάσταση «ισορροπίας» και πολιτικής εμπλοκής. Στέκεται επιφυλακτικά και κριτικά απέναντι στα κόμματα και τις πολιτικές τους, νοιώθει ότι, ακόμα και οι πολιτικές δυνάμεις που δεν στέκονται απέναντί της, δεν ανταποκρίνονται πραγματικά στις αγωνίες και τις ανάγκες της. Στέλνει αίτημα διάσωσης και διεξόδου από τη σημερινή καταστροφική πορεία. Η Ελλάδα κρατιέται στη ζωή από την πρωτοβουλία και την αθόρυβη ενεργοποίηση χιλιάδων ανθρώπων. Φαίνεται αυτό στην αλληλεγγύη, τα νοσοκομεία, την παιδεία, την υπευθυνοποίηση για τη διάσωση τομέων, για να κρατηθούν όρθιοι τομείς του κράτους, των υπηρεσιών και της παραγωγής. Είναι απαραίτητη η κοινωνικοπολιτική ανασυγκρότηση χώρων και κοινωνικών ομάδων, όπως η Παιδεία και οι καθηγητές, η Υγεία, η νεολαία, και ο συνδυασμός τους ως βάση για μια νέα κοινωνική αφετηρία σωτηρίας και ανόρθωσης. Β. Προς το λαϊκό κίνημα Να υποστηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ σθεναρά την ανάγκη δημιουργίας ενός μεγάλου πολιτικού ρεύματος διεξόδου και ανατροπής και να πάρει πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση αυτή. Ενός πολιτικού ρεύματος που: θα συγκρουστεί συνολικά με το Πολιτικό Σύστημα. Στην κατεύθυνση κατάκτησης της πραγματικής δημοκρατίας και απονομής της δικαιοσύνης. Σε αντίθεση με την προσπάθειά που γίνεται να ανασυγκροτηθεί αυτό και πάλι σε βάρος του λαού, θα είναι, ως γνήσιο πολιτικό ρεύμα, ευρύτερο και από τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ. Θα είναι δύναμη υποστήριξης, ελέγχου, εμβάθυνσης της μετάβασης σε ένα μετατροϊκανό ξέφωτο, δεν θα «καπελώνεται» αλλά θα αναδεικνύει μέσα από τη λαϊκή δράση αιτήματα και ανάγκες επιβίωσης, διάσωσης και διεξόδου της χώρας. Γ. Προς το εσωτερικό του φορέα Μήνυμα μιας νέας πορείας με αυξημένο το ρόλο της βάσης και του νέου δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως οι συνιστώσες ήταν ουσιαστικά στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και τώρα είναι αναγκαίο και ουσιαστικό να περάσουμε σε μια νέα φάση, αυτήν του πραγματικά ενιαίου φορέα. Αυτό όμως δεν γίνεται οργανωτικά και με διατάγματα. Πρόκειται για μετάβαση και διαδικασία. Όλοι γνωρίζουν πως τα μεγαλύτερα προσκόμματα προς τον ενιαίο φορέα δεν προέρχονται από τις συνιστώσες γενικώς αλλά κύρια από τη μεγαλύτερη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, από παλιές συνήθειες και νοοτροπίες. Για να υπάρχει όντως ενιαίος φορέας χρειάζεται πολιτική λειτουργία όλου του κόμματος και ενοποίησή του γύρω από πολιτικές για όλα τα βασικά και ουσιαστικά ζητήματα. Η δύναμη που μπορεί να φέρει αυτή την αναγκαία αλλαγή είναι κυρίως η βάση και το μεγάλο δυναμικό που προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο χρόνο. Πρέπει να παίξει το δικό του ρόλο και όχι να προσαρτηθεί στην άσχημη εσωτερική κατάσταση και τις κληρονομημένες παθογένειες. Συνέδριο ουσίας και κόμμα των μελών Η ΚΟΕ είχε εκφράσει επιφυλάξεις για τον χρόνο και τον τρόπο προετοιμασίας του συνεδρίου. Έχει επισημάνει ποια είναι, σύμφωνα με τη δική της οπτική, τα ζητήματα που θα έπρεπε να ξεπεραστούν: Η καθυστέρηση του ΣΥΡΙΖΑ να προωθήσει το πολιτικό ρεύμα διεξόδου (ενώ είχε πολύ καλές αφετηριακές προϋποθέσεις μετά τις εκλογές). Το υπέρμετρο βάρος που αντίθετα δίνεται σε ορισμένες πλευρές της προετοιμασίας για την ανάληψη της κυβέρνησης. Η σπατάληση του ΣΥΡΙΖΑ σε εσωστρεφείς διαδικασίες και ανταγωνισμούς με αποτέλεσμα να καθιερωθεί, ειδικά από την πρόσφατη Συνδιάσκεψη και μετά, ένα ιδιόμορφο στάτους «διφυούς κόμματος». Αυτή η πολιτική συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ κόστισε και κοστίζει στη σχέση του με τους λαϊκούς ανθρώπους που δικαιολογημένα περίμεναν αυτή τη χρονιά περισσότερα από το ΣΥΡΙΖΑ. Συνέδριο ουσίας θα σήμαινε: Κατανόηση των παραμέτρων του νέου πολιτικού κύκλου που άνοιξε μετά τις εκλογές και που μέσα σε αυτόν βρισκόμαστε εδώ και ένα χρόνο. Ανάληψη της ευθύνης για τις καθυστερήσεις μας ανοικτά και ουσιαστικά. Δέσμευση για μια πραγματική πορεία προς τον λαό. Κήρυξη ανένδοτου αγώνα ενάντια στα μνημόνια και την τρόικα, για μια άλλη Ελλάδα σε μια άλλη Ευρώπη. Προετοιμασία για ένα δύσκολο αγώνα μέσα σε περιβάλλον πολιτικής, οικονομικής και εθνικής κατεδάφισης. Κόμμα των μελών σημαίνει έμφαση στη βάση του κόμματος και ξεπέρασμα αρνητικών καταστάσεων όπως είναι η πρακτική των «κομμάτων μέσα στο κόμμα», η πολυφωνία και σύγχυση στην εκφώνηση της πολιτικής γραμμής, η κυριαρχία των μηχανισμών, η εσωστρέφεια και ο παραγοντισμός. Το κλίμα μέσα στο κόμμα Είναι αναγκαίο να αλλάξει, να γίνει καλύτερο το κλίμα που διαμορφώνεται εσωκομματικά. Ο βασικός παράγοντας για αυτή την αλλαγή δεν είναι κάποιες οργανωτικές ρυθμίσεις μόνο αλλά κύρια η ανταπόκριση στα πολιτικά καθήκοντα, η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς την κοινωνία και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, η συμβολή στον πολιτικό αγώνα για τη διέξοδο της χώρας. Η ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί παρά να προσδιορίζεται από τη μεγάλη πολιτική και κοινωνική αλλαγή που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι και οι νέες, η χώρα. Γύρω από αυτή την αλλαγή και την προετοιμασία της θεωρούμε ότι θα πρέπει να προσανατολιστεί η συζήτηση για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή τη συζήτηση θεωρούμε ότι συμβάλλει και το κείμενο των 30 μελών της Κ.Ε. που δόθηκε στον προσυνεδριακό διάλογο. Θα πρέπει να δοθεί έμφαση στις διαδικασίες των Οργανώσεων Μελών, τις μαζικές συνελεύσεις, το ουσιαστικό κέρδισμα του δυναμικού που έχει προσεγγίσει το ΣΥΡΙΖΑ. Για να γίνουν αυτά, θα πρέπει η βάση να έχει λόγο, η φωνή της να ακούγεται δυνατά και να καθορίζει την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι να αντιμετωπίζεται απλά σαν ακροατήριο των στελεχών και των διάφορων τάσεων. Είναι αναγκαία η σφυρηλάτηση μιας νέα ενότητας, όχι μόνο των μελών αλλά όλου του το λαού του ΣΥΡΙΖΑ, όλων όσων πασχίζουν για την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Για το άνοιγμα ενός δρόμου ανατροπών, μετάβασης, ρήξεων με τη τρόικα, τα μνημόνια, το πολιτικό σύστημα. Για την μεταπολίτευση του λαού. Η ΚΟΕ: Θεωρούμε ότι μέχρι τώρα αντιμετώπισε με υπευθυνότητα και στη βάση των αναγκών που θέτει η πολύπλοκη πολιτική συγκυρία, τα ζητήματα του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς. Ότι κάναμε σταθερά βήματα σε μια κατεύθυνση πέρα από λογικές σεχταρισμού και αυτοαναφορικότητας. Με το βλέμμα στην επαναθεμελίωση της Αριστεράς, στην Αριστερά του 21ου αιώνα. Έτσι η ΚΟΕ θα σταθεί και τώρα, από θέσεις ουσίας για την επιτυχία του εγχειρήματος. Θα πάρει δραστήρια μέρος σε όλες τις διαδικασίες και θα στηρίξει θέσεις και απόψεις που προάγουν ένα συνέδριο ουσίας και ένα φορέα των μελών του. Αμέσως μετά τις διπλές εκλογές, από το καλοκαίρι του 2012 και μέχρι σήμερα, η ΚΟΕ πρόβαλλε μια σειρά απόψεις και προτάσεις για το ΣΥΡΙΖΑ και πιο συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων: Για την ενιαιοποίηση του φορέα, για ένα κόμμα – κίνημα που να μην θυμίζει τις, αποκρουστικές για τη λαϊκή πλειοψηφία, κομματικές συγκροτήσεις του σημερινού πολιτικού συστήματος. Για την εισβολή του λαϊκού στοιχείου στο ΣΥΡΙΖΑ, το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ σε όλο το νέο δυναμικό που τον στήριξε βλέποντας σε αυτόν μια δύναμη διεξόδου από την καταστροφική μνημονιακή πορεία. Για την υπέρβαση του ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών και για να μην μεταφερθούν οι παθογένειες κύρια της μεγαλύτερης συνιστώσας μέσα στο νέο ΣΥΡΙΖΑ Για την κατάργηση κάθε «προνομίου» ή ειδικού καθεστώτος στο νέο φορέα και την ενιαία και δημοκρατική διαχείριση του συνόλου των ζητημάτων και δομών του ΣΥΡΙΖΑ. Για μια ποσόστωση 50% συμμετοχής σε όλα τα όργανα του νέου δυναμικού και της βάσης και την υιοθέτηση κάθε αναγκαίου μέτρου ώστε να επικρατήσει ένα άλλο κλίμα σε όλα τα επίπεδα και τις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ. Για τη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στην ανάπτυξη μέσα στην κοινωνία ενός μεγάλου πολιτικού ρεύματος ανατροπής και διεξόδου της χώρας. Πιο ειδικά, η ΚΟΕ: Υποστηρίζει το πέρασμα από το ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών στον ενιαίο φορέα. Αυτό πρέπει να γίνει αναγνωρίζοντας την συνθετότητα μιας τέτοιας μετάβασης και ξεπερνώντας τις όποιες παθογένειες κάθε συνιστώσας. Αλλά και με σεβασμό στις ιδιαιτερότητες και το ξεχωριστό φορτίο που φέρει κάθε μία από αυτές. Με άλλα λόγια, αντί για διλληματικού χαρακτήρα επιλογές, ανάδειξη μιας πιο δημιουργικής και συνθετικής διαδικασίας. Και αυτό γιατί δεν θα εμπνέει κανέναν ένα κόμμα φραξιών, μηχανισμών και ατέρμονων εσωστρεφών νοσηρών διεργασιών. Μια τέτοια διαδικασία μπορεί να υπάρξει. Τάχθηκε υπέρ ενός μαζικού συνεδρίου και υποστήριξε το μέτρο «1 προς 10», άποψη που τελικά επικράτησε και αποφασίστηκε στην τελευταία συνεδρίαση της Κ.Ε. Είναι θετική αυτή η απόφαση, μιας και συμβάλλει σε ένα συνέδριο που θα είναι λιγότερο κλειστή υπόθεση στελεχών και περισσότερο μαζική διαδικασία. Για ένα συνέδριο πιο κοντά στη μέση συνείδηση των μελών του ΣΥΡΙΖΑ που την θεωρούμε αυτή τη στιγμή ανώτερη από αυτήν που πολλές φορές τείνει να επικρατεί στα «ηγετικά κλιμάκια» του φορέα. Είναι θετική στην εκλογή του προέδρου από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ενστάσεις σε αυτή την πρόταση δεν απαντούν πειστικά σε ορισμένα ερωτήματα που σχετίζονται με τη μέχρι τώρα κατάσταση και την ποιότητα της δημοκρατίας στο εσωτερικό του φορέα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βαδίσει με τα δικά του χαρακτηριστικά ως μαζικό αριστερό κόμμα στις σύγχρονες ελλαδικές συνθήκες και όχι κόμμα «ιδεολογικής ενότητας» όπου μια ομογενοποιημένη Κ.Ε. εκλέγει και ένα γραμματέα. Άρα δεν βοηθάει απλά να αναπαράγει κανείς κλασικά μοντέλα λειτουργίας απλά και μόνο επειδή ανταποκρίνονται στη συνήθη εμπειρία άλλων αριστερών κομμάτων. Μοντέλα λειτουργίας που η ιστορία δείχνει ότι όσο κι αν ήταν «τυπικά» συλλογικά, πουθενά δεν διασφάλισαν από αρνητικές εξελίξεις και υποχωρήσεις. Αυτές κυρίως είχαν να κάνουν με τις κεντρικές πολιτικές επιλογές και το βαθμό οικοδόμησης σχέσεων με το λαϊκό παράγοντα. Τάσσεται υπέρ μιας ενιαίας λίστας για την εκλογή των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι τέτοιο θα ήταν σήμερα θετικό βήμα και θα έδινε ένα σαφές μήνυμα μιας διαφορετικής, πιο ενωτικής πορείας. Ας αναλογιστούμε αν η εμπειρία των ξεχωριστών λιστών στη Συνδιάσκεψη βοήθησε κάπου τη λειτουργία, το κλίμα στις οργανώσεις, ακόμα και τον πολιτικό προσανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, λειτούργησε αρνητικά κύρια για την ενότητα του φορέα στη βάση του. Δεν είναι λοιπόν «θέμα αρχής» ο τρόπος εκλογής αλλά το σώμα του συνεδρίου έχει κάθε δικαίωμα να αποφασίσει για αυτόν και στις σημερινές συνθήκες η ενιαία λίστα θα είχε σαφώς θετικό αποτέλεσμα. Όλα τα παραπάνω είναι αναγκαίες αλλά όχι ικανές συνθήκες για ένα ΣΥΡΙΖΑ πρωταγωνιστή σε μια πορεία μετάβασης μαζί με το λαό. Το καθοριστικό στοιχείο είναι ο πολιτικός προσανατολισμός του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των μερών του στην οργάνωση του αγώνα: Για Δημοκρατία, Ανεξαρτησία, κοινωνική χειραφέτηση Για την ανατροπή του πολιτικού συστήματος και του μνημονιακού – τροϊκανού καθεστώτος Για τη μεταπολίτευση του λαού Για μια άλλη Ελλάδα σε μια άλλη Ευρώπη Οι αγώνες, οι εξεγέρσεις, οι πλατείες, τα κινήματα, τα «ΟΧΙ» των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα, τη Μεσόγειο, το Νότο, την Ευρώπη, δείχνουν αυτό το δρόμο.

