Μια στο καρφί...και δυο στο πέταλο

Η "βιασύνη" των επενδυτών να αγοράσουν θα πρέπει να βάλει τους κυβερνώντες σε σκέψεις. Αν δεν τους πουλήσουμε τα καλούδια μας σε εξευτελιστικές τιμές τότε να μην πω τι θα κάνουν τα κεφάλαιά τους. Έχουν συγκεντρώσει τόσο πολύ χρήμα που δεν ξέρουν τι να το κάνουν. Κάθε μέρα που περνάει βλέπουν ότι χάνουν από την αξία του πολλά δις. Αν τους αφήσουμε στην απ' έξω φερόμενοι πιο έξυπνα τότε θα επιτύχουμε δικούς μας όρους λιγότερο εξευτελιστικούς, πιο προσοδοφόρους, πιο συμφέρουσες τιμές γενικά. Θεωρώ δεδομένο το ξεπούλημα γιατί μια και δεν ενδιαφέρονται οι ομογενείς να βοηθήσουν και να αγοράσουν - επενδύσουν στη μαμά πατρίδα- επόμενο είναι να τα πάρουν οι ξένοι. Ότι έχει απομείνει δηλαδή, γιατί κακά τα ψέματα ένα πολύ μεγάλο μέρος τους χρηματιστηριακού κεφαλαίου είναι ξένων συμφερόντων. Αφού δεν είμαστε έξυπνοι ας είμαστε πονηροί. Αυτή η ραγίαδικη ηρεμία και απραξία από το μέρους του λαού μας δεν εξυπηρετεί κανένα συμφέρον μας. Ίσα- ίσα δείχνει ότι έχουμε αποδεχθεί τα γεγονότα και ότι αποφασίζουν άλλοι για μας. Αυτό συμβαίνει και με τους πολιτικούς, έχουν αποδεχθεί το καπέλωμα των Γερμανών σαν κουτάβια. Τι χρειάζεται για να τους ξυπνήσουμε, σκεφθείτε κάποια λύση όσο είναι ακόμα καιρός. καμία λύση δεν θα έρθει ουρανοκατέβατη, "θεόσταλτη". Πόσα πρέπει να υποστούμε ακόμα για να αντιδράσουμε; πόσα ακόμα πρέπει να χάσουμε; πόσα ακόμα να θυσιάσουμε; Ήδη ένα μεγάλο ποσοστό των νέων επιστημόνων βρίσκει διέξοδο στο εξωτερικό, αλήθεια που; τι εξευτελισμός, στη Γερμανία, στην υπηρεσία του δυνάστη, ότι κάνανε και οι πατεράδες μας. Βοηθήσανε να ανοικοδομηθεί μια χώρα για να μας καπελώσει, να μας σκλαβώσει οικονομικά, πιο συμφέρουσα κατάσταση από τον πόλεμο. Χωρίς να πέσει ντουφεκιά παραδώσαμε τη χώρα. Δεν σας θυμίζει την επέλαση του Χίτλερ στην Ευρώπη; Τότε σαν λαός είμαστε από τους λίγους που αντισταθήκαμε...τώρα; Οι επιχειρηματίες που μπορούν δραπετεύουν στις γειτονικές χώρες και αφήνουν τους υπόλοιπους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Με ποιες δυνάμεις, με τι κουράγιο τα ανύπαρκτα;
Μιχάλης