15/07/2013
Γράφει ο Γιώργος Λυμπέρης ...
Κάποτε ο φίλος μου και συνάδερφος, Δημήτρης, με ρώτησε: “- Τι είναι αυτό που δεν θα αποχωριζόσουν με τίποτα από τη διατροφή σου;” “-Το τυρί”, του απάντησα, “ και για να σε προλάβω, όλα τα καλά τυριά, ποτέ δε θα τα αποχωριζόμουν”.
Ο τυρός, λοιπόν, όπως τον αποκαλούσαν οι Βυζαντινοί, σήμαινε “πρόσφατος” όπως δηλαδή θεωρείται και η φέτα, μιας και τη λογαριάζουμε σαν φρέσκο γεύμα. Έτσι, αυτή η ελληνική δημιουργία, με το πέρας των καιρών, χάρη στη γνώση των παλιών αλλά και την διάθεση των νέων, συνεπικουρούμενη από τα υπόλοιπα ελληνικά τυριά, γίνανε σημεία αναφοράς ανά τον κόσμο. Ίσως, ακόμη, να μην έχει την αίγλη άλλων τυριών όπως το ροκφόρ, το ένταμ και το εμμενταλ αλλά τα πράγματα δείχνουν υπέρ το δέον αισιόδοξα. Μετά το 2012 και το διπλασιασμό των εξαγωγών φέτας στις Η.Π.Α , το 2013 ήρθε άλλη μια σπουδαία είδηση, αυτή τη φορά από τη Γηραιά Αλβιώνα, με την Ελλάδα να είναι ο κύριος προμηθευτής φέτας κατέχοντας περίπου το 80% της μερίδας του λέοντος στο Νησί ενώ τα κέρδη ανέρχονται σε 24,52 εκατ. Λίρες.
Και αν η φέτα κατέκτησε δίκαια το ρόλο του πρέσβη της ελληνικής γαστρονομίας, μεγάλα είναι τα βήματα που αποτολμούν επιτυχώς τα υπόλοιπα ελληνικά τυριά, όπως η γραβιέρα, το λαδοτύρι, η ξυνομυζήθρα και το ανθότυρο, που είναι ΠΟΠ (21 στο σύνολο) ή τείνουν να γίνουν. Οι ελληνικές δημιουργίες έχοντας κατακτήσει την εγχώρια αγορά πέτυχαν το 2012 αύξηση στις εξαγωγές τους ( σε μ.ο.) πάνω από 20% έκαστη, με τα δείγματα για το 2013 να θεωρούνται κάτι περισσότερο από αισιόδοξα. Μεγάλο ρόλο στην “διαφήμιση” και τη “εξάπλωση” του ονόματος των ελληνικών τυριών καλείται να παίξει και ο τουρισμός, μιας και τα περισσότερα παράγονται σε νησιά. Έτσι οι παραγωγοί και η ελληνική οικονομία θα έχουν μια πρώτης τάξεως, ευκαιρία να φέρουν σε επαφή τους τουρίστες με τα τοπικά και όχι μόνο προϊόντα. Φτάνει να γίνουν συντονισμένες κινήσεις διαφήμισης και προώθησης, από τους αρμόδιους φορείς.
Και πώς να πάει χαμένη τέτοια ευκαιρία όταν μιλάμε για τυριά, τα οποία συνοδεύουν με άνεση κάθε είδους γούστο και όρεξη, είτε πρόκειται για συνοδευτικό στο κρασί και στο τσίπουρο είτε στα μαγειρευτά φαγητά όπως τα μακαρόνια και τα κρέατα με σάλτσα. Απ' άκρη σ' άκρη της Ελλάδας συναντά κανείς μοναδικές γεύσεις, ήπιες, πικάντικες ή γλυκιές. Από το Β. Αιγαίο και το λαδοτύρι με τη γραβιέρα Μυτιλήνης, διασχίζοντας τις Κυκλάδες με τις ξυνομιζήθρες και τις μανούρες και καταλήγοντας στην Κρήτη με τις γραβιέρες και τις φέτες, όλη η πορεία, θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί μια μοναδική εκδρομή με γαστρονομική διάθεση. Ίσως ήρθε ο καιρός και η στιγμή να συρρικνώσουμε - σαν κράτος - αυτή την εκδρομή 24ώρων, δίνοντας εφόδια κι εχέγγυα στις ελληνικές επιχειρήσεις να αναπτυχθούν και να βρεθούν τα προϊόντα τους στα ράφια των σουπερμάρκετ, ώστε σε μερικά λεπτά ο καταναλωτής να έχει ευρεία γκάμα επιλογών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΑΣ ΕΔΩ ΑΛΛΑ ΣΤΟ "ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ"
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.