Ομιλία Παπακωνσταντίνου: Τα δύο συν ένα σημεία που χρήζουν προσοχής Posted: 08 Jun 2013 07:25 AM PDT Γράφει ο Μακεδών Παρακολουθώντας την χθεσινή ομιλία στην Βουλή του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, λίγο πριν αποφασιστεί η διεύρυνση του κατηγορητηρίου εναντίον του σε βαθμό κακουργήματος, στέκομαι σε δύο σημεία.  Το πρώτο είναι πως περίμενα να παραθέσει επιχειρήματα που να γίνουν αποδεκτά, πως δεν είναι αυτός που έσβησε τα ονόματά των συγγενών του, αλλά κάποιος άλλος που πιθανόν να είχε συμφέρον και πως η λίστα δεν παραδόθηκε επίσημα. Το κύριο όμως επιχείρημά του, ήταν η απορία του γιατί δεν παραπέμπονται μαζί του οι κ.κ. Βενιζέλος και Διώτης. Αυτό πράγματι είναι ένα ερώτημα, στο οποίο οι απαντήσεις επίσης δεν πείθουν. Βέβαια, ως αναμενόταν, δεν θεώρησε απαραίτητο να αναφερθεί και στον κ. Γ. Παπανδρέου, τον σύντροφό του ή κατ' άλλους συνένοχό του. Με την ακολουθούμενη υπερασπιστική γραμμή, ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου θέλησε να πείσει πως η δίωξή του για κακούργημα οφείλεται σε πολιτικούς λόγους. Το δεύτερο στοιχείο είναι πως απουσίασε εχθές η συνήθης έπαρση του πρώην υπουργού και πρώην πολιτικού. Μου προκαλούσε αλγεινή εντύπωση το αυταρχικό ύφος που διέβλεπα στις απαντήσεις του, σε ερωτήσεις δημοσιογράφων. Ένα ύφος, απολύτως γνώριμο και σύνηθες σε πολλούς συντρόφους του, που δεν γνώρισαν ακόμη το εδώλιο του κατηγορουμένου. Καμιά πρόθεση για εξήγηση των αποφάσεων και πράξεων που φαίνονται διαβλητές, αλλ' αντεπίθεση με ύφος πάντα εισαγγελέα, που καυτηριάζει όσους αποτολμούν να αμφιβάλλουν για την ειλικρίνεια των λεγομένων τους. Η ίδια τακτική από τον κ. Τσοχατζόπουλο και κυρίως από συνδικαλιστές, που συνήθισαν να αποκτούν με εκβιαστικές και αδιαφανείς μεθόδους προκλητικά προνόμια. Μάλιστα, ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου παρουσίασε εαυτόν ως αδικούμενο, όταν φάνηκε πως θα δάκρυζε. Κι ακόμη περισσότερο, ενοχλήθηκε που ο κ. Ευ. Βενιζέλος τον θεώρησε ως «βαρίδιο» ομού μετά τον κ. Α. Τσοχατζόπουλο. Σε ένα μόνο συμφωνώ με τον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου. Ότι βουτηγμένοι σε σκάνδαλα είναι πολλοί -πάρα πολλοί- πολιτικοί, και όχι μόνον από το πρώην κόμμα του, οι οποίοι «λησμονήθηκαν» από τις διωκτικές αρχές. Ας ελπίσουμε, πως η λήθη είναι προσωρινή. Υ.Γ. Αναγνώστης της στήλης επισημαίνει με δημοσιευμένο σχόλιό του στην Voria.gr, -αναφορικά με το άρθρο για τον κίνδυνο που διατρέχει η Ευρώπη από τον ισλαμισμό- τις ευθύνες της Δύσης για την εξαθλίωση του Τρίτου Κόσμου. Δεν ήταν ανάγκη να έχει επιθετικό ύφος το σχόλιό του, αφού συμφωνούμε απολύτως. Ο δήθεν πολιτισμένος δυτικός κόσμος, χρησιμοποιεί ως σκλάβους ένα μέρος από αυτούς που μεταναστεύουν, όπως το ίδιο κάνει και στις ίδιες τις πατρίδες τους. Ούτε η Ελλάδα εξαιρείται εν πολλοίς, με τον αλήστου μνήμη τέως πρωθυπουργό κ. Κ. Σημίτη, να μας εξηγεί ότι ωφελείται η χώρα από την μαύρη εργασία των λαθρομεταναστών, επειδή τα τεχνικά έργα -των Ολυμπιακών Αγώνων- γίνονται φθηνότερα (!). Ομολογία δηλαδή, ότι η κυβέρνησή του ασκούσε επίσημα δουλεμπόριο. Φυσικά, αυτό δεν ισχύει για όλους τους λαθρομετανάστες, επειδή τα εγκληματικά στοιχεία που υπάρχουν δεν είναι και λίγα. Υπάρχει και δεύτερη παρατήρηση, την οποία παραθέτω επακριβώς:  «Το ειδωλο σου -αν κρινω απο το ψευδονυμο σου- ηταν μεγαλος υποστηρικτης του πολυπολιτισμου. Αλλα οτι μας συμφερει». Κανένας «Μακεδών» δεν ήταν υπέρ τoυ πολυπολιτισμού. Απεναντίας όλοι ήσαν υπέρ της οικουμενικότητας. Όπου οικουμενικότητα -η ελληνική οικουμενικότητα- παρήγε και διέχυσε στην ανθρωπότητα υψηλά νοήματα, ηθικές αξίες. Το κυριότερο, σεβάστηκε τις ιδιαίτερες πατρίδες, τους πολιτισμούς, τα ήθη και τα έθιμα των λαών. Αυτά έπραξε ο Αλέξανδρος ο Μακεδών. Αντίθετα, η πολυπολιτισμικότητα επιδιώκει την ομογενοποίηση, την καταναλωτική εξομοίωση, την αγελοποίηση.  Και το κυριότερο... Επιβάλλεται με ιμπεριαλιστικό τρόπο, βίαια χωρίς να λογαριάζει τους λαούς, τους οποίους φυσικά δεν ρώτησε ποτέ αν συμφωνούν. Πηγή: Βόρεια

Μήπως δεν είστε ανίκανοι και αφελείς; Μήπως είστε προδότες; Posted: 08 Jun 2013 06:40 AM PDT Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου Τα τελευταία είκοσι χρόνια ποτέ καμία κυβέρνηση δεν αντιμετώπισε με υπευθυνότητα και σοβαρότητα το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελληνικής κοινωνίας, την αθρόα και ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση. Έτσι, τα σύνορά μας έγιναν ξέφραγο αμπέλι και επέτρεψαν την είσοδο στη χώρα μας, κάθε καρυδιάς καρύδι, χωρίς να υπάρχει κανένα κριτήριο εισόδου. Επιπλέον, αυτή η αθρόα και ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση, ήδη δημιουργεί τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα καθώς αλλοιώνεται η πληθυσμιακή σύνθεση της χώρας, από τη στιγμή που η Ελληνική κοινωνία προσπαθεί να ανταπεξέλθει των παρενεργειών που δημιουργεί στη ζωή των πολιτών η ψήφιση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, από τις Κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά. Παρενέργειες που έχουν ως αποτέλεσμα, την μεγάλη αύξηση της υπογεννητικότητας και της μετανάστευσης συμπολιτών μας σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Όλες αυτές οι κυβερνήσεις, υπέδειξαν μια περίεργη ανοχή στην αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, που αγγίζει τα όρια της εγκληματικής αμέλειας και ανικανότητας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλοι οι πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας τους αποκαλούσαν και τους αποδέχονταν ως «οικονομικούς μετανάστες», πιστεύοντας πως η είσοδός τους στη χώρα προσέφερε τα μέγιστα στην ανάπτυξη της οικονομίας μας, παραγνωρίζοντας, όμως, τον ελλοχεύοντα κίνδυνο της πληθυσμιακής τους αύξησης. Έτσι, εθελοτυφλούσαν μπροστά στο καθημερινώς διογκούμενο πρόβλημα και σήμερα αυτό το τεράστιο Εθνικό ζήτημα έχει φτάσει στην κορύφωσή του και σε όλους τους Έλληνες έχει δημιουργήσει ανασφάλεια και φόβο που σαν θηλιά σφίγγει το λαιμό τους. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες μιας σκληρής και τυφλής τρομοκρατίας κατά των Ελλήνων, όπου δολοφονούνται αναίτια ανθρώπινες ψυχές, για λίγα μόνο ευρώ. Διαχρονικά, αυτές οι κυβερνήσεις προσπάθησαν με ημίμετρα να αντιμετωπίσουν αυτό το οξύτατο φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης. Άλλοτε, με απόφαση οικιοθελούς αποχώρησής τους από τη χώρα μας, με πριμοδότηση των ναύλων τους και με επιπλέον επίδομα 200 ευρώ, άλλοτε, με την κατασκευή φραχτών στα βόρεια σύνορά μας στον Έβρο, άλλοτε, με τη δημιουργία «κέντρων φιλοξενίας παράνομων μεταναστών» σε όλη την Ελληνική επικράτεια, άλλοτε, με απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας σε αλλοδαπούς, προκειμένου να αφομοιωθούν στην Ελληνική κοινωνία, ένα Νόμο που ήδη η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ως αντισυνταγματικό. Κανένας τους, όμως, δεν χτυπάει το πρόβλημα στη ρίζα του, καταγγέλλοντας τον κοινοτικό κανονισμό «Δουβλίνο ΙΙ», που υπέγραψε τον Φεβρουάριο του 2003, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (Υπουργός Εξωτερικών Γ.Παπανδρέου και Υπουργός Δημόσιας Τάξης-σήμερα Προστασίας του πολίτη-Μ.Χρυσοχοΐδης). Ένας κανονισμός ο οποίος προβλέπει, πως όποιος λαθρομετανάστης εισέλθει παράνομα σε Ευρωπαϊκή χώρα και συλληφθεί δεν θα επιστρέφει στην χώρα καταγωγής του αλλά στη χώρα της Ε.Ε. στην οποία πρώτα εισήλθε. Ωστόσο, και σήμερα αυτοί που οδήγησαν στην αυτοκτονία χιλιάδες συμπολίτες μας, αντί να προσεγγίσουν με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, σε μια προσπάθεια ίασης του προβλήματος, την ασθένεια που κατατρώγει τα σωθικά της κοινωνίας μας, ερίζουν για το ποιος θα φέρει το πιο σκληρό νομοσχέδιο στη Βουλή, για το ρατσισμό απέναντι στους αλλοδαπούς, προκειμένου να γίνει νόμος του κράτους. Κύριοι της κυβέρνησης, τους Έλληνες ποιος θα τους προστατέψει από το ρατσισμό σας; Γιατί εθελοτυφλείτε στην ανάγνωση της στρατηγικής της Τουρκίας, η οποία μέσω δεξαμενών σκέψεως υψηλότατων αξιωματούχων της, καταστρώνει γεωπολιτικά και ενεργειακά σχέδια για τα επόμενα 50-100 χρόνια, μετατρέποντας την Ελλάδα σε χωνευτήρι αθλιότητας της Ευρώπης, με τα στίφη κάθε λογής Μουσουλμάνων που μας στέλνει από τα παράλιά της του Αιγαίου, σε μια προσπάθεια να αυξήσει ραγδαία το Μουσουλμανικό στοιχείο στην Ελλάδα; Και εσείς στρουθοκαμηλίζοντας, τι αποφασίζετε, στο πλαίσιο της δήθεν ευαισθησίας σας γι΄ αυτούς τους αλλόθρησκους, στο βωμό της «ελευθερίας, της ανεξιθρησκίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων τους»; Αποφασίζετε να τους δημιουργήσετε ένα τεράστιο θρησκευτικό χώρο (τζαμί) στο κέντρο της Πρωτεύουσας της Ελλάδος. Ένα θρησκευτικό χώρο, ο οποίος θα κατηχεί τους Μουσουλμάνους για την μελλοντική κατοχή της πατρίδας μας!. Κύριοι της κυβέρνησης Σαμαρά, δεν σας ανησυχούν τα πρόσφατα γεγονότα της Στοκχόλμης, όπου εξεγέρθηκαν οι μετανάστες και κατάκαψαν την πρωτεύουσα της Σουηδίας, μιας χώρας με υψηλό βιοτικό επίπεδο πολιτών; Όπου αποδεικνύεται πως τα κριτήρια αυτών των ακραίων επεισοδίων δεν ήταν αποτέλεσμα οικονομικών δυσκολιών, αλλά ήταν αποτέλεσμα της φανατικής επιβολής της θρησκείας τους που υποδηλώνεται από το Κοράνι; Δεν σας ανησυχεί, η αποτρόπαια επίθεση και ο αποκεφαλισμός στο Λονδίνο του Βρετανού στρατιώτη, που η κυβέρνηση Κάμερον αντιμετώπισε ως τρομοκρατική ενέργεια; Δεν σας ανησυχούν οι επισημάνσεις αξιωματούχων της Γαλλικής κυβέρνησης γι΄ αυτό το Ευρωπαϊκό φαινόμενο σκληρής βίας από τους μετανάστες; Δεν σας ανησυχεί η συνεχώς αυξανόμενη ίδρυση ισλαμικών τεμενών στην Ευρώπη, που είναι απόρροια αυτής της αθρόας και ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης, με σκοπό να υποκαταστήσει το Ισλάμ την κυρίαρχη Χριστιανική θρησκεία στην Ήπειρο; Πάντοτε πίστευα και μέχρι σήμερα εξακολουθώ να πιστεύω πως το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελληνικής κοινωνίας δεν είναι η οικονομική εξαθλίωση της χώρας μας, αλλά η λαθρομετανάστευση και γι΄ αυτό κατά το παρελθόν έχω αναδείξει σε πολλά άρθρα μου, αυτό το μείζον θέμα της κοινωνίας μας. Όμως, χαίρομαι όταν σήμερα προσεγγίζουν και αναδεικνύουν τους κινδύνους της λαθρομετανάστευσης, έγκριτα περιοδικά, όπως τα «Επίκαιρα». Το εβδομαδιαίο περιοδικό της περασμένης εβδομάδος, είχε άρθρο με τίτλο: «Δεκάδες τζαμιά στην Αττική». Από αυτό το υπέροχο και εμπεριστατωμένο άρθρο του δημοσιογράφου Μάνου Ηλιάδη, θα σας παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα: «Το 1998, είχαμε 18 αυτοσχέδια τζαμιά σε ολόκληρη την Αττική. Έξη χρόνια αργότερα, λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, ο αριθμός αυτός τριπλασιάστηκε! Υπενθυμίζεται ότι, επικειμένων των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, υπήρξε αίτημα των εν Ελλάδι παράνομα διαβιούντων μουσουλμάνων το τζαμί της Αθήνας να γίνει στα Σπάτα, έτσι ώστε η πρώτη εικόνα της Αθήνας που θα είχαν οι ξένοι επισκέπτες μετά την έξοδό τους από τον εκεί κεντρικό αερολιμένα Αθηνών να ήταν ένα τζαμί. Και 15 χρόνια μετά το 1998, όπου υπήρχαν μόνο 18 τζαμιά, ο αριθμός τους έφτασε ήδη τα 115-120! Τα πλέον σημαντικά από αυτά είναι περίπου 74, εκ των οποίων τα 22 ελέγχονται από Μπαγκλαντεσιανούς, τα 20 από Άραβες, 11 από το Πακιστάν, 7 από Ινδούς και 2 από Αφγανούς». Σε άλλο δε σημείο, κάνει αναφορά το άρθρο: «Στην Θράκη, η κατάσταση είναι γνωστή, με τη συνεχιζόμενη προσπάθεια των Τούρκων, η οποία εντείνεται εσχάτως, να ανεγείρουν ή να ανακατασκευάζουν παλαιότερα τζαμιά υπό το πρόσχημα της διατηρήσεως της οθωμανικής κληρονομιάς όχι μόνο στη Θράκη, αλλά και σε ολόκληρη την υπόλοιπη Ελλάδα, χωρίς καμία αντίδραση από το Υπουργείο Εξωτερικών. Ένα τζαμί στη Θράκη αντιστοιχεί σε 400 Μουσουλμάνους, όταν στην Τουρκία η αναλογία είναι ένα τζαμί προς 876 κατοίκους…». Συνεπώς, σε όλα τα παραπάνω θα προσθέσω. Κύριοι των κυβερνήσεων των τελευταίων 20 ετών, μήπως δεν είστε ανίκανοι και αφελείς; Μήπως είστε προδότες; Επικοινωνία με τον συντάκτη

Το φράγμα της διάσπασης κυνηγά ξανά την Τουρκία Posted: 08 Jun 2013 06:02 AM PDT Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος Η εσωτερική κρίση που έχει ξεσπάσει στην Τουρκία με εκρηκτικές διαστάσεις έδειξε σε πρώτη φάση πως ο εσωτερικός αγώνας για την νομής της εξουσίας που άρχισε μετά τον θάνατο του Κεμάλ Ατατούρκ το 1939 συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Πρώτος ο Αντνάν Μεντερές την δεκαετία του πενήντα αμφισβήτησε το κεμαλικό καταστημένο. Όπως και ο Ερντογάν, ο Μεντερές είχε κερδίσει τρεις συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις αλλά στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα αντιμετώπισε μια μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια με ογκώδεις διαδηλώσεις εναντίον του, (μας θυμίζει την σημερινή κατάσταση ), με αποτέλεσμα το πρώτο στρατιωτικό πραξικόπημα του 1960 κατά του Μεντερές ο οποίος κατέληξε στην κρεμάλα. Την σκυτάλη του Μεντερές την πήρε ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ ο οποίος αντιμετώπισε το δεύτερο στρατιωτικό πραξικόπημα το 1971 και το πραξικόπημα του Ερβέν το 1980. Τότε εμφανίστηκε το «άστρο» του Οζάλ ο όποιος όμως δολοφονήθηκε το 1993 από παραστρατιωτικούς κύκλους. Διάδοχος του Οζάλ ήταν ο Ερμπακάν ο οποίος ήταν και ο πρώτος ισλαμιστής πρωθυπουργός που ανατράπηκε από το λεγόμενο «βελούδινο πραξικόπημα» τον Φεβρουάριο του 1997. Ο Ερμπακάν είχε προετοιμάσει το έδαφος για την άνοδο του Ερντογάν ο οποίος για πρώτη φοα κατάφερε να εξουδετερώσει το στρατιωτικό καταστημένο και να δώσει καίρια χτυπήματα στην κεμαλική παράταξη. Ο αγώνας όμως δεν έληξε και όπως φαίνεται συνεχίζεται με διάφορες διακυμάνσεις. Εκείνο που πρέπει εδώ στην Ελλάδα να καταλάβουμε είναι ότι είτε με κεμαλιστές, είτε με ισλαμιστές, η προκλητική και επεκτατική στάση της Τουρκίας έναντι της χώρας μας δεν αλλάζει σε τίποτα γι' αυτό και είναι το λιγότερο αστείες οι δηλώσεις υποστήριξης στον Ερντογάν και οι απόψεις που διατυπώνονται ότι είναι καλύτερος από τους κεμαλιστές. Ο Ερντογάν συνέζευξε στον εθνικιστικό επεκτατισμό και το θρησκευτικό στοιχείο και αυτό ίσως είναι ακόμα πιο επικίνδυνο. Το επίμαχο σε όλα αυτά είναι πως η χώρα αυτή που είναι στην ουσία ένα τεχνητό δημιούργημα έχει κρατηθεί σε ύπαρξη επί τόσες δεκαετίες. Συνεκτικό στοιχείο ήταν πάντα μια στρατοκρατική μηχανή η οποία εξυπηρετούσε κάποιες πολιτικές σκοπιμότητες στην ευρύτερη περιοχή του τριγώνου Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Καύκασος, δηλαδή στα όρια της παλιάς Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Πόσο όμως μπορεί να κρατηθεί ένα τεχνητό δημιούργημα, ένα τεχνητό κράτος που η μεγαλύτερη αγωνία από την ίδρυση του είναι να «παντρέψει» σε αναγκαστικό γάμο τόσο διαφορετικές εθνοφυλετικές και θρησκευτικές ομάδες ; Πριν από μερικά χρόνια στην εβδομαδιαία τουρκική επιθεώρηση, Αϊντινλίκ δημοσιεύονταν ένα χαρακτηριστικό κείμενο με τίτλο: «Προβλέπουν διαμελισμό της Τουρκίας».  Δυο σοβαρά αμερικανικά Ιδρύματα Στρατηγικών Ερευνών, τα οποία σύμφωνα με την εβδομαδιαία τουρκική επιθεώρηση, Αϊντινλίκ, συνδέονται άμεσα με το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών και την CIA, προέβλεπαν τον διαμελισμό της Τουρκίας στα επόμενα χρόνια, με απαρχή την προβλεπόμενη ίδρυση κουρδικού κράτους στο βόρειο Ιράκ και στην νοτιοανατολική Τουρκία.  Τα ιδρύματα αυτά, είναι το «Foreign Policy in Focus», που είναι γνωστό και σαν FPIF και η «Federation of American Scientist», ή FAS και τα οποία συντάσσουν κατά καιρούς αναφορές για τις εξωτερικές εξελίξεις, με τις οποίες ενημερώνουν το Σταίηντ την Πάρτμεν.  Τα δυο αυτά ιδρύματα είχαν προχωρήσει και σε δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο, κάποιων χαρτών, όπου παρουσιάζονταν για πρώτη φορά με τόσο επίσημο τρόπο τα όρια του νέου κουρδικού κράτους, που είχε σχεδιαστεί, όπως υποστηρίχτηκε στην Τουρκία, από έμπειρους στρατηγικούς αναλυτές.  Το FPIF, όπως ανέφερε η τουρκική επιθεώρηση, έχει σχέση και με παράγοντες του κράτους του Ισραήλ, οι οποίοι επίσης επιδιώκουν την ίδρυση ανεξάρτητης κουρδικής εστίας στην περιοχή του Βορείου Ιράκ και της νοτιοανατολικής Τουρκίας, με κύριο σκοπό να ελέγξουν το νέο κράτος και να μπορούν να δημιουργήσουν κάποιες βάσεις παρακολούθησης της περιοχής.  Σύμφωνα με τους χάρτες αυτούς, το νέο αυτό κράτος θα περιλαμβάνει εκτός από την ζώνη του βορείου Ιράκ και αρκετές επαρχίες της νοτιοανατολικής Τουρκίας, στις οποίες ο κουρδικός πληθυσμός αποτελεί την συντριπτική πλειοψηφία. Όλα αυτά τα σενάρια ξαναέρχονται τώρα στο φως της επικαιρότητας. Η αλήθεια είναι πως τα πρόσφατα γεγονότα στην Τουρκία δείχνουν ότι όχι μόνο δεν έχουν αφομοιωθεί οι πολλαπλές εσωτερικές διαφορές κάτω από ένα αυταρχικό καθεστώς, είτε αυτό είναι κεμαλικό είτε ισλαμικό, αλλά ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν να εκραγούν με διαλυτικές συνέπειες για την ίδια την ύπαρξη αυτής της χώρας.  Το φυτίλι που μπορεί να ανατινάξει την «πυριτιδαποθήκη» μπορεί να ανάψει είτε από τους Κούρδους, είτε από τους Αλεβήτες, είτε από την αγρία σύγκρουση μεταξύ κεμαλικών και ισλαμιστών, είτε από τις συγκρούσεις ευρωπαϊστών-συντηρητικών, είτε και αυτό είναι και το πιο ενδιαφέρων, από τα εκατομμύρια που ζητάνε την πραγματική τους ταυτότητα η οποία σίγουρα δεν είναι αυτή που τους έχει επιβάλλει μέχρι σήμερα το τουρκικό κατεστημένο.  Γεγονός είναι πως οι σκηνές που εκτυλίσσονται αυτές τις μέρες μυρίζουν μπαρούτι. Το θέμα είναι αν εμείς εδώ στην Ελλάδα είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε κάθε ενδεχόμενο αποσταθεροποίησης που μπορεί να εγκυμονεί κινδύνους θερμών καταστάσεων προς την δική μας πλευρά.

Νέα δομή ενόπλων δυνάμεων και εθνική λήθη Posted: 08 Jun 2013 05:15 AM PDT Tου Παναγιώτη Καράμπελα* Πολλά έχουν γραφτεί και πολλά έχουμε διαβάσει τα τελευταία χρόνια και κυρίως τις τελευταίες ημέρες αναφορικά με την Νέα Δομή των Ενόπλων Δυνάμεων. Πολλές απόψεις με λίγες σχετικά διαφορές μεταξύ τους, πράγμα που ομολογουμένως δείχνει, αν μη τι άλλο, την ύπαρξη μιας διαμορφωμένης άποψης από τον ειδικό τύπο για το τι χρειάζεται σε γενικές γραμμές να γίνει για τον εξορθολογισμό της αμυντικής ικανότητας της χώρας μας. Και είναι κάτι θετικό, γιατί δείχνει και την ωριμότητα που υπάρχει σε μεγάλο μέρος των αναλυτών μας.  Όμως, υπάρχει και ένα ιδιαιτέρως αρνητικό όσο και ανησυχητικό κοινό στοιχείο σε όλες αυτές τις αναλύσεις. Είναι δεδομένο ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας επί σειρά ετών μετά την πτώση του «Υπαρκτού Σοσιαλισμού» είχαν μείνει προσκολλημένες σε δομές παρωχημένες, δαπανηρές και εν τέλει αναποτελεσματικές... Για πολλά χρόνια οι Ειδικές Δυνάμεις ήταν παραμελημένες, η έννοια της κινητικότητας και της μη στατικής άμυνας αντιμετωπιζόταν με …άγνοια στην αρχή και διστακτικότητα στη συνέχεια. Η ανάγκη για αναδιοργάνωση, λοιπόν, άρχισε να υπάρχει από πολύ νωρίς και ξοδεύτηκαν πολλά κιλά μελάνι στον ειδικό τύπο μεπροτάσεις, παρατηρήσεις και πιέσεις. Είναι γεγονός ότι από τα κυριότερα χαρακτηριστικά αυτών των προτάσεων ήταν η πολύ ορθή επιχειρηματολογία υπέρ του κλεισίματος πολλών στρατοπέδων και η συγκέντρωση των μονάδων τους σε λιγότερα αλλά μεγαλύτερα στρατόπεδα, όπου όσες τελούν υπό κοινή επιχειρησιακή διοίκηση να είναι -κατά το δυνατό- συγκεντρωμένες, με μεταφορά τους ταυτόχρονα στο χώρο ευθύνης της ΑΣΔΕΝ και του 4ου ΣΣ. Το ιδιαίτερα, όμως, ανησυχητικό κοινό σημείο όλων των αναλύσεων βρίσκεται σε ένα μέρος της επιχειρηματολογίας αυτής. Σχεδόν όλες οι αναλύσεις, όχι μόνο του ειδικού τύπου αλλά και στρατηγικών ινστιτούτων, πολιτικών και στρατιωτικών προσωπικοτήτων, δεν παρέλειπαν να υπερτονίζουν την εξάλειψη πλέον απειλών από το Βορρά και την επιτακτική απομάκρυνση των Ενόπλων Δυνάμεων από εκεί, με την εξαίρεση ίσως κάποιων μικρών φρουρών.  Έτσι, είδαμε πρόσφατα ακόμα ένα άρθρο, αυτή τη φορά του από το κ. Θάνο Ντόκο γενικό διευθυντή του ΕΛΙΑΜΕΠ, όπου ονοματίζει μάλιστα μια προς μια τις χώρες του Βορρά που ΔΕΝ αποτελούν κατ' αυτόν καμία απειλή για την πατρίδα μας: Αλβανία, ΠΓΔΜ, Βουλγαρία. Αν και για την τελευταία δεν έχω κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα να παραδεχτώ ότι όντως δεν αποτελεί ιδιαίτερη απειλή, παρά το 1.000.000 Τούρκων που διαβιούν αλλά και δραστηριοποιούνται πολιτικά εκεί, δεν μπορώ να πω το ίδιο για τα Σκόπια και πολύ περισσότερο για την Αλβανία. Η ΠΓΔΜ τα τελευταία χρόνια έχει επιδείξει μια ιδιαιτέρως οξυμένη ρητορική η οποία συνοδεύεται τόσο από συμβολικές, αλλά εξόχως προκλητικές, ενέργειες με σαφή ανθελληνικό προσανατολισμό, όσο και από ανάλογες διπλωματικές κινήσεις, οι οποίες ανεξαρτήτως της επιτυχίας που έχουν, δηλώνουν την ευρύτερη στόχευση της χώρας αυτής. Σε αυτές τις κινήσεις πρωτεύοντα ρόλο έχει η σύσφιξη των σχέσεων της ΠΓΔΜ με την Τουρκία, με κύριο ρόλο να κατέχει και η στρατιωτική συνεργασία των δύο χωρών. Στο ίδιο μήκος κύματος, αλλά με μεγαλύτερο περιεχόμενο και σαφώς περισσότερες προεκτάσεις, κινείται η στάση της Αλβανίας απέναντί μας. Η διπλωματικές σχέσεις Τιράνων – Άγκυρας αναβαθμίζονται κατακόρυφα χρόνο με το χρόνο, με πολύ καλό συντονισμό των δύο υπουργείων Εξωτερικών σε κρίσιμα σημεία εναντίων της Ελλάδας. Αρκεί να υπενθυμίσουμε την ιδιαίτερη αναφορά στην…«γενοκτονία» των Τσάμιδων από τους «κακούς» Έλληνες στην ιστοσελίδα του Τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, όπως και την παρέμβαση της Τουρκίας στην συμφωνία Ελλάδας – Αλβανίας για την ΑΟΖ.  Την ίδια ώρα οι οικονομικές εξαρτήσεις της Αλβανίας από την Τουρκία, λόγω της μαζικής εισροής κεφαλαίων και επενδύσεων σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, αυξάνονται. Στο δε στρατιωτικό σκέλος της συνεργασίας των δύο κρατών τα παραδείγματα είναι και πολλά και ενδεικτικά των προθέσεων και των δύο γειτόνων μας. Οι συνεκπαιδεύσεις, η ναυτική Βάση και η πρόθεση εγκατάστασης δυνάμεως τούρκων πεζοναυτών είναι οι κυριότερες γνωστές συμφωνίες, αλλά όχι οι μοναδικές... Όμως το θέμα ειδικά με την Αλβανία δεν τελειώνει εδώ. Η δραστηριότητα που υπάρχει αναφορικά με το λεγόμενο «τσάμικο» ζήτημα είναι μεγάλη. Σε επικοινωνιακό επίπεδο υπάρχει η συνεχιζόμενη προπαγάνδα στο εξωτερικό με παρεμβάσεις, εκδηλώσεις και lobbying, στο δε νομικό επίπεδο υπάρχει η προσφυγή των Τσάμιδων στη διεθνή δικαιοσύνη με βρετανικό νομικό γραφείο να έχει ανάβει την υπόθεση. Η δραστηριότητα των Τσάμιδων, βέβαια, δεν εξαντλείται εκεί. Η ύπαρξη του Απελευθερωτικού Στρατού Τσαμουριάς (UCC) είναι γνωστή στην ΕΥΠ από το 1999. Είναι γνωστό επίσης ότι στα μέσα της δεκαετίας που μόλις πέρασε, η ΕΥΠ είχε ζητήσει από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων την άρση του απορρήτου για άνω των 100 Αλβανών για τους οποίους υπήρχαν πληροφορίες ότι ήταν οργανωμένοι εντός της Ελλάδας σε ομάδες των πέντε. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι, η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων όχι απλά αρνήθηκε το αίτημα της ΕΥΠ, αλλά το δημοσιοποίησε, προδίδοντας την πληροφορία στους Αλβανούς που απενεργοποίησαν τις τηλεφωνικές τους συνδέσεις… Επιβεβαιωτικό της οργάνωσης που έχει γίνει στο εσωτερικό της Ελλάδας από τον UCC είναι και οι συνεχείς ανακαλύψεις νέων κρυπτών με στρατιωτικό οπλισμό για τον εξοπλισμό ομάδων μάχης, στα πρότυπα της «Κόκκινης Προβιάς», στις δασικές περιοχές γύρω από τις κύριες πόλεις της Βορειοδυτικής Ελλάδας (π.χ. Αύγουστος 2008, Σεπτέμβριος 2010 κτλ.), αλλά και τα αντίστοιχα καταγεγραμμένα περιστατικά σε Αθήνα, Πάτρα και Θεσσαλονίκη. Σε όλα αυτά πρέπει να προστεθεί η πολιτική δραστηριοποίηση των Τσάμιδων στην αλβανική πολιτική σκηνή, με την φανερή και κρυφή υποστήριξη του Αλβανικού κράτους στις διεκδικήσεις τους, όπως και την ευρύτερη άνοδο του αλυτρωτικών και ακραίων στοιχείων στη γείτονα με προεξάρχουσα την «Ερυθρόμαυρη Συμμαχία». Αυτή η πλευρά του αναπτυσσόμενου ανθελληνικού εξτρεμισμού φάνηκε με το χειρότερο τρόπο στις 13 Αυγούστου του 2010 όταν δολοφονήθηκε στη Χειμάρρα ο Αριστοτέλης Γκούμας, επειδή μιλούσε ελληνικά! Αν και μακράν το χειρότερο περιστατικό, δεν είναι βεβαίως και το μοναδικό που καταδεικνύει την πίεση που νοιώθουν πλέον καθημερινά οι Βορειοηπειρώτες. Τα ερωτήματα που τίθενται, λοιπόν, προς όλους αυτούς που με τόση ευκολία προσπαθούν να μας πείσουν ότι «ξεμπερδέψαμε με τους από πάνω», οπότε ας φύγει ο στρατός από εκεί, είναι πολλά: Δεδομένων των στοιχείων αυτών -και όσων άλλων είτε δεν είναι γνωστά, είτε δεν πρέπει να γίνουν γνωστά…- δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας για τις προθέσεις κάποιων εκ των βορείων γειτόνων μας και ειδικότερα από την Αλβανία; Σε περίπτωση μιας ελληνοτουρκικής σύγκρουσης, πώς θα αντιμετωπίσουμε μια απόπειρα ανοίγματος δεύτερου μετώπου (υπό τη μορφή αντάρτικου, κυρίως, και όχι τόσο σε επίπεδο τακτικού στρατού) στα μετόπισθεν είτε από πλευράς ΠΓΔΜ, είτε από πλευράς Αλβανίας, είτε και των δύο ταυτόχρονα; Δεν πρέπει να υπάρχει καμία απολύτως ουσιαστική δύναμη στη περιοχή, ή θα τρέχουμε τελευταία στιγμή αποσύροντας δυνάμεις από το 4ο ΣΣ; Και φυσικά οι βόρειες Μοίρες Κ/Δ θα έχουν ήδη αποσταλεί σε άλλες αποστολές ανατολικά, οπότε δεν μπορούμε να υπολογίζουμε ιδιαιτέρως εκεί… Επίσης, σε ποια χώρα δεν φυλάσσονται επαρκώς τα σύνορα και οι κοντινές σε αυτά πόλεις; Έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο κοντά στα σύνορα είναι π.χ. η Θεσσαλονίκη αλλά και η για ενεργειακούς λόγους στρατηγικής σημασίας τοποθεσία της Πτολεμαΐδας; Αλλά το κυριότερο το άφησα για το τέλος, καθώς έχει να κάνει με τα φοβικά σύνδρομα της χώρας μας και την εγκληματική της εσωστρέφεια γενικότερα. Δεδομένης της ύπαρξης της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου, ενός γεωπολιτικού και γεωστρατηγικού «πατήματος» που άλλες χώρες θα… σκότωναν για να έχουν, πως ακριβώς προτιθέμεθα να αντιδράσουμε στην απευκταία, αλλά όχι αδύνατη, εκείνη περίπτωση που ο εθνικισμός της Αλβανίας ξεφύγει από τα εσκαμμένα και με κάποια αφορμή -που εύκολα μπορεί να βρεθεί- ξεκινήσει μια εθνική εκκαθάριση των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου «για μια εθνικά καθαρή Αλβανία»; Σκοπεύουμε να επέμβουμε για να τους υπερασπιστούμε ή όχι;  Έχουμε εθνική πολιτική επί του ζητήματος ή θα παραδεχτούμε και επίσημα ότι το Βορειοηπειρωτικό είναι απλά -και κοντόφθαλμα- ένας ακόμα πονοκέφαλος, οπότε θα… «καλοδεχθούμε» μια έστω και τόσο δυσάρεστη οριστική «επίλυση» του προβλήματος, ανοίγοντας παθητικά απλώς τα σύνορα και κατευθύνοντας τους πρόσφυγες σε κέντρα υποδοχής;  Και σε μια τέτοια συγκυρία που το δευτερόλεπτο μετράει, αν τελικά επιλέξουμε να επέμβουμε, με ποιες δυνάμεις θα το κάνουμε ακριβώς;  Το 4ο ΣΣ θα αποδυναμώσουμε πάλι για να τρέξουμε;  Και πόσες μέρες θα χρειαστεί η μετακίνηση των επιλεγέντων μονάδων όταν κάθε ώρα -κυριολεκτικά- θα ξεριζώνεται κι ένα ακόμα ελληνικό χωριό της Βορείου Ηπείρου;  Τα παραδείγματα του εμφυλίου της Γιουγκοσλαβίας αλλά και του Κόσοβου είναι πολύ πρόσφατα για να τα αγνοούμε… Δεν είμαι αντίθετος στην μείωση των μονάδων στα βόρεια σύνορα και την αναδιοργάνωσή τους με περισσότερο βάρος προς ανατολάς. Με θλίβει, όμως, και με προβληματίζει βαθύτατα η σχεδόν σε καθολικό επίπεδο έλλειψη ή έστω η ετεροβαρής γεωπολιτική, γεωστρατηγική και τελικά εθνική αντίληψη με την οποία αξιολογούνται οι δυνητικές απειλές και προτεραιότητες της χώρας μας.  Αλλά ακόμα πιο πολύ με ανησυχεί, με προσβάλλει ως Έλληνα και με εντυπωσιάζει η περιφρόνηση ή άγνοια -δεν ξέρω τι είναι χειρότερο- με την οποία αντιμετωπίζεται το Εθνικό ζήτημα της Βορείου Ηπείρου από τους Έλληνες του 21ου αιώνα…  Κακές γενικεύσεις του τύπου «δεν υφίσταται στρατιωτικής φύσης απειλή από την Αλβανία, την ΠΓΔΜ και τη Βουλγαρία και άρα οι σχετικές μονάδες πρέπει να μετακινηθούν προς τη Θράκη και τα νησιά του Αιγαίου» είναι πολύ επικίνδυνες και αποτελούν το σπόρο μελλοντικών δεινών… Και πάλι θα τρέχουμε πανικόβλητοι καθώς θα αναρωτιόμαστε εξοργισμένοι «ποιος προδότης ήξερε και δεν είπε τίποτα»; Πηγή ΕΛΚΕΔΑ * Στρατηγικός και Πολιτικός Αναλυτής, συνεργάτης του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Αναλύσεων (ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.) και της ραδιοφωνικής εκπομπής «Βόρειος Ήπειρος.GR» στον ΑΡΤ-fm 90,6.

Η θεωρία των δύο άκρων στην Ελληνική πολιτική πραγματικότητα Posted: 08 Jun 2013 03:25 AM PDT Γράφει ο Κωνσταντίνος Β. Η εκρηκτική άνοδος της λαϊκής «αποδοχής», που εμφανίζουν ταυτόχρονα, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η Χ.Α., είναι προφανώς συγκυριακή και επίπλαστη, λόγω της γενικευμένης απογοήτευσης για το υπάρχον διεφθαρμένο παλαιοκομματικό κατεστημένο της εξουσίας. Διότι, όσο δε μπορώ να αποδεχτώ ότι το 1/6 των Ελλήνων έγιναν αίφνης φασίστες – νεοναζί και ρατσιστές, άλλο τόσο δε μπορώ να αποδεχτώ ότι το 1/5 από εμάς, είμαστε αναρχο-αυτόνομοι μπαχαλάκιδες, άθρησκοι και ανιστόρητοι, συνοδοιπόροι των Gay Pride και λοιπών τριτοκοσμικών αντιλήψεων. Πέρα από τις ιδεολογικο-πολιτικές «παραξενιές» των δύο αυτών κομμάτων, ο κοινός τόπος τους – το μόνο δηλαδή στο οποίο συγκλίνουν και συμφωνούν, είναι η πολιτική omerta της ΑντιΜνημονιακής τους έκφρασης και προσήλωσης, που ασφαλώς είναι και η μοναδική αιτία, που τα κρατά σταθερά στο προσκήνιο. Παρότι και τα δύο αυτά ακραία κόμματα, αδιάκοπα βάλλονται (με άσφαιρα πυρά) από το παλαιοκομματικό κατεστημένο, εντούτοις δεν εξασθενούν αλλά δυναμώνουν σε τέτοιο βαθμό, που τείνουν να καθιερωθούν και να διαδραματίσουν ενεργό ρόλο στην περαιτέρω πορεία της κοινωνίας μας. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι γεγονός ότι προσπαθεί να μετεξελίξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κοινοβουλευτικό κόμμα, αλλά δεν τον αφήνουν, τόσο τα βιώματα του ιδίου, όσο και οι καταβολές του κόμματος του (βλ. συνιστώσες)! Ο ΣΥΡΙΖΑ γεννήθηκε μέσα από τους «αγώνες» των πεζοδρομίων, τις «λαϊκές» συγκρούσεις, τις αστικές επαναστάσεις, βιώνοντας την πολιτική του εφηβεία, στο περιθώριο της νομιμότητας, με συνωμοσιακή κάλυψη δράσεων και στο απυρόβλητο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης! Η ιδιότυπη ιδεολογική ταυτότητα του, ήταν ένα συνονθύλευμα αντιεξουσιαστικών, αντισυστημικών, αντικαπιταλιστικών, αντι..., αντι…δράσεων (εξ ου και οι ονομασίες – παρακαταθήκες των συνιστωσών του), που τελικά, με την έλευση των μνημονίων της κρίσης, μορφοποιήθηκε και κεφαλαιοποιήθηκε σε μονοδιάστατη «Αντι-Μνημονιακή» πολιτική! Κατά τον ίδιο περίπου τρόπο στο κοινωνικό παρασκήνιο, ωριμάζει και «αντρώνεται» πολιτικο-κοινωνικά και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ως η αντίρροπη δύναμη και το «λαϊκό» αντίπαλο δέος του ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελεί έτσι τη νομοτελειακή ικανή και αναγκαία συνθήκη «δράσης – αντίδρασης», για να αναζωογονείται και να αλληλοτροφοδοτείται το υπαρξιακό όραμα και τα ζωτικά λαϊκά ερείσματα αμφοτέρων (ΣΥΡΙΖΑ – Χ.Α.). Το «big bang» της πολιτικο-οικονομικής κρίσης, οδήγησε στην εκρηκτική γιγάντωση και κοινοβουλευτική μετεξέλιξη των δύο (2) ανωτέρω περιθωριακών «άκρων» της κοινωνίας μας, τα οποία ακολουθώντας τους δομικούς κανόνες του σύμπαντος, τείνουν πλέον να πληρώσουν (να καλύψουν) την «μαύρη τρύπα», που άφησε πίσω της, η κατάρρευση του προηγούμενου αποχαυνωμένου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Έτσι νομοτελειακά λειτουργούν οι κανόνες του σύμπαντος: ένας κόσμος διαλύεται και ένας άλλος δημιουργείται στη θέση του! Έτσι ακριβώς γεννήθηκαν και τα σημερινά δύο (πρώην) κόμματα εξουσίας: από μια η ύποπτη – διαπλεκόμενη ΕΡΕ και από την άλλη, ένα αναρχο-αντιστασιακό ΠΑΜ που όμως, μας «κυβερνούν» και μας διαφθείρουν επί 4 δεκαετίες! «Η θεωρία των δύο άκρων», δεν είναι Ελληνική υπόθεση για να αμφισβητείται, είναι βασική νομοτελειακή συνθήκη της ύπαρξης και της εξέλιξης μας: δράση-αντίδραση, καλό-κακό, αρνητικό-θετικό, κρύο-ζέστη, φτωχός-πλούσιος, καπιταλισμός–κουμμουνισμός, δημοκρατία - μοναρχία, κλπ. κλπ. Είναι μια νομοτελειακή εξισορρόπηση αέναων αντίρροπων δυνάμεων! Για να φτάσεις όμως στον παράδεισο, θα πρέπει προηγουμένως να διέλθεις από την κόλαση και αυτό ακριβώς βιώνουν σήμερα, αυτοί οι κοινοβουλευτικοί πρωτάρηδες! Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η Χ.Α., θα πρέπει να απαρνηθούν τον ίδιο τον εαυτό τους, την οικογένεια τους και τα σπίτια (γιάφκες) τους. Αυτή είναι η κόλαση που σήμερα βιώνουν και το τίμημα που το «Σύστημα» απαιτεί να πληρώσουν, για να τους παραδώσει τα θεσμικά «κουτάλια» της εξουσίας, ώστε και αυτοί με τη σειρά τους, να ακολουθήσουν την πεπατημένη, τη δεδομένη φθορά που υπόκειται κάθε συστημικός παίχτης, που εκτίθεται και καταπονείται στο (θεσμικό) στίβο της κοινωνίας, αξιολογείται και κρίνεται για τις πράξεις τους. Αυτός είναι ακριβώς ο «όρος κληρονομιάς», που θέτει το απερχόμενο πολιτικό σύστημα, μέσα από τον επιθανάτιο βρόγχο του, για να τους κληρονομήσει τα σκήπτρα του… και για να τους εκδικηθεί ταυτόχρονα! Το δέλεαρ είναι σημαντικό, αλλά και εξαιρετικά δύσκολο για να ρισκάρουν να το αποδεχτούν και να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες, της νομιμότητας και της θεσμικής αντιπαράθεσης – να εγκαταλείψουν δηλαδή τα χθεσινά όπλα τους, τα λοστάρια, τις μολότοφ, τα κουμπούρια και τα πλακάτ και να αντιπαρατεθούν με το νόμο, το σύνταγμα, τα επιχειρήματα και το διάλογο. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι, τα «κουστούμια» της Βουλής, που καλούνται να φορέσουν, δε συνάδουν με το ιδεολογικό τους προφίλ και επομένως, αυτά στην περίπτωση τους, δεν θα είναι κουστούμια εμφάνισης, αλλά τα σάβανα της αποβίωσης τους! Σ' αυτή την πορεία της ανάβασης τους προς το βωμό της αυτοθυσίας τους, θα υποστούν σοβαρές απώλειες, όπως φάνηκαν στις προσυνεδριακές συζητήσεις των «συνιστωσών» του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στις αυτοεκρήξεις σκεπτικισμού της Χ.Α. περί οικιοθελούς αποχώρησης ή και σκόπιμης πρόκλησης αποβολής τους, από αυτό το ασύμβατο γι' αυτούς, ασφυκτικό – «κυριλέ» κοινοβουλευτικό περιβάλλον. Και γι αυτό προσεχώς, έχουμε να δούμε πολλές ακρότητες και ανοίκεια «επικοινωνιακά» περιστατικά, όπως αυτά των: Βούτση – Κασιδιάρη, Διαμαντόλουπου – Παππά, Λαφαζάνη – Γρέγου και Τσίπρα – Μιχαλολιάκου, όπως επίσης και μια λυσσαλέα προσπάθεια του παλαιού διεφθαρμένου κομματικού ζόμπι, να «ψυχορραγεί» γαντζωμένο στην εξουσία και να αρνείται να απελευθερώσει τη ψυχή και το πνεύμα του! Λαμβανομένου υπόψη ότι το ένστικτο της επιβίωσης, είναι πολύ πιο ισχυρό από τη λογική, το ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ αυτής της προοπτικής είναι ότι, όπως και στη γνωστή ταινία «Οι συμμορίες της Νέας Υόρκης» (του Σκορτσέζε), οι φτωχοί, οι άποροι, οι άστεγοι, οι άνεργοι και οι κάθε λογοίς απογοητευμένοι και περιθωριοποιημένοι, δε συνασπίζονται με την κρατική διεφθαρμένη εξουσία και τις ανάλγητες Αρχές, που μαθηματικά τους οδηγούν στο θάνατο μέσω της εξαθλίωσης, αλλά εντάσσονται σε «συμμορίες», που θα τους εξασφαλίζουν τα ελάχιστα για την επιβίωση τους, με αντάλλαγμα την ετοιμότητα τους, να χύσουν το αίμα της άχαρης ύπαρξης τους, στον πόλεμο επικράτησης της Νέας Τάξης, στο βωμό μιας (απ)ελεύθερης ενσυνείδητης επιλογής μαζικής αυτοκτονίας! «Η πολιτική έχει αξία, μόνο όταν υπάρχει ελπίδα επιβίωσης»

Ο Φούχτελ επισκέφθηκε την Θάσο για τον τουρισμό και όχι για τα πετρέλαιά της; Posted: 08 Jun 2013 03:05 AM PDT Τί δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι; Στη Θάσο πήγε την περασμένη εβδομάδα ο Γερμανός υφυπουργός Εργασίας και εντεταλμένος της καγκελαρίου Μέρκελ για την ελληνογερμανική συνεργασία, Χανς Γιόακιμ Φούχτελ, επικεφαλής 24μελούς αποστολής. Ο κ. Φούχτελ συνοδευόταν από το διευθυντή του υπουργείου κ. Σουμάχερ και το δήμαρχο της πόλης Ρόιτλιγκεν, ενώ τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής ήταν κατά βάση επιχειρηματίες που ενδιαφέρονται να επενδύσουν στο νησί. Η γερμανική αποστολή είχε συνάντηση εργασίας με τον δήμαρχο Θάσου Κώστα Χατζηεμμανουήλ και υπηρεσιακούς παράγοντες την Παρασκευή το πρωί και το μεσημέρι αναχώρησαν για τη Θεσσαλονίκη. Η ατζέντα της συνάντησης περιελάμβανε κυρίως θέματα τουρισμού, ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, διαχείρισης απορριμμάτων, λυμάτων, την προώθηση της ελιάς και του ελαιολάδου. Παρών στη συνάντηση ήταν και ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Καβάλας Άγγελος Τσατσούλης. Σε δηλώσεις του στο ΑΜΠΕ ο δήμαρχος Θάσου σημείωσε ότι η επίσκεψη πραγματοποιείται στο νησί μετά από πρωτοβουλία του γερμανού υφυπουργού.   «Ενδιαφερόμαστε», είπε ο κ. Χατζηεμμανουήλ, «ν' αποκαταστήσουμε και ν' ανοίξουμε και πάλι διαύλους επικοινωνίας με τη γερμανική τουριστική αγορά, αφού πριν τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας οι τουρίστες από τη Γερμανία έρχονταν κατά χιλιάδες στη Θάσο με τα' αυτοκίνητά τους. Επιπλέον, επιθυμία μας είναι να προωθήσουμε την ελιά και το λάδι μας στην αγορά της Γερμανίας, το οποίο βαθμολογείται με υψηλό βαθμό και είναι γνωστό για τις αντιοξειδωτικές του ιδιότητες και την αντικαρκινική του δράση, όπως και η ελιά θρούμπα. Επίσης, θα συζητήσουμε για θέματα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων και το κατά πόσο μπορούμε να βρούμε πεδίο επενδύσεων πάνω σε αυτούς τους δυο τομείς». ΑΜΠΕ Πηγή: Free Pen  Σχόλιο ιστολογίου: Αξίζει να σημειωθεί μέσα στα πλαίσια μίας υπενθύμισης -αφού είναι ήδη γνωστό- πως νοτιο-ανατολικά της Θάσου, στην περιοχή Μπάμπουρας- υπάρχει το βεβαιωμένο μεγάλο κοίτασμα πετρελαίου, το οποίο η Ελλάδα (Ανδρέας Παπανδρέου) συμφώνησε με την Τουρκία (Τουργκούτ Οζάλ) να μην εκμεταλλευθεί σε συνάντηση που έγινε στο Νταβός της Ελβετίας. Με την επιστροφή του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου στην Ελλάδα και σε συζήτηση που έγινε στην Ελληνική Βουλή, ο Ανδρέας Παπανδρέου αναφώνησε το περίφημο "mea culpa" και έκλεισε το θέμα (αναγνώρισε το εγκληματικό του λάθος χρησιμοποιώντας τα λατινικά, για να μην αντιληφθούν οι Έλληνες πολίτες την ζημία που υπέστη η χώρα τόσο σε οικονομικό όσο και σε εθνικό επίπεδο, αφού ούτε λίγο ούτε πολύ υπήρξε άμεση αναγνώριση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Τουρκίας νοτιο-ανατολικά της Θάσου).  Δεν προξενεί εντύπωση, λοιπόν, το ενδιαφέρον του κ. Φούχτελ (διοργανωτή αγώνων με καμήλες) και προσωπικής επιλογής της γερμανίδας καγκελαρίου κ. Μέρκελ, αφού είναι γνωστό πως η Γερμανία στοχεύει στον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, λιγνίτη κ.α.) για να εξασφαλίσει μία πηγή ενέργειας προς όφελος της Γερμανίας. Αυτή η στόχευση του κ. Φούχτελ αποτυπώνεται πολύ εύκολα, εάν παρατηρηθεί ο χάρτης των μετακινήσεων - επισκέψεών του (Κοζάνη - λιγνίτες, Κρήτη - αιολικά πάρκα, Θάσος και Καστελλόριζο - πετρέλαιο, φυσικό αέριο, υδρίτες και ασβεστίτες)...   Τέλος, να σημεωθεί πως η Γερμανία διαθέτει πέντε (5) πυρηνικά εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής, για τα οποία η κυβέρνηση Μέρκελ έχει δεσμευθεί πως θα τα κλείσει, φυσικά για λόγους ασφάλειας. Έτσι, η "ισχυρή" Γερμανία μένει απόλυτα εξαρτώμενη από εισαγόμενη ενέργεια και -φυσικά- αυτό θα αποτελέσει μεγάλο πλήγμα στην γερμανική βιομηχανία, αφού το κόστος παραγωγής θα εκτοξευθεί κατακόρυφα με αποτέλεσμα την άμεση μείωση της εξαγωγής των γερμανικών προϊόντων.  Ο κ. Φούχτελ, λοιπόν, εργάζεται συστηματικά για να δημιουργήσει συνθήκες εξασφάλισης των απαραίτητων ενεργειακών πόρων - πηγών για την οικονομία της Γερμανίας. Και, φυσικά, αφού η Ελλάδα βρίσκεται στην ενεργειακή λεκάνη της νοτιο-ανατολικής Μεσογείου και αφού η Ελλάδα βρίσκεται υπό κατοχή (Ράιχενμπαχ, Φούχτελ και πλήθος γερμανών "ειδικών" που έχουν εγκατασταθεί σε Ελληνικά υπουργεία), η ευκαιρία για υφαρπαγή -έστω και μέρους- του Ελληνικού ορυκτού πλούτου που δίνεται στους "εταίρους" Γερμανούς είναι μοναδική. Και, ιστορικά, επαναλαμβανόμενη, αφού κατά τη διάρκεια της προηγούμενης γερμανικής κατοχής της Ελλάδας, γερμανοί ειδικοί επιστήμονες του Γ' Ράιχ είχαν κάνει σειρά ερευνών και ανακαλύψεων ενεργειακών πηγών στην Ελλάδα.

Κάνατε λάθος; Σβήστε το με μπλάνκο! Posted: 08 Jun 2013 02:45 AM PDT Tου Στρατή Μαζίδη "Κάναμε λάθος"… Τόσο απλά. Όπως όταν συναντιούνται δύο οδηγοί σε μια διασταύρωση, ο ένας παραβιάζει το STOP, λέει ένα "έκανα λάθος" και πάει ο καθένας στη δουλειά του. Έκανε λάθος λοιπόν το ΔΝΤ. Και τι έγινε; Ψιλοπράματα. 4.000 άνθρωποι πήδηξαν από το παράθυρο ή πήραν μια καραμπίνα και την έβαλαν στο στόμα τους. Αλλά όπως είπε κι ο Ευαγγέλος Βενιζέλος (ο ηγεμόνας του εαυτού του στο ΠΑΣΟΚ) επρόκειτο για αδύναμα ανθρωπάκια. Κάποιοι άλλοι πάλι κάηκαν στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν όπως εκείνες οι ψυχούλες στην Καβάλα. 1.500.000 έχασαν τη δουλειά τους και ολόκληροι κλάδοι όπως η οικοδομή βρήκαν περίοπτη θέση στο βιβλίο της οικονομικής μας ιστορίας. Χιλιάδες έμειναν άστεγοι. Τα σπίτια μας δημεύθηκαν και ζούμε πλέον με ενοίκιο σε αυτά. Μερικά εκατομμύρια ακόμη διαβιούν υπό τον τρόμο του αύριο και κάτι παρακάτω από 10.000.000 άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Αυτές είναι οι συνέπειες του …λάθους. Αυτά συμβαίνουν όταν εσύ δεν έχεις σχέδιο και επαφίεσαι στους ξένους. Κι αφού εσείς συνεχίζετε να αποφασίζετε για εμάς μολονότι ανίκανοι κι ανεπαρκείς όπως οι ίδιοι πλέον παραδέχεστε, κι εμείς σαν καλά βόδια καθόμαστε και το ανεχόμαστε, σας προτείνω να γίνετε ακόμη πιο προκλητικοί σβήνοντάς το με μπλάνκο. Κανείς δε θα αντιδράσει… Πηγή: Free Pen

Ομπάμα: «Η κρυφή συλλογή δεδομένων από μυστικές υπηρεσίες είναι νόμιμη» Posted: 08 Jun 2013 02:39 AM PDT Οι κρυφές δραστηριότητες των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στη συλλογή δεδομένων για φυσικά πρόσωπα είναι νόμιμες, δήλωσε την Παρασκευή στους δημοσιογράφους ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα. «Ωστόσο, είμαι επιφυλακτικός για αυτά τα προγράμματα. Νομίζω, όμως, η δραστηριότητα αυτή είναι απαραίτητη για την πρόληψη τρομοκρατικών επιθέσεων», είπε. Ο Αμερικανός πρόεδρος διαβεβαίωσε τον αμερικανικό λαό ότι «κανείς δεν ακούει τις τηλεφωνικές τους κλήσεις». Πρόσθεσε ότι η αμερικανική κοινή γνώμη πρέπει να βρει μια ισορροπία μεταξύ των συμφερόντων της εθνικής ασφάλειας και των ιδιωτικών συμφερόντων των πολιτών, σύμφωνα με δημοσίευμα του Ίντερφαξ. Νωρίτερα, η εφημερίδα «Washington Post» είχε αναφέρει ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες έχουν άμεση πρόσβαση στους διακομιστές, εννέα μεγαλύτερων εταιρειών Διαδικτύου. Μεταξύ αυτών είναι η Microsoft, Google, Yahoo, Facebook, Apple, Paltalk, AOL, Skype και το YouTube. Πηγή: Εχέδωρος

Η κόλαση είμαστε εμείς Posted: 08 Jun 2013 12:45 AM PDT «Δραματικό παράδειγμα εφαρμογής του δόγματος του σοκ, όπως το περιγράφει στο ομώνυμο βιβλίο της, χαρακτήρισε την Ελλάδα η καναδή δημοσιογράφος και συγγραφέας Ναόμι Κλάιν». Ας μου επιτραπεί να διαφωνήσω. Οι συνέπειες της εφαρμογής του δόγματος ήταν όντως δραματικές, όμως το παράδειγμα εφαρμογής ήταν και παραμένει το πλέον κωμικό παγκοσμίως. Ήταν κωμικό εξ αρχής λόγω των ανθρώπων που κλήθηκαν να το εφαρμόσουν. Τι άλλο πέρα από την κοινώς ομολογουμένη βλακεία και ανικανότητα του Γιώργου Παπανδρέου θα μπορούσε να σοκάρει ένα λαό; Κι όμως δεν τον σόκαρε, γιατί τον ψήφισε, τον υπάκουσε και εν μέρει ακόμη τον αναπολεί. Ας φτάσουμε όμως στο σήμερα. Αυτό το «σήμερα» όπου ΔΝΤ και Ε.Ε. για τους εντελώς δικούς τους λόγους και συμφέροντα μαλώνουν δημόσια σχετικά με το ποιος έκανε τα χειρότερα λάθη στη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα. Το πρώτο λάθος, βέβαια, είναι ότι αυτοί οι δύο κερδοσκοπικοί οργανισμοί μαλώνουν μόνο για τη «διαχείριση της κρίσης», κρύβοντας το σημαντικότερο, ότι δηλαδή αυτοί οι δύο τη δημιούργησαν. Πολλές ανεπτυγμένες οικονομίες του παραγωγικότατου και «σοβαρού» Βορρά έχουν ακόμη πιο βολικές συνθήκες για να ζήσουν μία κρίση ίδια ή και χειρότερη από της Ελλάδας, όμως κανένα ΔΝΤ και καμιά Ε.Ε. δεν το αποφασίζει να τις βάλει στη σέντρα. Η κρίση της Ελλάδας αποφασίστηκε να συμβεί. Γι' αυτό, όμως, δε βλέπω κανέναν να μιλάει, οπότε θεωρώ ότι οι δύο κερδοσκοπικοί οργανισμοί συνεχίζουν να υπερασπίζονται την απόφασή τους. Ως εκ τούτου, οποιαδήποτε αναγνώριση άλλου λάθους είναι περιττή και ασήμαντη για τη συνέχεια. Η Ελλάδα βρίσκεται σε οικονομική τετραπληγία και τίποτε δε μπορεί να τη σώσει. Ούτε ένα «κούρεμα» γουλί. Η Ελλάδα πλέον δε μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί με την υπάρχουσα κατάσταση. Αν δεν αποφασίσει να μηδενίσει μόνη της το χρέος της, να βγει από την ευρωζώνη και να ξαναπαράγει ό,τι μπορεί με τα χέρια της, θα σαπίσει περιμένοντας την ανάπτυξη. Σαπίζει ήδη… Η Ελλάδα δε θα το κάνει, όμως, επειδή ούτε πολιτικούς έχει, ούτε πολίτες. Ακόμη και ο μέχρι πρότινος ριζοσπαστικός ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα αναζητά το ανθρώπινο πρόσωπο του καπιταλισμού, την «καλή πλευρά» της ευρωζώνης, τη θετική ανταπόκριση μιας επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου. Η παρουσία της αριστεράς στη βουλή, απλώς νομιμοποιεί το έγκλημα και αναγνωρίζει την υποταγή. Τίποτε άλλο. Είναι πραγματικά ξεκαρδιστικό το σοκ. Όταν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας δηλώνει σχετικά με τα λάθη του ΔΝΤ ότι «εάν διαβάσατε προσεκτικά αυτή την πολύ πρόσφατη έκθεση, θα θυμηθείτε πιθανώς ότι επεσήμανα, στην ουσία επέκρινα, αυτά που το ΔΝΤ καλεί λάθη, από την αρχή του δανειακού προγράμματος» τονίζοντας ουσιαστικά την αντι-μνημονική του στάση, ενώ είναι ο μεγαλύτερος υποστηρικτής του μνημονίου, πόσο σοβαρά μπορείς να τον πάρεις; Και παρ' όλα αυτά, έρχεται η αξιωματική αντιπολίτευση και του ζητά να παρουσιαστεί στη Βουλή και να απαντήσει στο «πώς θα αξιοποιήσει την παραδοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τη λάθος κατεύθυνση του πρώτου μνημονίου». Να απαντήσει στη Βουλή! Στη Βουλή της οποίας η πλειοψηφία ψήφισε άλλα τρία μνημόνια! Θεωρεί ότι η λύση στο πρόβλημα είναι να παρουσιαστεί ο πρωθυπουργός στη Βουλή! Μέχρι εκεί! (Θα τελειώσουν τα θαυμαστικά κάποια στιγμή). Μα τι να πει ο Σαμαράς; Ό,τι είχε να πει, το είπε από τη Φινλανδία. «Δε μπαίνω στη μέση του καβγά ΔΝΤ-Ε.Ε.». Αυτός ένας απλός υπάλληλος είναι. Ένας εντολοδόχος. Ανήκει στο κατώτερο προσωπικό της βίλας. Το παιδί που κουβαλά τα μπαστούνια του γκολφ. Με το να τον καλεί η αντιπολίτευση να πάρει θέση για τα λάθη του ΔΝΤ, απλώς του δίνει κύρος. Τον μετατρέπει σε πρωταγωνιστή. Τον σώζει!!! Δεν εκτίθεται η κυβέρνηση με αυτή την τακτική. Δεν υπάρχουν περιθώρια περαιτέρω εξευτελισμού της. Η αντιπολίτευση εκτίθεται. Κι αν υπ' αυτές τις συνθήκες βγαίνει εκτεθειμένη η αντιπολίτευση, αν δείχνει ανίκανη να διαχειριστεί τις ευκαιρίες της, αν περιμένει «κάτι να συμβεί» από κάτω προς τα πάνω για να το εκμεταλλευτεί, τότε απλώς απογοητεύει γι' ακόμη μια φορά. Λυπάμαι την κυρία Ναόμι Κλάιν. Δυστυχώς, δε μπορούμε να φέρουμε την πραγματικότητα στα μέτρα της για να δικαιώσουμε μια άποψη ή το περιεχόμενο του βιβλίου της. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Είναι εκεί και μας βγάζει τη γλώσσα της. Μας κοροϊδεύει. Αν ένας ολόκληρος λαός παραμένει σοκαρισμένος επί τρία ολόκληρα χρόνια από έναν Γιωργάκη Παπανδρέου που πέφτει από το ποδήλατο, έναν υστερικό και ιστορικά αποτυχημένο Βενιζέλο, έναν Κουβέλη σε μόνιμη καταστολή κι έναν Σαμαρά που φορά πάνες για τη συγκίνηση μπροστά στη Μέρκελ, τότε δε φταίνε τα μέτρα, αλλά η δυνατότητα αντίληψης και η δειλία του λαού. Αγαπητή κυρία Κλάιν, αγαπητέ κύριε Τσίπρα, οι Έλληνες δε χρειάζονται άλλο χάιδεμα αυτιών. Αυτό τον έφαγε τόσα χρόνια. Αυτό τον κατέστρεψε. Αυτό τον έκανε μαμόθρεφτο και τον καθήλωσε στη μιζέρια του. Δοκιμάστε τη σκληρή αλήθεια. Βέβαια, υπάρχει η πιθανότητα να σας πάρει παραμάζωμα αν καταλάβει τι του συμβαίνει, όμως δεν πειράζει. Θα έχετε φανεί κάπου χρήσιμοι. Έχει την αξία του κι αυτό. Πηγή Καρτέσιος

Υπό την αιγίδα της αμερικανικής πρεσβείας το Gay Pride Posted: 08 Jun 2013 12:40 AM PDT Έπεσαν οι μάσκες… «Για τον εορτασμό του Διεθνούς Μήνα για το Pride τον Ιούνιο και Athens Pride 2013, η Πρεσβεία των ΗΠΑ της Αθήνας βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει την έναρξη της δεύτερης ετήσιας Lesbian, Gay, Bisexual, και τρανσεξουαλικών (LGBT) διαγωνισμού λογότυπου της Pride εκδήλωσης. Ψάχνουμε για ένα πρωτότυπο σχέδιο που αντιπροσωπεύει LGBT υπερηφάνειας και να ενσωματώνει την πρεσβεία των ΗΠΑ στο λογότυπο. Ο νικητής σχεδιαστής θα λάβει ένα ολοκαίνουργιο Mini iPad και το νικητήριο λογότυπο θα χρησιμοποιηθεί στο Facebook στην σελίδα της Πρεσβείας κατά τη διάρκεια του μηνός Ιουνίου». Η Αμερικανική Πρεσβεία Αθηνών - δηλαδή το ίδιο το αμερικανικό κράτος, βάζει τη «σφραγίδα» του στη διοργάνωση της «παρέλασης» του αίσχους, μαζί με τον πάντα πρόθυμο σε τέτοια καραγκιοζιλίκια Δήμο Αθηναίων;  Δεν θέλουμε τέτοιες εκδηλώσεις στην χώρα μας που σκοπό έχουν να διαφθείρουν την νεολαία μας... Να τις κρατήσετε για την κρεβατοκάμαρα σας... Το παραπάνω κείμενο έχει πληροφορίες από το μπλογκ Ελλάς Ορθοδοξία. Την ίδια ώρα η Έλενα Παπαρίζου φιλήθηκε στο στόμα με μια συνάδελφο της! Η τραγουδίστρια αγκαλιάζει την Courtney Parker, με την οποία έχει συνεργαστεί στο παρελθόν, και ανταλλάσσουν ένα φιλί στο στόμα! Αυτή τη φωτογράφηση την έκανε για την εφημερίδα Lifo, με αφορμή το Athens Pride που θα γίνει αυτό το Σάββατο. Ζήτησε από 25 Αθηναίους να φιληθούν στο στόμα με άτομα του ίδιου φύλου, και να στείλουν ένα μήνυμα ενάντια στην ομοφοβία! Πηγή: makeleio.gr

«Εμμονή» από το ΔΝΤ με τις κατασχέσεις Posted: 08 Jun 2013 12:25 AM PDT Θέλουν τα σπίτια των Ελλήνων στα χέρια των funds – όρνεων που το συνοδεύουν σε κάθε καταστροφή χώρας... Να επιτραπούν οι πλειστηριασμοί από 1ης Σεπτεμβρίου ζητάει στην πρόσφατη έκθεσή του το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, φέρνοντας τέσσερις μήνες πιο κοντά (η παράταση της αναστολής των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας που έχει δοθεί με νομοθετική πράξη πέρυσι λήγει 31.12.2013) τον εφιάλτη του ξεσπιτώματος για παραπάνω από 200.000 νοικοκυριά. Ειδικότερα, αναφέρεται ότι η σημερινή αναστολή των πλειστηριασμών θα πρέπει να διακοπεί όταν το νέο νομοθετικό πλαίσιο για τη διευκόλυνση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών θα είναι πλήρως λειτουργικό και σαφώς όχι πέραν του τέλους Αυγούστου 2013. Οπως τονίζεται, ο νόμος για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά είναι ένα ευπρόσδεκτο ξεκίνημα για μια συντονισμένη στρατηγική με στόχο την αντιμετώπιση των επισφαλών στοιχείων ενεργητικού, η οποία ωστόσο θα πρέπει να ακολουθείται από μια παρόμοια προσέγγιση και στην αντιμετώπιση των αυξανόμενων μη εξυπηρετούμενων δανείων των επιχειρήσεων, ιδίως των μικρομεσαίων, ζητώντας εμμέσως αναθεώρηση του Πτωχευτικού Δικαίου. Προειδοποιεί, πάντως, ότι δεν πρέπει να υπονομεύεται η «κουλτούρα πληρωμής». Η πρόταση για άμεση άρση της αναστολής των πλειστηριασμών από το ΔΝΤ εκθέτει ακόμη περισσότερο τον υφυπουργό Ανάπτυξης Θανάση Σκορδά, που δίκην λαγού άνοιξε τις προηγούμενες ημέρες το θέμα, καθώς πέραν των άλλων ισχυρίστηκε ότι «κάποια στιγμή θα μπει αναγκαστικά ένα τέλος στην αναστολή των πλειστηριασμών. Μα σε πέντε χρόνια, μα σε 15 χρόνια;» Απ' ό,τι φαίνεται, τα «χρόνια» έγιναν μέσα σε λίγες ώρες ελάχιστοι μήνες. Ειδικά όσον αφορά τα μέτρα που ήρθαν στη Βουλή (για τα «κόκκινα» δάνεια) και αφορούν μόνο τους ενήμερους δανειολήπτες, η καταναλωτική οργάνωση ΕΚΠΟΙΖΩ τα χαρακτήρισε απαράδεκτα, επαναλαμβάνοντας ότι «απειροελάχιστο ποσοστό οφειλετών» θα υπαχθεί στις σχετικές ρυθμίσεις. Συμμετέχοντας στην ακρόαση των φορέων από την Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου για το επίμαχο νομοσχέδιο, η ΕΚΠΟΙΖΩ επεσήμανε ότι η πλειοψηφία των δανειοληπτών μένει εκτός των ρυθμίσεων, ζητώντας παράλληλα βελτιώσεις του προγράμματος. Συγκεκριμένα πρότεινε:  1. Να υπαχθούν και τα καταγγελμένα δάνεια, καθώς και τα προϊόντα καταναλωτικής πίστης.  2. Να συμπεριληφθούν στη ρύθμιση και οι μικροεπιχειρηματίες.  3. To προνομιακό επιτόκιο να ισχύει για όλες τις εισοδηματικές κατηγορίες και για τους ανέργους η άτοκη περίοδος χάριτος να επεκταθεί σε όλη την τετραετία.  4. Τα επιτόκια των καταναλωτικών δανείων και των πιστωτικών καρτών να μειωθούν στο νόμιμο δικαιοπρακτικό επιτόκιο (σήμερα 6,5%).  5. Επέκταση της αναστολής των πλειστηριασμών για όλα τα νοικοκυριά για 3 έτη. Πηγή: Ολυμπία

Επικοινωνία σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης Posted: 08 Jun 2013 12:20 AM PDT Να ξεκαθαρίσω από την αρχή, ότι το παρόν άρθρο έχει να κάνει με επικοινωνία ανθρώπων σε μια περίπτωση έκτακτης ανάγκης (π.χ. φυσικά φαινόμενα) και όχι με σινιάλα για βοήθεια. Όταν γίνεται κάποιο μεγάλη φυσική καταστροφή, π.χ. σεισμός ή πλημμύρα, ο πρώτος τρόπος που μας έρχεται στο μυαλό, για να επικοινωνήσουμε με τους δικούς μας, είναι το κινητό τηλέφωνο. Το κινητό έχει μπει για τα καλά στην ζωή μας και μας έχει γίνει απαραίτητο. Έχει αποδειχτεί όμως, ότι σε έκτακτες περιπτώσεις μεγάλου εύρους/μεγέθους, δεν είναι χρήσιμο, καθώς το δίκτυο είτε υπερφορτώνεται, είτε έχει καταρρεύσει η υλική υποδομή του. Έτσι έγινε και πρόσφατα στην Ρωσία με τον μετεωρίτη που έπεσε, όπου όλοι έσπευσαν να τηλεφωνήσουν με το κινητό τους τηλέφωνο και το δίκτυο είχε "πέσει". Θα ήταν καλό σε αυτές τις περιπτώσεις, αν δεν συντρέχει άμεσα λόγος να επικοινωνήσουμε με κάποιον, να μην το κάνουμε αμέσως, ώστε να μην υπερφορτώσουμε το δίκτυο. Αν είναι απαραίτητο και δεν μπορούμε να βγάλουμε γραμμή, μπορούμε να δοκιμάσουμε να στείλουμε γραπτό μήνυμα, το οποίο μπορεί να έχει περισσότερες πιθανότητες να "περάσει" ή θα σταλεί αυτόματα μόλις επανέλθει το δίκτυο, χωρίς να χρειάζεται εκ μέρους μας να προσπαθούμε ξανά και ξανά να επικοινωνήσουμε. Και φυσικά εφόσον δεν "πιάνουμε" γραμμή, δεν καλούμε και ξανά καλούμε συνεχώς στο "καπάκι". Αφήστε λίγο χρόνο ενδιάμεσα και ξανά προσπαθείστε. Επίσης, μιας και τα σύγχρονα κινητά τηλέφωνα, έχουν δυνατότητα να συνδέονται στο internet και μέσω Wi Fi, θα μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε για να στείλουμε κάποιο email ή tweet. Σε περιπτώσεις όμως που αφορούν ένα άτομο ή μικρές ομάδες (π.χ. χαθήκαμε στο δάσος, μείναμε με το αυτοκίνητο στο βουνο κτλ) είναι ιδιαίτερα χρήσιμο και έχει σώσει ζωές. Αρκεί βέβαια να είμαστε εντός δικτύου, το κινητό μας να είναι φορτισμένο και να είμαστε σε θέση που μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε, εννοώντας ότι δεν είμαστε τραυματισμένοι. Σε μεγάλης έκτασης καταστροφές, πιο σίγουρο είναι το δίκτυο σταθερής τηλεφωνίας. Θα πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν όμως, ότι δεν θα πρέπει το σταθερό μας τηλέφωνο να χρησιμοποιεί κάποια συσκευή που απαιτεί ηλεκτρικό ρεύμα, όπως τα ασύρματα τηλέφωνα ή τα τηλέφωνα που δίνουν οι εναλλακτικοί πάροχοι σταθερής τηλεφωνίας. Το πιο πιθανό είναι να μην έχουμε ούτε ηλεκτρικό ρεύμα, όποτε σε αυτήν την περίπτωση δεν θα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το τηλέφωνο. Μια άλλη λύση είναι να έχουμε μια προπληρωμένη κάρτα για τα δημόσια τηλέφωνα (τηλεκάρτα). Αν και σε αυτήν την περίπτωση, νομίζω πως υπάρχει θέμα με το ρεύμα, τουλάχιστον θα μπορούμε να βρούμε στον δρόμο κάποιο τηλέφωνο και να καλέσουμε τους δικούς μας, στην περίπτωση που το δίκτυο της κινητής τηλεφωνίας έχει πέσει. Ένας άλλος τρόπος θα ήταν να χρησιμοποιήσουμε κάποιο Internet cafe και μέσα από το Internet να στείλουμε email/tweet. Φυσικά και αυτό υπό όρους, αφού θα χρειάζεται να υπάρχει ρεύμα και να είναι τα μαγαζιά ανοιχτά. Επίσης θα πρέπει αυτός που επικοινωνείτε να είναι online ώστε να δει έγκαιρα το μήνυμα σας και φυσικά να έχει γνώσεις να μπορεί να διαβάσει ένα email, πράγμα λίγο δύσκολο για άτομα μεγάλης ηλικίας και μη εξοικειωμένα με την τεχνολογία. Ένας πιο σίγουρος τρόπος για να επικοινωνήσουμε, είναι η χρήση κάποιου ραδιοερασιτεχνικού μέσου ή ασύρματου CB. Το θέμα του ραδιοερασιτεχνισμού είναι μεγάλο και χρειάζεται γνώσεις, καθώς και την έκδοση κάποιας σχετικής άδειας. Από την άλλη, η χρήση ενός CB ή PMR446 είναι ελεύθερη και δεν απαιτεί άδεια. Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε αυτό το ενδιαφέρον blog. Αυτό που πρέπει να ξέρουμε εμείς, είναι ότι με την χρήση αυτών των ασύρματων μέσων, μπορούμε να επικοινωνήσουμε με άλλα άτομα, σε μικρή ή μεγάλη απόσταση, ανάλογα το μέσο που χρησιμοποιούμε και να καλέσουμε σε βοήθεια. Η χρήση τους διαφέρει από αυτή των κινητών τηλεφώνων και σίγουρα χρειάζεται κάποια εκπαίδευση/εξάσκηση για να καταφέρουμε να επικοινωνήσουμε με επιτυχία. Είναι όμως ανεξάρτητα από το δίκτυο της τηλεφωνίας και ακόμα και στην περίπτωση μεγάλων καταστροφών, χρησιμοποιούνται από τα σώματα ασφαλείας και διάσωσης για την οργάνωση των επιχειρήσεων. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και τα γνωστά Walkie-Talkie, αλλά είναι πολύ περιορισμένης εμβέλειας και πρακτικά θα έλεγα ότι είναι άχρηστα.  Ο πιο χρήσιμος τρόπος επικοινωνίας όμως, θα έλεγα ότι είναι να "επικοινωνήσετε" με τους δικούς σας, πριν καν συμβεί το γεγονός. Τι εννοώ. Ότι κανονικά θα πρέπει να υπάρχει ένα πλάνο/σχέδιο αντιμετώπισης καταστροφών, που θα γνωρίζουν όλα τα μέλη της οικογένειας, με καθορισμένα ασφαλή σημεία, όπου τα μέλη θα μπορέσουν να καταφύγουν σε περίπτωση ανάγκης. Ας δούμε ένα παράδειγμα. Έστω ότι έχουμε μια τετραμελή οικογένεια, με δύο παιδιά που πάνε σχολείο, ο σύζυγος εργάζεται και η σύζυγος όχι. Μπορούμε να φτιάξουμε ένα πλάνο, ώστε σε περίπτωση πχ σεισμού τα παιδιά να γνωρίζουν ότι θα πρέπει να πάνε σε ένα ανοιχτό σημείο, κοντά στο σχολείο και να περιμένουν εκεί μέχρι η σύζυγος να πάει να τα παραλάβει. Ο σύζυγος λόγω ότι εργάζεται και μπορεί να είναι πιο μακριά, είτε θα τους συναντήσει αργότερα είτε θα τους βρει σε ένα άλλο σημείο, όπου η σύζυγος με τα παιδεία θα έχει μεταβεί με ασφάλεια. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν χρειάζεται καν η χρήση κινητών/σταθερών τηλεφώνων και ασυρμάτων, αφού όλοι γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν και απλά το πράττουν. Αν για κάποιο λόγο κάποιος δεν καταφέρει να μεταβεί στο ασφαλές σημείο, αυτόματα καταλαβαίνουμε ότι έχει πρόβλημα, οπότε πράττουμε ανάλογα. Καταστρώνοντας το πλάνο από πριν, πετυχαίνουμε δύο πολύ σημαντικά πράγματα. Καταρχάς δεν επιβαρύνουμε τα δίκτυα τηλεφωνίας και κατά δεύτερον και πιο σημαντικό, δεν χάνουμε χρόνο προσπαθώντας να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά. Την στιγμή που άλλοι σαστισμένοι προσπαθούν να πάρουν τηλέφωνο και είναι όλο αγωνία, εμείς προχωρούμε βάση σχεδίου, σίγουροι και το κυριότερο, απομακρυνόμαστε από το μη ασφαλές σημείο, αφού πηγαίνουμε σε ασφαλή τοποθεσία που έχουμε ορίσει εκ των προτέρων. Αν για κάποιο λόγο χρειάζεται να φύγουμε από το σημείο που έχουμε καθορίσει και δεν έχουν καταφέρει όλα τα μέλη να έρθουν, πριν φύγουμε αφήνουμε κάποιο σημάδι/σημείωμα, ενημερώνοντας προς τα που πάμε. Έτσι, αν κάποιος άργησε να έρθει, θα βρει το σημείωμα/σημάδι και θα καταλάβει ότι πρέπει να προχωρήσει σε άλλο γνωστό σημείο. Για παράδειγμα, το σημάδι/σημείωμα, θα μπορούσε να είναι κάποιο σχέδιο/μήνυμα/τηλέφωνο, ζωγραφισμένο με μαρκαδόρο σε κάποιο τοίχο/πλάκα πεζοδρομίου/παγκάκι. Ή πολύ απλά, να πούμε σε κάποιον γνωστό/γείτονα/μαγαζάτορα, ότι αν δει τον τάδε, να του πει να έρθει στο σημείο που θα του πείτε. Σίγουρα ο καθένας μπορεί να σκεφτεί κάτι που τον βολεύει. Η προνοητικότητα και η πρόληψη, είναι σε πολλά θέματα, πολύ καλύτερη από το να προσπαθείς αργότερα να αντιμετωπίσεις τα γεγονότα, με διάφορα μέσα. Είναι επίσης και πιο οικονομικός τρόπος, καθώς δεν χρειάζεται να αγοράσετε κάτι, παρά μόνο να καταστρώσετε εξ αρχής το πλάνο σας. Διαφορετικά, χρειάζεται να αγοράσετε εξοπλισμούς (CB, μπαταριες, walkie talkie κτλ). Σε πολύ δύσκολες καταστάσεις υπάρχουν και άλλοι τρόποι για επικοινωνία που όμως χρειάζονται κάποια οργάνωση εκ μέρους της πολιτείας και την συμμετοχή των συνανθρώπων μας. Ένα παράδειγμα είναι οι τοίχοι με φωτογραφίες αγνοούμενων. Σε ένα σημείο όλοι οι άνθρωποι που έχουν χάσει κάποιον δικό τους, βάζουν μια φωτογραφία του και γράφουν ή αφήνουν στον υπεύθυνο, έναν αριθμό τηλεφώνου, ώστε αν κάποιος γνωρίζει κάτι να επικοινωνήσει. Με περίπου ίδιο τρόπο θα μπορούσαμε να γράψουμε ένα μήνυμα και το όνομα μας, ώστε αν το δει κάποιος γνωστός μας, να ξέρει ότι είναι καλά. Τέτοιες προσπάθειες συνήθως γίνονται μέσω του Ερυθρού Σταυρού, χρησιμοποιώντας και άλλα μέσα πχ ραδιοφωνικούς σταθμούς, για την εύρεση χαμένων προσώπων. Από όλα τα παραπάνω, προτιμήστε να καταστρώσετε το δικό σας πλάνο σωτηρίας και μην βασίζεστε μόνο σε τεχνολογικά μέσα ή υπηρεσίες. Ναι, είναι πιο δύσκολο, αλλά αν το κάνετε σίγουρα δεν θα το μετανιώσετε. Δείτε μόνο τι γίνεται κάθε φορά που έχουμε κάποια μεγάλη φυσική καταστροφή και αμέσως θα καταλάβετε ότι κανένα τεχνολογικό μαντζαφλάρι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την μανία της Φύσης και να αντικαταστήσει επάξια την ανθρώπινη λογική και προνοητικότητα. Πηγή: Fugazi

Καίνε και πάλι την Κρήτη: 8 πυρκαγιές σε Ηράκλειο και Ρέθυμνο Posted: 08 Jun 2013 12:11 AM PDT Στα σημεία βρίσκονται ισχυρές δυνάμεις της Πυροσβεστικής... Φωτιά κοντά στο Μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας Βόνης Σε εξέλιξη βρίσκεται περίπου από τις 19:00 φωτιά κοντά στη Μονή της Αγίας Μαρίνας Βόνης, στο Δήμο Μινώα Πεδιάδος. Όπως διαβάζουμε στο CretaLive, άνδρες της Πυροσβεστικής προσπαθούν να περιορίσουν τη φωτιά, πριν απειλήσει την ιστορική Μονή. Οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι η Μονή έχει ξεφύγει από τον κίνδυνο, ωστόσο η φωτιά κατευθύνεται προς τον χωριό. Φωτιά στις Βασιλειές Ηρακλείου Σε εξέλιξη είναι περίπου από τις 3.30 μετά το μεσημέρι πυρκαγιά που εκδηλώθηκε από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία, σε σημείο με ξερά χόρτα στην περιοχή των Βασιλειών στο Ηράκλειο ,κοντά σε κατοικίες. Η φωτιά πήρε γρήγορα διαστάσεις. Στο σημείο επιχειρούν 6 οχήματα της Πυροσβεστικής με 18 άνδρες, ενώ οι πυροσβεστικές δυνάμεις που προσπαθούν να περιορίσουν τις φλόγες, για να μην κινδυνεύσουν τα σπίτια ενισχύθηκαν και με πεζοπόρο τμήμα. Τις προσπάθειες κατάσβεσης δυσχεραίνουν οι ισχυροί άνεμοι που πνέουν στην περιοχή Φωτιά και στο Ρέθυμνο Στο μεταξύ, μάχη με τις φλόγες δίνουν οι πυροσβεστικές δυνάμεις από νωρίς το απόγευμα και κοντά στην Αγία Γαλήνη και τις Μέλαμπες στα νότια του νομού Ρεθύμνου, όπου εκδηλώθηκε πυρκαγιά σε χορτολιβαδική έκταση και γρήγορα επεκτάθηκε και σε καλλιέργειες Η φωτιά, η οποία βρίσκεται υπό μερικό έλγχο, έχει κάνει στάχτη 100 στρέμματα αγροτικής και 20 χορτολιβαδικής έκτασης Στο σημείο πήγε ισχυρη δύναμη με 7 οχήματα ενώ, λόγω του δύσβατου της περιοχής, ζητήθηκε και η συνδρομή του πυροσβεστικού ελικοπτέρου το οποίο βρίσκεται στην Κρήτη από την περασμένη Τετάρτη. Πηγή: News IT

Ακριτολογίες Posted: 07 Jun 2013 11:08 PM PDT Γράφει ο Ακρίτας 79% θα ήταν το χρέος το 2010 εάν είχε γίνει τότε η αναδιάρθρωση είπε ο Ρουμελιώτης. Και η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν είπε τίποτα. Να δω πότε θα λάμψει επιτέλους η δικαιοσύνη σε αυτό το κράτος. *** 12 δις ήταν το κόστος ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών εάν γίνονταν η αναδιάρθρωση στο 30% είπε ο Ρουμελιώτης. Διότι η έκθεση ήταν μόλις 40 δις. Και η Ελλάδα δεν είχε τότε πρόβλημα ρευστότητας αλλά φερεγγυότητας. Και εδώ ερχόμαστε να δούμε ΠΟΙΟΣ είπε στις Ελληνικές τράπεζες να αγοράζουν ομόλογα από τις Ευρωπαϊκές; Και γιατί οι Ελληνικές τράπεζες άραγε το έκαναν; Να δω πότε θα λάμψει επιτέλους η δικαιοσύνη σε αυτό το κράτος. *** Με πλεόνασμα και ανάπτυξη 4% μέχρι το 2020, πάλι το χρέος δεν είναι βιώσιμο.  Γι' αυτό πρέπει να κουρευτεί ΤΩΡΑ και όχι στο… εγγύς μέλλον. *** Τέλος, αξιομνημόνευτο της κατάστασης που βιώνει η χώρα, είναι το ότι ενώ η ανεργία αυξάνεται αλλά οι προσλήψεις είναι περισσότερες από τις απολύσεις!!! Μνημονιακές στατιστικές, άξιες προς παρατήρηση και -φυσικά- για συμπεράσματα της ποιότητας αυτών που θέλουν να ισχυρίζονται ότι κυβερνούν για το καλό της χώρας, για το καλό των πολιτών και για ένα αύριο με ελπίδα. Δική μας απορία: Η ελπίδα για την επόμενη δόση εξουσίας, με πόσους νεκρούς ανταλλάσσεται; Με πόση εξαθλίωση ισούται;